Discours, Par. |
[9, 0] |
καὶ
περὶ
τὸ
Κράνειον.
οἱ
|
γὰρ |
ἄνθρωποι
οὓς
ἂν
ἀεὶ
βλέπωσι |
[9, 10] |
τάχος
δειλίας
σημεῖόν
ἐστι;
τοῖς
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ζῴοις
συμβέβηκε
ταχίστοις
τε |
[9, 10] |
δὲ
τί
ἐστιν;
εἶπεν·
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
φρονιμώτερος
γέγονας
οὐδὲ
μικρὸν, |
[9, 10] |
ὑμῶν
διέρχονται
τὸ
στάδιον;
Πτηνοὶ
|
γάρ |
εἰσιν,
εἶπεν.
(Οὐκοῦν,
ἔφη
ὁ |
[9, 10] |
ἦν
ὁ
Ἀχιλλεύς;
τὸν
μὲν
|
γὰρ |
Ἕκτορα
ἑλεῖν
οὐκ
ἐδύνατο
κατὰ |
[9, 0] |
ἦν
ἐν
ἅπαντι·
τῷ
ὄντι
|
γὰρ |
ἐῴκει
βασιλεῖ
καὶ
δεσπότῃ,
πτωχοῦ |
[9, 0] |
ἑτέροις,
ἢ
βελτίους
γενέσθαι.
(ἐδόκει
|
γὰρ |
ἱκανὸς
εἶναι
λοιδορῆσαι
καὶ
τοῖς
|
[9, 0] |
λοιδορεῖσθαι
κύνα
αὐτὸν
ἀπεκάλουν·
τοὺς
|
γὰρ |
κύνας
ἕπεσθαι
μὲν
εἰς
τὰς |
[9, 10] |
καὶ
ὅτι
αὐτοὶ
παρανομοῦσιν·
οὐ
|
γὰρ
|
νικήσαντες
οὐδένα
ἀγῶνα
περιέρχονται
στεφάνους |
[9, 10] |
ἓν
βῆμα
εὐδαίμων
γέγονας.
Ἅπαντες
|
γὰρ |
οἱ
κράτιστοι
ἦμεν
οἱ
τρέχοντες. |
[9, 0] |
καὶ
τὴν
ἄνοιαν
αὐτῶν.
ᾔδει
|
γὰρ |
ὅτι
φανερώτατοί
εἰσιν
ἐν
ταῖς |
[9, 10] |
φαυλοτάτων
θηρίων
χείρων
πέφυκας;
οἶμαι
|
γάρ |
σε
μηδὲ
ἀλώπεκα
δύνασθαι
φθάσαι. |
[9, 0] |
ἐνόμιζε
τότε
εὐιατοτέρους
εἶναι·
καὶ
|
γὰρ |
τὰ
νοσήματα
τοῦ
σώματος,
ὅταν
|
[9, 10] |
ὀλίγον,
εἶπεν,
ὦ
Διόγενες.
τοῦτο
|
γάρ
|
τοι
καὶ
τὸ
θαυμαστὸν
ἐγένετο |
[9, 0] |
ὠφελοῦντο
ὑπὸ
τοῦ
Διογένους
Κορίνθιοι,
|
καθάπερ |
ἂν
εἰ
νοσοῦντες
ἐπιδημοῦντος
ἰατροῦ |
[9, 0] |
σπουδάσαντος
οὐχ
ὑπέμενον
τὴν
παρρησίαν·
|
καθάπερ |
οἶμαι
τὰ
παιδία
προσπαίζοντα
ἥδεται |
[9, 0] |
δὲ
οὐκ
εἴων,
ἀλλ´
ἠγανάκτουν,
|
καθάπερ |
Ὅμηρός
φησι
τὸν
Ὀδυσσέα
προσπαίζειν |
[9, 10] |
εἶπεν.
(Οὐκοῦν,
ἔφη
ὁ
Διογένης,
|
εἴπερ |
τὸ
ταχύτατον
εἶναι
κράτιστόν
ἐστι, |
[9, 0] |
παρετύγχανε
δὲ
ταῖς
πανηγύρεσιν
οὐχ
|
ὧνπερ |
οἱ
πολλοὶ
ἕνεκα,
βουλόμενοι
θεάσασθαι |
[9, 0] |
μὲν
ἔσκωπτέν
τε
καὶ
ἔπαιζεν,
|
ὥσπερ |
εἰώθει
ἐνίοτε,
ὑπερφυῶς
ἔχαιρον,
ἀνατειναμένου |
[9, 20] |
ἀφελὼν
μικρόν
τι
τῆς
ἀνοίας,
|
ὥσπερ |
οἱ
τὰ
πεφυσημένα
καὶ
οἰδοῦντα |
[9, 0] |
τοῖς
ἐρωτῶσιν
ἀποκρίνασθαι
πρὸς
ἔπος.
|
ὥσπερ |
οὖν
τοῦ
Ποντικοῦ
μέλιτος
γεύεσθαι |
[9, 0] |
ὀστᾶ
ῥιπτοῦντες
πρὸ
τῶν
ποδῶν,
|
ὥσπερ
|
τοῖς
κυσίν,
(οἱ
δὲ
καὶ |