HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Diogène ou Discours Isthmique (discours IX; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ι = 116 formes différentes pour 288 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, Par.

[9, 0]   εἶναι λοιδορῆσαι καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι πρὸς ἔπος. ὥσπερ οὖν τοῦ

[9, 10]   βραδύτερος εἶναι πολλῶν καὶ μὴ δύνασθαι κατὰ πόδας αἱρεῖν τοὺς κακούργους,

[9, 10]   οἶμαι γάρ σε μηδὲ ἀλώπεκα δύνασθαι φθάσαι. πόσον δέ τι καὶ

[9, 0]   ἀηδές, οὕτως καὶ τοῦ Διογένους ἀποπειρᾶσθαι μὲν ἤθελον διὰ πολυπραγμοσύνην, ἐλεγχόμενοι

[9, 0]   ὧνπερ οἱ πολλοὶ ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺς ἀθλητὰς καὶ ἵνα ἐμπλησθῶσιν,

[9, 10]   Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν τινας ἐκέλευον ἀποθέσθαι τὸν στέφανον καὶ μηδὲν παράνομον

[9, 0]   ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν ἑτέροις, ἢ βελτίους γενέσθαι. (ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι

[9, 0]   ὡς σοφώτατον πάντων, τισὶ δὲ μαίνεσθαι ἐδόκει, πολλοὶ δὲ κατεφρόνουν ὡς

[9, 0]   αὐτὸν ἀπεκάλουν· τοὺς γὰρ κύνας ἕπεσθαι μὲν εἰς τὰς πανηγύρεις, μηδένα

[9, 0]   ὥσπερ οὖν τοῦ Ποντικοῦ μέλιτος γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ

[9, 0]   σώματος, ὅταν ἔκδηλα ᾖ, ῥᾷον θεραπεύεσθαι ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἢ μέχρι

[9, 10]   Ἑλλήνων οὔτε τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ μάχεσθαι καὶ περιεῖναι τῇ ψυχῇ κρατήσας,

[9, 0]   ἐκεῖ γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ καὶ μάχεσθαι τοῖς κακούργοις καὶ λῃσταῖς, καὶ

[9, 0]   μᾶλλον διὰ τὸ κινδυνεύειν καὶ φοβεῖσθαι. (καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους

[9, 0]   {διὰ τὴν χαλεπότητα καὶ τὸ λοιδορεῖσθαι κύνα αὐτὸν ἀπεκάλουν· τοὺς γὰρ

[9, 0]   ἐν ταῖς τοιαύταις διατριβαῖς τάχιστα ἀπόλλυσθαι. (διὰ ταῦτα παρέβαλλεν εἰς τὰς

[9, 10]   διὰ τί παράνομόν ἐστιν αὐτὸν ἐστεφανῶσθαι τῆς πίτυος, ἄλλους δὲ οὐ

[9, 0]   καὶ δούλοις αὑτοῦ στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί, καὶ ῥᾳδίως

[9, 10]   δὲ χαλεπωτέρους, πενίαν καὶ φυγὴν καὶ ἀδοξίαν, ἔτι δὲ ὀργήν τε

[9, 0]   ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες, ὅτι πικρόν ἐστι καὶ ἀηδές, οὕτως καὶ τοῦ Διογένους

[9, 10]   Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ.

[9, 0]   ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον. (καὶ ἄλλων μὲν ἥδοντο λοιδορουμένων, αὐτοὶ

[9, 0]   ἀνθρώπους καὶ μαινομένους ὑπὸ ἀγνοίας καὶ ἀμαθίας. ~ὅμως δὲ οἵ τε

[9, 10]   ζῴοις συμβέβηκε ταχίστοις τε εἶναι καὶ ἀνανδροτάτοις. (ὁ γοῦν Ἡρακλῆς διὰ

[9, 20]   ἀπορρήξας προσελθὼν ἐστεφάνωσε τὸν μένοντα καὶ ἀνεκήρυττεν ὡς Ἰσθμιονίκην, ὅτι λακτίζων

[9, 0]   ἥδοντο λοιδορουμένων, αὐτοὶ δὲ ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν. καὶ εἰ μὲν ἔσκωπτέν

[9, 10]   ψυχῇ κρατήσας, ἀλλὰ πάντες ἥττηνται καὶ ἀπειρήκασι πρὸς τὸν ἀγῶνα τοῦτον,

[9, 0]   τινὲς καὶ τῶν ἐκ Μασσαλίας καὶ ἀπὸ Βορυσθένους, οὗτοι δὴ πάντες

[9, 20]   τοῦ φρονεῖν, συστείλας ἐπὶ βραχὺ καὶ ἀφελὼν μικρόν τι τῆς ἀνοίας,

[9, 10]   ὄχλου, τοὺς δέ τινας ἐπακολουθοῦντας καὶ βοῶντας, ἄλλους δὲ πηδῶντας ὑπὸ

[9, 0]   πάντες ἰδεῖν βουλόμενοι μᾶλλον αὐτὸν καὶ βραχύ τι ἀκοῦσαι λέγοντος, ὡς

[9, 0]   μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους εἶναι· καὶ γὰρ τὰ νοσήματα τοῦ σώματος,

[9, 10]   τὰ θηρία πάντων ἐστὶ {τάχιστα καὶ} δειλότατα, καὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ

[9, 0]   τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν ἔχοντι, κἄπειτα

[9, 20]   ὁπότε ἴδοι τινὰ μάτην ἐπαιρόμενον καὶ διὰ πρᾶγμα οὐδενὸς ἄξιον ἔξω

[9, 10]   ἀνδράποδα τὰ (νῦν ἐνταῦθα παλαίοντα καὶ δισκεύοντα καὶ τρέχοντα, τῷ παντὶ

[9, 0]   ἔχοντι, κἄπειτα ἐν ἀνδραπόδοις τε καὶ δούλοις αὑτοῦ στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ

[9, 10]   καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο καὶ συνεστέλλοντο,

[9, 0]   αὐτοὶ δὲ ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν. καὶ εἰ μὲν ἔσκωπτέν τε καὶ

[9, 0]   τινὰ δύναμιν, τούτους μάλιστα ἐπίεζε καὶ ἐκόλαζε πάντα τρόπον. τινὲς μὲν

[9, 10]   ταχύτατός εἰμι. τί δέ; οὐχὶ καὶ ἐν τοῖς μύρμηξιν, εἶπεν, εἰκὸς

[9, 0]   οὐδὲ εἰ τῶν πλουσίων τε καὶ ἐνδόξων ἢ στρατηγὸς ἢ δυνάστης

[9, 0]   καὶ εἰ μὲν ἔσκωπτέν τε καὶ ἔπαιζεν, ὥσπερ εἰώθει ἐνίοτε, ὑπερφυῶς

[9, 10]   δὲ ὀργήν τε καὶ λύπην καὶ ἐπιθυμίαν καὶ φόβον καὶ τὸ

[9, 10]   παρῄεσαν ὑποβλέποντες αὐτόν. ἐπεὶ δὲ καὶ ἐστεφανώσατο τῆς πίτυος, πέμψαντες οἱ

[9, 0]   διὰ πολυπραγμοσύνην, ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον. (καὶ ἄλλων μὲν ἥδοντο

[9, 10]   δύνασθαι φθάσαι. πόσον δέ τι καὶ ἔφθασας; Παρ´ ὀλίγον, εἶπεν, ὦ

[9, 10]   κύνας καὶ τοὺς ἀετοὺς φοβεῖται, καὶ ζῇ βίον ἄθλιον. οὐκ οἶσθα,

[9, 20]   αὑτούς, καὶ πολὺν ὄχλον περιεστῶτας καὶ θεωμένους, ἕως καμὼν ὁ ἕτερος

[9, 20]   λακτίζων ἐνίκησεν. ἐπὶ τούτῳ γέλως καὶ θόρυβος ἦν ἁπάντων, καὶ τὸν

[9, 0]   ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺς ἀθλητὰς καὶ ἵνα ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ´ ἐπισκοπῶν οἶμαι

[9, 0]   τῆς Ἰωνίας τε καὶ Σικελίας καὶ Ἰταλίας ὅσοι παρῆσαν καὶ τῶν

[9, 10]   Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ. (πότερον ὑμῖν

[9, 20]   αὐτῷ δεδεμένους, ἔπειτα μαχομένους τε καὶ λακτίζοντας αὑτούς, καὶ πολὺν ὄχλον

[9, 0]   δὲ καὶ μάχεσθαι τοῖς κακούργοις καὶ λῃσταῖς, καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι

[9, 10]   ἀδοξίαν, ἔτι δὲ ὀργήν τε καὶ λύπην καὶ ἐπιθυμίαν καὶ φόβον

[9, 0]   καὶ ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας ἀνθρώπους καὶ μαινομένους ὑπὸ ἀγνοίας καὶ ἀμαθίας.

[9, 10]   Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι,

[9, 10]   τὸ πάντων ἀμαχώτατον θηρίον, ὕπουλον καὶ μαλθακόν, ἡδονήν· ᾗ οὐδεὶς οὔτε

[9, 0]   τῶν ἐκεῖ γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ καὶ μάχεσθαι τοῖς κακούργοις καὶ λῃσταῖς,

[9, 0]   τοὺς δὲ σεμνοὺς εἶναι βουλομένους καὶ μέγα φρονοῦντας ἐφ´ αὑτοῖς διὰ

[9, 10]   δέ, Πολλούς γε, εἶπεν, ἀνταγωνιστὰς καὶ μεγάλους, οὐχ οἷα ταῦτά ἐστι

[9, 0]   διὰ τὸ κινδυνεύειν καὶ φοβεῖσθαι. (καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους εἶναι·

[9, 10]   διὰ τὸ βραδύτερος εἶναι πολλῶν καὶ μὴ δύνασθαι κατὰ πόδας αἱρεῖν

[9, 10]   σταδίου βαδίζοντα μετὰ πολλοῦ πλήθους καὶ μηδὲ ἐπιβαίνοντα τῆς γῆς, ἀλλὰ

[9, 10]   τινας ἐκέλευον ἀποθέσθαι τὸν στέφανον καὶ μηδὲν παράνομον ποιεῖν. (ὁ δὲ

[9, 10]   πρὸς τὸν ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες

[9, 20]   ἀνοίας, ὥσπερ οἱ τὰ πεφυσημένα καὶ οἰδοῦντα νύξαντες ἢ σείσαντες. (ἐν

[9, 0]   ἄνθρωποι οὓς ἂν ἀεὶ βλέπωσι καὶ οἷς νομίζουσιν εἶναι ὁπότε βούλονται

[9, 10]   τούτοις ἐχρῆτο ἐπὶ τοὺς φεύγοντας. καὶ ὅς, Ἀλλὰ τὸν Ἀχιλλέα, ἔφη,

[9, 0]   μάχεσθαι τοῖς κακούργοις καὶ λῃσταῖς, καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντες καθεύδωσιν,

[9, 10]   ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι καὶ ὅτι αὐτοὶ παρανομοῦσιν· οὐ γὰρ

[9, 10]   οὐδένα ἀγῶνα περιέρχονται στεφάνους ἔχοντες· {καὶ ὅτι ἐνδοξότερα πεποίηκε τὰ Ἴσθμια

[9, 10]   Ἴσθμια κατακρατήσας αὐτὸς τὸν στέφανον, καὶ ὅτι οὐ τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ

[9, 0]   δὲ κατεφρόνουν ὡς πτωχοῦ τε καὶ οὐδενὸς ἀξίου, τινὲς δ´ ἐλοιδόρουν,

[9, 10]   συνεστέλλοντο, κατ´ ἐκεῖνον ὁπότε γένοιντο, καὶ πάντες οὗτοι σιγῇ παρῄεσαν ὑποβλέποντες

[9, 0]   ἢ τῶν πάνυ φαύλων τε καὶ πενήτων· (ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων

[9, 0]   αὐτὸν ἑώρων ἐν τῇ πόλει καὶ περὶ τὸ Κράνειον. οἱ γὰρ

[9, 10]   οὔτε τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ μάχεσθαι καὶ περιεῖναι τῇ ψυχῇ κρατήσας, ἀλλὰ

[9, 20]   πράγματος, κἀκεῖνον αὐτὸν λυπούμενον ἀπελθεῖν καὶ πολὺ ταπεινότερον. (τοῦτο δὲ οὐ

[9, 20]   μαχομένους τε καὶ λακτίζοντας αὑτούς, καὶ πολὺν ὄχλον περιεστῶτας καὶ θεωμένους,

[9, 10]   φησὶν ὁ ποιητὴς ἀνδρειότατον εἶναι. Καὶ πῶς, ἔφη, οἶσθα ὅτι ταχὺς

[9, 0]   τρυφῶσι καὶ ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί, καὶ ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας ἀνθρώπους καὶ

[9, 0]   αὐτόν, ἀπὸ τῆς Ἰωνίας τε καὶ Σικελίας καὶ Ἰταλίας ὅσοι παρῆσαν

[9, 0]   ἐνίοτε, ὑπερφυῶς ἔχαιρον, ἀνατειναμένου δὲ καὶ σπουδάσαντος οὐχ ὑπέμενον τὴν παρρησίαν·

[9, 0]   ταῖς πανηγύρεσιν· ἐν δὲ πολέμῳ καὶ στρατοπέδῳ λανθάνουσι μᾶλλον διὰ τὸ

[9, 10]   ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο καὶ συνεστέλλοντο, κατ´ ἐκεῖνον ὁπότε γένοιντο,

[9, 10]   ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι

[9, 10]   τοὺς δὲ ἐπιβάλλοντας αὐτῷ στεφάνους καὶ ταινίας, ὅτε ἐδυνήθη προσελθεῖν ἤρετο

[9, 0]   φανερώτατοί εἰσιν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ ταῖς πανηγύρεσιν· ἐν δὲ πολέμῳ

[9, 10]   ἄλλους δὲ πηδῶντας ὑπὸ χαρᾶς καὶ τὰς χεῖρας αἴροντας πρὸς τὸν

[9, 0]   ἀλλ´ ἐπισκοπῶν οἶμαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει γὰρ

[9, 0]   ἡμέρας ἐνεγκεῖν τὴν ἀκολασίαν αὐτῶν καὶ τὴν ὕβριν· ὁ δὲ ὅμοιος

[9, 10]   ὁ θόρυβος ὁ περὶ αὐτὸν καὶ τί συνέβη. (ὁ δὲ ἔφη,

[9, 20]   ἐθαύμαζον καὶ τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων, καί τινας ἀπελθεῖν φασιν οὐκ ἰδόντας

[9, 10]   ὦ Διόγενες. τοῦτο γάρ τοι καὶ τὸ θαυμαστὸν ἐγένετο τῆς νίκης.

[9, 0]   τοῦ κυνός· {διὰ τὴν χαλεπότητα καὶ τὸ λοιδορεῖσθαι κύνα αὐτὸν ἀπεκάλουν·

[9, 0]   προσῄεσαν ἀλλ´ ἐνόμιζον ἱκανὸν εἶναι καὶ τὸ ὁρᾶν αὐτὸν ἐν τῇ

[9, 10]   λύπην καὶ ἐπιθυμίαν καὶ φόβον καὶ τὸ πάντων ἀμαχώτατον θηρίον, ὕπουλον

[9, 0]   (ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι πρὸς ἔπος.

[9, 20]   γέλως καὶ θόρυβος ἦν ἁπάντων, καὶ τὸν Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ

[9, 0]   ἐξεπλάγη καὶ τῷ δέει τέθνηκε. καὶ τότε ἐκεῖνος ἐποίει ταὐτά, οὐδὲν

[9, 0]   πικρόν ἐστι καὶ ἀηδές, οὕτως καὶ τοῦ Διογένους ἀποπειρᾶσθαι μὲν ἤθελον

[9, 0]   ὥσπερ τοῖς κυσίν, (οἱ δὲ καὶ τοῦ τρίβωνος ἥπτοντο προσιόντες, πολλοὶ

[9, 10]   τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς κύνας καὶ τοὺς ἀετοὺς φοβεῖται, καὶ ζῇ

[9, 10]   πάντων ἐστὶ {τάχιστα καὶ} δειλότατα, καὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς κύνας

[9, 10]   καὶ} δειλότατα, καὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς κύνας καὶ τοὺς ἀετοὺς

[9, 10]   κακούργους, διὰ τοῦτο ἐφόρει τόξα καὶ τούτοις ἐχρῆτο ἐπὶ τοὺς φεύγοντας.

[9, 20]   αὐτούς— ὅσοι κακῶς ἐσκήνουν ἢ καὶ τούτου ἠπόρουν.

[9, 10]   (νῦν ἐνταῦθα παλαίοντα καὶ δισκεύοντα καὶ τρέχοντα, τῷ παντὶ δὲ χαλεπωτέρους,

[9, 0]   χαλεπήνῃ καὶ ὑλάξῃ μεῖζον, ἐξεπλάγη καὶ τῷ δέει τέθνηκε. καὶ τότε

[9, 20]   καὶ τὸν Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων, καί τινας

[9, 10]   οἵ τε ἀθλοθέται τῶν Ἰσθμίων καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι καὶ

[9, 0]   Σικελίας καὶ Ἰταλίας ὅσοι παρῆσαν καὶ τῶν ἐκ Λιβύης τινὲς καὶ

[9, 0]   καὶ τῶν ἐκ Λιβύης τινὲς καὶ τῶν ἐκ Μασσαλίας καὶ ἀπὸ

[9, 0]   γενναίοις κυσίν, ἐπειδὰν δὲ χαλεπήνῃ καὶ ὑλάξῃ μεῖζον, ἐξεπλάγη καὶ τῷ

[9, 0]   λανθάνουσι μᾶλλον διὰ τὸ κινδυνεύειν καὶ φοβεῖσθαι. (καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε

[9, 10]   τε καὶ λύπην καὶ ἐπιθυμίαν καὶ φόβον καὶ τὸ πάντων ἀμαχώτατον

[9, 10]   τῷ παντὶ δὲ χαλεπωτέρους, πενίαν καὶ φυγὴν καὶ ἀδοξίαν, ἔτι δὲ

[9, 0]   εἴτε ἐπαινοίη τις αὐτὸν εἴτε καὶ ψέγοι τῶν παρόντων, οὐδὲ εἰ

[9, 10]   τῶν φαυλοτάτων θηρίων χείρων πέφυκας; οἶμαι γάρ σε μηδὲ ἀλώπεκα δύνασθαι

[9, 0]   οὐχ ὑπέμενον τὴν παρρησίαν· καθάπερ οἶμαι τὰ παιδία προσπαίζοντα ἥδεται τοῖς

[9, 0]   καὶ ἵνα ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ´ ἐπισκοπῶν οἶμαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν ἄνοιαν

[9, 0]   ἐνίοτε κατεφρόνει, τοὺς δὲ σεμνοὺς εἶναι βουλομένους καὶ μέγα φρονοῦντας ἐφ´

[9, 10]   ταῖς αἰξὶ δηλαδὴ περιμάχητον αὐτὸν εἶναι δεῖ. (μετὰ δὲ τοῦτο ἰδών

[9, 10]   ἢ οὐ δοκεῖ σοι γελοῖον εἶναι, εἴ τις ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ

[9, 10]   αὐτοῖς ζῴοις συμβέβηκε ταχίστοις τε εἶναι καὶ ἀνανδροτάτοις. (ὁ γοῦν Ἡρακλῆς

[9, 0]   (καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους εἶναι· καὶ γὰρ τὰ νοσήματα τοῦ

[9, 10]   ὄντα, φησὶν ὁ ποιητὴς ἀνδρειότατον εἶναι. Καὶ πῶς, ἔφη, οἶσθα ὅτι

[9, 0]   μὴ προσῄεσαν ἀλλ´ ἐνόμιζον ἱκανὸν εἶναι καὶ τὸ ὁρᾶν αὐτὸν ἐν

[9, 10]   ὁ Διογένης, εἴπερ τὸ ταχύτατον εἶναι κράτιστόν ἐστι, πολὺ βέλτιον κόρυδον

[9, 0]   βελτίους γενέσθαι. (ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι

[9, 10]   εἶπεν, εἰκὸς ἄλλον ἄλλου ταχύτερον εἶναι; μὴ οὖν θαυμάζουσιν αὐτόν; ἢ

[9, 0]   ἀεὶ βλέπωσι καὶ οἷς νομίζουσιν εἶναι ὁπότε βούλονται προσελθεῖν, τούτων οὐ

[9, 10]   γοῦν Ἡρακλῆς διὰ τὸ βραδύτερος εἶναι πολλῶν καὶ μὴ δύνασθαι κατὰ

[9, 10]   κράτιστόν ἐστι, πολὺ βέλτιον κόρυδον εἶναι σχεδὸν ἢ ἄνθρωπον· ὥστε τὰς

[9, 10]   τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ μάχεσθαι καὶ περιεῖναι τῇ ψυχῇ κρατήσας, ἀλλὰ πάντες

[9, 10]   γάρ σε μηδὲ ἀλώπεκα δύνασθαι φθάσαι. πόσον δέ τι καὶ ἔφθασας;

[9, 20]   διαλεγόμενος πολλοὺς ἐποίησε τῶν παρόντων καταφρονῆσαι τοῦ πράγματος, κἀκεῖνον αὐτὸν λυπούμενον

[9, 0]   γενέσθαι. (ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι πρὸς

[9, 10]   ἀπειρήκασι πρὸς τὸν ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ

[9, 0]   μᾶλλον αὐτὸν καὶ βραχύ τι ἀκοῦσαι λέγοντος, ὡς ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν ἑτέροις,

[9, 0]   καθάπερ οἶμαι τὰ παιδία προσπαίζοντα ἥδεται τοῖς γενναίοις κυσίν, ἐπειδὰν δὲ

[9, 10]   ἀμαθίας. ~ὅμως δὲ οἵ τε ἀθλοθέται τῶν Ἰσθμίων καὶ τῶν ἄλλων

[9, 0]   ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἢ μέχρι ὑποστέλλεται· τοὺς μέντοι ἀμελουμένους τῶν ἀνθρώπων

[9, 10]   τοὺς κύνας καὶ τοὺς ἀετοὺς φοβεῖται, καὶ ζῇ βίον ἄθλιον. οὐκ

[9, 10]   ἀνθρώπων, ὡς ὑπὸ τοῦ μύθου λέλεκται. Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη, ἄνθρωπος ὢν

[9, 10]   τῇ ψυχῇ κρατήσας, ἀλλὰ πάντες ἥττηνται καὶ ἀπειρήκασι πρὸς τὸν ἀγῶνα

[9, 0]   καὶ οἷς νομίζουσιν εἶναι ὁπότε βούλονται προσελθεῖν, τούτων οὐ πάνυ φροντίζουσιν·

[9, 0]   ἢ μηδεπώποτε ἑωρακότες, πρὸς ἐκείνους τρέπονται. ὅθεν ἥκιστα ὠφελοῦντο ὑπὸ τοῦ

[9, 10]   οὐ πολλῷ τινι θᾶττον ὑμῶν διέρχονται τὸ στάδιον; Πτηνοὶ γάρ εἰσιν,

[9, 10]   οὐ γὰρ νικήσαντες οὐδένα ἀγῶνα περιέρχονται στεφάνους ἔχοντες· {καὶ ὅτι ἐνδοξότερα

[9, 0]   δὲ ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν. καὶ εἰ μὲν ἔσκωπτέν τε καὶ ἔπαιζεν,

[9, 0]   τοῦ Διογένους Κορίνθιοι, καθάπερ ἂν εἰ νοσοῦντες ἐπιδημοῦντος ἰατροῦ μὴ προσῄεσαν

[9, 0]   καὶ ψέγοι τῶν παρόντων, οὐδὲ εἰ τῶν πλουσίων τε καὶ ἐνδόξων

[9, 20]   μύρμηκα ἐπὶ τάχει; ~τί δέ; εἰ χωλοὶ πάντες ἦσαν οἱ τρέχοντες,

[9, 10]   οὐ δοκεῖ σοι γελοῖον εἶναι, εἴ τις ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ τάχει;

[9, 0]   οἱ γὰρ ἄνθρωποι οὓς ἂν ἀεὶ βλέπωσι καὶ οἷς νομίζουσιν εἶναι

[9, 10]   αἰξὶ δηλαδὴ περιμάχητον αὐτὸν εἶναι δεῖ. (μετὰ δὲ τοῦτο ἰδών τινα

[9, 10]   ὥστε τὰς ἀηδόνας οὐδέν τι δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺς ἔποπας, ὅτι

[9, 0]   ἀνθρώπους καὶ τὴν ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει γὰρ ὅτι φανερώτατοί εἰσιν ἐν

[9, 0]   ὑλάξῃ μεῖζον, ἐξεπλάγη καὶ τῷ δέει τέθνηκε. καὶ τότε ἐκεῖνος ἐποίει

[9, 0]   ἔσκωπτέν τε καὶ ἔπαιζεν, ὥσπερ εἰώθει ἐνίοτε, ὑπερφυῶς ἔχαιρον, ἀνατειναμένου δὲ

[9, 0]   δέει τέθνηκε. καὶ τότε ἐκεῖνος ἐποίει ταὐτά, οὐδὲν μεταστρεφόμενος οὐδὲ φροντίζων,

[9, 0]   πανηγύρεις, μηδένα δὲ ἀδικεῖν τῶν ἐκεῖ γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ καὶ μάχεσθαι

[9, 10]   οὖν θαυμάζουσιν αὐτόν; ἢ οὐ δοκεῖ σοι γελοῖον εἶναι, εἴ τις

[9, 0]   ἀπαγγέλλειν ἑτέροις, ἢ βελτίους γενέσθαι. (ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι καὶ

[9, 0]   σοφώτατον πάντων, τισὶ δὲ μαίνεσθαι ἐδόκει, πολλοὶ δὲ κατεφρόνουν ὡς πτωχοῦ

[9, 0]   ἐν ἅπαντι· τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν

[9, 0]   ἅπαντι· τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν ἔχοντι,

[9, 0]   πολλάκις αὐτὸν ἑώρων ἐν τῇ πόλει καὶ περὶ τὸ Κράνειον. οἱ

[9, 0]   τὸ ὁρᾶν αὐτὸν ἐν τῇ πόλει. (τῶν δὲ ἄλλων οἱ μακρόθεν

[9, 0]   τῶν μὲν τοιούτων ληρούντων ἐνίοτε κατεφρόνει, τοὺς δὲ σεμνοὺς εἶναι βουλομένους

[9, 10]   οὗτοι σιγῇ παρῄεσαν ὑποβλέποντες αὐτόν. ἐπεὶ δὲ καὶ ἐστεφανώσατο τῆς πίτυος,

[9, 10]   αἱρεῖν τοὺς κακούργους, διὰ τοῦτο ἐφόρει τόξα καὶ τούτοις ἐχρῆτο ἐπὶ

[9, 0]   (ὡς δὲ ἐφάνη ἐν τῇ πανηγύρει, Κορινθίων μὲν οὐδεὶς αὐτῷ προσεῖχε

[9, 10]   εἴ τις ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ τάχει; ~τί δέ; εἰ χωλοὶ πάντες

[9, 10]   ἀλλὰ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ταχύτατός εἰμι πάντων. Ἀλλ´ οὐ τῶν λαγῶν,

[9, 10]   ἔφη, ἄνθρωπος ὢν ἀνθρώπων ταχύτατός εἰμι. τί δέ; οὐχὶ καὶ ἐν

[9, 10]   Οἱ δὲ κόρυδοι οὐ πολλῷ τινι θᾶττον ὑμῶν διέρχονται τὸ στάδιον;

[9, 10]   οὐ τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ ταῖς αἰξὶ δηλαδὴ περιμάχητον αὐτὸν εἶναι δεῖ.

[9, 0]   κακούργοις καὶ λῃσταῖς, καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντες καθεύδωσιν, αὐτοὺς ἐγρηγορότας

[9, 0]   τοῦ Ποντικοῦ μέλιτος γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν

[9, 0]   πόλει καὶ περὶ τὸ Κράνειον. οἱ γὰρ ἄνθρωποι οὓς ἂν ἀεὶ

[9, 0]   τῶν ποδῶν, ὥσπερ τοῖς κυσίν, (οἱ δὲ καὶ τοῦ τρίβωνος ἥπτοντο

[9, 10]   οἱ κράτιστοι ἦμεν οἱ τρέχοντες. Οἱ δὲ κόρυδοι οὐ πολλῷ τινι

[9, 0]   οὐδενὸς ἀξίου, τινὲς δ´ ἐλοιδόρουν, οἱ δὲ προπηλακίζειν ἐπεχείρουν, ὀστᾶ ῥιπτοῦντες

[9, 10]   καὶ ἐστεφανώσατο τῆς πίτυος, πέμψαντες οἱ Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν τινας ἐκέλευον

[9, 10]   βῆμα εὐδαίμων γέγονας. Ἅπαντες γὰρ οἱ κράτιστοι ἦμεν οἱ τρέχοντες. Οἱ

[9, 0]   τῇ πόλει. (τῶν δὲ ἄλλων οἱ μακρόθεν μάλιστα προσῄεσαν πρὸς αὐτόν,

[9, 0]   δὲ ταῖς πανηγύρεσιν οὐχ ὧνπερ οἱ πολλοὶ ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺς

[9, 20]   μικρόν τι τῆς ἀνοίας, ὥσπερ οἱ τὰ πεφυσημένα καὶ οἰδοῦντα νύξαντες

[9, 20]   δέ; εἰ χωλοὶ πάντες ἦσαν οἱ τρέχοντες, ἐχρῆν σε μέγα φρονεῖν,

[9, 10]   Ἅπαντες γὰρ οἱ κράτιστοι ἦμεν οἱ τρέχοντες. Οἱ δὲ κόρυδοι οὐ

[9, 10]   ἀγνοίας καὶ ἀμαθίας. ~ὅμως δὲ οἵ τε ἀθλοθέται τῶν Ἰσθμίων καὶ

[9, 0]   ἐπαινοίη τις αὐτὸν εἴτε καὶ ψέγοι τῶν παρόντων, οὐδὲ εἰ τῶν

[9, 10]   τὸν ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ

[9, 20]   μικρὸν παρεῖχε τοῖς ἀνθρώποις, ὁπότε ἴδοι τινὰ μάτην ἐπαιρόμενον καὶ διὰ

[9, 10]   ἦμεν οἱ τρέχοντες. Οἱ δὲ κόρυδοι οὐ πολλῷ τινι θᾶττον ὑμῶν

[9, 10]   καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ. (πότερον

[9, 0]   ἥκιστα ὠφελοῦντο ὑπὸ τοῦ Διογένους Κορίνθιοι, καθάπερ ἂν εἰ νοσοῦντες ἐπιδημοῦντος

[9, 10]   ἐστεφανώσατο τῆς πίτυος, πέμψαντες οἱ Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν τινας ἐκέλευον ἀποθέσθαι

[9, 10]   καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ. (πότερον ὑμῖν ἄξιος

[9, 10]   τῶν Ἑλλήνων οὔτε τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ μάχεσθαι καὶ περιεῖναι τῇ ψυχῇ

[9, 0]   πάντων, τισὶ δὲ μαίνεσθαι ἐδόκει, πολλοὶ δὲ κατεφρόνουν ὡς πτωχοῦ τε

[9, 0]   καὶ τοῦ τρίβωνος ἥπτοντο προσιόντες, πολλοὶ δὲ οὐκ εἴων, ἀλλ´ ἠγανάκτουν,

[9, 20]   ἦν ἁπάντων, καὶ τὸν Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων,

[9, 0]   ταῖς πανηγύρεσιν οὐχ ὧνπερ οἱ πολλοὶ ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺς ἀθλητὰς

[9, 20]   ἐπὶ τάχει; ~τί δέ; εἰ χωλοὶ πάντες ἦσαν οἱ τρέχοντες, ἐχρῆν

[9, 10]   Ἰσθμίων καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο καὶ

[9, 0]   μέλιτος γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες, ὅτι

[9, 0]   οὐχ ὧνπερ οἱ πολλοὶ ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺς ἀθλητὰς καὶ ἵνα

[9, 0]   Βορυσθένους, οὗτοι δὴ πάντες ἰδεῖν βουλόμενοι μᾶλλον αὐτὸν καὶ βραχύ τι

[9, 0]   ἀποπειρᾶσθαι μὲν ἤθελον διὰ πολυπραγμοσύνην, ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον. (καὶ

[9, 10]   θᾶττον ὑμῶν διέρχονται τὸ στάδιον; Πτηνοὶ γάρ εἰσιν, εἶπεν. (Οὐκοῦν, ἔφη

[9, 0]   καὶ λῃσταῖς, καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντες καθεύδωσιν, αὐτοὺς ἐγρηγορότας φυλάττειν.

[9, 0]   περὶ τὸ Κράνειον. οἱ γὰρ ἄνθρωποι οὓς ἂν ἀεὶ βλέπωσι καὶ

[9, 0]   Ποντικοῦ μέλιτος γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες,

[9, 10]   τοῦτον, Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ

[9, 10]   θαυμάζουσιν αὐτόν; ἢ οὐ δοκεῖ σοι γελοῖον εἶναι, εἴ τις ἐθαύμαζε

[9, 10]   τῶν Ἰσθμίων καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο

[9, 20]   ἀπελθεῖν φασιν οὐκ ἰδόντας αὐτούς— ὅσοι κακῶς ἐσκήνουν ἢ καὶ τούτου

[9, 0]   τε καὶ Σικελίας καὶ Ἰταλίας ὅσοι παρῆσαν καὶ τῶν ἐκ Λιβύης

[9, 10]   εἶπεν, ὦ Διόγενες. τοῦτο γάρ τοι καὶ τὸ θαυμαστὸν ἐγένετο τῆς

[9, 10]   τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο καὶ συνεστέλλοντο, κατ´

[9, 0]   ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει γὰρ ὅτι φανερώτατοί εἰσιν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ

[9, 10]   ὁ Διογένης, οὐδὲ τῶν ἐλάφων· καίτοι ταῦτα τὰ θηρία πάντων ἐστὶ

[9, 0]   ἰατρῶν ἢ μέχρι ὑποστέλλεται· τοὺς μέντοι ἀμελουμένους τῶν ἀνθρώπων ἐν ταῖς

[9, 0]   τὸ κινδυνεύειν καὶ φοβεῖσθαι. (καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους εἶναι· καὶ

[9, 10]   εὐδαίμων γέγονας. Ἅπαντες γὰρ οἱ κράτιστοι ἦμεν οἱ τρέχοντες. Οἱ δὲ

[9, 0]   πανηγύρεις. ἔλεγε δὲ ἐπισκώπτων, ὅτι ἐπιπλήττοι τὸ τοῦ κυνός· {διὰ τὴν

[9, 0]   (καὶ ἄλλων μὲν ἥδοντο λοιδορουμένων, αὐτοὶ δὲ ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν. καὶ

[9, 10]   ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι καὶ ὅτι αὐτοὶ παρανομοῦσιν· οὐ γὰρ νικήσαντες οὐδένα

[9, 0]   ἐκ Μασσαλίας καὶ ἀπὸ Βορυσθένους, οὗτοι δὴ πάντες ἰδεῖν βουλόμενοι μᾶλλον

[9, 10]   ἐκεῖνον ὁπότε γένοιντο, καὶ πάντες οὗτοι σιγῇ παρῄεσαν ὑποβλέποντες αὐτόν. ἐπεὶ

[9, 20]   ἄξιον ἔξω τοῦ φρονεῖν, συστείλας ἐπὶ βραχὺ καὶ ἀφελὼν μικρόν τι

[9, 10]   ὅλην διώκων. (οὐκ αἰσχύνῃ, ἔφη, ἐπὶ πράγματι σεμνυνόμενος, ἐν ᾧ τῶν

[9, 10]   εἶναι, εἴ τις ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ τάχει; ~τί δέ; εἰ χωλοὶ

[9, 10]   ἐφόρει τόξα καὶ τούτοις ἐχρῆτο ἐπὶ τοὺς φεύγοντας. καὶ ὅς, Ἀλλὰ

[9, 20]   ὡς Ἰσθμιονίκην, ὅτι λακτίζων ἐνίκησεν. ἐπὶ τούτῳ γέλως καὶ θόρυβος ἦν

[9, 10]   τίς ἐστιν ὁ θόρυβος ὁ περὶ αὐτὸν καὶ τί συνέβη. (ὁ

[9, 0]   ἑώρων ἐν τῇ πόλει καὶ περὶ τὸ Κράνειον. οἱ γὰρ ἄνθρωποι

[9, 0]   θεραπεύεσθαι ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἢ μέχρι ὑποστέλλεται· τοὺς μέντοι ἀμελουμένους τῶν

[9, 10]   κρατήσας, ἀλλὰ πάντες ἥττηνται καὶ ἀπειρήκασι πρὸς τὸν ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι

[9, 10]   γέμοντι; ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι καὶ ὅτι αὐτοὶ παρανομοῦσιν· οὐ

[9, 0]   εἴων, ἀλλ´ ἠγανάκτουν, καθάπερ Ὅμηρός φησι τὸν Ὀδυσσέα προσπαίζειν τοὺς μνηστῆρας,

[9, 0]   αὐτὸν ἐθαύμαζον ὡς σοφώτατον πάντων, τισὶ δὲ μαίνεσθαι ἐδόκει, πολλοὶ δὲ

[9, 0]   ἐν δὲ πολέμῳ καὶ στρατοπέδῳ λανθάνουσι μᾶλλον διὰ τὸ κινδυνεύειν καὶ

[9, 0]   γὰρ ἄνθρωποι οὓς ἂν ἀεὶ βλέπωσι καὶ οἷς νομίζουσιν εἶναι ὁπότε

[9, 0]   τε καὶ δούλοις αὑτοῦ στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί, καὶ

[9, 0]   βουλόμενοι μᾶλλον αὐτὸν καὶ βραχύ τι ἀκοῦσαι λέγοντος, ὡς ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν

[9, 20]   τις ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ τάχει; ~τί δέ; εἰ χωλοὶ πάντες ἦσαν

[9, 10]   ἄνθρωπος ὢν ἀνθρώπων ταχύτατός εἰμι. τί δέ; οὐχὶ καὶ ἐν τοῖς

[9, 10]   ἄνθρωπον· ὥστε τὰς ἀηδόνας οὐδέν τι δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺς ἔποπας,

[9, 10]   ἀνδρῶν, τὸ στάδιον. Τοῦτο δὲ τί ἐστιν; εἶπεν· οὐ γὰρ δὴ

[9, 10]   ἀλώπεκα δύνασθαι φθάσαι. πόσον δέ τι καὶ ἔφθασας; Παρ´ ὀλίγον, εἶπεν,

[9, 10]   (ὁ δὲ ἤρετο αὐτοὺς διὰ τί παράνομόν ἐστιν αὐτὸν ἐστεφανῶσθαι τῆς

[9, 10]   θόρυβος ὁ περὶ αὐτὸν καὶ τί συνέβη. (ὁ δὲ ἔφη, Νικῶμεν,

[9, 20]   ἐπὶ βραχὺ καὶ ἀφελὼν μικρόν τι τῆς ἀνοίας, ὥσπερ οἱ τὰ

[9, 10]   διώκων. (οὐκ αἰσχύνῃ, ἔφη, ἐπὶ πράγματι σεμνυνόμενος, ἐν ᾧ τῶν φαυλοτάτων

[9, 10]   πενίαν καὶ φυγὴν καὶ ἀδοξίαν, ἔτι δὲ ὀργήν τε καὶ λύπην

[9, 10]   καὶ δισκεύοντα καὶ τρέχοντα, τῷ παντὶ δὲ χαλεπωτέρους, πενίαν καὶ φυγὴν

[9, 0]   ὁ δὲ ὅμοιος ἦν ἐν ἅπαντι· τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει βασιλεῖ

[9, 0]   ὅμοιος ἦν ἐν ἅπαντι· τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ,

[9, 10]   αὐτὴν δώσετε τῷ πλείστων κρεῶν γέμοντι; ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι

[9, 0]   ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί, καὶ ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας ἀνθρώπους καὶ μαινομένους ὑπὸ

[9, 0]   βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν ἔχοντι, κἄπειτα ἐν ἀνδραπόδοις τε καὶ

[9, 10]   οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι καὶ ὅτι αὐτοὶ παρανομοῦσιν· οὐ γὰρ νικήσαντες

[9, 10]   ἀγῶνα περιέρχονται στεφάνους ἔχοντες· {καὶ ὅτι ἐνδοξότερα πεποίηκε τὰ Ἴσθμια κατακρατήσας

[9, 0]   τὰς πανηγύρεις. ἔλεγε δὲ ἐπισκώπτων, ὅτι ἐπιπλήττοι τὸ τοῦ κυνός· {διὰ

[9, 10]   δὴ φρονιμώτερος γέγονας οὐδὲ μικρὸν, ὅτι ἔφθασας τοὺς συντρέχοντας, οὐδὲ σωφρονέστερος

[9, 20]   μένοντα καὶ ἀνεκήρυττεν ὡς Ἰσθμιονίκην, ὅτι λακτίζων ἐνίκησεν. ἐπὶ τούτῳ γέλως

[9, 10]   δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺς ἔποπας, ὅτι ὄρνιθες ἐγένοντο ἐξ ἀνθρώπων, ὡς

[9, 10]   παράνομον. εἶπεν οὖν τις αὐτῶν, Ὅτι οὐ νενίκηκας, ὦ Διόγενες. ὁ

[9, 10]   κατακρατήσας αὐτὸς τὸν στέφανον, καὶ ὅτι οὐ τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ ταῖς

[9, 0]   γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες, ὅτι πικρόν ἐστι καὶ ἀηδές, οὕτως

[9, 0]   οὐδεὶς αὐτῷ προσεῖχε τὸν νοῦν, ὅτι πολλάκις αὐτὸν ἑώρων ἐν τῇ

[9, 10]   εἶναι. Καὶ πῶς, ἔφη, οἶσθα ὅτι ταχὺς ἦν ὁ Ἀχιλλεύς; τὸν

[9, 10]   βίον ἄθλιον. οὐκ οἶσθα, ἔφη, ὅτι τὸ τάχος δειλίας σημεῖόν ἐστι;

[9, 0]   τὴν ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει γὰρ ὅτι φανερώτατοί εἰσιν ἐν ταῖς ἑορταῖς

[9, 20]   τρέχοντες, ἐχρῆν σε μέγα φρονεῖν, ὅτι χωλοὺς {οὐ} χωλὸς ἔφθης; τοιαῦτα

[9, 0]   παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες, ὅτι πικρόν ἐστι καὶ ἀηδές, οὕτως καὶ τοῦ

[9, 0]   στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί, καὶ ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας ἀνθρώπους

[9, 10]   εἴπερ τὸ ταχύτατον εἶναι κράτιστόν ἐστι, πολὺ βέλτιον κόρυδον εἶναι σχεδὸν

[9, 10]   καὶ μεγάλους, οὐχ οἷα ταῦτά ἐστι τὰ ἀνδράποδα τὰ (νῦν ἐνταῦθα

[9, 10]   καίτοι ταῦτα τὰ θηρία πάντων ἐστὶ {τάχιστα καὶ} δειλότατα, καὶ τοὺς

[9, 10]   ὅτι τὸ τάχος δειλίας σημεῖόν ἐστι; τοῖς γὰρ αὐτοῖς ζῴοις συμβέβηκε

[9, 10]   ἀνθρώπων ταχύτατός εἰμι. τί δέ; οὐχὶ καὶ ἐν τοῖς μύρμηξιν, εἶπεν,

Discours, Par.
[9, 0]	εἶναι λοιδορῆσαι καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν	ἀποκρίνασθαι	πρὸς ἔπος. ὥσπερ οὖν τοῦ
[9, 10]	βραδύτερος εἶναι πολλῶν καὶ μὴ	δύνασθαι	κατὰ πόδας αἱρεῖν τοὺς κακούργους,
[9, 10]	οἶμαι γάρ σε μηδὲ ἀλώπεκα	δύνασθαι	φθάσαι. πόσον δέ τι καὶ
[9, 0]	ἀηδές, οὕτως καὶ τοῦ Διογένους	ἀποπειρᾶσθαι	μὲν ἤθελον διὰ πολυπραγμοσύνην, ἐλεγχόμενοι
[9, 0]	ὧνπερ οἱ πολλοὶ ἕνεκα, βουλόμενοι	θεάσασθαι	τοὺς ἀθλητὰς καὶ ἵνα ἐμπλησθῶσιν,
[9, 10]	Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν τινας ἐκέλευον	ἀποθέσθαι	τὸν στέφανον καὶ μηδὲν παράνομον
[9, 0]	ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν ἑτέροις, ἢ βελτίους	γενέσθαι.	(ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι
[9, 0]	ὡς σοφώτατον πάντων, τισὶ δὲ	μαίνεσθαι	ἐδόκει, πολλοὶ δὲ κατεφρόνουν ὡς
[9, 0]	αὐτὸν ἀπεκάλουν· τοὺς γὰρ κύνας	ἕπεσθαι	μὲν εἰς τὰς πανηγύρεις, μηδένα
[9, 0]	ὥσπερ οὖν τοῦ Ποντικοῦ μέλιτος	γεύεσθαι	ἐπιχειροῦσιν οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ
[9, 0]	σώματος, ὅταν ἔκδηλα ᾖ, ῥᾷον	θεραπεύεσθαι	ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἢ μέχρι
[9, 10]	Ἑλλήνων οὔτε τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ	μάχεσθαι	καὶ περιεῖναι τῇ ψυχῇ κρατήσας,
[9, 0]	ἐκεῖ γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ καὶ	μάχεσθαι	τοῖς κακούργοις καὶ λῃσταῖς, καὶ
[9, 0]	μᾶλλον διὰ τὸ κινδυνεύειν καὶ	φοβεῖσθαι.	(καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους
[9, 0]	{διὰ τὴν χαλεπότητα καὶ τὸ	λοιδορεῖσθαι	κύνα αὐτὸν ἀπεκάλουν· τοὺς γὰρ
[9, 0]	ἐν ταῖς τοιαύταις διατριβαῖς τάχιστα	ἀπόλλυσθαι.	(διὰ ταῦτα παρέβαλλεν εἰς τὰς
[9, 10]	διὰ τί παράνομόν ἐστιν αὐτὸν	ἐστεφανῶσθαι	τῆς πίτυος, ἄλλους δὲ οὐ
[9, 0]	καὶ δούλοις αὑτοῦ στρεφομένῳ τρυφῶσι	καὶ	ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί, καὶ ῥᾳδίως
[9, 10]	δὲ χαλεπωτέρους, πενίαν καὶ φυγὴν	καὶ	ἀδοξίαν, ἔτι δὲ ὀργήν τε
[9, 0]	ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες, ὅτι πικρόν ἐστι	καὶ	ἀηδές, οὕτως καὶ τοῦ Διογένους
[9, 10]	Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες	καὶ	Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ.
[9, 0]	ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον.	(καὶ	ἄλλων μὲν ἥδοντο λοιδορουμένων, αὐτοὶ
[9, 0]	ἀνθρώπους καὶ μαινομένους ὑπὸ ἀγνοίας	καὶ	ἀμαθίας. ~ὅμως δὲ οἵ τε
[9, 10]	ζῴοις συμβέβηκε ταχίστοις τε εἶναι	καὶ	ἀνανδροτάτοις. (ὁ γοῦν Ἡρακλῆς διὰ
[9, 20]	ἀπορρήξας προσελθὼν ἐστεφάνωσε τὸν μένοντα	καὶ	ἀνεκήρυττεν ὡς Ἰσθμιονίκην, ὅτι λακτίζων
[9, 0]	ἥδοντο λοιδορουμένων, αὐτοὶ δὲ ἐφοβοῦντο	καὶ	ἀνεχώρουν. καὶ εἰ μὲν ἔσκωπτέν
[9, 10]	ψυχῇ κρατήσας, ἀλλὰ πάντες ἥττηνται	καὶ	ἀπειρήκασι πρὸς τὸν ἀγῶνα τοῦτον,
[9, 0]	τινὲς καὶ τῶν ἐκ Μασσαλίας	καὶ	ἀπὸ Βορυσθένους, οὗτοι δὴ πάντες
[9, 20]	τοῦ φρονεῖν, συστείλας ἐπὶ βραχὺ	καὶ	ἀφελὼν μικρόν τι τῆς ἀνοίας,
[9, 10]	ὄχλου, τοὺς δέ τινας ἐπακολουθοῦντας	καὶ	βοῶντας, ἄλλους δὲ πηδῶντας ὑπὸ
[9, 0]	πάντες ἰδεῖν βουλόμενοι μᾶλλον αὐτὸν	καὶ	βραχύ τι ἀκοῦσαι λέγοντος, ὡς
[9, 0]	μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους εἶναι·	καὶ	γὰρ τὰ νοσήματα τοῦ σώματος,
[9, 10]	τὰ θηρία πάντων ἐστὶ {τάχιστα	καὶ}	δειλότατα, καὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ
[9, 0]	τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει βασιλεῖ	καὶ	δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν ἔχοντι, κἄπειτα
[9, 20]	ὁπότε ἴδοι τινὰ μάτην ἐπαιρόμενον	καὶ	διὰ πρᾶγμα οὐδενὸς ἄξιον ἔξω
[9, 10]	ἀνδράποδα τὰ (νῦν ἐνταῦθα παλαίοντα	καὶ	δισκεύοντα καὶ τρέχοντα, τῷ παντὶ
[9, 0]	ἔχοντι, κἄπειτα ἐν ἀνδραπόδοις τε	καὶ	δούλοις αὑτοῦ στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ
[9, 10]	καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι	καὶ	δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο καὶ συνεστέλλοντο,
[9, 0]	αὐτοὶ δὲ ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν.	καὶ	εἰ μὲν ἔσκωπτέν τε καὶ
[9, 0]	τινὰ δύναμιν, τούτους μάλιστα ἐπίεζε	καὶ	ἐκόλαζε πάντα τρόπον. τινὲς μὲν
[9, 10]	ταχύτατός εἰμι. τί δέ; οὐχὶ	καὶ	ἐν τοῖς μύρμηξιν, εἶπεν, εἰκὸς
[9, 0]	οὐδὲ εἰ τῶν πλουσίων τε	καὶ	ἐνδόξων ἢ στρατηγὸς ἢ δυνάστης
[9, 0]	καὶ εἰ μὲν ἔσκωπτέν τε	καὶ	ἔπαιζεν, ὥσπερ εἰώθει ἐνίοτε, ὑπερφυῶς
[9, 10]	δὲ ὀργήν τε καὶ λύπην	καὶ	ἐπιθυμίαν καὶ φόβον καὶ τὸ
[9, 10]	παρῄεσαν ὑποβλέποντες αὐτόν. ἐπεὶ δὲ	καὶ	ἐστεφανώσατο τῆς πίτυος, πέμψαντες οἱ
[9, 0]	διὰ πολυπραγμοσύνην, ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο	καὶ	ἔφευγον. (καὶ ἄλλων μὲν ἥδοντο
[9, 10]	δύνασθαι φθάσαι. πόσον δέ τι	καὶ	ἔφθασας; Παρ´ ὀλίγον, εἶπεν, ὦ
[9, 10]	κύνας καὶ τοὺς ἀετοὺς φοβεῖται,	καὶ	ζῇ βίον ἄθλιον. οὐκ οἶσθα,
[9, 20]	αὑτούς, καὶ πολὺν ὄχλον περιεστῶτας	καὶ	θεωμένους, ἕως καμὼν ὁ ἕτερος
[9, 20]	λακτίζων ἐνίκησεν. ἐπὶ τούτῳ γέλως	καὶ	θόρυβος ἦν ἁπάντων, καὶ τὸν
[9, 0]	ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺς ἀθλητὰς	καὶ	ἵνα ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ´ ἐπισκοπῶν οἶμαι
[9, 0]	τῆς Ἰωνίας τε καὶ Σικελίας	καὶ	Ἰταλίας ὅσοι παρῆσαν καὶ τῶν
[9, 10]	Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι	καὶ	Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ. (πότερον ὑμῖν
[9, 20]	αὐτῷ δεδεμένους, ἔπειτα μαχομένους τε	καὶ	λακτίζοντας αὑτούς, καὶ πολὺν ὄχλον
[9, 0]	δὲ καὶ μάχεσθαι τοῖς κακούργοις	καὶ	λῃσταῖς, καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι
[9, 10]	ἀδοξίαν, ἔτι δὲ ὀργήν τε	καὶ	λύπην καὶ ἐπιθυμίαν καὶ φόβον
[9, 0]	καὶ ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας ἀνθρώπους	καὶ	μαινομένους ὑπὸ ἀγνοίας καὶ ἀμαθίας.
[9, 10]	Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι	καὶ	Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι,
[9, 10]	τὸ πάντων ἀμαχώτατον θηρίον, ὕπουλον	καὶ	μαλθακόν, ἡδονήν· ᾗ οὐδεὶς οὔτε
[9, 0]	τῶν ἐκεῖ γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ	καὶ	μάχεσθαι τοῖς κακούργοις καὶ λῃσταῖς,
[9, 0]	τοὺς δὲ σεμνοὺς εἶναι βουλομένους	καὶ	μέγα φρονοῦντας ἐφ´ αὑτοῖς διὰ
[9, 10]	δέ, Πολλούς γε, εἶπεν, ἀνταγωνιστὰς	καὶ	μεγάλους, οὐχ οἷα ταῦτά ἐστι
[9, 0]	διὰ τὸ κινδυνεύειν καὶ φοβεῖσθαι.	(καὶ	μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους εἶναι·
[9, 10]	διὰ τὸ βραδύτερος εἶναι πολλῶν	καὶ	μὴ δύνασθαι κατὰ πόδας αἱρεῖν
[9, 10]	σταδίου βαδίζοντα μετὰ πολλοῦ πλήθους	καὶ	μηδὲ ἐπιβαίνοντα τῆς γῆς, ἀλλὰ
[9, 10]	τινας ἐκέλευον ἀποθέσθαι τὸν στέφανον	καὶ	μηδὲν παράνομον ποιεῖν. (ὁ δὲ
[9, 10]	πρὸς τὸν ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι	καὶ	Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες
[9, 20]	ἀνοίας, ὥσπερ οἱ τὰ πεφυσημένα	καὶ	οἰδοῦντα νύξαντες ἢ σείσαντες. (ἐν
[9, 0]	ἄνθρωποι οὓς ἂν ἀεὶ βλέπωσι	καὶ	οἷς νομίζουσιν εἶναι ὁπότε βούλονται
[9, 10]	τούτοις ἐχρῆτο ἐπὶ τοὺς φεύγοντας.	καὶ	ὅς, Ἀλλὰ τὸν Ἀχιλλέα, ἔφη,
[9, 0]	μάχεσθαι τοῖς κακούργοις καὶ λῃσταῖς,	καὶ	ὅταν οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντες καθεύδωσιν,
[9, 10]	ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι	καὶ	ὅτι αὐτοὶ παρανομοῦσιν· οὐ γὰρ
[9, 10]	οὐδένα ἀγῶνα περιέρχονται στεφάνους ἔχοντες·	{καὶ	ὅτι ἐνδοξότερα πεποίηκε τὰ Ἴσθμια
[9, 10]	Ἴσθμια κατακρατήσας αὐτὸς τὸν στέφανον,	καὶ	ὅτι οὐ τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ
[9, 0]	δὲ κατεφρόνουν ὡς πτωχοῦ τε	καὶ	οὐδενὸς ἀξίου, τινὲς δ´ ἐλοιδόρουν,
[9, 10]	συνεστέλλοντο, κατ´ ἐκεῖνον ὁπότε γένοιντο,	καὶ	πάντες οὗτοι σιγῇ παρῄεσαν ὑποβλέποντες
[9, 0]	ἢ τῶν πάνυ φαύλων τε	καὶ	πενήτων· (ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων
[9, 0]	αὐτὸν ἑώρων ἐν τῇ πόλει	καὶ	περὶ τὸ Κράνειον. οἱ γὰρ
[9, 10]	οὔτε τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ μάχεσθαι	καὶ	περιεῖναι τῇ ψυχῇ κρατήσας, ἀλλὰ
[9, 20]	πράγματος, κἀκεῖνον αὐτὸν λυπούμενον ἀπελθεῖν	καὶ	πολὺ ταπεινότερον. (τοῦτο δὲ οὐ
[9, 20]	μαχομένους τε καὶ λακτίζοντας αὑτούς,	καὶ	πολὺν ὄχλον περιεστῶτας καὶ θεωμένους,
[9, 10]	φησὶν ὁ ποιητὴς ἀνδρειότατον εἶναι.	Καὶ	πῶς, ἔφη, οἶσθα ὅτι ταχὺς
[9, 0]	τρυφῶσι καὶ ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί,	καὶ	ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας ἀνθρώπους καὶ
[9, 0]	αὐτόν, ἀπὸ τῆς Ἰωνίας τε	καὶ	Σικελίας καὶ Ἰταλίας ὅσοι παρῆσαν
[9, 0]	ἐνίοτε, ὑπερφυῶς ἔχαιρον, ἀνατειναμένου δὲ	καὶ	σπουδάσαντος οὐχ ὑπέμενον τὴν παρρησίαν·
[9, 0]	ταῖς πανηγύρεσιν· ἐν δὲ πολέμῳ	καὶ	στρατοπέδῳ λανθάνουσι μᾶλλον διὰ τὸ
[9, 10]	ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο	καὶ	συνεστέλλοντο, κατ´ ἐκεῖνον ὁπότε γένοιντο,
[9, 10]	ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι καὶ Μῆδοι	καὶ	Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι
[9, 10]	τοὺς δὲ ἐπιβάλλοντας αὐτῷ στεφάνους	καὶ	ταινίας, ὅτε ἐδυνήθη προσελθεῖν ἤρετο
[9, 0]	φανερώτατοί εἰσιν ἐν ταῖς ἑορταῖς	καὶ	ταῖς πανηγύρεσιν· ἐν δὲ πολέμῳ
[9, 10]	ἄλλους δὲ πηδῶντας ὑπὸ χαρᾶς	καὶ	τὰς χεῖρας αἴροντας πρὸς τὸν
[9, 0]	ἀλλ´ ἐπισκοπῶν οἶμαι τοὺς ἀνθρώπους	καὶ	τὴν ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει γὰρ
[9, 0]	ἡμέρας ἐνεγκεῖν τὴν ἀκολασίαν αὐτῶν	καὶ	τὴν ὕβριν· ὁ δὲ ὅμοιος
[9, 10]	ὁ θόρυβος ὁ περὶ αὐτὸν	καὶ	τί συνέβη. (ὁ δὲ ἔφη,
[9, 20]	ἐθαύμαζον καὶ τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων,	καί	τινας ἀπελθεῖν φασιν οὐκ ἰδόντας
[9, 10]	ὦ Διόγενες. τοῦτο γάρ τοι	καὶ	τὸ θαυμαστὸν ἐγένετο τῆς νίκης.
[9, 0]	τοῦ κυνός· {διὰ τὴν χαλεπότητα	καὶ	τὸ λοιδορεῖσθαι κύνα αὐτὸν ἀπεκάλουν·
[9, 0]	προσῄεσαν ἀλλ´ ἐνόμιζον ἱκανὸν εἶναι	καὶ	τὸ ὁρᾶν αὐτὸν ἐν τῇ
[9, 10]	λύπην καὶ ἐπιθυμίαν καὶ φόβον	καὶ	τὸ πάντων ἀμαχώτατον θηρίον, ὕπουλον
[9, 0]	(ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι	καὶ	τοῖς ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι πρὸς ἔπος.
[9, 20]	γέλως καὶ θόρυβος ἦν ἁπάντων,	καὶ	τὸν Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ
[9, 0]	ἐξεπλάγη καὶ τῷ δέει τέθνηκε.	καὶ	τότε ἐκεῖνος ἐποίει ταὐτά, οὐδὲν
[9, 0]	πικρόν ἐστι καὶ ἀηδές, οὕτως	καὶ	τοῦ Διογένους ἀποπειρᾶσθαι μὲν ἤθελον
[9, 0]	ὥσπερ τοῖς κυσίν, (οἱ δὲ	καὶ	τοῦ τρίβωνος ἥπτοντο προσιόντες, πολλοὶ
[9, 10]	τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς κύνας	καὶ	τοὺς ἀετοὺς φοβεῖται, καὶ ζῇ
[9, 10]	πάντων ἐστὶ {τάχιστα καὶ} δειλότατα,	καὶ	τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς κύνας
[9, 10]	καὶ} δειλότατα, καὶ τοὺς ἀνθρώπους	καὶ	τοὺς κύνας καὶ τοὺς ἀετοὺς
[9, 10]	κακούργους, διὰ τοῦτο ἐφόρει τόξα	καὶ	τούτοις ἐχρῆτο ἐπὶ τοὺς φεύγοντας.
[9, 20]	αὐτούς— ὅσοι κακῶς ἐσκήνουν ἢ	καὶ	τούτου ἠπόρουν.
[9, 10]	(νῦν ἐνταῦθα παλαίοντα καὶ δισκεύοντα	καὶ	τρέχοντα, τῷ παντὶ δὲ χαλεπωτέρους,
[9, 0]	χαλεπήνῃ καὶ ὑλάξῃ μεῖζον, ἐξεπλάγη	καὶ	τῷ δέει τέθνηκε. καὶ τότε
[9, 20]	καὶ τὸν Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον	καὶ	τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων, καί τινας
[9, 10]	οἵ τε ἀθλοθέται τῶν Ἰσθμίων	καὶ	τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι καὶ
[9, 0]	Σικελίας καὶ Ἰταλίας ὅσοι παρῆσαν	καὶ	τῶν ἐκ Λιβύης τινὲς καὶ
[9, 0]	καὶ τῶν ἐκ Λιβύης τινὲς	καὶ	τῶν ἐκ Μασσαλίας καὶ ἀπὸ
[9, 0]	γενναίοις κυσίν, ἐπειδὰν δὲ χαλεπήνῃ	καὶ	ὑλάξῃ μεῖζον, ἐξεπλάγη καὶ τῷ
[9, 0]	λανθάνουσι μᾶλλον διὰ τὸ κινδυνεύειν	καὶ	φοβεῖσθαι. (καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε
[9, 10]	τε καὶ λύπην καὶ ἐπιθυμίαν	καὶ	φόβον καὶ τὸ πάντων ἀμαχώτατον
[9, 10]	τῷ παντὶ δὲ χαλεπωτέρους, πενίαν	καὶ	φυγὴν καὶ ἀδοξίαν, ἔτι δὲ
[9, 0]	εἴτε ἐπαινοίη τις αὐτὸν εἴτε	καὶ	ψέγοι τῶν παρόντων, οὐδὲ εἰ
[9, 10]	τῶν φαυλοτάτων θηρίων χείρων πέφυκας;	οἶμαι	γάρ σε μηδὲ ἀλώπεκα δύνασθαι
[9, 0]	οὐχ ὑπέμενον τὴν παρρησίαν· καθάπερ	οἶμαι	τὰ παιδία προσπαίζοντα ἥδεται τοῖς
[9, 0]	καὶ ἵνα ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ´ ἐπισκοπῶν	οἶμαι	τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν ἄνοιαν
[9, 0]	ἐνίοτε κατεφρόνει, τοὺς δὲ σεμνοὺς	εἶναι	βουλομένους καὶ μέγα φρονοῦντας ἐφ´
[9, 10]	ταῖς αἰξὶ δηλαδὴ περιμάχητον αὐτὸν	εἶναι	δεῖ. (μετὰ δὲ τοῦτο ἰδών
[9, 10]	ἢ οὐ δοκεῖ σοι γελοῖον	εἶναι,	εἴ τις ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ
[9, 10]	αὐτοῖς ζῴοις συμβέβηκε ταχίστοις τε	εἶναι	καὶ ἀνανδροτάτοις. (ὁ γοῦν Ἡρακλῆς
[9, 0]	(καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους	εἶναι·	καὶ γὰρ τὰ νοσήματα τοῦ
[9, 10]	ὄντα, φησὶν ὁ ποιητὴς ἀνδρειότατον	εἶναι.	Καὶ πῶς, ἔφη, οἶσθα ὅτι
[9, 0]	μὴ προσῄεσαν ἀλλ´ ἐνόμιζον ἱκανὸν	εἶναι	καὶ τὸ ὁρᾶν αὐτὸν ἐν
[9, 10]	ὁ Διογένης, εἴπερ τὸ ταχύτατον	εἶναι	κράτιστόν ἐστι, πολὺ βέλτιον κόρυδον
[9, 0]	βελτίους γενέσθαι. (ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς	εἶναι	λοιδορῆσαι καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι
[9, 10]	εἶπεν, εἰκὸς ἄλλον ἄλλου ταχύτερον	εἶναι;	μὴ οὖν θαυμάζουσιν αὐτόν; ἢ
[9, 0]	ἀεὶ βλέπωσι καὶ οἷς νομίζουσιν	εἶναι	ὁπότε βούλονται προσελθεῖν, τούτων οὐ
[9, 10]	γοῦν Ἡρακλῆς διὰ τὸ βραδύτερος	εἶναι	πολλῶν καὶ μὴ δύνασθαι κατὰ
[9, 10]	κράτιστόν ἐστι, πολὺ βέλτιον κόρυδον	εἶναι	σχεδὸν ἢ ἄνθρωπον· ὥστε τὰς
[9, 10]	τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ μάχεσθαι καὶ	περιεῖναι	τῇ ψυχῇ κρατήσας, ἀλλὰ πάντες
[9, 10]	γάρ σε μηδὲ ἀλώπεκα δύνασθαι	φθάσαι.	πόσον δέ τι καὶ ἔφθασας;
[9, 20]	διαλεγόμενος πολλοὺς ἐποίησε τῶν παρόντων	καταφρονῆσαι	τοῦ πράγματος, κἀκεῖνον αὐτὸν λυπούμενον
[9, 0]	γενέσθαι. (ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς εἶναι	λοιδορῆσαι	καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι πρὸς
[9, 10]	ἀπειρήκασι πρὸς τὸν ἀγῶνα τοῦτον,	Πέρσαι	καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ
[9, 0]	μᾶλλον αὐτὸν καὶ βραχύ τι	ἀκοῦσαι	λέγοντος, ὡς ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν ἑτέροις,
[9, 0]	καθάπερ οἶμαι τὰ παιδία προσπαίζοντα	ἥδεται	τοῖς γενναίοις κυσίν, ἐπειδὰν δὲ
[9, 10]	ἀμαθίας. ~ὅμως δὲ οἵ τε	ἀθλοθέται	τῶν Ἰσθμίων καὶ τῶν ἄλλων
[9, 0]	ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἢ μέχρι	ὑποστέλλεται·	τοὺς μέντοι ἀμελουμένους τῶν ἀνθρώπων
[9, 10]	τοὺς κύνας καὶ τοὺς ἀετοὺς	φοβεῖται,	καὶ ζῇ βίον ἄθλιον. οὐκ
[9, 10]	ἀνθρώπων, ὡς ὑπὸ τοῦ μύθου	λέλεκται.	Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη, ἄνθρωπος ὢν
[9, 10]	τῇ ψυχῇ κρατήσας, ἀλλὰ πάντες	ἥττηνται	καὶ ἀπειρήκασι πρὸς τὸν ἀγῶνα
[9, 0]	καὶ οἷς νομίζουσιν εἶναι ὁπότε	βούλονται	προσελθεῖν, τούτων οὐ πάνυ φροντίζουσιν·
[9, 0]	ἢ μηδεπώποτε ἑωρακότες, πρὸς ἐκείνους	τρέπονται.	ὅθεν ἥκιστα ὠφελοῦντο ὑπὸ τοῦ
[9, 10]	οὐ πολλῷ τινι θᾶττον ὑμῶν	διέρχονται	τὸ στάδιον; Πτηνοὶ γάρ εἰσιν,
[9, 10]	οὐ γὰρ νικήσαντες οὐδένα ἀγῶνα	περιέρχονται	στεφάνους ἔχοντες· {καὶ ὅτι ἐνδοξότερα
[9, 0]	δὲ ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν. καὶ	εἰ	μὲν ἔσκωπτέν τε καὶ ἔπαιζεν,
[9, 0]	τοῦ Διογένους Κορίνθιοι, καθάπερ ἂν	εἰ	νοσοῦντες ἐπιδημοῦντος ἰατροῦ μὴ προσῄεσαν
[9, 0]	καὶ ψέγοι τῶν παρόντων, οὐδὲ	εἰ	τῶν πλουσίων τε καὶ ἐνδόξων
[9, 20]	μύρμηκα ἐπὶ τάχει; ~τί δέ;	εἰ	χωλοὶ πάντες ἦσαν οἱ τρέχοντες,
[9, 10]	οὐ δοκεῖ σοι γελοῖον εἶναι,	εἴ	τις ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ τάχει;
[9, 0]	οἱ γὰρ ἄνθρωποι οὓς ἂν	ἀεὶ	βλέπωσι καὶ οἷς νομίζουσιν εἶναι
[9, 10]	αἰξὶ δηλαδὴ περιμάχητον αὐτὸν εἶναι	δεῖ.	(μετὰ δὲ τοῦτο ἰδών τινα
[9, 10]	ὥστε τὰς ἀηδόνας οὐδέν τι	δεῖ	οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺς ἔποπας, ὅτι
[9, 0]	ἀνθρώπους καὶ τὴν ἄνοιαν αὐτῶν.	ᾔδει	γὰρ ὅτι φανερώτατοί εἰσιν ἐν
[9, 0]	ὑλάξῃ μεῖζον, ἐξεπλάγη καὶ τῷ	δέει	τέθνηκε. καὶ τότε ἐκεῖνος ἐποίει
[9, 0]	ἔσκωπτέν τε καὶ ἔπαιζεν, ὥσπερ	εἰώθει	ἐνίοτε, ὑπερφυῶς ἔχαιρον, ἀνατειναμένου δὲ
[9, 0]	δέει τέθνηκε. καὶ τότε ἐκεῖνος	ἐποίει	ταὐτά, οὐδὲν μεταστρεφόμενος οὐδὲ φροντίζων,
[9, 0]	πανηγύρεις, μηδένα δὲ ἀδικεῖν τῶν	ἐκεῖ	γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ καὶ μάχεσθαι
[9, 10]	οὖν θαυμάζουσιν αὐτόν; ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι γελοῖον εἶναι, εἴ τις
[9, 0]	ἀπαγγέλλειν ἑτέροις, ἢ βελτίους γενέσθαι.	(ἐδόκει	γὰρ ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι καὶ
[9, 0]	σοφώτατον πάντων, τισὶ δὲ μαίνεσθαι	ἐδόκει,	πολλοὶ δὲ κατεφρόνουν ὡς πτωχοῦ
[9, 0]	ἐν ἅπαντι· τῷ ὄντι γὰρ	ἐῴκει	βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν
[9, 0]	ἅπαντι· τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει	βασιλεῖ	καὶ δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν ἔχοντι,
[9, 0]	πολλάκις αὐτὸν ἑώρων ἐν τῇ	πόλει	καὶ περὶ τὸ Κράνειον. οἱ
[9, 0]	τὸ ὁρᾶν αὐτὸν ἐν τῇ	πόλει.	(τῶν δὲ ἄλλων οἱ μακρόθεν
[9, 0]	τῶν μὲν τοιούτων ληρούντων ἐνίοτε	κατεφρόνει,	τοὺς δὲ σεμνοὺς εἶναι βουλομένους
[9, 10]	οὗτοι σιγῇ παρῄεσαν ὑποβλέποντες αὐτόν.	ἐπεὶ	δὲ καὶ ἐστεφανώσατο τῆς πίτυος,
[9, 10]	αἱρεῖν τοὺς κακούργους, διὰ τοῦτο	ἐφόρει	τόξα καὶ τούτοις ἐχρῆτο ἐπὶ
[9, 0]	(ὡς δὲ ἐφάνη ἐν τῇ	πανηγύρει,	Κορινθίων μὲν οὐδεὶς αὐτῷ προσεῖχε
[9, 10]	εἴ τις ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ	τάχει;	~τί δέ; εἰ χωλοὶ πάντες
[9, 10]	ἀλλὰ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ταχύτατός	εἰμι	πάντων. Ἀλλ´ οὐ τῶν λαγῶν,
[9, 10]	ἔφη, ἄνθρωπος ὢν ἀνθρώπων ταχύτατός	εἰμι.	τί δέ; οὐχὶ καὶ ἐν
[9, 10]	Οἱ δὲ κόρυδοι οὐ πολλῷ	τινι	θᾶττον ὑμῶν διέρχονται τὸ στάδιον;
[9, 10]	οὐ τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ ταῖς	αἰξὶ	δηλαδὴ περιμάχητον αὐτὸν εἶναι δεῖ.
[9, 0]	κακούργοις καὶ λῃσταῖς, καὶ ὅταν	οἱ	ἄνθρωποι μεθυσθέντες καθεύδωσιν, αὐτοὺς ἐγρηγορότας
[9, 0]	τοῦ Ποντικοῦ μέλιτος γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν	οἱ	ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν
[9, 0]	πόλει καὶ περὶ τὸ Κράνειον.	οἱ	γὰρ ἄνθρωποι οὓς ἂν ἀεὶ
[9, 0]	τῶν ποδῶν, ὥσπερ τοῖς κυσίν,	(οἱ	δὲ καὶ τοῦ τρίβωνος ἥπτοντο
[9, 10]	οἱ κράτιστοι ἦμεν οἱ τρέχοντες.	Οἱ	δὲ κόρυδοι οὐ πολλῷ τινι
[9, 0]	οὐδενὸς ἀξίου, τινὲς δ´ ἐλοιδόρουν,	οἱ	δὲ προπηλακίζειν ἐπεχείρουν, ὀστᾶ ῥιπτοῦντες
[9, 10]	καὶ ἐστεφανώσατο τῆς πίτυος, πέμψαντες	οἱ	Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν τινας ἐκέλευον
[9, 10]	βῆμα εὐδαίμων γέγονας. Ἅπαντες γὰρ	οἱ	κράτιστοι ἦμεν οἱ τρέχοντες. Οἱ
[9, 0]	τῇ πόλει. (τῶν δὲ ἄλλων	οἱ	μακρόθεν μάλιστα προσῄεσαν πρὸς αὐτόν,
[9, 0]	δὲ ταῖς πανηγύρεσιν οὐχ ὧνπερ	οἱ	πολλοὶ ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺς
[9, 20]	μικρόν τι τῆς ἀνοίας, ὥσπερ	οἱ	τὰ πεφυσημένα καὶ οἰδοῦντα νύξαντες
[9, 20]	δέ; εἰ χωλοὶ πάντες ἦσαν	οἱ	τρέχοντες, ἐχρῆν σε μέγα φρονεῖν,
[9, 10]	Ἅπαντες γὰρ οἱ κράτιστοι ἦμεν	οἱ	τρέχοντες. Οἱ δὲ κόρυδοι οὐ
[9, 10]	ἀγνοίας καὶ ἀμαθίας. ~ὅμως δὲ	οἵ	τε ἀθλοθέται τῶν Ἰσθμίων καὶ
[9, 0]	ἐπαινοίη τις αὐτὸν εἴτε καὶ	ψέγοι	τῶν παρόντων, οὐδὲ εἰ τῶν
[9, 10]	τὸν ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι καὶ	Μῆδοι	καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ
[9, 20]	μικρὸν παρεῖχε τοῖς ἀνθρώποις, ὁπότε	ἴδοι	τινὰ μάτην ἐπαιρόμενον καὶ διὰ
[9, 10]	ἦμεν οἱ τρέχοντες. Οἱ δὲ	κόρυδοι	οὐ πολλῷ τινι θᾶττον ὑμῶν
[9, 10]	καὶ Σύροι καὶ Μακεδόνες καὶ	Ἀθηναῖοι	καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ. (πότερον
[9, 0]	ἥκιστα ὠφελοῦντο ὑπὸ τοῦ Διογένους	Κορίνθιοι,	καθάπερ ἂν εἰ νοσοῦντες ἐπιδημοῦντος
[9, 10]	ἐστεφανώσατο τῆς πίτυος, πέμψαντες οἱ	Κορίνθιοι	τῶν ὑπηρετῶν τινας ἐκέλευον ἀποθέσθαι
[9, 10]	καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ	Λακεδαιμόνιοι,	πλὴν ἐμοῦ. (πότερον ὑμῖν ἄξιος
[9, 10]	τῶν Ἑλλήνων οὔτε τῶν βαρβάρων	ἀξιοῖ	μάχεσθαι καὶ περιεῖναι τῇ ψυχῇ
[9, 0]	πάντων, τισὶ δὲ μαίνεσθαι ἐδόκει,	πολλοὶ	δὲ κατεφρόνουν ὡς πτωχοῦ τε
[9, 0]	καὶ τοῦ τρίβωνος ἥπτοντο προσιόντες,	πολλοὶ	δὲ οὐκ εἴων, ἀλλ´ ἠγανάκτουν,
[9, 20]	ἦν ἁπάντων, καὶ τὸν Διογένην	πολλοὶ	ἐθαύμαζον καὶ τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων,
[9, 0]	ταῖς πανηγύρεσιν οὐχ ὧνπερ οἱ	πολλοὶ	ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺς ἀθλητὰς
[9, 20]	ἐπὶ τάχει; ~τί δέ; εἰ	χωλοὶ	πάντες ἦσαν οἱ τρέχοντες, ἐχρῆν
[9, 10]	Ἰσθμίων καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι	ἔντιμοι	καὶ δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο καὶ
[9, 0]	μέλιτος γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ ἄπειροι,	γευσάμενοι	δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες, ὅτι
[9, 0]	οὐχ ὧνπερ οἱ πολλοὶ ἕνεκα,	βουλόμενοι	θεάσασθαι τοὺς ἀθλητὰς καὶ ἵνα
[9, 0]	Βορυσθένους, οὗτοι δὴ πάντες ἰδεῖν	βουλόμενοι	μᾶλλον αὐτὸν καὶ βραχύ τι
[9, 0]	ἀποπειρᾶσθαι μὲν ἤθελον διὰ πολυπραγμοσύνην,	ἐλεγχόμενοι	δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον. (καὶ
[9, 10]	θᾶττον ὑμῶν διέρχονται τὸ στάδιον;	Πτηνοὶ	γάρ εἰσιν, εἶπεν. (Οὐκοῦν, ἔφη
[9, 0]	καὶ λῃσταῖς, καὶ ὅταν οἱ	ἄνθρωποι	μεθυσθέντες καθεύδωσιν, αὐτοὺς ἐγρηγορότας φυλάττειν.
[9, 0]	περὶ τὸ Κράνειον. οἱ γὰρ	ἄνθρωποι	οὓς ἂν ἀεὶ βλέπωσι καὶ
[9, 0]	Ποντικοῦ μέλιτος γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ	ἄπειροι,	γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες,
[9, 10]	τοῦτον, Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ	Σύροι	καὶ Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ
[9, 10]	θαυμάζουσιν αὐτόν; ἢ οὐ δοκεῖ	σοι	γελοῖον εἶναι, εἴ τις ἐθαύμαζε
[9, 10]	τῶν Ἰσθμίων καὶ τῶν ἄλλων	ὅσοι	ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ σφόδρα ἠποροῦντο
[9, 20]	ἀπελθεῖν φασιν οὐκ ἰδόντας αὐτούς—	ὅσοι	κακῶς ἐσκήνουν ἢ καὶ τούτου
[9, 0]	τε καὶ Σικελίας καὶ Ἰταλίας	ὅσοι	παρῆσαν καὶ τῶν ἐκ Λιβύης
[9, 10]	εἶπεν, ὦ Διόγενες. τοῦτο γάρ	τοι	καὶ τὸ θαυμαστὸν ἐγένετο τῆς
[9, 10]	τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι καὶ	δυνατοὶ	σφόδρα ἠποροῦντο καὶ συνεστέλλοντο, κατ´
[9, 0]	ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει γὰρ ὅτι	φανερώτατοί	εἰσιν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ
[9, 10]	ὁ Διογένης, οὐδὲ τῶν ἐλάφων·	καίτοι	ταῦτα τὰ θηρία πάντων ἐστὶ
[9, 0]	ἰατρῶν ἢ μέχρι ὑποστέλλεται· τοὺς	μέντοι	ἀμελουμένους τῶν ἀνθρώπων ἐν ταῖς
[9, 0]	τὸ κινδυνεύειν καὶ φοβεῖσθαι. (καὶ	μέντοι	ἐνόμιζε τότε εὐιατοτέρους εἶναι· καὶ
[9, 10]	εὐδαίμων γέγονας. Ἅπαντες γὰρ οἱ	κράτιστοι	ἦμεν οἱ τρέχοντες. Οἱ δὲ
[9, 0]	πανηγύρεις. ἔλεγε δὲ ἐπισκώπτων, ὅτι	ἐπιπλήττοι	τὸ τοῦ κυνός· {διὰ τὴν
[9, 0]	(καὶ ἄλλων μὲν ἥδοντο λοιδορουμένων,	αὐτοὶ	δὲ ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν. καὶ
[9, 10]	ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι καὶ ὅτι	αὐτοὶ	παρανομοῦσιν· οὐ γὰρ νικήσαντες οὐδένα
[9, 0]	ἐκ Μασσαλίας καὶ ἀπὸ Βορυσθένους,	οὗτοι	δὴ πάντες ἰδεῖν βουλόμενοι μᾶλλον
[9, 10]	ἐκεῖνον ὁπότε γένοιντο, καὶ πάντες	οὗτοι	σιγῇ παρῄεσαν ὑποβλέποντες αὐτόν. ἐπεὶ
[9, 20]	ἄξιον ἔξω τοῦ φρονεῖν, συστείλας	ἐπὶ	βραχὺ καὶ ἀφελὼν μικρόν τι
[9, 10]	ὅλην διώκων. (οὐκ αἰσχύνῃ, ἔφη,	ἐπὶ	πράγματι σεμνυνόμενος, ἐν ᾧ τῶν
[9, 10]	εἶναι, εἴ τις ἐθαύμαζε μύρμηκα	ἐπὶ	τάχει; ~τί δέ; εἰ χωλοὶ
[9, 10]	ἐφόρει τόξα καὶ τούτοις ἐχρῆτο	ἐπὶ	τοὺς φεύγοντας. καὶ ὅς, Ἀλλὰ
[9, 20]	ὡς Ἰσθμιονίκην, ὅτι λακτίζων ἐνίκησεν.	ἐπὶ	τούτῳ γέλως καὶ θόρυβος ἦν
[9, 10]	τίς ἐστιν ὁ θόρυβος ὁ	περὶ	αὐτὸν καὶ τί συνέβη. (ὁ
[9, 0]	ἑώρων ἐν τῇ πόλει καὶ	περὶ	τὸ Κράνειον. οἱ γὰρ ἄνθρωποι
[9, 0]	θεραπεύεσθαι ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἢ	μέχρι	ὑποστέλλεται· τοὺς μέντοι ἀμελουμένους τῶν
[9, 10]	κρατήσας, ἀλλὰ πάντες ἥττηνται καὶ	ἀπειρήκασι	πρὸς τὸν ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι
[9, 10]	γέμοντι; ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖς	πέμψασι	καὶ ὅτι αὐτοὶ παρανομοῦσιν· οὐ
[9, 0]	εἴων, ἀλλ´ ἠγανάκτουν, καθάπερ Ὅμηρός	φησι	τὸν Ὀδυσσέα προσπαίζειν τοὺς μνηστῆρας,
[9, 0]	αὐτὸν ἐθαύμαζον ὡς σοφώτατον πάντων,	τισὶ	δὲ μαίνεσθαι ἐδόκει, πολλοὶ δὲ
[9, 0]	ἐν δὲ πολέμῳ καὶ στρατοπέδῳ	λανθάνουσι	μᾶλλον διὰ τὸ κινδυνεύειν καὶ
[9, 0]	γὰρ ἄνθρωποι οὓς ἂν ἀεὶ	βλέπωσι	καὶ οἷς νομίζουσιν εἶναι ὁπότε
[9, 0]	τε καὶ δούλοις αὑτοῦ στρεφομένῳ	τρυφῶσι	καὶ ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί, καὶ
[9, 0]	βουλόμενοι μᾶλλον αὐτὸν καὶ βραχύ	τι	ἀκοῦσαι λέγοντος, ὡς ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν
[9, 20]	τις ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ τάχει;	~τί	δέ; εἰ χωλοὶ πάντες ἦσαν
[9, 10]	ἄνθρωπος ὢν ἀνθρώπων ταχύτατός εἰμι.	τί	δέ; οὐχὶ καὶ ἐν τοῖς
[9, 10]	ἄνθρωπον· ὥστε τὰς ἀηδόνας οὐδέν	τι	δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺς ἔποπας,
[9, 10]	ἀνδρῶν, τὸ στάδιον. Τοῦτο δὲ	τί	ἐστιν; εἶπεν· οὐ γὰρ δὴ
[9, 10]	ἀλώπεκα δύνασθαι φθάσαι. πόσον δέ	τι	καὶ ἔφθασας; Παρ´ ὀλίγον, εἶπεν,
[9, 10]	(ὁ δὲ ἤρετο αὐτοὺς διὰ	τί	παράνομόν ἐστιν αὐτὸν ἐστεφανῶσθαι τῆς
[9, 10]	θόρυβος ὁ περὶ αὐτὸν καὶ	τί	συνέβη. (ὁ δὲ ἔφη, Νικῶμεν,
[9, 20]	ἐπὶ βραχὺ καὶ ἀφελὼν μικρόν	τι	τῆς ἀνοίας, ὥσπερ οἱ τὰ
[9, 10]	διώκων. (οὐκ αἰσχύνῃ, ἔφη, ἐπὶ	πράγματι	σεμνυνόμενος, ἐν ᾧ τῶν φαυλοτάτων
[9, 10]	πενίαν καὶ φυγὴν καὶ ἀδοξίαν,	ἔτι	δὲ ὀργήν τε καὶ λύπην
[9, 10]	καὶ δισκεύοντα καὶ τρέχοντα, τῷ	παντὶ	δὲ χαλεπωτέρους, πενίαν καὶ φυγὴν
[9, 0]	ὁ δὲ ὅμοιος ἦν ἐν	ἅπαντι·	τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει βασιλεῖ
[9, 0]	ὅμοιος ἦν ἐν ἅπαντι· τῷ	ὄντι	γὰρ ἐῴκει βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ,
[9, 10]	αὐτὴν δώσετε τῷ πλείστων κρεῶν	γέμοντι;	ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι
[9, 0]	ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί, καὶ ῥᾳδίως	φέροντι	μεθύοντας ἀνθρώπους καὶ μαινομένους ὑπὸ
[9, 0]	βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν	ἔχοντι,	κἄπειτα ἐν ἀνδραπόδοις τε καὶ
[9, 10]	οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι καὶ	ὅτι	αὐτοὶ παρανομοῦσιν· οὐ γὰρ νικήσαντες
[9, 10]	ἀγῶνα περιέρχονται στεφάνους ἔχοντες· {καὶ	ὅτι	ἐνδοξότερα πεποίηκε τὰ Ἴσθμια κατακρατήσας
[9, 0]	τὰς πανηγύρεις. ἔλεγε δὲ ἐπισκώπτων,	ὅτι	ἐπιπλήττοι τὸ τοῦ κυνός· {διὰ
[9, 10]	δὴ φρονιμώτερος γέγονας οὐδὲ μικρὸν,	ὅτι	ἔφθασας τοὺς συντρέχοντας, οὐδὲ σωφρονέστερος
[9, 20]	μένοντα καὶ ἀνεκήρυττεν ὡς Ἰσθμιονίκην,	ὅτι	λακτίζων ἐνίκησεν. ἐπὶ τούτῳ γέλως
[9, 10]	δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺς ἔποπας,	ὅτι	ὄρνιθες ἐγένοντο ἐξ ἀνθρώπων, ὡς
[9, 10]	παράνομον. εἶπεν οὖν τις αὐτῶν,	Ὅτι	οὐ νενίκηκας, ὦ Διόγενες. ὁ
[9, 10]	κατακρατήσας αὐτὸς τὸν στέφανον, καὶ	ὅτι	οὐ τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ ταῖς
[9, 0]	γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες,	ὅτι	πικρόν ἐστι καὶ ἀηδές, οὕτως
[9, 0]	οὐδεὶς αὐτῷ προσεῖχε τὸν νοῦν,	ὅτι	πολλάκις αὐτὸν ἑώρων ἐν τῇ
[9, 10]	εἶναι. Καὶ πῶς, ἔφη, οἶσθα	ὅτι	ταχὺς ἦν ὁ Ἀχιλλεύς; τὸν
[9, 10]	βίον ἄθλιον. οὐκ οἶσθα, ἔφη,	ὅτι	τὸ τάχος δειλίας σημεῖόν ἐστι;
[9, 0]	τὴν ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει γὰρ	ὅτι	φανερώτατοί εἰσιν ἐν ταῖς ἑορταῖς
[9, 20]	τρέχοντες, ἐχρῆν σε μέγα φρονεῖν,	ὅτι	χωλοὺς {οὐ} χωλὸς ἔφθης; τοιαῦτα
[9, 0]	παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες, ὅτι πικρόν	ἐστι	καὶ ἀηδές, οὕτως καὶ τοῦ
[9, 0]	στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ ἀγνοοῦσιν ὅστις	ἐστί,	καὶ ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας ἀνθρώπους
[9, 10]	εἴπερ τὸ ταχύτατον εἶναι κράτιστόν	ἐστι,	πολὺ βέλτιον κόρυδον εἶναι σχεδὸν
[9, 10]	καὶ μεγάλους, οὐχ οἷα ταῦτά	ἐστι	τὰ ἀνδράποδα τὰ (νῦν ἐνταῦθα
[9, 10]	καίτοι ταῦτα τὰ θηρία πάντων	ἐστὶ	{τάχιστα καὶ} δειλότατα, καὶ τοὺς
[9, 10]	ὅτι τὸ τάχος δειλίας σημεῖόν	ἐστι;	τοῖς γὰρ αὐτοῖς ζῴοις συμβέβηκε
[9, 10]	ἀνθρώπων ταχύτατός εἰμι. τί δέ;	οὐχὶ	καὶ ἐν τοῖς μύρμηξιν, εἶπεν,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/12/2008