Discours, Par.
[9, 0]	Κράνειον. οἱ γὰρ ἄνθρωποι οὓς	ἂν	ἀεὶ βλέπωσι καὶ οἷς νομίζουσιν
[9, 0]	οὐ πάνυ φροντίζουσιν· οὓς δ´	ἂν	διὰ χρόνου ἴδωσιν ἢ μηδεπώποτε
[9, 0]	ὑπὸ τοῦ Διογένους Κορίνθιοι, καθάπερ	ἂν	εἰ νοσοῦντες ἐπιδημοῦντος ἰατροῦ μὴ
[9, 0]	προσπαίζοντα ἥδεται τοῖς γενναίοις κυσίν,	ἐπειδὰν	δὲ χαλεπήνῃ καὶ ὑλάξῃ μεῖζον,
[9, 10]	ὀργήν τε καὶ λύπην καὶ	ἐπιθυμίαν	καὶ φόβον καὶ τὸ πάντων
[9, 10]	τρέχοντα, τῷ παντὶ δὲ χαλεπωτέρους,	πενίαν	καὶ φυγὴν καὶ ἀδοξίαν, ἔτι
[9, 10]	χαλεπωτέρους, πενίαν καὶ φυγὴν καὶ	ἀδοξίαν,	ἔτι δὲ ὀργήν τε καὶ
[9, 0]	οἶμαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν	ἄνοιαν	αὐτῶν. ᾔδει γὰρ ὅτι φανερώτατοί
[9, 0]	πρὸς ὀλίγας ἡμέρας ἐνεγκεῖν τὴν	ἀκολασίαν	αὐτῶν καὶ τὴν ὕβριν· ὁ
[9, 0]	καὶ σπουδάσαντος οὐχ ὑπέμενον τὴν	παρρησίαν·	καθάπερ οἶμαι τὰ παιδία προσπαίζοντα
[9, 10]	ἑλεῖν οὐκ ἐδύνατο κατὰ τὴν	ἡμέραν	ὅλην διώκων. (οὐκ αἰσχύνῃ, ἔφη,
[9, 0]	ἐνόμιζον ἱκανὸν εἶναι καὶ τὸ	ὁρᾶν	αὐτὸν ἐν τῇ πόλει. (τῶν
[9, 10]	γένοιντο, καὶ πάντες οὗτοι σιγῇ	παρῄεσαν	ὑποβλέποντες αὐτόν. ἐπεὶ δὲ καὶ
[9, 0]	εἰ νοσοῦντες ἐπιδημοῦντος ἰατροῦ μὴ	προσῄεσαν	ἀλλ´ ἐνόμιζον ἱκανὸν εἶναι καὶ
[9, 0]	δὲ ἄλλων οἱ μακρόθεν μάλιστα	προσῄεσαν	πρὸς αὐτόν, ἀπὸ τῆς Ἰωνίας
[9, 20]	~τί δέ; εἰ χωλοὶ πάντες	ἦσαν	οἱ τρέχοντες, ἐχρῆν σε μέγα
[9, 0]	καὶ Σικελίας καὶ Ἰταλίας ὅσοι	παρῆσαν	καὶ τῶν ἐκ Λιβύης τινὲς
[9, 0]	οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα	ἐξέπτυσαν	δυσχεράναντες, ὅτι πικρόν ἐστι καὶ
[9, 0]	γὰρ τὰ νοσήματα τοῦ σώματος,	ὅταν	ἔκδηλα ᾖ, ῥᾷον θεραπεύεσθαι ὑπὸ
[9, 0]	τοῖς κακούργοις καὶ λῃσταῖς, καὶ	ὅταν	οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντες καθεύδωσιν, αὐτοὺς
[9, 0]	δεσπότῃ, πτωχοῦ στολὴν ἔχοντι, κἄπειτα	ἐν	ἀνδραπόδοις τε καὶ δούλοις αὑτοῦ
[9, 0]	ταῖς ἑορταῖς καὶ ταῖς πανηγύρεσιν·	ἐν	δὲ πολέμῳ καὶ στρατοπέδῳ λανθάνουσι
[9, 20]	καὶ οἰδοῦντα νύξαντες ἢ σείσαντες.	(ἐν	δὲ τούτῳ θεασάμενος ἵππους ἐν
[9, 0]	εἰς τὸν Ἰσθμόν, ὡς ἔοικεν,	ἐν	Κορίνθῳ διατρίβων. παρετύγχανε δὲ ταῖς
[9, 0]	ᾔδει γὰρ ὅτι φανερώτατοί εἰσιν	ἐν	ταῖς ἑορταῖς καὶ ταῖς πανηγύρεσιν·
[9, 0]	τοὺς μέντοι ἀμελουμένους τῶν ἀνθρώπων	ἐν	ταῖς τοιαύταις διατριβαῖς τάχιστα ἀπόλλυσθαι.
[9, 0]	ἐγρηγορότας φυλάττειν. (ὡς δὲ ἐφάνη	ἐν	τῇ πανηγύρει, Κορινθίων μὲν οὐδεὶς
[9, 0]	νοῦν, ὅτι πολλάκις αὐτὸν ἑώρων	ἐν	τῇ πόλει καὶ περὶ τὸ
[9, 0]	εἶναι καὶ τὸ ὁρᾶν αὐτὸν	ἐν	τῇ πόλει. (τῶν δὲ ἄλλων
[9, 10]	εἰμι. τί δέ; οὐχὶ καὶ	ἐν	τοῖς μύρμηξιν, εἶπεν, εἰκὸς ἄλλον
[9, 20]	(ἐν δὲ τούτῳ θεασάμενος ἵππους	ἐν	τῷ αὐτῷ δεδεμένους, ἔπειτα μαχομένους
[9, 10]	αἰσχύνῃ, ἔφη, ἐπὶ πράγματι σεμνυνόμενος,	ἐν	ᾧ τῶν φαυλοτάτων θηρίων χείρων
[9, 10]	τῆς νίκης. Ὥστε, ἔφη, παρ´	ἓν	βῆμα εὐδαίμων γέγονας. Ἅπαντες γὰρ
[9, 20]	θεωμένους, ἕως καμὼν ὁ ἕτερος	ἔφυγεν	ἀπορρήξας προσελθὼν ἐστεφάνωσε τὸν μένοντα
[9, 10]	ἐκέλευον ἀποθέσθαι τὸν στέφανον καὶ	μηδὲν	παράνομον ποιεῖν. (ὁ δὲ ἤρετο
[9, 0]	καὶ τότε ἐκεῖνος ἐποίει ταὐτά,	οὐδὲν	μεταστρεφόμενος οὐδὲ φροντίζων, εἴτε ἐπαινοίη
[9, 10]	ἢ ἄνθρωπον· ὥστε τὰς ἀηδόνας	οὐδέν	τι δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺς
[9, 0]	εἰ μὲν ἔσκωπτέν τε καὶ	ἔπαιζεν,	ὥσπερ εἰώθει ἐνίοτε, ὑπερφυῶς ἔχαιρον,
[9, 0]	μηδεπώποτε ἑωρακότες, πρὸς ἐκείνους τρέπονται.	ὅθεν	ἥκιστα ὠφελοῦντο ὑπὸ τοῦ Διογένους
[9, 0]	πόλει. (τῶν δὲ ἄλλων οἱ	μακρόθεν	μάλιστα προσῄεσαν πρὸς αὐτόν, ἀπὸ
[9, 0]	βραχύ τι ἀκοῦσαι λέγοντος, ὡς	ἔχοιεν	ἀπαγγέλλειν ἑτέροις, ἢ βελτίους γενέσθαι.
[9, 0]	Διογένης εἰς τὸν Ἰσθμόν, ὡς	ἔοικεν,	ἐν Κορίνθῳ διατρίβων. παρετύγχανε δὲ
[9, 0]	διατριβαῖς τάχιστα ἀπόλλυσθαι. (διὰ ταῦτα	παρέβαλλεν	εἰς τὰς πανηγύρεις. ἔλεγε δὲ
[9, 10]	ταχὺς ἦν ὁ Ἀχιλλεύς; τὸν	μὲν	γὰρ Ἕκτορα ἑλεῖν οὐκ ἐδύνατο
[9, 0]	ἀπεκάλουν· τοὺς γὰρ κύνας ἕπεσθαι	μὲν	εἰς τὰς πανηγύρεις, μηδένα δὲ
[9, 0]	ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν. καὶ εἰ	μὲν	ἔσκωπτέν τε καὶ ἔπαιζεν, ὥσπερ
[9, 0]	ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον. (καὶ ἄλλων	μὲν	ἥδοντο λοιδορουμένων, αὐτοὶ δὲ ἐφοβοῦντο
[9, 0]	οὕτως καὶ τοῦ Διογένους ἀποπειρᾶσθαι	μὲν	ἤθελον διὰ πολυπραγμοσύνην, ἐλεγχόμενοι δὲ
[9, 0]	ἐφάνη ἐν τῇ πανηγύρει, Κορινθίων	μὲν	οὐδεὶς αὐτῷ προσεῖχε τὸν νοῦν,
[9, 0]	καὶ ἐκόλαζε πάντα τρόπον. τινὲς	μὲν	οὖν αὐτὸν ἐθαύμαζον ὡς σοφώτατον
[9, 0]	τε καὶ πενήτων· (ἀλλὰ τῶν	μὲν	τοιούτων ληρούντων ἐνίοτε κατεφρόνει, τοὺς
[9, 10]	γέγονας. Ἅπαντες γὰρ οἱ κράτιστοι	ἦμεν	οἱ τρέχοντες. Οἱ δὲ κόρυδοι
[9, 10]	τί συνέβη. (ὁ δὲ ἔφη,	Νικῶμεν,	{Διόγενες, βέλτιστε ἀνδρῶν, τὸ στάδιον.
[9, 10]	οὐδὲ ἀλυπότερον βιώσῃ. (Μὰ Δία,	εἶπεν,	ἀλλὰ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ταχύτατός
[9, 10]	Διόγενες. ὁ δέ, Πολλούς γε,	εἶπεν,	ἀνταγωνιστὰς καὶ μεγάλους, οὐχ οἷα
[9, 10]	οὐχὶ καὶ ἐν τοῖς μύρμηξιν,	εἶπεν,	εἰκὸς ἄλλον ἄλλου ταχύτερον εἶναι;
[9, 10]	στάδιον. Τοῦτο δὲ τί ἐστιν;	εἶπεν·	οὐ γὰρ δὴ φρονιμώτερος γέγονας
[9, 10]	τὸ στάδιον; Πτηνοὶ γάρ εἰσιν,	εἶπεν.	(Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Διογένης, εἴπερ
[9, 10]	πίτυος, ἄλλους δὲ οὐ παράνομον.	εἶπεν	οὖν τις αὐτῶν, Ὅτι οὐ
[9, 10]	τι καὶ ἔφθασας; Παρ´ ὀλίγον,	εἶπεν,	ὦ Διόγενες. τοῦτο γάρ τοι
[9, 20]	ἀνεκήρυττεν ὡς Ἰσθμιονίκην, ὅτι λακτίζων	ἐνίκησεν.	ἐπὶ τούτῳ γέλως καὶ θόρυβος
[9, 0]	καὶ ἀνεχώρουν. καὶ εἰ μὲν	ἔσκωπτέν	τε καὶ ἔπαιζεν, ὥσπερ εἰώθει
[9, 20]	προσελθὼν ἐστεφάνωσε τὸν μένοντα καὶ	ἀνεκήρυττεν	ὡς Ἰσθμιονίκην, ὅτι λακτίζων ἐνίκησεν.
[9, 0]	ὕβριν· ὁ δὲ ὅμοιος ἦν	ἐν	ἅπαντι· τῷ ὄντι γὰρ ἐῴκει
[9, 20]	ἐπὶ τούτῳ γέλως καὶ θόρυβος	ἦν	ἁπάντων, καὶ τὸν Διογένην πολλοὶ
[9, 0]	τὴν ὕβριν· ὁ δὲ ὅμοιος	ἦν	ἐν ἅπαντι· τῷ ὄντι γὰρ
[9, 10]	πῶς, ἔφη, οἶσθα ὅτι ταχὺς	ἦν	ὁ Ἀχιλλεύς; τὸν μὲν γὰρ
[9, 10]	φυγὴν καὶ ἀδοξίαν, ἔτι δὲ	ὀργήν	τε καὶ λύπην καὶ ἐπιθυμίαν
[9, 10]	παντὶ δὲ χαλεπωτέρους, πενίαν καὶ	φυγὴν	καὶ ἀδοξίαν, ἔτι δὲ ὀργήν
[9, 20]	τὸν μένοντα καὶ ἀνεκήρυττεν ὡς	Ἰσθμιονίκην,	ὅτι λακτίζων ἐνίκησεν. ἐπὶ τούτῳ
[9, 0]	διὰ πλοῦτον ἢ γένος ἢ	ἄλλην	τινὰ δύναμιν, τούτους μάλιστα ἐπίεζε
[9, 10]	οὐκ ἐδύνατο κατὰ τὴν ἡμέραν	ὅλην	διώκων. (οὐκ αἰσχύνῃ, ἔφη, ἐπὶ
[9, 0]	ἐῴκει βασιλεῖ καὶ δεσπότῃ, πτωχοῦ	στολὴν	ἔχοντι, κἄπειτα ἐν ἀνδραπόδοις τε
[9, 10]	Μακεδόνες καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι,	πλὴν	ἐμοῦ. (πότερον ὑμῖν ἄξιος δοκῶ
[9, 20]	θόρυβος ἦν ἁπάντων, καὶ τὸν	Διογένην	πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ τῶν ἀθλητῶν
[9, 10]	ἀμαχώτατον θηρίον, ὕπουλον καὶ μαλθακόν,	ἡδονήν·	ᾗ οὐδεὶς οὔτε τῶν Ἑλλήνων
[9, 0]	Διογένους ἀποπειρᾶσθαι μὲν ἤθελον διὰ	πολυπραγμοσύνην,	ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον.
[9, 10]	ἔτι δὲ ὀργήν τε καὶ	λύπην	καὶ ἐπιθυμίαν καὶ φόβον καὶ
[9, 20]	χωλοὶ πάντες ἦσαν οἱ τρέχοντες,	ἐχρῆν	σε μέγα φρονεῖν, ὅτι χωλοὺς
[9, 0]	κἀκεῖνον πρὸς ὀλίγας ἡμέρας ἐνεγκεῖν	τὴν	ἀκολασίαν αὐτῶν καὶ τὴν ὕβριν·
[9, 0]	ἐπισκοπῶν οἶμαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ	τὴν	ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει γὰρ ὅτι
[9, 10]	Ἕκτορα ἑλεῖν οὐκ ἐδύνατο κατὰ	τὴν	ἡμέραν ὅλην διώκων. (οὐκ αἰσχύνῃ,
[9, 0]	δὲ καὶ σπουδάσαντος οὐχ ὑπέμενον	τὴν	παρρησίαν· καθάπερ οἶμαι τὰ παιδία
[9, 0]	ἐνεγκεῖν τὴν ἀκολασίαν αὐτῶν καὶ	τὴν	ὕβριν· ὁ δὲ ὅμοιος ἦν
[9, 0]	ἐπιπλήττοι τὸ τοῦ κυνός· {διὰ	τὴν	χαλεπότητα καὶ τὸ λοιδορεῖσθαι κύνα
[9, 20]	τοῖς ἀνθρώποις, ὁπότε ἴδοι τινὰ	μάτην	ἐπαιρόμενον καὶ διὰ πρᾶγμα οὐδενὸς
[9, 10]	δοκῶ τῆς πίτυος, ἢ λαβόντες	αὐτὴν	δώσετε τῷ πλείστων κρεῶν γέμοντι;
[9, 0]	ἀπὸ Βορυσθένους, οὗτοι δὴ πάντες	ἰδεῖν	βουλόμενοι μᾶλλον αὐτὸν καὶ βραχύ
[9, 0]	καθάπερ Ὅμηρός φησι τὸν Ὀδυσσέα	προσπαίζειν	τοὺς μνηστῆρας, κἀκεῖνον πρὸς ὀλίγας
[9, 0]	τινὲς δ´ ἐλοιδόρουν, οἱ δὲ	προπηλακίζειν	ἐπεχείρουν, ὀστᾶ ῥιπτοῦντες πρὸ τῶν
[9, 20]	τοῦ πράγματος, κἀκεῖνον αὐτὸν λυπούμενον	ἀπελθεῖν	καὶ πολὺ ταπεινότερον. (τοῦτο δὲ
[9, 20]	τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων, καί τινας	ἀπελθεῖν	φασιν οὐκ ἰδόντας αὐτούς— ὅσοι
[9, 10]	στεφάνους καὶ ταινίας, ὅτε ἐδυνήθη	προσελθεῖν	ἤρετο τίς ἐστιν ὁ θόρυβος
[9, 0]	οἷς νομίζουσιν εἶναι ὁπότε βούλονται	προσελθεῖν,	τούτων οὐ πάνυ φροντίζουσιν· οὓς
[9, 10]	τὸν στέφανον καὶ μηδὲν παράνομον	ποιεῖν.	(ὁ δὲ ἤρετο αὐτοὺς διὰ
[9, 0]	μνηστῆρας, κἀκεῖνον πρὸς ὀλίγας ἡμέρας	ἐνεγκεῖν	τὴν ἀκολασίαν αὐτῶν καὶ τὴν
[9, 0]	εἰς τὰς πανηγύρεις, μηδένα δὲ	ἀδικεῖν	τῶν ἐκεῖ γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ
[9, 10]	Ἀχιλλεύς; τὸν μὲν γὰρ Ἕκτορα	ἑλεῖν	οὐκ ἐδύνατο κατὰ τὴν ἡμέραν
[9, 0]	τι ἀκοῦσαι λέγοντος, ὡς ἔχοιεν	ἀπαγγέλλειν	ἑτέροις, ἢ βελτίους γενέσθαι. (ἐδόκει
[9, 20]	οἱ τρέχοντες, ἐχρῆν σε μέγα	φρονεῖν,	ὅτι χωλοὺς {οὐ} χωλὸς ἔφθης;
[9, 20]	πρᾶγμα οὐδενὸς ἄξιον ἔξω τοῦ	φρονεῖν,	συστείλας ἐπὶ βραχὺ καὶ ἀφελὼν
[9, 10]	καὶ μὴ δύνασθαι κατὰ πόδας	αἱρεῖν	τοὺς κακούργους, διὰ τοῦτο ἐφόρει
[9, 10]	τὰς ἀηδόνας οὐδέν τι δεῖ	οἰκτίρειν	οὐδὲ τοὺς ἔποπας, ὅτι ὄρνιθες
[9, 0]	δὲ ἀδικεῖν τῶν ἐκεῖ γιγνομένων,	ὑλακτεῖν	δὲ καὶ μάχεσθαι τοῖς κακούργοις
[9, 0]	ἄνθρωποι μεθυσθέντες καθεύδωσιν, αὐτοὺς ἐγρηγορότας	φυλάττειν.	(ὡς δὲ ἐφάνη ἐν τῇ
[9, 0]	στρατοπέδῳ λανθάνουσι μᾶλλον διὰ τὸ	κινδυνεύειν	καὶ φοβεῖσθαι. (καὶ μέντοι ἐνόμιζε
[9, 0]	ἢ γένος ἢ ἄλλην τινὰ	δύναμιν,	τούτους μάλιστα ἐπίεζε καὶ ἐκόλαζε
[9, 10]	καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ. (πότερον	ὑμῖν	ἄξιος δοκῶ τῆς πίτυος, ἢ
[9, 10]	δέ; οὐχὶ καὶ ἐν τοῖς	μύρμηξιν,	εἶπεν, εἰκὸς ἄλλον ἄλλου ταχύτερον
[9, 0]	τὴν ἀκολασίαν αὐτῶν καὶ τὴν	ὕβριν·	ὁ δὲ ὅμοιος ἦν ἐν
[9, 20]	ἀθλητῶν κατεγέλων, καί τινας ἀπελθεῖν	φασιν	οὐκ ἰδόντας αὐτούς— ὅσοι κακῶς
[9, 0]	ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ ταῖς	πανηγύρεσιν·	ἐν δὲ πολέμῳ καὶ στρατοπέδῳ
[9, 0]	Κορίνθῳ διατρίβων. παρετύγχανε δὲ ταῖς	πανηγύρεσιν	οὐχ ὧνπερ οἱ πολλοὶ ἕνεκα,
[9, 10]	τὸν Ἀχιλλέα, ἔφη, ταχὺν ὄντα,	φησὶν	ὁ ποιητὴς ἀνδρειότατον εἶναι. Καὶ
[9, 10]	διέρχονται τὸ στάδιον; Πτηνοὶ γάρ	εἰσιν,	εἶπεν. (Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Διογένης,
[9, 0]	αὐτῶν. ᾔδει γὰρ ὅτι φανερώτατοί	εἰσιν	ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ ταῖς
[9, 0]	παιδία προσπαίζοντα ἥδεται τοῖς γενναίοις	κυσίν,	ἐπειδὰν δὲ χαλεπήνῃ καὶ ὑλάξῃ
[9, 0]	πρὸ τῶν ποδῶν, ὥσπερ τοῖς	κυσίν,	(οἱ δὲ καὶ τοῦ τρίβωνος
[9, 10]	ἄλλου ταχύτερον εἶναι; μὴ οὖν	θαυμάζουσιν	αὐτόν; ἢ οὐ δοκεῖ σοι
[9, 0]	ἂν ἀεὶ βλέπωσι καὶ οἷς	νομίζουσιν	εἶναι ὁπότε βούλονται προσελθεῖν, τούτων
[9, 0]	βούλονται προσελθεῖν, τούτων οὐ πάνυ	φροντίζουσιν·	οὓς δ´ ἂν διὰ χρόνου
[9, 10]	τοῖς πέμψασι καὶ ὅτι αὐτοὶ	παρανομοῦσιν·	οὐ γὰρ νικήσαντες οὐδένα ἀγῶνα
[9, 0]	δούλοις αὑτοῦ στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ	ἀγνοοῦσιν	ὅστις ἐστί, καὶ ῥᾳδίως φέροντι
[9, 0]	οὖν τοῦ Ποντικοῦ μέλιτος γεύεσθαι	ἐπιχειροῦσιν	οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα
[9, 0]	οὓς δ´ ἂν διὰ χρόνου	ἴδωσιν	ἢ μηδεπώποτε ἑωρακότες, πρὸς ἐκείνους
[9, 0]	καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντες	καθεύδωσιν,	αὐτοὺς ἐγρηγορότας φυλάττειν. (ὡς δὲ
[9, 0]	θεάσασθαι τοὺς ἀθλητὰς καὶ ἵνα	ἐμπλησθῶσιν,	ἀλλ´ ἐπισκοπῶν οἶμαι τοὺς ἀνθρώπους
[9, 0]	ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι καὶ τοῖς	ἐρωτῶσιν	ἀποκρίνασθαι πρὸς ἔπος. ὥσπερ οὖν
[9, 10]	ἤρετο αὐτοὺς διὰ τί παράνομόν	ἐστιν	αὐτὸν ἐστεφανῶσθαι τῆς πίτυος, ἄλλους
[9, 10]	τὸ στάδιον. Τοῦτο δὲ τί	ἐστιν;	εἶπεν· οὐ γὰρ δὴ φρονιμώτερος
[9, 10]	ὅτε ἐδυνήθη προσελθεῖν ἤρετο τίς	ἐστιν	ὁ θόρυβος ὁ περὶ αὐτὸν
[9, 0]	τοῦ σώματος, ὅταν ἔκδηλα ᾖ,	ῥᾷον	θεραπεύεσθαι ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἢ
[9, 10]	καὶ λύπην καὶ ἐπιθυμίαν καὶ	φόβον	καὶ τὸ πάντων ἀμαχώτατον θηρίον,
[9, 10]	δέ τι καὶ ἔφθασας; Παρ´	ὀλίγον,	εἶπεν, ὦ Διόγενες. τοῦτο γάρ
[9, 0]	πολυπραγμοσύνην, ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ	ἔφευγον.	(καὶ ἄλλων μὲν ἥδοντο λοιδορουμένων,
[9, 10]	ἐστι, πολὺ βέλτιον κόρυδον εἶναι	σχεδὸν	ἢ ἄνθρωπον· ὥστε τὰς ἀηδόνας
[9, 10]	εἶναι κράτιστόν ἐστι, πολὺ βέλτιον	κόρυδον	εἶναι σχεδὸν ἢ ἄνθρωπον· ὥστε
[9, 20]	ἁπάντων, καὶ τὸν Διογένην πολλοὶ	ἐθαύμαζον	καὶ τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων, καί
[9, 0]	τρόπον. τινὲς μὲν οὖν αὐτὸν	ἐθαύμαζον	ὡς σοφώτατον πάντων, τισὶ δὲ
[9, 0]	ἐπειδὰν δὲ χαλεπήνῃ καὶ ὑλάξῃ	μεῖζον,	ἐξεπλάγη καὶ τῷ δέει τέθνηκε.
[9, 0]	ἐπιδημοῦντος ἰατροῦ μὴ προσῄεσαν ἀλλ´	ἐνόμιζον	ἱκανὸν εἶναι καὶ τὸ ὁρᾶν
[9, 10]	τοὺς ἀετοὺς φοβεῖται, καὶ ζῇ	βίον	ἄθλιον. οὐκ οἶσθα, ἔφη, ὅτι
[9, 10]	τινι θᾶττον ὑμῶν διέρχονται τὸ	στάδιον;	Πτηνοὶ γάρ εἰσιν, εἶπεν. (Οὐκοῦν,
[9, 10]	Νικῶμεν, {Διόγενες, βέλτιστε ἀνδρῶν, τὸ	στάδιον.	Τοῦτο δὲ τί ἐστιν; εἶπεν·
[9, 10]	ἔφη, ὅτι τὸ τάχος δειλίας	σημεῖόν	ἐστι; τοῖς γὰρ αὐτοῖς ζῴοις
[9, 0]	τῇ πόλει καὶ περὶ τὸ	Κράνειον.	οἱ γὰρ ἄνθρωποι οὓς ἂν
[9, 10]	ἀετοὺς φοβεῖται, καὶ ζῇ βίον	ἄθλιον.	οὐκ οἶσθα, ἔφη, ὅτι τὸ
[9, 20]	ἐπαιρόμενον καὶ διὰ πρᾶγμα οὐδενὸς	ἄξιον	ἔξω τοῦ φρονεῖν, συστείλας ἐπὶ
[9, 10]	αὐτόν; ἢ οὐ δοκεῖ σοι	γελοῖον	εἶναι, εἴ τις ἐθαύμαζε μύρμηκα
[9, 10]	φόβον καὶ τὸ πάντων ἀμαχώτατον	θηρίον,	ὕπουλον καὶ μαλθακόν, ἡδονήν· ᾗ
[9, 10]	ταχύτατον εἶναι κράτιστόν ἐστι, πολὺ	βέλτιον	κόρυδον εἶναι σχεδὸν ἢ ἄνθρωπον·
[9, 10]	πάντων ἀμαχώτατον θηρίον, ὕπουλον καὶ	μαλθακόν,	ἡδονήν· ᾗ οὐδεὶς οὔτε τῶν
[9, 0]	καὶ τοῦ Διογένους ἀποπειρᾶσθαι μὲν	ἤθελον	διὰ πολυπραγμοσύνην, ἐλεγχόμενοι δὲ ἀπεστρέφοντο
[9, 10]	μηδὲ ἐπιβαίνοντα τῆς γῆς, ἀλλὰ	ὑψηλὸν	φερόμενον ὑπὸ τοῦ ὄχλου, τοὺς
[9, 10]	ἐν τοῖς μύρμηξιν, εἶπεν, εἰκὸς	ἄλλον	ἄλλου ταχύτερον εἶναι; μὴ οὖν
[9, 0]	οὗτοι δὴ πάντες ἰδεῖν βουλόμενοι	μᾶλλον	αὐτὸν καὶ βραχύ τι ἀκοῦσαι
[9, 0]	δὲ πολέμῳ καὶ στρατοπέδῳ λανθάνουσι	μᾶλλον	διὰ τὸ κινδυνεύειν καὶ φοβεῖσθαι.
[9, 10]	καὶ τὸ πάντων ἀμαχώτατον θηρίον,	ὕπουλον	καὶ μαλθακόν, ἡδονήν· ᾗ οὐδεὶς
[9, 20]	καὶ λακτίζοντας αὑτούς, καὶ πολὺν	ὄχλον	περιεστῶτας καὶ θεωμένους, ἕως καμὼν
[9, 0]	ὄντων κατέβη Διογένης εἰς τὸν	Ἰσθμόν,	ὡς ἔοικεν, ἐν Κορίνθῳ διατρίβων.
[9, 10]	τῆς πίτυος, ἄλλους δὲ οὐ	παράνομον.	εἶπεν οὖν τις αὐτῶν, Ὅτι
[9, 10]	δὲ ἤρετο αὐτοὺς διὰ τί	παράνομόν	ἐστιν αὐτὸν ἐστεφανῶσθαι τῆς πίτυος,
[9, 10]	ἀποθέσθαι τὸν στέφανον καὶ μηδὲν	παράνομον	ποιεῖν. (ὁ δὲ ἤρετο αὐτοὺς
[9, 0]	ἰατροῦ μὴ προσῄεσαν ἀλλ´ ἐνόμιζον	ἱκανὸν	εἶναι καὶ τὸ ὁρᾶν αὐτὸν
[9, 10]	τὰς χεῖρας αἴροντας πρὸς τὸν	οὐρανόν,	τοὺς δὲ ἐπιβάλλοντας αὐτῷ στεφάνους
[9, 10]	ὑπηρετῶν τινας ἐκέλευον ἀποθέσθαι τὸν	στέφανον	καὶ μηδὲν παράνομον ποιεῖν. (ὁ
[9, 10]	τὰ Ἴσθμια κατακρατήσας αὐτὸς τὸν	στέφανον,	καὶ ὅτι οὐ τοῖς ἀνθρώποις,
[9, 0]	ἀνατειναμένου δὲ καὶ σπουδάσαντος οὐχ	ὑπέμενον	τὴν παρρησίαν· καθάπερ οἶμαι τὰ
[9, 10]	ἐπιβαίνοντα τῆς γῆς, ἀλλὰ ὑψηλὸν	φερόμενον	ὑπὸ τοῦ ὄχλου, τοὺς δέ
[9, 20]	ἀνθρώποις, ὁπότε ἴδοι τινὰ μάτην	ἐπαιρόμενον	καὶ διὰ πρᾶγμα οὐδενὸς ἄξιον
[9, 20]	καταφρονῆσαι τοῦ πράγματος, κἀκεῖνον αὐτὸν	λυπούμενον	ἀπελθεῖν καὶ πολὺ ταπεινότερον. (τοῦτο
[9, 20]	τῶν παρόντων καταφρονῆσαι τοῦ πράγματος,	κἀκεῖνον	αὐτὸν λυπούμενον ἀπελθεῖν καὶ πολὺ
[9, 0]	τὸν Ὀδυσσέα προσπαίζειν τοὺς μνηστῆρας,	κἀκεῖνον	πρὸς ὀλίγας ἡμέρας ἐνεγκεῖν τὴν
[9, 10]	σφόδρα ἠποροῦντο καὶ συνεστέλλοντο, κατ´	ἐκεῖνον	ὁπότε γένοιντο, καὶ πάντες οὗτοι
[9, 10]	ἀλγεῖς οὐδ´ ἐλαττόνων δεήσῃ τὸ	λοιπὸν	οὐδὲ ἀλυπότερον βιώσῃ. (Μὰ Δία,
[9, 0]	μάλιστα ἐπίεζε καὶ ἐκόλαζε πάντα	τρόπον.	τινὲς μὲν οὖν αὐτὸν ἐθαύμαζον
[9, 20]	ἔφθης; τοιαῦτα δὲ πρὸς τὸν	ἄνθρωπον	διαλεγόμενος πολλοὺς ἐποίησε τῶν παρόντων
[9, 10]	βέλτιον κόρυδον εἶναι σχεδὸν ἢ	ἄνθρωπον·	ὥστε τὰς ἀηδόνας οὐδέν τι
[9, 20]	αὐτὸν λυπούμενον ἀπελθεῖν καὶ πολὺ	ταπεινότερον.	(τοῦτο δὲ οὐ μικρὸν παρεῖχε
[9, 10]	Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ.	(πότερον	ὑμῖν ἄξιος δοκῶ τῆς πίτυος,
[9, 10]	ἐλαττόνων δεήσῃ τὸ λοιπὸν οὐδὲ	ἀλυπότερον	βιώσῃ. (Μὰ Δία, εἶπεν, ἀλλὰ
[9, 10]	συντρέχοντας, οὐδὲ σωφρονέστερος νῦν ἢ	πρότερον	οὐδὲ δειλὸς ἧττον, οὐδ´ ἔλαττον
[9, 10]	μύρμηξιν, εἶπεν, εἰκὸς ἄλλον ἄλλου	ταχύτερον	εἶναι; μὴ οὖν θαυμάζουσιν αὐτόν;
[9, 0]	ἔπαιζεν, ὥσπερ εἰώθει ἐνίοτε, ὑπερφυῶς	ἔχαιρον,	ἀνατειναμένου δὲ καὶ σπουδάσαντος οὐχ
[9, 10]	γὰρ δὴ φρονιμώτερος γέγονας οὐδὲ	μικρὸν,	ὅτι ἔφθασας τοὺς συντρέχοντας, οὐδὲ
[9, 20]	πολὺ ταπεινότερον. (τοῦτο δὲ οὐ	μικρὸν	παρεῖχε τοῖς ἀνθρώποις, ὁπότε ἴδοι
[9, 20]	συστείλας ἐπὶ βραχὺ καὶ ἀφελὼν	μικρόν	τι τῆς ἀνοίας, ὥσπερ οἱ
[9, 0]	δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν δυσχεράναντες, ὅτι	πικρόν	ἐστι καὶ ἀηδές, οὕτως καὶ
[9, 10]	σε μηδὲ ἀλώπεκα δύνασθαι φθάσαι.	πόσον	δέ τι καὶ ἔφθασας; Παρ´
[9, 10]	πάντες ἥττηνται καὶ ἀπειρήκασι πρὸς	τὸν	ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι καὶ Μῆδοι
[9, 20]	χωλὸς ἔφθης; τοιαῦτα δὲ πρὸς	τὸν	ἄνθρωπον διαλεγόμενος πολλοὺς ἐποίησε τῶν
[9, 10]	τοὺς φεύγοντας. καὶ ὅς, Ἀλλὰ	τὸν	Ἀχιλλέα, ἔφη, ταχὺν ὄντα, φησὶν
[9, 20]	καὶ θόρυβος ἦν ἁπάντων, καὶ	τὸν	Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ τῶν
[9, 0]	(Ἰσθμίων ὄντων κατέβη Διογένης εἰς	τὸν	Ἰσθμόν, ὡς ἔοικεν, ἐν Κορίνθῳ
[9, 10]	ὅτι ταχὺς ἦν ὁ Ἀχιλλεύς;	τὸν	μὲν γὰρ Ἕκτορα ἑλεῖν οὐκ
[9, 20]	ἕτερος ἔφυγεν ἀπορρήξας προσελθὼν ἐστεφάνωσε	τὸν	μένοντα καὶ ἀνεκήρυττεν ὡς Ἰσθμιονίκην,
[9, 0]	Κορινθίων μὲν οὐδεὶς αὐτῷ προσεῖχε	τὸν	νοῦν, ὅτι πολλάκις αὐτὸν ἑώρων
[9, 0]	ἀλλ´ ἠγανάκτουν, καθάπερ Ὅμηρός φησι	τὸν	Ὀδυσσέα προσπαίζειν τοὺς μνηστῆρας, κἀκεῖνον
[9, 10]	καὶ τὰς χεῖρας αἴροντας πρὸς	τὸν	οὐρανόν, τοὺς δὲ ἐπιβάλλοντας αὐτῷ
[9, 10]	τῶν ὑπηρετῶν τινας ἐκέλευον ἀποθέσθαι	τὸν	στέφανον καὶ μηδὲν παράνομον ποιεῖν.
[9, 10]	πεποίηκε τὰ Ἴσθμια κατακρατήσας αὐτὸς	τὸν	στέφανον, καὶ ὅτι οὐ τοῖς
[9, 10]	ταχὺν ὄντα, φησὶν ὁ ποιητὴς	ἀνδρειότατον	εἶναι. Καὶ πῶς, ἔφη, οἶσθα
[9, 10]	ἔφη ὁ Διογένης, εἴπερ τὸ	ταχύτατον	εἶναι κράτιστόν ἐστι, πολὺ βέλτιον
[9, 0]	μὲν οὖν αὐτὸν ἐθαύμαζον ὡς	σοφώτατον	πάντων, τισὶ δὲ μαίνεσθαι ἐδόκει,
[9, 10]	καὶ φόβον καὶ τὸ πάντων	ἀμαχώτατον	θηρίον, ὕπουλον καὶ μαλθακόν, ἡδονήν·
[9, 10]	ἀνθρώποις, ἀλλὰ ταῖς αἰξὶ δηλαδὴ	περιμάχητον	αὐτὸν εἶναι δεῖ. (μετὰ δὲ
[9, 10]	τοῦτο γάρ τοι καὶ τὸ	θαυμαστὸν	ἐγένετο τῆς νίκης. Ὥστε, ἔφη,
[9, 10]	Διογένης, εἴπερ τὸ ταχύτατον εἶναι	κράτιστόν	ἐστι, πολὺ βέλτιον κόρυδον εἶναι
[9, 10]	δὲ κόρυδοι οὐ πολλῷ τινι	θᾶττον	ὑμῶν διέρχονται τὸ στάδιον; Πτηνοὶ
[9, 10]	πρότερον οὐδὲ δειλὸς ἧττον, οὐδ´	ἔλαττον	ἀλγεῖς οὐδ´ ἐλαττόνων δεήσῃ τὸ
[9, 10]	νῦν ἢ πρότερον οὐδὲ δειλὸς	ἧττον,	οὐδ´ ἔλαττον ἀλγεῖς οὐδ´ ἐλαττόνων
[9, 0]	χαλεπότητα καὶ τὸ λοιδορεῖσθαι κύνα	αὐτὸν	ἀπεκάλουν· τοὺς γὰρ κύνας ἕπεσθαι
[9, 0]	οἱ μακρόθεν μάλιστα προσῄεσαν πρὸς	αὐτόν,	ἀπὸ τῆς Ἰωνίας τε καὶ
[9, 0]	πάντα τρόπον. τινὲς μὲν οὖν	αὐτὸν	ἐθαύμαζον ὡς σοφώτατον πάντων, τισὶ
[9, 10]	ἀλλὰ ταῖς αἰξὶ δηλαδὴ περιμάχητον	αὐτὸν	εἶναι δεῖ. (μετὰ δὲ τοῦτο
[9, 0]	οὐδὲ φροντίζων, εἴτε ἐπαινοίη τις	αὐτὸν	εἴτε καὶ ψέγοι τῶν παρόντων,
[9, 0]	ἱκανὸν εἶναι καὶ τὸ ὁρᾶν	αὐτὸν	ἐν τῇ πόλει. (τῶν δὲ
[9, 10]	πάντες οὗτοι σιγῇ παρῄεσαν ὑποβλέποντες	αὐτόν.	ἐπεὶ δὲ καὶ ἐστεφανώσατο τῆς
[9, 10]	αὐτοὺς διὰ τί παράνομόν ἐστιν	αὐτὸν	ἐστεφανῶσθαι τῆς πίτυος, ἄλλους δὲ
[9, 0]	προσεῖχε τὸν νοῦν, ὅτι πολλάκις	αὐτὸν	ἑώρων ἐν τῇ πόλει καὶ
[9, 10]	ταχύτερον εἶναι; μὴ οὖν θαυμάζουσιν	αὐτόν;	ἢ οὐ δοκεῖ σοι γελοῖον
[9, 0]	δὴ πάντες ἰδεῖν βουλόμενοι μᾶλλον	αὐτὸν	καὶ βραχύ τι ἀκοῦσαι λέγοντος,
[9, 10]	ἐστιν ὁ θόρυβος ὁ περὶ	αὐτὸν	καὶ τί συνέβη. (ὁ δὲ
[9, 20]	παρόντων καταφρονῆσαι τοῦ πράγματος, κἀκεῖνον	αὐτὸν	λυπούμενον ἀπελθεῖν καὶ πολὺ ταπεινότερον.
[9, 0]	μέγα φρονοῦντας ἐφ´ αὑτοῖς διὰ	πλοῦτον	ἢ γένος ἢ ἄλλην τινὰ
[9, 10]	καὶ ἀπειρήκασι πρὸς τὸν ἀγῶνα	τοῦτον,	Πέρσαι καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι
[9, 10]	οἱ Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν τινας	ἐκέλευον	ἀποθέσθαι τὸν στέφανον καὶ μηδὲν
[9, 20]	τε καὶ λακτίζοντας αὑτούς, καὶ	πολὺν	ὄχλον περιεστῶτας καὶ θεωμένους, ἕως
[9, 10]	ταῦτά ἐστι τὰ ἀνδράποδα τὰ	(νῦν	ἐνταῦθα παλαίοντα καὶ δισκεύοντα καὶ
[9, 10]	ἔφθασας τοὺς συντρέχοντας, οὐδὲ σωφρονέστερος	νῦν	ἢ πρότερον οὐδὲ δειλὸς ἧττον,
[9, 10]	τῷ πλείστων κρεῶν γέμοντι; ταῦτα	οὖν	ἀπαγγέλλετε τοῖς πέμψασι καὶ ὅτι
[9, 0]	ἐκόλαζε πάντα τρόπον. τινὲς μὲν	οὖν	αὐτὸν ἐθαύμαζον ὡς σοφώτατον πάντων,
[9, 10]	ἄλλον ἄλλου ταχύτερον εἶναι; μὴ	οὖν	θαυμάζουσιν αὐτόν; ἢ οὐ δοκεῖ
[9, 10]	ἄλλους δὲ οὐ παράνομον. εἶπεν	οὖν	τις αὐτῶν, Ὅτι οὐ νενίκηκας,
[9, 0]	ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι πρὸς ἔπος. ὥσπερ	οὖν	τοῦ Ποντικοῦ μέλιτος γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν
[9, 10]	τε εἶναι καὶ ἀνανδροτάτοις. (ὁ	γοῦν	Ἡρακλῆς διὰ τὸ βραδύτερος εἶναι
[9, 10]	στάδιον; Πτηνοὶ γάρ εἰσιν, εἶπεν.	(Οὐκοῦν,	ἔφη ὁ Διογένης, εἴπερ τὸ
[9, 0]	καὶ τὸ λοιδορεῖσθαι κύνα αὐτὸν	ἀπεκάλουν·	τοὺς γὰρ κύνας ἕπεσθαι μὲν
[9, 0]	μὲν οὐδεὶς αὐτῷ προσεῖχε τὸν	νοῦν,	ὅτι πολλάκις αὐτὸν ἑώρων ἐν
[9, 20]	οὐκ ἰδόντας αὐτούς— ὅσοι κακῶς	ἐσκήνουν	ἢ καὶ τούτου ἠπόρουν.
[9, 0]	δὲ μαίνεσθαι ἐδόκει, πολλοὶ δὲ	κατεφρόνουν	ὡς πτωχοῦ τε καὶ οὐδενὸς
[9, 0]	δ´ ἐλοιδόρουν, οἱ δὲ προπηλακίζειν	ἐπεχείρουν,	ὀστᾶ ῥιπτοῦντες πρὸ τῶν ποδῶν,
[9, 0]	καὶ οὐδενὸς ἀξίου, τινὲς δ´	ἐλοιδόρουν,	οἱ δὲ προπηλακίζειν ἐπεχείρουν, ὀστᾶ
[9, 20]	κακῶς ἐσκήνουν ἢ καὶ τούτου	ἠπόρουν.
[9, 0]	λοιδορουμένων, αὐτοὶ δὲ ἐφοβοῦντο καὶ	ἀνεχώρουν.	καὶ εἰ μὲν ἔσκωπτέν τε
[9, 0]	πολλοὶ δὲ οὐκ εἴων, ἀλλ´	ἠγανάκτουν,	καθάπερ Ὅμηρός φησι τὸν Ὀδυσσέα
[9, 10]	ὅς, Ἀλλὰ τὸν Ἀχιλλέα, ἔφη,	ταχὺν	ὄντα, φησὶν ὁ ποιητὴς ἀνδρειότατον
[9, 10]	λέλεκται. Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη, ἄνθρωπος	ὢν	ἀνθρώπων ταχύτατός εἰμι. τί δέ;
[9, 0]	Ἰσθμόν, ὡς ἔοικεν, ἐν Κορίνθῳ	διατρίβων.	παρετύγχανε δὲ ταῖς πανηγύρεσιν οὐχ
[9, 10]	εἰμι πάντων. Ἀλλ´ οὐ τῶν	λαγῶν,	ἔφη ὁ Διογένης, οὐδὲ τῶν
[9, 10]	εἶναι δεῖ. (μετὰ δὲ τοῦτο	ἰδών	τινα ἐκ τοῦ σταδίου βαδίζοντα
[9, 0]	ἐπεχείρουν, ὀστᾶ ῥιπτοῦντες πρὸ τῶν	ποδῶν,	ὥσπερ τοῖς κυσίν, (οἱ δὲ
[9, 10]	λαβόντες αὐτὴν δώσετε τῷ πλείστων	κρεῶν	γέμοντι; ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε τοῖς
[9, 20]	καὶ ἀνεκήρυττεν ὡς Ἰσθμιονίκην, ὅτι	λακτίζων	ἐνίκησεν. ἐπὶ τούτῳ γέλως καὶ
[9, 0]	ἐποίει ταὐτά, οὐδὲν μεταστρεφόμενος οὐδὲ	φροντίζων,	εἴτε ἐπαινοίη τις αὐτὸν εἴτε
[9, 20]	καμὼν ὁ ἕτερος ἔφυγεν ἀπορρήξας	προσελθὼν	ἐστεφάνωσε τὸν μένοντα καὶ ἀνεκήρυττεν
[9, 0]	ἢ στρατηγὸς ἢ δυνάστης διαλέγοιτο	προσελθὼν	ἢ τῶν πάνυ φαύλων τε
[9, 0]	ἥπτοντο προσιόντες, πολλοὶ δὲ οὐκ	εἴων,	ἀλλ´ ἠγανάκτουν, καθάπερ Ὅμηρός φησι
[9, 0]	δὲ ἐφάνη ἐν τῇ πανηγύρει,	Κορινθίων	μὲν οὐδεὶς αὐτῷ προσεῖχε τὸν
[9, 10]	δὲ οἵ τε ἀθλοθέται τῶν	Ἰσθμίων	καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι
[9, 0]	~ΔΙΟΓΕΝΗΣ Η ΙΣΘΜΙΚΟΣ.	(Ἰσθμίων	ὄντων κατέβη Διογένης εἰς τὸν
[9, 10]	σεμνυνόμενος, ἐν ᾧ τῶν φαυλοτάτων	θηρίων	χείρων πέφυκας; οἶμαι γάρ σε
[9, 0]	τῶν παρόντων, οὐδὲ εἰ τῶν	πλουσίων	τε καὶ ἐνδόξων ἢ στρατηγὸς
[9, 10]	ἐδύνατο κατὰ τὴν ἡμέραν ὅλην	διώκων.	(οὐκ αἰσχύνῃ, ἔφη, ἐπὶ πράγματι
[9, 20]	πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ τῶν ἀθλητῶν	κατεγέλων,	καί τινας ἀπελθεῖν φασιν οὐκ
[9, 20]	φρονεῖν, συστείλας ἐπὶ βραχὺ καὶ	ἀφελὼν	μικρόν τι τῆς ἀνοίας, ὥσπερ
[9, 10]	(Μὰ Δία, εἶπεν, ἀλλὰ τῶν	ἄλλων	Ἑλλήνων ταχύτατός εἰμι πάντων. Ἀλλ´
[9, 0]	δὲ ἀπεστρέφοντο καὶ ἔφευγον. (καὶ	ἄλλων	μὲν ἥδοντο λοιδορουμένων, αὐτοὶ δὲ
[9, 0]	ἐν τῇ πόλει. (τῶν δὲ	ἄλλων	οἱ μακρόθεν μάλιστα προσῄεσαν πρὸς
[9, 10]	ἀθλοθέται τῶν Ἰσθμίων καὶ τῶν	ἄλλων	ὅσοι ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ σφόδρα
[9, 10]	Ἡρακλῆς διὰ τὸ βραδύτερος εἶναι	πολλῶν	καὶ μὴ δύνασθαι κατὰ πόδας
[9, 0]	διαλέγοιτο προσελθὼν ἢ τῶν πάνυ	φαύλων	τε καὶ πενήτων· (ἀλλὰ τῶν
[9, 20]	ὄχλον περιεστῶτας καὶ θεωμένους, ἕως	καμὼν	ὁ ἕτερος ἔφυγεν ἀπορρήξας προσελθὼν
[9, 10]	Ὥστε, ἔφη, παρ´ ἓν βῆμα	εὐδαίμων	γέγονας. Ἅπαντες γὰρ οἱ κράτιστοι
[9, 10]	κόρυδοι οὐ πολλῷ τινι θᾶττον	ὑμῶν	διέρχονται τὸ στάδιον; Πτηνοὶ γάρ
[9, 0]	μηδένα δὲ ἀδικεῖν τῶν ἐκεῖ	γιγνομένων,	ὑλακτεῖν δὲ καὶ μάχεσθαι τοῖς
[9, 0]	ἔφευγον. (καὶ ἄλλων μὲν ἥδοντο	λοιδορουμένων,	αὐτοὶ δὲ ἐφοβοῦντο καὶ ἀνεχώρουν.
[9, 10]	ἡδονήν· ᾗ οὐδεὶς οὔτε τῶν	Ἑλλήνων	οὔτε τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ μάχεσθαι
[9, 10]	Δία, εἶπεν, ἀλλὰ τῶν ἄλλων	Ἑλλήνων	ταχύτατός εἰμι πάντων. Ἀλλ´ οὐ
[9, 10]	ἧττον, οὐδ´ ἔλαττον ἀλγεῖς οὐδ´	ἐλαττόνων	δεήσῃ τὸ λοιπὸν οὐδὲ ἀλυπότερον
[9, 0]	εἰ τῶν πλουσίων τε καὶ	ἐνδόξων	ἢ στρατηγὸς ἢ δυνάστης διαλέγοιτο
[9, 0]	ἀθλητὰς καὶ ἵνα ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ´	ἐπισκοπῶν	οἶμαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν
[9, 0]	ὑποστέλλεται· τοὺς μέντοι ἀμελουμένους τῶν	ἀνθρώπων	ἐν ταῖς τοιαύταις διατριβαῖς τάχιστα
[9, 10]	Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη, ἄνθρωπος ὢν	ἀνθρώπων	ταχύτατός εἰμι. τί δέ; οὐχὶ
[9, 10]	ἔποπας, ὅτι ὄρνιθες ἐγένοντο ἐξ	ἀνθρώπων,	ὡς ὑπὸ τοῦ μύθου λέλεκται.
[9, 10]	οὔτε τῶν Ἑλλήνων οὔτε τῶν	βαρβάρων	ἀξιοῖ μάχεσθαι καὶ περιεῖναι τῇ
[9, 10]	δὲ ἔφη, Νικῶμεν, {Διόγενες, βέλτιστε	ἀνδρῶν,	τὸ στάδιον. Τοῦτο δὲ τί
[9, 10]	ἐν ᾧ τῶν φαυλοτάτων θηρίων	χείρων	πέφυκας; οἶμαι γάρ σε μηδὲ
[9, 0]	ᾖ, ῥᾷον θεραπεύεσθαι ὑπὸ τῶν	ἰατρῶν	ἢ μέχρι ὑποστέλλεται· τοὺς μέντοι
[9, 0]	τὸν νοῦν, ὅτι πολλάκις αὐτὸν	ἑώρων	ἐν τῇ πόλει καὶ περὶ
[9, 20]	τὸν Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ	τῶν	ἀθλητῶν κατεγέλων, καί τινας ἀπελθεῖν
[9, 10]	βιώσῃ. (Μὰ Δία, εἶπεν, ἀλλὰ	τῶν	ἄλλων Ἑλλήνων ταχύτατός εἰμι πάντων.
[9, 10]	τε ἀθλοθέται τῶν Ἰσθμίων καὶ	τῶν	ἄλλων ὅσοι ἔντιμοι καὶ δυνατοὶ
[9, 0]	μέχρι ὑποστέλλεται· τοὺς μέντοι ἀμελουμένους	τῶν	ἀνθρώπων ἐν ταῖς τοιαύταις διατριβαῖς
[9, 10]	οὐδεὶς οὔτε τῶν Ἑλλήνων οὔτε	τῶν	βαρβάρων ἀξιοῖ μάχεσθαι καὶ περιεῖναι
[9, 0]	ὁρᾶν αὐτὸν ἐν τῇ πόλει.	(τῶν	δὲ ἄλλων οἱ μακρόθεν μάλιστα
[9, 0]	καὶ Ἰταλίας ὅσοι παρῆσαν καὶ	τῶν	ἐκ Λιβύης τινὲς καὶ τῶν
[9, 0]	τῶν ἐκ Λιβύης τινὲς καὶ	τῶν	ἐκ Μασσαλίας καὶ ἀπὸ Βορυσθένους,
[9, 0]	τὰς πανηγύρεις, μηδένα δὲ ἀδικεῖν	τῶν	ἐκεῖ γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ καὶ
[9, 10]	λαγῶν, ἔφη ὁ Διογένης, οὐδὲ	τῶν	ἐλάφων· καίτοι ταῦτα τὰ θηρία
[9, 10]	μαλθακόν, ἡδονήν· ᾗ οὐδεὶς οὔτε	τῶν	Ἑλλήνων οὔτε τῶν βαρβάρων ἀξιοῖ
[9, 0]	ἔκδηλα ᾖ, ῥᾷον θεραπεύεσθαι ὑπὸ	τῶν	ἰατρῶν ἢ μέχρι ὑποστέλλεται· τοὺς
[9, 10]	~ὅμως δὲ οἵ τε ἀθλοθέται	τῶν	Ἰσθμίων καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι
[9, 10]	ταχύτατός εἰμι πάντων. Ἀλλ´ οὐ	τῶν	λαγῶν, ἔφη ὁ Διογένης, οὐδὲ
[9, 0]	φαύλων τε καὶ πενήτων· (ἀλλὰ	τῶν	μὲν τοιούτων ληρούντων ἐνίοτε κατεφρόνει,
[9, 0]	ἢ δυνάστης διαλέγοιτο προσελθὼν ἢ	τῶν	πάνυ φαύλων τε καὶ πενήτων·
[9, 20]	τὸν ἄνθρωπον διαλεγόμενος πολλοὺς ἐποίησε	τῶν	παρόντων καταφρονῆσαι τοῦ πράγματος, κἀκεῖνον
[9, 0]	τις αὐτὸν εἴτε καὶ ψέγοι	τῶν	παρόντων, οὐδὲ εἰ τῶν πλουσίων
[9, 0]	ψέγοι τῶν παρόντων, οὐδὲ εἰ	τῶν	πλουσίων τε καὶ ἐνδόξων ἢ
[9, 0]	προπηλακίζειν ἐπεχείρουν, ὀστᾶ ῥιπτοῦντες πρὸ	τῶν	ποδῶν, ὥσπερ τοῖς κυσίν, (οἱ
[9, 10]	τῆς πίτυος, πέμψαντες οἱ Κορίνθιοι	τῶν	ὑπηρετῶν τινας ἐκέλευον ἀποθέσθαι τὸν
[9, 10]	ἐπὶ πράγματι σεμνυνόμενος, ἐν ᾧ	τῶν	φαυλοτάτων θηρίων χείρων πέφυκας; οἶμαι
[9, 10]	πράγματι σεμνυνόμενος, ἐν ᾧ τῶν	φαυλοτάτων	θηρίων χείρων πέφυκας; οἶμαι γάρ
[9, 10]	πίτυος, πέμψαντες οἱ Κορίνθιοι τῶν	ὑπηρετῶν	τινας ἐκέλευον ἀποθέσθαι τὸν στέφανον
[9, 20]	Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον καὶ τῶν	ἀθλητῶν	κατεγέλων, καί τινας ἀπελθεῖν φασιν
[9, 0]	τῶν πάνυ φαύλων τε καὶ	πενήτων·	(ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων ληρούντων
[9, 10]	τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ταχύτατός εἰμι	πάντων.	Ἀλλ´ οὐ τῶν λαγῶν, ἔφη
[9, 10]	ἐπιθυμίαν καὶ φόβον καὶ τὸ	πάντων	ἀμαχώτατον θηρίον, ὕπουλον καὶ μαλθακόν,
[9, 10]	ἐλάφων· καίτοι ταῦτα τὰ θηρία	πάντων	ἐστὶ {τάχιστα καὶ} δειλότατα, καὶ
[9, 0]	οὖν αὐτὸν ἐθαύμαζον ὡς σοφώτατον	πάντων,	τισὶ δὲ μαίνεσθαι ἐδόκει, πολλοὶ
[9, 20]	τούτῳ γέλως καὶ θόρυβος ἦν	ἁπάντων,	καὶ τὸν Διογένην πολλοὶ ἐθαύμαζον
[9, 0]	~ΔΙΟΓΕΝΗΣ Η ΙΣΘΜΙΚΟΣ. (Ἰσθμίων	ὄντων	κατέβη Διογένης εἰς τὸν Ἰσθμόν,
[9, 20]	ἄνθρωπον διαλεγόμενος πολλοὺς ἐποίησε τῶν	παρόντων	καταφρονῆσαι τοῦ πράγματος, κἀκεῖνον αὐτὸν
[9, 0]	αὐτὸν εἴτε καὶ ψέγοι τῶν	παρόντων,	οὐδὲ εἰ τῶν πλουσίων τε
[9, 0]	πενήτων· (ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων	ληρούντων	ἐνίοτε κατεφρόνει, τοὺς δὲ σεμνοὺς
[9, 0]	εἰς τὰς πανηγύρεις. ἔλεγε δὲ	ἐπισκώπτων,	ὅτι ἐπιπλήττοι τὸ τοῦ κυνός·
[9, 10]	ἢ λαβόντες αὐτὴν δώσετε τῷ	πλείστων	κρεῶν γέμοντι; ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε
[9, 0]	τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν ἄνοιαν	αὐτῶν.	ᾔδει γὰρ ὅτι φανερώτατοί εἰσιν
[9, 0]	ὀλίγας ἡμέρας ἐνεγκεῖν τὴν ἀκολασίαν	αὐτῶν	καὶ τὴν ὕβριν· ὁ δὲ
[9, 10]	οὐ παράνομον. εἶπεν οὖν τις	αὐτῶν,	Ὅτι οὐ νενίκηκας, ὦ Διόγενες.
[9, 0]	καὶ πενήτων· (ἀλλὰ τῶν μὲν	τοιούτων	ληρούντων ἐνίοτε κατεφρόνει, τοὺς δὲ
[9, 0]	νομίζουσιν εἶναι ὁπότε βούλονται προσελθεῖν,	τούτων	οὐ πάνυ φροντίζουσιν· οὓς δ´
[9, 10]	ἔφη ὁ Διογένης, οὐδὲ τῶν	ἐλάφων·	καίτοι ταῦτα τὰ θηρία πάντων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/12/2008