HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Diogène ou Discours Isthmique (discours IX; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ς  =  179 formes différentes pour 260 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Discours, Par.
[9, 0]   προσπαίζειν τοὺς μνηστῆρας, κἀκεῖνον πρὸς  ὀλίγας   ἡμέρας ἐνεγκεῖν τὴν ἀκολασίαν αὐτῶν
[9, 10]   πολλῶν καὶ μὴ δύνασθαι κατὰ  πόδας   αἱρεῖν τοὺς κακούργους, διὰ τοῦτο
[9, 0]   καὶ μαινομένους ὑπὸ ἀγνοίας καὶ  ἀμαθίας.   ~ὅμως δὲ οἵ τε ἀθλοθέται
[9, 0]   Λιβύης τινὲς καὶ τῶν ἐκ  Μασσαλίας   καὶ ἀπὸ Βορυσθένους, οὗτοι δὴ
[9, 0]   Ἰωνίας τε καὶ Σικελίας καὶ  Ἰταλίας   ὅσοι παρῆσαν καὶ τῶν ἐκ
[9, 0]   ἀπὸ τῆς Ἰωνίας τε καὶ  Σικελίας   καὶ Ἰταλίας ὅσοι παρῆσαν καὶ
[9, 10]   οἶσθα, ἔφη, ὅτι τὸ τάχος  δειλίας   σημεῖόν ἐστι; τοῖς γὰρ αὐτοῖς
[9, 10]   δὲ ἐπιβάλλοντας αὐτῷ στεφάνους καὶ  ταινίας,   ὅτε ἐδυνήθη προσελθεῖν ἤρετο τίς
[9, 0]   προσῄεσαν πρὸς αὐτόν, ἀπὸ τῆς  Ἰωνίας   τε καὶ Σικελίας καὶ Ἰταλίας
[9, 20]   καὶ ἀφελὼν μικρόν τι τῆς  ἀνοίας,   ὥσπερ οἱ τὰ πεφυσημένα καὶ
[9, 0]   μεθύοντας ἀνθρώπους καὶ μαινομένους ὑπὸ  ἀγνοίας   καὶ ἀμαθίας. ~ὅμως δὲ οἵ
[9, 10]   οὖν τις αὐτῶν, Ὅτι οὐ  νενίκηκας,   Διόγενες. δέ, Πολλούς
[9, 10]   τῶν φαυλοτάτων θηρίων χείρων  πέφυκας;   οἶμαι γάρ σε μηδὲ ἀλώπεκα
[9, 20]   οὐδενὸς ἄξιον ἔξω τοῦ φρονεῖν,  συστείλας   ἐπὶ βραχὺ καὶ ἀφελὼν μικρόν
[9, 20]   καὶ τῶν ἀθλητῶν κατεγέλων, καί  τινας   ἀπελθεῖν φασιν οὐκ ἰδόντας αὐτούς—
[9, 10]   πέμψαντες οἱ Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν  τινας   ἐκέλευον ἀποθέσθαι τὸν στέφανον καὶ
[9, 10]   ὑπὸ τοῦ ὄχλου, τοὺς δέ  τινας   ἐπακολουθοῦντας καὶ βοῶντας, ἄλλους δὲ
[9, 10]   ἔφη, παρ´ ἓν βῆμα εὐδαίμων  γέγονας.   Ἅπαντες γὰρ οἱ κράτιστοι ἦμεν
[9, 10]   εἶπεν· οὐ γὰρ δὴ φρονιμώτερος  γέγονας   οὐδὲ μικρὸν, ὅτι ἔφθασας τοὺς
[9, 10]   σχεδὸν ἄνθρωπον· ὥστε τὰς  ἀηδόνας   οὐδέν τι δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ
[9, 0]   κύνα αὐτὸν ἀπεκάλουν· τοὺς γὰρ  κύνας   ἕπεσθαι μὲν εἰς τὰς πανηγύρεις,
[9, 10]   καὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς  κύνας   καὶ τοὺς ἀετοὺς φοβεῖται, καὶ
[9, 20]   ἕως καμὼν ἕτερος ἔφυγεν  ἀπορρήξας   προσελθὼν ἐστεφάνωσε τὸν μένοντα καὶ
[9, 10]   τι δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺς  ἔποπας,   ὅτι ὄρνιθες ἐγένοντο ἐξ ἀνθρώπων,
[9, 10]   βοῶντας, ἄλλους δὲ πηδῶντας ὑπὸ  χαρᾶς   καὶ τὰς χεῖρας αἴροντας πρὸς
[9, 0]   τοὺς μνηστῆρας, κἀκεῖνον πρὸς ὀλίγας  ἡμέρας   ἐνεγκεῖν τὴν ἀκολασίαν αὐτῶν καὶ
[9, 0]   φησι τὸν Ὀδυσσέα προσπαίζειν τοὺς  μνηστῆρας,   κἀκεῖνον πρὸς ὀλίγας ἡμέρας ἐνεγκεῖν
[9, 10]   πηδῶντας ὑπὸ χαρᾶς καὶ τὰς  χεῖρας   αἴροντας πρὸς τὸν οὐρανόν, τοὺς
[9, 10]   φθάσαι. πόσον δέ τι καὶ  ἔφθασας;   Παρ´ ὀλίγον, εἶπεν, Διόγενες.
[9, 10]   φρονιμώτερος γέγονας οὐδὲ μικρὸν, ὅτι  ἔφθασας   τοὺς συντρέχοντας, οὐδὲ σωφρονέστερος νῦν
[9, 10]   μάχεσθαι καὶ περιεῖναι τῇ ψυχῇ  κρατήσας,   ἀλλὰ πάντες ἥττηνται καὶ ἀπειρήκασι
[9, 10]   ὅτι ἐνδοξότερα πεποίηκε τὰ Ἴσθμια  κατακρατήσας   αὐτὸς τὸν στέφανον, καὶ ὅτι
[9, 10]   εἶναι σχεδὸν ἄνθρωπον· ὥστε  τὰς   ἀηδόνας οὐδέν τι δεῖ οἰκτίρειν
[9, 0]   ἀπόλλυσθαι. (διὰ ταῦτα παρέβαλλεν εἰς  τὰς   πανηγύρεις. ἔλεγε δὲ ἐπισκώπτων, ὅτι
[9, 0]   γὰρ κύνας ἕπεσθαι μὲν εἰς  τὰς   πανηγύρεις, μηδένα δὲ ἀδικεῖν τῶν
[9, 10]   δὲ πηδῶντας ὑπὸ χαρᾶς καὶ  τὰς   χεῖρας αἴροντας πρὸς τὸν οὐρανόν,
[9, 0]   πολλοὶ ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι τοὺς  ἀθλητὰς   καὶ ἵνα ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ´ ἐπισκοπῶν
[9, 10]   καὶ τούτοις ἐχρῆτο ἐπὶ τοὺς  φεύγοντας.   καὶ ὅς, Ἀλλὰ τὸν Ἀχιλλέα,
[9, 20]   καί τινας ἀπελθεῖν φασιν οὐκ  ἰδόντας   αὐτούς— ὅσοι κακῶς ἐσκήνουν
[9, 20]   δεδεμένους, ἔπειτα μαχομένους τε καὶ  λακτίζοντας   αὑτούς, καὶ πολὺν ὄχλον περιεστῶτας
[9, 10]   πρὸς τὸν οὐρανόν, τοὺς δὲ  ἐπιβάλλοντας   αὐτῷ στεφάνους καὶ ταινίας, ὅτε
[9, 10]   ὑπὸ χαρᾶς καὶ τὰς χεῖρας  αἴροντας   πρὸς τὸν οὐρανόν, τοὺς δὲ
[9, 0]   ὅστις ἐστί, καὶ ῥᾳδίως φέροντι  μεθύοντας   ἀνθρώπους καὶ μαινομένους ὑπὸ ἀγνοίας
[9, 10]   οὐδὲ μικρὸν, ὅτι ἔφθασας τοὺς  συντρέχοντας,   οὐδὲ σωφρονέστερος νῦν πρότερον
[9, 10]   τοῦ ὄχλου, τοὺς δέ τινας  ἐπακολουθοῦντας   καὶ βοῶντας, ἄλλους δὲ πηδῶντας
[9, 0]   σεμνοὺς εἶναι βουλομένους καὶ μέγα  φρονοῦντας   ἐφ´ αὑτοῖς διὰ πλοῦτον
[9, 10]   ἐπακολουθοῦντας καὶ βοῶντας, ἄλλους δὲ  πηδῶντας   ὑπὸ χαρᾶς καὶ τὰς χεῖρας
[9, 10]   τοὺς δέ τινας ἐπακολουθοῦντας καὶ  βοῶντας,   ἄλλους δὲ πηδῶντας ὑπὸ χαρᾶς
[9, 0]   οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντες καθεύδωσιν, αὐτοὺς  ἐγρηγορότας   φυλάττειν. (ὡς δὲ ἐφάνη ἐν
[9, 10]   δέ, Πολλούς γε, εἶπεν,  ἀνταγωνιστὰς   καὶ μεγάλους, οὐχ οἷα ταῦτά
[9, 20]   λακτίζοντας αὑτούς, καὶ πολὺν ὄχλον  περιεστῶτας   καὶ θεωμένους, ἕως καμὼν
[9, 0]   δυσχεράναντες, ὅτι πικρόν ἐστι καὶ  ἀηδές,   οὕτως καὶ τοῦ Διογένους ἀποπειρᾶσθαι
[9, 10]   οἰκτίρειν οὐδὲ τοὺς ἔποπας, ὅτι  ὄρνιθες   ἐγένοντο ἐξ ἀνθρώπων, ὡς ὑπὸ
[9, 10]   συνέβη. (ὁ δὲ ἔφη, Νικῶμεν,  {Διόγενες,   βέλτιστε ἀνδρῶν, τὸ στάδιον. Τοῦτο
[9, 10]   αὐτῶν, Ὅτι οὐ νενίκηκας,  Διόγενες.   δέ, Πολλούς γε, εἶπεν,
[9, 10]   ἔφθασας; Παρ´ ὀλίγον, εἶπεν,  Διόγενες.   τοῦτο γάρ τοι καὶ τὸ
[9, 0]   πτωχοῦ τε καὶ οὐδενὸς ἀξίου,  τινὲς   δ´ ἐλοιδόρουν, οἱ δὲ προπηλακίζειν
[9, 0]   παρῆσαν καὶ τῶν ἐκ Λιβύης  τινὲς   καὶ τῶν ἐκ Μασσαλίας καὶ
[9, 0]   ἐπίεζε καὶ ἐκόλαζε πάντα τρόπον.  τινὲς   μὲν οὖν αὐτὸν ἐθαύμαζον ὡς
[9, 10]   καὶ Μῆδοι καὶ Σύροι καὶ  Μακεδόνες   καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, πλὴν
[9, 0]   ἄπειροι, γευσάμενοι δὲ παραχρῆμα ἐξέπτυσαν  δυσχεράναντες,   ὅτι πικρόν ἐστι καὶ ἀηδές,
[9, 20]   οἱ τὰ πεφυσημένα καὶ οἰδοῦντα  νύξαντες   σείσαντες. (ἐν δὲ τούτῳ
[9, 20]   τάχει; ~τί δέ; εἰ χωλοὶ  πάντες   ἦσαν οἱ τρέχοντες, ἐχρῆν σε
[9, 10]   περιεῖναι τῇ ψυχῇ κρατήσας, ἀλλὰ  πάντες   ἥττηνται καὶ ἀπειρήκασι πρὸς τὸν
[9, 0]   καὶ ἀπὸ Βορυσθένους, οὗτοι δὴ  πάντες   ἰδεῖν βουλόμενοι μᾶλλον αὐτὸν καὶ
[9, 10]   κατ´ ἐκεῖνον ὁπότε γένοιντο, καὶ  πάντες   οὗτοι σιγῇ παρῄεσαν ὑποβλέποντες αὐτόν.
[9, 10]   παρ´ ἓν βῆμα εὐδαίμων γέγονας.  Ἅπαντες   γὰρ οἱ κράτιστοι ἦμεν οἱ
[9, 10]   ὅτι αὐτοὶ παρανομοῦσιν· οὐ γὰρ  νικήσαντες   οὐδένα ἀγῶνα περιέρχονται στεφάνους ἔχοντες·
[9, 20]   πεφυσημένα καὶ οἰδοῦντα νύξαντες  σείσαντες.   (ἐν δὲ τούτῳ θεασάμενος ἵππους
[9, 10]   δὲ καὶ ἐστεφανώσατο τῆς πίτυος,  πέμψαντες   οἱ Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν τινας
[9, 0]   λῃσταῖς, καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι  μεθυσθέντες   καθεύδωσιν, αὐτοὺς ἐγρηγορότας φυλάττειν. (ὡς
[9, 10]   ἄξιος δοκῶ τῆς πίτυος,  λαβόντες   αὐτὴν δώσετε τῷ πλείστων κρεῶν
[9, 0]   δὲ καὶ τοῦ τρίβωνος ἥπτοντο  προσιόντες,   πολλοὶ δὲ οὐκ εἴων, ἀλλ´
[9, 10]   καὶ πάντες οὗτοι σιγῇ παρῄεσαν  ὑποβλέποντες   αὐτόν. ἐπεὶ δὲ καὶ ἐστεφανώσατο
[9, 10]   νικήσαντες οὐδένα ἀγῶνα περιέρχονται στεφάνους  ἔχοντες·   {καὶ ὅτι ἐνδοξότερα πεποίηκε τὰ
[9, 20]   εἰ χωλοὶ πάντες ἦσαν οἱ  τρέχοντες,   ἐχρῆν σε μέγα φρονεῖν, ὅτι
[9, 10]   γὰρ οἱ κράτιστοι ἦμεν οἱ  τρέχοντες.   Οἱ δὲ κόρυδοι οὐ πολλῷ
[9, 0]   Διογένους Κορίνθιοι, καθάπερ ἂν εἰ  νοσοῦντες   ἐπιδημοῦντος ἰατροῦ μὴ προσῄεσαν ἀλλ´
[9, 0]   οἱ δὲ προπηλακίζειν ἐπεχείρουν, ὀστᾶ  ῥιπτοῦντες   πρὸ τῶν ποδῶν, ὥσπερ τοῖς
[9, 0]   διὰ χρόνου ἴδωσιν μηδεπώποτε  ἑωρακότες,   πρὸς ἐκείνους τρέπονται. ὅθεν ἥκιστα
[9, 10]   πλήθους καὶ μηδὲ ἐπιβαίνοντα τῆς  γῆς,   ἀλλὰ ὑψηλὸν φερόμενον ὑπὸ τοῦ
[9, 20]   φρονεῖν, ὅτι χωλοὺς {οὐ} χωλὸς  ἔφθης;   τοιαῦτα δὲ πρὸς τὸν ἄνθρωπον
[9, 10]   καὶ τὸ θαυμαστὸν ἐγένετο τῆς  νίκης.   Ὥστε, ἔφη, παρ´ ἓν βῆμα
[9, 10]   εἶναι καὶ ἀνανδροτάτοις. (ὁ γοῦν  Ἡρακλῆς   διὰ τὸ βραδύτερος εἶναι πολλῶν
[9, 10]   εἰσιν, εἶπεν. (Οὐκοῦν, ἔφη  Διογένης,   εἴπερ τὸ ταχύτατον εἶναι κράτιστόν
[9, 0]   Η ΙΣΘΜΙΚΟΣ. (Ἰσθμίων ὄντων κατέβη  Διογένης   εἰς τὸν Ἰσθμόν, ὡς ἔοικεν,
[9, 0]    ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ   Η ΙΣΘΜΙΚΟΣ. (Ἰσθμίων ὄντων κατέβη
[9, 10]   οὐ τῶν λαγῶν, ἔφη  Διογένης,   οὐδὲ τῶν ἐλάφων· καίτοι ταῦτα
[9, 20]   βραχὺ καὶ ἀφελὼν μικρόν τι  τῆς   ἀνοίας, ὥσπερ οἱ τὰ πεφυσημένα
[9, 10]   πολλοῦ πλήθους καὶ μηδὲ ἐπιβαίνοντα  τῆς   γῆς, ἀλλὰ ὑψηλὸν φερόμενον ὑπὸ
[9, 0]   μάλιστα προσῄεσαν πρὸς αὐτόν, ἀπὸ  τῆς   Ἰωνίας τε καὶ Σικελίας καὶ
[9, 10]   τοι καὶ τὸ θαυμαστὸν ἐγένετο  τῆς   νίκης. Ὥστε, ἔφη, παρ´ ἓν
[9, 10]   τί παράνομόν ἐστιν αὐτὸν ἐστεφανῶσθαι  τῆς   πίτυος, ἄλλους δὲ οὐ παράνομον.
[9, 10]   ἐμοῦ. (πότερον ὑμῖν ἄξιος δοκῶ  τῆς   πίτυος, λαβόντες αὐτὴν δώσετε
[9, 10]   αὐτόν. ἐπεὶ δὲ καὶ ἐστεφανώσατο  τῆς   πίτυος, πέμψαντες οἱ Κορίνθιοι τῶν
[9, 10]   ἔφη, ταχὺν ὄντα, φησὶν  ποιητὴς   ἀνδρειότατον εἶναι. Καὶ πῶς, ἔφη,
[9, 0]   καὶ ἐνδόξων στρατηγὸς  δυνάστης   διαλέγοιτο προσελθὼν τῶν πάνυ
[9, 0]   ὅσοι παρῆσαν καὶ τῶν ἐκ  Λιβύης   τινὲς καὶ τῶν ἐκ Μασσαλίας
[9, 0]   τῶν ἀνθρώπων ἐν ταῖς τοιαύταις  διατριβαῖς   τάχιστα ἀπόλλυσθαι. (διὰ ταῦτα παρέβαλλεν
[9, 10]   ὅτι οὐ τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ  ταῖς   αἰξὶ δηλαδὴ περιμάχητον αὐτὸν εἶναι
[9, 0]   γὰρ ὅτι φανερώτατοί εἰσιν ἐν  ταῖς   ἑορταῖς καὶ ταῖς πανηγύρεσιν· ἐν
[9, 0]   εἰσιν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ  ταῖς   πανηγύρεσιν· ἐν δὲ πολέμῳ καὶ
[9, 0]   ἐν Κορίνθῳ διατρίβων. παρετύγχανε δὲ  ταῖς   πανηγύρεσιν οὐχ ὧνπερ οἱ πολλοὶ
[9, 0]   μέντοι ἀμελουμένους τῶν ἀνθρώπων ἐν  ταῖς   τοιαύταις διατριβαῖς τάχιστα ἀπόλλυσθαι. (διὰ
[9, 0]   ὅτι φανερώτατοί εἰσιν ἐν ταῖς  ἑορταῖς   καὶ ταῖς πανηγύρεσιν· ἐν δὲ
[9, 0]   καὶ μάχεσθαι τοῖς κακούργοις καὶ  λῃσταῖς,   καὶ ὅταν οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντες
[9, 0]   ἀμελουμένους τῶν ἀνθρώπων ἐν ταῖς  τοιαύταις   διατριβαῖς τάχιστα ἀπόλλυσθαι. (διὰ ταῦτα
[9, 0]   τάχιστα ἀπόλλυσθαι. (διὰ ταῦτα παρέβαλλεν  εἰς   τὰς πανηγύρεις. ἔλεγε δὲ ἐπισκώπτων,
[9, 0]   τοὺς γὰρ κύνας ἕπεσθαι μὲν  εἰς   τὰς πανηγύρεις, μηδένα δὲ ἀδικεῖν
[9, 0]   ΙΣΘΜΙΚΟΣ. (Ἰσθμίων ὄντων κατέβη Διογένης  εἰς   τὸν Ἰσθμόν, ὡς ἔοικεν, ἐν
[9, 10]   οὐδὲ δειλὸς ἧττον, οὐδ´ ἔλαττον  ἀλγεῖς   οὐδ´ ἐλαττόνων δεήσῃ τὸ λοιπὸν
[9, 0]   ἐν τῇ πανηγύρει, Κορινθίων μὲν  οὐδεὶς   αὐτῷ προσεῖχε τὸν νοῦν, ὅτι
[9, 10]   ὕπουλον καὶ μαλθακόν, ἡδονήν·  οὐδεὶς   οὔτε τῶν Ἑλλήνων οὔτε τῶν
[9, 0]   (διὰ ταῦτα παρέβαλλεν εἰς τὰς  πανηγύρεις.   ἔλεγε δὲ ἐπισκώπτων, ὅτι ἐπιπλήττοι
[9, 0]   κύνας ἕπεσθαι μὲν εἰς τὰς  πανηγύρεις,   μηδένα δὲ ἀδικεῖν τῶν ἐκεῖ
[9, 0]   αὐτῷ προσεῖχε τὸν νοῦν, ὅτι  πολλάκις   αὐτὸν ἑώρων ἐν τῇ πόλει
[9, 0]   οὓς ἂν ἀεὶ βλέπωσι καὶ  οἷς   νομίζουσιν εἶναι ὁπότε βούλονται προσελθεῖν,
[9, 0]   ὑλακτεῖν δὲ καὶ μάχεσθαι τοῖς  κακούργοις   καὶ λῃσταῖς, καὶ ὅταν οἱ
[9, 0]   πτωχοῦ στολὴν ἔχοντι, κἄπειτα ἐν  ἀνδραπόδοις   τε καὶ δούλοις αὑτοῦ στρεφομένῳ
[9, 0]   τὰ παιδία προσπαίζοντα ἥδεται τοῖς  γενναίοις   κυσίν, ἐπειδὰν δὲ χαλεπήνῃ καὶ
[9, 0]   κἄπειτα ἐν ἀνδραπόδοις τε καὶ  δούλοις   αὑτοῦ στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ ἀγνοοῦσιν
[9, 10]   στέφανον, καὶ ὅτι οὐ τοῖς  ἀνθρώποις,   ἀλλὰ ταῖς αἰξὶ δηλαδὴ περιμάχητον
[9, 20]   δὲ οὐ μικρὸν παρεῖχε τοῖς  ἀνθρώποις,   ὁπότε ἴδοι τινὰ μάτην ἐπαιρόμενον
[9, 0]   ἀκοῦσαι λέγοντος, ὡς ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν  ἑτέροις,   βελτίους γενέσθαι. (ἐδόκει γὰρ
[9, 10]   τὸν στέφανον, καὶ ὅτι οὐ  τοῖς   ἀνθρώποις, ἀλλὰ ταῖς αἰξὶ δηλαδὴ
[9, 20]   (τοῦτο δὲ οὐ μικρὸν παρεῖχε  τοῖς   ἀνθρώποις, ὁπότε ἴδοι τινὰ μάτην
[9, 10]   τὸ τάχος δειλίας σημεῖόν ἐστι;  τοῖς   γὰρ αὐτοῖς ζῴοις συμβέβηκε ταχίστοις
[9, 0]   οἶμαι τὰ παιδία προσπαίζοντα ἥδεται  τοῖς   γενναίοις κυσίν, ἐπειδὰν δὲ χαλεπήνῃ
[9, 0]   γὰρ ἱκανὸς εἶναι λοιδορῆσαι καὶ  τοῖς   ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι πρὸς ἔπος. ὥσπερ
[9, 0]   γιγνομένων, ὑλακτεῖν δὲ καὶ μάχεσθαι  τοῖς   κακούργοις καὶ λῃσταῖς, καὶ ὅταν
[9, 0]   ῥιπτοῦντες πρὸ τῶν ποδῶν, ὥσπερ  τοῖς   κυσίν, (οἱ δὲ καὶ τοῦ
[9, 10]   τί δέ; οὐχὶ καὶ ἐν  τοῖς   μύρμηξιν, εἶπεν, εἰκὸς ἄλλον ἄλλου
[9, 10]   κρεῶν γέμοντι; ταῦτα οὖν ἀπαγγέλλετε  τοῖς   πέμψασι καὶ ὅτι αὐτοὶ παρανομοῦσιν·
[9, 10]   συμβέβηκε ταχίστοις τε εἶναι καὶ  ἀνανδροτάτοις.   (ὁ γοῦν Ἡρακλῆς διὰ τὸ
[9, 10]   τοῖς γὰρ αὐτοῖς ζῴοις συμβέβηκε  ταχίστοις   τε εἶναι καὶ ἀνανδροτάτοις. (ὁ
[9, 10]   δειλίας σημεῖόν ἐστι; τοῖς γὰρ  αὐτοῖς   ζῴοις συμβέβηκε ταχίστοις τε εἶναι
[9, 0]   βουλομένους καὶ μέγα φρονοῦντας ἐφ´  αὑτοῖς   διὰ πλοῦτον γένος
[9, 10]   διὰ τοῦτο ἐφόρει τόξα καὶ  τούτοις   ἐχρῆτο ἐπὶ τοὺς φεύγοντας. καὶ
[9, 10]   σημεῖόν ἐστι; τοῖς γὰρ αὐτοῖς  ζῴοις   συμβέβηκε ταχίστοις τε εἶναι καὶ
[9, 0]   μεταστρεφόμενος οὐδὲ φροντίζων, εἴτε ἐπαινοίη  τις   αὐτὸν εἴτε καὶ ψέγοι τῶν
[9, 10]   δὲ οὐ παράνομον. εἶπεν οὖν  τις   αὐτῶν, Ὅτι οὐ νενίκηκας,
[9, 10]   δοκεῖ σοι γελοῖον εἶναι, εἴ  τις   ἐθαύμαζε μύρμηκα ἐπὶ τάχει; ~τί
[9, 10]   ταινίας, ὅτε ἐδυνήθη προσελθεῖν ἤρετο  τίς   ἐστιν θόρυβος περὶ
[9, 0]   αὑτοῦ στρεφομένῳ τρυφῶσι καὶ ἀγνοοῦσιν  ὅστις   ἐστί, καὶ ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας
[9, 10]   ἐχρῆτο ἐπὶ τοὺς φεύγοντας. καὶ  ὅς,   Ἀλλὰ τὸν Ἀχιλλέα, ἔφη, ταχὺν
[9, 20]   ἐνίκησεν. ἐπὶ τούτῳ γέλως καὶ  θόρυβος   ἦν ἁπάντων, καὶ τὸν Διογένην
[9, 10]   προσελθεῖν ἤρετο τίς ἐστιν  θόρυβος   περὶ αὐτὸν καὶ τί
[9, 0]   πλουσίων τε καὶ ἐνδόξων  στρατηγὸς   δυνάστης διαλέγοιτο προσελθὼν
[9, 10]   Λακεδαιμόνιοι, πλὴν ἐμοῦ. (πότερον ὑμῖν  ἄξιος   δοκῶ τῆς πίτυος, λαβόντες
[9, 0]   καὶ τὴν ὕβριν· δὲ  ὅμοιος   ἦν ἐν ἅπαντι· τῷ ὄντι
[9, 10]   καὶ ἐν τοῖς μύρμηξιν, εἶπεν,  εἰκὸς   ἄλλον ἄλλου ταχύτερον εἶναι; μὴ
[9, 0]   ~ΔΙΟΓΕΝΗΣ Η  ΙΣΘΜΙΚΟΣ.   (Ἰσθμίων ὄντων κατέβη Διογένης εἰς
[9, 10]   σωφρονέστερος νῦν πρότερον οὐδὲ  δειλὸς   ἧττον, οὐδ´ ἔλαττον ἀλγεῖς οὐδ´
[9, 20]   μέγα φρονεῖν, ὅτι χωλοὺς {οὐ}  χωλὸς   ἔφθης; τοιαῦτα δὲ πρὸς τὸν
[9, 0]   βελτίους γενέσθαι. (ἐδόκει γὰρ  ἱκανὸς   εἶναι λοιδορῆσαι καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν
[9, 0]   ἐφ´ αὑτοῖς διὰ πλοῦτον  γένος   ἄλλην τινὰ δύναμιν, τούτους
[9, 20]   μάτην ἐπαιρόμενον καὶ διὰ πρᾶγμα  οὐδενὸς   ἄξιον ἔξω τοῦ φρονεῖν, συστείλας
[9, 0]   κατεφρόνουν ὡς πτωχοῦ τε καὶ  οὐδενὸς   ἀξίου, τινὲς δ´ ἐλοιδόρουν, οἱ
[9, 20]   σείσαντες. (ἐν δὲ τούτῳ  θεασάμενος   ἵππους ἐν τῷ αὐτῷ δεδεμένους,
[9, 20]   τοιαῦτα δὲ πρὸς τὸν ἄνθρωπον  διαλεγόμενος   πολλοὺς ἐποίησε τῶν παρόντων καταφρονῆσαι
[9, 10]   (οὐκ αἰσχύνῃ, ἔφη, ἐπὶ πράγματι  σεμνυνόμενος,   ἐν τῶν φαυλοτάτων θηρίων
[9, 0]   τότε ἐκεῖνος ἐποίει ταὐτά, οὐδὲν  μεταστρεφόμενος   οὐδὲ φροντίζων, εἴτε ἐπαινοίη τις
[9, 0]   τῷ δέει τέθνηκε. καὶ τότε  ἐκεῖνος   ἐποίει ταὐτά, οὐδὲν μεταστρεφόμενος οὐδὲ
[9, 0]   ἐπισκώπτων, ὅτι ἐπιπλήττοι τὸ τοῦ  κυνός·   {διὰ τὴν χαλεπότητα καὶ τὸ
[9, 0]   κυσίν, (οἱ δὲ καὶ τοῦ  τρίβωνος   ἥπτοντο προσιόντες, πολλοὶ δὲ οὐκ
[9, 0]   καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι πρὸς  ἔπος.   ὥσπερ οὖν τοῦ Ποντικοῦ μέλιτος
[9, 10]   μύθου λέλεκται. Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη,  ἄνθρωπος   ὢν ἀνθρώπων ταχύτατός εἰμι. τί
[9, 20]   καὶ θεωμένους, ἕως καμὼν  ἕτερος   ἔφυγεν ἀπορρήξας προσελθὼν ἐστεφάνωσε τὸν
[9, 10]   ὅτι ἔφθασας τοὺς συντρέχοντας, οὐδὲ  σωφρονέστερος   νῦν πρότερον οὐδὲ δειλὸς
[9, 10]   (ὁ γοῦν Ἡρακλῆς διὰ τὸ  βραδύτερος   εἶναι πολλῶν καὶ μὴ δύνασθαι
[9, 10]   ἐστιν; εἶπεν· οὐ γὰρ δὴ  φρονιμώτερος   γέγονας οὐδὲ μικρὸν, ὅτι ἔφθασας
[9, 0]   οὐκ εἴων, ἀλλ´ ἠγανάκτουν, καθάπερ  Ὅμηρός   φησι τὸν Ὀδυσσέα προσπαίζειν τοὺς
[9, 0]   ἄλλων οἱ μακρόθεν μάλιστα προσῄεσαν  πρὸς   αὐτόν, ἀπὸ τῆς Ἰωνίας τε
[9, 0]   χρόνου ἴδωσιν μηδεπώποτε ἑωρακότες,  πρὸς   ἐκείνους τρέπονται. ὅθεν ἥκιστα ὠφελοῦντο
[9, 0]   λοιδορῆσαι καὶ τοῖς ἐρωτῶσιν ἀποκρίνασθαι  πρὸς   ἔπος. ὥσπερ οὖν τοῦ Ποντικοῦ
[9, 0]   Ὀδυσσέα προσπαίζειν τοὺς μνηστῆρας, κἀκεῖνον  πρὸς   ὀλίγας ἡμέρας ἐνεγκεῖν τὴν ἀκολασίαν
[9, 10]   ἀλλὰ πάντες ἥττηνται καὶ ἀπειρήκασι  πρὸς   τὸν ἀγῶνα τοῦτον, Πέρσαι καὶ
[9, 20]   {οὐ} χωλὸς ἔφθης; τοιαῦτα δὲ  πρὸς   τὸν ἄνθρωπον διαλεγόμενος πολλοὺς ἐποίησε
[9, 10]   χαρᾶς καὶ τὰς χεῖρας αἴροντας  πρὸς   τὸν οὐρανόν, τοὺς δὲ ἐπιβάλλοντας
[9, 20]   ἐποίησε τῶν παρόντων καταφρονῆσαι τοῦ  πράγματος,   κἀκεῖνον αὐτὸν λυπούμενον ἀπελθεῖν καὶ
[9, 0]   καὶ γὰρ τὰ νοσήματα τοῦ  σώματος,   ὅταν ἔκδηλα ᾖ, ῥᾷον θεραπεύεσθαι
[9, 10]   εἶπεν, ἀλλὰ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων  ταχύτατός   εἰμι πάντων. Ἀλλ´ οὐ τῶν
[9, 10]   ἐγώ, ἔφη, ἄνθρωπος ὢν ἀνθρώπων  ταχύτατός   εἰμι. τί δέ; οὐχὶ καὶ
[9, 0]   ἔπος. ὥσπερ οὖν τοῦ Ποντικοῦ  μέλιτος   γεύεσθαι ἐπιχειροῦσιν οἱ ἄπειροι, γευσάμενοι
[9, 0]   ὑπερφυῶς ἔχαιρον, ἀνατειναμένου δὲ καὶ  σπουδάσαντος   οὐχ ὑπέμενον τὴν παρρησίαν· καθάπερ
[9, 0]   αὐτὸν καὶ βραχύ τι ἀκοῦσαι  λέγοντος,   ὡς ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν ἑτέροις,
[9, 0]   Κορίνθιοι, καθάπερ ἂν εἰ νοσοῦντες  ἐπιδημοῦντος   ἰατροῦ μὴ προσῄεσαν ἀλλ´ ἐνόμιζον
[9, 10]   ἐνδοξότερα πεποίηκε τὰ Ἴσθμια κατακρατήσας  αὐτὸς   τὸν στέφανον, καὶ ὅτι οὐ
[9, 10]   παράνομόν ἐστιν αὐτὸν ἐστεφανῶσθαι τῆς  πίτυος,   ἄλλους δὲ οὐ παράνομον. εἶπεν
[9, 10]   (πότερον ὑμῖν ἄξιος δοκῶ τῆς  πίτυος,   λαβόντες αὐτὴν δώσετε τῷ
[9, 10]   ἐπεὶ δὲ καὶ ἐστεφανώσατο τῆς  πίτυος,   πέμψαντες οἱ Κορίνθιοι τῶν ὑπηρετῶν
[9, 10]   οὐκ οἶσθα, ἔφη, ὅτι τὸ  τάχος   δειλίας σημεῖόν ἐστι; τοῖς γὰρ
[9, 10]   οἶσθα ὅτι ταχὺς ἦν  Ἀχιλλεύς;   τὸν μὲν γὰρ Ἕκτορα ἑλεῖν
[9, 0]   τὸ Κράνειον. οἱ γὰρ ἄνθρωποι  οὓς   ἂν ἀεὶ βλέπωσι καὶ οἷς
[9, 0]   προσελθεῖν, τούτων οὐ πάνυ φροντίζουσιν·  οὓς   δ´ ἂν διὰ χρόνου ἴδωσιν
[9, 10]   δύνασθαι κατὰ πόδας αἱρεῖν τοὺς  κακούργους,   διὰ τοῦτο ἐφόρει τόξα καὶ
[9, 10]   τοῦ σταδίου βαδίζοντα μετὰ πολλοῦ  πλήθους   καὶ μηδὲ ἐπιβαίνοντα τῆς γῆς,
[9, 0]   ὡς ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν ἑτέροις,  βελτίους   γενέσθαι. (ἐδόκει γὰρ ἱκανὸς εἶναι
[9, 10]   Πολλούς γε, εἶπεν, ἀνταγωνιστὰς καὶ  μεγάλους,   οὐχ οἷα ταῦτά ἐστι τὰ
[9, 10]   ἐστιν αὐτὸν ἐστεφανῶσθαι τῆς πίτυος,  ἄλλους   δὲ οὐ παράνομον. εἶπεν οὖν
[9, 10]   δέ τινας ἐπακολουθοῦντας καὶ βοῶντας,  ἄλλους   δὲ πηδῶντας ὑπὸ χαρᾶς καὶ
[9, 10]   νενίκηκας, Διόγενες. δέ,  Πολλούς   γε, εἶπεν, ἀνταγωνιστὰς καὶ μεγάλους,
[9, 20]   δὲ πρὸς τὸν ἄνθρωπον διαλεγόμενος  πολλοὺς   ἐποίησε τῶν παρόντων καταφρονῆσαι τοῦ
[9, 20]   ἐχρῆν σε μέγα φρονεῖν, ὅτι  χωλοὺς   {οὐ} χωλὸς ἔφθης; τοιαῦτα δὲ
[9, 10]   γὰρ νικήσαντες οὐδένα ἀγῶνα περιέρχονται  στεφάνους   ἔχοντες· {καὶ ὅτι ἐνδοξότερα πεποίηκε
[9, 10]   οὐρανόν, τοὺς δὲ ἐπιβάλλοντας αὐτῷ  στεφάνους   καὶ ταινίας, ὅτε ἐδυνήθη προσελθεῖν
[9, 0]   καὶ ἀηδές, οὕτως καὶ τοῦ  Διογένους   ἀποπειρᾶσθαι μὲν ἤθελον διὰ πολυπραγμοσύνην,
[9, 0]   ὅθεν ἥκιστα ὠφελοῦντο ὑπὸ τοῦ  Διογένους   Κορίνθιοι, καθάπερ ἂν εἰ νοσοῦντες
[9, 0]   τῶν ἐκ Μασσαλίας καὶ ἀπὸ  Βορυσθένους,   οὗτοι δὴ πάντες ἰδεῖν βουλόμενοι
[9, 20]   θεασάμενος ἵππους ἐν τῷ αὐτῷ  δεδεμένους,   ἔπειτα μαχομένους τε καὶ λακτίζοντας
[9, 0]   κατεφρόνει, τοὺς δὲ σεμνοὺς εἶναι  βουλομένους   καὶ μέγα φρονοῦντας ἐφ´ αὑτοῖς
[9, 0]   ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας ἀνθρώπους καὶ  μαινομένους   ὑπὸ ἀγνοίας καὶ ἀμαθίας. ~ὅμως
[9, 20]   ἐν τῷ αὐτῷ δεδεμένους, ἔπειτα  μαχομένους   τε καὶ λακτίζοντας αὑτούς, καὶ
[9, 0]   μέχρι ὑποστέλλεται· τοὺς μέντοι  ἀμελουμένους   τῶν ἀνθρώπων ἐν ταῖς τοιαύταις
[9, 20]   καὶ πολὺν ὄχλον περιεστῶτας καὶ  θεωμένους,   ἕως καμὼν ἕτερος ἔφυγεν
[9, 0]   ἴδωσιν μηδεπώποτε ἑωρακότες, πρὸς  ἐκείνους   τρέπονται. ὅθεν ἥκιστα ὠφελοῦντο ὑπὸ
[9, 0]   ληρούντων ἐνίοτε κατεφρόνει, τοὺς δὲ  σεμνοὺς   εἶναι βουλομένους καὶ μέγα φρονοῦντας
[9, 20]   σείσαντες. (ἐν δὲ τούτῳ θεασάμενος  ἵππους   ἐν τῷ αὐτῷ δεδεμένους, ἔπειτα
[9, 0]   ἐστί, καὶ ῥᾳδίως φέροντι μεθύοντας  ἀνθρώπους   καὶ μαινομένους ὑπὸ ἀγνοίας καὶ
[9, 0]   ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ´ ἐπισκοπῶν οἶμαι τοὺς  ἀνθρώπους   καὶ τὴν ἄνοιαν αὐτῶν. ᾔδει
[9, 10]   {τάχιστα καὶ} δειλότατα, καὶ τοὺς  ἀνθρώπους   καὶ τοὺς κύνας καὶ τοὺς
[9, 0]   φοβεῖσθαι. (καὶ μέντοι ἐνόμιζε τότε  εὐιατοτέρους   εἶναι· καὶ γὰρ τὰ νοσήματα
[9, 10]   καὶ τρέχοντα, τῷ παντὶ δὲ  χαλεπωτέρους,   πενίαν καὶ φυγὴν καὶ ἀδοξίαν,
[9, 10]   ἀνθρώπους καὶ τοὺς κύνας καὶ  τοὺς   ἀετοὺς φοβεῖται, καὶ ζῇ βίον
[9, 0]   οἱ πολλοὶ ἕνεκα, βουλόμενοι θεάσασθαι  τοὺς   ἀθλητὰς καὶ ἵνα ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ´
[9, 0]   ἵνα ἐμπλησθῶσιν, ἀλλ´ ἐπισκοπῶν οἶμαι  τοὺς   ἀνθρώπους καὶ τὴν ἄνοιαν αὐτῶν.
[9, 10]   ἐστὶ {τάχιστα καὶ} δειλότατα, καὶ  τοὺς   ἀνθρώπους καὶ τοὺς κύνας καὶ
[9, 0]   τὸ λοιδορεῖσθαι κύνα αὐτὸν ἀπεκάλουν·  τοὺς   γὰρ κύνας ἕπεσθαι μὲν εἰς
[9, 10]   χεῖρας αἴροντας πρὸς τὸν οὐρανόν,  τοὺς   δὲ ἐπιβάλλοντας αὐτῷ στεφάνους καὶ
[9, 0]   μὲν τοιούτων ληρούντων ἐνίοτε κατεφρόνει,  τοὺς   δὲ σεμνοὺς εἶναι βουλομένους καὶ
[9, 10]   ὑψηλὸν φερόμενον ὑπὸ τοῦ ὄχλου,  τοὺς   δέ τινας ἐπακολουθοῦντας καὶ βοῶντας,
[9, 10]   οὐδέν τι δεῖ οἰκτίρειν οὐδὲ  τοὺς   ἔποπας, ὅτι ὄρνιθες ἐγένοντο ἐξ
[9, 10]   μὴ δύνασθαι κατὰ πόδας αἱρεῖν  τοὺς   κακούργους, διὰ τοῦτο ἐφόρει τόξα
[9, 10]   δειλότατα, καὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ  τοὺς   κύνας καὶ τοὺς ἀετοὺς φοβεῖται,
[9, 0]   τῶν ἰατρῶν μέχρι ὑποστέλλεται·  τοὺς   μέντοι ἀμελουμένους τῶν ἀνθρώπων ἐν
[9, 0]   Ὅμηρός φησι τὸν Ὀδυσσέα προσπαίζειν  τοὺς   μνηστῆρας, κἀκεῖνον πρὸς ὀλίγας ἡμέρας
[9, 10]   γέγονας οὐδὲ μικρὸν, ὅτι ἔφθασας  τοὺς   συντρέχοντας, οὐδὲ σωφρονέστερος νῦν
[9, 10]   τόξα καὶ τούτοις ἐχρῆτο ἐπὶ  τοὺς   φεύγοντας. καὶ ὅς, Ἀλλὰ τὸν
[9, 10]   καὶ τοὺς κύνας καὶ τοὺς  ἀετοὺς   φοβεῖται, καὶ ζῇ βίον ἄθλιον.
[9, 10]   παράνομον ποιεῖν. (ὁ δὲ ἤρετο  αὐτοὺς   διὰ τί παράνομόν ἐστιν αὐτὸν
[9, 0]   ὅταν οἱ ἄνθρωποι μεθυσθέντες καθεύδωσιν,  αὐτοὺς   ἐγρηγορότας φυλάττειν. (ὡς δὲ ἐφάνη
[9, 20]   τινας ἀπελθεῖν φασιν οὐκ ἰδόντας  αὐτούς—   ὅσοι κακῶς ἐσκήνουν καὶ
[9, 20]   ἔπειτα μαχομένους τε καὶ λακτίζοντας  αὑτούς,   καὶ πολὺν ὄχλον περιεστῶτας καὶ
[9, 0]   γένος ἄλλην τινὰ δύναμιν,  τούτους   μάλιστα ἐπίεζε καὶ ἐκόλαζε πάντα
[9, 10]   Καὶ πῶς, ἔφη, οἶσθα ὅτι  ταχὺς   ἦν Ἀχιλλεύς; τὸν μὲν
[9, 0]   μεθυσθέντες καθεύδωσιν, αὐτοὺς ἐγρηγορότας φυλάττειν.  (ὡς   δὲ ἐφάνη ἐν τῇ πανηγύρει,
[9, 0]   κατέβη Διογένης εἰς τὸν Ἰσθμόν,  ὡς   ἔοικεν, ἐν Κορίνθῳ διατρίβων. παρετύγχανε
[9, 0]   καὶ βραχύ τι ἀκοῦσαι λέγοντος,  ὡς   ἔχοιεν ἀπαγγέλλειν ἑτέροις, βελτίους
[9, 20]   ἐστεφάνωσε τὸν μένοντα καὶ ἀνεκήρυττεν  ὡς   Ἰσθμιονίκην, ὅτι λακτίζων ἐνίκησεν. ἐπὶ
[9, 0]   μαίνεσθαι ἐδόκει, πολλοὶ δὲ κατεφρόνουν  ὡς   πτωχοῦ τε καὶ οὐδενὸς ἀξίου,
[9, 0]   τινὲς μὲν οὖν αὐτὸν ἐθαύμαζον  ὡς   σοφώτατον πάντων, τισὶ δὲ μαίνεσθαι
[9, 10]   ὅτι ὄρνιθες ἐγένοντο ἐξ ἀνθρώπων,  ὡς   ὑπὸ τοῦ μύθου λέλεκται. Ἀλλ´
[9, 20]   πολὺν ὄχλον περιεστῶτας καὶ θεωμένους,  ἕως   καμὼν ἕτερος ἔφυγεν ἀπορρήξας
[9, 0]   καὶ ἀγνοοῦσιν ὅστις ἐστί, καὶ  ῥᾳδίως   φέροντι μεθύοντας ἀνθρώπους καὶ μαινομένους
[9, 20]   φασιν οὐκ ἰδόντας αὐτούς— ὅσοι  κακῶς   ἐσκήνουν καὶ τούτου ἠπόρουν.
[9, 20]   ὅτι λακτίζων ἐνίκησεν. ἐπὶ τούτῳ  γέλως   καὶ θόρυβος ἦν ἁπάντων, καὶ
[9, 10]   μαινομένους ὑπὸ ἀγνοίας καὶ ἀμαθίας.  ~ὅμως   δὲ οἵ τε ἀθλοθέται τῶν
[9, 10]   ποιητὴς ἀνδρειότατον εἶναι. Καὶ  πῶς,   ἔφη, οἶσθα ὅτι ταχὺς ἦν
[9, 0]   ὅτι πικρόν ἐστι καὶ ἀηδές,  οὕτως   καὶ τοῦ Διογένους ἀποπειρᾶσθαι μὲν
[9, 0]   καὶ ἔπαιζεν, ὥσπερ εἰώθει ἐνίοτε,  ὑπερφυῶς   ἔχαιρον, ἀνατειναμένου δὲ καὶ σπουδάσαντος




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site LACUS CURTIUS

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 4/12/2008