Discours, Par.
[30, 5]	ἁπάντων. (Οὐ πρὸς ἀλλότριον ἀναγνώσῃ,	ὦ	βέλτιστε, καὶ ἅμα οὐ τὴν
[30, 45]	ἐν τῷ παρόντι. σὺ δέ,	ὦ	Τίμαρχε, μόνος δύνασαι τὸν πατέρα
[30, 45]	ὂν καὶ ἀληθοῦς εὐφροσύνης’ ~(Παπαῖ,	ὦ	Χαρίδημε, οἷος ὢν ἡμῖν τέθνηκας,
[30, 40]	καὶ τόν τε ἀνδρῶνα, ἐν	ᾧ	κατάκεινται, θαυμάζουσί τε καὶ ζητοῦσιν
[30, 25]	ξυμβαίνειν. (ᾖδε δὲ καὶ ἑτέραν	ᾠδήν,	ὡς ὁ μὲν κόσμος οἶκός
[30, 25]	παλαιὸν ἐπὶ νόμοις τοῖς αὐτοῖς	ᾤκισαν·	καὶ μιμήματά γε παρ´ ἑκάστοις
[30, 5]	τοῦ βίου μεθιστάμενος οὐχ ὅπως	ὠλοφύρετο	αὑτὸν ἢ λυπουμένῳ ἐῴκει, ἀλλὰ
[30, 20]	ποτε ἤκουσα ἀνδρὸς ἀγύρτου παῖς	ὤν,	ὁποίαν τινὰ ἔφασκεν εἶναι τὴν
[30, 5]	δὲ ἴσως ὑμᾶς ἔτι παῖς	ὢν	ἐλάνθανεν· ἔπειτα προϊὼν ἐκδηλότερος ἐγένετο.
[30, 45]	εὐφροσύνης’ ~(Παπαῖ, ὦ Χαρίδημε, οἷος	ὢν	ἡμῖν τέθνηκας, ὡς πολὺ τῶν
[30, 25]	μέχρι μὲν οὖν ἔτυχε νεοκατάστατος	ὢν	ὁ βίος, τοὺς θεοὺς αὐτούς
[30, 15]	δὲ πάνυ δι´ ἐπιείκειαν· ὑπὲρ	ὧν	αὖθις λέξομεν. ~πρότερον δὲ εἰπεῖν
[30, 35]	δὴ νόμισμα καλοῦμεν ἡμεῖς} ὑπὲρ	ὧν	διαφέρεσθαι καὶ ζητεῖν ἕκαστον πλεονεκτεῖν.
[30, 0]	καὶ πολιτῶν καὶ γνωρίμων σὲ	ὠνόμαζε,	τὸ παράπαν πάνυ μόλις ἤδη
[30, 30]	πρὸς (ὄρεσι. διακονεῖσθαι δὲ τὰς	Ὥρας,	οἷα δὴ νεωτάτας οὔσας τῶν
[30, 40]	τε καὶ τάξιν καὶ τὰς	ὥρας,	ὡς εὖ τε καὶ ἐπισταμένως
[30, 25]	Δία καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς	ὡς	ἀγαθοί τε εἶεν καὶ φιλοῖεν
[30, 15]	οὐδὲ τῷ λόγῳ δυνατὸν διελθεῖν,	ὡς	ἂν αἵματος καὶ πνεύματος μεστόν,
[30, 35]	εἶναι καὶ οὐ μέγαν καὶ	ὡς	ἂν εἰκάσαι τις ὁρῶν χαλκοῦν.
[30, 40]	ἐστιν ἐκείνου πολὺ καὶ καθαρώτερον,	ὡς	ἂν οἶμαι θείας ὂν καὶ
[30, 20]	τοῦ χρεὼν ἐπιστάντος ῥᾳδίως ἄπεισιν,	ὡς	ἂν οὐκέτι βίᾳ κρατούμενος οὐδὲ
[30, 35]	δὲ ὑπὸ τῆς ἡδονῆς καρωθέντες	ὡς	ἂν ὑπὸ ἰσχυροτέρου πόματος κατεχόμενοι
[30, 5]	δῶρα τὰ ἔργα τῶν θεῶν,	ὡς	ἅπαντα ἀγαθὰ ὄντα καὶ ἐπ´
[30, 25]	μέν τις εἶπεν ἀνὴρ δυσάρεστος,	ὡς	ἐγὼ δοκῶ, καὶ πολλὰ λελυπημένος
[30, 20]	λέξομεν. ~πρότερον δὲ εἰπεῖν ἄξιον,	ὡς	ἐγώ ποτε ἤκουσα ἀνδρὸς ἀγύρτου
[30, 5]	μὲν καθ´ ἡμᾶς οὕτω γέγονεν	ὡς	ἔδοξε τῷ θεῷ, χρὴ δὲ
[30, 0]	τοῖς ἄλλοις πᾶσί σε ἐμιμεῖτο,	ὡς	ἔλεγον οἱ εἰδότες. ~(Οὔτοι ταῦτα
[30, 40]	θεὸς ἐπισκοπῶν καὶ πάντας ὁρῶν	ὡς	ἐν ἰδίῳ οἴκῳ ὅπως ἕκαστος
[30, 40]	καὶ τάξιν καὶ τὰς ὥρας,	ὡς	εὖ τε καὶ ἐπισταμένως ἅπαντα
[30, 45]	τὸ τῶν καλλίστων ἐρασθῆναι ἀφήσεις,	ὡς	κατά γε ταῦτα οὐδὲν ἐκείνῳ
[30, 5]	ἐστε, μὴ συγχωρεῖτε τῇ ἀλγηδόνι,	ὡς	μηδενὸς ἐμοὶ δεινοῦ συμβεβηκότος, μηδὲ
[30, 25]	γιγνομένοις ἐν ταῖς ὑποδοχαῖς, πλὴν	ὡς	μικροῖς καὶ ἀγεννέσι θεῖα καὶ
[30, 25]	(ᾖδε δὲ καὶ ἑτέραν ᾠδήν,	ὡς	ὁ μὲν κόσμος οἶκός ἐστι
[30, 20]	τῆς ἁλύσεως τὸ καθ´ αὑτοὺς	ὡς	οἷόν τε ἰσχνότατον καὶ ἀσθενέστατον,
[30, 40]	φίλους, φαιδροί τε καὶ γεγηθότες,	ὡς	οὐδὲν (ἀσχημονήσαντες. ταῦτα οὖν ὁ
[30, 20]	αὐτοῦ συμβαίνειν μεγίστην· δῆλον γὰρ	ὡς	οὐκ ἔστιν ἀνθρώπῳ μείζων ταύτης
[30, 10]	ἐσμεν ἡμεῖς ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι.	ὡς	οὖν ἐκείνων ἐχθρῶν ὄντων τοῖς
[30, 5]	χαλεπὸν ἡγεῖσθαι μηδὲ δυσχερῶς φέρειν,	ὡς	παραινοῦσιν ἄλλοι τε σοφοὶ καὶ
[30, 0]	Χαριδήμου τελευτῆς. εὐθὺς γὰρ ἐπυνθανόμην,	ὡς	παρέβαλον δευρί, περί τε ἄλλων
[30, 45]	Χαρίδημε, οἷος ὢν ἡμῖν τέθνηκας,	ὡς	πολὺ τῶν κατὰ σαυτὸν ἀνθρώπων
[30, 40]	δ´ αὐτοῖς ὅπως μὴ δοκῶσιν	ὡς	τυφλοί τε καὶ κωφοὶ μετειληφέναι
[30, 5]	αἰσχύνομαι μὴ οὐκ ὀρθῶς ἔχῃ,	ὡς	ὑπὸ νεωτέρου τε καὶ ἐν
[30, 5]	διελέχθη τελευτῶν; (Πολλὰ καὶ δαιμόνια,	ὥς	γε ἐμοὶ δοκεῖ πατρὶ ὄντι·
[30, 25]	δὲ καὶ νόμοις τοῖς αὐτοῖς·	ὥσπερ	αἱ μεγάλαι πόλεις καὶ εὐδαίμονες
[30, 25]	ὅτε γὰρ τὰ σύμπαντα ἔσχον,	ὥσπερ	ἀποικίαν τινὰ αὑτῶν ἐν τῇ
[30, 25]	αὐτούς τε παραγίγνεσθαι καὶ πέμπειν	ὥσπερ	ἁρμοστὰς παρ´ αὑτῶν {ἄρχοντας} τοὺς
[30, 20]	σχῆμα καὶ τὴν πλοκὴν παραπλησίαν.	ὥσπερ	γὰρ αἵδε εἰσὶν ἐκ κρίκων
[30, 40]	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ πάντα	ὥσπερ	γραφάς τινας εὐειδεῖς καὶ καλὰς
[30, 40]	χρῶνται καὶ διὰ χρόνου φοβούμενοι·	ὥσπερ	{δὲ} ἄνθρωπος ἐλευθέριος κληθεὶς ὑπό
[30, 10]	καθόλου μὲν ἀπήλλακται τούτων οὐδενός,	ὥσπερ	δὲ θηρία ἔνδον κατακεκλεισμένα ἔχει,
[30, 20]	ἀποκεκλεῖσθαι γὰρ αὐτὸ πάνυ ἀκριβῶς,	ὥσπερ	εἴ τις ἐν δεσμωτηρίῳ ῥίνην
[30, 10]	πόλεις, ξύλα καὶ λίθους ξυντιθέντας,	ὥσπερ	εἴ τις ἐν μεγάλῃ εἱρκτῇ
[30, 30]	ἀκούειν οὐδενός, ἀλλὰ ἐγκεκυφότας ἐσθίειν,	ὥσπερ	ἐν συφεῷ ὗς, ἔπειτα νυστάζειν.
[30, 15]	εὐεκτοῦσι, μᾶλλον ἐγκεῖσθαι καὶ θλίβειν·	ὥσπερ	ἐν τοῖς τὰ σώματα δεδεμένοις
[30, 5]	τὸν παῖδα καλέσας ἐκέλευε γράφειν,	ὥσπερ	ἐνθουσιῶν, παράκλησίν τινα ἡμῖν, ὥστε
[30, 20]	καὶ περιέρχεται παρὰ τοὺς ἄλλους	ὥσπερ	λελυμένος, καὶ τοῦ χρεὼν ἐπιστάντος
[30, 20]	ἕτερον ἐξ ἀνάγκης ἀεὶ ἀκολουθεῖν,	ὥσπερ	οἶμαι τοὺς κρίκους τῆς ἁλύσεως·
[30, 35]	μέσῳ καὶ διαφέροντας τῇ γεύσει	ὥσπερ	οἴνων πολλῶν· εἶναι δὲ αὐτοὺς
[30, 20]	δὲ ὑφ´ ἡμῶν αὐτὰς ἐλπίδας.	ὥσπερ	οὖν τὰς πέδας κατωτάτω τοῦ
[30, 20]	ἐλάττω, τοῖς δὲ μείζω περικείμενα	ὥσπερ	πέδας· καλεῖσθαι δὲ ὑφ´ ἡμῶν
[30, 15]	δόξαις καὶ τιμαῖς ἀλλήλων ὑπερέχειν,	ὥσπερ	τοῖς σώμασιν. εἶναι γὰρ τοὺς
[30, 25]	θεῖος ὑπὸ θεῶν {τε} κατεσκευασμένος·	ὥσπερ	ὑπὸ τῶν εὐδαιμόνων τε καὶ
[30, 35]	τὸ πόμα παρέχειν τοὺς θεούς,	ὥστε	ἐξελέγχεσθαι τὸν ἑκάστου τρόπον. δύο
[30, 0]	ἀλλὰ καὶ ζῶν οὕτω διέκειτο	ὥστε	καὶ τῇ σιωπῇ καὶ τῷ
[30, 5]	ὥσπερ ἐνθουσιῶν, παράκλησίν τινα ἡμῖν,	ὥστε	ὑπενόουν ἐγὼ μὴ ἄρα ἐξεστηκὼς
[30, 35]	οὕτως μεθυσκομένων καὶ μόνος αὐτοὺς	ὠφελεῖ.	~πολλοὶ δὲ καὶ ἐξεμοῦσιν ὑπὸ
[30, 0]	ὑμῶν καὶ τῇ Ἑλλάδι πάσῃ	ὠφέλιμος	ἂν ἦν τοιοῦτος ἀνὴρ ἐν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/12/2007