Discours, Par.
[30, 45]	τοῖς πολίταις ἐπίδειξιν σαυτοῦ παρέσχου,	μὰ	Δί´ οὐ λόγων, ἀλλὰ μεγάλης
[30, 10]	κατεπᾴδων καὶ προσέχων, αὐτίκα δὴ	μάλα	κινούμενα) ~τὸ δὲ σῶμα ἰλίγγους
[30, 15]	νεύρων καὶ ὀστέων συγκείμενον, ἐκ	μαλακῶν	τε καὶ σκληρῶν καὶ ὑγρῶν
[30, 35]	χεῖρας ἰέναι καὶ τιτρώσκειν ἀλλήλους.	(μάλιστα	δὲ τοὺς μεθυσκομένους ταῦτα δρᾶν.
[30, 20]	τελευταῖον μέρος τοῦ βίου, καὶ	μάλιστα	δὴ κρατεῖν τοὺς ἀνθρώπους καὶ
[30, 0]	περί τε ἄλλων τινῶν καὶ	μάλιστα	δὴ περὶ τούτων ἀμφοτέρων, ὅπου
[30, 40]	τὸ ἐθέλειν ἐξεμεῖν, ἀλλὰ πολὺ	μᾶλλον	ἀεὶ πίνειν ἐθέλουσιν. οὐδὲ γὰρ
[30, 15]	τὴν ψυχὴν καὶ σφόδρα εὐεκτοῦσι,	μᾶλλον	ἐγκεῖσθαι καὶ θλίβειν· ὥσπερ ἐν
[30, 5]	καὶ ἐπῃνεῖτο ὑπὸ πολλῶν καὶ	μᾶλλον	ἐκεῖνον ᾐσχύνοντο οἱ πολῖται δύο
[30, 5]	προϊὼν ἐκδηλότερος ἐγένετο. πολὺ γὰρ	μᾶλλον	ἐκείνῳ ἔπρεπεν ἢ ἄλλῳ τινὶ
[30, 0]	διέκειτο πρὸς σέ, πολὺ ἂν	μᾶλλον	ἐνεκωμίαζες αὐτόν. ἐμοὶ μὲν γὰρ
[30, 5]	καὶ γὰρ ἐκεῖνος ἐδόκει μοι	μᾶλλον	ἑνὸς σοῦ παρόντος ἂν εὐλαβηθῆναί
[30, 0]	ὅσιον ἡμῖν, εἴ τις ἐκεῖνον	μᾶλλον	ἐφίλει ὑμῶν τοῦ τε (πατρὸς
[30, 15]	τῶν λεπτῶν τε καὶ ἀτρόφων	μᾶλλον	ὁ δεσμὸς πιέζει· τινὰς μέντοι
[30, 15]	πενήτων τε καὶ ἀδόξων, (ἀλλὰ	μᾶλλον	τούτων ἐκείνους. ἰσχνοτέροις γὰρ οὖσιν
[30, 30]	γὰρ πρώτους καὶ τοὺς ὑστάτους	μᾶλλον	τῶν ἄλλων εἶναι τοὺς μὲν
[30, 5]	δὲ ἐμοὶ πιστεύοντες, ἐπειδὴ καὶ	μᾶλλον	ὑμῶν ἐπεμελήθην ἀληθείας, καθ´ ὅσον
[30, 0]	ὑμῶν δηχθῆναι· τὸ μὲν γὰρ	μᾶλλον	φάναι οὐ θεμιτὸν οὐδὲ ὅσιον
[30, 35]	προπίπτοντας ἐν τῷ μέσῳ, καὶ	μάχεσθαι	καὶ βοᾶν, οἷα δὴ ποιοῦσιν
[30, 35]	συμποτῶν ἀηδεστάτους. ἐνίοτε δὲ καὶ	μάχεσθαι	καὶ εἰς χεῖρας ἰέναι καὶ
[30, 0]	(πατρὸς καὶ ἀδελφοῦ. καίτοι οὐ	μέγα	ἰσχύειν ἔοικεν ἡ φύσις ἐν
[30, 25]	μικροῖς καὶ ἀγεννέσι θεῖα καὶ	μεγάλα	εἰκάσαι. φῶς τε γὰρ {παρ´}
[30, 25]	νόμοις τοῖς αὐτοῖς· ὥσπερ αἱ	μεγάλαι	πόλεις καὶ εὐδαίμονες τὰς μικρὰς
[30, 20]	ἁλύσεως· ἕπεσθαι δὲ ταῖς μὲν	μεγάλαις	ἡδοναῖς μεγάλας λύπας, ταῖς δὲ
[30, 20]	δὲ ταῖς μὲν μεγάλαις ἡδοναῖς	μεγάλας	λύπας, ταῖς δὲ σμικραῖς σμικροτέρας,
[30, 10]	ξυντιθέντας, ὥσπερ εἴ τις ἐν	μεγάλῃ	εἱρκτῇ ἑτέρας βραχυτέρας ἐνοικοδομοῖ· καὶ
[30, 45]	μὰ Δί´ οὐ λόγων, ἀλλὰ	μεγάλης	καὶ ἀληθινῆς ἀνδρείας. ἐγὼ μὲν
[30, 40]	καὶ τρεῖς ὅμοιοι. ἐνίοτε δὲ	μεγάλης	κραυγῆς γενομένης καὶ θορύβου παρὰ
[30, 15]	μὲν αὐτῶν σμικρούς, τοὺς δὲ	μεγάλους,	καὶ τοὺς μὲν αἰσχρούς, τοὺς
[30, 35]	λεῖόν τε εἶναι καὶ οὐ	μέγαν	καὶ ὡς ἂν εἰκάσαι τις
[30, 20]	καὶ λύπην πρὸ αὐτοῦ συμβαίνειν	μεγίστην·	δῆλον γὰρ ὡς οὐκ ἔστιν
[30, 20]	σμικραῖς σμικροτέρας, καὶ τήν γε	μεγίστην	ἡδονὴν ἐπὶ τέλους εἶναι τὸν
[30, 30]	ἑτέροις· οὐ γὰρ εἶναι φέρεσθαι	μεθ´	ἑαυτῶν. τούτους μὲν οὖν καταγελᾶσθαί
[30, 40]	ἔνδον καὶ τούτοις τέρπεται· κἀκεῖνοι	μέθης	μὲν καὶ πεττῶν καὶ ἀστραγάλων
[30, 35]	ἔχουσιν, ἅτε ἐλαφρᾶς οὔσης τῆς	μέθης·	οἱ δὲ ὑπὸ τῆς ἡδονῆς
[30, 5]	τῆς ἡλικίας ἐκ τοῦ βίου	μεθιστάμενος	οὐχ ὅπως ὠλοφύρετο αὑτὸν ἢ
[30, 40]	γενομένης καὶ θορύβου παρὰ τῶν	μεθυόντων	κἀκεῖσε ἀπέβλεψαν, ἔπειτα εὐθὺς πάλιν
[30, 35]	βοᾶν, οἷα δὴ ποιοῦσιν οἱ	μεθυσθέντες	ὑπὸ οἴνου· πλὴν οὗτοι μὲν
[30, 35]	δὲ τοὺς μεθυσκομένους ταῦτα δρᾶν.	μεθύσκεσθαι	δὲ οὐκ ἀπὸ οἴνου, καθάπερ
[30, 35]	τιτρώσκειν ἀλλήλους. (μάλιστα δὲ τοὺς	μεθυσκομένους	ταῦτα δρᾶν. μεθύσκεσθαι δὲ οὐκ
[30, 35]	γὰρ ὕπνος ἐστὶ τῶν οὕτως	μεθυσκομένων	καὶ μόνος αὐτοὺς ὠφελεῖ. ~πολλοὶ
[30, 5]	ἐλευθέριοι παιδιαί, καὶ ἀεί πως	μειδιᾶν	πρὸς τοὺς συνήθεις. γελῶντα δὲ
[30, 20]	τοῖς μὲν ἐλάττω, τοῖς δὲ	μείζω	περικείμενα ὥσπερ πέδας· καλεῖσθαι δὲ
[30, 20]	γὰρ ὡς οὐκ ἔστιν ἀνθρώπῳ	μείζων	ταύτης τῆς λύπης καὶ ὀδύνης
[30, 40]	κἂν πάνυ πολύν τις αὐτῶν	μείνῃ	χρόνον. οἱ δὲ ὀρθοί τε
[30, 0]	ἔσεσθαι. οὐ γὰρ ἔγωγε ἐκείνου	μειρακίου	ὄντος οὐδένα ἔγνων εὐψυχότερον οὐδὲ
[30, 40]	μόνοι δὴ τοῦ κάλλους (αἰσθάνονται.	μέλει	δ´ αὐτοῖς ὅπως μὴ δοκῶσιν
[30, 25]	ἐν ἀγροίκῳ τινὶ ῥυθμῷ καὶ	μέλει·	πλὴν τοῦτο μὲν ἴσως οὐδὲν
[30, 45]	θεραπεύειν αὐτοῦ τὴν ἀτυχίαν, ἐὰν	μέλῃ	σοι μὴ πολὺ ἐκείνου καταδεεστέρῳ
[30, 0]	ὅταν σοι ἐντύχωμεν, ὅτι σοῦ	μεμνημένος	ἐτελεύτα. καὶ γὰρ τὸ συνεῖναι
[30, 15]	τοὺς δὲ μεγάλους, καὶ τοὺς	μὲν	αἰσχρούς, τοὺς δ´ εὐπρεπεῖς, οὐδὲν
[30, 10]	καὶ ταῦτα τὰ σιτία τῇ	μὲν	ἀληθείᾳ πονηρὰ εἶναι καὶ διεφθορότα
[30, 25]	ἀλλαχῇ, καθάπερ ἐν δείπνῳ, τοὺς	μὲν	ἀμείνονος χώρας, τοὺς δὲ φαυλοτέρας
[30, 30]	νεωτάτας οὔσας τῶν θεῶν, εὖ	μὲν	ἀμπεχομένας, καλὰς δὲ ἰδεῖν, οὔτι
[30, 10]	γὰρ ὅστις ἐπιεικέστερον διάκειται, καθόλου	μὲν	ἀπήλλακται τούτων οὐδενός, ὥσπερ δὲ
[30, 35]	δύο δὲ οἰνοχόους ἐφεστάναι, τὸν	μὲν	ἄρρενα, τὴν δὲ θήλειαν· ὀνομάζεσθαι
[30, 40]	(καὶ ἐπειδὰν ἀπιέναι δέῃ, οἱ	μὲν	ἄσωτοι καὶ ἀκρατεῖς ὑπὸ τῶν
[30, 30]	σίτου τε καὶ ὀπώρας, τῆς	μὲν	αὐτομάτου, τῆς δὲ εἰργασμένης, ἔτι
[30, 15]	μιᾷ δεδεμένους πολλοὺς ἐφεξῆς} τοὺς	μὲν	αὐτῶν σμικρούς, τοὺς δὲ μεγάλους,
[30, 15]	τοῖς σώμασιν. εἶναι γὰρ τοὺς	μὲν	βασιλέας, τοὺς δὲ ἰδιώτας, καὶ
[30, 30]	κατὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν. τοὺς	μὲν	γὰρ ἀσώτους καὶ ἀκρατεῖς οὔτε
[30, 25]	διαφορότητα οὐκ ἴσην εἶναι. τοὺς	μὲν	γὰρ ἅτε ἀνθρώπους ἀνθρώπων διαφέρειν,
[30, 0]	ἂν μᾶλλον ἐνεκωμίαζες αὐτόν. ἐμοὶ	μὲν	γὰρ ἐδόκει κἀμοῦ τοῦ πατρός,
[30, 5]	ἢ σκυθρωπότερος ὑμῖν ἐφαίνετο; (Ἐμοὶ	μὲν	γὰρ ἐδόκει τοὐναντίον πολλῶν ἱλαρώτερος
[30, 10]	ψυχῆς τε καὶ σώματος. τὴν	μὲν	γὰρ ἐπιθυμίας τε καὶ λύπας
[30, 0]	τι ἔλαττον ὑμῶν δηχθῆναι· τὸ	μὲν	γὰρ μᾶλλον φάναι οὐ θεμιτὸν
[30, 30]	ἂν ἕκαστοι τραπέζαις κατακλιθῶσιν. τοὺς	μὲν	γὰρ πρὸς θαλάττῃ τυχεῖν, τοὺς
[30, 15]	καὶ πάνυ πολὺν χρόνον. τοιαῖσδε	μὲν	δὴ καὶ τοσαῖσδε βασάνοις ξυνεχομένους
[30, 30]	τοὺς δὲ ἐν ἀλέᾳ, τοὺς	(μὲν	ἐγγὺς τοῦ φωτὸς ὄντας, τοὺς
[30, 0]	Χαρίδημον ἀπαγγέλλων τεθνηκέναι· καὶ τότε	μὲν	ἐδόκει καὶ ἀμφιβολία τις εἶναι,
[30, 15]	τὰς δὲ ἀνακινεῖν, οὐ δοκούσας	μὲν	εἶναι πρότερον, ἐνούσας δὲ ἐν
[30, 20]	ἄνδρα ἕτερα εἶναι δεσμά, τοῖς	μὲν	ἐλάττω, τοῖς δὲ μείζω περικείμενα
[30, 15]	ἐκ τοῦ θεοῦ, καὶ δεδέσθαι	μέν,	ἐλαφρῶς δὲ πάνυ δι´ ἐπιείκειαν·
[30, 30]	μᾶλλον τῶν ἄλλων εἶναι τοὺς	μὲν	ἐν ψύχει, τοὺς δὲ ἐν
[30, 15]	καταλίπῃ διάδοχον τῆς κολάσεως, οἱ	μὲν	ἕνα, οἱ δὲ καὶ πλείους.
[30, 15]	φύσει (τῶν σωμάτων. καὶ ταῦτα	μὲν	ἔνδον ἐγκεῖσθαι τὰ κακὰ ἐν
[30, 35]	μεθυσθέντες ὑπὸ οἴνου· πλὴν οὗτοι	μὲν	ἐπ´ ὀλίγον καὶ μετρίως· μικρὸν
[30, 15]	τὸν ἀέρα ἀνώμαλον προσπίπτοντα τὰς	μὲν	ἐπιτείνειν τῶν νόσων, τὰς δὲ
[30, 40]	κρειττόνων, βασιλέως ἢ δυνάστου, τοῦ	μὲν	ἐσθίειν καὶ πίνειν ἀμελεῖ, πλὴν
[30, 45]	τὴν μὲν οὐσίαν αὐτοῦ τὴν	μὲν	ἤδη παρείληφας τοσαύτην οὖσαν, τὴν
[30, 40]	μέτριοί τε καὶ ἐπιεικεῖς τῇ	μὲν	ἡδονῇ πρᾴως χρῶνται καὶ διὰ
[30, 30]	ἔτι δὲ καὶ κρεῶν, τῶν	μὲν	ἡμέρων, τῶν δὲ ἀγρίων, οὐ
[30, 25]	ῥυθμῷ καὶ μέλει· πλὴν τοῦτο	μὲν	ἴσως οὐδὲν ἡμᾶς δεῖ μιμεῖσθαι,
[30, 5]	ἀπέθνησκεν. (Ἀλλ´ ἔστι ταῦτα· Τὰ	μὲν	καθ´ ἡμᾶς οὕτω γέγονεν ὡς
[30, 40]	καὶ τούτοις τέρπεται· κἀκεῖνοι μέθης	μὲν	καὶ πεττῶν καὶ ἀστραγάλων ἀμελοῦσιν,
[30, 0]	~ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ. (Ἀκηκόειν	μὲν	καὶ πρότερον πρὶν ὑμᾶς ἰδεῖν
[30, 25]	καὶ ἑτέραν ᾠδήν, ὡς ὁ	μὲν	κόσμος οἶκός ἐστι πάνυ καλός
[30, 20]	τῆς ἁλύσεως· ἕπεσθαι δὲ ταῖς	μὲν	μεγάλαις ἡδοναῖς μεγάλας λύπας, ταῖς
[30, 35]	θήλειαν· ὀνομάζεσθαι δὲ αὐτοῖν τὸν	μὲν	Νοῦν, τὴν δὲ Ἀκράτειαν. τοὺς
[30, 25]	πλεῖον, τοτὲ δὲ ἔλαττον, τὸ	μὲν	νυκτός, τὸ δὲ ἡμέρας· ~καὶ
[30, 20]	οὖν φιλοτίμους καὶ φιλοπόνους μόλις	μέν,	ὅμως δὲ ἀνευρίσκειν. καλεῖσθαι δὲ
[30, 45]	μεγάλης καὶ ἀληθινῆς ἀνδρείας. ἐγὼ	μὲν	οὐκ ἔχω ὅπως παραμυθήσωμαι ὑμᾶς
[30, 20]	ἀναγκάζειν πάντα πάσχοντας ὑπομένειν. τοῖς	μὲν	οὖν ἀνοήτοις τε καὶ ἠλιθίοις
[30, 35]	ἀσθμαίνουσαν καὶ ῥεομένην ἱδρῶτι. (τοὺς	μὲν	οὖν ἐκείνης ἑστιάτορας ὀρχεῖσθαί τε
[30, 35]	(τι τῆς ἡδονῆς πίνειν. οἷς	μὲν	οὖν ἐστιν ὁ Νοῦς οἰνοχόος,
[30, 25]	ἡμᾶς ἄπειρόν τινα εἶναι. μέχρι	μὲν	οὖν ἔτυχε νεοκατάστατος ὢν ὁ
[30, 30]	εἶναι φέρεσθαι μεθ´ ἑαυτῶν. τούτους	μὲν	οὖν καταγελᾶσθαί τε καὶ ἀσχημονεῖν.
[30, 5]	καὶ ἐπ´ ἀγαθῷ γιγνόμενα. (ἐγὼ	μὲν	οὖν οὕτω φρονῶ καὶ δέχομαι
[30, 40]	τῷ οἴνῳ ἀκράτῳ χρωμένοι. οὗτοι	μὲν	οὖν τοιοῦτοί εἰσι καὶ καταισχύνουσι
[30, 35]	Νοῦν, τὴν δὲ Ἀκράτειαν. τοὺς	μὲν	οὖν φρονίμους τὸν ἄρρενα οἰνοχόον
[30, 45]	καὶ γὰρ ἄτοπον, εἰ τὴν	μὲν	οὐσίαν αὐτοῦ τὴν μὲν ἤδη
[30, 30]	τἄλλα ἐπιμελεῖσθαι τῆς ἑστιάσεως, τὰ	μὲν	παρατιθείσας, τὰ δὲ αἰρούσας κατὰ
[30, 25]	διττὸν διὰ λαμπτήρων τινῶν, τοτὲ	μὲν	πλεῖον, τοτὲ δὲ ἔλαττον, τὸ
[30, 35]	καταβάλῃ. τὴν δὲ Ἀκράτειαν τοῖς	μὲν	πλείστοις ἄκρατον τὴν ἡδονὴν ἐγχεῖν,
[30, 15]	τοὺς δὲ ἰδιώτας, καὶ τοὺς	μὲν	πλουσίους, τοὺς δὲ ἀπόρους. καὶ
[30, 25]	καθόλου τῆς τιμωρίας ἀπαλλάξαντες. ~ταῦτα	μέν	τις εἶπεν ἀνὴρ δυσάρεστος, ὡς
[30, 10]	καὶ ἀπαλλάττεσθαι. εἶναι δὲ τὸν	μὲν	τόπον τοῦτον, ὃν κόσμον ὀνομάζομεν,
[30, 40]	οὗτος εὐωχεῖται. τοῦτο δὲ ἔοικε	μὲν	τῷ τῆς σωφροσύνης πώματι, διαυγέστερον
[30, 30]	καὶ ἀκτάς, ἐν οἷς τὰ	μὲν	φύεσθαι, τὰ δὲ νέμεσθαι, τὰ
[30, 35]	οἵους ἡμεῖς νομίζομεν, ἀλλὰ τοὺς	μὲν	χρυσοῦς, τοὺς δὲ ἀργυροῦς, {ὃ
[30, 10]	τοῦ ἀέρος φυλάττον, ἀλλὰ ποτὲ	μὲν	ψυχρόν τε καὶ παγερόν, ἀνέμου
[30, 40]	κἄν τῳ σφόδρα ἀρεσθεὶς τύχῃ,	μένειν	αὐτὸν κελεύει καὶ συμπότην καὶ
[30, 15]	ἕνα, οἱ δὲ καὶ πλείους.	μένειν	δὲ οὐχ ἑκόντας, ἀλλὰ μιᾷ
[30, 15]	φρουρᾷ καὶ τῷδε τῷ δεσμωτηρίῳ	μένειν	τὸν τεταγμένον ἕκαστον χρόνον, καὶ
[30, 25]	δὲ πάντα καὶ χείρονα. τὴν	(μέντοι	διαφορότητα οὐκ ἴσην εἶναι. τοὺς
[30, 15]	μᾶλλον ὁ δεσμὸς πιέζει· τινὰς	μέντοι	καὶ λίαν ὀλίγους πάρεσίν τινα
[30, 20]	τε καὶ χαλκοῦ πεποιημένην, πολὺ	μέντοι	κραταιοτέραν, τὸ δὲ σχῆμα καὶ
[30, 30]	τὴν ἄλλην εὐπάθειαν ἅπασαν. τὸν	μέντοι	πόνον τοῦτον, ὃν ἔχειν δοκοῦμεν
[30, 20]	εἶναι καὶ περὶ τοῖς ἐσχάτοις	μέρεσιν,	οὕτω καὶ τὰς ἐλπίδας κατωτάτω
[30, 20]	εἶναι καὶ περὶ τὸ τελευταῖον	μέρος	τοῦ βίου, καὶ μάλιστα δὴ
[30, 30]	πορρωτέρω διατείνειν τὰς χεῖρας, οἷον	μεσογείους	(ὄντας ἰχθύων ὀρέγεσθαι καὶ πράγματα
[30, 0]	τὸν νεώτερον δὴ λέγων, ἐν	Μεσσήνῃ	ἔτι εἶναι μετὰ σοῦ διὰ
[30, 30]	~καὶ παρακεῖσθαι δὴ τραπέζας πάντων	μεστάς,	σίτου τε καὶ ὀπώρας, τῆς
[30, 15]	ὡς ἂν αἵματος καὶ πνεύματος	μεστόν,	ἔτι δὲ ἐκ σαρκῶν τε
[30, 35]	ἑστάναι {γὰρ} πολλοὺς ἐν τῷ	μέσῳ	καὶ διαφέροντας τῇ γεύσει ὥσπερ
[30, 35]	καὶ κυλίεσθαι προπίπτοντας ἐν τῷ	μέσῳ,	καὶ μάχεσθαι καὶ βοᾶν, οἷα
[30, 10]	μηδὲ πᾶσιν ἄφθονα ὑπάρχειν, ἀλλὰ	μετὰ	ἀμηχάνων πόνων καὶ κακῶν. ξυγκεῖσθαι
[30, 10]	δὲ θηρία ἔνδον κατακεκλεισμένα ἔχει,	μετὰ	βίας ὁμοῦ καὶ πειθοῦς τινος
[30, 40]	ἔγνωσαν. καὶ ταῦτα φροντίζοντες καὶ	μετὰ	νοῦ τῆς ἡδονῆς ἐμμελῶς μετέχοντες
[30, 40]	τῶν ἀκολουθούντων ἕλκονται καὶ σύρονται	μετὰ	πόνων τε καὶ νοσημάτων κεκραγότες
[30, 0]	λέγων, ἐν Μεσσήνῃ ἔτι εἶναι	μετὰ	σοῦ διὰ τὸ πένθος τἀδελφοῦ·
[30, 40]	ἐξεμοῦσιν ὑπὸ πλησμονῆς· γίγνεται δὲ	μετὰ	σπαραγμοῦ τε καὶ λύπης τῆς
[30, 30]	σωρεύειν ὅς´ ἂν δύνωνται. καὶ	μετὰ	ταῦτα, ὅταν αὐτοὺς ἀπιέναι δέῃ,
[30, 10]	ἀέρος τὴν φαυλότητα καὶ τὰς	μεταβολὰς	ἕτερα αὖ μηχανᾶσθαι μικρὰ δεσμωτήρια,
[30, 30]	αὐτοὺς ἀπιέναι δέῃ, πορεύεσθαι μηδενὸς	μετασχόντας,	ἀλλὰ πάνυ ἐνδεεῖς, καταλείπειν {οἱ}
[30, 40]	ὡς τυφλοί τε καὶ κωφοὶ	μετειληφέναι	τούτων, ἀλλὰ καὶ ἀπαλλαγέντες ἔχωσί
[30, 40]	μετὰ νοῦ τῆς ἡδονῆς ἐμμελῶς	μετέχοντες	διάγουσιν, εἷς ἑνὶ διαλεγόμενοι καὶ
[30, 40]	χάριν τῶν θεῶν· οἱ δὲ	μέτριοί	τε καὶ ἐπιεικεῖς τῇ μὲν
[30, 10]	τινα παντελῶς καιρὸν τοῦ ἔτους	μετρίως	ἔχειν· κατασκήπτειν δὲ καὶ πρηστῆρας
[30, 35]	οὗτοι μὲν ἐπ´ ὀλίγον καὶ	μετρίως·	μικρὸν γὰρ ἐξαρκεῖ καταδαρθεῖν, ἔπειτα
[30, 25]	πρὸς ἡμᾶς ἄπειρόν τινα εἶναι.	μέχρι	μὲν οὖν ἔτυχε νεοκατάστατος ὢν
[30, 20]	διαβεβλημένων, καὶ τοῦτο ἀπ´ ἀρχῆς	μέχρι	τέλους· οὕτω δὴ κἀκείνην ἔχειν,
[30, 20]	οἷόν τε ἰσχνότατον καὶ ἀσθενέστατον,	μέχρις	ἂν ᾗ δυνατὸν κατεργάσωνται τάς
[30, 5]	τινα ἡμῖν, ὥστε ὑπενόουν ἐγὼ	μὴ	ἄρα ἐξεστηκὼς ἤδη διὰ τὸν
[30, 30]	ἔπειτα νυστάζειν. τινὰς δὲ αὐτῶν	μὴ	ἀρκεῖσθαι τοῖς παροῦσιν, ἀλλὰ ἐπὶ
[30, 45]	ὅπως παραμυθήσωμαι ὑμᾶς τοιούτου στερηθέντας	μὴ	βαρέως φέρειν. οὐδὲ γὰρ ἐμαυτὸν
[30, 35]	οὐκ ἔστιν ἀπαλλαγῆναι {ζῶσιν} εἰ	μή	γε ἀποθανοῦσιν. οὗτος γὰρ ὕπνος
[30, 35]	μηδαμοῦ φαίνεσθαι. τοὺς δὲ πίνοντας	μὴ	διαλείπειν, ἀλλ´ ἐπισπέρχειν τε αὐτὴν
[30, 40]	(αἰσθάνονται. μέλει δ´ αὐτοῖς ὅπως	μὴ	δοκῶσιν ὡς τυφλοί τε καὶ
[30, 5]	(Θέλεις οὖν εἰπεῖν; (Ἀλλ´ αἰσχύνομαι	μὴ	οὐκ ὀρθῶς ἔχῃ, ὡς ὑπὸ
[30, 35]	οὕτως οἰνοχοεῖν, φοβούμενον καὶ προσέχοντα	μή	πῃ τῆς κράσεως ἁμαρτὼν σφήλῃ
[30, 45]	τὴν ἀτυχίαν, ἐὰν μέλῃ σοι	μὴ	πολὺ ἐκείνου καταδεεστέρῳ φαίνεσθαι. καὶ
[30, 15]	τὸν τεταγμένον ἕκαστον χρόνον, καὶ	μὴ	πρὶν ἀπιέναι τοὺς πολλοὺς πρὶν
[30, 5]	καθ´ ὅσον οἷοί τέ ἐστε,	μὴ	συγχωρεῖτε τῇ ἀλγηδόνι, ὡς μηδενὸς
[30, 5]	τὸ σεμνὸν τοῦ σχήματος. ἀλλὰ	μή	τι ὑμᾶς ἐλύπει τούτοις ἢ
[30, 5]	καὶ οὐχ ἥκιστα Ὅμηρος, λέγων	μηδαμῇ	ἀπόβλητα εἶναι ἀνθρώποις τὰ θεῶν
[30, 35]	δὲ εὐθὺς ἐξίτηλον γίγνεσθαι καὶ	μηδαμοῦ	φαίνεσθαι. τοὺς δὲ πίνοντας μὴ
[30, 5]	ὑπ´ ἐκείνου γιγνομένων χαλεπὸν ἡγεῖσθαι	μηδὲ	δυσχερῶς φέρειν, ὡς παραινοῦσιν ἄλλοι
[30, 5]	ὡς μηδενὸς ἐμοὶ δεινοῦ συμβεβηκότος,	μηδὲ	εἴ τις ἐπὶ τὸν δυσχερέστατον
[30, 10]	τῶν σωμάτων ἀσθενείας) ἔτι δὲ	μηδὲ	ἐξ ἑτοίμου πορίζεσθαι μηδὲ πᾶσιν
[30, 35]	πλείστοις ἄκρατον τὴν ἡδονὴν ἐγχεῖν,	μηδὲ	μικρὸν σωφροσύνης παραμιγνύουσαν, τοῖς δὲ
[30, 10]	δὲ μηδὲ ἐξ ἑτοίμου πορίζεσθαι	μηδὲ	πᾶσιν ἄφθονα ὑπάρχειν, ἀλλὰ μετὰ
[30, 20]	ἐν δεσμωτηρίῳ ῥίνην ἀποκρύψειεν, ὅπως	μηδεὶς	τῶν δεσμωτῶν λαβὼν ἔπειτα λύσειεν
[30, 5]	ἔδοξε τῷ θεῷ, χρὴ δὲ	μηδὲν	τῶν ὑπ´ ἐκείνου γιγνομένων χαλεπὸν
[30, 5]	μὴ συγχωρεῖτε τῇ ἀλγηδόνι, ὡς	μηδενὸς	ἐμοὶ δεινοῦ συμβεβηκότος, μηδὲ εἴ
[30, 30]	ὅταν αὐτοὺς ἀπιέναι δέῃ, πορεύεσθαι	μηδενὸς	μετασχόντας, ἀλλὰ πάνυ ἐνδεεῖς, καταλείπειν
[30, 25]	ὀψὲ παιδείας ἀληθοῦς ᾐσθημένος, οὐ	μὴν	ἀληθῆ γε οὐδὲ πρέποντα θεοῖς.
[30, 0]	διαλέγεσθαι ἕως ὑστάτου παρέμεινεν. οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ ζῶν οὕτω διέκειτο
[30, 30]	ἡμέρων, τῶν δὲ ἀγρίων, οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκ θαλάττης.
[30, 30]	τε καὶ ἀθλίους ὄντας, φοβουμένους	μήποτε	αὐτοῖς ἐλλίπῃ, πρὸς αὑτοὺς συνάγειν
[30, 10]	καὶ τὰς μεταβολὰς ἕτερα αὖ	μηχανᾶσθαι	μικρὰ δεσμωτήρια, τάς τε οἰκίας
[30, 15]	ἡμῶν ἰδεῖν ἔστιν ἐν ἁλύσει	μιᾷ	δεδεμένους πολλοὺς ἐφεξῆς} τοὺς μὲν
[30, 15]	μένειν δὲ οὐχ ἑκόντας, ἀλλὰ	μιᾷ	πάντας ἁλύσει δεδέσθαι τά τε
[30, 10]	τὰς μεταβολὰς ἕτερα αὖ μηχανᾶσθαι	μικρὰ	δεσμωτήρια, τάς τε οἰκίας καὶ
[30, 25]	μεγάλαι πόλεις καὶ εὐδαίμονες τὰς	μικρὰς	κατοικίζουσι· καί μοι ἐδόκει λέγειν
[30, 25]	ἐν ταῖς ὑποδοχαῖς, πλὴν ὡς	μικροῖς	καὶ ἀγεννέσι θεῖα καὶ μεγάλα
[30, 20]	καὶ ἀδαμαντίνων, καθικνεῖται καὶ κατὰ	μικρὸν	ἀπεσθίει, παντελῶς δὲ οὐκ ἂν
[30, 35]	μὲν ἐπ´ ὀλίγον καὶ μετρίως·	μικρὸν	γὰρ ἐξαρκεῖ καταδαρθεῖν, ἔπειτα ἄμεινον
[30, 10]	αὖ θερμόν τε καὶ πνιγηρόν·	μικρὸν	δέ τινα παντελῶς καιρὸν τοῦ
[30, 35]	ἄκρατον τὴν ἡδονὴν ἐγχεῖν, μηδὲ	μικρὸν	σωφροσύνης παραμιγνύουσαν, τοῖς δὲ ὀλίγον
[30, 25]	μὲν ἴσως οὐδὲν ἡμᾶς δεῖ	μιμεῖσθαι,	τὴν δὲ διάνοιαν αὐτὴν ἀπομνησθῆναι
[30, 25]	νόμοις τοῖς αὐτοῖς ᾤκισαν· καὶ	μιμήματά	γε παρ´ ἑκάστοις τούτοις ἰδεῖν
[30, 25]	εὐδαίμονες τὰς μικρὰς κατοικίζουσι· καί	μοι	ἐδόκει λέγειν οὐ προστιθεὶς αὐτὸς
[30, 5]	εἰρημένα. καὶ γὰρ ἐκεῖνος ἐδόκει	μοι	μᾶλλον ἑνὸς σοῦ παρόντος ἂν
[30, 0]	καὶ ὅ, τι πράττοιεν. καί	μοί	τις ἐντυχὼν οὐ πάνυ τι
[30, 20]	λύπας. βραδὺ δὲ τοῦτο γίγνεται.	μόλις	γὰρ αὐτῶν ὁ λόγος, ἅτε
[30, 0]	σὲ ὠνόμαζε, τὸ παράπαν πάνυ	μόλις	ἤδη φθεγγόμενος, καὶ ἡμᾶς ἐκέλευε
[30, 20]	τοὺς οὖν φιλοτίμους καὶ φιλοπόνους	μόλις	μέν, ὅμως δὲ ἀνευρίσκειν. καλεῖσθαι
[30, 40]	πράττουσι, καὶ προσέχουσιν αὐτοῖς, καὶ	μόνοι	δὴ τοῦ κάλλους (αἰσθάνονται. μέλει
[30, 0]	ἐδόκει κἀμοῦ τοῦ πατρός, οὐ	μόνον	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων σὲ προτιμᾶν,
[30, 35]	ἐστὶ τῶν οὕτως μεθυσκομένων καὶ	μόνος	αὐτοὺς ὠφελεῖ. ~πολλοὶ δὲ καὶ
[30, 45]	παρόντι. σὺ δέ, ὦ Τίμαρχε,	μόνος	δύνασαι τὸν πατέρα τοῦτον κουφίζειν
[30, 35]	οἰνοχόον ἔχειν, καὶ παρ´ ἐκείνου	μόνου	τούτους δέχεσθαι σπανίως τε καὶ
[30, 20]	τῇ εἰκόνι· τοῦτο δὲ ἔφη	μόνους	εὑρίσκειν τοὺς κομψούς τε καὶ
[30, 15]	τά τε σιτία, ὅπερ εἶπον,	μοχθηρὰ	ὄντα καὶ τὸν ἀέρα ἀνώμαλον
[30, 10]	καὶ φόβους καὶ φροντίδας καὶ	μυρία	πάθη τοιαῦτα ἔχειν ἐν ἑαυτῇ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/12/2007