Discours, Par.
[30, 40]	τις πυνθάνοιτο, ἅ τε εἶδον	ἅ	τε ἔγνωσαν. καὶ ταῦτα φροντίζοντες
[30, 40]	περὶ αὐτῶν, εἴ τις πυνθάνοιτο,	ἅ	τε εἶδον ἅ τε ἔγνωσαν.
[30, 25]	γῇ καὶ θαλάττῃ καὶ φυτοῖς,	ἃ	δὴ τοῦ θεῶν πλούτου καὶ
[30, 5]	ἔργα τῶν θεῶν, ὡς ἅπαντα	ἀγαθὰ	ὄντα καὶ ἐπ´ ἀγαθῷ γιγνόμενα.
[30, 25]	καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς ὡς	ἀγαθοί	τε εἶεν καὶ φιλοῖεν ἡμᾶς,
[30, 5]	ἅπαντα ἀγαθὰ ὄντα καὶ ἐπ´	ἀγαθῷ	γιγνόμενα. (ἐγὼ μὲν οὖν οὕτω
[30, 25]	θοίνην λαμπράν, ἁπάντων ἀπολαύσοντας τῶν	ἀγαθῶν.	κατακεῖσθαι δὲ ἄλλους ἀλλαχῇ, καθάπερ
[30, 10]	καὶ φαύλην· ἡμᾶς δὲ ἄλλως	ἀγαπᾶν	διὰ (τὴν ἀνάγκην τε καὶ
[30, 25]	ὑποδοχαῖς, πλὴν ὡς μικροῖς καὶ	ἀγεννέσι	θεῖα καὶ μεγάλα εἰκάσαι. φῶς
[30, 20]	τῆς λύπης καὶ ὀδύνης τῆς	(ἀγούσης	ἐπὶ τὸν θάνατον. ἔλεγε δὲ
[30, 30]	τῶν μὲν ἡμέρων, τῶν δὲ	ἀγρίων,	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τῶν
[30, 25]	δὲ αὐτὸν ἀνθρώπου γεωργοῦ ἐν	ἀγροίκῳ	τινὶ ῥυθμῷ καὶ μέλει· πλὴν
[30, 30]	δὲ τὰς τραπέζας ἔφη, πάνυ	ἀγροίκως	λέγων, τούς τε λειμῶνας καὶ
[30, 20]	ὡς ἐγώ ποτε ἤκουσα ἀνδρὸς	ἀγύρτου	παῖς ὤν, ὁποίαν τινὰ ἔφασκεν
[30, 20]	λόγος, ἅτε στερεῶν ὄντων καὶ	ἀδαμαντίνων,	καθικνεῖται καὶ κατὰ μικρὸν ἀπεσθίει,
[30, 0]	ὑμῶν τοῦ τε (πατρὸς καὶ	ἀδελφοῦ.	καίτοι οὐ μέγα ἰσχύειν ἔοικεν
[30, 25]	δὴ τὰ ἁμαρτήματα καὶ τὰς	ἀδικίας	ξυμβαίνειν. (ᾖδε δὲ καὶ ἑτέραν
[30, 15]	καλουμένους τῶν πενήτων τε καὶ	ἀδόξων,	(ἀλλὰ μᾶλλον τούτων ἐκείνους. ἰσχνοτέροις
[30, 20]	ἑτέρῳ τὸ ἕτερον ἐξ ἀνάγκης	ἀεὶ	ἀκολουθεῖν, ὥσπερ οἶμαι τοὺς κρίκους
[30, 10]	ἡμέρας καὶ νυκτὸς ὑπὸ τούτων	ἀεὶ	κατατείνεσθαι καὶ στρεβλοῦσθαι (καὶ γὰρ
[30, 40]	ὅπως ἕκαστος εἱστιᾶτο, τοὺς βελτίστους	ἀεὶ	παρ´ αὑτὸν καλεῖ, κἄν τῳ
[30, 40]	ἐθέλειν ἐξεμεῖν, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	ἀεὶ	πίνειν ἐθέλουσιν. οὐδὲ γὰρ παύονται
[30, 5]	ἕτοιμος, ὅσαι ἐλευθέριοι παιδιαί, καὶ	ἀεί	πως μειδιᾶν πρὸς τοὺς συνήθεις.
[30, 40]	γὰρ παύονται τοῦ δίψους, ἀλλ´	ἀεὶ	σφοδρότερον ἔχουσι, καθάπερ οἱ τῷ
[30, 15]	εἶπον, μοχθηρὰ ὄντα καὶ τὸν	ἀέρα	ἀνώμαλον προσπίπτοντα τὰς μὲν ἐπιτείνειν
[30, 10]	δὲ τούτοις οὐκ ἀνεχομένους τοῦ	ἀέρος	τὴν φαυλότητα καὶ τὰς μεταβολὰς
[30, 10]	κρᾶσίν τε καὶ στάσιν τοῦ	ἀέρος	φυλάττον, ἀλλὰ ποτὲ μὲν ψυχρόν
[30, 30]	τούτου καὶ ἡ κρᾶσις τῶν	ἀέρων	αἰτία. τοὺς γὰρ πρώτους καὶ
[30, 35]	κυβεύοντας, καὶ δοκεῖν τῶν συμποτῶν	ἀηδεστάτους.	ἐνίοτε δὲ καὶ μάχεσθαι καὶ
[30, 10]	γίγνεσθαι, καθάπερ δεσμώταις τροφὴν διδομένην	ἀηδῆ	τε καὶ φαύλην· ἡμᾶς δὲ
[30, 25]	προστιθεὶς αὐτὸς τὰ ὀνόματα, οἷον	Ἀθηναῖοι	Κυθνίους ἢ Σεριφίους ἢ Λακεδαιμόνιοι
[30, 30]	ἄλλους δὲ ἀπλήστους τε καὶ	ἀθλίους	ὄντας, φοβουμένους μήποτε αὐτοῖς ἐλλίπῃ,
[30, 25]	καὶ νόμοις τοῖς αὐτοῖς· ὥσπερ	αἱ	μεγάλαι πόλεις καὶ εὐδαίμονες τὰς
[30, 20]	τὴν πλοκὴν παραπλησίαν. ὥσπερ γὰρ	αἵδε	εἰσὶν ἐκ κρίκων τινῶν κεχαλκευμέναι
[30, 10]	ἴσως ὅτι τοῦ τῶν Τιτάνων	αἵματός	ἐσμεν ἡμεῖς ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι.
[30, 15]	λόγῳ δυνατὸν διελθεῖν, ὡς ἂν	αἵματος	καὶ πνεύματος μεστόν, ἔτι δὲ
[30, 30]	τὰ μὲν παρατιθείσας, τὰ δὲ	αἰρούσας	κατὰ καιρόν. γίγνεσθαι δὲ καὶ
[30, 30]	δὲ ἄλλοις πλείονα παρεῖναι, πρὸς	αἷς	ἂν ἕκαστοι τραπέζαις κατακλιθῶσιν. τοὺς
[30, 40]	καὶ μόνοι δὴ τοῦ κάλλους	(αἰσθάνονται.	μέλει δ´ αὐτοῖς ὅπως μὴ
[30, 15]	ὀξεῖα καὶ ταχὺ ἀπαλλάττει τῆς	αἰσθήσεως,	εἴ τις καὶ σμικρὸν ὑπερβάλοι·
[30, 15]	δὲ μεγάλους, καὶ τοὺς μὲν	αἰσχρούς,	τοὺς δ´ εὐπρεπεῖς, οὐδὲν δὲ
[30, 5]	οὔ; (Θέλεις οὖν εἰπεῖν; (Ἀλλ´	αἰσχύνομαι	μὴ οὐκ ὀρθῶς ἔχῃ, ὡς
[30, 30]	καὶ ἡ κρᾶσις τῶν ἀέρων	αἰτία.	τοὺς γὰρ πρώτους καὶ τοὺς
[30, 0]	~ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ.	(Ἀκηκόειν	μὲν καὶ πρότερον πρὶν ὑμᾶς
[30, 20]	τὸ ἕτερον ἐξ ἀνάγκης ἀεὶ	ἀκολουθεῖν,	ὥσπερ οἶμαι τοὺς κρίκους τῆς
[30, 40]	ἄσωτοι καὶ ἀκρατεῖς ὑπὸ τῶν	ἀκολουθούντων	ἕλκονται καὶ σύρονται μετὰ πόνων
[30, 35]	δὴ θόρυβον τούτους {τε} καὶ	ἀκοσμίαν	παρέχειν, τοὺς δὴ κυβεύοντας, καὶ
[30, 30]	ἀκρατεῖς οὔτε ὁρᾶν οὐδὲν οὔτε	ἀκούειν	οὐδενός, ἀλλὰ ἐγκεκυφότας ἐσθίειν, ὥσπερ
[30, 25]	Περσέα καὶ τοὺς ἄλλους, οὓς	ἀκούομεν	θεῶν παῖδας, τοὺς δὲ ἐκγόνους,
[30, 0]	τι αὐτοὺς ἐπιστάμενος, ἀλλ´ ὅσον	ἀκοῦσαι	τὰ ὀνόματα, ἠρώτησεν εἰ τοὺς
[30, 0]	καὶ περὶ τοῦτον τὸν Ὀπούντιον	ἀκούω	γεγονέναι χαρίεντα καὶ κομψὸν νεανίσκον
[30, 35]	δαιτυμόνα καὶ καταβάλῃ. τὴν δὲ	Ἀκράτειαν	τοῖς μὲν πλείστοις ἄκρατον τὴν
[30, 35]	τὸν μὲν Νοῦν, τὴν δὲ	Ἀκράτειαν.	τοὺς μὲν οὖν φρονίμους τὸν
[30, 30]	τοὺς μὲν γὰρ ἀσώτους καὶ	ἀκρατεῖς	οὔτε ὁρᾶν οὐδὲν οὔτε ἀκούειν
[30, 40]	δέῃ, οἱ μὲν ἄσωτοι καὶ	ἀκρατεῖς	ὑπὸ τῶν ἀκολουθούντων ἕλκονται καὶ
[30, 35]	δὲ Ἀκράτειαν τοῖς μὲν πλείστοις	ἄκρατον	τὴν ἡδονὴν ἐγχεῖν, μηδὲ μικρὸν
[30, 40]	ἔχουσι, καθάπερ οἱ τῷ οἴνῳ	ἀκράτῳ	χρωμένοι. οὗτοι μὲν οὖν τοιοῦτοί
[30, 0]	σαφῶς τἀνθρώπου εἰρηκότος· αὖθις δὲ	ἀκριβέστερον	ἔγνωμεν. καὶ οἶμαί γε ἐμαυτὸν
[30, 20]	δριμεῖς. ἀποκεκλεῖσθαι γὰρ αὐτὸ πάνυ	ἀκριβῶς,	ὥσπερ εἴ τις ἐν δεσμωτηρίῳ
[30, 30]	καὶ πεδία καὶ νάπας καὶ	ἀκτάς,	ἐν οἷς τὰ μὲν φύεσθαι,
[30, 5]	τέ ἐστε, μὴ συγχωρεῖτε τῇ	ἀλγηδόνι,	ὡς μηδενὸς ἐμοὶ δεινοῦ συμβεβηκότος,
[30, 30]	ἐν ψύχει, τοὺς δὲ ἐν	ἀλέᾳ,	τοὺς (μὲν ἐγγὺς τοῦ φωτὸς
[30, 10]	ταῦτα τὰ σιτία τῇ μὲν	ἀληθείᾳ	πονηρὰ εἶναι καὶ διεφθορότα (δηλοῦσθαι
[30, 5]	ἐπειδὴ καὶ μᾶλλον ὑμῶν ἐπεμελήθην	ἀληθείας,	καθ´ ὅσον οἷοί τέ ἐστε,
[30, 25]	παιδείας ἀληθοῦς ᾐσθημένος, οὐ μὴν	ἀληθῆ	γε οὐδὲ πρέποντα θεοῖς. ἕτερος
[30, 45]	οὐ λόγων, ἀλλὰ μεγάλης καὶ	ἀληθινῆς	ἀνδρείας. ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω
[30, 40]	ἂν οἶμαι θείας ὂν καὶ	ἀληθοῦς	εὐφροσύνης’ ~(Παπαῖ, ὦ Χαρίδημε, οἷος
[30, 25]	κατὰ τὸν βίον, ὀψὲ παιδείας	ἀληθοῦς	ᾐσθημένος, οὐ μὴν ἀληθῆ γε
[30, 40]	οὐδὲ γὰρ παύονται τοῦ δίψους,	ἀλλ´	ἀεὶ σφοδρότερον ἔχουσι, καθάπερ οἱ
[30, 5]	γὰρ οὔ; (Θέλεις οὖν εἰπεῖν;	(Ἀλλ´	αἰσχύνομαι μὴ οὐκ ὀρθῶς ἔχῃ,
[30, 30]	εὐωχίᾳ χρῆσθαι οὐχ ἅπαντας ὁμοίως,	ἀλλ´	ἕκαστον κατὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν.
[30, 35]	τοὺς δὲ πίνοντας μὴ διαλείπειν,	ἀλλ´	ἐπισπέρχειν τε αὐτὴν καὶ κελεύειν
[30, 5]	ὄντι εὐθύμως (καὶ θαρρῶν ἀπέθνησκεν.	(Ἀλλ´	ἔστι ταῦτα· Τὰ μὲν καθ´
[30, 5]	τοὺς πρεσβυτέρους τε καὶ ἐνδόξους.	(Ἀλλ´	ἦ τι ἄλλο ὑμῖν ἐπέστειλεν
[30, 0]	νεανίσκον ἀποβαλόντα, ἡμέτερον κἀκεῖνον ἑταῖρον,	ἀλλ´	ὅμως ἔλαττον αὐτὸν λυπηθῆναί φασιν
[30, 0]	οὐ πάνυ τι αὐτοὺς ἐπιστάμενος,	ἀλλ´	ὅσον ἀκοῦσαι τὰ ὀνόματα, ἠρώτησεν
[30, 5]	οὔτε ἐμὲ οὔτε ἄλλον οὐδένα,	ἀλλ´	οὕτως πεφύκει. πρότερον δὲ ἴσως
[30, 0]	τῶν ἐκ τῆς οἰκίας ἀπολωλέκει.	ἀλλ´	ὑμεῖς γε πάνυ ἐοίκατον ἀχθομένω
[30, 35]	οἴνου, καθάπερ τοὺς παρ´ αὑτοῖς,	ἀλλ´	ὑφ´ ἡδονῆς. τοῦτο γὰρ ἐν
[30, 30]	ὁρᾶν οὐδὲν οὔτε ἀκούειν οὐδενός,	ἀλλὰ	ἐγκεκυφότας ἐσθίειν, ὥσπερ ἐν συφεῷ
[30, 30]	αὐτῶν μὴ ἀρκεῖσθαι τοῖς παροῦσιν,	ἀλλὰ	ἐπὶ τὰ πορρωτέρω διατείνειν τὰς
[30, 40]	τε καὶ κωφοὶ μετειληφέναι τούτων,	ἀλλὰ	καὶ ἀπαλλαγέντες ἔχωσί τι εἰπεῖν
[30, 0]	ἕως ὑστάτου παρέμεινεν. οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ ζῶν οὕτω διέκειτο ὥστε
[30, 30]	τῶν δὲ ἀγρίων, οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἐκ θαλάττης. εἶναι
[30, 10]	πολεμησάντων οὐδὲ ἡμεῖς φίλοι ἐσμέν,	ἀλλὰ	κολαζόμεθά τε ὑπ´ αὐτῶν καὶ
[30, 15]	τῶν πενήτων τε καὶ ἀδόξων,	(ἀλλὰ	μᾶλλον τούτων ἐκείνους. ἰσχνοτέροις γὰρ
[30, 45]	παρέσχου, μὰ Δί´ οὐ λόγων,	ἀλλὰ	μεγάλης καὶ ἀληθινῆς ἀνδρείας. ἐγὼ
[30, 10]	πορίζεσθαι μηδὲ πᾶσιν ἄφθονα ὑπάρχειν,	ἀλλὰ	μετὰ ἀμηχάνων πόνων καὶ κακῶν.
[30, 5]	καὶ τὸ σεμνὸν τοῦ σχήματος.	ἀλλὰ	μή τι ὑμᾶς ἐλύπει τούτοις
[30, 15]	πλείους. μένειν δὲ οὐχ ἑκόντας,	ἀλλὰ	μιᾷ πάντας ἁλύσει δεδέσθαι τά
[30, 30]	ἰδεῖν, οὔτι που χρυσῷ κεκοσμημένας,	ἀλλὰ	παντοίων ἀνθῶν στεφάνοις. διανέμειν δὲ
[30, 30]	ἀπιέναι δέῃ, πορεύεσθαι μηδενὸς μετασχόντας,	ἀλλὰ	πάνυ ἐνδεεῖς, καταλείπειν {οἱ} δὲ
[30, 5]	ἐν ἑτέρῳ καιρῷ ταῦτα λέγων,	ἀλλὰ	παρούσης τε αὐτῆς καὶ τὴν
[30, 40]	τοῦτο συμβαίνει τὸ ἐθέλειν ἐξεμεῖν,	ἀλλὰ	πολὺ μᾶλλον ἀεὶ πίνειν ἐθέλουσιν.
[30, 10]	καὶ στάσιν τοῦ ἀέρος φυλάττον,	ἀλλὰ	ποτὲ μὲν ψυχρόν τε καὶ
[30, 5]	ὠλοφύρετο αὑτὸν ἢ λυπουμένῳ ἐῴκει,	ἀλλὰ	τοὐναντίον ἡμᾶς παρεμυθεῖτο. καὶ τά
[30, 35]	ἀστραγάλους οὐχ οἵους ἡμεῖς νομίζομεν,	ἀλλὰ	τοὺς μὲν χρυσοῦς, τοὺς δὲ
[30, 30]	δὲ νέμεσθαι, τὰ δὲ θηρᾶσθαι.	ἄλλα	δὲ ἄλλοις πλείονα παρεῖναι, πρὸς
[30, 25]	τῶν ἀγαθῶν. κατακεῖσθαι δὲ ἄλλους	ἀλλαχῇ,	καθάπερ ἐν δείπνῳ, τοὺς μὲν
[30, 30]	λαβεῖν. ὃ δὲ ἔφην, ἄλλον	ἀλλαχῇ	κατακεῖσθαι, τούτου καὶ ἡ κρᾶσις
[30, 35]	εἰς χεῖρας ἰέναι καὶ τιτρώσκειν	ἀλλήλους.	(μάλιστα δὲ τοὺς μεθυσκομένους ταῦτα
[30, 20]	ἐκ κρίκων τινῶν κεχαλκευμέναι δι´	ἀλλήλων	διαβεβλημένων, καὶ τοῦτο ἀπ´ ἀρχῆς
[30, 20]	καὶ λύπης, καὶ ταῦτα ἐξ	ἀλλήλων	πεπλέχθαι, τό τε ἡδὺ καὶ
[30, 15]	τε καὶ δόξαις καὶ τιμαῖς	ἀλλήλων	ὑπερέχειν, ὥσπερ τοῖς σώμασιν. εἶναι
[30, 30]	δὲ καὶ χοροὺς (καὶ τὴν	ἄλλην	εὐπάθειαν ἅπασαν. τὸν μέντοι πόνον
[30, 40]	καὶ καλὰς κατανοοῦσι, καὶ τὴν	ἄλλην	οἰκονομίαν τε καὶ τάξιν καὶ
[30, 0]	λυπηθῆναί φασιν ἢ εἴ τι	ἄλλο	τῶν ἐκ τῆς οἰκίας ἀπολωλέκει.
[30, 5]	καὶ ἐνδόξους. (Ἀλλ´ ἦ τι	ἄλλο	ὑμῖν ἐπέστειλεν ἢ διελέχθη τελευτῶν;
[30, 5]	μηδὲ δυσχερῶς φέρειν, ὡς παραινοῦσιν	ἄλλοι	τε σοφοὶ καὶ οὐχ ἥκιστα
[30, 0]	καὶ τῷ βαδίσματι καὶ τοῖς	ἄλλοις	πᾶσί σε ἐμιμεῖτο, ὡς ἔλεγον
[30, 30]	τὰ δὲ θηρᾶσθαι. ἄλλα δὲ	ἄλλοις	πλείονα παρεῖναι, πρὸς αἷς ἂν
[30, 30]	χειρὶ λαβεῖν. ὃ δὲ ἔφην,	ἄλλον	ἀλλαχῇ κατακεῖσθαι, τούτου καὶ ἡ
[30, 15]	πρὶν ἂν ἐξ αὑτοῦ ποιησάμενος	ἄλλον	ἀνθ´ ἑαυτοῦ καταλίπῃ διάδοχον τῆς
[30, 5]	ἐμιμεῖτο ἐκεῖνος οὔτε ἐμὲ οὔτε	ἄλλον	οὐδένα, ἀλλ´ οὕτως πεφύκει. πρότερον
[30, 5]	τῶν ἄλλων ἁπάντων. (Οὐ πρὸς	ἀλλότριον	ἀναγνώσῃ, ὦ βέλτιστε, καὶ ἅμα
[30, 25]	ἀπολαύσοντας τῶν ἀγαθῶν. κατακεῖσθαι δὲ	ἄλλους	ἀλλαχῇ, καθάπερ ἐν δείπνῳ, τοὺς
[30, 30]	ἰχθύων ὀρέγεσθαι καὶ πράγματα ἔχειν·	ἄλλους	δὲ ἀπλήστους τε καὶ ἀθλίους
[30, 25]	τόν τε Δία καὶ τοὺς	ἄλλους	θεοὺς ὡς ἀγαθοί τε εἶεν
[30, 25]	Διόνυσον καὶ Περσέα καὶ τοὺς	ἄλλους,	οὓς ἀκούομεν θεῶν παῖδας, τοὺς
[30, 20]	φέρει καὶ περιέρχεται παρὰ τοὺς	ἄλλους	ὥσπερ λελυμένος, καὶ τοῦ χρεὼν
[30, 5]	γὰρ μᾶλλον ἐκείνῳ ἔπρεπεν ἢ	ἄλλῳ	τινὶ τό τε ἀνδρεῖον καὶ
[30, 0]	τοῦ πατρός, οὐ μόνον τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων σὲ προτιμᾶν, ὅς γε
[30, 5]	εὐλαβηθῆναί τι εἰπεῖν ἢ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων. (Οὐ πρὸς ἀλλότριον ἀναγνώσῃ,
[30, 30]	καὶ τοὺς ὑστάτους μᾶλλον τῶν	ἄλλων	εἶναι τοὺς μὲν ἐν ψύχει,
[30, 0]	καὶ ἡμῶν ἔνδον ὄντων καὶ	ἄλλων	ξυγγενῶν καὶ πολιτῶν καὶ γνωρίμων
[30, 15]	καὶ πληγῶν δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	ὀξεῖα καὶ ταχὺ ἀπαλλάττει τῆς
[30, 0]	ὡς παρέβαλον δευρί, περί τε	ἄλλων	τινῶν καὶ μάλιστα δὴ περὶ
[30, 10]	τε καὶ φαύλην· ἡμᾶς δὲ	ἄλλως	ἀγαπᾶν διὰ (τὴν ἀνάγκην τε
[30, 15]	οὐχ ἑκόντας, ἀλλὰ μιᾷ πάντας	ἁλύσει	δεδέσθαι τά τε σώματα καὶ
[30, 15]	ἐφ´ ἡμῶν ἰδεῖν ἔστιν ἐν	ἁλύσει	μιᾷ δεδεμένους πολλοὺς ἐφεξῆς} τοὺς
[30, 20]	ὥσπερ οἶμαι τοὺς κρίκους τῆς	ἁλύσεως·	ἕπεσθαι δὲ ταῖς μὲν μεγάλαις
[30, 20]	τὰ δεσμὰ καὶ ποιεῖν τῆς	ἁλύσεως	τὸ καθ´ αὑτοὺς ὡς οἷόν
[30, 20]	ὁποίαν τινὰ ἔφασκεν εἶναι τὴν	ἅλυσιν,	οὔτι που ταῖσδε ὁμοίαν, ἐκ
[30, 5]	ἀλλότριον ἀναγνώσῃ, ὦ βέλτιστε, καὶ	ἅμα	οὐ τὴν ἑρμηνείαν ποθῶ γνῶναι
[30, 25]	δυνώμεθα. καὶ τότε δὴ τὰ	ἁμαρτήματα	καὶ τὰς ἀδικίας ξυμβαίνειν. (ᾖδε
[30, 35]	προσέχοντα μή πῃ τῆς κράσεως	ἁμαρτὼν	σφήλῃ τὸν δαιτυμόνα καὶ καταβάλῃ.
[30, 35]	μικρὸν γὰρ ἐξαρκεῖ καταδαρθεῖν, ἔπειτα	ἄμεινον	ἑαυτῶν ἔχουσιν, ἅτε ἐλαφρᾶς οὔσης
[30, 0]	ὄντος οὐδένα ἔγνων εὐψυχότερον οὐδὲ	ἄμεινον	πεφυκότα. (Εἴ γε ᾔδεις ὅπως
[30, 25]	καθάπερ ἐν δείπνῳ, τοὺς μὲν	ἀμείνονος	χώρας, τοὺς δὲ φαυλοτέρας τυχόντας.
[30, 40]	τοῦ μὲν ἐσθίειν καὶ πίνειν	ἀμελεῖ,	πλὴν ὅσον ἀναγκαῖον, προσέχει δὲ
[30, 40]	μὲν καὶ πεττῶν καὶ ἀστραγάλων	ἀμελοῦσιν,	ὁρῶσι δὲ τἄνδον ὅπως ἔχει,
[30, 10]	πᾶσιν ἄφθονα ὑπάρχειν, ἀλλὰ μετὰ	ἀμηχάνων	πόνων καὶ κακῶν. ξυγκεῖσθαι δὲ
[30, 30]	οὔσας τῶν θεῶν, εὖ μὲν	ἀμπεχομένας,	καλὰς δὲ ἰδεῖν, οὔτι που
[30, 0]	καὶ τότε μὲν ἐδόκει καὶ	ἀμφιβολία	τις εἶναι, καίτοι σαφῶς τἀνθρώπου
[30, 0]	καὶ μάλιστα δὴ περὶ τούτων	ἀμφοτέρων,	ὅπου τε εἶεν καὶ ὅ,
[30, 15]	τῷ λόγῳ δυνατὸν διελθεῖν, ὡς	ἂν	αἵματος καὶ πνεύματος μεστόν, ἔτι
[30, 20]	μικρὸν ἀπεσθίει, παντελῶς δὲ οὐκ	ἂν	δύναιτο δαπανῆσαι καὶ διελεῖν. ὅτῳ
[30, 25]	ἐᾶσαι δι´ αὑτῶν οἰκεῖν ὅπως	ἂν	δυνώμεθα. καὶ τότε δὴ τὰ
[30, 30]	αὑτοὺς συνάγειν καὶ σωρεύειν ὅς´	ἂν	δύνωνται. καὶ μετὰ ταῦτα, ὅταν
[30, 20]	δαπανῆσαι καὶ διελεῖν. ὅτῳ δ´	ἂν	ἐγγένηται τοῦτο τὸ φάρμακον καὶ
[30, 35]	καὶ οὐ μέγαν καὶ ὡς	ἂν	εἰκάσαι τις ὁρῶν χαλκοῦν. δεῖν
[30, 25]	ἐστὶ τοῦδε λόγος, ὃν πολὺ	ἂν	εἴποιμι προθυμότερον. ἤκουσα δὲ αὐτὸν
[30, 30]	ἄλλοις πλείονα παρεῖναι, πρὸς αἷς	ἂν	ἕκαστοι τραπέζαις κατακλιθῶσιν. τοὺς μὲν
[30, 15]	πρὶν ἀπιέναι τοὺς πολλοὺς πρὶν	ἂν	ἐξ αὑτοῦ ποιησάμενος ἄλλον ἀνθ´
[30, 5]	μοι μᾶλλον ἑνὸς σοῦ παρόντος	ἂν	εὐλαβηθῆναί τι εἰπεῖν ἢ τῶν
[30, 20]	τε ἰσχνότατον καὶ ἀσθενέστατον, μέχρις	ἂν	ᾗ δυνατὸν κατεργάσωνται τάς (τε
[30, 0]	καὶ τῇ Ἑλλάδι πάσῃ ὠφέλιμος	ἂν	ἦν τοιοῦτος ἀνὴρ ἐν τῷ
[30, 40]	τὴν ἡδονὴν ἐκβάλλειν. ὅστις δ´	ἂν	ἰσχύσῃ, κουφίζεται καὶ ῥᾷον διάγει
[30, 0]	ὅπως διέκειτο πρὸς σέ, πολὺ	ἂν	μᾶλλον ἐνεκωμίαζες αὐτόν. ἐμοὶ μὲν
[30, 40]	ἐκείνου πολὺ καὶ καθαρώτερον, ὡς	ἂν	οἶμαι θείας ὂν καὶ ἀληθοῦς
[30, 20]	χρεὼν ἐπιστάντος ῥᾳδίως ἄπεισιν, ὡς	ἂν	οὐκέτι βίᾳ κρατούμενος οὐδὲ σφιγγόμενος.
[30, 10]	τοῖς ὑφ´ ἡμῶν κολαζομένοις, ἅττ´	ἂν	παράσχῃ τις, ὑπὸ λιμοῦ καὶ
[30, 35]	ὑπὸ τῆς ἡδονῆς καρωθέντες ὡς	ἂν	ὑπὸ ἰσχυροτέρου πόματος κατεχόμενοι δι´
[30, 20]	δὴ κρατεῖν τοὺς ἀνθρώπους καὶ	ἀναγκάζειν	πάντα πάσχοντας ὑπομένειν. τοῖς μὲν
[30, 40]	καὶ πίνειν ἀμελεῖ, πλὴν ὅσον	ἀναγκαῖον,	προσέχει δὲ τοῖς ἔνδον καὶ
[30, 15]	ἐπ´ ἴσης ἐν τῇ αὐτῇ	ἀνάγκῃ	(ἔχεσθαι. ὁμοίως δὲ καὶ ταῖς
[30, 10]	δὲ ἄλλως ἀγαπᾶν διὰ (τὴν	ἀνάγκην	τε καὶ ἀπορίαν. καὶ γὰρ
[30, 20]	τῷ ἑτέρῳ τὸ ἕτερον ἐξ	ἀνάγκης	ἀεὶ ἀκολουθεῖν, ὥσπερ οἶμαι τοὺς
[30, 5]	ἄλλων ἁπάντων. (Οὐ πρὸς ἀλλότριον	ἀναγνώσῃ,	ὦ βέλτιστε, καὶ ἅμα οὐ
[30, 15]	ἐπιτείνειν τῶν νόσων, τὰς δὲ	ἀνακινεῖν,	οὐ δοκούσας μὲν εἶναι πρότερον,
[30, 20]	θάνατον. ἔλεγε δὲ καὶ κατ´	ἄνδρα	ἕτερα εἶναι δεσμά, τοῖς μὲν
[30, 45]	λόγων, ἀλλὰ μεγάλης καὶ ἀληθινῆς	ἀνδρείας.	ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω ὅπως
[30, 5]	ἢ ἄλλῳ τινὶ τό τε	ἀνδρεῖον	καὶ τὸ σεμνὸν τοῦ σχήματος.
[30, 20]	προσείκαζε καὶ ῥίνῃ τι, πάνυ	ἀνδρικῶς	ἑπόμενος τῇ εἰκόνι· τοῦτο δὲ
[30, 20]	ἄξιον, ὡς ἐγώ ποτε ἤκουσα	ἀνδρὸς	ἀγύρτου παῖς ὤν, ὁποίαν τινὰ
[30, 25]	εὐδαιμόνων τε καὶ πλουσίων καλουμένων	ἀνδρῶν	οὕστινας ὁρῶμεν κατεσκευασμένους σταθμοῖς καὶ
[30, 40]	ὅπως ἔχει, καὶ τόν τε	ἀνδρῶνα,	ἐν ᾧ κατάκεινται, θαυμάζουσί τε
[30, 5]	τοὺς συνήθεις. γελῶντα δὲ αὐτὸν	ἀνέδην	οὐ πολλάκις εἶδον. οὐδὲν οὖν
[30, 10]	μὲν ψυχρόν τε καὶ παγερόν,	ἀνέμου	τε καὶ πηλοῦ καὶ χιόνος
[30, 20]	φιλοπόνους μόλις μέν, ὅμως δὲ	ἀνευρίσκειν.	καλεῖσθαι δὲ ὑπ´ αὐτῶν αὐτὸ
[30, 10]	συμβαίνοι. πρὸς δὲ τούτοις οὐκ	ἀνεχομένους	τοῦ ἀέρος τὴν φαυλότητα καὶ
[30, 25]	ἀπαλλάξαντες. ~ταῦτα μέν τις εἶπεν	ἀνὴρ	δυσάρεστος, ὡς ἐγὼ δοκῶ, καὶ
[30, 0]	πάσῃ ὠφέλιμος ἂν ἦν τοιοῦτος	ἀνὴρ	ἐν τῷ βίῳ διαγενόμενος οἷος
[30, 15]	ἂν ἐξ αὑτοῦ ποιησάμενος ἄλλον	ἀνθ´	ἑαυτοῦ καταλίπῃ διάδοχον τῆς κολάσεως,
[30, 10]	αἵματός ἐσμεν ἡμεῖς ἅπαντες οἱ	ἄνθρωποι.	ὡς οὖν ἐκείνων ἐχθρῶν ὄντων
[30, 5]	Ὅμηρος, λέγων μηδαμῇ ἀπόβλητα εἶναι	ἀνθρώποις	τὰ θεῶν δῶρα, καλῶς ὀνομάζων
[30, 40]	διὰ χρόνου φοβούμενοι· ὥσπερ {δὲ}	ἄνθρωπος	ἐλευθέριος κληθεὶς ὑπό τινος τῶν
[30, 25]	εἴποιμι προθυμότερον. ἤκουσα δὲ αὐτὸν	ἀνθρώπου	γεωργοῦ ἐν ἀγροίκῳ τινὶ ῥυθμῷ
[30, 25]	εἶναι. τοὺς μὲν γὰρ ἅτε	ἀνθρώπους	ἀνθρώπων διαφέρειν, τὴν δὲ τῶν
[30, 25]	ἐκείνων ἐστίν. (παραγίγνεσθαι δὲ τοὺς	ἀνθρώπους	εἰς αὐτὸν ἑορτάσοντας, ὑπὸ τοῦ
[30, 15]	καὶ τοσαῖσδε βασάνοις ξυνεχομένους τοὺς	ἀνθρώπους	ἐν τῇδε τῇ φρουρᾷ καὶ
[30, 25]	γῇ ἐρήμῃ οὔσῃ κατοικίσαι τοὺς	ἀνθρώπους	ἐφ´ ἥττοσι τιμαῖς καὶ ὄλβῳ,
[30, 20]	καὶ μάλιστα δὴ κρατεῖν τοὺς	ἀνθρώπους	καὶ ἀναγκάζειν πάντα πάσχοντας ὑπομένειν.
[30, 10]	ὑπ´ αὐτῶν καὶ φοβεῖσθαι τοὺς	ἀνθρώπους,	ὁπότε συμβαίνοι. πρὸς δὲ τούτοις
[30, 20]	ἔχειν, ᾗ δὴ ἔφαμεν τοὺς	(ἀνθρώπους	ὑπὸ τῶν θεῶν δεδέσθαι. συνηρτῆσθαι
[30, 20]	δῆλον γὰρ ὡς οὐκ ἔστιν	ἀνθρώπῳ	μείζων ταύτης τῆς λύπης καὶ
[30, 25]	τοὺς μὲν γὰρ ἅτε ἀνθρώπους	ἀνθρώπων	διαφέρειν, τὴν δὲ τῶν θεῶν
[30, 25]	τῶν θεῶν ἔφη τὸ τῶν	ἀνθρώπων	εἶναι γένος, οὐκ ἀπὸ Τιτάνων
[30, 25]	εἰς ὑποδοχήν τε καὶ εὐφροσύνην	ἀνθρώπων,	εὐειδῆ καὶ ποικίλον ἄστροις τε
[30, 0]	πατρός, οὐ μόνον τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων	σὲ προτιμᾶν, ὅς γε καὶ
[30, 45]	ὡς πολὺ τῶν κατὰ σαυτὸν	ἀνθρώπων	ὑπερέξειν ἔμελλες, οἵαν δὲ καὶ
[30, 30]	στεφάνοις. διανέμειν δὲ καὶ τῶν	ἀνθῶν	αὐτῶν, καὶ τἄλλα ἐπιμελεῖσθαι τῆς
[30, 30]	που χρυσῷ κεκοσμημένας, ἀλλὰ παντοίων	ἀνθῶν	στεφάνοις. διανέμειν δὲ καὶ τῶν
[30, 20]	πάσχοντας ὑπομένειν. τοῖς μὲν οὖν	ἀνοήτοις	τε καὶ ἠλιθίοις ὑπερόγκους τε
[30, 15]	μοχθηρὰ ὄντα καὶ τὸν ἀέρα	ἀνώμαλον	προσπίπτοντα τὰς μὲν ἐπιτείνειν τῶν
[30, 20]	αὖθις λέξομεν. ~πρότερον δὲ εἰπεῖν	ἄξιον,	ὡς ἐγώ ποτε ἤκουσα ἀνδρὸς
[30, 20]	δι´ ἀλλήλων διαβεβλημένων, καὶ τοῦτο	ἀπ´	ἀρχῆς μέχρι τέλους· οὕτω δὴ
[30, 0]	πρεσβύτερον. (φανερὸς οὖν ἦν Χαρίδημον	ἀπαγγέλλων	τεθνηκέναι· καὶ τότε μὲν ἐδόκει
[30, 40]	κωφοὶ μετειληφέναι τούτων, ἀλλὰ καὶ	ἀπαλλαγέντες	ἔχωσί τι εἰπεῖν περὶ αὐτῶν,
[30, 35]	ταῦτα ποιοῦσι, καὶ οὐκ ἔστιν	ἀπαλλαγῆναι	{ζῶσιν} εἰ μή γε ἀποθανοῦσιν.
[30, 20]	καὶ σοφίαν, καθόλου τῆς τιμωρίας	ἀπαλλάξαντες.	~ταῦτα μέν τις εἶπεν ἀνὴρ
[30, 15]	τῶν ἄλλων ὀξεῖα καὶ ταχὺ	ἀπαλλάττει	τῆς αἰσθήσεως, εἴ τις καὶ
[30, 10]	ἤδη (ἱκανῶς λύεσθαί τε καὶ	ἀπαλλάττεσθαι.	εἶναι δὲ τὸν μὲν τόπον
[30, 5]	τὰ ἔργα τῶν θεῶν, ὡς	ἅπαντα	ἀγαθὰ ὄντα καὶ ἐπ´ ἀγαθῷ
[30, 40]	ὡς εὖ τε καὶ ἐπισταμένως	ἅπαντα	πράττουσι, καὶ προσέχουσιν αὐτοῖς, καὶ
[30, 15]	δ´ εὐπρεπεῖς, οὐδὲν δὲ ἧττον	ἅπαντας	ἐπ´ ἴσης ἐν τῇ αὐτῇ
[30, 30]	καὶ τῇ εὐωχίᾳ χρῆσθαι οὐχ	ἅπαντας	ὁμοίως, ἀλλ´ ἕκαστον κατὰ τὴν
[30, 10]	τῶν Τιτάνων αἵματός ἐσμεν ἡμεῖς	ἅπαντες	οἱ ἄνθρωποι. ὡς οὖν ἐκείνων
[30, 25]	εὐωχίαν τινὰ καὶ θοίνην λαμπράν,	ἁπάντων	ἀπολαύσοντας τῶν ἀγαθῶν. κατακεῖσθαι δὲ
[30, 5]	τι εἰπεῖν ἢ τῶν ἄλλων	ἁπάντων.	(Οὐ πρὸς ἀλλότριον ἀναγνώσῃ, ὦ
[30, 20]	θεῶν δεδέσθαι. συνηρτῆσθαι δὲ αὐτὴν	ἅπασαν	ἐξ ἡδονῆς τε καὶ λύπης,
[30, 30]	χοροὺς (καὶ τὴν ἄλλην εὐπάθειαν	ἅπασαν.	τὸν μέντοι πόνον τοῦτον, ὃν
[30, 40]	θορύβου παρὰ τῶν μεθυόντων κἀκεῖσε	ἀπέβλεψαν,	ἔπειτα εὐθὺς πάλιν πρὸς ἑαυτοῖς
[30, 5]	τῷ ὄντι εὐθύμως (καὶ θαρρῶν	ἀπέθνησκεν.	(Ἀλλ´ ἔστι ταῦτα· Τὰ μὲν
[30, 25]	τῶν θεῶν ὑπεροχὴν πρὸς ἡμᾶς	ἄπειρόν	τινα εἶναι. μέχρι μὲν οὖν
[30, 20]	καὶ τοῦ χρεὼν ἐπιστάντος ῥᾳδίως	ἄπεισιν,	ὡς ἂν οὐκέτι βίᾳ κρατούμενος
[30, 20]	ἀδαμαντίνων, καθικνεῖται καὶ κατὰ μικρὸν	ἀπεσθίει,	παντελῶς δὲ οὐκ ἂν δύναιτο
[30, 10]	ὅστις ἐπιεικέστερον διάκειται, καθόλου μὲν	ἀπήλλακται	τούτων οὐδενός, ὥσπερ δὲ θηρία
[30, 40]	καὶ ἀσφαλῶς τοῖς ἑαυτῶν ποσὶν	ἀπίασι,	προσαγορεύσαντες τοὺς φίλους, φαιδροί τε
[30, 40]	πρὸς ἑαυτοῖς ἐγένοντο. (καὶ ἐπειδὰν	ἀπιέναι	δέῃ, οἱ μὲν ἄσωτοι καὶ
[30, 30]	καὶ μετὰ ταῦτα, ὅταν αὐτοὺς	ἀπιέναι	δέῃ, πορεύεσθαι μηδενὸς μετασχόντας, ἀλλὰ
[30, 15]	ἕκαστον χρόνον, καὶ μὴ πρὶν	ἀπιέναι	τοὺς πολλοὺς πρὶν ἂν ἐξ
[30, 30]	καὶ πράγματα ἔχειν· ἄλλους δὲ	ἀπλήστους	τε καὶ ἀθλίους ὄντας, φοβουμένους
[30, 25]	ἅτε δὴ ξυγγενεῖς ὄντας αὐτῶν.	ἀπὸ	γὰρ τῶν θεῶν ἔφη τὸ
[30, 25]	γένος, οὐκ ἀπὸ Τιτάνων οὐδ´	ἀπὸ	Γιγάντων. ὅτε γὰρ τὰ σύμπαντα
[30, 35]	ταῦτα δρᾶν. μεθύσκεσθαι δὲ οὐκ	ἀπὸ	οἴνου, καθάπερ τοὺς παρ´ αὑτοῖς,
[30, 25]	τῶν ἀνθρώπων εἶναι γένος, οὐκ	ἀπὸ	Τιτάνων οὐδ´ ἀπὸ Γιγάντων. ὅτε
[30, 0]	γεγονέναι χαρίεντα καὶ κομψὸν νεανίσκον	ἀποβαλόντα,	ἡμέτερον κἀκεῖνον ἑταῖρον, ἀλλ´ ὅμως
[30, 5]	οὐχ ἥκιστα Ὅμηρος, λέγων μηδαμῇ	ἀπόβλητα	εἶναι ἀνθρώποις τὰ θεῶν δῶρα,
[30, 45]	τὴν δὲ αὖθις λήψῃ τοῦδε	ἀποθανόντος,	τὴν δὲ σωφροσύνην καὶ τὸ
[30, 35]	ἀπαλλαγῆναι {ζῶσιν} εἰ μή γε	ἀποθανοῦσιν.	οὗτος γὰρ ὕπνος ἐστὶ τῶν
[30, 10]	ὅσον ἕκαστοι ζῶμεν. τοὺς δὲ	ἀποθνῄσκοντας	ἡμῶν κεκολασμένους ἤδη (ἱκανῶς λύεσθαί
[30, 25]	γὰρ τὰ σύμπαντα ἔσχον, ὥσπερ	ἀποικίαν	τινὰ αὑτῶν ἐν τῇ γῇ
[30, 20]	τοὺς κομψούς τε καὶ δριμεῖς.	ἀποκεκλεῖσθαι	γὰρ αὐτὸ πάνυ ἀκριβῶς, ὥσπερ
[30, 20]	εἴ τις ἐν δεσμωτηρίῳ ῥίνην	ἀποκρύψειεν,	ὅπως μηδεὶς τῶν δεσμωτῶν λαβὼν
[30, 25]	τινὰ καὶ θοίνην λαμπράν, ἁπάντων	ἀπολαύσοντας	τῶν ἀγαθῶν. κατακεῖσθαι δὲ ἄλλους
[30, 0]	ἄλλο τῶν ἐκ τῆς οἰκίας	ἀπολωλέκει.	ἀλλ´ ὑμεῖς γε πάνυ ἐοίκατον
[30, 25]	μιμεῖσθαι, τὴν δὲ διάνοιαν αὐτὴν	ἀπομνησθῆναι	πειρασόμεθα. ἔλεγε δὲ ὑμνῶν τόν
[30, 10]	διὰ (τὴν ἀνάγκην τε καὶ	ἀπορίαν.	καὶ γὰρ τοῖς ὑφ´ ἡμῶν
[30, 15]	τοὺς μὲν πλουσίους, τοὺς δὲ	ἀπόρους.	καὶ οὐδέν γε παρὰ τοῦτο
[30, 5]	ἡμῖν, ὥστε ὑπενόουν ἐγὼ μὴ	ἄρα	ἐξεστηκὼς ἤδη διὰ τὸν θάνατον
[30, 35]	τοὺς μὲν χρυσοῦς, τοὺς δὲ	ἀργυροῦς,	{ὃ δὴ νόμισμα καλοῦμεν ἡμεῖς}
[30, 35]	οἴνων πολλῶν· εἶναι δὲ αὐτοὺς	ἀργυροῦς	τε καὶ χρυσοῦς· ἔτι δὲ
[30, 40]	αὑτὸν καλεῖ, κἄν τῳ σφόδρα	ἀρεσθεὶς	τύχῃ, μένειν αὐτὸν κελεύει καὶ
[30, 20]	καὶ παρέδρους ἑαυτοῖς ποιοῦνται δι´	ἀρετὴν	καὶ σοφίαν, καθόλου τῆς τιμωρίας
[30, 30]	νυστάζειν. τινὰς δὲ αὐτῶν μὴ	ἀρκεῖσθαι	τοῖς παροῦσιν, ἀλλὰ ἐπὶ τὰ
[30, 25]	τε παραγίγνεσθαι καὶ πέμπειν ὥσπερ	ἁρμοστὰς	παρ´ αὑτῶν {ἄρχοντας} τοὺς ἐπιμελησομένους,
[30, 35]	τοὺς μὲν οὖν φρονίμους τὸν	ἄρρενα	οἰνοχόον ἔχειν, καὶ παρ´ ἐκείνου
[30, 35]	δὲ οἰνοχόους ἐφεστάναι, τὸν μὲν	ἄρρενα,	τὴν δὲ θήλειαν· ὀνομάζεσθαι δὲ
[30, 20]	ἀλλήλων διαβεβλημένων, καὶ τοῦτο ἀπ´	ἀρχῆς	μέχρι τέλους· οὕτω δὴ κἀκείνην
[30, 25]	πέμπειν ὥσπερ ἁρμοστὰς παρ´ αὑτῶν	{ἄρχοντας}	τοὺς ἐπιμελησομένους, οἷον Ἡρακλέα τε
[30, 10]	διαφθορὰν ἐκ τῆς τῶν σωμάτων	ἀσθενείας)	ἔτι δὲ μηδὲ ἐξ ἑτοίμου
[30, 20]	ὡς οἷόν τε ἰσχνότατον καὶ	ἀσθενέστατον,	μέχρις ἂν ᾗ δυνατὸν κατεργάσωνται
[30, 25]	πολιτείας, ἣν οἱ κτίσαντες ἔχουσιν,	ἀσθενῆ	δὲ πάντα καὶ χείρονα. τὴν
[30, 35]	τὴν δὲ ἐπείγεσθαι καὶ περιτρέχειν	ἀσθμαίνουσαν	καὶ ῥεομένην ἱδρῶτι. (τοὺς μὲν
[30, 35]	~ἑτέρους δὲ πεττεύειν, τοὺς δὲ	ἀστραγάλοις	παίζειν· εἶναι δὲ τοὺς πεττούς
[30, 35]	δὲ τοὺς πεττούς τε καὶ	ἀστραγάλους	οὐχ οἵους ἡμεῖς νομίζομεν, ἀλλὰ
[30, 40]	μέθης μὲν καὶ πεττῶν καὶ	ἀστραγάλων	ἀμελοῦσιν, ὁρῶσι δὲ τἄνδον ὅπως
[30, 25]	εὐφροσύνην ἀνθρώπων, εὐειδῆ καὶ ποικίλον	ἄστροις	τε καὶ ἡλίῳ καὶ σελήνῃ
[30, 35]	καὶ (σμικραῖς κύλιξι καὶ πάνυ	ἀσφαλῶς	κεκραμένον. κεῖσθαι γὰρ ἕνα κρατῆρα,
[30, 40]	οἱ δὲ ὀρθοί τε καὶ	ἀσφαλῶς	τοῖς ἑαυτῶν ποσὶν ἀπίασι, προσαγορεύσαντες
[30, 30]	μὲν οὖν καταγελᾶσθαί τε καὶ	ἀσχημονεῖν.	~ἑτέρους δὲ πεττεύειν, τοὺς δὲ
[30, 40]	τε καὶ γεγηθότες, ὡς οὐδὲν	(ἀσχημονήσαντες.	ταῦτα οὖν ὁ θεὸς ἐπισκοπῶν
[30, 40]	ἐπειδὰν ἀπιέναι δέῃ, οἱ μὲν	ἄσωτοι	καὶ ἀκρατεῖς ὑπὸ τῶν ἀκολουθούντων
[30, 30]	αὑτοῦ φύσιν. τοὺς μὲν γὰρ	ἀσώτους	καὶ ἀκρατεῖς οὔτε ὁρᾶν οὐδὲν
[30, 25]	ἴσην εἶναι. τοὺς μὲν γὰρ	ἅτε	ἀνθρώπους ἀνθρώπων διαφέρειν, τὴν δὲ
[30, 25]	τε εἶεν καὶ φιλοῖεν ἡμᾶς,	ἅτε	δὴ ξυγγενεῖς ὄντας αὐτῶν. ἀπὸ
[30, 35]	καταδαρθεῖν, ἔπειτα ἄμεινον ἑαυτῶν ἔχουσιν,	ἅτε	ἐλαφρᾶς οὔσης τῆς μέθης· οἱ
[30, 20]	μόλις γὰρ αὐτῶν ὁ λόγος,	ἅτε	στερεῶν ὄντων καὶ ἀδαμαντίνων, καθικνεῖται
[30, 45]	ἐκείνου καταδεεστέρῳ φαίνεσθαι. καὶ γὰρ	ἄτοπον,	εἰ τὴν μὲν οὐσίαν αὐτοῦ
[30, 15]	ὀγκώδεις τῶν λεπτῶν τε καὶ	ἀτρόφων	μᾶλλον ὁ δεσμὸς πιέζει· τινὰς
[30, 10]	γὰρ τοῖς ὑφ´ ἡμῶν κολαζομένοις,	ἅττ´	ἂν παράσχῃ τις, ὑπὸ λιμοῦ
[30, 45]	κουφίζειν καὶ θεραπεύειν αὐτοῦ τὴν	ἀτυχίαν,	ἐὰν μέλῃ σοι μὴ πολὺ
[30, 10]	καὶ ὕδατος ἐμπεπλησμένον, ποτὲ δὲ	αὖ	θερμόν τε καὶ πνιγηρόν· μικρὸν
[30, 10]	φαυλότητα καὶ τὰς μεταβολὰς ἕτερα	αὖ	μηχανᾶσθαι μικρὰ δεσμωτήρια, τάς τε
[30, 0]	εἶναι, καίτοι σαφῶς τἀνθρώπου εἰρηκότος·	αὖθις	δὲ ἀκριβέστερον ἔγνωμεν. καὶ οἶμαί
[30, 15]	πάνυ δι´ ἐπιείκειαν· ὑπὲρ ὧν	αὖθις	λέξομεν. ~πρότερον δὲ εἰπεῖν ἄξιον,
[30, 45]	παρείληφας τοσαύτην οὖσαν, τὴν δὲ	αὖθις	λήψῃ τοῦδε ἀποθανόντος, τὴν δὲ
[30, 20]	πέδας· καλεῖσθαι δὲ ὑφ´ ἡμῶν	αὐτὰς	ἐλπίδας. ὥσπερ οὖν τὰς πέδας
[30, 15]	τὰς ἔξωθεν κολάσεις, εἴ τις	αὐτὰς	παραβάλλοι ταῖς ἐκ τῆς φύσεως.
[30, 15]	ἅπαντας ἐπ´ ἴσης ἐν τῇ	αὐτῇ	ἀνάγκῃ (ἔχεσθαι. ὁμοίως δὲ καὶ
[30, 20]	τῶν θεῶν δεδέσθαι. συνηρτῆσθαι δὲ	αὐτὴν	ἅπασαν ἐξ ἡδονῆς τε καὶ
[30, 25]	δεῖ μιμεῖσθαι, τὴν δὲ διάνοιαν	αὐτὴν	ἀπομνησθῆναι πειρασόμεθα. ἔλεγε δὲ ὑμνῶν
[30, 35]	μὴ διαλείπειν, ἀλλ´ ἐπισπέρχειν τε	αὐτὴν	καὶ κελεύειν θᾶττον ἰέναι παρ´
[30, 10]	τε καὶ δυσάερον, οὐδέποτε τὴν	αὐτὴν	κρᾶσίν τε καὶ στάσιν τοῦ
[30, 5]	ταῦτα λέγων, ἀλλὰ παρούσης τε	αὐτῆς	καὶ τὴν τελευτὴν ὁρῶν οὕτως
[30, 10]	σμικρὸν παύσαιτο κατεπᾴδων καὶ προσέχων,	αὐτίκα	δὴ μάλα κινούμενα) ~τὸ δὲ
[30, 20]	ἀνευρίσκειν. καλεῖσθαι δὲ ὑπ´ αὐτῶν	αὐτὸ	λόγον. ἐπειδὰν οὖν τάχιστα εὕρωσι,
[30, 20]	τε καὶ δριμεῖς. ἀποκεκλεῖσθαι γὰρ	αὐτὸ	πάνυ ἀκριβῶς, ὥσπερ εἴ τις
[30, 35]	τὴν δὲ θήλειαν· ὀνομάζεσθαι δὲ	αὐτοῖν	τὸν μὲν Νοῦν, τὴν δὲ
[30, 0]	τὸ πένθος τἀδελφοῦ· τελευτῆσαι γὰρ	αὐτοῖν	τὸν πρεσβύτερον. (φανερὸς οὖν ἦν
[30, 15]	ἐγκεῖσθαι τὰ κακὰ ἐν ἡμῖν	αὐτοῖς,	ἐλαφροτέρας δὲ τὰς ἔξωθεν κολάσεις,
[30, 30]	καὶ ἀθλίους ὄντας, φοβουμένους μήποτε	αὐτοῖς	ἐλλίπῃ, πρὸς αὑτοὺς συνάγειν καὶ
[30, 40]	ἐπισταμένως ἅπαντα πράττουσι, καὶ προσέχουσιν	αὐτοῖς,	καὶ μόνοι δὴ τοῦ κάλλους
[30, 15]	τούτων ἐκείνους. ἰσχνοτέροις γὰρ οὖσιν	αὐτοῖς	κεχαλάσθαι τὸν δεσμὸν καὶ λαγαρώτερον
[30, 40]	τοῦ κάλλους (αἰσθάνονται. μέλει δ´	αὐτοῖς	ὅπως μὴ δοκῶσιν ὡς τυφλοί
[30, 25]	τὸ παλαιὸν ἐπὶ νόμοις τοῖς	αὐτοῖς	ᾤκισαν· καὶ μιμήματά γε παρ´
[30, 25]	δικαίοις δὲ καὶ νόμοις τοῖς	αὐτοῖς·	ὥσπερ αἱ μεγάλαι πόλεις καὶ
[30, 35]	ἀπὸ οἴνου, καθάπερ τοὺς παρ´	αὑτοῖς,	ἀλλ´ ὑφ´ ἡδονῆς. τοῦτο γὰρ
[30, 30]	τε καὶ ὀπώρας, τῆς μὲν	αὐτομάτου,	τῆς δὲ εἰργασμένης, ἔτι δὲ
[30, 5]	πρὸς τοὺς συνήθεις. γελῶντα δὲ	αὐτὸν	ἀνέδην οὐ πολλάκις εἶδον. οὐδὲν
[30, 25]	ἂν εἴποιμι προθυμότερον. ἤκουσα δὲ	αὐτὸν	ἀνθρώπου γεωργοῦ ἐν ἀγροίκῳ τινὶ
[30, 0]	σέ, πολὺ ἂν μᾶλλον ἐνεκωμίαζες	αὐτόν.	ἐμοὶ μὲν γὰρ ἐδόκει κἀμοῦ
[30, 25]	(παραγίγνεσθαι δὲ τοὺς ἀνθρώπους εἰς	αὐτὸν	ἑορτάσοντας, ὑπὸ τοῦ βασιλέως τῶν
[30, 40]	τῳ σφόδρα ἀρεσθεὶς τύχῃ, μένειν	αὐτὸν	κελεύει καὶ συμπότην καὶ ἑταῖρον
[30, 0]	κἀκεῖνον ἑταῖρον, ἀλλ´ ὅμως ἔλαττον	αὐτὸν	λυπηθῆναί φασιν ἢ εἴ τι
[30, 10]	ἔλθοι τῶν λόγων. ~λέξω δὲ	αὐτὸν	ὑμῖν οὔτι που τερπνὸν ὄντα
[30, 5]	βίου μεθιστάμενος οὐχ ὅπως ὠλοφύρετο	αὑτὸν	ἢ λυπουμένῳ ἐῴκει, ἀλλὰ τοὐναντίον
[30, 40]	εἱστιᾶτο, τοὺς βελτίστους ἀεὶ παρ´	αὑτὸν	καλεῖ, κἄν τῳ σφόδρα ἀρεσθεὶς
[30, 25]	μοι ἐδόκει λέγειν οὐ προστιθεὶς	αὐτὸς	τὰ ὀνόματα, οἷον Ἀθηναῖοι Κυθνίους
[30, 20]	διὰ τοῦτο καὶ λύπην πρὸ	αὐτοῦ	συμβαίνειν μεγίστην· δῆλον γὰρ ὡς
[30, 45]	πατέρα τοῦτον κουφίζειν καὶ θεραπεύειν	αὐτοῦ	τὴν ἀτυχίαν, ἐὰν μέλῃ σοι
[30, 45]	ἄτοπον, εἰ τὴν μὲν οὐσίαν	αὐτοῦ	τὴν μὲν ἤδη παρείληφας τοσαύτην
[30, 15]	τοὺς πολλοὺς πρὶν ἂν ἐξ	αὑτοῦ	ποιησάμενος ἄλλον ἀνθ´ ἑαυτοῦ καταλίπῃ
[30, 30]	ὁμοίως, ἀλλ´ ἕκαστον κατὰ τὴν	αὑτοῦ	φύσιν. τοὺς μὲν γὰρ ἀσώτους
[30, 30]	δύνωνται. καὶ μετὰ ταῦτα, ὅταν	αὐτοὺς	ἀπιέναι δέῃ, πορεύεσθαι μηδενὸς μετασχόντας,
[30, 35]	ὥσπερ οἴνων πολλῶν· εἶναι δὲ	αὐτοὺς	ἀργυροῦς τε καὶ χρυσοῦς· ἔτι
[30, 0]	τις ἐντυχὼν οὐ πάνυ τι	αὐτοὺς	ἐπιστάμενος, ἀλλ´ ὅσον ἀκοῦσαι τὰ
[30, 35]	καὶ κελεύειν θᾶττον ἰέναι παρ´	αὐτούς,	καὶ προαρπάζειν ἕκαστον. τὴν δὲ
[30, 25]	ὢν ὁ βίος, τοὺς θεοὺς	αὐτούς	τε παραγίγνεσθαι καὶ πέμπειν ὥσπερ
[30, 35]	τῶν οὕτως μεθυσκομένων καὶ μόνος	αὐτοὺς	ὠφελεῖ. ~πολλοὶ δὲ καὶ ἐξεμοῦσιν
[30, 30]	φοβουμένους μήποτε αὐτοῖς ἐλλίπῃ, πρὸς	αὑτοὺς	συνάγειν καὶ σωρεύειν ὅς´ ἂν
[30, 20]	ποιεῖν τῆς ἁλύσεως τὸ καθ´	αὑτοὺς	ὡς οἷόν τε ἰσχνότατον καὶ
[30, 15]	ἔλαττον κακοπαθεῖν καὶ συνέχεσθαι τῷ	αὐτῷ	δεσμῷ τοὺς εὐδαίμονας καλουμένους τῶν
[30, 0]	ἐτελεύτα. καὶ γὰρ τὸ συνεῖναι	αὐτῷ	καὶ διαλέγεσθαι ἕως ὑστάτου παρέμεινεν.
[30, 10]	κατασκήπτειν δὲ καὶ πρηστῆρας ἐν	αὐτῷ	καὶ τυφῶνας ἐγγίγνεσθαι καὶ πολλάκις
[30, 40]	ὅπως γέγονε, καὶ τὰ ἐν	αὐτῷ	πάντα ὥσπερ γραφάς τινας εὐειδεῖς
[30, 0]	ἐν τῇ νόσῳ κἀπειδὴ πρὸς	αὐτῷ	σχεδόν τι τῷ θανάτῳ ἦν,
[30, 20]	τοῦτο τὸ φάρμακον καὶ φιλοπόνως	αὐτῷ	χρήσηται δι´ ἡμέρας καὶ νυκτὸς
[30, 25]	ἡμᾶς, ἅτε δὴ ξυγγενεῖς ὄντας	αὐτῶν.	ἀπὸ γὰρ τῶν θεῶν ἔφη
[30, 20]	δὲ ἀνευρίσκειν. καλεῖσθαι δὲ ὑπ´	αὐτῶν	αὐτὸ λόγον. ἐπειδὰν οὖν τάχιστα
[30, 10]	κακῶν. ξυγκεῖσθαι δὲ ἡμᾶς ἐξ	(αὐτῶν	δὴ τῶν βασανιζόντων, ψυχῆς τε
[30, 40]	ἀπαλλαγέντες ἔχωσί τι εἰπεῖν περὶ	αὐτῶν,	εἴ τις πυνθάνοιτο, ἅ τε
[30, 10]	ἐσμέν, ἀλλὰ κολαζόμεθά τε ὑπ´	αὐτῶν	καὶ ἐπὶ τιμωρίᾳ γεγόναμεν, ἐν
[30, 30]	διανέμειν δὲ καὶ τῶν ἀνθῶν	αὐτῶν,	καὶ τἄλλα ἐπιμελεῖσθαι τῆς ἑστιάσεως,
[30, 10]	δεινάς. ἐκπλήττεσθαι γὰρ ἑκάστοτε ὑπ´	αὐτῶν	καὶ φοβεῖσθαι τοὺς ἀνθρώπους, ὁπότε
[30, 40]	εἱστιάθησαν, κἂν πάνυ πολύν τις	αὐτῶν	μείνῃ χρόνον. οἱ δὲ ὀρθοί
[30, 30]	ὗς, ἔπειτα νυστάζειν. τινὰς δὲ	αὐτῶν	μὴ ἀρκεῖσθαι τοῖς παροῦσιν, ἀλλὰ
[30, 20]	δὲ τοῦτο γίγνεται. μόλις γὰρ	αὐτῶν	ὁ λόγος, ἅτε στερεῶν ὄντων
[30, 15]	δεδεμένους πολλοὺς ἐφεξῆς} τοὺς μὲν	αὐτῶν	σμικρούς, τοὺς δὲ μεγάλους, καὶ
[30, 25]	καὶ πέμπειν ὥσπερ ἁρμοστὰς παρ´	αὑτῶν	{ἄρχοντας} τοὺς ἐπιμελησομένους, οἷον Ἡρακλέα
[30, 25]	σύμπαντα ἔσχον, ὥσπερ ἀποικίαν τινὰ	αὑτῶν	ἐν τῇ γῇ ἐρήμῃ οὔσῃ
[30, 25]	ἡμῖν· ἔπειτα ὕστερον ἐᾶσαι δι´	αὑτῶν	οἰκεῖν ὅπως ἂν δυνώμεθα. καὶ
[30, 5]	γνῶναι τοσοῦτον ὅσον τὴν διάνοιαν	ἀφ´	ἧς ἔλεγεν, εἰ τῷ ὄντι
[30, 45]	καὶ τὸ τῶν καλλίστων ἐρασθῆναι	ἀφήσεις,	ὡς κατά γε ταῦτα οὐδὲν
[30, 10]	ἐξ ἑτοίμου πορίζεσθαι μηδὲ πᾶσιν	ἄφθονα	ὑπάρχειν, ἀλλὰ μετὰ ἀμηχάνων πόνων
[30, 0]	ἀλλ´ ὑμεῖς γε πάνυ ἐοίκατον	ἀχθομένω	τῇ συμφορᾷ· καὶ οὐδὲν θαυμαστόν·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/12/2007