Discours, Par. |
[30, 5] |
μηδὲν
τῶν
ὑπ´
ἐκείνου
γιγνομένων
|
χαλεπὸν |
ἡγεῖσθαι
μηδὲ
δυσχερῶς
φέρειν,
ὡς |
[30, 10] |
δεσμωτήριον
ὑπὸ
τῶν
θεῶν
κατεσκευασμένον
|
χαλεπόν |
τε
καὶ
δυσάερον,
οὐδέποτε
τὴν |
[30, 20] |
ὁμοίαν,
ἐκ
σιδήρου
τε
καὶ
|
χαλκοῦ |
πεποιημένην,
πολὺ
μέντοι
κραταιοτέραν,
τὸ |
[30, 35] |
ὡς
ἂν
εἰκάσαι
τις
ὁρῶν
|
χαλκοῦν. |
δεῖν
οὖν
ἐκεῖθεν
πολλαπλάσιον
λαμβάνοντας |
[30, 45] |
καὶ
ἀληθοῦς
εὐφροσύνης’
~(Παπαῖ,
ὦ
|
Χαρίδημε, |
οἷος
ὢν
ἡμῖν
τέθνηκας,
ὡς |
[30, 0] |
τὸν
πρεσβύτερον.
(φανερὸς
οὖν
ἦν
|
Χαρίδημον |
ἀπαγγέλλων
τεθνηκέναι·
καὶ
τότε
μὲν
|
[30, 0] |
|
~ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ. |
(Ἀκηκόειν
μὲν
καὶ
πρότερον
πρὶν |
[30, 0] |
τῷ
βίῳ
διαγενόμενος
οἷος
δὴ
|
Χαρίδημος |
τάχα
ἔμελλεν
ἔσεσθαι.
οὐ
γὰρ |
[30, 0] |
ἰδεῖν
πρὸ
ἱκανοῦ
περὶ
τῆς
|
Χαριδήμου |
τελευτῆς.
εὐθὺς
γὰρ
ἐπυνθανόμην,
ὡς |
[30, 0] |
τοῦτον
τὸν
Ὀπούντιον
ἀκούω
γεγονέναι
|
χαρίεντα |
καὶ
κομψὸν
νεανίσκον
ἀποβαλόντα,
ἡμέτερον |
[30, 10] |
οὔτι
που
τερπνὸν
ὄντα
οὐδὲ
|
χαρίεντα· |
οὐ
γὰρ
οἶμαι
πρὸς
χάριν |
[30, 10] |
χαρίεντα·
οὐ
γὰρ
οἶμαι
πρὸς
|
χάριν |
τὴν
ἡμετέραν
γέγονεν·
ἔχοντα
δέ |
[30, 40] |
καὶ
καταισχύνουσι
καὶ
ὑβρίζουσι
τὴν
|
χάριν |
τῶν
θεῶν·
οἱ
δὲ
μέτριοί |
[30, 35] |
δὲ
καὶ
μάχεσθαι
καὶ
εἰς
|
χεῖρας |
ἰέναι
καὶ
τιτρώσκειν
ἀλλήλους.
(μάλιστα |
[30, 30] |
ἐπὶ
τὰ
πορρωτέρω
διατείνειν
τὰς
|
χεῖρας, |
οἷον
μεσογείους
(ὄντας
ἰχθύων
ὀρέγεσθαι |
[30, 30] |
τὸ
ἐπορέξασθαί
τινος
καὶ
τῇ
|
χειρὶ |
λαβεῖν.
ὃ
δὲ
ἔφην,
ἄλλον |
[30, 25] |
ἔχουσιν,
ἀσθενῆ
δὲ
πάντα
καὶ
|
χείρονα. |
τὴν
(μέντοι
διαφορότητα
οὐκ
ἴσην |
[30, 10] |
ἀνέμου
τε
καὶ
πηλοῦ
καὶ
|
χιόνος |
καὶ
ὕδατος
ἐμπεπλησμένον,
ποτὲ
δὲ |
[30, 30] |
κατὰ
καιρόν.
γίγνεσθαι
δὲ
καὶ
|
χοροὺς
|
(καὶ
τὴν
ἄλλην
εὐπάθειαν
ἅπασαν. |
[30, 20] |
ἄλλους
ὥσπερ
λελυμένος,
καὶ
τοῦ
|
χρεὼν |
ἐπιστάντος
ῥᾳδίως
ἄπεισιν,
ὡς
ἂν |
[30, 5] |
γέγονεν
ὡς
ἔδοξε
τῷ
θεῷ,
|
χρὴ |
δὲ
μηδὲν
τῶν
ὑπ´
ἐκείνου |
[30, 20] |
τὸ
φάρμακον
καὶ
φιλοπόνως
αὐτῷ
|
χρήσηται |
δι´
ἡμέρας
καὶ
νυκτὸς
ἐφ´ |
[30, 30] |
οὖν
εὐφροσύνῃ
καὶ
τῇ
εὐωχίᾳ
|
χρῆσθαι |
οὐχ
ἅπαντας
ὁμοίως,
ἀλλ´
ἕκαστον |
[30, 20] |
λόγον.
ἐπειδὰν
οὖν
τάχιστα
εὕρωσι,
|
χρῆσθαί |
τε
καὶ
ῥινᾶν
τὰ
δεσμὰ |
[30, 15] |
δεσμωτηρίῳ
μένειν
τὸν
τεταγμένον
ἕκαστον
|
χρόνον, |
καὶ
μὴ
πρὶν
ἀπιέναι
τοὺς |
[30, 40] |
πάνυ
πολύν
τις
αὐτῶν
μείνῃ
|
χρόνον. |
οἱ
δὲ
ὀρθοί
τε
καὶ |
[30, 10] |
ὄντες
ἐν
τῷ
βίῳ
τοσοῦτον
|
χρόνον |
ὅσον
ἕκαστοι
ζῶμεν.
τοὺς
δὲ |
[30, 15] |
ἐνίοτε
(παρατείνουσι
καὶ
πάνυ
πολὺν
|
χρόνον. |
τοιαῖσδε
μὲν
δὴ
καὶ
τοσαῖσδε |
[30, 40] |
ἡδονῇ
πρᾴως
χρῶνται
καὶ
διὰ
|
χρόνου |
φοβούμενοι·
ὥσπερ
{δὲ}
ἄνθρωπος
ἐλευθέριος |
[30, 35] |
δὲ
αὐτοὺς
ἀργυροῦς
τε
καὶ
|
χρυσοῦς· |
ἔτι
δὲ
καὶ
ζῷα
ἔξωθεν |
[30, 35] |
ἡμεῖς
νομίζομεν,
ἀλλὰ
τοὺς
μὲν
|
χρυσοῦς, |
τοὺς
δὲ
ἀργυροῦς,
{ὃ
δὴ |
[30, 25] |
κατεσκευασμένους
σταθμοῖς
καὶ
κίοσι,
καὶ
|
χρυσῷ |
καὶ
γραφαῖς
τήν
τε
ὀροφὴν |
[30, 30] |
καλὰς
δὲ
ἰδεῖν,
οὔτι
που
|
χρυσῷ |
κεκοσμημένας,
ἀλλὰ
παντοίων
ἀνθῶν
στεφάνοις. |
[30, 40] |
καθάπερ
οἱ
τῷ
οἴνῳ
ἀκράτῳ
|
χρωμένοι. |
οὗτοι
μὲν
οὖν
τοιοῦτοί
εἰσι |
[30, 40] |
ἐπιεικεῖς
τῇ
μὲν
ἡδονῇ
πρᾴως
|
χρῶνται |
καὶ
διὰ
χρόνου
φοβούμενοι·
ὥσπερ |
[30, 25] |
ἐν
δείπνῳ,
τοὺς
μὲν
ἀμείνονος
|
χώρας, |
τοὺς
δὲ
φαυλοτέρας
τυχόντας.
εἶναι |