Livre, Par.
[2, 20]	ψυχὴν χάριτος ἐρασθέντα Δημήτριός φησιν	ὁ	Βυζάντιος. ~γνόντα δὲ τὴν φυσικὴν
[2, 41]	ἐκβοῆσαι, Κατάβα, κατάβα" τουτέστι κατάβηθι.	ὁ	δ´ οὖν κατεδικάσθη διακοσίαις ὀγδοήκοντα
[2, 40]	τοὺς νέους διαφθείρων. τίμημα θάνατος.	ὁ	δ´ οὖν φιλόσοφος, Λυσίου γράψαντος
[2, 36]	τὸν εἰπόντα, οὐ σοὶ λοιδορεῖται	ὁ	δεῖνα; οὐχί, ἔφη· ἐμοὶ γὰρ
[2, 35]	οὐχί; πρὸς τὸν εἰπόντα, κακῶς	ὁ	δεῖνά σε λέγει, καλῶς γάρ,
[2, 38]	τινες· προητοίμασε δὲ πάντα Λύκων	ὁ	δημαγωγός. ~Ἀντισθένης δ´ ἐν ταῖς
[2, 21]	αὐτῷ ἐλάγχανον; καὶ ταῦτα μὲν	ὁ	Δημήτριος. ~Ἀποδημίας δὲ οὐκ ἐδεήθη,
[2, 46]	Ὁμήρῳ ζῶντι, ἀποθανόντι δὲ Ξενοφάνης	ὁ	Κολοφώνιος· καὶ Κέρκωψ Ἡσιόδῳ ζῶντι,
[2, 47]	καὶ ἕτερος ἐπιγραμμάτων ποιητής· καὶ	ὁ	Κῷος, ἐπικλήσεις θεῶν γεγραφώς.
[2, 46]	προειρημένος Ξενοφάνης· καὶ Πινδάρῳ Ἀμφιμένης	ὁ	Κῷος· Θάλητι δὲ Φερεκύδης καὶ
[2, 19]	ἐκ δ´ ἄρα τῶν ἀπέκλινεν	ὁ	λαξόος, ἐννομολέσχης, Ἑλλήνων ἐπαοιδός, ἀκριβολόγους
[2, 41]	Λυσίου, πῶς, εἰ καλός ἐστιν	ὁ	λόγος, οὐκ ἄν σοι ἁρμόττοι;
[2, 40]	αὐτῷ, διαναγνοὺς ἔφη, καλὸς μὲν	ὁ	λόγος, ὦ Λυσία, οὐ μὴν
[2, 38]	Ἀπηνέγκατο μὲν οὖν τὴν γραφὴν	ὁ	Μέλητος, εἶπε δὲ τὴν δίκην
[2, 43]	μὴ κρίνειν ἀρετὴν λαοδίκῳ σοφίῃ.	~Ὁ	μὲν οὖν ἐξ ἀνθρώπων ἦν·
[2, 46]	Κέρκωψ Ἡσιόδῳ ζῶντι, τελευτήσαντι δὲ	ὁ	προειρημένος Ξενοφάνης· καὶ Πινδάρῳ Ἀμφιμένης
[2, 26]	ἐστι Σάτυρός τε καὶ Ἱερώνυμος	ὁ	Ῥόδιος. φασὶ γὰρ βουληθέντας Ἀθηναίους
[2, 38]	συνέγραψε δὲ τὸν λόγον Πολυκράτης	ὁ	σοφιστής, ὥς φησιν Ἕρμιππος, ἢ
[2, 20]	ἐτελεύτα. φησὶ δ´ αὐτὸν Ἀριστόξενος	ὁ	Σπινθάρου καὶ χρηματίσασθαι. τιθέντα γοῦν
[2, 45]	μοι καὶ περὶ τῶν φυσικῶν	ὁ	Σωκράτης διειλέχθαι· ὅπου γε καὶ
[2, 39]	ὑπὲρ τῶν ποιητῶν, οὓς ἅπαντας	ὁ	Σωκράτης διέσυρε. Φαβωρῖνος δέ φησιν
[2, 18]	αἴτιος. Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· Εὐριπίδῃ δ´	ὁ	τὰς τραγῳδίας ποιῶν τὰς περιλαλούσας
[2, 46]	ἐφιλονείκει Ἀντίλοχος Λήμνιος καὶ Ἀντιφῶν	ὁ	τερατοσκόπος, ὡς Πυθαγόρᾳ Κύλων Κροτωνιάτης·
[2, 41]	Κρινομένου δ´ αὐτοῦ φησιν Ἰοῦστος	ὁ	Τιβεριεὺς ἐν τῷ Στέμματι Πλάτωνα
[2, 44]	ἑβδομήκοντα. ταὐτά φησι καὶ Δημήτριος	ὁ	Φαληρεύς. ἔνιοι γὰρ ἑξήκοντα ἐτῶν
[2, 23]	Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς. Ἴων δὲ	ὁ	Χῖος καὶ νέον ὄντα εἰς
[2, 33]	πότερον γήμαι ἢ μή, ἔφη,	ὃ	ἂν αὐτῶν ποιήσῃς, μεταγνώσῃ. ἔλεγέ
[2, 42]	αὐτοῦ κατέγνωσαν, προσθέντες ἄλλας ψήφους	ὀγδοήκοντα.	καὶ δεθεὶς μετ´ οὐ πολλὰς
[2, 41]	ὁ δ´ οὖν κατεδικάσθη διακοσίαις	ὀγδοήκοντα	μιᾷ πλείοσι ψήφοις τῶν ἀπολυουσῶν·
[2, 28]	ὅτι βρενθύει τ´ ἐν ταῖσιν	ὁδοῖς,	καὶ τὠφθαλμὼ παραβάλλεις, κἀνυπόδητος κακὰ
[2, 21]	καὶ πάντα ταῦτα φέρειν ἀνεξικάκως.	ὅθεν	καὶ λακτισθέντα, ἐπειδὴ ἠνέσχετο, τινὸς
[2, 19]	Χάριτας ἔνιοί φασιν, ἐνδεδυμένας οὔσας.	ὅθεν	καὶ Τίμωνα ἐν τοῖς Σίλλοις
[2, 18]	Ἀλωπεκῆθεν. ἐδόκει δὲ συμποιεῖν Εὐριπίδῃ·	ὅθεν	Μνησίλοχος οὕτω φησί· Φρύγες ἐστὶ
[2, 26]	παιδοποιεῖσθαι δὲ καὶ ἐξ ἑτέρας·	ὅθεν	τοῦτο ποιῆσαι καὶ Σωκράτην. ~Ἦν
[2, 37]	ἀγορᾷ καὶ θοἰμάτιον περιελομένης συνεβούλευον	οἱ	γνώριμοι χερσὶν ἀμύνασθαι· νὴ Δί´,
[2, 26]	ἧς γενέσθαι Σωφρονίσκον καὶ Μενέξενον.	οἱ	δὲ προτέραν γῆμαι τὴν Μυρτώ
[2, 35]	Ἀθηναῖοι, κἀκείνων, εἶπεν, ἡ φύσις.	οἱ	δὲ τοῦτ´ Ἀναξαγόραν φασίν. τῆς
[2, 47]	Ἀντισθένης· τῶν δὲ φερομένων δέκα	οἱ	διασημότατοι τέσσαρες, Αἰσχίνης, Φαίδων, Εὐκλείδης,
[2, 23]	καὶ τηρῶν ἀμύνασθαι εἴ τις	οἱ	ἐπέλθοι. ἐστρατεύσατο δὲ καὶ εἰς
[2, 37]	ἔλεγε συνεῖναι τραχείᾳ γυναικὶ καθάπερ	οἱ	ἱππικοὶ θυμοειδέσιν ἵπποις. ἀλλ´ ὡς
[2, 47]	διαδεξαμένων αὐτὸν τῶν λεγομένων Σωκρατικῶν	οἱ	κορυφαιότατοι μὲν Πλάτων, Ξενοφῶν, Ἀντισθένης·
[2, 22]	~Ἀποδημίας δὲ οὐκ ἐδεήθη, καθάπερ	οἱ	πλείους, πλὴν εἰ μὴ στρατεύεσθαι
[2, 34]	ἐπὶ τῷ παρορᾶσθαι ὁπότε ἐπανέστησαν	οἱ	τριάκοντα, ἆρα, ἔφη, μήτι σοι
[2, 19]	φησι καὶ Ἰδομενεύς· ἀλλὰ καὶ	οἱ	τριάκοντα αὐτὸν ἐκώλυσαν τέχνας ~διδάσκειν
[2, 42]	τῆς ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως. Καὶ	οἳ	θάνατον αὐτοῦ κατέγνωσαν, προσθέντες ἄλλας
[2, 27]	καὶ παρὰ τῶν κωμῳδοποιῶν λαβεῖν,	οἳ	λανθάνουσιν ἑαυτοὺς δι´ ὧν σκώπτουσιν
[2, 32]	ἄτοπον εἶναι ἅ τις μὴ	οἶδεν	ἐκμανθάνειν. ἔτι τε ὠρχεῖτο συνεχές,
[2, 29]	Ξενοφῶν· Χαρμίδην δὲ τοὐναντίον ἔχοντα	οἰκείως	ἐπέστησεν. ~Ἐπῆρε δὲ καὶ εἰς
[2, 31]	ἐν Εὐθυδήμῳ φησίν. ~Χαρμίδου τε	οἰκέτας	αὐτῷ διδόντος, ἵν´ ἀπ´ αὐτῶν
[2, 31]	Φαίδωνα δὲ δι´ αἰχμαλωσίαν ἐπ´	οἰκήματος	καθήμενον προσέταξε Κρίτωνι λυτρώσασθαι, καὶ
[2, 24]	αὐτῷ χώραν μεγάλην ἵνα οἰκοδομήσηται	οἰκίαν	φάναι, καὶ εἰ ὑποδημάτων ἔδει
[2, 24]	διδόντος αὐτῷ χώραν μεγάλην ἵνα	οἰκοδομήσηται	οἰκίαν φάναι, καὶ εἰ ὑποδημάτων
[2, 22]	φάναι, ἃ μὲν συνῆκα, γενναῖα·	οἶμαι	δὲ καὶ ἃ μὴ συνῆκα·
[2, 27]	ἄχθει λίαν, οὔτ´ ἀρίστων ἐπιθυμεῖς,	οἴνου	τ´ ἀπέχει κἀδηφαγίας καὶ τῶν
[2, 23]	κωλύοντος. ὅτε καὶ μεῖναι νυκτὸς	ὅλης	ἐφ´ ἑνὸς σχήματος αὐτόν φασι,
[2, 28]	φησὶν οὕτως· Σώκρατες ἀνδρῶν βέλτιστ´	ὀλίγων,	πολλῷ δὲ ματαιόταθ´, ἥκεις καὶ
[2, 30]	ἂν ὀνομάσαι ὁπόσους κέκτηται· οὕτως	ὀλιγώρως	ἔχειν περὶ αὐτούς. ὁρῶν δ´
[2, 44]	πρώτῳ ἔτει τῆς ἐνενηκοστῆς πέμπτης	Ὀλυμπιάδος,	γεγονὼς ἐτῶν ἑβδομήκοντα. ταὐτά φησι
[2, 45]	πρώτῳ ἔτει τῆς ἑβδομηκοστῆς πέμπτης	Ὀλυμπιάδος	ἐγεννήθη ἐπὶ Καλλιάδου. Δοκεῖ δέ
[2, 44]	τετάρτῳ ἔτει τῆς ἑβδομηκοστῆς ἑβδόμης	Ὀλυμπιάδος,	Θαργηλιῶνος ἕκτῃ, ὅτε καθαίρουσιν Ἀθηναῖοι
[2, 43]	ἐπὶ πλείστων ὅσων. καὶ γὰρ	Ὅμηρον	καθά φησιν Ἡρακλείδης, πεντήκοντα δραχμαῖς
[2, 46]	Πυθαγόρᾳ Κύλων Κροτωνιάτης· καὶ Σύαγρος	Ὁμήρῳ	ζῶντι, ἀποθανόντι δὲ Ξενοφάνης ὁ
[2, 34]	τὸ οὐκ ἀξιόλογον πλῆθος ἔφασκεν	ὅμοιον	εἴ τις τετράδραχμον ἓν ἀποδοκιμάζων
[2, 33]	τοῦ μὲν λίθου προνοεῖν ὅπως	ὁμοιότατος	ἔσται, αὑτῶν δ´ ἀμελεῖν, ὡς
[2, 33]	αὑτῶν δ´ ἀμελεῖν, ὡς μὴ	ὁμοίους	τῷ λίθῳ φαίνεσθαι. ἠξίου δὲ
[2, 42]	~Εὐβουλίδης μὲν γὰρ ἑκατόν φησιν	ὁμολογῆσαι·	θορυβησάντων δὲ τῶν δικαστῶν, ἕνεκα
[2, 26]	ἔνιοι δὲ καὶ ἀμφοτέρας ἔχειν	ὁμοῦ,	ὧν ἐστι Σάτυρός τε καὶ
[2, 35]	σὺ δέ, ἔφη, δικαίως ἐβούλου;	ὄναρ	δόξας τινὰ αὐτῷ λέγειν, ἤματί
[2, 44]	εἰκόνι χαλκῇ. ~Εὐριπίδης δὲ καὶ	ὀνειδίζει	αὐτοῖς ἐν τῷ Παλαμήδει λέγων,
[2, 30]	ἔχει, φίλους δ´ οὐκ ἂν	ὀνομάσαι	ὁπόσους κέκτηται· οὕτως ὀλιγώρως ἔχειν
[2, 21]	θαυμάσαντος, εἰπεῖν, εἰ δέ με	ὄνος	ἐλάκτισε, δίκην ἂν αὐτῷ ἐλάγχανον;
[2, 23]	δὲ ὁ Χῖος καὶ νέον	ὄντα	εἰς Σάμον σὺν Ἀρχελάῳ ἀποδημῆσαι·
[2, 46]	ὦ Σώκρατες· ἦ σε γὰρ	ὄντως	καὶ σοφὸν εἶπε θεός, καὶ
[2, 30]	φίλους δ´ οὐκ ἂν ὀνομάσαι	ὁπόσους	κέκτηται· οὕτως ὀλιγώρως ἔχειν περὶ
[2, 34]	τὸν ἀποδυσπετοῦντα ἐπὶ τῷ παρορᾶσθαι	ὁπότε	ἐπανέστησαν οἱ τριάκοντα, ἆρα, ἔφη,
[2, 45]	τῶν φυσικῶν ὁ Σωκράτης διειλέχθαι·	ὅπου	γε καὶ περὶ προνοίας τινὰ
[2, 33]	κατασκευαζομένων τοῦ μὲν λίθου προνοεῖν	ὅπως	ὁμοιότατος ἔσται, αὑτῶν δ´ ἀμελεῖν,
[2, 39]	τῶν δημιουργῶν καὶ τῶν πολιτικῶν	ὀργιζόμενον·	τὸν δὲ Λύκωνα ὑπὲρ τῶν
[2, 30]	τῇ πόλει περιποιεῖν καθάπερ φασιανὸν	ὄρνιν	ἢ ταώ. Ἔλεγε δὲ ὡς
[2, 36]	διερρωγὸς τοῦ τρίβωνος εἰς τοὐμφανές,	ὁρῶ	σου, ἔφη, διὰ τοῦ τρίβωνος
[2, 30]	οὕτως ὀλιγώρως ἔχειν περὶ αὐτούς.	ὁρῶν	δ´ Εὐκλείδην ἐσπουδακότα περὶ τοὺς
[2, 35]	ἵν´ ἐν ἐκείνῳ ἀποθάνῃ. καὶ	ὅς,	τί δέ, ἔφη, τὸ ἐμὸν
[2, 45]	Ἀναξαγόρου, καὶ οὗτος καὶ Εὐριπίδης,	ὃς	καὶ τῷ πρώτῳ ἔτει τῆς
[2, 30]	μὲν ἕκαστον εἰπεῖν ἂν ῥᾳδίως	ὅσα	ἔχει, φίλους δ´ οὐκ ἂν
[2, 29]	πατρὶ γραψάμενον ξενοκτονίας δίκην περὶ	ὁσίου	τινὰ διαλεχθεὶς ἀπήγαγε. καὶ τὸν
[2, 43]	τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πλείστων	ὅσων.	καὶ γὰρ Ὅμηρον καθά φησιν
[2, 44]	ἑβδομηκοστῆς ἑβδόμης Ὀλυμπιάδος, Θαργηλιῶνος ἕκτῃ,	ὅτε	καθαίρουσιν Ἀθηναῖοι τὴν πόλιν καὶ
[2, 23]	οὐκ ἐνῆν τοῦ πολέμου κωλύοντος.	ὅτε	καὶ μεῖναι νυκτὸς ὅλης ἐφ´
[2, 23]	~κατὰ Δήλιον μάχῃ διέσωσεν ὑπολαβών.	ὅτε	καὶ πάντων φευγόντων Ἀθηναίων αὐτὸς
[2, 28]	ἐμφαίνει καὶ Ἀριστοφάνης λέγων οὕτως·	ὅτι	βρενθύει τ´ ἐν ταῖσιν ὁδοῖς,
[2, 38]	ἐφθονήθη μάλιστα· καὶ δὴ καὶ	ὅτι	διήλεγχε τοὺς μέγα φρονοῦντας ἐφ´
[2, 36]	περιχέασαν αὐτῷ, οὐκ ἔλεγον, εἶπεν,	ὅτι	Ξανθίππη βροντῶσα καὶ ὕδωρ ποιήσει;
[2, 21]	ἀγορᾷ· κἀκεῖνα δὲ φάσκειν ζητεῖν,	ὅττι	τοι ἐν μεγάροισι κακόν τ´
[2, 41]	οὐκ ἄν σοι ἁρμόττοι; ἔφη,	οὐ	γὰρ καὶ ἱμάτια καλὰ καὶ
[2, 40]	μὲν ὁ λόγος, ὦ Λυσία,	οὐ	μὴν ἁρμόττων γ´ ἐμοί. δηλαδὴ
[2, 43]	τε ἐπιδημήσαντα αὐθημερὸν ἐξεκήρυξαν Ἡρακλεῶται.	οὐ	μόνον δ´ ἐπὶ Σωκράτους Ἀθηναῖοι
[2, 40]	μὲν ἡ πόλις νομίζει θεοὺς	οὐ	νομίζων, ἕτερα δὲ καινὰ δαιμόνια
[2, 42]	ἐποίησε δὲ καὶ μῦθον Αἰσώπειον	οὐ	πάνυ ἐπιτετευγμένως, οὗ ἡ ἀρχή·
[2, 42]	ψήφους ὀγδοήκοντα. καὶ δεθεὶς μετ´	οὐ	πολλὰς ἡμέρας ἔπιε τὸ κώνειον,
[2, 36]	δεῖνα; οὐχί, ἔφη· ἐμοὶ γὰρ	οὐ	πρόσεστι ταῦτα. ἔλεγε δὲ τοῖς
[2, 36]	τὴν κενοδοξίαν. πρὸς τὸν εἰπόντα,	οὐ	σοὶ λοιδορεῖται ὁ δεῖνα; οὐχί,
[2, 38]	Πλάτωνός ἐστι Μένωνι. οὗτος γὰρ	οὐ	φέρων τὸν ὑπὸ Σωκράτους χλευασμὸν
[2, 36]	προσόντων λέξειαν, διορθώσονται· εἰ δ´	οὔ,	οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς. πρὸς Ξανθίππην
[2, 38]	ἀνδρῶν ἁπάντων Σωκράτης σοφώτατος. ~ἀφ´	οὗ	δὴ καὶ ἐφθονήθη μάλιστα· καὶ
[2, 42]	μῦθον Αἰσώπειον οὐ πάνυ ἐπιτετευγμένως,	οὗ	ἡ ἀρχή· Αἴσωπός ποτ´ ἔλεξε
[2, 42]	καὶ παιᾶνα κατά τινας ἐποίησεν,	οὗ	ἡ ἀρχή· Δήλι´ Ἄπολλον χαῖρε,
[2, 23]	αὐτόθι παραχωρῆσαι Ἀλκιβιάδῃ τοῦ ἀριστείου·	οὗ	καὶ ἐρασθῆναί φησιν αὐτὸν Ἀρίστιππος
[2, 19]	καταδίκην διήκουσεν Ἀρχελάου τοῦ φυσικοῦ·	οὗ	καὶ παιδικὰ γενέσθαι φησὶν Ἀριστόξενος.
[2, 30]	μὲν δυνήσῃ χρῆσθαι, ἀνθρώποις δὲ	οὐδαμῶς.	ἄχρηστον γὰρ ᾤετο εἶναι τὴν
[2, 44]	τὰν πάνσοφον, ὦ Δαναοί, τὰν	οὐδὲν	ἀλγύνουσαν ἀηδόνα μουσᾶν. καὶ τάδε
[2, 34]	πένης εἰμὶ καὶ ἄλλο μὲν	οὐδὲν	ἔχω, δίδωμι δέ σοι ἐμαυτόν,
[2, 34]	εἰ δὲ φαῦλοι, ἡμῖν αὐτῶν	οὐδὲν	μελήσει. ἔλεγέ τε τοὺς μὲν
[2, 36]	λέξειαν, διορθώσονται· εἰ δ´ οὔ,	οὐδὲν	πρὸς ἡμᾶς. πρὸς Ξανθίππην πρότερον
[2, 31]	ἀμαθίαν· πλοῦτον δὲ καὶ εὐγένειαν	οὐδὲν	σεμνὸν ἔχειν, πᾶν δὲ τοὐναντίον
[2, 27]	ἐπὶ τῇ εὐτελείᾳ, μισθόν τε	οὐδένα	εἰσεπράξατο. καὶ ἔλεγεν ἥδιστα ἐσθίων
[2, 27]	τῇ γνώμῃ, κοὔτε τι κάμνεις	οὔθ´	ἑστὼς οὔτε βαδίζων, οὔτε ῥιγῶν
[2, 34]	σοι ἐμαυτόν, ἆρ´ οὖν, εἶπεν,	οὐκ	αἰσθάνῃ τὰ μέγιστά μοι διδούς;
[2, 41]	εἰ καλός ἐστιν ὁ λόγος,	οὐκ	ἄν σοι ἁρμόττοι; ἔφη, οὐ
[2, 30]	ῥᾳδίως ὅσα ἔχει, φίλους δ´	οὐκ	ἂν ὀνομάσαι ὁπόσους κέκτηται· οὕτως
[2, 36]	ποιήσει; πρὸς Ἀλκιβιάδην εἰπόντα ὡς	οὐκ	ἀνεκτὴ ἡ Ξανθίππη λοιδοροῦσα, ἀλλ´
[2, 34]	ἐσθίειν ἵνα ζῴη. πρὸς τὸ	οὐκ	ἀξιόλογον πλῆθος ἔφασκεν ὅμοιον εἴ
[2, 22]	μὲν ὁ Δημήτριος. ~Ἀποδημίας δὲ	οὐκ	ἐδεήθη, καθάπερ οἱ πλείους, πλὴν
[2, 25]	πορφύρα εἰς τοὺς τραγῳδοὺς χρήσιμ´,	οὐκ	εἰς τὸν βίον. ὑπερεφρόνησε δὲ
[2, 36]	ὕστερον δὲ καὶ περιχέασαν αὐτῷ,	οὐκ	ἔλεγον, εἶπεν, ὅτι Ξανθίππη βροντῶσα
[2, 35]	λέγει, καλῶς γάρ, ἔφη, λέγειν	οὐκ	ἔμαθε. ~στρέψαντος δὲ Ἀντισθένους τὸ
[2, 23]	Ποτίδαιαν διὰ θαλάττης· πεζῇ γὰρ	οὐκ	ἐνῆν τοῦ πολέμου κωλύοντος. ὅτε
[2, 25]	πολλάκις Ἀθήνησι λοιμῶν γενομένων μόνος	οὐκ	ἐνόσησε. ~Φησὶ δ´ Ἀριστοτέλης δύο
[2, 25]	πρὸς αὑτόν, πόσων ἐγὼ χρείαν	οὐκ	ἔχω. καὶ συνεχὲς ἐκεῖνα ἀνεφθέγγετο
[2, 47]	Ἀκαδήμειαν αὐτὸς συνεστήσατο. ἡ μὲν	οὖν	ἀκολουθία τοῦτον ἐχέτω τὸν τρόπον.
[2, 34]	δίδωμι δέ σοι ἐμαυτόν, ἆρ´	οὖν,	εἶπεν, οὐκ αἰσθάνῃ τὰ μέγιστά
[2, 43]	ἀρετὴν λαοδίκῳ σοφίῃ. ~Ὁ μὲν	οὖν	ἐξ ἀνθρώπων ἦν· Ἀθηναῖοι δ´
[2, 41]	κατάβα" τουτέστι κατάβηθι. ὁ δ´	οὖν	κατεδικάσθη διακοσίαις ὀγδοήκοντα μιᾷ πλείοσι
[2, 38]	τῶν νέων διαφθορᾶς. Ἀπηνέγκατο μὲν	οὖν	τὴν γραφὴν ὁ Μέλητος, εἶπε
[2, 40]	διαφθείρων. τίμημα θάνατος. ὁ δ´	οὖν	φιλόσοφος, Λυσίου γράψαντος ἀπολογίαν αὐτῷ,
[2, 28]	{Α. οὗτος μέντοι πεινῶν οὕτως	οὐπώποτ´	ἔτλη κολακεῦσαι. τοῦτο δ´ αὐτοῦ
[2, 39]	τὸν Μέλητον ὑπὲρ τῶν ποιητῶν,	οὓς	ἅπαντας ὁ Σωκράτης διέσυρε. Φαβωρῖνος
[2, 40]	Σωκράτει Σωφρονίσκου Ἀλωπεκῆθεν· ἀδικεῖ Σωκράτης,	οὓς	μὲν ἡ πόλις νομίζει θεοὺς
[2, 19]	ἀκροπόλει Χάριτας ἔνιοί φασιν, ἐνδεδυμένας	οὔσας.	ὅθεν καὶ Τίμωνα ἐν τοῖς
[2, 27]	βαδίζων, οὔτε ῥιγῶν ἄχθει λίαν,	οὔτ´	ἀρίστων ἐπιθυμεῖς, οἴνου τ´ ἀπέχει
[2, 27]	κοὔτε τι κάμνεις οὔθ´ ἑστὼς	οὔτε	βαδίζων, οὔτε ῥιγῶν ἄχθει λίαν,
[2, 27]	κάμνεις οὔθ´ ἑστὼς οὔτε βαδίζων,	οὔτε	ῥιγῶν ἄχθει λίαν, οὔτ´ ἀρίστων
[2, 38]	ἐν τῷ Πλάτωνός ἐστι Μένωνι.	οὗτος	γὰρ οὐ φέρων τὸν ὑπὸ
[2, 18]	τὰς τραγῳδίας ποιῶν τὰς περιλαλούσας	οὗτός	ἐστι, τὰς σοφάς. ~Ἀκούσας δὲ
[2, 45]	~ἀμφότεροι δ´ ἤκουσαν Ἀναξαγόρου, καὶ	οὗτος	καὶ Εὐριπίδης, ὃς καὶ τῷ
[2, 28]	σκυτοτόμων κατ´ ἐπήρειαν γεγένηται. {Α.	οὗτος	μέντοι πεινῶν οὕτως οὐπώποτ´ ἔτλη
[2, 37]	κρατήσαντες ῥᾳδίως τῶν ἄλλων περιγίνονται,	οὕτω	κἀγὼ Ξανθίππῃ χρώμενος τοῖς ἄλλοις
[2, 18]	δὴ σὺ σεμνὴ καὶ φρονεῖς	οὕτω	μέγα; {Β} Ἔξεστι γάρ μοι·
[2, 47]	ἔπειτα περὶ τῶν Σωκρατικῶν, εἶθ´	οὕτω	περὶ Πλάτωνος, ἐπεὶ κατάρχει τῶν
[2, 46]	δὲ καὶ ἡμῶν εἰς αὐτὸν	οὕτω·	πῖνέ νυν ἐν Διὸς ὤν,
[2, 18]	δὲ συμποιεῖν Εὐριπίδῃ· ὅθεν Μνησίλοχος	οὕτω	φησί· Φρύγες ἐστὶ καινὸν δρᾶμα
[2, 31]	Θρᾴττης, σὺ δ´ ᾤου, ἔφη,	οὕτως	ἂν γενναῖον ἐκ δυεῖν Ἀθηναίων
[2, 33]	εὑρισκόμενον ἀξιοῦν ζητεῖν, ἀρετὴν δ´	οὕτως	ἐᾶν ἀπολωλέναι. ἐρωτηθεὶς πότερον γήμαι
[2, 39]	Σωκράτους τελευτῆς ὕστερον. καὶ ἔστιν	οὕτως	ἔχον. ~Ἡ δ´ ἀντωμοσία τῆς
[2, 30]	οὐκ ἂν ὀνομάσαι ὁπόσους κέκτηται·	οὕτως	ὀλιγώρως ἔχειν περὶ αὐτούς. ὁρῶν
[2, 28]	μεγαλόφρον ἐμφαίνει καὶ Ἀριστοφάνης λέγων	οὕτως·	ὅτι βρενθύει τ´ ἐν ταῖσιν
[2, 28]	γεγένηται. {Α. οὗτος μέντοι πεινῶν	οὕτως	οὐπώποτ´ ἔτλη κολακεῦσαι. τοῦτο δ´
[2, 28]	ἐν τρίβωνι παράγων αὐτὸν φησὶν	οὕτως·	Σώκρατες ἀνδρῶν βέλτιστ´ ὀλίγων, πολλῷ
[2, 27]	σκώπτουσιν ἐπαινοῦντες αὐτόν. Ἀριστοφάνης μὲν	οὕτως.	ὦ τῆς μεγάλης ἐπιθυμήσας σοφίας
[2, 25]	εὔτακτός τε ἦν τὴν δίαιταν	οὕτως	ὥστε πολλάκις Ἀθήνησι λοιμῶν γενομένων
[2, 31]	διδόντος, ἵν´ ἀπ´ αὐτῶν προσοδεύοιτο,	οὐχ	εἵλετο· καὶ τὸ κάλλος ὑπερεῖδεν
[2, 22]	μένων φιλονεικότερον συνεζήτει τοῖς προσδιαλεγομένοις,	οὐχ	ὥστε ἀφελέσθαι τὴν δόξαν αὐτούς,
[2, 36]	οὐ σοὶ λοιδορεῖται ὁ δεῖνα;	οὐχί,	ἔφη· ἐμοὶ γὰρ οὐ πρόσεστι
[2, 35]	ἐμβιῶναι μὲν ἐπιτήδειον, ἐναποθανεῖν δὲ	οὐχί;	πρὸς τὸν εἰπόντα, κακῶς ὁ
[2, 27]	καὶ ἔλεγεν ἥδιστα ἐσθίων ἥκιστα	ὄψου	προσδεῖσθαι· καὶ ἥδιστα πίνων ἥκιστα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/04/2006