HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, SOCRATE (II,18 à 47)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


κ  =  95 formes différentes pour 286 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Par.
[2, 42]   ἔπιε τὸ κώνειον, πολλὰ καλὰ  κἀγαθὰ   διαλεχθείς, Πλάτων ἐν τῷ
[2, 37]   ῥᾳδίως τῶν ἄλλων περιγίνονται, οὕτω  κἀγὼ   Ξανθίππῃ χρώμενος τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις
[2, 27]   ἀρίστων ἐπιθυμεῖς, οἴνου τ´ ἀπέχει  κἀδηφαγίας   καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων. ~Ἀμειψίας
[2, 31]   ἐπῄνει σχολὴν ὡς κάλλιστον κτημάτων,  καθὰ   καὶ Ξενοφῶν ἐν Συμποσίῳ φησίν.
[2, 29]   περὶ ἐπιστήμης διαλεχθεὶς ἔνθεον ἀπέπεμψε,  καθὰ   καὶ Πλάτων φησίν. Εὐθύφρονα δὲ
[2, 45]   καὶ περὶ προνοίας τινὰ διαλέγεται,  καθά   φησι καὶ Ξενοφῶν, καίτοι περὶ
[2, 24]   καὶ σεμνός. καί ποτε Ἀλκιβιάδου,  καθά   φησι Παμφίλη ἐν τῷ ἑβδόμῳ
[2, 44]   Εὐριπίδην τοῦ Σωκράτους. Ἐγεννήθη δέ,  καθά   φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς,
[2, 46]   τοῦτο τεῷ στόματι. Τούτῳ τις,  καθά   φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τρίτῳ Περὶ
[2, 43]   πλείστων ὅσων. καὶ γὰρ Ὅμηρον  καθά   φησιν Ἡρακλείδης, πεντήκοντα δραχμαῖς ὡς
[2, 44]   ἑβδόμης Ὀλυμπιάδος, Θαργηλιῶνος ἕκτῃ, ὅτε  καθαίρουσιν   Ἀθηναῖοι τὴν πόλιν καὶ τὴν
[2, 38]   φρονοῦντας ἐφ´ ἑαυτοῖς ὡς ἀνοήτους,  καθάπερ   ἀμέλει καὶ Ἄνυτον, ὡς καὶ
[2, 28]   καιροὺς ἁρμοττόμενος καὶ λαμπρὰ ἠμπίσχετο·  καθάπερ   ἐν τῷ Πλάτωνος Συμποσίῳ παρ´
[2, 37]   Ξανθίππη; ἔλεγε συνεῖναι τραχείᾳ γυναικὶ  καθάπερ   οἱ ἱππικοὶ θυμοειδέσιν ἵπποις. ἀλλ´
[2, 22]   Δημήτριος. ~Ἀποδημίας δὲ οὐκ ἐδεήθη,  καθάπερ   οἱ πλείους, πλὴν εἰ μὴ
[2, 30]   Γλαυκωνίδης ἠξίου τῇ πόλει περιποιεῖν  καθάπερ   φασιανὸν ὄρνιν ταώ. Ἔλεγε
[2, 36]   λοιδοροῦσα, ἀλλ´ ἔγωγ´, ἔφη, συνείθισμαι,  καθαπερεὶ   καὶ τροχιλίας ἀκούων συνεχές. ~καὶ
[2, 31]   δὲ δι´ αἰχμαλωσίαν ἐπ´ οἰκήματος  καθήμενον   προσέταξε Κρίτωνι λυτρώσασθαι, καὶ φιλόσοφον
[2, 22]   μὲν συνῆκα, γενναῖα· οἶμαι δὲ  καὶ   μὴ συνῆκα· πλὴν Δηλίου
[2, 46]   Βίαντι Σάλαρος Πριηνεύς· Πιττακῷ Ἀντιμενίδας  καὶ   Ἀλκαῖος, Ἀναξαγόρᾳ Σωσίβιος, καὶ Σιμωνίδῃ
[2, 34]   Αἰσχίνου δὲ εἰπόντος, πένης εἰμὶ  καὶ   ἄλλο μὲν οὐδὲν ἔχω, δίδωμι
[2, 47]   Σωκράτης, ἱστορικός, περιήγησιν Ἄργους γεγραφώς·  καὶ   ἄλλος περιπατητικός, Βιθυνός· καὶ ἕτερος
[2, 45]   ἐν τῇ Ἀπολογίᾳ μνησθεὶς Ἀναξαγόρου  καὶ   ἄλλων τινῶν φυσικῶν, Σωκράτης
[2, 26]   τὴν Μυρτώ φασιν· ἔνιοι δὲ  καὶ   ἀμφοτέρας ἔχειν ὁμοῦ, ὧν ἐστι
[2, 46]   Περὶ ποιητικῆς, ἐφιλονείκει Ἀντίλοχος Λήμνιος  καὶ   Ἀντιφῶν τερατοσκόπος, ὡς Πυθαγόρᾳ
[2, 40]   ἐν τῷ Μητρῴῳ· τάδε ἐγράψατο  καὶ   ἀντωμόσατο Μέλητος Μελήτου Πιτθεὺς Σωκράτει
[2, 38]   ἑαυτοῖς ὡς ἀνοήτους, καθάπερ ἀμέλει  καὶ   Ἄνυτον, ὡς καὶ ἐν τῷ
[2, 29]   δ´ ἀμφότερα ἦν, καὶ προτρέψαι  καὶ   ἀποτρέψαι. ὥσπερ τὸν Θεαίτητον περὶ
[2, 26]   Ἀριστείδου τοῦ δικαίου θυγατέρα, ἣν  καὶ   ἄπροικον λαβεῖν, ἐξ ἧς γενέσθαι
[2, 23]   ἐφ´ ἑνὸς σχήματος αὐτόν φασι,  καὶ   ἀριστεύσαντα αὐτόθι παραχωρῆσαι Ἀλκιβιάδῃ τοῦ
[2, 20]   ~διδάσκειν λόγων, ὥς φησι Ξενοφῶν  καὶ   Ἀριστοφάνης αὐτὸν κωμῳδεῖ ὡς τὸν
[2, 28]   τὸ ὑπεροπτικὸν καὶ μεγαλόφρον ἐμφαίνει  καὶ   Ἀριστοφάνης λέγων οὕτως· ὅτι βρενθύει
[2, 42]   ἀρχή· Δήλι´ Ἄπολλον χαῖρε,  καὶ   Ἄρτεμι, παῖδε κλεεινώ. Διονυσόδωρος δέ
[2, 25]   εἰς τὸν βίον. ὑπερεφρόνησε δὲ  καὶ   Ἀρχελάου τοῦ Μακεδόνος καὶ Σκόπα
[2, 43]   ἐζημίωσαν, καὶ Τυρταῖον παρακόπτειν ἔλεγον,  καὶ   Ἀστυδάμαντα πρότερον τῶν περὶ Αἰσχύλον
[2, 30]   ἀλεκτρυόνας ἀντίον τῶν Καλλίου πτερυξαμένους.  καὶ   αὐτὸν Γλαυκωνίδης ἠξίου τῇ πόλει
[2, 45]   καταγνῶναι τοῦ Σωκράτους καὶ δὴ  καὶ   βίαιον ἔσεσθαι τὴν τελευτὴν αὐτῷ.
[2, 46]   Κῷος· Θάλητι δὲ Φερεκύδης  καὶ   Βίαντι Σάλαρος Πριηνεύς· Πιττακῷ Ἀντιμενίδας
[2, 24]   φάναι, καὶ εἰ ὑποδημάτων ἔδει  καὶ   βύρσαν μοι ἐδίδους ἵν´ ἐμαυτῷ
[2, 43]   ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πλείστων ὅσων.  καὶ   γὰρ Ὅμηρον καθά φησιν Ἡρακλείδης,
[2, 20]   τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιοῦντα.  καὶ   γὰρ πρῶτος, ὥς φησι Φαβωρῖνος
[2, 29]   ὥς που καὶ Ξενοφῶν εἴρηκε.  καὶ   Γλαύκωνα μὲν τὸν Πλάτωνος ἀδελφὸν
[2, 43]   μετέγνωσαν, ὥστε κλεῖσαι καὶ παλαίστρας  καὶ   γυμνάσια. καὶ τοὺς μὲν ἐφυγάδευσαν,
[2, 19]   δὲ Ἀναξαγόρου κατά τινας, ἀλλὰ  καὶ   Δάμωνος, ὡς Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς,
[2, 42]   κατέγνωσαν, προσθέντες ἄλλας ψήφους ὀγδοήκοντα.  καὶ   δεθεὶς μετ´ οὐ πολλὰς ἡμέρας
[2, 45]   τε ἄλλα καταγνῶναι τοῦ Σωκράτους  καὶ   δὴ καὶ βίαιον ἔσεσθαι τὴν
[2, 38]   οὗ δὴ καὶ ἐφθονήθη μάλιστα·  καὶ   δὴ καὶ ὅτι διήλεγχε τοὺς
[2, 44]   γεγονὼς ἐτῶν ἑβδομήκοντα. ταὐτά φησι  καὶ   Δημήτριος Φαληρεύς. ἔνιοι γὰρ
[2, 24]   Ἀπομνημευμάτων. ~Ἦν δὲ καὶ ἰσχυρογνώμων  καὶ   δημοκρατικός, ὡς δῆλον ἔκ τε
[2, 19]   γενέσθαι φησὶν Ἀριστόξενος. Δοῦρις δὲ  καὶ   δουλεῦσαι αὐτὸν καὶ ἐργάσασθαι λίθους·
[2, 24]   μεγάλην ἵνα οἰκοδομήσηται οἰκίαν φάναι,  καὶ   εἰ ὑποδημάτων ἔδει καὶ βύρσαν
[2, 32]   μὴ εἶναι, παρὰ μικρὸν δέ·  καὶ   εἰδέναι μὲν μηδὲν πλὴν αὐτὸ
[2, 41]   παθεῖν αὐτὸν ἀποτῖσαι, πέντε  καὶ   εἴκοσιν ἔφη δραχμὰς ἀποτίσειν. ~Εὐβουλίδης
[2, 41]   Πλάτωνα ἀναβῆναι ἐπὶ τὸ βῆμα  καὶ   εἰπεῖν, νεώτατος ὤν, ἄνδρες
[2, 23]   Πυθώδε ἐλθεῖν Ἀριστοτέλης φησίν· ἀλλὰ  καὶ   εἰς Ἰσθμόν, ὡς Φαβωρῖνος ἐν
[2, 23]   τις οἱ ἐπέλθοι. ἐστρατεύσατο δὲ  καὶ   εἰς Ποτίδαιαν διὰ θαλάττης· πεζῇ
[2, 30]   ἔχοντα οἰκείως ἐπέστησεν. ~Ἐπῆρε δὲ  καὶ   εἰς φρόνημα Ἰφικράτην τὸν στρατηγόν,
[2, 27]   τὸ μὴ παρὸν ποτὸν ἀναμένειν·  καὶ   ἐλαχίστων δεόμενος ἔγγιστα εἶναι θεῶν.
[2, 27]   εὐτελείᾳ, μισθόν τε οὐδένα εἰσεπράξατο.  καὶ   ἔλεγεν ἥδιστα ἐσθίων ἥκιστα ὄψου
[2, 21]   φιλοσοφεῖν ἐπί τε τῶν ἐργαστηρίων  καὶ   ἐν τῇ ἀγορᾷ· κἀκεῖνα δὲ
[2, 19]   ῥητορόμυκτος, ὑπαττικὸς εἰρωνευτής. ἦν γὰρ  καὶ   ἐν τοῖς ῥητορικοῖς δεινός, ὥς
[2, 38]   καθάπερ ἀμέλει καὶ Ἄνυτον, ὡς  καὶ   ἐν τῷ Πλάτωνός ἐστι Μένωνι.
[2, 31]   ἐν Συμποσίῳ φησίν. ἔλεγε δὲ  καὶ   ἓν μόνον ἀγαθὸν εἶναι, τὴν
[2, 31]   μόνον ἀγαθὸν εἶναι, τὴν ἐπιστήμην,  καὶ   ἓν μόνον κακόν, τὴν ἀμαθίαν·
[2, 24]   μόνος ἀποψηφίσασθαι τῶν δέκα στρατηγῶν.  καὶ   ἐνὸν αὐτῷ ἀποδρᾶναι τῆς εἱρκτῆς
[2, 26]   μὲν ἀστὴν μίαν, παιδοποιεῖσθαι δὲ  καὶ   ἐξ ἑτέρας· ὅθεν τοῦτο ποιῆσαι
[2, 31]   κάλλος ὑπερεῖδεν Ἀλκιβιάδου κατά τινας.  καὶ   ἐπῄνει σχολὴν ὡς κάλλιστον κτημάτων,
[2, 43]   Σωκράτους Ἀθηναῖοι πεπόνθασι τοῦτο, ἀλλὰ  καὶ   ἐπὶ πλείστων ὅσων. καὶ γὰρ
[2, 23]   παραχωρῆσαι Ἀλκιβιάδῃ τοῦ ἀριστείου· οὗ  καὶ   ἐρασθῆναί φησιν αὐτὸν Ἀρίστιππος ἐν
[2, 19]   Δοῦρις δὲ καὶ δουλεῦσαι αὐτὸν  καὶ   ἐργάσασθαι λίθους· εἶναί τε αὐτοῦ
[2, 27]   καὶ τῶν σκωπτόντων αὐτὸν ὑπερορᾶν.  καὶ   ἐσεμνύνετο ἐπὶ τῇ εὐτελείᾳ, μισθόν
[2, 39]   τῆς τοῦ Σωκράτους τελευτῆς ὕστερον.  καὶ   ἔστιν οὕτως ἔχον. ~Ἡ δ´
[2, 47]   γεγραφώς· καὶ ἄλλος περιπατητικός, Βιθυνός·  καὶ   ἕτερος ἐπιγραμμάτων ποιητής· καὶ
[2, 47]   ἐχέτω τὸν τρόπον. Γέγονε δὲ  καὶ   ἕτερος Σωκράτης, ἱστορικός, περιήγησιν Ἄργους
[2, 31]   κακόν, τὴν ἀμαθίαν· πλοῦτον δὲ  καὶ   εὐγένειαν οὐδὲν σεμνὸν ἔχειν, πᾶν
[2, 45]   δ´ ἤκουσαν Ἀναξαγόρου, καὶ οὗτος  καὶ   Εὐριπίδης, ὃς καὶ τῷ πρώτῳ
[2, 25]   Μακεδόνος καὶ Σκόπα τοῦ Κρανωνίου  καὶ   Εὐρυλόχου τοῦ Λαρισσαίου, μήτε χρήματα
[2, 38]   Σωκράτης σοφώτατος. ~ἀφ´ οὗ δὴ  καὶ   ἐφθονήθη μάλιστα· καὶ δὴ καὶ
[2, 27]   ἥδιστα ἐσθίων ἥκιστα ὄψου προσδεῖσθαι·  καὶ   ἥδιστα πίνων ἥκιστα τὸ μὴ
[2, 46]   τὴν τελευτὴν αὐτῷ. ~Ἔστι δὲ  καὶ   ἡμῶν εἰς αὐτὸν οὕτω· πῖνέ
[2, 22]   κολυμβητοῦ. Ἐπεμελεῖτο δὲ καὶ σωμασκίας,  καὶ   ἦν εὐέκτης. ἐστρατεύσατο γοῦν εἰς
[2, 46]   ὄντως καὶ σοφὸν εἶπε θεός,  καὶ   θεὸς σοφίη. πρὸς γὰρ
[2, 37]   γεννᾷ. ποτὲ αὐτῆς ἐν ἀγορᾷ  καὶ   θοἰμάτιον περιελομένης συνεβούλευον οἱ γνώριμοι
[2, 19]   τοῖς ῥητορικοῖς δεινός, ὥς φησι  καὶ   Ἰδομενεύς· ἀλλὰ καὶ οἱ τριάκοντα
[2, 20]   ῥητορεύειν ἐδίδαξε· λέγει δὲ τοῦτο  καὶ   Ἰδομενεὺς ἐν τῷ Περὶ τῶν
[2, 26]   ὁμοῦ, ὧν ἐστι Σάτυρός τε  καὶ   Ἱερώνυμος Ῥόδιος. φασὶ γὰρ
[2, 41]   σοι ἁρμόττοι; ἔφη, οὐ γὰρ  καὶ   ἱμάτια καλὰ καὶ ὑποδήματα εἴη
[2, 24]   πρώτῳ τῶν Ἀπομνημευμάτων. ~Ἦν δὲ  καὶ   ἰσχυρογνώμων καὶ δημοκρατικός, ὡς δῆλον
[2, 18]   ὑποτίθησι. καὶ πάλιν, Εὐριπίδας σωκρατογόμφους.  καὶ   Καλλίας Πεδήταις· {Α} Τί δὴ
[2, 46]   ἀποθανόντι δὲ Ξενοφάνης Κολοφώνιος·  καὶ   Κέρκωψ Ἡσιόδῳ ζῶντι, τελευτήσαντι δὲ
[2, 21]   πάντα ταῦτα φέρειν ἀνεξικάκως. ὅθεν  καὶ   λακτισθέντα, ἐπειδὴ ἠνέσχετο, τινὸς θαυμάσαντος,
[2, 28]   ἐνίοτε πρὸς τοὺς καιροὺς ἁρμοττόμενος  καὶ   λαμπρὰ ἠμπίσχετο· καθάπερ ἐν τῷ
[2, 29]   τοὺς λόγους εὑρίσκειν. ἐνέτρεψε δὲ  καὶ   Λαμπροκλέα τὸν υἱὸν τῇ μητρὶ
[2, 39]   τρεῖς αὐτοῦ κατηγορῆσαί φασιν, Ἄνυτον  καὶ   Λύκωνα καὶ Μέλητον· τὸν μὲν
[2, 32]   λυτρώσασθαι, καὶ φιλόσοφον ἀπειργάσατο. ~Ἀλλὰ  καὶ   λυρίζειν ἐμάνθανεν ἤδη γηραιός, μηδὲν
[2, 28]   τοῦτο δ´ αὐτοῦ τὸ ὑπεροπτικὸν  καὶ   μεγαλόφρον ἐμφαίνει καὶ Ἀριστοφάνης λέγων
[2, 23]   ἐνῆν τοῦ πολέμου κωλύοντος. ὅτε  καὶ   μεῖναι νυκτὸς ὅλης ἐφ´ ἑνὸς
[2, 38]   αὐτῷ τοὺς περὶ Ἀριστοφάνην, ἔπειτα  καὶ   Μέλητον συνέπεισεν ἀπενέγκασθαι κατ´ αὐτοῦ
[2, 39]   κατηγορῆσαί φασιν, Ἄνυτον καὶ Λύκωνα  καὶ   Μέλητον· τὸν μὲν Ἄνυτον ὑπὲρ
[2, 26]   λαβεῖν, ἐξ ἧς γενέσθαι Σωφρονίσκον  καὶ   Μενέξενον. οἱ δὲ προτέραν γῆμαι
[2, 24]   πρὸς αὐτοὺς ὥστε ἀπολέσθαι· ἀλλὰ  καὶ   μόνος ἀποψηφίσασθαι τῶν δέκα στρατηγῶν.
[2, 42]   αὐτοῦ τὸν παιᾶνα. ἐποίησε δὲ  καὶ   μῦθον Αἰσώπειον οὐ πάνυ ἐπιτετευγμένως,
[2, 23]   τρυφῆς. Ἴων δὲ Χῖος  καὶ   νέον ὄντα εἰς Σάμον σὺν
[2, 37]   δὲ εἰπόντος, ἀλλά μοι ᾠὰ  καὶ   νεοττοὺς τίκτουσι, κἀμοί, φησί, Ξανθίππη
[2, 40]   τὸν τρόπον· ἀνακεῖται γὰρ ἔτι  καὶ   νῦν, φησὶ Φαβωρῖνος, ἐν τῷ
[2, 29]   τῇ μητρὶ ἀγριαινόμενον, ὥς που  καὶ   Ξενοφῶν εἴρηκε. καὶ Γλαύκωνα μὲν
[2, 31]   σχολὴν ὡς κάλλιστον κτημάτων, καθὰ  καὶ   Ξενοφῶν ἐν Συμποσίῳ φησίν. ἔλεγε
[2, 32]   ἡγούμενος τὴν τοιαύτην γυμνασίαν, ὡς  καὶ   Ξενοφῶν ἐν Συμποσίῳ φησίν. ἔλεγε
[2, 45]   προνοίας τινὰ διαλέγεται, καθά φησι  καὶ   Ξενοφῶν, καίτοι περὶ μόνων τῶν
[2, 22]   εὐέκτης. ἐστρατεύσατο γοῦν εἰς Ἀμφίπολιν·  καὶ   Ξενοφῶντα ἀφ´ ἵππου πεσόντα ἐν
[2, 47]   Βιθυνός· καὶ ἕτερος ἐπιγραμμάτων ποιητής·  καὶ   Κῷος, ἐπικλήσεις θεῶν γεγραφώς.
[2, 19]   ὥς φησι καὶ Ἰδομενεύς· ἀλλὰ  καὶ   οἱ τριάκοντα αὐτὸν ἐκώλυσαν τέχνας
[2, 42]   δίκην τῆς ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως.  Καὶ   οἳ θάνατον αὐτοῦ κατέγνωσαν, προσθέντες
[2, 44]   ἐτίμησαν εἰκόνι χαλκῇ. ~Εὐριπίδης δὲ  καὶ   ὀνειδίζει αὐτοῖς ἐν τῷ Παλαμήδει
[2, 35]   καλόν, ἵν´ ἐν ἐκείνῳ ἀποθάνῃ.  καὶ   ὅς, τί δέ, ἔφη, τὸ
[2, 38]   καὶ ἐφθονήθη μάλιστα· καὶ δὴ  καὶ   ὅτι διήλεγχε τοὺς μέγα φρονοῦντας
[2, 45]   φασιν. ~ἀμφότεροι δ´ ἤκουσαν Ἀναξαγόρου,  καὶ   οὗτος καὶ Εὐριπίδης, ὃς καὶ
[2, 42]   ἐν τῷ Φαίδωνί φησιν. ἀλλὰ  καὶ   παιᾶνα κατά τινας ἐποίησεν, οὗ
[2, 20]   ἀναστῆσαι αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ἐργαστηρίου  καὶ   παιδεῦσαι τῆς κατὰ ψυχὴν χάριτος
[2, 19]   διήκουσεν Ἀρχελάου τοῦ φυσικοῦ· οὗ  καὶ   παιδικὰ γενέσθαι φησὶν Ἀριστόξενος. Δοῦρις
[2, 43]   δ´ εὐθὺς μετέγνωσαν, ὥστε κλεῖσαι  καὶ   παλαίστρας καὶ γυμνάσια. καὶ τοὺς
[2, 18]   καὶ Σωκράτης τὰ φρύγαν´ ὑποτίθησι.  καὶ   πάλιν, Εὐριπίδας σωκρατογόμφους. καὶ Καλλίας
[2, 21]   τὸ πλέον τε γελᾶσθαι καταφρονούμενον·  καὶ   πάντα ταῦτα φέρειν ἀνεξικάκως. ὅθεν
[2, 23]   Δήλιον μάχῃ διέσωσεν ὑπολαβών. ὅτε  καὶ   πάντων φευγόντων Ἀθηναίων αὐτὸς ἠρέμα
[2, 27]   εἶναι θεῶν. τοῦτο δ´ ἐνέσται  καὶ   παρὰ τῶν κωμῳδοποιῶν λαβεῖν, οἳ
[2, 32]   τις μέτρῳ δύνηται γῆν παραλαβεῖν  καὶ   παραδοῦναι. ~Εὐριπίδου δ´ ἐν τῇ
[2, 21]   ἐν ταῖς ζητήσεσι διαλεγόμενον κονδυλίζεσθαι  καὶ   παρατίλλεσθαι, τὸ πλέον τε γελᾶσθαι
[2, 45]   Σωκράτης διειλέχθαι· ὅπου γε  καὶ   περὶ προνοίας τινὰ διαλέγεται, καθά
[2, 45]   ἐπὶ Καλλιάδου. Δοκεῖ δέ μοι  καὶ   περὶ τῶν φυσικῶν Σωκράτης
[2, 36]   πρότερον μὲν λοιδοροῦσαν, ὕστερον δὲ  καὶ   περιχέασαν αὐτῷ, οὐκ ἔλεγον, εἶπεν,
[2, 46]   τελευτήσαντι δὲ προειρημένος Ξενοφάνης·  καὶ   Πινδάρῳ Ἀμφιμένης Κῷος· Θάλητι
[2, 39]   ἐν ταῖς τῶν Φιλοσόφων Διαδοχαῖς  καὶ   Πλάτων ἐν Ἀπολογίᾳ τρεῖς αὐτοῦ
[2, 30]   τὴν περὶ ταῦτα γλισχρολογίαν, ὡς  καὶ   Πλάτων ἐν Εὐθυδήμῳ φησίν. ~Χαρμίδου
[2, 18]   λιθουργοῦ καὶ Φαιναρέτης μαίας, ὡς  καὶ   Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ φησίν, Ἀθηναῖος,
[2, 45]   τοὺς λόγους αὐτὸν εἰπών. ἀλλὰ  καὶ   Πλάτων ἐν τῇ Ἀπολογίᾳ μνησθεὶς
[2, 29]   ἐπιστήμης διαλεχθεὶς ἔνθεον ἀπέπεμψε, καθὰ  καὶ   Πλάτων φησίν. Εὐθύφρονα δὲ τῷ
[2, 24]   Αὐτάρκης τε ἦν καὶ σεμνός.  καί   ποτε Ἀλκιβιάδου, καθά φησι Παμφίλη
[2, 32]   ἔλεγεν εἰς τὰς ὥρας ἐλθεῖν.  καί   ποτε ἐρωτηθείς, τίς ἀρετὴ νέου,
[2, 37]   Ταῦτα δὴ καὶ τοιαῦτα λέγων  καὶ   πράττων πρὸς τῆς Πυθίας ἐμαρτυρήθη,
[2, 32]   ἐν Συμποσίῳ φησίν. ἔλεγε δὲ  καὶ   προσημαίνειν τὸ δαιμόνιον τὰ μέλλοντα
[2, 29]   βαδίζων. ~Ἱκανὸς δ´ ἀμφότερα ἦν,  καὶ   προτρέψαι καὶ ἀποτρέψαι. ὥσπερ τὸν
[2, 20]   ἐν τῷ Περὶ τῶν Σωκρατικῶν.  καὶ   πρῶτος περὶ βίου διελέχθη καὶ
[2, 20]   καὶ πρῶτος περὶ βίου διελέχθη  καὶ   πρῶτος φιλοσόφων καταδικασθεὶς ἐτελεύτα. φησὶ
[2, 23]   εἰς Σάμον σὺν Ἀρχελάῳ ἀποδημῆσαι·  καὶ   Πυθώδε ἐλθεῖν Ἀριστοτέλης φησίν· ἀλλὰ
[2, 24]   δεδεμένον διαθέσθαι. Αὐτάρκης τε ἦν  καὶ   σεμνός. καί ποτε Ἀλκιβιάδου, καθά
[2, 46]   Ἀντιμενίδας καὶ Ἀλκαῖος, Ἀναξαγόρᾳ Σωσίβιος,  καὶ   Σιμωνίδῃ Τιμοκρέων. ~Τῶν δὲ διαδεξαμένων
[2, 25]   δὲ καὶ Ἀρχελάου τοῦ Μακεδόνος  καὶ   Σκόπα τοῦ Κρανωνίου καὶ Εὐρυλόχου
[2, 46]   Σώκρατες· σε γὰρ ὄντως  καὶ   σοφὸν εἶπε θεός, καὶ θεὸς
[2, 37]   καθαπερεὶ καὶ τροχιλίας ἀκούων συνεχές.  ~καὶ   σὺ μέν, εἶπε, χηνῶν βοώντων
[2, 28]   ὀλίγων, πολλῷ δὲ ματαιόταθ´, ἥκεις  καὶ   σὺ πρὸς ἡμᾶς. καρτερικός γ´
[2, 46]   τερατοσκόπος, ὡς Πυθαγόρᾳ Κύλων Κροτωνιάτης·  καὶ   Σύαγρος Ὁμήρῳ ζῶντι, ἀποθανόντι δὲ
[2, 25]   πόσων ἐγὼ χρείαν οὐκ ἔχω.  καὶ   συνεχὲς ἐκεῖνα ἀνεφθέγγετο τὰ ἰαμβεῖα·
[2, 26]   ἐξ ἑτέρας· ὅθεν τοῦτο ποιῆσαι  καὶ   Σωκράτην. ~Ἦν δ´ ἱκανὸς καὶ
[2, 18]   καινὸν δρᾶμα τοῦτ´ Εὐριπίδου,  καὶ   Σωκράτης τὰ φρύγαν´ ὑποτίθησι. καὶ
[2, 22]   τινος δεῖται κολυμβητοῦ. Ἐπεμελεῖτο δὲ  καὶ   σωμασκίας, καὶ ἦν εὐέκτης. ἐστρατεύσατο
[2, 44]   τὰν οὐδὲν ἀλγύνουσαν ἀηδόνα μουσᾶν.  καὶ   τάδε μὲν ὧδε. Φιλόχορος δέ
[2, 19]   ἐργάσασθαι λίθους· εἶναί τε αὐτοῦ  καὶ   τὰς ἐν ἀκροπόλει Χάριτας ἔνιοί
[2, 21]   ἐλάκτισε, δίκην ἂν αὐτῷ ἐλάγχανον;  καὶ   ταῦτα μὲν Δημήτριος. ~Ἀποδημίας
[2, 44]   ὅτε καθαίρουσιν Ἀθηναῖοι τὴν πόλιν  καὶ   τὴν Ἄρτεμιν Δήλιοι γενέσθαι φασίν.
[2, 47]   ἐπεὶ κατάρχει τῶν δέκα αἱρέσεων  καὶ   τὴν πρώτην Ἀκαδήμειαν αὐτὸς συνεστήσατο.
[2, 23]   αὐτὸς ἠρέμα ἀνεχώρει, παρεπιστρεφόμενος ἡσυχῇ  καὶ   τηρῶν ἀμύνασθαι εἴ τις οἱ
[2, 34]   ἐπικαλύπτοιεν. ~Καλέσας ἐπὶ δεῖπνον πλουσίους,  καὶ   τῆς Ξανθίππης αἰδουμένης ἔφη, θάρρει·
[2, 41]   μιᾷ πλείοσι ψήφοις τῶν ἀπολυουσῶν·  καὶ   τιμωμένων τῶν δικαστῶν τί χρὴ
[2, 19]   ἔνιοί φασιν, ἐνδεδυμένας οὔσας. ὅθεν  καὶ   Τίμωνα ἐν τοῖς Σίλλοις εἰπεῖν·
[2, 31]   ἀπ´ αὐτῶν προσοδεύοιτο, οὐχ εἵλετο·  καὶ   τὸ κάλλος ὑπερεῖδεν Ἀλκιβιάδου κατά
[2, 27]   εἶ γὰρ μνήμων καὶ φροντιστής,  καὶ   τὸ ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν τῇ
[2, 37]   ἄλλοις ἀνθρώποις συμπεριενεχθήσομαι. Ταῦτα δὴ  καὶ   τοιαῦτα λέγων καὶ πράττων πρὸς
[2, 27]   δικαίως ὡς εὐδαίμων παρ´ Ἀθηναίοις  καὶ   τοῖς Ἕλλησι διάξεις. εἶ γὰρ
[2, 29]   περὶ ὁσίου τινὰ διαλεχθεὶς ἀπήγαγε.  καὶ   τὸν Λύσιν δὲ ἠθικώτατον ἐποίησε
[2, 39]   δὲ Λύκωνα ὑπὲρ τῶν ῥητόρων·  καὶ   τὸν Μέλητον ὑπὲρ τῶν ποιητῶν,
[2, 24]   τοῖς τε κλαίουσιν αὐτὸν ἐπιπλῆξαι  καὶ   τοὺς καλλίστους λόγους ἐκείνους δεδεμένον
[2, 43]   κλεῖσαι καὶ παλαίστρας καὶ γυμνάσια.  καὶ   τοὺς μὲν ἐφυγάδευσαν, Μελήτου δὲ
[2, 40]   καινὰ δαιμόνια εἰσηγούμενος· ἀδικεῖ δὲ  καὶ   τοὺς νέους διαφθείρων. τίμημα θάνατος.
[2, 33]   τῷ λίθῳ φαίνεσθαι. ἠξίου δὲ  καὶ   τοὺς νέους συνεχὲς κατοπτρίζεσθαι, ἵν´
[2, 36]   ἀλλ´ ἔγωγ´, ἔφη, συνείθισμαι, καθαπερεὶ  καὶ   τροχιλίας ἀκούων συνεχές. ~καὶ σὺ
[2, 43]   πεντήκοντα δραχμαῖς ὡς μαινόμενον ἐζημίωσαν,  καὶ   Τυρταῖον παρακόπτειν ἔλεγον, καὶ Ἀστυδάμαντα
[2, 45]   καὶ οὗτος καὶ Εὐριπίδης, ὃς  καὶ   τῷ πρώτῳ ἔτει τῆς ἑβδομηκοστῆς
[2, 27]   ἐπιθυμεῖς, οἴνου τ´ ἀπέχει κἀδηφαγίας  καὶ   τῶν ἄλλων ἀνοήτων. ~Ἀμειψίας δ´
[2, 38]   ἀπενέγκασθαι κατ´ αὐτοῦ γραφὴν ἀσεβείας  καὶ   τῶν νέων διαφθορᾶς. Ἀπηνέγκατο μὲν
[2, 39]   μὲν Ἄνυτον ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν  καὶ   τῶν πολιτικῶν ὀργιζόμενον· τὸν δὲ
[2, 27]   καὶ Σωκράτην. ~Ἦν δ´ ἱκανὸς  καὶ   τῶν σκωπτόντων αὐτὸν ὑπερορᾶν. καὶ
[2, 28]   βρενθύει τ´ ἐν ταῖσιν ὁδοῖς,  καὶ   τὠφθαλμὼ παραβάλλεις, κἀνυπόδητος κακὰ πόλλ´
[2, 36]   ἔλεγον, εἶπεν, ὅτι Ξανθίππη βροντῶσα  καὶ   ὕδωρ ποιήσει; πρὸς Ἀλκιβιάδην εἰπόντα
[2, 41]   οὐ γὰρ καὶ ἱμάτια καλὰ  καὶ   ὑποδήματα εἴη ἂν ἐμοὶ ἀνάρμοστα.
[2, 18]   Σωφρονίσκου μὲν ἦν υἱὸς λιθουργοῦ  καὶ   Φαιναρέτης μαίας, ὡς καὶ Πλάτων
[2, 31]   οἰκήματος καθήμενον προσέταξε Κρίτωνι λυτρώσασθαι,  καὶ   φιλόσοφον ἀπειργάσατο. ~Ἀλλὰ καὶ λυρίζειν
[2, 18]   {Α} Τί δὴ σὺ σεμνὴ  καὶ   φρονεῖς οὕτω μέγα; {Β} Ἔξεστι
[2, 27]   Ἕλλησι διάξεις. εἶ γὰρ μνήμων  καὶ   φροντιστής, καὶ τὸ ταλαίπωρον ἔνεστιν
[2, 20]   δ´ αὐτὸν Ἀριστόξενος Σπινθάρου  καὶ   χρηματίσασθαι. τιθέντα γοῦν τὸ βαλλόμενον
[2, 40]   θεοὺς οὐ νομίζων, ἕτερα δὲ  καινὰ   δαιμόνια εἰσηγούμενος· ἀδικεῖ δὲ καὶ
[2, 18]   Μνησίλοχος οὕτω φησί· Φρύγες ἐστὶ  καινὸν   δρᾶμα τοῦτ´ Εὐριπίδου, καὶ
[2, 45]   ἀρνεῖται, περὶ τούτων αὐτὸς λέγει,  καίπερ   ἀνατιθεὶς πάντα Σωκράτει. Φησὶ δ´
[2, 28]   σεμνοπροσωπεῖς. καίτοι ἐνίοτε πρὸς τοὺς  καιροὺς   ἁρμοττόμενος καὶ λαμπρὰ ἠμπίσχετο· καθάπερ
[2, 28]   πόλλ´ ἀνέχει, κἀν ἡμῖν σεμνοπροσωπεῖς.  καίτοι   ἐνίοτε πρὸς τοὺς καιροὺς ἁρμοττόμενος
[2, 45]   διαλέγεται, καθά φησι καὶ Ξενοφῶν,  καίτοι   περὶ μόνων τῶν ἠθικῶν ποιεῖσθαι
[2, 28]   ὁδοῖς, καὶ τὠφθαλμὼ παραβάλλεις, κἀνυπόδητος  κακὰ   πόλλ´ ἀνέχει, κἀν ἡμῖν σεμνοπροσωπεῖς.
[2, 21]   ἐργαστηρίων καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ·  κἀκεῖνα   δὲ φάσκειν ζητεῖν, ὅττι τοι
[2, 35]   εἰπόντα, θάνατόν σου κατέγνωσαν Ἀθηναῖοι,  κἀκείνων,   εἶπεν, φύσις. οἱ δὲ
[2, 31]   σεμνὸν ἔχειν, πᾶν δὲ τοὐναντίον  κακόν.   εἰπόντος γοῦν τινος αὐτῷ ὡς
[2, 21]   ζητεῖν, ὅττι τοι ἐν μεγάροισι  κακόν   τ´ ἀγαθόν τε τέτυκται. πολλάκις
[2, 31]   τὴν ἐπιστήμην, καὶ ἓν μόνον  κακόν,   τὴν ἀμαθίαν· πλοῦτον δὲ καὶ
[2, 28]   χλαῖνα γένοιτο; {Β. τουτὶ τὸ  κακὸν   τῶν σκυτοτόμων κατ´ ἐπήρειαν γεγένηται.
[2, 35]   δὲ οὐχί; πρὸς τὸν εἰπόντα,  κακῶς   δεῖνά σε λέγει, καλῶς
[2, 42]   ἡμέρας ἔπιε τὸ κώνειον, πολλὰ  καλὰ   κἀγαθὰ διαλεχθείς, Πλάτων ἐν
[2, 41]   ἔφη, οὐ γὰρ καὶ ἱμάτια  καλὰ   καὶ ὑποδήματα εἴη ἂν ἐμοὶ
[2, 34]   αἰσχροί, παιδείᾳ τὴν δυσείδειαν ἐπικαλύπτοιεν.  ~Καλέσας   ἐπὶ δεῖπνον πλουσίους, καὶ τῆς
[2, 45]   ἑβδομηκοστῆς πέμπτης Ὀλυμπιάδος ἐγεννήθη ἐπὶ  Καλλιάδου.   Δοκεῖ δέ μοι καὶ περὶ
[2, 18]   καὶ πάλιν, Εὐριπίδας σωκρατογόμφους. καὶ  Καλλίας   Πεδήταις· {Α} Τί δὴ σὺ
[2, 30]   κουρέως Μειδίου ἀλεκτρυόνας ἀντίον τῶν  Καλλίου   πτερυξαμένους. καὶ αὐτὸν Γλαυκωνίδης ἠξίου
[2, 31]   τινας. καὶ ἐπῄνει σχολὴν ὡς  κάλλιστον   κτημάτων, καθὰ καὶ Ξενοφῶν ἐν
[2, 24]   κλαίουσιν αὐτὸν ἐπιπλῆξαι καὶ τοὺς  καλλίστους   λόγους ἐκείνους δεδεμένον διαθέσθαι. Αὐτάρκης
[2, 31]   προσοδεύοιτο, οὐχ εἵλετο· καὶ τὸ  κάλλος   ὑπερεῖδεν Ἀλκιβιάδου κατά τινας. καὶ
[2, 33]   συνεχὲς κατοπτρίζεσθαι, ἵν´ εἰ μὲν  καλοὶ   εἶεν, ἄξιοι γίγνοιντο· εἰ δ´
[2, 35]   κώνειον πίεσθαι Ἀπολλόδωρος ἱμάτιον ἐδίδου  καλόν,   ἵν´ ἐν ἐκείνῳ ἀποθάνῃ. καὶ
[2, 41]   δὲ τοῦ Λυσίου, πῶς, εἰ  καλός   ἐστιν λόγος, οὐκ ἄν
[2, 40]   γράψαντος ἀπολογίαν αὐτῷ, διαναγνοὺς ἔφη,  καλὸς   μὲν λόγος, Λυσία,
[2, 35]   κακῶς δεῖνά σε λέγει,  καλῶς   γάρ, ἔφη, λέγειν οὐκ ἔμαθε.
[2, 27]   ἐν τῇ γνώμῃ, κοὔτε τι  κάμνεις   οὔθ´ ἑστὼς οὔτε βαδίζων, οὔτε
[2, 37]   μοι ᾠὰ καὶ νεοττοὺς τίκτουσι,  κἀμοί,   φησί, Ξανθίππη παιδία γεννᾷ. ποτὲ
[2, 28]   παραβάλλεις, κἀνυπόδητος κακὰ πόλλ´ ἀνέχει,  κἀν   ἡμῖν σεμνοπροσωπεῖς. καίτοι ἐνίοτε πρὸς
[2, 28]   ταῖσιν ὁδοῖς, καὶ τὠφθαλμὼ παραβάλλεις,  κἀνυπόδητος   κακὰ πόλλ´ ἀνέχει, κἀν ἡμῖν
[2, 28]   ἥκεις καὶ σὺ πρὸς ἡμᾶς.  καρτερικός   γ´ εἶ. πόθεν ἄν σοι
[2, 38]   ἔπειτα καὶ Μέλητον συνέπεισεν ἀπενέγκασθαι  κατ´   αὐτοῦ γραφὴν ἀσεβείας καὶ τῶν
[2, 28]   τουτὶ τὸ κακὸν τῶν σκυτοτόμων  κατ´   ἐπήρειαν γεγένηται. {Α. οὗτος μέντοι
[2, 23]   ἀφ´ ἵππου πεσόντα ἐν τῇ  ~κατὰ   Δήλιον μάχῃ διέσωσεν ὑπολαβών. ὅτε
[2, 39]   ἀληθῆ τὸν λόγον τὸν Πολυκράτους  κατὰ   Σωκράτους· ἐν αὐτῷ γάρ, φησί,
[2, 19]   τὰς σοφάς. ~Ἀκούσας δὲ Ἀναξαγόρου  κατά   τινας, ἀλλὰ καὶ Δάμωνος, ὡς
[2, 42]   Φαίδωνί φησιν. ἀλλὰ καὶ παιᾶνα  κατά   τινας ἐποίησεν, οὗ ἀρχή·
[2, 31]   καὶ τὸ κάλλος ὑπερεῖδεν Ἀλκιβιάδου  κατά   τινας. καὶ ἐπῄνει σχολὴν ὡς
[2, 20]   τοῦ ἐργαστηρίου καὶ παιδεῦσαι τῆς  κατὰ   ψυχὴν χάριτος ἐρασθέντα Δημήτριός φησιν
[2, 41]   ἀναβάντων· τοὺς δὲ δικαστὰς ἐκβοῆσαι,  Κατάβα,   κατάβα" τουτέστι κατάβηθι. δ´
[2, 41]   τοὺς δὲ δικαστὰς ἐκβοῆσαι, Κατάβα,  κατάβα"   τουτέστι κατάβηθι. δ´ οὖν
[2, 41]   δικαστὰς ἐκβοῆσαι, Κατάβα, κατάβα" τουτέστι  κατάβηθι.   δ´ οὖν κατεδικάσθη διακοσίαις
[2, 25]   ἐδίδους ἵν´ ἐμαυτῷ ~ὑποδήματα ποιησαίμην,  καταγέλαστος   ἂν ἦν λαβών. πολλάκις δ´
[2, 45]   εἰς Ἀθήνας τά τε ἄλλα  καταγνῶναι   τοῦ Σωκράτους καὶ δὴ καὶ
[2, 20]   βίου διελέχθη καὶ πρῶτος φιλοσόφων  καταδικασθεὶς   ἐτελεύτα. φησὶ δ´ αὐτὸν Ἀριστόξενος
[2, 19]   ἐν Διαδοχαῖς, μετὰ τὴν ἐκείνου  καταδίκην   διήκουσεν Ἀρχελάου τοῦ φυσικοῦ· οὗ
[2, 47]   εἶθ´ οὕτω περὶ Πλάτωνος, ἐπεὶ  κατάρχει   τῶν δέκα αἱρέσεων καὶ τὴν
[2, 33]   θαυμάζειν τῶν τὰς λιθίνας εἰκόνας  κατασκευαζομένων   τοῦ μὲν λίθου προνοεῖν ὅπως
[2, 21]   παρατίλλεσθαι, τὸ πλέον τε γελᾶσθαι  καταφρονούμενον·   καὶ πάντα ταῦτα φέρειν ἀνεξικάκως.
[2, 35]   ~πρὸς τὸν εἰπόντα, θάνατόν σου  κατέγνωσαν   Ἀθηναῖοι, κἀκείνων, εἶπεν, φύσις.
[2, 42]   σιτήσεως. Καὶ οἳ θάνατον αὐτοῦ  κατέγνωσαν,   προσθέντες ἄλλας ψήφους ὀγδοήκοντα. καὶ
[2, 43]   μὲν ἐφυγάδευσαν, Μελήτου δὲ θάνατον  κατέγνωσαν.   Σωκράτην δὲ χαλκῇ εἰκόνι ἐτίμησαν,
[2, 41]   τουτέστι κατάβηθι. δ´ οὖν  κατεδικάσθη   διακοσίαις ὀγδοήκοντα μιᾷ πλείοσι ψήφοις
[2, 39]   Πλάτων ἐν Ἀπολογίᾳ τρεῖς αὐτοῦ  κατηγορῆσαί   φασιν, Ἄνυτον καὶ Λύκωνα καὶ
[2, 33]   δὲ καὶ τοὺς νέους συνεχὲς  κατοπτρίζεσθαι,   ἵν´ εἰ μὲν καλοὶ εἶεν,
[2, 30]   δ´ οὐκ ἂν ὀνομάσαι ὁπόσους  κέκτηται·   οὕτως ὀλιγώρως ἔχειν περὶ αὐτούς.
[2, 24]   μὴ εἶξαι τοῖς περὶ Κριτίαν  κελεύουσι   Λέοντα τὸν Σαλαμίνιον, ἄνδρα πλούσιον,
[2, 35]   δόξας τινὰ αὐτῷ λέγειν, ἤματί  κεν   τριτάτῳ Φθίην ἐρίβωλον ἵκοιο, πρὸς
[2, 36]   ἔφη, διὰ τοῦ τρίβωνος τὴν  κενοδοξίαν.   πρὸς τὸν εἰπόντα, οὐ σοὶ
[2, 46]   δὲ Ξενοφάνης Κολοφώνιος· καὶ  Κέρκωψ   Ἡσιόδῳ ζῶντι, τελευτήσαντι δὲ
[2, 20]   χρηματίσασθαι. τιθέντα γοῦν τὸ βαλλόμενον  κέρμα   ἀθροίζειν· εἶτ´ ἀναλώσαντα πάλιν τιθέναι.
[2, 24]   εἱρκτῆς μὴ ἐθελῆσαι· τοῖς τε  κλαίουσιν   αὐτὸν ἐπιπλῆξαι καὶ τοὺς καλλίστους
[2, 42]   Ἄπολλον χαῖρε, καὶ Ἄρτεμι, παῖδε  κλεεινώ.   Διονυσόδωρος δέ φησι μὴ εἶναι
[2, 43]   Ἀθηναῖοι δ´ εὐθὺς μετέγνωσαν, ὥστε  κλεῖσαι   καὶ παλαίστρας καὶ γυμνάσια. καὶ
[2, 28]   μέντοι πεινῶν οὕτως οὐπώποτ´ ἔτλη  κολακεῦσαι.   τοῦτο δ´ αὐτοῦ τὸ ὑπεροπτικὸν
[2, 46]   ζῶντι, ἀποθανόντι δὲ Ξενοφάνης  Κολοφώνιος·   καὶ Κέρκωψ Ἡσιόδῳ ζῶντι, τελευτήσαντι
[2, 22]   πλὴν Δηλίου γέ τινος δεῖται  κολυμβητοῦ.   Ἐπεμελεῖτο δὲ καὶ σωμασκίας, καὶ
[2, 21]   βιαιότερον ἐν ταῖς ζητήσεσι διαλεγόμενον  κονδυλίζεσθαι   καὶ παρατίλλεσθαι, τὸ πλέον τε
[2, 39]   γάρ, φησί, μνημονεύει τῶν ὑπὸ  Κόνωνος   τειχῶν ἀνασταθέντων, γέγονεν ἔτεσιν
[2, 42]   ἀρχή· Αἴσωπός ποτ´ ἔλεξε  Κορίνθιον   ἄστυ νέμουσι μὴ κρίνειν ἀρετὴν
[2, 47]   αὐτὸν τῶν λεγομένων Σωκρατικῶν οἱ  κορυφαιότατοι   μὲν Πλάτων, Ξενοφῶν, Ἀντισθένης· τῶν
[2, 30]   τὸν στρατηγόν, δείξας αὐτῷ τοῦ  κουρέως   Μειδίου ἀλεκτρυόνας ἀντίον τῶν Καλλίου
[2, 27]   ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν τῇ γνώμῃ,  κοὔτε   τι κάμνεις οὔθ´ ἑστὼς οὔτε
[2, 25]   τοῦ Μακεδόνος καὶ Σκόπα τοῦ  Κρανωνίου   καὶ Εὐρυλόχου τοῦ Λαρισσαίου, μήτε
[2, 37]   ἀλλ´ ὡς ἐκεῖνοι, φησί, τούτων  κρατήσαντες   ῥᾳδίως τῶν ἄλλων περιγίνονται, οὕτω
[2, 33]   τῇ αὐτοῦ εἰπόντος περὶ ἀρετῆς,  κράτιστον   εἰκῆ ταῦτ´ ἐᾶν ἀφειμένα, ἀναστὰς
[2, 20]   κωμῳδεῖ ὡς τὸν ἥττω λόγον  κρείττω   ποιοῦντα. καὶ γὰρ πρῶτος, ὥς
[2, 42]   ἔλεξε Κορίνθιον ἄστυ νέμουσι μὴ  κρίνειν   ἀρετὴν λαοδίκῳ σοφίῃ. ~Ὁ μὲν
[2, 41]   ὑποδήματα εἴη ἂν ἐμοὶ ἀνάρμοστα.  Κρινομένου   δ´ αὐτοῦ φησιν Ἰοῦστος
[2, 24]   τοῦ μὴ εἶξαι τοῖς περὶ  Κριτίαν   κελεύουσι Λέοντα τὸν Σαλαμίνιον, ἄνδρα
[2, 20]   ἀθροίζειν· εἶτ´ ἀναλώσαντα πάλιν τιθέναι.  Κρίτωνα   δ´ ἀναστῆσαι αὐτὸν ἀπὸ τοῦ
[2, 31]   αἰχμαλωσίαν ἐπ´ οἰκήματος καθήμενον προσέταξε  Κρίτωνι   λυτρώσασθαι, καὶ φιλόσοφον ἀπειργάσατο. ~Ἀλλὰ
[2, 46]   τερατοσκόπος, ὡς Πυθαγόρᾳ Κύλων  Κροτωνιάτης·   καὶ Σύαγρος Ὁμήρῳ ζῶντι, ἀποθανόντι
[2, 31]   καὶ ἐπῄνει σχολὴν ὡς κάλλιστον  κτημάτων,   καθὰ καὶ Ξενοφῶν ἐν Συμποσίῳ
[2, 46]   Ἀντιφῶν τερατοσκόπος, ὡς Πυθαγόρᾳ  Κύλων   Κροτωνιάτης· καὶ Σύαγρος Ὁμήρῳ ζῶντι,
[2, 47]   εἶτα περὶ Ἀντισθένους ἐν τοῖς  κυνικοῖς,   ἔπειτα περὶ τῶν Σωκρατικῶν, εἶθ´
[2, 23]   γὰρ οὐκ ἐνῆν τοῦ πολέμου  κωλύοντος.   ὅτε καὶ μεῖναι νυκτὸς ὅλης
[2, 36]   πρόσεστι ταῦτα. ἔλεγε δὲ τοῖς  κωμικοῖς   δεῖν ἐπίτηδες ἑαυτὸν διδόναι· εἰ
[2, 20]   φησι Ξενοφῶν καὶ Ἀριστοφάνης αὐτὸν  κωμῳδεῖ   ὡς τὸν ἥττω λόγον κρείττω
[2, 27]   δ´ ἐνέσται καὶ παρὰ τῶν  κωμῳδοποιῶν   λαβεῖν, οἳ λανθάνουσιν ἑαυτοὺς δι´
[2, 46]   σοφίη. πρὸς γὰρ Ἀθηναίων  κώνειον   ἁπλῶς σὺ ἐδέξω· αὐτοὶ δ´
[2, 35]   ἀποθανοῦμαι. μέλλοντί τε αὐτῷ τὸ  κώνειον   πίεσθαι Ἀπολλόδωρος ἱμάτιον ἐδίδου καλόν,
[2, 42]   οὐ πολλὰς ἡμέρας ἔπιε τὸ  κώνειον,   πολλὰ καλὰ κἀγαθὰ διαλεχθείς,
[2, 47]   ἕτερος ἐπιγραμμάτων ποιητής· καὶ  Κῷος,   ἐπικλήσεις θεῶν γεγραφώς.
[2, 46]   Ξενοφάνης· καὶ Πινδάρῳ Ἀμφιμένης  Κῷος·   Θάλητι δὲ Φερεκύδης καὶ Βίαντι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Ugo BRATELLI

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 28/04/2006