Livre, Par. |
[2, 42] |
ἔπιε
τὸ
κώνειον,
πολλὰ
καλὰ
|
κἀγαθὰ |
διαλεχθείς,
ἃ
Πλάτων
ἐν
τῷ |
[2, 37] |
ῥᾳδίως
τῶν
ἄλλων
περιγίνονται,
οὕτω
|
κἀγὼ |
Ξανθίππῃ
χρώμενος
τοῖς
ἄλλοις
ἀνθρώποις
|
[2, 27] |
ἀρίστων
ἐπιθυμεῖς,
οἴνου
τ´
ἀπέχει
|
κἀδηφαγίας |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀνοήτων.
~Ἀμειψίας |
[2, 31] |
ἐπῄνει
σχολὴν
ὡς
κάλλιστον
κτημάτων,
|
καθὰ |
καὶ
Ξενοφῶν
ἐν
Συμποσίῳ
φησίν. |
[2, 29] |
περὶ
ἐπιστήμης
διαλεχθεὶς
ἔνθεον
ἀπέπεμψε,
|
καθὰ |
καὶ
Πλάτων
φησίν.
Εὐθύφρονα
δὲ
|
[2, 45] |
καὶ
περὶ
προνοίας
τινὰ
διαλέγεται,
|
καθά |
φησι
καὶ
Ξενοφῶν,
καίτοι
περὶ |
[2, 24] |
καὶ
σεμνός.
καί
ποτε
Ἀλκιβιάδου,
|
καθά |
φησι
Παμφίλη
ἐν
τῷ
ἑβδόμῳ |
[2, 44] |
Εὐριπίδην
τοῦ
Σωκράτους.
Ἐγεννήθη
δέ,
|
καθά |
φησιν
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς, |
[2, 46] |
τοῦτο
τεῷ
στόματι.
Τούτῳ
τις,
|
καθά |
φησιν
Ἀριστοτέλης
ἐν
τρίτῳ
Περὶ |
[2, 43] |
πλείστων
ὅσων.
καὶ
γὰρ
Ὅμηρον
|
καθά |
φησιν
Ἡρακλείδης,
πεντήκοντα
δραχμαῖς
ὡς |
[2, 44] |
ἑβδόμης
Ὀλυμπιάδος,
Θαργηλιῶνος
ἕκτῃ,
ὅτε
|
καθαίρουσιν
|
Ἀθηναῖοι
τὴν
πόλιν
καὶ
τὴν |
[2, 38] |
φρονοῦντας
ἐφ´
ἑαυτοῖς
ὡς
ἀνοήτους,
|
καθάπερ |
ἀμέλει
καὶ
Ἄνυτον,
ὡς
καὶ |
[2, 28] |
καιροὺς
ἁρμοττόμενος
καὶ
λαμπρὰ
ἠμπίσχετο·
|
καθάπερ |
ἐν
τῷ
Πλάτωνος
Συμποσίῳ
παρ´
|
[2, 37] |
Ξανθίππη;
ἔλεγε
συνεῖναι
τραχείᾳ
γυναικὶ
|
καθάπερ |
οἱ
ἱππικοὶ
θυμοειδέσιν
ἵπποις.
ἀλλ´ |
[2, 22] |
Δημήτριος.
~Ἀποδημίας
δὲ
οὐκ
ἐδεήθη,
|
καθάπερ |
οἱ
πλείους,
πλὴν
εἰ
μὴ
|
[2, 30] |
Γλαυκωνίδης
ἠξίου
τῇ
πόλει
περιποιεῖν
|
καθάπερ |
φασιανὸν
ὄρνιν
ἢ
ταώ.
Ἔλεγε |
[2, 36] |
λοιδοροῦσα,
ἀλλ´
ἔγωγ´,
ἔφη,
συνείθισμαι,
|
καθαπερεὶ |
καὶ
τροχιλίας
ἀκούων
συνεχές.
~καὶ |
[2, 31] |
δὲ
δι´
αἰχμαλωσίαν
ἐπ´
οἰκήματος
|
καθήμενον |
προσέταξε
Κρίτωνι
λυτρώσασθαι,
καὶ
φιλόσοφον |
[2, 22] |
μὲν
συνῆκα,
γενναῖα·
οἶμαι
δὲ
|
καὶ |
ἃ
μὴ
συνῆκα·
πλὴν
Δηλίου |
[2, 46] |
Βίαντι
Σάλαρος
Πριηνεύς·
Πιττακῷ
Ἀντιμενίδας
|
καὶ |
Ἀλκαῖος,
Ἀναξαγόρᾳ
Σωσίβιος,
καὶ
Σιμωνίδῃ |
[2, 34] |
Αἰσχίνου
δὲ
εἰπόντος,
πένης
εἰμὶ
|
καὶ |
ἄλλο
μὲν
οὐδὲν
ἔχω,
δίδωμι |
[2, 47] |
Σωκράτης,
ἱστορικός,
περιήγησιν
Ἄργους
γεγραφώς·
|
καὶ |
ἄλλος
περιπατητικός,
Βιθυνός·
καὶ
ἕτερος |
[2, 45] |
ἐν
τῇ
Ἀπολογίᾳ
μνησθεὶς
Ἀναξαγόρου
|
καὶ |
ἄλλων
τινῶν
φυσικῶν,
ἃ
Σωκράτης |
[2, 26] |
τὴν
Μυρτώ
φασιν·
ἔνιοι
δὲ
|
καὶ |
ἀμφοτέρας
ἔχειν
ὁμοῦ,
ὧν
ἐστι |
[2, 46] |
Περὶ
ποιητικῆς,
ἐφιλονείκει
Ἀντίλοχος
Λήμνιος
|
καὶ |
Ἀντιφῶν
ὁ
τερατοσκόπος,
ὡς
Πυθαγόρᾳ |
[2, 40] |
ἐν
τῷ
Μητρῴῳ·
τάδε
ἐγράψατο
|
καὶ |
ἀντωμόσατο
Μέλητος
Μελήτου
Πιτθεὺς
Σωκράτει |
[2, 38] |
ἑαυτοῖς
ὡς
ἀνοήτους,
καθάπερ
ἀμέλει
|
καὶ
|
Ἄνυτον,
ὡς
καὶ
ἐν
τῷ |
[2, 29] |
δ´
ἀμφότερα
ἦν,
καὶ
προτρέψαι
|
καὶ |
ἀποτρέψαι.
ὥσπερ
τὸν
Θεαίτητον
περὶ |
[2, 26] |
Ἀριστείδου
τοῦ
δικαίου
θυγατέρα,
ἣν
|
καὶ |
ἄπροικον
λαβεῖν,
ἐξ
ἧς
γενέσθαι |
[2, 23] |
ἐφ´
ἑνὸς
σχήματος
αὐτόν
φασι,
|
καὶ |
ἀριστεύσαντα
αὐτόθι
παραχωρῆσαι
Ἀλκιβιάδῃ
τοῦ |
[2, 20] |
~διδάσκειν
λόγων,
ὥς
φησι
Ξενοφῶν
|
καὶ |
Ἀριστοφάνης
αὐτὸν
κωμῳδεῖ
ὡς
τὸν |
[2, 28] |
τὸ
ὑπεροπτικὸν
καὶ
μεγαλόφρον
ἐμφαίνει
|
καὶ
|
Ἀριστοφάνης
λέγων
οὕτως·
ὅτι
βρενθύει |
[2, 42] |
ἡ
ἀρχή·
Δήλι´
Ἄπολλον
χαῖρε,
|
καὶ |
Ἄρτεμι,
παῖδε
κλεεινώ.
Διονυσόδωρος
δέ |
[2, 25] |
εἰς
τὸν
βίον.
ὑπερεφρόνησε
δὲ
|
καὶ |
Ἀρχελάου
τοῦ
Μακεδόνος
καὶ
Σκόπα |
[2, 43] |
ἐζημίωσαν,
καὶ
Τυρταῖον
παρακόπτειν
ἔλεγον,
|
καὶ
|
Ἀστυδάμαντα
πρότερον
τῶν
περὶ
Αἰσχύλον |
[2, 30] |
ἀλεκτρυόνας
ἀντίον
τῶν
Καλλίου
πτερυξαμένους.
|
καὶ |
αὐτὸν
Γλαυκωνίδης
ἠξίου
τῇ
πόλει |
[2, 45] |
καταγνῶναι
τοῦ
Σωκράτους
καὶ
δὴ
|
καὶ
|
βίαιον
ἔσεσθαι
τὴν
τελευτὴν
αὐτῷ. |
[2, 46] |
ὁ
Κῷος·
Θάλητι
δὲ
Φερεκύδης
|
καὶ |
Βίαντι
Σάλαρος
Πριηνεύς·
Πιττακῷ
Ἀντιμενίδας |
[2, 24] |
φάναι,
καὶ
εἰ
ὑποδημάτων
ἔδει
|
καὶ |
βύρσαν
μοι
ἐδίδους
ἵν´
ἐμαυτῷ
|
[2, 43] |
ἀλλὰ
καὶ
ἐπὶ
πλείστων
ὅσων.
|
καὶ |
γὰρ
Ὅμηρον
καθά
φησιν
Ἡρακλείδης, |
[2, 20] |
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιοῦντα.
|
καὶ |
γὰρ
πρῶτος,
ὥς
φησι
Φαβωρῖνος |
[2, 29] |
ὥς
που
καὶ
Ξενοφῶν
εἴρηκε.
|
καὶ |
Γλαύκωνα
μὲν
τὸν
Πλάτωνος
ἀδελφὸν |
[2, 43] |
μετέγνωσαν,
ὥστε
κλεῖσαι
καὶ
παλαίστρας
|
καὶ |
γυμνάσια.
καὶ
τοὺς
μὲν
ἐφυγάδευσαν, |
[2, 19] |
δὲ
Ἀναξαγόρου
κατά
τινας,
ἀλλὰ
|
καὶ |
Δάμωνος,
ὡς
Ἀλέξανδρος
ἐν
Διαδοχαῖς, |
[2, 42] |
κατέγνωσαν,
προσθέντες
ἄλλας
ψήφους
ὀγδοήκοντα.
|
καὶ |
δεθεὶς
μετ´
οὐ
πολλὰς
ἡμέρας |
[2, 45] |
τε
ἄλλα
καταγνῶναι
τοῦ
Σωκράτους
|
καὶ |
δὴ
καὶ
βίαιον
ἔσεσθαι
τὴν |
[2, 38] |
οὗ
δὴ
καὶ
ἐφθονήθη
μάλιστα·
|
καὶ |
δὴ
καὶ
ὅτι
διήλεγχε
τοὺς
|
[2, 44] |
γεγονὼς
ἐτῶν
ἑβδομήκοντα.
ταὐτά
φησι
|
καὶ |
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεύς.
ἔνιοι
γὰρ |
[2, 24] |
Ἀπομνημευμάτων.
~Ἦν
δὲ
καὶ
ἰσχυρογνώμων
|
καὶ |
δημοκρατικός,
ὡς
δῆλον
ἔκ
τε
|
[2, 19] |
γενέσθαι
φησὶν
Ἀριστόξενος.
Δοῦρις
δὲ
|
καὶ |
δουλεῦσαι
αὐτὸν
καὶ
ἐργάσασθαι
λίθους· |
[2, 24] |
μεγάλην
ἵνα
οἰκοδομήσηται
οἰκίαν
φάναι,
|
καὶ |
εἰ
ὑποδημάτων
ἔδει
καὶ
βύρσαν |
[2, 32] |
μὴ
εἶναι,
παρὰ
μικρὸν
δέ·
|
καὶ |
εἰδέναι
μὲν
μηδὲν
πλὴν
αὐτὸ |
[2, 41] |
παθεῖν
αὐτὸν
ἢ
ἀποτῖσαι,
πέντε
|
καὶ |
εἴκοσιν
ἔφη
δραχμὰς
ἀποτίσειν.
~Εὐβουλίδης |
[2, 41] |
Πλάτωνα
ἀναβῆναι
ἐπὶ
τὸ
βῆμα
|
καὶ |
εἰπεῖν,
νεώτατος
ὤν,
ὦ
ἄνδρες |
[2, 23] |
Πυθώδε
ἐλθεῖν
Ἀριστοτέλης
φησίν·
ἀλλὰ
|
καὶ |
εἰς
Ἰσθμόν,
ὡς
Φαβωρῖνος
ἐν |
[2, 23] |
τις
οἱ
ἐπέλθοι.
ἐστρατεύσατο
δὲ
|
καὶ |
εἰς
Ποτίδαιαν
διὰ
θαλάττης·
πεζῇ |
[2, 30] |
ἔχοντα
οἰκείως
ἐπέστησεν.
~Ἐπῆρε
δὲ
|
καὶ |
εἰς
φρόνημα
Ἰφικράτην
τὸν
στρατηγόν, |
[2, 27] |
τὸ
μὴ
παρὸν
ποτὸν
ἀναμένειν·
|
καὶ |
ἐλαχίστων
δεόμενος
ἔγγιστα
εἶναι
θεῶν. |
[2, 27] |
εὐτελείᾳ,
μισθόν
τε
οὐδένα
εἰσεπράξατο.
|
καὶ
|
ἔλεγεν
ἥδιστα
ἐσθίων
ἥκιστα
ὄψου |
[2, 21] |
φιλοσοφεῖν
ἐπί
τε
τῶν
ἐργαστηρίων
|
καὶ |
ἐν
τῇ
ἀγορᾷ·
κἀκεῖνα
δὲ
|
[2, 19] |
ῥητορόμυκτος,
ὑπαττικὸς
εἰρωνευτής.
ἦν
γὰρ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ῥητορικοῖς
δεινός,
ὥς |
[2, 38] |
καθάπερ
ἀμέλει
καὶ
Ἄνυτον,
ὡς
|
καὶ |
ἐν
τῷ
Πλάτωνός
ἐστι
Μένωνι. |
[2, 31] |
ἐν
Συμποσίῳ
φησίν.
ἔλεγε
δὲ
|
καὶ |
ἓν
μόνον
ἀγαθὸν
εἶναι,
τὴν
|
[2, 31] |
μόνον
ἀγαθὸν
εἶναι,
τὴν
ἐπιστήμην,
|
καὶ |
ἓν
μόνον
κακόν,
τὴν
ἀμαθίαν· |
[2, 24] |
μόνος
ἀποψηφίσασθαι
τῶν
δέκα
στρατηγῶν.
|
καὶ |
ἐνὸν
αὐτῷ
ἀποδρᾶναι
τῆς
εἱρκτῆς |
[2, 26] |
μὲν
ἀστὴν
μίαν,
παιδοποιεῖσθαι
δὲ
|
καὶ |
ἐξ
ἑτέρας·
ὅθεν
τοῦτο
ποιῆσαι |
[2, 31] |
κάλλος
ὑπερεῖδεν
Ἀλκιβιάδου
κατά
τινας.
|
καὶ
|
ἐπῄνει
σχολὴν
ὡς
κάλλιστον
κτημάτων, |
[2, 43] |
Σωκράτους
Ἀθηναῖοι
πεπόνθασι
τοῦτο,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐπὶ
πλείστων
ὅσων.
καὶ
γὰρ |
[2, 23] |
παραχωρῆσαι
Ἀλκιβιάδῃ
τοῦ
ἀριστείου·
οὗ
|
καὶ |
ἐρασθῆναί
φησιν
αὐτὸν
Ἀρίστιππος
ἐν |
[2, 19] |
Δοῦρις
δὲ
καὶ
δουλεῦσαι
αὐτὸν
|
καὶ |
ἐργάσασθαι
λίθους·
εἶναί
τε
αὐτοῦ |
[2, 27] |
καὶ
τῶν
σκωπτόντων
αὐτὸν
ὑπερορᾶν.
|
καὶ
|
ἐσεμνύνετο
ἐπὶ
τῇ
εὐτελείᾳ,
μισθόν |
[2, 39] |
τῆς
τοῦ
Σωκράτους
τελευτῆς
ὕστερον.
|
καὶ |
ἔστιν
οὕτως
ἔχον.
~Ἡ
δ´ |
[2, 47] |
γεγραφώς·
καὶ
ἄλλος
περιπατητικός,
Βιθυνός·
|
καὶ |
ἕτερος
ἐπιγραμμάτων
ποιητής·
καὶ
ὁ |
[2, 47] |
ἐχέτω
τὸν
τρόπον.
Γέγονε
δὲ
|
καὶ |
ἕτερος
Σωκράτης,
ἱστορικός,
περιήγησιν
Ἄργους |
[2, 31] |
κακόν,
τὴν
ἀμαθίαν·
πλοῦτον
δὲ
|
καὶ
|
εὐγένειαν
οὐδὲν
σεμνὸν
ἔχειν,
πᾶν |
[2, 45] |
δ´
ἤκουσαν
Ἀναξαγόρου,
καὶ
οὗτος
|
καὶ |
Εὐριπίδης,
ὃς
καὶ
τῷ
πρώτῳ |
[2, 25] |
Μακεδόνος
καὶ
Σκόπα
τοῦ
Κρανωνίου
|
καὶ |
Εὐρυλόχου
τοῦ
Λαρισσαίου,
μήτε
χρήματα |
[2, 38] |
Σωκράτης
σοφώτατος.
~ἀφ´
οὗ
δὴ
|
καὶ |
ἐφθονήθη
μάλιστα·
καὶ
δὴ
καὶ |
[2, 27] |
ἥδιστα
ἐσθίων
ἥκιστα
ὄψου
προσδεῖσθαι·
|
καὶ |
ἥδιστα
πίνων
ἥκιστα
τὸ
μὴ |
[2, 46] |
τὴν
τελευτὴν
αὐτῷ.
~Ἔστι
δὲ
|
καὶ |
ἡμῶν
εἰς
αὐτὸν
οὕτω·
πῖνέ |
[2, 22] |
κολυμβητοῦ.
Ἐπεμελεῖτο
δὲ
καὶ
σωμασκίας,
|
καὶ |
ἦν
εὐέκτης.
ἐστρατεύσατο
γοῦν
εἰς |
[2, 46] |
ὄντως
καὶ
σοφὸν
εἶπε
θεός,
|
καὶ |
θεὸς
ἡ
σοφίη.
πρὸς
γὰρ |
[2, 37] |
γεννᾷ.
ποτὲ
αὐτῆς
ἐν
ἀγορᾷ
|
καὶ
|
θοἰμάτιον
περιελομένης
συνεβούλευον
οἱ
γνώριμοι |
[2, 19] |
τοῖς
ῥητορικοῖς
δεινός,
ὥς
φησι
|
καὶ |
Ἰδομενεύς·
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
τριάκοντα |
[2, 20] |
ῥητορεύειν
ἐδίδαξε·
λέγει
δὲ
τοῦτο
|
καὶ |
Ἰδομενεὺς
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
|
[2, 26] |
ὁμοῦ,
ὧν
ἐστι
Σάτυρός
τε
|
καὶ |
Ἱερώνυμος
ὁ
Ῥόδιος.
φασὶ
γὰρ |
[2, 41] |
σοι
ἁρμόττοι;
ἔφη,
οὐ
γὰρ
|
καὶ |
ἱμάτια
καλὰ
καὶ
ὑποδήματα
εἴη |
[2, 24] |
πρώτῳ
τῶν
Ἀπομνημευμάτων.
~Ἦν
δὲ
|
καὶ |
ἰσχυρογνώμων
καὶ
δημοκρατικός,
ὡς
δῆλον |
[2, 18] |
ὑποτίθησι.
καὶ
πάλιν,
Εὐριπίδας
σωκρατογόμφους.
|
καὶ
|
Καλλίας
Πεδήταις·
{Α}
Τί
δὴ |
[2, 46] |
ἀποθανόντι
δὲ
Ξενοφάνης
ὁ
Κολοφώνιος·
|
καὶ
|
Κέρκωψ
Ἡσιόδῳ
ζῶντι,
τελευτήσαντι
δὲ |
[2, 21] |
πάντα
ταῦτα
φέρειν
ἀνεξικάκως.
ὅθεν
|
καὶ |
λακτισθέντα,
ἐπειδὴ
ἠνέσχετο,
τινὸς
θαυμάσαντος, |
[2, 28] |
ἐνίοτε
πρὸς
τοὺς
καιροὺς
ἁρμοττόμενος
|
καὶ |
λαμπρὰ
ἠμπίσχετο·
καθάπερ
ἐν
τῷ |
[2, 29] |
τοὺς
λόγους
εὑρίσκειν.
ἐνέτρεψε
δὲ
|
καὶ |
Λαμπροκλέα
τὸν
υἱὸν
τῇ
μητρὶ
|
[2, 39] |
τρεῖς
αὐτοῦ
κατηγορῆσαί
φασιν,
Ἄνυτον
|
καὶ |
Λύκωνα
καὶ
Μέλητον·
τὸν
μὲν |
[2, 32] |
λυτρώσασθαι,
καὶ
φιλόσοφον
ἀπειργάσατο.
~Ἀλλὰ
|
καὶ |
λυρίζειν
ἐμάνθανεν
ἤδη
γηραιός,
μηδὲν |
[2, 28] |
τοῦτο
δ´
αὐτοῦ
τὸ
ὑπεροπτικὸν
|
καὶ |
μεγαλόφρον
ἐμφαίνει
καὶ
Ἀριστοφάνης
λέγων |
[2, 23] |
ἐνῆν
τοῦ
πολέμου
κωλύοντος.
ὅτε
|
καὶ |
μεῖναι
νυκτὸς
ὅλης
ἐφ´
ἑνὸς |
[2, 38] |
αὐτῷ
τοὺς
περὶ
Ἀριστοφάνην,
ἔπειτα
|
καὶ |
Μέλητον
συνέπεισεν
ἀπενέγκασθαι
κατ´
αὐτοῦ |
[2, 39] |
κατηγορῆσαί
φασιν,
Ἄνυτον
καὶ
Λύκωνα
|
καὶ |
Μέλητον·
τὸν
μὲν
Ἄνυτον
ὑπὲρ
|
[2, 26] |
λαβεῖν,
ἐξ
ἧς
γενέσθαι
Σωφρονίσκον
|
καὶ |
Μενέξενον.
οἱ
δὲ
προτέραν
γῆμαι |
[2, 24] |
πρὸς
αὐτοὺς
ὥστε
ἀπολέσθαι·
ἀλλὰ
|
καὶ
|
μόνος
ἀποψηφίσασθαι
τῶν
δέκα
στρατηγῶν. |
[2, 42] |
αὐτοῦ
τὸν
παιᾶνα.
ἐποίησε
δὲ
|
καὶ |
μῦθον
Αἰσώπειον
οὐ
πάνυ
ἐπιτετευγμένως, |
[2, 23] |
τρυφῆς.
Ἴων
δὲ
ὁ
Χῖος
|
καὶ |
νέον
ὄντα
εἰς
Σάμον
σὺν |
[2, 37] |
δὲ
εἰπόντος,
ἀλλά
μοι
ᾠὰ
|
καὶ |
νεοττοὺς
τίκτουσι,
κἀμοί,
φησί,
Ξανθίππη |
[2, 40] |
τὸν
τρόπον·
ἀνακεῖται
γὰρ
ἔτι
|
καὶ |
νῦν,
φησὶ
Φαβωρῖνος,
ἐν
τῷ |
[2, 29] |
τῇ
μητρὶ
ἀγριαινόμενον,
ὥς
που
|
καὶ |
Ξενοφῶν
εἴρηκε.
καὶ
Γλαύκωνα
μὲν |
[2, 31] |
σχολὴν
ὡς
κάλλιστον
κτημάτων,
καθὰ
|
καὶ |
Ξενοφῶν
ἐν
Συμποσίῳ
φησίν.
ἔλεγε |
[2, 32] |
ἡγούμενος
τὴν
τοιαύτην
γυμνασίαν,
ὡς
|
καὶ |
Ξενοφῶν
ἐν
Συμποσίῳ
φησίν.
ἔλεγε |
[2, 45] |
προνοίας
τινὰ
διαλέγεται,
καθά
φησι
|
καὶ
|
Ξενοφῶν,
καίτοι
περὶ
μόνων
τῶν |
[2, 22] |
εὐέκτης.
ἐστρατεύσατο
γοῦν
εἰς
Ἀμφίπολιν·
|
καὶ |
Ξενοφῶντα
ἀφ´
ἵππου
πεσόντα
ἐν |
[2, 47] |
Βιθυνός·
καὶ
ἕτερος
ἐπιγραμμάτων
ποιητής·
|
καὶ |
ὁ
Κῷος,
ἐπικλήσεις
θεῶν
γεγραφώς. |
[2, 19] |
ὥς
φησι
καὶ
Ἰδομενεύς·
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
τριάκοντα
αὐτὸν
ἐκώλυσαν
τέχνας
|
[2, 42] |
δίκην
τῆς
ἐν
πρυτανείῳ
σιτήσεως.
|
Καὶ |
οἳ
θάνατον
αὐτοῦ
κατέγνωσαν,
προσθέντες |
[2, 44] |
ἐτίμησαν
εἰκόνι
χαλκῇ.
~Εὐριπίδης
δὲ
|
καὶ |
ὀνειδίζει
αὐτοῖς
ἐν
τῷ
Παλαμήδει |
[2, 35] |
καλόν,
ἵν´
ἐν
ἐκείνῳ
ἀποθάνῃ.
|
καὶ |
ὅς,
τί
δέ,
ἔφη,
τὸ |
[2, 38] |
καὶ
ἐφθονήθη
μάλιστα·
καὶ
δὴ
|
καὶ |
ὅτι
διήλεγχε
τοὺς
μέγα
φρονοῦντας |
[2, 45] |
φασιν.
~ἀμφότεροι
δ´
ἤκουσαν
Ἀναξαγόρου,
|
καὶ
|
οὗτος
καὶ
Εὐριπίδης,
ὃς
καὶ |
[2, 42] |
ἐν
τῷ
Φαίδωνί
φησιν.
ἀλλὰ
|
καὶ |
παιᾶνα
κατά
τινας
ἐποίησεν,
οὗ |
[2, 20] |
ἀναστῆσαι
αὐτὸν
ἀπὸ
τοῦ
ἐργαστηρίου
|
καὶ |
παιδεῦσαι
τῆς
κατὰ
ψυχὴν
χάριτος |
[2, 19] |
διήκουσεν
Ἀρχελάου
τοῦ
φυσικοῦ·
οὗ
|
καὶ |
παιδικὰ
γενέσθαι
φησὶν
Ἀριστόξενος.
Δοῦρις |
[2, 43] |
δ´
εὐθὺς
μετέγνωσαν,
ὥστε
κλεῖσαι
|
καὶ |
παλαίστρας
καὶ
γυμνάσια.
καὶ
τοὺς |
[2, 18] |
καὶ
Σωκράτης
τὰ
φρύγαν´
ὑποτίθησι.
|
καὶ |
πάλιν,
Εὐριπίδας
σωκρατογόμφους.
καὶ
Καλλίας |
[2, 21] |
τὸ
πλέον
τε
γελᾶσθαι
καταφρονούμενον·
|
καὶ |
πάντα
ταῦτα
φέρειν
ἀνεξικάκως.
ὅθεν |
[2, 23] |
Δήλιον
μάχῃ
διέσωσεν
ὑπολαβών.
ὅτε
|
καὶ |
πάντων
φευγόντων
Ἀθηναίων
αὐτὸς
ἠρέμα |
[2, 27] |
εἶναι
θεῶν.
τοῦτο
δ´
ἐνέσται
|
καὶ |
παρὰ
τῶν
κωμῳδοποιῶν
λαβεῖν,
οἳ |
[2, 32] |
τις
μέτρῳ
δύνηται
γῆν
παραλαβεῖν
|
καὶ |
παραδοῦναι.
~Εὐριπίδου
δ´
ἐν
τῇ |
[2, 21] |
ἐν
ταῖς
ζητήσεσι
διαλεγόμενον
κονδυλίζεσθαι
|
καὶ |
παρατίλλεσθαι,
τὸ
πλέον
τε
γελᾶσθαι |
[2, 45] |
ὁ
Σωκράτης
διειλέχθαι·
ὅπου
γε
|
καὶ |
περὶ
προνοίας
τινὰ
διαλέγεται,
καθά |
[2, 45] |
ἐπὶ
Καλλιάδου.
Δοκεῖ
δέ
μοι
|
καὶ |
περὶ
τῶν
φυσικῶν
ὁ
Σωκράτης |
[2, 36] |
πρότερον
μὲν
λοιδοροῦσαν,
ὕστερον
δὲ
|
καὶ |
περιχέασαν
αὐτῷ,
οὐκ
ἔλεγον,
εἶπεν, |
[2, 46] |
τελευτήσαντι
δὲ
ὁ
προειρημένος
Ξενοφάνης·
|
καὶ |
Πινδάρῳ
Ἀμφιμένης
ὁ
Κῷος·
Θάλητι |
[2, 39] |
ἐν
ταῖς
τῶν
Φιλοσόφων
Διαδοχαῖς
|
καὶ |
Πλάτων
ἐν
Ἀπολογίᾳ
τρεῖς
αὐτοῦ |
[2, 30] |
τὴν
περὶ
ταῦτα
γλισχρολογίαν,
ὡς
|
καὶ |
Πλάτων
ἐν
Εὐθυδήμῳ
φησίν.
~Χαρμίδου |
[2, 18] |
λιθουργοῦ
καὶ
Φαιναρέτης
μαίας,
ὡς
|
καὶ |
Πλάτων
ἐν
Θεαιτήτῳ
φησίν,
Ἀθηναῖος, |
[2, 45] |
τοὺς
λόγους
αὐτὸν
εἰπών.
ἀλλὰ
|
καὶ |
Πλάτων
ἐν
τῇ
Ἀπολογίᾳ
μνησθεὶς |
[2, 29] |
ἐπιστήμης
διαλεχθεὶς
ἔνθεον
ἀπέπεμψε,
καθὰ
|
καὶ |
Πλάτων
φησίν.
Εὐθύφρονα
δὲ
τῷ |
[2, 24] |
Αὐτάρκης
τε
ἦν
καὶ
σεμνός.
|
καί |
ποτε
Ἀλκιβιάδου,
καθά
φησι
Παμφίλη |
[2, 32] |
ἔλεγεν
εἰς
τὰς
ὥρας
ἐλθεῖν.
|
καί |
ποτε
ἐρωτηθείς,
τίς
ἀρετὴ
νέου, |
[2, 37] |
Ταῦτα
δὴ
καὶ
τοιαῦτα
λέγων
|
καὶ |
πράττων
πρὸς
τῆς
Πυθίας
ἐμαρτυρήθη, |
[2, 32] |
ἐν
Συμποσίῳ
φησίν.
ἔλεγε
δὲ
|
καὶ
|
προσημαίνειν
τὸ
δαιμόνιον
τὰ
μέλλοντα |
[2, 29] |
βαδίζων.
~Ἱκανὸς
δ´
ἀμφότερα
ἦν,
|
καὶ |
προτρέψαι
καὶ
ἀποτρέψαι.
ὥσπερ
τὸν |
[2, 20] |
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
Σωκρατικῶν.
|
καὶ |
πρῶτος
περὶ
βίου
διελέχθη
καὶ |
[2, 20] |
καὶ
πρῶτος
περὶ
βίου
διελέχθη
|
καὶ |
πρῶτος
φιλοσόφων
καταδικασθεὶς
ἐτελεύτα.
φησὶ |
[2, 23] |
εἰς
Σάμον
σὺν
Ἀρχελάῳ
ἀποδημῆσαι·
|
καὶ |
Πυθώδε
ἐλθεῖν
Ἀριστοτέλης
φησίν·
ἀλλὰ |
[2, 24] |
δεδεμένον
διαθέσθαι.
Αὐτάρκης
τε
ἦν
|
καὶ |
σεμνός.
καί
ποτε
Ἀλκιβιάδου,
καθά |
[2, 46] |
Ἀντιμενίδας
καὶ
Ἀλκαῖος,
Ἀναξαγόρᾳ
Σωσίβιος,
|
καὶ |
Σιμωνίδῃ
Τιμοκρέων.
~Τῶν
δὲ
διαδεξαμένων |
[2, 25] |
δὲ
καὶ
Ἀρχελάου
τοῦ
Μακεδόνος
|
καὶ |
Σκόπα
τοῦ
Κρανωνίου
καὶ
Εὐρυλόχου |
[2, 46] |
Σώκρατες·
ἦ
σε
γὰρ
ὄντως
|
καὶ |
σοφὸν
εἶπε
θεός,
καὶ
θεὸς |
[2, 37] |
καθαπερεὶ
καὶ
τροχιλίας
ἀκούων
συνεχές.
|
~καὶ |
σὺ
μέν,
εἶπε,
χηνῶν
βοώντων |
[2, 28] |
ὀλίγων,
πολλῷ
δὲ
ματαιόταθ´,
ἥκεις
|
καὶ |
σὺ
πρὸς
ἡμᾶς.
καρτερικός
γ´ |
[2, 46] |
τερατοσκόπος,
ὡς
Πυθαγόρᾳ
Κύλων
Κροτωνιάτης·
|
καὶ |
Σύαγρος
Ὁμήρῳ
ζῶντι,
ἀποθανόντι
δὲ |
[2, 25] |
πόσων
ἐγὼ
χρείαν
οὐκ
ἔχω.
|
καὶ |
συνεχὲς
ἐκεῖνα
ἀνεφθέγγετο
τὰ
ἰαμβεῖα· |
[2, 26] |
ἐξ
ἑτέρας·
ὅθεν
τοῦτο
ποιῆσαι
|
καὶ |
Σωκράτην.
~Ἦν
δ´
ἱκανὸς
καὶ |
[2, 18] |
καινὸν
δρᾶμα
τοῦτ´
Εὐριπίδου,
ᾧ
|
καὶ |
Σωκράτης
τὰ
φρύγαν´
ὑποτίθησι.
καὶ |
[2, 22] |
τινος
δεῖται
κολυμβητοῦ.
Ἐπεμελεῖτο
δὲ
|
καὶ |
σωμασκίας,
καὶ
ἦν
εὐέκτης.
ἐστρατεύσατο
|
[2, 44] |
τὰν
οὐδὲν
ἀλγύνουσαν
ἀηδόνα
μουσᾶν.
|
καὶ |
τάδε
μὲν
ὧδε.
Φιλόχορος
δέ |
[2, 19] |
ἐργάσασθαι
λίθους·
εἶναί
τε
αὐτοῦ
|
καὶ |
τὰς
ἐν
ἀκροπόλει
Χάριτας
ἔνιοί |
[2, 21] |
ἐλάκτισε,
δίκην
ἂν
αὐτῷ
ἐλάγχανον;
|
καὶ |
ταῦτα
μὲν
ὁ
Δημήτριος.
~Ἀποδημίας |
[2, 44] |
ὅτε
καθαίρουσιν
Ἀθηναῖοι
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
τὴν
Ἄρτεμιν
Δήλιοι
γενέσθαι
φασίν. |
[2, 47] |
ἐπεὶ
κατάρχει
τῶν
δέκα
αἱρέσεων
|
καὶ
|
τὴν
πρώτην
Ἀκαδήμειαν
αὐτὸς
συνεστήσατο. |
[2, 23] |
αὐτὸς
ἠρέμα
ἀνεχώρει,
παρεπιστρεφόμενος
ἡσυχῇ
|
καὶ |
τηρῶν
ἀμύνασθαι
εἴ
τις
οἱ |
[2, 34] |
ἐπικαλύπτοιεν.
~Καλέσας
ἐπὶ
δεῖπνον
πλουσίους,
|
καὶ |
τῆς
Ξανθίππης
αἰδουμένης
ἔφη,
θάρρει· |
[2, 41] |
μιᾷ
πλείοσι
ψήφοις
τῶν
ἀπολυουσῶν·
|
καὶ |
τιμωμένων
τῶν
δικαστῶν
τί
χρὴ
|
[2, 19] |
ἔνιοί
φασιν,
ἐνδεδυμένας
οὔσας.
ὅθεν
|
καὶ |
Τίμωνα
ἐν
τοῖς
Σίλλοις
εἰπεῖν· |
[2, 31] |
ἀπ´
αὐτῶν
προσοδεύοιτο,
οὐχ
εἵλετο·
|
καὶ |
τὸ
κάλλος
ὑπερεῖδεν
Ἀλκιβιάδου
κατά |
[2, 27] |
εἶ
γὰρ
μνήμων
καὶ
φροντιστής,
|
καὶ |
τὸ
ταλαίπωρον
ἔνεστιν
ἐν
τῇ |
[2, 37] |
ἄλλοις
ἀνθρώποις
συμπεριενεχθήσομαι.
Ταῦτα
δὴ
|
καὶ |
τοιαῦτα
λέγων
καὶ
πράττων
πρὸς |
[2, 27] |
δικαίως
ὡς
εὐδαίμων
παρ´
Ἀθηναίοις
|
καὶ |
τοῖς
Ἕλλησι
διάξεις.
εἶ
γὰρ |
[2, 29] |
περὶ
ὁσίου
τινὰ
διαλεχθεὶς
ἀπήγαγε.
|
καὶ |
τὸν
Λύσιν
δὲ
ἠθικώτατον
ἐποίησε
|
[2, 39] |
δὲ
Λύκωνα
ὑπὲρ
τῶν
ῥητόρων·
|
καὶ |
τὸν
Μέλητον
ὑπὲρ
τῶν
ποιητῶν, |
[2, 24] |
τοῖς
τε
κλαίουσιν
αὐτὸν
ἐπιπλῆξαι
|
καὶ |
τοὺς
καλλίστους
λόγους
ἐκείνους
δεδεμένον |
[2, 43] |
κλεῖσαι
καὶ
παλαίστρας
καὶ
γυμνάσια.
|
καὶ |
τοὺς
μὲν
ἐφυγάδευσαν,
Μελήτου
δὲ |
[2, 40] |
καινὰ
δαιμόνια
εἰσηγούμενος·
ἀδικεῖ
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
νέους
διαφθείρων.
τίμημα
θάνατος. |
[2, 33] |
τῷ
λίθῳ
φαίνεσθαι.
ἠξίου
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
νέους
συνεχὲς
κατοπτρίζεσθαι,
ἵν´ |
[2, 36] |
ἀλλ´
ἔγωγ´,
ἔφη,
συνείθισμαι,
καθαπερεὶ
|
καὶ |
τροχιλίας
ἀκούων
συνεχές.
~καὶ
σὺ |
[2, 43] |
πεντήκοντα
δραχμαῖς
ὡς
μαινόμενον
ἐζημίωσαν,
|
καὶ |
Τυρταῖον
παρακόπτειν
ἔλεγον,
καὶ
Ἀστυδάμαντα |
[2, 45] |
καὶ
οὗτος
καὶ
Εὐριπίδης,
ὃς
|
καὶ |
τῷ
πρώτῳ
ἔτει
τῆς
ἑβδομηκοστῆς
|
[2, 27] |
ἐπιθυμεῖς,
οἴνου
τ´
ἀπέχει
κἀδηφαγίας
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἀνοήτων.
~Ἀμειψίας
δ´ |
[2, 38] |
ἀπενέγκασθαι
κατ´
αὐτοῦ
γραφὴν
ἀσεβείας
|
καὶ |
τῶν
νέων
διαφθορᾶς.
Ἀπηνέγκατο
μὲν |
[2, 39] |
μὲν
Ἄνυτον
ὑπὲρ
τῶν
δημιουργῶν
|
καὶ |
τῶν
πολιτικῶν
ὀργιζόμενον·
τὸν
δὲ |
[2, 27] |
καὶ
Σωκράτην.
~Ἦν
δ´
ἱκανὸς
|
καὶ |
τῶν
σκωπτόντων
αὐτὸν
ὑπερορᾶν.
καὶ
|
[2, 28] |
βρενθύει
τ´
ἐν
ταῖσιν
ὁδοῖς,
|
καὶ |
τὠφθαλμὼ
παραβάλλεις,
κἀνυπόδητος
κακὰ
πόλλ´ |
[2, 36] |
ἔλεγον,
εἶπεν,
ὅτι
Ξανθίππη
βροντῶσα
|
καὶ |
ὕδωρ
ποιήσει;
πρὸς
Ἀλκιβιάδην
εἰπόντα |
[2, 41] |
οὐ
γὰρ
καὶ
ἱμάτια
καλὰ
|
καὶ
|
ὑποδήματα
εἴη
ἂν
ἐμοὶ
ἀνάρμοστα. |
[2, 18] |
Σωφρονίσκου
μὲν
ἦν
υἱὸς
λιθουργοῦ
|
καὶ |
Φαιναρέτης
μαίας,
ὡς
καὶ
Πλάτων |
[2, 31] |
οἰκήματος
καθήμενον
προσέταξε
Κρίτωνι
λυτρώσασθαι,
|
καὶ |
φιλόσοφον
ἀπειργάσατο.
~Ἀλλὰ
καὶ
λυρίζειν |
[2, 18] |
{Α}
Τί
δὴ
σὺ
σεμνὴ
|
καὶ |
φρονεῖς
οὕτω
μέγα;
{Β}
Ἔξεστι |
[2, 27] |
Ἕλλησι
διάξεις.
εἶ
γὰρ
μνήμων
|
καὶ |
φροντιστής,
καὶ
τὸ
ταλαίπωρον
ἔνεστιν
|
[2, 20] |
δ´
αὐτὸν
Ἀριστόξενος
ὁ
Σπινθάρου
|
καὶ |
χρηματίσασθαι.
τιθέντα
γοῦν
τὸ
βαλλόμενον |
[2, 40] |
θεοὺς
οὐ
νομίζων,
ἕτερα
δὲ
|
καινὰ |
δαιμόνια
εἰσηγούμενος·
ἀδικεῖ
δὲ
καὶ |
[2, 18] |
Μνησίλοχος
οὕτω
φησί·
Φρύγες
ἐστὶ
|
καινὸν |
δρᾶμα
τοῦτ´
Εὐριπίδου,
ᾧ
καὶ |
[2, 45] |
ἀρνεῖται,
περὶ
τούτων
αὐτὸς
λέγει,
|
καίπερ |
ἀνατιθεὶς
πάντα
Σωκράτει.
Φησὶ
δ´ |
[2, 28] |
σεμνοπροσωπεῖς.
καίτοι
ἐνίοτε
πρὸς
τοὺς
|
καιροὺς |
ἁρμοττόμενος
καὶ
λαμπρὰ
ἠμπίσχετο·
καθάπερ |
[2, 28] |
πόλλ´
ἀνέχει,
κἀν
ἡμῖν
σεμνοπροσωπεῖς.
|
καίτοι |
ἐνίοτε
πρὸς
τοὺς
καιροὺς
ἁρμοττόμενος |
[2, 45] |
διαλέγεται,
καθά
φησι
καὶ
Ξενοφῶν,
|
καίτοι |
περὶ
μόνων
τῶν
ἠθικῶν
ποιεῖσθαι
|
[2, 28] |
ὁδοῖς,
καὶ
τὠφθαλμὼ
παραβάλλεις,
κἀνυπόδητος
|
κακὰ |
πόλλ´
ἀνέχει,
κἀν
ἡμῖν
σεμνοπροσωπεῖς. |
[2, 21] |
ἐργαστηρίων
καὶ
ἐν
τῇ
ἀγορᾷ·
|
κἀκεῖνα |
δὲ
φάσκειν
ζητεῖν,
ὅττι
τοι |
[2, 35] |
εἰπόντα,
θάνατόν
σου
κατέγνωσαν
Ἀθηναῖοι,
|
κἀκείνων, |
εἶπεν,
ἡ
φύσις.
οἱ
δὲ |
[2, 31] |
σεμνὸν
ἔχειν,
πᾶν
δὲ
τοὐναντίον
|
κακόν. |
εἰπόντος
γοῦν
τινος
αὐτῷ
ὡς |
[2, 21] |
ζητεῖν,
ὅττι
τοι
ἐν
μεγάροισι
|
κακόν |
τ´
ἀγαθόν
τε
τέτυκται.
πολλάκις |
[2, 31] |
τὴν
ἐπιστήμην,
καὶ
ἓν
μόνον
|
κακόν, |
τὴν
ἀμαθίαν·
πλοῦτον
δὲ
καὶ
|
[2, 28] |
χλαῖνα
γένοιτο;
{Β.
τουτὶ
τὸ
|
κακὸν |
τῶν
σκυτοτόμων
κατ´
ἐπήρειαν
γεγένηται. |
[2, 35] |
δὲ
οὐχί;
πρὸς
τὸν
εἰπόντα,
|
κακῶς |
ὁ
δεῖνά
σε
λέγει,
καλῶς |
[2, 42] |
ἡμέρας
ἔπιε
τὸ
κώνειον,
πολλὰ
|
καλὰ |
κἀγαθὰ
διαλεχθείς,
ἃ
Πλάτων
ἐν |
[2, 41] |
ἔφη,
οὐ
γὰρ
καὶ
ἱμάτια
|
καλὰ |
καὶ
ὑποδήματα
εἴη
ἂν
ἐμοὶ |
[2, 34] |
αἰσχροί,
παιδείᾳ
τὴν
δυσείδειαν
ἐπικαλύπτοιεν.
|
~Καλέσας |
ἐπὶ
δεῖπνον
πλουσίους,
καὶ
τῆς |
[2, 45] |
ἑβδομηκοστῆς
πέμπτης
Ὀλυμπιάδος
ἐγεννήθη
ἐπὶ
|
Καλλιάδου. |
Δοκεῖ
δέ
μοι
καὶ
περὶ |
[2, 18] |
καὶ
πάλιν,
Εὐριπίδας
σωκρατογόμφους.
καὶ
|
Καλλίας |
Πεδήταις·
{Α}
Τί
δὴ
σὺ |
[2, 30] |
κουρέως
Μειδίου
ἀλεκτρυόνας
ἀντίον
τῶν
|
Καλλίου
|
πτερυξαμένους.
καὶ
αὐτὸν
Γλαυκωνίδης
ἠξίου |
[2, 31] |
τινας.
καὶ
ἐπῄνει
σχολὴν
ὡς
|
κάλλιστον |
κτημάτων,
καθὰ
καὶ
Ξενοφῶν
ἐν
|
[2, 24] |
κλαίουσιν
αὐτὸν
ἐπιπλῆξαι
καὶ
τοὺς
|
καλλίστους |
λόγους
ἐκείνους
δεδεμένον
διαθέσθαι.
Αὐτάρκης |
[2, 31] |
προσοδεύοιτο,
οὐχ
εἵλετο·
καὶ
τὸ
|
κάλλος |
ὑπερεῖδεν
Ἀλκιβιάδου
κατά
τινας.
καὶ
|
[2, 33] |
συνεχὲς
κατοπτρίζεσθαι,
ἵν´
εἰ
μὲν
|
καλοὶ |
εἶεν,
ἄξιοι
γίγνοιντο·
εἰ
δ´ |
[2, 35] |
κώνειον
πίεσθαι
Ἀπολλόδωρος
ἱμάτιον
ἐδίδου
|
καλόν, |
ἵν´
ἐν
ἐκείνῳ
ἀποθάνῃ.
καὶ |
[2, 41] |
δὲ
τοῦ
Λυσίου,
πῶς,
εἰ
|
καλός |
ἐστιν
ὁ
λόγος,
οὐκ
ἄν |
[2, 40] |
γράψαντος
ἀπολογίαν
αὐτῷ,
διαναγνοὺς
ἔφη,
|
καλὸς |
μὲν
ὁ
λόγος,
ὦ
Λυσία, |
[2, 35] |
κακῶς
ὁ
δεῖνά
σε
λέγει,
|
καλῶς |
γάρ,
ἔφη,
λέγειν
οὐκ
ἔμαθε. |
[2, 27] |
ἐν
τῇ
γνώμῃ,
κοὔτε
τι
|
κάμνεις |
οὔθ´
ἑστὼς
οὔτε
βαδίζων,
οὔτε |
[2, 37] |
μοι
ᾠὰ
καὶ
νεοττοὺς
τίκτουσι,
|
κἀμοί, |
φησί,
Ξανθίππη
παιδία
γεννᾷ.
ποτὲ |
[2, 28] |
παραβάλλεις,
κἀνυπόδητος
κακὰ
πόλλ´
ἀνέχει,
|
κἀν |
ἡμῖν
σεμνοπροσωπεῖς.
καίτοι
ἐνίοτε
πρὸς |
[2, 28] |
ταῖσιν
ὁδοῖς,
καὶ
τὠφθαλμὼ
παραβάλλεις,
|
κἀνυπόδητος |
κακὰ
πόλλ´
ἀνέχει,
κἀν
ἡμῖν |
[2, 28] |
ἥκεις
καὶ
σὺ
πρὸς
ἡμᾶς.
|
καρτερικός |
γ´
εἶ.
πόθεν
ἄν
σοι |
[2, 38] |
ἔπειτα
καὶ
Μέλητον
συνέπεισεν
ἀπενέγκασθαι
|
κατ´ |
αὐτοῦ
γραφὴν
ἀσεβείας
καὶ
τῶν |
[2, 28] |
τουτὶ
τὸ
κακὸν
τῶν
σκυτοτόμων
|
κατ´ |
ἐπήρειαν
γεγένηται.
{Α.
οὗτος
μέντοι |
[2, 23] |
ἀφ´
ἵππου
πεσόντα
ἐν
τῇ
|
~κατὰ |
Δήλιον
μάχῃ
διέσωσεν
ὑπολαβών.
ὅτε |
[2, 39] |
ἀληθῆ
τὸν
λόγον
τὸν
Πολυκράτους
|
κατὰ |
Σωκράτους·
ἐν
αὐτῷ
γάρ,
φησί, |
[2, 19] |
τὰς
σοφάς.
~Ἀκούσας
δὲ
Ἀναξαγόρου
|
κατά |
τινας,
ἀλλὰ
καὶ
Δάμωνος,
ὡς
|
[2, 42] |
Φαίδωνί
φησιν.
ἀλλὰ
καὶ
παιᾶνα
|
κατά |
τινας
ἐποίησεν,
οὗ
ἡ
ἀρχή· |
[2, 31] |
καὶ
τὸ
κάλλος
ὑπερεῖδεν
Ἀλκιβιάδου
|
κατά |
τινας.
καὶ
ἐπῄνει
σχολὴν
ὡς |
[2, 20] |
τοῦ
ἐργαστηρίου
καὶ
παιδεῦσαι
τῆς
|
κατὰ |
ψυχὴν
χάριτος
ἐρασθέντα
Δημήτριός
φησιν |
[2, 41] |
ἀναβάντων·
τοὺς
δὲ
δικαστὰς
ἐκβοῆσαι,
|
Κατάβα, |
κατάβα"
τουτέστι
κατάβηθι.
ὁ
δ´ |
[2, 41] |
τοὺς
δὲ
δικαστὰς
ἐκβοῆσαι,
Κατάβα,
|
κατάβα" |
τουτέστι
κατάβηθι.
ὁ
δ´
οὖν |
[2, 41] |
δικαστὰς
ἐκβοῆσαι,
Κατάβα,
κατάβα"
τουτέστι
|
κατάβηθι. |
ὁ
δ´
οὖν
κατεδικάσθη
διακοσίαις |
[2, 25] |
ἐδίδους
ἵν´
ἐμαυτῷ
~ὑποδήματα
ποιησαίμην,
|
καταγέλαστος |
ἂν
ἦν
λαβών.
πολλάκις
δ´ |
[2, 45] |
εἰς
Ἀθήνας
τά
τε
ἄλλα
|
καταγνῶναι |
τοῦ
Σωκράτους
καὶ
δὴ
καὶ
|
[2, 20] |
βίου
διελέχθη
καὶ
πρῶτος
φιλοσόφων
|
καταδικασθεὶς |
ἐτελεύτα.
φησὶ
δ´
αὐτὸν
Ἀριστόξενος |
[2, 19] |
ἐν
Διαδοχαῖς,
μετὰ
τὴν
ἐκείνου
|
καταδίκην |
διήκουσεν
Ἀρχελάου
τοῦ
φυσικοῦ·
οὗ |
[2, 47] |
εἶθ´
οὕτω
περὶ
Πλάτωνος,
ἐπεὶ
|
κατάρχει |
τῶν
δέκα
αἱρέσεων
καὶ
τὴν |
[2, 33] |
θαυμάζειν
τῶν
τὰς
λιθίνας
εἰκόνας
|
κατασκευαζομένων
|
τοῦ
μὲν
λίθου
προνοεῖν
ὅπως |
[2, 21] |
παρατίλλεσθαι,
τὸ
πλέον
τε
γελᾶσθαι
|
καταφρονούμενον· |
καὶ
πάντα
ταῦτα
φέρειν
ἀνεξικάκως. |
[2, 35] |
~πρὸς
τὸν
εἰπόντα,
θάνατόν
σου
|
κατέγνωσαν
|
Ἀθηναῖοι,
κἀκείνων,
εἶπεν,
ἡ
φύσις. |
[2, 42] |
σιτήσεως.
Καὶ
οἳ
θάνατον
αὐτοῦ
|
κατέγνωσαν, |
προσθέντες
ἄλλας
ψήφους
ὀγδοήκοντα.
καὶ |
[2, 43] |
μὲν
ἐφυγάδευσαν,
Μελήτου
δὲ
θάνατον
|
κατέγνωσαν. |
Σωκράτην
δὲ
χαλκῇ
εἰκόνι
ἐτίμησαν, |
[2, 41] |
τουτέστι
κατάβηθι.
ὁ
δ´
οὖν
|
κατεδικάσθη |
διακοσίαις
ὀγδοήκοντα
μιᾷ
πλείοσι
ψήφοις |
[2, 39] |
Πλάτων
ἐν
Ἀπολογίᾳ
τρεῖς
αὐτοῦ
|
κατηγορῆσαί
|
φασιν,
Ἄνυτον
καὶ
Λύκωνα
καὶ |
[2, 33] |
δὲ
καὶ
τοὺς
νέους
συνεχὲς
|
κατοπτρίζεσθαι, |
ἵν´
εἰ
μὲν
καλοὶ
εἶεν, |
[2, 30] |
δ´
οὐκ
ἂν
ὀνομάσαι
ὁπόσους
|
κέκτηται· |
οὕτως
ὀλιγώρως
ἔχειν
περὶ
αὐτούς. |
[2, 24] |
μὴ
εἶξαι
τοῖς
περὶ
Κριτίαν
|
κελεύουσι |
Λέοντα
τὸν
Σαλαμίνιον,
ἄνδρα
πλούσιον, |
[2, 35] |
δόξας
τινὰ
αὐτῷ
λέγειν,
ἤματί
|
κεν |
τριτάτῳ
Φθίην
ἐρίβωλον
ἵκοιο,
πρὸς |
[2, 36] |
ἔφη,
διὰ
τοῦ
τρίβωνος
τὴν
|
κενοδοξίαν. |
πρὸς
τὸν
εἰπόντα,
οὐ
σοὶ |
[2, 46] |
δὲ
Ξενοφάνης
ὁ
Κολοφώνιος·
καὶ
|
Κέρκωψ |
Ἡσιόδῳ
ζῶντι,
τελευτήσαντι
δὲ
ὁ |
[2, 20] |
χρηματίσασθαι.
τιθέντα
γοῦν
τὸ
βαλλόμενον
|
κέρμα |
ἀθροίζειν·
εἶτ´
ἀναλώσαντα
πάλιν
τιθέναι. |
[2, 24] |
εἱρκτῆς
μὴ
ἐθελῆσαι·
τοῖς
τε
|
κλαίουσιν |
αὐτὸν
ἐπιπλῆξαι
καὶ
τοὺς
καλλίστους |
[2, 42] |
Ἄπολλον
χαῖρε,
καὶ
Ἄρτεμι,
παῖδε
|
κλεεινώ. |
Διονυσόδωρος
δέ
φησι
μὴ
εἶναι |
[2, 43] |
Ἀθηναῖοι
δ´
εὐθὺς
μετέγνωσαν,
ὥστε
|
κλεῖσαι |
καὶ
παλαίστρας
καὶ
γυμνάσια.
καὶ |
[2, 28] |
μέντοι
πεινῶν
οὕτως
οὐπώποτ´
ἔτλη
|
κολακεῦσαι. |
τοῦτο
δ´
αὐτοῦ
τὸ
ὑπεροπτικὸν |
[2, 46] |
ζῶντι,
ἀποθανόντι
δὲ
Ξενοφάνης
ὁ
|
Κολοφώνιος· |
καὶ
Κέρκωψ
Ἡσιόδῳ
ζῶντι,
τελευτήσαντι |
[2, 22] |
πλὴν
Δηλίου
γέ
τινος
δεῖται
|
κολυμβητοῦ. |
Ἐπεμελεῖτο
δὲ
καὶ
σωμασκίας,
καὶ |
[2, 21] |
βιαιότερον
ἐν
ταῖς
ζητήσεσι
διαλεγόμενον
|
κονδυλίζεσθαι |
καὶ
παρατίλλεσθαι,
τὸ
πλέον
τε |
[2, 39] |
γάρ,
φησί,
μνημονεύει
τῶν
ὑπὸ
|
Κόνωνος |
τειχῶν
ἀνασταθέντων,
ἃ
γέγονεν
ἔτεσιν |
[2, 42] |
ἡ
ἀρχή·
Αἴσωπός
ποτ´
ἔλεξε
|
Κορίνθιον |
ἄστυ
νέμουσι
μὴ
κρίνειν
ἀρετὴν |
[2, 47] |
αὐτὸν
τῶν
λεγομένων
Σωκρατικῶν
οἱ
|
κορυφαιότατοι |
μὲν
Πλάτων,
Ξενοφῶν,
Ἀντισθένης·
τῶν |
[2, 30] |
τὸν
στρατηγόν,
δείξας
αὐτῷ
τοῦ
|
κουρέως |
Μειδίου
ἀλεκτρυόνας
ἀντίον
τῶν
Καλλίου
|
[2, 27] |
ταλαίπωρον
ἔνεστιν
ἐν
τῇ
γνώμῃ,
|
κοὔτε |
τι
κάμνεις
οὔθ´
ἑστὼς
οὔτε |
[2, 25] |
τοῦ
Μακεδόνος
καὶ
Σκόπα
τοῦ
|
Κρανωνίου |
καὶ
Εὐρυλόχου
τοῦ
Λαρισσαίου,
μήτε |
[2, 37] |
ἀλλ´
ὡς
ἐκεῖνοι,
φησί,
τούτων
|
κρατήσαντες |
ῥᾳδίως
τῶν
ἄλλων
περιγίνονται,
οὕτω |
[2, 33] |
τῇ
αὐτοῦ
εἰπόντος
περὶ
ἀρετῆς,
|
κράτιστον |
εἰκῆ
ταῦτ´
ἐᾶν
ἀφειμένα,
ἀναστὰς |
[2, 20] |
κωμῳδεῖ
ὡς
τὸν
ἥττω
λόγον
|
κρείττω |
ποιοῦντα.
καὶ
γὰρ
πρῶτος,
ὥς |
[2, 42] |
ἔλεξε
Κορίνθιον
ἄστυ
νέμουσι
μὴ
|
κρίνειν |
ἀρετὴν
λαοδίκῳ
σοφίῃ.
~Ὁ
μὲν |
[2, 41] |
ὑποδήματα
εἴη
ἂν
ἐμοὶ
ἀνάρμοστα.
|
Κρινομένου |
δ´
αὐτοῦ
φησιν
Ἰοῦστος
ὁ |
[2, 24] |
τοῦ
μὴ
εἶξαι
τοῖς
περὶ
|
Κριτίαν |
κελεύουσι
Λέοντα
τὸν
Σαλαμίνιον,
ἄνδρα |
[2, 20] |
ἀθροίζειν·
εἶτ´
ἀναλώσαντα
πάλιν
τιθέναι.
|
Κρίτωνα |
δ´
ἀναστῆσαι
αὐτὸν
ἀπὸ
τοῦ |
[2, 31] |
αἰχμαλωσίαν
ἐπ´
οἰκήματος
καθήμενον
προσέταξε
|
Κρίτωνι |
λυτρώσασθαι,
καὶ
φιλόσοφον
ἀπειργάσατο.
~Ἀλλὰ |
[2, 46] |
ὁ
τερατοσκόπος,
ὡς
Πυθαγόρᾳ
Κύλων
|
Κροτωνιάτης· |
καὶ
Σύαγρος
Ὁμήρῳ
ζῶντι,
ἀποθανόντι |
[2, 31] |
καὶ
ἐπῄνει
σχολὴν
ὡς
κάλλιστον
|
κτημάτων, |
καθὰ
καὶ
Ξενοφῶν
ἐν
Συμποσίῳ |
[2, 46] |
Ἀντιφῶν
ὁ
τερατοσκόπος,
ὡς
Πυθαγόρᾳ
|
Κύλων |
Κροτωνιάτης·
καὶ
Σύαγρος
Ὁμήρῳ
ζῶντι, |
[2, 47] |
εἶτα
περὶ
Ἀντισθένους
ἐν
τοῖς
|
κυνικοῖς, |
ἔπειτα
περὶ
τῶν
Σωκρατικῶν,
εἶθ´ |
[2, 23] |
γὰρ
οὐκ
ἐνῆν
τοῦ
πολέμου
|
κωλύοντος. |
ὅτε
καὶ
μεῖναι
νυκτὸς
ὅλης |
[2, 36] |
πρόσεστι
ταῦτα.
ἔλεγε
δὲ
τοῖς
|
κωμικοῖς
|
δεῖν
ἐπίτηδες
ἑαυτὸν
διδόναι·
εἰ |
[2, 20] |
φησι
Ξενοφῶν
καὶ
Ἀριστοφάνης
αὐτὸν
|
κωμῳδεῖ |
ὡς
τὸν
ἥττω
λόγον
κρείττω |
[2, 27] |
δ´
ἐνέσται
καὶ
παρὰ
τῶν
|
κωμῳδοποιῶν |
λαβεῖν,
οἳ
λανθάνουσιν
ἑαυτοὺς
δι´ |
[2, 46] |
ἡ
σοφίη.
πρὸς
γὰρ
Ἀθηναίων
|
κώνειον |
ἁπλῶς
σὺ
ἐδέξω·
αὐτοὶ
δ´ |
[2, 35] |
ἀποθανοῦμαι.
μέλλοντί
τε
αὐτῷ
τὸ
|
κώνειον |
πίεσθαι
Ἀπολλόδωρος
ἱμάτιον
ἐδίδου
καλόν, |
[2, 42] |
οὐ
πολλὰς
ἡμέρας
ἔπιε
τὸ
|
κώνειον, |
πολλὰ
καλὰ
κἀγαθὰ
διαλεχθείς,
ἃ |
[2, 47] |
ἕτερος
ἐπιγραμμάτων
ποιητής·
καὶ
ὁ
|
Κῷος, |
ἐπικλήσεις
θεῶν
γεγραφώς.
|
[2, 46] |
Ξενοφάνης·
καὶ
Πινδάρῳ
Ἀμφιμένης
ὁ
|
Κῷος· |
Θάλητι
δὲ
Φερεκύδης
καὶ
Βίαντι |