Livre, Par. |
[2, 22] |
τὴν
δόξαν
αὐτούς,
ἀλλ´
ὥστε
|
τὸ |
ἀληθὲς
ἐκμαθεῖν
πειρᾶσθαι.
φασὶ
δ´ |
[2, 29] |
ἀδελφὸν
θέλοντα
πολιτεύεσθαι
ἀπέστησε
διὰ
|
τὸ |
ἀπείρως
ἔχειν,
ὥς
φησι
Ξενοφῶν· |
[2, 20] |
Σπινθάρου
καὶ
χρηματίσασθαι.
τιθέντα
γοῦν
|
τὸ |
βαλλόμενον
κέρμα
ἀθροίζειν·
εἶτ´
ἀναλώσαντα
|
[2, 41] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῶν
ἐπὶ
|
τὸ |
βῆμα
ἀναβάντων·
τοὺς
δὲ
δικαστὰς |
[2, 41] |
τῷ
Στέμματι
Πλάτωνα
ἀναβῆναι
ἐπὶ
|
τὸ |
βῆμα
καὶ
εἰπεῖν,
νεώτατος
ὤν, |
[2, 32] |
φησίν.
ἔλεγε
δὲ
καὶ
προσημαίνειν
|
τὸ |
δαιμόνιον
τὰ
μέλλοντα
αὐτῷ·
τό |
[2, 22] |
πλὴν
εἰ
μὴ
στρατεύεσθαι
ἔδει.
|
τὸ |
δὲ
λοιπὸν
αὐτόθι
μένων
φιλονεικότερον
|
[2, 36] |
οὐκ
ἔμαθε.
~στρέψαντος
δὲ
Ἀντισθένους
|
τὸ |
διερρωγὸς
τοῦ
τρίβωνος
εἰς
τοὐμφανές, |
[2, 35] |
καὶ
ὅς,
τί
δέ,
ἔφη,
|
τὸ |
ἐμὸν
ἱμάτιον
ἐμβιῶναι
μὲν
ἐπιτήδειον, |
[2, 22] |
φασὶ
δ´
Εὐριπίδην
αὐτῷ
δόντα
|
τὸ |
Ἡρακλείτου
σύγγραμμα
ἐρέσθαι,
τί
δοκεῖ; |
[2, 28] |
σοι
χλαῖνα
γένοιτο;
{Β.
τουτὶ
|
τὸ |
κακὸν
τῶν
σκυτοτόμων
κατ´
ἐπήρειαν |
[2, 31] |
αὐτῶν
προσοδεύοιτο,
οὐχ
εἵλετο·
καὶ
|
τὸ |
κάλλος
ὑπερεῖδεν
Ἀλκιβιάδου
κατά
τινας. |
[2, 35] |
τρίτην
ἀποθανοῦμαι.
μέλλοντί
τε
αὐτῷ
|
τὸ |
κώνειον
πίεσθαι
Ἀπολλόδωρος
ἱμάτιον
ἐδίδου |
[2, 42] |
μετ´
οὐ
πολλὰς
ἡμέρας
ἔπιε
|
τὸ |
κώνειον,
πολλὰ
καλὰ
κἀγαθὰ
διαλεχθείς, |
[2, 26] |
φασὶ
γὰρ
βουληθέντας
Ἀθηναίους
διὰ
|
τὸ |
λειπανδρεῖν
συναυξῆσαι
τὸ
πλῆθος,
ψηφίσασθαι |
[2, 30] |
ταώ.
Ἔλεγε
δὲ
ὡς
θαῦμα
|
τὸ |
μὲν
ἕκαστον
εἰπεῖν
ἂν
ῥᾳδίως |
[2, 27] |
προσδεῖσθαι·
καὶ
ἥδιστα
πίνων
ἥκιστα
|
τὸ |
μὴ
παρὸν
ποτὸν
ἀναμένειν·
καὶ |
[2, 32] |
ποτε
ἐρωτηθείς,
τίς
ἀρετὴ
νέου,
|
τὸ |
μηδὲν
ἄγαν,
εἶπεν.
ἔφασκέ
τε |
[2, 34] |
δὲ
ἐσθίειν
ἵνα
ζῴη.
πρὸς
|
τὸ |
οὐκ
ἀξιόλογον
πλῆθος
ἔφασκεν
ὅμοιον |
[2, 37] |
ἐμαρτυρήθη,
Χαιρεφῶντι
ἀνελούσης
ἐκεῖνο
δὴ
|
τὸ |
περιφερόμενον.
ἀνδρῶν
ἁπάντων
Σωκράτης
σοφώτατος. |
[2, 40] |
γ´
ἐμοί.
δηλαδὴ
γὰρ
ἦν
|
τὸ |
πλέον
δικανικὸς
ἢ
ἐμφιλόσοφος.
~εἰπόντος |
[2, 21] |
ζητήσεσι
διαλεγόμενον
κονδυλίζεσθαι
καὶ
παρατίλλεσθαι,
|
τὸ |
πλέον
τε
γελᾶσθαι
καταφρονούμενον·
καὶ |
[2, 26] |
Ἀθηναίους
διὰ
τὸ
λειπανδρεῖν
συναυξῆσαι
|
τὸ |
πλῆθος,
ψηφίσασθαι
γαμεῖν
μὲν
ἀστὴν |
[2, 27] |
γὰρ
μνήμων
καὶ
φροντιστής,
καὶ
|
τὸ |
ταλαίπωρον
ἔνεστιν
ἐν
τῇ
γνώμῃ, |
[2, 28] |
ἔτλη
κολακεῦσαι.
τοῦτο
δ´
αὐτοῦ
|
τὸ |
ὑπεροπτικὸν
καὶ
μεγαλόφρον
ἐμφαίνει
καὶ
|