Livre, Par. |
[2, 28] |
καὶ
σὺ
πρὸς
ἡμᾶς.
καρτερικός
|
γ´ |
εἶ.
πόθεν
ἄν
σοι
χλαῖνα |
[2, 40] |
ὦ
Λυσία,
οὐ
μὴν
ἁρμόττων
|
γ´ |
ἐμοί.
δηλαδὴ
γὰρ
ἦν
τὸ |
[2, 26] |
λειπανδρεῖν
συναυξῆσαι
τὸ
πλῆθος,
ψηφίσασθαι
|
γαμεῖν |
μὲν
ἀστὴν
μίαν,
παιδοποιεῖσθαι
δὲ |
[2, 46] |
καὶ
θεὸς
ἡ
σοφίη.
πρὸς
|
γὰρ |
Ἀθηναίων
κώνειον
ἁπλῶς
σὺ
ἐδέξω· |
[2, 18] |
{Β}
Ἔξεστι
γάρ
μοι·
Σωκράτης
|
γὰρ |
αἴτιος.
Ἀριστοφάνης
Νεφέλαις·
Εὐριπίδῃ
δ´ |
[2, 26] |
καὶ
Ἱερώνυμος
ὁ
Ῥόδιος.
φασὶ
|
γὰρ |
βουληθέντας
Ἀθηναίους
διὰ
τὸ
λειπανδρεῖν |
[2, 34] |
αἰδουμένης
ἔφη,
θάρρει·
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
εἶεν
μέτριοι,
συμπεριενεχθεῖεν
ἄν·
εἰ |
[2, 42] |
ἔφη
δραχμὰς
ἀποτίσειν.
~Εὐβουλίδης
μὲν
|
γὰρ |
ἑκατόν
φησιν
ὁμολογῆσαι·
θορυβησάντων
δὲ |
[2, 44] |
καὶ
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεύς.
ἔνιοι
|
γὰρ |
ἑξήκοντα
ἐτῶν
τελευτῆσαι
αὐτόν
φασιν. |
[2, 40] |
τοῦτον
εἶχε
τὸν
τρόπον·
ἀνακεῖται
|
γὰρ |
ἔτι
καὶ
νῦν,
φησὶ
Φαβωρῖνος, |
[2, 35] |
ὁ
δεῖνά
σε
λέγει,
καλῶς
|
γάρ, |
ἔφη,
λέγειν
οὐκ
ἔμαθε.
~στρέψαντος |
[2, 40] |
μὴν
ἁρμόττων
γ´
ἐμοί.
δηλαδὴ
|
γὰρ |
ἦν
τὸ
πλέον
δικανικὸς
ἢ |
[2, 29] |
δὲ
ἠθικώτατον
ἐποίησε
προτρέψας.
ἦν
|
γὰρ |
ἱκανὸς
ἀπὸ
τῶν
πραγμάτων
τοὺς |
[2, 19] |
μυκτὴρ
ῥητορόμυκτος,
ὑπαττικὸς
εἰρωνευτής.
ἦν
|
γὰρ |
καὶ
ἐν
τοῖς
ῥητορικοῖς
δεινός, |
[2, 41] |
ἄν
σοι
ἁρμόττοι;
ἔφη,
οὐ
|
γὰρ |
καὶ
ἱμάτια
καλὰ
καὶ
ὑποδήματα |
[2, 27] |
καὶ
τοῖς
Ἕλλησι
διάξεις.
εἶ
|
γὰρ |
μνήμων
καὶ
φροντιστής,
καὶ
τὸ |
[2, 18] |
φρονεῖς
οὕτω
μέγα;
{Β}
Ἔξεστι
|
γάρ |
μοι·
Σωκράτης
γὰρ
αἴτιος.
Ἀριστοφάνης |
[2, 43] |
καὶ
ἐπὶ
πλείστων
ὅσων.
καὶ
|
γὰρ |
Ὅμηρον
καθά
φησιν
Ἡρακλείδης,
πεντήκοντα |
[2, 46] |
ὤν,
ὦ
Σώκρατες·
ἦ
σε
|
γὰρ |
ὄντως
καὶ
σοφὸν
εἶπε
θεός, |
[2, 36] |
ὁ
δεῖνα;
οὐχί,
ἔφη·
ἐμοὶ
|
γὰρ |
οὐ
πρόσεστι
ταῦτα.
ἔλεγε
δὲ |
[2, 38] |
τῷ
Πλάτωνός
ἐστι
Μένωνι.
οὗτος
|
γὰρ |
οὐ
φέρων
τὸν
ὑπὸ
Σωκράτους |
[2, 23] |
εἰς
Ποτίδαιαν
διὰ
θαλάττης·
πεζῇ
|
γὰρ |
οὐκ
ἐνῆν
τοῦ
πολέμου
κωλύοντος. |
[2, 20] |
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιοῦντα.
καὶ
|
γὰρ |
πρῶτος,
ὥς
φησι
Φαβωρῖνος
ἐν
|
[2, 36] |
ἐπίτηδες
ἑαυτὸν
διδόναι·
εἰ
μὲν
|
γάρ |
τι
τῶν
προσόντων
λέξειαν,
διορθώσονται· |
[2, 39] |
Πολυκράτους
κατὰ
Σωκράτους·
ἐν
αὐτῷ
|
γάρ, |
φησί,
μνημονεύει
τῶν
ὑπὸ
Κόνωνος |
[2, 30] |
χρῆσθαι,
ἀνθρώποις
δὲ
οὐδαμῶς.
ἄχρηστον
|
γὰρ |
ᾤετο
εἶναι
τὴν
περὶ
ταῦτα |
[2, 45] |
φυσικῶν
ὁ
Σωκράτης
διειλέχθαι·
ὅπου
|
γε |
καὶ
περὶ
προνοίας
τινὰ
διαλέγεται, |
[2, 22] |
ἃ
μὴ
συνῆκα·
πλὴν
Δηλίου
|
γέ |
τινος
δεῖται
κολυμβητοῦ.
Ἐπεμελεῖτο
δὲ |
[2, 28] |
κακὸν
τῶν
σκυτοτόμων
κατ´
ἐπήρειαν
|
γεγένηται. |
{Α.
οὗτος
μέντοι
πεινῶν
οὕτως |
[2, 47] |
ἀκολουθία
τοῦτον
ἐχέτω
τὸν
τρόπον.
|
Γέγονε |
δὲ
καὶ
ἕτερος
Σωκράτης,
ἱστορικός, |
[2, 39] |
ὑπὸ
Κόνωνος
τειχῶν
ἀνασταθέντων,
ἃ
|
γέγονεν
|
ἔτεσιν
ἓξ
τῆς
τοῦ
Σωκράτους |
[2, 44] |
ἔτει
τῆς
ἐνενηκοστῆς
πέμπτης
Ὀλυμπιάδος,
|
γεγονὼς |
ἐτῶν
ἑβδομήκοντα.
ταὐτά
φησι
καὶ |
[2, 47] |
καὶ
ὁ
Κῷος,
ἐπικλήσεις
θεῶν
|
γεγραφώς. |
|
[2, 47] |
ἕτερος
Σωκράτης,
ἱστορικός,
περιήγησιν
Ἄργους
|
γεγραφώς· |
καὶ
ἄλλος
περιπατητικός,
Βιθυνός·
καὶ |
[2, 21] |
καὶ
παρατίλλεσθαι,
τὸ
πλέον
τε
|
γελᾶσθαι |
καταφρονούμενον·
καὶ
πάντα
ταῦτα
φέρειν |
[2, 33] |
ἐᾶν
ἀφειμένα,
ἀναστὰς
ἐξῆλθε,
φήσας
|
γελοῖον |
εἶναι
ἀνδράποδον
μὲν
μὴ
εὑρισκόμενον |
[2, 26] |
μὲν
Ξανθίππην,
ἐξ
ἧς
αὐτῷ
|
γενέσθαι |
Λαμπροκλέα·
δευτέραν
δὲ
Μυρτώ,
τὴν |
[2, 26] |
καὶ
ἄπροικον
λαβεῖν,
ἐξ
ἧς
|
γενέσθαι |
Σωφρονίσκον
καὶ
Μενέξενον.
οἱ
δὲ |
[2, 31] |
ἂν
γενναῖον
ἐκ
δυεῖν
Ἀθηναίων
|
γενέσθαι; |
Φαίδωνα
δὲ
δι´
αἰχμαλωσίαν
ἐπ´ |
[2, 44] |
πόλιν
καὶ
τὴν
Ἄρτεμιν
Δήλιοι
|
γενέσθαι
|
φασίν.
ἐτελεύτησε
δὲ
τῷ
πρώτῳ |
[2, 19] |
τοῦ
φυσικοῦ·
οὗ
καὶ
παιδικὰ
|
γενέσθαι |
φησὶν
Ἀριστόξενος.
Δοῦρις
δὲ
καὶ |
[2, 37] |
τίκτουσι,
κἀμοί,
φησί,
Ξανθίππη
παιδία
|
γεννᾷ. |
ποτὲ
αὐτῆς
ἐν
ἀγορᾷ
καὶ
|
[2, 22] |
δὲ
φάναι,
ἃ
μὲν
συνῆκα,
|
γενναῖα· |
οἶμαι
δὲ
καὶ
ἃ
μὴ |
[2, 31] |
δ´
ᾤου,
ἔφη,
οὕτως
ἂν
|
γενναῖον |
ἐκ
δυεῖν
Ἀθηναίων
γενέσθαι;
Φαίδωνα |
[2, 28] |
εἶ.
πόθεν
ἄν
σοι
χλαῖνα
|
γένοιτο; |
{Β.
τουτὶ
τὸ
κακὸν
τῶν |
[2, 25] |
οὕτως
ὥστε
πολλάκις
Ἀθήνησι
λοιμῶν
|
γενομένων
|
μόνος
οὐκ
ἐνόσησε.
~Φησὶ
δ´ |
[2, 32] |
ἄγαν,
εἶπεν.
ἔφασκέ
τε
δεῖν
|
γεωμετρεῖν
|
μέχρι
ἄν
τις
μέτρῳ
δύνηται |
[2, 33] |
οὕτως
ἐᾶν
ἀπολωλέναι.
ἐρωτηθεὶς
πότερον
|
γήμαι |
ἢ
μή,
ἔφη,
ὃ
ἂν |
[2, 26] |
καὶ
Μενέξενον.
οἱ
δὲ
προτέραν
|
γῆμαι |
τὴν
Μυρτώ
φασιν·
ἔνιοι
δὲ |
[2, 32] |
μέχρι
ἄν
τις
μέτρῳ
δύνηται
|
γῆν |
παραλαβεῖν
καὶ
παραδοῦναι.
~Εὐριπίδου
δ´ |
[2, 32] |
~Ἀλλὰ
καὶ
λυρίζειν
ἐμάνθανεν
ἤδη
|
γηραιός, |
μηδὲν
λέγων
ἄτοπον
εἶναι
ἅ |
[2, 33] |
εἰ
μὲν
καλοὶ
εἶεν,
ἄξιοι
|
γίγνοιντο· |
εἰ
δ´
αἰσχροί,
παιδείᾳ
τὴν |
[2, 29] |
που
καὶ
Ξενοφῶν
εἴρηκε.
καὶ
|
Γλαύκωνα |
μὲν
τὸν
Πλάτωνος
ἀδελφὸν
θέλοντα |
[2, 30] |
τῶν
Καλλίου
πτερυξαμένους.
καὶ
αὐτὸν
|
Γλαυκωνίδης |
ἠξίου
τῇ
πόλει
περιποιεῖν
καθάπερ |
[2, 30] |
ᾤετο
εἶναι
τὴν
περὶ
ταῦτα
|
γλισχρολογίαν, |
ὡς
καὶ
Πλάτων
ἐν
Εὐθυδήμῳ |
[2, 21] |
ἐρασθέντα
Δημήτριός
φησιν
ὁ
Βυζάντιος.
|
~γνόντα |
δὲ
τὴν
φυσικὴν
θεωρίαν
μηδὲν |
[2, 27] |
τὸ
ταλαίπωρον
ἔνεστιν
ἐν
τῇ
|
γνώμῃ, |
κοὔτε
τι
κάμνεις
οὔθ´
ἑστὼς |
[2, 37] |
καὶ
θοἰμάτιον
περιελομένης
συνεβούλευον
οἱ
|
γνώριμοι |
χερσὶν
ἀμύνασθαι·
νὴ
Δί´,
εἶπεν, |
[2, 22] |
σωμασκίας,
καὶ
ἦν
εὐέκτης.
ἐστρατεύσατο
|
γοῦν |
εἰς
Ἀμφίπολιν·
καὶ
Ξενοφῶντα
ἀφ´ |
[2, 31] |
πᾶν
δὲ
τοὐναντίον
κακόν.
εἰπόντος
|
γοῦν |
τινος
αὐτῷ
ὡς
εἴη
Ἀντισθένης |
[2, 20] |
ὁ
Σπινθάρου
καὶ
χρηματίσασθαι.
τιθέντα
|
γοῦν |
τὸ
βαλλόμενον
κέρμα
ἀθροίζειν·
εἶτ´ |
[2, 38] |
Μέλητον
συνέπεισεν
ἀπενέγκασθαι
κατ´
αὐτοῦ
|
γραφὴν |
ἀσεβείας
καὶ
τῶν
νέων
διαφθορᾶς. |
[2, 38] |
διαφθορᾶς.
Ἀπηνέγκατο
μὲν
οὖν
τὴν
|
γραφὴν |
ὁ
Μέλητος,
εἶπε
δὲ
τὴν
|
[2, 29] |
φησίν.
Εὐθύφρονα
δὲ
τῷ
πατρὶ
|
γραψάμενον |
ξενοκτονίας
δίκην
περὶ
ὁσίου
τινὰ |
[2, 40] |
ὁ
δ´
οὖν
φιλόσοφος,
Λυσίου
|
γράψαντος |
ἀπολογίαν
αὐτῷ,
διαναγνοὺς
ἔφη,
καλὸς |
[2, 43] |
ὥστε
κλεῖσαι
καὶ
παλαίστρας
καὶ
|
γυμνάσια. |
καὶ
τοὺς
μὲν
ἐφυγάδευσαν,
Μελήτου |
[2, 32] |
εὐεξίᾳ
λυσιτελεῖν
ἡγούμενος
τὴν
τοιαύτην
|
γυμνασίαν, |
ὡς
καὶ
Ξενοφῶν
ἐν
Συμποσίῳ |
[2, 26] |
ἐνόσησε.
~Φησὶ
δ´
Ἀριστοτέλης
δύο
|
γυναῖκας |
αὐτὸν
ἀγαγέσθαι·
προτέραν
μὲν
Ξανθίππην, |
[2, 37] |
εὖ
Ξανθίππη;
ἔλεγε
συνεῖναι
τραχείᾳ
|
γυναικὶ |
καθάπερ
οἱ
ἱππικοὶ
θυμοειδέσιν
ἵπποις. |
[2, 35] |
δὲ
τοῦτ´
Ἀναξαγόραν
φασίν.
τῆς
|
γυναικὸς |
εἰπούσης,
ἀδίκως
ἀποθνήσκεις,
σὺ
δέ, |