Livre, Par. |
[2, 46] |
καὶ
θεὸς
ἡ
σοφίη.
πρὸς
|
γὰρ |
Ἀθηναίων
κώνειον
ἁπλῶς
σὺ
ἐδέξω· |
[2, 18] |
{Β}
Ἔξεστι
γάρ
μοι·
Σωκράτης
|
γὰρ |
αἴτιος.
Ἀριστοφάνης
Νεφέλαις·
Εὐριπίδῃ
δ´ |
[2, 26] |
καὶ
Ἱερώνυμος
ὁ
Ῥόδιος.
φασὶ
|
γὰρ |
βουληθέντας
Ἀθηναίους
διὰ
τὸ
λειπανδρεῖν |
[2, 34] |
αἰδουμένης
ἔφη,
θάρρει·
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
εἶεν
μέτριοι,
συμπεριενεχθεῖεν
ἄν·
εἰ |
[2, 42] |
ἔφη
δραχμὰς
ἀποτίσειν.
~Εὐβουλίδης
μὲν
|
γὰρ |
ἑκατόν
φησιν
ὁμολογῆσαι·
θορυβησάντων
δὲ |
[2, 44] |
καὶ
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεύς.
ἔνιοι
|
γὰρ |
ἑξήκοντα
ἐτῶν
τελευτῆσαι
αὐτόν
φασιν. |
[2, 40] |
τοῦτον
εἶχε
τὸν
τρόπον·
ἀνακεῖται
|
γὰρ |
ἔτι
καὶ
νῦν,
φησὶ
Φαβωρῖνος, |
[2, 40] |
μὴν
ἁρμόττων
γ´
ἐμοί.
δηλαδὴ
|
γὰρ |
ἦν
τὸ
πλέον
δικανικὸς
ἢ |
[2, 29] |
δὲ
ἠθικώτατον
ἐποίησε
προτρέψας.
ἦν
|
γὰρ |
ἱκανὸς
ἀπὸ
τῶν
πραγμάτων
τοὺς |
[2, 19] |
μυκτὴρ
ῥητορόμυκτος,
ὑπαττικὸς
εἰρωνευτής.
ἦν
|
γὰρ |
καὶ
ἐν
τοῖς
ῥητορικοῖς
δεινός, |
[2, 41] |
ἄν
σοι
ἁρμόττοι;
ἔφη,
οὐ
|
γὰρ |
καὶ
ἱμάτια
καλὰ
καὶ
ὑποδήματα |
[2, 27] |
καὶ
τοῖς
Ἕλλησι
διάξεις.
εἶ
|
γὰρ |
μνήμων
καὶ
φροντιστής,
καὶ
τὸ |
[2, 43] |
καὶ
ἐπὶ
πλείστων
ὅσων.
καὶ
|
γὰρ |
Ὅμηρον
καθά
φησιν
Ἡρακλείδης,
πεντήκοντα |
[2, 46] |
ὤν,
ὦ
Σώκρατες·
ἦ
σε
|
γὰρ |
ὄντως
καὶ
σοφὸν
εἶπε
θεός, |
[2, 36] |
ὁ
δεῖνα;
οὐχί,
ἔφη·
ἐμοὶ
|
γὰρ |
οὐ
πρόσεστι
ταῦτα.
ἔλεγε
δὲ |
[2, 38] |
τῷ
Πλάτωνός
ἐστι
Μένωνι.
οὗτος
|
γὰρ |
οὐ
φέρων
τὸν
ὑπὸ
Σωκράτους |
[2, 23] |
εἰς
Ποτίδαιαν
διὰ
θαλάττης·
πεζῇ
|
γὰρ |
οὐκ
ἐνῆν
τοῦ
πολέμου
κωλύοντος. |
[2, 20] |
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιοῦντα.
καὶ
|
γὰρ |
πρῶτος,
ὥς
φησι
Φαβωρῖνος
ἐν
|
[2, 30] |
χρῆσθαι,
ἀνθρώποις
δὲ
οὐδαμῶς.
ἄχρηστον
|
γὰρ |
ᾤετο
εἶναι
τὴν
περὶ
ταῦτα |