Livre, Par. |
[2, 33] |
καλοὶ
εἶεν,
ἄξιοι
γίγνοιντο·
εἰ
|
δ´ |
αἰσχροί,
παιδείᾳ
τὴν
δυσείδειαν
ἐπικαλύπτοιεν. |
[2, 33] |
προνοεῖν
ὅπως
ὁμοιότατος
ἔσται,
αὑτῶν
|
δ´ |
ἀμελεῖν,
ὡς
μὴ
ὁμοίους
τῷ |
[2, 29] |
Συμποσίῳ
παρ´
Ἀγάθωνα
βαδίζων.
~Ἱκανὸς
|
δ´ |
ἀμφότερα
ἦν,
καὶ
προτρέψαι
καὶ |
[2, 20] |
εἶτ´
ἀναλώσαντα
πάλιν
τιθέναι.
Κρίτωνα
|
δ´ |
ἀναστῆσαι
αὐτὸν
ἀπὸ
τοῦ
ἐργαστηρίου |
[2, 40] |
καὶ
ἔστιν
οὕτως
ἔχον.
~Ἡ
|
δ´ |
ἀντωμοσία
τῆς
δίκης
τοῦτον
εἶχε |
[2, 19] |
ἐν
τοῖς
Σίλλοις
εἰπεῖν·
ἐκ
|
δ´ |
ἄρα
τῶν
ἀπέκλινεν
ὁ
λαξόος, |
[2, 25] |
ἐκεῖνα
ἀνεφθέγγετο
τὰ
ἰαμβεῖα·
τὰ
|
δ´ |
ἀργυρώματ´
ἐστὶν
ἥ
τε
πορφύρα
|
[2, 26] |
γενομένων
μόνος
οὐκ
ἐνόσησε.
~Φησὶ
|
δ´ |
Ἀριστοτέλης
δύο
γυναῖκας
αὐτὸν
ἀγαγέσθαι· |
[2, 45] |
καίπερ
ἀνατιθεὶς
πάντα
Σωκράτει.
Φησὶ
|
δ´ |
Ἀριστοτέλης
μάγον
τινὰ
ἐλθόντα
ἐκ |
[2, 20] |
πρῶτος
φιλοσόφων
καταδικασθεὶς
ἐτελεύτα.
φησὶ
|
δ´ |
αὐτὸν
Ἀριστόξενος
ὁ
Σπινθάρου
καὶ |
[2, 28] |
οὕτως
οὐπώποτ´
ἔτλη
κολακεῦσαι.
τοῦτο
|
δ´ |
αὐτοῦ
τὸ
ὑπεροπτικὸν
καὶ
μεγαλόφρον |
[2, 41] |
εἴη
ἂν
ἐμοὶ
ἀνάρμοστα.
Κρινομένου
|
δ´ |
αὐτοῦ
φησιν
Ἰοῦστος
ὁ
Τιβεριεὺς |
[2, 25] |
καταγέλαστος
ἂν
ἦν
λαβών.
πολλάκις
|
δ´ |
ἀφορῶν
εἰς
τὰ
πλήθη
τῶν |
[2, 39] |
πάντα
Λύκων
ὁ
δημαγωγός.
~Ἀντισθένης
|
δ´ |
ἐν
ταῖς
τῶν
Φιλοσόφων
Διαδοχαῖς |
[2, 33] |
γῆν
παραλαβεῖν
καὶ
παραδοῦναι.
~Εὐριπίδου
|
δ´ |
ἐν
τῇ
αὐτοῦ
εἰπόντος
περὶ |
[2, 28] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀνοήτων.
~Ἀμειψίας
|
δ´ |
ἐν
τρίβωνι
παράγων
αὐτὸν
φησὶν |
[2, 27] |
δεόμενος
ἔγγιστα
εἶναι
θεῶν.
τοῦτο
|
δ´ |
ἐνέσται
καὶ
παρὰ
τῶν
κωμῳδοποιῶν |
[2, 46] |
κώνειον
ἁπλῶς
σὺ
ἐδέξω·
αὐτοὶ
|
δ´ |
ἐξέπιον
τοῦτο
τεῷ
στόματι.
Τούτῳ |
[2, 43] |
αὐθημερὸν
ἐξεκήρυξαν
Ἡρακλεῶται.
οὐ
μόνον
|
δ´ |
ἐπὶ
Σωκράτους
Ἀθηναῖοι
πεπόνθασι
τοῦτο, |
[2, 43] |
οὖν
ἐξ
ἀνθρώπων
ἦν·
Ἀθηναῖοι
|
δ´ |
εὐθὺς
μετέγνωσαν,
ὥστε
κλεῖσαι
καὶ |
[2, 30] |
ὀλιγώρως
ἔχειν
περὶ
αὐτούς.
ὁρῶν
|
δ´ |
Εὐκλείδην
ἐσπουδακότα
περὶ
τοὺς
ἐριστικοὺς |
[2, 22] |
τὸ
ἀληθὲς
ἐκμαθεῖν
πειρᾶσθαι.
φασὶ
|
δ´ |
Εὐριπίδην
αὐτῷ
δόντα
τὸ
Ἡρακλείτου |
[2, 45] |
ἐτῶν
τελευτῆσαι
αὐτόν
φασιν.
~ἀμφότεροι
|
δ´ |
ἤκουσαν
Ἀναξαγόρου,
καὶ
οὗτος
καὶ |
[2, 27] |
τοῦτο
ποιῆσαι
καὶ
Σωκράτην.
~Ἦν
|
δ´ |
ἱκανὸς
καὶ
τῶν
σκωπτόντων
αὐτὸν |
[2, 18] |
γὰρ
αἴτιος.
Ἀριστοφάνης
Νεφέλαις·
Εὐριπίδῃ
|
δ´ |
ὁ
τὰς
τραγῳδίας
ποιῶν
τὰς |
[2, 36] |
τῶν
προσόντων
λέξειαν,
διορθώσονται·
εἰ
|
δ´ |
οὔ,
οὐδὲν
πρὸς
ἡμᾶς.
πρὸς |
[2, 30] |
ἂν
ῥᾳδίως
ὅσα
ἔχει,
φίλους
|
δ´ |
οὐκ
ἂν
ὀνομάσαι
ὁπόσους
κέκτηται· |
[2, 41] |
Κατάβα,
κατάβα"
τουτέστι
κατάβηθι.
ὁ
|
δ´ |
οὖν
κατεδικάσθη
διακοσίαις
ὀγδοήκοντα
μιᾷ |
[2, 40] |
νέους
διαφθείρων.
τίμημα
θάνατος.
ὁ
|
δ´ |
οὖν
φιλόσοφος,
Λυσίου
γράψαντος
ἀπολογίαν
|
[2, 33] |
μὴ
εὑρισκόμενον
ἀξιοῦν
ζητεῖν,
ἀρετὴν
|
δ´ |
οὕτως
ἐᾶν
ἀπολωλέναι.
ἐρωτηθεὶς
πότερον |
[2, 31] |
εἴη
Ἀντισθένης
μητρὸς
Θρᾴττης,
σὺ
|
δ´
|
ᾤου,
ἔφη,
οὕτως
ἂν
γενναῖον |
[2, 40] |
οὐ
νομίζων,
ἕτερα
δὲ
καινὰ
|
δαιμόνια
|
εἰσηγούμενος·
ἀδικεῖ
δὲ
καὶ
τοὺς |
[2, 32] |
ἔλεγε
δὲ
καὶ
προσημαίνειν
τὸ
|
δαιμόνιον |
τὰ
μέλλοντα
αὐτῷ·
τό
τε |
[2, 19] |
Ἀναξαγόρου
κατά
τινας,
ἀλλὰ
καὶ
|
Δάμωνος, |
ὡς
Ἀλέξανδρος
ἐν
Διαδοχαῖς,
μετὰ |
[2, 44] |
ἐκάνετ´
ἐκάνετε
τὰν
πάνσοφον,
ὦ
|
Δαναοί, |
τὰν
οὐδὲν
ἀλγύνουσαν
ἀηδόνα
μουσᾶν. |
[2, 19] |
οὗτός
ἐστι,
τὰς
σοφάς.
~Ἀκούσας
|
δὲ |
Ἀναξαγόρου
κατά
τινας,
ἀλλὰ
καὶ |
[2, 36] |
ἔφη,
λέγειν
οὐκ
ἔμαθε.
~στρέψαντος
|
δὲ |
Ἀντισθένους
τὸ
διερρωγὸς
τοῦ
τρίβωνος
|
[2, 21] |
τ´
ἀγαθόν
τε
τέτυκται.
πολλάκις
|
δὲ |
βιαιότερον
ἐν
ταῖς
ζητήσεσι
διαλεγόμενον |
[2, 31] |
ἐκ
δυεῖν
Ἀθηναίων
γενέσθαι;
Φαίδωνα
|
δὲ |
δι´
αἰχμαλωσίαν
ἐπ´
οἰκήματος
καθήμενον |
[2, 47] |
Σωσίβιος,
καὶ
Σιμωνίδῃ
Τιμοκρέων.
~Τῶν
|
δὲ |
διαδεξαμένων
αὐτὸν
τῶν
λεγομένων
Σωκρατικῶν |
[2, 41] |
ἐπὶ
τὸ
βῆμα
ἀναβάντων·
τοὺς
|
δὲ |
δικαστὰς
ἐκβοῆσαι,
Κατάβα,
κατάβα"
τουτέστι |
[2, 37] |
εἶπε,
χηνῶν
βοώντων
ἀνέχῃ;
τοῦ
|
δὲ |
εἰπόντος,
ἀλλά
μοι
ᾠὰ
καὶ |
[2, 34] |
σωρὸν
ὡς
δόκιμον
ἀποδέχοιτο.
Αἰσχίνου
|
δὲ |
εἰπόντος,
πένης
εἰμὶ
καὶ
ἄλλο |
[2, 34] |
ἀνθρώπους
ζῆν
ἵν´
ἐσθίοιεν·
αὐτὸν
|
δὲ |
ἐσθίειν
ἵνα
ζῴη.
πρὸς
τὸ |
[2, 35] |
γυναικὸς
εἰπούσης,
ἀδίκως
ἀποθνήσκεις,
σὺ
|
δέ, |
ἔφη,
δικαίως
ἐβούλου;
ὄναρ
δόξας |
[2, 35] |
ἐκείνῳ
ἀποθάνῃ.
καὶ
ὅς,
τί
|
δέ, |
ἔφη,
τὸ
ἐμὸν
ἱμάτιον
ἐμβιῶναι |
[2, 29] |
διαλεχθεὶς
ἀπήγαγε.
καὶ
τὸν
Λύσιν
|
δὲ |
ἠθικώτατον
ἐποίησε
προτρέψας.
ἦν
γὰρ |
[2, 43] |
καὶ
τοὺς
μὲν
ἐφυγάδευσαν,
Μελήτου
|
δὲ |
θάνατον
κατέγνωσαν.
Σωκράτην
δὲ
χαλκῇ
|
[2, 44] |
τὸν
Εὐριπίδην
τοῦ
Σωκράτους.
Ἐγεννήθη
|
δέ, |
καθά
φησιν
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς |
[2, 22] |
ἃ
μὲν
συνῆκα,
γενναῖα·
οἶμαι
|
δὲ |
καὶ
ἃ
μὴ
συνῆκα·
πλὴν |
[2, 26] |
γῆμαι
τὴν
Μυρτώ
φασιν·
ἔνιοι
|
δὲ |
καὶ
ἀμφοτέρας
ἔχειν
ὁμοῦ,
ὧν |
[2, 25] |
οὐκ
εἰς
τὸν
βίον.
ὑπερεφρόνησε
|
δὲ |
καὶ
Ἀρχελάου
τοῦ
Μακεδόνος
καὶ |
[2, 19] |
παιδικὰ
γενέσθαι
φησὶν
Ἀριστόξενος.
Δοῦρις
|
δὲ |
καὶ
δουλεῦσαι
αὐτὸν
καὶ
ἐργάσασθαι |
[2, 32] |
μὲν
μὴ
εἶναι,
παρὰ
μικρὸν
|
δέ· |
καὶ
εἰδέναι
μὲν
μηδὲν
πλὴν
|
[2, 23] |
εἴ
τις
οἱ
ἐπέλθοι.
ἐστρατεύσατο
|
δὲ |
καὶ
εἰς
Ποτίδαιαν
διὰ
θαλάττης· |
[2, 30] |
τοὐναντίον
ἔχοντα
οἰκείως
ἐπέστησεν.
~Ἐπῆρε
|
δὲ |
καὶ
εἰς
φρόνημα
Ἰφικράτην
τὸν |
[2, 31] |
Ξενοφῶν
ἐν
Συμποσίῳ
φησίν.
ἔλεγε
|
δὲ |
καὶ
ἓν
μόνον
ἀγαθὸν
εἶναι, |
[2, 26] |
γαμεῖν
μὲν
ἀστὴν
μίαν,
παιδοποιεῖσθαι
|
δὲ |
καὶ
ἐξ
ἑτέρας·
ὅθεν
τοῦτο |
[2, 47] |
τοῦτον
ἐχέτω
τὸν
τρόπον.
Γέγονε
|
δὲ |
καὶ
ἕτερος
Σωκράτης,
ἱστορικός,
περιήγησιν |
[2, 31] |
μόνον
κακόν,
τὴν
ἀμαθίαν·
πλοῦτον
|
δὲ |
καὶ
εὐγένειαν
οὐδὲν
σεμνὸν
ἔχειν, |
[2, 46] |
ἔσεσθαι
τὴν
τελευτὴν
αὐτῷ.
~Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἡμῶν
εἰς
αὐτὸν
οὕτω· |
[2, 24] |
τῷ
πρώτῳ
τῶν
Ἀπομνημευμάτων.
~Ἦν
|
δὲ |
καὶ
ἰσχυρογνώμων
καὶ
δημοκρατικός,
ὡς |
[2, 29] |
πραγμάτων
τοὺς
λόγους
εὑρίσκειν.
ἐνέτρεψε
|
δὲ |
καὶ
Λαμπροκλέα
τὸν
υἱὸν
τῇ |
[2, 42] |
εἶναι
αὐτοῦ
τὸν
παιᾶνα.
ἐποίησε
|
δὲ |
καὶ
μῦθον
Αἰσώπειον
οὐ
πάνυ |
[2, 44] |
Αἰσχύλον
ἐτίμησαν
εἰκόνι
χαλκῇ.
~Εὐριπίδης
|
δὲ |
καὶ
ὀνειδίζει
αὐτοῖς
ἐν
τῷ |
[2, 36] |
Ξανθίππην
πρότερον
μὲν
λοιδοροῦσαν,
ὕστερον
|
δὲ |
καὶ
περιχέασαν
αὐτῷ,
οὐκ
ἔλεγον, |
[2, 32] |
Ξενοφῶν
ἐν
Συμποσίῳ
φησίν.
ἔλεγε
|
δὲ |
καὶ
προσημαίνειν
τὸ
δαιμόνιον
τὰ |
[2, 22] |
γέ
τινος
δεῖται
κολυμβητοῦ.
Ἐπεμελεῖτο
|
δὲ |
καὶ
σωμασκίας,
καὶ
ἦν
εὐέκτης. |
[2, 40] |
δὲ
καινὰ
δαιμόνια
εἰσηγούμενος·
ἀδικεῖ
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
νέους
διαφθείρων.
τίμημα
|
[2, 33] |
ὁμοίους
τῷ
λίθῳ
φαίνεσθαι.
ἠξίου
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
νέους
συνεχὲς
κατοπτρίζεσθαι, |
[2, 40] |
νομίζει
θεοὺς
οὐ
νομίζων,
ἕτερα
|
δὲ |
καινὰ
δαιμόνια
εἰσηγούμενος·
ἀδικεῖ
δὲ |
[2, 22] |
εἰ
μὴ
στρατεύεσθαι
ἔδει.
τὸ
|
δὲ |
λοιπὸν
αὐτόθι
μένων
φιλονεικότερον
συνεζήτει |
[2, 39] |
καὶ
τῶν
πολιτικῶν
ὀργιζόμενον·
τὸν
|
δὲ |
Λύκωνα
ὑπὲρ
τῶν
ῥητόρων·
καὶ |
[2, 28] |
Σώκρατες
ἀνδρῶν
βέλτιστ´
ὀλίγων,
πολλῷ
|
δὲ |
ματαιόταθ´,
ἥκεις
καὶ
σὺ
πρὸς |
[2, 21] |
ἠνέσχετο,
τινὸς
θαυμάσαντος,
εἰπεῖν,
εἰ
|
δέ |
με
ὄνος
ἐλάκτισε,
δίκην
ἂν |
[2, 45] |
Ὀλυμπιάδος
ἐγεννήθη
ἐπὶ
Καλλιάδου.
Δοκεῖ
|
δέ |
μοι
καὶ
περὶ
τῶν
φυσικῶν |
[2, 26] |
ἧς
αὐτῷ
γενέσθαι
Λαμπροκλέα·
δευτέραν
|
δὲ |
Μυρτώ,
τὴν
Ἀριστείδου
τοῦ
δικαίου |
[2, 46] |
καὶ
Σύαγρος
Ὁμήρῳ
ζῶντι,
ἀποθανόντι
|
δὲ |
Ξενοφάνης
ὁ
Κολοφώνιος·
καὶ
Κέρκωψ |
[2, 46] |
καὶ
Κέρκωψ
Ἡσιόδῳ
ζῶντι,
τελευτήσαντι
|
δὲ |
ὁ
προειρημένος
Ξενοφάνης·
καὶ
Πινδάρῳ |
[2, 23] |
τετάρτῳ
Περὶ
παλαιᾶς
τρυφῆς.
Ἴων
|
δὲ |
ὁ
Χῖος
καὶ
νέον
ὄντα |
[2, 30] |
σοφισταῖς
μὲν
δυνήσῃ
χρῆσθαι,
ἀνθρώποις
|
δὲ |
οὐδαμῶς.
ἄχρηστον
γὰρ
ᾤετο
εἶναι |
[2, 22] |
ταῦτα
μὲν
ὁ
Δημήτριος.
~Ἀποδημίας
|
δὲ |
οὐκ
ἐδεήθη,
καθάπερ
οἱ
πλείους, |
[2, 35] |
ἱμάτιον
ἐμβιῶναι
μὲν
ἐπιτήδειον,
ἐναποθανεῖν
|
δὲ |
οὐχί;
πρὸς
τὸν
εἰπόντα,
κακῶς |
[2, 38] |
ἢ
Ἄνυτος,
ὥς
τινες·
προητοίμασε
|
δὲ |
πάντα
Λύκων
ὁ
δημαγωγός.
~Ἀντισθένης |
[2, 26] |
γενέσθαι
Σωφρονίσκον
καὶ
Μενέξενον.
οἱ
|
δὲ |
προτέραν
γῆμαι
τὴν
Μυρτώ
φασιν· |
[2, 34] |
ἄλλο
μὲν
οὐδὲν
ἔχω,
δίδωμι
|
δέ |
σοι
ἐμαυτόν,
ἆρ´
οὖν,
εἶπεν, |
[2, 18] |
Ἀθηναῖος,
τῶν
δήμων
Ἀλωπεκῆθεν.
ἐδόκει
|
δὲ |
συμποιεῖν
Εὐριπίδῃ·
ὅθεν
Μνησίλοχος
οὕτω |
[2, 38] |
τὴν
γραφὴν
ὁ
Μέλητος,
εἶπε
|
δὲ |
τὴν
δίκην
Πολύευκτος,
ὥς
φησι |
[2, 21] |
Δημήτριός
φησιν
ὁ
Βυζάντιος.
~γνόντα
|
δὲ |
τὴν
φυσικὴν
θεωρίαν
μηδὲν
εἶναι |
[2, 36] |
γὰρ
οὐ
πρόσεστι
ταῦτα.
ἔλεγε
|
δὲ |
τοῖς
κωμικοῖς
δεῖν
ἐπίτηδες
ἑαυτὸν |
[2, 38] |
Φαβωρῖνος
ἐν
Παντοδαπῇ
ἱστορίᾳ
συνέγραψε
|
δὲ |
τὸν
λόγον
Πολυκράτης
ὁ
σοφιστής, |
[2, 41] |
πλέον
δικανικὸς
ἢ
ἐμφιλόσοφος.
~εἰπόντος
|
δὲ |
τοῦ
Λυσίου,
πῶς,
εἰ
καλός |
[2, 29] |
ἔχειν,
ὥς
φησι
Ξενοφῶν·
Χαρμίδην
|
δὲ |
τοὐναντίον
ἔχοντα
οἰκείως
ἐπέστησεν.
~Ἐπῆρε |
[2, 31] |
εὐγένειαν
οὐδὲν
σεμνὸν
ἔχειν,
πᾶν
|
δὲ |
τοὐναντίον
κακόν.
εἰπόντος
γοῦν
τινος |
[2, 35] |
κἀκείνων,
εἶπεν,
ἡ
φύσις.
οἱ
|
δὲ |
τοῦτ´
Ἀναξαγόραν
φασίν.
τῆς
γυναικὸς |
[2, 20] |
μαθητοῦ
Αἰσχίνου
ῥητορεύειν
ἐδίδαξε·
λέγει
|
δὲ |
τοῦτο
καὶ
Ἰδομενεὺς
ἐν
τῷ |
[2, 29] |
καθὰ
καὶ
Πλάτων
φησίν.
Εὐθύφρονα
|
δὲ
|
τῷ
πατρὶ
γραψάμενον
ξενοκτονίας
δίκην |
[2, 44] |
Ἄρτεμιν
Δήλιοι
γενέσθαι
φασίν.
ἐτελεύτησε
|
δὲ |
τῷ
πρώτῳ
ἔτει
τῆς
ἐνενηκοστῆς |
[2, 42] |
γὰρ
ἑκατόν
φησιν
ὁμολογῆσαι·
θορυβησάντων
|
δὲ |
τῶν
δικαστῶν,
ἕνεκα
μέν,
εἶπε, |
[2, 22] |
σύγγραμμα
ἐρέσθαι,
τί
δοκεῖ;
τὸν
|
δὲ |
φάναι,
ἃ
μὲν
συνῆκα,
γενναῖα· |
[2, 21] |
καὶ
ἐν
τῇ
ἀγορᾷ·
κἀκεῖνα
|
δὲ
|
φάσκειν
ζητεῖν,
ὅττι
τοι
ἐν |
[2, 34] |
εἶεν
μέτριοι,
συμπεριενεχθεῖεν
ἄν·
εἰ
|
δὲ |
φαῦλοι,
ἡμῖν
αὐτῶν
οὐδὲν
μελήσει. |
[2, 46] |
Πινδάρῳ
Ἀμφιμένης
ὁ
Κῷος·
Θάλητι
|
δὲ |
Φερεκύδης
καὶ
Βίαντι
Σάλαρος
Πριηνεύς· |
[2, 47] |
μὲν
Πλάτων,
Ξενοφῶν,
Ἀντισθένης·
τῶν
|
δὲ |
φερομένων
δέκα
οἱ
διασημότατοι
τέσσαρες, |
[2, 42] |
καὶ
Ἄρτεμι,
παῖδε
κλεεινώ.
Διονυσόδωρος
|
δέ |
φησι
μὴ
εἶναι
αὐτοῦ
τὸν |
[2, 44] |
καὶ
τάδε
μὲν
ὧδε.
Φιλόχορος
|
δέ |
φησι
προτελευτῆσαι
τὸν
Εὐριπίδην
τοῦ |
[2, 39] |
ἅπαντας
ὁ
Σωκράτης
διέσυρε.
Φαβωρῖνος
|
δέ |
φησιν
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν |
[2, 43] |
Μελήτου
δὲ
θάνατον
κατέγνωσαν.
Σωκράτην
|
δὲ |
χαλκῇ
εἰκόνι
ἐτίμησαν,
ἣν
ἔθεσαν |
[2, 30] |
φασιανὸν
ὄρνιν
ἢ
ταώ.
Ἔλεγε
|
δὲ |
ὡς
θαῦμα
τὸ
μὲν
ἕκαστον |
[2, 24] |
καὶ
τοὺς
καλλίστους
λόγους
ἐκείνους
|
δεδεμένον |
διαθέσθαι.
Αὐτάρκης
τε
ἦν
καὶ |
[2, 42] |
προσθέντες
ἄλλας
ψήφους
ὀγδοήκοντα.
καὶ
|
δεθεὶς |
μετ´
οὐ
πολλὰς
ἡμέρας
ἔπιε |
[2, 32] |
μηδὲν
ἄγαν,
εἶπεν.
ἔφασκέ
τε
|
δεῖν |
γεωμετρεῖν
μέχρι
ἄν
τις
μέτρῳ |
[2, 36] |
ταῦτα.
ἔλεγε
δὲ
τοῖς
κωμικοῖς
|
δεῖν |
ἐπίτηδες
ἑαυτὸν
διδόναι·
εἰ
μὲν |
[2, 36] |
εἰπόντα,
οὐ
σοὶ
λοιδορεῖται
ὁ
|
δεῖνα; |
οὐχί,
ἔφη·
ἐμοὶ
γὰρ
οὐ |
[2, 35] |
πρὸς
τὸν
εἰπόντα,
κακῶς
ὁ
|
δεῖνά |
σε
λέγει,
καλῶς
γάρ,
ἔφη, |
[2, 19] |
γὰρ
καὶ
ἐν
τοῖς
ῥητορικοῖς
|
δεινός, |
ὥς
φησι
καὶ
Ἰδομενεύς·
ἀλλὰ |
[2, 30] |
εἰς
φρόνημα
Ἰφικράτην
τὸν
στρατηγόν,
|
δείξας
|
αὐτῷ
τοῦ
κουρέως
Μειδίου
ἀλεκτρυόνας |
[2, 34] |
τὴν
δυσείδειαν
ἐπικαλύπτοιεν.
~Καλέσας
ἐπὶ
|
δεῖπνον |
πλουσίους,
καὶ
τῆς
Ξανθίππης
αἰδουμένης |
[2, 22] |
συνῆκα·
πλὴν
Δηλίου
γέ
τινος
|
δεῖται |
κολυμβητοῦ.
Ἐπεμελεῖτο
δὲ
καὶ
σωμασκίας, |
[2, 47] |
περὶ
Πλάτωνος,
ἐπεὶ
κατάρχει
τῶν
|
δέκα |
αἱρέσεων
καὶ
τὴν
πρώτην
Ἀκαδήμειαν |
[2, 47] |
Ξενοφῶν,
Ἀντισθένης·
τῶν
δὲ
φερομένων
|
δέκα |
οἱ
διασημότατοι
τέσσαρες,
Αἰσχίνης,
Φαίδων, |
[2, 24] |
ἀλλὰ
καὶ
μόνος
ἀποψηφίσασθαι
τῶν
|
δέκα |
στρατηγῶν.
καὶ
ἐνὸν
αὐτῷ
ἀποδρᾶναι |
[2, 27] |
παρὸν
ποτὸν
ἀναμένειν·
καὶ
ἐλαχίστων
|
δεόμενος
|
ἔγγιστα
εἶναι
θεῶν.
τοῦτο
δ´ |
[2, 26] |
ἐξ
ἧς
αὐτῷ
γενέσθαι
Λαμπροκλέα·
|
δευτέραν |
δὲ
Μυρτώ,
τὴν
Ἀριστείδου
τοῦ |
[2, 45] |
ἄλλα
καταγνῶναι
τοῦ
Σωκράτους
καὶ
|
δὴ |
καὶ
βίαιον
ἔσεσθαι
τὴν
τελευτὴν |
[2, 38] |
ἁπάντων
Σωκράτης
σοφώτατος.
~ἀφ´
οὗ
|
δὴ |
καὶ
ἐφθονήθη
μάλιστα·
καὶ
δὴ |
[2, 38] |
δὴ
καὶ
ἐφθονήθη
μάλιστα·
καὶ
|
δὴ |
καὶ
ὅτι
διήλεγχε
τοὺς
μέγα |
[2, 37] |
τοῖς
ἄλλοις
ἀνθρώποις
συμπεριενεχθήσομαι.
Ταῦτα
|
δὴ |
καὶ
τοιαῦτα
λέγων
καὶ
πράττων |
[2, 47] |
Αἰσχίνης,
Φαίδων,
Εὐκλείδης,
Ἀρίστιππος.
λεκτέον
|
δὴ |
πρῶτον
περὶ
Ξενοφῶντος,
εἶτα
περὶ |
[2, 18] |
καὶ
Καλλίας
Πεδήταις·
{Α}
Τί
|
δὴ |
σὺ
σεμνὴ
καὶ
φρονεῖς
οὕτω |
[2, 37] |
Πυθίας
ἐμαρτυρήθη,
Χαιρεφῶντι
ἀνελούσης
ἐκεῖνο
|
δὴ |
τὸ
περιφερόμενον.
ἀνδρῶν
ἁπάντων
Σωκράτης |
[2, 40] |
οὐ
μὴν
ἁρμόττων
γ´
ἐμοί.
|
δηλαδὴ |
γὰρ
ἦν
τὸ
πλέον
δικανικὸς |
[2, 42] |
τινας
ἐποίησεν,
οὗ
ἡ
ἀρχή·
|
Δήλι´ |
Ἄπολλον
χαῖρε,
καὶ
Ἄρτεμι,
παῖδε |
[2, 44] |
τὴν
πόλιν
καὶ
τὴν
Ἄρτεμιν
|
Δήλιοι |
γενέσθαι
φασίν.
ἐτελεύτησε
δὲ
τῷ |
[2, 23] |
ἵππου
πεσόντα
ἐν
τῇ
~κατὰ
|
Δήλιον |
μάχῃ
διέσωσεν
ὑπολαβών.
ὅτε
καὶ |
[2, 22] |
καὶ
ἃ
μὴ
συνῆκα·
πλὴν
|
Δηλίου |
γέ
τινος
δεῖται
κολυμβητοῦ.
Ἐπεμελεῖτο |
[2, 24] |
καὶ
ἰσχυρογνώμων
καὶ
δημοκρατικός,
ὡς
|
δῆλον |
ἔκ
τε
τοῦ
μὴ
εἶξαι |
[2, 38] |
προητοίμασε
δὲ
πάντα
Λύκων
ὁ
|
δημαγωγός. |
~Ἀντισθένης
δ´
ἐν
ταῖς
τῶν |
[2, 21] |
ἐλάγχανον;
καὶ
ταῦτα
μὲν
ὁ
|
Δημήτριος. |
~Ἀποδημίας
δὲ
οὐκ
ἐδεήθη,
καθάπερ |
[2, 44] |
ἐτῶν
ἑβδομήκοντα.
ταὐτά
φησι
καὶ
|
Δημήτριος |
ὁ
Φαληρεύς.
ἔνιοι
γὰρ
ἑξήκοντα |
[2, 20] |
τῆς
κατὰ
ψυχὴν
χάριτος
ἐρασθέντα
|
Δημήτριός |
φησιν
ὁ
Βυζάντιος.
~γνόντα
δὲ |
[2, 39] |
τὸν
μὲν
Ἄνυτον
ὑπὲρ
τῶν
|
δημιουργῶν |
καὶ
τῶν
πολιτικῶν
ὀργιζόμενον·
τὸν |
[2, 24] |
~Ἦν
δὲ
καὶ
ἰσχυρογνώμων
καὶ
|
δημοκρατικός, |
ὡς
δῆλον
ἔκ
τε
τοῦ |
[2, 18] |
ἐν
Θεαιτήτῳ
φησίν,
Ἀθηναῖος,
τῶν
|
δήμων |
Ἀλωπεκῆθεν.
ἐδόκει
δὲ
συμποιεῖν
Εὐριπίδῃ· |
[2, 31] |
δυεῖν
Ἀθηναίων
γενέσθαι;
Φαίδωνα
δὲ
|
δι´ |
αἰχμαλωσίαν
ἐπ´
οἰκήματος
καθήμενον
προσέταξε
|
[2, 37] |
οἱ
γνώριμοι
χερσὶν
ἀμύνασθαι·
νὴ
|
Δί´, |
εἶπεν,
ἵν´
ἡμῶν
πυκτευόντων
ἕκαστος |
[2, 27] |
κωμῳδοποιῶν
λαβεῖν,
οἳ
λανθάνουσιν
ἑαυτοὺς
|
δι´ |
ὧν
σκώπτουσιν
ἐπαινοῦντες
αὐτόν.
Ἀριστοφάνης |
[2, 23] |
ἐστρατεύσατο
δὲ
καὶ
εἰς
Ποτίδαιαν
|
διὰ |
θαλάττης·
πεζῇ
γὰρ
οὐκ
ἐνῆν |
[2, 29] |
Πλάτωνος
ἀδελφὸν
θέλοντα
πολιτεύεσθαι
ἀπέστησε
|
διὰ |
τὸ
ἀπείρως
ἔχειν,
ὥς
φησι |
[2, 26] |
Ῥόδιος.
φασὶ
γὰρ
βουληθέντας
Ἀθηναίους
|
διὰ |
τὸ
λειπανδρεῖν
συναυξῆσαι
τὸ
πλῆθος, |
[2, 36] |
εἰς
τοὐμφανές,
ὁρῶ
σου,
ἔφη,
|
διὰ |
τοῦ
τρίβωνος
τὴν
κενοδοξίαν.
πρὸς |
[2, 47] |
καὶ
Σιμωνίδῃ
Τιμοκρέων.
~Τῶν
δὲ
|
διαδεξαμένων |
αὐτὸν
τῶν
λεγομένων
Σωκρατικῶν
οἱ
|
[2, 39] |
δ´
ἐν
ταῖς
τῶν
Φιλοσόφων
|
Διαδοχαῖς |
καὶ
Πλάτων
ἐν
Ἀπολογίᾳ
τρεῖς |
[2, 19] |
καὶ
Δάμωνος,
ὡς
Ἀλέξανδρος
ἐν
|
Διαδοχαῖς, |
μετὰ
τὴν
ἐκείνου
καταδίκην
διήκουσεν |
[2, 24] |
τοὺς
καλλίστους
λόγους
ἐκείνους
δεδεμένον
|
διαθέσθαι. |
Αὐτάρκης
τε
ἦν
καὶ
σεμνός. |
[2, 25] |
ἀπελθών.
εὔτακτός
τε
ἦν
τὴν
|
δίαιταν |
οὕτως
ὥστε
πολλάκις
Ἀθήνησι
λοιμῶν |
[2, 41] |
κατάβηθι.
ὁ
δ´
οὖν
κατεδικάσθη
|
διακοσίαις |
ὀγδοήκοντα
μιᾷ
πλείοσι
ψήφοις
τῶν |
[2, 45] |
γε
καὶ
περὶ
προνοίας
τινὰ
|
διαλέγεται, |
καθά
φησι
καὶ
Ξενοφῶν,
καίτοι |
[2, 21] |
δὲ
βιαιότερον
ἐν
ταῖς
ζητήσεσι
|
διαλεγόμενον |
κονδυλίζεσθαι
καὶ
παρατίλλεσθαι,
τὸ
πλέον |
[2, 42] |
τὸ
κώνειον,
πολλὰ
καλὰ
κἀγαθὰ
|
διαλεχθείς, |
ἃ
Πλάτων
ἐν
τῷ
Φαίδωνί |
[2, 29] |
ξενοκτονίας
δίκην
περὶ
ὁσίου
τινὰ
|
διαλεχθεὶς |
ἀπήγαγε.
καὶ
τὸν
Λύσιν
δὲ |
[2, 29] |
ὥσπερ
τὸν
Θεαίτητον
περὶ
ἐπιστήμης
|
διαλεχθεὶς |
ἔνθεον
ἀπέπεμψε,
καθὰ
καὶ
Πλάτων |
[2, 40] |
φιλόσοφος,
Λυσίου
γράψαντος
ἀπολογίαν
αὐτῷ,
|
διαναγνοὺς |
ἔφη,
καλὸς
μὲν
ὁ
λόγος, |
[2, 27] |
παρ´
Ἀθηναίοις
καὶ
τοῖς
Ἕλλησι
|
διάξεις. |
εἶ
γὰρ
μνήμων
καὶ
φροντιστής, |
[2, 42] |
ἕνεκα
μέν,
εἶπε,
τῶν
ἐμοὶ
|
διαπεπραγμένων |
τιμῶμαι
τὴν
δίκην
τῆς
ἐν |
[2, 47] |
τῶν
δὲ
φερομένων
δέκα
οἱ
|
διασημότατοι |
τέσσαρες,
Αἰσχίνης,
Φαίδων,
Εὐκλείδης,
Ἀρίστιππος. |
[2, 40] |
ἀδικεῖ
δὲ
καὶ
τοὺς
νέους
|
διαφθείρων. |
τίμημα
θάνατος.
ὁ
δ´
οὖν |
[2, 38] |
γραφὴν
ἀσεβείας
καὶ
τῶν
νέων
|
διαφθορᾶς. |
Ἀπηνέγκατο
μὲν
οὖν
τὴν
γραφὴν |
[2, 20] |
οἱ
τριάκοντα
αὐτὸν
ἐκώλυσαν
τέχνας
|
~διδάσκειν |
λόγων,
ὥς
φησι
Ξενοφῶν
καὶ |
[2, 36] |
τοῖς
κωμικοῖς
δεῖν
ἐπίτηδες
ἑαυτὸν
|
διδόναι· |
εἰ
μὲν
γάρ
τι
τῶν |
[2, 24] |
ἐν
τῷ
ἑβδόμῳ
τῶν
Ὑπομνημάτων,
|
διδόντος |
αὐτῷ
χώραν
μεγάλην
ἵνα
οἰκοδομήσηται |
[2, 31] |
φησίν.
~Χαρμίδου
τε
οἰκέτας
αὐτῷ
|
διδόντος, |
ἵν´
ἀπ´
αὐτῶν
προσοδεύοιτο,
οὐχ |
[2, 34] |
οὐκ
αἰσθάνῃ
τὰ
μέγιστά
μοι
|
διδούς; |
πρὸς
τὸν
ἀποδυσπετοῦντα
ἐπὶ
τῷ |
[2, 34] |
καὶ
ἄλλο
μὲν
οὐδὲν
ἔχω,
|
δίδωμι |
δέ
σοι
ἐμαυτόν,
ἆρ´
οὖν, |
[2, 45] |
περὶ
τῶν
φυσικῶν
ὁ
Σωκράτης
|
διειλέχθαι· |
ὅπου
γε
καὶ
περὶ
προνοίας |
[2, 20] |
Σωκρατικῶν.
καὶ
πρῶτος
περὶ
βίου
|
διελέχθη
|
καὶ
πρῶτος
φιλοσόφων
καταδικασθεὶς
ἐτελεύτα. |
[2, 36] |
ἔμαθε.
~στρέψαντος
δὲ
Ἀντισθένους
τὸ
|
διερρωγὸς |
τοῦ
τρίβωνος
εἰς
τοὐμφανές,
ὁρῶ |
[2, 39] |
ποιητῶν,
οὓς
ἅπαντας
ὁ
Σωκράτης
|
διέσυρε. |
Φαβωρῖνος
δέ
φησιν
ἐν
τῷ |
[2, 23] |
ἐν
τῇ
~κατὰ
Δήλιον
μάχῃ
|
διέσωσεν |
ὑπολαβών.
ὅτε
καὶ
πάντων
φευγόντων |
[2, 19] |
Διαδοχαῖς,
μετὰ
τὴν
ἐκείνου
καταδίκην
|
διήκουσεν |
Ἀρχελάου
τοῦ
φυσικοῦ·
οὗ
καὶ |
[2, 38] |
μάλιστα·
καὶ
δὴ
καὶ
ὅτι
|
διήλεγχε |
τοὺς
μέγα
φρονοῦντας
ἐφ´
ἑαυτοῖς |
[2, 26] |
δὲ
Μυρτώ,
τὴν
Ἀριστείδου
τοῦ
|
δικαίου |
θυγατέρα,
ἣν
καὶ
ἄπροικον
λαβεῖν, |
[2, 35] |
ἀδίκως
ἀποθνήσκεις,
σὺ
δέ,
ἔφη,
|
δικαίως |
ἐβούλου;
ὄναρ
δόξας
τινὰ
αὐτῷ |
[2, 27] |
τῆς
μεγάλης
ἐπιθυμήσας
σοφίας
ἄνθρωπε
|
δικαίως
|
ὡς
εὐδαίμων
παρ´
Ἀθηναίοις
καὶ |
[2, 40] |
δηλαδὴ
γὰρ
ἦν
τὸ
πλέον
|
δικανικὸς |
ἢ
ἐμφιλόσοφος.
~εἰπόντος
δὲ
τοῦ |
[2, 41] |
τὸ
βῆμα
ἀναβάντων·
τοὺς
δὲ
|
δικαστὰς |
ἐκβοῆσαι,
Κατάβα,
κατάβα"
τουτέστι
κατάβηθι. |
[2, 42] |
φησιν
ὁμολογῆσαι·
θορυβησάντων
δὲ
τῶν
|
δικαστῶν, |
ἕνεκα
μέν,
εἶπε,
τῶν
ἐμοὶ
|
[2, 41] |
τῶν
ἀπολυουσῶν·
καὶ
τιμωμένων
τῶν
|
δικαστῶν |
τί
χρὴ
παθεῖν
αὐτὸν
ἢ |
[2, 21] |
εἰ
δέ
με
ὄνος
ἐλάκτισε,
|
δίκην |
ἂν
αὐτῷ
ἐλάγχανον;
καὶ
ταῦτα |
[2, 29] |
δὲ
τῷ
πατρὶ
γραψάμενον
ξενοκτονίας
|
δίκην |
περὶ
ὁσίου
τινὰ
διαλεχθεὶς
ἀπήγαγε. |
[2, 38] |
ὁ
Μέλητος,
εἶπε
δὲ
τὴν
|
δίκην |
Πολύευκτος,
ὥς
φησι
Φαβωρῖνος
ἐν |
[2, 42] |
τῶν
ἐμοὶ
διαπεπραγμένων
τιμῶμαι
τὴν
|
δίκην |
τῆς
ἐν
πρυτανείῳ
σιτήσεως.
Καὶ |
[2, 40] |
ἔχον.
~Ἡ
δ´
ἀντωμοσία
τῆς
|
δίκης |
τοῦτον
εἶχε
τὸν
τρόπον·
ἀνακεῖται
|
[2, 42] |
χαῖρε,
καὶ
Ἄρτεμι,
παῖδε
κλεεινώ.
|
Διονυσόδωρος |
δέ
φησι
μὴ
εἶναι
αὐτοῦ |
[2, 36] |
γάρ
τι
τῶν
προσόντων
λέξειαν,
|
διορθώσονται· |
εἰ
δ´
οὔ,
οὐδὲν
πρὸς |
[2, 46] |
αὐτὸν
οὕτω·
πῖνέ
νυν
ἐν
|
Διὸς |
ὤν,
ὦ
Σώκρατες·
ἦ
σε |
[2, 45] |
πέμπτης
Ὀλυμπιάδος
ἐγεννήθη
ἐπὶ
Καλλιάδου.
|
Δοκεῖ |
δέ
μοι
καὶ
περὶ
τῶν |
[2, 22] |
τὸ
Ἡρακλείτου
σύγγραμμα
ἐρέσθαι,
τί
|
δοκεῖ; |
τὸν
δὲ
φάναι,
ἃ
μὲν |
[2, 34] |
ἐκ
τῶν
τοιούτων
σωρὸν
ὡς
|
δόκιμον |
ἀποδέχοιτο.
Αἰσχίνου
δὲ
εἰπόντος,
πένης |
[2, 22] |
πειρᾶσθαι.
φασὶ
δ´
Εὐριπίδην
αὐτῷ
|
δόντα |
τὸ
Ἡρακλείτου
σύγγραμμα
ἐρέσθαι,
τί |
[2, 22] |
προσδιαλεγομένοις,
οὐχ
ὥστε
ἀφελέσθαι
τὴν
|
δόξαν
|
αὐτούς,
ἀλλ´
ὥστε
τὸ
ἀληθὲς |
[2, 35] |
δέ,
ἔφη,
δικαίως
ἐβούλου;
ὄναρ
|
δόξας |
τινὰ
αὐτῷ
λέγειν,
ἤματί
κεν |
[2, 19] |
φησὶν
Ἀριστόξενος.
Δοῦρις
δὲ
καὶ
|
δουλεῦσαι |
αὐτὸν
καὶ
ἐργάσασθαι
λίθους·
εἶναί |
[2, 19] |
καὶ
παιδικὰ
γενέσθαι
φησὶν
Ἀριστόξενος.
|
Δοῦρις |
δὲ
καὶ
δουλεῦσαι
αὐτὸν
καὶ |
[2, 18] |
οὕτω
φησί·
Φρύγες
ἐστὶ
καινὸν
|
δρᾶμα |
τοῦτ´
Εὐριπίδου,
ᾧ
καὶ
Σωκράτης
|
[2, 43] |
Ὅμηρον
καθά
φησιν
Ἡρακλείδης,
πεντήκοντα
|
δραχμαῖς
|
ὡς
μαινόμενον
ἐζημίωσαν,
καὶ
Τυρταῖον |
[2, 41] |
ἀποτῖσαι,
πέντε
καὶ
εἴκοσιν
ἔφη
|
δραχμὰς |
ἀποτίσειν.
~Εὐβουλίδης
μὲν
γὰρ
ἑκατόν |
[2, 31] |
ἔφη,
οὕτως
ἂν
γενναῖον
ἐκ
|
δυεῖν |
Ἀθηναίων
γενέσθαι;
Φαίδωνα
δὲ
δι´ |
[2, 30] |
ὦ
Εὐκλείδη,
ἔφη,
σοφισταῖς
μὲν
|
δυνήσῃ |
χρῆσθαι,
ἀνθρώποις
δὲ
οὐδαμῶς.
ἄχρηστον |
[2, 32] |
γεωμετρεῖν
μέχρι
ἄν
τις
μέτρῳ
|
δύνηται |
γῆν
παραλαβεῖν
καὶ
παραδοῦναι.
~Εὐριπίδου |
[2, 26] |
οὐκ
ἐνόσησε.
~Φησὶ
δ´
Ἀριστοτέλης
|
δύο |
γυναῖκας
αὐτὸν
ἀγαγέσθαι·
προτέραν
μὲν |
[2, 33] |
εἰ
δ´
αἰσχροί,
παιδείᾳ
τὴν
|
δυσείδειαν |
ἐπικαλύπτοιεν.
~Καλέσας
ἐπὶ
δεῖπνον
πλουσίους, |