Chapitre
[26]	οὐ δι´ ὀλίγου πόνου ἐκτημένης	θαλάσσης	ἡγούμενοι ἀποχωροῦσιν· οἱ δὲ Συρακόσιοι,
[25]	οὔτε κατὰ γῆν οὔτε διὰ	θαλάσσης,	νεμόμενοί τε τὰ αὑτῶν ἕκαστοι,
[47]	τοῦτο διεξελθών, ὅτι τὴν κατὰ	θάλατταν	ἀρχὴν βεβαίως ἔχοντες οὔτε ὑπὸ
[18]	τε κατὰ γῆν καὶ κατὰ	θάλατταν,	ἐν αἷς πολλοὶ διεφθάρησαν, οὓς
[18]	καὶ ἐκ γῆς καὶ ἐκ	θαλάττης	καὶ νικήσαντες ἐν ἀμφοτέραις ταῖς
[28]	ὑποσχεῖν ἔπεισαν καὶ κατέγνωσαν ἁπάντων	θάνατον·	οἱ δὲ πολλοὶ τῶν ἱκετῶν,
[28]	λαβόντων. Πᾶσά τε ἰδέα κατέστη	θανάτου,	καὶ οἷον φιλεῖ ἐν τῷ
[49]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις, ἔνθα περὶ	θανάτου	καὶ φυγῆς καὶ ἀτιμίας καὶ
[14]	ἐπιτρέψαι περὶ σφῶν αὐτῶν πλὴν	θανάτου.	Περὶ δὲ τῆς Αἰγινητῶν ἁλώσεως
[25]	ἔκ τε τῆς ὄψεως τὸ	θαρρεῖν	προσειληφότες, ὅτι πολλαπλάσιοι ἦσαν, καὶ
[32]	δὲ τῷ παρατυχόντι ὁ φθάσας	θαρρῆσαι	εἰ ἴδοι ἄφρακτον, ἥδιον διὰ
[25]	αὐτοὶ τῆι τε ὄψει τοῦ	θαρσεῖν	τὸ πλεῖστον εἰληφότες πολλαπλάσιοι φαινόμενοι
[36]	πόλιν πειράσωσι καταλαβεῖν. Ὃ δὲ	θαρσύνων	αὐτοὺς πρὸς ταῦτα ἔφη· Ὑμεῖς
[35]	δι´ ἀναισθησίαν, ἁμαρτάνειν αὐτὸν οἰόμενος,	θάτερον	οὐκέτι δίδωμι, τὸ περὶ τὰς
[27]	κρίνεσθαι κατὰ τὰς τέχνας. Ἐργάσηται	θάτερον,	οὐκέτι καλὸν οὐδὲ τέλειον ἀποδίδωσι
[9]	(κατὰ τὰς ὥρας) Ἐφ´ ᾧ	θαυμάζειν	ἄξιον, πῶς αὐτὸν ἔλαθεν, ὅτι
[55]	ἐν τοῖς σχηματισμοῖς ἐχούσας μήτε	θαυμάζειν	μήτε μιμεῖσθαι. Ἵνα δὲ συνελὼν
[34]	περὶ τὸ φιλούμενόν τε καὶ	θαυμαζόμενον	ὑφ´ ἑαυτοῦ, ταῦτα οἴεται. Ὅσοι
[20]	κρινόντων, παυσαμένων δὲ τἀρχαῖα μᾶλλον	θαυμαζόντων,	ἀπ´ αὐτῶν τῶν ἔργων σκοποῦσι
[28]	ἐπαινέσω τὰ δοκοῦντα μεγάλα καὶ	θαυμαστὰ	εἶναί τισιν, ὅσα μηδὲ τὰς
[37]	ἐπαινοῦσιν οἱ τοῦ χαρακτῆρος τούτου	θαυμασταί.	Ὑποτίθεται δή, στρατιὰν ἀποστειλάντων Ἀθηναίων
[34]	φυσικὸν καὶ διδαχῆς ἐλάττονος δεομένη	θαυμαστή	τίς ἐστι παρὰ τῷ συγγραφεῖ·
[45]	φιλόπολίς τε καὶ χρημάτων κρείσσων.	Θαυμαστὸν	γάρ, εἰ Περικλῆς ὁ μέγιστος
[51]	τεταμιευμένως αὐτῇ χρήσηται καὶ μετρίως,	θαυμαστός	ἐστι καὶ οὐδενὶ συγκριτὸς (οὐδ´)
[55]	μέρος αὐτῆς πλὴν ὀλίγων πάνυ	θαυμαστῶς	ἔχειν καὶ εἰς πάσας εἶναι
[26]	δι´ ὀλίγου γὰρ οὔσης τῆς	θέας	καὶ οὐ πάντων ἅμα ἐς
[29]	ἐστιν οἰκειοτέρα. οἷς ἐπιτίθησι τὰ	θεατρικὰ	σχήματα ταυτί· Τόλμα μὲν γὰρ
[5]	τοῦ πολλοῦ πεπιστευμένοι χρόνου καὶ	θεατρικαί	τινες περιπέτειαι πολὺ τὸ ἠλίθιον
[7]	ἥρμοττεν ἐγκαταμίσγειν τῇ διηγήσει τὰς	θεατρικὰς	γοητείας οὐδὲ πρὸς τὴν ἀπάτην
[29]	χάριν κεῖται· τὸ γὰρ οὔτε	θεατρικὸν	ἀλλ´ ἀναγκαῖον τῆς λέξεως σχῆμα
[2]	ἐπιτιμήσεις ἀπολύσασθαι βουλόμενος ἐχούσας τι	θεατρικὸν	καὶ τῶν πολλῶν ἀγωγόν, περὶ
[24]	τις οὐκ ὀλίγα καὶ τῶν	θεατρικῶν	σχημάτων κείμενα παρ´ αὐτῷ, τὰς
[40]	τι πέρας, ὅτι τὸ μὲν	θεῖον	δόξῃ γινώσκουσιν ἅπαντες, τὰ δὲ
[40]	πράσσομεν. Ἡγούμεθα γὰρ τό τε	θεῖον	δόξῃ τἀνθρώπειόν τε σαφῶς διὰ
[40]	Τῆς μὲν τοίνυν πρὸς τὸ	θεῖον	εὐμενείας οὐδ´ ἡμεῖς οἰόμεθα λελείψεσθαι·
[40]	ἀνθρωπείας, τῆς δ´ εἰς τὸ	θεῖον	νεμέσεως τῶν τ´ εἰς σφᾶς
[6]	συνερχομένας, καὶ ἐκ θνητῶν καὶ	θείων	συνουσιῶν γονὰς ἡμιθέους, καὶ ἄλλας
[33]	ἐν ᾗ πλείων ἔνεστι τῆς	θέλξεως	ἡ σκοτίζουσα τὴν διάνοιαν ὄχλησις,
[8]	ἀγαθῶν ἀνδρῶν γνώμαις. Καὶ γὰρ	Θεμιστοκλέους	ἐν τῇ πρώτῃ βύβλῳ μνησθεὶς
[20]	δ´ ἔστιν ὅσιόν μοι καὶ	θεμιτὸν	εἰπεῖν ἃ φρονῶ, δοκεῖ μοι
[36]	ὁ βασιλεὺς κατέστη λέγων ὧδε·	Θεοὶ	ὅσοι γῆν τὴν Πλαταιίδα ἔχετε,
[40]	καὶ ἐν παντὶ καιρῷ τοῖς	θεοῖς	ἕπεσθαι καὶ μηδὲν ἄνευ μαντικῆς
[54]	νὴ τὸν Ἡρακλέα καὶ πάντας	θεούς,	εἴ γ´ ἐπ´ ἀληθείας δέοι
[36]	τῇ ἡμετέρᾳ ἥκετε. Μάρτυρας δὲ	θεοὺς	τούς τε ὁρκίους τότε γενομένους
[34]	τὸ μέτριον, ὡς μηδὲν τῶν	θεοφορήτων	διαφέρειν, διὰ τὸ πλῆθος ἐοίκασι
[33]	προτιμήσει, τὰ μὲν κοινὰ λόγῳ	θεραπεύοντες	ἆθλα ἐποιοῦντο· παντὶ δὲ τρόπῳ
[9]	τοῖς ἄλλοις πορευθῆναι βουληθεὶς ὁδὸν	θερείαις	καὶ χειμερίοις ὥραις ἀκολουθῶν ἐμέρισε
[9]	Οὐδεὶς γὰρ τῶν μεταγενεστέρων συγγραφέων	θερείαις	καὶ χειμῶσι διεῖλε τὴν ἱστορίαν.
[36]	ἡδίστοις παρεξετάζεσθαι· Τοῦ δ´ ἐπιγιγνομένου	θέρους	οἱ Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι
[18]	ᾗ οὐκ ἔλαττον ἔσχον οἱ	Θεσσαλοὶ	καὶ Ἀθηναῖοι, μέχρι οὗ προσβοηθησάντων
[18]	τέλει ἑνὶ τῶν ἱππέων καὶ	Θεσσαλοῖς	μετ´ αὐτῶν πρὸς τοὺς Βοιωτῶν
[18]	ἐγένετο αὐτῶν, καὶ ἀπέθανον τῶν	Θεσσαλῶν	καὶ Ἀθηναίων οὐ πολλοί· ἀνείλοντο
[40]	ὅτι σὺν τῇ παρὰ τῶν	θεῶν	βοηθείᾳ καὶ Λακεδαιμονίοις πεποίθασιν, οὓς
[40]	τοὺς ἀνθρώπους ἡ παρὰ τῶν	θεῶν	ἐλπὶς καὶ οὔτε χρησμῶν ὄφελος
[36]	πρῶτον μὲν ἐς ἐπιμαρτυρίαν καὶ	θεῶν	καὶ ἡρώων τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος
[26]	τε ἂν καὶ πρὸς ἀνάκλησιν	θεῶν	μὴ στερῆσαι σφᾶς τῆς σωτηρίας
[24]	προελθόντα πεπαῦσθαι, καλὰ καὶ ἀναγκαῖα	θεωρήματα	ἐν πᾶσιν ὄντα τοῖς ἔργοις,
[35]	ἐπὶ πάντων ἐγὼ τῶν ἐμαυτοῦ	θεωρημάτων	κανόνας ὑποτιθέμενος οὔτε πρότερον ὤκνησα
[22]	νυνὶ λέγειν οὐδ´ ἐξ ὧν	θεωρημάτων	τε καὶ παραγγελμάτων τούτων τῶν
[3]	οὐ φιλαπεχθήμονας προελόμενοι γραφὰς ἀλλὰ	θεωρητικὰς	τῆς ἀληθείας, μυρίους παρασχέσθαι δυνάμενος
[4]	τῶν ἄλλων ἀνδρῶν, καὶ τὸ	θεωρητικὸν	αὐτῶν ἀπολωλέκαμεν. Οὐδὲ γὰρ τὰς
[34]	διελόμενος καὶ ταύτην διχῇ τὴν	θεωρίαν	εἴς τε τὸ πραγματικὸν μέρος
[3]	ἐπιτιμᾷ, ἐνθυμούμενος ὅτι τῆς φιλοσόφου	θεωρίας	σκοπός ἐστιν ἡ τῆς ἀληθείας
[36]	ἐλθόντες σφίσιν οὐκ ἐπιτρέπωσιν ἢ	Θηβαῖοι	ὡς ἔνορκοι ὄντες κατὰ τὸ
[36]	τἀναντία ἐκείνοις δρᾶτε· μετὰ γὰρ	Θηβαίων	τῶν ἡμῖν ἐχθίστων ἐπὶ δουλείᾳ
[24]	φύσεις καὶ ἀντικατηγορῶν ταῦτα ἀλλήλων·	θηλυκά	τε ἀρρενικοῖς καὶ ἀρρενικὰ θηλυκοῖς
[24]	θηλυκά τε ἀρρενικοῖς καὶ ἀρρενικὰ	θηλυκοῖς	καὶ οὐδέτερα τούτων τισὶ συνάπτων,
[37]	αὐτοῦ τοῦτο δὲ οὔτε τῷ	θηλυκῷ	καὶ ἑνικῷ καὶ ὀνοματικῷ προσαρμοττόμενον
[1]	ἅπαντα κατὰ τὸν ἀκριβέστατον λογισμὸν	θηρώσης	εἴ τε τῆς δυνάμεως οὐκ
[54]	δὲ ἐπὶ τῶν δημοσίων ἀγώνων.	~(Θήσω	δ´ ἐξ ἀμφοτέρων παραδείγματα, πολλῶν
[33]	ὄχλησις, ἕως ἑκατὸν ἐκμηκύνεται στίχων.	Θήσω	δὲ καὶ τὰ ἑξῆς οὐδεμίαν
[13]	ὅσας ἔστειλαν ἐπὶ τὸν πόλεμον.	Θήσω	δὲ καὶ τὴν λέξιν αὐτοῦ.
[39]	καὶ αὐτοὶ πολλὰ τοιαῦτα πράσσοντες.	Θήσω	δὲ καὶ τὴν λέξιν αὐτοῦ·
[6]	ὁμιλίαν ἀνθρώποις συνερχομένας, καὶ ἐκ	θνητῶν	καὶ θείων συνουσιῶν γονὰς ἡμιθέους,
[7]	μυθώδεσιν ἐπεισοδίοις τὰς τοπικὰς ἀναγραφάς.	Θουκυδίδῃ	δὲ τῷ προελομένῳ μίαν ὑπόθεσιν,
[44]	ἢ ταῖς ξυμφοραῖς εἴκετε. Ταῦτα	Θουκυδίδῃ	μὲν γράφοντι περὶ τοῦ ἀνδρὸς
[2]	ἐπιτιμήσοντας ἡμῖν, ὅτι τολμῶμεν ἀποφαίνειν	Θουκυδίδην	τὸν ἁπάντων κράτιστον τῶν ἱστοριογράφων
[20]	τοῦτον τὸν τρόπον αὐτὸ κατεσκεύασε·	Θουκυδίδης	Ἀθηναῖος συνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν
[18]	πράξαντες ἔργον, ὡς αὐτὸς ὁ	Θουκυδίδης	γράφει· προειπὼν γὰρ περὶ τοῦ
[55]	ἑαυτὸν οὖσιν ἀνθρώποις αὐτὰ ὁ	Θουκυδίδης	ἔγραψε συνήθη πᾶσι καὶ γνώριμα
[24]	~(Τούτῳ τε δὴ τῷ ἀνδρὶ	Θουκυδίδης	ἐπιβαλὼν καὶ τοῖς ἄλλοις, ὧν
[24]	μὲν δή τίς ἐστιν ὁ	Θουκυδίδης	κατὰ τὸν τῆς λέξεως χαρακτῆρα,
[6]	αὐτοῦ συγγραφέων ἀρετάς. ~(Τούτοις ἐπιγενόμενος	Θουκυδίδης	οὔτ´ ἐφ´ ἑνὸς ἐβουλήθη τόπου
[21]	δηλῶσαι, πῶς ἔχουσαν αὐτὴν ὁ	Θουκυδίδης	παρὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ γενομένων
[50]	οἱ δικάζοντες, οὐχ οἵους ὁ	Θουκυδίδης	ὑπέθετο, συνέρχονται. ~(Πρὸς μὲν οὖν
[23]	αὐτῶν ἐχρήσαντο πάντες οἱ πρὸ	Θουκυδίδου	γενόμενοι συγγραφεῖς καὶ τίνων ἐπὶ
[55]	ἡδίω μὲν εἶχόν σοι περὶ	Θουκυδίδου	γράφειν, ὦ βέλτιστε Κόιντε Αἴλιε
[2]	δόξομεν, εἴ τι τῶν ὑπὸ	Θουκυδίδου	γραφέντων συκοφαντεῖν ἐπιβαλοίμεθα, οὐ ταῖς
[1]	βουληθέντος ἰδίαν συντάξασθαί με περὶ	Θουκυδίδου	γραφὴν ἅπαντα περιειληφυῖαν τὰ δεόμενα
[5]	~(Μέλλων δὲ ἄρχεσθαι τῆς περὶ	Θουκυδίδου	γραφῆς ὀλίγα βούλομαι περὶ τῶν
[51]	ἀναγνῶναί τε καὶ συνεἷναι τὴν	Θουκυδίδου	διάλεκτον ταῦτα λέγειν ἔχω, ὅτι
[51]	τὸν ἀρχαῖον βίον ἀναφέροντας τὴν	Θουκυδίδου	διάλεκτον ὡς δὴ τοῖς τότε
[0]	~ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ ΠΕΡΙ	ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ.	~(Ἐν τοῖς προεκδοθεῖσι περὶ τῆς
[42]	πραγμάτων ἴδια. Ταῦτα δὴ τὰ	Θουκυδίδου	ζηλωτὰ ἔργα, καὶ ἀπὸ τούτων
[53]	ποιεῖν ἐν λόγοις, οὕτω καὶ	Θουκυδίδου	ζηλωτὴς ἐγένετο κατὰ πολλὰ καὶ
[55]	τῶν δικανικῶν, ἃ παρὰ τὸν	Θουκυδίδου	κατεσκεύασται χαρακτῆρα τὸν ἐν τῇ
[49]	πεποιηκέναι τὸ προκείμενον, ὅτι τῆς	Θουκυδίδου	λέξεως κρατίστη μέν ἐστιν ἡ
[24]	μέν ἐστιν ὥσπερ ὄργανα τῆς	Θουκυδίδου	λέξεως· τὸ ποιητικὸν τῶν ὀνομάτων,
[25]	τὸν λόγον, ὑποτάττων αὐταῖς τὴν	Θουκυδίδου	λέξιν, ἀλλὰ κατὰ περιοχάς τινας
[55]	καὶ τῶν ἐκκλησιῶν ἅπασαν τὴν	Θουκυδίδου	λέξιν ὡς ἄχρηστον, ἀλλ´ οὐχ
[52]	οὖν ἀρχαίων, ὅσα κἀμὲ εἰδέναι,	Θουκυδίδου	μιμητὴς οὐδεὶς ἐγένετο κατὰ ταῦτά
[5]	τῶν Πελοποννησιακῶν καὶ μέχρι τῆς	Θουκυδίδου	παρεκτείναντες ἡλικίας Ἑλλάνικός τε ὁ
[23]	γενόμενοι πολέμου καὶ μέχρι τῆς	Θουκυδίδου	παρεκτείναντες ἡλικίας ὁμοίας ἔσχον ἅπαντες
[3]	τῆς πραγματείας οὐ καταδρομὴ τῆς	Θουκυδίδου	προαιρέσεώς τε καὶ δυνάμεως, οὐδ´
[51]	τινές εἰσιν οἷοι πάντα τὰ	Θουκυδίδου	συμβαλεῖν, καὶ οὐδ´ οὗτοι χωρὶς
[1]	τῶν συγγραφέων ἐδήλωσα καὶ περὶ	Θουκυδίδου	τὰ δοκοῦντά μοι, συντόμῳ τε
[4]	γὰρ εἰ τῇ δυνάμει λειπόμεθα	Θουκυδίδου	τε καὶ τῶν ἄλλων ἀνδρῶν,
[41]	λοιπὸν τοῦ πολέμου χρόνον ἐν	Θρᾴκῃ	διέτριψε. Λείπεται δὴ σκοπεῖν, εἰ
[47]	τῆς μὴ προσηκούσης μισεῖν τὸν	θρασύτητι	ὀρεγόμενον. Καὶ ἔτι τὰ διεγείροντα
[14]	τῆς Αἰγινητῶν ἁλώσεως τῶν ἐν	Θυρέᾳ·	Ἐν τούτῳ δ´ οἱ Ἀθηναῖοι
[14]	ἐν Κυθήροις καὶ τοὺς ἐν	Θυρέᾳ	κατοικοῦντας Αἰγινήτας ἐξεπολιόρκησε καὶ τῆς
[14]	πάσῃ τῇ στρατιᾷ αἱροῦσι τὴν	Θυρέαν,	καὶ τήν τε πόλιν κατέκαυσαν
[36]	μάχης, ἣ παρ´ ἡμῖν ἐγένετο,	θύσας	ἐν τῇ Πλαταιέων ἀγορᾷ ἱερὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/02/2008