HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Denys d'Halicarnasse, Lettres - Examen de Thucydide

Liste des contextes (ordre alphabétique)


μ  =  250 formes différentes pour 842 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[2]   πραγματείας βούλομαι προειπεῖν· οὐ σοῦ  μὰ   Δία καὶ τῶν σοὶ παραπλησίων
[41]   ταύτης βύβλῳ περὶ αὑτοῦ γράφει,  μαθεῖν   ῥᾴδιον, ὅτι μετὰ τὴν ἐν
[32]   ἔχει τὸ σημαινόμενον. Χαλεπὸν γὰρ  μαθεῖν,   τίνας δή ποτε νοεῖ τοὺς
[50]   ἀλλ´ ἀνδράσι διὰ τῶν ἐγκυκλίων  μαθημάτων   ἐπὶ ῥητορικήν τε καὶ φιλοσοφίαν
[32]   που παρατύχοι τινὶ καιρὸς καὶ  μάθοι   τὸν ἐχθρὸν ἀφύλακτον, ἥδιον ἐτιμωρεῖτο,
[55]   τά γ´ ἐμφανέστερα. Τί οὖν  μαθόντες   ἅπασαν τὴν διάλεκτον τοῦ συγγραφέως
[43]   δυσὶν ἀρκεσθήσομαι δημηγορίαις, ἵνα μὴ  μακρὸς   λόγος γένηται, τῇ Περικλέους
[25]   ἐκ δὲ τεκμηρίων, ὧν ἐπὶ  μακρότατον   σκοποῦντί μοι ξυνέβη πιστεῦσαι, οὐ
[20]   ἐκ δὲ τεκμηρίων, ὧν ἐπὶ  μακρότατον   σκοποῦντι πιστεύειν ξυμβαίνει, οὐ μεγάλα
[55]   ἐξαλλαγὴν ἔχοντα. Ἀλλ´ ἵνα μὴ  μακρότερος   τοῦ δέοντος λόγος γένοιτό
[53]   δηλούσας ἐν ὀλίγοις καὶ διὰ  μακροῦ   κομιζομένας τὴν ἀκολουθίαν καὶ ἐκ
[52]   σημαίνειν πράγματα βουλομένας καὶ διὰ  μακροῦ   τὰς ἀποδόσεις λαμβανούσας νοήσεις, καὶ
[2]   δόξαις, ἃς ἅπαντες ἐκ τοῦ  μακροῦ   χρόνου παραλαβόντες ἀναφαιρέτους ἔχουσιν, ἀλλὰ
[23]   κατὰ τὴν τῶν σχηματισμῶν ποικιλίαν  μακρῷ   δή τινι τοὺς ἄλλους ὑπερεβάλετο,
[28]   ἐξαλλάττειν ἐκ τῶν ἐν ἔθει  μακρῷ   τινι γίγνεται χείρων αὐτὸς ἑαυτοῦ.
[11]   διηγήσεως εἰσβολὴ κρείττων ἂν ἐγίνετο  μακρῷ,   τοιαύτης οἰκονομίας τυχοῦσα. Οὐδὲ γὰρ
[24]   ἀκοὰς ἀντὶ τῆς λιγυρᾶς καὶ  μαλακῆς   καὶ συνεξεσμένης καὶ μηδὲν ἐχούσης
[47]   ὑπαρχούσης δόξης αἰτιᾶσθαι, ὅστις ἂν  μαλακίᾳ   ἐλλείπῃ, καὶ τῆς μὴ προσηκούσης
[23]   τὴν ἐν τοῖς τότε χρόνοις  μάλιστα   ἀνθοῦσαν καὶ οἱ τὴν ἀρχαίαν
[16]   ἔμφασιν ἔχοντα τῆς δεινότητος ἐκείνης,  μάλιστα   δ´ ἐν ταῖς δημηγορίαις καὶ
[8]   φθόνου καὶ πάσης κολακείας φυλάττων,  μάλιστα   δ´ ἐν ταῖς περὶ τῶν
[45]   ἀρετὰς ἐπαχθεῖς τοῖς ἀκούουσι φαίνονται,  μάλιστα   δ´ ἐν τοῖς πρὸς τὰ
[23]   τὰς δ´ ἐπιθέτους, ἐξ ὧν  μάλιστα   διάδηλος τοῦ ῥήτορος γίνεται
[24]   δὲ τῶν σχηματισμῶν, ἐν οἷς  μάλιστα   ἐβουλήθη διενέγκαι τῶν πρὸ αὐτοῦ,
[20]   τῶν ἀεὶ παρόντων τὰ δέοντα  μάλιστα   εἰπεῖν, ἐχομένῳ τι ἐγγύτατα
[37]   ἔχοντα ἕτερον αὐτοῦ διάλογον, ὃν  μάλιστα   ἐπαινοῦσιν οἱ τοῦ χαρακτῆρος τούτου
[35]   καὶ πεποιημέναι λέξεις ἐν ταύταις  μάλιστα   ἐπιπολάζουσι, καὶ τὰ πολύπλοκα καὶ
[29]   ἐπιτηδευθέντα οὔτε τοῖς ὕστερον, ὅτε  μάλιστα   ἤκμασεν πολιτικὴ δύναμις·
[36]   καὶ τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεως. Ἧς  μάλιστα   μὲν μετασχόντες καὶ αὐτοὶ ἐμμείνατε
[10]   βάρβαρον, ἐγένοντο ἐν ἔτεσι πεντήκοντα  μάλιστα   μεταξὺ τῆς τε Ξέρξου ἀναχωρήσεως
[21]   περὶ τὸ λεκτικόν, ἐν  μάλιστα   χαρακτὴρ αὐτοῦ διάδηλός ἐστι,
[18]   πόλιν ἐφύλασσε καὶ δι´ ἡσυχίας  μάλιστα   ὅσον ἐδύνατο εἶχεν· ἱππέας μέντοι
[50]   καὶ σεμνολογίας καὶ καταπλήξεως, παντὸς  μάλιστα   προσήκει ταύτην ἀσκεῖν τὴν φράσιν
[52]   ταῦτά γε, καθ´ δοκεῖ  μάλιστα   τῶν ἄλλων διαφέρειν, κατὰ τὴν
[1]   καὶ λεκτικὰς ἀρετάς, καὶ πῇ  μάλιστα   χείρων ἑαυτοῦ γίνεται κατὰ τὰς
[12]   φυγὴν καθ´ ἡσυχίαν τι αὐτῶν  μᾶλλον   αἰσθέσθαι. Τὴν οὖν μετὰ τὰ
[18]   ἀποθανόντας, ἐν βούλεταί τις  μᾶλλον   βύβλῳ ἐν ταύτῃ τὸν
[29]   Τούτοις ἐπιφέρει κεφάλαιον ἄλλο ποιητικῆς,  μᾶλλον   δὲ διθυραμβικῆς σκευωρίας οἰκειότερον· τῶν
[44]   κακοτυχῶν δὲ ἐν εὐτυχούσῃ πολλῷ  μᾶλλον   διασῴζεται. Εἰ μὲν γὰρ ἰδίᾳ
[33]   λαμβάνειν, γνώμῃ ἔξεστιν, ἄφρακτοι  μᾶλλον   διεφθείροντο. Ἐκ πολλῶν ἔτι δυνάμενος
[28]   ὠμὴ στάσις προὐχώρησε, καὶ ἔδοξε  μᾶλλον,   διότι ἐν τοῖς πρώτη ἐγένετο·
[48]   ἐνθυμηθήτω οὐ περὶ τῆς ἐμῆς  μᾶλλον,   ἐν ἴσῳ δὲ καὶ τῆς
[24]   τοῖς προθετικοῖς μορίοις καὶ ἔτι  μᾶλλον   ἐν τοῖς διαρθροῦσι τὰς τῶν
[48]   Λεοντίνους βούλεσθαι κατοικίσαι, ἀλλ´ ἡμᾶς  μᾶλλον   ἐξοικίσαι. Ψυχρὰ γὰρ παρονομασία
[23]   ἔφην, περὶ τὴν κυρίαν λέξιν  μᾶλλον   ἐσπούδασαν περὶ τὴν τροπικήν,
[34]   ἐκείνη μὲν ἐν τῇ φύσει  μᾶλλον   ἔχουσα τὴν ἰσχύν, αὕτη δὲ
[20]   ἕξει· κτῆμά τε ἐς ἀεὶ  μᾶλλον   ἀγώνισμα εἰς τὸ παραχρῆμα
[7]   ἕξει· κτῆμά τε ἐς ἀεὶ  μᾶλλον   ἀγώνισμα ἐς τὸ παραχρῆμα
[32]   ἥδιον τιμωρεῖσθαι διὰ τὴν πίστιν  μᾶλλον   ἀπὸ τοῦ προφανοῦς σκοτεινῶς
[18]   ἐν τούτῳ κεῖται τῷ τόπῳ  μᾶλλον   οὐκ ἐν ἑτέρῳ; Εἴ
[54]   ἴσως, τούτους μὲν ἐξαπατᾶν αἱρεῖσθαι  μᾶλλον   προλέγοντα βιάζεσθαι, ὑμῖν δ´
[32]   ἥδιον ἐτιμωρεῖτο, ὅτι πιστεύσαντι ἐπέθετο  μᾶλλον   φυλαττομένῳ· καὶ συνέσεως δόξαν
[48]   εἰδόσιν, ὅσα ἀδικεῖ· πολὺ δὲ  μᾶλλον   ἡμᾶς αὐτοὺς αἰτιασόμενοι, ὅτι ἔχοντες
[46]   ὅτι δεῖ τῇ γνώμῃ πιστεύειν  μᾶλλον,   ἣν ἐκ τῶν παρόντων λαμβάνομεν,
[18]   δυνηθέντες τυχεῖν τῆς νομίμου πόσῳ  μᾶλλον   ἦσαν ἐπιτηδειότεροι τυγχάνειν οἴκτων τε
[20]   μέγιστον κρινόντων, παυσαμένων δὲ τἀρχαῖα  μᾶλλον   θαυμαζόντων, ἀπ´ αὐτῶν τῶν ἔργων
[19]   πράγματος ἔπαινον ἀποθέσθαι. ~(Ἔτι δὲ  μᾶλλον   ἴδοι τις ἂν τὸ περὶ
[25]   αὐτοῦ τὸν τρόπον, ἀλλὰ κοινότερον  μᾶλλον   καὶ ὠφελιμώτερον, τοῦ τελευταίου μορίου
[25]   εἰληφότες πολλαπλάσιοι φαινόμενοι καὶ ξυνειθισμένοι  μᾶλλον   μηκέτι δεινοὺς αὐτοὺς ὁμοίως σφίσι
[30]   Οὔτε γὰρ τυχών ἐμφαίνει  μᾶλλον,   βούλεται δηλοῦν, οὔτε
[46]   ἐστι καὶ τῆς Γοργίου προαιρέσεως  μᾶλλον   οἰκειότερα, τε τῶν ὀνομάτων
[20]   αὐτῶν ἐπὶ τὸ μεῖζον κοσμοῦντες,  μᾶλλον   πιστεύων, οὔτε ὡς λογογράφοι συνέθεσαν
[33]   ἀνέλπιστον τοῦ βεβαίου μὴ παθεῖν  μᾶλλον   προεσκόπουν πιστεῦσαι ἐδύναντο. Καὶ
[15]   τὴν Λακωνικὴν προέκρινε τῆς Ἀττικῆς  μᾶλλον,   τὴν ὑστέραν τοῖς χρόνοις ἀντὶ
[26]   τῆς ὄψεως καὶ τὴν γνώμην  μᾶλλον   τῶν ἐν τῷ ἔργῳ ἐδουλοῦντο·
[34]   ὄψεως ἔρωτι μὴ πολὺ ἀπέχοντι  μανίας.   Ἐκεῖνοί τε γὰρ πάσας τὰς
[40]   ἐλπίδες, ἐπὶ τὰς ἀφανεῖς καθίστανται,  μαντικήν   τε καὶ χρησμοὺς καὶ ὅσα
[40]   θεοῖς ἕπεσθαι καὶ μηδὲν ἄνευ  μαντικῆς   καὶ χρησμῶν ἐπιτελεῖν. Λεγόντων τε
[40]   καὶ οὔτε χρησμῶν ὄφελος οὔτε  μαντικῆς   τοῖς εὐσεβῆ καὶ δίκαιον προῃρημένοις
[36]   ἐπὶ δουλείᾳ τῇ ἡμετέρᾳ ἥκετε.  Μάρτυρας   δὲ θεοὺς τούς τε ὁρκίους
[3]   τῆς ἀληθείας, μυρίους παρασχέσθαι δυνάμενος  μάρτυρας,   δυεῖν ἀνδράσιν ἀρκεσθήσομαι μόνοις, Ἀριστοτέλει
[8]   ἐς τὸ παραχρῆμα ἀκούειν ξύγκειται.  ~(Μαρτυρεῖται   δὲ τῷ ἀνδρὶ τάχα μὲν
[2]   ἐπιφανεστάτων φιλοσόφων τε καὶ ῥητόρων  μαρτυρίαις   ἀπιστοῦντες, οἳ κανόνα τῆς ἱστορικῆς
[34]   τοῖς μὲν κατορθώμασι τὴν προσήκουσαν  μαρτυρίαν   ἀπονέμουσιν, εἰ δέ τι διημάρτηται
[48]   τοῦ λόγου· δεόμεθα οὖν καὶ  μαρτυρόμεθα,   εἰ μὴ πείσομεν, ὅτι ἐπιβουλευόμεθα
[3]   ἄν τις, εἰ μὴ πάσας  μαρτυροῦσι   τοῖς πρὸ αὐτῶν καὶ τὰς
[34]   τὰ μὴ προσόντα τῷ συγγραφεῖ  μαρτυροῦσιν·   γὰρ ἕκαστος εἶναι βούλεται
[19]   Δηλίῳ, καὶ οἱ Φωκαεῖς οἱ  Μασσαλίαν   οἰκίσαντες ὅτι ναυμαχίᾳ Καρχηδονίους ἐνίκων,
[18]   καὶ νικήσαντες ἐν ἀμφοτέραις ταῖς  μάχαις,   δι´ οὓς πόλις αὐχήματος
[13]   τριακοσίους στίχους αὐτὸς ἀποδεδωκὼς ταῖς  μάχαις,   καὶ ταῦτα οὐ πολλῶν ὄντων
[13]   καὶ τὰ κατὰ τὰς πεζικὰς  μάχας   μηκυνόμενα πέρα τοῦ δέοντος
[18]   δὲ πάσας ἀφῶ τὰς ἄλλας  μάχας   τάς τε κατὰ γῆν καὶ
[13]   ἅπαντα τὰ γεγενημένα κατὰ τὰς  μάχας   ὑπ´ ἀμφοτέρων διελήλυθεν ἀκριβῶς καὶ
[13]   τοι συγκεφαλαιούμενος τὰ περὶ τὴν  μάχην   κατὰ λέξιν οὕτως γράφει· Ἀπέθανον
[14]   τῶν ἐν Κυθήροις πραγμάτων· καὶ  μάχης   γενομένης ὀλίγον μέν τινα χρόνον
[36]   συνάρασθαι τοῦ κινδύνου καὶ τῆς  μάχης,   παρ´ ἡμῖν ἐγένετο, θύσας
[18]   αἷς Ἀθηναίων πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ  μαχόμενοι   διεφθάρησαν, τοὺς εἰωθότας ὀλοφυρμοὺς ἐπ´
[48]   ἑαυτοῦ ἅμα ἐν τῇ ἐμῇ  μαχόμενος,   τοσούτῳ δὲ καὶ ἀσφαλέστερον, ὅσῳ
[43]   μὴ δόξῃ τις φάσεις ἀναποδείκτους  με   λέγειν, πολλὰς παρασχέσθαι πίστεις δυνάμενος
[1]   Σοῦ δὲ βουληθέντος ἰδίαν συντάξασθαί  με   περὶ Θουκυδίδου γραφὴν ἅπαντα περιειληφυῖαν
[19]   ἐστι, διὰ τοῦτ´ ἐστὶν ἤδη  μέγα,   ἀλλ´ εἴ τι τῶν μεγάλων
[10]   ἐγκρατεστέραν κατεστήσαντο καὶ αὐτοὶ ἐπὶ  μέγα   ἐχώρησαν δυνάμεως, οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι
[20]   δὲ τοῦ πολέμου μῆκός τε  μέγα   προὔβη παθήματά τε ξυνηνέχθη γενέσθαι
[26]   ἄλλα ὅσα ἐν μεγάλῳ κινδύνῳ  μέγα   στρατόπεδον πολυειδῆ ἀναγκάζοιτο φθέγγεσθαι. Παραπλήσια
[53]   μόνος, ὥσπερ τῶν ἄλλων ὅσοι  μέγα   τι καὶ λαμπρὸν ἔδοξαν ποιεῖν
[28]   πῶς ἐκεῖνα ἐπαινέσω τὰ δοκοῦντα  μεγάλα   καὶ θαυμαστὰ εἶναί τισιν, ὅσα
[20]   μακρότατον σκοποῦντι πιστεύειν ξυμβαίνει, οὐ  μεγάλα   νομίζω γενέσθαι οὔτε κατὰ τοὺς
[25]   σκοποῦντί μοι ξυνέβη πιστεῦσαι, οὐ  μεγάλα   νομίζω γενέσθαι οὔτε κατὰ τοὺς
[19]   ἀνώμαλον ἐπιλογισάμενος, ὅτι πολλὰ καὶ  μεγάλα   πράγματα παραλιπὼν τὸ προοίμιον τῆς
[18]   λέγεσθαι, εἴ τ´ ἐπὶ ταῖς  μεγάλαις   εὐπραγίαις, ἐξ ὧν δόξα τις
[18]   Εἴ τε γὰρ ἐν ταῖς  μεγάλαις   συμφοραῖς τῆς πόλεως, ἐν αἷς
[16]   δὲ περὶ πολλὰς καὶ  μεγάλας   συνταχθεῖσα πράξεις δημηγορικῶν σπανίζει λόγων.
[27]   καὶ μιμήσεως ἐφάνη, τήν τε  μεγαληγορίαν   τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν καλλιλογίαν
[47]   παραλόγῳ ξυμβαῖνον· ὅμως δὲ πόλιν  μεγάλην   οἰκοῦντας καὶ ἐν ἤθεσιν ἀντιπάλοις
[20]   αὐχμοί τε ἔστι παρ´ οἷς  μεγάλοι,   καὶ ἀπ´ αὐτῶν καὶ λιμοί·
[55]   καὶ τόνος καὶ  μεγαλοπρέπεια   καὶ αἱ συγγενεῖς ταύταις ἀρεταὶ
[48]   καὶ τὸν τόνον καὶ τὴν  μεγαλοπρέπειαν   καὶ τὴν δεινότητα, καὶ πάθους
[23]   καὶ καλλιρημοσύνην καὶ σεμνολογίαν καὶ  μεγαλοπρέπειαν·   οὐδὲ δὴ τόνον οὐδὲ βάρος
[50]   τὰς ἱστορικὰς πραγματείας ἐκφέρουσιν, αἷς  μεγαλοπρεπείας   τε δεῖ καὶ σεμνολογίας καὶ
[10]   δὲ λόγῳ, τοὺς Ἀθηναίους ἡγοῦμαι  μεγάλους   γιγνομένους καὶ φόβον παρέχοντας τοῖς
[52]   καὶ δι´ ἃς πλούτους τε  μεγάλους   ἐκτήσαντο καὶ δόξης λαμπρᾶς κατηξιώθησαν.
[26]   νικῶντες κρατούμενοι, ἄλλα ὅσα ἐν  μεγάλῳ   κινδύνῳ μέγα στρατόπεδον πολυειδῆ ἀναγκάζοιτο
[49]   τῶν ἄλλων τῶν κοινῶν καὶ  μεγάλων   αἱ πόλεις βουλευσόμεναι συνέρχονται, οὔτ´
[14]   εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τοῦ πολέμου  μεγάλων   συμφορῶν, δι´ ἃς ἐπεθύμησαν ἀμφότεραι
[19]   μέγα, ἀλλ´ εἴ τι τῶν  μεγάλων   ὑπερέχει) γέγονέ τε αὐτῷ τὸ
[26]   πανταχόθεν περιεστάναι, καὶ τὸν κτύπον  μέγαν   ἀπὸ πολλῶν νεῶν συμπιπτουσῶν, ἔκπληξίν
[20]   ἀρξάμενος εὐθὺς καθισταμένου καὶ ἐλπίσας  μέγαν   τε ἔσεσθαι καὶ ἀξιολογώτατον τῶν
[19]   πολλὰ ἐκεῖνα καὶ καταβλητικὰ τοῦ  μεγέθους   τῆς Ἑλλάδος οὐκ ἀναγκαίως αὐτῷ
[35]   ὧν ἤδη προείρηκα, πλεῖστα καὶ  μέγιστα   ταύταις συμβεβηκότα ταῖς ἰδέαις· καὶ
[23]   ἡδονῆς ἕνεκα· ἀρετάς τε τὰς  μεγίστας   καὶ λαμπροτάτας ἔξω τῶν ἐναγωνίων
[20]   διανοούμενον. Κίνησις γὰρ αὕτη δὴ  μεγίστη   τοῖς Ἕλλησιν ἐγένετο καὶ μέρει
[54]   τῷ σαφεῖ. Ἐν δὲ τῇ  μεγίστῃ   τῶν κατὰ Φιλίππου δημηγοριῶν καὶ
[20]   ξύγκειται. Τῶν δὲ πρότερον ἔργων  μέγιστον   ἐπράχθη τὸ Μηδικόν· καὶ τοῦτο
[52]   τὰς γραφὰς αὐτῶν, ἐφ´ αἷς  μέγιστον   ἐφρόνουν ἐκεῖνοι καὶ δι´ ἃς
[20]   ἂν πολεμῶσι, τὸν παρόντα ἀεὶ  μέγιστον   κρινόντων, παυσαμένων δὲ τἀρχαῖα μᾶλλον
[54]   παρασκευῆς, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ  μέγιστον,   οὕτω διακεῖσθαι τὰς γνώμας ὑμᾶς,
[10]   συγγραφεὺς παρέσχηται· προειπὼν γάρ, ὡς  μέγιστος   ἐγένετο τῶν πρὸ αὐτοῦ πολέμων
[25]   τοῦ προοιμίου προθέσει χρησάμενος, ὅτι  μέγιστος   ἐγένετο τῶν πρὸ αὐτοῦ πολέμων
[45]   Θαυμαστὸν γάρ, εἰ Περικλῆς  μέγιστος   τῶν τότε ῥητόρων ἠγνόει τοῦτο,
[50]   ἐπεχείρησαν λέγειν, ὡς οὐ τῶν  μεθ´   ἑαυτὸν ἐσομένων στοχαζόμενος συγγραφεὺς
[36]   ὑμέτερα αὐτῶν· καὶ ἔστε μηδὲ  μεθ´   ἑτέρων, δέχεσθε δ´ ἀμφοτέρους φίλους,
[19]   τῆς τέχνης ὑπαγορεύει λόγος οὕτω  μεθοδεύειν   τὰς αὐξήσεις (οὐ γὰρ εἴ
[10]   φοβούμενοι τοὺς Ἀθηναίους, μὴ ἐπὶ  μεῖζον   δυνηθῶσιν, ὁρῶντες αὐτοῖς τὰ πολλὰ
[5]   τε πραγματικὴν προαίρεσιν ἐπὶ τὸ  μεῖζον   ἐξήνεγκε καὶ λαμπρότερον, οὔτε πόλεως
[19]   γὰρ εἴ τι τῶν μικρῶν  μεῖζόν   ἐστι, διὰ τοῦτ´ ἐστὶν ἤδη
[20]   ὑμνήκασι περὶ αὐτῶν ἐπὶ τὸ  μεῖζον   κοσμοῦντες, μᾶλλον πιστεύων, οὔτε ὡς
[6]   ὠφελῆσαι· τῆς δ´ ὑστέρας ὡς  μείζονος   δυνατῆς πεσεῖν εἰς σύνοψιν
[22]   σύνθεσιν τῶν ἐλαττόνων τε καὶ  μειζόνων   μορίων, καὶ ὅτι τούτων αὖθις
[24]   τῶν τ´ ἐλαττόνων καὶ τῶν  μειζόνων   μορίων τὴν ἀξιωματικὴν καὶ αὐστηρὰν
[15]   κακοῖς γενομένην ἀντὶ τῆς ἐπὶ  μείζοσι.   Πόλεών τε ἁλώσεις καὶ κατασκαφὰς
[33]   ἐπεξῄεσάν τε τὰς τιμωρίας ἔτι  μείζους,   οὐ μέχρι τοῦ δικαίου καὶ
[48]   (ἀμφότερα γὰρ τάδε πάσχει τὰ  μείζω)   διὰ δ´ αὐτὰ τὰς Συρακόσσας
[20]   τῶν ἔργων σκοποῦσι δηλώσει ὅμως  μείζων   γεγενημένος αὐτῶν. Καὶ ὅσα μὲν
[48]   ἐθελήσαντι προσλαβεῖν. Οἷς ἐπιτίθησιν οὐδὲ  μειρακίῳ   προσῆκον ἐπιφώνημα· Λόγῳ μὲν γὰρ
[48]   ἔχθραν κολάσασθαι. Ταῦτα γὰρ καὶ  μειρακιώδη   καὶ περίεργα καὶ τῶν λεγομένων
[46]   ἀλήθειαν. ~(Ὀχληρὰ δὲ κἀκεῖνα τὰ  μειρακιώδη   καλλωπίσματα τῆς λέξεως καὶ τὰ
[5]   Λαμψακηνὸς Χάρων καὶ Χαλκηδόνιος  Μελησαγόρας,   ὀλίγῳ δὲ πρεσβύτεροι τῶν Πελοποννησιακῶν
[41]   τὰ μὲν ἰσχυρὰ ὄντα ἐλπιζόμενα  μέλλεται,   τὰ δὲ παρόντα βραχέα πρὸς
[36]   φέροντες, ἂν ὑμῖν ἱκανὴ  μέλλῃ   ἔσεσθαι. Οἳ δὲ ἀκούσαντες αὖθις
[29]   τόλμαν ἀνδρίαν ἐκάλουν, τὴν δὲ  μέλλησιν   δειλίαν. Ὅμοια δὲ τούτοις ἐστὶ
[29]   γὰρ ἀλόγιστος ἀνδρία φιλέταιρος ἐνομίσθη,  μέλλησις   δὲ προμηθὴς δειλία εὐπρεπής παρομοιώσεις
[44]   τι· ἀφανὲς γὰρ ἀνθρώπῳ τὸ  μέλλον   καὶ πρὸς τὰ παρόντα τὰς
[30]   τὸ μήπω πραχθὲν ἀλλ´ ἔτι  μέλλον   κακόν. Καθαρὸς δὲ καὶ τηλαυγὴς
[37]   πολέμου παρόντα ἤδη καὶ οὐ  μέλλοντα   διαφέροντα αὐτῆς φαίνεται. Τούτοις ἐπιτίθησιν
[37]   πολέμου παρόντα ἤδη καὶ οὐ  μέλλοντα   διαφέροντα αὐτοῦ φαίνετε. Τοῦτο τὸ
[37]   πολέμου παρόντα ἤδη καὶ οὐ  μέλλοντα   ἐπιζεύγνυσι τούτοις ἑνικὸν καὶ κατὰ
[31]   Ἁπλῶς δὲ φθάσας τὸν  μέλλοντα   κακόν τι δρᾶν ἐπῃνεῖτο καὶ
[20]   μὲν λόγῳ εἶπον ἕκαστοι  μέλλοντες   πολεμήσειν ἐν αὐτῷ ἤδη
[46]   ταῖς ἐλπίσιν, ὧν ἐν τῷ  μέλλοντι   ἐστὶν ἰσχύς. ~(Ἤδη δ´
[36]   τοῦ βασιλέως τῶν Λακεδαιμονίων Ἀρχιδάμου  μέλλοντος   δῃώσειν τὴν γῆν, πρέσβεις παρὰ
[44]   Οὐδὲ γὰρ περὶ τοῦ  μέλλοντος   ἐλπίς, ὅτι ταῦτα πρὸς ἀγαθοῦ
[26]   τε φόβος ἦν ὑπὲρ τοῦ  μέλλοντος   οὐδενὶ ἐοικὼς καὶ διὰ τὸ
[19]   ποιεῖν αὐτὰ τὰ κεφάλαια τῶν  μελλόντων   δηλοῦσθαι προλαμβάνοντας. δὴ καὶ
[37]   Εἰ μὲν τοίνυν ὑπονοίας τῶν  μελλόντων   λογιούμενοι ἄλλο τι ξυνήκετε,
[20]   τὸ σαφὲς σκοπεῖν καὶ τῶν  μελλόντων   ποτὲ αὖθις κατὰ τὸ ἀνθρώπινον
[7]   τὸ σαφὲς σκοπεῖν, καὶ τῶν  μελλόντων   ποτὲ κατὰ τὸ ἀνθρώπειον τοιούτων
[47]   παροῦσα ἦν ἀλλ´  μέλλουσα,   οὐδ´ ἐν τῇ προνοίᾳ τὸ
[21]   χαρακτὴρ αὐτοῦ διάδηλός ἐστι,  μέλλω   νυνὶ λέγειν. Ἀνάγκη δὲ ἴσως
[29]   ἤκμασεν πολιτικὴ δύναμις·  μέλλω   νυνὶ λέγειν· Ἐστασίαζέν τε οὖν
[19]   ἐπὶ τῷ τέλει τοῦ προοιμίου,  μέλλων   ἄρχεσθαι τῆς διηγήσεως, ἐν ἐλάττοσιν
[5]   περὶ ταῦτα κατατρίψας τὸν λόγον.  ~(Μέλλων   δὲ ἄρχεσθαι τῆς περὶ Θουκυδίδου
[2]   καὶ τελέσας τὴν ὑπόσχεσιν ἀποδίδωμι.  ~(Μέλλων   δὲ τῶν κατὰ μέρος ἅπτεσθαι
[6]   μονόκωλον παντάπασι μήτ´ εἰς πολλὰ  μεμερισμένην   καὶ ἀσυνάρτητα κεφάλαια· ἔπειτα κατὰ
[12]   ὀχυρῶς ξυμβάν. Ἀεὶ γὰρ ἐγὼ  μέμνημαι   καὶ ἀρχομένου τοῦ πολέμου καὶ
[52]   τὸ μὲν ἐπιτιμᾶν τισι καὶ  μεμνῆσθαι   τῶν ἡμαρτημένων αὐτοῖς ἐάσομεν· περὶ
[9]   καὶ ταύτην ἀτελῆ τοῦ Μυτιληναϊκοῦ  μέμνηται   πολέμου· εἶτ´ ἐκεῖθεν ἄγει τὴν
[9]   οὐδὲ ταῦτα συγκορυφώσας τῆς Πλαταιέων  μέμνηται   πολιορκίας· ἀφεὶς δὲ καὶ ταύτην
[51]   διορίζων μήτε τὴν ποσότητα ὁρῶν,  μεμπτός.   Ἐγὼ δὲ οὔτε αὐχμηρὰν καὶ
[47]   φυγὼν τὸν κίνδυνον τοῦ ὑποστάντος  μεμπτότερος·   καὶ ἐγὼ μὲν αὐτός
[3]   τοὺς περὶ δογμάτων διαφερομένους οὐδεὶς  μέμφεται   τῆς προαιρέσεως, εἰ μὴ πάντα
[3]   γε προελομένους χαρακτήρων ἰδιότητα δηλῶσαι  μέμψαιτ´   ἄν τις, εἰ μὴ πάσας
[27]   τῆς τῶν πολλῶν ὑπερορῶντες ἀμαθίας  μέμψασθαι   τὴν κατασκευὴν ταύτης τῆς λέξεως,
[27]   ἐπιτυχούσης ἀγωγῆς γιγνόμενος τεχνίτης οὐ  μέμψεται   τὸ ἀγεννὲς καὶ χαμαιτυπὲς καὶ
[49]   ἄλλα ἐν τῇ δημηγορίᾳ ταύτῃ  μέμψεως   ἄξια, περὶ ὧν οὐδὲν δέομαι
[44]   ἕνεκα ξυνήγαγον, ὅπως ὑπομνήσω καὶ  μέμψωμαι,   εἴ τι μὴ ὀρθῶς
[36]   τυγχάνομεν. Ξυγγνώμονες δὲ ἔστε τῆς  μὲν   ἀδικίας κολάζεσθαι τοῖς ὑπάρχουσι προτέροις,
[47]   ἤδη ἔχετε αὐτήν, ἣν λαβεῖν  μὲν   ἄδικον δοκεῖ εἶναι, ἀφεῖναι δὲ
[26]   ὀνομαστὶ τὸν τριήραρχον ἠρώτων, οἱ  μὲν   Ἀθηναῖοι, εἰ τὴν πολεμιωτάτην γῆν
[26]   τὴν ναυτικὴν φιλονεικίαν ἐγίγνετο· τοῖς  μὲν   Ἀθηναίοις βιάζεσθαί τε τὸν ἔκπλουν
[47]   συγκείμενα ἡδέως· καὶ γὰρ οἷς  μὲν   αἵρεσις γεγένηται τὰ ἄλλα εὐτυχοῦσι,
[32]   ἀμαθεῖς ἀγαθοί, καὶ τῷ  μὲν   αἰσχύνονται, ἐπὶ δὲ τῷ ἀγάλλονται
[32]   τούτους ἀγαθοὺς καλεῖ; Καὶ τῷ  μὲν   αἰσχύνονται τίνες; Ἄδηλον γὰρ πότερον
[28]   ἐχθροὺς δοκοῦντας εἶναι ἐφόνευον, τὴν  μὲν   αἰτίαν ἐπιφέροντες τοῖς τὸν δῆμον
[47]   μεταβάλλετε, ἐπειδὴ ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι  μὲν   ἀκεραίοις, μεταμέλειν δὲ κακουμένοις. Καὶ
[20]   μνήμης ἔχοι. Καὶ ἐς  μὲν   ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ μυθῶδες
[7]   λέξιν οὕτως γράφων· καὶ ἐς  μὲν   ἀκρόασιν τὸ μὴ μυθῶδες αὐτῶν
[38]   διαπράσσεσθαι. Τοῦτο δέ ἐστιν· Ὑμεῖς  μὲν   ἀληθῶς φρονοῦντες ὅτι ἀδικεῖσθε, τὴν
[26]   πολλαχοῦ διὰ τὴν στενοχωρίαν τὰ  μὲν   ἄλλοις ἐμβεβληκέναι, τὰ δὲ αὐτοὺς
[20]   καίπερ τῶν ἀνθρώπων, ἐν  μὲν   ἂν πολεμῶσι, τὸν παρόντα ἀεὶ
[40]   λελείψεσθαι· οὐδὲν γὰρ ἔξω τῆς  μὲν   ἀνθρωπείας, τῆς δ´ εἰς τὸ
[55]   ὅσον ἐστὶν αὐτοῦ μέρος γνωσθῆναι  μὲν   ἅπασιν ἀνθρώποις εὔπορον, κατασκευασθῆναι δ´
[40]   δὲ κινδύνου παραμύθιον οὖσα τοὺς  μὲν   ἀπὸ περιουσίας χρωμένους αὐτῇ κἂν
[1]   κείμενα τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ τὰς  μὲν   ἀρετὰς αὐτῶν λαμβάνοντες, τὰς δ´
[36]   Καὶ τάδε ἡμῖν ἀρκέσει.  μὲν   Ἀρχίδαμος τοσαῦτα εἶπεν. Οἱ δὲ
[17]   ἐν τῷ αὐτῷ καιρῷ τιθέναι  μὲν   ἃς οὐκ ἔδει, παραλιπεῖν δὲ
[39]   ἔχθρα ὑμῶν, ὅσον φιλία  μὲν   ἀσθενείας, τὸ δὲ μῖσος δυνάμεως
[14]   τῆς προτέρας, ὅτε Ἀθηναῖοι τετμημένης  μὲν   αὐτοῖς τῆς χώρας, οἰκοφθορημένης δὲ
[54]   ἐστὶ κἀκεῖνα· Εἶτ´ οἴεσθε, εἰ  μὲν   αὐτὸν μηδὲν ἐποίησαν κακόν, μὴ
[6]   τὰς πράξεις συντιθείς, ἀλλ´ οἷς  μὲν   αὐτὸς παρῆν, ἐξ ἐμπειρίας, ὧν
[10]   πόλεμος τοῖς Ἕλλησι κατέστη. Τὴν  μὲν   γὰρ ἀληθεστάτην πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ
[29]   τὰ θεατρικὰ σχήματα ταυτί· Τόλμα  μὲν   γὰρ ἀλόγιστος ἀνδρία φιλέταιρος ἐνομίσθη,
[41]   ἀντιπαρεξετάζων τὸν ἕτερον. Ἐν ἐκείνῳ  μὲν   γὰρ Ἀρχίδαμος Λακεδαιμόνιος δίκαιά
[26]   οὐχ ἑτέρα τῶν πρότερον. Πολλὴ  μὲν   γὰρ ἑκατέροις προθυμία ἀπὸ τῶν
[32]   ἀγάλλονται κἀνταῦθα ἄδηλον, τίνες· εἰ  μὲν   γὰρ ἐπ´ ἀμφοτέρων τίθησιν, οὐκ
[44]   εὐτυχούσῃ πολλῷ μᾶλλον διασῴζεται. Εἰ  μὲν   γὰρ ἰδίᾳ τινὲς ἐβλάπτοντο τῶν
[46]   μόνον, ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι. Φρόνημα  μὲν   γὰρ καὶ ὑπὸ ἀμαθίας εὐτυχοῦς
[29]   τὸ καινοῦσθαι τὰς διανοίας βούλεται  μὲν   γὰρ λέγειν· οἱ δὲ ὑστερίζοντες
[18]   ἐπιτάφιον ἥρμοττεν εἰρῆσθαι· ἐν ταύτῃ  μὲν   γὰρ οἱ κατὰ τὴν πρώτην
[16]   οὔτε τῆς αὐτῆς δυνάμεως·  μὲν   γὰρ ὀλίγα πράγματα καὶ μικρὰ
[31]   ὑπερβατόν τε καὶ περίφρασις· οἱ  μὲν   γὰρ ὅρκοι τῆς συναλλαγῆς τὸ
[41]   ὅσα τοῖς ἰσχυροτέροις δοκεῖ; Ἐγὼ  μὲν   γὰρ οὐκ οἴομαι τοῖς ἐκ
[48]   οὐδὲ μειρακίῳ προσῆκον ἐπιφώνημα· Λόγῳ  μὲν   γὰρ τὴν ἡμετέραν δύναμιν σῴζοι
[29]   σχῆμα τοιοῦτ´ ἂν ἦν· τὴν  μὲν   γὰρ τόλμαν ἀνδρίαν ἐκάλουν, τὴν
[44]   εὐπραγοῦσαν, ἀθρόαν δὲ σφαλλομένην. Καλῶς  μὲν   γὰρ φερόμενος ἀνὴρ τὸ καθ´
[13]   εἰς ἔλαττον τοῦ μετρίου. Τὰ  μέν   γε περὶ Πύλον Ἀθηναίοις πραχθέντα
[27]   τὴν αὐτὴν ὑπόληψιν ἕξει·  μέν   γε πολὺς ἐκεῖνος ἰδιώτης οὐ
[42]   ἔχοντα τήνδε τὴν ἀρχήν· Τῆς  μὲν   γνώμης, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀεὶ
[44]   ταῖς ξυμφοραῖς εἴκετε. Ταῦτα Θουκυδίδῃ  μὲν   γράφοντι περὶ τοῦ ἀνδρὸς ἐν
[41]   τὸν κοινὸν βίον ἐξημερώσαντες. Ἐγὼ  μὲν   δὴ διὰ ταύτας τὰς αἰτίας
[48]   τὴν νίκην παρασχόντα λήψονται. Ταῦτα  μὲν   δὴ καὶ τὰ παραπλήσια τούτοις
[6]   τῶν ἄριστα γινωσκόντων πυνθανόμενος. Πρῶτον  μὲν   δὴ κατὰ τοῦτο διήλλαξε τῶν
[21]   πόλεμος τοῖς Ἕλλησι κατέστη. ~(Τὰ  μὲν   δὴ περὶ τὸ πραγματικὸν μέρος
[27]   τὴν πόλιν τρόπαιον ἔστησαν. ~(Μοὶ  μὲν   δὴ ταῦτα καὶ τὰ παραπλήσια
[24]   δὲ ταῦτα τὸ παθητικόν. Τοιοῦτος  μὲν   δή τίς ἐστιν Θουκυδίδης
[13]   πολλαπλασίους τῶν βαρβάρων ναυμαχήσαντες ἃς  μὲν   διέφθειρον, ἃς δ´ αὐτάνδρους ἔλαβον
[40]   ἄρχειν τούτων νοῦς ἔστι  μὲν   δυσείκαστος καὶ τοῖς πάνυ δοκοῦσιν
[39]   δὲ ἡσυχίαν ἄγοντας ἡμᾶς φίλους  μὲν   εἶναι ἀντὶ πολεμίων, ξυμμάχους δὲ
[40]   φέρουσιν οἱ πολέμιοι καὶ τὸ  μὲν   εἶξαι εὐθὺς ἀνέλπιστον, μετὰ δὲ
[54]   ὁρῶ, ὥστε δέδοικα μὴ βλάσφημον  μὲν   εἰπεῖν, ἀληθὲς δέ· εἰ καὶ
[38]   τρόπῳ, εἰ δοκεῖ, γιγνέσθω πρῶτον  μὲν   εἴρηκεν ἐνθύμημα οὔτε τῆς Ἀθηναίων
[32]   τῷ ἀγάλλονται ταῦτα γὰρ ἀγκύλως  μὲν   εἴρηται καὶ βραχέως, ἐν ἀφανεῖ
[22]   ὅτι τῶν καλουμένων ἀρετῶν αἳ  μέν   εἰσιν ἀναγκαῖαι καὶ ἐν ἅπασιν
[2]   τοῦ γένους τῆς γραφῆς πλείονα  μὲν   εἶχον λέγειν, ἀρκεσθήσομαι δὲ ὀλίγοις.
[55]   δ´ οὐχἅπασι δυνατόν; Τούτων ἡδίω  μὲν   εἶχόν σοι περὶ Θουκυδίδου γράφειν,
[54]   πάντας ἥξοντας ἔστι. Ταῦτα ἐξήλλακται  μὲν   ἐκ τῆς πολιτικῆς καὶ συνήθους
[37]   τοῦ πολέμου· καὶ κατ´ ἀρχὰς  μὲν   ἐκ τοῦ ἰδίου προσώπου δηλοῖ
[26]   ἀπέλιπον ξυναμφότεραι διακόσιαι γενέσθαι) αἱ  μὲν   ἐκβολαὶ διὰ τὸ μὴ εἶναι
[22]   εἰς ἕτερα μόρια διαιρεῖται,  μὲν   ἐκλογὴ τῶν στοιχειωδῶν μορίων (ὀνοματικῶν
[2]   καὶ τῶν πολλῶν ἀγωγόν, περὶ  μὲν   ἐμαυτοῦ τοσοῦτον ἀρκεσθήσομαι μόνον εἰπών,
[17]   γενομένων ἐν ταῖς Ἀθήναις τοὺς  μὲν   ἐν τῇ προτέρᾳ ῥηθέντας ὑπὸ
[34]   τῶν εὑρεθέντων χρῆσις· ἐκείνη  μὲν   ἐν τῇ φύσει μᾶλλον ἔχουσα
[38]   τούτου βουληθεὶς ἐπιλέγει· Ὅτι δίκαια  μὲν   ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ
[28]   τοῦ δήμου γενόμενα διεξιών, ἕως  μὲν   ἐν τῷ κοινῷ καὶ συνήθει
[41]   οἱ φρονιμώτατοι τῶν Ἑλλήνων αἴσχιστα  μὲν   ἐνθυμήματα φέρουσιν, ἀηδεστάτῃ δ´ αὐτὰ
[54]   παθεῖν δὲ φυλάξαιντο ἴσως, τούτους  μὲν   ἐξαπατᾶν αἱρεῖσθαι μᾶλλον προλέγοντα
[55]   Ἵνα δὲ συνελὼν εἴπω, ἀμφότερα  μὲν   ἐπ´ ἴσης ζηλωτὰ εἶναι, τά
[26]   πάντες δυσανασχετοῦντες τὰ γιγνόμενα, οἳ  μὲν   ἐπὶ τὰς ναῦς παρεβοήθουν, οἳ
[53]   καὶ τοῖς δικανικοῖς λόγοις, ἧττον  μὲν   ἐπὶ τῶν ἰδιωτικῶν, δαψιλέστερον δὲ
[37]   σχήματα καλῶν; Προθεὶς γὰρ  μὲν   ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ´ ἡσυχίαν
[37]   λόγος κατάλληλος οὕτω σχηματισθείς·  μὲν   ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ´ ἡσυχίαν
[37]   τῶν Μηλίων σύνεδροι ἀπεκρίναντο·  μὲν   ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ´ ἡσυχίαν
[52]   καθ´ ἡμῶν τοιαύτη γένηται, τὸ  μὲν   ἐπιτιμᾶν τισι καὶ μεμνῆσθαι τῶν
[3]   εἶναι, κρατίστη δὲ πλεῖστα  μὲν   ἐπιτυγχάνουσα, ἐλάχιστα δὲ ἀστοχοῦσα. Ἐπὶ
[36]   δ´ ἀπεκρίναντο, ἐντεῦθεν δὴ πρῶτον  μὲν   ἐς ἐπιμαρτυρίαν καὶ θεῶν καὶ
[30]   γὰρ ἐν τούτοις πάλιν ἄδηλον  μέν   ἐστι, τίνα βούλεται δηλοῦν τὸν
[49]   ὅτι τῆς Θουκυδίδου λέξεως κρατίστη  μέν   ἐστιν μετρίως ἐκβεβηκυῖα τὰ
[24]   Ἵνα δὲ συνελὼν εἴπω, τέτταρα  μέν   ἐστιν ὥσπερ ὄργανα τῆς Θουκυδίδου
[20]   ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς ἑκατέρους, τὸ  μὲν   εὐθύς, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον.
[20]   αὐτῶν καὶ ἔτι παλαιότερα σαφῶς  μὲν   εὑρεῖν διὰ χρόνου πλῆθος ἀδύνατον
[25]   καὶ τὰ ἔτι παλαιότερα σαφῶς  μὲν   εὑρεῖν διὰ χρόνου πλῆθος ἀδύνατον
[34]   τοῦ πραγματικοῦ. Ἐν πρώτην  μὲν   ἔχει μοῖραν τῶν ἐνθυμημάτων
[48]   δὲ τῆς Ἑρμοκράτους δημηγορίας ἐπαινεῖν  μὲν   ἔχω ταῦτα τὰ κατορθώματα τοῦ
[48]   ἐκεῖνα· Εἴ τέ τις φθονεῖ  μὲν   καὶ φοβεῖται (ἀμφότερα γὰρ
[54]   ἐγένετο. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα πέπλεκται  μὲν   διάνοια πολυπλόκως, λέλεκται δ´
[48]   γὰρ εἰς τὴν Σικελίαν προφάσει  μέν,   πυνθάνεσθε, διανοίᾳ δέ, ἣν
[39]   σκοπεῖν, τοιόνδε ἐστίν, ὅτι φιλοῦντες  μὲν   ἡμᾶς ἀσθενεῖς φαίνεσθαι πρὸς τοὺς
[36]   παρόντας ξυμμάχους κατὰ δύναμιν. Τάδε  μὲν   ἡμῖν πατέρες οἱ ὑμέτεροι ἔδοσαν
[40]   τοιοῦτόν τι πέρας, ὅτι τὸ  μὲν   θεῖον δόξῃ γινώσκουσιν ἅπαντες, τὰ
[48]   δ´ αὐτὰ τὰς Συρακόσσας κακωθῆναι  μέν,   ἵνα σωφρονισθῶμεν, βούλεται, περιγενέσθαι δὲ
[41]   Ἀθηναῖος εἴρηκεν· Ἀλλ´ ὑμῶν τὰ  μὲν   ἰσχυρὰ ὄντα ἐλπιζόμενα μέλλεται, τὰ
[26]   τοῦ ναυτικοῦ τοῖς Συρακοσίοις Σικανὸς  μὲν   καὶ Ἀγάθαρχος, κέρας ἑκάτερος τοῦ
[44]   πραΰνειν. Τούτοις ἐπιτίθησι διάνοιαν ἀληθῆ  μὲν   καὶ δεινῶς ἀπηγγελμένην, οὐ μέντοι
[38]   τὸν Ἀθηναῖον ἀποκρινόμενον ποιεῖ· Εἰκὸς  μὲν   καὶ ξυγγνώμη, ἐν τῷ τοιῷδε
[36]   ταῦτα ἔφη· Ὑμεῖς δὲ πόλιν  μὲν   καὶ οἰκίας ἡμῖν παράδοτε τοῖς
[10]   τὸ πλέον τοῦ χρόνου, ὄντες  μὲν   καὶ πρὸ τοῦ μὴ ταχεῖς
[30]   μέχρι τούτων προελθὼν ἐπαύσατο τὰ  μὲν   καλλωπίζων, τὰ δὲ σκληραγωγῶν τὴν
[20]   τοσαίδε ἀνθρώπων καὶ φόνος  μὲν   κατ´ αὐτὸν τὸν πόλεμον,
[16]   φησὶ μηδεμίαν τάξαι ῥητορείαν, πολλῶν  μὲν   κατὰ τὴν Ἰωνίαν γενομένων, πολλῶν
[25]   αὐτοὺς ἥδ´ περιοχὴ ὤφελε  μὲν   κατεσκευάσθαι μὴ τοῦτον ὑπ´ αὐτοῦ
[34]   πρὸς ἅπαντα δυσχεραίνουσιν, ἀλλὰ τοῖς  μὲν   κατορθώμασι τὴν προσήκουσαν μαρτυρίαν ἀπονέμουσιν,
[3]   ἔργον οὐδέν, ἐν τὰ  μὲν   κατορθώματα καὶ τὰς ἀρετὰς οὐδενὸς
[33]   καὶ ἀριστοκρατίας σώφρονος προτιμήσει, τὰ  μὲν   κοινὰ λόγῳ θεραπεύοντες ἆθλα ἐποιοῦντο·
[9]   περὶ Κέρκυραν, ὡς ἐστασίασαν οἳ  μὲν   Λακεδαιμονίους, οἳ δ´ Ἀθηναίους ἐπαγόμενοι·
[20]   στασιάζειν. Τά τε πρότερον ἀκοῇ  μὲν   λεγόμενα, ἔργῳ δὲ σπανιώτερον βεβαιούμενα
[24]   ῥινῶν καὶ τορεύων· καὶ τοτὲ  μὲν   λόγον ἐξ ὀνόματος ποιῶν, τοτὲ
[20]   μείζων γεγενημένος αὐτῶν. Καὶ ὅσα  μὲν   λόγῳ εἶπον ἕκαστοι μέλλοντες
[47]   ἀλλήλοις, εἴ γε δὴ τὸ  μὲν   λυποῦν τὴν αἴσθησιν εἶχεν ἤδη
[54]   ὑμᾶς ἐξέφυγεν· ὅσα δ´ ἐβουλήθητε  μέν,   μετὰ ταῦτα δὲ ἀπεβλέψατε εἰς
[36]   τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεως. Ἧς μάλιστα  μὲν   μετασχόντες καὶ αὐτοὶ ἐμμείνατε τοῖς
[41]   λέγεσθαι, οὐδ´ ἂν ἀξιώσαιμι τοὺς  μὲν   μικροπολίτας καὶ μηδὲν ἔργον ἐπιφανὲς
[26]   τὴν γῆν. Τότε δὴ  μὲν   ναυτικὸς στρατὸς ἄλλος ἄλλῃ, ὅσοι
[31]   παρὰ τοὺς καθεστῶτας πλεονεξίᾳ.  μὲν   νοῦς ἐστὶ τοιόςδε· οὐ γὰρ
[26]   ξύστασιν τῆς γνώμης εἶχε, φιλονεικῶν  μὲν   αὐτόθεν περὶ τοῦ πλείονος
[47]   τοῦ ὑποστάντος μεμπτότερος· καὶ ἐγὼ  μὲν   αὐτός εἰμι καὶ οὐκ
[45]   ταῦτα. Ἐχρῆν δέ γε αὐτὸν  μὲν   τι βούλεται περὶ τοῦ
[45]   μέτριον νοῦν ἠγνόησεν, ὅτι πανταχῇ  μὲν   οἱ μὴ τεταμιευμένως ἐπαινοῦντες τὰς
[9]   ἐστὶ τοῦ πραγματικοῦ, τὸ λεγόμενον  μὲν   οἰκονομικόν, ἐν ἁπάσαις δὲ γραφαῖς
[24]   ἀναστρέφων τὰς χρήσεις, ἵνα τὸ  μὲν   ὀνοματικὸν προσηγορικὸν γένηται, τὸ δὲ
[13]   καὶ ζῶντες ἐλήφθησαν τοσοίδε· εἴκοσι  μὲν   ὁπλῖται διέβησαν καὶ τετρακόσιοι οἱ
[54]   ἀπεβλέψατε εἰς ἀλλήλους, ὡς αὐτὸς  μὲν   οὐ ποιήσων, τὸν δὲ πλησίον
[33]   αὐτίκα φιλονεικίαν ἐκπιμπλάναι. Ὥστ´ εὐσεβείᾳ  μὲν   οὐδέτεροι ἐνόμιζον, εὐπρεπείᾳ δὲ λόγου,
[37]   φαίνεται. Τούτοις ἐπιτίθησιν ἐνθύμημα νενοημένον  μὲν   οὐκ ἀτόπως, ἡρμηνευμένον δὲ οὐκ
[10]   ταύτας ὑποθέμενος, τήν τε ἀληθῆ  μέν,   οὐκ εἰς ἅπαντας δὲ λεγομένην,
[34]   παρατιθεὶς τὸν λόγον, ὅτι ταυτὶ  μὲν   οὐκ ἦν ἐπιτήδεια ἐν τούτῳ
[8]   διεληλυθόσιν αὐτοῦ τὰς ἱστορίας. Ταῦτα  μὲν   οὖν ἂν ἔχοι τις εἰπεῖν,
[23]   καὶ συνήθους ἅπασι διαλέκτου. Τὰς  μὲν   οὖν ἀναγκαίας ἀρετὰς λέξις
[22]   τὸ χεῖρον, μηδὲν ἀποκρυψάμενον. ~(Ὅτι  μὲν   οὖν ἅπασα λέξις εἰς δύο
[23]   ἴδιον τοῦ ἀνδρὸς χαρακτῆρα. Οἱ  μὲν   οὖν ἀρχαῖοι πάνυ καὶ ἀπ´
[52]   καταπαύσομεν αὐτοῦ τὸν λόγον. Συγγραφέων  μὲν   οὖν ἀρχαίων, ὅσα κἀμὲ εἰδέναι,
[34]   τοῦ δέοντος ἐπὶ πολλῶν. Ὅσοι  μὲν   οὖν ἐκτεθαυμάκασιν αὐτὸν ὑπὲρ τὸ
[15]   οὐκ ἐπετελέσθησαν αἱ σπονδαί. ~(εἰ  μὲν   οὖν ἐπὶ τῆς Ἀθηναίων πρεσβείας
[25]   μετὰ ταῦτα χώραν λαβόντων. Ἀγκυλωτέρα  μὲν   οὖν φράσις οὕτω σχηματισθεῖσα
[24]   παρὰ τοὺς ἄλλους διήνεγκεν. Ὅταν  μὲν   οὖν τε προαίρεσις αὐτοῦ
[12]   οἵῳ τρόπῳ κατέστη. ~(ΧΙΙ) Ἱκανὸν  μὲν   οὖν καὶ τοῦτο τεκμήριον ἦν
[50]   ἵνα μηδὲν παρεἱκέναι δοκῶ. Ὅτι  μὲν   οὖν οὔτ´ εἰς τοὺς πολιτικοὺς
[44]   κατὰ τῆς Ἀθηναίων πόλεως. ~(Ὁ  μὲν   οὖν Περικλῆς ταῦτα λέγει· Καὶ
[5]   αὐτοῦ, καὶ δύναμις. Ἀρχαῖοι  μὲν   οὖν συγγραφεῖς πολλοὶ καὶ κατὰ
[51]   διαλλάξῃ τοὺς ἄλλους συγγραφεῖς. Ὅταν  μὲν   οὖν τεταμιευμένως αὐτῇ χρήσηται καὶ
[36]   κατὰ τὴν φράσιν ἀνεγκλήτων. ~(Ἐν  μὲν   οὖν τῇ δευτέρᾳ βύβλῳ τὴν
[28]   ἐναντίας ταῖς ἀρεταῖς κακίας. Ἐν  μὲν   οὖν τῇ τρίτῃ βύβλῳ τὰ
[7]   παρὰ τῶν ἀρχαίων ἐδέξαντο. Ἐκείνοις  μὲν   οὖν τοῖς ἀνδράσιν ἀναγκαῖον ἦν
[25]   μιμεῖσθαι τὸν ἄνδρα. Ἐν ἀρχῇ  μὲν   οὖν τοῦ προοιμίου προθέσει χρησάμενος,
[51]   Θουκυδίδης ὑπέθετο, συνέρχονται. ~(Πρὸς  μὲν   οὖν τοὺς οἰομένους μόνων εἶναι
[41]   περιπεσεῖν. Τούτων τῶν λόγων ὅτι  μὲν   οὔτε αὐτὸς μετέσχεν συγγραφεὺς
[15]   συμφορὰς πολλάκις ἀναγκασθεὶς γράφειν ποτὲ  μὲν   οὕτως ὠμὰ καὶ δεινὰ καὶ
[24]   προσηγορικὸν ὀνοματικῶς λέγηται· καὶ τὰ  μὲν   παθητικὰ ῥήματα δραστήρια, τὰ δὲ
[5]   ἔργοις αὐτῶν καὶ χάρις, τοῖς  μὲν   πλείων, τοῖς δ´ ἐλάττων, δι´
[34]   ἐν τῇ τέχνῃ. Τούτων  μὲν   πλέον ἔχουσα τοῦ τεχνικοῦ τὸ
[50]   ἄδοξοι σοφισταὶ λέγειν, ὅτι τοῖς  μὲν   πρὸς τὰς ὀχλικὰς ἐντεύξεις παρεσκευασμένοις
[24]   ὀνοματικῶν μετοχικῶν πτώσεις ποτὲ  μὲν   πρὸς τὸ σημαινόμενον ἀπὸ τοῦ
[6]   ἱστορίαν συναγαγεῖν, μιμησάμενος Ἡρόδοτον· τῆς  μὲν   προτέρας ὑπεριδὼν ὡς εὐτελοῦς καὶ
[28]   αὐτὸς ἑαυτοῦ. Ἔστι δὲ τὰ  μὲν   πρῶτα, ὧν οὐδεὶς ἂν ὡς
[13]   βεβαιῶσαι δυνάμενος ὀλίγοις χρήσομαι· τὰς  μὲν   πρώτας Ἀθηναίων καὶ Πελοποννησίων ναυμαχίας
[26]   Ἀθηναῖοι προσέμισγον τῷ ζεύγματι, τῇ  μὲν   πρώτῃ ῥύμῃ ἐπιπλέοντες ἐκράτουν τῶν
[29]   τιμωριῶν ἀτοπίᾳ. Ἐν τούτοις τὸ  μὲν   πρῶτον τῶν κώλων περιπέφρασται πρὸς
[54]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅτι ὅσα  μὲν   πώποτε ἐβουλήθητε καὶ μετὰ ταῦτα
[48]   εἴ τῳ ἄρα παρέστηκε τὸν  μὲν   Συρακόσιον, ἑαυτὸν δ´ οὐ πολέμιον
[48]   ἀντέστησαν, περὶ δὲ τοῦ, οἳ  μὲν   σφίσιν ἀλλὰ μὴ ἐκείνῳ καταδουλώσεως,
[5]   τι διαφερούσας ἔσχον ἀλλήλων, οἳ  μὲν   τὰς Ἑλληνικὰς ἀναγράφοντες ἱστορίας, οἳ
[36]   Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐς  μὲν   τὴν Ἀττικὴν οὐκ ἐσέβαλον, ἐστράτευσαν
[24]   ἱστορικὴν πραγματείαν ἐσπούδασεν ἀγαγεῖν· ἐπὶ  μὲν   τῆς ἐκλογῆς τῶν ὀνομάτων τὴν
[14]   ἐπεθύμησαν ἀμφότεραι τῆς εἰρήνης, περὶ  μὲν   τῆς προτέρας, ὅτε Ἀθηναῖοι τετμημένης
[4]   μοι μέρος ἀπολογίας δεόμενον, ἐπίφθονον  μέν   τι κατηγόρημα καὶ τοῖς πολλοῖς
[14]   πραγμάτων· καὶ μάχης γενομένης ὀλίγον  μέν   τινα χρόνον ὑπέστησαν οἱ Κυθήριοι·
[26]   ἐς τὸ αὐτὸ σκοπούντων, εἰ  μέν   τινες ἴδοιέν πῃ τοὺς σφετέρους
[24]   συνάγων τὸν λόγον· καὶ νῦν  μὲν   τὸ ῥηματικὸν ὀνοματικῶς ἐκφέρων, αὖθις
[40]   τὸν Ἀθηναῖον ἀποκρινόμενον εἰσάγει· Τῆς  μὲν   τοίνυν πρὸς τὸ θεῖον εὐμενείας
[37]   ἡρμηνευμένον δὲ οὐκ εὐπαρακολουθήτως· Εἰ  μὲν   τοίνυν ὑπονοίας τῶν μελλόντων λογιούμενοι
[18]   Τί δή ποτε οὖν ἐπὶ  μὲν   τοῖς ὀλίγοις ἱππεῦσι καὶ οὐδεμίαν
[18]   δὴ εἰκὸς ἦν Ἀθηναίους ἐπὶ  μὲν   τοῖς πεντεκαίδεκα ἱππεῦσιν δημοσίᾳ πενθεῖν,
[42]   ~(Τῶν δὲ δημηγορικῶν λόγων τεθαύμακα  μὲν   τὸν ἐν τῇ πρώτῃ βύβλῳ
[54]   ἂν ἡγούμενος σωθῆναι· οὐκοῦν ἐκ  μὲν   τοῦ καλεῖν ἤδη τὸ δεῖσθαι
[39]   τύραννοι. Οἷς ἐπιτίθησιν Καὶ περὶ  μὲν   τούτου ἡμῖν ἀφείσθω κινδυνεύεσθαι
[30]   νοεῖσθαι δύναται, εἴ γε  μὲν   τυχὼν ἐπὶ τοῦ κατορθώσαντος καὶ
[41]   ἀποστελλούσης πόλεως αὐτούς. Καὶ περὶ  μὲν   τῶν διαλόγων ἅλις. ~(Τῶν δὲ
[14]   Ἀθήνας, οὕτως εἴρηκεν ἐπιτροχάδην, περὶ  μὲν   τῶν ἐν Κυθήροις πραγμάτων· καὶ
[48]   εἰ καταστρέψονται ἡμᾶς Ἀθηναῖοι, ταῖς  μὲν   ὑμετέραις γνώμαις κρατήσουσι, τῷ δ´
[20]   πόλεις τοσαίδε ληφθεῖσαι ἠρημώθησαν αἳ  μὲν   ὑπὸ βαρβάρων, αἳ δ´ ὑπὸ
[10]   πόλεως, καὶ τὴν οὐκ ἀληθῆ  μέν,   ὑπὸ δὲ Λακεδαιμονίων πλαττομένην, τὴν
[48]   εἰ μὴ πείσομεν, ὅτι ἐπιβουλευόμεθα  μὲν   ὑπὸ Ἰώνων ἀεὶ πολεμίων, προδιδόμεθα
[44]   ἐπὶ ταῖς συμφοραῖς ἀχθομένων, τετμημένης  μὲν   ὑπὸ Λακεδαιμονίων τῆς κρατίστης γῆς,
[8]   ~(Μαρτυρεῖται δὲ τῷ ἀνδρὶ τάχα  μὲν   ὑπὸ πάντων φιλοσόφων τε καὶ
[54]   δή τις αὐτῷ δημηγορία τὴν  μὲν   ὑπόθεσιν ἔχουσα περὶ τοῦ πρὸς
[26]   ξυνηρτῆσθαι· καὶ τοῖς κυβερνήταις τῶν  μὲν   φυλακήν, τῶν δ´ ἐπιβουλὴν μὴ
[30]   ἀποτροπῆς πρόφασις εὔλογος. Καὶ  μὲν   χαλεπαίνων πιστὸς ἀεί, δ´
[26]   ἐπιπλέουσα, πυκνότεραι ἦσαν. Καὶ ὅσον  μὲν   χρόνον προσφέροιτο ναῦς, οἱ ἀπὸ
[54]   καὶ οὐκέτι προστίθημι, ὅτι τῆς  μὲν   ὠμότητος, ἣν ἐν οἷς καθάπαξ
[52]   ῥητόρων τε καὶ συγγραφέων, ἀναγκαῖος  μὲν   ὤν, ὥςπέρ τις καὶ ἄλλος,
[26]   πραχθέντα· δὲ Δημοσθένης καὶ  Μένανδρος   καὶ Εὐθύδημος (οὗτοι γὰρ ἐπὶ
[33]   καὶ κοινῷ τῆς διαλέκτου χαρακτῆρι  μένῃ,   χείρων δέ, ὅταν ἐκτρέψῃ τὴν
[48]   Πελοποννήσου τὴν Σικελίαν οἰκοῦντες.  μένομεν,   ἕως ἂν ἕκαστοι κατὰ πόλεις
[5]   δ´ ἐλάττων, δι´ ἣν ἔτι  μένουσιν   αὐτῶν αἱ γραφαί. δ´
[18]   καὶ Ἀθηναίων οὐ πολλοί· ἀνείλοντο  μέντοι   αὐτοὺς αὐθημερὸν ἀσπόνδους· καὶ οἱ
[44]   μὲν καὶ δεινῶς ἀπηγγελμένην, οὐ  μέντοι   γε τῷ παρόντι καιρῷ χρησίμην·
[38]   Ἔπειτα εὐσχήμονα πρόθεσιν ὑποθέμενος  μέντοι   ξύνοδος καὶ περὶ σωτηρίας ἤδη
[18]   μάλιστα ὅσον ἐδύνατο εἶχεν· ἱππέας  μέντοι   τινὰς ἐξέπεμπεν ἀεὶ τοῦ μὴ
[5]   μηδεμίαν σκευωρίαν ἐπιφαίνουσαν τεχνικήν· ἐπιτρέχει  μέντοι   τις ὥρα τοῖς ἔργοις αὐτῶν
[26]   πρότερον κατά τε τὸν ἔκπλουν  μέρει   αὐτῶν ἐφύλασσον καὶ κατὰ τὸν
[20]   μεγίστη τοῖς Ἕλλησιν ἐγένετο καὶ  μέρει   τινὶ τῶν βαρβάρων, ὡς δ´
[21]   ἰδέας προειπεῖν, εἰς πόσα τε  μέρη   διαιρεῖσθαι πέφυκεν λέξις καὶ
[22]   οὖν ἅπασα λέξις εἰς δύο  μέρη   διαιρεῖται τὰ πρῶτα, εἴς τε
[25]   κατὰ περιοχάς τινας καὶ τόπους,  μέρη   λαμβάνων τῆς τε διηγήσεως καὶ
[21]   γενομένων συγγραφέων παρέλαβε, καὶ τίνα  μέρη   πρῶτος ἁπάντων ἐκαίνωσεν, εἴ τ´
[9]   ἤτοι ταῖς διαδοχαῖς τῶν βασιλέων  μερίζοντες   τὰς ἀναγραφὰς ταῖς τῶν
[9]   γενομένων συγγραφέων κατὰ τόπους  μεριζόντων   τὰς ἀναγραφὰς κατὰ χρόνους
[21]   μὲν δὴ περὶ τὸ πραγματικὸν  μέρος   ἁμαρτήματά τε καὶ κατορθώματα τοῦ
[4]   ἀρετάς; ~(Ἓν ἔτι λείπεταί μοι  μέρος   ἀπολογίας δεόμενον, ἐπίφθονον μέν τι
[2]   ἀποδίδωμι. ~(Μέλλων δὲ τῶν κατὰ  μέρος   ἅπτεσθαι λόγων, ὀλίγα περὶ ἐμαυτοῦ
[55]   ἀλλ´ οὐχ ὁμολογοῦμεν τὸ διηγηματικὸν  μέρος   αὐτῆς πλὴν ὀλίγων πάνυ θαυμαστῶς
[20]   πέρι, οἳ ἐπὶ πλεῖστον ἅμα  μέρος   γῆς καὶ ἰσχυρότατοι οἱ αὐτοὶ
[55]   εἶναι, ἀλλ´ ὅσον ἐστὶν αὐτοῦ  μέρος   γνωσθῆναι μὲν ἅπασιν ἀνθρώποις εὔπορον,
[1]   ἐφ´ ὧν ποιήσονται τὰς κατὰ  μέρος   γυμνασίας μὴ πάντα μιμούμενοι τὰ
[10]   αὐτῇ τὸ πρέπον, οὐκ ἐλάχιστον  μέρος   εἶναι λέγοντες οἰκονομίας ἀγαθῆς ἀρχήν
[34]   ἀπονέμουσιν, εἰ δέ τι διημάρτηται  μέρος   ἐν αὐτοῖς, οὐκ ἐπαινοῦσιν. ~(Ὁ
[9]   αὐτῷ τινες, περὶ τὸ τεχνικώτερον  μέρος   ἐστὶ τοῦ πραγματικοῦ, τὸ λεγόμενον
[34]   θεωρίαν εἴς τε τὸ πραγματικὸν  μέρος   καὶ εἰς τὸ λεκτικὸν χωρὶς
[47]   ἐπαινῶ οὔτε κατὰ τὸ πραγματικὸν  μέρος   οὔτε κατὰ τὸ λεκτικόν, οὕτως
[20]   προοίμιον, εἰ τὸ τελευταῖον αὐτοῦ  μέρος   τῇ προθέσει προσήρμοσε πάντα τὰ
[20]   οὐχ ἥκιστα βλάψασα καὶ  μέρος   τι φθείρασα, λοιμώδης νόσος·
[33]   διαπράξασθαι, ἄμεινον ἤκουον· τὰ δὲ  μέσα   τῶν πολιτῶν ὑπ´ ἀμφοτέρων,
[26]   δὲ καὶ οἱ Κορίνθιοι τὸ  μέσον.   Ἐπειδὴ δὲ καὶ οἱ ἄλλοι
[35]   τὰ δοκοῦντά μοι φέρειν ἐς  μέσον   οὔτε νῦν ἀποτρέψομαι. Διδοὺς δὴ
[25]   πρώτῳ προστεθέντος, τῶν δὲ διὰ  μέσου   τὴν μετὰ ταῦτα χώραν λαβόντων.
[54]   ἔχθραν τι λέγειν ἀνελόντας ἐκ  μέσου,   τίνες ὡς ἀληθῶς ἦσαν οἷς
[28]   τῶν πολεμίων οἰχομένας, λαβόντες τοὺς  Μεσσηνίους   εἰς τὴν πόλιν ἤγαγον πρότερον
[42]   τε γὰρ ἐνθυμήματα πάθους ἐστὶ  μεστὰ   καὶ λέξις οὐκ ἀποστρέφουσα
[48]   δεινότητα, καὶ πάθους ἐστὶν ἐναγωνίου  μεστά·   οἷς ἂν καὶ ἐν δικαστηρίῳ
[20]   προθέσει προσήρμοσε πάντα τὰ ἐν  μέσῳ   παραλιπὼν καὶ τοῦτον τὸν τρόπον
[36]   ὡς τοὺς Ἀθηναίους καὶ βουλευσάμενοι  μετ´   αὐτῶν πάλιν ἦλθον ἀγγέλλοντες τοῖς
[18]   ἑνὶ τῶν ἱππέων καὶ Θεσσαλοῖς  μετ´   αὐτῶν πρὸς τοὺς Βοιωτῶν ἱππέας·
[40]   καὶ χρησμοὺς καὶ ὅσα τοιαῦτα  μετ´   ἐλπίδων λυμαίνεται. Ταῦτ´ οὐκ οἶδα
[20]   τριακοντούτεις σπονδάς, αἳ αὐτοῖς ἐγένοντο  μετ´   Εὐβοίας ἅλωσιν. Διότι δὲ ἔλυσαν,
[45]   εἰς αὐτὸ τοῦτο πρῶτον τὸ  μετ´   εὐνοίας ἀκουσθῆναι. δὲ δημαγωγὸς
[38]   λέγεσθαι Ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ  μετ´   ὀνομάτων καλῶν, ὡς δικαίως
[26]   ἡσσώμενον βλέψαντες ὀλοφυρμῷ τε ἅμα  μετὰ   βοῆς ἐχρῶντο καὶ ἀπὸ τῶν
[36]   Ὑμεῖς δὲ τἀναντία ἐκείνοις δρᾶτε·  μετὰ   γὰρ Θηβαίων τῶν ἡμῖν ἐχθίστων
[17]   ἐν τῇ τρίτῃ βύβλῳ πεποίηκε·  μετὰ   γὰρ τὴν ἅλωσιν αὐτῆς καὶ
[14]   καὶ ἀδόξων πραγμάτων ταῦτα εἴρηκε·  Μετὰ   δὲ τὴν δευτέραν εἰσβολὴν τῶν
[40]   τὸ μὲν εἶξαι εὐθὺς ἀνέλπιστον,  μετὰ   δὲ τοῦ δρωμένου ἔτι καὶ
[26]   καὶ ἐπειρῶντο λύειν τὰς κλείσεις·  μετὰ   δὲ τοῦτο πανταχόθεν σφίσι τῶν
[18]   δὲ τῇ τετάρτῃ βύβλῳ οἱ  μετὰ   Δημοσθένους περὶ Πύλον ἀγωνισάμενοι πρὸς
[36]   τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τῶν Μήδων  μετὰ   Ἑλλήνων τῶν ἐθελησάντων συνάρασθαι τοῦ
[10]   τριακοντούτεις σπονδάς, αἳ αὐτοῖς ἐγένοντο  μετὰ   Εὐβοίας ἅλωσιν διότι δὲ ἔλυσαν,
[18]   πεντεκαίδεκα ὄντας, οἱ ἐν Σικελίᾳ  μετὰ   Νικίου καὶ Δημοσθένους ἀποθανόντες Ἀθηναίων
[33]   γὰρ ἐν ταῖς πόλεσι προστάντες,  μετὰ   ὀνόματος ἑκάτεροι εὐπρεποῦς, πλήθους τε
[49]   περὶ τοῦ συγγραφέως ἐπείσθην,  μετὰ   πάσης ἀληθείας εἰρημένα κατὰ τὴν
[12]   αὐτῶν μᾶλλον αἰσθέσθαι. Τὴν οὖν  μετὰ   τὰ δέκα ἔτη διαφοράν τε
[18]   τοῦ πολέμου καὶ οὐδεμιᾷ τῶν  μετὰ   ταῦτα γενομένων τῇ πόλει συμφορῶν
[54]   ἐξέφυγεν· ὅσα δ´ ἐβουλήθητε μέν,  μετὰ   ταῦτα δὲ ἀπεβλέψατε εἰς ἀλλήλους,
[10]   ταῦτα πάλιν κατὰ λέξιν γράφει·  Μετὰ   ταῦτα δὲ ἤδη γίγνεται οὐ
[37]   διατηρήσας, τὸ διηγηματικόν, προσωποποιεῖ τὸν  μετὰ   ταῦτα διάλογον καὶ δραματίζει. Ἄρχει
[13]   καὶ τὴν λέξιν αὐτοῦ. Ἐγένετο  μετὰ   ταῦτα καὶ ἐπ´ Εὐρυμέδοντι ποταμῷ
[32]   δὲ τούτων ἐστὶ καὶ  μετὰ   ταῦτα τίθησιν· Ἐν δὲ τῷ
[39]   λῃστῶν Οὐδὲν ἐπιστρέφομαι τῆς  μετὰ   ταῦτα τιμωρίας χαρισάμενος ἐπιθυμίαις ἐν
[54]   ὅσα μὲν πώποτε ἐβουλήθητε καὶ  μετὰ   ταῦτα τὸ πράττειν αὐτὸς ἕκαστος
[25]   τῶν δὲ διὰ μέσου τὴν  μετὰ   ταῦτα χώραν λαβόντων. Ἀγκυλωτέρα μὲν
[12]   φεύγειν τὴν ἐμαυτοῦ ἔτη εἴκοσι  μετὰ   τὴν εἰς Ἀμφίπολιν στρατηγίαν, καὶ
[41]   αὑτοῦ γράφει, μαθεῖν ῥᾴδιον, ὅτι  μετὰ   τὴν ἐν Ἀμφιπόλει στρατηγίαν ἐξελαθεὶς
[10]   τὰ ἔργα τῆς πόλεως, ὅσα  μετὰ   τὸν Περσικὸν πόλεμον ἕως τοῦ
[19]   εἰς τὸ φανερὸν ἀποδύντες λίπα  μετὰ   τοῦ γυμνάζεσθαι ἠλείψαντο δὲ
[54]   τύχητε ἐφαμαρτεῖν, ἐκ δὲ τοῦ  μετὰ   τοῦ παρασκευάσασθαι τὰ ὑμέτερα αὐτῶν
[36]   εἰς τὴν πόλιν, καὶ βουλευσάμενοι  μετὰ   τοῦ πλήθους ἔλεξαν, ὅτι βούλονται
[31]   περίοδον ἀγκύλως εἰρημένην καὶ δυνατῶς  μετὰ   τοῦ σαφῶς· Ἁπλῶς δὲ
[20]   λοιμώδης νόσος· ταῦτα γὰρ πάντα  μετὰ   τοῦδε τοῦ πολέμου ἅμα ξυνεπέθετο.
[38]   ἐπὶ τοῦτο, λέγοιμεν ἄν. ~(Καὶ  μετὰ   τοῦτο ἀποστρέψας τοῦ διηγήματος τὸν
[9]   καταλιπὼν Σικελίας ἅπτεται πάλιν, καὶ  μετὰ   τοῦτο Δῆλον καθαίρει καὶ τὸ
[47]   κοινοῦ τῆς σωτηρίας ἀντιλαμβάνεσθαι, καὶ  μετὰ   τοῦτο διεξελθών, ὅτι τὴν κατὰ
[10]   Ταυλάντιοι βάρβαροι, Ἰλλυρικὸν ἔθνος. Καὶ  μετὰ   τοῦτο διεξέρχεται τὰ περὶ Ἐπίδαμνον
[54]   τριακοσίας οὐχ ἥξει καὶ δεήσεται,  μετὰ   τούτων ἀσφαλέστατ´ ἂν ἡγούμενος σωθῆναι·
[31]   οὔτε σαφῶς ἀπήγγελται· Οὐ γὰρ  μετὰ   τῶν κειμένων νόμων ὠφελείας αἱ
[33]   ἡδονὴν ἔχον ὁρίζοντες· καὶ  μετὰ   ψήφου ἀδίκου καταγνώσεως χειρὶ
[47]   καὶ οὐκ ἐξίσταμαι, ὑμεῖς δὲ  μεταβάλλετε,   ἐπειδὴ ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι μὲν
[48]   ἕνα γέ τινα ἀεὶ  μεταβάλλοντες   δουλοῦνται, ἀλλὰ Δωριεῖς ἐλεύθεροι ἀπ´
[53]   ἐν τοῖς συνήθεσιν ἔμεινε, ταῖς  μεταβολαῖς   καὶ τῇ ποικιλίᾳ καὶ τῷ
[48]   καταδουλώσεως, οἳ δ´ ἐπὶ δεσπότου  μεταβολῇ   οὐκ ἀξυνετωτέρου, κακοξυνετωτέρου δέ. Καὶ
[9]   ἱστορίᾳ, δῆλον. Οὐδεὶς γὰρ τῶν  μεταγενεστέρων   συγγραφέων θερείαις καὶ χειμῶσι διεῖλε
[48]   Καὶ ἔτι τὸ κατακορὲς τῆς  μεταγωγῆς   τῆς ἔκ τε τοῦ πληθυντικοῦ
[31]   μὴ διανοούμενον ποιητικῇ πάλιν χρήσεται  μεταλήψει·   Καὶ μὴν καὶ τὸ συγγενὲς
[47]   ξυνέβη ὑμῖν πεισθῆναι μὲν ἀκεραίοις,  μεταμέλειν   δὲ κακουμένοις. Καὶ ἔτι ἐκεῖνα·
[25]   οὐ πάλαι βεβαίως οἰκουμένη, ἀλλὰ  μεταναστάσεις   τε οὖσαι τὰ πρότερα καὶ
[17]   τῶν αὐτῶν ῥηθέντας, ἐν  μετάνοιά   τις ὑπεισῆλθε τοὺς πολλούς, περὶ
[39]   τῷ παρόντι. Ἔπειτ´ ὀλίγων τῶν  μεταξὺ   γενομένων ἀμοιβαίων καὶ τῶν Μηλίων
[24]   ἐνθυμημάτων τε καὶ νοημάτων αἱ  μεταξὺ   παρεμπτώσεις πολλαὶ γινόμεναι διὰ πολλοῦ
[10]   ἐγένοντο ἐν ἔτεσι πεντήκοντα μάλιστα  μεταξὺ   τῆς τε Ξέρξου ἀναχωρήσεως καὶ
[13]   τῇ τετάρτῃ βύβλῳ διηγεῖσθαι καὶ  μεταξὺ   τοῦ πολέμου τοῦδε πράξεις τινὰς
[41]   Τῆς διανοίας παρέχετε, εἰ μὴ  μεταστησάμενοι   ἡμᾶς ἄλλό τι τῶνδε σωφρονέστερον
[36]   ἄλλων ἐλευθερώσεως. Ἧς μάλιστα μὲν  μετασχόντες   καὶ αὐτοὶ ἐμμείνατε τοῖς ὅρκοις.
[36]   καὶ τοὺς ἄλλους ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι  μετασχόντες   τῶν τότε κινδύνων ὑμῖν τε
[29]   ὀνόματα ἐπὶ τοῖς πράγμασι λέγεσθαι  μετατιθέντες   ἄλλως ἠξίουν αὐτὰ καλεῖν.
[24]   χρόνων ἐναλλαγαῖς καὶ τροπικῶν σημειώσεων  μεταφοραῖς   ἐξηλλαγμένα τῶν συνήθων καὶ σολοικισμῶν
[45]   ἀλλ´ ἐπεξεργάζεταί τε τούτοις καὶ  μεταφράζει   τὰ ῥηθέντα· τε γὰρ
[36]   εἰς ἀριθμὸν ἐλθεῖν· αὐτοὶ δὲ  μεταχωρήσατε   ὅποι βούλεσθε, ἕως ἂν
[20]   εἰσὶ δὲ αἳ καὶ οἰκήτορας  μετέβαλον   ἁλισκόμεναι· οὔτε φυγαὶ τοσαίδε ἀνθρώπων
[31]   συγγενείας καὶ τῆς ἑταιρίας κείμενον  μετείληπται·   τό τε ἀπροφασίστως τολμᾶν ἄδηλον,
[34]   εἴ τε φυσικῆς τινος κρίσεως  μετειληφότες   εἴ τε καὶ διὰ διδαχῆς
[41]   λόγων ὅτι μὲν οὔτε αὐτὸς  μετέσχεν   συγγραφεὺς τῷ συλλόγῳ τότε
[50]   οὐδὲ τοῖς ἄλλοις οἳ μὴ  μετέσχον   ἀγωγῆς ἐλευθερίου ταύτας κατασκευάζεσθαι τὰς
[33]   εὔηθες, οὗ τὸ γενναῖον πλεῖστον  μετέχει,   καταγελασθὲν ἠφανίσθη· τὸ δὲ ἀντιτετάχθαι
[26]   στρατὸς ἄλλος ἄλλῃ, ὅσοι μὴ  μετέωροι   ἑάλωσαν, κατενεχθέντες ἐξέπεσον ἐς τὸ
[9]   δυναμένας ἄγειν ἐπὶ τὴν σαφήνειαν  μετῆλθον.   ~(Αἰτιῶνται δὲ καὶ τὴν τάξιν
[24]   τὰς δὲ τῶν ὀνοματικῶν  μετοχικῶν   πτώσεις ποτὲ μὲν πρὸς τὸ
[47]   τῶν ὀνομάτων καὶ τῶν σχημάτων  μετρίας   ἔχει καὶ οὔτε περιέργους οὔτε
[45]   μηδεὶς ἂν τῶν ἐχόντων  μέτριον   νοῦν ἠγνόησεν, ὅτι πανταχῇ μὲν
[34]   οὖν ἐκτεθαυμάκασιν αὐτὸν ὑπὲρ τὸ  μέτριον,   ὡς μηδὲν τῶν θεοφορήτων διαφέρειν,
[36]   οἰκείους καὶ μήτ´ ἐλλείποντας τοῦ  μετρίου   μήτε ὑπεραίροντας, λέξει τε κεκόσμηκεν
[13]   συναγόμενα εἰς ἔλαττον τοῦ  μετρίου.   Τὰ μέν γε περὶ Πύλον
[41]   λόγος γένοιτό μοι τοῦ  μετρίου,   τὴν τελευταίαν ἔτι προσθήκην παραλήψομαι
[49]   λέξεως κρατίστη μέν ἐστιν  μετρίως   ἐκβεβηκυῖα τὰ συνήθη καὶ τὰς
[51]   οὖν τεταμιευμένως αὐτῇ χρήσηται καὶ  μετρίως,   θαυμαστός ἐστι καὶ οὐδενὶ συγκριτὸς
[36]   ἀποδώσομεν ὑμῖν, ἂν παραλάβωμεν·  μέχρι   δὲ τοῦδε ἕξομεν ὑμῖν παρακαταθήκην
[36]   ἢν πείθωσιν αὐτούς, ποιεῖν ταῦτα.  Μέχρι   δὲ τούτου σπείσασθαι σφίσιν ἐκέλευον
[10]   Ἀθηναίων πόλεως λόγους. Ταῦτα δὲ  μέχρι   δισχιλίων ἐκμηκύνας στίχων, τότε περὶ
[12]   καὶ ἀρχομένου τοῦ πολέμου καὶ  μέχρι   οὗ ἐτελεύτησε προφερόμενον ὑπὸ πολλῶν,
[12]   ἀφ´ οὗ τε ἤρξατο καὶ  μέχρι   οὗ προελθὼν κατελύθη, ταῦτα κατὰ
[18]   ἔσχον οἱ Θεσσαλοὶ καὶ Ἀθηναῖοι,  μέχρι   οὗ προσβοηθησάντων τοῖς Βοιωτοῖς τῶν
[6]   καὶ τὴν διάνοιαν ὑγιαίνων καὶ  μέχρι   παντὸς αὐτοῦ βιώσας, καὶ οὐκ
[24]   τὸ τῆς δυνάμεως, οὐ παραμείναντος  μέχρι   πάντων τοῦ τόνου, διὰ τὸ
[19]   παραλιπὼν τὸ προοίμιον τῆς ἱστορίας  μέχρι   πεντακοσίων ἐκμηκύνει στίχων, τὰ πρὸ
[24]   ξένα καὶ πεποιημένα λέγεσθαι καὶ  μέχρι   πόσου προελθόντα πεπαῦσθαι, καλὰ καὶ
[5]   δὲ πρεσβύτεροι τῶν Πελοποννησιακῶν καὶ  μέχρι   τῆς Θουκυδίδου παρεκτείναντες ἡλικίας Ἑλλάνικός
[23]   τοῦ Πελοποννησιακοῦ γενόμενοι πολέμου καὶ  μέχρι   τῆς Θουκυδίδου παρεκτείναντες ἡλικίας ὁμοίας
[12]   ἕως τῆς καταλύσεως αὐτοῦ βιώσας,  μέχρι   τοῦ δευτέρου καὶ εἰκοστοῦ κατεβίβασεν
[33]   τὰς τιμωρίας ἔτι μείζους, οὐ  μέχρι   τοῦ δικαίου καὶ τῇ πόλει
[2]   ἐν παντὶ πεφυλαγμένος τῷ βίῳ  μέχρι   τοῦ παρόντος καὶ οὐδεμίαν ἐκδεδωκὼς
[5]   ἀπὸ τῆς τῶν Λυδῶν δυναστείας  μέχρι   τοῦ Περσικοῦ πολέμου κατεβίβασε τὴν
[34]   ἐπὶ τούτοις τοῖς πράγμασιν οὐδὲ  μέχρι   τούτου, δυσχεραίνουσιν, ὅμοιόν τι πάσχοντες
[30]   ἅπαντα ἐν ἅπασιν ἀργοί. ~(Εἰ  μέχρι   τούτων προελθὼν ἐπαύσατο τὰ μὲν
[23]   διασῴζονται τῶν πλειόνων αἱ γραφαὶ  μέχρι   τῶν καθ´ ἡμᾶς χρόνων, οὔθ´
[5]   πρότερον τῶν Περσικῶν, παρεκτείνας δὲ  μέχρι   τῶν Πελοποννησιακῶν, τήν τε πραγματικὴν
[36]   καὶ περὶ πάσῃ τῇ πόλει,  μὴ   ´κείνων ἀποχωρησάντων Ἀθηναῖοι ἐλθόντες σφίσιν
[36]   λέγομεν ὑμῖν, γῆν τὴν Πλαταιίδα  μὴ   ἀδικεῖν μηδὲ παραβαίνειν τοὺς ὅρκους,
[36]   μηδ´ ἐπὶ δουλείᾳ· εἰ δὲ  μή,   ἀμύνειν τοὺς παρόντας ξυμμάχους κατὰ
[10]   ταχεῖς ἐς τοὺς πολέμους, ἢν  μὴ   ἀναγκάζωνται, τότε δέ τι καὶ
[36]   ἐμμείνατε τοῖς ὅρκοις. Εἰ δὲ  μή,   ἅπερ καὶ πρότερον ἤδη προὐκαλεσάμεθα,
[41]   δ´ αὐτὰ περιλαμβάνουσι λέξει· εἰ  μὴ   ἄρα μνησικακῶν συγγραφεὺς τῇ
[47]   ἐθέλειν ὑφίστασθαι καὶ τὴν ἀξίωσιν  μὴ   ἀφανίζειν· ἐν ἴσῳ γὰρ οἱ
[47]   παρακαλῶν τὰς συμφορὰς γενναίως ὑφίστασθαι  μὴ   ἀφανίζοντας τὴν τῆς πόλεωςἀξίωσιν, ἀπαλγήσαντας
[42]   οὐδὲν οὕτως ἕτερον ὡς τὸ  μὴ   βεβασανίσθαι μηδὲ κατεπιτετηδεῦσθαι, ἀληθεῖ δέ
[54]   καὶ προεἱμένα ὁρῶ, ὥστε δέδοικα  μὴ   βλάσφημον μὲν εἰπεῖν, ἀληθὲς δέ·
[40]   καὶ ἐπὶ σκοπῆς μιᾶς ὄντες  μὴ   βούλεσθε παθεῖν μηδ´ ὁμοιωθῆναι τοῖς
[11]   κατημαξευμένα τοῖς πρὸ αὐτοῦ, ὥστε  μὴ   δεῖν ἀπὸ τούτων ἀρχὴν ποιεῖσθαι.
[36]   σφίσιν ἐκέλευον καὶ τὴν γῆν  μὴ   δῃοῦν. δ´ ἡμέρας τε
[31]   ἐπῃνεῖτο καὶ ἐπικελεύσας τὸν  μὴ   διανοούμενον ποιητικῇ πάλιν χρήσεται μεταλήψει·
[50]   χαρακτήρ, ἅπαντες ὁμολογήσουσιν οἱ  μὴ   διεφθαρμένοι τὴν διάνοιαν ἀλλ´ ἐν
[8]   προστιθεὶς τοῖς πράγμασιν οὐδὲν  μὴ   δίκαιον οὔτε ἀφαιρῶν, οὐδὲ ἐνεξουσιάζων
[37]   ἐν ὀλίγῳ ἀλλὰ πρὸς τὸ  μὴ   δοκοῦν ἐπιτηδείως λέγεσθαι εὐθὺς ὑπολαμβάνοντες
[43]   τῆς διαλέκτου χαρακτῆρα. Ἵνα δὲ  μὴ   δόξῃ τις φάσεις ἀναποδείκτους με
[42]   Ἀθήναις ὑπὸ Περικλέους περὶ τοῦ  μὴ   εἴκειν Λακεδαιμονίοις, τὸν ἔχοντα τήνδε
[42]   Ἀθηναῖοι, ἀεὶ τῆς αὐτῆς ἔχομαι,  μὴ   εἴκειν Πελοποννησίοις ὡς καὶ τοῖς
[26]   αἱ μὲν ἐκβολαὶ διὰ τὸ  μὴ   εἶναι τὰς ἀνακρούσεις καὶ διέκπλους
[12]   Πρόσεστι δὲ τούτῳ καὶ τὸ  μὴ   εἰς ἔδει κεφάλαια τετελευτηκέναι
[48]   τοῦ, οἳ μὲν σφίσιν ἀλλὰ  μὴ   ἐκείνῳ καταδουλώσεως, οἳ δ´ ἐπὶ
[14]   ἐξεπόρθησαν, τούς τε Αἰγινήτας, ὅσοι  μὴ   ἐν χερσὶ διεφθάρησαν, ἄγοντες ἀφίκοντο
[45]   διδάξας ἐν ἴσῳ καὶ εἰ  μὴ   ἐνεθυμήθη, τ´ ἔχων ἀμφότερα,
[10]   Λακεδαιμόνιοι αἰσθόμενοι οὔτε ἐκώλυον, εἰ  μὴ   ἐπὶ βραχύ, ἡσύχαζόν τε τὸ
[10]   λόγοις, ὅσον φοβούμενοι τοὺς Ἀθηναίους,  μὴ   ἐπὶ μεῖζον δυνηθῶσιν, ὁρῶντες αὐτοῖς
[26]   μὲν φυλακήν, τῶν δ´ ἐπιβουλὴν  μὴ   καθ´ ἓν ἕκαστον, κατὰ πολλὰ
[39]   τοῖς Ἀθηναίοις προνοεῖν τοῦ δικαίου,  μὴ   καὶ αὐτοί ποτε σφαλέντες ὑπ´
[54]   ὅτι φησάντων γ´ ἄν, εἰ  μὴ   καὶ ποιοῦσι τοῦτο, καὶ λέγειν
[45]   καθ´ ἑαυτὴν ἀξία σπουδῆς, εἰ  μὴ   καὶ τοῖς πράγμασιν εἴη προσήκοντα
[32]   οὐκ ἂν εἴησαν ἀμαθεῖς οἱ  μὴ   κακοί· εἴ τ´ ἐπὶ τῶν
[52]   κακόηθες πρᾶγμα δόξομεν, εἰ τοὺς  μὴ   καλῶς τῇ μιμήσει χρησαμένους παράγομεν
[26]   ἑκατέρων, εἴ τινά που ὁρῷεν  μὴ   κατ´ ἀνάγκην πρύμναν κρουόμενον ἀνακαλοῦντες
[3]   οὐδενὸς ἠξίωκα λόγου, τοῖς δὲ  μὴ   κατὰ τὸ κράτιστον εἰρημένοις ἐπιφύομαι·
[12]   καὶ τοῦτο τεκμήριον ἦν τοῦ  μὴ   κατὰ τὸν ἄριστον τρόπον ᾠκονομῆσθαι
[41]   ἐλευθερίας λόγοι παρακαλοῦντες τοὺς Ἀθηναίους  μὴ   καταδουλοῦσθαι πόλιν Ἑλληνίδα μηδὲν ἁμαρτάνουσαν
[4]   Ἅλις ἔστω μοι προοιμίων, ἵνα  μὴ   λάθω περὶ ταῦτα κατατρίψας τὸν
[26]   ἐθεράπευον, ὅτε προσπέσοι ναῦς νηί,  μὴ   λείπεσθαι τὰ ἀπὸ τοῦ καταστρώματος
[33]   καὶ τὸ τῶν ἐναντίων ξυνετόν,  μὴ   λόγοις τε ἥττους ὦσι καὶ
[43]   δυνάμενος δυσὶν ἀρκεσθήσομαι δημηγορίαις, ἵνα  μὴ   μακρὸς λόγος γένηται, τῇ
[55]   τὴν ἐξαλλαγὴν ἔχοντα. Ἀλλ´ ἵνα  μὴ   μακρότερος τοῦ δέοντος λόγος
[41]   φησί Τῆς διανοίας παρέχετε, εἰ  μὴ   μεταστησάμενοι ἡμᾶς ἄλλό τι τῶνδε
[50]   χειροτέχναις οὐδὲ τοῖς ἄλλοις οἳ  μὴ   μετέσχον ἀγωγῆς ἐλευθερίου ταύτας κατασκευάζεσθαι
[26]   ναυτικὸς στρατὸς ἄλλος ἄλλῃ, ὅσοι  μὴ   μετέωροι ἑάλωσαν, κατενεχθέντες ἐξέπεσον ἐς
[7]   καὶ ἐς μὲν ἀκρόασιν τὸ  μὴ   μυθῶδες αὐτῶν ἀτερπέστερον φαίνεται· ὅσοι
[20]   ἐς μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ  μὴ   μυθῶδες αὐτῶν ἀτερπέστερον φανεῖται· ὅσοι
[44]   ὑπομνήσω καὶ μέμψωμαι, εἴ τι  μὴ   ὀρθῶς ἐμοὶ χαλεπαίνετε
[54]   μὲν αὐτὸν μηδὲν ἐποίησαν κακόν,  μὴ   παθεῖν δὲ φυλάξαιντο ἴσως, τούτους
[33]   ἐς τὸ ἀνέλπιστον τοῦ βεβαίου  μὴ   παθεῖν μᾶλλον προεσκόπουν πιστεῦσαι
[1]   ποιήσονται τὰς κατὰ μέρος γυμνασίας  μὴ   πάντα μιμούμενοι τὰ παρ´ ἐκείνοις
[3]   οὐδεὶς μέμφεται τῆς προαιρέσεως, εἰ  μὴ   πάντα τὰ τῶν πρεσβυτέρων ἐπαινοῦσιν,
[27]   οὐδ´ ἂν ἔχοιεν οὔθ´ οἱ  μὴ   πάνυ λόγων ἔμπειροι πολιτικῶν εἰπεῖν,
[3]   δηλῶσαι μέμψαιτ´ ἄν τις, εἰ  μὴ   πάσας μαρτυροῦσι τοῖς πρὸ αὐτῶν
[48]   δεόμεθα οὖν καὶ μαρτυρόμεθα, εἰ  μὴ   πείσομεν, ὅτι ἐπιβουλευόμεθα μὲν ὑπὸ
[33]   παρέχεται δόξαν, ἀρκεσθήσομαι τούτοις, ἵνα  μὴ   περαιτέρω τοῦ δέοντος γραφή
[45]   ἀγῶσιν, ἐν οἷς γε δὴ  μὴ   περὶ τιμῶν αὐτοῖς ἐστιν ἀλλὰ
[47]   ἐλπίσιν) ἔπειτα τούτων ἐπιλαθόμενος ἀξιοῖ  μὴ   πιστεύειν τῇ ἐλπίδι, ἧς ἐν
[41]   τὸ συνετὸν ἐχούσας πονηρόν, ἵνα  μὴ   πλείων λόγος γένοιτό μοι
[34]   οἵας δή τινος ὄψεως ἔρωτι  μὴ   πολὺ ἀπέχοντι μανίας. Ἐκεῖνοί τε
[36]   ἀπαγγειλάντων οἱ Πλαταιεῖς ἐβουλεύσαντο Ἀθηναίους  μὴ   προδιδόναι, ἀλλ´ ἀνασχέσθαι καὶ γῆν
[18]   μέντοι τινὰς ἐξέπεμπεν ἀεὶ τοῦ  μὴ   προδρόμους ἀπὸ τῆς στρατιᾶς ἐσπίπτοντας
[47]   ἂν μαλακίᾳ ἐλλείπῃ, καὶ τῆς  μὴ   προσηκούσης μισεῖν τὸν θρασύτητι ὀρεγόμενον.
[34]   τὴν διάνοιαν ἅπαντα καὶ τὰ  μὴ   προσόντα τῷ συγγραφεῖ μαρτυροῦσιν·
[3]   τοῖς πρὸ αὐτῶν καὶ τὰς  μὴ   προσούσας ἀρετάς; ~(Ἓν ἔτι λείπεταί
[54]   πολέμου, παρακαλοῦσα δὲ τοὺς Ἀθηναίους  μὴ   προχείρως αὐτὸν ἄρασθαι, ὡς οὔτε
[45]   τε γὰρ γνούς φησί καὶ  μὴ   σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ καὶ
[55]   ἴσης ζηλωτὰ εἶναι, τά τε  μὴ   σαφῶς εἰρημένα ὑπὸ τοῦ συγγραφέως
[26]   ἂν καὶ πρὸς ἀνάκλησιν θεῶν  μὴ   στερῆσαι σφᾶς τῆς σωτηρίας ἐτρέποντο·
[37]   οἱ λόγοι γίγνονται, ὅπως δὴ  μὴ   συνεχεῖ ῥήσει οἱ λαοὶ ἐπαγωγὰ
[3]   ἄλλους. Ἐν οἷς ἀναγκαῖον ἦν  μὴ   τὰς ἀρετὰς λέγεσθαι μόνον, ἀλλὰ
[4]   γραφέων τῶν διωνομασμένων τέχνας οἱ  μὴ   τὰς αὐτὰς ἔχοντες ἐκείνοις ἀρετὰς
[10]   ὄντες μὲν καὶ πρὸ τοῦ  μὴ   ταχεῖς ἐς τοὺς πολέμους, ἢν
[45]   ἠγνόησεν, ὅτι πανταχῇ μὲν οἱ  μὴ   τεταμιευμένως ἐπαινοῦντες τὰς ἑαυτῶν ἀρετὰς
[4]   Πολυκλείτου καὶ Μύρωνος ἔργα οἱ  μὴ   τηλικοῦτοι δημιουργοί. Ἐῶ γὰρ λέγειν,
[12]   ὑπ´ αὐτοῦ, λέγω δὴ τὸ  μὴ   τὴν κατὰ φύσιν ἔχειν ἀρχήν.
[48]   ἔρημος ἀγωνιεῖται· τόν τε Ἀθηναῖον  μὴ   τὴν τοῦ Συρακοσίου ἔχθραν κολάσασθαι.
[3]   ὑπόθεσιν ἀναφέρων ἕκαστος τὰ ῥηθησόμενα  μὴ   τῆς προαιρέσεώς μου γενέσθω κατήγορος,
[26]   τὸ κατὰ γῆν σωθήσεσθαι, ἢν  μή   τι παρὰ λόγον γίγνηται. Γενομένης
[20]   πρῶτον καὶ τὰς διαφορὰς τοῦ  μή   τινα ζητῆσαί ποτε, ἐξ ὅτου
[52]   καὶ πολλὴν εὐλάβειαν ἡμῖν παρέχων,  μή   τινα παράσχωμεν ἀφορμὴν διαβολῆς τοῖς
[10]   πρῶτον καὶ τὰς διαφορὰς τοῦ  μή   τινας ζητῆσαί ποτε, ἐξ ὅτου
[48]   φθονῆσαι· ἀδύνατον δὲ προεμένῳ καὶ  μὴ   τοὺς αὐτοὺς κινδύνους οὐ περὶ
[25]   περιοχὴ ὤφελε μὲν κατεσκευάσθαι  μὴ   τοῦτον ὑπ´ αὐτοῦ τὸν τρόπον,
[54]   καλεῖν ἤδη τὸ δεῖσθαι κἂν  μὴ   τύχητε ἐφαμαρτεῖν, ἐκ δὲ τοῦ
[8]   τε καὶ ῥητόρων, εἰ δὲ  μή,   τῶν γε πλείστων, ὅτι καὶ
[26]   καλοῦ, δεδιότες δὲ οἱ ἐπελθόντες,  μὴ   τῶν παρόντων ἔτι χείρω πράξωσι.
[47]   ὑπὲρ ἅπαντας ἀγάλλεσθε, βοηθεῖν καὶ  μὴ   φεύγειν τοὺς πόνους, μηδὲ
[46]   τοῖς ἐχθροῖς ὁμόσε καὶ ἀμύνεσθαι  μὴ   φρονήματι μόνον, ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι.
[15]   οὕτως ταπεινὰ καὶ μικρά, ὥστε  μηδ´   εἰς αἴσθησιν δεινῶν τι πεσεῖν
[6]   τὸ μηδὲν αὐτῇ μυθῶδες προσάψαι,  μηδ´   εἰς ἀπάτην καὶ γοητείαν τῶν
[36]   μηδένα ποτὲ ἀδίκως ἐπ´ αὐτοὺς  μηδ´   ἐπὶ δουλείᾳ· εἰ δὲ μή,
[40]   μιᾶς ὄντες μὴ βούλεσθε παθεῖν  μηδ´   ὁμοιωθῆναι τοῖς πολλοῖς, οἷς παρὸν
[37]   ἔτι ἀσφαλέ– στερον ποιήσετε. Καὶ  μηδ´   ὑμεῖς ἐν ὀλίγῳ ἀλλὰ πρὸς
[42]   ἕτερον ὡς τὸ μὴ βεβασανίσθαι  μηδὲ   κατεπιτετηδεῦσθαι, ἀληθεῖ δέ τινι καὶ
[36]   τὰ ὑμέτερα αὐτῶν· καὶ ἔστε  μηδὲ   μεθ´ ἑτέρων, δέχεσθε δ´ ἀμφοτέρους
[8]   πάντων τὸ μηδὲν ἑκουσίως ψεύδεσθαι  μηδὲ   μιαίνειν τὴν αὑτοῦ συνείδησιν. ~(ἃ
[47]   μηδὲ τὰς τιμὰς διώκειν·  μηδὲ   νομίσαι περὶ ἑνὸς μόνου, δουλείας
[36]   γῆν τὴν Πλαταιίδα μὴ ἀδικεῖν  μηδὲ   παραβαίνειν τοὺς ὅρκους, ἐᾶν δὲ
[28]   καὶ θαυμαστὰ εἶναί τισιν, ὅσα  μηδὲ   τὰς πρώτας ἀρετὰς ἔχει καὶ
[47]   μὴ φεύγειν τοὺς πόνους,  μηδὲ   τὰς τιμὰς διώκειν· μηδὲ νομίσαι
[18]   οὕτως ἠμέληκε τῶν ἀνδρῶν, ὥστε  μηδὲ   τοῦτο αὐτὸ εἰπεῖν, ὅτι πένθος
[45]   τότε ῥητόρων ἠγνόει τοῦτο,  μηδεὶς   ἂν τῶν ἐχόντων μέτριον νοῦν
[52]   δόξης λαμπρᾶς κατηξιώθησαν. Ἵνα δὲ  μηδεμία   ὑποψία καθ´ ἡμῶν τοιαύτη γένηται,
[31]   ἦν οὕτως ἐξενεχθέν· διὰ τὸ  μηδεμίαν   ἄλλην ἔχειν δύναμιν κατὰ τὸ
[5]   καὶ τοῖς πράγμασι προσφυῆ καὶ  μηδεμίαν   σκευωρίαν ἐπιφαίνουσαν τεχνικήν· ἐπιτρέχει μέντοι
[16]   τοῖς τελευταίοις τῆς ἱστορίας φησὶ  μηδεμίαν   τάξαι ῥητορείαν, πολλῶν μὲν κατὰ
[15]   φαίνεσθαι ποιεῖ τὰ πάθη, ὥστε  μηδεμίαν   ὑπερβολὴν μήτε ἱστοριογράφοις μήτε ποιηταῖς
[18]   πλείους οἱ διαφθαρέντες πεντακιςχίλιοι,  μηδεμιᾶς   ἀξιῶσαι τιμῆς. Ἀλλ´ ἔοικεν
[38]   ἐστιν ὁμολογοῦντος τὴν ἐπὶ τοὺς  μηδὲν   ἀδικοῦντας στράτευσιν, ἐπειδὴ περὶ μηδετέρου
[41]   τὸν Περσικὸν πόλεμον Ἀθηναίους, ἵνα  μηδὲν   αἰσχρὸν ὑπομείνωσιν ἐπίταγμα, τῶν ταὐτὰ
[40]   πεποίθασιν, οὓς εἰ καὶ διὰ  μηδὲν   ἄλλο, διὰ γοῦν τὴν αἰσχύνην
[41]   Ἀθηναίους μὴ καταδουλοῦσθαι πόλιν Ἑλληνίδα  μηδὲν   ἁμαρτάνουσαν εἰς αὐτούς, οὕτως καὶ
[40]   καιρῷ τοῖς θεοῖς ἕπεσθαι καὶ  μηδὲν   ἄνευ μαντικῆς καὶ χρησμῶν ἐπιτελεῖν.
[53]   καὶ τῇ ποικιλίᾳ καὶ τῷ  μηδὲν   ἁπλῶς ἀσχημάτιστον ἐκφέρειν νόημα κοσμῶν
[21]   εἴ τ´ ἐπὶ τὸ χεῖρον,  μηδὲν   ἀποκρυψάμενον. ~(Ὅτι μὲν οὖν ἅπασα
[41]   εἶναι τὰ δεινὰ ὑποφέρειν, ἵνα  μηδὲν   ἄσχημον ἀναγκασθῶσι πράττειν, τοὺς δὲ
[6]   ἀσυνάρτητα κεφάλαια· ἔπειτα κατὰ τὸ  μηδὲν   αὐτῇ μυθῶδες προσάψαι, μηδ´ εἰς
[30]   δεινότεροι· δὲ προἰδόμενος, ὅπως  μηδὲν   αὑτῷ δεήσει μήτ´ ἐπιβουλῆς μήτε
[30]   ἔτι δεινότερος· προβουλεύσας δὲ ὅπως  μηδὲν   αὑτῷ δεήσει, τῆς ἑταιρίας διαλυτὴς
[8]   ἄξια. (Κράτιστον δὲ πάντων τὸ  μηδὲν   ἑκουσίως ψεύδεσθαι μηδὲ μιαίνειν τὴν
[10]   περιλαβεῖν τὴν πραγματείαν, δόξει  μηδὲν   ἐνδεῖν· ὧν οὐδετέρου πρόνοιαν αὐτὸν
[54]   Εἶτ´ οἴεσθε, εἰ μὲν αὐτὸν  μηδὲν   ἐποίησαν κακόν, μὴ παθεῖν δὲ
[41]   ἀξιώσαιμι τοὺς μὲν μικροπολίτας καὶ  μηδὲν   ἔργον ἐπιφανὲς ἀποδειξαμένους Μηλίους πλέονα
[23]   τὴν λιτὴν καὶ ἀκόσμητον καὶ  μηδὲν   ἔχουσαν περιττόν, ἀλλ´ αὐτὰ τὰ
[24]   καὶ μαλακῆς καὶ συνεξεσμένης καὶ  μηδὲν   ἐχούσης ἀντίτυπον· ἐπὶ δὲ τῶν
[2]   βελτίστου κρινόντων τὰ πράγματα καὶ  μηδὲν   ἡγουμένων χρῆμα τιμιώτερον τῆς ἀληθείας·
[36]   ὅρκων, οὓς οἱ πατέρες ὤμοσαν,  μηδὲν   νεωτερίζειν περὶ τὴν συμμαχίαν. Τοιαῦτα
[50]   τισιν ἐξετάσαι δι´ ὀλίγων, ἵνα  μηδὲν   παρεἱκέναι δοκῶ. Ὅτι μὲν οὖν
[34]   αὐτὸν ὑπὲρ τὸ μέτριον, ὡς  μηδὲν   τῶν θεοφορήτων διαφέρειν, διὰ τὸ
[36]   τι ἂν ξυμβαίνῃ· ἐξελθεῖν τε  μηδένα   ἔτι, ἀλλ´ ἀπὸ τοῦ τείχους
[36]   ἔχοντας αὐτονόμους οἰκεῖν, στρατεῦσαί τε  μηδένα   ποτὲ ἀδίκως ἐπ´ αὐτοὺς μηδ´
[38]   μηδὲν ἀδικοῦντας στράτευσιν, ἐπειδὴ περὶ  μηδετέρου   τούτων βούλεται τὸν λόγον ὑπέχειν·
[36]   ἀμφοτέρους φίλους, ἐπὶ πολέμῳ δὲ  μηδετέρους.   Καὶ τάδε ἡμῖν ἀρκέσει.
[39]   εἶναι ἀντὶ πολεμίων, ξυμμάχους δὲ  μηδετέρων   οὐκ ἂν δέξαισθε; Ἀποκρινόμενον ποιεῖ
[11]   Ἑλληνικὰ ξυνετίθεσαν, αὐτὰ τὰ  Μηδικά.   Τούτων δὲ ὧνπερ καὶ ἥψατο
[20]   πρότερον ἔργων μέγιστον ἐπράχθη τὸ  Μηδικόν·   καὶ τοῦτο ὅμως δυεῖν ναυμαχίαιν
[11]   καὶ τὰ πρὸ τῶν  Μηδικῶν   Ἑλληνικὰ ξυνετίθεσαν, αὐτὰ τὰ
[48]   καὶ νησιῶται, οἳ δεσπότην  Μῆδον   ἕνα γέ τινα ἀεὶ
[38]   καλῶν, ὡς δικαίως τὸν  Μῆδον   καταλύσαντες ἄρχομεν, ἀδικούμενοι νῦν
[13]   Ἀθηναίων καὶ τῶν ξυμμάχων πρὸς  Μήδους,   καὶ ἐνίκων τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ
[48]   οἱ Ἕλληνες τῆς ἑαυτῶν τῷ  Μήδῳ   ἀντέστησαν, περὶ δὲ τοῦ, οἳ
[36]   οἱ πατέρες ἡμῶν εὐξάμενοι ὑμῖν  Μήδων   ἐκράτησαν καὶ παρέσχετε αὐτὴν εὐμενῆ
[36]   ἐλευθερώσας τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τῶν  Μήδων   μετὰ Ἑλλήνων τῶν ἐθελησάντων συνάρασθαι
[39]   Ἕλληνας, οὓς ἠλευθέρωσαν ἀπὸ τῶν  Μήδων,   οὐκ ἦν προσήκοντα εἰρῆσθαι, ὅτι
[10]   πολέμων Πελοποννησιακὸς χρόνου τε  μήκει   καὶ παθημάτων πολλῶν συντυχίαις, τελευτῶν
[25]   πολλαπλάσιοι φαινόμενοι καὶ ξυνειθισμένοι μᾶλλον  μηκέτι   δεινοὺς αὐτοὺς ὁμοίως σφίσι φαίνεσθαι,
[25]   πολλαπλάσιοι ἦσαν, καὶ ἐκ τοῦ  μηκέτι   δεινοὺς αὐτοὺς ὁμοίως σφίσι φαίνεσθαι
[38]   ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων  μῆκος   ἄπιστον παρέξομεν· τοῦτο δέ ἐστιν
[20]   ἔσχεν· τούτου δὲ τοῦ πολέμου  μῆκός   τε μέγα προὔβη παθήματά τε
[13]   κατὰ τὰς πεζικὰς μάχας  μηκυνόμενα   πέρα τοῦ δέοντος συναγόμενα
[41]   προείρηκεν. Ἆρ´ οὖν ὥσπερ τοῖς  Μηλίοις   οἰκεῖοι καὶ προσήκοντες ἦσαν οἱ
[37]   δή, στρατιὰν ἀποστειλάντων Ἀθηναίων ἐπὶ  Μηλίους   Λακεδαιμονίων ἀποίκους, Πρὶν ἄρξασθαι τοῦ
[41]   καὶ μηδὲν ἔργον ἐπιφανὲς ἀποδειξαμένους  Μηλίους   πλέονα τοῦ καλοῦ ποιεῖσθαι πρόνοιαν
[40]   ἀμοιβαῖα περίεργα καὶ πικρά, τοὺς  Μηλίους   ὑποτίθεται λέγοντας, ὅτι κοινὰς τὰς
[39]   Ὀλίγα δὲ πρὸς ταῦτα τῶν  Μηλίων   ἀποκριναμένων, ὅτι καλῶς ἂν ἔχοι
[39]   μεταξὺ γενομένων ἀμοιβαίων καὶ τῶν  Μηλίων   εἰς ἐπιεικῆ συγκαταβαινόντων αἵρεσιν Ὥστε
[41]   τῶν διαθεμένων αὐτοὺς Ἀθηναίων  Μηλίων   ἤκουσεν, ἐξ ὧν αὐτὸς ἐν
[40]   χρησμῶν ἐπιτελεῖν. Λεγόντων τε τῶν  Μηλίων,   ὅτι σὺν τῇ παρὰ τῶν
[15]   τῆς Μυτιληναίων καὶ περὶ τῆς  Μηλίων,   οὐδὲν δέομαι τὰς λέξεις ἐκείνας
[37]   λέγομεν, εἴπατε. Οἱ δὲ τῶν  Μηλίων   σύνεδροι ἀπεκρίναντο· μὲν ἐπιείκεια
[37]   Ἀθηναίων καὶ τοὺς προβούλους τῶν  Μηλίων   συνιόντας εἰς λόγους περὶ καταλύσεως
[55]   βέλτιστε Κόιντε Αἴλιε Τουβέρων, οὐ  μὴν   ἀληθέστερα.
[54]   κατὰ τὸν ἰδιώτην· οὐ  μὴν   ἐσκότισταί γε οὐδὲ ἀσαφῆ γέγονεν
[31]   τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν σχηματίζων· καὶ  μὴν   καὶ τὸ ἑταιρικὸν οἰκειότερον ἐγένετο
[31]   ποιητικῇ πάλιν χρήσεται μεταλήψει· Καὶ  μὴν   καὶ τὸ συγγενὲς τοῦ ἑταιρικοῦ
[30]   ὑπονοήσας ἐπὶ τοῦ προαισθομένου τὸ  μήπω   πραχθὲν ἀλλ´ ἔτι μέλλον κακόν.
[16]   τετυχηκότα καὶ μήτε πρόσθεσιν δεχόμενα  μήτ´   ἀφαίρεσιν, ῥᾳθύμως ἐπιτετροχασμένα καὶ
[6]   λαβεῖν ὑπόθεσιν μήτε μονόκωλον παντάπασι  μήτ´   εἰς πολλὰ μεμερισμένην καὶ ἀσυνάρτητα
[36]   καὶ τοῖς πράγμασιν οἰκείους καὶ  μήτ´   ἐλλείποντας τοῦ μετρίου μήτε ὑπεραίροντας,
[41]   ἦσαν οἱ περὶ τῶν δικαίων  μήτ´   ἐξετάζειν ἐῶντες μήτε λέγειν, ἀλλὰ
[30]   προἰδόμενος, ὅπως μηδὲν αὑτῷ δεήσει  μήτ´   ἐπιβουλῆς μήτε φυλακῆς, τάς τε
[5]   παρέλαβον, μήτε προστιθέντες αὐταῖς τι  μήτε   ἀφαιροῦντες· ἐν αἷς καὶ μῦθοί
[15]   πρέσβεις, οὐδὲν ἔδει, μήτε πεισθέντων  μήτε   δεξαμένων τὰς σπονδὰς Λακεδαιμονίων, τί
[28]   ἐκνενίκηται τῷ περιέργῳ καὶ περιττῷ  μήτε   ἡδέα εἶναι μήτε ὠφέλιμα· ὧν
[55]   σολοικοφανὲς ἐν τοῖς σχηματισμοῖς ἐχούσας  μήτε   θαυμάζειν μήτε μιμεῖσθαι. Ἵνα δὲ
[15]   τὰ πάθη, ὥστε μηδεμίαν ὑπερβολὴν  μήτε   ἱστοριογράφοις μήτε ποιηταῖς καταλιπεῖν· ποτὲ
[41]   τῶν δικαίων μήτ´ ἐξετάζειν ἐῶντες  μήτε   λέγειν, ἀλλὰ τὸν τῆς βίας
[55]   τοῖς σχηματισμοῖς ἐχούσας μήτε θαυμάζειν  μήτε   μιμεῖσθαι. Ἵνα δὲ συνελὼν εἴπω,
[6]   δὲ κατὰ τὸ λαβεῖν ὑπόθεσιν  μήτε   μονόκωλον παντάπασι μήτ´ εἰς πολλὰ
[15]   ἐχρήσαντο οἱ πρέσβεις, οὐδὲν ἔδει,  μήτε   πεισθέντων μήτε δεξαμένων τὰς σπονδὰς
[15]   ὥστε μηδεμίαν ὑπερβολὴν μήτε ἱστοριογράφοις  μήτε   ποιηταῖς καταλιπεῖν· ποτὲ δὲ οὕτως
[16]   τῆς ἄκρας ἐξεργασίας τετυχηκότα καὶ  μήτε   πρόσθεσιν δεχόμενα μήτ´ ἀφαίρεσιν,
[5]   ἁπάντων γνῶσιν ἐξενεγκεῖν, οἵας παρέλαβον,  μήτε   προστιθέντες αὐταῖς τι μήτε ἀφαιροῦντες·
[51]   ἀπειροκάλως, μήτε τοὺς καιροὺς διορίζων  μήτε   τὴν ποσότητα ὁρῶν, μεμπτός. Ἐγὼ
[51]   ὅταν δὲ κατακόρως καὶ ἀπειροκάλως,  μήτε   τοὺς καιροὺς διορίζων μήτε τὴν
[36]   καὶ μήτ´ ἐλλείποντας τοῦ μετρίου  μήτε   ὑπεραίροντας, λέξει τε κεκόσμηκεν αὐτοὺς
[30]   μηδὲν αὑτῷ δεήσει μήτ´ ἐπιβουλῆς  μήτε   φυλακῆς, τάς τε ἑταιρίας διαλύειν
[28]   καὶ περιττῷ μήτε ἡδέα εἶναι  μήτε   ὠφέλιμα· ὧν ὀλίγα παρέξομαι δείγματα
[49]   τῶν οὕτως διαλεγομένων οὐδὲ αἱ  μητέρες   ἂν καὶ οἱ πατέρες ἀνάσχοιντο
[5]   ἐπιφανεῖς Ἑλλήνων τε καὶ βαρβάρων  μιᾷ   συντάξει περιλαβών) καὶ τῇ λέξει
[8]   τὸ μηδὲν ἑκουσίως ψεύδεσθαι μηδὲ  μιαίνειν   τὴν αὑτοῦ συνείδησιν. ~(ἃ δ´
[31]   ἐδόκει καὶ τοὺς ἐναντίους ἐκπεπλῆχθαι.  ~(μίαν   δὲ τούτοις ἐπιθεὶς περίοδον ἀγκύλως
[6]   βαρβάροις ἐπιτελεσθείσας πράξεις εἰς  μίαν   ἱστορίαν συναγαγεῖν, μιμησάμενος Ἡρόδοτον· τῆς
[26]   αὐτοὺς ἐμβεβλῆσθαι, δύο τε περὶ  μίαν   καὶ ἔστιν καὶ πλείους
[7]   ἀναγραφάς. Θουκυδίδῃ δὲ τῷ προελομένῳ  μίαν   ὑπόθεσιν, παρεγίνετο αὐτός, οὐχ
[37]   τὰ λεχθέντα ὑφ´ ἑκατέρων, ἐπὶ  μιᾶς   δ´ ἀποκρίσεως τοῦτο τὸ σχῆμα
[40]   ἀσθενεῖς τε καὶ ἐπὶ σκοπῆς  μιᾶς   ὄντες μὴ βούλεσθε παθεῖν μηδ´
[26]   πεζὸς οὐκέτι διαφόρως, ἀλλ´ ἀπὸ  μιᾶς   ὁρμῆς οἰμωγῇ τε καὶ στόνῳ
[5]   ἐξήνεγκε καὶ λαμπρότερον, οὔτε πόλεως  μιᾶς   οὔτ´ ἔθνους ἑνὸς ἱστορίαν προελόμενος
[5]   ἔκ τε τῆς Ἀσίας εἰς  μιᾶς   περιγραφὴν πραγματείας συναγαγεῖν (ἀρξάμενος γοῦν
[2]   ἐν κατηγορῶ τινος, ἔξω  μιᾶς   πραγματείας, ἣν συνεταξάμην ὑπὲρ τῆς
[34]   προβέβληνται· οὗτοί τε ὑπὸ τῆς  μιᾶς   ταύτης ἀρετῆς κεκαρωμένοι τὴν διάνοιαν
[19]   τοῦ πολέμου πραχθέντα τοῖς Ἕλλησι  μικρὰ   βουλόμενος ἀποδεῖξαι καὶ οὐκ ἄξια
[11]   ἀπολογεῖσθαι περὶ αὐτοῦ βουλομένων, ὅτι  μικρὰ   καὶ οὐκ ἄξια λόγου τὰ
[16]   μὲν γὰρ ὀλίγα πράγματα καὶ  μικρὰ   περιέχουσα πληθύει τῶν ῥητορειῶν,
[15]   Ἐν αἷς δ´ ἐπιτρέχει καὶ  μικρὰ   ποιεῖ τὰ πάθη αὐτῇ κατὰ
[54]   τὰ Φιλίππου πράγματα καὶ κομιδῇ  μικρά,   πολλάκι προλεγόντων ἡμῶν καὶ παρακαλούντων
[52]   τῶν κατορθωσάντων ἐν τῇ μιμήσει  μικρὰ   προσθέντες ἔτι καταπαύσομεν αὐτοῦ τὸν
[15]   ποτὲ δὲ οὕτως ταπεινὰ καὶ  μικρά,   ὥστε μηδ´ εἰς αἴσθησιν δεινῶν
[9]   κατὰ πολλοὺς τόπους γινομένων εἰς  μικρὰς   κατακερματιζομένη τομὰς διήγησις οὐκ
[23]   καὶ οἱ τὴν ἀρχαίαν Ἀτθίδα  μικράς   τινας ἔχουσαν διαφορὰς παρὰ τὴν
[23]   γενόμενοι συγγραφεῖς καὶ τίνων ἐπὶ  μικρὸν   ἥψαντο, ἐξ ἀρχῆς ἀναλαβών, ὥσπερ
[18]   συμφορῶν παρεγένετο, εἰς ἐκεῖνο τὸ  μικρὸν   καὶ οὐκ ἄξιον σπουδῆς ἔργον
[41]   οὐδ´ ἂν ἀξιώσαιμι τοὺς μὲν  μικροπολίτας   καὶ μηδὲν ἔργον ἐπιφανὲς ἀποδειξαμένους
[14]   πως καὶ ῥᾳθύμως ὡς περὶ  μικρῶν   καὶ ἀδόξων πραγμάτων ταῦτα εἴρηκε·
[19]   (οὐ γὰρ εἴ τι τῶν  μικρῶν   μεῖζόν ἐστι, διὰ τοῦτ´ ἐστὶν
[5]   Φυγελεὺς καὶ Ἑκαταῖος  Μιλήσιος,   τε Ἀργεῖος Ἀκουσίλαος καὶ
[23]   εἰσιν αἵ τε Κάδμου τοῦ  Μιλησίου   καὶ Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου καὶ
[13]   ἡμέρᾳ ἀμφότερα Ἀθηναῖοι Κίμωνος τοῦ  Μιλτιάδου   στρατηγοῦντος, καὶ εἷλον τριήρεις Φοινίκων
[45]   τοῦτο γὰρ ἦν πρέπον τῷ  μιμεῖσθαι   βουλομένῳ συγγραφεῖ τὴν ἀλήθειαν. ~(Ὀχληρὰ
[55]   σχηματισμοῖς ἐχούσας μήτε θαυμάζειν μήτε  μιμεῖσθαι.   Ἵνα δὲ συνελὼν εἴπω, ἀμφότερα
[55]   ῥητόρων κράτιστον γεγενῆσθαι πειθόμεθα, ταύτας  μιμεῖσθαι   τὰς κατασκευάς, ἐν αἷς
[25]   τὴν ὠφέλειαν αὐτῶν τῶν βουλησομένων  μιμεῖσθαι   τὸν ἄνδρα. Ἐν ἀρχῇ μὲν
[42]   ἔργα, καὶ ἀπὸ τούτων τὰ  μιμήματα   τοῖς ἱστοριογραφοῦσιν ὑποτίθεμαι λαμβάνειν. ~(Τὴν
[6]   πράξεις εἰς μίαν ἱστορίαν συναγαγεῖν,  μιμησάμενος   Ἡρόδοτον· τῆς μὲν προτέρας ὑπεριδὼν
[52]   καταλείπεται λόγος περὶ τῶν  μιμησαμένων   τὸν ἄνδρα ῥητόρων τε καὶ
[52]   δὲ τῶν κατορθωσάντων ἐν τῇ  μιμήσει   μικρὰ προσθέντες ἔτι καταπαύσομεν αὐτοῦ
[52]   εἰ τοὺς μὴ καλῶς τῇ  μιμήσει   χρησαμένους παράγομεν καὶ παρεχόμεθα τὰς
[8]   συγγραφεὺς κατορθοῖ, καλὰ καὶ  μιμήσεως   ἄξια. (Κράτιστον δὲ πάντων τὸ
[27]   τούτοις ἄξια ζήλου τε καὶ  μιμήσεως   ἐφάνη, τήν τε μεγαληγορίαν τοῦ
[1]   ~(Ἐν τοῖς προεκδοθεῖσι περὶ τῆς  μιμήσεως   ὑπομνηματισμοῖς ἐπεληλυθὼς οὓς ὑπελάμβανον ἐπιφανεστάτους
[55]   δὲ δημηγορικὸν οὐχ ἅπαν εἰς  μίμησιν   ἐπιτήδειον εἶναι, ἀλλ´ ὅσον ἐστὶν
[52]   ἀρχαίων, ὅσα κἀμὲ εἰδέναι, Θουκυδίδου  μιμητὴς   οὐδεὶς ἐγένετο κατὰ ταῦτά γε,
[1]   κατὰ μέρος γυμνασίας μὴ πάντα  μιμούμενοι   τὰ παρ´ ἐκείνοις κείμενα τοῖς
[6]   καὶ διὰ πελάγους νηχομένας καὶ  μιξόθηρας,   καὶ ταύτας εἰς ὁμιλίαν ἀνθρώποις
[47]   ἐλλείπῃ, καὶ τῆς μὴ προσηκούσης  μισεῖν   τὸν θρασύτητι ὀρεγόμενον. Καὶ ἔτι
[41]   κατεσκέδασεν αὐτῆς, ἐξ ὧν ἅπαντες  μισήσειν   αὐτὴν ἔμελλον. γὰρ οἱ
[39]   φιλία μὲν ἀσθενείας, τὸ δὲ  μῖσος   δυνάμεως παράδειγμα τοῖς ἀρχομένοις δηλούμενον
[39]   ὅτι παρὰ τοῖς τυράννοις οὐ  μισοῦνται   τύραννοι. Οἷς ἐπιτίθησιν Καὶ περὶ
[39]   φαίνεσθαι πρὸς τοὺς ἄλλους ποιήσετε,  μισοῦντες   δὲ ἰσχυρούς· οὐ γὰρ ζητοῦμεν
[5]   ὅσαι διεσῴζοντο παρὰ τοῖς ἐπιχωρίοις  μνῆμαι   κατὰ ἔθνη τε καὶ κατὰ
[7]   τόπους καὶ κατὰ πόλεις ἰδίᾳ  μνῆμαί   τινες ἐσῴζοντο καὶ τῶν τοιούτων
[9]   καὶ τὰς ἡμιτελεῖς τῶν ἀκουσθέντων  μνήμας   οὐ ῥᾳδίως οὐδ´ ἀκριβῶς ἀναφερούσης.
[20]   ὡς ἑκατέρων τις εὐνοίας  μνήμης   ἔχοι. Καὶ ἐς μὲν ἀκρόασιν
[20]   τὰς ἐκ τοῦ πρὶν χρόνου  μνημονευομένας   ξυνέβησαν, αὐχμοί τε ἔστι παρ´
[14]   διεφθάρησαν. ~(Τῆς δὲ Νικίου στρατηγίας  μνησθείς,   ὅτε ναῦς ἑξήκοντα καὶ δισχιλίους
[54]   δεινότητος, κατεστρατηγήκει τὰς πόλεις,  μνησθεὶς   οὕτω τὴν διάνοιαν ἐσχημάτικεν· καὶ
[8]   Θεμιστοκλέους ἐν τῇ πρώτῃ βύβλῳ  μνησθεὶς   τὰς ὑπαρχούσας αὐτῷ ἀρετὰς ἀφθόνως
[15]   πολλοὺς τόπους τῆς ἱστορίας, τούτων  μνησθήσομαι·   Περὶ δὲ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[41]   περιλαμβάνουσι λέξει· εἰ μὴ ἄρα  μνησικακῶν   συγγραφεὺς τῇ πόλει διὰ
[39]   τούτου ἡμῖν ἀφείσθω κινδυνεύεσθαι  μόγις   ἂν εἶπεν τῶν καταποντιστῶν τις
[35]   παράθεσις αὐτῶν, ἀντιπαρεξεταζομένων τοῖς ἄριστά  μοι   δοκοῦσιν ἔχειν τῶν οὔτε κατὰ
[48]   δέ, ἣν πάντες ὑπονοοῦμεν. Καί  μοι   δοκοῦσιν οὐ Λεοντίνους βούλεσθαι κατοικίσαι,
[20]   ἀπαγγέλλουσιν· ὡς δ´ ἂν ἐδόκουν  μοι   ἕκαστοι περὶ τῶν ἀεὶ παρόντων
[20]   λέγεσθαι; ~(Εἰ δ´ ἔστιν ὅσιόν  μοι   καὶ θεμιτὸν εἰπεῖν φρονῶ,
[52]   συμμετρία πανταχῇ χρήσιμον. ~(Εἷς ἔτι  μοι   καταλείπεται λόγος περὶ τῶν
[20]   θεμιτὸν εἰπεῖν φρονῶ, δοκεῖ  μοι   κράτιστον ἂν γενέσθαι τὸ προοίμιον,
[51]   ἀνθρώποις οὖσαν συνήθη, βραχὺς ἀπόχρη  μοι   λόγος καὶ σαφής, ὅτι πολλῶν
[27]   πρὸς τὴν πόλιν τρόπαιον ἔστησαν.  ~(Μοὶ   μὲν δὴ ταῦτα καὶ τὰ
[4]   προσούσας ἀρετάς; ~(Ἓν ἔτι λείπεταί  μοι   μέρος ἀπολογίας δεόμενον, ἐπίφθονον μέν
[25]   τεκμηρίων, ὧν ἐπὶ μακρότατον σκοποῦντί  μοι   ξυνέβη πιστεῦσαι, οὐ μεγάλα νομίζω
[33]   περαιτέρω τοῦ δέοντος γραφή  μοι   προβῇ. ~(Ἐπεὶ δὲ καὶ περὶ
[4]   λαμβάνει τὴν ἀρχήν. Ἅλις ἔστω  μοι   προοιμίων, ἵνα μὴ λάθω περὶ
[1]   καὶ περὶ Θουκυδίδου τὰ δοκοῦντά  μοι,   συντόμῳ τε καὶ κεφαλαιώδει γραφῇ
[44]   Περικλῆς ταῦτα λέγει· Καὶ προσδεχομένῳ  μοι   τὰ τῆς ὀργῆς ὑμῶν εἰς
[41]   μὴ πλείων λόγος γένοιτό  μοι   τοῦ μετρίου, τὴν τελευταίαν ἔτι
[55]   τοῦ δέοντος λόγος γένοιτό  μοι,   τούτοις ἀρκεσθεὶς ἱκανοῖς οὖσι βεβαιῶσαι
[34]   τῶν δημηγοριῶν αὐτοῦ τὰ δοκοῦντά  μοι   φανερὰ ποιήσειν ὑπεσχόμην, ἐν αἷς
[35]   οὔτε πρότερον ὤκνησα τὰ δοκοῦντά  μοι   φέρειν ἐς μέσον οὔτε νῦν
[12]   ἀκριβῶς τι εἴσομαι· καὶ ξυνέβη  μοι   φεύγειν τὴν ἐμαυτοῦ ἔτη εἴκοσι
[34]   Ἐν πρώτην μὲν ἔχει  μοῖραν   τῶν ἐνθυμημάτων τε καὶ
[24]   τελευτῆς τὰς ὀκτὼ βύβλους, ἃς  μόνας   κατέλιπεν, στρέφων ἄνω καὶ κάτω
[9]   τρίτῃ βύβλῳ (ταύτῃ γὰρ ἀρκεσθήσομαι  μόνῃ)   τὰ περὶ Μυτιληναίους ἀρξάμενος γράφειν,
[41]   τὴν τελευταίαν ἔτι προσθήκην παραλήψομαι  μόνην,   ἣν ἀπαλλαττόμενος ἐκ τοῦ συλλόγου
[2]   παράδοξα· καινοτομεῖν πράγματα πρῶτοι καὶ  μόνοι   δόξομεν, εἴ τι τῶν ὑπὸ
[13]   ναῦς Πελοποννησίων εἴκοσι ναυσὶν Ἀθηναῖοι  μόνοι   πρὸς πολλαπλασίους τῶν βαρβάρων ναυμαχήσαντες
[3]   δυνάμενος μάρτυρας, δυεῖν ἀνδράσιν ἀρκεσθήσομαι  μόνοις,   Ἀριστοτέλει καὶ Πλάτωνι. Ἀριστοτέλης τε
[6]   κατὰ τὸ λαβεῖν ὑπόθεσιν μήτε  μονόκωλον   παντάπασι μήτ´ εἰς πολλὰ μεμερισμένην
[46]   ὁμόσε καὶ ἀμύνεσθαι μὴ φρονήματι  μόνον,   ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι. Φρόνημα μὲν
[3]   ἦν μὴ τὰς ἀρετὰς λέγεσθαι  μόνον,   ἀλλὰ καὶ τὰς γειτνιώσας αὐταῖς
[48]   πόλεις ληφθῶμεν, εἰδότες ὅτι ταύτῃ  μόνον   ἁλωτοί ἐσμεν; Ταῦτα γὰρ ἐν
[23]   ἀρχαῖοι πάνυ καὶ ἀπ´ αὐτῶν  μόνον   γινωσκόμενοι τῶν ὀνομάτων ποίαν τινὰ
[12]   τοῖς ἀπὸ χρησμῶν τι ἰσχυρισαμένοις  μόνον   δὴ τοῦτο ὀχυρῶς ξυμβάν. Ἀεὶ
[2]   περὶ μὲν ἐμαυτοῦ τοσοῦτον ἀρκεσθήσομαι  μόνον   εἰπών, ὅτι τὸ φιλόνεικον τοῦτο
[45]   κίνδυνος· τότε γὰρ οὐκ ἐπαχθεῖς  μόνον   εἰσὶν ἑτέροις, ἀλλὰ καὶ δυστυχεῖς
[2]   συκοφαντεῖν ἐπιβαλοίμεθα, οὐ ταῖς κοιναῖς  μόνον   ἐναντιούμενοι δόξαις, ἃς ἅπαντες ἐκ
[26]   καὶ τῶν συμμάχων ἐπιφερομένων οὐ  μόνον   πρὸς τῷ ζεύγματι ναυμαχία,
[16]   ὑπ´ αὐτοῦ συναγαγὼν γέγραφεν, οὐ  μόνον   ταῖς πράξεσιν αὐτὰς ἐμποδὼν γεγενῆσθαι
[54]   οὗ τὴν εἰρήνην ἐποιήσατο οὐ  μόνον   ὑμᾶς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους
[53]   τοὺς λόγους. ~(Ῥητόρων δὲ Δημοσθένης  μόνος,   ὥσπερ τῶν ἄλλων ὅσοι μέγα
[47]   διώκειν· μηδὲ νομίσαι περὶ ἑνὸς  μόνου,   δουλείας ἀντ´ ἐλευθερίας, ἀγωνίζεσθαι, ἀλλὰ
[51]   ~(Πρὸς μὲν οὖν τοὺς οἰομένους  μόνων   εἶναι τῶν εὐπαιδεύτων ἀναγνῶναί τε
[22]   τούτων αὖθις ἑκάτερον εἰς ἕτερα  μόρια   διαιρεῖται, μὲν ἐκλογὴ τῶν
[24]   τοῖς συνδετικοῖς καὶ τοῖς προθετικοῖς  μορίοις   καὶ ἔτι μᾶλλον ἐν τοῖς
[32]   σκοτεινῶς περιπέφρασται, καὶ ἐλλείπει τι  μόριον   εἰς τὸ συμπληρωθῆναι τὴν νόησιν.
[25]   μᾶλλον καὶ ὠφελιμώτερον, τοῦ τελευταίου  μορίου   τῷ πρώτῳ προστεθέντος, τῶν δὲ
[22]   τῶν ἐλαττόνων τε καὶ μειζόνων  μορίων,   καὶ ὅτι τούτων αὖθις ἑκάτερον
[22]   μὲν ἐκλογὴ τῶν στοιχειωδῶν  μορίων   (ὀνοματικῶν λέγω καὶ ῥηματικῶν καὶ
[42]   οὔτε κατὰ τὴν σύνθεσιν τῶν  μορίων   οὔτε κατὰ τὴν ἐξαλλαγὴν τῶν
[24]   ἓν ἕκαστον τῶν τῆς φράσεως  μορίων   ῥινῶν καὶ τορεύων· καὶ τοτὲ
[24]   τ´ ἐλαττόνων καὶ τῶν μειζόνων  μορίων   τὴν ἀξιωματικὴν καὶ αὐστηρὰν καὶ
[34]   τὰς ἀρετάς, ὁπόσαι γίνονται περὶ  μορφὰς   εὐπρεπεῖς, ταῖς καταδεδουλωμέναις αὑτοὺς προσεῖναι
[3]   τὰ ῥηθησόμενα μὴ τῆς προαιρέσεώς  μου   γενέσθω κατήγορος, ἀλλὰ τῶν ἰδίων
[3]   ἕκαστος. ~(Ἔστι δὴ τὸ βούλημά  μου   τῆς πραγματείας οὐ καταδρομὴ τῆς
[25]   ἐντευξομένων τῇ γραφῇ, τὸ βούλημά  μου   τῆς ὑποθέσεως ἧς προῄρημαι σκοπεῖν,
[7]   ἔχων συγγνώμην, εἰ καὶ τῶν  μυθικῶν   ἥψαντο πλασμάτων, ἐθνικὰς καὶ τοπικὰς
[5]   μήτε ἀφαιροῦντες· ἐν αἷς καὶ  μῦθοί   τινες ἐνῆσαν ἀπὸ τοῦ πολλοῦ
[7]   ἐς μὲν ἀκρόασιν τὸ μὴ  μυθῶδες   αὐτῶν ἀτερπέστερον φαίνεται· ὅσοι δὲ
[20]   μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ  μυθῶδες   αὐτῶν ἀτερπέστερον φανεῖται· ὅσοι δὲ
[20]   χρόνου αὐτῶν ἀπίστως ἐπὶ τὸ  μυθῶδες   ἐκνενικηκότα· εὑρῆσθαι δὲ ἡγησάμενος ἐκ
[6]   ἔπειτα κατὰ τὸ μηδὲν αὐτῇ  μυθῶδες   προσάψαι, μηδ´ εἰς ἀπάτην καὶ
[7]   ἀνδράσιν ἀναγκαῖον ἦν ποικίλλειν τοῖς  μυθώδεσιν   ἐπεισοδίοις τὰς τοπικὰς ἀναγραφάς. Θουκυδίδῃ
[55]   καὶ διαφθείροντες, ἕως δούλους ἐποίησαν.  ~(Μυρία   παραδείγματα φέρειν δυναίμην ἂν ἐκ
[3]   γραφὰς ἀλλὰ θεωρητικὰς τῆς ἀληθείας,  μυρίους   παρασχέσθαι δυνάμενος μάρτυρας, δυεῖν ἀνδράσιν
[45]   ἔχῃ δικαστάς τε καὶ κατηγόρους,  μυρίων   αὐτῷ δεῖ δακρύων τε καὶ
[4]   τὰ Φειδίου καὶ Πολυκλείτου καὶ  Μύρωνος   ἔργα οἱ μὴ τηλικοῦτοι δημιουργοί.
[9]   δὲ καὶ ταύτην ἀτελῆ τοῦ  Μυτιληναϊκοῦ   μέμνηται πολέμου· εἶτ´ ἐκεῖθεν ἄγει
[9]   γὰρ ἀρκεσθήσομαι μόνῃ) τὰ περὶ  Μυτιληναίους   ἀρξάμενος γράφειν, πρὶν ὅλην ἐκπληρῶσαι
[17]   δῆμος ἐψηφίσατο καὶ τοὺς ἄλλους  Μυτιληναίους   ἡβηδόν, γυναῖκας δὲ καὶ παῖδας
[15]   πόλεως εἴρηκε καὶ περὶ τῆς  Μυτιληναίων   καὶ περὶ τῆς Μηλίων, οὐδὲν
[43]   ἐπαινῶ· οὐδὲ τὰς περὶ τῆς  Μυτιληναίων   πόλεως δημηγορίας, ἃς διέθεντο Κλέων
[17]   Οἷόν τι καὶ περὶ τῆς  Μυτιληναίων   πόλεως ἐν τῇ τρίτῃ βύβλῳ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 14/02/2008