HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Denys d'Halicarnasse, Lettres - Examen de Thucydide

Liste des contextes (ordre alphabétique)

χ = 77 formes différentes pour 128 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[44]   τι μὴ ὀρθῶς ἢ ἐμοὶ χαλεπαίνετε ἢ ταῖς ξυμφοραῖς εἴκετε. Ταῦτα

[30]   ἐστι, τίνα βούλεται δηλοῦν τὸν χαλεπαίνοντα καὶ περὶ τίνος, τίνα δὲ

[30]   πρόφασις εὔλογος. Καὶ ὁ μὲν χαλεπαίνων πιστὸς ἀεί, ὁ δ´ ἀντιλέγων

[32]   δὲ κείμενον ἔχει τὸ σημαινόμενον. Χαλεπὸν γὰρ μαθεῖν, τίνας δή ποτε

[20]   ἢ ἐν αὐτῷ ἤδη ὄντες, χαλεπὸν τὴν ἀκρίβειαν αὐτὴν τῶν λεχθέντων

[25]   πανταχοῦ ἂν ἡγούμενοι ἐπικρατεῖν, οὐ χαλεπῶς ἀπανίσταντο, Τῶν δὲ Λακεδαιμονίων οὐκέτι

[26]   δόξῃ περιδεῶς ξυναπονεύοντες ἐν τοῖς χαλεπώτατα διῆγον· ἀεὶ γὰρ παρ´ ὀλίγον

[5]   ὁ Λαμψακηνὸς Χάρων καὶ ὁ Χαλκηδόνιος Μελησαγόρας, ὀλίγῳ δὲ πρεσβύτεροι τῶν

[27]   οὐ μέμψεται τὸ ἀγεννὲς καὶ χαμαιτυπὲς καὶ ἀκατάσκευον. Ἀλλὰ συνῳδὸν ἔσται

[50]   ὁμιλίας τὰς ἰδιωτικὰς οὗτος ὁ χαρακτήρ, ἅπαντες ὁμολογήσουσιν οἱ μὴ διεφθαρμένοι

[21]   λεκτικόν, ἐν ᾧ μάλιστα ὁ χαρακτὴρ αὐτοῦ διάδηλός ἐστι, μέλλω νυνὶ

[50]   ἡ διάλεκτος χρήσιμος οὗτος ὁ χαρακτὴρ οὔτ´ εἰς τοὺς συμβουλευτικοὺς οὔτ´

[33]   οἱ κακοῦργοι αἰσχύνονται. ~(Οὗτος ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀσαφοῦς καὶ πεπλεγμένης λέξεως,

[50]   οὐκ ἔστιν ἐπιτήδειος οὗτος ὁ χαρακτήρ, τοῖς δὲ τὰς ἱστορικὰς πραγματείας

[43]   τὸν αὐτὸν κατεσκευασμένας τῆς διαλέκτου χαρακτῆρα. Ἵνα δὲ μὴ δόξῃ τις

[24]   αὐτῶν ἔσχεν ἀρετάς, ἴδιόν τινα χαρακτῆρα καὶ παρεωραμένον ἅπασι πρῶτος εἰς

[23]   τις τὸν ἴδιον τοῦ ἀνδρὸς χαρακτῆρα. Οἱ μὲν οὖν ἀρχαῖοι πάνυ

[23]   τὸν ἴδιον ἑκάστη τῆς διαλέκτου χαρακτῆρα) τὰς δ´ ἐπιθέτους, ἐξ ὧν

[55]   ἃ παρὰ τὸν Θουκυδίδου κατεσκεύασται χαρακτῆρα τὸν ἐν τῇ κοινῇ καὶ

[24]   Θουκυδίδης κατὰ τὸν τῆς λέξεως χαρακτῆρα, ᾧ παρὰ τοὺς ἄλλους διήνεγκεν.

[5]   τοὺς αὐτοὺς προείλοντο τῶν διαλέκτων χαρακτῆρας, τὴν σαφῆ καὶ κοινὴν καὶ

[33]   συνήθει καὶ κοινῷ τῆς διαλέκτου χαρακτῆρι μένῃ, χείρων δέ, ὅταν ἐκτρέψῃ

[24]   ἀκμασάντων. Ἐκδηλότατα δὲ αὐτοῦ καὶ χαρακτηρικώτατά ἐστι τό τε πειρᾶσθαι δι´

[3]   κατήγορος, ἀλλὰ τῶν ἰδίων τοῦ χαρακτῆρος ἔργων ἐξεταστὴς δίκαιος. Ὅτι δ´

[25]   ὑποθέσεως ἧς προῄρημαι σκοπεῖν, ὅτι χαρακτῆρός ἐστι δήλωσις ἅπαντα περιειληφυῖα τὰ

[37]   ὃν μάλιστα ἐπαινοῦσιν οἱ τοῦ χαρακτῆρος τούτου θαυμασταί. Ὑποτίθεται δή, στρατιὰν

[3]   ἐπιφύομαι· ἐκλογισμὸς δέ τις τοῦ χαρακτῆρος τῶν λόγων, ἅπαντα περιειληφώς, ὅσα

[3]   ἦ που τούς γε προελομένους χαρακτήρων ἰδιότητα δηλῶσαι μέμψαιτ´ ἄν τις,

[29]   περιέχει, καὶ τὰ ἐπίθετα καλλωπισμοῦ χάριν κεῖται· τὸ γὰρ οὔτε θεατρικὸν

[5]   ὥρα τοῖς ἔργοις αὐτῶν καὶ χάρις, τοῖς μὲν πλείων, τοῖς δ´

[39]   ἐπιστρέφομαι τῆς μετὰ ταῦτα τιμωρίας χαρισάμενος ἐπιθυμίαις ἐν τῷ παρόντι. Ἔπειτ´

[23]   ὁμοίαν γενέσθαι πειθοῦς τε καὶ χαρίτων καὶ τῆς εἰς ἄκρον ἡκούσης

[5]   Ἀργεῖος Ἀκουσίλαος καὶ ὁ Λαμψακηνὸς Χάρων καὶ ὁ Χαλκηδόνιος Μελησαγόρας, ὀλίγῳ

[9]   πορευθῆναι βουληθεὶς ὁδὸν θερείαις καὶ χειμερίοις ὥραις ἀκολουθῶν ἐμέρισε τὴν ἱστορίαν.

[9]   τῶν μεταγενεστέρων συγγραφέων θερείαις καὶ χειμῶσι διεῖλε τὴν ἱστορίαν. Ἀλλὰ πάντες

[26]   δὲ προσμίξειαν, οἱ ἐπιβάται εἰς χεῖρας ἰόντες ἐπειρῶντο ταῖς ἀλλήλων ναυσὶν

[33]   μετὰ ψήφου ἀδίκου καταγνώσεως ἢ χειρὶ κτώμενοι τὸ κρατεῖν ἕτοιμοι ἦσαν

[54]   ἕξειν, οὐκ ἂν ἡγοῦμαι δύνασθαι χεῖρον ἢ νῦν διατεθῆναι. Ὅμοια δὲ

[21]   κρεῖττον εἴ τ´ ἐπὶ τὸ χεῖρον, μηδὲν ἀποκρυψάμενον. ~(Ὅτι μὲν οὖν

[50]   ἀγοραίοις ἀνθρώποις οὐδ´ ἐπιδιφρίοις ἢ χειροτέχναις οὐδὲ τοῖς ἄλλοις οἳ μὴ

[54]   ἅπαντες ἐβούλονθ´ οἱ παριόντες καὶ χειροτονεῖν ὑμεῖς ἐξ ὧν ὡς φαυλότατα

[26]   ἐπελθόντες, μὴ τῶν παρόντων ἔτι χείρω πράξωσι. Πάντων γὰρ δὴ ἀνακειμένων

[28]   ἐν ἔθει μακρῷ τινι γίγνεται χείρων αὐτὸς ἑαυτοῦ. Ἔστι δὲ τὰ

[49]   πρώτας καὶ ἀναγκαίας ἀρετὰς φυλάσσουσα, χείρων δὲ ἡ λαμβάνουσα πολλὴν ἐκτροπὴν

[33]   κοινῷ τῆς διαλέκτου χαρακτῆρι μένῃ, χείρων δέ, ὅταν ἐκτρέψῃ τὴν διάλεκτον

[1]   λεκτικὰς ἀρετάς, καὶ πῇ μάλιστα χείρων ἑαυτοῦ γίνεται κατὰ τὰς ἀποτυχίας,

[14]   τε Αἰγινήτας, ὅσοι μὴ ἐν χερσὶ διεφθάρησαν, ἄγοντες ἀφίκοντο εἰς τὰς

[1]   Δημοσθένους πραγματείαν, ἣν εἶχον ἐν χερσίν, ὑπεσχόμην τε ποιήσειν, ὡς προῃροῦ,

[11]   δύνωνται, ἀραμένοις τόνδε τὸν πόλεμον. ~(ΧΙ) Ἐχρῆν δὲ αὐτὸν ἀρξάμενον τὰς

[12]   Ἀθηναίων, ἐν οἵῳ τρόπῳ κατέστη. ~(ΧΙΙ) Ἱκανὸν μὲν οὖν καὶ τοῦτο

[13]   τὰ ἔπειτα, ὡς ἐπολεμήθη, ἐξηγήσομαι. ~(ΧΙΙΙ) Ὅτι δὲ καὶ περὶ τὰς

[54]   ἐφ´ ἑαυτῷ φρονεῖ, ὅστις ὁρῶν χιλίους ἱππέας, ὁπλίτας δὲ ὅσους ἂν

[5]   ὁ Σιγειεὺς καὶ Ξενομήδης ὁ Χῖος καὶ Ξάνθος ὁ Λυδὸς καὶ

[55]   καὶ εἰς πάσας εἶναι τὰς χρείας εὔθετον, τὸ δὲ δημηγορικὸν οὐχ

[47]   ἐν ἤθεσιν ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους χρεὼν καὶ τὰς συμφορὰς ἐθέλειν ὑφίστασθαι

[9]   οὐ ῥᾳδίως οὐδ´ ἀκριβῶς ἀναφερούσης. Χρὴ δὲ τὴν ἱστορικὴν πραγματείαν εἰρομένην

[42]   τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιστολήν, ἐν ᾗ χρῄζει συμμαχίας ἄλλης καὶ διαδόχου, κάμνων

[34]   ἐκ πηγῆς πλουσίας ἄπειρόν τι χρῆμα νοημάτων τε καὶ ἐνθυμημάτων περιττῶν

[2]   τὰ πράγματα καὶ μηδὲν ἡγουμένων χρῆμα τιμιώτερον τῆς ἀληθείας· ἀλλὰ τῶν

[45]   φράζοι· προσόντος δὲ καὶ τοῦδε, χρήμασι δὲ νικωμένου, τὰ ξύμπαντα τούτου

[49]   καὶ ἀτιμίας καὶ δεσμῶν καὶ χρημάτων ἀφαιρέσεως οἱ λόγοι πρὸς τοὺς

[45]   ἑρμηνεῦσαι ταῦτα, φιλόπολίς τε καὶ χρημάτων κρείσσων. Θαυμαστὸν γάρ, εἰ Περικλῆς

[25]   ἕκαστοι, ὅσον ἀποζῆν, καὶ περιουσίαν χρημάτων οὐκ ἔχοντες οὐδὲ γῆν φυτεύοντες,

[28]   ἰδίας ἔχθρας ἕνεκα, καὶ ἄλλοι χρημάτων σφίσιν ὀφειλομένων ὑπὸ τῶν λαβόντων.

[48]   οἷς ἂν καὶ ἐν δικαστηρίῳ χρήσαιτό τις καὶ ἐν ἐκκλησίαις, καὶ

[5]   τε προαίρεσις τοῦ ἀνδρός, ᾗ χρησάμενος διήλλαξε τοὺς πρὸ αὐτοῦ, καὶ

[25]   μὲν οὖν τοῦ προοιμίου προθέσει χρησάμενος, ὅτι μέγιστος ἐγένετο τῶν πρὸ

[55]   ἀδιαστρόφους ἔτι φυλάσσουσι, Δημοσθένει συμβούλῳ χρησαμένους, ὃν ἁπάντων ῥητόρων κράτιστον γεγενῆσθαι

[52]   τοὺς μὴ καλῶς τῇ μιμήσει χρησαμένους παράγομεν καὶ παρεχόμεθα τὰς γραφὰς

[24]   αὐτῶν γε τούτων ἀναστρέφων τὰς χρήσεις, ἵνα τὸ μὲν ὀνοματικὸν προσηγορικὸν

[31]   τὸν μὴ διανοούμενον ποιητικῇ πάλιν χρήσεται μεταλήψει· Καὶ μὴν καὶ τὸ

[51]   Ὅταν μὲν οὖν τεταμιευμένως αὐτῇ χρήσηται καὶ μετρίως, θαυμαστός ἐστι καὶ

[23]   ἔχουσαν περιττόν, ἀλλ´ αὐτὰ τὰ χρήσιμα καὶ ἀναγκαῖα, ἢ τὴν πομπικὴν

[44]   μέντοι γε τῷ παρόντι καιρῷ χρησίμην· Ἐγὼ γὰρ ἡγοῦμαι φησί πόλιν

[51]   τοῦ πράγματος ἀναγκαῖόν τε καὶ χρήσιμον ἅπασιν (οὐδὲν γὰρ ἂν ἀναγκαιότερον

[51]   ἡδέων, ἡ δὲ συμμετρία πανταχῇ χρήσιμον. ~(Εἷς ἔτι μοι καταλείπεται λόγος

[49]   Οὔτε γὰρ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις χρήσιμόν ἐστι τοῦτο τὸ γένος τῆς

[50]   ὄντων, οἷς ἦν ἡ διάλεκτος χρήσιμος οὗτος ὁ χαρακτὴρ οὔτ´ εἰς

[34]   δευτέραν δὲ ἡ τῶν εὑρεθέντων χρῆσις· ἐκείνη μὲν ἐν τῇ φύσει

[40]   ἀφανεῖς καθίστανται, μαντικήν τε καὶ χρησμοὺς καὶ ὅσα τοιαῦτα μετ´ ἐλπίδων

[40]   καὶ μηδὲν ἄνευ μαντικῆς καὶ χρησμῶν ἐπιτελεῖν. Λεγόντων τε τῶν Μηλίων,

[40]   τῶν θεῶν ἐλπὶς καὶ οὔτε χρησμῶν ὄφελος οὔτε μαντικῆς τοῖς εὐσεβῆ

[12]   λέξιν γεγραφώς· Καὶ τοῖς ἀπὸ χρησμῶν τι ἰσχυρισαμένοις μόνον δὴ τοῦτο

[13]   πολλοῖς τεκμηρίοις βεβαιῶσαι δυνάμενος ὀλίγοις χρήσομαι· τὰς μὲν πρώτας Ἀθηναίων καὶ

[15]   Ἀττικῆς μᾶλλον, τὴν ὑστέραν τοῖς χρόνοις ἀντὶ τῆς προτέρας καὶ τὴν

[23]   διάλεκτον τὴν ἐν τοῖς τότε χρόνοις μάλιστα ἀνθοῦσαν καὶ οἱ τὴν

[11]   Ἑλλάνικος, βραχέως τε καὶ τοῖς χρόνοις οὐκ ἀκριβῶς ἐπεμνήσθη· ἅμα δὲ

[9]   αὐτοῦ συγγραφέων ἐποίησαν· οὔτε τοῖς χρόνοις, ὡς οἱ τὴν τοπικὴν ἐκδόντες

[41]   πάντα τὸν λοιπὸν τοῦ πολέμου χρόνον ἐν Θρᾴκῃ διέτριψε. Λείπεται δὴ

[26]   πυκνότεραι ἦσαν. Καὶ ὅσον μὲν χρόνον προσφέροιτο ναῦς, οἱ ἀπὸ τῶν

[24]   Διετέλεσέ γέ τοι τὸν ἑπτακαιεικοσαετῆ χρόνον τοῦ πολέμου ἀπὸ τῆς ἀρχῆς

[12]   περιειληφότος τοῦ πολέμου, πάντα τὸν χρόνον τοῦτον ἕως τῆς καταλύσεως αὐτοῦ

[14]   μάχης γενομένης ὀλίγον μέν τινα χρόνον ὑπέστησαν οἱ Κυθήριοι· ἔπειτα τραπόμενοι

[20]   ἀνεξέλεγκτα καὶ τὰ πολλὰ ὑπὸ χρόνου αὐτῶν ἀπίστως ἐπὶ τὸ μυθῶδες

[5]   ἐνῆσαν ἀπὸ τοῦ πολλοῦ πεπιστευμένοι χρόνου καὶ θεατρικαί τινες περιπέτειαι πολὺ

[20]   παρὰ τὰς ἐκ τοῦ πρὶν χρόνου μνημονευομένας ξυνέβησαν, αὐχμοί τε ἔστι

[10]   ἡσύχαζόν τε τὸ πλέον τοῦ χρόνου, ὄντες μὲν καὶ πρὸ τοῦ

[2]   ἃς ἅπαντες ἐκ τοῦ μακροῦ χρόνου παραλαβόντες ἀναφαιρέτους ἔχουσιν, ἀλλὰ καὶ

[25]   παλαιότερα σαφῶς μὲν εὑρεῖν διὰ χρόνου πλῆθος ἀδύνατον ἦν· ἐκ δὲ

[20]   παλαιότερα σαφῶς μὲν εὑρεῖν διὰ χρόνου πλῆθος ἀδύνατον ἦν· ἐκ δὲ

[10]   πρὸ αὐτοῦ πολέμων ὁ Πελοποννησιακὸς χρόνου τε μήκει καὶ παθημάτων πολλῶν

[12]   πέμπτῃ βύβλῳ πάλιν συνκεφαλαιοῦται τοὺς χρόνους, ἀφ´ οὗ τε ἤρξατο καὶ

[5]   κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀκμασάντων ἐκείνῳ χρόνους, ἐξ ὧν ἔσται καταφανὴς ἥ

[9]   μεριζόντων τὰς ἀναγραφὰς ἢ κατὰ χρόνους εὐπαρακολουθήτους ἐκεῖνος οὐδετέραν τούτων τῶν

[15]   μνησθήσομαι· Περὶ δὲ τοὺς αὐτοὺς χρόνους τούτους Σκιωναίους Ἀθηναῖοι ἐκπολιορκήσαντες ἀπέκτειναν

[36]   Οὔτ´ ἐν τῷ πρὸ τοῦ χρόνῳ, ἄνδρες Πλαταιεῖς, ἀφ´ οὗ ξύμμαχοι

[20]   οἷα οὐχ ἕτερα ἐν ἴσῳ χρόνῳ. Οὔτε γὰρ πόλεις τοσαίδε ληφθεῖσαι

[15]   Ἀνέστησαν δὲ Αἰγινήτας τῷ αὐτῷ χρόνῳ τούτῳ ἐξ Αἰγίνης Ἀθηναῖοι αὐτούς

[9]   σαφεστέρα γέγονεν ἡ διαίρεσις τῶν χρόνων ἀλλὰ δυσπαρακολουθητοτέρα (κατὰ τὰς ὥρας)

[24]   σχήματα προσώπων τε ἀποστροφαῖς καὶ χρόνων ἐναλλαγαῖς καὶ τροπικῶν σημειώσεων μεταφοραῖς

[23]   γραφαὶ μέχρι τῶν καθ´ ἡμᾶς χρόνων, οὔθ´ αἱ διασῳζόμεναι παρὰ πᾶσιν

[19]   ὅτι κρωβύλους τε ἀνεπλέκοντο καὶ χρυσοῦς τέττιγας εἶχον ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς;

[24]   ἁρμονίας, τὸ τάχος τῶν σημασιῶν· χρώματα δὲ αὐτῆς τό τε στριφνὸν

[42]   δέ τινι καὶ φυσικῷ κεκοσμῆσθαι χρώματι. Τά τε γὰρ ἐνθυμήματα πάθους

[26]   λαμπρῶς, πολλῇ κραυγῇ καὶ διακελευσμῷ χρώμενοι, κατεδίωκον ἐς τὴν γῆν. Τότε

[40]   οὖσα τοὺς μὲν ἀπὸ περιουσίας χρωμένους αὐτῇ κἂν βλάψῃ, οὐ καθεῖλεν·

[52]   καὶ οὐδ´ ἐν ἁπάσῃ ποιητικῇ χώραν ἔχοντας σχηματισμούς, ἐξ ὧν ἡ

[41]   τοὺς δὲ προελομένους τήν τε χώραν καὶ τὴν πόλιν ἐκλιπεῖν κατὰ

[25]   διὰ μέσου τὴν μετὰ ταῦτα χώραν λαβόντων. Ἀγκυλωτέρα μὲν οὖν ἡ

[6]   ἐποίησαν, οὔτε τὰς ἐξ ἁπάσης χώρας Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις ἐπιτελεσθείσας πράξεις

[14]   Ἀθηναῖοι τετμημένης μὲν αὐτοῖς τῆς χώρας, οἰκοφθορημένης δὲ τῆς πόλεως ὑπὸ

[14]   δ´ οἱ Ἀθηναῖοι κατασχόντες καὶ χωρήσαντες εὐθὺς πάσῃ τῇ στρατιᾷ αἱροῦσι

[11]   πρὸ ἐμοῦ ἅπασιν ἐκλιπὲς τὸ χωρίον τοῦτο ἦν· καὶ ἢ τὰ

[5]   καὶ κατὰ πόλεις διαιροῦντες καὶ χωρὶς ἀλλήλων ἐκφέροντες, ἕνα καὶ τὸν

[29]   ἐπὶ τὸ διανοεῖσθαί τι καινότερον χωρὶς δὲ τῆς πλοκῆς οὐδὲ οἱ

[51]   Θουκυδίδου συμβαλεῖν, καὶ οὐδ´ οὗτοι χωρὶς ἐξηγήσεως γραμματικῆς ἔνια. Πρὸς δὲ

[25]   ὥρα τρέπεσθαι. Ποιήσομαι δὲ οὐ χωρὶς ὑπὲρ ἑκάστης ἰδέας τὸν λόγον,

[34]   μέρος καὶ εἰς τὸ λεκτικὸν χωρὶς ὑπὲρ ἑκατέρου ποιήσομαι τὸν λόγον,

Chapitre
[44]	τι μὴ ὀρθῶς ἢ ἐμοὶ	χαλεπαίνετε	ἢ ταῖς ξυμφοραῖς εἴκετε. Ταῦτα
[30]	ἐστι, τίνα βούλεται δηλοῦν τὸν	χαλεπαίνοντα	καὶ περὶ τίνος, τίνα δὲ
[30]	πρόφασις εὔλογος. Καὶ ὁ μὲν	χαλεπαίνων	πιστὸς ἀεί, ὁ δ´ ἀντιλέγων
[32]	δὲ κείμενον ἔχει τὸ σημαινόμενον.	Χαλεπὸν	γὰρ μαθεῖν, τίνας δή ποτε
[20]	ἢ ἐν αὐτῷ ἤδη ὄντες,	χαλεπὸν	τὴν ἀκρίβειαν αὐτὴν τῶν λεχθέντων
[25]	πανταχοῦ ἂν ἡγούμενοι ἐπικρατεῖν, οὐ	χαλεπῶς	ἀπανίσταντο, Τῶν δὲ Λακεδαιμονίων οὐκέτι
[26]	δόξῃ περιδεῶς ξυναπονεύοντες ἐν τοῖς	χαλεπώτατα	διῆγον· ἀεὶ γὰρ παρ´ ὀλίγον
[5]	ὁ Λαμψακηνὸς Χάρων καὶ ὁ	Χαλκηδόνιος	Μελησαγόρας, ὀλίγῳ δὲ πρεσβύτεροι τῶν
[27]	οὐ μέμψεται τὸ ἀγεννὲς καὶ	χαμαιτυπὲς	καὶ ἀκατάσκευον. Ἀλλὰ συνῳδὸν ἔσται
[50]	ὁμιλίας τὰς ἰδιωτικὰς οὗτος ὁ	χαρακτήρ,	ἅπαντες ὁμολογήσουσιν οἱ μὴ διεφθαρμένοι
[21]	λεκτικόν, ἐν ᾧ μάλιστα ὁ	χαρακτὴρ	αὐτοῦ διάδηλός ἐστι, μέλλω νυνὶ
[50]	ἡ διάλεκτος χρήσιμος οὗτος ὁ	χαρακτὴρ	οὔτ´ εἰς τοὺς συμβουλευτικοὺς οὔτ´
[33]	οἱ κακοῦργοι αἰσχύνονται. ~(Οὗτος ὁ	χαρακτὴρ	τῆς ἀσαφοῦς καὶ πεπλεγμένης λέξεως,
[50]	οὐκ ἔστιν ἐπιτήδειος οὗτος ὁ	χαρακτήρ,	τοῖς δὲ τὰς ἱστορικὰς πραγματείας
[43]	τὸν αὐτὸν κατεσκευασμένας τῆς διαλέκτου	χαρακτῆρα.	Ἵνα δὲ μὴ δόξῃ τις
[24]	αὐτῶν ἔσχεν ἀρετάς, ἴδιόν τινα	χαρακτῆρα	καὶ παρεωραμένον ἅπασι πρῶτος εἰς
[23]	τις τὸν ἴδιον τοῦ ἀνδρὸς	χαρακτῆρα.	Οἱ μὲν οὖν ἀρχαῖοι πάνυ
[23]	τὸν ἴδιον ἑκάστη τῆς διαλέκτου	χαρακτῆρα)	τὰς δ´ ἐπιθέτους, ἐξ ὧν
[55]	ἃ παρὰ τὸν Θουκυδίδου κατεσκεύασται	χαρακτῆρα	τὸν ἐν τῇ κοινῇ καὶ
[24]	Θουκυδίδης κατὰ τὸν τῆς λέξεως	χαρακτῆρα,	ᾧ παρὰ τοὺς ἄλλους διήνεγκεν.
[5]	τοὺς αὐτοὺς προείλοντο τῶν διαλέκτων	χαρακτῆρας,	τὴν σαφῆ καὶ κοινὴν καὶ
[33]	συνήθει καὶ κοινῷ τῆς διαλέκτου	χαρακτῆρι	μένῃ, χείρων δέ, ὅταν ἐκτρέψῃ
[24]	ἀκμασάντων. Ἐκδηλότατα δὲ αὐτοῦ καὶ	χαρακτηρικώτατά	ἐστι τό τε πειρᾶσθαι δι´
[3]	κατήγορος, ἀλλὰ τῶν ἰδίων τοῦ	χαρακτῆρος	ἔργων ἐξεταστὴς δίκαιος. Ὅτι δ´
[25]	ὑποθέσεως ἧς προῄρημαι σκοπεῖν, ὅτι	χαρακτῆρός	ἐστι δήλωσις ἅπαντα περιειληφυῖα τὰ
[37]	ὃν μάλιστα ἐπαινοῦσιν οἱ τοῦ	χαρακτῆρος	τούτου θαυμασταί. Ὑποτίθεται δή, στρατιὰν
[3]	ἐπιφύομαι· ἐκλογισμὸς δέ τις τοῦ	χαρακτῆρος	τῶν λόγων, ἅπαντα περιειληφώς, ὅσα
[3]	ἦ που τούς γε προελομένους	χαρακτήρων	ἰδιότητα δηλῶσαι μέμψαιτ´ ἄν τις,
[29]	περιέχει, καὶ τὰ ἐπίθετα καλλωπισμοῦ	χάριν	κεῖται· τὸ γὰρ οὔτε θεατρικὸν
[5]	ὥρα τοῖς ἔργοις αὐτῶν καὶ	χάρις,	τοῖς μὲν πλείων, τοῖς δ´
[39]	ἐπιστρέφομαι τῆς μετὰ ταῦτα τιμωρίας	χαρισάμενος	ἐπιθυμίαις ἐν τῷ παρόντι. Ἔπειτ´
[23]	ὁμοίαν γενέσθαι πειθοῦς τε καὶ	χαρίτων	καὶ τῆς εἰς ἄκρον ἡκούσης
[5]	Ἀργεῖος Ἀκουσίλαος καὶ ὁ Λαμψακηνὸς	Χάρων	καὶ ὁ Χαλκηδόνιος Μελησαγόρας, ὀλίγῳ
[9]	πορευθῆναι βουληθεὶς ὁδὸν θερείαις καὶ	χειμερίοις	ὥραις ἀκολουθῶν ἐμέρισε τὴν ἱστορίαν.
[9]	τῶν μεταγενεστέρων συγγραφέων θερείαις καὶ	χειμῶσι	διεῖλε τὴν ἱστορίαν. Ἀλλὰ πάντες
[26]	δὲ προσμίξειαν, οἱ ἐπιβάται εἰς	χεῖρας	ἰόντες ἐπειρῶντο ταῖς ἀλλήλων ναυσὶν
[33]	μετὰ ψήφου ἀδίκου καταγνώσεως ἢ	χειρὶ	κτώμενοι τὸ κρατεῖν ἕτοιμοι ἦσαν
[54]	ἕξειν, οὐκ ἂν ἡγοῦμαι δύνασθαι	χεῖρον	ἢ νῦν διατεθῆναι. Ὅμοια δὲ
[21]	κρεῖττον εἴ τ´ ἐπὶ τὸ	χεῖρον,	μηδὲν ἀποκρυψάμενον. ~(Ὅτι μὲν οὖν
[50]	ἀγοραίοις ἀνθρώποις οὐδ´ ἐπιδιφρίοις ἢ	χειροτέχναις	οὐδὲ τοῖς ἄλλοις οἳ μὴ
[54]	ἅπαντες ἐβούλονθ´ οἱ παριόντες καὶ	χειροτονεῖν	ὑμεῖς ἐξ ὧν ὡς φαυλότατα
[26]	ἐπελθόντες, μὴ τῶν παρόντων ἔτι	χείρω	πράξωσι. Πάντων γὰρ δὴ ἀνακειμένων
[28]	ἐν ἔθει μακρῷ τινι γίγνεται	χείρων	αὐτὸς ἑαυτοῦ. Ἔστι δὲ τὰ
[49]	πρώτας καὶ ἀναγκαίας ἀρετὰς φυλάσσουσα,	χείρων	δὲ ἡ λαμβάνουσα πολλὴν ἐκτροπὴν
[33]	κοινῷ τῆς διαλέκτου χαρακτῆρι μένῃ,	χείρων	δέ, ὅταν ἐκτρέψῃ τὴν διάλεκτον
[1]	λεκτικὰς ἀρετάς, καὶ πῇ μάλιστα	χείρων	ἑαυτοῦ γίνεται κατὰ τὰς ἀποτυχίας,
[14]	τε Αἰγινήτας, ὅσοι μὴ ἐν	χερσὶ	διεφθάρησαν, ἄγοντες ἀφίκοντο εἰς τὰς
[1]	Δημοσθένους πραγματείαν, ἣν εἶχον ἐν	χερσίν,	ὑπεσχόμην τε ποιήσειν, ὡς προῃροῦ,
[11]	δύνωνται, ἀραμένοις τόνδε τὸν πόλεμον.	~(ΧΙ)	Ἐχρῆν δὲ αὐτὸν ἀρξάμενον τὰς
[12]	Ἀθηναίων, ἐν οἵῳ τρόπῳ κατέστη.	~(ΧΙΙ)	Ἱκανὸν μὲν οὖν καὶ τοῦτο
[13]	τὰ ἔπειτα, ὡς ἐπολεμήθη, ἐξηγήσομαι.	~(ΧΙΙΙ)	Ὅτι δὲ καὶ περὶ τὰς
[54]	ἐφ´ ἑαυτῷ φρονεῖ, ὅστις ὁρῶν	χιλίους	ἱππέας, ὁπλίτας δὲ ὅσους ἂν
[5]	ὁ Σιγειεὺς καὶ Ξενομήδης ὁ	Χῖος	καὶ Ξάνθος ὁ Λυδὸς καὶ
[55]	καὶ εἰς πάσας εἶναι τὰς	χρείας	εὔθετον, τὸ δὲ δημηγορικὸν οὐχ
[47]	ἐν ἤθεσιν ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους	χρεὼν	καὶ τὰς συμφορὰς ἐθέλειν ὑφίστασθαι
[9]	οὐ ῥᾳδίως οὐδ´ ἀκριβῶς ἀναφερούσης.	Χρὴ	δὲ τὴν ἱστορικὴν πραγματείαν εἰρομένην
[42]	τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιστολήν, ἐν ᾗ	χρῄζει	συμμαχίας ἄλλης καὶ διαδόχου, κάμνων
[34]	ἐκ πηγῆς πλουσίας ἄπειρόν τι	χρῆμα	νοημάτων τε καὶ ἐνθυμημάτων περιττῶν
[2]	τὰ πράγματα καὶ μηδὲν ἡγουμένων	χρῆμα	τιμιώτερον τῆς ἀληθείας· ἀλλὰ τῶν
[45]	φράζοι· προσόντος δὲ καὶ τοῦδε,	χρήμασι	δὲ νικωμένου, τὰ ξύμπαντα τούτου
[49]	καὶ ἀτιμίας καὶ δεσμῶν καὶ	χρημάτων	ἀφαιρέσεως οἱ λόγοι πρὸς τοὺς
[45]	ἑρμηνεῦσαι ταῦτα, φιλόπολίς τε καὶ	χρημάτων	κρείσσων. Θαυμαστὸν γάρ, εἰ Περικλῆς
[25]	ἕκαστοι, ὅσον ἀποζῆν, καὶ περιουσίαν	χρημάτων	οὐκ ἔχοντες οὐδὲ γῆν φυτεύοντες,
[28]	ἰδίας ἔχθρας ἕνεκα, καὶ ἄλλοι	χρημάτων	σφίσιν ὀφειλομένων ὑπὸ τῶν λαβόντων.
[48]	οἷς ἂν καὶ ἐν δικαστηρίῳ	χρήσαιτό	τις καὶ ἐν ἐκκλησίαις, καὶ
[5]	τε προαίρεσις τοῦ ἀνδρός, ᾗ	χρησάμενος	διήλλαξε τοὺς πρὸ αὐτοῦ, καὶ
[25]	μὲν οὖν τοῦ προοιμίου προθέσει	χρησάμενος,	ὅτι μέγιστος ἐγένετο τῶν πρὸ
[55]	ἀδιαστρόφους ἔτι φυλάσσουσι, Δημοσθένει συμβούλῳ	χρησαμένους,	ὃν ἁπάντων ῥητόρων κράτιστον γεγενῆσθαι
[52]	τοὺς μὴ καλῶς τῇ μιμήσει	χρησαμένους	παράγομεν καὶ παρεχόμεθα τὰς γραφὰς
[24]	αὐτῶν γε τούτων ἀναστρέφων τὰς	χρήσεις,	ἵνα τὸ μὲν ὀνοματικὸν προσηγορικὸν
[31]	τὸν μὴ διανοούμενον ποιητικῇ πάλιν	χρήσεται	μεταλήψει· Καὶ μὴν καὶ τὸ
[51]	Ὅταν μὲν οὖν τεταμιευμένως αὐτῇ	χρήσηται	καὶ μετρίως, θαυμαστός ἐστι καὶ
[23]	ἔχουσαν περιττόν, ἀλλ´ αὐτὰ τὰ	χρήσιμα	καὶ ἀναγκαῖα, ἢ τὴν πομπικὴν
[44]	μέντοι γε τῷ παρόντι καιρῷ	χρησίμην·	Ἐγὼ γὰρ ἡγοῦμαι φησί πόλιν
[51]	τοῦ πράγματος ἀναγκαῖόν τε καὶ	χρήσιμον	ἅπασιν (οὐδὲν γὰρ ἂν ἀναγκαιότερον
[51]	ἡδέων, ἡ δὲ συμμετρία πανταχῇ	χρήσιμον.	~(Εἷς ἔτι μοι καταλείπεται λόγος
[49]	Οὔτε γὰρ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις	χρήσιμόν	ἐστι τοῦτο τὸ γένος τῆς
[50]	ὄντων, οἷς ἦν ἡ διάλεκτος	χρήσιμος	οὗτος ὁ χαρακτὴρ οὔτ´ εἰς
[34]	δευτέραν δὲ ἡ τῶν εὑρεθέντων	χρῆσις·	ἐκείνη μὲν ἐν τῇ φύσει
[40]	ἀφανεῖς καθίστανται, μαντικήν τε καὶ	χρησμοὺς	καὶ ὅσα τοιαῦτα μετ´ ἐλπίδων
[40]	καὶ μηδὲν ἄνευ μαντικῆς καὶ	χρησμῶν	ἐπιτελεῖν. Λεγόντων τε τῶν Μηλίων,
[40]	τῶν θεῶν ἐλπὶς καὶ οὔτε	χρησμῶν	ὄφελος οὔτε μαντικῆς τοῖς εὐσεβῆ
[12]	λέξιν γεγραφώς· Καὶ τοῖς ἀπὸ	χρησμῶν	τι ἰσχυρισαμένοις μόνον δὴ τοῦτο
[13]	πολλοῖς τεκμηρίοις βεβαιῶσαι δυνάμενος ὀλίγοις	χρήσομαι·	τὰς μὲν πρώτας Ἀθηναίων καὶ
[15]	Ἀττικῆς μᾶλλον, τὴν ὑστέραν τοῖς	χρόνοις	ἀντὶ τῆς προτέρας καὶ τὴν
[23]	διάλεκτον τὴν ἐν τοῖς τότε	χρόνοις	μάλιστα ἀνθοῦσαν καὶ οἱ τὴν
[11]	Ἑλλάνικος, βραχέως τε καὶ τοῖς	χρόνοις	οὐκ ἀκριβῶς ἐπεμνήσθη· ἅμα δὲ
[9]	αὐτοῦ συγγραφέων ἐποίησαν· οὔτε τοῖς	χρόνοις,	ὡς οἱ τὴν τοπικὴν ἐκδόντες
[41]	πάντα τὸν λοιπὸν τοῦ πολέμου	χρόνον	ἐν Θρᾴκῃ διέτριψε. Λείπεται δὴ
[26]	πυκνότεραι ἦσαν. Καὶ ὅσον μὲν	χρόνον	προσφέροιτο ναῦς, οἱ ἀπὸ τῶν
[24]	Διετέλεσέ γέ τοι τὸν ἑπτακαιεικοσαετῆ	χρόνον	τοῦ πολέμου ἀπὸ τῆς ἀρχῆς
[12]	περιειληφότος τοῦ πολέμου, πάντα τὸν	χρόνον	τοῦτον ἕως τῆς καταλύσεως αὐτοῦ
[14]	μάχης γενομένης ὀλίγον μέν τινα	χρόνον	ὑπέστησαν οἱ Κυθήριοι· ἔπειτα τραπόμενοι
[20]	ἀνεξέλεγκτα καὶ τὰ πολλὰ ὑπὸ	χρόνου	αὐτῶν ἀπίστως ἐπὶ τὸ μυθῶδες
[5]	ἐνῆσαν ἀπὸ τοῦ πολλοῦ πεπιστευμένοι	χρόνου	καὶ θεατρικαί τινες περιπέτειαι πολὺ
[20]	παρὰ τὰς ἐκ τοῦ πρὶν	χρόνου	μνημονευομένας ξυνέβησαν, αὐχμοί τε ἔστι
[10]	ἡσύχαζόν τε τὸ πλέον τοῦ	χρόνου,	ὄντες μὲν καὶ πρὸ τοῦ
[2]	ἃς ἅπαντες ἐκ τοῦ μακροῦ	χρόνου	παραλαβόντες ἀναφαιρέτους ἔχουσιν, ἀλλὰ καὶ
[25]	παλαιότερα σαφῶς μὲν εὑρεῖν διὰ	χρόνου	πλῆθος ἀδύνατον ἦν· ἐκ δὲ
[20]	παλαιότερα σαφῶς μὲν εὑρεῖν διὰ	χρόνου	πλῆθος ἀδύνατον ἦν· ἐκ δὲ
[10]	πρὸ αὐτοῦ πολέμων ὁ Πελοποννησιακὸς	χρόνου	τε μήκει καὶ παθημάτων πολλῶν
[12]	πέμπτῃ βύβλῳ πάλιν συνκεφαλαιοῦται τοὺς	χρόνους,	ἀφ´ οὗ τε ἤρξατο καὶ
[5]	κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀκμασάντων ἐκείνῳ	χρόνους,	ἐξ ὧν ἔσται καταφανὴς ἥ
[9]	μεριζόντων τὰς ἀναγραφὰς ἢ κατὰ	χρόνους	εὐπαρακολουθήτους ἐκεῖνος οὐδετέραν τούτων τῶν
[15]	μνησθήσομαι· Περὶ δὲ τοὺς αὐτοὺς	χρόνους	τούτους Σκιωναίους Ἀθηναῖοι ἐκπολιορκήσαντες ἀπέκτειναν
[36]	Οὔτ´ ἐν τῷ πρὸ τοῦ	χρόνῳ,	ἄνδρες Πλαταιεῖς, ἀφ´ οὗ ξύμμαχοι
[20]	οἷα οὐχ ἕτερα ἐν ἴσῳ	χρόνῳ.	Οὔτε γὰρ πόλεις τοσαίδε ληφθεῖσαι
[15]	Ἀνέστησαν δὲ Αἰγινήτας τῷ αὐτῷ	χρόνῳ	τούτῳ ἐξ Αἰγίνης Ἀθηναῖοι αὐτούς
[9]	σαφεστέρα γέγονεν ἡ διαίρεσις τῶν	χρόνων	ἀλλὰ δυσπαρακολουθητοτέρα (κατὰ τὰς ὥρας)
[24]	σχήματα προσώπων τε ἀποστροφαῖς καὶ	χρόνων	ἐναλλαγαῖς καὶ τροπικῶν σημειώσεων μεταφοραῖς
[23]	γραφαὶ μέχρι τῶν καθ´ ἡμᾶς	χρόνων,	οὔθ´ αἱ διασῳζόμεναι παρὰ πᾶσιν
[19]	ὅτι κρωβύλους τε ἀνεπλέκοντο καὶ	χρυσοῦς	τέττιγας εἶχον ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς;
[24]	ἁρμονίας, τὸ τάχος τῶν σημασιῶν·	χρώματα	δὲ αὐτῆς τό τε στριφνὸν
[42]	δέ τινι καὶ φυσικῷ κεκοσμῆσθαι	χρώματι.	Τά τε γὰρ ἐνθυμήματα πάθους
[26]	λαμπρῶς, πολλῇ κραυγῇ καὶ διακελευσμῷ	χρώμενοι,	κατεδίωκον ἐς τὴν γῆν. Τότε
[40]	οὖσα τοὺς μὲν ἀπὸ περιουσίας	χρωμένους	αὐτῇ κἂν βλάψῃ, οὐ καθεῖλεν·
[52]	καὶ οὐδ´ ἐν ἁπάσῃ ποιητικῇ	χώραν	ἔχοντας σχηματισμούς, ἐξ ὧν ἡ
[41]	τοὺς δὲ προελομένους τήν τε	χώραν	καὶ τὴν πόλιν ἐκλιπεῖν κατὰ
[25]	διὰ μέσου τὴν μετὰ ταῦτα	χώραν	λαβόντων. Ἀγκυλωτέρα μὲν οὖν ἡ
[6]	ἐποίησαν, οὔτε τὰς ἐξ ἁπάσης	χώρας	Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις ἐπιτελεσθείσας πράξεις
[14]	Ἀθηναῖοι τετμημένης μὲν αὐτοῖς τῆς	χώρας,	οἰκοφθορημένης δὲ τῆς πόλεως ὑπὸ
[14]	δ´ οἱ Ἀθηναῖοι κατασχόντες καὶ	χωρήσαντες	εὐθὺς πάσῃ τῇ στρατιᾷ αἱροῦσι
[11]	πρὸ ἐμοῦ ἅπασιν ἐκλιπὲς τὸ	χωρίον	τοῦτο ἦν· καὶ ἢ τὰ
[5]	καὶ κατὰ πόλεις διαιροῦντες καὶ	χωρὶς	ἀλλήλων ἐκφέροντες, ἕνα καὶ τὸν
[29]	ἐπὶ τὸ διανοεῖσθαί τι καινότερον	χωρὶς	δὲ τῆς πλοκῆς οὐδὲ οἱ
[51]	Θουκυδίδου συμβαλεῖν, καὶ οὐδ´ οὗτοι	χωρὶς	ἐξηγήσεως γραμματικῆς ἔνια. Πρὸς δὲ
[25]	ὥρα τρέπεσθαι. Ποιήσομαι δὲ οὐ	χωρὶς	ὑπὲρ ἑκάστης ἰδέας τὸν λόγον,
[34]	μέρος καὶ εἰς τὸ λεκτικὸν	χωρὶς	ὑπὲρ ἑκατέρου ποιήσομαι τὸν λόγον,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 14/02/2008