Chapitre
[10]	λέγοντες οἰκονομίας ἀγαθῆς ἀρχήν τε	λαβεῖν,	ἧς οὐκ ἂν εἴη τι
[47]	γὰρ ἤδη ἔχετε αὐτήν, ἣν	λαβεῖν	μὲν ἄδικον δοκεῖ εἶναι, ἀφεῖναι
[6]	συγγραφέων, λέγω δὲ κατὰ τὸ	λαβεῖν	ὑπόθεσιν μήτε μονόκωλον παντάπασι μήτ´
[28]	περιεκομίζοντο, τῶν ἐχθρῶν εἴ τινα	λάβοιεν	ἀπέκτεινον, καὶ ἐκ τῶν νεῶν
[28]	τάς τε τῶν πολεμίων οἰχομένας,	λαβόντες	τοὺς Μεσσηνίους εἰς τὴν πόλιν
[25]	μέσου τὴν μετὰ ταῦτα χώραν	λαβόντων.	Ἀγκυλωτέρα μὲν οὖν ἡ φράσις
[28]	χρημάτων σφίσιν ὀφειλομένων ὑπὸ τῶν	λαβόντων.	Πᾶσά τε ἰδέα κατέστη θανάτου,
[40]	ταῦτα ποιεῖ τὸν Ἀθηναῖον ἀποκρινόμενον	λαβυρίνθων	σκολιώτερα περὶ τῆς ἐλπίδος ἐπὶ
[53]	τοῖς πολιτικοῖς λόγοις παρ´ ἐκείνου	λαβών,	ἃς οὔτε Ἀντιφῶν οὔτε Λυσίας
[54]	πόλεμον, ὡς οὐχ ὑπακουσομένους. Τοῦτο	λαβὼν	τὸ νόημα κατεσκεύακέν τε καὶ
[4]	ἔστω μοι προοιμίων, ἵνα μὴ	λάθω	περὶ ταῦτα κατατρίψας τὸν λόγον.
[10]	μέγα ἐχώρησαν δυνάμεως, οἱ δὲ	Λακεδαιμόνιοι	αἰσθόμενοι οὔτε ἐκώλυον, εἰ μὴ
[19]	ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς; Καὶ ὅτι	Λακεδαιμόνιοι	ἐγυμνώθησάν τε πρῶτοι καὶ εἰς
[36]	αὐτὸν ἔλεγον τοιάδε· Ἀρχίδαμε καὶ	Λακεδαιμόνιοι,	οὐ δίκαια ποιεῖτε οὐδὲ ἄξια
[39]	οἱ ἄρχοντες ἄλλων, ὥσπερ καὶ	Λακεδαιμόνιοι,	οὗτοι δεινοὶ τοῖς νικηθεῖσι. Τοῦτο
[36]	ἀδύνατά ἐστι σφίσι ποιεῖν ἃ	Λακεδαιμόνιοι	προκαλοῦνται. Ὡς δ´ ἀπεκρίναντο, ἐντεῦθεν
[14]	τοὺς ἐναντιωθέντας, ὑφ´ ὧν πεισθέντες	Λακεδαιμόνιοι	τὰς διαλλαγὰς ἀπεψηφίσαντο· φαύλως δέ
[10]	ἐνθένδε ἀρξάμενος· Ἐψηφίσαντο δὲ οἱ	Λακεδαιμόνιοι	τὰς σπονδὰς λελύσθαι καὶ πολεμεῖν
[39]	ἀποδιδόντα, ὅτι κἂν καταλύσωσιν αὐτῶν	Λακεδαιμόνιοι	τὴν ἀρχήν, συγγνώμην ἕξουσι, καὶ
[14]	Περὶ δὲ τῆς ὑστέρας, ὅτε	Λακεδαιμόνιοι	τοὺς περὶ Πύλον ἁλόντας τριακοσίους
[10]	γιγνομένους καὶ φόβον παρέχοντας τοῖς	Λακεδαιμονίοις	ἀναγκάσαι ἐς τὸ πολεμεῖν. Αἱ
[36]	καὶ οἰκίας ἡμῖν παράδοτε τοῖς	Λακεδαιμονίοις,	καὶ γῆς ὅρους ἀποδείξατε, καὶ
[40]	παρὰ τῶν θεῶν βοηθείᾳ καὶ	Λακεδαιμονίοις	πεποίθασιν, οὓς εἰ καὶ διὰ
[26]	διαφθαρεισῶν γὰρ τῶν νεῶν τοῖς	Λακεδαιμονίοις	προσαπώλλυντο αὐτοῖς καὶ οἱ ἐν
[42]	Περικλέους περὶ τοῦ μὴ εἴκειν	Λακεδαιμονίοις,	τὸν ἔχοντα τήνδε τὴν ἀρχήν·
[41]	ἐκείνῳ μὲν γὰρ Ἀρχίδαμος ὁ	Λακεδαιμόνιος	δίκαιά τε προκαλεῖται τοὺς Πλαταιεῖς
[36]	στρατεύοντες. Παυσανίας γὰρ ὁ Κλεομβρότου	Λακεδαιμόνιος	ἐλευθερώσας τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τῶν
[14]	λόγους εἴρηκε τοὺς ὑπὸ τοῦ	Λακεδαιμονίου	ῥηθέντας τότε καὶ τὰς αἰτίας
[28]	ἐπάγεσθαι καὶ τοῖς ὀλίγοις τοὺς	Λακεδαιμονίους.	~(Ἃ δὲ τούτοις ἐπιφέρει, σκολιὰ
[14]	ἐπὶ Πελοπόννησον ἔπλευσε, κατακλείσας δὲ	Λακεδαιμονίους	εἰς τὰ φρούρια, τοὺς ἐν
[13]	Σφακτηρίαν καλουμένην νῆσον, ἐν ᾗ	Λακεδαιμονίους	κατακλείσαντες ἐξεπολιόρκησαν, ἀρξάμενος ἐν τῇ
[25]	τῆι γνώμηι δεδουλωμένοι ὡς ἐπὶ	Λακεδαιμονίους,	καταφρονήσαντες καὶ ἐμβοήσαντες ἁθρόοι ὥρμησαν
[9]	Κέρκυραν, ὡς ἐστασίασαν οἳ μὲν	Λακεδαιμονίους,	οἳ δ´ Ἀθηναίους ἐπαγόμενοι· ἀφεὶς
[25]	τῇ γνώμῃ δεδουλωμένοι ὡς ἐπὶ	Λακεδαιμονίους.	~(Ὑπεξαιρουμένης δὲ τῆς περιγραφῆς πάσης,
[14]	ξυμφοραῖς περιπεπτωκότες· πρὸς δὲ τοὺς	Λακεδαιμονίους	ὥρμηντο συγχωρεῖν, καὶ πρέσβεις τινὰς
[9]	ἐκπληρῶσαι τὴν διήγησιν, ἐπὶ τὰ	Λακεδαιμονίων	ἄπεισιν ἔργα· καὶ οὐδὲ ταῦτα
[38]	οὔθ´ ὑμᾶς ἀξιοῦμεν ἢ ὅτι	Λακεδαιμονίων	ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ
[37]	στρατιὰν ἀποστειλάντων Ἀθηναίων ἐπὶ Μηλίους	Λακεδαιμονίων	ἀποίκους, Πρὶν ἄρξασθαι τοῦ πολέμου,
[36]	γράφειν ὑποτίθεται, τοῦ βασιλέως τῶν	Λακεδαιμονίων	Ἀρχιδάμου μέλλοντος δῃώσειν τὴν γῆν,
[36]	ἡγεῖτο δ´ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου	Λακεδαιμονίων	βασιλεύς· καὶ καθίσας τὸν στρατὸν
[18]	Δημοσθένους περὶ Πύλον ἀγωνισάμενοι πρὸς	Λακεδαιμονίων	δύναμιν καὶ ἐκ γῆς καὶ
[25]	ἐκείνως ἂν κατασκευασθεῖσα· Τῶν δὲ	Λακεδαιμονίων	οὐκέτι ἐπεκθεῖν, ᾗ προσπίπτοιεν, δυναμένων,
[25]	οὐ χαλεπῶς ἀπανίσταντο, Τῶν δὲ	Λακεδαιμονίων	οὐκέτι ὀξέως ἐπεκθεῖν ἧι προσπίπτοιεν
[47]	οὔτε ὑπὸ βασιλέως οὔτε ὑπὸ	Λακεδαιμονίων	οὔτε ὑπ´ ἄλλου ἀνθρώπων ἔθνους
[10]	οὐκ ἀληθῆ μέν, ὑπὸ δὲ	Λακεδαιμονίων	πλαττομένην, τὴν Ἀθήνηθεν ἀποσταλεῖσαν Κερκυραίοις
[36]	δευτέρᾳ βύβλῳ τὴν ἐπὶ Πλαταιὰς	Λακεδαιμονίων	τε καὶ τῶν συμμάχων ἔλασιν
[9]	ἐπὶ Πελοπόννησον ἀρξάμενος λέγειν καὶ	Λακεδαιμονίων	τὴν ἐπὶ Δωριεῖς στρατείαν τὰ
[44]	συμφοραῖς ἀχθομένων, τετμημένης μὲν ὑπὸ	Λακεδαιμονίων	τῆς κρατίστης γῆς, πολλοῦ δὲ
[15]	πεισθέντων μήτε δεξαμένων τὰς σπονδὰς	Λακεδαιμονίων,	τί δή ποτε οὐ τὴν
[15]	ἔχω συμβαλεῖν, κατὰ τί τὴν	Λακωνικὴν	προέκρινε τῆς Ἀττικῆς μᾶλλον, τὴν
[4]	τῶν κριτηρίων καὶ ἀπὸ τούτων	λαμβάνει	τὴν ἀρχήν. Ἅλις ἔστω μοι
[33]	καὶ ἔργῳ οὐδὲν σφᾶς δεῖν	λαμβάνειν,	ἃ γνώμῃ ἔξεστιν, ἄφρακτοι μᾶλλον
[42]	τὰ μιμήματα τοῖς ἱστοριογραφοῦσιν ὑποτίθεμαι	λαμβάνειν.	~(Τὴν δ´ ἐν τῇ δευτέρᾳ
[46]	μᾶλλον, ἣν ἐκ τῶν παρόντων	λαμβάνομεν,	ἢ ταῖς ἐλπίσιν, ὧν ἐν
[24]	ἐξηλλαγμένα τῶν συνήθων καὶ σολοικισμῶν	λαμβάνοντα	φαντασίας· ὁπόσα τε γίγνεται πράγματα
[1]	ἀλλὰ τὰς μὲν ἀρετὰς αὐτῶν	λαμβάνοντες,	τὰς δ´ ἀποτυχίας φυλαττόμενοι· ἁψάμενός
[49]	ἀρετὰς φυλάσσουσα, χείρων δὲ ἡ	λαμβάνουσα	πολλὴν ἐκτροπὴν ἐκ τῶν κοινῶν
[52]	καὶ διὰ μακροῦ τὰς ἀποδόσεις	λαμβανούσας	νοήσεις, καὶ ἔτι πρὸς τούτοις
[22]	πρῶται, τότε τὴν ἑαυτῶν ἰσχὺν	λαμβάνουσιν,	εἴρηται πολλοῖς πρότερον. Ὥστε οὐδὲν
[25]	περιοχάς τινας καὶ τόπους, μέρη	λαμβάνων	τῆς τε διηγήσεως καὶ τῶν
[6]	οἱ πρὸ αὐτοῦ πάντες ἐποίησαν,	Λαμίας	τινὰς ἱστοροῦντες ἐν ὕλαις καὶ
[52]	τε μεγάλους ἐκτήσαντο καὶ δόξης	λαμπρᾶς	κατηξιώθησαν. Ἵνα δὲ μηδεμία ὑποψία
[53]	ἄλλων ὅσοι μέγα τι καὶ	λαμπρὸν	ἔδοξαν ποιεῖν ἐν λόγοις, οὕτω
[18]	ἦσαν ὀλίγοι, καὶ οὐδ´ οὗτοι	λαμπρόν	τι πράξαντες ἔργον, ὡς αὐτὸς
[23]	ἀρετάς τε τὰς μεγίστας καὶ	λαμπροτάτας	ἔξω τῶν ἐναγωνίων οὐδὲν ἐν
[34]	πλεῖον ἔχουσα τὸ τεχνικὸν καὶ	λαμπροτέραν	ποιοῦσα φαίνεσθαι τὴν ἑτέραν ἐνδεεστέρα
[5]	ἐπὶ τὸ μεῖζον ἐξήνεγκε καὶ	λαμπρότερον,	οὔτε πόλεως μιᾶς οὔτ´ ἔθνους
[26]	τε τοὺς Ἀθηναίους καὶ ἐπικείμενοι	λαμπρῶς,	πολλῇ κραυγῇ καὶ διακελευσμῷ χρώμενοι,
[5]	τε Ἀργεῖος Ἀκουσίλαος καὶ ὁ	Λαμψακηνὸς	Χάρων καὶ ὁ Χαλκηδόνιος Μελησαγόρας,
[37]	δὴ μὴ συνεχεῖ ῥήσει οἱ	λαοὶ	ἐπαγωγὰ καὶ ἀνέλεγκτα ἐς ἅπαξ
[9]	στρατείας τῆς προτέρας Ἀθηναίων ὀλίγα	λέγει.	Εἶτα Ἀθηναίων ἔκπλουν ἐπὶ Πελοπόννησον
[44]	~(Ὁ μὲν οὖν Περικλῆς ταῦτα	λέγει·	Καὶ προσδεχομένῳ μοι τὰ τῆς
[39]	βαρβάροις ταῦτα πρὸς Ἕλληνας ἥρμοττε	λέγειν·	Ἀθηναίοις δὲ πρὸς τοὺς Ἕλληνας,
[41]	δικαίων μήτ´ ἐξετάζειν ἐῶντες μήτε	λέγειν,	ἀλλὰ τὸν τῆς βίας καὶ
[21]	αὐτοῦ διάδηλός ἐστι, μέλλω νυνὶ	λέγειν.	Ἀνάγκη δὲ ἴσως καὶ περὶ
[54]	καταψεύδεσθαι καὶ δι´ ἔχθραν τι	λέγειν	ἀνελόντας ἐκ μέσου, τίνες ὡς
[54]	εἰπεῖν, ἀληθὲς δέ· εἰ καὶ	λέγειν	ἅπαντες ἐβούλονθ´ οἱ παριόντες καὶ
[2]	τῆς γραφῆς πλείονα μὲν εἶχον	λέγειν,	ἀρκεσθήσομαι δὲ ὀλίγοις. Εἰ δὲ
[32]	δὲ ἔστιν, ὅτι τοῦτο βούλεται	λέγειν·	Εἰ δέ που παρατύχοι τινὶ
[41]	ἐξουσίας πιστευόμενοι φρονεῖν τε καὶ	λέγειν	ἐοίκασιν πρὸς τὰς πόλεις ὑπὲρ
[41]	ἄλλοι παρόντων Ἀθηναίων ταῦτα ἐπεχείρουν	λέγειν,	ἐπαχθῶς ἤνεγκαν ἂν οἱ τὸν
[29]	πολιτικὴ δύναμις· ἃ μέλλω νυνὶ	λέγειν·	Ἐστασίαζέν τε οὖν τὰ τῶν
[1]	τοῖς προαιρουμένοις γράφειν τε καὶ	λέγειν	εὖ καλοὶ καὶ δεδοκιμασμένοι κανόνες
[51]	συνεἷναι τὴν Θουκυδίδου διάλεκτον ταῦτα	λέγειν	ἔχω, ὅτι τὸ τοῦ πράγματος
[18]	ἀπέδειξεν, ὃς τῶν τότε ῥητόρων	λέγειν	ἦν ἱκανώτατος. Οὐ γὰρ δὴ
[49]	ὧν οὐδὲν δέομαι τὰ πλείω	λέγειν·	ἱκανῶς δ´ οἴομαι καὶ διὰ
[9]	Ἀθηναίων ἔκπλουν ἐπὶ Πελοπόννησον ἀρξάμενος	λέγειν	καὶ Λακεδαιμονίων τὴν ἐπὶ Δωριεῖς
[54]	μὴ καὶ ποιοῦσι τοῦτο, καὶ	λέγειν	καὶ πράττειν, ὅπως ἐκεῖνος παύσεται
[29]	τὰς διανοίας βούλεται μὲν γὰρ	λέγειν·	οἱ δὲ ὑστερίζοντες ἐπιπυνθανόμενοι τὰ
[9]	καταλείπει. Καὶ τί δεῖ πλείω	λέγειν;	ὅλη γὰρ ἡ βύβλος οὕτω
[8]	στρατηγῶν τε καὶ ῥητόρων ἀναγκασθεὶς	λέγειν,	ὅσα προσήκοντα ἦν ἑκάστῳ, δεδήλωκε.
[46]	πρόνοια ποιητικώτερον περιπέφρασται· βούλεται γὰρ	λέγειν,	ὅτι δεῖ τῇ γνώμῃ πιστεύειν
[19]	τρυφῆς, ᾗ τὸ παλαιὸν ἐχρῶντο,	λέγειν,	ὅτι κρωβύλους τε ἀνεπλέκοντο καὶ
[39]	Τοῦτο δὲ ὅμοιόν ἐστι τῷ	λέγειν,	ὅτι παρὰ τοῖς τυράννοις οὐ
[4]	μὴ τηλικοῦτοι δημιουργοί. Ἐῶ γὰρ	λέγειν,	ὅτι πολλῶν ἔργων οὐχ ἥττων
[55]	τοῦ συγγραφέως ἐπαινοῦμεν καὶ βιαζόμεθα	λέγειν,	ὅτι τοῖς καθ´ ἑαυτὸν οὖσιν
[50]	δέ τινες οὐκ ἄδοξοι σοφισταὶ	λέγειν,	ὅτι τοῖς μὲν πρὸς τὰς
[49]	συναλγοῦντες τοῖς κακοῖς· ἐῶ γὰρ	λέγειν,	ὅτι τῶν οὕτως διαλεγομένων οὐδὲ
[22]	δεῖ περὶ αὐτῶν ἐμὲ νυνὶ	λέγειν	οὐδ´ ἐξ ὧν θεωρημάτων τε
[43]	δόξῃ τις φάσεις ἀναποδείκτους με	λέγειν,	πολλὰς παρασχέσθαι πίστεις δυνάμενος δυσὶν
[54]	Ἀρξάμενός τε ὑπὲρ τῆς παρασκευῆς	λέγειν	ταῦτα ἐπιτίθησιν· Ἔστι δὲ πρῶτον
[50]	ξένον. Ἤδη δέ τινες ἐπεχείρησαν	λέγειν,	ὡς οὐ τῶν μεθ´ ἑαυτὸν
[19]	καιρὸν εἶχε πρὸ τῆς διηγήσεως	λέγεσθαι;	~(Εἰ δ´ ἔστιν ὅσιόν μοι
[18]	εἰωθότας ὀλοφυρμοὺς ἐπ´ αὐτοῖς ἐχρῆν	λέγεσθαι,	εἴ τ´ ἐπὶ ταῖς μεγάλαις
[37]	πρὸς τὸ μὴ δοκοῦν ἐπιτηδείως	λέγεσθαι	εὐθὺς ὑπολαμβάνοντες κρίνετε· καὶ πρῶτον,
[11]	καὶ τἀληθῆ πρὸ τῶν ψευδῶν	λέγεσθαι,	ἥ τε τῆς διηγήσεως εἰσβολὴ
[38]	οὔτ´ ἐπὶ τοιούτοις πράγμασιν ἁρμόττον	λέγεσθαι	Ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ´
[45]	ἐν Ἀθηναίοις ἠρεθισμένοις πρὸς αὐτοὺς	λέγεσθαι.	Ἦν δέ γε οὐχ ἡ
[24]	τρόπῳ τὰ ξένα καὶ πεποιημένα	λέγεσθαι	καὶ μέχρι πόσου προελθόντα πεπαῦσθαι,
[29]	εἰωθότα ὀνόματα ἐπὶ τοῖς πράγμασι	λέγεσθαι	μετατιθέντες ἄλλως ἠξίουν αὐτὰ καλεῖν.
[3]	ἀναγκαῖον ἦν μὴ τὰς ἀρετὰς	λέγεσθαι	μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς γειτνιώσας
[17]	ἔδει, παραλιπεῖν δὲ ἃς ἔδει	λέγεσθαι.	Οἷόν τι καὶ περὶ τῆς
[41]	πόλεις ἀποστελλομένοις ἡγεμόσι ταῦτα προσήκειν	λέγεσθαι,	οὐδ´ ἂν ἀξιώσαιμι τοὺς μὲν
[34]	καὶ ὑπὸ τούτων τῶν προσώπων	λέγεσθαι,	ταυτὶ δ´ οὐκ ἐπὶ τούτοις
[30]	κατορθώσαντος καὶ ἐπιτυχόντος ὃ ἤλπισε	λέγεται,	ὁ δὲ ὑπονοήσας ἐπὶ τοῦ
[36]	λεγόντων Ἀρχίδαμος ἀποκρίνεται τοιάδε· Δίκαια	λέγετε,	ὦ ἄνδρες Πλαταιεῖς, ἢν ποιῆτε
[24]	γένηται, τὸ δὲ προσηγορικὸν ὀνοματικῶς	λέγηται·	καὶ τὰ μὲν παθητικὰ ῥήματα
[37]	παυόμεθα· εἰ δ´ ἐπὶ τοῦτο,	λέγοιμεν	ἄν. ~(Καὶ μετὰ τοῦτο ἀποστρέψας
[37]	καὶ πρῶτον, εἰ ἀρέσκει ὡς	λέγομεν,	εἴπατε. Οἱ δὲ τῶν Μηλίων
[36]	ὑμετέρους πατρῴους καὶ ἡμετέρους ἐγχωρίους	λέγομεν	ὑμῖν, γῆν τὴν Πλαταιίδα μὴ
[20]	Τά τε πρότερον ἀκοῇ μὲν	λεγόμενα,	ἔργῳ δὲ σπανιώτερον βεβαιούμενα οὐκ
[48]	καὶ καθαρῷ τῆς διαλέκτου τρόπῳ	λεγόμενα	προσείληφε καὶ τὸ τάχος καὶ
[50]	δύναμιν. ~(Ἀνάγκη δὲ καὶ τὰ	λεγόμενα	ὑπὲρ αὐτοῦ τισιν ἐξετάσαι δι´
[10]	Αἱ δὲ ἐς τὸ φανερὸν	λεγόμεναι	αἰτίαι αἵδε ἦσαν. Ἐπίδαμνός ἐστι
[10]	μέν, οὐκ εἰς ἅπαντας δὲ	λεγομένην,	τὴν αὔξησιν τῆς Ἀθηναίων πόλεως,
[29]	πόλεις Τὸ δ´ ἐπὶ τούτῳ	λεγόμενον·	καὶ τὰ ἐφυστερίζοντά που δυσείκαστόν
[9]	μέρος ἐστὶ τοῦ πραγματικοῦ, τὸ	λεγόμενον	μὲν οἰκονομικόν, ἐν ἁπάσαις δὲ
[48]	μειρακιώδη καὶ περίεργα καὶ τῶν	λεγομένων	αἰνιγμάτων ἀσαφέστερα. καὶ ἐκεῖνα ἔτι
[49]	ἀνειληφότας τὴν ὑπὲρ τούτων ἐξουσίαν	λέγονται	(αἳ λυποῦσι τὸν πολιτικὸν ὄχλον
[38]	τοιῷδε καθεστῶτας ἐπὶ πολλὰ καὶ	λέγοντας	καὶ δοκοῦντας τραπέσθαι. Ἔπειτα εὐσχήμονα
[38]	ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε	λέγοντας	οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ´
[40]	καὶ πικρά, τοὺς Μηλίους ὑποτίθεται	λέγοντας,	ὅτι κοινὰς τὰς τύχας φέρουσιν
[10]	πρέπον, οὐκ ἐλάχιστον μέρος εἶναι	λέγοντες	οἰκονομίας ἀγαθῆς ἀρχήν τε λαβεῖν,
[48]	προσώπων λόγου εἰς τὸ τοῦ	λέγοντος	πρόσωπον· Καὶ εἴ τῳ ἄρα
[36]	Παυσανίας ἐδικαίωσε. Τοιαῦτα τῶν Πλαταιέων	λεγόντων	Ἀρχίδαμος ἀποκρίνεται τοιάδε· Δίκαια λέγετε,
[40]	ἄνευ μαντικῆς καὶ χρησμῶν ἐπιτελεῖν.	Λεγόντων	τε τῶν Μηλίων, ὅτι σὺν
[50]	ἐντεύξεις παρεσκευασμένοις καὶ τὰ δίκαια	λέγουσιν	οὐκ ἔστιν ἐπιτήδειος οὗτος ὁ
[6]	διήλλαξε τῶν πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων,	λέγω	δὲ κατὰ τὸ λαβεῖν ὑπόθεσιν
[12]	ᾠκονομῆσθαι τὴν διήγησιν ὑπ´ αὐτοῦ,	λέγω	δὴ τὸ μὴ τὴν κατὰ
[22]	καὶ ὅτι τούτοις ἀμφοτέροις συμβέβηκε	(λέγω	δὴ τοῖς τε ἁπλοῖς καὶ
[23]	ὀλίγας καὶ ἐπὶ βραχύ, ὕψος	λέγω	καὶ καλλιρημοσύνην καὶ σεμνολογίαν καὶ
[24]	κείμενα παρ´ αὐτῷ, τὰς παρισώσεις	λέγω	καὶ παρομοιώσεις καὶ παρονομασίας καὶ
[22]	ἐκλογὴ τῶν στοιχειωδῶν μορίων (ὀνοματικῶν	λέγω	καὶ ῥηματικῶν καὶ συνδετικῶν) εἴς
[53]	ῥητόρων ἔσχον ἀρετάς, τὰ τάχη	λέγω	καὶ τὰς συστροφὰς καὶ τοὺς
[16]	ταῖς πράξεσιν αὐτὰς ἐμποδὼν γεγενῆσθαι	λέγων,	ἀλλὰ καὶ τοῖς ἀκούουσιν ὀχληρὰς
[37]	Ἄρχει δ´ ὁ Ἀθηναῖος τάδε	λέγων·	Ἐπειδὴ οὐ πρὸς τὸ πλῆθος
[15]	γνώρισμα τοῖς ἀναγινώσκουσι τὸν ἄνδρα.	Λέγων	τε ἃ περὶ τῆς Πλαταιέων
[36]	ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς κατέστη	λέγων	ὧδε· Θεοὶ ὅσοι γῆν τὴν
[26]	ὅτε προσπέσοι ναῦς νηί, μὴ	λείπεσθαι	τὰ ἀπὸ τοῦ καταστρώματος τῆς
[41]	πολέμου χρόνον ἐν Θρᾴκῃ διέτριψε.	Λείπεται	δὴ σκοπεῖν, εἰ τοῖς τε
[4]	μὴ προσούσας ἀρετάς; ~(Ἓν ἔτι	λείπεταί	μοι μέρος ἀπολογίας δεόμενον, ἐπίφθονον
[4]	Οὐ γὰρ εἰ τῇ δυνάμει	λειπόμεθα	Θουκυδίδου τε καὶ τῶν ἄλλων
[1]	αὐτῶν εἰσφέρεται πραγματικάς τε καὶ	λεκτικὰς	ἀρετάς, καὶ πῇ μάλιστα χείρων
[26]	τε οὐδεμιᾶς ὡς εἰπεῖν οὔτε	λεκτικῆς	οὔτε πραγματικῆς ἐνδεῶς ἔσχηκεν· ἃς
[25]	τοῖς τε πραγματικοῖς καὶ τοῖς	λεκτικοῖς	κατορθώμασιν ἢ ἁμαρτήμασι τὰς αἰτίας,
[21]	ἐστι. Τὰ δὲ περὶ τὸ	λεκτικόν,	ἐν ᾧ μάλιστα ὁ χαρακτὴρ
[47]	πραγματικὸν μέρος οὔτε κατὰ τὸ	λεκτικόν,	οὕτως ἐκεῖνα τεθαύμακα ὡς νενοημένα
[34]	πραγματικὸν μέρος καὶ εἰς τὸ	λεκτικὸν	χωρὶς ὑπὲρ ἑκατέρου ποιήσομαι τὸν
[40]	θεῖον εὐμενείας οὐδ´ ἡμεῖς οἰόμεθα	λελείψεσθαι·	οὐδὲν γὰρ ἔξω τῆς μὲν
[54]	πέπλεκται μὲν ἡ διάνοια πολυπλόκως,	λέλεκται	δ´ ἐκ τῆς κοινότητος εἰς
[10]	δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰς σπονδὰς	λελύσθαι	καὶ πολεμεῖν Ἀθηναίοις οὐ τοσοῦτον
[41]	φέρουσιν, ἀηδεστάτῃ δ´ αὐτὰ περιλαμβάνουσι	λέξει·	εἰ μὴ ἄρα μνησικακῶν ὁ
[41]	τε προκαλεῖται τοὺς Πλαταιεῖς καὶ	λέξει	κέχρηται καθαρᾷ καὶ σαφεῖ καὶ
[5]	μιᾷ συντάξει περιλαβών) καὶ τῇ	λέξει	προσαπέδωκε τὰς παραλειφθείσας ὑπὸ τῶν
[36]	ἐλλείποντας τοῦ μετρίου μήτε ὑπεραίροντας,	λέξει	τε κεκόσμηκεν αὐτοὺς καθαρᾷ καὶ
[15]	τῆς Μηλίων, οὐδὲν δέομαι τὰς	λέξεις	ἐκείνας φέρειν, ἐν αἷς ἀπὸ
[35]	γλωττηματικαὶ καὶ ξέναι καὶ πεποιημέναι	λέξεις	ἐν ταύταις μάλιστα ἐπιπολάζουσι, καὶ
[23]	οὐδ´ ἐν τῷ σχηματίζειν τὰς	λέξεις	καὶ τὰς νοήσεις ἐξέβησαν ἐπὶ
[11]	ἀρχαίων ἄξιον ἱστορίας ὑπείληφεν, αὐταῖς	λέξεσιν	οὕτως γράφων· Ἔγραψα δὲ αὐτὰ
[27]	ψυχὴ τούτῳ τῷ γένει τῆς	λέξεως	ἄγεται, καὶ οὔτε τὸ ἄλογον
[27]	μέμψασθαι τὴν κατασκευὴν ταύτης τῆς	λέξεως,	ἀλλὰ καὶ τὸ τῶν πολλῶν
[33]	χαρακτὴρ τῆς ἀσαφοῦς καὶ πεπλεγμένης	λέξεως,	ἐν ᾗ πλείων ἔνεστι τῆς
[53]	δεινότητα· τὸ δὲ κατάγλωσσον τῆς	λέξεως	καὶ ξένον καὶ ποιητικὸν οὐχ
[27]	οὐ δυσχερανεῖ τὸ φορτικὸν τῆς	λέξεως	καὶ σκολιὸν καὶ δυσπαρακολούθητον· ὁ
[46]	κἀκεῖνα τὰ μειρακιώδη καλλωπίσματα τῆς	λέξεως	καὶ τὰ πολύπλοκα τῶν ἐνθυμημάτων
[49]	τὸ προκείμενον, ὅτι τῆς Θουκυδίδου	λέξεως	κρατίστη μέν ἐστιν ἡ μετρίως
[29]	οὔτε θεατρικὸν ἀλλ´ ἀναγκαῖον τῆς	λέξεως	σχῆμα τοιοῦτ´ ἂν ἦν· τὴν
[24]	ἐστιν ὥσπερ ὄργανα τῆς Θουκυδίδου	λέξεως·	τὸ ποιητικὸν τῶν ὀνομάτων, τὸ
[24]	ὁ Θουκυδίδης κατὰ τὸν τῆς	λέξεως	χαρακτῆρα, ᾧ παρὰ τοὺς ἄλλους
[25]	λόγον, ὑποτάττων αὐταῖς τὴν Θουκυδίδου	λέξιν,	ἀλλὰ κατὰ περιοχάς τινας καὶ
[13]	πόλεμον. Θήσω δὲ καὶ τὴν	λέξιν	αὐτοῦ. Ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ
[39]	πράσσοντες. Θήσω δὲ καὶ τὴν	λέξιν	αὐτοῦ· Οὐ γὰρ οἱ ἄρχοντες
[12]	οὗ προελθὼν κατελύθη, ταῦτα κατὰ	λέξιν	γεγραφώς· Καὶ τοῖς ἀπὸ χρησμῶν
[10]	ἀπὸ τούτων, ταῦτα πάλιν κατὰ	λέξιν	γράφει· Μετὰ ταῦτα δὲ ἤδη
[35]	δὲ καὶ τὰ περὶ τὴν	λέξιν	ἐλαττώματα, περὶ ὧν ἤδη προείρηκα,
[33]	καὶ τὰ ἑξῆς οὐδεμίαν ἔτι	λέξιν	ἐμαυτοῦ προστιθείς· Πάντων δ´ αὐτῶν
[23]	γινωσκόμενοι τῶν ὀνομάτων ποίαν τινὰ	λέξιν	ἐπετήδευσαν, οὐκ ἔχω συμβαλεῖν, πότερα
[30]	καλλωπίζων, τὰ δὲ σκληραγωγῶν τὴν	λέξιν,	ἧττον ἂν ὀχληρὸς ἦν. Νῦν
[52]	ἀπηρχαιωμένην καὶ ποιητικὴν καὶ ξένην	λέξιν,	καὶ κατὰ τὰς ὑπερβατοὺς καὶ
[23]	καθάπερ ἔφην, περὶ τὴν κυρίαν	λέξιν	μᾶλλον ἐσπούδασαν ἢ περὶ τὴν
[25]	αὐτοῦ πολέμων ὁ Πελοποννησιακός, κατὰ	λέξιν	οὕτω γράφει· Τὰ γὰρ πρὸ
[13]	τὰ περὶ τὴν μάχην κατὰ	λέξιν	οὕτως γράφει· Ἀπέθανον δὲ ἐν
[54]	συμβεβηκότων τοῖς Ἕλλησι κακῶν, κατὰ	λέξιν	οὕτως γράφει· καίτοι νὴ τὸν
[40]	κακῷ τοῖς ἀνθρώποις γινομένης, κατὰ	λέξιν	οὕτως γράφων· Ἐλπὶς δὲ κινδύνου
[10]	ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ἑτέρας, κατὰ	λέξιν	οὕτως γράφων· Ἤρξαντο δὲ Ἀθηναῖοι
[7]	προοιμίῳ τῆς ἱστορίας δεδήλωκε κατὰ	λέξιν	οὕτως γράφων· καὶ ἐς μὲν
[24]	γλωττηματικὴν καὶ ἀπηρχαιωμένην καὶ ξένην	λέξιν	προελόμενος ἀντὶ τῆς κοινῆς καὶ
[5]	ἠλίθιον ἔχειν τοῖς νῦν δοκοῦσαι·	λέξιν	τε ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
[55]	τῶν ἐκκλησιῶν ἅπασαν τὴν Θουκυδίδου	λέξιν	ὡς ἄχρηστον, ἀλλ´ οὐχ ὁμολογοῦμεν
[23]	μὲν οὖν ἀναγκαίας ἀρετὰς ἡ	λέξις	αὐτῶν πάντων ἔχει (καὶ γὰρ
[24]	τῆς ἀπαγγελίας ἀσαφής τε ἡ	λέξις	γίνεται καὶ ἄλλας τινὰς ἐπιφέρει
[22]	ἀποκρυψάμενον. ~(Ὅτι μὲν οὖν ἅπασα	λέξις	εἰς δύο μέρη διαιρεῖται τὰ
[21]	τε μέρη διαιρεῖσθαι πέφυκεν ἡ	λέξις	καὶ τίνας περιείληφεν ἀρετάς· ἔπειτα
[42]	πάθους ἐστὶ μεστὰ καὶ ἡ	λέξις	οὐκ ἀποστρέφουσα τὰς ἀκοάς· ἥ
[24]	ἐν αἷς ἐπλεόνασε Γοργίας ὁ	Λεοντῖνος	καὶ οἱ περὶ Πῶλον καὶ
[48]	ὑπονοοῦμεν. Καί μοι δοκοῦσιν οὐ	Λεοντίνους	βούλεσθαι κατοικίσαι, ἀλλ´ ἡμᾶς μᾶλλον
[48]	ἡμᾶς τὰ αὐτὰ παρόντα σοφίσματα,	Λεοντίνων	τε ξυγγενῶν κατοικίσεις καὶ Αἰγεσταίων
[5]	παρεκτείναντες ἡλικίας Ἑλλάνικός τε ὁ	Λέσβιος	καὶ Δαμάστης ὁ Σιγειεὺς καὶ
[9]	ἐπὶ Δωριεῖς στρατείαν τὰ περὶ	Λευκάδα	πραχθέντα ὑπὸ Δημοσθένους τοῦ στρατηγοῦ
[37]	τοῦ ἰδίου προσώπου δηλοῖ τὰ	λεχθέντα	ὑφ´ ἑκατέρων, ἐπὶ μιᾶς δ´
[20]	χαλεπὸν τὴν ἀκρίβειαν αὐτὴν τῶν	λεχθέντων	διαμνημονεῦσαι ἦν ἐμοί τε ὧν
[20]	τῆς ξυμπάσης γνώμης τῶν ἀληθῶς	λεχθέντων,	οὕτως εἴρηται. Τὰ δὲ ἔργα
[41]	τῆς συμπάσης γνώμης τῶν ἀληθῶς	λεχθέντων	ὡς αὐτὸς ἐν τῷ προοιμίῳ
[39]	εἶπεν τῶν καταποντιστῶν τις ἢ	λῃστῶν	Οὐδὲν ἐπιστρέφομαι τῆς μετὰ ταῦτα
[20]	χρόνῳ. Οὔτε γὰρ πόλεις τοσαίδε	ληφθεῖσαι	ἠρημώθησαν αἳ μὲν ὑπὸ βαρβάρων,
[48]	ἕως ἂν ἕκαστοι κατὰ πόλεις	ληφθῶμεν,	εἰδότες ὅτι ταύτῃ μόνον ἁλωτοί
[48]	ἢ τὸν τὴν νίκην παρασχόντα	λήψονται.	Ταῦτα μὲν δὴ καὶ τὰ
[24]	ἀντιτυπίαις τὰς ἀκοὰς ἀντὶ τῆς	λιγυρᾶς	καὶ μαλακῆς καὶ συνεξεσμένης καὶ
[26]	τοῖς ἀκοντίοις καὶ τοξεύμασι καὶ	λίθοις	ἀφθόνοις ἐπ´ αὐτὴν ἐχρῶντο· ἐπειδὴ
[24]	καὶ οἱ περὶ Πῶλον καὶ	Λικύμνιον	καὶ πολλοὶ ἄλλοι τῶν κατ´
[26]	ναυμαχία, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν	λιμένα	ἐγίγνετο· καὶ ἦν καρτερὰ καὶ
[28]	ἃς ἐπλήρωσαν, ἐς τὸν Ὑλαϊκὸν	λιμένα,	ἐν ὅσῳ περιεκομίζοντο, τῶν ἐχθρῶν
[26]	καὶ κατὰ τὸν ἄλλον κύκλῳ	λιμένα,	ὅπως πανταχόθεν ἅμα προσπίπτοιεν τοῖς
[26]	ἔπλεον πρὸς τὸ ζεῦγμα τοῦ	λιμένος	καὶ τὸν παραλειφθέντα διέκπλουν, βουλόμενοι
[20]	μεγάλοι, καὶ ἀπ´ αὐτῶν καὶ	λιμοί·	καὶ ἡ οὐχ ἥκιστα βλάψασα
[19]	καὶ εἰς τὸ φανερὸν ἀποδύντες	λίπα	μετὰ τοῦ γυμνάζεσθαι ἠλείψαντο Ὁ
[23]	οὐκ ἔχω συμβαλεῖν, πότερα τὴν	λιτὴν	καὶ ἀκόσμητον καὶ μηδὲν ἔχουσαν
[32]	δόξαν προσελάμβανε, τό τε ἀσφαλὲς	λογιζόμενος	καὶ ὅτι διὰ τὴν ἀπάτην
[27]	ἀλλοτριοῦται πρὸς αὐτὸ οὔτε τὸ	λογικόν,	ἐφ´ οὗ διαγιγνώσκεται τὸ ἐν
[27]	Ἀλλὰ συνῳδὸν ἔσται τό τε	λογικὸν	καὶ τὸ ἄλογον κριτήριον, ὑφ´
[37]	μὲν τοίνυν ὑπονοίας τῶν μελλόντων	λογιούμενοι	ἢ ἄλλο τι ξυνήκετε, ἢ
[18]	διελήλυθε, κατὰ τίνα δή ποτε	λογισμὸν	ἐν τούτῳ κεῖται τῷ τόπῳ
[1]	οὐχ ἅπαντα κατὰ τὸν ἀκριβέστατον	λογισμὸν	θηρώσης εἴ τε τῆς δυνάμεως
[23]	πρὸς αὐτὰς εἴ τε κατὰ	λογισμόν	τινα ἑκουσίως ὑπεριδὼν ὡς οὐχ
[15]	λόγους. Εἰ δὲ δὴ κατὰ	λογισμόν	τινα τὴν ἑτέραν προείλετο πρεσβείαν
[2]	διὰ τοῦθ´ οὗτος ἡμᾶς ὁ	λογισμὸς	εἰσῆλθεν, ὅτι παράδοξα· καινοτομεῖν πράγματα
[6]	δυνατῆς πεσεῖν εἰς σύνοψιν ἀνθρωπίνου	λογισμοῦ	κατὰ τὸν ἀκριβέστατον τῶν τρόπων·
[33]	φοβερός. Κρείττους δὲ ὄντες πάντες	λογισμῷ	ἐς τὸ ἀνέλπιστον τοῦ βεβαίου
[20]	κοσμοῦντες, μᾶλλον πιστεύων, οὔτε ὡς	λογογράφοι	συνέθεσαν ἐπὶ τὸ προσαγωγότερον τῇ
[37]	οὐ πρὸς τὸ πλῆθος οἱ	λόγοι	γίγνονται, ὅπως δὴ μὴ συνεχεῖ
[41]	ἦσαν οἱ περὶ τῆς ἐλευθερίας	λόγοι	παρακαλοῦντες τοὺς Ἀθηναίους μὴ καταδουλοῦσθαι
[49]	δεσμῶν καὶ χρημάτων ἀφαιρέσεως οἱ	λόγοι	πρὸς τοὺς ἀνειληφότας τὴν ὑπὲρ
[22]	ἐν ἅπασιν ὀφείλουσι παρεῖναι τοῖς	λόγοις,	αἳ δ´ ἐπίθετοι καὶ ὅταν
[53]	τε δημηγορικοῖς καὶ τοῖς δικανικοῖς	λόγοις,	ἧττον μὲν ἐπὶ τῶν ἰδιωτικῶν,
[36]	Πλαταιεῖς, ἢν ποιῆτε ὅμοια τοῖς	λόγοις.	Καθάπερ γὰρ Παυσανίας ὑμῖν παρέδωκεν,
[10]	τοσοῦτον τῶν συμμάχων πεισθέντες τοῖς	λόγοις,	ὅσον φοβούμενοι τοὺς Ἀθηναίους, μὴ
[3]	αὐτάρκης ἀνθρώπου φύσις οὔτ´ ἐν	λόγοις	οὔτ´ ἐν ἔργοις ἀναμάρτητος εἶναι,
[23]	ὁ ἀνὴρ οὐδ´ ἐναγωνίοις κέχρηται	λόγοις,	οὔτ´ ἐν τῷ παθαίνειν καὶ
[53]	καὶ λαμπρὸν ἔδοξαν ποιεῖν ἐν	λόγοις,	οὕτω καὶ Θουκυδίδου ζηλωτὴς ἐγένετο
[53]	πολλὰ καὶ προσέθηκε τοῖς πολιτικοῖς	λόγοις	παρ´ ἐκείνου λαβών, ἃς οὔτε
[44]	ἀπολογίας, πρὶν ἑτέροις τισὶν ἀπομειλίξασθαι	λόγοις	τὰς ὀργὰς τῶν εἰκότως ἐπὶ
[33]	τὸ τῶν ἐναντίων ξυνετόν, μὴ	λόγοις	τε ἥττους ὦσι καὶ ἐκ
[55]	ἀρεταῖς τὴν σαφήνειαν, οὐκ ἔχει	λόγον·	ἀνάγκη δὲ ὁμολογεῖν κρείττονα τῶν
[10]	περὶ τῆς ἑτέρας αἰτίας τὸν	λόγον	ἀποδίδωσι τῆς ἀληθοῦς τε καὶ
[34]	χωρὶς ὑπὲρ ἑκατέρου ποιήσομαι τὸν	λόγον,	ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ πραγματικοῦ. Ἐν
[26]	σωθήσεσθαι, ἢν μή τι παρὰ	λόγον	γίγνηται. Γενομένης δ´ ἰσχυρᾶς τῆς
[24]	καὶ τορεύων· καὶ τοτὲ μὲν	λόγον	ἐξ ὀνόματος ποιῶν, τοτὲ δ´
[24]	δ´ εἰς ὄνομα συνάγων τὸν	λόγον·	καὶ νῦν μὲν τὸ ῥηματικὸν
[4]	λάθω περὶ ταῦτα κατατρίψας τὸν	λόγον.	~(Μέλλων δὲ ἄρχεσθαι τῆς περὶ
[42]	τελευταίας ναυμαχίας· καὶ τὸν παραμυθητικὸν	λόγον,	ὅτε πεζῇ τὴν στρατιὰν ἔμελλεν
[34]	ἐφ´ ἑκάστῳ πράγματι παρατιθεὶς τὸν	λόγον,	ὅτι ταυτὶ μὲν οὐκ ἦν
[52]	προσθέντες ἔτι καταπαύσομεν αὐτοῦ τὸν	λόγον.	Συγγραφέων μὲν οὖν ἀρχαίων, ὅσα
[38]	περὶ μηδετέρου τούτων βούλεται τὸν	λόγον	ὑπέχειν· οἷς ἐπιτίθησιν οὔθ´ ὑμᾶς
[25]	χωρὶς ὑπὲρ ἑκάστης ἰδέας τὸν	λόγον,	ὑποτάττων αὐταῖς τὴν Θουκυδίδου λέξιν,
[55]	καὶ γνώριμα ὄντα, ἡμῶν δὲ	λόγος	αὐτῷ τῶν ὕστερον ἐσομένων οὐκ
[43]	δημηγορίαις, ἵνα μὴ μακρὸς ὁ	λόγος	γένηται, τῇ Περικλέους ἀπολογίᾳ καὶ
[41]	πονηρόν, ἵνα μὴ πλείων ὁ	λόγος	γένοιτό μοι τοῦ μετρίου, τὴν
[55]	μὴ μακρότερος τοῦ δέοντος ὁ	λόγος	γένοιτό μοι, τούτοις ἀρκεσθεὶς ἱκανοῖς
[31]	Σαφὴς δ´ ἂν ἦν ὁ	λόγος,	εἰ τοῦτον ἐξήνεγκε τὸν τρόπον
[33]	γὰρ ἦν ὁ διαλύσων οὔτε	λόγος	ἐχυρὸς οὔτε ὅρκος φοβερός. Κρείττους
[51]	οὖσαν συνήθη, βραχὺς ἀπόχρη μοι	λόγος	καὶ σαφής, ὅτι πολλῶν γενομένων
[37]	πτῶσιν. Ἦν δ´ ἂν ὁ	λόγος	κατάλληλος οὕτω σχηματισθείς· Ἡ μὲν
[52]	χρήσιμον. ~(Εἷς ἔτι μοι καταλείπεται	λόγος	ὁ περὶ τῶν μιμησαμένων τὸν
[19]	οὔτε ὁ τῆς τέχνης ὑπαγορεύει	λόγος	οὕτω μεθοδεύειν τὰς αὐξήσεις (οὐ
[38]	σωτηρίας ἤδη πάρεστι, καὶ ὁ	λόγος,	ᾧ προκαλεῖσθε τρόπῳ, εἰ δοκεῖ,
[48]	τὰ ἐπὶ τελευτῇ κείμενα τοῦ	λόγου·	δεόμεθα οὖν καὶ μαρτυρόμεθα, εἰ
[48]	καὶ ἐκ τοῦ περὶ προσώπων	λόγου	εἰς τὸ τοῦ λέγοντος πρόσωπον·
[11]	αὐτὰ καὶ τὴν ἐκβολὴν τοῦ	λόγου	ἐποιησάμην, διότι τοῖς πρὸ ἐμοῦ
[33]	μὲν οὐδέτεροι ἐνόμιζον, εὐπρεπείᾳ δὲ	λόγου,	οἷς ξυμβαίη ἐπιφθόνως τι διαπράξασθαι,
[25]	τὰ συμβεβηκότα αὐτῷ καὶ δεόμενα	λόγου,	σκοπὸν ἔχουσα τὴν ὠφέλειαν αὐτῶν
[11]	ὅτι μικρὰ καὶ οὐκ ἄξια	λόγου	τὰ πράγματα ἦν ἢ κοινὰ
[3]	καὶ τὰς ἀρετὰς οὐδενὸς ἠξίωκα	λόγου,	τοῖς δὲ μὴ κατὰ τὸ
[13]	ἐστιν, ἢ πλείονας τοῦ δέοντος	λόγους	ἀποδιδοὺς τοῖς ἐλαττόνων δεομένοις ἢ
[36]	Πλαταιέων ἀφιγμένους πρὸς αὐτόν, καὶ	λόγους	ἀποδίδωσιν, οἵους εἰκὸς ἦν ὑπὸ
[2]	καὶ τῆς περὶ τοὺς πολιτικοὺς	λόγους	δεινότητος ὅρον· ὧν οὔτε προαιρέσεις
[15]	ἐνόντας εὑρεῖν τε καὶ ἐξειπεῖν	λόγους.	Εἰ δὲ δὴ κατὰ λογισμόν
[14]	εἰς τὰς Ἀθήνας, καὶ τοὺς	λόγους	εἴρηκε τοὺς ὑπὸ τοῦ Λακεδαιμονίου
[52]	ᾗ κεχρήμεθα καὶ περὶ τοὺς	λόγους	καὶ περὶ τὰ ἤθη· οἷς
[42]	ἀρετάς, ὁπόσαι γίγνονται περὶ δημηγορικοὺς	λόγους·	καὶ τοὺς ὑπὸ Νικίου τοῦ
[17]	προτέρᾳ ῥηθέντας ὑπὸ τῶν δημαγωγῶν	λόγους	παρέλιπεν ὡς οὐκ ἀναγκαίους, ἐν
[37]	προβούλους τῶν Μηλίων συνιόντας εἰς	λόγους	περὶ καταλύσεως τοῦ πολέμου· καὶ
[52]	ἀρεταῖς ἀσάφεια παρῆλθεν εἰς τοὺς	λόγους.	~(Ῥητόρων δὲ Δημοσθένης μόνος, ὥσπερ
[2]	ἀληθεῖς καὶ προσήκοντας ἐμαυτῷ προῄρημαι	λόγους,	σύ τε κρινεῖς καὶ τῶν
[10]	ἐκεῖ κατὰ τῆς Ἀθηναίων πόλεως	λόγους.	Ταῦτα δὲ μέχρι δισχιλίων ἐκμηκύνας
[45]	καὶ παραιτητικοὺς τῆς ὀργῆς ἀποδοῦναι	λόγους·	τοῦτο γὰρ ἦν πρέπον τῷ
[14]	εἴρηκεν οὔτε τοὺς ῥηθέντας ἐκεῖ	λόγους	ὑπ´ αὐτῶν οὔτε τοὺς ἐναντιωθέντας,
[55]	ὀκνήσαιμι τοῖς ἀσκοῦσι τοὺς πολιτικοὺς	λόγους	ὑποτίθεσθαι τοῖς γε δὴ τὰς
[38]	δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ	λόγῳ	ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται,
[20]	γεγενημένος αὐτῶν. Καὶ ὅσα μὲν	λόγῳ	εἶπον ἕκαστοι ἢ μέλλοντες πολεμήσειν
[33]	σώφρονος προτιμήσει, τὰ μὲν κοινὰ	λόγῳ	θεραπεύοντες ἆθλα ἐποιοῦντο· παντὶ δὲ
[48]	ἐπιτίθησιν οὐδὲ μειρακίῳ προσῆκον ἐπιφώνημα·	Λόγῳ	μὲν γὰρ τὴν ἡμετέραν δύναμιν
[54]	τῷ περὶ τοῦ στεφάνου γραφέντι	λόγῳ	τῆς Φιλίππου δεινότητος, ᾗ κατεστρατηγήκει
[10]	γὰρ ἀληθεστάτην πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ	λόγῳ,	τοὺς Ἀθηναίους ἡγοῦμαι μεγάλους γιγνομένους
[2]	κατὰ τὴν προαίρεσίν ποτε τῶν	λόγων	ἁμαρτάνοντα καὶ κατὰ τὴν δύναμιν
[1]	γραφὴν ἅπαντα περιειληφυῖαν τὰ δεόμενα	λόγων,	ἀναβαλόμενος τὴν περὶ Δημοσθένους πραγματείαν,
[3]	δέ τις τοῦ χαρακτῆρος τῶν	λόγων,	ἅπαντα περιειληφώς, ὅσα συμβέβηκεν αὐτῷ
[54]	κατεσκεύακεν· Πολλῶν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	λόγων	γιγνομένων ὀλίγου δεῖν καθ´ ἑκάστην
[15]	τῶν γινομένων περιειληφυῖα δήλωσις ἤρκει,	λόγων	δὲ καὶ παρακλήσεων, αἷς ἐχρήσαντο
[27]	ἔχοιεν οὔθ´ οἱ μὴ πάνυ	λόγων	ἔμπειροι πολιτικῶν εἰπεῖν, ἐφ´ ὅτῳ
[34]	φυλάσσουσι καὶ τὴν ἐξέτασιν τῶν	λόγων	ἐπὶ τοὺς ὀρθοὺς κανόνας ἀναφέρουσιν,
[16]	μεγάλας συνταχθεῖσα πράξεις δημηγορικῶν σπανίζει	λόγων.	~(Ἤδη δὲ ἔγωγε καὶ ἐν
[38]	ἄρχομεν, ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα,	λόγων	μῆκος ἄπιστον παρέξομεν· τοῦτο δέ
[2]	δὲ τῶν κατὰ μέρος ἅπτεσθαι	λόγων,	ὀλίγα περὶ ἐμαυτοῦ τε καὶ
[41]	ἀνηκέστοις ὁρῶντας περιπεσεῖν. Τούτων τῶν	λόγων	ὅτι μὲν οὔτε αὐτὸς μετέσχεν
[19]	συνταξάμενοι τέχνας παραγγέλλουσι δείγματα τῶν	λόγων	τὰ προοίμια ποιεῖν αὐτὰ τὰ
[42]	διαλόγων ἅλις. ~(Τῶν δὲ δημηγορικῶν	λόγων	τεθαύμακα μὲν τὸν ἐν τῇ
[55]	ἂν ἐκ τῶν τοῦ Δημοσθένους	λόγων	τῶν τε δημηγορικῶν καὶ τῶν
[44]	γῆς, πολλοῦ δὲ κατὰ τὸν	λοιμὸν	ἀπολωλότος ὄχλου, τὴν δ´ αἰτίαν
[14]	οἰκοφθορημένης δὲ τῆς πόλεως ὑπὸ	λοιμοῦ,	πᾶσαν ἀπογνόντες βοήθειαν ἄλλην ἀπέστειλαν
[20]	καὶ μέρος τι φθείρασα, ἡ	λοιμώδης	νόσος· ταῦτα γὰρ πάντα μετὰ
[54]	τῆς δὲ φιλανθρωπίας, ἣν τὰ	λοιπὰ	τῶν πραγμάτων ἐκεῖνος περιβαλλόμενος πρὸς
[41]	ἐξελαθεὶς τῆς πατρίδος πάντα τὸν	λοιπὸν	τοῦ πολέμου χρόνον ἐν Θρᾴκῃ
[26]	παρεβοήθουν, οἳ δὲ πρὸς τὸ	λοιπὸν	τοῦ τείχους ἐς φυλακήν· ἄλλοι
[5]	ὁ Χῖος καὶ Ξάνθος ὁ	Λυδὸς	καὶ ἄλλοι συχνοί. Οὗτοι προαιρέσει
[5]	(ἀρξάμενος γοῦν ἀπὸ τῆς τῶν	Λυδῶν	δυναστείας μέχρι τοῦ Περσικοῦ πολέμου
[26]	νεῶν πρὸς αὐτῷ καὶ ἐπειρῶντο	λύειν	τὰς κλείσεις· μετὰ δὲ τοῦτο
[40]	καὶ ὅσα τοιαῦτα μετ´ ἐλπίδων	λυμαίνεται.	Ταῦτ´ οὐκ οἶδα πῶς ἄν
[40]	προσήκοντα εἰρῆσθαι στρατηγοῖς Ἀθηναίων, ὅτι	λυμαίνεται	τοὺς ἀνθρώπους ἡ παρὰ τῶν
[52]	σχηματισμούς, ἐξ ὧν ἡ πάντα	λυμαινομένη	τὰ καλὰ καὶ σκότον παρέχουσα
[47]	εἴ γε δὴ τὸ μὲν	λυποῦν	τὴν αἴσθησιν εἶχεν ἤδη παροῦσαν,
[49]	ὑπὲρ τούτων ἐξουσίαν λέγονται (αἳ	λυποῦσι	τὸν πολιτικὸν ὄχλον οὐκ ὄντα
[10]	δὲ Ἀθηναῖοι αὐτοῦ καὶ Πελοποννήσιοι,	λύσαντες	τὰς τριακοντούτεις σπονδάς, αἳ αὐτοῖς
[20]	δὲ αὐτοῦ Ἀθηναῖοι καὶ Πελοποννήσιοι	λύσαντες	τὰς τριακοντούτεις σπονδάς, αἳ αὐτοῖς
[51]	περὶ Ἀνδοκίδην καὶ Ἀντιφῶντα καὶ	Λυσίαν	ῥήτορες οὔθ´ οἱ περὶ Κριτίαν
[53]	λαβών, ἃς οὔτε Ἀντιφῶν οὔτε	Λυσίας	οὔτε Ἰσοκράτης οἱ πρωτεύσαντες τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/02/2008