Chapitre
[5]	ἱστορίαν, πάσας τὰς ἐν τοῖς	κ>	καὶ διακοσίοις ἔτεσι γενομένας πράξεις
[23]	ἐν αἷς εἰσιν αἵ τε	Κάδμου	τοῦ Μιλησίου καὶ Ἀρισταίου τοῦ
[25]	ὄντων ἄλλος ἀφαιρήσεται, τῆς τε	καθ'	ἡμέραν ἀναγκαίου τροφῆς πανταχοῦ ἂν
[52]	οὐδεὶς ἐγένετο κατὰ ταῦτά γε,	καθ´	ἃ δοκεῖ μάλιστα τῶν ἄλλων
[19]	προθέσεως ἐξεργασίας, ἱστορία τις αὐτὴ	καθ´	αὑτήν. Οἱ δὲ τὰς ῥητορικὰς
[45]	τε καὶ νοημάτων εὕρεσις αὐτὴ	καθ´	ἑαυτὴν ἀξία σπουδῆς, εἰ μὴ
[44]	μὲν γὰρ φερόμενος ἀνὴρ τὸ	καθ´	ἑαυτὸν διαφθειρομένης τῆς πατρίδος οὐδὲν
[50]	ἔγραψε τὰς ἱστορίας, ἀλλὰ τῶν	καθ´	ἑαυτὸν ὄντων, οἷς ἦν ἡ
[55]	καὶ βιαζόμεθα λέγειν, ὅτι τοῖς	καθ´	ἑαυτὸν οὖσιν ἀνθρώποις αὐτὰ ὁ
[54]	Ἀθηναῖοι, λόγων γιγνομένων ὀλίγου δεῖν	καθ´	ἑκάστην ἐκκλησίαν, περὶ ὧν Φίλιππος
[44]	ὀρθουμένην ὠφελεῖν τοὺς ἰδιώτας ἢ	καθ´	ἕκαστον τῶν πολιτῶν εὐπραγοῦσαν, ἀθρόαν
[26]	φυλακήν, τῶν δ´ ἐπιβουλὴν μὴ	καθ´	ἓν ἕκαστον, κατὰ πολλὰ δὲ
[24]	στρέφων ἄνω καὶ κάτω καὶ	καθ´	ἓν ἕκαστον τῶν τῆς φράσεως
[6]	καὶ ἄλλας τινὰς ἀπίστους τῷ	καθ´	ἡμᾶς βίῳ καὶ πολὺ τὸ
[3]	ἀλλὰ πολλοὶ καὶ πάλαι καὶ	καθ´	ἡμᾶς, οὐ φιλαπεχθήμονας προελόμενοι γραφὰς
[23]	πλειόνων αἱ γραφαὶ μέχρι τῶν	καθ´	ἡμᾶς χρόνων, οὔθ´ αἱ διασῳζόμεναι
[52]	κατηξιώθησαν. Ἵνα δὲ μηδεμία ὑποψία	καθ´	ἡμῶν τοιαύτη γένηται, τὸ μὲν
[37]	Ἡ μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν	καθ´	ἡσυχίαν ἀλλήλους οὐ ψέγεται, τὰ
[37]	Ἡ μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν	καθ´	ἡσυχίαν ἀλλήλους οὐ ψέγεται· τὰ
[37]	ἡ μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν	καθ´	ἡσυχίαν οὐ ψέγεται ἔπειτα συνάψας
[12]	τοῖς Πελοποννησίοις διὰ τὴν φυγὴν	καθ´	ἡσυχίαν τι αὐτῶν μᾶλλον αἰσθέσθαι.
[9]	πάλιν, καὶ μετὰ τοῦτο Δῆλον	καθαίρει	καὶ τὸ Ἀμφιλοχικὸν Ἄργος πολεμούμενον
[10]	ἐδόκει εἶναι πάσῃ προθυμίᾳ, καὶ	καθαιρετέα	ἡ ἰσχύς, ἢν δύνωνται, ἀραμένοις
[54]	μὲν ὠμότητος, ἣν ἐν οἷς	καθάπαξ	τινῶν κατέστη κύριος ὁ Φίλιππος
[36]	ἢν ποιῆτε ὅμοια τοῖς λόγοις.	Καθάπερ	γὰρ Παυσανίας ὑμῖν παρέδωκεν, αὐτοί
[9]	τῆς ἀπαγγελίας ἀπολώλεκε. Πλανώμεθα δή,	καθάπερ	εἰκός, καὶ δυσκόλως τοῖς δηλουμένοις
[23]	τὴν Ἰάδα. Πάντες γὰρ οὗτοι,	καθάπερ	ἔφην, περὶ τὴν κυρίαν λέξιν
[41]	τοὺς Πλαταιεῖς καὶ λέξει κέχρηται	καθαρᾷ	καὶ σαφεῖ καὶ οὐδὲν ἐχούσῃ
[36]	ὑπεραίροντας, λέξει τε κεκόσμηκεν αὐτοὺς	καθαρᾷ	καὶ σαφεῖ καὶ συντόμῳ καὶ
[23]	αὐτῶν πάντων ἔχει (καὶ γὰρ	καθαρὰ	καὶ σαφὴς καὶ σύντομός ἐστιν
[42]	τινές εἰσιν ἄλλαι τοιαῦται δημηγορίαι	καθαραὶ	καὶ σαφεῖς καὶ εἰς τοὺς
[5]	τὴν σαφῆ καὶ κοινὴν καὶ	καθαρὰν	καὶ σύντομον καὶ τοῖς πράγμασι
[8]	τῇ γραφῇ, ἀνέγκλητον δὲ καὶ	καθαρὰν	τὴν προαίρεσιν ἀπὸ παντὸς φθόνου
[9]	τὸ τηλαυγὲς φῶς ἐκεῖνο καὶ	καθαρόν	ὡς ἐξ αὐτῶν γίνεται τῶν
[30]	πραχθὲν ἀλλ´ ἔτι μέλλον κακόν.	Καθαρὸς	δὲ καὶ τηλαυγὴς ὁ νοῦς
[48]	γὰρ ἐν τῷ σαφεῖ καὶ	καθαρῷ	τῆς διαλέκτου τρόπῳ λεγόμενα προσείληφε
[40]	χρωμένους αὐτῇ κἂν βλάψῃ, οὐ	καθεῖλεν·	τοῖς δὲ ἐς πᾶν τὸ
[26]	πεζὸς ἀμφοτέρων ἰσορρόπου τῆς ναυμαχίας	καθεστηκυίας	πολὺν τὸν ἀγῶνα καὶ ξύστασιν
[38]	καὶ ξυγγνώμη, ἐν τῷ τοιῷδε	καθεστῶτας	ἐπὶ πολλὰ καὶ λέγοντας καὶ
[31]	τοιαῦται σύνοδοι, ἀλλὰ παρὰ τοὺς	καθεστῶτας	πλεονεξίᾳ. Ὁ μὲν νοῦς ἐστὶ
[3]	τὸ κράτιστον εἰρῆσθαι πείθεται τῷ	καθηγητῇ	Πλάτωνι· ὧν ἐστι τὰ περὶ
[6]	οὔτ´ ἐφ´ ἑνὸς ἐβουλήθη τόπου	καθιδρῦσαι	τὴν ἱστορίαν, ὡς οἱ περὶ
[36]	ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύς· καὶ	καθίσας	τὸν στρατὸν ἔμελλε δῃώσειν τὴν
[20]	ἐπολέμησαν πρὸς ἀλλήλους, ἀρξάμενος εὐθὺς	καθισταμένου	καὶ ἐλπίσας μέγαν τε ἔσεσθαι
[33]	αὐτῶν καὶ ἐς τὸ φιλονεικεῖν	καθισταμένων	τὸ πρόθυμον. Οἱ γὰρ ἐν
[40]	φανεραὶ ἐλπίδες, ἐπὶ τὰς ἀφανεῖς	καθίστανται,	μαντικήν τε καὶ χρησμοὺς καὶ
[36]	τοῖς ἐπιφέρουσι νομίμως. Τοσαῦτα ἐπιθειάσας	καθίστη	εἰς πόλεμον τὸν στρατόν. ~(Ἐξετάσωμεν
[32]	ἴσχυον. ~(Σκολιώτερα δὲ τούτων ἐστὶ	καὶ	ἃ μετὰ ταῦτα τίθησιν· Ἐν
[26]	ναυτικοῦ τοῖς Συρακοσίοις Σικανὸς μὲν	καὶ	Ἀγάθαρχος, κέρας ἑκάτερος τοῦ παντὸς
[18]	πόλεως, ἐν αἷς Ἀθηναίων πολλοὶ	καὶ	ἀγαθοὶ μαχόμενοι διεφθάρησαν, τοὺς εἰωθότας
[32]	ποτε νοεῖ τοὺς ἀμαθεῖς τε	καὶ	ἀγαθούς· εἴ τε γὰρ ἀντιδιαστέλλεται
[35]	μάλιστα ἐπιπολάζουσι, καὶ τὰ πολύπλοκα	καὶ	ἀγκύλα καὶ βεβιασμένα σχήματα πλεῖστα
[26]	δ´ ἡ ἀντιτέχνησις τῶν κυβερνητῶν	καὶ	ἀγωνισμὸς πρὸς ἀλλήλους, οἵ τε
[14]	καὶ ῥᾳθύμως ὡς περὶ μικρῶν	καὶ	ἀδόξων πραγμάτων ταῦτα εἴρηκε· Μετὰ
[18]	οὐκ ἔλαττον ἔσχον οἱ Θεσσαλοὶ	καὶ	Ἀθηναῖοι, μέχρι οὗ προσβοηθησάντων τοῖς
[15]	τὴν γῆν Πλαταιεῦσιν ἔδωκαν νέμεσθαι.	Καὶ	Ἀθηναῖοι πάλιν ἐς Εὔβοιαν διαβάντες
[18]	αὐτῶν, καὶ ἀπέθανον τῶν Θεσσαλῶν	καὶ	Ἀθηναίων οὐ πολλοί· ἀνείλοντο μέντοι
[20]	συνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων	καὶ	Ἀθηναίων, ὡς ἐπολέμησαν πρὸς ἀλλήλους,
[26]	πεζὸς αὐτοῖς ἅμα παρεβοήθει, ᾗπερ	καὶ	αἱ νῆες κατίσχυον. Ἦρχον δὲ
[55]	ὁ τόνος καὶ ἡ μεγαλοπρέπεια	καὶ	αἱ συγγενεῖς ταύταις ἀρεταὶ πᾶσιν
[48]	σοφίσματα, Λεοντίνων τε ξυγγενῶν κατοικίσεις	καὶ	Αἰγεσταίων ξυμμάχων ἐπικουρίας, οὐ ξυστραφέντες
[27]	μέμψεται τὸ ἀγεννὲς καὶ χαμαιτυπὲς	καὶ	ἀκατάσκευον. Ἀλλὰ συνῳδὸν ἔσται τό
[51]	μεμπτός. Ἐγὼ δὲ οὔτε αὐχμηρὰν	καὶ	ἀκόσμητον καὶ ἰδιωτικὴν τὴν ἱστορικὴν
[23]	ἔχω συμβαλεῖν, πότερα τὴν λιτὴν	καὶ	ἀκόσμητον καὶ μηδὲν ἔχουσαν περιττόν,
[8]	στρατηγοῦ καὶ Νικίου τοῦ Νικηράτου	καὶ	Ἀλκιβιάδου τοῦ Κλεινίου καὶ ἄλλων
[49]	τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν. ~(Ἔστι δὲ	καὶ	ἄλλα ἐν τῇ δημηγορίᾳ ταύτῃ
[16]	αὑτῶν πέμψαντες ἐποίκους ἔχειν. ~(Πολλὰ	καὶ	ἄλλα τις ἂν εὕροι δι´
[6]	καὶ θείων συνουσιῶν γονὰς ἡμιθέους,	καὶ	ἄλλας τινὰς ἀπίστους τῷ καθ´
[24]	ἀσαφής τε ἡ λέξις γίνεται	καὶ	ἄλλας τινὰς ἐπιφέρει κῆρας οὐκ
[15]	ἁλώσεις καὶ κατασκαφὰς καὶ ἀνδραποδισμοὺς	καὶ	ἄλλας τοιαύτας συμφορὰς πολλάκις ἀναγκασθεὶς
[36]	γῆν τεμνομένην, εἰ δέοι, ὁρῶντας	καὶ	ἄλλο πάσχοντας, ὅ τι ἂν
[40]	τὸν βίον. Εἰ γάρ τι	καὶ	ἄλλο, τῆς Ἀθηναίων πόλεως καὶ
[5]	Χῖος καὶ Ξάνθος ὁ Λυδὸς	καὶ	ἄλλοι συχνοί. Οὗτοι προαιρέσει τε
[9]	ὡς Ἡρόδοτός τε καὶ Ἑλλάνικος	καὶ	ἄλλοι τινὲς τῶν πρὸ αὐτοῦ
[28]	τινες καὶ ἰδίας ἔχθρας ἕνεκα,	καὶ	ἄλλοι χρημάτων σφίσιν ὀφειλομένων ὑπὸ
[52]	ἀναγκαῖος μὲν ὤν, ὥςπέρ τις	καὶ	ἄλλος, εἰς τὴν συντέλειαν τῆς
[8]	Νικηράτου καὶ Ἀλκιβιάδου τοῦ Κλεινίου	καὶ	ἄλλων στρατηγῶν τε καὶ ῥητόρων
[46]	Ἰέναι δὲ τοῖς ἐχθροῖς ὁμόσε	καὶ	ἀμύνεσθαι μὴ φρονήματι μόνον, ἀλλὰ
[23]	περιττόν, ἀλλ´ αὐτὰ τὰ χρήσιμα	καὶ	ἀναγκαῖα, ἢ τὴν πομπικὴν καὶ
[24]	μέχρι πόσου προελθόντα πεπαῦσθαι, καλὰ	καὶ	ἀναγκαῖα θεωρήματα ἐν πᾶσιν ὄντα
[49]	τὰ συνήθη καὶ τὰς πρώτας	καὶ	ἀναγκαίας ἀρετὰς φυλάσσουσα, χείρων δὲ
[19]	τύραννος Πολυκράτης ὁ Ῥήνειαν ἑλὼν	καὶ	ἀναθεὶς τῷ Ἀπόλλωνι τῷ Δηλίῳ,
[49]	εἰς τὰ ξένα καὶ βεβιασμένα	καὶ	ἀνακολούθητα, δι´ ἣν οὐδὲ τῶν
[15]	Πόλεών τε ἁλώσεις καὶ κατασκαφὰς	καὶ	ἀνδραποδισμοὺς καὶ ἄλλας τοιαύτας συμφορὰς
[26]	ναυμαχίας καὶ πολλῶν νεῶν ἀμφοτέροις	καὶ	ἀνδρῶν ἀπολομένων οἱ Συρακόσιοι καὶ
[37]	συνεχεῖ ῥήσει οἱ λαοὶ ἐπαγωγὰ	καὶ	ἀνέλεγκτα ἐς ἅπαξ ἀκούσαντες ἡμῶν
[23]	ὁμοίαν ἅπαντες ἐπετήδευσαν τὴν ἀφελῆ	καὶ	ἀνεπιτήδευτον, καὶ οὐδ´ ἐν τῷ
[28]	βύβλῳ τὰ περὶ Κέρκυραν ὠμὰ	καὶ	ἀνόσια ἔργα διὰ τὴν στάσιν
[24]	λέγω καὶ παρομοιώσεις καὶ παρονομασίας	καὶ	ἀντιθέσεις, ἐν αἷς ἐπλεόνασε Γοργίας
[24]	καὶ ἑνικῶν ἐναλλάττων τὰς φύσεις	καὶ	ἀντικατηγορῶν ταῦτα ἀλλήλων· θηλυκά τε
[51]	ῥήτορες οὔθ´ οἱ περὶ Κριτίαν	καὶ	Ἀντισθένη καὶ Ξενοφῶντα Σωκρατικοί. Ἐκ
[51]	διαλέκτῳ, οὔθ´ οἱ περὶ Ἀνδοκίδην	καὶ	Ἀντιφῶντα καὶ Λυσίαν ῥήτορες οὔθ´
[20]	καὶ ἐλπίσας μέγαν τε ἔσεσθαι	καὶ	ἀξιολογώτατον τῶν προγεγενημένων· τεκμαιρόμενος, ὅτι
[23]	καὶ ἀναγκαῖα, ἢ τὴν πομπικὴν	καὶ	ἀξιωματικὴν καὶ ἐγκατάσκευον καὶ τοὺς
[20]	τε ἔστι παρ´ οἷς μεγάλοι,	καὶ	ἀπ´ αὐτῶν καὶ λιμοί· καὶ
[23]	Οἱ μὲν οὖν ἀρχαῖοι πάνυ	καὶ	ἀπ´ αὐτῶν μόνον γινωσκόμενοι τῶν
[18]	τῶν ὁπλιτῶν τροπὴ ἐγένετο αὐτῶν,	καὶ	ἀπέθανον τῶν Θεσσαλῶν καὶ Ἀθηναίων
[46]	τῶν ὀνομάτων ἐξήγησις ἀμφότερον σοφιστικὴ	καὶ	ἀπειρόκαλος· ἥ τε τόλμα ἣν
[51]	(οὐδ´) ἑτέρῳ· ὅταν δὲ κατακόρως	καὶ	ἀπειροκάλως, μήτε τοὺς καιροὺς διορίζων
[9]	τὴν ἱστορικὴν πραγματείαν εἰρομένην εἶναι	καὶ	ἀπερίσπαστον, ἄλλως τε ἐπειδὰν περὶ
[24]	ὀνομάτων τὴν τροπικὴν καὶ γλωττηματικὴν	καὶ	ἀπηρχαιωμένην καὶ ξένην λέξιν προελόμενος
[52]	ἄλλων διαφέρειν, κατὰ τὴν γλωσσηματικὴν	καὶ	ἀπηρχαιωμένην καὶ ποιητικὴν καὶ ξένην
[50]	τὴν φράσιν τὴν γλωττηματικήν τε	καὶ	ἀπηρχαιωμένην καὶ τροπικὴν καὶ ἐξηλλαγμένην
[4]	τέχνη τούτων στοχάζεται τῶν κριτηρίων	καὶ	ἀπὸ τούτων λαμβάνει τὴν ἀρχήν.
[42]	δὴ τὰ Θουκυδίδου ζηλωτὰ ἔργα,	καὶ	ἀπὸ τούτων τὰ μιμήματα τοῖς
[26]	τε ἅμα μετὰ βοῆς ἐχρῶντο	καὶ	ἀπὸ τῶν δρωμένων τῆς ὄψεως
[28]	καὶ γὰρ πατὴρ παῖδα ἀπέκτεινε,	καὶ	ἀπὸ τῶν ἱερῶν ἀπεσπῶντο καὶ
[26]	ναυάγια καὶ τοὺς νεκροὺς ἀνείλοντο	καὶ	ἀποπλεύσαντες πρὸς τὴν πόλιν τρόπαιον
[26]	νεῶν συμπιπτουσῶν, ἔκπληξίν τε ἅμα	καὶ	ἀποστέρησιν τῆς ἀκοῆς ὧν οἱ
[36]	τοῦδε ἕξομεν ὑμῖν παρακαταθήκην ἐργαζόμενοι	καὶ	ἀποφορὰν φέροντες, ἣ ἂν ὑμῖν
[47]	πλείους παράλογοί τε συνέβησαν αὐτοῖς	καὶ	ἀπροσδόκητοι, καὶ παρακαλῶν τὰς συμφορὰς
[23]	αἵ τε Κάδμου τοῦ Μιλησίου	καὶ	Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου καὶ τῶν
[33]	εὐπρεποῦς, πλήθους τε ἰσονομίας πολιτικῆς	καὶ	ἀριστοκρατίας σώφρονος προτιμήσει, τὰ μὲν
[24]	ταῦτα ἀλλήλων· θηλυκά τε ἀρρενικοῖς	καὶ	ἀρρενικὰ θηλυκοῖς καὶ οὐδέτερα τούτων
[47]	δουλείας ἀντ´ ἐλευθερίας, ἀγωνίζεσθαι, ἀλλὰ	καὶ	ἀρχῆς στερήσεως καὶ κινδύνου ὧν
[12]	ξυμβάν. Ἀεὶ γὰρ ἐγὼ μέμνημαι	καὶ	ἀρχομένου τοῦ πολέμου καὶ μέχρι
[6]	παντάπασι μήτ´ εἰς πολλὰ μεμερισμένην	καὶ	ἀσυνάρτητα κεφάλαια· ἔπειτα κατὰ τὸ
[48]	τῇ ἐμῇ μαχόμενος, τοσούτῳ δὲ	καὶ	ἀσφαλέστερον, ὅσῳ οὐ προδιεφθαρμένου ἐμοῦ,
[25]	ἄδηλον ὂν ὁπότε τις ἐπελθὼν	καὶ	ἀτειχίστων ἅμα ὄντων ἄλλος ἀφαιρήσεται,
[49]	ἔνθα περὶ θανάτου καὶ φυγῆς	καὶ	ἀτιμίας καὶ δεσμῶν καὶ χρημάτων
[22]	(λέγω δὴ τοῖς τε ἁπλοῖς	καὶ	ἀτόμοις ὀνόμασι καὶ τοῖς ἐκ
[9]	ἐνιαυσίους ἀρχάς. Καινὴν δέ τινα	καὶ	ἀτριβῆ τοῖς ἄλλοις πορευθῆναι βουληθεὶς
[24]	τῶν μειζόνων μορίων τὴν ἀξιωματικὴν	καὶ	αὐστηρὰν καὶ στιβαρὰν καὶ βεβηκυῖαν
[5]	ἱστορίας, οἳ δὲ τὰς βαρβαρικάς,	(καὶ)	αὐτάς τε ταύτας οὐ συνάπτοντες
[36]	ἐλευθερώσεως. Ἧς μάλιστα μὲν μετασχόντες	καὶ	αὐτοὶ ἐμμείνατε τοῖς ὅρκοις. Εἰ
[10]	τήν τε ἀρχὴν ἐγκρατεστέραν κατεστήσαντο	καὶ	αὐτοὶ ἐπὶ μέγα ἐχώρησαν δυνάμεως,
[39]	Λακεδαιμόνιοι τὴν ἀρχήν, συγγνώμην ἕξουσι,	καὶ	αὐτοὶ πολλὰ τοιαῦτα πράσσοντες. Θήσω
[39]	Ἀθηναίοις προνοεῖν τοῦ δικαίου, μὴ	καὶ	αὐτοί ποτε σφαλέντες ὑπ´ ἄλλων
[25]	βραδυτέρους ἤδη ὄντας τῶι ἀμύνασθαι,	καὶ	αὐτοὶ τῆι τε ὄψει τοῦ
[10]	λόγον ἀποδίδωσι τῆς ἀληθοῦς τε	καὶ	αὐτῷ δοκούσης, ἐνθένδε ἀρξάμενος· Ἐψηφίσαντο
[10]	συμμαχίαν, οὐκ ἀπὸ τῆς ἀληθοῦς	καὶ	αὐτῷ δοκούσης τὴν ἀρχὴν πεποίηται
[24]	αὖθις δὲ τοὔνομα ῥῆμα ποιῶν,	καὶ	αὐτῶν γε τούτων ἀναστρέφων τὰς
[32]	εἴ τ´ ἐπὶ τῶν ἀνοήτων	καὶ	ἀφρόνων τίθησι τοὺς ἀμαθεῖς, κατὰ
[5]	γενομένας πράξεις ἐπιφανεῖς Ἑλλήνων τε	καὶ	βαρβάρων μιᾷ συντάξει περιλαβών) καὶ
[54]	ὑπαρχούσης οὔτε τῆς συμμαχικῆς πιστῶς	καὶ	βεβαίως τῶν κινδύνων ἀντιληψομένης· παρακαλεῖ
[24]	ἀξιωματικὴν καὶ αὐστηρὰν καὶ στιβαρὰν	καὶ	βεβηκυῖαν καὶ τραχύνουσαν ταῖς τῶν
[49]	καὶ σχημάτων εἰς τὰ ξένα	καὶ	βεβιασμένα καὶ ἀνακολούθητα, δι´ ἣν
[35]	καὶ τὰ πολύπλοκα καὶ ἀγκύλα	καὶ	βεβιασμένα σχήματα πλεῖστα περὶ ταύτας
[33]	συνήθους ἐπὶ τὰ ξένα ὀνόματα	καὶ	βεβιασμένα σχήματα, ὧν ἔνια σολοικισμῶν
[42]	ἐξαλλαγὴν τῶν σχηματισμῶν τῶν ἀνακολούθων	καὶ	βεβιασμένων ἐνοχλοῦντα τὰς ἀκοάς, πάσας
[55]	τὴν διάλεκτον τοῦ συγγραφέως ἐπαινοῦμεν	καὶ	βιαζόμεθα λέγειν, ὅτι τοῖς καθ´
[36]	Πλαταιεῖς πρέσβεις ὡς τοὺς Ἀθηναίους	καὶ	βουλευσάμενοι μετ´ αὐτῶν πάλιν ἦλθον
[36]	αὖθις εἰσῆλθον εἰς τὴν πόλιν,	καὶ	βουλευσάμενοι μετὰ τοῦ πλήθους ἔλεξαν,
[32]	ταῦτα γὰρ ἀγκύλως μὲν εἴρηται	καὶ	βραχέως, ἐν ἀφανεῖ δὲ κείμενον
[35]	μέγιστα ταύταις συμβεβηκότα ταῖς ἰδέαις·	καὶ	γὰρ αἱ γλωττηματικαὶ καὶ ξέναι
[30]	ὁ δ´ ἀντιλέγων αὐτῷ ὕποπτος.	Καὶ	γὰρ ἐν τούτοις πάλιν ἄδηλον
[54]	πράξοντα, οὐδὲν πώποτε ὑμῖν ἐγένετο.	Καὶ	γὰρ ἐνταῦθα πέπλεκται μὲν ἡ
[8]	περὶ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν γνώμαις.	Καὶ	γὰρ Θεμιστοκλέους ἐν τῇ πρώτῃ
[23]	ἡ λέξις αὐτῶν πάντων ἔχει	(καὶ	γὰρ καθαρὰ καὶ σαφὴς καὶ
[47]	ἡρμηνευμένα περιττῶς καὶ συγκείμενα ἡδέως·	καὶ	γὰρ οἷς μὲν αἵρεσις γεγένηται
[28]	οὐ ξυνέβη, καὶ ἔτι περαιτέρω·	καὶ	γὰρ πατὴρ παῖδα ἀπέκτεινε, καὶ
[22]	ἀρετῶν ἑκάστη γίνεται, πολλῶν ὄντων·	καὶ	γὰρ ταῦτα τῆς ἀκριβεστάτης τέτευχεν
[12]	μετὰ τὴν εἰς Ἀμφίπολιν στρατηγίαν,	καὶ	γενομένῳ παρ´ ἀμφοτέροις τοῖς πράγμασι
[36]	Ἀθηναίους μὴ προδιδόναι, ἀλλ´ ἀνασχέσθαι	καὶ	γῆν τεμνομένην, εἰ δέοι, ὁρῶντας
[36]	οἰκίας ἡμῖν παράδοτε τοῖς Λακεδαιμονίοις,	καὶ	γῆς ὅρους ἀποδείξατε, καὶ δένδρα
[24]	ἐκλογῆς τῶν ὀνομάτων τὴν τροπικὴν	καὶ	γλωττηματικὴν καὶ ἀπηρχαιωμένην καὶ ξένην
[46]	ἐγγίγνεται· καταφρόνησις δέ, ὃς ἂν	καὶ	γνώμῃ πιστεύῃ τῶν ἐναντίων προέχειν·
[55]	ὁ Θουκυδίδης ἔγραψε συνήθη πᾶσι	καὶ	γνώριμα ὄντα, ἡμῶν δὲ λόγος
[6]	μυθῶδες προσάψαι, μηδ´ εἰς ἀπάτην	καὶ	γοητείαν τῶν πολλῶν ἐκτρέψαι τὴν
[55]	τὰς δὲ αἰνιγματώδεις καὶ δυσκαταμαθήτους	καὶ	γραμματικῶν ἐξηγήσεων δεομένας καὶ πολὺ
[15]	ἀπέκτειναν τοὺς ἡβῶντας, παῖδας δὲ	καὶ	γυναῖκας ἠνδραπόδισαν καὶ τὴν γῆν
[15]	ἐξ Αἰγίνης Ἀθηναῖοι αὐτούς τε	καὶ	γυναῖκας καὶ παῖδας, ἐπικαλέσαντες οὐχ
[36]	ἄνευ Ἀθηναίων· παῖδες γὰρ σφῶν	καὶ	γυναῖκες παρ´ ἐκείνοις εἴησαν. Δεδιέναι
[24]	δύναμις συνεκδράμῃ, τέλεια γίνεται κατορθώματα	καὶ	δαιμόνια· ὅταν δὲ ἐλλείπῃ τὸ
[5]	ἡλικίας Ἑλλάνικός τε ὁ Λέσβιος	καὶ	Δαμάστης ὁ Σιγειεὺς καὶ Ξενομήδης
[1]	συγγραφεῖς, ὦ Κόιντε Αἴλιε Τουβέρων,	καὶ	δεδηλωκὼς ἐν ὀλίγοις, τίνας ἕκαστος
[1]	τε καὶ λέγειν εὖ καλοὶ	καὶ	δεδοκιμασμένοι κανόνες ὦσιν, ἐφ´ ὧν
[54]	ναῦς δὲ τριακοσίας οὐχ ἥξει	καὶ	δεήσεται, μετὰ τούτων ἀσφαλέστατ´ ἂν
[46]	γὰρ καὶ ὑπὸ ἀμαθίας εὐτυχοῦς	καὶ	δειλῷ τινι ἐγγίγνεται· καταφρόνησις δέ,
[15]	γράφειν ποτὲ μὲν οὕτως ὠμὰ	καὶ	δεινὰ καὶ οἴκτων ἄξια φαίνεσθαι
[48]	οὐ πολέμιον εἶναι τῷ Ἀθηναίῳ	καὶ	δεινὸν ἡγεῖται ὑπέρ γε τῆς
[23]	λόγοις, οὔτ´ ἐν τῷ παθαίνειν	καὶ	δεινοποιεῖν τὰ πράγματα τὴν ἀλκὴν
[25]	ἡ φράσις οὕτω σχηματισθεῖσα γέγονε	καὶ	δεινοτέρα, σαφεστέρα δὲ καὶ ἡδίων
[44]	Τούτοις ἐπιτίθησι διάνοιαν ἀληθῆ μὲν	καὶ	δεινῶς ἀπηγγελμένην, οὐ μέντοι γε
[36]	Λακεδαιμονίοις, καὶ γῆς ὅρους ἀποδείξατε,	καὶ	δένδρα τὰ ὑμέτερα καὶ εἴ
[25]	ἅπαντα περιειληφυῖα τὰ συμβεβηκότα αὐτῷ	καὶ	δεόμενα λόγου, σκοπὸν ἔχουσα τὴν
[49]	θανάτου καὶ φυγῆς καὶ ἀτιμίας	καὶ	δεσμῶν καὶ χρημάτων ἀφαιρέσεως οἱ
[5]	ἐστιν Εὐγέων τε ὁ Σάμιος	καὶ	Δηίοχος ὁ Προκοννήσιος καὶ Εὔδημος
[16]	ταῖς Ἀθήναις, ὅσα διὰ διαλόγων	καὶ	δημηγοριῶν ἐπράχθη. Εἴ γέ τοι
[5]	Προκοννήσιος καὶ Εὔδημος ὁ Πάριος	καὶ	Δημοκλῆς ὁ Φυγελεὺς καὶ Ἑκαταῖος
[18]	οἱ ἐν Σικελίᾳ μετὰ Νικίου	καὶ	Δημοσθένους ἀποθανόντες Ἀθηναίων καὶ τῶν
[52]	ἐφ´ αἷς μέγιστον ἐφρόνουν ἐκεῖνοι	καὶ	δι´ ἃς πλούτους τε μεγάλους
[14]	εἶχον ὡς πείσαντα σφᾶς πολεμεῖν	καὶ	δι´ ἐκεῖνον ταῖς ξυμφοραῖς περιπεπτωκότες·
[54]	δέοι σκοπεῖσθαι ἢ τὸ καταψεύδεσθαι	καὶ	δι´ ἔχθραν τι λέγειν ἀνελόντας
[18]	Περικλέους, ὅτι Τὴν πόλιν ἐφύλασσε	καὶ	δι´ ἡσυχίας μάλιστα ὅσον ἐδύνατο
[34]	τινος κρίσεως μετειληφότες εἴ τε	καὶ	διὰ διδαχῆς ἰσχυρὰ τὰ κριτήρια
[53]	καὶ πολλὰ δηλούσας ἐν ὀλίγοις	καὶ	διὰ μακροῦ κομιζομένας τὴν ἀκολουθίαν
[52]	ἀποκοπῆς πολλὰ σημαίνειν πράγματα βουλομένας	καὶ	διὰ μακροῦ τὰς ἀποδόσεις λαμβανούσας
[40]	καὶ Λακεδαιμονίοις πεποίθασιν, οὓς εἰ	καὶ	διὰ μηδὲν ἄλλο, διὰ γοῦν
[6]	Ναΐδας ἀμφιβίους ἐκ Ταρτάρων ἐξιούσας	καὶ	διὰ πελάγους νηχομένας καὶ μιξόθηρας,
[26]	ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος οὐδενὶ ἐοικὼς	καὶ	διὰ τὸ ἀνώμαλον καὶ τὴν
[2]	καὶ κατὰ τὴν δύναμιν ἐξασθενοῦντα,	καὶ	διὰ τοῦθ´ οὗτος ἡμᾶς ὁ
[49]	πλείω λέγειν· ἱκανῶς δ´ οἴομαι	καὶ	διὰ τούτων φανερὸν πεποιηκέναι τὸ
[42]	ἐν ᾗ χρῄζει συμμαχίας ἄλλης	καὶ	διαδόχου, κάμνων τὸ σῶμα ὑπὸ
[26]	καὶ ἐπικείμενοι λαμπρῶς, πολλῇ κραυγῇ	καὶ	διακελευσμῷ χρώμενοι, κατεδίωκον ἐς τὴν
[5]	πάσας τὰς ἐν τοῖς κ>	καὶ	διακοσίοις ἔτεσι γενομένας πράξεις ἐπιφανεῖς
[20]	τὸ μὲν εὐθύς, τὸ δὲ	καὶ	διανοούμενον. Κίνησις γὰρ αὕτη δὴ
[3]	αὐτῷ κοινά τε πρὸς ἑτέρους	καὶ	διαφέροντα παρὰ τοὺς ἄλλους. Ἐν
[54]	τοὺς ὑπάρχοντας ἑκάστοις πολίτας ἐξαπατῶντες	καὶ	διαφθείροντες, ἕως δούλους ἐποίησαν. ~(Μυρία
[5]	ἱστορίαν προελόμενος ἀναγράψαι, πολλὰς δὲ	καὶ	διαφόρους πράξεις ἔκ τε τῆς
[54]	πολλάκι προλεγόντων ἡμῶν καὶ παρακαλούντων	καὶ	διδασκόντων τὰ βέλτιστα, τῆς ἰδίας
[34]	ἔχουσα τοῦ τεχνικοῦ τὸ φυσικὸν	καὶ	διδαχῆς ἐλάττονος δεομένη θαυμαστή τίς
[26]	τὸ μὴ εἶναι τὰς ἀνακρούσεις	καὶ	διέκπλους ὀλίγαι ἐγίγνοντο· αἱ δὲ
[1]	ἐποίησα. Οὐ γὰρ ἦν ἀκριβῆ	καὶ	διεξοδικὴν δήλωσιν ὑπὲρ ἑκάστου τῶν
[13]	στρατηγοῦντος, καὶ εἷλον τριήρεις Φοινίκων	καὶ	διέφθειρον τὰς πάσας διακοσίας. Ὅμοια
[40]	ὄφελος οὔτε μαντικῆς τοῖς εὐσεβῆ	καὶ	δίκαιον προῃρημένοις τὸν βίον. Εἰ
[54]	ἀληθῶς ἦσαν οἷς ἂν εἰκότως	καὶ	δικαίως τὴν τῶν γεγενημένων αἰτίαν
[54]	ὅπως ἐκεῖνος παύσεται τῆς ὕβρεως	καὶ	δίκην δώσει, εἰς τοῦτο ὑπηγμένα
[43]	πόλεως δημηγορίας, ἃς διέθεντο Κλέων	καὶ	Διόδοτος, τὰς ἐν τῇ τρίτῃ
[14]	στρατηγίας μνησθείς, ὅτε ναῦς ἑξήκοντα	καὶ	δισχιλίους ὁπλίτας Ἀθηναίων ἐπαγόμενος ἐπὶ
[38]	καθεστῶτας ἐπὶ πολλὰ καὶ λέγοντας	καὶ	δοκοῦντας τραπέσθαι. Ἔπειτα εὐσχήμονα πρόθεσιν
[52]	ἃς πλούτους τε μεγάλους ἐκτήσαντο	καὶ	δόξης λαμπρᾶς κατηξιώθησαν. Ἵνα δὲ
[37]	προσωποποιεῖ τὸν μετὰ ταῦτα διάλογον	καὶ	δραματίζει. Ἄρχει δ´ ὁ Ἀθηναῖος
[5]	περὶ τὴν ἐκλογὴν τῶν ὑποθέσεων	καὶ	δυνάμεις οὐ πολύ τι διαφερούσας
[9]	Ἀλλὰ πάντες τὰς τετριμμένας ὁδοὺς	καὶ	δυναμένας ἄγειν ἐπὶ τὴν σαφήνειαν
[3]	καταδρομὴ τῆς Θουκυδίδου προαιρέσεώς τε	καὶ	δυνάμεως, οὐδ´ ἐκλογισμὸς τῶν ἁμαρτημάτων
[28]	δηλοῖ, σαφῶς τε καὶ συντόμως	καὶ	δυνατῶς ἅπαντα εἴρηκεν· ἀρξάμενος δὲ
[31]	τούτοις ἐπιθεὶς περίοδον ἀγκύλως εἰρημένην	καὶ	δυνατῶς μετὰ τοῦ σαφῶς· Ἁπλῶς
[13]	μάχας ὑπ´ ἀμφοτέρων διελήλυθεν ἀκριβῶς	καὶ	δυνατῶς, πλείους ἢ τριακοσίους στίχους
[24]	τά τε σκολιὰ καὶ πολύπλοκα	καὶ	δυσεξέλικτα καὶ τὰ ἄλλα τὰ
[2]	εἰπών, ὅτι τὸ φιλόνεικον τοῦτο	καὶ	δύσερι καὶ προσυλακτοῦν εἰκῇ πᾶσιν
[55]	εἰσὶ φανεραί· τὰς δὲ αἰνιγματώδεις	καὶ	δυσκαταμαθήτους καὶ γραμματικῶν ἐξηγήσεων δεομένας
[9]	ἐπειδὰν περὶ πολλῶν γίνηται πραγμάτων	καὶ	δυσκαταμαθήτων. Ὅτι δὲ οὐκ ὀρθὸς
[9]	ἀπολώλεκε. Πλανώμεθα δή, καθάπερ εἰκός,	καὶ	δυσκόλως τοῖς δηλουμένοις παρακολουθοῦμεν, ταραττομένης
[29]	~(Ἃ δὲ τούτοις ἐπιφέρει, σκολιὰ	καὶ	δυσπαρακολούθητα καὶ τὰς τῶν σχηματισμῶν
[27]	φορτικὸν τῆς λέξεως καὶ σκολιὸν	καὶ	δυσπαρακολούθητον· ὁ δὲ σπάνιος καὶ
[45]	ἐπαχθεῖς μόνον εἰσὶν ἑτέροις, ἀλλὰ	καὶ	δυστυχεῖς ἑαυτοῖς ἐκκαλούμενοι τὸν παρὰ
[11]	ζητεῖν πρῶτον ἀποδοῦναι τὴν ἀληθῆ	καὶ	ἑαυτῷ δοκοῦσαν. Ἥ τε γὰρ
[23]	ἢ τὴν πομπικὴν καὶ ἀξιωματικὴν	καὶ	ἐγκατάσκευον καὶ τοὺς ἐπιθέτους προσειληφυῖαν
[47]	τὸν κίνδυνον τοῦ ὑποστάντος μεμπτότερος·	καὶ	ἐγὼ μὲν ὁ αὐτός εἰμι
[28]	ἀπέθανον οὕτως ὠμὴ στάσις προὐχώρησε,	καὶ	ἔδοξε μᾶλλον, διότι ἐν τοῖς
[26]	ἐλάσσων ἔκπληξις. Παραπλήσιά τε ἐπεπόνθεσαν	καὶ	ἔδρασαν αὐτοὶ ἐν Πύλῳ· διαφθαρεισῶν
[48]	καὶ ἐκεῖνα ἔτι πρὸς τούτοις·	Καὶ	εἰ γνώμῃ ἁμάρτοι, τοῖς αὑτοῦ
[48]	δὲ ὑφ´ ὑμῶν Δωριεῖς Δωριέων·	καὶ	εἰ καταστρέψονται ἡμᾶς Ἀθηναῖοι, ταῖς
[45]	μὴ σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ	καὶ	εἰ μὴ ἐνεθυμήθη, ὅ τ´
[36]	ἀποδείξατε, καὶ δένδρα τὰ ὑμέτερα	καὶ	εἴ τι ἄλλο δυνατὸν εἰς
[42]	ἀπάγειν, ἀπολωλεκὼς τὰς τριήρεις ἁπάσας·	καὶ	εἴ τινές εἰσιν ἄλλαι τοιαῦται
[35]	τὴν εὕρεσιν τοῦ συγγραφέως εὔστοχον,	καὶ	εἴ τις ἄλλως προὑπείληφεν εἴ
[48]	εἰς τὸ τοῦ λέγοντος πρόσωπον·	Καὶ	εἴ τῳ ἄρα παρέστηκε τὸν
[38]	ὅτι ἀδικεῖσθε, τὴν ἀνάγκην φέρετε	καὶ	εἴκετε· ἡμεῖς δὲ οὐκ ἀγνοοῦντες,
[12]	τὴν ἱστορίαν. Ἔτη γὰρ ἑπτὰ	καὶ	εἴκοσιν περιειληφότος τοῦ πολέμου, πάντα
[12]	αὐτοῦ βιώσας, μέχρι τοῦ δευτέρου	καὶ	εἰκοστοῦ κατεβίβασεν ἔτους τὴν ἱστορίαν,
[36]	ποιῶμεν, ἀδικήσομεν· προκαλεσάμενοι γὰρ πολλὰ	καὶ	εἰκότα οὐ τυγχάνομεν. Ξυγγνώμονες δὲ
[13]	Ἀθηναῖοι Κίμωνος τοῦ Μιλτιάδου στρατηγοῦντος,	καὶ	εἷλον τριήρεις Φοινίκων καὶ διέφθειρον
[55]	πλὴν ὀλίγων πάνυ θαυμαστῶς ἔχειν	καὶ	εἰς πάσας εἶναι τὰς χρείας
[22]	ὑφ´ ὧν δηλοῦται τὰ πράγματα,	καὶ	εἰς τὴν σύνθεσιν τῶν ἐλαττόνων
[22]	εἴς τε τὴν κυρίαν φράσιν	καὶ	εἰς τὴν τροπικήν, ἡ δὲ
[34]	εἴς τε τὸ πραγματικὸν μέρος	καὶ	εἰς τὸ λεκτικὸν χωρὶς ὑπὲρ
[19]	ὅτι Λακεδαιμόνιοι ἐγυμνώθησάν τε πρῶτοι	καὶ	εἰς τὸ φανερὸν ἀποδύντες λίπα
[42]	τοιαῦται δημηγορίαι καθαραὶ καὶ σαφεῖς	καὶ	εἰς τοὺς ἀληθινοὺς ἀγῶνας ἐπιτήδειοι.
[36]	τότε κινδύνων ὑμῖν τε ξυνώμοσαν	καὶ	εἰσὶ νῦν ὑπ´ Ἀθηναίοις· παρασκευή
[18]	Πύλον ἀγωνισάμενοι πρὸς Λακεδαιμονίων δύναμιν	καὶ	ἐκ γῆς καὶ ἐκ θαλάττης
[18]	Λακεδαιμονίων δύναμιν καὶ ἐκ γῆς	καὶ	ἐκ θαλάττης καὶ νικήσαντες ἐν
[6]	ταύτας εἰς ὁμιλίαν ἀνθρώποις συνερχομένας,	καὶ	ἐκ θνητῶν καὶ θείων συνουσιῶν
[53]	διὰ μακροῦ κομιζομένας τὴν ἀκολουθίαν	καὶ	ἐκ παραδόξου τὰ ἐνθυμήματα φερούσας
[25]	θαρρεῖν προσειληφότες, ὅτι πολλαπλάσιοι ἦσαν,	καὶ	ἐκ τοῦ μηκέτι δεινοὺς αὐτοὺς
[48]	τοῦ πληθυντικοῦ εἰς τὸ ἑνικὸν	καὶ	ἐκ τοῦ περὶ προσώπων λόγου
[33]	μὴ λόγοις τε ἥττους ὦσι	καὶ	ἐκ τοῦ πολυτρόπου αὐτῶν τῆς
[28]	διέφθειρον ἐν τῷ ἱερῷ ἀλλήλους,	καὶ	ἐκ τῶν δένδρων τινὲς ἀπήγχοντο,
[28]	ἐχθρῶν εἴ τινα λάβοιεν ἀπέκτεινον,	καὶ	ἐκ τῶν νεῶν ὅσους ἔπεισαν
[5]	Πάριος καὶ Δημοκλῆς ὁ Φυγελεὺς	καὶ	Ἑκαταῖος ὁ Μιλήσιος, ὅ τε
[13]	Καὶ Σπαρτιᾶται τούτων ἦσαν εἴκοσι	καὶ	ἑκατὸν τῶν ζώντων, Ἀθηναίων δὲ
[48]	καὶ τῶν λεγομένων αἰνιγμάτων ἀσαφέστερα.	καὶ	ἐκεῖνα ἔτι πρὸς τούτοις· Καὶ
[44]	γεγένηται (αἰσθάνομαι γὰρ τὰς αἰτίας)	καὶ	ἐκκλησίαν τούτου ἕνεκα ξυνήγαγον, ὅπως
[9]	τὰς διηγήσεις, ὡς Ἡρόδοτός τε	καὶ	Ἑλλάνικος καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν
[32]	ἀπὸ τοῦ προφανοῦς σκοτεινῶς περιπέφρασται,	καὶ	ἐλλείπει τι μόριον εἰς τὸ
[20]	πρὸς ἀλλήλους, ἀρξάμενος εὐθὺς καθισταμένου	καὶ	ἐλπίσας μέγαν τε ἔσεσθαι καὶ
[25]	δεδουλωμένοι ὡς ἐπὶ Λακεδαιμονίους, καταφρονήσαντες	καὶ	ἐμβοήσαντες ἁθρόοι ὥρμησαν ἐπ' αὐτοὺς
[25]	οἱ ψιλοὶ βραδυτέρους ἤδη, συστραφέντες	καὶ	ἐμβοήσαντες, ὥρμησαν ἐπ´ αὐτοὺς ἀθρόοι·
[22]	ἀρετῶν αἳ μέν εἰσιν ἀναγκαῖαι	καὶ	ἐν ἅπασιν ὀφείλουσι παρεῖναι τοῖς
[17]	σπανίζει λόγων. ~(Ἤδη δὲ ἔγωγε	καὶ	ἐν αὐταῖς ἔδοξα ταῖς ῥητορείαις
[48]	ἐστὶν ἐναγωνίου μεστά· οἷς ἂν	καὶ	ἐν δικαστηρίῳ χρήσαιτό τις καὶ
[48]	καὶ ἐν δικαστηρίῳ χρήσαιτό τις	καὶ	ἐν ἐκκλησίαις, καὶ φίλοις διαλεγόμενος.
[47]	ὅμως δὲ πόλιν μεγάλην οἰκοῦντας	καὶ	ἐν ἤθεσιν ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους
[54]	καλῶς ποιοῦντες τοὺς καρποὺς ἐκομίσασθε.	Καὶ	ἐν οἷς τοὺς προδιδόντας τῷ
[40]	φύσει) ἅμα τε γιγνώσκεται σφαλέντων,	καὶ	ἐν ὅτῳ φυλάξεταί τις αὐτὴν
[40]	ἐγκώμιον, τὸ περὶ παντὸς πράγματος	καὶ	ἐν παντὶ καιρῷ τοῖς θεοῖς
[16]	δημηγορίαις καὶ ἐν τοῖς διαλόγοις	καὶ	ἐν ταῖς ἄλλαις ῥητορείαις. Ὧν
[12]	πραχθέντα κατὰ τόνδε τὸν πόλεμον·	καὶ	ἐν τῇ πέμπτῃ βύβλῳ πάλιν
[16]	μάλιστα δ´ ἐν ταῖς δημηγορίαις	καὶ	ἐν τοῖς διαλόγοις καὶ ἐν
[17]	ὥστε περὶ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν	καὶ	ἐν τῷ αὐτῷ καιρῷ τιθέναι
[23]	τὸν νοῦν οὐδὲ τὸ ἐρρωμένον	καὶ	ἐναγώνιον πνεῦμα, ἐξ ὧν ἡ
[34]	ἄπειρόν τι χρῆμα νοημάτων τε	καὶ	ἐνθυμημάτων περιττῶν καὶ ξένων καὶ
[37]	τοῦτο δὲ οὔτε τῷ θηλυκῷ	καὶ	ἑνικῷ καὶ ὀνοματικῷ προσαρμοττόμενον σῴζει
[13]	καὶ τῶν ξυμμάχων πρὸς Μήδους,	καὶ	ἐνίκων τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἀμφότερα
[24]	δὲ δραστήρια παθητικά· πληθυντικῶν τε	καὶ	ἑνικῶν ἐναλλάττων τὰς φύσεις καὶ
[52]	κατὰ τὰς ὑπερβατοὺς καὶ πολυπλόκους	καὶ	ἐξ ἀποκοπῆς πολλὰ σημαίνειν πράγματα
[15]	ἀμφοτέρων τοὺς ἐνόντας εὑρεῖν τε	καὶ	ἐξειπεῖν λόγους. Εἰ δὲ δὴ
[50]	τε καὶ ἀπηρχαιωμένην καὶ τροπικὴν	καὶ	ἐξηλλαγμένην τῶν ἐν ἔθει σχημάτων
[13]	λέξιν αὐτοῦ. Ἐγένετο μετὰ ταῦτα	καὶ	ἐπ´ Εὐρυμέδοντι ποταμῷ ἐν Παμφυλίᾳ
[26]	τῶν τεταγμένων νεῶν πρὸς αὐτῷ	καὶ	ἐπειρῶντο λύειν τὰς κλείσεις· μετὰ
[23]	εἰς ἄκρον ἡκούσας, ἀλλ´ ὀλίγας	καὶ	ἐπὶ βραχύ, ὕψος λέγω καὶ
[20]	τῶν βαρβάρων, ὡς δ´ εἰπεῖν	καὶ	ἐπὶ πλεῖστον ἀνθρώπων. Τὰ γὰρ
[40]	ἐλλείπει. Ὃ ὑμεῖς ἀσθενεῖς τε	καὶ	ἐπὶ σκοπῆς μιᾶς ὄντες μὴ
[15]	οὐ τὴν αὐτὴν προαίρεσιν ἐφύλαξε	καὶ	ἐπὶ τῶν ἐκ τῆς Σπάρτης
[26]	ναυμαχίας, ἔτρεψάν τε τοὺς Ἀθηναίους	καὶ	ἐπικείμενοι λαμπρῶς, πολλῇ κραυγῇ καὶ
[10]	ἕως τοῦ Πελοποννησιακοῦ διεπράξαντο, κεφαλαιωδῶς	καὶ	ἐπιτροχάδην ἐν ἐλάττοσιν ἢ πεντακοσίοις
[30]	μὲν τυχὼν ἐπὶ τοῦ κατορθώσαντος	καὶ	ἐπιτυχόντος ὃ ἤλπισε λέγεται, ὁ
[33]	οἱ δὲ καταφρονοῦντες κἂν προαισθέσθαι,	καὶ	ἔργῳ οὐδὲν σφᾶς δεῖν λαμβάνειν,
[45]	εἶναι γνῶναί τε τὰ δέοντα	καὶ	ἑρμηνεῦσαι ταῦτα, φιλόπολίς τε καὶ
[20]	τις εὐνοίας ἢ μνήμης ἔχοι.	Καὶ	ἐς μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ
[7]	δεδήλωκε κατὰ λέξιν οὕτως γράφων·	καὶ	ἐς μὲν ἀκρόασιν τὸ μὴ
[33]	καὶ φιλοτιμίαν, ἐκ δ´ αὐτῶν	καὶ	ἐς τὸ φιλονεικεῖν καθισταμένων τὸ
[36]	ἄγετε νεμόμενοι τὰ ὑμέτερα αὐτῶν·	καὶ	ἔστε μηδὲ μεθ´ ἑτέρων, δέχεσθε
[26]	ἐμβεβλῆσθαι, δύο τε περὶ μίαν	καὶ	ἔστιν ᾗ καὶ πλείους ναῦς
[26]	Συρακοσίων ἀφηγούμενος οὕτως ὠνόμακέ τε	καὶ	ἐσχημάτικε τὰ πραχθέντα· Ὁ δὲ
[54]	λαβὼν τὸ νόημα κατεσκεύακέν τε	καὶ	ἐσχημάτικεν οὕτως· Τότε δέ, ἐὰν
[47]	μὲν ἀκεραίοις, μεταμέλειν δὲ κακουμένοις.	Καὶ	ἔτι ἐκεῖνα· Δουλοῖ γὰρ φρόνημα
[24]	συνδετικοῖς καὶ τοῖς προθετικοῖς μορίοις	καὶ	ἔτι μᾶλλον ἐν τοῖς διαρθροῦσι
[20]	ἀνθρώπων. Τὰ γὰρ πρὸ αὐτῶν	καὶ	ἔτι παλαιότερα σαφῶς μὲν εὑρεῖν
[28]	οὐδὲν ὅ τι οὐ ξυνέβη,	καὶ	ἔτι περαιτέρω· καὶ γὰρ πατὴρ
[48]	ἐν ἐκκλησίαις, καὶ φίλοις διαλεγόμενος.	Καὶ	ἔτι πρὸς τούτοις ἐκεῖνα· Εἴ
[52]	μακροῦ τὰς ἀποδόσεις λαμβανούσας νοήσεις,	καὶ	ἔτι πρὸς τούτοις κατὰ τοὺς
[47]	προσηκούσης μισεῖν τὸν θρασύτητι ὀρεγόμενον.	Καὶ	ἔτι τὰ διεγείροντα τὰς ψυχὰς
[48]	οὐ προσβάλλουσα πάθος, ἀλλ´ ἐπιτήδευσιν.	Καὶ	ἔτι τὰ πεπλεγμένα καὶ πολλὰς
[48]	μεταβολῇ οὐκ ἀξυνετωτέρου, κακοξυνετωτέρου δέ.	Καὶ	ἔτι τὸ κατακορὲς τῆς μεταγωγῆς
[54]	ὑμέτερα αὐτῶν ἐπισχεῖν δεομένους σῴζειν	καὶ	εὖ εἰδέναι πάντας ἥξοντας ἔστι.
[5]	Σάμιος καὶ Δηίοχος ὁ Προκοννήσιος	καὶ	Εὔδημος ὁ Πάριος καὶ Δημοκλῆς
[26]	Ὁ δὲ Δημοσθένης καὶ Μένανδρος	καὶ	Εὐθύδημος (οὗτοι γὰρ ἐπὶ τὰς
[9]	συνείδησιν. ~(ἃ δ´ ἐλλιπέστερον κατεσκεύασε	καὶ	ἐφ´ οἷς ἐγκαλοῦσιν αὐτῷ τινες,
[30]	τίνος, τίνα δὲ τὸν ἀντιλέγοντα	καὶ	ἐφ´ ὅτῳ. Ἐπιβουλεύσας δέ τις
[24]	σωμάτων ἢ σώματα ἀντὶ πραγμάτων·	καὶ	ἐφ´ ὧν ἐνθυμημάτων τε καὶ
[4]	ἀπολωλέκαμεν. Οὐδὲ γὰρ τὰς Ἀπελλοῦ	καὶ	Ζεύξιδος καὶ Πρωτογένους καὶ τῶν
[48]	καὶ τὰ παραπλήσια τούτοις καλὰ	καὶ	ζήλου ἄξια ἡγοῦμαι. Ἐκεῖνα δ´
[3]	ὁ Πλάτων Παρμενίδην καὶ Πρωταγόραν	καὶ	Ζήνωνα καὶ τῶν ἄλλων φυσιολόγων
[13]	Ἀπέθανον δὲ ἐν τῇ νήσῳ	καὶ	ζῶντες ἐλήφθησαν τοσοίδε· εἴκοσι μὲν
[33]	που αἰεὶ ἡδονὴν ἔχον ὁρίζοντες·	καὶ	ἢ μετὰ ψήφου ἀδίκου καταγνώσεως
[11]	ἐκλιπὲς τὸ χωρίον τοῦτο ἦν·	καὶ	ἢ τὰ πρὸ τῶν Μηδικῶν
[26]	Πολλὴ γὰρ ἑτέρα ἡ παρακέλευσις	καὶ	ἡ βοὴ ἀφ´ ἑκατέρων τοῖς
[55]	ἐν αἷς ἥ τε βραχύτης	καὶ	ἡ δεινότης καὶ ἡ ἰσχὺς
[5]	χρησάμενος διήλλαξε τοὺς πρὸ αὐτοῦ,	καὶ	ἡ δύναμις. Ἀρχαῖοι μὲν οὖν
[24]	οὖν ἥ τε προαίρεσις αὐτοῦ	καὶ	ἡ δύναμις συνεκδράμῃ, τέλεια γίνεται
[29]	ἡ εἰωθυῖα τῶν ὀνομάτων ἀξίωσις	καὶ	ἡ εἰς τὰ ἔργα ἀντηλλαγμένη
[29]	καὶ ἡ τῶν τιμωριῶν ἀτοπία	καὶ	ἡ εἰωθυῖα τῶν ὀνομάτων ἀξίωσις
[55]	τε βραχύτης καὶ ἡ δεινότης	καὶ	ἡ ἰσχὺς καὶ ὁ τόνος
[42]	γὰρ ἐνθυμήματα πάθους ἐστὶ μεστὰ	καὶ	ἡ λέξις οὐκ ἀποστρέφουσα τὰς
[55]	ἡ ἰσχὺς καὶ ὁ τόνος	καὶ	ἡ μεγαλοπρέπεια καὶ αἱ συγγενεῖς
[14]	γῆ αὐτῶν ἐτέτμητο τὸ δεύτερον	καὶ	ἡ νόσος ἐπέκειτο ἅμα καὶ
[20]	καὶ ἀπ´ αὐτῶν καὶ λιμοί·	καὶ	ἡ οὐχ ἥκιστα βλάψασα καὶ
[46]	ἐλπίδος ἐν τῷ ἀπόρῳ ἰσχύς	καὶ	ἡ τῆς γνώμης ἀπὸ τῶν
[29]	αὐτὰ καλεῖν. Ἡ δ´ ἐπιτέχνησις	καὶ	ἡ τῶν τιμωριῶν ἀτοπία καὶ
[25]	γέγονε καὶ δεινοτέρα, σαφεστέρα δὲ	καὶ	ἡδίων ἐκείνως ἂν κατασκευασθεῖσα· Τῶν
[45]	~(Τούτοις ἐπιτίθησιν ἔτι φορτικωτέραν διάνοιαν	καὶ	ἥκιστα τῷ παρόντι καιρῷ πρέπουσαν·
[36]	ποιούμενοι καὶ τοὺς ὑμετέρους πατρῴους	καὶ	ἡμετέρους ἐγχωρίους λέγομεν ὑμῖν, γῆν
[36]	Ἀθηναίοις κοινῶσαι πρῶτον ἃ προκαλεῖται,	καὶ	ἢν πείθωσιν αὐτούς, ποιεῖν ταῦτα.
[26]	καὶ κατὰ τὸν λιμένα ἐγίγνετο·	καὶ	ἦν καρτερὰ καὶ οἵα οὐχ
[47]	τεθαύμακα ὡς νενοημένα τε ἀκριβῶς	καὶ	ἡρμηνευμένα περιττῶς καὶ συγκείμενα ἡδέως·
[36]	ὅσοι γῆν τὴν Πλαταιίδα ἔχετε,	καὶ	ἥρωες, ξυνίστορες ἔστε, ὅτι οὔτε
[36]	μὲν ἐς ἐπιμαρτυρίαν καὶ θεῶν	καὶ	ἡρώων τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος ὁ
[11]	τὰ Μηδικά. Τούτων δὲ ὧνπερ	καὶ	ἥψατο ἐν τῇ Ἀττικῇ συγγραφῇ
[34]	βούλεται περὶ τὸ φιλούμενόν τε	καὶ	θαυμαζόμενον ὑφ´ ἑαυτοῦ, ταῦτα οἴεται.
[28]	ἐκεῖνα ἐπαινέσω τὰ δοκοῦντα μεγάλα	καὶ	θαυμαστὰ εἶναί τισιν, ὅσα μηδὲ
[5]	ἀπὸ τοῦ πολλοῦ πεπιστευμένοι χρόνου	καὶ	θεατρικαί τινες περιπέτειαι πολὺ τὸ
[6]	ἀνθρώποις συνερχομένας, καὶ ἐκ θνητῶν	καὶ	θείων συνουσιῶν γονὰς ἡμιθέους, καὶ
[20]	~(Εἰ δ´ ἔστιν ὅσιόν μοι	καὶ	θεμιτὸν εἰπεῖν ἃ φρονῶ, δοκεῖ
[18]	Ἀθηναίων τέλει ἑνὶ τῶν ἱππέων	καὶ	Θεσσαλοῖς μετ´ αὐτῶν πρὸς τοὺς
[36]	δὴ πρῶτον μὲν ἐς ἐπιμαρτυρίαν	καὶ	θεῶν καὶ ἡρώων τῶν ἐγχωρίων
[53]	ἔδοξαν ποιεῖν ἐν λόγοις, οὕτω	καὶ	Θουκυδίδου ζηλωτὴς ἐγένετο κατὰ πολλὰ
[28]	δῆμον καταλύουσιν· ἀπέθανον δέ τινες	καὶ	ἰδίας ἔχθρας ἕνεκα, καὶ ἄλλοι
[51]	δὲ οὔτε αὐχμηρὰν καὶ ἀκόσμητον	καὶ	ἰδιωτικὴν τὴν ἱστορικὴν εἶναι πραγματείαν
[18]	τοὺς ἐγγὺς τῆς πόλεως κακουργεῖν	καὶ	ἱππομαχίαν φησὶ γενέσθαι βραχεῖαν ἐν
[20]	ἐπὶ πλεῖστον ἅμα μέρος γῆς	καὶ	ἰσχυρότατοι οἱ αὐτοὶ ἐπέσχον, ἡλίου
[24]	κατέλιπεν, στρέφων ἄνω καὶ κάτω	καὶ	καθ´ ἓν ἕκαστον τῶν τῆς
[3]	ποιεῖν, ἀλλὰ πολλοὶ καὶ πάλαι	καὶ	καθ´ ἡμᾶς, οὐ φιλαπεχθήμονας προελόμενοι
[10]	ἐπιχειρητέα ἐδόκει εἶναι πάσῃ προθυμίᾳ,	καὶ	καθαιρετέα ἡ ἰσχύς, ἢν δύνωνται,
[5]	χαρακτῆρας, τὴν σαφῆ καὶ κοινὴν	καὶ	καθαρὰν καὶ σύντομον καὶ τοῖς
[8]	ἐνεξουσιάζων τῇ γραφῇ, ἀνέγκλητον δὲ	καὶ	καθαρὰν τὴν προαίρεσιν ἀπὸ παντὸς
[9]	ἀπολήψεται τὸ τηλαυγὲς φῶς ἐκεῖνο	καὶ	καθαρόν ὡς ἐξ αὐτῶν γίνεται
[48]	Ταῦτα γὰρ ἐν τῷ σαφεῖ	καὶ	καθαρῷ τῆς διαλέκτου τρόπῳ λεγόμενα
[36]	Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύς·	καὶ	καθίσας τὸν στρατὸν ἔμελλε δῃώσειν
[52]	ἤθη· οἷς τάχα βάσκανόν τι	καὶ	κακόηθες πρᾶγμα δόξομεν, εἰ τοὺς
[23]	καὶ ἐπὶ βραχύ, ὕψος λέγω	καὶ	καλλιρημοσύνην καὶ σεμνολογίαν καὶ μεγαλοπρέπειαν·
[45]	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν· ἀλλ´ ὥσπερ	καὶ	κατ´ ἀρχὰς ἔφην, τὴν ἑαυτοῦ
[35]	Διδοὺς δὴ τὸ πρῶτον, ὥσπερ	καὶ	κατ´ ἀρχὰς ἔφην, τὸ περὶ
[37]	λόγους περὶ καταλύσεως τοῦ πολέμου·	καὶ	κατ´ ἀρχὰς μὲν ἐκ τοῦ
[18]	μάχας τάς τε κατὰ γῆν	καὶ	κατὰ θάλατταν, ἐν αἷς πολλοὶ
[19]	ἤρξαντο καὶ προσπίπτοντες πόλεσιν ἀτειχίστοις	καὶ	κατὰ κώμας οἰκουμέναις ἥρπαζον καὶ
[5]	συνάπτοντες ἀλλήλαις, ἀλλὰ κατ´ ἔθνη	καὶ	κατὰ πόλεις διαιροῦντες καὶ χωρὶς
[5]	ἐπιχωρίοις μνῆμαι κατὰ ἔθνη τε	καὶ	κατὰ πόλεις, εἴ τ´ ἐν
[7]	ἀνθρώποις καὶ κοινῇ κατὰ τόπους	καὶ	κατὰ πόλεις ἰδίᾳ μνῆμαί τινες
[5]	Ἀρχαῖοι μὲν οὖν συγγραφεῖς πολλοὶ	καὶ	κατὰ πολλοὺς τόπους ἐγένοντο πρὸ
[52]	καὶ ποιητικὴν καὶ ξένην λέξιν,	καὶ	κατὰ τὰς ὑπερβατοὺς καὶ πολυπλόκους
[37]	οὔτε τῷ πληθυντικῷ καὶ οὐδετέρῳ	καὶ	κατὰ τὴν αἰτιατικὴν ἐσχηματισμένῳ πτῶσιν.
[37]	οὐ μέλλοντα ἐπιζεύγνυσι τούτοις ἑνικὸν	καὶ	κατὰ τὴν γενικὴν ἐσχηματισμένον πτῶσιν,
[2]	προαίρεσίν ποτε τῶν λόγων ἁμαρτάνοντα	καὶ	κατὰ τὴν δύναμιν ἐξασθενοῦντα, καὶ
[37]	ψέγεται ἔπειτα συνάψας τῷ ἑνικῷ	καὶ	κατὰ τὴν ὀρθὴν ἐξενηνεγμένῳ πτῶσιν
[2]	τὸν ἁπάντων κράτιστον τῶν ἱστοριογράφων	καὶ	κατὰ τὴν προαίρεσίν ποτε τῶν
[23]	τε τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων	καὶ	κατὰ τὴν σύνθεσιν καὶ κατὰ
[23]	ὀνομάτων καὶ κατὰ τὴν σύνθεσιν	καὶ	κατὰ τὴν τῶν σχηματισμῶν ποικιλίαν
[26]	τὸν ἔκπλουν μέρει αὐτῶν ἐφύλασσον	καὶ	κατὰ τὸν ἄλλον κύκλῳ λιμένα,
[26]	τῷ ζεύγματι ἡ ναυμαχία, ἀλλὰ	καὶ	κατὰ τὸν λιμένα ἐγίγνετο· καὶ
[19]	στίχοις· ὥστε τὰ πολλὰ ἐκεῖνα	καὶ	καταβλητικὰ τοῦ μεγέθους τῆς Ἑλλάδος
[50]	μεγαλοπρεπείας τε δεῖ καὶ σεμνολογίας	καὶ	καταπλήξεως, παντὸς μάλιστα προσήκει ταύτην
[15]	ἐπὶ μείζοσι. Πόλεών τε ἁλώσεις	καὶ	κατασκαφὰς καὶ ἀνδραποδισμοὺς καὶ ἄλλας
[46]	ἀμύνεσθαι μὴ φρονήματι μόνον, ἀλλὰ	καὶ	καταφρονήματι. Φρόνημα μὲν γὰρ καὶ
[28]	πεντήκοντα ἄνδρας δίκην ὑποσχεῖν ἔπεισαν	καὶ	κατέγνωσαν ἁπάντων θάνατον· οἱ δὲ
[45]	αὐτούς τις ἔχῃ δικαστάς τε	καὶ	κατηγόρους, μυρίων αὐτῷ δεῖ δακρύων
[11]	τὰ πράγματα ἦν ἢ κοινὰ	καὶ	κατημαξευμένα τοῖς πρὸ αὐτοῦ, ὥστε
[21]	τὸ πραγματικὸν μέρος ἁμαρτήματά τε	καὶ	κατορθώματα τοῦ συγγραφέως ταῦτά ἐστι.
[24]	ἃς μόνας κατέλιπεν, στρέφων ἄνω	καὶ	κάτω καὶ καθ´ ἓν ἕκαστον
[1]	τὰ δοκοῦντά μοι, συντόμῳ τε	καὶ	κεφαλαιώδει γραφῇ περιλαβών, οὐ δι´
[47]	ἀγωνίζεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἀρχῆς στερήσεως	καὶ	κινδύνου ὧν ἐν τῇ ἀρχῇ
[7]	ἱστορίας· ἐν ἅπασι γὰρ ἀνθρώποις	καὶ	κοινῇ κατὰ τόπους καὶ κατὰ
[5]	τῶν διαλέκτων χαρακτῆρας, τὴν σαφῆ	καὶ	κοινὴν καὶ καθαρὰν καὶ σύντομον
[23]	ἐξέβησαν ἐπὶ πολὺ τῆς τετριμμένης	καὶ	κοινῆς καὶ συνήθους ἅπασι διαλέκτου.
[28]	μηδὲ τὰς πρώτας ἀρετὰς ἔχει	καὶ	κοινοτάτας, ἀλλ´ ἐκνενίκηται τῷ περιέργῳ
[33]	διηγήμασιν, ὅταν ἐν τῷ συνήθει	καὶ	κοινῷ τῆς διαλέκτου χαρακτῆρι μένῃ,
[54]	ἦν ἀσθενῆ τὰ Φιλίππου πράγματα	καὶ	κομιδῇ μικρά, πολλάκι προλεγόντων ἡμῶν
[18]	ἦσαν ἐπιτηδειότεροι τυγχάνειν οἴκτων τε	καὶ	κόσμων ἐπιταφίων; Ὃ δ´ οὕτως
[16]	ἀτελῆ τὴν ἱστορίαν καταλιπεῖν, ὡς	καὶ	Κράτιππος ὁ συνακμάσας αὐτῷ καὶ
[54]	καὶ συνήθους τοῖς πολλοῖς ἀπαγγελίας,	καὶ	κρείττονά ἐστιν ἢ κατὰ τὸν
[18]	διατιθέμενον· ἐπὶ δὲ τοῖς πλείοσι	καὶ	κρείττοσι, δι´ οὓς ὑπέπεσον Ἀθηναίοις
[18]	αὐχήματος ἐπληρώθη, πολλῷ πλείους τε	καὶ	κρείττους ἦσαν ἐκείνων. Τί δή
[36]	πρὸς αὐτὸν ἔλεγον τοιάδε· Ἀρχίδαμε	καὶ	Λακεδαιμόνιοι, οὐ δίκαια ποιεῖτε οὐδὲ
[39]	γὰρ οἱ ἄρχοντες ἄλλων, ὥσπερ	καὶ	Λακεδαιμόνιοι, οὗτοι δεινοὶ τοῖς νικηθεῖσι.
[40]	τῇ παρὰ τῶν θεῶν βοηθείᾳ	καὶ	Λακεδαιμονίοις πεποίθασιν, οὓς εἰ καὶ
[9]	ἔκπλουν ἐπὶ Πελοπόννησον ἀρξάμενος λέγειν	καὶ	Λακεδαιμονίων τὴν ἐπὶ Δωριεῖς στρατείαν
[53]	τῶν ἄλλων ὅσοι μέγα τι	καὶ	λαμπρὸν ἔδοξαν ποιεῖν ἐν λόγοις,
[23]	ἕνεκα· ἀρετάς τε τὰς μεγίστας	καὶ	λαμπροτάτας ἔξω τῶν ἐναγωνίων οὐδὲν
[34]	δὲ πλεῖον ἔχουσα τὸ τεχνικὸν	καὶ	λαμπροτέραν ποιοῦσα φαίνεσθαι τὴν ἑτέραν
[5]	προαίρεσιν ἐπὶ τὸ μεῖζον ἐξήνεγκε	καὶ	λαμπρότερον, οὔτε πόλεως μιᾶς οὔτ´
[54]	μὲν εἰπεῖν, ἀληθὲς δέ· εἰ	καὶ	λέγειν ἅπαντες ἐβούλονθ´ οἱ παριόντες
[41]	τηλικαύτας ἐξουσίας πιστευόμενοι φρονεῖν τε	καὶ	λέγειν ἐοίκασιν πρὸς τὰς πόλεις
[1]	ἵνα τοῖς προαιρουμένοις γράφειν τε	καὶ	λέγειν εὖ καλοὶ καὶ δεδοκιμασμένοι
[54]	εἰ μὴ καὶ ποιοῦσι τοῦτο,	καὶ	λέγειν καὶ πράττειν, ὅπως ἐκεῖνος
[38]	τῷ τοιῷδε καθεστῶτας ἐπὶ πολλὰ	καὶ	λέγοντας καὶ δοκοῦντας τραπέσθαι. Ἔπειτα
[1]	ἕκαστος αὐτῶν εἰσφέρεται πραγματικάς τε	καὶ	λεκτικὰς ἀρετάς, καὶ πῇ μάλιστα
[41]	δίκαιά τε προκαλεῖται τοὺς Πλαταιεῖς	καὶ	λέξει κέχρηται καθαρᾷ καὶ σαφεῖ
[26]	καταστρωμάτων τοῖς ἀκοντίοις καὶ τοξεύμασι	καὶ	λίθοις ἀφθόνοις ἐπ´ αὐτὴν ἐχρῶντο·
[24]	Λεοντῖνος καὶ οἱ περὶ Πῶλον	καὶ	Λικύμνιον καὶ πολλοὶ ἄλλοι τῶν
[20]	οἷς μεγάλοι, καὶ ἀπ´ αὐτῶν	καὶ	λιμοί· καὶ ἡ οὐχ ἥκιστα
[36]	τῶν Πλαταιέων ἀφιγμένους πρὸς αὐτόν,	καὶ	λόγους ἀποδίδωσιν, οἵους εἰκὸς ἦν
[51]	οἱ περὶ Ἀνδοκίδην καὶ Ἀντιφῶντα	καὶ	Λυσίαν ῥήτορες οὔθ´ οἱ περὶ
[32]	δέ που παρατύχοι τινὶ καιρὸς	καὶ	μάθοι τὸν ἐχθρὸν ἀφύλακτον, ἥδιον
[24]	τὰς ἀκοὰς ἀντὶ τῆς λιγυρᾶς	καὶ	μαλακῆς καὶ συνεξεσμένης καὶ μηδὲν
[48]	κείμενα τοῦ λόγου· δεόμεθα οὖν	καὶ	μαρτυρόμεθα, εἰ μὴ πείσομεν, ὅτι
[14]	μὲν τῶν ἐν Κυθήροις πραγμάτων·	καὶ	μάχης γενομένης ὀλίγον μέν τινα
[19]	συγγραφέως ἀνώμαλον ἐπιλογισάμενος, ὅτι πολλὰ	καὶ	μεγάλα πράγματα παραλιπὼν τὸ προοίμιον
[16]	ῥητορειῶν, ἣ δὲ περὶ πολλὰς	καὶ	μεγάλας συνταχθεῖσα πράξεις δημηγορικῶν σπανίζει
[23]	λέγω καὶ καλλιρημοσύνην καὶ σεμνολογίαν	καὶ	μεγαλοπρέπειαν· οὐδὲ δὴ τόνον οὐδὲ
[49]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν κοινῶν	καὶ	μεγάλων αἱ πόλεις βουλευσόμεναι συνέρχονται,
[35]	περὶ ὧν ἤδη προείρηκα, πλεῖστα	καὶ	μέγιστα ταύταις συμβεβηκότα ταῖς ἰδέαις·
[54]	τῆς παρασκευῆς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	καὶ	μέγιστον, οὕτω διακεῖσθαι τὰς γνώμας
[22]	τὴν σύνθεσιν τῶν ἐλαττόνων τε	καὶ	μειζόνων μορίων, καὶ ὅτι τούτων
[48]	Συρακοσίου ἔχθραν κολάσασθαι. Ταῦτα γὰρ	καὶ	μειρακιώδη καὶ περίεργα καὶ τῶν
[52]	γένηται, τὸ μὲν ἐπιτιμᾶν τισι	καὶ	μεμνῆσθαι τῶν ἡμαρτημένων αὐτοῖς ἐάσομεν·
[44]	τούτου ἕνεκα ξυνήγαγον, ὅπως ὑπομνήσω	καὶ	μέμψωμαι, εἴ τι μὴ ὀρθῶς
[26]	τὰ πραχθέντα· Ὁ δὲ Δημοσθένης	καὶ	Μένανδρος καὶ Εὐθύδημος (οὗτοι γὰρ
[20]	δὴ μεγίστη τοῖς Ἕλλησιν ἐγένετο	καὶ	μέρει τινὶ τῶν βαρβάρων, ὡς
[20]	καὶ ἡ οὐχ ἥκιστα βλάψασα	καὶ	μέρος τι φθείρασα, ἡ λοιμώδης
[54]	ὅτι ὅσα μὲν πώποτε ἐβουλήθητε	καὶ	μετὰ ταῦτα τὸ πράττειν αὐτὸς
[38]	δ´ ἐπὶ τοῦτο, λέγοιμεν ἄν.	~(Καὶ	μετὰ τοῦτο ἀποστρέψας τοῦ διηγήματος
[9]	πολέμους καταλιπὼν Σικελίας ἅπτεται πάλιν,	καὶ	μετὰ τοῦτο Δῆλον καθαίρει καὶ
[47]	τοῦ κοινοῦ τῆς σωτηρίας ἀντιλαμβάνεσθαι,	καὶ	μετὰ τοῦτο διεξελθών, ὅτι τὴν
[10]	αὐτὴν Ταυλάντιοι βάρβαροι, Ἰλλυρικὸν ἔθνος.	Καὶ	μετὰ τοῦτο διεξέρχεται τὰ περὶ
[13]	ἐν τῇ τετάρτῃ βύβλῳ διηγεῖσθαι	καὶ	μεταξὺ τοῦ πολέμου τοῦδε πράξεις
[45]	τούτοις ἀλλ´ ἐπεξεργάζεταί τε τούτοις	καὶ	μεταφράζει τὰ ῥηθέντα· Ὅ τε
[51]	μὲν οὖν τεταμιευμένως αὐτῇ χρήσηται	καὶ	μετρίως, θαυμαστός ἐστι καὶ οὐδενὶ
[12]	μέμνημαι καὶ ἀρχομένου τοῦ πολέμου	καὶ	μέχρι οὗ ἐτελεύτησε προφερόμενον ὑπὸ
[12]	χρόνους, ἀφ´ οὗ τε ἤρξατο	καὶ	μέχρι οὗ προελθὼν κατελύθη, ταῦτα
[6]	σῶμα καὶ τὴν διάνοιαν ὑγιαίνων	καὶ	μέχρι παντὸς αὐτοῦ βιώσας, καὶ
[24]	τὰ ξένα καὶ πεποιημένα λέγεσθαι	καὶ	μέχρι πόσου προελθόντα πεπαῦσθαι, καλὰ
[23]	πρὸ τοῦ Πελοποννησιακοῦ γενόμενοι πολέμου	καὶ	μέχρι τῆς Θουκυδίδου παρεκτείναντες ἡλικίας
[5]	ὀλίγῳ δὲ πρεσβύτεροι τῶν Πελοποννησιακῶν	καὶ	μέχρι τῆς Θουκυδίδου παρεκτείναντες ἡλικίας
[45]	Ὅ τε γὰρ γνούς φησί	καὶ	μὴ σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ
[48]	αὖθις φθονῆσαι· ἀδύνατον δὲ προεμένῳ	καὶ	μὴ τοὺς αὐτοὺς κινδύνους οὐ
[47]	ᾧ ὑπὲρ ἅπαντας ἀγάλλεσθε, βοηθεῖν	καὶ	μὴ φεύγειν τοὺς πόνους, ἢ
[37]	προκαθήμενοι ἔτι ἀσφαλέ– στερον ποιήσετε.	Καὶ	μηδ´ ὑμεῖς ἐν ὀλίγῳ ἀλλὰ
[5]	σύντομον καὶ τοῖς πράγμασι προσφυῆ	καὶ	μηδεμίαν σκευωρίαν ἐπιφαίνουσαν τεχνικήν· ἐπιτρέχει
[40]	παντὶ καιρῷ τοῖς θεοῖς ἕπεσθαι	καὶ	μηδὲν ἄνευ μαντικῆς καὶ χρησμῶν
[41]	ἂν ἀξιώσαιμι τοὺς μὲν μικροπολίτας	καὶ	μηδὲν ἔργον ἐπιφανὲς ἀποδειξαμένους Μηλίους
[23]	πότερα τὴν λιτὴν καὶ ἀκόσμητον	καὶ	μηδὲν ἔχουσαν περιττόν, ἀλλ´ αὐτὰ
[24]	λιγυρᾶς καὶ μαλακῆς καὶ συνεξεσμένης	καὶ	μηδὲν ἐχούσης ἀντίτυπον· ἐπὶ δὲ
[2]	τοῦ βελτίστου κρινόντων τὰ πράγματα	καὶ	μηδὲν ἡγουμένων χρῆμα τιμιώτερον τῆς
[31]	κατὰ τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν σχηματίζων·	καὶ	μὴν καὶ τὸ ἑταιρικὸν οἰκειότερον
[31]	διανοούμενον ποιητικῇ πάλιν χρήσεται μεταλήψει·	Καὶ	μὴν καὶ τὸ συγγενὲς τοῦ
[36]	πρέποντας καὶ τοῖς πράγμασιν οἰκείους	καὶ	μήτ´ ἐλλείποντας τοῦ μετρίου μήτε
[16]	ἢ τῆς ἄκρας ἐξεργασίας τετυχηκότα	καὶ	μήτε πρόσθεσιν δεχόμενα μήτ´ ἀφαίρεσιν,
[16]	ἣ μὲν γὰρ ὀλίγα πράγματα	καὶ	μικρὰ περιέχουσα πληθύει τῶν ῥητορειῶν,
[15]	αὐτῶν. Ἐν αἷς δ´ ἐπιτρέχει	καὶ	μικρὰ ποιεῖ τὰ πάθη αὐτῇ
[15]	καταλιπεῖν· ποτὲ δὲ οὕτως ταπεινὰ	καὶ	μικρά, ὥστε μηδ´ εἰς αἴσθησιν
[8]	τόπον ὁ συγγραφεὺς κατορθοῖ, καλὰ	καὶ	μιμήσεως ἄξια. (Κράτιστον δὲ πάντων
[27]	παραπλήσια τούτοις ἄξια ζήλου τε	καὶ	μιμήσεως ἐφάνη, τήν τε μεγαληγορίαν
[6]	ἐξιούσας καὶ διὰ πελάγους νηχομένας	καὶ	μιξόθηρας, καὶ ταύτας εἰς ὁμιλίαν
[48]	διανοίᾳ δέ, ἣν πάντες ὑπονοοῦμεν.	Καί	μοι δοκοῦσιν οὐ Λεοντίνους βούλεσθαι
[2]	ὅτι παράδοξα· καινοτομεῖν πράγματα πρῶτοι	καὶ	μόνοι δόξομεν, εἴ τι τῶν
[5]	τι μήτε ἀφαιροῦντες· ἐν αἷς	καὶ	μῦθοί τινες ἐνῆσαν ἀπὸ τοῦ
[4]	οὐδὲ τὰ Φειδίου καὶ Πολυκλείτου	καὶ	Μύρωνος ἔργα οἱ μὴ τηλικοῦτοι
[6]	καὶ νάπαις ἐκ γῆς ἀνἱεμένας,	καὶ	Ναΐδας ἀμφιβίους ἐκ Ταρτάρων ἐξιούσας
[6]	Λαμίας τινὰς ἱστοροῦντες ἐν ὕλαις	καὶ	νάπαις ἐκ γῆς ἀνἱεμένας, καὶ
[13]	Εὐρυμέδοντι ποταμῷ ἐν Παμφυλίᾳ πεζομαχία	καὶ	ναυμαχία Ἀθηναίων καὶ τῶν ξυμμάχων
[48]	Ἴωνες ταῦτά εἰσιν οὐδὲ Ἑλλησπόντιοι	καὶ	νησιῶται, οἳ δεσπότην ἢ Μῆδον
[18]	ἐκ γῆς καὶ ἐκ θαλάττης	καὶ	νικήσαντες ἐν ἀμφοτέραις ταῖς μάχαις,
[8]	περί τε Δημοσθένους τοῦ στρατηγοῦ	καὶ	Νικίου τοῦ Νικηράτου καὶ Ἀλκιβιάδου
[24]	καὶ ἐφ´ ὧν ἐνθυμημάτων τε	καὶ	νοημάτων αἱ μεταξὺ παρεμπτώσεις πολλαὶ
[45]	ἡ τῶν κρατίστων ἐνθυμημάτων τε	καὶ	νοημάτων εὕρεσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν
[34]	μοῖραν ἡ τῶν ἐνθυμημάτων τε	καὶ	νοημάτων εὕρεσις, δευτέραν δὲ ἡ
[49]	αἷς ὑπὲρ εἰρήνης καὶ πολέμου	καὶ	νόμων εἰσφορᾶς καὶ πολιτειῶν κόσμου
[48]	ἐδουλώθησαν οὐκ ἀμύνοντες σφίσιν αὐτοῖς,	καὶ	νῦν ἐφ´ ἡμᾶς τὰ αὐτὰ
[24]	εἰς ὄνομα συνάγων τὸν λόγον·	καὶ	νῦν μὲν τὸ ῥηματικὸν ὀνοματικῶς
[5]	Σιγειεὺς καὶ Ξενομήδης ὁ Χῖος	καὶ	Ξάνθος ὁ Λυδὸς καὶ ἄλλοι
[35]	ἰδέαις· καὶ γὰρ αἱ γλωττηματικαὶ	καὶ	ξέναι καὶ πεποιημέναι λέξεις ἐν
[52]	γλωσσηματικὴν καὶ ἀπηρχαιωμένην καὶ ποιητικὴν	καὶ	ξένην λέξιν, καὶ κατὰ τὰς
[24]	τροπικὴν καὶ γλωττηματικὴν καὶ ἀπηρχαιωμένην	καὶ	ξένην λέξιν προελόμενος ἀντὶ τῆς
[5]	Λέσβιος καὶ Δαμάστης ὁ Σιγειεὺς	καὶ	Ξενομήδης ὁ Χῖος καὶ Ξάνθος
[53]	τὸ δὲ κατάγλωσσον τῆς λέξεως	καὶ	ξένον καὶ ποιητικὸν οὐχ ἡγησάμενος
[51]	οἱ περὶ Κριτίαν καὶ Ἀντισθένη	καὶ	Ξενοφῶντα Σωκρατικοί. Ἐκ δὴ τούτων
[34]	νοημάτων τε καὶ ἐνθυμημάτων περιττῶν	καὶ	ξένων καὶ παραδόξων. Ἣ δὲ
[38]	Ἀθηναῖον ἀποκρινόμενον ποιεῖ· Εἰκὸς μὲν	καὶ	ξυγγνώμη, ἐν τῷ τοιῷδε καθεστῶτας
[36]	Πλαταιέων ἀγορᾷ ἱερὰ Διὶ ἐλευθερίῳ	καὶ	ξυγκαλέσας πάντας τοὺς συμμάχους, ἀπεδίδου
[12]	τὰ δέκα ἔτη διαφοράν τε	καὶ	ξύγχυσιν τῶν σπονδῶν καὶ τὰ
[26]	προθύμως ἀντιλαμβάνεσθαι· τοῖς δὲ Συρακοσίοις	καὶ	ξυμμάχοις καλὸν εἶναι κωλῦσαί τε
[12]	γνώμην, ὅπως ἀκριβῶς τι εἴσομαι·	καὶ	ξυνέβη μοι φεύγειν τὴν ἐμαυτοῦ
[25]	τὸ πλεῖστον εἰληφότες πολλαπλάσιοι φαινόμενοι	καὶ	ξυνειθισμένοι μᾶλλον μηκέτι δεινοὺς αὐτοὺς
[26]	ναυμαχίας καθεστηκυίας πολὺν τὸν ἀγῶνα	καὶ	ξύστασιν τῆς γνώμης εἶχε, φιλονεικῶν
[31]	μέλλοντα κακόν τι δρᾶν ἐπῃνεῖτο	καὶ	ὁ ἐπικελεύσας τὸν μὴ διανοούμενον
[5]	Μιλήσιος, ὅ τε Ἀργεῖος Ἀκουσίλαος	καὶ	ὁ Λαμψακηνὸς Χάρων καὶ ὁ
[38]	καὶ περὶ σωτηρίας ἤδη πάρεστι,	καὶ	ὁ λόγος, ᾧ προκαλεῖσθε τρόπῳ,
[30]	τὸ ἐπιβουλεύσασθαι, ἀποτροπῆς πρόφασις εὔλογος.	Καὶ	ὁ μὲν χαλεπαίνων πιστὸς ἀεί,
[26]	πανταχόθεν ἅμα προσπίπτοιεν τοῖς Ἀθηναίοις·	καὶ	ὁ πεζὸς αὐτοῖς ἅμα παρεβοήθει,
[14]	καὶ ἡ νόσος ἐπέκειτο ἅμα	καὶ	ὁ πόλεμος, ἠλλοίωντο τὰς γνώμας,
[20]	ἐπιφανεστάτων ὡς παλαιὰ εἶναι ἀποχρώντως.	Καὶ	ὁ πόλεμος οὗτος, καίπερ τῶν
[19]	κατασκευάσας Σαμίοις πρῶτος τέτταρας τριήρεις,	καὶ	ὁ Σάμου τύραννος Πολυκράτης ὁ
[55]	ἡ δεινότης καὶ ἡ ἰσχὺς	καὶ	ὁ τόνος καὶ ἡ μεγαλοπρέπεια
[5]	Ἀκουσίλαος καὶ ὁ Λαμψακηνὸς Χάρων	καὶ	ὁ Χαλκηδόνιος Μελησαγόρας, ὀλίγῳ δὲ
[26]	Κορίνθιοι τὸ μέσον. Ἐπειδὴ δὲ	καὶ	οἱ ἄλλοι Ἀθηναῖοι προσέμισγον τῷ
[38]	δυνατὰ δὲ οἱ προὔχοντες πράσσουσι	καὶ	οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσι. ~(Βασιλεῦσι γὰρ
[50]	ἐν οἷς οἵ τ´ ἐκκλησιάζοντες	καὶ	οἱ δικάζοντες, οὐχ οἵους ὁ
[26]	νεῶν τοῖς Λακεδαιμονίοις προσαπώλλυντο αὐτοῖς	καὶ	οἱ ἐν τῇ νήσῳ ἄνδρες
[26]	πολυειδῆ ἀναγκάζοιτο φθέγγεσθαι. Παραπλήσια δὲ	καὶ	οἱ ἐπὶ τῶν νεῶν αὐτοῖς
[26]	τοῦ παντὸς ἔχων, Πυθὴν δὲ	καὶ	οἱ Κορίνθιοι τὸ μέσον. Ἐπειδὴ
[26]	πρίν γε δὴ οἱ Συρακόσιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι, ἐπὶ πολὺ ἀντισχούσης
[26]	καὶ ἀνδρῶν ἀπολομένων οἱ Συρακόσιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι ἐπικρατήσαντες τά τε
[36]	δ´ ἐπιγιγνομένου θέρους οἱ Πελοποννήσιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι ἐς μὲν τὴν
[26]	ἔξω. Προεξαναγόμενοι δὲ οἱ Συρακόσιοι	καὶ	οἱ ξύμμαχοι ναυσὶ παραπλησίαις τὸν
[49]	διαλεγομένων οὐδὲ αἱ μητέρες ἂν	καὶ	οἱ πατέρες ἀνάσχοιντο διὰ τὴν
[18]	ἀνείλοντο μέντοι αὐτοὺς αὐθημερὸν ἀσπόνδους·	καὶ	οἱ Πελοποννήσιοι τρόπαιον τῇ ὑστεραίᾳ
[24]	αἷς ἐπλεόνασε Γοργίας ὁ Λεοντῖνος	καὶ	οἱ περὶ Πῶλον καὶ Λικύμνιον
[26]	τείχους ἐς φυλακήν· ἄλλοι δὲ	καὶ	οἱ πλεῖστοι ἤδη περὶ σφᾶς
[26]	οἰκείαν ἑκάστους πατρίδα νικήσαντας ἐπαυξῆσαι·	καὶ	οἱ στρατηγοὶ προςέτι ἑκατέρων, εἴ
[29]	ἐλέχθη· οἱ δὲ σώφρονες ἄνανδροι,	καὶ	οἱ συνετοὶ πρὸς ἅπαντα ἐν
[30]	ἐπιβουλεύοντες ἑτέροις εἰ κατορθώσειαν, δεινοί·	καὶ	οἱ τὰς ἐπιβουλὰς προὑπονοοῦντες εἰ
[23]	τοῖς τότε χρόνοις μάλιστα ἀνθοῦσαν	καὶ	οἱ τὴν ἀρχαίαν Ἀτθίδα μικράς
[33]	μᾶλλον προεσκόπουν ἢ πιστεῦσαι ἐδύναντο.	Καὶ	οἱ φαυλότεροι γνώμην ὡς τὰ
[19]	ἀναθεὶς τῷ Ἀπόλλωνι τῷ Δηλίῳ,	καὶ	οἱ Φωκαεῖς οἱ Μασσαλίαν οἰκίσαντες
[26]	λιμένα ἐγίγνετο· καὶ ἦν καρτερὰ	καὶ	οἵα οὐχ ἑτέρα τῶν πρότερον.
[20]	αὐτῶν ἀντιπολεμούντων, εἰσὶ δὲ αἳ	καὶ	οἰκήτορας μετέβαλον ἁλισκόμεναι· οὔτε φυγαὶ
[36]	ἔφη· Ὑμεῖς δὲ πόλιν μὲν	καὶ	οἰκίας ἡμῖν παράδοτε τοῖς Λακεδαιμονίοις,
[15]	μὲν οὕτως ὠμὰ καὶ δεινὰ	καὶ	οἴκτων ἄξια φαίνεσθαι ποιεῖ τὰ
[45]	μυρίων αὐτῷ δεῖ δακρύων τε	καὶ	οἴκτων εἰς αὐτὸ τοῦτο πρῶτον
[28]	Πᾶσά τε ἰδέα κατέστη θανάτου,	καὶ	οἷον φιλεῖ ἐν τῷ τοιούτῳ
[37]	οὔτε τῷ θηλυκῷ καὶ ἑνικῷ	καὶ	ὀνοματικῷ προσαρμοττόμενον σῴζει τὴν ἀκολουθίαν
[26]	πλεῖστοι ἤδη περὶ σφᾶς αὐτοὺς	καὶ	ὅπῃ σωθήσονται διεσκόπουν. Ἦν τε
[31]	παρὰ τοὺς νόμους τι πλεονεκτεῖν.	Καὶ	ὅρκοι φησίν εἴ που ἄρα
[20]	δηλώσει ὅμως μείζων γεγενημένος αὐτῶν.	Καὶ	ὅσα μὲν λόγῳ εἶπον ἕκαστοι
[10]	τε Κερκυραϊκὰ καὶ τὰ Ποτιδαιατικὰ	καὶ	ὅσα πρόφασις τοῦδε τοῦ πολέμου
[40]	καθίστανται, μαντικήν τε καὶ χρησμοὺς	καὶ	ὅσα τοιαῦτα μετ´ ἐλπίδων λυμαίνεται.
[26]	ἢ ἄλλῃ ἐπιπλέουσα, πυκνότεραι ἦσαν.	Καὶ	ὅσον μὲν χρόνον προσφέροιτο ναῦς,
[22]	τοῖς λόγοις, αἳ δ´ ἐπίθετοι	καὶ	ὅταν ὑποστῶσιν αἱ πρῶται, τότε
[32]	καὶ τό τε ἀσφαλὲς ἐλογίζετο,	καὶ	ὅτι ἀπάτῃ περιγενόμενος συνέσεως ἀγώνισμα
[32]	προσελάμβανε, τό τε ἀσφαλὲς λογιζόμενος	καὶ	ὅτι διὰ τὴν ἀπάτην αὐτοῦ
[19]	τέττιγας εἶχον ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς;	Καὶ	ὅτι Λακεδαιμόνιοι ἐγυμνώθησάν τε πρῶτοι
[4]	ἀλόγου καὶ τοῖς πάθεσι καταλαμβανομένων,	καὶ	ὅτι πᾶσα τέχνη τούτων στοχάζεται
[19]	ἐκαλεῖτο ἑνὶ ὀνόματι ἡ Ἑλλάς,	καὶ	ὅτι περαιοῦσθαι ναυσὶν ἐπ´ ἀλλήλους
[22]	τὰ κῶλα καὶ τὰς περιόδους,	καὶ	ὅτι τούτοις ἀμφοτέροις συμβέβηκε (λέγω
[22]	ἐλαττόνων τε καὶ μειζόνων μορίων,	καὶ	ὅτι τούτων αὖθις ἑκάτερον εἰς
[22]	τούτων συνθέτοις) τὰ καλούμενα σχήματα,	καὶ	ὅτι τῶν καλουμένων ἀρετῶν αἳ
[37]	δὲ τοῦ πολέμου παρόντα ἤδη	καὶ	οὐ μέλλοντα διαφέροντα αὐτῆς φαίνεται.
[37]	δὲ τοῦ πολέμου παρόντα ἤδη	καὶ	οὐ μέλλοντα διαφέροντα αὐτοῦ φαίνετε.
[37]	δὲ τοῦ πολέμου παρόντα ἤδη	καὶ	οὐ μέλλοντα ἐπιζεύγνυσι τούτοις ἑνικὸν
[26]	ὀλίγου γὰρ οὔσης τῆς θέας	καὶ	οὐ πάντων ἅμα ἐς τὸ
[48]	τὰς ἕλικας ἔχοντα σχήματα ταυτί·	Καὶ	οὐ περὶ τῆς ἐλευθερίας ἄρα
[40]	γοῦν τὴν αἰσχύνην αὐτοῖς βοηθήσειν	καὶ	οὐ περιόψεσθαι συγγενεῖς ἀπολλυμένους, αὐθαδέστερον
[48]	ἐξοικίσαι. Ψυχρὰ γὰρ ἡ παρονομασία	καὶ	οὐ προσβάλλουσα πάθος, ἀλλ´ ἐπιτήδευσιν.
[27]	καὶ δυσπαρακολούθητον· ὁ δὲ σπάνιος	καὶ	οὐδ´ ἐκ τῆς ἐπιτυχούσης ἀγωγῆς
[52]	ἐκ τῆς κατὰ φύσιν συζυγίας	καὶ	οὐδ´ ἐν ἁπάσῃ ποιητικῇ χώραν
[23]	ἐπετήδευσαν τὴν ἀφελῆ καὶ ἀνεπιτήδευτον,	καὶ	οὐδ´ ἐν τῷ σχηματίζειν τὰς
[18]	Ἀθηναῖοι κομιδῇ τινες ἦσαν ὀλίγοι,	καὶ	οὐδ´ οὗτοι λαμπρόν τι πράξαντες
[51]	οἷοι πάντα τὰ Θουκυδίδου συμβαλεῖν,	καὶ	οὐδ´ οὗτοι χωρὶς ἐξηγήσεως γραμματικῆς
[9]	ἐπὶ τὰ Λακεδαιμονίων ἄπεισιν ἔργα·	καὶ	οὐδὲ ταῦτα συγκορυφώσας τῆς Πλαταιέων
[18]	φυγῇ τετρακιςμυρίων οὐκ ἐλάττους ὄντες	καὶ	οὐδὲ ταφῆς δυνηθέντες τυχεῖν τῆς
[16]	μήτ´ ἀφαίρεσιν, ἢ ῥᾳθύμως ἐπιτετροχασμένα	καὶ	οὐδὲ τὴν ἐλαχίστην ἔμφασιν ἔχοντα
[53]	ἐπιτήδεια τοῖς ἀληθινοῖς ἀγῶσι παρέλιπε,	καὶ	οὐδὲ τῶν σχημάτων τὸ πεπλανημένον
[3]	οὐκ ὀλίγους ἡμαρτηκότας ἀποδεικνύναι βούλεται·	καὶ	οὐδεὶς αὐτῷ κατ´ αὐτό γε
[18]	ἐτελεύτησεν ἁνὴρ τοῦδε τοῦ πολέμου	καὶ	οὐδεμιᾷ τῶν μετὰ ταῦτα γενομένων
[2]	τῷ βίῳ μέχρι τοῦ παρόντος	καὶ	οὐδεμίαν ἐκδεδωκὼς γραφήν, ἐν ᾗ
[18]	ἐπὶ μὲν τοῖς ὀλίγοις ἱππεῦσι	καὶ	οὐδεμίαν οὔτε δόξαν οὔτε δύναμιν
[41]	λέξει κέχρηται καθαρᾷ καὶ σαφεῖ	καὶ	οὐδὲν ἐχούσῃ σχῆμα βεβασανισμένον οὐδὲ
[51]	χρήσηται καὶ μετρίως, θαυμαστός ἐστι	καὶ	οὐδενὶ συγκριτὸς (οὐδ´) ἑτέρῳ· ὅταν
[24]	τε ἀρρενικοῖς καὶ ἀρρενικὰ θηλυκοῖς	καὶ	οὐδέτερα τούτων τισὶ συνάπτων, ἐξ
[37]	τὴν ἀκολουθίαν οὔτε τῷ πληθυντικῷ	καὶ	οὐδετέρῳ καὶ κατὰ τὴν αἰτιατικὴν
[11]	περὶ αὐτοῦ βουλομένων, ὅτι μικρὰ	καὶ	οὐκ ἄξια λόγου τὰ πράγματα
[19]	τοῖς Ἕλλησι μικρὰ βουλόμενος ἀποδεῖξαι	καὶ	οὐκ ἄξια τῷδε παραβάλλεσθαι. Οὔτε
[18]	παρεγένετο, εἰς ἐκεῖνο τὸ μικρὸν	καὶ	οὐκ ἄξιον σπουδῆς ἔργον τὸν
[10]	ὅτι πρότερα τῶν Κερκυραϊκῶν ἦν	καὶ	οὐκ ἀπ´ ἐκείνων ἔλαβε τὴν
[6]	καὶ μέχρι παντὸς αὐτοῦ βιώσας,	καὶ	οὐκ ἐκ τῶν ἐπιτυχόντων ἀκουσμάτων
[47]	ἐγὼ μὲν ὁ αὐτός εἰμι	καὶ	οὐκ ἐξίσταμαι, ὑμεῖς δὲ μεταβάλλετε,
[48]	ἐμοῦ, ἔχων δὲ ξύμμαχον ἐμὲ	καὶ	οὐκ ἔρημος ἀγωνιεῖται· τόν τε
[54]	μνησθεὶς οὕτω τὴν διάνοιαν ἐσχημάτικεν·	καὶ	οὐκέτι προστίθημι, ὅτι τῆς μὲν
[40]	Ἀκόλουθα καὶ ταῦτα τοῖς πρώτοις	καὶ	οὔτε Ἀθηναίοις οὔτε Ἕλλησι πρέποντα
[31]	δὲ καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις,	καὶ	οὔτε ἰσχυρῶς οὔτε σαφῶς ἀπήγγελται·
[42]	καὶ τοῖς ἐνθυμήμασιν ἡρμηνευμένον δαιμονίως	καὶ	οὔτε κατὰ τὴν σύνθεσιν τῶν
[47]	καὶ τῶν σχημάτων μετρίας ἔχει	καὶ	οὔτε περιέργους οὔτε δυσπαρακολουθήτους. ~(Ἐκ
[27]	τῷ γένει τῆς λέξεως ἄγεται,	καὶ	οὔτε τὸ ἄλογον τῆς διανοίας
[29]	τῶν σχηματισμῶν πλοκὰς σολοικοφανεῖς ἔχοντα	καὶ	οὔτε τοῖς κατ´ ἐκεῖνον τὸν
[40]	ἡ παρὰ τῶν θεῶν ἐλπὶς	καὶ	οὔτε χρησμῶν ὄφελος οὔτε μαντικῆς
[12]	γενομένῳ παρ´ ἀμφοτέροις τοῖς πράγμασι	καὶ	οὐχ ἧσσον τοῖς Πελοποννησίοις διὰ
[10]	ὁ Πελοποννησιακὸς χρόνου τε μήκει	καὶ	παθημάτων πολλῶν συντυχίαις, τελευτῶν τοῦ
[48]	τὴν μεγαλοπρέπειαν καὶ τὴν δεινότητα,	καὶ	πάθους ἐστὶν ἐναγωνίου μεστά· οἷς
[17]	ἄλλους Μυτιληναίους ἡβηδόν, γυναῖκας δὲ	καὶ	παῖδας ἀνδραποδίσαι· τοὺς δ´ ἐν
[15]	Ἀθηναῖοι αὐτούς τε καὶ γυναῖκας	καὶ	παῖδας, ἐπικαλέσαντες οὐχ ἥκιστα τοῦ
[3]	πρῶτος ἐπικεχείρηκα ποιεῖν, ἀλλὰ πολλοὶ	καὶ	πάλαι καὶ καθ´ ἡμᾶς, οὐ
[28]	πρώτη ἐγένετο· ἐπεὶ ὕστερόν γε	καὶ	πᾶν ὡς εἰπεῖν τὸ Ἑλληνικὸν
[41]	ποιεῖσθαι πρόνοιαν ἢ τοῦ ἀσφαλοῦς	καὶ	πάντα ἑτοίμους εἶναι τὰ δεινὰ
[54]	γράφει· καίτοι νὴ τὸν Ἡρακλέα	καὶ	πάντας θεούς, εἴ γ´ ἐπ´
[54]	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους ἀδικεῖ·	καὶ	πάντων οἶδ´ ὅτι φησάντων γ´
[37]	ὅσοι γίγνονται παρὰ τοὺς ἀριθμοὺς	καὶ	παρὰ τὰς πτώσεις, σχήματα καλῶν;
[20]	ἀλλ´ οἷς τε αὐτὸς παρῆ	καὶ	παρὰ τῶν ἄλλων ὅσον δυνατὸν
[22]	οὐδ´ ἐξ ὧν θεωρημάτων τε	καὶ	παραγγελμάτων τούτων τῶν ἀρετῶν ἑκάστη
[34]	καὶ ἐνθυμημάτων περιττῶν καὶ ξένων	καὶ	παραδόξων. Ἣ δὲ πλεῖον ἔχουσα
[45]	τῷ δὲ κινδυνεύοντι τοὺς ταπεινοὺς	καὶ	παραιτητικοὺς τῆς ὀργῆς ἀποδοῦναι λόγους·
[54]	κομιδῇ μικρά, πολλάκι προλεγόντων ἡμῶν	καὶ	παρακαλούντων καὶ διδασκόντων τὰ βέλτιστα,
[47]	τε συνέβησαν αὐτοῖς καὶ ἀπροσδόκητοι,	καὶ	παρακαλῶν τὰς συμφορὰς γενναίως ὑφίστασθαι
[15]	περιειληφυῖα δήλωσις ἤρκει, λόγων δὲ	καὶ	παρακλήσεων, αἷς ἐχρήσαντο οἱ πρέσβεις,
[20]	αὖθις κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τοιούτων	καὶ	παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα κρίνειν αὐτά,
[7]	ποτὲ κατὰ τὸ ἀνθρώπειον τοιούτων	καὶ	παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα κρίνειν αὐτὰ
[25]	τε διηγήσεως καὶ τῶν ῥητορειῶν	καὶ	παρατιθεὶς τοῖς τε πραγματικοῖς καὶ
[23]	δή τινι τοὺς ἄλλους ὑπερεβάλετο,	καὶ	παρεσκεύασε τῇ κρατίστῃ ποιήσει τὴν
[36]	ἡμῶν εὐξάμενοι ὑμῖν Μήδων ἐκράτησαν	καὶ	παρέσχετε αὐτὴν εὐμενῆ ἐναγωνίσασθαι τοῖς
[52]	καλῶς τῇ μιμήσει χρησαμένους παράγομεν	καὶ	παρεχόμεθα τὰς γραφὰς αὐτῶν, ἐφ´
[24]	ἔσχεν ἀρετάς, ἴδιόν τινα χαρακτῆρα	καὶ	παρεωραμένον ἅπασι πρῶτος εἰς τὴν
[29]	εὐπρεπής παρομοιώσεις γὰρ ἀμφότερα ταῦτα	καὶ	παρισώσεις περιέχει, καὶ τὰ ἐπίθετα
[24]	παρ´ αὐτῷ, τὰς παρισώσεις λέγω	καὶ	παρομοιώσεις καὶ παρονομασίας καὶ ἀντιθέσεις,
[24]	τὰς παρισώσεις λέγω καὶ παρομοιώσεις	καὶ	παρονομασίας καὶ ἀντιθέσεις, ἐν αἷς
[8]	τὴν προαίρεσιν ἀπὸ παντὸς φθόνου	καὶ	πάσης κολακείας φυλάττων, μάλιστα δ´
[39]	δὲ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς, ἢν	καὶ	παυθῇ, οὐκ ἀθυμοῦμεν τὴν τελευτήν
[20]	καὶ τοῦτο ὅμως δυεῖν ναυμαχίαιν	καὶ	πεζομαχίαιν τὴν κρίσιν ἔσχεν· τούτου
[20]	ξυνεπέθετο. Ἤρξαντο δὲ αὐτοῦ Ἀθηναῖοι	καὶ	Πελοποννήσιοι λύσαντες τὰς τριακοντούτεις σπονδάς,
[10]	γράφων· Ἤρξαντο δὲ Ἀθηναῖοι αὐτοῦ	καὶ	Πελοποννήσιοι, λύσαντες τὰς τριακοντούτεις σπονδάς,
[6]	προχειρισάμενος πόλεμον, ὃν ἐπολέμησαν Ἀθηναῖοι	καὶ	Πελοποννήσιοι πρὸς ἀλλήλους, τοῦτον ἐσπούδασεν
[13]	χρήσομαι· τὰς μὲν πρώτας Ἀθηναίων	καὶ	Πελοποννησίων ναυμαχίας ἀμφοτέρας περὶ τὴν
[52]	πρὸς τούτοις κατὰ τοὺς σκαιοὺς	καὶ	πεπλανημένους ἐκ τῆς κατὰ φύσιν
[33]	~(Οὗτος ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀσαφοῦς	καὶ	πεπλεγμένης λέξεως, ἐν ᾗ πλείων
[19]	μελλόντων δηλοῦσθαι προλαμβάνοντας. Ὃ δὴ	καὶ	πεποίηκεν ὁ ἀνὴρ ἐπὶ τῷ
[24]	ᾧ δεῖ τρόπῳ τὰ ξένα	καὶ	πεποιημένα λέγεσθαι καὶ μέχρι πόσου
[35]	γὰρ αἱ γλωττηματικαὶ καὶ ξέναι	καὶ	πεποιημέναι λέξεις ἐν ταύταις μάλιστα
[1]	ἁψάμενός τε τῶν συγγραφέων ἐδήλωσα	καὶ	περὶ Θουκυδίδου τὰ δοκοῦντά μοι,
[39]	οὐ μισοῦνται τύραννοι. Οἷς ἐπιτίθησιν	Καὶ	περὶ μὲν τούτου ἡμῖν ἀφείσθω
[41]	εἶναι τῆς ἀποστελλούσης πόλεως αὐτούς.	Καὶ	περὶ μὲν τῶν διαλόγων ἅλις.
[36]	παρ´ ἐκείνοις εἴησαν. Δεδιέναι δὲ	καὶ	περὶ πάσῃ τῇ πόλει, μὴ
[38]	πρόθεσιν ὑποθέμενος Ἡ μέντοι ξύνοδος	καὶ	περὶ σωτηρίας ἤδη πάρεστι, καὶ
[52]	κεχρήμεθα καὶ περὶ τοὺς λόγους	καὶ	περὶ τὰ ἤθη· οἷς τάχα
[13]	ἐπολεμήθη, ἐξηγήσομαι. ~(ΧΙΙΙ) Ὅτι δὲ	καὶ	περὶ τὰς ἐξεργασίας τῶν κεφαλαίων
[29]	περὶ τὰς τέχνας τῶν ἐγχειρημάτων	καὶ	περὶ τὰς ὑπερβολὰς τῶν τιμωριῶν·
[21]	νυνὶ λέγειν. Ἀνάγκη δὲ ἴσως	καὶ	περὶ ταύτης τῆς ἰδέας προειπεῖν,
[26]	βιάζεσθαί τε τὸν ἔκπλουν ἐπιβοῶντες,	καὶ	περὶ τῆς ἐς τὴν πατρίδα
[15]	εἴρηκε καὶ περὶ τῆς Μυτιληναίων	καὶ	περὶ τῆς Μηλίων, οὐδὲν δέομαι
[15]	περὶ τῆς Πλαταιέων πόλεως εἴρηκε	καὶ	περὶ τῆς Μυτιληναίων καὶ περὶ
[17]	ἃς ἔδει λέγεσθαι. Οἷόν τι	καὶ	περὶ τῆς Μυτιληναίων πόλεως ἐν
[30]	τίνα βούλεται δηλοῦν τὸν χαλεπαίνοντα	καὶ	περὶ τίνος, τίνα δὲ τὸν
[52]	ἀλλοτρίαν τῆς ἐπιεικείας, ᾗ κεχρήμεθα	καὶ	περὶ τοὺς λόγους καὶ περὶ
[1]	εὐκαιρίας τῶν γραφομένων στοχαζόμενος, ὡς	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων ἐποίησα. Οὐ
[34]	γραφή μοι προβῇ. ~(Ἐπεὶ δὲ	καὶ	περὶ τῶν δημηγοριῶν αὐτοῦ τὰ
[26]	ὠνόμασταί τε τοῖς προσφυεστάτοις ὀνόμασι	καὶ	περιείληπται τοῖς ἐπιτηδειοτάτοις σχηματισμοῖς, ἀρετῆς
[48]	κολάσασθαι. Ταῦτα γὰρ καὶ μειρακιώδη	καὶ	περίεργα καὶ τῶν λεγομένων αἰνιγμάτων
[28]	αὐτοῖς ἐκτείνοντο, οἳ δέ τινες	καὶ	περιοικοδομηθέντες ἐν τοῦ Διονύσου τῷ
[25]	τὰ αὑτῶν ἕκαστοι, ὅσον ἀποζῆν,	καὶ	περιουσίαν χρημάτων οὐκ ἔχοντες οὐδὲ
[50]	ἔθει σχημάτων ἐπὶ τὸ ξένον	καὶ	περιττόν. Οὐ γὰρ ἀγοραίοις ἀνθρώποις
[28]	κοινοτάτας, ἀλλ´ ἐκνενίκηται τῷ περιέργῳ	καὶ	περιττῷ μήτε ἡδέα εἶναι μήτε
[37]	τὸν διάλογον τὸν οὕτω καλῶς	καὶ	περιττῶς ἔχοντα ἕτερον αὐτοῦ διάλογον,
[31]	δύναμιν ἐν τούτοις ὑπερβατόν τε	καὶ	περίφρασις· οἱ μὲν γὰρ ὅρκοι
[1]	πραγματικάς τε καὶ λεκτικὰς ἀρετάς,	καὶ	πῇ μάλιστα χείρων ἑαυτοῦ γίνεται
[40]	ἕτερα προσθεὶς πάλιν ἀμοιβαῖα περίεργα	καὶ	πικρά, τοὺς Μηλίους ὑποτίθεται λέγοντας,
[3]	δυεῖν ἀνδράσιν ἀρκεσθήσομαι μόνοις, Ἀριστοτέλει	καὶ	Πλάτωνι. Ἀριστοτέλης τε γὰρ οὐχ
[26]	περὶ μίαν καὶ ἔστιν ᾗ	καὶ	πλείους ναῦς κατ´ ἀνάγκην ξυνηρτῆσθαι·
[41]	λέγειν, ἀλλὰ τὸν τῆς βίας	καὶ	πλεονεξίας νόμον εἰσάγοντες καὶ ταῦτ´
[52]	κατὰ τὴν γλωσσηματικὴν καὶ ἀπηρχαιωμένην	καὶ	ποιητικὴν καὶ ξένην λέξιν, καὶ
[51]	ἀξιώσαιμ´ ἄν, ἀλλ´ ἔχουσάν τι	καὶ	ποιητικόν· οὔτε παντάπασι ποιητικήν, ἀλλ´
[53]	κατάγλωσσον τῆς λέξεως καὶ ξένον	καὶ	ποιητικὸν οὐχ ἡγησάμενος ἐπιτήδεια τοῖς
[54]	φησάντων γ´ ἄν, εἰ μὴ	καὶ	ποιοῦσι τοῦτο, καὶ λέγειν καὶ
[10]	οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰς σπονδὰς λελύσθαι	καὶ	πολεμεῖν Ἀθηναίοις οὐ τοσοῦτον τῶν
[10]	μὴ ἀναγκάζωνται, τότε δέ τι	καὶ	πολέμοις οἰκείοις ἐξειργόμενοι· πλὴν ἡ
[36]	ὑπ´ Ἀθηναίοις· παρασκευή τε τοσήδε	καὶ	πόλεμος γεγένηται αὐτῶν ἕνεκα καὶ
[49]	φράσεως, ἐν αἷς ὑπὲρ εἰρήνης	καὶ	πολέμου καὶ νόμων εἰσφορᾶς καὶ
[36]	τοὺς συμμάχους, ἀπεδίδου Πλαταιεῦσι γῆν	καὶ	πόλιν τὴν σφετέραν ἔχοντας αὐτονόμους
[49]	καὶ πολέμου καὶ νόμων εἰσφορᾶς	καὶ	πολιτειῶν κόσμου καὶ τῶν ἄλλων
[53]	φράσιν. Τὰς δὲ πολυπλόκους νοήσεις	καὶ	πολλὰ δηλούσας ἐν ὀλίγοις καὶ
[6]	ὑπεριδὼν ὡς εὐτελοῦς καὶ ταπεινῆς	καὶ	πολλὰ οὐ δυνησομένης τοὺς ἀναγινώσκοντας
[24]	ἐλαχίστων ὀνομάτων πλεῖστα σημαίνειν πράγματα	καὶ	πολλὰ συντιθέναι νοήματα εἰς ἕν,
[48]	ἐπιτήδευσιν. Καὶ ἔτι τὰ πεπλεγμένα	καὶ	πολλὰς τὰς ἕλικας ἔχοντα σχήματα
[52]	τῆς ὑποθέσεως, ὄκνον δέ τινα	καὶ	πολλὴν εὐλάβειαν ἡμῖν παρέχων, μή
[7]	ἐπιτιμῶν ἐκείνοις τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ	καὶ	πολλὴν ἔχων συγγνώμην, εἰ καὶ
[24]	οἱ περὶ Πῶλον καὶ Λικύμνιον	καὶ	πολλοὶ ἄλλοι τῶν κατ´ αὐτὸν
[26]	Γενομένης δ´ ἰσχυρᾶς τῆς ναυμαχίας	καὶ	πολλῶν νεῶν ἀμφοτέροις καὶ ἀνδρῶν
[6]	ἀπίστους τῷ καθ´ ἡμᾶς βίῳ	καὶ	πολὺ τὸ ἀνόητον ἔχειν δοκούσας
[55]	δυσκαταμαθήτους καὶ γραμματικῶν ἐξηγήσεων δεομένας	καὶ	πολὺ τὸ βεβασανισμένον καὶ τὸ
[4]	κρίνειν κεκώλυνται, οὐδὲ τὰ Φειδίου	καὶ	Πολυκλείτου καὶ Μύρωνος ἔργα οἱ
[24]	ἀκολουθίαν κομίζονται· τά τε σκολιὰ	καὶ	πολύπλοκα καὶ δυσεξέλικτα καὶ τὰ
[52]	λέξιν, καὶ κατὰ τὰς ὑπερβατοὺς	καὶ	πολυπλόκους καὶ ἐξ ἀποκοπῆς πολλὰ
[54]	καὶ ποιοῦσι τοῦτο, καὶ λέγειν	καὶ	πράττειν, ὅπως ἐκεῖνος παύσεται τῆς
[14]	δὲ τοὺς Λακεδαιμονίους ὥρμηντο συγχωρεῖν,	καὶ	πρέσβεις τινὰς πέμψαντες πρὸς αὐτοὺς
[10]	πλέον τοῦ χρόνου, ὄντες μὲν	καὶ	πρὸ τοῦ μὴ ταχεῖς ἐς
[54]	τοῦτο ὑπηγμένα πάντα τὰ πράγματα	καὶ	προεἱμένα ὁρῶ, ὥστε δέδοικα μὴ
[36]	οἱ ὑμέτεροι ἔδοσαν ἀρετῆς ἕνεκα	καὶ	προθυμίας τῆς ἐν ἐκείνοις τοῖς
[26]	σφετέρους ἐπικρατοῦντας, ἀνεθάρσησάν τε ἂν	καὶ	πρὸς ἀνάκλησιν θεῶν μὴ στερῆσαι
[26]	τῷ ἔργῳ ἐδουλοῦντο· ἄλλοι δὲ	καὶ	πρὸς ἀντίπαλόν τι τῆς ναυμαχίας
[28]	καὶ ἀπὸ τῶν ἱερῶν ἀπεσπῶντο	καὶ	πρὸς αὐτοῖς ἐκτείνοντο, οἳ δέ
[44]	ἀφανὲς γὰρ ἀνθρώπῳ τὸ μέλλον	καὶ	πρὸς τὰ παρόντα τὰς περὶ
[26]	κελευσταῖς κατά τε τὴν τέχνην	καὶ	πρὸς τὴν ναυτικὴν φιλονεικίαν ἐγίγνετο·
[10]	οἱ Ἕλληνες πρός τε ἀλλήλους	καὶ	πρὸς τὸν βάρβαρον, ἐγένοντο ἐν
[44]	μὲν οὖν Περικλῆς ταῦτα λέγει·	Καὶ	προσδεχομένῳ μοι τὰ τῆς ὀργῆς
[53]	Θουκυδίδου ζηλωτὴς ἐγένετο κατὰ πολλὰ	καὶ	προσέθηκε τοῖς πολιτικοῖς λόγοις παρ´
[53]	τὰ ἐνθυμήματα φερούσας ἐζήλωσέν τε	καὶ	προσέθηκε τοῖς τε δημηγορικοῖς καὶ
[12]	αὐτοῦ, αἰσθανόμενός τε τῇ ἡλικίᾳ	καὶ	προσέχων τὴν γνώμην, ὅπως ἀκριβῶς
[45]	ὥσπερ ἀληθῆ ταῦτα ἦν, οὕτως	καὶ	προσήκοντα εἶναι ὑπὸ Περικλέους ἐν
[2]	δὲ ὀλίγοις. Εἰ δὲ ἀληθεῖς	καὶ	προσήκοντας ἐμαυτῷ προῄρημαι λόγους, σύ
[41]	οὖν ὥσπερ τοῖς Μηλίοις οἰκεῖοι	καὶ	προσήκοντες ἦσαν οἱ περὶ τῆς
[19]	ἀλλήλους οἱ τροφῆς ἀπορούμενοι ἤρξαντο	καὶ	προσπίπτοντες πόλεσιν ἀτειχίστοις καὶ κατὰ
[2]	τὸ φιλόνεικον τοῦτο καὶ δύσερι	καὶ	προσυλακτοῦν εἰκῇ πᾶσιν ἐν παντὶ
[36]	ὅρκοις. Εἰ δὲ μή, ἅπερ	καὶ	πρότερον ἤδη προὐκαλεσάμεθα, ἡσυχίαν ἄγετε
[26]	ξύμμαχοι ναυσὶ παραπλησίαις τὸν ἀριθμὸν	καὶ	πρότερον κατά τε τὸν ἔκπλουν
[41]	γε τὴν ἐν τοῖς αἰσχροῖς	καὶ	προὔπτοις κινδύνοις πλεῖστα διαφθείρουσαν ἀνθρώπους
[3]	αὐτός τε ὁ Πλάτων Παρμενίδην	καὶ	Πρωταγόραν καὶ Ζήνωνα καὶ τῶν
[4]	γὰρ τὰς Ἀπελλοῦ καὶ Ζεύξιδος	καὶ	Πρωτογένους καὶ τῶν ἄλλων γραφέων
[37]	ἐπιτηδείως λέγεσθαι εὐθὺς ὑπολαμβάνοντες κρίνετε·	καὶ	πρῶτον, εἰ ἀρέσκει ὡς λέγομεν,
[25]	μεταναστάσεις τε οὖσαι τὰ πρότερα	καὶ	ῥᾳδίως ἕκαστοι τὴν ἑαυτῶν ἀπολείποντες,
[14]	διαλλαγὰς ἀπεψηφίσαντο· φαύλως δέ πως	καὶ	ῥᾳθύμως ὡς περὶ μικρῶν καὶ
[1]	γραφῇ περιλαβών, οὐ δι´ ὀλιγωρίαν	καὶ	ῥᾳστώνην οὐδὲ διὰ σπάνιν τῶν
[22]	τῶν στοιχειωδῶν μορίων (ὀνοματικῶν λέγω	καὶ	ῥηματικῶν καὶ συνδετικῶν) εἴς τε
[8]	Κλεινίου καὶ ἄλλων στρατηγῶν τε	καὶ	ῥητόρων ἀναγκασθεὶς λέγειν, ὅσα προσήκοντα
[8]	μὲν ὑπὸ πάντων φιλοσόφων τε	καὶ	ῥητόρων, εἰ δὲ μή, τῶν
[2]	ἰδίαις τῶν ἐπιφανεστάτων φιλοσόφων τε	καὶ	ῥητόρων μαρτυρίαις ἀπιστοῦντες, οἳ κανόνα
[41]	Πλαταιεῖς καὶ λέξει κέχρηται καθαρᾷ	καὶ	σαφεῖ καὶ οὐδὲν ἐχούσῃ σχῆμα
[36]	λέξει τε κεκόσμηκεν αὐτοὺς καθαρᾷ	καὶ	σαφεῖ καὶ συντόμῳ καὶ τὰς
[42]	εἰσιν ἄλλαι τοιαῦται δημηγορίαι καθαραὶ	καὶ	σαφεῖς καὶ εἰς τοὺς ἀληθινοὺς
[23]	πάντων ἔχει (καὶ γὰρ καθαρὰ	καὶ	σαφὴς καὶ σύντομός ἐστιν ἀποχρώντως,
[51]	συνήθη, βραχὺς ἀπόχρη μοι λόγος	καὶ	σαφής, ὅτι πολλῶν γενομένων Ἀθήνησι
[23]	βραχύ, ὕψος λέγω καὶ καλλιρημοσύνην	καὶ	σεμνολογίαν καὶ μεγαλοπρέπειαν· οὐδὲ δὴ
[50]	ἐκφέρουσιν, αἷς μεγαλοπρεπείας τε δεῖ	καὶ	σεμνολογίας καὶ καταπλήξεως, παντὸς μάλιστα
[27]	δυσχερανεῖ τὸ φορτικὸν τῆς λέξεως	καὶ	σκολιὸν καὶ δυσπαρακολούθητον· ὁ δὲ
[39]	τοῖς ἀρχομένοις δηλούμενον ἐνθύμημα πονηρὸν	καὶ	σκολιῶς ἀπηγγελμένον· εἰ δὲ τὸ
[52]	ἡ πάντα λυμαινομένη τὰ καλὰ	καὶ	σκότον παρέχουσα ταῖς ἀρεταῖς ἀσάφεια
[24]	σημειώσεων μεταφοραῖς ἐξηλλαγμένα τῶν συνήθων	καὶ	σολοικισμῶν λαμβάνοντα φαντασίας· ὁπόσα τε
[13]	τριακόσιοι, οἱ δ´ ἄλλοι ἀπέθανον.	Καὶ	Σπαρτιᾶται τούτων ἦσαν εἴκοσι καὶ
[40]	μετὰ δὲ τοῦ δρωμένου ἔτι	καὶ	στῆναι ἐλπὶς ὀρθῶς. Πρὸς ταῦτα
[24]	μορίων τὴν ἀξιωματικὴν καὶ αὐστηρὰν	καὶ	στιβαρὰν καὶ βεβηκυῖαν καὶ τραχύνουσαν
[26]	ἀπὸ μιᾶς ὁρμῆς οἰμωγῇ τε	καὶ	στόνῳ πάντες δυσανασχετοῦντες τὰ γιγνόμενα,
[1]	ὑπελάμβανον ἐπιφανεστάτους εἶναι ποιητάς τε	καὶ	συγγραφεῖς, ὦ Κόιντε Αἴλιε Τουβέρων,
[52]	μιμησαμένων τὸν ἄνδρα ῥητόρων τε	καὶ	συγγραφέων, ἀναγκαῖος μὲν ὤν, ὥςπέρ
[47]	τε ἀκριβῶς καὶ ἡρμηνευμένα περιττῶς	καὶ	συγκείμενα ἡδέως· καὶ γὰρ οἷς
[34]	αὐτὰς ὑπάρχει σίνος, ὡς βασκάνους	καὶ	συκοφάντας προβέβληνται· οὗτοί τε ὑπὸ
[22]	μορίων (ὀνοματικῶν λέγω καὶ ῥηματικῶν	καὶ	συνδετικῶν) εἴς τε τὴν κυρίαν
[51]	εἶναι τῶν εὐπαιδεύτων ἀναγνῶναί τε	καὶ	συνεἷναι τὴν Θουκυδίδου διάλεκτον ταῦτα
[24]	ἀντὶ τῆς λιγυρᾶς καὶ μαλακῆς	καὶ	συνεξεσμένης καὶ μηδὲν ἐχούσης ἀντίτυπον·
[32]	πιστεύσαντι ἐπέθετο μᾶλλον ἢ φυλαττομένῳ·	καὶ	συνέσεως δόξαν προσελάμβανε, τό τε
[55]	χαρακτῆρα τὸν ἐν τῇ κοινῇ	καὶ	συνήθει διαλέκτῳ τὴν ἐξαλλαγὴν ἔχοντα.
[28]	ἕως μὲν ἐν τῷ κοινῷ	καὶ	συνήθει τῆς διαλέκτου τρόπῳ τὰ
[23]	πολὺ τῆς τετριμμένης καὶ κοινῆς	καὶ	συνήθους ἅπασι διαλέκτου. Τὰς μὲν
[24]	λέξιν προελόμενος ἀντὶ τῆς κοινῆς	καὶ	συνήθους τοῖς κατ´ αὐτὸν ἀνθρώποις·
[54]	ἐξήλλακται μὲν ἐκ τῆς πολιτικῆς	καὶ	συνήθους τοῖς πολλοῖς ἀπαγγελίας, καὶ
[24]	τοῖς ἄλλοις, ὧν πρότερον ἐμνήσθην,	καὶ	συνιδὼν ἃς ἕκαστος αὐτῶν ἔσχεν
[5]	σαφῆ καὶ κοινὴν καὶ καθαρὰν	καὶ	σύντομον καὶ τοῖς πράγμασι προσφυῆ
[23]	(καὶ γὰρ καθαρὰ καὶ σαφὴς	καὶ	σύντομός ἐστιν ἀποχρώντως, σῴζουσα τὸν
[36]	κεκόσμηκεν αὐτοὺς καθαρᾷ καὶ σαφεῖ	καὶ	συντόμῳ καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς
[28]	τὰ πραχθέντα δηλοῖ, σαφῶς τε	καὶ	συντόμως καὶ δυνατῶς ἅπαντα εἴρηκεν·
[26]	βύβλῳ τὴν ἐσχάτην ναυμαχίαν Ἀθηναίων	καὶ	Συρακοσίων ἀφηγούμενος οὕτως ὠνόμακέ τε
[49]	ἐκ τῶν κοινῶν ὀνομάτων τε	καὶ	σχημάτων εἰς τὰ ξένα καὶ
[19]	οἰκίσαντες ὅτι ναυμαχίᾳ Καρχηδονίους ἐνίκων,	καὶ	τὰ ἄλλα ὅσα τούτοις ἐστὶν
[24]	σκολιὰ καὶ πολύπλοκα καὶ δυσεξέλικτα	καὶ	τὰ ἄλλα τὰ συγγενῆ τούτοις.
[39]	ὑπ´ ἄλλων (ἐν) ἐξουσίᾳ γένωνται	καὶ	τὰ αὐτὰ πάσχωσιν ὑπὸ τῶν
[50]	πρὸς τὰς ὀχλικὰς ἐντεύξεις παρεσκευασμένοις	καὶ	τὰ δίκαια λέγουσιν οὐκ ἔστιν
[14]	καὶ τήν τε πόλιν κατέκαυσαν	καὶ	τὰ ἐνόντα ἐξεπόρθησαν, τούς τε
[33]	ἑκατὸν ἐκμηκύνεται στίχων. Θήσω δὲ	καὶ	τὰ ἑξῆς οὐδεμίαν ἔτι λέξιν
[12]	τε καὶ ξύγχυσιν τῶν σπονδῶν	καὶ	τὰ ἔπειτα, ὡς ἐπολεμήθη, ἐξηγήσομαι.
[48]	τὸν αὐτὸν ὁμοίως ταμίαν γενέσθαι	καὶ	τὰ ἐπὶ τελευτῇ κείμενα τοῦ
[31]	εἶναι ἀπροφασίστως τολμᾶν. Περιπέφρασται δὲ	καὶ	τὰ ἐπὶ τούτοις, καὶ οὔτε
[29]	ἀμφότερα ταῦτα καὶ παρισώσεις περιέχει,	καὶ	τὰ ἐπίθετα καλλωπισμοῦ χάριν κεῖται·
[25]	γράφει· Τὰ γὰρ πρὸ αὐτῶν	καὶ	τὰ ἔτι παλαιότερα σαφῶς μὲν
[29]	Τὸ δ´ ἐπὶ τούτῳ λεγόμενον·	καὶ	τὰ ἐφυστερίζοντά που δυσείκαστόν ἐστι·
[29]	τε οὖν τὰ τῶν πόλεων,	καὶ	τὰ ἐφυστερίζοντά που ἐπιπύστει τῶν
[13]	Ὅμοια δ´ ἐστὶ παρ´ αὐτῷ	καὶ	τὰ κατὰ τὰς πεζικὰς μάχας
[22]	σύνθεσις εἴς τε τὰ κόμματα	καὶ	τὰ κῶλα καὶ τὰς περιόδους,
[50]	τὴν ἐμὴν δύναμιν. ~(Ἀνάγκη δὲ	καὶ	τὰ λεγόμενα ὑπὲρ αὐτοῦ τισιν
[24]	τὸ δὲ προσηγορικὸν ὀνοματικῶς λέγηται·	καὶ	τὰ μὲν παθητικὰ ῥήματα δραστήρια,
[34]	ἀρετῆς κεκαρωμένοι τὴν διάνοιαν ἅπαντα	καὶ	τὰ μὴ προσόντα τῷ συγγραφεῖ
[16]	καὶ Κράτιππος ὁ συνακμάσας αὐτῷ	καὶ	τὰ παραλειφθέντα ὑπ´ αὐτοῦ συναγαγὼν
[27]	ἔστησαν. ~(Μοὶ μὲν δὴ ταῦτα	καὶ	τὰ παραπλήσια τούτοις ἄξια ζήλου
[48]	παρασχόντα λήψονται. Ταῦτα μὲν δὴ	καὶ	τὰ παραπλήσια τούτοις καλὰ καὶ
[10]	τοῦτο διεξέρχεται τὰ περὶ Ἐπίδαμνον	καὶ	τὰ περὶ Κέρκυραν καὶ τὰ
[10]	Ἐπίδαμνον καὶ τὰ περὶ Κέρκυραν	καὶ	τὰ περὶ Ποτίδαιαν καὶ τὴν
[3]	ἐστι τὰ περὶ τῆς ἰδέας	καὶ	τὰ περὶ τἀγαθοῦ καὶ τὰ
[9]	καὶ τὰ περὶ τὴν τάξιν	καὶ	τὰ περὶ τὰς ἐξεργασίας. Ἄρξομαι
[35]	ὀλίγων πάνυ δημηγοριῶν. Ὁρῶ δὲ	καὶ	τὰ περὶ τὴν λέξιν ἐλαττώματα,
[13]	γε περὶ Πύλον Ἀθηναίοις πραχθέντα	καὶ	τὰ περὶ τὴν Σφακτηρίαν καλουμένην
[9]	ἐστὶ τὰ περὶ τὴν διαίρεσιν	καὶ	τὰ περὶ τὴν τάξιν καὶ
[3]	ἰδέας καὶ τὰ περὶ τἀγαθοῦ	καὶ	τὰ περὶ τῆς πολιτείας· αὐτός
[20]	ἀκροάσει ἢ ἀληθέστερον, ὄντα ἀνεξέλεγκτα	καὶ	τὰ πολλὰ ὑπὸ χρόνου αὐτῶν
[35]	λέξεις ἐν ταύταις μάλιστα ἐπιπολάζουσι,	καὶ	τὰ πολύπλοκα καὶ ἀγκύλα καὶ
[46]	τὰ μειρακιώδη καλλωπίσματα τῆς λέξεως	καὶ	τὰ πολύπλοκα τῶν ἐνθυμημάτων σχήματα·
[10]	τὰ προειρημένα, τά τε Κερκυραϊκὰ	καὶ	τὰ Ποτιδαιατικὰ καὶ ὅσα πρόφασις
[55]	σαφῶς εἰρημένα ὑπὸ τοῦ συγγραφέως	καὶ	τὰ προσειληφότα σὺν ταῖς ἄλλαις
[29]	δειλίαν. Ὅμοια δὲ τούτοις ἐστὶ	καὶ	τὰ συναπτόμενα· τὸ δὲ σῶφρον
[42]	ἥ τε γὰρ σύνθεσις εὐεπὴς	καὶ	τὰ σχήματα τῶν πραγμάτων ἴδια.
[47]	δοκεῖ εἶναι, ἀφεῖναι δὲ ἐπικίνδυνον	καὶ	τὰ τούτοις ὅμοια, ὅσα τάς
[36]	φίλους, ἐπὶ πολέμῳ δὲ μηδετέρους.	Καὶ	τάδε ἡμῖν ἀρκέσει. Ὁ μὲν
[2]	χρόνου παραλαβόντες ἀναφαιρέτους ἔχουσιν, ἀλλὰ	καὶ	ταῖς ἰδίαις τῶν ἐπιφανεστάτων φιλοσόφων
[11]	τὰ πρότερα τῶν ὑστέρων ἄρχειν	καὶ	τἀληθῆ πρὸ τῶν ψευδῶν λέγεσθαι,
[6]	μὲν προτέρας ὑπεριδὼν ὡς εὐτελοῦς	καὶ	ταπεινῆς καὶ πολλὰ οὐ δυνησομένης
[14]	ὑπὸ τοῦ Λακεδαιμονίου ῥηθέντας τότε	καὶ	τὰς αἰτίας ἐπελήλυθε, δι´ ἃς
[27]	τὴν καλλιλογίαν καὶ τὴν δεινότητα	καὶ	τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἐν τούτοις
[36]	καθαρᾷ καὶ σαφεῖ καὶ συντόμῳ	καὶ	τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἐχούσῃ· τήν
[3]	ἐν ᾧ τὰ μὲν κατορθώματα	καὶ	τὰς ἀρετὰς οὐδενὸς ἠξίωκα λόγου,
[3]	τὰς ἀρετὰς λέγεσθαι μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τὰς γειτνιώσας αὐταῖς κακίας. Οὐδεμία
[20]	ἔλυσαν, τὰς αἰτίας προέγραψα πρῶτον	καὶ	τὰς διαφορὰς τοῦ μή τινα
[10]	ἔλυσαν, τὰς αἰτίας προέγραψα πρῶτον	καὶ	τὰς διαφορὰς τοῦ μή τινας
[45]	ἐν τοῖς πρὸς τὰ δικαστήρια	καὶ	τὰς ἐκκλησίας ἀγῶσιν, ἐν οἷς
[9]	διασπᾶσθαι τὰ πράγματα τῆς διανοίας	καὶ	τὰς ἡμιτελεῖς τῶν ἀκουσθέντων μνήμας
[3]	πάσας μαρτυροῦσι τοῖς πρὸ αὐτῶν	καὶ	τὰς μὴ προσούσας ἀρετάς; ~(Ἓν
[28]	πόλιν ἤγαγον πρότερον ἔξω ὄντας,	καὶ	τὰς ναῦς περιπλεῦσαι κελεύσαντες, ἃς
[23]	ἐν τῷ σχηματίζειν τὰς λέξεις	καὶ	τὰς νοήσεις ἐξέβησαν ἐπὶ πολὺ
[22]	τὰ κόμματα καὶ τὰ κῶλα	καὶ	τὰς περιόδους, καὶ ὅτι τούτοις
[49]	ἡ μετρίως ἐκβεβηκυῖα τὰ συνήθη	καὶ	τὰς πρώτας καὶ ἀναγκαίας ἀρετὰς
[47]	ἤθεσιν ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους χρεὼν	καὶ	τὰς συμφορὰς ἐθέλειν ὑφίστασθαι καὶ
[53]	ἔσχον ἀρετάς, τὰ τάχη λέγω	καὶ	τὰς συστροφὰς καὶ τοὺς τόνους
[29]	τούτοις ἐπιφέρει, σκολιὰ καὶ δυσπαρακολούθητα	καὶ	τὰς τῶν σχηματισμῶν πλοκὰς σολοικοφανεῖς
[54]	ὑμῖν δ´ ἐκ προρρήσεως πολεμήσειν,	καὶ	ταῦθ´ ἕως ἂν ἑκόντες ἐξαπατᾶσθε;
[41]	βίας καὶ πλεονεξίας νόμον εἰσάγοντες	καὶ	ταῦτ´ εἶναι δίκαια τοῖς ἀσθενέσιν
[44]	ὄχλον οὐκ ἦν ἐπιτήδεια εἰρῆσθαι,	καὶ	ταῦτα ἐν ἀρχαῖς τῆς ἀπολογίας,
[9]	δ´ Ἀθηναίους ἐπαγόμενοι· ἀφεὶς δὲ	καὶ	ταῦτα ἡμιτελῆ περὶ τῆς εἰς
[13]	στίχους αὐτὸς ἀποδεδωκὼς ταῖς μάχαις,	καὶ	ταῦτα οὐ πολλῶν ὄντων οὔτε
[12]	ναυμαχίᾳ τὴν ὀγδόην βύβλον παρεκτείνας,	καὶ	ταῦτα προειρηκὼς ἐν τῷ προοιμίῳ
[40]	ἂν δύνηταί τις κρατεῖν. Ἀκόλουθα	καὶ	ταῦτα τοῖς πρώτοις καὶ οὔτε
[6]	διὰ πελάγους νηχομένας καὶ μιξόθηρας,	καὶ	ταύτας εἰς ὁμιλίαν ἀνθρώποις συνερχομένας,
[9]	Πλαταιέων μέμνηται πολιορκίας· ἀφεὶς δὲ	καὶ	ταύτην ἀτελῆ τοῦ Μυτιληναϊκοῦ μέμνηται
[34]	τοῦ συγγραφέως εἶναι δύναμιν, διελόμενος	καὶ	ταύτην διχῇ τὴν θεωρίαν εἴς
[10]	οὐκ ἂν εἴη τι πρότερον,	καὶ	τέλει περιλαβεῖν τὴν πραγματείαν, ᾧ
[1]	ὑπεσχόμην τε ποιήσειν, ὡς προῃροῦ,	καὶ	τελέσας τὴν ὑπόσχεσιν ἀποδίδωμι. ~(Μέλλων
[13]	ἀρξάμενος, ἐν αἷς πρὸς ἑπτὰ	καὶ	τεσσαράκοντα ναῦς Πελοποννησίων εἴκοσι ναυσὶν
[13]	τοσοίδε· εἴκοσι μὲν ὁπλῖται διέβησαν	καὶ	τετρακόσιοι οἱ πάντες· τούτων ζῶντες
[43]	λόγος γένηται, τῇ Περικλέους ἀπολογίᾳ	καὶ	τῇ Ἑρμοκράτους πρὸς Καμαριναίους κατηγορίᾳ
[5]	καὶ βαρβάρων μιᾷ συντάξει περιλαβών)	καὶ	τῇ λέξει προσαπέδωκε τὰς παραλειφθείσας
[53]	τοῖς συνήθεσιν ἔμεινε, ταῖς μεταβολαῖς	καὶ	τῇ ποικιλίᾳ καὶ τῷ μηδὲν
[33]	μείζους, οὐ μέχρι τοῦ δικαίου	καὶ	τῇ πόλει ξυμφόρου προστιθέντες, ἐς
[30]	ἔτι μέλλον κακόν. Καθαρὸς δὲ	καὶ	τηλαυγὴς ὁ νοῦς οὕτως ἂν
[41]	γὰρ οἱ προεστηκότες τῶν πόλεων	καὶ	τηλικαύτας ἐξουσίας πιστευόμενοι φρονεῖν τε
[15]	τοῦ πολέμου σφίσιν αἰτίους εἶναι·	καὶ	τὴν Αἴγιναν ἀσφαλέστερον ἐφαίνετο τῇ
[15]	διαβάντες Περικλέους στρατηγοῦντος κατεστρέψαντο πᾶσαν·	καὶ	τὴν ἄλλην ὁμολογίᾳ κατέστησαν, Ἑστιαιεῖς
[15]	τοῖς χρόνοις ἀντὶ τῆς προτέρας	καὶ	τὴν ἀλλοτρίαν ἀντὶ τῆς ἰδίας
[47]	καὶ τὰς συμφορὰς ἐθέλειν ὑφίστασθαι	καὶ	τὴν ἀξίωσιν μὴ ἀφανίζειν· ἐν
[54]	μεγίστῃ τῶν κατὰ Φιλίππου δημηγοριῶν	καὶ	τὴν ἀρχὴν εὐθὺς οὕτως κατεσκεύακεν·
[36]	δὲ τούτου σπείσασθαι σφίσιν ἐκέλευον	καὶ	τὴν γῆν μὴ δῃοῦν. Ὃ
[36]	ἐν αἷς εἰκὸς ἦν κομισθῆναι,	καὶ	τὴν γῆν οὐκ ἔτεμνεν. Ἐλθόντες
[15]	παῖδας δὲ καὶ γυναῖκας ἠνδραπόδισαν	καὶ	τὴν γῆν Πλαταιεῦσιν ἔδωκαν νέμεσθαι.
[26]	ἀπὸ τῶν δρωμένων τῆς ὄψεως	καὶ	τὴν γνώμην μᾶλλον τῶν ἐν
[48]	τὸν τόνον καὶ τὴν μεγαλοπρέπειαν	καὶ	τὴν δεινότητα, καὶ πάθους ἐστὶν
[27]	τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν καλλιλογίαν	καὶ	τὴν δεινότητα καὶ τὰς ἄλλας
[28]	τὰς κοινὰς τῶν Ἑλλήνων συμφορὰς	καὶ	τὴν διάνοιαν ἐξαλλάττειν ἐκ τῶν
[6]	ἀναγράψαι· ἐρρωμένος τε τὸ σῶμα	καὶ	τὴν διάνοιαν ὑγιαίνων καὶ μέχρι
[29]	ἐπιτεχνήσει καὶ τῶν τιμωριῶν ἀτοπίᾳ·	καὶ	τὴν εἰωθυῖαν τῶν ὀνομάτων ἀξίωσιν
[11]	οὕτως γράφων· Ἔγραψα δὲ αὐτὰ	καὶ	τὴν ἐκβολὴν τοῦ λόγου ἐποιησάμην,
[53]	τὸ πικρὸν καὶ τὸ στριφνὸν	καὶ	τὴν ἐξεγείρουσαν τὰ πάθη δεινότητα·
[34]	δ´ ἀδέκαστον τὴν διάνοιαν φυλάσσουσι	καὶ	τὴν ἐξέτασιν τῶν λόγων ἐπὶ
[15]	τὴν ἀλλοτρίαν ἀντὶ τῆς ἰδίας	καὶ	τὴν ἐπ´ ἐλάττοσι κακοῖς γενομένην
[26]	ἐοικὼς καὶ διὰ τὸ ἀνώμαλον	καὶ	τὴν ἔποψιν τῆς ναυμαχίας ἐκ
[27]	τήν τε μεγαληγορίαν τοῦ ἀνδρὸς	καὶ	τὴν καλλιλογίαν καὶ τὴν δεινότητα
[13]	ἐπὶ τὸν πόλεμον. Θήσω δὲ	καὶ	τὴν λέξιν αὐτοῦ. Ἐγένετο μετὰ
[39]	πολλὰ τοιαῦτα πράσσοντες. Θήσω δὲ	καὶ	τὴν λέξιν αὐτοῦ· Οὐ γὰρ
[48]	τὸ κάλλος καὶ τὸν τόνον	καὶ	τὴν μεγαλοπρέπειαν καὶ τὴν δεινότητα,
[16]	Εἴ γέ τοι τὴν πρώτην	καὶ	τὴν ὀγδόην βύβλον ἀντιπαρεξετάζοι τις
[26]	εἶναι κωλῦσαί τε αὐτοὺς διαφυγεῖν,	καὶ	τὴν οἰκείαν ἑκάστους πατρίδα νικήσαντας
[10]	τὴν αὔξησιν τῆς Ἀθηναίων πόλεως,	καὶ	τὴν οὐκ ἀληθῆ μέν, ὑπὸ
[42]	κάμνων τὸ σῶμα ὑπὸ νόσου·	καὶ	τὴν παράκλησιν τῶν στρατιωτῶν, ἣν
[10]	Κέρκυραν καὶ τὰ περὶ Ποτίδαιαν	καὶ	τὴν Πελοποννησίων σύνοδον εἰς Σπάρτην
[41]	δὲ προελομένους τήν τε χώραν	καὶ	τὴν πόλιν ἐκλιπεῖν κατὰ τὸν
[10]	τὴν σαφήνειαν μετῆλθον. ~(Αἰτιῶνται δὲ	καὶ	τὴν τάξιν αὐτοῦ τινες, ὡς
[14]	τῇ στρατιᾷ αἱροῦσι τὴν Θυρέαν,	καὶ	τήν τε πόλιν κατέκαυσαν καὶ
[46]	ἐναντίων προέχειν· ὃ ἡμῖν ὑπάρχει.	Καὶ	τὴν τόλμαν ἀπὸ τῆς ὁμοίας
[17]	μετὰ γὰρ τὴν ἅλωσιν αὐτῆς	καὶ	τὴν τῶν αἰχμαλώτων ἄφιξιν, οὓς
[8]	μή, τῶν γε πλείστων, ὅτι	καὶ	τῆς ἀληθείας, ἧς ἱέρειαν εἶναι
[14]	ἐν Θυρέᾳ κατοικοῦντας Αἰγινήτας ἐξεπολιόρκησε	καὶ	τῆς ἄλλης Πελοποννήσου πολλὴν ἐδῄωσεν,
[11]	οὐκ ἀκριβῶς ἐπεμνήσθη· ἅμα δὲ	καὶ	τῆς ἀρχῆς ἀπόδειξιν ἔχει τῆς
[10]	μεταξὺ τῆς τε Ξέρξου ἀναχωρήσεως	καὶ	τῆς ἀρχῆς τοῦδε τοῦ πολέμου·
[46]	τε γὰρ φρονήματα ψυχρότερά ἐστι	καὶ	τῆς Γοργίου προαιρέσεως μᾶλλον οἰκειότερα,
[48]	ἐμῆς μᾶλλον, ἐν ἴσῳ δὲ	καὶ	τῆς ἑαυτοῦ ἅμα ἐν τῇ
[23]	γενέσθαι πειθοῦς τε καὶ χαρίτων	καὶ	τῆς εἰς ἄκρον ἡκούσης ἡδονῆς
[31]	τὸ ἑταιρικόν ἀντὶ τῆς συγγενείας	καὶ	τῆς ἑταιρίας κείμενον μετείληπται· τό
[36]	τῶν ἐθελησάντων συνάρασθαι τοῦ κινδύνου	καὶ	τῆς μάχης, ἣ παρ´ ἡμῖν
[47]	αἰτιᾶσθαι, ὅστις ἂν μαλακίᾳ ἐλλείπῃ,	καὶ	τῆς μὴ προσηκούσης μισεῖν τὸν
[48]	τῷ δ´ αὑτῶν ὀνόματι τιμηθήσονται,	καὶ	τῆς νίκης οὐκ ἄλλον τινὰ
[2]	πραγματείας ἐκεῖνον ὑποτίθενται τὸν ἄνδρα	καὶ	τῆς περὶ τοὺς πολιτικοὺς λόγους
[10]	δύναμις τῶν Ἀθηναίων σαφῶς ᾔρετο	καὶ	τῆς συμμαχίας αὐτῶν ἥπτετο· τότε
[48]	τε ἅμα τῆς τε ἐπιθυμίας	καὶ	τῆς τύχης τὸν αὐτὸν ὁμοίως
[27]	σχήματι, οὔθ´ οἱ πάνυ περιττοὶ	καὶ	τῆς τῶν πολλῶν ὑπερορῶντες ἀμαθίας
[9]	Ἄργος πολεμούμενον ὑπὸ Ἀμπρακιωτῶν καταλείπει.	Καὶ	τί δεῖ πλείω λέγειν; ὅλη
[21]	πρὸ αὐτοῦ γενομένων συγγραφέων παρέλαβε,	καὶ	τίνα μέρη πρῶτος ἁπάντων ἐκαίνωσεν,
[21]	μέρη διαιρεῖσθαι πέφυκεν ἡ λέξις	καὶ	τίνας περιείληφεν ἀρετάς· ἔπειτα δηλῶσαι,
[23]	οἱ πρὸ Θουκυδίδου γενόμενοι συγγραφεῖς	καὶ	τίνων ἐπὶ μικρὸν ἥψαντο, ἐξ
[20]	αὐτὸν ἀμφότεροι παρασκευῇ τῇ πάσῃ,	καὶ	τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον
[27]	συνῳδὸν ἔσται τό τε λογικὸν	καὶ	τὸ ἄλογον κριτήριον, ὑφ´ ὧν
[9]	καὶ μετὰ τοῦτο Δῆλον καθαίρει	καὶ	τὸ Ἀμφιλοχικὸν Ἄργος πολεμούμενον ὑπὸ
[47]	Δουλοῖ γὰρ φρόνημα τὸ αἰφνίδιον	καὶ	τὸ ἀπροσδόκητον καὶ τὸ πλείστῳ
[24]	τὸ πυκνόν, καὶ τὸ πικρὸν	καὶ	τὸ αὐστηρόν, καὶ τὸ ἐμβριθὲς
[24]	τὸ αὐστηρόν, καὶ τὸ ἐμβριθὲς	καὶ	τὸ δεινὸν καὶ (τὸ) φοβερόν,
[9]	γὰρ ἡ βύβλος οὕτω συγκέκοπται	καὶ	τὸ διηνεκὲς τῆς ἀπαγγελίας ἀπολώλεκε.
[24]	τὸ πικρὸν καὶ τὸ αὐστηρόν,	καὶ	τὸ ἐμβριθὲς καὶ τὸ δεινὸν
[31]	ἀπροφασίστως τολμᾶν. Τὸ γὰρ συγγενές	καὶ	τὸ ἑταιρικόν ἀντὶ τῆς συγγενείας
[31]	ἑαυτοῦ βούλησιν σχηματίζων· καὶ μὴν	καὶ	τὸ ἑταιρικὸν οἰκειότερον ἐγένετο τοῦ
[24]	πολλὰ συντιθέναι νοήματα εἰς ἕν,	καὶ	τὸ ἔτι προσδεχόμενόν τι τὸν
[33]	διὰ τὰς στάσεις τῷ Ἑλληνικῷ·	καὶ	τὸ εὔηθες, οὗ τὸ γενναῖον
[32]	τε ἄφρακτον ἀντὶ τοῦ ἀφυλάκτου	καὶ	τὸ ἥδιον τιμωρεῖσθαι διὰ τὴν
[4]	τε καὶ τῶν ἄλλων ἀνδρῶν,	καὶ	τὸ θεωρητικὸν αὐτῶν ἀπολωλέκαμεν. Οὐδὲ
[48]	λεγόμενα προσείληφε καὶ τὸ τάχος	καὶ	τὸ κάλλος καὶ τὸν τόνον
[40]	τὰς τύχας φέρουσιν οἱ πολέμιοι	καὶ	τὸ μὲν εἶξαι εὐθὺς ἀνέλπιστον,
[12]	ἔχειν ἀρχήν. Πρόσεστι δὲ τούτῳ	καὶ	τὸ μὴ εἰς ἃ ἔδει
[24]	τε στριφνὸν καὶ τὸ πυκνόν,	καὶ	τὸ πικρὸν καὶ τὸ αὐστηρόν,
[53]	τὰς συστροφὰς καὶ τοὺς τόνους	καὶ	τὸ πικρὸν καὶ τὸ στριφνὸν
[19]	καὶ κατὰ κώμας οἰκουμέναις ἥρπαζον	καὶ	τὸ πλεῖστον τοῦ βίου ἐντεῦθεν
[47]	τὸ αἰφνίδιον καὶ τὸ ἀπροσδόκητον	καὶ	τὸ πλείστῳ παραλόγῳ ξυμβαῖνον· ὅμως
[29]	δὲ σῶφρον τοῦ ἀνάνδρου πρόσχημα,	καὶ	τὸ πρὸς ἅπαν συνετὸν ἐπὶ
[24]	δὲ αὐτῆς τό τε στριφνὸν	καὶ	τὸ πυκνόν, καὶ τὸ πικρὸν
[55]	δεομένας καὶ πολὺ τὸ βεβασανισμένον	καὶ	τὸ σολοικοφανὲς ἐν τοῖς σχηματισμοῖς
[53]	ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἀκολουθίας	καὶ	τὸ σολοικοφανὲς ἠγάπησεν, ἀλλ´ ἐν
[53]	τοὺς τόνους καὶ τὸ πικρὸν	καὶ	τὸ στριφνὸν καὶ τὴν ἐξεγείρουσαν
[31]	πάλιν χρήσεται μεταλήψει· Καὶ μὴν	καὶ	τὸ συγγενὲς τοῦ ἑταιρικοῦ ἀλλοτριώτερον
[48]	τῆς διαλέκτου τρόπῳ λεγόμενα προσείληφε	καὶ	τὸ τάχος καὶ τὸ κάλλος
[32]	ἐτιμωρεῖτο ἢ ἀπὸ τοῦ προφανοῦς·	καὶ	τό τε ἀσφαλὲς ἐλογίζετο, καὶ
[18]	τε τοῖς κατὰ γῆν ἀγῶσι	καὶ	τὸ τελευταῖον ἐν τῇ δυστήνῳ
[3]	τῆς ἀληθείας γνῶσις, ἀφ´ ἧς	καὶ	τὸ τοῦ βίου τέλος γίνεται
[33]	δεδιέναι τό τε αὑτῶν ἐνδεὲς	καὶ	τὸ τῶν ἐναντίων ξυνετόν, μὴ
[27]	ἀλλὰ καὶ τὸ τῶν πολλῶν	καὶ	τὸ τῶν ὀλίγων τὴν αὐτὴν
[27]	κατασκευὴν ταύτης τῆς λέξεως, ἀλλὰ	καὶ	τὸ τῶν πολλῶν καὶ τὸ
[24]	τὸ ἐμβριθὲς καὶ τὸ δεινὸν	καὶ	(τὸ) φοβερόν, ὑπὲρ ἅπαντα δὲ
[47]	ἔτι ὑμῖν ἔστιν, εἴ τις	καὶ	τόδε ἐν τῷ παρόντι δεδιὼς
[41]	μηδὲν ἁμαρτάνουσαν εἰς αὐτούς, οὕτως	καὶ	τοῖς Ἀθηναίων στρατηγοῖς πρέποντες ἦσαν
[16]	αὐτὰς ἐμποδὼν γεγενῆσθαι λέγων, ἀλλὰ	καὶ	τοῖς ἀκούουσιν ὀχληρὰς εἶναι. Τοῦτό
[20]	ἐμοί τε ὧν αὐτὸς ἤκουσα	καὶ	τοῖς ἄλλοθέν ποθεν ἐμοὶ ἀπαγγέλλουσιν·
[45]	τοῖς προσώποις καὶ τοῖς καιροῖς	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν· ἀλλ´ ὥσπερ
[24]	δὴ τῷ ἀνδρὶ Θουκυδίδης ἐπιβαλὼν	καὶ	τοῖς ἄλλοις, ὧν πρότερον ἐμνήσθην,
[54]	ἀμφοτέρων παραδείγματα, πολλῶν ὄντων ὀλίγα	καὶ	τοῖς ἀνεγνωκόσι τὸν ἄνδρα ἀρκοῦντα.
[12]	κατελύθη, ταῦτα κατὰ λέξιν γεγραφώς·	Καὶ	τοῖς ἀπὸ χρησμῶν τι ἰσχυρισαμένοις
[53]	καὶ προσέθηκε τοῖς τε δημηγορικοῖς	καὶ	τοῖς δικανικοῖς λόγοις, ἧττον μὲν
[22]	τε ἁπλοῖς καὶ ἀτόμοις ὀνόμασι	καὶ	τοῖς ἐκ τούτων συνθέτοις) τὰ
[48]	κακοῖς ὀλοφυρθεὶς τάχ´ ἂν ἴσως	καὶ	τοῖς ἐμοῖς ἀγαθοῖς ποτε βουληθείη
[42]	ἔχομαι, μὴ εἴκειν Πελοποννησίοις ὡς	καὶ	τοῖς ἐνθυμήμασιν ἡρμηνευμένον δαιμονίως καὶ
[45]	εἴη προσήκοντα καὶ τοῖς προσώποις	καὶ	τοῖς καιροῖς καὶ τοῖς ἄλλοις
[26]	πλείους ναῦς κατ´ ἀνάγκην ξυνηρτῆσθαι·	καὶ	τοῖς κυβερνήταις τῶν μὲν φυλακήν,
[25]	καὶ παρατιθεὶς τοῖς τε πραγματικοῖς	καὶ	τοῖς λεκτικοῖς κατορθώμασιν ἢ ἁμαρτήμασι
[28]	δήμων προστάταις τοὺς Ἀθηναίους ἐπάγεσθαι	καὶ	τοῖς ὀλίγοις τοὺς Λακεδαιμονίους. ~(Ἃ
[4]	τῶν τε δι´ αἰσθήσεως ἀλόγου	καὶ	τοῖς πάθεσι καταλαμβανομένων, καὶ ὅτι
[40]	ὁ νοῦς ἔστι μὲν δυσείκαστος	καὶ	τοῖς πάνυ δοκοῦσιν ἐμπείρως τοῦ
[4]	δεόμενον, ἐπίφθονον μέν τι κατηγόρημα	καὶ	τοῖς πολλοῖς κεχαρισμένον, ῥᾳδίως δ´
[5]	κοινὴν καὶ καθαρὰν καὶ σύντομον	καὶ	τοῖς πράγμασι προσφυῆ καὶ μηδεμίαν
[45]	ἑαυτὴν ἀξία σπουδῆς, εἰ μὴ	καὶ	τοῖς πράγμασιν εἴη προσήκοντα καὶ
[36]	εἰρῆσθαι, τοῖς τε προσώποις πρέποντας	καὶ	τοῖς πράγμασιν οἰκείους καὶ μήτ´
[24]	σημαινομένου· ἐν δὲ τοῖς συνδετικοῖς	καὶ	τοῖς προθετικοῖς μορίοις καὶ ἔτι
[45]	καὶ τοῖς πράγμασιν εἴη προσήκοντα	καὶ	τοῖς προσώποις καὶ τοῖς καιροῖς
[41]	εἰ τοῖς τε πράγμασι προσήκοντα	καὶ	τοῖς συνεληλυθόσιν εἰς τὸν σύλλογον
[26]	τὸ ἀκρίτως ξυνεχὲς τῆς ἁμίλλης	καὶ	τοῖς σώμασιν αὐτοῖς ἴσα τῇ
[11]	Ἀττικῇ συγγραφῇ Ἑλλάνικος, βραχέως τε	καὶ	τοῖς χρόνοις οὐκ ἀκριβῶς ἐπεμνήσθη·
[5]	καὶ χωρὶς ἀλλήλων ἐκφέροντες, ἕνα	καὶ	τὸν αὐτὸν φυλάττοντες σκοπόν, ὅσαι
[18]	τῷ Περικλέους προσώπῳ βουλόμενος ἀποχρήσασθαι	καὶ	τὸν ἐπιτάφιον ἔπαινον ὡς ὑπ´
[18]	ἀνοίγει τὰς δημοσίας ὁ συγγραφεὺς	καὶ	τὸν ἐπιφανέστατον τῶν δημαγωγῶν Περικλέα
[18]	τοῖς ἐπὶ ξένης ἀποθανοῦσιν ἐπετέλεσεν	καὶ	τὸν ἐροῦντα ἐπ´ αὐτοῖς ἀπέδειξεν,
[26]	κατὰ πολλὰ δὲ πανταχόθεν περιεστάναι,	καὶ	τὸν κτύπον μέγαν ἀπὸ πολλῶν
[26]	πρὸς τὸ ζεῦγμα τοῦ λιμένος	καὶ	τὸν παραλειφθέντα διέκπλουν, βουλόμενοι βιάσασθαι
[42]	ἐποιήσατο πρὸ τῆς τελευταίας ναυμαχίας·	καὶ	τὸν παραμυθητικὸν λόγον, ὅτε πεζῇ
[14]	ὁ πόλεμος, ἠλλοίωντο τὰς γνώμας,	καὶ	τὸν Περικλέα ἐν αἰτίᾳ εἶχον
[9]	πραχθέντα ὑπὸ Δημοσθένους τοῦ στρατηγοῦ	καὶ	τὸν πρὸς Αἰτωλοὺς πόλεμον ἐπιπορεύεται·
[48]	τὸ τάχος καὶ τὸ κάλλος	καὶ	τὸν τόνον καὶ τὴν μεγαλοπρέπειαν
[26]	ἀπὸ τῶν καταστρωμάτων τοῖς ἀκοντίοις	καὶ	τοξεύμασι καὶ λίθοις ἀφθόνοις ἐπ´
[7]	τῶν μυθικῶν ἥψαντο πλασμάτων, ἐθνικὰς	καὶ	τοπικὰς ἐκφέροντες ἱστορίας· ἐν ἅπασι
[25]	λέξιν, ἀλλὰ κατὰ περιοχάς τινας	καὶ	τόπους, μέρη λαμβάνων τῆς τε
[24]	τῶν τῆς φράσεως μορίων ῥινῶν	καὶ	τορεύων· καὶ τοτὲ μὲν λόγον
[24]	φράσεως μορίων ῥινῶν καὶ τορεύων·	καὶ	τοτὲ μὲν λόγον ἐξ ὀνόματος
[26]	ἐν τῇ νήσῳ ἄνδρες διαβεβηκότες.	Καὶ	τότε τοῖς Ἀθηναίοις ἀνέλπιστον ἦν
[2]	λόγων, ὀλίγα περὶ ἐμαυτοῦ τε	καὶ	τοῦ γένους τῆς πραγματείας βούλομαι
[45]	τι οἰκείως φράζοι· προσόντος δὲ	καὶ	τοῦδε, χρήμασι δὲ νικωμένου, τὰ
[54]	ἐποιήσατο οὐ μόνον ὑμᾶς, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἄλλους ἀδικεῖ· καὶ πάντων
[17]	αἰχμαλώτους ἀποκτεῖναι ὁ δῆμος ἐψηφίσατο	καὶ	τοὺς ἄλλους Μυτιληναίους ἡβηδόν, γυναῖκας
[36]	ὑμῖν παρέδωκεν, αὐτοί τε αὐτονομεῖσθε	καὶ	τοὺς ἄλλους ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι μετασχόντες
[7]	ἐπιμελὲς ἐποιοῦντο παραδιδόναι τοῖς ἐκγόνοις	καὶ	τοὺς βουλομένους αὐτὰς εἰς τὸ
[18]	πένθος δημοσίᾳ προὔθετο ἡ πόλις	καὶ	τοὺς εἰωθότας ἐναγισμοὺς τοῖς ἐπὶ
[14]	τὰ φρούρια, τοὺς ἐν Κυθήροις	καὶ	τοὺς ἐν Θυρέᾳ κατοικοῦντας Αἰγινήτας
[30]	αὑτῷ δεήσει, τῆς ἑταιρίας διαλυτὴς	καὶ	τοὺς ἐναντίους ἐκπεπληγμένος. Οὔτε γὰρ
[30]	τάς τε ἑταιρίας διαλύειν ἐδόκει	καὶ	τοὺς ἐναντίους ἐκπεπλῆχθαι. ~(μίαν δὲ
[34]	ταῖς καταδεδουλωμέναις αὑτοὺς προσεῖναι νομίζουσι,	καὶ	τοὺς ἐξονειδίζειν ἐπιχειροῦντας, εἴ τι
[23]	πομπικὴν καὶ ἀξιωματικὴν καὶ ἐγκατάσκευον	καὶ	τοὺς ἐπιθέτους προσειληφυῖαν κόσμους. Οὔτε
[9]	ἄπεισιν ἐπὶ Ναύπακτον. Ἀτελεῖς δὲ	καὶ	τοὺς ἠπειρωτικοὺς πολέμους καταλιπὼν Σικελίας
[14]	πρεσβείαν ἀπέστειλαν εἰς τὰς Ἀθήνας,	καὶ	τοὺς λόγους εἴρηκε τοὺς ὑπὸ
[26]	ξύμμαχοι ἐπικρατήσαντες τά τε ναυάγια	καὶ	τοὺς νεκροὺς ἀνείλοντο καὶ ἀποπλεύσαντες
[14]	καὶ ὕστερον συνέβησαν πρὸς Νικίαν	καὶ	τοὺς ξυνάρχοντας, Ἀθηναίοις ἐπιτρέψαι περὶ
[37]	πολέμου, τὸν στρατηγὸν τῶν Ἀθηναίων	καὶ	τοὺς προβούλους τῶν Μηλίων συνιόντας
[10]	τὴν Πελοποννησίων σύνοδον εἰς Σπάρτην	καὶ	τοὺς ῥηθέντας ἐκεῖ κατὰ τῆς
[53]	τάχη λέγω καὶ τὰς συστροφὰς	καὶ	τοὺς τόνους καὶ τὸ πικρὸν
[36]	τε ὁρκίους τότε γενομένους ποιούμενοι	καὶ	τοὺς ὑμετέρους πατρῴους καὶ ἡμετέρους
[42]	ὁπόσαι γίγνονται περὶ δημηγορικοὺς λόγους·	καὶ	τοὺς ὑπὸ Νικίου τοῦ στρατηγοῦ
[40]	καὶ ἄλλο, τῆς Ἀθηναίων πόλεως	καὶ	τοῦτ´ ἐν τοῖς πρώτοις ἐστὶν
[20]	ἔργων μέγιστον ἐπράχθη τὸ Μηδικόν·	καὶ	τοῦτο ὅμως δυεῖν ναυμαχίαιν καὶ
[12]	κατέστη. ~(ΧΙΙ) Ἱκανὸν μὲν οὖν	καὶ	τοῦτο τεκμήριον ἦν τοῦ μὴ
[20]	πάντα τὰ ἐν μέσῳ παραλιπὼν	καὶ	τοῦτον τὸν τρόπον αὐτὸ κατεσκεύασε·
[24]	αὐστηρὰν καὶ στιβαρὰν καὶ βεβηκυῖαν	καὶ	τραχύνουσαν ταῖς τῶν γραμμάτων ἀντιτυπίαις
[50]	τὴν γλωττηματικήν τε καὶ ἀπηρχαιωμένην	καὶ	τροπικὴν καὶ ἐξηλλαγμένην τῶν ἐν
[24]	τε ἀποστροφαῖς καὶ χρόνων ἐναλλαγαῖς	καὶ	τροπικῶν σημειώσεων μεταφοραῖς ἐξηλλαγμένα τῶν
[32]	δεξιοὶ κέκληνται ἢ ἀμαθεῖς ἀγαθοί,	καὶ	τῷ μὲν αἰσχύνονται, ἐπὶ δὲ
[32]	δή ποτε τούτους ἀγαθοὺς καλεῖ;	Καὶ	τῷ μὲν αἰσχύνονται τίνες; Ἄδηλον
[53]	ταῖς μεταβολαῖς καὶ τῇ ποικιλίᾳ	καὶ	τῷ μηδὲν ἁπλῶς ἀσχημάτιστον ἐκφέρειν
[36]	ταῦτα εἰσῆλθον εἰς τὴν πόλιν·	καὶ	τῷ πλήθει τὰ ῥηθέντα κοινώσαντες
[4]	τῇ δυνάμει λειπόμεθα Θουκυδίδου τε	καὶ	τῶν ἄλλων ἀνδρῶν, καὶ τὸ
[4]	Ἀπελλοῦ καὶ Ζεύξιδος καὶ Πρωτογένους	καὶ	τῶν ἄλλων γραφέων τῶν διωνομασμένων
[35]	εἰκότα ἔγνωκα, σύ τε κρινεῖς	καὶ	τῶν ἄλλων ἕκαστος ἐπὶ τὴν
[36]	καὶ πόλεμος γεγένηται αὐτῶν ἕνεκα	καὶ	τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεως. Ἧς μάλιστα
[49]	νόμων εἰσφορᾶς καὶ πολιτειῶν κόσμου	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν κοινῶν καὶ
[2]	προῄρημαι λόγους, σύ τε κρινεῖς	καὶ	τῶν ἄλλων φιλολόγων ἕκαστος. ~(Ἔστι
[25]	τοιαῦτά ἐστι· δεηθεὶς σοῦ πάλιν	καὶ	τῶν ἄλλων φιλολόγων τῶν ἐντευξομένων
[3]	Παρμενίδην καὶ Πρωταγόραν καὶ Ζήνωνα	καὶ	τῶν ἄλλων φυσιολόγων οὐκ ὀλίγους
[55]	τῶν ἀτελεστέρων εἶναι τὰ τελειότερα	καὶ	τῶν ἀφανεστέρων τά γ´ ἐμφανέστερα.
[55]	Δημοσθένους λόγων τῶν τε δημηγορικῶν	καὶ	τῶν δικανικῶν, ἃ παρὰ τὸν
[55]	δ´ ἐκβάλλομεν ἐκ τῶν δικαστηρίων	καὶ	τῶν ἐκκλησιῶν ἅπασαν τὴν Θουκυδίδου
[24]	δ´ ἄν τις οὐκ ὀλίγα	καὶ	τῶν θεατρικῶν σχημάτων κείμενα παρ´
[5]	συγγραφέων εἰπεῖν, τῶν τε πρεσβυτέρων	καὶ	τῶν κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀκμασάντων
[48]	γὰρ καὶ μειρακιώδη καὶ περίεργα	καὶ	τῶν λεγομένων αἰνιγμάτων ἀσαφέστερα. καὶ
[24]	τῆς συνθέσεως τῶν τ´ ἐλαττόνων	καὶ	τῶν μειζόνων μορίων τὴν ἀξιωματικὴν
[20]	τῶν γεγονότων τὸ σαφὲς σκοπεῖν	καὶ	τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ
[7]	τε γεγονότων τὸ σαφὲς σκοπεῖν,	καὶ	τῶν μελλόντων ποτὲ κατὰ τὸ
[39]	ὀλίγων τῶν μεταξὺ γενομένων ἀμοιβαίων	καὶ	τῶν Μηλίων εἰς ἐπιεικῆ συγκαταβαινόντων
[7]	καὶ πολλὴν ἔχων συγγνώμην, εἰ	καὶ	τῶν μυθικῶν ἥψαντο πλασμάτων, ἐθνικὰς
[13]	Παμφυλίᾳ πεζομαχία καὶ ναυμαχία Ἀθηναίων	καὶ	τῶν ξυμμάχων πρὸς Μήδους, καὶ
[51]	ἔθει· ἀνιαρὸν γὰρ ὁ κόρος	καὶ	τῶν πάνυ ἡδέων, ἡ δὲ
[23]	Μιλησίου καὶ Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου	καὶ	τῶν παραπλησίων τούτοις. Οἱ δὲ
[8]	ὑπαρχούσας αὐτῷ ἀρετὰς ἀφθόνως ἐπελήλυθε,	καὶ	τῶν Περικλέους πολιτευμάτων ἁψάμενος ἐν
[2]	ἀπολύσασθαι βουλόμενος ἐχούσας τι θεατρικὸν	καὶ	τῶν πολλῶν ἀγωγόν, περὶ μὲν
[25]	μέρη λαμβάνων τῆς τε διηγήσεως	καὶ	τῶν ῥητορειῶν καὶ παρατιθεὶς τοῖς
[2]	προειπεῖν· οὐ σοῦ μὰ Δία	καὶ	τῶν σοὶ παραπλησίων ἕνεκα, τῶν
[36]	τὴν ἐπὶ Πλαταιὰς Λακεδαιμονίων τε	καὶ	τῶν συμμάχων ἔλασιν ἀρξάμενος γράφειν
[18]	Νικίου καὶ Δημοσθένους ἀποθανόντες Ἀθηναίων	καὶ	τῶν συμμάχων ἔν τε ταῖς
[26]	τοῦτο πανταχόθεν σφίσι τῶν Συρακοσίων	καὶ	τῶν συμμάχων ἐπιφερομένων οὐ μόνον
[47]	τάς τε ἐξαλλαγὰς τῶν ὀνομάτων	καὶ	τῶν σχημάτων μετρίας ἔχει καὶ
[29]	διανοίας τῶν τ´ ἐπιχειρήσεων περιτεχνήσει	καὶ	τῶν τιμωριῶν ἀτοπίᾳ. Ἐν τούτοις
[29]	οἰκειότερον· τῶν τ´ ἐπιχειρήσεων ἐπιτεχνήσει	καὶ	τῶν τιμωριῶν ἀτοπίᾳ· καὶ τὴν
[7]	πόλεις ἰδίᾳ μνῆμαί τινες ἐσῴζοντο	καὶ	τῶν τοιούτων ἀκουσμάτων, ὥσπερ ἔφην,
[46]	καὶ καταφρονήματι. Φρόνημα μὲν γὰρ	καὶ	ὑπὸ ἀμαθίας εὐτυχοῦς καὶ δειλῷ
[34]	ἐπιτήδεια ἐν τούτῳ τῷ καιρῷ	καὶ	ὑπὸ τούτων τῶν προσώπων λέγεσθαι,
[30]	οὔτε ὁ αὐτὸς τυχών τε	καὶ	ὑπονοήσας ἅμα νοεῖσθαι δύναται, εἴ
[30]	τις φησί τυχών τε ξυνετός,	καὶ	ὑπονοήσας ἔτι δεινότερος· προβουλεύσας δὲ
[14]	κατέφυγον εἰς τὴν ἄνω πόλιν	καὶ	ὕστερον συνέβησαν πρὸς Νικίαν καὶ
[48]	χρήσαιτό τις καὶ ἐν ἐκκλησίαις,	καὶ	φίλοις διαλεγόμενος. Καὶ ἔτι πρὸς
[50]	ἐγκυκλίων μαθημάτων ἐπὶ ῥητορικήν τε	καὶ	φιλοσοφίαν ἐληλυθόσιν, οἷς οὐδὲν φανήσεται
[51]	τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον ῥητόρων τε	καὶ	φιλοσόφων οὐδεὶς αὐτῶν κέχρηται ταύτῃ
[33]	αἴτιον ἀρχὴ ἡ διὰ πλεονεξίαν	καὶ	φιλοτιμίαν, ἐκ δ´ αὐτῶν καὶ
[48]	τέ τις φθονεῖ μὲν ἢ	καὶ	φοβεῖται (ἀμφότερα γὰρ τάδε πάσχει
[10]	τοὺς Ἀθηναίους ἡγοῦμαι μεγάλους γιγνομένους	καὶ	φόβον παρέχοντας τοῖς Λακεδαιμονίοις ἀναγκάσαι
[20]	ἁλισκόμεναι· οὔτε φυγαὶ τοσαίδε ἀνθρώπων	καὶ	φόνος ὃ μὲν κατ´ αὐτὸν
[49]	τοῖς δικαστηρίοις, ἔνθα περὶ θανάτου	καὶ	φυγῆς καὶ ἀτιμίας καὶ δεσμῶν
[42]	μηδὲ κατεπιτετηδεῦσθαι, ἀληθεῖ δέ τινι	καὶ	φυσικῷ κεκοσμῆσθαι χρώματι. Τά τε
[27]	τεχνίτης οὐ μέμψεται τὸ ἀγεννὲς	καὶ	χαμαιτυπὲς καὶ ἀκατάσκευον. Ἀλλὰ συνῳδὸν
[24]	αὐτὸν ἀκμασάντων. Ἐκδηλότατα δὲ αὐτοῦ	καὶ	χαρακτηρικώτατά ἐστι τό τε πειρᾶσθαι
[5]	τις ὥρα τοῖς ἔργοις αὐτῶν	καὶ	χάρις, τοῖς μὲν πλείων, τοῖς
[23]	φράσιν ὁμοίαν γενέσθαι πειθοῦς τε	καὶ	χαρίτων καὶ τῆς εἰς ἄκρον
[9]	ἄλλοις πορευθῆναι βουληθεὶς ὁδὸν θερείαις	καὶ	χειμερίοις ὥραις ἀκολουθῶν ἐμέρισε τὴν
[9]	γὰρ τῶν μεταγενεστέρων συγγραφέων θερείαις	καὶ	χειμῶσι διεῖλε τὴν ἱστορίαν. Ἀλλὰ
[54]	λέγειν ἅπαντες ἐβούλονθ´ οἱ παριόντες	καὶ	χειροτονεῖν ὑμεῖς ἐξ ὧν ὡς
[49]	φυγῆς καὶ ἀτιμίας καὶ δεσμῶν	καὶ	χρημάτων ἀφαιρέσεως οἱ λόγοι πρὸς
[45]	καὶ ἑρμηνεῦσαι ταῦτα, φιλόπολίς τε	καὶ	χρημάτων κρείσσων. Θαυμαστὸν γάρ, εἰ
[51]	τὸ τοῦ πράγματος ἀναγκαῖόν τε	καὶ	χρήσιμον ἅπασιν (οὐδὲν γὰρ ἂν
[40]	τὰς ἀφανεῖς καθίστανται, μαντικήν τε	καὶ	χρησμοὺς καὶ ὅσα τοιαῦτα μετ´
[40]	ἕπεσθαι καὶ μηδὲν ἄνευ μαντικῆς	καὶ	χρησμῶν ἐπιτελεῖν. Λεγόντων τε τῶν
[24]	αὐτῷ σχήματα προσώπων τε ἀποστροφαῖς	καὶ	χρόνων ἐναλλαγαῖς καὶ τροπικῶν σημειώσεων
[19]	λέγειν, ὅτι κρωβύλους τε ἀνεπλέκοντο	καὶ	χρυσοῦς τέττιγας εἶχον ἐπὶ ταῖς
[14]	τούτῳ δ´ οἱ Ἀθηναῖοι κατασχόντες	καὶ	χωρήσαντες εὐθὺς πάσῃ τῇ στρατιᾷ
[5]	ἔθνη καὶ κατὰ πόλεις διαιροῦντες	καὶ	χωρὶς ἀλλήλων ἐκφέροντες, ἕνα καὶ
[37]	ξυνήκετε, ἢ ἐκ τῶν παρόντων	καὶ	ὧν ὁρᾶτε περὶ σωτηρίας βουλεύσαντες
[25]	τὸν τρόπον, ἀλλὰ κοινότερον μᾶλλον	καὶ	ὠφελιμώτερον, τοῦ τελευταίου μορίου τῷ
[9]	ἄρχουσιν ἐπὶ τὰς ἐνιαυσίους ἀρχάς.	Καινὴν	δέ τινα καὶ ἀτριβῆ τοῖς
[29]	ἐλάμβανον εἰς τὸ διανοεῖσθαί τι	καινότερον	περὶ τὰς τέχνας τῶν ἐγχειρημάτων
[29]	ὑπερβολὴν ἐπὶ τὸ διανοεῖσθαί τι	καινότερον	χωρὶς δὲ τῆς πλοκῆς οὐδὲ
[2]	ὁ λογισμὸς εἰσῆλθεν, ὅτι παράδοξα·	καινοτομεῖν	πράγματα πρῶτοι καὶ μόνοι δόξομεν,
[29]	ἐπέφερε τὴν ὑπερβολὴν ἐς τὸ	καινοῦσθαι	τὰς διανοίας βούλεται μὲν γὰρ
[29]	πολὺ ἐπέφερε τὴν ὑπερβολὴν τοῦ	καινοῦσθαι	τὰς διανοίας τῶν τ´ ἐπιχειρήσεων
[20]	ἀποχρώντως. Καὶ ὁ πόλεμος οὗτος,	καίπερ	τῶν ἀνθρώπων, ἐν ᾧ μὲν
[45]	καὶ τοῖς προσώποις καὶ τοῖς	καιροῖς	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν· ἀλλ´
[19]	ὅσα τούτοις ἐστὶν ὅμοια, τίνα	καιρὸν	εἶχε πρὸ τῆς διηγήσεως λέγεσθαι;
[32]	Εἰ δέ που παρατύχοι τινὶ	καιρὸς	καὶ μάθοι τὸν ἐχθρὸν ἀφύλακτον,
[51]	κατακόρως καὶ ἀπειροκάλως, μήτε τοὺς	καιροὺς	διορίζων μήτε τὴν ποσότητα ὁρῶν,
[34]	ἦν ἐπιτήδεια ἐν τούτῳ τῷ	καιρῷ	καὶ ὑπὸ τούτων τῶν προσώπων
[45]	διάνοιαν καὶ ἥκιστα τῷ παρόντι	καιρῷ	πρέπουσαν· Καίτοι ἐμοὶ τοιούτῳ ἀνδρὶ
[17]	ὑπόθεσιν καὶ ἐν τῷ αὐτῷ	καιρῷ	τιθέναι μὲν ἃς οὐκ ἔδει,
[40]	παντὸς πράγματος καὶ ἐν παντὶ	καιρῷ	τοῖς θεοῖς ἕπεσθαι καὶ μηδὲν
[44]	οὐ μέντοι γε τῷ παρόντι	καιρῷ	χρησίμην· Ἐγὼ γὰρ ἡγοῦμαι φησί
[45]	ἥκιστα τῷ παρόντι καιρῷ πρέπουσαν·	Καίτοι	ἐμοὶ τοιούτῳ ἀνδρὶ ὀργίζεσθε, ὃς
[54]	κακῶν, κατὰ λέξιν οὕτως γράφει·	καίτοι	νὴ τὸν Ἡρακλέα καὶ πάντας
[54]	διατεθῆναι. Ὅμοια δὲ τούτοις ἐστὶ	κἀκεῖνα·	Εἶτ´ οἴεσθε, εἰ μὲν αὐτὸν
[46]	συγγραφεῖ τὴν ἀλήθειαν. ~(Ὀχληρὰ δὲ	κἀκεῖνα	τὰ μειρακιώδη καλλωπίσματα τῆς λέξεως
[47]	ἡ ἰσχύς. ~(Ἤδη δ´ ἔγωγε	κἀκεῖνο	ἐνεθυμήθην, ὅτι παραμυθούμενος τὴν ὀργὴν
[28]	εἰς τὰς ἐναντίας ταῖς ἀρεταῖς	κακίας.	Ἐν μὲν οὖν τῇ τρίτῃ
[3]	ἀλλὰ καὶ τὰς γειτνιώσας αὐταῖς	κακίας.	Οὐδεμία γὰρ αὐτάρκης ἀνθρώπου φύσις
[2]	ἤθεσι πρέπουσαν οὔτ´ ἐμαυτῷ συνήθη	κακοήθειαν	ἐναποδείκνυσθαι. Περὶ δὲ τοῦ γένους
[52]	οἷς τάχα βάσκανόν τι καὶ	κακόηθες	πρᾶγμα δόξομεν, εἰ τοὺς μὴ
[32]	ἂν εἴησαν ἀμαθεῖς οἱ μὴ	κακοί·	εἴ τ´ ἐπὶ τῶν ἀνοήτων
[15]	ἰδίας καὶ τὴν ἐπ´ ἐλάττοσι	κακοῖς	γενομένην ἀντὶ τῆς ἐπὶ μείζοσι.
[49]	τοῖς ἀγαθοῖς ἢ συναλγοῦντες τοῖς	κακοῖς·	ἐῶ γὰρ λέγειν, ὅτι τῶν
[48]	εἰ γνώμῃ ἁμάρτοι, τοῖς αὑτοῦ	κακοῖς	ὀλοφυρθεὶς τάχ´ ἂν ἴσως καὶ
[30]	μήπω πραχθὲν ἀλλ´ ἔτι μέλλον	κακόν.	Καθαρὸς δὲ καὶ τηλαυγὴς ὁ
[54]	εἰ μὲν αὐτὸν μηδὲν ἐποίησαν	κακόν,	μὴ παθεῖν δὲ φυλάξαιντο ἴσως,
[31]	δὲ ὁ φθάσας τὸν μέλλοντα	κακόν	τι δρᾶν ἐπῃνεῖτο καὶ ὁ
[48]	ἐπὶ δεσπότου μεταβολῇ οὐκ ἀξυνετωτέρου,	κακοξυνετωτέρου	δέ. Καὶ ἔτι τὸ κατακορὲς
[33]	διεφθείροντο. Οὕτω πᾶσα ἰδέα κατέστη	κακοτροπίας	διὰ τὰς στάσεις τῷ Ἑλληνικῷ·
[44]	τῆς πατρίδος οὐδὲν ἧσσον ξυναπόλλυται,	κακοτυχῶν	δὲ ἐν εὐτυχούσῃ πολλῷ μᾶλλον
[47]	πεισθῆναι μὲν ἀκεραίοις, μεταμέλειν δὲ	κακουμένοις.	Καὶ ἔτι ἐκεῖνα· Δουλοῖ γὰρ
[18]	ἀγροὺς τοὺς ἐγγὺς τῆς πόλεως	κακουργεῖν	καὶ ἱππομαχίαν φησὶ γενέσθαι βραχεῖαν
[32]	οὔτ´ ἐπὶ τοῖς ἀμαθέσιν οἱ	κακοῦργοι	αἰσχύνονται. ~(Οὗτος ὁ χαρακτὴρ τῆς
[32]	περιεγένετο. Ῥᾷον δ´ οἱ πολλοὶ	κακοῦργοι	φησίν ὄντες δεξιοὶ κέκληνται ἢ
[32]	νοῦν· οὔτε γὰρ ἐπὶ τοῖς	κακούργοις	οἱ ἀγαθοὶ ἀγάλλονται οὔτ´ ἐπὶ
[32]	τε γὰρ ἀντιδιαστέλλεται πρὸς τοὺς	κακούργους,	οὐκ ἂν εἴησαν ἀμαθεῖς οἱ
[40]	σκολιώτερα περὶ τῆς ἐλπίδος ἐπὶ	κακῷ	τοῖς ἀνθρώποις γινομένης, κατὰ λέξιν
[48]	διὰ δ´ αὐτὰ τὰς Συρακόσσας	κακωθῆναι	μέν, ἵνα σωφρονισθῶμεν, βούλεται, περιγενέσθαι
[54]	ἀποφαίνει τῶν συμβεβηκότων τοῖς Ἕλλησι	κακῶν,	κατὰ λέξιν οὕτως γράφει· καίτοι
[44]	ὄχλου, τὴν δ´ αἰτίαν τῶν	κακῶν	τούτων τοῦ πολέμου παρεσχηκότος, ὃν
[24]	καὶ μέχρι πόσου προελθόντα πεπαῦσθαι,	καλὰ	καὶ ἀναγκαῖα θεωρήματα ἐν πᾶσιν
[48]	δὴ καὶ τὰ παραπλήσια τούτοις	καλὰ	καὶ ζήλου ἄξια ἡγοῦμαι. Ἐκεῖνα
[8]	πραγματικὸν τόπον ὁ συγγραφεὺς κατορθοῖ,	καλὰ	καὶ μιμήσεως ἄξια. (Κράτιστον δὲ
[52]	ὧν ἡ πάντα λυμαινομένη τὰ	καλὰ	καὶ σκότον παρέχουσα ταῖς ἀρεταῖς
[32]	τί δή ποτε τούτους ἀγαθοὺς	καλεῖ;	Καὶ τῷ μὲν αἰσχύνονται τίνες;
[37]	ἄρθρον δεικτικὸν βούλεταί τις αὐτὸ	καλεῖν	εἴ τε ἀντονομασίαν, τὸ αὐτοῦ
[29]	λέγεσθαι μετατιθέντες ἄλλως ἠξίουν αὐτὰ	καλεῖν.	Ἡ δ´ ἐπιτέχνησις καὶ ἡ
[54]	σωθῆναι· οὐκοῦν ἐκ μὲν τοῦ	καλεῖν	ἤδη τὸ δεῖσθαι κἂν μὴ
[54]	πρὸς τοὺς Ἕλληνας ἀποστέλλειν τοὺς	καλέσοντας	αὐτοὺς ἐπὶ τὸν πόλεμον, ὡς
[27]	μεγαληγορίαν τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν	καλλιλογίαν	καὶ τὴν δεινότητα καὶ τὰς
[23]	ἐπὶ βραχύ, ὕψος λέγω καὶ	καλλιρημοσύνην	καὶ σεμνολογίαν καὶ μεγαλοπρέπειαν· οὐδὲ
[48]	καὶ τὸ τάχος καὶ τὸ	κάλλος	καὶ τὸν τόνον καὶ τὴν
[30]	τούτων προελθὼν ἐπαύσατο τὰ μὲν	καλλωπίζων,	τὰ δὲ σκληραγωγῶν τὴν λέξιν,
[46]	~(Ὀχληρὰ δὲ κἀκεῖνα τὰ μειρακιώδη	καλλωπίσματα	τῆς λέξεως καὶ τὰ πολύπλοκα
[29]	παρισώσεις περιέχει, καὶ τὰ ἐπίθετα	καλλωπισμοῦ	χάριν κεῖται· τὸ γὰρ οὔτε
[1]	γράφειν τε καὶ λέγειν εὖ	καλοὶ	καὶ δεδοκιμασμένοι κανόνες ὦσιν, ἐφ´
[26]	τοῖς δὲ Συρακοσίοις καὶ ξυμμάχοις	καλὸν	εἶναι κωλῦσαί τε αὐτοὺς διαφυγεῖν,
[27]	διαγιγνώσκεται τὸ ἐν ἑκάστῃ τέχνῃ	καλόν·	οὐδ´ ἂν ἔχοιεν οὔθ´ οἱ
[27]	τὰς τέχνας. Ἐργάσηται θάτερον, οὐκέτι	καλὸν	οὐδὲ τέλειον ἀποδίδωσι τὸ ἕτερον.
[26]	αὐτόθεν περὶ τοῦ πλείονος ἤδη	καλοῦ,	δεδιότες δὲ οἱ ἐπελθόντες, μὴ
[41]	ἐπιφανὲς ἀποδειξαμένους Μηλίους πλέονα τοῦ	καλοῦ	ποιεῖσθαι πρόνοιαν ἢ τοῦ ἀσφαλοῦς
[22]	τοῖς ἐκ τούτων συνθέτοις) τὰ	καλούμενα	σχήματα, καὶ ὅτι τῶν καλουμένων
[23]	ἐναγώνιον πνεῦμα, ἐξ ὧν ἡ	καλουμένη	γίνεται δεινότης· πλὴν ἑνὸς Ἡροδότου.
[25]	Φαίνεται γὰρ ἡ νῦν Ἑλλὰς	καλουμένη	οὐ πάλαι βεβαίως οἰκουμένη, ἀλλὰ
[13]	καὶ τὰ περὶ τὴν Σφακτηρίαν	καλουμένην	νῆσον, ἐν ᾗ Λακεδαιμονίους κατακλείσαντες
[41]	ἐς οἷα φέρονται τὸ αἰσχρὸν	καλούμενον	ὀνόματος ἐπαγωγοῦ δυνάμεις ἐπεσπάσατο ἡσσηθεῖσι
[22]	καλούμενα σχήματα, καὶ ὅτι τῶν	καλουμένων	ἀρετῶν αἳ μέν εἰσιν ἀναγκαῖαι
[37]	καὶ παρὰ τὰς πτώσεις, σχήματα	καλῶν;	Προθεὶς γὰρ ἡ μὲν ἐπιείκεια
[38]	τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ´ ὀνομάτων	καλῶν,	ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον
[39]	ταῦτα τῶν Μηλίων ἀποκριναμένων, ὅτι	καλῶς	ἂν ἔχοι τοῖς Ἀθηναίοις προνοεῖν
[37]	τοῦτον τὸν διάλογον τὸν οὕτω	καλῶς	καὶ περιττῶς ἔχοντα ἕτερον αὐτοῦ
[44]	πολιτῶν εὐπραγοῦσαν, ἀθρόαν δὲ σφαλλομένην.	Καλῶς	μὲν γὰρ φερόμενος ἀνὴρ τὸ
[44]	ἐσχάταις συμφοραῖς ἦσαν ἅπαντες, οὐκέτι	καλῶς.	Οὐδὲ γὰρ ἡ περὶ τοῦ
[54]	περιβαλλόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐπλάττετο, ὑμεῖς	καλῶς	ποιοῦντες τοὺς καρποὺς ἐκομίσασθε. Καὶ
[44]	πολιτῶν, εὐτύχει δὲ τὸ κοινόν,	καλῶς	ταῦτ´ ἔλεγεν· ἐπεὶ δ´ ἐν
[52]	πρᾶγμα δόξομεν, εἰ τοὺς μὴ	καλῶς	τῇ μιμήσει χρησαμένους παράγομεν καὶ
[43]	ἀπολογίᾳ καὶ τῇ Ἑρμοκράτους πρὸς	Καμαριναίους	κατηγορίᾳ κατὰ τῆς Ἀθηναίων πόλεως.
[43]	τὴν Ἑρμοκράτους τοῦ Συρακοσίου πρὸς	Καμαριναίους·	οὐδὲ τὴν Εὐφήμου τοῦ πρεσβευτοῦ
[52]	Συγγραφέων μὲν οὖν ἀρχαίων, ὅσα	κἀμὲ	εἰδέναι, Θουκυδίδου μιμητὴς οὐδεὶς ἐγένετο
[42]	χρῄζει συμμαχίας ἄλλης καὶ διαδόχου,	κάμνων	τὸ σῶμα ὑπὸ νόσου· καὶ
[40]	μὲν ἀπὸ περιουσίας χρωμένους αὐτῇ	κἂν	βλάψῃ, οὐ καθεῖλεν· τοῖς δὲ
[41]	ἀνοήτων κατηγορεῖν. Οἴομαι δ´, ὅτι	κἂν	εἴ τινες ἄλλοι παρόντων Ἀθηναίων
[39]	τούτου δ´ αἰτίαν ἀποδιδόντα, ὅτι	κἂν	καταλύσωσιν αὐτῶν Λακεδαιμόνιοι τὴν ἀρχήν,
[54]	τοῦ καλεῖν ἤδη τὸ δεῖσθαι	κἂν	μὴ τύχητε ἐφαμαρτεῖν, ἐκ δὲ
[33]	ἔργα ἐχώρουν· οἱ δὲ καταφρονοῦντες	κἂν	προαισθέσθαι, καὶ ἔργῳ οὐδὲν σφᾶς
[2]	καὶ ῥητόρων μαρτυρίαις ἀπιστοῦντες, οἳ	κανόνα	τῆς ἱστορικῆς πραγματείας ἐκεῖνον ὑποτίθενται
[34]	τῶν λόγων ἐπὶ τοὺς ὀρθοὺς	κανόνας	ἀναφέρουσιν, εἴ τε φυσικῆς τινος
[35]	πάντων ἐγὼ τῶν ἐμαυτοῦ θεωρημάτων	κανόνας	ὑποτιθέμενος οὔτε πρότερον ὤκνησα τὰ
[1]	λέγειν εὖ καλοὶ καὶ δεδοκιμασμένοι	κανόνες	ὦσιν, ἐφ´ ὧν ποιήσονται τὰς
[32]	ἀμαθεῖς. Ἐπὶ δὲ τῷ ἀγάλλονται	κἀνταῦθα	ἄδηλον, τίνες· εἰ μὲν γὰρ
[9]	Ὅτι δὲ οὐκ ὀρθὸς ὁ	κανὼν	οὗτος οὐδ´ οἰκεῖος ἱστορίᾳ, δῆλον.
[54]	ἐπλάττετο, ὑμεῖς καλῶς ποιοῦντες τοὺς	καρποὺς	ἐκομίσασθε. Καὶ ἐν οἷς τοὺς
[26]	τὸν λιμένα ἐγίγνετο· καὶ ἦν	καρτερὰ	καὶ οἵα οὐχ ἑτέρα τῶν
[19]	οἱ Μασσαλίαν οἰκίσαντες ὅτι ναυμαχίᾳ	Καρχηδονίους	ἐνίκων, καὶ τὰ ἄλλα ὅσα
[2]	τῆς αὐτῆς ἡλικίας εἴ τε	κατ´	ἀμφότερα ταῦτα τὰ πάθη κοινὰ
[26]	ἔστιν ᾗ καὶ πλείους ναῦς	κατ´	ἀνάγκην ξυνηρτῆσθαι· καὶ τοῖς κυβερνήταις
[26]	εἴ τινά που ὁρῷεν μὴ	κατ´	ἀνάγκην πρύμναν κρουόμενον ἀνακαλοῦντες ὀνομαστὶ
[45]	ἄλλοις ἅπασιν· ἀλλ´ ὥσπερ καὶ	κατ´	ἀρχὰς ἔφην, τὴν ἑαυτοῦ γνώμην
[35]	δὴ τὸ πρῶτον, ὥσπερ καὶ	κατ´	ἀρχὰς ἔφην, τὸ περὶ τὴν
[37]	περὶ καταλύσεως τοῦ πολέμου· καὶ	κατ´	ἀρχὰς μὲν ἐκ τοῦ ἰδίου
[3]	ἀποδεικνύναι βούλεται· καὶ οὐδεὶς αὐτῷ	κατ´	αὐτό γε τοῦτο ἐπιτιμᾷ, ἐνθυμούμενος
[24]	Λικύμνιον καὶ πολλοὶ ἄλλοι τῶν	κατ´	αὐτὸν ἀκμασάντων. Ἐκδηλότατα δὲ αὐτοῦ
[24]	τῆς κοινῆς καὶ συνήθους τοῖς	κατ´	αὐτὸν ἀνθρώποις· ἐπὶ δὲ τῆς
[20]	ἀνθρώπων καὶ φόνος ὃ μὲν	κατ´	αὐτὸν τὸν πόλεμον, ὃ δὲ
[18]	Ἀθηναίοις οἱ τὸν πόλεμον ἐξενέγκαντες	κατ´	αὐτῶν, ἐπιτηδειοτέροις οὖσι ταύτης τῆς
[5]	ταύτας οὐ συνάπτοντες ἀλλήλαις, ἀλλὰ	κατ´	ἔθνη καὶ κατὰ πόλεις διαιροῦντες
[29]	σολοικοφανεῖς ἔχοντα καὶ οὔτε τοῖς	κατ´	ἐκεῖνον τὸν βίον γενομένοις ἐπιτηδευθέντα
[18]	ταῖς ναυμαχίαις ἔν τε τοῖς	κατὰ	γῆν ἀγῶσι καὶ τὸ τελευταῖον
[18]	τὰς ἄλλας μάχας τάς τε	κατὰ	γῆν καὶ κατὰ θάλατταν, ἐν
[25]	οὐδ´ ἐπιμιγνύντες ἀδεῶς ἀλλήλοις οὔτε	κατὰ	γῆν οὔτε διὰ θαλάσσης, νεμόμενοί
[26]	τοῖς Ἀθηναίοις ἀνέλπιστον ἦν τὸ	κατὰ	γῆν σωθήσεσθαι, ἢν μή τι
[36]	οὔτε νῦν περιόψεσθαι, βοηθήσειν δὲ	κατὰ	δύναμιν· ἐπισκήπτουσίν τε ὑμῖν πρὸς
[36]	μή, ἀμύνειν τοὺς παρόντας ξυμμάχους	κατὰ	δύναμιν. Τάδε μὲν ἡμῖν πατέρες
[5]	διεσῴζοντο παρὰ τοῖς ἐπιχωρίοις μνῆμαι	κατὰ	ἔθνη τε καὶ κατὰ πόλεις,
[47]	μετὰ τοῦτο διεξελθών, ὅτι τὴν	κατὰ	θάλατταν ἀρχὴν βεβαίως ἔχοντες οὔτε
[18]	τάς τε κατὰ γῆν καὶ	κατὰ	θάλατταν, ἐν αἷς πολλοὶ διεφθάρησαν,
[10]	πλαττομένην, τὴν Ἀθήνηθεν ἀποσταλεῖσαν Κερκυραίοις	κατὰ	Κορινθίων συμμαχίαν, οὐκ ἀπὸ τῆς
[19]	καὶ προσπίπτοντες πόλεσιν ἀτειχίστοις καὶ	κατὰ	κώμας οἰκουμέναις ἥρπαζον καὶ τὸ
[12]	μέχρι οὗ προελθὼν κατελύθη, ταῦτα	κατὰ	λέξιν γεγραφώς· Καὶ τοῖς ἀπὸ
[10]	ἀλλ´ ἀπὸ τούτων, ταῦτα πάλιν	κατὰ	λέξιν γράφει· Μετὰ ταῦτα δὲ
[25]	πρὸ αὐτοῦ πολέμων ὁ Πελοποννησιακός,	κατὰ	λέξιν οὕτω γράφει· Τὰ γὰρ
[13]	συγκεφαλαιούμενος τὰ περὶ τὴν μάχην	κατὰ	λέξιν οὕτως γράφει· Ἀπέθανον δὲ
[54]	τῶν συμβεβηκότων τοῖς Ἕλλησι κακῶν,	κατὰ	λέξιν οὕτως γράφει· καίτοι νὴ
[40]	ἐπὶ κακῷ τοῖς ἀνθρώποις γινομένης,	κατὰ	λέξιν οὕτως γράφων· Ἐλπὶς δὲ
[10]	διηγήσεως, ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ἑτέρας,	κατὰ	λέξιν οὕτως γράφων· Ἤρξαντο δὲ
[7]	τῷ προοιμίῳ τῆς ἱστορίας δεδήλωκε	κατὰ	λέξιν οὕτως γράφων· καὶ ἐς
[23]	πεφυκὼς πρὸς αὐτὰς εἴ τε	κατὰ	λογισμόν τινα ἑκουσίως ὑπεριδὼν ὡς
[15]	ἐξειπεῖν λόγους. Εἰ δὲ δὴ	κατὰ	λογισμόν τινα τὴν ἑτέραν προείλετο
[2]	ὑπόσχεσιν ἀποδίδωμι. ~(Μέλλων δὲ τῶν	κατὰ	μέρος ἅπτεσθαι λόγων, ὀλίγα περὶ
[1]	ὦσιν, ἐφ´ ὧν ποιήσονται τὰς	κατὰ	μέρος γυμνασίας μὴ πάντα μιμούμενοι
[31]	τοιόςδε· οὐ γὰρ ἐπὶ ταῖς	κατὰ	νόμον ὠφελείαις αἱ τῶν ἑταιριῶν
[25]	αὐταῖς τὴν Θουκυδίδου λέξιν, ἀλλὰ	κατὰ	περιοχάς τινας καὶ τόπους, μέρη
[5]	ἀλλήλαις, ἀλλὰ κατ´ ἔθνη καὶ	κατὰ	πόλεις διαιροῦντες καὶ χωρὶς ἀλλήλων
[5]	μνῆμαι κατὰ ἔθνη τε καὶ	κατὰ	πόλεις, εἴ τ´ ἐν ἱεροῖς
[7]	καὶ κοινῇ κατὰ τόπους καὶ	κατὰ	πόλεις ἰδίᾳ μνῆμαί τινες ἐσῴζοντο
[48]	Ἢ μένομεν, ἕως ἂν ἕκαστοι	κατὰ	πόλεις ληφθῶμεν, εἰδότες ὅτι ταύτῃ
[26]	ἐπιβουλὴν μὴ καθ´ ἓν ἕκαστον,	κατὰ	πολλὰ δὲ πανταχόθεν περιεστάναι, καὶ
[53]	οὕτω καὶ Θουκυδίδου ζηλωτὴς ἐγένετο	κατὰ	πολλὰ καὶ προσέθηκε τοῖς πολιτικοῖς
[9]	ἔλαθεν, ὅτι πολλῶν ἅμα πραγμάτων	κατὰ	πολλοὺς τόπους γινομένων εἰς μικρὰς
[5]	μὲν οὖν συγγραφεῖς πολλοὶ καὶ	κατὰ	πολλοὺς τόπους ἐγένοντο πρὸ τοῦ
[15]	μικρὰ ποιεῖ τὰ πάθη αὐτῇ	κατὰ	πολλοὺς τόπους τῆς ἱστορίας, τούτων
[1]	πῇ μάλιστα χείρων ἑαυτοῦ γίνεται	κατὰ	τὰς ἀποτυχίας, εἴ τε τῆς
[13]	τῶν ἑξῆς, ἅπαντα τὰ γεγενημένα	κατὰ	τὰς μάχας ὑπ´ ἀμφοτέρων διελήλυθεν
[35]	μοι δοκοῦσιν ἔχειν τῶν οὔτε	κατὰ	τὰς οἰκονομίας κατορθουμένων οὔτε κατὰ
[13]	ἐστὶ παρ´ αὐτῷ καὶ τὰ	κατὰ	τὰς πεζικὰς μάχας ἢ μηκυνόμενα
[27]	ὧν ἀμφοτέρων ἀξιοῦμεν ἅπαντα κρίνεσθαι	κατὰ	τὰς τέχνας. Ἐργάσηται θάτερον, οὐκέτι
[52]	ποιητικὴν καὶ ξένην λέξιν, καὶ	κατὰ	τὰς ὑπερβατοὺς καὶ πολυπλόκους καὶ
[9]	διαίρεσις τῶν χρόνων ἀλλὰ δυσπαρακολουθητοτέρα	(κατὰ	τὰς ὥρας) Ἐφ´ ᾧ θαυμάζειν
[52]	εἰδέναι, Θουκυδίδου μιμητὴς οὐδεὶς ἐγένετο	κατὰ	ταῦτά γε, καθ´ ἃ δοκεῖ
[35]	ἀγόμενος τῶν ἔργων. Ἔσται δὲ	κατὰ	ταὐτὰ ἡ παράθεσις αὐτῶν, ἀντιπαρεξεταζομένων
[23]	πλὴν ἑνὸς Ἡροδότου. Οὗτος δὲ	κατά	τε τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων
[26]	βοὴ ἀφ´ ἑκατέρων τοῖς κελευσταῖς	κατά	τε τὴν τέχνην καὶ πρὸς
[26]	παραπλησίαις τὸν ἀριθμὸν καὶ πρότερον	κατά	τε τὸν ἔκπλουν μέρει αὐτῶν
[37]	τῷ πληθυντικῷ καὶ οὐδετέρῳ καὶ	κατὰ	τὴν αἰτιατικὴν ἐσχηματισμένῳ πτῶσιν. Ἦν
[37]	μέλλοντα ἐπιζεύγνυσι τούτοις ἑνικὸν καὶ	κατὰ	τὴν γενικὴν ἐσχηματισμένον πτῶσιν, εἴ
[52]	δοκεῖ μάλιστα τῶν ἄλλων διαφέρειν,	κατὰ	τὴν γλωσσηματικὴν καὶ ἀπηρχαιωμένην καὶ
[2]	ποτε τῶν λόγων ἁμαρτάνοντα καὶ	κατὰ	τὴν δύναμιν ἐξασθενοῦντα, καὶ διὰ
[31]	εἰ τοῦτον ἐξήνεγκε τὸν τρόπον	κατὰ	τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν σχηματίζων· καὶ
[49]	ἐπείσθην, μετὰ πάσης ἀληθείας εἰρημένα	κατὰ	τὴν ἐμὴν δύναμιν. ~(Ἀνάγκη δὲ
[42]	τὴν σύνθεσιν τῶν μορίων οὔτε	κατὰ	τὴν ἐξαλλαγὴν τῶν σχηματισμῶν τῶν
[16]	μηδεμίαν τάξαι ῥητορείαν, πολλῶν μὲν	κατὰ	τὴν Ἰωνίαν γενομένων, πολλῶν δ´
[37]	ἔπειτα συνάψας τῷ ἑνικῷ καὶ	κατὰ	τὴν ὀρθὴν ἐξενηνεγμένῳ πτῶσιν τὰ
[2]	ἁπάντων κράτιστον τῶν ἱστοριογράφων καὶ	κατὰ	τὴν προαίρεσίν ποτε τῶν λόγων
[18]	ἐν ταύτῃ μὲν γὰρ οἱ	κατὰ	τὴν πρώτην τῶν Πελοποννησίων εἰσβολὴν
[23]	τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων καὶ	κατὰ	τὴν σύνθεσιν καὶ κατὰ τὴν
[42]	ἐνθυμήμασιν ἡρμηνευμένον δαιμονίως καὶ οὔτε	κατὰ	τὴν σύνθεσιν τῶν μορίων οὔτε
[23]	καὶ κατὰ τὴν σύνθεσιν καὶ	κατὰ	τὴν τῶν σχηματισμῶν ποικιλίαν μακρῷ
[2]	ζῆλον τῶν ἀρχαίων γινόμενον εἴτε	κατὰ	τὴν ὑπεροψίαν τῶν ἐπὶ τῆς
[35]	κατὰ τὰς οἰκονομίας κατορθουμένων οὔτε	κατὰ	τὴν φράσιν ἀνεγκλήτων. ~(Ἐν μὲν
[10]	Σπάρτην καὶ τοὺς ῥηθέντας ἐκεῖ	κατὰ	τῆς Ἀθηναίων πόλεως λόγους. Ταῦτα
[43]	τῇ Ἑρμοκράτους πρὸς Καμαριναίους κατηγορίᾳ	κατὰ	τῆς Ἀθηναίων πόλεως. ~(Ὁ μὲν
[32]	καὶ ἀφρόνων τίθησι τοὺς ἀμαθεῖς,	κατὰ	τί δή ποτε τούτους ἀγαθοὺς
[15]	πρεσβείαν ἐξεργάσασθαι, οὐκ ἔχω συμβαλεῖν,	κατὰ	τί τὴν Λακωνικὴν προέκρινε τῆς
[18]	ἐν τῇ δευτέρᾳ βύβλῳ διελήλυθε,	κατὰ	τίνα δή ποτε λογισμὸν ἐν
[36]	ἢ Θηβαῖοι ὡς ἔνορκοι ὄντες	κατὰ	τὸ ἀμφοτέρους δέχεσθαι αὖθις σφῶν
[7]	σκοπεῖν, καὶ τῶν μελλόντων ποτὲ	κατὰ	τὸ ἀνθρώπειον τοιούτων καὶ παραπλησίων
[20]	καὶ τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθις	κατὰ	τὸ ἀνθρώπινον τοιούτων καὶ παραπλησίων
[31]	τὸ μηδεμίαν ἄλλην ἔχειν δύναμιν	κατὰ	τὸ ἄπορον ἑκατέρῳ διδόμενοι Τὸ
[18]	ὑπ´ ἐκείνου ῥηθέντα συνθεῖναι, ἐπειδὴ	κατὰ	τὸ δεύτερον ἔτος ἐτελεύτησεν ἁνὴρ
[3]	ἠξίωκα λόγου, τοῖς δὲ μὴ	κατὰ	τὸ κράτιστον εἰρημένοις ἐπιφύομαι· ἐκλογισμὸς
[3]	Ἀριστοτέλης τε γὰρ οὐχ ἅπαντα	κατὰ	τὸ κράτιστον εἰρῆσθαι πείθεται τῷ
[6]	πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων, λέγω δὲ	κατὰ	τὸ λαβεῖν ὑπόθεσιν μήτε μονόκωλον
[47]	κατὰ τὸ πραγματικὸν μέρος οὔτε	κατὰ	τὸ λεκτικόν, οὕτως ἐκεῖνα τεθαύμακα
[6]	μεμερισμένην καὶ ἀσυνάρτητα κεφάλαια· ἔπειτα	κατὰ	τὸ μηδὲν αὐτῇ μυθῶδες προσάψαι,
[47]	ὥσπερ ταῦτα οὐκ ἐπαινῶ οὔτε	κατὰ	τὸ πραγματικὸν μέρος οὔτε κατὰ
[1]	τε τῆς προαιρέσεως οὐχ ἅπαντα	κατὰ	τὸν ἀκριβέστατον λογισμὸν θηρώσης εἴ
[6]	πεσεῖν εἰς σύνοψιν ἀνθρωπίνου λογισμοῦ	κατὰ	τὸν ἀκριβέστατον τῶν τρόπων· ἕνα
[26]	ἔκπλουν μέρει αὐτῶν ἐφύλασσον καὶ	κατὰ	τὸν ἄλλον κύκλῳ λιμένα, ὅπως
[12]	τοῦτο τεκμήριον ἦν τοῦ μὴ	κατὰ	τὸν ἄριστον τρόπον ᾠκονομῆσθαι τὴν
[2]	τὸ φιλαίτιον ἔνεστιν εἴ τε	κατὰ	τὸν ζῆλον τῶν ἀρχαίων γινόμενον
[54]	ἀπαγγελίας, καὶ κρείττονά ἐστιν ἢ	κατὰ	τὸν ἰδιώτην· οὐ μὴν ἐσκότισταί
[26]	ζεύγματι ἡ ναυμαχία, ἀλλὰ καὶ	κατὰ	τὸν λιμένα ἐγίγνετο· καὶ ἦν
[44]	τῆς κρατίστης γῆς, πολλοῦ δὲ	κατὰ	τὸν λοιμὸν ἀπολωλότος ὄχλου, τὴν
[51]	σαφής, ὅτι πολλῶν γενομένων Ἀθήνησι	κατὰ	τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον ῥητόρων τε
[41]	χώραν καὶ τὴν πόλιν ἐκλιπεῖν	κατὰ	τὸν Περσικὸν πόλεμον Ἀθηναίους, ἵνα
[24]	δή τίς ἐστιν ὁ Θουκυδίδης	κατὰ	τὸν τῆς λέξεως χαρακτῆρα, ᾧ
[19]	οὐκ ἀναγκαίως αὐτῷ παρέλκεσθαι, ὅτι	κατὰ	τὸν Τρωικὸν πόλεμον οὔπω σύμπασα
[12]	προοιμίῳ πάντα περιλήψεσθαι τὰ πραχθέντα	κατὰ	τόνδε τὸν πόλεμον· καὶ ἐν
[7]	ἅπασι γὰρ ἀνθρώποις καὶ κοινῇ	κατὰ	τόπους καὶ κατὰ πόλεις ἰδίᾳ
[9]	πρὸ αὐτοῦ γενομένων συγγραφέων ἢ	κατὰ	τόπους μεριζόντων τὰς ἀναγραφὰς ἢ
[5]	τῶν τε πρεσβυτέρων καὶ τῶν	κατὰ	τοὺς αὐτοὺς ἀκμασάντων ἐκείνῳ χρόνους,
[25]	οὐ μεγάλα νομίζω γενέσθαι οὔτε	κατὰ	τοὺς πολέμους οὔτε εἰς τὰ
[20]	οὐ μεγάλα νομίζω γενέσθαι οὔτε	κατὰ	τοὺς πολέμους οὔτε ἐς τὰ
[52]	νοήσεις, καὶ ἔτι πρὸς τούτοις	κατὰ	τοὺς σκαιοὺς καὶ πεπλανημένους ἐκ
[6]	γινωσκόντων πυνθανόμενος. Πρῶτον μὲν δὴ	κατὰ	τοῦτο διήλλαξε τῶν πρὸ αὐτοῦ
[54]	Ἐν δὲ τῇ μεγίστῃ τῶν	κατὰ	Φιλίππου δημηγοριῶν καὶ τὴν ἀρχὴν
[24]	τισὶ συνάπτων, ἐξ ὧν ἡ	κατὰ	φύσιν ἀκολουθία πλανᾶται· τὰς δὲ
[53]	σχημάτων τὸ πεπλανημένον ἐκ τῆς	κατὰ	φύσιν ἀκολουθίας καὶ τὸ σολοικοφανὲς
[12]	λέγω δὴ τὸ μὴ τὴν	κατὰ	φύσιν ἔχειν ἀρχήν. Πρόσεστι δὲ
[52]	σκαιοὺς καὶ πεπλανημένους ἐκ τῆς	κατὰ	φύσιν συζυγίας καὶ οὐδ´ ἐν
[50]	τὴν διάνοιαν ἀλλ´ ἐν τῷ	κατὰ	φύσιν τὰς αἰσθήσεις ἔχοντες. Ἐπιχειροῦσι
[9]	τόπους μεριζόντων τὰς ἀναγραφὰς ἢ	κατὰ	χρόνους εὐπαρακολουθήτους ἐκεῖνος οὐδετέραν τούτων
[19]	ὥστε τὰ πολλὰ ἐκεῖνα καὶ	καταβλητικὰ	τοῦ μεγέθους τῆς Ἑλλάδος οὐκ
[33]	οὗ τὸ γενναῖον πλεῖστον μετέχει,	καταγελασθὲν	ἠφανίσθη· τὸ δὲ ἀντιτετάχθαι ἀλλήλοις
[53]	τὰ πάθη δεινότητα· τὸ δὲ	κατάγλωσσον	τῆς λέξεως καὶ ξένον καὶ
[33]	καὶ ἢ μετὰ ψήφου ἀδίκου	καταγνώσεως	ἢ χειρὶ κτώμενοι τὸ κρατεῖν
[34]	γίνονται περὶ μορφὰς εὐπρεπεῖς, ταῖς	καταδεδουλωμέναις	αὑτοὺς προσεῖναι νομίζουσι, καὶ τοὺς
[41]	συγγραφεὺς τῇ πόλει διὰ τὴν	καταδίκην	ταῦτα τὰ ὀνείδη κατεσκέδασεν αὐτῆς,
[41]	λόγοι παρακαλοῦντες τοὺς Ἀθηναίους μὴ	καταδουλοῦσθαι	πόλιν Ἑλληνίδα μηδὲν ἁμαρτάνουσαν εἰς
[48]	μὲν σφίσιν ἀλλὰ μὴ ἐκείνῳ	καταδουλώσεως,	οἳ δ´ ἐπὶ δεσπότου μεταβολῇ
[3]	βούλημά μου τῆς πραγματείας οὐ	καταδρομὴ	τῆς Θουκυδίδου προαιρέσεώς τε καὶ
[9]	πολλοὺς τόπους γινομένων εἰς μικρὰς	κατακερματιζομένη	τομὰς ἡ διήγησις οὐκ ἀπολήψεται
[40]	δοκοῦσιν ἐμπείρως τοῦ ἀνδρὸς ἔχειν,	κατακλείεται	δ´ εἰς τοιοῦτόν τι πέρας,
[13]	καλουμένην νῆσον, ἐν ᾗ Λακεδαιμονίους	κατακλείσαντες	ἐξεπολιόρκησαν, ἀρξάμενος ἐν τῇ τετάρτῃ
[14]	Ἀθηναίων ἐπαγόμενος ἐπὶ Πελοπόννησον ἔπλευσε,	κατακλείσας	δὲ Λακεδαιμονίους εἰς τὰ φρούρια,
[48]	κακοξυνετωτέρου δέ. Καὶ ἔτι τὸ	κατακορὲς	τῆς μεταγωγῆς τῆς ἔκ τε
[51]	συγκριτὸς (οὐδ´) ἑτέρῳ· ὅταν δὲ	κατακόρως	καὶ ἀπειροκάλως, μήτε τοὺς καιροὺς
[36]	αὖθις σφῶν τὴν πόλιν πειράσωσι	καταλαβεῖν.	Ὃ δὲ θαρσύνων αὐτοὺς πρὸς
[4]	αἰσθήσεως ἀλόγου καὶ τοῖς πάθεσι	καταλαμβανομένων,	καὶ ὅτι πᾶσα τέχνη τούτων
[9]	Ἀμφιλοχικὸν Ἄργος πολεμούμενον ὑπὸ Ἀμπρακιωτῶν	καταλείπει.	Καὶ τί δεῖ πλείω λέγειν;
[24]	προσδεχόμενόν τι τὸν ἀκροατὴν ἀκούσεσθαι	καταλείπειν·	ὑφ´ ὧν ἀσαφὲς γίνεται τὸ
[52]	πανταχῇ χρήσιμον. ~(Εἷς ἔτι μοι	καταλείπεται	λόγος ὁ περὶ τῶν μιμησαμένων
[15]	ὑπερβολὴν μήτε ἱστοριογράφοις μήτε ποιηταῖς	καταλιπεῖν·	ποτὲ δὲ οὕτως ταπεινὰ καὶ
[16]	προνοούμενος ἔοικεν ἀτελῆ τὴν ἱστορίαν	καταλιπεῖν,	ὡς καὶ Κράτιππος ὁ συνακμάσας
[9]	δὲ καὶ τοὺς ἠπειρωτικοὺς πολέμους	καταλιπὼν	Σικελίας ἅπτεται πάλιν, καὶ μετὰ
[31]	ἄπορον ἑκατέρῳ διδόμενοι Τὸ δὲ	κατάλληλον	τῆς διανοίας ἦν ἂν τοιοῦτο·
[37]	Ἦν δ´ ἂν ὁ λόγος	κατάλληλος	οὕτω σχηματισθείς· Ἡ μὲν ἐπιείκεια
[18]	ἐν οἷς τῶν δ´ ἐκ	καταλόγου	πλείους οἱ διαφθαρέντες ἢ πεντακιςχίλιοι,
[47]	ὑπ´ ἄλλου ἀνθρώπων ἔθνους οὐδενὸς	καταλυθήσονται	(ὧν ἡ πίστις οὐχ ἡ
[28]	αἰτίαν ἐπιφέροντες τοῖς τὸν δῆμον	καταλύουσιν·	ἀπέθανον δέ τινες καὶ ἰδίας
[38]	ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον	καταλύσαντες	ἄρχομεν, ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα,
[12]	τὸν χρόνον τοῦτον ἕως τῆς	καταλύσεως	αὐτοῦ βιώσας, μέχρι τοῦ δευτέρου
[37]	Μηλίων συνιόντας εἰς λόγους περὶ	καταλύσεως	τοῦ πολέμου· καὶ κατ´ ἀρχὰς
[39]	δ´ αἰτίαν ἀποδιδόντα, ὅτι κἂν	καταλύσωσιν	αὐτῶν Λακεδαιμόνιοι τὴν ἀρχήν, συγγνώμην
[52]	τῇ μιμήσει μικρὰ προσθέντες ἔτι	καταπαύσομεν	αὐτοῦ τὸν λόγον. Συγγραφέων μὲν
[50]	τε δεῖ καὶ σεμνολογίας καὶ	καταπλήξεως,	παντὸς μάλιστα προσήκει ταύτην ἀσκεῖν
[39]	ὃ μόγις ἂν εἶπεν τῶν	καταποντιστῶν	τις ἢ λῃστῶν Οὐδὲν ἐπιστρέφομαι
[15]	μείζοσι. Πόλεών τε ἁλώσεις καὶ	κατασκαφὰς	καὶ ἀνδραποδισμοὺς καὶ ἄλλας τοιαύτας
[50]	μὴ μετέσχον ἀγωγῆς ἐλευθερίου ταύτας	κατασκευάζεσθαι	τὰς γραφάς, ἀλλ´ ἀνδράσι διὰ
[55]	γεγενῆσθαι πειθόμεθα, ταύτας μιμεῖσθαι τὰς	κατασκευάς,	ἐν αἷς ἥ τε βραχύτης
[34]	διὰ διδαχῆς ἰσχυρὰ τὰ κριτήρια	κατασκευάσαντες,	οὔτε ἅπαντα ἐπαινοῦσιν ἐπ´ ἴσης
[19]	ναυπηγὸς ὁ Κορίνθιος Ἀμεινοκλῆς ὁ	κατασκευάσας	Σαμίοις πρῶτος τέτταρας τριήρεις, καὶ
[25]	δὲ καὶ ἡδίων ἐκείνως ἂν	κατασκευασθεῖσα·	Τῶν δὲ Λακεδαιμονίων οὐκέτι ἐπεκθεῖν,
[55]	γνωσθῆναι μὲν ἅπασιν ἀνθρώποις εὔπορον,	κατασκευασθῆναι	δ´ οὐχἅπασι δυνατόν; Τούτων ἡδίω
[27]	πολλῶν ὑπερορῶντες ἀμαθίας μέμψασθαι τὴν	κατασκευὴν	ταύτης τῆς λέξεως, ἀλλὰ καὶ
[48]	ὑμῶν Δωριεῖς Δωριέων· καὶ εἰ	καταστρέψονται	ἡμᾶς Ἀθηναῖοι, ταῖς μὲν ὑμετέραις
[26]	μὴ λείπεσθαι τὰ ἀπὸ τοῦ	καταστρώματος	τῆς ἄλλης τέχνης, πᾶς τέ
[26]	προσφέροιτο ναῦς, οἱ ἀπὸ τῶν	καταστρωμάτων	τοῖς ἀκοντίοις καὶ τοξεύμασι καὶ
[14]	Ἐν τούτῳ δ´ οἱ Ἀθηναῖοι	κατασχόντες	καὶ χωρήσαντες εὐθὺς πάσῃ τῇ
[2]	τῆς πολιτικῆς φιλοσοφίας πρὸς τοὺς	κατατρέχοντας	αὐτῆς ἀδίκως, οὐκ ἂν ἐπεχείρησα
[4]	ἵνα μὴ λάθω περὶ ταῦτα	κατατρίψας	τὸν λόγον. ~(Μέλλων δὲ ἄρχεσθαι
[5]	ἐκείνῳ χρόνους, ἐξ ὧν ἔσται	καταφανὴς	ἥ τε προαίρεσις τοῦ ἀνδρός,
[46]	μὴ φρονήματι μόνον, ἀλλὰ καὶ	καταφρονήματι.	Φρόνημα μὲν γὰρ καὶ ὑπὸ
[25]	δεινοὺς αὐτοὺς ὁμοίως σφίσι φαίνεσθαι	καταφρονήσαντες,	ἐπειδὴ οὐκ εὐθὺς ἄξια τῆς
[25]	γνώμηι δεδουλωμένοι ὡς ἐπὶ Λακεδαιμονίους,	καταφρονήσαντες	καὶ ἐμβοήσαντες ἁθρόοι ὥρμησαν ἐπ'
[46]	εὐτυχοῦς καὶ δειλῷ τινι ἐγγίγνεται·	καταφρόνησις	δέ, ὃς ἂν καὶ γνώμῃ
[33]	τὰ ἔργα ἐχώρουν· οἱ δὲ	καταφρονοῦντες	κἂν προαισθέσθαι, καὶ ἔργῳ οὐδὲν
[54]	ἀληθείας δέοι σκοπεῖσθαι ἢ τὸ	καταψεύδεσθαι	καὶ δι´ ἔχθραν τι λέγειν
[5]	δυναστείας μέχρι τοῦ Περσικοῦ πολέμου	κατεβίβασε	τὴν ἱστορίαν, πάσας τὰς ἐν
[12]	μέχρι τοῦ δευτέρου καὶ εἰκοστοῦ	κατεβίβασεν	ἔτους τὴν ἱστορίαν, τῇ περὶ
[28]	ἄνδρας δίκην ὑποσχεῖν ἔπεισαν καὶ	κατέγνωσαν	ἁπάντων θάνατον· οἱ δὲ πολλοὶ
[26]	πολλῇ κραυγῇ καὶ διακελευσμῷ χρώμενοι,	κατεδίωκον	ἐς τὴν γῆν. Τότε δὴ
[47]	ὅτι παραμυθούμενος τὴν ὀργὴν τὴν	κατειληφυῖαν	αὐτοὺς ἐπὶ ταῖς παρούσαις συμφοραῖς,
[14]	Θυρέαν, καὶ τήν τε πόλιν	κατέκαυσαν	καὶ τὰ ἐνόντα ἐξεπόρθησαν, τούς
[24]	τὰς ὀκτὼ βύβλους, ἃς μόνας	κατέλιπεν,	στρέφων ἄνω καὶ κάτω καὶ
[12]	ἤρξατο καὶ μέχρι οὗ προελθὼν	κατελύθη,	ταῦτα κατὰ λέξιν γεγραφώς· Καὶ
[26]	ἄλλῃ, ὅσοι μὴ μετέωροι ἑάλωσαν,	κατενεχθέντες	ἐξέπεσον ἐς τὸ στρατόπεδον. Ὁ
[42]	ὡς τὸ μὴ βεβασανίσθαι μηδὲ	κατεπιτετηδεῦσθαι,	ἀληθεῖ δέ τινι καὶ φυσικῷ
[41]	τὴν καταδίκην ταῦτα τὰ ὀνείδη	κατεσκέδασεν	αὐτῆς, ἐξ ὧν ἅπαντες μισήσειν
[54]	καὶ τὴν ἀρχὴν εὐθὺς οὕτως	κατεσκεύακεν·	Πολλῶν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λόγων
[54]	ὑπακουσομένους. Τοῦτο λαβὼν τὸ νόημα	κατεσκεύακέν	τε καὶ ἐσχημάτικεν οὕτως· Τότε
[20]	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον αὐτὸ	κατεσκεύασε·	Θουκυδίδης Ἀθηναῖος συνέγραψε τὸν πόλεμον
[9]	αὑτοῦ συνείδησιν. ~(ἃ δ´ ἐλλιπέστερον	κατεσκεύασε	καὶ ἐφ´ οἷς ἐγκαλοῦσιν αὐτῷ
[25]	ἥδ´ ἡ περιοχὴ ὤφελε μὲν	κατεσκευάσθαι	μὴ τοῦτον ὑπ´ αὐτοῦ τὸν
[43]	ἐξαριθμεῖσθαι τὰς εἰς τὸν αὐτὸν	κατεσκευασμένας	τῆς διαλέκτου χαρακτῆρα. Ἵνα δὲ
[55]	δικανικῶν, ἃ παρὰ τὸν Θουκυδίδου	κατεσκεύασται	χαρακτῆρα τὸν ἐν τῇ κοινῇ
[28]	τῶν λαβόντων. Πᾶσά τε ἰδέα	κατέστη	θανάτου, καὶ οἷον φιλεῖ ἐν
[33]	περιεῖναι, διεφθείροντο. Οὕτω πᾶσα ἰδέα	κατέστη	κακοτροπίας διὰ τὰς στάσεις τῷ
[54]	ἣν ἐν οἷς καθάπαξ τινῶν	κατέστη	κύριος ὁ Φίλιππος ἔστιν ἰδεῖν,
[36]	τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς	κατέστη	λέγων ὧδε· Θεοὶ ὅσοι γῆν
[20]	δὲ σπανιώτερον βεβαιούμενα οὐκ ἄπιστα	κατέστη	σεισμῶν τε πέρι, οἳ ἐπὶ
[20]	ὅτου τοσοῦτος πόλεμος τοῖς Ἕλλησι	κατέστη.	~(Τὰ μὲν δὴ περὶ τὸ
[10]	ὅσα πρόφασις τοῦδε τοῦ πολέμου	κατέστη.	Ταῦτα δὲ πάντα ὅσα ἔπραξαν
[10]	ὅτου τοσοῦτος πόλεμος τοῖς Ἕλλησι	κατέστη.	Τὴν μὲν γὰρ ἀληθεστάτην πρόφασιν,
[11]	τῶν Ἀθηναίων, ἐν οἵῳ τρόπῳ	κατέστη.	~(ΧΙΙ) Ἱκανὸν μὲν οὖν καὶ
[15]	πᾶσαν· καὶ τὴν ἄλλην ὁμολογίᾳ	κατέστησαν,	Ἑστιαιεῖς δ´ ἐξοικίσαντες αὐτοὶ τὴν
[10]	Ἀθηναῖοι τήν τε ἀρχὴν ἐγκρατεστέραν	κατεστήσαντο	καὶ αὐτοὶ ἐπὶ μέγα ἐχώρησαν
[54]	λόγῳ τῆς Φιλίππου δεινότητος, ᾗ	κατεστρατηγήκει	τὰς πόλεις, μνησθεὶς οὕτω τὴν
[15]	ἐς Εὔβοιαν διαβάντες Περικλέους στρατηγοῦντος	κατεστρέψαντο	πᾶσαν· καὶ τὴν ἄλλην ὁμολογίᾳ
[14]	ὑπέστησαν οἱ Κυθήριοι· ἔπειτα τραπόμενοι	κατέφυγον	εἰς τὴν ἄνω πόλιν καὶ
[41]	τῶν ταὐτὰ προαιρουμένων ὡς ἀνοήτων	κατηγορεῖν.	Οἴομαι δ´, ὅτι κἂν εἴ
[4]	ἀπολογίας δεόμενον, ἐπίφθονον μέν τι	κατηγόρημα	καὶ τοῖς πολλοῖς κεχαρισμένον, ῥᾳδίως
[43]	καὶ τῇ Ἑρμοκράτους πρὸς Καμαριναίους	κατηγορίᾳ	κατὰ τῆς Ἀθηναίων πόλεως. ~(Ὁ
[10]	δὲ ἀφορμὴν αὐτὸς αὐτοῖς τῆς	κατηγορίας	ταύτης ὁ συγγραφεὺς παρέσχηται· προειπὼν
[3]	μὴ τῆς προαιρέσεώς μου γενέσθω	κατήγορος,	ἀλλὰ τῶν ἰδίων τοῦ χαρακτῆρος
[45]	τις ἔχῃ δικαστάς τε καὶ	κατηγόρους,	μυρίων αὐτῷ δεῖ δακρύων τε
[2]	οὐδεμίαν ἐκδεδωκὼς γραφήν, ἐν ᾗ	κατηγορῶ	τινος, ἔξω μιᾶς πραγματείας, ἣν
[11]	πράγματα ἦν ἢ κοινὰ καὶ	κατημαξευμένα	τοῖς πρὸ αὐτοῦ, ὥστε μὴ
[52]	μεγάλους ἐκτήσαντο καὶ δόξης λαμπρᾶς	κατηξιώθησαν.	Ἵνα δὲ μηδεμία ὑποψία καθ´
[26]	παρεβοήθει, ᾗπερ καὶ αἱ νῆες	κατίσχυον.	Ἦρχον δὲ τοῦ ναυτικοῦ τοῖς
[48]	μοι δοκοῦσιν οὐ Λεοντίνους βούλεσθαι	κατοικίσαι,	ἀλλ´ ἡμᾶς μᾶλλον ἐξοικίσαι. Ψυχρὰ
[48]	παρόντα σοφίσματα, Λεοντίνων τε ξυγγενῶν	κατοικίσεις	καὶ Αἰγεσταίων ξυμμάχων ἐπικουρίας, οὐ
[14]	Κυθήροις καὶ τοὺς ἐν Θυρέᾳ	κατοικοῦντας	Αἰγινήτας ἐξεπολιόρκησε καὶ τῆς ἄλλης
[8]	τὸν πραγματικὸν τόπον ὁ συγγραφεὺς	κατορθοῖ,	καλὰ καὶ μιμήσεως ἄξια. (Κράτιστον
[35]	τῶν οὔτε κατὰ τὰς οἰκονομίας	κατορθουμένων	οὔτε κατὰ τὴν φράσιν ἀνεγκλήτων.
[1]	οὐκ ἐν ἅπασι τοῖς ἔργοις	κατορθούσης,	ἵνα τοῖς προαιρουμένοις γράφειν τε
[34]	ἅπαντα δυσχεραίνουσιν, ἀλλὰ τοῖς μὲν	κατορθώμασι	τὴν προσήκουσαν μαρτυρίαν ἀπονέμουσιν, εἰ
[25]	τε πραγματικοῖς καὶ τοῖς λεκτικοῖς	κατορθώμασιν	ἢ ἁμαρτήμασι τὰς αἰτίας, δι´
[24]	ἡ δύναμις συνεκδράμῃ, τέλεια γίνεται	κατορθώματα	καὶ δαιμόνια· ὅταν δὲ ἐλλείπῃ
[3]	οὐδέν, ἐν ᾧ τὰ μὲν	κατορθώματα	καὶ τὰς ἀρετὰς οὐδενὸς ἠξίωκα
[48]	ἐπαινεῖν μὲν ἔχω ταῦτα τὰ	κατορθώματα	τοῦ συγγραφέως· Ἀλλ´ οὐ γὰρ
[21]	πραγματικὸν μέρος ἁμαρτήματά τε καὶ	κατορθώματα	τοῦ συγγραφέως ταῦτά ἐστι. Τὰ
[30]	ὁ μὲν τυχὼν ἐπὶ τοῦ	κατορθώσαντος	καὶ ἐπιτυχόντος ὃ ἤλπισε λέγεται,
[52]	αὐτοῖς ἐάσομεν· περὶ δὲ τῶν	κατορθωσάντων	ἐν τῇ μιμήσει μικρὰ προσθέντες
[30]	Οἵ τ´ ἐπιβουλεύοντες ἑτέροις εἰ	κατορθώσειαν,	δεινοί· καὶ οἱ τὰς ἐπιβουλὰς
[24]	μόνας κατέλιπεν, στρέφων ἄνω καὶ	κάτω	καὶ καθ´ ἓν ἕκαστον τῶν
[24]	ὀλίγα καὶ τῶν θεατρικῶν σχημάτων	κείμενα	παρ´ αὐτῷ, τὰς παρισώσεις λέγω
[1]	πάντα μιμούμενοι τὰ παρ´ ἐκείνοις	κείμενα	τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ τὰς μὲν
[48]	γενέσθαι καὶ τὰ ἐπὶ τελευτῇ	κείμενα	τοῦ λόγου· δεόμεθα οὖν καὶ
[32]	καὶ βραχέως, ἐν ἀφανεῖ δὲ	κείμενον	ἔχει τὸ σημαινόμενον. Χαλεπὸν γὰρ
[31]	τῆς συγγενείας καὶ τῆς ἑταιρίας	κείμενον	μετείληπται· τό τε ἀπροφασίστως τολμᾶν
[31]	Τὸ δὲ ἴσχυον δι´ ὑπερβατοῦ	κείμενον	τῷ αὐτίκα ἕπεται, βούλεται γὰρ
[31]	ἀπήγγελται· Οὐ γὰρ μετὰ τῶν	κειμένων	νόμων ὠφελείας αἱ τοιαῦται σύνοδοι,
[31]	εἴ τε ἐπὶ τῶν φίλων	κεῖται	νῦν εἴ τε ἐπὶ τῶν
[29]	καὶ τὰ ἐπίθετα καλλωπισμοῦ χάριν	κεῖται·	τὸ γὰρ οὔτε θεατρικὸν ἀλλ´
[32]	δὴ παρατυχόν ἀντὶ τοῦ παραχρῆμα	κεῖται,	τό τε ἄφρακτον ἀντὶ τοῦ
[18]	δή ποτε λογισμὸν ἐν τούτῳ	κεῖται	τῷ τόπῳ μᾶλλον ἢ οὐκ
[34]	ὑπὸ τῆς μιᾶς ταύτης ἀρετῆς	κεκαρωμένοι	τὴν διάνοιαν ἅπαντα καὶ τὰ
[32]	πολλοὶ κακοῦργοι φησίν ὄντες δεξιοὶ	κέκληνται	ἢ ἀμαθεῖς ἀγαθοί, καὶ τῷ
[36]	μετρίου μήτε ὑπεραίροντας, λέξει τε	κεκόσμηκεν	αὐτοὺς καθαρᾷ καὶ σαφεῖ καὶ
[42]	ἀληθεῖ δέ τινι καὶ φυσικῷ	κεκοσμῆσθαι	χρώματι. Τά τε γὰρ ἐνθυμήματα
[34]	δυσχεραίνουσιν, ὅμοιόν τι πάσχοντες τοῖς	κεκρατημένοις	ὑφ´ οἵας δή τινος ὄψεως
[4]	αὐτὰς ἔχοντες ἐκείνοις ἀρετὰς κρίνειν	κεκώλυνται,	οὐδὲ τὰ Φειδίου καὶ Πολυκλείτου
[28]	ὄντας, καὶ τὰς ναῦς περιπλεῦσαι	κελεύσαντες,	ἃς ἐπλήρωσαν, ἐς τὸν Ὑλαϊκὸν
[26]	ναυτῶν ἐς τὸ ἐπιπλεῖν, ὁπότε	κελευσθείη,	ἐγίγνετο, πολλὴ δ´ ἡ ἀντιτέχνησις
[26]	ἀποστέρησιν τῆς ἀκοῆς ὧν οἱ	κελευσταὶ	ἐφθέγγοντο παρέχειν. Πολλὴ γὰρ ἑτέρα
[26]	ἡ βοὴ ἀφ´ ἑκατέρων τοῖς	κελευσταῖς	κατά τε τὴν τέχνην καὶ
[26]	Συρακοσίοις Σικανὸς μὲν καὶ Ἀγάθαρχος,	κέρας	ἑκάτερος τοῦ παντὸς ἔχων, Πυθὴν
[10]	ὕστερον τὰ προειρημένα, τά τε	Κερκυραϊκὰ	καὶ τὰ Ποτιδαιατικὰ καὶ ὅσα
[10]	Ἀναμνησθεὶς δ´ ὅτι πρότερα τῶν	Κερκυραϊκῶν	ἦν καὶ οὐκ ἀπ´ ἐκείνων
[28]	ἂν ὡς ἡμαρτημένων ἐπιλάβοιτο, ταῦτα·	Κερκυραῖοι	δὲ αἰσθόμενοι τάς τε Ἀττικὰς
[28]	Εὐρυμέδων ταῖς ἑξήκοντα ναυσὶ παρέμεινε,	Κερκυραῖοι	σφῶν αὐτῶν τοὺς ἐχθροὺς δοκοῦντας
[10]	Λακεδαιμονίων πλαττομένην, τὴν Ἀθήνηθεν ἀποσταλεῖσαν	Κερκυραίοις	κατὰ Κορινθίων συμμαχίαν, οὐκ ἀπὸ
[10]	περὶ Ἐπίδαμνον καὶ τὰ περὶ	Κέρκυραν	καὶ τὰ περὶ Ποτίδαιαν καὶ
[28]	τῇ τρίτῃ βύβλῳ τὰ περὶ	Κέρκυραν	ὠμὰ καὶ ἀνόσια ἔργα διὰ
[9]	τὴν διήγησιν ἐπὶ τὰ περὶ	Κέρκυραν,	ὡς ἐστασίασαν οἳ μὲν Λακεδαιμονίους,
[6]	εἰς πολλὰ μεμερισμένην καὶ ἀσυνάρτητα	κεφάλαια·	ἔπειτα κατὰ τὸ μηδὲν αὐτῇ
[12]	τὸ μὴ εἰς ἃ ἔδει	κεφάλαια	τετελευτηκέναι τὴν ἱστορίαν. Ἔτη γὰρ
[15]	τῆς Ἀθηναίων πρεσβείας ἡ τὰ	κεφάλαια	τῶν γινομένων περιειληφυῖα δήλωσις ἤρκει,
[19]	τὰ προοίμια ποιεῖν αὐτὰ τὰ	κεφάλαια	τῶν μελλόντων δηλοῦσθαι προλαμβάνοντας. Ὃ
[29]	ἀκοαῖς εἰσιν ἡδεῖς. Τούτοις ἐπιφέρει	κεφάλαιον	ἄλλο ποιητικῆς, μᾶλλον δὲ διθυραμβικῆς
[19]	χρυσοῦς τέττιγας εἶχον ἐπὶ ταῖς	κεφαλαῖς;	Καὶ ὅτι Λακεδαιμόνιοι ἐγυμνώθησάν τε
[1]	δοκοῦντά μοι, συντόμῳ τε καὶ	κεφαλαιώδει	γραφῇ περιλαβών, οὐ δι´ ὀλιγωρίαν
[23]	ἐξ ἀρχῆς ἀναλαβών, ὥσπερ ὑπεσχόμην,	κεφαλαιωδῶς	διέξειμι· ἀκριβέστερον γὰρ οὕτως γνώσεταί
[25]	ἱστορίας φυλάττει. ~(Προειρημένων δὲ τούτων	κεφαλαιωδῶς	ἐπὶ τὰς ἀποδείξεις αὐτῶν ὥρα
[10]	πόλεμον ἕως τοῦ Πελοποννησιακοῦ διεπράξαντο,	κεφαλαιωδῶς	καὶ ἐπιτροχάδην ἐν ἐλάττοσιν ἢ
[13]	καὶ περὶ τὰς ἐξεργασίας τῶν	κεφαλαίων	ἧττον ἐπιμελής ἐστιν, ἢ πλείονας
[54]	τῶν γεγενημένων αἰτίαν ἐπὶ τὴν	κεφαλὴν	ἀναθεῖεν ἅπαντες, τοὺς ὁμοίους τούτῳ
[4]	τι κατηγόρημα καὶ τοῖς πολλοῖς	κεχαρισμένον,	ῥᾳδίως δ´ ἐξελεγχθῆναι δυνησόμενον, ὡς
[52]	εἰωθόσιν ἀλλοτρίαν τῆς ἐπιεικείας, ᾗ	κεχρήμεθα	καὶ περὶ τοὺς λόγους καὶ
[41]	προκαλεῖται τοὺς Πλαταιεῖς καὶ λέξει	κέχρηται	καθαρᾷ καὶ σαφεῖ καὶ οὐδὲν
[23]	πολλαῖς ὁ ἀνὴρ οὐδ´ ἐναγωνίοις	κέχρηται	λόγοις, οὔτ´ ἐν τῷ παθαίνειν
[51]	τε καὶ φιλοσόφων οὐδεὶς αὐτῶν	κέχρηται	ταύτῃ τῇ διαλέκτῳ, οὔθ´ οἱ
[24]	γίνεται καὶ ἄλλας τινὰς ἐπιφέρει	κῆρας	οὐκ εὐπρεπεῖς. Τὸ γὰρ ἐν
[13]	τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἀμφότερα Ἀθηναῖοι	Κίμωνος	τοῦ Μιλτιάδου στρατηγοῦντος, καὶ εἷλον
[48]	ἡγεῖται ὑπέρ γε τῆς ἐμῆς	κινδυνεύειν,	ἐνθυμηθήτω οὐ περὶ τῆς ἐμῆς
[39]	περὶ μὲν τούτου ἡμῖν ἀφείσθω	κινδυνεύεσθαι	ὃ μόγις ἂν εἶπεν τῶν
[45]	τοῦ ἀνδρὸς ἀποφαίνεσθαι, τῷ δὲ	κινδυνεύοντι	τοὺς ταπεινοὺς καὶ παραιτητικοὺς τῆς
[47]	εὐθὺς τοῖς πέλας ὑπακοῦσαι ἢ	κινδυνεύσαντας	περιγενέσθαι, ὁ φυγὼν τὸν κίνδυνον
[36]	προθυμίας τῆς ἐν ἐκείνοις τοῖς	κινδύνοις	γενομένης. Ὑμεῖς δὲ τἀναντία ἐκείνοις
[41]	ἐν τοῖς αἰσχροῖς καὶ προὔπτοις	κινδύνοις	πλεῖστα διαφθείρουσαν ἀνθρώπους αἰσχύνην τρέψεσθε.
[47]	κινδυνεύσαντας περιγενέσθαι, ὁ φυγὼν τὸν	κίνδυνον	τοῦ ὑποστάντος μεμπτότερος· καὶ ἐγὼ
[54]	τὸν ὑπὲρ τῆς ἁπάντων ἐλευθερίας	κίνδυνον	ὑπομενοῦσιν, ἐάν τις ἐπ´ αὐτοὺς
[45]	ἐστιν ἀλλὰ περὶ τιμωριῶν ὁ	κίνδυνος·	τότε γὰρ οὐκ ἐπαχθεῖς μόνον
[36]	Ἑλλήνων τῶν ἐθελησάντων συνάρασθαι τοῦ	κινδύνου	καὶ τῆς μάχης, ἣ παρ´
[40]	λέξιν οὕτως γράφων· Ἐλπὶς δὲ	κινδύνου	παραμύθιον οὖσα τοὺς μὲν ἀπὸ
[47]	ἀλλὰ καὶ ἀρχῆς στερήσεως καὶ	κινδύνου	ὧν ἐν τῇ ἀρχῇ ἀπήχθεσθε.
[48]	προεμένῳ καὶ μὴ τοὺς αὐτοὺς	κινδύνους	οὐ περὶ τῶν ὀνομάτων, ἀλλὰ
[26]	κρατούμενοι, ἄλλα ὅσα ἐν μεγάλῳ	κινδύνῳ	μέγα στρατόπεδον πολυειδῆ ἀναγκάζοιτο φθέγγεσθαι.
[54]	συμμαχικῆς πιστῶς καὶ βεβαίως τῶν	κινδύνων	ἀντιληψομένης· παρακαλεῖ τε αὐτοὺς παρασκευασαμένους
[36]	ξυνελευθεροῦτε, ὅσοι μετασχόντες τῶν τότε	κινδύνων	ὑμῖν τε ξυνώμοσαν καὶ εἰσὶ
[20]	εὐθύς, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον.	Κίνησις	γὰρ αὕτη δὴ μεγίστη τοῖς
[8]	τοῦ Νικηράτου καὶ Ἀλκιβιάδου τοῦ	Κλεινίου	καὶ ἄλλων στρατηγῶν τε καὶ
[26]	αὐτῷ καὶ ἐπειρῶντο λύειν τὰς	κλείσεις·	μετὰ δὲ τοῦτο πανταχόθεν σφίσι
[36]	Πλαταιέων στρατεύοντες. Παυσανίας γὰρ ὁ	Κλεομβρότου	Λακεδαιμόνιος ἐλευθερώσας τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ
[43]	Μυτιληναίων πόλεως δημηγορίας, ἃς διέθεντο	Κλέων	καὶ Διόδοτος, τὰς ἐν τῇ
[11]	λόγου τὰ πράγματα ἦν ἢ	κοινὰ	καὶ κατημαξευμένα τοῖς πρὸ αὐτοῦ,
[33]	ἀριστοκρατίας σώφρονος προτιμήσει, τὰ μὲν	κοινὰ	λόγῳ θεραπεύοντες ἆθλα ἐποιοῦντο· παντὶ
[3]	ἅπαντα περιειληφώς, ὅσα συμβέβηκεν αὐτῷ	κοινά	τε πρὸς ἑτέρους καὶ διαφέροντα
[2]	κατ´ ἀμφότερα ταῦτα τὰ πάθη	κοινὰ	τῆς ἀνθρωπίνης ὄντα φύσεως. Ὑποπτεύω
[41]	ὑπὲρ τῆς αὑτῶν πατρίδος, ταῦτα	κοινὰ	ὑπολαμβάνουσιν ἅπαντες εἶναι τῆς ἀποστελλούσης
[2]	γραφέντων συκοφαντεῖν ἐπιβαλοίμεθα, οὐ ταῖς	κοιναῖς	μόνον ἐναντιούμενοι δόξαις, ἃς ἅπαντες
[40]	τοὺς Μηλίους ὑποτίθεται λέγοντας, ὅτι	κοινὰς	τὰς τύχας φέρουσιν οἱ πολέμιοι
[28]	εἴρηκεν· ἀρξάμενος δὲ ἐπιτραγῳδεῖν τὰς	κοινὰς	τῶν Ἑλλήνων συμφορὰς καὶ τὴν
[55]	κατεσκεύασται χαρακτῆρα τὸν ἐν τῇ	κοινῇ	καὶ συνήθει διαλέκτῳ τὴν ἐξαλλαγὴν
[7]	ἐν ἅπασι γὰρ ἀνθρώποις καὶ	κοινῇ	κατὰ τόπους καὶ κατὰ πόλεις
[54]	τῆς ἰδίας ἕνεκ´ αἰσχροκερδείας τὰ	κοινῇ	συμφέροντα προἵεντο, τοὺς ὑπάρχοντας ἑκάστοις
[5]	ἀποκείμεναι γραφαί, ταύτας εἰς τὴν	κοινὴν	ἁπάντων γνῶσιν ἐξενεγκεῖν, οἵας παρέλαβον,
[5]	διαλέκτων χαρακτῆρας, τὴν σαφῆ καὶ	κοινὴν	καὶ καθαρὰν καὶ σύντομον καὶ
[23]	ἐπὶ πολὺ τῆς τετριμμένης καὶ	κοινῆς	καὶ συνήθους ἅπασι διαλέκτου. Τὰς
[24]	ξένην λέξιν προελόμενος ἀντὶ τῆς	κοινῆς	καὶ συνήθους τοῖς κατ´ αὐτὸν
[41]	ἐπαχθῶς ἤνεγκαν ἂν οἱ τὸν	κοινὸν	βίον ἐξημερώσαντες. Ἐγὼ μὲν δὴ
[7]	τοὺς βουλομένους αὐτὰς εἰς τὸ	κοινὸν	ἐκφέρειν οὕτως ἠξίουν συγγράφειν, ὡς
[44]	τῶν πολιτῶν, εὐτύχει δὲ τὸ	κοινόν,	καλῶς ταῦτ´ ἔλεγεν· ἐπεὶ δ´
[28]	τὰς πρώτας ἀρετὰς ἔχει καὶ	κοινοτάτας,	ἀλλ´ ἐκνενίκηται τῷ περιέργῳ καὶ
[25]	ὑπ´ αὐτοῦ τὸν τρόπον, ἀλλὰ	κοινότερον	μᾶλλον καὶ ὠφελιμώτερον, τοῦ τελευταίου
[54]	πολυπλόκως, λέλεκται δ´ ἐκ τῆς	κοινότητος	εἰς τὴν ἀσυνήθη φράσιν ἐκβεβηκότα,
[51]	οὐδὲ πολυωφελέστερον) ἀναιροῦσιν ἐκ τοῦ	κοινοῦ	βίου, ὀλίγων παντάπασιν ἀνθρώπων οὕτω
[47]	ἀπαλγήσαντας δὲ τὰ ἴδια τοῦ	κοινοῦ	τῆς σωτηρίας ἀντιλαμβάνεσθαι, καὶ μετὰ
[1]	ποιητάς τε καὶ συγγραφεῖς, ὦ	Κόιντε	Αἴλιε Τουβέρων, καὶ δεδηλωκὼς ἐν
[55]	περὶ Θουκυδίδου γράφειν, ὦ βέλτιστε	Κόιντε	Αἴλιε Τουβέρων, οὐ μὴν ἀληθέστερα.
[28]	διεξιών, ἕως μὲν ἐν τῷ	κοινῷ	καὶ συνήθει τῆς διαλέκτου τρόπῳ
[33]	ὅταν ἐν τῷ συνήθει καὶ	κοινῷ	τῆς διαλέκτου χαρακτῆρι μένῃ, χείρων
[40]	δὲ πρὸς ἀλλήλους δίκαια τῷ	κοινῷ	τῆς φύσεως κρίνουσι νόμῳ· οὗτος
[49]	κόσμου καὶ τῶν ἄλλων τῶν	κοινῶν	καὶ μεγάλων αἱ πόλεις βουλευσόμεναι
[49]	λαμβάνουσα πολλὴν ἐκτροπὴν ἐκ τῶν	κοινῶν	ὀνομάτων τε καὶ σχημάτων εἰς
[36]	πλήθους ἔλεξαν, ὅτι βούλονται Ἀθηναίοις	κοινῶσαι	πρῶτον ἃ προκαλεῖται, καὶ ἢν
[36]	καὶ τῷ πλήθει τὰ ῥηθέντα	κοινώσαντες	ἀπεκρίναντο αὐτῷ, ὅτι ἀδύνατα εἴη
[36]	δὲ ἔστε τῆς μὲν ἀδικίας	κολάζεσθαι	τοῖς ὑπάρχουσι προτέροις, τῆς δὲ
[8]	ἀπὸ παντὸς φθόνου καὶ πάσης	κολακείας	φυλάττων, μάλιστα δ´ ἐν ταῖς
[48]	μὴ τὴν τοῦ Συρακοσίου ἔχθραν	κολάσασθαι.	Ταῦτα γὰρ καὶ μειρακιώδη καὶ
[10]	εἰς δεξιὰ ἐσπλέοντι τὸν Ἰόνιον	κόλπον.	Προσοικοῦσιν δ´ αὐτὴν Ταυλάντιοι βάρβαροι,
[54]	ἀσθενῆ τὰ Φιλίππου πράγματα καὶ	κομιδῇ	μικρά, πολλάκι προλεγόντων ἡμῶν καὶ
[18]	τῶν Πελοποννησίων εἰσβολὴν πεσόντες Ἀθηναῖοι	κομιδῇ	τινες ἦσαν ὀλίγοι, καὶ οὐδ´
[53]	ἐν ὀλίγοις καὶ διὰ μακροῦ	κομιζομένας	τὴν ἀκολουθίαν καὶ ἐκ παραδόξου
[24]	γινόμεναι διὰ πολλοῦ τὴν ἀκολουθίαν	κομίζονται·	τά τε σκολιὰ καὶ πολύπλοκα
[14]	τοὺς περὶ Πύλον ἁλόντας τριακοσίους	κομίσασθαι	προθέμενοι πρεσβείαν ἀπέστειλαν εἰς τὰς
[36]	ἐσπείσατο, ἐν αἷς εἰκὸς ἦν	κομισθῆναι,	καὶ τὴν γῆν οὐκ ἔτεμνεν.
[22]	δὲ σύνθεσις εἴς τε τὰ	κόμματα	καὶ τὰ κῶλα καὶ τὰς
[26]	ἔχων, Πυθὴν δὲ καὶ οἱ	Κορίνθιοι	τὸ μέσον. Ἐπειδὴ δὲ καὶ
[19]	Ὁ δὲ δὴ ναυπηγὸς ὁ	Κορίνθιος	Ἀμεινοκλῆς ὁ κατασκευάσας Σαμίοις πρῶτος
[10]	τὴν Ἀθήνηθεν ἀποσταλεῖσαν Κερκυραίοις κατὰ	Κορινθίων	συμμαχίαν, οὐκ ἀπὸ τῆς ἀληθοῦς
[51]	ἐν ἔθει· ἀνιαρὸν γὰρ ὁ	κόρος	καὶ τῶν πάνυ ἡδέων, ἡ
[18]	διεφθάρησαν, οὓς πολὺ δικαιότερον ἦν	κοσμεῖσθαι	τοῖς ἐπιταφίοις ἐπαίνοις ἢ τοὺς
[49]	καὶ νόμων εἰσφορᾶς καὶ πολιτειῶν	κόσμου	καὶ τῶν ἄλλων τῶν κοινῶν
[20]	περὶ αὐτῶν ἐπὶ τὸ μεῖζον	κοσμοῦντες,	μᾶλλον πιστεύων, οὔτε ὡς λογογράφοι
[23]	ἐγκατάσκευον καὶ τοὺς ἐπιθέτους προσειληφυῖαν	κόσμους.	Οὔτε γὰρ διασῴζονται τῶν πλειόνων
[18]	ἐπιτηδειότεροι τυγχάνειν οἴκτων τε καὶ	κόσμων	ἐπιταφίων; Ὃ δ´ οὕτως ἠμέληκε
[53]	μηδὲν ἁπλῶς ἀσχημάτιστον ἐκφέρειν νόημα	κοσμῶν	τὴν φράσιν. Τὰς δὲ πολυπλόκους
[40]	ἄρχειν ὧν ἂν δύνηταί τις	κρατεῖν.	Ἀκόλουθα καὶ ταῦτα τοῖς πρώτοις
[33]	καταγνώσεως ἢ χειρὶ κτώμενοι τὸ	κρατεῖν	ἕτοιμοι ἦσαν τὴν αὐτίκα φιλονεικίαν
[40]	ἀπὸ φύσεως ἀναγκαίως, οὗ ἂν	κρατῇ,	ἄρχειν τούτων ὁ νοῦς ἔστι
[48]	Ἀθηναῖοι, ταῖς μὲν ὑμετέραις γνώμαις	κρατήσουσι,	τῷ δ´ αὑτῶν ὀνόματι τιμηθήσονται,
[16]	τὴν ἱστορίαν καταλιπεῖν, ὡς καὶ	Κράτιππος	ὁ συνακμάσας αὐτῷ καὶ τὰ
[3]	οὔτ´ ἐν ἔργοις ἀναμάρτητος εἶναι,	κρατίστη	δὲ ἡ πλεῖστα μὲν ἐπιτυγχάνουσα,
[49]	προκείμενον, ὅτι τῆς Θουκυδίδου λέξεως	κρατίστη	μέν ἐστιν ἡ μετρίως ἐκβεβηκυῖα
[23]	ἄλλους ὑπερεβάλετο, καὶ παρεσκεύασε τῇ	κρατίστῃ	ποιήσει τὴν πεζὴν φράσιν ὁμοίαν
[44]	τετμημένης μὲν ὑπὸ Λακεδαιμονίων τῆς	κρατίστης	γῆς, πολλοῦ δὲ κατὰ τὸν
[20]	εἰπεῖν ἃ φρονῶ, δοκεῖ μοι	κράτιστον	ἂν γενέσθαι τὸ προοίμιον, εἰ
[55]	συμβούλῳ χρησαμένους, ὃν ἁπάντων ῥητόρων	κράτιστον	γεγενῆσθαι πειθόμεθα, ταύτας μιμεῖσθαι τὰς
[8]	κατορθοῖ, καλὰ καὶ μιμήσεως ἄξια.	(Κράτιστον	δὲ πάντων τὸ μηδὲν ἑκουσίως
[3]	τοῖς δὲ μὴ κατὰ τὸ	κράτιστον	εἰρημένοις ἐπιφύομαι· ἐκλογισμὸς δέ τις
[3]	γὰρ οὐχ ἅπαντα κατὰ τὸ	κράτιστον	εἰρῆσθαι πείθεται τῷ καθηγητῇ Πλάτωνι·
[2]	τολμῶμεν ἀποφαίνειν Θουκυδίδην τὸν ἁπάντων	κράτιστον	τῶν ἱστοριογράφων καὶ κατὰ τὴν
[54]	ἑκόντες ἐξαπατᾶσθε; Ἐν δὲ τῷ	κρατίστῳ	τῶν δικανικῶν, τῷ περὶ τοῦ
[45]	δέ γε οὐχ ἡ τῶν	κρατίστων	ἐνθυμημάτων τε καὶ νοημάτων εὕρεσις
[26]	ὁμοῦ ἀκοῦσαι, ὀλοφυρμὸς βοή, νικῶντες	κρατούμενοι,	ἄλλα ὅσα ἐν μεγάλῳ κινδύνῳ
[26]	Ἀθηναίους καὶ ἐπικείμενοι λαμπρῶς, πολλῇ	κραυγῇ	καὶ διακελευσμῷ χρώμενοι, κατεδίωκον ἐς
[45]	ταῦτα, φιλόπολίς τε καὶ χρημάτων	κρείσσων.	Θαυμαστὸν γάρ, εἰ Περικλῆς ὁ
[21]	ἐκαίνωσεν, εἴ τ´ ἐπὶ τὸ	κρεῖττον	εἴ τ´ ἐπὶ τὸ χεῖρον,
[54]	συνήθους τοῖς πολλοῖς ἀπαγγελίας, καὶ	κρείττονά	ἐστιν ἢ κατὰ τὸν ἰδιώτην·
[55]	ἔχει λόγον· ἀνάγκη δὲ ὁμολογεῖν	κρείττονα	τῶν ἀτελεστέρων εἶναι τὰ τελειότερα
[18]	ἐπὶ δὲ τοῖς πλείοσι καὶ	κρείττοσι,	δι´ οὓς ὑπέπεσον Ἀθηναίοις οἱ
[33]	λόγος ἐχυρὸς οὔτε ὅρκος φοβερός.	Κρείττους	δὲ ὄντες πάντες λογισμῷ ἐς
[18]	ἐπληρώθη, πολλῷ πλείους τε καὶ	κρείττους	ἦσαν ἐκείνων. Τί δή ποτε
[11]	ἥ τε τῆς διηγήσεως εἰσβολὴ	κρείττων	ἂν ἐγίνετο μακρῷ, τοιαύτης οἰκονομίας
[33]	δυνάμενος παραδειγμάτων ποιῆσαι φανερόν, ὅτι	κρείττων	ἐστὶν ἐν τοῖς διηγήμασιν, ὅταν
[20]	τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα	κρίνειν	αὐτά, ἀρκούντως ἕξει· κτῆμά τε
[7]	τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα	κρίνειν	αὐτὰ ἀρκούντως ἕξει· κτῆμά τε
[4]	τὰς αὐτὰς ἔχοντες ἐκείνοις ἀρετὰς	κρίνειν	κεκώλυνται, οὐδὲ τὰ Φειδίου καὶ
[35]	τὰ εἰκότα ἔγνωκα, σύ τε	κρινεῖς	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστος ἐπὶ
[2]	ἐμαυτῷ προῄρημαι λόγους, σύ τε	κρινεῖς	καὶ τῶν ἄλλων φιλολόγων ἕκαστος.
[27]	ὑφ´ ὧν ἀμφοτέρων ἀξιοῦμεν ἅπαντα	κρίνεσθαι	κατὰ τὰς τέχνας. Ἐργάσηται θάτερον,
[38]	λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης	κρίνεται,	δυνατὰ δὲ οἱ προὔχοντες πράσσουσι
[37]	δοκοῦν ἐπιτηδείως λέγεσθαι εὐθὺς ὑπολαμβάνοντες	κρίνετε·	καὶ πρῶτον, εἰ ἀρέσκει ὡς
[20]	πολεμῶσι, τὸν παρόντα ἀεὶ μέγιστον	κρινόντων,	παυσαμένων δὲ τἀρχαῖα μᾶλλον θαυμαζόντων,
[2]	τῶν ἀπὸ παντὸς τοῦ βελτίστου	κρινόντων	τὰ πράγματα καὶ μηδὲν ἡγουμένων
[40]	δίκαια τῷ κοινῷ τῆς φύσεως	κρίνουσι	νόμῳ· οὗτος δ´ ἔστιν ἄρχειν
[55]	ὑποτίθεσθαι τοῖς γε δὴ τὰς	κρίσεις	ἀδιαστρόφους ἔτι φυλάσσουσι, Δημοσθένει συμβούλῳ
[34]	ἀναφέρουσιν, εἴ τε φυσικῆς τινος	κρίσεως	μετειληφότες εἴ τε καὶ διὰ
[20]	δυεῖν ναυμαχίαιν καὶ πεζομαχίαιν τὴν	κρίσιν	ἔσχεν· τούτου δὲ τοῦ πολέμου
[34]	καὶ διὰ διδαχῆς ἰσχυρὰ τὰ	κριτήρια	κατασκευάσαντες, οὔτε ἅπαντα ἐπαινοῦσιν ἐπ´
[27]	τε λογικὸν καὶ τὸ ἄλογον	κριτήριον,	ὑφ´ ὧν ἀμφοτέρων ἀξιοῦμεν ἅπαντα
[27]	οὔτε τὸ ἄλογον τῆς διανοίας	κριτήριον,	ᾧ πεφύκαμεν ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἡδέων
[4]	πᾶσα τέχνη τούτων στοχάζεται τῶν	κριτηρίων	καὶ ἀπὸ τούτων λαμβάνει τὴν
[4]	ἔργων οὐχ ἥττων τοῦ τεχνίτου	κριτὴς	ὁ ἰδιώτης, τῶν τε δι´
[51]	Λυσίαν ῥήτορες οὔθ´ οἱ περὶ	Κριτίαν	καὶ Ἀντισθένη καὶ Ξενοφῶντα Σωκρατικοί.
[26]	ὁρῷεν μὴ κατ´ ἀνάγκην πρύμναν	κρουόμενον	ἀνακαλοῦντες ὀνομαστὶ τὸν τριήραρχον ἠρώτων,
[19]	τὸ παλαιὸν ἐχρῶντο, λέγειν, ὅτι	κρωβύλους	τε ἀνεπλέκοντο καὶ χρυσοῦς τέττιγας
[20]	ὠφέλιμα κρίνειν αὐτά, ἀρκούντως ἕξει·	κτῆμά	τε ἐς ἀεὶ μᾶλλον ἢ
[7]	ὠφέλιμα κρίνειν αὐτὰ ἀρκούντως ἕξει·	κτῆμά	τε ἐς ἀεὶ μᾶλλον ἢ
[18]	δόξαν οὔτε δύναμιν τῇ πόλει	κτησαμένοις	τάς τε ταφὰς ἀνοίγει τὰς
[26]	δὲ πανταχόθεν περιεστάναι, καὶ τὸν	κτύπον	μέγαν ἀπὸ πολλῶν νεῶν συμπιπτουσῶν,
[33]	ψήφου ἀδίκου καταγνώσεως ἢ χειρὶ	κτώμενοι	τὸ κρατεῖν ἕτοιμοι ἦσαν τὴν
[26]	κατ´ ἀνάγκην ξυνηρτῆσθαι· καὶ τοῖς	κυβερνήταις	τῶν μὲν φυλακήν, τῶν δ´
[26]	πολλὴ δ´ ἡ ἀντιτέχνησις τῶν	κυβερνητῶν	καὶ ἀγωνισμὸς πρὸς ἀλλήλους, οἵ
[14]	μέν τινα χρόνον ὑπέστησαν οἱ	Κυθήριοι·	ἔπειτα τραπόμενοι κατέφυγον εἰς τὴν
[14]	εἰς τὰ φρούρια, τοὺς ἐν	Κυθήροις	καὶ τοὺς ἐν Θυρέᾳ κατοικοῦντας
[14]	ἐπιτροχάδην, περὶ μὲν τῶν ἐν	Κυθήροις	πραγμάτων· καὶ μάχης γενομένης ὀλίγον
[26]	ἐφύλασσον καὶ κατὰ τὸν ἄλλον	κύκλῳ	λιμένα, ὅπως πανταχόθεν ἅμα προσπίπτοιεν
[12]	ἔτους τὴν ἱστορίαν, τῇ περὶ	Κυνὸς	σῆμα ναυμαχίᾳ τὴν ὀγδόην βύβλον
[23]	οὗτοι, καθάπερ ἔφην, περὶ τὴν	κυρίαν	λέξιν μᾶλλον ἐσπούδασαν ἢ περὶ
[22]	καὶ συνδετικῶν) εἴς τε τὴν	κυρίαν	φράσιν καὶ εἰς τὴν τροπικήν,
[54]	ἐν οἷς καθάπαξ τινῶν κατέστη	κύριος	ὁ Φίλιππος ἔστιν ἰδεῖν, ἑτέροις
[29]	ἅπαν συνετὸν ἐπὶ πᾶν ἀργόν	κυριώτερον	δ´ ἂν οὕτως ἐλέχθη· οἱ
[22]	τε τὰ κόμματα καὶ τὰ	κῶλα	καὶ τὰς περιόδους, καὶ ὅτι
[26]	Συρακοσίοις καὶ ξυμμάχοις καλὸν εἶναι	κωλῦσαί	τε αὐτοὺς διαφυγεῖν, καὶ τὴν
[29]	τούτοις τὸ μὲν πρῶτον τῶν	κώλων	περιπέφρασται πρὸς οὐδὲν ἀναγκαῖον· ἐστασίαζέ
[19]	προσπίπτοντες πόλεσιν ἀτειχίστοις καὶ κατὰ	κώμας	οἰκουμέναις ἥρπαζον καὶ τὸ πλεῖστον