HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Denys d'Halicarnasse, Lettres - Examen de Thucydide

Liste des contextes (ordre alphabétique)


γ  =  120 formes différentes pour 398 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[54]   καὶ πάντων οἶδ´ ὅτι φησάντων  γ´   ἄν, εἰ μὴ καὶ ποιοῦσι
[55]   τελειότερα καὶ τῶν ἀφανεστέρων τά  γ´   ἐμφανέστερα. Τί οὖν μαθόντες ἅπασαν
[54]   Ἡρακλέα καὶ πάντας θεούς, εἴ  γ´   ἐπ´ ἀληθείας δέοι σκοπεῖσθαι
[18]   Ἀλλ´ ἔοικεν συγγραφεὺς (εἰρήσεται  γὰρ   φρονῶ) τῷ Περικλέους προσώπῳ
[32]   ἐπὶ δὲ τῷ ἀγάλλονται ταῦτα  γὰρ   ἀγκύλως μὲν εἴρηται καὶ βραχέως,
[50]   τὸ ξένον καὶ περιττόν. Οὐ  γὰρ   ἀγοραίοις ἀνθρώποις οὐδ´ ἐπιδιφρίοις
[10]   Ἑλλάδος ὑποχείρια ἤδη ὄντα. Οἱ  γὰρ   Ἀθηναῖοι τρόπῳ τοιούτῳ ἦλθον ἐπὶ
[35]   ταύταις συμβεβηκότα ταῖς ἰδέαις· καὶ  γὰρ   αἱ γλωττηματικαὶ καὶ ξέναι καὶ
[10]   τοῖς Ἕλλησι κατέστη. Τὴν μὲν  γὰρ   ἀληθεστάτην πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ λόγῳ,
[29]   θεατρικὰ σχήματα ταυτί· Τόλμα μὲν  γὰρ   ἀλόγιστος ἀνδρία φιλέταιρος ἐνομίσθη, μέλλησις
[29]   δὲ προμηθὴς δειλία εὐπρεπής παρομοιώσεις  γὰρ   ἀμφότερα ταῦτα καὶ παρισώσεις περιέχει,
[51]   τε καὶ χρήσιμον ἅπασιν (οὐδὲν  γὰρ   ἂν ἀναγκαιότερον γένοιτο οὐδὲ πολυωφελέστερον)
[43]   οὐδὲ τὰς ὁμοίας ταύταις· οὐ  γὰρ   ἀνάγκη πάσας ἐξαριθμεῖσθαι τὰς εἰς
[7]   τοπικὰς ἐκφέροντες ἱστορίας· ἐν ἅπασι  γὰρ   ἀνθρώποις καὶ κοινῇ κατὰ τόπους
[44]   δεινά, βέβαιον εἶχέν τι· ἀφανὲς  γὰρ   ἀνθρώπῳ τὸ μέλλον καὶ πρὸς
[32]   τε καὶ ἀγαθούς· εἴ τε  γὰρ   ἀντιδιαστέλλεται πρὸς τοὺς κακούργους, οὐκ
[26]   αὗται ἐν ὀλίγῳ ἐναυμάχησαν· βραχὺ  γὰρ   ἀπέλιπον ξυναμφότεραι διακόσιαι γενέσθαι) αἱ
[31]   τε ἐπὶ τῶν συγγενῶν. Αἰτίαν  γὰρ   ἀποδούς, δι´ ἣν τοὺς συγγενεῖς
[9]   γοῦν τῇ τρίτῃ βύβλῳ (ταύτῃ  γὰρ   ἀρκεσθήσομαι μόνῃ) τὰ περὶ Μυτιληναίους
[41]   τὸν ἕτερον. Ἐν ἐκείνῳ μὲν  γὰρ   Ἀρχίδαμος Λακεδαιμόνιος δίκαιά τε
[3]   τὰς γειτνιώσας αὐταῖς κακίας. Οὐδεμία  γὰρ   αὐτάρκης ἀνθρώπου φύσις οὔτ´ ἐν
[20]   τὸ δὲ καὶ διανοούμενον. Κίνησις  γὰρ   αὕτη δὴ μεγίστη τοῖς Ἕλλησιν
[39]   καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσι. ~(Βασιλεῦσι  γὰρ   βαρβάροις ταῦτα πρὸς Ἕλληνας ἥρμοττε
[29]   ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει.  γὰρ   βούλεται δηλοῦν ἐν τῇ δυσεξελίκτῳ
[45]   μεταφράζει τὰ ῥηθέντα· τε  γὰρ   γνούς φησί καὶ μὴ σαφῶς
[33]   ὡς τὰ πλείω περιεγίγνοντο. Τῷ  γὰρ   δεδιέναι τό τε αὑτῶν ἐνδεὲς
[26]   παρόντων ἔτι χείρω πράξωσι. Πάντων  γὰρ   δὴ ἀνακειμένων τοῖς Ἀθηναίοις ἐς
[26]   ἐν ὀλίγῳ πολλῶν νεῶν (πλεῖσται  γὰρ   δὴ αὗται ἐν ὀλίγῳ ἐναυμάχησαν·
[15]   τί παρέλιπε ῥᾳθύμως ἐκεῖνα; Οὐ  γὰρ   δή γε ἀσθενείᾳ δυνάμεως ἐξείργετο
[18]   ῥητόρων λέγειν ἦν ἱκανώτατος. Οὐ  γὰρ   δὴ εἰκὸς ἦν Ἀθηναίους ἐπὶ
[41]   σωφρονέστερον γνώσεσθε. Οἷς ἐπιτίθησιν Οὐ  γὰρ   δὴ ἐπί γε τὴν ἐν
[47]   τῷ ἀπόρῳ ἰσχύς. Ἐναντία  γὰρ   δὴ ταῦτα ἀλλήλοις, εἴ γε
[48]   κατορθώματα τοῦ συγγραφέως· Ἀλλ´ οὐ  γὰρ   δὴ τὴν Ἀθηναίων εὐκατηγόρητον οὖσαν
[31]   κείμενον τῷ αὐτίκα ἕπεται, βούλεται  γὰρ   δηλοῦν ἐν τῷ παραυτίκα ἴσχυον
[23]   ὡς οὐχ ἁρμοττουσῶν ἱστορίαις. Οὔτε  γὰρ   δημηγορίαις πολλαῖς ἀνὴρ οὐδ´
[23]   τοὺς ἐπιθέτους προσειληφυῖαν κόσμους. Οὔτε  γὰρ   διασῴζονται τῶν πλειόνων αἱ γραφαὶ
[12]   δὴ τοῦτο ὀχυρῶς ξυμβάν. Ἀεὶ  γὰρ   ἐγὼ μέμνημαι καὶ ἀρχομένου τοῦ
[45]   τε καὶ χρημάτων κρείσσων. Θαυμαστὸν  γάρ,   εἰ Περικλῆς μέγιστος τῶν
[4]   ὡς οὐκ ἔστιν ὑγιές. Οὐ  γὰρ   εἰ τῇ δυνάμει λειπόμεθα Θουκυδίδου
[19]   οὕτω μεθοδεύειν τὰς αὐξήσεις (οὐ  γὰρ   εἴ τι τῶν μικρῶν μεῖζόν
[48]   οἶδ´ ὅπως ἂν ἐπαινέσαιμι· Νῦν  γὰρ   εἰς τὴν Σικελίαν προφάσει μέν,
[34]   προσόντα τῷ συγγραφεῖ μαρτυροῦσιν·  γὰρ   ἕκαστος εἶναι βούλεται περὶ τὸ
[38]   ὑμῶν περιεσόμεθα τῇ βίᾳ· ταῦτα  γὰρ   ἑκατέροις δυνατά. Ἔπειτα τὴν αἰτίαν
[26]   ἑτέρα τῶν πρότερον. Πολλὴ μὲν  γὰρ   ἑκατέροις προθυμία ἀπὸ τῶν ναυτῶν
[11]   μακρῷ, τοιαύτης οἰκονομίας τυχοῦσα. Οὐδὲ  γὰρ   ἐκεῖνό τις ἂν εἰπεῖν ἔχοι
[15]   ἀφικομένων εἰς τὰς Ἀθήνας; Οὐδὲ  γὰρ   ἐκεῖνοι διαπραξάμενοι τὴν εἰρήνην ἀπῆλθον.
[25]   ὑπό τινων αἰεὶ πλειόνων. Τῆς  γὰρ   ἐμπορίας οὐκ οὔσης, οὐδ´ ἐπιμιγνύντες
[49]   τὴν ἑαυτῶν ἐπιδείκνυνται δύναμιν. Οὔτε  γὰρ   ἐν ταῖς ἐκκλησίαις χρήσιμόν ἐστι
[18]   οὐκ ἐν ἑτέρῳ; Εἴ τε  γὰρ   ἐν ταῖς μεγάλαις συμφοραῖς τῆς
[33]   φιλονεικεῖν καθισταμένων τὸ πρόθυμον. Οἱ  γὰρ   ἐν ταῖς πόλεσι προστάντες, μετὰ
[30]   δ´ ἀντιλέγων αὐτῷ ὕποπτος. Καὶ  γὰρ   ἐν τούτοις πάλιν ἄδηλον μέν
[48]   ταύτῃ μόνον ἁλωτοί ἐσμεν; Ταῦτα  γὰρ   ἐν τῷ σαφεῖ καὶ καθαρῷ
[24]   ἐπιφέρει κῆρας οὐκ εὐπρεπεῖς. Τὸ  γὰρ   ἐν δεῖ τρόπῳ τὰ
[42]   φυσικῷ κεκοσμῆσθαι χρώματι. Τά τε  γὰρ   ἐνθυμήματα πάθους ἐστὶ μεστὰ καὶ
[54]   οὐδὲν πώποτε ὑμῖν ἐγένετο. Καὶ  γὰρ   ἐνταῦθα πέπλεκται μὲν διάνοια
[40]   οὐδ´ ἡμεῖς οἰόμεθα λελείψεσθαι· οὐδὲν  γὰρ   ἔξω τῆς μὲν ἀνθρωπείας, τῆς
[32]   κἀνταῦθα ἄδηλον, τίνες· εἰ μὲν  γὰρ   ἐπ´ ἀμφοτέρων τίθησιν, οὐκ ἔχει
[31]   μὲν νοῦς ἐστὶ τοιόςδε· οὐ  γὰρ   ἐπὶ ταῖς κατὰ νόμον ὠφελείαις
[26]   καὶ Μένανδρος καὶ Εὐθύδημος (οὗτοι  γὰρ   ἐπὶ τὰς ναῦς τῶν Ἀθηναίων
[32]   τίθησιν, οὐκ ἔχει νοῦν· οὔτε  γὰρ   ἐπὶ τοῖς κακούργοις οἱ ἀγαθοὶ
[12]   κεφάλαια τετελευτηκέναι τὴν ἱστορίαν. Ἔτη  γὰρ   ἑπτὰ καὶ εἴκοσιν περιειληφότος τοῦ
[44]   ἐπιτιμητικόν, ἀλλὰ τὸ παραιτητικόν· οὐ  γὰρ   ἐρεθίζειν προσήκει τὰς τῶν ὄχλων
[2]   τῆς ἀνθρωπίνης ὄντα φύσεως. Ὑποπτεύω  γὰρ   ἔσεσθαί τινας τῶν ἀναγνωσομένων τὴν
[26]   οἱ κελευσταὶ ἐφθέγγοντο παρέχειν. Πολλὴ  γὰρ   ἑτέρα παρακέλευσις καὶ
[39]   ποιήσετε, μισοῦντες δὲ ἰσχυρούς· οὐ  γὰρ   ζητοῦμεν εὐνοίᾳ τῶν ὑπηκόων ἄρχειν,
[9]   τί δεῖ πλείω λέγειν; ὅλη  γὰρ   βύβλος οὕτω συγκέκοπται καὶ
[37]   τὰς πτώσεις, σχήματα καλῶν; Προθεὶς  γὰρ   μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν
[25]   οὔτε εἰς τὰ ἄλλα. Φαίνεται  γὰρ   νῦν Ἑλλὰς καλουμένη οὐ
[48]   ἀλλ´ ἡμᾶς μᾶλλον ἐξοικίσαι. Ψυχρὰ  γὰρ   παρονομασία καὶ οὐ προσβάλλουσα
[44]   ἦσαν ἅπαντες, οὐκέτι καλῶς. Οὐδὲ  γὰρ   περὶ τοῦ μέλλοντος ἐλπίς,
[44]   τῷ παρόντι καιρῷ χρησίμην· Ἐγὼ  γὰρ   ἡγοῦμαι φησί πόλιν πλείω ξύμπασαν
[47]   δεδιὼς ἀπραγμοσύνῃ ἀνδραγαθίζεται. Ὡς τυραννίδα  γὰρ   ἤδη ἔχετε αὐτήν, ἣν λαβεῖν
[1]   περὶ τῶν ἄλλων ἐποίησα. Οὐ  γὰρ   ἦν ἀκριβῆ καὶ διεξοδικὴν δήλωσιν
[29]   οὖν τὰ τῶν πόλεων ὑγιέστερον  γὰρ   ἦν εἰπεῖν ἐστασίαζον αἱ πόλεις
[33]   ἀπίστως ἐπὶ πολὺ διήνεγκεν. Οὐ  γὰρ   ἦν διαλύσων οὔτε λόγος
[45]   τῆς ὀργῆς ἀποδοῦναι λόγους· τοῦτο  γὰρ   ἦν πρέπον τῷ μιμεῖσθαι βουλομένῳ
[8]   τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν γνώμαις. Καὶ  γὰρ   Θεμιστοκλέους ἐν τῇ πρώτῃ βύβλῳ
[36]   δὲ τἀναντία ἐκείνοις δρᾶτε· μετὰ  γὰρ   Θηβαίων τῶν ἡμῖν ἐχθίστων ἐπὶ
[44]   πολλῷ μᾶλλον διασῴζεται. Εἰ μὲν  γὰρ   ἰδίᾳ τινὲς ἐβλάπτοντο τῶν πολιτῶν,
[23]   λέξις αὐτῶν πάντων ἔχει (καὶ  γὰρ   καθαρὰ καὶ σαφὴς καὶ σύντομός
[48]   τοῦ Συρακοσίου ἔχθραν κολάσασθαι. Ταῦτα  γὰρ   καὶ μειρακιώδη καὶ περίεργα καὶ
[46]   ἀλλὰ καὶ καταφρονήματι. Φρόνημα μὲν  γὰρ   καὶ ὑπὸ ἀμαθίας εὐτυχοῦς καὶ
[29]   καινοῦσθαι τὰς διανοίας βούλεται μὲν  γὰρ   λέγειν· οἱ δὲ ὑστερίζοντες ἐπιπυνθανόμενοι
[46]   βεβαιοτέρα πρόνοια ποιητικώτερον περιπέφρασται· βούλεται  γὰρ   λέγειν, ὅτι δεῖ τῇ γνώμῃ
[4]   οἱ μὴ τηλικοῦτοι δημιουργοί. Ἐῶ  γὰρ   λέγειν, ὅτι πολλῶν ἔργων οὐχ
[49]   συναλγοῦντες τοῖς κακοῖς· ἐῶ  γὰρ   λέγειν, ὅτι τῶν οὕτως διαλεγομένων
[32]   κείμενον ἔχει τὸ σημαινόμενον. Χαλεπὸν  γὰρ   μαθεῖν, τίνας δή ποτε νοεῖ
[31]   ἰσχυρῶς οὔτε σαφῶς ἀπήγγελται· Οὐ  γὰρ   μετὰ τῶν κειμένων νόμων ὠφελείας
[36]   γῆν τὴν Πλαταιέων στρατεύοντες. Παυσανίας  γὰρ   Κλεομβρότου Λακεδαιμόνιος ἐλευθερώσας τὴν
[51]   ἐκβεβηκυῖαν τῆς ἐν ἔθει· ἀνιαρὸν  γὰρ   κόρος καὶ τῶν πάνυ
[30]   καὶ τοὺς ἐναντίους ἐκπεπληγμένος. Οὔτε  γὰρ   τυχών ἐμφαίνει μᾶλλον,
[47]   ἀξίωσιν μὴ ἀφανίζειν· ἐν ἴσῳ  γὰρ   οἱ ἄνθρωποι δικαιοῦσι τῆς τε
[39]   καὶ τὴν λέξιν αὐτοῦ· Οὐ  γὰρ   οἱ ἄρχοντες ἄλλων, ὥσπερ καὶ
[18]   ἥρμοττεν εἰρῆσθαι· ἐν ταύτῃ μὲν  γὰρ   οἱ κατὰ τὴν πρώτην τῶν
[41]   ἅπαντες μισήσειν αὐτὴν ἔμελλον.  γὰρ   οἱ προεστηκότες τῶν πόλεων καὶ
[48]   ἀνθρωπείας δυνάμεως βούλησιν ἐλπίζει. Οὐ  γὰρ   οἷόν τε ἅμα τῆς τε
[47]   περιττῶς καὶ συγκείμενα ἡδέως· καὶ  γὰρ   οἷς μὲν αἵρεσις γεγένηται τὰ
[16]   τῆς αὐτῆς δυνάμεως· μὲν  γὰρ   ὀλίγα πράγματα καὶ μικρὰ περιέχουσα
[31]   τε καὶ περίφρασις· οἱ μὲν  γὰρ   ὅρκοι τῆς συναλλαγῆς τὸ σημαινόμενον
[37]   ἅπαξ ἀκούσαντες ἡμῶν ἀπατηθῶσι (γινώσκομεν  γὰρ   ὅτι τοῦτο φρονεῖ ἡμῶν
[45]   περὶ τιμωριῶν κίνδυνος· τότε  γὰρ   οὐκ ἐπαχθεῖς μόνον εἰσὶν ἑτέροις,
[41]   τοῖς ἰσχυροτέροις δοκεῖ; Ἐγὼ μὲν  γὰρ   οὐκ οἴομαι τοῖς ἐκ τῆς
[26]   γῆς ἠναγκάζοντο ἔχειν· δι´ ὀλίγου  γὰρ   οὔσης τῆς θέας καὶ οὐ
[29]   ἐπίθετα καλλωπισμοῦ χάριν κεῖται· τὸ  γὰρ   οὔτε θεατρικὸν ἀλλ´ ἀναγκαῖον τῆς
[23]   διαφορὰς παρὰ τὴν Ἰάδα. Πάντες  γὰρ   οὗτοι, καθάπερ ἔφην, περὶ τὴν
[23]   ὥσπερ ὑπεσχόμην, κεφαλαιωδῶς διέξειμι· ἀκριβέστερον  γὰρ   οὕτως γνώσεταί τις τὸν ἴδιον
[3]   Ἀριστοτέλει καὶ Πλάτωνι. Ἀριστοτέλης τε  γὰρ   οὐχ ἅπαντα κατὰ τὸ κράτιστον
[20]   φθείρασα, λοιμώδης νόσος· ταῦτα  γὰρ   πάντα μετὰ τοῦδε τοῦ πολέμου
[26]   ἐν τοῖς χαλεπώτατα διῆγον· ἀεὶ  γὰρ   παρ´ ὀλίγον διέφευγον
[34]   πολὺ ἀπέχοντι μανίας. Ἐκεῖνοί τε  γὰρ   πάσας τὰς ἀρετάς, ὁπόσαι γίνονται
[28]   ξυνέβη, καὶ ἔτι περαιτέρω· καὶ  γὰρ   πατὴρ παῖδα ἀπέκτεινε, καὶ ἀπὸ
[36]   ποιῆτε ὅμοια τοῖς λόγοις. Καθάπερ  γὰρ   Παυσανίας ὑμῖν παρέδωκεν, αὐτοί τε
[18]   αὐτὸς Θουκυδίδης γράφει· προειπὼν  γὰρ   περὶ τοῦ Περικλέους, ὅτι Τὴν
[20]   ἕτερα ἐν ἴσῳ χρόνῳ. Οὔτε  γὰρ   πόλεις τοσαίδε ληφθεῖσαι ἠρημώθησαν αἳ
[36]   ἤν τι ποιῶμεν, ἀδικήσομεν· προκαλεσάμενοι  γὰρ   πολλὰ καὶ εἰκότα οὐ τυγχάνομεν.
[32]   τῷ μὲν αἰσχύνονται τίνες; Ἄδηλον  γὰρ   πότερον ἀμφότεροι οἱ ἀμαθεῖς.
[20]   καὶ ἐπὶ πλεῖστον ἀνθρώπων. Τὰ  γὰρ   πρὸ αὐτῶν καὶ ἔτι παλαιότερα
[25]   κατὰ λέξιν οὕτω γράφει· Τὰ  γὰρ   πρὸ αὐτῶν καὶ τὰ ἔτι
[41]   διαφθείρουσαν ἀνθρώπους αἰσχύνην τρέψεσθε. Πολλοῖς  γὰρ   προορωμένοις ἔτι ἐς οἷα φέρονται
[9]   αὐτῷ τοὐναντίον προσεδόκησεν. Οὐ  γὰρ   σαφεστέρα γέγονεν διαίρεσις τῶν
[31]   ἑτοιμότερον εἶναι ἀπροφασίστως τολμᾶν. Τὸ  γὰρ   συγγενές καὶ τὸ ἑταιρικόν ἀντὶ
[42]   ἀποστρέφουσα τὰς ἀκοάς· τε  γὰρ   σύνθεσις εὐεπὴς καὶ τὰ σχήματα
[36]   προκαλεῖται, ἄνευ Ἀθηναίων· παῖδες  γὰρ   σφῶν καὶ γυναῖκες παρ´ ἐκείνοις
[48]   μὲν καὶ φοβεῖται (ἀμφότερα  γὰρ   τάδε πάσχει τὰ μείζω) διὰ
[19]   οὐκ ἄξια τῷδε παραβάλλεσθαι. Οὔτε  γὰρ   τἀληθὲς οὕτως εἶχεν, ὡς ἐκ
[44]   ὑμῶν εἰς ἐμὲ γεγένηται (αἰσθάνομαι  γὰρ   τὰς αἰτίας) καὶ ἐκκλησίαν τούτου
[4]   τὸ θεωρητικὸν αὐτῶν ἀπολωλέκαμεν. Οὐδὲ  γὰρ   τὰς Ἀπελλοῦ καὶ Ζεύξιδος καὶ
[22]   ἑκάστη γίνεται, πολλῶν ὄντων· καὶ  γὰρ   ταῦτα τῆς ἀκριβεστάτης τέτευχεν ἐξεργασίας.
[17]   τῇ τρίτῃ βύβλῳ πεποίηκε· μετὰ  γὰρ   τὴν ἅλωσιν αὐτῆς καὶ τὴν
[48]   μειρακίῳ προσῆκον ἐπιφώνημα· Λόγῳ μὲν  γὰρ   τὴν ἡμετέραν δύναμιν σῴζοι ἄν
[40]   δίκαιον προῃρημένοις τὸν βίον. Εἰ  γάρ   τι καὶ ἄλλο, τῆς Ἀθηναίων
[51]   ὀλιγαρχουμέναις τυραννουμέναις πόλεσιν· εὐαρίθμητοι  γάρ   τινές εἰσιν οἷοι πάντα τὰ
[40]   βουλήσεων δικαιοῦμεν πράσσομεν. Ἡγούμεθα  γὰρ   τό τε θεῖον δόξῃ τἀνθρώπειόν
[9]   τούτων τῶν διαιρέσεων ἐδοκίμασεν. Οὔτε  γὰρ   τοῖς τόποις, ἐν οἷς αἱ
[29]   τοιοῦτ´ ἂν ἦν· τὴν μὲν  γὰρ   τόλμαν ἀνδρίαν ἐκάλουν, τὴν δὲ
[39]   Ἀποκρινόμενον ποιεῖ τὸν Ἀθηναῖον Οὐ  γὰρ   τοσοῦτον ἡμᾶς βλάπτει ἔχθρα
[9]   οὐδ´ οἰκεῖος ἱστορίᾳ, δῆλον. Οὐδεὶς  γὰρ   τῶν μεταγενεστέρων συγγραφέων θερείαις καὶ
[26]   ἔδρασαν αὐτοὶ ἐν Πύλῳ· διαφθαρεισῶν  γὰρ   τῶν νεῶν τοῖς Λακεδαιμονίοις προσαπώλλυντο
[44]   ἀθρόαν δὲ σφαλλομένην. Καλῶς μὲν  γὰρ   φερόμενος ἀνὴρ τὸ καθ´ ἑαυτὸν
[47]   κακουμένοις. Καὶ ἔτι ἐκεῖνα· Δουλοῖ  γὰρ   φρόνημα τὸ αἰφνίδιον καὶ τὸ
[46]   βεβαιοτέρα πρόνοια. Τά τε  γὰρ   φρονήματα ψυχρότερά ἐστι καὶ τῆς
[40]   πᾶν τὸ ὑπάρχον ἀναρριπτοῦσι (δάπανος  γὰρ   φύσει) ἅμα τε γιγνώσκεται σφαλέντων,
[11]   καὶ ἑαυτῷ δοκοῦσαν. τε  γὰρ   φύσις ἀπῄτει τὰ πρότερα τῶν
[54]   τι ἂν δέῃ ποιήσοντα. Ὁρᾶτε  γάρ,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅτι ὅσα
[11]   ἀπὸ τούτων ἀρχὴν ποιεῖσθαι. αὐτὸς  γὰρ   ὡς ἐκλειφθέντα τὸν τόπον τοῦτον
[10]   ταύτης συγγραφεὺς παρέσχηται· προειπὼν  γάρ,   ὡς μέγιστος ἐγένετο τῶν πρὸ
[34]   ἐστι παρὰ τῷ συγγραφεῖ· φέρει  γὰρ   ὥσπερ ἐκ πηγῆς πλουσίας ἄπειρόν
[41]   τὰ ἤδη ἀντιτεταγμένα περιγενέσθαι. Πολλήν  γε   ἀλογίαν φησί Τῆς διανοίας παρέχετε,
[15]   ῥᾳθύμως ἐκεῖνα; Οὐ γὰρ δή  γε   ἀσθενείᾳ δυνάμεως ἐξείργετο περὶ ἀμφοτέρων
[45]   ἔοικεν εἰρηκέναι ταῦτα. Ἐχρῆν δέ  γε   αὐτὸν μὲν τι βούλεται
[45]   τὰς ἐκκλησίας ἀγῶσιν, ἐν οἷς  γε   δὴ μὴ περὶ τιμῶν αὐτοῖς
[26]   τῶν νεῶν αὐτοῖς ἔπασχον, πρίν  γε   δὴ οἱ Συρακόσιοι καὶ οἱ
[55]   τοὺς πολιτικοὺς λόγους ὑποτίθεσθαι τοῖς  γε   δὴ τὰς κρίσεις ἀδιαστρόφους ἔτι
[47]   γὰρ δὴ ταῦτα ἀλλήλοις, εἴ  γε   δὴ τὸ μὲν λυποῦν τὴν
[52]   μιμητὴς οὐδεὶς ἐγένετο κατὰ ταῦτά  γε,   καθ´ δοκεῖ μάλιστα τῶν
[28]   τοῖς πρώτη ἐγένετο· ἐπεὶ ὕστερόν  γε   καὶ πᾶν ὡς εἰπεῖν τὸ
[30]   ὑπονοήσας ἅμα νοεῖσθαι δύναται, εἴ  γε   μὲν τυχὼν ἐπὶ τοῦ
[54]   τὸν ἰδιώτην· οὐ μὴν ἐσκότισταί  γε   οὐδὲ ἀσαφῆ γέγονεν ὥστε ἐξηγήσεως
[45]   πρὸς αὐτοὺς λέγεσθαι. Ἦν δέ  γε   οὐχ τῶν κρατίστων ἐνθυμημάτων
[13]   ἔλαττον τοῦ μετρίου. Τὰ μέν  γε   περὶ Πύλον Ἀθηναίοις πραχθέντα καὶ
[8]   ῥητόρων, εἰ δὲ μή, τῶν  γε   πλείστων, ὅτι καὶ τῆς ἀληθείας,
[27]   αὐτὴν ὑπόληψιν ἕξει· μέν  γε   πολὺς ἐκεῖνος ἰδιώτης οὐ δυσχερανεῖ
[3]   πρεσβυτέρων ἐπαινοῦσιν, που τούς  γε   προελομένους χαρακτήρων ἰδιότητα δηλῶσαι μέμψαιτ´
[41]   ἐπιτίθησιν Οὐ γὰρ δὴ ἐπί  γε   τὴν ἐν τοῖς αἰσχροῖς καὶ
[48]   Ἀθηναίῳ καὶ δεινὸν ἡγεῖται ὑπέρ  γε   τῆς ἐμῆς κινδυνεύειν, ἐνθυμηθήτω οὐ
[48]   δεσπότην Μῆδον ἕνα  γέ   τινα ἀεὶ μεταβάλλοντες δουλοῦνται, ἀλλὰ
[13]   τῶν παραδόντων τὰ ὅπλα. Αὐτός  γέ   τοι συγκεφαλαιούμενος τὰ περὶ τὴν
[16]   τοῖς ἀκούουσιν ὀχληρὰς εἶναι. Τοῦτό  γέ   τοι συνέντα αὐτὸν ἐν τοῖς
[16]   διαλόγων καὶ δημηγοριῶν ἐπράχθη. Εἴ  γέ   τοι τὴν πρώτην καὶ τὴν
[24]   αὐτοῦ, πλείστην εἰσενεγκάμενος σπουδήν. Διετέλεσέ  γέ   τοι τὸν ἑπτακαιεικοσαετῆ χρόνον τοῦ
[3]   καὶ οὐδεὶς αὐτῷ κατ´ αὐτό  γε   τοῦτο ἐπιτιμᾷ, ἐνθυμούμενος ὅτι τῆς
[24]   τοὔνομα ῥῆμα ποιῶν, καὶ αὐτῶν  γε   τούτων ἀναστρέφων τὰς χρήσεις, ἵνα
[44]   καὶ δεινῶς ἀπηγγελμένην, οὐ μέντοι  γε   τῷ παρόντι καιρῷ χρησίμην· Ἐγὼ
[13]   ἀπόδοσιν τῶν ἑξῆς, ἅπαντα τὰ  γεγενημένα   κατὰ τὰς μάχας ὑπ´ ἀμφοτέρων
[29]   οἱ δὲ ὑστερίζοντες ἐπιπυνθανόμενοι τὰ  γεγενημένα   παρ´ ἑτέροις ἐλάμβανον ὑπερβολὴν ἐπὶ
[20]   ἔργων σκοποῦσι δηλώσει ὅμως μείζων  γεγενημένος   αὐτῶν. Καὶ ὅσα μὲν λόγῳ
[54]   εἰκότως καὶ δικαίως τὴν τῶν  γεγενημένων   αἰτίαν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἀναθεῖεν
[16]   μόνον ταῖς πράξεσιν αὐτὰς ἐμποδὼν  γεγενῆσθαι   λέγων, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἀκούουσιν
[55]   χρησαμένους, ὃν ἁπάντων ῥητόρων κράτιστον  γεγενῆσθαι   πειθόμεθα, ταύτας μιμεῖσθαι τὰς κατασκευάς,
[44]   τῆς ὀργῆς ὑμῶν εἰς ἐμὲ  γεγένηται   (αἰσθάνομαι γὰρ τὰς αἰτίας) καὶ
[36]   παρασκευή τε τοσήδε καὶ πόλεμος  γεγένηται   αὐτῶν ἕνεκα καὶ τῶν ἄλλων
[47]   καὶ γὰρ οἷς μὲν αἵρεσις  γεγένηται   τὰ ἄλλα εὐτυχοῦσι, πολλὴ ἄνοια
[25]   οὖν φράσις οὕτω σχηματισθεῖσα  γέγονε   καὶ δεινοτέρα, σαφεστέρα δὲ καὶ
[19]   εἴ τι τῶν μεγάλων ὑπερέχει)  γέγονέ   τε αὐτῷ τὸ προοίμιον, τοσαύτας
[9]   προσεδόκησεν. Οὐ γὰρ σαφεστέρα  γέγονεν   διαίρεσις τῶν χρόνων ἀλλὰ
[54]   μὴν ἐσκότισταί γε οὐδὲ ἀσαφῆ  γέγονεν   ὥστε ἐξηγήσεως δεῖσθαι. Ἀρξάμενός τε
[20]   φανεῖται· ὅσοι δὲ βουλήσονται τῶν  γεγονότων   τὸ σαφὲς σκοπεῖν καὶ τῶν
[7]   ὅσοι δὲ βουλήσονται τῶν τε  γεγονότων   τὸ σαφὲς σκοπεῖν, καὶ τῶν
[16]   τὰ παραλειφθέντα ὑπ´ αὐτοῦ συναγαγὼν  γέγραφεν,   οὐ μόνον ταῖς πράξεσιν αὐτὰς
[12]   προελθὼν κατελύθη, ταῦτα κατὰ λέξιν  γεγραφώς·   Καὶ τοῖς ἀπὸ χρησμῶν τι
[3]   λέγεσθαι μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς  γειτνιώσας   αὐταῖς κακίας. Οὐδεμία γὰρ αὐτάρκης
[27]   ὅτι πᾶσα ψυχὴ τούτῳ τῷ  γένει   τῆς λέξεως ἄγεται, καὶ οὔτε
[26]   βραχὺ γὰρ ἀπέλιπον ξυναμφότεραι διακόσιαι  γενέσθαι)   αἱ μὲν ἐκβολαὶ διὰ τὸ
[12]   ὅτι τρὶς ἐννέα ἔτη δέοι  γενέσθαι   αὐτόν. Ἐπεβίων δὲ διὰ παντὸς
[18]   πόλεως κακουργεῖν καὶ ἱππομαχίαν φησὶ  γενέσθαι   βραχεῖαν ἐν Φρυγίοις τῶν τε
[20]   μέγα προὔβη παθήματά τε ξυνηνέχθη  γενέσθαι   ἐν αὐτῷ τῇ Ἑλλάδι οἷα
[48]   τύχης τὸν αὐτὸν ὁμοίως ταμίαν  γενέσθαι   καὶ τὰ ἐπὶ τελευτῇ κείμενα
[20]   πιστεύειν ξυμβαίνει, οὐ μεγάλα νομίζω  γενέσθαι   οὔτε κατὰ τοὺς πολέμους οὔτε
[25]   ξυνέβη πιστεῦσαι, οὐ μεγάλα νομίζω  γενέσθαι   οὔτε κατὰ τοὺς πολέμους οὔτε
[23]   ποιήσει τὴν πεζὴν φράσιν ὁμοίαν  γενέσθαι   πειθοῦς τε καὶ χαρίτων καὶ
[20]   φρονῶ, δοκεῖ μοι κράτιστον ἂν  γενέσθαι   τὸ προοίμιον, εἰ τὸ τελευταῖον
[3]   ῥηθησόμενα μὴ τῆς προαιρέσεώς μου  γενέσθω   κατήγορος, ἀλλὰ τῶν ἰδίων τοῦ
[44]   ταῦτα πρὸς ἀγαθοῦ τῇ πόλει  γενήσεται   τὰ δεινά, βέβαιον εἶχέν τι·
[43]   ἵνα μὴ μακρὸς λόγος  γένηται,   τῇ Περικλέους ἀπολογίᾳ καὶ τῇ
[24]   ἵνα τὸ μὲν ὀνοματικὸν προσηγορικὸν  γένηται,   τὸ δὲ προσηγορικὸν ὀνοματικῶς λέγηται·
[52]   μηδεμία ὑποψία καθ´ ἡμῶν τοιαύτη  γένηται,   τὸ μὲν ἐπιτιμᾶν τισι καὶ
[37]   τούτοις ἑνικὸν καὶ κατὰ τὴν  γενικὴν   ἐσχηματισμένον πτῶσιν, εἴ τε ἄρθρον
[33]   καὶ τὸ εὔηθες, οὗ τὸ  γενναῖον   πλεῖστον μετέχει, καταγελασθὲν ἠφανίσθη· τὸ
[47]   ἀπροσδόκητοι, καὶ παρακαλῶν τὰς συμφορὰς  γενναίως   ὑφίστασθαι μὴ ἀφανίζοντας τὴν τῆς
[31]   φιλίας ὅρκοι εἴ που ἄρα  γένοιντο,   ἀπορίᾳ πίστεως ἄλλης ἑκατέρῳ διδόμενοι
[31]   φιλίας ὅρκοι εἴ που ἄρα  γένοιντο   Τὸ δὲ ἴσχυον δι´ ὑπερβατοῦ
[41]   ἵνα μὴ πλείων λόγος  γένοιτό   μοι τοῦ μετρίου, τὴν τελευταίαν
[55]   μακρότερος τοῦ δέοντος λόγος  γένοιτό   μοι, τούτοις ἀρκεσθεὶς ἱκανοῖς οὖσι
[51]   ἅπασιν (οὐδὲν γὰρ ἂν ἀναγκαιότερον  γένοιτο   οὐδὲ πολυωφελέστερον) ἀναιροῦσιν ἐκ τοῦ
[28]   τοὺς δυνατωτάτους ἐκ τοῦ δήμου  γενόμενα   διεξιών, ἕως μὲν ἐν τῷ
[5]   τοῖς κ> καὶ διακοσίοις ἔτεσι  γενομένας   πράξεις ἐπιφανεῖς Ἑλλήνων τε καὶ
[15]   καὶ τὴν ἐπ´ ἐλάττοσι κακοῖς  γενομένην   ἀντὶ τῆς ἐπὶ μείζοσι. Πόλεών
[26]   μή τι παρὰ λόγον γίγνηται.  Γενομένης   δ´ ἰσχυρᾶς τῆς ναυμαχίας καὶ
[14]   ἐν Κυθήροις πραγμάτων· καὶ μάχης  γενομένης   ὀλίγον μέν τινα χρόνον ὑπέστησαν
[36]   τῆς ἐν ἐκείνοις τοῖς κινδύνοις  γενομένης.   Ὑμεῖς δὲ τἀναντία ἐκείνοις δρᾶτε·
[23]   Οἱ δὲ πρὸ τοῦ Πελοποννησιακοῦ  γενόμενοι   πολέμου καὶ μέχρι τῆς Θουκυδίδου
[23]   ἐχρήσαντο πάντες οἱ πρὸ Θουκυδίδου  γενόμενοι   συγγραφεῖς καὶ τίνων ἐπὶ μικρὸν
[29]   τοῖς κατ´ ἐκεῖνον τὸν βίον  γενομένοις   ἐπιτηδευθέντα οὔτε τοῖς ὕστερον, ὅτε
[5]   γραφαί. δ´ Ἁλικαρνασεὺς Ἡρόδοτος,  γενόμενος   ὀλίγῳ πρότερον τῶν Περσικῶν, παρεκτείνας
[36]   θεοὺς τούς τε ὁρκίους τότε  γενομένους   ποιούμενοι καὶ τοὺς ὑμετέρους πατρῴους
[12]   τὴν εἰς Ἀμφίπολιν στρατηγίαν, καὶ  γενομένῳ   παρ´ ἀμφοτέροις τοῖς πράγμασι καὶ
[51]   λόγος καὶ σαφής, ὅτι πολλῶν  γενομένων   Ἀθήνησι κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον
[39]   παρόντι. Ἔπειτ´ ὀλίγων τῶν μεταξὺ  γενομένων   ἀμοιβαίων καὶ τῶν Μηλίων εἰς
[14]   ἄγοντες ἀφίκοντο εἰς τὰς Ἀθήνας.  Γενομένων   δὲ περὶ τὰς πόλεις ἀμφοτέρας
[17]   στρατηγὸς Πάχης, διττῶν ἐκκλησιῶν  γενομένων   ἐν ταῖς Ἀθήναις τοὺς μὲν
[16]   πολλῶν μὲν κατὰ τὴν Ἰωνίαν  γενομένων,   πολλῶν δ´ ἐν ταῖς Ἀθήναις,
[9]   προειπὼν ὅτι τῶν πρὸ αὐτοῦ  γενομένων   συγγραφέων κατὰ τόπους μεριζόντων
[21]   Θουκυδίδης παρὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ  γενομένων   συγγραφέων παρέλαβε, καὶ τίνα μέρη
[18]   καὶ οὐδεμιᾷ τῶν μετὰ ταῦτα  γενομένων   τῇ πόλει συμφορῶν παρεγένετο, εἰς
[49]   ἐκκλησίαις χρήσιμόν ἐστι τοῦτο τὸ  γένος   τῆς φράσεως, ἐν αἷς ὑπὲρ
[2]   κακοήθειαν ἐναποδείκνυσθαι. Περὶ δὲ τοῦ  γένους   τῆς γραφῆς πλείονα μὲν εἶχον
[2]   περὶ ἐμαυτοῦ τε καὶ τοῦ  γένους   τῆς πραγματείας βούλομαι προειπεῖν· οὐ
[39]   σφαλέντες ὑπ´ ἄλλων (ἐν) ἐξουσίᾳ  γένωνται   καὶ τὰ αὐτὰ πάσχωσιν ὑπὸ
[14]   οἱ Ἀθηναῖοι, ὡς τε  γῆ   αὐτῶν ἐτέτμητο τὸ δεύτερον καὶ
[18]   ναυμαχίαις ἔν τε τοῖς κατὰ  γῆν   ἀγῶσι καὶ τὸ τελευταῖον ἐν
[15]   Ἑστιαιεῖς δ´ ἐξοικίσαντες αὐτοὶ τὴν  γῆν   ἔσχον. Ἀνέστησαν δὲ Αἰγινήτας τῷ
[18]   ἄλλας μάχας τάς τε κατὰ  γῆν   καὶ κατὰ θάλατταν, ἐν αἷς
[36]   πάντας τοὺς συμμάχους, ἀπεδίδου Πλαταιεῦσι  γῆν   καὶ πόλιν τὴν σφετέραν ἔχοντας
[36]   σπείσασθαι σφίσιν ἐκέλευον καὶ τὴν  γῆν   μὴ δῃοῦν. δ´ ἡμέρας
[36]   τὸν στρατὸν ἔμελλε δῃώσειν τὴν  γῆν.   Οἱ δὲ Πλαταιεῖς εὐθὺς πρέσβεις
[26]   μὲν Ἀθηναῖοι, εἰ τὴν πολεμιωτάτην  γῆν   οἰκειοτέραν ἤδη τῆς οὐ δι´
[36]   εἰκὸς ἦν κομισθῆναι, καὶ τὴν  γῆν   οὐκ ἔτεμνεν. Ἐλθόντες δὲ οἱ
[25]   ἐπιμιγνύντες ἀδεῶς ἀλλήλοις οὔτε κατὰ  γῆν   οὔτε διὰ θαλάσσης, νεμόμενοί τε
[15]   καὶ γυναῖκας ἠνδραπόδισαν καὶ τὴν  γῆν   Πλαταιεῦσιν ἔδωκαν νέμεσθαι. Καὶ Ἀθηναῖοι
[36]   Λακεδαιμονίων Ἀρχιδάμου μέλλοντος δῃώσειν τὴν  γῆν,   πρέσβεις παρὰ τῶν Πλαταιέων ἀφιγμένους
[26]   Ἀθηναίοις ἀνέλπιστον ἦν τὸ κατὰ  γῆν   σωθήσεσθαι, ἢν μή τι παρὰ
[36]   μὴ προδιδόναι, ἀλλ´ ἀνασχέσθαι καὶ  γῆν   τεμνομένην, εἰ δέοι, ὁρῶντας καὶ
[36]   οὔτε πατέρων ὧν ἐστε, ἐς  γῆν   τὴν Πλαταιέων στρατεύοντες. Παυσανίας γὰρ
[36]   κατέστη λέγων ὧδε· Θεοὶ ὅσοι  γῆν   τὴν Πλαταιίδα ἔχετε, καὶ ἥρωες,
[36]   καὶ ἡμετέρους ἐγχωρίους λέγομεν ὑμῖν,  γῆν   τὴν Πλαταιίδα μὴ ἀδικεῖν μηδὲ
[36]   τῶνδε προτέρων τὸ ξυνώμοτον ἐπὶ  γῆν   τήνδε ἤλθομεν, ἐν οἱ
[26]   διακελευσμῷ χρώμενοι, κατεδίωκον ἐς τὴν  γῆν.   Τότε δὴ μὲν ναυτικὸς
[25]   περιουσίαν χρημάτων οὐκ ἔχοντες οὐδὲ  γῆν   φυτεύοντες, ἄδηλον ὂν ὁπότε τις
[6]   ἐν ὕλαις καὶ νάπαις ἐκ  γῆς   ἀνἱεμένας, καὶ Ναΐδας ἀμφιβίους ἐκ
[26]   ἔποψιν τῆς ναυμαχίας ἐκ τῆς  γῆς   ἠναγκάζοντο ἔχειν· δι´ ὀλίγου γὰρ
[18]   πρὸς Λακεδαιμονίων δύναμιν καὶ ἐκ  γῆς   καὶ ἐκ θαλάττης καὶ νικήσαντες
[20]   οἳ ἐπὶ πλεῖστον ἅμα μέρος  γῆς   καὶ ἰσχυρότατοι οἱ αὐτοὶ ἐπέσχον,
[36]   ἡμῖν παράδοτε τοῖς Λακεδαιμονίοις, καὶ  γῆς   ὅρους ἀποδείξατε, καὶ δένδρα τὰ
[26]   φεύγουσιν. τ´ ἐκ τῆς  γῆς   πεζὸς ἀμφοτέρων ἰσορρόπου τῆς ναυμαχίας
[44]   μὲν ὑπὸ Λακεδαιμονίων τῆς κρατίστης  γῆς,   πολλοῦ δὲ κατὰ τὸν λοιμὸν
[28]   οἷον φιλεῖ ἐν τῷ τοιούτῳ  γίγνεσθαι,   οὐδὲν τι οὐ ξυνέβη,
[38]   προκαλεῖσθε τρόπῳ, εἰ δοκεῖ,  γιγνέσθω   πρῶτον μὲν εἴρηκεν ἐνθύμημα οὔτε
[10]   γράφει· Μετὰ ταῦτα δὲ ἤδη  γίγνεται   οὐ πολλοῖς ἔτεσιν ὕστερον τὰ
[24]   σολοικισμῶν λαμβάνοντα φαντασίας· ὁπόσα τε  γίγνεται   πράγματα ἀντὶ σωμάτων σώματα
[28]   τῶν ἐν ἔθει μακρῷ τινι  γίγνεται   χείρων αὐτὸς ἑαυτοῦ. Ἔστι δὲ
[26]   ἢν μή τι παρὰ λόγον  γίγνηται.   Γενομένης δ´ ἰσχυρᾶς τῆς ναυμαχίας
[28]   οὐκ ἐπείσθησαν, ὡς ἑώρων τὰ  γιγνόμενα,   διέφθειρον ἐν τῷ ἱερῷ ἀλλήλους,
[26]   καὶ στόνῳ πάντες δυσανασχετοῦντες τὰ  γιγνόμενα,   οἳ μὲν ἐπὶ τὰς ναῦς
[27]   οὐδ´ ἐκ τῆς ἐπιτυχούσης ἀγωγῆς  γιγνόμενος   τεχνίτης οὐ μέμψεται τὸ ἀγεννὲς
[10]   λόγῳ, τοὺς Ἀθηναίους ἡγοῦμαι μεγάλους  γιγνομένους   καὶ φόβον παρέχοντας τοῖς Λακεδαιμονίοις
[54]   Πολλῶν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λόγων  γιγνομένων   ὀλίγου δεῖν καθ´ ἑκάστην ἐκκλησίαν,
[37]   πρὸς τὸ πλῆθος οἱ λόγοι  γίγνονται,   ὅπως δὴ μὴ συνεχεῖ ῥήσει
[37]   φθάνοι πάντας τοὺς σολοικισμούς, ὅσοι  γίγνονται   παρὰ τοὺς ἀριθμοὺς καὶ παρὰ
[42]   δὲ περιειληφότα τὰς ἀρετάς, ὁπόσαι  γίγνονται   περὶ δημηγορικοὺς λόγους· καὶ τοὺς
[40]   (δάπανος γὰρ φύσει) ἅμα τε  γιγνώσκεται   σφαλέντων, καὶ ἐν ὅτῳ φυλάξεταί
[23]   πνεῦμα, ἐξ ὧν καλουμένη  γίνεται   δεινότης· πλὴν ἑνὸς Ἡροδότου. Οὗτος
[23]   μάλιστα διάδηλος τοῦ ῥήτορος  γίνεται   δύναμις, οὔτε ἁπάσας οὔτε εἰς
[24]   ἀπαγγελίας ἀσαφής τε λέξις  γίνεται   καὶ ἄλλας τινὰς ἐπιφέρει κῆρας
[1]   καὶ πῇ μάλιστα χείρων ἑαυτοῦ  γίνεται   κατὰ τὰς ἀποτυχίας, εἴ τε
[24]   καὶ δύναμις συνεκδράμῃ, τέλεια  γίνεται   κατορθώματα καὶ δαιμόνια· ὅταν δὲ
[22]   παραγγελμάτων τούτων τῶν ἀρετῶν ἑκάστη  γίνεται,   πολλῶν ὄντων· καὶ γὰρ ταῦτα
[24]   ἀκούσεσθαι καταλείπειν· ὑφ´ ὧν ἀσαφὲς  γίνεται   τὸ βραχύ. Ἵνα δὲ συνελὼν
[9]   καὶ καθαρόν ὡς ἐξ αὐτῶν  γίνεται   τῶν πραγμάτων φανερόν. Ἐν γοῦν
[3]   καὶ τὸ τοῦ βίου τέλος  γίνεται   φανερόν. Ὅπου δὴ τοὺς περὶ
[9]   ἄλλως τε ἐπειδὰν περὶ πολλῶν  γίνηται   πραγμάτων καὶ δυσκαταμαθήτων. Ὅτι δὲ
[24]   νοημάτων αἱ μεταξὺ παρεμπτώσεις πολλαὶ  γινόμεναι   διὰ πολλοῦ τὴν ἀκολουθίαν κομίζονται·
[40]   ἐλπίδος ἐπὶ κακῷ τοῖς ἀνθρώποις  γινομένης,   κατὰ λέξιν οὕτως γράφων· Ἐλπὶς
[2]   κατὰ τὸν ζῆλον τῶν ἀρχαίων  γινόμενον   εἴτε κατὰ τὴν ὑπεροψίαν τῶν
[9]   ἅμα πραγμάτων κατὰ πολλοὺς τόπους  γινομένων   εἰς μικρὰς κατακερματιζομένη τομὰς
[15]   πρεσβείας τὰ κεφάλαια τῶν  γινομένων   περιειληφυῖα δήλωσις ἤρκει, λόγων δὲ
[34]   γὰρ πάσας τὰς ἀρετάς, ὁπόσαι  γίνονται   περὶ μορφὰς εὐπρεπεῖς, ταῖς καταδεδουλωμέναις
[37]   ἐς ἅπαξ ἀκούσαντες ἡμῶν ἀπατηθῶσι  (γινώσκομεν   γὰρ ὅτι τοῦτο φρονεῖ ἡμῶν
[23]   πάνυ καὶ ἀπ´ αὐτῶν μόνον  γινωσκόμενοι   τῶν ὀνομάτων ποίαν τινὰ λέξιν
[6]   τὴν φυγήν, παρὰ τῶν ἄριστα  γινωσκόντων   πυνθανόμενος. Πρῶτον μὲν δὴ κατὰ
[40]   ὅτι τὸ μὲν θεῖον δόξῃ  γινώσκουσιν   ἅπαντες, τὰ δὲ πρὸς ἀλλήλους
[52]   τῶν ἄλλων διαφέρειν, κατὰ τὴν  γλωσσηματικὴν   καὶ ἀπηρχαιωμένην καὶ ποιητικὴν καὶ
[49]   τὴν ἀηδίαν, ἀλλ´ ὥσπερ ἀλλοεθνοῦς  γλώσσης   ἀκούοντες τῶν ἑρμηνευσόντων ἂν δεηθεῖεν.
[35]   ταῖς ἰδέαις· καὶ γὰρ αἱ  γλωττηματικαὶ   καὶ ξέναι καὶ πεποιημέναι λέξεις
[24]   τῶν ὀνομάτων τὴν τροπικὴν καὶ  γλωττηματικὴν   καὶ ἀπηρχαιωμένην καὶ ξένην λέξιν
[50]   ταύτην ἀσκεῖν τὴν φράσιν τὴν  γλωττηματικήν   τε καὶ ἀπηρχαιωμένην καὶ τροπικὴν
[25]   οὐκέτι ἐπεκθεῖν, προσπίπτοιεν, δυναμένων,  γνόντες   αὐτοὺς οἱ ψιλοὶ βραδυτέρους ἤδη,
[25]   ὀξέως ἐπεκθεῖν ἧι προσπίπτοιεν δυναμένων,  γνόντες   αὐτοὺς οἱ ψιλοὶ βραδυτέρους ἤδη
[45]   τὰ ῥηθέντα· τε γὰρ  γνούς   φησί καὶ μὴ σαφῶς διδάξας
[8]   ταῖς περὶ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν  γνώμαις.   Καὶ γὰρ Θεμιστοκλέους ἐν τῇ
[48]   ἡμᾶς Ἀθηναῖοι, ταῖς μὲν ὑμετέραις  γνώμαις   κρατήσουσι, τῷ δ´ αὑτῶν ὀνόματι
[44]   παρόντα τὰς περὶ τῶν ἐσομένων  γνώμας   αἱ τύχαι τρέπουσι. ~(Τούτοις ἐπιτίθησιν
[14]   καὶ πόλεμος, ἠλλοίωντο τὰς  γνώμας,   καὶ τὸν Περικλέα ἐν αἰτίᾳ
[54]   καὶ μέγιστον, οὕτω διακεῖσθαι τὰς  γνώμας   ὑμᾶς, ὡς ἕκαστον ἑκόντα προθύμως
[48]   ἔτι πρὸς τούτοις· Καὶ εἰ  γνώμῃ   ἁμάρτοι, τοῖς αὑτοῦ κακοῖς ὀλοφυρθεὶς
[33]   τὸ δὲ ἀντιτετάχθαι ἀλλήλοις τῇ  γνώμῃ   ἀπίστως ἐπὶ πολὺ διήνεγκεν. Οὐ
[46]   ἐν τῷ ἀπόρῳ ἰσχύς·  γνώμῃ   δὲ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων, ἧς
[25]   ὑπόληψιν, ὅτε πρῶτον ἀπέβαινον τῇ  γνώμῃ   δεδουλωμένοι ὡς ἐπὶ Λακεδαιμονίους. ~(Ὑπεξαιρουμένης
[33]   οὐδὲν σφᾶς δεῖν λαμβάνειν,  γνώμῃ   ἔξεστιν, ἄφρακτοι μᾶλλον διεφθείροντο. Ἐκ
[46]   γὰρ λέγειν, ὅτι δεῖ τῇ  γνώμῃ   πιστεύειν μᾶλλον, ἣν ἐκ τῶν
[46]   καταφρόνησις δέ, ὃς ἂν καὶ  γνώμῃ   πιστεύῃ τῶν ἐναντίων προέχειν·
[25]   ὥσπερ ὅτε πρῶτον ἀπέβαινον τῆι  γνώμηι   δεδουλωμένοι ὡς ἐπὶ Λακεδαιμονίους, καταφρονήσαντες
[45]   κατ´ ἀρχὰς ἔφην, τὴν ἑαυτοῦ  γνώμην   ἀποδεικνύμενος συγγραφεύς, ἣν εἶχε
[26]   δρωμένων τῆς ὄψεως καὶ τὴν  γνώμην   μᾶλλον τῶν ἐν τῷ ἔργῳ
[12]   τῇ ἡλικίᾳ καὶ προσέχων τὴν  γνώμην,   ὅπως ἀκριβῶς τι εἴσομαι· καὶ
[33]   πιστεῦσαι ἐδύναντο. Καὶ οἱ φαυλότεροι  γνώμην   ὡς τὰ πλείω περιεγίγνοντο. Τῷ
[46]   ἀπόρῳ ἰσχύς καὶ τῆς  γνώμης   ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων βεβαιοτέρα πρόνοια
[26]   τὸν ἀγῶνα καὶ ξύστασιν τῆς  γνώμης   εἶχε, φιλονεικῶν μὲν αὐτόθεν
[20]   τι ἐγγύτατα τῆς ξυμπάσης  γνώμης   τῶν ἀληθῶς λεχθέντων, οὕτως εἴρηται.
[41]   ἐχόμενος ὡς ἔγγιστα τῆς συμπάσης  γνώμης   τῶν ἀληθῶς λεχθέντων ὡς αὐτὸς
[33]   ἐκ τοῦ πολυτρόπου αὐτῶν τῆς  γνώμης   φθάσωσι προεπιβουλευόμενοι, τολμηρῶς πρὸς τὰ
[42]   τήνδε τὴν ἀρχήν· Τῆς μὲν  γνώμης,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀεὶ τῆς
[45]   ὃς οὐδενὸς οἴομαι ἥσσων εἶναι  γνῶναί   τε τὰ δέοντα καὶ ἑρμηνεῦσαι
[55]   Θουκυδίδης ἔγραψε συνήθη πᾶσι καὶ  γνώριμα   ὄντα, ἡμῶν δὲ λόγος αὐτῷ
[40]   ἐν ὅτῳ φυλάξεταί τις αὐτὴν  γνωρισθεῖσαν,   οὐκ ἐλλείπει. ὑμεῖς ἀσθενεῖς
[15]   εἰς αἴσθησιν δεινῶν τι πεσεῖν  γνώρισμα   τοῖς ἀναγινώσκουσι τὸν ἄνδρα. Λέγων
[41]   ἡμᾶς ἄλλό τι τῶνδε σωφρονέστερον  γνώσεσθε.   Οἷς ἐπιτίθησιν Οὐ γὰρ δὴ
[23]   κεφαλαιωδῶς διέξειμι· ἀκριβέστερον γὰρ οὕτως  γνώσεταί   τις τὸν ἴδιον τοῦ ἀνδρὸς
[55]   ἀλλ´ ὅσον ἐστὶν αὐτοῦ μέρος  γνωσθῆναι   μὲν ἅπασιν ἀνθρώποις εὔπορον, κατασκευασθῆναι
[5]   ταύτας εἰς τὴν κοινὴν ἁπάντων  γνῶσιν   ἐξενεγκεῖν, οἵας παρέλαβον, μήτε προστιθέντες
[3]   σκοπός ἐστιν τῆς ἀληθείας  γνῶσις,   ἀφ´ ἧς καὶ τὸ τοῦ
[6]   προσάψαι, μηδ´ εἰς ἀπάτην καὶ  γοητείαν   τῶν πολλῶν ἐκτρέψαι τὴν γραφήν,
[7]   ἐγκαταμίσγειν τῇ διηγήσει τὰς θεατρικὰς  γοητείας   οὐδὲ πρὸς τὴν ἀπάτην ἁρμόττεσθαι
[6]   ἐκ θνητῶν καὶ θείων συνουσιῶν  γονὰς   ἡμιθέους, καὶ ἄλλας τινὰς ἀπίστους
[24]   καὶ ἀντιθέσεις, ἐν αἷς ἐπλεόνασε  Γοργίας   Λεοντῖνος καὶ οἱ περὶ
[46]   φρονήματα ψυχρότερά ἐστι καὶ τῆς  Γοργίου   προαιρέσεως μᾶλλον οἰκειότερα, τε
[5]   μιᾶς περιγραφὴν πραγματείας συναγαγεῖν (ἀρξάμενος  γοῦν   ἀπὸ τῆς τῶν Λυδῶν δυναστείας
[35]   ἐν αὐτοῖς, οὐκ ἐπαινοῦσιν. ~(Ὁ  γοῦν   ἐπὶ πάντων ἐγὼ τῶν ἐμαυτοῦ
[28]   τέλειον ἀποδίδωσι τὸ ἕτερον. ~(Ἐγὼ  γοῦν   οὐκ ἔχω, πῶς ἐκεῖνα ἐπαινέσω
[9]   γίνεται τῶν πραγμάτων φανερόν. Ἐν  γοῦν   τῇ τρίτῃ βύβλῳ (ταύτῃ γὰρ
[40]   καὶ διὰ μηδὲν ἄλλο, διὰ  γοῦν   τὴν αἰσχύνην αὐτοῖς βοηθήσειν καὶ
[51]   καὶ οὐδ´ οὗτοι χωρὶς ἐξηγήσεως  γραμματικῆς   ἔνια. Πρὸς δὲ τοὺς ἐπὶ
[55]   δὲ αἰνιγματώδεις καὶ δυσκαταμαθήτους καὶ  γραμματικῶν   ἐξηγήσεων δεομένας καὶ πολὺ τὸ
[24]   βεβηκυῖαν καὶ τραχύνουσαν ταῖς τῶν  γραμμάτων   ἀντιτυπίαις τὰς ἀκοὰς ἀντὶ τῆς
[23]   γὰρ διασῴζονται τῶν πλειόνων αἱ  γραφαὶ   μέχρι τῶν καθ´ ἡμᾶς χρόνων,
[5]   ἣν ἔτι μένουσιν αὐτῶν αἱ  γραφαί.   δ´ Ἁλικαρνασεὺς Ἡρόδοτος, γενόμενος
[5]   εἴ τ´ ἐν βεβήλοις ἀποκείμεναι  γραφαί,   ταύτας εἰς τὴν κοινὴν ἁπάντων
[9]   μὲν οἰκονομικόν, ἐν ἁπάσαις δὲ  γραφαῖς   ἐπιζητούμενον, ἐάν τε φιλοσόφους προέληταί
[50]   ἀγωγῆς ἐλευθερίου ταύτας κατασκευάζεσθαι τὰς  γραφάς,   ἀλλ´ ἀνδράσι διὰ τῶν ἐγκυκλίων
[3]   καθ´ ἡμᾶς, οὐ φιλαπεχθήμονας προελόμενοι  γραφὰς   ἀλλὰ θεωρητικὰς τῆς ἀληθείας, μυρίους
[52]   χρησαμένους παράγομεν καὶ παρεχόμεθα τὰς  γραφὰς   αὐτῶν, ἐφ´ αἷς μέγιστον ἐφρόνουν
[13]   τὴν μάχην κατὰ λέξιν οὕτως  γράφει·   Ἀπέθανον δὲ ἐν τῇ νήσῳ
[54]   Ἕλλησι κακῶν, κατὰ λέξιν οὕτως  γράφει·   καίτοι νὴ τὸν Ἡρακλέα καὶ
[41]   πρὸ ταύτης βύβλῳ περὶ αὑτοῦ  γράφει,   μαθεῖν ῥᾴδιον, ὅτι μετὰ τὴν
[10]   τούτων, ταῦτα πάλιν κατὰ λέξιν  γράφει·   Μετὰ ταῦτα δὲ ἤδη γίγνεται
[18]   ἔργον, ὡς αὐτὸς Θουκυδίδης  γράφει·   προειπὼν γὰρ περὶ τοῦ Περικλέους,
[25]   Πελοποννησιακός, κατὰ λέξιν οὕτω  γράφει·   Τὰ γὰρ πρὸ αὐτῶν καὶ
[13]   τὴν τελευτὴν τῆς δευτέρας βύβλου  γράφειν   ἀρξάμενος, ἐν αἷς πρὸς ἑπτὰ
[20]   οὐκ ἐκ τοῦ παρατυχόντος ἠξίωσα  γράφειν   οὐδ´ ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ἀλλ´
[15]   ἄλλας τοιαύτας συμφορὰς πολλάκις ἀναγκασθεὶς  γράφειν   ποτὲ μὲν οὕτως ὠμὰ καὶ
[9]   μόνῃ) τὰ περὶ Μυτιληναίους ἀρξάμενος  γράφειν,   πρὶν ὅλην ἐκπληρῶσαι τὴν διήγησιν,
[1]   ἔργοις κατορθούσης, ἵνα τοῖς προαιρουμένοις  γράφειν   τε καὶ λέγειν εὖ καλοὶ
[36]   καὶ τῶν συμμάχων ἔλασιν ἀρξάμενος  γράφειν   ὑποτίθεται, τοῦ βασιλέως τῶν Λακεδαιμονίων
[55]   μὲν εἶχόν σοι περὶ Θουκυδίδου  γράφειν,   βέλτιστε Κόιντε Αἴλιε Τουβέρων,
[54]   δικανικῶν, τῷ περὶ τοῦ στεφάνου  γραφέντι   λόγῳ τῆς Φιλίππου δεινότητος,
[2]   εἴ τι τῶν ὑπὸ Θουκυδίδου  γραφέντων   συκοφαντεῖν ἐπιβαλοίμεθα, οὐ ταῖς κοιναῖς
[4]   καὶ Πρωτογένους καὶ τῶν ἄλλων  γραφέων   τῶν διωνομασμένων τέχνας οἱ μὴ
[8]   οὔτε ἀφαιρῶν, οὐδὲ ἐνεξουσιάζων τῇ  γραφῇ,   ἀνέγκλητον δὲ καὶ καθαρὰν τὴν
[33]   μὴ περαιτέρω τοῦ δέοντος  γραφή   μοι προβῇ. ~(Ἐπεὶ δὲ καὶ
[1]   μοι, συντόμῳ τε καὶ κεφαλαιώδει  γραφῇ   περιλαβών, οὐ δι´ ὀλιγωρίαν καὶ
[25]   ἄλλων φιλολόγων τῶν ἐντευξομένων τῇ  γραφῇ,   τὸ βούλημά μου τῆς ὑποθέσεως
[1]   ἰδίαν συντάξασθαί με περὶ Θουκυδίδου  γραφὴν   ἅπαντα περιειληφυῖαν τὰ δεόμενα λόγων,
[2]   τοῦ παρόντος καὶ οὐδεμίαν ἐκδεδωκὼς  γραφήν,   ἐν κατηγορῶ τινος, ἔξω
[2]   ἔσεσθαί τινας τῶν ἀναγνωσομένων τὴν  γραφὴν   τοὺς ἐπιτιμήσοντας ἡμῖν, ὅτι τολμῶμεν
[6]   γοητείαν τῶν πολλῶν ἐκτρέψαι τὴν  γραφήν,   ὡς οἱ πρὸ αὐτοῦ πάντες
[5]   δὲ ἄρχεσθαι τῆς περὶ Θουκυδίδου  γραφῆς   ὀλίγα βούλομαι περὶ τῶν ἄλλων
[2]   Περὶ δὲ τοῦ γένους τῆς  γραφῆς   πλείονα μὲν εἶχον λέγειν, ἀρκεσθήσομαι
[1]   προθέσεις, ἀλλὰ τῆς εὐκαιρίας τῶν  γραφομένων   στοχαζόμενος, ὡς καὶ περὶ τῶν
[44]   ξυμφοραῖς εἴκετε. Ταῦτα Θουκυδίδῃ μὲν  γράφοντι   περὶ τοῦ ἀνδρὸς ἐν ἱστορικῷ
[11]   ἱστορίας ὑπείληφεν, αὐταῖς λέξεσιν οὕτως  γράφων·   Ἔγραψα δὲ αὐτὰ καὶ τὴν
[40]   ἀνθρώποις γινομένης, κατὰ λέξιν οὕτως  γράφων·   Ἐλπὶς δὲ κινδύνου παραμύθιον οὖσα
[10]   τῆς ἑτέρας, κατὰ λέξιν οὕτως  γράφων·   Ἤρξαντο δὲ Ἀθηναῖοι αὐτοῦ καὶ
[7]   ἱστορίας δεδήλωκε κατὰ λέξιν οὕτως  γράφων·   καὶ ἐς μὲν ἀκρόασιν τὸ
[19]   φανερὸν ἀποδύντες λίπα μετὰ τοῦ  γυμνάζεσθαι   ἠλείψαντο δὲ δὴ ναυπηγὸς
[1]   ὧν ποιήσονται τὰς κατὰ μέρος  γυμνασίας   μὴ πάντα μιμούμενοι τὰ παρ´
[17]   καὶ τοὺς ἄλλους Μυτιληναίους ἡβηδόν,  γυναῖκας   δὲ καὶ παῖδας ἀνδραποδίσαι· τοὺς
[15]   τοὺς ἡβῶντας, παῖδας δὲ καὶ  γυναῖκας   ἠνδραπόδισαν καὶ τὴν γῆν Πλαταιεῦσιν
[15]   Αἰγίνης Ἀθηναῖοι αὐτούς τε καὶ  γυναῖκας   καὶ παῖδας, ἐπικαλέσαντες οὐχ ἥκιστα
[36]   Ἀθηναίων· παῖδες γὰρ σφῶν καὶ  γυναῖκες   παρ´ ἐκείνοις εἴησαν. Δεδιέναι δὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 14/02/2008