Chapitre |
[42] |
τὴν
ἀρχήν·
Τῆς
μὲν
γνώμης,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀεὶ
τῆς
αὐτῆς |
[54] |
Ἔστι
δὲ
πρῶτον
τῆς
παρασκευῆς,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
μέγιστον,
οὕτω |
[54] |
ἀρχὴν
εὐθὺς
οὕτως
κατεσκεύακεν·
Πολλῶν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
λόγων
γιγνομένων
ὀλίγου |
[54] |
ἂν
δέῃ
ποιήσοντα.
Ὁρᾶτε
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὅτι
ὅσα
μὲν |
[36] |
Ἀρχίδαμος
ἀποκρίνεται
τοιάδε·
Δίκαια
λέγετε,
|
ὦ |
ἄνδρες
Πλαταιεῖς,
ἢν
ποιῆτε
ὅμοια |
[55] |
εἶχόν
σοι
περὶ
Θουκυδίδου
γράφειν,
|
ὦ |
βέλτιστε
Κόιντε
Αἴλιε
Τουβέρων,
οὐ |
[1] |
εἶναι
ποιητάς
τε
καὶ
συγγραφεῖς,
|
ὦ |
Κόιντε
Αἴλιε
Τουβέρων,
καὶ
δεδηλωκὼς |
[24] |
οὐκ
εὐπρεπεῖς.
Τὸ
γὰρ
ἐν
|
ᾧ |
δεῖ
τρόπῳ
τὰ
ξένα
καὶ |
[10] |
καὶ
τέλει
περιλαβεῖν
τὴν
πραγματείαν,
|
ᾧ |
δόξει
μηδὲν
ἐνδεῖν·
ὧν
οὐδετέρου |
[9] |
δυσπαρακολουθητοτέρα
(κατὰ
τὰς
ὥρας)
Ἐφ´
|
ᾧ |
θαυμάζειν
ἄξιον,
πῶς
αὐτὸν
ἔλαθεν, |
[21] |
δὲ
περὶ
τὸ
λεκτικόν,
ἐν
|
ᾧ |
μάλιστα
ὁ
χαρακτὴρ
αὐτοῦ
διάδηλός |
[20] |
οὗτος,
καίπερ
τῶν
ἀνθρώπων,
ἐν
|
ᾧ |
μὲν
ἂν
πολεμῶσι,
τὸν
παρόντα |
[24] |
κατὰ
τὸν
τῆς
λέξεως
χαρακτῆρα,
|
ᾧ |
παρὰ
τοὺς
ἄλλους
διήνεγκεν.
Ὅταν |
[27] |
τὸ
ἄλογον
τῆς
διανοίας
κριτήριον,
|
ᾧ |
πεφύκαμεν
ἀντιλαμβάνεσθαι
τῶν
ἡδέων
ἢ |
[38] |
ἤδη
πάρεστι,
καὶ
ὁ
λόγος,
|
ᾧ |
προκαλεῖσθε
τρόπῳ,
εἰ
δοκεῖ,
γιγνέσθω |
[26] |
τέχνης,
πᾶς
τέ
τις
ἐν
|
ᾧ |
προσετέτακτο
αὐτὸς
ἕκαστος
ἠπείγετο
πρῶτος |
[34] |
ἀρξάμενος
ἀπὸ
τοῦ
πραγματικοῦ.
Ἐν
|
ᾧ |
πρώτην
μὲν
ἔχει
μοῖραν
ἡ |
[3] |
τι
τοιοῦτον
ἔργον
οὐδέν,
ἐν
|
ᾧ |
τὰ
μὲν
κατορθώματα
καὶ
τὰς |
[47] |
τῷ
τιμωμένῳ
ἀπὸ
τοῦ
ἄρχειν,
|
ᾧ |
ὑπὲρ
ἅπαντας
ἀγάλλεσθε,
βοηθεῖν
καὶ |
[36] |
Ἀρχίδαμος
ὁ
βασιλεὺς
κατέστη
λέγων
|
ὧδε· |
Θεοὶ
ὅσοι
γῆν
τὴν
Πλαταιίδα |
[35] |
θεωρημάτων
κανόνας
ὑποτιθέμενος
οὔτε
πρότερον
|
ὤκνησα |
τὰ
δοκοῦντά
μοι
φέρειν
ἐς |
[12] |
μὴ
κατὰ
τὸν
ἄριστον
τρόπον
|
ᾠκονομῆσθαι |
τὴν
διήγησιν
ὑπ´
αὐτοῦ,
λέγω |
[28] |
τρίτῃ
βύβλῳ
τὰ
περὶ
Κέρκυραν
|
ὠμὰ |
καὶ
ἀνόσια
ἔργα
διὰ
τὴν |
[15] |
ἀναγκασθεὶς
γράφειν
ποτὲ
μὲν
οὕτως
|
ὠμὰ |
καὶ
δεινὰ
καὶ
οἴκτων
ἄξια |
[28] |
Διονύσου
τῷ
ἱερῷ
ἀπέθανον
οὕτως
|
ὠμὴ |
στάσις
προὐχώρησε,
καὶ
ἔδοξε
μᾶλλον, |
[36] |
τῶν
ὅρκων,
οὓς
οἱ
πατέρες
|
ὤμοσαν, |
μηδὲν
νεωτερίζειν
περὶ
τὴν
συμμαχίαν. |
[54] |
οὐκέτι
προστίθημι,
ὅτι
τῆς
μὲν
|
ὠμότητος, |
ἣν
ἐν
οἷς
καθάπαξ
τινῶν |
[52] |
τε
καὶ
συγγραφέων,
ἀναγκαῖος
μὲν
|
ὤν, |
ὥςπέρ
τις
καὶ
ἄλλος,
εἰς |
[47] |
αὐτοὺς
ἐπὶ
ταῖς
παρούσαις
συμφοραῖς,
|
ὧν |
αἱ
πλείους
παράλογοί
τε
συνέβησαν |
[27] |
καὶ
τὸ
ἄλογον
κριτήριον,
ὑφ´
|
ὧν |
ἀμφοτέρων
ἀξιοῦμεν
ἅπαντα
κρίνεσθαι
κατὰ |
[40] |
νόμῳ·
οὗτος
δ´
ἔστιν
ἄρχειν
|
ὧν |
ἂν
δύνηταί
τις
κρατεῖν.
Ἀκόλουθα |
[41] |
τὰ
ὀνείδη
κατεσκέδασεν
αὐτῆς,
ἐξ
|
ὧν |
ἅπαντες
μισήσειν
αὐτὴν
ἔμελλον.
Ἃ |
[24] |
τὸν
ἀκροατὴν
ἀκούσεσθαι
καταλείπειν·
ὑφ´
|
ὧν |
ἀσαφὲς
γίνεται
τὸ
βραχύ.
Ἵνα |
[41] |
Ἀθηναίων
ἢ
Μηλίων
ἤκουσεν,
ἐξ
|
ὧν |
αὐτὸς
ἐν
τῇ
πρὸ
ταύτης |
[20] |
λεχθέντων
διαμνημονεῦσαι
ἦν
ἐμοί
τε
|
ὧν |
αὐτὸς
ἤκουσα
καὶ
τοῖς
ἄλλοθέν |
[6] |
μὲν
αὐτὸς
παρῆν,
ἐξ
ἐμπειρίας,
|
ὧν |
δ´
ἀπελείφθη
διὰ
τὴν
φυγήν, |
[22] |
τὴν
ἐκλογὴν
τῶν
ὀνομάτων,
ὑφ´
|
ὧν |
δηλοῦται
τὰ
πράγματα,
καὶ
εἰς |
[18] |
ἐπὶ
ταῖς
μεγάλαις
εὐπραγίαις,
ἐξ
|
ὧν |
δόξα
τις
ἐπιφανὴς
ἢ
δύναμις |
[38] |
πείσειν,
τὰ
δυνατὰ
δ´
ἐξ
|
ὧν |
ἑκάτεροι
ἀληθῶς
φρονοῦμεν
διαπράσσεσθαι.
Τοῦτο |
[47] |
καὶ
ἀρχῆς
στερήσεως
καὶ
κινδύνου
|
ὧν |
ἐν
τῇ
ἀρχῇ
ἀπήχθεσθε.
Ἧς |
[46] |
παρόντων
λαμβάνομεν,
ἢ
ταῖς
ἐλπίσιν,
|
ὧν |
ἐν
τῷ
μέλλοντι
ἐστὶν
ἡ |
[24] |
σώματα
ἀντὶ
πραγμάτων·
καὶ
ἐφ´
|
ὧν |
ἐνθυμημάτων
τε
καὶ
νοημάτων
αἱ |
[33] |
ξένα
ὀνόματα
καὶ
βεβιασμένα
σχήματα,
|
ὧν |
ἔνια
σολοικισμῶν
παρέχεται
δόξαν,
ἀρκεσθήσομαι |
[25] |
ἀδύνατον
ἦν·
ἐκ
δὲ
τεκμηρίων,
|
ὧν |
ἐπὶ
μακρότατον
σκοποῦντί
μοι
ξυνέβη |
[20] |
ἀδύνατον
ἦν·
ἐκ
δὲ
τεκμηρίων,
|
ὧν |
ἐπὶ
μακρότατον
σκοποῦντι
πιστεύειν
ξυμβαίνει, |
[5] |
αὐτοὺς
ἀκμασάντων
ἐκείνῳ
χρόνους,
ἐξ
|
ὧν |
ἔσται
καταφανὴς
ἥ
τε
προαίρεσις |
[36] |
ἄξια
οὔθ´
ὑμῶν
οὔτε
πατέρων
|
ὧν |
ἐστε,
ἐς
γῆν
τὴν
Πλαταιέων |
[3] |
εἰρῆσθαι
πείθεται
τῷ
καθηγητῇ
Πλάτωνι·
|
ὧν |
ἐστι
τὰ
περὶ
τῆς
ἰδέας |
[23] |
ἐρρωμένον
καὶ
ἐναγώνιον
πνεῦμα,
ἐξ
|
ὧν |
ἡ
καλουμένη
γίνεται
δεινότης·
πλὴν |
[24] |
οὐδέτερα
τούτων
τισὶ
συνάπτων,
ἐξ
|
ὧν |
ἡ
κατὰ
φύσιν
ἀκολουθία
πλανᾶται· |
[52] |
ποιητικῇ
χώραν
ἔχοντας
σχηματισμούς,
ἐξ
|
ὧν |
ἡ
πάντα
λυμαινομένη
τὰ
καλὰ |
[47] |
ἄλλου
ἀνθρώπων
ἔθνους
οὐδενὸς
καταλυθήσονται
|
(ὧν |
ἡ
πίστις
οὐχ
ἡ
παροῦσα |
[35] |
περὶ
τὴν
λέξιν
ἐλαττώματα,
περὶ
|
ὧν |
ἤδη
προείρηκα,
πλεῖστα
καὶ
μέγιστα |
[22] |
ἐμὲ
νυνὶ
λέγειν
οὐδ´
ἐξ
|
ὧν |
θεωρημάτων
τε
καὶ
παραγγελμάτων
τούτων |
[23] |
χαρακτῆρα)
τὰς
δ´
ἐπιθέτους,
ἐξ
|
ὧν |
μάλιστα
διάδηλος
ἡ
τοῦ
ῥήτορος |
[26] |
ἅμα
καὶ
ἀποστέρησιν
τῆς
ἀκοῆς
|
ὧν |
οἱ
κελευσταὶ
ἐφθέγγοντο
παρέχειν.
Πολλὴ |
[28] |
μήτε
ἡδέα
εἶναι
μήτε
ὠφέλιμα·
|
ὧν |
ὀλίγα
παρέξομαι
δείγματα
παρατιθεὶς
εὐθὺς |
[37] |
ἢ
ἐκ
τῶν
παρόντων
καὶ
|
ὧν |
ὁρᾶτε
περὶ
σωτηρίας
βουλεύσαντες
τῇ |
[28] |
Ἔστι
δὲ
τὰ
μὲν
πρῶτα,
|
ὧν |
οὐδεὶς
ἂν
ὡς
ἡμαρτημένων
ἐπιλάβοιτο, |
[49] |
δημηγορίᾳ
ταύτῃ
μέμψεως
ἄξια,
περὶ
|
ὧν |
οὐδὲν
δέομαι
τὰ
πλείω
λέγειν· |
[10] |
πραγματείαν,
ᾧ
δόξει
μηδὲν
ἐνδεῖν·
|
ὧν |
οὐδετέρου
πρόνοιαν
αὐτὸν
πεποιῆσθαι
τὴν |
[2] |
τοὺς
πολιτικοὺς
λόγους
δεινότητος
ὅρον·
|
ὧν |
οὔτε
προαιρέσεις
ἰσχυρὰς
Ταύτας
δὴ |
[14] |
αὐτῶν
οὔτε
τοὺς
ἐναντιωθέντας,
ὑφ´
|
ὧν |
πεισθέντες
Λακεδαιμόνιοι
τὰς
διαλλαγὰς
ἀπεψηφίσαντο· |
[1] |
καὶ
δεδοκιμασμένοι
κανόνες
ὦσιν,
ἐφ´
|
ὧν |
ποιήσονται
τὰς
κατὰ
μέρος
γυμνασίας |
[16] |
καὶ
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
ῥητορείαις.
|
Ὧν |
προνοούμενος
ἔοικεν
ἀτελῆ
τὴν
ἱστορίαν |
[24] |
Θουκυδίδης
ἐπιβαλὼν
καὶ
τοῖς
ἄλλοις,
|
ὧν |
πρότερον
ἐμνήσθην,
καὶ
συνιδὼν
ἃς |
[10] |
αἰτίας
βούλεται
πρῶτον
εἰπεῖν,
ἀφ´
|
ὧν |
τὴν
ἀρχὴν
ἔλαβε.
Διττὰς
δὲ |
[54] |
δεῖν
καθ´
ἑκάστην
ἐκκλησίαν,
περὶ
|
ὧν |
Φίλιππος
ἀφ´
οὗ
τὴν
εἰρήνην |
[54] |
παριόντες
καὶ
χειροτονεῖν
ὑμεῖς
ἐξ
|
ὧν |
ὡς
φαυλότατα
ἔμελλε
τὰ
πράγματα |
[26] |
Ἀθηναίων
καὶ
Συρακοσίων
ἀφηγούμενος
οὕτως
|
ὠνόμακέ |
τε
καὶ
ἐσχημάτικε
τὰ
πραχθέντα· |
[26] |
τῆς
περιγραφῆς
πάσης,
τἆλλα
πάντα
|
ὠνόμασταί |
τε
τοῖς
προσφυεστάτοις
ὀνόμασι
καὶ |
[11] |
αὐτὰ
τὰ
Μηδικά.
Τούτων
δὲ
|
ὧνπερ |
καὶ
ἥψατο
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ |
[5] |
ἐπιφαίνουσαν
τεχνικήν·
ἐπιτρέχει
μέντοι
τις
|
ὥρα |
τοῖς
ἔργοις
αὐτῶν
καὶ
χάρις, |
[25] |
κεφαλαιωδῶς
ἐπὶ
τὰς
ἀποδείξεις
αὐτῶν
|
ὥρα |
τρέπεσθαι.
Ποιήσομαι
δὲ
οὐ
χωρὶς |
[9] |
βουληθεὶς
ὁδὸν
θερείαις
καὶ
χειμερίοις
|
ὥραις |
ἀκολουθῶν
ἐμέρισε
τὴν
ἱστορίαν.
Ἐκ |
[9] |
χρόνων
ἀλλὰ
δυσπαρακολουθητοτέρα
(κατὰ
τὰς
|
ὥρας) |
Ἐφ´
ᾧ
θαυμάζειν
ἄξιον,
πῶς |
[14] |
περιπεπτωκότες·
πρὸς
δὲ
τοὺς
Λακεδαιμονίους
|
ὥρμηντο |
συγχωρεῖν,
καὶ
πρέσβεις
τινὰς
πέμψαντες |
[25] |
Λακεδαιμονίους,
καταφρονήσαντες
καὶ
ἐμβοήσαντες
ἁθρόοι
|
ὥρμησαν |
ἐπ'
αὐτοὺς
ἥδ´
ἡ
περιοχὴ |
[25] |
βραδυτέρους
ἤδη,
συστραφέντες
καὶ
ἐμβοήσαντες,
|
ὥρμησαν |
ἐπ´
αὐτοὺς
ἀθρόοι·
ἔκ
τε |
[54] |
λέγειν
ἀνελόντας
ἐκ
μέσου,
τίνες
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἦσαν
οἷς
ἂν
εἰκότως |
[17] |
τὴν
αὐτὴν
συνταχθέντας
ὑπόθεσιν
παρέλαβεν
|
ὡς |
ἀναγκαίους.
~(Ὁ
δὲ
δὴ
περιβόητος |
[41] |
ὑπομείνωσιν
ἐπίταγμα,
τῶν
ταὐτὰ
προαιρουμένων
|
ὡς |
ἀνοήτων
κατηγορεῖν.
Οἴομαι
δ´,
ὅτι |
[7] |
συντάξεις,
ἀλλὰ
πρὸς
τὴν
ὠφέλειαν,
|
ὡς |
αὐτὸς
ἐν
τῷ
προοιμίῳ
τῆς |
[41] |
συμπάσης
γνώμης
τῶν
ἀληθῶς
λεχθέντων
|
ὡς |
αὐτὸς
ἐν
τῷ
προοιμίῳ
τῆς |
[54] |
ταῦτα
δὲ
ἀπεβλέψατε
εἰς
ἀλλήλους,
|
ὡς |
αὐτὸς
μὲν
οὐ
ποιήσων,
τὸν |
[18] |
οὗτοι
λαμπρόν
τι
πράξαντες
ἔργον,
|
ὡς |
αὐτὸς
ὁ
Θουκυδίδης
γράφει·
προειπὼν |
[55] |
ἐκκλησιῶν
ἅπασαν
τὴν
Θουκυδίδου
λέξιν
|
ὡς |
ἄχρηστον,
ἀλλ´
οὐχ
ὁμολογοῦμεν
τὸ |
[34] |
τι
περὶ
αὐτὰς
ὑπάρχει
σίνος,
|
ὡς |
βασκάνους
καὶ
συκοφάντας
προβέβληνται·
οὗτοί |
[20] |
τοῖς
ἄλλοθέν
ποθεν
ἐμοὶ
ἀπαγγέλλουσιν·
|
ὡς |
δ´
ἂν
ἐδόκουν
μοι
ἕκαστοι |
[36] |
σφίσι
ποιεῖν
ἃ
Λακεδαιμόνιοι
προκαλοῦνται.
|
Ὡς |
δ´
ἀπεκρίναντο,
ἐντεῦθεν
δὴ
πρῶτον |
[20] |
καὶ
μέρει
τινὶ
τῶν
βαρβάρων,
|
ὡς |
δ´
εἰπεῖν
καὶ
ἐπὶ
πλεῖστον |
[51] |
βίον
ἀναφέροντας
τὴν
Θουκυδίδου
διάλεκτον
|
ὡς |
δὴ
τοῖς
τότε
ἀνθρώποις
οὖσαν |
[41] |
ἁρμόττοντα
πέπλακε
τὸν
διάλογον
ἐχόμενος
|
ὡς |
ἔγγιστα
τῆς
συμπάσης
γνώμης
τῶν |
[48] |
ἔχοντες
παραδείγματα
τῶν
ἐκεῖ
Ἑλλήνων,
|
ὡς |
ἐδουλώθησαν
οὐκ
ἀμύνοντες
σφίσιν
αὐτοῖς, |
[26] |
ἐπιτηδειοτάτοις
σχηματισμοῖς,
ἀρετῆς
τε
οὐδεμιᾶς
|
ὡς |
εἰπεῖν
οὔτε
λεκτικῆς
οὔτε
πραγματικῆς |
[28] |
ἐπεὶ
ὕστερόν
γε
καὶ
πᾶν
|
ὡς |
εἰπεῖν
τὸ
Ἑλληνικὸν
ἐκινήθη,
διαφορῶν |
[19] |
Οὔτε
γὰρ
τἀληθὲς
οὕτως
εἶχεν,
|
ὡς |
ἐκ
πολλῶν
ἔστι
παραδεῖξαι
πραγμάτων, |
[28] |
δένδρων
τινὲς
ἀπήγχοντο,
οἳ
δ´
|
ὡς |
ἕκαστοι
ἐδύναντο
ἀνηλοῦντο.
Ἡμέρας
τε |
[54] |
οὕτω
διακεῖσθαι
τὰς
γνώμας
ὑμᾶς,
|
ὡς |
ἕκαστον
ἑκόντα
προθύμως
ὅ
τι |
[20] |
περὶ
τῶν
αὐτῶν
ἔλεγον,
ἀλλ´
|
ὡς |
ἑκατέρων
τις
εὐνοίας
ἢ
μνήμης |
[23] |
οὔθ´
αἱ
διασῳζόμεναι
παρὰ
πᾶσιν
|
ὡς |
ἐκείνων
οὖσαι
τῶν
ἀνδρῶν
πιστεύονται· |
[11] |
τούτων
ἀρχὴν
ποιεῖσθαι.
αὐτὸς
γὰρ
|
ὡς |
ἐκλειφθέντα
τὸν
τόπον
τοῦτον
ὑπὸ |
[20] |
τοῦ
παρατυχόντος
ἠξίωσα
γράφειν
οὐδ´
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκεῖ,
ἀλλ´
οἷς
τε |
[36] |
σφίσιν
οὐκ
ἐπιτρέπωσιν
ἢ
Θηβαῖοι
|
ὡς |
ἔνορκοι
ὄντες
κατὰ
τὸ
ἀμφοτέρους |
[9] |
τηλαυγὲς
φῶς
ἐκεῖνο
καὶ
καθαρόν
|
ὡς |
ἐξ
αὐτῶν
γίνεται
τῶν
πραγμάτων |
[25] |
πρῶτον
ἀπέβαινον
τῆι
γνώμηι
δεδουλωμένοι
|
ὡς |
ἐπὶ
Λακεδαιμονίους,
καταφρονήσαντες
καὶ
ἐμβοήσαντες |
[25] |
πρῶτον
ἀπέβαινον
τῇ
γνώμῃ
δεδουλωμένοι
|
ὡς |
ἐπὶ
Λακεδαιμονίους.
~(Ὑπεξαιρουμένης
δὲ
τῆς |
[23] |
παρεκτείναντες
ἡλικίας
ὁμοίας
ἔσχον
ἅπαντες
|
ὡς |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
προαιρέσεις,
οἵ |
[5] |
τοῖς
νῦν
δοκοῦσαι·
λέξιν
τε
|
ὡς |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
τὴν
αὐτὴν |
[12] |
τῶν
σπονδῶν
καὶ
τὰ
ἔπειτα,
|
ὡς |
ἐπολεμήθη,
ἐξηγήσομαι.
~(ΧΙΙΙ)
Ὅτι
δὲ |
[20] |
πόλεμον
τῶν
Πελοποννησίων
καὶ
Ἀθηναίων,
|
ὡς |
ἐπολέμησαν
πρὸς
ἀλλήλους,
ἀρξάμενος
εὐθὺς |
[9] |
διήγησιν
ἐπὶ
τὰ
περὶ
Κέρκυραν,
|
ὡς |
ἐστασίασαν
οἳ
μὲν
Λακεδαιμονίους,
οἳ |
[6] |
Ἡρόδοτον·
τῆς
μὲν
προτέρας
ὑπεριδὼν
|
ὡς |
εὐτελοῦς
καὶ
ταπεινῆς
καὶ
πολλὰ |
[28] |
τῶν
ἱκετῶν,
ὅσοι
οὐκ
ἐπείσθησαν,
|
ὡς |
ἑώρων
τὰ
γιγνόμενα,
διέφθειρον
ἐν |
[38] |
οὔτε
αὐτοὶ
μετ´
ὀνομάτων
καλῶν,
|
ὡς |
ἢ
δικαίως
τὸν
Μῆδον
καταλύσαντες |
[14] |
εἰσβολὴν
τῶν
Πελοποννησίων
οἱ
Ἀθηναῖοι,
|
ὡς |
ἥ
τε
γῆ
αὐτῶν
ἐτέτμητο |
[28] |
μὲν
πρῶτα,
ὧν
οὐδεὶς
ἂν
|
ὡς |
ἡμαρτημένων
ἐπιλάβοιτο,
ταῦτα·
Κερκυραῖοι
δὲ |
[38] |
ἄποικοι
ὄντες
οὐ
ξυνεστρατεύσατε
ἢ
|
ὡς |
ἡμᾶς
οὐδὲν
ἠδικήκατε
λέγοντας
οἴεσθαι |
[9] |
ἐπετελέσθησαν,
ἀκολουθῶν
ἐμέρισε
τὰς
διηγήσεις,
|
ὡς |
Ἡρόδοτός
τε
καὶ
Ἑλλάνικος
καὶ |
[16] |
ἔοικεν
ἀτελῆ
τὴν
ἱστορίαν
καταλιπεῖν,
|
ὡς |
καὶ
Κράτιππος
ὁ
συνακμάσας
αὐτῷ |
[1] |
τῆς
εὐκαιρίας
τῶν
γραφομένων
στοχαζόμενος,
|
ὡς |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
ἐποίησα. |
[42] |
αὐτῆς
ἔχομαι,
μὴ
εἴκειν
Πελοποννησίοις
|
ὡς |
καὶ
τοῖς
ἐνθυμήμασιν
ἡρμηνευμένον
δαιμονίως |
[37] |
κρίνετε·
καὶ
πρῶτον,
εἰ
ἀρέσκει
|
ὡς |
λέγομεν,
εἴπατε.
Οἱ
δὲ
τῶν |
[20] |
μεῖζον
κοσμοῦντες,
μᾶλλον
πιστεύων,
οὔτε
|
ὡς |
λογογράφοι
συνέθεσαν
ἐπὶ
τὸ
προσαγωγότερον |
[10] |
ὁ
συγγραφεὺς
παρέσχηται·
προειπὼν
γάρ,
|
ὡς |
μέγιστος
ἐγένετο
τῶν
πρὸ
αὐτοῦ |
[6] |
ἀναγινώσκοντας
ὠφελῆσαι·
τῆς
δ´
ὑστέρας
|
ὡς |
μείζονος
ἢ
δυνατῆς
πεσεῖν
εἰς |
[34] |
ἐκτεθαυμάκασιν
αὐτὸν
ὑπὲρ
τὸ
μέτριον,
|
ὡς |
μηδὲν
τῶν
θεοφορήτων
διαφέρειν,
διὰ |
[47] |
τὸ
λεκτικόν,
οὕτως
ἐκεῖνα
τεθαύμακα
|
ὡς |
νενοημένα
τε
ἀκριβῶς
καὶ
ἡρμηνευμένα |
[6] |
ἐβουλήθη
τόπου
καθιδρῦσαι
τὴν
ἱστορίαν,
|
ὡς |
οἱ
περὶ
τὸν
Ἑλλάνικον
ἐποίησαν, |
[6] |
τῶν
πολλῶν
ἐκτρέψαι
τὴν
γραφήν,
|
ὡς |
οἱ
πρὸ
αὐτοῦ
πάντες
ἐποίησαν, |
[9] |
συγγραφέων
ἐποίησαν·
οὔτε
τοῖς
χρόνοις,
|
ὡς |
οἱ
τὴν
τοπικὴν
ἐκδόντες
ἱστορίαν |
[50] |
Ἤδη
δέ
τινες
ἐπεχείρησαν
λέγειν,
|
ὡς |
οὐ
τῶν
μεθ´
ἑαυτὸν
ἐσομένων |
[17] |
ὑπὸ
τῶν
δημαγωγῶν
λόγους
παρέλιπεν
|
ὡς |
οὐκ
ἀναγκαίους,
ἐν
ᾗ
τούς |
[4] |
κεχαρισμένον,
ῥᾳδίως
δ´
ἐξελεγχθῆναι
δυνησόμενον,
|
ὡς |
οὐκ
ἔστιν
ὑγιές.
Οὐ
γὰρ |
[10] |
καὶ
τὴν
τάξιν
αὐτοῦ
τινες,
|
ὡς |
οὔτε
ἀρχὴν
τῆς
ἱστορίας
εἰληφότος |
[54] |
Ἀθηναίους
μὴ
προχείρως
αὐτὸν
ἄρασθαι,
|
ὡς |
οὔτε
τῆς
οἰκείας
αὐτῶν
δυνάμεως |
[23] |
κατὰ
λογισμόν
τινα
ἑκουσίως
ὑπεριδὼν
|
ὡς |
οὐχ
ἁρμοττουσῶν
ἱστορίαις.
Οὔτε
γὰρ |
[54] |
καλέσοντας
αὐτοὺς
ἐπὶ
τὸν
πόλεμον,
|
ὡς |
οὐχ
ὑπακουσομένους.
Τοῦτο
λαβὼν
τὸ |
[20] |
δὲ
ἡγησάμενος
ἐκ
τῶν
ἐπιφανεστάτων
|
ὡς |
παλαιὰ
εἶναι
ἀποχρώντως.
Καὶ
ὁ |
[7] |
κοινὸν
ἐκφέρειν
οὕτως
ἠξίουν
συγγράφειν,
|
ὡς |
παρὰ
τῶν
ἀρχαίων
ἐδέξαντο.
Ἐκείνοις |
[14] |
τὸν
Περικλέα
ἐν
αἰτίᾳ
εἶχον
|
ὡς |
πείσαντα
σφᾶς
πολεμεῖν
καὶ
δι´ |
[28] |
Ἥραιόν
τε
ἐλθόντες,
τῶν
ἱκετῶν
|
ὡς |
πεντήκοντα
ἄνδρας
δίκην
ὑποσχεῖν
ἔπεισαν |
[14] |
φαύλως
δέ
πως
καὶ
ῥᾳθύμως
|
ὡς |
περὶ
μικρῶν
καὶ
ἀδόξων
πραγμάτων |
[20] |
οὔτε
ἐς
τὰ
ἄλλα·
οὔτε
|
ὡς |
ποιηταὶ
ὑμνήκασι
περὶ
αὐτῶν
ἐπὶ |
[1] |
ἐν
χερσίν,
ὑπεσχόμην
τε
ποιήσειν,
|
ὡς |
προῃροῦ,
καὶ
τελέσας
τὴν
ὑπόσχεσιν |
[40] |
οἶδα
πῶς
ἄν
τις
ἐπαινέσειεν
|
ὡς |
προσήκοντα
εἰρῆσθαι
στρατηγοῖς
Ἀθηναίων,
ὅτι |
[33] |
ἐδύναντο.
Καὶ
οἱ
φαυλότεροι
γνώμην
|
ὡς |
τὰ
πλείω
περιεγίγνοντο.
Τῷ
γὰρ |
[42] |
τεθαύμακα
παρ´
οὐδὲν
οὕτως
ἕτερον
|
ὡς |
τὸ
μὴ
βεβασανίσθαι
μηδὲ
κατεπιτετηδεῦσθαι, |
[36] |
Ἐλθόντες
δὲ
οἱ
Πλαταιεῖς
πρέσβεις
|
ὡς |
τοὺς
Ἀθηναίους
καὶ
βουλευσάμενοι
μετ´ |
[47] |
τῷ
παρόντι
δεδιὼς
ἀπραγμοσύνῃ
ἀνδραγαθίζεται.
|
Ὡς |
τυραννίδα
γὰρ
ἤδη
ἔχετε
αὐτήν, |
[26] |
ὀλίγαι
ἐγίγνοντο·
αἱ
δὲ
προσβολαί,
|
ὡς |
τύχοι
ναῦς
νηὶ
προσπεσοῦσα
ἢ |
[18] |
ἀποχρήσασθαι
καὶ
τὸν
ἐπιτάφιον
ἔπαινον
|
ὡς |
ὑπ´
ἐκείνου
ῥηθέντα
συνθεῖναι,
ἐπειδὴ |
[54] |
καὶ
χειροτονεῖν
ὑμεῖς
ἐξ
ὧν
|
ὡς |
φαυλότατα
ἔμελλε
τὰ
πράγματα
ἕξειν, |
[33] |
ξυνετόν,
μὴ
λόγοις
τε
ἥττους
|
ὦσι |
καὶ
ἐκ
τοῦ
πολυτρόπου
αὐτῶν |
[1] |
εὖ
καλοὶ
καὶ
δεδοκιμασμένοι
κανόνες
|
ὦσιν, |
ἐφ´
ὧν
ποιήσονται
τὰς
κατὰ |
[45] |
οἶδ´
ὅς
τις
ἂν
ὁμολογήσειεν,
|
ὥσπερ |
ἀληθῆ
ταῦτα
ἦν,
οὕτως
καὶ |
[49] |
ἀνάσχοιντο
διὰ
τὴν
ἀηδίαν,
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
ἀλλοεθνοῦς
γλώσσης
ἀκούοντες
τῶν
ἑρμηνευσόντων |
[34] |
παρὰ
τῷ
συγγραφεῖ·
φέρει
γὰρ
|
ὥσπερ |
ἐκ
πηγῆς
πλουσίας
ἄπειρόν
τι |
[51] |
ὀλίγων
παντάπασιν
ἀνθρώπων
οὕτω
ποιοῦντες,
|
ὥσπερ |
ἐν
ταῖς
ὀλιγαρχουμέναις
ἢ
τυραννουμέναις |
[7] |
ἐσῴζοντο
καὶ
τῶν
τοιούτων
ἀκουσμάτων,
|
ὥσπερ |
ἔφην,
ἃς
διαδεχόμενοι
παῖδες
παρὰ |
[23] |
περὶ
τὴν
τροπικήν,
ταύτην
δὲ
|
ὥσπερ |
ἥδυσμα
παρελάμβανον,
σύνθεσίν
τε
ὀνομάτων |
[45] |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν·
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
καὶ
κατ´
ἀρχὰς
ἔφην,
τὴν |
[35] |
ἀποτρέψομαι.
Διδοὺς
δὴ
τὸ
πρῶτον,
|
ὥσπερ |
καὶ
κατ´
ἀρχὰς
ἔφην,
τὸ |
[39] |
Οὐ
γὰρ
οἱ
ἄρχοντες
ἄλλων,
|
ὥσπερ |
καὶ
Λακεδαιμόνιοι,
οὗτοι
δεινοὶ
τοῖς |
[24] |
συνελὼν
εἴπω,
τέτταρα
μέν
ἐστιν
|
ὥσπερ |
ὄργανα
τῆς
Θουκυδίδου
λέξεως·
τὸ |
[25] |
εὐθὺς
ἄξια
τῆς
προσδοκίας
ἐπεπόνθεσαν,
|
ὥσπερ |
ὅτε
πρῶτον
ἀπέβαινον
τῆι
γνώμηι |
[36] |
ὅρκους,
ἐᾶν
δὲ
οἰκεῖν
αὐτονόμους,
|
ὥσπερ |
Παυσανίας
ἐδικαίωσε.
Τοιαῦτα
τῶν
Πλαταιέων |
[47] |
ἡ
δήλωσις
ἔτι
ἀπῆν.
Ἀλλ´
|
ὥσπερ |
ταῦτα
οὐκ
ἐπαινῶ
οὔτε
κατὰ |
[52] |
καὶ
συγγραφέων,
ἀναγκαῖος
μὲν
ὤν,
|
ὥςπέρ |
τις
καὶ
ἄλλος,
εἰς
τὴν |
[41] |
τῆς
ἱστορίας
προείρηκεν.
Ἆρ´
οὖν
|
ὥσπερ |
τοῖς
Μηλίοις
οἰκεῖοι
καὶ
προσήκοντες |
[53] |
λόγους.
~(Ῥητόρων
δὲ
Δημοσθένης
μόνος,
|
ὥσπερ |
τῶν
ἄλλων
ὅσοι
μέγα
τι |
[23] |
μικρὸν
ἥψαντο,
ἐξ
ἀρχῆς
ἀναλαβών,
|
ὥσπερ |
ὑπεσχόμην,
κεφαλαιωδῶς
διέξειμι·
ἀκριβέστερον
γὰρ |
[33] |
ἦσαν
τὴν
αὐτίκα
φιλονεικίαν
ἐκπιμπλάναι.
|
Ὥστ´ |
εὐσεβείᾳ
μὲν
οὐδέτεροι
ἐνόμιζον,
εὐπρεπείᾳ |
[39] |
Μηλίων
εἰς
ἐπιεικῆ
συγκαταβαινόντων
αἵρεσιν
|
Ὥστε |
δὲ
ἡσυχίαν
ἄγοντας
ἡμᾶς
φίλους |
[54] |
τὰ
πράγματα
καὶ
προεἱμένα
ὁρῶ,
|
ὥστε |
δέδοικα
μὴ
βλάσφημον
μὲν
εἰπεῖν, |
[54] |
ἐσκότισταί
γε
οὐδὲ
ἀσαφῆ
γέγονεν
|
ὥστε |
ἐξηγήσεως
δεῖσθαι.
Ἀρξάμενός
τε
ὑπὲρ |
[11] |
καὶ
κατημαξευμένα
τοῖς
πρὸ
αὐτοῦ,
|
ὥστε |
μὴ
δεῖν
ἀπὸ
τούτων
ἀρχὴν |
[15] |
δὲ
οὕτως
ταπεινὰ
καὶ
μικρά,
|
ὥστε |
μηδ´
εἰς
αἴσθησιν
δεινῶν
τι |
[18] |
δ´
οὕτως
ἠμέληκε
τῶν
ἀνδρῶν,
|
ὥστε |
μηδὲ
τοῦτο
αὐτὸ
εἰπεῖν,
ὅτι |
[15] |
ἄξια
φαίνεσθαι
ποιεῖ
τὰ
πάθη,
|
ὥστε |
μηδεμίαν
ὑπερβολὴν
μήτε
ἱστοριογράφοις
μήτε |
[22] |
ἰσχὺν
λαμβάνουσιν,
εἴρηται
πολλοῖς
πρότερον.
|
Ὥστε |
οὐδὲν
δεῖ
περὶ
αὐτῶν
ἐμὲ |
[17] |
συμβεβηκέναι
τῷ
ἀνδρὶ
τὸ
πάθος,
|
ὥστε |
περὶ
τὴν
αὐτὴν
ὑπόθεσιν
καὶ |
[19] |
ἐν
ἐλάττοσιν
ἢ
πεντήκοντα
στίχοις·
|
ὥστε |
τὰ
πολλὰ
ἐκεῖνα
καὶ
καταβλητικὰ |
[25] |
ἐπ'
αὐτοὺς
ἥδ´
ἡ
περιοχὴ
|
ὤφελε |
μὲν
κατεσκευάσθαι
μὴ
τοῦτον
ὑπ´ |
[31] |
γὰρ
ἐπὶ
ταῖς
κατὰ
νόμον
|
ὠφελείαις |
αἱ
τῶν
ἑταιριῶν
ἐγίνοντο
σύνοδοι, |
[25] |
δεόμενα
λόγου,
σκοπὸν
ἔχουσα
τὴν
|
ὠφέλειαν |
αὐτῶν
τῶν
βουλησομένων
μιμεῖσθαι
τὸν |
[7] |
αἱ
συντάξεις,
ἀλλὰ
πρὸς
τὴν
|
ὠφέλειαν, |
ὡς
αὐτὸς
ἐν
τῷ
προοιμίῳ |
[31] |
γὰρ
μετὰ
τῶν
κειμένων
νόμων
|
ὠφελείας |
αἱ
τοιαῦται
σύνοδοι,
ἀλλὰ
παρὰ |
[47] |
εἶχεν
ἤδη
παροῦσαν,
τῆς
δ´
|
ὠφελείας |
ἡ
δήλωσις
ἔτι
ἀπῆν.
Ἀλλ´ |
[44] |
φησί
πόλιν
πλείω
ξύμπασαν
ὀρθουμένην
|
ὠφελεῖν |
τοὺς
ἰδιώτας
ἢ
καθ´
ἕκαστον |
[6] |
πολλὰ
οὐ
δυνησομένης
τοὺς
ἀναγινώσκοντας
|
ὠφελῆσαι· |
τῆς
δ´
ὑστέρας
ὡς
μείζονος |
[20] |
ἀνθρώπινον
τοιούτων
καὶ
παραπλησίων
ἔσεσθαι,
|
ὠφέλιμα |
κρίνειν
αὐτά,
ἀρκούντως
ἕξει·
κτῆμά |
[7] |
ἀνθρώπειον
τοιούτων
καὶ
παραπλησίων
ἔσεσθαι,
|
ὠφέλιμα |
κρίνειν
αὐτὰ
ἀρκούντως
ἕξει·
κτῆμά |
[28] |
περιττῷ
μήτε
ἡδέα
εἶναι
μήτε
|
ὠφέλιμα· |
ὧν
ὀλίγα
παρέξομαι
δείγματα
παρατιθεὶς |
[25] |
τρόπον,
ἀλλὰ
κοινότερον
μᾶλλον
καὶ
|
ὠφελιμώτερον, |
τοῦ
τελευταίου
μορίου
τῷ
πρώτῳ |