Chapitre
[20]	κτῆμά τε ἐς ἀεὶ μᾶλλον	ἢ	ἀγώνισμα εἰς τὸ παραχρῆμα ἀκούειν
[7]	κτῆμά τε ἐς ἀεὶ μᾶλλον	ἢ	ἀγώνισμα ἐς τὸ παραχρῆμα ἀκούειν
[38]	δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν,	ἢ	ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος
[20]	ἐπὶ τὸ προσαγωγότερον τῇ ἀκροάσει	ἢ	ἀληθέστερον, ὄντα ἀνεξέλεγκτα καὶ τὰ
[26]	προσπεσοῦσα ἢ διὰ τὸ φυγεῖν	ἢ	ἄλλῃ ἐπιπλέουσα, πυκνότεραι ἦσαν. Καὶ
[37]	τοίνυν ὑπονοίας τῶν μελλόντων λογιούμενοι	ἢ	ἄλλο τι ξυνήκετε, ἢ ἐκ
[32]	κακοῦργοι φησίν ὄντες δεξιοὶ κέκληνται	ἢ	ἀμαθεῖς ἀγαθοί, καὶ τῷ μὲν
[25]	πραγματικοῖς καὶ τοῖς λεκτικοῖς κατορθώμασιν	ἢ	ἁμαρτήμασι τὰς αἰτίας, δι´ ἃς
[27]	ᾧ πεφύκαμεν ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἡδέων	ἢ	ἀνιαρῶν, ἀλλοτριοῦται πρὸς αὐτὸ οὔτε
[32]	ἥδιον διὰ τὴν πίστιν ἐτιμωρεῖτο	ἢ	ἀπὸ τοῦ προφανοῦς· καὶ τό
[32]	τιμωρεῖσθαι διὰ τὴν πίστιν μᾶλλον	ἢ	ἀπὸ τοῦ προφανοῦς σκοτεινῶς περιπέφρασται,
[26]	γὰρ παρ´ ὀλίγον ἢ διέφευγον	ἢ	ἀπώλλυντο. Ἦν τε ἐν τῷ
[11]	πρὸ τῶν Μηδικῶν Ἑλληνικὰ ξυνετίθεσαν,	ἢ	αὐτὰ τὰ Μηδικά. Τούτων δὲ
[6]	τὰς ἐξ ἁπάσης χώρας Ἕλλησιν	ἢ	βαρβάροις ἐπιτελεσθείσας πράξεις εἰς μίαν
[26]	ὡς τύχοι ναῦς νηὶ προσπεσοῦσα	ἢ	διὰ τὸ φυγεῖν ἢ ἄλλῃ
[26]	διῆγον· ἀεὶ γὰρ παρ´ ὀλίγον	ἢ	διέφευγον ἢ ἀπώλλυντο. Ἦν τε
[38]	αὐτοὶ μετ´ ὀνομάτων καλῶν, ὡς	ἢ	δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν,
[18]	ἐξ ὧν δόξα τις ἐπιφανὴς	ἢ	δύναμις ἐγένετο τῇ πόλει, τιμᾶσθαι
[6]	τῆς δ´ ὑστέρας ὡς μείζονος	ἢ	δυνατῆς πεσεῖν εἰς σύνοψιν ἀνθρωπίνου
[47]	πολεμῆσαι· εἰ δ´ ἀναγκαῖον ἦν	ἢ	εἴξαντας εὐθὺς τοῖς πέλας ὑπακοῦσαι
[37]	λογιούμενοι ἢ ἄλλο τι ξυνήκετε,	ἢ	ἐκ τῶν παρόντων καὶ ὧν
[44]	μέμψωμαι, εἴ τι μὴ ὀρθῶς	ἢ	ἐμοὶ χαλεπαίνετε ἢ ταῖς ξυμφοραῖς
[20]	εἶπον ἕκαστοι ἢ μέλλοντες πολεμήσειν	ἢ	ἐν αὐτῷ ἤδη ὄντες, χαλεπὸν
[18]	ᾗ βούλεταί τις μᾶλλον βύβλῳ	ἢ	ἐν ταύτῃ τὸν ἐπιτάφιον ἥρμοττεν
[48]	νησιῶται, οἳ δεσπότην ἢ Μῆδον	ἢ	ἕνα γέ τινα ἀεὶ μεταβάλλοντες
[36]	Ἀθηναῖοι ἐλθόντες σφίσιν οὐκ ἐπιτρέπωσιν	ἢ	Θηβαῖοι ὡς ἔνορκοι ὄντες κατὰ
[44]	ξύμπασαν ὀρθουμένην ὠφελεῖν τοὺς ἰδιώτας	ἢ	καθ´ ἕκαστον τῶν πολιτῶν εὐπραγοῦσαν,
[48]	Εἴ τέ τις φθονεῖ μὲν	ἢ	καὶ φοβεῖται (ἀμφότερα γὰρ τάδε
[54]	πολλοῖς ἀπαγγελίας, καὶ κρείττονά ἐστιν	ἢ	κατὰ τὸν ἰδιώτην· οὐ μὴν
[9]	τῶν πρὸ αὐτοῦ γενομένων συγγραφέων	ἢ	κατὰ τόπους μεριζόντων τὰς ἀναγραφὰς
[9]	κατὰ τόπους μεριζόντων τὰς ἀναγραφὰς	ἢ	κατὰ χρόνους εὐπαρακολουθήτους ἐκεῖνος οὐδετέραν
[47]	εἴξαντας εὐθὺς τοῖς πέλας ὑπακοῦσαι	ἢ	κινδυνεύσαντας περιγενέσθαι, ὁ φυγὼν τὸν
[11]	ἄξια λόγου τὰ πράγματα ἦν	ἢ	κοινὰ καὶ κατημαξευμένα τοῖς πρὸ
[39]	ἂν εἶπεν τῶν καταποντιστῶν τις	ἢ	λῃστῶν Οὐδὲν ἐπιστρέφομαι τῆς μετὰ
[20]	ὅσα μὲν λόγῳ εἶπον ἕκαστοι	ἢ	μέλλοντες πολεμήσειν ἢ ἐν αὐτῷ
[48]	τῆς Πελοποννήσου τὴν Σικελίαν οἰκοῦντες.	Ἢ	μένομεν, ἕως ἂν ἕκαστοι κατὰ
[33]	αἰεὶ ἡδονὴν ἔχον ὁρίζοντες· καὶ	ἢ	μετὰ ψήφου ἀδίκου καταγνώσεως ἢ
[24]	πλανᾶται· τὰς δὲ τῶν ὀνοματικῶν	ἢ	μετοχικῶν πτώσεις ποτὲ μὲν πρὸς
[47]	καὶ μὴ φεύγειν τοὺς πόνους,	ἢ	μηδὲ τὰς τιμὰς διώκειν· μηδὲ
[48]	Ἑλλησπόντιοι καὶ νησιῶται, οἳ δεσπότην	ἢ	Μῆδον ἢ ἕνα γέ τινα
[13]	τὰ κατὰ τὰς πεζικὰς μάχας	ἢ	μηκυνόμενα πέρα τοῦ δέοντος ἢ
[41]	οὔτε τῶν διαθεμένων αὐτοὺς Ἀθηναίων	ἢ	Μηλίων ἤκουσεν, ἐξ ὧν αὐτὸς
[20]	ἀλλ´ ὡς ἑκατέρων τις εὐνοίας	ἢ	μνήμης ἔχοι. Καὶ ἐς μὲν
[49]	συμβουλευόμενοι περί τινος τῶν ἀναγκαίων,	ἢ	νουθετοῦντες ἢ παρακαλοῦντες ἢ συνηδόμενοι
[54]	οὐκ ἂν ἡγοῦμαι δύνασθαι χεῖρον	ἢ	νῦν διατεθῆναι. Ὅμοια δὲ τούτοις
[32]	τίνες; Ἄδηλον γὰρ πότερον ἀμφότεροι	ἢ	οἱ ἀμαθεῖς. Ἐπὶ δὲ τῷ
[13]	δ´ αὐτάνδρους ἔλαβον οὐκ ἐλάττους	ἢ	ὅσας ἔστειλαν ἐπὶ τὸν πόλεμον.
[38]	οἷς ἐπιτίθησιν οὔθ´ ὑμᾶς ἀξιοῦμεν	ἢ	ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ
[33]	μέσα τῶν πολιτῶν ὑπ´ ἀμφοτέρων,	ἢ	ὅτι οὐκ ἐξηγωνίζοντο ἢ ὅτι
[33]	ἀμφοτέρων, ἢ ὅτι οὐκ ἐξηγωνίζοντο	ἢ	ὅτι φθόνῳ τοῦ περιεῖναι, διεφθείροντο.
[18]	τούτῳ κεῖται τῷ τόπῳ μᾶλλον	ἢ	οὐκ ἐν ἑτέρῳ; Εἴ τε
[49]	τινος τῶν ἀναγκαίων, ἢ νουθετοῦντες	ἢ	παρακαλοῦντες ἢ συνηδόμενοι τοῖς ἀγαθοῖς
[18]	ἐκ καταλόγου πλείους οἱ διαφθαρέντες	ἢ	πεντακιςχίλιοι, μηδεμιᾶς ἀξιῶσαι τιμῆς. Ἀλλ´
[10]	κεφαλαιωδῶς καὶ ἐπιτροχάδην ἐν ἐλάττοσιν	ἢ	πεντακοσίοις στίχοις. Ἀναμνησθεὶς δ´ ὅτι
[18]	περιπόλους τῆς Ἀττικῆς, ἱππεῖς δέκα	ἢ	πεντεκαίδεκα ὄντας, οἱ ἐν Σικελίᾳ
[19]	ἄρχεσθαι τῆς διηγήσεως, ἐν ἐλάττοσιν	ἢ	πεντήκοντα στίχοις· ὥστε τὰ πολλὰ
[23]	τὴν κυρίαν λέξιν μᾶλλον ἐσπούδασαν	ἢ	περὶ τὴν τροπικήν, ταύτην δὲ
[33]	βεβαίου μὴ παθεῖν μᾶλλον προεσκόπουν	ἢ	πιστεῦσαι ἐδύναντο. Καὶ οἱ φαυλότεροι
[13]	τῶν κεφαλαίων ἧττον ἐπιμελής ἐστιν,	ἢ	πλείονας τοῦ δέοντος λόγους ἀποδιδοὺς
[40]	εἰς σφᾶς αὐτοὺς βουλήσεων δικαιοῦμεν	ἢ	πράσσομεν. Ἡγούμεθα γὰρ τό τε
[54]	τούτους μὲν ἐξαπατᾶν αἱρεῖσθαι μᾶλλον	ἢ	προλέγοντα βιάζεσθαι, ὑμῖν δ´ ἐκ
[9]	δὲ τούτου συμβέβηκεν αὐτῷ τοὐναντίον	ἢ	προσεδόκησεν. Οὐ γὰρ σαφεστέρα γέγονεν
[13]	λόγους ἀποδιδοὺς τοῖς ἐλαττόνων δεομένοις	ἢ	ῥᾳθυμότερον ἐπιτρέχων τὰ δεόμενα πλείονος
[16]	μήτε πρόσθεσιν δεχόμενα μήτ´ ἀφαίρεσιν,	ἢ	ῥᾳθύμως ἐπιτετροχασμένα καὶ οὐδὲ τὴν
[49]	βιωτικῶν διαλεγόμεθα πολίταις ἢ φίλοις	ἢ	συγγενέσιν διηγούμενοί τι τῶν συμβεβηκότων
[49]	διηγούμενοί τι τῶν συμβεβηκότων ἑαυτοῖς	ἢ	συμβουλευόμενοι περί τινος τῶν ἀναγκαίων,
[13]	ἢ μηκυνόμενα πέρα τοῦ δέοντος	ἢ	συναγόμενα εἰς ἔλαττον τοῦ μετρίου.
[49]	παρακαλοῦντες ἢ συνηδόμενοι τοῖς ἀγαθοῖς	ἢ	συναλγοῦντες τοῖς κακοῖς· ἐῶ γὰρ
[49]	ἀναγκαίων, ἢ νουθετοῦντες ἢ παρακαλοῦντες	ἢ	συνηδόμενοι τοῖς ἀγαθοῖς ἢ συναλγοῦντες
[27]	εἰπεῖν, ἐφ´ ὅτῳ δυσχεραίνουσιν ὀνόματι	ἢ	σχήματι, οὔθ´ οἱ πάνυ περιττοὶ
[24]	τε γίγνεται πράγματα ἀντὶ σωμάτων	ἢ	σώματα ἀντὶ πραγμάτων· καὶ ἐφ´
[11]	τὸ χωρίον τοῦτο ἦν· καὶ	ἢ	τὰ πρὸ τῶν Μηδικῶν Ἑλληνικὰ
[46]	ἣν ἐκ τῶν παρόντων λαμβάνομεν,	ἢ	ταῖς ἐλπίσιν, ὧν ἐν τῷ
[44]	μὴ ὀρθῶς ἢ ἐμοὶ χαλεπαίνετε	ἢ	ταῖς ξυμφοραῖς εἴκετε. Ταῦτα Θουκυδίδῃ
[9]	ἀναγραφὰς ἢ ταῖς τῶν ἱερέων	ἢ	ταῖς περιόδοις τῶν ὀλυμπιάδων ἢ
[9]	τῶν βασιλέων μερίζοντες τὰς ἀναγραφὰς	ἢ	ταῖς τῶν ἱερέων ἢ ταῖς
[23]	αὐτὰ τὰ χρήσιμα καὶ ἀναγκαῖα,	ἢ	τὴν πομπικὴν καὶ ἀξιωματικὴν καὶ
[16]	εὕροι δι´ ὅλης τῆς ἱστορίας	ἢ	τῆς ἄκρας ἐξεργασίας τετυχηκότα καὶ
[54]	γ´ ἐπ´ ἀληθείας δέοι σκοπεῖσθαι	ἢ	τὸ καταψεύδεσθαι καὶ δι´ ἔχθραν
[9]	ἢ ταῖς περιόδοις τῶν ὀλυμπιάδων	ἢ	τοῖς ἀποδεικνυμένοις ἄρχουσιν ἐπὶ τὰς
[48]	νίκης οὐκ ἄλλον τινὰ ἆθλον	ἢ	τὸν τὴν νίκην παρασχόντα λήψονται.
[41]	πλέονα τοῦ καλοῦ ποιεῖσθαι πρόνοιαν	ἢ	τοῦ ἀσφαλοῦς καὶ πάντα ἑτοίμους
[18]	ἦν κοσμεῖσθαι τοῖς ἐπιταφίοις ἐπαίνοις	ἢ	τοὺς περιπόλους τῆς Ἀττικῆς, ἱππεῖς
[13]	διελήλυθεν ἀκριβῶς καὶ δυνατῶς, πλείους	ἢ	τριακοσίους στίχους αὐτὸς ἀποδεδωκὼς ταῖς
[51]	ποιοῦντες, ὥσπερ ἐν ταῖς ὀλιγαρχουμέναις	ἢ	τυραννουμέναις πόλεσιν· εὐαρίθμητοι γάρ τινές
[49]	περὶ τῶν βιωτικῶν διαλεγόμεθα πολίταις	ἢ	φίλοις ἢ συγγενέσιν διηγούμενοί τι
[32]	ἐτιμωρεῖτο, ὅτι πιστεύσαντι ἐπέθετο μᾶλλον	ἢ	φυλαττομένῳ· καὶ συνέσεως δόξαν προσελάμβανε,
[33]	ἢ μετὰ ψήφου ἀδίκου καταγνώσεως	ἢ	χειρὶ κτώμενοι τὸ κρατεῖν ἕτοιμοι
[50]	γὰρ ἀγοραίοις ἀνθρώποις οὐδ´ ἐπιδιφρίοις	ἢ	χειροτέχναις οὐδὲ τοῖς ἄλλοις οἳ
[38]	Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε	ἢ	ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας
[36]	βούλεσθε, ἕως ἂν ὁ πόλεμος	ᾖ·	ἐπειδὰν δὲ παρέλθῃ, ἀποδώσομεν ὑμῖν,
[3]	πάντα τὰ τῶν πρεσβυτέρων ἐπαινοῦσιν,	ἦ	που τούς γε προελομένους χαρακτήρων
[26]	ὁπότε κελευσθείη, ἐγίγνετο, πολλὴ δ´	ἡ	ἀντιτέχνησις τῶν κυβερνητῶν καὶ ἀγωνισμὸς
[26]	γὰρ ἑτέρα ἡ παρακέλευσις καὶ	ἡ	βοὴ ἀφ´ ἑκατέρων τοῖς κελευσταῖς
[9]	δεῖ πλείω λέγειν; ὅλη γὰρ	ἡ	βύβλος οὕτω συγκέκοπται καὶ τὸ
[33]	ἵνα μὴ περαιτέρω τοῦ δέοντος	ἡ	γραφή μοι προβῇ. ~(Ἐπεὶ δὲ
[29]	μετατιθέντες ἄλλως ἠξίουν αὐτὰ καλεῖν.	Ἡ	δ´ ἐπιτέχνησις καὶ ἡ τῶν
[51]	κόρος καὶ τῶν πάνυ ἡδέων,	ἡ	δὲ συμμετρία πανταχῇ χρήσιμον. ~(Εἷς
[22]	φράσιν καὶ εἰς τὴν τροπικήν,	ἡ	δὲ σύνθεσις εἴς τε τὰ
[55]	αἷς ἥ τε βραχύτης καὶ	ἡ	δεινότης καὶ ἡ ἰσχὺς καὶ
[47]	ἤδη παροῦσαν, τῆς δ´ ὠφελείας	ἡ	δήλωσις ἔτι ἀπῆν. Ἀλλ´ ὥσπερ
[33]	Πάντων δ´ αὐτῶν αἴτιον ἀρχὴ	ἡ	διὰ πλεονεξίαν καὶ φιλοτιμίαν, ἐκ
[9]	προσεδόκησεν. Οὐ γὰρ σαφεστέρα γέγονεν	ἡ	διαίρεσις τῶν χρόνων ἀλλὰ δυσπαρακολουθητοτέρα
[50]	καθ´ ἑαυτὸν ὄντων, οἷς ἦν	ἡ	διάλεκτος χρήσιμος οὗτος ὁ χαρακτὴρ
[54]	Καὶ γὰρ ἐνταῦθα πέπλεκται μὲν	ἡ	διάνοια πολυπλόκως, λέλεκται δ´ ἐκ
[9]	γινομένων εἰς μικρὰς κατακερματιζομένη τομὰς	ἡ	διήγησις οὐκ ἀπολήψεται τὸ τηλαυγὲς
[5]	διήλλαξε τοὺς πρὸ αὐτοῦ, καὶ	ἡ	δύναμις. Ἀρχαῖοι μὲν οὖν συγγραφεῖς
[24]	ἥ τε προαίρεσις αὐτοῦ καὶ	ἡ	δύναμις συνεκδράμῃ, τέλεια γίνεται κατορθώματα
[10]	καὶ πολέμοις οἰκείοις ἐξειργόμενοι· πλὴν	ἡ	δύναμις τῶν Ἀθηναίων σαφῶς ᾔρετο
[29]	εἰωθυῖα τῶν ὀνομάτων ἀξίωσις καὶ	ἡ	εἰς τὰ ἔργα ἀντηλλαγμένη δικαίωσις
[29]	ἡ τῶν τιμωριῶν ἀτοπία καὶ	ἡ	εἰωθυῖα τῶν ὀνομάτων ἀξίωσις καὶ
[19]	οὔπω σύμπασα ἐκαλεῖτο ἑνὶ ὀνόματι	ἡ	Ἑλλάς, καὶ ὅτι περαιοῦσθαι ναυσὶν
[37]	γὰρ ὅτι τοῦτο φρονεῖ ἡμῶν	ἡ	ἐς τοὺς ὀλίγους ἀγωγή) ὑμεῖς
[39]	Οὐ γὰρ τοσοῦτον ἡμᾶς βλάπτει	ἡ	ἔχθρα ὑμῶν, ὅσον ἡ φιλία
[46]	πιστεύει, ἧς ἐν τῷ ἀπόρῳ	ἡ	ἰσχύς· γνώμῃ δὲ ἀπὸ τῶν
[47]	ἐλπίδι, ἧς ἐν τῷ ἀπόρῳ	ἡ	ἰσχύς. Ἐναντία γὰρ δὴ ταῦτα
[46]	ὧν ἐν τῷ μέλλοντι ἐστὶν	ἡ	ἰσχύς. ~(Ἤδη δ´ ἔγωγε κἀκεῖνο
[10]	εἶναι πάσῃ προθυμίᾳ, καὶ καθαιρετέα	ἡ	ἰσχύς, ἢν δύνωνται, ἀραμένοις τόνδε
[55]	βραχύτης καὶ ἡ δεινότης καὶ	ἡ	ἰσχὺς καὶ ὁ τόνος καὶ
[23]	καὶ ἐναγώνιον πνεῦμα, ἐξ ὧν	ἡ	καλουμένη γίνεται δεινότης· πλὴν ἑνὸς
[24]	τούτων τισὶ συνάπτων, ἐξ ὧν	ἡ	κατὰ φύσιν ἀκολουθία πλανᾶται· τὰς
[49]	ἀναγκαίας ἀρετὰς φυλάσσουσα, χείρων δὲ	ἡ	λαμβάνουσα πολλὴν ἐκτροπὴν ἐκ τῶν
[23]	Τὰς μὲν οὖν ἀναγκαίας ἀρετὰς	ἡ	λέξις αὐτῶν πάντων ἔχει (καὶ
[24]	τάχος τῆς ἀπαγγελίας ἀσαφής τε	ἡ	λέξις γίνεται καὶ ἄλλας τινὰς
[21]	πόσα τε μέρη διαιρεῖσθαι πέφυκεν	ἡ	λέξις καὶ τίνας περιείληφεν ἀρετάς·
[42]	ἐνθυμήματα πάθους ἐστὶ μεστὰ καὶ	ἡ	λέξις οὐκ ἀποστρέφουσα τὰς ἀκοάς·
[20]	βλάψασα καὶ μέρος τι φθείρασα,	ἡ	λοιμώδης νόσος· ταῦτα γὰρ πάντα
[55]	ἰσχὺς καὶ ὁ τόνος καὶ	ἡ	μεγαλοπρέπεια καὶ αἱ συγγενεῖς ταύταις
[47]	οὐχ ἡ παροῦσα ἦν ἀλλ´	ἡ	μέλλουσα, οὐδ´ ἐν τῇ προνοίᾳ
[22]	ἑκάτερον εἰς ἕτερα μόρια διαιρεῖται,	ἡ	μὲν ἐκλογὴ τῶν στοιχειωδῶν μορίων
[37]	ὁ λόγος κατάλληλος οὕτω σχηματισθείς·	Ἡ	μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ´
[37]	δὲ τῶν Μηλίων σύνεδροι ἀπεκρίναντο·	Ἡ	μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ´
[37]	πτώσεις, σχήματα καλῶν; Προθεὶς γὰρ	ἡ	μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ´
[38]	τραπέσθαι. Ἔπειτα εὐσχήμονα πρόθεσιν ὑποθέμενος	Ἡ	μέντοι ξύνοδος καὶ περὶ σωτηρίας
[49]	Θουκυδίδου λέξεως κρατίστη μέν ἐστιν	ἡ	μετρίως ἐκβεβηκυῖα τὰ συνήθη καὶ
[26]	οὐ μόνον πρὸς τῷ ζεύγματι	ἡ	ναυμαχία, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν
[14]	αὐτῶν ἐτέτμητο τὸ δεύτερον καὶ	ἡ	νόσος ἐπέκειτο ἅμα καὶ ὁ
[25]	εἰς τὰ ἄλλα. Φαίνεται γὰρ	ἡ	νῦν Ἑλλὰς καλουμένη οὐ πάλαι
[20]	ἀπ´ αὐτῶν καὶ λιμοί· καὶ	ἡ	οὐχ ἥκιστα βλάψασα καὶ μέρος
[52]	χώραν ἔχοντας σχηματισμούς, ἐξ ὧν	ἡ	πάντα λυμαινομένη τὰ καλὰ καὶ
[40]	Ἀθηναίων, ὅτι λυμαίνεται τοὺς ἀνθρώπους	ἡ	παρὰ τῶν θεῶν ἐλπὶς καὶ
[35]	ἔργων. Ἔσται δὲ κατὰ ταὐτὰ	ἡ	παράθεσις αὐτῶν, ἀντιπαρεξεταζομένων τοῖς ἄριστά
[26]	ἐφθέγγοντο παρέχειν. Πολλὴ γὰρ ἑτέρα	ἡ	παρακέλευσις καὶ ἡ βοὴ ἀφ´
[48]	ἡμᾶς μᾶλλον ἐξοικίσαι. Ψυχρὰ γὰρ	ἡ	παρονομασία καὶ οὐ προσβάλλουσα πάθος,
[47]	καταλυθήσονται (ὧν ἡ πίστις οὐχ	ἡ	παροῦσα ἦν ἀλλ´ ἡ μέλλουσα,
[44]	ἅπαντες, οὐκέτι καλῶς. Οὐδὲ γὰρ	ἡ	περὶ τοῦ μέλλοντος ἐλπίς, ὅτι
[25]	ἁθρόοι ὥρμησαν ἐπ' αὐτοὺς ἥδ´	ἡ	περιοχὴ ὤφελε μὲν κατεσκευάσθαι μὴ
[47]	ἀνθρώπων ἔθνους οὐδενὸς καταλυθήσονται (ὧν	ἡ	πίστις οὐχ ἡ παροῦσα ἦν
[3]	ἔργοις ἀναμάρτητος εἶναι, κρατίστη δὲ	ἡ	πλεῖστα μὲν ἐπιτυγχάνουσα, ἐλάχιστα δὲ
[18]	ἀμφοτέραις ταῖς μάχαις, δι´ οὓς	ἡ	πόλις αὐχήματος ἐπληρώθη, πολλῷ πλείους
[18]	εἰπεῖν, ὅτι πένθος δημοσίᾳ προὔθετο	ἡ	πόλις καὶ τοὺς εἰωθότας ἐναγισμοὺς
[29]	τοῖς ὕστερον, ὅτε μάλιστα ἤκμασεν	ἡ	πολιτικὴ δύναμις· ἃ μέλλω νυνὶ
[46]	ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων, ἧς βεβαιοτέρα	ἡ	πρόνοια. Τά τε γὰρ φρονήματα
[33]	ᾗ πλείων ἔνεστι τῆς θέλξεως	ἡ	σκοτίζουσα τὴν διάνοιαν ὄχλησις, ἕως
[46]	ἣν ἀπὸ τῆς ὁμοίας τύχης	ἡ	σύνεσις ἐκ τοῦ ὑπέρφρονος ὀχυρωτέραν
[46]	τόλμαν ἀπὸ τῆς ὁμοίας τύχης	ἡ	σύνεσις ἐκ τοῦ ὑπέρφρονος ὀχυρωτέραν
[15]	οὖν ἐπὶ τῆς Ἀθηναίων πρεσβείας	ἡ	τὰ κεφάλαια τῶν γινομένων περιειληφυῖα
[3]	τῆς φιλοσόφου θεωρίας σκοπός ἐστιν	ἡ	τῆς ἀληθείας γνῶσις, ἀφ´ ἧς
[46]	ἐν τῷ ἀπόρῳ ἰσχύς καὶ	ἡ	τῆς γνώμης ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων
[23]	ἐπιθέτους, ἐξ ὧν μάλιστα διάδηλος	ἡ	τοῦ ῥήτορος γίνεται δύναμις, οὔτε
[34]	ᾧ πρώτην μὲν ἔχει μοῖραν	ἡ	τῶν ἐνθυμημάτων τε καὶ νοημάτων
[34]	καὶ νοημάτων εὕρεσις, δευτέραν δὲ	ἡ	τῶν εὑρεθέντων χρῆσις· ἐκείνη μὲν
[45]	λέγεσθαι. Ἦν δέ γε οὐχ	ἡ	τῶν κρατίστων ἐνθυμημάτων τε καὶ
[29]	καλεῖν. Ἡ δ´ ἐπιτέχνησις καὶ	ἡ	τῶν τιμωριῶν ἀτοπία καὶ ἡ
[39]	βλάπτει ἡ ἔχθρα ὑμῶν, ὅσον	ἡ	φιλία μὲν ἀσθενείας, τὸ δὲ
[25]	χώραν λαβόντων. Ἀγκυλωτέρα μὲν οὖν	ἡ	φράσις οὕτω σχηματισθεῖσα γέγονε καὶ
[55]	μιμεῖσθαι τὰς κατασκευάς, ἐν αἷς	ἥ	τε βραχύτης καὶ ἡ δεινότης
[42]	λέξις οὐκ ἀποστρέφουσα τὰς ἀκοάς·	ἥ	τε γὰρ σύνθεσις εὐεπὴς καὶ
[11]	τὴν ἀληθῆ καὶ ἑαυτῷ δοκοῦσαν.	Ἥ	τε γὰρ φύσις ἀπῄτει τὰ
[14]	τῶν Πελοποννησίων οἱ Ἀθηναῖοι, ὡς	ἥ	τε γῆ αὐτῶν ἐτέτμητο τὸ
[24]	ἄλλους διήνεγκεν. Ὅταν μὲν οὖν	ἥ	τε προαίρεσις αὐτοῦ καὶ ἡ
[5]	χρόνους, ἐξ ὧν ἔσται καταφανὴς	ἥ	τε προαίρεσις τοῦ ἀνδρός, ᾗ
[11]	τἀληθῆ πρὸ τῶν ψευδῶν λέγεσθαι,	ἥ	τε τῆς διηγήσεως εἰσβολὴ κρείττων
[46]	σκοτεινῶν ἀσαφεστέραν ἔχει τὴν δήλωσιν,	ἥ	τε τῆς ἐλπίδος ἐν τῷ
[46]	ἐξήγησις ἀμφότερον σοφιστικὴ καὶ ἀπειρόκαλος·	ἥ	τε τόλμα ἣν ἀπὸ τῆς
[46]	τῆς Γοργίου προαιρέσεως μᾶλλον οἰκειότερα,	ἥ	τε τῶν ὀνομάτων ἐξήγησις ἀμφότερον
[36]	παρακαταθήκην ἐργαζόμενοι καὶ ἀποφορὰν φέροντες,	ἣ	ἂν ὑμῖν ἱκανὴ μέλλῃ ἔσεσθαι.
[16]	μικρὰ περιέχουσα πληθύει τῶν ῥητορειῶν,	ἣ	δὲ περὶ πολλὰς καὶ μεγάλας
[34]	περιττῶν καὶ ξένων καὶ παραδόξων.	Ἣ	δὲ πλεῖον ἔχουσα τὸ τεχνικὸν
[16]	ὑπάρχειν οὔτε τῆς αὐτῆς δυνάμεως·	ἣ	μὲν γὰρ ὀλίγα πράγματα καὶ
[34]	δὲ ἐν τῇ τέχνῃ. Τούτων	ἣ	μὲν πλέον ἔχουσα τοῦ τεχνικοῦ
[36]	τοῦ κινδύνου καὶ τῆς μάχης,	ἣ	παρ´ ἡμῖν ἐγένετο, θύσας ἐν
[18]	ἐπιταφίοις ἐπαίνοις τοὺς ἀποθανόντας, ἐν	ᾗ	βούλεταί τις μᾶλλον βύβλῳ ἢ
[26]	τε περὶ μίαν καὶ ἔστιν	ᾗ	καὶ πλείους ναῦς κατ´ ἀνάγκην
[54]	γραφέντι λόγῳ τῆς Φιλίππου δεινότητος,	ᾗ	κατεστρατηγήκει τὰς πόλεις, μνησθεὶς οὕτω
[2]	καὶ οὐδεμίαν ἐκδεδωκὼς γραφήν, ἐν	ᾗ	κατηγορῶ τινος, ἔξω μιᾶς πραγματείας,
[52]	συκοφαντεῖν εἰωθόσιν ἀλλοτρίαν τῆς ἐπιεικείας,	ᾗ	κεχρήμεθα καὶ περὶ τοὺς λόγους
[13]	τὴν Σφακτηρίαν καλουμένην νῆσον, ἐν	ᾗ	Λακεδαιμονίους κατακλείσαντες ἐξεπολιόρκησαν, ἀρξάμενος ἐν
[17]	ὑπὸ τῶν αὐτῶν ῥηθέντας, ἐν	ᾗ	μετάνοιά τις ὑπεισῆλθε τοὺς πολλούς,
[36]	ἐπὶ γῆν τήνδε ἤλθομεν, ἐν	ᾗ	οἱ πατέρες ἡμῶν εὐξάμενοι ὑμῖν
[18]	πρὸς τοὺς Βοιωτῶν ἱππέας· ἐν	ᾗ	οὐκ ἔλαττον ἔσχον οἱ Θεσσαλοὶ
[7]	δὲ τῷ προελομένῳ μίαν ὑπόθεσιν,	ᾗ	παρεγίνετο αὐτός, οὐχ ἥρμοττεν ἐγκαταμίσγειν
[33]	ἀσαφοῦς καὶ πεπλεγμένης λέξεως, ἐν	ᾗ	πλείων ἔνεστι τῆς θέλξεως ἡ
[25]	Τῶν δὲ Λακεδαιμονίων οὐκέτι ἐπεκθεῖν,	ᾗ	προσπίπτοιεν, δυναμένων, γνόντες αὐτοὺς οἱ
[48]	εἰς τὴν Σικελίαν προφάσει μέν,	ᾗ	πυνθάνεσθε, διανοίᾳ δέ, ἣν πάντες
[19]	ἀναγκαῖον περὶ τῆς Ἀθηναίων τρυφῆς,	ᾗ	τὸ παλαιὸν ἐχρῶντο, λέγειν, ὅτι
[17]	παρέλιπεν ὡς οὐκ ἀναγκαίους, ἐν	ᾗ	τούς τε αἰχμαλώτους ἀποκτεῖναι ὁ
[42]	αὐτοῦ τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιστολήν, ἐν	ᾗ	χρῄζει συμμαχίας ἄλλης καὶ διαδόχου,
[5]	ἥ τε προαίρεσις τοῦ ἀνδρός,	ᾗ	χρησάμενος διήλλαξε τοὺς πρὸ αὐτοῦ,
[17]	ἐψηφίσατο καὶ τοὺς ἄλλους Μυτιληναίους	ἡβηδόν,	γυναῖκας δὲ καὶ παῖδας ἀνδραποδίσαι·
[15]	Σκιωναίους Ἀθηναῖοι ἐκπολιορκήσαντες ἀπέκτειναν τοὺς	ἡβῶντας,	παῖδας δὲ καὶ γυναῖκας ἠνδραπόδισαν
[28]	τοὺς Μεσσηνίους εἰς τὴν πόλιν	ἤγαγον	πρότερον ἔξω ὄντας, καὶ τὰς
[53]	φύσιν ἀκολουθίας καὶ τὸ σολοικοφανὲς	ἠγάπησεν,	ἀλλ´ ἐν τοῖς συνήθεσιν ἔμεινε,
[48]	εἶναι τῷ Ἀθηναίῳ καὶ δεινὸν	ἡγεῖται	ὑπέρ γε τῆς ἐμῆς κινδυνεύειν,
[36]	ἐσέβαλον, ἐστράτευσαν δ´ ἐπὶ Πλάταιαν·	ἡγεῖτο	δ´ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων
[41]	ἐπὶ τὰς ἔξω πόλεις ἀποστελλομένοις	ἡγεμόσι	ταῦτα προσήκειν λέγεσθαι, οὐδ´ ἂν
[20]	τὸ μυθῶδες ἐκνενικηκότα· εὑρῆσθαι δὲ	ἡγησάμενος	ἐκ τῶν ἐπιφανεστάτων ὡς παλαιὰ
[53]	καὶ ξένον καὶ ποιητικὸν οὐχ	ἡγησάμενος	ἐπιτήδεια τοῖς ἀληθινοῖς ἀγῶσι παρέλιπε,
[54]	πράττειν αὐτὸς ἕκαστος ἑαυτῷ προσήκειν	ἡγήσατο,	οὐδὲν πώποτε ὑμᾶς ἐξέφυγεν· ὅσα
[45]	ὁ μέγιστος τῶν τότε ῥητόρων	ἠγνόει	τοῦτο, ὃ μηδεὶς ἂν τῶν
[45]	ἂν τῶν ἐχόντων μέτριον νοῦν	ἠγνόησεν,	ὅτι πανταχῇ μὲν οἱ μὴ
[54]	τὰ πράγματα ἕξειν, οὐκ ἂν	ἡγοῦμαι	δύνασθαι χεῖρον ἢ νῦν διατεθῆναι.
[48]	τούτοις καλὰ καὶ ζήλου ἄξια	ἡγοῦμαι.	Ἐκεῖνα δ´ οὐκ οἶδ´ ὅπως
[10]	ἀφανεστάτην δὲ λόγῳ, τοὺς Ἀθηναίους	ἡγοῦμαι	μεγάλους γιγνομένους καὶ φόβον παρέχοντας
[44]	παρόντι καιρῷ χρησίμην· Ἐγὼ γὰρ	ἡγοῦμαι	φησί πόλιν πλείω ξύμπασαν ὀρθουμένην
[40]	αὐτοὺς βουλήσεων δικαιοῦμεν ἢ πράσσομεν.	Ἡγούμεθα	γὰρ τό τε θεῖον δόξῃ
[26]	δι´ ὀλίγου πόνου ἐκτημένης θαλάσσης	ἡγούμενοι	ἀποχωροῦσιν· οἱ δὲ Συρακόσιοι, εἰ
[25]	ἡμέραν ἀναγκαίου τροφῆς πανταχοῦ ἂν	ἡγούμενοι	ἐπικρατεῖν, οὐ χαλεπῶς ἀπανίσταντο, Τῶν
[54]	δεήσεται, μετὰ τούτων ἀσφαλέστατ´ ἂν	ἡγούμενος	σωθῆναι· οὐκοῦν ἐκ μὲν τοῦ
[2]	κρινόντων τὰ πράγματα καὶ μηδὲν	ἡγουμένων	χρῆμα τιμιώτερον τῆς ἀληθείας· ἀλλὰ
[25]	ἐμβοήσαντες ἁθρόοι ὥρμησαν ἐπ' αὐτοὺς	ἥδ´	ἡ περιοχὴ ὤφελε μὲν κατεσκευάσθαι
[28]	τῷ περιέργῳ καὶ περιττῷ μήτε	ἡδέα	εἶναι μήτε ὠφέλιμα· ὧν ὀλίγα
[29]	ὀνομάτων σχηματισμοὶ ταῖς ἀκοαῖς εἰσιν	ἡδεῖς.	Τούτοις ἐπιφέρει κεφάλαιον ἄλλο ποιητικῆς,
[27]	κριτήριον, ᾧ πεφύκαμεν ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν	ἡδέων	ἢ ἀνιαρῶν, ἀλλοτριοῦται πρὸς αὐτὸ
[51]	ὁ κόρος καὶ τῶν πάνυ	ἡδέων,	ἡ δὲ συμμετρία πανταχῇ χρήσιμον.
[47]	καὶ ἡρμηνευμένα περιττῶς καὶ συγκείμενα	ἡδέως·	καὶ γὰρ οἷς μὲν αἵρεσις
[41]	δὲ παρόντα βραχέα πρὸς τὰ	ἤδη	ἀντιτεταγμένα περιγενέσθαι. Πολλήν γε ἀλογίαν
[10]	λέξιν γράφει· Μετὰ ταῦτα δὲ	ἤδη	γίγνεται οὐ πολλοῖς ἔτεσιν ὕστερον
[47]	τῷ μέλλοντι ἐστὶν ἡ ἰσχύς.	~(Ἤδη	δ´ ἔγωγε κἀκεῖνο ἐνεθυμήθην, ὅτι
[17]	συνταχθεῖσα πράξεις δημηγορικῶν σπανίζει λόγων.	~(Ἤδη	δὲ ἔγωγε καὶ ἐν αὐταῖς
[50]	οἷς οὐδὲν φανήσεται τούτων ξένον.	Ἤδη	δέ τινες ἐπεχείρησαν λέγειν, ὡς
[47]	ἀπραγμοσύνῃ ἀνδραγαθίζεται. Ὡς τυραννίδα γὰρ	ἤδη	ἔχετε αὐτήν, ἣν λαβεῖν μὲν
[37]	τὰ δὲ τοῦ πολέμου παρόντα	ἤδη	καὶ οὐ μέλλοντα διαφέροντα αὐτῆς
[37]	τὰ δὲ τοῦ πολέμου παρόντα	ἤδη	καὶ οὐ μέλλοντα διαφέροντα αὐτοῦ
[37]	τὰ δὲ τοῦ πολέμου παρόντα	ἤδη	καὶ οὐ μέλλοντα ἐπιζεύγνυσι τούτοις
[26]	ὁ αὐτόθεν περὶ τοῦ πλείονος	ἤδη	καλοῦ, δεδιότες δὲ οἱ ἐπελθόντες,
[19]	μεῖζόν ἐστι, διὰ τοῦτ´ ἐστὶν	ἤδη	μέγα, ἀλλ´ εἴ τι τῶν
[10]	τὰ πολλὰ τῆς Ἑλλάδος ὑποχείρια	ἤδη	ὄντα. Οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι τρόπῳ
[25]	γνόντες αὐτοὺς οἱ ψιλοὶ βραδυτέρους	ἤδη	ὄντας τῶι ἀμύνασθαι, καὶ αὐτοὶ
[20]	μέλλοντες πολεμήσειν ἢ ἐν αὐτῷ	ἤδη	ὄντες, χαλεπὸν τὴν ἀκρίβειαν αὐτὴν
[38]	μέντοι ξύνοδος καὶ περὶ σωτηρίας	ἤδη	πάρεστι, καὶ ὁ λόγος, ᾧ
[47]	μὲν λυποῦν τὴν αἴσθησιν εἶχεν	ἤδη	παροῦσαν, τῆς δ´ ὠφελείας ἡ
[26]	ἄλλοι δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι	ἤδη	περὶ σφᾶς αὐτοὺς καὶ ὅπῃ
[35]	τὴν λέξιν ἐλαττώματα, περὶ ὧν	ἤδη	προείρηκα, πλεῖστα καὶ μέγιστα ταύταις
[36]	δὲ μή, ἅπερ καὶ πρότερον	ἤδη	προὐκαλεσάμεθα, ἡσυχίαν ἄγετε νεμόμενοι τὰ
[25]	γνόντες αὐτοὺς οἱ ψιλοὶ βραδυτέρους	ἤδη,	συστραφέντες καὶ ἐμβοήσαντες, ὥρμησαν ἐπ´
[26]	εἰ τὴν πολεμιωτάτην γῆν οἰκειοτέραν	ἤδη	τῆς οὐ δι´ ὀλίγου πόνου
[54]	οὐκοῦν ἐκ μὲν τοῦ καλεῖν	ἤδη	τὸ δεῖσθαι κἂν μὴ τύχητε
[38]	ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν	ἠδικήκατε	λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ
[32]	φθάσας θαρρῆσαι εἰ ἴδοι ἄφρακτον,	ἥδιον	διὰ τὴν πίστιν ἐτιμωρεῖτο ἢ
[32]	καὶ μάθοι τὸν ἐχθρὸν ἀφύλακτον,	ἥδιον	ἐτιμωρεῖτο, ὅτι πιστεύσαντι ἐπέθετο μᾶλλον
[32]	ἀντὶ τοῦ ἀφυλάκτου καὶ τὸ	ἥδιον	τιμωρεῖσθαι διὰ τὴν πίστιν μᾶλλον
[36]	οὕτως ἔναυλον ἀποδέδωκεν ἅμα τοῖς	ἡδίστοις	παρεξετάζεσθαι· Τοῦ δ´ ἐπιγιγνομένου θέρους
[55]	κατασκευασθῆναι δ´ οὐχἅπασι δυνατόν; Τούτων	ἡδίω	μὲν εἶχόν σοι περὶ Θουκυδίδου
[25]	καὶ δεινοτέρα, σαφεστέρα δὲ καὶ	ἡδίων	ἐκείνως ἂν κατασκευασθεῖσα· Τῶν δὲ
[33]	δὲ τὸ ἑκατέροις που αἰεὶ	ἡδονὴν	ἔχον ὁρίζοντες· καὶ ἢ μετὰ
[23]	καὶ τῆς εἰς ἄκρον ἡκούσης	ἡδονῆς	ἕνεκα· ἀρετάς τε τὰς μεγίστας
[23]	τὴν τροπικήν, ταύτην δὲ ὥσπερ	ἥδυσμα	παρελάμβανον, σύνθεσίν τε ὀνομάτων ὁμοίαν
[2]	τῶν συγγραφέων τὴν οὔτ´ ἐλευθέροις	ἤθεσι	πρέπουσαν οὔτ´ ἐμαυτῷ συνήθη κακοήθειαν
[47]	πόλιν μεγάλην οἰκοῦντας καὶ ἐν	ἤθεσιν	ἀντιπάλοις αὐτῇ τεθραμμένους χρεὼν καὶ
[52]	τοὺς λόγους καὶ περὶ τὰ	ἤθη·	οἷς τάχα βάσκανόν τι καὶ
[25]	δὲ Λακεδαιμονίων οὐκέτι ὀξέως ἐπεκθεῖν	ἧι	προσπίπτοιεν δυναμένων, γνόντες αὐτοὺς οἱ
[36]	ἐχθίστων ἐπὶ δουλείᾳ τῇ ἡμετέρᾳ	ἥκετε.	Μάρτυρας δὲ θεοὺς τούς τε
[20]	καὶ λιμοί· καὶ ἡ οὐχ	ἥκιστα	βλάψασα καὶ μέρος τι φθείρασα,
[15]	γυναῖκας καὶ παῖδας, ἐπικαλέσαντες οὐχ	ἥκιστα	τοῦ πολέμου σφίσιν αἰτίους εἶναι·
[45]	ἐπιτίθησιν ἔτι φορτικωτέραν διάνοιαν καὶ	ἥκιστα	τῷ παρόντι καιρῷ πρέπουσαν· Καίτοι
[29]	οὔτε τοῖς ὕστερον, ὅτε μάλιστα	ἤκμασεν	ἡ πολιτικὴ δύναμις· ἃ μέλλω
[48]	Ἀθηναίων εὐκατηγόρητον οὖσαν πόλιν νῦν	ἥκομεν	ἀποφανοῦντες ἐν εἰδόσιν, ὅσα ἀδικεῖ·
[33]	ξυμβαίη ἐπιφθόνως τι διαπράξασθαι, ἄμεινον	ἤκουον·	τὰ δὲ μέσα τῶν πολιτῶν
[20]	ἦν ἐμοί τε ὧν αὐτὸς	ἤκουσα	καὶ τοῖς ἄλλοθέν ποθεν ἐμοὶ
[23]	οὔτε ἁπάσας οὔτε εἰς ἄκρον	ἡκούσας,	ἀλλ´ ὀλίγας καὶ ἐπὶ βραχύ,
[41]	διαθεμένων αὐτοὺς Ἀθηναίων ἢ Μηλίων	ἤκουσεν,	ἐξ ὧν αὐτὸς ἐν τῇ
[23]	χαρίτων καὶ τῆς εἰς ἄκρον	ἡκούσης	ἡδονῆς ἕνεκα· ἀρετάς τε τὰς
[19]	ἀποδύντες λίπα μετὰ τοῦ γυμνάζεσθαι	ἠλείψαντο	Ὁ δὲ δὴ ναυπηγὸς ὁ
[39]	δὲ πρὸς τοὺς Ἕλληνας, οὓς	ἠλευθέρωσαν	ἀπὸ τῶν Μήδων, οὐκ ἦν
[36]	τὸ ξυνώμοτον ἐπὶ γῆν τήνδε	ἤλθομεν,	ἐν ᾗ οἱ πατέρες ἡμῶν
[36]	καὶ βουλευσάμενοι μετ´ αὐτῶν πάλιν	ἦλθον	ἀγγέλλοντες τοῖς ἐν τῇ πόλει
[10]	Οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι τρόπῳ τοιούτῳ	ἦλθον	ἐπὶ τὰ πράγματα, ἐν οἷς
[5]	θεατρικαί τινες περιπέτειαι πολὺ τὸ	ἠλίθιον	ἔχειν τοῖς νῦν δοκοῦσαι· λέξιν
[12]	παντὸς αὐτοῦ, αἰσθανόμενός τε τῇ	ἡλικίᾳ	καὶ προσέχων τὴν γνώμην, ὅπως
[2]	ὑπεροψίαν τῶν ἐπὶ τῆς αὐτῆς	ἡλικίας	εἴ τε κατ´ ἀμφότερα ταῦτα
[5]	καὶ μέχρι τῆς Θουκυδίδου παρεκτείναντες	ἡλικίας	Ἑλλάνικός τε ὁ Λέσβιος καὶ
[23]	καὶ μέχρι τῆς Θουκυδίδου παρεκτείναντες	ἡλικίας	ὁμοίας ἔσχον ἅπαντες ὡς ἐπὶ
[20]	καὶ ἰσχυρότατοι οἱ αὐτοὶ ἐπέσχον,	ἡλίου	τε ἐκλείψεις, αἳ πυκνότεραι παρὰ
[14]	ἐπέκειτο ἅμα καὶ ὁ πόλεμος,	ἠλλοίωντο	τὰς γνώμας, καὶ τὸν Περικλέα
[30]	τοῦ κατορθώσαντος καὶ ἐπιτυχόντος ὃ	ἤλπισε	λέγεται, ὁ δὲ ὑπονοήσας ἐπὶ
[3]	τῶν ἄλλων φυσιολόγων οὐκ ὀλίγους	ἡμαρτηκότας	ἀποδεικνύναι βούλεται· καὶ οὐδεὶς αὐτῷ
[52]	ἐπιτιμᾶν τισι καὶ μεμνῆσθαι τῶν	ἡμαρτημένων	αὐτοῖς ἐάσομεν· περὶ δὲ τῶν
[28]	πρῶτα, ὧν οὐδεὶς ἂν ὡς	ἡμαρτημένων	ἐπιλάβοιτο, ταῦτα· Κερκυραῖοι δὲ αἰσθόμενοι
[48]	Δωριεῖς Δωριέων· καὶ εἰ καταστρέψονται	ἡμᾶς	Ἀθηναῖοι, ταῖς μὲν ὑμετέραις γνώμαις
[41]	διανοίας παρέχετε, εἰ μὴ μεταστησάμενοι	ἡμᾶς	ἄλλό τι τῶνδε σωφρονέστερον γνώσεσθε.
[39]	τοιόνδε ἐστίν, ὅτι φιλοῦντες μὲν	ἡμᾶς	ἀσθενεῖς φαίνεσθαι πρὸς τοὺς ἄλλους
[48]	ὅσα ἀδικεῖ· πολὺ δὲ μᾶλλον	ἡμᾶς	αὐτοὺς αἰτιασόμενοι, ὅτι ἔχοντες παραδείγματα
[6]	ἄλλας τινὰς ἀπίστους τῷ καθ´	ἡμᾶς	βίῳ καὶ πολὺ τὸ ἀνόητον
[39]	τὸν Ἀθηναῖον Οὐ γὰρ τοσοῦτον	ἡμᾶς	βλάπτει ἡ ἔχθρα ὑμῶν, ὅσον
[48]	οὐ Λεοντίνους βούλεσθαι κατοικίσαι, ἀλλ´	ἡμᾶς	μᾶλλον ἐξοικίσαι. Ψυχρὰ γὰρ ἡ
[2]	ἐξασθενοῦντα, καὶ διὰ τοῦθ´ οὗτος	ἡμᾶς	ὁ λογισμὸς εἰσῆλθεν, ὅτι παράδοξα·
[3]	πολλοὶ καὶ πάλαι καὶ καθ´	ἡμᾶς,	οὐ φιλαπεχθήμονας προελόμενοι γραφὰς ἀλλὰ
[38]	ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς	ἡμᾶς	οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν,
[48]	σφίσιν αὐτοῖς, καὶ νῦν ἐφ´	ἡμᾶς	τὰ αὐτὰ παρόντα σοφίσματα, Λεοντίνων
[39]	αἵρεσιν Ὥστε δὲ ἡσυχίαν ἄγοντας	ἡμᾶς	φίλους μὲν εἶναι ἀντὶ πολεμίων,
[23]	αἱ γραφαὶ μέχρι τῶν καθ´	ἡμᾶς	χρόνων, οὔθ´ αἱ διασῳζόμεναι παρὰ
[38]	τὴν ἀνάγκην φέρετε καὶ εἴκετε·	ἡμεῖς	δὲ οὐκ ἀγνοοῦντες, ὅτι ἀδικοῦμεν
[39]	ἰσχυροτέρων, ἀποκρινόμενον ποιεῖ τὸν Ἀθηναῖον	Ἡμεῖς	δὲ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς, ἢν
[40]	πρὸς τὸ θεῖον εὐμενείας οὐδ´	ἡμεῖς	οἰόμεθα λελείψεσθαι· οὐδὲν γὰρ ἔξω
[54]	ἐὰν ἄρα ἃ νῦν οἰόμεθα	ἡμεῖς	πράττητε, οὐδεὶς δήπου τῶν πάντων
[38]	ἐπὶ τοιούτοις πράγμασιν ἁρμόττον λέγεσθαι	Ἡμεῖς	τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ´ ὀνομάτων
[18]	κόσμων ἐπιταφίων; Ὃ δ´ οὕτως	ἠμέληκε	τῶν ἀνδρῶν, ὥστε μηδὲ τοῦτο
[13]	Μήδους, καὶ ἐνίκων τῇ αὐτῇ	ἡμέρᾳ	ἀμφότερα Ἀθηναῖοι Κίμωνος τοῦ Μιλτιάδου
[25]	ἄλλος ἀφαιρήσεται, τῆς τε καθ'	ἡμέραν	ἀναγκαίου τροφῆς πανταχοῦ ἂν ἡγούμενοι
[28]	δ´ ὡς ἕκαστοι ἐδύναντο ἀνηλοῦντο.	Ἡμέρας	τε ἑπτά, ἃς ἀφικόμενος ὁ
[36]	γῆν μὴ δῃοῦν. Ὃ δ´	ἡμέρας	τε ἐσπείσατο, ἐν αἷς εἰκὸς
[36]	ἡμῖν ἐχθίστων ἐπὶ δουλείᾳ τῇ	ἡμετέρᾳ	ἥκετε. Μάρτυρας δὲ θεοὺς τούς
[48]	ἐπιφώνημα· Λόγῳ μὲν γὰρ τὴν	ἡμετέραν	δύναμιν σῴζοι ἄν τις, ἔργῳ
[39]	τὸν Ἀθηναῖον Ἡμεῖς δὲ τῆς	ἡμετέρας	ἀρχῆς, ἢν καὶ παυθῇ, οὐκ
[36]	καὶ τοὺς ὑμετέρους πατρῴους καὶ	ἡμετέρους	ἐγχωρίους λέγομεν ὑμῖν, γῆν τὴν
[6]	θνητῶν καὶ θείων συνουσιῶν γονὰς	ἡμιθέους,	καὶ ἄλλας τινὰς ἀπίστους τῷ
[36]	πολέμῳ δὲ μηδετέρους. Καὶ τάδε	ἡμῖν	ἀρκέσει. Ὁ μὲν Ἀρχίδαμος τοσαῦτα
[39]	ἐπιτίθησιν Καὶ περὶ μὲν τούτου	ἡμῖν	ἀφείσθω κινδυνεύεσθαι ὃ μόγις ἂν
[36]	καὶ τῆς μάχης, ἣ παρ´	ἡμῖν	ἐγένετο, θύσας ἐν τῇ Πλαταιέων
[36]	δρᾶτε· μετὰ γὰρ Θηβαίων τῶν	ἡμῖν	ἐχθίστων ἐπὶ δουλείᾳ τῇ ἡμετέρᾳ
[2]	ἀναγνωσομένων τὴν γραφὴν τοὺς ἐπιτιμήσοντας	ἡμῖν,	ὅτι τολμῶμεν ἀποφαίνειν Θουκυδίδην τὸν
[36]	δὲ πόλιν μὲν καὶ οἰκίας	ἡμῖν	παράδοτε τοῖς Λακεδαιμονίοις, καὶ γῆς
[52]	δέ τινα καὶ πολλὴν εὐλάβειαν	ἡμῖν	παρέχων, μή τινα παράσχωμεν ἀφορμὴν
[36]	ξυμμάχους κατὰ δύναμιν. Τάδε μὲν	ἡμῖν	πατέρες οἱ ὑμέτεροι ἔδοσαν ἀρετῆς
[46]	πιστεύῃ τῶν ἐναντίων προέχειν· ὃ	ἡμῖν	ὑπάρχει. Καὶ τὴν τόλμαν ἀπὸ
[9]	πράγματα τῆς διανοίας καὶ τὰς	ἡμιτελεῖς	τῶν ἀκουσθέντων μνήμας οὐ ῥᾳδίως
[9]	ἐπαγόμενοι· ἀφεὶς δὲ καὶ ταῦτα	ἡμιτελῆ	περὶ τῆς εἰς Σικελίαν στρατείας
[37]	καὶ ἀνέλεγκτα ἐς ἅπαξ ἀκούσαντες	ἡμῶν	ἀπατηθῶσι (γινώσκομεν γὰρ ὅτι τοῦτο
[55]	συνήθη πᾶσι καὶ γνώριμα ὄντα,	ἡμῶν	δὲ λόγος αὐτῷ τῶν ὕστερον
[36]	ἤλθομεν, ἐν ᾗ οἱ πατέρες	ἡμῶν	εὐξάμενοι ὑμῖν Μήδων ἐκράτησαν καὶ
[37]	(γινώσκομεν γὰρ ὅτι τοῦτο φρονεῖ	ἡμῶν	ἡ ἐς τοὺς ὀλίγους ἀγωγή)
[54]	καὶ κομιδῇ μικρά, πολλάκι προλεγόντων	ἡμῶν	καὶ παρακαλούντων καὶ διδασκόντων τὰ
[52]	Ἵνα δὲ μηδεμία ὑποψία καθ´	ἡμῶν	τοιαύτη γένηται, τὸ μὲν ἐπιτιμᾶν
[36]	ἐναγωνίσασθαι τοῖς Ἕλλησιν, οὔτε νῦν	ἤν	τι ποιῶμεν, ἀδικήσομεν· προκαλεσάμενοι γὰρ
[10]	προθυμίᾳ, καὶ καθαιρετέα ἡ ἰσχύς,	ἢν	δύνωνται, ἀραμένοις τόνδε τὸν πόλεμον.
[39]	Ἡμεῖς δὲ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς,	ἢν	καὶ παυθῇ, οὐκ ἀθυμοῦμεν τὴν
[10]	μὴ ταχεῖς ἐς τοὺς πολέμους,	ἢν	μὴ ἀναγκάζωνται, τότε δέ τι
[26]	ἦν τὸ κατὰ γῆν σωθήσεσθαι,	ἢν	μή τι παρὰ λόγον γίγνηται.
[36]	κοινῶσαι πρῶτον ἃ προκαλεῖται, καὶ	ἢν	πείθωσιν αὐτούς, ποιεῖν ταῦτα. Μέχρι
[36]	Δίκαια λέγετε, ὦ ἄνδρες Πλαταιεῖς,	ἢν	ποιῆτε ὅμοια τοῖς λόγοις. Καθάπερ
[18]	ἱκανώτατος. Οὐ γὰρ δὴ εἰκὸς	ἦν	Ἀθηναίους ἐπὶ μὲν τοῖς πεντεκαίδεκα
[1]	τῶν ἄλλων ἐποίησα. Οὐ γὰρ	ἦν	ἀκριβῆ καὶ διεξοδικὴν δήλωσιν ὑπὲρ
[47]	ἡ πίστις οὐχ ἡ παροῦσα	ἦν	ἀλλ´ ἡ μέλλουσα, οὐδ´ ἐν
[31]	Τὸ δὲ κατάλληλον τῆς διανοίας	ἦν	ἂν τοιοῦτο· οἱ δὲ περὶ
[19]	βίου ἐντεῦθεν ἐποιοῦντο. Τί δ´	ἦν	ἀναγκαῖον περὶ τῆς Ἀθηναίων τρυφῆς,
[54]	οὐχὶ τοὺς ἐμοί· οἳ ὅτ´	ἦν	ἀσθενῆ τὰ Φιλίππου πράγματα καὶ
[37]	κατὰ τὴν αἰτιατικὴν ἐσχηματισμένῳ πτῶσιν.	Ἦν	δ´ ἂν ὁ λόγος κατάλληλος
[45]	Ἀθηναίοις ἠρεθισμένοις πρὸς αὐτοὺς λέγεσθαι.	Ἦν	δέ γε οὐχ ἡ τῶν
[29]	τὰ τῶν πόλεων ὑγιέστερον γὰρ	ἦν	εἰπεῖν ἐστασίαζον αἱ πόλεις Τὸ
[20]	εὑρεῖν διὰ χρόνου πλῆθος ἀδύνατον	ἦν·	ἐκ δὲ τεκμηρίων, ὧν ἐπὶ
[25]	εὑρεῖν διὰ χρόνου πλῆθος ἀδύνατον	ἦν·	ἐκ δὲ τεκμηρίων, ὧν ἐπὶ
[8]	ῥητόρων ἀναγκασθεὶς λέγειν, ὅσα προσήκοντα	ἦν	ἑκάστῳ, δεδήλωκε. Παραδείγματα δὲ περὶ
[20]	ἀκρίβειαν αὐτὴν τῶν λεχθέντων διαμνημονεῦσαι	ἦν	ἐμοί τε ὧν αὐτὸς ἤκουσα
[44]	ἀπολογουμένῳ πρὸς ἠρεθισμένον ὄχλον οὐκ	ἦν	ἐπιτήδεια εἰρῆσθαι, καὶ ταῦτα ἐν
[34]	λόγον, ὅτι ταυτὶ μὲν οὐκ	ἦν	ἐπιτήδεια ἐν τούτῳ τῷ καιρῷ
[47]	ἄνοια πολεμῆσαι· εἰ δ´ ἀναγκαῖον	ἦν	ἢ εἴξαντας εὐθὺς τοῖς πέλας
[11]	οὐκ ἄξια λόγου τὰ πράγματα	ἦν	ἢ κοινὰ καὶ κατημαξευμένα τοῖς
[50]	τῶν καθ´ ἑαυτὸν ὄντων, οἷς	ἦν	ἡ διάλεκτος χρήσιμος οὗτος ὁ
[18]	ὃς τῶν τότε ῥητόρων λέγειν	ἦν	ἱκανώτατος. Οὐ γὰρ δὴ εἰκὸς
[11]	ἅπασιν ἐκλιπὲς τὸ χωρίον τοῦτο	ἦν·	καὶ ἢ τὰ πρὸ τῶν
[10]	δ´ ὅτι πρότερα τῶν Κερκυραϊκῶν	ἦν	καὶ οὐκ ἀπ´ ἐκείνων ἔλαβε
[26]	κατὰ τὸν λιμένα ἐγίγνετο· καὶ	ἦν	καρτερὰ καὶ οἵα οὐχ ἑτέρα
[36]	τε ἐσπείσατο, ἐν αἷς εἰκὸς	ἦν	κομισθῆναι, καὶ τὴν γῆν οὐκ
[18]	πολλοὶ διεφθάρησαν, οὓς πολὺ δικαιότερον	ἦν	κοσμεῖσθαι τοῖς ἐπιταφίοις ἐπαίνοις ἢ
[3]	τοὺς ἄλλους. Ἐν οἷς ἀναγκαῖον	ἦν	μὴ τὰς ἀρετὰς λέγεσθαι μόνον,
[30]	τὴν λέξιν, ἧττον ἂν ὀχληρὸς	ἦν.	Νῦν δ´ ἐπιτίθησιν· Ἀσφάλεια δὲ
[33]	ἐπὶ πολὺ διήνεγκεν. Οὐ γὰρ	ἦν	ὁ διαλύσων οὔτε λόγος ἐχυρὸς
[31]	ἀπροφάσιστον παρείχοντο. Σαφὴς δ´ ἂν	ἦν	ὁ λόγος, εἰ τοῦτον ἐξήνεγκε
[30]	τηλαυγὴς ὁ νοῦς οὕτως ἂν	ἦν·	Οἵ τ´ ἐπιβουλεύοντες ἑτέροις εἰ
[55]	αὐτῷ τῶν ὕστερον ἐσομένων οὐκ	ἦν,	οἳ δ´ ἐκβάλλομεν ἐκ τῶν
[31]	ἐχόντων ἄλλοθεν δύναμιν σαφέστερον ἂν	ἦν	οὕτως ἐξενεχθέν· διὰ τὸ μηδεμίαν
[45]	ἂν ὁμολογήσειεν, ὥσπερ ἀληθῆ ταῦτα	ἦν,	οὕτως καὶ προσήκοντα εἶναι ὑπὸ
[44]	ἀνδρὸς ἐν ἱστορικῷ σχήματι προσήκοντα	ἦν,	Περικλεῖ δὲ ἀπολογουμένῳ πρὸς ἠρεθισμένον
[7]	μὲν οὖν τοῖς ἀνδράσιν ἀναγκαῖον	ἦν	ποικίλλειν τοῖς μυθώδεσιν ἐπεισοδίοις τὰς
[45]	ὀργῆς ἀποδοῦναι λόγους· τοῦτο γὰρ	ἦν	πρέπον τῷ μιμεῖσθαι βουλομένῳ συγγραφεῖ
[39]	ἠλευθέρωσαν ἀπὸ τῶν Μήδων, οὐκ	ἦν	προσήκοντα εἰρῆσθαι, ὅτι τὰ δίκαια
[26]	αὐτοὺς καὶ ὅπῃ σωθήσονται διεσκόπουν.	Ἦν	τε ἐν τῷ παραυτίκα οὐδεμιᾶς
[26]	ὀλίγον ἢ διέφευγον ἢ ἀπώλλυντο.	Ἦν	τε ἐν τῷ στρατεύματι τῶν
[29]	τῆς λέξεως σχῆμα τοιοῦτ´ ἂν	ἦν·	τὴν μὲν γὰρ τόλμαν ἀνδρίαν
[44]	οὐ τοῦτο τῇ διανοίᾳ πρεπωδέστατον	ἦν,	τὸ ἐπιτιμητικόν, ἀλλὰ τὸ παραιτητικόν·
[26]	Καὶ τότε τοῖς Ἀθηναίοις ἀνέλπιστον	ἦν	τὸ κατὰ γῆν σωθήσεσθαι, ἢν
[12]	μὲν οὖν καὶ τοῦτο τεκμήριον	ἦν	τοῦ μὴ κατὰ τὸν ἄριστον
[26]	τὰς ναῦς ὅ τε φόβος	ἦν	ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος οὐδενὶ ἐοικὼς
[36]	καὶ λόγους ἀποδίδωσιν, οἵους εἰκὸς	ἦν	ὑπὸ ἀμφοτέρων εἰρῆσθαι, τοῖς τε
[41]	τελευταίαν ἔτι προσθήκην παραλήψομαι μόνην,	ἣν	ἀπαλλαττόμενος ἐκ τοῦ συλλόγου ὁ
[46]	καὶ ἀπειρόκαλος· ἥ τε τόλμα	ἣν	ἀπὸ τῆς ὁμοίας τύχης ἡ
[45]	ἑαυτοῦ γνώμην ἀποδεικνύμενος ὁ συγγραφεύς,	ἣν	εἶχε περὶ τῆς Περικλέους ἀρετῆς,
[1]	ἀναβαλόμενος τὴν περὶ Δημοσθένους πραγματείαν,	ἣν	εἶχον ἐν χερσίν, ὑπεσχόμην τε
[46]	δεῖ τῇ γνώμῃ πιστεύειν μᾶλλον,	ἣν	ἐκ τῶν παρόντων λαμβάνομεν, ἢ
[7]	τὴν ἀπάτην ἁρμόττεσθαι τῶν ἀναγνωσομένων,	ἣν	ἐκεῖναι πεφύκασι φέρειν αἱ συντάξεις,
[54]	προστίθημι, ὅτι τῆς μὲν ὠμότητος,	ἣν	ἐν οἷς καθάπαξ τινῶν κατέστη
[42]	καὶ τὴν παράκλησιν τῶν στρατιωτῶν,	ἣν	ἐποιήσατο πρὸ τῆς τελευταίας ναυμαχίας·
[25]	εὐθὺς ἄξια τῆς προσδοκίας ἐπεπόνθεσαν,	ἣν	ἔσχον ὑπόληψιν, ὅτε πρῶτον ἀπέβαινον
[5]	πλείων, τοῖς δ´ ἐλάττων, δι´	ἣν	ἔτι μένουσιν αὐτῶν αἱ γραφαί.
[10]	οὔτε ἀρχὴν τῆς ἱστορίας εἰληφότος	ἣν	ἐχρῆν οὔτε τέλος ἐφηρμοκότος αὐτῇ
[47]	τυραννίδα γὰρ ἤδη ἔχετε αὐτήν,	ἣν	λαβεῖν μὲν ἄδικον δοκεῖ εἶναι,
[49]	καὶ βεβιασμένα καὶ ἀνακολούθητα, δι´	ἣν	οὐδὲ τῶν ἄλλων ἀρετῶν οὐδεμίαι
[48]	μέν, ᾗ πυνθάνεσθε, διανοίᾳ δέ,	ἣν	πάντες ὑπονοοῦμεν. Καί μοι δοκοῦσιν
[2]	κατηγορῶ τινος, ἔξω μιᾶς πραγματείας,	ἣν	συνεταξάμην ὑπὲρ τῆς πολιτικῆς φιλοσοφίας
[54]	πειραθῆναι συνέβη, τῆς δὲ φιλανθρωπίας,	ἣν	τὰ λοιπὰ τῶν πραγμάτων ἐκεῖνος
[31]	συγγενῶν. Αἰτίαν γὰρ ἀποδούς, δι´	ἣν	τοὺς συγγενεῖς ἀλλοτριωτέρους ἔκρινον τῶν
[43]	τῇ δευτέρᾳ βύβλῳ Περικλέους ἀπολογίαν,	ἣν	ὑπὲρ αὑτοῦ διετίθετο τραχυνομένων Ἀθηναίων,
[26]	τῆς ναυμαχίας ἐκ τῆς γῆς	ἠναγκάζοντο	ἔχειν· δι´ ὀλίγου γὰρ οὔσης
[15]	ἡβῶντας, παῖδας δὲ καὶ γυναῖκας	ἠνδραπόδισαν	καὶ τὴν γῆν Πλαταιεῦσιν ἔδωκαν
[41]	Ἀθηναίων ταῦτα ἐπεχείρουν λέγειν, ἐπαχθῶς	ἤνεγκαν	ἂν οἱ τὸν κοινὸν βίον
[54]	τις, ναῦς δὲ τριακοσίας οὐχ	ἥξει	καὶ δεήσεται, μετὰ τούτων ἀσφαλέστατ´
[29]	τοῖς πράγμασι λέγεσθαι μετατιθέντες ἄλλως	ἠξίουν	αὐτὰ καλεῖν. Ἡ δ´ ἐπιτέχνησις
[7]	εἰς τὸ κοινὸν ἐκφέρειν οὕτως	ἠξίουν	συγγράφειν, ὡς παρὰ τῶν ἀρχαίων
[3]	κατορθώματα καὶ τὰς ἀρετὰς οὐδενὸς	ἠξίωκα	λόγου, τοῖς δὲ μὴ κατὰ
[20]	πολέμῳ οὐκ ἐκ τοῦ παρατυχόντος	ἠξίωσα	γράφειν οὐδ´ ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
[54]	σῴζειν καὶ εὖ εἰδέναι πάντας	ἥξοντας	ἔστι. Ταῦτα ἐξήλλακται μὲν ἐκ
[26]	ἐν ᾧ προσετέτακτο αὐτὸς ἕκαστος	ἠπείγετο	πρῶτος φαίνεσθαι. Ξυμπεσουσῶν δ´ ἐν
[9]	Ναύπακτον. Ἀτελεῖς δὲ καὶ τοὺς	ἠπειρωτικοὺς	πολέμους καταλιπὼν Σικελίας ἅπτεται πάλιν,
[26]	ὁ πεζὸς αὐτοῖς ἅμα παρεβοήθει,	ᾗπερ	καὶ αἱ νῆες κατίσχυον. Ἦρχον
[10]	ᾔρετο καὶ τῆς συμμαχίας αὐτῶν	ἥπτετο·	τότε δὲ οὐκέτι ἐποιοῦντο ἀνασχετόν,
[28]	εἰσβῆναι ἐκβιβάζοντες ἀνεχρῶντο· εἰς τὸ	Ἥραιόν	τε ἐλθόντες, τῶν ἱκετῶν ὡς
[54]	οὕτως γράφει· καίτοι νὴ τὸν	Ἡρακλέα	καὶ πάντας θεούς, εἴ γ´
[46]	τοῦ ὑπέρφρονος ὀχυρωτέραν παρέχεται τῶν	Ἡρακλειτείων	σκοτεινῶν ἀσαφεστέραν ἔχει τὴν δήλωσιν,
[45]	εἶναι ὑπὸ Περικλέους ἐν Ἀθηναίοις	ἠρεθισμένοις	πρὸς αὐτοὺς λέγεσθαι. Ἦν δέ
[44]	ἦν, Περικλεῖ δὲ ἀπολογουμένῳ πρὸς	ἠρεθισμένον	ὄχλον οὐκ ἦν ἐπιτήδεια εἰρῆσθαι,
[10]	ἡ δύναμις τῶν Ἀθηναίων σαφῶς	ᾔρετο	καὶ τῆς συμμαχίας αὐτῶν ἥπτετο·
[20]	Οὔτε γὰρ πόλεις τοσαίδε ληφθεῖσαι	ἠρημώθησαν	αἳ μὲν ὑπὸ βαρβάρων, αἳ
[15]	κεφάλαια τῶν γινομένων περιειληφυῖα δήλωσις	ἤρκει,	λόγων δὲ καὶ παρακλήσεων, αἷς
[47]	ὡς νενοημένα τε ἀκριβῶς καὶ	ἡρμηνευμένα	περιττῶς καὶ συγκείμενα ἡδέως· καὶ
[42]	Πελοποννησίοις ὡς καὶ τοῖς ἐνθυμήμασιν	ἡρμηνευμένον	δαιμονίως καὶ οὔτε κατὰ τὴν
[37]	ἐνθύμημα νενοημένον μὲν οὐκ ἀτόπως,	ἡρμηνευμένον	δὲ οὐκ εὐπαρακολουθήτως· Εἰ μὲν
[39]	γὰρ βαρβάροις ταῦτα πρὸς Ἕλληνας	ἥρμοττε	λέγειν· Ἀθηναίοις δὲ πρὸς τοὺς
[7]	ὑπόθεσιν, ᾗ παρεγίνετο αὐτός, οὐχ	ἥρμοττεν	ἐγκαταμίσγειν τῇ διηγήσει τὰς θεατρικὰς
[18]	ἢ ἐν ταύτῃ τὸν ἐπιτάφιον	ἥρμοττεν	εἰρῆσθαι· ἐν ταύτῃ μὲν γὰρ
[10]	ἑτέρας, κατὰ λέξιν οὕτως γράφων·	Ἤρξαντο	δὲ Ἀθηναῖοι αὐτοῦ καὶ Πελοποννήσιοι,
[20]	τοῦδε τοῦ πολέμου ἅμα ξυνεπέθετο.	Ἤρξαντο	δὲ αὐτοῦ Ἀθηναῖοι καὶ Πελοποννήσιοι
[19]	ἐπ´ ἀλλήλους οἱ τροφῆς ἀπορούμενοι	ἤρξαντο	καὶ προσπίπτοντες πόλεσιν ἀτειχίστοις καὶ
[12]	τοὺς χρόνους, ἀφ´ οὗ τε	ἤρξατο	καὶ μέχρι οὗ προελθὼν κατελύθη,
[6]	εἰς μίαν ἱστορίαν συναγαγεῖν, μιμησάμενος	Ἡρόδοτον·	τῆς μὲν προτέρας ὑπεριδὼν ὡς
[5]	αἱ γραφαί. Ὁ δ´ Ἁλικαρνασεὺς	Ἡρόδοτος,	γενόμενος ὀλίγῳ πρότερον τῶν Περσικῶν,
[9]	ἀκολουθῶν ἐμέρισε τὰς διηγήσεις, ὡς	Ἡρόδοτός	τε καὶ Ἑλλάνικος καὶ ἄλλοι
[23]	καλουμένη γίνεται δεινότης· πλὴν ἑνὸς	Ἡροδότου.	Οὗτος δὲ κατά τε τὴν
[19]	ἀτειχίστοις καὶ κατὰ κώμας οἰκουμέναις	ἥρπαζον	καὶ τὸ πλεῖστον τοῦ βίου
[26]	ᾗπερ καὶ αἱ νῆες κατίσχυον.	Ἦρχον	δὲ τοῦ ναυτικοῦ τοῖς Συρακοσίοις
[36]	γῆν τὴν Πλαταιίδα ἔχετε, καὶ	ἥρωες,	ξυνίστορες ἔστε, ὅτι οὔτε τὴν
[26]	κρουόμενον ἀνακαλοῦντες ὀνομαστὶ τὸν τριήραρχον	ἠρώτων,	οἱ μὲν Ἀθηναῖοι, εἰ τὴν
[36]	ἐς ἐπιμαρτυρίαν καὶ θεῶν καὶ	ἡρώων	τῶν ἐγχωρίων Ἀρχίδαμος ὁ βασιλεὺς
[14]	ἄλλης Πελοποννήσου πολλὴν ἐδῄωσεν, ἐξ	ἧς	αἰχμαλώτων πλῆθος ἐπαγόμενος ἀπέπλευσεν εἰς
[46]	γνώμῃ δὲ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων,	ἧς	βεβαιοτέρα ἡ πρόνοια. Τά τε
[46]	παρέχεται· ἐλπίδι τε ἧσσον πιστεύει,	ἧς	ἐν τῷ ἀπόρῳ ἡ ἰσχύς·
[47]	ἀξιοῖ μὴ πιστεύειν τῇ ἐλπίδι,	ἧς	ἐν τῷ ἀπόρῳ ἡ ἰσχύς.
[8]	πλείστων, ὅτι καὶ τῆς ἀληθείας,	ἧς	ἱέρειαν εἶναι τὴν ἱστορίαν βουλόμεθα,
[3]	ἡ τῆς ἀληθείας γνῶσις, ἀφ´	ἧς	καὶ τὸ τοῦ βίου τέλος
[36]	ἕνεκα καὶ τῶν ἄλλων ἐλευθερώσεως.	Ἧς	μάλιστα μὲν μετασχόντες καὶ αὐτοὶ
[47]	ὧν ἐν τῇ ἀρχῇ ἀπήχθεσθε.	Ἧς	οὐδ´ ἐκστῆναι ἔτι ὑμῖν ἔστιν,
[10]	οἰκονομίας ἀγαθῆς ἀρχήν τε λαβεῖν,	ἧς	οὐκ ἂν εἴη τι πρότερον,
[25]	τὸ βούλημά μου τῆς ὑποθέσεως	ἧς	προῄρημαι σκοπεῖν, ὅτι χαρακτῆρός ἐστι
[44]	δ´ ἐν ταῖς ἐσχάταις συμφοραῖς	ἦσαν	ἅπαντες, οὐκέτι καλῶς. Οὐδὲ γὰρ
[13]	ἄλλοι ἀπέθανον. Καὶ Σπαρτιᾶται τούτων	ἦσαν	εἴκοσι καὶ ἑκατὸν τῶν ζώντων,
[18]	πολλῷ πλείους τε καὶ κρείττους	ἦσαν	ἐκείνων. Τί δή ποτε οὖν
[10]	τὸ φανερὸν λεγόμεναι αἰτίαι αἵδε	ἦσαν.	Ἐπίδαμνός ἐστι πόλις εἰς δεξιὰ
[18]	τυχεῖν τῆς νομίμου πόσῳ μᾶλλον	ἦσαν	ἐπιτηδειότεροι τυγχάνειν οἴκτων τε καὶ
[20]	προγεγενημένων· τεκμαιρόμενος, ὅτι ἀκμάζοντές τε	ἦσαν	ἐς αὐτὸν ἀμφότεροι παρασκευῇ τῇ
[25]	τὸ θαρρεῖν προσειληφότες, ὅτι πολλαπλάσιοι	ἦσαν,	καὶ ἐκ τοῦ μηκέτι δεινοὺς
[26]	φυγεῖν ἢ ἄλλῃ ἐπιπλέουσα, πυκνότεραι	ἦσαν.	Καὶ ὅσον μὲν χρόνον προσφέροιτο
[41]	τοῖς Μηλίοις οἰκεῖοι καὶ προσήκοντες	ἦσαν	οἱ περὶ τῆς ἐλευθερίας λόγοι
[41]	καὶ τοῖς Ἀθηναίων στρατηγοῖς πρέποντες	ἦσαν	οἱ περὶ τῶν δικαίων μήτ´
[54]	ἐκ μέσου, τίνες ὡς ἀληθῶς	ἦσαν	οἷς ἂν εἰκότως καὶ δικαίως
[18]	εἰσβολὴν πεσόντες Ἀθηναῖοι κομιδῇ τινες	ἦσαν	ὀλίγοι, καὶ οὐδ´ οὗτοι λαμπρόν
[33]	χειρὶ κτώμενοι τὸ κρατεῖν ἕτοιμοι	ἦσαν	τὴν αὐτίκα φιλονεικίαν ἐκπιμπλάναι. Ὥστ´
[41]	καλούμενον ὀνόματος ἐπαγωγοῦ δυνάμεις ἐπεσπάσατο	ἡσσηθεῖσι	τοῦ ῥήματος ἔργῳ συμφοραῖς ἀνηκέστοις
[44]	ἑαυτὸν διαφθειρομένης τῆς πατρίδος οὐδὲν	ἧσσον	ξυναπόλλυται, κακοτυχῶν δὲ ἐν εὐτυχούσῃ
[46]	ὑπέρφρονος ὀχυρωτέραν παρέχεται· ἐλπίδι τε	ἧσσον	πιστεύει, ἧς ἐν τῷ ἀπόρῳ
[12]	ἀμφοτέροις τοῖς πράγμασι καὶ οὐχ	ἧσσον	τοῖς Πελοποννησίοις διὰ τὴν φυγὴν
[26]	ἐτρέποντο· οἳ δὲ ἐπὶ τὸ	ἡσσώμενον	βλέψαντες ὀλοφυρμῷ τε ἅμα μετὰ
[45]	ἀνδρὶ ὀργίζεσθε, ὃς οὐδενὸς οἴομαι	ἥσσων	εἶναι γνῶναί τε τὰ δέοντα
[10]	ἐκώλυον, εἰ μὴ ἐπὶ βραχύ,	ἡσύχαζόν	τε τὸ πλέον τοῦ χρόνου,
[36]	ἅπερ καὶ πρότερον ἤδη προὐκαλεσάμεθα,	ἡσυχίαν	ἄγετε νεμόμενοι τὰ ὑμέτερα αὐτῶν·
[39]	ἐπιεικῆ συγκαταβαινόντων αἵρεσιν Ὥστε δὲ	ἡσυχίαν	ἄγοντας ἡμᾶς φίλους μὲν εἶναι
[37]	μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ´	ἡσυχίαν	ἀλλήλους οὐ ψέγεται, τὰ δὲ
[37]	μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ´	ἡσυχίαν	ἀλλήλους οὐ ψέγεται· τὰ δὲ
[37]	μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ´	ἡσυχίαν	οὐ ψέγεται ἔπειτα συνάψας τῷ
[12]	Πελοποννησίοις διὰ τὴν φυγὴν καθ´	ἡσυχίαν	τι αὐτῶν μᾶλλον αἰσθέσθαι. Τὴν
[18]	Τὴν πόλιν ἐφύλασσε καὶ δι´	ἡσυχίας	μάλιστα ὅσον ἐδύνατο εἶχεν· ἱππέας
[9]	τὴν τοπικὴν ἐκδόντες ἱστορίαν προείλοντο,	ἤτοι	ταῖς διαδοχαῖς τῶν βασιλέων μερίζοντες
[30]	τὰ δὲ σκληραγωγῶν τὴν λέξιν,	ἧττον	ἂν ὀχληρὸς ἦν. Νῦν δ´
[13]	περὶ τὰς ἐξεργασίας τῶν κεφαλαίων	ἧττον	ἐπιμελής ἐστιν, ἢ πλείονας τοῦ
[53]	δημηγορικοῖς καὶ τοῖς δικανικοῖς λόγοις,	ἧττον	μὲν ἐπὶ τῶν ἰδιωτικῶν, δαψιλέστερον
[33]	ἐναντίων ξυνετόν, μὴ λόγοις τε	ἥττους	ὦσι καὶ ἐκ τοῦ πολυτρόπου
[4]	λέγειν, ὅτι πολλῶν ἔργων οὐχ	ἥττων	τοῦ τεχνίτου κριτὴς ὁ ἰδιώτης,
[10]	ἐπὶ τὰ πράγματα, ἐν οἷς	ἠυξήθησαν.	Οἷς ἐπιτίθησι τὰ ἔργα τῆς
[33]	τὸ γενναῖον πλεῖστον μετέχει, καταγελασθὲν	ἠφανίσθη·	τὸ δὲ ἀντιτετάχθαι ἀλλήλοις τῇ
[23]	συγγραφεῖς καὶ τίνων ἐπὶ μικρὸν	ἥψαντο,	ἐξ ἀρχῆς ἀναλαβών, ὥσπερ ὑπεσχόμην,
[7]	συγγνώμην, εἰ καὶ τῶν μυθικῶν	ἥψαντο	πλασμάτων, ἐθνικὰς καὶ τοπικὰς ἐκφέροντες
[11]	Μηδικά. Τούτων δὲ ὧνπερ καὶ	ἥψατο	ἐν τῇ Ἀττικῇ συγγραφῇ Ἑλλάνικος,