Paragraphes |
[10] |
ἓν
ἕκαστον
πάνθ´
ἑτέρους
ἐᾶσαι
|
λαβεῖν, |
θαυμαστὴν
εὐδαιμονίαν
καὶ
πολλὴν
ἀσφάλειαν |
[10] |
ἐπιθυμεῖν
καὶ
ὑπὲρ
τοῦ
ταῦτα
|
λαβεῖν
|
καὶ
πόνους
καὶ
χειμῶνας
καὶ |
[10] |
ἀρχὴν
εὖ
πεφυκότες,
ἀλλ´
ἕτερον
|
λαβεῖν
|
κωλῦσαι
καὶ
ἔχοντ´
ἀφελέσθαι
καὶ |
[10] |
συμβουλεύοντα·
τοῦτο
μὲν
γάρ
ἐστι
|
λαβεῖν |
ὅτῳ
πολεμήσετε
βουλομένων,
οὐχ
ἃ |
[10] |
ὧν
δεῖ
παρὰ
τούτων
δίκην
|
λαβεῖν, |
παρὰ
τῶν
ὑπὲρ
ὑμῶν
εἰρηκότων |
[10] |
δὲ
παρασχεῖν
αὐτῷ,
ἂν
καιρὸν
|
λάβητε, |
πλείω
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
ἁπάντων
|
[10] |
τῶν
ἐχθρῶν
λέγειν
δέδοται,
καὶ
|
λαβόντα |
χρήματ´
αὐτὸν
ἀφαλές
ἐστι
λέγειν |
[10] |
δεῖ·
ἐπειδὰν
γὰρ
ὁ
μὲν
|
λαβὼν |
μετὰ
ταῦτα
βαδίζῃ
τὰ
ὅπλα, |
[10] |
καθ´
αὑτοὺς
ἕκαστοι,
Ἀργεῖοι,
Θηβαῖοι,
|
Λακεδαιμόνιοι, |
Κορίνθιοι,
Ἀρκάδες,
ἡμεῖς.
ἀλλ´
ὅμως |
[10] |
ταῦτα
διῄρητο
τὰ
τῶν
Ἑλλήνων,
|
Λακεδαιμονίους
|
καὶ
ἡμᾶς,
τῶν
δ´
ἄλλων |
[10] |
τῶν
πόλεων
πρὸς
αὑτὰς
διεφέροντο,
|
Λακεδαιμονίων
|
μὲν
ἠτυχηκότων,
Θηβαίων
δ´
ἀσχόλων |
[10] |
πλείστῳ
τῷ
τοῖς
βουλομένοις
χρήματα
|
λαμβάνειν |
ἔχειν
τὸν
δώσονθ´
ὑπὲρ
αὑτῶν, |
[10] |
τῶν
χρημάτων
λόγον
παρὰ
τούτων
|
λαμβάνειν, |
τὸν
δὲ
τῶν
ἔργων
παρὰ |
[10] |
Ἀθηναίων
γε,
ὥστε
λυπεῖσθαι
ταῦτα
|
λαμβάνοντας |
ὁρῶν
τοὺς
ἀπόρους
καὶ
τῶν |
[10] |
μὲν
κατὰ
τὴν
ἀγορὰν
εὐετηρίᾳ
|
λαμπροί, |
τῇ
δ´
ὧν
προσῆκε
παρασκευῇ |
[10] |
γὰρ
ἔντιμον
καὶ
μέγα
καὶ
|
λαμπρόν, |
καὶ
περὶ
οὗ
πάντα
τὸν |
[10] |
εὐθὺς
ἰδόντες
ἀκριβῶς,
τίς
μισθοῦ
|
λέγει |
καὶ
{τίς}
ὑπὲρ
Φιλίππου
πολιτεύεται, |
[10] |
μὴν
ἀλλ´
εἴ
τις
ἄλλος
|
λέγει |
καὶ
ὑμᾶς
πείθει,
ἔστω,
μὴ |
[10] |
Φίλιππον
ἐμπέσῃ,
εὐθὺς
ἀναστάς
τις
|
λέγει |
ὡς
οὐ
δεῖ
ληρεῖν
οὐδὲ
|
[10] |
συμφέροντος
ἂν
ἡγήσαιτο
τοῦ
ἰδίου
|
λέγειν, |
ἀλλὰ
τοῦ
πράξαντος
αὐτοῦ
καὶ |
[10] |
αἰκισμός,
ὃ
μήτε
γένοιτο
οὔτε
|
λέγειν |
ἄξιον.
Τὸ
μὲν
τοίνυν,
ὦ |
[10] |
ὑμετέρᾳ
ἄδει´
ὑπὲρ
τῶν
ἐχθρῶν
|
λέγειν |
δέδοται,
καὶ
λαβόντα
χρήματ´
αὐτὸν |
[10] |
τοῖς
ὑπὲρ
ὑμῶν
τὰ
βέλτιστα
|
λέγειν |
εἰθισμένοις
ἀναθεῖναι
βούλονται.
ἡγοῦνται
γάρ, |
[10] |
Ποτείδαιαν
καρποῦσθαι·
οὐκ
ἦν
ἀσφαλὲς
|
λέγειν |
ἐν
Θετταλίᾳ
μὴ
σὺν
εὖ |
[10] |
αὐτῶν
ἦτε.
οὐκ
ἦν
ἀσφαλὲς
|
λέγειν |
ἐν
Ὀλύνθῳ
τὰ
Φιλίππου
μὴ |
[10] |
βουλομένοις
ὑμῖν
ἀκούειν
ἐστίν,
ἐθέλω
|
λέγειν. |
ἐξέστητ´,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῆς
|
[10] |
λαβόντα
χρήματ´
αὐτὸν
ἀφαλές
ἐστι
|
λέγειν |
παρ´
ὑμῖν,
κἂν
ἀφῃρημένοι
τὰ |
[10] |
(δεῖ
γάρ,
ὡς
ἐγὼ
κρίνω,
|
λέγειν |
τἀληθῆ)
οὕτω
διαβεβλήμεθα
καὶ
καταπεφρονήμεθ´ |
[10] |
γὰρ
δεῖ
πλείω
περὶ
αὐτῶν
|
λέγειν. |
τοιγάρτοι
διεστηκότων
εἰς
δύο
ταῦτα |
[10] |
ἐπὶ
Βυζάντιον
παριόντος,
ἀσφαλές
ἐστι
|
λέγειν |
ὑπὲρ
Φιλίππου.
καὶ
γάρ
τοι |
[10] |
ἔχοις,
τοῦτό
σοι
δοίημεν
ἀληθὲς
|
λέγειν, |
ὡς
ὑπὲρ
φιλοτιμίας
καὶ
δόξης |
[10] |
δέοντα,
καὶ
ὁμογνώμονες
ὡς
ὀρθῶς
|
λέγεται |
γενόμενοι,
τῶν
λυμαίνεσθαι
καὶ
διαστρέφειν |
[10] |
ἀντιπαρασκευάζεσθαι
ῥᾳθυμεῖτε,
καὶ
ἄν
τι
|
λέγῃ |
τις,
ἐκβάλλετε,
ἐπειδὰν
δ´
ἀπολωλὸς |
[10] |
ὄντα
παρ´
ὑμῖν
εὐθέως
τὸν
|
λέγοντα, |
ἀθάνατον
δ´
ἕνεκ´
ἀσφαλείας,
ἑτέραν |
[10] |
λῃστοῦ
τῶν
Ἑλλήνων
ἄλλο
τι
|
λέγοντα, |
θαυμάζω,
καὶ
δέδοικα
τοῦτον,
ὅστις |
[10] |
ἀπάτης
λόγος
μεστός,
ἀργύριον
τῷ
|
λέγοντι |
ποιήσων,
τὰ
δὲ
πράγματα
τῆς
|
[10] |
ἦσαν
ἁπάντων)
ἀλλ´
ἵνα
τοῦ
|
λέγοντος |
ἀπαλλαγῶσιν.
δεῖ
δ´
ὅμως
εἰπεῖν |
[10] |
καὶ
περὶ
αὑτῶν
ἐνίους
τῶν
|
λεγόντων |
ὁρῶ
βουλευομένους·
ὑμᾶς
μὲν
γὰρ |
[10] |
λόγους
ὡς
οἷόν
τ´
ἀληθεστάτους
|
λέγουσιν. |
ἀλλὰ
δεῖ
δήπου
τὴν
μὲν |
[10] |
ἐγνώκασιν.
Τοῦ
χάριν
δὴ
ταῦτα
|
λέγω |
καὶ
διεξέρχομαι;
οὐ
γὰρ
ἀπεχθάνεσθαι |
[10] |
τείνει
λέξω,
δεηθεὶς
ὑμῶν,
ἂν
|
λέγω |
τἀληθῆ
μετὰ
παρρησίας,
μηδὲν
ἀχθεσθῆναί |
[10] |
Φίλιππος
πολεμεῖ
καὶ
τὴν
εἰρήνην
|
λέλυκεν, |
καὶ
κακόνους
μέν
ἐστι
καὶ |
[10] |
ἐάσας,
εἰς
ὃ
πάντα
τείνει
|
λέξω, |
δεηθεὶς
ὑμῶν,
ἂν
λέγω
τἀληθῆ |
[10] |
ἐγὼ
διδάξω,
καὶ
ὅπως
παύσεται
|
λέξω. |
οὐδὲν
πώποτ´,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[10] |
τις
λέγει
ὡς
οὐ
δεῖ
|
ληρεῖν |
οὐδὲ
γράφειν
πόλεμον,
παραθεὶς
εὐθέως |
[10] |
ἐν
μέσῃ
τῇ
Ἑλλάδι
αὐξανομένου
|
λῃστοῦ |
τῶν
Ἑλλήνων
ἄλλο
τι
λέγοντα, |
[10] |
τοῖς
σώμασι
καὶ
ταῖς
οὐσίαις
|
λῃτουργῆσαι |
ἕκαστον,
ἐστὶ
μὲν
οὐκ
ὀρθῶς |
[10] |
παρὰ
τῶν
ὑπὲρ
ὑμῶν
εἰρηκότων
|
λήψεσθαι. |
~αἱ
μὲν
ἐλπίδες
αἱ
τούτων |
[10] |
εὐδοκιμήσειν
καὶ
παρ´
ἐκείνου
χρήματα
|
λήψεσθαι, |
ὑμᾶς
δ´
ὑπὲρ
ὧν
δεῖ |
[10] |
κινδύνους
ὑπομένειν,
τῶν
δ´
Ἀθηναίων
|
λιμένων |
καὶ
νεωρίων
καὶ
τριήρων
καὶ |
[10] |
τινὰ
νῦν
γε
δὴ
ποιεῖ.
|
λογίζεσθε
|
γάρ.
ἄρχειν
βούλεται,
τούτου
δ´ |
[10] |
οὐ
κακῶς
οὐδ´
ἀργῶς
ταῦτα
|
λογιζόμενος. |
πρῶτον
μὲν
δὴ
τοῦτο
δεῖ, |
[10] |
τοῦτο
μαθεῖν
δύναταί
τις,
ὡδὶ
|
λογισάσθω. |
ἡμεῖς
οὐδαμοῦ
πώποτε,
ὅπου
περὶ |
[10] |
μάλ´
ὀρθῶς
δοκεῖ·
ἀλλ´
ἐὰν
|
λογίσηται |
τὰ
τῇ
πόλει
μετὰ
ταῦτα |
[10] |
ὥστ´
εἶναι
πιστάς,
καὶ
λοιπὸν
|
λόγον |
εἶναι
τοῖς
παρ´
ὑμῶν
πρέσβεσιν, |
[10] |
ποιήσαντας,
τὸν
μὲν
τῶν
χρημάτων
|
λόγον |
παρὰ
τούτων
λαμβάνειν,
τὸν
δὲ |
[10] |
οὐ
κολακείᾳ
βλάβης
καὶ
ἀπάτης
|
λόγος
|
μεστός,
ἀργύριον
τῷ
λέγοντι
ποιήσων, |
[10] |
ἔνι
ταύτης
ἐκεῖνον
ἐπισχεῖν
ἐκ
|
λόγου |
καὶ
δημηγορίας
οὐδεὶς
ἀγνοεῖ
δήπου. |
[10] |
ἀκοῦσαι
τοὺς
ὑπὲρ
τῶν
πραγμάτων
|
λόγους |
εὐθέως
εἰώθασιν
ἐρωτᾶν
τί
οὖν |
[10] |
δ´
ἀκηκοότες,
εἰκότως,
οἶμαι,
τοὺς
|
λόγους |
τἄργα
παρέρχεται,
καὶ
προσέχουσιν
ἅπαντες |
[10] |
τὰ
χρήματα
βούλονται,
καὶ
ἄλλους
|
λόγους |
ὡς
οἷόν
τ´
ἀληθεστάτους
λέγουσιν. |
[10] |
πανταχοῦ
κρατοῦμεν
καὶ
περίεσμεν
τῷ
|
λόγῳ. |
ἆρ´
οὖν
διὰ
τοῦτ´
ἐκείνῳ |
[10] |
εἰπεῖν
παύσομαι·
καὶ
γὰρ
οὐ
|
λόγων |
ἐνδείᾳ
μοι
δοκεῖ
τὰ
πράγματ´ |
[10] |
πόλιν
ὑπὸ
βλασφημίας
ἀδίκου
καὶ
|
λόγων |
οὐ
προσηκόντων
διαβεβλημένον,
εἶτα
τοῖς |
[10] |
τὸ
πρᾶγμ´
εἰς
γέλωτα
καὶ
|
λοιδορίαν |
ἐμβαλόντες
μηδὲν
αὐτοὶ
τῶν
δεόντων |
[10] |
ἄγειν
οὐδενὸς
αὐτοὺς
ἀδικοῦντος.
καίτοι
|
λοιδορίας |
εἴ
τις
χωρὶς
ἔροιτο
εἰπέ |
[10] |
εἴ
τίς
ἐστι
τῶν
πασῶν
|
λοιπὴ |
πλὴν
ἡ
ἡμετέρα.
καὶ
κεκρατήκασιν |
[10] |
μετὰ
τὰ
πράγματα.
Ὃ
δὴ
|
λοιπόν |
ἐστι,
καὶ
πάλαι
μὲν
ἔδει, |
[10] |
διοικοῦντος,
ὥστ´
εἶναι
πιστάς,
καὶ
|
λοιπὸν |
λόγον
εἶναι
τοῖς
παρ´
ὑμῶν |
[10] |
τῇ
πατρίδι
παρέχοντας,
τοὺς
δὲ
|
λοιποὺς |
τὰ
μὲν
κοινὰ
κοινὰ
νομίζοντας |
[10] |
ὡς
ὀρθῶς
λέγεται
γενόμενοι,
τῶν
|
λυμαίνεσθαι |
καὶ
διαστρέφειν
ταῦτα
βουλομένων
ἐξ |
[10] |
τι
πρᾶγμα
καὶ
ἄλλο,
ὃ
|
λυμαίνεται |
τὴν
πόλιν
ὑπὸ
βλασφημίας
ἀδίκου |
[10] |
ἐφεξῆς
οὑτωσὶ
Φίλιππος
ἁρπάζων
οὐ
|
λυπεῖ, |
καὶ
ταῦτ´
ἐφ´
ὑμᾶς
ἁρπάζων. |
[10] |
τοῦτο,
εἰ
τὰ
μὲν
χρήματα
|
λυπεῖ
|
τινὰς
ὑμῶν
εἰ
διαρπασθήσεται,
ἃ |
[10] |
γνώμην,
οὔκουν
Ἀθηναίων
γε,
ὥστε
|
λυπεῖσθαι |
ταῦτα
λαμβάνοντας
ὁρῶν
τοὺς
ἀπόρους |
[10] |
δυσχερῶν
(ἀνάγκη
γάρ,
ἀνάγκη
πολλὰ
|
λυπηρὰ |
ἐκ
τοῦ
πολέμου
γίγνεσθαι)
τοῖς |
[10] |
ἂν
ποιεῖν,
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
|
λυσιτελῆ· |
τὸ
γὰρ
τῶν
ἀναγκαίων
τιν´ |
[10] |
ταῦτα
μὴ
ἐθέλῃ
ποιεῖν,
εὑρήσει
|
λυσιτελοῦν |
τὸ
ἑκόντας
ποιεῖν
τὰ
δέοντα. |