Paragraphes
[10]	ἐστὶν ἴσως. ταῦτα μέντοι τότ´	ἐαθέντα	καὶ παροφθέντ´ ἀπώλεσε Θρᾴκην καὶ
[10]	τῇ Εὐβοίᾳ. ταύτης ὀλιγωρουμένης, Μέγαρ´	ἑάλω	παρὰ μικρόν. οὐδὲν ἐφροντίσατ´ οὐδ´
[10]	γένοιτ´ ἀξιόχρεως τηλικούτου πράγματος) ὡς,	ἐὰν	ἄγηθ´ ἡσυχίαν καὶ ἅπαντα προῆσθε,
[10]	μὲν ὑμεῖς οὔτ´ ἐθελήσετε, οὔτ´,	ἐὰν	ἐθέλητε, ἐπιστήσεσθε (ἄρχειν γὰρ εἰώθατε)
[10]	καὶ μάλ´ ὀρθῶς δοκεῖ· ἀλλ´	ἐὰν	λογίσηται τὰ τῇ πόλει μετὰ
[10]	τῇ πόλει μετὰ ταῦτα γενησόμενα,	ἐὰν	ταῦτα μὴ ἐθέλῃ ποιεῖν, εὑρήσει
[10]	τούτων ὀλιγώρως ὑμᾶς ἔχειν καὶ	ἐᾶν	τοῦτον τὸν τρόπον φέρεσθαι, ὁ
[10]	καθ´ ἓν ἕκαστον πάνθ´ ἑτέρους	ἐᾶσαι	λαβεῖν, θαυμαστὴν εὐδαιμονίαν καὶ πολλὴν
[10]	χρόνου, ὧν τὸ καθ´ ἕκαστον	ἐάσας,	εἰς ὃ πάντα τείνει λέξω,
[10]	ἐπιθυμεῖν, ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὑμᾶς	ἐάσειν	ἔχειν, ὑπὲρ δὲ τῶν μελινῶν
[10]	ἅπαντες ὅτι, ὅσῳ ἂν πλειόνων	ἐάσωμεν	ἐκεῖνον γενέσθαι κύριον, τοσούτῳ χαλεπωτέρῳ
[10]	οὐκ ἠξίου τὰ καθήκοντ´ ἐφ´	ἑαυτὸν	ποιεῖν, ὅτι χρήματ´ οὐ περιῆν,
[10]	βασιλεὺς πιστεύει καὶ εὐεργέτας ὑπείληφεν	ἑαυτοῦ,	οὗτοι μισοῦσι καὶ πολεμοῦσι Φίλιππον.
[10]	τινας ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου ἥκοντας	ἑαυτοὺς	ἀγνοεῖν, τὴν πόλιν δ´, ἣ
[10]	εἰς μὲν τὸν βίον τὰ	ἑαυτῶν	ἀσφαλῶς ἔχειν νομίζοντας καὶ ὑπὲρ
[10]	γράφοντος οὐδενὸς ὑμῶν πόλεμον, Καρδιανοῖς	ἐβοήθει,	οὐκ ἂν ἀνηρπασμένος ἦν ὁ
[10]	τὸν μὲν ἐν Σούσοις καὶ	Ἐγβατάνοις	δεδοικότα καὶ κακόνουν εἶναι τῇ
[10]	εἰ μὲν γάρ ἐστί τις	ἐγγυητὴς	ὑμῖν θεῶν (οὐ γὰρ ἀνθρώπων
[10]	δὲ τοῦ ἐπὶ ταῖς θύραις	ἐγγὺς	οὑτωσὶ ἐν μέσῃ τῇ Ἑλλάδι
[10]	καὶ τριήρεις ἔπλεον καὶ χρήματ´	ἐγίγνετο	καὶ πάντ´ ἐποιοῦμεν τὰ δέοντα.
[10]	προτέροις ἡμῖν ἐπιθῆται· εἰ γὰρ	ἐγκαταλειπόμενοί	τι πεισόμεθ´ ἡμεῖς, ἀδεῶς ἐπ´
[10]	ταῦθ´ ὑμῶν οὐχὶ φείσεται, εἴπερ	ἐγκρατὴς	γενήσεται. ὡς οὖν ὑπὲρ τῶν
[10]	ἀμύνεσθαι μᾶλλον ἢ μεθ´ ἡμῶν	ἐγνώκασιν.	Τοῦ χάριν δὴ ταῦτα λέγω
[10]	τρίτα (πολλὰ γάρ ἐστιν ἐφεξῆς)	ἔγραψέ	τις αὐτῷ πολεμεῖν, ὁ δ´
[10]	πράγματα τῆς πόλεως τοῖς ἐχθροῖς	ἐγχειριῶν.	ἢ οὖν παυστέον τούτων τῶν
[10]	ἐχθρός, καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα.	ἐγὼ	γὰρ ὅταν τιν´ ἴδω τὸν
[10]	ἄρα βούλονταί τινες πόλεμον ποιῆσαι.	ἐγὼ	δ´ οἶδ´ ἀκριβῶς ὅτι, οὐ
[10]	ἀφ´ οὗ δὲ ταῦτα γίγνεται	ἐγὼ	διδάξω, καὶ ὅπως παύσεται λέξω.
[10]	εἶτ´, οἶμαι, (δεῖ γάρ, ὡς	ἐγὼ	κρίνω, λέγειν τἀληθῆ) οὕτω διαβεβλήμεθα
[10]	τῶν παρόντων πραγμάτων πᾶσιν, ὡς	ἐγὼ	κρίνω, φοβερῶν, οὐδένες ἐν μείζονι
[10]	τῷ τοῦ συμφέροντος ἀποστῆναι. καίτοι	ἔγωγ´	ἀγανακτῶ καὶ αὐτὸ τοῦτο, εἰ
[10]	Ἕλληνας εἰς δουλείαν προέσθαι, καὶ	ἔγωγε	αὐτὸς μὲν τεθνάναι μᾶλλον ἂν
[10]	τοῦτον, ὅστις ἂν ᾖ ποτ´,	ἔγωγε,	ἐπειδὴ οὐχ οὗτος Φίλιππον. Ἔστι
[10]	φθονοῦμεν; οὓς οὔτ´ ἂν αἰτιασαίμην	ἔγωγε,	οὔτ´ ἀξιῶ. ~οὐδὲ γὰρ ἐν
[10]	δ´ εὐπόρων ἄποροι· πόλεως γὰρ	ἔγωγε	πλοῦτον ἡγοῦμαι συμμάχους, πίστιν, εὔνοιαν,
[10]	πόλει καὶ τῷ τῆς πόλεως	ἐδάφει,	προσθήσω δὲ καὶ τοῖς ἐν
[10]	ὅπου περὶ τῶν δικαίων εἰπεῖν	ἐδέησεν,	ἡττήθημεν οὐδ´ ἀδικεῖν ἐδόξαμεν, ἀλλὰ
[10]	λοιπόν ἐστι, καὶ πάλαι μὲν	ἔδει,	διαφεύγει δ´ οὐδὲ νῦν, τοῦτ´
[10]	καὶ ἀπιστοῦσιν αὑτοῖς, οὐχ οἷς	ἔδει,	καὶ γεγόνασι καθ´ αὑτοὺς ἕκαστοι,
[10]	νῦν ἐπηγγέλλετο (εἰ δὲ μὴ	ἐδέχεσθ´	ὑμεῖς, ἀλλ´ ἀπεψηφίζεσθε, οὐ τἀκείνου
[10]	εἰπεῖν ἐδέησεν, ἡττήθημεν οὐδ´ ἀδικεῖν	ἐδόξαμεν,	ἀλλὰ πάντων πανταχοῦ κρατοῦμεν καὶ
[10]	ἂν ἐν Μακεδονίᾳ μένειν ἀσφαλῶς	ἐδύνατο.	ἀμφότερ´ οὖν οἶδε, καὶ αὑτὸν
[10]	ὅσα βουλεύσασθαι προσήκει, μηδὲ ταῦτ´	ἐθέλειν	{ἀκούειν} τοῦτ´ ἤδη πᾶσαν ἐπιδέχεται
[10]	ταῦτα γενησόμενα, ἐὰν ταῦτα μὴ	ἐθέλῃ	ποιεῖν, εὑρήσει λυσιτελοῦν τὸ ἑκόντας
[10]	ὅτι δουλεύειν μὲν ὑμεῖς οὔτ´	ἐθελήσετε,	οὔτ´, ἐὰν ἐθέλητε, ἐπιστήσεσθε (ἄρχειν
[10]	ἂν οὕτω ποιήσητε καὶ τοῦτ´	ἐθελήσηθ´	ὡς ἀληθῶς, ἄγειν εἰρήνην δικαίαν
[10]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τὰ δέοντα ποιεῖν	ἐθελήσομεν;	ὅταν νὴ Δί´ ἀναγκαῖον ᾖ.
[10]	ὑμεῖς οὔτ´ ἐθελήσετε, οὔτ´, ἐὰν	ἐθέλητε,	ἐπιστήσεσθε (ἄρχειν γὰρ εἰώθατε) πράγματα
[10]	εἰ βουλομένοις ὑμῖν ἀκούειν ἐστίν,	ἐθέλω	λέγειν. ἐξέστητ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[10]	ἃ πεισόμεθα, ἂν μὴ ταῦτ´	ἐθέλωμεν	ποιεῖν, καὶ τὸ διαρπασθήσεται τὰ
[10]	ὅταν τὸ ἀπὸ τῶν κοινῶν	ἔθος	ἐπὶ τὰ ἴδια μεταβιβάζοντας ὁρῶσί
[10]	ἢ οὖν παυστέον τούτων τῶν	ἐθῶν,	ἢ μηδέν´ ἄλλον αἰτιατέον τοῦ
[10]	ἀκούετε. τοιγαροῦν ἐκ τῶν τοιούτων	ἐθῶν	μόνοι τῶν πάντων ἀνθρώπων ὑμεῖς
[10]	τὰς οὐσίας πρὸς τοὺς ἐπιδεεῖς.	εἰ	ἀνέλοιμεν ἐκ μέσου καὶ τὰς
[10]	πόρρωθέν ἐστι τὰ αἴτια· ἃ	εἰ	βουλομένοις ὑμῖν ἀκούειν ἐστίν, ἐθέλω
[10]	τούτοις ἅπαντα τἄλλα βεβαίως κέκτηται·	εἰ	γὰρ Ἀμφίπολιν καὶ Ποτείδαιαν προεῖτο,
[10]	Φίλιππος, ἂν προτέροις ἡμῖν ἐπιθῆται·	εἰ	γὰρ ἐγκαταλειπόμενοί τι πεισόμεθ´ ἡμεῖς,
[10]	κινδύνοις αἱρεῖ; τί ἂν εἴποις;	εἰ	γὰρ ὃ βέλτιστον εἰπεῖν ἂν
[10]	πόλεως πράγματα καὶ νῦν ἐπηγγέλλετο	(εἰ	δὲ μὴ ἐδέχεσθ´ ὑμεῖς, ἀλλ´
[10]	ἔστω, μὴ ἀμύνεσθε, ἅπαντα πρόεσθε.	εἰ	δὲ μηδενὶ τοῦτο δοκεῖ, τοὐναντίον
[10]	ἀπῆρκεν δύναμις καὶ ποῦ φανήσεται.	Εἰ	δέ τῳ δοκεῖ ταῦτα καὶ
[10]	δυναστείας διῃρημένων {τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων}	εἰ	δεῖ τἀληθῆ μετὰ παρρησίας εἰπεῖν,
[10]	βούλεσθε παρ´ αὐτοῖς ὑμῖν ἐρίζειν,	εἰ	δέον ἢ μὴ δέον ὑμᾶς
[10]	πόλει συμφέρει πράττειν. ὁρᾶτε γάρ.	εἰ	δι´ ἃ πρῶτα παρεσπόνδησε Φίλιππος
[10]	μὲν χρήματα λυπεῖ τινὰς ὑμῶν	εἰ	διαρπασθήσεται, ἃ καὶ φυλάττειν καὶ
[10]	πόλις δίδως´ ἀφελέσθαι τι, ἀλλ´	εἰ	καὶ μηδὲν ἦν τούτων, ἄλλοθεν
[10]	μὰ Δί´ ἐκ τῶν ὠνίων,	εἰ	καλῶς ἔχει, δοκιμάζειν δεῖ, ἀλλ´
[10]	τὸ ἑκόντας ποιεῖν τὰ δέοντα.	εἰ	μὲν γάρ ἐστί τις ἐγγυητὴς
[10]	νῦν εἰς Καρδίαν πέπομφε βοήθειαν.	εἰ	μέντοι βουλόμεθ´ ἡμεῖς μὴ προσποιεῖσθαι
[10]	ἄτοπον τῶν ὄντων οὐδένα, ὥστε,	εἰ	μὴ ποιήσουσιν ἅπαντες ὅς´ ἂν
[10]	δ´ ὑφ´ αὑτῷ ποιούμενος Φίλιππος,	εἰ	μή τις αὐτὸν κωλύσει. Εἰσὶν
[10]	οὐδεὶς ἀγνοεῖ δήπου. καὶ γὰρ	εἰ	μηδ´ ἀφ´ ἑνὸς τῶν ἄλλων
[10]	τοὺς μὲν ἄλλους εὖ ποιοῦντα,	εἰ	μηδὲν ἄλλο, ἐξαπατᾶν, ὑμῖν δ´
[10]	αὑτῆς πράττειν, σοὶ δὲ κίνδυνος,	εἰ	μηδὲν τῶν ἄλλων πλέον περιεργάσει,
[10]	ἅπαντ´ ἔχει. γνοίητε δ´ ἄν,	εἰ	σκέψαισθ´ ἐκείνως. πότε μάλιστ´ ἐν
[10]	καλῶς ἔχει, δοκιμάζειν δεῖ, ἀλλ´	εἰ	συμμάχων εὐνοίᾳ πιστεύει, εἰ τοῖς
[10]	ἔγωγ´ ἀγανακτῶ καὶ αὐτὸ τοῦτο,	εἰ	τὰ μὲν χρήματα λυπεῖ τινὰς
[10]	χρώμεθα τοῦ μηδὲν ποιεῖν, πλὴν	εἰ	τῇ παρὰ τῆς τύχης βοηθείᾳ
[10]	τῷ πάντων ἀργότατ´ αὐτοὶ διακεῖσθαι.	εἰ	τοίνυν τὸ τῶν ὠνίων πλῆθος
[10]	ἀλλ´ εἰ συμμάχων εὐνοίᾳ πιστεύει,	εἰ	τοῖς ὅπλοις ἰσχύει, ταῦθ´ ὑπὲρ
[10]	ἐκεῖνον, ἀνοητότατος πάντων ἂν εἴη,	εἰ	τοῦτ´ ἐξελέγχοι· ὅταν γὰρ οἱ
[10]	εἰρηκέναι βουλοίμην· οὐ μὴν ἀλλ´	εἴ	τις ἄλλος λέγει καὶ ὑμᾶς
[10]	πόλις δημοκρατουμένη βεβαίως οὐκ οἶδ´	εἴ	τίς ἐστι τῶν πασῶν λοιπὴ
[10]	οὐδενὸς αὐτοὺς ἀδικοῦντος. καίτοι λοιδορίας	εἴ	τις χωρὶς ἔροιτο εἰπέ μοι,
[10]	δημοκρατίας ἀδιάλλακτον ἐκεῖνον, δεύτερον δ´	εἰδέναι	σαφῶς ὅτι πάνθ´ ὅσα πραγματεύεται
[10]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο γνῷ καὶ	εἰδῇ,	ὅτι ἡ καθ´ ἡμέραν ῥᾳστώνη
[10]	πάντα πραγματεύεται. ταῦτα τοίνυν ἕκαστον	εἰδότα	καὶ γιγνώσκοντα παρ´ αὑτῷ δεῖ
[10]	ἡμῖν ἐκεῖνον, ἀνοητότατος πάντων ἂν	εἴη,	εἰ τοῦτ´ ἐξελέγχοι· ὅταν γὰρ
[10]	γὰρ ἂν τοῖς τῆς κακώσεως	εἴη	νόμοις οὕτω γ´ ἔνοχος· δεῖ
[10]	ὑπὲρ ὑμῶν τὰ βέλτιστα λέγειν	εἰθισμένοις	ἀναθεῖναι βούλονται. ἡγοῦνται γάρ, ἂν
[10]	τὰ δίκαια, οἱ δ´ ἀκηκοότες,	εἰκότως,	οἶμαι, τοὺς λόγους τἄργα παρέρχεται,
[10]	πραγμάτων ἢ τὰ παρ´ ἡμῖν,	εἰκότως·	οὔτε γὰρ φιλῶν οὔτε πιστεύων
[10]	μέγας καὶ πολλῶν κύριος γέγονεν,	εἰκότως·	πρᾶγμα γὰρ ἔντιμον καὶ μέγα
[10]	χρόνον τὰ ἐν Ὠρεῷ πράγματ´	εἰλήφει.	~πολλὰ δὲ καὶ παραλείπω, Φεράς,
[10]	τις ἄν, ἃ παρ´ ἑκατέρων	εἶναι	δεῖ, ταῦτ´ ἴσως ἐστίν· ὡς
[10]	οὐδεὶς οὕτως ἄθλιος οὐδ´ ὠμὸς	εἶναι	δοκεῖ τὴν γνώμην, οὔκουν Ἀθηναίων
[10]	καὶ πόνων πολλῶν καὶ πραγματείας	εἶναι,	καὶ μάλ´ ὀρθῶς δοκεῖ· ἀλλ´
[10]	τοῖς ἀδικουμένοις βοηθεῖν περίεργον ἐπείσθητ´	εἶναι	καὶ μάταιον ἀνάλωμ´ ὑπὸ τῶν
[10]	ἐν τοῖς Ἕλλησι μηδενὸς ἀξίαν	εἶναι.	καὶ μὴν οὐδ´ ἐκεῖνό γ´
[10]	μὲν ὑπὲρ τούτων ἅπαντα ποιητέον	εἶναι	νομίζεις καὶ πονητέον καὶ κινδυνευτέον,
[10]	ὅ τι χρὴ συμβουλεύειν εὔπορον	εἶναι.	Ὄντων δ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[10]	πράξαντος αὐτοῦ καὶ διοικοῦντος, ὥστ´	εἶναι	πιστάς, καὶ λοιπὸν λόγον εἶναι
[10]	ὑπὲρ τῶν ἐν χρείᾳ δοκούντων	εἶναι	πρότερον. ἦν ποτ´ οὐ πάλαι
[10]	καὶ Ἐγβατάνοις δεδοικότα καὶ κακόνουν	εἶναι	τῇ πόλει φάσκοντα, ὃς καὶ
[10]	εἶναι πιστάς, καὶ λοιπὸν λόγον	εἶναι	τοῖς παρ´ ὑμῶν πρέσβεσιν, ὃν
[10]	ἀφ´ ὑμῶν ὑπάρχει· νομίζειν δ´	εἶναι	χαλεπὰ οὐχ ὅς´ ἂν εἰς
[10]	λοιδορίας εἴ τις χωρὶς ἔροιτο	εἰπέ	μοι, τί δὴ γιγνώσκων ἀκριβῶς,
[10]	τῇ πόλει, πειράσομαι περὶ αὐτῶν	εἰπεῖν	ἃ νομίζω συμφέρειν. Οὐκ ὀλίγων
[10]	εἴποις; εἰ γὰρ ὃ βέλτιστον	εἰπεῖν	ἂν ἔχοις, τοῦτό σοι δοίημεν
[10]	νῦν παροῦσαν δουλείαν· οὐδ´ ἂν	εἰπεῖν	δύναιτ´ οὐδεὶς ὅσα τοὺς ταλαιπώρους
[10]	πώποτε, ὅπου περὶ τῶν δικαίων	εἰπεῖν	ἐδέησεν, ἡττήθημεν οὐδ´ ἀδικεῖν ἐδόξαμεν,
[10]	λέγοντος ἀπαλλαγῶσιν. δεῖ δ´ ὅμως	εἰπεῖν	ὅ τι χρὴ ποιεῖν. πρῶτον
[10]	ἔχων ἔτι καὶ περὶ πολλῶν	εἰπεῖν	παύσομαι· καὶ γὰρ οὐ λόγων
[10]	ἐπὶ τῷ συμφέροντι τῆς πόλεως	εἰπεῖν	πρὸς τοὺς εὐπόρους, καὶ ὑπὲρ
[10]	εἰ δεῖ τἀληθῆ μετὰ παρρησίας	εἰπεῖν,	τὰ παρ´ οὐδέσι τούτων ἀρχεῖα
[10]	ὑπὲρ τῶν εὐπόρων, οὐ κατοκνήσας	εἰπεῖν	τἀληθῆ. ἐμοὶ γὰρ οὐδεὶς οὕτως
[10]	πόλεις καταλαμβάνοντα οὐδεὶς πώποτε τούτων	εἶπεν	ὡς ἀδικεῖ καὶ πόλεμον ποιεῖ,
[10]	διὰ ταῦθ´ ὑμῶν οὐχὶ φείσεται,	εἴπερ	ἐγκρατὴς γενήσεται. ὡς οὖν ὑπὲρ
[10]	γὰρ ἦν κλέπτης ὁ πατήρ,	εἴπερ	ἦν ὅμοιος σοί, τῇ πόλει
[10]	(τί γὰρ ἂν ἄλλο τις	εἴποι	Δρογγίλον καὶ Καβύλην καὶ Μάστειραν
[10]	ἄν τις ἐλευθέρων ἀνθρώπων ἀνάγκην	εἴποι,	οὐ μόνον ἤδη πάρεστιν, ἀλλὰ
[10]	μεγάλη σῴζεται. ὡς μὲν οὖν	εἴποι	τις ἄν, ἃ παρ´ ἑκατέρων
[10]	ταύτης οὐκ οἶδ´ ἥντιν´ ἂν	εἴποι	τις· δούλῳ δὲ πληγαὶ χὠ
[10]	νυνὶ παρόντ´ οὐδ´ ἂν εἷς	εἴποι.	τὸν μὲν γὰρ ἄλλον ἅπαντ´
[10]	ἡμεῖς δικαίοις ἢ νῦν ἂν	εἴποιμεν,	ἀλλ´ οἷς ποιοῦμεν. ἔστι δὲ
[10]	τοῖς κινδύνοις αἱρεῖ; τί ἂν	εἴποις;	εἰ γὰρ ὃ βέλτιστον εἰπεῖν
[10]	οὐ γὰρ ἐκεῖνό γ´ ἂν	εἴποις,	ὡς σὲ μὲν ἐν τῇ
[10]	καὶ προσέχουσιν ἅπαντες οὐχ οἷς	εἴπομέν	ποθ´ ἡμεῖς δικαίοις ἢ νῦν
[10]	τεθνάναι μᾶλλον ἂν ἢ ταῦτ´	εἰρηκέναι	βουλοίμην· οὐ μὴν ἀλλ´ εἴ
[10]	ἑτοίμως κινδυνεύσων, ἡμεῖς δὲ καθώμεθ´	εἰρηκότες	τὰ δίκαια, οἱ δ´ ἀκηκοότες,
[10]	λαβεῖν, παρὰ τῶν ὑπὲρ ὑμῶν	εἰρηκότων	λήψεσθαι. ~αἱ μὲν ἐλπίδες αἱ
[10]	παρρησίας, ἁπλῶς εὐνοίᾳ τὰ βέλτιστ´	εἰρημένα,	οὐ κολακείᾳ βλάβης καὶ ἀπάτης
[10]	γὰρ πρῶτον ὠλιγωρήθη μετὰ τὴν	εἰρήνην,	ἃ πολλοῖς ὑμῶν οὐδὲ γνώριμ´
[10]	ἀλλὰ δεῖ δήπου τὴν μὲν	εἰρήνην	ἄγειν οὐχ ὑμᾶς πείθειν, οἳ
[10]	παραθεὶς εὐθέως ἑξῆς τὸ τὴν	εἰρήνην	ἄγειν ὡς ἀγαθὸν καὶ τὸ
[10]	τοῦτ´ ἐθελήσηθ´ ὡς ἀληθῶς, ἄγειν	εἰρήνην	δικαίαν καὶ μένειν ἐπὶ τοῦ
[10]	πόλει Φίλιππος πολεμεῖ καὶ τὴν	εἰρήνην	λέλυκεν, καὶ κακόνους μέν ἐστι
[10]	ἀλλ´ ἐν αὐτῷ τῷ τὴν	εἰρήνην	ποιήσασθαι, πός´ ἐξηπάτησθε, πόσων ἀπεστέρησθε.
[10]	αἰτιασάμενοι τούτους καὶ τὸ πρᾶγμ´	εἰς	γέλωτα καὶ λοιδορίαν ἐμβαλόντες μηδὲν
[10]	καὶ ὑπὲρ τούτων μὴ δεδοικότας,	εἰς	δὲ τοὺς κινδύνους κοινὰ ὑπὲρ
[10]	ἕνεκα τοὺς ἄλλους ἅπαντας Ἕλληνας	εἰς	δουλείαν προέσθαι, καὶ ἔγωγε αὐτὸς
[10]	τὸν μὲν γὰρ ἄλλον ἅπαντ´	εἰς	δύο ταῦτα διῄρητο τὰ τῶν
[10]	περὶ αὐτῶν λέγειν. τοιγάρτοι διεστηκότων	εἰς	δύο ταῦτα τῶν ἐν ταῖς
[10]	ἄρχειν βουλομένοις καὶ πάντας ἀνθρώπους	εἰς	ἐλευθερίαν ἐξελέσθαι δεινοί. οὔκουν βούλεται
[10]	τῶν τῆς πόλεως καὶ νῦν	εἰς	Καρδίαν πέπομφε βοήθειαν. εἰ μέντοι
[10]	πολιτείας κοινωνεῖν, τοὺς μὲν εὐπόρους	εἰς	μὲν τὸν βίον τὰ ἑαυτῶν
[10]	ὧν τὸ καθ´ ἕκαστον ἐάσας,	εἰς	ὃ πάντα τείνει λέξω, δεηθεὶς
[10]	ταχείας, ἵππους, ἱππαγωγούς, τἄλλ´ ὅς´	εἰς	πόλεμον· ~ἐπεὶ νῦν γε γέλως
[10]	εἶναι χαλεπὰ οὐχ ὅς´ ἂν	εἰς	σωτηρίαν δαπανῶμεν, ἀλλ´ ἃ πεισόμεθα,
[10]	μεγάλου τινὸς κακοῦ, οὐδὲν ἂν	εἰς	τὰ πράγματα μεῖζον εἰσενεγκαίμεθα, οὐδ´
[10]	οἷον Θετταλοὺς πολλὰ δοὺς ὑπηγάγετ´	εἰς	τὴν νῦν παροῦσαν δουλείαν· οὐδ´
[10]	ἐξ ἴσου πολιτεύεσθαι, τῶν δ´	εἰς	τὸ ἄρχειν μὲν τῶν πολιτῶν
[10]	ἐν ταῖς πόλεσι, τῶν μὲν	εἰς	τὸ μήτ´ ἄρχειν βίᾳ βούλεσθαι
[10]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν πάντων δυσκολώτερον	εἰς	τὸ παρὸν ἢ ὅτι ταῖς
[10]	Κορίνθιοι, Ἀρκάδες, ἡμεῖς. ἀλλ´ ὅμως	εἰς	τοσαῦτα μέρη καὶ τοσαύτας δυναστείας
[10]	τὸν νυνὶ παρόντ´ οὐδ´ ἂν	εἷς	εἴποι. τὸν μὲν γὰρ ἄλλον
[10]	ἂν εἰς τὰ πράγματα μεῖζον	εἰσενεγκαίμεθα,	οὐδ´ ὅ τι κοινῇ μᾶλλον
[10]	εἰ μή τις αὐτὸν κωλύσει.	Εἰσὶν	δέ τινες οἳ πρὶν ἀκοῦσαι
[10]	ἐν μείζονι κινδύνῳ τῶν πάντων	εἰσὶν	ὑμῶν, οὐ μόνον τῷ μάλισθ´
[10]	τῶν τριηραρχεῖν δυναμένων οὐδὲ τῶν	εἰσφέρειν	ὅστις οὐκ ἠξίου τὰ καθήκοντ´
[10]	ὅσων δέονται διδόντες, αὐτοὶ δ´	εἰσφέροντες,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ κατασκευαζόμενοι
[10]	ἀκούοντες ἢ προσαγγελθῇ τι νεώτερον,	εἶτ´	ἀπελθὼν ἕκαστος ὑμῶν οὐ μόνον
[10]	ἀλλὰ τὸ συμβαῖνον ἀεὶ διώκετε,	εἶτ´	ἐπειδὰν ὑστερίσητε παύεσθε· ἕτερον πάλιν
[10]	φάρμακον ἄλλο τοιοῦτον ἐοίκαμεν ἀνθρώποις·	εἶτ´,	οἶμαι, (δεῖ γάρ, ὡς ἐγὼ
[10]	καὶ λόγων οὐ προσηκόντων διαβεβλημένον,	εἶτα	τοῖς μηδὲν τῶν ἐν τῇ
[10]	Ἑλλήνων τέως καὶ τὸ πρωτεῖον	εἶχε,	νῦν ἐν ἀδοξίᾳ πάσῃ καὶ
[10]	γὰρ ἄλλοι πρὸ τῶν πραγμάτων	εἰώθασι	χρῆσθαι τῷ βουλεύεσθαι, ὑμεῖς δὲ
[10]	ὑπὲρ τῶν πραγμάτων λόγους εὐθέως	εἰώθασιν	ἐρωτᾶν τί οὖν χρὴ ποιεῖν;
[10]	πράγματα, οὐχὶ βουλεύεσθαι περὶ οὐδενὸς	εἰώθατ´	ἐφ´ ἡσυχίας, ἀλλ´ ὅταν μὲν
[10]	ἐὰν ἐθέλητε, ἐπιστήσεσθε (ἄρχειν γὰρ	εἰώθατε)	πράγματα δὲ παρασχεῖν αὐτῷ, ἂν
[10]	τοὐναντίον ἐκ μὲν ἐνδόξων ἄδοξοι,	ἐκ	δ´ εὐπόρων ἄποροι· πόλεως γὰρ
[10]	ὧν πάντων ὑμεῖς ἔστ´ ἄποροι.	ἐκ	δὲ τοῦ τούτων ὀλιγώρως ὑμᾶς
[10]	καὶ πολλὴν ἀσφάλειαν ἔχειν ᾤεσθε.	ἐκ	δὲ τούτων παρελθὼν ἐπὶ τὴν
[10]	οὐκ ἔνι ταύτης ἐκεῖνον ἐπισχεῖν	ἐκ	λόγου καὶ δημηγορίας οὐδεὶς ἀγνοεῖ
[10]	καὶ γνώριμοι, ὑμεῖς δὲ τοὐναντίον	ἐκ	μὲν ἐνδόξων ἄδοξοι, ἐκ δ´
[10]	πρὸς τοὺς ἐπιδεεῖς. εἰ ἀνέλοιμεν	ἐκ	μέσου καὶ τὰς βλασφημίας ἃς
[10]	γάρ, ἂν μὲν ὑμεῖς ὁμοθυμαδὸν	ἐκ	μιᾶς γνώμης Φίλιππον ἀμύνησθε, κἀκείνου
[10]	ὀλίγων δ´ ὄντων ἁμαρτημάτων οὐδ´	ἐκ	μικροῦ χρόνου συνειλεγμένων, ἐξ ὧν
[10]	μεταθεῖναι) ἀλλὰ πολλὰ καὶ παντοδαπὰ	ἐκ	παντὸς ἡμαρτημένα τοῦ χρόνου, ὧν
[10]	καὶ γάρ τοι τούτων μὲν	ἐκ	πτωχῶν ἔνιοι ταχὺ πλούσιοι γίγνονται,
[10]	ὄντας κινδύνους, τῇ πόλει δ´	ἐκ	τῆς ἡσυχίας. ἀλλὰ νὴ Δία
[10]	ἐστιν ἴσον τούτων μέν τινας	ἐκ	τοῦ δεσμωτηρίου ἥκοντας ἑαυτοὺς ἀγνοεῖν,
[10]	(ἀνάγκη γάρ, ἀνάγκη πολλὰ λυπηρὰ	ἐκ	τοῦ πολέμου γίγνεσθαι) τοῖς ὑπὲρ
[10]	φασίν; ὅτι τὴν αἰτίαν τῶν	ἐκ	τοῦ πολέμου συμβησομένων δυσχερῶν (ἀνάγκη
[10]	γὰρ ἄν τις καὶ πανήγυριν	ἐκ	τούτων ἢ φαύλως ἢ καλῶς
[10]	τἀληθῆ) οὕτω διαβεβλήμεθα καὶ καταπεφρονήμεθ´	ἐκ	τούτων ὥστε τῶν ἐν αὐτῷ
[10]	οὓς πάντες ἴσασιν οἱ Ἕλληνες	ἐκ	τῶν μεγίστων κινδύνων σεσωσμένοι. ἀλλὰ
[10]	παρεσκευασμένοις νῦν, ἡνίκ´ ἀκούετε. τοιγαροῦν	ἐκ	τῶν τοιούτων ἐθῶν μόνοι τῶν
[10]	ἐλευθερίας προστῆναι, οὐ μὰ Δί´	ἐκ	τῶν ὠνίων, εἰ καλῶς ἔχει,
[10]	φιλαίτιον καὶ σφαλερὸν καὶ καθ´	ἑκάστην	ἡμέραν ἀγώνων καὶ κακῶν μεστόν,
[10]	ἔδει, καὶ γεγόνασι καθ´ αὑτοὺς	ἕκαστοι,	Ἀργεῖοι, Θηβαῖοι, Λακεδαιμόνιοι, Κορίνθιοι, Ἀρκάδες,
[10]	καὶ χαλεποῦ· ὥστε καρπωσάμενοί τιν´	ἕκαστοι	τούτων πλεονεξίαν, οἱ μὲν ἤδη
[10]	τοῦ χρόνου, ὧν τὸ καθ´	ἕκαστον	ἐάσας, εἰς ὃ πάντα τείνει
[10]	τἄλλα πάντα πραγματεύεται. ταῦτα τοίνυν	ἕκαστον	εἰδότα καὶ γιγνώσκοντα παρ´ αὑτῷ
[10]	σώμασι καὶ ταῖς οὐσίαις λῃτουργῆσαι	ἕκαστον,	ἐστὶ μὲν οὐκ ὀρθῶς ἔχον,
[10]	πράττειν, ἀλλὰ προϊεμένους καθ´ ἓν	ἕκαστον	πάνθ´ ἑτέρους ἐᾶσαι λαβεῖν, θαυμαστὴν
[10]	προσαγγελθῇ τι νεώτερον, εἶτ´ ἀπελθὼν	ἕκαστος	ὑμῶν οὐ μόνον οὐδὲν φροντίζει
[10]	πάντας θεοὺς προαιροῦμαι. ἵν´ ὑμῶν	ἕκαστος,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο γνῷ
[10]	μετέχοντας τὸ μέρος, τὰ δ´	ἑκάστου	ἴδια τοῦ κεκτημένου. οὕτω καὶ
[10]	ὑποτελεῖν. ὥσπερ τοίνυν ἑνὸς ἡμῶν	ἑκάστου	τίς ἐστι γονεύς, οὕτω συμπάσης
[10]	καὶ ταῖς πόλεσιν οὐκ ἐφ´	ἑκάστου	τῶν ἀμελουμένων ποιεῖ τὴν αἴσθησιν
[10]	μοι. πέπραται τὰ συμφέροντ´ ἐφ´	ἑκάστου	τῶν καιρῶν, καὶ μετειλήφαθ´ ὑμεῖς
[10]	εἴποι τις ἄν, ἃ παρ´	ἑκατέρων	εἶναι δεῖ, ταῦτ´ ἴσως ἐστίν·
[10]	πόλει τάλανθ´ ὑπὲρ τριάκοντα καὶ	ἑκατόν·	καὶ οὐδεὶς {ἐστι} τῶν τριηραρχεῖν
[10]	κοινά, καὶ τετρακόσι´ ἀντὶ τῶν	ἑκατὸν	ταλάντων προσέρχεται, οὐδενὸς οὐδὲν ζημιουμένου
[10]	τοῦ Θετταλῶν τῷ τοὺς τυράννους	ἐκβαλεῖν	Φίλιππον αὐτοῖς καὶ τὴν Πυλαίαν
[10]	καὶ ἄν τι λέγῃ τις,	ἐκβάλλετε,	ἐπειδὰν δ´ ἀπολωλὸς ἢ πολιορκούμενόν
[10]	μετὰ ῥᾳθυμίας συμβουλεύεις. οὐ γὰρ	ἐκεῖνό	γ´ ἂν εἴποις, ὡς σὲ
[10]	ἀξίαν εἶναι. καὶ μὴν οὐδ´	ἐκεῖνό	γ´ ὁρῶ, ὡς τῇ μὲν
[10]	οἱ μὲν ἡμῖν, οἱ δ´	ἐκείνοις	ὑπήκουον. βασιλεὺς δὲ καθ´ αὑτὸν
[10]	ἡμεῖς μὴ προσποιεῖσθαι πολεμεῖν ἡμῖν	ἐκεῖνον,	ἀνοητότατος πάντων ἂν εἴη, εἰ
[10]	ὅτι, ὅσῳ ἂν πλειόνων ἐάσωμεν	ἐκεῖνον	γενέσθαι κύριον, τοσούτῳ χαλεπωτέρῳ καὶ
[10]	πολιτείας καὶ τῆς δημοκρατίας ἀδιάλλακτον	ἐκεῖνον,	δεύτερον δ´ εἰδέναι σαφῶς ὅτι
[10]	ὅτι δ´ οὐκ ἔνι ταύτης	ἐκεῖνον	ἐπισχεῖν ἐκ λόγου καὶ δημηγορίας
[10]	τι πεισόμεθ´ ἡμεῖς, ἀδεῶς ἐπ´	ἐκεῖνον	ἤδη πορεύσεται. ὑπὲρ δὴ τούτων
[10]	οὐκ ἐπ´ αὐτοὺς ὑμᾶς τελευτῶν	ἐκεῖνος	ἥξει, αἰσχρὸν μὲν νὴ τὸν
[10]	αὐτοὺς ἴῃ, τί φήσομεν τότε;	ἐκεῖνος	μὲν γὰρ οὐ πολεμεῖν, ὥσπερ
[10]	ἐφ´ ἡσυχίας, ἀλλ´ ὅταν μὲν	ἐκεῖνος	παρασκευάζηται, ἀμελήσαντες τοῦ ποιεῖν ταὐτὸ
[10]	τοῦ πολέμου πράττοντα· ἂν γὰρ	ἐκεῖνος	πεισθῇ, τά γ´ ἀφ´ ὑμῶν
[10]	ὑμᾶς τοῦτο πεποιηκέναι· ἀλλ´ ὃν	ἐκεῖνος	πολεμεῖ τρόπον, τοῦτον μιμεῖσθε, τοῖς
[10]	καὶ ποῖ πορεύεται, οὕτως ἂν	ἐκεῖνος	φροντίσαι ποῖ ποθ´ ἡ τῆς
[10]	ἐξαμαρτάνει μισήσετε καὶ τοῖς παρ´	ἐκείνου	μισθαρνοῦσι διασπάσασθαι παραβαλεῖτε· μηδ´ αὐτοὶ
[10]	τοῦτο δυνήσεσθαι ποιῆσαι, οἱ τῆς	ἐκείνου	προαιρέσεως, οἱ τυραννίδων καὶ δυναστειῶν
[10]	ἡμετέρα. καὶ κεκρατήκασιν οἱ δι´	ἐκείνου	τὰς πολιτείας ποιούμενοι πᾶσιν ὅσοις
[10]	παρ´ ὑμῖν εὐδοκιμήσειν καὶ παρ´	ἐκείνου	χρήματα λήψεσθαι, ὑμᾶς δ´ ὑπὲρ
[10]	τόπου καὶ δόξης, ὧν μήτ´	ἐκείνῳ	μήτ´ ἄλλῳ γένοιτο μηδενὶ χειρωσαμένῳ
[10]	πολλοὺς ἔχειν καὶ δύναμιν μεγάλην	ἐκείνῳ	περιγέγονε, καὶ τοσαῦτα πράγματα καὶ
[10]	γιγνώσκειν, καὶ τοὺς πεπρακότας αὑτοὺς	ἐκείνῳ	φανερῶς ἀποτυμπανίσαι· οὐ γὰρ ἔστιν,
[10]	λόγῳ. ἆρ´ οὖν διὰ τοῦτ´	ἐκείνῳ	φαύλως ἔχει τὰ πράγματα, ἢ
[10]	τούτοις ὥσπερ προβόλοις προσπταίσαντας ὑστερίζειν	ἐκείνων.	πόθεν οἴεσθε νῦν αὐτὸν ὑβρίζειν
[10]	γνοίητε δ´ ἄν, εἰ σκέψαισθ´	ἐκείνως.	πότε μάλιστ´ ἐν ταραχῇ τὰ
[10]	καὶ ὁμολογεῖ; τί ποτ´ οὖν	ἐκείνως	τοῖς ἄλλοις, καὶ ὑμῖν οὐ
[10]	πρόφασιν παρέχει· καὶ πάντων, ὅς´	ἐκλείπει,	δέον παρά του γίγνεσθαι, ἐπὶ
[10]	τοῦ νόμου, δικαίως φέρειν καὶ	ἑκόνθ´	ὑποτελεῖν. ὥσπερ τοίνυν ἑνὸς ἡμῶν
[10]	ἐθέλῃ ποιεῖν, εὑρήσει λυσιτελοῦν τὸ	ἑκόντας	ποιεῖν τὰ δέοντα. εἰ μὲν
[10]	ἁπάντων οἶμαι δεῖν ὑμᾶς πρεσβείαν	ἐκπέμπειν,	ἥτις τῷ βασιλεῖ διαλέξεται, καὶ
[10]	αὑτῶν, δευτέρῳ δὲ καὶ οὐδὲν	ἐλάττονι	τούτου τῷ δύναμιν τὴν καταστρεψομένην
[10]	μήτε δουλεύειν ἄλλῳ, ἀλλ´ ἐν	ἐλευθερίᾳ	καὶ νόμοις ἐξ ἴσου πολιτεύεσθαι,
[10]	βουλομένοις καὶ πάντας ἀνθρώπους εἰς	ἐλευθερίαν	ἐξελέσθαι δεινοί. οὔκουν βούλεται τοῖς
[10]	αὑτοῦ καιροῖς τὴν παρ´ ὑμῶν	ἐλευθερίαν	ἐφεδρεύειν, οὐ κακῶς οὐδ´ ἀργῶς
[10]	ἂν ἐναντιωθῆναι καὶ τῆς πάντων	ἐλευθερίας	προστῆναι, οὐ μὰ Δί´ ἐκ
[10]	διαφέρει δὲ τί; ὅτι ἐστὶν	ἐλευθέρῳ	μὲν ἀνθρώπῳ μεγίστη ἀνάγκη ἡ
[10]	ἀλλ´ ἣν μὲν ἄν τις	ἐλευθέρων	ἀνθρώπων ἀνάγκην εἴποι, οὐ μόνον
[10]	ἐφ´ ὑμῖν ἐστι, τὴν δ´	Ἑλλάδα	πᾶσαν ἐφεξῆς οὑτωσὶ Φίλιππος ἁρπάζων
[10]	ἐγγὺς οὑτωσὶ ἐν μέσῃ τῇ	Ἑλλάδι	αὐξανομένου λῃστοῦ τῶν Ἑλλήνων ἄλλο
[10]	καὶ τοιαῦτ´ ἤδη περιέστηκε τοὺς	Ἕλληνας	ἅπαντας, ὥστε μηδ´ ὅ τι
[10]	ῥᾳθυμίας ἕνεκα τοὺς ἄλλους ἅπαντας	Ἕλληνας	εἰς δουλείαν προέσθαι, καὶ ἔγωγε
[10]	ἡμῶν οὓς πάντες ἴσασιν οἱ	Ἕλληνες	ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων σεσωσμένοι.
[10]	καὶ τοσαύτας δυναστείας διῃρημένων {τῶν	Ἑλληνικῶν	πραγμάτων} εἰ δεῖ τἀληθῆ μετὰ
[10]	ἐρημότερ´ ἄν τις ἴδοι τῶν	Ἑλληνικῶν	πραγμάτων ἢ τὰ παρ´ ἡμῖν,
[10]	τῇ Ἑλλάδι αὐξανομένου λῃστοῦ τῶν	Ἑλλήνων	ἄλλο τι λέγοντα, θαυμάζω, καὶ
[10]	ἣν ὑπείληφεν, ὃς ἂν τῶν	Ἑλλήνων	ἄρχειν ἀεὶ βούληται, μόνην ἂν
[10]	μάλιστ´ ἐν ταραχῇ τὰ τῶν	Ἑλλήνων	γέγονε πράγματα; οὐδένα γὰρ χρόνον
[10]	καὶ τὸ μὲν προΐστασθαι τῶν	Ἑλλήνων	καὶ δύναμιν συνεστηκυῖαν ἔχοντας πᾶσι
[10]	δύο ταῦτα διῄρητο τὰ τῶν	Ἑλλήνων,	Λακεδαιμονίους καὶ ἡμᾶς, τῶν δ´
[10]	καὶ ἡμᾶς, τῶν δ´ ἄλλων	{Ἑλλήνων}	οἱ μὲν ἡμῖν, οἱ δ´
[10]	πόλιν δ´, ἣ προειστήκει τῶν	Ἑλλήνων	τέως καὶ τὸ πρωτεῖον εἶχε,
[10]	καὶ μέγας καὶ φοβερὸς πᾶσιν	Ἕλλησι	καὶ βαρβάροις, ὑμεῖς δ´ ἔρημοι
[10]	τὴν πόλιν δ´ ἐν τοῖς	Ἕλλησι	μηδενὸς ἀξίαν εἶναι. καὶ μὴν
[10]	μὲν ὁ βασιλεὺς ἅπασι τοῖς	Ἕλλησιν	οἰκείως ἔχει, καὶ πάντων ἥκιστα
[10]	ὑμῶν εἰρηκότων λήψεσθαι. ~αἱ μὲν	ἐλπίδες	αἱ τούτων αὗται καὶ τὸ
[10]	πρᾶγμ´ εἰς γέλωτα καὶ λοιδορίαν	ἐμβαλόντες	μηδὲν αὐτοὶ τῶν δεόντων ποιῆτε.
[10]	διεπιστεύετο, ἔπειτ´ οὐχ ἧττον αὐτὸν	ἐμίσουν	οὓς σώσειε τῶν ὑπαρχόντων ἐχθρῶν
[10]	εὐπόρων, οὐ κατοκνήσας εἰπεῖν τἀληθῆ.	ἐμοὶ	γὰρ οὐδεὶς οὕτως ἄθλιος οὐδ´
[10]	ὑβρίζειν ὑμᾶς (οὐδὲν γὰρ ἄλλ´	ἔμοιγε	δοκεῖ ποιεῖν ἢ τοῦτο) καὶ
[10]	ἐπειδάν τι τῶν πρὸς Φίλιππον	ἐμπέσῃ,	εὐθὺς ἀναστάς τις λέγει ὡς
[10]	καὶ τὸ πρωτεῖον εἶχε, νῦν	ἐν	ἀδοξίᾳ πάσῃ καὶ ταπεινότητι καθεστάναι;
[10]	ἐχθρῶν κρατῆσαι, πρὶν ἂν τοὺς	ἐν	αὐτῇ τῇ πόλει κολάσητ´ ἐχθρούς,
[10]	οὐδ´ Ὀλυνθίοις ἐξ ἀρχῆς, ἕως	ἐν	αὐτῇ τῇ χώρᾳ τὸ στράτευμα
[10]	καταπεφρονήμεθ´ ἐκ τούτων ὥστε τῶν	ἐν	αὐτῷ τῷ κινδυνεύειν ὄντων οἱ
[10]	ὧν μὲν ἀπεστέρησθε σιωπῶ· ἀλλ´	ἐν	αὐτῷ τῷ τὴν εἰρήνην ποιήσασθαι,
[10]	μηδενὸς μήτε δουλεύειν ἄλλῳ, ἀλλ´	ἐν	ἐλευθερίᾳ καὶ νόμοις ἐξ ἴσου
[10]	ἀνθρώπους τοῖς πράγμασι· τοῖς δ´	ἐν	ἐνδείᾳ, δι´ ὃ δυσχεραίνουσι τὸ
[10]	τὴν ἐπ´ Ἀμβρακίαν ὁδόν, τὰς	ἐν	Ἤλιδι σφαγάς, ἄλλα μυρία· οὐ
[10]	ταῖς ἰδίαις οἰκίαις ὁρῶ τὸν	ἐν	ἡλικίᾳ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους οὕτω
[10]	τῶν ταῦτα πολιτευομένων, τὸ δ´	ἐν	ἡσυχίᾳ διάγειν καὶ μηδὲν τῶν
[10]	καρποῦσθαι· οὐκ ἦν ἀσφαλὲς λέγειν	ἐν	Θετταλίᾳ μὴ σὺν εὖ πεπονθότος
[10]	τὴν Πυλαίαν ἀποδοῦναι· οὐκ ἦν	ἐν	Θήβαις ἀσφαλές, πρὶν τὴν Βοιωτίαν
[10]	ὑπολαμβάνειν τὸν Φίλιππον τῶν μὲν	ἐν	Θρᾴκῃ κακῶν (τί γὰρ ἂν
[10]	καὶ Ποτείδαιαν προεῖτο, οὐδ´ ἂν	ἐν	Μακεδονίᾳ μένειν ἀσφαλῶς ἐδύνατο. ἀμφότερ´
[10]	ὡς ἐγὼ κρίνω, φοβερῶν, οὐδένες	ἐν	μείζονι κινδύνῳ τῶν πάντων εἰσὶν
[10]	ἐπὶ ταῖς θύραις ἐγγὺς οὑτωσὶ	ἐν	μέσῃ τῇ Ἑλλάδι αὐξανομένου λῃστοῦ
[10]	τοῦτον τὸν τρόπον προσφέρεται; ὅτι	ἐν	μόνῃ τῶν πασῶν πόλεων τῇ
[10]	ὡς δὲ καὶ γένοιτ´ ἄν,	{ἐν}	νόμῳ διορθώσασθαι δεῖ. Τῶν δὲ
[10]	τὴν καταστρεψομένην τοὺς ἐναντιουμένους αὐτοῖς	ἐν	οἷς ἂν αἰτήσωσι χρόνοις παρεῖναι.
[10]	ἦτε. οὐκ ἦν ἀσφαλὲς λέγειν	ἐν	Ὀλύνθῳ τὰ Φιλίππου μὴ σὺν
[10]	τὴν ἀγοράν, τούτοις κεκήλησθ´ ὡς	ἐν	οὐδενὶ δεινῷ τῆς πόλεως οὔσης,
[10]	δόξ´ ὑπάρχει, ἣν αἰσχρόν ἐστιν	ἐν	σοὶ καταλῦσαι· τῇ πόλει δ´
[10]	ὅταν τιν´ ἴδω τὸν μὲν	ἐν	Σούσοις καὶ Ἐγβατάνοις δεδοικότα καὶ
[10]	ἔγωγε, οὔτ´ ἀξιῶ. ~οὐδὲ γὰρ	ἐν	ταῖς ἰδίαις οἰκίαις ὁρῶ τὸν
[10]	διεστηκότων εἰς δύο ταῦτα τῶν	ἐν	ταῖς πόλεσι, τῶν μὲν εἰς
[10]	εἰ σκέψαισθ´ ἐκείνως. πότε μάλιστ´	ἐν	ταραχῇ τὰ τῶν Ἑλλήνων γέγονε
[10]	ἀπαντικρὺ τῆς Ἀττικῆς ἐπετείχισεν ὑμῖν	ἐν	τῇ Εὐβοίᾳ. ταύτης ὀλιγωρουμένης, Μέγαρ´
[10]	ἂν εἴποις, ὡς σὲ μὲν	ἐν	τῇ πόλει δεῖ τινὰ φαίνεσθαι,
[10]	ἐδάφει, προσθήσω δὲ καὶ τοῖς	ἐν	τῇ πόλει θεοῖς, οἵπερ αὐτὸν
[10]	διαβεβλημένον, εἶτα τοῖς μηδὲν τῶν	ἐν	τῇ πολιτείᾳ δικαίων βουλομένοις ποιεῖν
[10]	οὐδ´ Ὠρείταις, τῶν στρατιωτῶν ὄντων	ἐν	τῇ χώρᾳ, οὐδὲ Φεραίοις πρότερον,
[10]	τινὰ φαίνεσθαι, τὴν πόλιν δ´	ἐν	τοῖς Ἕλλησι μηδενὸς ἀξίαν εἶναι.
[10]	μελινῶν καὶ τῶν ὀλυρῶν τῶν	ἐν	τοῖς Θρᾳκίοις σιροῖς ἐν τῷ
[10]	οὐ τὸν ἡσύχιον, ἀλλὰ τὸν	ἐν	τοῖς κινδύνοις αἱρεῖ; τί ἂν
[10]	τῶν ἐν τοῖς Θρᾳκίοις σιροῖς	ἐν	τῷ βαράθρῳ χειμάζειν. οὐκ ἔστι
[10]	σκοπεῖτε· ἐρῶ δ´ ὑπὲρ τῶν	ἐν	χρείᾳ δοκούντων εἶναι πρότερον. ἦν
[10]	μετ´ οὐ πολὺν χρόνον τὰ	ἐν	Ὠρεῷ πράγματ´ εἰλήφει. ~πολλὰ δὲ
[10]	διαλέγεται. αἴτιον δὲ τούτων οὐχ	ἕν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, (ῥᾴδιον γὰρ
[10]	δεόντων πράττειν, ἀλλὰ προϊεμένους καθ´	ἓν	ἕκαστον πάνθ´ ἑτέρους ἐᾶσαι λαβεῖν,
[10]	τῷ δύναμιν τὴν καταστρεψομένην τοὺς	ἐναντιουμένους	αὐτοῖς ἐν οἷς ἂν αἰτήσωσι
[10]	ἄρχειν ἀεὶ βούληται, μόνην ἂν	ἐναντιωθῆναι	καὶ τῆς πάντων ἐλευθερίας προστῆναι,
[10]	τοὺς ἀπόρους καὶ τῶν ἀναγκαίων	ἐνδεεῖς	ὄντας. ἀλλὰ ποῦ συντρίβεται τὸ
[10]	ἄλλοθεν σκοπεῖν ὅπως μηδενὸς ὄντες	ἐνδεεῖς	περιοφθήσονται. τοὺς μὲν τοίνυν εὐπόρους
[10]	τοῖς πράγμασι· τοῖς δ´ ἐν	ἐνδείᾳ,	δι´ ὃ δυσχεραίνουσι τὸ πρᾶγμ´
[10]	παύσομαι· καὶ γὰρ οὐ λόγων	ἐνδείᾳ	μοι δοκεῖ τὰ πράγματ´ οὔτε
[10]	καὶ ἐξ ἀνωνύμων καὶ ἀδόξων	ἔνδοξοι	καὶ γνώριμοι, ὑμεῖς δὲ τοὐναντίον
[10]	ὑμεῖς δὲ τοὐναντίον ἐκ μὲν	ἐνδόξων	ἄδοξοι, ἐκ δ´ εὐπόρων ἄποροι·
[10]	οὐδ´ ἐπεστράφητ´ οὐδὲν τούτων, οὐδ´	ἐνεδείξασθε	τοῦθ´ ὅτι οὐκ ἐπιτρέψετε τοῦτο
[10]	εὐθέως τὸν λέγοντα, ἀθάνατον δ´	ἕνεκ´	ἀσφαλείας, ἑτέραν δὲ τὴν κρύβδην
[10]	τοῖς προγόνοις, τῆς ἰδίας ῥᾳθυμίας	ἕνεκα	τοὺς ἄλλους ἅπαντας Ἕλληνας εἰς
[10]	Ἀθηναῖοι, τῶν πραγμάτων ἐξ ἀρχῆς	ἐνεστήσασθ´	οὐδὲ κατεσκευάσασθ´ ὀρθῶς, ἀλλὰ τὸ
[10]	δ´ οὐχ οὕτως ἔχει· οὐκ	ἔνεστι	βοηθείαις χρωμένους οὐδὲν τῶν δεόντων
[10]	οὐδὲ γὰρ ἄλλο γ´ οὐδὲν	ἔνι.	καὶ μὴν οὐχ ὑπὲρ τῶν
[10]	ὅσην ἀκούετε· ὅτι δ´ οὐκ	ἔνι	ταύτης ἐκεῖνον ἐπισχεῖν ἐκ λόγου
[10]	ταμίας καὶ δημοσίους, καὶ ὅπως	ἔνι	τὴν τῶν χρημάτων φυλακὴν ἀκριβεστάτην
[10]	γὰρ οὐκ ἴσως οὐδὲ πολιτικῶς	ἔνιοι	τὰ καθ´ αὑτοὺς καὶ τὰ
[10]	τοι τούτων μὲν ἐκ πτωχῶν	ἔνιοι	ταχὺ πλούσιοι γίγνονται, καὶ ἐξ
[10]	θ´ ὑμῶν καὶ περὶ αὑτῶν	ἐνίους	τῶν λεγόντων ὁρῶ βουλευομένους· ὑμᾶς
[10]	καὶ ἑκόνθ´ ὑποτελεῖν. ὥσπερ τοίνυν	ἑνὸς	ἡμῶν ἑκάστου τίς ἐστι γονεύς,
[10]	καὶ γὰρ εἰ μηδ´ ἀφ´	ἑνὸς	τῶν ἄλλων τοῦτο μαθεῖν δύναταί
[10]	καὶ ἔχοντ´ ἀφελέσθαι καὶ ὅλως	ἐνοχλῆσαι	τοῖς ἄρχειν βουλομένοις καὶ πάντας
[10]	κακώσεως εἴη νόμοις οὕτω γ´	ἔνοχος·	δεῖ γάρ, οἶμαι, τοῖς γονεῦσι
[10]	κύριος γέγονεν, εἰκότως· πρᾶγμα γὰρ	ἔντιμον	καὶ μέγα καὶ λαμπρόν, καὶ
[10]	οἶμαι, τοῖς γονεῦσι τὸν ὡρισμένον	ἐξ	ἀμφοτέρων ἔρανον, καὶ παρὰ τῆς
[10]	πῶς ταύτην καταλύσει. καὶ τοῦτ´	ἐξ	ἀνάγκης τρόπον τινὰ νῦν γε
[10]	ἔνιοι ταχὺ πλούσιοι γίγνονται, καὶ	ἐξ	ἀνωνύμων καὶ ἀδόξων ἔνδοξοι καὶ
[10]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν πραγμάτων	ἐξ	ἀρχῆς ἐνεστήσασθ´ οὐδὲ κατεσκευάσασθ´ ὀρθῶς,
[10]	τὰ τείχη προσβάλλων, οὐδ´ Ὀλυνθίοις	ἐξ	ἀρχῆς, ἕως ἐν αὐτῇ τῇ
[10]	οὓς σώσειε τῶν ὑπαρχόντων ἐχθρῶν	ἐξ	ἀρχῆς. νῦν δὲ πρῶτον μὲν
[10]	λυμαίνεσθαι καὶ διαστρέφειν ταῦτα βουλομένων	ἐξ	ἴσου κάθησθ´ ἀκροώμενοι, οὐκ ἀγνοοῦντες
[10]	τόπου Φίλιππον ἀναγκάσετε, ἢ πολεμήσετ´	ἐξ	ἴσου· καὶ ἴσως ἄν, ἴσως,
[10]	προσλαμβάνων, ἄχρι οὗ τοῖς ἑτέροις	ἐξ	ἴσου ποιήσαι, διεπιστεύετο, ἔπειτ´ οὐχ
[10]	ἀλλ´ ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ νόμοις	ἐξ	ἴσου πολιτεύεσθαι, τῶν δ´ εἰς
[10]	περιεργάσει, ἀλλὰ τοὐναντίον σοὶ μὲν	ἐξ	ὧν ἐργάζει καὶ περιεργάζει τοὺς
[10]	οὐδ´ ἐκ μικροῦ χρόνου συνειλεγμένων,	ἐξ	ὧν φαύλως ταῦτ´ ἔχει, οὐδέν
[10]	ζητεῖθ´ ὅντιν´ ἀνθ´ ὧν Φίλιππος	ἐξαμαρτάνει	μισήσετε καὶ τοῖς παρ´ ἐκείνου
[10]	εὖ ποιοῦντα, εἰ μηδὲν ἄλλο,	ἐξαπατᾶν,	ὑμῖν δ´ ἀπειλεῖν ἤδη; οἷον
[10]	ἄλλα μυρία· οὐ γὰρ ἵν´	ἐξαριθμήσωμαι	τοὺς βεβιασμένους καὶ τοὺς ἠδικημένους
[10]	αὐτοὶ μὲν τούτων κατηγοροῦντες ἀμφότερ´	ἕξειν,	καὶ παρ´ ὑμῖν εὐδοκιμήσειν καὶ
[10]	μὴν ἀλλ´ ἐρῶ· οἶμαι γὰρ	ἕξειν	καὶ ὑπὲρ τῶν ἀπόρων τὰ
[10]	πάντων ἂν εἴη, εἰ τοῦτ´	ἐξελέγχοι·	ὅταν γὰρ οἱ ἀδικούμενοι ἀρνῶνται,
[10]	καὶ πάντας ἀνθρώπους εἰς ἐλευθερίαν	ἐξελέσθαι	δεινοί. οὔκουν βούλεται τοῖς αὑτοῦ
[10]	ὑμῖν ἀκούειν ἐστίν, ἐθέλω λέγειν.	ἐξέστητ´,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῆς ὑποθέσεως
[10]	μὲν περὶ τἄλλ´ οὐκ ἄξιον	ἐξετάσαι	νῦν· ἀλλ´ ἐπειδάν τι τῶν
[10]	ταλαιπώρους Ὀλυνθίους πρότερον δοὺς Ποτείδαιαν	ἐξηπάτησε	καὶ πόλλ´ ἕτερα· Θηβαίους τὰ
[10]	τῷ τὴν εἰρήνην ποιήσασθαι, πός´	ἐξηπάτησθε,	πόσων ἀπεστέρησθε. οὐχὶ Φωκέας, οὐ
[10]	οὐδὲ γράφειν πόλεμον, παραθεὶς εὐθέως	ἑξῆς	τὸ τὴν εἰρήνην ἄγειν ὡς
[10]	τῇ πόλει θεοῖς, οἵπερ αὐτὸν	ἐξολέσειαν,	οὐδενὶ μέντοι μᾶλλον ἢ τῇ
[10]	γὰρ ἔστιν, οὐκ ἔστι τῶν	ἔξω	τῆς πόλεως ἐχθρῶν κρατῆσαι, πρὶν
[10]	ἤ τι φάρμακον ἄλλο τοιοῦτον	ἐοίκαμεν	ἀνθρώποις· εἶτ´, οἶμαι, (δεῖ γάρ,
[10]	δὲ καὶ παραλείπω, Φεράς, τὴν	ἐπ´	Ἀμβρακίαν ὁδόν, τὰς ἐν Ἤλιδι
[10]	ἡσυχίαν καὶ ἅπαντα προῆσθε, οὐκ	ἐπ´	αὐτοὺς ὑμᾶς τελευτῶν ἐκεῖνος ἥξει,
[10]	ἐγκαταλειπόμενοί τι πεισόμεθ´ ἡμεῖς, ἀδεῶς	ἐπ´	ἐκεῖνον ἤδη πορεύσεται. ὑπὲρ δὴ
[10]	ἡμῖν, ἄν τι μὴ νῦν	ἐπανορθωσώμεθα·	ἔπειτα προστασίαι πολλαὶ καὶ πανταχόθεν
[10]	ἱππαγωγούς, τἄλλ´ ὅς´ εἰς πόλεμον·	~ἐπεὶ	νῦν γε γέλως ἔσθ´ ὡς
[10]	καλῶς; πολλοῦ γε καὶ δεῖ·	ἐπειδὰν	γὰρ ὁ μὲν λαβὼν μετὰ
[10]	ἄν τι λέγῃ τις, ἐκβάλλετε,	ἐπειδὰν	δ´ ἀπολωλὸς ἢ πολιορκούμενόν τι
[10]	τί τῷ ἀδικοῦντι προσήκει; ἀλλ´	ἐπειδὰν	ἐφ´ ἡμᾶς αὐτοὺς ἴῃ, τί
[10]	οὐκ ἄξιον ἐξετάσαι νῦν· ἀλλ´	ἐπειδάν	τι τῶν πρὸς Φίλιππον ἐμπέσῃ,
[10]	τὸ συμβαῖνον ἀεὶ διώκετε, εἶτ´	ἐπειδὰν	ὑστερίσητε παύεσθε· ἕτερον πάλιν ἂν
[10]	ὅστις ἂν ᾖ ποτ´, ἔγωγε,	ἐπειδὴ	οὐχ οὗτος Φίλιππον. Ἔστι τοίνυν
[10]	οὗτοι μισοῦσι καὶ πολεμοῦσι Φίλιππον.	ἔπειθ´	ὁ πράττων καὶ συνειδὼς ἅπανθ´
[10]	πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις βοηθεῖν περίεργον	ἐπείσθητ´	εἶναι καὶ μάταιον ἀνάλωμ´ ὑπὸ
[10]	ἑτέροις ἐξ ἴσου ποιήσαι, διεπιστεύετο,	ἔπειτ´	οὐχ ἧττον αὐτὸν ἐμίσουν οὓς
[10]	ἄν τι μὴ νῦν ἐπανορθωσώμεθα·	ἔπειτα	προστασίαι πολλαὶ καὶ πανταχόθεν γίγνονται,
[10]	παρὰ μικρόν. οὐδὲν ἐφροντίσατ´ οὐδ´	ἐπεστράφητ´	οὐδὲν τούτων, οὐδ´ ἐνεδείξασθε τοῦθ´
[10]	καὶ τυραννίδ´ ἀπαντικρὺ τῆς Ἀττικῆς	ἐπετείχισεν	ὑμῖν ἐν τῇ Εὐβοίᾳ. ταύτης
[10]	τῆς πόλεως πράγματα καὶ νῦν	ἐπηγγέλλετο	(εἰ δὲ μὴ ἐδέχεσθ´ ὑμεῖς,
[10]	ἐπιτείχισμα τὴν Εὔβοιαν καὶ νῦν	ἐπὶ	Βυζάντιον παριόντος, ἀσφαλές ἐστι λέγειν
[10]	κελεύειν πόλεμον τὸν τὰ βέλτιστ´	ἐπὶ	πᾶσι δικαίοις συμβουλεύοντα· τοῦτο μὲν
[10]	τὸ ἀπὸ τῶν κοινῶν ἔθος	ἐπὶ	τὰ ἴδια μεταβιβάζοντας ὁρῶσί τινας,
[10]	τἀκείνου αἴτια) ὑπὲρ δὲ τοῦ	ἐπὶ	ταῖς θύραις ἐγγὺς οὑτωσὶ ἐν
[10]	ὅσα πραγματεύεται καὶ κατασκευάζεται νῦν,	ἐπὶ	τὴν ἡμετέραν πόλιν παρασκευάζεται. οὐ
[10]	ᾤεσθε. ἐκ δὲ τούτων παρελθὼν	ἐπὶ	τὴν τάξιν ἐφ´ ἧς ὑμῖν
[10]	ἄγειν εἰρήνην δικαίαν καὶ μένειν	ἐπὶ	τοῦ τόπου Φίλιππον ἀναγκάσετε, ἢ
[10]	ἐκλείπει, δέον παρά του γίγνεσθαι,	ἐπὶ	τοῦθ´ εὑρήσετε τὴν αἰτίαν ἀναφερομένην.
[10]	μέσου καὶ τὰς βλασφημίας ἃς	ἐπὶ	τῷ θεωρικῷ ποιοῦνταί τινες οὐχὶ
[10]	ποιεῖ τὴν αἴσθησιν εὐθέως, ἀλλ´	ἐπὶ	τῷ κεφαλαίῳ τῶν πραγμάτων ἀπαντᾷ.
[10]	ὑπὲρ τῶν ἀπόρων τὰ δίκαι´	ἐπὶ	τῷ συμφέροντι τῆς πόλεως εἰπεῖν
[10]	ἢ τῇ πολιτείᾳ πολεμεῖ οὐδ´	ἐπιβουλεύει,	καὶ σκοπεῖ μᾶλλον οὐδὲν τῶν
[10]	οὐ μόνον τῷ μάλισθ´ ὑμῖν	ἐπιβουλεύειν	Φίλιππον, ἀλλὰ καὶ τῷ πάντων
[10]	οὖν οἶδε, καὶ αὑτὸν ὑμῖν	ἐπιβουλεύοντα	καὶ ὑμᾶς αἰσθανομένους· εὖ φρονεῖν
[10]	κεκτημένων τὰς οὐσίας πρὸς τοὺς	ἐπιδεεῖς.	εἰ ἀνέλοιμεν ἐκ μέσου καὶ
[10]	ἐθέλειν {ἀκούειν} τοῦτ´ ἤδη πᾶσαν	ἐπιδέχεται	κατηγορίαν. ὑμεῖς τοίνυν οὐκ ἀκούειν,
[10]	ὁ Φίλιππος, ἂν προτέροις ἡμῖν	ἐπιθῆται·	εἰ γὰρ ἐγκαταλειπόμενοί τι πεισόμεθ´
[10]	πόλιν τὴν ἡμετέραν κυριεῦσαι, οὐκ	ἐπιθυμεῖν,	ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὑμᾶς ἐάσειν
[10]	τὸ ἄρχειν μὲν τῶν πολιτῶν	ἐπιθυμεῖν,	ἑτέρῳ δ´ ὑπακούειν, δι´ ὅτου
[10]	φασιν αὐτὸν ἔχειν; τούτων μὲν	ἐπιθυμεῖν	καὶ ὑπὲρ τοῦ ταῦτα λαβεῖν
[10]	προαιρέσεως, οἱ τυραννίδων καὶ δυναστειῶν	ἐπιθυμοῦντες,	κεκρατήκασι πανταχοῦ, καὶ πόλις δημοκρατουμένη
[10]	τῇ πόλει πρὸς τὰ νῦν	ἐπιόντα	πράγματα. συμβέβηκε δ´ εὐτυχήματ´ ἀπὸ
[10]	τι κοινῇ μᾶλλον ἂν ὅλην	ἐπιρρώσειε	τὴν πόλιν. οὑτωσὶ δὲ σκοπεῖτε·
[10]	οὔτ´ ἐθελήσετε, οὔτ´, ἐὰν ἐθέλητε,	ἐπιστήσεσθε	(ἄρχειν γὰρ εἰώθατε) πράγματα δὲ
[10]	δ´ οὐκ ἔνι ταύτης ἐκεῖνον	ἐπισχεῖν	ἐκ λόγου καὶ δημηγορίας οὐδεὶς
[10]	Φιλίππου, ἀλλὰ καὶ κατασκευάζοντος ὑμῖν	ἐπιτείχισμα	τὴν Εὔβοιαν καὶ νῦν ἐπὶ
[10]	πόλεμον ποιεῖ, τοὺς δὲ μὴ	ἐπιτρέπειν	μηδὲ προΐεσθαι ταῦτα συμβουλεύοντας, τούτους
[10]	οὐδ´ ἐνεδείξασθε τοῦθ´ ὅτι οὐκ	ἐπιτρέψετε	τοῦτο ποιεῖν αὐτῷ· Ἀντρῶνας ἐπρίατο
[10]	οὐ περιῆν, ἀλλὰ καὶ τριήρεις	ἔπλεον	καὶ χρήματ´ ἐγίγνετο καὶ πάντ´
[10]	καὶ χρήματ´ ἐγίγνετο καὶ πάντ´	ἐποιοῦμεν	τὰ δέοντα. μετὰ ταῦθ´ ἡ
[10]	ἐπιτρέψετε τοῦτο ποιεῖν αὐτῷ· Ἀντρῶνας	ἐπρίατο	καὶ μετ´ οὐ πολὺν χρόνον
[10]	γονεῦσι τὸν ὡρισμένον ἐξ ἀμφοτέρων	ἔρανον,	καὶ παρὰ τῆς φύσεως καὶ
[10]	τοὐναντίον σοὶ μὲν ἐξ ὧν	ἐργάζει	καὶ περιεργάζει τοὺς ἐσχάτους ὄντας
[10]	ἀντιποιοῦνται μὲν πάντες, ἀφεστᾶσι δ´	ἔργῳ,	καὶ φθονοῦσι καὶ ἀπιστοῦσιν αὑτοῖς,
[10]	τούτων λαμβάνειν, τὸν δὲ τῶν	ἔργων	παρὰ τοῦ στρατηγοῦ, καὶ μηδεμίαν
[10]	Ἕλλησι καὶ βαρβάροις, ὑμεῖς δ´	ἔρημοι	καὶ ταπεινοί, τῇ μὲν κατὰ
[10]	πόλεμον γενομένων, ἡμῶν δ´ ἀμελούντων,	ἔρημον	ἀνείλετο. τοιγάρτοι τὸ μὲν φοβεῖσθαι
[10]	οὐδέσι τούτων ἀρχεῖα καὶ βουλευτήρι´	ἐρημότερ´	ἄν τις ἴδοι τῶν Ἑλληνικῶν
[10]	πόλεμον βούλεσθε παρ´ αὐτοῖς ὑμῖν	ἐρίζειν,	εἰ δέον ἢ μὴ δέον
[10]	καίτοι λοιδορίας εἴ τις χωρὶς	ἔροιτο	εἰπέ μοι, τί δὴ γιγνώσκων
[10]	προσλαμβάνοντος· οἱ γὰρ εὔποροι πάντες	ἔρχονται	μεθέξοντες τούτου, καὶ καλῶς ποιοῦσιν.
[10]	τὴν πόλιν. οὑτωσὶ δὲ σκοπεῖτε·	ἐρῶ	δ´ ὑπὲρ τῶν ἐν χρείᾳ
[10]	μὲν φοβοῦμαι, οὐ μὴν ἀλλ´	ἐρῶ·	οἶμαι γὰρ ἕξειν καὶ ὑπὲρ
[10]	διαφεύγει δ´ οὐδὲ νῦν, τοῦτ´	ἐρῶ.	οὐδενὸς τῶν πάντων οὕτως ὡς
[10]	τῶν πραγμάτων λόγους εὐθέως εἰώθασιν	ἐρωτᾶν	τί οὖν χρὴ ποιεῖν; οὐχ
[10]	κρατήσειν ὑμᾶς καὶ αὑτοῖς οὐκέτ´	ἔσεσθαι	μισθαρνεῖν, ἂν δ´ ἀπὸ τῶν
[10]	ὅτι πολὺ τῷ βασιλεῖ φοβερώτερός	ἐσθ´	ὁ Φίλιππος, ἂν προτέροις ἡμῖν
[10]	ἴσων ὑμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις	ἔσθ´	ὁ κίνδυνος· οὐ γὰρ ὑφ´
[10]	πόλεμον· ~ἐπεὶ νῦν γε γέλως	ἔσθ´	ὡς χρώμεθα τοῖς πράγμασι, καὶ
[10]	ὡς οὖν ὑπὲρ τῶν ἐσχάτων	ἐσομένου	τοῦ ἀγῶνος, οὕτω προσήκει γιγνώσκειν,
[10]	πίστιν, εὔνοιαν, ὧν πάντων ὑμεῖς	ἔστ´	ἄποροι. ἐκ δὲ τοῦ τούτων
[10]	τῶν ἄλλων γένηται κύριος, οὐδὲν	ἔστ´	αὐτῷ βεβαίως ἔχειν, ἕως ἂν
[10]	βεβιασμένα καὶ καταφεύξεται πρὸς ὑμᾶς.	ἐστὲ	γὰρ ὑμεῖς οὐκ αὐτοὶ πλεονεκτῆσαι
[10]	τοίνυν ἑνὸς ἡμῶν ἑκάστου τίς	ἐστι	γονεύς, οὕτω συμπάσης τῆς πόλεως
[10]	εἰρήνην λέλυκεν, καὶ κακόνους μέν	ἐστι	καὶ ἐχθρὸς ὅλῃ τῇ πόλει
[10]	τὰ πράγματα. Ὃ δὴ λοιπόν	ἐστι,	καὶ πάλαι μὲν ἔδει, διαφεύγει
[10]	δικαίοις συμβουλεύοντα· τοῦτο μὲν γάρ	ἐστι	λαβεῖν ὅτῳ πολεμήσετε βουλομένων, οὐχ
[10]	καὶ λαβόντα χρήματ´ αὐτὸν ἀφαλές	ἐστι	λέγειν παρ´ ὑμῖν, κἂν ἀφῃρημένοι
[10]	νῦν ἐπὶ Βυζάντιον παριόντος, ἀσφαλές	ἐστι	λέγειν ὑπὲρ Φιλίππου. καὶ γάρ
[10]	καὶ ταῖς οὐσίαις λῃτουργῆσαι ἕκαστον,	ἐστὶ	μὲν οὐκ ὀρθῶς ἔχον, οὐδὲ
[10]	ἀναγκαίων τιν´ ἀποστερεῖν κοινῇ κακόνους	ἐστὶ	ποιεῖν πολλοὺς ἀνθρώπους τοῖς πράγμασι·
[10]	καὶ τῆς ταραχῆς πολλὰ πόρρωθέν	ἐστι	τὰ αἴτια· ἃ εἰ βουλομένοις
[10]	αὐτοὶ τῶν δεόντων ποιῆτε. (ταῦτ´	ἐστὶ	τἀληθῆ, μετὰ πάσης παρρησίας, ἁπλῶς
[10]	κολάζειν τοὺς ἀδικοῦντας ἐφ´ ὑμῖν	ἐστι,	τὴν δ´ Ἑλλάδα πᾶσαν ἐφεξῆς
[10]	τὰ δέοντα. εἰ μὲν γάρ	ἐστί	τις ἐγγυητὴς ὑμῖν θεῶν (οὐ
[10]	βεβαίως οὐκ οἶδ´ εἴ τίς	ἐστι	τῶν πασῶν λοιπὴ πλὴν ἡ
[10]	τριάκοντα καὶ ἑκατόν· καὶ οὐδεὶς	{ἐστι}	τῶν τριηραρχεῖν δυναμένων οὐδὲ τῶν
[10]	ἂν εἴποιμεν, ἀλλ´ οἷς ποιοῦμεν.	ἔστι	δὲ ταῦτ´ οὐδένα τῶν ἀδικουμένων
[10]	ἐν τῷ βαράθρῳ χειμάζειν. οὐκ	ἔστι	ταῦτα, ἀλλὰ κἀκεῖν´ ὑπὲρ τοῦ
[10]	ἔγωγε, ἐπειδὴ οὐχ οὗτος Φίλιππον.	Ἔστι	τοίνυν τι πρᾶγμα καὶ ἄλλο,
[10]	ἀποτυμπανίσαι· οὐ γὰρ ἔστιν, οὐκ	ἔστι	τῶν ἔξω τῆς πόλεως ἐχθρῶν
[10]	ἃ εἰ βουλομένοις ὑμῖν ἀκούειν	ἐστίν,	ἐθέλω λέγειν. ἐξέστητ´, ὦ ἄνδρες
[10]	δεῖ. διαφέρει δὲ τί; ὅτι	ἐστὶν	ἐλευθέρῳ μὲν ἀνθρώπῳ μεγίστη ἀνάγκη
[10]	πατρῴα δόξ´ ὑπάρχει, ἣν αἰσχρόν	ἐστιν	ἐν σοὶ καταλῦσαι· τῇ πόλει
[10]	δεύτερ´ ἢ τρίτα (πολλὰ γάρ	ἐστιν	ἐφεξῆς) ἔγραψέ τις αὐτῷ πολεμεῖν,
[10]	τὴν πόλιν πολιτεύονται· πῶς γάρ	ἐστιν	ἴσον τούτων μέν τινας ἐκ
[10]	ἃ πολλοῖς ὑμῶν οὐδὲ γνώριμ´	ἐστὶν	ἴσως. ταῦτα μέντοι τότ´ ἐαθέντα
[10]	οὐ γὰρ οὕτως εὐήθης ὑμῶν	ἐστὶν	οὐδεὶς ὥσθ´ ὑπολαμβάνειν τὸν Φίλιππον
[10]	ὧν φαύλως ταῦτ´ ἔχει, οὐδέν	ἐστιν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν πάντων
[10]	ἑκατέρων εἶναι δεῖ, ταῦτ´ ἴσως	ἐστίν·	ὡς δὲ καὶ γένοιτ´ ἄν,
[10]	ἐκείνῳ φανερῶς ἀποτυμπανίσαι· οὐ γὰρ	ἔστιν,	οὐκ ἔστι τῶν ἔξω τῆς
[10]	ἄλλος λέγει καὶ ὑμᾶς πείθει,	ἔστω,	μὴ ἀμύνεσθε, ἅπαντα πρόεσθε. εἰ
[10]	πόνους καὶ χειμῶνας καὶ τοὺς	ἐσχάτους	κινδύνους ὑπομένειν, τῶν δ´ Ἀθηναίων
[10]	ὧν ἐργάζει καὶ περιεργάζει τοὺς	ἐσχάτους	ὄντας κινδύνους, τῇ πόλει δ´
[10]	γενήσεται. ὡς οὖν ὑπὲρ τῶν	ἐσχάτων	ἐσομένου τοῦ ἀγῶνος, οὕτω προσήκει
[10]	δοὺς Ποτείδαιαν ἐξηπάτησε καὶ πόλλ´	ἕτερα·	Θηβαίους τὰ νῦν ὑπάγει τὴν
[10]	λέγοντα, ἀθάνατον δ´ ἕνεκ´ ἀσφαλείας,	ἑτέραν	δὲ τὴν κρύβδην ψῆφον τοῦ
[10]	τοῖς ἀδικοῦσιν οὐ πικρῶς ἔχετε,	ἕτεροι	δὲ τὰς τιμὰς ἔχουσιν. καὶ
[10]	πολέμῳ προσλαμβάνων, ἄχρι οὗ τοῖς	ἑτέροις	ἐξ ἴσου ποιήσαι, διεπιστεύετο, ἔπειτ´
[10]	κατασχεῖν ἀρχὴν εὖ πεφυκότες, ἀλλ´	ἕτερον	λαβεῖν κωλῦσαι καὶ ἔχοντ´ ἀφελέσθαι
[10]	διώκετε, εἶτ´ ἐπειδὰν ὑστερίσητε παύεσθε·	ἕτερον	πάλιν ἂν συμβῇ τι παρασκευάζεσθε
[10]	ἐφ´ ἧς ὑμῖν τετάχθαι προσῆκεν	ἕτερος,	οὗτος εὐδαίμων καὶ μέγας καὶ
[10]	προϊεμένους καθ´ ἓν ἕκαστον πάνθ´	ἑτέρους	ἐᾶσαι λαβεῖν, θαυμαστὴν εὐδαιμονίαν καὶ
[10]	ἄρχειν μὲν τῶν πολιτῶν ἐπιθυμεῖν,	ἑτέρῳ	δ´ ὑπακούειν, δι´ ὅτου ποτ´
[10]	ταπεινότητι καθεστάναι; Πολλὰ τοίνυν ἔχων	ἔτι	καὶ περὶ πολλῶν εἰπεῖν παύσομαι·
[10]	τὰ ὅπλα, πᾶσιν τοῖς οὖσιν	ἑτοίμως	κινδυνεύσων, ἡμεῖς δὲ καθώμεθ´ εἰρηκότες
[10]	λέγειν ἐν Θετταλίᾳ μὴ σὺν	εὖ	πεπονθότος τοῦ πλήθους τοῦ Θετταλῶν
[10]	Ὀλύνθῳ τὰ Φιλίππου μὴ σὺν	εὖ	πεπονθότων τῶν πολλῶν Ὀλυνθίων τῷ
[10]	αὐτοὶ πλεονεκτῆσαι καὶ κατασχεῖν ἀρχὴν	εὖ	πεφυκότες, ἀλλ´ ἕτερον λαβεῖν κωλῦσαι
[10]	τοῦτο) καὶ τοὺς μὲν ἄλλους	εὖ	ποιοῦντα, εἰ μηδὲν ἄλλο, ἐξαπατᾶν,
[10]	ὑμῖν ἐπιβουλεύοντα καὶ ὑμᾶς αἰσθανομένους·	εὖ	φρονεῖν δ´ ὑμᾶς ὑπολαμβάνων μισεῖν
[10]	Ἀττικῆς ἐπετείχισεν ὑμῖν ἐν τῇ	Εὐβοίᾳ.	ταύτης ὀλιγωρουμένης, Μέγαρ´ ἑάλω παρὰ
[10]	καὶ κατασκευάζοντος ὑμῖν ἐπιτείχισμα τὴν	Εὔβοιαν	καὶ νῦν ἐπὶ Βυζάντιον παριόντος,
[10]	πάνθ´ ἑτέρους ἐᾶσαι λαβεῖν, θαυμαστὴν	εὐδαιμονίαν	καὶ πολλὴν ἀσφάλειαν ἔχειν ᾤεσθε.
[10]	ὑμῖν τετάχθαι προσῆκεν ἕτερος, οὗτος	εὐδαίμων	καὶ μέγας καὶ πολλῶν κύριος
[10]	τὸν τρόπον φέρεσθαι, ὁ μὲν	εὐδαίμων	καὶ μέγας καὶ φοβερὸς πᾶσιν
[10]	ἀμφότερ´ ἕξειν, καὶ παρ´ ὑμῖν	εὐδοκιμήσειν	καὶ παρ´ ἐκείνου χρήματα λήψεσθαι,
[10]	γὰρ οἷς βασιλεὺς πιστεύει καὶ	εὐεργέτας	ὑπείληφεν ἑαυτοῦ, οὗτοι μισοῦσι καὶ
[10]	τῇ μὲν κατὰ τὴν ἀγορὰν	εὐετηρίᾳ	λαμπροί, τῇ δ´ ὧν προσῆκε
[10]	ὠνίων πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὴν	εὐετηρίαν	τὴν κατὰ τὴν ἀγοράν, τούτοις
[10]	πόλιν παρασκευάζεται. οὐ γὰρ οὕτως	εὐήθης	ὑμῶν ἐστὶν οὐδεὶς ὥσθ´ ὑπολαμβάνειν
[10]	τῶν ἀμελουμένων ποιεῖ τὴν αἴσθησιν	εὐθέως,	ἀλλ´ ἐπὶ τῷ κεφαλαίῳ τῶν
[10]	τοὺς ὑπὲρ τῶν πραγμάτων λόγους	εὐθέως	εἰώθασιν ἐρωτᾶν τί οὖν χρὴ
[10]	ληρεῖν οὐδὲ γράφειν πόλεμον, παραθεὶς	εὐθέως	ἑξῆς τὸ τὴν εἰρήνην ἄγειν
[10]	μέγαν μὲν ὄντα παρ´ ὑμῖν	εὐθέως	τὸν λέγοντα, ἀθάνατον δ´ ἕνεκ´
[10]	τι τῶν πρὸς Φίλιππον ἐμπέσῃ,	εὐθὺς	ἀναστάς τις λέγει ὡς οὐ
[10]	οὐκ ἀγνοοῦντες αὐτούς (ἴστε γὰρ	εὐθὺς	ἰδόντες ἀκριβῶς, τίς μισθοῦ λέγει
[10]	δοκιμάζειν δεῖ, ἀλλ´ εἰ συμμάχων	εὐνοίᾳ	πιστεύει, εἰ τοῖς ὅπλοις ἰσχύει,
[10]	τἀληθῆ, μετὰ πάσης παρρησίας, ἁπλῶς	εὐνοίᾳ	τὰ βέλτιστ´ εἰρημένα, οὐ κολακείᾳ
[10]	ἔγωγε πλοῦτον ἡγοῦμαι συμμάχους, πίστιν,	εὔνοιαν,	ὧν πάντων ὑμεῖς ἔστ´ ἄποροι.
[10]	ἄλλ´ οἶμαι μὰ τοὺς θεοὺς	εὔξασθαι	ποιεῖν τὴν πόλιν ἢ ταῦθ´
[10]	ἀλλὰ καὶ προσλαμβάνοντος· οἱ γὰρ	εὔποροι	πάντες ἔρχονται μεθέξοντες τούτου, καὶ
[10]	μηδ´ ὅ τι χρὴ συμβουλεύειν	εὔπορον	εἶναι. Ὄντων δ´, ὦ ἄνδρες
[10]	τῆς πολιτείας κοινωνεῖν, τοὺς μὲν	εὐπόρους	εἰς μὲν τὸν βίον τὰ
[10]	τῆς πόλεως εἰπεῖν πρὸς τοὺς	εὐπόρους,	καὶ ὑπὲρ τῶν κεκτημένων τὰς
[10]	ἐνδεεῖς περιοφθήσονται. τοὺς μὲν τοίνυν	εὐπόρους	ταύτῃ χρωμένους τῇ γνώμῃ οὐ
[10]	μὲν ἐνδόξων ἄδοξοι, ἐκ δ´	εὐπόρων	ἄποροι· πόλεως γὰρ ἔγωγε πλοῦτον
[10]	αὐτὸν τρόπον καὶ ὑπὲρ τῶν	εὐπόρων,	οὐ κατοκνήσας εἰπεῖν τἀληθῆ. ἐμοὶ
[10]	διαρπασθήσεται τὰ χρήματα’ τῷ φυλακὴν	εὑρεῖν	δι´ ἧς σωθήσεται κωλύειν, οὐχὶ
[10]	ἐὰν ταῦτα μὴ ἐθέλῃ ποιεῖν,	εὑρήσει	λυσιτελοῦν τὸ ἑκόντας ποιεῖν τὰ
[10]	παρά του γίγνεσθαι, ἐπὶ τοῦθ´	εὑρήσετε	τὴν αἰτίαν ἀναφερομένην. περὶ οὗ
[10]	νῦν ἐπιόντα πράγματα. συμβέβηκε δ´	εὐτυχήματ´	ἀπὸ ταὐτομάτου, οἷς ἂν χρησώμεθ´
[10]	ὅστις οὐκ ἠξίου τὰ καθήκοντ´	ἐφ´	ἑαυτὸν ποιεῖν, ὅτι χρήματ´ οὐ
[10]	οὕτω καὶ ταῖς πόλεσιν οὐκ	ἐφ´	ἑκάστου τῶν ἀμελουμένων ποιεῖ τὴν
[10]	ἀχθεσθῆναί μοι. πέπραται τὰ συμφέροντ´	ἐφ´	ἑκάστου τῶν καιρῶν, καὶ μετειλήφαθ´
[10]	τῷ ἀδικοῦντι προσήκει; ἀλλ´ ἐπειδὰν	ἐφ´	ἡμᾶς αὐτοὺς ἴῃ, τί φήσομεν
[10]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῆς ὑποθέσεως	ἐφ´	ἧς ὑμᾶς οἱ πρόγονοι κατέλιπον,
[10]	τούτων παρελθὼν ἐπὶ τὴν τάξιν	ἐφ´	ἧς ὑμῖν τετάχθαι προσῆκεν ἕτερος,
[10]	οὐχὶ βουλεύεσθαι περὶ οὐδενὸς εἰώθατ´	ἐφ´	ἡσυχίας, ἀλλ´ ὅταν μὲν ἐκεῖνος
[10]	ἁρπάζων οὐ λυπεῖ, καὶ ταῦτ´	ἐφ´	ὑμᾶς ἁρπάζων. τί ποτ´ οὖν,
[10]	φυλάττειν καὶ κολάζειν τοὺς ἀδικοῦντας	ἐφ´	ὑμῖν ἐστι, τὴν δ´ Ἑλλάδα
[10]	καιροῖς τὴν παρ´ ὑμῶν ἐλευθερίαν	ἐφεδρεύειν,	οὐ κακῶς οὐδ´ ἀργῶς ταῦτα
[10]	ἢ τρίτα (πολλὰ γάρ ἐστιν	ἐφεξῆς)	ἔγραψέ τις αὐτῷ πολεμεῖν, ὁ
[10]	ἐστι, τὴν δ´ Ἑλλάδα πᾶσαν	ἐφεξῆς	οὑτωσὶ Φίλιππος ἁρπάζων οὐ λυπεῖ,
[10]	Μέγαρ´ ἑάλω παρὰ μικρόν. οὐδὲν	ἐφροντίσατ´	οὐδ´ ἐπεστράφητ´ οὐδὲν τούτων, οὐδ´
[10]	σφαλερῶς ὑμῖν καὶ οὐδαμῶς ἅπαντ´	ἔχει.	γνοίητε δ´ ἄν, εἰ σκέψαισθ´
[10]	θορύβου. ταῦτ´ ἀπιστίαν, ταῦτ´ ὀργὴν	ἔχει.	δεῖ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[10]	ἐκ τῶν ὠνίων, εἰ καλῶς	ἔχει,	δοκιμάζειν δεῖ, ἀλλ´ εἰ συμμάχων
[10]	Κερσοβλέπτην αὐτόν; οὐ νῦν Καρδίαν	ἔχει	καὶ ὁμολογεῖ; τί ποτ´ οὖν
[10]	βασιλεὺς ἅπασι τοῖς Ἕλλησιν οἰκείως	ἔχει,	καὶ πάντων ἥκιστα δὴ† ἡμῖν,
[10]	συνειλεγμένων, ἐξ ὧν φαύλως ταῦτ´	ἔχει,	οὐδέν ἐστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[10]	θορυβεῖσθε. τὸ δ´ οὐχ οὕτως	ἔχει·	οὐκ ἔνεστι βοηθείαις χρωμένους οὐδὲν
[10]	προγόνων. ἀλλ´ οὐδὲ τοῦθ´ οὕτως	ἔχει·	σοὶ μὲν γὰρ ἦν κλέπτης
[10]	οὖν διὰ τοῦτ´ ἐκείνῳ φαύλως	ἔχει	τὰ πράγματα, ἢ τῇ πόλει
[10]	πολλοῦ δεῖ, οὐ μὴν ἀλλ´	ἔχει	τινὰ πρόφασιν ὅμως· τὸ δὲ
[10]	Ἀθηναίων οὐδενὸς πόλεμον, πολλὰ Φίλιππος	ἔχει	τῶν τῆς πόλεως καὶ νῦν
[10]	αὑτῷ· οἷς γὰρ οὖσιν ὑμετέροις	ἔχει	{χρῆσθαι} τούτοις ἅπαντα τἄλλα βεβαίως
[10]	νῦν οὔτ´ ἄλλοτε πώποτε φαύλως	ἔχειν,	ἀλλ´ ὅταν πάντ´ ἀκούσαντες ὑμεῖς
[10]	κύριος, οὐδὲν ἔστ´ αὐτῷ βεβαίως	ἔχειν,	ἕως ἂν ὑμεῖς δημοκρατῆσθε, ἀλλ´
[10]	ἄλλον αἰτιατέον τοῦ πάντα φαύλως	ἔχειν	ἢ ὑμᾶς αὐτούς.
[10]	ἄλλοις, τὸ δὲ συμμάχους πολλοὺς	ἔχειν	καὶ δύναμιν μεγάλην ἐκείνῳ περιγέγονε,
[10]	δὲ τοῦ τούτων ὀλιγώρως ὑμᾶς	ἔχειν	καὶ ἐᾶν τοῦτον τὸν τρόπον
[10]	τὸν βίον τὰ ἑαυτῶν ἀσφαλῶς	ἔχειν	νομίζοντας καὶ ὑπὲρ τούτων μὴ
[10]	τῷ τοῖς βουλομένοις χρήματα λαμβάνειν	ἔχειν	τὸν δώσονθ´ ὑπὲρ αὑτῶν, δευτέρῳ
[10]	καὶ ἃ νῦν φασιν αὐτὸν	ἔχειν;	τούτων μὲν ἐπιθυμεῖν καὶ ὑπὲρ
[10]	ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὑμᾶς ἐάσειν	ἔχειν,	ὑπὲρ δὲ τῶν μελινῶν καὶ
[10]	θαυμαστὴν εὐδαιμονίαν καὶ πολλὴν ἀσφάλειαν	ἔχειν	ᾤεσθε. ἐκ δὲ τούτων παρελθὼν
[10]	κεκηλημένοι τοῖς ἀδικοῦσιν οὐ πικρῶς	ἔχετε,	ἕτεροι δὲ τὰς τιμὰς ἔχουσιν.
[10]	δὲ πράγματα τῆς πόλεως τοῖς	ἐχθροῖς	ἐγχειριῶν. ἢ οὖν παυστέον τούτων
[10]	πρῶτον μὲν δὴ τοῦτο δεῖ,	ἐχθρὸν	ὑπειληφέναι τῆς πολιτείας καὶ τῆς
[10]	βάρβαρος, καὶ ὁ κοινὸς ἅπασιν	ἐχθρός,	καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα. ἐγὼ
[10]	καὶ κακόνους μέν ἐστι καὶ	ἐχθρὸς	ὅλῃ τῇ πόλει καὶ τῷ
[10]	ἐν αὐτῇ τῇ πόλει κολάσητ´	ἐχθρούς,	ἀλλ´ ἀνάγκη τούτοις ὥσπερ προβόλοις
[10]	τοσούτῳ χαλεπωτέρῳ καὶ ἰσχυροτέρῳ χρησόμεθ´	ἐχθρῷ,	ποῖ ἀναδυόμεθα, ἢ τί μέλλομεν;
[10]	ἐμίσουν οὓς σώσειε τῶν ὑπαρχόντων	ἐχθρῶν	ἐξ ἀρχῆς. νῦν δὲ πρῶτον
[10]	ἔστι τῶν ἔξω τῆς πόλεως	ἐχθρῶν	κρατῆσαι, πρὶν ἂν τοὺς ἐν
[10]	τῇ ὑμετέρᾳ ἄδει´ ὑπὲρ τῶν	ἐχθρῶν	λέγειν δέδοται, καὶ λαβόντα χρήματ´
[10]	γὰρ ὃ βέλτιστον εἰπεῖν ἂν	ἔχοις,	τοῦτό σοι δοίημεν ἀληθὲς λέγειν,
[10]	ἕκαστον, ἐστὶ μὲν οὐκ ὀρθῶς	ἔχον,	οὐδὲ πολλοῦ δεῖ, οὐ μὴν
[10]	ἀλλ´ ἕτερον λαβεῖν κωλῦσαι καὶ	ἔχοντ´	ἀφελέσθαι καὶ ὅλως ἐνοχλῆσαι τοῖς
[10]	τῶν Ἑλλήνων καὶ δύναμιν συνεστηκυῖαν	ἔχοντας	πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις βοηθεῖν περίεργον
[10]	τὸ πρᾶγμ´ οἱ τὰς οὐσίας	ἔχοντες	καὶ κατηγοροῦσι δικαίως, τοῦτ´ ἀφελεῖν
[10]	οὐδὲν ζημιουμένου τῶν τὰς οὐσίας	ἐχόντων,	ἀλλὰ καὶ προσλαμβάνοντος· οἱ γὰρ
[10]	ἔχετε, ἕτεροι δὲ τὰς τιμὰς	ἔχουσιν.	καὶ τὰ μὲν περὶ τἄλλ´
[10]	καὶ ταπεινότητι καθεστάναι; Πολλὰ τοίνυν	ἔχων	ἔτι καὶ περὶ πολλῶν εἰπεῖν
[10]	τῇ χώρᾳ τὸ στράτευμα παρῆν	ἔχων.	ἢ καὶ τότε τοὺς ἀμύνεσθαι
[10]	οὐδὲν ἔστ´ αὐτῷ βεβαίως ἔχειν,	ἕως	ἂν ὑμεῖς δημοκρατῆσθε, ἀλλ´ ἄν
[10]	προσβάλλων, οὐδ´ Ὀλυνθίοις ἐξ ἀρχῆς,	ἕως	ἐν αὐτῇ τῇ χώρᾳ τὸ