Livre, Chap.
[1, 6]	τροφὴ γέγονεν πνευματικὴ τοῖς σώφροσιν.	Ὢ	θαύματος μυστικοῦ· εἷς μὲν ὁ
[1, 9]	ἰδοὺ ἀπερίτμητα τὰ ὦτα αὐτῶν.	Ὢ	τῆς μακαρίας ἀνεξικακίας. Καὶ πάλιν
[1, 5]	μυστήριον· Ῥεβέκκαν δὲ ἑρμηνεύουσιν ὑπομονήν.	Ὢ	τῆς φρονίμου παιδιᾶς, γέλως {καὶ}
[1, 5]	εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστι πέρας»	Ὢ	τοῦ μεγάλου θεοῦ, ὢ τοῦ
[1, 6]	εἰς αὔξησιν τοῖς παιδίοις ἐνδεῖ.	Ὢ	τοῦ παραδόξου μυστηρίου· ἀποδύσασθαι ἡμῖν
[1, 5]	πέρας» Ὢ τοῦ μεγάλου θεοῦ,	ὢ	τοῦ τελείου παιδίου· υἱὸς ἐν
[1, 6]	ἐσπαργάνωσεν ὁ κύριος αἵματι τιμίῳ.	Ὢ	τῶν ἁγίων λοχευμάτων, ὢ τῶν
[1, 6]	τιμίῳ. Ὢ τῶν ἁγίων λοχευμάτων,	ὢ	τῶν ἁγίων σπαργάνων· ὁ λόγος
[1, 6]	λόγος ἄμφω δειχθῇ, ἄλφα καὶ	ὦ,	ἀρχὴ καὶ τέλος {ὁ λόγος
[1, 12]	νοεῖται τὴν εἰκόνα. Ἡμεῖς δέ,	ὦ	παῖδες ἀγαθοῦ πατρός, ἀγαθοῦ παιδαγωγοῦ
[1, 1]	ὁ παιδαγωγός. Συγκεκρότηται κρηπὶς ἀληθείας,	ὦ	παῖδες ὑμεῖς, ἡμῖν αὐτοῖς, ἁγίου
[1, 2]	Ἔοικεν δὲ ὁ παιδαγωγὸς ἡμῶν,	ὦ	παῖδες ὑμεῖς, τῷ πατρὶ τῷ
[1, 5]	εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ	ᾧ	ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Νέοι
[1, 9]	ἐν τῇ χειρὶ» τοῦ κυρίου,	ᾧ	ἀποκρίνεται τοῦ πυροῦ τὸ ἄχυρον
[1, 6]	καὶ πηγὴ τροφῆς τὸ γάλα,	ᾧ	δὴ καὶ γυνὴ δήλη τεκοῦσα
[1, 6]	φωτεινὸν ὄμμα τοῦ πνεύματος ἴσχομεν,	ᾧ	δὴ μόνῳ τὸ θεῖον ἐποπτεύομεν,
[1, 4]	φησίν, γαμοῦσι καὶ γαμίσκονται» ἐν	ᾧ	δὴ μόνῳ τὸ θῆλυ τοῦ
[1, 9]	τοῦ φόβου μετὰ μίσους γίνεται,	ᾧ	δοῦλοι πρὸς δεσπότας κέχρηνται χαλεποὺς
[1, 8]	δίκαιον, δημιουργόν, υἱὸν ἐν πατρί,	ᾧ	ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας
[1, 6]	μάθημα ἀίδιος σωτηρία ἀιδίου σωτῆρος,	ᾧ	ἡ χάρις εἰς τοὺς αἰῶνας,
[1, 6]	δὲ εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ´	ᾧ	καὶ κατελήφθην ὑπὸ Χριστοῦ. Ἀδελφοί,
[1, 6]	συγγένειαν διὰ τὸ αἷμα αὐτοῦ,	ᾧ	λυτρούμεθα, καὶ εἰς συμπάθειαν διὰ
[1, 1]	λόγος εἰς οἰκοδομὴν πίστεως, ἐφ´	ᾧ	μάλα γανύμενοι καὶ τὰς παλαιὰς
[1, 8]	μὴ εἶναι· οὐδὲν δὲ ἔστιν,	ᾧ	μὴ τὴν αἰτίαν τοῦ εἶναι
[1, 12]	τὰ ἴχνη τοῦ θεοῦ διώκοντες·	ᾧ	μόνῳ προσήκει σκοπεῖν καὶ δὴ
[1, 6]	τροφὴ τὸ γάλα τοῦ πατρός,	ᾧ	μόνῳ τιτθευόμεθα οἱ νήπιοι. Αὐτὸς
[1, 11]	τοῦ θεοῦ, παιδαγωγὸν ἡμῶν εἶναι,	ᾧ	παρέδωκεν ἡμᾶς ὁ θεός, ὡς
[1, 13]	δὲ δὴ ἄλογον, ἔκδοτον ἐπιθυμίαις,	ᾧ	πᾶσαι ἐπικάθηνται ἡδοναί. Τὸ δὲ
[1, 10]	τρίτον συνίσταται μέρος τῆς συμβουλίας,	ᾧ	τὰ ἀποβησόμενα κελεύει φυλάττεσθαι· καθὸ
[1, 6]	τὰς ἁμαρτίας ἀπορρυπτόμεθα, χάρισμα δὲ	ᾧ	τὰ ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν ἐπιτίμια
[1, 9]	εὐεργετεῖν καὶ κολάζειν δικαίως, ἐν	ᾧ	τίς ὁ τρόπος τῆς παιδαγωγίας
[1, 7]	δὲ τοῦ θεοῦ ὁ λόγος,	ᾧ	φωτίζεται ὁ θεὸς καὶ γνωρίζεται.
[1, 9]	μὲν ἕτερον γίνεται μετὰ αἰδοῦς,	ᾧ	χρῶνται πολῖται μὲν πρὸς ἡγεμόνας
[1, 7]	ἦν, καινῷ δὲ καὶ νέῳ	λαῷ	καινὴ καὶ νέα διαθήκη δεδώρηται
[1, 7]	τὴν παιδαγωγίαν προθεσπίζει καὶ τῷ	λαῷ	παρατίθεται τὸν παιδαγωγόν, ἐντολὰς ὑπακοῆς
[1, 7]	μὲν οὖν πρότερον τῷ πρεσβυτέρῳ	λαῷ	πρεσβυτέρα διαθήκη ἦν καὶ νόμος
[1, 7]	Ἐπιφέρει γοῦν, τὸ λυσιτελὲς τῷ	λαῷ	συμβουλεύων, αὐτοῦ ἀκούσεσθε» λέγων, καὶ
[1, 7]	ὄνομα τὸ καινὸν τῷ νέῳ	λαῷ	τῷ νηπίῳ· ἔτι δὲ ἀνωνόμαστος
[1, 9]	ἐπισκέψομαι; λέγει κύριος· ἢ ἐν	λαῷ	τῷ τοιούτῳ οὐκ ἐκδικήσει ἡ
[1, 9]	πορεύου» φησὶν καὶ εἰπὲ τῷ	Φαραῴ,	ἵνα ἐξαποστείλῃ τὸν λαόν, ἐγὼ
[1, 6]	τετελείωμαι, διώκω δὲ εἰ καὶ	καταλάβω,	ἐφ´ ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ
[1, 9]	αὐστηροτάτῳ παρ´ ἕκαστα προσχρῆται τῷ	φόβῳ,	ἀναστομῶν ἅμα καὶ ἐπιστρέφων δι´
[1, 6]	ἐμφρόνως, οὐκ ἀφρόνως, δεδιττόμενοι τῷ	φόβῳ.	Αὐτὸς περὶ τούτου μαρτυρήσει ὁ
[1, 9]	ὑπομιμνῇσκον τῷ φιλανθρώπῳ τῆς δικαιοσύνης	φόβῳ.	Διττὸν δὲ τὸ εἶδος τοῦ
[1, 6]	ἐν νόμῳ λέγει, οἳ τῷ	φόβῳ,	καθάπερ οἱ παῖδες τοῖς μορμολυκείοις,
[1, 7]	ὡς νήπιοι δι´ ἀκοῆς παραδεξάμενοι	φόβῳ	τῆς ἀπειλῆς τοῦ μὴ τὰ
[1, 10]	πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι,	κἀγὼ	ἀναπαύσω ὑμᾶς» καὶ τὰ ἐπὶ
[1, 6]	καὶ οὕτως ἐκλαμβάνειν τὴν γραφήν·	κἀγὼ	δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐδυνήθην λαλῆσαι
[1, 6]	τοὺς παῖδας τοὺς νεογνοὺς ἐκτρέφουσιν,	κἀγὼ	δὲ οὕτω τῷ Χριστοῦ γάλακτι
[1, 8]	καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ	κἀγὼ	ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ
[1, 9]	ἐὰν ὀρθοὶ πρός με ἥκητε,	κἀγὼ	ὀρθὸς πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν πλάγιοι
[1, 9]	πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν πλάγιοι πορεύησθε,	κἀγὼ	πλάγιος, λέγει κύριος τῶν δυνάμεων»
[1, 6]	ἀπείληφεν τὴν τελείαν δωρεάν. Σύμφημι	κἀγώ,	πλὴν ἐν φωτί ἐστιν καὶ
[1, 8]	πιστεύῃ, ὅτι σύ με ἀπέστειλας.	Κἀγὼ	τὴν δόξαν, ἣν ἔδωκάς μοι,
[1, 5]	εἴ τινα μήτηρ παρακαλέσει, οὕτως	κἀγὼ	ὑμᾶς παρακαλέσω. Ἡ μήτηρ προσάγεται
[1, 9]	Φαραῴ, ἵνα ἐξαποστείλῃ τὸν λαόν,	ἐγὼ	δὲ οἶδα ὅτι οὐ μὴ
[1, 7]	περὶ ἑαυτοῦ διὰ Ὠσηὲ εἴρηκεν	ἐγὼ	δὲ παιδευτὴς ὑμῶν εἰμι» Παιδαγωγία
[1, 8]	ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω,	ἐγὼ	δέ σε ἔγνων κἀκεῖνοι ἔγνωσαν,
[1, 6]	κόσμῳ. Καὶ ὁ ἄρτος, ὃν	ἐγὼ	δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν
[1, 6]	εἶπεν καὶ ὁ ἄρτος, ὃν	ἐγὼ	δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν»
[1, 8]	πολυωφελῆ θεραπείαν ἀλληγορῶν, ὁπηνίκα εἰπὼν	ἐγώ	εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή,
[1, 7]	τῷ Ἀβραὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ·	ἐγώ	εἰμι ὁ θεός σου· εὐαρέστει
[1, 7]	ποιμένα ἑαυτὸν καλεῖ καὶ λέγει	ἐγώ	εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός»
[1, 9]	πλανώμενον ἐπιστρέψω καὶ βοσκήσω αὐτοὺς	ἐγὼ	εἰς τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν
[1, 6]	καὶ κατελήφθην ὑπὸ Χριστοῦ. Ἀδελφοί,	ἐγὼ	ἐμαυτὸν οὔπω λογίζομαι κατειληφέναι· ἓν
[1, 8]	ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν·	ἐγὼ	ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν
[1, 5]	δὲ καὶ διὰ Ἡσαΐου ἰδοὺ	ἐγὼ	καὶ τὰ παιδία, ἅ μοι
[1, 5]	καὶ διὰ τοῦτο ὀνομάζει παιδίον.	Ἐγὼ	καὶ τὸν Ἰσαὰκ εἰς παῖδα
[1, 8]	μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ	ἐγώ,	κἀκεῖνοι ὦσι μετ´ ἐμοῦ, ἵνα
[1, 7]	ἰδίου προσώπου, ἑαυτὸν ὁμολογεῖ παιδαγωγόν·	ἐγὼ	κύριος ὁ θεός σου, ὁ
[1, 7]	φαίνεται. Λέγει γοῦν αὐτῷ· ἰδοὺ	ἐγὼ	μετὰ σοῦ, διαφυλάσσων σε ἐν
[1, 6]	υἱός μου εἶ σὺ ἀγαπητός,	ἐγὼ	σήμερον γεγέννηκά σε. Πυθώμεθα οὖν
[1, 10]	διὰ Σολομῶντος ὧδέ πως χρῆται·	ἐγὼ	ὑμᾶς, ἄνθρωποι, παρακαλῶ καὶ προΐεμαι
[1, 6]	υἱοποιούμεθα, υἱοποιούμενοι τελειούμεθα, τελειούμενοι ἀπαθανατιζόμεθα·	ἐγώ»	φησίν, εἶπα, θεοί ἐστε καὶ
[1, 6]	καὶ ποτὸν εἶναι καὶ τροφήν.	Ἐγώ»	φησὶν ὁ κύριος, βρῶσιν ἔχω
[1, 12]	ζῷον τὸ λογικόν, τὸν ἄνθρωπον	λέγω,	ἄλλο τι φαμὲν ἢ θεάσασθαι
[1, 9]	ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος,	λέγω	γὰρ ὑμῖν· ἀπάρτι οὐ μὴ
[1, 6]	λέγων, κατ´ ἐπαγγελίαν δὲ ἡμᾶς.	Λέγω	δέ» φησίν, ἐφ´ ὅσον χρόνον
[1, 7]	οἰάκων τοῦ παιδός, τῶν ὤτων	λέγω,	ἕως ἂν ἀβλαβὲς καθορμίσῃ τὸ
[1, 6]	αὐτῷ, ζωή ἐστιν. Ἀμὴν ἀμὴν	λέγω	ὑμῖν» φησίν, ὁ τὸν λόγον
[1, 5]	ἐννοίᾳ, κόσμῳ καὶ ἁμαρτίαις ἀποτεταγμένοι,	ὀλίγῳ	ποδὶ ἐφαπτόμενοι τῆς γῆς» ὅσον
[1, 6]	δὲ ψυχικοὶ ἐν αὐτῷ τῷ	λόγῳ,	ἀλλ´ οἱ πάντες ἀποθέμενοι τὰς
[1, 5]	πρωτεῖα τοῦ πάθους παραχωρῶν τῷ	λόγῳ,	ἀλλὰ καὶ τοῦ κυρίου τὴν
[1, 6]	γάλα» εἰπὼν ἐπότισα» τὴν ἐν	λόγῳ	γάλακτι τελείαν εὐφροσύνην, τὴν γνῶσιν
[1, 3]	τί ἐπαγγέλλεται, ἐν ἔργῳ καὶ	λόγῳ	διακείμενος καὶ ὑπαγορεύσει μὲν τῶν
[1, 6]	ἁγίῳ τιθηνεῖται γάλακτι, τῷ βρεφώδει	λόγῳ.	Διὸ οὐκ ἔσχε γάλα, ὅτι
[1, 13]	λύπην δὲ συστολὴν ψυχῆς ἀπειθῆ	λόγῳ.	Εἰ τοίνυν ἡ πρὸς τὸν
[1, 13]	τὸν δὲ φόβον ἔκκλισιν ἀπειθῆ	λόγῳ,	ἡδονὴν δὲ ἔπαρσιν ψυχῆς ἀπειθῆ
[1, 6]	Χριστοῦ, τὴν νεολαίαν ὑποτροφοῦσα τῷ	λόγῳ,	ἣν αὐτὸς ἐκύησεν ὁ κύριος
[1, 7]	τελείῳ προφητικῶς παραχωρῶν παιδαγωγῷ τῷ	λόγῳ,	καὶ τὸ ὄνομα καὶ τὴν
[1, 9]	καὶ γράμματι καὶ σώματι, τῷ	λόγῳ	καὶ τῷ νόμῳ, εἰς μετάνοιαν
[1, 13]	ἡδονὴν δὲ ἔπαρσιν ψυχῆς ἀπειθῆ	λόγῳ,	λύπην δὲ συστολὴν ψυχῆς ἀπειθῆ
[1, 12]	φιλάνθρωπον φιλόκαλόν τε ἐκμανθάνομεν, ἑνὶ	λόγῳ	μετ´ οἰκειότητος ἀρετῆς ἐξομοιούμενοι τῷ
[1, 6]	πως γὰρ ἔδοξεν εἰπεῖν τῷ	λόγῳ·	ὃ δὲ ἐλεύθερος. Αὐτίκα γοῦν
[1, 8]	δὲ ἐνδείκνυται ἔργῳ παιδαγωγῶν αὐτὸν	λόγῳ,	ὅς ἐστι τῆς τοῦ θεοῦ
[1, 6]	ἐκτρέφει τῷ ἰδίῳ γάλακτι, τῷ	λόγῳ·	πᾶν γὰρ τὸ γεννῆσαν ἔοικεν
[1, 8]	εἰρηναγωγεῖ. Καθάπερ οὖν τῷ συμβουλευτικῷ	λόγῳ	παράκειται τὸ προτρεπτικὸν καὶ παρακλητικὸν
[1, 6]	μορμολυκείοις, ἐκταράττονται, ἄνδρας δὲ τοὺς	λόγῳ	πειθηνίους καὶ αὐτεξουσίους κέκληκεν· οἳ
[1, 13]	διάθεσίς ἐστι ψυχῆς σύμφωνος τῷ	λόγῳ	περὶ ὅλον τὸν βίον. Ναὶ
[1, 6]	δὲ οὕτω τῷ Χριστοῦ γάλακτι	λόγῳ	πνευματικὴν ὑμῖν ἐνστάζων τροφήν. Οὕτω
[1, 5]	τοῦτον καὶ νήπιον λαὸν τῷ	λόγῳ	προσδήσας, ὃν ἄμπελον ἀλληγορεῖ· φέρει
[1, 8]	συγχρῆται πρὸ τοῦ ἔργου τῷ	λόγῳ.	Τὰ γὰρ βέλη μου» φησί,
[1, 5]	Τοῖς γοῦν προβεβηκόσιν ἐν τῷ	λόγῳ	ταύτην ἐπεκήρυξεν τὴν φωνήν, ἀφροντιστεῖν
[1, 13]	τὴν μὲν ἐπιθυμίαν ὄρεξιν ἀπειθῆ	λόγῳ,	τὸν δὲ φόβον ἔκκλισιν ἀπειθῆ
[1, 9]	τὸν ἔλεγχον εἰδὼς ἀκολούθως τῷ	λόγῳ	τὸν τὰ μέγιστα ἀκάθαρτον ὄντα
[1, 10]	ἐπαινετός. Ἀλλὰ οὐ συγχρῶμαι τῷ	λόγῳ	τῷδε, φημὶ δ´ οὖν ἔπαινον
[1, 10]	ἢ ἐπαίνῳ τι ἐοικὸς καὶ	ψόγῳ	μάλιστα πάντων τοῖς ἀνθρώποις ἀναγκαιότατα
[1, 3]	βούλεται καὶ τί ἐπαγγέλλεται, ἐν	ἔργῳ	καὶ λόγῳ διακείμενος καὶ ὑπαγορεύσει
[1, 8]	ὁ θεός. Τοῦτο δὲ ἐνδείκνυται	ἔργῳ	παιδαγωγῶν αὐτὸν λόγῳ, ὅς ἐστι
[1, 9]	οὐκ εἰσὶ φόβος τῷ ἀγαθῷ	ἔργῳ»	πῶς ὁ φύσει ἀγαθὸς θεὸς
[1, 11]	θεός, ὡς πατὴρ φιλόστοργος γνησίῳ	παιδαγωγῷ	παρακατατιθέμενος τὰ παιδία, διαρρήδην παραγγείλας
[1, 7]	ἡμῖν γενέσθαι, ταῦτα πειθομένοις τῷ	παιδαγωγῷ	περιέσται. Ὅνπερ οὖν τρόπον ὁ
[1, 12]	ἄχθονται οἱ κάμνοντες, τῷ δὲ	παιδαγωγῷ	τῷ θείῳ πῶς οὐκ ἂν
[1, 7]	Μωσῆς, τῷ τελείῳ προφητικῶς παραχωρῶν	παιδαγωγῷ	τῷ λόγῳ, καὶ τὸ ὄνομα
[1, 7]	Κορινθίους τί θέλετε; φησίν, ἐν	ῥάβδῳ	ἔλθω πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐν
[1, 9]	νήπιον παιδεύων, εὔθυναι δὲ αὐτὸν	ῥάβδῳ,	οὐ γὰρ θανεῖται. Ἔλεγχος γὰρ
[1, 9]	διὰ Σολομῶντος παραγγέλλεται· σὺ μὲν	ῥάβδῳ	πάταξον τὸν υἱόν, τὴν δὲ
[1, 7]	τοῦ αὐτοῦ προφήτου φησίν· ἐν	ῥάβδῳ	σιδηρᾷ ποιμανεῖς αὐτούς» Ταύτῃ καὶ
[1, 10]	ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν	ὁδῷ	ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ
[1, 7]	σοῦ, διαφυλάσσων σε ἐν τῇ	ὁδῷ	πάσῃ, οὗ ἂν πορευθῇς· καὶ
[1, 10]	μὲν τοῦ Ἱερεμίου λέγων· τῇ	ὁδῷ	τοῦ θεοῦ εἰ ἐπορεύθης, κατῴκεις
[1, 6]	μόνῳ καὶ τοῦ πνεύματος τῇ	καθόδῳ	ἁγιάζεται; οὕτως ἔχει. Τὸ δὲ
[1, 12]	μετ´ οἰκειότητος ἀρετῆς ἐξομοιούμενοι τῷ	θεῷ.	Ἀλλ´ ἐκπόνει καὶ μὴ ἀπόκαμνε·
[1, 10]	λέγων, ὅτι τὰ ἀρεστὰ τῷ	θεῷ	γνωστὰ ἡμῖν ἐστι» γνωστὰ δὲ
[1, 3]	ἄρα φίλος ὁ ἄνθρωπος τῷ	θεῷ,	ἐπεὶ καὶ πλάσμα αὐτοῦ ἐστιν.
[1, 5]	διοικήσει τῶν καλῶν, συμπανηγυρίζοντα τῷ	θεῷ;	Ἔστι καὶ ἄλλως ὑπολαβεῖν τὸ
[1, 8]	ὁ λόγος ἦν ἐν τῷ	θεῷ,	καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος»
[1, 5]	νεοττῶν εὐπρόσδεκτον εἶναι λέγων τῷ	θεῷ	καὶ τὸ ὅμοιον τοῦ ὁμοίου
[1, 13]	καθῆκον δὲ ἀκόλουθον ἐν βίῳ	θεῷ	καὶ Χριστῷ βούλημα ἕν, κατορθούμενον
[1, 7]	καταβολῆς κόσμου εἰς πίστιν ἐγνωσμένους	θεῷ,	νυνὶ δὲ νηπίους διὰ τὴν
[1, 5]	ἀλήθειαν καταγινόμενοι παῖδες παρὰ τῷ	θεῷ.	Ὅτι μὲν οὖν ἡ παιδαγωγία
[1, 6]	δικαίου τὸ αἷμα ἐντυγχάνον τῷ	θεῷ·	οὐ γὰρ τὸ αἷμα ἄν
[1, 2]	τῷ πατρὶ τῷ αὑτοῦ τῷ	θεῷ,	οὗπέρ ἐστιν υἱός, ἀναμάρτητος, ἀνεπίληπτος
[1, 9]	ἦν. Ἀλλ´ οὐχ ὑπακούεις τῷ	θεῷ·	σεαυτὸν αἰτιῶ τὸν κριτὴν ἐπισπώμενος.
[1, 5]	νήπιός τέ ἐστι καὶ παῖς	θεῷ	τε καὶ τῷ κόσμῳ, τῷ
[1, 13]	ἡ ἀίδιος ἀνάπαυσις ἐν τῷ	θεῷ,	τοῦ δὲ αἰῶνός ἐστιν ἀρχὴ
[1, 3]	ὡς δι´ αὑτὸ αἱρετὸν τῷ	θεῷ	ὑπ´ αὐτοῦ δεδημιούργηται τοῦ θεοῦ
[1, 3]	εἰς ἀιδιότητα γνωρίσωμεν· πειθοῦς γὰρ	ἀνάπλεω,	οὐ φόβου, τὰ προστάγματα. ~Ὅτι
[1, 7]	ἄγγελος ἦν, καινῷ δὲ καὶ	νέῳ	λαῷ καινὴ καὶ νέα διαθήκη
[1, 7]	τὸ ὄνομα τὸ καινὸν τῷ	νέῳ	λαῷ τῷ νηπίῳ· ἔτι δὲ
[1, 1]	παῖδες ὑμεῖς, ἡμῖν αὐτοῖς, ἁγίου	νεὼ	μεγάλου θεοῦ θεμέλιος γνώσεως ἀρραγής,
[1, 9]	ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος τῷ	ἀγαθῷ	ἔργῳ» πῶς ὁ φύσει ἀγαθὸς
[1, 8]	Χριστὸν πίστει. Ἕπεται δὲ τῷ	ἀγαθῷ,	ᾗ φύσει ἀγαθός ἐστιν, ἡ
[1, 8]	ἀπίστους, ἡ γὰρ κόλασις ἐπ´	ἀγαθῷ	καὶ ἐπ´ ὠφελείᾳ τοῦ κολαζομένου,
[1, 10]	τὸ δίκαιον οὐ προσάπτοντας τῷ	ἀγαθῷ,	ὅδε ὁ λόγος ἡμῖν παρῃτήθη.
[1, 5]	νύμφῃ τῇ εἰς σωτηρίαν ἡμῶν	βοηθῷ,	τῇ ἐκκλησίᾳ· ᾗ ὑπομονὴ ὄνομα
[1, 5]	δὲ ἡμεῖς οἱ ἁπαλοὶ πρὸς	πειθὼ	καὶ εὐέργαστοι πρὸς ἀγαθωσύνην ἄχολοί
[1, 7]	τί θέλετε; φησίν, ἐν ῥάβδῳ	ἔλθω	πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐν ἀγάπῃ
[1, 6]	τῷ τρόπῳ καὶ οἱ ποταμοὶ	ῥόθῳ	φερόμενοι τῇ ἐμπεριλήψει τοῦ περικεχυμένου
[1, 6]	ὁ δὲ καυχώμενος ἐν κυρίῳ	καυχάσθω.	Ἡμεῖς δὲ θεοδίδακτοι» καὶ τῷ
[1, 6]	τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ μὴ	καυχάσθω	ὁ ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύι
[1, 6]	τὸν νόμον τῆς γραφῆς· μὴ	καυχάσθω	ὁ σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ
[1, 6]	πεπιστευκότων. Μὴ δὴ οὖν τις	ξενιζέσθω	λεγόντων ἡμῶν ἀλληγορεῖσθαι γάλα τὸ
[1, 7]	ᾗ δ´ ἂν ἡμέρᾳ κριτὴς	καθεσθῶ,	ἀποδώσω τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν τὰ
[1, 1]	ἡμῖν παθῶν ὑπισχνούμενος τὴν ἴασιν.	Κεκλήσθω	δ´ ἡμῖν ἑνὶ προσφυῶς οὗτος
[1, 3]	ἐχόμενον, τὸ ἐποπτικόν, ὃ δὴ	ὑπερκείσθω	τὰ νῦν. Καθήκει δ´ ἡμῖν
[1, 2]	μήκιστον διατρῖψαι τοῖς ἁμαρτήμασι τελευταῖον	τετάχθω·	ἀλλὰ καὶ τοῦτο {δὲ} τοῖς
[1, 9]	φέρουσα. Τούτῳ μάλιστα συγχρῆται ὡς	ἀναγκαίῳ	τῷ τρόπῳ τῆς παιδαγωγίας διὰ
[1, 7]	Ὅρα πῶς μὲν ἕπεται τῷ	δικαίῳ	ὁ παιδαγωγός, ὅπως δὲ καὶ
[1, 7]	Αὕτη μου ἡ νέα διαθήκη	παλαιῷ	κεχαραγμένη γράμματι. Οὐκ ἄρα ἡ
[1, 3]	ἐν σκότῳ βαθεῖ ἀλώμενοι τῷ	βίῳ	ἀπταίστου καὶ ἀκριβοῦς καθοδηγοῦ δεόμεθα.
[1, 6]	πλούσιον ὁ λόγος ἐπικέχυται τῷ	βίῳ·	ἡ κρᾶσις δὲ ἡ ἀμφοῖν
[1, 13]	ἐκτελουμένη· καθῆκον δὲ ἀκόλουθον ἐν	βίῳ	θεῷ καὶ Χριστῷ βούλημα ἕν,
[1, 5]	καὶ τελεώτατα τῶν ἐν τῷ	βίῳ	κτημάτων παιδικῇ προσηγορίᾳ τιμήσαντες παιδείαν
[1, 9]	καὶ ἡμεῖς οἱ ἐν τῷ	βίῳ	νοσοῦντες περί τε τὰς ἐπιθυμίας
[1, 6]	περιάγει, πίστις δὲ ἅμα βαπτίσματι	ἁγίῳ	παιδεύεται πνεύματι· ἐπεί, ὅτι γε
[1, 6]	γὰρ τοὺς πεπιστευκότας ἤδη τῷ	ἁγίῳ	πνεύματι προσεῖπεν, σαρκικοὺς δὲ τοὺς
[1, 6]	καὶ τὰ αὑτῆς παιδία προσκαλουμένη	ἁγίῳ	τιθηνεῖται γάλακτι, τῷ βρεφώδει λόγῳ.
[1, 6]	ὁ ἀναγεννήσας ἡμᾶς ἐκτρέφει τῷ	ἰδίῳ	γάλακτι, τῷ λόγῳ· πᾶν γὰρ
[1, 13]	καὶ Χριστῷ βούλημα ἕν, κατορθούμενον	ἀιδίῳ	ζωῇ· καὶ γὰρ ὁ βίος
[1, 5]	ἐναργῶς πεπιστευμένας. Τούτῳ προσμαρτυρεῖ τῷ	παιδίῳ	καὶ Ἰωάννης ὁ μείζων ἐν
[1, 6]	καὶ πρόσφορος νεοπαγεῖ καὶ νεοφυεῖ	παιδίῳ	πρὸς τοῦ θεοῦ τοῦ τροφέως
[1, 6]	βαπτιζόμενοι, τὰς ἐπισκοτούσας ἁμαρτίας τῷ	θείῳ	πνεύματι ἀχλύος δίκην ἀποτριψάμενοι, ἐλεύθερον
[1, 12]	κάμνοντες, τῷ δὲ παιδαγωγῷ τῷ	θείῳ	πῶς οὐκ ἂν ὁμολογήσαιμεν τὴν
[1, 5]	ἄλλο εὐπρεπὲς ἔργον σοφῷ καὶ	τελείῳ	ἢ παίζειν καὶ συνευφραίνεσθαι τῇ
[1, 7]	Αὐτίκα γοῦν ὁ Μωσῆς, τῷ	τελείῳ	προφητικῶς παραχωρῶν παιδαγωγῷ τῷ λόγῳ,
[1, 5]	αὑτοῦ τὸ λεῖπον τῇ ἐκκλησίᾳ,	βασιλείῳ	τελειουμένῃ κεφαλῇ. Καὶ ποῦ ἄρα
[1, 9]	ἐπὶ τούτῳ καὶ ἔφριξεν ἐπὶ	πλείω	ἡ γῆ· ὅτι δύο καὶ
[1, 6]	θρέψαι δ´ ἐν βροτοῖσι πολλάκις	πλείω	πορίζει φίλτρα τοῦ φῦσαι τέκνα.
[1, 8]	τὸ καρποφοροῦν καθαίρει, ἵνα καρπὸν	πλείω	φέρῃ» Καθυλομανεῖ γὰρ μὴ κλαδευομένη
[1, 9]	ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν» κἀν τῷ	εὐαγγελίῳ	διὰ Ἰωάννου ὄφεις» φησὶν γεννήματα
[1, 6]	κύριος ἐν τῷ κατὰ Ἰωάννην	εὐαγγελίῳ	ἑτέρως ἐξήνεγκεν διὰ συμβόλων φάγεσθέ
[1, 9]	Κέχρηται τῷ εἴδει τούτῳ ἐν	εὐαγγελίῳ·	Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς
[1, 9]	Διὰ τοῦτο εἰσάγεται ἐν τῷ	εὐαγγελίῳ	κεκμηκώς, ὁ κάμνων ὑπὲρ ἡμῶν
[1, 8]	ἐν τῷ αὐτῷ μαρτυρήσει κύριος	εὐαγγελίῳ	λέγων πάτερ, οὓς ἔδωκάς μοι,
[1, 9]	παιδαγωγὸς νουθετῶν, ὡς κἀν τῷ	εὐαγγελίῳ	λέγων ποσάκις ἠθέλησα συναγαγεῖν τὰ
[1, 5]	καὶ ὁ κύριος ἐν τῷ	εὐαγγελίῳ	μυωπίζει τοὺς γνωρίμους, προσέχειν αὐτῷ
[1, 5]	ἡ γραφή. Ἐν γοῦν τῷ	εὐαγγελίῳ·	σταθείς» φησίν, ὁ κύριος ἐπὶ
[1, 6]	αὐτὸς ἐσπαργάνωσεν ὁ κύριος αἵματι	τιμίῳ.	Ὢ τῶν ἁγίων λοχευμάτων, ὢ
[1, 7]	καὶ πράξεων ἁγίων ὑποτύπωσις ἐν	αἰωνίῳ	διαμονῇ. Ὥσπερ οὖν κατευθύνει τὴν
[1, 6]	χάριτι, ἀφιεμένων τῶν πλημμελημάτων ἑνὶ	παιωνίῳ	φαρμάκῳ, λογικῷ βαπτίσματι. Πάντα μὲν
[1, 6]	δυναμένης· ἐπεὶ τὸ ὅμοιον τῷ	ὁμοίῳ	φίλον, φίλον δὲ τὸ ἅγιον
[1, 7]	καινὸν τῷ νέῳ λαῷ τῷ	νηπίῳ·	ἔτι δὲ ἀνωνόμαστος ἦν ὁ
[1, 6]	ὁ λόγος τὰ πάντα τῷ	νηπίῳ,	καὶ πατὴρ καὶ μήτηρ καὶ
[1, 6]	μετὰ τὴν βρῶσιν ἀνάπαυσις αὖθις	νηπίῳ	τετίμηται γάλακτι; Μή τι οὖν
[1, 6]	ἀλλοιούμενον θερμοῦ ποθεινὴ σκευάζεται τῷ	νηπίῳ	τροφή, αἷμα τὸ μεταβάλλον ἐστί.
[1, 1]	λόγου. Σπεύδων δὲ ἄρα τελειῶσαι	σωτηρίῳ	ἡμᾶς βαθμῷ, καταλλήλῳ εἰς παίδευσιν
[1, 9]	γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη, ταῦτα	κυρίῳ	ἀνταποδίδοτε; Οὗτος λαὸς μωρὸς καὶ
[1, 6]	ἐλεύθερος. Αὐτίκα γοῦν βαπτιζομένῳ τῷ	κυρίῳ	ἀπ´ οὐρανῶν ἐπήχησε φωνὴ μάρτυς
[1, 6]	σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν	κυρίῳ.	Ἐντεῦθεν τὸν ἄνθρωπον ὑπὸ τῶν
[1, 6]	ἑκάστῳ τῶν νηπίων ἐγκαυχᾶσθαι τῷ	κυρίῳ,	ἐπιφθεγγομένοις πατρὸς δ´ ἐξ ἀγαθοῖο
[1, 6]	ἴσοι καὶ πνευματικοὶ παρὰ τῷ	κυρίῳ.	Καὶ ἀλλαχόθι πάλιν γράφει· καὶ
[1, 5]	οἱ παῖδες ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν	κυρίῳ	καὶ ἐκέκραγον λέγοντες, ὡσαννὰ τῷ
[1, 6]	αὐτοῦ, ὁ δὲ καυχώμενος ἐν	κυρίῳ	καυχάσθω. Ἡμεῖς δὲ θεοδίδακτοι» καὶ
[1, 9]	ὁ οἶκος Ἰούδα ἐψεύσατο τῷ	κυρίῳ.	Μεμψιμοιρία δέ ἐστι λάθριος ψόγος,
[1, 5]	τοὺς ἐν ἔθνεσι παῖδας παρὰ	κυρίῳ;	Οὔ μοι δοκεῖς Ἀττικῆς ἐπαΐειν
[1, 5]	ἁγίους πλὴν ἀλλὰ τῷ μόνῳ	κυρίῳ.	Σαφέστατα δὲ Ἐφεσίοις γράφων ἀπεκάλυψεν
[1, 4]	ἀσπασάμενοι πειθαρχίαν σφᾶς αὐτοὺς ἐπιδῶμεν	κυρίῳ,	τὸν βεβαιότατον τῆς πίστεως αὐτοῦ
[1, 5]	καὶ αἶνος μεθ´ ἱκετηρίας τῷ	κυρίῳ·	τουτὶ γὰρ ἐμφαίνει ἑρμηνευόμενον Ἑλλάδι
[1, 5]	μὲν τέλειον εἶναι παρὰ τῷ	κυρίῳ	τῷ διδάσκοντι ἀεί, τὸ δὲ
[1, 1]	ζωῆς ἀιδίου ὄρεξις, νοερῷ καταβληθεῖσα	χωρίῳ.	Τριῶν γέ τοι τούτων περὶ
[1, 11]	ὁ θεός, ὡς πατὴρ φιλόστοργος	γνησίῳ	παιδαγωγῷ παρακατατιθέμενος τὰ παιδία, διαρρήδην
[1, 6]	καὶ αὐτεξουσίους κέκληκεν· οἳ πεπιστεύκαμεν	ἑκουσίῳ	προαιρέσει σῳζόμενοι, ἐμφρόνως, οὐκ ἀφρόνως,
[1, 9]	τὸ φιλάνθρωπον τὸ αὑτοῦ τῷ	αὐτεξουσίῳ	τῆς ψυχῆς ἀφορμὰς μετανοίας χαριζόμενος.
[1, 9]	οὐχ ὑπακούεις τῷ θεῷ· σεαυτὸν	αἰτιῶ	τὸν κριτὴν ἐπισπώμενος. ~Ὅτι ὁ
[1, 8]	δὲ τοὺς κλητοὺς ἐπὶ τὰ	βελτίω	καὶ τοὺς ἀδικεῖν σπεύδοντας ἀποτρέπει
[1, 8]	δίκην διδόντες· ὠφελοῦνται γὰρ τῷ	βελτίω	τὴν ψυχὴν αὐτοῖς γίνεσθαι δικαίως
[1, 5]	καὶ ἐκέκραγον λέγοντες, ὡσαννὰ τῷ	υἱῷ	Δαβίδ, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν
[1, 5]	ἐν πατρί, καὶ πατὴρ ἐν	υἱῷ·	καὶ πῶς οὐ τέλειος ἡ
[1, 6]	θεοῦ» Τί οὖν ἐνδεῖ τῷ	υἱῷ	μετὰ τὴν κληρονομίαν; Χάριεν τοίνυν
[1, 7]	ὁ υἱὸς καὶ ἐν τῷ	υἱῷ	ὁ πατήρ, ὥρα ἡμῖν ἑπομένοις
[1, 6]	ἀφιεμένων τῶν πλημμελημάτων ἑνὶ παιωνίῳ	φαρμάκῳ,	λογικῷ βαπτίσματι. Πάντα μὲν οὖν
[1, 6]	τῶν πλημμελημάτων ἑνὶ παιωνίῳ φαρμάκῳ,	λογικῷ	βαπτίσματι. Πάντα μὲν οὖν ἀπολουόμεθα
[1, 10]	τὸ καλὸν καὶ τὸ συμφέρον	πατρικῷ	θελήματι γνωρίζειν ἡμῖν βούλεται. Σκόπει
[1, 2]	θεὸς ἐν ἀνθρώπου σχήματι ἄχραντος,	πατρικῷ	θελήματι διάκονος, λόγος θεός, ὁ
[1, 8]	παρακλητικὸν εἶδος, οὕτω καὶ τῷ	ἐγκωμιαστικῷ	τὸ λοιδορητικὸν καὶ ὀνειδιστικὸν {καὶ
[1, 8]	ὁμόνοιαν εἰρηναγωγεῖ. Καθάπερ οὖν τῷ	συμβουλευτικῷ	λόγῳ παράκειται τὸ προτρεπτικὸν καὶ
[1, 11]	Διόπερ παγκάλως αὐτὸς αὑτὸν ἐξηγούμενος	κόκκῳ	νάπυος» εἴκασεν, καὶ τοῦ σπειρομένου
[1, 10]	περιβαλεῖ, τὸ ἀργύριον αὐτοῦ ἐπὶ	τόκῳ	οὐ δώσει καὶ πλεόνασμα οὐ
[1, 6]	ἤδη ἔλαβον ἢ ἤδη τετελείωμαι,	διώκω	δὲ εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ´
[1, 6]	δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος, κατὰ σκοπὸν	διώκω	εἰς τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω
[1, 5]	φησίν, ὁ κύριος ἐπὶ τῷ	αἰγιαλῷ	πρὸς τοὺς μαθητάς— ἁλιεύοντες δὲ
[1, 10]	πως χρῆται· ἐγὼ ὑμᾶς, ἄνθρωποι,	παρακαλῶ	καὶ προΐεμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖς
[1, 12]	ἄλλη, οὕτως ἐστὶν γενναία διάθεσις	φιλοκάλῳ	προαιρέσει κατάλληλος ἐκ τῆς Χριστοῦ
[1, 2]	λογισμόν, ἐνθρονίζεται δὲ οὗτος ἐν	ἐγκεφάλῳ,	ἐπὶ τὴν μετάνοιαν παλινδρομῆσαι. Ἔπειτα
[1, 5]	νηπίων, ὡς εἰπεῖν, ἀποδίδωσιν εἰπών·	Θέλω	δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μὲν εἶναι
[1, 8]	λέγων πάτερ, οὓς ἔδωκάς μοι,	θέλω	ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγώ, κἀκεῖνοι
[1, 5]	Καὶ τὸν πῶλον» φησί, προσέδησεν	ἀμπέλῳ»	τὸν ἁπλοῦν τοῦτον καὶ νήπιον
[1, 8]	καὶ ὀπισθότονος ἀνίατος· ὀδόντας θηρίων	ἐπαποστελῶ	εἰς αὐτούς, μετὰ θυμοῦ συρόντων
[1, 1]	ἄρα τελειῶσαι σωτηρίῳ ἡμᾶς βαθμῷ,	καταλλήλῳ	εἰς παίδευσιν ἐνεργῆ τῇ καλῇ
[1, 10]	οὐκ ἔχον οὔτε αὐτὸ οὔτε	ἄλλῳ	τῳ παρεχόμενον, τὴν φιλανθρωπίαν ἀσυνετοῦντες
[1, 9]	ποιήσαντες, οὐ πατέρα, τὸν θεόν.	Πολλῷ	δέ, οἶμαι, καὶ τῷ παντὶ
[1, 5]	πρόσθεν ἐπὶ γῆς ὄφεων δίκην,	ὅλῳ	τῷ σώματι περὶ τὰς ἀνοήτους
[1, 6]	ἄρα μυστικῶς τὸ ἐν τῷ	ἀποστόλῳ	ἅγιον πνεῦμα τῇ τοῦ κυρίου
[1, 12]	ἐπαναιρεῖσθαι βίον. Οὐ γὰρ ἐν	πολέμῳ,	ἀλλ´ ἐν εἰρήνῃ παιδαγωγούμεθα. Πολέμῳ
[1, 12]	πολέμῳ, ἀλλ´ ἐν εἰρήνῃ παιδαγωγούμεθα.	Πολέμῳ	μὲν οὖν πολλῆς δεῖ τῆς
[1, 5]	νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ	ἀνέμῳ	τῆς διδασκαλίας ἐν τῇ κυβείᾳ
[1, 7]	αὐτάρκησεν τὸν λαὸν ἐν τῇ	ἐρήμῳ,	ἐν δίψει καύματος, ἐν ἀνύδρῳ·
[1, 1]	δὲ ἄρα τελειῶσαι σωτηρίῳ ἡμᾶς	βαθμῷ,	καταλλήλῳ εἰς παίδευσιν ἐνεργῆ τῇ
[1, 8]	μου» φησί, συντελέσει αὐτούς· τηκόμενοι	λιμῷ	καὶ βρώσει ὀρνέων, καὶ ὀπισθότονος
[1, 9]	τοῦ θεοῦ καὶ ἐν τῷ	νόμῳ	αὐτοῦ οὐκ ἤθελον πορεύεσθαι. Αὗται
[1, 9]	σώματι, τῷ λόγῳ καὶ τῷ	νόμῳ,	εἰς μετάνοιαν τὴν ἀνθρωπότητα βιαζομένη
[1, 6]	νήπιος ἐφρόνουν» ἐπειδὴ εἱπόμην τῷ	νόμῳ·	ἐπὶ δὲ γέγονα ἀνήρ» οὐκέτι
[1, 7]	ὄνομα τὸ Ἰησοῦ προκηρυσσόμενον ἐν	νόμῳ.	Ἐπιφέρει γοῦν, τὸ λυσιτελὲς τῷ
[1, 10]	ἐκάθισεν· ἀλλ´ ἢ ἐν τῷ	νόμῳ	κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ» Τῆς
[1, 6]	ἀλλὰ νηπίους μὲν τοὺς ἐν	νόμῳ	λέγει, οἳ τῷ φόβῳ, καθάπερ
[1, 6]	πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν ἐν τῷ	νόμῳ	νηπίων. Οὐκέτι γάρ» φησί, δοῦλος
[1, 6]	οὐ διδόντος ἐντὸς κατακλειομένῳ τῷ	θερμῷ,	ἑψομένη καὶ πεπτομένη, εἰς τὰς
[1, 9]	μαστιγῶν, ἐλεῶν, τύπτων, ἰώμενος, ἐν	οἰκτιρμῷ	καὶ παιδείᾳ διεφύλαξεν» Κατὰ γὰρ
[1, 1]	μελλούσης ὄρεξιν ἐγγεννῶσα τῷ συγγενεῖ	λογισμῷ·	νυνὶ δὲ θεραπευτικός τε ὢν
[1, 2]	κεφαλὴν συμβουλεύων, τὰς ἐπισκιαζούσας τῷ	λογισμῷ	τῆς ἀγνοίας κόμας ἀποψήξασθαι παραινῶν,
[1, 6]	ἡ ἀπορία, οὕτως ἀνάγκη τῷ	φωτισμῷ	ἐξαφανίζεσθαι τὸ σκότος· ἡ ἄγνοια
[1, 5]	ἐφαπτόμενοι τῆς γῆς» ὅσον ἐν	κόσμῳ	εἶναι δοκεῖν, σοφίαν μεταδιώκομεν ἁγίαν·
[1, 5]	ἀνατεινόμενοι δὲ ἄνω τῇ ἐννοίᾳ,	κόσμῳ	καὶ ἁμαρτίαις ἀποτεταγμένοι, ὀλίγῳ ποδὶ
[1, 6]	καταβαίνων καὶ ζωὴν διδοὺς τῷ	κόσμῳ.	Καὶ ὁ ἄρτος, ὃν ἐγὼ
[1, 6]	οὖν δυνατὸν ἐν τῷδε τῷ	κόσμῳ,	ὃν ἐσχάτην ἡμέραν ᾐνίξατο εἰς
[1, 6]	διδάσκαλος ἀποκαλῶν τοὺς τῶν ἐν	κόσμῳ	σοφῶν ἐπιτηδειοτέρους εἰς σωτηρίαν, οἳ
[1, 5]	παῖς θεῷ τε καὶ τῷ	κόσμῳ,	τῷ μὲν ὡς πεπλανημένος, τῷ
[1, 7]	παιδαγωγὸς οὐχὶ τοῖς ἐν τῷ	κόσμῳ	τῷδε καταπνέουσιν ἀνέμοις ὑπείκει ποτὲ
[1, 7]	ὃ ἥμαρτον; Ὅτι ἐν τῷ	θυμῷ	αὐτῶν ἀπέκτειναν ἀνθρώπους καὶ ἐν
[1, 6]	τῆς ἀναπαύσεως τὴν ἐλπίδα, τὴν	ἄνω	Ἱερουσαλὴμ εὐαγγελιζόμενοι, ἐν ᾗ μέλι
[1, 6]	διώκω εἰς τὸ βραβεῖον τῆς	ἄνω	κλήσεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Καὶ
[1, 5]	ἀνοήτους ἐπιθυμίας ἰλυσπώμενοι, ἀνατεινόμενοι δὲ	ἄνω	τῇ ἐννοίᾳ, κόσμῳ καὶ ἁμαρτίαις
[1, 6]	ἐκεῖνο τὸ ἐν τρίτῳ ἁρπασθὲν	οὐρανῷ;	Ἀλλὰ κἀκεῖνο ἐχεμυθεῖν ἐκελεύετο τότε.
[1, 10]	τὸ ὄρος τὸ ἅγιον καὶ	εὐφρανῶ	ὑμᾶς» διὰ Ἡσαΐου λέγει. Ἔστι
[1, 9]	ὕψωσα, αὐτοὶ δέ με ἠθέτησαν.	Ἔγνω	βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος
[1, 8]	καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ	ἔγνω,	ἐγὼ δέ σε ἔγνων κἀκεῖνοι
[1, 5]	Χριστοῦ παρουσίαν. Θεὸν γὰρ οὐδεὶς	ἔγνω,	εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ
[1, 9]	αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ με οὐκ	ἔγνω.	Πῶς γὰρ οὐ δεινόν, εἰ
[1, 8]	καὶ τοῦτο ἦν τὸ οὐδεὶς	ἔγνω	τὸν πατέρα» πάντα αὐτὸν ὄντα,
[1, 9]	οὐρανῶν ἀγαθὴν κατήγγειλεν δικαιοσύνην, οὐδεὶς	ἔγνω	τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ
[1, 8]	λόγων τὴν εὐαγγέλιον τοῦ κυρίου	παραθεμένῳ	φωνήν· ἓν μὲν αὑτὸν λέγει·
[1, 10]	τοὺς συνετοὺς ἐκκαλεῖται καὶ τῷ	πεπλανημένῳ	συγγνώμην νέμων ἐπίστρεφε γάρ, ἐπίστρεφε,
[1, 6]	πνευματικόν· οἱ γοῦν ἐπιρροφοῦντες τῷ	προειρημένῳ	γάλακτι ψυχροῦ ὀλίγον ὕδατος ὠφελοῦνται
[1, 2]	Ὁ σωτὴρ ἀνάστα» φησὶ τῷ	παρειμένῳ,	τὸν σκίμποδα ἐφ´ ὃν κατάκεισαι
[1, 6]	τῷ τῆς ἐπὶ μῆνα καθάρσεως	ὑπολελειμμένῳ	καθαρῷ περιττώματι κιρναμένου τοῦ σπέρματος
[1, 6]	ὃ δὲ ἐλεύθερος. Αὐτίκα γοῦν	βαπτιζομένῳ	τῷ κυρίῳ ἀπ´ οὐρανῶν ἐπήχησε
[1, 6]	καὶ πάροδον οὐ διδόντος ἐντὸς	κατακλειομένῳ	τῷ θερμῷ, ἑψομένη καὶ πεπτομένη,
[1, 4]	δὲ ἀπόκειται ἐπιθυμίας διχαζούσης αὐτὸν	κεχωρισμένῳ.	Κοινὸν οὖν καὶ τοὔνομα ἀνδράσιν
[1, 12]	μεγίστην χάριν μὴ σιωπῶντι μηδὲ	παρενθυμουμένῳ	τὰς εἰς ἀπώλειαν φερούσας ἀπειθείας,
[1, 6]	γεννῆσαν ἔοικεν εὐθὺς παρέχειν τῷ	γεννωμένῳ	τροφήν. Καθάπερ δὲ ἡ ἀναγέννησις,
[1, 7]	φόβου καὶ λόγος ἄγγελος ἦν,	καινῷ	δὲ καὶ νέῳ λαῷ καινὴ
[1, 10]	αὐτοδίδακτοι καὶ προαιρετικοὶ αὔξονται τῷ	ἐπαίνῳ·	ἀρετὰ γὰρ ἐπαινεομένα δένδρον ὣς
[1, 10]	οὖν ἔπαινον ἢ ψόγον ἢ	ἐπαίνῳ	τι ἐοικὸς καὶ ψόγῳ μάλιστα
[1, 4]	θῆλυ τοῦ ἄρρενος διακρίνεται, ἐν	ἐκείνῳ	δὲ οὐκέτι» ἔνθα τοῦ κοινωνικοῦ
[1, 8]	τῆς ὁρμῆς, μεταθέσθαι δὲ εἰς	ἀμείνω	βίον παρακελεύεται. Οὐδέτερον γὰρ ἀμάρτυρον
[1, 7]	τὴν λαλιὰν ἐλέγξει, ἀλλὰ κρινεῖ	ταπεινῷ	κρίσιν καὶ ἐλέγξει τοὺς ἁμαρτωλοὺς
[1, 6]	ἀλληγορεῖται; Ὁ πλύνων» φησίν, ἐν	οἴνῳ	τὴν στολὴν αὐτοῦ καὶ ἐν
[1, 6]	μὴν ἐπιμίγνυται τὸ γάλα καὶ	οἴνῳ	τῷ γλυκεῖ, ἐπωφελὴς δὲ ἡ
[1, 7]	θηριώδη καὶ ἀσελγῆ προσρῆξαι δίαιταν,	μόνῳ	δὲ ἄρα τῷ ἀληθείας πνεύματι
[1, 6]	γάρ. Τελειοῦται δὲ τῷ λουτρῷ	μόνῳ	καὶ τοῦ πνεύματος τῇ καθόδῳ
[1, 5]	καὶ ἁγίους πλὴν ἀλλὰ τῷ	μόνῳ	κυρίῳ. Σαφέστατα δὲ Ἐφεσίοις γράφων
[1, 5]	κελεύων τῶν τῇδε πραγμάτων καὶ	μόνῳ	προσέχειν τῷ πατρὶ παραινῶν μιμουμένους
[1, 12]	ἴχνη τοῦ θεοῦ διώκοντες· ᾧ	μόνῳ	προσήκει σκοπεῖν καὶ δὴ μέλει
[1, 6]	τὸ γάλα τοῦ πατρός, ᾧ	μόνῳ	τιτθευόμεθα οἱ νήπιοι. Αὐτὸς γοῦν
[1, 6]	τοῦ πνεύματος ἴσχομεν, ᾧ δὴ	μόνῳ	τὸ θεῖον ἐποπτεύομεν, οὐρανόθεν ἐπεισρέοντος
[1, 4]	καὶ γαμίσκονται» ἐν ᾧ δὴ	μόνῳ	τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενος διακρίνεται,
[1, 6]	νόμου, ἀλλὰ τὰ τοῦ ἀνδρὸς	φρονῶ,	τουτέστι τὰ τοῦ Χριστοῦ, ὃν
[1, 6]	ὁρμὴ μὲν ἡ πίστις ἐν	χρόνῳ	γεννωμένη, τέλος δὲ τὸ τυχεῖν
[1, 8]	μὴ γένοιτο. Λέγει γοῦν ἀπειλῶν·	παροξυνῶ	τὴν μάχαιράν μου, καὶ ἀνθέξεται
[1, 7]	δ´ ἂν ἡμέρᾳ ἐπισκέπτωμαι» φησίν,	ἐπάξω	ἐπ´ αὐτοὺς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν»
[1, 6]	Ἀντιπαραθήσω γὰρ κἀκείνην τὴν γραφὴν	εἰσάξω	ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τὴν
[1, 10]	εἰς σωτηρίαν. Φησὶ γάρ· καὶ	εἰσάξω	ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τὴν
[1, 10]	πατράσιν ὑμῶν» πρὸς δὲ καὶ	εἰσάξω	ὑμᾶς εἰς τὸ ὄρος τὸ
[1, 7]	τοῦ ἄγειν εἴσω τε καὶ	ἔξω;	Οὐχὶ ὁ παιδαγωγός; Οὗτος ὤφθη
[1, 8]	πρόσωπόν μου ἀπ´ αὐτῶν καὶ	δείξω	τί ἔσται αὐτοῖς. Οὗ γὰρ
[1, 4]	οὔτε πρόβατα οὔτε ἄλλο οὐδέν	πω	βιωτέον, οὐδὲ δὴ παῖδας ἄνευ
[1, 7]	ἦν ὁ θεὸς ὁ κύριος,	μηδέπω	γεγενημένος ἄνθρωπος. Πλὴν ἀλλὰ ὁ
[1, 6]	σαρκικοὺς δὲ τοὺς νεοκατηχήτους καὶ	μηδέπω	κεκαθαρμένους, οὓς ἔτι σαρκικοὺς» εἰκότως
[1, 5]	τῆς ἀληθείας ἀφειδέστερον δηλῶν ὅσον	οὐδέπω	ἀπαίροντος εἰς οὐρανὸν τοῦ λόγου.
[1, 7]	καλούμενον παρ´ ἀνθρώποις ἔθος ὅσον	οὐδέπω	παρέρχεται, ἡ δὲ ἀγωγὴ ἡ
[1, 6]	παλαιῶν ἡγοῦμαι κεκλῆσθαι φῶτα. Ἀλλ´	οὐδέπω,	φασίν, ἀπείληφεν τὴν τελείαν δωρεάν.
[1, 7]	ταύτην, ὅτι οὐ μή σε	ἐγκαταλείπω	ἕως τοῦ ποιῆσαί με ὅσα
[1, 5]	ἤπιος νεωστὶ καὶ πρᾶος τῷ	τρόπῳ	γενόμενος. Τοῦτό τοι σαφέστατα ὁ
[1, 6]	ἔχει τὴν οὐσίαν. Τούτῳ τῷ	τρόπῳ	καὶ οἱ ποταμοὶ ῥόθῳ φερόμενοι
[1, 9]	μάλιστα συγχρῆται ὡς ἀναγκαίῳ τῷ	τρόπῳ	τῆς παιδαγωγίας διὰ τὸ ἔκλυτον
[1, 9]	ὀλιγωρούντων ἢ ἀμελούντων. Κέχρηται τῷ	τρόπῳ	τούτῳ τῆς παιδαγωγίας διὰ Ἡσαΐου
[1, 6]	νηπίους ἐν Χριστῷ, οὐ βρῶμα·	οὔπω	γὰρ ἐδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι
[1, 6]	γάλα ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ βρῶμα·	οὔπω	γὰρ ἐδύνασθε» οὐκ ἄλλο τι
[1, 6]	δ´ ἐπαγόμενον ἑξῆς οὐ βρῶμα,	οὔπω	γὰρ ἐδύνασθε» τὴν ἐν τῷ
[1, 6]	ὑπὸ Χριστοῦ. Ἀδελφοί, ἐγὼ ἐμαυτὸν	οὔπω	λογίζομαι κατειληφέναι· ἓν δέ, τὰ
[1, 4]	ἔπαθλα οὐκ ἄρρενι καὶ θηλείᾳ,	ἀνθρώπῳ	δὲ ἀπόκειται ἐπιθυμίας διχαζούσης αὐτὸν
[1, 6]	γὰρ τὸ αἷμα εὑρίσκεται ἐν	ἀνθρώπῳ,	ὃ δή τινες οὐσίαν εἰπεῖν
[1, 6]	καὶ ἡ τροφὴ γέγονεν τῷ	ἀνθρώπῳ	πνευματική. Πάντῃ τοίνυν ἡμεῖς τὰ
[1, 3]	φίλτρον ἔνδον ἐστὶν ἐν τῷ	ἀνθρώπῳ,	τοῦθ´ ὅπερ ἐμφύσημα εἴρηται θεοῦ·
[1, 9]	ἀεί, θεραπεύεται δὲ ὑπομιμνῇσκον τῷ	φιλανθρώπῳ	τῆς δικαιοσύνης φόβῳ. Διττὸν δὲ
[1, 6]	τῆς ἐπὶ μῆνα καθάρσεως ὑπολελειμμένῳ	καθαρῷ	περιττώματι κιρναμένου τοῦ σπέρματος γίνεται·
[1, 6]	οἱ πολλοὶ δὲ καὶ τῷ	λιπαρῷ	τοῦ γάλακτος, ὃ δὴ βούτυρον
[1, 10]	μιάνῃ, καὶ πρὸς γυναῖκα ἐν	ἀφέδρῳ	οὖσαν οὐκ ἐγγιεῖ, καὶ ἄνθρωπον
[1, 7]	ἐρήμῳ, ἐν δίψει καύματος, ἐν	ἀνύδρῳ·	ἐκύκλωσεν αὐτὸν καὶ ἐπαίδευσεν αὐτὸν
[1, 9]	κέχρικεν. Καλέσουσί με» φησί, καὶ	ἐρῶ·	ἰδοὺ πάρειμι. Θᾶττον ὑπήκουσας ἢ
[1, 10]	ἀνθρώπων· ἐπακούσατέ μου, σεμνὰ γὰρ	ἐρῶ»	καὶ τὰ ἑξῆς. Συμβουλεύει δὲ
[1, 1]	ὑπακοῆς εὐλόγου ζωῆς ἀιδίου ὄρεξις,	νοερῷ	καταβληθεῖσα χωρίῳ. Τριῶν γέ τοι
[1, 6]	πιστεύσαντες ἔχομεν τὴν ζωήν, τί	περαιτέρω	τοῦ κεκτῆσθαι ζωὴν ἀίδιον ὑπολείπεται;
[1, 7]	Τὸ μὲν οὖν πρότερον τῷ	πρεσβυτέρῳ	λαῷ πρεσβυτέρα διαθήκη ἦν καὶ
[1, 5]	καὶ τὸν Ἰσαὰκ εἰς παῖδα	ἀναφέρω·	γέλως ἑρμηνεύεται ὁ Ἰσαάκ. Τοῦτον
[1, 5]	παντὸς τοῦ ζῆν διὰ τὸ	ἀγήρω	εἶναι τὴν ἐν ἡμῖν ἀλήθειαν
[1, 5]	Χριστῷ νεολαίαν τῆς ἀνθρωπότητος καὶ	ἀγήρω	μετὰ ἁπλότητος ἀιδιότητα ἐμφαίνων. Τοιούτους
[1, 10]	τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν	καιρῷ	αὐτοῦ καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ
[1, 8]	γὰρ καὶ παιδεία ἐν παντὶ	καιρῷ	σοφίας. Συγκολλῶν ὄστρακον καὶ διδάσκων
[1, 6]	τῷ γάλακτι. Ἀποδέδεικται δὲ ἡμῖν	μικρῷ	πρόσθεν τὸ αἷμα εἰς γάλα
[1, 6]	ἡ ἀπειρία καταλύεται καὶ τῷ	πόρῳ	ἡ ἀπορία, οὕτως ἀνάγκη τῷ
[1, 9]	με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν	πόρρω	ἐστὶν ἀπ´ ἐμοῦ» τοῦτό ἐστι
[1, 12]	τὴν ἀνθρωπότητα. Τῷ μὲν οὖν	ἰατρῷ	οὐδὲν πρὸς ὑγείαν συμβουλεύοντι ἄχθονται
[1, 6]	οὐ γάρ. Τελειοῦται δὲ τῷ	λουτρῷ	μόνῳ καὶ τοῦ πνεύματος τῇ
[1, 9]	Ὡς γὰρ τὸ ἔσοπτρον τῷ	αἰσχρῷ	οὐ κακόν, ὅτι δεικνύει αὐτὸν
[1, 5]	μήτηρ παρακαλέσει, οὕτως κἀγὼ ὑμᾶς	παρακαλέσω.	Ἡ μήτηρ προσάγεται τὰ παιδία
[1, 5]	μείζων, ἔστησεν ὁ Ἰησοῦς ἐν	μέσῳ	παιδίον εἰπών· ὃς ἐὰν ἑαυτὸν
[1, 9]	τοῦ Ἰεζεκιήλ· υἱὲ ἀνθρώπου, ἐν	μέσῳ	σκορπίων σὺ κατοικεῖς, πλὴν λάλησον
[1, 5]	Χριστοῦ ἀπόστολοι ἐγενήθημεν ἤπιοι ἐν	μέσῳ	ὑμῶν, ὡς ἂν τροφὸς θάλπῃ
[1, 9]	φροντίδος ὑπογραμμόν· καὶ τὸ χωλὸν	καταδήσω	καὶ τὸ ὀχλούμενον ἰάσομαι καὶ
[1, 7]	καὶ γίνου» φήσας ἄμεμπτος· καὶ	θήσω	τὴν διαθήκην μου ἀνὰ μέσον
[1, 6]	ἰουδαϊκῶς ἐκδέχεσθαι δεῖν τὸ λεγόμενον.	Ἀντιπαραθήσω	γὰρ κἀκείνην τὴν γραφὴν εἰσάξω
[1, 6]	οἴδατε· ἐμὸν βρῶμά ἐστιν, ἵνα	ποιήσω	τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με»
[1, 9]	καὶ τὸ πλανώμενον ἐπιστρέψω καὶ	βοσκήσω	αὐτοὺς ἐγὼ εἰς τὸ ὄρος
[1, 6]	αὐτὸν ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον, καὶ	ἀναστήσω	αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.
[1, 7]	οὖν ἔχει ἐξουσίαν τοῦ ἄγειν	εἴσω	τε καὶ ἔξω; Οὐχὶ ὁ
[1, 6]	κατειληφέναι· ἓν δέ, τὰ μὲν	ὀπίσω	ἐπιλανθανόμενος, τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος,
[1, 8]	αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ	γνωρίσω»	Οὗτός ἐστιν ὁ ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας
[1, 5]	ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων	κατηρτίσω	αἶνον» Τοῦτό τοι καὶ ὁ
[1, 10]	οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ	ἀναπαύσω	ὑμᾶς» καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις,
[1, 8]	ἐχθροῖς καὶ τοῖς μισοῦσιν ἀνταποδώσω·	μεθύσω	τὰ βέλη μου ἀφ´ αἵματος,
[1, 10]	τί ἔπαθον οἱ Ἑβραῖοι τῷ	χρυσῷ	εἰδωλολατρήσαντες ἐν μόσχῳ, καὶ τί
[1, 6]	καὶ ὁ ἄρτος, ὃν ἐγὼ	δώσω,	ἡ σάρξ μού ἐστιν» σὰρξ
[1, 6]	Καὶ ὁ ἄρτος, ὃν ἐγὼ	δώσω,	ἡ σάρξ μού ἐστιν ὑπὲρ
[1, 7]	δ´ ἂν ἡμέρᾳ κριτὴς καθεσθῶ,	ἀποδώσω	τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν τὰ ἀντάξια·
[1, 8]	ἡ χείρ μου καὶ αὐτὸς	ἀνταποδώσω	δίκην τοῖς ἐχθροῖς καὶ τοῖς
[1, 8]	τοῖς ἐχθροῖς καὶ τοῖς μισοῦσιν	ἀνταποδώσω·	μεθύσω τὰ βέλη μου ἀφ´
[1, 7]	Οὐχὶ ὁ παιδαγωγός; Οὗτος ὤφθη	τῷ	Ἀβραὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ
[1, 9]	οἱ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος	τῷ	ἀγαθῷ ἔργῳ» πῶς ὁ φύσει
[1, 8]	εἰς Χριστὸν πίστει. Ἕπεται δὲ	τῷ	ἀγαθῷ, ᾗ φύσει ἀγαθός ἐστιν,
[1, 10]	ἔτι τὸ δίκαιον οὐ προσάπτοντας	τῷ	ἀγαθῷ, ὅδε ὁ λόγος ἡμῖν
[1, 6]	μὲν γὰρ τοὺς πεπιστευκότας ἤδη	τῷ	ἁγίῳ πνεύματι προσεῖπεν, σαρκικοὺς δὲ
[1, 5]	σταθείς» φησίν, ὁ κύριος ἐπὶ	τῷ	αἰγιαλῷ πρὸς τοὺς μαθητάς— ἁλιεύοντες
[1, 6]	σταφυλῆς τὴν περιβολὴν αὐτοῦ» ἐν	τῷ	αἵματι τῷ αὑτοῦ κοσμήσειν λέγει
[1, 9]	θεός. Ὡς γὰρ τὸ ἔσοπτρον	τῷ	αἰσχρῷ οὐ κακόν, ὅτι δεικνύει
[1, 4]	καὶ ἡ ἀγωγή. Ἐν γὰρ	τῷ	αἰῶνι τούτῳ» φησίν, γαμοῦσι καὶ
[1, 7]	προσρῆξαι δίαιταν, μόνῳ δὲ ἄρα	τῷ	ἀληθείας πνεύματι ἔπουρος ἀρθεὶς ἀντέχεται
[1, 6]	οὕτως καὶ ἡ τροφὴ γέγονεν	τῷ	ἀνθρώπῳ πνευματική. Πάντῃ τοίνυν ἡμεῖς
[1, 3]	τὸ φίλτρον ἔνδον ἐστὶν ἐν	τῷ	ἀνθρώπῳ, τοῦθ´ ὅπερ ἐμφύσημα εἴρηται
[1, 6]	τοῦτο ἄρα μυστικῶς τὸ ἐν	τῷ	ἀποστόλῳ ἅγιον πνεῦμα τῇ τοῦ
[1, 8]	δικαιοσύνη ἀγαθὸν εἶναι λέγεται οὐ	τῷ	ἀρετὴν ἔχειν, ἀρετὴ γάρ ἐστιν
[1, 9]	καὶ τὸ φιλάνθρωπον τὸ αὑτοῦ	τῷ	αὐτεξουσίῳ τῆς ψυχῆς ἀφορμὰς μετανοίας
[1, 8]	ἀρετὴ γάρ ἐστιν αὐτή, ἀλλὰ	τῷ	αὐτὴν καθ´ αὑτὴν καὶ δι´
[1, 6]	περιβολὴν αὐτοῦ» ἐν τῷ αἵματι	τῷ	αὑτοῦ κοσμήσειν λέγει τὸ σῶμα
[1, 6]	σῶμα τοῦ λόγου, ὥσπερ ἀμέλει	τῷ	αὑτοῦ πνεύματι ἐκθρέψει τοὺς πεινῶντας
[1, 2]	ὦ παῖδες ὑμεῖς, τῷ πατρὶ	τῷ	αὑτοῦ τῷ θεῷ, οὗπέρ ἐστιν
[1, 6]	αὖθις ἐκτρέφεται τὸ παιδίον αἵματι	τῷ	αὐτῷ· αἵματος γὰρ φύσις τοῦ
[1, 8]	θεὸς καὶ δίκαιός ἐστιν ἐν	τῷ	αὐτῷ μαρτυρήσει κύριος εὐαγγελίῳ λέγων
[1, 5]	δὲ ἀιδιότητος μετειληφὸς ἐξομοιοῦσθαι φιλεῖ	τῷ	ἀφθάρτῳ, ὡς εἶναι ἡμῖν τῆς
[1, 6]	Παγκάλως. Φημὶ γάρ· ἅμα τοίνυν	τῷ	βαπτίζεσθαι αὐτὸν ὑπὸ Ἰωάννου γίνεται
[1, 8]	οἱ δίκην διδόντες· ὠφελοῦνται γὰρ	τῷ	βελτίω τὴν ψυχὴν αὐτοῖς γίνεσθαι
[1, 3]	γὰρ ἐν σκότῳ βαθεῖ ἀλώμενοι	τῷ	βίῳ ἀπταίστου καὶ ἀκριβοῦς καθοδηγοῦ
[1, 6]	αἷμα πλούσιον ὁ λόγος ἐπικέχυται	τῷ	βίῳ· ἡ κρᾶσις δὲ ἡ
[1, 5]	κάλλιστα καὶ τελεώτατα τῶν ἐν	τῷ	βίῳ κτημάτων παιδικῇ προσηγορίᾳ τιμήσαντες
[1, 9]	οὕτως καὶ ἡμεῖς οἱ ἐν	τῷ	βίῳ νοσοῦντες περί τε τὰς
[1, 9]	ψόγος διασυρτικός. Καὶ τούτῳ κέχρηται	τῷ	βοηθήματι ὁ θεῖος παιδαγωγὸς διὰ
[1, 5]	ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ καὶ	τῷ	βραχίονι αὐτοῦ συλλέξει ἄρνας» τὸ
[1, 6]	τοίνυν περὶ τὴν ἀποκύησιν οἰκονομούμενον	τῷ	βρέφει τὸ γάλα χορηγεῖται, καὶ
[1, 6]	παιδία προσκαλουμένη ἁγίῳ τιθηνεῖται γάλακτι,	τῷ	βρεφώδει λόγῳ. Διὸ οὐκ ἔσχε
[1, 6]	νοεῖσθαι τὸ πᾶν τῇδε· ὥσπερ	τῷ	γάλακτι αἱ τίτθαι τοὺς παῖδας
[1, 6]	τίτθαι περιπληθεῖς τότε μάλιστα γίνονται	τῷ	γάλακτι. Ἀποδέδεικται δὲ ἡμῖν μικρῷ
[1, 6]	καὶ τὸ ἐν αὐτῇ αἷμα	τῷ	γάλακτι, οἷον ἀντιπελαργούμενον, ἄρδεταί τε
[1, 6]	κύριος ἐκ σαρκὸς καὶ αἵματος.	Τῷ	γὰρ ὄντι αἷμα τῆς πίστεως
[1, 6]	τὸ γεννῆσαν ἔοικεν εὐθὺς παρέχειν	τῷ	γεννωμένῳ τροφήν. Καθάπερ δὲ ἡ
[1, 6]	ἐπιμίγνυται τὸ γάλα καὶ οἴνῳ	τῷ	γλυκεῖ, ἐπωφελὴς δὲ ἡ μῖξις,
[1, 12]	ὑγείαν συμβουλεύοντι ἄχθονται οἱ κάμνοντες,	τῷ	δὲ παιδαγωγῷ τῷ θείῳ πῶς
[1, 5]	κόσμῳ, τῷ μὲν ὡς πεπλανημένος,	τῷ	δὲ ὡς ἠγαπημένος. Εἰ δὲ
[1, 5]	τέλειον εἶναι παρὰ τῷ κυρίῳ	τῷ	διδάσκοντι ἀεί, τὸ δὲ παιδικὸν
[1, 7]	Αἴγυπτον» Ὅρα πῶς μὲν ἕπεται	τῷ	δικαίῳ ὁ παιδαγωγός, ὅπως δὲ
[1, 8]	καὶ παρακλητικὸν εἶδος, οὕτω καὶ	τῷ	ἐγκωμιαστικῷ τὸ λοιδορητικὸν καὶ ὀνειδιστικὸν
[1, 9]	δέ ἐστιν ἐπίπληξις σφοδρά. Κέχρηται	τῷ	εἴδει τούτῳ ἐν εὐαγγελίῳ· Ἱερουσαλὴμ
[1, 6]	Εἴτε γὰρ τὸ ἐπιχορηγούμενον αἷμα	τῷ	ἐμβρύῳ καὶ διὰ μητρῴου πρότερον
[1, 6]	φίλον, φίλον δὲ τὸ ἅγιον	τῷ	ἐξ οὗ τὸ ἅγιον, ὃ
[1, 10]	οἷον αὐτοδίδακτοι καὶ προαιρετικοὶ αὔξονται	τῷ	ἐπαίνῳ· ἀρετὰ γὰρ ἐπαινεομένα δένδρον
[1, 9]	πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν» κἀν	τῷ	εὐαγγελίῳ διὰ Ἰωάννου ὄφεις» φησὶν
[1, 9]	διακονῆσαι. Διὰ τοῦτο εἰσάγεται ἐν	τῷ	εὐαγγελίῳ κεκμηκώς, ὁ κάμνων ὑπὲρ
[1, 9]	ὁ παιδαγωγὸς νουθετῶν, ὡς κἀν	τῷ	εὐαγγελίῳ λέγων ποσάκις ἠθέλησα συναγαγεῖν
[1, 5]	τοι καὶ ὁ κύριος ἐν	τῷ	εὐαγγελίῳ μυωπίζει τοὺς γνωρίμους, προσέχειν
[1, 5]	ἐξαλλάττουσα ἡ γραφή. Ἐν γοῦν	τῷ	εὐαγγελίῳ· σταθείς» φησίν, ὁ κύριος
[1, 10]	τῷ ζητοῦντι εὑρίσκεται καὶ ὁρᾶσθαι	τῷ	εὑρόντι φιλεῖ. Ναὶ μὴν καὶ
[1, 10]	εὗρεν φρόνησιν. Τὸ γὰρ ἀγαθὸν	τῷ	ζητοῦντι εὑρίσκεται καὶ ὁρᾶσθαι τῷ
[1, 7]	κύριος παιδεύων ἐπαίδευσέν με καὶ	τῷ	θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με» τὸ
[1, 6]	οἱ βαπτιζόμενοι, τὰς ἐπισκοτούσας ἁμαρτίας	τῷ	θείῳ πνεύματι ἀχλύος δίκην ἀποτριψάμενοι,
[1, 12]	οἱ κάμνοντες, τῷ δὲ παιδαγωγῷ	τῷ	θείῳ πῶς οὐκ ἂν ὁμολογήσαιμεν
[1, 6]	φαμεν. Τί γὰρ ἔτι λείπεται	τῷ	θεὸν ἐγνωκότι; Καὶ γὰρ ἄτοπον
[1, 6]	πάροδον οὐ διδόντος ἐντὸς κατακλειομένῳ	τῷ	θερμῷ, ἑψομένη καὶ πεπτομένη, εἰς
[1, 12]	λόγῳ μετ´ οἰκειότητος ἀρετῆς ἐξομοιούμενοι	τῷ	θεῷ. Ἀλλ´ ἐκπόνει καὶ μὴ
[1, 10]	Ἰσραήλ» λέγων, ὅτι τὰ ἀρεστὰ	τῷ	θεῷ γνωστὰ ἡμῖν ἐστι» γνωστὰ
[1, 3]	Εἰκότως ἄρα φίλος ὁ ἄνθρωπος	τῷ	θεῷ, ἐπεὶ καὶ πλάσμα αὐτοῦ
[1, 5]	τῇ διοικήσει τῶν καλῶν, συμπανηγυρίζοντα	τῷ	θεῷ; Ἔστι καὶ ἄλλως ὑπολαβεῖν
[1, 8]	ἀρχῇ ὁ λόγος ἦν ἐν	τῷ	θεῷ, καὶ θεὸς ἦν ὁ
[1, 5]	τῶν νεοττῶν εὐπρόσδεκτον εἶναι λέγων	τῷ	θεῷ καὶ τὸ ὅμοιον τοῦ
[1, 5]	τὴν ἀλήθειαν καταγινόμενοι παῖδες παρὰ	τῷ	θεῷ. Ὅτι μὲν οὖν ἡ
[1, 6]	τοῦ δικαίου τὸ αἷμα ἐντυγχάνον	τῷ	θεῷ· οὐ γὰρ τὸ αἷμα
[1, 2]	ὑμεῖς, τῷ πατρὶ τῷ αὑτοῦ	τῷ	θεῷ, οὗπέρ ἐστιν υἱός, ἀναμάρτητος,
[1, 9]	γὰρ ἦν. Ἀλλ´ οὐχ ὑπακούεις	τῷ	θεῷ· σεαυτὸν αἰτιῶ τὸν κριτὴν
[1, 13]	θεοσεβείας ἡ ἀίδιος ἀνάπαυσις ἐν	τῷ	θεῷ, τοῦ δὲ αἰῶνός ἐστιν
[1, 3]	ἢ ὡς δι´ αὑτὸ αἱρετὸν	τῷ	θεῷ ὑπ´ αὐτοῦ δεδημιούργηται τοῦ
[1, 7]	ἦν ὃ ἥμαρτον; Ὅτι ἐν	τῷ	θυμῷ αὐτῶν ἀπέκτειναν ἀνθρώπους καὶ
[1, 7]	λόγος ἦν ὁ ἀλείπτης ἅμα	τῷ	Ἰακὼβ καὶ παιδαγωγὸς τῆς ἀνθρωπότητος,
[1, 6]	Χριστόν, ὁ ἀναγεννήσας ἡμᾶς ἐκτρέφει	τῷ	ἰδίῳ γάλακτι, τῷ λόγῳ· πᾶν
[1, 7]	λόγου ὀνειδιστέα, Ἀλλὰ καὶ ἐν	τῷ	Ἱερεμίᾳ ὁ κύριος λέγει· μὴ
[1, 1]	συν ᾴδοντες προφητείᾳ ὡς ἀγαθὸς	τῷ	Ἰσραὴλ ὁ θεός, τοῖς εὐθέσιν
[1, 9]	οὕτως οὐδὲ ὁ ἐλέγχων δύσνους	τῷ	κάμνοντι τὴν ψυχήν· οὐ γὰρ
[1, 6]	{δὲ} καὶ ὁ κύριος ἐν	τῷ	κατὰ Ἰωάννην εὐαγγελίῳ ἑτέρως ἐξήνεγκεν
[1, 6]	χαριεῖται δήπουθεν· ὡς δὲ ἅμα	τῷ	κελεῦσαι αὐτὸν πάντα γίνεται, οὕτως
[1, 6]	οὐρανοῦ καταβαίνων καὶ ζωὴν διδοὺς	τῷ	κόσμῳ. Καὶ ὁ ἄρτος, ὃν
[1, 6]	μὲν οὖν δυνατὸν ἐν τῷδε	τῷ	κόσμῳ, ὃν ἐσχάτην ἡμέραν ᾐνίξατο
[1, 5]	καὶ παῖς θεῷ τε καὶ	τῷ	κόσμῳ, τῷ μὲν ὡς πεπλανημένος,
[1, 7]	ὁ παιδαγωγὸς οὐχὶ τοῖς ἐν	τῷ	κόσμῳ τῷδε καταπνέουσιν ἀνέμοις ὑπείκει
[1, 6]	δὲ ἐλεύθερος. Αὐτίκα γοῦν βαπτιζομένῳ	τῷ	κυρίῳ ἀπ´ οὐρανῶν ἐπήχησε φωνὴ
[1, 6]	ἡμῶν ἑκάστῳ τῶν νηπίων ἐγκαυχᾶσθαι	τῷ	κυρίῳ, ἐπιφθεγγομένοις πατρὸς δ´ ἐξ
[1, 6]	ἐπιθυμίας ἴσοι καὶ πνευματικοὶ παρὰ	τῷ	κυρίῳ. Καὶ ἀλλαχόθι πάλιν γράφει·
[1, 9]	καὶ ὁ οἶκος Ἰούδα ἐψεύσατο	τῷ	κυρίῳ. Μεμψιμοιρία δέ ἐστι λάθριος
[1, 5]	δόξα καὶ αἶνος μεθ´ ἱκετηρίας	τῷ	κυρίῳ· τουτὶ γὰρ ἐμφαίνει ἑρμηνευόμενον
[1, 5]	τὸ μὲν τέλειον εἶναι παρὰ	τῷ	κυρίῳ τῷ διδάσκοντι ἀεί, τὸ
[1, 7]	καὶ τὴν παιδαγωγίαν προθεσπίζει καὶ	τῷ	λαῷ παρατίθεται τὸν παιδαγωγόν, ἐντολὰς
[1, 7]	νόμῳ. Ἐπιφέρει γοῦν, τὸ λυσιτελὲς	τῷ	λαῷ συμβουλεύων, αὐτοῦ ἀκούσεσθε» λέγων,
[1, 6]	{Ἀλλ´} οἱ πολλοὶ δὲ καὶ	τῷ	λιπαρῷ τοῦ γάλακτος, ὃ δὴ
[1, 2]	τὴν κεφαλὴν συμβουλεύων, τὰς ἐπισκιαζούσας	τῷ	λογισμῷ τῆς ἀγνοίας κόμας ἀποψήξασθαι
[1, 6]	οἳ δὲ ψυχικοὶ ἐν αὐτῷ	τῷ	λόγῳ, ἀλλ´ οἱ πάντες ἀποθέμενοι
[1, 5]	τὰ πρωτεῖα τοῦ πάθους παραχωρῶν	τῷ	λόγῳ, ἀλλὰ καὶ τοῦ κυρίου
[1, 6]	τοῦ Χριστοῦ, τὴν νεολαίαν ὑποτροφοῦσα	τῷ	λόγῳ, ἣν αὐτὸς ἐκύησεν ὁ
[1, 7]	τῷ τελείῳ προφητικῶς παραχωρῶν παιδαγωγῷ	τῷ	λόγῳ, καὶ τὸ ὄνομα καὶ
[1, 9]	δικαιοσύνη καὶ γράμματι καὶ σώματι,	τῷ	λόγῳ καὶ τῷ νόμῳ, εἰς
[1, 6]	Ὧδέ πως γὰρ ἔδοξεν εἰπεῖν	τῷ	λόγῳ· ὃ δὲ ἐλεύθερος. Αὐτίκα
[1, 6]	ἡμᾶς ἐκτρέφει τῷ ἰδίῳ γάλακτι,	τῷ	λόγῳ· πᾶν γὰρ τὸ γεννῆσαν
[1, 13]	αὐτὴ διάθεσίς ἐστι ψυχῆς σύμφωνος	τῷ	λόγῳ περὶ ὅλον τὸν βίον.
[1, 5]	ἁπλοῦν τοῦτον καὶ νήπιον λαὸν	τῷ	λόγῳ προσδήσας, ὃν ἄμπελον ἀλληγορεῖ·
[1, 8]	πολλὰ συγχρῆται πρὸ τοῦ ἔργου	τῷ	λόγῳ. Τὰ γὰρ βέλη μου»
[1, 5]	ἐρασταί. Τοῖς γοῦν προβεβηκόσιν ἐν	τῷ	λόγῳ ταύτην ἐπεκήρυξεν τὴν φωνήν,
[1, 9]	κάθαρσιν τὸν ἔλεγχον εἰδὼς ἀκολούθως	τῷ	λόγῳ τὸν τὰ μέγιστα ἀκάθαρτον
[1, 10]	μόνος ἐπαινετός. Ἀλλὰ οὐ συγχρῶμαι	τῷ	λόγῳ τῷδε, φημὶ δ´ οὖν
[1, 6]	προσέμαθεν; οὐ γάρ. Τελειοῦται δὲ	τῷ	λουτρῷ μόνῳ καὶ τοῦ πνεύματος
[1, 6]	οὔπω γὰρ ἐδύνασθε» τὴν ἐν	τῷ	μέλλοντι αἰῶνι ἐναργῆ ἀποκάλυψιν βρώματος
[1, 12]	τοῦ θεοῦ, σῴζειν τὴν ἀνθρωπότητα.	Τῷ	μὲν οὖν ἰατρῷ οὐδὲν πρὸς
[1, 5]	θεῷ τε καὶ τῷ κόσμῳ,	τῷ	μὲν ὡς πεπλανημένος, τῷ δὲ
[1, 9]	φύσει ἀγαθὸς θεὸς φόβος ἔσται	τῷ	μὴ ἁμαρτάνοντι; Ἐὰν δὲ τὸ
[1, 5]	νηπίους καὶ ἁγίους πλὴν ἀλλὰ	τῷ	μόνῳ κυρίῳ. Σαφέστατα δὲ Ἐφεσίοις
[1, 7]	πρὸς πρόσωπον. Ἰδού» γάρ φησι	τῷ	Μωσεῖ, ὁ ἄγγελός μου προπορεύεταί
[1, 9]	ἐὰν ἄρα ἀκούσωσιν. Ἀλλὰ καὶ	τῷ	Μωυσεῖ πορεύου» φησὶν καὶ εἰπὲ
[1, 7]	γὰρ τὸ ὄνομα τὸ καινὸν	τῷ	νέῳ λαῷ τῷ νηπίῳ· ἔτι
[1, 7]	τὸ καινὸν τῷ νέῳ λαῷ	τῷ	νηπίῳ· ἔτι δὲ ἀνωνόμαστος ἦν
[1, 6]	σπαργάνων· ὁ λόγος τὰ πάντα	τῷ	νηπίῳ, καὶ πατὴρ καὶ μήτηρ
[1, 6]	πνεύματος ἀλλοιούμενον θερμοῦ ποθεινὴ σκευάζεται	τῷ	νηπίῳ τροφή, αἷμα τὸ μεταβάλλον
[1, 9]	διαθήκην τοῦ θεοῦ καὶ ἐν	τῷ	νόμῳ αὐτοῦ οὐκ ἤθελον πορεύεσθαι.
[1, 9]	καὶ σώματι, τῷ λόγῳ καὶ	τῷ	νόμῳ, εἰς μετάνοιαν τὴν ἀνθρωπότητα
[1, 6]	ὡς νήπιος ἐφρόνουν» ἐπειδὴ εἱπόμην	τῷ	νόμῳ· ἐπὶ δὲ γέγονα ἀνήρ»
[1, 10]	οὐκ ἐκάθισεν· ἀλλ´ ἢ ἐν	τῷ	νόμῳ κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ»
[1, 6]	ὡς πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν ἐν	τῷ	νόμῳ νηπίων. Οὐκέτι γάρ» φησί,
[1, 9]	ἐστιν, καὶ ὡς ὁ ἰατρὸς	τῷ	νοσοῦντι οὐ κακὸς ὁ τὸν
[1, 6]	ἰδεῖν δυναμένης· ἐπεὶ τὸ ὅμοιον	τῷ	ὁμοίῳ φίλον, φίλον δὲ τὸ
[1, 12]	τὸν λόγον ποιησαμένους τοῖς ἔργοις,	τῷ	ὄντι ζῆν. ~Ὅτι ὡς τὸ
[1, 5]	ὁ πληρῶν τὴν ἐντολὴν ταύτην	τῷ	ὄντι νήπιός τέ ἐστι καὶ
[1, 6]	σπέρμα ἀνθρώπου καὶ γίγαρτον ἀμπέλου.	Τῷ	οὖν γάλακτι, τῇ κυριακῇ τροφῇ,
[1, 9]	δέ ἐστι ψόγος ἀδικούντων. Τούτῳ	τῷ	παιδαγωγήματι διὰ Δαβὶδ κέχρηται, λαός,
[1, 7]	αἰτήσαιμεν ἡμῖν γενέσθαι, ταῦτα πειθομένοις	τῷ	παιδαγωγῷ περιέσται. Ὅνπερ οὖν τρόπον
[1, 5]	τὰς ἐναργῶς πεπιστευμένας. Τούτῳ προσμαρτυρεῖ	τῷ	παιδίῳ καὶ Ἰωάννης ὁ μείζων
[1, 9]	θεόν. Πολλῷ δέ, οἶμαι, καὶ	τῷ	παντὶ τὸ ἑκούσιον καὶ κατὰ
[1, 2]	ἰατρός. Ὁ σωτὴρ ἀνάστα» φησὶ	τῷ	παρειμένῳ, τὸν σκίμποδα ἐφ´ ὃν
[1, 10]	ἔχον οὔτε αὐτὸ οὔτε ἄλλῳ	τῳ	παρεχόμενον, τὴν φιλανθρωπίαν ἀσυνετοῦντες αὐτοῦ,
[1, 8]	ὤν, ὁ λόγος αὐτοῦ ἐν	τῷ	πατρί ἐστι, δίκαιος προσαγορεύεται ἐκ
[1, 2]	διάκονος, λόγος θεός, ὁ ἐν	τῷ	πατρί, ὁ ἐκ δεξιῶν τοῦ
[1, 5]	τῇδε πραγμάτων καὶ μόνῳ προσέχειν	τῷ	πατρὶ παραινῶν μιμουμένους τὰ παιδία.
[1, 2]	παιδαγωγὸς ἡμῶν, ὦ παῖδες ὑμεῖς,	τῷ	πατρὶ τῷ αὑτοῦ τῷ θεῷ,
[1, 10]	οὐχ ἁρπάσει, τὸν ἄρτον αὐτοῦ	τῷ	πεινῶντι δώσει καὶ γυμνὸν περιβαλεῖ,
[1, 6]	λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων	τῷ	πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον
[1, 10]	αὐτῆς τοὺς συνετοὺς ἐκκαλεῖται καὶ	τῷ	πεπλανημένῳ συγγνώμην νέμων ἐπίστρεφε γάρ,
[1, 6]	αὖθις ἡμῖν σαφέστερον τοῦτο ἐν	τῷ	Περὶ ἀναστάσεως δηλωθήσεται. Ἐπεὶ δὲ
[1, 6]	ἀδιακρίτως ἐνταῦθα ἠρραβωνισμένους, ἐκεῖνο δὲ	τῷ	πιστεῦσαι ἤδη προειληφότες ἐσόμενον, μετὰ
[1, 4]	καὶ τὸ θῆλυ κεκληκέναι, εἴ	τῳ	πιστὸς καταφαίνεται ὁ κωμικὸς ἐν
[1, 5]	δυνάστης, πατὴρ αἰώνιος, ἄρχων εἰρήνης	τῷ	πληθύνειν τὴν παιδείαν· καὶ τῆς
[1, 11]	ἀλλ´ ἢ βούλησίς ἐστιν ἀγαθοῦ	τῷ	πλησίον, αὐτοῦ χάριν ἐκείνου. ~Ὅτι
[1, 6]	καὶ τὸ ἐνστόμιον ἡμῶν ὑγρὸν	τῷ	πνεύματι ἐκλευκαίνεται. Τίς οὖν ἡ
[1, 6]	τὸν πατέρα. Ἀγαλλιασάμενος γοῦν ἐν	τῷ	πνεύματι Ἰησοῦς, ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ,
[1, 5]	τῷ σώματι, τὸ δὲ αἷμα	τῷ	πνεύματι. Ὡς δὲ καὶ ἄρνας
[1, 6]	πείρᾳ ἡ ἀπειρία καταλύεται καὶ	τῷ	πόρῳ ἡ ἀπορία, οὕτως ἀνάγκη
[1, 7]	παιδεύσαι; Τὸ μὲν οὖν πρότερον	τῷ	πρεσβυτέρῳ λαῷ πρεσβυτέρα διαθήκη ἦν
[1, 6]	τὸ μὴ τὸν αὐτὸν εἶναι	τῷ	πρὶν ἢ λούσασθαι τὸν τρόπον.
[1, 6]	τὸ πνευματικόν· οἱ γοῦν ἐπιρροφοῦντες	τῷ	προειρημένῳ γάλακτι ψυχροῦ ὀλίγον ὕδατος
[1, 9]	πυροῦ τὸ ἄχυρον τὸ ὀφειλόμενον	τῷ	πυρί. Ἐξὸν δέ, εἰ βούλεσθε,
[1, 1]	καὶ τῆς μελλούσης ὄρεξιν ἐγγεννῶσα	τῷ	συγγενεῖ λογισμῷ· νυνὶ δὲ θεραπευτικός
[1, 8]	πολιτείας ὁμόνοιαν εἰρηναγωγεῖ. Καθάπερ οὖν	τῷ	συμβουλευτικῷ λόγῳ παράκειται τὸ προτρεπτικὸν
[1, 8]	ἑκάστῳ ἐστὶν ἀπονεμητική, ἕπεται δὲ	τῷ	συμφέροντι τὸ ὠφέλιμον. Κατὰ πάντα
[1, 2]	δεξιῶν τοῦ πατρός, σὺν καὶ	τῷ	σχήματι θεός· οὗτος ἡμῖν εἰκὼν
[1, 9]	αὐτῶν. Θυγατέρες σοί εἰσι; πρόσεχε	τῷ	σώματι αὐτῶν, καὶ μὴ ἱλαρώσῃς
[1, 5]	ἐπὶ γῆς ὄφεων δίκην, ὅλῳ	τῷ	σώματι περὶ τὰς ἀνοήτους ἐπιθυμίας
[1, 5]	εἰς σωτηρίαν, ὁ μὲν οἶνος	τῷ	σώματι, τὸ δὲ αἷμα τῷ
[1, 2]	δὲ ὁ ἄρρωστος ἐρρώσθη. Καὶ	τῷ	τεθνεῶτι Λάζαρε» εἶπεν, ἔξιθι» ὃ
[1, 7]	ἕν» Αὐτίκα γοῦν ὁ Μωσῆς,	τῷ	τελείῳ προφητικῶς παραχωρῶν παιδαγωγῷ τῷ
[1, 8]	τρόπον ἀγαθὸν τὸ συμφέρον, οὐ	τῷ	τέρπειν, ἀλλὰ τῷ ὠφελεῖν. Ἃ
[1, 5]	τερπνόν, τοῦ θεοῦ μὴ περιισταμένου	τῷ	τηλικῷδε τὴν βοήθειαν· ὡς γὰρ
[1, 8]	Τὸ δὲ ἀγαθὸν εἶναι οὐ	τῷ	τὴν ἀρετὴν ἔχειν ἀγαθὸν εἶναι
[1, 6]	καὶ ἡ διαμόρφωσις τοῦ συλληφθέντος	τῷ	τῆς ἐπὶ μῆνα καθάρσεως ὑπολελειμμένῳ
[1, 9]	φαρμάκων» Τεχνικῶς πάνυ τὴν παρθένον	τῷ	τῆς πορνείας ἐνυβρίσας ὀνόματι, αὖθις
[1, 9]	λέγει κύριος· ἢ ἐν λαῷ	τῷ	τοιούτῳ οὐκ ἐκδικήσει ἡ ψυχή
[1, 5]	οἷον ἤπιος νεωστὶ καὶ πρᾶος	τῷ	τρόπῳ γενόμενος. Τοῦτό τοι σαφέστατα
[1, 6]	αἷμα ἔχει τὴν οὐσίαν. Τούτῳ	τῷ	τρόπῳ καὶ οἱ ποταμοὶ ῥόθῳ
[1, 9]	Τούτῳ μάλιστα συγχρῆται ὡς ἀναγκαίῳ	τῷ	τρόπῳ τῆς παιδαγωγίας διὰ τὸ
[1, 9]	ὡς ὀλιγωρούντων ἢ ἀμελούντων. Κέχρηται	τῷ	τρόπῳ τούτῳ τῆς παιδαγωγίας διὰ
[1, 5]	κυρίῳ καὶ ἐκέκραγον λέγοντες, ὡσαννὰ	τῷ	υἱῷ Δαβίδ, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος
[1, 6]	διὰ θεοῦ» Τί οὖν ἐνδεῖ	τῷ	υἱῷ μετὰ τὴν κληρονομίαν; Χάριεν
[1, 7]	γὰρ ὁ υἱὸς καὶ ἐν	τῷ	υἱῷ ὁ πατήρ, ὥρα ἡμῖν
[1, 6]	χωρισμόν· ἕπεται δὲ ἐξ ἀνάγκης	τῷ	ὑπομνησθέντι τῶν βελτιόνων ἡ μετάνοια
[1, 9]	Μωυσεῖ πορεύου» φησὶν καὶ εἰπὲ	τῷ	Φαραῴ, ἵνα ἐξαποστείλῃ τὸν λαόν,
[1, 9]	χρηστευόμενον ἀεί, θεραπεύεται δὲ ὑπομιμνῇσκον	τῷ	φιλανθρώπῳ τῆς δικαιοσύνης φόβῳ. Διττὸν
[1, 9]	δὲ αὐστηροτάτῳ παρ´ ἕκαστα προσχρῆται	τῷ	φόβῳ, ἀναστομῶν ἅμα καὶ ἐπιστρέφων
[1, 6]	σῳζόμενοι, ἐμφρόνως, οὐκ ἀφρόνως, δεδιττόμενοι	τῷ	φόβῳ. Αὐτὸς περὶ τούτου μαρτυρήσει
[1, 6]	τοὺς ἐν νόμῳ λέγει, οἳ	τῷ	φόβῳ, καθάπερ οἱ παῖδες τοῖς
[1, 6]	Ὅτι δὲ ἡ γνῶσις συνανατέλλει	τῷ	φωτίσματι περιαστράπτουσα τὸν νοῦν, καὶ
[1, 6]	Ὥστε ἡ μὲν γνῶσις ἐν	τῷ	φωτίσματι, τὸ δὲ πέρας τῆς
[1, 6]	πόρῳ ἡ ἀπορία, οὕτως ἀνάγκη	τῷ	φωτισμῷ ἐξαφανίζεσθαι τὸ σκότος· ἡ
[1, 6]	αὐτὸν πάντα γίνεται, οὕτως ἕπεται	τῷ	χαρίσασθαι μόνον βουληθῆναι αὐτὸν τὸ
[1, 6]	νεογνοὺς ἐκτρέφουσιν, κἀγὼ δὲ οὕτω	τῷ	Χριστοῦ γάλακτι λόγῳ πνευματικὴν ὑμῖν
[1, 6]	καυχάσθω. Ἡμεῖς δὲ θεοδίδακτοι» καὶ	τῷ	Χριστοῦ ὀνόματι καυχώμενοι. Πῶς οὖν
[1, 5]	ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι	τῷ	Χριστῷ» εἴτε ὡς νηπίους καὶ
[1, 10]	οἷον τί ἔπαθον οἱ Ἑβραῖοι	τῷ	χρυσῷ εἰδωλολατρήσαντες ἐν μόσχῳ, καὶ
[1, 8]	συμφέρον, οὐ τῷ τέρπειν, ἀλλὰ	τῷ	ὠφελεῖν. Ἃ δὴ πάντα ἡ
[1, 13]	παρομοιωθείς, διὸ καὶ ἐπιφέρει· παντὸς	ὑποκάτω	ἐπικαθημένου χρεμετίζει. Οὐκέτι λαλεῖ, φησίν,
[1, 8]	ὕπνου» ὃς τῶν ἄλλων μάλιστα	θανάτῳ	ἔοικεν. Καὶ δὴ αὐτὸς περὶ
[1, 8]	ἠδικηκόσιν, ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ	θανάτῳ	κολάζων τινάς, τέλος ἔχει τὸ
[1, 7]	παιδεύων ἐπαίδευσέν με καὶ τῷ	θανάτῳ	οὐ παρέδωκέν με» τὸ γὰρ
[1, 9]	με, ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ	λιπανάτω	τὴν κεφαλήν μου» Φρένωσις δέ
[1, 9]	δίκαιος» ἡ γραφὴ λέγει καὶ	παιδευσάτω	με, ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ
[1, 9]	τοῦ πνεύματός μου. Στύμματι δὲ	αὐστηροτάτῳ	παρ´ ἕκαστα προσχρῆται τῷ φόβῳ,
[1, 9]	ἄνθρωπος ἐκκλίνει ἐλεγμόν. Ἀκολούθως τοίνυν	ἐλεγχέτω	με δίκαιος» ἡ γραφὴ λέγει
[1, 6]	ἂν ἐκεῖνο πληρωθῇ τὸ λεχθὲν	γενηθήτω	κατὰ τὴν πίστιν σου» Οὗ
[1, 5]	ἀρνία δέ μου» ὅταν λέγῃ,	στήτω	ἐκ δεξιῶν» τοὺς ἀφελεῖς αἰνίττεται,
[1, 6]	ἢ μόνον ἐκεῖνο τὸ ἐν	τρίτῳ	ἁρπασθὲν οὐρανῷ; Ἀλλὰ κἀκεῖνο ἐχεμυθεῖν
[1, 3]	ὁμοίωσιν» πληρωθῇ. Ὡς γὰρ ἐν	σκότῳ	βαθεῖ ἀλώμενοι τῷ βίῳ ἀπταίστου
[1, 5]	ἀιδιότητος μετειληφὸς ἐξομοιοῦσθαι φιλεῖ τῷ	ἀφθάρτῳ,	ὡς εἶναι ἡμῖν τῆς παιδικῆς
[1, 8]	κρίνει, ἀλλὰ τοῦ κατ´ ἀξίαν	ἑκάστῳ	ἐστὶν ἀπονεμητική, ἕπεται δὲ τῷ
[1, 6]	διδασκαλίας σύμβολον. Ἐφεῖται τοιγαροῦν ἡμῶν	ἑκάστῳ	τῶν νηπίων ἐγκαυχᾶσθαι τῷ κυρίῳ,
[1, 13]	ἐξ αὐτῶν ἀναλεγομένοις τῶν γραφῶν	ἐξέστω	σκοπεῖν.
[1, 13]	ὁ φιλήδονος καὶ ὁ μοιχός»	ἀλογίστῳ	κτήνει παρομοιωθείς, διὸ καὶ ἐπιφέρει·
[1, 6]	ἀποδεξώμεθα διάνοιαν· κατήχησα ὑμᾶς ἐν	Χριστῷ	ἁπλῇ καὶ ἀληθεῖ καὶ αὐτοφυεῖ
[1, 12]	αὔριον» χρῆναι λέγων τὸν ἀπογεγραμμένον	Χριστῷ	αὐτάρκη καὶ αὐτοδιάκονον καὶ προσέτι
[1, 13]	ἀκόλουθον ἐν βίῳ θεῷ καὶ	Χριστῷ	βούλημα ἕν, κατορθούμενον ἀιδίῳ ζωῇ·
[1, 5]	ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ	Χριστῷ»	εἴτε ὡς νηπίους καὶ ἁγίους
[1, 6]	βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως ἐν	Χριστῷ	Ἰησοῦ. Καὶ τέλειον μὲν ἑαυτὸν
[1, 6]	ἐστε διὰ πίστεως θεοῦ ἐν	Χριστῷ	Ἰησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν
[1, 6]	γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν	Χριστῷ	Ἰησοῦ. Οὐκ ἄρα οἳ μὲν
[1, 6]	ῥητόν· γάλα ὑμᾶς ἐπότισα ἐν	Χριστῷ»	καὶ διαστήσαντες ὀλίγον ἐπαγάγωμεν ὡς
[1, 7]	οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺς	Χριστῷ	κατηκολουθηκότας ἡμᾶς νηπίους ἀλληγορουμένους, μόνον
[1, 6]	ἐκτελέσαι μόνον ἐχρῆν αὐτό. Οὕτως	Χριστῷ	μὲν ἡ τροφὴ τῆς πατρικῆς
[1, 5]	νέον προσέθηκεν αὐτῷ, τὴν ἐν	Χριστῷ	νεολαίαν τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἀγήρω
[1, 6]	τοῦ νηπίου» Ἡ δὲ ἐν	Χριστῷ	νηπιότης τελείωσίς ἐστιν, ὡς πρὸς
[1, 6]	κεχωρισμένοι. Σωτηρία τοίνυν τὸ ἕπεσθαι	Χριστῷ.	Ὃ γὰρ γέγονεν ἐν αὐτῷ,
[1, 6]	ὑμᾶς ἐπότισα, ὡς νηπίους ἐν	Χριστῷ,	οὐ βρῶμα· οὔπω γὰρ ἐδύνασθε·
[1, 12]	ἀληθινὸν ὑποτυπώσασθαι καὶ τὸν ἐν	Χριστῷ	παιδαγωγῆσαι ἄνθρωπον. Ἔστι δὲ ὁ
[1, 5]	Ἀγαλλιᾶται τὸ πνεῦμα τῶν ἐν	Χριστῷ	παιδίων ἐν ὑπομονῇ πολιτευομένων καὶ
[1, 6]	κατηχουμένους καὶ νηπίους ἔτι ἐν	Χριστῷ.	Πνευματικοὺς μὲν γὰρ τοὺς πεπιστευκότας
[1, 6]	Πάντῃ τοίνυν ἡμεῖς τὰ πάντα	Χριστῷ	προσῳκειώμεθα, καὶ εἰς συγγένειαν διὰ
[1, 6]	ὡς σαρκίνοις, ὡς νηπίοις ἐν	Χριστῷ»	ὡς δύνασθαι σαρκίνους νοεῖσθαι τοὺς
[1, 6]	ἐκτρέφεται τὸ παιδίον αἵματι τῷ	αὐτῷ·	αἵματος γὰρ φύσις τοῦ γάλακτος
[1, 2]	παιδαγωγός ἐάν τις ἀποθάνῃ ἐπ´	αὐτῷ	αἰφνίδιον, παραχρῆμα μιανθήσεται ἡ κεφαλὴ
[1, 7]	ἠρώτησεν» φησίν, αὐτὸν καὶ εἶπεν	αὐτῷ·	ἀνάγγειλόν μοι τί τὸ ὄνομά
[1, 8]	ἀνθρώποις λοιδορεῖται, οὓς καὶ ἐξὸν	αὐτῷ	ἀπολέσαι παρὰ τὰς ἰδίας αἰτίας,
[1, 6]	λογικὸν γάλα ἐπιποθήσατε, ἵνα ἐν	αὐτῷ	αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν, εἰ ἐγεύσασθε
[1, 7]	τὸν πατέρα τῶν ὅλων, ἐν	αὐτῷ	γὰρ ὁ υἱὸς καὶ ἐν
[1, 6]	Εἰ δὲ τοῦτο, προσμαθεῖν τι	αὐτῷ	δεῖ. Ἀλλὰ προσμαθεῖν μὲν αὐτὸν
[1, 7]	ὤφθη τῷ Ἀβραὰμ καὶ εἶπεν	αὐτῷ·	ἐγώ εἰμι ὁ θεός σου·
[1, 6]	Χριστῷ. Ὃ γὰρ γέγονεν ἐν	αὐτῷ,	ζωή ἐστιν. Ἀμὴν ἀμὴν λέγω
[1, 1]	ἐπὶ σωτηρίαν παρεκάλει, προτρεπτικὸς ὄνομα	αὐτῷ	ἦν— ἰδίως οὗτος ὁ παρορμητικὸς
[1, 3]	δι´ αὑτοῦ ἐχειρούργησεν καί τι	αὐτῷ	ἴδιον ἐνεφύσησεν. Τὸ οὖν ὑπ´
[1, 7]	παιδαγωγὸς εἶναι φαίνεται. Λέγει γοῦν	αὐτῷ·	ἰδοὺ ἐγὼ μετὰ σοῦ, διαφυλάσσων
[1, 5]	εὐαγγέλιον ταύτῃ φρονεῖ, ὁμοδοξεῖ δὲ	αὐτῷ	καὶ ἡ προφητεία. Λέγει γοῦν
[1, 9]	καὶ τοὺς κατασπουδάζοντας εἰς κόλλησιν	αὐτῷ»	καὶ ταύτῃ τῇ ἀγωγῇ ἑξακοσίας
[1, 8]	καὶ δίκαιός ἐστιν ἐν τῷ	αὐτῷ	μαρτυρήσει κύριος εὐαγγελίῳ λέγων πάτερ,
[1, 8]	ἄνθρωπος ἐγένετο. Καὶ δὴ οἰκειότερον	αὐτῷ	ὁ προφήτης προσεύχεται διὰ τούτων
[1, 9]	κακὸς ὁ τὸν πυρετὸν ἀναγγέλλων	αὐτῷ,	οὐ γὰρ αἴτιος τοῦ πυρετοῦ
[1, 7]	λόγος, ὁ παιδαγωγός, ὁ φήσας	αὐτῷ	πάλιν ὕστερον μὴ φοβοῦ καταβῆναι
[1, 5]	εὐαγγελίῳ μυωπίζει τοὺς γνωρίμους, προσέχειν	αὐτῷ	παρορμῶν ὡς ἤδη σπεύδων πρὸς
[1, 7]	σωτηρίου προφητεύει παιδαγωγοῦ. Διὰ τοῦτο	αὐτῷ	ῥάβδον περιτίθησιν ἡ προφητεία, ῥάβδον
[1, 5]	Βασιλεύς μοι δοκεῖ, Ἀβιμέλεχ ὄνομα	αὐτῷ,	σοφία τις εἶναι ὑπερκόσμιος, κατασκοποῦσα
[1, 5]	ἀλλὰ καὶ τὸ νέον προσέθηκεν	αὐτῷ,	τὴν ἐν Χριστῷ νεολαίαν τῆς
[1, 12]	ἐκδιδάσκοντι; Πλείστην ἄρα ὁμολογητέον χάριν	αὐτῷ.	Τὸ γάρ τοι ζῷον τὸ
[1, 10]	πάντα ὅσα ἐὰν ποιήσῃ, κατευοδωθήσεται	αὐτῷ»	Τοιούτους ἡμᾶς γενέσθαι βούλεται, ἵν´
[1, 6]	γνωστικοί, οἳ δὲ ψυχικοὶ ἐν	αὐτῷ	τῷ λόγῳ, ἀλλ´ οἱ πάντες
[1, 5]	γνωρίμων παῖδας προσειπών. Προσήνεγκάν τε	αὐτῷ»	φησί, παιδία» εἰς χειροθεσίαν εὐλογίας,
[1, 1]	ὑποθετικὸς ἅμα ἄμφω, ἑπόμενος αὐτὸς	αὑτῷ,	παραινεῖ τὸν προτετραμμένον, κεφάλαιον τῶν
[1, 6]	λόγῳ πνευματικὴν ὑμῖν ἐνστάζων τροφήν.	Οὕτω	γοῦν τελεία τροφὴ τὸ γάλα
[1, 8]	τὸ προτρεπτικὸν καὶ παρακλητικὸν εἶδος,	οὕτω	καὶ τῷ ἐγκωμιαστικῷ τὸ λοιδορητικὸν
[1, 6]	τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.	Οὕτω	τὸ πιστεῦσαι μόνον καὶ ἀναγεννηθῆναι
[1, 6]	τοὺς νεογνοὺς ἐκτρέφουσιν, κἀγὼ δὲ	οὕτω	τῷ Χριστοῦ γάλακτι λόγῳ πνευματικὴν
[1, 9]	κύριος· ἢ ἐν λαῷ τῷ	τοιούτῳ	οὐκ ἐκδικήσει ἡ ψυχή μου;
[1, 7]	μὴ ἀκούσῃ» τοῦ προφήτου τούτου,	τούτῳ	ἀπειλεῖ. Τοιοῦτον ἡμῖν ὄνομα σωτηρίου
[1, 6]	τὰς φυσικὰς τῶν μαστῶν σήραγγας,	τούτῳ	δὲ ἀνακιρνάμενον τὸ ἀπὸ τῶν
[1, 3]	ἂν ᾖ δι´ αὑτὸ αἱρετόν,	τούτῳ	δὲ καὶ ἀσμενιστὸν καὶ φιλητόν.
[1, 7]	ποιῆσαί με ὅσα ἐλάλησά σοι.	Τούτῳ	δὲ καὶ συμπαλαίειν λέγεται. Ὑπελείφθη
[1, 6]	σπέρματος γίνεται· ἡ γὰρ ἐν	τούτῳ	δύναμις, θρομβοῦσα τοῦ αἵματος τὴν
[1, 9]	ἐπίπληξις σφοδρά. Κέχρηται τῷ εἴδει	τούτῳ	ἐν εὐαγγελίῳ· Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ
[1, 6]	ἂν γάλακτος. Πάντῃ δὲ ἔοικεν	τούτῳ	ἡ πνευματικὴ τροφή, γλυκεῖα μὲν
[1, 9]	Ἱερεμίου· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ	τούτῳ	καὶ ἔφριξεν ἐπὶ πλείω ἡ
[1, 9]	δέ ἐστι ψόγος διασυρτικός. Καὶ	τούτῳ	κέχρηται τῷ βοηθήματι ὁ θεῖος
[1, 9]	ἁμαρτίας εἰς τὸ μέσον φέρουσα.	Τούτῳ	μάλιστα συγχρῆται ὡς ἀναγκαίῳ τῷ
[1, 2]	οὗτος ἡμῖν εἰκὼν ἡ ἀκηλίδωτος,	τούτῳ	παντὶ σθένει πειρατέον ἐξομοιοῦν τὴν
[1, 5]	τὰς χεῖρας τὰς ἐναργῶς πεπιστευμένας.	Τούτῳ	προσμαρτυρεῖ τῷ παιδίῳ καὶ Ἰωάννης
[1, 9]	ἢ ἀμελούντων. Κέχρηται τῷ τρόπῳ	τούτῳ	τῆς παιδαγωγίας διὰ Ἡσαΐου λέγων·
[1, 9]	Ἔγκλησις δέ ἐστι ψόγος ἀδικούντων.	Τούτῳ	τῷ παιδαγωγήματι διὰ Δαβὶδ κέχρηται,
[1, 6]	ἀλλὰ αἷμα ἔχει τὴν οὐσίαν.	Τούτῳ	τῷ τρόπῳ καὶ οἱ ποταμοὶ
[1, 4]	ἀγωγή. Ἐν γὰρ τῷ αἰῶνι	τούτῳ»	φησίν, γαμοῦσι καὶ γαμίσκονται» ἐν
[1, 6]	οὐσίαν ὑποτίθενται, ὃ δὴ τῇ	ἐμφύτῳ	τοῦ ἄρρενος θέρμῃ παρὰ τὰς
[1, 6]	γὰρ τὸ ἐπιχορηγούμενον αἷμα τῷ	ἐμβρύῳ	καὶ διὰ μητρῴου πρότερον ἐπιπεμπόμενον
[1, 7]	εἴ τις ἡμάρτηκεν ἐνώπιόν μου,	ἐξαλείφω	αὐτὸν ἐκ τῆς βίβλου μου.
[1, 5]	ἄμπελος, ὡς αἷμα ὁ λόγος,	ἄμφω	δὲ ἀνθρώποις ποτὸν εἰς σωτηρίαν,
[1, 1]	τοῖς ὕστερον ἐπιδεικνὺς τὰς εἰκόνας.	Ἄμφω	δὲ ὠφελιμώτατα, τὸ μὲν εἰς
[1, 6]	ἵνα δὴ σαφῶς ὁ λόγος	ἄμφω	δειχθῇ, ἄλφα καὶ ὦ, ἀρχὴ
[1, 1]	τε ὢν καὶ ὑποθετικὸς ἅμα	ἄμφω,	ἑπόμενος αὐτὸς αὑτῷ, παραινεῖ τὸν
[1, 6]	οὐκ ἔστιν· περὶ ἓν δὲ	ἄμφω	καὶ περὶ ἄμφω ὁ εἷς
[1, 9]	μὴ ἐξαποστείλῃ αὐτούς» Ἐμφαίνει γὰρ	ἄμφω,	καὶ τὸ θεῖον προειδὼς τὸ
[1, 8]	τὸ ψέγειν, οὐ μίσους σύμβολον.	Ἄμφω	μὲν γὰρ ὀνειδίζετον, καὶ ὁ
[1, 6]	νῦν, πλὴν ὅτι τὰς τροφὰς	ἄμφω	μία διακονεῖται οὐσία. Ἀλλὰ καὶ
[1, 6]	ἓν δὲ ἄμφω καὶ περὶ	ἄμφω	ὁ εἷς καταγίνεται. Ἔστι γοῦν,
[1, 8]	ὑπὸ τοῦ λόγου· ἓν γὰρ	ἄμφω,	ὁ θεός, ὅτι εἶπεν ἐν
[1, 9]	τὸ πνεῦμα τὸ δι´ αὐτοῦ,	ἄμφω	περιλαβὼν ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ ψάλλει
[1, 6]	κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἅμα	ἄμφω	συνίστασθαί φαμεν, τήν τε πρὸς
[1, 8]	{καὶ} κατὰ τῆς αὐτῆς δυνάμεως	ἄμφω	τάσσων τὰ ὀνόματα. Ἀλλὰ καὶ
[1, 5]	Τί γὰρ ἄλλο εὐπρεπὲς ἔργον	σοφῷ	καὶ τελείῳ ἢ παίζειν καὶ
[1, 6]	Ἐγώ» φησὶν ὁ κύριος, βρῶσιν	ἔχω	φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε·
[1, 10]	Ἑβραῖοι τῷ χρυσῷ εἰδωλολατρήσαντες ἐν	μόσχῳ,	καὶ τί ἔπαθον ἐκπορνεύσαντες καὶ
[1, 6]	Ἰησοῦ ὑποφέρονται τῇ σφῶν αὐτῶν	μεγαλαύχῳ	σοφίᾳ ἐπὶ τὴν ἁπλότητα τὴν
[1, 5]	ὑπόστασις. Ἐπὶ τίνα γάρ» φησίν,	ἐπιβλέψω	ἢ ἐπὶ τὸν πρᾶον καὶ
[1, 9]	ὀχλούμενον ἰάσομαι καὶ τὸ πλανώμενον	ἐπιστρέψω	καὶ βοσκήσω αὐτοὺς ἐγὼ εἰς
[1, 7]	πάσῃ, οὗ ἂν πορευθῇς· καὶ	ἀποστρέψω	σε εἰς τὴν γῆν ταύτην,
[1, 8]	ἡσυχῇ τὸ φιλάνθρωπον τὸ ἑαυτοῦ.	Ἀποστρέψω»	φησί, τὸ πρόσωπόν μου ἀπ´