HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 28 formes différentes pour 336 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[1, 10]   θνητός, ὃς εὗρεν φρόνησιν. Τὸ γὰρ ἀγαθὸν τῷ ζητοῦντι εὑρίσκεται καὶ

[1, 11]   ἡμῶν ἱερεῖον ἑαυτὸν ἐπιδέδωκεν, ὁ γὰρ ἀγαθὸς ποιμὴν τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ

[1, 9]   ἐκλύου ὑπ´ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος· ὃν γὰρ ἀγαπᾷ κύριος, παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ

[1, 5]   ἐκδέξονται, χαίρωμεν τῇ προσηγορίᾳ· νήπιαι γὰρ αἱ νέαι φρένες εἰσίν, ἐν

[1, 9]   τὸν πυρετὸν ἀναγγέλλων αὐτῷ, οὐ γὰρ αἴτιος τοῦ πυρετοῦ ὁ ἰατρός,

[1, 5]   ἑαυτοῦ Δία Ἡράκλειτος λέγει. Τί γὰρ ἄλλο εὐπρεπὲς ἔργον σοφῷ καὶ

[1, 3]   εἰς γνῶσιν ἀφικέσθαι θεοῦ, οὐ γὰρ ἄλλως ἂν τὸ οὗ ἕνεκεν

[1, 6]   ἐπάγγελμα τὸ ἀνθρώπινον. Παγκάλως. Φημὶ γάρ· ἅμα τοίνυν τῷ βαπτίζεσθαι αὐτὸν

[1, 8]   εἰς ἀμείνω βίον παρακελεύεται. Οὐδέτερον γὰρ ἀμάρτυρον θατέρου προσμαρτυρουμένου, ἥ τε

[1, 9]   καὶ κρίνειν καὶ εὐεργετεῖν· ἅμα γὰρ ἀμφοῖν ἡ ἐξουσία {ἡ κρίσις}

[1, 4]   καὶ γυναικὸς εἶναι νενοηκότες. Εἰ γὰρ ἀμφοῖν ὁ θεὸς εἷς, εἷς

[1, 8]   καὶ ὀργὴ μετ´ αὐτοῦ» κύριος γὰρ ἀμφοῖν οὗτος μόνος· δυνάστης ἐξιλασμῶν,

[1, 9]   οὐ μὴ ἐξαποστείλῃ αὐτούς» Ἐμφαίνει γὰρ ἄμφω, καὶ τὸ θεῖον προειδὼς

[1, 8]   οὐδὲ ὑπὸ τοῦ λόγου· ἓν γὰρ ἄμφω, ὁ θεός, ὅτι εἶπεν

[1, 6]   τῆς μαθήσεως ἐκείνης προσγενομένης· οὐ γὰρ ἂν ἔχοις εἰπεῖν τὸν χρόνον.

[1, 3]   συντόνους εἰς ἀιδιότητα γνωρίσωμεν· πειθοῦς γὰρ ἀνάπλεω, οὐ φόβου, τὰ προστάγματα.

[1, 6]   γάλα ὑμᾶς ἐπότισα» λέγει. Εἰ γὰρ ἀνεγεννήθημεν εἰς Χριστόν, ὁ ἀναγεννήσας

[1, 6]   τουτέστιν ὅτε ἤμην Ἰουδαῖος, Ἑβραῖος γὰρ ἄνωθεν ἦν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν»

[1, 6]   ὀλίγον ὕδατος ὠφελοῦνται παραχρῆμα· οὐ γὰρ ἀποξύνεσθαι τὸ γάλα ἐᾷ ἡ

[1, 5]   ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ» Ἐπεὶ γὰρ ἄρνας ὀνομάζει ἡ γραφὴ τοὺς

[1, 6]   τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἀληθινόν· ὁ γὰρ ἄρτος τοῦ θεοῦ ἐστιν ὁ

[1, 6]   τῶνδε συμβολήν, τί νοοῦσιν. Εἰ γὰρ ἀρχὴ τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως

[1, 10]   ἀγαθῶν καὶ φυγὴν κακῶν· τοῖς γὰρ ἀσεβέσιν οὐκ ἔστιν εἰρήνη, λέγει

[1, 8]   ὑπὲρ ἡμῶν καὶ πέπονθεν· παιδαγωγὸς γὰρ ἅτε ἀγαθὸς ἐντέχνως σφόδρα διὰ

[1, 6]   λείπεται τῷ θεὸν ἐγνωκότι; Καὶ γὰρ ἄτοπον ὡς ἀληθῶς χάρισμα κεκλῆσθαι

[1, 6]   ἐκκλησίας ὡς ἄρτον πεπτόμενον. Ἀλλὰ γὰρ αὖθις ἡμῖν σαφέστερον τοῦτο ἐν

[1, 6]   ἡ ἀκρότης εἰς ἀτεκνίαν. Καὶ γὰρ αὐτῆς ἤδη τῆς γῆς ὑπὸ

[1, 9]   ὅτι ἀνθέξεται ἡμῶν αὐτός· ἔφη γὰρ αὐτὸς καὶ ἠθέλησεν αὐτός. Τοιοῦτος

[1, 7]   ἐκεῖνος ἄγγελος Ἰησοῦς τίκτεται. Ὁ γὰρ αὐτὸς οὗτος παιδαγωγὸς τότε μὲν

[1, 7]   ἁμαρτιῶν αὐτῶν τὰ ἀντάξια· ὁ γὰρ αὐτὸς παιδαγωγὸς καὶ κριτὴς τοὺς

[1, 5]   στερητικὸν γραμματικῶν νομοθετοῦσιν παῖδες. Εἰ γὰρ ἄφρονας ἡμᾶς οἱ τῆς νηπιότητος

[1, 8]   τοῦ ἔργου τῷ λόγῳ. Τὰ γὰρ βέλη μου» φησί, συντελέσει αὐτούς·

[1, 6]   ἁγίαν μνηστευόμενοι τροφήν. Τὰ μὲν γὰρ βρώματα καταργεῖται, ᾗ φησιν ὁ

[1, 6]   τοίνυν τὸ ἕπεσθαι Χριστῷ. Ὃ γὰρ γέγονεν ἐν αὐτῷ, ζωή ἐστιν.

[1, 5]   κακοφροσύνῃ καὶ σκολιότητι· ἡ μὲν γὰρ γενεὰ ἡ παλαιὰ σκολιὰ καὶ

[1, 8]   ὃ μισεῖ ὁ κύριος» οὐ γὰρ δήπου μισεῖ μέν τι, βούλεται

[1, 11]   ὅτι θεὸς καὶ δημιουργός, πάντα γὰρ δι´ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς

[1, 10]   ἐλπίδα ἐνδιδοὺς εἰς σωτηρίαν. Φησὶ γὰρ δι´ Ἰεζεκιήλ· ἐὰν ἐπιστραφῆτε ἐξ

[1, 9]   τῶν πολλῶν πίστεως. Λέγει μὲν γὰρ διὰ Ἡσαΐου ἐγκατελίπετε τὸν κύριον

[1, 6]   ἔτι νῦν δύνασθε» Οὔ μοι γὰρ δοκεῖ ἰουδαϊκῶς ἐκδέχεσθαι δεῖν τὸ

[1, 6]   ἐγνωκέναι τὸν θεόν. Ὧδέ πως γὰρ ἔδοξεν εἰπεῖν τῷ λόγῳ· ὃ

[1, 6]   ἐν Χριστῷ, οὐ βρῶμα· οὔπω γὰρ ἐδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι νῦν

[1, 6]   ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ βρῶμα· οὔπω γὰρ ἐδύνασθε» οὐκ ἄλλο τι παρὰ

[1, 6]   ἐπαγόμενον ἑξῆς οὐ βρῶμα, οὔπω γὰρ ἐδύνασθε» τὴν ἐν τῷ μέλλοντι

[1, 9]   ἰσχυρὰν τὴν ἐπίπληξιν πεποίηται. Ὁ γὰρ εἰδὼς τὸν θεὸν πῶς τοὺς

[1, 5]   ἤπιοι καὶ ἀεὶ καινοί· χρὴ γὰρ εἶναι καινοὺς τοὺς λόγου καινοῦ

[1, 6]   θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.

[1, 8]   πνεῦμα φοβούμενον κύριον ζήσεται· ἡ γὰρ ἐλπὶς ἐπὶ τὸν σῴζοντα αὐτούς»

[1, 5]   μεθ´ ἱκετηρίας τῷ κυρίῳ· τουτὶ γὰρ ἐμφαίνει ἑρμηνευόμενον Ἑλλάδι φωνῇ τὸ

[1, 6]   Καὶ ἀλλαχόθι πάλιν γράφει· καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ πνεύματι ἡμεῖς πάντες

[1, 12]   προσέτι ἐφήμερον ἐπαναιρεῖσθαι βίον. Οὐ γὰρ ἐν πολέμῳ, ἀλλ´ ἐν εἰρήνῃ

[1, 3]   καὶ καθ´ ὁμοίωσιν» πληρωθῇ. Ὡς γὰρ ἐν σκότῳ βαθεῖ ἀλώμενοι τῷ

[1, 1]   ἀλλ´ οὐ νῦν· ὃ μὲν γὰρ ἐν τοῖς δογματικοῖς δηλωτικὸς καὶ

[1, 6]   κιρναμένου τοῦ σπέρματος γίνεται· ἡ γὰρ ἐν τούτῳ δύναμις, θρομβοῦσα τοῦ

[1, 6]   τὰ σαρκὸς ἔτι φρονοῦντας. Ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις,

[1, 10]   εἰρήνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Ὑποδεικνύων γὰρ ἐνταῦθα τὸν μισθὸν τῆς γνώσεως

[1, 8]   κρέα ἀπὸ αἵματος τραυματιῶν. Σαφὲς γὰρ ἐνταῦθα ὡς ἄρα οἱ μὴ

[1, 9]   τῷ κάμνοντι τὴν ψυχήν· οὐ γὰρ ἐντίθησι τὰ πλημμελήματα, τὰ δὲ

[1, 10]   προαιρετικοὶ αὔξονται τῷ ἐπαίνῳ· ἀρετὰ γὰρ ἐπαινεομένα δένδρον ὣς ἀέξεται. Καί

[1, 8]   ἐπ´ ὠφελείᾳ τοῦ κολαζομένου, ἔστι γὰρ ἐπανόρθωσις ἀντιτείνοντος, τιμωρεῖσθαι δὲ μὴ

[1, 10]   τῷ πεπλανημένῳ συγγνώμην νέμων ἐπίστρεφε γάρ, ἐπίστρεφε, ὡς ὁ τρυγῶν ἐπὶ

[1, 10]   υἱοῖς ἀνθρώπων· ἐπακούσατέ μου, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ» καὶ τὰ ἑξῆς. Συμβουλεύει

[1, 8]   εἰς πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ γάρ ἐστι διαστολή» καὶ προσέτι μαρτυρῶν

[1, 8]   οὖν ἐφορᾶν τὰ κακά· ἀγαθὸς γάρ ἐστι· παρορῶντος δὲ αὐτοῦ ἑκοντί,

[1, 6]   τῆς ἀφίξεως τὴν πρόληψιν· οὐ γάρ ἐστι ταὐτὸν αἰὼν καὶ χρόνος

[1, 4]   πως λέγων τοὐμὸν θυγάτριον, πάνυ γάρ ἐστι τῇ φύσει φιλάνθρωπον τὸ

[1, 6]   τὴν ἰσότητα ἀπεκάλυψεν εἰπών· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ θέλημα τοῦ πατρός

[1, 8]   οὐ τῷ ἀρετὴν ἔχειν, ἀρετὴ γάρ ἐστιν αὐτή, ἀλλὰ τῷ αὐτὴν

[1, 13]   λαλεῖ, φησίν, ὁ ἄνθρωπος· οὐ γάρ ἐστιν λογικὸς ἔτι ὁ παρὰ

[1, 5]   Αὐτὸς δὲ ὁ Ἰσαάκ, καὶ γὰρ ἔστιν ἑτέρως ἐκλαβεῖν, τύπος {ὅς}

[1, 6]   δὲ τὸ ἀπροσδεές φαμεν. Τί γὰρ ἔτι λείπεται τῷ θεὸν ἐγνωκότι;

[1, 9]   ἁμαρτωλῶν πλαγίας αἰνιττόμενος ὁδούς. Ἡ γὰρ εὐθεῖα καὶ κατὰ φύσιν, ἣν

[1, 10]   τε καὶ ψεκτικὸν γίνεται. Πῶς γὰρ ἔχουσα ἡ διάνοια ἡ συμβουλευτικὴ

[1, 6]   τῶν βουκολίων ἔξεστι μαθεῖν. Τὰ γὰρ ζῷα ταῦτα τοῦ ἔτους κατὰ

[1, 6]   τῶν κρειττόνων ἐστὶν ἀποκάλυψις. Ἃ γὰρ ἡ ἄγνοια συνέδησεν κακῶς, ταῦτα

[1, 13]   καλουμένου καθήκοντος ἔσται περιποιητική; Καὶ γὰρ ἡ ἀρετὴ αὐτὴ διάθεσίς ἐστι

[1, 10]   ὃν μακάριοι καὶ φρόνιμοι. Φρόνησις γὰρ ἡ γνῶσις διὰ τοῦ αὐτοῦ

[1, 6]   γάλα, οὐσίαν ἐργάζεται μορφώσεως· εὐθαλεῖ γὰρ ἡ κρᾶσις, σφαλερὰ δὲ ἡ

[1, 1]   τὸ πᾶν προσαγορευόμενος λόγος· προτρεπτικὴ γὰρ ἡ πᾶσα θεοσέβεια, ζωῆς τῆς

[1, 2]   ἰδοὺ λέγει κύριος» Διὰ τοῦτο γὰρ ἡ προφητεία, δι´ ὑπακοὴν καὶ

[1, 7]   Παιδαγωγία δὲ καλεῖται πολλαχῶς· καὶ γὰρ ἡ τοῦ ἀγομένου καὶ μανθάνοντος,

[1, 6]   αὐτοφυεῖ τροφῇ τῇ πνευματικῇ· τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ γάλακτος ζωοτρόφος οὐσία,

[1, 2]   τῆς ψυχῆς παθῶν. Κυρίως μὲν γὰρ ἡ τῶν τοῦ σώματος νοσημάτων

[1, 9]   τὴν ἀνθρωπότητα βιαζομένη σωτήριον· ἀγαθὴ γὰρ ἦν. Ἀλλ´ οὐχ ὑπακούεις τῷ

[1, 7]   τὸν τοῦ θεοῦ υἱόν· σκιαγραφία γὰρ ἦν τοῦ κυρίου τὸ ὄνομα

[1, 10]   ὁ λόγος ἡμῖν παρῃτήθη. Ἑπόμενον γὰρ ἦν φάσκειν ἡμᾶς τὸ ἐπιπληκτικὸν

[1, 7]   Ἐνταῦθα διδάσκαλός ἐστι παιδαγωγίας· καὶ γὰρ ἦν ὡς ἀληθῶς διὰ μὲν

[1, 9]   εὔθυναι δὲ αὐτὸν ῥάβδῳ, οὐ γὰρ θανεῖται. Ἔλεγχος γὰρ καὶ ἐπίπληξις,

[1, 8]   ποιῶν ἔλεος τοῖς ἀγαπῶσιν» Ὁ γὰρ ἱστὰς τοὺς μὲν ἐκ δεξιῶν,

[1, 10]   τοῖς σπεύδουσιν εἰς σωτηρίαν. Φησὶ γάρ· καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν

[1, 8]   καὶ ὁ ἔλεγχος αὐτοῦ» ἐλέους γὰρ καὶ ἐλέγχου σκοπὸς ἡ τῶν

[1, 9]   ῥάβδῳ, οὐ γὰρ θανεῖται. Ἔλεγχος γὰρ καὶ ἐπίπληξις, ὥσπερ οὖν καὶ

[1, 6]   φωτίζοντος τοὺς νηπίους. Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ἡ γραφὴ περὶ τοῦ

[1, 2]   παντελὲς ἀνθρωπίνων παθῶν, διὰ τοῦτο γὰρ καὶ μόνος κριτής, ὅτι ἀναμάρτητος

[1, 6]   ταὐτὸν δὲ τῇ οὐσίᾳ· ὡσαύτως γὰρ καὶ ὁ λόγος ὁ αὐτὸς

[1, 8]   ἡ σοφία διαρρήδην λέγει ἔλεος γὰρ καὶ ὀργὴ μετ´ αὐτοῦ» κύριος

[1, 8]   ἀλήθειαν ἡ βλασφημία διανίστησιν. Μάστιγες γὰρ καὶ παιδεία ἐν παντὶ καιρῷ

[1, 6]   ἐκδέχεσθαι δεῖν τὸ λεγόμενον. Ἀντιπαραθήσω γὰρ κἀκείνην τὴν γραφὴν εἰσάξω ὑμᾶς

[1, 2]   ὅλην τὴν ἡμέραν. Ἰατρικὴ μὲν γὰρ» κατὰ Δημόκριτον σώματος νόσους ἀκέεται,

[1, 6]   τῆς προωμολογημένης ἐπαγγελίας τυχεῖν. Μὴ γὰρ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἅμα

[1, 6]   εἰπεῖν τὸν χρόνον. Ἡ μὲν γὰρ κατήχησις εἰς πίστιν περιάγει, πίστις

[1, 8]   αὐτὸν ὁμολογήσαιμι τοὺς ἀπίστους, ἡ γὰρ κόλασις ἐπ´ ἀγαθῷ καὶ ἐπ´

[1, 9]   ἄνωθεν, ὅθεν γέγονεν πατήρ. Πρὶν γὰρ κτίστην γενέσθαι θεὸς ἦν, ἀγαθὸς

[1, 8]   ἐκφοβεῖν ἵνα μὴ ἁμάρτωμεν· φόβος γὰρ κυρίου ἀπωθεῖται ἁμαρτήματα, ἄφοβος δ´

[1, 6]   τελείους ἡμᾶς γενέσθαι πιστεύομεν. Πίστις γὰρ μαθήσεως τελειότης· διὰ τοῦτό φησιν

[1, 6]   οὐδὲ ἓν θεὸν ὄντα. Οὐ γὰρ μείζων τις εἴη τοῦ λόγου

[1, 6]   τὸ πεπληρῶσθαι τὴν χάριν. Τὸ γὰρ μέλλον τοῦ χρόνου τῇ δυνάμει

[1, 12]   ἡμῶν ταμιεῖον εἶναι διδάσκων. Μὴ γὰρ μεριμνᾶτε» φησί, περὶ τῆς αὔριον»

[1, 5]   θειότητα αἰνίττεται μὴ σφαγείς· ἀνέστη γὰρ μετὰ τὴν κηδείαν ὁ Ἰησοῦς

[1, 8]   ἵνα καρπὸν πλείω φέρῃ» Καθυλομανεῖ γὰρ μὴ κλαδευομένη ἡ ἄμπελος, οὕτως

[1, 6]   πῆξις ἢ γάλα πεπηγός. Οὐ γάρ μοι τῆς λεξιθηρίας μέλει τὰ

[1, 9]   λύτρον ἀντὶ πολλῶν» ὑπισχνούμενος. Τοῦτον γὰρ μόνον ὁμολογεῖ ἀγαθὸν εἶναι ποιμένα·

[1, 6]   συναλλαγὴν πρὸς τὸ ὕδωρ. Δέχεται γὰρ μόνον τῶν ὑγρῶν τοῦτο καὶ

[1, 10]   ἐπιπληκτικὸν εἶδος νοῦ περιποιητικόν. Ἀλλὰ γὰρ μυρίαι ὅσαι προσεξεύρηνται παραγγελίαι εἰς

[1, 6]   οὐρανῶν ὁμολογεῖ ὁ λόγος. Οὐ γὰρ Μωσῆς» φησίν, ἔδωκεν ὑμῖν τὸν

[1, 11]   δὲ καὶ ὁ Μωσῆς· ὁ γὰρ νόμος παιδαγωγία παίδων ἐστὶ δυσηνίων.

[1, 6]   ταῖς σπερματίτισιν παρατίθεται φλεψίν· ἐντεῦθεν γὰρ ὁ Ἀπολλωνιάτης Διογένης τὰ ἀφροδίσια

[1, 13]   ἕν, κατορθούμενον ἀιδίῳ ζωῇ· καὶ γὰρ ὁ βίος ὁ Χριστιανῶν, ὃν

[1, 6]   λόγος νοούμενος τὸ αἷμα· τύπος γὰρ ὁ δίκαιος ὁ παλαιὸς τοῦ

[1, 8]   προτρέπειν ἐπιχειρεῖ τοὺς αὐτούς. Οὓς γὰρ ὁ ἔπαινος οὐ προετρέψατο, τούτους

[1, 7]   τὸν Μωσέα διδάσκει παιδαγωγεῖν· λέγει γὰρ ὁ κύριος· εἴ τις ἡμάρτηκεν

[1, 7]   ἐλέγχει δέ, ἵνα μετανοήσωσιν· θέλει γὰρ ὁ κύριος τὴν μετάνοιαν τοῦ

[1, 3]   δι´ ἔργων τοῦ κυρίου, καὶ γὰρ ὁ λόγος αὐτὸς ἐναργῶς σὰρξ

[1, 6]   αὐτὸν ὀνομάζων ἐπότισα» ἐπιφέρει· πίνεται γὰρ ὁ λόγος, ἡ τροφὴ τῆς

[1, 6]   μετὰ γλυκείας τῆς τροφῆς· μιγνύμενος γὰρ ὁ λόγος φιλανθρωπίᾳ ἰᾶταί τε

[1, 5]   τὸν πρᾶον καὶ ἡσύχιον; Τοιοῦτος γὰρ ὁ παρθένιος λόγος, ἁπαλὸς καὶ

[1, 3]   κύριος ὁμολογῶν καὶ λέγων αὐτὸς γὰρ ὁ πατὴρ φιλεῖ ὑμᾶς, ὅτι

[1, 7]   πατέρα τῶν ὅλων, ἐν αὐτῷ γὰρ ὁ υἱὸς καὶ ἐν τῷ

[1, 9]   ὄντως ἐσόμενον εὐδαίμονα εἶναι. Εἰ γὰρ οἱ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος

[1, 7]   τῶν νηπίων κηδεμονικὸς ποιμήν· ἁπλοῖ γὰρ οἱ νήπιοι ὡς πρόβατα ἀλληγορούμενοι·

[1, 5]   τῷ τηλικῷδε τὴν βοήθειαν· ὡς γὰρ οἱ πατέρες καὶ αἱ μητέρες

[1, 6]   μεταλήψεως σύμβολόν ἐστιν. Πίνειν μὲν γὰρ οἱ τέλειοι λέγονται, θηλάζειν δὲ

[1, 5]   προσδήσας, ὃν ἄμπελον ἀλληγορεῖ· φέρει γὰρ οἶνον ἡ ἄμπελος, ὡς αἷμα

[1, 12]   ἐκπόνει καὶ μὴ ἀπόκαμνε· ἔσῃ γὰρ οἷος οὐκ ἐλπίζεις οὐδ´ εἰκάσαι

[1, 8]   οὐ μίσους σύμβολον. Ἄμφω μὲν γὰρ ὀνειδίζετον, καὶ ὁ φίλος καὶ

[1, 6]   ἐκ σαρκὸς καὶ αἵματος. Τῷ γὰρ ὄντι αἷμα τῆς πίστεως ἡ

[1, 6]   ἐρῶντες, ζηλοῦντες, μηνιῶντες, φθονοῦντες· οὐ γὰρ ὅτι ἔτι ἐν σαρκί ἐσμεν,

[1, 9]   δέ με οὐκ ἔγνω. Πῶς γὰρ οὐ δεινόν, εἰ ὁ εἰδὼς

[1, 9]   ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου. Εἰ γὰρ οὐ δέχεσθε τὴν φιλανθρωπίαν, ἐπιγνώσεσθε

[1, 3]   τοῦ θεοῦ ὁ ἄνθρωπος. Πῶς γὰρ οὐ φιλεῖται, δι´ ὃν ὁ

[1, 5]   δὲ εἰς τὸ κακόν. Καὶ γὰρ οὐδὲ ἔστιν τὸ ὄνομα τοῦ

[1, 5]   κατὰ τὴν Χριστοῦ παρουσίαν. Θεὸν γὰρ οὐδεὶς ἔγνω, εἰ μὴ ὁ

[1, 8]   ὑπερβολὴν φιλανθρωπίας συμπαθήσας φύσει. Ἦν γὰρ οὐδὲν ὃ μισεῖ ὁ κύριος»

[1, 2]   ὅτι ἐλάχιστα ἁμαρτάνειν πειρώμεθα· κατεπείγει γὰρ οὐδὲν τοσοῦτον ὡς ἡ τῶν

[1, 8]   σωτηρίου λόγου κηδεμονικῶς λοιδορεῖσθαι. Καὶ γὰρ οὖν καὶ τοῦτο τῆς θείας

[1, 10]   δὲ συμφέρον τοῦ συμβουλευτικοῦ· καὶ γὰρ οὖν τοῦ μὲν συμβουλευτικοῦ σχέσις

[1, 10]   τὸ ἤπιον τοῦ λόγου· δίκαιος γὰρ οὗτος ἀποδέδεικται καὶ τὰς ἰδίας

[1, 5]   τάττεται τὸ νήπιον· νηπύτιος μὲν γὰρ οὗτος, νήπιος δὲ ὁ νεήπιος,

[1, 5]   ἂν πάντες κεκλήσονται μαθηταί. Ἔχει γὰρ οὕτως τὸ ἀληθές, τὸ μὲν

[1, 6]   τὸ αἷμα τοῦ κυρίου· ἦ γὰρ οὐχὶ καὶ οἶνος ἀλληγορεῖται; Ὁ

[1, 5]   ἡλικίαν ὑπογραφομένου παιδικήν. Πῇ μὲν γὰρ παῖδας ἡμᾶς καλεῖ, πῇ δὲ

[1, 6]   πρὸς τοὺς φιλεγκλήμονας ἐπαποδύσασθαι· οὐ γὰρ παῖδες ἡμεῖς καὶ νήπιοι πρὸς

[1, 5]   οὖν αὐτοὺς παιδία καλεῖ· φησὶ γὰρ παιδία, ἔτι μικρὸν μεθ´ ὑμῶν

[1, 6]   αἷμα τὸ μεταβάλλον ἐστί. Μάλιστα γὰρ πάντων μελῶν μαστοὶ συμπαθεῖς μήτρᾳ.

[1, 6]   ἐπεὶ μηδὲ τὸ αἷμα· οὐδὲ γὰρ πᾶσα κατέχεται ἡ τροφή. Εἰ

[1, 7]   λιμένα τῶν οὐρανῶν· τὸ μὲν γὰρ πάτριον καλούμενον παρ´ ἀνθρώποις ἔθος

[1, 9]   οὐκ ὀλισθήσουσι, λέγει κύριος. Οὐ γὰρ πεσούμεθα εἰς φθορὰν οἱ διαβαίνοντες

[1, 6]   τελείωσίς ἐστιν ἐν ζωῇ· οὐ γάρ ποτε ἀσθενεῖ ὁ θεός. Ὡς

[1, 6]   δὴ κυρίως κέκληται φῶς· ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς

[1, 8]   καὶ ὡς οὐ τέρπουσα· οὐ γὰρ πρὸς χάριν κρίνει, ἀλλὰ τοῦ

[1, 9]   τὴν πατρῴαν ἀποθήκην σωρευθῶμεν· τὸ γὰρ πτύον ἐν τῇ χειρὶ» τοῦ

[1, 6]   οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε, ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε» τὰ τῆς σαρκὸς

[1, 6]   λαλῶν ἐβλασφήμει τὸν λόγον. Δύο γὰρ σημαίνει τὸ νήπιον. Ἐπειδὴ γέγονα,

[1, 9]   καὶ ἐθυμίασαν τῇ Βάαλ» Μέγιστον γὰρ τεκμήριον τῆς φιλανθρωπίας αὐτοῦ, ὅτι

[1, 6]   οὖν πρὸς αὐτοῦ προσέμαθεν; οὐ γάρ. Τελειοῦται δὲ τῷ λουτρῷ μόνῳ

[1, 5]   μεριμνᾶτε περὶ τῆς αὔριον· ἀρκετὸν γὰρ τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς»

[1, 6]   αἷμα ἐντυγχάνον τῷ θεῷ· οὐ γὰρ τὸ αἷμα ἄν ποτε προήσεται

[1, 6]   τὴν ἁπλότητα τὴν ἀληθῆ. Πρωτόγονον γὰρ τὸ αἷμα εὑρίσκεται ἐν ἀνθρώπῳ,

[1, 6]   ἰδίῳ γάλακτι, τῷ λόγῳ· πᾶν γὰρ τὸ γεννῆσαν ἔοικεν εὐθὺς παρέχειν

[1, 6]   ἀπειλήφαμεν, οὗ ἕνεκεν ἐσπεύδομεν. Ἐφωτίσθημεν γάρ· τὸ δὲ ἔστιν ἐπιγνῶναι τὸν

[1, 6]   τὸ γάλα καὶ λεπτομερέστερον. Εἴτε γὰρ τὸ ἐπιχορηγούμενον αἷμα τῷ ἐμβρύῳ

[1, 9]   θεός, ὁ μόνος θεός. Ὡς γὰρ τὸ ἔσοπτρον τῷ αἰσχρῷ οὐ

[1, 6]   ποτε ἀσθενεῖ ὁ θεός. Ὡς γὰρ τὸ θέλημα αὐτοῦ ἔργον ἐστὶ

[1, 8]   καὶ ἐπιμελεῖται αὐτοῦ. Κρεῖττον μὲν γὰρ τὸ κατὰ γνώμην ὠφελοῦν τοῦ

[1, 12]   σωτηρίας τοῖς νοσοῦσι προσφέρων· τοῦτο γὰρ τὸ μέγιστον καὶ βασιλικώτατον ἔργον

[1, 10]   τοῦ ἡμετέρου συμφέροντος ἐστοχασμένος. Ἀλλὰ γὰρ τὸ μὲν ψεκτικὸν καὶ ἀποτρεπτικὸν

[1, 9]   ὁ ἔλεγχος αὐτοῦ. Καλὸν μὲν γὰρ τὸ μὴ ἁμαρτεῖν, ἀγαθὸν δὲ

[1, 7]   ἐρωτᾷς τὸ ὄνομά μου» Ἐτήρει γὰρ τὸ ὄνομα τὸ καινὸν τῷ

[1, 9]   οἰκτιρμῷ καὶ παιδείᾳ διεφύλαξεν» Κατὰ γὰρ τὸ πολὺ ἔλεος αὐτοῦ, οὕτως

[1, 6]   ὡς ὑπειλήφασί τινες· σὺν αὐτῇ γὰρ τὸ πρόσωπον ἰσάγγελον ἔχοντες πρόσωπον

[1, 8]   δείξω τί ἔσται αὐτοῖς. Οὗ γὰρ τὸ πρόσωπον κυρίου ἐπιβλέπει, εἰρήνη

[1, 12]   ἄρα ὁμολογητέον χάριν αὐτῷ. Τὸ γάρ τοι ζῷον τὸ λογικόν, τὸν

[1, 6]   οὐ κατανενοηκότες τὴν φύσιν; Ἡ γάρ τοι τροφὴ χειμῶνος μὲν πυκνοῦντος

[1, 5]   αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν

[1, 8]   ποικίλος εἰς σωτηρίαν. Προσμαρτυρεῖ μὲν γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς ὁ παιδαγωγός, ἐκκαλεῖται

[1, 6]   ἔτι ἐν Χριστῷ. Πνευματικοὺς μὲν γὰρ τοὺς πεπιστευκότας ἤδη τῷ ἁγίῳ

[1, 4]   ἀρετὴ καὶ ἡ ἀγωγή. Ἐν γὰρ τῷ αἰῶνι τούτῳ» φησίν, γαμοῦσι

[1, 8]   πάσχουσιν οἱ δίκην διδόντες· ὠφελοῦνται γὰρ τῷ βελτίω τὴν ψυχὴν αὐτοῖς

[1, 6]   ἁπάσης ἐκτὸς προσωποληψίας φωνήν· πάντες γὰρ υἱοί ἐστε διὰ πίστεως θεοῦ

[1, 5]   παῖς μὲν ὡς υἱός, καὶ γὰρ υἱὸς ἦν Ἀβραὰμ ὡς ὁ

[1, 5]   ἐπιστέλλων πρὸς Κορινθίους φησίν· ἡρμοσάμην γὰρ ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν

[1, 6]   ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ

[1, 6]   δὲ ἅμα καὶ σέσωκεν. Αὐτοὶ γὰρ ὑμεῖς» φησὶν ὁ ἀπόστολος, θεοδίδακτοί

[1, 9]   ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος, λέγω γὰρ ὑμῖν· ἀπάρτι οὐ μὴ ἴδητέ

[1, 6]   πνεῦμα τὸ ἅγιον ἀλληγορεῖ, καὶ γὰρ ὑπ´ αὐτοῦ δεδημιούργηται ἡ σάρξ·

[1, 12]   καὶ ἡ λοιπὴ παιδεία· οὐ γὰρ ὑπέρτονος ἡ τοιάδε ἀγωγὴ τοῦ

[1, 7]   θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με» τὸ γὰρ ὑπὸ κυρίου παιδευθῆναι καὶ παιδαγωγηθῆναι

[1, 6]   τοῦ πάθους εἰς ἀφθαρσίαν· ἐξορροῦται γὰρ ὑπὸ τοῦ οἴνου τὸ γάλα

[1, 6]   ἐν τῷ νόμῳ νηπίων. Οὐκέτι γάρ» φησί, δοῦλος εἶ, ἀλλὰ υἱός·

[1, 7]   τόπου ἐκείνου Εἶδος θεοῦ· εἶδον γάρ» φησί, θεὸν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον,

[1, 7]   λαοῦ, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον. Ἰδού» γάρ φησι τῷ Μωσεῖ, ὁ ἄγγελός

[1, 9]   σώφρονες πρὸς τοὺς πατέρας· ἵππος γάρ» φησίν, ἀδάμαστος ἐκβαίνει σκληρός, καὶ

[1, 5]   καὶ ἀληθείας ὑπόστασις. Ἐπὶ τίνα γάρ» φησίν, ἐπιβλέψω ἢ ἐπὶ τὸν

[1, 6]   οἱ νήπιοι. Τὸ αἷμά μου γάρ» φησὶν ὁ κύριος, ἀληθής ἐστι

[1, 11]   κατεπεῖγον ἁρμοττόμενος· τὸν νόμον δοθῆναι» γάρ φησιν ὁ Παῦλος παιδαγωγὸν εἰς

[1, 9]   ἀνάγκην εἰς εὐσέβειαν διαφέρει. Αὐτὸς γάρ» φησίν, οἰκτίρμων ἐστίν, ἰάσεται τὰς

[1, 8]   ὁ Πλάτων μαθὼν πάντες μὲν γὰρ» φησὶν ὡς ἀληθῶς ἀγαθὰ πάσχουσιν

[1, 6]   παιδίον αἵματι τῷ αὐτῷ· αἵματος γὰρ φύσις τοῦ γάλακτος ἡ ῥύσις,

[1, 8]   τὸ ἁμαρτάνειν αἰσχύνη παρεισδύεται. Εἰ γὰρ ψέξαι χρή, καὶ λοιδορεῖσθαι δεῖ,

[1, 6]   τροφὴν εἰς ἀνατροφὴν σωτηρίας· οὐ γὰρ ὡς αἱ πηγαὶ πλήρεις εἰσὶν

[1, 6]   ἡμῖν τὸν λόγον αἰνίττεται, καὶ γὰρ ὡς αἷμα πλούσιον ὁ λόγος

[1, 6]   πρὸς πρόσωπον αἰνίττεσθαι δύναται. Βλέπομεν γὰρ ὡς δι´ ἐσόπτρου νῦν» ὁ

[1, 9]   φιλανθρωπίας αὐτοῦ καταπεφρονηκότας. Ὀλιγωρεῖται μὲν γὰρ ὡς ἐπίπαν τὸ ἀγαθὸν χρηστευόμενον

[1, 1]   πρὶν ἢ τέλεον ὑγιᾶναι· οὐδὲ γὰρ ὡσαύτως πρὸς τοὺς μανθάνοντας ἢ

[1, 6]   ἔτους κατὰ τὴν ὥραν, ἣν ἔαρ καλοῦμεν, ὑγροτέρου τοῦ περιέχοντος γεγονότος,

[1, 5]   τῆς παιδικῆς ἡλικίας τὴν προσηγορίαν ἔαρ παντὸς τοῦ ζῆν διὰ τὸ

[1, 5]   ἀγαθά. Καὶ ἔστιν ἡμῖν τὸ οὖθαρ τῆς ἡλικίας ἡ ἀγήρως αὕτη

[1, 8]   μηδὲν ἐθέλων πρᾶξαι κακὸν μηδὲ ἅπερ ἀπειλεῖ ἐπιτελέσαι· καταστήσας δὲ εἰς

[1, 6]   ὕδωρ φυσικωτάτην ἔχει τὸ γάλα, καθάπερ ἀμέλει πρὸς τὴν πνευματικὴν τροφὴν

[1, 6]   γλυκεῖ, ἐπωφελὴς δὲ ἡ μῖξις, καθάπερ ἀνακιρναμένου τοῦ πάθους εἰς ἀφθαρσίαν·

[1, 6]   ἀλληγορῶν· δι´ ὧν ἡ ἐκκλησία, καθάπερ ἄνθρωπος ἐκ πολλῶν συνεστηκυῖα μελῶν,

[1, 6]   εὐθὺς παρέχειν τῷ γεννωμένῳ τροφήν. Καθάπερ δὲ ἡ ἀναγέννησις, ἀναλόγως οὕτως

[1, 6]   ὡς ἀνισταμένην δῆθεν {διὰ πυρός} καθάπερ ἐκ φθορᾶς καὶ σπορᾶς ὁ

[1, 10]   προτρεπτικὸν καὶ ἐπαινετικὸν μεταχειριστέον καὶ καθάπερ ἐπὶ ζυγοῦ τὰς ἰσοστασίους ἀντισηκώσωμεν

[1, 5]   κηδείαν ὁ Ἰησοῦς μὴ παθών, καθάπερ ἱερουργίας ἀφειμένος ὁ Ἰσαάκ. Μέγιστον

[1, 6]   πρὸς ἄλλο καὶ ἄλλο νοούμενον, καθάπερ καὶ ὁ τυρὸς γάλακτός ἐστι

[1, 9]   αὐτοῦ πρὸς σωτηρίαν τὸν λαόν, καθάπερ καὶ τὰ βαπτόμενα τῶν ἐρίων

[1, 8]   ψόγος οὐκ ἐξεκαλέσατο εἰς σωτηρίαν καθάπερ νεκρούς, τούτους πρὸς ἀλήθειαν ἡ

[1, 10]   φάρμακα. Οἱ μὲν οὖν δυσίατοι, καθάπερ ὁ σίδηρος πρὸς τοῦ πυρὸς

[1, 7]   ἅμα καὶ παλλακίσιν ἀναρίθμοις ἐπιμίσγονται, καθάπερ οἱ κάπροι εἰς συνουσίαν ἠσκημένοι.

[1, 9]   καὶ ἡμεῖς πρὸς τὸν θεόν, καθάπερ οἱ παῖδες οἱ σώφρονες πρὸς

[1, 6]   νόμῳ λέγει, οἳ τῷ φόβῳ, καθάπερ οἱ παῖδες τοῖς μορμολυκείοις, ἐκταράττονται,

[1, 6]   εὐθέως ἔνδοθεν ἐγρηγόρασιν, μᾶλλον δὲ καθάπερ οἱ τὸ ὑπόχυμα τῶν ὀφθαλμῶν

[1, 3]   καὶ διορῶν τὰ ἐγκάρδια λόγος. Καθάπερ οὖν οὐκ ἔστι φῶς ὃ

[1, 6]   ὃ δὴ ἔσχατον νοεῖται ὀρεκτόν. Καθάπερ οὖν τῇ πείρᾳ ἡ ἀπειρία

[1, 1]   πρὸς οὓς δὲ εἰς ἴασιν. Καθάπερ οὖν τοῖς νοσοῦσι τὸ σῶμα

[1, 8]   ἱερὰν τῆς πολιτείας ὁμόνοιαν εἰρηναγωγεῖ. Καθάπερ οὖν τῷ συμβουλευτικῷ λόγῳ παράκειται

[1, 10]   αἵρεσίν ἐστι καὶ φυγὴν ἐπιτήδειος, καθάπερ ποιεῖ διὰ τοῦ Δαβὶδ λέγων

[1, 13]   αὗται αὖθις πρὸς ἡμᾶς ἀνταναστρέφουσι, καθάπερ πρὸς τὸν βάλλοντα ἡ σφαῖρα

[1, 6]   ὕδωρ μῖξιν ἐπὶ κάθαρσιν παραλαμβανόμενον καθάπερ τὸ βάπτισμα ἐπὶ ἀφέσει ἁμαρτιῶν.

[1, 6]   ἡ ἐλπίς, ὑφ´ ἧς συνέχεται, καθάπερ ὑπὸ ψυχῆς, ἡ πίστις. Διαπνευσάσης

[1, 6]   τὸ γάλα καὶ σχίζεται, καὶ ὅτιπερ αὐτοῦ νόθον, τοῦτ´ ἀποχετεύεται. Κατὰ

[1, 7]   ταῦτα πειθομένοις τῷ παιδαγωγῷ περιέσται. Ὅνπερ οὖν τρόπον ὁ κυβερνήτης οὐκ

[1, 6]   Χριστὸς ἤδη τέλειός ἐστιν ἤ, ὅπερ ἀτοπώτατον, ἐλλιπής; Εἰ δὲ τοῦτο,

[1, 12]   γέγονεν ὁ Χριστὸς τοῦτο πλῆρες, ὅπερ εἴρηκεν ὁ θεός, ὁ δὲ

[1, 3]   ἐστὶν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ, τοῦθ´ ὅπερ ἐμφύσημα εἴρηται θεοῦ· εἰ δὲ

[1, 2]   πάνυ πολλοῖς τῶν ἀκουσίων περιπεσεῖν, ὅπερ ἴδιον παιδαγωγουμένων εὐγενῶς· τὸ δὲ

[1, 5]   καταπεφευγότας ἄφρονας ὑπολαμβάνοντες· εἰ δέ, ὅπερ καὶ μᾶλλον ἐξακουστέον, τοὺς νηπίους

[1, 2]   κατὰ γνώμην ἐφάψασθαί ποτε ἀδικημάτων, ὅπερ οἰκεῖον σοφοῦ· τρίτον δὲ τὸ

[1, 6]   Εἰ δὲ ἀνθρωπίνη σοφία ἐστίν, ὅπερ ὑπολείπεται νοεῖν, ἡ μεγαλαυχία τῆς

[1, 11]   παιδαγωγίας ὡς ἐνῆν ἡμῖν ὑποδέδεικται. Διόπερ παγκάλως αὐτὸς αὑτὸν ἐξηγούμενος κόκκῳ

[1, 10]   ἄνδρα δίκαιον ἀδίκως, ἀφανίσωμεν αὐτὸν ὥσπερ Ἅιδης ζῶντα. Τοῦτο μὲν οὖν

[1, 6]   μεταβολήν, οὐ κατ´ οὐσίαν χωρεῖν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ αἱ τρίχες αἱ

[1, 6]   λέγει τὸ σῶμα τοῦ λόγου, ὥσπερ ἀμέλει τῷ αὑτοῦ πνεύματι ἐκθρέψει

[1, 9]   δὲ καὶ τὸ ἁμαρτόντα μετανοεῖν, ὥσπερ ἄριστον τὸ ὑγιαίνειν ἀεί, καλὸν

[1, 1]   τοῦ παιδαγωγοῦ τὰς ψυχὰς καὶ ὥσπερ ἠπίοις φαρμάκοις ταῖς ὑποθήκαις ταῖς

[1, 6]   πίστεως, ψυχῆς δὲ τῆς ἐλπίδος, ὥσπερ καὶ ὁ κύριος ἐκ σαρκὸς

[1, 6]   παλαιὰν καὶ σαρκικὴν ἐγκελεύεται φθοράν, ὥσπερ καὶ τὴν παλαιὰν τροφήν, καινῆς

[1, 10]   καὶ εἴπητε πάτερ, ἀκούσομαι ὑμῶν ὥσπερ λαοῦ ἁγίου. Καὶ πάλιν λέγει·

[1, 9]   θανεῖται. Ἔλεγχος γὰρ καὶ ἐπίπληξις, ὥσπερ οὖν καὶ τοὔνομα αἰνίττεται, αὗται

[1, 6]   ἀμήν. Καὶ ὁ μόνον ἀναγεννηθείς, ὥσπερ οὖν καὶ τοὔνομα ἔχει, φωτισθεὶς

[1, 7]   ἁγίων ὑποτύπωσις ἐν αἰωνίῳ διαμονῇ. Ὥσπερ οὖν κατευθύνει τὴν φάλαγγα ὁ

[1, 6]   ἀπείληφεν δὲ αὐτόθεν τὸ φῶς. Ὥσπερ οὖν οἱ τὸν ὕπνον ἀποσεισάμενοι

[1, 8]   εἰ παραμενοῦσιν ἁμαρτωλοί, οὐχὶ δὲ ὥσπερ ὄφις ἐμφὺς ἔδακεν εὐθέως. Ἀγαθὸς

[1, 7]   οὐδὲ ἐπιτρέπει αὐτοῖς τὸ παιδίον, ὥσπερ σκάφος, εἰς θηριώδη καὶ ἀσελγῆ

[1, 6]   ὡς νοεῖσθαι τὸ πᾶν τῇδε· ὥσπερ τῷ γάλακτι αἱ τίτθαι τοὺς

[1, 5]   δύο περιστερῶν ἢ τρυγόνων ζεῦγος ὑπὲρ ἁμαρτίας κελεύει διὰ Μωσέως προσφέρεσθαι,

[1, 8]   τὸν νόμον ἀφηνιάζοντας τὸν αὑτοῦ, ὑπὲρ ἀπαλλαγῆς δουλείας καὶ πλάνης καὶ

[1, 8]   καὶ ἐπέκεινα τοῦ ἑνὸς καὶ ὑπὲρ αὐτὴν μονάδα. Διὸ καὶ τὸ

[1, 6]   τροφεὺς ἡμῶν λόγος τὸ αὐτοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ἐξέχεεν αἷμα, σῴζων τὴν

[1, 11]   ἕν» εὐνοίᾳ δὲ ὅτι μόνος ὑπὲρ ἡμῶν ἱερεῖον ἑαυτὸν ἐπιδέδωκεν, ὁ

[1, 9]   τῷ εὐαγγελίῳ κεκμηκώς, ὁ κάμνων ὑπὲρ ἡμῶν καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν

[1, 8]   τὰς ἰδίας αἰτίας, ὃ δὲ ὑπὲρ ἡμῶν καὶ πέπονθεν· παιδαγωγὸς γὰρ

[1, 9]   μεγαλόδωρος οὖν ὁ τὸ μέγιστον ὑπὲρ ἡμῶν, τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, ἐπιδιδούς,

[1, 6]   καὶ πολλαχοῦ δὲ ἡ προφητεία ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον» ἀνάγει. Ναὶ

[1, 8]   τινάς, τέλος ἔχει τὸ ἀγαθόν, ὑπὲρ νουθεσίας τῶν ὑπηκόων στρατηγῶν. Ὡσαύτως

[1, 9]   τε καὶ θυγατέρας, σφόδρα καὶ ὑπὲρ πᾶν ὁτιοῦν ἀγαπῶμεν. Ἐπεὶ δ´

[1, 6]   δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς. Ἐνταῦθα

[1, 6]   τινὲς τολμῶσι καλεῖν καὶ γνωστικούς, ὑπὲρ τὸν ἀπόστολον φρονοῦντες, φυσιούμενοί τε

[1, 8]   ἂν δὲ ἐπιθυμήσει τιμωρεῖσθαι ὁ ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ἡμᾶς προσεύχεσθαι διδάσκων.

[1, 11]   ποιμὴν τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων» καὶ δὴ ἔθηκεν.

[1, 2]   πατρὶ τῷ αὑτοῦ τῷ θεῷ, οὗπέρ ἐστιν υἱός, ἀναμάρτητος, ἀνεπίληπτος καὶ

[1, 3]   δι´ αὑτὸ αἱρετὸν οἰκεῖόν ἐστιν ὅτῳπερ ἂν ᾖ δι´ αὑτὸ αἱρετόν,

[1, 5]   Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου

[1, 5]   κροαίνοντας τὰ κοσμικά. Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ

[1, 10]   ὅλης τῆς καρδίας καὶ εἴπητε πάτερ, ἀκούσομαι ὑμῶν ὥσπερ λαοῦ ἁγίου.

[1, 8]   ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου. Πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε

[1, 8]   πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί,

[1, 8]   κύριός φησιν ἐν τῇ προσευχῇ πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»

[1, 8]   αὐτῷ μαρτυρήσει κύριος εὐαγγελίῳ λέγων πάτερ, οὓς ἔδωκάς μοι, θέλω ἵνα

[1, 6]   τῷ πνεύματι Ἰησοῦς, ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, φησίν, ὁ θεὸς τοῦ οὐρανοῦ

[1, 5]   λέγεται δὲ καὶ ὁ κύριος ἀνὴρ διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν τέλειον

[1, 5]   Χριστοῦ» ὅς ἐστι κεφαλή» καὶ ἀνὴρ ὁ μόνος ἐν δικαιοσύνῃ τέλειος.

[1, 10]   διὰ τοῦ Δαβὶδ λέγων μακάριος ἀνὴρ ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ

[1, 6]   τῷ νόμῳ· ἐπὶ δὲ γέγονα ἀνήρ» οὐκέτι τὰ τοῦ νηπίου, τουτέστι

[1, 6]   τὸ νήπιον. Ἐπειδὴ γέγονα, φησίν, ἀνήρ» πάλιν ὁ Παῦλος λέγει, κατήργηκα

[1, 5]   αὐτοῦ· θαυμαστὸς σύμβουλος, θεὸς δυνάστης, πατὴρ αἰώνιος, ἄρχων εἰρήνης τῷ πληθύνειν

[1, 8]   οὐδεὶς ἀγαθός, εἰ μὴ ὁ πατὴρ αὐτοῦ· ὁ αὐτὸς ἄρα πατὴρ

[1, 8]   πατὴρ αὐτοῦ· ὁ αὐτὸς ἄρα πατὴρ αὐτοῦ, ὁ ἓν ὤν, πολλαῖς

[1, 6]   εἷς μὲν ὁ τῶν ὅλων πατήρ, εἷς δὲ καὶ ὁ τῶν

[1, 9]   σοφός. Οὐκ αὐτὸς οὗτος ὁ πατὴρ ἐκτήσατό σε; Καὶ διὰ Ἡσαΐου

[1, 5]   παιδίου· υἱὸς ἐν πατρί, καὶ πατὴρ ἐν υἱῷ· καὶ πῶς οὐ

[1, 9]   τοῦτο καὶ δημιουργὸς εἶναι καὶ πατὴρ ἠθέλησεν· καὶ ἡ τῆς ἀγάπης

[1, 6]   τὰ πάντα τῷ νηπίῳ, καὶ πατὴρ καὶ μήτηρ καὶ παιδαγωγὸς καὶ

[1, 9]   τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατὴρ» λέγων, οὐδὲ τὸν πατέρα εἰ

[1, 6]   τοῦ οὐρανοῦ νοῦ, ἀλλ´ ὁ πατήρ μου δίδωσιν ὑμῖν τὸν ἄρτον

[1, 8]   ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστιν» εἶτα

[1, 8]   οὐδεὶς ἀγαθός, εἰ μὴ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»

[1, 8]   οὐκ ἀντιλέγεται. Καὶ πάλιν ὁ πατήρ μου» φησὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους

[1, 8]   οὐρανοῖς» ἐπὶ τούτοις αὖθις ὁ πατήρ μου» φησὶν ἐπιλάμπει τὸν ἥλιον

[1, 8]   δὲ ἐξ εὐωνύμων, καθὸ μὲν πατὴρ νοεῖται, ἀγαθὸς ὤν, αὐτὸ μόνον

[1, 6]   συντραυλίζων τοῖς νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν

[1, 9]   ἑαυτοῦ ἐκεῖθεν ἄνωθεν, ὅθεν γέγονεν πατήρ. Πρὶν γὰρ κτίστην γενέσθαι θεὸς

[1, 8]   ἀγαθὸς αὐτὸς ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ» ὁ

[1, 5]   οὕτως καὶ τῶν ὅλων ὁ πατὴρ τοὺς εἰς αὐτὸν καταπεφευγότας προσίεται

[1, 8]   γίνεσθε οἰκτίρμονες» λέγων, καθὼς ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστίν» οὐ μὴν

[1, 3]   καὶ λέγων αὐτὸς γὰρ ὁ πατὴρ φιλεῖ ὑμᾶς, ὅτι ὑμεῖς ἐμὲ

[1, 11]   παρέδωκεν ἡμᾶς ὁ θεός, ὡς πατὴρ φιλόστοργος γνησίῳ παιδαγωγῷ παρακατατιθέμενος τὰ

[1, 7]   καὶ ἐν τῷ υἱῷ ὁ πατήρ, ὥρα ἡμῖν ἑπομένοις τῇ τάξει

[1, 6]   καλεῖν. Γάλα οὐκ ἔσχεν ἡ μήτηρ αὕτη μόνη, ὅτι μόνη μὴ

[1, 6]   γυνὴ δήλη τεκοῦσα ἀληθῶς καὶ μήτηρ, δι´ οὗ καὶ φίλτρον εὐνοίας

[1, 6]   γυνή, παρθένος δὲ ἅμα καὶ μήτηρ ἐστίν, ἀκήρατος μὲν ὡς παρθένος,

[1, 6]   τῷ νηπίῳ, καὶ πατὴρ καὶ μήτηρ καὶ παιδαγωγὸς καὶ τροφεύς. Φάγεσθέ

[1, 6]   ὡς παρθένος, ἀγαπητικὴ δὲ ὡς μήτηρ, καὶ τὰ αὑτῆς παιδία προσκαλουμένη

[1, 5]   γονάτων παρακληθήσονται· ὡς εἴ τινα μήτηρ παρακαλέσει, οὕτως κἀγὼ ὑμᾶς παρακαλέσω.

[1, 6]   πανταχοῦ, μία δὲ μόνη γίνεται μήτηρ παρθένος· ἐκκλησίαν ἐμοὶ φίλον αὐτὴν

[1, 5]   οὕτως κἀγὼ ὑμᾶς παρακαλέσω. Ἡ μήτηρ προσάγεται τὰ παιδία καὶ ἡμεῖς

[1, 2]   πανακὴς τῆς ἀνθρωπότητος ἰατρός. Ὁ σωτὴρ ἀνάστα» φησὶ τῷ παρειμένῳ, τὸν

[1, 12]   ἀλλ´ εὔτονος. Ταύτῃ οὖν καὶ σωτὴρ ὁ λόγος κέκληται, ὁ τὰ

[1, 8]   μου, καὶ ἀνθέξεται κρίματος ἡ χείρ μου καὶ αὐτὸς ἀνταποδώσω δίκην

[1, 7]   ἡ ῥάβδος οὐκ ἰᾶται, τὸ πῦρ ἐπινέμεται. Ἐξελεύσεται» φησί, ῥάβδος ἐκ

[1, 6]   γάλα τὴν συναλλαγὴν πρὸς τὸ ὕδωρ. Δέχεται γὰρ μόνον τῶν ὑγρῶν

[1, 9]   συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται συσχεῖν ὕδωρ. Καὶ πάλιν διὰ τοῦ αὐτοῦ·

[1, 6]   γάλα ἐᾷ ἡ πρὸς τὸ ὕδωρ κοινωνία, οὐκ ἀντιπαθείᾳ τινί, προσπεπαινομένου

[1, 6]   τοῦτο καὶ τὴν πρὸς τὸ ὕδωρ μῖξιν ἐπὶ κάθαρσιν παραλαμβανόμενον καθάπερ

[1, 6]   καὶ συγγένειάν τινα πρὸς τὸ ὕδωρ φυσικωτάτην ἔχει τὸ γάλα, καθάπερ

Livre, Chap.
[1, 10]	θνητός, ὃς εὗρεν φρόνησιν. Τὸ	γὰρ	ἀγαθὸν τῷ ζητοῦντι εὑρίσκεται καὶ
[1, 11]	ἡμῶν ἱερεῖον ἑαυτὸν ἐπιδέδωκεν, ὁ	γὰρ	ἀγαθὸς ποιμὴν τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ
[1, 9]	ἐκλύου ὑπ´ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος· ὃν	γὰρ	ἀγαπᾷ κύριος, παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ
[1, 5]	ἐκδέξονται, χαίρωμεν τῇ προσηγορίᾳ· νήπιαι	γὰρ	αἱ νέαι φρένες εἰσίν, ἐν
[1, 9]	τὸν πυρετὸν ἀναγγέλλων αὐτῷ, οὐ	γὰρ	αἴτιος τοῦ πυρετοῦ ὁ ἰατρός,
[1, 5]	ἑαυτοῦ Δία Ἡράκλειτος λέγει. Τί	γὰρ	ἄλλο εὐπρεπὲς ἔργον σοφῷ καὶ
[1, 3]	εἰς γνῶσιν ἀφικέσθαι θεοῦ, οὐ	γὰρ	ἄλλως ἂν τὸ οὗ ἕνεκεν
[1, 6]	ἐπάγγελμα τὸ ἀνθρώπινον. Παγκάλως. Φημὶ	γάρ·	ἅμα τοίνυν τῷ βαπτίζεσθαι αὐτὸν
[1, 8]	εἰς ἀμείνω βίον παρακελεύεται. Οὐδέτερον	γὰρ	ἀμάρτυρον θατέρου προσμαρτυρουμένου, ἥ τε
[1, 9]	καὶ κρίνειν καὶ εὐεργετεῖν· ἅμα	γὰρ	ἀμφοῖν ἡ ἐξουσία {ἡ κρίσις}
[1, 4]	καὶ γυναικὸς εἶναι νενοηκότες. Εἰ	γὰρ	ἀμφοῖν ὁ θεὸς εἷς, εἷς
[1, 8]	καὶ ὀργὴ μετ´ αὐτοῦ» κύριος	γὰρ	ἀμφοῖν οὗτος μόνος· δυνάστης ἐξιλασμῶν,
[1, 9]	οὐ μὴ ἐξαποστείλῃ αὐτούς» Ἐμφαίνει	γὰρ	ἄμφω, καὶ τὸ θεῖον προειδὼς
[1, 8]	οὐδὲ ὑπὸ τοῦ λόγου· ἓν	γὰρ	ἄμφω, ὁ θεός, ὅτι εἶπεν
[1, 6]	τῆς μαθήσεως ἐκείνης προσγενομένης· οὐ	γὰρ	ἂν ἔχοις εἰπεῖν τὸν χρόνον.
[1, 3]	συντόνους εἰς ἀιδιότητα γνωρίσωμεν· πειθοῦς	γὰρ	ἀνάπλεω, οὐ φόβου, τὰ προστάγματα.
[1, 6]	γάλα ὑμᾶς ἐπότισα» λέγει. Εἰ	γὰρ	ἀνεγεννήθημεν εἰς Χριστόν, ὁ ἀναγεννήσας
[1, 6]	τουτέστιν ὅτε ἤμην Ἰουδαῖος, Ἑβραῖος	γὰρ	ἄνωθεν ἦν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν»
[1, 6]	ὀλίγον ὕδατος ὠφελοῦνται παραχρῆμα· οὐ	γὰρ	ἀποξύνεσθαι τὸ γάλα ἐᾷ ἡ
[1, 5]	ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ» Ἐπεὶ	γὰρ	ἄρνας ὀνομάζει ἡ γραφὴ τοὺς
[1, 6]	τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἀληθινόν· ὁ	γὰρ	ἄρτος τοῦ θεοῦ ἐστιν ὁ
[1, 6]	τῶνδε συμβολήν, τί νοοῦσιν. Εἰ	γὰρ	ἀρχὴ τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως
[1, 10]	ἀγαθῶν καὶ φυγὴν κακῶν· τοῖς	γὰρ	ἀσεβέσιν οὐκ ἔστιν εἰρήνη, λέγει
[1, 8]	ὑπὲρ ἡμῶν καὶ πέπονθεν· παιδαγωγὸς	γὰρ	ἅτε ἀγαθὸς ἐντέχνως σφόδρα διὰ
[1, 6]	λείπεται τῷ θεὸν ἐγνωκότι; Καὶ	γὰρ	ἄτοπον ὡς ἀληθῶς χάρισμα κεκλῆσθαι
[1, 6]	ἐκκλησίας ὡς ἄρτον πεπτόμενον. Ἀλλὰ	γὰρ	αὖθις ἡμῖν σαφέστερον τοῦτο ἐν
[1, 6]	ἡ ἀκρότης εἰς ἀτεκνίαν. Καὶ	γὰρ	αὐτῆς ἤδη τῆς γῆς ὑπὸ
[1, 9]	ὅτι ἀνθέξεται ἡμῶν αὐτός· ἔφη	γὰρ	αὐτὸς καὶ ἠθέλησεν αὐτός. Τοιοῦτος
[1, 7]	ἐκεῖνος ἄγγελος Ἰησοῦς τίκτεται. Ὁ	γὰρ	αὐτὸς οὗτος παιδαγωγὸς τότε μὲν
[1, 7]	ἁμαρτιῶν αὐτῶν τὰ ἀντάξια· ὁ	γὰρ	αὐτὸς παιδαγωγὸς καὶ κριτὴς τοὺς
[1, 5]	στερητικὸν γραμματικῶν νομοθετοῦσιν παῖδες. Εἰ	γὰρ	ἄφρονας ἡμᾶς οἱ τῆς νηπιότητος
[1, 8]	τοῦ ἔργου τῷ λόγῳ. Τὰ	γὰρ	βέλη μου» φησί, συντελέσει αὐτούς·
[1, 6]	ἁγίαν μνηστευόμενοι τροφήν. Τὰ μὲν	γὰρ	βρώματα καταργεῖται, ᾗ φησιν ὁ
[1, 6]	τοίνυν τὸ ἕπεσθαι Χριστῷ. Ὃ	γὰρ	γέγονεν ἐν αὐτῷ, ζωή ἐστιν.
[1, 5]	κακοφροσύνῃ καὶ σκολιότητι· ἡ μὲν	γὰρ	γενεὰ ἡ παλαιὰ σκολιὰ καὶ
[1, 8]	ὃ μισεῖ ὁ κύριος» οὐ	γὰρ	δήπου μισεῖ μέν τι, βούλεται
[1, 11]	ὅτι θεὸς καὶ δημιουργός, πάντα	γὰρ	δι´ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς
[1, 10]	ἐλπίδα ἐνδιδοὺς εἰς σωτηρίαν. Φησὶ	γὰρ	δι´ Ἰεζεκιήλ· ἐὰν ἐπιστραφῆτε ἐξ
[1, 9]	τῶν πολλῶν πίστεως. Λέγει μὲν	γὰρ	διὰ Ἡσαΐου ἐγκατελίπετε τὸν κύριον
[1, 6]	ἔτι νῦν δύνασθε» Οὔ μοι	γὰρ	δοκεῖ ἰουδαϊκῶς ἐκδέχεσθαι δεῖν τὸ
[1, 6]	ἐγνωκέναι τὸν θεόν. Ὧδέ πως	γὰρ	ἔδοξεν εἰπεῖν τῷ λόγῳ· ὃ
[1, 6]	ἐν Χριστῷ, οὐ βρῶμα· οὔπω	γὰρ	ἐδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι νῦν
[1, 6]	ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ βρῶμα· οὔπω	γὰρ	ἐδύνασθε» οὐκ ἄλλο τι παρὰ
[1, 6]	ἐπαγόμενον ἑξῆς οὐ βρῶμα, οὔπω	γὰρ	ἐδύνασθε» τὴν ἐν τῷ μέλλοντι
[1, 9]	ἰσχυρὰν τὴν ἐπίπληξιν πεποίηται. Ὁ	γὰρ	εἰδὼς τὸν θεὸν πῶς τοὺς
[1, 5]	ἤπιοι καὶ ἀεὶ καινοί· χρὴ	γὰρ	εἶναι καινοὺς τοὺς λόγου καινοῦ
[1, 6]	θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ὅσοι	γὰρ	εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.
[1, 8]	πνεῦμα φοβούμενον κύριον ζήσεται· ἡ	γὰρ	ἐλπὶς ἐπὶ τὸν σῴζοντα αὐτούς»
[1, 5]	μεθ´ ἱκετηρίας τῷ κυρίῳ· τουτὶ	γὰρ	ἐμφαίνει ἑρμηνευόμενον Ἑλλάδι φωνῇ τὸ
[1, 6]	Καὶ ἀλλαχόθι πάλιν γράφει· καὶ	γὰρ	ἐν ἑνὶ πνεύματι ἡμεῖς πάντες
[1, 12]	προσέτι ἐφήμερον ἐπαναιρεῖσθαι βίον. Οὐ	γὰρ	ἐν πολέμῳ, ἀλλ´ ἐν εἰρήνῃ
[1, 3]	καὶ καθ´ ὁμοίωσιν» πληρωθῇ. Ὡς	γὰρ	ἐν σκότῳ βαθεῖ ἀλώμενοι τῷ
[1, 1]	ἀλλ´ οὐ νῦν· ὃ μὲν	γὰρ	ἐν τοῖς δογματικοῖς δηλωτικὸς καὶ
[1, 6]	κιρναμένου τοῦ σπέρματος γίνεται· ἡ	γὰρ	ἐν τούτῳ δύναμις, θρομβοῦσα τοῦ
[1, 6]	τὰ σαρκὸς ἔτι φρονοῦντας. Ὅπου	γὰρ	ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις,
[1, 10]	εἰρήνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Ὑποδεικνύων	γὰρ	ἐνταῦθα τὸν μισθὸν τῆς γνώσεως
[1, 8]	κρέα ἀπὸ αἵματος τραυματιῶν. Σαφὲς	γὰρ	ἐνταῦθα ὡς ἄρα οἱ μὴ
[1, 9]	τῷ κάμνοντι τὴν ψυχήν· οὐ	γὰρ	ἐντίθησι τὰ πλημμελήματα, τὰ δὲ
[1, 10]	προαιρετικοὶ αὔξονται τῷ ἐπαίνῳ· ἀρετὰ	γὰρ	ἐπαινεομένα δένδρον ὣς ἀέξεται. Καί
[1, 8]	ἐπ´ ὠφελείᾳ τοῦ κολαζομένου, ἔστι	γὰρ	ἐπανόρθωσις ἀντιτείνοντος, τιμωρεῖσθαι δὲ μὴ
[1, 10]	τῷ πεπλανημένῳ συγγνώμην νέμων ἐπίστρεφε	γάρ,	ἐπίστρεφε, ὡς ὁ τρυγῶν ἐπὶ
[1, 10]	υἱοῖς ἀνθρώπων· ἐπακούσατέ μου, σεμνὰ	γὰρ	ἐρῶ» καὶ τὰ ἑξῆς. Συμβουλεύει
[1, 8]	εἰς πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ	γάρ	ἐστι διαστολή» καὶ προσέτι μαρτυρῶν
[1, 8]	οὖν ἐφορᾶν τὰ κακά· ἀγαθὸς	γάρ	ἐστι· παρορῶντος δὲ αὐτοῦ ἑκοντί,
[1, 6]	τῆς ἀφίξεως τὴν πρόληψιν· οὐ	γάρ	ἐστι ταὐτὸν αἰὼν καὶ χρόνος
[1, 4]	πως λέγων τοὐμὸν θυγάτριον, πάνυ	γάρ	ἐστι τῇ φύσει φιλάνθρωπον τὸ
[1, 6]	τὴν ἰσότητα ἀπεκάλυψεν εἰπών· τοῦτο	γάρ	ἐστι τὸ θέλημα τοῦ πατρός
[1, 8]	οὐ τῷ ἀρετὴν ἔχειν, ἀρετὴ	γάρ	ἐστιν αὐτή, ἀλλὰ τῷ αὐτὴν
[1, 13]	λαλεῖ, φησίν, ὁ ἄνθρωπος· οὐ	γάρ	ἐστιν λογικὸς ἔτι ὁ παρὰ
[1, 5]	Αὐτὸς δὲ ὁ Ἰσαάκ, καὶ	γὰρ	ἔστιν ἑτέρως ἐκλαβεῖν, τύπος {ὅς}
[1, 6]	δὲ τὸ ἀπροσδεές φαμεν. Τί	γὰρ	ἔτι λείπεται τῷ θεὸν ἐγνωκότι;
[1, 9]	ἁμαρτωλῶν πλαγίας αἰνιττόμενος ὁδούς. Ἡ	γὰρ	εὐθεῖα καὶ κατὰ φύσιν, ἣν
[1, 10]	τε καὶ ψεκτικὸν γίνεται. Πῶς	γὰρ	ἔχουσα ἡ διάνοια ἡ συμβουλευτικὴ
[1, 6]	τῶν βουκολίων ἔξεστι μαθεῖν. Τὰ	γὰρ	ζῷα ταῦτα τοῦ ἔτους κατὰ
[1, 6]	τῶν κρειττόνων ἐστὶν ἀποκάλυψις. Ἃ	γὰρ	ἡ ἄγνοια συνέδησεν κακῶς, ταῦτα
[1, 13]	καλουμένου καθήκοντος ἔσται περιποιητική; Καὶ	γὰρ	ἡ ἀρετὴ αὐτὴ διάθεσίς ἐστι
[1, 10]	ὃν μακάριοι καὶ φρόνιμοι. Φρόνησις	γὰρ	ἡ γνῶσις διὰ τοῦ αὐτοῦ
[1, 6]	γάλα, οὐσίαν ἐργάζεται μορφώσεως· εὐθαλεῖ	γὰρ	ἡ κρᾶσις, σφαλερὰ δὲ ἡ
[1, 1]	τὸ πᾶν προσαγορευόμενος λόγος· προτρεπτικὴ	γὰρ	ἡ πᾶσα θεοσέβεια, ζωῆς τῆς
[1, 2]	ἰδοὺ λέγει κύριος» Διὰ τοῦτο	γὰρ	ἡ προφητεία, δι´ ὑπακοὴν καὶ
[1, 7]	Παιδαγωγία δὲ καλεῖται πολλαχῶς· καὶ	γὰρ	ἡ τοῦ ἀγομένου καὶ μανθάνοντος,
[1, 6]	αὐτοφυεῖ τροφῇ τῇ πνευματικῇ· τοιαύτη	γὰρ	ἡ τοῦ γάλακτος ζωοτρόφος οὐσία,
[1, 2]	τῆς ψυχῆς παθῶν. Κυρίως μὲν	γὰρ	ἡ τῶν τοῦ σώματος νοσημάτων
[1, 9]	τὴν ἀνθρωπότητα βιαζομένη σωτήριον· ἀγαθὴ	γὰρ	ἦν. Ἀλλ´ οὐχ ὑπακούεις τῷ
[1, 7]	τὸν τοῦ θεοῦ υἱόν· σκιαγραφία	γὰρ	ἦν τοῦ κυρίου τὸ ὄνομα
[1, 10]	ὁ λόγος ἡμῖν παρῃτήθη. Ἑπόμενον	γὰρ	ἦν φάσκειν ἡμᾶς τὸ ἐπιπληκτικὸν
[1, 7]	Ἐνταῦθα διδάσκαλός ἐστι παιδαγωγίας· καὶ	γὰρ	ἦν ὡς ἀληθῶς διὰ μὲν
[1, 9]	εὔθυναι δὲ αὐτὸν ῥάβδῳ, οὐ	γὰρ	θανεῖται. Ἔλεγχος γὰρ καὶ ἐπίπληξις,
[1, 8]	ποιῶν ἔλεος τοῖς ἀγαπῶσιν» Ὁ	γὰρ	ἱστὰς τοὺς μὲν ἐκ δεξιῶν,
[1, 10]	τοῖς σπεύδουσιν εἰς σωτηρίαν. Φησὶ	γάρ·	καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν
[1, 8]	καὶ ὁ ἔλεγχος αὐτοῦ» ἐλέους	γὰρ	καὶ ἐλέγχου σκοπὸς ἡ τῶν
[1, 9]	ῥάβδῳ, οὐ γὰρ θανεῖται. Ἔλεγχος	γὰρ	καὶ ἐπίπληξις, ὥσπερ οὖν καὶ
[1, 6]	φωτίζοντος τοὺς νηπίους. Διὰ τοῦτο	γὰρ	καὶ ἡ γραφὴ περὶ τοῦ
[1, 2]	παντελὲς ἀνθρωπίνων παθῶν, διὰ τοῦτο	γὰρ	καὶ μόνος κριτής, ὅτι ἀναμάρτητος
[1, 6]	ταὐτὸν δὲ τῇ οὐσίᾳ· ὡσαύτως	γὰρ	καὶ ὁ λόγος ὁ αὐτὸς
[1, 8]	ἡ σοφία διαρρήδην λέγει ἔλεος	γὰρ	καὶ ὀργὴ μετ´ αὐτοῦ» κύριος
[1, 8]	ἀλήθειαν ἡ βλασφημία διανίστησιν. Μάστιγες	γὰρ	καὶ παιδεία ἐν παντὶ καιρῷ
[1, 6]	ἐκδέχεσθαι δεῖν τὸ λεγόμενον. Ἀντιπαραθήσω	γὰρ	κἀκείνην τὴν γραφὴν εἰσάξω ὑμᾶς
[1, 2]	ὅλην τὴν ἡμέραν. Ἰατρικὴ μὲν	γὰρ»	κατὰ Δημόκριτον σώματος νόσους ἀκέεται,
[1, 6]	τῆς προωμολογημένης ἐπαγγελίας τυχεῖν. Μὴ	γὰρ	κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἅμα
[1, 6]	εἰπεῖν τὸν χρόνον. Ἡ μὲν	γὰρ	κατήχησις εἰς πίστιν περιάγει, πίστις
[1, 8]	αὐτὸν ὁμολογήσαιμι τοὺς ἀπίστους, ἡ	γὰρ	κόλασις ἐπ´ ἀγαθῷ καὶ ἐπ´
[1, 9]	ἄνωθεν, ὅθεν γέγονεν πατήρ. Πρὶν	γὰρ	κτίστην γενέσθαι θεὸς ἦν, ἀγαθὸς
[1, 8]	ἐκφοβεῖν ἵνα μὴ ἁμάρτωμεν· φόβος	γὰρ	κυρίου ἀπωθεῖται ἁμαρτήματα, ἄφοβος δ´
[1, 6]	τελείους ἡμᾶς γενέσθαι πιστεύομεν. Πίστις	γὰρ	μαθήσεως τελειότης· διὰ τοῦτό φησιν
[1, 6]	οὐδὲ ἓν θεὸν ὄντα. Οὐ	γὰρ	μείζων τις εἴη τοῦ λόγου
[1, 6]	τὸ πεπληρῶσθαι τὴν χάριν. Τὸ	γὰρ	μέλλον τοῦ χρόνου τῇ δυνάμει
[1, 12]	ἡμῶν ταμιεῖον εἶναι διδάσκων. Μὴ	γὰρ	μεριμνᾶτε» φησί, περὶ τῆς αὔριον»
[1, 5]	θειότητα αἰνίττεται μὴ σφαγείς· ἀνέστη	γὰρ	μετὰ τὴν κηδείαν ὁ Ἰησοῦς
[1, 8]	ἵνα καρπὸν πλείω φέρῃ» Καθυλομανεῖ	γὰρ	μὴ κλαδευομένη ἡ ἄμπελος, οὕτως
[1, 6]	πῆξις ἢ γάλα πεπηγός. Οὐ	γάρ	μοι τῆς λεξιθηρίας μέλει τὰ
[1, 9]	λύτρον ἀντὶ πολλῶν» ὑπισχνούμενος. Τοῦτον	γὰρ	μόνον ὁμολογεῖ ἀγαθὸν εἶναι ποιμένα·
[1, 6]	συναλλαγὴν πρὸς τὸ ὕδωρ. Δέχεται	γὰρ	μόνον τῶν ὑγρῶν τοῦτο καὶ
[1, 10]	ἐπιπληκτικὸν εἶδος νοῦ περιποιητικόν. Ἀλλὰ	γὰρ	μυρίαι ὅσαι προσεξεύρηνται παραγγελίαι εἰς
[1, 6]	οὐρανῶν ὁμολογεῖ ὁ λόγος. Οὐ	γὰρ	Μωσῆς» φησίν, ἔδωκεν ὑμῖν τὸν
[1, 11]	δὲ καὶ ὁ Μωσῆς· ὁ	γὰρ	νόμος παιδαγωγία παίδων ἐστὶ δυσηνίων.
[1, 6]	ταῖς σπερματίτισιν παρατίθεται φλεψίν· ἐντεῦθεν	γὰρ	ὁ Ἀπολλωνιάτης Διογένης τὰ ἀφροδίσια
[1, 13]	ἕν, κατορθούμενον ἀιδίῳ ζωῇ· καὶ	γὰρ	ὁ βίος ὁ Χριστιανῶν, ὃν
[1, 6]	λόγος νοούμενος τὸ αἷμα· τύπος	γὰρ	ὁ δίκαιος ὁ παλαιὸς τοῦ
[1, 8]	προτρέπειν ἐπιχειρεῖ τοὺς αὐτούς. Οὓς	γὰρ	ὁ ἔπαινος οὐ προετρέψατο, τούτους
[1, 7]	τὸν Μωσέα διδάσκει παιδαγωγεῖν· λέγει	γὰρ	ὁ κύριος· εἴ τις ἡμάρτηκεν
[1, 7]	ἐλέγχει δέ, ἵνα μετανοήσωσιν· θέλει	γὰρ	ὁ κύριος τὴν μετάνοιαν τοῦ
[1, 3]	δι´ ἔργων τοῦ κυρίου, καὶ	γὰρ	ὁ λόγος αὐτὸς ἐναργῶς σὰρξ
[1, 6]	αὐτὸν ὀνομάζων ἐπότισα» ἐπιφέρει· πίνεται	γὰρ	ὁ λόγος, ἡ τροφὴ τῆς
[1, 6]	μετὰ γλυκείας τῆς τροφῆς· μιγνύμενος	γὰρ	ὁ λόγος φιλανθρωπίᾳ ἰᾶταί τε
[1, 5]	τὸν πρᾶον καὶ ἡσύχιον; Τοιοῦτος	γὰρ	ὁ παρθένιος λόγος, ἁπαλὸς καὶ
[1, 3]	κύριος ὁμολογῶν καὶ λέγων αὐτὸς	γὰρ	ὁ πατὴρ φιλεῖ ὑμᾶς, ὅτι
[1, 7]	πατέρα τῶν ὅλων, ἐν αὐτῷ	γὰρ	ὁ υἱὸς καὶ ἐν τῷ
[1, 9]	ὄντως ἐσόμενον εὐδαίμονα εἶναι. Εἰ	γὰρ	οἱ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος
[1, 7]	τῶν νηπίων κηδεμονικὸς ποιμήν· ἁπλοῖ	γὰρ	οἱ νήπιοι ὡς πρόβατα ἀλληγορούμενοι·
[1, 5]	τῷ τηλικῷδε τὴν βοήθειαν· ὡς	γὰρ	οἱ πατέρες καὶ αἱ μητέρες
[1, 6]	μεταλήψεως σύμβολόν ἐστιν. Πίνειν μὲν	γὰρ	οἱ τέλειοι λέγονται, θηλάζειν δὲ
[1, 5]	προσδήσας, ὃν ἄμπελον ἀλληγορεῖ· φέρει	γὰρ	οἶνον ἡ ἄμπελος, ὡς αἷμα
[1, 12]	ἐκπόνει καὶ μὴ ἀπόκαμνε· ἔσῃ	γὰρ	οἷος οὐκ ἐλπίζεις οὐδ´ εἰκάσαι
[1, 8]	οὐ μίσους σύμβολον. Ἄμφω μὲν	γὰρ	ὀνειδίζετον, καὶ ὁ φίλος καὶ
[1, 6]	ἐκ σαρκὸς καὶ αἵματος. Τῷ	γὰρ	ὄντι αἷμα τῆς πίστεως ἡ
[1, 6]	ἐρῶντες, ζηλοῦντες, μηνιῶντες, φθονοῦντες· οὐ	γὰρ	ὅτι ἔτι ἐν σαρκί ἐσμεν,
[1, 9]	δέ με οὐκ ἔγνω. Πῶς	γὰρ	οὐ δεινόν, εἰ ὁ εἰδὼς
[1, 9]	ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου. Εἰ	γὰρ	οὐ δέχεσθε τὴν φιλανθρωπίαν, ἐπιγνώσεσθε
[1, 3]	τοῦ θεοῦ ὁ ἄνθρωπος. Πῶς	γὰρ	οὐ φιλεῖται, δι´ ὃν ὁ
[1, 5]	δὲ εἰς τὸ κακόν. Καὶ	γὰρ	οὐδὲ ἔστιν τὸ ὄνομα τοῦ
[1, 5]	κατὰ τὴν Χριστοῦ παρουσίαν. Θεὸν	γὰρ	οὐδεὶς ἔγνω, εἰ μὴ ὁ
[1, 8]	ὑπερβολὴν φιλανθρωπίας συμπαθήσας φύσει. Ἦν	γὰρ	οὐδὲν ὃ μισεῖ ὁ κύριος»
[1, 2]	ὅτι ἐλάχιστα ἁμαρτάνειν πειρώμεθα· κατεπείγει	γὰρ	οὐδὲν τοσοῦτον ὡς ἡ τῶν
[1, 8]	σωτηρίου λόγου κηδεμονικῶς λοιδορεῖσθαι. Καὶ	γὰρ	οὖν καὶ τοῦτο τῆς θείας
[1, 10]	δὲ συμφέρον τοῦ συμβουλευτικοῦ· καὶ	γὰρ	οὖν τοῦ μὲν συμβουλευτικοῦ σχέσις
[1, 10]	τὸ ἤπιον τοῦ λόγου· δίκαιος	γὰρ	οὗτος ἀποδέδεικται καὶ τὰς ἰδίας
[1, 5]	τάττεται τὸ νήπιον· νηπύτιος μὲν	γὰρ	οὗτος, νήπιος δὲ ὁ νεήπιος,
[1, 5]	ἂν πάντες κεκλήσονται μαθηταί. Ἔχει	γὰρ	οὕτως τὸ ἀληθές, τὸ μὲν
[1, 6]	τὸ αἷμα τοῦ κυρίου· ἦ	γὰρ	οὐχὶ καὶ οἶνος ἀλληγορεῖται; Ὁ
[1, 5]	ἡλικίαν ὑπογραφομένου παιδικήν. Πῇ μὲν	γὰρ	παῖδας ἡμᾶς καλεῖ, πῇ δὲ
[1, 6]	πρὸς τοὺς φιλεγκλήμονας ἐπαποδύσασθαι· οὐ	γὰρ	παῖδες ἡμεῖς καὶ νήπιοι πρὸς
[1, 5]	οὖν αὐτοὺς παιδία καλεῖ· φησὶ	γὰρ	παιδία, ἔτι μικρὸν μεθ´ ὑμῶν
[1, 6]	αἷμα τὸ μεταβάλλον ἐστί. Μάλιστα	γὰρ	πάντων μελῶν μαστοὶ συμπαθεῖς μήτρᾳ.
[1, 6]	ἐπεὶ μηδὲ τὸ αἷμα· οὐδὲ	γὰρ	πᾶσα κατέχεται ἡ τροφή. Εἰ
[1, 7]	λιμένα τῶν οὐρανῶν· τὸ μὲν	γὰρ	πάτριον καλούμενον παρ´ ἀνθρώποις ἔθος
[1, 9]	οὐκ ὀλισθήσουσι, λέγει κύριος. Οὐ	γὰρ	πεσούμεθα εἰς φθορὰν οἱ διαβαίνοντες
[1, 6]	τελείωσίς ἐστιν ἐν ζωῇ· οὐ	γάρ	ποτε ἀσθενεῖ ὁ θεός. Ὡς
[1, 6]	δὴ κυρίως κέκληται φῶς· ἦτε	γάρ	ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς
[1, 8]	καὶ ὡς οὐ τέρπουσα· οὐ	γὰρ	πρὸς χάριν κρίνει, ἀλλὰ τοῦ
[1, 9]	τὴν πατρῴαν ἀποθήκην σωρευθῶμεν· τὸ	γὰρ	πτύον ἐν τῇ χειρὶ» τοῦ
[1, 6]	οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε, ἔτι	γὰρ	σαρκικοί ἐστε» τὰ τῆς σαρκὸς
[1, 6]	λαλῶν ἐβλασφήμει τὸν λόγον. Δύο	γὰρ	σημαίνει τὸ νήπιον. Ἐπειδὴ γέγονα,
[1, 9]	καὶ ἐθυμίασαν τῇ Βάαλ» Μέγιστον	γὰρ	τεκμήριον τῆς φιλανθρωπίας αὐτοῦ, ὅτι
[1, 6]	οὖν πρὸς αὐτοῦ προσέμαθεν; οὐ	γάρ.	Τελειοῦται δὲ τῷ λουτρῷ μόνῳ
[1, 5]	μεριμνᾶτε περὶ τῆς αὔριον· ἀρκετὸν	γὰρ	τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς»
[1, 6]	αἷμα ἐντυγχάνον τῷ θεῷ· οὐ	γὰρ	τὸ αἷμα ἄν ποτε προήσεται
[1, 6]	τὴν ἁπλότητα τὴν ἀληθῆ. Πρωτόγονον	γὰρ	τὸ αἷμα εὑρίσκεται ἐν ἀνθρώπῳ,
[1, 6]	ἰδίῳ γάλακτι, τῷ λόγῳ· πᾶν	γὰρ	τὸ γεννῆσαν ἔοικεν εὐθὺς παρέχειν
[1, 6]	ἀπειλήφαμεν, οὗ ἕνεκεν ἐσπεύδομεν. Ἐφωτίσθημεν	γάρ·	τὸ δὲ ἔστιν ἐπιγνῶναι τὸν
[1, 6]	τὸ γάλα καὶ λεπτομερέστερον. Εἴτε	γὰρ	τὸ ἐπιχορηγούμενον αἷμα τῷ ἐμβρύῳ
[1, 9]	θεός, ὁ μόνος θεός. Ὡς	γὰρ	τὸ ἔσοπτρον τῷ αἰσχρῷ οὐ
[1, 6]	ποτε ἀσθενεῖ ὁ θεός. Ὡς	γὰρ	τὸ θέλημα αὐτοῦ ἔργον ἐστὶ
[1, 8]	καὶ ἐπιμελεῖται αὐτοῦ. Κρεῖττον μὲν	γὰρ	τὸ κατὰ γνώμην ὠφελοῦν τοῦ
[1, 12]	σωτηρίας τοῖς νοσοῦσι προσφέρων· τοῦτο	γὰρ	τὸ μέγιστον καὶ βασιλικώτατον ἔργον
[1, 10]	τοῦ ἡμετέρου συμφέροντος ἐστοχασμένος. Ἀλλὰ	γὰρ	τὸ μὲν ψεκτικὸν καὶ ἀποτρεπτικὸν
[1, 9]	ὁ ἔλεγχος αὐτοῦ. Καλὸν μὲν	γὰρ	τὸ μὴ ἁμαρτεῖν, ἀγαθὸν δὲ
[1, 7]	ἐρωτᾷς τὸ ὄνομά μου» Ἐτήρει	γὰρ	τὸ ὄνομα τὸ καινὸν τῷ
[1, 9]	οἰκτιρμῷ καὶ παιδείᾳ διεφύλαξεν» Κατὰ	γὰρ	τὸ πολὺ ἔλεος αὐτοῦ, οὕτως
[1, 6]	ὡς ὑπειλήφασί τινες· σὺν αὐτῇ	γὰρ	τὸ πρόσωπον ἰσάγγελον ἔχοντες πρόσωπον
[1, 8]	δείξω τί ἔσται αὐτοῖς. Οὗ	γὰρ	τὸ πρόσωπον κυρίου ἐπιβλέπει, εἰρήνη
[1, 12]	ἄρα ὁμολογητέον χάριν αὐτῷ. Τὸ	γάρ	τοι ζῷον τὸ λογικόν, τὸν
[1, 6]	οὐ κατανενοηκότες τὴν φύσιν; Ἡ	γάρ	τοι τροφὴ χειμῶνος μὲν πυκνοῦντος
[1, 5]	αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν	γὰρ	τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν
[1, 8]	ποικίλος εἰς σωτηρίαν. Προσμαρτυρεῖ μὲν	γὰρ	τοῖς ἀγαθοῖς ὁ παιδαγωγός, ἐκκαλεῖται
[1, 6]	ἔτι ἐν Χριστῷ. Πνευματικοὺς μὲν	γὰρ	τοὺς πεπιστευκότας ἤδη τῷ ἁγίῳ
[1, 4]	ἀρετὴ καὶ ἡ ἀγωγή. Ἐν	γὰρ	τῷ αἰῶνι τούτῳ» φησίν, γαμοῦσι
[1, 8]	πάσχουσιν οἱ δίκην διδόντες· ὠφελοῦνται	γὰρ	τῷ βελτίω τὴν ψυχὴν αὐτοῖς
[1, 6]	ἁπάσης ἐκτὸς προσωποληψίας φωνήν· πάντες	γὰρ	υἱοί ἐστε διὰ πίστεως θεοῦ
[1, 5]	παῖς μὲν ὡς υἱός, καὶ	γὰρ	υἱὸς ἦν Ἀβραὰμ ὡς ὁ
[1, 5]	ἐπιστέλλων πρὸς Κορινθίους φησίν· ἡρμοσάμην	γὰρ	ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν
[1, 6]	ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες	γὰρ	ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ
[1, 6]	δὲ ἅμα καὶ σέσωκεν. Αὐτοὶ	γὰρ	ὑμεῖς» φησὶν ὁ ἀπόστολος, θεοδίδακτοί
[1, 9]	ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος, λέγω	γὰρ	ὑμῖν· ἀπάρτι οὐ μὴ ἴδητέ
[1, 6]	πνεῦμα τὸ ἅγιον ἀλληγορεῖ, καὶ	γὰρ	ὑπ´ αὐτοῦ δεδημιούργηται ἡ σάρξ·
[1, 12]	καὶ ἡ λοιπὴ παιδεία· οὐ	γὰρ	ὑπέρτονος ἡ τοιάδε ἀγωγὴ τοῦ
[1, 7]	θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με» τὸ	γὰρ	ὑπὸ κυρίου παιδευθῆναι καὶ παιδαγωγηθῆναι
[1, 6]	τοῦ πάθους εἰς ἀφθαρσίαν· ἐξορροῦται	γὰρ	ὑπὸ τοῦ οἴνου τὸ γάλα
[1, 6]	ἐν τῷ νόμῳ νηπίων. Οὐκέτι	γάρ»	φησί, δοῦλος εἶ, ἀλλὰ υἱός·
[1, 7]	τόπου ἐκείνου Εἶδος θεοῦ· εἶδον	γάρ»	φησί, θεὸν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον,
[1, 7]	λαοῦ, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον. Ἰδού»	γάρ	φησι τῷ Μωσεῖ, ὁ ἄγγελός
[1, 9]	σώφρονες πρὸς τοὺς πατέρας· ἵππος	γάρ»	φησίν, ἀδάμαστος ἐκβαίνει σκληρός, καὶ
[1, 5]	καὶ ἀληθείας ὑπόστασις. Ἐπὶ τίνα	γάρ»	φησίν, ἐπιβλέψω ἢ ἐπὶ τὸν
[1, 6]	οἱ νήπιοι. Τὸ αἷμά μου	γάρ»	φησὶν ὁ κύριος, ἀληθής ἐστι
[1, 11]	κατεπεῖγον ἁρμοττόμενος· τὸν νόμον δοθῆναι»	γάρ	φησιν ὁ Παῦλος παιδαγωγὸν εἰς
[1, 9]	ἀνάγκην εἰς εὐσέβειαν διαφέρει. Αὐτὸς	γάρ»	φησίν, οἰκτίρμων ἐστίν, ἰάσεται τὰς
[1, 8]	ὁ Πλάτων μαθὼν πάντες μὲν	γὰρ»	φησὶν ὡς ἀληθῶς ἀγαθὰ πάσχουσιν
[1, 6]	παιδίον αἵματι τῷ αὐτῷ· αἵματος	γὰρ	φύσις τοῦ γάλακτος ἡ ῥύσις,
[1, 8]	τὸ ἁμαρτάνειν αἰσχύνη παρεισδύεται. Εἰ	γὰρ	ψέξαι χρή, καὶ λοιδορεῖσθαι δεῖ,
[1, 6]	τροφὴν εἰς ἀνατροφὴν σωτηρίας· οὐ	γὰρ	ὡς αἱ πηγαὶ πλήρεις εἰσὶν
[1, 6]	ἡμῖν τὸν λόγον αἰνίττεται, καὶ	γὰρ	ὡς αἷμα πλούσιον ὁ λόγος
[1, 6]	πρὸς πρόσωπον αἰνίττεσθαι δύναται. Βλέπομεν	γὰρ	ὡς δι´ ἐσόπτρου νῦν» ὁ
[1, 9]	φιλανθρωπίας αὐτοῦ καταπεφρονηκότας. Ὀλιγωρεῖται μὲν	γὰρ	ὡς ἐπίπαν τὸ ἀγαθὸν χρηστευόμενον
[1, 1]	πρὶν ἢ τέλεον ὑγιᾶναι· οὐδὲ	γὰρ	ὡσαύτως πρὸς τοὺς μανθάνοντας ἢ
[1, 6]	ἔτους κατὰ τὴν ὥραν, ἣν	ἔαρ	καλοῦμεν, ὑγροτέρου τοῦ περιέχοντος γεγονότος,
[1, 5]	τῆς παιδικῆς ἡλικίας τὴν προσηγορίαν	ἔαρ	παντὸς τοῦ ζῆν διὰ τὸ
[1, 5]	ἀγαθά. Καὶ ἔστιν ἡμῖν τὸ	οὖθαρ	τῆς ἡλικίας ἡ ἀγήρως αὕτη
[1, 8]	μηδὲν ἐθέλων πρᾶξαι κακὸν μηδὲ	ἅπερ	ἀπειλεῖ ἐπιτελέσαι· καταστήσας δὲ εἰς
[1, 6]	ὕδωρ φυσικωτάτην ἔχει τὸ γάλα,	καθάπερ	ἀμέλει πρὸς τὴν πνευματικὴν τροφὴν
[1, 6]	γλυκεῖ, ἐπωφελὴς δὲ ἡ μῖξις,	καθάπερ	ἀνακιρναμένου τοῦ πάθους εἰς ἀφθαρσίαν·
[1, 6]	ἀλληγορῶν· δι´ ὧν ἡ ἐκκλησία,	καθάπερ	ἄνθρωπος ἐκ πολλῶν συνεστηκυῖα μελῶν,
[1, 6]	εὐθὺς παρέχειν τῷ γεννωμένῳ τροφήν.	Καθάπερ	δὲ ἡ ἀναγέννησις, ἀναλόγως οὕτως
[1, 6]	ὡς ἀνισταμένην δῆθεν {διὰ πυρός}	καθάπερ	ἐκ φθορᾶς καὶ σπορᾶς ὁ
[1, 10]	προτρεπτικὸν καὶ ἐπαινετικὸν μεταχειριστέον καὶ	καθάπερ	ἐπὶ ζυγοῦ τὰς ἰσοστασίους ἀντισηκώσωμεν
[1, 5]	κηδείαν ὁ Ἰησοῦς μὴ παθών,	καθάπερ	ἱερουργίας ἀφειμένος ὁ Ἰσαάκ. Μέγιστον
[1, 6]	πρὸς ἄλλο καὶ ἄλλο νοούμενον,	καθάπερ	καὶ ὁ τυρὸς γάλακτός ἐστι
[1, 9]	αὐτοῦ πρὸς σωτηρίαν τὸν λαόν,	καθάπερ	καὶ τὰ βαπτόμενα τῶν ἐρίων
[1, 8]	ψόγος οὐκ ἐξεκαλέσατο εἰς σωτηρίαν	καθάπερ	νεκρούς, τούτους πρὸς ἀλήθειαν ἡ
[1, 10]	φάρμακα. Οἱ μὲν οὖν δυσίατοι,	καθάπερ	ὁ σίδηρος πρὸς τοῦ πυρὸς
[1, 7]	ἅμα καὶ παλλακίσιν ἀναρίθμοις ἐπιμίσγονται,	καθάπερ	οἱ κάπροι εἰς συνουσίαν ἠσκημένοι.
[1, 9]	καὶ ἡμεῖς πρὸς τὸν θεόν,	καθάπερ	οἱ παῖδες οἱ σώφρονες πρὸς
[1, 6]	νόμῳ λέγει, οἳ τῷ φόβῳ,	καθάπερ	οἱ παῖδες τοῖς μορμολυκείοις, ἐκταράττονται,
[1, 6]	εὐθέως ἔνδοθεν ἐγρηγόρασιν, μᾶλλον δὲ	καθάπερ	οἱ τὸ ὑπόχυμα τῶν ὀφθαλμῶν
[1, 3]	καὶ διορῶν τὰ ἐγκάρδια λόγος.	Καθάπερ	οὖν οὐκ ἔστι φῶς ὃ
[1, 6]	ὃ δὴ ἔσχατον νοεῖται ὀρεκτόν.	Καθάπερ	οὖν τῇ πείρᾳ ἡ ἀπειρία
[1, 1]	πρὸς οὓς δὲ εἰς ἴασιν.	Καθάπερ	οὖν τοῖς νοσοῦσι τὸ σῶμα
[1, 8]	ἱερὰν τῆς πολιτείας ὁμόνοιαν εἰρηναγωγεῖ.	Καθάπερ	οὖν τῷ συμβουλευτικῷ λόγῳ παράκειται
[1, 10]	αἵρεσίν ἐστι καὶ φυγὴν ἐπιτήδειος,	καθάπερ	ποιεῖ διὰ τοῦ Δαβὶδ λέγων
[1, 13]	αὗται αὖθις πρὸς ἡμᾶς ἀνταναστρέφουσι,	καθάπερ	πρὸς τὸν βάλλοντα ἡ σφαῖρα
[1, 6]	ὕδωρ μῖξιν ἐπὶ κάθαρσιν παραλαμβανόμενον	καθάπερ	τὸ βάπτισμα ἐπὶ ἀφέσει ἁμαρτιῶν.
[1, 6]	ἡ ἐλπίς, ὑφ´ ἧς συνέχεται,	καθάπερ	ὑπὸ ψυχῆς, ἡ πίστις. Διαπνευσάσης
[1, 6]	τὸ γάλα καὶ σχίζεται, καὶ	ὅτιπερ	αὐτοῦ νόθον, τοῦτ´ ἀποχετεύεται. Κατὰ
[1, 7]	ταῦτα πειθομένοις τῷ παιδαγωγῷ περιέσται.	Ὅνπερ	οὖν τρόπον ὁ κυβερνήτης οὐκ
[1, 6]	Χριστὸς ἤδη τέλειός ἐστιν ἤ,	ὅπερ	ἀτοπώτατον, ἐλλιπής; Εἰ δὲ τοῦτο,
[1, 12]	γέγονεν ὁ Χριστὸς τοῦτο πλῆρες,	ὅπερ	εἴρηκεν ὁ θεός, ὁ δὲ
[1, 3]	ἐστὶν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ, τοῦθ´	ὅπερ	ἐμφύσημα εἴρηται θεοῦ· εἰ δὲ
[1, 2]	πάνυ πολλοῖς τῶν ἀκουσίων περιπεσεῖν,	ὅπερ	ἴδιον παιδαγωγουμένων εὐγενῶς· τὸ δὲ
[1, 5]	καταπεφευγότας ἄφρονας ὑπολαμβάνοντες· εἰ δέ,	ὅπερ	καὶ μᾶλλον ἐξακουστέον, τοὺς νηπίους
[1, 2]	κατὰ γνώμην ἐφάψασθαί ποτε ἀδικημάτων,	ὅπερ	οἰκεῖον σοφοῦ· τρίτον δὲ τὸ
[1, 6]	Εἰ δὲ ἀνθρωπίνη σοφία ἐστίν,	ὅπερ	ὑπολείπεται νοεῖν, ἡ μεγαλαυχία τῆς
[1, 11]	παιδαγωγίας ὡς ἐνῆν ἡμῖν ὑποδέδεικται.	Διόπερ	παγκάλως αὐτὸς αὑτὸν ἐξηγούμενος κόκκῳ
[1, 10]	ἄνδρα δίκαιον ἀδίκως, ἀφανίσωμεν αὐτὸν	ὥσπερ	Ἅιδης ζῶντα. Τοῦτο μὲν οὖν
[1, 6]	μεταβολήν, οὐ κατ´ οὐσίαν χωρεῖν,	ὥσπερ	ἀμέλει καὶ αἱ τρίχες αἱ
[1, 6]	λέγει τὸ σῶμα τοῦ λόγου,	ὥσπερ	ἀμέλει τῷ αὑτοῦ πνεύματι ἐκθρέψει
[1, 9]	δὲ καὶ τὸ ἁμαρτόντα μετανοεῖν,	ὥσπερ	ἄριστον τὸ ὑγιαίνειν ἀεί, καλὸν
[1, 1]	τοῦ παιδαγωγοῦ τὰς ψυχὰς καὶ	ὥσπερ	ἠπίοις φαρμάκοις ταῖς ὑποθήκαις ταῖς
[1, 6]	πίστεως, ψυχῆς δὲ τῆς ἐλπίδος,	ὥσπερ	καὶ ὁ κύριος ἐκ σαρκὸς
[1, 6]	παλαιὰν καὶ σαρκικὴν ἐγκελεύεται φθοράν,	ὥσπερ	καὶ τὴν παλαιὰν τροφήν, καινῆς
[1, 10]	καὶ εἴπητε πάτερ, ἀκούσομαι ὑμῶν	ὥσπερ	λαοῦ ἁγίου. Καὶ πάλιν λέγει·
[1, 9]	θανεῖται. Ἔλεγχος γὰρ καὶ ἐπίπληξις,	ὥσπερ	οὖν καὶ τοὔνομα αἰνίττεται, αὗται
[1, 6]	ἀμήν. Καὶ ὁ μόνον ἀναγεννηθείς,	ὥσπερ	οὖν καὶ τοὔνομα ἔχει, φωτισθεὶς
[1, 7]	ἁγίων ὑποτύπωσις ἐν αἰωνίῳ διαμονῇ.	Ὥσπερ	οὖν κατευθύνει τὴν φάλαγγα ὁ
[1, 6]	ἀπείληφεν δὲ αὐτόθεν τὸ φῶς.	Ὥσπερ	οὖν οἱ τὸν ὕπνον ἀποσεισάμενοι
[1, 8]	εἰ παραμενοῦσιν ἁμαρτωλοί, οὐχὶ δὲ	ὥσπερ	ὄφις ἐμφὺς ἔδακεν εὐθέως. Ἀγαθὸς
[1, 7]	οὐδὲ ἐπιτρέπει αὐτοῖς τὸ παιδίον,	ὥσπερ	σκάφος, εἰς θηριώδη καὶ ἀσελγῆ
[1, 6]	ὡς νοεῖσθαι τὸ πᾶν τῇδε·	ὥσπερ	τῷ γάλακτι αἱ τίτθαι τοὺς
[1, 5]	δύο περιστερῶν ἢ τρυγόνων ζεῦγος	ὑπὲρ	ἁμαρτίας κελεύει διὰ Μωσέως προσφέρεσθαι,
[1, 8]	τὸν νόμον ἀφηνιάζοντας τὸν αὑτοῦ,	ὑπὲρ	ἀπαλλαγῆς δουλείας καὶ πλάνης καὶ
[1, 8]	καὶ ἐπέκεινα τοῦ ἑνὸς καὶ	ὑπὲρ	αὐτὴν μονάδα. Διὸ καὶ τὸ
[1, 6]	τροφεὺς ἡμῶν λόγος τὸ αὐτοῦ	ὑπὲρ	ἡμῶν ἐξέχεεν αἷμα, σῴζων τὴν
[1, 11]	ἕν» εὐνοίᾳ δὲ ὅτι μόνος	ὑπὲρ	ἡμῶν ἱερεῖον ἑαυτὸν ἐπιδέδωκεν, ὁ
[1, 9]	τῷ εὐαγγελίῳ κεκμηκώς, ὁ κάμνων	ὑπὲρ	ἡμῶν καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν
[1, 8]	τὰς ἰδίας αἰτίας, ὃ δὲ	ὑπὲρ	ἡμῶν καὶ πέπονθεν· παιδαγωγὸς γὰρ
[1, 9]	μεγαλόδωρος οὖν ὁ τὸ μέγιστον	ὑπὲρ	ἡμῶν, τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, ἐπιδιδούς,
[1, 6]	καὶ πολλαχοῦ δὲ ἡ προφητεία	ὑπὲρ	μέλι καὶ κηρίον» ἀνάγει. Ναὶ
[1, 8]	τινάς, τέλος ἔχει τὸ ἀγαθόν,	ὑπὲρ	νουθεσίας τῶν ὑπηκόων στρατηγῶν. Ὡσαύτως
[1, 9]	τε καὶ θυγατέρας, σφόδρα καὶ	ὑπὲρ	πᾶν ὁτιοῦν ἀγαπῶμεν. Ἐπεὶ δ´
[1, 6]	δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν	ὑπὲρ	τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς. Ἐνταῦθα
[1, 6]	τινὲς τολμῶσι καλεῖν καὶ γνωστικούς,	ὑπὲρ	τὸν ἀπόστολον φρονοῦντες, φυσιούμενοί τε
[1, 8]	ἂν δὲ ἐπιθυμήσει τιμωρεῖσθαι ὁ	ὑπὲρ	τῶν ἐπηρεαζόντων ἡμᾶς προσεύχεσθαι διδάσκων.
[1, 11]	ποιμὴν τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ τίθησιν	ὑπὲρ	τῶν προβάτων» καὶ δὴ ἔθηκεν.
[1, 2]	πατρὶ τῷ αὑτοῦ τῷ θεῷ,	οὗπέρ	ἐστιν υἱός, ἀναμάρτητος, ἀνεπίληπτος καὶ
[1, 3]	δι´ αὑτὸ αἱρετὸν οἰκεῖόν ἐστιν	ὅτῳπερ	ἂν ᾖ δι´ αὑτὸ αἱρετόν,
[1, 5]	Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε,	θύγατερ	Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου
[1, 5]	κροαίνοντας τὰ κοσμικά. Χαῖρε σφόδρα,	θύγατερ	Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ
[1, 10]	ὅλης τῆς καρδίας καὶ εἴπητε	πάτερ,	ἀκούσομαι ὑμῶν ὥσπερ λαοῦ ἁγίου.
[1, 8]	ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου.	Πάτερ	δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε
[1, 8]	πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ,	πάτερ,	ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί,
[1, 8]	κύριός φησιν ἐν τῇ προσευχῇ	πάτερ	ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»
[1, 8]	αὐτῷ μαρτυρήσει κύριος εὐαγγελίῳ λέγων	πάτερ,	οὓς ἔδωκάς μοι, θέλω ἵνα
[1, 6]	τῷ πνεύματι Ἰησοῦς, ἐξομολογοῦμαί σοι,	πάτερ,	φησίν, ὁ θεὸς τοῦ οὐρανοῦ
[1, 5]	λέγεται δὲ καὶ ὁ κύριος	ἀνὴρ	διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν τέλειον
[1, 5]	Χριστοῦ» ὅς ἐστι κεφαλή» καὶ	ἀνὴρ	ὁ μόνος ἐν δικαιοσύνῃ τέλειος.
[1, 10]	διὰ τοῦ Δαβὶδ λέγων μακάριος	ἀνὴρ	ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ
[1, 6]	τῷ νόμῳ· ἐπὶ δὲ γέγονα	ἀνήρ»	οὐκέτι τὰ τοῦ νηπίου, τουτέστι
[1, 6]	τὸ νήπιον. Ἐπειδὴ γέγονα, φησίν,	ἀνήρ»	πάλιν ὁ Παῦλος λέγει, κατήργηκα
[1, 5]	αὐτοῦ· θαυμαστὸς σύμβουλος, θεὸς δυνάστης,	πατὴρ	αἰώνιος, ἄρχων εἰρήνης τῷ πληθύνειν
[1, 8]	οὐδεὶς ἀγαθός, εἰ μὴ ὁ	πατὴρ	αὐτοῦ· ὁ αὐτὸς ἄρα πατὴρ
[1, 8]	πατὴρ αὐτοῦ· ὁ αὐτὸς ἄρα	πατὴρ	αὐτοῦ, ὁ ἓν ὤν, πολλαῖς
[1, 6]	εἷς μὲν ὁ τῶν ὅλων	πατήρ,	εἷς δὲ καὶ ὁ τῶν
[1, 9]	σοφός. Οὐκ αὐτὸς οὗτος ὁ	πατὴρ	ἐκτήσατό σε; Καὶ διὰ Ἡσαΐου
[1, 5]	παιδίου· υἱὸς ἐν πατρί, καὶ	πατὴρ	ἐν υἱῷ· καὶ πῶς οὐ
[1, 9]	τοῦτο καὶ δημιουργὸς εἶναι καὶ	πατὴρ	ἠθέλησεν· καὶ ἡ τῆς ἀγάπης
[1, 6]	τὰ πάντα τῷ νηπίῳ, καὶ	πατὴρ	καὶ μήτηρ καὶ παιδαγωγὸς καὶ
[1, 9]	τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ	πατὴρ»	λέγων, οὐδὲ τὸν πατέρα εἰ
[1, 6]	τοῦ οὐρανοῦ νοῦ, ἀλλ´ ὁ	πατήρ	μου δίδωσιν ὑμῖν τὸν ἄρτον
[1, 8]	ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ	πατήρ	μου ὁ γεωργός ἐστιν» εἶτα
[1, 8]	οὐδεὶς ἀγαθός, εἰ μὴ ὁ	πατήρ	μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»
[1, 8]	οὐκ ἀντιλέγεται. Καὶ πάλιν ὁ	πατήρ	μου» φησὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους
[1, 8]	οὐρανοῖς» ἐπὶ τούτοις αὖθις ὁ	πατήρ	μου» φησὶν ἐπιλάμπει τὸν ἥλιον
[1, 8]	δὲ ἐξ εὐωνύμων, καθὸ μὲν	πατὴρ	νοεῖται, ἀγαθὸς ὤν, αὐτὸ μόνον
[1, 6]	συντραυλίζων τοῖς νηπίοις· ναί, ὁ	πατήρ,	ὅτι οὕτως εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν
[1, 9]	ἑαυτοῦ ἐκεῖθεν ἄνωθεν, ὅθεν γέγονεν	πατήρ.	Πρὶν γὰρ κτίστην γενέσθαι θεὸς
[1, 8]	ἀγαθὸς αὐτὸς ὁ θεὸς καὶ	πατὴρ	τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ» ὁ
[1, 5]	οὕτως καὶ τῶν ὅλων ὁ	πατὴρ	τοὺς εἰς αὐτὸν καταπεφευγότας προσίεται
[1, 8]	γίνεσθε οἰκτίρμονες» λέγων, καθὼς ὁ	πατὴρ	ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστίν» οὐ μὴν
[1, 3]	καὶ λέγων αὐτὸς γὰρ ὁ	πατὴρ	φιλεῖ ὑμᾶς, ὅτι ὑμεῖς ἐμὲ
[1, 11]	παρέδωκεν ἡμᾶς ὁ θεός, ὡς	πατὴρ	φιλόστοργος γνησίῳ παιδαγωγῷ παρακατατιθέμενος τὰ
[1, 7]	καὶ ἐν τῷ υἱῷ ὁ	πατήρ,	ὥρα ἡμῖν ἑπομένοις τῇ τάξει
[1, 6]	καλεῖν. Γάλα οὐκ ἔσχεν ἡ	μήτηρ	αὕτη μόνη, ὅτι μόνη μὴ
[1, 6]	γυνὴ δήλη τεκοῦσα ἀληθῶς καὶ	μήτηρ,	δι´ οὗ καὶ φίλτρον εὐνοίας
[1, 6]	γυνή, παρθένος δὲ ἅμα καὶ	μήτηρ	ἐστίν, ἀκήρατος μὲν ὡς παρθένος,
[1, 6]	τῷ νηπίῳ, καὶ πατὴρ καὶ	μήτηρ	καὶ παιδαγωγὸς καὶ τροφεύς. Φάγεσθέ
[1, 6]	ὡς παρθένος, ἀγαπητικὴ δὲ ὡς	μήτηρ,	καὶ τὰ αὑτῆς παιδία προσκαλουμένη
[1, 5]	γονάτων παρακληθήσονται· ὡς εἴ τινα	μήτηρ	παρακαλέσει, οὕτως κἀγὼ ὑμᾶς παρακαλέσω.
[1, 6]	πανταχοῦ, μία δὲ μόνη γίνεται	μήτηρ	παρθένος· ἐκκλησίαν ἐμοὶ φίλον αὐτὴν
[1, 5]	οὕτως κἀγὼ ὑμᾶς παρακαλέσω. Ἡ	μήτηρ	προσάγεται τὰ παιδία καὶ ἡμεῖς
[1, 2]	πανακὴς τῆς ἀνθρωπότητος ἰατρός. Ὁ	σωτὴρ	ἀνάστα» φησὶ τῷ παρειμένῳ, τὸν
[1, 12]	ἀλλ´ εὔτονος. Ταύτῃ οὖν καὶ	σωτὴρ	ὁ λόγος κέκληται, ὁ τὰ
[1, 8]	μου, καὶ ἀνθέξεται κρίματος ἡ	χείρ	μου καὶ αὐτὸς ἀνταποδώσω δίκην
[1, 7]	ἡ ῥάβδος οὐκ ἰᾶται, τὸ	πῦρ	ἐπινέμεται. Ἐξελεύσεται» φησί, ῥάβδος ἐκ
[1, 6]	γάλα τὴν συναλλαγὴν πρὸς τὸ	ὕδωρ.	Δέχεται γὰρ μόνον τῶν ὑγρῶν
[1, 9]	συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται συσχεῖν	ὕδωρ.	Καὶ πάλιν διὰ τοῦ αὐτοῦ·
[1, 6]	γάλα ἐᾷ ἡ πρὸς τὸ	ὕδωρ	κοινωνία, οὐκ ἀντιπαθείᾳ τινί, προσπεπαινομένου
[1, 6]	τοῦτο καὶ τὴν πρὸς τὸ	ὕδωρ	μῖξιν ἐπὶ κάθαρσιν παραλαμβανόμενον καθάπερ
[1, 6]	καὶ συγγένειάν τινα πρὸς τὸ	ὕδωρ	φυσικωτάτην ἔχει τὸ γάλα, καθάπερ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/12/2009