Livre, Chap.
[5, 3]	τῇ αἰσθήσει φανερόν ἐστιν ἢ	ὃ	αἰσθητὸν ὂν ἐξ ἀνάγκης ὑπάρχον
[5, 4]	τὸ ἀμετάπειστον ὑπὸ λόγου ἀλλ´	ὁ	ἀμετάπειστος ὑπὸ λόγου, οὔθ´ ἡ
[5, 2]	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	ἄνθρωπος μοναχῶς λέγεται ἕν, εἴη
[5, 5]	τοῦτο τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	ἀνθρώπου ἴδιον ἀποδιδοὺς τὸ ζῷον
[5, 9]	μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	ἀποδιδοὺς ἴδιον τοῦ ὄντος τὸ
[5, 4]	τὸ κείμενον ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	ἀποδοὺς ἴδιον τοῦ λεπτομερεστάτου σώματος
[5, 4]	εἶναι ὑπὸ λόγου (ἀπατᾶται γὰρ	ὁ	γεωμετρικὸς ἐν τῷ ψευδογραφεῖσθαι) οὐκ
[5, 4]	μετέχον ἀληθεύεται κατὰ τοῦ θεοῦ,	ὁ	δ´ ἄνθρωπος οὐ κατηγορεῖται, οὐκ
[5, 3]	οὐ ποιεῖ γνωριμώτερον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ἀγαθοῦ ἴδιον ὃ κακῷ
[5, 9]	κείμενον εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ἀέρος ἴδιον τὸ ἀναπνευστὸν
[5, 2]	ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ἀνθρώπου ἴδιον ζῷον ἐπιστήμης
[5, 3]	εἶναι τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ἀνθρώπου ἴδιον ζῷον πεζὸν
[5, 5]	κείμενον εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ἀνθρώπου ἴδιον τὸ δίπουν
[5, 4]	ἑνὸς εἴδους λεγομένη. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ἀνθρώπου ἴδιον τὸ πεζὸν
[5, 4]	εἴρηται (τὸ) ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας γῆς ἴδιον σῶμα τὸ
[5, 3]	μᾶλλόν τι μαθεῖν, οἷον· ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ζῴου ἴδιον οὐσίαν ἧς
[5, 2]	δείξουσιν ὅτι καλῶς. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ζῴου ἴδιον τὸ αἴσθησιν
[5, 2]	τοῦτο τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ζῴου ἴδιον τὸ ψυχὴν
[5, 3]	εἴη καλῶς ἀποδεδομένον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ζῴου ἴδιον τὸ ψυχὴν
[5, 5]	ἐπὶ μὲν τοῦ σύμπαντος, ἐπεὶ	ὁ	εἴπας θαλάττης ἴδιον τὸ πλεῖστον
[5, 2]	γίνεται τὸ τοιοῦτον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ἴδιον πυρὸς σῶμα τὸ
[5, 5]	ἀλλ´ ὅρος ἐστίν. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας καλοῦ τὸ πρέπον ἴδιον
[5, 3]	τοῦτο τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας τοῦ τινὸς ἀνθρώπου ἴδιον
[5, 2]	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	εἴπας ὑγροῦ ἴδιον σῶμα τὸ
[5, 8]	τόπος ἐστὶ χρήσιμος. Διαφέρει δ´	ὁ	ἐκ τῶν ὁμοίως ἐχόντων τοῦ
[5, 4]	ἀμετάπειστον ὑπὸ λόγου· καὶ γὰρ	ὁ	ἐπιστήμων ἔσται ἀμετάπειστος ὑπὸ λόγου.
[5, 4]	τὰς πτώσεις, λέγοντα ὅτι (οὔθ´	ὁ	ἐπιστήμων ἐστὶ τὸ ἀμετάπειστον ὑπὸ
[5, 4]	τῇ ἕξει ὑπάρξει. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	ἐπιστήμων κατὰ τὴν ἐπιστήμην λέγεται
[5, 3]	ἄδηλον γὰρ ἔσται, ὅταν δύῃ	ὁ	ἥλιος, εἰ φέρεται ὑπὲρ γῆς,
[5, 5]	δὲ τοῦ μέρους, οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ἀέρος ἴδιον τὸ ἀναπνευστὸν
[5, 3]	ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ἀνθρώπου ἴδιον ζῷον ἐπιστήμης
[5, 9]	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ἀνθρώπου ἴδιον ζῷον ἥμερον
[5, 3]	ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ἀνθρώπου ἴδιον ζῷον ἥμερον
[5, 3]	τοῦτο τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ἀρετῆς ἴδιον ὃ τὸν
[5, 2]	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ἐπιστήμης ἴδιον ὑπόληψιν ἀμετάπειστον
[5, 3]	ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ἐπιστήμης ἴδιον ὑπόληψιν τὴν
[5, 4]	μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ζῴου ἴδιον τὸ αἰσθάνεσθαι
[5, 3]	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ζῴου ἴδιον τὸ ἐκ
[5, 3]	σαφὲς τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ζῴου ἴδιον τὸ κινεῖσθαί
[5, 5]	μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς ζῴου ἴδιον τὸ οὐσία
[5, 2]	κατανοεῖν ἱκανῶς μᾶλλον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς πυρὸς ἴδιον εἶναι τὸ
[5, 2]	γίνεται τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θεὶς πυρὸς ἴδιον τὸ ἐν
[5, 3]	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θέμενος ἐπιφανείας ἴδιον ὃ πρῶτον
[5, 3]	ἀνάγκης ἀεὶ παρακολουθούντων. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θέμενος ἡλίου ἴδιον ἄστρον φερόμενον
[5, 3]	ἐστὶν ἐπιτιμήσεως σκῆψιν. Οἷον ἐπεὶ	ὁ	θέμενος τοῦ τινὸς ἀνθρώπου ἴδιον
[5, 7]	πρὸς τὸ ποιεῖν οἰκίαν καὶ	ὁ	ἰατρὸς πρὸς τὸ ποιεῖν ὑγίειαν,
[5, 1]	ἐπιχειροίη τις ἄν, καὶ ὅτι	ὁ	ἵππος δίπουν· ἀμφοτέρως δ´ ἂν
[5, 1]	πέφυκεν ἔστιν ἐπιχειρεῖν, καὶ ὅτι	ὁ	ἵππος δίπουν καὶ ὅτι οὐ
[5, 4]	μὴ καθ´ οὗ τοὔνομα, καὶ	ὁ	λόγος ἀληθεύεται, καὶ εἰ μὴ
[5, 2]	τῶν ὀνομάτων μηδὲν μήθ´ ὅλος	ὁ	λόγος· ἔσται γὰρ καλῶς κατὰ
[5, 4]	εἰ καθ´ οὗ τοὔνομα, καὶ	ὁ	λόγος, καὶ εἰ καθ´ οὗ
[5, 4]	μὴ καθ´ οὗ τοὔνομα, καὶ	ὁ	λόγος, καὶ εἰ μὴ καθ´
[5, 4]	καὶ εἰ μὴ καθ´ οὗ	ὁ	λόγος, καὶ τοὔνομα ἀληθεύεται· κατασκευάζοντι
[5, 5]	τίθησιν, διότι οὐ καθ´ οὗ	ὁ	λόγος, καὶ τοὔνομα ἀληθεύσεται, καθάπερ
[5, 5]	κατηγορηθήσεται. Ὥστε οὐ καθ´ οὗ	ὁ	λόγος, καὶ τοὔνομα ἀληθεύσεται. Συμβαίνει
[5, 4]	λόγος, καὶ εἰ καθ´ οὗ	ὁ	λόγος, καὶ τοὔνομα κατηγορεῖται. Ἔπειτ´
[5, 4]	Κατασκευάζοντα δὲ εἰ καθ´ οὗ	ὁ	λόγος, καὶ τοὔνομα κατηγορεῖται, καὶ
[5, 4]	καὶ εἰ μὴ καθ´ οὗ	ὁ	λόγος, καὶ τοὔνομα λέγεται· οὐ
[5, 4]	καὶ καθ´ οὗ τοὔνομα, καὶ	ὁ	λόγος κατηγορεῖται· ἔσται γὰρ ἴδιον
[5, 5]	ὄνομα μᾶλλον κατηγορῆται καθ´ οὗ	ὁ	λόγος μᾶλλον ἀληθεύεται· εἰ δὲ
[5, 5]	μή, οὐκ ἔσται, καθ´ οὗ	ὁ	λόγος μᾶλλον, καὶ (τοὔνομα μᾶλλον.
[5, 2]	πλεοναχῶς λέγεται, ἢ καὶ ὅλος	ὁ	λόγος πλείω σημαίνει· οὐ γὰρ
[5, 9]	τὸ ἴδιον μή, καθ´ οὗ	ὁ	λόγος, τοὔνομα ἀληθεύεσθαι· φθαρέντος γὰρ
[5, 9]	τοῦ πράγματος οὐδὲν ἧττον ἔσται	ὁ	λόγος· τῶν γὰρ ὄντων τινὶ
[5, 2]	καὶ ὅτι τῷδ´ ὑπάρχει γνωριμώτερον·	ὁ	μὴ γὰρ εἰδὼς εἰ τῷδ´
[5, 3]	ἀποδιδόναι. Δεύτερον δὲ ἄδηλός ἐστιν	ὁ	μὴ διορισάμενος εἰ τὸ νῦν
[5, 7]	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁμοίως ἔχει	ὁ	οἰκοδόμος πρὸς τὸ ποιεῖν οἰκίαν
[5, 5]	οὐ λέγεται (οὐ γάρ ἐστιν	ὁ	σύμπας ἀναπνευστός) οὐκ ἂν εἴη
[5, 8]	ἴδιον. Κατασκευάζοντι δὲ οὐδὲν οὗτος	ὁ	τόπος ἐστὶ χρήσιμος. Διαφέρει δ´
[5, 7]	ἴδιον. Κατασκευάζοντι δὲ οὐδὲν οὗτος	ὁ	τόπος ἐστὶ χρήσιμος· τὸ γὰρ
[5, 4]	ζῷον ἐπιστήμης δεκτικόν. (Ἔστι δ´	ὁ	τόπος οὗτος ἀνασκευάζοντι μέν, εἰ
[5, 4]	τριμερῆ ψυχὴν ἔχειν. Χρήσιμος δ´	ὁ	τόπος οὗτος καὶ ἐπὶ τοῦ
[5, 8]	τοῦ σώματος ἴδιον. Κατασκευάζοντι δὲ	ὁ	τόπος οὗτος οὐκ ἔστι χρήσιμος·
[5, 6]	αὐτῶν τῶν κατηγορουμένων. Ἔστι δ´	ὁ	τόπος οὗτος χρήσιμος ἀνασκευάζοντι μόνον.
[5, 4]	διαφοραί, τοῦ ζῴου. Οὗτος δ´	ὁ	τόπος ψευδής ἐστιν ὅταν τὸ
[5, 6]	ἂν τῆς ἀποφάσεως. Οὗτος δ´	ὁ	τόπος ψευδής ἐστιν· φάσις γὰρ
[5, 2]	ὅλως ἀγνωστότερόν ἐστι τὸ ἴδιον	ὃ	ἀποδίδωσι τούτου οὗ τὸ ἴδιον
[5, 3]	παρεπόμενον ἴδιον ἀποδέδωκεν, ἀλλὰ τοῦτο	ὃ	γίνεταί ποτε μὴ ἴδιον· οὐ
[5, 3]	ἐπεὶ ὁ εἴπας ἀγαθοῦ ἴδιον	ὃ	κακῷ μάλιστ´ ἀντίκειται" τῷ ἀντικειμένῳ
[5, 1]	πέφυκε γίνεσθαι. Τὸ δ´ ἀεὶ	ὃ	(κατὰ πάντα χρόνον ἀληθεύεται καὶ
[5, 1]	σώματος συγκείμενον, τὸ δὲ ποτὲ	ὃ	κατά τινα χρόνον ἀληθεύεται καὶ
[5, 5]	τὸ ἴδιον, τοιοῦτον δ´ ἀποδέδωκεν	ὃ	κατὰ τοῦ τινὸς ἀέρος ἀληθεύεται,
[5, 9]	πυρὸς ἔσται τι τῶν σωμάτων	ὃ	κουφότατον ἔσται. Ὥστ´ οὐκ ἂν
[5, 7]	εἰ μὴ κατὰ τοῦτο καθ´	ὃ	λέγεται τοῦτο οὗ τὸ ἴδιον
[5, 1]	δὲ τοῦτ´ ἔστι πρόβλημα πρὸς	ὃ	λόγοι γένοιντ´ ἂν καὶ συχνοὶ
[5, 1]	δεκτικόν· τὸ δὲ πρὸς ἕτερον	ὃ	μὴ ἀπὸ παντὸς ἀλλ´ ἀπό
[5, 3]	εἰ τοιοῦτον ἀποδέδωκε τὸ ἴδιον	ὃ	μὴ τῇ αἰσθήσει φανερόν ἐστιν
[5, 3]	ἑστάναι τοιοῦτον ἀποδέδωκε τὸ ἴδιον	ὃ	οὐ γίνεταί ποτε ἴδιον, οὐκ
[5, 5]	τὸ ἴδιον, τοιοῦτον δ´ ἀποδέδωκε	ὃ	οὐκ ἀληθεύεται κατὰ τοῦ μέρους
[5, 2]	τι ἀποδέδωκεν ἐν τῷ ἰδίῳ	ὃ	πᾶσιν ὑπάρχει. Ἀχρεῖον γὰρ ἔσται
[5, 2]	ἐν τῷ ἰδίῳ, τῷ ἑνί,	ὃ	πᾶσιν ὑπάρχει, οὐκ ἂν εἴη
[5, 1]	τὸ μὲν καθ´ αὑτὸ ἴδιον	ὃ	πρὸς ἅπαντα ἀποδίδοται καὶ παντὸς
[5, 3]	ἐπεὶ ὁ θέμενος ἐπιφανείας ἴδιον	ὃ	πρῶτον κέχρωσται" αἰσθητῷ μέν τινι
[5, 3]	ἰδίῳ, τῷ ὑπὲρ γῆς φέρεσθαι,	ὃ	τῇ αἰσθήσει γνωρίζεται, οὐκ ἂν
[5, 3]	ἐπεὶ ὁ θεὶς ἀρετῆς ἴδιον	ὃ	τὸν ἔχοντα ποιεῖ σπουδαῖον" τὸ
[5, 3]	προσκέχρηται τῷ κεχρῶσθαι, τοιούτῳ δ´	ὃ	φανερόν ἐστιν ὑπάρχον ἀεί, εἴη
[5, 3]	εἰ τοιοῦτο ἀποδέδωκε τὸ ἴδιον,	ὃ	φανερὸν μὴ ἔστιν ἄλλως ὑπάρχον
[5, 6]	ὄψεώς ἐστιν ἴδιον τὸ βλέπειν,	καθὸ	ἔχομεν ὄψιν, εἴη ἂν τῆς
[5, 6]	τυφλότητος ἴδιον τὸ μὴ βλέπειν,	καθὸ	οὐκ ἔχομεν ὄψιν πεφυκότες ἔχειν.
[5, 4]	ἄλλο μὲν ἄνθρωπον εἶναι λέγων	ἄλλο	δὲ λευκὸν ἄνθρωπον, ἔτι δὲ
[5, 4]	ἄλλο μὲν καθ´ αὑτὸ ποιῶν	ἄλλο	δὲ μετὰ τοῦ συμβεβηκότος, οἷον
[5, 1]	ἀγορᾷ. Ἔστι δὲ τὸ πρὸς	ἄλλο	ἴδιον ἀποδοῦναι τὸ διαφορὰν εἰπεῖν
[5, 5]	ζῴου τὸ ζῆν, ἢ κατ´	ἄλλο,	καθάπερ ψυχῆς τὸ φρόνιμον, ἢ
[5, 5]	πρώτου θῇς, καὶ τοῦ κατ´	ἄλλο	κατηγορηθήσεται. Οἷον ἐὰν μέν τις
[5, 4]	τοῦ ᾧ συμβέβηκε λαμβανόμενον, ἀλλ´	ἄλλο	λέγεται τῷ ἕτερον εἶναι αὐτοῖς
[5, 4]	δὲ μετὰ τοῦ συμβεβηκότος, οἷον	ἄλλο	μὲν ἄνθρωπον εἶναι λέγων ἄλλο
[5, 4]	πολλὰ τῶν ἰδίων τὸ ὑποκείμενον	ἄλλο	μὲν καθ´ αὑτὸ ποιῶν ἄλλο
[5, 5]	ἐὰν μὲν γὰρ τοῦ κατ´	ἄλλο	τι ἴδιον ἀποδῷς, καὶ κατὰ
[5, 5]	αἰσθάνεσθαι (αἰσθάνεται μὲν γὰρ καὶ	ἄλλο	τι, οἷον ἄνθρωπος, ἀλλ´ ὡς〉
[5, 5]	Ἔτι ὅσα λέγεται ὡς κατ´	ἄλλο	τι πρῶτον ἢ ὡς πρῶτον
[5, 5]	ὡς πρῶτον ἢ ὡς κατ´	ἄλλο	τίθησιν, διότι οὐ καθ´ οὗ
[5, 7]	ὑπάρχει ᾗ λέγεται κατ´ αὐτοῦ	ἐκεῖνο	οὗ κεῖται μὴ εἶναι ἴδιον·
[5, 4]	ἐστιν ἴδιον ἑκάστου αὐτῶν κατ´	ἐκεῖνο	οὗ τὸ ἴδιον ἀποδέδωκεν· οὐ
[5, 1]	δὲ πρὸς ἕτερον ὃ μὴ	ἀπὸ	παντὸς ἀλλ´ ἀπό τινος τακτοῦ
[5, 1]	ὃ μὴ ἀπὸ παντὸς ἀλλ´	ἀπό	τινος τακτοῦ διορίζει, καθάπερ ἀρετῆς
[5, 2]	εἰ μηδενὶ κέχρηται κοινῷ ἀλλ´	ἀπό	τινος χωρίζοντι· ἔσται γὰρ καλῶς
[5, 2]	γὰρ ἔσται τὸ μὴ χωρίζον	ἀπό	τινων· τὸ δ´ ἐν τοῖς
[5, 4]	οὔθ´ ἡ ἐπιστήμη τὸ ἀμετάπειστον	ὑπὸ	λόγου ἀλλ´ ἡ ἀμετάπειστος ὑπὸ
[5, 4]	ὁ ἐπιστήμων ἐστὶ τὸ ἀμετάπειστον	ὑπὸ	λόγου ἀλλ´ ὁ ἀμετάπειστος ὑπὸ
[5, 4]	οὐκ ἀληθεύεται τὸ ἀνεξαπάτητον εἶναι	ὑπὸ	λόγου (ἀπατᾶται γὰρ ὁ γεωμετρικὸς
[5, 2]	θεὶς ἐπιστήμης ἴδιον ὑπόληψιν ἀμετάπειστον	ὑπὸ	λόγου ἓν οὖσαν τοιούτῳ τινὶ
[5, 5]	τῷ ἔχειν τι ἔσται ἀμετάπειστος	ὑπὸ	λόγου) ἢ τῷ ἔχεσθαι, (καθάπερ
[5, 5]	ἔχεσθαι, (καθάπερ ἐπιστήμης τὸ ἀμετάπειστον	ὑπὸ	λόγου, ἢ τῷ μετέχεσθαι, καθάπερ
[5, 4]	τῆς ἐπιστήμης ἴδιον τὸ ἀμετάπειστον	ὑπὸ	λόγου· καὶ γὰρ ὁ ἐπιστήμων
[5, 4]	ἐπιστήμονος ἴδιον τὸ μὴ ἀπατᾶσθαι	ὑπὸ	λόγου. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ κατὰ
[5, 4]	γὰρ ὁ ἐπιστήμων ἔσται ἀμετάπειστος	ὑπὸ	λόγου. Κατασκευάζοντα δὲ ῥητέον ὅτι
[5, 5]	ἔχειν, καθάπερ ἐπιστήμονος τὸ ἀμετάπειστον	ὑπὸ	λόγου (οὐδὲν γὰρ ἕτερον ἢ
[5, 4]	ὑπὸ λόγου ἀλλ´ ὁ ἀμετάπειστος	ὑπὸ	λόγου, οὔθ´ ἡ ἐπιστήμη τὸ
[5, 4]	ὑπὸ λόγου ἀλλ´ ἡ ἀμετάπειστος	ὑπὸ	λόγου· πρὸς γὰρ τὸν πάντα
[5, 5]	τῷ ἐχομένῳ, καθάπερ τὸ ἀμετάπειστον	ὑπὸ	λόγου τῆς ἐπιστήμης ἢ τοῦ
[5, 4]	εἴδει, ᾗ τὰ μὲν ὡς	ὑπὸ	τὸ αὐτὸ γένος ἐστὶν εἴδη,
[5, 4]	τὸ αὐτὸ γένος ἐστὶν εἴδη,	ὑπὸ	τὸ ζῷον ὄντα, τὰ δὲ
[5, 5]	διότι ἑνὶ μόνῳ ὑπάρξει τῶν	ὑπὸ	τοῦτο ὄντων οὗ τὸ ἴδιον
[5, 7]	οὐκ ἔστι τοῦ δικαίως ἴδιον	τὸ	ἀγαθῶς, οὐδ´ ἂν τοῦ ἀδίκως
[5, 3]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ πάντες	τὸ	ἀεὶ παρακολουθοῦν ἴδιον ἀποδιδόναι. Δεύτερον
[5, 3]	Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ μὴ	τὸ	ἀεὶ παρεπόμενον ἴδιον ἀποδέδωκεν, ἀλλὰ
[5, 3]	ὃ τὸν ἔχοντα ποιεῖ σπουδαῖον"	τὸ	ἀεὶ παρεπόμενον ἴδιον ἀποδέδωκεν, εἴη
[5, 1]	Τὸ δὲ καθ´ αὑτὸ καὶ	τὸ	ἀεὶ πρὸς πολλὰ ἔστιν ἐπιχειρεῖν
[5, 5]	ἀποδιδόναι, σημαίνει δὲ τῇ λέξει	τὸ	ἀεὶ ὑπάρχον, οὐκ ἂν εἴη
[5, 5]	τρόπον τίθησι τῇ λέξει ὥστε	τὸ	ἀεὶ ὑπάρχον σημαίνειν· δόξειε γὰρ
[5, 6]	ἔστι δὲ τοῦ ἀγαθοῦ ἴδιον	τὸ	αἱρετόν, εἴη ἂν κακοῦ ἴδιον
[5, 4]	γάρ ἐστι τὸ διωκτὸν καὶ	τὸ	αἱρετόν. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ τοῦ
[5, 5]	ἢ τῷ μετέχεσθαι, καθάπερ ζῴου	τὸ	αἰσθάνεσθαι (αἰσθάνεται μὲν γὰρ καὶ
[5, 8]	ἐπεὶ μᾶλλόν ἐστιν ἴδιον ζῴου	τὸ	αἰσθάνεσθαι ἢ ἀνθρώπου τὸ ἐπίστασθαι,
[5, 8]	ἐπεὶ ἧττόν ἐστιν ἴδιον ζῴου	τὸ	αἰσθάνεσθαι ἢ τὸ ζῆν, ἔστι
[5, 8]	ζῆν, ἔστι δὲ τοῦ ζῴου	τὸ	αἰσθάνεσθαι ἴδιον, εἴη ἂν τοῦ
[5, 8]	οὐκ ἔστι δὲ ζῴου ἴδιον	τὸ	αἰσθάνεσθαι, οὐκ ἂν εἴη ἀνθρώπου
[5, 2]	τοῦ ζῴου ἴδιον καλῶς κείμενον	τὸ	αἰσθάνεσθαι πεφυκός. Διὰ τοῦτο (δ´
[5, 4]	πράγματος, εἴη ἂν ζῴου ἴδιον	τὸ	αἰσθάνεσθαι πεφυκός. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν
[5, 4]	ἐπεὶ ὁ θεὶς ζῴου ἴδιον	τὸ	αἰσθάνεσθαι πεφυκὸς οὔτε κατὰ μέθεξιν
[5, 2]	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	τὸ	αἰσθάνεσθαι πλείω σημαίνει, ἓν μὲν
[5, 2]	τὸ αἴσθησιν ἔχειν ἓν δὲ	τὸ	αἰσθήσει χρῆσθαι, οὐκ ἂν εἴη
[5, 6]	ἂν τῆς ἀκούσεως εἴη ἴδιον	τὸ	αἴσθησιν εἶναι. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ
[5, 2]	ἐπεὶ ὁ εἴπας ζῴου ἴδιον	τὸ	αἴσθησιν ἔχειν διὰ γνωριμωτέρων καὶ
[5, 2]	αἰσθάνεσθαι πλείω σημαίνει, ἓν μὲν	τὸ	αἴσθησιν ἔχειν ἓν δὲ τὸ
[5, 2]	κατὰ τοῦτο τοῦ ζῴου ἴδιον	τὸ	αἴσθησιν ἔχειν. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν
[5, 3]	κείμενον τὸ ἴδιον. Ἅπαν γὰρ	τὸ	αἰσθητὸν ἔξω γινόμενον τῆς αἰσθήσεως
[5, 8]	μᾶλλόν ἐστι τοῦ ζῴου ἴδιον	τὸ	αἰσθητὸν ἢ τὸ μεριστόν, οὐκ
[5, 8]	οὐκ ἔστι δὲ τοῦ ζῴου	τὸ	αἰσθητὸν ἴδιον, οὐκ ἂν εἴη
[5, 7]	φρόνησις πρὸς τὸ καλὸν καὶ	τὸ	αἰσχρόν, τῷ ἐπιστήμη ἑκατέρου αὐτῶν
[5, 8]	οὐκ ἂν εἴη ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	ἀκούειν. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ τὸ
[5, 8]	ἴδιον ἀνθρώπου τὸ ὁρᾶν καὶ	τὸ	ἀκούειν, οὐκ ἔστι δ´ ἀνθρώπου
[5, 4]	ὑπὸ λόγου, οὔθ´ ἡ ἐπιστήμη	τὸ	ἀμετάπειστον ὑπὸ λόγου ἀλλ´ ἡ
[5, 4]	ὅτι (οὔθ´ ὁ ἐπιστήμων ἐστὶ	τὸ	ἀμετάπειστον ὑπὸ λόγου ἀλλ´ ὁ
[5, 5]	ἢ τῷ ἔχεσθαι, (καθάπερ ἐπιστήμης	τὸ	ἀμετάπειστον ὑπὸ λόγου, ἢ τῷ
[5, 4]	ἂν εἴη τῆς ἐπιστήμης ἴδιον	τὸ	ἀμετάπειστον ὑπὸ λόγου· καὶ γὰρ
[5, 5]	ὡς τῷ ἔχειν, καθάπερ ἐπιστήμονος	τὸ	ἀμετάπειστον ὑπὸ λόγου (οὐδὲν γὰρ
[5, 5]	τῷ ἔχειν, τῷ ἐχομένῳ, καθάπερ	τὸ	ἀμετάπειστον ὑπὸ λόγου τῆς ἐπιστήμης
[5, 6]	οὐ λέγεται τῆς κωφότητος ἴδιον	τὸ	ἀναισθησίαν εἶναι, οὐδ´ ἂν τῆς
[5, 5]	ἂν εἴη τοῦ ἀέρος ἴδιον	τὸ	ἀναπνευστόν. (Κατασκευάζοντα δὲ εἰ ἀληθεύεται
[5, 9]	ἂν οὖν εἴη ἀέρος ἴδιον	τὸ	ἀναπνευστόν. (Κατασκευάζοντα δὲ εἰ τῇ
[5, 5]	ἐπεὶ ὁ θεὶς ἀέρος ἴδιον	τὸ	ἀναπνευστὸν ὁμοιομεροῦς μέν τινος εἴρηκε
[5, 9]	ἐπεὶ ὁ εἴπας ἀέρος ἴδιον	τὸ	ἀναπνευστὸν τῇ δυνάμει μὲν ἀποδέδωκε
[5, 4]	κατὰ τοῦ γεωμετρικοῦ οὐκ ἀληθεύεται	τὸ	ἀνεξαπάτητον εἶναι ὑπὸ λόγου (ἀπατᾶται
[5, 4]	τοῦ βαδίζειν διὰ τῆς ἀγορᾶς	τὸ	ἄνθρωπος, οὐκ ἂν εἴη τὸ
[5, 4]	ἐξ ἀνάγκης ἀεὶ ὑπάρχει καὶ	τὸ	ἄνθρωπος, οὔτε διαφορὰ ὂν οὔθ´
[5, 1]	ἅπασι μὲν καὶ ἀεὶ καθάπερ	τὸ	ἀνθρώπου ἴδιον πρὸς ἵππον ὅτι
[5, 1]	ἀπαρνηθῇ, τέτταρα προβλήματα ἔσται, καθάπερ	τὸ	ἀνθρώπου ἴδιον πρὸς ἵππον, ὅτι
[5, 1]	δύο μόνον προβλήματα γίνονται, καθάπερ	τὸ	ἀνθρώπου πρὸς ἵππον ἴδιον ὅτι
[5, 8]	ἐπεὶ τοῦ πυρός ἐστιν ἴδιον	τὸ	ἄνω φέρεσθαι κατὰ φύσιν, καὶ
[5, 8]	τὸ ἥκιστα, καὶ τοῦ ἁπλῶς	τὸ	ἁπλῶς. Καὶ ἐκ τοῦ ἁπλῶς
[5, 8]	ἴδιον εἴη. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ	τὸ	ἁπλῶς τοῦ ἁπλῶς ἐστιν ἴδιον·
[5, 8]	σκεπτέον ἐστίν, ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	ἁπλῶς τοῦ ἁπλῶς μὴ ἔστιν
[5, 8]	τὸ μάλιστα τοῦ μάλιστα, καὶ	τὸ	ἁπλῶς τοῦ ἁπλῶς. Οἷον ἐπεὶ
[5, 8]	τὸ μάλιστα τοῦ μάλιστα, οὐδὲ	τὸ	ἁπλῶς τοῦ ἁπλῶς. Οἷον ἐπεὶ
[5, 6]	τῶν ὑποκειμένων, ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	ἀποδεδομένον ἴδιον τῆς φάσεώς ἐστιν
[5, 6]	τὸ ἔμψυχον. Κατασκευάζοντα δέ, εἰ	τὸ	ἀποδοθὲν μὴ ἔστι τῆς φάσεως
[5, 6]	δὲ τῆς ἀποφάσεώς ἐστιν ἴδιον	τὸ	ἀποδοθέν, οὐκ ἔσται τῆς φάσεως
[5, 4]	ᾗ τὰ μὲν ὡς ὑπὸ	τὸ	αὐτὸ γένος ἐστὶν εἴδη, ὑπὸ
[5, 2]	ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ πλεονάκις εἴρηται	τὸ	αὐτὸ ἐν τῷ ἰδίῳ· πολλάκις
[5, 4]	ᾗ ταὐτά ἐστι, μὴ ἔστι	τὸ	αὐτὸ ἴδιον· οὐ γὰρ ἔσται
[5, 2]	ἕνα μέν, ὅταν ὀνομάσῃ πλεονάκις	τὸ	αὐτό, καθάπερ εἴ τις ἴδιον
[5, 6]	ἐστιν ἴδιον· οὐ γὰρ ἔσται	τὸ	αὐτὸ καὶ τῆς ἀποφάσεως ἴδιον.
[5, 2]	δὲ συμπῖπτον τὸ πλεονάκις εἰπεῖν	τὸ	αὐτὸ κατὰ δύο τρόπους· καθ´
[5, 4]	ἐν τῷ ὑποκειμένῳ ἴδιον, ὅτι	τὸ	αὐτὸ πλειόνων ἔσται καὶ διαφόρων
[5, 7]	εἶναι αἰσχροῦ· ἀδύνατον γὰρ εἶναι	τὸ	αὐτὸ πλειόνων ἴδιον. Κατασκευάζοντι δὲ
[5, 4]	τὸ ἄνθρωπος, οὐκ ἂν εἴη	τὸ	βαδίζειν διὰ τῆς ἀγορᾶς τοῦ
[5, 4]	ὁ εἴπας γῆς ἴδιον σῶμα	τὸ	βαρύτατον τῷ εἴδει τοῦ ὑποκειμένου
[5, 7]	ἐπεὶ τοῦ ἀγαθοῦ ἐστιν ἴδιον	τὸ	βέλτιστον, καὶ τοῦ κακοῦ ἂν
[5, 6]	ἔστι δὲ τῆς δικαιοσύνης ἴδιον	τὸ	βέλτιστον, οὐκ ἂν εἴη τῆς
[5, 6]	ἐπεὶ τῆς ὄψεώς ἐστιν ἴδιον	τὸ	βλέπειν, καθὸ ἔχομεν ὄψιν, εἴη
[5, 2]	πότερον λέγει τῶν πλεοναχῶς λεγομένων·	τὸ	γὰρ ἴδιον τοῦ μαθεῖν χάριν
[5, 5]	ὄντων οὗ τὸ ἴδιον τίθησι·	τὸ	γὰρ καθ´ ὑπερβολὴν ἑνὶ μόνῳ
[5, 4]	ἴδιον τὸ κείμενον εἶναι ἴδιον.	Τὸ	γὰρ (κατὰ μέθεξιν ὑπάρχον εἰς
[5, 4]	τὸ κατὰ τὴν ἕξιν λεγόμενον.	Τὸ	γὰρ τῇ ἕξει ὑπάρχον καὶ
[5, 9]	δυνάμει μὲν ἀποδέδωκε τὸ ἴδιον	(τὸ	γὰρ τοιοῦτον οἷον ἀναπνεῖσθαι ἀναπνευστόν
[5, 4]	καὶ μόνου τινὸς τὸ ἴδιον·	τὸ	γὰρ ὑπάρχον τινὶ ᾧ συμβέβηκέ
[5, 7]	οὗτος ὁ τόπος ἐστὶ χρήσιμος·	τὸ	γὰρ ὡσαύτως ἔχον ἓν πρὸς
[5, 5]	καὶ τῆς τινὸς γῆς κατὰ	τὸ	γῆν εἶναι, εἴη ἂν τῆς
[5, 7]	γίνεσθαι ἄνθρωπον εἴη ἂν ἴδιον	τὸ	γίνεσθαι βροτόν, καὶ τοῦ φθείρεσθαι
[5, 7]	τοῦ ἄνθρωπον γίνεσθαι εἴη ἴδιον	τὸ	γίνεσθαι ζῷον, οὐδ´ ἂν τοῦ
[5, 7]	πρὸς τὸ εἶναι καὶ πρὸς	τὸ	γίνεσθαι, καθάπερ εἴρηται νῦν ἐκ
[5, 7]	νῦν ἐκ τοῦ εἶναι πρὸς	τὸ	γίνεσθαι καὶ φθείρεσθαι. Κατασκευάζοντα δὲ
[5, 7]	γίνεσθαι λεγομένου ἔσται τὸ κατὰ	τὸ	γίνεσθαι λεγόμενον ἴδιον, καὶ τοῦ
[5, 7]	οὐδὲ τὸ γίνεσθαι τοῦ κατὰ	τὸ	γίνεσθαι λεγομένου, ἔσται ἴδιον. Οἷον
[5, 7]	ἴδιον· καὶ γὰρ τοῦ κατὰ	τὸ	γίνεσθαι λεγομένου ἔσται τὸ κατὰ
[5, 7]	τοῦ κατὰ τὸ φθείρεσθαι, οὐδὲ	τὸ	γίνεσθαι τοῦ κατὰ τὸ γίνεσθαι
[5, 1]	τοῖς ἔχουσι λογιστικὸν πέφυκε γίνεσθαι.	Τὸ	δ´ ἀεὶ ὃ (κατὰ πάντα
[5, 1]	εἴη καλῶς ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον)	τὸ	δ´ ἀεὶ πρὸς πολλοὺς χρόνους
[5, 3]	γὰρ ἀντικείμενον ἅμα τῇ φύσει·	τὸ	δ´ ἅμα τῇ φύσει καὶ
[5, 2]	ἴδιον πυρὸς τὸ ὁμοιότατον ψυχῇ.	Τὸ	δ´ εἰ μὴ γνωριμώτερόν ἐστι
[5, 8]	ἐπὶ τοῦ ὑπάρχειν τι θεωρούμενον,	τὸ	δ´ ἐκ τοῦ ὑπάρχειν τι
[5, 1]	ὅτι τὸ μὲν ἐν πλείοσι,	τὸ	δ´ ἐν λογιστικῷ μόνον καὶ
[5, 2]	τὸ μὴ χωρίζον ἀπό τινων·	τὸ	δ´ ἐν τοῖς ἰδίοις λεγόμενον
[5, 2]	μὲν γὰρ ἐπιστήμην ἔχειν αὐτό,	τὸ	δ´ ἐπιστήμῃ χρῆσθαι αὐτό, τὸ
[5, 2]	τὸ δ´ ἐπιστήμην ἔχειν αὐτοῦ,	τὸ	δ´ ἐπιστήμῃ χρῆσθαι αὐτοῦ) οὐκ
[5, 2]	τὸ δ´ ἐπιστήμῃ χρῆσθαι αὐτό,	τὸ	δ´ ἐπιστήμην ἔχειν αὐτοῦ, τὸ
[5, 4]	ἑνί τινι μόνῳ ὑπάρχῃ εἴδει,	τὸ	δ´ ἕτερον πολλοῖς, καθάπερ τὸ
[5, 1]	θυμικὸν τὸ τὸ μὲν προστάττειν	τὸ	δ´ ὑπηρετεῖν· οὔτε γὰρ τὸ
[5, 1]	σῶμα, ὅτι τὸ μὲν προστακτικὸν	τὸ	δ´ ὑπηρετικόν ἐστιν, ἀεὶ δὲ
[5, 6]	μὲν διπλάσιον πρὸς τὸ ἥμισυ,	τὸ	δὲ δύο πρὸς ἓν πρὸς
[5, 1]	οἱ λόγοι γίνονται πρὸς ταῦτα.	Τὸ	δὲ καθ´ αὑτὸ καὶ τὸ
[5, 1]	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συγκείμενον,	τὸ	δὲ ποτὲ ὃ κατά τινα
[5, 1]	μὴ ὑπάρξει, οὐκ ἔσται ἴδιον.	Τὸ	δὲ ποτὲ πρὸς τὸν νῦν
[5, 1]	τὸ ζῷον θνητὸν ἐπιστήμης δεκτικόν·	τὸ	δὲ πρὸς ἕτερον ὃ μὴ
[5, 1]	ἵππον, ὅτι τὸ μὲν δίπουν	τὸ	δὲ τετράπουν ἐστίν. Καὶ γὰρ
[5, 3]	οὖν αὑτῷ ὁμοίως ἄγνωστόν ἐστι,	τὸ	δέ τι τῶν αὐτοῦ ὕστερον·
[5, 5]	αὑτῷ πᾶν τὸ εἶναι δηλοῖ·	τὸ	δὲ τὸ εἶναι δηλοῦν οὐκ
[5, 1]	τὸ πρὸς ἄλλο ἴδιον ἀποδοῦναι	τὸ	διαφορὰν εἰπεῖν ἢ ἐν ἅπασι
[5, 5]	ἐπεὶ ὁ εἴπας ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	δίπουν βούλεται μὲν τὸ φύσει
[5, 5]	τὸ φύσει ὑπάρχον, καθάπερ ἀνθρώπου	τὸ	δίπουν, ἢ τὸ ὑπάρχον, καθάπερ
[5, 5]	οὐκ ἂν εἴη ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	δίπουν· οὐ γὰρ πᾶς ἄνθρωπός
[5, 4]	τισιν ἀγαθόν· ταὐτὸν γάρ ἐστι	τὸ	διωκτὸν καὶ τὸ αἱρετόν. Κατασκευάζοντα
[5, 9]	ὁ ἀποδιδοὺς ἴδιον τοῦ ὄντος	τὸ	δυνατὸν παθεῖν ἢ ποιῆσαι, δυνάμει
[5, 9]	εἴη ἂν ἴδιον τοῦ ὄντος	τὸ	δυνατὸν παθεῖν ἢ ποιῆσαι. Ἔπειτ´
[5, 5]	ᾧ φύσει ὑπάρχει, καθάπερ ἀνθρώπῳ	τὸ	δύο πόδας ἔχειν. Μὴ διορίσας
[5, 3]	Πρῶτον μὲν γὰρ τὸ παρὰ	τὸ	ἔθος γινόμενον ἅπαν διορισμοῦ προσδεῖται·
[5, 4]	ταὐτὸν γάρ ἐστιν ἀνθρώπῳ τε	τὸ	εἶναι ἀνθρώπῳ καὶ λευκῷ ἀνθρώπῳ
[5, 4]	εἶναι ἀνθρώπῳ καὶ λευκῷ ἀνθρώπῳ	τὸ	εἶναι ἀνθρώπῳ λευκῷ. Ἔτι δὲ
[5, 7]	ἐπεὶ τοῦ ἀνθρώπου ἐστὶν ἴδιον	τὸ	εἶναι βροτόν, καὶ τοῦ γίνεσθαι
[5, 5]	ἴδιον. Αὐτὸ γὰρ αὑτῷ πᾶν	τὸ	εἶναι δηλοῖ· τὸ δὲ τὸ
[5, 5]	τὸ εἶναι δηλοῖ· τὸ δὲ	τὸ	εἶναι δηλοῦν οὐκ ἴδιον ἀλλ´
[5, 7]	ἐπεὶ οὐκ ἔστιν ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	εἶναι ζῷον, οὐδ´ ἂν τοῦ
[5, 7]	τοῦ γίνεσθαι καὶ φθείρεσθαι πρὸς	τὸ	εἶναι καὶ πρὸς τὰ ἐξ
[5, 7]	καὶ ἐκ τοῦ φθείρεσθαι πρὸς	τὸ	εἶναι καὶ πρὸς τὸ γίνεσθαι,
[5, 7]	καὶ ἐκ τοῦ γίνεσθαι πρὸς	τὸ	εἶναι καὶ φθείρεσθαι, καὶ ἐκ
[5, 7]	ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ τὸ κατὰ	τὸ	εἶναι λεγόμενον μὴ ἔστι τοῦ
[5, 7]	λεγόμενον μὴ ἔστι τοῦ κατὰ	τὸ	εἶναι λεγομένου ἴδιον· οὐδὲ γὰρ
[5, 4]	λέγεται τῷ ἕτερον εἶναι αὐτοῖς	τὸ	εἶναι· οὐ ταὐτὸν γάρ ἐστιν
[5, 4]	Οἷον ἐπεὶ ἀνθρώπου ἐστὶν ἴδιον	τὸ	εἶναι πεζὸν δίπουν, καὶ ὄρνιθος
[5, 4]	καὶ ὄρνιθος ἂν εἴη ἴδιον	τὸ	εἶναι πτηνὸν δίπουν· ἑκάτερον γὰρ
[5, 7]	Κατασκευάζοντα δὲ εἰ τοῦ κατὰ	τὸ	εἶναι τεταγμένου ἐστὶ τὸ κατ´
[5, 1]	ἴδιον ἢ οὐκ ἴδιόν ἐστι	τὸ	εἰρημένον, διὰ τῶνδε σκεπτέον. Ἀποδίδοται
[5, 4]	~Πότερον δ´ ἴδιόν ἐστιν ὅλως	τὸ	εἰρημένον ἢ οὐκ ἴδιον, ἐκ
[5, 2]	ὁ εἴπας ὑγροῦ ἴδιον σῶμα	τὸ	εἰς ἅπαν σχῆμα ἀγόμενον ἓν
[5, 2]	ἄνω τόπον οὔτε τὸ σύνολον	τὸ	ἐκ τούτων συντιθέμενον, εἴη ἂν
[5, 3]	ἐπεὶ ὁ θεὶς ζῴου ἴδιον	τὸ	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συγκείμενον
[5, 1]	μηδέποτ´ ἀπολείπεται, καθάπερ τοῦ ζῴου	τὸ	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συγκείμενον,
[5, 7]	τοῦτο, εἴη ἂν ζῴου ἴδιον	τὸ	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συγκεῖσθαι.
[5, 7]	Οἷον ἐπεὶ ὑπάρχει τῷ αὐτοζῴῳ	τὸ	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συγκεῖσθαι,
[5, 6]	εἴη τοῦ μὴ ζῴου ἴδιον	τὸ	ἔμψυχον. Κατασκευάζοντα δέ, εἰ τὸ
[5, 6]	ἐπεὶ τοῦ ζῴου ἐστὶν ἴδιον	τὸ	ἔμψυχον, οὐκ ἂν εἴη τοῦ
[5, 6]	Οἷον ἐπεὶ τοῦ ζῴου ἴδιον	τὸ	ἔμψυχον, οὐκ ἂν εἴη τοῦ
[5, 2]	λεγόμενον χωρίζειν δεῖ, καθάπερ καὶ	τὸ	ἐν τοῖς ὅροις. Οὔκουν ἔσται
[5, 2]	εἴη καλῶς κείμενον ἴδιον πυρὸς	τὸ	ἐν ᾧ πρώτῳ ψυχὴ πέφυκεν
[5, 2]	ἐπεὶ ὁ θεὶς πυρὸς ἴδιον	τὸ	ἐν ᾧ πρώτῳ ψυχὴ πέφυκεν
[5, 6]	δὲ δύο πρὸς ἓν πρὸς	τὸ	ἓν πρὸς δύο, ἔστι δὲ
[5, 6]	ἐστιν· καὶ γὰρ τοῦ ἐναντίου	τὸ	ἐναντίον ἴδιον ἔσται. Οἷον ἐπεὶ
[5, 6]	Κατασκευάζοντα δὲ εἰ τοῦ ἐναντίου	τὸ	ἐναντίον ἴδιόν ἐστιν· καὶ γὰρ
[5, 6]	οὐδὲ γὰρ τοῦ ἐναντίου ἔσται	τὸ	ἐναντίον ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ἐναντίον
[5, 6]	εἰ τοῦ ἐναντίου μὴ ἔστι	τὸ	ἐναντίον ἴδιον· οὐδὲ γὰρ τοῦ
[5, 3]	τὸ ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ	τὸ	ἐξ ἀνάγκης ἀεὶ ὂν ἴδιον
[5, 8]	ἐπεὶ ὁμοίως ἐστὶν ἴδιον ἐπιθυμητικοῦ	τὸ	ἐπιθυμεῖν καὶ λογιστικοῦ τὸ λογίζεσθαι,
[5, 8]	οὐκ ἔστι δ´ ἴδιον ἐπιθυμητικοῦ	τὸ	ἐπιθυμεῖν, οὐκ ἂν εἴη ἴδιον
[5, 1]	ἀλλ´ ἐνίοτε καὶ προστάττεται, οὔτε	τὸ	ἐπιθυμητικὸν καὶ θυμικὸν ἀεὶ προστάττεται,
[5, 8]	οὐκ ἂν εἴη ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	ἐπίστασθαι. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ τὸ
[5, 8]	ζῴου τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ ἀνθρώπου	τὸ	ἐπίστασθαι, οὐκ ἔστι δὲ ζῴου
[5, 2]	συμβαίνειν ἀναγκαῖόν ἐστιν. Οἷον ἐπεὶ	τὸ	ἐπίστασθαι τοῦτο πολλὰ σημαίνει (τὸ
[5, 7]	οὐκ ἂν εἴη ἴδιον αὐτῆς	τὸ	ἐπιστήμην εἶναι αἰσχροῦ· ἀδύνατον γὰρ
[5, 7]	οὐκ ἂν εἴη ἴδιον φρονήσεως	τὸ	ἐπιστήμην εἶναι αἰσχροῦ. (Εἰ δ´
[5, 7]	οὐκ ἔστι δ´ ἴδιον φρονήσεως	τὸ	ἐπιστήμην εἶναι καλοῦ, οὐκ ἂν
[5, 7]	(Εἰ δ´ ἐστὶν ἴδιον φρονήσεως	τὸ	ἐπιστήμην εἶναι καλοῦ, οὐκ ἂν
[5, 4]	τῷ εἴδει τὸ κινεῖσθαι καὶ	τὸ	ἑστάναι ὑφ´ αὑτοῦ, ᾗ ζῷον
[5, 4]	δὲ τοῦ ἵππου ἐστὶν ἴδιον	τὸ	ἑστάναι ὑφ´ αὑτοῦ, οὐκ ἂν
[5, 4]	Ἐπεὶ δὲ τὸ ταὐτὸν καὶ	τὸ	ἕτερον πολλαχῶς λέγεται, ἔργον ἐστὶ
[5, 2]	τὸ σῶμα πολλὰ δηλοῖ οὔτε	τὸ	εὐκινητότατον εἰς τὸν ἄνω τόπον
[5, 2]	κατὰ τοῦτο πυρὸς ἴδιον σῶμα	τὸ	εὐκινητότατον εἰς τὸν ἄνω τόπον.
[5, 8]	τὸ ἥμερον φύσει ἢ ζῴου	τὸ	ζῆν, ἔστι δ´ ἀνθρώπου ἴδιον
[5, 8]	ἴδιον ζῴου τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ	τὸ	ζῆν, ἔστι δὲ τοῦ ζῴου
[5, 5]	λεπτομερέστατον, ἢ ἁπλῶς, καθάπερ ζῴου	τὸ	ζῆν, ἢ κατ´ ἄλλο, καθάπερ
[5, 8]	ἴδιον, εἴη ἂν τοῦ ζῴου	τὸ	ζῆν ἴδιον. Ἔπειτ´ ἐκ τῶν
[5, 5]	ζῴου ἢ τοῦ ζῴου τιθείη	τὸ	ζῆν ἴδιον. Μὴ διαστείλας δὲ
[5, 6]	δὲ τοῦ ζῴου φαίνεται ἴδιον	τὸ	ζῆν, καὶ τοῦ μὴ ζῴου
[5, 6]	εἴη ἂν τοῦ ζῴου ἴδιον	τὸ	ζῆν· κἂν εἰ δὲ τοῦ
[5, 5]	μετέχειν, καθάπερ τοῦ τινὸς ζῴου	τὸ	ζῆν. Μὴ προσθεὶς μὲν οὖν
[5, 8]	φύσει, εἴη ἂν ζῴου ἴδιον	τὸ	ζῆν. Τρίτον δ´ ἀνασκευάζοντα μὲν
[5, 1]	ἐστιν, ἀεὶ δὲ οἷον θεοῦ	τὸ	ζῷον ἀθάνατον, ποτὲ δ´ οἷον
[5, 4]	καθ´ οὗ τὸ ψυχὴν ἔχειν,	τὸ	ζῷον ἀληθεύεται, καὶ καθ´ οὗ
[5, 4]	μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	τὸ	ζῷον ἐπιστήμης δεκτικὸν ἅμα ἐξ
[5, 4]	ἄνθρωπος, εἴη ἂν ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	ζῷον ἐπιστήμης δεκτικόν. (Ἔστι δ´
[5, 5]	ὡς οὐκ ὂν ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	ζῷον ἐπιστήμης δεκτικόν. Ἔτι ὅσα
[5, 5]	ἐπεὶ ὁ ἀνθρώπου ἴδιον ἀποδιδοὺς	τὸ	ζῷον ἐπιστήμης δεκτικὸν καὶ βούλεται
[5, 4]	μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	τὸ	(ζῷον ἐπιστήμης δεκτικὸν κατὰ παντὸς
[5, 4]	ὂν οὔθ´ ὅρος, εἴη ἂν	τὸ	ζῷον ἐπιστήμης δεκτικὸν τοῦ ἀνθρώπου
[5, 2]	κείμενον κατὰ τοῦτο ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	ζῷον ἥμερον φύσει. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα
[5, 1]	οἷον καθ´ αὑτὸ μὲν ἀνθρώπου	τὸ	ζῷον ἥμερον φύσει, πρὸς ἕτερον
[5, 1]	καὶ παντὸς χωρίζει, καθάπερ ἀνθρώπου	τὸ	ζῷον θνητὸν ἐπιστήμης δεκτικόν· τὸ
[5, 6]	οὐδὲ τοῦ ἀνθρώπου ἔσται ἴδιον	τὸ	ζῷον. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ τῆς
[5, 6]	ἐστὶν ἴδιον, οὐκ ἂν εἴη	τὸ	ζῷον νοητὸν τοῦ θεοῦ ἴδιον.
[5, 4]	αὐτὸ γένος ἐστὶν εἴδη, ὑπὸ	τὸ	ζῷον ὄντα, τὰ δὲ ὡς
[5, 6]	οὐκ ἔστι τοῦ ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	ζῷον, οὐδ´ ἂν τοῦ μὴ
[5, 3]	ἔθηκεν εἰς τὸ τί ἐστι	τὸ	ζῷον, οὐκ ἂν εἴη καλῶς
[5, 4]	ζῷον ἀληθεύεται, καὶ καθ´ οὗ	τὸ	ζῷον, τὸ ψυχὴν ἔχειν, εἴη
[5, 8]	τὸ μάλιστα, καὶ τοῦ ἥκιστα	τὸ	ἥκιστα, καὶ τοῦ ἁπλῶς τὸ
[5, 8]	τὸ μάλιστα τοῦ μάλιστα, οὐδὲ	τὸ	ἥκιστα τοῦ ἥκιστα ἔσται ἴδιον.
[5, 8]	τὸ ἧττον τοῦ ἧττον καὶ	τὸ	ἥκιστα τοῦ ἥκιστα καὶ τὸ
[5, 8]	τοῦ ἧττον ἔσται ἴδιον, καὶ	τὸ	ἥκιστα τοῦ ἥκιστα, καὶ τὸ
[5, 8]	τοῦ ἧττον ἔσται ἴδιον, οὐδὲ	τὸ	ἥκιστα τοῦ ἥκιστα, οὐδὲ τὸ
[5, 8]	ζῆν, ἔστι δ´ ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	ἥμερον φύσει, εἴη ἂν ζῴου
[5, 8]	ἐπεὶ ἧττόν ἐστιν ἴδιον ἀνθρώπου	τὸ	ἥμερον φύσει ἢ ζῴου τὸ
[5, 6]	λέγεται τὸ μὲν διπλάσιον πρὸς	τὸ	ἥμισυ, τὸ δὲ δύο πρὸς
[5, 7]	οἷον ἐπεὶ αὐτοανθρώπῳ οὐχ ὑπάρχει	τὸ	ἠρεμεῖν ᾗ ἄνθρωπός ἐστιν, ἀλλ´
[5, 7]	οὐκ ἂν εἴη ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	ἠρεμεῖν. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ τῇ
[5, 8]	ἴδιον, καὶ τοῦ ἧττον ζῶντος	τὸ	ἧττον αἰσθάνεσθαι εἴη ἂν ἴδιον,
[5, 8]	μὴ ἔστιν ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	ἧττον αὐτοῦ ἴδιον ἔσται ἴδιον.
[5, 8]	μεριστὸν ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ	τὸ	ἧττον αὐτοῦ ὂν ἴδιόν ἐστιν
[5, 8]	τοῦ μᾶλλον σώματος ἴδιον, οὐδὲ	τὸ	ἧττον κεχρῶσθαι τοῦ ἧττον σώματος
[5, 8]	μὴ ἔστιν ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	ἧττον οὗ ἧττον ἔσται ἴδιον.
[5, 8]	τὸ ἐπίστασθαι. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ	τὸ	ἧττον οὗ ἧττόν ἐστιν ἴδιον·
[5, 8]	μὴ ἔστιν ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	ἧττον τοῦ ἧττον ἔσται ἴδιον,
[5, 8]	μᾶλλόν ἐστιν ἴδιον· καὶ γὰρ	τὸ	ἧττον τοῦ ἧττον ἔσται ἴδιον,
[5, 8]	τὸ μᾶλλον τοῦ μᾶλλον καὶ	τὸ	ἧττον τοῦ ἧττον καὶ τὸ
[5, 8]	τὸ μᾶλλον τοῦ μᾶλλον, οὐδὲ	τὸ	ἧττον τοῦ ἧττον, οὐδὲ τὸ
[5, 9]	ἂν κατὰ τοῦτο καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον.
[5, 4]	εἰ ἐνδέχεται μὴ ἅμα ὑπάρχειν	τὸ	ἴδιον, ἀλλ´ ἢ ὕστερον ἢ
[5, 2]	ἅπαν σχῆμα ἀγόμενον ἓν ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον ἀλλ´ οὐ πλείω, εἴη
[5, 2]	γνωριμωτέρων ἢ διὰ γνωριμωτέρων κεῖται	τὸ	ἴδιον, ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ μὴ
[5, 3]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Ἅπαν γὰρ τὸ αἰσθητὸν
[5, 7]	καθ´ ὃ λέγεται τοῦτο οὗ	τὸ	ἴδιον ἀπεδόθη· οὐ γὰρ ἔσται
[5, 5]	διορίζεσθαι πῶς καὶ τίνων τίθησι	τὸ	ἴδιον. Ἅπνατες γὰρ ἐπιχειροῦσιν ἀποδιδόναι
[5, 5]	τῷ ἔχειν ἢ τῷ ἔχεσθαι	τὸ	ἴδιον ἀποδέδωκε, διότι οὐκ ἔστιν
[5, 4]	ἀνασκευάζοντα ἐπιβλέπειν ἐφ´ ἕκαστον οὗ	τὸ	ἴδιον ἀποδέδωκεν, οἷον εἰ μηδενὶ
[5, 4]	ἑκάστου αὐτῶν κατ´ ἐκεῖνο οὗ	τὸ	ἴδιον ἀποδέδωκεν· οὐ γὰρ ἔσται
[5, 3]	τίθησιν, οὐκ ἂν εἴη καλῶς	τὸ	ἴδιον ἀποδεδωκώς, εἴπερ μὴ διορισάμενος
[5, 9]	~Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ, δυνάμει	τὸ	ἴδιον ἀποδιδούς, καὶ πρὸς μὴ
[5, 2]	εἰ πλεοναχῶς λέγεται τοῦτο οὗ	τὸ	ἴδιον ἀποδίδωσι, μὴ διώρισται δὲ
[5, 3]	τὸ τί ἐστι θεὶς οὗ	τὸ	ἴδιον ἀποδίδωσι τὰ λοιπὰ προσάπτει·
[5, 3]	μὲν εἰ αὐτῷ προσκέχρηται οὗ	τὸ	ἴδιον ἀποδίδωσιν ἢ τῶν αὐτοῦ
[5, 3]	Τοῦ γὰρ μαθεῖν χάριν ἀποδίδοται	τὸ	ἴδιον· αὐτὸ μὲν οὖν αὑτῷ
[5, 2]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Γνώσεως γὰρ ἕνεκα τὸ
[5, 3]	τὸ τί ἐστιν θεὶς ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον. Δεῖ γὰρ τῶν ἰδίων,
[5, 2]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	ἴδιον. Δι´ ἃς δ´ αἰτίας,
[5, 3]	καλῶς ἢ οὐ καλῶς ἀποδέδοται	τὸ	ἴδιον, διὰ τῶνδε σκεπτέον. ~Πότερον
[5, 5]	τὴν ἔνστασιν, ἀλλ´ εὐθὺς τιθεμένῳ	τὸ	ἴδιον διοριστέον ὃν τρόπον τίθησι
[5, 1]	δίπουν· ἀμφοτέρως δ´ ἂν κινοῖτο	τὸ	ἴδιον. Ἐὰν δ´ ἑκατέρου ἑκάτερον
[5, 5]	ἔργον ἐστὶν ἀποδοῦναι τῶν τοιούτων	τὸ	ἴδιον· ἐὰν μὲν γὰρ τοῦ
[5, 5]	διότι καὶ ἄλλοις τισὶν ὑπάρξει	τὸ	ἴδιον· ἐὰν μὲν γὰρ τῷ
[5, 9]	ἥμερον φύσει οὐχ ὑπερβολῇ ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον, εἴη ἂν κατὰ τοῦτο
[5, 3]	τὸ τί ἐστι θεὶς ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον, εἴη ἂν κατὰ τοῦτο
[5, 2]	ἴδιον ὃ ἀποδίδωσι τούτου οὗ	τὸ	ἴδιον εἴρηκεν· οὐ γὰρ ἔσται
[5, 2]	τοῦτο καλῶς ἀποδεδομένον τοῦ ἀνθρώπου	τὸ	ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ
[5, 3]	τοῦτο, καλῶς ἂν εἴη κείμενον	τὸ	ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ
[5, 5]	ἴδιον διοριστέον ὃν τρόπον τίθησι	τὸ	ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ
[5, 5]	Ἄλλου μὲν οὖν οὕτως ἀποδιδόντος	τὸ	ἴδιον ἐπιχειρητέον· αὐτῷ δ´ οὐ
[5, 4]	εἴδει ταὐτὸν ἀεὶ τῷ εἴδει	τὸ	ἴδιον· ἔσται γὰρ ἴδιον τὸ
[5, 9]	δὲ εἰ μὴ ὑπερβολὴν τέθεικε	τὸ	ἴδιον· ἔσται γὰρ κατὰ τοῦτο
[5, 3]	πρὸς τούτοις οὐδ´ ὅτε ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον ἔσται φανερὸν εἰ ὑπάρχει,
[5, 4]	μὴ ταὐτὸν ἀεὶ τῷ εἴδει	(τὸ)	ἴδιόν ἐστιν· οὐδὲ γὰρ τοῦ
[5, 3]	οὐκ ἂν εἴη καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Ἔτι δὲ πρὸς τούτοις
[5, 1]	διὰ τῶνδε σκεπτέον. Ἀποδίδοται (δὲ)	τὸ	ἴδιον ἢ καθ´ αὑτὸ καὶ
[5, 2]	μὲν εἰ μὴ καλῶς ἀποδέδοται	τὸ	ἴδιον ἢ καλῶς. Τοῦ δὲ
[5, 9]	ἴδιον ἢ πρὸς ὂν ἀποδίδωσι	τὸ	ἴδιον ἢ πρὸς μὴ ὄν,
[5, 9]	δὲ εἰ τῇ δυνάμει ἀποδιδοὺς	τὸ	ἴδιον ἢ πρὸς ὂν ἀποδίδωσι
[5, 5]	ἴδιον. Ἅπνατες γὰρ ἐπιχειροῦσιν ἀποδιδόναι	(τὸ)	ἴδιον ἢ τὸ φύσει ὑπάρχον,
[5, 2]	διὰ γνωριμωτέρων καὶ γνωριμώτερον ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον καθ´ ἑκάτερον τῶν τρόπων,
[5, 2]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Καθάπερ γὰρ οὐδ´ ἐν
[5, 9]	καὶ πρὸς τὸ μὴ ὂν	τὸ	ἴδιον (καὶ γὰρ μὴ ὄντος
[5, 2]	δὲ εἰ διὰ γνωριμωτέρων κεῖται	τὸ	ἴδιον, καὶ εἰ διὰ γνωριμωτέρων
[5, 4]	τῷ εἴδει τοῦ ὑποκειμένου ἀπέδωκε	τὸ	ἴδιον κατὰ μόνου λεγόμενον τοῦ
[5, 4]	ὑποκείμενον, ἐάν τις οὕτω τιθῆται	τὸ	ἴδιον. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ τὸ
[5, 2]	διορισθέντος τοῦ τίνος τίθησιν αὐτῶν	τὸ	ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ μὴ
[5, 3]	εἴη τοῦ ἀγαθοῦ καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ μηδενὶ
[5, 3]	οὐκ ἂν εἴη καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ μήτε
[5, 3]	οὐκ ἂν εἴη καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ τὸ
[5, 4]	λεγόμενον τοῦ πράγματος καὶ ὡς	τὸ	ἴδιον κατηγορεῖται, εἴη ἂν τὸ
[5, 9]	Συμβαίνει γὰρ τοῖς οὕτως ἀποδιδοῦσι	τὸ	ἴδιον μή, καθ´ οὗ ὁ
[5, 3]	δὲ εἰ ἀντικατηγορούμενον μὲν ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον, μὴ τὸ τί ἦν
[5, 4]	εἰ μὴ κατὰ μέθεξιν ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον μηδὲ τὸ τί ἦν
[5, 2]	μὲν εἰ ὅλως ἀγνωστότερόν ἐστι	τὸ	ἴδιον ὃ ἀποδίδωσι τούτου οὗ
[5, 3]	Κατασκευάζοντα δ´ εἰ τοιοῦτον ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον ὃ μὴ τῇ αἰσθήσει
[5, 3]	ποτε καὶ ἑστάναι τοιοῦτον ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον ὃ οὐ γίνεταί ποτε
[5, 3]	ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ τοιοῦτο ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον, ὃ φανερὸν μὴ ἔστιν
[5, 2]	γὰρ καλῶς κατὰ τοῦτο κείμενον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ ἄνθρωπος
[5, 5]	οὐ γὰρ κινήσεται κατὰ τοῦτο	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ ἀνθρώπου
[5, 4]	κατὰ μόνων κατηγορῆται ὧν εἴρηται	(τὸ)	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ εἴπας
[5, 2]	γὰρ κατὰ τοῦτο καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ εἴπας
[5, 2]	γὰρ καλῶς κείμενον κατὰ τοῦτο	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ εἴπας
[5, 2]	γὰρ κατὰ τοῦτο καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ εἴπας
[5, 3]	γὰρ καλῶς κείμενον κατὰ τοῦτο	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ εἴπας
[5, 3]	(δηλοῦν τὸ τί ἦν εἶναι	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ εἴπας
[5, 9]	γὰρ κατὰ τοῦτο καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θεὶς
[5, 2]	ὅροις. Οὔκουν ἔσται καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θεὶς
[5, 2]	ὁποτέρου τούτων συμβάντος ἀσαφὲς γίνεται	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θεὶς
[5, 3]	γὰρ καλῶς κατὰ τοῦτο κείμενον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θεὶς
[5, 3]	γὰρ κατὰ τοῦτο καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θεὶς
[5, 3]	γὰρ (καλῶς κείμενον κατὰ τοῦτο	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θεὶς
[5, 3]	γὰρ κατὰ τοῦτο καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θεὶς
[5, 3]	γὰρ κατὰ τοῦτο καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θεὶς
[5, 3]	οἷον ἀπολείπειν. Οὔκουν ἔσται σαφὲς	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θεὶς
[5, 3]	γὰρ κατὰ τοῦτο καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ θέμενος
[5, 2]	γὰρ καλῶς κατὰ τοῦτο κείμενον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ οὔτε τὸ
[5, 2]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ τὸ αἰσθάνεσθαι
[5, 2]	τινα γίνεσθαι τοῖς οὕτως ἀποδιδοῦσι	τὸ	ἴδιον, ὅταν ἐπὶ τοῦ διαφωνοῦντός
[5, 9]	τὸ ἴδιον, πρὸς ὂν ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον (ὅτε γὰρ ὄν ἐστι,
[5, 4]	θεωρητέον. Οἱ γὰρ ἁπλῶς κατασκευάζοντες	τὸ	ἴδιον ὅτι καλῶς κεῖται τόποι
[5, 3]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον· οὐ γὰρ δεῖ (δηλοῦν
[5, 9]	ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ ὑπερβολὴν τέθεικε	τὸ	ἴδιον· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον
[5, 4]	μὲν εἰ κατὰ μέθεξιν ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον
[5, 3]	ἥμερον φύσει ἀντικατηγορούμενον μὲν ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον, οὐ τὸ τί ἦν
[5, 4]	πεζὸν δίπουν κατὰ μέθεξιν ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον, οὐκ ἂν εἴη ἀνθρώπου
[5, 3]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς εἰρημένον	τὸ	ἴδιον. Οὔτε γὰρ ἐφ´ ᾧ
[5, 2]	τὸ ἴδιον. Γνώσεως γὰρ ἕνεκα	τὸ	ἴδιον ποιούμεθα· διὰ γνωριμωτέρων οὖν
[5, 9]	παθεῖν ἢ ποιῆσαι, δυνάμει ἀποδιδοὺς	τὸ	ἴδιον, πρὸς ὂν ἀποδέδωκε τὸ
[5, 3]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Πρῶτον μὲν γὰρ τὸ
[5, 9]	καὶ πρὸς μὴ ὂν ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον τῇ δυνάμει, μὴ ἐνδεχομένης
[5, 5]	τῶν ὑπὸ τοῦτο ὄντων οὗ	τὸ	ἴδιον τίθησι· τὸ γὰρ καθ´
[5, 2]	μὴ λέγεται πολλαχῶς τοῦτο οὗ	τὸ	ἴδιον τίθησιν, ἀλλ´ ἔστιν ἓν
[5, 9]	ἀναπνευστὸν τῇ δυνάμει μὲν ἀποδέδωκε	τὸ	ἴδιον (τὸ γὰρ τοιοῦτον οἷον
[5, 4]	ἑνὸς ἀποδοῦναι καὶ μόνου τινὸς	τὸ	ἴδιον· τὸ γὰρ ὑπάρχον τινὶ
[5, 1]	οὐκ ἂν εἴη καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	ἴδιον) τὸ δ´ ἀεὶ πρὸς
[5, 3]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον. Τὸ μὲν γὰρ ἀντικείμενον
[5, 5]	ἁλμυρὸν ὁμοιομεροῦς μέν τινος ἔθηκε	τὸ	ἴδιον, τοιοῦτον δ´ ἀποδέδωκε ὃ
[5, 5]	ἀναπνευστὸν ὁμοιομεροῦς μέν τινος εἴρηκε	τὸ	ἴδιον, τοιοῦτον δ´ ἀποδέδωκεν ὃ
[5, 3]	ἂν κατὰ τοῦτο καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	ἴδιον τοῦ ἀνθρώπου. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα
[5, 3]	ἂν κατὰ τοῦτο καλῶς κείμενον	τὸ	ἴδιον τοῦ ἀνθρώπου. Πότερον μὲν
[5, 3]	οὐ γὰρ ἔσται καλῶς (κείμενον	τὸ	ἴδιον. Τοῦ γὰρ μαθεῖν χάριν
[5, 5]	πρὸς τούτοις ταὐτὸν εἶναι συμβήσεται	τὸ	ἴδιον τοῦ τε ἁπλῶς καὶ
[5, 5]	ἐὰν μὲν τῷ ἔχεσθαι ἀποδιδῷ	τὸ	ἴδιον, τῷ ἔχοντι, ἐὰν δὲ
[5, 2]	γὰρ καλῶς κατὰ τοῦτο κείμενον	τὸ	ἴδιον· τῶν γὰρ κατασκευαστικῶν τόπων
[5, 1]	τῶν ὄντων δεῖ ὑπάρχειν αὐτῷ	τὸ	ἴδιον, ὥστ´ εἰ μὴ πρὸς
[5, 6]	λαμβανομένης, εἴη ἂν σωφροσύνης ἴδιον	τὸ	καθ´ αὑτὸ πεφυκέναι ἐπιθυμητικοῦ ἀρετὴν
[5, 6]	Οἷον ἐπεὶ φρονήσεώς ἐστιν ἴδιον	τὸ	καθ´ αὑτὸ πεφυκέναι λογιστικοῦ ἀρετὴν
[5, 6]	ἐστιν ἴδιον, καὶ τῆς ἕξεως	(τὸ	καθ´ ἕξιν λεγόμενον ἔσται ἴδιον.
[5, 6]	αἴσθησιν εἶναι. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ	τὸ	καθ´ ἕξιν λεγόμενόν ἐστι τῆς
[5, 6]	ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ τῆς ἕξεως	τὸ	καθ´ ἕξιν λεγόμενον μὴ ἔστιν
[5, 3]	θέμενος τοῦ τινὸς ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	καθῆσθαι μετά τινος τὸ νῦν
[5, 8]	οὐκ ἂν εἴη ἴδιον ἄνθρακος	τὸ	καίειν. Εἰ δ´ ἐστὶ φλογὸς
[5, 8]	οὐκ ἔστι δ´ ἴδιον φλογὸς	τὸ	καίειν, οὐκ ἂν εἴη ἴδιον
[5, 8]	Οἷον ἐπεὶ ὁμοίως ἐστὶν ἴδιον	τὸ	καίειν φλογὸς καὶ ἄνθρακος, οὐκ
[5, 7]	ἂν τοῦ ἀδίκως εἴη ἴδιον	τὸ	κακῶς. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ ἡ
[5, 7]	ἐπεὶ ὡσαύτως ἔχει φρόνησις πρὸς	τὸ	καλὸν καὶ τὸ αἰσχρόν, τῷ
[5, 5]	ἴδιον ἀποδέδωκε (ταὐτὸν γάρ ἐστι	τὸ	καλὸν καὶ τὸ πρέπον) οὐκ
[5, 7]	ἂν τοῦ δικαίου εἴη ἴδιον	τὸ	καλόν. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ ἡ
[5, 7]	οὐκ ἔστι τοῦ δικαίως ἴδιον	τὸ	καλῶς, οὐδ´ ἂν τοῦ δικαίου
[5, 7]	κατὰ τὸ εἶναι τεταγμένου ἐστὶ	τὸ	κατ´ αὐτὸ τεταγμένον ἴδιον· καὶ
[5, 5]	σύμπαν βλέψας, ἐνίοτε δ´ ἐπὶ	τὸ	κατὰ μέρος λεγόμενον αὐτὸς αὑτὸν
[5, 6]	ἴδιον· οὐδὲ γὰρ τῆς στερήσεως	τὸ	κατὰ στέρησιν λεγόμενον ἔσται ἴδιον.
[5, 6]	ἴδιον· καὶ γὰρ τῆς στερήσεως	τὸ	κατὰ στέρησιν λεγόμενον ἔσται ἴδιον.
[5, 6]	ἴδιον. Κἂν εἰ τῆς στερήσεως	τὸ	κατὰ στέρησιν λεγόμενόν ἐστιν ἴδιον,
[5, 6]	Κἂν εἰ δὲ τῆς στερήσεως	τὸ	κατὰ στέρησιν λεγόμενον μὴ ἔστιν
[5, 6]	εἰ δ´ ἡ ἀπόφασις ἢ	τὸ	κατὰ τὴν ἀπόφασιν λεγόμενόν ἐστιν
[5, 6]	ἔσται αὐτοῦ ἡ ἀπόφασις οὐδὲ	τὸ	κατὰ τὴν ἀπόφασιν λεγόμενον ἴδιον.
[5, 6]	ἔστιν ἴδιον, οὐδὲ τῆς ἕξεως	τὸ	κατὰ τὴν ἕξιν λεγόμενον ἴδιον
[5, 4]	ἕτερον ποιῶν τὴν ἕξιν καὶ	τὸ	κατὰ τὴν ἕξιν λεγόμενον. Τὸ
[5, 6]	Οἷον εἰ ἡ φάσις ἢ	τὸ	κατὰ τὴν φάσιν λεγόμενον αὐτοῦ
[5, 6]	οὐκ ἔσται ἡ φάσις οὐδὲ	τὸ	κατὰ τὴν φάσιν λεγόμενον ἴδιον.
[5, 7]	κατὰ τὸ γίνεσθαι λεγομένου ἔσται	τὸ	κατὰ τὸ γίνεσθαι λεγόμενον ἴδιον,
[5, 7]	συγκρίνεται. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	κατὰ τὸ εἶναι λεγόμενον μὴ
[5, 7]	καὶ τοῦ κατὰ τὸ φθείρεσθαι	τὸ	κατὰ τοῦτο ἀποδιδόμενον. Οἷον ἐπεὶ
[5, 5]	εἴη ἂν τῆς γῆς ἴδιον	τὸ	κάτω φέρεσθαι κατὰ φύσιν. ~Ἔπειτ´
[5, 5]	ἐπεὶ ἀληθεύεται κατὰ πάσης γῆς	τὸ	κάτω φέρεσθαι κατὰ φύσιν, ἔστι
[5, 5]	ἔθηκεν· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον. Αὐτὸ γὰρ
[5, 4]	τοὔνομα· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον, ἢ οὐδέποτε
[5, 9]	ὄντι· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ
[5, 4]	ἀποδέδωκεν· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ
[5, 5]	σημαίνειν· δόξειε γὰρ ἂν κινεῖσθαι	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ
[5, 4]	γὰρ τοῦ εἰρημένου ἔσται (ἴδιον	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ
[5, 7]	ἀπεδόθη· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον· οἷον ἐπεὶ
[5, 4]	ἴδιον· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ
[5, 9]	ἴδιον· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον. Συμβαίνει γὰρ
[5, 4]	ἴδιον· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον εἶναι ἴδιον. Τὸ γὰρ
[5, 6]	ἀντιδιῃρημένων ἐστὶν ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	κείμενον ἔσται ἴδιον τούτου οὗ
[5, 1]	Ὅπως δ´ οὖν δειχθέντος ἀναιρεῖται	τὸ	κείμενον. Ἔστι δὲ τὸ μὲν
[5, 4]	λέγεται· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον ἴδιον εἶναι. Οἷον ἐπεὶ
[5, 5]	σύμπαντος· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον ἴδιον εἶναι. συμβαίνει δ´
[5, 4]	λεγομένου· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον	τὸ	κείμενον ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ
[5, 4]	τοῦ ὑποκειμένου· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον, ἐάνπερ
[5, 9]	ὄντι ὑπάρχειν· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 7]	εἶναι ἴδιον· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 4]	τοῦτ´ ἀληθεύεται ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 4]	λόγος κατηγορεῖται· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 4]	τὸ ἴδιον· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 4]	μήτε διαφορά· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 4]	τοῦ πράγματος· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 4]	ταὐτὸ ἴδιον· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 5]	τὸ σύμπαν· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 5]	δ´ ἔθηκεν· ἔσται γὰρ ἴδιον	τὸ	κείμενον μὴ εἶναι ἴδιον. Οἷον
[5, 5]	κεχρῶσθαι, καὶ κατὰ σώματος ἀληθεύσεται	τὸ	κεχρῶσθαι· ἐὰν δὲ σώματος, καὶ
[5, 8]	ἂν εἴη τοῦ σώματος ἴδιον	τὸ	κεχρῶσθαι. Εἰ δ´ ἐστὶ τῆς
[5, 5]	λόγος, καὶ τοὔνομα ἀληθεύσεται, καθάπερ	τὸ	κεχρῶσθαι, εἴτε τῆς ἐπιφανείας εἴτε
[5, 5]	μέν τις ἐπιφανείας ἴδιον ἀποδῷ	τὸ	κεχρῶσθαι, καὶ κατὰ σώματος ἀληθεύσεται
[5, 8]	ἔσται τούτου ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ	τὸ	κεχρῶσθαι μᾶλλον τῆς ἐπιφανείας ἢ
[5, 8]	σώματος εἴη ἂν ἴδιον, οὐδὲ	τὸ	κεχρῶσθαι σώματος ὅλως. Κατασκευάζοντα δὲ
[5, 4]	ταὐτὸν γάρ ἐστι τῷ εἴδει	τὸ	κινεῖσθαι καὶ τὸ ἑστάναι ὑφ´
[5, 3]	ἐπεὶ ὁ θεὶς ζῴου ἴδιον	τὸ	κινεῖσθαί ποτε καὶ ἑστάναι τοιοῦτον
[5, 4]	ἂν εἴη τοῦ ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	κινεῖσθαι ὑφ´ αὑτοῦ· ταὐτὸν γάρ
[5, 5]	μόνῳ ὑπάρχει, καθάπερ τοῦ πυρὸς	τὸ	κουφότατον. Ἐνίοτε δὲ καὶ τὸ
[5, 9]	εἴη τοῦ πυρὸς ἴδιον σῶμα	τὸ	κουφότατον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ μὴ
[5, 9]	ἀποδοίη τοῦ πυρὸς ἴδιον σῶμα	τὸ	κουφότατον· φθαρέντος γὰρ τοῦ πυρὸς
[5, 3]	ἴδιον ἄστρον φερόμενον ὑπὲρ γῆς	τὸ	λαμπρότατον τοιούτῳ κέχρηται ἐν τῷ
[5, 5]	ἔχειν, ἢ εἴδει, καθάπερ πυρὸς	τὸ	λεπτομερέστατον, ἢ ἁπλῶς, καθάπερ ζῴου
[5, 5]	καθάπερ ἐπὶ τοῦ πυρὸς ἔχει	τὸ	λεπτομερέστατον· καὶ γὰρ τοῦ φωτὸς
[5, 5]	ἴδιον, καθάπερ ἐπὶ τοῦ πυρὸς	τὸ	λεπτομερέστατον· λεπτομερέστερον γάρ ἐστι τὸ
[5, 2]	καλῶς κείμενον ἴδιον πυρὸς σῶμα	τὸ	λεπτότατον καὶ κουφότατον. Κατασκευάζοντα δ´
[5, 2]	ὁ εἴπας ἴδιον πυρὸς σῶμα	τὸ	λεπτότατον καὶ κουφότατον πλείω ἀποδέδωκεν
[5, 2]	τις ἴδιον ἀποδοίη πυρὸς σῶμα	τὸ	λεπτότατον τῶν σωμάτων (οὗτος γὰρ
[5, 4]	ἂν ᾖ λευκὸς ἄνθρωπος· καὶ	τὸ	λευκῷ δὲ ἀνθρώπῳ ὑπάρχον καὶ
[5, 5]	μᾶλλον τοῖς δ´ ἧττον ὑπάρξει	τὸ	λεχθὲν ἴδιον, καθάπερ ἐπὶ τοῦ
[5, 8]	οὐκ ἂν εἴη ἴδιον λογιστικοῦ	τὸ	λογίζεσθαι. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ τὸ
[5, 8]	ἐπιθυμητικοῦ τὸ ἐπιθυμεῖν καὶ λογιστικοῦ	τὸ	λογίζεσθαι, οὐκ ἔστι δ´ ἴδιον
[5, 1]	τὸ δ´ ὑπηρετεῖν· οὔτε γὰρ	τὸ	λογιστικὸν πάντοτε προστάττει, ἀλλ´ ἐνίοτε
[5, 1]	καὶ ἐν τοῖς πλείστοις καθάπερ	τὸ	λογιστικοῦ ἴδιον πρὸς ἐπιθυμητικὸν καὶ
[5, 6]	ἑκάστου τῶν ἀντιδιῃρημένων· καὶ γὰρ	τὸ	λοιπὸν ἔσται τούτου ἴδιον οὗ
[5, 8]	ἴδιον, καὶ τοῦ μάλιστα δὴ	τὸ	μάλιστα, καὶ τοῦ ἥκιστα τὸ
[5, 8]	τὸ ἥκιστα τοῦ ἥκιστα καὶ	τὸ	μάλιστα τοῦ μάλιστα ἔσται ἴδιον.
[5, 8]	τὸ ἥκιστα τοῦ ἥκιστα, καὶ	τὸ	μάλιστα τοῦ μάλιστα, καὶ τὸ
[5, 8]	τὸ ἥκιστα τοῦ ἥκιστα, οὐδὲ	τὸ	μάλιστα τοῦ μάλιστα, οὐδὲ τὸ
[5, 8]	τὸ ἧττον τοῦ ἧττον, οὐδὲ	τὸ	μάλιστα τοῦ μάλιστα, οὐδὲ τὸ
[5, 8]	Οἷον ἐπεὶ τοῦ μᾶλλον ζῶντος	τὸ	μᾶλλον αἰσθάνεσθαί ἐστιν ἴδιον, καὶ
[5, 8]	μᾶλλον (πυρὸς εἴη ἂν ἴδιον	τὸ	μᾶλλον ἄνω φέρεσθαι κατὰ φύσιν.
[5, 8]	Τέταρτον δ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	μᾶλλον αὐτοῦ ἴδιον μὴ ἔστιν
[5, 8]	ἴδιόν ἐστιν ἴδιον· καὶ γὰρ	τὸ	μᾶλλον αὐτοῦ ὂν ἴδιον ἔσται
[5, 8]	ἁπλῶς. Οἷον ἐπεὶ οὐκ ἔστι	τὸ	μᾶλλον κεχρῶσθαι τοῦ μᾶλλον σώματος
[5, 8]	ἧττόν ἐστιν ἴδιον· καὶ γὰρ	τὸ	μᾶλλον οὗ μᾶλλον ἔσται ἴδιον.
[5, 8]	Δεύτερον δ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	μᾶλλον οὗ μᾶλλον μὴ ἔστιν
[5, 8]	οὐδ´ ἂν τοῦ μᾶλλον ἀνθρώπου	τὸ	μᾶλλον σπουδαῖον ἴδιον εἴη. Κατασκευάζοντα
[5, 8]	σώματος ὅλως. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ	τὸ	μᾶλλον τοῦ μᾶλλόν ἐστιν ἴδιον·
[5, 8]	ἁπλῶς ἐστιν ἴδιον· καὶ γὰρ	τὸ	μᾶλλον τοῦ μᾶλλον καὶ τὸ
[5, 8]	ἧττον, πρῶτον μὲν ἀνασκευάζοντα εἰ	τὸ	μᾶλλον τοῦ μᾶλλον μὴ ἔστιν
[5, 8]	μὴ ἔστιν ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	μᾶλλον τοῦ μᾶλλον, οὐδὲ τὸ
[5, 3]	ἔσται καλῶς κείμενον τὸ ἴδιον.	Τὸ	μὲν γὰρ ἀντικείμενον ἅμα τῇ
[5, 2]	τὸ ἐπίστασθαι τοῦτο πολλὰ σημαίνει	(τὸ	μὲν γὰρ ἐπιστήμην ἔχειν αὐτό,
[5, 6]	ἔσται ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ λέγεται	τὸ	μὲν διπλάσιον πρὸς τὸ ἥμισυ,
[5, 1]	ἀνθρώπου ἴδιον πρὸς ἵππον, ὅτι	τὸ	μὲν δίπουν τὸ δὲ τετράπουν
[5, 2]	δὲ μὴ διὰ γνωριμωτέρων ἐστὶ	τὸ	μὲν εἰ ὅλως ἀγνωστότερόν ἐστι
[5, 1]	καθάπερ ἀρετῆς πρὸς ἐπιστήμην, ὅτι	τὸ	μὲν ἐν πλείοσι, τὸ δ´
[5, 4]	ὁ τόπος ψευδής ἐστιν ὅταν	τὸ	μὲν ἕτερον τῶν λεχθέντων ἑνί
[5, 4]	κείμενον ἴδιον εἶναι. Οἷον ἐπεὶ	τὸ	μὲν ζῷον ἐπιστήμης μετέχον ἀληθεύεται
[5, 1]	ἀναιρεῖται τὸ κείμενον. Ἔστι δὲ	τὸ	μὲν καθ´ αὑτὸ ἴδιον ὃ
[5, 1]	ἢ πρὸς πλείους χρόνους παρατηρεῖν,	τὸ	μὲν καθ´ αὑτὸ πρὸς πολλά
[5, 8]	ἐκ τῶν ὁμοίως ὑπαρχόντων, ὅτι	τὸ	μὲν κατ´ ἀναλογίαν λαμβάνεται, οὐκ
[5, 1]	ἂν καὶ συχνοὶ καὶ καλοί.	Τὸ	μὲν οὖν πρὸς ἕτερον ἴδιον
[5, 1]	οἷον ψυχῆς πρὸς σῶμα, ὅτι	τὸ	μὲν προστακτικὸν τὸ δ´ ὑπηρετικόν
[5, 1]	πρὸς ἐπιθυμητικὸν καὶ θυμικὸν τὸ	τὸ	μὲν προστάττειν τὸ δ´ ὑπηρετεῖν·
[5, 8]	οὐκ ἂν εἴη τοῦ ζῴου	τὸ	μεριστὸν ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ
[5, 8]	ζῴου ἴδιον τὸ αἰσθητὸν ἢ	τὸ	μεριστόν, οὐκ ἔστι δὲ τοῦ
[5, 8]	πρῶτον, ἔστι δὲ ψυχῆς ἴδιον	τὸ	μέρος αὐτῆς εἶναι ἐπιθυμητικὸν πρῶτον,
[5, 8]	πρῶτον, εἴη ἂν ἴδιον ψυχῆς	τὸ	μέρος αὐτῆς εἶναι λογιστικὸν πρῶτον.
[5, 8]	ἐπεὶ ὁμοίως ἐστὶν ἴδιον ψυχῆς	τὸ	μέρος αὐτῆς ἐπιθυμητικὸν εἶναι πρῶτον
[5, 4]	ἂν εἴη τοῦ ἐπιστήμονος ἴδιον	τὸ	μὴ ἀπατᾶσθαι ὑπὸ λόγου. Κατασκευάζοντα
[5, 6]	εἴη ἂν τῆς τυφλότητος ἴδιον	τὸ	μὴ βλέπειν, καθὸ οὐκ ἔχομεν
[5, 5]	πολὺ γίνεσθαί τινα ἁμαρτίαν παρὰ	τὸ	μὴ διορίζεσθαι πῶς καὶ τίνων
[5, 6]	τοῦ μὴ ζῴου ἴδιόν ἐστι	τὸ	μὴ ζῆν, εἴη ἂν τοῦ
[5, 6]	τοῦ μὴ ζῴου φανεῖται ἴδιον	τὸ	μὴ ζῆν. Τρίτον δὲ ἐξ
[5, 6]	τοῦ μὴ ἀνθρώπου εἴη ἴδιον	τὸ	μὴ ζῷον· κἂν εἰ δὲ
[5, 6]	μὴ ἀνθρώπου φαίνεται μὴ ἴδιον	τὸ	μὴ ζῷον, οὐδὲ τοῦ ἀνθρώπου
[5, 9]	ἐστιν) ἀποδέδωκε δὲ καὶ πρὸς	τὸ	μὴ ὂν τὸ ἴδιον (καὶ
[5, 3]	τὰ λοιπὰ καὶ χωρίζειν. Ὥστε	τὸ	μὴ τοῦτον τὸν τρόπον κείμενον
[5, 2]	πᾶσιν ὑπάρχει. Ἀχρεῖον γὰρ ἔσται	τὸ	μὴ χωρίζον ἀπό τινων· τὸ
[5, 3]	διορισάμενος εἶπεν. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ	τὸ	νῦν ἴδιον ἀποδιδοὺς διορισάμενος ἔθηκεν
[5, 3]	ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	νῦν ἴδιον ἀποδιδοὺς μὴ διωρίσατο
[5, 3]	ἴδιον ἀποδιδοὺς μὴ διωρίσατο ὅτι	τὸ	νῦν ἴδιον ἀποδίδωσιν· οὐ γὰρ
[5, 3]	ἐστιν ὁ μὴ διορισάμενος εἰ	τὸ	νῦν ἴδιον ἐβούλετο θεῖναι· οὔκουν
[5, 3]	ἴδιον ἀποδιδοὺς διορισάμενος ἔθηκεν ὅτι	τὸ	νῦν ἴδιον τίθησιν· ἔσται γὰρ
[5, 3]	ἴδιον τὸ καθῆσθαι μετά τινος	τὸ	νῦν ἴδιον τίθησιν, οὐκ ἂν
[5, 2]	ὁ θεὶς πυρὸς ἴδιον εἶναι	τὸ	ὁμοιότατον ψυχῇ ἀγνωστοτέρῳ κέχρηται τοῦ
[5, 2]	εἴη καλῶς κείμενον ἴδιον πυρὸς	τὸ	ὁμοιότατον ψυχῇ. Τὸ δ´ εἰ
[5, 8]	ἴδιόν ἐστιν ἴδιον· καὶ γὰρ	τὸ	ὁμοίως αὐτοῦ ὂν ἴδιον ἔσται
[5, 8]	τὸ ἀκούειν. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ	τὸ	ὁμοίως αὐτοῦ ὂν ἴδιόν ἐστιν
[5, 7]	ὁμοίως ἐχόντων, ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	ὁμοίως ἔχον τοῦ ὁμοίως ἔχοντος
[5, 7]	μὴ ἔστιν ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	ὁμοίως ἔχον τοῦ ὁμοίως ἔχοντος
[5, 7]	ποιεῖν οἰκίαν. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ	τὸ	ὁμοίως ἔχον τοῦ ὁμοίως ἔχοντός
[5, 7]	ἔχοντός ἐστιν ἴδιον· καὶ γὰρ	τὸ	ὁμοίως ἔχον τοῦ ὁμοίως ἔχοντος
[5, 8]	ἔστιν ἴδιον αὐτοῦ· οὐδὲ γὰρ	τὸ	ὁμοίως ὂν ἴδιον ἔσται ἴδιον
[5, 8]	ὁμοίως ἐστὶν ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	ὁμοίως ὂν ἴδιον ἔσται ἴδιον
[5, 8]	τὸ λογίζεσθαι. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ	τὸ	ὁμοίως ὂν ἴδιόν ἐστι τούτου
[5, 8]	ὑπαρχόντων, πρῶτον μὲν ἀνασκευάζοντα εἰ	τὸ	ὁμοίως ὂν ἴδιον μὴ ἔστιν
[5, 8]	Δεύτερον δ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	ὁμοίως ὂν ἴδιον μὴ ἔστιν
[5, 8]	ἐστὶν ἴδιον· ἔσται γὰρ καὶ	τὸ	ὁμοίως ὂν (ἴδιον τούτου ἴδιον
[5, 5]	δεῖ γίνεσθαι ὅταν μὴ καὶ	τὸ	ὄνομα μᾶλλον κατηγορῆται καθ´ οὗ
[5, 8]	ἐπεὶ ὁμοίως ἐστὶν ἴδιον ἀνθρώπου	τὸ	ὁρᾶν καὶ τὸ ἀκούειν, οὐκ
[5, 8]	οὐκ ἔστι δ´ ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	ὁρᾶν, οὐκ ἂν εἴη ἀνθρώπου
[5, 6]	ἂν εἴη τοῦ ζῴου ἴδιον	τὸ	οὐκ ἔμψυχον. Δεύτερον δ´ ἐκ
[5, 5]	εἴη ἂν ἴδιον τοῦ ζῴου	τὸ	οὐσία ἔμψυχος. Ἔπειτ´ ἐπὶ τῶν
[5, 5]	ἐπεὶ ὁ θεὶς ζῴου ἴδιον	τὸ	οὐσία ἔμψυχος οὐκ αὐτὸ μὲν
[5, 2]	οὐσία τοιαδί· ἔσται γὰρ οὗτος	τὸ	οὐσία" πλεονάκις εἰρηκώς. Ὥστ´ οὐδέτερον
[5, 2]	ἔπειτα μεταλάβοι ἀντὶ τῶν σωμάτων"	τὸ	οὐσιῶν τοιωνδί" ἓν γὰρ καὶ
[5, 3]	τὸ ἴδιον. Πρῶτον μὲν γὰρ	τὸ	παρὰ τὸ ἔθος γινόμενον ἅπαν
[5, 7]	ἐπεὶ τοῦ ἀνθρώπου ἐστὶν ἴδιον	τὸ	πεζὸν δίπουν, καὶ τοῦ ἀνθρώπῳ
[5, 4]	ἐπεὶ ὁ εἴπας ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	πεζὸν δίπουν κατὰ μέθεξιν ἀποδέδωκε
[5, 4]	οὐκ ἂν εἴη ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	πεζὸν δίπουν. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ
[5, 4]	τὸ δ´ ἕτερον πολλοῖς, καθάπερ	τὸ	πεζὸν τετράπουν. Ἐπεὶ δὲ τὸ
[5, 7]	τοῦ ἀνθρώπῳ εἴη ἂν ἴδιον	τὸ	πεζῷ δίποδι λέγεσθαι. Οὐ μόνον
[5, 1]	παρέπεται, καθάπερ τοῦ τινὸς ἀνθρώπου	τὸ	περιπατεῖν ἐν ἀγορᾷ. Ἔστι δὲ
[5, 1]	δ´ οἷον τοῦ τινὸς ἀνθρώπου	τὸ	περιπατεῖν ἐν τῷ γυμνασίῳ. Ἔστι
[5, 3]	εἴπας τοῦ τινὸς ἀνθρώπου ἴδιον	τὸ	περιπατεῖν νῦν διαστειλάμενος ἔθηκε τοῦτο,
[5, 5]	ἂν εἴη τῆς θαλάττης ἴδιον	τὸ	πλεῖστον ὕδωρ ἁλμυρόν. Ἐπὶ δὲ
[5, 5]	ἐπεὶ ὁ εἴπας θαλάττης ἴδιον	τὸ	πλεῖστον ὕδωρ ἁλμυρὸν ὁμοιομεροῦς μέν
[5, 5]	γάρ ἐστιν ἡ τὶς θάλαττα	τὸ	πλεῖστον ὕδωρ ἁλμυρόν) οὐκ ἂν
[5, 2]	ἀδολεσχεῖν δοκοῦσιν. Ἔσται δὲ συμπῖπτον	τὸ	πλεονάκις εἰπεῖν τὸ αὐτὸ κατὰ
[5, 2]	τῷ τὸ ἴδιον σημαίνοντι, διότι	τὸ	πλεοναχῶς λεγόμενον ἀσαφὲς ποιεῖ τὸ
[5, 7]	ὁμοίως ἔχει ὁ οἰκοδόμος πρὸς	τὸ	ποιεῖν οἰκίαν καὶ ὁ ἰατρὸς
[5, 7]	(οὐκ ἂν εἴη οἰκοδόμου ἴδιον	τὸ	ποιεῖν οἰκίαν. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ
[5, 7]	οὐκ ἔστι δὲ ἰατροῦ ἴδιον	τὸ	ποιεῖν ὑγίειαν, (οὐκ ἂν εἴη
[5, 7]	οἰκίαν καὶ ὁ ἰατρὸς πρὸς	τὸ	ποιεῖν ὑγίειαν, οὐκ ἔστι δὲ
[5, 7]	εὐεξίας, ἔστι δ´ ἴδιον γυμναστοῦ	τὸ	ποιητικὸν εἶναι εὐεξίας, εἴη ἂν
[5, 7]	εὐεξίας, εἴη ἂν ἴδιον ἰατροῦ	τὸ	ποιητικὸν εἶναι ὑγιείας. Ἔπειτ´ ἐκ
[5, 7]	ὑγιείας εἶναι καὶ γυμναστὴς πρὸς	τὸ	ποιητικὸς εὐεξίας, ἔστι δ´ ἴδιον
[5, 7]	ὁμοίως ἔχει ἰατρός τε πρὸς	τὸ	ποιητικὸς ὑγιείας εἶναι καὶ γυμναστὴς
[5, 5]	ἐνίοις τῶν ἰδίων ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ γίνεσθαί τινα ἁμαρτίαν παρὰ
[5, 1]	ἐστι δίπους οὐδέποτε. Ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ δὲ καὶ ἐν τοῖς
[5, 1]	καὶ ἀεί, ἢ ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ καὶ ἐν τοῖς πλείστοις.
[5, 3]	προσδεῖται· εἰώθασι δ´ ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ πάντες τὸ ἀεὶ παρακολουθοῦν
[5, 5]	Οἷον ἐπεὶ ὁ εἴπας καλοῦ	τὸ	πρέπον ἴδιον εἶναι αὐτὸ ἑαυτοῦ
[5, 5]	γάρ ἐστι τὸ καλὸν καὶ	τὸ	πρέπον) οὐκ ἂν εἴη τὸ
[5, 5]	τὸ πρέπον) οὐκ ἂν εἴη	τὸ	πρέπον τοῦ καλοῦ ἴδιον. Κατασκευάζοντα
[5, 1]	περιπατεῖν ἐν ἀγορᾷ. Ἔστι δὲ	τὸ	πρὸς ἄλλο ἴδιον ἀποδοῦναι τὸ
[5, 6]	καὶ γὰρ τοῦ πρός τι	τὸ	πρός τι ἔσται ἴδιον. Οἷον
[5, 6]	δὲ εἰ τοῦ πρός τι	τὸ	πρὸς τί ἐστιν ἴδιον· καὶ
[5, 6]	μὴ ἔστιν ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	πρός τι τοῦ πρός τι
[5, 6]	πρός τι, ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	πρός τι τοῦ πρός τι
[5, 3]	ἰδίων, καθάπερ καὶ τῶν ὅρων,	τὸ	πρῶτον ἀποδίδοσθαι γένος, ἔπειθ´ οὕτως
[5, 5]	ψυχῆς τὸ φρόνιμον, ἢ ὡς	τὸ	πρῶτον, καθάπερ λογιστικοῦ τὸ φρόνιμον,
[5, 8]	φρόνιμον, εἴη ἂν ἐπιθυμητικοῦ ἴδιον	τὸ	πρῶτον σῶφρον. Δεύτερον δ´ ἀνασκευάζοντα
[5, 8]	τὸ πρῶτον φρόνιμον καὶ ἐπιθυμητικοῦ	τὸ	πρῶτον σῶφρον, ἔστι δὲ (τοῦ)
[5, 8]	ἔστι δὲ (τοῦ) λογιστικοῦ ἴδιον	τὸ	πρῶτον φρόνιμον, εἴη ἂν ἐπιθυμητικοῦ
[5, 8]	ἐπεὶ ὁμοίως ἐστὶν ἴδιον λογιστικοῦ	τὸ	πρῶτον φρόνιμον καὶ ἐπιθυμητικοῦ τὸ
[5, 4]	κατηγορουμένου ἴδιον, οὐκ ἂν εἴη	τὸ	πῦρ σώματος τοῦ λεπτομερεστάτου ἴδιον.
[5, 4]	ἀποδοὺς ἴδιον τοῦ λεπτομερεστάτου σώματος	τὸ	πῦρ τὸ ὑποκείμενον ἀποδέδωκε τοῦ
[5, 2]	τὸ πλεοναχῶς λεγόμενον ἀσαφὲς ποιεῖ	τὸ	ῥηθέν, ἀποροῦντος τοῦ μέλλοντος ἐπιχειρεῖν
[5, 2]	παρὰ τὸν ποιοῦντα λόγον ἴδιον	τὸ	ῥηθὲν οὐδὲν προσαποδοτέον· ἀχρεῖον γὰρ
[5, 8]	ἐπεὶ οὐκ ἔστι τοῦ ἀνθρώπου	τὸ	σπουδαῖον ἴδιον, οὐδ´ ἂν τοῦ
[5, 4]	ἁπλῶς τὸ ᾧ συμβέβηκε καὶ	τὸ	συμβεβηκὸς μετὰ τοῦ ᾧ συμβέβηκε
[5, 1]	ἴδιον ῥηθὲν ἐκ τῶν περὶ	τὸ	συμβεβηκὸς τόπων ἐπισκεπτέον ἐστίν, εἰ
[5, 5]	Ὁμοιομερῶν ἴδιον ἐνίοτε μὲν ἐπὶ	τὸ	σύμπαν βλέψας, ἐνίοτε δ´ ἐπὶ
[5, 5]	ἔστι δ´ ἴδιον αὐτῶν κατὰ	τὸ	σύμπαν· ἔσται γὰρ ἴδιον τὸ
[5, 2]	εἰς τὸν ἄνω τόπον οὔτε	τὸ	σύνολον τὸ ἐκ τούτων συντιθέμενον,
[5, 2]	σωμάτων (οὗτος γὰρ πλεονάκις εἴρηκε	τὸ	σῶμα" δεύτερον δ´, ἄν τις
[5, 2]	τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ οὔτε	τὸ	σῶμα πολλὰ δηλοῖ οὔτε τὸ
[5, 4]	τὸ πεζὸν τετράπουν. Ἐπεὶ δὲ	τὸ	ταὐτὸν καὶ τὸ ἕτερον πολλαχῶς
[5, 5]	τὸ ὑπάρχον, καθάπερ ἀνθρώπου τινὸς	τὸ	τέτταρας δακτύλους ἔχειν, ἢ εἴδει,
[5, 5]	τοιοῦτον οἷον ὑπάρχειν ἐκείνῳ, καθάπερ	τὸ	τέτταρας δακτύλους ἔχειν τὸν ἄνθρωπον.
[5, 3]	ἐστιν εἰ ἔτι ὑπάρχει, διὰ	τὸ	τῇ αἰσθήσει μόνον γνωρίζεσθαι. Ἔσται
[5, 3]	εἰ φέρεται ὑπὲρ γῆς, διὰ	τὸ	τὴν αἴσθησιν τότε ἀπολείπειν ἡμᾶς.
[5, 3]	ἂν κατὰ τοῦτο καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	τῆς ἀρετῆς ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα
[5, 4]	τὸ ἴδιον κατηγορεῖται, εἴη ἂν	τὸ	τῆς γῆς ἴδιον ὀρθῶς κείμενον.
[5, 3]	ἂν κατὰ τοῦτο καλῶς κείμενον	τὸ	τῆς ἐπιστήμης ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα
[5, 2]	οὐκ ἂν εἴη καλῶς κείμενον	τὸ	τῆς ἐπιστήμης ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ
[5, 3]	ἂν κατὰ τοῦτο καλῶς ἀποδεδομένον	τὸ	τῆς ἐπιφανείας ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα
[5, 3]	ἴδιον ζῷον ἐπιστήμης δεκτικὸν εἰς	τὸ	τί ἐστι θεὶς ἀποδέδωκε τὸ
[5, 3]	Κατασκευάζοντα δὲ εἴ τις εἰς	τὸ	τί ἐστι θεὶς οὗ τὸ
[5, 3]	ψυχὴν ἔχειν οὐκ ἔθηκεν εἰς	τὸ	τί ἐστι τὸ ζῷον, οὐκ
[5, 3]	ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ μὴ εἰς	τὸ	τί ἐστιν θεὶς ἀποδέδωκε τὸ
[5, 3]	μὲν ἀποδέδωκε τὸ ἴδιον, οὐ	τὸ	τί ἦν εἶναι δὲ δηλοῦν,
[5, 3]	μὲν ἀποδέδωκε τὸ ἴδιον, μὴ	τὸ	τί ἦν εἶναι δὲ δηλοῦν·
[5, 4]	μέθεξιν ἀποδέδωκε τὸ ἴδιον μηδὲ	τὸ	τί ἦν εἶναι δηλοῦν, ἀντικατηγορουμένου
[5, 4]	κατὰ μέθεξιν ἀποδέδωκεν ἴδιον οὔτε	τὸ	τί ἦν εἶναι δηλοῦν, ἀντικατηγορουμένου
[5, 3]	ἀνθρώπου ἴδιον ζῷον πεζὸν δίπουν	τὸ	τί ἦν εἶναι σημαῖνον ἀποδέδωκε
[5, 4]	γὰρ (κατὰ μέθεξιν ὑπάρχον εἰς	τὸ	τί ἦν εἶναι συμβάλλεται· εἴη
[5, 3]	ἴδιον· οὐ γὰρ δεῖ (δηλοῦν	τὸ	τί ἦν εἶναι τὸ ἴδιον.
[5, 2]	ἴδιον ἀποδίδωσι, μὴ διώρισται δὲ	τὸ	τίνος αὐτῶν ἴδιον τίθησιν· οὐ
[5, 1]	ἴδιον πρὸς ἐπιθυμητικὸν καὶ θυμικὸν	τὸ	τὸ μὲν προστάττειν τὸ δ´
[5, 4]	εἶναι συμβάλλεται· εἴη δ´ ἂν	τὸ	τοιοῦτο διαφορά τις κατά τινος
[5, 9]	ὥστ´ οὐδ´ ἀέρος ἔσται ἴδιον	τὸ	τοιοῦτον οἷον ἀναπνεῖσθαι τότε ὅτε
[5, 2]	οὐδὲν προσαποδοτέον· ἀχρεῖον γὰρ γίνεται	τὸ	τοιοῦτον. Οἷον ἐπεὶ ὁ εἴπας
[5, 3]	ἀνθρώπου ἴδιον, οὐκ ἂν εἴη	τὸ	τοῦ ἀνθρώπου ἴδιον καλῶς ἀποδεδομένον.
[5, 3]	οὐκ ἂν εἴη καλῶς κείμενον	τὸ	τοῦ ζῴου ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ
[5, 3]	ἂν καλῶς κατὰ τοῦτο ἀποδεδομένον	τὸ	τοῦ ζῴου ἴδιον. Τὸν αὐτὸν
[5, 3]	γνωρίζεται, οὐκ ἂν εἴη καλῶς	τὸ	τοῦ ἡλίου ἀποδεδομένον ἴδιον· ἄδηλον
[5, 5]	κατὰ τοῦ μέρους, ἢ εἰ	τὸ	τοῦ μέρους μὴ λέγεται κατὰ
[5, 5]	σκεπτέον ἐστίν, ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	τοῦ συνόλου ἴδιον μὴ ἀληθεύεται
[5, 2]	ἂν κατὰ τοῦτο καλῶς κείμενον	τὸ	τοῦ ὑγροῦ ἴδιον. ~Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα
[5, 2]	Οὐκ ἔσται δὲ καλῶς κείμενον	τὸ	τοῦτο πεπονθὸς ἴδιον· ταράττει γὰρ
[5, 4]	ᾗ ἄνθρωπός ἐστι, λέγεται ἴδιον	τὸ	τριμερῆ ψυχὴν ἔχειν, καὶ βροτοῦ,
[5, 4]	βροτός ἐστιν, εἴη ἂν ἴδιον	τὸ	τριμερῆ ψυχὴν ἔχειν. Χρήσιμος δ´
[5, 5]	ζῆν ἴδιον. Μὴ διαστείλας δὲ	τὸ	τῷ εἴδει, διότι ἑνὶ μόνῳ
[5, 5]	τὸ κουφότατον. Ἐνίοτε δὲ καὶ	τὸ	τῷ εἴδει προσθεὶς διήμαρτεν. Δεήσει
[5, 5]	τοῦτο δ´ οὐ δεῖ, ὅταν	τὸ	τῷ εἴδει προστεθῇ, ἕτερον εἶναι
[5, 5]	εἶδος εἶναι τῶν λεχθέντων, ὅταν	τὸ	τῷ εἴδει προστεθῇ· τοῦτο δ´
[5, 4]	τὴν ἕξιν λεγομένῳ ὑπάρξει, καὶ	τὸ	τῷ κατὰ τὴν ἕξιν λεγομένῳ
[5, 4]	τὸ ἴδιον. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ	τὸ	τῷ ὑποκειμένῳ ἀποδέδωκεν ἴδιον τοῦ
[5, 4]	μετὰ τοῦ ᾧ συμβέβηκεν. Οἷον	τὸ	ὑπάρχον ἀνθρώπῳ καὶ λευκῷ ἀνθρώπῳ
[5, 5]	ἔχειν. Μὴ διορίσας δ´ ὅτι	τὸ	ὑπάρχον ἀποδίδωσιν, διότι οὐκ ἔστι
[5, 5]	καθάπερ ἀνθρώπου τὸ δίπουν, ἢ	τὸ	ὑπάρχον, καθάπερ ἀνθρώπου τινὸς τὸ
[5, 6]	οὐκ ἂν εἴη τοῦ ἡμίσεος	τὸ	ὑπερεχόμενον ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ
[5, 6]	οὐκ ἔστι δὲ τοῦ διπλασίου	τὸ	ὑπερέχον ἴδιον, οὐκ ἂν εἴη
[5, 4]	τις τὰ πολλὰ τῶν ἰδίων	τὸ	ὑποκείμενον ἄλλο μὲν καθ´ αὑτὸ
[5, 4]	τοῦ λεπτομερεστάτου σώματος τὸ πῦρ	τὸ	ὑποκείμενον ἀποδέδωκε τοῦ κατηγορουμένου ἴδιον,
[5, 4]	λεγόμενα, ὧν ἔσται πάντων ἴδιον	τὸ	ὑποκείμενον, ἐάν τις οὕτω τιθῆται
[5, 4]	ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	ὑποκείμενον ἴδιον ἀποδέδωκε τοῦ ἐν
[5, 4]	Διὰ τοῦτο δ´ οὐκ ἔσται	τὸ	ὑποκείμενον τοῦ ἐν τῷ ὑποκειμένῳ
[5, 3]	δ´ ἅμα τῇ φύσει καὶ	τὸ	ὕστερον οὐ ποιεῖ γνωριμώτερον. Οἷον
[5, 4]	Οἷον ἐπεὶ οὐκ ἔστι διωκτοῦ	τὸ	φαίνεσθαί τισιν ἀγαθὸν ἴδιον, οὐδ´
[5, 4]	οὐδ´ ἂν αἱρετοῦ εἴη ἴδιον	τὸ	φαίνεσθαί τισιν ἀγαθόν· ταὐτὸν γάρ
[5, 6]	αἱρετόν, εἴη ἂν κακοῦ ἴδιον	τὸ	φευκτόν. Δεύτερον δ´ ἐκ τῶν
[5, 7]	βροτόν, καὶ τοῦ φθείρεσθαι ἄνθρωπον	τὸ	φθείρεσθαι βροτόν. Τὸν αὐτὸν δὲ
[5, 7]	τοῦ ἄνθρωπον φθείρεσθαι εἴη ἴδιον	τὸ	φθείρεσθαι ζῷον. Τὸν αὐτὸν δὲ
[5, 7]	γὰρ τὸ φθείρεσθαι τοῦ κατὰ	τὸ	φθείρεσθαι, οὐδὲ τὸ γίνεσθαι τοῦ
[5, 7]	λεγόμενον ἴδιον, καὶ τοῦ κατὰ	τὸ	φθείρεσθαι τὸ κατὰ τοῦτο ἀποδιδόμενον.
[5, 7]	εἶναι λεγομένου ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	φθείρεσθαι τοῦ κατὰ τὸ φθείρεσθαι,
[5, 5]	ἢ κατ´ ἄλλο, καθάπερ ψυχῆς	τὸ	φρόνιμον, ἢ ὡς τὸ πρῶτον,
[5, 5]	ὡς τὸ πρῶτον, καθάπερ λογιστικοῦ	τὸ	φρόνιμον, ἢ ὡς τῷ ἔχειν,
[5, 5]	ζῆν. Μὴ προσθεὶς μὲν οὖν	τὸ	φύσει ἁμαρτάνει, διότι ἐνδέχεται τὸ
[5, 5]	ἴδιον τὸ δίπουν βούλεται μὲν	τὸ	φύσει ὑπάρχον ἀποδιδόναι, σημαίνει δὲ
[5, 5]	ἐστίν. ~Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	φύσει ὑπάρχον βουλόμενος ἀποδοῦναι τοῦτον
[5, 5]	ἔχων. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ βούλεται	τὸ	φύσει ὑπάρχον ἴδιον ἀποδιδόναι καὶ
[5, 5]	βούλεται καὶ τῇ λέξει σημαίνει	τὸ	φύσει ὑπάρχον ἴδιον, οὐκ ἂν
[5, 5]	ἐπιχειροῦσιν ἀποδιδόναι (τὸ) ἴδιον ἢ	τὸ	φύσει ὑπάρχον, καθάπερ ἀνθρώπου τὸ
[5, 5]	τὸ φύσει ἁμαρτάνει, διότι ἐνδέχεται	τὸ	φύσει ὑπάρχον μὴ ὑπάρχειν ἐκείνῳ
[5, 5]	τοῦτο ἴδιον· λεπτομερέστατον γάρ ἐστι	τὸ	φῶς. Ἄλλου μὲν οὖν οὕτως
[5, 5]	τὸ λεπτομερέστατον· λεπτομερέστερον γάρ ἐστι	τὸ	φῶς τοῦ ἄνθρακος καὶ τῆς
[5, 7]	τοῦ κακοῦ ἂν εἴη ἴδιον	τὸ	χείριστον. Ἔπειτ´ ἐκ τῶν ὁμοίως
[5, 6]	ἂν εἴη τῆς ἀδικίας ἴδιον	τὸ	χείριστον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ τοῦ
[5, 6]	μὲν ἀδικία, τῷ βελτίστῳ δὲ	τὸ	χείριστον, οὐκ ἔστι δὲ τῆς
[5, 4]	καὶ καθ´ οὗ τὸ ζῷον,	τὸ	ψυχὴν ἔχειν, εἴη ἂν τὸ
[5, 2]	τοῦτο καλῶς κείμενον ζῴου ἴδιον	τὸ	ψυχὴν ἔχειν. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν
[5, 2]	ἐπεὶ ὁ εἴπας ζῴου ἴδιον	τὸ	ψυχὴν ἔχειν οὐδενὶ κέχρηται κοινῷ,
[5, 3]	ἐπεὶ ὁ εἴπας ζῴου ἴδιον	τὸ	ψυχὴν ἔχειν οὐκ ἔθηκεν εἰς
[5, 4]	ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ καθ´ οὗ	τὸ	ψυχὴν ἔχειν, τὸ ζῷον ἀληθεύεται,
[5, 4]	τὸ ψυχὴν ἔχειν, εἴη ἂν	τὸ	ψυχὴν ἔχειν τοῦ ζῴου ἴδιον.
[5, 4]	ὅτι οὐκ ἔστιν ἕτερον ἁπλῶς	τὸ	ᾧ συμβέβηκε καὶ τὸ συμβεβηκὸς
[5, 6]	ἔστι δὲ τοῦ διπλασίου ἴδιον	τὸ	ὡς δύο πρὸς ἕν, εἴη
[5, 6]	εἴη ἂν τοῦ ἡμίσεος ἴδιον	τὸ	ὡς ἓν πρὸς δύο. Τρίτον
[5, 7]	δ´ ἐστὶ τοῦ ὡσαύτως ἔχοντος	τὸ	ὡσαύτως ἔχον ἴδιον, τούτου οὐκ
[5, 7]	ὡσαύτως ἐχόντων, ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τὸ	ὡσαύτως ἔχον τοῦ ὡσαύτως ἔχοντος
[5, 7]	μὴ ἔστιν ἴδιον· οὐδὲ γὰρ	τὸ	ὡσαύτως ἔχον τοῦ ὡσαύτως ἔχοντος
[5, 3]	τὸ νῦν ἴδιον ἀποδιδοὺς μὴ	διωρίσατο	ὅτι τὸ νῦν ἴδιον ἀποδίδωσιν·
[5, 3]	διορισάμενος εἰ τὸ νῦν ἴδιον	ἐβούλετο	θεῖναι· οὔκουν δοτέον ἐστὶν ἐπιτιμήσεως
[5, 5]	φύσει ὑπάρχον ἴδιον, οὐκ ἂν	κινοῖτο	κατὰ τοῦτο ὡς οὐκ ὂν
[5, 1]	ἵππος δίπουν· ἀμφοτέρως δ´ ἂν	κινοῖτο	τὸ ἴδιον. Ἐὰν δ´ ἑκατέρου
[5, 5]	ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	αὐτὸ	αὑτοῦ ἴδιον ἔθηκεν· οὐ γὰρ
[5, 5]	ἴδιον τὸ κείμενον εἶναι ἴδιον.	Αὐτὸ	γὰρ αὑτῷ πᾶν τὸ εἶναι
[5, 4]	τὰ μὲν ὡς ὑπὸ τὸ	αὐτὸ	γένος ἐστὶν εἴδη, ὑπὸ τὸ
[5, 5]	καλοῦ τὸ πρέπον ἴδιον εἶναι	αὐτὸ	ἑαυτοῦ ἴδιον ἀποδέδωκε (ταὐτὸν γάρ
[5, 2]	μὲν εἰ πλεονάκις εἴρηται τὸ	αὐτὸ	ἐν τῷ ἰδίῳ· πολλάκις γὰρ
[5, 5]	τι πρῶτον ἢ ὡς πρῶτον	αὐτό,	ἔργον ἐστὶν ἀποδοῦναι τῶν τοιούτων
[5, 4]	ταὐτά ἐστι, μὴ ἔστι τὸ	αὐτὸ	ἴδιον· οὐ γὰρ ἔσται ἴδιον
[5, 2]	μέν, ὅταν ὀνομάσῃ πλεονάκις τὸ	αὐτό,	καθάπερ εἴ τις ἴδιον ἀποδοίη
[5, 6]	ἴδιον· οὐ γὰρ ἔσται τὸ	αὐτὸ	καὶ τῆς ἀποφάσεως ἴδιον. Κἂν
[5, 2]	συμπῖπτον τὸ πλεονάκις εἰπεῖν τὸ	αὐτὸ	κατὰ δύο τρόπους· καθ´ ἕνα
[5, 3]	γὰρ ἐφ´ ᾧ καταλαμβάνομεν ὑπάρχον	αὐτό,	κατὰ τούτου καὶ τοὔνομα ἐξ
[5, 5]	ἴδιον. Κατασκευάζοντα δὲ εἰ μὴ	αὐτὸ	μὲν αὑτοῦ ἴδιον ἀποδέδωκεν, ἀντικατηγορούμενον
[5, 5]	ἴδιον τὸ οὐσία ἔμψυχος οὐκ	αὐτὸ	μὲν αὑτοῦ ἴδιον ἔθηκεν, ἀντικατηγορούμενον
[5, 3]	μαθεῖν χάριν ἀποδίδοται τὸ ἴδιον·	αὐτὸ	μὲν οὖν αὑτῷ ὁμοίως ἄγνωστόν
[5, 4]	τῷ ὑποκειμένῳ ἴδιον, ὅτι τὸ	αὐτὸ	πλειόνων ἔσται καὶ διαφόρων τῷ
[5, 7]	αἰσχροῦ· ἀδύνατον γὰρ εἶναι τὸ	αὐτὸ	πλειόνων ἴδιον. Κατασκευάζοντι δὲ οὐδὲν
[5, 1]	ἐπισκοποῦμεν· οὔκουν εἰσὶ λόγοι πρὸς	αὐτὸ	πολλοί· λογικὸν δὲ τοῦτ´ ἔστι
[5, 7]	εἶναι τεταγμένου ἐστὶ τὸ κατ´	αὐτὸ	τεταγμένον ἴδιον· καὶ γὰρ τοῦ
[5, 2]	(τὸ μὲν γὰρ ἐπιστήμην ἔχειν	αὐτό,	τὸ δ´ ἐπιστήμῃ χρῆσθαι αὐτό,
[5, 2]	αὐτό, τὸ δ´ ἐπιστήμῃ χρῆσθαι	αὐτό,	τὸ δ´ ἐπιστήμην ἔχειν αὐτοῦ,
[5, 1]	τῶν ἀεὶ καὶ τῶν καθ´	αὑτὸ	διὰ τῶνδε θεωρητέον. ~(Πρῶτον μὲν
[5, 1]	Ἔστι δὲ τὸ μὲν καθ´	αὑτὸ	ἴδιον ὃ πρὸς ἅπαντα ἀποδίδοται
[5, 1]	(δὲ) τὸ ἴδιον ἢ καθ´	αὑτὸ	καὶ ἀεί, ἢ πρὸς ἕτερον
[5, 1]	πρὸς ταῦτα. Τὸ δὲ καθ´	αὑτὸ	καὶ τὸ ἀεὶ πρὸς πολλὰ
[5, 1]	ἕτερον καὶ ποτέ, οἷον καθ´	αὑτὸ	μὲν ἀνθρώπου τὸ ζῷον ἥμερον
[5, 6]	ἂν σωφροσύνης ἴδιον τὸ καθ´	αὑτὸ	πεφυκέναι ἐπιθυμητικοῦ ἀρετὴν εἶναι. ~Ι.
[5, 6]	φρονήσεώς ἐστιν ἴδιον τὸ καθ´	αὑτὸ	πεφυκέναι λογιστικοῦ ἀρετὴν εἶναι, καὶ
[5, 4]	τὸ ὑποκείμενον ἄλλο μὲν καθ´	αὑτὸ	ποιῶν ἄλλο δὲ μετὰ τοῦ
[5, 1]	χρόνους παρατηρεῖν, τὸ μὲν καθ´	αὑτὸ	πρὸς πολλά (πρὸς ἕκαστον γὰρ
[5, 4]	δ´ εἰ τοῦ αὐτοῦ, ᾗ	ταὐτό	ἐστι, ταὐτὸ ἴδιον· ἔσται γὰρ
[5, 4]	τοῦ αὐτοῦ, ᾗ ταὐτό ἐστι,	ταὐτὸ	ἴδιον· ἔσται γὰρ ἴδιον τὸ
[5, 8]	ἔστι χρήσιμος· ἀδύνατον γάρ ἐστι	ταὐτὸ	πλειόνων ἴδιον εἶναι. Τέταρτον δ´
[5, 1]	μὲν ἀποδῷ τοῦ δ´ ἀρνήσηται	ταὐτὸ	τοῦτο, δύο μόνον προβλήματα γίνονται,
[5, 5]	καὶ γὰρ τοῦ φωτὸς ἔσται	ταὐτὸ	τοῦτο ἴδιον· λεπτομερέστατον γάρ ἐστι
[5, 3]	ἴδιον. Ἔπειτ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ	τοιοῦτο	ἀποδέδωκε τὸ ἴδιον, ὃ φανερὸν
[5, 4]	συμβάλλεται· εἴη δ´ ἂν τὸ	τοιοῦτο	διαφορά τις κατά τινος ἑνὸς
[5, 5]	ἄνθρωπος, ἀλλ´ ὡς〉 μετέχον ἤδη	τοῦτο	αἰσθάνεται) ἢ τῷ μετέχειν, καθάπερ
[5, 4]	ὑπάρχει, ἢ εἰ μὴ κατὰ	τοῦτο	ἀληθεύεται, ἢ εἰ μή ἐστιν
[5, 2]	εἴη ἂν καλῶς κείμενον κατὰ	τοῦτο	ἀνθρώπου ἴδιον τὸ ζῷον ἥμερον
[5, 3]	προσκέχρηται, εἴη ἂν καλῶς κατὰ	τοῦτο	ἀποδεδομένον τὸ τοῦ ζῴου ἴδιον.
[5, 7]	κατὰ τὸ φθείρεσθαι τὸ κατὰ	τοῦτο	ἀποδιδόμενον. Οἷον ἐπεὶ τοῦ ἀνθρώπου
[5, 5]	εἶναι. συμβαίνει δ´ ἐπ´ ἐνίων	τοῦτο	γίνεσθαι· ἀποδοίη γὰρ ἄν τις
[5, 5]	ὅταν τὸ τῷ εἴδει προστεθῇ·	τοῦτο	δ´ ἐπ´ ἐνίων οὐ συμπίπτει,
[5, 5]	τοῦ ἄνθρακος καὶ τῆς φλογός.	Τοῦτο	δ´ οὐ δεῖ γίνεσθαι ὅταν
[5, 5]	ἕκαστον αὐτῶν πῦρ ὄν. Διὰ	τοῦτο	δ´ οὐ δεῖ, ὅταν τὸ
[5, 2]	κείμενον τὸ αἰσθάνεσθαι πεφυκός. Διὰ	τοῦτο	(δ´ οὐ χρηστέον ἐστὶν οὔτ´
[5, 4]	σώματος τοῦ λεπτομερεστάτου ἴδιον. Διὰ	τοῦτο	δ´ οὐκ ἔσται τὸ ὑποκείμενον
[5, 1]	ἀποδῷ τοῦ δ´ ἀρνήσηται ταὐτὸ	τοῦτο,	δύο μόνον προβλήματα γίνονται, καθάπερ
[5, 7]	καὶ ᾗ ζῷον αὐτῷ ὑπάρχει	τοῦτο,	εἴη ἂν ζῴου ἴδιον τὸ
[5, 3]	μόνον γνωρίζεσθαι. Ἔσται δ´ ἀληθὲς	τοῦτο	ἐπὶ τῶν μὴ ἐξ ἀνάγκης
[5, 5]	φέρεσθαι κατὰ φύσιν, ἔστι δὲ	τοῦτο	ἴδιον καὶ τῆς τινὸς γῆς
[5, 5]	γὰρ τοῦ φωτὸς ἔσται ταὐτὸ	τοῦτο	ἴδιον· λεπτομερέστατον γάρ ἐστι τὸ
[5, 7]	ὑπάρχει, ἢ εἰ μὴ κατὰ	τοῦτο	καθ´ ὃ λέγεται τοῦτο οὗ
[5, 3]	τὸ περιπατεῖν νῦν διαστειλάμενος ἔθηκε	τοῦτο,	καλῶς ἂν εἴη κείμενον τὸ
[5, 3]	μήθ´ ὑστέρῳ· ἔσται γὰρ κατὰ	τοῦτο	καλῶς ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον. Οἷον
[5, 3]	δὲ δηλοῦν· ἔσται γὰρ κατὰ	τοῦτο	καλῶς ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον. Οἷον
[5, 2]	τῷ αὐτῷ· ἔσται γὰρ κατὰ	τοῦτο	καλῶς ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον. Οἷον
[5, 3]	λοιπὰ προσάπτει· ἔσται γὰρ κατὰ	τοῦτο	καλῶς ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον. Οἷον
[5, 3]	δὲ δηλοῦν, εἴη ἂν κατὰ	τοῦτο	καλῶς ἀποδεδομένον τὸ ἴδιον τοῦ
[5, 3]	ἴδιον ἀποδέδωκεν, εἴη ἂν κατὰ	τοῦτο	καλῶς ἀποδεδομένον τὸ τῆς ἀρετῆς
[5, 3]	ὑπάρχον ἀεί, εἴη ἂν κατὰ	τοῦτο	καλῶς ἀποδεδομένον τὸ τῆς ἐπιφανείας
[5, 2]	πλεονάκις ὀνόματι, εἴη ἂν κατὰ	τοῦτο	καλῶς ἀποδεδομένον τοῦ ἀνθρώπου τὸ
[5, 2]	οὐκ ἂν εἴη τοῦ ἐπίστασθαι	τοῦτο	καλῶς ἴδιον ἀποδεδομένον, μὴ διορισθέντος
[5, 2]	κέχρηται κοινῷ, εἴη ἂν κατὰ	τοῦτο	καλῶς κείμενον ζῴου ἴδιον τὸ
[5, 9]	τὸ ἴδιον, εἴη ἂν κατὰ	τοῦτο	καλῶς κείμενον τὸ ἴδιον.
[5, 9]	τὸ ἴδιον· ἔσται γὰρ κατὰ	τοῦτο	καλῶς κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον
[5, 3]	δῆλόν ἐστιν· ἔσται γὰρ κατὰ	τοῦτο	καλῶς κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον
[5, 2]	ἀλλ´ ἕν· ἔσται γὰρ κατὰ	τοῦτο	καλῶς κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον
[5, 3]	τὸ ἴδιον, εἴη ἂν κατὰ	τοῦτο	καλῶς κείμενον τὸ ἴδιον τοῦ
[5, 3]	οὔθ´ ὑστέρῳ, εἴη ἂν κατὰ	τοῦτο	καλῶς κείμενον τὸ τῆς ἐπιστήμης
[5, 2]	οὐ πλείω, εἴη ἂν κατὰ	τοῦτο	καλῶς κείμενον τὸ τοῦ ὑγροῦ
[5, 2]	λόγος· ἔσται γὰρ καλῶς κατὰ	τοῦτο	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ
[5, 2]	ἁπλοῦν· ἔσται γὰρ καλῶς κατὰ	τοῦτο	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ
[5, 3]	κέχρηται· ἔσται γὰρ καλῶς κατὰ	τοῦτο	κείμενον τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ
[5, 2]	τρόπων. Ἔσται γὰρ καλῶς κατὰ	τοῦτο	κείμενον τὸ ἴδιον· τῶν γὰρ
[5, 2]	τοῦ καλῶς οἱ μὲν κατὰ	τοῦτο	μόνον, οἱ δ´ ἁπλῶς δείξουσιν
[5, 3]	ἀεὶ παρεπόμενον ἴδιον ἀποδέδωκεν, ἀλλὰ	τοῦτο	ὃ γίνεταί ποτε μὴ ἴδιον·
[5, 5]	ἑνὶ μόνῳ ὑπάρξει τῶν ὑπὸ	τοῦτο	ὄντων οὗ τὸ ἴδιον τίθησι·
[5, 7]	κατὰ τοῦτο καθ´ ὃ λέγεται	τοῦτο	οὗ τὸ ἴδιον ἀπεδόθη· οὐ
[5, 2]	ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ πλεοναχῶς λέγεται	τοῦτο	οὗ τὸ ἴδιον ἀποδίδωσι, μὴ
[5, 2]	δὲ εἰ μὴ λέγεται πολλαχῶς	τοῦτο	οὗ τὸ ἴδιον τίθησιν, ἀλλ´
[5, 2]	ἔσται δὲ καλῶς κείμενον τὸ	τοῦτο	πεπονθὸς ἴδιον· ταράττει γὰρ τὸν
[5, 2]	τῷ ἰδίῳ· πολλάκις γὰρ λανθάνουσι	τοῦτο	ποιοῦντες καὶ ἐν τοῖς ἰδίοις,
[5, 2]	ἐστιν. Οἷον ἐπεὶ τὸ ἐπίστασθαι	τοῦτο	πολλὰ σημαίνει (τὸ μὲν γὰρ
[5, 2]	εἴη ἂν καλῶς κείμενον κατὰ	τοῦτο	πυρὸς ἴδιον σῶμα τὸ εὐκινητότατον
[5, 3]	ἔσται γὰρ (καλῶς κείμενον κατὰ	τοῦτο	τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ
[5, 2]	ἔσται γὰρ καλῶς κείμενον κατὰ	τοῦτο	τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ
[5, 3]	ἔσται γὰρ καλῶς κείμενον κατὰ	τοῦτο	τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ
[5, 5]	σημαίνει· οὐ γὰρ κινήσεται κατὰ	τοῦτο	τὸ ἴδιον. Οἷον ἐπεὶ ὁ
[5, 2]	εἴη ἂν καλῶς ἀποδεδομένον κατὰ	τοῦτο	τοῦ ζῴου ἴδιον τὸ αἴσθησιν
[5, 7]	τῇ ἰδέᾳ ὑπάρχει καὶ κατὰ	τοῦτο	ὑπάρχει ᾗ λέγεται κατ´ αὐτοῦ
[5, 5]	ἴδιον, οὐκ ἂν κινοῖτο κατὰ	τοῦτο	ὡς οὐκ ὂν ἀνθρώπου ἴδιον
[5, 6]	ἓν πρὸς τὸ ἓν πρὸς	δύο,	ἔστι δὲ τοῦ διπλασίου ἴδιον
[5, 1]	εἴπομεν καὶ πρότερον· ἢ γὰρ	δύο	ἢ τέτταρα ἐξ ἀνάγκης γίνονται
[5, 1]	τοῦ δ´ ἀρνήσηται ταὐτὸ τοῦτο,	δύο	μόνον προβλήματα γίνονται, καθάπερ τὸ
[5, 5]	φύσει ὑπάρχει, καθάπερ ἀνθρώπῳ τὸ	δύο	πόδας ἔχειν. Μὴ διορίσας δ´
[5, 5]	οὐ γὰρ πᾶς ἄνθρωπός ἐστι	δύο	πόδας ἔχων. Κατασκευάζοντα δ´ εἰ
[5, 1]	πρὸς ἕτερον ἰδίου ἀποδιδομένου ἢ	δύο	προβλήματα ἢ τέτταρα. Ἐὰν μὲν
[5, 6]	τοῦ διπλασίου ἴδιον τὸ ὡς	δύο	πρὸς ἕν, εἴη ἂν τοῦ
[5, 6]	πρὸς τὸ ἥμισυ, τὸ δὲ	δύο	πρὸς ἓν πρὸς τὸ ἓν
[5, 6]	ἴδιον τὸ ὡς ἓν πρὸς	δύο.	Τρίτον δ´ ἀνασκευάζοντα μὲν εἰ
[5, 2]	πλεονάκις εἰπεῖν τὸ αὐτὸ κατὰ	δύο	τρόπους· καθ´ ἕνα μέν, ὅταν
[5, 2]	πλεοναχῶς λεγομένῳ οὔτε λόγῳ τῷ	τὸ	ἴδιον σημαίνοντι, διότι τὸ πλεοναχῶς