Chapitre
[1]	ὁτὲ δὲ οὔ͵ ἢ συμβαίνει	μὲν	ἀεὶ τοῖς καθεύδουσιν ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλ΄
[3]	τὸ καθαρώτερον. Ἔστι δὲ λεπτότατον	μὲν	αἷμα καὶ καθαρώτατον τὸ ἐν
[1]	δ΄ αἰσθήσεως τρόπον τινὰ τὴν	μὲν	ἀκινησίαν καὶ οἷον δεσμὸν τὸν
[3]	τοῦ πάθους καθεύδουσιν͵ καὶ καθεύδοντες	μὲν	ἁλίσκονται͵ ἐγρηγορότες δ΄ οὔ· ὅταν
[1]	αἴσθησιν͵ τῶν δ΄ ἐναντίων τῶν	μὲν	ἀνάγκη θάτερον ἀεὶ παρεῖναι τῶν
[3]	καταπίπτει τὰ βλέφαρα͵ καὶ τὰ	μὲν	ἄνω κατέψυκται καὶ τὰ ἔξω͵
[1]	ἄνευ τούτου͵ δῆλον ὡς ὅσα	μὲν	αὐξήσεως καὶ φθίσεως μετέχει μόνον
[3]	νανώδεις καὶ οἱ μεγαλοκέφαλοι· τῶν	μὲν	γὰρ αἱ φλέβες στεναί͵ ὥστ΄
[1]	οὐδετέρου τούτων τῶν παθημάτων· ἄνευ	μὲν	γὰρ αἰσθήσεως οὐχ ὑπάρχει οὔτε
[3]	δ΄ ἐκ κόπων ἐνίων· ὁ	μὲν	γὰρ κόπος συντηκτικόν͵ τὸ δὲ
[2]	μορίῳ τῶν αἰσθητηρίων ἁπάντων· ἔστι	μὲν	γὰρ μία αἴσθησις͵ καὶ τὸ
[2]	πρώτῳ ᾧ αἰσθάνεται πάντων· ὅταν	μὲν	γὰρ τοῦτ΄ ἀδυνατήσῃ͵ ἀνάγκη καὶ
[2]	τῷ ἁπτικῷ μάλιστα ὑπάρχει (τοῦτο	μὲν	γὰρ χωρίζεται τῶν ἄλλων αἰσθητηρίων͵
[3]	μὴ δύνασθαι ἐνεργεῖν͵ ἐξ ἀνάγκης	μὲν	γινόμενος (οὐ γὰρ ἐνδέχεται ζῷον
[3]	γίγνεται ἡ διάκρισις. Ἀλλὰ τὸ	μὲν	διορίζειν περὶ τούτων ἑτέρων ἐστὶ
[2]	ἡ τοῦ πνεύματος κάθεξις͵ τοῖς	μὲν	εἰσφερομένοις ἡ θύραθεν͵ τοῖς δὲ
[3]	ὀρθὸν τῶν ζῴων) καὶ ἐπιπεσὸν	μὲν	ἔκνοιαν ποιεῖ͵ ὕστερον δὲ φαντασίαν.
[3]	ἐστὶ πᾶσιν ἡ ἐσχάτη τοῖς	μὲν	ἐναίμοις ἡ τοῦ αἵματος φύσις͵
[2]	αὐτῶν ὕστερον. Διότι δὲ τὰ	μὲν	ἐνύπνια μνημονεύουσιν ἐγερθέντες͵ τὰς δ΄
[1]	ἅπαντα κεκοινώνηκεν ἀμφοτέρων͵ ἢ τὰ	μὲν	θατέρου τὰ δὲ θατέρου μόνον͵
[1]	μορίων τῆς ψυχῆς͵ καὶ τοῦ	μὲν	θρεπτικοῦ χωριζομένου τῶν ἄλλων ἐν
[3]	ἂν διακριθῇ τοῦ αἵματος τὸ	μὲν	καθαρώτερον εἰς τὰ ἄνω͵ τὸ
[1]	δὲ τοῦ ἐγρηγορέναι ὑπερβολὴ ὁτὲ	μὲν	νοσώδης ὁτὲ δὲ ἄνευ νόσου
[3]	ὕστερον δὲ φαντασίαν. Ἢ αἱ	μὲν	νῦν λεγόμεναι λύσεις ἐνδεχόμεναι μέν
[2]	τὸ δέ τι κοινόν͵ ἴδιον	μὲν	οἷον τῇ ὄψει τὸ ὁρᾶν͵
[1]	τίνα αἰτίαν οἱ καθεύδοντες ὁτὲ	μὲν	ὀνειρώττουσιν ὁτὲ δὲ οὔ͵ ἢ
[1]	δὲ θατέρου μόνον͵ ἢ τὰ	μὲν	οὐδετέρου τὰ δὲ ἀμφοτέρων· πρὸς
[1]	ὕπνον πάντα ἐγερτὸν εἶναι. Τὰ	μὲν	οὖν ἄλλα σχεδὸν ἅπαντα δῆλα
[2]	ζῴοις͵ μετὰ ταῦτα λεκτέον. Τοῖς	μὲν	οὖν ἄλλοις ζῴοις καθάπερ τοῖς
[3]	καὶ τὸ σωματῶδες ἀναφέρεται. Ἱστάμενον	μὲν	οὖν βαρύνει καὶ ποιεῖ νυστάζειν·
[2]	καὶ τῆς κάτω κοιλίας. Τοῖς	μὲν	οὖν ἐναίμοις τοῦτ΄ ἐστὶ τὸ
[2]	λόγον αἴτιον εἶναί φαμεν) πρῶτον	μὲν	οὖν ἐπειδὴ λέγομεν τὴν φύσιν
[3]	καὶ φαντασία λειποψυχήσασιν ἰσχυρῶς. Τοῦτο	μὲν	οὖν ἔχει τινὰ ἀπορίαν· εἰ
[2]	ἐκ τούτων πάντα θεωρητέον. Ὅτι	μὲν	οὖν ἡ τῆς αἰσθήσεως ἀρχὴ
[3]	λεχθὲν ἐκ τῶν ἀνατομῶν) τῆς	μὲν	οὖν θύραθεν τροφῆς εἰσιούσης εἰς
[3]	περὶ τὸν ἐγκέφαλον φλεβῶν. Τῆς	μὲν	οὖν καταψύξεως τοῦτ΄ ἐστὶν αἴτιον͵
[2]	τῆς κυρίας ἐντεῦθέν ἐστιν. Τῆς	μὲν	οὖν κινήσεως φανερὸν ὅτι καὶ
[3]	ἐκ τῆς τροφῆς βάρους. Τί	μὲν	οὖν τὸ αἴτιον τοῦ καθεύδειν
[1]	γίγνεται ἢ ἀπὸ ταὐτομάτου. Πρῶτον	μὲν	οὖν τοῦτό γε φανερόν͵ ὅτι
[1]	λεχθεὶς λόγος͵ τοῦτο πεισθήσεται. Ὅτι	μὲν	οὖν ὕπνου κοινωνεῖ τὰ ζῷα
[3]	ὅτι ὥσπερ ἡ κοιλία κενὴ	μὲν	οὖσα θερμή ἐστιν͵ ἡ δὲ
[3]	τῇ πρὸς τὸν ἐγκέφαλον ἡ	μὲν	περιττωματικὴ ἀναθυμίασις εἰς φλέγμα συνίσταται
[1]	οὔ. Τῶν δ΄ ὀστρακοδέρμων κατὰ	μὲν	τὴν αἴσθησιν οὐδέ πω γέγονε
[2]	τοῦ μορίου τούτου͵ ἐν ᾧ	μὲν	τόπῳ καὶ ἐν ᾧ μορίῳ
[2]	πλείους͵ σκεπτέον. Ἐπεὶ δ΄ ἔνια	μὲν	τῶν ζῴων ἔχει τὰς αἰσθήσεις
[3]	ἔστι δ΄ οὐκ εὔλογον τὸν	μὲν	ὕπνον εἶναι κατάψυξιν͵ τὰ δ΄

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009