HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
δ 46
δαιμόνιον 1
δέ 6
δὲ 79
δεῖ 2
δεκτικοὺς 1
δεκτικῷ 1

Fréquences [« »]
49 γὰρ
48 τὰ
52 τοῦ
79 δὲ
85 τὸ
188 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Opuscules. Du sommeil et de la veille (texte complet)

δὲ

Chapitre

[2]   φύσιν ἕνεκά του ποιεῖν͵ τοῦτο δὲ ἀγαθόν τι͵ τὴν δ΄ ἀνάπαυσιν

[1]   τούτῳ καὶ τὸν καθυπνοῦντα· τὸν δὲ αἰσθανόμενον ἐγρηγορέναι νομίζομεν͵ καὶ τὸν

[1]   ἢ τὰ μὲν οὐδετέρου τὰ δὲ ἀμφοτέρων· πρὸς δὲ τούτοις τί

[2]   τὸ δὲ τέλος βέλτιστον. Ἔτι δὲ ἀναγκαῖον ἑκάστῳ τῶν ζῴων ὑπάρχειν

[2]   αὐτῆς ὕστερον καθ΄ αὑτήν. Τοῖς δὲ ἀναίμοις καὶ τοῖς ἐντόμοις καὶ

[3]   ἐν τοῖς Περὶ τροφῆς· νῦν δὲ ἀναληπτέον ὑπὲρ αὐτῶν τούτου χάριν͵

[1]   ὑπερβολὴ ὁτὲ μὲν νοσώδης ὁτὲ δὲ ἄνευ νόσου γίγνεται͵ ὥστε καὶ

[3]   ποιεῖ τὴν τοιαύτην ἀδυναμίαν. Ἤδη δὲ γεγένηταί τισι καὶ φαντασία λειποψυχήσασιν

[2]   οὐκ ἀνάγκη τοῦτ΄ ἀδυνατεῖν. Φανερὸν δὲ ἐκ πολλῶν ὅτι οὐκ ἐν

[1]   ἢ τὰ μὲν θατέρου τὰ δὲ θατέρου μόνον͵ ἢ τὰ μὲν

[3]   καὶ μεταβάλλειν καθάπερ εὔριπον. Τὸ δὲ θερ μὸν ἑκάστου τῶν ζῴων

[3]   καθαρώτερον εἰς τὰ ἄνω͵ τὸ δὲ θολερώτερον εἰς τὰ κάτω· ὅταν

[2]   ταῦτα τῆς αἰσθήσεως. ~Διὰ τί δὲ καθεύδει καὶ ἐγρήγορε καὶ διὰ

[1]   καὶ ἀκοὴ καὶ κωφότης. Ἔτι δὲ (καὶ ἐκ τῶνδε δῆλον· ᾧ

[2]   γὰρ αἰσθήσεως ἡ λειποψυχία͵ γίγνονται δὲ καὶ ἔκνοιαί τινες τοιαῦται· ἔτι

[3]   τὸ ἐν τῇ κεφαλῇ͵ παχύτατον δὲ καὶ θολερώτατον τὸ ἐν τοῖς

[1]   τῷ εἶναι χωριστόν ἐστιν) ὁμοίως δὲ καὶ ὅτι οὐδέν ἐστιν ὃ

[1]   καὶ παύεσθαι τοῦτο ποιοῦντα͵ ὁμοίως δὲ καὶ χεῖρα καὶ ἄλλο πᾶν

[2]   μυίαις καὶ ὅσα τοιαῦτα. Ἐπεὶ δὲ κινεῖν μέν τι ἢ ποιεῖν

[1]   τούτου καὶ ἡ ἐνέργεια· ἡ δὲ λεγομένη αἴσθησις ὡς ἐνέργεια κίνησίς

[3]   αἷμα καὶ τὸ καθαρώτερον. Ἔστι δὲ λεπτότατον μὲν αἷμα καὶ καθαρώτατον

[1]   τὸν ὕπνον εἶναί φαμεν͵ τὴν δὲ λύσιν καὶ τὴν ἄνεσιν ἐγρήγορσιν.

[3]   διάκειται τὰ σώματα αὐτοῖς. Ἡ δὲ μέλαινα χολὴ φύσει ψυχρὰ οὖσα

[3]   ἀναθυμίασις εἰς τὰς φλέβας͵ ἐκεῖ δὲ μεταβάλλουσα ἐξαιματοῦται καὶ πορεύεται ἐπὶ

[2]   μὲν εἰσφερομένοις ἡ θύραθεν͵ τοῖς δὲ μὴ ἀναπνέουσιν ἡ σύμφυτος (διὸ

[3]   σώματι ψυχρότατον ὁ ἐγκέφαλος͵ τοῖς δὲ μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον τούτῳ

[2]   εἰ γὰρ τῇ μέν͵ τῇ δὲ μή͵ ταύτῃ καθεῦδον αἰσθήσεται͵ τοῦτο

[3]   φλεβῶν πρὸς τὴν κεφαλήν· ὅταν δὲ μηκέτι δύνηται͵ ἀλλὰ τῷ πλήθει

[3]   διαρρεῖν κατιὸν τὸ ὑγρόν͵ τοῖς δὲ νανώδεσι καὶ μεγαλοκεφάλοις ἡ ἄνω

[2]   τὸ μὴ ἅμα ἠρεμεῖν. Ὡς δὲ νῦν λέγομεν͵ εὐλόγως ἔχει καὶ

[1]   καθεύδοντες ὁτὲ μὲν ὀνειρώττουσιν ὁτὲ δὲ οὔ͵ ἢ συμβαίνει μὲν ἀεὶ

[1]   τοῦ πρώτου αἰσθητικοῦ) οὐκ ἐνδέχεται δὲ οὐδὲ θάτερον τούτων ἀεὶ ὑπάρχειν

[1]   ἀδύνατον γὰρ ἀεὶ ἐνεργεῖν. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ καθεύδειν οὐδὲν ἀεὶ ἐνδέχεται.

[1]   καὶ καθεύδει τὰ καθεύδοντα. Ἐπεὶ δὲ οὔτε τῆς ψυχῆς ἴδιον τὸ

[2]   τὸ ὑπόζωμα τῶν ὁλοπτέρων) κινεῖται δὲ πᾶν αἰσθήσεώς τινος γενομένης͵ ἢ

[2]   θερμοῦ ἡ φύσις πεπόρικεν· ῥηθήσεται δὲ περὶ αὐτῆς ὕστερον καθ΄ αὑτήν.

[2]   δ΄ ἄλλα τούτου ἀχώριστα͵ εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς Περὶ

[2]   τι τῶν ζῴων ἀτελές (εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς Περὶ

[2]   ἐστιν αἴσθημα τρόπον τινά· λεκτέον δὲ περὶ αὐτῶν ὕστερον. Διότι δὲ

[3]   πορεύεται ἐπὶ τὴν ἀρχήν. Εἴρηται δὲ περὶ τούτων ἐν τοῖς Περὶ

[3]   μὲν οὖσα θερμή ἐστιν͵ ἡ δὲ πλήρωσις αὐτὴν καταψύχει διὰ τὴν

[2]   τούτων ὑπαρχόντων ἕτερα ὑπάρχειν. Ἔτι δὲ ποίας κινήσεως καὶ πράξεως ἐν

[2]   ποιεῖν ἄνευ ἰσχύος ἀδύνατον͵ ἰσχὺν δὲ ποιεῖ ἡ τοῦ πνεύματος κάθεξις͵

[3]   ποιεῖ ἐξαδυνατεῖν καὶ ὑποχωρεῖν; ἔτι δὲ πολλῆς ἐμπιπτούσης τροφῆς͵ ἣν ἀνάγει

[1]   ἄψυχον σῶμα δυνατὸν αἰσθάνεσθαι. Διωρισμένων δὲ πρότερον ἐν ἑτέροις περὶ τῶν

[3]   βαρύνει καὶ ποιεῖ νυστάζειν· ὅταν δὲ ῥέψῃ κάτω καὶ ἀντιστρέψαν ἀπώσῃ

[3]   μὲν γὰρ κόπος συντηκτικόν͵ τὸ δὲ σύντηγμα γίγνεται ὥσπερ τροφὴ (ἄπεπτος͵

[3]   συμβαινόντων τῶν ἀπεργαζομένων αὐτό) ἕνεκα δὲ σωτηρίας· σῴζει γὰρ ἡ ἀνάπαυσις.

[3]   τούτου μᾶλλον ὁ μέλας. Οὕτω δὲ τὰ ἄνω πλήρη τροφῆς τοῖς

[2]   δὲ περὶ αὐτῶν ὕστερον. Διότι δὲ τὰ μὲν ἐνύπνια μνημονεύουσιν ἐγερθέντες͵

[1]   καὶ τὰ ἔντομα κοιμώμενα· βραχύυπνα δὲ τὰ τοιαῦτα πάντα͵ διὸ καὶ

[1]   λυπεῖσθαι καὶ τὸ χαίρειν· οἷς δὲ ταῦτα͵ καὶ ἐπιθυμία· τοῖς δὲ

[2]   αὐτῶν. Βέλτιστα γὰρ ταῦτα͵ τὸ δὲ τέλος βέλτιστον. Ἔτι δὲ ἀναγκαῖον

[1]   δυνατὸν αἰσθάνεσθαι κατ΄ ἐνέργειαν· ἐνεργεῖν δὲ τῇ αἰσθήσει κυρίως καὶ ἁπλῶς

[3]   καλουμένης καὶ τῆς ἀορτῆς· ἐν δὲ τῇ μέσῃ γίγνεται ἡ διάκρισις.

[3]   γίγνεσθαι τὴν αὔξησιν. Διὰ ταύτην δὲ τὴν αἰτίαν καὶ ἐπιληπτικὰ γίγνεται·

[3]   ἑτέρων ἐστὶ λόγων οἰκειότερον· διὰ δὲ τὸ γίγνεσθαι ἀδιακριτώτερον τὸ αἷμα

[1]   ἔχειν τὸ αἰσθητικὸν μόριον. Αἰσθητικὸν δὲ τὸ δυνατὸν αἰσθάνεσθαι κατ΄ ἐνέργειαν·

[3]   καὶ καταψύχει τὸ θερμόν. Πρὸς δὲ τὸ καταψύχεσθαι καὶ μὴ δέχεσθαι

[3]   δ΄ ἀρχὴ ἡ καρδία (φανερὸν δὲ τὸ λεχθὲν ἐκ τῶν ἀνατομῶν)

[3]   τροφὴν ἄνω φέρεσθαι πᾶσαν. Σημεῖον δὲ τὸ ὑπερβάλλειν τὸ μέγεθος τῶν

[3]   δ΄ ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον͵ (τόπος δὲ τοῦ αἵματος αἱ φλέβες͵ τούτων

[3]   ἐν τοῖς κάτω μέρεσιν. Παντὸς δὲ τοῦ αἵματος ἀρχή͵ ὥσπερ εἴρηται

[1]   δι΄ ὑπερβολὴν τοῦ ἐγρηγορέναι͵ ἡ δὲ τοῦ ἐγρηγορέναι ὑπερβολὴ ὁτὲ μὲν

[3]   μεθύουσιν͵ ὑγρότης ἀναφέρεται πολλή. Εὔλογον δὲ τοῦτ΄ εἶναι τὸ πάθος αἴτιον

[2]   ἀναφυσώμενον καὶ συνιζάνον φαίνεται. Δῆλον δὲ τοῦτο ἐπὶ τῶν ὁλοπτέρων͵ οἷον

[3]   θολερώτερον εἰς τὰ κάτω· ὅταν δὲ τοῦτο συμβῇ͵ ἐγείρονται ἀπολυθέντα τοῦ

[1]   οὐδετέρου τὰ δὲ ἀμφοτέρων· πρὸς δὲ τούτοις τί ἐστι τὸ ἐνύπνιον͵

[3]   καὶ τὸ ζῷον καθεύδει. Σημεῖον δὲ τούτων καὶ τὰ ὑπνωτικά· πάντα

[2]   τὸ πάθος ἐστί͵ λεκτέον. Ἐπεὶ δὲ τρόποι πλείους τῆς αἰτίας (καὶ

[3]   γιγνόμενοι ἐκ τῆς κεφαλῆς) ἡ δὲ τρόφιμος καὶ μὴ νοσώδης καταφέρεται

[3]   ἐν τοῖς Προβληματικοῖς εἴρηται. ~Ἐχόμενον δὲ τῶν εἰρημένων ἐστὶν ἐπελθεῖν τίνων

[1]   ~Περὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως. ~Περὶ δὲ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως ἐπισκεπτέον τίνα

[2]   ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ὠφέλιμον͵ τῷ δὲ ὕπνῳ αὐτῇ τῇ ἀληθείᾳ προσάπτουσι

[3]   ἐπιπεσὸν μὲν ἔκνοιαν ποιεῖ͵ ὕστερον δὲ φαντασίαν. Ἢ αἱ μὲν νῦν

[3]   τὸ πρῶτον. Καὶ τὸ ὅλον δὲ φίλυπνοι οἱ ἀδηλόφλεβοι καὶ οἱ

[3]   ὁρμὴ πολλὴ καὶ ἀναθυμίασις. Οἱ δὲ φλεβώδεις οὐχ ὑπνωτικοὶ δι΄ εὔροιαν

[1]   δὲ ταῦτα͵ καὶ ἐπιθυμία· τοῖς δὲ φυτοῖς οὐδὲν ὑπάρχει τούτων. Σημεῖον

[1]   καὶ τὴν ἄνεσιν ἐγρήγορσιν. Τῶν δὲ φυτῶν οὐδὲν οἷόν τε κοινωνεῖν

Chapitre
[2]	φύσιν ἕνεκά του ποιεῖν͵ τοῦτο	δὲ	ἀγαθόν τι͵ τὴν δ΄ ἀνάπαυσιν
[1]	τούτῳ καὶ τὸν καθυπνοῦντα· τὸν	δὲ	αἰσθανόμενον ἐγρηγορέναι νομίζομεν͵ καὶ τὸν
[1]	ἢ τὰ μὲν οὐδετέρου τὰ	δὲ	ἀμφοτέρων· πρὸς δὲ τούτοις τί
[2]	τὸ δὲ τέλος βέλτιστον. Ἔτι	δὲ	ἀναγκαῖον ἑκάστῳ τῶν ζῴων ὑπάρχειν
[2]	αὐτῆς ὕστερον καθ΄ αὑτήν. Τοῖς	δὲ	ἀναίμοις καὶ τοῖς ἐντόμοις καὶ
[3]	ἐν τοῖς Περὶ τροφῆς· νῦν	δὲ	ἀναληπτέον ὑπὲρ αὐτῶν τούτου χάριν͵
[1]	ὑπερβολὴ ὁτὲ μὲν νοσώδης ὁτὲ	δὲ	ἄνευ νόσου γίγνεται͵ ὥστε καὶ
[3]	ποιεῖ τὴν τοιαύτην ἀδυναμίαν. Ἤδη	δὲ	γεγένηταί τισι καὶ φαντασία λειποψυχήσασιν
[2]	οὐκ ἀνάγκη τοῦτ΄ ἀδυνατεῖν. Φανερὸν	δὲ	ἐκ πολλῶν ὅτι οὐκ ἐν
[1]	ἢ τὰ μὲν θατέρου τὰ	δὲ	θατέρου μόνον͵ ἢ τὰ μὲν
[3]	καὶ μεταβάλλειν καθάπερ εὔριπον. Τὸ	δὲ	θερ μὸν ἑκάστου τῶν ζῴων
[3]	καθαρώτερον εἰς τὰ ἄνω͵ τὸ	δὲ	θολερώτερον εἰς τὰ κάτω· ὅταν
[2]	ταῦτα τῆς αἰσθήσεως. ~Διὰ τί	δὲ	καθεύδει καὶ ἐγρήγορε καὶ διὰ
[1]	καὶ ἀκοὴ καὶ κωφότης. Ἔτι	δὲ	(καὶ ἐκ τῶνδε δῆλον· ᾧ
[2]	γὰρ αἰσθήσεως ἡ λειποψυχία͵ γίγνονται	δὲ	καὶ ἔκνοιαί τινες τοιαῦται· ἔτι
[3]	τὸ ἐν τῇ κεφαλῇ͵ παχύτατον	δὲ	καὶ θολερώτατον τὸ ἐν τοῖς
[1]	τῷ εἶναι χωριστόν ἐστιν) ὁμοίως	δὲ	καὶ ὅτι οὐδέν ἐστιν ὃ
[1]	καὶ παύεσθαι τοῦτο ποιοῦντα͵ ὁμοίως	δὲ	καὶ χεῖρα καὶ ἄλλο πᾶν
[2]	μυίαις καὶ ὅσα τοιαῦτα. Ἐπεὶ	δὲ	κινεῖν μέν τι ἢ ποιεῖν
[1]	τούτου καὶ ἡ ἐνέργεια· ἡ	δὲ	λεγομένη αἴσθησις ὡς ἐνέργεια κίνησίς
[3]	αἷμα καὶ τὸ καθαρώτερον. Ἔστι	δὲ	λεπτότατον μὲν αἷμα καὶ καθαρώτατον
[1]	τὸν ὕπνον εἶναί φαμεν͵ τὴν	δὲ	λύσιν καὶ τὴν ἄνεσιν ἐγρήγορσιν.
[3]	διάκειται τὰ σώματα αὐτοῖς. Ἡ	δὲ	μέλαινα χολὴ φύσει ψυχρὰ οὖσα
[3]	ἀναθυμίασις εἰς τὰς φλέβας͵ ἐκεῖ	δὲ	μεταβάλλουσα ἐξαιματοῦται καὶ πορεύεται ἐπὶ
[2]	μὲν εἰσφερομένοις ἡ θύραθεν͵ τοῖς	δὲ	μὴ ἀναπνέουσιν ἡ σύμφυτος (διὸ
[3]	σώματι ψυχρότατον ὁ ἐγκέφαλος͵ τοῖς	δὲ	μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον τούτῳ
[2]	εἰ γὰρ τῇ μέν͵ τῇ	δὲ	μή͵ ταύτῃ καθεῦδον αἰσθήσεται͵ τοῦτο
[3]	φλεβῶν πρὸς τὴν κεφαλήν· ὅταν	δὲ	μηκέτι δύνηται͵ ἀλλὰ τῷ πλήθει
[3]	διαρρεῖν κατιὸν τὸ ὑγρόν͵ τοῖς	δὲ	νανώδεσι καὶ μεγαλοκεφάλοις ἡ ἄνω
[2]	τὸ μὴ ἅμα ἠρεμεῖν. Ὡς	δὲ	νῦν λέγομεν͵ εὐλόγως ἔχει καὶ
[1]	καθεύδοντες ὁτὲ μὲν ὀνειρώττουσιν ὁτὲ	δὲ	οὔ͵ ἢ συμβαίνει μὲν ἀεὶ
[1]	τοῦ πρώτου αἰσθητικοῦ) οὐκ ἐνδέχεται	δὲ	οὐδὲ θάτερον τούτων ἀεὶ ὑπάρχειν
[1]	ἀδύνατον γὰρ ἀεὶ ἐνεργεῖν. Ὁμοίως	δὲ	οὐδὲ καθεύδειν οὐδὲν ἀεὶ ἐνδέχεται.
[1]	καὶ καθεύδει τὰ καθεύδοντα. Ἐπεὶ	δὲ	οὔτε τῆς ψυχῆς ἴδιον τὸ
[2]	τὸ ὑπόζωμα τῶν ὁλοπτέρων) κινεῖται	δὲ	πᾶν αἰσθήσεώς τινος γενομένης͵ ἢ
[2]	θερμοῦ ἡ φύσις πεπόρικεν· ῥηθήσεται	δὲ	περὶ αὐτῆς ὕστερον καθ΄ αὑτήν.
[2]	δ΄ ἄλλα τούτου ἀχώριστα͵ εἴρηται	δὲ	περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς Περὶ
[2]	τι τῶν ζῴων ἀτελές (εἴρηται	δὲ	περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς Περὶ
[2]	ἐστιν αἴσθημα τρόπον τινά· λεκτέον	δὲ	περὶ αὐτῶν ὕστερον. Διότι δὲ
[3]	πορεύεται ἐπὶ τὴν ἀρχήν. Εἴρηται	δὲ	περὶ τούτων ἐν τοῖς Περὶ
[3]	μὲν οὖσα θερμή ἐστιν͵ ἡ	δὲ	πλήρωσις αὐτὴν καταψύχει διὰ τὴν
[2]	τούτων ὑπαρχόντων ἕτερα ὑπάρχειν. Ἔτι	δὲ	ποίας κινήσεως καὶ πράξεως ἐν
[2]	ποιεῖν ἄνευ ἰσχύος ἀδύνατον͵ ἰσχὺν	δὲ	ποιεῖ ἡ τοῦ πνεύματος κάθεξις͵
[3]	ποιεῖ ἐξαδυνατεῖν καὶ ὑποχωρεῖν; ἔτι	δὲ	πολλῆς ἐμπιπτούσης τροφῆς͵ ἣν ἀνάγει
[1]	ἄψυχον σῶμα δυνατὸν αἰσθάνεσθαι. Διωρισμένων	δὲ	πρότερον ἐν ἑτέροις περὶ τῶν
[3]	βαρύνει καὶ ποιεῖ νυστάζειν· ὅταν	δὲ	ῥέψῃ κάτω καὶ ἀντιστρέψαν ἀπώσῃ
[3]	μὲν γὰρ κόπος συντηκτικόν͵ τὸ	δὲ	σύντηγμα γίγνεται ὥσπερ τροφὴ (ἄπεπτος͵
[3]	συμβαινόντων τῶν ἀπεργαζομένων αὐτό) ἕνεκα	δὲ	σωτηρίας· σῴζει γὰρ ἡ ἀνάπαυσις.
[3]	τούτου μᾶλλον ὁ μέλας. Οὕτω	δὲ	τὰ ἄνω πλήρη τροφῆς τοῖς
[2]	δὲ περὶ αὐτῶν ὕστερον. Διότι	δὲ	τὰ μὲν ἐνύπνια μνημονεύουσιν ἐγερθέντες͵
[1]	καὶ τὰ ἔντομα κοιμώμενα· βραχύυπνα	δὲ	τὰ τοιαῦτα πάντα͵ διὸ καὶ
[1]	λυπεῖσθαι καὶ τὸ χαίρειν· οἷς	δὲ	ταῦτα͵ καὶ ἐπιθυμία· τοῖς δὲ
[2]	αὐτῶν. Βέλτιστα γὰρ ταῦτα͵ τὸ	δὲ	τέλος βέλτιστον. Ἔτι δὲ ἀναγκαῖον
[1]	δυνατὸν αἰσθάνεσθαι κατ΄ ἐνέργειαν· ἐνεργεῖν	δὲ	τῇ αἰσθήσει κυρίως καὶ ἁπλῶς
[3]	καλουμένης καὶ τῆς ἀορτῆς· ἐν	δὲ	τῇ μέσῃ γίγνεται ἡ διάκρισις.
[3]	γίγνεσθαι τὴν αὔξησιν. Διὰ ταύτην	δὲ	τὴν αἰτίαν καὶ ἐπιληπτικὰ γίγνεται·
[3]	ἑτέρων ἐστὶ λόγων οἰκειότερον· διὰ	δὲ	τὸ γίγνεσθαι ἀδιακριτώτερον τὸ αἷμα
[1]	ἔχειν τὸ αἰσθητικὸν μόριον. Αἰσθητικὸν	δὲ	τὸ δυνατὸν αἰσθάνεσθαι κατ΄ ἐνέργειαν·
[3]	καὶ καταψύχει τὸ θερμόν. Πρὸς	δὲ	τὸ καταψύχεσθαι καὶ μὴ δέχεσθαι
[3]	δ΄ ἀρχὴ ἡ καρδία (φανερὸν	δὲ	τὸ λεχθὲν ἐκ τῶν ἀνατομῶν)
[3]	τροφὴν ἄνω φέρεσθαι πᾶσαν. Σημεῖον	δὲ	τὸ ὑπερβάλλειν τὸ μέγεθος τῶν
[3]	δ΄ ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον͵ (τόπος	δὲ	τοῦ αἵματος αἱ φλέβες͵ τούτων
[3]	ἐν τοῖς κάτω μέρεσιν. Παντὸς	δὲ	τοῦ αἵματος ἀρχή͵ ὥσπερ εἴρηται
[1]	δι΄ ὑπερβολὴν τοῦ ἐγρηγορέναι͵ ἡ	δὲ	τοῦ ἐγρηγορέναι ὑπερβολὴ ὁτὲ μὲν
[3]	μεθύουσιν͵ ὑγρότης ἀναφέρεται πολλή. Εὔλογον	δὲ	τοῦτ΄ εἶναι τὸ πάθος αἴτιον
[2]	ἀναφυσώμενον καὶ συνιζάνον φαίνεται. Δῆλον	δὲ	τοῦτο ἐπὶ τῶν ὁλοπτέρων͵ οἷον
[3]	θολερώτερον εἰς τὰ κάτω· ὅταν	δὲ	τοῦτο συμβῇ͵ ἐγείρονται ἀπολυθέντα τοῦ
[1]	οὐδετέρου τὰ δὲ ἀμφοτέρων· πρὸς	δὲ	τούτοις τί ἐστι τὸ ἐνύπνιον͵
[3]	καὶ τὸ ζῷον καθεύδει. Σημεῖον	δὲ	τούτων καὶ τὰ ὑπνωτικά· πάντα
[2]	τὸ πάθος ἐστί͵ λεκτέον. Ἐπεὶ	δὲ	τρόποι πλείους τῆς αἰτίας (καὶ
[3]	γιγνόμενοι ἐκ τῆς κεφαλῆς) ἡ	δὲ	τρόφιμος καὶ μὴ νοσώδης καταφέρεται
[3]	ἐν τοῖς Προβληματικοῖς εἴρηται. ~Ἐχόμενον	δὲ	τῶν εἰρημένων ἐστὶν ἐπελθεῖν τίνων
[1]	~Περὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως. ~Περὶ	δὲ	ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως ἐπισκεπτέον τίνα
[2]	ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ὠφέλιμον͵ τῷ	δὲ	ὕπνῳ αὐτῇ τῇ ἀληθείᾳ προσάπτουσι
[3]	ἐπιπεσὸν μὲν ἔκνοιαν ποιεῖ͵ ὕστερον	δὲ	φαντασίαν. Ἢ αἱ μὲν νῦν
[3]	τὸ πρῶτον. Καὶ τὸ ὅλον	δὲ	φίλυπνοι οἱ ἀδηλόφλεβοι καὶ οἱ
[3]	ὁρμὴ πολλὴ καὶ ἀναθυμίασις. Οἱ	δὲ	φλεβώδεις οὐχ ὑπνωτικοὶ δι΄ εὔροιαν
[1]	δὲ ταῦτα͵ καὶ ἐπιθυμία· τοῖς	δὲ	φυτοῖς οὐδὲν ὑπάρχει τούτων. Σημεῖον
[1]	καὶ τὴν ἄνεσιν ἐγρήγορσιν. Τῶν	δὲ	φυτῶν οὐδὲν οἷόν τε κοινωνεῖν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 12/11/2009