HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Météorologie, livre IV

Liste des contextes (ordre alphabétique)


λ  =  61 formes différentes pour 115 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[4, 11]   τίτανος καὶ τέφρα. Δεῖ δὲ  λαβεῖν   τὴν ὕλην ψυχρότητά τινα εἶναι·
[4, 10]   συνίστησιν καὶ πήγνυσιν ἐξ ἐκείνων)  λάβωμεν   τῶν ὁμοιομερῶν ποῖα γῆς εἴδη
[4, 7]   κατὰ τὸ πλῆθος ἑκατέρου ἄξιον  λέγεσθαι·   οἶνος γάρ τις καὶ πήγνυται
[4, 2]   δὲ ὑπολαμβάνειν μὴ κυρίως ταῦτα  λέγεσθαι   τὰ ὀνόματα τοῖς πράγμασιν, ἀλλ'
[4, 3]   Περικαρπίου μὲν οὖν αὕτη πέπανσις,  λέγεται   δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ πέπονα
[4, 3]   θερμοί, καὶ ἄβρωτοι καὶ ἄποτοι.  Λέγεται   δὲ καὶ ὠμότης ὥσπερ
[4, 3]   τῆς ἐν τῷ ὑγρῷ πυρώσεως.  Λέγεται   δὲ καὶ χρυσὸς ἕψεσθαι καὶ
[4, 3]   ἐνυπάρχοντος ἀορίστου ἐν τῷ ὑγρῷ,  λέγεται   δὲ τοὔνομα κυρίως μόνον ἐπὶ
[4, 4]   ἀμφοῖν ἐστιν τὸ ὡρισμένον σῶμα.  Λέγεται   δὲ τῶν στοιχείων ἰδιαίτατα ξηροῦ
[4, 3]   γάλα ὠμὸν καὶ ἄλλα πολλὰ  λέγεται,   ἐὰν δυνάμενα μεταβάλλειν καὶ συνίστασθαι
[4, 3]   τοῖς περικαρπίοις τροφῆς πέψις πέπανσις  λέγεται.   Ἐπεὶ δ' πέψις τελέωσις,
[4, 8]   ὅσα κατὰ δύναμιν καὶ ἀδυναμίαν  λέγεται.   Ἔστιν δὲ τάδε, πηκτὸν ἄπηκτον,
[4, 5]   πρότερον· ἐνίοτε γὰρ καὶ κάειν  λέγεται   καὶ θερμαίνειν τὸ ψυχρόν, οὐχ
[4, 10]   ὅτι οὔτε ἐν ἑνὶ εἴδει  λέγεται   οἶνος, καὶ ὅτι ἄλλος
[4, 2]   καὶ ὅλως τὰ περιττώματα. Καὶ  λέγεται   πεπέφθαι, ὅτι δηλοῖ κρατεῖν τὴν
[4, 1]   (Οὐ μὴν ἀλλ' ἰδίως γε  λέγεται   σῆψις ἐπὶ τῶν κατὰ μέρος
[4, 1]   καὶ δυσόριστον τῷ πάσχειν τι  λέγεται   τὴν φύσιν αὐτῶν) Ὅτι μὲν
[4, 3]   ἑφθόν, καὶ τῇ ὑπερβολῇ προσκεκαῦσθαι  λέγεται·   ὑπὸ ξηρᾶς δὲ θερμότητος γίγνεται
[4, 3]   Διὸ τὸ ὕδωρ ἑφθὸν μὲν  λέγεται,   ὠμὸν δ' οὔ, ὅτι οὐ
[4, 10]   γὰρ τὸ ἤλεκτρον, καὶ ὅσα  λέγεται   ὡς δάκρυα, ψύξει ἐστίν, οἷον
[4, 3]   Καὶ τὰ ὑγρὰ δὲ ἕψεσθαι  λέγομεν,   οἷον γάλα καὶ γλεῦκος, ὅταν
[4, 3]   τῶν ἄλλων τὸ τέλεον οὕτω  λέγομεν.   Περικαρπίου μὲν οὖν αὕτη πέπανσις,
[4, 3]   μὲν τέχνῃ, ἔστιν δ' ὥσπερ  λέγομεν,   τὰ εἴδη καθόλου ταὐτὰ καὶ
[4, 1]   θερμὸν καὶ ψυχρὸν ὡς ποιητικὰ  λέγομεν   (τὸ γὰρ συγκριτικὸν ὥσπερ ποιητικόν
[4, 2]   φύσις ἐστίν, φύσις δὲ ἣν  λέγομεν   ὡς εἶδος καὶ οὐσίαν· τοῖς
[4, 3]   ἐπεὶ καὶ τὰ φάρμακα ἕψειν  λέγομεν.   ὥστε ὅσα παχύτερα δύναται γίγνεσθαι
[4, 10]   λίβανος, καὶ πάντα τὰ δάκρυα  λεγόμενα,   καὶ πῶρος, καὶ οἱ καρποί,
[4, 3]   ἐναντίον· τῇ δὲ ὡς ὀπτήσει  λεγομένῃ   πέψει ἔστι μέν τι ἀντικείμενον
[4, 3]   μὲν οὖν κατὰ τὴν ἕψησιν  λεγομένη   πέψις τοῦτ' ἐστίν· καὶ οὐδὲν
[4, 3]   καὶ ὑποχωρήσεις καὶ κατάρροι ὠμοὶ  λέγονται   διὰ τὸ αὐτὸ αἴτιον· τῷ
[4, 8]   οἰκειοτέροις πάθεσιν, ὅσα τῷ πάσχειν  λέγονται,   λέγω δ' οἷον τὸ τηκτὸν
[4, 9]   μὲν ξυλώδους σώματος (θυμίασις καπνός.  Λέγω   γὰρ καὶ ὀστᾶ καὶ τρίχας
[4, 5]   τῷ ἐκτὸς συνεξατμίζοντι τὸ ὑγρόν  (λέγω   δ' ἐκτὸς μὲν ὥσπερ τὰ
[4, 8]   πάθεσιν, ὅσα τῷ πάσχειν λέγονται,  λέγω   δ' οἷον τὸ τηκτὸν καὶ
[4, 10]   χυμοῖς καὶ ὀσμαῖς καὶ χρώμασιν·  λέγω   δ' ὁμοιομερῆ οἷον τά τε
[4, 12]   τῷ θερμῷ καὶ τῷ ψυχρῷ·  λέγω   δ' ὅσα ὁμοιομερῆ, οἷον σάρκα,
[4, 5]   ὕδωρ εἴτ' ἐπακτὸν εἴτε συμφυές  (λέγω   δὲ ἐπακτὸν μὲν οἷον ἐν
[4, 9]   δὲ οὔτε μαλακὸν οὐδὲν σχιστόν  (λέγω   δὲ τῶν ἁπλῶς μαλακῶν καὶ
[4, 12]   περὶ τούτων διώρισται, καθ' ἕκαστον  λέγωμεν   τί σὰρξ ὀστοῦν
[4, 11]   καὶ ἐξιστάμενα τῆς φύσεως οὐκέτι·  λείπεται   γὰρ ὕλη, γῆ οὖσα
[4, 7]   τις βούληται συλλέγειν· ὥστε ὅσοις  λείπεταί   τι, τοῦτο γῆς. Ἔνια δὲ
[4, 8]   συνέλθῃ ὥστε ἐλάττους τοὺς πόρους  λειφθῆναι   τῶν τοῦ ὕδατος ὄγκων, οἷον
[4, 4]   τοῦ ὑγροῦ καὶ τοῦ ξηροῦ,  λεκτέον   τὰ (εἴδη. Εἰσὶν δ' αἱ
[4, 3]   τὸ ὁριζόμενον πολύ· διὸ καὶ  λεπτοὶ   οἱ χυμοὶ τῶν ὠμῶν, καὶ
[4, 3]   τὰ μὲν παχύνεσθαι τὰ δὲ  λεπτύνεσθαι,   ὥσπερ τὸ γάλα εἴς τε
[4, 3]   τὰ γεηρὰ συνίσταται, καὶ ἐκ  λεπτῶν   αἰεὶ παχύτερα γίγνεται πεπαινόμενα πάντα.
[4, 7]   πυρὸς καὶ χρόνου παχύνεται καὶ  λευκαίνεται,   λευκαίνεται μὲν ἐξατμίζοντος εἴ τι
[4, 7]   καὶ χρόνου παχύνεται καὶ λευκαίνεται,  λευκαίνεται   μὲν ἐξατμίζοντος εἴ τι ἐνῆν
[4, 8]   ἅπαντα, τῷ ποιεῖν τι δύνασθαι  (λευκὸν   γὰρ καὶ εὐῶδες καὶ ψοφητικὸν
[4, 12]   καθάπερ καὶ (αὐ( λοὶ λίθινοι  λεχθείησαν·   οἷον γὰρ καὶ ταῦτα ὄργανα
[4, 3]   ἂν ἐναντία τε πρώτη  λεχθεῖσα   ἀπεψία τοῦ ἐν τῷ σώματι
[4, 2]   καὶ τὸ δάκρυον, ὅταν γένηται  λήμη·   ὁμοίως δὲ καὶ τἆλλα. Συμβαίνει
[4, 1]   παθητικά, φανερόν· διωρισμένων δὲ τούτων  ληπτέον   ἂν εἴη τὰς ἐργασίας αὐτῶν,
[4, 12]   τίνος γένους ἕκαστον τῶν ὁμοιομερῶν,  ληπτέον   καθ' ἕκαστον τί ἐστιν, οἷον
[4, 12]   γὰρ εἰ καὶ τὰ ἔσχατα  ληφθείη,   μὲν ὕλη οὐδὲν ἄλλο
[4, 10]   γῆς μᾶλλον· ἔτι ἤλεκτρον, σμύρνα,  λίβανος,   καὶ πάντα τὰ δάκρυα λεγόμενα,
[4, 10]   δέ, οἷον σίδηρος καὶ κέρας.  (λιβανωτοὶ   δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα παραπλησίως
[4, 9]   ξύλον, τὰ δ' ἄμφω, οἷον  λιβανωτός.   Αἴτιον δ' ὅτι τὰ μὲν
[4, 10]   δάκρυα, ψύξει ἐστίν, οἷον σμύρνα,  λιβανωτός,   κόμμι· καὶ τὸ ἤλεκτρον δὲ
[4, 9]   ὥστε φλόγα ποιῆσαι· δὲ  λιβανωτὸς   τῇ μὲν οὕτως τῇ δ'
[4, 9]   θυμίασις καπνός, κηροῦ δὲ καὶ  λιβανωτοῦ   καὶ τῶν τοιούτων καὶ πίττης,
[4, 9]   ὅσα ἔχει πίτταν τοιαῦτα,  λιγνύς,   ἐλαίου δὲ καὶ ὅσα ἐλαιώδη,
[4, 9]   μέλεσσιν. δὲ πίονος θυμίασις  λιγνύς,   δὲ λιπαροῦ κνῖσα. Διὰ
[4, 12]   ὁμωνύμως, καθάπερ καὶ (αὐ( λοὶ  λίθινοι   λεχθείησαν· οἷον γὰρ καὶ ταῦτα
[4, 12]   οἷον τεθνεὼς  λίθινος·   οὐδὲ γὰρ πρίων ξύλινος,
[4, 7]   νίτρον γίγνεται καὶ ἅλες (καὶ  λίθοι   δ' ἔκ τινων συνίστανται τοιούτων)
[4, 10]   ἀμάλακτα, οἷον τὸ ἤλεκτρον καὶ  λίθοι   ἔνιοι, ὥσπερ οἱ πῶροι οἱ
[4, 10]   καὶ μόλυβδος καὶ ὕαλος καὶ  λίθοι   πολλοὶ ἀνώνυμοι ὕδατος· πάντα γὰρ
[4, 3]   μηδέν ἐστιν ὑγρόν, οἷον ἐν  λίθοις,   οὔτ' ἐν οἷς ἔνεστι μέν,
[4, 10]   χαλκόν, χρυσόν, ἄργυρον, καττίτερον, σίδηρον,  λίθον,   καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα, καὶ
[4, 7]   δὲ ἀμάλακτα, οἷον κέραμος καὶ  λίθος.   Αἴτιον δ' ὅτι τἀναντία τῶν
[4, 9]   καυστὸν καὶ ἔριον καὶ ὀστοῦν,  λίθος   δὲ καὶ κρύσταλλος ἄκαυστον. Ἔστιν
[4, 9]   τῶν σωμάτων, οἷον κέραμος καὶ  λίθος.   Ἔστιν δὲ ἄκαμπτα μὲν καὶ
[4, 9]   δὲ μὴ εὔθλαστα, ὥσπερ  λίθος   ξύλον, εὔθλαστα μέν,
[4, 9]   δ' οὔ, κρύσταλλος δὲ καὶ  λίθος   θραυστόν, κατακτὸν δ' οὔ, κέραμος
[4, 7]   ἅλες γῆς εἰσιν μᾶλλον, καὶ  λίθος   καὶ κέραμος. Ἀπορώτατα δὲ ἔχει
[4, 9]   χαλκός, τὰ δ' ἀνήλατα, οἷον  λίθος   καὶ ξύλον. Ἔστιν δ' ἐλατὰ
[4, 8]   καὶ ξύλον καὶ φλοιὸς καὶ  λίθος   καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον τῶν
[4, 9]   γὰρ σίδηρος ἀπίεστος καὶ  λίθος   καὶ ὕδωρ καὶ πᾶν ὑγρόν.
[4, 6]   ἀποκάθαρσιν. Τήκεται δὲ καὶ  λίθος   πυρίμαχος ὥστε στάζειν καὶ
[4, 9]   δ' ἄνελκτα, οἷον ὕδωρ καὶ  λίθος.   Τὰ μὲν οὖν ταὐτά ἐστιν
[4, 11]   οἷον ὕδωρ καπνοῦ καὶ  λίθος   ὕδατος καίει μᾶλλον. ~Ἐπεὶ δὲ
[4, 10]   ψύξει γεγενημένα) ἔτι νίτρον, ἅλες,  λίθων   γένη, ὅσα μήτε ψύξει μήτε
[4, 6]   ὑγρῷ. Κέραμος μὲν οὖν καὶ  λίθων   ἐνίων γένη, ὅσοι ὑπὸ πυρὸς
[4, 9]   τοῦ πυρός· ἥκιστα δὲ τῶν  λίθων   σφραγίς, καλούμενος ἄνθραξ.
[4, 9]   γάρ ἐστιν τὸ πῖον, ξηρὸν  λιπαρόν.   Τὰ μὲν οὖν ἐκθυμιώμενα τῶν
[4, 9]   πίονος θυμίασις λιγνύς, δὲ  λιπαροῦ   κνῖσα. Διὰ τοῦτο τὸ ἔλαιον
[4, 12]   σὰρξ καὶ νεῦρον· ἀλλ' οἱ  λόγοι   αὐτῶν οὐκ ἀκριβεῖς. Ὥστε πότε
[4, 1]   τούτων τῶν δυνάμεων, ὅταν ἔχωσι  λόγον,   ἐκ τῆς ὑποκειμένης ὕλης ἑκάστῃ
[4, 12]   τὴν ὕλην τὸν  λόγον   ἔχωμεν, μάλιστα δ' ὅταν ἄμφω
[4, 12]   δ' οὐσία οὐδὲν ἄλλο  λόγος,   τὰ δὲ μεταξὺ ἀνάλογον τῷ
[4, 2]   ἂν ἐνῇ ἐν αὐτῇ  λόγος,   φύσις τοῦτ' ἐστίν. (Διὸ καὶ
[4, 12]   ὡς δὲ κατ' οὐσίαν τῷ  λόγῳ.   Ἀεὶ δὲ μᾶλλον δῆλον ἐπὶ
[4, 1]   συνέστηκεν· ἔτι δ' ἐκ τῶν  λόγων   δῆλον, οἷς ὁριζόμεθα τὰς φύσεις
[4, 12]   τελευτήσαντος ὁμωνύμως, καθάπερ καὶ (αὐ(  λοὶ   λίθινοι λεχθείησαν· οἷον γὰρ καὶ
[4, 12]   καὶ τὰ σχήματα μόνα  λοιπά,   οἷον καὶ τὰ τῶν παλαιουμένων
[4, 2]   γένεσις καὶ τί φθορά, εἴρηται.  ~Λοιπὸν   δ' εἰπεῖν τὰ ἐχόμενα εἴδη,
[4, 7]   οὐ ξηραίνεται· ὕδωρ γὰρ τὸ  λοιπόν,   ὡς τὸ γάλα τοῦ τυροῦ
[4, 9]   καὶ οἰωνῶν πτερὰ πυκνὰ καὶ  λοπίδες   γίγνονται ἐπὶ στιβαροῖσι μέλεσσιν.
[4, 2]   τροφὴ συμπέττεται καὶ διὰ  λουτρῶν   καὶ δι' ἄλλων τοιούτων· ἀλλ'
[4, 9]   καὶ εὐθυντά, οἷον κάλαμος καὶ  λύγος,   τὰ δ' ἄκαμπτα τῶν σωμάτων,
[4, 7]   γὰρ ὑπὸ ψυχροῦ πήγνυται, οὐ  λύει,   ἀλλ' ὅσα ὑπὸ θερμοῦ ξηροῦ
[4, 7]   διὰ ταῦτα οὔτε τὸ θερμὸν  λύει·   ὅσα γὰρ ὑπὸ ψυχροῦ πήγνυται
[4, 7]   ὑπὸ ψυχροῦ πήγνυται μόνου, ταῦτα  λύει·   οὔθ' ὑπὸ ὕδατος· ὅσα γὰρ
[4, 7]   πήγνυται δυοῖν, ψυχρῷ καὶ ξηρῷ,  λύεσθαι   ἀνάγκη θερμῷ καὶ ὑγρῷ· διὸ
[4, 6]   ὕδατος, οὐ πήγνυται ὑπὸ πυρός·  λύεται   γὰρ ὑπὸ πυρός, τὸ δὲ
[4, 6]   ὑπὸ ψυχροῦ παγέντα ὑπὸ πυρὸς  λύεται,   ἐστιν θερμόν. Πήγνυσθαι δ'
[4, 6]   ξηροῦ θερμοῦ παγέντα ὑπὸ ὕδατος  λύεται,   ἐστιν ὑγρὸν ψυχρόν, τὰ
[4, 6]   ξηρῷ ψυχρῷ. Διὸ καὶ  λύεται   τοῖς ἐναντίοις, ὅσα (λύεται τῶν
[4, 6]   καὶ λύεται τοῖς ἐναντίοις, ὅσα  (λύεται   τῶν ὑπὸ θερμοῦ παγέντων
[4, 6]   ὥστε δῆλον ὅτι τῷ εἰσιέναι  λυθήσεται·   ὥστε ποιοῦντος τοῦ ψυχροῦ πήγνυται.
[4, 6]   Εἰ οὖν ἔπηξεν θάτερον, θάτερον  λύσει·   οὕτω γὰρ τἀναντία ἔσται αἴτια
[4, 7]   φύσεως. Ἔτι δὲ τὰ μὲν  λυτά   ἐστιν, οἷον νίτρον, τὰ δὲ
[4, 6]   τὰ μὲν ἄλυτα, τὰ δὲ  λυτὰ   ὑγρῷ. Κέραμος μὲν οὖν καὶ
[4, 6]   ἄλυτα, νίτρον δὲ καὶ ἅλες  λυτὰ   ὑγρῷ, οὐ παντὶ δὲ ἀλλὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 27/11/2009