Livre, chapitre |
[4, 1] |
σκληρύνουσαι
καὶ
μαλάττουσαι,
τὰ
δὲ
|
ξηρὰ |
καὶ
ὑγρὰ
ὁριζόμενα
καὶ
τἆλλα |
[4, 9] |
ἐκκρίνεται,
καὶ
τὰ
μὲν
ἀφανιζόμενα
|
ξηρά, |
τὰ
δὲ
γῆ
γίγνεται.
Διαφέρει |
[4, 1] |
ἐστιν.
Διὸ
ὑγρὰ
πρῶτον,
εἶτα
|
ξηρὰ |
τέλος
γίγνεται
τὰ
σηπόμενα·
ἐκ |
[4, 7] |
ψυχρὸν
οὐ
μόνον
πήγνυσιν,
ἀλλὰ
|
ξηραίνει |
μὲν
ὕδωρ,
παχύνει
δὲ
τὸν |
[4, 7] |
ὁ
ἥλιος
οὔτε
τὸ
ψῦχος
|
ξηραίνει· |
οὐ
μόνον
διότι
γλίσχρον,
(ἀλλὰ |
[4, 5] |
ἀποπνεούσης)
Περὶ
μὲν
οὖν
τοῦ
|
ξηραίνεσθαι |
εἴρηται.
~Τὸ
δ'
ὑγραίνεσθαί
ἐστιν |
[4, 5] |
πήξεως
καὶ
διαχύσεως,
καὶ
τοῦ
|
ξηραίνεσθαι |
καὶ
τοῦ
ὑγραίνεσθαι.
Ποιεῖ
δὲ |
[4, 5] |
(ψυχροῦ.
Ἐπεὶ
δὲ
τὸ
πήγνυσθαι
|
ξηραίνεσθαί |
πώς
ἐστιν,
περὶ
τούτου
εἴπωμεν |
[4, 7] |
δὲ
ὁμοίως·
πήγνυται
γὰρ
τῷ
|
ξηραίνεσθαι |
ψυχόμενον.
Ὅσα
δὲ
μὴ
πήγνυται, |
[4, 5] |
ἐντὸς
θερμοῦ
συνεξατμίζοντος
τὸ
ὑγρὸν
|
ξηραίνεται, |
ἂν
ὀλίγον
ᾖ
τὸ
ὑγρόν, |
[4, 7] |
μὲν
οὖν
ὑπ'
ἀμφοτέρων,
οὐ
|
ξηραίνεται |
δ'
ὑπ'
οὐδετέρου·
οὔτε
γὰρ |
[4, 5] |
συνάγειν
ἢ
ἀντιπεριιστάναι
τὸ
θερμόν.
|
Ξηραίνεται |
δὲ
ὅσα
ἐστὶν
ὕδωρ
καὶ |
[4, 5] |
γλισχρότης,
ὥσπερ
ἐλαίῳ
ἢ
πίττῃ.
|
Ξηραίνεται |
δὲ
πάντα
ἢ
θερμαινόμενα
ἢ |
[4, 7] |
καὶ
διότι
ἀέρος
ἐστίν.
Οὐ
|
ξηραίνεται |
δὲ
τὸ
ὕδωρ
οὐδ'
ἕψεται |
[4, 3] |
γὰρ
τὰ
ἐγγύτερον
τοῦ
πυρὸς
|
ξηραίνεται |
(θᾶττον,
ὥστε
καὶ
μᾶλλον.
Συνιόντων |
[4, 5] |
θερμότητος
ὑπὸ
τοῦ
περιεστῶτος
ψυχροῦ.
|
Ξηραίνεται |
μὲν
οὖν,
ὥσπερ
εἴρηται,
ἅπαντα |
[4, 7] |
ψυχροῦ,
ὥσπερ
εἴρηται,
παχύνεται
καὶ
|
ξηραίνεται· |
τὸ
γὰρ
ψυχρὸν
οὐ
μόνον |
[4, 7] |
τοῦτο
δ'
ἐστὶν
ὅτι
οὐ
|
ξηραίνεται· |
ὕδωρ
γὰρ
τὸ
λοιπόν,
ὡς |
[4, 5] |
καὶ
γὰρ
τὰ
τῇ
ψύξει
|
ξηραινόμενα, |
ὥσπερ
ἱμάτιον,
ἐὰν
ᾖ
κεχωρισμένον |
[4, 7] |
δὲ
γῆς
μόνον
διὰ
τὸ
|
ξηραινόμενος |
παγῆναι
κατὰ
μικρόν·
οὔτε
γὰρ |
[4, 7] |
δὲ
ἀπὸ
πάντων
τῶν
τοιούτων
|
ξηραινομένων |
τὸ
ὕδωρ.
Σημεῖον
δ'
ὅτι |
[4, 8] |
ψυχροῦ,
ὑπὸ
μὲν
τοῦ
θερμοῦ
|
ξηραίνοντος |
τὸ
ὑγρόν,
ὑπὸ
δὲ
τοῦ |
[4, 1] |
μὴ
ὁμογενῆ,
καὶ
ὑγραίνουσαι
καὶ
|
ξηραίνουσαι |
καὶ
σκληρύνουσαι
καὶ
μαλάττουσαι,
τὰ |
[4, 3] |
τῇ
ὑπερβολῇ
προσκεκαῦσθαι
λέγεται·
ὑπὸ
|
ξηρᾶς |
δὲ
θερμότητος
γίγνεται
ὅταν
ξηρότερον |
[4, 3] |
δ'
ἐστὶν
πέψις
ὑπὸ
θερμότητος
|
ξηρᾶς |
καὶ
ἀλλοτρίας.
Διὰ
τοῦτο
κἂν |
[4, 7] |
ποιοῦν·
ἡ
δὲ
πῆξις
εἴρηται
|
ξηρασία |
τις
οὖσα.
Ὅσα
μὲν
οὖν |
[4, 9] |
τὸ
μᾶλλον
εἶναι
γῆς.
(τὸ
|
ξηρὸν |
γὰρ
ἔχει
κοινὸν
τῷ
(πυρί· |
[4, 8] |
τὸ
ποιεῖν,
ὑγρὸν
δὲ
καὶ
|
ξηρὸν |
διὰ
τὸ
πάσχειν,
μετέχει
αὐτῶν |
[4, 4] |
μὲν
ὑγρὸν
εὐόριστον,
τὸ
δὲ
|
ξηρὸν |
δυσόριστον,
ὅμοιόν
τι
τῷ
ὄψῳ |
[4, 3] |
ἐστὶν
ὑγρῷ,
ποιεῖ
ἐκεῖνο
μᾶλλον
|
ξηρόν, |
εἰς
αὑτὸ
ἀναλαμβάνον)
τὸ
δ' |
[4, 1] |
καὶ
ὡρίσθη
τῷ
ὑγρῷ
τὸ
|
ξηρὸν |
ἐργαζομένων
τῶν
ποιητικῶν.
Γίγνεται
δ' |
[4, 5] |
δὴ
πάσχον
ἢ
ὑγρὸν
ἢ
|
ξηρὸν |
ἢ
ἐκ
τούτων.
Τιθέμεθα
δὲ |
[4, 6] |
γὰρ
τοῦ
ὑγροῦ
παχύνεται
τὸ
|
ξηρὸν |
καὶ
συνίσταται)
ὑπὸ
δὲ
ψυχροῦ |
[4, 1] |
τὰ
δὲ
δύο
παθητικά,
τὸ
|
ξηρὸν |
καὶ
τὸ
ὑγρόν·
ἡ
δὲ |
[4, 11] |
τινα
εἶναι·
ἐπεὶ
γὰρ
τὸ
|
ξηρὸν |
καὶ
τὸ
ὑγρὸν
ὕλη
(ταῦτα |
[4, 10] |
δὲ
ταῦτα
ὕλη
μὲν
τὸ
|
ξηρὸν |
καὶ
ὑγρόν,
ὥστε
ὕδωρ
καὶ |
[4, 9] |
τοῦτο
γάρ
ἐστιν
τὸ
πῖον,
|
ξηρὸν |
λιπαρόν.
Τὰ
μὲν
οὖν
ἐκθυμιώμενα |
[4, 1] |
ἐστι)
τὸ
δὲ
ὑγρὸν
καὶ
|
ξηρὸν |
παθητικόν
(τὸ
γὰρ
εὐόριστον
καὶ |
[4, 9] |
οὖν
θερμὸν
ἂν
γένηται
τὸ
|
ξηρόν, |
πῦρ
γίγνεται.
Διὰ
τοῦτο
ἡ |
[4, 4] |
σωμάτων
αἱ
παθητικαὶ
ὑγρὸν
καὶ
|
ξηρόν, |
τὰ
δ'
ἄλλα
μεικτὰ
μὲν |
[4, 8] |
ὥσπερ
τὸ
ὑγρὸν
καὶ
τὸ
|
ξηρόν. |
Τούτοις
δ'
ἤδη
διαφέρει
ὀστοῦν |
[4, 1] |
ἀλλοτρίας.
Διὰ
τοῦτο
γὰρ
καὶ
|
ξηρότερα |
γίγνεται
τὰ
σηπόμενα
πάντα,
καὶ |
[4, 3] |
τῷ
ἔξω
ὑγρῷ
θερμασίας)
διὸ
|
ξηρότερα |
τὰ
ἑφθὰ
τῶν
ὀπτῶν·
οὐ |
[4, 3] |
ἐπιτελεσθέν.
Διὸ
καὶ
τὰ
ἐκτὸς
|
ξηρότερα |
τῶν
ἐντός·
τὰ
δ'
ἑφθὰ |
[4, 3] |
ξηρᾶς
δὲ
θερμότητος
γίγνεται
ὅταν
|
ξηρότερον |
γίγνηται
ἐπιτελεσθέν.
Διὸ
καὶ
τὰ |
[4, 2] |
θερμόν,
εὐογκότερον
καὶ
παχύτερον
καὶ
|
ξηρότερον. |
Πέψις
μὲν
οὖν
τοῦτο
ἐστίν· |
[4, 5] |
Τιθέμεθα
δὲ
ὑγροῦ
σῶμα
ὕδωρ,
|
ξηροῦ |
δὲ
γῆν·
ταῦτα
γὰρ
τῶν |
[4, 6] |
ὑγροῦ
μὲν
ἀπιόντος
γίγνεται,
τοῦ
|
ξηροῦ |
δὲ
συνισταμένου·
ὕδωρ
δὲ
τῶν |
[4, 9] |
ἥκιστα
καίεται
μόνα,
ὅτι
ὀλίγον
|
ξηροῦ |
ἔχει,
ἡ
δὲ
μετάβασις
διὰ |
[4, 4] |
γὰρ
τὸ
ἐξ
ὑγροῦ
καὶ
|
ξηροῦ |
ἢ
σκληρὸν
εἶναι
ἢ
μαλακόν. |
[4, 6] |
ψυχροῦ·
τὰ
μὲν
γὰρ
ὑπὸ
|
ξηροῦ |
θερμοῦ
παγέντα
ὑπὸ
ὕδατος
λύεται, |
[4, 6] |
ἡ
γῆ.
Ὅσα
δ'
ὑπὸ
|
(ξηροῦ |
θερμοῦ
πήγνυται,
τὰ
μὲν
ἄλυτα, |
[4, 9] |
ὑπὸ
θερμοῦ
καυστικοῦ
κοινὴ
ἔκκρισις
|
ξηροῦ |
καὶ
ὑγροῦ
ἀθρόως·
διόπερ
οὐ |
[4, 4] |
παθητικῶν,
τοῦ
ὑγροῦ
καὶ
τοῦ
|
ξηροῦ, |
λεκτέον
τὰ
(εἴδη.
Εἰσὶν
δ' |
[4, 4] |
φύσιν
ἐστίν,
οἷον
τὰ
μὲν
|
ξηροῦ |
μᾶλλον
τὰ
δ'
ὑγροῦ.
Πάντα |
[4, 4] |
Λέγεται
δὲ
τῶν
στοιχείων
ἰδιαίτατα
|
ξηροῦ |
μὲν
γῆ,
ὑγροῦ
δὲ
ὕδωρ. |
[4, 7] |
λύει,
ἀλλ'
ὅσα
ὑπὸ
θερμοῦ
|
ξηροῦ |
μόνον.
Ὁ
δὲ
σίδηρος
τακεὶς |
[4, 9] |
καὶ
πίττα,
τὰ
δὲ
καόμενα
|
ξηροῦ. |
~Τούτοις
δὲ
τοῖς
παθήμασιν
καὶ |
[4, 3] |
αὐτὸ
καθ'
αὑτὸ
πεπαίνεται
ἄνευ
|
ξηροῦ· |
ὕδωρ
γὰρ
οὐ
παχύνεται
μόνον |
[4, 4] |
πάσχουσι·
τὸ
γὰρ
ὑγρὸν
τῷ
|
ξηρῷ |
αἴτιον
τοῦ
ὁρίζεσθαι,
καὶ
ἑκάτερον |
[4, 6] |
ὕδατος,
καὶ
ταῦτα
ἢ
θερμῷ
|
ξηρῷ |
ἢ
ψυχρῷ.
Διὸ
καὶ
λύεται |
[4, 6] |
δ'
οὐ
τήκεται·
τῷ
γὰρ
|
ξηρῷ |
θερμῷ
ἐναντίον
ψυχρὸν
ὑγρόν.
Εἰ |
[4, 7] |
εἰ
πήγνυται
δυοῖν,
ψυχρῷ
καὶ
|
ξηρῷ, |
λύεσθαι
ἀνάγκη
θερμῷ
καὶ
ὑγρῷ· |
[4, 5] |
γὰρ
τῶν
ὑγρῶν
καὶ
τῶν
|
ξηρῶν |
παθητικά.
Διὸ
καὶ
τὸ
ψυχρὸν |
[4, 9] |
Αἴτιον
δ'
ὅτι
τὰ
μὲν
|
ξύλα |
ἀθρόον
ἔχει
τὸ
ὑγρόν,
καὶ |
[4, 9] |
οἷον
σίδηρος
καὶ
κέρας
καὶ
|
ξύλα. |
Ἔστι
δὲ
καὶ
τῶν
τηκτῶν |
[4, 7] |
θερμοῦ
ψυχθεὶς
πήγνυται.
Τὰ
δὲ
|
ξύλα |
ἐστὶν
γῆς
καὶ
ἀέρος·
διὸ |
[4, 12] |
λίθινος·
οὐδὲ
γὰρ
πρίων
ὁ
|
ξύλινος, |
ἀλλ'
ἢ
ὡς
εἰκών.
Οὕτω |
[4, 3] |
διὰ
πυκνότητα,
οἷον
ἐν
τοῖς
|
ξύλοις· |
ἀλλ'
ὅσα
τῶν
σωμάτων
ἔχει |
[4, 10] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
παραπλησίως
τοῖς
|
ξύλοις |
ἀτμίζει.
Ἐπεὶ
οὖν
τηκτά
γε |
[4, 9] |
καὶ
τμητὰ
καὶ
σχιστά,
οἷον
|
ξύλον· |
ἀλλ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ |
[4, 9] |
δ'
ἀνήλατα,
οἷον
λίθος
καὶ
|
ξύλον. |
Ἔστιν
δ'
ἐλατὰ
μὲν
ὅσα |
[4, 9] |
μὴ
εὔθλαστα,
ὥσπερ
λίθος
ἢ
|
ξύλον, |
ἢ
εὔθλαστα
μέν,
μὴ
μένει |
[4, 10] |
ἢ
γῆς
καὶ
ἀέρος,
οἷον
|
ξύλον, |
ἢ
ὕδατος
καὶ
ἀέρος,
οἷον |
[4, 3] |
δὲ
καὶ
χρυσὸς
ἕψεσθαι
καὶ
|
ξύλον |
καὶ
ἄλλα
πολλά,
κατὰ
μὲν |
[4, 10] |
καὶ
ὀστοῦν
καὶ
νεῦρον
καὶ
|
ξύλον |
καὶ
τρίχες
καὶ
φύλλα
καὶ |
[4, 8] |
καὶ
σὰρξ
καὶ
νεῦρον
καὶ
|
ξύλον |
καὶ
φλοιὸς
καὶ
λίθος
καὶ |
[4, 9] |
θραυστὰ
ἅμα
ἢ
χωρίς,
οἷον
|
ξύλον |
μὲν
κατακτόν,
θραυστὸν
δ'
οὔ, |
[4, 9] |
ἐστιν
τὰ
δὲ
ἄκαυστα,
οἷον
|
ξύλον |
μὲν
καυστὸν
καὶ
ἔριον
καὶ |
[4, 9] |
καὶ
φλογιστὰ
οὐ
τηκτά,
οἷον
|
ξύλον, |
τὰ
δ'
ἄμφω,
οἷον
λιβανωτός. |
[4, 9] |
καὶ
τὰ
μὲν
σχιστά,
οἷον
|
ξύλον, |
τὰ
δὲ
ἄσχιστα,
οἷον
κέραμος. |
[4, 10] |
τὰ
τοιαῦτα,
καὶ
ἐν
φυτοῖς
|
ξύλον, |
φλοιός,
φύλλον,
ῥίζα,
καὶ
ὅσα |
[4, 9] |
θλαστὰ
οὐ
πάντα
ἐλατά,
οἷον
|
ξύλον· |
ὡς
μέντοι
ἐπίπαν
εἰπεῖν,
ἀντιστρέφει. |
[4, 9] |
μᾶλλον.
Ἔστι
δ'
ἡ
μὲν
|
ξυλώδους |
σώματος
(θυμίασις
καπνός.
Λέγω
γὰρ |
[4, 9] |
πνεῦμα
ἢ
καπνὸς
καόμενός
ἐστιν.
|
Ξύλων |
μὲν
οὖν
ἡ
θυμίασις
καπνός, |
[4, 10] |
καπνοῦ
ἐν
τοῖς
ἀσκοῖς
ὥστε
|
ξυόμενος |
πίνεσθαι·
εἰ
δὴ
ἅπας
ἰλὺν |