discours, paragraphes
[1, 6]	δυνηθῶ τὰ πεπραγμένα. ~Ἐγὼ γάρ,	ὦ	Αθηναῖοι, ἐπειδὴ ἔδοξέ μοι γῆμαι
[1, 7]	μὲν οὖν τῷ πρώτῳ χρόνῳ,	ὦ	Αθηναῖοι, πασῶν ἦν βελτίστη· καὶ
[1, 29]	τὸν νόμον. ~Νόμος. Οὐκ ἠμφεσβήτει,	ὦ	ἄνδρες, ἀλλ' ὡμολόγει ἀδικεῖν, καὶ
[1, 9]	ἀπώλεσεν αὐτήν. ~Πρῶτον μὲν οὖν,	ὦ	ἄνδρες, (δεῖ γὰρ καὶ ταῦθ'
[1, 37]	ἐκέλευσα τὸν νεανίσκον. Ἐγὼ δέ,	ὦ	ἄνδρες, δίκαιον μὲν ἂν ποιεῖν
[1, 23]	δ' ἐκάθευδον. Ὁ δ' Ερατοσθένης,	ὦ	ἄνδρες, εἰσέρχεται, καὶ ἡ θεράπαινα
[1, 17]	{τὴν} τέχνην ἔχει. ~Ταῦτα εἰποῦσα,	ὦ	ἄνδρες, ἐκείνη μὲν ἀπηλλάγη, ἐγὼ
[1, 27]	πείθεσθαι καὶ κόσμιος εἶναι. ~Οὕτως,	ὦ	ἄνδρες, ἐκεῖνος τούτων ἔτυχεν ὧνπερ
[1, 40]	ἀπιὼν ᾤχετο. ~Καίτοι πρῶτον μέν,	ὦ	ἄνδρες, ἐνθυμήθητε· {ὅτι} εἰ ἐν
[1, 11]	πόλει. ~Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου,	ὦ	ἄνδρες, ἧκον μὲν ἀπροσδοκήτως ἐξ
[1, 37]	τῇ πόλει κυριωτάτη. ~Σκέψασθε δέ,	ὦ	ἄνδρες· κατηγοροῦσι γάρ μου ὡς
[1, 34]	ἐποίησε τὴν ζημίαν. ~Ἐμοῦ τοίνυν,	ὦ	ἄνδρες, οἱ μὲν νόμοι οὐ
[1, 28]	τοὺς εἰσελθόντας ἂν ἠμύνατο. ~Ἀλλ'	ὦ	ἄνδρες, οἶμαι καὶ ὑμᾶς εἰδέναι
[1, 39]	ἐκ τῶνδε γνώσεσθε. Ἐμοὶ γάρ,	ὦ	ἄνδρες, ὅπερ καὶ πρότερον εἶπον,
[1, 30]	ἐξ Αρείου πάγου. Νόμος. Ἀκούετε,	ὦ	ἄνδρες, ὅτι αὐτῷ τῷ δικαστηρίῳ
[1, 41]	ἐμοῦ τὸν μοιχὸν ἐτιμωρεῖτο; ~ἔπειτα,	ὦ	ἄνδρες, οὐκ ἂν δοκῶ ὑμῖν
[1, 47]	τούτων συνειδέναι; ~Ἐγὼ μὲν οὖν,	ὦ	ἄνδρες, οὐκ ἰδίαν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ
[1, 25]	κλίνῃ γυμνὸν ἑστηκότα. ~Ἐγὼ δ'	ὦ	ἄνδρες, πατάξας καταβάλλω αὐτόν, καὶ
[1, 43]	~Μάρτυρες. Τῶν μὲν μαρτύρων ἀκηκόατε,	ὦ	ἄνδρες· σκέψασθε δὲ παρ' ὑμῖν
[1, 2]	αὐτῶν τυγχάνειν τῷ βελτίστῳ· οὕτως,	ὦ	ἄνδρες, ταύτην τὴν ὕβριν ἅπαντες
[1, 14]	ἔχειν ἡγούμην. Ἐδοξε δέ μοι,	ὦ	ἄνδρες, τὸ πρόσωπον ἐψιμυθιῶσθαι, τοῦ
[1, 1]	ἀπολογία. ~Περὶ πολλοῦ ἂν, ποιησαίμην,	ὦ	ἄνδρες, τὸ τοιούτους ὑμᾶς ἐμοὶ
[1, 32]	ἐν τοῖς αὐτοῖς ἐνέχεσθαι· οὕτως,	ὦ	ἄνδρες, τοὺς βιαζομένους ἐλάττονος ζημίας
[1, 4]	τοιούτων ἔργων αἰτίους. ~Ἡγοῦμαι δέ,	ὦ	ἄνδρες, τοῦτό με δεῖν ἐπιδεῖξαι,
[1, 15]	ἔξω σιωπῇ. ~Μετὰ δὲ ταῦτα,	ὦ	ἄνδρες, χρόνου μεταξὺ διαγενομένου καὶ
[1, 30]	δικαστηρίῳ τῷ ἐξ Αρείου πάγου,	ᾧ	καὶ πάτριόν ἐστι καὶ ἐφ'
[1, 27]	ξύλον οὔτε ἄλλο οὐδὲν ἔχων,	ᾧ	τοὺς εἰσελθόντας ἂν ἠμύνατο. ~Ἀλλ'
[1, 10]	ἀλλ' οὕτως ἠλιθίως διεκείμην, ὥστε	ᾤμην	τὴν ἐμαυτοῦ γυναῖκα πασῶν σωφρονεστάτην
[1, 29]	Οὐκ ἠμφεσβήτει, ὦ ἄνδρες, ἀλλ'	ὡμολόγει	ἀδικεῖν, καὶ ὅπως μὲν μὴ
[1, 25]	ἐμὴν εἰσιών. κἀκεῖνος ἀδικεῖν μὲν	ὡμολόγει,	ἠντεβόλει δὲ καὶ ἱκέτευε μὴ
[1, 21]	φανερὸν γενέσθαι, εἴπερ οὕτως ἔχει.	Ὡμολόγει	ταῦτα ποιήσειν. ~Καὶ μετὰ ταῦτα
[1, 21]	κύριον ἔσται τῶν πρὸς ἔμ'	ὡμολογημένων.	Ἀξιῶ δέ σε ἐπ' αὐτοφώρῳ
[1, 16]	καὶ τὴν σὴν γυναῖκα ἐχθρὸς	ὢν	ἡμῖν τυγχάνει. Ἐὰν οὖν λάβῃς
[1, 39]	ὅπερ καὶ πρότερον εἶπον, φίλος	ὢν	Σώστρατος καὶ οἰκείως διακείμενος ἀπαντήσας
[1, 31]	Νῦν δὲ οὐχ οἷός τε	ὢν	ταύτης ἰσχυροτέραν ἐπ' ἐκείναις ἐξευρεῖν,
[1, 35]	τοὺς νόμους τίθεσθαι, ἵνα περὶ	ὧν	ἂν πραγμάτων ἀπορῶμεν, παρὰ τούτους
[1, 33]	ἀνδρῶν ἢ τῶν μοιχῶν. Ἀνθ'	ὧν	ὁ τὸν νόμον τιθεὶς θάνατον
[1, 27]	ὦ ἄνδρες, ἐκεῖνος τούτων ἔτυχεν	ὧνπερ	οἱ νόμοι κελεύουσι τοὺς τὰ
[1, 12]	δὶα χρόνου· ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ	ὠργιζόμην	καὶ ἐκέλευον αὐτὴν ἀπιέναι, ἵνα
[1, 12]	τὸ μὲν πρῶτον οὐκ ἤθελεν,	ὡς	ἂν ἀσμένη με ἑωρακυῖα ἥκοντα
[1, 17]	μεστὸς ἦ ὑποψίας, ἐνθυμούμενος μὲν	ὡς	ἀπεκλῄσθην ἐν τῷ δωματίῳ, ἀναμιμνῃσκόμενος
[1, 41]	καταλήψομαι καὶ ὅντινα ἔξω; καὶ	ὡς	Αρμόδιον μὲν καὶ τὸν δεῖνα
[1, 42]	καὶ τοῖς φίλοις παραγγεῖλαι, ἵν'	ὡς	ἀσφαλέστατα μὲν αὐτὸς εἰσῄα (τί
[1, 20]	τὴν ἐκφορὰν αὐτῇ προσίοι, ἔπειτα	ὡς	αὐτὴ τελευτῶσα εἰσαγγείλειε καὶ ὡς
[1, 22]	διεγένοντο ἡμέραι τέσσαρες ἢ πέντε,	ὡς	ἐγὼ μεγάλοις ὑμῖν τεκμηρίοις ἐπιδείξω.
[1, 37]	ὦ ἄνδρες· κατηγοροῦσι γάρ μου	ὡς	ἐγὼ τὴν θεράπαιναν ἐν ἐκείνῃ
[1, 15]	γυναικὸς ὑποπεμφθεῖσα ἣν ἐκεῖνος ἐμοίχευεν,	ὡς	ἐγὼ ὕστερον ἤκουον· αὕτη δὲ
[1, 20]	ὡς αὐτὴ τελευτῶσα εἰσαγγείλειε καὶ	ὡς	ἐκείνη τῷ χρόνῳ πεισθείη, καὶ
[1, 22]	ἐκέλευον, συνδειπνεῖν· καὶ ἐλθόντες οἴκαδε	ὡς	ἐμέ, ἀναβάντες εἰς τὸ ὑπερῷον
[1, 4]	ἄνδρες, τοῦτό με δεῖν ἐπιδεῖξαι,	ὡς	ἐμοίχευεν Ερατοσθένης τὴν γυναῖκα τὴν
[1, 20]	εἰσόδους οἷς τρόποις προσίοιτο, καὶ	ὡς	Θεσμοφορίοις ἐμοῦ ἐν ἀγρῷ ὄντος
[1, 42]	εἴ τι κἀκεῖνος εἶχε σιδήριον;	ὡς	μετὰ πλείστων δὲ μαρτύρων τὴν
[1, 20]	πείσεσθαι κακόν, ~κατηγόρει πρῶτον μὲν	ὡς	μετὰ τὴν ἐκφορὰν αὐτῇ προσίοι,
[1, 6]	ἂν ἐθέλῃ ποιεῖν, ἐφύλαττόν τε	ὡς	οἷόν τε ἦν, καὶ προσεῖχον
[1, 24]	οὐκ ἐπιδημοῦντας ηὗρον. ~Παραλαβὼν δ'	ὡς	οἷόν τε ἦν πλείστους ἐκ
[1, 10]	ἡ γυνὴ ἀπῄει κάτω καθευδήσουσα	ὡς	τὸ παιδίον, ἵνα τὸν τιτθὸν
[1, 23]	καταβὰς σιωπῇ ἐξέρχομαι, καὶ ἀφικνοῦμαι	ὡς	τὸν καὶ τόν, καὶ τοὺς
[1, 18]	τὴν ἀγοράν, ἀγαγὼν δ' αὐτὴν	ὡς	τῶν ἐπιτηδείων τινὰ ἔλεγον ὅτι
[1, 24]	καὶ ὑπὸ τῆς ἀνθρώπου παρεσκευασμένης.	Ὤσαντες	δὲ τὴν θύραν τοῦ δωματίου
[1, 6]	ἦν, καὶ προσεῖχον τὸν νοῦν	ὥσπερ	εἰκὸς ἦν. Ἐπειδὴ δέ μοι
[1, 27]	οὐδ' ἐπὶ τὴν ἑστίαν καταφυγών,	ὥσπερ	οὗτοι λέγουσι· πῶς γὰρ ἄν,
[1, 33]	οὕτως αὐτῶν τὰς ψυχὰς διαφθείρειν,	ὥστ'	οἰκειοτέρας αὑτοῖς ποιεῖν τὰς ἀλλοτρίας
[1, 31]	γυναιξὶ δίκαια ταῦτα ἡγήσατο εἶναι,	ὥστε	καὶ ἐπὶ ταῖς παλλακαῖς ταῖς
[1, 36]	τοιαύτην ἄδειαν τοῖς μοιχοῖς ποιήσετε,	ὥστε	καὶ τοὺς κλέπτας ἐπαρεῖτε φάσκειν
[1, 6]	μὲν ἄλλον χρόνον οὕτω διεκείμην	ὥστε	μήτε λυπεῖν μήτε λίαν ἐπ'
[1, 45]	ἄλλη τις διαφορὰ ἡμῖν γεγονέναι,	ὥστε	οὐδὲ ἑωρακὼς ἦ τὸν ἄνθρωπον
[1, 10]	~Καὶ οὕτως ἤδη συνειθισμένον ἦν,	ὥστε	πολλάκις ἡ γυνὴ ἀπῄει κάτω
[1, 2]	τοὺς τὰ μέγιστα δυναμένους ἀποδέδοται,	ὥστε	τὸν χείριστον τῶν αὐτῶν τυγχάνειν
[1, 10]	ὑπώπτευσα, ἀλλ' οὕτως ἠλιθίως διεκείμην,	ὥστε	ᾤμην τὴν ἐμαυτοῦ γυναῖκα πασῶν
[1, 38]	εἰς τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν	ᾡτινιοῦν	τρόπῳ ἐλάμβανον αὐτόν, σώφρον ἂν>
[1, 37]	δίκαιον μὲν ἂν ποιεῖν ἡγούμην	ᾡτινιοῦν	τρόπῳ τὸν τὴν γυναῖκα τὴν
[1, 23]	αὐτῷ εἶχεν, ἐκεῖνος μὲν ἀπιὼν	ᾤχετο,	ἐγὼ δ' ἐκάθευδον. Ὁ δ'
[1, 20]	Θεσμοφορίοις ἐμοῦ ἐν ἀγρῷ ὄντος	ᾤχετο	εἰς τὸ ἱερὸν μετὰ τῆς
[1, 39]	ἐπειδὴ καλῶς εἶχεν αὐτῷ, ἀπιὼν	ᾤχετο.	~Καίτοι πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρες,
[1, 14]	εἰπὼν περὶ τοῦ πράγματος ἐξελθὼν	ᾠχόμην	ἔξω σιωπῇ. ~Μετὰ δὲ ταῦτα,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/04/2005