discours, paragraphes |
[1, 36] |
τοὺς
μὲν
νόμους
τῆς
μοιχείας
|
χαίρειν |
ἐᾶν
δεῖ,
τὴν
δὲ
ψῆφον |
[1, 27] |
εὐθύς,
περιέστρεψα
δ'
αὐτοῦ
τὼ
|
χεῖρε, |
ἔνδον
δὲ
ἦσαν
ἄνθρωποι
τοσοῦτοι, |
[1, 25] |
πατάξας
καταβάλλω
αὐτόν,
καὶ
τὼ
|
χεῖρε |
περιαγαγὼν
εἰς
τοὔπισθεν
καὶ
δήσας |
[1, 2] |
μέγιστα
δυναμένους
ἀποδέδοται,
ὥστε
τὸν
|
χείριστον |
τῶν
αὐτῶν
τυγχάνειν
τῷ
βελτίστῳ· |
[1, 34] |
ἐν
ὑμῖν
δ'
ἐστὶ
πότερον
|
χρὴ |
τούτους
ἰσχυροὺς
ἢ
μηδενὸς
ἀξίους |
[1, 29] |
ἱκέτευεν,
ἀποτίνειν
δ'
ἕτοιμος
ἦν
|
χρήματα. |
ἐγὼ
δὲ
τῷ
μὲν
ἐκείνου |
[1, 44] |
εἰ
ταῦτα
διαπραξαίμην,
ἤλπιζόν
ποθεν
|
χρήματα |
λήψεσθαι·
ἔνιοι
γὰρ
τοιούτων
πραγμάτων |
[1, 4] |
οὐδεμία
ἦν
πλὴν
ταύτης,
οὔτε
|
χρημάτων |
ἕνεκα
ἔπραξα
ταῦτα,
ἵνα
πλούσιος |
[1, 50] |
τοῦ
σώματος
καὶ
περὶ
τῶν
|
χρημάτων |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων |
[1, 49] |
ὅ
τι
ἂν
οὖν
βούληται
|
χρῆσθαι, |
οἱ
δ'
ἀγῶνες
δεινότεροι
τοῖς |
[1, 6] |
τὴν
οἰκίαν,
τὸν
μὲν
ἄλλον
|
χρόνον |
οὕτω
διεκείμην
ὥστε
μήτε
λυπεῖν |
[1, 10] |
μὴ
βοᾷ.
Καὶ
ταῦτα
πολὺν
|
χρόνον |
οὕτως
ἐγίγνετο,
καὶ
ἐγὼ
οὐδέποτε |
[1, 12] |
ἀσμένη
με
ἑωρακυῖα
ἥκοντα
δὶα
|
χρόνου· |
ἐπειδὴ
δὲ
ἐγὼ
ὠργιζόμην
καὶ |
[1, 15] |
~Μετὰ
δὲ
ταῦτα,
ὦ
ἄνδρες,
|
χρόνου |
μεταξὺ
διαγενομένου
καὶ
ἐμοῦ
πολὺ |
[1, 11] |
τῇ
πόλει.
~Προϊόντος
δὲ
τοῦ
|
χρόνου, |
ὦ
ἄνδρες,
ἧκον
μὲν
ἀπροσδοκήτως |
[1, 8] |
ὑπὸ
τούτου
τοῦ
ἀνθρώπου
ὀφθεῖσα,
|
χρόνῳ |
διαφθείρεται·
ἐπιτηρῶν
γὰρ
τὴν
θεράπαιναν |
[1, 20] |
εἰσαγγείλειε
καὶ
ὡς
ἐκείνη
τῷ
|
χρόνῳ |
πεισθείη,
καὶ
τὰς
εἰσόδους
οἷς |
[1, 7] |
~Ἐν
μὲν
οὖν
τῷ
πρώτῳ
|
χρόνῳ, |
ὦ
Αθηναῖοι,
πασῶν
ἦν
βελτίστη· |