discours, paragraphes |
[1, 15] |
ὕστερον
ἤκουον·
αὕτη
δὲ
ὀργιζομένη
|
καὶ |
ἀδικεῖσθαι
νομίζουσα,
ὅτι
οὐκέτι
ὁμοίως |
[1, 7] |
οἰκονόμος
δεινὴ
καὶ
φειδωλὸς
{ἀγαθὴ}
|
καὶ |
ἀκριβῶς
πάντα
διοικοῦσα·
ἐπειδὴ
δέ |
[1, 16] |
τὴν
σὴν
γυναῖκα
διέφθαρκεν
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἄλλας
πολλάς·
ταύτην
γὰρ
{τὴν} |
[1, 13] |
μὲν
ἐγέλων,
~ἐκείνη
δὲ
ἀναστᾶσα
|
καὶ |
ἀπιοῦσα
προστίθησι
τὴν
θύραν,
προσποιουμένη |
[1, 23] |
τῆς
θύρας,
καταβὰς
σιωπῇ
ἐξέρχομαι,
|
καὶ |
ἀφικνοῦμαι
ὡς
τὸν
καὶ
τόν, |
[1, 16] |
ἀγορὰν
βαδίζουσαν
καὶ
διακονοῦσαν
ὑμῖν
|
καὶ |
βασανίσῃς,
ἅπαντα
πεύσῃ.
ἔστι
δ' |
[1, 7] |
ὦ
Αθηναῖοι,
πασῶν
ἦν
βελτίστη·
|
καὶ |
γὰρ
οἰκονόμος
δεινὴ
καὶ
φειδωλὸς |
[1, 6] |
Αθηναῖοι,
ἐπειδὴ
ἔδοξέ
μοι
γῆμαι
|
καὶ |
γυναῖκα
ἠγαγόμην
εἰς
τὴν
οἰκίαν, |
[1, 25] |
τὼ
χεῖρε
περιαγαγὼν
εἰς
τοὔπισθεν
|
καὶ |
δήσας
ἠρώτων
διὰ
τί
ὑβρίζει |
[1, 16] |
θεράπαιναν
τὴν
εἰς
ἀγορὰν
βαδίζουσαν
|
καὶ |
διακονοῦσαν
ὑμῖν
καὶ
βασανίσῃς,
ἅπαντα |
[1, 12] |
ἐγὼ
τὴν
γυναῖκα
ἀπιέναι
ἐκέλευον
|
καὶ |
δοῦναι
τῷ
παιδίῳ
τὸν
τιτθόν, |
[1, 10] |
ταῦτα
πολὺν
χρόνον
οὕτως
ἐγίγνετο,
|
καὶ |
ἐγὼ
οὐδέποτε
ὑπώπτευσα,
ἀλλ'
οὕτως |
[1, 11] |
τὸ
δεῖπνον
τὸ
παιδίον
ἐβόα
|
καὶ |
ἐδυσκόλαινεν
ὑπὸ
τῆς
θεραπαίνης
ἐπίτηδες |
[1, 19] |
ἐγὼ
ἐμνήσθην
Ερατοσθένους
πρὸς
αὐτήν,
|
καὶ |
εἶπον
ὅτι
οὗτος
ὁ
φοιτῶν |
[1, 26] |
εἰς
τὴν
γυναῖκα
τὴν
ἐμὴν
|
καὶ |
εἰς
τοὺς
παῖδας
τοὺς
ἐμοὺς |
[1, 4] |
Ερατοσθένης
τὴν
γυναῖκα
τὴν
ἐμὴν
|
καὶ |
ἐκείνην
τε
διέφθειρε
καὶ
τοὺς |
[1, 4] |
εἰσιών,
καὶ
οὔτε
ἔχθρα
ἐμοὶ
|
καὶ |
ἐκείνῳ
οὐδεμία
ἦν
πλὴν
ταύτης, |
[1, 12] |
χρόνου·
ἐπειδὴ
δὲ
ἐγὼ
ὠργιζόμην
|
καὶ |
ἐκέλευον
αὐτὴν
ἀπιέναι,
ἵνα
σύ |
[1, 22] |
οἴκοι
τῶν
ἐπιτηδείων,
ἐκέλευον,
συνδειπνεῖν·
|
καὶ |
ἐλθόντες
οἴκαδε
ὡς
ἐμέ,
ἀναβάντες |
[1, 4] |
τοὺς
παῖδας
τοὺς
ἐμοὺς
ᾔσχυνε
|
καὶ |
ἐμὲ
αὐτὸν
ὕβρισεν
εἰς
τὴν |
[1, 15] |
ὦ
ἄνδρες,
χρόνου
μεταξὺ
διαγενομένου
|
καὶ |
ἐμοῦ
πολὺ
ἀπολελειμμένου
τῶν
ἐμαυτοῦ |
[1, 2] |
τούτου
γὰρ
μόνου
τοῦ
ἀδικήματος
|
καὶ |
ἐν
δημοκρατίᾳ
καὶ
ὀλιγαρχίᾳ
ἡ |
[1, 39] |
ἀγροῦ
περὶ
ἡλίου
δυσμὰς
συνεδείπνει,
|
καὶ |
ἐπειδὴ
καλῶς
εἶχεν
αὐτῷ,
ἀπιὼν |
[1, 31] |
ἐπ'
ἐκείναις
ἐξευρεῖν,
τὴν
αὐτὴν
|
καὶ |
ἐπὶ
ταῖς
παλλακαῖς
ἠξίωσε
γίγνεσθαι. |
[1, 31] |
δίκαια
ταῦτα
ἡγήσατο
εἶναι,
ὥστε
|
καὶ |
ἐπὶ
ταῖς
παλλακαῖς
ταῖς
ἐλάττονος |
[1, 36] |
τὴν
αἰτίαν
περὶ
ἑαυτῶν
λέγωσι
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτῳ
φάσκωσιν
εἰς
τὰς |
[1, 43] |
πράγματος,
ζητοῦντες
εἴ
τις
ἐμοὶ
|
καὶ |
Ερατοσθένει
ἔχθρα
πώποτε
γεγένηται
πλὴν |
[1, 40] |
τὸν
συνδειπνοῦντα
ἀφεὶς
μόνος
καταλειφθῆναι
|
καὶ |
ἔρημος
γενέσθαι,
ἢ
κελεύειν
ἐκεῖνον |
[1, 30] |
πάγου,
ᾧ
καὶ
πάτριόν
ἐστι
|
καὶ |
ἐφ'
ἡμῶν
ἀποδέδοται
τοῦ
φόνου |
[1, 17] |
νυκτὶ
ἐψόφει
ἡ
μέταυλος
θύρα
|
καὶ |
ἡ
αὔλειος,
ὃ
οὐδέποτε
ἐγένετο, |
[1, 23] |
δ'
Ερατοσθένης,
ὦ
ἄνδρες,
εἰσέρχεται,
|
καὶ |
ἡ
θεράπαινα
ἐπεγείρασά
με
εὐθὺς |
[1, 42] |
προῄδη,
οὐκ
ἂν
δοκῶ
ὑμῖν
|
καὶ |
θεράποντας
παρασκευάσασθαι
καὶ
τοῖς
φίλοις |
[1, 25] |
ἀδικεῖν
μὲν
ὡμολόγει,
ἠντεβόλει
δὲ
|
καὶ |
ἱκέτευε
μὴ
ἀποκτεῖναι
ἀλλ'
ἀργύριον |
[1, 29] |
ὅπως
μὲν
μὴ
ἀποθάνῃ
ἠντεβόλει
|
καὶ |
ἱκέτευεν,
ἀποτίνειν
δ'
ἕτοιμος
ἦν |
[1, 9] |
τοῖς
κάτω
κατὰ
τὴν
γυναικωνῖτιν
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
ἀνδρωνῖτιν.
Ἐπειδὴ
δὲ |
[1, 34] |
ἀπεγνωκότες
εἰσὶ
μὴ
ἀδικεῖν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
κεκελευκότες
ταύτην
τὴν
δίκην
λαμβάνειν· |
[1, 41] |
τοῖς
ἐπιτηδείοις
μεθ'
ἡμέραν
παραγγεῖλαι,
|
καὶ |
κελεῦσαι
αὐτοὺς
συλλεγῆναι
εἰς
οἰκίαν |
[1, 26] |
ἐμοὺς
ἢ
τοῖς
νόμοις
πείθεσθαι
|
καὶ |
κόσμιος
εἶναι.
~Οὕτως,
ὦ
ἄνδρες, |
[1, 8] |
τὴν
εἰς
τὴν
ἀγορὰν
βαδίζουσαν
|
καὶ |
λόγους
προσφέρων
ἀπώλεσεν
αὐτήν.
~Πρῶτον |
[1, 26] |
περὶ
ἐλάττονος
τῶν
ἡδονῶν
ἐποιήσω,
|
καὶ |
μᾶλλον
εἵλου
τοιοῦτον
ἁμάρτημα
ἐξαμαρτάνειν |
[1, 17] |
πάντα
εἰς
τὴν
γνώμην
εἰσῄει,
|
καὶ |
μεστὸς
ἦ
ὑποψίας.
~Ἐλθὼν
δὲ |
[1, 17] |
μου
εἰς
τὴν
γνώμην
εἰσῄει,
|
καὶ |
μεστὸς
ἦ
ὑποψίας,
ἐνθυμούμενος
μὲν |
[1, 10] |
ἵνα
τὸν
τιτθὸν
αὐτῷ
διδῷ
|
καὶ |
μὴ
βοᾷ.
Καὶ
ταῦτα
πολὺν |
[1, 18] |
ἢ
μαστιγωθεῖσαν
εἰς
μύλωνα
ἐμπεσεῖν
|
καὶ |
μηδέποτε
παύσασθαι
κακοῖς
τοιούτοις
συνεχομένην, |
[1, 39] |
πρότερον
εἶπον,
φίλος
ὢν
Σώστρατος
|
καὶ |
οἰκείως
διακείμενος
ἀπαντήσας
ἐξ
ἀγροῦ |
[1, 2] |
τοῦ
ἀδικήματος
καὶ
ἐν
δημοκρατίᾳ
|
καὶ |
ὀλιγαρχίᾳ
ἡ
αὐτὴ
τιμωρία
τοῖς |
[1, 41] |
οὐκ
εἰδὼς
ὅντινα
οἴκοι
καταλήψομαι
|
καὶ |
ὅντινα
ἔξω;
καὶ
ὡς
Αρμόδιον |
[1, 29] |
ὦ
ἄνδρες,
ἀλλ'
ὡμολόγει
ἀδικεῖν,
|
καὶ |
ὅπως
μὲν
μὴ
ἀποθάνῃ
ἠντεβόλει |
[1, 3] |
νομίζω
τὴν
αὐτὴν
διάνοιαν
ἔχειν,
|
καὶ |
οὐδένα
οὕτως
ὀλιγώρως
διακεῖσθαι,
ὅστις |
[1, 4] |
τὴν
οἰκίαν
τὴν
ἐμὴν
εἰσιών,
|
καὶ |
οὔτε
ἔχθρα
ἐμοὶ
καὶ
ἐκείνῳ |
[1, 17] |
ἀπηλλάγη,
ἐγὼ
δ'
εὐθέως
ἐταραττόμην,
|
καὶ |
πάντα
μου
εἰς
τὴν
γνώμην |
[1, 6] |
μοι
παιδίον
γίγνεται,
ἐπίστευον
ἤδη
|
καὶ |
πάντα
τὰ
ἐμαυτοῦ
ἐκείνῃ
παρέδωκα, |
[1, 33] |
ἀλλοτρίας
γυναῖκας
ἢ
τοῖς
ἀνδράσι,
|
καὶ |
πᾶσαν
ἐπ'
ἐκείνοις
τὴν
οἰκίαν |
[1, 30] |
τῷ
ἐξ
Αρείου
πάγου,
ᾧ
|
καὶ |
πάτριόν
ἐστι
καὶ
ἐφ'
ἡμῶν |
[1, 50] |
καταισχύνουσι
γυναῖκας.
~Ἐγὼ
γὰρ
νῦν
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
σώματος
καὶ
περὶ |
[1, 50] |
σώματος
καὶ
περὶ
τῶν
χρημάτων
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
κινδυνεύω, |
[1, 50] |
νῦν
καὶ
περὶ
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
περὶ
τῶν
χρημάτων
καὶ
περὶ |
[1, 19] |
πρὸς
τὰ
γόνατά
μου
πεσοῦσα,
|
καὶ |
πίστιν
παρ'
ἐμοῦ
λαβοῦσα
μηδὲν |
[1, 19] |
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἔξαρνος
ἦν,
|
καὶ |
ποιεῖν
ἐκέλευεν
ὅ
τι
βούλομαι· |
[1, 38] |
εἰ
δὲ
ἤδη
πάντων
διαπεπραγμένων
|
καὶ |
πολλάκις
εἰσεληλυθότος
εἰς
τὴν
οἰκίαν |
[1, 6] |
τε
ὡς
οἷόν
τε
ἦν,
|
καὶ |
προσεῖχον
τὸν
νοῦν
ὥσπερ
εἰκὸς |
[1, 12] |
ἔφη
πειρᾷς
ἐνταῦθα
τὴν
παιδίσκην·
|
καὶ |
πρότερον
δὲ
μεθύων
εἷλκες
αὐτήν. |
[1, 39] |
Ἐμοὶ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες,
ὅπερ
|
καὶ |
πρότερον
εἶπον,
φίλος
ὢν
Σώστρατος |
[1, 28] |
λέγειν
ἀληθῆ,
ἀλλ'
αὐτοὶ
ψευδόμενοι
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
μηχανώμενοι
ὀργὰς
τοῖς |
[1, 20] |
μετὰ
τῆς
μητρὸς
τῆς
ἐκείνου·
|
καὶ |
τἆλλα
τὰ
γενόμενα
πάντα
ἀκριβῶς |
[1, 20] |
ὡς
ἐκείνη
τῷ
χρόνῳ
πεισθείη,
|
καὶ |
τὰς
εἰσόδους
οἷς
τρόποις
προσίοιτο, |
[1, 9] |
οὖν,
ὦ
ἄνδρες,
(δεῖ
γὰρ
|
καὶ |
ταῦθ'
ὑμῖν
διηγήσασθαἰ)
οἰκίδιον
ἔστι |
[1, 14] |
τῶν
γειτόνων
ἐνάψασθαι.
Ἐσιώπων
ἐγὼ
|
καὶ |
ταῦτα
οὕτως
ἔχειν
ἡγούμην.
Ἐδοξε |
[1, 39] |
ἐμαυτὸν
ἡγούμην·
~σκέψασθε
δὲ
ὅτι
|
καὶ |
ταῦτα
ψεύδονται·
ῥᾳδίως
δὲ
ἐκ |
[1, 29] |
πόλεως
νόμον
ἠξίουν
εἶναι
κυριώτερον,
|
καὶ |
ταύτην
ἔλαβον
τὴν
δίκην,
ἣν |
[1, 14] |
ἦν
πρὸς
ἡμέραν,
ἧκεν
ἐκείνη
|
καὶ |
τὴν
θύραν
ἀνέῳξεν.
Ἐρομένου
δέ |
[1, 13] |
προστίθησι
τὴν
θύραν,
προσποιουμένη
παίζειν,
|
καὶ |
τὴν
κλεῖν
ἐφέλκεται.
Κἀγὼ
τούτων |
[1, 16] |
ἀνὴρ
ὁ
ὑβρίζων
εἰς
σὲ
|
καὶ |
τὴν
σὴν
γυναῖκα
ἐχθρὸς
ὢν |
[1, 42] |
δοκῶ
ὑμῖν
καὶ
θεράποντας
παρασκευάσασθαι
|
καὶ |
τοῖς
φίλοις
παραγγεῖλαι,
ἵν'
ὡς |
[1, 41] |
ἔξω;
καὶ
ὡς
Αρμόδιον
μὲν
|
καὶ |
τὸν
δεῖνα
ἦλθον
οὐκ
ἐπιδημοῦντας |
[1, 23] |
ἐξέρχομαι,
καὶ
ἀφικνοῦμαι
ὡς
τὸν
|
καὶ |
τόν,
καὶ
τοὺς
μὲν
ἔνδον |
[1, 36] |
ἄδειαν
τοῖς
μοιχοῖς
ποιήσετε,
ὥστε
|
καὶ |
τοὺς
κλέπτας
ἐπαρεῖτε
φάσκειν
μοιχοὺς |
[1, 23] |
ἀφικνοῦμαι
ὡς
τὸν
καὶ
τόν,
|
καὶ |
τοὺς
μὲν
ἔνδον
κατέλαβον,
τοὺς |
[1, 33] |
ἐπ'
ἐκείνοις
τὴν
οἰκίαν
γεγονέναι,
|
καὶ |
τοὺς
παῖδας
ἀδήλους
εἶναι
ὁποτέρων |
[1, 4] |
ἐμὴν
καὶ
ἐκείνην
τε
διέφθειρε
|
καὶ |
τοὺς
παῖδας
τοὺς
ἐμοὺς
ᾔσχυνε |
[1, 31] |
ἠξίωσε
γίγνεσθαι.
ἀνάγνωθι
δέ
μοι
|
καὶ |
τοῦτον
τὸν
νόμον.
~Νόμος.
Ἀκούετε, |
[1, 30] |
μάρτυρες.
~Μάρτυρες.
Ἀνάγνωθι
δέ
μοι
|
καὶ |
τοῦτον
τὸν
νόμον
τὸν>
ἐκ |
[1, 25] |
ὦ
ἄνδρες,
πατάξας
καταβάλλω
αὐτόν,
|
καὶ |
τὼ
χεῖρε
περιαγαγὼν
εἰς
τοὔπισθεν |
[1, 28] |
ἠμύνατο.
~Ἀλλ'
ὦ
ἄνδρες,
οἶμαι
|
καὶ |
ὑμᾶς
εἰδέναι
ὅτι
οἱ
μὴ |
[1, 47] |
εἰς
τοὺς
ἄλλους
ἐξαμαρτήσονται,
ἐὰν
|
καὶ |
ὑμᾶς
ὁρῶσι
τὴν
αὐτὴν
γνώμην |
[1, 24] |
καπηλείου
εἰσερχόμεθα,
ἀνεῳγμένης
τῆς
θύρας
|
καὶ |
ὑπὸ
τῆς
ἀνθρώπου
παρεσκευασμένης.
Ὤσαντες |
[1, 7] |
βελτίστη·
καὶ
γὰρ
οἰκονόμος
δεινὴ
|
καὶ |
φειδωλὸς
{ἀγαθὴ}
καὶ
ἀκριβῶς
πάντα |
[1, 22] |
ἡμέρα.
Σώστρατος
ἦν
μοι
ἐπιτήδειος
|
καὶ |
φίλος.
Τούτῳ
ἡλίου
δεδυκότος
ἰόντι |
[1, 41] |
οἴκοι
καταλήψομαι
καὶ
ὅντινα
ἔξω;
|
καὶ |
ὡς
Αρμόδιον
μὲν
καὶ
τὸν |
[1, 20] |
ἔπειτα
ὡς
αὐτὴ
τελευτῶσα
εἰσαγγείλειε
|
καὶ |
ὡς
ἐκείνη
τῷ
χρόνῳ
πεισθείη, |
[1, 20] |
τὰς
εἰσόδους
οἷς
τρόποις
προσίοιτο,
|
καὶ |
ὡς
Θεσμοφορίοις
ἐμοῦ
ἐν
ἀγρῷ |