discours, paragraphes
[1, 32]	βίᾳ, διπλῆν τὴν βλάβην ὀφείλειν·	ἐὰν	δὲ γυναῖκα, ἐφ' αἷσπερ ἀποκτείνειν
[1, 36]	μὲν νόμους τῆς μοιχείας χαίρειν	ἐᾶν	δεῖ, τὴν δὲ ψῆφον τὴν
[1, 47]	ἧττον εἰς τοὺς ἄλλους ἐξαμαρτήσονται,	ἐὰν	καὶ ὑμᾶς ὁρῶσι τὴν αὐτὴν
[1, 16]	γυναῖκα ἐχθρὸς ὢν ἡμῖν τυγχάνει.	Ἐὰν	οὖν λάβῃς τὴν θεράπαιναν τὴν
[1, 36]	μοιχοὺς εἶναι, εὖ εἰδότας ὅτι,	ἐὰν	ταύτην τὴν αἰτίαν περὶ ἑαυτῶν
[1, 32]	~Νόμος. Ἀκούετε, ἄνδρες, ὅτι κελεύει,	ἐάν	τις ἄνθρωπον ἐλεύθερον ἢ παῖδα
[1, 49]	πολίτας ἐνεδρεύεσθαι, οἳ κελεύουσι μέν,	ἐάν	τις μοιχὸν λάβῃ, ὅ τι
[1, 5]	γὰρ ἐμαυτῷ μόνην ἡγοῦμαι σωτηρίαν,	ἐὰν	ὑμῖν εἰπεῖν ἅπαντα δυνηθῶ τὰ
[1, 30]	ὃς ἂν ἐπὶ δάμαρτι τῇ	ἑαυτοῦ	μοιχὸν λαβὼν ταύτην τὴν τιμωρίαν
[1, 48]	οἵτινες τοὺς μὲν φυλάττοντας τὰς	ἑαυτῶν	γυναῖκας ταῖς ζημίαις ζημιώσουσι, τοῖς
[1, 36]	ἐὰν ταύτην τὴν αἰτίαν περὶ	ἑαυτῶν	λέγωσι καὶ ἐπὶ τούτῳ φάσκωσιν
[1, 24]	ἦν πλείστους ἐκ τῶν παρόντων	ἐβάδιζον.	Καὶ δᾷδας λαβόντες ἐκ τοῦ
[1, 41]	δ' οἷός τε ἦ λαβὼν	ἐβάδιζον.	~Καίτοιγε εἰ προῄδη, οὐκ ἂν
[1, 11]	δὲ τὸ δεῖπνον τὸ παιδίον	ἐβόα	καὶ ἐδυσκόλαινεν ὑπὸ τῆς θεραπαίνης
[1, 16]	τὸ αἴτιον. ~Προσελθοῦσα οὖν μοι	ἐγγὺς	ἡ ἄνθρωπος τῆς οἰκίας τῆς
[1, 24]	Καὶ δᾷδας λαβόντες ἐκ τοῦ	ἐγγύτατα	καπηλείου εἰσερχόμεθα, ἀνεῳγμένης τῆς θύρας
[1, 41]	εἰς οἰκίαν του> τῶν φίλων	ἐγγυτάτω,	μᾶλλον ἢ ἐπειδὴ τάχιστα ᾐσθόμην
[1, 12]	μεθύων εἷλκες αὐτήν. Κγὼ μὲν	ἐγέλων,	~ἐκείνη δὲ ἀναστᾶσα καὶ ἀπιοῦσα
[1, 17]	καὶ ἡ αὔλειος, ὃ οὐδέποτε	ἐγένετο,	ἔδοξέ τέ μοι ἡ γυνὴ
[1, 9]	ἀνδρωνῖτιν. Ἐπειδὴ δὲ τὸ παιδίον	ἐγένετο	ἡμῖν, ἡ μήτηρ αὐτὸ ἐθήλαζεν·
[1, 10]	Καὶ ταῦτα πολὺν χρόνον οὕτως	ἐγίγνετο,	καὶ ἐγὼ οὐδέποτε ὑπώπτευσα, ἀλλ'
[1, 19]	ἐξεπλάγη ἡγησαμένη με πάντα ἀκριβῶς	ἐγνωκέναι.	Καὶ τότε ἤδη πρὸς τὰ
[1, 2]	εἴη μόνον παρ' ὑμῖν οὕτως	ἐγνωσμένα,	ἀλλ' ἐν ἁπάσῃ τῇ Ελλάδι·
[1, 44]	~Οὔτε γὰρ συκοφαντῶν γραφάς με	ἐγράψατο,	οὔτε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως
[1, 50]	νόμους τὰς ἀλλοτρίας καταισχύνουσι γυναῖκας.	~Ἐγὼ	γὰρ νῦν καὶ περὶ τοῦ
[1, 21]	ἐπ' αὐτοφώρῳ ταῦτά μοι ἐπιδεῖξαι·	ἐγὼ	γὰρ οὐδὲν δέομαι λόγων, ἀλλὰ
[1, 6]	εἰπεῖν ἅπαντα δυνηθῶ τὰ πεπραγμένα.	~Ἐγὼ	γάρ, ὦ Αθηναῖοι, ἐπειδὴ ἔδοξέ
[1, 26]	μὴ ἀποκτεῖναι ἀλλ' ἀργύριον πράξασθαι.	~Ἐγὼ	δ' εἶπον ὅτι οὐκ ἐγώ
[1, 23]	εἶχεν, ἐκεῖνος μὲν ἀπιὼν ᾤχετο,	ἐγὼ	δ' ἐκάθευδον. Ὁ δ' Ερατοσθένης,
[1, 17]	ὦ ἄνδρες, ἐκείνη μὲν ἀπηλλάγη,	ἐγὼ	δ' εὐθέως ἐταραττόμην, καὶ πάντα
[1, 25]	ἐν τῇ κλίνῃ γυμνὸν ἑστηκότα.	~Ἐγὼ	δ' ὦ ἄνδρες, πατάξας καταβάλλω
[1, 29]	ἀποτίνειν δ' ἕτοιμος ἦν χρήματα.	ἐγὼ	δὲ τῷ μὲν ἐκείνου τιμήματι
[1, 37]	ἡμέρᾳ μετελθεῖν ἐκέλευσα τὸν νεανίσκον.	Ἐγὼ	δέ, ὦ ἄνδρες, δίκαιον μὲν
[1, 44]	οὔτε συνῄδει κακὸν οὐδὲν ὃ	ἐγὼ	δεδιὼς μή τις πύθηται ἐπεθύμουν
[1, 19]	οὐδὲν γὰρ εἰδέναι· ἐπειδὴ δὲ	ἐγὼ	ἐμνήσθην Ερατοσθένους πρὸς αὐτήν, καὶ
[1, 40]	εἰ ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ	ἐγὼ	ἐπεβούλευον Ερατοσθένει, πότερον ἦν μοι
[1, 14]	ἐκ τῶν γειτόνων ἐνάψασθαι. Ἐσιώπων	ἐγὼ	καὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν ἡγούμην.
[1, 22]	ἡμέραι τέσσαρες ἢ πέντε, ὡς	ἐγὼ	μεγάλοις ὑμῖν τεκμηρίοις ἐπιδείξω. Πρῶτον
[1, 9]	κινδυνεύῃ κατὰ τῆς κλίμακος καταβαίνουσα,	ἐγὼ	μὲν ἄνω διῃτώμην, αἱ δὲ
[1, 35]	ἰσχυροὺς ἢ μηδενὸς ἀξίους εἶναι.	~Ἐγὼ	μὲν γὰρ οἶμαι πάσας τὰς
[1, 47]	ἀπολέσαι, μηδένα μοι τούτων συνειδέναι;	~Ἐγὼ	μὲν οὖν, ὦ ἄνδρες, οὐκ
[1, 21]	δὲ πάντα εἴρητο αὐτῇ, εἶπον	ἐγώ,	ὅπως τοίνυν ταῦτα μηδεὶς ἀνθρώπων
[1, 22]	ἐξ ἀγροῦ ἀπήντησα. Εἰδὼς δ'	ἐγὼ	ὅτι τηνικαῦτα ἀφιγμένος οὐδένα καταλήψοιτο
[1, 10]	πολὺν χρόνον οὕτως ἐγίγνετο, καὶ	ἐγὼ	οὐδέποτε ὑπώπτευσα, ἀλλ' οὕτως ἠλιθίως
[1, 18]	τῶν ἐπιτηδείων τινὰ ἔλεγον ὅτι	ἐγὼ	πάντα εἴην πεπυσμένος τὰ γιγνόμενα
[1, 26]	~Ἐγὼ δ' εἶπον ὅτι οὐκ	ἐγώ	σε ἀποκτενῶ, ἀλλ' ὁ τῆς
[1, 12]	ὕστερον γὰρ ἅπαντα ἐπυθόμην. ~Καὶ	ἐγὼ	τὴν γυναῖκα ἀπιέναι ἐκέλευον καὶ
[1, 37]	ἄνδρες· κατηγοροῦσι γάρ μου ὡς	ἐγὼ	τὴν θεράπαιναν ἐν ἐκείνῃ τῇ
[1, 5]	τῆς κατὰ τοὺς νόμους τιμωρίας.	~Ἐγὼ	τοίνυν ἐξ ἀρχῆς ὑμῖν ἅπαντα
[1, 45]	νυκτί. Τί ἄν οὖν βουλόμενος	ἐγὼ	τοιοῦτον κίνδυνον ἐκινδύνευον, εἰ μὴ
[1, 15]	ὑποπεμφθεῖσα ἣν ἐκεῖνος ἐμοίχευεν, ὡς	ἐγὼ	ὕστερον ἤκουον· αὕτη δὲ ὀργιζομένη
[1, 12]	ἥκοντα δὶα χρόνου· ἐπειδὴ δὲ	ἐγὼ	ὠργιζόμην καὶ ἐκέλευον αὐτὴν ἀπιέναι,
[1, 22]	ἐμέ, ἀναβάντες εἰς τὸ ὑπερῷον	ἐδειπνοῦμεν.	~Ἐπειδὴ δὲ καλῶς αὐτῷ εἶχεν,
[1, 44]	πόλεως ἐπεχείρησεν, οὕτε ἰδίας δίκας	ἐδικάζετο,	οὔτε συνῄδει κακὸν οὐδὲν ὃ
[1, 14]	καὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν ἡγούμην.	Ἐδοξε	δέ μοι, ὦ ἄνδρες, τὸ
[1, 6]	~Ἐγὼ γάρ, ὦ Αθηναῖοι, ἐπειδὴ	ἔδοξέ	μοι γῆμαι καὶ γυναῖκα ἠγαγόμην
[1, 17]	ἡ αὔλειος, ὃ οὐδέποτε ἐγένετο,	ἔδοξέ	τέ μοι ἡ γυνὴ ἐψιμυθιῶσθαι.
[1, 27]	ἄνθρωποι τοσοῦτοι, οὓς διαφυγεῖν οὐκ	ἐδύνατο,	οὔτε σίδηρον οὔτε ξύλον οὔτε
[1, 11]	δεῖπνον τὸ παιδίον ἐβόα καὶ	ἐδυσκόλαινεν	ὑπὸ τῆς θεραπαίνης ἐπίτηδες λυπούμενον,
[1, 6]	ἐκείνῃ εἶναι ὅ τι ἂν	ἐθέλῃ	ποιεῖν, ἐφύλαττόν τε ὡς οἷόν
[1, 9]	ἐγένετο ἡμῖν, ἡ μήτηρ αὐτὸ	ἐθήλαζεν·	ἵνα δὲ μή, ὁπότε λοῦσθαι
[1, 38]	μετελθεῖν ἐκέλευον ἐκεῖνον, ἠδίκουν ἄν·	εἰ	δὲ ἤδη πάντων διαπεπραγμένων καὶ
[1, 21]	τοίνυν ταῦτα μηδεὶς ἀνθρώπων πεύσεται·	εἰ	δέ μή, οὐδέν σοι κύριον
[1, 48]	ὁρῶσι τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχοντας.	~Εἰ	δὲ μή, πολὺ κάλλιον τοὺς
[1, 36]	ἀξιῶ τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχειν·	εἰ	δὲ μή, τοιαύτην ἄδειαν τοῖς
[1, 40]	μέν, ὦ ἄνδρες, ἐνθυμήθητε· {ὅτι}	εἰ	ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐγὼ
[1, 38]	γυναῖκα τὴν ἐμὴν διαφθείραντα λαμβάνων·	~εἰ	μὲν γὰρ λόγων εἰρημένων ἔργου
[1, 45]	βουλόμενος ἐγὼ τοιοῦτον κίνδυνον ἐκινδύνευον,	εἰ	μὴ τὸ μέγιστον τῶν ἀδικημάτων
[1, 42]	τε ἦ λαβὼν ἐβάδιζον. ~Καίτοιγε	εἰ	προῄδη, οὐκ ἂν δοκῶ ὑμῖν
[1, 44]	πύθηται ἐπεθύμουν αὐτὸν ἀπολέσαι, οὔτε	εἰ	ταῦτα διαπραξαίμην, ἤλπιζόν ποθεν χρήματα
[1, 1]	πεπονθότες· εὖ γὰρ οἶδ' ὅτι,	εἰ	τὴν αὐτὴν γνώμην περὶ τῶν
[1, 42]	αὐτὸς εἰσῄα (τί γὰρ ᾔδη	εἴ	τι κἀκεῖνος εἶχε σιδήριον; ὡς
[1, 31]	δίκην ἐπέθηκε. καίτοι δῆλον ὅτι,	εἴ	τινα εἶχε ταύτης μείζω τιμωρίαν
[1, 43]	περὶ τούτου τοῦ πράγματος, ζητοῦντες	εἴ	τις ἐμοὶ καὶ Ερατοσθένει ἔχθρα
[1, 19]	ὅ τι βούλομαι· οὐδὲν γὰρ	εἰδέναι·	ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ ἐμνήσθην Ερατοσθένους
[1, 28]	ὦ ἄνδρες, οἶμαι καὶ ὑμᾶς	εἰδέναι	ὅτι οἱ μὴ τὰ δίκαια
[1, 24]	οἱ μὲν πρῶτοι εἰσιόντες ἔτι	εἴδομεν	αὐτὸν κατακείμενον παρὰ τῇ γυναικί,
[1, 36]	ἐπαρεῖτε φάσκειν μοιχοὺς εἶναι, εὖ	εἰδότας	ὅτι, ἐὰν ταύτην τὴν αἰτίαν
[1, 22]	δεδυκότος ἰόντι ἐξ ἀγροῦ ἀπήντησα.	Εἰδὼς	δ' ἐγὼ ὅτι τηνικαῦτα ἀφιγμένος
[1, 41]	ᾐσθόμην τῆς νυκτὸς περιτρέχειν, οὐκ	εἰδὼς	ὅντινα οἴκοι καταλήψομαι καὶ ὅντινα
[1, 42]	τιμωρίαν ἐποιούμην; νῦν δ' οὐδὲν	εἰδὼς	τῶν ἐσομένων ἐκείνῃ τῇ νυκτί,
[1, 2]	ἡγοῖσθε. ~Καὶ ταῦτα οὐκ ἂν	εἴη	μόνον παρ' ὑμῖν οὕτως ἐγνωσμένα,
[1, 1]	περὶ ὑμῶν αὐτῶν, οὐκ ἂν	εἴη·	ὅστις οὐκ ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις
[1, 19]	εἶπον ὅτι οὗτος ὁ φοιτῶν	εἴη	πρὸς τὴν γυναῖκα, ἐξεπλάγη ἡγησαμένη
[1, 15]	ἐφύλαττεν ἕως ἐξηῦρεν ὅ τι	εἴη	τὸ αἴτιον. ~Προσελθοῦσα οὖν μοι
[1, 18]	τινὰ ἔλεγον ὅτι ἐγὼ πάντα	εἴην	πεπυσμένος τὰ γιγνόμενα ἐν τῇ
[1, 1]	γενέσθαι, οἷοίπερ ἂν ὑμῖν αὐτοῖς	εἴητε	τοιαῦτα πεπονθότες· εὖ γὰρ οἶδ'
[1, 6]	καὶ προσεῖχον τὸν νοῦν ὥσπερ	εἰκὸς	ἦν. Ἐπειδὴ δέ μοι παιδίον
[1, 12]	παιδίσκην· καὶ πρότερον δὲ μεθύων	εἷλκες	αὐτήν. Κγὼ μὲν ἐγέλων, ~ἐκείνη
[1, 26]	τῶν ἡδονῶν ἐποιήσω, καὶ μᾶλλον	εἵλου	τοιοῦτον ἁμάρτημα ἐξαμαρτάνειν εἰς τὴν
[1, 34]	τούτους ἰσχυροὺς ἢ μηδενὸς ἀξίους	εἶναι.	~Ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι πάσας
[1, 6]	παρέδωκα, ἡγούμενος ταύτην οἰκειότητα μεγίστην	εἶναι.	~Ἐν μὲν οὖν τῷ πρώτῳ
[1, 36]	τοὺς κλέπτας ἐπαρεῖτε φάσκειν μοιχοὺς	εἶναι,	εὖ εἰδότας ὅτι, ἐὰν ταύτην
[1, 32]	βιαζομένους ἐλάττονος ζημίας ἀξίους ἡγήσατο	εἶναι	ἢ τοὺς πείθοντας· τῶν μὲν
[1, 29]	τὴν δίκην, ἣν ὑμεῖς δικαιοτάτην	εἶναι	ἡγησάμενοι τοῖς τὰ τοιαῦτα ἐπιτηδεύουσιν
[1, 29]	δὲ τῆς πόλεως νόμον ἠξίουν	εἶναι	κυριώτερον, καὶ ταύτην ἔλαβον τὴν
[1, 6]	λυπεῖν μήτε λίαν ἐπ' ἐκείνῃ	εἶναι	ὅ τι ἂν ἐθέλῃ ποιεῖν,
[1, 33]	γεγονέναι, καὶ τοὺς παῖδας ἀδήλους	εἶναι	ὁποτέρων τυγχάνουσιν ὄντες, τῶν ἀνδρῶν
[1, 26]	τοῖς νόμοις πείθεσθαι καὶ κόσμιος	εἶναι.	~Οὕτως, ὦ ἄνδρες, ἐκεῖνος τούτων
[1, 10]	τὴν ἐμαυτοῦ γυναῖκα πασῶν σωφρονεστάτην	εἶναι	τῶν ἐν τῇ πόλει. ~Προϊόντος
[1, 31]	γαμεταῖς γυναιξὶ δίκαια ταῦτα ἡγήσατο	εἶναι,	ὥστε καὶ ἐπὶ ταῖς παλλακαῖς
[1, 5]	μόνην ἡγοῦμαι σωτηρίαν, ἐὰν ὑμῖν	εἰπεῖν	ἅπαντα δυνηθῶ τὰ πεπραγμένα. ~Ἐγὼ
[1, 46]	αὐτὸς μάρτυρας ἠσέβουν, ἐξόν μοι,	εἴπερ	ἀδίκως ἐπεθύμουν αὐτὸν ἀπολέσαι, μηδένα
[1, 21]	ἀλλὰ τὸ ἔργον φανερὸν γενέσθαι,	εἴπερ	οὕτως ἔχει. Ὡμολόγει ταῦτα ποιήσειν.
[1, 21]	~Ἐπειδὴ δὲ πάντα εἴρητο αὐτῇ,	εἶπον	ἐγώ, ὅπως τοίνυν ταῦτα μηδεὶς
[1, 26]	ἀλλ' ἀργύριον πράξασθαι. ~Ἐγὼ δ'	εἶπον	ὅτι οὐκ ἐγώ σε ἀποκτενῶ,
[1, 19]	ἐμνήσθην Ερατοσθένους πρὸς αὐτήν, καὶ	εἶπον	ὅτι οὗτος ὁ φοιτῶν εἴη
[1, 39]	ὦ ἄνδρες, ὅπερ καὶ πρότερον	εἶπον,	φίλος ὢν Σώστρατος καὶ οἰκείως
[1, 17]	γὰρ {τὴν} τέχνην ἔχει. ~Ταῦτα	εἰποῦσα,	ὦ ἄνδρες, ἐκείνη μὲν ἀπηλλάγη,
[1, 23]	φράζει ὅτι ἔνδον ἐστί. Κἀγὼ	εἰπὼν	ἐκείνῃ ἐπιμελεῖσθαι τῆς θύρας, καταβὰς
[1, 14]	ὅμως δ' οὐδ' οὕτως οὐδὲν	εἰπὼν	περὶ τοῦ πράγματος ἐξελθὼν ᾠχόμην
[1, 38]	λαμβάνων· ~εἰ μὲν γὰρ λόγων	εἰρημένων	ἔργου δὲ μηδενὸς γεγενημένου μετελθεῖν
[1, 30]	φόνου τὰς δίκας δικάζειν, διαρρήδην	εἴρηται	τούτου μὴ καταγιγνώσκειν φόνον, ὃς
[1, 21]	ἀκριβῶς διηγήσατο. ~Ἐπειδὴ δὲ πάντα	εἴρητο	αὐτῇ, εἶπον ἐγώ, ὅπως τοίνυν
[1, 16]	οὖν λάβῃς τὴν θεράπαιναν τὴν	εἰς	ἀγορὰν βαδίζουσαν καὶ διακονοῦσαν ὑμῖν
[1, 48]	ζημίαις ζημιώσουσι, τοῖς δὲ βουλομένοις	εἰς	αὐτὰς ἁμαρτάνειν πολλὴν ἄδειαν ποιήσουσι.
[1, 18]	ὁπότερον βούλει ἑλέσθαι, ἢ μαστιγωθεῖσαν	εἰς	μύλωνα ἐμπεσεῖν καὶ μηδέποτε παύσασθαι
[1, 41]	παραγγεῖλαι, καὶ κελεῦσαι αὐτοὺς συλλεγῆναι	εἰς	οἰκίαν του> τῶν φίλων ἐγγυτάτω,
[1, 16]	ὁ γὰρ ἀνὴρ ὁ ὑβρίζων	εἰς	σὲ καὶ τὴν σὴν γυναῖκα
[1, 36]	λέγωσι καὶ ἐπὶ τούτῳ φάσκωσιν	εἰς	τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας εἰσιέναι, οὐδεὶς
[1, 18]	ἐκέλευον ἀκολουθεῖν μοι τὴν θεράπαιναν	εἰς	τὴν ἀγοράν, ἀγαγὼν δ' αὐτὴν
[1, 8]	ἐπιτηρῶν γὰρ τὴν θεράπαιναν τὴν	εἰς	τὴν ἀγορὰν βαδίζουσαν καὶ λόγους
[1, 17]	εὐθέως ἐταραττόμην, καὶ πάντα μου	εἰς	τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸς
[1, 17]	γυνὴ ἐψιμυθιῶσθαι. Ταῦτά μου πάντα	εἰς	τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸς
[1, 26]	μᾶλλον εἵλου τοιοῦτον ἁμάρτημα ἐξαμαρτάνειν	εἰς	τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ
[1, 40]	ἂν ἧττον ἐτόλμησεν ἐκεῖνος εἰσελθεῖν	εἰς	τὴν οἰκίαν. Εἶτα δοκῶ ἂν
[1, 25]	δήσας ἠρώτων διὰ τί ὑβρίζει	εἰς	τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών.
[1, 4]	ᾔσχυνε καὶ ἐμὲ αὐτὸν ὕβρισεν	εἰς	τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών,
[1, 38]	πάντων διαπεπραγμένων καὶ πολλάκις εἰσεληλυθότος	εἰς	τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν ᾡτινιοῦν
[1, 6]	μοι γῆμαι καὶ γυναῖκα ἠγαγόμην	εἰς	τὴν οἰκίαν, τὸν μὲν ἄλλον
[1, 20]	ἐμοῦ ἐν ἀγρῷ ὄντος ᾤχετο	εἰς	τὸ ἱερὸν μετὰ τῆς μητρὸς
[1, 22]	ἐλθόντες οἴκαδε ὡς ἐμέ, ἀναβάντες	εἰς	τὸ ὑπερῷον ἐδειπνοῦμεν. ~Ἐπειδὴ δὲ
[1, 25]	αὐτόν, καὶ τὼ χεῖρε περιαγαγὼν	εἰς	τοὔπισθεν καὶ δήσας ἠρώτων διὰ
[1, 47]	πρόκειται τῶν τοιούτων ἁμαρτημάτων, ἧττον	εἰς	τοὺς ἄλλους ἐξαμαρτήσονται, ἐὰν καὶ
[1, 26]	τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ	εἰς	τοὺς παῖδας τοὺς ἐμοὺς ἢ
[1, 40]	δειπνεῖν ἢ τὸν συνδειπνήσοντά μοι	εἰσαγαγεῖν;	Οὕτω γὰρ ἂν ἧττον ἐτόλμησεν
[1, 20]	προσίοι, ἔπειτα ὡς αὐτὴ τελευτῶσα	εἰσαγγείλειε	καὶ ὡς ἐκείνη τῷ χρόνῳ
[1, 27]	τοὺς τὰ τοιαῦτα πράττοντας, οὐκ	εἰσαρπασθεὶς	ἐκ τῆς ὁδοῦ, οὐδ' ἐπὶ
[1, 38]	ἤδη πάντων διαπεπραγμένων καὶ πολλάκις	εἰσεληλυθότος	εἰς τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν
[1, 40]	γὰρ ἂν ἧττον ἐτόλμησεν ἐκεῖνος	εἰσελθεῖν	εἰς τὴν οἰκίαν. Εἶτα δοκῶ
[1, 27]	ἄλλο οὐδὲν ἔχων, ᾧ τοὺς	εἰσελθόντας	ἂν ἠμύνατο. ~Ἀλλ' ὦ ἄνδρες,
[1, 23]	Ὁ δ' Ερατοσθένης, ὦ ἄνδρες,	εἰσέρχεται,	καὶ ἡ θεράπαινα ἐπεγείρασά με
[1, 24]	λαβόντες ἐκ τοῦ ἐγγύτατα καπηλείου	εἰσερχόμεθα,	ἀνεῳγμένης τῆς θύρας καὶ ὑπὸ
[1, 42]	ἵν' ὡς ἀσφαλέστατα μὲν αὐτὸς	εἰσῄα	(τί γὰρ ᾔδη εἴ τι
[1, 17]	μου πάντα εἰς τὴν γνώμην	εἰσῄει,	καὶ μεστὸς ἦ ὑποψίας. ~Ἐλθὼν
[1, 17]	πάντα μου εἰς τὴν γνώμην	εἰσῄει,	καὶ μεστὸς ἦ ὑποψίας, ἐνθυμούμενος
[1, 34]	μὲν νόμοι οὐ μόνον ἀπεγνωκότες	εἰσὶ	μὴ ἀδικεῖν, ἀλλὰ καὶ κεκελευκότες
[1, 36]	φάσκωσιν εἰς τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας	εἰσιέναι,	οὐδεὶς αὐτῶν ἅψεται. Πάντες γὰρ
[1, 24]	τοῦ δωματίου οἱ μὲν πρῶτοι	εἰσιόντες	ἔτι εἴδομεν αὐτὸν κατακείμενον παρὰ
[1, 4]	εἰς τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν	εἰσιών,	καὶ οὔτε ἔχθρα ἐμοὶ καὶ
[1, 25]	εἰς τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν	εἰσιών.	κἀκεῖνος ἀδικεῖν μὲν ὡμολόγει, ἠντεβόλει
[1, 20]	τῷ χρόνῳ πεισθείη, καὶ τὰς	εἰσόδους	οἷς τρόποις προσίοιτο, καὶ ὡς
[1, 36]	οὐδεὶς αὐτῶν ἅψεται. Πάντες γὰρ	εἴσονται	ὅτι τοὺς μὲν νόμους τῆς
[1, 40]	ἐκεῖνος εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν.	Εἶτα	δοκῶ ἂν ὑμῖν τὸν συνδειπνοῦντα
[1, 14]	ἀποσβεσθῆναι τὸν παρὰ τῷ παιδίῳ,	εἶτα	ἐκ τῶν γειτόνων ἐνάψασθαι. Ἐσιώπων
[1, 42]	γὰρ ᾔδη εἴ τι κἀκεῖνος	εἶχε	σιδήριον; ὡς μετὰ πλείστων δὲ
[1, 31]	καίτοι δῆλον ὅτι, εἴ τινα	εἶχε	ταύτης μείζω τιμωρίαν ἐπὶ ταῖς
[1, 39]	δυσμὰς συνεδείπνει, καὶ ἐπειδὴ καλῶς	εἶχεν	αὐτῷ, ἀπιὼν ᾤχετο. ~Καίτοι πρῶτον
[1, 23]	ἐδειπνοῦμεν. ~Ἐπειδὴ δὲ καλῶς αὐτῷ	εἶχεν,	ἐκεῖνος μὲν ἀπιὼν ᾤχετο, ἐγὼ
[1, 4]	ἕνεκα ἔπραξα ταῦτα, ἵνα πλούσιος	ἐκ	πένητος γένωμαι, οὔτε ἄλλου κέρδους
[1, 27]	τὰ τοιαῦτα πράττοντας, οὐκ εἰσαρπασθεὶς	ἐκ	τῆς ὁδοῦ, οὐδ' ἐπὶ τὴν
[1, 44]	γραφάς με ἐγράψατο, οὔτε ἐκβάλλειν	ἐκ	τῆς πόλεως ἐπεχείρησεν, οὕτε ἰδίας
[1, 30]	καὶ τοῦτον τὸν νόμον τὸν>	ἐκ	τῆς στήλης τῆς ἐξ Αρείου
[1, 24]	παρόντων ἐβάδιζον. Καὶ δᾷδας λαβόντες	ἐκ	τοῦ ἐγγύτατα καπηλείου εἰσερχόμεθα, ἀνεῳγμένης
[1, 14]	τὸν παρὰ τῷ παιδίῳ, εἶτα	ἐκ	τῶν γειτόνων ἐνάψασθαι. Ἐσιώπων ἐγὼ
[1, 24]	ὡς οἷόν τε ἦν πλείστους	ἐκ	τῶν παρόντων ἐβάδιζον. Καὶ δᾷδας
[1, 39]	καὶ ταῦτα ψεύδονται· ῥᾳδίως δὲ	ἐκ	τῶνδε γνώσεσθε. Ἐμοὶ γάρ, ὦ
[1, 13]	τούτων οὐδὲν ἐνθυμούμενος οὐδ' ὑπονοῶν	ἐκάθευδον	ἄσμενος, ἥκων ἐξ ἀγροῦ. ~Ἐπειδὴ
[1, 23]	μὲν ἀπιὼν ᾤχετο, ἐγὼ δ'	ἐκάθευδον.	Ὁ δ' Ερατοσθένης, ὦ ἄνδρες,
[1, 44]	συκοφαντῶν γραφάς με ἐγράψατο, οὔτε	ἐκβάλλειν	ἐκ τῆς πόλεως ἐπεχείρησεν, οὕτε
[1, 31]	τε ὢν ταύτης ἰσχυροτέραν ἐπ'	ἐκείναις	ἐξευρεῖν, τὴν αὐτὴν καὶ ἐπὶ
[1, 13]	εἷλκες αὐτήν. Κγὼ μὲν ἐγέλων,	~ἐκείνη	δὲ ἀναστᾶσα καὶ ἀπιοῦσα προστίθησι
[1, 6]	μήτε λυπεῖν μήτε λίαν ἐπ'	ἐκείνῃ	εἶναι ὅ τι ἂν ἐθέλῃ
[1, 23]	ὅτι ἔνδον ἐστί. Κἀγὼ εἰπὼν	ἐκείνῃ	ἐπιμελεῖσθαι τῆς θύρας, καταβὰς σιωπῇ
[1, 14]	δὲ ἦν πρὸς ἡμέραν, ἧκεν	ἐκείνη	καὶ τὴν θύραν ἀνέῳξεν. Ἐρομένου
[1, 17]	ἔχει. ~Ταῦτα εἰποῦσα, ὦ ἄνδρες,	ἐκείνη	μὲν ἀπηλλάγη, ἐγὼ δ' εὐθέως
[1, 6]	ἤδη καὶ πάντα τὰ ἐμαυτοῦ	ἐκείνῃ	παρέδωκα, ἡγούμενος ταύτην οἰκειότητα μεγίστην
[1, 37]	ὡς ἐγὼ τὴν θεράπαιναν ἐν	ἐκείνῃ	τῇ ἡμέρᾳ μετελθεῖν ἐκέλευσα τὸν
[1, 40]	ἄνδρες, ἐνθυμήθητε· {ὅτι} εἰ ἐν	ἐκείνῃ	τῇ νυκτὶ ἐγὼ ἐπεβούλευον Ερατοσθένει,
[1, 17]	δωματίῳ, ἀναμιμνῃσκόμενος δὲ ὅτι ἐν	ἐκείνῃ	τῇ νυκτὶ ἐψόφει ἡ μέταυλος
[1, 42]	δ' οὐδὲν εἰδὼς τῶν ἐσομένων	ἐκείνῃ	τῇ νυκτί, οὓς οἷός τε
[1, 45]	τὸν ἄνθρωπον πώποτε πλὴν ἐν	ἐκείνῃ	τῇ νυκτί. Τί ἄν οὖν
[1, 20]	αὐτὴ τελευτῶσα εἰσαγγείλειε καὶ ὡς	ἐκείνη	τῷ χρόνῳ πεισθείη, καὶ τὰς
[1, 4]	τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ	ἐκείνην	τε διέφθειρε καὶ τοὺς παῖδας
[1, 33]	τοῖς ἀνδράσι, καὶ πᾶσαν ἐπ'	ἐκείνοις	τὴν οἰκίαν γεγονέναι, καὶ τοὺς
[1, 38]	δὲ μηδενὸς γεγενημένου μετελθεῖν ἐκέλευον	ἐκεῖνον,	ἠδίκουν ἄν· εἰ δὲ ἤδη
[1, 40]	καὶ ἔρημος γενέσθαι, ἢ κελεύειν	ἐκεῖνον	μεῖναι, ἵνα μετ' ἐμοῦ τὸν
[1, 40]	Οὕτω γὰρ ἂν ἧττον ἐτόλμησεν	ἐκεῖνος	εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν. Εἶτα
[1, 15]	ἄνθρωπος, ὑπὸ γυναικὸς ὑποπεμφθεῖσα ἣν	ἐκεῖνος	ἐμοίχευεν, ὡς ἐγὼ ὕστερον ἤκουον·
[1, 23]	~Ἐπειδὴ δὲ καλῶς αὐτῷ εἶχεν,	ἐκεῖνος	μὲν ἀπιὼν ᾤχετο, ἐγὼ δ'
[1, 27]	κόσμιος εἶναι. ~Οὕτως, ὦ ἄνδρες,	ἐκεῖνος	τούτων ἔτυχεν ὧνπερ οἱ νόμοι
[1, 20]	ἱερὸν μετὰ τῆς μητρὸς τῆς	ἐκείνου·	καὶ τἆλλα τὰ γενόμενα πάντα
[1, 29]	χρήματα. ἐγὼ δὲ τῷ μὲν	ἐκείνου	τιμήματι οὐ συνεχώρουν, τὸν δὲ
[1, 4]	καὶ οὔτε ἔχθρα ἐμοὶ καὶ	ἐκείνῳ	οὐδεμία ἦν πλὴν ταύτης, οὔτε
[1, 19]	πρῶτον ἔξαρνος ἦν, καὶ ποιεῖν	ἐκέλευεν	ὅ τι βούλομαι· οὐδὲν γὰρ
[1, 18]	ἦ ὑποψίας. ~Ἐλθὼν δὲ οἴκαδε	ἐκέλευον	ἀκολουθεῖν μοι τὴν θεράπαιναν εἰς
[1, 12]	ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ ὠργιζόμην καὶ	ἐκέλευον	αὐτὴν ἀπιέναι, ἵνα σύ γε
[1, 38]	ἔργου δὲ μηδενὸς γεγενημένου μετελθεῖν	ἐκέλευον	ἐκεῖνον, ἠδίκουν ἄν· εἰ δὲ
[1, 12]	~Καὶ ἐγὼ τὴν γυναῖκα ἀπιέναι	ἐκέλευον	καὶ δοῦναι τῷ παιδίῳ τὸν
[1, 22]	οὐδένα καταλήψοιτο οἴκοι τῶν ἐπιτηδείων,	ἐκέλευον,	συνδειπνεῖν· καὶ ἐλθόντες οἴκαδε ὡς
[1, 37]	ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ μετελθεῖν	ἐκέλευσα	τὸν νεανίσκον. Ἐγὼ δέ, ὦ
[1, 45]	οὖν βουλόμενος ἐγὼ τοιοῦτον κίνδυνον	ἐκινδύνευον,	εἰ μὴ τὸ μέγιστον τῶν
[1, 20]	πρῶτον μὲν ὡς μετὰ τὴν	ἐκφορὰν	αὐτῇ προσίοι, ἔπειτα ὡς αὐτὴ
[1, 8]	ἀποθανοῦσα αἰτία μοι γεγένηται. ~Ἐπ'	ἐκφορὰν	γὰρ αὐτῇ ἀκολουθήσασα ἡ ἐμὴ
[1, 29]	ἠξίουν εἶναι κυριώτερον, καὶ ταύτην	ἔλαβον	τὴν δίκην, ἣν ὑμεῖς δικαιοτάτην
[1, 38]	οἰκίαν τὴν ἐμὴν ᾡτινιοῦν τρόπῳ	ἐλάμβανον	αὐτόν, σώφρον ἂν> ἐμαυτὸν ἡγούμην·
[1, 31]	καὶ ἐπὶ ταῖς παλλακαῖς ταῖς	ἐλάττονος	ἀξίαις τὴν αὐτὴν δίκην ἐπέθηκε.
[1, 32]	οὕτως, ὦ ἄνδρες, τοὺς βιαζομένους	ἐλάττονος	ζημίας ἀξίους ἡγήσατο εἶναι ἢ
[1, 26]	νόμος, ὃν σὺ παραβαίνων περὶ	ἐλάττονος	τῶν ἡδονῶν ἐποιήσω, καὶ μᾶλλον
[1, 18]	αὐτὴν ὡς τῶν ἐπιτηδείων τινὰ	ἔλεγον	ὅτι ἐγὼ πάντα εἴην πεπυσμένος
[1, 18]	ἔφην ἔξεστι δυοῖν ὁπότερον βούλει	ἑλέσθαι,	ἢ μαστιγωθεῖσαν εἰς μύλωνα ἐμπεσεῖν
[1, 32]	ὅτι κελεύει, ἐάν τις ἄνθρωπον	ἐλεύθερον	ἢ παῖδα αἰσχύνῃ βίᾳ, διπλῆν
[1, 22]	τῶν ἐπιτηδείων, ἐκέλευον, συνδειπνεῖν· καὶ	ἐλθόντες	οἴκαδε ὡς ἐμέ, ἀναβάντες εἰς
[1, 35]	ἂν πραγμάτων ἀπορῶμεν, παρὰ τούτους	ἐλθόντες	σκεψώμεθα ὅ τι ἡμῖν ποιητέον
[1, 18]	εἰσῄει, καὶ μεστὸς ἦ ὑποψίας.	~Ἐλθὼν	δὲ οἴκαδε ἐκέλευον ἀκολουθεῖν μοι
[1, 2]	ἐγνωσμένα, ἀλλ' ἐν ἁπάσῃ τῇ	Ελλάδι·	περὶ τούτου γὰρ μόνου τοῦ
[1, 21]	σοι κύριον ἔσται τῶν πρὸς	ἔμ'	ὡμολογημένων. Ἀξιῶ δέ σε ἐπ'
[1, 38]	τρόπῳ ἐλάμβανον αὐτόν, σώφρον ἂν>	ἐμαυτὸν	ἡγούμην· ~σκέψασθε δὲ ὅτι καὶ
[1, 10]	ἠλιθίως διεκείμην, ὥστε ᾤμην τὴν	ἐμαυτοῦ	γυναῖκα πασῶν σωφρονεστάτην εἶναι τῶν
[1, 6]	ἐπίστευον ἤδη καὶ πάντα τὰ	ἐμαυτοῦ	ἐκείνῃ παρέδωκα, ἡγούμενος ταύτην οἰκειότητα
[1, 15]	καὶ ἐμοῦ πολὺ ἀπολελειμμένου τῶν	ἐμαυτοῦ	κακῶν, προσέρχεταί μοί τις πρεσβῦτις
[1, 47]	ὦ ἄνδρες, οὐκ ἰδίαν ὑπὲρ	ἐμαυτοῦ	νομίζω ταύτην γενέσθαι τὴν τιμωρίαν,
[1, 5]	ἀρχῆς ὑμῖν ἅπαντα ἐπιδείξω τὰ	ἐμαυτοῦ	πράγματα, οὐδὲν παραλείπων, ἀλλὰ λέγων
[1, 5]	ἀλλὰ λέγων τἀληθῆ· ταύτην γὰρ	ἐμαυτῷ	μόνην ἡγοῦμαι σωτηρίαν, ἐὰν ὑμῖν
[1, 22]	συνδειπνεῖν· καὶ ἐλθόντες οἴκαδε ὡς	ἐμέ,	ἀναβάντες εἰς τὸ ὑπερῷον ἐδειπνοῦμεν.
[1, 4]	παῖδας τοὺς ἐμοὺς ᾔσχυνε καὶ	ἐμὲ	αὐτὸν ὕβρισεν εἰς τὴν οἰκίαν
[1, 8]	ἐκφορὰν γὰρ αὐτῇ ἀκολουθήσασα ἡ	ἐμὴ	γυνὴ ὑπὸ τούτου τοῦ ἀνθρώπου
[1, 37]	τρόπῳ τὸν τὴν γυναῖκα τὴν	ἐμὴν	διαφθείραντα λαμβάνων· ~εἰ μὲν γὰρ
[1, 4]	ὕβρισεν εἰς τὴν οἰκίαν τὴν	ἐμὴν	εἰσιών, καὶ οὔτε ἔχθρα ἐμοὶ
[1, 25]	ὑβρίζει εἰς τὴν οἰκίαν τὴν	ἐμὴν	εἰσιών. κἀκεῖνος ἀδικεῖν μὲν ὡμολόγει,
[1, 26]	ἐξαμαρτάνειν εἰς τὴν γυναῖκα τὴν	ἐμὴν	καὶ εἰς τοὺς παῖδας τοὺς
[1, 4]	ἐμοίχευεν Ερατοσθένης τὴν γυναῖκα τὴν	ἐμὴν	καὶ ἐκείνην τε διέφθειρε καὶ
[1, 38]	εἰσεληλυθότος εἰς τὴν οἰκίαν τὴν	ἐμὴν	ᾡτινιοῦν τρόπῳ ἐλάμβανον αὐτόν, σώφρον
[1, 16]	ἡ ἄνθρωπος τῆς οἰκίας τῆς	ἐμῆς	ἐπιτηροῦσα, Εὐφίλητε ἔφη μηδεμιᾷ πολυπραγμοσύνῃ
[1, 19]	γὰρ εἰδέναι· ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ	ἐμνήσθην	Ερατοσθένους πρὸς αὐτήν, καὶ εἶπον
[1, 39]	ῥᾳδίως δὲ ἐκ τῶνδε γνώσεσθε.	Ἐμοὶ	γάρ, ὦ ἄνδρες, ὅπερ καὶ
[1, 1]	ὦ ἄνδρες, τὸ τοιούτους ὑμᾶς	ἐμοὶ	δικαστὰς περὶ τούτου τοῦ πράγματος
[1, 4]	ἐμὴν εἰσιών, καὶ οὔτε ἔχθρα	ἐμοὶ	καὶ ἐκείνῳ οὐδεμία ἦν πλὴν
[1, 43]	τοῦ πράγματος, ζητοῦντες εἴ τις	ἐμοὶ	καὶ Ερατοσθένει ἔχθρα πώποτε γεγένηται
[1, 4]	τοῦτό με δεῖν ἐπιδεῖξαι, ὡς	ἐμοίχευεν	Ερατοσθένης τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν
[1, 15]	ὑπὸ γυναικὸς ὑποπεμφθεῖσα ἣν ἐκεῖνος	ἐμοίχευεν,	ὡς ἐγὼ ὕστερον ἤκουον· αὕτη
[1, 20]	τρόποις προσίοιτο, καὶ ὡς Θεσμοφορίοις	ἐμοῦ	ἐν ἀγρῷ ὄντος ᾤχετο εἰς
[1, 19]	μου πεσοῦσα, καὶ πίστιν παρ'	ἐμοῦ	λαβοῦσα μηδὲν πείσεσθαι κακόν, ~κατηγόρει
[1, 15]	ἄνδρες, χρόνου μεταξὺ διαγενομένου καὶ	ἐμοῦ	πολὺ ἀπολελειμμένου τῶν ἐμαυτοῦ κακῶν,
[1, 34]	θάνατον αὐτοῖς ἐποίησε τὴν ζημίαν.	~Ἐμοῦ	τοίνυν, ὦ ἄνδρες, οἱ μὲν
[1, 40]	κελεύειν ἐκεῖνον μεῖναι, ἵνα μετ'	ἐμοῦ	τὸν μοιχὸν ἐτιμωρεῖτο; ~ἔπειτα, ὦ
[1, 18]	παθεῖν κακόν, ἀλλὰ συγγνώμης παρ'	ἐμοῦ	τυχεῖν τῶν ἡμαρτημένων. Ψεύσῃ δὲ
[1, 26]	καὶ εἰς τοὺς παῖδας τοὺς	ἐμοὺς	ἢ τοῖς νόμοις πείθεσθαι καὶ
[1, 4]	διέφθειρε καὶ τοὺς παῖδας τοὺς	ἐμοὺς	ᾔσχυνε καὶ ἐμὲ αὐτὸν ὕβρισεν
[1, 18]	ἑλέσθαι, ἢ μαστιγωθεῖσαν εἰς μύλωνα	ἐμπεσεῖν	καὶ μηδέποτε παύσασθαι κακοῖς τοιούτοις
[1, 20]	προσίοιτο, καὶ ὡς Θεσμοφορίοις ἐμοῦ	ἐν	ἀγρῷ ὄντος ᾤχετο εἰς τὸ
[1, 2]	παρ' ὑμῖν οὕτως ἐγνωσμένα, ἀλλ'	ἐν	ἁπάσῃ τῇ Ελλάδι· περὶ τούτου
[1, 2]	γὰρ μόνου τοῦ ἀδικήματος καὶ	ἐν	δημοκρατίᾳ καὶ ὀλιγαρχίᾳ ἡ αὐτὴ
[1, 37]	μου ὡς ἐγὼ τὴν θεράπαιναν	ἐν	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ μετελθεῖν ἐκέλευσα
[1, 40]	ὦ ἄνδρες, ἐνθυμήθητε· {ὅτι} εἰ	ἐν	ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐγὼ ἐπεβούλευον
[1, 17]	τῷ δωματίῳ, ἀναμιμνῃσκόμενος δὲ ὅτι	ἐν	ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐψόφει ἡ
[1, 45]	ἦ τὸν ἄνθρωπον πώποτε πλὴν	ἐν	ἐκείνῃ τῇ νυκτί. Τί ἄν
[1, 7]	ἡγούμενος ταύτην οἰκειότητα μεγίστην εἶναι.	~Ἐν	μὲν οὖν τῷ πρώτῳ χρόνῳ,
[1, 24]	τῇ γυναικί, οἱ δ' ὕστερον	ἐν	τῇ κλίνῃ γυμνὸν ἑστηκότα. ~Ἐγὼ
[1, 18]	πάντα εἴην πεπυσμένος τὰ γιγνόμενα	ἐν	τῇ οἰκίᾳ· σοὶ οὖν ἔφην
[1, 36]	αὕτη γάρ ἐστι πάντων τῶν	ἐν	τῇ πόλει κυριωτάτη. ~Σκέψασθε δέ,
[1, 10]	γυναῖκα πασῶν σωφρονεστάτην εἶναι τῶν	ἐν	τῇ πόλει. ~Προϊόντος δὲ τοῦ
[1, 32]	γυναῖκα, ἐφ' αἷσπερ ἀποκτείνειν ἔξεστιν,	ἐν	τοῖς αὐτοῖς ἐνέχεσθαι· οὕτως, ὦ
[1, 17]	ὑποψίας, ἐνθυμούμενος μὲν ὡς ἀπεκλῄσθην	ἐν	τῷ δωματίῳ, ἀναμιμνῃσκόμενος δὲ ὅτι
[1, 27]	λέγουσι· πῶς γὰρ ἄν, ὅστις	ἐν	τῷ δωματίῳ πληγεὶς κατέπεσεν εὐθύς,
[1, 34]	κεκελευκότες ταύτην τὴν δίκην λαμβάνειν·	ἐν	ὑμῖν δ' ἐστὶ πότερον χρὴ
[1, 14]	παιδίῳ, εἶτα ἐκ τῶν γειτόνων	ἐνάψασθαι.	Ἐσιώπων ἐγὼ καὶ ταῦτα οὕτως
[1, 27]	περιέστρεψα δ' αὐτοῦ τὼ χεῖρε,	ἔνδον	δὲ ἦσαν ἄνθρωποι τοσοῦτοι, οὓς
[1, 23]	ἐπεγείρασά με εὐθὺς φράζει ὅτι	ἔνδον	ἐστί. Κἀγὼ εἰπὼν ἐκείνῃ ἐπιμελεῖσθαι
[1, 11]	ταῦτα ποιῇ· ὁ γὰρ ἅνθρωπος	ἔνδον	ἦν· ὕστερον γὰρ ἅπαντα ἐπυθόμην.
[1, 23]	καὶ τόν, καὶ τοὺς μὲν	ἔνδον	κατέλαβον, τοὺς δὲ οὐκ ἐπιδημοῦντας
[1, 41]	γὰρ ᾔδἠ) ἑτέρους δὲ οὐκ	ἔνδον	ὄντας κατέλαβον, οὓς δ' οἷός
[1, 49]	ὑπὸ τῶν νόμων τοὺς πολίτας	ἐνεδρεύεσθαι,	οἳ κελεύουσι μέν, ἐάν τις
[1, 4]	ἦν πλὴν ταύτης, οὔτε χρημάτων	ἕνεκα	ἔπραξα ταῦτα, ἵνα πλούσιος ἐκ
[1, 44]	λήψεσθαι· ἔνιοι γὰρ τοιούτων πραγμάτων	ἕνεκα	θάνατον ἀλλήλοις ἐπιβουλεύουσι. ~Τοσούτου τοίνυν
[1, 32]	ἀποκτείνειν ἔξεστιν, ἐν τοῖς αὐτοῖς	ἐνέχεσθαι·	οὕτως, ὦ ἄνδρες, τοὺς βιαζομένους
[1, 40]	~Καίτοι πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρες,	ἐνθυμήθητε·	{ὅτι} εἰ ἐν ἐκείνῃ τῇ
[1, 17]	εἰσῄει, καὶ μεστὸς ἦ ὑποψίας,	ἐνθυμούμενος	μὲν ὡς ἀπεκλῄσθην ἐν τῷ
[1, 13]	κλεῖν ἐφέλκεται. Κἀγὼ τούτων οὐδὲν	ἐνθυμούμενος	οὐδ' ὑπονοῶν ἐκάθευδον ἄσμενος, ἥκων
[1, 44]	διαπραξαίμην, ἤλπιζόν ποθεν χρήματα λήψεσθαι·	ἔνιοι	γὰρ τοιούτων πραγμάτων ἕνεκα θάνατον
[1, 12]	ἵνα σύ γε ἔφη πειρᾷς	ἐνταῦθα	τὴν παιδίσκην· καὶ πρότερον δὲ
[1, 22]	φίλος. Τούτῳ ἡλίου δεδυκότος ἰόντι	ἐξ	ἀγροῦ ἀπήντησα. Εἰδὼς δ' ἐγὼ
[1, 13]	οὐδ' ὑπονοῶν ἐκάθευδον ἄσμενος, ἥκων	ἐξ	ἀγροῦ. ~Ἐπειδὴ δὲ ἦν πρὸς
[1, 11]	ὦ ἄνδρες, ἧκον μὲν ἀπροσδοκήτως	ἐξ	ἀγροῦ, μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον
[1, 39]	Σώστρατος καὶ οἰκείως διακείμενος ἀπαντήσας	ἐξ	ἀγροῦ περὶ ἡλίου δυσμὰς συνεδείπνει,
[1, 30]	τὸν> ἐκ τῆς στήλης τῆς	ἐξ	Αρείου πάγου. Νόμος. Ἀκούετε, ὦ
[1, 30]	ὅτι αὐτῷ τῷ δικαστηρίῳ τῷ	ἐξ	Αρείου πάγου, ᾧ καὶ πάτριόν
[1, 5]	τοὺς νόμους τιμωρίας. ~Ἐγὼ τοίνυν	ἐξ	ἀρχῆς ὑμῖν ἅπαντα ἐπιδείξω τὰ
[1, 48]	κάλλιον τοὺς μὲν κειμένους νόμους	ἐξαλεῖψαι,	ἑτέρους δὲ θεῖναι, οἵτινες τοὺς
[1, 26]	καὶ μᾶλλον εἵλου τοιοῦτον ἁμάρτημα	ἐξαμαρτάνειν	εἰς τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν
[1, 47]	ἁμαρτημάτων, ἧττον εἰς τοὺς ἄλλους	ἐξαμαρτήσονται,	ἐὰν καὶ ὑμᾶς ὁρῶσι τὴν
[1, 19]	λέγε. ~Κἀκείνη τὸ μὲν πρῶτον	ἔξαρνος	ἦν, καὶ ποιεῖν ἐκέλευεν ὅ
[1, 14]	οὐδὲν εἰπὼν περὶ τοῦ πράγματος	ἐξελθὼν	ᾠχόμην ἔξω σιωπῇ. ~Μετὰ δὲ
[1, 19]	φοιτῶν εἴη πρὸς τὴν γυναῖκα,	ἐξεπλάγη	ἡγησαμένη με πάντα ἀκριβῶς ἐγνωκέναι.
[1, 23]	ἐπιμελεῖσθαι τῆς θύρας, καταβὰς σιωπῇ	ἐξέρχομαι,	καὶ ἀφικνοῦμαι ὡς τὸν καὶ
[1, 18]	τῇ οἰκίᾳ· σοὶ οὖν ἔφην	ἔξεστι	δυοῖν ὁπότερον βούλει ἑλέσθαι, ἢ
[1, 32]	δὲ γυναῖκα, ἐφ' αἷσπερ ἀποκτείνειν	ἔξεστιν,	ἐν τοῖς αὐτοῖς ἐνέχεσθαι· οὕτως,
[1, 31]	ὢν ταύτης ἰσχυροτέραν ἐπ' ἐκείναις	ἐξευρεῖν,	τὴν αὐτὴν καὶ ἐπὶ ταῖς
[1, 15]	ἐφοίτα παρ' αὐτήν, ἐφύλαττεν ἕως	ἐξηῦρεν	ὅ τι εἴη τὸ αἴτιον.
[1, 46]	~Ἔπειτα παρακαλέσας αὐτὸς μάρτυρας ἠσέβουν,	ἐξόν	μοι, εἴπερ ἀδίκως ἐπεθύμουν αὐτὸν
[1, 41]	ὅντινα οἴκοι καταλήψομαι καὶ ὅντινα	ἔξω;	καὶ ὡς Αρμόδιον μὲν καὶ
[1, 14]	περὶ τοῦ πράγματος ἐξελθὼν ᾠχόμην	ἔξω	σιωπῇ. ~Μετὰ δὲ ταῦτα, ὦ
[1, 21]	ἔμ' ὡμολογημένων. Ἀξιῶ δέ σε	ἐπ'	αὐτοφώρῳ ταῦτά μοι ἐπιδεῖξαι· ἐγὼ
[1, 31]	οἷός τε ὢν ταύτης ἰσχυροτέραν	ἐπ'	ἐκείναις ἐξευρεῖν, τὴν αὐτὴν καὶ
[1, 6]	ὥστε μήτε λυπεῖν μήτε λίαν	ἐπ'	ἐκείνῃ εἶναι ὅ τι ἂν
[1, 33]	ἢ τοῖς ἀνδράσι, καὶ πᾶσαν	ἐπ'	ἐκείνοις τὴν οἰκίαν γεγονέναι, καὶ
[1, 8]	κακῶν ἀποθανοῦσα αἰτία μοι γεγένηται.	~Ἐπ'	ἐκφορὰν γὰρ αὐτῇ ἀκολουθήσασα ἡ
[1, 36]	ποιήσετε, ὥστε καὶ τοὺς κλέπτας	ἐπαρεῖτε	φάσκειν μοιχοὺς εἶναι, εὖ εἰδότας
[1, 40]	ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐγὼ	ἐπεβούλευον	Ερατοσθένει, πότερον ἦν μοι κρεῖττον
[1, 23]	ἄνδρες, εἰσέρχεται, καὶ ἡ θεράπαινα	ἐπεγείρασά	με εὐθὺς φράζει ὅτι ἔνδον
[1, 31]	ἐλάττονος ἀξίαις τὴν αὐτὴν δίκην	ἐπέθηκε.	καίτοι δῆλον ὅτι, εἴ τινα
[1, 46]	ἠσέβουν, ἐξόν μοι, εἴπερ ἀδίκως	ἐπεθύμουν	αὐτὸν ἀπολέσαι, μηδένα μοι τούτων
[1, 44]	ἐγὼ δεδιὼς μή τις πύθηται	ἐπεθύμουν	αὐτὸν ἀπολέσαι, οὔτε εἰ ταῦτα
[1, 19]	τι βούλομαι· οὐδὲν γὰρ εἰδέναι·	ἐπειδὴ	δὲ ἐγὼ ἐμνήσθην Ερατοσθένους πρὸς
[1, 12]	με ἑωρακυῖα ἥκοντα δὶα χρόνου·	ἐπειδὴ	δὲ ἐγὼ ὠργιζόμην καὶ ἐκέλευον
[1, 14]	ἐκάθευδον ἄσμενος, ἥκων ἐξ ἀγροῦ.	~Ἐπειδὴ	δὲ ἦν πρὸς ἡμέραν, ἧκεν
[1, 23]	ἀναβάντες εἰς τὸ ὑπερῷον ἐδειπνοῦμεν.	~Ἐπειδὴ	δὲ καλῶς αὐτῷ εἶχεν, ἐκεῖνος
[1, 7]	{ἀγαθὴ} καὶ ἀκριβῶς πάντα διοικοῦσα·	ἐπειδὴ	δέ μοι ἡ μήτηρ ἐτελεύτησε,
[1, 6]	τὸν νοῦν ὥσπερ εἰκὸς ἦν.	Ἐπειδὴ	δέ μοι παιδίον γίγνεται, ἐπίστευον
[1, 21]	τὰ γενόμενα πάντα ἀκριβῶς διηγήσατο.	~Ἐπειδὴ	δὲ πάντα εἴρητο αὐτῇ, εἶπον
[1, 9]	γυναικωνῖτιν καὶ κατὰ τὴν ἀνδρωνῖτιν.	Ἐπειδὴ	δὲ τὸ παιδίον ἐγένετο ἡμῖν,
[1, 6]	πεπραγμένα. ~Ἐγὼ γάρ, ὦ Αθηναῖοι,	ἐπειδὴ	ἔδοξέ μοι γῆμαι καὶ γυναῖκα
[1, 39]	περὶ ἡλίου δυσμὰς συνεδείπνει, καὶ	ἐπειδὴ	καλῶς εἶχεν αὐτῷ, ἀπιὼν ᾤχετο.
[1, 41]	τῶν φίλων ἐγγυτάτω, μᾶλλον ἢ	ἐπειδὴ	τάχιστα ᾐσθόμην τῆς νυκτὸς περιτρέχειν,
[1, 50]	ὅτι τοῖς τῆς πόλεως νόμοις	ἐπειθόμην.
[1, 46]	ἀδικημάτων ἦ ὑπ' αὐτοῦ ἠδικημένος;	~Ἔπειτα	παρακαλέσας αὐτὸς μάρτυρας ἠσέβουν, ἐξόν
[1, 41]	μετ' ἐμοῦ τὸν μοιχὸν ἐτιμωρεῖτο;	~ἔπειτα,	ὦ ἄνδρες, οὐκ ἂν δοκῶ
[1, 20]	μετὰ τὴν ἐκφορὰν αὐτῇ προσίοι,	ἔπειτα	ὡς αὐτὴ τελευτῶσα εἰσαγγείλειε καὶ
[1, 44]	οὔτε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως	ἐπεχείρησεν,	οὕτε ἰδίας δίκας ἐδικάζετο, οὔτε
[1, 30]	μὴ καταγιγνώσκειν φόνον, ὃς ἂν	ἐπὶ	δάμαρτι τῇ ἑαυτοῦ μοιχὸν λαβὼν
[1, 31]	~Καὶ οὕτω σφόδρα ὁ νομοθέτης	ἐπὶ	ταῖς γαμεταῖς γυναιξὶ δίκαια ταῦτα
[1, 31]	τινα εἶχε ταύτης μείζω τιμωρίαν	ἐπὶ	ταῖς γαμεταῖς, ἐποίησεν ἄν. Νῦν
[1, 31]	ἐκείναις ἐξευρεῖν, τὴν αὐτὴν καὶ	ἐπὶ	ταῖς παλλακαῖς ἠξίωσε γίγνεσθαι. ἀνάγνωθι
[1, 31]	ταῦτα ἡγήσατο εἶναι, ὥστε καὶ	ἐπὶ	ταῖς παλλακαῖς ταῖς ἐλάττονος ἀξίαις
[1, 27]	εἰσαρπασθεὶς ἐκ τῆς ὁδοῦ, οὐδ'	ἐπὶ	τὴν ἑστίαν καταφυγών, ὥσπερ οὗτοι
[1, 1]	οὐκ ἂν εἴη· ὅστις οὐκ	ἐπὶ	τοῖς γεγενημένοις ἀγανακτοίη, ἀλλὰ πάντες
[1, 36]	αἰτίαν περὶ ἑαυτῶν λέγωσι καὶ	ἐπὶ	τούτῳ φάσκωσιν εἰς τὰς ἀλλοτρίας
[1, 44]	τοιούτων πραγμάτων ἕνεκα θάνατον ἀλλήλοις	ἐπιβουλεύουσι.	~Τοσούτου τοίνυν δεῖ ἢ λοιδορία
[1, 21]	σε ἐπ' αὐτοφώρῳ ταῦτά μοι	ἐπιδεῖξαι·	ἐγὼ γὰρ οὐδὲν δέομαι λόγων,
[1, 4]	ὦ ἄνδρες, τοῦτό με δεῖν	ἐπιδεῖξαι,	ὡς ἐμοίχευεν Ερατοσθένης τὴν γυναῖκα
[1, 22]	ὡς ἐγὼ μεγάλοις ὑμῖν τεκμηρίοις	ἐπιδείξω.	Πρῶτον δὲ διηγήσασθαι βούλομαι τὰ
[1, 5]	τοίνυν ἐξ ἀρχῆς ὑμῖν ἅπαντα	ἐπιδείξω	τὰ ἐμαυτοῦ πράγματα, οὐδὲν παραλείπων,
[1, 23]	ἔνδον κατέλαβον, τοὺς δὲ οὐκ	ἐπιδημοῦντας	ηὗρον. ~Παραλαβὼν δ' ὡς οἷόν
[1, 41]	καὶ τὸν δεῖνα ἦλθον οὐκ	ἐπιδημοῦντας	(οὐ γὰρ ᾔδἠ) ἑτέρους δὲ
[1, 23]	ἔνδον ἐστί. Κἀγὼ εἰπὼν ἐκείνῃ	ἐπιμελεῖσθαι	τῆς θύρας, καταβὰς σιωπῇ ἐξέρχομαι,
[1, 6]	Ἐπειδὴ δέ μοι παιδίον γίγνεται,	ἐπίστευον	ἤδη καὶ πάντα τὰ ἐμαυτοῦ
[1, 41]	οὐκ ἂν δοκῶ ὑμῖν τοῖς	ἐπιτηδείοις	μεθ' ἡμέραν παραγγεῖλαι, καὶ κελεῦσαι
[1, 22]	τελευταίᾳ ἡμέρα. Σώστρατος ἦν μοι	ἐπιτήδειος	καὶ φίλος. Τούτῳ ἡλίου δεδυκότος
[1, 22]	ἀφιγμένος οὐδένα καταλήψοιτο οἴκοι τῶν	ἐπιτηδείων,	ἐκέλευον, συνδειπνεῖν· καὶ ἐλθόντες οἴκαδε
[1, 18]	ἀγαγὼν δ' αὐτὴν ὡς τῶν	ἐπιτηδείων	τινὰ ἔλεγον ὅτι ἐγὼ πάντα
[1, 11]	καὶ ἐδυσκόλαινεν ὑπὸ τῆς θεραπαίνης	ἐπίτηδες	λυπούμενον, ἵνα ταῦτα ποιῇ· ὁ
[1, 1]	ἂν περὶ τῶν τὰ τοιαῦτα	ἐπιτηδευόντων	τὰς ζημίας μικρὰς ἡγοῖσθε. ~Καὶ
[1, 29]	εἶναι ἡγησάμενοι τοῖς τὰ τοιαῦτα	ἐπιτηδεύουσιν	ἐτάξατε. Καί μοι ἀνάβητε τούτων
[1, 16]	ἄνθρωπος τῆς οἰκίας τῆς ἐμῆς	ἐπιτηροῦσα,	Εὐφίλητε ἔφη μηδεμιᾷ πολυπραγμοσύνῃ προσεληλυθέναι
[1, 8]	τοῦ ἀνθρώπου ὀφθεῖσα, χρόνῳ διαφθείρεται·	ἐπιτηρῶν	γὰρ τὴν θεράπαιναν τὴν εἰς
[1, 32]	θάνατον κατέγνω, τοῖς δὲ διπλῆν	ἐποίησε	τὴν βλάβην, ~ἡγούμενος τοὺς μὲν
[1, 33]	τὸν νόμον τιθεὶς θάνατον αὐτοῖς	ἐποίησε	τὴν ζημίαν. ~Ἐμοῦ τοίνυν, ὦ
[1, 31]	μείζω τιμωρίαν ἐπὶ ταῖς γαμεταῖς,	ἐποίησεν	ἄν. Νῦν δὲ οὐχ οἷός
[1, 26]	παραβαίνων περὶ ἐλάττονος τῶν ἡδονῶν	ἐποιήσω,	καὶ μᾶλλον εἵλου τοιοῦτον ἁμάρτημα
[1, 42]	πλείστων δὲ μαρτύρων τὴν τιμωρίαν	ἐποιούμην;	νῦν δ' οὐδὲν εἰδὼς τῶν
[1, 4]	πλὴν ταύτης, οὔτε χρημάτων ἕνεκα	ἔπραξα	ταῦτα, ἵνα πλούσιος ἐκ πένητος
[1, 11]	ἔνδον ἦν· ὕστερον γὰρ ἅπαντα	ἐπυθόμην.	~Καὶ ἐγὼ τὴν γυναῖκα ἀπιέναι
[1, 43]	ζητοῦντες εἴ τις ἐμοὶ καὶ	Ερατοσθένει	ἔχθρα πώποτε γεγένηται πλὴν ταύτης.
[1, 40]	ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐγὼ ἐπεβούλευον	Ερατοσθένει,	πότερον ἦν μοι κρεῖττον αὐτῷ
[1, 16]	ἅπαντα πεύσῃ. ἔστι δ' ἔφη	Ερατοσθένης	Οῆθεν ὁ ταῦτα πράττων, ὃς
[1, 4]	με δεῖν ἐπιδεῖξαι, ὡς ἐμοίχευεν	Ερατοσθένης	τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ
[1, 23]	ἐγὼ δ' ἐκάθευδον. Ὁ δ'	Ερατοσθένης,	ὦ ἄνδρες, εἰσέρχεται, καὶ ἡ
[1, 19]	εἰδέναι· ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ ἐμνήσθην	Ερατοσθένους	πρὸς αὐτήν, καὶ εἶπον ὅτι
[1, 0]	~Υπὲρ τοῦ	Ερατοσθένους	φόνου ἀπολογία. ~Περὶ πολλοῦ ἂν,
[1, 21]	οὐδὲν δέομαι λόγων, ἀλλὰ τὸ	ἔργον	φανερὸν γενέσθαι, εἴπερ οὕτως ἔχει.
[1, 38]	~εἰ μὲν γὰρ λόγων εἰρημένων	ἔργου	δὲ μηδενὸς γεγενημένου μετελθεῖν ἐκέλευον
[1, 3]	ἀξίους ἡγεῖται τοὺς τῶν τοιούτων	ἔργων	αἰτίους. ~Ἡγοῦμαι δέ, ὦ ἄνδρες,
[1, 40]	συνδειπνοῦντα ἀφεὶς μόνος καταλειφθῆναι καὶ	ἔρημος	γενέσθαι, ἢ κελεύειν ἐκεῖνον μεῖναι,
[1, 14]	ἐκείνη καὶ τὴν θύραν ἀνέῳξεν.	Ἐρομένου	δέ μου τί αἱ θύραι
[1, 14]	εἶτα ἐκ τῶν γειτόνων ἐνάψασθαι.	Ἐσιώπων	ἐγὼ καὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν
[1, 42]	νῦν δ' οὐδὲν εἰδὼς τῶν	ἐσομένων	ἐκείνῃ τῇ νυκτί, οὓς οἷός
[1, 21]	δέ μή, οὐδέν σοι κύριον	ἔσται	τῶν πρὸς ἔμ' ὡμολογημένων. Ἀξιῶ
[1, 24]	ὕστερον ἐν τῇ κλίνῃ γυμνὸν	ἑστηκότα.	~Ἐγὼ δ' ὦ ἄνδρες, πατάξας
[1, 23]	με εὐθὺς φράζει ὅτι ἔνδον	ἐστί.	Κἀγὼ εἰπὼν ἐκείνῃ ἐπιμελεῖσθαι τῆς
[1, 30]	Αρείου πάγου, ᾧ καὶ πάτριόν	ἐστι	καὶ ἐφ' ἡμῶν ἀποδέδοται τοῦ
[1, 36]	τὴν ὑμετέραν δεδιέναι· αὕτη γάρ	ἐστι	πάντων τῶν ἐν τῇ πόλει
[1, 34]	δίκην λαμβάνειν· ἐν ὑμῖν δ'	ἐστὶ	πότερον χρὴ τούτους ἰσχυροὺς ἢ
[1, 16]	ὑμῖν καὶ βασανίσῃς, ἅπαντα πεύσῃ.	ἔστι	δ' ἔφη Ερατοσθένης Οῆθεν ὁ
[1, 9]	καὶ ταῦθ' ὑμῖν διηγήσασθαἰ) οἰκίδιον	ἔστι	μοι διπλοῦν, ἴσα ἔχον τὰ
[1, 27]	τῆς ὁδοῦ, οὐδ' ἐπὶ τὴν	ἑστίαν	καταφυγών, ὥσπερ οὗτοι λέγουσι· πῶς
[1, 35]	σκεψώμεθα ὅ τι ἡμῖν ποιητέον	ἐστίν.	Οὗτοι τοίνυν περὶ τῶν τοιούτων
[1, 29]	ἡγησάμενοι τοῖς τὰ τοιαῦτα ἐπιτηδεύουσιν	ἐτάξατε.	Καί μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρες.
[1, 17]	μὲν ἀπηλλάγη, ἐγὼ δ' εὐθέως	ἐταραττόμην,	καὶ πάντα μου εἰς τὴν
[1, 7]	ἐπειδὴ δέ μοι ἡ μήτηρ	ἐτελεύτησε,	πάντων τῶν κακῶν ἀποθανοῦσα αἰτία
[1, 48]	τοὺς μὲν κειμένους νόμους ἐξαλεῖψαι,	ἑτέρους	δὲ θεῖναι, οἵτινες τοὺς μὲν
[1, 41]	οὐκ ἐπιδημοῦντας (οὐ γὰρ ᾔδἠ)	ἑτέρους	δὲ οὐκ ἔνδον ὄντας κατέλαβον,
[1, 40]	πότερον ἦν μοι κρεῖττον αὐτῷ	ἑτέρωθι	δειπνεῖν ἢ τὸν συνδειπνήσοντά μοι
[1, 24]	δωματίου οἱ μὲν πρῶτοι εἰσιόντες	ἔτι	εἴδομεν αὐτὸν κατακείμενον παρὰ τῇ
[1, 40]	ἵνα μετ' ἐμοῦ τὸν μοιχὸν	ἐτιμωρεῖτο;	~ἔπειτα, ὦ ἄνδρες, οὐκ ἂν
[1, 29]	ἠντεβόλει καὶ ἱκέτευεν, ἀποτίνειν δ'	ἕτοιμος	ἦν χρήματα. ἐγὼ δὲ τῷ
[1, 40]	εἰσαγαγεῖν; Οὕτω γὰρ ἂν ἧττον	ἐτόλμησεν	ἐκεῖνος εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν.
[1, 27]	~Οὕτως, ὦ ἄνδρες, ἐκεῖνος τούτων	ἔτυχεν	ὧνπερ οἱ νόμοι κελεύουσι τοὺς
[1, 1]	ὑμῖν αὐτοῖς εἴητε τοιαῦτα πεπονθότες·	εὖ	γὰρ οἶδ' ὅτι, εἰ τὴν
[1, 36]	κλέπτας ἐπαρεῖτε φάσκειν μοιχοὺς εἶναι,	εὖ	εἰδότας ὅτι, ἐὰν ταύτην τὴν
[1, 17]	ἐκείνη μὲν ἀπηλλάγη, ἐγὼ δ'	εὐθέως	ἐταραττόμην, καὶ πάντα μου εἰς
[1, 27]	ἐν τῷ δωματίῳ πληγεὶς κατέπεσεν	εὐθύς,	περιέστρεψα δ' αὐτοῦ τὼ χεῖρε,
[1, 23]	καὶ ἡ θεράπαινα ἐπεγείρασά με	εὐθὺς	φράζει ὅτι ἔνδον ἐστί. Κἀγὼ
[1, 43]	γεγένηται πλὴν ταύτης. οὐδεμίαν γὰρ	εὑρήσετε.	~Οὔτε γὰρ συκοφαντῶν γραφάς με
[1, 16]	τῆς οἰκίας τῆς ἐμῆς ἐπιτηροῦσα,	Εὐφίλητε	ἔφη μηδεμιᾷ πολυπραγμοσύνῃ προσεληλυθέναι με
[1, 32]	βλάβην ὀφείλειν· ἐὰν δὲ γυναῖκα,	ἐφ'	αἷσπερ ἀποκτείνειν ἔξεστιν, ἐν τοῖς
[1, 30]	ᾧ καὶ πάτριόν ἐστι καὶ	ἐφ'	ἡμῶν ἀποδέδοται τοῦ φόνου τὰς
[1, 14]	τί αἱ θύραι νύκτωρ ψοφοῖεν,	ἔφασκε	τὸν λύχνον ἀποσβεσθῆναι τὸν παρὰ
[1, 13]	προσποιουμένη παίζειν, καὶ τὴν κλεῖν	ἐφέλκεται.	Κἀγὼ τούτων οὐδὲν ἐνθυμούμενος οὐδ'
[1, 16]	βασανίσῃς, ἅπαντα πεύσῃ. ἔστι δ'	ἔφη	Ερατοσθένης Οῆθεν ὁ ταῦτα πράττων,
[1, 16]	οἰκίας τῆς ἐμῆς ἐπιτηροῦσα, Εὐφίλητε	ἔφη	μηδεμιᾷ πολυπραγμοσύνῃ προσεληλυθέναι με νόμιζε
[1, 12]	αὐτὴν ἀπιέναι, ἵνα σύ γε	ἔφη	πειρᾷς ἐνταῦθα τὴν παιδίσκην· καὶ
[1, 18]	ἐν τῇ οἰκίᾳ· σοὶ οὖν	ἔφην	ἔξεστι δυοῖν ὁπότερον βούλει ἑλέσθαι,
[1, 15]	ἀδικεῖσθαι νομίζουσα, ὅτι οὐκέτι ὁμοίως	ἐφοίτα	παρ' αὐτήν, ἐφύλαττεν ἕως ἐξηῦρεν
[1, 15]	οὐκέτι ὁμοίως ἐφοίτα παρ' αὐτήν,	ἐφύλαττεν	ἕως ἐξηῦρεν ὅ τι εἴη
[1, 6]	ὅ τι ἂν ἐθέλῃ ποιεῖν,	ἐφύλαττόν	τε ὡς οἷόν τε ἦν,
[1, 16]	πολλάς· ταύτην γὰρ {τὴν} τέχνην	ἔχει.	~Ταῦτα εἰποῦσα, ὦ ἄνδρες, ἐκείνη
[1, 21]	ἔργον φανερὸν γενέσθαι, εἴπερ οὕτως	ἔχει.	Ὡμολόγει ταῦτα ποιήσειν. ~Καὶ μετὰ
[1, 36]	ὑμᾶς ἀξιῶ τὴν αὐτὴν γνώμην	ἔχειν·	εἰ δὲ μή, τοιαύτην ἄδειαν
[1, 14]	Ἐσιώπων ἐγὼ καὶ ταῦτα οὕτως	ἔχειν	ἡγούμην. Ἐδοξε δέ μοι, ὦ
[1, 3]	ὑμᾶς νομίζω τὴν αὐτὴν διάνοιαν	ἔχειν,	καὶ οὐδένα οὕτως ὀλιγώρως διακεῖσθαι,
[1, 4]	τὴν ἐμὴν εἰσιών, καὶ οὔτε	ἔχθρα	ἐμοὶ καὶ ἐκείνῳ οὐδεμία ἦν
[1, 43]	εἴ τις ἐμοὶ καὶ Ερατοσθένει	ἔχθρα	πώποτε γεγένηται πλὴν ταύτης. οὐδεμίαν
[1, 16]	σὲ καὶ τὴν σὴν γυναῖκα	ἐχθρὸς	ὢν ἡμῖν τυγχάνει. Ἐὰν οὖν
[1, 28]	δίκαια πράττοντες οὐχ ὁμολογοῦσι τοὺς	ἐχθροὺς	λέγειν ἀληθῆ, ἀλλ' αὐτοὶ ψευδόμενοι
[1, 1]	αὐτὴν γνώμην περὶ τῶν ἄλλων	ἔχοιτε,	ἥνπερ περὶ ὑμῶν αὐτῶν, οὐκ
[1, 9]	οἰκίδιον ἔστι μοι διπλοῦν, ἴσα	ἔχον	τὰ ἄνω τοῖς κάτω κατὰ
[1, 47]	ὑμᾶς ὁρῶσι τὴν αὐτὴν γνώμην	ἔχοντας.	~Εἰ δὲ μή, πολὺ κάλλιον
[1, 27]	οὔτε ξύλον οὔτε ἄλλο οὐδὲν	ἔχων,	ᾧ τοὺς εἰσελθόντας ἂν ἠμύνατο.
[1, 17]	ἔδοξέ τέ μοι ἡ γυνὴ	ἐψιμυθιῶσθαι.	Ταῦτά μου πάντα εἰς τὴν
[1, 14]	μοι, ὦ ἄνδρες, τὸ πρόσωπον	ἐψιμυθιῶσθαι,	τοῦ ἀδελφοῦ τεθνεῶτος οὔπω τριάκονθ'
[1, 17]	ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ	ἐψόφει	ἡ μέταυλος θύρα καὶ ἡ
[1, 12]	ἤθελεν, ὡς ἂν ἀσμένη με	ἑωρακυῖα	ἥκοντα δὶα χρόνου· ἐπειδὴ δὲ
[1, 45]	διαφορὰ ἡμῖν γεγονέναι, ὥστε οὐδὲ	ἑωρακὼς	ἦ τὸν ἄνθρωπον πώποτε πλὴν
[1, 15]	ὁμοίως ἐφοίτα παρ' αὐτήν, ἐφύλαττεν	ἕως	ἐξηῦρεν ὅ τι εἴη τὸ