discours, paragraphes
[1, 45]	δεῖ ἢ λοιδορία ἢ παροινία	ἢ	ἄλλη τις διαφορὰ ἡμῖν γεγονέναι,
[1, 41]	του> τῶν φίλων ἐγγυτάτω, μᾶλλον	ἢ	ἐπειδὴ τάχιστα ᾐσθόμην τῆς νυκτὸς
[1, 18]	μηδέποτε παύσασθαι κακοῖς τοιούτοις συνεχομένην,	ἢ	κατειποῦσαν ἅπαντα τἀληθῆ μηδὲν παθεῖν
[1, 40]	μόνος καταλειφθῆναι καὶ ἔρημος γενέσθαι,	ἢ	κελεύειν ἐκεῖνον μεῖναι, ἵνα μετ'
[1, 45]	ἀλλήλοις ἐπιβουλεύουσι. ~Τοσούτου τοίνυν δεῖ	ἢ	λοιδορία ἢ παροινία ἢ ἄλλη
[1, 18]	ἔξεστι δυοῖν ὁπότερον βούλει ἑλέσθαι,	ἢ	μαστιγωθεῖσαν εἰς μύλωνα ἐμπεσεῖν καὶ
[1, 34]	ἐστὶ πότερον χρὴ τούτους ἰσχυροὺς	ἢ	μηδενὸς ἀξίους εἶναι. ~Ἐγὼ μὲν
[1, 3]	ὅστις οἴεται δεῖν συγγνώμης τυγχάνειν	ἢ	μικρᾶς ζημίας ἀξίους ἡγεῖται τοὺς
[1, 32]	κελεύει, ἐάν τις ἄνθρωπον ἐλεύθερον	ἢ	παῖδα αἰσχύνῃ βίᾳ, διπλῆν τὴν
[1, 45]	~Τοσούτου τοίνυν δεῖ ἢ λοιδορία	ἢ	παροινία ἢ ἄλλη τις διαφορὰ
[1, 22]	μετὰ ταῦτα διεγένοντο ἡμέραι τέσσαρες	ἢ	πέντε, ὡς ἐγὼ μεγάλοις ὑμῖν
[1, 33]	αὑτοῖς ποιεῖν τὰς ἀλλοτρίας γυναῖκας	ἢ	τοῖς ἀνδράσι, καὶ πᾶσαν ἐπ'
[1, 26]	εἰς τοὺς παῖδας τοὺς ἐμοὺς	ἢ	τοῖς νόμοις πείθεσθαι καὶ κόσμιος
[1, 49]	ἀγῶνες δεινότεροι τοῖς ἀδικουμένοις καθεστήκασιν	ἢ	τοῖς παρὰ τοὺς νόμους τὰς
[1, 40]	μοι κρεῖττον αὐτῷ ἑτέρωθι δειπνεῖν	ἢ	τὸν συνδειπνήσοντά μοι εἰσαγαγεῖν; Οὕτω
[1, 32]	ἐλάττονος ζημίας ἀξίους ἡγήσατο εἶναι	ἢ	τοὺς πείθοντας· τῶν μὲν γὰρ
[1, 33]	ὁποτέρων τυγχάνουσιν ὄντες, τῶν ἀνδρῶν	ἢ	τῶν μοιχῶν. Ἀνθ' ὧν ὁ
[1, 49]	ποιήσουσι. ~Πολὺ γὰρ οὕτω δικαιότερον	ἢ	ὑπὸ τῶν νόμων τοὺς πολίτας
[1, 41]	κατέλαβον, οὓς δ' οἷός τε	ἦ	λαβὼν ἐβάδιζον. ~Καίτοιγε εἰ προῄδη,
[1, 42]	τῇ νυκτί, οὓς οἷός τε	ἦ	παρέλαβον. Καί μοι ἀνάβητε τούτων
[1, 45]	ἡμῖν γεγονέναι, ὥστε οὐδὲ ἑωρακὼς	ἦ	τὸν ἄνθρωπον πώποτε πλὴν ἐν
[1, 45]	μὴ τὸ μέγιστον τῶν ἀδικημάτων	ἦ	ὑπ' αὐτοῦ ἠδικημένος; ~Ἔπειτα παρακαλέσας
[1, 17]	τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸς	ἦ	ὑποψίας. ~Ἐλθὼν δὲ οἴκαδε ἐκέλευον
[1, 17]	τὴν γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸς	ἦ	ὑποψίας, ἐνθυμούμενος μὲν ὡς ἀπεκλῄσθην
[1, 16]	αἴτιον. ~Προσελθοῦσα οὖν μοι ἐγγὺς	ἡ	ἄνθρωπος τῆς οἰκίας τῆς ἐμῆς
[1, 17]	ἐψόφει ἡ μέταυλος θύρα καὶ	ἡ	αὔλειος, ὃ οὐδέποτε ἐγένετο, ἔδοξέ
[1, 2]	καὶ ἐν δημοκρατίᾳ καὶ ὀλιγαρχίᾳ	ἡ	αὐτὴ τιμωρία τοῖς ἀσθενεστάτοις πρὸς
[1, 10]	ἤδη συνειθισμένον ἦν, ὥστε πολλάκις	ἡ	γυνὴ ἀπῄει κάτω καθευδήσουσα ὡς
[1, 17]	οὐδέποτε ἐγένετο, ἔδοξέ τέ μοι	ἡ	γυνὴ ἐψιμυθιῶσθαι. Ταῦτά μου πάντα
[1, 12]	τὸν τιτθόν, ἵνα παύσηται κλᾶον.	ἡ	δὲ τὸ μὲν πρῶτον οὐκ
[1, 8]	~Ἐπ' ἐκφορὰν γὰρ αὐτῇ ἀκολουθήσασα	ἡ	ἐμὴ γυνὴ ὑπὸ τούτου τοῦ
[1, 23]	Ερατοσθένης, ὦ ἄνδρες, εἰσέρχεται, καὶ	ἡ	θεράπαινα ἐπεγείρασά με εὐθὺς φράζει
[1, 17]	ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐψόφει	ἡ	μέταυλος θύρα καὶ ἡ αὔλειος,
[1, 9]	δὲ τὸ παιδίον ἐγένετο ἡμῖν,	ἡ	μήτηρ αὐτὸ ἐθήλαζεν· ἵνα δὲ
[1, 7]	πάντα διοικοῦσα· ἐπειδὴ δέ μοι	ἡ	μήτηρ ἐτελεύτησε, πάντων τῶν κακῶν
[1, 6]	ἔδοξέ μοι γῆμαι καὶ γυναῖκα	ἠγαγόμην	εἰς τὴν οἰκίαν, τὸν μὲν
[1, 3]	τυγχάνειν ἢ μικρᾶς ζημίας ἀξίους	ἡγεῖται	τοὺς τῶν τοιούτων ἔργων αἰτίους.
[1, 19]	εἴη πρὸς τὴν γυναῖκα, ἐξεπλάγη	ἡγησαμένη	με πάντα ἀκριβῶς ἐγνωκέναι. Καὶ
[1, 29]	δίκην, ἣν ὑμεῖς δικαιοτάτην εἶναι	ἡγησάμενοι	τοῖς τὰ τοιαῦτα ἐπιτηδεύουσιν ἐτάξατε.
[1, 32]	τοὺς βιαζομένους ἐλάττονος ζημίας ἀξίους	ἡγήσατο	εἶναι ἢ τοὺς πείθοντας· τῶν
[1, 31]	ταῖς γαμεταῖς γυναιξὶ δίκαια ταῦτα	ἡγήσατο	εἶναι, ὥστε καὶ ἐπὶ ταῖς
[1, 1]	τοιαῦτα ἐπιτηδευόντων τὰς ζημίας μικρὰς	ἡγοῖσθε.	~Καὶ ταῦτα οὐκ ἂν εἴη
[1, 4]	τοὺς τῶν τοιούτων ἔργων αἰτίους.	~Ἡγοῦμαι	δέ, ὦ ἄνδρες, τοῦτό με
[1, 5]	τἀληθῆ· ταύτην γὰρ ἐμαυτῷ μόνην	ἡγοῦμαι	σωτηρίαν, ἐὰν ὑμῖν εἰπεῖν ἅπαντα
[1, 6]	πάντα τὰ ἐμαυτοῦ ἐκείνῃ παρέδωκα,	ἡγούμενος	ταύτην οἰκειότητα μεγίστην εἶναι. ~Ἐν
[1, 33]	δὲ διπλῆν ἐποίησε τὴν βλάβην,	~ἡγούμενος	τοὺς μὲν διαπραττομένους βίᾳ ὑπὸ
[1, 14]	ἐγὼ καὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν	ἡγούμην.	Ἐδοξε δέ μοι, ὦ ἄνδρες,
[1, 38]	ἐλάμβανον αὐτόν, σώφρον ἂν> ἐμαυτὸν	ἡγούμην·	~σκέψασθε δὲ ὅτι καὶ ταῦτα
[1, 37]	ἄνδρες, δίκαιον μὲν ἂν ποιεῖν	ἡγούμην	ᾡτινιοῦν τρόπῳ τὸν τὴν γυναῖκα
[1, 2]	τὴν ὕβριν ἅπαντες ἄνθρωποι δεινοτάτην	ἡγοῦνται.	~Περὶ μὲν οὖν τοῦ μεγέθους
[1, 42]	μὲν αὐτὸς εἰσῄα (τί γὰρ	ᾔδη	εἴ τι κἀκεῖνος εἶχε σιδήριον;
[1, 6]	δέ μοι παιδίον γίγνεται, ἐπίστευον	ἤδη	καὶ πάντα τὰ ἐμαυτοῦ ἐκείνῃ
[1, 38]	ἐκεῖνον, ἠδίκουν ἄν· εἰ δὲ	ἤδη	πάντων διαπεπραγμένων καὶ πολλάκις εἰσεληλυθότος
[1, 19]	πάντα ἀκριβῶς ἐγνωκέναι. Καὶ τότε	ἤδη	πρὸς τὰ γόνατά μου πεσοῦσα,
[1, 10]	δὲ γυναῖκες κάτω. ~Καὶ οὕτως	ἤδη	συνειθισμένον ἦν, ὥστε πολλάκις ἡ
[1, 41]	ἦλθον οὐκ ἐπιδημοῦντας (οὐ γὰρ	ᾔδἠ)	ἑτέρους δὲ οὐκ ἔνδον ὄντας
[1, 45]	τῶν ἀδικημάτων ἦ ὑπ' αὐτοῦ	ἠδικημένος;	~Ἔπειτα παρακαλέσας αὐτὸς μάρτυρας ἠσέβουν,
[1, 38]	μηδενὸς γεγενημένου μετελθεῖν ἐκέλευον ἐκεῖνον,	ἠδίκουν	ἄν· εἰ δὲ ἤδη πάντων
[1, 26]	σὺ παραβαίνων περὶ ἐλάττονος τῶν	ἡδονῶν	ἐποιήσω, καὶ μᾶλλον εἵλου τοιοῦτον
[1, 12]	δὲ τὸ μὲν πρῶτον οὐκ	ἤθελεν,	ὡς ἂν ἀσμένη με ἑωρακυῖα
[1, 14]	~Ἐπειδὴ δὲ ἦν πρὸς ἡμέραν,	ἧκεν	ἐκείνη καὶ τὴν θύραν ἀνέῳξεν.
[1, 11]	δὲ τοῦ χρόνου, ὦ ἄνδρες,	ἧκον	μὲν ἀπροσδοκήτως ἐξ ἀγροῦ, μετὰ
[1, 12]	ὡς ἂν ἀσμένη με ἑωρακυῖα	ἥκοντα	δὶα χρόνου· ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ
[1, 15]	ἐκεῖνος ἐμοίχευεν, ὡς ἐγὼ ὕστερον	ἤκουον·	αὕτη δὲ ὀργιζομένη καὶ ἀδικεῖσθαι
[1, 13]	ἐνθυμούμενος οὐδ' ὑπονοῶν ἐκάθευδον ἄσμενος,	ἥκων	ἐξ ἀγροῦ. ~Ἐπειδὴ δὲ ἦν
[1, 41]	Αρμόδιον μὲν καὶ τὸν δεῖνα	ἦλθον	οὐκ ἐπιδημοῦντας (οὐ γὰρ ᾔδἠ)
[1, 10]	ἐγὼ οὐδέποτε ὑπώπτευσα, ἀλλ' οὕτως	ἠλιθίως	διεκείμην, ὥστε ᾤμην τὴν ἐμαυτοῦ
[1, 22]	μοι ἐπιτήδειος καὶ φίλος. Τούτῳ	ἡλίου	δεδυκότος ἰόντι ἐξ ἀγροῦ ἀπήντησα.
[1, 39]	διακείμενος ἀπαντήσας ἐξ ἀγροῦ περὶ	ἡλίου	δυσμὰς συνεδείπνει, καὶ ἐπειδὴ καλῶς
[1, 44]	ἀπολέσαι, οὔτε εἰ ταῦτα διαπραξαίμην,	ἤλπιζόν	ποθεν χρήματα λήψεσθαι· ἔνιοι γὰρ
[1, 18]	συγγνώμης παρ' ἐμοῦ τυχεῖν τῶν	ἡμαρτημένων.	Ψεύσῃ δὲ μηδέν, ἀλλὰ πάντα
[1, 37]	τὴν θεράπαιναν ἐν ἐκείνῃ τῇ	ἡμέρᾳ	μετελθεῖν ἐκέλευσα τὸν νεανίσκον. Ἐγὼ
[1, 22]	βούλομαι τὰ πραχθέντα τῇ τελευταίᾳ	ἡμέρα.	Σώστρατος ἦν μοι ἐπιτήδειος καὶ
[1, 22]	ποιήσειν. ~Καὶ μετὰ ταῦτα διεγένοντο	ἡμέραι	τέσσαρες ἢ πέντε, ὡς ἐγὼ
[1, 14]	ἀγροῦ. ~Ἐπειδὴ δὲ ἦν πρὸς	ἡμέραν,	ἧκεν ἐκείνη καὶ τὴν θύραν
[1, 41]	δοκῶ ὑμῖν τοῖς ἐπιτηδείοις μεθ'	ἡμέραν	παραγγεῖλαι, καὶ κελεῦσαι αὐτοὺς συλλεγῆναι
[1, 14]	τοῦ ἀδελφοῦ τεθνεῶτος οὔπω τριάκονθ'	ἡμέρας·	ὅμως δ' οὐδ' οὕτως οὐδὲν
[1, 45]	παροινία ἢ ἄλλη τις διαφορὰ	ἡμῖν	γεγονέναι, ὥστε οὐδὲ ἑωρακὼς ἦ
[1, 9]	Ἐπειδὴ δὲ τὸ παιδίον ἐγένετο	ἡμῖν,	ἡ μήτηρ αὐτὸ ἐθήλαζεν· ἵνα
[1, 35]	τούτους ἐλθόντες σκεψώμεθα ὅ τι	ἡμῖν	ποιητέον ἐστίν. Οὗτοι τοίνυν περὶ
[1, 16]	τὴν σὴν γυναῖκα ἐχθρὸς ὢν	ἡμῖν	τυγχάνει. Ἐὰν οὖν λάβῃς τὴν
[1, 27]	ἔχων, ᾧ τοὺς εἰσελθόντας ἂν	ἠμύνατο.	~Ἀλλ' ὦ ἄνδρες, οἶμαι καὶ
[1, 29]	ἀνάγνωθι τὸν νόμον. ~Νόμος. Οὐκ	ἠμφεσβήτει,	ὦ ἄνδρες, ἀλλ' ὡμολόγει ἀδικεῖν,
[1, 30]	καὶ πάτριόν ἐστι καὶ ἐφ'	ἡμῶν	ἀποδέδοται τοῦ φόνου τὰς δίκας
[1, 7]	πρώτῳ χρόνῳ, ὦ Αθηναῖοι, πασῶν	ἦν	βελτίστη· καὶ γὰρ οἰκονόμος δεινὴ
[1, 6]	προσεῖχον τὸν νοῦν ὥσπερ εἰκὸς	ἦν.	Ἐπειδὴ δέ μοι παιδίον γίγνεται,
[1, 19]	~Κἀκείνη τὸ μὲν πρῶτον ἔξαρνος	ἦν,	καὶ ποιεῖν ἐκέλευεν ὅ τι
[1, 6]	ἐφύλαττόν τε ὡς οἷόν τε	ἦν,	καὶ προσεῖχον τὸν νοῦν ὥσπερ
[1, 22]	πραχθέντα τῇ τελευταίᾳ ἡμέρα. Σώστρατος	ἦν	μοι ἐπιτήδειος καὶ φίλος. Τούτῳ
[1, 40]	νυκτὶ ἐγὼ ἐπεβούλευον Ερατοσθένει, πότερον	ἦν	μοι κρεῖττον αὐτῷ ἑτέρωθι δειπνεῖν
[1, 24]	~Παραλαβὼν δ' ὡς οἷόν τε	ἦν	πλείστους ἐκ τῶν παρόντων ἐβάδιζον.
[1, 4]	ἔχθρα ἐμοὶ καὶ ἐκείνῳ οὐδεμία	ἦν	πλὴν ταύτης, οὔτε χρημάτων ἕνεκα
[1, 14]	ἥκων ἐξ ἀγροῦ. ~Ἐπειδὴ δὲ	ἦν	πρὸς ἡμέραν, ἧκεν ἐκείνη καὶ
[1, 11]	ποιῇ· ὁ γὰρ ἅνθρωπος ἔνδον	ἦν·	ὕστερον γὰρ ἅπαντα ἐπυθόμην. ~Καὶ
[1, 29]	καὶ ἱκέτευεν, ἀποτίνειν δ' ἕτοιμος	ἦν	χρήματα. ἐγὼ δὲ τῷ μὲν
[1, 10]	κάτω. ~Καὶ οὕτως ἤδη συνειθισμένον	ἦν,	ὥστε πολλάκις ἡ γυνὴ ἀπῄει
[1, 15]	πρεσβῦτις ἄνθρωπος, ὑπὸ γυναικὸς ὑποπεμφθεῖσα	ἣν	ἐκεῖνος ἐμοίχευεν, ὡς ἐγὼ ὕστερον
[1, 29]	καὶ ταύτην ἔλαβον τὴν δίκην,	ἣν	ὑμεῖς δικαιοτάτην εἶναι ἡγησάμενοι τοῖς
[1, 1]	γνώμην περὶ τῶν ἄλλων ἔχοιτε,	ἥνπερ	περὶ ὑμῶν αὐτῶν, οὐκ ἂν
[1, 25]	εἰσιών. κἀκεῖνος ἀδικεῖν μὲν ὡμολόγει,	ἠντεβόλει	δὲ καὶ ἱκέτευε μὴ ἀποκτεῖναι
[1, 29]	καὶ ὅπως μὲν μὴ ἀποθάνῃ	ἠντεβόλει	καὶ ἱκέτευεν, ἀποτίνειν δ' ἕτοιμος
[1, 29]	τὸν δὲ τῆς πόλεως νόμον	ἠξίουν	εἶναι κυριώτερον, καὶ ταύτην ἔλαβον
[1, 31]	αὐτὴν καὶ ἐπὶ ταῖς παλλακαῖς	ἠξίωσε	γίγνεσθαι. ἀνάγνωθι δέ μοι καὶ
[1, 25]	περιαγαγὼν εἰς τοὔπισθεν καὶ δήσας	ἠρώτων	διὰ τί ὑβρίζει εἰς τὴν
[1, 27]	αὐτοῦ τὼ χεῖρε, ἔνδον δὲ	ἦσαν	ἄνθρωποι τοσοῦτοι, οὓς διαφυγεῖν οὐκ
[1, 46]	ἠδικημένος; ~Ἔπειτα παρακαλέσας αὐτὸς μάρτυρας	ἠσέβουν,	ἐξόν μοι, εἴπερ ἀδίκως ἐπεθύμουν
[1, 41]	ἐγγυτάτω, μᾶλλον ἢ ἐπειδὴ τάχιστα	ᾐσθόμην	τῆς νυκτὸς περιτρέχειν, οὐκ εἰδὼς
[1, 4]	καὶ τοὺς παῖδας τοὺς ἐμοὺς	ᾔσχυνε	καὶ ἐμὲ αὐτὸν ὕβρισεν εἰς
[1, 47]	ἆθλα πρόκειται τῶν τοιούτων ἁμαρτημάτων,	ἧττον	εἰς τοὺς ἄλλους ἐξαμαρτήσονται, ἐὰν
[1, 40]	μοι εἰσαγαγεῖν; Οὕτω γὰρ ἂν	ἧττον	ἐτόλμησεν ἐκεῖνος εἰσελθεῖν εἰς τὴν
[1, 23]	κατέλαβον, τοὺς δὲ οὐκ ἐπιδημοῦντας	ηὗρον.	~Παραλαβὼν δ' ὡς οἷόν τε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/04/2005