discours, paragraphes
[1, 23]	εὐθὺς φράζει ὅτι ἔνδον ἐστί.	Κἀγὼ	εἰπὼν ἐκείνῃ ἐπιμελεῖσθαι τῆς θύρας,
[1, 13]	παίζειν, καὶ τὴν κλεῖν ἐφέλκεται.	Κἀγὼ	τούτων οὐδὲν ἐνθυμούμενος οὐδ' ὑπονοῶν
[1, 49]	δ' ἀγῶνες δεινότεροι τοῖς ἀδικουμένοις	καθεστήκασιν	ἢ τοῖς παρὰ τοὺς νόμους
[1, 10]	πολλάκις ἡ γυνὴ ἀπῄει κάτω	καθευδήσουσα	ὡς τὸ παιδίον, ἵνα τὸν
[1, 15]	ὕστερον ἤκουον· αὕτη δὲ ὀργιζομένη	καὶ	ἀδικεῖσθαι νομίζουσα, ὅτι οὐκέτι ὁμοίως
[1, 7]	οἰκονόμος δεινὴ καὶ φειδωλὸς {ἀγαθὴ}	καὶ	ἀκριβῶς πάντα διοικοῦσα· ἐπειδὴ δέ
[1, 16]	τὴν σὴν γυναῖκα διέφθαρκεν ἀλλὰ	καὶ	ἄλλας πολλάς· ταύτην γὰρ {τὴν}
[1, 13]	μὲν ἐγέλων, ~ἐκείνη δὲ ἀναστᾶσα	καὶ	ἀπιοῦσα προστίθησι τὴν θύραν, προσποιουμένη
[1, 23]	τῆς θύρας, καταβὰς σιωπῇ ἐξέρχομαι,	καὶ	ἀφικνοῦμαι ὡς τὸν καὶ τόν,
[1, 16]	ἀγορὰν βαδίζουσαν καὶ διακονοῦσαν ὑμῖν	καὶ	βασανίσῃς, ἅπαντα πεύσῃ. ἔστι δ'
[1, 7]	ὦ Αθηναῖοι, πασῶν ἦν βελτίστη·	καὶ	γὰρ οἰκονόμος δεινὴ καὶ φειδωλὸς
[1, 6]	Αθηναῖοι, ἐπειδὴ ἔδοξέ μοι γῆμαι	καὶ	γυναῖκα ἠγαγόμην εἰς τὴν οἰκίαν,
[1, 24]	πλείστους ἐκ τῶν παρόντων ἐβάδιζον.	Καὶ	δᾷδας λαβόντες ἐκ τοῦ ἐγγύτατα
[1, 25]	τὼ χεῖρε περιαγαγὼν εἰς τοὔπισθεν	καὶ	δήσας ἠρώτων διὰ τί ὑβρίζει
[1, 16]	θεράπαιναν τὴν εἰς ἀγορὰν βαδίζουσαν	καὶ	διακονοῦσαν ὑμῖν καὶ βασανίσῃς, ἅπαντα
[1, 12]	ἐγὼ τὴν γυναῖκα ἀπιέναι ἐκέλευον	καὶ	δοῦναι τῷ παιδίῳ τὸν τιτθόν,
[1, 10]	ταῦτα πολὺν χρόνον οὕτως ἐγίγνετο,	καὶ	ἐγὼ οὐδέποτε ὑπώπτευσα, ἀλλ' οὕτως
[1, 12]	ἦν· ὕστερον γὰρ ἅπαντα ἐπυθόμην.	~Καὶ	ἐγὼ τὴν γυναῖκα ἀπιέναι ἐκέλευον
[1, 11]	τὸ δεῖπνον τὸ παιδίον ἐβόα	καὶ	ἐδυσκόλαινεν ὑπὸ τῆς θεραπαίνης ἐπίτηδες
[1, 19]	ἐγὼ ἐμνήσθην Ερατοσθένους πρὸς αὐτήν,	καὶ	εἶπον ὅτι οὗτος ὁ φοιτῶν
[1, 26]	εἰς τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν	καὶ	εἰς τοὺς παῖδας τοὺς ἐμοὺς
[1, 4]	Ερατοσθένης τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν	καὶ	ἐκείνην τε διέφθειρε καὶ τοὺς
[1, 4]	εἰσιών, καὶ οὔτε ἔχθρα ἐμοὶ	καὶ	ἐκείνῳ οὐδεμία ἦν πλὴν ταύτης,
[1, 12]	χρόνου· ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ ὠργιζόμην	καὶ	ἐκέλευον αὐτὴν ἀπιέναι, ἵνα σύ
[1, 22]	οἴκοι τῶν ἐπιτηδείων, ἐκέλευον, συνδειπνεῖν·	καὶ	ἐλθόντες οἴκαδε ὡς ἐμέ, ἀναβάντες
[1, 4]	τοὺς παῖδας τοὺς ἐμοὺς ᾔσχυνε	καὶ	ἐμὲ αὐτὸν ὕβρισεν εἰς τὴν
[1, 15]	ὦ ἄνδρες, χρόνου μεταξὺ διαγενομένου	καὶ	ἐμοῦ πολὺ ἀπολελειμμένου τῶν ἐμαυτοῦ
[1, 2]	τούτου γὰρ μόνου τοῦ ἀδικήματος	καὶ	ἐν δημοκρατίᾳ καὶ ὀλιγαρχίᾳ ἡ
[1, 39]	ἀγροῦ περὶ ἡλίου δυσμὰς συνεδείπνει,	καὶ	ἐπειδὴ καλῶς εἶχεν αὐτῷ, ἀπιὼν
[1, 31]	ἐπ' ἐκείναις ἐξευρεῖν, τὴν αὐτὴν	καὶ	ἐπὶ ταῖς παλλακαῖς ἠξίωσε γίγνεσθαι.
[1, 31]	δίκαια ταῦτα ἡγήσατο εἶναι, ὥστε	καὶ	ἐπὶ ταῖς παλλακαῖς ταῖς ἐλάττονος
[1, 36]	τὴν αἰτίαν περὶ ἑαυτῶν λέγωσι	καὶ	ἐπὶ τούτῳ φάσκωσιν εἰς τὰς
[1, 43]	πράγματος, ζητοῦντες εἴ τις ἐμοὶ	καὶ	Ερατοσθένει ἔχθρα πώποτε γεγένηται πλὴν
[1, 40]	τὸν συνδειπνοῦντα ἀφεὶς μόνος καταλειφθῆναι	καὶ	ἔρημος γενέσθαι, ἢ κελεύειν ἐκεῖνον
[1, 30]	πάγου, ᾧ καὶ πάτριόν ἐστι	καὶ	ἐφ' ἡμῶν ἀποδέδοται τοῦ φόνου
[1, 17]	νυκτὶ ἐψόφει ἡ μέταυλος θύρα	καὶ	ἡ αὔλειος, ὃ οὐδέποτε ἐγένετο,
[1, 23]	δ' Ερατοσθένης, ὦ ἄνδρες, εἰσέρχεται,	καὶ	ἡ θεράπαινα ἐπεγείρασά με εὐθὺς
[1, 42]	προῄδη, οὐκ ἂν δοκῶ ὑμῖν	καὶ	θεράποντας παρασκευάσασθαι καὶ τοῖς φίλοις
[1, 25]	ἀδικεῖν μὲν ὡμολόγει, ἠντεβόλει δὲ	καὶ	ἱκέτευε μὴ ἀποκτεῖναι ἀλλ' ἀργύριον
[1, 29]	ὅπως μὲν μὴ ἀποθάνῃ ἠντεβόλει	καὶ	ἱκέτευεν, ἀποτίνειν δ' ἕτοιμος ἦν
[1, 9]	τοῖς κάτω κατὰ τὴν γυναικωνῖτιν	καὶ	κατὰ τὴν ἀνδρωνῖτιν. Ἐπειδὴ δὲ
[1, 34]	ἀπεγνωκότες εἰσὶ μὴ ἀδικεῖν, ἀλλὰ	καὶ	κεκελευκότες ταύτην τὴν δίκην λαμβάνειν·
[1, 41]	τοῖς ἐπιτηδείοις μεθ' ἡμέραν παραγγεῖλαι,	καὶ	κελεῦσαι αὐτοὺς συλλεγῆναι εἰς οἰκίαν
[1, 26]	ἐμοὺς ἢ τοῖς νόμοις πείθεσθαι	καὶ	κόσμιος εἶναι. ~Οὕτως, ὦ ἄνδρες,
[1, 8]	τὴν εἰς τὴν ἀγορὰν βαδίζουσαν	καὶ	λόγους προσφέρων ἀπώλεσεν αὐτήν. ~Πρῶτον
[1, 26]	περὶ ἐλάττονος τῶν ἡδονῶν ἐποιήσω,	καὶ	μᾶλλον εἵλου τοιοῦτον ἁμάρτημα ἐξαμαρτάνειν
[1, 17]	πάντα εἰς τὴν γνώμην εἰσῄει,	καὶ	μεστὸς ἦ ὑποψίας. ~Ἐλθὼν δὲ
[1, 17]	μου εἰς τὴν γνώμην εἰσῄει,	καὶ	μεστὸς ἦ ὑποψίας, ἐνθυμούμενος μὲν
[1, 22]	οὕτως ἔχει. Ὡμολόγει ταῦτα ποιήσειν.	~Καὶ	μετὰ ταῦτα διεγένοντο ἡμέραι τέσσαρες
[1, 10]	ἵνα τὸν τιτθὸν αὐτῷ διδῷ	καὶ	μὴ βοᾷ. Καὶ ταῦτα πολὺν
[1, 18]	ἢ μαστιγωθεῖσαν εἰς μύλωνα ἐμπεσεῖν	καὶ	μηδέποτε παύσασθαι κακοῖς τοιούτοις συνεχομένην,
[1, 29]	τοῖς τὰ τοιαῦτα ἐπιτηδεύουσιν ἐτάξατε.	Καί	μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. ~Μάρτυρες.
[1, 42]	οὓς οἷός τε ἦ παρέλαβον.	Καί	μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. ~Μάρτυρες.
[1, 39]	πρότερον εἶπον, φίλος ὢν Σώστρατος	καὶ	οἰκείως διακείμενος ἀπαντήσας ἐξ ἀγροῦ
[1, 2]	τοῦ ἀδικήματος καὶ ἐν δημοκρατίᾳ	καὶ	ὀλιγαρχίᾳ ἡ αὐτὴ τιμωρία τοῖς
[1, 41]	οὐκ εἰδὼς ὅντινα οἴκοι καταλήψομαι	καὶ	ὅντινα ἔξω; καὶ ὡς Αρμόδιον
[1, 29]	ὦ ἄνδρες, ἀλλ' ὡμολόγει ἀδικεῖν,	καὶ	ὅπως μὲν μὴ ἀποθάνῃ ἠντεβόλει
[1, 3]	νομίζω τὴν αὐτὴν διάνοιαν ἔχειν,	καὶ	οὐδένα οὕτως ὀλιγώρως διακεῖσθαι, ὅστις
[1, 4]	τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών,	καὶ	οὔτε ἔχθρα ἐμοὶ καὶ ἐκείνῳ
[1, 31]	λαβὼν ταύτην τὴν τιμωρίαν ποιήσηται.	~Καὶ	οὕτω σφόδρα ὁ νομοθέτης ἐπὶ
[1, 10]	διῃτώμην, αἱ δὲ γυναῖκες κάτω.	~Καὶ	οὕτως ἤδη συνειθισμένον ἦν, ὥστε
[1, 17]	ἀπηλλάγη, ἐγὼ δ' εὐθέως ἐταραττόμην,	καὶ	πάντα μου εἰς τὴν γνώμην
[1, 6]	μοι παιδίον γίγνεται, ἐπίστευον ἤδη	καὶ	πάντα τὰ ἐμαυτοῦ ἐκείνῃ παρέδωκα,
[1, 33]	ἀλλοτρίας γυναῖκας ἢ τοῖς ἀνδράσι,	καὶ	πᾶσαν ἐπ' ἐκείνοις τὴν οἰκίαν
[1, 30]	τῷ ἐξ Αρείου πάγου, ᾧ	καὶ	πάτριόν ἐστι καὶ ἐφ' ἡμῶν
[1, 50]	καταισχύνουσι γυναῖκας. ~Ἐγὼ γὰρ νῦν	καὶ	περὶ τοῦ σώματος καὶ περὶ
[1, 50]	σώματος καὶ περὶ τῶν χρημάτων	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων κινδυνεύω,
[1, 50]	νῦν καὶ περὶ τοῦ σώματος	καὶ	περὶ τῶν χρημάτων καὶ περὶ
[1, 19]	πρὸς τὰ γόνατά μου πεσοῦσα,	καὶ	πίστιν παρ' ἐμοῦ λαβοῦσα μηδὲν
[1, 19]	τὸ μὲν πρῶτον ἔξαρνος ἦν,	καὶ	ποιεῖν ἐκέλευεν ὅ τι βούλομαι·
[1, 38]	εἰ δὲ ἤδη πάντων διαπεπραγμένων	καὶ	πολλάκις εἰσεληλυθότος εἰς τὴν οἰκίαν
[1, 6]	τε ὡς οἷόν τε ἦν,	καὶ	προσεῖχον τὸν νοῦν ὥσπερ εἰκὸς
[1, 12]	ἔφη πειρᾷς ἐνταῦθα τὴν παιδίσκην·	καὶ	πρότερον δὲ μεθύων εἷλκες αὐτήν.
[1, 39]	Ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρες, ὅπερ	καὶ	πρότερον εἶπον, φίλος ὢν Σώστρατος
[1, 28]	λέγειν ἀληθῆ, ἀλλ' αὐτοὶ ψευδόμενοι	καὶ	τὰ τοιαῦτα μηχανώμενοι ὀργὰς τοῖς
[1, 20]	μετὰ τῆς μητρὸς τῆς ἐκείνου·	καὶ	τἆλλα τὰ γενόμενα πάντα ἀκριβῶς
[1, 20]	ὡς ἐκείνη τῷ χρόνῳ πεισθείη,	καὶ	τὰς εἰσόδους οἷς τρόποις προσίοιτο,
[1, 9]	οὖν, ὦ ἄνδρες, (δεῖ γὰρ	καὶ	ταῦθ' ὑμῖν διηγήσασθαἰ) οἰκίδιον ἔστι
[1, 2]	ἐπιτηδευόντων τὰς ζημίας μικρὰς ἡγοῖσθε.	~Καὶ	ταῦτα οὐκ ἂν εἴη μόνον
[1, 14]	τῶν γειτόνων ἐνάψασθαι. Ἐσιώπων ἐγὼ	καὶ	ταῦτα οὕτως ἔχειν ἡγούμην. Ἐδοξε
[1, 10]	αὐτῷ διδῷ καὶ μὴ βοᾷ.	Καὶ	ταῦτα πολὺν χρόνον οὕτως ἐγίγνετο,
[1, 39]	ἐμαυτὸν ἡγούμην· ~σκέψασθε δὲ ὅτι	καὶ	ταῦτα ψεύδονται· ῥᾳδίως δὲ ἐκ
[1, 29]	πόλεως νόμον ἠξίουν εἶναι κυριώτερον,	καὶ	ταύτην ἔλαβον τὴν δίκην, ἣν
[1, 14]	ἦν πρὸς ἡμέραν, ἧκεν ἐκείνη	καὶ	τὴν θύραν ἀνέῳξεν. Ἐρομένου δέ
[1, 13]	προστίθησι τὴν θύραν, προσποιουμένη παίζειν,	καὶ	τὴν κλεῖν ἐφέλκεται. Κἀγὼ τούτων
[1, 16]	ἀνὴρ ὁ ὑβρίζων εἰς σὲ	καὶ	τὴν σὴν γυναῖκα ἐχθρὸς ὢν
[1, 42]	δοκῶ ὑμῖν καὶ θεράποντας παρασκευάσασθαι	καὶ	τοῖς φίλοις παραγγεῖλαι, ἵν' ὡς
[1, 41]	ἔξω; καὶ ὡς Αρμόδιον μὲν	καὶ	τὸν δεῖνα ἦλθον οὐκ ἐπιδημοῦντας
[1, 23]	ἐξέρχομαι, καὶ ἀφικνοῦμαι ὡς τὸν	καὶ	τόν, καὶ τοὺς μὲν ἔνδον
[1, 19]	ἡγησαμένη με πάντα ἀκριβῶς ἐγνωκέναι.	Καὶ	τότε ἤδη πρὸς τὰ γόνατά
[1, 36]	ἄδειαν τοῖς μοιχοῖς ποιήσετε, ὥστε	καὶ	τοὺς κλέπτας ἐπαρεῖτε φάσκειν μοιχοὺς
[1, 23]	ἀφικνοῦμαι ὡς τὸν καὶ τόν,	καὶ	τοὺς μὲν ἔνδον κατέλαβον, τοὺς
[1, 33]	ἐπ' ἐκείνοις τὴν οἰκίαν γεγονέναι,	καὶ	τοὺς παῖδας ἀδήλους εἶναι ὁποτέρων
[1, 4]	ἐμὴν καὶ ἐκείνην τε διέφθειρε	καὶ	τοὺς παῖδας τοὺς ἐμοὺς ᾔσχυνε
[1, 31]	ἠξίωσε γίγνεσθαι. ἀνάγνωθι δέ μοι	καὶ	τοῦτον τὸν νόμον. ~Νόμος. Ἀκούετε,
[1, 30]	μάρτυρες. ~Μάρτυρες. Ἀνάγνωθι δέ μοι	καὶ	τοῦτον τὸν νόμον τὸν> ἐκ
[1, 25]	ὦ ἄνδρες, πατάξας καταβάλλω αὐτόν,	καὶ	τὼ χεῖρε περιαγαγὼν εἰς τοὔπισθεν
[1, 28]	ἠμύνατο. ~Ἀλλ' ὦ ἄνδρες, οἶμαι	καὶ	ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι οἱ μὴ
[1, 47]	εἰς τοὺς ἄλλους ἐξαμαρτήσονται, ἐὰν	καὶ	ὑμᾶς ὁρῶσι τὴν αὐτὴν γνώμην
[1, 24]	καπηλείου εἰσερχόμεθα, ἀνεῳγμένης τῆς θύρας	καὶ	ὑπὸ τῆς ἀνθρώπου παρεσκευασμένης. Ὤσαντες
[1, 7]	βελτίστη· καὶ γὰρ οἰκονόμος δεινὴ	καὶ	φειδωλὸς {ἀγαθὴ} καὶ ἀκριβῶς πάντα
[1, 22]	ἡμέρα. Σώστρατος ἦν μοι ἐπιτήδειος	καὶ	φίλος. Τούτῳ ἡλίου δεδυκότος ἰόντι
[1, 41]	οἴκοι καταλήψομαι καὶ ὅντινα ἔξω;	καὶ	ὡς Αρμόδιον μὲν καὶ τὸν
[1, 20]	ἔπειτα ὡς αὐτὴ τελευτῶσα εἰσαγγείλειε	καὶ	ὡς ἐκείνη τῷ χρόνῳ πεισθείη,
[1, 20]	τὰς εἰσόδους οἷς τρόποις προσίοιτο,	καὶ	ὡς Θεσμοφορίοις ἐμοῦ ἐν ἀγρῷ
[1, 31]	ἀξίαις τὴν αὐτὴν δίκην ἐπέθηκε.	καίτοι	δῆλον ὅτι, εἴ τινα εἶχε
[1, 40]	καλῶς εἶχεν αὐτῷ, ἀπιὼν ᾤχετο.	~Καίτοι	πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρες, ἐνθυμήθητε·
[1, 42]	οἷός τε ἦ λαβὼν ἐβάδιζον.	~Καίτοιγε	εἰ προῄδη, οὐκ ἂν δοκῶ
[1, 19]	μηδέν, ἀλλὰ πάντα τἀληθῆ λέγε.	~Κἀκείνη	τὸ μὲν πρῶτον ἔξαρνος ἦν,
[1, 25]	τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών.	κἀκεῖνος	ἀδικεῖν μὲν ὡμολόγει, ἠντεβόλει δὲ
[1, 42]	(τί γὰρ ᾔδη εἴ τι	κἀκεῖνος	εἶχε σιδήριον; ὡς μετὰ πλείστων
[1, 18]	μύλωνα ἐμπεσεῖν καὶ μηδέποτε παύσασθαι	κακοῖς	τοιούτοις συνεχομένην, ἢ κατειποῦσαν ἅπαντα
[1, 18]	κατειποῦσαν ἅπαντα τἀληθῆ μηδὲν παθεῖν	κακόν,	ἀλλὰ συγγνώμης παρ' ἐμοῦ τυχεῖν
[1, 19]	παρ' ἐμοῦ λαβοῦσα μηδὲν πείσεσθαι	κακόν,	~κατηγόρει πρῶτον μὲν ὡς μετὰ
[1, 44]	ἰδίας δίκας ἐδικάζετο, οὔτε συνῄδει	κακὸν	οὐδὲν ὃ ἐγὼ δεδιὼς μή
[1, 7]	ἡ μήτηρ ἐτελεύτησε, πάντων τῶν	κακῶν	ἀποθανοῦσα αἰτία μοι γεγένηται. ~Ἐπ'
[1, 15]	ἐμοῦ πολὺ ἀπολελειμμένου τῶν ἐμαυτοῦ	κακῶν,	προσέρχεταί μοί τις πρεσβῦτις ἄνθρωπος,
[1, 48]	ἔχοντας. ~Εἰ δὲ μή, πολὺ	κάλλιον	τοὺς μὲν κειμένους νόμους ἐξαλεῖψαι,
[1, 23]	τὸ ὑπερῷον ἐδειπνοῦμεν. ~Ἐπειδὴ δὲ	καλῶς	αὐτῷ εἶχεν, ἐκεῖνος μὲν ἀπιὼν
[1, 39]	ἡλίου δυσμὰς συνεδείπνει, καὶ ἐπειδὴ	καλῶς	εἶχεν αὐτῷ, ἀπιὼν ᾤχετο. ~Καίτοι
[1, 24]	δᾷδας λαβόντες ἐκ τοῦ ἐγγύτατα	καπηλείου	εἰσερχόμεθα, ἀνεῳγμένης τῆς θύρας καὶ
[1, 9]	κάτω κατὰ τὴν γυναικωνῖτιν καὶ	κατὰ	τὴν ἀνδρωνῖτιν. Ἐπειδὴ δὲ τὸ
[1, 9]	ἔχον τὰ ἄνω τοῖς κάτω	κατὰ	τὴν γυναικωνῖτιν καὶ κατὰ τὴν
[1, 9]	μή, ὁπότε λοῦσθαι δέοι, κινδυνεύῃ	κατὰ	τῆς κλίμακος καταβαίνουσα, ἐγὼ μὲν
[1, 4]	ἄλλου κέρδους οὐδενὸς πλὴν τῆς	κατὰ	τοὺς νόμους τιμωρίας. ~Ἐγὼ τοίνυν
[1, 28]	τοιαῦτα μηχανώμενοι ὀργὰς τοῖς ἀκούουσι	κατὰ	τῶν τὰ δίκαια πραττόντων παρασκευάζουσι.
[1, 9]	δέοι, κινδυνεύῃ κατὰ τῆς κλίμακος	καταβαίνουσα,	ἐγὼ μὲν ἄνω διῃτώμην, αἱ
[1, 25]	~Ἐγὼ δ' ὦ ἄνδρες, πατάξας	καταβάλλω	αὐτόν, καὶ τὼ χεῖρε περιαγαγὼν
[1, 23]	εἰπὼν ἐκείνῃ ἐπιμελεῖσθαι τῆς θύρας,	καταβὰς	σιωπῇ ἐξέρχομαι, καὶ ἀφικνοῦμαι ὡς
[1, 30]	δικάζειν, διαρρήδην εἴρηται τούτου μὴ	καταγιγνώσκειν	φόνον, ὃς ἂν ἐπὶ δάμαρτι
[1, 49]	παρὰ τοὺς νόμους τὰς ἀλλοτρίας	καταισχύνουσι	γυναῖκας. ~Ἐγὼ γὰρ νῦν καὶ
[1, 24]	πρῶτοι εἰσιόντες ἔτι εἴδομεν αὐτὸν	κατακείμενον	παρὰ τῇ γυναικί, οἱ δ'
[1, 40]	ὑμῖν τὸν συνδειπνοῦντα ἀφεὶς μόνος	καταλειφθῆναι	καὶ ἔρημος γενέσθαι, ἢ κελεύειν
[1, 22]	ἐγὼ ὅτι τηνικαῦτα ἀφιγμένος οὐδένα	καταλήψοιτο	οἴκοι τῶν ἐπιτηδείων, ἐκέλευον, συνδειπνεῖν·
[1, 41]	περιτρέχειν, οὐκ εἰδὼς ὅντινα οἴκοι	καταλήψομαι	καὶ ὅντινα ἔξω; καὶ ὡς
[1, 27]	ὁδοῦ, οὐδ' ἐπὶ τὴν ἑστίαν	καταφυγών,	ὥσπερ οὗτοι λέγουσι· πῶς γὰρ
[1, 32]	πείθοντας· τῶν μὲν γὰρ θάνατον	κατέγνω,	τοῖς δὲ διπλῆν ἐποίησε τὴν
[1, 18]	παύσασθαι κακοῖς τοιούτοις συνεχομένην, ἢ	κατειποῦσαν	ἅπαντα τἀληθῆ μηδὲν παθεῖν κακόν,
[1, 41]	ἑτέρους δὲ οὐκ ἔνδον ὄντας	κατέλαβον,	οὓς δ' οἷός τε ἦ
[1, 23]	τόν, καὶ τοὺς μὲν ἔνδον	κατέλαβον,	τοὺς δὲ οὐκ ἐπιδημοῦντας ηὗρον.
[1, 27]	ὅστις ἐν τῷ δωματίῳ πληγεὶς	κατέπεσεν	εὐθύς, περιέστρεψα δ' αὐτοῦ τὼ
[1, 20]	ἐμοῦ λαβοῦσα μηδὲν πείσεσθαι κακόν,	~κατηγόρει	πρῶτον μὲν ὡς μετὰ τὴν
[1, 37]	κυριωτάτη. ~Σκέψασθε δέ, ὦ ἄνδρες·	κατηγοροῦσι	γάρ μου ὡς ἐγὼ τὴν
[1, 10]	ὥστε πολλάκις ἡ γυνὴ ἀπῄει	κάτω	καθευδήσουσα ὡς τὸ παιδίον, ἵνα
[1, 9]	ἄνω διῃτώμην, αἱ δὲ γυναῖκες	κάτω.	~Καὶ οὕτως ἤδη συνειθισμένον ἦν,
[1, 9]	ἴσα ἔχον τὰ ἄνω τοῖς	κάτω	κατὰ τὴν γυναικωνῖτιν καὶ κατὰ
[1, 12]	πρότερον δὲ μεθύων εἷλκες αὐτήν.	Κγὼ	μὲν ἐγέλων, ~ἐκείνη δὲ ἀναστᾶσα
[1, 48]	μή, πολὺ κάλλιον τοὺς μὲν	κειμένους	νόμους ἐξαλεῖψαι, ἑτέρους δὲ θεῖναι,
[1, 34]	εἰσὶ μὴ ἀδικεῖν, ἀλλὰ καὶ	κεκελευκότες	ταύτην τὴν δίκην λαμβάνειν· ἐν
[1, 32]	νόμον. ~Νόμος. Ἀκούετε, ἄνδρες, ὅτι	κελεύει,	ἐάν τις ἄνθρωπον ἐλεύθερον ἢ
[1, 40]	καταλειφθῆναι καὶ ἔρημος γενέσθαι, ἢ	κελεύειν	ἐκεῖνον μεῖναι, ἵνα μετ' ἐμοῦ
[1, 49]	νόμων τοὺς πολίτας ἐνεδρεύεσθαι, οἳ	κελεύουσι	μέν, ἐάν τις μοιχὸν λάβῃ,
[1, 27]	τούτων ἔτυχεν ὧνπερ οἱ νόμοι	κελεύουσι	τοὺς τὰ τοιαῦτα πράττοντας, οὐκ
[1, 41]	ἐπιτηδείοις μεθ' ἡμέραν παραγγεῖλαι, καὶ	κελεῦσαι	αὐτοὺς συλλεγῆναι εἰς οἰκίαν του>
[1, 4]	ἐκ πένητος γένωμαι, οὔτε ἄλλου	κέρδους	οὐδενὸς πλὴν τῆς κατὰ τοὺς
[1, 9]	δὲ μή, ὁπότε λοῦσθαι δέοι,	κινδυνεύῃ	κατὰ τῆς κλίμακος καταβαίνουσα, ἐγὼ
[1, 50]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων	κινδυνεύω,	ὅτι τοῖς τῆς πόλεως νόμοις
[1, 45]	ἄν οὖν βουλόμενος ἐγὼ τοιοῦτον	κίνδυνον	ἐκινδύνευον, εἰ μὴ τὸ μέγιστον
[1, 12]	παιδίῳ τὸν τιτθόν, ἵνα παύσηται	κλᾶον.	ἡ δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[1, 13]	θύραν, προσποιουμένη παίζειν, καὶ τὴν	κλεῖν	ἐφέλκεται. Κἀγὼ τούτων οὐδὲν ἐνθυμούμενος
[1, 36]	μοιχοῖς ποιήσετε, ὥστε καὶ τοὺς	κλέπτας	ἐπαρεῖτε φάσκειν μοιχοὺς εἶναι, εὖ
[1, 9]	λοῦσθαι δέοι, κινδυνεύῃ κατὰ τῆς	κλίμακος	καταβαίνουσα, ἐγὼ μὲν ἄνω διῃτώμην,
[1, 24]	οἱ δ' ὕστερον ἐν τῇ	κλίνῃ	γυμνὸν ἑστηκότα. ~Ἐγὼ δ' ὦ
[1, 26]	ἢ τοῖς νόμοις πείθεσθαι καὶ	κόσμιος	εἶναι. ~Οὕτως, ὦ ἄνδρες, ἐκεῖνος
[1, 40]	ἐπεβούλευον Ερατοσθένει, πότερον ἦν μοι	κρεῖττον	αὐτῷ ἑτέρωθι δειπνεῖν ἢ τὸν
[1, 21]	εἰ δέ μή, οὐδέν σοι	κύριον	ἔσται τῶν πρὸς ἔμ' ὡμολογημένων.
[1, 36]	πάντων τῶν ἐν τῇ πόλει	κυριωτάτη.	~Σκέψασθε δέ, ὦ ἄνδρες· κατηγοροῦσι
[1, 29]	τῆς πόλεως νόμον ἠξίουν εἶναι	κυριώτερον,	καὶ ταύτην ἔλαβον τὴν δίκην,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/04/2005