discours, paragraphes
[1, 47]	γὰρ τοιαῦτα πράττοντες, ὁρῶντες οἷα	τὰ	ἆθλα πρόκειται τῶν τοιούτων ἁμαρτημάτων,
[1, 9]	ἔστι μοι διπλοῦν, ἴσα ἔχον	τὰ	ἄνω τοῖς κάτω κατὰ τὴν
[1, 20]	μητρὸς τῆς ἐκείνου· καὶ τἆλλα	τὰ	γενόμενα πάντα ἀκριβῶς διηγήσατο. ~Ἐπειδὴ
[1, 18]	ὅτι ἐγὼ πάντα εἴην πεπυσμένος	τὰ	γιγνόμενα ἐν τῇ οἰκίᾳ· σοὶ
[1, 19]	ἐγνωκέναι. Καὶ τότε ἤδη πρὸς	τὰ	γόνατά μου πεσοῦσα, καὶ πίστιν
[1, 28]	ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι οἱ μὴ	τὰ	δίκαια πράττοντες οὐχ ὁμολογοῦσι τοὺς
[1, 28]	ὀργὰς τοῖς ἀκούουσι κατὰ τῶν	τὰ	δίκαια πραττόντων παρασκευάζουσι. πρῶτον μὲν
[1, 6]	γίγνεται, ἐπίστευον ἤδη καὶ πάντα	τὰ	ἐμαυτοῦ ἐκείνῃ παρέδωκα, ἡγούμενος ταύτην
[1, 5]	ἐξ ἀρχῆς ὑμῖν ἅπαντα ἐπιδείξω	τὰ	ἐμαυτοῦ πράγματα, οὐδὲν παραλείπων, ἀλλὰ
[1, 2]	τιμωρία τοῖς ἀσθενεστάτοις πρὸς τοὺς	τὰ	μέγιστα δυναμένους ἀποδέδοται, ὥστε τὸν
[1, 5]	ἐὰν ὑμῖν εἰπεῖν ἅπαντα δυνηθῶ	τὰ	πεπραγμένα. ~Ἐγὼ γάρ, ὦ Αθηναῖοι,
[1, 22]	ἐπιδείξω. Πρῶτον δὲ διηγήσασθαι βούλομαι	τὰ	πραχθέντα τῇ τελευταίᾳ ἡμέρα. Σώστρατος
[1, 1]	ἀλλὰ πάντες ἂν περὶ τῶν	τὰ	τοιαῦτα ἐπιτηδευόντων τὰς ζημίας μικρὰς
[1, 29]	ὑμεῖς δικαιοτάτην εἶναι ἡγησάμενοι τοῖς	τὰ	τοιαῦτα ἐπιτηδεύουσιν ἐτάξατε. Καί μοι
[1, 28]	ἀληθῆ, ἀλλ' αὐτοὶ ψευδόμενοι καὶ	τὰ	τοιαῦτα μηχανώμενοι ὀργὰς τοῖς ἀκούουσι
[1, 27]	ὧνπερ οἱ νόμοι κελεύουσι τοὺς	τὰ	τοιαῦτα πράττοντας, οὐκ εἰσαρπασθεὶς ἐκ
[1, 31]	οὕτω σφόδρα ὁ νομοθέτης ἐπὶ	ταῖς	γαμεταῖς γυναιξὶ δίκαια ταῦτα ἡγήσατο
[1, 31]	εἶχε ταύτης μείζω τιμωρίαν ἐπὶ	ταῖς	γαμεταῖς, ἐποίησεν ἄν. Νῦν δὲ
[1, 31]	ὥστε καὶ ἐπὶ ταῖς παλλακαῖς	ταῖς	ἐλάττονος ἀξίαις τὴν αὐτὴν δίκην
[1, 48]	μὲν φυλάττοντας τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας	ταῖς	ζημίαις ζημιώσουσι, τοῖς δὲ βουλομένοις
[1, 31]	ἐξευρεῖν, τὴν αὐτὴν καὶ ἐπὶ	ταῖς	παλλακαῖς ἠξίωσε γίγνεσθαι. ἀνάγνωθι δέ
[1, 31]	ἡγήσατο εἶναι, ὥστε καὶ ἐπὶ	ταῖς	παλλακαῖς ταῖς ἐλάττονος ἀξίαις τὴν
[1, 18]	Ψεύσῃ δὲ μηδέν, ἀλλὰ πάντα	τἀληθῆ	λέγε. ~Κἀκείνη τὸ μὲν πρῶτον
[1, 18]	τοιούτοις συνεχομένην, ἢ κατειποῦσαν ἅπαντα	τἀληθῆ	μηδὲν παθεῖν κακόν, ἀλλὰ συγγνώμης
[1, 5]	πράγματα, οὐδὲν παραλείπων, ἀλλὰ λέγων	τἀληθῆ·	ταύτην γὰρ ἐμαυτῷ μόνην ἡγοῦμαι
[1, 20]	τῆς μητρὸς τῆς ἐκείνου· καὶ	τἆλλα	τὰ γενόμενα πάντα ἀκριβῶς διηγήσατο.
[1, 33]	διαφθείρειν, ὥστ' οἰκειοτέρας αὑτοῖς ποιεῖν	τὰς	ἀλλοτρίας γυναῖκας ἢ τοῖς ἀνδράσι,
[1, 49]	ἢ τοῖς παρὰ τοὺς νόμους	τὰς	ἀλλοτρίας καταισχύνουσι γυναῖκας. ~Ἐγὼ γὰρ
[1, 36]	καὶ ἐπὶ τούτῳ φάσκωσιν εἰς	τὰς	ἀλλοτρίας οἰκίας εἰσιέναι, οὐδεὶς αὐτῶν
[1, 30]	ἐφ' ἡμῶν ἀποδέδοται τοῦ φόνου	τὰς	δίκας δικάζειν, διαρρήδην εἴρηται τούτου
[1, 48]	θεῖναι, οἵτινες τοὺς μὲν φυλάττοντας	τὰς	ἑαυτῶν γυναῖκας ταῖς ζημίαις ζημιώσουσι,
[1, 20]	ἐκείνη τῷ χρόνῳ πεισθείη, καὶ	τὰς	εἰσόδους οἷς τρόποις προσίοιτο, καὶ
[1, 1]	περὶ τῶν τὰ τοιαῦτα ἐπιτηδευόντων	τὰς	ζημίας μικρὰς ἡγοῖσθε. ~Καὶ ταῦτα
[1, 35]	~Ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι πάσας	τὰς	πόλεις διὰ τοῦτο τοὺς νόμους
[1, 33]	τοὺς δὲ πείσαντας οὕτως αὐτῶν	τὰς	ψυχὰς διαφθείρειν, ὥστ' οἰκειοτέρας αὑτοῖς
[1, 9]	ὦ ἄνδρες, (δεῖ γὰρ καὶ	ταῦθ'	ὑμῖν διηγήσασθαἰ) οἰκίδιον ἔστι μοι
[1, 44]	ἐπεθύμουν αὐτὸν ἀπολέσαι, οὔτε εἰ	ταῦτα	διαπραξαίμην, ἤλπιζόν ποθεν χρήματα λήψεσθαι·
[1, 22]	Ὡμολόγει ταῦτα ποιήσειν. ~Καὶ μετὰ	ταῦτα	διεγένοντο ἡμέραι τέσσαρες ἢ πέντε,
[1, 17]	ταύτην γὰρ {τὴν} τέχνην ἔχει.	~Ταῦτα	εἰποῦσα, ὦ ἄνδρες, ἐκείνη μὲν
[1, 31]	ἐπὶ ταῖς γαμεταῖς γυναιξὶ δίκαια	ταῦτα	ἡγήσατο εἶναι, ὥστε καὶ ἐπὶ
[1, 4]	ταύτης, οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἔπραξα	ταῦτα,	ἵνα πλούσιος ἐκ πένητος γένωμαι,
[1, 21]	αὐτῇ, εἶπον ἐγώ, ὅπως τοίνυν	ταῦτα	μηδεὶς ἀνθρώπων πεύσεται· εἰ δέ
[1, 21]	Ἀξιῶ δέ σε ἐπ' αὐτοφώρῳ	ταῦτά	μοι ἐπιδεῖξαι· ἐγὼ γὰρ οὐδὲν
[1, 17]	τέ μοι ἡ γυνὴ ἐψιμυθιῶσθαι.	Ταῦτά	μου πάντα εἰς τὴν γνώμην
[1, 2]	τὰς ζημίας μικρὰς ἡγοῖσθε. ~Καὶ	ταῦτα	οὐκ ἂν εἴη μόνον παρ'
[1, 14]	γειτόνων ἐνάψασθαι. Ἐσιώπων ἐγὼ καὶ	ταῦτα	οὕτως ἔχειν ἡγούμην. Ἐδοξε δέ
[1, 11]	τῆς θεραπαίνης ἐπίτηδες λυπούμενον, ἵνα	ταῦτα	ποιῇ· ὁ γὰρ ἅνθρωπος ἔνδον
[1, 21]	γενέσθαι, εἴπερ οὕτως ἔχει. Ὡμολόγει	ταῦτα	ποιήσειν. ~Καὶ μετὰ ταῦτα διεγένοντο
[1, 10]	διδῷ καὶ μὴ βοᾷ. Καὶ	ταῦτα	πολὺν χρόνον οὕτως ἐγίγνετο, καὶ
[1, 16]	δ' ἔφη Ερατοσθένης Οῆθεν ὁ	ταῦτα	πράττων, ὃς οὐ μόνον τὴν
[1, 39]	ἡγούμην· ~σκέψασθε δὲ ὅτι καὶ	ταῦτα	ψεύδονται· ῥᾳδίως δὲ ἐκ τῶνδε
[1, 15]	ᾠχόμην ἔξω σιωπῇ. ~Μετὰ δὲ	ταῦτα,	ὦ ἄνδρες, χρόνου μεταξὺ διαγενομένου
[1, 5]	οὐδὲν παραλείπων, ἀλλὰ λέγων τἀληθῆ·	ταύτην	γὰρ ἐμαυτῷ μόνην ἡγοῦμαι σωτηρίαν,
[1, 16]	διέφθαρκεν ἀλλὰ καὶ ἄλλας πολλάς·	ταύτην	γὰρ {τὴν} τέχνην ἔχει. ~Ταῦτα
[1, 47]	οὐκ ἰδίαν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ νομίζω	ταύτην	γενέσθαι τὴν τιμωρίαν, ἀλλ' ὑπὲρ
[1, 29]	νόμον ἠξίουν εἶναι κυριώτερον, καὶ	ταύτην	ἔλαβον τὴν δίκην, ἣν ὑμεῖς
[1, 6]	τὰ ἐμαυτοῦ ἐκείνῃ παρέδωκα, ἡγούμενος	ταύτην	οἰκειότητα μεγίστην εἶναι. ~Ἐν μὲν
[1, 36]	εἶναι, εὖ εἰδότας ὅτι, ἐὰν	ταύτην	τὴν αἰτίαν περὶ ἑαυτῶν λέγωσι
[1, 34]	μὴ ἀδικεῖν, ἀλλὰ καὶ κεκελευκότες	ταύτην	τὴν δίκην λαμβάνειν· ἐν ὑμῖν
[1, 30]	δάμαρτι τῇ ἑαυτοῦ μοιχὸν λαβὼν	ταύτην	τὴν τιμωρίαν ποιήσηται. ~Καὶ οὕτω
[1, 2]	τῷ βελτίστῳ· οὕτως, ὦ ἄνδρες,	ταύτην	τὴν ὕβριν ἅπαντες ἄνθρωποι δεινοτάτην
[1, 31]	δὲ οὐχ οἷός τε ὢν	ταύτης	ἰσχυροτέραν ἐπ' ἐκείναις ἐξευρεῖν, τὴν
[1, 31]	δῆλον ὅτι, εἴ τινα εἶχε	ταύτης	μείζω τιμωρίαν ἐπὶ ταῖς γαμεταῖς,
[1, 43]	Ερατοσθένει ἔχθρα πώποτε γεγένηται πλὴν	ταύτης.	οὐδεμίαν γὰρ εὑρήσετε. ~Οὔτε γὰρ
[1, 4]	καὶ ἐκείνῳ οὐδεμία ἦν πλὴν	ταύτης,	οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἔπραξα ταῦτα,
[1, 41]	φίλων ἐγγυτάτω, μᾶλλον ἢ ἐπειδὴ	τάχιστα	ᾐσθόμην τῆς νυκτὸς περιτρέχειν, οὐκ
[1, 4]	γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ ἐκείνην	τε	διέφθειρε καὶ τοὺς παῖδας τοὺς
[1, 41]	ὄντας κατέλαβον, οὓς δ' οἷός	τε	ἦ λαβὼν ἐβάδιζον. ~Καίτοιγε εἰ
[1, 42]	ἐκείνῃ τῇ νυκτί, οὓς οἷός	τε	ἦ παρέλαβον. Καί μοι ἀνάβητε
[1, 6]	ποιεῖν, ἐφύλαττόν τε ὡς οἷόν	τε	ἦν, καὶ προσεῖχον τὸν νοῦν
[1, 24]	ηὗρον. ~Παραλαβὼν δ' ὡς οἷόν	τε	ἦν πλείστους ἐκ τῶν παρόντων
[1, 17]	αὔλειος, ὃ οὐδέποτε ἐγένετο, ἔδοξέ	τέ	μοι ἡ γυνὴ ἐψιμυθιῶσθαι. Ταῦτά
[1, 31]	ἄν. Νῦν δὲ οὐχ οἷός	τε	ὢν ταύτης ἰσχυροτέραν ἐπ' ἐκείναις
[1, 6]	τι ἂν ἐθέλῃ ποιεῖν, ἐφύλαττόν	τε	ὡς οἷόν τε ἦν, καὶ
[1, 14]	τὸ πρόσωπον ἐψιμυθιῶσθαι, τοῦ ἀδελφοῦ	τεθνεῶτος	οὔπω τριάκονθ' ἡμέρας· ὅμως δ'
[1, 22]	πέντε, ὡς ἐγὼ μεγάλοις ὑμῖν	τεκμηρίοις	ἐπιδείξω. Πρῶτον δὲ διηγήσασθαι βούλομαι
[1, 22]	διηγήσασθαι βούλομαι τὰ πραχθέντα τῇ	τελευταίᾳ	ἡμέρα. Σώστρατος ἦν μοι ἐπιτήδειος
[1, 20]	αὐτῇ προσίοι, ἔπειτα ὡς αὐτὴ	τελευτῶσα	εἰσαγγείλειε καὶ ὡς ἐκείνη τῷ
[1, 22]	~Καὶ μετὰ ταῦτα διεγένοντο ἡμέραι	τέσσαρες	ἢ πέντε, ὡς ἐγὼ μεγάλοις
[1, 16]	ἄλλας πολλάς· ταύτην γὰρ {τὴν}	τέχνην	ἔχει. ~Ταῦτα εἰποῦσα, ὦ ἄνδρες,
[1, 24]	ἔτι εἴδομεν αὐτὸν κατακείμενον παρὰ	τῇ	γυναικί, οἱ δ' ὕστερον ἐν
[1, 30]	φόνον, ὃς ἂν ἐπὶ δάμαρτι	τῇ	ἑαυτοῦ μοιχὸν λαβὼν ταύτην τὴν
[1, 2]	οὕτως ἐγνωσμένα, ἀλλ' ἐν ἁπάσῃ	τῇ	Ελλάδι· περὶ τούτου γὰρ μόνου
[1, 37]	ἐγὼ τὴν θεράπαιναν ἐν ἐκείνῃ	τῇ	ἡμέρᾳ μετελθεῖν ἐκέλευσα τὸν νεανίσκον.
[1, 24]	γυναικί, οἱ δ' ὕστερον ἐν	τῇ	κλίνῃ γυμνὸν ἑστηκότα. ~Ἐγὼ δ'
[1, 40]	ἐνθυμήθητε· {ὅτι} εἰ ἐν ἐκείνῃ	τῇ	νυκτὶ ἐγὼ ἐπεβούλευον Ερατοσθένει, πότερον
[1, 17]	ἀναμιμνῃσκόμενος δὲ ὅτι ἐν ἐκείνῃ	τῇ	νυκτὶ ἐψόφει ἡ μέταυλος θύρα
[1, 42]	οὐδὲν εἰδὼς τῶν ἐσομένων ἐκείνῃ	τῇ	νυκτί, οὓς οἷός τε ἦ
[1, 45]	ἄνθρωπον πώποτε πλὴν ἐν ἐκείνῃ	τῇ	νυκτί. Τί ἄν οὖν βουλόμενος
[1, 18]	εἴην πεπυσμένος τὰ γιγνόμενα ἐν	τῇ	οἰκίᾳ· σοὶ οὖν ἔφην ἔξεστι
[1, 36]	γάρ ἐστι πάντων τῶν ἐν	τῇ	πόλει κυριωτάτη. ~Σκέψασθε δέ, ὦ
[1, 10]	πασῶν σωφρονεστάτην εἶναι τῶν ἐν	τῇ	πόλει. ~Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου,
[1, 22]	δὲ διηγήσασθαι βούλομαι τὰ πραχθέντα	τῇ	τελευταίᾳ ἡμέρα. Σώστρατος ἦν μοι
[1, 18]	ἀκολουθεῖν μοι τὴν θεράπαιναν εἰς	τὴν	ἀγοράν, ἀγαγὼν δ' αὐτὴν ὡς
[1, 8]	γὰρ τὴν θεράπαιναν τὴν εἰς	τὴν	ἀγορὰν βαδίζουσαν καὶ λόγους προσφέρων
[1, 36]	εὖ εἰδότας ὅτι, ἐὰν ταύτην	τὴν	αἰτίαν περὶ ἑαυτῶν λέγωσι καὶ
[1, 9]	κατὰ τὴν γυναικωνῖτιν καὶ κατὰ	τὴν	ἀνδρωνῖτιν. Ἐπειδὴ δὲ τὸ παιδίον
[1, 36]	λαμβάνειν παρακελεύονται. ~Οἷς ὑμᾶς ἀξιῶ	τὴν	αὐτὴν γνώμην ἔχειν· εἰ δὲ
[1, 47]	ἐξαμαρτήσονται, ἐὰν καὶ ὑμᾶς ὁρῶσι	τὴν	αὐτὴν γνώμην ἔχοντας. ~Εἰ δὲ
[1, 1]	εὖ γὰρ οἶδ' ὅτι, εἰ	τὴν	αὐτὴν γνώμην περὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]	τῆς ζημίας ἅπαντας ὑμᾶς νομίζω	τὴν	αὐτὴν διάνοιαν ἔχειν, καὶ οὐδένα
[1, 31]	ταῖς παλλακαῖς ταῖς ἐλάττονος ἀξίαις	τὴν	αὐτὴν δίκην ἐπέθηκε. καίτοι δῆλον
[1, 31]	ταύτης ἰσχυροτέραν ἐπ' ἐκείναις ἐξευρεῖν,	τὴν	αὐτὴν καὶ ἐπὶ ταῖς παλλακαῖς
[1, 32]	κατέγνω, τοῖς δὲ διπλῆν ἐποίησε	τὴν	βλάβην, ~ἡγούμενος τοὺς μὲν διαπραττομένους
[1, 32]	ἢ παῖδα αἰσχύνῃ βίᾳ, διπλῆν	τὴν	βλάβην ὀφείλειν· ἐὰν δὲ γυναῖκα,
[1, 17]	ἐταραττόμην, καὶ πάντα μου εἰς	τὴν	γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸς ἦ
[1, 17]	ἐψιμυθιῶσθαι. Ταῦτά μου πάντα εἰς	τὴν	γνώμην εἰσῄει, καὶ μεστὸς ἦ
[1, 12]	γὰρ ἅπαντα ἐπυθόμην. ~Καὶ ἐγὼ	τὴν	γυναῖκα ἀπιέναι ἐκέλευον καὶ δοῦναι
[1, 19]	οὗτος ὁ φοιτῶν εἴη πρὸς	τὴν	γυναῖκα, ἐξεπλάγη ἡγησαμένη με πάντα
[1, 37]	ποιεῖν ἡγούμην ᾡτινιοῦν τρόπῳ τὸν	τὴν	γυναῖκα τὴν ἐμὴν διαφθείραντα λαμβάνων·
[1, 26]	εἵλου τοιοῦτον ἁμάρτημα ἐξαμαρτάνειν εἰς	τὴν	γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ εἰς
[1, 4]	δεῖν ἐπιδεῖξαι, ὡς ἐμοίχευεν Ερατοσθένης	τὴν	γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ ἐκείνην
[1, 9]	τὰ ἄνω τοῖς κάτω κατὰ	τὴν	γυναικωνῖτιν καὶ κατὰ τὴν ἀνδρωνῖτιν.
[1, 36]	τῆς μοιχείας χαίρειν ἐᾶν δεῖ,	τὴν	δὲ ψῆφον τὴν ὑμετέραν δεδιέναι·
[1, 29]	εἶναι κυριώτερον, καὶ ταύτην ἔλαβον	τὴν	δίκην, ἣν ὑμεῖς δικαιοτάτην εἶναι
[1, 34]	ἀδικεῖν, ἀλλὰ καὶ κεκελευκότες ταύτην	τὴν	δίκην λαμβάνειν· ἐν ὑμῖν δ'
[1, 16]	Ἐὰν οὖν λάβῃς τὴν θεράπαιναν	τὴν	εἰς ἀγορὰν βαδίζουσαν καὶ διακονοῦσαν
[1, 8]	διαφθείρεται· ἐπιτηρῶν γὰρ τὴν θεράπαιναν	τὴν	εἰς τὴν ἀγορὰν βαδίζουσαν καὶ
[1, 20]	~κατηγόρει πρῶτον μὲν ὡς μετὰ	τὴν	ἐκφορὰν αὐτῇ προσίοι, ἔπειτα ὡς
[1, 10]	οὕτως ἠλιθίως διεκείμην, ὥστε ᾤμην	τὴν	ἐμαυτοῦ γυναῖκα πασῶν σωφρονεστάτην εἶναι
[1, 37]	ᾡτινιοῦν τρόπῳ τὸν τὴν γυναῖκα	τὴν	ἐμὴν διαφθείραντα λαμβάνων· ~εἰ μὲν
[1, 4]	αὐτὸν ὕβρισεν εἰς τὴν οἰκίαν	τὴν	ἐμὴν εἰσιών, καὶ οὔτε ἔχθρα
[1, 25]	τί ὑβρίζει εἰς τὴν οἰκίαν	τὴν	ἐμὴν εἰσιών. κἀκεῖνος ἀδικεῖν μὲν
[1, 26]	ἁμάρτημα ἐξαμαρτάνειν εἰς τὴν γυναῖκα	τὴν	ἐμὴν καὶ εἰς τοὺς παῖδας
[1, 4]	ὡς ἐμοίχευεν Ερατοσθένης τὴν γυναῖκα	τὴν	ἐμὴν καὶ ἐκείνην τε διέφθειρε
[1, 38]	πολλάκις εἰσεληλυθότος εἰς τὴν οἰκίαν	τὴν	ἐμὴν ᾡτινιοῦν τρόπῳ ἐλάμβανον αὐτόν,
[1, 27]	ἐκ τῆς ὁδοῦ, οὐδ' ἐπὶ	τὴν	ἑστίαν καταφυγών, ὥσπερ οὗτοι λέγουσι·
[1, 33]	νόμον τιθεὶς θάνατον αὐτοῖς ἐποίησε	τὴν	ζημίαν. ~Ἐμοῦ τοίνυν, ὦ ἄνδρες,
[1, 18]	δὲ οἴκαδε ἐκέλευον ἀκολουθεῖν μοι	τὴν	θεράπαιναν εἰς τὴν ἀγοράν, ἀγαγὼν
[1, 37]	κατηγοροῦσι γάρ μου ὡς ἐγὼ	τὴν	θεράπαιναν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ
[1, 16]	ἡμῖν τυγχάνει. Ἐὰν οὖν λάβῃς	τὴν	θεράπαιναν τὴν εἰς ἀγορὰν βαδίζουσαν
[1, 8]	ὀφθεῖσα, χρόνῳ διαφθείρεται· ἐπιτηρῶν γὰρ	τὴν	θεράπαιναν τὴν εἰς τὴν ἀγορὰν
[1, 14]	πρὸς ἡμέραν, ἧκεν ἐκείνη καὶ	τὴν	θύραν ἀνέῳξεν. Ἐρομένου δέ μου
[1, 13]	δὲ ἀναστᾶσα καὶ ἀπιοῦσα προστίθησι	τὴν	θύραν, προσποιουμένη παίζειν, καὶ τὴν
[1, 24]	τῆς ἀνθρώπου παρεσκευασμένης. Ὤσαντες δὲ	τὴν	θύραν τοῦ δωματίου οἱ μὲν
[1, 13]	τὴν θύραν, προσποιουμένη παίζειν, καὶ	τὴν	κλεῖν ἐφέλκεται. Κἀγὼ τούτων οὐδὲν
[1, 33]	ἀνδράσι, καὶ πᾶσαν ἐπ' ἐκείνοις	τὴν	οἰκίαν γεγονέναι, καὶ τοὺς παῖδας
[1, 40]	ἧττον ἐτόλμησεν ἐκεῖνος εἰσελθεῖν εἰς	τὴν	οἰκίαν. Εἶτα δοκῶ ἂν ὑμῖν
[1, 4]	καὶ ἐμὲ αὐτὸν ὕβρισεν εἰς	τὴν	οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών, καὶ
[1, 25]	ἠρώτων διὰ τί ὑβρίζει εἰς	τὴν	οἰκίαν τὴν ἐμὴν εἰσιών. κἀκεῖνος
[1, 38]	διαπεπραγμένων καὶ πολλάκις εἰσεληλυθότος εἰς	τὴν	οἰκίαν τὴν ἐμὴν ᾡτινιοῦν τρόπῳ
[1, 6]	γῆμαι καὶ γυναῖκα ἠγαγόμην εἰς	τὴν	οἰκίαν, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον
[1, 12]	σύ γε ἔφη πειρᾷς ἐνταῦθα	τὴν	παιδίσκην· καὶ πρότερον δὲ μεθύων
[1, 16]	ταῦτα πράττων, ὃς οὐ μόνον	τὴν	σὴν γυναῖκα διέφθαρκεν ἀλλὰ καὶ
[1, 16]	ὁ ὑβρίζων εἰς σὲ καὶ	τὴν	σὴν γυναῖκα ἐχθρὸς ὢν ἡμῖν
[1, 16]	καὶ ἄλλας πολλάς· ταύτην γὰρ	{τὴν}	τέχνην ἔχει. ~Ταῦτα εἰποῦσα, ὦ
[1, 47]	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ νομίζω ταύτην γενέσθαι	τὴν	τιμωρίαν, ἀλλ' ὑπὲρ τῆς πόλεως
[1, 42]	ὡς μετὰ πλείστων δὲ μαρτύρων	τὴν	τιμωρίαν ἐποιούμην; νῦν δ' οὐδὲν
[1, 30]	τῇ ἑαυτοῦ μοιχὸν λαβὼν ταύτην	τὴν	τιμωρίαν ποιήσηται. ~Καὶ οὕτω σφόδρα
[1, 2]	βελτίστῳ· οὕτως, ὦ ἄνδρες, ταύτην	τὴν	ὕβριν ἅπαντες ἄνθρωποι δεινοτάτην ἡγοῦνται.
[1, 36]	ἐᾶν δεῖ, τὴν δὲ ψῆφον	τὴν	ὑμετέραν δεδιέναι· αὕτη γάρ ἐστι
[1, 22]	ἀπήντησα. Εἰδὼς δ' ἐγὼ ὅτι	τηνικαῦτα	ἀφιγμένος οὐδένα καταλήψοιτο οἴκοι τῶν
[1, 24]	ἀνεῳγμένης τῆς θύρας καὶ ὑπὸ	τῆς	ἀνθρώπου παρεσκευασμένης. Ὤσαντες δὲ τὴν
[1, 20]	τὸ ἱερὸν μετὰ τῆς μητρὸς	τῆς	ἐκείνου· καὶ τἆλλα τὰ γενόμενα
[1, 16]	ἐγγὺς ἡ ἄνθρωπος τῆς οἰκίας	τῆς	ἐμῆς ἐπιτηροῦσα, Εὐφίλητε ἔφη μηδεμιᾷ
[1, 30]	νόμον τὸν> ἐκ τῆς στήλης	τῆς	ἐξ Αρείου πάγου. Νόμος. Ἀκούετε,
[1, 3]	~Περὶ μὲν οὖν τοῦ μεγέθους	τῆς	ζημίας ἅπαντας ὑμᾶς νομίζω τὴν
[1, 11]	παιδίον ἐβόα καὶ ἐδυσκόλαινεν ὑπὸ	τῆς	θεραπαίνης ἐπίτηδες λυπούμενον, ἵνα ταῦτα
[1, 24]	τοῦ ἐγγύτατα καπηλείου εἰσερχόμεθα, ἀνεῳγμένης	τῆς	θύρας καὶ ὑπὸ τῆς ἀνθρώπου
[1, 23]	ἐστί. Κἀγὼ εἰπὼν ἐκείνῃ ἐπιμελεῖσθαι	τῆς	θύρας, καταβὰς σιωπῇ ἐξέρχομαι, καὶ
[1, 4]	οὔτε ἄλλου κέρδους οὐδενὸς πλὴν	τῆς	κατὰ τοὺς νόμους τιμωρίας. ~Ἐγὼ
[1, 9]	ὁπότε λοῦσθαι δέοι, κινδυνεύῃ κατὰ	τῆς	κλίμακος καταβαίνουσα, ἐγὼ μὲν ἄνω
[1, 20]	ᾤχετο εἰς τὸ ἱερὸν μετὰ	τῆς	μητρὸς τῆς ἐκείνου· καὶ τἆλλα
[1, 36]	εἴσονται ὅτι τοὺς μὲν νόμους	τῆς	μοιχείας χαίρειν ἐᾶν δεῖ, τὴν
[1, 41]	μᾶλλον ἢ ἐπειδὴ τάχιστα ᾐσθόμην	τῆς	νυκτὸς περιτρέχειν, οὐκ εἰδὼς ὅντινα
[1, 27]	τοιαῦτα πράττοντας, οὐκ εἰσαρπασθεὶς ἐκ	τῆς	ὁδοῦ, οὐδ' ἐπὶ τὴν ἑστίαν
[1, 16]	οὖν μοι ἐγγὺς ἡ ἄνθρωπος	τῆς	οἰκίας τῆς ἐμῆς ἐπιτηροῦσα, Εὐφίλητε
[1, 47]	γενέσθαι τὴν τιμωρίαν, ἀλλ' ὑπὲρ	τῆς	πόλεως ἁπάσης· οἱ γὰρ τοιαῦτα
[1, 44]	με ἐγράψατο, οὔτε ἐκβάλλειν ἐκ	τῆς	πόλεως ἐπεχείρησεν, οὕτε ἰδίας δίκας
[1, 50]	ἄλλων ἁπάντων κινδυνεύω, ὅτι τοῖς	τῆς	πόλεως νόμοις ἐπειθόμην.
[1, 29]	τιμήματι οὐ συνεχώρουν, τὸν δὲ	τῆς	πόλεως νόμον ἠξίουν εἶναι κυριώτερον,
[1, 26]	ἐγώ σε ἀποκτενῶ, ἀλλ' ὁ	τῆς	πόλεως νόμος, ὃν σὺ παραβαίνων
[1, 30]	τοῦτον τὸν νόμον τὸν> ἐκ	τῆς	στήλης τῆς ἐξ Αρείου πάγου.
[1, 14]	θύραν ἀνέῳξεν. Ἐρομένου δέ μου	τί	αἱ θύραι νύκτωρ ψοφοῖεν, ἔφασκε
[1, 45]	πλὴν ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτί.	Τί	ἄν οὖν βουλόμενος ἐγὼ τοιοῦτον
[1, 6]	λίαν ἐπ' ἐκείνῃ εἶναι ὅ	τι	ἂν ἐθέλῃ ποιεῖν, ἐφύλαττόν τε
[1, 49]	ἐάν τις μοιχὸν λάβῃ, ὅ	τι	ἂν οὖν βούληται χρῆσθαι, οἱ
[1, 19]	ἦν, καὶ ποιεῖν ἐκέλευεν ὅ	τι	βούλομαι· οὐδὲν γὰρ εἰδέναι· ἐπειδὴ
[1, 42]	ὡς ἀσφαλέστατα μὲν αὐτὸς εἰσῄα	(τί	γὰρ ᾔδη εἴ τι κἀκεῖνος
[1, 15]	αὐτήν, ἐφύλαττεν ἕως ἐξηῦρεν ὅ	τι	εἴη τὸ αἴτιον. ~Προσελθοῦσα οὖν
[1, 35]	παρὰ τούτους ἐλθόντες σκεψώμεθα ὅ	τι	ἡμῖν ποιητέον ἐστίν. Οὗτοι τοίνυν
[1, 42]	εἰσῄα (τί γὰρ ᾔδη εἴ	τι	κἀκεῖνος εἶχε σιδήριον; ὡς μετὰ
[1, 25]	τοὔπισθεν καὶ δήσας ἠρώτων διὰ	τί	ὑβρίζει εἰς τὴν οἰκίαν τὴν
[1, 33]	Ἀνθ' ὧν ὁ τὸν νόμον	τιθεὶς	θάνατον αὐτοῖς ἐποίησε τὴν ζημίαν.
[1, 35]	πόλεις διὰ τοῦτο τοὺς νόμους	τίθεσθαι,	ἵνα περὶ ὧν ἂν πραγμάτων
[1, 29]	ἐγὼ δὲ τῷ μὲν ἐκείνου	τιμήματι	οὐ συνεχώρουν, τὸν δὲ τῆς
[1, 2]	δημοκρατίᾳ καὶ ὀλιγαρχίᾳ ἡ αὐτὴ	τιμωρία	τοῖς ἀσθενεστάτοις πρὸς τοὺς τὰ
[1, 47]	ἐμαυτοῦ νομίζω ταύτην γενέσθαι τὴν	τιμωρίαν,	ἀλλ' ὑπὲρ τῆς πόλεως ἁπάσης·
[1, 31]	εἴ τινα εἶχε ταύτης μείζω	τιμωρίαν	ἐπὶ ταῖς γαμεταῖς, ἐποίησεν ἄν.
[1, 42]	μετὰ πλείστων δὲ μαρτύρων τὴν	τιμωρίαν	ἐποιούμην; νῦν δ' οὐδὲν εἰδὼς
[1, 30]	ἑαυτοῦ μοιχὸν λαβὼν ταύτην τὴν	τιμωρίαν	ποιήσηται. ~Καὶ οὕτω σφόδρα ὁ
[1, 4]	πλὴν τῆς κατὰ τοὺς νόμους	τιμωρίας.	~Ἐγὼ τοίνυν ἐξ ἀρχῆς ὑμῖν
[1, 31]	ἐπέθηκε. καίτοι δῆλον ὅτι, εἴ	τινα	εἶχε ταύτης μείζω τιμωρίαν ἐπὶ
[1, 18]	δ' αὐτὴν ὡς τῶν ἐπιτηδείων	τινὰ	ἔλεγον ὅτι ἐγὼ πάντα εἴην
[1, 32]	Ἀκούετε, ἄνδρες, ὅτι κελεύει, ἐάν	τις	ἄνθρωπον ἐλεύθερον ἢ παῖδα αἰσχύνῃ
[1, 45]	λοιδορία ἢ παροινία ἢ ἄλλη	τις	διαφορὰ ἡμῖν γεγονέναι, ὥστε οὐδὲ
[1, 43]	τούτου τοῦ πράγματος, ζητοῦντες εἴ	τις	ἐμοὶ καὶ Ερατοσθένει ἔχθρα πώποτε
[1, 49]	ἐνεδρεύεσθαι, οἳ κελεύουσι μέν, ἐάν	τις	μοιχὸν λάβῃ, ὅ τι ἂν
[1, 15]	τῶν ἐμαυτοῦ κακῶν, προσέρχεταί μοί	τις	πρεσβῦτις ἄνθρωπος, ὑπὸ γυναικὸς ὑποπεμφθεῖσα
[1, 44]	οὐδὲν ὃ ἐγὼ δεδιὼς μή	τις	πύθηται ἐπεθύμουν αὐτὸν ἀπολέσαι, οὔτε
[1, 10]	ὡς τὸ παιδίον, ἵνα τὸν	τιτθὸν	αὐτῷ διδῷ καὶ μὴ βοᾷ.
[1, 12]	καὶ δοῦναι τῷ παιδίῳ τὸν	τιτθόν,	ἵνα παύσηται κλᾶον. ἡ δὲ
[1, 15]	ἕως ἐξηῦρεν ὅ τι εἴη	τὸ	αἴτιον. ~Προσελθοῦσα οὖν μοι ἐγγὺς
[1, 11]	ἀπροσδοκήτως ἐξ ἀγροῦ, μετὰ δὲ	τὸ	δεῖπνον τὸ παιδίον ἐβόα καὶ
[1, 21]	γὰρ οὐδὲν δέομαι λόγων, ἀλλὰ	τὸ	ἔργον φανερὸν γενέσθαι, εἴπερ οὕτως
[1, 20]	ἐν ἀγρῷ ὄντος ᾤχετο εἰς	τὸ	ἱερὸν μετὰ τῆς μητρὸς τῆς
[1, 45]	τοιοῦτον κίνδυνον ἐκινδύνευον, εἰ μὴ	τὸ	μέγιστον τῶν ἀδικημάτων ἦ ὑπ'
[1, 19]	ἀλλὰ πάντα τἀληθῆ λέγε. ~Κἀκείνη	τὸ	μὲν πρῶτον ἔξαρνος ἦν, καὶ
[1, 12]	ἵνα παύσηται κλᾶον. ἡ δὲ	τὸ	μὲν πρῶτον οὐκ ἤθελεν, ὡς
[1, 11]	ἀγροῦ, μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον	τὸ	παιδίον ἐβόα καὶ ἐδυσκόλαινεν ὑπὸ
[1, 9]	κατὰ τὴν ἀνδρωνῖτιν. Ἐπειδὴ δὲ	τὸ	παιδίον ἐγένετο ἡμῖν, ἡ μήτηρ
[1, 10]	γυνὴ ἀπῄει κάτω καθευδήσουσα ὡς	τὸ	παιδίον, ἵνα τὸν τιτθὸν αὐτῷ
[1, 14]	Ἐδοξε δέ μοι, ὦ ἄνδρες,	τὸ	πρόσωπον ἐψιμυθιῶσθαι, τοῦ ἀδελφοῦ τεθνεῶτος
[1, 1]	πολλοῦ ἂν, ποιησαίμην, ὦ ἄνδρες,	τὸ	τοιούτους ὑμᾶς ἐμοὶ δικαστὰς περὶ
[1, 22]	οἴκαδε ὡς ἐμέ, ἀναβάντες εἰς	τὸ	ὑπερῷον ἐδειπνοῦμεν. ~Ἐπειδὴ δὲ καλῶς
[1, 1]	πάντες ἂν περὶ τῶν τὰ	τοιαῦτα	ἐπιτηδευόντων τὰς ζημίας μικρὰς ἡγοῖσθε.
[1, 29]	δικαιοτάτην εἶναι ἡγησάμενοι τοῖς τὰ	τοιαῦτα	ἐπιτηδεύουσιν ἐτάξατε. Καί μοι ἀνάβητε
[1, 28]	ἀλλ' αὐτοὶ ψευδόμενοι καὶ τὰ	τοιαῦτα	μηχανώμενοι ὀργὰς τοῖς ἀκούουσι κατὰ
[1, 1]	οἷοίπερ ἂν ὑμῖν αὐτοῖς εἴητε	τοιαῦτα	πεπονθότες· εὖ γὰρ οἶδ' ὅτι,
[1, 27]	οἱ νόμοι κελεύουσι τοὺς τὰ	τοιαῦτα	πράττοντας, οὐκ εἰσαρπασθεὶς ἐκ τῆς
[1, 47]	τῆς πόλεως ἁπάσης· οἱ γὰρ	τοιαῦτα	πράττοντες, ὁρῶντες οἷα τὰ ἆθλα
[1, 36]	γνώμην ἔχειν· εἰ δὲ μή,	τοιαύτην	ἄδειαν τοῖς μοιχοῖς ποιήσετε, ὥστε
[1, 35]	περὶ τῶν τοιούτων τοῖς ἀδικουμένοις	τοιαύτην	δίκην λαμβάνειν παρακελεύονται. ~Οἷς ὑμᾶς
[1, 45]	ἕνεκα θάνατον ἀλλήλοις ἐπιβουλεύουσι. ~Τοσούτου	τοίνυν	δεῖ ἢ λοιδορία ἢ παροινία
[1, 5]	κατὰ τοὺς νόμους τιμωρίας. ~Ἐγὼ	τοίνυν	ἐξ ἀρχῆς ὑμῖν ἅπαντα ἐπιδείξω
[1, 35]	τι ἡμῖν ποιητέον ἐστίν. Οὗτοι	τοίνυν	περὶ τῶν τοιούτων τοῖς ἀδικουμένοις
[1, 21]	εἴρητο αὐτῇ, εἶπον ἐγώ, ὅπως	τοίνυν	ταῦτα μηδεὶς ἀνθρώπων πεύσεται· εἰ
[1, 34]	αὐτοῖς ἐποίησε τὴν ζημίαν. ~Ἐμοῦ	τοίνυν,	ὦ ἄνδρες, οἱ μὲν νόμοι
[1, 18]	ἐμπεσεῖν καὶ μηδέποτε παύσασθαι κακοῖς	τοιούτοις	συνεχομένην, ἢ κατειποῦσαν ἅπαντα τἀληθῆ
[1, 26]	ἡδονῶν ἐποιήσω, καὶ μᾶλλον εἵλου	τοιοῦτον	ἁμάρτημα ἐξαμαρτάνειν εἰς τὴν γυναῖκα
[1, 45]	Τί ἄν οὖν βουλόμενος ἐγὼ	τοιοῦτον	κίνδυνον ἐκινδύνευον, εἰ μὴ τὸ
[1, 1]	ἂν, ποιησαίμην, ὦ ἄνδρες, τὸ	τοιούτους	ὑμᾶς ἐμοὶ δικαστὰς περὶ τούτου
[1, 47]	οἷα τὰ ἆθλα πρόκειται τῶν	τοιούτων	ἁμαρτημάτων, ἧττον εἰς τοὺς ἄλλους
[1, 3]	ζημίας ἀξίους ἡγεῖται τοὺς τῶν	τοιούτων	ἔργων αἰτίους. ~Ἡγοῦμαι δέ, ὦ
[1, 44]	ποθεν χρήματα λήψεσθαι· ἔνιοι γὰρ	τοιούτων	πραγμάτων ἕνεκα θάνατον ἀλλήλοις ἐπιβουλεύουσι.
[1, 35]	ἐστίν. Οὗτοι τοίνυν περὶ τῶν	τοιούτων	τοῖς ἀδικουμένοις τοιαύτην δίκην λαμβάνειν
[1, 49]	χρῆσθαι, οἱ δ' ἀγῶνες δεινότεροι	τοῖς	ἀδικουμένοις καθεστήκασιν ἢ τοῖς παρὰ
[1, 35]	Οὗτοι τοίνυν περὶ τῶν τοιούτων	τοῖς	ἀδικουμένοις τοιαύτην δίκην λαμβάνειν παρακελεύονται.
[1, 28]	καὶ τὰ τοιαῦτα μηχανώμενοι ὀργὰς	τοῖς	ἀκούουσι κατὰ τῶν τὰ δίκαια
[1, 33]	ποιεῖν τὰς ἀλλοτρίας γυναῖκας ἢ	τοῖς	ἀνδράσι, καὶ πᾶσαν ἐπ' ἐκείνοις
[1, 2]	καὶ ὀλιγαρχίᾳ ἡ αὐτὴ τιμωρία	τοῖς	ἀσθενεστάτοις πρὸς τοὺς τὰ μέγιστα
[1, 32]	ἐφ' αἷσπερ ἀποκτείνειν ἔξεστιν, ἐν	τοῖς	αὐτοῖς ἐνέχεσθαι· οὕτως, ὦ ἄνδρες,
[1, 1]	ἂν εἴη· ὅστις οὐκ ἐπὶ	τοῖς	γεγενημένοις ἀγανακτοίη, ἀλλὰ πάντες ἂν
[1, 48]	ἑαυτῶν γυναῖκας ταῖς ζημίαις ζημιώσουσι,	τοῖς	δὲ βουλομένοις εἰς αὐτὰς ἁμαρτάνειν
[1, 32]	τῶν μὲν γὰρ θάνατον κατέγνω,	τοῖς	δὲ διπλῆν ἐποίησε τὴν βλάβην,
[1, 41]	ἄνδρες, οὐκ ἂν δοκῶ ὑμῖν	τοῖς	ἐπιτηδείοις μεθ' ἡμέραν παραγγεῖλαι, καὶ
[1, 9]	διπλοῦν, ἴσα ἔχον τὰ ἄνω	τοῖς	κάτω κατὰ τὴν γυναικωνῖτιν καὶ
[1, 36]	εἰ δὲ μή, τοιαύτην ἄδειαν	τοῖς	μοιχοῖς ποιήσετε, ὥστε καὶ τοὺς
[1, 26]	τοὺς παῖδας τοὺς ἐμοὺς ἢ	τοῖς	νόμοις πείθεσθαι καὶ κόσμιος εἶναι.
[1, 49]	δεινότεροι τοῖς ἀδικουμένοις καθεστήκασιν ἢ	τοῖς	παρὰ τοὺς νόμους τὰς ἀλλοτρίας
[1, 29]	ἣν ὑμεῖς δικαιοτάτην εἶναι ἡγησάμενοι	τοῖς	τὰ τοιαῦτα ἐπιτηδεύουσιν ἐτάξατε. Καί
[1, 50]	τῶν ἄλλων ἁπάντων κινδυνεύω, ὅτι	τοῖς	τῆς πόλεως νόμοις ἐπειθόμην.
[1, 42]	ὑμῖν καὶ θεράποντας παρασκευάσασθαι καὶ	τοῖς	φίλοις παραγγεῖλαι, ἵν' ὡς ἀσφαλέστατα
[1, 45]	γεγονέναι, ὥστε οὐδὲ ἑωρακὼς ἦ	τὸν	ἄνθρωπον πώποτε πλὴν ἐν ἐκείνῃ
[1, 29]	μὲν ἐκείνου τιμήματι οὐ συνεχώρουν,	τὸν	δὲ τῆς πόλεως νόμον ἠξίουν
[1, 41]	καὶ ὡς Αρμόδιον μὲν καὶ	τὸν	δεῖνα ἦλθον οὐκ ἐπιδημοῦντας (οὐ
[1, 30]	μοι καὶ τοῦτον τὸν νόμον	τὸν>	ἐκ τῆς στήλης τῆς ἐξ
[1, 23]	σιωπῇ ἐξέρχομαι, καὶ ἀφικνοῦμαι ὡς	τὸν	καὶ τόν, καὶ τοὺς μὲν
[1, 23]	καὶ ἀφικνοῦμαι ὡς τὸν καὶ	τόν,	καὶ τοὺς μὲν ἔνδον κατέλαβον,
[1, 14]	αἱ θύραι νύκτωρ ψοφοῖεν, ἔφασκε	τὸν	λύχνον ἀποσβεσθῆναι τὸν παρὰ τῷ
[1, 6]	γυναῖκα ἠγαγόμην εἰς τὴν οἰκίαν,	τὸν	μὲν ἄλλον χρόνον οὕτω διεκείμην
[1, 40]	ἐκεῖνον μεῖναι, ἵνα μετ' ἐμοῦ	τὸν	μοιχὸν ἐτιμωρεῖτο; ~ἔπειτα, ὦ ἄνδρες,
[1, 37]	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ μετελθεῖν ἐκέλευσα	τὸν	νεανίσκον. Ἐγὼ δέ, ὦ ἄνδρες,
[1, 31]	ἀνάγνωθι δέ μοι καὶ τοῦτον	τὸν	νόμον. ~Νόμος. Ἀκούετε, ἄνδρες, ὅτι
[1, 28]	παρασκευάζουσι. πρῶτον μὲν οὖν ἀνάγνωθι	τὸν	νόμον. ~Νόμος. Οὐκ ἠμφεσβήτει, ὦ
[1, 33]	τῶν μοιχῶν. Ἀνθ' ὧν ὁ	τὸν	νόμον τιθεὶς θάνατον αὐτοῖς ἐποίησε
[1, 30]	Ἀνάγνωθι δέ μοι καὶ τοῦτον	τὸν	νόμον τὸν> ἐκ τῆς στήλης
[1, 6]	οἷόν τε ἦν, καὶ προσεῖχον	τὸν	νοῦν ὥσπερ εἰκὸς ἦν. Ἐπειδὴ
[1, 14]	ψοφοῖεν, ἔφασκε τὸν λύχνον ἀποσβεσθῆναι	τὸν	παρὰ τῷ παιδίῳ, εἶτα ἐκ
[1, 40]	κρεῖττον αὐτῷ ἑτέρωθι δειπνεῖν ἢ	τὸν	συνδειπνήσοντά μοι εἰσαγαγεῖν; Οὕτω γὰρ
[1, 40]	οἰκίαν. Εἶτα δοκῶ ἂν ὑμῖν	τὸν	συνδειπνοῦντα ἀφεὶς μόνος καταλειφθῆναι καὶ
[1, 37]	ἂν ποιεῖν ἡγούμην ᾡτινιοῦν τρόπῳ	τὸν	τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν διαφθείραντα
[1, 10]	καθευδήσουσα ὡς τὸ παιδίον, ἵνα	τὸν	τιτθὸν αὐτῷ διδῷ καὶ μὴ
[1, 12]	ἐκέλευον καὶ δοῦναι τῷ παιδίῳ	τὸν	τιτθόν, ἵνα παύσηται κλᾶον. ἡ
[1, 2]	τὰ μέγιστα δυναμένους ἀποδέδοται, ὥστε	τὸν	χείριστον τῶν αὐτῶν τυγχάνειν τῷ
[1, 27]	χεῖρε, ἔνδον δὲ ἦσαν ἄνθρωποι	τοσοῦτοι,	οὓς διαφυγεῖν οὐκ ἐδύνατο, οὔτε
[1, 45]	πραγμάτων ἕνεκα θάνατον ἀλλήλοις ἐπιβουλεύουσι.	~Τοσούτου	τοίνυν δεῖ ἢ λοιδορία ἢ
[1, 19]	με πάντα ἀκριβῶς ἐγνωκέναι. Καὶ	τότε	ἤδη πρὸς τὰ γόνατά μου
[1, 14]	ὦ ἄνδρες, τὸ πρόσωπον ἐψιμυθιῶσθαι,	τοῦ	ἀδελφοῦ τεθνεῶτος οὔπω τριάκονθ' ἡμέρας·
[1, 2]	Ελλάδι· περὶ τούτου γὰρ μόνου	τοῦ	ἀδικήματος καὶ ἐν δημοκρατίᾳ καὶ
[1, 8]	ἡ ἐμὴ γυνὴ ὑπὸ τούτου	τοῦ	ἀνθρώπου ὀφθεῖσα, χρόνῳ διαφθείρεται· ἐπιτηρῶν
[1, 24]	παρεσκευασμένης. Ὤσαντες δὲ τὴν θύραν	τοῦ	δωματίου οἱ μὲν πρῶτοι εἰσιόντες
[1, 24]	ἐβάδιζον. Καὶ δᾷδας λαβόντες ἐκ	τοῦ	ἐγγύτατα καπηλείου εἰσερχόμεθα, ἀνεῳγμένης τῆς
[1, 0]	~Υπὲρ	τοῦ	Ερατοσθένους φόνου ἀπολογία. ~Περὶ πολλοῦ
[1, 3]	δεινοτάτην ἡγοῦνται. ~Περὶ μὲν οὖν	τοῦ	μεγέθους τῆς ζημίας ἅπαντας ὑμᾶς
[1, 1]	ὑμᾶς ἐμοὶ δικαστὰς περὶ τούτου	τοῦ	πράγματος γενέσθαι, οἷοίπερ ἂν ὑμῖν
[1, 14]	οὐδ' οὕτως οὐδὲν εἰπὼν περὶ	τοῦ	πράγματος ἐξελθὼν ᾠχόμην ἔξω σιωπῇ.
[1, 43]	ὑμῖν αὐτοῖς οὕτως περὶ τούτου	τοῦ	πράγματος, ζητοῦντες εἴ τις ἐμοὶ
[1, 50]	~Ἐγὼ γὰρ νῦν καὶ περὶ	τοῦ	σώματος καὶ περὶ τῶν χρημάτων
[1, 41]	κελεῦσαι αὐτοὺς συλλεγῆναι εἰς οἰκίαν	του>	τῶν φίλων ἐγγυτάτω, μᾶλλον ἢ
[1, 30]	ἐστι καὶ ἐφ' ἡμῶν ἀποδέδοται	τοῦ	φόνου τὰς δίκας δικάζειν, διαρρήδην
[1, 11]	ἐν τῇ πόλει. ~Προϊόντος δὲ	τοῦ	χρόνου, ὦ ἄνδρες, ἧκον μὲν
[1, 25]	καὶ τὼ χεῖρε περιαγαγὼν εἰς	τοὔπισθεν	καὶ δήσας ἠρώτων διὰ τί
[1, 47]	τῶν τοιούτων ἁμαρτημάτων, ἧττον εἰς	τοὺς	ἄλλους ἐξαμαρτήσονται, ἐὰν καὶ ὑμᾶς
[1, 32]	αὐτοῖς ἐνέχεσθαι· οὕτως, ὦ ἄνδρες,	τοὺς	βιαζομένους ἐλάττονος ζημίας ἀξίους ἡγήσατο
[1, 23]	καὶ τοὺς μὲν ἔνδον κατέλαβον,	τοὺς	δὲ οὐκ ἐπιδημοῦντας ηὗρον. ~Παραλαβὼν
[1, 33]	βίᾳ ὑπὸ τῶν βιασθέντων μισεῖσθαι,	τοὺς	δὲ πείσαντας οὕτως αὐτῶν τὰς
[1, 27]	οὔτε ἄλλο οὐδὲν ἔχων, ᾧ	τοὺς	εἰσελθόντας ἂν ἠμύνατο. ~Ἀλλ' ὦ
[1, 26]	ἐμὴν καὶ εἰς τοὺς παῖδας	τοὺς	ἐμοὺς ἢ τοῖς νόμοις πείθεσθαι
[1, 4]	τε διέφθειρε καὶ τοὺς παῖδας	τοὺς	ἐμοὺς ᾔσχυνε καὶ ἐμὲ αὐτὸν
[1, 28]	τὰ δίκαια πράττοντες οὐχ ὁμολογοῦσι	τοὺς	ἐχθροὺς λέγειν ἀληθῆ, ἀλλ' αὐτοὶ
[1, 36]	τοῖς μοιχοῖς ποιήσετε, ὥστε καὶ	τοὺς	κλέπτας ἐπαρεῖτε φάσκειν μοιχοὺς εἶναι,
[1, 33]	διπλῆν ἐποίησε τὴν βλάβην, ~ἡγούμενος	τοὺς	μὲν διαπραττομένους βίᾳ ὑπὸ τῶν
[1, 23]	ὡς τὸν καὶ τόν, καὶ	τοὺς	μὲν ἔνδον κατέλαβον, τοὺς δὲ
[1, 48]	~Εἰ δὲ μή, πολὺ κάλλιον	τοὺς	μὲν κειμένους νόμους ἐξαλεῖψαι, ἑτέρους
[1, 36]	ἅψεται. Πάντες γὰρ εἴσονται ὅτι	τοὺς	μὲν νόμους τῆς μοιχείας χαίρειν
[1, 48]	ἐξαλεῖψαι, ἑτέρους δὲ θεῖναι, οἵτινες	τοὺς	μὲν φυλάττοντας τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας
[1, 49]	ἀδικουμένοις καθεστήκασιν ἢ τοῖς παρὰ	τοὺς	νόμους τὰς ἀλλοτρίας καταισχύνουσι γυναῖκας.
[1, 35]	πάσας τὰς πόλεις διὰ τοῦτο	τοὺς	νόμους τίθεσθαι, ἵνα περὶ ὧν
[1, 4]	κέρδους οὐδενὸς πλὴν τῆς κατὰ	τοὺς	νόμους τιμωρίας. ~Ἐγὼ τοίνυν ἐξ
[1, 33]	ἐκείνοις τὴν οἰκίαν γεγονέναι, καὶ	τοὺς	παῖδας ἀδήλους εἶναι ὁποτέρων τυγχάνουσιν
[1, 26]	γυναῖκα τὴν ἐμὴν καὶ εἰς	τοὺς	παῖδας τοὺς ἐμοὺς ἢ τοῖς
[1, 4]	καὶ ἐκείνην τε διέφθειρε καὶ	τοὺς	παῖδας τοὺς ἐμοὺς ᾔσχυνε καὶ
[1, 32]	ζημίας ἀξίους ἡγήσατο εἶναι ἢ	τοὺς	πείθοντας· τῶν μὲν γὰρ θάνατον
[1, 49]	δικαιότερον ἢ ὑπὸ τῶν νόμων	τοὺς	πολίτας ἐνεδρεύεσθαι, οἳ κελεύουσι μέν,
[1, 2]	αὐτὴ τιμωρία τοῖς ἀσθενεστάτοις πρὸς	τοὺς	τὰ μέγιστα δυναμένους ἀποδέδοται, ὥστε
[1, 27]	ἔτυχεν ὧνπερ οἱ νόμοι κελεύουσι	τοὺς	τὰ τοιαῦτα πράττοντας, οὐκ εἰσαρπασθεὶς
[1, 3]	ἢ μικρᾶς ζημίας ἀξίους ἡγεῖται	τοὺς	τῶν τοιούτων ἔργων αἰτίους. ~Ἡγοῦμαι
[1, 4]	αἰτίους. ~Ἡγοῦμαι δέ, ὦ ἄνδρες,	τοῦτό	με δεῖν ἐπιδεῖξαι, ὡς ἐμοίχευεν
[1, 35]	οἶμαι πάσας τὰς πόλεις διὰ	τοῦτο	τοὺς νόμους τίθεσθαι, ἵνα περὶ
[1, 31]	γίγνεσθαι. ἀνάγνωθι δέ μοι καὶ	τοῦτον	τὸν νόμον. ~Νόμος. Ἀκούετε, ἄνδρες,
[1, 30]	~Μάρτυρες. Ἀνάγνωθι δέ μοι καὶ	τοῦτον	τὸν νόμον τὸν> ἐκ τῆς
[1, 2]	ἐν ἁπάσῃ τῇ Ελλάδι· περὶ	τούτου	γὰρ μόνου τοῦ ἀδικήματος καὶ
[1, 30]	τὰς δίκας δικάζειν, διαρρήδην εἴρηται	τούτου	μὴ καταγιγνώσκειν φόνον, ὃς ἂν
[1, 8]	ἀκολουθήσασα ἡ ἐμὴ γυνὴ ὑπὸ	τούτου	τοῦ ἀνθρώπου ὀφθεῖσα, χρόνῳ διαφθείρεται·
[1, 1]	τοιούτους ὑμᾶς ἐμοὶ δικαστὰς περὶ	τούτου	τοῦ πράγματος γενέσθαι, οἷοίπερ ἂν
[1, 43]	παρ' ὑμῖν αὐτοῖς οὕτως περὶ	τούτου	τοῦ πράγματος, ζητοῦντες εἴ τις
[1, 35]	ὧν ἂν πραγμάτων ἀπορῶμεν, παρὰ	τούτους	ἐλθόντες σκεψώμεθα ὅ τι ἡμῖν
[1, 34]	ὑμῖν δ' ἐστὶ πότερον χρὴ	τούτους	ἰσχυροὺς ἢ μηδενὸς ἀξίους εἶναι.
[1, 22]	ἦν μοι ἐπιτήδειος καὶ φίλος.	Τούτῳ	ἡλίου δεδυκότος ἰόντι ἐξ ἀγροῦ
[1, 36]	περὶ ἑαυτῶν λέγωσι καὶ ἐπὶ	τούτῳ	φάσκωσιν εἰς τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας
[1, 27]	εἶναι. ~Οὕτως, ὦ ἄνδρες, ἐκεῖνος	τούτων	ἔτυχεν ὧνπερ οἱ νόμοι κελεύουσι
[1, 29]	ἐπιτηδεύουσιν ἐτάξατε. Καί μοι ἀνάβητε	τούτων	μάρτυρες. ~Μάρτυρες. Ἀνάγνωθι δέ μοι
[1, 42]	ἦ παρέλαβον. Καί μοι ἀνάβητε	τούτων	μάρτυρες. ~Μάρτυρες. Τῶν μὲν μαρτύρων
[1, 13]	καὶ τὴν κλεῖν ἐφέλκεται. Κἀγὼ	τούτων	οὐδὲν ἐνθυμούμενος οὐδ' ὑπονοῶν ἐκάθευδον
[1, 46]	ἐπεθύμουν αὐτὸν ἀπολέσαι, μηδένα μοι	τούτων	συνειδέναι; ~Ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ
[1, 14]	ἐψιμυθιῶσθαι, τοῦ ἀδελφοῦ τεθνεῶτος οὔπω	τριάκονθ'	ἡμέρας· ὅμως δ' οὐδ' οὕτως
[1, 20]	πεισθείη, καὶ τὰς εἰσόδους οἷς	τρόποις	προσίοιτο, καὶ ὡς Θεσμοφορίοις ἐμοῦ
[1, 38]	τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν ᾡτινιοῦν	τρόπῳ	ἐλάμβανον αὐτόν, σώφρον ἂν> ἐμαυτὸν
[1, 37]	μὲν ἂν ποιεῖν ἡγούμην ᾡτινιοῦν	τρόπῳ	τὸν τὴν γυναῖκα τὴν ἐμὴν
[1, 16]	σὴν γυναῖκα ἐχθρὸς ὢν ἡμῖν	τυγχάνει.	Ἐὰν οὖν λάβῃς τὴν θεράπαιναν
[1, 3]	διακεῖσθαι, ὅστις οἴεται δεῖν συγγνώμης	τυγχάνειν	ἢ μικρᾶς ζημίας ἀξίους ἡγεῖται
[1, 2]	ὥστε τὸν χείριστον τῶν αὐτῶν	τυγχάνειν	τῷ βελτίστῳ· οὕτως, ὦ ἄνδρες,
[1, 33]	τοὺς παῖδας ἀδήλους εἶναι ὁποτέρων	τυγχάνουσιν	ὄντες, τῶν ἀνδρῶν ἢ τῶν
[1, 18]	κακόν, ἀλλὰ συγγνώμης παρ' ἐμοῦ	τυχεῖν	τῶν ἡμαρτημένων. Ψεύσῃ δὲ μηδέν,
[1, 2]	τὸν χείριστον τῶν αὐτῶν τυγχάνειν	τῷ	βελτίστῳ· οὕτως, ὦ ἄνδρες, ταύτην
[1, 30]	Ἀκούετε, ὦ ἄνδρες, ὅτι αὐτῷ	τῷ	δικαστηρίῳ τῷ ἐξ Αρείου πάγου,
[1, 17]	ἐνθυμούμενος μὲν ὡς ἀπεκλῄσθην ἐν	τῷ	δωματίῳ, ἀναμιμνῃσκόμενος δὲ ὅτι ἐν
[1, 27]	πῶς γὰρ ἄν, ὅστις ἐν	τῷ	δωματίῳ πληγεὶς κατέπεσεν εὐθύς, περιέστρεψα
[1, 30]	ἄνδρες, ὅτι αὐτῷ τῷ δικαστηρίῳ	τῷ	ἐξ Αρείου πάγου, ᾧ καὶ
[1, 29]	ἕτοιμος ἦν χρήματα. ἐγὼ δὲ	τῷ	μὲν ἐκείνου τιμήματι οὐ συνεχώρουν,
[1, 14]	τὸν λύχνον ἀποσβεσθῆναι τὸν παρὰ	τῷ	παιδίῳ, εἶτα ἐκ τῶν γειτόνων
[1, 12]	γυναῖκα ἀπιέναι ἐκέλευον καὶ δοῦναι	τῷ	παιδίῳ τὸν τιτθόν, ἵνα παύσηται
[1, 7]	μεγίστην εἶναι. ~Ἐν μὲν οὖν	τῷ	πρώτῳ χρόνῳ, ὦ Αθηναῖοι, πασῶν
[1, 27]	κατέπεσεν εὐθύς, περιέστρεψα δ' αὐτοῦ	τὼ	χεῖρε, ἔνδον δὲ ἦσαν ἄνθρωποι
[1, 25]	ἄνδρες, πατάξας καταβάλλω αὐτόν, καὶ	τὼ	χεῖρε περιαγαγὼν εἰς τοὔπισθεν καὶ
[1, 20]	τελευτῶσα εἰσαγγείλειε καὶ ὡς ἐκείνη	τῷ	χρόνῳ πεισθείη, καὶ τὰς εἰσόδους
[1, 45]	ἐκινδύνευον, εἰ μὴ τὸ μέγιστον	τῶν	ἀδικημάτων ἦ ὑπ' αὐτοῦ ἠδικημένος;
[1, 50]	περὶ τῶν χρημάτων καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων κινδυνεύω, ὅτι τοῖς
[1, 1]	εἰ τὴν αὐτὴν γνώμην περὶ	τῶν	ἄλλων ἔχοιτε, ἥνπερ περὶ ὑμῶν
[1, 33]	ἀδήλους εἶναι ὁποτέρων τυγχάνουσιν ὄντες,	τῶν	ἀνδρῶν ἢ τῶν μοιχῶν. Ἀνθ'
[1, 2]	δυναμένους ἀποδέδοται, ὥστε τὸν χείριστον	τῶν	αὐτῶν τυγχάνειν τῷ βελτίστῳ· οὕτως,
[1, 33]	τοὺς μὲν διαπραττομένους βίᾳ ὑπὸ	τῶν	βιασθέντων μισεῖσθαι, τοὺς δὲ πείσαντας
[1, 14]	παρὰ τῷ παιδίῳ, εἶτα ἐκ	τῶν	γειτόνων ἐνάψασθαι. Ἐσιώπων ἐγὼ καὶ
[1, 15]	διαγενομένου καὶ ἐμοῦ πολὺ ἀπολελειμμένου	τῶν	ἐμαυτοῦ κακῶν, προσέρχεταί μοί τις
[1, 36]	δεδιέναι· αὕτη γάρ ἐστι πάντων	τῶν	ἐν τῇ πόλει κυριωτάτη. ~Σκέψασθε
[1, 10]	ἐμαυτοῦ γυναῖκα πασῶν σωφρονεστάτην εἶναι	τῶν	ἐν τῇ πόλει. ~Προϊόντος δὲ
[1, 22]	τηνικαῦτα ἀφιγμένος οὐδένα καταλήψοιτο οἴκοι	τῶν	ἐπιτηδείων, ἐκέλευον, συνδειπνεῖν· καὶ ἐλθόντες
[1, 18]	ἀγοράν, ἀγαγὼν δ' αὐτὴν ὡς	τῶν	ἐπιτηδείων τινὰ ἔλεγον ὅτι ἐγὼ
[1, 42]	ἐποιούμην; νῦν δ' οὐδὲν εἰδὼς	τῶν	ἐσομένων ἐκείνῃ τῇ νυκτί, οὓς
[1, 26]	ὃν σὺ παραβαίνων περὶ ἐλάττονος	τῶν	ἡδονῶν ἐποιήσω, καὶ μᾶλλον εἵλου
[1, 18]	ἀλλὰ συγγνώμης παρ' ἐμοῦ τυχεῖν	τῶν	ἡμαρτημένων. Ψεύσῃ δὲ μηδέν, ἀλλὰ
[1, 7]	μοι ἡ μήτηρ ἐτελεύτησε, πάντων	τῶν	κακῶν ἀποθανοῦσα αἰτία μοι γεγένηται.
[1, 32]	ἡγήσατο εἶναι ἢ τοὺς πείθοντας·	τῶν	μὲν γὰρ θάνατον κατέγνω, τοῖς
[1, 43]	μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. ~Μάρτυρες.	Τῶν	μὲν μαρτύρων ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρες·
[1, 33]	τυγχάνουσιν ὄντες, τῶν ἀνδρῶν ἢ	τῶν	μοιχῶν. Ἀνθ' ὧν ὁ τὸν
[1, 49]	γὰρ οὕτω δικαιότερον ἢ ὑπὸ	τῶν	νόμων τοὺς πολίτας ἐνεδρεύεσθαι, οἳ
[1, 24]	οἷόν τε ἦν πλείστους ἐκ	τῶν	παρόντων ἐβάδιζον. Καὶ δᾷδας λαβόντες
[1, 21]	μή, οὐδέν σοι κύριον ἔσται	τῶν	πρὸς ἔμ' ὡμολογημένων. Ἀξιῶ δέ
[1, 28]	μηχανώμενοι ὀργὰς τοῖς ἀκούουσι κατὰ	τῶν	τὰ δίκαια πραττόντων παρασκευάζουσι. πρῶτον
[1, 1]	ἀγανακτοίη, ἀλλὰ πάντες ἂν περὶ	τῶν	τὰ τοιαῦτα ἐπιτηδευόντων τὰς ζημίας
[1, 47]	ὁρῶντες οἷα τὰ ἆθλα πρόκειται	τῶν	τοιούτων ἁμαρτημάτων, ἧττον εἰς τοὺς
[1, 3]	μικρᾶς ζημίας ἀξίους ἡγεῖται τοὺς	τῶν	τοιούτων ἔργων αἰτίους. ~Ἡγοῦμαι δέ,
[1, 35]	ποιητέον ἐστίν. Οὗτοι τοίνυν περὶ	τῶν	τοιούτων τοῖς ἀδικουμένοις τοιαύτην δίκην
[1, 41]	αὐτοὺς συλλεγῆναι εἰς οἰκίαν του>	τῶν	φίλων ἐγγυτάτω, μᾶλλον ἢ ἐπειδὴ
[1, 50]	περὶ τοῦ σώματος καὶ περὶ	τῶν	χρημάτων καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[1, 39]	ταῦτα ψεύδονται· ῥᾳδίως δὲ ἐκ	τῶνδε	γνώσεσθε. Ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρες,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/04/2005