Livre, Chap.
[6, 4]	τούτου ξυνελθόντων εἶπε πάλιν Ξενοφῶν·	Ὦ	ἄνδρες, ἐπὶ μὲν τῇ πορείᾳ,
[6, 1]	πλείονος ἐνδέον, παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´,	ὦ	ἄνδρες, ἔφη, ὡς πάνυ εἰδῆτε,
[6, 1]	ἀνέστη καὶ ἔλεξε τάδε. Ἐγώ,	ὦ	ἄνδρες, ἥδομαι μὲν ὑφ´ ὑμῶν
[6, 6]	ταῦτα ἀναστὰς εἶπεν Ἀγασίας· Ἐγώ,	ὦ	ἄνδρες, ὄμνυμι θεοὺς καὶ θεὰς
[6, 5]	ἔλεξεν· ἀλλ´ ἴστε μέν με,	ὦ	ἄνδρες, οὐδένα πω κίνδυνον προξενήσαντα
[6, 5]	δὴ Ξενοφῶν λέγει· Δοκεῖ μοι,	ὦ	ἄνδρες στρατηγοί, ἐπιτάξασθαι τῇ φάλαγγι
[6, 6]	φαῦλον εἶναι, ἀλλ´ ἀναστὰς ἔλεξεν·	Ὦ	ἄνδρες στρατιῶται, ἐμοὶ δὲ οὐδὲν
[6, 4]	δὲ ταῦτα ἀναστὰς εἶπε Ξενοφῶν·	Ὦ	ἄνδρες στρατιῶται, τὴν μὲν πορείαν,
[6, 1]	ἐπεὶ ᾑρέθη, παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´,	ὦ	ἄνδρες, τοῦτο μὲν ἴστε, ὅτι
[6, 2]	Λύκων Ἀχαιὸς εἶπε· Θαυμάζω μέν,	ὦ	ἄνδρες, τῶν στρατηγῶν ὅτι οὐ
[6, 6]	ὁ δὲ ἀφαιρεθεὶς εἶπεν· Ἐγώ,	ὦ	Κλέανδρε, εἰ καὶ οἴει με
[6, 6]	ἡμᾶς ἡ στρατιὰ πρὸς σέ,	ὦ	Κλέανδρε, καὶ κελεύουσί σε, εἴτε
[6, 6]	ὁ Ἀγασίας εἶπεν· Ἐγώ εἰμι,	ὦ	Κλέανδρε, ὁ ἀφελόμενος Δεξίππου ἄγοντος
[6, 6]	ὁ Ξενοφῶν λέγει· Ἔχεις μέν,	ὦ	Κλέανδρε, τοὺς ἄνδρας, καὶ ἡ
[6, 5]	ἔστι τὰ ἀπάξοντα οὔτε σῖτος	ᾧ	θρεψόμεθα μένοντες, δεήσει δέ, ἢν
[6, 4]	γίγνεται τὰ ἱερά· ὡς γὰρ	ἐγὼ	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου χθὲς ἥκοντος
[6, 6]	ἐποίησεν Ἀγασίας ταῦτα, εἰ μὴ	ἐγὼ	αὐτὸν ἐκέλευσα) ἐγὼ μὲν οὖν
[6, 5]	ἄξιον; τοῖς μὲν γὰρ πολεμίοις	ἐγὼ	βουλοίμην ἂν εὔπορα πάντα φαίνεσθαι
[6, 5]	καὶ τοῖς κακίοσι θάρρος ἐμποιεῖ.	ἐγὼ	γοῦν ἥδιον ἂν σὺν ἡμίσεσιν
[6, 6]	ὑμεῖς μὲν μὴ ἐκδῶτέ με·	ἐγὼ	δὲ ἐμαυτόν, ὥσπερ Ξενοφῶν λέγει,
[6, 5]	ὤφθημεν καὶ εἴδομεν τοὺς πολεμίους·	ἐγὼ	δὲ ἥξω τοὺς τελευταίους λόχους
[6, 1]	πόλιν. εἰ οὖν ταῦτα ὁρῶν	ἐγὼ	δοκοίην ὅπου δυναίμην ἐνταῦθ´ ἄκυρον
[6, 6]	ταῦτα παρελθὼν ὁ Ἀγασίας εἶπεν·	Ἐγώ	εἰμι, ὦ Κλέανδρε, ὁ ἀφελόμενος
[6, 1]	πάντας καὶ πάσας, ἦ μὴν	ἐγώ,	ἐπεὶ τὴν ὑμετέραν γνώμην ᾐσθανόμην,
[6, 6]	τόνδε τὸν ἄνδρα· ὅταν δ´	ἐγὼ	κελεύσω, πάρεστε πρὸς τὴν κρίσιν.
[6, 6]	εἰ μὴ ἐγὼ αὐτὸν ἐκέλευσα)	ἐγὼ	μὲν οὖν ἀπολύω καὶ ὑμᾶς
[6, 6]	ἡμῶν ὅθεν ἐσμὲν πείθονται αὐτοῖς.	ἐγὼ	μὲν οὖν (καὶ γὰρ ἀκούω
[6, 6]	πρὸς Κλέανδρον οἵτινες, ἄν τι	ἐγὼ	παραλίπω, καὶ λέξουσιν ὑπὲρ ἐμοῦ
[6, 1]	μέντοι ἐμὲ εἵλεσθε, ἔφη, καὶ	ἐγὼ	πειράσομαι ὅ τι ἂν δύνωμαι
[6, 6]	οὗτοι ἀντίοι εἰσὶν ἢ οὓς	ἐγὼ	περὶ ὑμῶν ἐνίων ἤκουον ὡς
[6, 6]	εἶναι, καὶ καταδικάζω ἐμαυτοῦ, εἰ	ἐγὼ	πετροβολίας ἢ ἄλλου τινὸς βιαίου
[6, 1]	ἐπιψηφίζοι, ἀνέστη καὶ ἔλεξε τάδε.	Ἐγώ,	ὦ ἄνδρες, ἥδομαι μὲν ὑφ´
[6, 6]	Μετὰ ταῦτα ἀναστὰς εἶπεν Ἀγασίας·	Ἐγώ,	ὦ ἄνδρες, ὄμνυμι θεοὺς καὶ
[6, 6]	ἄνδρα. ὁ δὲ ἀφαιρεθεὶς εἶπεν·	Ἐγώ,	ὦ Κλέανδρε, εἰ καὶ οἴει
[6, 6]	δεινὸν ἔδοξεν εἶναι· καὶ ἀφειλόμην,	ὁμολογῶ.	καὶ ὑμεῖς μὲν μὴ ἐκδῶτέ
[6, 2]	τε Ἰασονίαν ἀκτήν, ἔνθα ἡ	Ἀργὼ	λέγεται ὁρμίσασθαι, καὶ τῶν ποταμῶν
[6, 4]	τῆς εἰς ταὐτὸν συνόδου, ἐπ´	ἐξόδῳ	ἐθύετο Ξενοφῶν· ἀνάγκη γὰρ ἦν
[6, 5]	δ´ ἀναστὰς Ξενοφῶν ἐθύετο ἐπ´	ἐξόδῳ,	καὶ γίγνεται τὰ ἱερὰ ἐπὶ
[6, 4]	τὰ ἱερὰ οὐ γίγνεται ἐπὶ	ἀφόδῳ.	ἐντεῦθεν κηρύξας τῇ αὔριον παρεῖναι
[6, 4]	πάλιν εἰς τρὶς ἐπὶ τῇ	ἀφόδῳ	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. ἐκτούτου
[6, 4]	Ἡρακλείας. θυομένοις δὲ ἐπὶ τῇ	ἀφόδῳ	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. ταύτην
[6, 6]	αὐτῶν καὶ ἢν οἱ θεοὶ	ἵλεῳ	ὦσιν, ἐπιδείξειν σοι καὶ ὡς
[6, 6]	τι τούτων αἴτιον εἶναι, καὶ	καταδικάζω	ἐμαυτοῦ, εἰ ἐγὼ πετροβολίας ἢ
[6, 5]	οὐκ ἔστι μὴ νικῶσι σωτηρία.	θαυμάζω	δ´ ἔγωγε καὶ τὸ νάπος
[6, 2]	ἀναστὰς δὲ Λύκων Ἀχαιὸς εἶπε·	Θαυμάζω	μέν, ὦ ἄνδρες, τῶν στρατηγῶν
[6, 1]	ταῦτα, νομίζων καὶ τὴν τιμὴν	μείζω	οὕτως ἑαυτῷ γίγνεσθαι πρὸς τοὺς
[6, 1]	τε αὖ οὐ πάνυ τι	νομίζω	ἀσφαλὲς εἶναι τοῦτο. ὁρῶ γὰρ
[6, 1]	ἑλόμενοι οὐχ εὑρήσετε ἐμὲ στασιάζοντα·	νομίζω	γὰρ ὅστις ἐν πολέμῳ ὢν
[6, 3]	λοιποὶ ἐπὶ λόφου τινὸς πολιορκοῦνται.	νομίζω	δ´ ἔγωγε, εἰ ἐκεῖνοι ἀπολοῦνται,
[6, 4]	τὰ σκεύη ἐν τῷ ἐρυμνῷ	χωρίῳ	ὡς εἰς μάχην παρεσκευασμένοι ἴοιμεν,
[6, 6]	ὁ Κλέανδρος· Ἀλλὰ ναὶ τὼ	σιώ,	ἔφη, ταχύ τοι ὑμῖν ἀποκρινοῦμαι.
[6, 2]	Χειρισόφου ὅτι Κλέανδρος ὁ ἐν	Βυζαντίῳ	ἁρμοστὴς φαίη τριήρεις ἔχων ἥξειν
[6, 5]	ἐγένοντο οἱ ἡγούμενοι ἐπὶ νάπει	μεγάλῳ	καὶ δυσπόρῳ, ἔστησαν ἀγνοοῦντες εἰ
[6, 4]	τοιαύτη. ἐσκήνουν δ´ ἐν τῷ	αἰγιαλῷ	πρὸς τῇ θαλάττῃ· εἰς δὲ
[6, 1]	ἔπλεον ἡμέραν καὶ νύκτα πνεύματι	καλῷ	ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες τὴν Παφλαγονίαν.
[6, 5]	μὲν ἀπιέναι ἀπὸ πολεμίων οὐδενὶ	καλῷ	ἔοικε, τὸ δὲ ἐφέπεσθαι καὶ
[6, 2]	τῇ ὑστεραίᾳ ἀναγόμενοι πνεύματι ἔπλεον	καλῷ	ἡμέρας δύο παρὰ γῆν. καὶ
[6, 3]	τῆς νυκτός. καὶ ἅμα ἡμέρᾳ	κύκλῳ	περὶ τὸν λόφον ἔνθα οἱ
[6, 1]	στασιάζοντα· νομίζω γὰρ ὅστις ἐν	πολέμῳ	ὢν στασιάζει πρὸς ἄρχοντα, τοῦτον
[6, 1]	ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα πάντα ἐν	ῥυθμῷ	ἐποίει πρὸς τὸν αὐλόν. ἐπὶ
[6, 1]	καὶ οὗτοι ταῦτ´ ἐποίουν ἐν	ῥυθμῷ	πρὸς τὸν αὐλόν· καὶ τέλος
[6, 1]	ἐδύναντο κάλλιστα ᾖσάν τε ἐν	ῥυθμῷ	πρὸς τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι
[6, 3]	δὲ καίειν ἅπαντα ὅτῳ ἐντυγχάνοιεν	καυσίμῳ.	οἱ δὲ ἱππεῖς σπειρόμενοι ἐφ´
[6, 5]	καθέντας ἕπεσθαι βάδην καὶ μηδένα	δρόμῳ	διώκειν. ἐκ τούτου σύνθημα παρῄει
[6, 5]	τὴν δὲ μίαν ἐπὶ τῷ	εὐωνύμῳ·	Φρασίας Ἀθηναῖος ταύτῃ ἐφειστήκει. προϊόντες
[6, 1]	ὄρνεα μάλιστα ἐπιτίθεσθαι τῷ αἰετῷ	καθημένῳ·	οὐ μέντοι χρηματιστικὸν εἶναι τὸν
[6, 3]	ἡ στρατιὰ δέ, εἴ τινι	παραλειπομένῳ	ἐντυγχάνοιεν· ὥστε πᾶσα ἡ χώρα
[6, 3]	Ξενοφῶντι δὲ διὰ τῆς μεσογείας	πορευομένῳ	οἱ ἱππεῖς καταθέοντες ἐντυγχάνουσι πρεσβύταις
[6, 1]	λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. οὕτω δὴ	θυομένῳ	αὐτῷ διαφανῶς ὁ θεὸς σημαίνει
[6, 6]	ἡγεμὼν γενέσθαι αὐτῶν. ἐπεὶ μέντοι	θυομένῳ	αὐτῷ ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας οὐκ
[6, 2]	ἐπεχείρησεν ἀπαλλαγεὶς τῆς στρατιᾶς ἐκπλεῦσαι·	θυομένῳ	δὲ αὐτῷ τῷ ἡγεμόνι Ἡρακλεῖ
[6, 4]	ἔθυε· καὶ ἐνταῦθα παρῆσαν πολλοί.	θυομένῳ	δὲ πάλιν εἰς τρὶς ἐπὶ
[6, 2]	αὐτῷ τῷ ἡγεμόνι Ἡρακλεῖ καὶ	κοινουμένῳ,	πότερα λῷον καὶ ἄμεινον εἴη
[6, 1]	τὴν προειργασμένην δόξαν ἀποβαλεῖν, ἠπορεῖτο.	διαπορουμένῳ	δὲ αὐτῷ διακρῖναι ἔδοξε κράτιστον
[6, 4]	καταλιπόντες τὰ σκεύη ἐν τῷ	ἐρυμνῷ	χωρίῳ ὡς εἰς μάχην παρεσκευασμένοι
[6, 6]	πολλὰ γὰρ ἐν τῷ ἔμπροσθεν	χρόνῳ	περὶ τὴν στρατιὰν ἐμοχθησάτην. ταῦτα
[6, 6]	οὐδέν. ἐτύγχανε δὲ τὸ στράτευμα	ἔξω	ὂν ὅτε ἀφίκετο καὶ ἐπὶ
[6, 1]	ὅτι ὑπισχνεῖτο Ἀναξίβιος, εἰ ἀφίκοιντο	ἔξω	τοῦ Πόντου, μισθοφορὰν αὐτοῖς ἔσεσθαι.
[6, 5]	τῆς ἡμέρας προάγοντες τὸ στράτευμα	ἔξω	τῶν κωμῶν ἐλάμβανον τὰ ἐπιτήδεια
[6, 6]	ἐσχάτης δίκης ἄξιος εἶναι, καὶ	ὑφέξω	τὴν δίκην. φημὶ δὲ καὶ
[6, 5]	εἴδομεν τοὺς πολεμίους· ἐγὼ δὲ	ἥξω	τοὺς τελευταίους λόχους καταχωρίσας ᾗπερ
[6, 1]	ποιεῖν τὸ ἐκείνων ἀξίωμα, ἐκεῖνο	ἐννοῶ	μὴ λίαν ἂν ταχὺ σωφρονισθείην.
[6, 5]	μέν με, ὦ ἄνδρες, οὐδένα	πω	κίνδυνον προξενήσαντα ὑμῖν ἐθελούσιον· οὐ
[6, 4]	ἔχοντες ἦλθον, καὶ ἀγορὰ οὐδεμία	πω	παρῆν. Ἐκ τούτου ξυνελθόντων εἶπε
[6, 6]	Κλέανδρον οἵτινες, ἄν τι ἐγὼ	παραλίπω,	καὶ λέξουσιν ὑπὲρ ἐμοῦ καὶ
[6, 6]	ὀκνοῦντες δὲ μὴ ἀφαιρεθεῖεν τῷ	Δεξίππῳ	λέγουσιν, ὃς ἀπέδρα τὴν πεντηκόντορον
[6, 4]	πορείᾳ, ὡς ὁρᾶτε, τὰ ἱερὰ	οὔπω	γίγνεται· τῶν δ´ ἐπιτηδείων ὁρῶ
[6, 1]	ἐνθυμοῖτο ὅτι ἄδηλον μὲν παντὶ	ἀνθρώπῳ	ὅπῃ τὸ μέλλον ἕξει, διὰ
[6, 6]	στρατηγοὶ κατεκώλυόν τε καὶ τῷ	Κλεάνδρῳ	ἔλεγον ὅτι οὐδὲν εἴη πρᾶγμα,
[6, 6]	ἄλλον αἰτιᾶται, χρῆναι ἑαυτὸν παρασχεῖν	Κλεάνδρῳ	κρῖναι· οὕτω γὰρ ἂν ὑμεῖς
[6, 6]	ὅτι δημόσια εἴη, καὶ τῷ	Κλεάνδρῳ	λέγει ἐλθὼν ὅτι ἁρπάζειν ἐπιχειροῦσιν.
[6, 6]	ὥσπερ Ξενοφῶν λέγει, παρασχήσω κρίναντι	Κλεάνδρῳ	ὅ τι ἂν βούληται ποιῆσαι·
[6, 1]	τι νομίζω ἀσφαλὲς εἶναι τοῦτο.	ὁρῶ	γὰρ ὅτι καὶ τῇ πατρίδι
[6, 5]	ὑμῖν ἐθελούσιον· οὐ γὰρ δόξης	ὁρῶ	δεομένους ὑμᾶς εἰς ἀνδρειότητα, ἀλλὰ
[6, 4]	οὔπω γίγνεται· τῶν δ´ ἐπιτηδείων	ὁρῶ	ὑμᾶς δεομένους· ἀνάγκη οὖν μοι
[6, 5]	ἡγούμενοι ἐπὶ νάπει μεγάλῳ καὶ	δυσπόρῳ,	ἔστησαν ἀγνοοῦντες εἰ διαβατέον εἴη
[6, 5]	ἄγον καὶ ἱερεῖα καὶ οἶνον.	πρῲ	δ´ ἀναστὰς Ξενοφῶν ἐθύετο ἐπ´
[6, 4]	καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς παρὰ	Κύρῳ	πολλὰ καὶ ἀγαθὰ πράττειν. τοιοῦτοι
[6, 1]	καὶ ὅτε ἐξ Ἐφέσου ὡρμᾶτο	Κύρῳ	συσταθησόμενος, αἰετὸν ἀνεμιμνῄσκετο ἑαυτῷ δεξιὸν
[6, 4]	μακρᾶς πλοῦς· ἐν δὲ τῷ	μέσῳ	ἄλλη μὲν πόλις οὐδεμία οὔτε
[6, 5]	τάξεως· τὴν δ´ ἐπὶ τῷ	μέσῳ	ἐχώρισεν ἕπεσθαι· Πυρρίας Ἀρκὰς ταύτης
[6, 4]	ὁ δὲ Κάλπης λιμὴν ἐν	μέσῳ	μὲν κεῖται ἑκατέρωθεν πλεόντων ἐξ
[6, 2]	καὶ ὡρμίσαντο παρὰ τῇ Ἀχερουσιάδι	Χερρονήσῳ,	ἔνθα λέγεται ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ
[6, 6]	δὲ ἐμαυτόν, ὥσπερ Ξενοφῶν λέγει,	παρασχήσω	κρίναντι Κλεάνδρῳ ὅ τι ἂν
[6, 2]	ἀγρῶν συνῆγον καὶ τὴν ἀγορὰν	εἴσω	ἀνεσκεύασαν, καὶ αἱ πύλαι ἐκέκλειντο
[6, 1]	εἶτα παρὰ τοὺς βοῦς ζεύξας	ὀπίσω	τὼ χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. μετὰ
[6, 1]	ἀποσκεδαννυμένους, καὶ τῆς νυκτὸς τοὺς	πρόσω	σκηνοῦντας ἐπειρῶντο κακουργεῖν· καὶ πολεμικώτατα
[6, 6]	τὸν ἄνδρα· ὅταν δ´ ἐγὼ	κελεύσω,	πάρεστε πρὸς τὴν κρίσιν. αἰτιῶμαι
[6, 4]	ἦν τοιαύτη. ἐσκήνουν δ´ ἐν	τῷ	αἰγιαλῷ πρὸς τῇ θαλάττῃ· εἰς
[6, 1]	τὰ γὰρ ὄρνεα μάλιστα ἐπιτίθεσθαι	τῷ	αἰετῷ καθημένῳ· οὐ μέντοι χρηματιστικὸν
[6, 6]	Κλεάνδρου κατὰ πάντα τρόπον ἀφεῖναι	τὼ	ἄνδρε. ἐλθὼν οὖν ὁ Ξενοφῶν
[6, 6]	αἰτοῦνται καὶ δέονται δοῦναι σφίσι	τὼ	ἄνδρε καὶ μὴ κατακαίνειν· πολλὰ
[6, 6]	οἱ μὲν ἐπαινοῦντες ἀπῆλθον, ἔχοντες	τὼ	ἄνδρε· Κλέανδρος δὲ ἐθύετο ἐπὶ
[6, 6]	κόσμιοί εἰσι καὶ ὡς ἱκανοὶ	τῷ	ἄρχοντι πειθόμενοι τοὺς πολεμίους σὺν
[6, 1]	δύο ἱερεῖα ἐθύετο τῷ Διὶ	τῷ	βασιλεῖ, ὅσπερ αὐτῷ μαντευτὸς ἦν
[6, 6]	παρ´ ὀλίγον ἐποιοῦντο τὸν Κλέανδρον,	τῷ	δὲ Ξενοφῶντι οὐκ ἐδόκει φαῦλον
[6, 6]	πολλά· ὀκνοῦντες δὲ μὴ ἀφαιρεθεῖεν	τῷ	Δεξίππῳ λέγουσιν, ὃς ἀπέδρα τὴν
[6, 1]	καὶ παραστησάμενος δύο ἱερεῖα ἐθύετο	τῷ	Διὶ τῷ βασιλεῖ, ὅσπερ αὐτῷ
[6, 6]	μὴ κατακαίνειν· πολλὰ γὰρ ἐν	τῷ	ἔμπροσθεν χρόνῳ περὶ τὴν στρατιὰν
[6, 1]	πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ τὸ δόξαν	τῷ	ἑνὶ περαίνεσθαι ἄν· τὸν δ´
[6, 4]	οὖν καταλιπόντες τὰ σκεύη ἐν	τῷ	ἐρυμνῷ χωρίῳ ὡς εἰς μάχην
[6, 5]	ἦρχε· τὴν δὲ μίαν ἐπὶ	τῷ	εὐωνύμῳ· Φρασίας Ἀθηναῖος ταύτῃ ἐφειστήκει.
[6, 2]	στρατιᾶς ἐκπλεῦσαι· θυομένῳ δὲ αὐτῷ	τῷ	ἡγεμόνι Ἡρακλεῖ καὶ κοινουμένῳ, πότερα
[6, 5]	Ἑλλάδος ἐσμέν. ἀλλ´ ἕπεσθε ἡγεμόνι	τῷ	Ἡρακλεῖ καὶ ἀλλήλους παρακαλεῖτε ὀνομαστί.
[6, 6]	ἄλλοι στρατηγοὶ κατεκώλυόν τε καὶ	τῷ	Κλεάνδρῳ ἔλεγον ὅτι οὐδὲν εἴη
[6, 6]	λέγοντας ὅτι δημόσια εἴη, καὶ	τῷ	Κλεάνδρῳ λέγει ἐλθὼν ὅτι ἁρπάζειν
[6, 4]	ηὐλίζοντο ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ πρὸς	τῷ	λιμένι. τὸ δὲ χωρίον τοῦτο
[6, 3]	καὶ προελαύνοντες ἐλάνθανον αὑτοὺς ἐπὶ	τῷ	λόφῳ γενόμενοι ἔνθα ἐπολιορκοῦντο οἱ
[6, 4]	ἡμέρας μακρᾶς πλοῦς· ἐν δὲ	τῷ	μέσῳ ἄλλη μὲν πόλις οὐδεμία
[6, 5]	τῆς τάξεως· τὴν δ´ ἐπὶ	τῷ	μέσῳ ἐχώρισεν ἕπεσθαι· Πυρρίας Ἀρκὰς
[6, 5]	κατὰ τὴν γέφυραν ἣ ἐπὶ	τῷ	νάπει ἦν ἐξεμηρύοντο. ἐπεὶ δὲ
[6, 6]	ἐξῄτει Ἀγασίας διὰ τέλους φίλος	τῷ	Ξενοφῶντι· ἐξ οὗ καὶ διέβαλλεν
[6, 6]	ταῦτα ὁ Κλέανδρος· Ἀλλὰ ναὶ	τὼ	σιώ, ἔφη, ταχύ τοι ὑμῖν
[6, 3]	ἐπεὶ δὲ συνελέγησαν, πρῶτον μὲν	τῷ	Σμίκρητος λόχῳ ἑνὸς τῶν Ἀρκάδων
[6, 1]	οὔσης δύνασθαι τὸν ἕνα χρῆσθαι	τῷ	στρατεύματι καὶ νυκτὸς καὶ ἡμέρας,
[6, 6]	ταχύ τοι ὑμῖν ἀποκρινοῦμαι. καὶ	τώ	τε ἄνδρε ὑμῖν δίδωμι καὶ
[6, 1]	παρὰ τοὺς βοῦς ζεύξας ὀπίσω	τὼ	χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. μετὰ τοῦτο
[6, 4]	μνησθῇ δίχα τὸ στράτευμα ποιεῖν,	θανάτῳ	αὐτὸν ζημιοῦσθαι, καὶ κατὰ χώραν
[6, 6]	καὶ τὰ χρήματα ὅποι ἐδύναντο	προσωτάτω·	οἱ δὲ Ἕλληνες προσέμενον μὲν
[6, 1]	γὰρ ὄρνεα μάλιστα ἐπιτίθεσθαι τῷ	αἰετῷ	καθημένῳ· οὐ μέντοι χρηματιστικὸν εἶναι
[6, 3]	πορευώμεθα, Τιμασίων ἔχων τοὺς ἱππέας	προελαυνέτω	ἐφορῶν ἡμᾶς καὶ σκοπείτω τὰ
[6, 3]	ἱππέας προελαυνέτω ἐφορῶν ἡμᾶς καὶ	σκοπείτω	τὰ ἔμπροσθεν, ὡς μηδὲν ἡμᾶς
[6, 3]	τῶν δέκα στρατηγῶν τοῦ Ἡγησάνδρου	ὀκτὼ	μόνους ἔλιπον· καὶ αὐτὸς Ἡγήσανδρος
[6, 3]	σημαίνοιεν· ἐκέλευε δὲ καίειν ἅπαντα	ὅτῳ	ἐντυγχάνοιεν καυσίμῳ. οἱ δὲ ἱππεῖς
[6, 2]	Χειρίσοφον εἴ τινες ἦσαν παρ´	αὐτῷ	Ἀρκάδες ἢ Ἀχαιοὶ καὶ Ξενοφῶντα
[6, 1]	δόξαν ἀποβαλεῖν, ἠπορεῖτο. διαπορουμένῳ δὲ	αὐτῷ	διακρῖναι ἔδοξε κράτιστον εἶναι τοῖς
[6, 1]	τὰ ἐπιτήδεια. οὕτω δὴ θυομένῳ	αὐτῷ	διαφανῶς ὁ θεὸς σημαίνει μήτε
[6, 6]	γενέσθαι αὐτῶν. ἐπεὶ μέντοι θυομένῳ	αὐτῷ	ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας οὐκ ἐγίγνετο
[6, 1]	τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ, ὅσπερ	αὐτῷ	μαντευτὸς ἦν ἐκ Δελφῶν· καὶ
[6, 6]	Ἀγασίας ἀφαιρεῖται· καὶ γὰρ ἦν	αὐτῷ	ὁ ἀγόμενος λοχίτης. οἱ δ´
[6, 1]	καὶ οἱ λοχαγοὶ ἔλεγον προσιόντες	αὐτῷ	ὅτι ἡ στρατιὰ οὕτω γιγνώσκει,
[6, 2]	ἐκ τούτου τὸ στράτευμα, ἐπιτρέπει	αὐτῷ	ποιεῖν ὅ τι βούλεται. Ξενοφῶν
[6, 6]	τούτου ἔδοξε τοῖς στρατιώταις δοῦναι	αὐτῷ	τὰ δημόσια πρόβατα· ὁ δὲ
[6, 2]	τῆς στρατιᾶς ἐκπλεῦσαι· θυομένῳ δὲ	αὐτῷ	τῷ ἡγεμόνι Ἡρακλεῖ καὶ κοινουμένῳ,
[6, 1]	καὶ τὴν τιμὴν μείζω οὕτως	ἑαυτῷ	γίγνεσθαι πρὸς τοὺς φίλους καὶ
[6, 1]	ὡρμᾶτο Κύρῳ συσταθησόμενος, αἰετὸν ἀνεμιμνῄσκετο	ἑαυτῷ	δεξιὸν φθεγγόμενον, καθήμενον μέντοι, ὅνπερ
[6, 1]	ὄντι τοῦ Κλεάρχου στρατεύματος ἢ	ἑαυτῷ	Λάκωνι ὄντι. ἐπεὶ μέντοι ἐμὲ
[6, 6]	χρῆναι ἑαυτὸν παρασχεῖν Κλεάνδρῳ κρῖναι·	οὕτω	γὰρ ἂν ὑμεῖς ἀπολελυμένοι τῆς
[6, 1]	Λακεδαιμόνιον συμποσίαρχον αἱρῶνται; ἐπεὶ εἰ	οὕτω	γε τοῦτο ἔχει, ἔφη, οὐδὲ
[6, 2]	ὁ θεὸς τοῖς ἱεροῖς συστρατεύεσθαι.	οὕτω	γίγνεται τὸ στράτευμα τρίχα, Ἀρκάδες
[6, 1]	προσιόντες αὐτῷ ὅτι ἡ στρατιὰ	οὕτω	γιγνώσκει, καὶ εὔνοιαν ἐνδεικνύμενος ἕκαστος
[6, 3]	μὲν πολλῶν ὄντων τῶν πολεμίων,	οὕτω	δὲ τεθαρρηκότων. κράτιστον οὖν ἡμῖν
[6, 1]	πετόμενον μᾶλλον λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια.	οὕτω	δὴ θυομένῳ αὐτῷ διαφανῶς ὁ
[6, 1]	τῆς μοναρχίας ἀπέχεσθαί με δεῖ.	οὕτω	δὴ Χειρίσοφον αἱροῦνται. Χειρίσοφος δ´
[6, 5]	ἱκανοῖς φύλαξι. ~Τὴν μὲν νύκτα	οὕτω	διήγαγον· ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ
[6, 3]	οὐδ´ ἡμῖν εἶναι οὐδεμίαν σωτηρίαν,	οὕτω	μὲν πολλῶν ὄντων τῶν πολεμίων,
[6, 1]	ὑμᾶς ἀγαθὸν ποιεῖν. καὶ ὑμεῖς	οὕτω	παρασκευάζεσθε ὡς αὔριον, ἐὰν πλοῦς
[6, 5]	θᾶττον γὰρ ἁθρόον ἐδόκει ἂν	οὕτω	πέραν γενέσθαι τὸ στράτευμα ἢ
[6, 6]	τοῦτον, αὐτοί τε τὸ ἐπὶ	τούτῳ	ἀπολώλαμεν. ἤκουε γάρ, ὥσπερ ἡμεῖς,
[6, 4]	Ἀρκάδος προθυμεῖσθαι, εἴ τι ἐν	τούτῳ	εἴη. ἀλλ´ οὐδ´ ὣς ἐγένοντο.
[6, 1]	πρὸς τὸν αὐλόν. ἐπὶ δὲ	τούτῳ	{ἐπιόντες} οἱ Μαντινεῖς καὶ ἄλλοι
[6, 3]	αἰτούντων τῶν Ἑλλήνων, ἀλλ´ ἐν	τούτῳ	ἴσχετο. τὰ μὲν δὴ τῶν
[6, 6]	ἀπεδείκνυεν αὐτοὺς τοῖς στρατιώταις. κἀν	τούτῳ	Κλέανδρος ἀφικνεῖται δύο τριήρεις ἔχων,
[6, 4]	ἀνάγκη ἦν ἐξιέναι. καὶ ἐπὶ	τούτῳ	πάλιν ἐθύετο εἰς τρίς, καὶ
[6, 6]	αὐτὸν ἐκέλευσα) ἐγὼ μὲν οὖν	ἀπολύω	καὶ ὑμᾶς τῆς αἰτίας καὶ
[6, 1]	ἄνδρες, ἔφη, ὡς πάνυ εἰδῆτε,	ὀμνύω	ὑμῖν θεοὺς πάντας καὶ πάσας,
[6, 6]	ἐγὼ μὲν οὖν (καὶ γὰρ	ἀκούω	Δέξιππον λέγειν πρὸς Κλέανδρον ὡς
[6, 3]	προελαύνοντες ἐλάνθανον αὑτοὺς ἐπὶ τῷ	λόφῳ	γενόμενοι ἔνθα ἐπολιορκοῦντο οἱ Ἕλληνες.
[6, 2]	πλείους ἢ τετρακισχίλιοι, ὁπλῖται πάντες,	Χειρισόφῳ	δ´ ὁπλῖται μὲν εἰς τετρακοσίους
[6, 2]	μὲν οὖν τοῦ παντὸς ἀρχὴ	Χειρισόφῳ	ἐνταῦθα κατελύθη ἡμέρᾳ ἕκτῃ ἢ
[6, 1]	εἴπερ ἄνθρωπός εἰμι, καὶ χάριν	ἔχω	καὶ εὔχομαι δοῦναί μοι τοὺς
[6, 3]	συνελέγησαν, πρῶτον μὲν τῷ Σμίκρητος	λόχῳ	ἑνὸς τῶν Ἀρκάδων στρατηγῶν ἀπιόντι
[6, 6]	πετροβολίας ἢ ἄλλου τινὸς βιαίου	ἐξάρχω,	τῆς ἐσχάτης δίκης ἄξιος εἶναι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/09/2009