Livre, Chap.
[6, 6]	λέγει. εἰσὶ μὲν γὰρ ἐγγὺς	αἱ	Ἑλληνίδες πόλεις· τῆς δὲ Ἑλλάδος
[6, 6]	τι ἂν κελεύωσι· καὶ γὰρ	αἱ	πόλεις ἡμῶν ὅθεν ἐσμὲν πείθονται
[6, 2]	τὴν ἀγορὰν εἴσω ἀνεσκεύασαν, καὶ	αἱ	πύλαι ἐκέκλειντο καὶ ἐπὶ τῶν
[6, 1]	δ´ ἔλεγον ὅτι αὗται καὶ	αἱ	τρεψάμεναι εἶεν βασιλέα ἐκ τοῦ
[6, 1]	ἐν τῇ χώρᾳ. ἐπεὶ δὲ	σπονδαί	τε ἐγένοντο καὶ ἐπαιάνισαν, ἀνέστησαν
[6, 5]	ὄπισθεν ἡμῶν ἐπιόντας τοὺς πολεμίους	θεᾶσθαι.	ἴστε μέντοι ὅτι τὸ μὲν
[6, 1]	μᾶλλον ἂν ἢ πολυαρχίας οὔσης	δύνασθαι	τὸν ἕνα χρῆσθαι τῷ στρατεύματι
[6, 5]	Δοκεῖ μοι, ὦ ἄνδρες στρατηγοί,	ἐπιτάξασθαι	τῇ φάλαγγι λόχους φύλακας ἵν´
[6, 1]	Ἡράκλειαν· ἅπαντας οὖν δεῖ ἐκεῖσε	πειρᾶσθαι	κατασχεῖν· τὰ δ´ ἄλλα, ἐπειδὰν
[6, 3]	τελευτῆσαι ἔστιν ἢ κάλλιστον ἔργον	ἐργάσασθαι	Ἕλληνας τοσούτους σώσαντας. καὶ ὁ
[6, 5]	δὲ διαβάντας ὄπισθεν νάπος χαλεπὸν	ποιήσασθαι	μέλλοντας μάχεσθαι ἆρ´ οὐχὶ καὶ
[6, 2]	ἀκτήν, ἔνθα ἡ Ἀργὼ λέγεται	ὁρμίσασθαι,	καὶ τῶν ποταμῶν τὰ στόματα,
[6, 1]	ἐπὶ τὸ συνεπιμελεῖσθαι τῆς στρατιᾶς	καθίστασθαι.	καὶ ὅτε ἐξ Ἐφέσου ὡρμᾶτο
[6, 6]	καὶ οἴει με ἀδικοῦντά τι	ἄγεσθαι,	οὔτε ἔπαιον οὐδένα οὔτε ἔβαλλον,
[6, 4]	ἔφη, θυσόμεθα· ὑμᾶς δὲ δεῖ	παρασκευάζεσθαι	ὡς μαχουμένους εἴ ποτε καὶ
[6, 3]	λόφον εἰς ὃν δέοι πάντας	ἁλίζεσθαι·	καὶ ἅτε ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες ἀνδράποδά
[6, 4]	δεινῶς τῇ ἐνδείᾳ, βουλόμενος αὐτοῖς	χαρίζεσθαι,	εὑρών τινα ἄνθρωπον Ἡρακλεώτην, ὃς
[6, 4]	ὄντες ἐπόθουν εἰς τὴν Ἑλλάδα	σῴζεσθαι.	Ἐπειδὴ δὲ ὑστέρα ἡμέρα ἐγένετο
[6, 3]	ἐντυγχάνοιεν· ὥστε πᾶσα ἡ χώρα	αἴθεσθαι	ἐδόκει καὶ τὸ στράτευμα πολὺ
[6, 6]	ἀπέσται ὅστις ἂν ἡμῖν ἐθέλῃ	πείθεσθαι.	μετὰ ταῦτα παρελθὼν ὁ Ἀγασίας
[6, 1]	μέντοι· τὰ γὰρ ὄρνεα μάλιστα	ἐπιτίθεσθαι	τῷ αἰετῷ καθημένῳ· οὐ μέντοι
[6, 5]	καὶ ἀπὸ τοῦ χωρίου δεῖ	διδάσκεσθαι	ὅτι οὐκ ἔστι μὴ νικῶσι
[6, 6]	μὴν μήτε με Ξενοφῶντα κελεῦσαι	ἀφελέσθαι	τὸν ἄνδρα μήτε ἄλλον ὑμῶν
[6, 6]	ἔτι, ἐπεὶ οὗτος αὐτὸς ὁμολογεῖ	ἀφελέσθαι	τὸν ἄνδρα. ὁ δὲ ἀφαιρεθεὶς
[6, 2]	ἀσφαλεστέραν εἶναι ἢ ἰδίᾳ ἕκαστον	στέλλεσθαι·	ἀλλὰ Νέων ἔπειθεν αὐτὸν καθ´
[6, 1]	δὲ τῆς Ἑλλάδος ἐδόκουν ἐγγὺς	γίγνεσθαι,	ἤδη μᾶλλον ἢ πρόσθεν εἰσῄει
[6, 1]	τὴν τιμὴν μείζω οὕτως ἑαυτῷ	γίγνεσθαι	πρὸς τοὺς φίλους καὶ εἰς
[6, 1]	ἐνθυμήματα ἐπῇρεν αὐτὸν ἐπιθυμεῖν αὐτοκράτορα	γενέσθαι	ἄρχοντα. ὁπότε δ´ αὖ ἐνθυμοῖτο
[6, 6]	καὶ μᾶλλον ἔτι ἐπεθύμει ἡγεμὼν	γενέσθαι	αὐτῶν. ἐπεὶ μέντοι θυομένῳ αὐτῷ
[6, 6]	δ´ οὐκ ἂν ἄλλως ἔφη	γενέσθαι,	εἰ μή τις ἐκδώσει τὸν
[6, 6]	εἴη τὸ τοῦ στρατεύματος ταῦτα	γενέσθαι.	ὁ δὲ Κλέανδρος ὑπὸ τοῦ
[6, 1]	τινος ἂν αἴτιος τῇ στρατιᾷ	γενέσθαι.	τὰ μὲν δὴ τοιαῦτα ἐνθυμήματα
[6, 1]	θεοὺς αἴτιόν τινος ὑμῖν ἀγαθοῦ	γενέσθαι·	τὸ μέντοι ἐμὲ προκριθῆναι ὑφ´
[6, 5]	ἁθρόον ἐδόκει ἂν οὕτω πέραν	γενέσθαι	τὸ στράτευμα ἢ εἰ κατὰ
[6, 1]	ἀλλὰ τὸ δόξαν τῷ ἑνὶ	περαίνεσθαι	ἄν· τὸν δ´ ἔμπροσθεν χρόνον
[6, 1]	τὰς πέλτας, ὥστε ὄψιν καλὴν	φαίνεσθαι.	τέλος δὲ τὸ περσικὸν ὠρχεῖτο
[6, 5]	ἐγὼ βουλοίμην ἂν εὔπορα πάντα	φαίνεσθαι	ὥστε ἀποχωρεῖν· ἡμᾶς δὲ καὶ
[6, 5]	μὲν ἡμῶν οὐδ´ ὑμεῖς ἐλπίζετε	δέξεσθαι	ἡμᾶς, ἀπιόντων δὲ πάντες ἐπιστάμεθα
[6, 1]	εἰς τὴν πόλιν τοὔνομα μεῖζον	ἀφίξεσθαι	αὑτοῦ, τυχὸν δὲ καὶ ἀγαθοῦ
[6, 6]	Ἑλλάδι καὶ ἐπαίνου καὶ τιμῆς	τεύξεσθαι	ἀντὶ δὲ τούτων οὐδ´ ὅμοιοι
[6, 5]	ἔπειτα δὲ εἰς προσβολὴν καθέντας	ἕπεσθαι	βάδην καὶ μηδένα δρόμῳ διώκειν.
[6, 5]	δ´ ἐπὶ τῷ μέσῳ ἐχώρισεν	ἕπεσθαι·	Πυρρίας Ἀρκὰς ταύτης ἦρχε· τὴν
[6, 3]	ἀρχομένους ἐντιμοτέρους ἐκείνων καταστῆσαι. ἀλλ´	ἕπεσθαι	χρὴ καὶ προσέχειν τὸν νοῦν,
[6, 5]	μὲν ἐπὶ τὸ δεξιὸν ἐπέτρεψεν	ἐφέπεσθαι	ἀπολιπόντας ὡς πλέθρον· Σαμόλας Ἀχαιὸς
[6, 5]	οὐδενὶ καλῷ ἔοικε, τὸ δὲ	ἐφέπεσθαι	καὶ τοῖς κακίοσι θάρρος ἐμποιεῖ.
[6, 5]	δὲ πάντες ἐπιστάμεθα ὅτι τολμήσουσιν	ἐφέπεσθαι.	τὸ δὲ διαβάντας ὄπισθεν νάπος
[6, 5]	στρατιῶται ἀπέλειπον αὐτόν, αἰσχυνόμενοι μὴ	ἐφέπεσθαι	τῶν ἄλλων ἐξιόντων, κατέλιπον αὐτοῦ
[6, 3]	θάλατταν· καὶ ἐδόκει ἡμῖν μὴ	ἀπολείπεσθαι	ὑμῶν. οὕτως οὖν καὶ ἡμεῖς
[6, 1]	ἔξω τοῦ Πόντου, μισθοφορὰν αὐτοῖς	ἔσεσθαι.	καὶ ἐν ταύτῃ τῇ Ἁρμήνῃ
[6, 2]	ταῦτα. ἀκούσαντες δ´ οἱ Ἡρακλεῶται	βουλεύσεσθαι	ἔφασαν· καὶ εὐθὺς τά τε
[6, 1]	τι δέοι λανθάνειν, μᾶλλον ἂν	κρύπτεσθαι,	καὶ εἴ τι αὖ δέοι
[6, 2]	τοὺς παραμείναντας τῶν στρατιωτῶν ἢ	ἀπαλλάττεσθαι,	ἐσήμηνεν ὁ θεὸς τοῖς ἱεροῖς
[6, 6]	ταῖς πόλεσιν ὅ τι βούλονται	διαπράττεσθαι.	εἰ οὖν οὗτος πρῶτον μὲν
[6, 4]	πόλισμα ἂν γενόμενον οὐκ ἐβούλοντο	στρατοπεδεύεσθαι,	ἀλλὰ ἐδόκει καὶ τὸ ἐλθεῖν
[6, 2]	ἂν ἀπαγγέλλωσι, καὶ πρὸς ταῦτα	βουλεύεσθαι.	ἐντεῦθεν προυβάλλοντο πρέσβεις πρῶτον μὲν
[6, 2]	Νέων ἔπειθεν αὐτὸν καθ´ αὑτὸν	πορεύεσθαι,	ἀκούσας τοῦ Χειρισόφου ὅτι Κλέανδρος
[6, 4]	γὰρ ἔστι πλοῖα· ἀνάγκη δὲ	πορεύεσθαι	ἤδη· οὐ γὰρ ἔστι μένουσι
[6, 3]	ἀλλὰ χρὴ παρασκευασαμένους τὴν γνώμην	πορεύεσθαι	ὡς νῦν ἢ εὐκλεῶς τελευτῆσαι
[6, 2]	πότερα λῷον καὶ ἄμεινον εἴη	στρατεύεσθαι	ἔχοντι τοὺς παραμείναντας τῶν στρατιωτῶν
[6, 2]	ἐσήμηνεν ὁ θεὸς τοῖς ἱεροῖς	συστρατεύεσθαι.	οὕτω γίγνεται τὸ στράτευμα τρίχα,
[6, 4]	ἀνάγκη οὖν μοι δοκεῖ εἶναι	θύεσθαι	περὶ αὐτοῦ τούτου. ἀναστάς τις
[6, 4]	εἰς τὸ χωρίον ἄγειν, ἀλλὰ	θύεσθαι	ὡς τάχιστα. καὶ πρόβατα μὲν
[6, 5]	ὄπισθεν νάπος χαλεπὸν ποιήσασθαι μέλλοντας	μάχεσθαι	ἆρ´ οὐχὶ καὶ ἁρπάσαι ἄξιον;
[6, 4]	πολέμιοι συνειλεγμένοι εἰσὶ καὶ ἀνάγκη	μάχεσθαι·	εἰ οὖν καταλιπόντες τὰ σκεύη
[6, 5]	ἐπιτήδεια. οὐκοῦν νῦν κρεῖττον ἠριστηκότας	μάχεσθαι	ἢ αὔριον ἀναρίστους. ἄνδρες, τά
[6, 3]	ταὐτὸν ἐλθόντας κοινῇ τῆς σωτηρίας	ἔχεσθαι.	ἀλλὰ χρὴ παρασκευασαμένους τὴν γνώμην
[6, 6]	ἔφη καὶ κηρύξειν μηδεμίαν πόλιν	δέχεσθαι	αὐτούς, ὡς πολεμίους. ἦρχον δὲ
[6, 6]	παραγγελεῖ εἰς τὰς πόλεις μὴ	δέχεσθαι	ὡς ἀπιστοῦντας Λακεδαιμονίοις καὶ ἀνόμους
[6, 1]	τῆς ἀρχῆς μήτε εἰ αἱροῖντο	ἀποδέχεσθαι.	τοῦτο μὲν δὴ οὕτως ἐγένετο.
[6, 6]	ἡμᾶς τοὺς ἄλλους τῆς Ἑλλάδος	ἀπέχεσθαι,	ἀλλὰ πειστέον ὅ τι ἂν
[6, 1]	ἂν γνῶναι ὅτι τῆς μοναρχίας	ἀπέχεσθαί	με δεῖ. οὕτω δὴ Χειρίσοφον
[6, 3]	πυθομένους τὰ παρ´ ἡμῖν φοβηθέντας	οἴχεσθαι	ἀποδράντας ἐπὶ θάλατταν· καὶ ἐδόκει
[6, 3]	καὶ τοὺς Ἕλληνας δ´ ἔφασαν	οἴχεσθαι·	ὅποι δέ, οὐκ εἰδέναι. Ταῦτα
[6, 6]	πάντας αἰτιᾷ, κρίναντα σὲ αὐτὸν	χρῆσθαι	ὅ τι ἂν βούλῃ, εἴτε
[6, 1]	πολυαρχίας οὔσης δύνασθαι τὸν ἕνα	χρῆσθαι	τῷ στρατεύματι καὶ νυκτὸς καὶ
[6, 6]	πολεμίους σὺν τοῖς θεοῖς μὴ	φοβεῖσθαι.	δέονται δέ σου καὶ τοῦτο,
[6, 6]	σοι ἀντὶ τούτων, ἢν βούλῃ	ἡγεῖσθαι	αὐτῶν καὶ ἢν οἱ θεοὶ
[6, 5]	θέλωσι σκηνῆσαι. Ἐντεῦθεν οἱ λοχαγοὶ	ἡγεῖσθαι	ἐκέλευον, καὶ οὐδεὶς ἀντέλεγε. καὶ
[6, 5]	ὁ μάντις Ἀρηξίων Παρράσιος, καὶ	ἡγεῖσθαι	κελεύει τὸν Ξενοφῶντα. καὶ διαβάντες
[6, 6]	ἄλλων οἳ ἐδόκουν ἐπιτήδειοι εἶναι	δεῖσθαι	Κλεάνδρου κατὰ πάντα τρόπον ἀφεῖναι
[6, 1]	διαφανῶς ὁ θεὸς σημαίνει μήτε	προσδεῖσθαι	τῆς ἀρχῆς μήτε εἰ αἱροῖντο
[6, 2]	κοινῇ μετ´ αὐτῶν τὴν πορείαν	ποιεῖσθαι,	νομίζων οὕτως ἀσφαλεστέραν εἶναι ἢ
[6, 3]	δοκῇ καιρὸς εἶναι εἰς τὸ	δειπνοποιεῖσθαι·	ἕως δ´ ἂν πορευώμεθα, Τιμασίων
[6, 1]	στρατιώταις μήτε ἀδικεῖν Παφλαγόνας μήτε	ἀδικεῖσθαι.	μετὰ τοῦτο οἱ μὲν πρέσβεις
[6, 1]	τοὺς Ἕλληνας μήτε ἀδικεῖν μήτε	ἀδικεῖσθαι.	οἱ δὲ στρατηγοὶ ἀπεκρίναντο ὅτι
[6, 1]	εἶδεν ὅτε ἤρχετο ἐπὶ τὸ	συνεπιμελεῖσθαι	τῆς στρατιᾶς καθίστασθαι. καὶ ὅτε
[6, 4]	Ξενοφῶν Κλεάνορος ἐδεήθη τοῦ Ἀρκάδος	προθυμεῖσθαι,	εἴ τι ἐν τούτῳ εἴη.
[6, 1]	συνῆλθε, καὶ πάντες ἔλεγον ἕνα	αἱρεῖσθαι·	καὶ ἐπεὶ τοῦτο ἔδοξε, προυβάλλοντο
[6, 6]	καὶ αὐτὸς ἀχθεσθεὶς ὅτι ἐφοβήθη,	ἀποπλευσεῖσθαι	ἔφη καὶ κηρύξειν μηδεμίαν πόλιν
[6, 4]	τὸ στράτευμα ποιεῖν, θανάτῳ αὐτὸν	ζημιοῦσθαι,	καὶ κατὰ χώραν ἀπιέναι ᾗπερ
[6, 4]	ἄλλους τοὺς παρὰ Κύρῳ πολλὰ	καὶ	ἀγαθὰ πράττειν. τοιοῦτοι ὄντες ἐπόθουν
[6, 1]	μεῖζον ἀφίξεσθαι αὑτοῦ, τυχὸν δὲ	καὶ	ἀγαθοῦ τινος ἂν αἴτιος τῇ
[6, 6]	ἀπολύω καὶ ὑμᾶς τῆς αἰτίας	καὶ	Ἀγασίαν, ἂν αὐτὸς Ἀγασίας φήσῃ
[6, 2]	Λύκωνα Ἀχαιὸν καὶ Καλλίμαχον Παρράσιον	καὶ	Ἀγασίαν Στυμφάλιον. οὗτοι ἐλθόντες ἔλεγον
[6, 4]	ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν ἃ ἔχοντες ἦλθον,	καὶ	ἀγορὰ οὐδεμία πω παρῆν. Ἐκ
[6, 3]	καὶ ἱππεῖς πολλοὶ καὶ πελτασταί,	καὶ	ἀεὶ πλέονες συνέρρεον· καὶ προσέβαλλον
[6, 2]	καὶ τὴν ἀγορὰν εἴσω ἀνεσκεύασαν,	καὶ	αἱ πύλαι ἐκέκλειντο καὶ ἐπὶ
[6, 1]	οἱ δ´ ἔλεγον ὅτι αὗται	καὶ	αἱ τρεψάμεναι εἶεν βασιλέα ἐκ
[6, 5]	πολέμιοι τεταραγμένοι ἐμπίπτωσιν εἰς τεταγμένους	καὶ	ἀκεραίους. συνεδόκει ταῦτα πᾶσιν. Ὑμεῖς
[6, 5]	ὑπομένοντας αὐτούς, ἐδόκει ῥᾷστόν τε	καὶ	ἀκινδυνότατον εἶναι ἰέναι ἤδη ἐπ´
[6, 4]	εἴκοσι σταδίους, καὶ τοῦτο γεῶδες	καὶ	ἄλιθον· τὸ δὲ παρὰ θάλατταν
[6, 1]	θύσαντες δὲ βοῦς τῶν αἰχμαλώτων	καὶ	ἄλλα ἱερεῖα εὐωχίαν μὲν ἀρκοῦσαν
[6, 4]	χωρίου. ξύλα δὲ πολλὰ μὲν	καὶ	ἄλλα, πάνυ δὲ πολλὰ καὶ
[6, 5]	ἀλλ´ ἕπεσθε ἡγεμόνι τῷ Ἡρακλεῖ	καὶ	ἀλλήλους παρακαλεῖτε ὀνομαστί. ἡδύ τοι
[6, 4]	λοχαγὸς καὶ Ἱερώνυμος Ἠλεῖος λοχαγὸς	καὶ	ἄλλοι οἱ πρεσβύτατοι τῶν Ἀρκάδων.
[6, 1]	δὲ τούτῳ {ἐπιόντες} οἱ Μαντινεῖς	καὶ	ἄλλοι τινὲς τῶν Ἀρκάδων ἀναστάντες
[6, 4]	δορατίοις καὶ ἀσκοῖς καὶ θυλάκοις	καὶ	ἄλλοις ἀγγείοις εἰς δισχιλίους ἀνθρώπους.
[6, 4]	παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους εἴ ποτε	καὶ	ἄλλοτε· οἱ γὰρ πολέμιοι ἀνατεθαρρήκασιν.
[6, 5]	φάλαγξ τῶν ὁπλιτῶν ταχὺ πορευομένη	καὶ	ἅμα ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο καὶ
[6, 3]	καὶ συνελέγοντο ἐρρωμένως τῆς νυκτός.	καὶ	ἅμα ἡμέρᾳ κύκλῳ περὶ τὸν
[6, 5]	ἐπαιάνιζον καὶ μετὰ ταῦτα ἠλάλαζον	καὶ	ἅμα τὰ δόρατα καθίεσαν, ἐνταῦθα
[6, 5]	παρέχειν ἑαυτοῦ. ταῦτα παρελαύνων ἔλεγε	καὶ	ἅμα ὑφηγεῖτο ἐπὶ φάλαγγος, καὶ
[6, 2]	Ἡρακλεῖ καὶ κοινουμένῳ, πότερα λῷον	καὶ	ἄμεινον εἴη στρατεύεσθαι ἔχοντι τοὺς
[6, 4]	καὶ σήσαμα καὶ σῦκα ἀρκοῦντα	καὶ	ἀμπέλους πολλὰς καὶ ἡδυοίνους καὶ
[6, 4]	Ἴσως οἱ πολέμιοι συνειλεγμένοι εἰσὶ	καὶ	ἀνάγκη μάχεσθαι· εἰ οὖν καταλιπόντες
[6, 4]	οἱ μέχρι τριάκοντα ἐτῶν ἅπαντες.	καὶ	ἀναλαβόντες τοὺς λοιποὺς ἄνδρας εἰς
[6, 1]	ἀπήγγελλε δὲ ὅτι ἐπαινοίη αὐτοὺς	καὶ	Ἀναξίβιος ὁ ναύαρχος καὶ οἱ
[6, 6]	τοῦτο δὲ ποιήσαντες ἔλαβον πολλὰ	καὶ	ἀνδράποδα καὶ πρόβατα· καὶ ἀφίκοντο
[6, 4]	Κύρου ἀρετὴν ἀκούοντες, οἱ μὲν	καὶ	ἄνδρας ἄγοντες, οἱ δὲ καὶ
[6, 1]	ὁ δ´ ἔπεσε τεχνικῶς πως.	καὶ	ἀνέκραγον οἱ Παφλαγόνες. καὶ ὁ
[6, 6]	μὴ δέχεσθαι ὡς ἀπιστοῦντας Λακεδαιμονίοις	καὶ	ἀνόμους ὄντας, ἔτι δὲ πρὸς
[6, 5]	μὲν ἔχων τοὺς ἱππέας ἐφείπετο,	καὶ	ἀπεκτίννυσαν ὅσουσπερ ἐδύναντο ὡς ὀλίγοι
[6, 5]	εἴσοδος ἦν εἰς τὸ χωρίον,	καὶ	ἀπεσταύρωσαν ἅπαν, καταλιπόντες τρεῖς πύλας.
[6, 6]	πολέμιοι εἶχον ἀμφὶ τὰ ἑαυτῶν	καὶ	ἀπήγοντο καὶ τοὺς οἰκέτας καὶ
[6, 5]	Βιθυνοὺς ἱππέας πρὸς τοῦτο συναθροιζομένους	καὶ	ἀπὸ λόφου τινὸς καταθεωμένους τὰ
[6, 3]	ἐκ τοῦ χωρίου, ἀλλὰ τελευτῶντες	καὶ	ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶργον αὐτοὺς
[6, 5]	φαίνεσθαι ὥστε ἀποχωρεῖν· ἡμᾶς δὲ	καὶ	ἀπὸ τοῦ χωρίου δεῖ διδάσκεσθαι
[6, 2]	τοῖς Βιθυνοῖς λάβοιεν ὅτι πλεῖστα·	καὶ	ἀποβαίνουσιν εἰς Κάλπης λιμένα κατὰ
[6, 6]	ᾧτε πλοῖα συλλέγειν ὡς σῳζοίμεθα,	καὶ	ἀποδράντα Δέξιππον καὶ προδόντα τοὺς
[6, 2]	ἀγαθόν τι λαμβάνειν. ταῦτ´ ἔδοξε·	καὶ	ἀπολιπόντες Χειρίσοφον εἴ τινες ἦσαν
[6, 6]	ἥξει, χαλεπὸν ἔσται καὶ μένειν	καὶ	ἀποπλεῖν· καὶ γὰρ ἐν τῇ
[6, 6]	δέ σου καὶ τοῦτο, παραγενόμενον	καὶ	ἄρξαντα ἑαυτῶν πεῖραν λαβεῖν καὶ
[6, 5]	ποιήσασθαι μέλλοντας μάχεσθαι ἆρ´ οὐχὶ	καὶ	ἁρπάσαι ἄξιον; τοῖς μὲν γὰρ
[6, 4]	ᾗπερ πρόσθεν εἶχε τὸ στράτευμα	καὶ	ἄρχειν τοὺς πρόσθεν στρατηγούς. καὶ
[6, 4]	ἐσομένου. ἐξέρχονται δὴ σὺν δορατίοις	καὶ	ἀσκοῖς καὶ θυλάκοις καὶ ἄλλοις
[6, 1]	εἰσάγει σκευάσας ὡς ἐδύνατο κάλλιστα	καὶ	ἀσπίδα δοὺς κούφην αὐτῇ. ἡ
[6, 3]	εἰς ὃν δέοι πάντας ἁλίζεσθαι·	καὶ	ἅτε ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες ἀνδράποδά τε
[6, 3]	ἀπεῖχον δὲ ὡς τετταράκοντα σταδίους,	καὶ	αὐτοὶ ὡς ἐδύναντο πλεῖστα πυρὰ
[6, 3]	δὲ διαβάσει χαράδρας τρέπονται αὐτούς,	καὶ	αὐτόν τε τὸν Σμίκρητα ἀποκτιννύασι
[6, 6]	ὑπὸ τοῦ Δεξίππου τε ἀνερεθιζόμενος	καὶ	αὐτὸς ἀχθεσθεὶς ὅτι ἐφοβήθη, ἀποπλευσεῖσθαι
[6, 3]	τοῦ Ἡγησάνδρου ὀκτὼ μόνους ἔλιπον·	καὶ	αὐτὸς Ἡγήσανδρος ἐσώθη. καὶ οἱ
[6, 6]	τώ τε ἄνδρε ὑμῖν δίδωμι	καὶ	αὐτὸς παρέσομαι· καὶ ἢν οἱ
[6, 1]	πᾶσαν τὴν πόλιν ὁμολογεῖν Λακεδαιμονίους	καὶ	αὐτῶν ἡγεμόνας εἶναι. ἐπεὶ δὲ
[6, 6]	ὑμᾶς προδόντα, δεινὸν ἔδοξεν εἶναι·	καὶ	ἀφειλόμην, ὁμολογῶ. καὶ ὑμεῖς μὲν
[6, 4]	ἔχων. κρήνη δὲ ἡδέος ὕδατος	καὶ	ἄφθονος ῥέουσα ἐπ´ αὐτῇ τῇ
[6, 6]	πολλὰ καὶ ἀνδράποδα καὶ πρόβατα·	καὶ	ἀφίκοντο ἑκταῖοι εἰς Χρυσόπολιν τῆς
[6, 2]	ὑπὲρ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος Ἀρκάδες	καὶ	Ἀχαιοί) εἰ οὖν σωφρονοῖεν, αὐτοὶ
[6, 2]	τὸ στράτευμα τρίχα, Ἀρκάδες μὲν	καὶ	Ἀχαιοὶ πλείους ἢ τετρακισχίλιοι, ὁπλῖται
[6, 2]	εἶναι γὰρ τοὺς κατειργασμένους Ἀρκάδας	καὶ	Ἀχαιούς, τὸ δ´ ἄλλο στράτευμα
[6, 3]	ἑώρων τὸν στίβον τῶν Ἀρκάδων	καὶ	Ἀχαιῶν κατὰ τὴν ἐπὶ Κάλπης
[6, 2]	τρισχιλίους καὶ οἴνου κεράμια δισχίλια	καὶ	βοῦς εἴκοσι καὶ οἶς ἑκατόν.
[6, 3]	καὶ γερόντια καὶ πρόβατα ὀλίγα	καὶ	βοῦς καταλελειμμένους. καὶ τὸ μὲν
[6, 4]	κεῖται ἑκατέρωθεν πλεόντων ἐξ Ἡρακλείας	καὶ	Βυζαντίου, ἔστι δ´ ἐν τῇ
[6, 6]	ἤδη δὲ ἦν πάντων ἀφθονία·	καὶ	γὰρ ἀγοραὶ πάντοθεν ἀφικνοῦντο ἐκ
[6, 6]	πειστέον ὅ τι ἂν κελεύωσι·	καὶ	γὰρ αἱ πόλεις ἡμῶν ὅθεν
[6, 6]	πείθονται αὐτοῖς. ἐγὼ μὲν οὖν	(καὶ	γὰρ ἀκούω Δέξιππον λέγειν πρὸς
[6, 6]	ἔσται καὶ μένειν καὶ ἀποπλεῖν·	καὶ	γὰρ ἐν τῇ γῇ ἄρχουσι
[6, 6]	τινα· περιτυχὼν δ´ Ἀγασίας ἀφαιρεῖται·	καὶ	γὰρ ἦν αὐτῷ ὁ ἀγόμενος
[6, 2]	ἐνέβαλε, παρὰ τὴν θάλατταν ᾔει·	καὶ	γὰρ ἠσθένει. Ξενοφῶν δὲ πλοῖα
[6, 5]	ἱππέας τε πολλοὺς καὶ πεζούς·	καὶ	γὰρ Σπιθριδάτης καὶ Ῥαθίνης ἧκον
[6, 4]	ἐκτούτου χαλεπῶς εἶχον οἱ στρατιῶται·	καὶ	γὰρ τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν ἃ
[6, 3]	καὶ τὸ στράτευμα) γρᾴδια δὲ	καὶ	γερόντια καὶ πρόβατα ὀλίγα καὶ
[6, 5]	ἀναστὰς Ξενοφῶν ἐθύετο ἐπ´ ἐξόδῳ,	καὶ	γίγνεται τὰ ἱερὰ ἐπὶ τοῦ
[6, 1]	καὶ οἱ Παφλαγόνες ἤροντο εἰ	καὶ	γυναῖκες συνεμάχοντο αὐτοῖς. οἱ δ´
[6, 6]	καὶ ἄρξαντα ἑαυτῶν πεῖραν λαβεῖν	καὶ	Δεξίππου καὶ σφῶν τῶν ἄλλων
[6, 6]	ἁπάντων. νῦν δέ σε αἰτοῦνται	καὶ	δέονται δοῦναι σφίσι τὼ ἄνδρε
[6, 2]	τῆς Θρᾴκης καὶ τῆς Ἡρακλεώτιδος	καὶ	διὰ μεσογείας ἐπορεύετο. ~Ἔπραξαν δ´
[6, 5]	καὶ ἡγεῖσθαι κελεύει τὸν Ξενοφῶντα.	καὶ	διαβάντες τὴν τάφρον τὰ ὅπλα
[6, 6]	φίλος τῷ Ξενοφῶντι· ἐξ οὗ	καὶ	διέβαλλεν αὐτὸν ὁ Δέξιππος. καὶ
[6, 4]	δὲ ἦσαν ἐν ταῖς κώμαις	καὶ	διεσπείροντο ὡς ἐπὶ τὸ λαμβάνειν,
[6, 4]	ὅπλα πάντες ἔδραμον οἱ Ἕλληνες·	καὶ	διώκειν μὲν καὶ κινεῖν τὸ
[6, 4]	ἄλλοι οἱ πρεσβύτατοι τῶν Ἀρκάδων.	καὶ	δόγμα ἐποιήσαντο, ἐάν τις τοῦ
[6, 6]	αὐτοῖς πέμψαντας στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς	καὶ	Δρακόντιον τὸν Σπαρτιάτην καὶ τῶν
[6, 5]	οἱ ἡγούμενοι ἐπὶ νάπει μεγάλῳ	καὶ	δυσπόρῳ, ἔστησαν ἀγνοοῦντες εἰ διαβατέον
[6, 1]	οὕτως ἔχοι· ἢ ὀργιοῦνται Λακεδαιμόνιοι	καὶ	ἐὰν σύνδειπνοι συνελθόντες μὴ Λακεδαιμόνιον
[6, 5]	ὁ μάντις τῶν Ἑλλήνων σφαγιάζεται,	καὶ	ἐγένετο ἐπὶ τοῦ πρώτου καλὰ
[6, 1]	ἐπεὶ μέντοι ἐμὲ εἵλεσθε, ἔφη,	καὶ	ἐγὼ πειράσομαι ὅ τι ἂν
[6, 6]	τὸ πρᾶγμα εἶναι τοῖς Ἕλλησιν,	καὶ	ἐδέοντο μὴ ποιεῖν ταῦτα. ὁ
[6, 3]	φοβηθέντας οἴχεσθαι ἀποδράντας ἐπὶ θάλατταν·	καὶ	ἐδόκει ἡμῖν μὴ ἀπολείπεσθαι ὑμῶν.
[6, 1]	προσῆγον αὐτοὺς εἰς τὸ στράτευμα·	καὶ	ἔδοξε τοῖς στρατιώταις μήτε ἀδικεῖν
[6, 1]	δέοι λανθάνειν, μᾶλλον ἂν κρύπτεσθαι,	καὶ	εἴ τι αὖ δέοι φθάνειν,
[6, 1]	στρατεύματι καὶ νυκτὸς καὶ ἡμέρας,	καὶ	εἴ τι δέοι λανθάνειν, μᾶλλον
[6, 6]	ὑφέξω τὴν δίκην. φημὶ δὲ	καὶ	εἴ τινα ἄλλον αἰτιᾶται, χρῆναι
[6, 2]	καθημένων πέμπειν πρὸς τὴν πόλιν,	καὶ	εἰδέναι ὅ τι ἂν ἀπαγγέλλωσι,
[6, 5]	ὡς μὴ ἑστήκωμεν, ἐπεὶ ὤφθημεν	καὶ	εἴδομεν τοὺς πολεμίους· ἐγὼ δὲ
[6, 4]	αὐτοῦ τούτου. ἀναστάς τις εἶπε·	Καὶ	εἰκότως ἄρα ἡμῖν οὐ γίγνεται
[6, 3]	ἀνθρώπους εὐζώνους εἰς τὰ πλάγια	καὶ	εἰς τὰ ἄκρα, ὅπως εἴ
[6, 1]	ἑαυτῷ γίγνεσθαι πρὸς τοὺς φίλους	καὶ	εἰς τὴν πόλιν τοὔνομα μεῖζον
[6, 6]	Λακεδαιμόνιοι προεστήκασιν· ἱκανοὶ δέ εἰσι	καὶ	εἷς ἕκαστος Λακεδαιμονίων ἐν ταῖς
[6, 6]	ἑκταῖοι εἰς Χρυσόπολιν τῆς Καλχηδονίας,	καὶ	ἐκεῖ ἔμειναν ἡμέρας ἑπτὰ αφυροπωλοῦντες.
[6, 5]	τὴν τάφρον τὰ ὅπλα τίθενται,	καὶ	ἐκήρυξαν ἀριστήσαντας ἐξιέναι τοὺς στρατιώτας
[6, 6]	ἀναπαυόμενον, ἐξῆν ἐπὶ λείαν ἰέναι,	καὶ	ἐλάμβανον οἱ ἐξιόντες· ὁπότε δὲ
[6, 6]	ὁ ἀφαιρεθεὶς ἀνὴρ ὑπὸ Ἀγασίου.	καὶ	ἔλεγον οἱ στρατηγοί· Ἔπεμψεν ἡμᾶς
[6, 1]	αὐτόν, εἴ τις ἐπιψηφίζοι, ἀνέστη	καὶ	ἔλεξε τάδε. Ἐγώ, ὦ ἄνδρες,
[6, 3]	δὲ καταστήσας συνέλεξε τοὺς στρατιώτας	καὶ	ἔλεξεν· Ἄνδρες στρατιῶται, τῶν Ἀρκάδων
[6, 2]	εἶπε μὴ ἔλαττον ἢ μυρίους·	καὶ	ἑλομένους πρέσβεις αὐτίκα μάλα ἡμῶν
[6, 1]	εἴ τινα εὕροιτε καὶ ὑμῖν	καὶ	ἐμοὶ ἀχθόμενον. Ἐπεὶ ταῦτα εἶπε,
[6, 1]	ἐμοὶ ἐπιτρέψαι ταύτην τὴν ἀρχὴν	καὶ	ἐμοὶ ὑποστῆναι· καί μοι οἱ
[6, 1]	τοῦ Πόντου, μισθοφορὰν αὐτοῖς ἔσεσθαι.	καὶ	ἐν ταύτῃ τῇ Ἁρμήνῃ ἔμειναν
[6, 6]	ἐν τῇ γῇ ἄρχουσι Λακεδαιμόνιοι	καὶ	ἐν τῇ θαλάττῃ τὸν νῦν
[6, 1]	οἰωνὸς εἴη καὶ οὐκ ἰδιωτικός,	καὶ	ἔνδοξος, ἐπίπονος μέντοι· τὰ γὰρ
[6, 6]	συνήγαγον τὸ στράτευμα οἱ ἄρχοντες·	καὶ	ἔνιοι μὲν αὐτῶν παρ´ ὀλίγον
[6, 5]	ἐπέκειντο· οἱ δ´ οὐχ ὑπέμειναν.	καὶ	ἐνταῦθα οἱ πελτασταὶ ἐδίωκον μέχρι
[6, 4]	ὡς συνθεασόμενον τὰ ἱερά, ἔθυε·	καὶ	ἐνταῦθα παρῆσαν πολλοί. θυομένῳ δὲ
[6, 6]	καὶ διέβαλλεν αὐτὸν ὁ Δέξιππος.	καὶ	ἐντεῦθεν ἐπειδὴ ἀπορία ἦν, συνήγαγον
[6, 5]	τις ὁρῴη ἐντὸς τῆς φάλαγγος,	καὶ	ἐξαίφνης ὁρῶσι τοὺς πολεμίους ὑπερβάλλοντας
[6, 1]	κρούων τὰς πέλτας καὶ ὤκλαζε	καὶ	ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα πάντα ἐν
[6, 4]	Ἕλληνες μάλ´ ἀθύμως ἔχοντες ἐδειπνοποιοῦντο,	καὶ	ἐξαπίνης διὰ τῶν λασίων τῶν
[6, 1]	ταῖς πέλταις, τοτὲ δ´ ἐδινεῖτο	καὶ	ἐξεκυβίστα ἔχων τὰς πέλτας, ὥστε
[6, 5]	καὶ ἅμα ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο	καὶ	ἐπαιάνιζον καὶ μετὰ ταῦτα ἠλάλαζον
[6, 1]	ἐπεὶ δὲ σπονδαί τε ἐγένοντο	καὶ	ἐπαιάνισαν, ἀνέστησαν πρῶτον μὲν Θρᾷκες
[6, 1]	πρὸς τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι	καὶ	ἐπαιάνισαν καὶ ὠρχήσαντο ὥσπερ ἐν
[6, 6]	εἰ οἰόμενοι ἐν τῇ Ἑλλάδι	καὶ	ἐπαίνου καὶ τιμῆς τεύξεσθαι ἀντὶ
[6, 2]	δεδογμένα· τὸν δὲ Λύκωνα ἔφασαν	καὶ	ἐπαπειλεῖν, εἰ μὴ ποιήσοιεν ταῦτα.
[6, 3]	καταθέοντες ἐντυγχάνουσι πρεσβύταις πορευομένοις ποι.	καὶ	ἐπεὶ ἤχθησαν παρὰ Ξενοφῶντα, ἐρωτᾷ
[6, 1]	καὶ πάντες ἔλεγον ἕνα αἱρεῖσθαι·	καὶ	ἐπεὶ τοῦτο ἔδοξε, προυβάλλοντο αὐτόν.
[6, 6]	στράτευμα ἔξω ὂν ὅτε ἀφίκετο	καὶ	ἐπὶ λείαν τινὲς οἰχόμενοι ἄλλοι
[6, 4]	ἐγίγνετο τὰ ἱερά. καὶ ἤδη	καὶ	ἐπὶ σκηνὴν ἰόντες τὴν Ξενοφῶντος
[6, 5]	ἀπειρήκεσαν μέν, ὅμως δὲ ἐδόκει	καὶ	ἐπὶ τούτους ἰτέον εἶναι οὕτως
[6, 4]	τὰ ἐπιτήδεια ἀνάγκη ἦν ἐξιέναι.	καὶ	ἐπὶ τούτῳ πάλιν ἐθύετο εἰς
[6, 2]	ἀνεσκεύασαν, καὶ αἱ πύλαι ἐκέκλειντο	καὶ	ἐπὶ τῶν τειχῶν ὅπλα ἐφαίνετο.
[6, 1]	κατακείμενοι δὲ ἐν σκίμποσιν ἐδείπνουν,	καὶ	ἔπινον ἐκ κερατίνων ποτηρίων, οἷς
[6, 5]	οὗτοι ἡμῖν ὁπόταν ἀπίωμεν ἕψονται	καὶ	ἐπιπεσοῦνται. ὁρᾶτε δὴ πότερον κρεῖττον
[6, 3]	ἀλλήλους καὶ ἠσπάζοντο ὥσπερ ἀδελφούς.	καὶ	ἐπυνθάνοντο οἱ Ἀρκάδες τῶν περὶ
[6, 2]	δ´ οἱ Ἡρακλεῶται βουλεύσεσθαι ἔφασαν·	καὶ	εὐθὺς τά τε χρήματα ἐκ
[6, 1]	ὅτι ἡ στρατιὰ οὕτω γιγνώσκει,	καὶ	εὔνοιαν ἐνδεικνύμενος ἕκαστος ἔπειθεν αὐτὸν
[6, 1]	ἄνθρωπός εἰμι, καὶ χάριν ἔχω	καὶ	εὔχομαι δοῦναί μοι τοὺς θεοὺς
[6, 6]	δὲ καὶ τῶν τριηριτῶν πολλοὶ	καὶ	ἔφευγον εἰς τὴν θάλατταν, καὶ
[6, 1]	πρόσθεν εἰσῄει αὐτοὺς ὅπως ἂν	καὶ	ἔχοντές τι οἴκαδε ἀφίκωνται. ἡγήσαντο
[6, 6]	καὶ ξενίαν ξυνεβάλλοντο. ἐπεὶ δὲ	καὶ	ἑώρα αὐτοὺς τὸ παραγγελλόμενον εὐτάκτως
[6, 1]	μὲν παραθέμενος τὰ ὅπλα σπείρει	καὶ	ζευγηλατεῖ, πυκνὰ δὲ στρεφόμενος ὡς
[6, 3]	ἔκαιον πάντα ὅσα καύσιμα ἑώρων,	καὶ	ἡ στρατιὰ δέ, εἴ τινι
[6, 6]	μέν, ὦ Κλέανδρε, τοὺς ἄνδρας,	καὶ	ἡ στρατιά σοι ὑφεῖτο ὅ
[6, 5]	αἴσιον ὁ μάντις Ἀρηξίων Παρράσιος,	καὶ	ἡγεῖσθαι κελεύει τὸν Ξενοφῶντα. καὶ
[6, 4]	καὶ οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά.	καὶ	ἤδη καὶ ἐπὶ σκηνὴν ἰόντες
[6, 4]	ἄνδρας εἰς τὸ στρατόπεδον ἀφικνοῦνται.	καὶ	ἤδη μὲν ἀμφὶ ἡλίου δυσμὰς
[6, 5]	ἱερὰ ἐπὶ τοῦ πρώτου ἱερείου.	καὶ	ἤδη τέλος ἐχόντων τῶν ἱερῶν
[6, 4]	σῦκα ἀρκοῦντα καὶ ἀμπέλους πολλὰς	καὶ	ἡδυοίνους καὶ τἆλλα πάντα πλὴν
[6, 1]	αὐλὸν ὠρχήσαντο σὺν τοῖς ὅπλοις	καὶ	ἥλλοντο ὑψηλά τε καὶ κούφως
[6, 3]	μὴ ἀπολείπεσθαι ὑμῶν. οὕτως οὖν	καὶ	ἡμεῖς δεῦρο ἐπορεύθημεν. ~Ταύτην μὲν
[6, 1]	χρῆσθαι τῷ στρατεύματι καὶ νυκτὸς	καὶ	ἡμέρας, καὶ εἴ τι δέοι
[6, 6]	τούτων, ἢν βούλῃ ἡγεῖσθαι αὐτῶν	καὶ	ἢν οἱ θεοὶ ἵλεῳ ὦσιν,
[6, 6]	ὑμῖν δίδωμι καὶ αὐτὸς παρέσομαι·	καὶ	ἢν οἱ θεοὶ παραδιδῶσιν, ἐξηγήσομαι
[6, 2]	δ´ ἄλλο στράτευμα οὐδὲν εἶναι	(καὶ	ἦν δὲ τῇ ἀληθείᾳ ὑπὲρ
[6, 3]	αὐτό, ἄσμενοί τε εἶδον ἀλλήλους	καὶ	ἠσπάζοντο ὥσπερ ἀδελφούς. καὶ ἐπυνθάνοντο
[6, 6]	Ἐγώ, ὦ ἄνδρες, ὄμνυμι θεοὺς	καὶ	θεὰς ἦ μὴν μήτε με
[6, 4]	δὴ σὺν δορατίοις καὶ ἀσκοῖς	καὶ	θυλάκοις καὶ ἄλλοις ἀγγείοις εἰς
[6, 1]	ἐν τοῖς ἱεροῖς ἐσήμηναν ὥστε	καὶ	ἰδιώτην ἂν γνῶναι ὅτι τῆς
[6, 5]	ἐξ Ἡρακλείας ἧκεν ἄλφιτα ἄγον	καὶ	ἱερεῖα καὶ οἶνον. πρῲ δ´
[6, 4]	Ἀγασίας τε ὁ Στυμφάλιος λοχαγὸς	καὶ	Ἱερώνυμος Ἠλεῖος λοχαγὸς καὶ ἄλλοι
[6, 3]	ἔνθα οἱ Ἕλληνες ἐστρατοπεδεύοντο ἐτάττοντο	καὶ	ἱππεῖς πολλοὶ καὶ πελτασταί, καὶ
[6, 6]	τε Τραπεζουντίους ἀπεστερήκαμεν τὴν πεντηκόντορον	καὶ	κακοὶ δοκοῦμεν εἶναι διὰ τοῦτον,
[6, 4]	καὶ ἄλλα, πάνυ δὲ πολλὰ	καὶ	καλὰ ναυπηγήσιμα ἐπ´ αὐτῇ τῇ
[6, 2]	ἀπρόθυμοι εἶναι, πέμπουσι Λύκωνα Ἀχαιὸν	καὶ	Καλλίμαχον Παρράσιον καὶ Ἀγασίαν Στυμφάλιον.
[6, 5]	ὀνομαστί. ἡδύ τοι ἀνδρεῖόν τι	καὶ	καλὸν νῦν εἰπόντα καὶ ποιήσαντα
[6, 4]	στράτευμα ποιεῖν, θανάτῳ αὐτὸν ζημιοῦσθαι,	καὶ	κατὰ χώραν ἀπιέναι ᾗπερ πρόσθεν
[6, 6]	ἐμέ τι τούτων αἴτιον εἶναι,	καὶ	καταδικάζω ἐμαυτοῦ, εἰ ἐγὼ πετροβολίας
[6, 6]	τὴν πεντηκόντορον ἔχων ἐκ Τραπεζοῦντος,	καὶ	κελεύουσι διασώσαντα αὐτοῖς τὰ πρόβατα
[6, 6]	στρατιὰ πρὸς σέ, ὦ Κλέανδρε,	καὶ	κελεύουσί σε, εἴτε πάντας αἰτιᾷ,
[6, 6]	ἀχθεσθεὶς ὅτι ἐφοβήθη, ἀποπλευσεῖσθαι ἔφη	καὶ	κηρύξειν μηδεμίαν πόλιν δέχεσθαι αὐτούς,
[6, 3]	καὶ μὴ μόνοι λειφθέντες μόνοι	καὶ	κινδυνεύωμεν. ἡμεῖς γὰρ ἀποδραίημεν ἂν
[6, 1]	μέλλον ἕξει, διὰ τοῦτο δὲ	καὶ	κίνδυνος εἴη καὶ τὴν προειργασμένην
[6, 4]	οἱ Ἕλληνες· καὶ διώκειν μὲν	καὶ	κινεῖν τὸ στρατόπεδον νυκτὸς οὐκ
[6, 6]	καὶ ἔφευγον εἰς τὴν θάλατταν,	καὶ	Κλέανδρος δ´ ἔφευγε. Ξενοφῶν δὲ
[6, 2]	δὲ αὐτῷ τῷ ἡγεμόνι Ἡρακλεῖ	καὶ	κοινουμένῳ, πότερα λῷον καὶ ἄμεινον
[6, 1]	ὅπλοις καὶ ἥλλοντο ὑψηλά τε	καὶ	κούφως καὶ ταῖς μαχαίραις ἐχρῶντο·
[6, 4]	ἐδίωξαν μέχρι εἰς τὸ στρατόπεδον.	καὶ	κραυγῆς γενομένης εἰς τὰ ὅπλα
[6, 4]	οἰκούμεναι· φέρει γὰρ ἡ γῆ	καὶ	κριθὰς καὶ πυροὺς καὶ ὄσπρια
[6, 6]	τοῖς ἀνδραπόδοις ἐφέροντο ἀδεῶς πυροὺς	καὶ	κριθάς, οἶνον, ὄσπρια, μελίνας, σῦκα·
[6, 4]	ἄλλη χώρα καλὴ καὶ πολλή,	καὶ	κῶμαι ἐν αὐτῇ εἰσι πολλαὶ
[6, 2]	αἰσχρὸν εἴη ἄρχειν Ἀθηναῖον Πελοποννησίων	καὶ	Λακεδαιμόνιον, μηδεμίαν δύναμιν παρεχόμενον εἰς
[6, 6]	ἀπελαύνει τοὺς περιεστῶτας τῶν στρατιωτῶν	καὶ	λέγοντας ὅτι δημόσια εἴη, καὶ
[6, 6]	οἵτινες, ἄν τι ἐγὼ παραλίπω,	καὶ	λέξουσιν ὑπὲρ ἐμοῦ καὶ πράξουσιν.
[6, 1]	τῆς ἀγορᾶς ἔζων, οἱ δὲ	καὶ	λῃζόμενοι ἐκ τῆς Παφλαγονίας. ἐκλώπευον
[6, 6]	κατῆγον, ἀκούοντες ὡς οἰκίζοιτο πόλις	καὶ	λιμὴν εἴη. ἔπεμπον δὲ καὶ
[6, 3]	ἦγον οἱ στρατηγοί. συνεβάλλοντο δὲ	καὶ	λόφον εἰς ὃν δέοι πάντας
[6, 6]	τούτου ἔδοξεν αὐτοῖς πέμψαντας στρατηγοὺς	καὶ	λοχαγοὺς καὶ Δρακόντιον τὸν Σπαρτιάτην
[6, 5]	τὸ νάπος. καὶ παρεγγυῶσι στρατηγοὺς	καὶ	λοχαγοὺς παριέναι ἐπὶ τὸ ἡγούμενον.
[6, 2]	αὐτῶν Καλλίμαχός τε ὁ Παρράσιος	καὶ	Λύκων ὁ Ἀχαιός. οἱ δὲ
[6, 1]	οὐδὲν πεπονθώς. μετὰ τοῦτο Αἰνιᾶνες	καὶ	Μάγνητες ἀνέστησαν, οἳ ὠρχοῦντο τὴν
[6, 1]	πρὸς Ἀναξίβιον ὅ τι ἐδύνατο	καὶ	μάλα ἐμοῦ αὐτὸν σιγάζοντος. ὁ
[6, 6]	αὐτοὺς τὸ παραγγελλόμενον εὐτάκτως ποιοῦντας,	καὶ	μᾶλλον ἔτι ἐπεθύμει ἡγεμὼν γενέσθαι
[6, 4]	ἐπὶ τὴν θυσίαν τὸν βουλόμενον,	καὶ	μάντις εἴ τις εἴη, παραγγείλας
[6, 1]	προΐδηται, ἀπαντᾷ ἁρπάσας τὰ ὅπλα	καὶ	μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγους· καὶ
[6, 4]	σταδίους δασὺ πολλοῖς καὶ παντοδαποῖς	καὶ	μεγάλοις ξύλοις. ἡ δὲ ἄλλη
[6, 4]	καὶ πυροὺς καὶ ὄσπρια πάντα	καὶ	μελίνας καὶ σήσαμα καὶ σῦκα
[6, 6]	περὶ ἡμῶν ἥξει, χαλεπὸν ἔσται	καὶ	μένειν καὶ ἀποπλεῖν· καὶ γὰρ
[6, 5]	ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο καὶ ἐπαιάνιζον	καὶ	μετὰ ταῦτα ἠλάλαζον καὶ ἅμα
[6, 6]	δέονται δοῦναι σφίσι τὼ ἄνδρε	καὶ	μὴ κατακαίνειν· πολλὰ γὰρ ἐν
[6, 3]	εἰσὶ σῷοι, σὺν ἐκείνοις μαχώμεθα	καὶ	μὴ μόνοι λειφθέντες μόνοι καὶ
[6, 6]	ἄλλος τις τῶν παρὰ σοῦ,	καὶ	μὴ τῶν παρ´ ἡμῶν ἀποδράντων,
[6, 5]	εἰς προσβολὴν καθέντας ἕπεσθαι βάδην	καὶ	μηδένα δρόμῳ διώκειν. ἐκ τούτου
[6, 4]	καὶ τούτων ἕτεροι ἀποδεδρακότες πατέρας	καὶ	μητέρας, οἱ δὲ καὶ τέκνα
[6, 1]	τὴν ἀρχὴν καὶ ἐμοὶ ὑποστῆναι·	καί	μοι οἱ θεοὶ οὕτως ἐν
[6, 1]	ἐδόκει παρεῖναι, ἀναβάντες ἔπλεον ἡμέραν	καὶ	νύκτα πνεύματι καλῷ ἐν ἀριστερᾷ
[6, 6]	τοὔμπαλιν ὑποστρέψαντας ἐλθεῖν μίαν ἡμέραν	καὶ	νύκτα. τοῦτο δὲ ποιήσαντες ἔλαβον
[6, 1]	τὸν ἕνα χρῆσθαι τῷ στρατεύματι	καὶ	νυκτὸς καὶ ἡμέρας, καὶ εἴ
[6, 1]	ἔφη, ὠνήσατε οὐχ ἑλόμενοι· ὡς	καὶ	νῦν Δέξιππος ἤδη διέβαλλεν αὐτὸν
[6, 3]	δὲ ἔλεγον πάντα τὰ γεγενημένα,	καὶ	νῦν ὅτι πολιορκοῦνται ἐπὶ λόφου,
[6, 6]	πορείᾳ καὶ ξυνῆν Ξενοφῶντι φιλικῶς	καὶ	ξενίαν ξυνεβάλλοντο. ἐπεὶ δὲ καὶ
[6, 4]	δὲ ὑπὸ ἁμάξης πριάμενοι ἐθύοντο·	καὶ	Ξενοφῶν Κλεάνορος ἐδεήθη τοῦ Ἀρκάδος
[6, 2]	ἄρχων ᾕρητο· ἔστι δ´ οἳ	καὶ	Ξενοφῶντα. οἱ δὲ ἰσχυρῶς ἀπεμάχοντο·
[6, 2]	παρ´ αὐτῷ Ἀρκάδες ἢ Ἀχαιοὶ	καὶ	Ξενοφῶντα συνέστησαν καὶ στρατηγοὺς αἱροῦνται
[6, 6]	δὲ ἐθύετο ἐπὶ τῇ πορείᾳ	καὶ	ξυνῆν Ξενοφῶντι φιλικῶς καὶ ξενίαν
[6, 6]	Κλέανδρον Ἀγασίας καὶ οἱ στρατηγοὶ	καὶ	ὁ ἀφαιρεθεὶς ἀνὴρ ὑπὸ Ἀγασίου.
[6, 1]	τὸ ζεῦγος ἀπάγει· ἐνίοτε δὲ	καὶ	ὁ ζευγηλάτης τὸν λῃστήν· εἶτα
[6, 3]	ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας τοσούτους σώσαντας.	καὶ	ὁ θεὸς ἴσως ἄγει οὕτως,
[6, 6]	τὸν ἁρπάζοντα ἄγειν πρὸς αὑτόν.	καὶ	ὁ μὲν λαβὼν ἦγέ τινα·
[6, 1]	πως. καὶ ἀνέκραγον οἱ Παφλαγόνες.	καὶ	ὁ μὲν σκυλεύσας τὰ ὅπλα
[6, 1]	εὖ εἰπόντος τοῦ Ἀγασίου ἀνεθορύβησαν.	καὶ	ὁ Ξενοφῶν ἐπεὶ ἑώρα πλείονος
[6, 4]	τῶν ἀποφευγόντων εἰς τὸ στρατόπεδον.	καὶ	ὁ Ξενοφῶν, ἐπεὶ οὐκ ἐγεγένητο
[6, 5]	λοχαγοὺς παριέναι ἐπὶ τὸ ἡγούμενον.	καὶ	ὁ Ξενοφῶν θαυμάσας ὅ τι
[6, 5]	εἰ διαβατέον ἐστὶ τοιοῦτον νάπος.	καὶ	ὁ Ξενοφῶν σπουδῇ ὑπολαβὼν ἔλεξεν·
[6, 3]	ἔλιπον· καὶ αὐτὸς Ἡγήσανδρος ἐσώθη.	καὶ	οἱ ἄλλοι δὲ λόχοι συνῆλθον
[6, 1]	αὐτοὺς καὶ Ἀναξίβιος ὁ ναύαρχος	καὶ	οἱ ἄλλοι, καὶ ὅτι ὑπισχνεῖτο
[6, 4]	ἦν ἄλλα ἱερεῖα) σφαγιασάμενος ἐβοήθει	καὶ	οἱ ἄλλοι οἱ μέχρι τριάκοντα
[6, 6]	Κλέανδρος δ´ ἔφευγε. Ξενοφῶν δὲ	καὶ	οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ κατεκώλυόν τε
[6, 4]	τὰ ἱερὰ καλὰ ἐγένετο, εἵποντο	καὶ	οἱ Ἀρκάδες, καὶ τοὺς μὲν
[6, 2]	οὖν μηδεὶς μετάσχοι, ἀλλ´ αὐτοὶ	καὶ	οἱ αὐτῶν στρατιῶται ἐκπλεύσειαν ἐπὶ
[6, 2]	πρᾶξιν· καὶ συνίσταντο οἱ Ἀρκάδες	καὶ	οἱ Ἀχαιοί· προειστήκει δὲ μάλιστα
[6, 4]	μὲν ἀμφὶ ἡλίου δυσμὰς ἦν	καὶ	οἱ Ἕλληνες μάλ´ ἀθύμως ἔχοντες
[6, 3]	ᾗ ἐδύναντο τάχιστα. Τιμασίων δὲ	καὶ	οἱ ἱππεῖς ἔχοντες τοὺς ἡγεμόνας
[6, 1]	διενοοῦντο, ἐτράποντο ἐπὶ τὸν Ξενοφῶντα·	καὶ	οἱ λοχαγοὶ ἔλεγον προσιόντες αὐτῷ
[6, 2]	οὗτος εἶχεν, ἀμφὶ τετταράκοντα ἱππέας.	Καὶ	οἱ μὲν Ἀρκάδες διαπραξάμενοι πλοῖα
[6, 1]	Χειρίσοφος ἐνταῦθα ἦλθε τριήρη ἔχων.	καὶ	οἱ μὲν στρατιῶται προσεδόκων ἄγοντά
[6, 6]	ἀφικνοῦντο ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων	καὶ	οἱ παραπλέοντες ἄσμενοι κατῆγον, ἀκούοντες
[6, 1]	ἐκ τῆς Παφλαγονίας. ἐκλώπευον δὲ	καὶ	οἱ Παφλαγόνες εὖ μάλα τοὺς
[6, 1]	ἐλαφρῶς. ἐνταῦθα κρότος ἦν πολύς,	καὶ	οἱ Παφλαγόνες ἤροντο εἰ καὶ
[6, 3]	ἐφ´ ὅσον καλῶς εἶχεν ἔκαιον,	καὶ	οἱ πελτασταὶ ἐπιπαριόντες κατὰ τὰ
[6, 3]	νυκτὸς ἥξειν ἐπὶ τοὺς πολεμίους·	καὶ	οἱ πολέμιοι δέ, ὥς γε
[6, 6]	καὶ λιμὴν εἴη. ἔπεμπον δὲ	καὶ	οἱ πολέμιοι ἤδη οἳ πλησίον
[6, 5]	ὦσιν οἱ ἐπιβοηθήσοντες τῇ φάλαγγι	καὶ	οἱ πολέμιοι τεταραγμένοι ἐμπίπτωσιν εἰς
[6, 6]	ταῦτα ἐπορεύετο πρὸς Κλέανδρον Ἀγασίας	καὶ	οἱ στρατηγοὶ καὶ ὁ ἀφαιρεθεὶς
[6, 5]	στρατοπέδου. ἐπεὶ δ´ οἱ λοχαγοὶ	καὶ	οἱ στρατιῶται ἀπέλειπον αὐτόν, αἰσχυνόμενοι
[6, 5]	τοῖς θεοῖς ὁμόσε ἰόντες νενικήκατε	καὶ	οἷα πάσχουσιν οἱ πολεμίους φεύγοντες,
[6, 6]	εἶπεν· Ἐγώ, ὦ Κλέανδρε, εἰ	καὶ	οἴει με ἀδικοῦντά τι ἄγεσθαι,
[6, 4]	κῶμαι ἐν αὐτῇ εἰσι πολλαὶ	καὶ	οἰκούμεναι· φέρει γὰρ ἡ γῆ
[6, 5]	ἧκεν ἄλφιτα ἄγον καὶ ἱερεῖα	καὶ	οἶνον. πρῲ δ´ ἀναστὰς Ξενοφῶν
[6, 2]	ξένια πέμπουσιν ἀλφίτων μεδίμνους τρισχιλίους	καὶ	οἴνου κεράμια δισχίλια καὶ βοῦς
[6, 2]	κεράμια δισχίλια καὶ βοῦς εἴκοσι	καὶ	οἶς ἑκατόν. ἐνταῦθα διὰ τοῦ
[6, 6]	εἶχεν ἡ χώρα πλὴν ἐλαίου.	καὶ	ὁπότε μὲν καταμένοι τὸ στράτευμα
[6, 5]	ἡγεῖσθαι ἐκέλευον, καὶ οὐδεὶς ἀντέλεγε.	καὶ	ὃς ἡγεῖτο, παραγγείλας διαβαίνειν ᾗ
[6, 4]	γῆ καὶ κριθὰς καὶ πυροὺς	καὶ	ὄσπρια πάντα καὶ μελίνας καὶ
[6, 1]	τὸ συνεπιμελεῖσθαι τῆς στρατιᾶς καθίστασθαι.	καὶ	ὅτε ἐξ Ἐφέσου ὡρμᾶτο Κύρῳ
[6, 1]	ὁ ναύαρχος καὶ οἱ ἄλλοι,	καὶ	ὅτι ὑπισχνεῖτο Ἀναξίβιος, εἰ ἀφίκοιντο
[6, 5]	Ἐντεῦθεν οἱ λοχαγοὶ ἡγεῖσθαι ἐκέλευον,	καὶ	οὐδεὶς ἀντέλεγε. καὶ ὃς ἡγεῖτο,
[6, 4]	τούτῳ πάλιν ἐθύετο εἰς τρίς,	καὶ	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. καὶ
[6, 1]	ὅτι μέγας μὲν οἰωνὸς εἴη	καὶ	οὐκ ἰδιωτικός, καὶ ἔνδοξος, ἐπίπονος
[6, 1]	τοῦτο ὡμολόγησαν, εὐθὺς ἐπαύσαντο πολεμοῦντες	καὶ	οὐκέτι πέρα ἐπολιόρκησαν τὴν πόλιν.
[6, 4]	οὔτε Ἑλληνίς, ἀλλὰ Θρᾷκες Βιθυνοί·	καὶ	οὓς ἂν λάβωσι τῶν Ἑλλήνων
[6, 5]	ὑπὲρ πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη.	καὶ	οὗτοι μὲν ἔμενον, οἱ δ´
[6, 1]	καὶ μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγους·	καὶ	οὗτοι ταῦτ´ ἐποίουν ἐν ῥυθμῷ
[6, 6]	δὲ δεξάμενος πάλιν αὐτοῖς ἀπέδωκε.	καὶ	οὗτος μὲν ἀπέπλει. οἱ δὲ
[6, 4]	ἔθαψαν· ἤδη γὰρ ἦσαν πεμπταῖοι	καὶ	οὐχ οἷόν τε ἀναιρεῖν ἔτι
[6, 3]	γενόμενοι ἔνθα ἐπολιορκοῦντο οἱ Ἕλληνες.	καὶ	οὐχ ὁρῶσιν οὔτε φίλιον στράτευμα
[6, 6]	Δεξίππου ἄγοντος τοῦτον τὸν ἄνδρα	καὶ	παίειν κελεύσας Δέξιππον. τοῦτον μὲν
[6, 4]	ἐξαγαγεῖν μὴ γιγνομένων τῶν ἱερῶν.	Καὶ	πάλιν τῇ ὑστεραίᾳ ἐθύετο, καὶ
[6, 1]	ἐγένετο. ἡ δὲ στρατιὰ συνῆλθε,	καὶ	πάντες ἔλεγον ἕνα αἱρεῖσθαι· καὶ
[6, 4]	ἐπὶ εἴκοσι σταδίους δασὺ πολλοῖς	καὶ	παντοδαποῖς καὶ μεγάλοις ξύλοις. ἡ
[6, 2]	καλῷ ἡμέρας δύο παρὰ γῆν.	καὶ	παραπλέοντες {ἐθεώρουν τήν τε Ἰασονίαν
[6, 1]	κράτιστον εἶναι τοῖς θεοῖς ἀνακοινῶσαι·	καὶ	παραστησάμενος δύο ἱερεῖα ἐθύετο τῷ
[6, 5]	εἰ διαβατέον εἴη τὸ νάπος.	καὶ	παρεγγυῶσι στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς παριέναι
[6, 1]	εἰδῆτε, ὀμνύω ὑμῖν θεοὺς πάντας	καὶ	πάσας, ἦ μὴν ἐγώ, ἐπεὶ
[6, 5]	ἐπὶ φάλαγγος ἱππέας τε πολλοὺς	καὶ	πεζούς· καὶ γὰρ Σπιθριδάτης καὶ
[6, 2]	ἑαυτοὺς ἂν τὴν πορείαν ποιοῖντο	καὶ	πειρῷντο ἀγαθόν τι λαμβάνειν. ταῦτ´
[6, 3]	ἐστρατοπεδεύοντο ἐτάττοντο καὶ ἱππεῖς πολλοὶ	καὶ	πελτασταί, καὶ ἀεὶ πλέονες συνέρρεον·
[6, 1]	τρισχιλίους, οἴνου δὲ κεράμια χίλια	καὶ	πεντακόσια. καὶ Χειρίσοφος ἐνταῦθα ἦλθε
[6, 6]	ἐβούλου ποιῆσαι καὶ περὶ τούτων	καὶ	περὶ αὑτῶν ἁπάντων. νῦν δέ
[6, 6]	Ἐπεὶ τοίνυν εἶ, κατάμενε, ἵνα	καὶ	περὶ σοῦ βουλευσώμεθα. Ἐκ τούτου
[6, 6]	ὑφεῖτο ὅ τι ἐβούλου ποιῆσαι	καὶ	περὶ τούτων καὶ περὶ αὑτῶν
[6, 6]	εἴτε ἕνα τινὰ ἢ δύο	καὶ	πλείους αἰτιᾷ, τούτους ἀξιοῦσι παρασχεῖν
[6, 5]	ἀπεσταύρωσαν ἅπαν, καταλιπόντες τρεῖς πύλας.	καὶ	πλοῖον ἐξ Ἡρακλείας ἧκεν ἄλφιτα
[6, 5]	τι καὶ καλὸν νῦν εἰπόντα	καὶ	ποιήσαντα μνήμην ἐν οἷς ἐθέλει
[6, 1]	τοὺς πρόσω σκηνοῦντας ἐπειρῶντο κακουργεῖν·	καὶ	πολεμικώτατα πρὸς ἀλλήλους εἶχον ἐκ
[6, 3]	ἀπιόντι ἤδη εἰς τὸ συγκείμενον	καὶ	πολλὰ χρήματα ἄγοντι ἐπιτίθενται. καὶ
[6, 4]	ἡ δὲ ἄλλη χώρα καλὴ	καὶ	πολλή, καὶ κῶμαι ἐν αὐτῇ
[6, 6]	παραδιδῶσιν, ἐξηγήσομαι εἰς τὴν Ἑλλάδα.	καὶ	πολὺ οἱ λόγοι οὗτοι ἀντίοι
[6, 6]	ἀποκτείνῃς, δι´ ἄνδρα δειλόν τε	καὶ	πονηρὸν ἄνδρα ἀγαθὸν ἀποκτείνων. Ἀκούσας
[6, 3]	τοῖς ἄλλοις εἰς Κάλπης λιμένα.	καὶ	πορευόμενοι ἑώρων τὸν στίβον τῶν
[6, 6]	παραλίπω, καὶ λέξουσιν ὑπὲρ ἐμοῦ	καὶ	πράξουσιν. ἐκ τούτου ἔδωκεν ἡ
[6, 6]	ποιήσαντες ἔλαβον πολλὰ καὶ ἀνδράποδα	καὶ	πρόβατα· καὶ ἀφίκοντο ἑκταῖοι εἰς
[6, 4]	ἄγειν, ἀλλὰ θύεσθαι ὡς τάχιστα.	καὶ	πρόβατα μὲν οὐκέτι ἦν, βοῦς
[6, 3]	στράτευμα) γρᾴδια δὲ καὶ γερόντια	καὶ	πρόβατα ὀλίγα καὶ βοῦς καταλελειμμένους.
[6, 3]	ἐπιπεσόντες ἀνδράποδά τε πολλὰ ἔλαβον	καὶ	πρόβατα πολλὰ περιεβάλλοντο. οἱ δὲ
[6, 6]	ὡς σῳζοίμεθα, καὶ ἀποδράντα Δέξιππον	καὶ	προδόντα τοὺς στρατιώτας μεθ´ ὧν
[6, 3]	οἱ ἱππεῖς ἔχοντες τοὺς ἡγεμόνας	καὶ	προελαύνοντες ἐλάνθανον αὑτοὺς ἐπὶ τῷ
[6, 1]	ἐπαιάνισαν, ἀνέστησαν πρῶτον μὲν Θρᾷκες	καὶ	πρὸς αὐλὸν ὠρχήσαντο σὺν τοῖς
[6, 2]	εἰδέναι ὅ τι ἂν ἀπαγγέλλωσι,	καὶ	πρὸς ταῦτα βουλεύεσθαι. ἐντεῦθεν προυβάλλοντο
[6, 4]	καὶ ἄνδρας ἄγοντες, οἱ δὲ	καὶ	προσανηλωκότες χρήματα, καὶ τούτων ἕτεροι
[6, 3]	πελτασταί, καὶ ἀεὶ πλέονες συνέρρεον·	καὶ	προσέβαλλον πρὸς τοὺς ὁπλίτας ἀσφαλῶς·
[6, 3]	οὔτε ἱππέα· οἱ δὲ προσθέοντες	καὶ	προσελαύνοντες ἠκόντιζον· ὁπότε δὲ αὐτοῖς
[6, 3]	ἐκείνων καταστῆσαι. ἀλλ´ ἕπεσθαι χρὴ	καὶ	προσέχειν τὸν νοῦν, ὡς ἂν
[6, 4]	γὰρ ἡ γῆ καὶ κριθὰς	καὶ	πυροὺς καὶ ὄσπρια πάντα καὶ
[6, 5]	καὶ πεζούς· καὶ γὰρ Σπιθριδάτης	καὶ	Ῥαθίνης ἧκον παρὰ Φαρναβάζου ἔχοντες
[6, 4]	καὶ ὄσπρια πάντα καὶ μελίνας	καὶ	σήσαμα καὶ σῦκα ἀρκοῦντα καὶ
[6, 3]	τοὺς ἱππέας προελαυνέτω ἐφορῶν ἡμᾶς	καὶ	σκοπείτω τὰ ἔμπροσθεν, ὡς μηδὲν
[6, 4]	ηὕρισκον, κενοτάφιον αὐτοῖς ἐποίησαν μέγα,	καὶ	στεφάνους ἐπέθεσαν. ταῦτα δὲ ποιήσαντες
[6, 1]	τοὺς Ἕλληνας πρέσβεις ἔχοντας ἵππους	καὶ	στολὰς καλάς, λέγοντας ὅτι Κορύλας
[6, 2]	ἢ Ἀχαιοὶ καὶ Ξενοφῶντα συνέστησαν	καὶ	στρατηγοὺς αἱροῦνται ἑαυτῶν δέκα· τούτους
[6, 2]	εἰ οὖν σωφρονοῖεν, αὐτοὶ συστάντες	καὶ	στρατηγοὺς ἑλόμενοι ἑαυτῶν καθ´ ἑαυτοὺς
[6, 4]	πάντα καὶ μελίνας καὶ σήσαμα	καὶ	σῦκα ἀρκοῦντα καὶ ἀμπέλους πολλὰς
[6, 6]	τὴν δὲ στρατιὰν συνήγαγε Ξενοφῶν	καὶ	συνεβούλευε πέμψαι ἄνδρας πρὸς Κλέανδρον
[6, 3]	τὸ εὐτύχημα, συνεβόων τε ἀλλήλους	καὶ	συνελέγοντο ἐρρωμένως τῆς νυκτός. καὶ
[6, 2]	στρατηγοὺς ᾐτιῶντο διαφθείρειν τὴν πρᾶξιν·	καὶ	συνίσταντο οἱ Ἀρκάδες καὶ οἱ
[6, 6]	ἑαυτῶν πεῖραν λαβεῖν καὶ Δεξίππου	καὶ	σφῶν τῶν ἄλλων οἷος ἕκαστός
[6, 4]	Καὶ πάλιν τῇ ὑστεραίᾳ ἐθύετο,	καὶ	σχεδόν τι πᾶσα ἡ στρατιὰ
[6, 6]	ἀπιόντας τοὺς ποταμούς τε διαβῆναι	καὶ	σωθῆναι εἰς τὴν Ἑλλάδα. τοῦτον
[6, 5]	τοσοίδε ἐφέπωνται; ἢν δὲ δὴ	καὶ	σωθῶμεν ἐπὶ θάλατταν, πόσον τι
[6, 5]	τοῖς ὅπλοις, τὸν δὲ ὄχλον	καὶ	τὰ ἀνδράποδα αὐτοῦ καταλιπεῖν. οἱ
[6, 3]	πολλὴ ἦν, διελέγοντο περὶ σπονδῶν·	καὶ	τὰ μὲν ἄλλα ὡμολόγητο αὐτοῖς,
[6, 6]	μὲν Κλέανδρον καὶ τὰς τριήρεις	καὶ	τὰ πλοῖα ὡς ἥξοντα, ἐξιόντες
[6, 5]	δὲ εἵποντο ἀναλαβόντες τὰ ὅπλα	καὶ	τὰ σκεύη. πρὶν δὲ ἀρίστου
[6, 3]	ἦν, κατεστρατοπεδεύσαντο ἐπὶ λόφον ἐκβάντες,	καὶ	τά τε τῶν πολεμίων πυρὰ
[6, 6]	καὶ ἀπήγοντο καὶ τοὺς οἰκέτας	καὶ	τὰ χρήματα ὅποι ἐδύναντο προσωτάτω·
[6, 1]	ἥλλοντο ὑψηλά τε καὶ κούφως	καὶ	ταῖς μαχαίραις ἐχρῶντο· τέλος δὲ
[6, 6]	τὸν σῖτον ὃν ἦσαν συγκεκομισμένοι	καὶ	τἆλλα ἃ εἰλήφεσαν ἐξεπορεύοντο διὰ
[6, 4]	καὶ ἀμπέλους πολλὰς καὶ ἡδυοίνους	καὶ	τἆλλα πάντα πλὴν ἐλαῶν. ἡ
[6, 6]	δὲ Ἕλληνες προσέμενον μὲν Κλέανδρον	καὶ	τὰς τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα
[6, 3]	οὔτε φίλιον στράτευμα οὔτε πολέμιον	(καὶ	ταῦτα ἀπαγγέλλουσι πρὸς τὸν Ξενοφῶντα
[6, 1]	πέλτας καὶ ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο·	καὶ	ταῦτα πάντα ἐν ῥυθμῷ ἐποίει
[6, 2]	ἔχειν, τὰ δὲ κέρδη ἄλλους,	καὶ	ταῦτα τὴν σωτηρίαν σφῶν κατειργασμένων·
[6, 5]	τὸ ἴσχον εἴη τὴν πορείαν	καὶ	ταχὺ ἀκούων τὴν παρεγγύην, ἐλαύνει
[6, 4]	πατέρας καὶ μητέρας, οἱ δὲ	καὶ	τέκνα καταλιπόντες ὡς χρήματ´ αὐτοῖς
[6, 1]	ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλόν·	καὶ	τέλος ὁ λῃστὴς δήσας τὸν
[6, 5]	κατέλιπον αὐτοῦ τοὺς ὑπὲρ πέντε	καὶ	τετταράκοντα ἔτη. καὶ οὗτοι μὲν
[6, 3]	καὶ πολλὰ χρήματα ἄγοντι ἐπιτίθενται.	καὶ	τέως μὲν ἐμάχοντο ἅμα πορευόμενοι
[6, 1]	εἶναι τοῦτο. ὁρῶ γὰρ ὅτι	καὶ	τῇ πατρίδι μου οὐ πρόσθεν
[6, 2]	χρήματα ἐκ τῶν ἀγρῶν συνῆγον	καὶ	τὴν ἀγορὰν εἴσω ἀνεσκεύασαν, καὶ
[6, 6]	τῶν ἄλλων οἷος ἕκαστός ἐστι,	καὶ	τὴν ἀξίαν ἑκάστοις νεῖμαι. ἀκούσας
[6, 3]	παρηγγέλθη τὰ πυρὰ κατασβεννύναι πάντα.	καὶ	τὴν μὲν νύκτα φυλακὰς ποιησάμενοι
[6, 5]	δὲ τοὺς πρώτους ἔθαψαν, προαγαγόντες	καὶ	τὴν οὐρὰν αὖθις ποιησάμενοι κατὰ
[6, 5]	στάδια διεληλυθέναι ἐνέτυχον ἤδη νεκροῖς·	καὶ	τὴν οὐρὰν τοῦ κέρατος ποιησάμενοι
[6, 1]	τοῦτο δὲ καὶ κίνδυνος εἴη	καὶ	τὴν προειργασμένην δόξαν ἀποβαλεῖν, ἠπορεῖτο.
[6, 1]	τῇ μὲν ἐβούλετο ταῦτα, νομίζων	καὶ	τὴν τιμὴν μείζω οὕτως ἑαυτῷ
[6, 2]	ἐπὶ τὰ ὅρια τῆς Θρᾴκης	καὶ	τῆς Ἡρακλεώτιδος καὶ διὰ μεσογείας
[6, 1]	Παφλαγόνες εὖ μάλα τοὺς ἀποσκεδαννυμένους,	καὶ	τῆς νυκτὸς τοὺς πρόσω σκηνοῦντας
[6, 5]	ἐδέξαντο οἱ πολέμιοι, ἀλλὰ ἔφευγον.	καὶ	Τιμασίων μὲν ἔχων τοὺς ἱππέας
[6, 6]	ἐν τῇ Ἑλλάδι καὶ ἐπαίνου	καὶ	τιμῆς τεύξεσθαι ἀντὶ δὲ τούτων
[6, 4]	μὲν οὖν τὴν ἡμέραν ἐπαύσαντο.	καί	τινες ἐτόλμων λέγειν ὡς ὁ
[6, 4]	οὐκ ἐβούλοντο στρατοπεδεύεσθαι, ἀλλὰ ἐδόκει	καὶ	τὸ ἐλθεῖν ἐνταῦθα ἐξ ἐπιβουλῆς
[6, 1]	ὁ λῃστὴς δήσας τὸν ἄνδρα	καὶ	τὸ ζεῦγος ἀπάγει· ἐνίοτε δὲ
[6, 3]	πρόβατα ὀλίγα καὶ βοῦς καταλελειμμένους.	καὶ	τὸ μὲν πρῶτον θαῦμα ἦν
[6, 5]	νικῶσι σωτηρία. θαυμάζω δ´ ἔγωγε	καὶ	τὸ νάπος τοῦτο εἴ τις
[6, 1]	αὐτῷ μαντευτὸς ἦν ἐκ Δελφῶν·	καὶ	τὸ ὄναρ δὴ ἀπὸ τούτου
[6, 5]	ἀντίοι ὥρμησαν, οἵ θ´ ἱππεῖς	καὶ	τὸ στῖφος τῶν Βιθυνῶν· καὶ
[6, 3]	ταῦτα ἀπαγγέλλουσι πρὸς τὸν Ξενοφῶντα	καὶ	τὸ στράτευμα) γρᾴδια δὲ καὶ
[6, 3]	πᾶσα ἡ χώρα αἴθεσθαι ἐδόκει	καὶ	τὸ στράτευμα πολὺ εἶναι. ἐπεὶ
[6, 6]	ἑκάστης ἡμέρας σὺν τοῖς ὑποζυγίοις	καὶ	τοῖς ἀνδραπόδοις ἐφέροντο ἀδεῶς πυροὺς
[6, 5]	καλῷ ἔοικε, τὸ δὲ ἐφέπεσθαι	καὶ	τοῖς κακίοσι θάρρος ἐμποιεῖ. ἐγὼ
[6, 6]	τις ἐκδώσει τὸν ἄρξαντα βάλλειν	καὶ	τὸν ἀφελόμενον. ἦν δὲ ὃν
[6, 4]	ποιήσαντες ἀνεχώρησαν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.	καὶ	τότε μὲν δειπνήσαντες ἐκοιμήθησαν. τῇ
[6, 1]	ἑκατέρᾳ τῇ χειρὶ ἔχων πέλτην,	καὶ	τοτὲ μὲν ὡς δύο ἀντιταττομένων
[6, 3]	αὐτόν τε τὸν Σμίκρητα ἀποκτιννύασι	καὶ	τοὺς ἄλλους πάντας· ἄλλου δὲ
[6, 4]	αὐτοῖς κτησάμενοι ἥξοντες πάλιν, ἀκούοντες	καὶ	τοὺς ἄλλους τοὺς παρὰ Κύρῳ
[6, 5]	τε Φαρναβάζου ἱππικὸν ἔτι συνεστηκὸς	καὶ	τοὺς Βιθυνοὺς ἱππέας πρὸς τοῦτο
[6, 3]	Θρᾷκες ἀφ´ ἑσπέρας ᾤχοντο ἀπιόντες,	καὶ	τοὺς Ἕλληνας δ´ ἔφασαν οἴχεσθαι·
[6, 4]	ἐγένετο, εἵποντο καὶ οἱ Ἀρκάδες,	καὶ	τοὺς μὲν νεκροὺς τοὺς πλείστους
[6, 2]	δύναμιν παρεχόμενον εἰς τὴν στρατιάν,	καὶ	τοὺς μὲν πόνους σφᾶς ἔχειν,
[6, 4]	τὰ ἐπιτήδεια ἐξάγειν· ἐπενόει δὲ	καὶ	τοὺς νεκροὺς θάπτειν. ἐπεὶ δὲ
[6, 6]	ἀμφὶ τὰ ἑαυτῶν καὶ ἀπήγοντο	καὶ	τοὺς οἰκέτας καὶ τὰ χρήματα
[6, 5]	καὶ ἅμα ὑφηγεῖτο ἐπὶ φάλαγγος,	καὶ	τοὺς πελταστὰς ἑκατέρωθεν ποιησάμενοι ἐπορεύοντο
[6, 6]	τοὺς στρατιώτας μεθ´ ὧν ἐσώθη.	καὶ	τούς τε Τραπεζουντίους ἀπεστερήκαμεν τὴν
[6, 4]	ἀνήκει ὅσον ἐπὶ εἴκοσι σταδίους,	καὶ	τοῦτο γεῶδες καὶ ἄλιθον· τὸ
[6, 5]	οἷα πάσχουσιν οἱ πολεμίους φεύγοντες,	καὶ	τοῦτο ἐννοήσατε ὅτι ἐπὶ ταῖς
[6, 6]	μὴ φοβεῖσθαι. δέονται δέ σου	καὶ	τοῦτο, παραγενόμενον καὶ ἄρξαντα ἑαυτῶν
[6, 5]	ἐπιοίην ἢ σὺν διπλασίοις ἀποχωροίην.	καὶ	τούτους οἶδ´ ὅτι ἐπιόντων μὲν
[6, 4]	οἱ δὲ καὶ προσανηλωκότες χρήματα,	καὶ	τούτων ἕτεροι ἀποδεδρακότες πατέρας καὶ
[6, 5]	καὶ τὸ στῖφος τῶν Βιθυνῶν·	καὶ	τρέπονται τοὺς πελταστάς. ἀλλ´ ἐπεὶ
[6, 4]	δεξιὰ εἰς τὸν Πόντον εἰσπλέοντι.	καὶ	τριήρει μέν ἐστιν εἰς Ἡράκλειαν
[6, 4]	Βυζαντίου ἁρμοστὴς μέλλει ἥξειν πλοῖα	καὶ	τριήρεις ἔχων. ἐκ τούτου δὲ
[6, 6]	οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ κατεκώλυόν τε	καὶ	τῷ Κλεάνδρῳ ἔλεγον ὅτι οὐδὲν
[6, 6]	καὶ λέγοντας ὅτι δημόσια εἴη,	καὶ	τῷ Κλεάνδρῳ λέγει ἐλθὼν ὅτι
[6, 6]	ἔφη, ταχύ τοι ὑμῖν ἀποκρινοῦμαι.	καὶ	τώ τε ἄνδρε ὑμῖν δίδωμι
[6, 1]	δὲ ἐδέχοντο αὐτούς· παρεκάλεσαν δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων ἀνδρῶν οὓς ἐδόκουν
[6, 6]	λοχαγοὺς καὶ Δρακόντιον τὸν Σπαρτιάτην	καὶ	τῶν ἄλλων οἳ ἐδόκουν ἐπιτήδειοι
[6, 3]	Ταῦτ´ εἰπὼν ἡγεῖτο. παρέπεμψε δὲ	καὶ	τῶν γυμνήτων ἀνθρώπους εὐζώνους εἰς
[6, 3]	εἴη τὸ γεγενημένον, ἔπειτα δὲ	καὶ	τῶν καταλελειμμένων ἐπυνθάνοντο ὅτι οἱ
[6, 3]	ἀπέφευγον· ἄλλοι δὲ ἄλλῃ ἐπετίθεντο.	καὶ	τῶν μὲν πολλοὶ ἐτιτρώσκοντο, τῶν
[6, 2]	ἔνθα ἡ Ἀργὼ λέγεται ὁρμίσασθαι,	καὶ	τῶν ποταμῶν τὰ στόματα, πρῶτον
[6, 6]	ἀνακαλοῦντες τὸν προδότην. ἔδεισαν δὲ	καὶ	τῶν τριηριτῶν πολλοὶ καὶ ἔφευγον
[6, 6]	ἐκέλευσα) ἐγὼ μὲν οὖν ἀπολύω	καὶ	ὑμᾶς τῆς αἰτίας καὶ Ἀγασίαν,
[6, 6]	ἔδοξεν εἶναι· καὶ ἀφειλόμην, ὁμολογῶ.	καὶ	ὑμεῖς μὲν μὴ ἐκδῶτέ με·
[6, 6]	πάσχειν αὐτόν, ἀλλὰ κριθέντα, ὥσπερ	καὶ	ὑμεῖς νῦν ἀξιοῦτε, τῆς δίκης
[6, 1]	ἂν δύνωμαι ὑμᾶς ἀγαθὸν ποιεῖν.	καὶ	ὑμεῖς οὕτω παρασκευάζεσθε ὡς αὔριον,
[6, 1]	ἂν θαυμάσαιμι εἴ τινα εὕροιτε	καὶ	ὑμῖν καὶ ἐμοὶ ἀχθόμενον. Ἐπεὶ
[6, 6]	τῆς ἐσχάτης δίκης ἄξιος εἶναι,	καὶ	ὑφέξω τὴν δίκην. φημὶ δὲ
[6, 2]	ἐδόκει μὴ ἀναγκάζειν πόλιν Ἑλληνίδα	καὶ	φιλίαν ὅ τι μὴ αὐτοὶ
[6, 1]	ὑμῶν τιμώμενος, εἴπερ ἄνθρωπός εἰμι,	καὶ	χάριν ἔχω καὶ εὔχομαι δοῦναί
[6, 2]	τῶν τριήρων, διὰ ταῦτα συνεβούλευε.	καὶ	Χειρίσοφος, ἅμα μὲν ἀθυμῶν τοῖς
[6, 1]	δὲ κεράμια χίλια καὶ πεντακόσια.	καὶ	Χειρίσοφος ἐνταῦθα ἦλθε τριήρη ἔχων.
[6, 4]	καὶ ἄρχειν τοὺς πρόσθεν στρατηγούς.	καὶ	Χειρίσοφος μὲν ἤδη ἐτετελευτήκει φάρμακον
[6, 2]	δ´ ὁπλῖται μὲν εἰς τετρακοσίους	καὶ	χιλίους, πελτασταὶ δὲ εἰς ἑπτακοσίους,
[6, 2]	δὲ ὁπλῖται μὲν εἰς ἑπτακοσίους	καὶ	χιλίους, πελτασταὶ δὲ εἰς τριακοσίους·
[6, 1]	περσικὸν ὠρχεῖτο κρούων τὰς πέλτας	καὶ	ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα
[6, 1]	δ´ ἄλλῃ ἀφικνοῦνται εἰς Σινώπην	καὶ	ὡρμίσαντο εἰς Ἁρμήνην τῆς Σινώπης.
[6, 2]	δ´ ἐν τῇ Μαριανδυνῶν χώρᾳ.	καὶ	ὡρμίσαντο παρὰ τῇ Ἀχερουσιάδι Χερρονήσῳ,
[6, 1]	ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ ἐπαιάνισαν	καὶ	ὠρχήσαντο ὥσπερ ἐν ταῖς πρὸς
[6, 6]	σοι καὶ ὡς κόσμιοί εἰσι	καὶ	ὡς ἱκανοὶ τῷ ἄρχοντι πειθόμενοι
[6, 6]	θεοὶ ἵλεῳ ὦσιν, ἐπιδείξειν σοι	καὶ	ὡς κόσμιοί εἰσι καὶ ὡς
[6, 4]	καὶ κῶμαι ἐν αὐτῇ εἰσι	πολλαὶ	καὶ οἰκούμεναι· φέρει γὰρ ἡ
[6, 2]	ἀγορὰν εἴσω ἀνεσκεύασαν, καὶ αἱ	πύλαι	ἐκέκλειντο καὶ ἐπὶ τῶν τειχῶν
[6, 6]	ἐστι, καὶ τὴν ἀξίαν ἑκάστοις	νεῖμαι.	ἀκούσας ταῦτα ὁ Κλέανδρος· Ἀλλὰ
[6, 1]	ἔλεξε τάδε. Ἐγώ, ὦ ἄνδρες,	ἥδομαι	μὲν ὑφ´ ὑμῶν τιμώμενος, εἴπερ
[6, 1]	ἐμὲ εἵλεσθε, ἔφη, καὶ ἐγὼ	πειράσομαι	ὅ τι ἂν δύνωμαι ὑμᾶς
[6, 6]	ἄνδρε ὑμῖν δίδωμι καὶ αὐτὸς	παρέσομαι·	καὶ ἢν οἱ θεοὶ παραδιδῶσιν,
[6, 6]	καὶ ἢν οἱ θεοὶ παραδιδῶσιν,	ἐξηγήσομαι	εἰς τὴν Ἑλλάδα. καὶ πολὺ
[6, 1]	εἰμι, καὶ χάριν ἔχω καὶ	εὔχομαι	δοῦναί μοι τοὺς θεοὺς αἴτιόν
[6, 6]	σιώ, ἔφη, ταχύ τοι ὑμῖν	ἀποκρινοῦμαι.	καὶ τώ τε ἄνδρε ὑμῖν
[6, 6]	κελεύσω, πάρεστε πρὸς τὴν κρίσιν.	αἰτιῶμαι	δὲ οὔτε τὴν στρατιὰν οὔτε
[6, 4]	χώρα καλὴ καὶ πολλή, καὶ	κῶμαι	ἐν αὐτῇ εἰσι πολλαὶ καὶ
[6, 1]	ἐγὼ πειράσομαι ὅ τι ἂν	δύνωμαι	ὑμᾶς ἀγαθὸν ποιεῖν. καὶ ὑμεῖς
[6, 6]	ἀκούσας ταῦτα ὁ Κλέανδρος· Ἀλλὰ	ναὶ	τὼ σιώ, ἔφη, ταχύ τοι
[6, 1]	ἕτερον παίει, ὡς πᾶσιν ἐδόκει	{πεπληγέναι	τὸν ἄνδρα} ὁ δ´ ἔπεσε
[6, 2]	πέμπειν πρὸς τὴν πόλιν, καὶ	εἰδέναι	ὅ τι ἂν ἀπαγγέλλωσι, καὶ
[6, 4]	Ἡρακλεώτην, ὃς ἔφη κώμας ἐγγὺς	εἰδέναι	ὅθεν εἴη λαβεῖν τὰ ἐπιτήδεια,
[6, 3]	ἔφασαν οἴχεσθαι· ὅποι δέ, οὐκ	εἰδέναι.	Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ ἀμφὶ Ξενοφῶντα,
[6, 5]	ἐπορεύοντο. πρὶν δὲ πεντεκαίδεκα στάδια	διεληλυθέναι	ἐνέτυχον ἤδη νεκροῖς· καὶ τὴν
[6, 4]	τὰ ἐπιτήδεια, ἐκήρυξε τὸν βουλόμενον	ἰέναι	ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια, ὡς ἡγεμόνος
[6, 5]	ἐπιπεσοῦνται. ὁρᾶτε δὴ πότερον κρεῖττον	ἰέναι	ἐπὶ τοὺς ἄνδρας προβαλλομένους τὰ
[6, 5]	ῥᾷστόν τε καὶ ἀκινδυνότατον εἶναι	ἰέναι	ἤδη ἐπ´ αὐτούς. παιανίσαντες οὖν
[6, 6]	στράτευμα ἀναπαυόμενον, ἐξῆν ἐπὶ λείαν	ἰέναι,	καὶ ἐλάμβανον οἱ ἐξιόντες· ὁπότε
[6, 6]	ἡ στρατιὰ οὕστινας βούλοιτο προελόμενον	ἰέναι.	ὁ δὲ προείλετο τοὺς στρατηγούς.
[6, 5]	θᾶττον ἐκεῖ γενώμεθα, θᾶττον πάλιν	ἐξιέναι	ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια. οὐκοῦν νῦν
[6, 4]	δὲ τὰ ἐπιτήδεια ἀνάγκη ἦν	ἐξιέναι.	καὶ ἐπὶ τούτῳ πάλιν ἐθύετο
[6, 5]	ὅπλα τίθενται, καὶ ἐκήρυξαν ἀριστήσαντας	ἐξιέναι	τοὺς στρατιώτας σὺν τοῖς ὅπλοις,
[6, 5]	ἴστε μέντοι ὅτι τὸ μὲν	ἀπιέναι	ἀπὸ πολεμίων οὐδενὶ καλῷ ἔοικε,
[6, 4]	αὐτὸν ζημιοῦσθαι, καὶ κατὰ χώραν	ἀπιέναι	ᾗπερ πρόσθεν εἶχε τὸ στράτευμα
[6, 3]	γάρ, ἔφη, εἰς Ἡράκλειαν πάλιν	ἀπιέναι,	πολλὴ δὲ εἰς Χρυσόπολιν διελθεῖν·
[6, 5]	καὶ παρεγγυῶσι στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς	παριέναι	ἐπὶ τὸ ἡγούμενον. καὶ ὁ
[6, 1]	ἀπὸ τούτου τοῦ θεοῦ ἐνόμιζεν	ἑορακέναι	ὃ εἶδεν ὅτε ἤρχετο ἐπὶ
[6, 1]	ἔλεγον ὅτι αὗται καὶ αἱ	τρεψάμεναι	εἶεν βασιλέα ἐκ τοῦ στρατοπέδου.
[6, 4]	ἐν αὐτῇ εἰσι πολλαὶ καὶ	οἰκούμεναι·	φέρει γὰρ ἡ γῆ καὶ
[6, 6]	πεζῇ ἀπιόντας τοὺς ποταμούς τε	διαβῆναι	καὶ σωθῆναι εἰς τὴν Ἑλλάδα.
[6, 2]	Ἡρακλῆς ἐπὶ τὸν Κέρβερον κύνα	καταβῆναι	ᾗ νῦν τὰ σημεῖα δεικνύασι
[6, 3]	ἐτιτρώσκοντο, τῶν δὲ οὐδείς· ὥστε	κινηθῆναι	οὐκ ἐδύναντο ἐκ τοῦ χωρίου,
[6, 1]	ἀγαθοῦ γενέσθαι· τὸ μέντοι ἐμὲ	προκριθῆναι	ὑφ´ ὑμῶν ἄρχοντα Λακεδαιμονίου ἀνδρὸς
[6, 2]	γῆν ἢ κατὰ θάλατταν χρὴ	πορευθῆναι	ἐκ τοῦ Πόντου. ἀναστὰς δὲ
[6, 6]	τοὺς ποταμούς τε διαβῆναι καὶ	σωθῆναι	εἰς τὴν Ἑλλάδα. τοῦτον οὖν
[6, 6]	καὶ εἴ τινα ἄλλον αἰτιᾶται,	χρῆναι	ἑαυτὸν παρασχεῖν Κλεάνδρῳ κρῖναι· οὕτω
[6, 6]	εἰ παμπόνηρος ἦν Δέξιππος βίᾳ	χρῆναι	πάσχειν αὐτόν, ἀλλὰ κριθέντα, ὥσπερ
[6, 1]	ταύτην τὴν ἀρχὴν καὶ ἐμοὶ	ὑποστῆναι·	καί μοι οἱ θεοὶ οὕτως
[6, 1]	εὔνοιαν ἐνδεικνύμενος ἕκαστος ἔπειθεν αὐτὸν	ὑποστῆναι	τὴν ἀρχήν. ὁ δὲ Ξενοφῶν
[6, 6]	δὲ Ξενοφῶντι οὐκ ἐδόκει φαῦλον	εἶναι,	ἀλλ´ ἀναστὰς ἔλεξεν· Ὦ ἄνδρες
[6, 1]	οὔτε ὑμῖν μοι δοκεῖ συμφέρον	εἶναι,	ἀλλ´ ἧττον ἂν διὰ τοῦτο
[6, 5]	σκεύη. πρὶν δὲ ἀρίστου ὥραν	εἶναι	ἀπετάφρευον ᾗ ἡ εἴσοδος ἦν
[6, 4]	τὸ ἐλθεῖν ἐνταῦθα ἐξ ἐπιβουλῆς	εἶναι,	βουλομένων τινῶν κατοικίσαι πόλιν. τῶν
[6, 2]	ταῦτα τὴν σωτηρίαν σφῶν κατειργασμένων·	εἶναι	γὰρ τοὺς κατειργασμένους Ἀρκάδας καὶ
[6, 4]	στρατόπεδον νυκτὸς οὐκ ἀσφαλὲς ἐδόκει	εἶναι·	δασέα γὰρ ἦν τὰ χωρία·
[6, 6]	τῶν ἄλλων οἳ ἐδόκουν ἐπιτήδειοι	εἶναι	δεῖσθαι Κλεάνδρου κατὰ πάντα τρόπον
[6, 6]	τὴν πεντηκόντορον καὶ κακοὶ δοκοῦμεν	εἶναι	διὰ τοῦτον, αὐτοί τε τὸ
[6, 3]	δὲ λιμένα, ἔνθα Χειρίσοφον εἰκάζομεν	εἶναι,	εἰ σέσωσται, ἐλαχίστη ὁδός. ἀλλὰ
[6, 3]	προελθόντες ὅσον ἂν δοκῇ καιρὸς	εἶναι	εἰς τὸ δειπνοποιεῖσθαι· ἕως δ´
[6, 1]	ὁμολογεῖν Λακεδαιμονίους καὶ αὐτῶν ἡγεμόνας	εἶναι.	ἐπεὶ δὲ τοῦτο ὡμολόγησαν, εὐθὺς
[6, 3]	ἐδόκει καὶ τὸ στράτευμα πολὺ	εἶναι.	ἐπεὶ δὲ ὥρα ἦν, κατεστρατοπεδεύσαντο
[6, 1]	πάσας τὰς ὀρχήσεις ἐν ὅπλοις	εἶναι.	ἐπὶ τούτοις ὁρῶν ὁ Μυσὸς
[6, 2]	πορείαν ποιεῖσθαι, νομίζων οὕτως ἀσφαλεστέραν	εἶναι	ἢ ἰδίᾳ ἕκαστον στέλλεσθαι· ἀλλὰ
[6, 6]	ἀπελθὼν λάβοι τι, δημόσιον ἔδοξεν	εἶναι.	ἤδη δὲ ἦν πάντων ἀφθονία·
[6, 4]	δεομένους· ἀνάγκη οὖν μοι δοκεῖ	εἶναι	θύεσθαι περὶ αὐτοῦ τούτου. ἀναστάς
[6, 1]	ἄλλων ἀνδρῶν οὓς ἐδόκουν δικαιοτάτους	εἶναι.	θύσαντες δὲ βοῦς τῶν αἰχμαλώτων
[6, 5]	ἐδόκει ῥᾷστόν τε καὶ ἀκινδυνότατον	εἶναι	ἰέναι ἤδη ἐπ´ αὐτούς. παιανίσαντες
[6, 6]	ἐπίστασθε ὑμᾶς προδόντα, δεινὸν ἔδοξεν	εἶναι·	καὶ ἀφειλόμην, ὁμολογῶ. καὶ ὑμεῖς
[6, 2]	τὸ δ´ ἄλλο στράτευμα οὐδὲν	εἶναι	(καὶ ἦν δὲ τῇ ἀληθείᾳ
[6, 6]	φήσῃ ἐμέ τι τούτων αἴτιον	εἶναι,	καὶ καταδικάζω ἐμαυτοῦ, εἰ ἐγὼ
[6, 6]	ἐξάρχω, τῆς ἐσχάτης δίκης ἄξιος	εἶναι,	καὶ ὑφέξω τὴν δίκην. φημὶ
[6, 6]	ὅ τι δέοι ποιοῦντας φίλους	εἶναι.	ὁ δ´ ἀπεδείκνυεν αὐτοὺς τοῖς
[6, 1]	αὐτόν. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει δῆλον	εἶναι	ὅτι αἱρήσονται αὐτόν, εἴ τις
[6, 3]	εἰ ἐκεῖνοι ἀπολοῦνται, οὐδ´ ἡμῖν	εἶναι	οὐδεμίαν σωτηρίαν, οὕτω μὲν πολλῶν
[6, 5]	ἐδόκει καὶ ἐπὶ τούτους ἰτέον	εἶναι	οὕτως ὅπως δύναιντο, ὡς μὴ
[6, 2]	ἐπεὶ δ´ οὗτοι ἐδόκουν ἀπρόθυμοι	εἶναι,	πέμπουσι Λύκωνα Ἀχαιὸν καὶ Καλλίμαχον
[6, 3]	κώμην· ὁποία δὲ μείζων ἐδόκει	εἶναι,	σύνδυο λόχους ἦγον οἱ στρατηγοί.
[6, 6]	στρατιὰ ἐξίοι ἰδίᾳ λῄζοιτο, δημόσια	εἶναι	τὰ ληφθέντα. ταῦτα εἶπον· ἐκ
[6, 6]	ἐμοὶ δὲ οὐδὲν φαῦλον δοκεῖ	εἶναι	τὸ πρᾶγμα, εἰ ἡμῖν οὕτως
[6, 6]	ἐνταῦθα πονηρὸν ἐδόκει τὸ πρᾶγμα	εἶναι	τοῖς Ἕλλησιν, καὶ ἐδέοντο μὴ
[6, 1]	δὲ αὐτῷ διακρῖναι ἔδοξε κράτιστον	εἶναι	τοῖς θεοῖς ἀνακοινῶσαι· καὶ παραστησάμενος
[6, 1]	αἰετῷ καθημένῳ· οὐ μέντοι χρηματιστικὸν	εἶναι	τὸν οἰωνόν· τὸν γὰρ αἰετὸν
[6, 1]	οὐ πάνυ τι νομίζω ἀσφαλὲς	εἶναι	τοῦτο. ὁρῶ γὰρ ὅτι καὶ
[6, 5]	δὲ οὔ· ἐδόκει γὰρ κάλλιστον	εἶναι	τοῦτον φύλακα καταλιπεῖν τῶν ἐπὶ
[6, 5]	εἴ τις μᾶλλον φοβερὸν νομίζει	εἶναι	τῶν ἄλλων ὧν διαπεπορεύμεθα χωρίων.
[6, 1]	Ἕλληνες, ἐπειδὴ πλοῖα ἱκανὰ ἐδόκει	παρεῖναι,	ἀναβάντες ἔπλεον ἡμέραν καὶ νύκτα
[6, 4]	ἀφόδῳ. ἐντεῦθεν κηρύξας τῇ αὔριον	παρεῖναι	ἐπὶ τὴν θυσίαν τὸν βουλόμενον,
[6, 4]	μάντις εἴ τις εἴη, παραγγείλας	παρεῖναι	ὡς συνθεασόμενον τὰ ἱερά, ἔθυε·
[6, 6]	δεῖσθαι Κλεάνδρου κατὰ πάντα τρόπον	ἀφεῖναι	τὼ ἄνδρε. ἐλθὼν οὖν ὁ
[6, 6]	αἰτιᾶται, χρῆναι ἑαυτὸν παρασχεῖν Κλεάνδρῳ	κρῖναι·	οὕτω γὰρ ἂν ὑμεῖς ἀπολελυμένοι
[6, 1]	ἀποβαλεῖν, ἠπορεῖτο. διαπορουμένῳ δὲ αὐτῷ	διακρῖναι	ἔδοξε κράτιστον εἶναι τοῖς θεοῖς
[6, 3]	ἐδείπνησαν τάχιστα, παρηγγέλθη τὰ πυρὰ	κατασβεννύναι	πάντα. καὶ τὴν μὲν νύκτα
[6, 6]	Ἐκ τούτου ἔδοξε τοῖς στρατιώταις	δοῦναι	αὐτῷ τὰ δημόσια πρόβατα· ὁ
[6, 1]	καὶ χάριν ἔχω καὶ εὔχομαι	δοῦναί	μοι τοὺς θεοὺς αἴτιόν τινος
[6, 6]	δέ σε αἰτοῦνται καὶ δέονται	δοῦναι	σφίσι τὼ ἄνδρε καὶ μὴ
[6, 6]	αὐτὸν λαβεῖν, τὰ δὲ σφίσιν	ἀποδοῦναι.	εὐθὺς δ´ ἐκεῖνος ἀπελαύνει τοὺς
[6, 1]	ἐσήμηναν ὥστε καὶ ἰδιώτην ἂν	γνῶναι	ὅτι τῆς μοναρχίας ἀπέχεσθαί με
[6, 3]	συσκευασάμενοι ἐπορεύοντο, βουλόμενοι ὡς τάχιστα	συμμεῖξαι	τοῖς ἄλλοις εἰς Κάλπης λιμένα.
[6, 6]	ἦν πάντων ἀφθονία· καὶ γὰρ	ἀγοραὶ	πάντοθεν ἀφικνοῦντο ἐκ τῶν Ἑλληνίδων
[6, 5]	μέλλοντας μάχεσθαι ἆρ´ οὐχὶ καὶ	ἁρπάσαι	ἄξιον; τοῖς μὲν γὰρ πολεμίοις
[6, 6]	σοι ὑφεῖτο ὅ τι ἐβούλου	ποιῆσαι	καὶ περὶ τούτων καὶ περὶ
[6, 6]	Κλεάνδρῳ ὅ τι ἂν βούληται	ποιῆσαι·	τούτου ἕνεκα μήτε πολεμεῖτε Λακεδαιμονίοις
[6, 4]	αὐχένος χωρίον ἱκανὸν μυρίοις ἀνθρώποις	οἰκῆσαι.	λιμὴν δ´ ὑπ´ αὐτῇ τῇ
[6, 1]	νομίζειν αὐτὸν Τιμασίωνι μᾶλλον ἄρχειν	συνεθελῆσαι	Δαρδανεῖ ὄντι τοῦ Κλεάρχου στρατεύματος
[6, 5]	δειπνῆσαι οὐδ´ ὅπου ἂν θέλωσι	σκηνῆσαι.	Ἐντεῦθεν οἱ λοχαγοὶ ἡγεῖσθαι ἐκέλευον,
[6, 5]	ἐπεὶ ἡμᾶς πάντως εἶδον, ἡδέως	δειπνῆσαι	οὐδ´ ὅπου ἂν θέλωσι σκηνῆσαι.
[6, 3]	τῶν θεῶν ἀρχομένους ἐντιμοτέρους ἐκείνων	καταστῆσαι.	ἀλλ´ ἕπεσθαι χρὴ καὶ προσέχειν
[6, 3]	πορεύεσθαι ὡς νῦν ἢ εὐκλεῶς	τελευτῆσαι	ἔστιν ἢ κάλλιστον ἔργον ἐργάσασθαι
[6, 4]	ὁ Ξενοφῶν βουλόμενος τὸ χωρίον	οἰκίσαι	πέπεικε τὸν μάντιν λέγειν ὡς
[6, 4]	ἐξ ἐπιβουλῆς εἶναι, βουλομένων τινῶν	κατοικίσαι	πόλιν. τῶν γὰρ στρατιωτῶν οἱ
[6, 6]	ὑμῖν γάρ, ὡς ἔοικε, δέδοται	ἐκκομίσαι	τοὺς ἄνδρας· ἀλλὰ πορεύεσθε. ἡμεῖς
[6, 6]	ἦ μὴν μήτε με Ξενοφῶντα	κελεῦσαι	ἀφελέσθαι τὸν ἄνδρα μήτε ἄλλον
[6, 2]	μὲν ἐπεχείρησεν ἀπαλλαγεὶς τῆς στρατιᾶς	ἐκπλεῦσαι·	θυομένῳ δὲ αὐτῷ τῷ ἡγεμόνι
[6, 4]	σὺν τοῖς Βιθυνοῖς, εἰ δύναιντο,	ἀποκωλῦσαι	τοὺς Ἕλληνας μὴ ἐλθεῖν εἰς
[6, 3]	τοὺς μεγαληγορήσαντας ὡς πλέον φρονοῦντας	ταπεινῶσαι	βούλεται, ἡμᾶς δὲ τοὺς ἀπὸ
[6, 1]	ἔδοξε κράτιστον εἶναι τοῖς θεοῖς	ἀνακοινῶσαι·	καὶ παραστησάμενος δύο ἱερεῖα ἐθύετο
[6, 6]	δὲ καὶ εἴ τινα ἄλλον	αἰτιᾶται,	χρῆναι ἑαυτὸν παρασχεῖν Κλεάνδρῳ κρῖναι·
[6, 2]	παρὰ τῇ Ἀχερουσιάδι Χερρονήσῳ, ἔνθα	λέγεται	ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ τὸν Κέρβερον
[6, 2]	Ἰασονίαν ἀκτήν, ἔνθα ἡ Ἀργὼ	λέγεται	ὁρμίσασθαι, καὶ τῶν ποταμῶν τὰ
[6, 5]	Ἀρηξίων ὁ μάντις τῶν Ἑλλήνων	σφαγιάζεται,	καὶ ἐγένετο ἐπὶ τοῦ πρώτου
[6, 3]	μεγαληγορήσαντας ὡς πλέον φρονοῦντας ταπεινῶσαι	βούλεται,	ἡμᾶς δὲ τοὺς ἀπὸ τῶν
[6, 2]	ἐπιτρέπει αὐτῷ ποιεῖν ὅ τι	βούλεται.	Ξενοφῶν δὲ ἔτι μὲν ἐπεχείρησεν
[6, 4]	λέγειν ὡς τὰ ἱερὰ οὐ	γίγνεται	ἐπὶ ἀφόδῳ. ἐντεῦθεν κηρύξας τῇ
[6, 5]	Ξενοφῶν ἐθύετο ἐπ´ ἐξόδῳ, καὶ	γίγνεται	τὰ ἱερὰ ἐπὶ τοῦ πρώτου
[6, 4]	Καὶ εἰκότως ἄρα ἡμῖν οὐ	γίγνεται	τὰ ἱερά· ὡς γὰρ ἐγὼ
[6, 2]	θεὸς τοῖς ἱεροῖς συστρατεύεσθαι. οὕτω	γίγνεται	τὸ στράτευμα τρίχα, Ἀρκάδες μὲν
[6, 4]	ὡς ὁρᾶτε, τὰ ἱερὰ οὔπω	γίγνεται·	τῶν δ´ ἐπιτηδείων ὁρῶ ὑμᾶς
[6, 1]	ἀπαντᾷ ἁρπάσας τὰ ὅπλα καὶ	μάχεται	πρὸ τοῦ ζεύγους· καὶ οὗτοι
[6, 1]	στρεφόμενος ὡς φοβούμενος, λῃστὴς δὲ	προσέρχεται·	ὁ δ´ ἐπειδὰν προΐδηται, ἀπαντᾷ
[6, 1]	δὲ προσέρχεται· ὁ δ´ ἐπειδὰν	προΐδηται,	ἀπαντᾷ ἁρπάσας τὰ ὅπλα καὶ
[6, 6]	κρίναντι Κλεάνδρῳ ὅ τι ἂν	βούληται	ποιῆσαι· τούτου ἕνεκα μήτε πολεμεῖτε
[6, 2]	μὲν γὰρ ξένια οὐ μὴ	γένηται	τῇ στρατιᾷ τριῶν ἡμερῶν σιτία·
[6, 4]	Κάλπης λιμὴν ἐν μέσῳ μὲν	κεῖται	ἑκατέρωθεν πλεόντων ἐξ Ἡρακλείας καὶ
[6, 4]	τὸ δὲ χωρίον τοῦτο ὃ	καλεῖται	Κάλπης λιμὴν ἔστι μὲν ἐν
[6, 6]	τοῖς στρατιώταις. κἀν τούτῳ Κλέανδρος	ἀφικνεῖται	δύο τριήρεις ἔχων, πλοῖον δ´
[6, 3]	δὲ ἀσφαλῶς πορευόμενος παρὰ θάλατταν	ἀφικνεῖται	εἰς Κάλπης λιμένα. Ξενοφῶντι δὲ
[6, 6]	ἦγέ τινα· περιτυχὼν δ´ Ἀγασίας	ἀφαιρεῖται·	καὶ γὰρ ἦν αὐτῷ ὁ
[6, 2]	οἱ Κλεάρχου Θρᾷκες, Ξενοφῶντι δὲ	ὁπλῖται	μὲν εἰς ἑπτακοσίους καὶ χιλίους,
[6, 2]	τετρακισχίλιοι, ὁπλῖται πάντες, Χειρισόφῳ δ´	ὁπλῖται	μὲν εἰς τετρακοσίους καὶ χιλίους,
[6, 2]	καὶ Ἀχαιοὶ πλείους ἢ τετρακισχίλιοι,	ὁπλῖται	πάντες, Χειρισόφῳ δ´ ὁπλῖται μὲν
[6, 5]	διαβάντες τὴν τάφρον τὰ ὅπλα	τίθενται,	καὶ ἐκήρυξαν ἀριστήσαντας ἐξιέναι τοὺς
[6, 3]	συγκείμενον καὶ πολλὰ χρήματα ἄγοντι	ἐπιτίθενται.	καὶ τέως μὲν ἐμάχοντο ἅμα
[6, 3]	Ξενοφῶντα, ἐρωτᾷ αὐτοὺς εἴ που	ᾔσθηνται	ἄλλου στρατεύματος ὄντος Ἑλληνικοῦ. οἱ
[6, 4]	ἢ ἄλλως πως δεινὰ ὑβρίζειν	λέγονται	τοὺς Ἕλληνας. ὁ δὲ Κάλπης
[6, 6]	σὺν τοῖς θεοῖς μὴ φοβεῖσθαι.	δέονται	δέ σου καὶ τοῦτο, παραγενόμενον
[6, 6]	νῦν δέ σε αἰτοῦνται καὶ	δέονται	δοῦναι σφίσι τὼ ἄνδρε καὶ
[6, 6]	αἱ πόλεις ἡμῶν ὅθεν ἐσμὲν	πείθονται	αὐτοῖς. ἐγὼ μὲν οὖν (καὶ
[6, 6]	ἐν ταῖς πόλεσιν ὅ τι	βούλονται	διαπράττεσθαι. εἰ οὖν οὗτος πρῶτον
[6, 3]	Ἕλληνες, ἐπὶ δὲ διαβάσει χαράδρας	τρέπονται	αὐτούς, καὶ αὐτόν τε τὸν
[6, 5]	τὸ στῖφος τῶν Βιθυνῶν· καὶ	τρέπονται	τοὺς πελταστάς. ἀλλ´ ἐπεὶ ὑπηντίαζεν
[6, 1]	δὲ ἐδόκει δῆλον εἶναι ὅτι	αἱρήσονται	αὐτόν, εἴ τις ἐπιψηφίζοι, ἀνέστη
[6, 3]	ἀπέβησαν νυκτὸς εἰς Κάλπης λιμένα,	πορεύονται	εἰς τὰς πρώτας κώμας, στάδια
[6, 5]	μὴ τεθαρρηκότες ἀναπαύσαιντο. συνταξάμενοι δὴ	πορεύονται.	ἐντεῦθεν οἱ πολέμιοι ἱππεῖς φεύγουσι
[6, 4]	τὰ ἐπιτήδεια, ὡς ἡγεμόνος ἐσομένου.	ἐξέρχονται	δὴ σὺν δορατίοις καὶ ἀσκοῖς
[6, 5]	πολεμίους, οὗτοι ἡμῖν ὁπόταν ἀπίωμεν	ἕψονται	καὶ ἐπιπεσοῦνται. ὁρᾶτε δὴ πότερον
[6, 1]	εἴη, εἰ οὕτως ἔχοι· ἢ	ὀργιοῦνται	Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐὰν σύνδειπνοι συνελθόντες
[6, 3]	τὰ γεγενημένα, καὶ νῦν ὅτι	πολιορκοῦνται	ἐπὶ λόφου, οἱ δὲ Θρᾷκες
[6, 3]	δὲ λοιποὶ ἐπὶ λόφου τινὸς	πολιορκοῦνται.	νομίζω δ´ ἔγωγε, εἰ ἐκεῖνοι
[6, 3]	νομίζω δ´ ἔγωγε, εἰ ἐκεῖνοι	ἀπολοῦνται,	οὐδ´ ἡμῖν εἶναι οὐδεμίαν σωτηρίαν,
[6, 1]	τὴν Παφλαγονίαν. τῇ δ´ ἄλλῃ	ἀφικνοῦνται	εἰς Σινώπην καὶ ὡρμίσαντο εἰς
[6, 4]	λοιποὺς ἄνδρας εἰς τὸ στρατόπεδον	ἀφικνοῦνται.	καὶ ἤδη μὲν ἀμφὶ ἡλίου
[6, 6]	ἐμοχθησάτην. ταῦτα δέ σου τυχόντες	ὑπισχνοῦνταί	σοι ἀντὶ τούτων, ἢν βούλῃ
[6, 2]	καὶ Ξενοφῶντα συνέστησαν καὶ στρατηγοὺς	αἱροῦνται	ἑαυτῶν δέκα· τούτους δὲ ἐψηφίσαντο
[6, 1]	με δεῖ. οὕτω δὴ Χειρίσοφον	αἱροῦνται.	Χειρίσοφος δ´ ἐπεὶ ᾑρέθη, παρελθὼν
[6, 5]	ἡμῖν ὁπόταν ἀπίωμεν ἕψονται καὶ	ἐπιπεσοῦνται.	ὁρᾶτε δὴ πότερον κρεῖττον ἰέναι
[6, 6]	αὑτῶν ἁπάντων. νῦν δέ σε	αἰτοῦνται	καὶ δέονται δοῦναι σφίσι τὼ
[6, 1]	ἂν καὶ ἔχοντές τι οἴκαδε	ἀφίκωνται.	ἡγήσαντο οὖν, εἰ ἕνα ἕλοιντο
[6, 5]	διεληλύθαμεν ὄρη, ἢν πελτασταὶ τοσοίδε	ἐφέπωνται;	ἢν δὲ δὴ καὶ σωθῶμεν
[6, 1]	σύνδειπνοι συνελθόντες μὴ Λακεδαιμόνιον συμποσίαρχον	αἱρῶνται;	ἐπεὶ εἰ οὕτω γε τοῦτο
[6, 2]	ἄνδρες, τῶν στρατηγῶν ὅτι οὐ	πειρῶνται	ἡμῖν ἐκπορίζειν σιτηρέσιον· τὺ μὲν
[6, 6]	ἕνεκα· ὑμῖν γάρ, ὡς ἔοικε,	δέδοται	ἐκκομίσαι τοὺς ἄνδρας· ἀλλὰ πορεύεσθε.
[6, 2]	μὲν εἰς τετρακοσίους καὶ χιλίους,	πελτασταὶ	δὲ εἰς ἑπτακοσίους, οἱ Κλεάρχου
[6, 2]	μὲν εἰς ἑπτακοσίους καὶ χιλίους,	πελτασταὶ	δὲ εἰς τριακοσίους· ἱππικὸν δὲ
[6, 5]	οὐχ ὑπέμειναν. καὶ ἐνταῦθα οἱ	πελτασταὶ	ἐδίωκον μέχρι τὸ δεξιὸν διεσπάρη·
[6, 5]	δ´ ἐπλησίαζον, ἀλαλάξαντες οἱ Ἕλληνες	πελτασταὶ	ἔθεον ἐπὶ τοὺς πολεμίους πρίν
[6, 3]	καλῶς εἶχεν ἔκαιον, καὶ οἱ	πελτασταὶ	ἐπιπαριόντες κατὰ τὰ ἄκρα ἔκαιον
[6, 3]	ἐτάττοντο καὶ ἱππεῖς πολλοὶ καὶ	πελτασταί,	καὶ ἀεὶ πλέονες συνέρρεον· καὶ
[6, 3]	οἱ διαφεύγοντες· πολλοὶ δὲ διέφευγον	πελτασταὶ	ὄντες ὁπλίτας ἐξ αὐτῶν τῶν
[6, 5]	δὲ ἃ διεληλύθαμεν ὄρη, ἢν	πελτασταὶ	τοσοίδε ἐφέπωνται; ἢν δὲ δὴ
[6, 1]	ᾖ, ἀναξόμενοι· ὁ δὲ πλοῦς	ἔσται	εἰς Ἡράκλειαν· ἅπαντας οὖν δεῖ
[6, 6]	λόγος περὶ ἡμῶν ἥξει, χαλεπὸν	ἔσται	καὶ μένειν καὶ ἀποπλεῖν· καὶ
[6, 6]	ἄλλον τινά, φράσον· οὐδεὶς γὰρ	ἀπέσται	ὅστις ἂν ἡμῖν ἐθέλῃ πείθεσθαι.
[6, 3]	ἔνθα Χειρίσοφον εἰκάζομεν εἶναι, εἰ	σέσωσται,	ἐλαχίστη ὁδός. ἀλλὰ δὴ ἐκεῖ
[6, 1]	αὐτοῖς. οἱ δ´ ἔλεγον ὅτι	αὗται	καὶ αἱ τρεψάμεναι εἶεν βασιλέα
[6, 2]	ποιήσοιεν ταῦτα. ἀκούσαντες δ´ οἱ	Ἡρακλεῶται	βουλεύσεσθαι ἔφασαν· καὶ εὐθὺς τά
[6, 2]	στάδια. ἐνταῦθα τοῖς Ἕλλησιν οἱ	Ἡρακλεῶται	ξένια πέμπουσιν ἀλφίτων μεδίμνους τρισχιλίους
[6, 4]	προχωροίη ἡμῖν. ἀκούσαντες δ´ οἱ	στρατιῶται	ἀνέκραγον, ὡς οὐδὲν δέον εἰς
[6, 5]	δ´ οἱ λοχαγοὶ καὶ οἱ	στρατιῶται	ἀπέλειπον αὐτόν, αἰσχυνόμενοι μὴ ἐφέπεσθαι
[6, 6]	οὗτος μὲν ἀπέπλει. οἱ δὲ	στρατιῶται	διαθέμενοι τὸν σῖτον ὃν ἦσαν
[6, 2]	ἀλλ´ αὐτοὶ καὶ οἱ αὐτῶν	στρατιῶται	ἐκπλεύσειαν ἐπὶ τῶν τριήρων, διὰ
[6, 6]	ἀλλ´ ἀναστὰς ἔλεξεν· Ὦ ἄνδρες	στρατιῶται,	ἐμοὶ δὲ οὐδὲν φαῦλον δοκεῖ
[6, 1]	ταύτῃ τῇ Ἁρμήνῃ ἔμειναν οἱ	στρατιῶται	ἡμέρας πέντε. ὡς δὲ τῆς
[6, 4]	ἱερά. ἐκτούτου χαλεπῶς εἶχον οἱ	στρατιῶται·	καὶ γὰρ τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν
[6, 4]	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ συνῆλθον οἱ	στρατιῶται	πάντες· συνῆγε δὲ μάλιστα Ἀγασίας
[6, 1]	τριήρη ἔχων. καὶ οἱ μὲν	στρατιῶται	προσεδόκων ἄγοντά τι σφίσιν ἥκειν·
[6, 2]	ὡς δύο πλέθρων. Οἱ δὲ	στρατιῶται	συλλεγέντες ἐβουλεύοντο τὴν λοιπὴν πορείαν
[6, 4]	ἀναστὰς εἶπε Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες	στρατιῶται,	τὴν μὲν πορείαν, ὡς ἔοικε,
[6, 3]	τοὺς στρατιώτας καὶ ἔλεξεν· Ἄνδρες	στρατιῶται,	τῶν Ἀρκάδων οἱ μὲν τεθνᾶσιν,
[6, 1]	βέλτιον εἴη ὑμῖν τε ἐμοὶ	ἐπιτρέψαι	ταύτην τὴν ἀρχὴν καὶ ἐμοὶ
[6, 6]	στρατιὰν συνήγαγε Ξενοφῶν καὶ συνεβούλευε	πέμψαι	ἄνδρας πρὸς Κλέανδρον παραιτησομένους περὶ
[6, 5]	δέῃ ὦσιν οἱ ἐπιβοηθήσοντες τῇ	φάλαγγι	καὶ οἱ πολέμιοι τεταραγμένοι ἐμπίπτωσιν
[6, 5]	ὦ ἄνδρες στρατηγοί, ἐπιτάξασθαι τῇ	φάλαγγι	λόχους φύλακας ἵν´ ἄν που
[6, 5]	ὦμον ἔχειν, ἕως σημαίνοι τῇ	σάλπιγγι·	ἔπειτα δὲ εἰς προσβολὴν καθέντας
[6, 2]	χώρᾳ. καὶ ὡρμίσαντο παρὰ τῇ	Ἀχερουσιάδι	Χερρονήσῳ, ἔνθα λέγεται ὁ Ἡρακλῆς
[6, 6]	χαλεπὸν εἰ οἰόμενοι ἐν τῇ	Ἑλλάδι	καὶ ἐπαίνου καὶ τιμῆς τεύξεσθαι
[6, 1]	ὁρῶ γὰρ ὅτι καὶ τῇ	πατρίδι	μου οὐ πρόσθεν ἐπαύσαντο πολεμοῦντες
[6, 1]	μήτε προσδεῖσθαι τῆς ἀρχῆς μήτε	εἰ	αἱροῖντο ἀποδέχεσθαι. τοῦτο μὲν δὴ
[6, 1]	ὅτι οὐδ´ ἂν ἔγωγε ἐστασίαζον,	εἰ	ἄλλον εἵλεσθε· Ξενοφῶντα μέντοι, ἔφη,
[6, 1]	ἄλλοι, καὶ ὅτι ὑπισχνεῖτο Ἀναξίβιος,	εἰ	ἀφίκοιντο ἔξω τοῦ Πόντου, μισθοφορὰν
[6, 1]	τὴν ὑμετέραν γνώμην ᾐσθανόμην, ἐθυόμην	εἰ	βέλτιον εἴη ὑμῖν τε ἐμοὶ
[6, 6]	τοῦτον οὖν τοιοῦτον ὄντα ἀφειλόμην.	εἰ	δὲ σὺ ἦγες ἢ ἄλλος
[6, 5]	μεγάλῳ καὶ δυσπόρῳ, ἔστησαν ἀγνοοῦντες	εἰ	διαβατέον εἴη τὸ νάπος. καὶ
[6, 5]	ὅτι βουλῆς οὐκ ἄξιον εἴη	εἰ	διαβατέον ἐστὶ τοιοῦτον νάπος. καὶ
[6, 4]	Βιθυνοῖς, βουλόμενοι σὺν τοῖς Βιθυνοῖς,	εἰ	δύναιντο, ἀποκωλῦσαι τοὺς Ἕλληνας μὴ
[6, 6]	αἴτιον εἶναι, καὶ καταδικάζω ἐμαυτοῦ,	εἰ	ἐγὼ πετροβολίας ἢ ἄλλου τινὸς
[6, 3]	τινὸς πολιορκοῦνται. νομίζω δ´ ἔγωγε,	εἰ	ἐκεῖνοι ἀπολοῦνται, οὐδ´ ἡμῖν εἶναι
[6, 1]	τι οἴκαδε ἀφίκωνται. ἡγήσαντο οὖν,	εἰ	ἕνα ἕλοιντο ἄρχοντα, μᾶλλον ἂν
[6, 3]	τάχιστα βοηθεῖν τοῖς ἀνδράσιν, ὅπως	εἰ	ἔτι εἰσὶ σῷοι, σὺν ἐκείνοις
[6, 6]	φαῦλον δοκεῖ εἶναι τὸ πρᾶγμα,	εἰ	ἡμῖν οὕτως ἔχων τὴν γνώμην
[6, 1]	πολύς, καὶ οἱ Παφλαγόνες ἤροντο	εἰ	καὶ γυναῖκες συνεμάχοντο αὐτοῖς. οἱ
[6, 6]	ἀφαιρεθεὶς εἶπεν· Ἐγώ, ὦ Κλέανδρε,	εἰ	καὶ οἴει με ἀδικοῦντά τι
[6, 5]	πέραν γενέσθαι τὸ στράτευμα ἢ	εἰ	κατὰ τὴν γέφυραν ἣ ἐπὶ
[6, 6]	οὐκ ἂν ἐποίησεν Ἀγασίας ταῦτα,	εἰ	μὴ ἐγὼ αὐτὸν ἐκέλευσα) ἐγὼ
[6, 5]	πῶς γὰρ διαβατὸν τὸ πεδίον,	εἰ	μὴ νικήσομεν τοὺς ἱππέας; πῶς
[6, 2]	δὲ Λύκωνα ἔφασαν καὶ ἐπαπειλεῖν,	εἰ	μὴ ποιήσοιεν ταῦτα. ἀκούσαντες δ´
[6, 6]	οὐκ ἂν ἄλλως ἔφη γενέσθαι,	εἰ	μή τις ἐκδώσει τὸν ἄρξαντα
[6, 6]	ὡς δὲ νῦν ἔχει, χαλεπὸν	εἰ	οἰόμενοι ἐν τῇ Ἑλλάδι καὶ
[6, 4]	συνειλεγμένοι εἰσὶ καὶ ἀνάγκη μάχεσθαι·	εἰ	οὖν καταλιπόντες τὰ σκεύη ἐν
[6, 6]	πόλεσιν ὅ τι βούλονται διαπράττεσθαι.	εἰ	οὖν οὗτος πρῶτον μὲν ἡμᾶς
[6, 2]	τοῦ στρατεύματος Ἀρκάδες καὶ Ἀχαιοί)	εἰ	οὖν σωφρονοῖεν, αὐτοὶ συστάντες καὶ
[6, 1]	οὐκέτι πέρα ἐπολιόρκησαν τὴν πόλιν.	εἰ	οὖν ταῦτα ὁρῶν ἐγὼ δοκοίην
[6, 1]	μὴ Λακεδαιμόνιον συμποσίαρχον αἱρῶνται; ἐπεὶ	εἰ	οὕτω γε τοῦτο ἔχει, ἔφη,
[6, 1]	Στυμφάλιος εἶπεν ὅτι γελοῖον εἴη,	εἰ	οὕτως ἔχοι· ἢ ὀργιοῦνται Λακεδαιμόνιοι
[6, 6]	οὐ μέντοι ἔφη νομίζειν οὐδ´	εἰ	παμπόνηρος ἦν Δέξιππος βίᾳ χρῆναι
[6, 3]	λιμένα, ἔνθα Χειρίσοφον εἰκάζομεν εἶναι,	εἰ	σέσωσται, ἐλαχίστη ὁδός. ἀλλὰ δὴ
[6, 6]	ὅτι Δέξιππον μὲν οὐκ ἐπαινοίη,	εἰ	ταῦτα πεποιηκὼς εἴη· οὐ μέντοι
[6, 4]	δὲ δεῖ παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους	εἴ	ποτε καὶ ἄλλοτε· οἱ γὰρ
[6, 3]	ἤχθησαν παρὰ Ξενοφῶντα, ἐρωτᾷ αὐτοὺς	εἴ	που ᾔσθηνται ἄλλου στρατεύματος ὄντος
[6, 3]	καὶ εἰς τὰ ἄκρα, ὅπως	εἴ	πού τί ποθεν καθορῷεν, σημαίνοιεν·
[6, 1]	λανθάνειν, μᾶλλον ἂν κρύπτεσθαι, καὶ	εἴ	τι αὖ δέοι φθάνειν, ἧττον
[6, 6]	τινα αἰτιᾷ, πάρεσμέν σοι ἡμεῖς·	εἴ	τι δὲ ἄλλον τινά, φράσον·
[6, 1]	καὶ νυκτὸς καὶ ἡμέρας, καὶ	εἴ	τι δέοι λανθάνειν, μᾶλλον ἂν
[6, 1]	ἧττον ἂν διὰ τοῦτο τυγχάνειν,	εἴ	τι δέοισθε παρ´ αὐτῶν· ἐμοί
[6, 4]	Κλεάνορος ἐδεήθη τοῦ Ἀρκάδος προθυμεῖσθαι,	εἴ	τι ἐν τούτῳ εἴη. ἀλλ´
[6, 6]	παρασχεῖν σοι ἑαυτοὺς εἰς κρίσιν.	εἴ	τι οὖν ἡμῶν τινα αἰτιᾷ,
[6, 6]	τὴν δίκην. φημὶ δὲ καὶ	εἴ	τινα ἄλλον αἰτιᾶται, χρῆναι ἑαυτὸν
[6, 1]	ἐμὲ ἕλησθε, οὐκ ἂν θαυμάσαιμι	εἴ	τινα εὕροιτε καὶ ὑμῖν καὶ
[6, 2]	ταῦτ´ ἔδοξε· καὶ ἀπολιπόντες Χειρίσοφον	εἴ	τινες ἦσαν παρ´ αὐτῷ Ἀρκάδες
[6, 3]	ἑώρων, καὶ ἡ στρατιὰ δέ,	εἴ	τινι παραλειπομένῳ ἐντυγχάνοιεν· ὥστε πᾶσα
[6, 4]	θυσίαν τὸν βουλόμενον, καὶ μάντις	εἴ	τις εἴη, παραγγείλας παρεῖναι ὡς
[6, 1]	δῆλον εἶναι ὅτι αἱρήσονται αὐτόν,	εἴ	τις ἐπιψηφίζοι, ἀνέστη καὶ ἔλεξε
[6, 5]	ἔγωγε καὶ τὸ νάπος τοῦτο	εἴ	τις μᾶλλον φοβερὸν νομίζει εἶναι
[6, 6]	ἦν γὰρ τῶν στρατιωτῶν δόγμα,	εἴ	τις ὁπότε ἡ στρατιὰ ἐξίοι
[6, 6]	δὲ ἐξίοι πᾶν τὸ στράτευμα,	εἴ	τις χωρὶς ἀπελθὼν λάβοι τι,
[6, 6]	ὁ Κλέανδρος εἶπεν· Ἐπεὶ τοίνυν	εἶ,	κατάμενε, ἵνα καὶ περὶ σοῦ
[6, 3]	ἱππεῖς πολλοὶ καὶ πελτασταί, καὶ	ἀεὶ	πλέονες συνέρρεον· καὶ προσέβαλλον πρὸς
[6, 3]	σώσαντας. καὶ ὁ θεὸς ἴσως	ἄγει	οὕτως, ὃς τοὺς μεγαληγορήσαντας ὡς
[6, 1]	τὸν ἄνδρα καὶ τὸ ζεῦγος	ἀπάγει·	ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ ζευγηλάτης
[6, 1]	τῶν Ἀρκάδων τινὰ πεπαμένον ὀρχηστρίδα	εἰσάγει	σκευάσας ὡς ἐδύνατο κάλλιστα καὶ
[6, 5]	τὰ σφάγια. ἔνθα δὴ Ξενοφῶν	λέγει·	Δοκεῖ μοι, ὦ ἄνδρες στρατηγοί,
[6, 6]	τὴν γνώμην Κλέανδρος ἄπεισιν ὥσπερ	λέγει.	εἰσὶ μὲν γὰρ ἐγγὺς αἱ
[6, 6]	δημόσια εἴη, καὶ τῷ Κλεάνδρῳ	λέγει	ἐλθὼν ὅτι ἁρπάζειν ἐπιχειροῦσιν. ὁ
[6, 6]	ἄνδρε. ἐλθὼν οὖν ὁ Ξενοφῶν	λέγει·	Ἔχεις μέν, ὦ Κλέανδρε, τοὺς
[6, 6]	ἐγὼ δὲ ἐμαυτόν, ὥσπερ Ξενοφῶν	λέγει,	παρασχήσω κρίναντι Κλεάνδρῳ ὅ τι
[6, 5]	ᾗ τάχιστα. ἐπεὶ δὲ συνῆλθον,	λέγει	Σοφαίνετος πρεσβύτατος ὢν τῶν στρατηγῶν
[6, 6]	οὐδένα ἔτι, ἐπεὶ οὗτος αὐτὸς	ὁμολογεῖ	ἀφελέσθαι τὸν ἄνδρα. ὁ δὲ
[6, 5]	δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ χωρίου	δεῖ	διδάσκεσθαι ὅτι οὐκ ἔστι μὴ
[6, 1]	ἔσται εἰς Ἡράκλειαν· ἅπαντας οὖν	δεῖ	ἐκεῖσε πειρᾶσθαι κατασχεῖν· τὰ δ´
[6, 5]	ἴωμεν ἐπὶ τοὺς ἄνδρας. οὐ	δεῖ	ἔτι τούτους, ἐπεὶ ἡμᾶς πάντως
[6, 6]	θαλάττῃ τὸν νῦν χρόνον. οὔκουν	δεῖ	οὔτε ἑνὸς ἀνδρὸς ἕνεκα οὔτε
[6, 1]	ὅτι τῆς μοναρχίας ἀπέχεσθαί με	δεῖ.	οὕτω δὴ Χειρίσοφον αἱροῦνται. Χειρίσοφος
[6, 4]	οὖν, ἔφη, θυσόμεθα· ὑμᾶς δὲ	δεῖ	παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους εἴ ποτε
[6, 1]	γὰρ ὅστις ἐν πολέμῳ ὢν	στασιάζει	πρὸς ἄρχοντα, τοῦτον πρὸς τὴν
[6, 6]	πρὸς Ξενοφῶντα, ἀκούοντες ὅτι οὗτος	πολίζει	τὸ χωρίον, ἐρωτῶντες ὅ τι
[6, 5]	τοῦτο εἴ τις μᾶλλον φοβερὸν	νομίζει	εἶναι τῶν ἄλλων ὧν διαπεπορεύμεθα
[6, 2]	Θρᾴκην ἐνέβαλε, παρὰ τὴν θάλατταν	ᾔει·	καὶ γὰρ ἠσθένει. Ξενοφῶν δὲ
[6, 1]	σκυλεύσας τὰ ὅπλα τοῦ ἑτέρου	ἐξῄει	ᾄδων τὸν Σιτάλκαν· ἄλλοι δὲ
[6, 5]	δρόμῳ διώκειν. ἐκ τούτου σύνθημα	παρῄει	Ζεὺς σωτήρ, Ἡρακλῆς ἡγεμών. οἱ
[6, 1]	γίγνεσθαι, ἤδη μᾶλλον ἢ πρόσθεν	εἰσῄει	αὐτοὺς ὅπως ἂν καὶ ἔχοντές
[6, 6]	στρατηγοὺς εἶπεν· Ἐμοὶ μὲν οὐ	τελέθει	τὰ ἱερὰ ἐξάγειν· ὑμεῖς μέντοι
[6, 4]	γὰρ ἦν ἄλλα ἱερεῖα) σφαγιασάμενος	ἐβοήθει	καὶ οἱ ἄλλοι οἱ μέχρι
[6, 1]	δὲ ὁ ἕτερος τὸν ἕτερον	παίει,	ὡς πᾶσιν ἐδόκει {πεπληγέναι τὸν
[6, 6]	Ἐγώ, ὦ Κλέανδρε, εἰ καὶ	οἴει	με ἀδικοῦντά τι ἄγεσθαι, οὔτε
[6, 1]	καὶ ταῦτα πάντα ἐν ῥυθμῷ	ἐποίει	πρὸς τὸν αὐλόν. ἐπὶ δὲ
[6, 5]	ἐφέπεσθαι καὶ τοῖς κακίοσι θάρρος	ἐμποιεῖ.	ἐγὼ γοῦν ἥδιον ἂν σὺν
[6, 4]	δὲ Σιλανὸς ὁ Ἀμπρακιώτης ἤδη	ἀπεδεδράκει	πλοῖον μισθωσάμενος ἐξ Ἡρακλείας. θυομένοις
[6, 5]	μένοντες, δεήσει δέ, ἢν θᾶττον	ἐκεῖ	γενώμεθα, θᾶττον πάλιν ἐξιέναι ἐπὶ
[6, 6]	εἰς Χρυσόπολιν τῆς Καλχηδονίας, καὶ	ἐκεῖ	ἔμειναν ἡμέρας ἑπτὰ αφυροπωλοῦντες.
[6, 3]	σέσωσται, ἐλαχίστη ὁδός. ἀλλὰ δὴ	ἐκεῖ	μὲν οὔτε πλοῖά ἐστιν οἷς
[6, 4]	δὲ ὄρος εἰς μεσόγειαν μὲν	ἀνήκει	ὅσον ἐπὶ εἴκοσι σταδίους, καὶ
[6, 2]	οἱ Ἀρκάδες καὶ οἱ Ἀχαιοί·	προειστήκει	δὲ μάλιστα αὐτῶν Καλλίμαχός τε
[6, 5]	τῷ εὐωνύμῳ· Φρασίας Ἀθηναῖος ταύτῃ	ἐφειστήκει.	προϊόντες δέ, ἐπεὶ ἐγένοντο οἱ
[6, 4]	στρατηγούς. καὶ Χειρίσοφος μὲν ἤδη	ἐτετελευτήκει	φάρμακον πιὼν πυρέττων· τὰ δ´
[6, 2]	οὐκ ἔστιν, ἔφη. ἐμοὶ οὖν	δοκεῖ	αἰτεῖν τοὺς Ἡρακλεώτας μὴ ἔλαττον
[6, 4]	ὑμᾶς δεομένους· ἀνάγκη οὖν μοι	δοκεῖ	εἶναι θύεσθαι περὶ αὐτοῦ τούτου.
[6, 6]	στρατιῶται, ἐμοὶ δὲ οὐδὲν φαῦλον	δοκεῖ	εἶναι τὸ πρᾶγμα, εἰ ἡμῖν
[6, 5]	τελευταίους λόχους καταχωρίσας ᾗπερ ὑμῖν	δοκεῖ.	ἐκ τούτου οἱ μὲν ἥσυχοι
[6, 5]	σφάγια. ἔνθα δὴ Ξενοφῶν λέγει·	Δοκεῖ	μοι, ὦ ἄνδρες στρατηγοί, ἐπιτάξασθαι
[6, 1]	ἀνδρὸς παρόντος οὔτε ὑμῖν μοι	δοκεῖ	συμφέρον εἶναι, ἀλλ´ ἧττον ἂν
[6, 5]	νάπους ὤν· θᾶττον γὰρ ἁθρόον	ἐδόκει	ἂν οὕτω πέραν γενέσθαι τὸ
[6, 5]	πάντες ἐξῇσαν, Νέων δὲ οὔ·	ἐδόκει	γὰρ κάλλιστον εἶναι τοῦτον φύλακα
[6, 1]	ἔδοξε, προυβάλλοντο αὐτόν. ἐπεὶ δὲ	ἐδόκει	δῆλον εἶναι ὅτι αἱρήσονται αὐτόν,
[6, 4]	τὸ στρατόπεδον νυκτὸς οὐκ ἀσφαλὲς	ἐδόκει	εἶναι· δασέα γὰρ ἦν τὰ
[6, 3]	ἐπὶ κώμην· ὁποία δὲ μείζων	ἐδόκει	εἶναι, σύνδυο λόχους ἦγον οἱ
[6, 4]	τούτου δὲ ἀναμένειν μὲν πᾶσιν	ἐδόκει·	ἐπὶ δὲ τὰ ἐπιτήδεια ἀνάγκη
[6, 3]	οἴχεσθαι ἀποδράντας ἐπὶ θάλατταν· καὶ	ἐδόκει	ἡμῖν μὴ ἀπολείπεσθαι ὑμῶν. οὕτως
[6, 5]	γιγνόμενα, ἀπειρήκεσαν μέν, ὅμως δὲ	ἐδόκει	καὶ ἐπὶ τούτους ἰτέον εἶναι
[6, 4]	γενόμενον οὐκ ἐβούλοντο στρατοπεδεύεσθαι, ἀλλὰ	ἐδόκει	καὶ τὸ ἐλθεῖν ἐνταῦθα ἐξ
[6, 3]	ὥστε πᾶσα ἡ χώρα αἴθεσθαι	ἐδόκει	καὶ τὸ στράτευμα πολὺ εἶναι.
[6, 2]	ἰσχυρῶς ἀπεμάχοντο· ἀμφοῖν γὰρ ταὐτὰ	ἐδόκει	μὴ ἀναγκάζειν πόλιν Ἑλληνίδα καὶ
[6, 1]	δὲ Ἕλληνες, ἐπειδὴ πλοῖα ἱκανὰ	ἐδόκει	παρεῖναι, ἀναβάντες ἔπλεον ἡμέραν καὶ
[6, 1]	τὸν ἕτερον παίει, ὡς πᾶσιν	ἐδόκει	{πεπληγέναι τὸν ἄνδρα} ὁ δ´
[6, 5]	εἶδον οἱ Ἕλληνες ὑπομένοντας αὐτούς,	ἐδόκει	ῥᾷστόν τε καὶ ἀκινδυνότατον εἶναι
[6, 6]	Ἑλλήνων οἱ Λακεδαιμόνιοι. ἐνταῦθα πονηρὸν	ἐδόκει	τὸ πρᾶγμα εἶναι τοῖς Ἕλλησιν,
[6, 6]	Κλέανδρον, τῷ δὲ Ξενοφῶντι οὐκ	ἐδόκει	φαῦλον εἶναι, ἀλλ´ ἀναστὰς ἔλεξεν·
[6, 5]	ἐμπίπτωσιν εἰς τεταγμένους καὶ ἀκεραίους.	συνεδόκει	ταῦτα πᾶσιν. Ὑμεῖς μὲν τοίνυν,
[6, 1]	αὐτῷ ὅτι ἡ στρατιὰ οὕτω	γιγνώσκει,	καὶ εὔνοιαν ἐνδεικνύμενος ἕκαστος ἔπειθεν
[6, 6]	ἔπειτα δὲ τοῖς ἄλλοις ἁρμοσταῖς	παραγγελεῖ	εἰς τὰς πόλεις μὴ δέχεσθαι
[6, 6]	Λακεδαιμονίοις σῴζεσθέ τε ἀσφαλῶς ὅποι	θέλει	ἕκαστος. συμπέμψατε μέντοι μοι ὑμῶν
[6, 5]	καὶ ποιήσαντα μνήμην ἐν οἷς	ἐθέλει	παρέχειν ἑαυτοῦ. ταῦτα παρελαύνων ἔλεγε
[6, 1]	ἱερεῖα ἐθύετο τῷ Διὶ τῷ	βασιλεῖ,	ὅσπερ αὐτῷ μαντευτὸς ἦν ἐκ
[6, 5]	ἐσμέν. ἀλλ´ ἕπεσθε ἡγεμόνι τῷ	Ἡρακλεῖ	καὶ ἀλλήλους παρακαλεῖτε ὀνομαστί. ἡδύ
[6, 2]	θυομένῳ δὲ αὐτῷ τῷ ἡγεμόνι	Ἡρακλεῖ	καὶ κοινουμένῳ, πότερα λῷον καὶ
[6, 4]	τὸ ὄρος ἀνέφυγον. ἐκ τούτου	ἀπαγγέλλει	τις ταῦτα τῶν ἀποφευγόντων εἰς
[6, 4]	Κλέανδρος ὁ ἐκ Βυζαντίου ἁρμοστὴς	μέλλει	ἥξειν πλοῖα καὶ τριήρεις ἔχων.
[6, 6]	αὐτοῖς ἀπέδωκε. καὶ οὗτος μὲν	ἀπέπλει.	οἱ δὲ στρατιῶται διαθέμενοι τὸν
[6, 6]	εὐτάκτως ποιοῦντας, καὶ μᾶλλον ἔτι	ἐπεθύμει	ἡγεμὼν γενέσθαι αὐτῶν. ἐπεὶ μέντοι
[6, 1]	αὐτὸν Τιμασίωνι μᾶλλον ἄρχειν συνεθελῆσαι	Δαρδανεῖ	ὄντι τοῦ Κλεάρχου στρατεύματος ἢ
[6, 4]	στρατιωτῶν οἱ πλεῖστοι ἦσαν οὐ	σπάνει	βίου ἐκπεπλευκότες ἐπὶ ταύτην τὴν
[6, 2]	τὴν θάλατταν ᾔει· καὶ γὰρ	ἠσθένει.	Ξενοφῶν δὲ πλοῖα λαβὼν ἀποβαίνει
[6, 2]	ἠσθένει. Ξενοφῶν δὲ πλοῖα λαβὼν	ἀποβαίνει	ἐπὶ τὰ ὅρια τῆς Θρᾴκης
[6, 1]	θυομένῳ αὐτῷ διαφανῶς ὁ θεὸς	σημαίνει	μήτε προσδεῖσθαι τῆς ἀρχῆς μήτε
[6, 5]	καὶ ταχὺ ἀκούων τὴν παρεγγύην,	ἐλαύνει	ᾗ τάχιστα. ἐπεὶ δὲ συνῆλθον,
[6, 1]	ζεύξας ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον	ἐλαύνει.	μετὰ τοῦτο Μυσὸς εἰσῆλθεν ἐν
[6, 6]	σφίσιν ἀποδοῦναι. εὐθὺς δ´ ἐκεῖνος	ἀπελαύνει	τοὺς περιεστῶτας τῶν στρατιωτῶν καὶ
[6, 1]	παντὶ ἀνθρώπῳ ὅπῃ τὸ μέλλον	ἕξει,	διὰ τοῦτο δὲ καὶ κίνδυνος
[6, 6]	οὗτος ὁ λόγος περὶ ἡμῶν	ἥξει,	χαλεπὸν ἔσται καὶ μένειν καὶ
[6, 4]	ἦν ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐξάγειν·	ἐπενόει	δὲ καὶ τοὺς νεκροὺς θάπτειν.
[6, 5]	τὴν γέφυραν ἣ ἐπὶ τῷ	νάπει	ἦν ἐξεμηρύοντο. ἐπεὶ δὲ διέβησαν,
[6, 5]	ἐπεὶ ἐγένοντο οἱ ἡγούμενοι ἐπὶ	νάπει	μεγάλῳ καὶ δυσπόρῳ, ἔστησαν ἀγνοοῦντες
[6, 5]	νομίζοντες καλὸν ἔχειν τὸ χωρίον.	ἐπεὶ	δ´ ἐπλησίαζον, ἀλαλάξαντες οἱ Ἕλληνες
[6, 5]	φύλακα καταλιπεῖν τῶν ἐπὶ στρατοπέδου.	ἐπεὶ	δ´ οἱ λοχαγοὶ καὶ οἱ
[6, 2]	τι μὴ αὐτοὶ ἐθέλοντες διδοῖεν.	ἐπεὶ	δ´ οὗτοι ἐδόκουν ἀπρόθυμοι εἶναι,
[6, 3]	ὕδατος εἶργον αὐτοὺς οἱ Θρᾷκες.	ἐπεὶ	δὲ ἀπορία πολλὴ ἦν, διελέγοντο
[6, 3]	κατὰ τὴν ἐπὶ Κάλπης ὁδόν.	ἐπεὶ	δὲ ἀφίκοντο εἰς τὸ αὐτό,
[6, 5]	ἐπὶ τῷ νάπει ἦν ἐξεμηρύοντο.	ἐπεὶ	δὲ διέβησαν, παριὼν παρὰ τὴν
[6, 3]	ὡς ἐδύναντο πλεῖστα πυρὰ ἔκαιον.	ἐπεὶ	δὲ ἐδείπνησαν τάχιστα, παρηγγέλθη τὰ
[6, 1]	ἐπεὶ τοῦτο ἔδοξε, προυβάλλοντο αὐτόν.	ἐπεὶ	δὲ ἐδόκει δῆλον εἶναι ὅτι
[6, 5]	τὸ τῶν πολεμίων πολὺ ὄν.	ἐπεὶ	δὲ εἶδον οἱ Ἕλληνες τό
[6, 5]	σφόδρα διωκόμενον ἐπὶ λόφου συνέστη.	ἐπεὶ	δὲ εἶδον οἱ Ἕλληνες ὑπομένοντας
[6, 2]	πεζῇ ἐπορεύετο διὰ τῆς χώρας·	ἐπεὶ	δὲ εἰς τὴν Θρᾴκην ἐνέβαλε,
[6, 5]	τρόπον ὁπόσους ἐπελάμβανεν ἡ στρατιά.	ἐπεὶ	δὲ εἰς τὴν ὁδὸν ἧκον
[6, 4]	στρατηγὸς κατὰ τὸ Χειρισόφου μέρος,	ἐπεὶ	δὲ ἑώρα τοὺς ἀνθρώπους ὡς
[6, 6]	Ξενοφῶντι φιλικῶς καὶ ξενίαν ξυνεβάλλοντο.	ἐπεὶ	δὲ καὶ ἑώρα αὐτοὺς τὸ
[6, 5]	παρὰ Φαρναβάζου ἔχοντες τὴν δύναμιν.	ἐπεὶ	δὲ κατεῖδον τοὺς Ἕλληνας οἱ
[6, 6]	εἰλήφεσαν ἐξεπορεύοντο διὰ τῶν Βιθυνῶν.	ἐπεὶ	δὲ οὐδενὶ ἐνέτυχον πορευόμενοι τὴν
[6, 3]	ἀμφὶ τοῦτον τὸν χρόνον ἀπῇσαν.	ἐπεὶ	δὲ οὐκ ἀφίκεσθε, ὁ δὲ
[6, 1]	οἷς ἐνετύγχανον ἐν τῇ χώρᾳ.	ἐπεὶ	δὲ σπονδαί τε ἐγένοντο καὶ
[6, 3]	ὁπλίτας ἐξ αὐτῶν τῶν χειρῶν.	ἐπεὶ	δὲ συνελέγησαν, πρῶτον μὲν τῷ
[6, 5]	τὴν παρεγγύην, ἐλαύνει ᾗ τάχιστα.	ἐπεὶ	δὲ συνῆλθον, λέγει Σοφαίνετος πρεσβύτατος
[6, 4]	δὲ καὶ τοὺς νεκροὺς θάπτειν.	ἐπεὶ	δὲ τὰ ἱερὰ καλὰ ἐγένετο,
[6, 5]	πάντας ὁπόσους ἐπελάμβανε τὸ κέρας.	ἐπεὶ	δὲ τοὺς πρώτους ἔθαψαν, προαγαγόντες
[6, 1]	Λακεδαιμονίους καὶ αὐτῶν ἡγεμόνας εἶναι.	ἐπεὶ	δὲ τοῦτο ὡμολόγησαν, εὐθὺς ἐπαύσαντο
[6, 3]	στάδια ἀπὸ θαλάττης ὡς τριάκοντα.	ἐπεὶ	δὲ φῶς ἐγένετο, ἦγεν ἕκαστος
[6, 3]	καὶ τὸ στράτευμα πολὺ εἶναι.	ἐπεὶ	δὲ ὥρα ἦν, κατεστρατοπεδεύσαντο ἐπὶ
[6, 5]	Ἀθηναῖος ταύτῃ ἐφειστήκει. προϊόντες δέ,	ἐπεὶ	ἐγένοντο οἱ ἡγούμενοι ἐπὶ νάπει
[6, 1]	συνελθόντες μὴ Λακεδαιμόνιον συμποσίαρχον αἱρῶνται;	ἐπεὶ	εἰ οὕτω γε τοῦτο ἔχει,
[6, 1]	Ἀγασίου ἀνεθορύβησαν. καὶ ὁ Ξενοφῶν	ἐπεὶ	ἑώρα πλείονος ἐνδέον, παρελθὼν εἶπεν·
[6, 5]	ἄνδρας. οὐ δεῖ ἔτι τούτους,	ἐπεὶ	ἡμᾶς πάντως εἶδον, ἡδέως δειπνῆσαι
[6, 1]	δὴ Χειρίσοφον αἱροῦνται. Χειρίσοφος δ´	ἐπεὶ	ᾑρέθη, παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ
[6, 3]	Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ ἀμφὶ Ξενοφῶντα,	ἐπεὶ	ἠρίστησαν, συσκευασάμενοι ἐπορεύοντο, βουλόμενοι ὡς
[6, 3]	ἄνευ πραγμάτων· οἱ δὲ Θρᾷκες	ἐπεὶ	ηὐτύχησαν τοῦτο τὸ εὐτύχημα, συνεβόων
[6, 3]	ἐντυγχάνουσι πρεσβύταις πορευομένοις ποι. καὶ	ἐπεὶ	ἤχθησαν παρὰ Ξενοφῶντα, ἐρωτᾷ αὐτοὺς
[6, 1]	στρατεύματος ἢ ἑαυτῷ Λάκωνι ὄντι.	ἐπεὶ	μέντοι ἐμὲ εἵλεσθε, ἔφη, καὶ
[6, 6]	ἔτι ἐπεθύμει ἡγεμὼν γενέσθαι αὐτῶν.	ἐπεὶ	μέντοι θυομένῳ αὐτῷ ἐπὶ τρεῖς
[6, 4]	τὸ στρατόπεδον. καὶ ὁ Ξενοφῶν,	ἐπεὶ	οὐκ ἐγεγένητο τὰ ἱερὰ ταύτῃ
[6, 6]	στρατιὰν οὔτε ἄλλον οὐδένα ἔτι,	ἐπεὶ	οὗτος αὐτὸς ὁμολογεῖ ἀφελέσθαι τὸν
[6, 1]	καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοὶ ἀχθόμενον.	Ἐπεὶ	ταῦτα εἶπε, πολὺ πλείονες ἀνίσταντο
[6, 1]	καὶ πάσας, ἦ μὴν ἐγώ,	ἐπεὶ	τὴν ὑμετέραν γνώμην ᾐσθανόμην, ἐθυόμην
[6, 6]	πρὸς ταῦτα ὁ Κλέανδρος εἶπεν·	Ἐπεὶ	τοίνυν εἶ, κατάμενε, ἵνα καὶ
[6, 1]	πάντες ἔλεγον ἕνα αἱρεῖσθαι· καὶ	ἐπεὶ	τοῦτο ἔδοξε, προυβάλλοντο αὐτόν. ἐπεὶ
[6, 5]	καὶ τρέπονται τοὺς πελταστάς. ἀλλ´	ἐπεὶ	ὑπηντίαζεν ἡ φάλαγξ τῶν ὁπλιτῶν
[6, 5]	τοὺς ἐναντίους, ὡς μὴ ἑστήκωμεν,	ἐπεὶ	ὤφθημεν καὶ εἴδομεν τοὺς πολεμίους·
[6, 2]	μισῶν ἐκ τούτου τὸ στράτευμα,	ἐπιτρέπει	αὐτῷ ποιεῖν ὅ τι βούλεται.
[6, 4]	τὰ ἱερά· τὰ δὲ θύματα	ἐπελελοίπει.	οἱ δὲ στρατηγοὶ ἐξῆγον μὲν
[6, 1]	ὃς ἐτύγχανε τότε Παφλαγονίας ἄρχων,	πέμπει	παρὰ τοὺς Ἕλληνας πρέσβεις ἔχοντας
[6, 2]	ἑκατόν. ἐνταῦθα διὰ τοῦ πεδίου	ῥεῖ	ποταμὸς Λύκος ὄνομα, εὖρος ὡς
[6, 4]	αὐτῇ εἰσι πολλαὶ καὶ οἰκούμεναι·	φέρει	γὰρ ἡ γῆ καὶ κριθὰς
[6, 4]	εἰς τὸν Πόντον εἰσπλέοντι. καὶ	τριήρει	μέν ἐστιν εἰς Ἡράκλειαν ἐκ
[6, 1]	ὁ μὲν παραθέμενος τὰ ὅπλα	σπείρει	καὶ ζευγηλατεῖ, πυκνὰ δὲ στρεφόμενος
[6, 3]	πορευόμενοι οἱ Ἕλληνες, ἐπὶ δὲ	διαβάσει	χαράδρας τρέπονται αὐτούς, καὶ αὐτόν
[6, 5]	οὔτε σῖτος ᾧ θρεψόμεθα μένοντες,	δεήσει	δέ, ἢν θᾶττον ἐκεῖ γενώμεθα,
[6, 6]	οὗτος πρῶτον μὲν ἡμᾶς Βυζαντίου	ἀποκλείσει,	ἔπειτα δὲ τοῖς ἄλλοις ἁρμοσταῖς
[6, 6]	ἔφη γενέσθαι, εἰ μή τις	ἐκδώσει	τὸν ἄρξαντα βάλλειν καὶ τὸν
[6, 1]	παραθέμενος τὰ ὅπλα σπείρει καὶ	ζευγηλατεῖ,	πυκνὰ δὲ στρεφόμενος ὡς φοβούμενος,
[6, 6]	τὸν ἀφελόμενον. ἦν δὲ ὃν	ἐξῄτει	Ἀγασίας διὰ τέλους φίλος τῷ
[6, 6]	ὅτι ἁρπάζειν ἐπιχειροῦσιν. ὁ δὲ	κελεύει	τὸν ἁρπάζοντα ἄγειν πρὸς αὑτόν.
[6, 5]	μάντις Ἀρηξίων Παρράσιος, καὶ ἡγεῖσθαι	κελεύει	τὸν Ξενοφῶντα. καὶ διαβάντες τὴν
[6, 5]	σωτηρίας. νῦν δὲ οὕτως ἔχει·	ἀμαχεὶ	μὲν ἐνθένδε οὐκ ἔστιν ἀπελθεῖν·
[6, 5]	ἀλλὰ σωτηρίας. νῦν δὲ οὕτως	ἔχει·	ἀμαχεὶ μὲν ἐνθένδε οὐκ ἔστιν
[6, 1]	ἐπεὶ εἰ οὕτω γε τοῦτο	ἔχει,	ἔφη, οὐδὲ λοχαγεῖν ἡμῖν ἔξεστιν,
[6, 6]	αἰτίας εἴητε. ὡς δὲ νῦν	ἔχει,	χαλεπὸν εἰ οἰόμενοι ἐν τῇ
[6, 6]	τῶν παρ´ ἡμῶν ἀποδράντων, εὖ	ἴσθι	ὅτι οὐδὲν ἂν τούτων ἐποίησα.
[6, 1]	παραστησάμενος δύο ἱερεῖα ἐθύετο τῷ	Διὶ	τῷ βασιλεῖ, ὅσπερ αὐτῷ μαντευτὸς
[6, 6]	εἶναι, καὶ ὑφέξω τὴν δίκην.	φημὶ	δὲ καὶ εἴ τινα ἄλλον
[6, 1]	δὲ ἐμὲ ἕλησθε, οὐκ ἂν	θαυμάσαιμι	εἴ τινα εὕροιτε καὶ ὑμῖν
[6, 1]	ὑφ´ ὑμῶν τιμώμενος, εἴπερ ἄνθρωπός	εἰμι,	καὶ χάριν ἔχω καὶ εὔχομαι
[6, 6]	παρελθὼν ὁ Ἀγασίας εἶπεν· Ἐγώ	εἰμι,	ὦ Κλέανδρε, ὁ ἀφελόμενος Δεξίππου
[6, 6]	εἶπεν Ἀγασίας· Ἐγώ, ὦ ἄνδρες,	ὄμνυμι	θεοὺς καὶ θεὰς ἦ μὴν
[6, 6]	καὶ τώ τε ἄνδρε ὑμῖν	δίδωμι	καὶ αὐτὸς παρέσομαι· καὶ ἢν
[6, 1]	ἀλλήλους, ἀλλὰ τὸ δόξαν τῷ	ἑνὶ	περαίνεσθαι ἄν· τὸν δ´ ἔμπροσθεν
[6, 6]	διὰ τῶν Βιθυνῶν. ἐπεὶ δὲ	οὐδενὶ	ἐνέτυχον πορευόμενοι τὴν ὀρθὴν ὁδόν,
[6, 5]	τὸ μὲν ἀπιέναι ἀπὸ πολεμίων	οὐδενὶ	καλῷ ἔοικε, τὸ δὲ ἐφέπεσθαι
[6, 4]	ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ πρὸς τῷ	λιμένι.	τὸ δὲ χωρίον τοῦτο ὃ
[6, 3]	καὶ ἡ στρατιὰ δέ, εἴ	τινι	παραλειπομένῳ ἐντυγχάνοιεν· ὥστε πᾶσα ἡ
[6, 2]	ἐκπλεῦσαι· θυομένῳ δὲ αὐτῷ τῷ	ἡγεμόνι	Ἡρακλεῖ καὶ κοινουμένῳ, πότερα λῷον
[6, 5]	τῆς Ἑλλάδος ἐσμέν. ἀλλ´ ἕπεσθε	ἡγεμόνι	τῷ Ἡρακλεῖ καὶ ἀλλήλους παρακαλεῖτε
[6, 1]	ὁ δ´ ἔφη νομίζειν αὐτὸν	Τιμασίωνι	μᾶλλον ἄρχειν συνεθελῆσαι Δαρδανεῖ ὄντι
[6, 1]	τοῦ Κλεάρχου στρατεύματος ἢ ἑαυτῷ	Λάκωνι	ὄντι. ἐπεὶ μέντοι ἐμὲ εἵλεσθε,
[6, 4]	τοῖς ὅπλοις ἐνυκτέρευον φυλαττόμενοι ἱκανοῖς	φύλαξι.	~Τὴν μὲν νύκτα οὕτω διήγαγον·
[6, 4]	τῶν Βιθυνῶν τινες ἐπιγενόμενοι τοῖς	προφύλαξι	τοὺς μὲν κατέκαινον τοὺς δὲ
[6, 3]	καὶ αὐτὸς Ἡγήσανδρος ἐσώθη. καὶ	οἱ	ἄλλοι δὲ λόχοι συνῆλθον οἱ
[6, 1]	καὶ Ἀναξίβιος ὁ ναύαρχος καὶ	οἱ	ἄλλοι, καὶ ὅτι ὑπισχνεῖτο Ἀναξίβιος,
[6, 4]	ἄλλα ἱερεῖα) σφαγιασάμενος ἐβοήθει καὶ	οἱ	ἄλλοι οἱ μέχρι τριάκοντα ἐτῶν
[6, 6]	δ´ ἔφευγε. Ξενοφῶν δὲ καὶ	οἱ	ἄλλοι στρατηγοὶ κατεκώλυόν τε καὶ
[6, 3]	δέ, οὐκ εἰδέναι. Ταῦτα ἀκούσαντες	οἱ	ἀμφὶ Ξενοφῶντα, ἐπεὶ ἠρίστησαν, συσκευασάμενοι
[6, 2]	διαφθείρειν τὴν πρᾶξιν· καὶ συνίσταντο	οἱ	Ἀρκάδες καὶ οἱ Ἀχαιοί· προειστήκει
[6, 4]	ἱερὰ καλὰ ἐγένετο, εἵποντο καὶ	οἱ	Ἀρκάδες, καὶ τοὺς μὲν νεκροὺς
[6, 3]	ἠσπάζοντο ὥσπερ ἀδελφούς. καὶ ἐπυνθάνοντο	οἱ	Ἀρκάδες τῶν περὶ Ξενοφῶντα τί
[6, 6]	ἀπορία ἦν, συνήγαγον τὸ στράτευμα	οἱ	ἄρχοντες· καὶ ἔνιοι μὲν αὐτῶν
[6, 2]	μηδεὶς μετάσχοι, ἀλλ´ αὐτοὶ καὶ	οἱ	αὐτῶν στρατιῶται ἐκπλεύσειαν ἐπὶ τῶν
[6, 2]	καὶ συνίσταντο οἱ Ἀρκάδες καὶ	οἱ	Ἀχαιοί· προειστήκει δὲ μάλιστα αὐτῶν
[6, 4]	μαχουμένους εἴ ποτε καὶ ἄλλοτε·	οἱ	γὰρ πολέμιοι ἀνατεθαρρήκασιν. ἐκ τούτου
[6, 5]	ἔτη. καὶ οὗτοι μὲν ἔμενον,	οἱ	δ´ ἄλλοι ἐπορεύοντο. πρὶν δὲ
[6, 6]	ἦν αὐτῷ ὁ ἀγόμενος λοχίτης.	οἱ	δ´ ἄλλοι οἱ παρόντες τῶν
[6, 1]	εἰ καὶ γυναῖκες συνεμάχοντο αὐτοῖς.	οἱ	δ´ ἔλεγον ὅτι αὗται καὶ
[6, 5]	αὐτούς. παιανίσαντες οὖν εὐθὺς ἐπέκειντο·	οἱ	δ´ οὐχ ὑπέμειναν. καὶ ἐνταῦθα
[6, 3]	συνῆλθον οἱ μὲν σὺν πράγμασιν	οἱ	δὲ ἄνευ πραγμάτων· οἱ δὲ
[6, 5]	εἰς τὸ ἐρυμνὸν χωρίον ἡγοῦντο·	οἱ	δὲ εἵποντο ἀναλαβόντες τὰ ὅπλα
[6, 3]	ᾔσθηνται ἄλλου στρατεύματος ὄντος Ἑλληνικοῦ.	οἱ	δὲ ἔλεγον πάντα τὰ γεγενημένα,
[6, 1]	τοῦτο οἱ μὲν πρέσβεις ᾤχοντο·	οἱ	δὲ Ἕλληνες, ἐπειδὴ πλοῖα ἱκανὰ
[6, 6]	τὰ χρήματα ὅποι ἐδύναντο προσωτάτω·	οἱ	δὲ Ἕλληνες προσέμενον μὲν Κλέανδρον
[6, 3]	πράγμασιν οἱ δὲ ἄνευ πραγμάτων·	οἱ	δὲ Θρᾷκες ἐπεὶ ηὐτύχησαν τοῦτο
[6, 3]	ἔλαβον καὶ πρόβατα πολλὰ περιεβάλλοντο.	οἱ	δὲ Θρᾷκες ἡθροίζοντο οἱ διαφεύγοντες·
[6, 3]	νῦν ὅτι πολιορκοῦνται ἐπὶ λόφου,	οἱ	δὲ Θρᾷκες πάντες περικεκυκλωμένοι εἶεν
[6, 3]	καίειν ἅπαντα ὅτῳ ἐντυγχάνοιεν καυσίμῳ.	οἱ	δὲ ἱππεῖς σπειρόμενοι ἐφ´ ὅσον
[6, 2]	ἔστι δ´ οἳ καὶ Ξενοφῶντα.	οἱ	δὲ ἰσχυρῶς ἀπεμάχοντο· ἀμφοῖν γὰρ
[6, 1]	μὲν ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς ἔζων,	οἱ	δὲ καὶ λῃζόμενοι ἐκ τῆς
[6, 4]	οἱ μὲν καὶ ἄνδρας ἄγοντες,	οἱ	δὲ καὶ προσανηλωκότες χρήματα, καὶ
[6, 4]	ἕτεροι ἀποδεδρακότες πατέρας καὶ μητέρας,	οἱ	δὲ καὶ τέκνα καταλιπόντες ὡς
[6, 2]	Παρράσιος καὶ Λύκων ὁ Ἀχαιός.	οἱ	δὲ λόγοι ἦσαν αὐτοῖς ὡς
[6, 3]	τῶν Ἀρκάδων οἱ μὲν τεθνᾶσιν,	οἱ	δὲ λοιποὶ ἐπὶ λόφου τινὸς
[6, 4]	τῶν ἀνδρῶν οὐ μεῖον πεντακοσίους·	οἱ	δὲ λοιποὶ ἐπὶ τὸ ὄρος
[6, 5]	τοὺς πολεμίους πρίν τινα κελεύειν·	οἱ	δὲ πολέμιοι ἀντίοι ὥρμησαν, οἵ
[6, 3]	πολλὴ δὲ εἰς Χρυσόπολιν διελθεῖν·	οἱ	δὲ πολέμιοι πλησίον· εἰς Κάλπης
[6, 5]	παρῄει Ζεὺς σωτήρ, Ἡρακλῆς ἡγεμών.	οἱ	δὲ πολέμιοι ὑπέμενον, νομίζοντες καλὸν
[6, 3]	εἶχον οὔτε ἀκοντιστὴν οὔτε ἱππέα·	οἱ	δὲ προσθέοντες καὶ προσελαύνοντες ἠκόντιζον·
[6, 1]	Ἕλληνας μήτε ἀδικεῖν μήτε ἀδικεῖσθαι.	οἱ	δὲ στρατηγοὶ ἀπεκρίναντο ὅτι περὶ
[6, 4]	ἱερά· τὰ δὲ θύματα ἐπελελοίπει.	οἱ	δὲ στρατηγοὶ ἐξῆγον μὲν οὔ,
[6, 6]	ἀπέδωκε. καὶ οὗτος μὲν ἀπέπλει.	οἱ	δὲ στρατιῶται διαθέμενοι τὸν σῖτον
[6, 2]	ὄνομα, εὖρος ὡς δύο πλέθρων.	Οἱ	δὲ στρατιῶται συλλεγέντες ἐβουλεύοντο τὴν
[6, 3]	περιεβάλλοντο. οἱ δὲ Θρᾷκες ἡθροίζοντο	οἱ	διαφεύγοντες· πολλοὶ δὲ διέφευγον πελτασταὶ
[6, 5]	αὐτοὺς ὑπεδέχετο, ὃ οὐκ ᾔδεσαν	οἱ	Ἕλληνες, ἀλλὰ προαπετράποντο διώκοντες· ὀψὲ
[6, 3]	τέως μὲν ἐμάχοντο ἅμα πορευόμενοι	οἱ	Ἕλληνες, ἐπὶ δὲ διαβάσει χαράδρας
[6, 3]	κύκλῳ περὶ τὸν λόφον ἔνθα	οἱ	Ἕλληνες ἐστρατοπεδεύοντο ἐτάττοντο καὶ ἱππεῖς
[6, 5]	εὐώνυμον εὐθὺς διεσπάρη, καθ´ ὃ	οἱ	Ἕλληνες ἱππεῖς ἦσαν, τὸ δὲ
[6, 4]	εἰς τὰ ὅπλα πάντες ἔδραμον	οἱ	Ἕλληνες· καὶ διώκειν μὲν καὶ
[6, 3]	τῷ λόφῳ γενόμενοι ἔνθα ἐπολιορκοῦντο	οἱ	Ἕλληνες. καὶ οὐχ ὁρῶσιν οὔτε
[6, 4]	ἀμφὶ ἡλίου δυσμὰς ἦν καὶ	οἱ	Ἕλληνες μάλ´ ἀθύμως ἔχοντες ἐδειπνοποιοῦντο,
[6, 5]	χωρίον. ἐπεὶ δ´ ἐπλησίαζον, ἀλαλάξαντες	οἱ	Ἕλληνες πελτασταὶ ἔθεον ἐπὶ τοὺς
[6, 5]	πολὺ ὄν. ἐπεὶ δὲ εἶδον	οἱ	Ἕλληνες τό τε Φαρναβάζου ἱππικὸν
[6, 5]	λόφου συνέστη. ἐπεὶ δὲ εἶδον	οἱ	Ἕλληνες ὑπομένοντας αὐτούς, ἐδόκει ῥᾷστόν
[6, 6]	ἐπὶ λείαν ἰέναι, καὶ ἐλάμβανον	οἱ	ἐξιόντες· ὁπότε δὲ ἐξίοι πᾶν
[6, 5]	ἵν´ ἄν που δέῃ ὦσιν	οἱ	ἐπιβοηθήσοντες τῇ φάλαγγι καὶ οἱ
[6, 5]	ἐφειστήκει. προϊόντες δέ, ἐπεὶ ἐγένοντο	οἱ	ἡγούμενοι ἐπὶ νάπει μεγάλῳ καὶ
[6, 2]	μὴ ποιήσοιεν ταῦτα. ἀκούσαντες δ´	οἱ	Ἡρακλεῶται βουλεύσεσθαι ἔφασαν· καὶ εὐθὺς
[6, 2]	δύο στάδια. ἐνταῦθα τοῖς Ἕλλησιν	οἱ	Ἡρακλεῶται ξένια πέμπουσιν ἀλφίτων μεδίμνους
[6, 6]	βούλῃ ἡγεῖσθαι αὐτῶν καὶ ἢν	οἱ	θεοὶ ἵλεῳ ὦσιν, ἐπιδείξειν σοι
[6, 1]	καὶ ἐμοὶ ὑποστῆναι· καί μοι	οἱ	θεοὶ οὕτως ἐν τοῖς ἱεροῖς
[6, 6]	καὶ αὐτὸς παρέσομαι· καὶ ἢν	οἱ	θεοὶ παραδιδῶσιν, ἐξηγήσομαι εἰς τὴν
[6, 3]	αὐτοῖς, ὁμήρους δὲ οὐκ ἐδίδοσαν	οἱ	Θρᾷκες αἰτούντων τῶν Ἑλλήνων, ἀλλ´
[6, 3]	ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶργον αὐτοὺς	οἱ	Θρᾷκες. ἐπεὶ δὲ ἀπορία πολλὴ
[6, 4]	ἐλθεῖν εἰς τὴν Φρυγίαν· οὗτοι	οἱ	ἱππεῖς ἀποκτείνουσι τῶν ἀνδρῶν οὐ
[6, 3]	ἐδύναντο τάχιστα. Τιμασίων δὲ καὶ	οἱ	ἱππεῖς ἔχοντες τοὺς ἡγεμόνας καὶ
[6, 3]	δὲ διὰ τῆς μεσογείας πορευομένῳ	οἱ	ἱππεῖς καταθέοντες ἐντυγχάνουσι πρεσβύταις πορευομένοις
[6, 2]	χιλίους, πελτασταὶ δὲ εἰς ἑπτακοσίους,	οἱ	Κλεάρχου Θρᾷκες, Ξενοφῶντι δὲ ὁπλῖται
[6, 6]	δὲ τότε πάντων τῶν Ἑλλήνων	οἱ	Λακεδαιμόνιοι. ἐνταῦθα πονηρὸν ἐδόκει τὸ
[6, 6]	εἰς τὴν Ἑλλάδα. καὶ πολὺ	οἱ	λόγοι οὗτοι ἀντίοι εἰσὶν ἢ
[6, 1]	ἐτράποντο ἐπὶ τὸν Ξενοφῶντα· καὶ	οἱ	λοχαγοὶ ἔλεγον προσιόντες αὐτῷ ὅτι
[6, 5]	ὅπου ἂν θέλωσι σκηνῆσαι. Ἐντεῦθεν	οἱ	λοχαγοὶ ἡγεῖσθαι ἐκέλευον, καὶ οὐδεὶς
[6, 5]	τῶν ἐπὶ στρατοπέδου. ἐπεὶ δ´	οἱ	λοχαγοὶ καὶ οἱ στρατιῶται ἀπέλειπον
[6, 1]	αὐλόν. ἐπὶ δὲ τούτῳ {ἐπιόντες}	οἱ	Μαντινεῖς καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν
[6, 6]	περὶ σοῦ βουλευσώμεθα. Ἐκ τούτου	οἱ	μὲν ἀμφὶ Κλέανδρον ἠρίστων· τὴν
[6, 1]	τούτου δὲ ἐν τῇ διατριβῇ	οἱ	μὲν ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς ἔζων,
[6, 2]	εἶχεν, ἀμφὶ τετταράκοντα ἱππέας. Καὶ	οἱ	μὲν Ἀρκάδες διαπραξάμενοι πλοῖα παρὰ
[6, 3]	~Ἔπραξαν δ´ αὐτῶν ἕκαστοι τάδε.	οἱ	μὲν Ἀρκάδες ὡς ἀπέβησαν νυκτὸς
[6, 3]	προσέβαλλον πρὸς τοὺς ὁπλίτας ἀσφαλῶς·	οἱ	μὲν γὰρ Ἕλληνες οὔτε τοξότην
[6, 5]	καὶ τὰ ἀνδράποδα αὐτοῦ καταλιπεῖν.	οἱ	μὲν δὴ ἄλλοι πάντες ἐξῇσαν,
[6, 6]	ἀφίστατε ἀπὸ Λακεδαιμονίων. Ἐκ τούτου	οἱ	μὲν ἐπαινοῦντες ἀπῆλθον, ἔχοντες τὼ
[6, 5]	ᾗπερ ὑμῖν δοκεῖ. ἐκ τούτου	οἱ	μὲν ἥσυχοι προῆγον, ὁ δὲ
[6, 3]	καὶ τῶν καταλελειμμένων ἐπυνθάνοντο ὅτι	οἱ	μὲν Θρᾷκες ἀφ´ ἑσπέρας ᾤχοντο
[6, 4]	ἀλλὰ τὴν Κύρου ἀρετὴν ἀκούοντες,	οἱ	μὲν καὶ ἄνδρας ἄγοντες, οἱ
[6, 6]	ἑξήκοντα ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. ~Ἐντεῦθεν	οἱ	μὲν πολέμιοι εἶχον ἀμφὶ τὰ
[6, 1]	Παφλαγόνας μήτε ἀδικεῖσθαι. μετὰ τοῦτο	οἱ	μὲν πρέσβεις ᾤχοντο· οἱ δὲ
[6, 1]	ἐνταῦθα ἦλθε τριήρη ἔχων. καὶ	οἱ	μὲν στρατιῶται προσεδόκων ἄγοντά τι
[6, 3]	οἱ ἄλλοι δὲ λόχοι συνῆλθον	οἱ	μὲν σὺν πράγμασιν οἱ δὲ
[6, 3]	ἔλεξεν· Ἄνδρες στρατιῶται, τῶν Ἀρκάδων	οἱ	μὲν τεθνᾶσιν, οἱ δὲ λοιποὶ
[6, 4]	σφαγιασάμενος ἐβοήθει καὶ οἱ ἄλλοι	οἱ	μέχρι τριάκοντα ἐτῶν ἅπαντες. καὶ
[6, 6]	ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων καὶ	οἱ	παραπλέοντες ἄσμενοι κατῆγον, ἀκούοντες ὡς
[6, 6]	ἀγόμενος λοχίτης. οἱ δ´ ἄλλοι	οἱ	παρόντες τῶν στρατιωτῶν ἐπιχειροῦσι βάλλειν
[6, 1]	τοὺς θεοὺς προσόδοις. ὁρῶντες δὲ	οἱ	Παφλαγόνες δεινὰ ἐποιοῦντο πάσας τὰς
[6, 1]	τῆς Παφλαγονίας. ἐκλώπευον δὲ καὶ	οἱ	Παφλαγόνες εὖ μάλα τοὺς ἀποσκεδαννυμένους,
[6, 1]	ἐνταῦθα κρότος ἦν πολύς, καὶ	οἱ	Παφλαγόνες ἤροντο εἰ καὶ γυναῖκες
[6, 1]	ἔπεσε τεχνικῶς πως. καὶ ἀνέκραγον	οἱ	Παφλαγόνες. καὶ ὁ μὲν σκυλεύσας
[6, 5]	δ´ οὐχ ὑπέμειναν. καὶ ἐνταῦθα	οἱ	πελτασταὶ ἐδίωκον μέχρι τὸ δεξιὸν
[6, 3]	ὅσον καλῶς εἶχεν ἔκαιον, καὶ	οἱ	πελτασταὶ ἐπιπαριόντες κατὰ τὰ ἄκρα
[6, 4]	κατοικίσαι πόλιν. τῶν γὰρ στρατιωτῶν	οἱ	πλεῖστοι ἦσαν οὐ σπάνει βίου
[6, 5]	δόρατα καθίεσαν, ἐνταῦθα οὐκέτι ἐδέξαντο	οἱ	πολέμιοι, ἀλλὰ ἔφευγον. καὶ Τιμασίων
[6, 3]	ἥξειν ἐπὶ τοὺς πολεμίους· καὶ	οἱ	πολέμιοι δέ, ὥς γε ἡμῖν
[6, 5]	ἐπεὶ δὲ κατεῖδον τοὺς Ἕλληνας	οἱ	πολέμιοι, ἔστησαν ἀπέχοντες αὐτῶν ὅσον
[6, 6]	λιμὴν εἴη. ἔπεμπον δὲ καὶ	οἱ	πολέμιοι ἤδη οἳ πλησίον ᾤκουν
[6, 5]	ἀναπαύσαιντο. συνταξάμενοι δὴ πορεύονται. ἐντεῦθεν	οἱ	πολέμιοι ἱππεῖς φεύγουσι κατὰ τοῦ
[6, 4]	δέ. εἶπεν οὖν Ξενοφῶν· Ἴσως	οἱ	πολέμιοι συνειλεγμένοι εἰσὶ καὶ ἀνάγκη
[6, 5]	οἱ ἐπιβοηθήσοντες τῇ φάλαγγι καὶ	οἱ	πολέμιοι τεταραγμένοι ἐμπίπτωσιν εἰς τεταγμένους
[6, 5]	ἰόντες νενικήκατε καὶ οἷα πάσχουσιν	οἱ	πολεμίους φεύγοντες, καὶ τοῦτο ἐννοήσατε
[6, 4]	Ἱερώνυμος Ἠλεῖος λοχαγὸς καὶ ἄλλοι	οἱ	πρεσβύτατοι τῶν Ἀρκάδων. καὶ δόγμα
[6, 5]	διήγαγον· ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ	οἱ	στρατηγοὶ εἰς τὸ ἐρυμνὸν χωρίον
[6, 6]	ἀνὴρ ὑπὸ Ἀγασίου. καὶ ἔλεγον	οἱ	στρατηγοί· Ἔπεμψεν ἡμᾶς ἡ στρατιὰ
[6, 6]	ἐπορεύετο πρὸς Κλέανδρον Ἀγασίας καὶ	οἱ	στρατηγοὶ καὶ ὁ ἀφαιρεθεὶς ἀνὴρ
[6, 4]	πολέμιοι ἀνατεθαρρήκασιν. ἐκ τούτου ἐθύοντο	οἱ	στρατηγοί, μάντις δὲ παρῆν Ἀρηξίων
[6, 3]	ἐδόκει εἶναι, σύνδυο λόχους ἦγον	οἱ	στρατηγοί. συνεβάλλοντο δὲ καὶ λόφον
[6, 1]	ἐκ τῆς νικώσης ἔπραττον πάντα	οἱ	στρατηγοί. ὡς δὲ ταῦτα διενοοῦντο,
[6, 4]	ἱερὰ προχωροίη ἡμῖν. ἀκούσαντες δ´	οἱ	στρατιῶται ἀνέκραγον, ὡς οὐδὲν δέον
[6, 5]	ἐπεὶ δ´ οἱ λοχαγοὶ καὶ	οἱ	στρατιῶται ἀπέλειπον αὐτόν, αἰσχυνόμενοι μὴ
[6, 1]	ἐν ταύτῃ τῇ Ἁρμήνῃ ἔμειναν	οἱ	στρατιῶται ἡμέρας πέντε. ὡς δὲ
[6, 4]	τὰ ἱερά. ἐκτούτου χαλεπῶς εἶχον	οἱ	στρατιῶται· καὶ γὰρ τὰ ἐπιτήδεια
[6, 4]	ἐκοιμήθησαν. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ συνῆλθον	οἱ	στρατιῶται πάντες· συνῆγε δὲ μάλιστα
[6, 2]	τειχῶν ὅπλα ἐφαίνετο. Ἐκ τούτου	οἱ	ταράξαντες ταῦτα τοὺς στρατηγοὺς ᾐτιῶντο
[6, 4]	ἐπὶ τὸ λαμβάνειν, ἐπιπίπτουσιν αὐτοῖς	οἱ	Φαρναβάζου ἱππεῖς πρῶτοι· βεβοηθηκότες γὰρ
[6, 5]	οἱ δὲ πολέμιοι ἀντίοι ὥρμησαν,	οἵ	θ´ ἱππεῖς καὶ τὸ στῖφος
[6, 5]	τά τε ἱερὰ ἡμῖν καλὰ	οἵ	τε οἰωνοὶ αἴσιοι τά τε
[6, 6]	τὸν Σπαρτιάτην καὶ τῶν ἄλλων	οἳ	ἐδόκουν ἐπιτήδειοι εἶναι δεῖσθαι Κλεάνδρου
[6, 2]	ὅτι ἄρχων ᾕρητο· ἔστι δ´	οἳ	καὶ Ξενοφῶντα. οἱ δὲ ἰσχυρῶς
[6, 6]	δὲ καὶ οἱ πολέμιοι ἤδη	οἳ	πλησίον ᾤκουν πρὸς Ξενοφῶντα, ἀκούοντες
[6, 1]	τοῦτο Αἰνιᾶνες καὶ Μάγνητες ἀνέστησαν,	οἳ	ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν καλουμένην ἐν
[6, 6]	στράτευμα, εἴ τις χωρὶς ἀπελθὼν	λάβοι	τι, δημόσιον ἔδοξεν εἶναι. ἤδη
[6, 1]	ἐπὶ τὸν Ξενοφῶντα· καὶ οἱ	λοχαγοὶ	ἔλεγον προσιόντες αὐτῷ ὅτι ἡ
[6, 5]	ἂν θέλωσι σκηνῆσαι. Ἐντεῦθεν οἱ	λοχαγοὶ	ἡγεῖσθαι ἐκέλευον, καὶ οὐδεὶς ἀντέλεγε.
[6, 5]	ἐπὶ στρατοπέδου. ἐπεὶ δ´ οἱ	λοχαγοὶ	καὶ οἱ στρατιῶται ἀπέλειπον αὐτόν,
[6, 1]	ἀδικεῖν μήτε ἀδικεῖσθαι. οἱ δὲ	στρατηγοὶ	ἀπεκρίναντο ὅτι περὶ μὲν τούτων
[6, 5]	ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ οἱ	στρατηγοὶ	εἰς τὸ ἐρυμνὸν χωρίον ἡγοῦντο·
[6, 4]	δὲ θύματα ἐπελελοίπει. οἱ δὲ	στρατηγοὶ	ἐξῆγον μὲν οὔ, συνεκάλεσαν δέ.
[6, 6]	ὑπὸ Ἀγασίου. καὶ ἔλεγον οἱ	στρατηγοί·	Ἔπεμψεν ἡμᾶς ἡ στρατιὰ πρὸς
[6, 5]	λέγει· Δοκεῖ μοι, ὦ ἄνδρες	στρατηγοί,	ἐπιτάξασθαι τῇ φάλαγγι λόχους φύλακας
[6, 6]	πρὸς Κλέανδρον Ἀγασίας καὶ οἱ	στρατηγοὶ	καὶ ὁ ἀφαιρεθεὶς ἀνὴρ ὑπὸ
[6, 6]	Ξενοφῶν δὲ καὶ οἱ ἄλλοι	στρατηγοὶ	κατεκώλυόν τε καὶ τῷ Κλεάνδρῳ
[6, 4]	ἀνατεθαρρήκασιν. ἐκ τούτου ἐθύοντο οἱ	στρατηγοί,	μάντις δὲ παρῆν Ἀρηξίων Ἀρκάς·
[6, 3]	εἶναι, σύνδυο λόχους ἦγον οἱ	στρατηγοί.	συνεβάλλοντο δὲ καὶ λόφον εἰς
[6, 1]	τῆς νικώσης ἔπραττον πάντα οἱ	στρατηγοί.	ὡς δὲ ταῦτα διενοοῦντο, ἐτράποντο
[6, 5]	καὶ ἀπεκτίννυσαν ὅσουσπερ ἐδύναντο ὡς	ὀλίγοι	ὄντες. τῶν δὲ πολεμίων τὸ
[6, 5]	τὸ δεξιὸν διεσπάρη· ἀπέθανον δὲ	ὀλίγοι·	τὸ γὰρ ἱππικὸν φόβον παρεῖχε
[6, 2]	Λύκων ὁ Ἀχαιός. οἱ δὲ	λόγοι	ἦσαν αὐτοῖς ὡς αἰσχρὸν εἴη
[6, 6]	τὴν Ἑλλάδα. καὶ πολὺ οἱ	λόγοι	οὗτοι ἀντίοι εἰσὶν ἢ οὓς
[6, 1]	πολὺ πλείονες ἀνίσταντο λέγοντες ὡς	δέοι	αὐτὸν ἄρχειν. Ἀγασίας δὲ Στυμφάλιος
[6, 1]	καὶ ἡμέρας, καὶ εἴ τι	δέοι	λανθάνειν, μᾶλλον ἂν κρύπτεσθαι, καὶ
[6, 3]	δὲ καὶ λόφον εἰς ὃν	δέοι	πάντας ἁλίζεσθαι· καὶ ἅτε ἐξαίφνης
[6, 6]	τὸ χωρίον, ἐρωτῶντες ὅ τι	δέοι	ποιοῦντας φίλους εἶναι. ὁ δ´
[6, 3]	ἰσχυρῶς, ὅπως ἡγεμόνες εἶεν ὅποι	δέοι·	σκοποὺς δὲ καταστήσας συνέλεξε τοὺς
[6, 1]	κρύπτεσθαι, καὶ εἴ τι αὖ	δέοι	φθάνειν, ἧττον ἂν ὑστερίζειν· οὐ
[6, 6]	ἡγεῖσθαι αὐτῶν καὶ ἢν οἱ	θεοὶ	ἵλεῳ ὦσιν, ἐπιδείξειν σοι καὶ
[6, 1]	ἐμοὶ ὑποστῆναι· καί μοι οἱ	θεοὶ	οὕτως ἐν τοῖς ἱεροῖς ἐσήμηναν
[6, 6]	αὐτὸς παρέσομαι· καὶ ἢν οἱ	θεοὶ	παραδιδῶσιν, ἐξηγήσομαι εἰς τὴν Ἑλλάδα.
[6, 1]	ὅτι αἱρήσονται αὐτόν, εἴ τις	ἐπιψηφίζοι,	ἀνέστη καὶ ἔλεξε τάδε. Ἐγώ,
[6, 6]	ἀνδράποδα καὶ πρόβατα· καὶ ἀφίκοντο	ἑκταῖοι	εἰς Χρυσόπολιν τῆς Καλχηδονίας, καὶ
[6, 4]	ἑκάστους ἔθαψαν· ἤδη γὰρ ἦσαν	πεμπταῖοι	καὶ οὐχ οἷόν τε ἀναιρεῖν
[6, 2]	ἥμισυ τοῦ στρατεύματος Ἀρκάδες καὶ	Ἀχαιοί)	εἰ οὖν σωφρονοῖεν, αὐτοὶ συστάντες
[6, 2]	ἦσαν παρ´ αὐτῷ Ἀρκάδες ἢ	Ἀχαιοὶ	καὶ Ξενοφῶντα συνέστησαν καὶ στρατηγοὺς
[6, 2]	στράτευμα τρίχα, Ἀρκάδες μὲν καὶ	Ἀχαιοὶ	πλείους ἢ τετρακισχίλιοι, ὁπλῖται πάντες,
[6, 2]	συνίσταντο οἱ Ἀρκάδες καὶ οἱ	Ἀχαιοί·	προειστήκει δὲ μάλιστα αὐτῶν Καλλίμαχός
[6, 5]	ἐπὶ θάλατταν περὶ ἡλίου δυσμάς·	στάδιοι	δ´ ἦσαν ὡς ἑξήκοντα ἐπὶ
[6, 6]	καὶ τῶν ἄλλων οἳ ἐδόκουν	ἐπιτήδειοι	εἶναι δεῖσθαι Κλεάνδρου κατὰ πάντα
[6, 2]	μὲν καὶ Ἀχαιοὶ πλείους ἢ	τετρακισχίλιοι,	ὁπλῖται πάντες, Χειρισόφῳ δ´ ὁπλῖται
[6, 5]	καθίεσαν, ἐνταῦθα οὐκέτι ἐδέξαντο οἱ	πολέμιοι,	ἀλλὰ ἔφευγον. καὶ Τιμασίων μὲν
[6, 4]	ποτε καὶ ἄλλοτε· οἱ γὰρ	πολέμιοι	ἀνατεθαρρήκασιν. ἐκ τούτου ἐθύοντο οἱ
[6, 5]	πρίν τινα κελεύειν· οἱ δὲ	πολέμιοι	ἀντίοι ὥρμησαν, οἵ θ´ ἱππεῖς
[6, 3]	ἐπὶ τοὺς πολεμίους· καὶ οἱ	πολέμιοι	δέ, ὥς γε ἡμῖν ἐδόκουν,
[6, 6]	τὸ στρατόπεδον. ~Ἐντεῦθεν οἱ μὲν	πολέμιοι	εἶχον ἀμφὶ τὰ ἑαυτῶν καὶ
[6, 5]	δὲ κατεῖδον τοὺς Ἕλληνας οἱ	πολέμιοι,	ἔστησαν ἀπέχοντες αὐτῶν ὅσον πεντεκαίδεκα
[6, 6]	εἴη. ἔπεμπον δὲ καὶ οἱ	πολέμιοι	ἤδη οἳ πλησίον ᾤκουν πρὸς
[6, 5]	συνταξάμενοι δὴ πορεύονται. ἐντεῦθεν οἱ	πολέμιοι	ἱππεῖς φεύγουσι κατὰ τοῦ πρανοῦς
[6, 3]	εἰς Χρυσόπολιν διελθεῖν· οἱ δὲ	πολέμιοι	πλησίον· εἰς Κάλπης δὲ λιμένα,
[6, 4]	εἶπεν οὖν Ξενοφῶν· Ἴσως οἱ	πολέμιοι	συνειλεγμένοι εἰσὶ καὶ ἀνάγκη μάχεσθαι·
[6, 5]	ἐπιβοηθήσοντες τῇ φάλαγγι καὶ οἱ	πολέμιοι	τεταραγμένοι ἐμπίπτωσιν εἰς τεταγμένους καὶ
[6, 5]	σωτήρ, Ἡρακλῆς ἡγεμών. οἱ δὲ	πολέμιοι	ὑπέμενον, νομίζοντες καλὸν ἔχειν τὸ
[6, 6]	ὦσιν, ἐπιδείξειν σοι καὶ ὡς	κόσμιοί	εἰσι καὶ ὡς ἱκανοὶ τῷ
[6, 6]	τὸ στράτευμα οἱ ἄρχοντες· καὶ	ἔνιοι	μὲν αὐτῶν παρ´ ὀλίγον ἐποιοῦντο
[6, 6]	τότε πάντων τῶν Ἑλλήνων οἱ	Λακεδαιμόνιοι.	ἐνταῦθα πονηρὸν ἐδόκει τὸ πρᾶγμα
[6, 1]	εἰ οὕτως ἔχοι· ἢ ὀργιοῦνται	Λακεδαιμόνιοι	καὶ ἐὰν σύνδειπνοι συνελθόντες μὴ
[6, 6]	γὰρ ἐν τῇ γῇ ἄρχουσι	Λακεδαιμόνιοι	καὶ ἐν τῇ θαλάττῃ τὸν
[6, 6]	Ἑλληνίδες πόλεις· τῆς δὲ Ἑλλάδος	Λακεδαιμόνιοι	προεστήκασιν· ἱκανοὶ δέ εἰσι καὶ
[6, 6]	εἴ τις ὁπότε ἡ στρατιὰ	ἐξίοι	ἰδίᾳ λῄζοιτο, δημόσια εἶναι τὰ
[6, 6]	ἐλάμβανον οἱ ἐξιόντες· ὁπότε δὲ	ἐξίοι	πᾶν τὸ στράτευμα, εἴ τις
[6, 6]	τεύξεσθαι ἀντὶ δὲ τούτων οὐδ´	ὅμοιοι	τοῖς ἄλλοις ἐσόμεθα, ἀλλ´ εἰρξόμεθα
[6, 5]	ἡμῖν καλὰ οἵ τε οἰωνοὶ	αἴσιοι	τά τε σφάγια κάλλιστα· ἴωμεν
[6, 6]	καὶ πολὺ οἱ λόγοι οὗτοι	ἀντίοι	εἰσὶν ἢ οὓς ἐγὼ περὶ
[6, 5]	τινα κελεύειν· οἱ δὲ πολέμιοι	ἀντίοι	ὥρμησαν, οἵ θ´ ἱππεῖς καὶ
[6, 6]	Τραπεζουντίους ἀπεστερήκαμεν τὴν πεντηκόντορον καὶ	κακοὶ	δοκοῦμεν εἶναι διὰ τοῦτον, αὐτοί
[6, 1]	ἐν τῇ Παφλαγονικῇ, Μιλησίων δὲ	ἄποικοί	εἰσιν. οὗτοι δὲ ξένια πέμπουσι
[6, 3]	δὲ αὐτοῖς ἐπίοιεν, ῥᾳδίως ἀπέφευγον·	ἄλλοι	δὲ ἄλλῃ ἐπετίθεντο. καὶ τῶν
[6, 3]	αὐτὸς Ἡγήσανδρος ἐσώθη. καὶ οἱ	ἄλλοι	δὲ λόχοι συνῆλθον οἱ μὲν
[6, 1]	ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων τὸν Σιτάλκαν·	ἄλλοι	δὲ τῶν Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον
[6, 6]	καὶ ἐπὶ λείαν τινὲς οἰχόμενοι	ἄλλοι	εἰς τὸ ὄρος εἰλήφεσαν πρόβατα
[6, 5]	οὗτοι μὲν ἔμενον, οἱ δ´	ἄλλοι	ἐπορεύοντο. πρὶν δὲ πεντεκαίδεκα στάδια
[6, 1]	Ἀναξίβιος ὁ ναύαρχος καὶ οἱ	ἄλλοι,	καὶ ὅτι ὑπισχνεῖτο Ἀναξίβιος, εἰ
[6, 4]	ἱερεῖα) σφαγιασάμενος ἐβοήθει καὶ οἱ	ἄλλοι	οἱ μέχρι τριάκοντα ἐτῶν ἅπαντες.
[6, 6]	ὁ ἀγόμενος λοχίτης. οἱ δ´	ἄλλοι	οἱ παρόντες τῶν στρατιωτῶν ἐπιχειροῦσι
[6, 4]	καὶ Ἱερώνυμος Ἠλεῖος λοχαγὸς καὶ	ἄλλοι	οἱ πρεσβύτατοι τῶν Ἀρκάδων. καὶ
[6, 5]	αὐτοῦ καταλιπεῖν. οἱ μὲν δὴ	ἄλλοι	πάντες ἐξῇσαν, Νέων δὲ οὔ·
[6, 6]	ἔφευγε. Ξενοφῶν δὲ καὶ οἱ	ἄλλοι	στρατηγοὶ κατεκώλυόν τε καὶ τῷ
[6, 1]	τούτῳ {ἐπιόντες} οἱ Μαντινεῖς καὶ	ἄλλοι	τινὲς τῶν Ἀρκάδων ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι
[6, 3]	δὲ Θρᾷκες ἡθροίζοντο οἱ διαφεύγοντες·	πολλοὶ	δὲ διέφευγον πελτασταὶ ὄντες ὁπλίτας
[6, 3]	ἄλλῃ ἐπετίθεντο. καὶ τῶν μὲν	πολλοὶ	ἐτιτρώσκοντο, τῶν δὲ οὐδείς· ὥστε
[6, 4]	ἱερά, ἔθυε· καὶ ἐνταῦθα παρῆσαν	πολλοί.	θυομένῳ δὲ πάλιν εἰς τρὶς
[6, 6]	ἔδεισαν δὲ καὶ τῶν τριηριτῶν	πολλοὶ	καὶ ἔφευγον εἰς τὴν θάλατταν,
[6, 3]	Ἕλληνες ἐστρατοπεδεύοντο ἐτάττοντο καὶ ἱππεῖς	πολλοὶ	καὶ πελτασταί, καὶ ἀεὶ πλέονες
[6, 6]	ἄλλον ὑμῶν μηδένα· ἰδόντι δέ	μοι	ἄνδρα ἀγαθὸν ἀγόμενον τῶν ἐμῶν
[6, 4]	ὁρῶ ὑμᾶς δεομένους· ἀνάγκη οὖν	μοι	δοκεῖ εἶναι θύεσθαι περὶ αὐτοῦ
[6, 1]	Λακεδαιμονίου ἀνδρὸς παρόντος οὔτε ὑμῖν	μοι	δοκεῖ συμφέρον εἶναι, ἀλλ´ ἧττον
[6, 1]	ἀρχὴν καὶ ἐμοὶ ὑποστῆναι· καί	μοι	οἱ θεοὶ οὕτως ἐν τοῖς
[6, 1]	χάριν ἔχω καὶ εὔχομαι δοῦναί	μοι	τοὺς θεοὺς αἴτιόν τινος ὑμῖν
[6, 6]	ὅποι θέλει ἕκαστος. συμπέμψατε μέντοι	μοι	ὑμῶν αὐτῶν ἑλόμενοι πρὸς Κλέανδρον
[6, 5]	ἔνθα δὴ Ξενοφῶν λέγει· Δοκεῖ	μοι,	ὦ ἄνδρες στρατηγοί, ἐπιτάξασθαι τῇ
[6, 3]	κινδυνεύωμεν. ἡμεῖς γὰρ ἀποδραίημεν ἂν	οὐδαμοῖ	ἐνθένδε· πολλὴ μὲν γάρ, ἔφη,
[6, 1]	τινα εὕροιτε καὶ ὑμῖν καὶ	ἐμοὶ	ἀχθόμενον. Ἐπεὶ ταῦτα εἶπε, πολὺ
[6, 6]	ἀναστὰς ἔλεξεν· Ὦ ἄνδρες στρατιῶται,	ἐμοὶ	δὲ οὐδὲν φαῦλον δοκεῖ εἶναι
[6, 1]	εἰ βέλτιον εἴη ὑμῖν τε	ἐμοὶ	ἐπιτρέψαι ταύτην τὴν ἀρχὴν καὶ
[6, 6]	ἱερά, συγκαλέσας τοὺς στρατηγοὺς εἶπεν·	Ἐμοὶ	μὲν οὐ τελέθει τὰ ἱερὰ
[6, 2]	ἐπισιτισάμενοι πορευσόμεθα οὐκ ἔστιν, ἔφη.	ἐμοὶ	οὖν δοκεῖ αἰτεῖν τοὺς Ἡρακλεώτας
[6, 1]	εἴ τι δέοισθε παρ´ αὐτῶν·	ἐμοί	τε αὖ οὐ πάνυ τι
[6, 1]	ἐπιτρέψαι ταύτην τὴν ἀρχὴν καὶ	ἐμοὶ	ὑποστῆναι· καί μοι οἱ θεοὶ
[6, 2]	διδοῖεν. ἐπεὶ δ´ οὗτοι ἐδόκουν	ἀπρόθυμοι	εἶναι, πέμπουσι Λύκωνα Ἀχαιὸν καὶ
[6, 6]	τῆς δὲ Ἑλλάδος Λακεδαιμόνιοι προεστήκασιν·	ἱκανοὶ	δέ εἰσι καὶ εἷς ἕκαστος
[6, 6]	ὡς κόσμιοί εἰσι καὶ ὡς	ἱκανοὶ	τῷ ἄρχοντι πειθόμενοι τοὺς πολεμίους
[6, 4]	ἦν, βοῦς δὲ ὑπὸ ἁμάξης	πριάμενοι	ἐθύοντο· καὶ Ξενοφῶν Κλεάνορος ἐδεήθη
[6, 2]	ἱππέας. Καὶ οἱ μὲν Ἀρκάδες	διαπραξάμενοι	πλοῖα παρὰ τῶν Ἡρακλεωτῶν πρῶτοι
[6, 5]	δύναιντο, ὡς μὴ τεθαρρηκότες ἀναπαύσαιντο.	συνταξάμενοι	δὴ πορεύονται. ἐντεῦθεν οἱ πολέμιοι
[6, 3]	τῇ ἡμέρᾳ προσευξάμενοι τοῖς θεοῖς,	συνταξάμενοι	ὡς εἰς μάχην ἐπορεύοντο ᾗ
[6, 3]	ἐκάθευδον· ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ	προσευξάμενοι	τοῖς θεοῖς, συνταξάμενοι ὡς εἰς
[6, 3]	οἱ ἀμφὶ Ξενοφῶντα, ἐπεὶ ἠρίστησαν,	συσκευασάμενοι	ἐπορεύοντο, βουλόμενοι ὡς τάχιστα συμμεῖξαι
[6, 3]	καὶ τὴν μὲν νύκτα φυλακὰς	ποιησάμενοι	ἐκάθευδον· ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ
[6, 5]	φάλαγγος, καὶ τοὺς πελταστὰς ἑκατέρωθεν	ποιησάμενοι	ἐπορεύοντο ἐπὶ τοὺς πολεμίους. παρήγγελτο
[6, 5]	προαγαγόντες καὶ τὴν οὐρὰν αὖθις	ποιησάμενοι	κατὰ τοὺς πρώτους τῶν ἀτάφων
[6, 5]	καὶ τὴν οὐρὰν τοῦ κέρατος	ποιησάμενοι	κατὰ τοὺς πρώτους φανέντας νεκροὺς
[6, 4]	τέκνα καταλιπόντες ὡς χρήματ´ αὐτοῖς	κτησάμενοι	ἥξοντες πάλιν, ἀκούοντες καὶ τοὺς
[6, 5]	ἔνθα ἡ πρώτη συμβολὴ ἐγένετο,	στησάμενοι	τρόπαιον ἀπῇσαν ἐπὶ θάλατταν περὶ
[6, 1]	ἄλλοι τινὲς τῶν Ἀρκάδων ἀναστάντες	ἐξοπλισάμενοι	ὡς ἐδύναντο κάλλιστα ᾖσάν τε
[6, 2]	τριῶν ἡμερῶν σιτία· ὁπόθεν δ´	ἐπισιτισάμενοι	πορευσόμεθα οὐκ ἔστιν, ἔφη. ἐμοὶ
[6, 6]	πλὴν ἐλαίου. καὶ ὁπότε μὲν	καταμένοι	τὸ στράτευμα ἀναπαυόμενον, ἐξῆν ἐπὶ
[6, 5]	τῇ φάλαγγι καὶ οἱ πολέμιοι	τεταραγμένοι	ἐμπίπτωσιν εἰς τεταγμένους καὶ ἀκεραίους.
[6, 4]	οὖν Ξενοφῶν· Ἴσως οἱ πολέμιοι	συνειλεγμένοι	εἰσὶ καὶ ἀνάγκη μάχεσθαι· εἰ
[6, 6]	μὲν ἀπέπλει. οἱ δὲ στρατιῶται	διαθέμενοι	τὸν σῖτον ὃν ἦσαν συγκεκομισμένοι
[6, 1]	ἱερεῖα εὐωχίαν μὲν ἀρκοῦσαν παρεῖχον,	κατακείμενοι	δὲ ἐν σκίμποσιν ἐδείπνουν, καὶ
[6, 2]	ἔλθωμεν, βουλευσόμεθα. ~Ἐντεῦθεν τῇ ὑστεραίᾳ	ἀναγόμενοι	πνεύματι ἔπλεον καλῷ ἡμέρας δύο
[6, 1]	ἀγορᾶς ἔζων, οἱ δὲ καὶ	λῃζόμενοι	ἐκ τῆς Παφλαγονίας. ἐκλώπευον δὲ
[6, 6]	καὶ ὡς ἱκανοὶ τῷ ἄρχοντι	πειθόμενοι	τοὺς πολεμίους σὺν τοῖς θεοῖς
[6, 6]	δὲ νῦν ἔχει, χαλεπὸν εἰ	οἰόμενοι	ἐν τῇ Ἑλλάδι καὶ ἐπαίνου
[6, 5]	πρανοῦς ὁμοίως ὥσπερ ὑπὸ ἱππέων	διωκόμενοι·	νάπος γὰρ αὐτοὺς ὑπεδέχετο, ὃ
[6, 2]	σωφρονοῖεν, αὐτοὶ συστάντες καὶ στρατηγοὺς	ἑλόμενοι	ἑαυτῶν καθ´ ἑαυτοὺς ἂν τὴν
[6, 1]	εὖ ἴστε ὅτι ἄλλον μὲν	ἑλόμενοι	οὐχ εὑρήσετε ἐμὲ στασιάζοντα· νομίζω
[6, 6]	συμπέμψατε μέντοι μοι ὑμῶν αὐτῶν	ἑλόμενοι	πρὸς Κλέανδρον οἵτινες, ἄν τι
[6, 1]	Ξενοφῶντα μέντοι, ἔφη, ὠνήσατε οὐχ	ἑλόμενοι·	ὡς καὶ νῦν Δέξιππος ἤδη
[6, 4]	βεβοηθηκότες γὰρ ἦσαν τοῖς Βιθυνοῖς,	βουλόμενοι	σὺν τοῖς Βιθυνοῖς, εἰ δύναιντο,
[6, 3]	Ξενοφῶντα, ἐπεὶ ἠρίστησαν, συσκευασάμενοι ἐπορεύοντο,	βουλόμενοι	ὡς τάχιστα συμμεῖξαι τοῖς ἄλλοις
[6, 3]	ἐλάνθανον αὑτοὺς ἐπὶ τῷ λόφῳ	γενόμενοι	ἔνθα ἐπολιορκοῦντο οἱ Ἕλληνες. καὶ
[6, 4]	τῶν λασίων τῶν Βιθυνῶν τινες	ἐπιγενόμενοι	τοῖς προφύλαξι τοὺς μὲν κατέκαινον
[6, 5]	καὶ οἱ στρατιῶται ἀπέλειπον αὐτόν,	αἰσχυνόμενοι	μὴ ἐφέπεσθαι τῶν ἄλλων ἐξιόντων,
[6, 1]	ὡς αὔριον, ἐὰν πλοῦς ᾖ,	ἀναξόμενοι·	ὁ δὲ πλοῦς ἔσται εἰς
[6, 3]	ἐντυγχάνοιεν καυσίμῳ. οἱ δὲ ἱππεῖς	σπειρόμενοι	ἐφ´ ὅσον καλῶς εἶχεν ἔκαιον,
[6, 4]	ἐν δὲ τοῖς ὅπλοις ἐνυκτέρευον	φυλαττόμενοι	ἱκανοῖς φύλαξι. ~Τὴν μὲν νύκτα
[6, 3]	ἄλλοις εἰς Κάλπης λιμένα. καὶ	πορευόμενοι	ἑώρων τὸν στίβον τῶν Ἀρκάδων
[6, 3]	καὶ τέως μὲν ἐμάχοντο ἅμα	πορευόμενοι	οἱ Ἕλληνες, ἐπὶ δὲ διαβάσει
[6, 6]	Βιθυνῶν. ἐπεὶ δὲ οὐδενὶ ἐνέτυχον	πορευόμενοι	τὴν ὀρθὴν ὁδόν, ὥστε ἔχοντές
[6, 6]	ἀφίκετο καὶ ἐπὶ λείαν τινὲς	οἰχόμενοι	ἄλλοι εἰς τὸ ὄρος εἰλήφεσαν
[6, 6]	Ἑλληνίδων πόλεων καὶ οἱ παραπλέοντες	ἄσμενοι	κατῆγον, ἀκούοντες ὡς οἰκίζοιτο πόλις
[6, 3]	δὲ ἀφίκοντο εἰς τὸ αὐτό,	ἄσμενοί	τε εἶδον ἀλλήλους καὶ ἠσπάζοντο
[6, 4]	ἐρυμνῷ χωρίῳ ὡς εἰς μάχην	παρεσκευασμένοι	ἴοιμεν, ἴσως ἂν τὰ ἱερὰ
[6, 6]	διαθέμενοι τὸν σῖτον ὃν ἦσαν	συγκεκομισμένοι	καὶ τἆλλα ἃ εἰλήφεσαν ἐξεπορεύοντο
[6, 6]	κρῖναι· οὕτω γὰρ ἂν ὑμεῖς	ἀπολελυμένοι	τῆς αἰτίας εἴητε. ὡς δὲ
[6, 5]	προϊόντες δέ, ἐπεὶ ἐγένοντο οἱ	ἡγούμενοι	ἐπὶ νάπει μεγάλῳ καὶ δυσπόρῳ,
[6, 1]	ῥυθμῷ πρὸς τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν	αὐλούμενοι	καὶ ἐπαιάνισαν καὶ ὠρχήσαντο ὥσπερ
[6, 3]	λόφου, οἱ δὲ Θρᾷκες πάντες	περικεκυκλωμένοι	εἶεν αὐτούς. ἐνταῦθα τοὺς μὲν
[6, 5]	τὸν δεξιὸν ὦμον ἔχειν, ἕως	σημαίνοι	τῇ σάλπιγγι· ἔπειτα δὲ εἰς
[6, 3]	πολιορκοῦνται. νομίζω δ´ ἔγωγε, εἰ	ἐκεῖνοι	ἀπολοῦνται, οὐδ´ ἡμῖν εἶναι οὐδεμίαν
[6, 3]	μαχώμεθα καὶ μὴ μόνοι λειφθέντες	μόνοι	καὶ κινδυνεύωμεν. ἡμεῖς γὰρ ἀποδραίημεν
[6, 3]	σὺν ἐκείνοις μαχώμεθα καὶ μὴ	μόνοι	λειφθέντες μόνοι καὶ κινδυνεύωμεν. ἡμεῖς
[6, 1]	ἢ ὀργιοῦνται Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐὰν	σύνδειπνοι	συνελθόντες μὴ Λακεδαιμόνιον συμποσίαρχον αἱρῶνται;
[6, 4]	φιλία οὔτε Ἑλληνίς, ἀλλὰ Θρᾷκες	Βιθυνοί·	καὶ οὓς ἂν λάβωσι τῶν
[6, 5]	ἱερὰ ἡμῖν καλὰ οἵ τε	οἰωνοὶ	αἴσιοι τά τε σφάγια κάλλιστα·
[6, 5]	ἐκ τῶν κωμῶν, ἔνθα ἔκειντο	ἁθρόοι,	συνενεγκόντες αὐτοὺς ἔθαψαν. Ἤδη δὲ
[6, 3]	ἱππεῖς καταθέοντες ἐντυγχάνουσι πρεσβύταις πορευομένοις	ποι.	καὶ ἐπεὶ ἤχθησαν παρὰ Ξενοφῶντα,
[6, 3]	οἱ μὲν τεθνᾶσιν, οἱ δὲ	λοιποὶ	ἐπὶ λόφου τινὸς πολιορκοῦνται. νομίζω
[6, 4]	οὐ μεῖον πεντακοσίους· οἱ δὲ	λοιποὶ	ἐπὶ τὸ ὄρος ἀνέφυγον. ἐκ
[6, 3]	τοὺς Ἕλληνας δ´ ἔφασαν οἴχεσθαι·	ὅποι	δέ, οὐκ εἰδέναι. Ταῦτα ἀκούσαντες
[6, 3]	ἐφύλαττεν ἰσχυρῶς, ὅπως ἡγεμόνες εἶεν	ὅποι	δέοι· σκοποὺς δὲ καταστήσας συνέλεξε
[6, 6]	τοὺς οἰκέτας καὶ τὰ χρήματα	ὅποι	ἐδύναντο προσωτάτω· οἱ δὲ Ἕλληνες
[6, 6]	πολεμεῖτε Λακεδαιμονίοις σῴζεσθέ τε ἀσφαλῶς	ὅποι	θέλει ἕκαστος. συμπέμψατε μέντοι μοι
[6, 4]	καὶ προσανηλωκότες χρήματα, καὶ τούτων	ἕτεροι	ἀποδεδρακότες πατέρας καὶ μητέρας, οἱ
[6, 6]	ταῦτα δέ σου τυχόντες ὑπισχνοῦνταί	σοι	ἀντὶ τούτων, ἢν βούλῃ ἡγεῖσθαι
[6, 6]	πλείους αἰτιᾷ, τούτους ἀξιοῦσι παρασχεῖν	σοι	ἑαυτοὺς εἰς κρίσιν. εἴ τι
[6, 6]	οὖν ἡμῶν τινα αἰτιᾷ, πάρεσμέν	σοι	ἡμεῖς· εἴ τι δὲ ἄλλον
[6, 6]	οἱ θεοὶ ἵλεῳ ὦσιν, ἐπιδείξειν	σοι	καὶ ὡς κόσμιοί εἰσι καὶ
[6, 6]	τοὺς ἄνδρας, καὶ ἡ στρατιά	σοι	ὑφεῖτο ὅ τι ἐβούλου ποιῆσαι
[6, 5]	καὶ ἀλλήλους παρακαλεῖτε ὀνομαστί. ἡδύ	τοι	ἀνδρεῖόν τι καὶ καλὸν νῦν
[6, 6]	ναὶ τὼ σιώ, ἔφη, ταχύ	τοι	ὑμῖν ἀποκρινοῦμαι. καὶ τώ τε
[6, 4]	Ἠλεῖος λοχαγὸς καὶ ἄλλοι οἱ	πρεσβύτατοι	τῶν Ἀρκάδων. καὶ δόγμα ἐποιήσαντο,
[6, 2]	ἑβδόμῃ ἀφ´ ἧς ᾑρέθη. Ξενοφῶν	μέντοι	ἐβούλετο κοινῇ μετ´ αὐτῶν τὴν
[6, 1]	ἢ ἑαυτῷ Λάκωνι ὄντι. ἐπεὶ	μέντοι	ἐμὲ εἵλεσθε, ἔφη, καὶ ἐγὼ
[6, 1]	τινος ὑμῖν ἀγαθοῦ γενέσθαι· τὸ	μέντοι	ἐμὲ προκριθῆναι ὑφ´ ὑμῶν ἄρχοντα
[6, 6]	εἰ ταῦτα πεποιηκὼς εἴη· οὐ	μέντοι	ἔφη νομίζειν οὐδ´ εἰ παμπόνηρος
[6, 1]	ἐστασίαζον, εἰ ἄλλον εἵλεσθε· Ξενοφῶντα	μέντοι,	ἔφη, ὠνήσατε οὐχ ἑλόμενοι· ὡς
[6, 6]	ἐπεθύμει ἡγεμὼν γενέσθαι αὐτῶν. ἐπεὶ	μέντοι	θυομένῳ αὐτῷ ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας
[6, 6]	τελέθει τὰ ἱερὰ ἐξάγειν· ὑμεῖς	μέντοι	μὴ ἀθυμεῖτε τούτου ἕνεκα· ὑμῖν
[6, 6]	ἀσφαλῶς ὅποι θέλει ἕκαστος. συμπέμψατε	μέντοι	μοι ὑμῶν αὐτῶν ἑλόμενοι πρὸς
[6, 1]	ἀνεμιμνῄσκετο ἑαυτῷ δεξιὸν φθεγγόμενον, καθήμενον	μέντοι,	ὅνπερ ὁ μάντις προπέμπων αὐτὸν
[6, 5]	ἐπιόντας τοὺς πολεμίους θεᾶσθαι. ἴστε	μέντοι	ὅτι τὸ μὲν ἀπιέναι ἀπὸ
[6, 1]	οὐκ ἰδιωτικός, καὶ ἔνδοξος, ἐπίπονος	μέντοι·	τὰ γὰρ ὄρνεα μάλιστα ἐπιτίθεσθαι
[6, 1]	ἐπιτίθεσθαι τῷ αἰετῷ καθημένῳ· οὐ	μέντοι	χρηματιστικὸν εἶναι τὸν οἰωνόν· τὸν
[6, 3]	μεσογείας ἐπορεύετο. ~Ἔπραξαν δ´ αὐτῶν	ἕκαστοι	τάδε. οἱ μὲν Ἀρκάδες ὡς
[6, 4]	πόλιν. τῶν γὰρ στρατιωτῶν οἱ	πλεῖστοι	ἦσαν οὐ σπάνει βίου ἐκπεπλευκότες
[6, 2]	καὶ φιλίαν ὅ τι μὴ	αὐτοὶ	ἐθέλοντες διδοῖεν. ἐπεὶ δ´ οὗτοι
[6, 2]	ὅπως οὖν μηδεὶς μετάσχοι, ἀλλ´	αὐτοὶ	καὶ οἱ αὐτῶν στρατιῶται ἐκπλεύσειαν
[6, 2]	καὶ Ἀχαιοί) εἰ οὖν σωφρονοῖεν,	αὐτοὶ	συστάντες καὶ στρατηγοὺς ἑλόμενοι ἑαυτῶν
[6, 6]	κακοὶ δοκοῦμεν εἶναι διὰ τοῦτον,	αὐτοί	τε τὸ ἐπὶ τούτῳ ἀπολώλαμεν.
[6, 3]	δὲ ὡς τετταράκοντα σταδίους, καὶ	αὐτοὶ	ὡς ἐδύναντο πλεῖστα πυρὰ ἔκαιον.
[6, 6]	Ἑλλάδα. καὶ πολὺ οἱ λόγοι	οὗτοι	ἀντίοι εἰσὶν ἢ οὓς ἐγὼ
[6, 1]	Παφλαγονικῇ, Μιλησίων δὲ ἄποικοί εἰσιν.	οὗτοι	δὲ ξένια πέμπουσι τοῖς Ἕλλησιν
[6, 2]	αὐτοὶ ἐθέλοντες διδοῖεν. ἐπεὶ δ´	οὗτοι	ἐδόκουν ἀπρόθυμοι εἶναι, πέμπουσι Λύκωνα
[6, 2]	Καλλίμαχον Παρράσιον καὶ Ἀγασίαν Στυμφάλιον.	οὗτοι	ἐλθόντες ἔλεγον τὰ δεδογμένα· τὸν
[6, 5]	ἡμεῖς ἴωμεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους,	οὗτοι	ἡμῖν ὁπόταν ἀπίωμεν ἕψονται καὶ
[6, 5]	πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη. καὶ	οὗτοι	μὲν ἔμενον, οἱ δ´ ἄλλοι
[6, 4]	μὴ ἐλθεῖν εἰς τὴν Φρυγίαν·	οὗτοι	οἱ ἱππεῖς ἀποκτείνουσι τῶν ἀνδρῶν
[6, 1]	μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγους· καὶ	οὗτοι	ταῦτ´ ἐποίουν ἐν ῥυθμῷ πρὸς
[6, 4]	Κύρῳ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ πράττειν.	τοιοῦτοι	ὄντες ἐπόθουν εἰς τὴν Ἑλλάδα
[6, 4]	ἐπιπίπτουσιν αὐτοῖς οἱ Φαρναβάζου ἱππεῖς	πρῶτοι·	βεβοηθηκότες γὰρ ἦσαν τοῖς Βιθυνοῖς,
[6, 2]	διαπραξάμενοι πλοῖα παρὰ τῶν Ἡρακλεωτῶν	πρῶτοι	πλέουσιν, ὅπως ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες τοῖς
[6, 1]	ὅτι γελοῖον εἴη, εἰ οὕτως	ἔχοι·	ἢ ὀργιοῦνται Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐὰν
[6, 3]	ἐσώθη. καὶ οἱ ἄλλοι δὲ	λόχοι	συνῆλθον οἱ μὲν σὺν πράγμασιν
[6, 2]	Κάλπης λιμένα· ὅπως οὖν μηδεὶς	μετάσχοι,	ἀλλ´ αὐτοὶ καὶ οἱ αὐτῶν
[6, 5]	δοκεῖ. ἐκ τούτου οἱ μὲν	ἥσυχοι	προῆγον, ὁ δὲ τρεῖς ἀφελὼν
[6, 3]	ἀνδράσιν, ὅπως εἰ ἔτι εἰσὶ	σῷοι,	σὺν ἐκείνοις μαχώμεθα καὶ μὴ
[6, 4]	ὡς τὰ ἱερὰ οὐ γίγνεται	ἐπὶ	ἀφόδῳ. ἐντεῦθεν κηρύξας τῇ αὔριον
[6, 3]	ἐμάχοντο ἅμα πορευόμενοι οἱ Ἕλληνες,	ἐπὶ	δὲ διαβάσει χαράδρας τρέπονται αὐτούς,
[6, 4]	δὲ ἀναμένειν μὲν πᾶσιν ἐδόκει·	ἐπὶ	δὲ τὰ ἐπιτήδεια ἀνάγκη ἦν
[6, 1]	ῥυθμῷ ἐποίει πρὸς τὸν αὐλόν.	ἐπὶ	δὲ τούτῳ {ἐπιόντες} οἱ Μαντινεῖς
[6, 4]	στόματος τοῦ Πόντου μέχρι Ἡρακλείας	ἐπὶ	δεξιὰ εἰς τὸν Πόντον εἰσπλέοντι.
[6, 2]	καταβάσεως τὸ βάθος πλέον ἢ	ἐπὶ	δύο στάδια. ἐνταῦθα τοῖς Ἕλλησιν
[6, 4]	δὲ παρὰ θάλατταν πλέον ἢ	ἐπὶ	εἴκοσι σταδίους δασὺ πολλοῖς καὶ
[6, 4]	εἰς μεσόγειαν μὲν ἀνήκει ὅσον	ἐπὶ	εἴκοσι σταδίους, καὶ τοῦτο γεῶδες
[6, 3]	παρ´ ἡμῖν φοβηθέντας οἴχεσθαι ἀποδράντας	ἐπὶ	θάλατταν· καὶ ἐδόκει ἡμῖν μὴ
[6, 5]	συμβολὴ ἐγένετο, στησάμενοι τρόπαιον ἀπῇσαν	ἐπὶ	θάλατταν περὶ ἡλίου δυσμάς· στάδιοι
[6, 5]	ἢν δὲ δὴ καὶ σωθῶμεν	ἐπὶ	θάλατταν, πόσον τι νάπος ὁ
[6, 3]	Ἀρκάδων καὶ Ἀχαιῶν κατὰ τὴν	ἐπὶ	Κάλπης ὁδόν. ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο
[6, 3]	ὁ στρατηγὸς τὸν αὑτοῦ λόχον	ἐπὶ	κώμην· ὁποία δὲ μείζων ἐδόκει
[6, 6]	καταμένοι τὸ στράτευμα ἀναπαυόμενον, ἐξῆν	ἐπὶ	λείαν ἰέναι, καὶ ἐλάμβανον οἱ
[6, 6]	ἔξω ὂν ὅτε ἀφίκετο καὶ	ἐπὶ	λείαν τινὲς οἰχόμενοι ἄλλοι εἰς
[6, 3]	ἐπεὶ δὲ ὥρα ἦν, κατεστρατοπεδεύσαντο	ἐπὶ	λόφον ἐκβάντες, καὶ τά τε
[6, 3]	γεγενημένα, καὶ νῦν ὅτι πολιορκοῦνται	ἐπὶ	λόφου, οἱ δὲ Θρᾷκες πάντες
[6, 5]	δεξιὸν ἅτε οὐ σφόδρα διωκόμενον	ἐπὶ	λόφου συνέστη. ἐπεὶ δὲ εἶδον
[6, 3]	μὲν τεθνᾶσιν, οἱ δὲ λοιποὶ	ἐπὶ	λόφου τινὸς πολιορκοῦνται. νομίζω δ´
[6, 4]	εἶπε πάλιν Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες,	ἐπὶ	μὲν τῇ πορείᾳ, ὡς ὁρᾶτε,
[6, 5]	δέ, ἐπεὶ ἐγένοντο οἱ ἡγούμενοι	ἐπὶ	νάπει μεγάλῳ καὶ δυσπόρῳ, ἔστησαν
[6, 1]	τούτων σὺν τῇ στρατιᾷ βουλεύσοιντο,	ἐπὶ	ξένια δὲ ἐδέχοντο αὐτούς· παρεκάλεσαν
[6, 4]	τὰ ἱερά. καὶ ἤδη καὶ	ἐπὶ	σκηνὴν ἰόντες τὴν Ξενοφῶντος ἔλεγον
[6, 5]	εἶναι τοῦτον φύλακα καταλιπεῖν τῶν	ἐπὶ	στρατοπέδου. ἐπεὶ δ´ οἱ λοχαγοὶ
[6, 4]	ἐθύετο Ξενοφῶν· ἀνάγκη γὰρ ἦν	ἐπὶ	τὰ ἐπιτήδεια ἐξάγειν· ἐπενόει δὲ
[6, 5]	ἐκεῖ γενώμεθα, θᾶττον πάλιν ἐξιέναι	ἐπὶ	τὰ ἐπιτήδεια. οὐκοῦν νῦν κρεῖττον
[6, 4]	ἐπιτήδεια, ἐκήρυξε τὸν βουλόμενον ἰέναι	ἐπὶ	τὰ ἐπιτήδεια, ὡς ἡγεμόνος ἐσομένου.
[6, 2]	Ξενοφῶν δὲ πλοῖα λαβὼν ἀποβαίνει	ἐπὶ	τὰ ὅρια τῆς Θρᾴκης καὶ
[6, 5]	φεύγοντες, καὶ τοῦτο ἐννοήσατε ὅτι	ἐπὶ	ταῖς θύραις τῆς Ἑλλάδος ἐσμέν.
[6, 4]	ἦσαν οὐ σπάνει βίου ἐκπεπλευκότες	ἐπὶ	ταύτην τὴν μισθοφοράν, ἀλλὰ τὴν
[6, 4]	μισθωσάμενος ἐξ Ἡρακλείας. θυομένοις δὲ	ἐπὶ	τῇ ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο τὰ
[6, 4]	θυομένῳ δὲ πάλιν εἰς τρὶς	ἐπὶ	τῇ ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο τὰ
[6, 6]	τὼ ἄνδρε· Κλέανδρος δὲ ἐθύετο	ἐπὶ	τῇ πορείᾳ καὶ ξυνῆν Ξενοφῶντι
[6, 4]	ἐντεῦθεν κηρύξας τῇ αὔριον παρεῖναι	ἐπὶ	τὴν θυσίαν τὸν βουλόμενον, καὶ
[6, 5]	ἀνὰ διακοσίους ἄνδρας τὴν μὲν	ἐπὶ	τὸ δεξιὸν ἐπέτρεψεν ἐφέπεσθαι ἀπολιπόντας
[6, 5]	παρεγγυῶσι στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς παριέναι	ἐπὶ	τὸ ἡγούμενον. καὶ ὁ Ξενοφῶν
[6, 4]	ταῖς κώμαις καὶ διεσπείροντο ὡς	ἐπὶ	τὸ λαμβάνειν, ἐπιπίπτουσιν αὐτοῖς οἱ
[6, 4]	μεῖον πεντακοσίους· οἱ δὲ λοιποὶ	ἐπὶ	τὸ ὄρος ἀνέφυγον. ἐκ τούτου
[6, 5]	στάδιοι δ´ ἦσαν ὡς ἑξήκοντα	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον. ~Ἐντεῦθεν οἱ μὲν
[6, 4]	ἐπέθεσαν. ταῦτα δὲ ποιήσαντες ἀνεχώρησαν	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον. καὶ τότε μὲν
[6, 1]	ἑορακέναι ὃ εἶδεν ὅτε ἤρχετο	ἐπὶ	τὸ συνεπιμελεῖσθαι τῆς στρατιᾶς καθίστασθαι.
[6, 5]	παρήγγελτο δὲ τὰ μὲν δόρατα	ἐπὶ	τὸν δεξιὸν ὦμον ἔχειν, ἕως
[6, 2]	Χερρονήσῳ, ἔνθα λέγεται ὁ Ἡρακλῆς	ἐπὶ	τὸν Κέρβερον κύνα καταβῆναι ᾗ
[6, 1]	ὡς δὲ ταῦτα διενοοῦντο, ἐτράποντο	ἐπὶ	τὸν Ξενοφῶντα· καὶ οἱ λοχαγοὶ
[6, 4]	οὖν τὴν ἡμέραν αὐτοῦ ηὐλίζοντο	ἐπὶ	τοῦ αἰγιαλοῦ πρὸς τῷ λιμένι.
[6, 5]	ἐξόδῳ, καὶ γίγνεται τὰ ἱερὰ	ἐπὶ	τοῦ πρώτου ἱερείου. καὶ ἤδη
[6, 5]	τῶν Ἑλλήνων σφαγιάζεται, καὶ ἐγένετο	ἐπὶ	τοῦ πρώτου καλὰ τὰ σφάγια.
[6, 5]	τά τε σφάγια κάλλιστα· ἴωμεν	ἐπὶ	τοὺς ἄνδρας. οὐ δεῖ ἔτι
[6, 5]	ὁρᾶτε δὴ πότερον κρεῖττον ἰέναι	ἐπὶ	τοὺς ἄνδρας προβαλλομένους τὰ ὅπλα
[6, 3]	οὐχ ἑωρῶμεν, τῆς νυκτὸς ἥξειν	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους· καὶ οἱ πολέμιοι
[6, 5]	ἢν γὰρ μὴ ἡμεῖς ἴωμεν	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους, οὗτοι ἡμῖν ὁπόταν
[6, 5]	τοὺς πελταστὰς ἑκατέρωθεν ποιησάμενοι ἐπορεύοντο	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους. παρήγγελτο δὲ τὰ
[6, 5]	ἀλαλάξαντες οἱ Ἕλληνες πελτασταὶ ἔθεον	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους πρίν τινα κελεύειν·
[6, 1]	τὰς ὀρχήσεις ἐν ὅπλοις εἶναι.	ἐπὶ	τούτοις ὁρῶν ὁ Μυσὸς ἐκπεπληγμένους
[6, 5]	μέν, ὅμως δὲ ἐδόκει καὶ	ἐπὶ	τούτους ἰτέον εἶναι οὕτως ὅπως
[6, 6]	διὰ τοῦτον, αὐτοί τε τὸ	ἐπὶ	τούτῳ ἀπολώλαμεν. ἤκουε γάρ, ὥσπερ
[6, 4]	ἐπιτήδεια ἀνάγκη ἦν ἐξιέναι. καὶ	ἐπὶ	τούτῳ πάλιν ἐθύετο εἰς τρίς,
[6, 6]	αὐτῶν. ἐπεὶ μέντοι θυομένῳ αὐτῷ	ἐπὶ	τρεῖς ἡμέρας οὐκ ἐγίγνετο τὰ
[6, 5]	ταύτης ἦρχε· τὴν δὲ μίαν	ἐπὶ	τῷ εὐωνύμῳ· Φρασίας Ἀθηναῖος ταύτῃ
[6, 3]	ἡγεμόνας καὶ προελαύνοντες ἐλάνθανον αὑτοὺς	ἐπὶ	τῷ λόφῳ γενόμενοι ἔνθα ἐπολιορκοῦντο
[6, 5]	ἦρχε τῆς τάξεως· τὴν δ´	ἐπὶ	τῷ μέσῳ ἐχώρισεν ἕπεσθαι· Πυρρίας
[6, 5]	εἰ κατὰ τὴν γέφυραν ἣ	ἐπὶ	τῷ νάπει ἦν ἐξεμηρύοντο. ἐπεὶ
[6, 2]	καὶ αἱ πύλαι ἐκέκλειντο καὶ	ἐπὶ	τῶν τειχῶν ὅπλα ἐφαίνετο. Ἐκ
[6, 2]	καὶ οἱ αὐτῶν στρατιῶται ἐκπλεύσειαν	ἐπὶ	τῶν τριήρων, διὰ ταῦτα συνεβούλευε.
[6, 5]	τινὰς ἐκ τοῦ ἐναντίου, τεταγμένους	ἐπὶ	φάλαγγος ἱππέας τε πολλοὺς καὶ
[6, 5]	παρελαύνων ἔλεγε καὶ ἅμα ὑφηγεῖτο	ἐπὶ	φάλαγγος, καὶ τοὺς πελταστὰς ἑκατέρωθεν
[6, 4]	οὖν μοι δοκεῖ εἶναι θύεσθαι	περὶ	αὐτοῦ τούτου. ἀναστάς τις εἶπε·
[6, 6]	ποιῆσαι καὶ περὶ τούτων καὶ	περὶ	αὑτῶν ἁπάντων. νῦν δέ σε
[6, 5]	στησάμενοι τρόπαιον ἀπῇσαν ἐπὶ θάλατταν	περὶ	ἡλίου δυσμάς· στάδιοι δ´ ἦσαν
[6, 6]	τὸν ναύαρχον οὗτος ὁ λόγος	περὶ	ἡμῶν ἥξει, χαλεπὸν ἔσται καὶ
[6, 1]	οἱ δὲ στρατηγοὶ ἀπεκρίναντο ὅτι	περὶ	μὲν τούτων σὺν τῇ στρατιᾷ
[6, 3]	καὶ ἐπυνθάνοντο οἱ Ἀρκάδες τῶν	περὶ	Ξενοφῶντα τί τὰ πυρὰ κατασβέσειαν·
[6, 6]	τοίνυν εἶ, κατάμενε, ἵνα καὶ	περὶ	σοῦ βουλευσώμεθα. Ἐκ τούτου οἱ
[6, 3]	δὲ ἀπορία πολλὴ ἦν, διελέγοντο	περὶ	σπονδῶν· καὶ τὰ μὲν ἄλλα
[6, 4]	διὰ τὸ μέλειν ἅπασιν ἐκυκλοῦντο	περὶ	τὰ ἱερά· τὰ δὲ θύματα
[6, 6]	γὰρ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ	περὶ	τὴν στρατιὰν ἐμοχθησάτην. ταῦτα δέ
[6, 3]	νυκτός. καὶ ἅμα ἡμέρᾳ κύκλῳ	περὶ	τὸν λόφον ἔνθα οἱ Ἕλληνες
[6, 6]	ὅ τι ἐβούλου ποιῆσαι καὶ	περὶ	τούτων καὶ περὶ αὑτῶν ἁπάντων.
[6, 6]	πέμψαι ἄνδρας πρὸς Κλέανδρον παραιτησομένους	περὶ	τῶν ἀνδρῶν. ἐκ τούτου ἔδοξεν
[6, 6]	ἀντίοι εἰσὶν ἢ οὓς ἐγὼ	περὶ	ὑμῶν ἐνίων ἤκουον ὡς τὸ
[6, 1]	Μυσὸς εἰσῆλθεν ἐν ἑκατέρᾳ τῇ	χειρὶ	ἔχων πέλτην, καὶ τοτὲ μὲν
[6, 4]	μὲν κατέκαινον τοὺς δὲ ἐδίωξαν	μέχρι	εἰς τὸ στρατόπεδον. καὶ κραυγῆς
[6, 4]	ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ Πόντου	μέχρι	Ἡρακλείας ἐπὶ δεξιὰ εἰς τὸν
[6, 5]	καὶ ἐνταῦθα οἱ πελτασταὶ ἐδίωκον	μέχρι	τὸ δεξιὸν διεσπάρη· ἀπέθανον δὲ
[6, 4]	ἐβοήθει καὶ οἱ ἄλλοι οἱ	μέχρι	τριάκοντα ἐτῶν ἅπαντες. καὶ ἀναλαβόντες
[6, 2]	καταβῆναι ᾗ νῦν τὰ σημεῖα	δεικνύασι	τῆς καταβάσεως τὸ βάθος πλέον
[6, 3]	καὶ αὐτόν τε τὸν Σμίκρητα	ἀποκτιννύασι	καὶ τοὺς ἄλλους πάντας· ἄλλου
[6, 4]	Ξενοφῶν· Ἴσως οἱ πολέμιοι συνειλεγμένοι	εἰσὶ	καὶ ἀνάγκη μάχεσθαι· εἰ οὖν
[6, 6]	Ἑλλάδος Λακεδαιμόνιοι προεστήκασιν· ἱκανοὶ δέ	εἰσι	καὶ εἷς ἕκαστος Λακεδαιμονίων ἐν
[6, 6]	ἐπιδείξειν σοι καὶ ὡς κόσμιοί	εἰσι	καὶ ὡς ἱκανοὶ τῷ ἄρχοντι
[6, 6]	γνώμην Κλέανδρος ἄπεισιν ὥσπερ λέγει.	εἰσὶ	μὲν γὰρ ἐγγὺς αἱ Ἑλληνίδες
[6, 4]	πολλή, καὶ κῶμαι ἐν αὐτῇ	εἰσι	πολλαὶ καὶ οἰκούμεναι· φέρει γὰρ
[6, 3]	τοῖς ἀνδράσιν, ὅπως εἰ ἔτι	εἰσὶ	σῷοι, σὺν ἐκείνοις μαχώμεθα καὶ
[6, 6]	σε αἰτοῦνται καὶ δέονται δοῦναι	σφίσι	τὼ ἄνδρε καὶ μὴ κατακαίνειν·
[6, 5]	τὸ δὲ ἐφέπεσθαι καὶ τοῖς	κακίοσι	θάρρος ἐμποιεῖ. ἐγὼ γοῦν ἥδιον
[6, 2]	οἴνου κεράμια δισχίλια καὶ βοῦς	εἴκοσι	καὶ οἶς ἑκατόν. ἐνταῦθα διὰ
[6, 4]	παρὰ θάλατταν πλέον ἢ ἐπὶ	εἴκοσι	σταδίους δασὺ πολλοῖς καὶ παντοδαποῖς
[6, 4]	μεσόγειαν μὲν ἀνήκει ὅσον ἐπὶ	εἴκοσι	σταδίους, καὶ τοῦτο γεῶδες καὶ
[6, 5]	πορεύονται. ἐντεῦθεν οἱ πολέμιοι ἱππεῖς	φεύγουσι	κατὰ τοῦ πρανοῦς ὁμοίως ὥσπερ
[6, 6]	δύο καὶ πλείους αἰτιᾷ, τούτους	ἀξιοῦσι	παρασχεῖν σοι ἑαυτοὺς εἰς κρίσιν.
[6, 1]	Ἁρμήνην τῆς Σινώπης. Σινωπεῖς δὲ	οἰκοῦσι	μὲν ἐν τῇ Παφλαγονικῇ, Μιλησίων
[6, 3]	στράτευμα οὔτε πολέμιον (καὶ ταῦτα	ἀπαγγέλλουσι	πρὸς τὸν Ξενοφῶντα καὶ τὸ
[6, 3]	μεσογείας πορευομένῳ οἱ ἱππεῖς καταθέοντες	ἐντυγχάνουσι	πρεσβύταις πορευομένοις ποι. καὶ ἐπεὶ
[6, 3]	οὔτε πλοῖά ἐστιν οἷς ἀποπλευσούμεθα,	μένουσι	δὲ αὐτοῦ οὐδὲ μιᾶς ἡμέρας
[6, 4]	πορεύεσθαι ἤδη· οὐ γὰρ ἔστι	μένουσι	τὰ ἐπιτήδεια. ἡμεῖς οὖν, ἔφη,
[6, 4]	τὴν Φρυγίαν· οὗτοι οἱ ἱππεῖς	ἀποκτείνουσι	τῶν ἀνδρῶν οὐ μεῖον πεντακοσίους·
[6, 2]	δ´ οὗτοι ἐδόκουν ἀπρόθυμοι εἶναι,	πέμπουσι	Λύκωνα Ἀχαιὸν καὶ Καλλίμαχον Παρράσιον
[6, 1]	ἄποικοί εἰσιν. οὗτοι δὲ ξένια	πέμπουσι	τοῖς Ἕλλησιν ἀλφίτων μεδίμνους τρισχιλίους,
[6, 6]	ἄλλοι οἱ παρόντες τῶν στρατιωτῶν	ἐπιχειροῦσι	βάλλειν τὸν Δέξιππον, ἀνακαλοῦντες τὸν
[6, 6]	πεντηκόντορον ἔχων ἐκ Τραπεζοῦντος, καὶ	κελεύουσι	διασώσαντα αὐτοῖς τὰ πρόβατα τὰ
[6, 6]	πρὸς σέ, ὦ Κλέανδρε, καὶ	κελεύουσί	σε, εἴτε πάντας αἰτιᾷ, κρίναντα
[6, 6]	καὶ γὰρ ἐν τῇ γῇ	ἄρχουσι	Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐν τῇ θαλάττῃ
[6, 4]	Θρᾷκες Βιθυνοί· καὶ οὓς ἂν	λάβωσι	τῶν Ἑλλήνων ἐκπίπτοντας ἢ ἄλλως
[6, 5]	διδάσκεσθαι ὅτι οὐκ ἔστι μὴ	νικῶσι	σωτηρία. θαυμάζω δ´ ἔγωγε καὶ
[6, 5]	ἡδέως δειπνῆσαι οὐδ´ ὅπου ἂν	θέλωσι	σκηνῆσαι. Ἐντεῦθεν οἱ λοχαγοὶ ἡγεῖσθαι
[6, 2]	καὶ εἰδέναι ὅ τι ἂν	ἀπαγγέλλωσι,	καὶ πρὸς ταῦτα βουλεύεσθαι. ἐντεῦθεν
[6, 5]	ἐντὸς τῆς φάλαγγος, καὶ ἐξαίφνης	ὁρῶσι	τοὺς πολεμίους ὑπερβάλλοντας κατὰ λόφους
[6, 5]	διαβατέον εἴη τὸ νάπος. καὶ	παρεγγυῶσι	στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς παριέναι ἐπὶ
[6, 6]	ἀλλὰ πειστέον ὅ τι ἂν	κελεύωσι·	καὶ γὰρ αἱ πόλεις ἡμῶν
[6, 6]	εἰ καὶ οἴει με ἀδικοῦντά	τι	ἄγεσθαι, οὔτε ἔπαιον οὐδένα οὔτε
[6, 2]	τὴν πόλιν, καὶ εἰδέναι ὅ	τι	ἂν ἀπαγγέλλωσι, καὶ πρὸς ταῦτα
[6, 6]	κρίναντα σὲ αὐτὸν χρῆσθαι ὅ	τι	ἂν βούλῃ, εἴτε ἕνα τινὰ
[6, 6]	λέγει, παρασχήσω κρίναντι Κλεάνδρῳ ὅ	τι	ἂν βούληται ποιῆσαι· τούτου ἕνεκα
[6, 1]	ἔφη, καὶ ἐγὼ πειράσομαι ὅ	τι	ἂν δύνωμαι ὑμᾶς ἀγαθὸν ποιεῖν.
[6, 6]	Ἑλλάδος ἀπέχεσθαι, ἀλλὰ πειστέον ὅ	τι	ἂν κελεύωσι· καὶ γὰρ αἱ
[6, 1]	μᾶλλον ἂν κρύπτεσθαι, καὶ εἴ	τι	αὖ δέοι φθάνειν, ἧττον ἂν
[6, 2]	στράτευμα, ἐπιτρέπει αὐτῷ ποιεῖν ὅ	τι	βούλεται. Ξενοφῶν δὲ ἔτι μὲν
[6, 6]	Λακεδαιμονίων ἐν ταῖς πόλεσιν ὅ	τι	βούλονται διαπράττεσθαι. εἰ οὖν οὗτος
[6, 6]	αἰτιᾷ, πάρεσμέν σοι ἡμεῖς· εἴ	τι	δὲ ἄλλον τινά, φράσον· οὐδεὶς
[6, 1]	νυκτὸς καὶ ἡμέρας, καὶ εἴ	τι	δέοι λανθάνειν, μᾶλλον ἂν κρύπτεσθαι,
[6, 6]	πολίζει τὸ χωρίον, ἐρωτῶντες ὅ	τι	δέοι ποιοῦντας φίλους εἶναι. ὁ
[6, 1]	ἂν διὰ τοῦτο τυγχάνειν, εἴ	τι	δέοισθε παρ´ αὐτῶν· ἐμοί τε
[6, 6]	εἴ τις χωρὶς ἀπελθὼν λάβοι	τι,	δημόσιον ἔδοξεν εἶναι. ἤδη δὲ
[6, 2]	ἐψηφίσαντο ἐκ τῆς νικώσης ὅ	τι	δοκοίη τοῦτο ποιεῖν. ἡ μὲν
[6, 6]	ἡ στρατιά σοι ὑφεῖτο ὅ	τι	ἐβούλου ποιῆσαι καὶ περὶ τούτων
[6, 6]	ἑλόμενοι πρὸς Κλέανδρον οἵτινες, ἄν	τι	ἐγὼ παραλίπω, καὶ λέξουσιν ὑπὲρ
[6, 1]	διέβαλλεν αὐτὸν πρὸς Ἀναξίβιον ὅ	τι	ἐδύνατο καὶ μάλα ἐμοῦ αὐτὸν
[6, 3]	τὸ μὲν πρῶτον θαῦμα ἦν	τί	εἴη τὸ γεγενημένον, ἔπειτα δὲ
[6, 6]	τὴν ὀρθὴν ὁδόν, ὥστε ἔχοντές	τι	εἰς τὴν φιλίαν ἐλθεῖν, ἔδοξεν
[6, 4]	ἐδεήθη τοῦ Ἀρκάδος προθυμεῖσθαι, εἴ	τι	ἐν τούτῳ εἴη. ἀλλ´ οὐδ´
[6, 5]	παρακαλεῖτε ὀνομαστί. ἡδύ τοι ἀνδρεῖόν	τι	καὶ καλὸν νῦν εἰπόντα καὶ
[6, 2]	πορείαν ποιοῖντο καὶ πειρῷντο ἀγαθόν	τι	λαμβάνειν. ταῦτ´ ἔδοξε· καὶ ἀπολιπόντες
[6, 2]	πόλιν Ἑλληνίδα καὶ φιλίαν ὅ	τι	μὴ αὐτοὶ ἐθέλοντες διδοῖεν. ἐπεὶ
[6, 5]	καὶ σωθῶμεν ἐπὶ θάλατταν, πόσον	τι	νάπος ὁ Πόντος; ἔνθα οὔτε
[6, 1]	ἐμοί τε αὖ οὐ πάνυ	τι	νομίζω ἀσφαλὲς εἶναι τοῦτο. ὁρῶ
[6, 1]	αὐτοὺς ὅπως ἂν καὶ ἔχοντές	τι	οἴκαδε ἀφίκωνται. ἡγήσαντο οὖν, εἰ
[6, 6]	σοι ἑαυτοὺς εἰς κρίσιν. εἴ	τι	οὖν ἡμῶν τινα αἰτιᾷ, πάρεσμέν
[6, 4]	τῇ ὑστεραίᾳ ἐθύετο, καὶ σχεδόν	τι	πᾶσα ἡ στρατιὰ διὰ τὸ
[6, 3]	τὰ ἄκρα, ὅπως εἴ πού	τί	ποθεν καθορῷεν, σημαίνοιεν· ἐκέλευε δὲ
[6, 1]	οἱ μὲν στρατιῶται προσεδόκων ἄγοντά	τι	σφίσιν ἥκειν· ὁ δ´ ἦγε
[6, 3]	οἱ Ἀρκάδες τῶν περὶ Ξενοφῶντα	τί	τὰ πυρὰ κατασβέσειαν· ἡμεῖς μὲν
[6, 5]	κωμῶν ἐλάμβανον τὰ ἐπιτήδεια ὅ	τι	τις ὁρῴη ἐντὸς τῆς φάλαγγος,
[6, 5]	καὶ ὁ Ξενοφῶν θαυμάσας ὅ	τι	τὸ ἴσχον εἴη τὴν πορείαν
[6, 6]	ἂν αὐτὸς Ἀγασίας φήσῃ ἐμέ	τι	τούτων αἴτιον εἶναι, καὶ καταδικάζω
[6, 2]	βουλευσόμεθα. ~Ἐντεῦθεν τῇ ὑστεραίᾳ ἀναγόμενοι	πνεύματι	ἔπλεον καλῷ ἡμέρας δύο παρὰ
[6, 1]	ἀναβάντες ἔπλεον ἡμέραν καὶ νύκτα	πνεύματι	καλῷ ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες τὴν
[6, 1]	δύνασθαι τὸν ἕνα χρῆσθαι τῷ	στρατεύματι	καὶ νυκτὸς καὶ ἡμέρας, καὶ
[6, 6]	ἀπιστοῦντας Λακεδαιμονίοις καὶ ἀνόμους ὄντας,	ἔτι	δὲ πρὸς Ἀναξίβιον τὸν ναύαρχον
[6, 3]	βοηθεῖν τοῖς ἀνδράσιν, ὅπως εἰ	ἔτι	εἰσὶ σῷοι, σὺν ἐκείνοις μαχώμεθα
[6, 6]	παραγγελλόμενον εὐτάκτως ποιοῦντας, καὶ μᾶλλον	ἔτι	ἐπεθύμει ἡγεμὼν γενέσθαι αὐτῶν. ἐπεὶ
[6, 6]	τὴν στρατιὰν οὔτε ἄλλον οὐδένα	ἔτι,	ἐπεὶ οὗτος αὐτὸς ὁμολογεῖ ἀφελέσθαι
[6, 4]	καὶ οὐχ οἷόν τε ἀναιρεῖν	ἔτι	ἦν· ἐνίους δὲ τοὺς ἐκ
[6, 2]	ὅ τι βούλεται. Ξενοφῶν δὲ	ἔτι	μὲν ἐπεχείρησεν ἀπαλλαγεὶς τῆς στρατιᾶς
[6, 5]	Ἕλληνες τό τε Φαρναβάζου ἱππικὸν	ἔτι	συνεστηκὸς καὶ τοὺς Βιθυνοὺς ἱππέας
[6, 5]	ἐπὶ τοὺς ἄνδρας. οὐ δεῖ	ἔτι	τούτους, ἐπεὶ ἡμᾶς πάντως εἶδον,
[6, 5]	ἅμα τὰ δόρατα καθίεσαν, ἐνταῦθα	οὐκέτι	ἐδέξαντο οἱ πολέμιοι, ἀλλὰ ἔφευγον.
[6, 4]	ὡς τάχιστα. καὶ πρόβατα μὲν	οὐκέτι	ἦν, βοῦς δὲ ὑπὸ ἁμάξης
[6, 1]	ὡμολόγησαν, εὐθὺς ἐπαύσαντο πολεμοῦντες καὶ	οὐκέτι	πέρα ἐπολιόρκησαν τὴν πόλιν. εἰ
[6, 1]	ἐκ τοῦ στρατοπέδου. τῇ μὲν	νυκτὶ	ταύτῃ τοῦτο τὸ τέλος ἐγένετο.
[6, 6]	καὶ ἐπαίνου καὶ τιμῆς τεύξεσθαι	ἀντὶ	δὲ τούτων οὐδ´ ὅμοιοι τοῖς
[6, 6]	δέ σου τυχόντες ὑπισχνοῦνταί σοι	ἀντὶ	τούτων, ἢν βούλῃ ἡγεῖσθαι αὐτῶν
[6, 6]	ἐμαυτόν, ὥσπερ Ξενοφῶν λέγει, παρασχήσω	κρίναντι	Κλεάνδρῳ ὅ τι ἂν βούληται
[6, 1]	αὖ ἐνθυμοῖτο ὅτι ἄδηλον μὲν	παντὶ	ἀνθρώπῳ ὅπῃ τὸ μέλλον ἕξει,
[6, 1]	Κλεάρχου στρατεύματος ἢ ἑαυτῷ Λάκωνι	ὄντι.	ἐπεὶ μέντοι ἐμὲ εἵλεσθε, ἔφη,
[6, 1]	Τιμασίωνι μᾶλλον ἄρχειν συνεθελῆσαι Δαρδανεῖ	ὄντι	τοῦ Κλεάρχου στρατεύματος ἢ ἑαυτῷ
[6, 3]	τὸ συγκείμενον καὶ πολλὰ χρήματα	ἄγοντι	ἐπιτίθενται. καὶ τέως μὲν ἐμάχοντο
[6, 6]	ἄνδρα μήτε ἄλλον ὑμῶν μηδένα·	ἰδόντι	δέ μοι ἄνδρα ἀγαθὸν ἀγόμενον
[6, 4]	ἐπὶ δεξιὰ εἰς τὸν Πόντον	εἰσπλέοντι.	καὶ τριήρει μέν ἐστιν εἰς
[6, 3]	λόχῳ ἑνὸς τῶν Ἀρκάδων στρατηγῶν	ἀπιόντι	ἤδη εἰς τὸ συγκείμενον καὶ
[6, 2]	λῷον καὶ ἄμεινον εἴη στρατεύεσθαι	ἔχοντι	τοὺς παραμείναντας τῶν στρατιωτῶν ἢ
[6, 6]	εἰσι καὶ ὡς ἱκανοὶ τῷ	ἄρχοντι	πειθόμενοι τοὺς πολεμίους σὺν τοῖς
[6, 3]	θάλατταν ἀφικνεῖται εἰς Κάλπης λιμένα.	Ξενοφῶντι	δὲ διὰ τῆς μεσογείας πορευομένῳ
[6, 2]	εἰς ἑπτακοσίους, οἱ Κλεάρχου Θρᾷκες,	Ξενοφῶντι	δὲ ὁπλῖται μὲν εἰς ἑπτακοσίους
[6, 6]	Ἀγασίας διὰ τέλους φίλος τῷ	Ξενοφῶντι·	ἐξ οὗ καὶ διέβαλλεν αὐτὸν
[6, 6]	ἐποιοῦντο τὸν Κλέανδρον, τῷ δὲ	Ξενοφῶντι	οὐκ ἐδόκει φαῦλον εἶναι, ἀλλ´
[6, 6]	ἐπὶ τῇ πορείᾳ καὶ ξυνῆν	Ξενοφῶντι	φιλικῶς καὶ ξενίαν ξυνεβάλλοντο. ἐπεὶ
[6, 1]	ἄρχοντα. ὁπότε δ´ αὖ ἐνθυμοῖτο	ὅτι	ἄδηλον μὲν παντὶ ἀνθρώπῳ ὅπῃ
[6, 1]	ἐπεὶ δὲ ἐδόκει δῆλον εἶναι	ὅτι	αἱρήσονται αὐτόν, εἴ τις ἐπιψηφίζοι,
[6, 1]	ἄρχοντος ἢ πολλῶν, εὖ ἴστε	ὅτι	ἄλλον μὲν ἑλόμενοι οὐχ εὑρήσετε
[6, 1]	λοχαγεῖν ἡμῖν ἔξεστιν, ὡς ἔοικεν,	ὅτι	Ἀρκάδες ἐσμέν. ἐνταῦθα δὴ ὡς
[6, 6]	καὶ τῷ Κλεάνδρῳ λέγει ἐλθὼν	ὅτι	ἁρπάζειν ἐπιχειροῦσιν. ὁ δὲ κελεύει
[6, 2]	προυβάλλοντο πρέσβεις πρῶτον μὲν Χειρίσοφον,	ὅτι	ἄρχων ᾕρητο· ἔστι δ´ οἳ
[6, 1]	συνεμάχοντο αὐτοῖς. οἱ δ´ ἔλεγον	ὅτι	αὗται καὶ αἱ τρεψάμεναι εἶεν
[6, 5]	Σοφαίνετος πρεσβύτατος ὢν τῶν στρατηγῶν	ὅτι	βουλῆς οὐκ ἄξιον εἴη εἰ
[6, 1]	ἄρχειν. Ἀγασίας δὲ Στυμφάλιος εἶπεν	ὅτι	γελοῖον εἴη, εἰ οὕτως ἔχοι·
[6, 6]	Ἀκούσας ταῦτα ὁ Κλέανδρος εἶπεν	ὅτι	Δέξιππον μὲν οὐκ ἐπαινοίη, εἰ
[6, 6]	περιεστῶτας τῶν στρατιωτῶν καὶ λέγοντας	ὅτι	δημόσια εἴη, καὶ τῷ Κλεάνδρῳ
[6, 6]	οὐδένα οὔτε ἔβαλλον, ἀλλ´ εἶπον	ὅτι	δημόσια εἴη τὰ πρόβατα· ἦν
[6, 1]	ἦγε μὲν οὐδέν, ἀπήγγελλε δὲ	ὅτι	ἐπαινοίη αὐτοὺς καὶ Ἀναξίβιος ὁ
[6, 5]	πολεμίους φεύγοντες, καὶ τοῦτο ἐννοήσατε	ὅτι	ἐπὶ ταῖς θύραις τῆς Ἑλλάδος
[6, 5]	διπλασίοις ἀποχωροίην. καὶ τούτους οἶδ´	ὅτι	ἐπιόντων μὲν ἡμῶν οὐδ´ ὑμεῖς
[6, 6]	τε ἀνερεθιζόμενος καὶ αὐτὸς ἀχθεσθεὶς	ὅτι	ἐφοβήθη, ἀποπλευσεῖσθαι ἔφη καὶ κηρύξειν
[6, 1]	οἱ λοχαγοὶ ἔλεγον προσιόντες αὐτῷ	ὅτι	ἡ στρατιὰ οὕτω γιγνώσκει, καὶ
[6, 1]	σωφρονισθείην. ὃ δὲ ὑμεῖς ἐννοεῖτε,	ὅτι	ἧττον ἂν στάσις εἴη ἑνὸς
[6, 1]	ἀσφαλὲς εἶναι τοῦτο. ὁρῶ γὰρ	ὅτι	καὶ τῇ πατρίδι μου οὐ
[6, 4]	χθὲς ἥκοντος πλοίου ἤκουσά τινος	{ὅτι}	Κλέανδρος ὁ ἐκ Βυζαντίου ἁρμοστὴς
[6, 2]	αὑτὸν πορεύεσθαι, ἀκούσας τοῦ Χειρισόφου	ὅτι	Κλέανδρος ὁ ἐν Βυζαντίῳ ἁρμοστὴς
[6, 1]	ἵππους καὶ στολὰς καλάς, λέγοντας	ὅτι	Κορύλας ἕτοιμος εἴη τοὺς Ἕλληνας
[6, 1]	ὁ μάντις προπέμπων αὐτὸν ἔλεγεν	ὅτι	μέγας μὲν οἰωνὸς εἴη καὶ
[6, 3]	δὲ καὶ τῶν καταλελειμμένων ἐπυνθάνοντο	ὅτι	οἱ μὲν Θρᾷκες ἀφ´ ἑσπέρας
[6, 2]	μέν, ὦ ἄνδρες, τῶν στρατηγῶν	ὅτι	οὐ πειρῶνται ἡμῖν ἐκπορίζειν σιτηρέσιον·
[6, 1]	ὦ ἄνδρες, τοῦτο μὲν ἴστε,	ὅτι	οὐδ´ ἂν ἔγωγε ἐστασίαζον, εἰ
[6, 6]	παρ´ ἡμῶν ἀποδράντων, εὖ ἴσθι	ὅτι	οὐδὲν ἂν τούτων ἐποίησα. νόμιζε
[6, 6]	τε καὶ τῷ Κλεάνδρῳ ἔλεγον	ὅτι	οὐδὲν εἴη πρᾶγμα, ἀλλὰ τὸ
[6, 5]	ἀπὸ τοῦ χωρίου δεῖ διδάσκεσθαι	ὅτι	οὐκ ἔστι μὴ νικῶσι σωτηρία.
[6, 4]	σκηνὴν ἰόντες τὴν Ξενοφῶντος ἔλεγον	ὅτι	οὐκ ἔχοιεν τὰ ἐπιτήδεια. ὁ
[6, 6]	πλησίον ᾤκουν πρὸς Ξενοφῶντα, ἀκούοντες	ὅτι	οὗτος πολίζει τὸ χωρίον, ἐρωτῶντες
[6, 4]	μὲν πορείαν, ὡς ἔοικε, {δῆλον	ὅτι}	πεζῇ ποιητέον· οὐ γὰρ ἔστι
[6, 1]	ἀδικεῖσθαι. οἱ δὲ στρατηγοὶ ἀπεκρίναντο	ὅτι	περὶ μὲν τούτων σὺν τῇ
[6, 2]	ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες τοῖς Βιθυνοῖς λάβοιεν	ὅτι	πλεῖστα· καὶ ἀποβαίνουσιν εἰς Κάλπης
[6, 3]	πάντα τὰ γεγενημένα, καὶ νῦν	ὅτι	πολιορκοῦνται ἐπὶ λόφου, οἱ δὲ
[6, 1]	ὥστε καὶ ἰδιώτην ἂν γνῶναι	ὅτι	τῆς μοναρχίας ἀπέχεσθαί με δεῖ.
[6, 5]	τοὺς πολεμίους θεᾶσθαι. ἴστε μέντοι	ὅτι	τὸ μὲν ἀπιέναι ἀπὸ πολεμίων
[6, 5]	ἡμᾶς, ἀπιόντων δὲ πάντες ἐπιστάμεθα	ὅτι	τολμήσουσιν ἐφέπεσθαι. τὸ δὲ διαβάντας
[6, 1]	ναύαρχος καὶ οἱ ἄλλοι, καὶ	ὅτι	ὑπισχνεῖτο Ἀναξίβιος, εἰ ἀφίκοιντο ἔξω
[6, 5]	τῷ Ἡρακλεῖ καὶ ἀλλήλους παρακαλεῖτε	ὀνομαστί.	ἡδύ τοι ἀνδρεῖόν τι καὶ
[6, 3]	σὺν τοῖς Χειρισόφου μόνοις κάκιόν	ἐστι	διακινδυνεύειν ἢ τῶνδε σωθέντων πάντας
[6, 6]	σφῶν τῶν ἄλλων οἷος ἕκαστός	ἐστι,	καὶ τὴν ἀξίαν ἑκάστοις νεῖμαι.
[6, 5]	οὐκ ἄξιον εἴη εἰ διαβατέον	ἐστὶ	τοιοῦτον νάπος. καὶ ὁ Ξενοφῶν
[6, 4]	πλεόντων ἐξ Ἡρακλείας καὶ Βυζαντίου,	ἔστι	δ´ ἐν τῇ θαλάττῃ προκείμενον
[6, 2]	μὲν Χειρίσοφον, ὅτι ἄρχων ᾕρητο·	ἔστι	δ´ οἳ καὶ Ξενοφῶντα. οἱ
[6, 4]	τοῦτο ὃ καλεῖται Κάλπης λιμὴν	ἔστι	μὲν ἐν τῇ Θρᾴκῃ τῇ
[6, 4]	δὲ πορεύεσθαι ἤδη· οὐ γὰρ	ἔστι	μένουσι τὰ ἐπιτήδεια. ἡμεῖς οὖν,
[6, 5]	χωρίου δεῖ διδάσκεσθαι ὅτι οὐκ	ἔστι	μὴ νικῶσι σωτηρία. θαυμάζω δ´
[6, 4]	ὅτι} πεζῇ ποιητέον· οὐ γὰρ	ἔστι	πλοῖα· ἀνάγκη δὲ πορεύεσθαι ἤδη·
[6, 5]	ὁ Πόντος; ἔνθα οὔτε πλοῖα	ἔστι	τὰ ἀπάξοντα οὔτε σῖτος ᾧ
[6, 3]	δὲ αὐτοῦ οὐδὲ μιᾶς ἡμέρας	ἔστι	τὰ ἐπιτήδεια. τῶν δὲ πολιορκουμένων
[6, 4]	στρατόπεδον ἀφικνοῦνται. καὶ ἤδη μὲν	ἀμφὶ	ἡλίου δυσμὰς ἦν καὶ οἱ
[6, 6]	βουλευσώμεθα. Ἐκ τούτου οἱ μὲν	ἀμφὶ	Κλέανδρον ἠρίστων· τὴν δὲ στρατιὰν
[6, 3]	οὐκ εἰδέναι. Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ	ἀμφὶ	Ξενοφῶντα, ἐπεὶ ἠρίστησαν, συσκευασάμενοι ἐπορεύοντο,
[6, 6]	~Ἐντεῦθεν οἱ μὲν πολέμιοι εἶχον	ἀμφὶ	τὰ ἑαυτῶν καὶ ἀπήγοντο καὶ
[6, 2]	ἱππικὸν δὲ μόνος οὗτος εἶχεν,	ἀμφὶ	τετταράκοντα ἱππέας. Καὶ οἱ μὲν
[6, 3]	τοῦτο δείσαντες ἀπῆλθον· σχεδὸν γὰρ	ἀμφὶ	τοῦτον τὸν χρόνον ἀπῇσαν. ἐπεὶ
[6, 5]	χαλεπὸν ποιήσασθαι μέλλοντας μάχεσθαι ἆρ´	οὐχὶ	καὶ ἁρπάσαι ἄξιον; τοῖς μὲν