HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Xénophon, L'Anabase, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 13 formes différentes pour 70 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[6, 6]   οἶνον, ὄσπρια, μελίνας, σῦκα· ἅπαντα γὰρ ἀγαθὰ εἶχεν ἡ χώρα πλὴν

[6, 6]   δὲ ἦν πάντων ἀφθονία· καὶ γὰρ ἀγοραὶ πάντοθεν ἀφικνοῦντο ἐκ τῶν

[6, 5]   ἐτύγχανε τοῦ νάπους ὤν· θᾶττον γὰρ ἁθρόον ἐδόκει ἂν οὕτω πέραν

[6, 6]   ὅ τι ἂν κελεύωσι· καὶ γὰρ αἱ πόλεις ἡμῶν ὅθεν ἐσμὲν

[6, 1]   χρηματιστικὸν εἶναι τὸν οἰωνόν· τὸν γὰρ αἰετὸν πετόμενον μᾶλλον λαμβάνειν τὰ

[6, 6]   αὐτοῖς. ἐγὼ μὲν οὖν (καὶ γὰρ ἀκούω Δέξιππον λέγειν πρὸς Κλέανδρον

[6, 3]   ἐδόκουν, τοῦτο δείσαντες ἀπῆλθον· σχεδὸν γὰρ ἀμφὶ τοῦτον τὸν χρόνον ἀπῇσαν.

[6, 1]   φθάνειν, ἧττον ἂν ὑστερίζειν· οὐ γὰρ ἂν λόγων δεῖν πρὸς ἀλλήλους,

[6, 6]   ἑαυτὸν παρασχεῖν Κλεάνδρῳ κρῖναι· οὕτω γὰρ ἂν ὑμεῖς ἀπολελυμένοι τῆς αἰτίας

[6, 6]   δὲ ἄλλον τινά, φράσον· οὐδεὶς γὰρ ἀπέσται ὅστις ἂν ἡμῖν ἐθέλῃ

[6, 3]   λειφθέντες μόνοι καὶ κινδυνεύωμεν. ἡμεῖς γὰρ ἀποδραίημεν ἂν οὐδαμοῖ ἐνθένδε· πολλὴ

[6, 5]   ὥσπερ ὑπὸ ἱππέων διωκόμενοι· νάπος γὰρ αὐτοὺς ὑπεδέχετο, ὃ οὐκ ᾔδεσαν

[6, 5]   ἄλλων ὧν διαπεπορεύμεθα χωρίων. πῶς γὰρ διαβατὸν τὸ πεδίον, εἰ μὴ

[6, 5]   κίνδυνον προξενήσαντα ὑμῖν ἐθελούσιον· οὐ γὰρ δόξης ὁρῶ δεομένους ὑμᾶς εἰς

[6, 6]   ἄπεισιν ὥσπερ λέγει. εἰσὶ μὲν γὰρ ἐγγὺς αἱ Ἑλληνίδες πόλεις· τῆς

[6, 4]   οὐ γίγνεται τὰ ἱερά· ὡς γὰρ ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου χθὲς

[6, 3]   τοὺς ὁπλίτας ἀσφαλῶς· οἱ μὲν γὰρ Ἕλληνες οὔτε τοξότην εἶχον οὔτε

[6, 6]   καὶ μένειν καὶ ἀποπλεῖν· καὶ γὰρ ἐν τῇ γῇ ἄρχουσι Λακεδαιμόνιοι

[6, 6]   ἄνδρε καὶ μὴ κατακαίνειν· πολλὰ γὰρ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ περὶ

[6, 4]   ἀνάγκη δὲ πορεύεσθαι ἤδη· οὐ γὰρ ἔστι μένουσι τὰ ἐπιτήδεια. ἡμεῖς

[6, 4]   {δῆλον ὅτι} πεζῇ ποιητέον· οὐ γὰρ ἔστι πλοῖα· ἀνάγκη δὲ πορεύεσθαι

[6, 3]   τὰ πυρὰ κατασβέσειαν· ἡμεῖς μὲν γάρ, ἔφασαν, ᾤμεθα ὑμᾶς τὸ μὲν

[6, 3]   ἂν οὐδαμοῖ ἐνθένδε· πολλὴ μὲν γάρ, ἔφη, εἰς Ἡράκλειαν πάλιν ἀπιέναι,

[6, 4]   εἰσι πολλαὶ καὶ οἰκούμεναι· φέρει γὰρ ἡ γῆ καὶ κριθὰς καὶ

[6, 4]   λαβὼν βοῦν ὑπὸ ἁμάξης (οὐ γὰρ ἦν ἄλλα ἱερεῖα) σφαγιασάμενος ἐβοήθει

[6, 6]   περιτυχὼν δ´ Ἀγασίας ἀφαιρεῖται· καὶ γὰρ ἦν αὐτῷ ὁ ἀγόμενος λοχίτης.

[6, 5]   Ἕλληνες, ἀλλὰ προαπετράποντο διώκοντες· ὀψὲ γὰρ ἦν. ἐπανελθόντες δὲ ἔνθα ἡ

[6, 4]   ἐπ´ ἐξόδῳ ἐθύετο Ξενοφῶν· ἀνάγκη γὰρ ἦν ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐξάγειν·

[6, 4]   οὐκ ἀσφαλὲς ἐδόκει εἶναι· δασέα γὰρ ἦν τὰ χωρία· ἐν δὲ

[6, 4]   ἔνθαπερ ἔπεσον ἑκάστους ἔθαψαν· ἤδη γὰρ ἦσαν πεμπταῖοι καὶ οὐχ οἷόν

[6, 4]   οἱ Φαρναβάζου ἱππεῖς πρῶτοι· βεβοηθηκότες γὰρ ἦσαν τοῖς Βιθυνοῖς, βουλόμενοι σὺν

[6, 2]   παρὰ τὴν θάλατταν ᾔει· καὶ γὰρ ἠσθένει. Ξενοφῶν δὲ πλοῖα λαβὼν

[6, 5]   διεσπάρη· ἀπέθανον δὲ ὀλίγοι· τὸ γὰρ ἱππικὸν φόβον παρεῖχε τὸ τῶν

[6, 5]   ἐξῇσαν, Νέων δὲ οὔ· ἐδόκει γὰρ κάλλιστον εἶναι τοῦτον φύλακα καταλιπεῖν

[6, 5]   ἐνθένδε οὐκ ἔστιν ἀπελθεῖν· ἢν γὰρ μὴ ἡμεῖς ἴωμεν ἐπὶ τοὺς

[6, 2]   ἡμῖν ἐκπορίζειν σιτηρέσιον· τὺ μὲν γὰρ ξένια οὐ μὴ γένηται τῇ

[6, 6]   παίειν κελεύσας Δέξιππον. τοῦτον μὲν γὰρ οἶδα ἄνδρα ἀγαθὸν ὄντα, Δέξιππον

[6, 1]   καὶ ἔνδοξος, ἐπίπονος μέντοι· τὰ γὰρ ὄρνεα μάλιστα ἐπιτίθεσθαι τῷ αἰετῷ

[6, 1]   οὐχ εὑρήσετε ἐμὲ στασιάζοντα· νομίζω γὰρ ὅστις ἐν πολέμῳ ὢν στασιάζει

[6, 1]   νομίζω ἀσφαλὲς εἶναι τοῦτο. ὁρῶ γὰρ ὅτι καὶ τῇ πατρίδι μου

[6, 4]   εἴ ποτε καὶ ἄλλοτε· οἱ γὰρ πολέμιοι ἀνατεθαρρήκασιν. ἐκ τούτου ἐθύοντο

[6, 5]   καὶ ἁρπάσαι ἄξιον; τοῖς μὲν γὰρ πολεμίοις ἐγὼ βουλοίμην ἂν εὔπορα

[6, 5]   τε πολλοὺς καὶ πεζούς· καὶ γὰρ Σπιθριδάτης καὶ Ῥαθίνης ἧκον παρὰ

[6, 4]   βουλομένων τινῶν κατοικίσαι πόλιν. τῶν γὰρ στρατιωτῶν οἱ πλεῖστοι ἦσαν οὐ

[6, 4]   χαλεπῶς εἶχον οἱ στρατιῶται· καὶ γὰρ τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν ἃ ἔχοντες

[6, 2]   οἱ δὲ ἰσχυρῶς ἀπεμάχοντο· ἀμφοῖν γὰρ ταὐτὰ ἐδόκει μὴ ἀναγκάζειν πόλιν

[6, 2]   τὴν σωτηρίαν σφῶν κατειργασμένων· εἶναι γὰρ τοὺς κατειργασμένους Ἀρκάδας καὶ Ἀχαιούς,

[6, 6]   δημόσια εἴη τὰ πρόβατα· ἦν γὰρ τῶν στρατιωτῶν δόγμα, εἴ τις

[6, 6]   μὴ ἀθυμεῖτε τούτου ἕνεκα· ὑμῖν γάρ, ὡς ἔοικε, δέδοται ἐκκομίσαι τοὺς

[6, 6]   τὸ ἐπὶ τούτῳ ἀπολώλαμεν. ἤκουε γάρ, ὥσπερ ἡμεῖς, ὡς ἄπορον εἴη

[6, 1]   ἦν ἐκ Δελφῶν· καὶ τὸ ὄναρ δὴ ἀπὸ τούτου τοῦ θεοῦ

[6, 4]   τοὺς μὲν νεκροὺς τοὺς πλείστους ἔνθαπερ ἔπεσον ἑκάστους ἔθαψαν· ἤδη γὰρ

[6, 4]   ζημιοῦσθαι, καὶ κατὰ χώραν ἀπιέναι ᾗπερ πρόσθεν εἶχε τὸ στράτευμα καὶ

[6, 5]   ἥξω τοὺς τελευταίους λόχους καταχωρίσας ᾗπερ ὑμῖν δοκεῖ. ἐκ τούτου οἱ

[6, 1]   ἥδομαι μὲν ὑφ´ ὑμῶν τιμώμενος, εἴπερ ἄνθρωπός εἰμι, καὶ χάριν ἔχω

[6, 1]   ἑαυτῷ δεξιὸν φθεγγόμενον, καθήμενον μέντοι, ὅνπερ ὁ μάντις προπέμπων αὐτὸν ἔλεγεν

[6, 1]   ἐθύετο τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ, ὅσπερ αὐτῷ μαντευτὸς ἦν ἐκ Δελφῶν·

[6, 5]   τοὺς ἱππέας ἐφείπετο, καὶ ἀπεκτίννυσαν ὅσουσπερ ἐδύναντο ὡς ὀλίγοι ὄντες. τῶν

[6, 3]   τε εἶδον ἀλλήλους καὶ ἠσπάζοντο ὥσπερ ἀδελφούς. καὶ ἐπυνθάνοντο οἱ Ἀρκάδες

[6, 1]   αὐλούμενοι καὶ ἐπαιάνισαν καὶ ὠρχήσαντο ὥσπερ ἐν ταῖς πρὸς τοὺς θεοὺς

[6, 6]   ἐπὶ τούτῳ ἀπολώλαμεν. ἤκουε γάρ, ὥσπερ ἡμεῖς, ὡς ἄπορον εἴη πεζῇ

[6, 6]   χρῆναι πάσχειν αὐτόν, ἀλλὰ κριθέντα, ὥσπερ καὶ ὑμεῖς νῦν ἀξιοῦτε, τῆς

[6, 6]   ἔχων τὴν γνώμην Κλέανδρος ἄπεισιν ὥσπερ λέγει. εἰσὶ μὲν γὰρ ἐγγὺς

[6, 6]   ἐκδῶτέ με· ἐγὼ δὲ ἐμαυτόν, ὥσπερ Ξενοφῶν λέγει, παρασχήσω κρίναντι Κλεάνδρῳ

[6, 5]   φεύγουσι κατὰ τοῦ πρανοῦς ὁμοίως ὥσπερ ὑπὸ ἱππέων διωκόμενοι· νάπος γὰρ

[6, 6]   τι ἐγὼ παραλίπω, καὶ λέξουσιν ὑπὲρ ἐμοῦ καὶ πράξουσιν. ἐκ τούτου

[6, 2]   (καὶ ἦν δὲ τῇ ἀληθείᾳ ὑπὲρ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος Ἀρκάδες καὶ

[6, 5]   ἄλλων ἐξιόντων, κατέλιπον αὐτοῦ τοὺς ὑπὲρ πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη. καὶ

[6, 6]   οἱ στρατηγοὶ καὶ ὁ ἀφαιρεθεὶς ἀνὴρ ὑπὸ Ἀγασίου. καὶ ἔλεγον οἱ

[6, 5]   ἐκ τούτου σύνθημα παρῄει Ζεὺς σωτήρ, Ἡρακλῆς ἡγεμών. οἱ δὲ πολέμιοι

Livre, Chap.
[6, 6]	οἶνον, ὄσπρια, μελίνας, σῦκα· ἅπαντα	γὰρ	ἀγαθὰ εἶχεν ἡ χώρα πλὴν
[6, 6]	δὲ ἦν πάντων ἀφθονία· καὶ	γὰρ	ἀγοραὶ πάντοθεν ἀφικνοῦντο ἐκ τῶν
[6, 5]	ἐτύγχανε τοῦ νάπους ὤν· θᾶττον	γὰρ	ἁθρόον ἐδόκει ἂν οὕτω πέραν
[6, 6]	ὅ τι ἂν κελεύωσι· καὶ	γὰρ	αἱ πόλεις ἡμῶν ὅθεν ἐσμὲν
[6, 1]	χρηματιστικὸν εἶναι τὸν οἰωνόν· τὸν	γὰρ	αἰετὸν πετόμενον μᾶλλον λαμβάνειν τὰ
[6, 6]	αὐτοῖς. ἐγὼ μὲν οὖν (καὶ	γὰρ	ἀκούω Δέξιππον λέγειν πρὸς Κλέανδρον
[6, 3]	ἐδόκουν, τοῦτο δείσαντες ἀπῆλθον· σχεδὸν	γὰρ	ἀμφὶ τοῦτον τὸν χρόνον ἀπῇσαν.
[6, 1]	φθάνειν, ἧττον ἂν ὑστερίζειν· οὐ	γὰρ	ἂν λόγων δεῖν πρὸς ἀλλήλους,
[6, 6]	ἑαυτὸν παρασχεῖν Κλεάνδρῳ κρῖναι· οὕτω	γὰρ	ἂν ὑμεῖς ἀπολελυμένοι τῆς αἰτίας
[6, 6]	δὲ ἄλλον τινά, φράσον· οὐδεὶς	γὰρ	ἀπέσται ὅστις ἂν ἡμῖν ἐθέλῃ
[6, 3]	λειφθέντες μόνοι καὶ κινδυνεύωμεν. ἡμεῖς	γὰρ	ἀποδραίημεν ἂν οὐδαμοῖ ἐνθένδε· πολλὴ
[6, 5]	ὥσπερ ὑπὸ ἱππέων διωκόμενοι· νάπος	γὰρ	αὐτοὺς ὑπεδέχετο, ὃ οὐκ ᾔδεσαν
[6, 5]	ἄλλων ὧν διαπεπορεύμεθα χωρίων. πῶς	γὰρ	διαβατὸν τὸ πεδίον, εἰ μὴ
[6, 5]	κίνδυνον προξενήσαντα ὑμῖν ἐθελούσιον· οὐ	γὰρ	δόξης ὁρῶ δεομένους ὑμᾶς εἰς
[6, 6]	ἄπεισιν ὥσπερ λέγει. εἰσὶ μὲν	γὰρ	ἐγγὺς αἱ Ἑλληνίδες πόλεις· τῆς
[6, 4]	οὐ γίγνεται τὰ ἱερά· ὡς	γὰρ	ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου χθὲς
[6, 3]	τοὺς ὁπλίτας ἀσφαλῶς· οἱ μὲν	γὰρ	Ἕλληνες οὔτε τοξότην εἶχον οὔτε
[6, 6]	καὶ μένειν καὶ ἀποπλεῖν· καὶ	γὰρ	ἐν τῇ γῇ ἄρχουσι Λακεδαιμόνιοι
[6, 6]	ἄνδρε καὶ μὴ κατακαίνειν· πολλὰ	γὰρ	ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ περὶ
[6, 4]	ἀνάγκη δὲ πορεύεσθαι ἤδη· οὐ	γὰρ	ἔστι μένουσι τὰ ἐπιτήδεια. ἡμεῖς
[6, 4]	{δῆλον ὅτι} πεζῇ ποιητέον· οὐ	γὰρ	ἔστι πλοῖα· ἀνάγκη δὲ πορεύεσθαι
[6, 3]	τὰ πυρὰ κατασβέσειαν· ἡμεῖς μὲν	γάρ,	ἔφασαν, ᾤμεθα ὑμᾶς τὸ μὲν
[6, 3]	ἂν οὐδαμοῖ ἐνθένδε· πολλὴ μὲν	γάρ,	ἔφη, εἰς Ἡράκλειαν πάλιν ἀπιέναι,
[6, 4]	εἰσι πολλαὶ καὶ οἰκούμεναι· φέρει	γὰρ	ἡ γῆ καὶ κριθὰς καὶ
[6, 4]	λαβὼν βοῦν ὑπὸ ἁμάξης (οὐ	γὰρ	ἦν ἄλλα ἱερεῖα) σφαγιασάμενος ἐβοήθει
[6, 6]	περιτυχὼν δ´ Ἀγασίας ἀφαιρεῖται· καὶ	γὰρ	ἦν αὐτῷ ὁ ἀγόμενος λοχίτης.
[6, 5]	Ἕλληνες, ἀλλὰ προαπετράποντο διώκοντες· ὀψὲ	γὰρ	ἦν. ἐπανελθόντες δὲ ἔνθα ἡ
[6, 4]	ἐπ´ ἐξόδῳ ἐθύετο Ξενοφῶν· ἀνάγκη	γὰρ	ἦν ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐξάγειν·
[6, 4]	οὐκ ἀσφαλὲς ἐδόκει εἶναι· δασέα	γὰρ	ἦν τὰ χωρία· ἐν δὲ
[6, 4]	ἔνθαπερ ἔπεσον ἑκάστους ἔθαψαν· ἤδη	γὰρ	ἦσαν πεμπταῖοι καὶ οὐχ οἷόν
[6, 4]	οἱ Φαρναβάζου ἱππεῖς πρῶτοι· βεβοηθηκότες	γὰρ	ἦσαν τοῖς Βιθυνοῖς, βουλόμενοι σὺν
[6, 2]	παρὰ τὴν θάλατταν ᾔει· καὶ	γὰρ	ἠσθένει. Ξενοφῶν δὲ πλοῖα λαβὼν
[6, 5]	διεσπάρη· ἀπέθανον δὲ ὀλίγοι· τὸ	γὰρ	ἱππικὸν φόβον παρεῖχε τὸ τῶν
[6, 5]	ἐξῇσαν, Νέων δὲ οὔ· ἐδόκει	γὰρ	κάλλιστον εἶναι τοῦτον φύλακα καταλιπεῖν
[6, 5]	ἐνθένδε οὐκ ἔστιν ἀπελθεῖν· ἢν	γὰρ	μὴ ἡμεῖς ἴωμεν ἐπὶ τοὺς
[6, 2]	ἡμῖν ἐκπορίζειν σιτηρέσιον· τὺ μὲν	γὰρ	ξένια οὐ μὴ γένηται τῇ
[6, 6]	παίειν κελεύσας Δέξιππον. τοῦτον μὲν	γὰρ	οἶδα ἄνδρα ἀγαθὸν ὄντα, Δέξιππον
[6, 1]	καὶ ἔνδοξος, ἐπίπονος μέντοι· τὰ	γὰρ	ὄρνεα μάλιστα ἐπιτίθεσθαι τῷ αἰετῷ
[6, 1]	οὐχ εὑρήσετε ἐμὲ στασιάζοντα· νομίζω	γὰρ	ὅστις ἐν πολέμῳ ὢν στασιάζει
[6, 1]	νομίζω ἀσφαλὲς εἶναι τοῦτο. ὁρῶ	γὰρ	ὅτι καὶ τῇ πατρίδι μου
[6, 4]	εἴ ποτε καὶ ἄλλοτε· οἱ	γὰρ	πολέμιοι ἀνατεθαρρήκασιν. ἐκ τούτου ἐθύοντο
[6, 5]	καὶ ἁρπάσαι ἄξιον; τοῖς μὲν	γὰρ	πολεμίοις ἐγὼ βουλοίμην ἂν εὔπορα
[6, 5]	τε πολλοὺς καὶ πεζούς· καὶ	γὰρ	Σπιθριδάτης καὶ Ῥαθίνης ἧκον παρὰ
[6, 4]	βουλομένων τινῶν κατοικίσαι πόλιν. τῶν	γὰρ	στρατιωτῶν οἱ πλεῖστοι ἦσαν οὐ
[6, 4]	χαλεπῶς εἶχον οἱ στρατιῶται· καὶ	γὰρ	τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν ἃ ἔχοντες
[6, 2]	οἱ δὲ ἰσχυρῶς ἀπεμάχοντο· ἀμφοῖν	γὰρ	ταὐτὰ ἐδόκει μὴ ἀναγκάζειν πόλιν
[6, 2]	τὴν σωτηρίαν σφῶν κατειργασμένων· εἶναι	γὰρ	τοὺς κατειργασμένους Ἀρκάδας καὶ Ἀχαιούς,
[6, 6]	δημόσια εἴη τὰ πρόβατα· ἦν	γὰρ	τῶν στρατιωτῶν δόγμα, εἴ τις
[6, 6]	μὴ ἀθυμεῖτε τούτου ἕνεκα· ὑμῖν	γάρ,	ὡς ἔοικε, δέδοται ἐκκομίσαι τοὺς
[6, 6]	τὸ ἐπὶ τούτῳ ἀπολώλαμεν. ἤκουε	γάρ,	ὥσπερ ἡμεῖς, ὡς ἄπορον εἴη
[6, 1]	ἦν ἐκ Δελφῶν· καὶ τὸ	ὄναρ	δὴ ἀπὸ τούτου τοῦ θεοῦ
[6, 4]	τοὺς μὲν νεκροὺς τοὺς πλείστους	ἔνθαπερ	ἔπεσον ἑκάστους ἔθαψαν· ἤδη γὰρ
[6, 4]	ζημιοῦσθαι, καὶ κατὰ χώραν ἀπιέναι	ᾗπερ	πρόσθεν εἶχε τὸ στράτευμα καὶ
[6, 5]	ἥξω τοὺς τελευταίους λόχους καταχωρίσας	ᾗπερ	ὑμῖν δοκεῖ. ἐκ τούτου οἱ
[6, 1]	ἥδομαι μὲν ὑφ´ ὑμῶν τιμώμενος,	εἴπερ	ἄνθρωπός εἰμι, καὶ χάριν ἔχω
[6, 1]	ἑαυτῷ δεξιὸν φθεγγόμενον, καθήμενον μέντοι,	ὅνπερ	ὁ μάντις προπέμπων αὐτὸν ἔλεγεν
[6, 1]	ἐθύετο τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ,	ὅσπερ	αὐτῷ μαντευτὸς ἦν ἐκ Δελφῶν·
[6, 5]	τοὺς ἱππέας ἐφείπετο, καὶ ἀπεκτίννυσαν	ὅσουσπερ	ἐδύναντο ὡς ὀλίγοι ὄντες. τῶν
[6, 3]	τε εἶδον ἀλλήλους καὶ ἠσπάζοντο	ὥσπερ	ἀδελφούς. καὶ ἐπυνθάνοντο οἱ Ἀρκάδες
[6, 1]	αὐλούμενοι καὶ ἐπαιάνισαν καὶ ὠρχήσαντο	ὥσπερ	ἐν ταῖς πρὸς τοὺς θεοὺς
[6, 6]	ἐπὶ τούτῳ ἀπολώλαμεν. ἤκουε γάρ,	ὥσπερ	ἡμεῖς, ὡς ἄπορον εἴη πεζῇ
[6, 6]	χρῆναι πάσχειν αὐτόν, ἀλλὰ κριθέντα,	ὥσπερ	καὶ ὑμεῖς νῦν ἀξιοῦτε, τῆς
[6, 6]	ἔχων τὴν γνώμην Κλέανδρος ἄπεισιν	ὥσπερ	λέγει. εἰσὶ μὲν γὰρ ἐγγὺς
[6, 6]	ἐκδῶτέ με· ἐγὼ δὲ ἐμαυτόν,	ὥσπερ	Ξενοφῶν λέγει, παρασχήσω κρίναντι Κλεάνδρῳ
[6, 5]	φεύγουσι κατὰ τοῦ πρανοῦς ὁμοίως	ὥσπερ	ὑπὸ ἱππέων διωκόμενοι· νάπος γὰρ
[6, 6]	τι ἐγὼ παραλίπω, καὶ λέξουσιν	ὑπὲρ	ἐμοῦ καὶ πράξουσιν. ἐκ τούτου
[6, 2]	(καὶ ἦν δὲ τῇ ἀληθείᾳ	ὑπὲρ	ἥμισυ τοῦ στρατεύματος Ἀρκάδες καὶ
[6, 5]	ἄλλων ἐξιόντων, κατέλιπον αὐτοῦ τοὺς	ὑπὲρ	πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη. καὶ
[6, 6]	οἱ στρατηγοὶ καὶ ὁ ἀφαιρεθεὶς	ἀνὴρ	ὑπὸ Ἀγασίου. καὶ ἔλεγον οἱ
[6, 5]	ἐκ τούτου σύνθημα παρῄει Ζεὺς	σωτήρ,	Ἡρακλῆς ἡγεμών. οἱ δὲ πολέμιοι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/09/2009