Livre, Chap.
[6, 5]	τῇ φάλαγγι λόχους φύλακας ἵν´	ἄν	που δέῃ ὦσιν οἱ ἐπιβοηθήσοντες
[6, 6]	αὐτῶν ἑλόμενοι πρὸς Κλέανδρον οἵτινες,	ἄν	τι ἐγὼ παραλίπω, καὶ λέξουσιν
[6, 1]	τὸ δόξαν τῷ ἑνὶ περαίνεσθαι	ἄν·	τὸν δ´ ἔμπροσθεν χρόνον ἐκ
[6, 1]	τυχὸν δὲ καὶ ἀγαθοῦ τινος	ἂν	αἴτιος τῇ στρατιᾷ γενέσθαι. τὰ
[6, 6]	ποιεῖν ταῦτα. ὁ δ´ οὐκ	ἂν	ἄλλως ἔφη γενέσθαι, εἰ μή
[6, 2]	πόλιν, καὶ εἰδέναι ὅ τι	ἂν	ἀπαγγέλλωσι, καὶ πρὸς ταῦτα βουλεύεσθαι.
[6, 6]	ὑμᾶς τῆς αἰτίας καὶ Ἀγασίαν,	ἂν	αὐτὸς Ἀγασίας φήσῃ ἐμέ τι
[6, 6]	σὲ αὐτὸν χρῆσθαι ὅ τι	ἂν	βούλῃ, εἴτε ἕνα τινὰ ἢ
[6, 6]	παρασχήσω κρίναντι Κλεάνδρῳ ὅ τι	ἂν	βούληται ποιῆσαι· τούτου ἕνεκα μήτε
[6, 4]	θαλάττῃ· εἰς δὲ τὸ πόλισμα	ἂν	γενόμενον οὐκ ἐβούλοντο στρατοπεδεύεσθαι, ἀλλὰ
[6, 1]	ἱεροῖς ἐσήμηναν ὥστε καὶ ἰδιώτην	ἂν	γνῶναι ὅτι τῆς μοναρχίας ἀπέχεσθαί
[6, 1]	δοκεῖ συμφέρον εἶναι, ἀλλ´ ἧττον	ἂν	διὰ τοῦτο τυγχάνειν, εἴ τι
[6, 3]	μὲν οὖν στρατοπεδευσώμεθα προελθόντες ὅσον	ἂν	δοκῇ καιρὸς εἶναι εἰς τὸ
[6, 1]	καὶ ἐγὼ πειράσομαι ὅ τι	ἂν	δύνωμαι ὑμᾶς ἀγαθὸν ποιεῖν. καὶ
[6, 6]	ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἥκητε, δεξόμεθα ὡς	ἂν	δυνώμεθα κάλλιστα. Ἐκ τούτου ἔδοξε
[6, 1]	τοῦτο μὲν ἴστε, ὅτι οὐδ´	ἂν	ἔγωγε ἐστασίαζον, εἰ ἄλλον εἵλεσθε·
[6, 6]	ἂν τούτων ἐποίησα. νόμιζε δέ,	ἂν	ἐμὲ νῦν ἀποκτείνῃς, δι´ ἄνδρα
[6, 6]	λέγειν πρὸς Κλέανδρον ὡς οὐκ	ἂν	ἐποίησεν Ἀγασίας ταῦτα, εἰ μὴ
[6, 5]	μὲν γὰρ πολεμίοις ἐγὼ βουλοίμην	ἂν	εὔπορα πάντα φαίνεσθαι ὥστε ἀποχωρεῖν·
[6, 4]	τὰ ἐπιτήδεια. ὁ δ´ οὐκ	ἂν	ἔφη ἐξαγαγεῖν μὴ γιγνομένων τῶν
[6, 1]	εἰ ἕνα ἕλοιντο ἄρχοντα, μᾶλλον	ἂν	ἢ πολυαρχίας οὔσης δύνασθαι τὸν
[6, 6]	φράσον· οὐδεὶς γὰρ ἀπέσται ὅστις	ἂν	ἡμῖν ἐθέλῃ πείθεσθαι. μετὰ ταῦτα
[6, 1]	ἐὰν δὲ ἐμὲ ἕλησθε, οὐκ	ἂν	θαυμάσαιμι εἴ τινα εὕροιτε καὶ
[6, 5]	εἶδον, ἡδέως δειπνῆσαι οὐδ´ ὅπου	ἂν	θέλωσι σκηνῆσαι. Ἐντεῦθεν οἱ λοχαγοὶ
[6, 1]	ἢ πρόσθεν εἰσῄει αὐτοὺς ὅπως	ἂν	καὶ ἔχοντές τι οἴκαδε ἀφίκωνται.
[6, 6]	ἀπέχεσθαι, ἀλλὰ πειστέον ὅ τι	ἂν	κελεύωσι· καὶ γὰρ αἱ πόλεις
[6, 1]	εἴ τι δέοι λανθάνειν, μᾶλλον	ἂν	κρύπτεσθαι, καὶ εἴ τι αὖ
[6, 4]	ἀλλὰ Θρᾷκες Βιθυνοί· καὶ οὓς	ἂν	λάβωσι τῶν Ἑλλήνων ἐκπίπτοντας ἢ
[6, 1]	ἧττον ἂν ὑστερίζειν· οὐ γὰρ	ἂν	λόγων δεῖν πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ
[6, 3]	καὶ κινδυνεύωμεν. ἡμεῖς γὰρ ἀποδραίημεν	ἂν	οὐδαμοῖ ἐνθένδε· πολλὴ μὲν γάρ,
[6, 5]	ὤν· θᾶττον γὰρ ἁθρόον ἐδόκει	ἂν	οὕτω πέραν γενέσθαι τὸ στράτευμα
[6, 3]	εἰς τὸ δειπνοποιεῖσθαι· ἕως δ´	ἂν	πορευώμεθα, Τιμασίων ἔχων τοὺς ἱππέας
[6, 1]	δὲ ὑμεῖς ἐννοεῖτε, ὅτι ἧττον	ἂν	στάσις εἴη ἑνὸς ἄρχοντος ἢ
[6, 5]	θάρρος ἐμποιεῖ. ἐγὼ γοῦν ἥδιον	ἂν	σὺν ἡμίσεσιν ἐπιοίην ἢ σὺν
[6, 4]	εἰς μάχην παρεσκευασμένοι ἴοιμεν, ἴσως	ἂν	τὰ ἱερὰ προχωροίη ἡμῖν. ἀκούσαντες
[6, 1]	ἀξίωμα, ἐκεῖνο ἐννοῶ μὴ λίαν	ἂν	ταχὺ σωφρονισθείην. ὃ δὲ ὑμεῖς
[6, 2]	στρατηγοὺς ἑλόμενοι ἑαυτῶν καθ´ ἑαυτοὺς	ἂν	τὴν πορείαν ποιοῖντο καὶ πειρῷντο
[6, 3]	καὶ προσέχειν τὸν νοῦν, ὡς	ἂν	τὸ παραγγελλόμενον δύνησθε ποιεῖν. νῦν
[6, 6]	ἀποδράντων, εὖ ἴσθι ὅτι οὐδὲν	ἂν	τούτων ἐποίησα. νόμιζε δέ, ἂν
[6, 6]	παρασχεῖν Κλεάνδρῳ κρῖναι· οὕτω γὰρ	ἂν	ὑμεῖς ἀπολελυμένοι τῆς αἰτίας εἴητε.
[6, 1]	τι αὖ δέοι φθάνειν, ἧττον	ἂν	ὑστερίζειν· οὐ γὰρ ἂν λόγων
[6, 1]	πειρᾶσθαι κατασχεῖν· τὰ δ´ ἄλλα,	ἐπειδὰν	ἐκεῖσε ἔλθωμεν, βουλευσόμεθα. ~Ἐντεῦθεν τῇ
[6, 6]	ἀλλὰ πορεύεσθε. ἡμεῖς δὲ ὑμᾶς,	ἐπειδὰν	ἐκεῖσε ἥκητε, δεξόμεθα ὡς ἂν
[6, 1]	λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὁ δ´	ἐπειδὰν	προΐδηται, ἀπαντᾷ ἁρπάσας τὰ ὅπλα
[6, 1]	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν στασιάζειν·	ἐὰν	δὲ ἐμὲ ἕλησθε, οὐκ ἂν
[6, 1]	ὑμεῖς οὕτω παρασκευάζεσθε ὡς αὔριον,	ἐὰν	πλοῦς ᾖ, ἀναξόμενοι· ὁ δὲ
[6, 1]	ἔχοι· ἢ ὀργιοῦνται Λακεδαιμόνιοι καὶ	ἐὰν	σύνδειπνοι συνελθόντες μὴ Λακεδαιμόνιον συμποσίαρχον
[6, 4]	τῶν Ἀρκάδων. καὶ δόγμα ἐποιήσαντο,	ἐάν	τις τοῦ λοιποῦ μνησθῇ δίχα
[6, 1]	Μάγνητες ἀνέστησαν, οἳ ὠρχοῦντο τὴν	καρπαίαν	καλουμένην ἐν τοῖς ὅπλοις. ὁ
[6, 4]	Ἕλληνας μὴ ἐλθεῖν εἰς τὴν	Φρυγίαν·	οὗτοι οἱ ἱππεῖς ἀποκτείνουσι τῶν
[6, 4]	θαλάττῃ. τὸ δὲ ὄρος εἰς	μεσόγειαν	μὲν ἀνήκει ὅσον ἐπὶ εἴκοσι
[6, 6]	τὸ στράτευμα ἀναπαυόμενον, ἐξῆν ἐπὶ	λείαν	ἰέναι, καὶ ἐλάμβανον οἱ ἐξιόντες·
[6, 6]	ὂν ὅτε ἀφίκετο καὶ ἐπὶ	λείαν	τινὲς οἰχόμενοι ἄλλοι εἰς τὸ
[6, 1]	ὁ δὲ πλοῦς ἔσται εἰς	Ἡράκλειαν·	ἅπαντας οὖν δεῖ ἐκεῖσε πειρᾶσθαι
[6, 4]	καὶ τριήρει μέν ἐστιν εἰς	Ἡράκλειαν	ἐκ Βυζαντίου κώπαις ἡμέρας μακρᾶς
[6, 3]	πολλὴ μὲν γάρ, ἔφη, εἰς	Ἡράκλειαν	πάλιν ἀπιέναι, πολλὴ δὲ εἰς
[6, 2]	τοῦτον δὲ παραπλεύσαντες} ἀφίκοντο εἰς	Ἡράκλειαν	πόλιν Ἑλληνίδα Μεγαρέων ἄποικον, οὖσαν
[6, 5]	τι τὸ ἴσχον εἴη τὴν	πορείαν	καὶ ταχὺ ἀκούων τὴν παρεγγύην,
[6, 2]	ἐβούλετο κοινῇ μετ´ αὐτῶν τὴν	πορείαν	ποιεῖσθαι, νομίζων οὕτως ἀσφαλεστέραν εἶναι
[6, 2]	ἑαυτῶν καθ´ ἑαυτοὺς ἂν τὴν	πορείαν	ποιοῖντο καὶ πειρῷντο ἀγαθόν τι
[6, 2]	στρατιῶται συλλεγέντες ἐβουλεύοντο τὴν λοιπὴν	πορείαν	πότερον κατὰ γῆν ἢ κατὰ
[6, 4]	Ὦ ἄνδρες στρατιῶται, τὴν μὲν	πορείαν,	ὡς ἔοικε, {δῆλον ὅτι} πεζῇ
[6, 3]	περὶ Ξενοφῶντα τί τὰ πυρὰ	κατασβέσειαν·	ἡμεῖς μὲν γάρ, ἔφασαν, ᾤμεθα
[6, 2]	αὐτοὶ καὶ οἱ αὐτῶν στρατιῶται	ἐκπλεύσειαν	ἐπὶ τῶν τριήρων, διὰ ταῦτα
[6, 1]	ἐκείνων ἀξίωμα, ἐκεῖνο ἐννοῶ μὴ	λίαν	ἂν ταχὺ σωφρονισθείην. ὃ δὲ
[6, 6]	ὥστε ἔχοντές τι εἰς τὴν	φιλίαν	ἐλθεῖν, ἔδοξεν αὐτοῖς τοὔμπαλιν ὑποστρέψαντας
[6, 2]	μὴ ἀναγκάζειν πόλιν Ἑλληνίδα καὶ	φιλίαν	ὅ τι μὴ αὐτοὶ ἐθέλοντες
[6, 5]	Ἀρκὰς ταύτης ἦρχε· τὴν δὲ	μίαν	ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ· Φρασίας Ἀθηναῖος
[6, 6]	ἔδοξεν αὐτοῖς τοὔμπαλιν ὑποστρέψαντας ἐλθεῖν	μίαν	ἡμέραν καὶ νύκτα. τοῦτο δὲ
[6, 2]	ἄρχειν Ἀθηναῖον Πελοποννησίων καὶ Λακεδαιμόνιον,	μηδεμίαν	δύναμιν παρεχόμενον εἰς τὴν στρατιάν,
[6, 6]	ἐφοβήθη, ἀποπλευσεῖσθαι ἔφη καὶ κηρύξειν	μηδεμίαν	πόλιν δέχεσθαι αὐτούς, ὡς πολεμίους.
[6, 3]	ἐκεῖνοι ἀπολοῦνται, οὐδ´ ἡμῖν εἶναι	οὐδεμίαν	σωτηρίαν, οὕτω μὲν πολλῶν ὄντων
[6, 6]	καὶ ξυνῆν Ξενοφῶντι φιλικῶς καὶ	ξενίαν	ξυνεβάλλοντο. ἐπεὶ δὲ καὶ ἑώρα
[6, 1]	καλῷ ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες τὴν	Παφλαγονίαν.	τῇ δ´ ἄλλῃ ἀφικνοῦνται εἰς
[6, 2]	καὶ παραπλέοντες {ἐθεώρουν τήν τε	Ἰασονίαν	ἀκτήν, ἔνθα ἡ Ἀργὼ λέγεται
[6, 6]	οἷος ἕκαστός ἐστι, καὶ τὴν	ἀξίαν	ἑκάστοις νεῖμαι. ἀκούσας ταῦτα ὁ
[6, 1]	ἡ στρατιὰ οὕτω γιγνώσκει, καὶ	εὔνοιαν	ἐνδεικνύμενος ἕκαστος ἔπειθεν αὐτὸν ὑποστῆναι
[6, 3]	ἀπολοῦνται, οὐδ´ ἡμῖν εἶναι οὐδεμίαν	σωτηρίαν,	οὕτω μὲν πολλῶν ὄντων τῶν
[6, 1]	ἄρχοντα, τοῦτον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ	σωτηρίαν	στασιάζειν· ἐὰν δὲ ἐμὲ ἕλησθε,
[6, 2]	κέρδη ἄλλους, καὶ ταῦτα τὴν	σωτηρίαν	σφῶν κατειργασμένων· εἶναι γὰρ τοὺς
[6, 6]	καὶ ὑμᾶς τῆς αἰτίας καὶ	Ἀγασίαν,	ἂν αὐτὸς Ἀγασίας φήσῃ ἐμέ
[6, 2]	Ἀχαιὸν καὶ Καλλίμαχον Παρράσιον καὶ	Ἀγασίαν	Στυμφάλιον. οὗτοι ἐλθόντες ἔλεγον τὰ
[6, 4]	τῇ αὔριον παρεῖναι ἐπὶ τὴν	θυσίαν	τὸν βουλόμενον, καὶ μάντις εἴ
[6, 6]	τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ περὶ τὴν	στρατιὰν	ἐμοχθησάτην. ταῦτα δέ σου τυχόντες
[6, 2]	μηδεμίαν δύναμιν παρεχόμενον εἰς τὴν	στρατιάν,	καὶ τοὺς μὲν πόνους σφᾶς
[6, 6]	κρίσιν. αἰτιῶμαι δὲ οὔτε τὴν	στρατιὰν	οὔτε ἄλλον οὐδένα ἔτι, ἐπεὶ
[6, 6]	ἀμφὶ Κλέανδρον ἠρίστων· τὴν δὲ	στρατιὰν	συνήγαγε Ξενοφῶν καὶ συνεβούλευε πέμψαι
[6, 1]	τῶν αἰχμαλώτων καὶ ἄλλα ἱερεῖα	εὐωχίαν	μὲν ἀρκοῦσαν παρεῖχον, κατακείμενοι δὲ
[6, 6]	δ´ ἀπεδείκνυεν αὐτοὺς τοῖς στρατιώταις.	κἀν	τούτῳ Κλέανδρος ἀφικνεῖται δύο τριήρεις
[6, 1]	τοῦ ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων τὸν	Σιτάλκαν·	ἄλλοι δὲ τῶν Θρᾳκῶν τὸν
[6, 1]	θεοὶ οὕτως ἐν τοῖς ἱεροῖς	ἐσήμηναν	ὥστε καὶ ἰδιώτην ἂν γνῶναι
[6, 6]	Χρυσόπολιν τῆς Καλχηδονίας, καὶ ἐκεῖ	ἔμειναν	ἡμέρας ἑπτὰ αφυροπωλοῦντες.
[6, 1]	καὶ ἐν ταύτῃ τῇ Ἁρμήνῃ	ἔμειναν	οἱ στρατιῶται ἡμέρας πέντε. ὡς
[6, 5]	εὐθὺς ἐπέκειντο· οἱ δ´ οὐχ	ὑπέμειναν.	καὶ ἐνταῦθα οἱ πελτασταὶ ἐδίωκον
[6, 3]	Ἡρακλεώτιδος καὶ διὰ μεσογείας ἐπορεύετο.	~Ἔπραξαν	δ´ αὐτῶν ἕκαστοι τάδε. οἱ
[6, 1]	κίνδυνος εἴη καὶ τὴν προειργασμένην	δόξαν	ἀποβαλεῖν, ἠπορεῖτο. διαπορουμένῳ δὲ αὐτῷ
[6, 1]	δεῖν πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ τὸ	δόξαν	τῷ ἑνὶ περαίνεσθαι ἄν· τὸν
[6, 5]	τάφρον τὰ ὅπλα τίθενται, καὶ	ἐκήρυξαν	ἀριστήσαντας ἐξιέναι τοὺς στρατιώτας σὺν
[6, 4]	τοὺς μὲν κατέκαινον τοὺς δὲ	ἐδίωξαν	μέχρι εἰς τὸ στρατόπεδον. καὶ
[6, 6]	οἱ ἐξιόντες· ὁπότε δὲ ἐξίοι	πᾶν	τὸ στράτευμα, εἴ τις χωρὶς
[6, 5]	εἰς τὸ χωρίον, καὶ ἀπεσταύρωσαν	ἅπαν,	καταλιπόντες τρεῖς πύλας. καὶ πλοῖον
[6, 4]	ἐπορεύθημεν. ~Ταύτην μὲν οὖν τὴν	ἡμέραν	αὐτοῦ ηὐλίζοντο ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ
[6, 4]	ἱερά. ταύτην μὲν οὖν τὴν	ἡμέραν	ἐπαύσαντο. καί τινες ἐτόλμων λέγειν
[6, 1]	ἱκανὰ ἐδόκει παρεῖναι, ἀναβάντες ἔπλεον	ἡμέραν	καὶ νύκτα πνεύματι καλῷ ἐν
[6, 6]	αὐτοῖς τοὔμπαλιν ὑποστρέψαντας ἐλθεῖν μίαν	ἡμέραν	καὶ νύκτα. τοῦτο δὲ ποιήσαντες
[6, 5]	γὰρ ἁθρόον ἐδόκει ἂν οὕτω	πέραν	γενέσθαι τὸ στράτευμα ἢ εἰ
[6, 4]	αὐτῇ τῇ πέτρᾳ τὸ πρὸς	ἑσπέραν	αἰγιαλὸν ἔχων. κρήνη δὲ ἡδέος
[6, 1]	ἦ μὴν ἐγώ, ἐπεὶ τὴν	ὑμετέραν	γνώμην ᾐσθανόμην, ἐθυόμην εἰ βέλτιον
[6, 2]	τὴν πορείαν ποιεῖσθαι, νομίζων οὕτως	ἀσφαλεστέραν	εἶναι ἢ ἰδίᾳ ἕκαστον στέλλεσθαι·
[6, 6]	τοῦτο, παραγενόμενον καὶ ἄρξαντα ἑαυτῶν	πεῖραν	λαβεῖν καὶ Δεξίππου καὶ σφῶν
[6, 2]	τῶν ἀγρῶν συνῆγον καὶ τὴν	ἀγορὰν	εἴσω ἀνεσκεύασαν, καὶ αἱ πύλαι
[6, 4]	βίου ἐκπεπλευκότες ἐπὶ ταύτην τὴν	μισθοφοράν,	ἀλλὰ τὴν Κύρου ἀρετὴν ἀκούοντες,
[6, 1]	εἰ ἀφίκοιντο ἔξω τοῦ Πόντου,	μισθοφορὰν	αὐτοῖς ἔσεσθαι. καὶ ἐν ταύτῃ
[6, 6]	διασώσειε τοῖς λῃσταῖς παρὰ τὴν	ῥήτραν	τὰ χρήματα. πρὸς ταῦτα ὁ
[6, 5]	πρώτους ἔθαψαν, προαγαγόντες καὶ τὴν	οὐρὰν	αὖθις ποιησάμενοι κατὰ τοὺς πρώτους
[6, 5]	ἐνέτυχον ἤδη νεκροῖς· καὶ τὴν	οὐρὰν	τοῦ κέρατος ποιησάμενοι κατὰ τοὺς
[6, 5]	στράτευμα ἢ εἰ κατὰ τὴν	γέφυραν	ἣ ἐπὶ τῷ νάπει ἦν
[6, 5]	τὰ σκεύη. πρὶν δὲ ἀρίστου	ὥραν	εἶναι ἀπετάφρευον ᾗ ἡ εἴσοδος
[6, 4]	θανάτῳ αὐτὸν ζημιοῦσθαι, καὶ κατὰ	χώραν	ἀπιέναι ᾗπερ πρόσθεν εἶχε τὸ
[6, 1]	πρόσθεν ἐπαύσαντο πολεμοῦντες πρὶν ἐποίησαν	πᾶσαν	τὴν πόλιν ὁμολογεῖν Λακεδαιμονίους καὶ
[6, 2]	συνῆγον καὶ τὴν ἀγορὰν εἴσω	ἀνεσκεύασαν,	καὶ αἱ πύλαι ἐκέκλειντο καὶ
[6, 2]	τὰ δεδογμένα· τὸν δὲ Λύκωνα	ἔφασαν	καὶ ἐπαπειλεῖν, εἰ μὴ ποιήσοιεν
[6, 2]	ἀκούσαντες δ´ οἱ Ἡρακλεῶται βουλεύσεσθαι	ἔφασαν·	καὶ εὐθὺς τά τε χρήματα
[6, 3]	ἀπιόντες, καὶ τοὺς Ἕλληνας δ´	ἔφασαν	οἴχεσθαι· ὅποι δέ, οὐκ εἰδέναι.
[6, 3]	πυρὰ κατασβέσειαν· ἡμεῖς μὲν γάρ,	ἔφασαν,	ᾤμεθα ὑμᾶς τὸ μὲν πρῶτον,
[6, 5]	γὰρ αὐτοὺς ὑπεδέχετο, ὃ οὐκ	ᾔδεσαν	οἱ Ἕλληνες, ἀλλὰ προαπετράποντο διώκοντες·
[6, 4]	αὐτοῖς ἐποίησαν μέγα, καὶ στεφάνους	ἐπέθεσαν.	ταῦτα δὲ ποιήσαντες ἀνεχώρησαν ἐπὶ
[6, 5]	ἠλάλαζον καὶ ἅμα τὰ δόρατα	καθίεσαν,	ἐνταῦθα οὐκέτι ἐδέξαντο οἱ πολέμιοι,
[6, 5]	λόφου τινὸς καταθεωμένους τὰ γιγνόμενα,	ἀπειρήκεσαν	μέν, ὅμως δὲ ἐδόκει καὶ
[6, 4]	δὲ στρατηγοὶ ἐξῆγον μὲν οὔ,	συνεκάλεσαν	δέ. εἶπεν οὖν Ξενοφῶν· Ἴσως
[6, 1]	ἐπὶ ξένια δὲ ἐδέχοντο αὐτούς·	παρεκάλεσαν	δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἀνδρῶν
[6, 6]	ἦσαν συγκεκομισμένοι καὶ τἆλλα ἃ	εἰλήφεσαν	ἐξεπορεύοντο διὰ τῶν Βιθυνῶν. ἐπεὶ
[6, 6]	οἰχόμενοι ἄλλοι εἰς τὸ ὄρος	εἰλήφεσαν	πρόβατα πολλά· ὀκνοῦντες δὲ μὴ
[6, 2]	ὁ Ἀχαιός. οἱ δὲ λόγοι	ἦσαν	αὐτοῖς ὡς αἰσχρὸν εἴη ἄρχειν
[6, 4]	εἰς δισχιλίους ἀνθρώπους. ἐπειδὴ δὲ	ἦσαν	ἐν ταῖς κώμαις καὶ διεσπείροντο
[6, 4]	τῶν γὰρ στρατιωτῶν οἱ πλεῖστοι	ἦσαν	οὐ σπάνει βίου ἐκπεπλευκότες ἐπὶ
[6, 2]	καὶ ἀπολιπόντες Χειρίσοφον εἴ τινες	ἦσαν	παρ´ αὐτῷ Ἀρκάδες ἢ Ἀχαιοὶ
[6, 4]	ἔπεσον ἑκάστους ἔθαψαν· ἤδη γὰρ	ἦσαν	πεμπταῖοι καὶ οὐχ οἷόν τε
[6, 6]	στρατιῶται διαθέμενοι τὸν σῖτον ὃν	ἦσαν	συγκεκομισμένοι καὶ τἆλλα ἃ εἰλήφεσαν
[6, 1]	ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ὡς ἐδύναντο κάλλιστα	ᾖσάν	τε ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν
[6, 5]	καθ´ ὃ οἱ Ἕλληνες ἱππεῖς	ἦσαν,	τὸ δὲ δεξιὸν ἅτε οὐ
[6, 4]	Φαρναβάζου ἱππεῖς πρῶτοι· βεβοηθηκότες γὰρ	ἦσαν	τοῖς Βιθυνοῖς, βουλόμενοι σὺν τοῖς
[6, 5]	περὶ ἡλίου δυσμάς· στάδιοι δ´	ἦσαν	ὡς ἑξήκοντα ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.
[6, 5]	νάπει ἦν ἐξεμηρύοντο. ἐπεὶ δὲ	διέβησαν,	παριὼν παρὰ τὴν φάλαγγα ἔλεγεν·
[6, 3]	τάδε. οἱ μὲν Ἀρκάδες ὡς	ἀπέβησαν	νυκτὸς εἰς Κάλπης λιμένα, πορεύονται
[6, 1]	ὡς εὖ εἰπόντος τοῦ Ἀγασίου	ἀνεθορύβησαν.	καὶ ὁ Ξενοφῶν ἐπεὶ ἑώρα
[6, 3]	αὐτῶν τῶν χειρῶν. ἐπεὶ δὲ	συνελέγησαν,	πρῶτον μὲν τῷ Σμίκρητος λόχῳ
[6, 1]	ἡγεμόνας εἶναι. ἐπεὶ δὲ τοῦτο	ὡμολόγησαν,	εὐθὺς ἐπαύσαντο πολεμοῦντες καὶ οὐκέτι
[6, 4]	στρατόπεδον. καὶ τότε μὲν δειπνήσαντες	ἐκοιμήθησαν.	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ συνῆλθον οἱ
[6, 3]	πρεσβύταις πορευομένοις ποι. καὶ ἐπεὶ	ἤχθησαν	παρὰ Ξενοφῶντα, ἐρωτᾷ αὐτοὺς εἴ
[6, 4]	δὲ μὴ ηὕρισκον, κενοτάφιον αὐτοῖς	ἐποίησαν	μέγα, καὶ στεφάνους ἐπέθεσαν. ταῦτα
[6, 1]	οὐ πρόσθεν ἐπαύσαντο πολεμοῦντες πρὶν	ἐποίησαν	πᾶσαν τὴν πόλιν ὁμολογεῖν Λακεδαιμονίους
[6, 1]	ἐπαύσαντο πολεμοῦντες καὶ οὐκέτι πέρα	ἐπολιόρκησαν	τὴν πόλιν. εἰ οὖν ταῦτα
[6, 5]	κελεύειν· οἱ δὲ πολέμιοι ἀντίοι	ὥρμησαν,	οἵ θ´ ἱππεῖς καὶ τὸ
[6, 3]	πλεῖστα πυρὰ ἔκαιον. ἐπεὶ δὲ	ἐδείπνησαν	τάχιστα, παρηγγέλθη τὰ πυρὰ κατασβεννύναι
[6, 5]	οἱ μὲν δὴ ἄλλοι πάντες	ἐξῇσαν,	Νέων δὲ οὔ· ἐδόκει γὰρ
[6, 3]	γὰρ ἀμφὶ τοῦτον τὸν χρόνον	ἀπῇσαν.	ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀφίκεσθε, ὁ
[6, 5]	πρώτη συμβολὴ ἐγένετο, στησάμενοι τρόπαιον	ἀπῇσαν	ἐπὶ θάλατταν περὶ ἡλίου δυσμάς·
[6, 4]	τὰ ἱερά, ἔθυε· καὶ ἐνταῦθα	παρῆσαν	πολλοί. θυομένῳ δὲ πάλιν εἰς
[6, 4]	στεφάνους ἐπέθεσαν. ταῦτα δὲ ποιήσαντες	ἀνεχώρησαν	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. καὶ τότε
[6, 5]	ἐπὶ νάπει μεγάλῳ καὶ δυσπόρῳ,	ἔστησαν	ἀγνοοῦντες εἰ διαβατέον εἴη τὸ
[6, 5]	κατεῖδον τοὺς Ἕλληνας οἱ πολέμιοι,	ἔστησαν	ἀπέχοντες αὐτῶν ὅσον πεντεκαίδεκα σταδίους.
[6, 1]	μετὰ τοῦτο Αἰνιᾶνες καὶ Μάγνητες	ἀνέστησαν,	οἳ ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν καλουμένην
[6, 1]	σπονδαί τε ἐγένοντο καὶ ἐπαιάνισαν,	ἀνέστησαν	πρῶτον μὲν Θρᾷκες καὶ πρὸς
[6, 2]	Ἀρκάδες ἢ Ἀχαιοὶ καὶ Ξενοφῶντα	συνέστησαν	καὶ στρατηγοὺς αἱροῦνται ἑαυτῶν δέκα·
[6, 3]	ἀκούσαντες οἱ ἀμφὶ Ξενοφῶντα, ἐπεὶ	ἠρίστησαν,	συσκευασάμενοι ἐπορεύοντο, βουλόμενοι ὡς τάχιστα
[6, 3]	πραγμάτων· οἱ δὲ Θρᾷκες ἐπεὶ	ηὐτύχησαν	τοῦτο τὸ εὐτύχημα, συνεβόων τε
[6, 6]	τὸν Δέξιππον, ἀνακαλοῦντες τὸν προδότην.	ἔδεισαν	δὲ καὶ τῶν τριηριτῶν πολλοὶ
[6, 1]	δὲ σπονδαί τε ἐγένοντο καὶ	ἐπαιάνισαν,	ἀνέστησαν πρῶτον μὲν Θρᾷκες καὶ
[6, 1]	τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ	ἐπαιάνισαν	καὶ ὠρχήσαντο ὥσπερ ἐν ταῖς
[6, 3]	ὡμολόγητο αὐτοῖς, ὁμήρους δὲ οὐκ	ἐδίδοσαν	οἱ Θρᾷκες αἰτούντων τῶν Ἑλλήνων,
[6, 5]	ἔχων τοὺς ἱππέας ἐφείπετο, καὶ	ἀπεκτίννυσαν	ὅσουσπερ ἐδύναντο ὡς ὀλίγοι ὄντες.
[6, 2]	Ἡράκλειαν πόλιν Ἑλληνίδα Μεγαρέων ἄποικον,	οὖσαν	δ´ ἐν τῇ Μαριανδυνῶν χώρᾳ.
[6, 1]	καὶ ἄλλα ἱερεῖα εὐωχίαν μὲν	ἀρκοῦσαν	παρεῖχον, κατακείμενοι δὲ ἐν σκίμποσιν
[6, 5]	ἦν εἰς τὸ χωρίον, καὶ	ἀπεσταύρωσαν	ἅπαν, καταλιπόντες τρεῖς πύλας. καὶ
[6, 6]	ἄπιτε καταλιπόντες τόνδε τὸν ἄνδρα·	ὅταν	δ´ ἐγὼ κελεύσω, πάρεστε πρὸς
[6, 5]	ἐπὶ τοὺς πολεμίους, οὗτοι ἡμῖν	ὁπόταν	ἀπίωμεν ἕψονται καὶ ἐπιπεσοῦνται. ὁρᾶτε
[6, 3]	Χειρίσοφος δὲ ἀσφαλῶς πορευόμενος παρὰ	θάλατταν	ἀφικνεῖται εἰς Κάλπης λιμένα. Ξενοφῶντι
[6, 2]	τὴν Θρᾴκην ἐνέβαλε, παρὰ τὴν	θάλατταν	ᾔει· καὶ γὰρ ἠσθένει. Ξενοφῶν
[6, 4]	χωρίον, τὸ μὲν εἰς τὴν	θάλατταν	καθῆκον αὐτοῦ πέτρα ἀπορρώξ, ὕψος
[6, 3]	ἡμῖν φοβηθέντας οἴχεσθαι ἀποδράντας ἐπὶ	θάλατταν·	καὶ ἐδόκει ἡμῖν μὴ ἀπολείπεσθαι
[6, 6]	πολλοὶ καὶ ἔφευγον εἰς τὴν	θάλατταν,	καὶ Κλέανδρος δ´ ἔφευγε. Ξενοφῶν
[6, 5]	ἐγένετο, στησάμενοι τρόπαιον ἀπῇσαν ἐπὶ	θάλατταν	περὶ ἡλίου δυσμάς· στάδιοι δ´
[6, 4]	καὶ ἄλιθον· τὸ δὲ παρὰ	θάλατταν	πλέον ἢ ἐπὶ εἴκοσι σταδίους
[6, 5]	δὲ δὴ καὶ σωθῶμεν ἐπὶ	θάλατταν,	πόσον τι νάπος ὁ Πόντος;
[6, 2]	πότερον κατὰ γῆν ἢ κατὰ	θάλατταν	χρὴ πορευθῆναι ἐκ τοῦ Πόντου.
[6, 4]	τοὺς ἐκ τῶν ὁδῶν συνενεγκόντες	ἔθαψαν	ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ὡς ἐδύναντο
[6, 4]	τοὺς πλείστους ἔνθαπερ ἔπεσον ἑκάστους	ἔθαψαν·	ἤδη γὰρ ἦσαν πεμπταῖοι καὶ
[6, 5]	ἔνθα ἔκειντο ἁθρόοι, συνενεγκόντες αὐτοὺς	ἔθαψαν.	Ἤδη δὲ πέρα μεσούσης τῆς
[6, 5]	κέρας. ἐπεὶ δὲ τοὺς πρώτους	ἔθαψαν,	προαγαγόντες καὶ τὴν οὐρὰν αὖθις
[6, 1]	ἡμέραν καὶ νύκτα πνεύματι καλῷ	ἐν	ἀριστερᾷ ἔχοντες τὴν Παφλαγονίαν. τῇ
[6, 4]	καλὴ καὶ πολλή, καὶ κῶμαι	ἐν	αὐτῇ εἰσι πολλαὶ καὶ οἰκούμεναι·
[6, 2]	τοῦ Χειρισόφου ὅτι Κλέανδρος ὁ	ἐν	Βυζαντίῳ ἁρμοστὴς φαίη τριήρεις ἔχων
[6, 4]	δασέα γὰρ ἦν τὰ χωρία·	ἐν	δὲ τοῖς ὅπλοις ἐνυκτέρευον φυλαττόμενοι
[6, 4]	Βυζαντίου κώπαις ἡμέρας μακρᾶς πλοῦς·	ἐν	δὲ τῷ μέσῳ ἄλλη μὲν
[6, 1]	ἐλαύνει. μετὰ τοῦτο Μυσὸς εἰσῆλθεν	ἐν	ἑκατέρᾳ τῇ χειρὶ ἔχων πέλτην,
[6, 4]	Ἕλληνας. ὁ δὲ Κάλπης λιμὴν	ἐν	μέσῳ μὲν κεῖται ἑκατέρωθεν πλεόντων
[6, 5]	νῦν εἰπόντα καὶ ποιήσαντα μνήμην	ἐν	οἷς ἐθέλει παρέχειν ἑαυτοῦ. ταῦτα
[6, 1]	δεινὰ ἐποιοῦντο πάσας τὰς ὀρχήσεις	ἐν	ὅπλοις εἶναι. ἐπὶ τούτοις ὁρῶν
[6, 1]	ἐμὲ στασιάζοντα· νομίζω γὰρ ὅστις	ἐν	πολέμῳ ὢν στασιάζει πρὸς ἄρχοντα,
[6, 1]	καὶ ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα πάντα	ἐν	ῥυθμῷ ἐποίει πρὸς τὸν αὐλόν.
[6, 1]	ζεύγους· καὶ οὗτοι ταῦτ´ ἐποίουν	ἐν	ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλόν· καὶ
[6, 1]	ὡς ἐδύναντο κάλλιστα ᾖσάν τε	ἐν	ῥυθμῷ πρὸς τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν
[6, 1]	μὲν ἀρκοῦσαν παρεῖχον, κατακείμενοι δὲ	ἐν	σκίμποσιν ἐδείπνουν, καὶ ἔπινον ἐκ
[6, 4]	δισχιλίους ἀνθρώπους. ἐπειδὴ δὲ ἦσαν	ἐν	ταῖς κώμαις καὶ διεσπείροντο ὡς
[6, 6]	εἰσι καὶ εἷς ἕκαστος Λακεδαιμονίων	ἐν	ταῖς πόλεσιν ὅ τι βούλονται
[6, 1]	καὶ ἐπαιάνισαν καὶ ὠρχήσαντο ὥσπερ	ἐν	ταῖς πρὸς τοὺς θεοὺς προσόδοις.
[6, 1]	Πόντου, μισθοφορὰν αὐτοῖς ἔσεσθαι. καὶ	ἐν	ταύτῃ τῇ Ἁρμήνῃ ἔμειναν οἱ
[6, 4]	μὲν ἐν τῇ Θρᾴκῃ τῇ	ἐν	τῇ Ἀσίᾳ· ἀρξαμένη δὲ ἡ
[6, 6]	μένειν καὶ ἀποπλεῖν· καὶ γὰρ	ἐν	τῇ γῇ ἄρχουσι Λακεδαιμόνιοι καὶ
[6, 1]	~ΚΥΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΕΩΣ ~Ἐκ τούτου δὲ	ἐν	τῇ διατριβῇ οἱ μὲν ἀπὸ
[6, 6]	νῦν ἔχει, χαλεπὸν εἰ οἰόμενοι	ἐν	τῇ Ἑλλάδι καὶ ἐπαίνου καὶ
[6, 4]	Ἡρακλείας καὶ Βυζαντίου, ἔστι δ´	ἐν	τῇ θαλάττῃ προκείμενον χωρίον, τὸ
[6, 6]	τῇ γῇ ἄρχουσι Λακεδαιμόνιοι καὶ	ἐν	τῇ θαλάττῃ τὸν νῦν χρόνον.
[6, 4]	καλεῖται Κάλπης λιμὴν ἔστι μὲν	ἐν	τῇ Θρᾴκῃ τῇ ἐν τῇ
[6, 2]	Ἑλληνίδα Μεγαρέων ἄποικον, οὖσαν δ´	ἐν	τῇ Μαριανδυνῶν χώρᾳ. καὶ ὡρμίσαντο
[6, 1]	Σινώπης. Σινωπεῖς δὲ οἰκοῦσι μὲν	ἐν	τῇ Παφλαγονικῇ, Μιλησίων δὲ ἄποικοί
[6, 1]	ἐκ κερατίνων ποτηρίων, οἷς ἐνετύγχανον	ἐν	τῇ χώρᾳ. ἐπεὶ δὲ σπονδαί
[6, 1]	καί μοι οἱ θεοὶ οὕτως	ἐν	τοῖς ἱεροῖς ἐσήμηναν ὥστε καὶ
[6, 1]	οἳ ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν καλουμένην	ἐν	τοῖς ὅπλοις. ὁ δὲ τρόπος
[6, 4]	τοῦ Ἀρκάδος προθυμεῖσθαι, εἴ τι	ἐν	τούτῳ εἴη. ἀλλ´ οὐδ´ ὣς
[6, 3]	Θρᾷκες αἰτούντων τῶν Ἑλλήνων, ἀλλ´	ἐν	τούτῳ ἴσχετο. τὰ μὲν δὴ
[6, 4]	χώρα ἦν τοιαύτη. ἐσκήνουν δ´	ἐν	τῷ αἰγιαλῷ πρὸς τῇ θαλάττῃ·
[6, 6]	καὶ μὴ κατακαίνειν· πολλὰ γὰρ	ἐν	τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ περὶ τὴν
[6, 4]	εἰ οὖν καταλιπόντες τὰ σκεύη	ἐν	τῷ ἐρυμνῷ χωρίῳ ὡς εἰς
[6, 5]	διέβησαν, παριὼν παρὰ τὴν φάλαγγα	ἔλεγεν·	Ἄνδρες, ἀναμιμνῄσκεσθε ὅσας δὴ μάχας
[6, 1]	ὅνπερ ὁ μάντις προπέμπων αὐτὸν	ἔλεγεν	ὅτι μέγας μὲν οἰωνὸς εἴη
[6, 3]	τριάκοντα. ἐπεὶ δὲ φῶς ἐγένετο,	ἦγεν	ἕκαστος ὁ στρατηγὸς τὸν αὑτοῦ
[6, 6]	ἐκ τούτου με λαβὼν οὗτος	ἦγεν,	ἵνα μὴ φθέγγοιτο μηδείς, ἀλλ´
[6, 3]	καὶ σκοπείτω τὰ ἔμπροσθεν, ὡς	μηδὲν	ἡμᾶς λάθῃ. Ταῦτ´ εἰπὼν ἡγεῖτο.
[6, 1]	τοῦ θεοῦ ἐνόμιζεν ἑορακέναι ὃ	εἶδεν	ὅτε ἤρχετο ἐπὶ τὸ συνεπιμελεῖσθαι
[6, 6]	ἡμῶν ἀποδράντων, εὖ ἴσθι ὅτι	οὐδὲν	ἂν τούτων ἐποίησα. νόμιζε δέ,
[6, 1]	ἥκειν· ὁ δ´ ἦγε μὲν	οὐδέν,	ἀπήγγελλε δὲ ὅτι ἐπαινοίη αὐτοὺς
[6, 4]	δ´ οἱ στρατιῶται ἀνέκραγον, ὡς	οὐδὲν	δέον εἰς τὸ χωρίον ἄγειν,
[6, 6]	καὶ τῷ Κλεάνδρῳ ἔλεγον ὅτι	οὐδὲν	εἴη πρᾶγμα, ἀλλὰ τὸ δόγμα
[6, 2]	Ἀχαιούς, τὸ δ´ ἄλλο στράτευμα	οὐδὲν	εἶναι (καὶ ἦν δὲ τῇ
[6, 6]	δύο τριήρεις ἔχων, πλοῖον δ´	οὐδέν.	ἐτύγχανε δὲ τὸ στράτευμα ἔξω
[6, 1]	ἐξέφερον ὡς τεθνηκότα· ἦν δὲ	οὐδὲν	πεπονθώς. μετὰ τοῦτο Αἰνιᾶνες καὶ
[6, 6]	Ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἐμοὶ δὲ	οὐδὲν	φαῦλον δοκεῖ εἶναι τὸ πρᾶγμα,
[6, 5]	τρέπονται τοὺς πελταστάς. ἀλλ´ ἐπεὶ	ὑπηντίαζεν	ἡ φάλαγξ τῶν ὁπλιτῶν ταχὺ
[6, 1]	δὴ ἀπὸ τούτου τοῦ θεοῦ	ἐνόμιζεν	ἑορακέναι ὃ εἶδεν ὅτε ἤρχετο
[6, 2]	ἰδίᾳ ἕκαστον στέλλεσθαι· ἀλλὰ Νέων	ἔπειθεν	αὐτὸν καθ´ αὑτὸν πορεύεσθαι, ἀκούσας
[6, 1]	γιγνώσκει, καὶ εὔνοιαν ἐνδεικνύμενος ἕκαστος	ἔπειθεν	αὐτὸν ὑποστῆναι τὴν ἀρχήν. ὁ
[6, 1]	δεδεμένον ἐλαύνει. μετὰ τοῦτο Μυσὸς	εἰσῆλθεν	ἐν ἑκατέρᾳ τῇ χειρὶ ἔχων
[6, 4]	ὃς ἔφη κώμας ἐγγὺς εἰδέναι	ὅθεν	εἴη λαβεῖν τὰ ἐπιτήδεια, ἐκήρυξε
[6, 6]	καὶ γὰρ αἱ πόλεις ἡμῶν	ὅθεν	ἐσμὲν πείθονται αὐτοῖς. ἐγὼ μὲν
[6, 3]	ἄκρα, ὅπως εἴ πού τί	ποθεν	καθορῷεν, σημαίνοιεν· ἐκέλευε δὲ καίειν
[6, 2]	τῇ στρατιᾷ τριῶν ἡμερῶν σιτία·	ὁπόθεν	δ´ ἐπισιτισάμενοι πορευσόμεθα οὐκ ἔστιν,
[6, 6]	πάντων ἀφθονία· καὶ γὰρ ἀγοραὶ	πάντοθεν	ἀφικνοῦντο ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων
[6, 5]	προβαλλομένους τὰ ὅπλα ἢ μεταβαλλομένους	ὄπισθεν	ἡμῶν ἐπιόντας τοὺς πολεμίους θεᾶσθαι.
[6, 5]	τολμήσουσιν ἐφέπεσθαι. τὸ δὲ διαβάντας	ὄπισθεν	νάπος χαλεπὸν ποιήσασθαι μέλλοντας μάχεσθαι
[6, 1]	ἐγγὺς γίγνεσθαι, ἤδη μᾶλλον ἢ	πρόσθεν	εἰσῄει αὐτοὺς ὅπως ἂν καὶ
[6, 4]	καὶ κατὰ χώραν ἀπιέναι ᾗπερ	πρόσθεν	εἶχε τὸ στράτευμα καὶ ἄρχειν
[6, 1]	καὶ τῇ πατρίδι μου οὐ	πρόσθεν	ἐπαύσαντο πολεμοῦντες πρὶν ἐποίησαν πᾶσαν
[6, 4]	τὸ στράτευμα καὶ ἄρχειν τοὺς	πρόσθεν	στρατηγούς. καὶ Χειρίσοφος μὲν ἤδη
[6, 1]	ἑνὶ περαίνεσθαι ἄν· τὸν δ´	ἔμπροσθεν	χρόνον ἐκ τῆς νικώσης ἔπραττον
[6, 6]	κατακαίνειν· πολλὰ γὰρ ἐν τῷ	ἔμπροσθεν	χρόνῳ περὶ τὴν στρατιὰν ἐμοχθησάτην.
[6, 3]	ἐφορῶν ἡμᾶς καὶ σκοπείτω τὰ	ἔμπροσθεν,	ὡς μηδὲν ἡμᾶς λάθῃ. Ταῦτ´
[6, 6]	διέβαλλεν αὐτὸν ὁ Δέξιππος. καὶ	ἐντεῦθεν	ἐπειδὴ ἀπορία ἦν, συνήγαγον τὸ
[6, 4]	ἱερὰ οὐ γίγνεται ἐπὶ ἀφόδῳ.	ἐντεῦθεν	κηρύξας τῇ αὔριον παρεῖναι ἐπὶ
[6, 5]	οὐδ´ ὅπου ἂν θέλωσι σκηνῆσαι.	Ἐντεῦθεν	οἱ λοχαγοὶ ἡγεῖσθαι ἐκέλευον, καὶ
[6, 6]	ὡς ἑξήκοντα ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.	~Ἐντεῦθεν	οἱ μὲν πολέμιοι εἶχον ἀμφὶ
[6, 5]	τεθαρρηκότες ἀναπαύσαιντο. συνταξάμενοι δὴ πορεύονται.	ἐντεῦθεν	οἱ πολέμιοι ἱππεῖς φεύγουσι κατὰ
[6, 2]	ἀπαγγέλλωσι, καὶ πρὸς ταῦτα βουλεύεσθαι.	ἐντεῦθεν	προυβάλλοντο πρέσβεις πρῶτον μὲν Χειρίσοφον,
[6, 2]	ἄλλα, ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἔλθωμεν, βουλευσόμεθα.	~Ἐντεῦθεν	τῇ ὑστεραίᾳ ἀναγόμενοι πνεύματι ἔπλεον
[6, 4]	λιμὴν ἐν μέσῳ μὲν κεῖται	ἑκατέρωθεν	πλεόντων ἐξ Ἡρακλείας καὶ Βυζαντίου,
[6, 5]	ἐπὶ φάλαγγος, καὶ τοὺς πελταστὰς	ἑκατέρωθεν	ποιησάμενοι ἐπορεύοντο ἐπὶ τοὺς πολεμίους.
[6, 3]	οἱ δὲ Θρᾷκες πάντες περικεκυκλωμένοι	εἶεν	αὐτούς. ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἀνθρώπους
[6, 1]	ὅτι αὗται καὶ αἱ τρεψάμεναι	εἶεν	βασιλέα ἐκ τοῦ στρατοπέδου. τῇ
[6, 3]	τούτους ἐφύλαττεν ἰσχυρῶς, ὅπως ἡγεμόνες	εἶεν	ὅποι δέοι· σκοποὺς δὲ καταστήσας
[6, 6]	πρόβατα πολλά· ὀκνοῦντες δὲ μὴ	ἀφαιρεθεῖεν	τῷ Δεξίππῳ λέγουσιν, ὃς ἀπέδρα
[6, 2]	ὅπως ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες τοῖς Βιθυνοῖς	λάβοιεν	ὅτι πλεῖστα· καὶ ἀποβαίνουσιν εἰς
[6, 2]	ὅ τι μὴ αὐτοὶ ἐθέλοντες	διδοῖεν.	ἐπεὶ δ´ οὗτοι ἐδόκουν ἀπρόθυμοι
[6, 3]	προσελαύνοντες ἠκόντιζον· ὁπότε δὲ αὐτοῖς	ἐπίοιεν,	ῥᾳδίως ἀπέφευγον· ἄλλοι δὲ ἄλλῃ
[6, 3]	ἐκέλευε δὲ καίειν ἅπαντα ὅτῳ	ἐντυγχάνοιεν	καυσίμῳ. οἱ δὲ ἱππεῖς σπειρόμενοι
[6, 3]	στρατιὰ δέ, εἴ τινι παραλειπομένῳ	ἐντυγχάνοιεν·	ὥστε πᾶσα ἡ χώρα αἴθεσθαι
[6, 3]	εἴ πού τί ποθεν καθορῷεν,	σημαίνοιεν·	ἐκέλευε δὲ καίειν ἅπαντα ὅτῳ
[6, 2]	Ἀρκάδες καὶ Ἀχαιοί) εἰ οὖν	σωφρονοῖεν,	αὐτοὶ συστάντες καὶ στρατηγοὺς ἑλόμενοι
[6, 2]	ἔφασαν καὶ ἐπαπειλεῖν, εἰ μὴ	ποιήσοιεν	ταῦτα. ἀκούσαντες δ´ οἱ Ἡρακλεῶται
[6, 4]	τὴν Ξενοφῶντος ἔλεγον ὅτι οὐκ	ἔχοιεν	τὰ ἐπιτήδεια. ὁ δ´ οὐκ
[6, 5]	πύλας. καὶ πλοῖον ἐξ Ἡρακλείας	ἧκεν	ἄλφιτα ἄγον καὶ ἱερεῖα καὶ
[6, 3]	οὐκ ἀφίκεσθε, ὁ δὲ χρόνος	ἐξῆκεν,	ᾠόμεθα ὑμᾶς πυθομένους τὰ παρ´
[6, 1]	οὐδὲ λοχαγεῖν ἡμῖν ἔξεστιν, ὡς	ἔοικεν,	ὅτι Ἀρκάδες ἐσμέν. ἐνταῦθα δὴ
[6, 6]	ἐμοῦ καὶ πράξουσιν. ἐκ τούτου	ἔδωκεν	ἡ στρατιὰ οὕστινας βούλοιτο προελόμενον
[6, 6]	τῷ Ξενοφῶντι· ἐξ οὗ καὶ	διέβαλλεν	αὐτὸν ὁ Δέξιππος. καὶ ἐντεῦθεν
[6, 1]	ὡς καὶ νῦν Δέξιππος ἤδη	διέβαλλεν	αὐτὸν πρὸς Ἀναξίβιον ὅ τι
[6, 2]	ταῦτα συνεβούλευε. καὶ Χειρίσοφος, ἅμα	μὲν	ἀθυμῶν τοῖς γεγενημένοις, ἅμα δὲ
[6, 3]	διελέγοντο περὶ σπονδῶν· καὶ τὰ	μὲν	ἄλλα ὡμολόγητο αὐτοῖς, ὁμήρους δὲ
[6, 4]	τὸ στρατόπεδον ἀφικνοῦνται. καὶ ἤδη	μὲν	ἀμφὶ ἡλίου δυσμὰς ἦν καὶ
[6, 6]	σοῦ βουλευσώμεθα. Ἐκ τούτου οἱ	μὲν	ἀμφὶ Κλέανδρον ἠρίστων· τὴν δὲ
[6, 4]	τὸ δὲ ὄρος εἰς μεσόγειαν	μὲν	ἀνήκει ὅσον ἐπὶ εἴκοσι σταδίους,
[6, 3]	περικεκυκλωμένοι εἶεν αὐτούς. ἐνταῦθα τοὺς	μὲν	ἀνθρώπους τούτους ἐφύλαττεν ἰσχυρῶς, ὅπως
[6, 6]	πάλιν αὐτοῖς ἀπέδωκε. καὶ οὗτος	μὲν	ἀπέπλει. οἱ δὲ στρατιῶται διαθέμενοι
[6, 5]	θεᾶσθαι. ἴστε μέντοι ὅτι τὸ	μὲν	ἀπιέναι ἀπὸ πολεμίων οὐδενὶ καλῷ
[6, 1]	δὲ ἐν τῇ διατριβῇ οἱ	μὲν	ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς ἔζων, οἱ
[6, 2]	ἀμφὶ τετταράκοντα ἱππέας. Καὶ οἱ	μὲν	Ἀρκάδες διαπραξάμενοι πλοῖα παρὰ τῶν
[6, 3]	δ´ αὐτῶν ἕκαστοι τάδε. οἱ	μὲν	Ἀρκάδες ὡς ἀπέβησαν νυκτὸς εἰς
[6, 1]	αἰχμαλώτων καὶ ἄλλα ἱερεῖα εὐωχίαν	μὲν	ἀρκοῦσαν παρεῖχον, κατακείμενοι δὲ ἐν
[6, 6]	διασώσαντα αὐτοῖς τὰ πρόβατα τὰ	μὲν	αὐτὸν λαβεῖν, τὰ δὲ σφίσιν
[6, 6]	στράτευμα οἱ ἄρχοντες· καὶ ἔνιοι	μὲν	αὐτῶν παρ´ ὀλίγον ἐποιοῦντο τὸν
[6, 6]	Κλέανδρος ἄπεισιν ὥσπερ λέγει. εἰσὶ	μὲν	γὰρ ἐγγὺς αἱ Ἑλληνίδες πόλεις·
[6, 3]	πρὸς τοὺς ὁπλίτας ἀσφαλῶς· οἱ	μὲν	γὰρ Ἕλληνες οὔτε τοξότην εἶχον
[6, 3]	τί τὰ πυρὰ κατασβέσειαν· ἡμεῖς	μὲν	γάρ, ἔφασαν, ᾤμεθα ὑμᾶς τὸ
[6, 3]	ἀποδραίημεν ἂν οὐδαμοῖ ἐνθένδε· πολλὴ	μὲν	γάρ, ἔφη, εἰς Ἡράκλειαν πάλιν
[6, 2]	πειρῶνται ἡμῖν ἐκπορίζειν σιτηρέσιον· τὺ	μὲν	γὰρ ξένια οὐ μὴ γένηται
[6, 6]	καὶ παίειν κελεύσας Δέξιππον. τοῦτον	μὲν	γὰρ οἶδα ἄνδρα ἀγαθὸν ὄντα,
[6, 5]	οὐχὶ καὶ ἁρπάσαι ἄξιον; τοῖς	μὲν	γὰρ πολεμίοις ἐγὼ βουλοίμην ἂν
[6, 4]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. καὶ τότε	μὲν	δειπνήσαντες ἐκοιμήθησαν. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ
[6, 5]	τὰ ἀνδράποδα αὐτοῦ καταλιπεῖν. οἱ	μὲν	δὴ ἄλλοι πάντες ἐξῇσαν, Νέων
[6, 1]	μήτε εἰ αἱροῖντο ἀποδέχεσθαι. τοῦτο	μὲν	δὴ οὕτως ἐγένετο. ἡ δὲ
[6, 1]	αἴτιος τῇ στρατιᾷ γενέσθαι. τὰ	μὲν	δὴ τοιαῦτα ἐνθυμήματα ἐπῇρεν αὐτὸν
[6, 3]	ἀλλ´ ἐν τούτῳ ἴσχετο. τὰ	μὲν	δὴ τῶν Ἀρκάδων οὕτως εἶχε.
[6, 5]	τοὺς πολεμίους. παρήγγελτο δὲ τὰ	μὲν	δόρατα ἐπὶ τὸν δεξιὸν ὦμον
[6, 1]	ἀρχήν. ὁ δὲ Ξενοφῶν τῇ	μὲν	ἐβούλετο ταῦτα, νομίζων καὶ τὴν
[6, 2]	Κλεάρχου Θρᾷκες, Ξενοφῶντι δὲ ὁπλῖται	μὲν	εἰς ἑπτακοσίους καὶ χιλίους, πελτασταὶ
[6, 2]	ὁπλῖται πάντες, Χειρισόφῳ δ´ ὁπλῖται	μὲν	εἰς τετρακοσίους καὶ χιλίους, πελτασταὶ
[6, 4]	τῇ θαλάττῃ προκείμενον χωρίον, τὸ	μὲν	εἰς τὴν θάλατταν καθῆκον αὐτοῦ
[6, 1]	πολλῶν, εὖ ἴστε ὅτι ἄλλον	μὲν	ἑλόμενοι οὐχ εὑρήσετε ἐμὲ στασιάζοντα·
[6, 3]	χρήματα ἄγοντι ἐπιτίθενται. καὶ τέως	μὲν	ἐμάχοντο ἅμα πορευόμενοι οἱ Ἕλληνες,
[6, 5]	καὶ τετταράκοντα ἔτη. καὶ οὗτοι	μὲν	ἔμενον, οἱ δ´ ἄλλοι ἐπορεύοντο.
[6, 4]	ὃ καλεῖται Κάλπης λιμὴν ἔστι	μὲν	ἐν τῇ Θρᾴκῃ τῇ ἐν
[6, 1]	τῆς Σινώπης. Σινωπεῖς δὲ οἰκοῦσι	μὲν	ἐν τῇ Παφλαγονικῇ, Μιλησίων δὲ
[6, 5]	νῦν δὲ οὕτως ἔχει· ἀμαχεὶ	μὲν	ἐνθένδε οὐκ ἔστιν ἀπελθεῖν· ἢν
[6, 6]	ἀπὸ Λακεδαιμονίων. Ἐκ τούτου οἱ	μὲν	ἐπαινοῦντες ἀπῆλθον, ἔχοντες τὼ ἄνδρε·
[6, 2]	τι βούλεται. Ξενοφῶν δὲ ἔτι	μὲν	ἐπεχείρησεν ἀπαλλαγεὶς τῆς στρατιᾶς ἐκπλεῦσαι·
[6, 5]	τάξεις ἀνὰ διακοσίους ἄνδρας τὴν	μὲν	ἐπὶ τὸ δεξιὸν ἐπέτρεψεν ἐφέπεσθαι
[6, 4]	τὸν Πόντον εἰσπλέοντι. καὶ τριήρει	μέν	ἐστιν εἰς Ἡράκλειαν ἐκ Βυζαντίου
[6, 5]	ὄντες. τῶν δὲ πολεμίων τὸ	μὲν	εὐώνυμον εὐθὺς διεσπάρη, καθ´ ὃ
[6, 5]	πολέμιοι, ἀλλὰ ἔφευγον. καὶ Τιμασίων	μὲν	ἔχων τοὺς ἱππέας ἐφείπετο, καὶ
[6, 4]	τοὺς πρόσθεν στρατηγούς. καὶ Χειρίσοφος	μὲν	ἤδη ἐτετελευτήκει φάρμακον πιὼν πυρέττων·
[6, 6]	διαπράττεσθαι. εἰ οὖν οὗτος πρῶτον	μὲν	ἡμᾶς Βυζαντίου ἀποκλείσει, ἔπειτα δὲ
[6, 5]	καὶ τούτους οἶδ´ ὅτι ἐπιόντων	μὲν	ἡμῶν οὐδ´ ὑμεῖς ἐλπίζετε δέξεσθαι
[6, 5]	ὑμῖν δοκεῖ. ἐκ τούτου οἱ	μὲν	ἥσυχοι προῆγον, ὁ δὲ τρεῖς
[6, 3]	τῶν καταλελειμμένων ἐπυνθάνοντο ὅτι οἱ	μὲν	Θρᾷκες ἀφ´ ἑσπέρας ᾤχοντο ἀπιόντες,
[6, 1]	ἐγένοντο καὶ ἐπαιάνισαν, ἀνέστησαν πρῶτον	μὲν	Θρᾷκες καὶ πρὸς αὐλὸν ὠρχήσαντο
[6, 1]	εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ ἄνδρες, τοῦτο	μὲν	ἴστε, ὅτι οὐδ´ ἂν ἔγωγε
[6, 4]	τοῦ χωρίου. ξύλα δὲ πολλὰ	μὲν	καὶ ἄλλα, πάνυ δὲ πολλὰ
[6, 4]	τὴν Κύρου ἀρετὴν ἀκούοντες, οἱ	μὲν	καὶ ἄνδρας ἄγοντες, οἱ δὲ
[6, 2]	γίγνεται τὸ στράτευμα τρίχα, Ἀρκάδες	μὲν	καὶ Ἀχαιοὶ πλείους ἢ τετρακισχίλιοι,
[6, 4]	ἔδραμον οἱ Ἕλληνες· καὶ διώκειν	μὲν	καὶ κινεῖν τὸ στρατόπεδον νυκτὸς
[6, 6]	χώρα πλὴν ἐλαίου. καὶ ὁπότε	μὲν	καταμένοι τὸ στράτευμα ἀναπαυόμενον, ἐξῆν
[6, 4]	τινες ἐπιγενόμενοι τοῖς προφύλαξι τοὺς	μὲν	κατέκαινον τοὺς δὲ ἐδίωξαν μέχρι
[6, 4]	δὲ Κάλπης λιμὴν ἐν μέσῳ	μὲν	κεῖται ἑκατέρωθεν πλεόντων ἐξ Ἡρακλείας
[6, 6]	προσωτάτω· οἱ δὲ Ἕλληνες προσέμενον	μὲν	Κλέανδρον καὶ τὰς τριήρεις καὶ
[6, 6]	ἄγειν πρὸς αὑτόν. καὶ ὁ	μὲν	λαβὼν ἦγέ τινα· περιτυχὼν δ´
[6, 5]	σπουδῇ ὑπολαβὼν ἔλεξεν· ἀλλ´ ἴστε	μέν	με, ὦ ἄνδρες, οὐδένα πω
[6, 6]	καὶ ἀφειλόμην, ὁμολογῶ. καὶ ὑμεῖς	μὲν	μὴ ἐκδῶτέ με· ἐγὼ δὲ
[6, 4]	καὶ οἱ Ἀρκάδες, καὶ τοὺς	μὲν	νεκροὺς τοὺς πλείστους ἔνθαπερ ἔπεσον
[6, 5]	ἐνυκτέρευον φυλαττόμενοι ἱκανοῖς φύλαξι. ~Τὴν	μὲν	νύκτα οὕτω διήγαγον· ἅμα δὲ
[6, 3]	πυρὰ κατασβεννύναι πάντα. καὶ τὴν	μὲν	νύκτα φυλακὰς ποιησάμενοι ἐκάθευδον· ἅμα
[6, 1]	βασιλέα ἐκ τοῦ στρατοπέδου. τῇ	μὲν	νυκτὶ ταύτῃ τοῦτο τὸ τέλος
[6, 1]	προπέμπων αὐτὸν ἔλεγεν ὅτι μέγας	μὲν	οἰωνὸς εἴη καὶ οὐκ ἰδιωτικός,
[6, 5]	τινὸς καταθεωμένους τὰ γιγνόμενα, ἀπειρήκεσαν	μέν,	ὅμως δὲ ἐδόκει καὶ ἐπὶ
[6, 6]	συγκαλέσας τοὺς στρατηγοὺς εἶπεν· Ἐμοὶ	μὲν	οὐ τελέθει τὰ ἱερὰ ἐξάγειν·
[6, 4]	ἐπελελοίπει. οἱ δὲ στρατηγοὶ ἐξῆγον	μὲν	οὔ, συνεκάλεσαν δέ. εἶπεν οὖν
[6, 1]	σφίσιν ἥκειν· ὁ δ´ ἦγε	μὲν	οὐδέν, ἀπήγγελλε δὲ ὅτι ἐπαινοίη
[6, 6]	ὁ Κλέανδρος εἶπεν ὅτι Δέξιππον	μὲν	οὐκ ἐπαινοίη, εἰ ταῦτα πεποιηκὼς
[6, 4]	θύεσθαι ὡς τάχιστα. καὶ πρόβατα	μὲν	οὐκέτι ἦν, βοῦς δὲ ὑπὸ
[6, 6]	μὴ ἐγὼ αὐτὸν ἐκέλευσα) ἐγὼ	μὲν	οὖν ἀπολύω καὶ ὑμᾶς τῆς
[6, 6]	ὅθεν ἐσμὲν πείθονται αὐτοῖς. ἐγὼ	μὲν	οὖν (καὶ γὰρ ἀκούω Δέξιππον
[6, 3]	τὸ παραγγελλόμενον δύνησθε ποιεῖν. νῦν	μὲν	οὖν στρατοπεδευσώμεθα προελθόντες ὅσον ἂν
[6, 4]	καὶ ἡμεῖς δεῦρο ἐπορεύθημεν. ~Ταύτην	μὲν	οὖν τὴν ἡμέραν αὐτοῦ ηὐλίζοντο
[6, 4]	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. ταύτην	μὲν	οὖν τὴν ἡμέραν ἐπαύσαντο. καί
[6, 2]	τι δοκοίη τοῦτο ποιεῖν. ἡ	μὲν	οὖν τοῦ παντὸς ἀρχὴ Χειρισόφῳ
[6, 3]	ἐλαχίστη ὁδός. ἀλλὰ δὴ ἐκεῖ	μὲν	οὔτε πλοῖά ἐστιν οἷς ἀποπλευσούμεθα,
[6, 1]	δ´ αὖ ἐνθυμοῖτο ὅτι ἄδηλον	μὲν	παντὶ ἀνθρώπῳ ὅπῃ τὸ μέλλον
[6, 1]	τρόπος τῆς ὀρχήσεως ἦν, ὁ	μὲν	παραθέμενος τὰ ὅπλα σπείρει καὶ
[6, 4]	ἔχων. ἐκ τούτου δὲ ἀναμένειν	μὲν	πᾶσιν ἐδόκει· ἐπὶ δὲ τὰ
[6, 6]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. ~Ἐντεῦθεν οἱ	μὲν	πολέμιοι εἶχον ἀμφὶ τὰ ἑαυτῶν
[6, 4]	ἐν δὲ τῷ μέσῳ ἄλλη	μὲν	πόλις οὐδεμία οὔτε φιλία οὔτε
[6, 3]	δὲ ἄλλῃ ἐπετίθεντο. καὶ τῶν	μὲν	πολλοὶ ἐτιτρώσκοντο, τῶν δὲ οὐδείς·
[6, 3]	ἡμῖν εἶναι οὐδεμίαν σωτηρίαν, οὕτω	μὲν	πολλῶν ὄντων τῶν πολεμίων, οὕτω
[6, 2]	εἰς τὴν στρατιάν, καὶ τοὺς	μὲν	πόνους σφᾶς ἔχειν, τὰ δὲ
[6, 4]	Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες στρατιῶται, τὴν	μὲν	πορείαν, ὡς ἔοικε, {δῆλον ὅτι}
[6, 1]	μήτε ἀδικεῖσθαι. μετὰ τοῦτο οἱ	μὲν	πρέσβεις ᾤχοντο· οἱ δὲ Ἕλληνες,
[6, 3]	γάρ, ἔφασαν, ᾤμεθα ὑμᾶς τὸ	μὲν	πρῶτον, ἐπειδὴ τὰ πυρὰ οὐχ
[6, 3]	καὶ βοῦς καταλελειμμένους. καὶ τὸ	μὲν	πρῶτον θαῦμα ἦν τί εἴη
[6, 1]	ἀνέκραγον οἱ Παφλαγόνες. καὶ ὁ	μὲν	σκυλεύσας τὰ ὅπλα τοῦ ἑτέρου
[6, 4]	ὣς ἐγένοντο. Νέων δὲ ἦν	μὲν	στρατηγὸς κατὰ τὸ Χειρισόφου μέρος,
[6, 1]	ἦλθε τριήρη ἔχων. καὶ οἱ	μὲν	στρατιῶται προσεδόκων ἄγοντά τι σφίσιν
[6, 3]	ἄλλοι δὲ λόχοι συνῆλθον οἱ	μὲν	σὺν πράγμασιν οἱ δὲ ἄνευ
[6, 3]	Ἄνδρες στρατιῶται, τῶν Ἀρκάδων οἱ	μὲν	τεθνᾶσιν, οἱ δὲ λοιποὶ ἐπὶ
[6, 4]	πάλιν Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες, ἐπὶ	μὲν	τῇ πορείᾳ, ὡς ὁρᾶτε, τὰ
[6, 5]	ἀκεραίους. συνεδόκει ταῦτα πᾶσιν. Ὑμεῖς	μὲν	τοίνυν, ἔφη, προηγεῖσθε τὴν πρὸς
[6, 2]	τῶν ποταμῶν τὰ στόματα, πρῶτον	μὲν	τοῦ Θερμώδοντος, ἔπειτα δὲ τοῦ
[6, 1]	δὲ στρατηγοὶ ἀπεκρίναντο ὅτι περὶ	μὲν	τούτων σὺν τῇ στρατιᾷ βουλεύσοιντο,
[6, 3]	χειρῶν. ἐπεὶ δὲ συνελέγησαν, πρῶτον	μὲν	τῷ Σμίκρητος λόχῳ ἑνὸς τῶν
[6, 1]	τάδε. Ἐγώ, ὦ ἄνδρες, ἥδομαι	μὲν	ὑφ´ ὑμῶν τιμώμενος, εἴπερ ἄνθρωπός
[6, 2]	βουλεύεσθαι. ἐντεῦθεν προυβάλλοντο πρέσβεις πρῶτον	μὲν	Χειρίσοφον, ὅτι ἄρχων ᾕρητο· ἔστι
[6, 4]	τἆλλα πάντα πλὴν ἐλαῶν. ἡ	μὲν	χώρα ἦν τοιαύτη. ἐσκήνουν δ´
[6, 2]	δὲ Λύκων Ἀχαιὸς εἶπε· Θαυμάζω	μέν,	ὦ ἄνδρες, τῶν στρατηγῶν ὅτι
[6, 6]	οὖν ὁ Ξενοφῶν λέγει· Ἔχεις	μέν,	ὦ Κλέανδρε, τοὺς ἄνδρας, καὶ
[6, 1]	χειρὶ ἔχων πέλτην, καὶ τοτὲ	μὲν	ὡς δύο ἀντιταττομένων μιμούμενος ὠρχεῖτο,
[6, 5]	τοὺς ἱππέας; πῶς δὲ ἃ	διεληλύθαμεν	ὄρη, ἢν πελτασταὶ τοσοίδε ἐφέπωνται;
[6, 6]	ἐσώθη. καὶ τούς τε Τραπεζουντίους	ἀπεστερήκαμεν	τὴν πεντηκόντορον καὶ κακοὶ δοκοῦμεν
[6, 6]	αὐτοί τε τὸ ἐπὶ τούτῳ	ἀπολώλαμεν.	ἤκουε γάρ, ὥσπερ ἡμεῖς, ὡς
[6, 3]	οὕτως οὖν καὶ ἡμεῖς δεῦρο	ἐπορεύθημεν.	~Ταύτην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν
[6, 5]	ἐναντίους, ὡς μὴ ἑστήκωμεν, ἐπεὶ	ὤφθημεν	καὶ εἴδομεν τοὺς πολεμίους· ἐγὼ
[6, 3]	μόνοι καὶ κινδυνεύωμεν. ἡμεῖς γὰρ	ἀποδραίημεν	ἂν οὐδαμοῖ ἐνθένδε· πολλὴ μὲν
[6, 4]	χωρίῳ ὡς εἰς μάχην παρεσκευασμένοι	ἴοιμεν,	ἴσως ἂν τὰ ἱερὰ προχωροίη
[6, 5]	μὴ ἑστήκωμεν, ἐπεὶ ὤφθημεν καὶ	εἴδομεν	τοὺς πολεμίους· ἐγὼ δὲ ἥξω
[6, 3]	Κάλπης δὲ λιμένα, ἔνθα Χειρίσοφον	εἰκάζομεν	εἶναι, εἰ σέσωσται, ἐλαχίστη ὁδός.
[6, 5]	διαβατὸν τὸ πεδίον, εἰ μὴ	νικήσομεν	τοὺς ἱππέας; πῶς δὲ ἃ
[6, 5]	ἐπὶ ταῖς θύραις τῆς Ἑλλάδος	ἐσμέν.	ἀλλ´ ἕπεσθε ἡγεμόνι τῷ Ἡρακλεῖ
[6, 1]	ἔξεστιν, ὡς ἔοικεν, ὅτι Ἀρκάδες	ἐσμέν.	ἐνταῦθα δὴ ὡς εὖ εἰπόντος
[6, 6]	γὰρ αἱ πόλεις ἡμῶν ὅθεν	ἐσμὲν	πείθονται αὐτοῖς. ἐγὼ μὲν οὖν
[6, 6]	τι οὖν ἡμῶν τινα αἰτιᾷ,	πάρεσμέν	σοι ἡμεῖς· εἴ τι δὲ
[6, 6]	ἀπεστερήκαμεν τὴν πεντηκόντορον καὶ κακοὶ	δοκοῦμεν	εἶναι διὰ τοῦτον, αὐτοί τε
[6, 1]	τὰ δ´ ἄλλα, ἐπειδὰν ἐκεῖσε	ἔλθωμεν,	βουλευσόμεθα. ~Ἐντεῦθεν τῇ ὑστεραίᾳ ἀναγόμενοι
[6, 5]	ἐφέπωνται; ἢν δὲ δὴ καὶ	σωθῶμεν	ἐπὶ θάλατταν, πόσον τι νάπος
[6, 5]	αἴσιοι τά τε σφάγια κάλλιστα·	ἴωμεν	ἐπὶ τοὺς ἄνδρας. οὐ δεῖ
[6, 5]	ἀπελθεῖν· ἢν γὰρ μὴ ἡμεῖς	ἴωμεν	ἐπὶ τοὺς πολεμίους, οὗτοι ἡμῖν
[6, 5]	τοὺς πολεμίους, οὗτοι ἡμῖν ὁπόταν	ἀπίωμεν	ἕψονται καὶ ἐπιπεσοῦνται. ὁρᾶτε δὴ
[6, 5]	πρὸς τοὺς ἐναντίους, ὡς μὴ	ἑστήκωμεν,	ἐπεὶ ὤφθημεν καὶ εἴδομεν τοὺς
[6, 3]	πρῶτον, ἐπειδὴ τὰ πυρὰ οὐχ	ἑωρῶμεν,	τῆς νυκτὸς ἥξειν ἐπὶ τοὺς
[6, 3]	μὴ μόνοι λειφθέντες μόνοι καὶ	κινδυνεύωμεν.	ἡμεῖς γὰρ ἀποδραίημεν ἂν οὐδαμοῖ
[6, 5]	ἔθαπτον τὸν αὐτὸν τρόπον ὁπόσους	ἐπελάμβανεν	ἡ στρατιά. ἐπεὶ δὲ εἰς
[6, 2]	παραμείναντας τῶν στρατιωτῶν ἢ ἀπαλλάττεσθαι,	ἐσήμηνεν	ὁ θεὸς τοῖς ἱεροῖς συστρατεύεσθαι.
[6, 5]	καὶ ὁ Ξενοφῶν σπουδῇ ὑπολαβὼν	ἔλεξεν·	ἀλλ´ ἴστε μέν με, ὦ
[6, 3]	καταστήσας συνέλεξε τοὺς στρατιώτας καὶ	ἔλεξεν·	Ἄνδρες στρατιῶται, τῶν Ἀρκάδων οἱ
[6, 6]	ἐδόκει φαῦλον εἶναι, ἀλλ´ ἀναστὰς	ἔλεξεν·	Ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἐμοὶ δὲ
[6, 6]	περὶ τῶν ἀνδρῶν. ἐκ τούτου	ἔδοξεν	αὐτοῖς πέμψαντας στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς
[6, 6]	τι εἰς τὴν φιλίαν ἐλθεῖν,	ἔδοξεν	αὐτοῖς τοὔμπαλιν ὑποστρέψαντας ἐλθεῖν μίαν
[6, 6]	χωρὶς ἀπελθὼν λάβοι τι, δημόσιον	ἔδοξεν	εἶναι. ἤδη δὲ ἦν πάντων
[6, 6]	ὑμεῖς ἐπίστασθε ὑμᾶς προδόντα, δεινὸν	ἔδοξεν	εἶναι· καὶ ἀφειλόμην, ὁμολογῶ. καὶ
[6, 6]	Ἑλληνίδων πόλεων. Μετὰ ταῦτα ἀναστὰς	εἶπεν	Ἀγασίας· Ἐγώ, ὦ ἄνδρες, ὄμνυμι
[6, 1]	ἐπεὶ ἑώρα πλείονος ἐνδέον, παρελθὼν	εἶπεν·	Ἀλλ´, ὦ ἄνδρες, ἔφη, ὡς
[6, 1]	Χειρίσοφος δ´ ἐπεὶ ᾑρέθη, παρελθὼν	εἶπεν·	Ἀλλ´, ὦ ἄνδρες, τοῦτο μὲν
[6, 6]	μετὰ ταῦτα παρελθὼν ὁ Ἀγασίας	εἶπεν·	Ἐγώ εἰμι, ὦ Κλέανδρε, ὁ
[6, 6]	τὸν ἄνδρα. ὁ δὲ ἀφαιρεθεὶς	εἶπεν·	Ἐγώ, ὦ Κλέανδρε, εἰ καὶ
[6, 6]	τὰ ἱερά, συγκαλέσας τοὺς στρατηγοὺς	εἶπεν·	Ἐμοὶ μὲν οὐ τελέθει τὰ
[6, 6]	χρήματα. πρὸς ταῦτα ὁ Κλέανδρος	εἶπεν·	Ἐπεὶ τοίνυν εἶ, κατάμενε, ἵνα
[6, 1]	αὐτὸν ἄρχειν. Ἀγασίας δὲ Στυμφάλιος	εἶπεν	ὅτι γελοῖον εἴη, εἰ οὕτως
[6, 6]	ἀποκτείνων. Ἀκούσας ταῦτα ὁ Κλέανδρος	εἶπεν	ὅτι Δέξιππον μὲν οὐκ ἐπαινοίη,
[6, 4]	ἐξῆγον μὲν οὔ, συνεκάλεσαν δέ.	εἶπεν	οὖν Ξενοφῶν· Ἴσως οἱ πολέμιοι
[6, 4]	στρατιῶται· καὶ γὰρ τὰ ἐπιτήδεια	ἐπέλιπεν	ἃ ἔχοντες ἦλθον, καὶ ἀγορὰ
[6, 1]	τὰ μὲν δὴ τοιαῦτα ἐνθυμήματα	ἐπῇρεν	αὐτὸν ἐπιθυμεῖν αὐτοκράτορα γενέσθαι ἄρχοντα.
[6, 6]	πρὸς Κλέανδρον ὡς οὐκ ἂν	ἐποίησεν	Ἀγασίας ταῦτα, εἰ μὴ ἐγὼ
[6, 2]	βούλεται. Ξενοφῶν δὲ ἔτι μὲν	ἐπεχείρησεν	ἀπαλλαγεὶς τῆς στρατιᾶς ἐκπλεῦσαι· θυομένῳ
[6, 5]	τὴν δ´ ἐπὶ τῷ μέσῳ	ἐχώρισεν	ἕπεσθαι· Πυρρίας Ἀρκὰς ταύτης ἦρχε·
[6, 3]	ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἀνθρώπους τούτους	ἐφύλαττεν	ἰσχυρῶς, ὅπως ἡγεμόνες εἶεν ὅποι
[6, 6]	ποιοῦντας φίλους εἶναι. ὁ δ´	ἀπεδείκνυεν	αὐτοὺς τοῖς στρατιώταις. κἀν τούτῳ
[6, 2]	τριακοσίους· ἱππικὸν δὲ μόνος οὗτος	εἶχεν,	ἀμφὶ τετταράκοντα ἱππέας. Καὶ οἱ
[6, 3]	ἱππεῖς σπειρόμενοι ἐφ´ ὅσον καλῶς	εἶχεν	ἔκαιον, καὶ οἱ πελτασταὶ ἐπιπαριόντες
[6, 6]	μελίνας, σῦκα· ἅπαντα γὰρ ἀγαθὰ	εἶχεν	ἡ χώρα πλὴν ἐλαίου. καὶ
[6, 5]	τὴν μὲν ἐπὶ τὸ δεξιὸν	ἐπέτρεψεν	ἐφέπεσθαι ἀπολιπόντας ὡς πλέθρον· Σαμόλας
[6, 6]	Ἀγασίου. καὶ ἔλεγον οἱ στρατηγοί·	Ἔπεμψεν	ἡμᾶς ἡ στρατιὰ πρὸς σέ,
[6, 3]	ὅπως εἴ πού τί ποθεν	καθορῷεν,	σημαίνοιεν· ἐκέλευε δὲ καίειν ἅπαντα
[6, 6]	τυχόντες ὑπισχνοῦνταί σοι ἀντὶ τούτων,	ἢν	βούλῃ ἡγεῖσθαι αὐτῶν καὶ ἢν
[6, 5]	μὲν ἐνθένδε οὐκ ἔστιν ἀπελθεῖν·	ἢν	γὰρ μὴ ἡμεῖς ἴωμεν ἐπὶ
[6, 5]	ὄρη, ἢν πελτασταὶ τοσοίδε ἐφέπωνται;	ἢν	δὲ δὴ καὶ σωθῶμεν ἐπὶ
[6, 5]	ᾧ θρεψόμεθα μένοντες, δεήσει δέ,	ἢν	θᾶττον ἐκεῖ γενώμεθα, θᾶττον πάλιν
[6, 6]	ἢν βούλῃ ἡγεῖσθαι αὐτῶν καὶ	ἢν	οἱ θεοὶ ἵλεῳ ὦσιν, ἐπιδείξειν
[6, 6]	δίδωμι καὶ αὐτὸς παρέσομαι· καὶ	ἢν	οἱ θεοὶ παραδιδῶσιν, ἐξηγήσομαι εἰς
[6, 5]	πῶς δὲ ἃ διεληλύθαμεν ὄρη,	ἢν	πελτασταὶ τοσοίδε ἐφέπωνται; ἢν δὲ
[6, 4]	βοῦν ὑπὸ ἁμάξης (οὐ γὰρ	ἦν	ἄλλα ἱερεῖα) σφαγιασάμενος ἐβοήθει καὶ
[6, 6]	δ´ Ἀγασίας ἀφαιρεῖται· καὶ γὰρ	ἦν	αὐτῷ ὁ ἀγόμενος λοχίτης. οἱ
[6, 4]	τάχιστα. καὶ πρόβατα μὲν οὐκέτι	ἦν,	βοῦς δὲ ὑπὸ ἁμάξης πριάμενοι
[6, 6]	ὅτι δημόσια εἴη τὰ πρόβατα·	ἦν	γὰρ τῶν στρατιωτῶν δόγμα, εἴ
[6, 6]	ἄρξαντα βάλλειν καὶ τὸν ἀφελόμενον.	ἦν	δὲ ὃν ἐξῄτει Ἀγασίας διὰ
[6, 1]	τὸν ἕτερον ἐξέφερον ὡς τεθνηκότα·	ἦν	δὲ οὐδὲν πεπονθώς. μετὰ τοῦτο
[6, 2]	ἄλλο στράτευμα οὐδὲν εἶναι (καὶ	ἦν	δὲ τῇ ἀληθείᾳ ὑπὲρ ἥμισυ
[6, 6]	ἔφη νομίζειν οὐδ´ εἰ παμπόνηρος	ἦν	Δέξιππος βίᾳ χρῆναι πάσχειν αὐτόν,
[6, 3]	Θρᾷκες. ἐπεὶ δὲ ἀπορία πολλὴ	ἦν,	διελέγοντο περὶ σπονδῶν· καὶ τὰ
[6, 5]	εἶναι ἀπετάφρευον ᾗ ἡ εἴσοδος	ἦν	εἰς τὸ χωρίον, καὶ ἀπεσταύρωσαν
[6, 1]	τῷ βασιλεῖ, ὅσπερ αὐτῷ μαντευτὸς	ἦν	ἐκ Δελφῶν· καὶ τὸ ὄναρ
[6, 4]	οὐχ οἷόν τε ἀναιρεῖν ἔτι	ἦν·	ἐνίους δὲ τοὺς ἐκ τῶν
[6, 5]	γέφυραν ἣ ἐπὶ τῷ νάπει	ἦν	ἐξεμηρύοντο. ἐπεὶ δὲ διέβησαν, παριὼν
[6, 4]	ἐπὶ δὲ τὰ ἐπιτήδεια ἀνάγκη	ἦν	ἐξιέναι. καὶ ἐπὶ τούτῳ πάλιν
[6, 5]	ἀλλὰ προαπετράποντο διώκοντες· ὀψὲ γὰρ	ἦν.	ἐπανελθόντες δὲ ἔνθα ἡ πρώτη
[6, 4]	ἐξόδῳ ἐθύετο Ξενοφῶν· ἀνάγκη γὰρ	ἦν	ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐξάγειν· ἐπενόει
[6, 4]	ἤδη μὲν ἀμφὶ ἡλίου δυσμὰς	ἦν	καὶ οἱ Ἕλληνες μάλ´ ἀθύμως
[6, 3]	πολὺ εἶναι. ἐπεὶ δὲ ὥρα	ἦν,	κατεστρατοπεδεύσαντο ἐπὶ λόφον ἐκβάντες, καὶ
[6, 4]	οὐδ´ ὣς ἐγένοντο. Νέων δὲ	ἦν	μὲν στρατηγὸς κατὰ τὸ Χειρισόφου
[6, 1]	ὁ δὲ τρόπος τῆς ὀρχήσεως	ἦν,	ὁ μὲν παραθέμενος τὰ ὅπλα
[6, 6]	δημόσιον ἔδοξεν εἶναι. ἤδη δὲ	ἦν	πάντων ἀφθονία· καὶ γὰρ ἀγοραὶ
[6, 1]	ὠρχήσατο πυρρίχην ἐλαφρῶς. ἐνταῦθα κρότος	ἦν	πολύς, καὶ οἱ Παφλαγόνες ἤροντο
[6, 6]	Δέξιππος. καὶ ἐντεῦθεν ἐπειδὴ ἀπορία	ἦν,	συνήγαγον τὸ στράτευμα οἱ ἄρχοντες·
[6, 4]	ἀσφαλὲς ἐδόκει εἶναι· δασέα γὰρ	ἦν	τὰ χωρία· ἐν δὲ τοῖς
[6, 3]	καὶ τὸ μὲν πρῶτον θαῦμα	ἦν	τί εἴη τὸ γεγενημένον, ἔπειτα
[6, 4]	πλὴν ἐλαῶν. ἡ μὲν χώρα	ἦν	τοιαύτη. ἐσκήνουν δ´ ἐν τῷ
[6, 4]	δὲ αὐχὴν ὁ εἰς τὴν	γῆν	ἀνήκων τοῦ χωρίου μάλιστα τεττάρων
[6, 2]	τὴν λοιπὴν πορείαν πότερον κατὰ	γῆν	ἢ κατὰ θάλατταν χρὴ πορευθῆναι
[6, 2]	ἔπλεον καλῷ ἡμέρας δύο παρὰ	γῆν.	καὶ παραπλέοντες {ἐθεώρουν τήν τε
[6, 5]	δὲ εἰς προσβολὴν καθέντας ἕπεσθαι	βάδην	καὶ μηδένα δρόμῳ διώκειν. ἐκ
[6, 6]	δὲ οὐδενὶ ἐνέτυχον πορευόμενοι τὴν	ὀρθὴν	ὁδόν, ὥστε ἔχοντές τι εἰς
[6, 1]	ἐννοῶ μὴ λίαν ἂν ταχὺ	σωφρονισθείην.	ὃ δὲ ὑμεῖς ἐννοεῖτε, ὅτι
[6, 5]	γοῦν ἥδιον ἂν σὺν ἡμίσεσιν	ἐπιοίην	ἢ σὺν διπλασίοις ἀποχωροίην. καὶ
[6, 1]	εἰ οὖν ταῦτα ὁρῶν ἐγὼ	δοκοίην	ὅπου δυναίμην ἐνταῦθ´ ἄκυρον ποιεῖν
[6, 5]	ἡμίσεσιν ἐπιοίην ἢ σὺν διπλασίοις	ἀποχωροίην.	καὶ τούτους οἶδ´ ὅτι ἐπιόντων
[6, 2]	χώρας· ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν	Θρᾴκην	ἐνέβαλε, παρὰ τὴν θάλατταν ᾔει·
[6, 6]	ἄξιος εἶναι, καὶ ὑφέξω τὴν	δίκην.	φημὶ δὲ καὶ εἴ τινα
[6, 1]	ἔχων τὰς πέλτας, ὥστε ὄψιν	καλὴν	φαίνεσθαι. τέλος δὲ τὸ περσικὸν
[6, 5]	τῇ σάλπιγγι· ἔπειτα δὲ εἰς	προσβολὴν	καθέντας ἕπεσθαι βάδην καὶ μηδένα
[6, 6]	γὰρ ἀγαθὰ εἶχεν ἡ χώρα	πλὴν	ἐλαίου. καὶ ὁπότε μὲν καταμένοι
[6, 4]	καὶ ἡδυοίνους καὶ τἆλλα πάντα	πλὴν	ἐλαῶν. ἡ μὲν χώρα ἦν
[6, 1]	θεοὺς πάντας καὶ πάσας, ἦ	μὴν	ἐγώ, ἐπεὶ τὴν ὑμετέραν γνώμην
[6, 6]	ὄμνυμι θεοὺς καὶ θεὰς ἦ	μὴν	μήτε με Ξενοφῶντα κελεῦσαι ἀφελέσθαι
[6, 5]	καλὸν νῦν εἰπόντα καὶ ποιήσαντα	μνήμην	ἐν οἷς ἐθέλει παρέχειν ἑαυτοῦ.
[6, 1]	ταῦτα ὁρῶν ἐγὼ δοκοίην ὅπου	δυναίμην	ἐνταῦθ´ ἄκυρον ποιεῖν τὸ ἐκείνων
[6, 4]	χωρίον ἱκανὸν μυρίοις ἀνθρώποις οἰκῆσαι.	λιμὴν	δ´ ὑπ´ αὐτῇ τῇ πέτρᾳ
[6, 6]	ἀκούοντες ὡς οἰκίζοιτο πόλις καὶ	λιμὴν	εἴη. ἔπεμπον δὲ καὶ οἱ
[6, 4]	τοὺς Ἕλληνας. ὁ δὲ Κάλπης	λιμὴν	ἐν μέσῳ μὲν κεῖται ἑκατέρωθεν
[6, 4]	χωρίον τοῦτο ὃ καλεῖται Κάλπης	λιμὴν	ἔστι μὲν ἐν τῇ Θρᾴκῃ
[6, 5]	τοῖς μὲν γὰρ πολεμίοις ἐγὼ	βουλοίμην	ἂν εὔπορα πάντα φαίνεσθαι ὥστε
[6, 1]	ἐβούλετο ταῦτα, νομίζων καὶ τὴν	τιμὴν	μείζω οὕτως ἑαυτῷ γίγνεσθαι πρὸς
[6, 6]	Ἑλλάδα. τοῦτον οὖν τοιοῦτον ὄντα	ἀφειλόμην.	εἰ δὲ σὺ ἦγες ἢ
[6, 6]	προδόντα, δεινὸν ἔδοξεν εἶναι· καὶ	ἀφειλόμην,	ὁμολογῶ. καὶ ὑμεῖς μὲν μὴ
[6, 1]	ἐγώ, ἐπεὶ τὴν ὑμετέραν γνώμην	ᾐσθανόμην,	ἐθυόμην εἰ βέλτιον εἴη ὑμῖν
[6, 1]	ἐπεὶ τὴν ὑμετέραν γνώμην ᾐσθανόμην,	ἐθυόμην	εἰ βέλτιον εἴη ὑμῖν τε
[6, 3]	στρατηγὸς τὸν αὑτοῦ λόχον ἐπὶ	κώμην·	ὁποία δὲ μείζων ἐδόκει εἶναι,
[6, 1]	μὴν ἐγώ, ἐπεὶ τὴν ὑμετέραν	γνώμην	ᾐσθανόμην, ἐθυόμην εἰ βέλτιον εἴη
[6, 6]	εἰ ἡμῖν οὕτως ἔχων τὴν	γνώμην	Κλέανδρος ἄπεισιν ὥσπερ λέγει. εἰσὶ
[6, 3]	ἔχεσθαι. ἀλλὰ χρὴ παρασκευασαμένους τὴν	γνώμην	πορεύεσθαι ὡς νῦν ἢ εὐκλεῶς
[6, 1]	καὶ κίνδυνος εἴη καὶ τὴν	προειργασμένην	δόξαν ἀποβαλεῖν, ἠπορεῖτο. διαπορουμένῳ δὲ
[6, 1]	ἀνέστησαν, οἳ ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν	καλουμένην	ἐν τοῖς ὅπλοις. ὁ δὲ
[6, 4]	ἱερά. καὶ ἤδη καὶ ἐπὶ	σκηνὴν	ἰόντες τὴν Ξενοφῶντος ἔλεγον ὅτι
[6, 1]	εἰς Σινώπην καὶ ὡρμίσαντο εἰς	Ἁρμήνην	τῆς Σινώπης. Σινωπεῖς δὲ οἰκοῦσι
[6, 6]	ἐθύετο ἐπὶ τῇ πορείᾳ καὶ	ξυνῆν	Ξενοφῶντι φιλικῶς καὶ ξενίαν ξυνεβάλλοντο.
[6, 6]	μὲν καταμένοι τὸ στράτευμα ἀναπαυόμενον,	ἐξῆν	ἐπὶ λείαν ἰέναι, καὶ ἐλάμβανον
[6, 2]	δὲ στρατιῶται συλλεγέντες ἐβουλεύοντο τὴν	λοιπὴν	πορείαν πότερον κατὰ γῆν ἢ
[6, 1]	τῇ δ´ ἄλλῃ ἀφικνοῦνται εἰς	Σινώπην	καὶ ὡρμίσαντο εἰς Ἁρμήνην τῆς
[6, 4]	ἐθύοντο οἱ στρατηγοί, μάντις δὲ	παρῆν	Ἀρηξίων Ἀρκάς· ὁ δὲ Σιλανὸς
[6, 4]	ἦλθον, καὶ ἀγορὰ οὐδεμία πω	παρῆν.	Ἐκ τούτου ξυνελθόντων εἶπε πάλιν
[6, 2]	ἐκ τῶν ἀγρῶν συνῆγον καὶ	τὴν	ἀγορὰν εἴσω ἀνεσκεύασαν, καὶ αἱ
[6, 6]	ἄλλων οἷος ἕκαστός ἐστι, καὶ	τὴν	ἀξίαν ἑκάστοις νεῖμαι. ἀκούσας ταῦτα
[6, 1]	ὑμῖν τε ἐμοὶ ἐπιτρέψαι ταύτην	τὴν	ἀρχὴν καὶ ἐμοὶ ὑποστῆναι· καί
[6, 1]	ἐνδεικνύμενος ἕκαστος ἔπειθεν αὐτὸν ὑποστῆναι	τὴν	ἀρχήν. ὁ δὲ Ξενοφῶν τῇ
[6, 5]	τὸ στράτευμα ἢ εἰ κατὰ	τὴν	γέφυραν ἣ ἐπὶ τῷ νάπει
[6, 4]	ὁ δὲ αὐχὴν ὁ εἰς	τὴν	γῆν ἀνήκων τοῦ χωρίου μάλιστα
[6, 6]	πρᾶγμα, εἰ ἡμῖν οὕτως ἔχων	τὴν	γνώμην Κλέανδρος ἄπεισιν ὥσπερ λέγει.
[6, 3]	σωτηρίας ἔχεσθαι. ἀλλὰ χρὴ παρασκευασαμένους	τὴν	γνώμην πορεύεσθαι ὡς νῦν ἢ
[6, 5]	Ἀχαιὸς ταύτης ἦρχε τῆς τάξεως·	τὴν	δ´ ἐπὶ τῷ μέσῳ ἐχώρισεν
[6, 5]	ἕπεσθαι· Πυρρίας Ἀρκὰς ταύτης ἦρχε·	τὴν	δὲ μίαν ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ·
[6, 6]	οἱ μὲν ἀμφὶ Κλέανδρον ἠρίστων·	τὴν	δὲ στρατιὰν συνήγαγε Ξενοφῶν καὶ
[6, 6]	δίκης ἄξιος εἶναι, καὶ ὑφέξω	τὴν	δίκην. φημὶ δὲ καὶ εἴ
[6, 5]	Ῥαθίνης ἧκον παρὰ Φαρναβάζου ἔχοντες	τὴν	δύναμιν. ἐπεὶ δὲ κατεῖδον τοὺς
[6, 1]	στασιάζει πρὸς ἄρχοντα, τοῦτον πρὸς	τὴν	ἑαυτοῦ σωτηρίαν στασιάζειν· ἐὰν δὲ
[6, 5]	δὲ εἰς τὴν ὁδὸν ἧκον	τὴν	ἐκ τῶν κωμῶν, ἔνθα ἔκειντο
[6, 6]	οἱ θεοὶ παραδιδῶσιν, ἐξηγήσομαι εἰς	τὴν	Ἑλλάδα. καὶ πολὺ οἱ λόγοι
[6, 4]	πράττειν. τοιοῦτοι ὄντες ἐπόθουν εἰς	τὴν	Ἑλλάδα σῴζεσθαι. Ἐπειδὴ δὲ ὑστέρα
[6, 6]	τε διαβῆναι καὶ σωθῆναι εἰς	τὴν	Ἑλλάδα. τοῦτον οὖν τοιοῦτον ὄντα
[6, 3]	τῶν Ἀρκάδων καὶ Ἀχαιῶν κατὰ	τὴν	ἐπὶ Κάλπης ὁδόν. ἐπεὶ δὲ
[6, 4]	δεῦρο ἐπορεύθημεν. ~Ταύτην μὲν οὖν	τὴν	ἡμέραν αὐτοῦ ηὐλίζοντο ἐπὶ τοῦ
[6, 4]	τὰ ἱερά. ταύτην μὲν οὖν	τὴν	ἡμέραν ἐπαύσαντο. καί τινες ἐτόλμων
[6, 2]	εἰς τὴν Θρᾴκην ἐνέβαλε, παρὰ	τὴν	θάλατταν ᾔει· καὶ γὰρ ἠσθένει.
[6, 4]	προκείμενον χωρίον, τὸ μὲν εἰς	τὴν	θάλατταν καθῆκον αὐτοῦ πέτρα ἀπορρώξ,
[6, 6]	τριηριτῶν πολλοὶ καὶ ἔφευγον εἰς	τὴν	θάλατταν, καὶ Κλέανδρος δ´ ἔφευγε.
[6, 2]	τῆς χώρας· ἐπεὶ δὲ εἰς	τὴν	Θρᾴκην ἐνέβαλε, παρὰ τὴν θάλατταν
[6, 4]	κηρύξας τῇ αὔριον παρεῖναι ἐπὶ	τὴν	θυσίαν τὸν βουλόμενον, καὶ μάντις
[6, 1]	καὶ Μάγνητες ἀνέστησαν, οἳ ὠρχοῦντο	τὴν	καρπαίαν καλουμένην ἐν τοῖς ὅπλοις.
[6, 6]	δ´ ἐγὼ κελεύσω, πάρεστε πρὸς	τὴν	κρίσιν. αἰτιῶμαι δὲ οὔτε τὴν
[6, 4]	ἐπὶ ταύτην τὴν μισθοφοράν, ἀλλὰ	τὴν	Κύρου ἀρετὴν ἀκούοντες, οἱ μὲν
[6, 2]	Οἱ δὲ στρατιῶται συλλεγέντες ἐβουλεύοντο	τὴν	λοιπὴν πορείαν πότερον κατὰ γῆν
[6, 5]	τελευταίας τάξεις ἀνὰ διακοσίους ἄνδρας	τὴν	μὲν ἐπὶ τὸ δεξιὸν ἐπέτρεψεν
[6, 5]	ὅπλοις ἐνυκτέρευον φυλαττόμενοι ἱκανοῖς φύλαξι.	~Τὴν	μὲν νύκτα οὕτω διήγαγον· ἅμα
[6, 3]	τὰ πυρὰ κατασβεννύναι πάντα. καὶ	τὴν	μὲν νύκτα φυλακὰς ποιησάμενοι ἐκάθευδον·
[6, 4]	εἶπε Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες στρατιῶται,	τὴν	μὲν πορείαν, ὡς ἔοικε, {δῆλον
[6, 4]	σπάνει βίου ἐκπεπλευκότες ἐπὶ ταύτην	τὴν	μισθοφοράν, ἀλλὰ τὴν Κύρου ἀρετὴν
[6, 4]	ἤδη καὶ ἐπὶ σκηνὴν ἰόντες	τὴν	Ξενοφῶντος ἔλεγον ὅτι οὐκ ἔχοιεν
[6, 5]	ἡ στρατιά. ἐπεὶ δὲ εἰς	τὴν	ὁδὸν ἧκον τὴν ἐκ τῶν
[6, 6]	ἐπεὶ δὲ οὐδενὶ ἐνέτυχον πορευόμενοι	τὴν	ὀρθὴν ὁδόν, ὥστε ἔχοντές τι
[6, 5]	τοὺς πρώτους ἔθαψαν, προαγαγόντες καὶ	τὴν	οὐρὰν αὖθις ποιησάμενοι κατὰ τοὺς
[6, 5]	διεληλυθέναι ἐνέτυχον ἤδη νεκροῖς· καὶ	τὴν	οὐρὰν τοῦ κέρατος ποιησάμενοι κατὰ
[6, 5]	τὴν πορείαν καὶ ταχὺ ἀκούων	τὴν	παρεγγύην, ἐλαύνει ᾗ τάχιστα. ἐπεὶ
[6, 1]	πνεύματι καλῷ ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες	τὴν	Παφλαγονίαν. τῇ δ´ ἄλλῃ ἀφικνοῦνται
[6, 6]	τῷ Δεξίππῳ λέγουσιν, ὃς ἀπέδρα	τὴν	πεντηκόντορον ἔχων ἐκ Τραπεζοῦντος, καὶ
[6, 6]	καὶ τούς τε Τραπεζουντίους ἀπεστερήκαμεν	τὴν	πεντηκόντορον καὶ κακοὶ δοκοῦμεν εἶναι
[6, 1]	πολεμοῦντες καὶ οὐκέτι πέρα ἐπολιόρκησαν	τὴν	πόλιν. εἰ οὖν ταῦτα ὁρῶν
[6, 2]	μάλα ἡμῶν καθημένων πέμπειν πρὸς	τὴν	πόλιν, καὶ εἰδέναι ὅ τι
[6, 1]	ἐπαύσαντο πολεμοῦντες πρὶν ἐποίησαν πᾶσαν	τὴν	πόλιν ὁμολογεῖν Λακεδαιμονίους καὶ αὐτῶν
[6, 1]	πρὸς τοὺς φίλους καὶ εἰς	τὴν	πόλιν τοὔνομα μεῖζον ἀφίξεσθαι αὑτοῦ,
[6, 5]	ὅ τι τὸ ἴσχον εἴη	τὴν	πορείαν καὶ ταχὺ ἀκούων τὴν
[6, 2]	μέντοι ἐβούλετο κοινῇ μετ´ αὐτῶν	τὴν	πορείαν ποιεῖσθαι, νομίζων οὕτως ἀσφαλεστέραν
[6, 2]	ἑλόμενοι ἑαυτῶν καθ´ ἑαυτοὺς ἂν	τὴν	πορείαν ποιοῖντο καὶ πειρῷντο ἀγαθόν
[6, 2]	ταῦτα τοὺς στρατηγοὺς ᾐτιῶντο διαφθείρειν	τὴν	πρᾶξιν· καὶ συνίσταντο οἱ Ἀρκάδες
[6, 1]	δὲ καὶ κίνδυνος εἴη καὶ	τὴν	προειργασμένην δόξαν ἀποβαλεῖν, ἠπορεῖτο. διαπορουμένῳ
[6, 5]	Ὑμεῖς μὲν τοίνυν, ἔφη, προηγεῖσθε	τὴν	πρὸς τοὺς ἐναντίους, ὡς μὴ
[6, 6]	μέρος διασώσειε τοῖς λῃσταῖς παρὰ	τὴν	ῥήτραν τὰ χρήματα. πρὸς ταῦτα
[6, 6]	ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ περὶ	τὴν	στρατιὰν ἐμοχθησάτην. ταῦτα δέ σου
[6, 2]	Λακεδαιμόνιον, μηδεμίαν δύναμιν παρεχόμενον εἰς	τὴν	στρατιάν, καὶ τοὺς μὲν πόνους
[6, 6]	τὴν κρίσιν. αἰτιῶμαι δὲ οὔτε	τὴν	στρατιὰν οὔτε ἄλλον οὐδένα ἔτι,
[6, 2]	δὲ κέρδη ἄλλους, καὶ ταῦτα	τὴν	σωτηρίαν σφῶν κατειργασμένων· εἶναι γὰρ
[6, 5]	κελεύει τὸν Ξενοφῶντα. καὶ διαβάντες	τὴν	τάφρον τὰ ὅπλα τίθενται, καὶ
[6, 2]	παρὰ γῆν. καὶ παραπλέοντες {ἐθεώρουν	τήν	τε Ἰασονίαν ἀκτήν, ἔνθα ἡ
[6, 1]	μὲν ἐβούλετο ταῦτα, νομίζων καὶ	τὴν	τιμὴν μείζω οὕτως ἑαυτῷ γίγνεσθαι
[6, 1]	πάσας, ἦ μὴν ἐγώ, ἐπεὶ	τὴν	ὑμετέραν γνώμην ᾐσθανόμην, ἐθυόμην εἰ
[6, 5]	ἐπεὶ δὲ διέβησαν, παριὼν παρὰ	τὴν	φάλαγγα ἔλεγεν· Ἄνδρες, ἀναμιμνῄσκεσθε ὅσας
[6, 6]	ὁδόν, ὥστε ἔχοντές τι εἰς	τὴν	φιλίαν ἐλθεῖν, ἔδοξεν αὐτοῖς τοὔμπαλιν
[6, 4]	τοὺς Ἕλληνας μὴ ἐλθεῖν εἰς	τὴν	Φρυγίαν· οὗτοι οἱ ἱππεῖς ἀποκτείνουσι
[6, 6]	καὶ λοχαγοὺς καὶ Δρακόντιον τὸν	Σπαρτιάτην	καὶ τῶν ἄλλων οἳ ἐδόκουν
[6, 6]	ἔμπροσθεν χρόνῳ περὶ τὴν στρατιὰν	ἐμοχθησάτην.	ταῦτα δέ σου τυχόντες ὑπισχνοῦνταί
[6, 4]	τὴν μισθοφοράν, ἀλλὰ τὴν Κύρου	ἀρετὴν	ἀκούοντες, οἱ μὲν καὶ ἄνδρας
[6, 2]	παραπλέοντες {ἐθεώρουν τήν τε Ἰασονίαν	ἀκτήν,	ἔνθα ἡ Ἀργὼ λέγεται ὁρμίσασθαι,
[6, 1]	ἐν ἑκατέρᾳ τῇ χειρὶ ἔχων	πέλτην,	καὶ τοτὲ μὲν ὡς δύο
[6, 6]	βάλλειν τὸν Δέξιππον, ἀνακαλοῦντες τὸν	προδότην.	ἔδεισαν δὲ καὶ τῶν τριηριτῶν
[6, 3]	οἱ μὲν γὰρ Ἕλληνες οὔτε	τοξότην	εἶχον οὔτε ἀκοντιστὴν οὔτε ἱππέα·
[6, 1]	δὲ καὶ ὁ ζευγηλάτης τὸν	λῃστήν·	εἶτα παρὰ τοὺς βοῦς ζεύξας
[6, 3]	Ἕλληνες οὔτε τοξότην εἶχον οὔτε	ἀκοντιστὴν	οὔτε ἱππέα· οἱ δὲ προσθέοντες
[6, 4]	οὖν καὶ ἡμεῖς δεῦρο ἐπορεύθημεν.	~Ταύτην	μὲν οὖν τὴν ἡμέραν αὐτοῦ
[6, 4]	ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά.	ταύτην	μὲν οὖν τὴν ἡμέραν ἐπαύσαντο.
[6, 1]	εἴη ὑμῖν τε ἐμοὶ ἐπιτρέψαι	ταύτην	τὴν ἀρχὴν καὶ ἐμοὶ ὑποστῆναι·
[6, 4]	οὐ σπάνει βίου ἐκπεπλευκότες ἐπὶ	ταύτην	τὴν μισθοφοράν, ἀλλὰ τὴν Κύρου
[6, 4]	αὐτοῖς χαρίζεσθαι, εὑρών τινα ἄνθρωπον	Ἡρακλεώτην,	ὃς ἔφη κώμας ἐγγὺς εἰδέναι
[6, 1]	τοῖς ἱεροῖς ἐσήμηναν ὥστε καὶ	ἰδιώτην	ἂν γνῶναι ὅτι τῆς μοναρχίας
[6, 5]	πορείαν καὶ ταχὺ ἀκούων τὴν	παρεγγύην,	ἐλαύνει ᾗ τάχιστα. ἐπεὶ δὲ
[6, 1]	ἐδύνατο κάλλιστα καὶ ἀσπίδα δοὺς	κούφην	αὐτῇ. ἡ δὲ ὠρχήσατο πυρρίχην
[6, 3]	τοῖς θεοῖς, συνταξάμενοι ὡς εἰς	μάχην	ἐπορεύοντο ᾗ ἐδύναντο τάχιστα. Τιμασίων
[6, 4]	τῷ ἐρυμνῷ χωρίῳ ὡς εἰς	μάχην	παρεσκευασμένοι ἴοιμεν, ἴσως ἂν τὰ
[6, 1]	κούφην αὐτῇ. ἡ δὲ ὠρχήσατο	πυρρίχην	ἐλαφρῶς. ἐνταῦθα κρότος ἦν πολύς,
[6, 1]	τε ἐμοὶ ἐπιτρέψαι ταύτην τὴν	ἀρχὴν	καὶ ἐμοὶ ὑποστῆναι· καί μοι
[6, 1]	ἕκαστος ἔπειθεν αὐτὸν ὑποστῆναι τὴν	ἀρχήν.	ὁ δὲ Ξενοφῶν τῇ μὲν
[6, 4]	μεῖον εἴκοσιν ὀργυιῶν, ὁ δὲ	αὐχὴν	ὁ εἰς τὴν γῆν ἀνήκων
[6, 6]	παραγενόμενον καὶ ἄρξαντα ἑαυτῶν πεῖραν	λαβεῖν	καὶ Δεξίππου καὶ σφῶν τῶν
[6, 6]	τὰ πρόβατα τὰ μὲν αὐτὸν	λαβεῖν,	τὰ δὲ σφίσιν ἀποδοῦναι. εὐθὺς
[6, 4]	κώμας ἐγγὺς εἰδέναι ὅθεν εἴη	λαβεῖν	τὰ ἐπιτήδεια, ἐκήρυξε τὸν βουλόμενον
[6, 4]	οὐδὲν δέον εἰς τὸ χωρίον	ἄγειν,	ἀλλὰ θύεσθαι ὡς τάχιστα. καὶ
[6, 6]	ὁ δὲ κελεύει τὸν ἁρπάζοντα	ἄγειν	πρὸς αὑτόν. καὶ ὁ μὲν
[6, 4]	ὁ δ´ οὐκ ἂν ἔφη	ἐξαγαγεῖν	μὴ γιγνομένων τῶν ἱερῶν. Καὶ
[6, 4]	γὰρ ἦν ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια	ἐξάγειν·	ἐπενόει δὲ καὶ τοὺς νεκροὺς
[6, 6]	μὲν οὐ τελέθει τὰ ἱερὰ	ἐξάγειν·	ὑμεῖς μέντοι μὴ ἀθυμεῖτε τούτου
[6, 1]	γε τοῦτο ἔχει, ἔφη, οὐδὲ	λοχαγεῖν	ἡμῖν ἔξεστιν, ὡς ἔοικεν, ὅτι
[6, 6]	οὖν (καὶ γὰρ ἀκούω Δέξιππον	λέγειν	πρὸς Κλέανδρον ὡς οὐκ ἂν
[6, 4]	ἡμέραν ἐπαύσαντο. καί τινες ἐτόλμων	λέγειν	ὡς ὁ Ξενοφῶν βουλόμενος τὸ
[6, 4]	χωρίον οἰκίσαι πέπεικε τὸν μάντιν	λέγειν	ὡς τὰ ἱερὰ οὐ γίγνεται
[6, 6]	παρὰ Τραπεζουντίων ἐφ´ ᾧτε πλοῖα	συλλέγειν	ὡς σῳζοίμεθα, καὶ ἀποδράντα Δέξιππον
[6, 1]	πρὶν ἐποίησαν πᾶσαν τὴν πόλιν	ὁμολογεῖν	Λακεδαιμονίους καὶ αὐτῶν ἡγεμόνας εἶναι.
[6, 1]	νυκτὸς τοὺς πρόσω σκηνοῦντας ἐπειρῶντο	κακουργεῖν·	καὶ πολεμικώτατα πρὸς ἀλλήλους εἶχον
[6, 1]	ὑστερίζειν· οὐ γὰρ ἂν λόγων	δεῖν	πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ τὸ δόξαν
[6, 1]	τοῦτον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν	στασιάζειν·	ἐὰν δὲ ἐμὲ ἕλησθε, οὐκ
[6, 2]	ἀμφοῖν γὰρ ταὐτὰ ἐδόκει μὴ	ἀναγκάζειν	πόλιν Ἑλληνίδα καὶ φιλίαν ὅ
[6, 6]	τῷ Κλεάνδρῳ λέγει ἐλθὼν ὅτι	ἁρπάζειν	ἐπιχειροῦσιν. ὁ δὲ κελεύει τὸν
[6, 1]	αὐτὸν σιγάζοντος. ὁ δ´ ἔφη	νομίζειν	αὐτὸν Τιμασίωνι μᾶλλον ἄρχειν συνεθελῆσαι
[6, 6]	πεποιηκὼς εἴη· οὐ μέντοι ἔφη	νομίζειν	οὐδ´ εἰ παμπόνηρος ἦν Δέξιππος
[6, 4]	ἐκπίπτοντας ἢ ἄλλως πως δεινὰ	ὑβρίζειν	λέγονται τοὺς Ἕλληνας. ὁ δὲ
[6, 1]	αὖ δέοι φθάνειν, ἧττον ἂν	ὑστερίζειν·	οὐ γὰρ ἂν λόγων δεῖν
[6, 2]	στρατηγῶν ὅτι οὐ πειρῶνται ἡμῖν	ἐκπορίζειν	σιτηρέσιον· τὺ μὲν γὰρ ξένια
[6, 3]	κράτιστον οὖν ἡμῖν ὡς τάχιστα	βοηθεῖν	τοῖς ἀνδράσιν, ὅπως εἰ ἔτι
[6, 6]	ἔχοντές τι εἰς τὴν φιλίαν	ἐλθεῖν,	ἔδοξεν αὐτοῖς τοὔμπαλιν ὑποστρέψαντας ἐλθεῖν
[6, 4]	δύναιντο, ἀποκωλῦσαι τοὺς Ἕλληνας μὴ	ἐλθεῖν	εἰς τὴν Φρυγίαν· οὗτοι οἱ
[6, 4]	στρατοπεδεύεσθαι, ἀλλὰ ἐδόκει καὶ τὸ	ἐλθεῖν	ἐνταῦθα ἐξ ἐπιβουλῆς εἶναι, βουλομένων
[6, 6]	ἐλθεῖν, ἔδοξεν αὐτοῖς τοὔμπαλιν ὑποστρέψαντας	ἐλθεῖν	μίαν ἡμέραν καὶ νύκτα. τοῦτο
[6, 3]	ἀπιέναι, πολλὴ δὲ εἰς Χρυσόπολιν	διελθεῖν·	οἱ δὲ πολέμιοι πλησίον· εἰς
[6, 5]	ἀμαχεὶ μὲν ἐνθένδε οὐκ ἔστιν	ἀπελθεῖν·	ἢν γὰρ μὴ ἡμεῖς ἴωμεν
[6, 3]	ποθεν καθορῷεν, σημαίνοιεν· ἐκέλευε δὲ	καίειν	ἅπαντα ὅτῳ ἐντυγχάνοιεν καυσίμῳ. οἱ
[6, 6]	ἄγοντος τοῦτον τὸν ἄνδρα καὶ	παίειν	κελεύσας Δέξιππον. τοῦτον μὲν γὰρ
[6, 2]	νικώσης ὅ τι δοκοίη τοῦτο	ποιεῖν.	ἡ μὲν οὖν τοῦ παντὸς
[6, 4]	λοιποῦ μνησθῇ δίχα τὸ στράτευμα	ποιεῖν,	θανάτῳ αὐτὸν ζημιοῦσθαι, καὶ κατὰ
[6, 1]	τι ἂν δύνωμαι ὑμᾶς ἀγαθὸν	ποιεῖν.	καὶ ὑμεῖς οὕτω παρασκευάζεσθε ὡς
[6, 3]	ὡς ἂν τὸ παραγγελλόμενον δύνησθε	ποιεῖν.	νῦν μὲν οὖν στρατοπεδευσώμεθα προελθόντες
[6, 2]	τούτου τὸ στράτευμα, ἐπιτρέπει αὐτῷ	ποιεῖν	ὅ τι βούλεται. Ξενοφῶν δὲ
[6, 6]	τοῖς Ἕλλησιν, καὶ ἐδέοντο μὴ	ποιεῖν	ταῦτα. ὁ δ´ οὐκ ἂν
[6, 1]	δοκοίην ὅπου δυναίμην ἐνταῦθ´ ἄκυρον	ποιεῖν	τὸ ἐκείνων ἀξίωμα, ἐκεῖνο ἐννοῶ
[6, 1]	στρατιῶται προσεδόκων ἄγοντά τι σφίσιν	ἥκειν·	ὁ δ´ ἦγε μὲν οὐδέν,
[6, 1]	ἕτοιμος εἴη τοὺς Ἕλληνας μήτε	ἀδικεῖν	μήτε ἀδικεῖσθαι. οἱ δὲ στρατηγοὶ
[6, 1]	καὶ ἔδοξε τοῖς στρατιώταις μήτε	ἀδικεῖν	Παφλαγόνας μήτε ἀδικεῖσθαι. μετὰ τοῦτο
[6, 5]	ἕπεσθαι βάδην καὶ μηδένα δρόμῳ	διώκειν.	ἐκ τούτου σύνθημα παρῄει Ζεὺς
[6, 4]	πάντες ἔδραμον οἱ Ἕλληνες· καὶ	διώκειν	μὲν καὶ κινεῖν τὸ στρατόπεδον
[6, 1]	εἴη καὶ τὴν προειργασμένην δόξαν	ἀποβαλεῖν,	ἠπορεῖτο. διαπορουμένῳ δὲ αὐτῷ διακρῖναι
[6, 4]	πᾶσα ἡ στρατιὰ διὰ τὸ	μέλειν	ἅπασιν ἐκυκλοῦντο περὶ τὰ ἱερά·
[6, 2]	τὸν δὲ Λύκωνα ἔφασαν καὶ	ἐπαπειλεῖν,	εἰ μὴ ποιήσοιεν ταῦτα. ἀκούσαντες
[6, 6]	μή τις ἐκδώσει τὸν ἄρξαντα	βάλλειν	καὶ τὸν ἀφελόμενον. ἦν δὲ
[6, 6]	οἱ παρόντες τῶν στρατιωτῶν ἐπιχειροῦσι	βάλλειν	τὸν Δέξιππον, ἀνακαλοῦντες τὸν προδότην.
[6, 6]	χαλεπὸν ἔσται καὶ μένειν καὶ	ἀποπλεῖν·	καὶ γὰρ ἐν τῇ γῇ
[6, 1]	δὴ τοιαῦτα ἐνθυμήματα ἐπῇρεν αὐτὸν	ἐπιθυμεῖν	αὐτοκράτορα γενέσθαι ἄρχοντα. ὁπότε δ´
[6, 4]	καὶ διεσπείροντο ὡς ἐπὶ τὸ	λαμβάνειν,	ἐπιπίπτουσιν αὐτοῖς οἱ Φαρναβάζου ἱππεῖς
[6, 1]	τὸν γὰρ αἰετὸν πετόμενον μᾶλλον	λαμβάνειν	τὰ ἐπιτήδεια. οὕτω δὴ θυομένῳ
[6, 2]	ποιοῖντο καὶ πειρῷντο ἀγαθόν τι	λαμβάνειν.	ταῦτ´ ἔδοξε· καὶ ἀπολιπόντες Χειρίσοφον
[6, 1]	ἡμέρας, καὶ εἴ τι δέοι	λανθάνειν,	μᾶλλον ἂν κρύπτεσθαι, καὶ εἴ
[6, 1]	καὶ εἴ τι αὖ δέοι	φθάνειν,	ἧττον ἂν ὑστερίζειν· οὐ γὰρ
[6, 1]	ἀλλ´ ἧττον ἂν διὰ τοῦτο	τυγχάνειν,	εἴ τι δέοισθε παρ´ αὐτῶν·
[6, 6]	ἡμῶν ἥξει, χαλεπὸν ἔσται καὶ	μένειν	καὶ ἀποπλεῖν· καὶ γὰρ ἐν
[6, 4]	τριήρεις ἔχων. ἐκ τούτου δὲ	ἀναμένειν	μὲν πᾶσιν ἐδόκει· ἐπὶ δὲ
[6, 5]	ἀντέλεγε. καὶ ὃς ἡγεῖτο, παραγγείλας	διαβαίνειν	ᾗ ἕκαστος ἐτύγχανε τοῦ νάπους
[6, 6]	σφίσι τὼ ἄνδρε καὶ μὴ	κατακαίνειν·	πολλὰ γὰρ ἐν τῷ ἔμπροσθεν
[6, 4]	Ἕλληνες· καὶ διώκειν μὲν καὶ	κινεῖν	τὸ στρατόπεδον νυκτὸς οὐκ ἀσφαλὲς
[6, 2]	Βυζαντίῳ ἁρμοστὴς φαίη τριήρεις ἔχων	ἥξειν	εἰς Κάλπης λιμένα· ὅπως οὖν
[6, 3]	πυρὰ οὐχ ἑωρῶμεν, τῆς νυκτὸς	ἥξειν	ἐπὶ τοὺς πολεμίους· καὶ οἱ
[6, 4]	ὁ ἐκ Βυζαντίου ἁρμοστὴς μέλλει	ἥξειν	πλοῖα καὶ τριήρεις ἔχων. ἐκ
[6, 6]	ἢν οἱ θεοὶ ἵλεῳ ὦσιν,	ἐπιδείξειν	σοι καὶ ὡς κόσμιοί εἰσι
[6, 6]	ὅτι ἐφοβήθη, ἀποπλευσεῖσθαι ἔφη καὶ	κηρύξειν	μηδεμίαν πόλιν δέχεσθαι αὐτούς, ὡς
[6, 5]	ὄχλον καὶ τὰ ἀνδράποδα αὐτοῦ	καταλιπεῖν.	οἱ μὲν δὴ ἄλλοι πάντες
[6, 5]	γὰρ κάλλιστον εἶναι τοῦτον φύλακα	καταλιπεῖν	τῶν ἐπὶ στρατοπέδου. ἐπεὶ δ´
[6, 2]	πρέσβεις αὐτίκα μάλα ἡμῶν καθημένων	πέμπειν	πρὸς τὴν πόλιν, καὶ εἰδέναι
[6, 4]	πεμπταῖοι καὶ οὐχ οἷόν τε	ἀναιρεῖν	ἔτι ἦν· ἐνίους δὲ τοὺς
[6, 2]	ταράξαντες ταῦτα τοὺς στρατηγοὺς ᾐτιῶντο	διαφθείρειν	τὴν πρᾶξιν· καὶ συνίσταντο οἱ
[6, 5]	ἂν εὔπορα πάντα φαίνεσθαι ὥστε	ἀποχωρεῖν·	ἡμᾶς δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ
[6, 2]	ἔστιν, ἔφη. ἐμοὶ οὖν δοκεῖ	αἰτεῖν	τοὺς Ἡρακλεώτας μὴ ἔλαττον ἢ
[6, 4]	ἐπενόει δὲ καὶ τοὺς νεκροὺς	θάπτειν.	ἐπεὶ δὲ τὰ ἱερὰ καλὰ
[6, 4]	παρὰ Κύρῳ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ	πράττειν.	τοιοῦτοι ὄντες ἐπόθουν εἰς τὴν
[6, 5]	ἐπὶ τοὺς πολεμίους πρίν τινα	κελεύειν·	οἱ δὲ πολέμιοι ἀντίοι ὥρμησαν,
[6, 3]	τοῖς Χειρισόφου μόνοις κάκιόν ἐστι	διακινδυνεύειν	ἢ τῶνδε σωθέντων πάντας εἰς
[6, 5]	δόρατα ἐπὶ τὸν δεξιὸν ὦμον	ἔχειν,	ἕως σημαίνοι τῇ σάλπιγγι· ἔπειτα
[6, 2]	καὶ τοὺς μὲν πόνους σφᾶς	ἔχειν,	τὰ δὲ κέρδη ἄλλους, καὶ
[6, 5]	δὲ πολέμιοι ὑπέμενον, νομίζοντες καλὸν	ἔχειν	τὸ χωρίον. ἐπεὶ δ´ ἐπλησίαζον,
[6, 5]	ποιήσαντα μνήμην ἐν οἷς ἐθέλει	παρέχειν	ἑαυτοῦ. ταῦτα παρελαύνων ἔλεγε καὶ
[6, 3]	καταστῆσαι. ἀλλ´ ἕπεσθαι χρὴ καὶ	προσέχειν	τὸν νοῦν, ὡς ἂν τὸ
[6, 1]	ἀνίσταντο λέγοντες ὡς δέοι αὐτὸν	ἄρχειν.	Ἀγασίας δὲ Στυμφάλιος εἶπεν ὅτι
[6, 2]	ἦσαν αὐτοῖς ὡς αἰσχρὸν εἴη	ἄρχειν	Ἀθηναῖον Πελοποννησίων καὶ Λακεδαιμόνιον, μηδεμίαν
[6, 1]	ἔφη νομίζειν αὐτὸν Τιμασίωνι μᾶλλον	ἄρχειν	συνεθελῆσαι Δαρδανεῖ ὄντι τοῦ Κλεάρχου
[6, 6]	οἶδα αἱρεθέντα ὑπὸ τῆς στρατιᾶς	ἄρχειν	τῆς πεντηκοντόρου ἧς ᾐτησάμεθα παρὰ
[6, 4]	πρόσθεν εἶχε τὸ στράτευμα καὶ	ἄρχειν	τοὺς πρόσθεν στρατηγούς. καὶ Χειρίσοφος
[6, 6]	παμπόνηρος ἦν Δέξιππος βίᾳ χρῆναι	πάσχειν	αὐτόν, ἀλλὰ κριθέντα, ὥσπερ καὶ
[6, 6]	τινα ἄλλον αἰτιᾶται, χρῆναι ἑαυτὸν	παρασχεῖν	Κλεάνδρῳ κρῖναι· οὕτω γὰρ ἂν
[6, 6]	καὶ πλείους αἰτιᾷ, τούτους ἀξιοῦσι	παρασχεῖν	σοι ἑαυτοὺς εἰς κρίσιν. εἴ
[6, 1]	ἅπαντας οὖν δεῖ ἐκεῖσε πειρᾶσθαι	κατασχεῖν·	τὰ δ´ ἄλλα, ἐπειδὰν ἐκεῖσε
[6, 6]	ὑμεῖς νῦν ἀξιοῦτε, τῆς δίκης	τυχεῖν.	νῦν οὖν ἄπιτε καταλιπόντες τόνδε
[6, 4]	ὡς χρήματ´ αὐτοῖς κτησάμενοι ἥξοντες	πάλιν,	ἀκούοντες καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς
[6, 3]	μὲν γάρ, ἔφη, εἰς Ἡράκλειαν	πάλιν	ἀπιέναι, πολλὴ δὲ εἰς Χρυσόπολιν
[6, 6]	δημόσια πρόβατα· ὁ δὲ δεξάμενος	πάλιν	αὐτοῖς ἀπέδωκε. καὶ οὗτος μὲν
[6, 4]	ἦν ἐξιέναι. καὶ ἐπὶ τούτῳ	πάλιν	ἐθύετο εἰς τρίς, καὶ οὐκ
[6, 4]	ἐνταῦθα παρῆσαν πολλοί. θυομένῳ δὲ	πάλιν	εἰς τρὶς ἐπὶ τῇ ἀφόδῳ
[6, 5]	ἢν θᾶττον ἐκεῖ γενώμεθα, θᾶττον	πάλιν	ἐξιέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια. οὐκοῦν
[6, 4]	παρῆν. Ἐκ τούτου ξυνελθόντων εἶπε	πάλιν	Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες, ἐπὶ μὲν
[6, 4]	μὴ γιγνομένων τῶν ἱερῶν. Καὶ	πάλιν	τῇ ὑστεραίᾳ ἐθύετο, καὶ σχεδόν
[6, 6]	τὴν φιλίαν ἐλθεῖν, ἔδοξεν αὐτοῖς	τοὔμπαλιν	ὑποστρέψαντας ἐλθεῖν μίαν ἡμέραν καὶ
[6, 6]	ἀποπλευσεῖσθαι ἔφη καὶ κηρύξειν μηδεμίαν	πόλιν	δέχεσθαι αὐτούς, ὡς πολεμίους. ἦρχον
[6, 1]	καὶ οὐκέτι πέρα ἐπολιόρκησαν τὴν	πόλιν.	εἰ οὖν ταῦτα ὁρῶν ἐγὼ
[6, 2]	γὰρ ταὐτὰ ἐδόκει μὴ ἀναγκάζειν	πόλιν	Ἑλληνίδα καὶ φιλίαν ὅ τι
[6, 2]	δὲ παραπλεύσαντες} ἀφίκοντο εἰς Ἡράκλειαν	πόλιν	Ἑλληνίδα Μεγαρέων ἄποικον, οὖσαν δ´
[6, 2]	ἡμῶν καθημένων πέμπειν πρὸς τὴν	πόλιν,	καὶ εἰδέναι ὅ τι ἂν
[6, 1]	πολεμοῦντες πρὶν ἐποίησαν πᾶσαν τὴν	πόλιν	ὁμολογεῖν Λακεδαιμονίους καὶ αὐτῶν ἡγεμόνας
[6, 1]	τοὺς φίλους καὶ εἰς τὴν	πόλιν	τοὔνομα μεῖζον ἀφίξεσθαι αὑτοῦ, τυχὸν
[6, 4]	ἐπιβουλῆς εἶναι, βουλομένων τινῶν κατοικίσαι	πόλιν.	τῶν γὰρ στρατιωτῶν οἱ πλεῖστοι
[6, 3]	πάλιν ἀπιέναι, πολλὴ δὲ εἰς	Χρυσόπολιν	διελθεῖν· οἱ δὲ πολέμιοι πλησίον·
[6, 6]	πρόβατα· καὶ ἀφίκοντο ἑκταῖοι εἰς	Χρυσόπολιν	τῆς Καλχηδονίας, καὶ ἐκεῖ ἔμειναν
[6, 5]	ἧκον παρὰ Φαρναβάζου ἔχοντες τὴν	δύναμιν.	ἐπεὶ δὲ κατεῖδον τοὺς Ἕλληνας
[6, 2]	Ἀθηναῖον Πελοποννησίων καὶ Λακεδαιμόνιον, μηδεμίαν	δύναμιν	παρεχόμενον εἰς τὴν στρατιάν, καὶ
[6, 4]	ἴσως ἂν τὰ ἱερὰ προχωροίη	ἡμῖν.	ἀκούσαντες δ´ οἱ στρατιῶται ἀνέκραγον,
[6, 3]	οἱ πολέμιοι δέ, ὥς γε	ἡμῖν	ἐδόκουν, τοῦτο δείσαντες ἀπῆλθον· σχεδὸν
[6, 6]	οὐδεὶς γὰρ ἀπέσται ὅστις ἂν	ἡμῖν	ἐθέλῃ πείθεσθαι. μετὰ ταῦτα παρελθὼν
[6, 3]	ἔγωγε, εἰ ἐκεῖνοι ἀπολοῦνται, οὐδ´	ἡμῖν	εἶναι οὐδεμίαν σωτηρίαν, οὕτω μὲν
[6, 2]	τῶν στρατηγῶν ὅτι οὐ πειρῶνται	ἡμῖν	ἐκπορίζειν σιτηρέσιον· τὺ μὲν γὰρ
[6, 1]	τοῦτο ἔχει, ἔφη, οὐδὲ λοχαγεῖν	ἡμῖν	ἔξεστιν, ὡς ἔοικεν, ὅτι Ἀρκάδες
[6, 5]	ἀναρίστους. ἄνδρες, τά τε ἱερὰ	ἡμῖν	καλὰ οἵ τε οἰωνοὶ αἴσιοι
[6, 3]	ἀποδράντας ἐπὶ θάλατταν· καὶ ἐδόκει	ἡμῖν	μὴ ἀπολείπεσθαι ὑμῶν. οὕτως οὖν
[6, 5]	ἴωμεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους, οὗτοι	ἡμῖν	ὁπόταν ἀπίωμεν ἕψονται καὶ ἐπιπεσοῦνται.
[6, 4]	τις εἶπε· Καὶ εἰκότως ἄρα	ἡμῖν	οὐ γίγνεται τὰ ἱερά· ὡς
[6, 6]	δοκεῖ εἶναι τὸ πρᾶγμα, εἰ	ἡμῖν	οὕτως ἔχων τὴν γνώμην Κλέανδρος
[6, 3]	ᾠόμεθα ὑμᾶς πυθομένους τὰ παρ´	ἡμῖν	φοβηθέντας οἴχεσθαι ἀποδράντας ἐπὶ θάλατταν·
[6, 3]	οὕτω δὲ τεθαρρηκότων. κράτιστον οὖν	ἡμῖν	ὡς τάχιστα βοηθεῖν τοῖς ἀνδράσιν,
[6, 1]	μοι τοὺς θεοὺς αἴτιόν τινος	ὑμῖν	ἀγαθοῦ γενέσθαι· τὸ μέντοι ἐμὲ
[6, 6]	τὼ σιώ, ἔφη, ταχύ τοι	ὑμῖν	ἀποκρινοῦμαι. καὶ τώ τε ἄνδρε
[6, 6]	μέντοι μὴ ἀθυμεῖτε τούτου ἕνεκα·	ὑμῖν	γάρ, ὡς ἔοικε, δέδοται ἐκκομίσαι
[6, 6]	ἀποκρινοῦμαι. καὶ τώ τε ἄνδρε	ὑμῖν	δίδωμι καὶ αὐτὸς παρέσομαι· καὶ
[6, 5]	τοὺς τελευταίους λόχους καταχωρίσας ᾗπερ	ὑμῖν	δοκεῖ. ἐκ τούτου οἱ μὲν
[6, 5]	ἄνδρες, οὐδένα πω κίνδυνον προξενήσαντα	ὑμῖν	ἐθελούσιον· οὐ γὰρ δόξης ὁρῶ
[6, 1]	ἔφη, ὡς πάνυ εἰδῆτε, ὀμνύω	ὑμῖν	θεοὺς πάντας καὶ πάσας, ἦ
[6, 1]	θαυμάσαιμι εἴ τινα εὕροιτε καὶ	ὑμῖν	καὶ ἐμοὶ ἀχθόμενον. Ἐπεὶ ταῦτα
[6, 1]	ἄρχοντα Λακεδαιμονίου ἀνδρὸς παρόντος οὔτε	ὑμῖν	μοι δοκεῖ συμφέρον εἶναι, ἀλλ´
[6, 1]	ᾐσθανόμην, ἐθυόμην εἰ βέλτιον εἴη	ὑμῖν	τε ἐμοὶ ἐπιτρέψαι ταύτην τὴν
[6, 2]	τοὺς στρατηγοὺς ᾐτιῶντο διαφθείρειν τὴν	πρᾶξιν·	καὶ συνίσταντο οἱ Ἀρκάδες καὶ
[6, 6]	οὔτε ἑνὸς ἀνδρὸς ἕνεκα οὔτε	δυοῖν	ἡμᾶς τοὺς ἄλλους τῆς Ἑλλάδος
[6, 2]	Ξενοφῶντα. οἱ δὲ ἰσχυρῶς ἀπεμάχοντο·	ἀμφοῖν	γὰρ ταὐτὰ ἐδόκει μὴ ἀναγκάζειν
[6, 1]	τιμώμενος, εἴπερ ἄνθρωπός εἰμι, καὶ	χάριν	ἔχω καὶ εὔχομαι δοῦναί μοι
[6, 5]	τὰ ὅπλα καὶ τὰ σκεύη.	πρὶν	δὲ ἀρίστου ὥραν εἶναι ἀπετάφρευον
[6, 5]	ἔμενον, οἱ δ´ ἄλλοι ἐπορεύοντο.	πρὶν	δὲ πεντεκαίδεκα στάδια διεληλυθέναι ἐνέτυχον
[6, 1]	μου οὐ πρόσθεν ἐπαύσαντο πολεμοῦντες	πρὶν	ἐποίησαν πᾶσαν τὴν πόλιν ὁμολογεῖν
[6, 5]	πελτασταὶ ἔθεον ἐπὶ τοὺς πολεμίους	πρίν	τινα κελεύειν· οἱ δὲ πολέμιοι
[6, 4]	καὶ ἄλλοτε· οἱ γὰρ πολέμιοι	ἀνατεθαρρήκασιν.	ἐκ τούτου ἐθύοντο οἱ στρατηγοί,
[6, 6]	πόλεις· τῆς δὲ Ἑλλάδος Λακεδαιμόνιοι	προεστήκασιν·	ἱκανοὶ δέ εἰσι καὶ εἷς
[6, 3]	λόχοι συνῆλθον οἱ μὲν σὺν	πράγμασιν	οἱ δὲ ἄνευ πραγμάτων· οἱ
[6, 3]	στρατιῶται, τῶν Ἀρκάδων οἱ μὲν	τεθνᾶσιν,	οἱ δὲ λοιποὶ ἐπὶ λόφου
[6, 4]	ἐκ τούτου δὲ ἀναμένειν μὲν	πᾶσιν	ἐδόκει· ἐπὶ δὲ τὰ ἐπιτήδεια
[6, 1]	ἕτερος τὸν ἕτερον παίει, ὡς	πᾶσιν	ἐδόκει {πεπληγέναι τὸν ἄνδρα} ὁ
[6, 5]	τεταγμένους καὶ ἀκεραίους. συνεδόκει ταῦτα	πᾶσιν.	Ὑμεῖς μὲν τοίνυν, ἔφη, προηγεῖσθε
[6, 4]	ἡ στρατιὰ διὰ τὸ μέλειν	ἅπασιν	ἐκυκλοῦντο περὶ τὰ ἱερά· τὰ
[6, 3]	ἡμῖν ὡς τάχιστα βοηθεῖν τοῖς	ἀνδράσιν,	ὅπως εἰ ἔτι εἰσὶ σῷοι,
[6, 6]	εἷς ἕκαστος Λακεδαιμονίων ἐν ταῖς	πόλεσιν	ὅ τι βούλονται διαπράττεσθαι. εἰ
[6, 5]	ἐγὼ γοῦν ἥδιον ἂν σὺν	ἡμίσεσιν	ἐπιοίην ἢ σὺν διπλασίοις ἀποχωροίην.
[6, 1]	οὗτοι δὲ ξένια πέμπουσι τοῖς	Ἕλλησιν	ἀλφίτων μεδίμνους τρισχιλίους, οἴνου δὲ
[6, 6]	ἐδόκει τὸ πρᾶγμα εἶναι τοῖς	Ἕλλησιν,	καὶ ἐδέοντο μὴ ποιεῖν ταῦτα.
[6, 2]	ἐπὶ δύο στάδια. ἐνταῦθα τοῖς	Ἕλλησιν	οἱ Ἡρακλεῶται ξένια πέμπουσιν ἀλφίτων
[6, 6]	πολὺ οἱ λόγοι οὗτοι ἀντίοι	εἰσὶν	ἢ οὓς ἐγὼ περὶ ὑμῶν
[6, 1]	τῇ Παφλαγονικῇ, Μιλησίων δὲ ἄποικοί	εἰσιν.	οὗτοι δὲ ξένια πέμπουσι τοῖς
[6, 6]	οὕτως ἔχων τὴν γνώμην Κλέανδρος	ἄπεισιν	ὥσπερ λέγει. εἰσὶ μὲν γὰρ
[6, 6]	ἐγὼ κελεύσω, πάρεστε πρὸς τὴν	κρίσιν.	αἰτιῶμαι δὲ οὔτε τὴν στρατιὰν
[6, 6]	ἀξιοῦσι παρασχεῖν σοι ἑαυτοὺς εἰς	κρίσιν.	εἴ τι οὖν ἡμῶν τινα
[6, 6]	μὲν αὐτὸν λαβεῖν, τὰ δὲ	σφίσιν	ἀποδοῦναι. εὐθὺς δ´ ἐκεῖνος ἀπελαύνει
[6, 1]	μὲν στρατιῶται προσεδόκων ἄγοντά τι	σφίσιν	ἥκειν· ὁ δ´ ἦγε μὲν
[6, 4]	ὕψος ὅπῃ ἐλάχιστον οὐ μεῖον	εἴκοσιν	ὀργυιῶν, ὁ δὲ αὐχὴν ὁ
[6, 1]	ἀρκοῦσαν παρεῖχον, κατακείμενοι δὲ ἐν	σκίμποσιν	ἐδείπνουν, καὶ ἔπινον ἐκ κερατίνων
[6, 6]	δὲ μὴ ἀφαιρεθεῖεν τῷ Δεξίππῳ	λέγουσιν,	ὃς ἀπέδρα τὴν πεντηκόντορον ἔχων
[6, 2]	πλοῖα παρὰ τῶν Ἡρακλεωτῶν πρῶτοι	πλέουσιν,	ὅπως ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες τοῖς Βιθυνοῖς
[6, 2]	Βιθυνοῖς λάβοιεν ὅτι πλεῖστα· καὶ	ἀποβαίνουσιν	εἰς Κάλπης λιμένα κατὰ μέσον
[6, 6]	καὶ λέξουσιν ὑπὲρ ἐμοῦ καὶ	πράξουσιν.	ἐκ τούτου ἔδωκεν ἡ στρατιὰ
[6, 6]	ἄν τι ἐγὼ παραλίπω, καὶ	λέξουσιν	ὑπὲρ ἐμοῦ καὶ πράξουσιν. ἐκ
[6, 2]	τοῖς Ἕλλησιν οἱ Ἡρακλεῶται ξένια	πέμπουσιν	ἀλφίτων μεδίμνους τρισχιλίους καὶ οἴνου
[6, 6]	Κλεάνδρῳ λέγει ἐλθὼν ὅτι ἁρπάζειν	ἐπιχειροῦσιν.	ὁ δὲ κελεύει τὸν ἁρπάζοντα
[6, 5]	ἀπιόντων δὲ πάντες ἐπιστάμεθα ὅτι	τολμήσουσιν	ἐφέπεσθαι. τὸ δὲ διαβάντας ὄπισθεν
[6, 4]	διεσπείροντο ὡς ἐπὶ τὸ λαμβάνειν,	ἐπιπίπτουσιν	αὐτοῖς οἱ Φαρναβάζου ἱππεῖς πρῶτοι·
[6, 5]	ὁμόσε ἰόντες νενικήκατε καὶ οἷα	πάσχουσιν	οἱ πολεμίους φεύγοντες, καὶ τοῦτο
[6, 6]	καὶ ἢν οἱ θεοὶ ἵλεῳ	ὦσιν,	ἐπιδείξειν σοι καὶ ὡς κόσμιοί
[6, 5]	φύλακας ἵν´ ἄν που δέῃ	ὦσιν	οἱ ἐπιβοηθήσοντες τῇ φάλαγγι καὶ
[6, 6]	παρέσομαι· καὶ ἢν οἱ θεοὶ	παραδιδῶσιν,	ἐξηγήσομαι εἰς τὴν Ἑλλάδα. καὶ
[6, 3]	ἐπολιορκοῦντο οἱ Ἕλληνες. καὶ οὐχ	ὁρῶσιν	οὔτε φίλιον στράτευμα οὔτε πολέμιον
[6, 5]	φάλαγγι καὶ οἱ πολέμιοι τεταραγμένοι	ἐμπίπτωσιν	εἰς τεταγμένους καὶ ἀκεραίους. συνεδόκει
[6, 4]	τὸ χωρίον οἰκίσαι πέπεικε τὸν	μάντιν	λέγειν ὡς τὰ ἱερὰ οὐ
[6, 4]	ἀρξαμένη δὲ ἡ Θρᾴκη αὕτη	ἐστὶν	ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ Πόντου
[6, 4]	Πόντον εἰσπλέοντι. καὶ τριήρει μέν	ἐστιν	εἰς Ἡράκλειαν ἐκ Βυζαντίου κώπαις
[6, 3]	δὴ ἐκεῖ μὲν οὔτε πλοῖά	ἐστιν	οἷς ἀποπλευσούμεθα, μένουσι δὲ αὐτοῦ
[6, 5]	ἔχει· ἀμαχεὶ μὲν ἐνθένδε οὐκ	ἔστιν	ἀπελθεῖν· ἢν γὰρ μὴ ἡμεῖς
[6, 2]	ὁπόθεν δ´ ἐπισιτισάμενοι πορευσόμεθα οὐκ	ἔστιν,	ἔφη. ἐμοὶ οὖν δοκεῖ αἰτεῖν
[6, 3]	ὡς νῦν ἢ εὐκλεῶς τελευτῆσαι	ἔστιν	ἢ κάλλιστον ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας
[6, 1]	ἔχει, ἔφη, οὐδὲ λοχαγεῖν ἡμῖν	ἔξεστιν,	ὡς ἔοικεν, ὅτι Ἀρκάδες ἐσμέν.
[6, 1]	ἐξεκυβίστα ἔχων τὰς πέλτας, ὥστε	ὄψιν	καλὴν φαίνεσθαι. τέλος δὲ τὸ
[6, 5]	παρεῖχε τὸ τῶν πολεμίων πολὺ	ὄν.	ἐπεὶ δὲ εἶδον οἱ Ἕλληνες
[6, 6]	ἐτύγχανε δὲ τὸ στράτευμα ἔξω	ὂν	ὅτε ἀφίκετο καὶ ἐπὶ λείαν
[6, 3]	συνεβάλλοντο δὲ καὶ λόφον εἰς	ὃν	δέοι πάντας ἁλίζεσθαι· καὶ ἅτε
[6, 6]	καὶ τὸν ἀφελόμενον. ἦν δὲ	ὃν	ἐξῄτει Ἀγασίας διὰ τέλους φίλος
[6, 6]	δὲ στρατιῶται διαθέμενοι τὸν σῖτον	ὃν	ἦσαν συγκεκομισμένοι καὶ τἆλλα ἃ
[6, 6]	τῶν ἐμῶν λοχιτῶν ὑπὸ Δεξίππου,	ὃν	ὑμεῖς ἐπίστασθε ὑμᾶς προδόντα, δεινὸν
[6, 3]	ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες ἀνδράποδά τε πολλὰ	ἔλαβον	καὶ πρόβατα πολλὰ περιεβάλλοντο. οἱ
[6, 6]	καὶ νύκτα. τοῦτο δὲ ποιήσαντες	ἔλαβον	πολλὰ καὶ ἀνδράποδα καὶ πρόβατα·
[6, 3]	λιμένα. καὶ πορευόμενοι ἑώρων τὸν	στίβον	τῶν Ἀρκάδων καὶ Ἀχαιῶν κατὰ
[6, 5]	δὲ ὀλίγοι· τὸ γὰρ ἱππικὸν	φόβον	παρεῖχε τὸ τῶν πολεμίων πολὺ
[6, 5]	πλοῖον ἐξ Ἡρακλείας ἧκεν ἄλφιτα	ἄγον	καὶ ἱερεῖα καὶ οἶνον. πρῲ
[6, 5]	φύλαξι. ~Τὴν μὲν νύκτα οὕτω	διήγαγον·	ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ οἱ
[6, 6]	καὶ ἐντεῦθεν ἐπειδὴ ἀπορία ἦν,	συνήγαγον	τὸ στράτευμα οἱ ἄρχοντες· καὶ
[6, 1]	δ´ ἔπεσε τεχνικῶς πως. καὶ	ἀνέκραγον	οἱ Παφλαγόνες. καὶ ὁ μὲν
[6, 4]	ἡμῖν. ἀκούσαντες δ´ οἱ στρατιῶται	ἀνέκραγον,	ὡς οὐδὲν δέον εἰς τὸ
[6, 1]	δὲ στρατιὰ συνῆλθε, καὶ πάντες	ἔλεγον	ἕνα αἱρεῖσθαι· καὶ ἐπεὶ τοῦτο
[6, 6]	ἀφαιρεθεὶς ἀνὴρ ὑπὸ Ἀγασίου. καὶ	ἔλεγον	οἱ στρατηγοί· Ἔπεμψεν ἡμᾶς ἡ
[6, 1]	γυναῖκες συνεμάχοντο αὐτοῖς. οἱ δ´	ἔλεγον	ὅτι αὗται καὶ αἱ τρεψάμεναι
[6, 6]	κατεκώλυόν τε καὶ τῷ Κλεάνδρῳ	ἔλεγον	ὅτι οὐδὲν εἴη πρᾶγμα, ἀλλὰ
[6, 4]	ἐπὶ σκηνὴν ἰόντες τὴν Ξενοφῶντος	ἔλεγον	ὅτι οὐκ ἔχοιεν τὰ ἐπιτήδεια.
[6, 3]	στρατεύματος ὄντος Ἑλληνικοῦ. οἱ δὲ	ἔλεγον	πάντα τὰ γεγενημένα, καὶ νῦν
[6, 1]	τὸν Ξενοφῶντα· καὶ οἱ λοχαγοὶ	ἔλεγον	προσιόντες αὐτῷ ὅτι ἡ στρατιὰ
[6, 2]	καὶ Ἀγασίαν Στυμφάλιον. οὗτοι ἐλθόντες	ἔλεγον	τὰ δεδογμένα· τὸν δὲ Λύκωνα
[6, 3]	μείζων ἐδόκει εἶναι, σύνδυο λόχους	ἦγον	οἱ στρατηγοί. συνεβάλλοντο δὲ καὶ
[6, 2]	τε χρήματα ἐκ τῶν ἀγρῶν	συνῆγον	καὶ τὴν ἀγορὰν εἴσω ἀνεσκεύασαν,
[6, 4]	θύματα ἐπελελοίπει. οἱ δὲ στρατηγοὶ	ἐξῆγον	μὲν οὔ, συνεκάλεσαν δέ. εἶπεν
[6, 5]	ἐκ τούτου οἱ μὲν ἥσυχοι	προῆγον,	ὁ δὲ τρεῖς ἀφελὼν τὰς
[6, 1]	τέλος ἐγένετο. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	προσῆγον	αὐτοὺς εἰς τὸ στράτευμα· καὶ
[6, 6]	πόλεων καὶ οἱ παραπλέοντες ἄσμενοι	κατῆγον,	ἀκούοντες ὡς οἰκίζοιτο πόλις καὶ
[6, 6]	καὶ ἔνιοι μὲν αὐτῶν παρ´	ὀλίγον	ἐποιοῦντο τὸν Κλέανδρον, τῷ δὲ
[6, 3]	εὐκλεῶς τελευτῆσαι ἔστιν ἢ κάλλιστον	ἔργον	ἐργάσασθαι Ἕλληνας τοσούτους σώσαντας. καὶ
[6, 3]	τελευτῶντες καὶ ἀπὸ τοῦ ὕδατος	εἶργον	αὐτοὺς οἱ Θρᾷκες. ἐπεὶ δὲ
[6, 6]	καὶ τῶν τριηριτῶν πολλοὶ καὶ	ἔφευγον	εἰς τὴν θάλατταν, καὶ Κλέανδρος
[6, 5]	οὐκέτι ἐδέξαντο οἱ πολέμιοι, ἀλλὰ	ἔφευγον.	καὶ Τιμασίων μὲν ἔχων τοὺς
[6, 3]	ἡθροίζοντο οἱ διαφεύγοντες· πολλοὶ δὲ	διέφευγον	πελτασταὶ ὄντες ὁπλίτας ἐξ αὐτῶν
[6, 3]	ὁπότε δὲ αὐτοῖς ἐπίοιεν, ῥᾳδίως	ἀπέφευγον·	ἄλλοι δὲ ἄλλῃ ἐπετίθεντο. καὶ
[6, 4]	δὲ λοιποὶ ἐπὶ τὸ ὄρος	ἀνέφυγον.	ἐκ τούτου ἀπαγγέλλει τις ταῦτα
[6, 4]	τοὺς λοιποὺς ἄνδρας εἰς τὸ	στρατόπεδον	ἀφικνοῦνται. καὶ ἤδη μὲν ἀμφὶ
[6, 5]	ἦσαν ὡς ἑξήκοντα ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον.	~Ἐντεῦθεν οἱ μὲν πολέμιοι εἶχον
[6, 4]	δὲ ἐδίωξαν μέχρι εἰς τὸ	στρατόπεδον.	καὶ κραυγῆς γενομένης εἰς τὰ
[6, 4]	ταῦτα τῶν ἀποφευγόντων εἰς τὸ	στρατόπεδον.	καὶ ὁ Ξενοφῶν, ἐπεὶ οὐκ
[6, 4]	δὲ ποιήσαντες ἀνεχώρησαν ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον.	καὶ τότε μὲν δειπνήσαντες ἐκοιμήθησαν.
[6, 4]	διώκειν μὲν καὶ κινεῖν τὸ	στρατόπεδον	νυκτὸς οὐκ ἀσφαλὲς ἐδόκει εἶναι·
[6, 3]	ἡμῖν ἐδόκουν, τοῦτο δείσαντες ἀπῆλθον·	σχεδὸν	γὰρ ἀμφὶ τοῦτον τὸν χρόνον
[6, 4]	πάλιν τῇ ὑστεραίᾳ ἐθύετο, καὶ	σχεδόν	τι πᾶσα ἡ στρατιὰ διὰ
[6, 3]	εἰς τὸ αὐτό, ἄσμενοί τε	εἶδον	ἀλλήλους καὶ ἠσπάζοντο ὥσπερ ἀδελφούς.
[6, 5]	ἔτι τούτους, ἐπεὶ ἡμᾶς πάντως	εἶδον,	ἡδέως δειπνῆσαι οὐδ´ ὅπου ἂν
[6, 5]	πολεμίων πολὺ ὄν. ἐπεὶ δὲ	εἶδον	οἱ Ἕλληνες τό τε Φαρναβάζου
[6, 5]	ἐπὶ λόφου συνέστη. ἐπεὶ δὲ	εἶδον	οἱ Ἕλληνες ὑπομένοντας αὐτούς, ἐδόκει
[6, 5]	ἔχοντες τὴν δύναμιν. ἐπεὶ δὲ	κατεῖδον	τοὺς Ἕλληνας οἱ πολέμιοι, ἔστησαν
[6, 3]	Ἀχαιῶν κατὰ τὴν ἐπὶ Κάλπης	ὁδόν.	ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο εἰς τὸ
[6, 5]	στρατιά. ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν	ὁδὸν	ἧκον τὴν ἐκ τῶν κωμῶν,
[6, 6]	οὐδενὶ ἐνέτυχον πορευόμενοι τὴν ὀρθὴν	ὁδόν,	ὥστε ἔχοντές τι εἰς τὴν
[6, 3]	τὴν μὲν νύκτα φυλακὰς ποιησάμενοι	ἐκάθευδον·	ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ προσευξάμενοι
[6, 4]	οἱ στρατιῶται ἀνέκραγον, ὡς οὐδὲν	δέον	εἰς τὸ χωρίον ἄγειν, ἀλλὰ
[6, 1]	ὁ Ξενοφῶν ἐπεὶ ἑώρα πλείονος	ἐνδέον,	παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ ἄνδρες,
[6, 5]	ἐπλησίαζον, ἀλαλάξαντες οἱ Ἕλληνες πελτασταὶ	ἔθεον	ἐπὶ τοὺς πολεμίους πρίν τινα
[6, 2]	δεικνύασι τῆς καταβάσεως τὸ βάθος	πλέον	ἢ ἐπὶ δύο στάδια. ἐνταῦθα
[6, 4]	ἄλιθον· τὸ δὲ παρὰ θάλατταν	πλέον	ἢ ἐπὶ εἴκοσι σταδίους δασὺ
[6, 3]	οὕτως, ὃς τοὺς μεγαληγορήσαντας ὡς	πλέον	φρονοῦντας ταπεινῶσαι βούλεται, ἡμᾶς δὲ
[6, 1]	πλοῖα ἱκανὰ ἐδόκει παρεῖναι, ἀναβάντες	ἔπλεον	ἡμέραν καὶ νύκτα πνεύματι καλῷ
[6, 2]	~Ἐντεῦθεν τῇ ὑστεραίᾳ ἀναγόμενοι πνεύματι	ἔπλεον	καλῷ ἡμέρας δύο παρὰ γῆν.
[6, 3]	καὶ πελτασταί, καὶ ἀεὶ πλέονες	συνέρρεον·	καὶ προσέβαλλον πρὸς τοὺς ὁπλίτας
[6, 5]	καὶ δυσπόρῳ, ἔστησαν ἀγνοοῦντες εἰ	διαβατέον	εἴη τὸ νάπος. καὶ παρεγγυῶσι
[6, 5]	βουλῆς οὐκ ἄξιον εἴη εἰ	διαβατέον	ἐστὶ τοιοῦτον νάπος. καὶ ὁ
[6, 4]	ὡς ἔοικε, {δῆλον ὅτι} πεζῇ	ποιητέον·	οὐ γὰρ ἔστι πλοῖα· ἀνάγκη
[6, 5]	δὲ ἐδόκει καὶ ἐπὶ τούτους	ἰτέον	εἶναι οὕτως ὅπως δύναιντο, ὡς
[6, 6]	ἄλλους τῆς Ἑλλάδος ἀπέχεσθαι, ἀλλὰ	πειστέον	ὅ τι ἂν κελεύωσι· καὶ
[6, 1]	ἴστε, ὅτι οὐδ´ ἂν ἔγωγε	ἐστασίαζον,	εἰ ἄλλον εἵλεσθε· Ξενοφῶντα μέντοι,
[6, 5]	ἔχειν τὸ χωρίον. ἐπεὶ δ´	ἐπλησίαζον,	ἀλαλάξαντες οἱ Ἕλληνες πελτασταὶ ἔθεον
[6, 5]	καὶ ἐπαιάνιζον καὶ μετὰ ταῦτα	ἠλάλαζον	καὶ ἅμα τὰ δόρατα καθίεσαν,
[6, 1]	καὶ εἰς τὴν πόλιν τοὔνομα	μεῖζον	ἀφίξεσθαι αὑτοῦ, τυχὸν δὲ καὶ
[6, 5]	ἅμα ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο καὶ	ἐπαιάνιζον	καὶ μετὰ ταῦτα ἠλάλαζον καὶ
[6, 3]	οἱ δὲ προσθέοντες καὶ προσελαύνοντες	ἠκόντιζον·	ὁπότε δὲ αὐτοῖς ἐπίοιεν, ῥᾳδίως
[6, 6]	μηδένα· ἰδόντι δέ μοι ἄνδρα	ἀγαθὸν	ἀγόμενον τῶν ἐμῶν λοχιτῶν ὑπὸ
[6, 6]	δειλόν τε καὶ πονηρὸν ἄνδρα	ἀγαθὸν	ἀποκτείνων. Ἀκούσας ταῦτα ὁ Κλέανδρος
[6, 6]	τοῦτον μὲν γὰρ οἶδα ἄνδρα	ἀγαθὸν	ὄντα, Δέξιππον δὲ οἶδα αἱρεθέντα
[6, 1]	ὅ τι ἂν δύνωμαι ὑμᾶς	ἀγαθὸν	ποιεῖν. καὶ ὑμεῖς οὕτω παρασκευάζεσθε
[6, 2]	τὴν πορείαν ποιοῖντο καὶ πειρῷντο	ἀγαθόν	τι λαμβάνειν. ταῦτ´ ἔδοξε· καὶ
[6, 4]	σταδίους, καὶ τοῦτο γεῶδες καὶ	ἄλιθον·	τὸ δὲ παρὰ θάλατταν πλέον
[6, 4]	τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν ἃ ἔχοντες	ἦλθον,	καὶ ἀγορὰ οὐδεμία πω παρῆν.
[6, 5]	ἐλαύνει ᾗ τάχιστα. ἐπεὶ δὲ	συνῆλθον,	λέγει Σοφαίνετος πρεσβύτατος ὢν τῶν
[6, 3]	καὶ οἱ ἄλλοι δὲ λόχοι	συνῆλθον	οἱ μὲν σὺν πράγμασιν οἱ
[6, 4]	δειπνήσαντες ἐκοιμήθησαν. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	συνῆλθον	οἱ στρατιῶται πάντες· συνῆγε δὲ
[6, 6]	Ἐκ τούτου οἱ μὲν ἐπαινοῦντες	ἀπῆλθον,	ἔχοντες τὼ ἄνδρε· Κλέανδρος δὲ
[6, 3]	γε ἡμῖν ἐδόκουν, τοῦτο δείσαντες	ἀπῆλθον·	σχεδὸν γὰρ ἀμφὶ τοῦτον τὸν
[6, 3]	αὐτοὶ ὡς ἐδύναντο πλεῖστα πυρὰ	ἔκαιον.	ἐπεὶ δὲ ἐδείπνησαν τάχιστα, παρηγγέλθη
[6, 3]	σπειρόμενοι ἐφ´ ὅσον καλῶς εἶχεν	ἔκαιον,	καὶ οἱ πελτασταὶ ἐπιπαριόντες κατὰ
[6, 3]	πελτασταὶ ἐπιπαριόντες κατὰ τὰ ἄκρα	ἔκαιον	πάντα ὅσα καύσιμα ἑώρων, καὶ
[6, 2]	αὐτοῖς ὡς αἰσχρὸν εἴη ἄρχειν	Ἀθηναῖον	Πελοποννησίων καὶ Λακεδαιμόνιον, μηδεμίαν δύναμιν
[6, 6]	με ἀδικοῦντά τι ἄγεσθαι, οὔτε	ἔπαιον	οὐδένα οὔτε ἔβαλλον, ἀλλ´ εἶπον
[6, 5]	ἡ πρώτη συμβολὴ ἐγένετο, στησάμενοι	τρόπαιον	ἀπῇσαν ἐπὶ θάλατταν περὶ ἡλίου
[6, 2]	ἐδόκουν ἀπρόθυμοι εἶναι, πέμπουσι Λύκωνα	Ἀχαιὸν	καὶ Καλλίμαχον Παρράσιον καὶ Ἀγασίαν
[6, 1]	Δέξιππος ἤδη διέβαλλεν αὐτὸν πρὸς	Ἀναξίβιον	ὅ τι ἐδύνατο καὶ μάλα
[6, 6]	ἀνόμους ὄντας, ἔτι δὲ πρὸς	Ἀναξίβιον	τὸν ναύαρχον οὗτος ὁ λόγος
[6, 5]	χωρίων. πῶς γὰρ διαβατὸν τὸ	πεδίον,	εἰ μὴ νικήσομεν τοὺς ἱππέας;
[6, 5]	κακίοσι θάρρος ἐμποιεῖ. ἐγὼ γοῦν	ἥδιον	ἂν σὺν ἡμίσεσιν ἐπιοίην ἢ
[6, 4]	ἀπορρώξ, ὕψος ὅπῃ ἐλάχιστον οὐ	μεῖον	εἴκοσιν ὀργυιῶν, ὁ δὲ αὐχὴν
[6, 4]	ἱππεῖς ἀποκτείνουσι τῶν ἀνδρῶν οὐ	μεῖον	πεντακοσίους· οἱ δὲ λοιποὶ ἐπὶ
[6, 5]	ἀλλήλους παρακαλεῖτε ὀνομαστί. ἡδύ τοι	ἀνδρεῖόν	τι καὶ καλὸν νῦν εἰπόντα
[6, 3]	ἀπολομένων σὺν τοῖς Χειρισόφου μόνοις	κάκιόν	ἐστι διακινδυνεύειν ἢ τῶνδε σωθέντων
[6, 2]	καὶ Καλλίμαχον Παρράσιον καὶ Ἀγασίαν	Στυμφάλιον.	οὗτοι ἐλθόντες ἔλεγον τὰ δεδογμένα·
[6, 3]	Ἕλληνες. καὶ οὐχ ὁρῶσιν οὔτε	φίλιον	στράτευμα οὔτε πολέμιον (καὶ ταῦτα
[6, 1]	τε ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν	ἐνόπλιον	ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ ἐπαιάνισαν καὶ
[6, 3]	ὁρῶσιν οὔτε φίλιον στράτευμα οὔτε	πολέμιον	(καὶ ταῦτα ἀπαγγέλλουσι πρὸς τὸν
[6, 2]	εἴη ἄρχειν Ἀθηναῖον Πελοποννησίων καὶ	Λακεδαιμόνιον,	μηδεμίαν δύναμιν παρεχόμενον εἰς τὴν
[6, 1]	καὶ ἐὰν σύνδειπνοι συνελθόντες μὴ	Λακεδαιμόνιον	συμποσίαρχον αἱρῶνται; ἐπεὶ εἰ οὕτω
[6, 5]	τῶν στρατηγῶν ὅτι βουλῆς οὐκ	ἄξιον	εἴη εἰ διαβατέον ἐστὶ τοιοῦτον
[6, 5]	μάχεσθαι ἆρ´ οὐχὶ καὶ ἁρπάσαι	ἄξιον;	τοῖς μὲν γὰρ πολεμίοις ἐγὼ
[6, 5]	Ἕλληνες ἱππεῖς ἦσαν, τὸ δὲ	δεξιὸν	ἅτε οὐ σφόδρα διωκόμενον ἐπὶ
[6, 5]	οἱ πελτασταὶ ἐδίωκον μέχρι τὸ	δεξιὸν	διεσπάρη· ἀπέθανον δὲ ὀλίγοι· τὸ
[6, 5]	ἄνδρας τὴν μὲν ἐπὶ τὸ	δεξιὸν	ἐπέτρεψεν ἐφέπεσθαι ἀπολιπόντας ὡς πλέθρον·
[6, 1]	Κύρῳ συσταθησόμενος, αἰετὸν ἀνεμιμνῄσκετο ἑαυτῷ	δεξιὸν	φθεγγόμενον, καθήμενον μέντοι, ὅνπερ ὁ
[6, 5]	τὰ μὲν δόρατα ἐπὶ τὸν	δεξιὸν	ὦμον ἔχειν, ἕως σημαίνοι τῇ
[6, 4]	γὰρ ἦσαν πεμπταῖοι καὶ οὐχ	οἷόν	τε ἀναιρεῖν ἔτι ἦν· ἐνίους
[6, 1]	Ἀγασίας δὲ Στυμφάλιος εἶπεν ὅτι	γελοῖον	εἴη, εἰ οὕτως ἔχοι· ἢ
[6, 6]	Κλέανδρος ἀφικνεῖται δύο τριήρεις ἔχων,	πλοῖον	δ´ οὐδέν. ἐτύγχανε δὲ τὸ
[6, 5]	ἅπαν, καταλιπόντες τρεῖς πύλας. καὶ	πλοῖον	ἐξ Ἡρακλείας ἧκεν ἄλφιτα ἄγον
[6, 4]	Σιλανὸς ὁ Ἀμπρακιώτης ἤδη ἀπεδεδράκει	πλοῖον	μισθωσάμενος ἐξ Ἡρακλείας. θυομένοις δὲ
[6, 5]	νῦν κρεῖττον ἠριστηκότας μάχεσθαι ἢ	αὔριον	ἀναρίστους. ἄνδρες, τά τε ἱερὰ
[6, 1]	καὶ ὑμεῖς οὕτω παρασκευάζεσθε ὡς	αὔριον,	ἐὰν πλοῦς ᾖ, ἀναξόμενοι· ὁ
[6, 4]	ἐπὶ ἀφόδῳ. ἐντεῦθεν κηρύξας τῇ	αὔριον	παρεῖναι ἐπὶ τὴν θυσίαν τὸν
[6, 4]	ὡς οὐδὲν δέον εἰς τὸ	χωρίον	ἄγειν, ἀλλὰ θύεσθαι ὡς τάχιστα.
[6, 5]	ὑπέμενον, νομίζοντες καλὸν ἔχειν τὸ	χωρίον.	ἐπεὶ δ´ ἐπλησίαζον, ἀλαλάξαντες οἱ
[6, 6]	ἀκούοντες ὅτι οὗτος πολίζει τὸ	χωρίον,	ἐρωτῶντες ὅ τι δέοι ποιοῦντας
[6, 5]	οἱ στρατηγοὶ εἰς τὸ ἐρυμνὸν	χωρίον	ἡγοῦντο· οἱ δὲ εἵποντο ἀναλαβόντες
[6, 4]	τὸ δ´ ἐντὸς τοῦ αὐχένος	χωρίον	ἱκανὸν μυρίοις ἀνθρώποις οἰκῆσαι. λιμὴν
[6, 5]	ἡ εἴσοδος ἦν εἰς τὸ	χωρίον,	καὶ ἀπεσταύρωσαν ἅπαν, καταλιπόντες τρεῖς
[6, 4]	ὡς ὁ Ξενοφῶν βουλόμενος τὸ	χωρίον	οἰκίσαι πέπεικε τὸν μάντιν λέγειν
[6, 4]	δ´ ἐν τῇ θαλάττῃ προκείμενον	χωρίον,	τὸ μὲν εἰς τὴν θάλατταν
[6, 4]	πρὸς τῷ λιμένι. τὸ δὲ	χωρίον	τοῦτο ὃ καλεῖται Κάλπης λιμὴν
[6, 2]	πέμπουσι Λύκωνα Ἀχαιὸν καὶ Καλλίμαχον	Παρράσιον	καὶ Ἀγασίαν Στυμφάλιον. οὗτοι ἐλθόντες
[6, 2]	ὅτι οὐ πειρῶνται ἡμῖν ἐκπορίζειν	σιτηρέσιον·	τὺ μὲν γὰρ ξένια οὐ
[6, 3]	Χρυσόπολιν διελθεῖν· οἱ δὲ πολέμιοι	πλησίον·	εἰς Κάλπης δὲ λιμένα, ἔνθα
[6, 6]	καὶ οἱ πολέμιοι ἤδη οἳ	πλησίον	ᾤκουν πρὸς Ξενοφῶντα, ἀκούοντες ὅτι
[6, 5]	ἐχόντων τῶν ἱερῶν ὁρᾷ αἰετὸν	αἴσιον	ὁ μάντις Ἀρηξίων Παρράσιος, καὶ
[6, 6]	τις χωρὶς ἀπελθὼν λάβοι τι,	δημόσιον	ἔδοξεν εἶναι. ἤδη δὲ ἦν
[6, 5]	οὐδένα πω κίνδυνον προξενήσαντα ὑμῖν	ἐθελούσιον·	οὐ γὰρ δόξης ὁρῶ δεομένους
[6, 6]	εἴη πρᾶγμα, ἀλλὰ τὸ δόγμα	αἴτιον	εἴη τὸ τοῦ στρατεύματος ταῦτα
[6, 6]	Ἀγασίας φήσῃ ἐμέ τι τούτων	αἴτιον	εἶναι, καὶ καταδικάζω ἐμαυτοῦ, εἰ
[6, 1]	εὔχομαι δοῦναί μοι τοὺς θεοὺς	αἴτιόν	τινος ὑμῖν ἀγαθοῦ γενέσθαι· τὸ
[6, 1]	ὑμετέραν γνώμην ᾐσθανόμην, ἐθυόμην εἰ	βέλτιον	εἴη ὑμῖν τε ἐμοὶ ἐπιτρέψαι
[6, 6]	πέμψαντας στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς καὶ	Δρακόντιον	τὸν Σπαρτιάτην καὶ τῶν ἄλλων
[6, 4]	κάλλιστα· οὓς δὲ μὴ ηὕρισκον,	κενοτάφιον	αὐτοῖς ἐποίησαν μέγα, καὶ στεφάνους
[6, 4]	καὶ Χειρίσοφος μὲν ἤδη ἐτετελευτήκει	φάρμακον	πιὼν πυρέττων· τὰ δ´ ἐκείνου
[6, 5]	καὶ γὰρ Σπιθριδάτης καὶ Ῥαθίνης	ἧκον	παρὰ Φαρναβάζου ἔχοντες τὴν δύναμιν.
[6, 5]	ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν ὁδὸν	ἧκον	τὴν ἐκ τῶν κωμῶν, ἔνθα
[6, 4]	τὸ μὲν εἰς τὴν θάλατταν	καθῆκον	αὐτοῦ πέτρα ἀπορρώξ, ὕψος ὅπῃ
[6, 2]	εἰς Ἡράκλειαν πόλιν Ἑλληνίδα Μεγαρέων	ἄποικον,	οὖσαν δ´ ἐν τῇ Μαριανδυνῶν
[6, 2]	χιλίους, πελτασταὶ δὲ εἰς τριακοσίους·	ἱππικὸν	δὲ μόνος οὗτος εἶχεν, ἀμφὶ
[6, 5]	οἱ Ἕλληνες τό τε Φαρναβάζου	ἱππικὸν	ἔτι συνεστηκὸς καὶ τοὺς Βιθυνοὺς
[6, 5]	ἀπέθανον δὲ ὀλίγοι· τὸ γὰρ	ἱππικὸν	φόβον παρεῖχε τὸ τῶν πολεμίων
[6, 1]	καλὴν φαίνεσθαι. τέλος δὲ τὸ	περσικὸν	ὠρχεῖτο κρούων τὰς πέλτας καὶ
[6, 1]	τῷ αἰετῷ καθημένῳ· οὐ μέντοι	χρηματιστικὸν	εἶναι τὸν οἰωνόν· τὸν γὰρ
[6, 4]	ἐδύναντο κάλλιστα· οὓς δὲ μὴ	ηὕρισκον,	κενοτάφιον αὐτοῖς ἐποίησαν μέγα, καὶ
[6, 5]	ὑπέμειναν. καὶ ἐνταῦθα οἱ πελτασταὶ	ἐδίωκον	μέχρι τὸ δεξιὸν διεσπάρη· ἀπέθανον
[6, 4]	τῇ πέτρᾳ τὸ πρὸς ἑσπέραν	αἰγιαλὸν	ἔχων. κρήνη δὲ ἡδέος ὕδατος
[6, 5]	οἱ δὲ πολέμιοι ὑπέμενον, νομίζοντες	καλὸν	ἔχειν τὸ χωρίον. ἐπεὶ δ´
[6, 5]	ἡδύ τοι ἀνδρεῖόν τι καὶ	καλὸν	νῦν εἰπόντα καὶ ποιήσαντα μνήμην
[6, 1]	προυβάλλοντο αὐτόν. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει	δῆλον	εἶναι ὅτι αἱρήσονται αὐτόν, εἴ
[6, 4]	τὴν μὲν πορείαν, ὡς ἔοικε,	{δῆλον	ὅτι} πεζῇ ποιητέον· οὐ γὰρ
[6, 1]	ὁπότε δ´ αὖ ἐνθυμοῖτο ὅτι	ἄδηλον	μὲν παντὶ ἀνθρώπῳ ὅπῃ τὸ
[6, 6]	ἐμὲ νῦν ἀποκτείνῃς, δι´ ἄνδρα	δειλόν	τε καὶ πονηρὸν ἄνδρα ἀγαθὸν
[6, 6]	φημὶ δὲ καὶ εἴ τινα	ἄλλον	αἰτιᾶται, χρῆναι ἑαυτὸν παρασχεῖν Κλεάνδρῳ
[6, 1]	οὐδ´ ἂν ἔγωγε ἐστασίαζον, εἰ	ἄλλον	εἵλεσθε· Ξενοφῶντα μέντοι, ἔφη, ὠνήσατε
[6, 1]	ἢ πολλῶν, εὖ ἴστε ὅτι	ἄλλον	μὲν ἑλόμενοι οὐχ εὑρήσετε ἐμὲ
[6, 6]	δὲ οὔτε τὴν στρατιὰν οὔτε	ἄλλον	οὐδένα ἔτι, ἐπεὶ οὗτος αὐτὸς
[6, 6]	σοι ἡμεῖς· εἴ τι δὲ	ἄλλον	τινά, φράσον· οὐδεὶς γὰρ ἀπέσται
[6, 6]	κελεῦσαι ἀφελέσθαι τὸν ἄνδρα μήτε	ἄλλον	ὑμῶν μηδένα· ἰδόντι δέ μοι
[6, 6]	ἄγεσθαι, οὔτε ἔπαιον οὐδένα οὔτε	ἔβαλλον,	ἀλλ´ εἶπον ὅτι δημόσια εἴη
[6, 3]	καὶ ἀεὶ πλέονες συνέρρεον· καὶ	προσέβαλλον	πρὸς τοὺς ὁπλίτας ἀσφαλῶς· οἱ
[6, 1]	οὖν, εἰ ἕνα ἕλοιντο ἄρχοντα,	μᾶλλον	ἂν ἢ πολυαρχίας οὔσης δύνασθαι
[6, 1]	καὶ εἴ τι δέοι λανθάνειν,	μᾶλλον	ἂν κρύπτεσθαι, καὶ εἴ τι
[6, 1]	δ´ ἔφη νομίζειν αὐτὸν Τιμασίωνι	μᾶλλον	ἄρχειν συνεθελῆσαι Δαρδανεῖ ὄντι τοῦ
[6, 6]	τὸ παραγγελλόμενον εὐτάκτως ποιοῦντας, καὶ	μᾶλλον	ἔτι ἐπεθύμει ἡγεμὼν γενέσθαι αὐτῶν.
[6, 1]	Ἑλλάδος ἐδόκουν ἐγγὺς γίγνεσθαι, ἤδη	μᾶλλον	ἢ πρόσθεν εἰσῄει αὐτοὺς ὅπως
[6, 1]	οἰωνόν· τὸν γὰρ αἰετὸν πετόμενον	μᾶλλον	λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. οὕτω δὴ
[6, 5]	τὸ νάπος τοῦτο εἴ τις	μᾶλλον	φοβερὸν νομίζει εἶναι τῶν ἄλλων
[6, 1]	μὲν παντὶ ἀνθρώπῳ ὅπῃ τὸ	μέλλον	ἕξει, διὰ τοῦτο δὲ καὶ
[6, 1]	ἐν ῥυθμῷ ἐποίει πρὸς τὸν	αὐλόν.	ἐπὶ δὲ τούτῳ {ἐπιόντες} οἱ
[6, 1]	ἐποίουν ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν	αὐλόν·	καὶ τέλος ὁ λῃστὴς δήσας
[6, 1]	πρῶτον μὲν Θρᾷκες καὶ πρὸς	αὐλὸν	ὠρχήσαντο σὺν τοῖς ὅπλοις καὶ
[6, 6]	ἄνδρες στρατιῶται, ἐμοὶ δὲ οὐδὲν	φαῦλον	δοκεῖ εἶναι τὸ πρᾶγμα, εἰ
[6, 6]	τῷ δὲ Ξενοφῶντι οὐκ ἐδόκει	φαῦλον	εἶναι, ἀλλ´ ἀναστὰς ἔλεξεν· Ὦ
[6, 5]	σὺν τοῖς ὅπλοις, τὸν δὲ	ὄχλον	καὶ τὰ ἀνδράποδα αὐτοῦ καταλιπεῖν.
[6, 4]	γενομένης εἰς τὰ ὅπλα πάντες	ἔδραμον	οἱ Ἕλληνες· καὶ διώκειν μὲν
[6, 1]	ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν ἐνόπλιον	ῥυθμὸν	αὐλούμενοι καὶ ἐπαιάνισαν καὶ ὠρχήσαντο
[6, 5]	τῶν δὲ πολεμίων τὸ μὲν	εὐώνυμον	εὐθὺς διεσπάρη, καθ´ ὃ οἱ
[6, 5]	μὲν δόρατα ἐπὶ τὸν δεξιὸν	ὦμον	ἔχειν, ἕως σημαίνοι τῇ σάλπιγγι·
[6, 6]	ἐξῆν ἐπὶ λείαν ἰέναι, καὶ	ἐλάμβανον	οἱ ἐξιόντες· ὁπότε δὲ ἐξίοι
[6, 5]	τὸ στράτευμα ἔξω τῶν κωμῶν	ἐλάμβανον	τὰ ἐπιτήδεια ὅ τι τις
[6, 5]	ἐδίωκον μέχρι τὸ δεξιὸν διεσπάρη·	ἀπέθανον	δὲ ὀλίγοι· τὸ γὰρ ἱππικὸν
[6, 3]	ἔχοντες τοὺς ἡγεμόνας καὶ προελαύνοντες	ἐλάνθανον	αὑτοὺς ἐπὶ τῷ λόφῳ γενόμενοι
[6, 4]	δ´ ἐντὸς τοῦ αὐχένος χωρίον	ἱκανὸν	μυρίοις ἀνθρώποις οἰκῆσαι. λιμὴν δ´
[6, 1]	ἔπινον ἐκ κερατίνων ποτηρίων, οἷς	ἐνετύγχανον	ἐν τῇ χώρᾳ. ἐπεὶ δὲ
[6, 1]	αὐτούς, πείσας τῶν Ἀρκάδων τινὰ	πεπαμένον	ὀρχηστρίδα εἰσάγει σκευάσας ὡς ἐδύνατο
[6, 5]	τετταράκοντα ἔτη. καὶ οὗτοι μὲν	ἔμενον,	οἱ δ´ ἄλλοι ἐπορεύοντο. πρὶν
[6, 1]	βοῦς ζεύξας ὀπίσω τὼ χεῖρε	δεδεμένον	ἐλαύνει. μετὰ τοῦτο Μυσὸς εἰσῆλθεν
[6, 5]	Ἡρακλῆς ἡγεμών. οἱ δὲ πολέμιοι	ὑπέμενον,	νομίζοντες καλὸν ἔχειν τὸ χωρίον.
[6, 6]	ἐδύναντο προσωτάτω· οἱ δὲ Ἕλληνες	προσέμενον	μὲν Κλέανδρον καὶ τὰς τριήρεις
[6, 1]	αἰετὸν ἀνεμιμνῄσκετο ἑαυτῷ δεξιὸν φθεγγόμενον,	καθήμενον	μέντοι, ὅνπερ ὁ μάντις προπέμπων
[6, 3]	θαῦμα ἦν τί εἴη τὸ	γεγενημένον,	ἔπειτα δὲ καὶ τῶν καταλελειμμένων
[6, 3]	στρατηγῶν ἀπιόντι ἤδη εἰς τὸ	συγκείμενον	καὶ πολλὰ χρήματα ἄγοντι ἐπιτίθενται.
[6, 4]	ἔστι δ´ ἐν τῇ θαλάττῃ	προκείμενον	χωρίον, τὸ μὲν εἰς τὴν
[6, 6]	ἰδόντι δέ μοι ἄνδρα ἀγαθὸν	ἀγόμενον	τῶν ἐμῶν λοχιτῶν ὑπὸ Δεξίππου,
[6, 1]	συσταθησόμενος, αἰετὸν ἀνεμιμνῄσκετο ἑαυτῷ δεξιὸν	φθεγγόμενον,	καθήμενον μέντοι, ὅνπερ ὁ μάντις
[6, 1]	εὕροιτε καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοὶ	ἀχθόμενον.	Ἐπεὶ ταῦτα εἶπε, πολὺ πλείονες
[6, 5]	δὲ δεξιὸν ἅτε οὐ σφόδρα	διωκόμενον	ἐπὶ λόφου συνέστη. ἐπεὶ δὲ
[6, 6]	ἔδωκεν ἡ στρατιὰ οὕστινας βούλοιτο	προελόμενον	ἰέναι. ὁ δὲ προείλετο τοὺς
[6, 6]	τὸν ἄρξαντα βάλλειν καὶ τὸν	ἀφελόμενον.	ἦν δὲ ὃν ἐξῄτει Ἀγασίας
[6, 3]	τὸν νοῦν, ὡς ἂν τὸ	παραγγελλόμενον	δύνησθε ποιεῖν. νῦν μὲν οὖν
[6, 6]	δὲ καὶ ἑώρα αὐτοὺς τὸ	παραγγελλόμενον	εὐτάκτως ποιοῦντας, καὶ μᾶλλον ἔτι
[6, 4]	λαβεῖν τὰ ἐπιτήδεια, ἐκήρυξε τὸν	βουλόμενον	ἰέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια, ὡς
[6, 4]	παρεῖναι ἐπὶ τὴν θυσίαν τὸν	βουλόμενον,	καὶ μάντις εἴ τις εἴη,
[6, 4]	εἰς δὲ τὸ πόλισμα ἂν	γενόμενον	οὐκ ἐβούλοντο στρατοπεδεύεσθαι, ἀλλὰ ἐδόκει
[6, 6]	δέονται δέ σου καὶ τοῦτο,	παραγενόμενον	καὶ ἄρξαντα ἑαυτῶν πεῖραν λαβεῖν
[6, 4]	τις εἴη, παραγγείλας παρεῖναι ὡς	συνθεασόμενον	τὰ ἱερά, ἔθυε· καὶ ἐνταῦθα
[6, 1]	τὸν οἰωνόν· τὸν γὰρ αἰετὸν	πετόμενον	μᾶλλον λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. οὕτω
[6, 6]	ὁπότε μὲν καταμένοι τὸ στράτευμα	ἀναπαυόμενον,	ἐξῆν ἐπὶ λείαν ἰέναι, καὶ
[6, 2]	Πελοποννησίων καὶ Λακεδαιμόνιον, μηδεμίαν δύναμιν	παρεχόμενον	εἰς τὴν στρατιάν, καὶ τοὺς
[6, 5]	καὶ λοχαγοὺς παριέναι ἐπὶ τὸ	ἡγούμενον.	καὶ ὁ Ξενοφῶν θαυμάσας ὅ
[6, 4]	ἐπιγενόμενοι τοῖς προφύλαξι τοὺς μὲν	κατέκαινον	τοὺς δὲ ἐδίωξαν μέχρι εἰς
[6, 6]	ὃν ὑμεῖς ἐπίστασθε ὑμᾶς προδόντα,	δεινὸν	ἔδοξεν εἶναι· καὶ ἀφειλόμην, ὁμολογῶ.
[6, 2]	καὶ κοινουμένῳ, πότερα λῷον καὶ	ἄμεινον	εἴη στρατεύεσθαι ἔχοντι τοὺς παραμείναντας
[6, 6]	ἐφέροντο ἀδεῶς πυροὺς καὶ κριθάς,	οἶνον,	ὄσπρια, μελίνας, σῦκα· ἅπαντα γὰρ
[6, 5]	ἄλφιτα ἄγον καὶ ἱερεῖα καὶ	οἶνον.	πρῲ δ´ ἀναστὰς Ξενοφῶν ἐθύετο
[6, 1]	δὲ ἐν σκίμποσιν ἐδείπνουν, καὶ	ἔπινον	ἐκ κερατίνων ποτηρίων, οἷς ἐνετύγχανον
[6, 5]	ἡμέρᾳ οἱ στρατηγοὶ εἰς τὸ	ἐρυμνὸν	χωρίον ἡγοῦντο· οἱ δὲ εἵποντο
[6, 3]	σχεδὸν γὰρ ἀμφὶ τοῦτον τὸν	χρόνον	ἀπῇσαν. ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀφίκεσθε,
[6, 1]	περαίνεσθαι ἄν· τὸν δ´ ἔμπροσθεν	χρόνον	ἐκ τῆς νικώσης ἔπραττον πάντα
[6, 6]	ἐν τῇ θαλάττῃ τὸν νῦν	χρόνον.	οὔκουν δεῖ οὔτε ἑνὸς ἀνδρὸς
[6, 5]	με, ὦ ἄνδρες, οὐδένα πω	κίνδυνον	προξενήσαντα ὑμῖν ἐθελούσιον· οὐ γὰρ
[6, 1]	οὐ μέντοι χρηματιστικὸν εἶναι τὸν	οἰωνόν·	τὸν γὰρ αἰετὸν πετόμενον μᾶλλον
[6, 5]	τοῦ νάπους ὤν· θᾶττον γὰρ	ἁθρόον	ἐδόκει ἂν οὕτω πέραν γενέσθαι
[6, 6]	εἴητε. ὡς δὲ νῦν ἔχει,	χαλεπὸν	εἰ οἰόμενοι ἐν τῇ Ἑλλάδι
[6, 6]	ὁ λόγος περὶ ἡμῶν ἥξει,	χαλεπὸν	ἔσται καὶ μένειν καὶ ἀποπλεῖν·
[6, 5]	τὸ δὲ διαβάντας ὄπισθεν νάπος	χαλεπὸν	ποιήσασθαι μέλλοντας μάχεσθαι ἆρ´ οὐχὶ
[6, 6]	δημόσια εἶναι τὰ ληφθέντα. ταῦτα	εἶπον·	ἐκ τούτου με λαβὼν οὗτος
[6, 6]	ἔπαιον οὐδένα οὔτε ἔβαλλον, ἀλλ´	εἶπον	ὅτι δημόσια εἴη τὰ πρόβατα·
[6, 5]	οἱ λοχαγοὶ καὶ οἱ στρατιῶται	ἀπέλειπον	αὐτόν, αἰσχυνόμενοι μὴ ἐφέπεσθαι τῶν
[6, 3]	στρατηγῶν τοῦ Ἡγησάνδρου ὀκτὼ μόνους	ἔλιπον·	καὶ αὐτὸς Ἡγήσανδρος ἐσώθη. καὶ
[6, 5]	μὴ ἐφέπεσθαι τῶν ἄλλων ἐξιόντων,	κατέλιπον	αὐτοῦ τοὺς ὑπὲρ πέντε καὶ
[6, 6]	οἰκίζοιτο πόλις καὶ λιμὴν εἴη.	ἔπεμπον	δὲ καὶ οἱ πολέμιοι ἤδη
[6, 6]	εἶναι δεῖσθαι Κλεάνδρου κατὰ πάντα	τρόπον	ἀφεῖναι τὼ ἄνδρε. ἐλθὼν οὖν
[6, 5]	τῶν ἀτάφων ἔθαπτον τὸν αὐτὸν	τρόπον	ὁπόσους ἐπελάμβανεν ἡ στρατιά. ἐπεὶ
[6, 6]	τῶν στρατιωτῶν ἐπιχειροῦσι βάλλειν τὸν	Δέξιππον,	ἀνακαλοῦντες τὸν προδότην. ἔδεισαν δὲ
[6, 6]	γὰρ οἶδα ἄνδρα ἀγαθὸν ὄντα,	Δέξιππον	δὲ οἶδα αἱρεθέντα ὑπὸ τῆς
[6, 6]	συλλέγειν ὡς σῳζοίμεθα, καὶ ἀποδράντα	Δέξιππον	καὶ προδόντα τοὺς στρατιώτας μεθ´
[6, 6]	μὲν οὖν (καὶ γὰρ ἀκούω	Δέξιππον	λέγειν πρὸς Κλέανδρον ὡς οὐκ
[6, 6]	ταῦτα ὁ Κλέανδρος εἶπεν ὅτι	Δέξιππον	μὲν οὐκ ἐπαινοίη, εἰ ταῦτα
[6, 6]	τὸν ἄνδρα καὶ παίειν κελεύσας	Δέξιππον.	τοῦτον μὲν γὰρ οἶδα ἄνδρα
[6, 4]	βουλόμενος αὐτοῖς χαρίζεσθαι, εὑρών τινα	ἄνθρωπον	Ἡρακλεώτην, ὃς ἔφη κώμας ἐγγὺς
[6, 6]	στρατηγούς. μετὰ ταῦτα ἐπορεύετο πρὸς	Κλέανδρον	Ἀγασίας καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ
[6, 6]	Ἐκ τούτου οἱ μὲν ἀμφὶ	Κλέανδρον	ἠρίστων· τὴν δὲ στρατιὰν συνήγαγε
[6, 6]	οἱ δὲ Ἕλληνες προσέμενον μὲν	Κλέανδρον	καὶ τὰς τριήρεις καὶ τὰ
[6, 6]	μοι ὑμῶν αὐτῶν ἑλόμενοι πρὸς	Κλέανδρον	οἵτινες, ἄν τι ἐγὼ παραλίπω,
[6, 6]	καὶ συνεβούλευε πέμψαι ἄνδρας πρὸς	Κλέανδρον	παραιτησομένους περὶ τῶν ἀνδρῶν. ἐκ
[6, 6]	αὐτῶν παρ´ ὀλίγον ἐποιοῦντο τὸν	Κλέανδρον,	τῷ δὲ Ξενοφῶντι οὐκ ἐδόκει
[6, 6]	γὰρ ἀκούω Δέξιππον λέγειν πρὸς	Κλέανδρον	ὡς οὐκ ἂν ἐποίησεν Ἀγασίας
[6, 5]	νάπος τοῦτο εἴ τις μᾶλλον	φοβερὸν	νομίζει εἶναι τῶν ἄλλων ὧν
[6, 2]	λέγεται ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ τὸν	Κέρβερον	κύνα καταβῆναι ᾗ νῦν τὰ
[6, 1]	ἄλλοι δὲ τῶν Θρᾳκῶν τὸν	ἕτερον	ἐξέφερον ὡς τεθνηκότα· ἦν δὲ
[6, 1]	τέλος δὲ ὁ ἕτερος τὸν	ἕτερον	παίει, ὡς πᾶσιν ἐδόκει {πεπληγέναι
[6, 2]	συλλεγέντες ἐβουλεύοντο τὴν λοιπὴν πορείαν	πότερον	κατὰ γῆν ἢ κατὰ θάλατταν
[6, 5]	ἕψονται καὶ ἐπιπεσοῦνται. ὁρᾶτε δὴ	πότερον	κρεῖττον ἰέναι ἐπὶ τοὺς ἄνδρας
[6, 1]	δὲ τῶν Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον	ἐξέφερον	ὡς τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν
[6, 1]	παρόντος οὔτε ὑμῖν μοι δοκεῖ	συμφέρον	εἶναι, ἀλλ´ ἧττον ἂν διὰ
[6, 6]	δι´ ἄνδρα δειλόν τε καὶ	πονηρὸν	ἄνδρα ἀγαθὸν ἀποκτείνων. Ἀκούσας ταῦτα
[6, 6]	τῶν Ἑλλήνων οἱ Λακεδαιμόνιοι. ἐνταῦθα	πονηρὸν	ἐδόκει τὸ πρᾶγμα εἶναι τοῖς
[6, 5]	δεξιὸν ἐπέτρεψεν ἐφέπεσθαι ἀπολιπόντας ὡς	πλέθρον·	Σαμόλας Ἀχαιὸς ταύτης ἦρχε τῆς
[6, 6]	ἤκουε γάρ, ὥσπερ ἡμεῖς, ὡς	ἄπορον	εἴη πεζῇ ἀπιόντας τοὺς ποταμούς
[6, 6]	Δεξίππῳ λέγουσιν, ὃς ἀπέδρα τὴν	πεντηκόντορον	ἔχων ἐκ Τραπεζοῦντος, καὶ κελεύουσι
[6, 6]	τούς τε Τραπεζουντίους ἀπεστερήκαμεν τὴν	πεντηκόντορον	καὶ κακοὶ δοκοῦμεν εἶναι διὰ
[6, 1]	ἐγὼ δοκοίην ὅπου δυναίμην ἐνταῦθ´	ἄκυρον	ποιεῖν τὸ ἐκείνων ἀξίωμα, ἐκεῖνο
[6, 5]	τὸν Ξενοφῶντα. καὶ διαβάντες τὴν	τάφρον	τὰ ὅπλα τίθενται, καὶ ἐκήρυξαν
[6, 2]	δὲ λόγοι ἦσαν αὐτοῖς ὡς	αἰσχρὸν	εἴη ἄρχειν Ἀθηναῖον Πελοποννησίων καὶ
[6, 6]	εἴ τι δὲ ἄλλον τινά,	φράσον·	οὐδεὶς γὰρ ἀπέσται ὅστις ἂν
[6, 2]	ἀποβαίνουσιν εἰς Κάλπης λιμένα κατὰ	μέσον	πως τῆς Θρᾴκης. Χειρίσοφος δ´
[6, 4]	μὲν νεκροὺς τοὺς πλείστους ἔνθαπερ	ἔπεσον	ἑκάστους ἔθαψαν· ἤδη γὰρ ἦσαν
[6, 3]	νῦν μὲν οὖν στρατοπεδευσώμεθα προελθόντες	ὅσον	ἂν δοκῇ καιρὸς εἶναι εἰς
[6, 4]	ὄρος εἰς μεσόγειαν μὲν ἀνήκει	ὅσον	ἐπὶ εἴκοσι σταδίους, καὶ τοῦτο
[6, 3]	οἱ δὲ ἱππεῖς σπειρόμενοι ἐφ´	ὅσον	καλῶς εἶχεν ἔκαιον, καὶ οἱ
[6, 5]	οἱ πολέμιοι, ἔστησαν ἀπέχοντες αὐτῶν	ὅσον	πεντεκαίδεκα σταδίους. ἐκ τούτου εὐθὺς
[6, 5]	δὴ καὶ σωθῶμεν ἐπὶ θάλατταν,	πόσον	τι νάπος ὁ Πόντος; ἔνθα
[6, 6]	ὁ ἀφελόμενος Δεξίππου ἄγοντος τοῦτον	τὸν	ἄνδρα καὶ παίειν κελεύσας Δέξιππον.
[6, 1]	καὶ τέλος ὁ λῃστὴς δήσας	τὸν	ἄνδρα καὶ τὸ ζεῦγος ἀπάγει·
[6, 6]	μήτε με Ξενοφῶντα κελεῦσαι ἀφελέσθαι	τὸν	ἄνδρα μήτε ἄλλον ὑμῶν μηδένα·
[6, 1]	παίει, ὡς πᾶσιν ἐδόκει {πεπληγέναι	τὸν	ἄνδρα} ὁ δ´ ἔπεσε τεχνικῶς
[6, 6]	ἐπεὶ οὗτος αὐτὸς ὁμολογεῖ ἀφελέσθαι	τὸν	ἄνδρα. ὁ δὲ ἀφαιρεθεὶς εἶπεν·
[6, 6]	νῦν οὖν ἄπιτε καταλιπόντες τόνδε	τὸν	ἄνδρα· ὅταν δ´ ἐγὼ κελεύσω,
[6, 6]	γενέσθαι, εἰ μή τις ἐκδώσει	τὸν	ἄρξαντα βάλλειν καὶ τὸν ἀφελόμενον.
[6, 6]	ἁρπάζειν ἐπιχειροῦσιν. ὁ δὲ κελεύει	τὸν	ἁρπάζοντα ἄγειν πρὸς αὑτόν. καὶ
[6, 1]	πάντα ἐν ῥυθμῷ ἐποίει πρὸς	τὸν	αὐλόν. ἐπὶ δὲ τούτῳ {ἐπιόντες}
[6, 1]	ταῦτ´ ἐποίουν ἐν ῥυθμῷ πρὸς	τὸν	αὐλόν· καὶ τέλος ὁ λῃστὴς
[6, 5]	τοὺς πρώτους τῶν ἀτάφων ἔθαπτον	τὸν	αὐτὸν τρόπον ὁπόσους ἐπελάμβανεν ἡ
[6, 3]	ἐγένετο, ἦγεν ἕκαστος ὁ στρατηγὸς	τὸν	αὑτοῦ λόχον ἐπὶ κώμην· ὁποία
[6, 6]	ἐκδώσει τὸν ἄρξαντα βάλλειν καὶ	τὸν	ἀφελόμενον. ἦν δὲ ὃν ἐξῄτει
[6, 4]	εἴη λαβεῖν τὰ ἐπιτήδεια, ἐκήρυξε	τὸν	βουλόμενον ἰέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια,
[6, 4]	αὔριον παρεῖναι ἐπὶ τὴν θυσίαν	τὸν	βουλόμενον, καὶ μάντις εἴ τις
[6, 1]	μέντοι χρηματιστικὸν εἶναι τὸν οἰωνόν·	τὸν	γὰρ αἰετὸν πετόμενον μᾶλλον λαμβάνειν
[6, 1]	δόξαν τῷ ἑνὶ περαίνεσθαι ἄν·	τὸν	δ´ ἔμπροσθεν χρόνον ἐκ τῆς
[6, 2]	οὗτοι ἐλθόντες ἔλεγον τὰ δεδογμένα·	τὸν	δὲ Λύκωνα ἔφασαν καὶ ἐπαπειλεῖν,
[6, 5]	τοὺς στρατιώτας σὺν τοῖς ὅπλοις,	τὸν	δὲ ὄχλον καὶ τὰ ἀνδράποδα
[6, 5]	δὲ τὰ μὲν δόρατα ἐπὶ	τὸν	δεξιὸν ὦμον ἔχειν, ἕως σημαίνοι
[6, 6]	παρόντες τῶν στρατιωτῶν ἐπιχειροῦσι βάλλειν	τὸν	Δέξιππον, ἀνακαλοῦντες τὸν προδότην. ἔδεισαν
[6, 1]	ἂν ἢ πολυαρχίας οὔσης δύνασθαι	τὸν	ἕνα χρῆσθαι τῷ στρατεύματι καὶ
[6, 1]	ᾖσάν τε ἐν ῥυθμῷ πρὸς	τὸν	ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ ἐπαιάνισαν
[6, 1]	Σιτάλκαν· ἄλλοι δὲ τῶν Θρᾳκῶν	τὸν	ἕτερον ἐξέφερον ὡς τεθνηκότα· ἦν
[6, 1]	ἐχρῶντο· τέλος δὲ ὁ ἕτερος	τὸν	ἕτερον παίει, ὡς πᾶσιν ἐδόκει
[6, 2]	ἔνθα λέγεται ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ	τὸν	Κέρβερον κύνα καταβῆναι ᾗ νῦν
[6, 6]	μὲν αὐτῶν παρ´ ὀλίγον ἐποιοῦντο	τὸν	Κλέανδρον, τῷ δὲ Ξενοφῶντι οὐκ
[6, 1]	ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ ζευγηλάτης	τὸν	λῃστήν· εἶτα παρὰ τοὺς βοῦς
[6, 3]	καὶ ἅμα ἡμέρᾳ κύκλῳ περὶ	τὸν	λόφον ἔνθα οἱ Ἕλληνες ἐστρατοπεδεύοντο
[6, 4]	βουλόμενος τὸ χωρίον οἰκίσαι πέπεικε	τὸν	μάντιν λέγειν ὡς τὰ ἱερὰ
[6, 6]	ὄντας, ἔτι δὲ πρὸς Ἀναξίβιον	τὸν	ναύαρχον οὗτος ὁ λόγος περὶ
[6, 3]	ἀλλ´ ἕπεσθαι χρὴ καὶ προσέχειν	τὸν	νοῦν, ὡς ἂν τὸ παραγγελλόμενον
[6, 6]	Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐν τῇ θαλάττῃ	τὸν	νῦν χρόνον. οὔκουν δεῖ οὔτε
[6, 5]	Ἀρηξίων Παρράσιος, καὶ ἡγεῖσθαι κελεύει	τὸν	Ξενοφῶντα. καὶ διαβάντες τὴν τάφρον
[6, 1]	δὲ ταῦτα διενοοῦντο, ἐτράποντο ἐπὶ	τὸν	Ξενοφῶντα· καὶ οἱ λοχαγοὶ ἔλεγον
[6, 3]	πολέμιον (καὶ ταῦτα ἀπαγγέλλουσι πρὸς	τὸν	Ξενοφῶντα καὶ τὸ στράτευμα) γρᾴδια
[6, 1]	καθημένῳ· οὐ μέντοι χρηματιστικὸν εἶναι	τὸν	οἰωνόν· τὸν γὰρ αἰετὸν πετόμενον
[6, 4]	μέχρι Ἡρακλείας ἐπὶ δεξιὰ εἰς	τὸν	Πόντον εἰσπλέοντι. καὶ τριήρει μέν
[6, 6]	ἐπιχειροῦσι βάλλειν τὸν Δέξιππον, ἀνακαλοῦντες	τὸν	προδότην. ἔδεισαν δὲ καὶ τῶν
[6, 1]	ὅπλα τοῦ ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων	τὸν	Σιτάλκαν· ἄλλοι δὲ τῶν Θρᾳκῶν
[6, 6]	ἀπέπλει. οἱ δὲ στρατιῶται διαθέμενοι	τὸν	σῖτον ὃν ἦσαν συγκεκομισμένοι καὶ
[6, 3]	τρέπονται αὐτούς, καὶ αὐτόν τε	τὸν	Σμίκρητα ἀποκτιννύασι καὶ τοὺς ἄλλους
[6, 6]	στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς καὶ Δρακόντιον	τὸν	Σπαρτιάτην καὶ τῶν ἄλλων οἳ
[6, 3]	Κάλπης λιμένα. καὶ πορευόμενοι ἑώρων	τὸν	στίβον τῶν Ἀρκάδων καὶ Ἀχαιῶν
[6, 3]	ἀπῆλθον· σχεδὸν γὰρ ἀμφὶ τοῦτον	τὸν	χρόνον ἀπῇσαν. ἐπεὶ δὲ οὐκ
[6, 5]	ὧν διαπεπορεύμεθα χωρίων. πῶς γὰρ	διαβατὸν	τὸ πεδίον, εἰ μὴ νικήσομεν
[6, 2]	καὶ βοῦς εἴκοσι καὶ οἶς	ἑκατόν.	ἐνταῦθα διὰ τοῦ πεδίου ῥεῖ
[6, 5]	αὐτούς, ἐδόκει ῥᾷστόν τε καὶ	ἀκινδυνότατον	εἶναι ἰέναι ἤδη ἐπ´ αὐτούς.
[6, 5]	τέλος ἐχόντων τῶν ἱερῶν ὁρᾷ	αἰετὸν	αἴσιον ὁ μάντις Ἀρηξίων Παρράσιος,
[6, 1]	ἐξ Ἐφέσου ὡρμᾶτο Κύρῳ συσταθησόμενος,	αἰετὸν	ἀνεμιμνῄσκετο ἑαυτῷ δεξιὸν φθεγγόμενον, καθήμενον
[6, 1]	εἶναι τὸν οἰωνόν· τὸν γὰρ	αἰετὸν	πετόμενον μᾶλλον λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια.
[6, 6]	οἱ δὲ στρατιῶται διαθέμενοι τὸν	σῖτον	ὃν ἦσαν συγκεκομισμένοι καὶ τἆλλα
[6, 4]	Ἡρακλείας ἐπὶ δεξιὰ εἰς τὸν	Πόντον	εἰσπλέοντι. καὶ τριήρει μέν ἐστιν
[6, 5]	κατὰ τοὺς πρώτους φανέντας νεκροὺς	ἔθαπτον	πάντας ὁπόσους ἐπελάμβανε τὸ κέρας.
[6, 5]	κατὰ τοὺς πρώτους τῶν ἀτάφων	ἔθαπτον	τὸν αὐτὸν τρόπον ὁπόσους ἐπελάμβανεν
[6, 2]	οὕτως ἀσφαλεστέραν εἶναι ἢ ἰδίᾳ	ἕκαστον	στέλλεσθαι· ἀλλὰ Νέων ἔπειθεν αὐτὸν
[6, 5]	οἱ Ἕλληνες ὑπομένοντας αὐτούς, ἐδόκει	ῥᾷστόν	τε καὶ ἀκινδυνότατον εἶναι ἰέναι
[6, 5]	Νέων δὲ οὔ· ἐδόκει γὰρ	κάλλιστον	εἶναι τοῦτον φύλακα καταλιπεῖν τῶν
[6, 3]	ἢ εὐκλεῶς τελευτῆσαι ἔστιν ἢ	κάλλιστον	ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας τοσούτους σώσαντας.
[6, 1]	διαπορουμένῳ δὲ αὐτῷ διακρῖναι ἔδοξε	κράτιστον	εἶναι τοῖς θεοῖς ἀνακοινῶσαι· καὶ
[6, 3]	τῶν πολεμίων, οὕτω δὲ τεθαρρηκότων.	κράτιστον	οὖν ἡμῖν ὡς τάχιστα βοηθεῖν
[6, 4]	αὐτοῦ πέτρα ἀπορρώξ, ὕψος ὅπῃ	ἐλάχιστον	οὐ μεῖον εἴκοσιν ὀργυιῶν, ὁ
[6, 5]	ἕκαστος ἐτύγχανε τοῦ νάπους ὤν·	θᾶττον	γὰρ ἁθρόον ἐδόκει ἂν οὕτω
[6, 5]	θρεψόμεθα μένοντες, δεήσει δέ, ἢν	θᾶττον	ἐκεῖ γενώμεθα, θᾶττον πάλιν ἐξιέναι
[6, 5]	δέ, ἢν θᾶττον ἐκεῖ γενώμεθα,	θᾶττον	πάλιν ἐξιέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια.
[6, 2]	κυζικηνούς· ἄλλος δ´ εἶπε μὴ	ἔλαττον	ἢ μυρίους· καὶ ἑλομένους πρέσβεις
[6, 2]	δοκεῖ αἰτεῖν τοὺς Ἡρακλεώτας μὴ	ἔλαττον	ἢ τρισχιλίους κυζικηνούς· ἄλλος δ´
[6, 1]	ἔμπροσθεν χρόνον ἐκ τῆς νικώσης	ἔπραττον	πάντα οἱ στρατηγοί. ὡς δὲ
[6, 1]	μοι δοκεῖ συμφέρον εἶναι, ἀλλ´	ἧττον	ἂν διὰ τοῦτο τυγχάνειν, εἴ
[6, 1]	ὃ δὲ ὑμεῖς ἐννοεῖτε, ὅτι	ἧττον	ἂν στάσις εἴη ἑνὸς ἄρχοντος
[6, 1]	εἴ τι αὖ δέοι φθάνειν,	ἧττον	ἂν ὑστερίζειν· οὐ γὰρ ἂν
[6, 5]	ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια. οὐκοῦν νῦν	κρεῖττον	ἠριστηκότας μάχεσθαι ἢ αὔριον ἀναρίστους.
[6, 5]	καὶ ἐπιπεσοῦνται. ὁρᾶτε δὴ πότερον	κρεῖττον	ἰέναι ἐπὶ τοὺς ἄνδρας προβαλλομένους
[6, 5]	λοχαγοὶ καὶ οἱ στρατιῶται ἀπέλειπον	αὐτόν,	αἰσχυνόμενοι μὴ ἐφέπεσθαι τῶν ἄλλων
[6, 6]	ἦν Δέξιππος βίᾳ χρῆναι πάσχειν	αὐτόν,	ἀλλὰ κριθέντα, ὥσπερ καὶ ὑμεῖς
[6, 1]	πλείονες ἀνίσταντο λέγοντες ὡς δέοι	αὐτὸν	ἄρχειν. Ἀγασίας δὲ Στυμφάλιος εἶπεν
[6, 1]	ἐδόκει δῆλον εἶναι ὅτι αἱρήσονται	αὐτόν,	εἴ τις ἐπιψηφίζοι, ἀνέστη καὶ
[6, 6]	Ἀγασίας ταῦτα, εἰ μὴ ἐγὼ	αὐτὸν	ἐκέλευσα) ἐγὼ μὲν οὖν ἀπολύω
[6, 1]	μέντοι, ὅνπερ ὁ μάντις προπέμπων	αὐτὸν	ἔλεγεν ὅτι μέγας μὲν οἰωνὸς
[6, 1]	καὶ ἐπεὶ τοῦτο ἔδοξε, προυβάλλοντο	αὐτόν.	ἐπεὶ δὲ ἐδόκει δῆλον εἶναι
[6, 1]	μὲν δὴ τοιαῦτα ἐνθυμήματα ἐπῇρεν	αὐτὸν	ἐπιθυμεῖν αὐτοκράτορα γενέσθαι ἄρχοντα. ὁπότε
[6, 4]	δίχα τὸ στράτευμα ποιεῖν, θανάτῳ	αὐτὸν	ζημιοῦσθαι, καὶ κατὰ χώραν ἀπιέναι
[6, 2]	ἕκαστον στέλλεσθαι· ἀλλὰ Νέων ἔπειθεν	αὐτὸν	καθ´ αὑτὸν πορεύεσθαι, ἀκούσας τοῦ
[6, 6]	αὐτοῖς τὰ πρόβατα τὰ μὲν	αὐτὸν	λαβεῖν, τὰ δὲ σφίσιν ἀποδοῦναι.
[6, 6]	Ξενοφῶντι· ἐξ οὗ καὶ διέβαλλεν	αὐτὸν	ὁ Δέξιππος. καὶ ἐντεῦθεν ἐπειδὴ
[6, 1]	καὶ νῦν Δέξιππος ἤδη διέβαλλεν	αὐτὸν	πρὸς Ἀναξίβιον ὅ τι ἐδύνατο
[6, 1]	τι ἐδύνατο καὶ μάλα ἐμοῦ	αὐτὸν	σιγάζοντος. ὁ δ´ ἔφη νομίζειν
[6, 3]	διαβάσει χαράδρας τρέπονται αὐτούς, καὶ	αὐτόν	τε τὸν Σμίκρητα ἀποκτιννύασι καὶ
[6, 1]	σιγάζοντος. ὁ δ´ ἔφη νομίζειν	αὐτὸν	Τιμασίωνι μᾶλλον ἄρχειν συνεθελῆσαι Δαρδανεῖ
[6, 5]	πρώτους τῶν ἀτάφων ἔθαπτον τὸν	αὐτὸν	τρόπον ὁπόσους ἐπελάμβανεν ἡ στρατιά.
[6, 1]	καὶ εὔνοιαν ἐνδεικνύμενος ἕκαστος ἔπειθεν	αὐτὸν	ὑποστῆναι τὴν ἀρχήν. ὁ δὲ
[6, 6]	εἴτε πάντας αἰτιᾷ, κρίναντα σὲ	αὐτὸν	χρῆσθαι ὅ τι ἂν βούλῃ,
[6, 6]	κελεύει τὸν ἁρπάζοντα ἄγειν πρὸς	αὑτόν.	καὶ ὁ μὲν λαβὼν ἦγέ
[6, 2]	ἀλλὰ Νέων ἔπειθεν αὐτὸν καθ´	αὑτὸν	πορεύεσθαι, ἀκούσας τοῦ Χειρισόφου ὅτι
[6, 6]	εἴ τινα ἄλλον αἰτιᾶται, χρῆναι	ἑαυτὸν	παρασχεῖν Κλεάνδρῳ κρῖναι· οὕτω γὰρ
[6, 6]	μὴ ἐκδῶτέ με· ἐγὼ δὲ	ἐμαυτόν,	ὥσπερ Ξενοφῶν λέγει, παρασχήσω κρίναντι
[6, 3]	ἢ τῶνδε σωθέντων πάντας εἰς	ταὐτὸν	ἐλθόντας κοινῇ τῆς σωτηρίας ἔχεσθαι.
[6, 4]	ὑστέρα ἡμέρα ἐγένετο τῆς εἰς	ταὐτὸν	συνόδου, ἐπ´ ἐξόδῳ ἐθύετο Ξενοφῶν·
[6, 5]	ἄξιον εἴη εἰ διαβατέον ἐστὶ	τοιοῦτον	νάπος. καὶ ὁ Ξενοφῶν σπουδῇ
[6, 6]	εἰς τὴν Ἑλλάδα. τοῦτον οὖν	τοιοῦτον	ὄντα ἀφειλόμην. εἰ δὲ σὺ
[6, 6]	καὶ κακοὶ δοκοῦμεν εἶναι διὰ	τοῦτον,	αὐτοί τε τὸ ἐπὶ τούτῳ
[6, 2]	Ἅλυος, μετὰ τοῦτον τοῦ Παρθενίου·	τοῦτον	δὲ παραπλεύσαντες} ἀφίκοντο εἰς Ἡράκλειαν
[6, 6]	ἄνδρα καὶ παίειν κελεύσας Δέξιππον.	τοῦτον	μὲν γὰρ οἶδα ἄνδρα ἀγαθὸν
[6, 6]	καὶ σωθῆναι εἰς τὴν Ἑλλάδα.	τοῦτον	οὖν τοιοῦτον ὄντα ἀφειλόμην. εἰ
[6, 1]	πολέμῳ ὢν στασιάζει πρὸς ἄρχοντα,	τοῦτον	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν στασιάζειν·
[6, 6]	Κλέανδρε, ὁ ἀφελόμενος Δεξίππου ἄγοντος	τοῦτον	τὸν ἄνδρα καὶ παίειν κελεύσας
[6, 3]	δείσαντες ἀπῆλθον· σχεδὸν γὰρ ἀμφὶ	τοῦτον	τὸν χρόνον ἀπῇσαν. ἐπεὶ δὲ
[6, 2]	ἔπειτα δὲ τοῦ Ἅλυος, μετὰ	τοῦτον	τοῦ Παρθενίου· τοῦτον δὲ παραπλεύσαντες}
[6, 5]	οὔ· ἐδόκει γὰρ κάλλιστον εἶναι	τοῦτον	φύλακα καταλιπεῖν τῶν ἐπὶ στρατοπέδου.
[6, 3]	ἔφασαν, ᾤμεθα ὑμᾶς τὸ μὲν	πρῶτον,	ἐπειδὴ τὰ πυρὰ οὐχ ἑωρῶμεν,
[6, 3]	βοῦς καταλελειμμένους. καὶ τὸ μὲν	πρῶτον	θαῦμα ἦν τί εἴη τὸ
[6, 6]	βούλονται διαπράττεσθαι. εἰ οὖν οὗτος	πρῶτον	μὲν ἡμᾶς Βυζαντίου ἀποκλείσει, ἔπειτα
[6, 1]	τε ἐγένοντο καὶ ἐπαιάνισαν, ἀνέστησαν	πρῶτον	μὲν Θρᾷκες καὶ πρὸς αὐλὸν
[6, 2]	καὶ τῶν ποταμῶν τὰ στόματα,	πρῶτον	μὲν τοῦ Θερμώδοντος, ἔπειτα δὲ
[6, 3]	τῶν χειρῶν. ἐπεὶ δὲ συνελέγησαν,	πρῶτον	μὲν τῷ Σμίκρητος λόχῳ ἑνὸς
[6, 2]	ταῦτα βουλεύεσθαι. ἐντεῦθεν προυβάλλοντο πρέσβεις	πρῶτον	μὲν Χειρίσοφον, ὅτι ἄρχων ᾕρητο·
[6, 5]	σκηνῆσαι. Ἐντεῦθεν οἱ λοχαγοὶ ἡγεῖσθαι	ἐκέλευον,	καὶ οὐδεὶς ἀντέλεγε. καὶ ὃς
[6, 1]	καὶ λῃζόμενοι ἐκ τῆς Παφλαγονίας.	ἐκλώπευον	δὲ καὶ οἱ Παφλαγόνες εὖ
[6, 4]	χωρία· ἐν δὲ τοῖς ὅπλοις	ἐνυκτέρευον	φυλαττόμενοι ἱκανοῖς φύλαξι. ~Τὴν μὲν
[6, 5]	πρὶν δὲ ἀρίστου ὥραν εἶναι	ἀπετάφρευον	ᾗ ἡ εἴσοδος ἦν εἰς
[6, 6]	δὲ καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ	κατεκώλυόν	τε καὶ τῷ Κλεάνδρῳ ἔλεγον
[6, 6]	οὓς ἐγὼ περὶ ὑμῶν ἐνίων	ἤκουον	ὡς τὸ στράτευμα ἀφίστατε ἀπὸ
[6, 3]	οἱ στρατηγοί. συνεβάλλοντο δὲ καὶ	λόφον	εἰς ὃν δέοι πάντας ἁλίζεσθαι·
[6, 3]	δὲ ὥρα ἦν, κατεστρατοπεδεύσαντο ἐπὶ	λόφον	ἐκβάντες, καὶ τά τε τῶν
[6, 3]	ἅμα ἡμέρᾳ κύκλῳ περὶ τὸν	λόφον	ἔνθα οἱ Ἕλληνες ἐστρατοπεδεύοντο ἐτάττοντο
[6, 1]	ἀπέχεσθαί με δεῖ. οὕτω δὴ	Χειρίσοφον	αἱροῦνται. Χειρίσοφος δ´ ἐπεὶ ᾑρέθη,
[6, 2]	λαμβάνειν. ταῦτ´ ἔδοξε· καὶ ἀπολιπόντες	Χειρίσοφον	εἴ τινες ἦσαν παρ´ αὐτῷ
[6, 3]	εἰς Κάλπης δὲ λιμένα, ἔνθα	Χειρίσοφον	εἰκάζομεν εἶναι, εἰ σέσωσται, ἐλαχίστη
[6, 2]	ἐντεῦθεν προυβάλλοντο πρέσβεις πρῶτον μὲν	Χειρίσοφον,	ὅτι ἄρχων ᾕρητο· ἔστι δ´
[6, 2]	εἶναι, πέμπουσι Λύκωνα Ἀχαιὸν καὶ	Καλλίμαχον	Παρράσιον καὶ Ἀγασίαν Στυμφάλιον. οὗτοι
[6, 6]	στρατόπεδον. ~Ἐντεῦθεν οἱ μὲν πολέμιοι	εἶχον	ἀμφὶ τὰ ἑαυτῶν καὶ ἀπήγοντο
[6, 4]	δὲ ἑώρα τοὺς ἀνθρώπους ὡς	εἶχον	δεινῶς τῇ ἐνδείᾳ, βουλόμενος αὐτοῖς
[6, 1]	κακουργεῖν· καὶ πολεμικώτατα πρὸς ἀλλήλους	εἶχον	ἐκ τούτων. ὁ δὲ Κορύλας,
[6, 4]	ἐγίγνετο τὰ ἱερά. ἐκτούτου χαλεπῶς	εἶχον	οἱ στρατιῶται· καὶ γὰρ τὰ
[6, 3]	μὲν γὰρ Ἕλληνες οὔτε τοξότην	εἶχον	οὔτε ἀκοντιστὴν οὔτε ἱππέα· οἱ
[6, 3]	τε τῶν πολεμίων πυρὰ ἑώρων,	ἀπεῖχον	δὲ ὡς τετταράκοντα σταδίους, καὶ
[6, 1]	ἄλλα ἱερεῖα εὐωχίαν μὲν ἀρκοῦσαν	παρεῖχον,	κατακείμενοι δὲ ἐν σκίμποσιν ἐδείπνουν,
[6, 3]	ἕκαστος ὁ στρατηγὸς τὸν αὑτοῦ	λόχον	ἐπὶ κώμην· ὁποία δὲ μείζων
[6, 1]	ἐὰν σύνδειπνοι συνελθόντες μὴ Λακεδαιμόνιον	συμποσίαρχον	αἱρῶνται; ἐπεὶ εἰ οὕτω γε
[6, 6]	ἔτι δὲ πρὸς Ἀναξίβιον τὸν	ναύαρχον	οὗτος ὁ λόγος περὶ ἡμῶν
[6, 6]	πόλιν δέχεσθαι αὐτούς, ὡς πολεμίους.	ἦρχον	δὲ τότε πάντων τῶν Ἑλλήνων
[6, 5]	Ξενοφῶν θαυμάσας ὅ τι τὸ	ἴσχον	εἴη τὴν πορείαν καὶ ταχὺ
[6, 1]	πόλιν τοὔνομα μεῖζον ἀφίξεσθαι αὑτοῦ,	τυχὸν	δὲ καὶ ἀγαθοῦ τινος ἂν
[6, 5]	πρὶν δὲ πεντεκαίδεκα στάδια διεληλυθέναι	ἐνέτυχον	ἤδη νεκροῖς· καὶ τὴν οὐρὰν
[6, 6]	τῶν Βιθυνῶν. ἐπεὶ δὲ οὐδενὶ	ἐνέτυχον	πορευόμενοι τὴν ὀρθὴν ὁδόν, ὥστε
[6, 2]	ἡγεμόνι Ἡρακλεῖ καὶ κοινουμένῳ, πότερα	λῷον	καὶ ἄμεινον εἴη στρατεύεσθαι ἔχοντι
[6, 6]	ἀλλὰ κριθέντα, ὥσπερ καὶ ὑμεῖς	νῦν	ἀξιοῦτε, τῆς δίκης τυχεῖν. νῦν
[6, 6]	ἐποίησα. νόμιζε δέ, ἂν ἐμὲ	νῦν	ἀποκτείνῃς, δι´ ἄνδρα δειλόν τε
[6, 5]	ὑμᾶς εἰς ἀνδρειότητα, ἀλλὰ σωτηρίας.	νῦν	δὲ οὕτως ἔχει· ἀμαχεὶ μὲν
[6, 6]	τούτων καὶ περὶ αὑτῶν ἁπάντων.	νῦν	δέ σε αἰτοῦνται καὶ δέονται
[6, 1]	ὠνήσατε οὐχ ἑλόμενοι· ὡς καὶ	νῦν	Δέξιππος ἤδη διέβαλλεν αὐτὸν πρὸς
[6, 5]	τοι ἀνδρεῖόν τι καὶ καλὸν	νῦν	εἰπόντα καὶ ποιήσαντα μνήμην ἐν
[6, 6]	τῆς αἰτίας εἴητε. ὡς δὲ	νῦν	ἔχει, χαλεπὸν εἰ οἰόμενοι ἐν
[6, 3]	παρασκευασαμένους τὴν γνώμην πορεύεσθαι ὡς	νῦν	ἢ εὐκλεῶς τελευτῆσαι ἔστιν ἢ
[6, 5]	ἐξιέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια. οὐκοῦν	νῦν	κρεῖττον ἠριστηκότας μάχεσθαι ἢ αὔριον
[6, 3]	ἂν τὸ παραγγελλόμενον δύνησθε ποιεῖν.	νῦν	μὲν οὖν στρατοπεδευσώμεθα προελθόντες ὅσον
[6, 3]	ἔλεγον πάντα τὰ γεγενημένα, καὶ	νῦν	ὅτι πολιορκοῦνται ἐπὶ λόφου, οἱ
[6, 6]	νῦν ἀξιοῦτε, τῆς δίκης τυχεῖν.	νῦν	οὖν ἄπιτε καταλιπόντες τόνδε τὸν
[6, 2]	τὸν Κέρβερον κύνα καταβῆναι ᾗ	νῦν	τὰ σημεῖα δεικνύασι τῆς καταβάσεως
[6, 6]	καὶ ἐν τῇ θαλάττῃ τὸν	νῦν	χρόνον. οὔκουν δεῖ οὔτε ἑνὸς
[6, 6]	ταῦτα ὁ Κλέανδρος εἶπεν· Ἐπεὶ	τοίνυν	εἶ, κατάμενε, ἵνα καὶ περὶ
[6, 5]	συνεδόκει ταῦτα πᾶσιν. Ὑμεῖς μὲν	τοίνυν,	ἔφη, προηγεῖσθε τὴν πρὸς τοὺς
[6, 6]	ἀξιοῦτε, τῆς δίκης τυχεῖν. νῦν	οὖν	ἄπιτε καταλιπόντες τόνδε τὸν ἄνδρα·
[6, 6]	ἐγὼ αὐτὸν ἐκέλευσα) ἐγὼ μὲν	οὖν	ἀπολύω καὶ ὑμᾶς τῆς αἰτίας
[6, 1]	πλοῦς ἔσται εἰς Ἡράκλειαν· ἅπαντας	οὖν	δεῖ ἐκεῖσε πειρᾶσθαι κατασχεῖν· τὰ
[6, 2]	πορευσόμεθα οὐκ ἔστιν, ἔφη. ἐμοὶ	οὖν	δοκεῖ αἰτεῖν τοὺς Ἡρακλεώτας μὴ
[6, 1]	ἔχοντές τι οἴκαδε ἀφίκωνται. ἡγήσαντο	οὖν,	εἰ ἕνα ἕλοιντο ἄρχοντα, μᾶλλον
[6, 5]	ἰέναι ἤδη ἐπ´ αὐτούς. παιανίσαντες	οὖν	εὐθὺς ἐπέκειντο· οἱ δ´ οὐχ
[6, 4]	ἔστι μένουσι τὰ ἐπιτήδεια. ἡμεῖς	οὖν,	ἔφη, θυσόμεθα· ὑμᾶς δὲ δεῖ
[6, 3]	πολεμίων, οὕτω δὲ τεθαρρηκότων. κράτιστον	οὖν	ἡμῖν ὡς τάχιστα βοηθεῖν τοῖς
[6, 6]	ἑαυτοὺς εἰς κρίσιν. εἴ τι	οὖν	ἡμῶν τινα αἰτιᾷ, πάρεσμέν σοι
[6, 6]	ἐσμὲν πείθονται αὐτοῖς. ἐγὼ μὲν	οὖν	(καὶ γὰρ ἀκούω Δέξιππον λέγειν
[6, 3]	ἡμῖν μὴ ἀπολείπεσθαι ὑμῶν. οὕτως	οὖν	καὶ ἡμεῖς δεῦρο ἐπορεύθημεν. ~Ταύτην
[6, 4]	εἰσὶ καὶ ἀνάγκη μάχεσθαι· εἰ	οὖν	καταλιπόντες τὰ σκεύη ἐν τῷ
[6, 2]	ἥξειν εἰς Κάλπης λιμένα· ὅπως	οὖν	μηδεὶς μετάσχοι, ἀλλ´ αὐτοὶ καὶ
[6, 4]	ἐπιτηδείων ὁρῶ ὑμᾶς δεομένους· ἀνάγκη	οὖν	μοι δοκεῖ εἶναι θύεσθαι περὶ
[6, 4]	μὲν οὔ, συνεκάλεσαν δέ. εἶπεν	οὖν	Ξενοφῶν· Ἴσως οἱ πολέμιοι συνειλεγμένοι
[6, 6]	τρόπον ἀφεῖναι τὼ ἄνδρε. ἐλθὼν	οὖν	ὁ Ξενοφῶν λέγει· Ἔχεις μέν,
[6, 6]	ὅ τι βούλονται διαπράττεσθαι. εἰ	οὖν	οὗτος πρῶτον μὲν ἡμᾶς Βυζαντίου
[6, 3]	παραγγελλόμενον δύνησθε ποιεῖν. νῦν μὲν	οὖν	στρατοπεδευσώμεθα προελθόντες ὅσον ἂν δοκῇ
[6, 2]	στρατεύματος Ἀρκάδες καὶ Ἀχαιοί) εἰ	οὖν	σωφρονοῖεν, αὐτοὶ συστάντες καὶ στρατηγοὺς
[6, 1]	πέρα ἐπολιόρκησαν τὴν πόλιν. εἰ	οὖν	ταῦτα ὁρῶν ἐγὼ δοκοίην ὅπου
[6, 4]	ἡμεῖς δεῦρο ἐπορεύθημεν. ~Ταύτην μὲν	οὖν	τὴν ἡμέραν αὐτοῦ ηὐλίζοντο ἐπὶ
[6, 4]	ἐγίγνετο τὰ ἱερά. ταύτην μὲν	οὖν	τὴν ἡμέραν ἐπαύσαντο. καί τινες
[6, 6]	σωθῆναι εἰς τὴν Ἑλλάδα. τοῦτον	οὖν	τοιοῦτον ὄντα ἀφειλόμην. εἰ δὲ
[6, 2]	δοκοίη τοῦτο ποιεῖν. ἡ μὲν	οὖν	τοῦ παντὸς ἀρχὴ Χειρισόφῳ ἐνταῦθα
[6, 4]	ἱερὰ ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ, λαβὼν	βοῦν	ὑπὸ ἁμάξης (οὐ γὰρ ἦν
[6, 5]	τοῖς κακίοσι θάρρος ἐμποιεῖ. ἐγὼ	γοῦν	ἥδιον ἂν σὺν ἡμίσεσιν ἐπιοίην
[6, 4]	καὶ ἀγαθὰ πράττειν. τοιοῦτοι ὄντες	ἐπόθουν	εἰς τὴν Ἑλλάδα σῴζεσθαι. Ἐπειδὴ
[6, 1]	τοῦ ζεύγους· καὶ οὗτοι ταῦτ´	ἐποίουν	ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλόν·
[6, 2]	ἐθέλοντες διδοῖεν. ἐπεὶ δ´ οὗτοι	ἐδόκουν	ἀπρόθυμοι εἶναι, πέμπουσι Λύκωνα Ἀχαιὸν
[6, 1]	καὶ τῶν ἄλλων ἀνδρῶν οὓς	ἐδόκουν	δικαιοτάτους εἶναι. θύσαντες δὲ βοῦς
[6, 1]	πέντε. ὡς δὲ τῆς Ἑλλάδος	ἐδόκουν	ἐγγὺς γίγνεσθαι, ἤδη μᾶλλον ἢ
[6, 6]	Σπαρτιάτην καὶ τῶν ἄλλων οἳ	ἐδόκουν	ἐπιτήδειοι εἶναι δεῖσθαι Κλεάνδρου κατὰ
[6, 3]	πολέμιοι δέ, ὥς γε ἡμῖν	ἐδόκουν,	τοῦτο δείσαντες ἀπῆλθον· σχεδὸν γὰρ
[6, 5]	πάλιν ἐξιέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια.	οὐκοῦν	νῦν κρεῖττον ἠριστηκότας μάχεσθαι ἢ
[6, 6]	τῇ θαλάττῃ τὸν νῦν χρόνον.	οὔκουν	δεῖ οὔτε ἑνὸς ἀνδρὸς ἕνεκα
[6, 6]	οἱ πολέμιοι ἤδη οἳ πλησίον	ᾤκουν	πρὸς Ξενοφῶντα, ἀκούοντες ὅτι οὗτος
[6, 3]	ἕπεσθαι χρὴ καὶ προσέχειν τὸν	νοῦν,	ὡς ἂν τὸ παραγγελλόμενον δύνησθε
[6, 4]	ἡ μὲν χώρα ἦν τοιαύτη.	ἐσκήνουν	δ´ ἐν τῷ αἰγιαλῷ πρὸς
[6, 1]	παρεῖχον, κατακείμενοι δὲ ἐν σκίμποσιν	ἐδείπνουν,	καὶ ἔπινον ἐκ κερατίνων ποτηρίων,
[6, 2]	δύο παρὰ γῆν. καὶ παραπλέοντες	{ἐθεώρουν	τήν τε Ἰασονίαν ἀκτήν, ἔνθα
[6, 5]	ἂν σὺν ἡμίσεσιν ἐπιοίην ἢ	σὺν	διπλασίοις ἀποχωροίην. καὶ τούτους οἶδ´
[6, 4]	ὡς ἡγεμόνος ἐσομένου. ἐξέρχονται δὴ	σὺν	δορατίοις καὶ ἀσκοῖς καὶ θυλάκοις
[6, 3]	ὅπως εἰ ἔτι εἰσὶ σῷοι,	σὺν	ἐκείνοις μαχώμεθα καὶ μὴ μόνοι
[6, 5]	ἐμποιεῖ. ἐγὼ γοῦν ἥδιον ἂν	σὺν	ἡμίσεσιν ἐπιοίην ἢ σὺν διπλασίοις
[6, 3]	δὲ λόχοι συνῆλθον οἱ μὲν	σὺν	πράγμασιν οἱ δὲ ἄνευ πραγμάτων·
[6, 1]	ἀπεκρίναντο ὅτι περὶ μὲν τούτων	σὺν	τῇ στρατιᾷ βουλεύσοιντο, ἐπὶ ξένια
[6, 4]	γὰρ ἦσαν τοῖς Βιθυνοῖς, βουλόμενοι	σὺν	τοῖς Βιθυνοῖς, εἰ δύναιντο, ἀποκωλῦσαι
[6, 6]	τῷ ἄρχοντι πειθόμενοι τοὺς πολεμίους	σὺν	τοῖς θεοῖς μὴ φοβεῖσθαι. δέονται
[6, 5]	Ἄνδρες, ἀναμιμνῄσκεσθε ὅσας δὴ μάχας	σὺν	τοῖς θεοῖς ὁμόσε ἰόντες νενικήκατε
[6, 1]	Θρᾷκες καὶ πρὸς αὐλὸν ὠρχήσαντο	σὺν	τοῖς ὅπλοις καὶ ἥλλοντο ὑψηλά
[6, 5]	ἐκήρυξαν ἀριστήσαντας ἐξιέναι τοὺς στρατιώτας	σὺν	τοῖς ὅπλοις, τὸν δὲ ὄχλον
[6, 6]	ἥξοντα, ἐξιόντες δ´ ἑκάστης ἡμέρας	σὺν	τοῖς ὑποζυγίοις καὶ τοῖς ἀνδραπόδοις
[6, 3]	ἐπιτήδεια. τῶν δὲ πολιορκουμένων ἀπολομένων	σὺν	τοῖς Χειρισόφου μόνοις κάκιόν ἐστι
[6, 5]	ᾗ ἕκαστος ἐτύγχανε τοῦ νάπους	ὤν·	θᾶττον γὰρ ἁθρόον ἐδόκει ἂν
[6, 1]	νομίζω γὰρ ὅστις ἐν πολέμῳ	ὢν	στασιάζει πρὸς ἄρχοντα, τοῦτον πρὸς
[6, 5]	δὲ συνῆλθον, λέγει Σοφαίνετος πρεσβύτατος	ὢν	τῶν στρατηγῶν ὅτι βουλῆς οὐκ
[6, 5]	φοβερὸν νομίζει εἶναι τῶν ἄλλων	ὧν	διαπεπορεύμεθα χωρίων. πῶς γὰρ διαβατὸν
[6, 6]	καὶ προδόντα τοὺς στρατιώτας μεθ´	ὧν	ἐσώθη. καὶ τούς τε Τραπεζουντίους
[6, 4]	ἡδυοίνους καὶ τἆλλα πάντα πλὴν	ἐλαῶν.	ἡ μὲν χώρα ἦν τοιαύτη.
[6, 2]	γὰρ ἠσθένει. Ξενοφῶν δὲ πλοῖα	λαβὼν	ἀποβαίνει ἐπὶ τὰ ὅρια τῆς
[6, 4]	τὰ ἱερὰ ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ,	λαβὼν	βοῦν ὑπὸ ἁμάξης (οὐ γὰρ
[6, 6]	πρὸς αὑτόν. καὶ ὁ μὲν	λαβὼν	ἦγέ τινα· περιτυχὼν δ´ Ἀγασίας
[6, 6]	ταῦτα εἶπον· ἐκ τούτου με	λαβὼν	οὗτος ἦγεν, ἵνα μὴ φθέγγοιτο
[6, 6]	μὴ φθέγγοιτο μηδείς, ἀλλ´ αὐτὸς	λαβὼν	τὸ μέρος διασώσειε τοῖς λῃσταῖς
[6, 5]	νάπος. καὶ ὁ Ξενοφῶν σπουδῇ	ὑπολαβὼν	ἔλεξεν· ἀλλ´ ἴστε μέν με,
[6, 3]	Σμίκρητος λόχῳ ἑνὸς τῶν Ἀρκάδων	στρατηγῶν	ἀπιόντι ἤδη εἰς τὸ συγκείμενον
[6, 5]	λέγει Σοφαίνετος πρεσβύτατος ὢν τῶν	στρατηγῶν	ὅτι βουλῆς οὐκ ἄξιον εἴη
[6, 2]	Θαυμάζω μέν, ὦ ἄνδρες, τῶν	στρατηγῶν	ὅτι οὐ πειρῶνται ἡμῖν ἐκπορίζειν
[6, 3]	ἄλλου δὲ λόχου τῶν δέκα	στρατηγῶν	τοῦ Ἡγησάνδρου ὀκτὼ μόνους ἔλιπον·
[6, 1]	ἂν ὑστερίζειν· οὐ γὰρ ἂν	λόγων	δεῖν πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ τὸ
[6, 1]	τὰ ὅπλα τοῦ ἑτέρου ἐξῄει	ᾄδων	τὸν Σιτάλκαν· ἄλλοι δὲ τῶν
[6, 1]	Μαντινεῖς καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν	Ἀρκάδων	ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ὡς ἐδύναντο κάλλιστα
[6, 3]	πορευόμενοι ἑώρων τὸν στίβον τῶν	Ἀρκάδων	καὶ Ἀχαιῶν κατὰ τὴν ἐπὶ
[6, 4]	καὶ ἄλλοι οἱ πρεσβύτατοι τῶν	Ἀρκάδων.	καὶ δόγμα ἐποιήσαντο, ἐάν τις
[6, 3]	καὶ ἔλεξεν· Ἄνδρες στρατιῶται, τῶν	Ἀρκάδων	οἱ μὲν τεθνᾶσιν, οἱ δὲ
[6, 3]	ἴσχετο. τὰ μὲν δὴ τῶν	Ἀρκάδων	οὕτως εἶχε. Χειρίσοφος δὲ ἀσφαλῶς
[6, 3]	τῷ Σμίκρητος λόχῳ ἑνὸς τῶν	Ἀρκάδων	στρατηγῶν ἀπιόντι ἤδη εἰς τὸ
[6, 1]	Μυσὸς ἐκπεπληγμένους αὐτούς, πείσας τῶν	Ἀρκάδων	τινὰ πεπαμένον ὀρχηστρίδα εἰσάγει σκευάσας
[6, 6]	ἀγοραὶ πάντοθεν ἀφικνοῦντο ἐκ τῶν	Ἑλληνίδων	πόλεων καὶ οἱ παραπλέοντες ἄσμενοι
[6, 6]	ἐσόμεθα, ἀλλ´ εἰρξόμεθα ἐκ τῶν	Ἑλληνίδων	πόλεων. Μετὰ ταῦτα ἀναστὰς εἶπεν
[6, 3]	ἀπορία πολλὴ ἦν, διελέγοντο περὶ	σπονδῶν·	καὶ τὰ μὲν ἄλλα ὡμολόγητο
[6, 4]	ἐνίους δὲ τοὺς ἐκ τῶν	ὁδῶν	συνενεγκόντες ἔθαψαν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων
[6, 3]	ἡμᾶς δὲ τοὺς ἀπὸ τῶν	θεῶν	ἀρχομένους ἐντιμοτέρους ἐκείνων καταστῆσαι. ἀλλ´
[6, 6]	πάντοθεν ἀφικνοῦντο ἐκ τῶν Ἑλληνίδων	πόλεων	καὶ οἱ παραπλέοντες ἄσμενοι κατῆγον,
[6, 6]	ἀλλ´ εἰρξόμεθα ἐκ τῶν Ἑλληνίδων	πόλεων.	Μετὰ ταῦτα ἀναστὰς εἶπεν Ἀγασίας·
[6, 4]	πιὼν πυρέττων· τὰ δ´ ἐκείνου	Νέων	Ἀσιναῖος παρέλαβε. Μετὰ δὲ ταῦτα
[6, 4]	εἴη. ἀλλ´ οὐδ´ ὣς ἐγένοντο.	Νέων	δὲ ἦν μὲν στρατηγὸς κατὰ
[6, 5]	μὲν δὴ ἄλλοι πάντες ἐξῇσαν,	Νέων	δὲ οὔ· ἐδόκει γὰρ κάλλιστον
[6, 2]	ἢ ἰδίᾳ ἕκαστον στέλλεσθαι· ἀλλὰ	Νέων	ἔπειθεν αὐτὸν καθ´ αὑτὸν πορεύεσθαι,
[6, 5]	τοῦ πρανοῦς ὁμοίως ὥσπερ ὑπὸ	ἱππέων	διωκόμενοι· νάπος γὰρ αὐτοὺς ὑπεδέχετο,
[6, 2]	ἀφίκοντο εἰς Ἡράκλειαν πόλιν Ἑλληνίδα	Μεγαρέων	ἄποικον, οὖσαν δ´ ἐν τῇ
[6, 1]	οἱ μὲν ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς	ἔζων,	οἱ δὲ καὶ λῃζόμενοι ἐκ
[6, 3]	λόχον ἐπὶ κώμην· ὁποία δὲ	μείζων	ἐδόκει εἶναι, σύνδυο λόχους ἦγον
[6, 1]	Ξενοφῶν τῇ μὲν ἐβούλετο ταῦτα,	νομίζων	καὶ τὴν τιμὴν μείζω οὕτως
[6, 2]	μετ´ αὐτῶν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι,	νομίζων	οὕτως ἀσφαλεστέραν εἶναι ἢ ἰδίᾳ
[6, 6]	εἴη, καὶ τῷ Κλεάνδρῳ λέγει	ἐλθὼν	ὅτι ἁρπάζειν ἐπιχειροῦσιν. ὁ δὲ
[6, 6]	πάντα τρόπον ἀφεῖναι τὼ ἄνδρε.	ἐλθὼν	οὖν ὁ Ξενοφῶν λέγει· Ἔχεις
[6, 6]	τὸ στράτευμα, εἴ τις χωρὶς	ἀπελθὼν	λάβοι τι, δημόσιον ἔδοξεν εἶναι.
[6, 1]	Ξενοφῶν ἐπεὶ ἑώρα πλείονος ἐνδέον,	παρελθὼν	εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ ἄνδρες, ἔφη,
[6, 1]	αἱροῦνται. Χειρίσοφος δ´ ἐπεὶ ᾑρέθη,	παρελθὼν	εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ ἄνδρες, τοῦτο
[6, 6]	ἡμῖν ἐθέλῃ πείθεσθαι. μετὰ ταῦτα	παρελθὼν	ὁ Ἀγασίας εἶπεν· Ἐγώ εἰμι,
[6, 3]	τὸν στίβον τῶν Ἀρκάδων καὶ	Ἀχαιῶν	κατὰ τὴν ἐπὶ Κάλπης ὁδόν.
[6, 4]	ἱερὰ οὔπω γίγνεται· τῶν δ´	ἐπιτηδείων	ὁρῶ ὑμᾶς δεομένους· ἀνάγκη οὖν
[6, 5]	ὅτι τὸ μὲν ἀπιέναι ἀπὸ	πολεμίων	οὐδενὶ καλῷ ἔοικε, τὸ δὲ
[6, 3]	οὕτω μὲν πολλῶν ὄντων τῶν	πολεμίων,	οὕτω δὲ τεθαρρηκότων. κράτιστον οὖν
[6, 5]	ἱππικὸν φόβον παρεῖχε τὸ τῶν	πολεμίων	πολὺ ὄν. ἐπεὶ δὲ εἶδον
[6, 3]	ἐκβάντες, καὶ τά τε τῶν	πολεμίων	πυρὰ ἑώρων, ἀπεῖχον δὲ ὡς
[6, 5]	ὡς ὀλίγοι ὄντες. τῶν δὲ	πολεμίων	τὸ μὲν εὐώνυμον εὐθὺς διεσπάρη,
[6, 6]	ἢ οὓς ἐγὼ περὶ ὑμῶν	ἐνίων	ἤκουον ὡς τὸ στράτευμα ἀφίστατε
[6, 6]	ὡς τὸ στράτευμα ἀφίστατε ἀπὸ	Λακεδαιμονίων.	Ἐκ τούτου οἱ μὲν ἐπαινοῦντες
[6, 6]	δέ εἰσι καὶ εἷς ἕκαστος	Λακεδαιμονίων	ἐν ταῖς πόλεσιν ὅ τι
[6, 4]	οἱ στρατηγοί, μάντις δὲ παρῆν	Ἀρηξίων	Ἀρκάς· ὁ δὲ Σιλανὸς ὁ
[6, 5]	σταδίους. ἐκ τούτου εὐθὺς ὁ	Ἀρηξίων	ὁ μάντις τῶν Ἑλλήνων σφαγιάζεται,
[6, 5]	ὁρᾷ αἰετὸν αἴσιον ὁ μάντις	Ἀρηξίων	Παρράσιος, καὶ ἡγεῖσθαι κελεύει τὸν
[6, 4]	Χειρίσοφος μὲν ἤδη ἐτετελευτήκει φάρμακον	πιὼν	πυρέττων· τὰ δ´ ἐκείνου Νέων
[6, 5]	ἦν ἐξεμηρύοντο. ἐπεὶ δὲ διέβησαν,	παριὼν	παρὰ τὴν φάλαγγα ἔλεγεν· Ἄνδρες,
[6, 1]	ἐδείπνουν, καὶ ἔπινον ἐκ κερατίνων	ποτηρίων,	οἷς ἐνετύγχανον ἐν τῇ χώρᾳ.
[6, 2]	οὐ μὴ γένηται τῇ στρατιᾷ	τριῶν	ἡμερῶν σιτία· ὁπόθεν δ´ ἐπισιτισάμενοι
[6, 5]	εἶναι τῶν ἄλλων ὧν διαπεπορεύμεθα	χωρίων.	πῶς γὰρ διαβατὸν τὸ πεδίον,
[6, 4]	ἐδειπνοποιοῦντο, καὶ ἐξαπίνης διὰ τῶν	λασίων	τῶν Βιθυνῶν τινες ἐπιγενόμενοι τοῖς
[6, 3]	μάχην ἐπορεύοντο ᾗ ἐδύναντο τάχιστα.	Τιμασίων	δὲ καὶ οἱ ἱππεῖς ἔχοντες
[6, 3]	δειπνοποιεῖσθαι· ἕως δ´ ἂν πορευώμεθα,	Τιμασίων	ἔχων τοὺς ἱππέας προελαυνέτω ἐφορῶν
[6, 5]	οἱ πολέμιοι, ἀλλὰ ἔφευγον. καὶ	Τιμασίων	μὲν ἔχων τοὺς ἱππέας ἐφείπετο,
[6, 1]	οἰκοῦσι μὲν ἐν τῇ Παφλαγονικῇ,	Μιλησίων	δὲ ἄποικοί εἰσιν. οὗτοι δὲ
[6, 2]	ὡς αἰσχρὸν εἴη ἄρχειν Ἀθηναῖον	Πελοποννησίων	καὶ Λακεδαιμόνιον, μηδεμίαν δύναμιν παρεχόμενον
[6, 6]	τῆς πεντηκοντόρου ἧς ᾐτησάμεθα παρὰ	Τραπεζουντίων	ἐφ´ ᾧτε πλοῖα συλλέγειν ὡς
[6, 4]	ὅπῃ ἐλάχιστον οὐ μεῖον εἴκοσιν	ὀργυιῶν,	ὁ δὲ αὐχὴν ὁ εἰς
[6, 1]	τὸν Σιτάλκαν· ἄλλοι δὲ τῶν	Θρᾳκῶν	τὸν ἕτερον ἐξέφερον ὡς τεθνηκότα·
[6, 4]	αὐχὴν ὁ εἰς τὴν γῆν	ἀνήκων	τοῦ χωρίου μάλιστα τεττάρων πλέθρων
[6, 1]	ἔχων. καὶ οἱ μὲν στρατιῶται	προσεδόκων	ἄγοντά τι σφίσιν ἥκειν· ὁ
[6, 2]	ἐκ τοῦ Πόντου. ἀναστὰς δὲ	Λύκων	Ἀχαιὸς εἶπε· Θαυμάζω μέν, ὦ
[6, 2]	Καλλίμαχός τε ὁ Παρράσιος καὶ	Λύκων	ὁ Ἀχαιός. οἱ δὲ λόγοι
[6, 5]	ἥσυχοι προῆγον, ὁ δὲ τρεῖς	ἀφελὼν	τὰς τελευταίας τάξεις ἀνὰ διακοσίους
[6, 1]	αὐτούς· παρεκάλεσαν δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	ἀνδρῶν οὓς ἐδόκουν δικαιοτάτους εἶναι.
[6, 5]	αὐτόν, αἰσχυνόμενοι μὴ ἐφέπεσθαι τῶν	ἄλλων	ἐξιόντων, κατέλιπον αὐτοῦ τοὺς ὑπὲρ
[6, 6]	Δρακόντιον τὸν Σπαρτιάτην καὶ τῶν	ἄλλων	οἳ ἐδόκουν ἐπιτήδειοι εἶναι δεῖσθαι
[6, 6]	καὶ Δεξίππου καὶ σφῶν τῶν	ἄλλων	οἷος ἕκαστός ἐστι, καὶ τὴν
[6, 5]	μᾶλλον φοβερὸν νομίζει εἶναι τῶν	ἄλλων	ὧν διαπεπορεύμεθα χωρίων. πῶς γὰρ
[6, 1]	στάσις εἴη ἑνὸς ἄρχοντος ἢ	πολλῶν,	εὖ ἴστε ὅτι ἄλλον μὲν
[6, 3]	εἶναι οὐδεμίαν σωτηρίαν, οὕτω μὲν	πολλῶν	ὄντων τῶν πολεμίων, οὕτω δὲ
[6, 2]	Ἀργὼ λέγεται ὁρμίσασθαι, καὶ τῶν	ποταμῶν	τὰ στόματα, πρῶτον μὲν τοῦ
[6, 6]	μοι ἄνδρα ἀγαθὸν ἀγόμενον τῶν	ἐμῶν	λοχιτῶν ὑπὸ Δεξίππου, ὃν ὑμεῖς
[6, 6]	ποιοῦντας, καὶ μᾶλλον ἔτι ἐπεθύμει	ἡγεμὼν	γενέσθαι αὐτῶν. ἐπεὶ μέντοι θυομένῳ
[6, 5]	σύνθημα παρῄει Ζεὺς σωτήρ, Ἡρακλῆς	ἡγεμών.	οἱ δὲ πολέμιοι ὑπέμενον, νομίζοντες
[6, 6]	σοῦ, καὶ μὴ τῶν παρ´	ἡμῶν	ἀποδράντων, εὖ ἴσθι ὅτι οὐδὲν
[6, 5]	τὰ ὅπλα ἢ μεταβαλλομένους ὄπισθεν	ἡμῶν	ἐπιόντας τοὺς πολεμίους θεᾶσθαι. ἴστε
[6, 6]	ναύαρχον οὗτος ὁ λόγος περὶ	ἡμῶν	ἥξει, χαλεπὸν ἔσται καὶ μένειν
[6, 2]	καὶ ἑλομένους πρέσβεις αὐτίκα μάλα	ἡμῶν	καθημένων πέμπειν πρὸς τὴν πόλιν,
[6, 6]	κελεύωσι· καὶ γὰρ αἱ πόλεις	ἡμῶν	ὅθεν ἐσμὲν πείθονται αὐτοῖς. ἐγὼ
[6, 5]	τούτους οἶδ´ ὅτι ἐπιόντων μὲν	ἡμῶν	οὐδ´ ὑμεῖς ἐλπίζετε δέξεσθαι ἡμᾶς,
[6, 6]	εἰς κρίσιν. εἴ τι οὖν	ἡμῶν	τινα αἰτιᾷ, πάρεσμέν σοι ἡμεῖς·
[6, 4]	τὴν ἡμέραν ἐπαύσαντο. καί τινες	ἐτόλμων	λέγειν ὡς ὁ Ξενοφῶν βουλόμενος
[6, 1]	τὸ μέντοι ἐμὲ προκριθῆναι ὑφ´	ὑμῶν	ἄρχοντα Λακεδαιμονίου ἀνδρὸς παρόντος οὔτε
[6, 6]	θέλει ἕκαστος. συμπέμψατε μέντοι μοι	ὑμῶν	αὐτῶν ἑλόμενοι πρὸς Κλέανδρον οἵτινες,
[6, 6]	εἰσὶν ἢ οὓς ἐγὼ περὶ	ὑμῶν	ἐνίων ἤκουον ὡς τὸ στράτευμα
[6, 6]	ἀφελέσθαι τὸν ἄνδρα μήτε ἄλλον	ὑμῶν	μηδένα· ἰδόντι δέ μοι ἄνδρα
[6, 3]	καὶ ἐδόκει ἡμῖν μὴ ἀπολείπεσθαι	ὑμῶν.	οὕτως οὖν καὶ ἡμεῖς δεῦρο
[6, 1]	ὦ ἄνδρες, ἥδομαι μὲν ὑφ´	ὑμῶν	τιμώμενος, εἴπερ ἄνθρωπός εἰμι, καὶ
[6, 2]	συνεβούλευε. καὶ Χειρίσοφος, ἅμα μὲν	ἀθυμῶν	τοῖς γεγενημένοις, ἅμα δὲ μισῶν
[6, 5]	προάγοντες τὸ στράτευμα ἔξω τῶν	κωμῶν	ἐλάμβανον τὰ ἐπιτήδεια ὅ τι
[6, 5]	ὁδὸν ἧκον τὴν ἐκ τῶν	κωμῶν,	ἔνθα ἔκειντο ἁθρόοι, συνενεγκόντες αὐτοὺς
[6, 2]	ἑλομένους πρέσβεις αὐτίκα μάλα ἡμῶν	καθημένων	πέμπειν πρὸς τὴν πόλιν, καὶ
[6, 3]	γεγενημένον, ἔπειτα δὲ καὶ τῶν	καταλελειμμένων	ἐπυνθάνοντο ὅτι οἱ μὲν Θρᾷκες
[6, 3]	τὰ ἐπιτήδεια. τῶν δὲ πολιορκουμένων	ἀπολομένων	σὺν τοῖς Χειρισόφου μόνοις κάκιόν
[6, 4]	ἐλθεῖν ἐνταῦθα ἐξ ἐπιβουλῆς εἶναι,	βουλομένων	τινῶν κατοικίσαι πόλιν. τῶν γὰρ
[6, 4]	οὐκ ἂν ἔφη ἐξαγαγεῖν μὴ	γιγνομένων	τῶν ἱερῶν. Καὶ πάλιν τῇ
[6, 1]	καὶ τοτὲ μὲν ὡς δύο	ἀντιταττομένων	μιμούμενος ὠρχεῖτο, τοτὲ δὲ ὡς
[6, 2]	καὶ ταῦτα τὴν σωτηρίαν σφῶν	κατειργασμένων·	εἶναι γὰρ τοὺς κατειργασμένους Ἀρκάδας
[6, 3]	ἔστι τὰ ἐπιτήδεια. τῶν δὲ	πολιορκουμένων	ἀπολομένων σὺν τοῖς Χειρισόφου μόνοις
[6, 3]	ἐδίδοσαν οἱ Θρᾷκες αἰτούντων τῶν	Ἑλλήνων,	ἀλλ´ ἐν τούτῳ ἴσχετο. τὰ
[6, 4]	καὶ οὓς ἂν λάβωσι τῶν	Ἑλλήνων	ἐκπίπτοντας ἢ ἄλλως πως δεινὰ
[6, 6]	ἦρχον δὲ τότε πάντων τῶν	Ἑλλήνων	οἱ Λακεδαιμόνιοι. ἐνταῦθα πονηρὸν ἐδόκει
[6, 5]	ὁ Ἀρηξίων ὁ μάντις τῶν	Ἑλλήνων	σφαγιάζεται, καὶ ἐγένετο ἐπὶ τοῦ
[6, 1]	δυναίμην ἐνταῦθ´ ἄκυρον ποιεῖν τὸ	ἐκείνων	ἀξίωμα, ἐκεῖνο ἐννοῶ μὴ λίαν
[6, 3]	ἀπὸ τῶν θεῶν ἀρχομένους ἐντιμοτέρους	ἐκείνων	καταστῆσαι. ἀλλ´ ἕπεσθαι χρὴ καὶ
[6, 6]	τε καὶ πονηρὸν ἄνδρα ἀγαθὸν	ἀποκτείνων.	Ἀκούσας ταῦτα ὁ Κλέανδρος εἶπεν
[6, 4]	ἐνταῦθα ἐξ ἐπιβουλῆς εἶναι, βουλομένων	τινῶν	κατοικίσαι πόλιν. τῶν γὰρ στρατιωτῶν
[6, 1]	σκίμποσιν ἐδείπνουν, καὶ ἔπινον ἐκ	κερατίνων	ποτηρίων, οἷς ἐνετύγχανον ἐν τῇ
[6, 5]	οἷς ἐθέλει παρέχειν ἑαυτοῦ. ταῦτα	παρελαύνων	ἔλεγε καὶ ἅμα ὑφηγεῖτο ἐπὶ
[6, 2]	ἄποικον, οὖσαν δ´ ἐν τῇ	Μαριανδυνῶν	χώρᾳ. καὶ ὡρμίσαντο παρὰ τῇ
[6, 6]	ἃ εἰλήφεσαν ἐξεπορεύοντο διὰ τῶν	Βιθυνῶν.	ἐπεὶ δὲ οὐδενὶ ἐνέτυχον πορευόμενοι
[6, 5]	ἱππεῖς καὶ τὸ στῖφος τῶν	Βιθυνῶν·	καὶ τρέπονται τοὺς πελταστάς. ἀλλ´
[6, 4]	ἐξαπίνης διὰ τῶν λασίων τῶν	Βιθυνῶν	τινες ἐπιγενόμενοι τοῖς προφύλαξι τοὺς
[6, 3]	ἐπεὶ ηὐτύχησαν τοῦτο τὸ εὐτύχημα,	συνεβόων	τε ἀλλήλους καὶ συνελέγοντο ἐρρωμένως
[6, 3]	ὡς μηδὲν ἡμᾶς λάθῃ. Ταῦτ´	εἰπὼν	ἡγεῖτο. παρέπεμψε δὲ καὶ τῶν
[6, 1]	καθήμενον μέντοι, ὅνπερ ὁ μάντις	προπέμπων	αὐτὸν ἔλεγεν ὅτι μέγας μὲν
[6, 4]	γῆν ἀνήκων τοῦ χωρίου μάλιστα	τεττάρων	πλέθρων τὸ εὖρος· τὸ δ´
[6, 2]	τά τε χρήματα ἐκ τῶν	ἀγρῶν	συνῆγον καὶ τὴν ἀγορὰν εἴσω
[6, 6]	πρὸς Κλέανδρον παραιτησομένους περὶ τῶν	ἀνδρῶν.	ἐκ τούτου ἔδοξεν αὐτοῖς πέμψαντας
[6, 4]	οὗτοι οἱ ἱππεῖς ἀποκτείνουσι τῶν	ἀνδρῶν	οὐ μεῖον πεντακοσίους· οἱ δὲ
[6, 1]	παρεκάλεσαν δὲ καὶ τῶν ἄλλων	ἀνδρῶν	οὓς ἐδόκουν δικαιοτάτους εἶναι. θύσαντες
[6, 4]	ἔφη ἐξαγαγεῖν μὴ γιγνομένων τῶν	ἱερῶν.	Καὶ πάλιν τῇ ὑστεραίᾳ ἐθύετο,
[6, 5]	καὶ ἤδη τέλος ἐχόντων τῶν	ἱερῶν	ὁρᾷ αἰετὸν αἴσιον ὁ μάντις
[6, 2]	μὴ γένηται τῇ στρατιᾷ τριῶν	ἡμερῶν	σιτία· ὁπόθεν δ´ ἐπισιτισάμενοι πορευσόμεθα
[6, 2]	αὐτῶν στρατιῶται ἐκπλεύσειαν ἐπὶ τῶν	τριήρων,	διὰ ταῦτα συνεβούλευε. καὶ Χειρίσοφος,
[6, 2]	Λύκος ὄνομα, εὖρος ὡς δύο	πλέθρων.	Οἱ δὲ στρατιῶται συλλεγέντες ἐβουλεύοντο
[6, 4]	ἀνήκων τοῦ χωρίου μάλιστα τεττάρων	πλέθρων	τὸ εὖρος· τὸ δ´ ἐντὸς
[6, 3]	ὄντες ὁπλίτας ἐξ αὐτῶν τῶν	χειρῶν.	ἐπεὶ δὲ συνελέγησαν, πρῶτον μὲν
[6, 1]	τὴν πόλιν. εἰ οὖν ταῦτα	ὁρῶν	ἐγὼ δοκοίην ὅπου δυναίμην ἐνταῦθ´
[6, 1]	ἐν ὅπλοις εἶναι. ἐπὶ τούτοις	ὁρῶν	ὁ Μυσὸς ἐκπεπληγμένους αὐτούς, πείσας
[6, 3]	Τιμασίων ἔχων τοὺς ἱππέας προελαυνέτω	ἐφορῶν	ἡμᾶς καὶ σκοπείτω τὰ ἔμπροσθεν,
[6, 4]	τῇ ἐνδείᾳ, βουλόμενος αὐτοῖς χαρίζεσθαι,	εὑρών	τινα ἄνθρωπον Ἡρακλεώτην, ὃς ἔφη
[6, 3]	τά τε τῶν πολεμίων πυρὰ	ἑώρων,	ἀπεῖχον δὲ ὡς τετταράκοντα σταδίους,
[6, 3]	ἄκρα ἔκαιον πάντα ὅσα καύσιμα	ἑώρων,	καὶ ἡ στρατιὰ δέ, εἴ
[6, 3]	εἰς Κάλπης λιμένα. καὶ πορευόμενοι	ἑώρων	τὸν στίβον τῶν Ἀρκάδων καὶ
[6, 2]	ἀθυμῶν τοῖς γεγενημένοις, ἅμα δὲ	μισῶν	ἐκ τούτου τὸ στράτευμα, ἐπιτρέπει
[6, 2]	εὐθὺς τά τε χρήματα ἐκ	τῶν	ἀγρῶν συνῆγον καὶ τὴν ἀγορὰν
[6, 1]	δικαιοτάτους εἶναι. θύσαντες δὲ βοῦς	τῶν	αἰχμαλώτων καὶ ἄλλα ἱερεῖα εὐωχίαν
[6, 1]	ἐδέχοντο αὐτούς· παρεκάλεσαν δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων ἀνδρῶν οὓς ἐδόκουν δικαιοτάτους
[6, 5]	ἀπέλειπον αὐτόν, αἰσχυνόμενοι μὴ ἐφέπεσθαι	τῶν	ἄλλων ἐξιόντων, κατέλιπον αὐτοῦ τοὺς
[6, 6]	καὶ Δρακόντιον τὸν Σπαρτιάτην καὶ	τῶν	ἄλλων οἳ ἐδόκουν ἐπιτήδειοι εἶναι
[6, 6]	λαβεῖν καὶ Δεξίππου καὶ σφῶν	τῶν	ἄλλων οἷος ἕκαστός ἐστι, καὶ
[6, 5]	τις μᾶλλον φοβερὸν νομίζει εἶναι	τῶν	ἄλλων ὧν διαπεπορεύμεθα χωρίων. πῶς
[6, 6]	ἄνδρας πρὸς Κλέανδρον παραιτησομένους περὶ	τῶν	ἀνδρῶν. ἐκ τούτου ἔδοξεν αὐτοῖς
[6, 4]	Φρυγίαν· οὗτοι οἱ ἱππεῖς ἀποκτείνουσι	τῶν	ἀνδρῶν οὐ μεῖον πεντακοσίους· οἱ
[6, 4]	ἐκ τούτου ἀπαγγέλλει τις ταῦτα	τῶν	ἀποφευγόντων εἰς τὸ στρατόπεδον. καὶ
[6, 1]	οἱ Μαντινεῖς καὶ ἄλλοι τινὲς	τῶν	Ἀρκάδων ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ὡς ἐδύναντο
[6, 3]	καὶ πορευόμενοι ἑώρων τὸν στίβον	τῶν	Ἀρκάδων καὶ Ἀχαιῶν κατὰ τὴν
[6, 4]	λοχαγὸς καὶ ἄλλοι οἱ πρεσβύτατοι	τῶν	Ἀρκάδων. καὶ δόγμα ἐποιήσαντο, ἐάν
[6, 3]	στρατιώτας καὶ ἔλεξεν· Ἄνδρες στρατιῶται,	τῶν	Ἀρκάδων οἱ μὲν τεθνᾶσιν, οἱ
[6, 3]	τούτῳ ἴσχετο. τὰ μὲν δὴ	τῶν	Ἀρκάδων οὕτως εἶχε. Χειρίσοφος δὲ
[6, 3]	μὲν τῷ Σμίκρητος λόχῳ ἑνὸς	τῶν	Ἀρκάδων στρατηγῶν ἀπιόντι ἤδη εἰς
[6, 1]	ὁ Μυσὸς ἐκπεπληγμένους αὐτούς, πείσας	τῶν	Ἀρκάδων τινὰ πεπαμένον ὀρχηστρίδα εἰσάγει
[6, 5]	αὖθις ποιησάμενοι κατὰ τοὺς πρώτους	τῶν	ἀτάφων ἔθαπτον τὸν αὐτὸν τρόπον
[6, 6]	τἆλλα ἃ εἰλήφεσαν ἐξεπορεύοντο διὰ	τῶν	Βιθυνῶν. ἐπεὶ δὲ οὐδενὶ ἐνέτυχον
[6, 5]	θ´ ἱππεῖς καὶ τὸ στῖφος	τῶν	Βιθυνῶν· καὶ τρέπονται τοὺς πελταστάς.
[6, 4]	καὶ ἐξαπίνης διὰ τῶν λασίων	τῶν	Βιθυνῶν τινες ἐπιγενόμενοι τοῖς προφύλαξι
[6, 4]	εἶναι, βουλομένων τινῶν κατοικίσαι πόλιν.	τῶν	γὰρ στρατιωτῶν οἱ πλεῖστοι ἦσαν
[6, 3]	εἰπὼν ἡγεῖτο. παρέπεμψε δὲ καὶ	τῶν	γυμνήτων ἀνθρώπους εὐζώνους εἰς τὰ
[6, 4]	ὁρᾶτε, τὰ ἱερὰ οὔπω γίγνεται·	τῶν	δ´ ἐπιτηδείων ὁρῶ ὑμᾶς δεομένους·
[6, 3]	καὶ τῶν μὲν πολλοὶ ἐτιτρώσκοντο,	τῶν	δὲ οὐδείς· ὥστε κινηθῆναι οὐκ
[6, 5]	ὅσουσπερ ἐδύναντο ὡς ὀλίγοι ὄντες.	τῶν	δὲ πολεμίων τὸ μὲν εὐώνυμον
[6, 3]	μιᾶς ἡμέρας ἔστι τὰ ἐπιτήδεια.	τῶν	δὲ πολιορκουμένων ἀπολομένων σὺν τοῖς
[6, 3]	ἄλλους πάντας· ἄλλου δὲ λόχου	τῶν	δέκα στρατηγῶν τοῦ Ἡγησάνδρου ὀκτὼ
[6, 6]	γὰρ ἀγοραὶ πάντοθεν ἀφικνοῦντο ἐκ	τῶν	Ἑλληνίδων πόλεων καὶ οἱ παραπλέοντες
[6, 6]	ἄλλοις ἐσόμεθα, ἀλλ´ εἰρξόμεθα ἐκ	τῶν	Ἑλληνίδων πόλεων. Μετὰ ταῦτα ἀναστὰς
[6, 3]	οὐκ ἐδίδοσαν οἱ Θρᾷκες αἰτούντων	τῶν	Ἑλλήνων, ἀλλ´ ἐν τούτῳ ἴσχετο.
[6, 4]	Βιθυνοί· καὶ οὓς ἂν λάβωσι	τῶν	Ἑλλήνων ἐκπίπτοντας ἢ ἄλλως πως
[6, 6]	πολεμίους. ἦρχον δὲ τότε πάντων	τῶν	Ἑλλήνων οἱ Λακεδαιμόνιοι. ἐνταῦθα πονηρὸν
[6, 5]	εὐθὺς ὁ Ἀρηξίων ὁ μάντις	τῶν	Ἑλλήνων σφαγιάζεται, καὶ ἐγένετο ἐπὶ
[6, 6]	δέ μοι ἄνδρα ἀγαθὸν ἀγόμενον	τῶν	ἐμῶν λοχιτῶν ὑπὸ Δεξίππου, ὃν
[6, 5]	κάλλιστον εἶναι τοῦτον φύλακα καταλιπεῖν	τῶν	ἐπὶ στρατοπέδου. ἐπεὶ δ´ οἱ
[6, 2]	δ´ εὐθὺς ἀπὸ τῆς πόλεως	τῶν	Ἡρακλεωτῶν ἀρξάμενος πεζῇ ἐπορεύετο διὰ
[6, 2]	μὲν Ἀρκάδες διαπραξάμενοι πλοῖα παρὰ	τῶν	Ἡρακλεωτῶν πρῶτοι πλέουσιν, ὅπως ἐξαίφνης
[6, 3]	βούλεται, ἡμᾶς δὲ τοὺς ἀπὸ	τῶν	θεῶν ἀρχομένους ἐντιμοτέρους ἐκείνων καταστῆσαι.
[6, 1]	ᾄδων τὸν Σιτάλκαν· ἄλλοι δὲ	τῶν	Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον ἐξέφερον ὡς
[6, 4]	ἂν ἔφη ἐξαγαγεῖν μὴ γιγνομένων	τῶν	ἱερῶν. Καὶ πάλιν τῇ ὑστεραίᾳ
[6, 5]	ἱερείου. καὶ ἤδη τέλος ἐχόντων	τῶν	ἱερῶν ὁρᾷ αἰετὸν αἴσιον ὁ
[6, 3]	τὸ γεγενημένον, ἔπειτα δὲ καὶ	τῶν	καταλελειμμένων ἐπυνθάνοντο ὅτι οἱ μὲν
[6, 5]	ἡμέρας προάγοντες τὸ στράτευμα ἔξω	τῶν	κωμῶν ἐλάμβανον τὰ ἐπιτήδεια ὅ
[6, 5]	τὴν ὁδὸν ἧκον τὴν ἐκ	τῶν	κωμῶν, ἔνθα ἔκειντο ἁθρόοι, συνενεγκόντες
[6, 4]	ἔχοντες ἐδειπνοποιοῦντο, καὶ ἐξαπίνης διὰ	τῶν	λασίων τῶν Βιθυνῶν τινες ἐπιγενόμενοι
[6, 3]	ἄλλοι δὲ ἄλλῃ ἐπετίθεντο. καὶ	τῶν	μὲν πολλοὶ ἐτιτρώσκοντο, τῶν δὲ
[6, 4]	ἦν· ἐνίους δὲ τοὺς ἐκ	τῶν	ὁδῶν συνενεγκόντες ἔθαψαν ἐκ τῶν
[6, 5]	ἀλλ´ ἐπεὶ ὑπηντίαζεν ἡ φάλαγξ	τῶν	ὁπλιτῶν ταχὺ πορευομένη καὶ ἅμα
[6, 6]	τῶν παρὰ σοῦ, καὶ μὴ	τῶν	παρ´ ἡμῶν ἀποδράντων, εὖ ἴσθι
[6, 6]	σὺ ἦγες ἢ ἄλλος τις	τῶν	παρὰ σοῦ, καὶ μὴ τῶν
[6, 3]	ἀδελφούς. καὶ ἐπυνθάνοντο οἱ Ἀρκάδες	τῶν	περὶ Ξενοφῶντα τί τὰ πυρὰ
[6, 3]	σωτηρίαν, οὕτω μὲν πολλῶν ὄντων	τῶν	πολεμίων, οὕτω δὲ τεθαρρηκότων. κράτιστον
[6, 5]	γὰρ ἱππικὸν φόβον παρεῖχε τὸ	τῶν	πολεμίων πολὺ ὄν. ἐπεὶ δὲ
[6, 3]	λόφον ἐκβάντες, καὶ τά τε	τῶν	πολεμίων πυρὰ ἑώρων, ἀπεῖχον δὲ
[6, 2]	ἡ Ἀργὼ λέγεται ὁρμίσασθαι, καὶ	τῶν	ποταμῶν τὰ στόματα, πρῶτον μὲν
[6, 5]	συνῆλθον, λέγει Σοφαίνετος πρεσβύτατος ὢν	τῶν	στρατηγῶν ὅτι βουλῆς οὐκ ἄξιον
[6, 2]	εἶπε· Θαυμάζω μέν, ὦ ἄνδρες,	τῶν	στρατηγῶν ὅτι οὐ πειρῶνται ἡμῖν
[6, 6]	εἴη τὰ πρόβατα· ἦν γὰρ	τῶν	στρατιωτῶν δόγμα, εἴ τις ὁπότε
[6, 6]	οἱ δ´ ἄλλοι οἱ παρόντες	τῶν	στρατιωτῶν ἐπιχειροῦσι βάλλειν τὸν Δέξιππον,
[6, 2]	εἴη στρατεύεσθαι ἔχοντι τοὺς παραμείναντας	τῶν	στρατιωτῶν ἢ ἀπαλλάττεσθαι, ἐσήμηνεν ὁ
[6, 6]	δ´ ἐκεῖνος ἀπελαύνει τοὺς περιεστῶτας	τῶν	στρατιωτῶν καὶ λέγοντας ὅτι δημόσια
[6, 2]	αἱ πύλαι ἐκέκλειντο καὶ ἐπὶ	τῶν	τειχῶν ὅπλα ἐφαίνετο. Ἐκ τούτου
[6, 6]	τὸν προδότην. ἔδεισαν δὲ καὶ	τῶν	τριηριτῶν πολλοὶ καὶ ἔφευγον εἰς
[6, 2]	οἱ αὐτῶν στρατιῶται ἐκπλεύσειαν ἐπὶ	τῶν	τριήρων, διὰ ταῦτα συνεβούλευε. καὶ
[6, 4]	τῶν ὁδῶν συνενεγκόντες ἔθαψαν ἐκ	τῶν	ὑπαρχόντων ὡς ἐδύναντο κάλλιστα· οὓς
[6, 3]	πελτασταὶ ὄντες ὁπλίτας ἐξ αὐτῶν	τῶν	χειρῶν. ἐπεὶ δὲ συνελέγησαν, πρῶτον
[6, 3]	σὺν πράγμασιν οἱ δὲ ἄνευ	πραγμάτων·	οἱ δὲ Θρᾷκες ἐπεὶ ηὐτύχησαν
[6, 4]	οἱ ἄλλοι οἱ μέχρι τριάκοντα	ἐτῶν	ἅπαντες. καὶ ἀναλαβόντες τοὺς λοιποὺς
[6, 3]	ἡγεῖτο. παρέπεμψε δὲ καὶ τῶν	γυμνήτων	ἀνθρώπους εὐζώνους εἰς τὰ πλάγια
[6, 5]	ἐπεὶ ὑπηντίαζεν ἡ φάλαγξ τῶν	ὁπλιτῶν	ταχὺ πορευομένη καὶ ἅμα ἡ
[6, 6]	προδότην. ἔδεισαν δὲ καὶ τῶν	τριηριτῶν	πολλοὶ καὶ ἔφευγον εἰς τὴν
[6, 2]	Ἕλλησιν οἱ Ἡρακλεῶται ξένια πέμπουσιν	ἀλφίτων	μεδίμνους τρισχιλίους καὶ οἴνου κεράμια
[6, 1]	δὲ ξένια πέμπουσι τοῖς Ἕλλησιν	ἀλφίτων	μεδίμνους τρισχιλίους, οἴνου δὲ κεράμια
[6, 6]	ἄνδρα ἀγαθὸν ἀγόμενον τῶν ἐμῶν	λοχιτῶν	ὑπὸ Δεξίππου, ὃν ὑμεῖς ἐπίστασθε
[6, 6]	ἔδοξεν εἶναι. ἤδη δὲ ἦν	πάντων	ἀφθονία· καὶ γὰρ ἀγοραὶ πάντοθεν
[6, 6]	ὡς πολεμίους. ἦρχον δὲ τότε	πάντων	τῶν Ἑλλήνων οἱ Λακεδαιμόνιοι. ἐνταῦθα
[6, 6]	περὶ τούτων καὶ περὶ αὑτῶν	ἁπάντων.	νῦν δέ σε αἰτοῦνται καὶ
[6, 6]	καὶ μὴ τῶν παρ´ ἡμῶν	ἀποδράντων,	εὖ ἴσθι ὅτι οὐδὲν ἂν
[6, 3]	κάκιόν ἐστι διακινδυνεύειν ἢ τῶνδε	σωθέντων	πάντας εἰς ταὐτὸν ἐλθόντας κοινῇ
[6, 3]	οὐδεμίαν σωτηρίαν, οὕτω μὲν πολλῶν	ὄντων	τῶν πολεμίων, οὕτω δὲ τεθαρρηκότων.
[6, 4]	τούτου ἀπαγγέλλει τις ταῦτα τῶν	ἀποφευγόντων	εἰς τὸ στρατόπεδον. καὶ ὁ
[6, 4]	ἐν μέσῳ μὲν κεῖται ἑκατέρωθεν	πλεόντων	ἐξ Ἡρακλείας καὶ Βυζαντίου, ἔστι
[6, 4]	οὐδεμία πω παρῆν. Ἐκ τούτου	ξυνελθόντων	εἶπε πάλιν Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες,
[6, 5]	αἰσχυνόμενοι μὴ ἐφέπεσθαι τῶν ἄλλων	ἐξιόντων,	κατέλιπον αὐτοῦ τοὺς ὑπὲρ πέντε
[6, 5]	οὐδ´ ὑμεῖς ἐλπίζετε δέξεσθαι ἡμᾶς,	ἀπιόντων	δὲ πάντες ἐπιστάμεθα ὅτι τολμήσουσιν
[6, 5]	ἀποχωροίην. καὶ τούτους οἶδ´ ὅτι	ἐπιόντων	μὲν ἡμῶν οὐδ´ ὑμεῖς ἐλπίζετε
[6, 5]	πρώτου ἱερείου. καὶ ἤδη τέλος	ἐχόντων	τῶν ἱερῶν ὁρᾷ αἰετὸν αἴσιον
[6, 4]	ὁδῶν συνενεγκόντες ἔθαψαν ἐκ τῶν	ὑπαρχόντων	ὡς ἐδύναντο κάλλιστα· οὓς δὲ
[6, 3]	δὲ οὐκ ἐδίδοσαν οἱ Θρᾷκες	αἰτούντων	τῶν Ἑλλήνων, ἀλλ´ ἐν τούτῳ
[6, 3]	ὄντων τῶν πολεμίων, οὕτω δὲ	τεθαρρηκότων.	κράτιστον οὖν ἡμῖν ὡς τάχιστα
[6, 6]	τούτου οἱ μὲν ἀμφὶ Κλέανδρον	ἠρίστων·	τὴν δὲ στρατιὰν συνήγαγε Ξενοφῶν
[6, 4]	μὲν ἤδη ἐτετελευτήκει φάρμακον πιὼν	πυρέττων·	τὰ δ´ ἐκείνου Νέων Ἀσιναῖος
[6, 3]	διὰ μεσογείας ἐπορεύετο. ~Ἔπραξαν δ´	αὐτῶν	ἕκαστοι τάδε. οἱ μὲν Ἀρκάδες
[6, 6]	ἕκαστος. συμπέμψατε μέντοι μοι ὑμῶν	αὐτῶν	ἑλόμενοι πρὸς Κλέανδρον οἵτινες, ἄν
[6, 1]	τυγχάνειν, εἴ τι δέοισθε παρ´	αὐτῶν·	ἐμοί τε αὖ οὐ πάνυ
[6, 6]	μᾶλλον ἔτι ἐπεθύμει ἡγεμὼν γενέσθαι	αὐτῶν.	ἐπεὶ μέντοι θυομένῳ αὐτῷ ἐπὶ
[6, 1]	τὴν πόλιν ὁμολογεῖν Λακεδαιμονίους καὶ	αὐτῶν	ἡγεμόνας εἶναι. ἐπεὶ δὲ τοῦτο
[6, 6]	ἀντὶ τούτων, ἢν βούλῃ ἡγεῖσθαι	αὐτῶν	καὶ ἢν οἱ θεοὶ ἵλεῳ
[6, 2]	οἱ Ἀχαιοί· προειστήκει δὲ μάλιστα	αὐτῶν	Καλλίμαχός τε ὁ Παρράσιος καὶ
[6, 5]	Ἕλληνας οἱ πολέμιοι, ἔστησαν ἀπέχοντες	αὐτῶν	ὅσον πεντεκαίδεκα σταδίους. ἐκ τούτου
[6, 6]	οἱ ἄρχοντες· καὶ ἔνιοι μὲν	αὐτῶν	παρ´ ὀλίγον ἐποιοῦντο τὸν Κλέανδρον,
[6, 2]	μετάσχοι, ἀλλ´ αὐτοὶ καὶ οἱ	αὐτῶν	στρατιῶται ἐκπλεύσειαν ἐπὶ τῶν τριήρων,
[6, 2]	Ξενοφῶν μέντοι ἐβούλετο κοινῇ μετ´	αὐτῶν	τὴν πορείαν ποιεῖσθαι, νομίζων οὕτως
[6, 3]	διέφευγον πελτασταὶ ὄντες ὁπλίτας ἐξ	αὐτῶν	τῶν χειρῶν. ἐπεὶ δὲ συνελέγησαν,
[6, 6]	καὶ περὶ τούτων καὶ περὶ	αὑτῶν	ἁπάντων. νῦν δέ σε αἰτοῦνται
[6, 2]	Ξενοφῶντα συνέστησαν καὶ στρατηγοὺς αἱροῦνται	ἑαυτῶν	δέκα· τούτους δὲ ἐψηφίσαντο ἐκ
[6, 2]	αὐτοὶ συστάντες καὶ στρατηγοὺς ἑλόμενοι	ἑαυτῶν	καθ´ ἑαυτοὺς ἂν τὴν πορείαν
[6, 6]	μὲν πολέμιοι εἶχον ἀμφὶ τὰ	ἑαυτῶν	καὶ ἀπήγοντο καὶ τοὺς οἰκέτας
[6, 6]	καὶ τοῦτο, παραγενόμενον καὶ ἄρξαντα	ἑαυτῶν	πεῖραν λαβεῖν καὶ Δεξίππου καὶ
[6, 6]	αὐτὸς Ἀγασίας φήσῃ ἐμέ τι	τούτων	αἴτιον εἶναι, καὶ καταδικάζω ἐμαυτοῦ,
[6, 6]	εὖ ἴσθι ὅτι οὐδὲν ἂν	τούτων	ἐποίησα. νόμιζε δέ, ἂν ἐμὲ
[6, 4]	δὲ καὶ προσανηλωκότες χρήματα, καὶ	τούτων	ἕτεροι ἀποδεδρακότες πατέρας καὶ μητέρας,
[6, 6]	σου τυχόντες ὑπισχνοῦνταί σοι ἀντὶ	τούτων,	ἢν βούλῃ ἡγεῖσθαι αὐτῶν καὶ
[6, 6]	τι ἐβούλου ποιῆσαι καὶ περὶ	τούτων	καὶ περὶ αὑτῶν ἁπάντων. νῦν
[6, 1]	πολεμικώτατα πρὸς ἀλλήλους εἶχον ἐκ	τούτων.	ὁ δὲ Κορύλας, ὃς ἐτύγχανε
[6, 6]	καὶ τιμῆς τεύξεσθαι ἀντὶ δὲ	τούτων	οὐδ´ ὅμοιοι τοῖς ἄλλοις ἐσόμεθα,
[6, 1]	στρατηγοὶ ἀπεκρίναντο ὅτι περὶ μὲν	τούτων	σὺν τῇ στρατιᾷ βουλεύσοιντο, ἐπὶ
[6, 2]	εὐθὺς ἀπὸ τῆς πόλεως τῶν	Ἡρακλεωτῶν	ἀρξάμενος πεζῇ ἐπορεύετο διὰ τῆς
[6, 2]	Ἀρκάδες διαπραξάμενοι πλοῖα παρὰ τῶν	Ἡρακλεωτῶν	πρῶτοι πλέουσιν, ὅπως ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες
[6, 6]	τὰ πρόβατα· ἦν γὰρ τῶν	στρατιωτῶν	δόγμα, εἴ τις ὁπότε ἡ
[6, 6]	δ´ ἄλλοι οἱ παρόντες τῶν	στρατιωτῶν	ἐπιχειροῦσι βάλλειν τὸν Δέξιππον, ἀνακαλοῦντες
[6, 2]	στρατεύεσθαι ἔχοντι τοὺς παραμείναντας τῶν	στρατιωτῶν	ἢ ἀπαλλάττεσθαι, ἐσήμηνεν ὁ θεὸς
[6, 6]	ἐκεῖνος ἀπελαύνει τοὺς περιεστῶτας τῶν	στρατιωτῶν	καὶ λέγοντας ὅτι δημόσια εἴη,
[6, 4]	τινῶν κατοικίσαι πόλιν. τῶν γὰρ	στρατιωτῶν	οἱ πλεῖστοι ἦσαν οὐ σπάνει
[6, 1]	εἶναι. θύσαντες δὲ βοῦς τῶν	αἰχμαλώτων	καὶ ἄλλα ἱερεῖα εὐωχίαν μὲν
[6, 5]	εἴη τὴν πορείαν καὶ ταχὺ	ἀκούων	τὴν παρεγγύην, ἐλαύνει ᾗ τάχιστα.
[6, 1]	τέλος δὲ τὸ περσικὸν ὠρχεῖτο	κρούων	τὰς πέλτας καὶ ὤκλαζε καὶ
[6, 5]	ποιησάμενοι κατὰ τοὺς πρώτους τῶν	ἀτάφων	ἔθαπτον τὸν αὐτὸν τρόπον ὁπόσους
[6, 1]	ὅσπερ αὐτῷ μαντευτὸς ἦν ἐκ	Δελφῶν·	καὶ τὸ ὄναρ δὴ ἀπὸ
[6, 4]	ταὐτὸν συνόδου, ἐπ´ ἐξόδῳ ἐθύετο	Ξενοφῶν·	ἀνάγκη γὰρ ἦν ἐπὶ τὰ
[6, 4]	τινες ἐτόλμων λέγειν ὡς ὁ	Ξενοφῶν	βουλόμενος τὸ χωρίον οἰκίσαι πέπεικε
[6, 2]	αὐτῷ ποιεῖν ὅ τι βούλεται.	Ξενοφῶν	δὲ ἔτι μὲν ἐπεχείρησεν ἀπαλλαγεὶς
[6, 6]	θάλατταν, καὶ Κλέανδρος δ´ ἔφευγε.	Ξενοφῶν	δὲ καὶ οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ
[6, 2]	θάλατταν ᾔει· καὶ γὰρ ἠσθένει.	Ξενοφῶν	δὲ πλοῖα λαβὼν ἀποβαίνει ἐπὶ
[6, 5]	καὶ οἶνον. πρῲ δ´ ἀναστὰς	Ξενοφῶν	ἐθύετο ἐπ´ ἐξόδῳ, καὶ γίγνεται
[6, 1]	τοῦ Ἀγασίου ἀνεθορύβησαν. καὶ ὁ	Ξενοφῶν	ἐπεὶ ἑώρα πλείονος ἐνδέον, παρελθὼν
[6, 4]	εἰς τὸ στρατόπεδον. καὶ ὁ	Ξενοφῶν,	ἐπεὶ οὐκ ἐγεγένητο τὰ ἱερὰ
[6, 5]	ἐπὶ τὸ ἡγούμενον. καὶ ὁ	Ξενοφῶν	θαυμάσας ὅ τι τὸ ἴσχον
[6, 4]	οὔ, συνεκάλεσαν δέ. εἶπεν οὖν	Ξενοφῶν·	Ἴσως οἱ πολέμιοι συνειλεγμένοι εἰσὶ
[6, 6]	ἠρίστων· τὴν δὲ στρατιὰν συνήγαγε	Ξενοφῶν	καὶ συνεβούλευε πέμψαι ἄνδρας πρὸς
[6, 4]	ὑπὸ ἁμάξης πριάμενοι ἐθύοντο· καὶ	Ξενοφῶν	Κλεάνορος ἐδεήθη τοῦ Ἀρκάδος προθυμεῖσθαι,
[6, 5]	καλὰ τὰ σφάγια. ἔνθα δὴ	Ξενοφῶν	λέγει· Δοκεῖ μοι, ὦ ἄνδρες
[6, 6]	τὼ ἄνδρε. ἐλθὼν οὖν ὁ	Ξενοφῶν	λέγει· Ἔχεις μέν, ὦ Κλέανδρε,
[6, 6]	με· ἐγὼ δὲ ἐμαυτόν, ὥσπερ	Ξενοφῶν	λέγει, παρασχήσω κρίναντι Κλεάνδρῳ ὅ
[6, 2]	ἢ ἑβδόμῃ ἀφ´ ἧς ᾑρέθη.	Ξενοφῶν	μέντοι ἐβούλετο κοινῇ μετ´ αὐτῶν
[6, 5]	ἐστὶ τοιοῦτον νάπος. καὶ ὁ	Ξενοφῶν	σπουδῇ ὑπολαβὼν ἔλεξεν· ἀλλ´ ἴστε
[6, 1]	ὑποστῆναι τὴν ἀρχήν. ὁ δὲ	Ξενοφῶν	τῇ μὲν ἐβούλετο ταῦτα, νομίζων
[6, 4]	Ἐκ τούτου ξυνελθόντων εἶπε πάλιν	Ξενοφῶν·	Ὦ ἄνδρες, ἐπὶ μὲν τῇ
[6, 4]	Μετὰ δὲ ταῦτα ἀναστὰς εἶπε	Ξενοφῶν·	Ὦ ἄνδρες στρατιῶται, τὴν μὲν
[6, 2]	ἄλλους, καὶ ταῦτα τὴν σωτηρίαν	σφῶν	κατειργασμένων· εἶναι γὰρ τοὺς κατειργασμένους
[6, 6]	πεῖραν λαβεῖν καὶ Δεξίππου καὶ	σφῶν	τῶν ἄλλων οἷος ἕκαστός ἐστι,
[6, 4]	μέλλει ἥξειν πλοῖα καὶ τριήρεις	ἔχων.	ἐκ τούτου δὲ ἀναμένειν μὲν
[6, 6]	λέγουσιν, ὃς ἀπέδρα τὴν πεντηκόντορον	ἔχων	ἐκ Τραπεζοῦντος, καὶ κελεύουσι διασώσαντα
[6, 2]	ἐν Βυζαντίῳ ἁρμοστὴς φαίη τριήρεις	ἔχων	ἥξειν εἰς Κάλπης λιμένα· ὅπως
[6, 1]	καὶ Χειρίσοφος ἐνταῦθα ἦλθε τριήρη	ἔχων.	καὶ οἱ μὲν στρατιῶται προσεδόκων
[6, 4]	πέτρᾳ τὸ πρὸς ἑσπέραν αἰγιαλὸν	ἔχων.	κρήνη δὲ ἡδέος ὕδατος καὶ
[6, 1]	εἰσῆλθεν ἐν ἑκατέρᾳ τῇ χειρὶ	ἔχων	πέλτην, καὶ τοτὲ μὲν ὡς
[6, 6]	τούτῳ Κλέανδρος ἀφικνεῖται δύο τριήρεις	ἔχων,	πλοῖον δ´ οὐδέν. ἐτύγχανε δὲ
[6, 1]	τοτὲ δ´ ἐδινεῖτο καὶ ἐξεκυβίστα	ἔχων	τὰς πέλτας, ὥστε ὄψιν καλὴν
[6, 6]	τὸ πρᾶγμα, εἰ ἡμῖν οὕτως	ἔχων	τὴν γνώμην Κλέανδρος ἄπεισιν ὥσπερ
[6, 5]	ἀλλὰ ἔφευγον. καὶ Τιμασίων μὲν	ἔχων	τοὺς ἱππέας ἐφείπετο, καὶ ἀπεκτίννυσαν
[6, 3]	ἕως δ´ ἂν πορευώμεθα, Τιμασίων	ἔχων	τοὺς ἱππέας προελαυνέτω ἐφορῶν ἡμᾶς
[6, 2]	πύλαι ἐκέκλειντο καὶ ἐπὶ τῶν	τειχῶν	ὅπλα ἐφαίνετο. Ἐκ τούτου οἱ
[6, 2]	πρέσβεις πρῶτον μὲν Χειρίσοφον, ὅτι	ἄρχων	ᾕρητο· ἔστι δ´ οἳ καὶ
[6, 1]	Κορύλας, ὃς ἐτύγχανε τότε Παφλαγονίας	ἄρχων,	πέμπει παρὰ τοὺς Ἕλληνας πρέσβεις
[6, 6]	ὁ μὲν λαβὼν ἦγέ τινα·	περιτυχὼν	δ´ Ἀγασίας ἀφαιρεῖται· καὶ γὰρ