Livre, Chap.
[6, 1]	μάντις προπέμπων αὐτὸν ἔλεγεν ὅτι	μέγας	μὲν οἰωνὸς εἴη καὶ οὐκ
[6, 2]	κατειργασμένων· εἶναι γὰρ τοὺς κατειργασμένους	Ἀρκάδας	καὶ Ἀχαιούς, τὸ δ´ ἄλλο
[6, 6]	ὦ ἄνδρες, ὄμνυμι θεοὺς καὶ	θεὰς	ἦ μὴν μήτε με Ξενοφῶντα
[6, 5]	καὶ Τιμασίων μὲν ἔχων τοὺς	ἱππέας	ἐφείπετο, καὶ ἀπεκτίννυσαν ὅσουσπερ ἐδύναντο
[6, 2]	μόνος οὗτος εἶχεν, ἀμφὶ τετταράκοντα	ἱππέας.	Καὶ οἱ μὲν Ἀρκάδες διαπραξάμενοι
[6, 3]	ἂν πορευώμεθα, Τιμασίων ἔχων τοὺς	ἱππέας	προελαυνέτω ἐφορῶν ἡμᾶς καὶ σκοπείτω
[6, 5]	ἔτι συνεστηκὸς καὶ τοὺς Βιθυνοὺς	ἱππέας	πρὸς τοῦτο συναθροιζομένους καὶ ἀπὸ
[6, 5]	πεδίον, εἰ μὴ νικήσομεν τοὺς	ἱππέας;	πῶς δὲ ἃ διεληλύθαμεν ὄρη,
[6, 5]	τοῦ ἐναντίου, τεταγμένους ἐπὶ φάλαγγος	ἱππέας	τε πολλοὺς καὶ πεζούς· καὶ
[6, 4]	φέρει γὰρ ἡ γῆ καὶ	κριθὰς	καὶ πυροὺς καὶ ὄσπρια πάντα
[6, 6]	ἀνδραπόδοις ἐφέροντο ἀδεῶς πυροὺς καὶ	κριθάς,	οἶνον, ὄσπρια, μελίνας, σῦκα· ἅπαντα
[6, 5]	ὁ δὲ τρεῖς ἀφελὼν τὰς	τελευταίας	τάξεις ἀνὰ διακοσίους ἄνδρας τὴν
[6, 2]	καὶ τῆς Ἡρακλεώτιδος καὶ διὰ	μεσογείας	ἐπορεύετο. ~Ἔπραξαν δ´ αὐτῶν ἕκαστοι
[6, 3]	λιμένα. Ξενοφῶντι δὲ διὰ τῆς	μεσογείας	πορευομένῳ οἱ ἱππεῖς καταθέοντες ἐντυγχάνουσι
[6, 4]	τοῦ στόματος τοῦ Πόντου μέχρι	Ἡρακλείας	ἐπὶ δεξιὰ εἰς τὸν Πόντον
[6, 5]	τρεῖς πύλας. καὶ πλοῖον ἐξ	Ἡρακλείας	ἧκεν ἄλφιτα ἄγον καὶ ἱερεῖα
[6, 4]	ἤδη ἀπεδεδράκει πλοῖον μισθωσάμενος ἐξ	Ἡρακλείας.	θυομένοις δὲ ἐπὶ τῇ ἀφόδῳ
[6, 4]	μὲν κεῖται ἑκατέρωθεν πλεόντων ἐξ	Ἡρακλείας	καὶ Βυζαντίου, ἔστι δ´ ἐν
[6, 6]	καὶ καταδικάζω ἐμαυτοῦ, εἰ ἐγὼ	πετροβολίας	ἢ ἄλλου τινὸς βιαίου ἐξάρχω,
[6, 3]	ἀποπλευσούμεθα, μένουσι δὲ αὐτοῦ οὐδὲ	μιᾶς	ἡμέρας ἔστι τὰ ἐπιτήδεια. τῶν
[6, 1]	δὲ Κορύλας, ὃς ἐτύγχανε τότε	Παφλαγονίας	ἄρχων, πέμπει παρὰ τοὺς Ἕλληνας
[6, 1]	δὲ καὶ λῃζόμενοι ἐκ τῆς	Παφλαγονίας.	ἐκλώπευον δὲ καὶ οἱ Παφλαγόνες
[6, 6]	ἀφίκοντο ἑκταῖοι εἰς Χρυσόπολιν τῆς	Καλχηδονίας,	καὶ ἐκεῖ ἔμειναν ἡμέρας ἑπτὰ
[6, 3]	εἰς ταὐτὸν ἐλθόντας κοινῇ τῆς	σωτηρίας	ἔχεσθαι. ἀλλὰ χρὴ παρασκευασαμένους τὴν
[6, 5]	δεομένους ὑμᾶς εἰς ἀνδρειότητα, ἀλλὰ	σωτηρίας.	νῦν δὲ οὕτως ἔχει· ἀμαχεὶ
[6, 5]	ἐπὶ τῷ μέσῳ ἐχώρισεν ἕπεσθαι·	Πυρρίας	Ἀρκὰς ταύτης ἦρχε· τὴν δὲ
[6, 6]	λαβὼν ἦγέ τινα· περιτυχὼν δ´	Ἀγασίας	ἀφαιρεῖται· καὶ γὰρ ἦν αὐτῷ
[6, 1]	λέγοντες ὡς δέοι αὐτὸν ἄρχειν.	Ἀγασίας	δὲ Στυμφάλιος εἶπεν ὅτι γελοῖον
[6, 6]	ἀφελόμενον. ἦν δὲ ὃν ἐξῄτει	Ἀγασίας	διὰ τέλους φίλος τῷ Ξενοφῶντι·
[6, 6]	πόλεων. Μετὰ ταῦτα ἀναστὰς εἶπεν	Ἀγασίας·	Ἐγώ, ὦ ἄνδρες, ὄμνυμι θεοὺς
[6, 6]	πείθεσθαι. μετὰ ταῦτα παρελθὼν ὁ	Ἀγασίας	εἶπεν· Ἐγώ εἰμι, ὦ Κλέανδρε,
[6, 6]	μετὰ ταῦτα ἐπορεύετο πρὸς Κλέανδρον	Ἀγασίας	καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ ὁ
[6, 6]	Κλέανδρον ὡς οὐκ ἂν ἐποίησεν	Ἀγασίας	ταῦτα, εἰ μὴ ἐγὼ αὐτὸν
[6, 4]	στρατιῶται πάντες· συνῆγε δὲ μάλιστα	Ἀγασίας	τε ὁ Στυμφάλιος λοχαγὸς καὶ
[6, 6]	αἰτίας καὶ Ἀγασίαν, ἂν αὐτὸς	Ἀγασίας	φήσῃ ἐμέ τι τούτων αἴτιον
[6, 5]	δὲ μίαν ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ·	Φρασίας	Ἀθηναῖος ταύτῃ ἐφειστήκει. προϊόντες δέ,
[6, 6]	δὲ οἶδα αἱρεθέντα ὑπὸ τῆς	στρατιᾶς	ἄρχειν τῆς πεντηκοντόρου ἧς ᾐτησάμεθα
[6, 2]	ἔτι μὲν ἐπεχείρησεν ἀπαλλαγεὶς τῆς	στρατιᾶς	ἐκπλεῦσαι· θυομένῳ δὲ αὐτῷ τῷ
[6, 1]	ἤρχετο ἐπὶ τὸ συνεπιμελεῖσθαι τῆς	στρατιᾶς	καθίστασθαι. καὶ ὅτε ἐξ Ἐφέσου
[6, 6]	γὰρ ἂν ὑμεῖς ἀπολελυμένοι τῆς	αἰτίας	εἴητε. ὡς δὲ νῦν ἔχει,
[6, 6]	οὖν ἀπολύω καὶ ὑμᾶς τῆς	αἰτίας	καὶ Ἀγασίαν, ἂν αὐτὸς Ἀγασίας
[6, 1]	ἰδιώτην ἂν γνῶναι ὅτι τῆς	μοναρχίας	ἀπέχεσθαί με δεῖ. οὕτω δὴ
[6, 1]	ἕλοιντο ἄρχοντα, μᾶλλον ἂν ἢ	πολυαρχίας	οὔσης δύνασθαι τὸν ἕνα χρῆσθαι
[6, 5]	στρατηγοί, ἐπιτάξασθαι τῇ φάλαγγι λόχους	φύλακας	ἵν´ ἄν που δέῃ ὦσιν
[6, 3]	πάντα. καὶ τὴν μὲν νύκτα	φυλακὰς	ποιησάμενοι ἐκάθευδον· ἅμα δὲ τῇ
[6, 4]	στρατηγοί, μάντις δὲ παρῆν Ἀρηξίων	Ἀρκάς·	ὁ δὲ Σιλανὸς ὁ Ἀμπρακιώτης
[6, 5]	τῷ μέσῳ ἐχώρισεν ἕπεσθαι· Πυρρίας	Ἀρκὰς	ταύτης ἦρχε· τὴν δὲ μίαν
[6, 1]	πρέσβεις ἔχοντας ἵππους καὶ στολὰς	καλάς,	λέγοντας ὅτι Κορύλας ἕτοιμος εἴη
[6, 5]	οὐδεὶς ἀντέλεγε. καὶ ὃς ἡγεῖτο,	παραγγείλας	διαβαίνειν ᾗ ἕκαστος ἐτύγχανε τοῦ
[6, 4]	καὶ μάντις εἴ τις εἴη,	παραγγείλας	παρεῖναι ὡς συνθεασόμενον τὰ ἱερά,
[6, 4]	καὶ σῦκα ἀρκοῦντα καὶ ἀμπέλους	πολλὰς	καὶ ἡδυοίνους καὶ τἆλλα πάντα
[6, 5]	ἐπέτρεψεν ἐφέπεσθαι ἀπολιπόντας ὡς πλέθρον·	Σαμόλας	Ἀχαιὸς ταύτης ἦρχε τῆς τάξεως·
[6, 1]	Ἕλληνας πρέσβεις ἔχοντας ἵππους καὶ	στολὰς	καλάς, λέγοντας ὅτι Κορύλας ἕτοιμος
[6, 5]	καὶ ἀπεσταύρωσαν ἅπαν, καταλιπόντες τρεῖς	πύλας.	καὶ πλοῖον ἐξ Ἡρακλείας ἧκεν
[6, 1]	καὶ στολὰς καλάς, λέγοντας ὅτι	Κορύλας	ἕτοιμος εἴη τοὺς Ἕλληνας μήτε
[6, 1]	εἶχον ἐκ τούτων. ὁ δὲ	Κορύλας,	ὃς ἐτύγχανε τότε Παφλαγονίας ἄρχων,
[6, 5]	ἡμῶν οὐδ´ ὑμεῖς ἐλπίζετε δέξεσθαι	ἡμᾶς,	ἀπιόντων δὲ πάντες ἐπιστάμεθα ὅτι
[6, 6]	εἰ οὖν οὗτος πρῶτον μὲν	ἡμᾶς	Βυζαντίου ἀποκλείσει, ἔπειτα δὲ τοῖς
[6, 5]	εὔπορα πάντα φαίνεσθαι ὥστε ἀποχωρεῖν·	ἡμᾶς	δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ χωρίου
[6, 3]	ὡς πλέον φρονοῦντας ταπεινῶσαι βούλεται,	ἡμᾶς	δὲ τοὺς ἀπὸ τῶν θεῶν
[6, 6]	καὶ ἔλεγον οἱ στρατηγοί· Ἔπεμψεν	ἡμᾶς	ἡ στρατιὰ πρὸς σέ, ὦ
[6, 3]	ἔχων τοὺς ἱππέας προελαυνέτω ἐφορῶν	ἡμᾶς	καὶ σκοπείτω τὰ ἔμπροσθεν, ὡς
[6, 3]	σκοπείτω τὰ ἔμπροσθεν, ὡς μηδὲν	ἡμᾶς	λάθῃ. Ταῦτ´ εἰπὼν ἡγεῖτο. παρέπεμψε
[6, 5]	οὐ δεῖ ἔτι τούτους, ἐπεὶ	ἡμᾶς	πάντως εἶδον, ἡδέως δειπνῆσαι οὐδ´
[6, 6]	ἑνὸς ἀνδρὸς ἕνεκα οὔτε δυοῖν	ἡμᾶς	τοὺς ἄλλους τῆς Ἑλλάδος ἀπέχεσθαι,
[6, 4]	καὶ ἤδη μὲν ἀμφὶ ἡλίου	δυσμὰς	ἦν καὶ οἱ Ἕλληνες μάλ´
[6, 5]	ἀπῇσαν ἐπὶ θάλατταν περὶ ἡλίου	δυσμάς·	στάδιοι δ´ ἦσαν ὡς ἑξήκοντα
[6, 1]	πειράσομαι ὅ τι ἂν δύνωμαι	ὑμᾶς	ἀγαθὸν ποιεῖν. καὶ ὑμεῖς οὕτω
[6, 4]	ἐπιτήδεια. ἡμεῖς οὖν, ἔφη, θυσόμεθα·	ὑμᾶς	δὲ δεῖ παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους
[6, 4]	γίγνεται· τῶν δ´ ἐπιτηδείων ὁρῶ	ὑμᾶς	δεομένους· ἀνάγκη οὖν μοι δοκεῖ
[6, 5]	οὐ γὰρ δόξης ὁρῶ δεομένους	ὑμᾶς	εἰς ἀνδρειότητα, ἀλλὰ σωτηρίας. νῦν
[6, 6]	ἄνδρας· ἀλλὰ πορεύεσθε. ἡμεῖς δὲ	ὑμᾶς,	ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἥκητε, δεξόμεθα ὡς
[6, 6]	ὑπὸ Δεξίππου, ὃν ὑμεῖς ἐπίστασθε	ὑμᾶς	προδόντα, δεινὸν ἔδοξεν εἶναι· καὶ
[6, 3]	ὁ δὲ χρόνος ἐξῆκεν, ᾠόμεθα	ὑμᾶς	πυθομένους τὰ παρ´ ἡμῖν φοβηθέντας
[6, 6]	ἐγὼ μὲν οὖν ἀπολύω καὶ	ὑμᾶς	τῆς αἰτίας καὶ Ἀγασίαν, ἂν
[6, 3]	ἡμεῖς μὲν γάρ, ἔφασαν, ᾤμεθα	ὑμᾶς	τὸ μὲν πρῶτον, ἐπειδὴ τὰ
[6, 4]	τινα ἄνθρωπον Ἡρακλεώτην, ὃς ἔφη	κώμας	ἐγγὺς εἰδέναι ὅθεν εἴη λαβεῖν
[6, 3]	λιμένα, πορεύονται εἰς τὰς πρώτας	κώμας,	στάδια ἀπὸ θαλάττης ὡς τριάκοντα.
[6, 3]	ἑσπέρας ᾤχοντο ἀπιόντες, καὶ τοὺς	Ἕλληνας	δ´ ἔφασαν οἴχεσθαι· ὅποι δέ,
[6, 4]	Βιθυνοῖς, εἰ δύναιντο, ἀποκωλῦσαι τοὺς	Ἕλληνας	μὴ ἐλθεῖν εἰς τὴν Φρυγίαν·
[6, 1]	ὅτι Κορύλας ἕτοιμος εἴη τοὺς	Ἕλληνας	μήτε ἀδικεῖν μήτε ἀδικεῖσθαι. οἱ
[6, 4]	πως δεινὰ ὑβρίζειν λέγονται τοὺς	Ἕλληνας.	ὁ δὲ Κάλπης λιμὴν ἐν
[6, 5]	δύναμιν. ἐπεὶ δὲ κατεῖδον τοὺς	Ἕλληνας	οἱ πολέμιοι, ἔστησαν ἀπέχοντες αὐτῶν
[6, 1]	Παφλαγονίας ἄρχων, πέμπει παρὰ τοὺς	Ἕλληνας	πρέσβεις ἔχοντας ἵππους καὶ στολὰς
[6, 3]	ἔστιν ἢ κάλλιστον ἔργον ἐργάσασθαι	Ἕλληνας	τοσούτους σώσαντας. καὶ ὁ θεὸς
[6, 4]	πυροὺς καὶ ὄσπρια πάντα καὶ	μελίνας	καὶ σήσαμα καὶ σῦκα ἀρκοῦντα
[6, 6]	πυροὺς καὶ κριθάς, οἶνον, ὄσπρια,	μελίνας,	σῦκα· ἅπαντα γὰρ ἀγαθὰ εἶχεν
[6, 5]	τοὺς πολεμίους ὑπερβάλλοντας κατὰ λόφους	τινὰς	ἐκ τοῦ ἐναντίου, τεταγμένους ἐπὶ
[6, 6]	ἐκ τούτου ἔδωκεν ἡ στρατιὰ	οὕστινας	βούλοιτο προελόμενον ἰέναι. ὁ δὲ
[6, 1]	ἔδοξε τοῖς στρατιώταις μήτε ἀδικεῖν	Παφλαγόνας	μήτε ἀδικεῖσθαι. μετὰ τοῦτο οἱ
[6, 1]	πόλιν ὁμολογεῖν Λακεδαιμονίους καὶ αὐτῶν	ἡγεμόνας	εἶναι. ἐπεὶ δὲ τοῦτο ὡμολόγησαν,
[6, 3]	καὶ οἱ ἱππεῖς ἔχοντες τοὺς	ἡγεμόνας	καὶ προελαύνοντες ἐλάνθανον αὑτοὺς ἐπὶ
[6, 1]	λῃστήν· εἶτα παρὰ τοὺς βοῦς	ζεύξας	ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει.
[6, 4]	οὐ γίγνεται ἐπὶ ἀφόδῳ. ἐντεῦθεν	κηρύξας	τῇ αὔριον παρεῖναι ἐπὶ τὴν
[6, 3]	οἱ Ἕλληνες, ἐπὶ δὲ διαβάσει	χαράδρας	τρέπονται αὐτούς, καὶ αὐτόν τε
[6, 4]	ἀρετὴν ἀκούοντες, οἱ μὲν καὶ	ἄνδρας	ἄγοντες, οἱ δὲ καὶ προσανηλωκότες
[6, 6]	ὡς ἔοικε, δέδοται ἐκκομίσαι τοὺς	ἄνδρας·	ἀλλὰ πορεύεσθε. ἡμεῖς δὲ ὑμᾶς,
[6, 4]	ἅπαντες. καὶ ἀναλαβόντες τοὺς λοιποὺς	ἄνδρας	εἰς τὸ στρατόπεδον ἀφικνοῦνται. καὶ
[6, 6]	Ἔχεις μέν, ὦ Κλέανδρε, τοὺς	ἄνδρας,	καὶ ἡ στρατιά σοι ὑφεῖτο
[6, 5]	σφάγια κάλλιστα· ἴωμεν ἐπὶ τοὺς	ἄνδρας.	οὐ δεῖ ἔτι τούτους, ἐπεὶ
[6, 5]	πότερον κρεῖττον ἰέναι ἐπὶ τοὺς	ἄνδρας	προβαλλομένους τὰ ὅπλα ἢ μεταβαλλομένους
[6, 6]	συνήγαγε Ξενοφῶν καὶ συνεβούλευε πέμψαι	ἄνδρας	πρὸς Κλέανδρον παραιτησομένους περὶ τῶν
[6, 5]	τὰς τελευταίας τάξεις ἀνὰ διακοσίους	ἄνδρας	τὴν μὲν ἐπὶ τὸ δεξιὸν
[6, 5]	ἔθαπτον πάντας ὁπόσους ἐπελάμβανε τὸ	κέρας.	ἐπεὶ δὲ τοὺς πρώτους ἔθαψαν,
[6, 2]	ὑστεραίᾳ ἀναγόμενοι πνεύματι ἔπλεον καλῷ	ἡμέρας	δύο παρὰ γῆν. καὶ παραπλέοντες
[6, 6]	τῆς Καλχηδονίας, καὶ ἐκεῖ ἔμειναν	ἡμέρας	ἑπτὰ αφυροπωλοῦντες.
[6, 3]	μένουσι δὲ αὐτοῦ οὐδὲ μιᾶς	ἡμέρας	ἔστι τὰ ἐπιτήδεια. τῶν δὲ
[6, 1]	τῷ στρατεύματι καὶ νυκτὸς καὶ	ἡμέρας,	καὶ εἴ τι δέοι λανθάνειν,
[6, 4]	εἰς Ἡράκλειαν ἐκ Βυζαντίου κώπαις	ἡμέρας	μακρᾶς πλοῦς· ἐν δὲ τῷ
[6, 6]	μέντοι θυομένῳ αὐτῷ ἐπὶ τρεῖς	ἡμέρας	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά, συγκαλέσας
[6, 1]	τῇ Ἁρμήνῃ ἔμειναν οἱ στρατιῶται	ἡμέρας	πέντε. ὡς δὲ τῆς Ἑλλάδος
[6, 5]	Ἤδη δὲ πέρα μεσούσης τῆς	ἡμέρας	προάγοντες τὸ στράτευμα ἔξω τῶν
[6, 6]	ὡς ἥξοντα, ἐξιόντες δ´ ἑκάστης	ἡμέρας	σὺν τοῖς ὑποζυγίοις καὶ τοῖς
[6, 3]	ὅτι οἱ μὲν Θρᾷκες ἀφ´	ἑσπέρας	ᾤχοντο ἀπιόντες, καὶ τοὺς Ἕλληνας
[6, 4]	χρήματα, καὶ τούτων ἕτεροι ἀποδεδρακότες	πατέρας	καὶ μητέρας, οἱ δὲ καὶ
[6, 4]	τούτων ἕτεροι ἀποδεδρακότες πατέρας καὶ	μητέρας,	οἱ δὲ καὶ τέκνα καταλιπόντες
[6, 4]	Ἡράκλειαν ἐκ Βυζαντίου κώπαις ἡμέρας	μακρᾶς	πλοῦς· ἐν δὲ τῷ μέσῳ
[6, 1]	διατριβῇ οἱ μὲν ἀπὸ τῆς	ἀγορᾶς	ἔζων, οἱ δὲ καὶ λῃζόμενοι
[6, 2]	ἀρξάμενος πεζῇ ἐπορεύετο διὰ τῆς	χώρας·	ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν Θρᾴκην
[6, 5]	τὸ ἡγούμενον. καὶ ὁ Ξενοφῶν	θαυμάσας	ὅ τι τὸ ἴσχον εἴη
[6, 1]	ὀμνύω ὑμῖν θεοὺς πάντας καὶ	πάσας,	ἦ μὴν ἐγώ, ἐπεὶ τὴν
[6, 1]	δὲ οἱ Παφλαγόνες δεινὰ ἐποιοῦντο	πάσας	τὰς ὀρχήσεις ἐν ὅπλοις εἶναι.
[6, 1]	ὁ δ´ ἐπειδὰν προΐδηται, ἀπαντᾷ	ἁρπάσας	τὰ ὅπλα καὶ μάχεται πρὸ
[6, 1]	Ἀρκάδων τινὰ πεπαμένον ὀρχηστρίδα εἰσάγει	σκευάσας	ὡς ἐδύνατο κάλλιστα καὶ ἀσπίδα
[6, 6]	ἡμέρας οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά,	συγκαλέσας	τοὺς στρατηγοὺς εἶπεν· Ἐμοὶ μὲν
[6, 1]	αὐλόν· καὶ τέλος ὁ λῃστὴς	δήσας	τὸν ἄνδρα καὶ τὸ ζεῦγος
[6, 3]	εἶεν ὅποι δέοι· σκοποὺς δὲ	καταστήσας	συνέλεξε τοὺς στρατιώτας καὶ ἔλεξεν·
[6, 1]	ὁρῶν ὁ Μυσὸς ἐκπεπληγμένους αὐτούς,	πείσας	τῶν Ἀρκάδων τινὰ πεπαμένον ὀρχηστρίδα
[6, 5]	δὲ ἥξω τοὺς τελευταίους λόχους	καταχωρίσας	ᾗπερ ὑμῖν δοκεῖ. ἐκ τούτου
[6, 5]	τὴν φάλαγγα ἔλεγεν· Ἄνδρες, ἀναμιμνῄσκεσθε	ὅσας	δὴ μάχας σὺν τοῖς θεοῖς
[6, 6]	τοῦτον τὸν ἄνδρα καὶ παίειν	κελεύσας	Δέξιππον. τοῦτον μὲν γὰρ οἶδα
[6, 1]	οἱ Παφλαγόνες. καὶ ὁ μὲν	σκυλεύσας	τὰ ὅπλα τοῦ ἑτέρου ἐξῄει
[6, 6]	καὶ τὴν ἀξίαν ἑκάστοις νεῖμαι.	ἀκούσας	ταῦτα ὁ Κλέανδρος· Ἀλλὰ ναὶ
[6, 6]	καὶ πονηρὸν ἄνδρα ἀγαθὸν ἀποκτείνων.	Ἀκούσας	ταῦτα ὁ Κλέανδρος εἶπεν ὅτι
[6, 2]	ἔπειθεν αὐτὸν καθ´ αὑτὸν πορεύεσθαι,	ἀκούσας	τοῦ Χειρισόφου ὅτι Κλέανδρος ὁ
[6, 1]	οἱ Παφλαγόνες δεινὰ ἐποιοῦντο πάσας	τὰς	ὀρχήσεις ἐν ὅπλοις εἶναι. ἐπὶ
[6, 1]	δὲ τὸ περσικὸν ὠρχεῖτο κρούων	τὰς	πέλτας καὶ ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο·
[6, 1]	δ´ ἐδινεῖτο καὶ ἐξεκυβίστα ἔχων	τὰς	πέλτας, ὥστε ὄψιν καλὴν φαίνεσθαι.
[6, 6]	τοῖς ἄλλοις ἁρμοσταῖς παραγγελεῖ εἰς	τὰς	πόλεις μὴ δέχεσθαι ὡς ἀπιστοῦντας
[6, 3]	εἰς Κάλπης λιμένα, πορεύονται εἰς	τὰς	πρώτας κώμας, στάδια ἀπὸ θαλάττης
[6, 5]	προῆγον, ὁ δὲ τρεῖς ἀφελὼν	τὰς	τελευταίας τάξεις ἀνὰ διακοσίους ἄνδρας
[6, 6]	Ἕλληνες προσέμενον μὲν Κλέανδρον καὶ	τὰς	τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα ὡς
[6, 6]	ἑαυτῶν καὶ ἀπήγοντο καὶ τοὺς	οἰκέτας	καὶ τὰ χρήματα ὅποι ἐδύναντο
[6, 3]	συνέρρεον· καὶ προσέβαλλον πρὸς τοὺς	ὁπλίτας	ἀσφαλῶς· οἱ μὲν γὰρ Ἕλληνες
[6, 3]	πολλοὶ δὲ διέφευγον πελτασταὶ ὄντες	ὁπλίτας	ἐξ αὐτῶν τῶν χειρῶν. ἐπεὶ
[6, 1]	τὸ περσικὸν ὠρχεῖτο κρούων τὰς	πέλτας	καὶ ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο· καὶ
[6, 1]	ἐδινεῖτο καὶ ἐξεκυβίστα ἔχων τὰς	πέλτας,	ὥστε ὄψιν καλὴν φαίνεσθαι. τέλος
[6, 5]	ὅτι τολμήσουσιν ἐφέπεσθαι. τὸ δὲ	διαβάντας	ὄπισθεν νάπος χαλεπὸν ποιήσασθαι μέλλοντας
[6, 2]	ἄμεινον εἴη στρατεύεσθαι ἔχοντι τοὺς	παραμείναντας	τῶν στρατιωτῶν ἢ ἀπαλλάττεσθαι, ἐσήμηνεν
[6, 6]	Κλέανδρε, καὶ κελεύουσί σε, εἴτε	πάντας	αἰτιᾷ, κρίναντα σὲ αὐτὸν χρῆσθαι
[6, 3]	καὶ λόφον εἰς ὃν δέοι	πάντας	ἁλίζεσθαι· καὶ ἅτε ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες
[6, 3]	Σμίκρητα ἀποκτιννύασι καὶ τοὺς ἄλλους	πάντας·	ἄλλου δὲ λόχου τῶν δέκα
[6, 3]	ἐστι διακινδυνεύειν ἢ τῶνδε σωθέντων	πάντας	εἰς ταὐτὸν ἐλθόντας κοινῇ τῆς
[6, 1]	πάνυ εἰδῆτε, ὀμνύω ὑμῖν θεοὺς	πάντας	καὶ πάσας, ἦ μὴν ἐγώ,
[6, 5]	τοὺς πρώτους φανέντας νεκροὺς ἔθαπτον	πάντας	ὁπόσους ἐπελάμβανε τὸ κέρας. ἐπεὶ
[6, 1]	δὲ πλοῦς ἔσται εἰς Ἡράκλειαν·	ἅπαντας	οὖν δεῖ ἐκεῖσε πειρᾶσθαι κατασχεῖν·
[6, 3]	τὰ παρ´ ἡμῖν φοβηθέντας οἴχεσθαι	ἀποδράντας	ἐπὶ θάλατταν· καὶ ἐδόκει ἡμῖν
[6, 3]	ἴσως ἄγει οὕτως, ὃς τοὺς	μεγαληγορήσαντας	ὡς πλέον φρονοῦντας ταπεινῶσαι βούλεται,
[6, 5]	τὰ ὅπλα τίθενται, καὶ ἐκήρυξαν	ἀριστήσαντας	ἐξιέναι τοὺς στρατιώτας σὺν τοῖς
[6, 3]	κάλλιστον ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας τοσούτους	σώσαντας.	καὶ ὁ θεὸς ἴσως ἄγει
[6, 6]	φιλίαν ἐλθεῖν, ἔδοξεν αὐτοῖς τοὔμπαλιν	ὑποστρέψαντας	ἐλθεῖν μίαν ἡμέραν καὶ νύκτα.
[6, 6]	ἀνδρῶν. ἐκ τούτου ἔδοξεν αὐτοῖς	πέμψαντας	στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς καὶ Δρακόντιον
[6, 5]	σάλπιγγι· ἔπειτα δὲ εἰς προσβολὴν	καθέντας	ἕπεσθαι βάδην καὶ μηδένα δρόμῳ
[6, 3]	ὑμᾶς πυθομένους τὰ παρ´ ἡμῖν	φοβηθέντας	οἴχεσθαι ἀποδράντας ἐπὶ θάλατταν· καὶ
[6, 5]	κέρατος ποιησάμενοι κατὰ τοὺς πρώτους	φανέντας	νεκροὺς ἔθαπτον πάντας ὁπόσους ἐπελάμβανε
[6, 6]	ὡς ἀπιστοῦντας Λακεδαιμονίοις καὶ ἀνόμους	ὄντας,	ἔτι δὲ πρὸς Ἀναξίβιον τὸν
[6, 6]	τοὺς περιεστῶτας τῶν στρατιωτῶν καὶ	λέγοντας	ὅτι δημόσια εἴη, καὶ τῷ
[6, 1]	ἔχοντας ἵππους καὶ στολὰς καλάς,	λέγοντας	ὅτι Κορύλας ἕτοιμος εἴη τοὺς
[6, 3]	τῶνδε σωθέντων πάντας εἰς ταὐτὸν	ἐλθόντας	κοινῇ τῆς σωτηρίας ἔχεσθαι. ἀλλὰ
[6, 6]	ἡμεῖς, ὡς ἄπορον εἴη πεζῇ	ἀπιόντας	τοὺς ποταμούς τε διαβῆναι καὶ
[6, 5]	ὅπλα ἢ μεταβαλλομένους ὄπισθεν ἡμῶν	ἐπιόντας	τοὺς πολεμίους θεᾶσθαι. ἴστε μέντοι
[6, 5]	καὶ ἐξαίφνης ὁρῶσι τοὺς πολεμίους	ὑπερβάλλοντας	κατὰ λόφους τινὰς ἐκ τοῦ
[6, 5]	διαβάντας ὄπισθεν νάπος χαλεπὸν ποιήσασθαι	μέλλοντας	μάχεσθαι ἆρ´ οὐχὶ καὶ ἁρπάσαι
[6, 5]	ἐπεὶ δὲ εἶδον οἱ Ἕλληνες	ὑπομένοντας	αὐτούς, ἐδόκει ῥᾷστόν τε καὶ
[6, 5]	ἐπὶ τὸ δεξιὸν ἐπέτρεψεν ἐφέπεσθαι	ἀπολιπόντας	ὡς πλέθρον· Σαμόλας Ἀχαιὸς ταύτης
[6, 4]	οὓς ἂν λάβωσι τῶν Ἑλλήνων	ἐκπίπτοντας	ἢ ἄλλως πως δεινὰ ὑβρίζειν
[6, 1]	πέμπει παρὰ τοὺς Ἕλληνας πρέσβεις	ἔχοντας	ἵππους καὶ στολὰς καλάς, λέγοντας
[6, 6]	ἑώρα αὐτοὺς τὸ παραγγελλόμενον εὐτάκτως	ποιοῦντας,	καὶ μᾶλλον ἔτι ἐπεθύμει ἡγεμὼν
[6, 6]	χωρίον, ἐρωτῶντες ὅ τι δέοι	ποιοῦντας	φίλους εἶναι. ὁ δ´ ἀπεδείκνυεν
[6, 1]	καὶ τῆς νυκτὸς τοὺς πρόσω	σκηνοῦντας	ἐπειρῶντο κακουργεῖν· καὶ πολεμικώτατα πρὸς
[6, 3]	ὃς τοὺς μεγαληγορήσαντας ὡς πλέον	φρονοῦντας	ταπεινῶσαι βούλεται, ἡμᾶς δὲ τοὺς
[6, 6]	τὰς πόλεις μὴ δέχεσθαι ὡς	ἀπιστοῦντας	Λακεδαιμονίοις καὶ ἀνόμους ὄντας, ἔτι
[6, 5]	τὰ ἐπιτήδεια. οὐκοῦν νῦν κρεῖττον	ἠριστηκότας	μάχεσθαι ἢ αὔριον ἀναρίστους. ἄνδρες,
[6, 2]	χρὴ πορευθῆναι ἐκ τοῦ Πόντου.	ἀναστὰς	δὲ Λύκων Ἀχαιὸς εἶπε· Θαυμάζω
[6, 4]	Ἀσιναῖος παρέλαβε. Μετὰ δὲ ταῦτα	ἀναστὰς	εἶπε Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες στρατιῶται,
[6, 6]	τῶν Ἑλληνίδων πόλεων. Μετὰ ταῦτα	ἀναστὰς	εἶπεν Ἀγασίας· Ἐγώ, ὦ ἄνδρες,
[6, 6]	οὐκ ἐδόκει φαῦλον εἶναι, ἀλλ´	ἀναστὰς	ἔλεξεν· Ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἐμοὶ
[6, 5]	ἱερεῖα καὶ οἶνον. πρῲ δ´	ἀναστὰς	Ξενοφῶν ἐθύετο ἐπ´ ἐξόδῳ, καὶ
[6, 4]	εἶναι θύεσθαι περὶ αὐτοῦ τούτου.	ἀναστάς	τις εἶπε· Καὶ εἰκότως ἄρα
[6, 5]	τῶν Βιθυνῶν· καὶ τρέπονται τοὺς	πελταστάς.	ἀλλ´ ἐπεὶ ὑπηντίαζεν ἡ φάλαγξ
[6, 5]	ὑφηγεῖτο ἐπὶ φάλαγγος, καὶ τοὺς	πελταστὰς	ἑκατέρωθεν ποιησάμενοι ἐπορεύοντο ἐπὶ τοὺς
[6, 2]	ἐμοὶ οὖν δοκεῖ αἰτεῖν τοὺς	Ἡρακλεώτας	μὴ ἔλαττον ἢ τρισχιλίους κυζικηνούς·
[6, 3]	σκοποὺς δὲ καταστήσας συνέλεξε τοὺς	στρατιώτας	καὶ ἔλεξεν· Ἄνδρες στρατιῶται, τῶν
[6, 6]	ἀποδράντα Δέξιππον καὶ προδόντα τοὺς	στρατιώτας	μεθ´ ὧν ἐσώθη. καὶ τούς
[6, 5]	καὶ ἐκήρυξαν ἀριστήσαντας ἐξιέναι τοὺς	στρατιώτας	σὺν τοῖς ὅπλοις, τὸν δὲ
[6, 3]	Κάλπης λιμένα, πορεύονται εἰς τὰς	πρώτας	κώμας, στάδια ἀπὸ θαλάττης ὡς
[6, 6]	εὐθὺς δ´ ἐκεῖνος ἀπελαύνει τοὺς	περιεστῶτας	τῶν στρατιωτῶν καὶ λέγοντας ὅτι
[6, 2]	στρατιάν, καὶ τοὺς μὲν πόνους	σφᾶς	ἔχειν, τὰ δὲ κέρδη ἄλλους,
[6, 5]	ἔλεγεν· Ἄνδρες, ἀναμιμνῄσκεσθε ὅσας δὴ	μάχας	σὺν τοῖς θεοῖς ὁμόσε ἰόντες
[6, 6]	ὄντα ἀφειλόμην. εἰ δὲ σὺ	ἦγες	ἢ ἄλλος τις τῶν παρὰ
[6, 2]	τετταράκοντα ἱππέας. Καὶ οἱ μὲν	Ἀρκάδες	διαπραξάμενοι πλοῖα παρὰ τῶν Ἡρακλεωτῶν
[6, 1]	ἡμῖν ἔξεστιν, ὡς ἔοικεν, ὅτι	Ἀρκάδες	ἐσμέν. ἐνταῦθα δὴ ὡς εὖ
[6, 2]	εἴ τινες ἦσαν παρ´ αὐτῷ	Ἀρκάδες	ἢ Ἀχαιοὶ καὶ Ξενοφῶντα συνέστησαν
[6, 2]	ἀληθείᾳ ὑπὲρ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος	Ἀρκάδες	καὶ Ἀχαιοί) εἰ οὖν σωφρονοῖεν,
[6, 2]	τὴν πρᾶξιν· καὶ συνίσταντο οἱ	Ἀρκάδες	καὶ οἱ Ἀχαιοί· προειστήκει δὲ
[6, 4]	καλὰ ἐγένετο, εἵποντο καὶ οἱ	Ἀρκάδες,	καὶ τοὺς μὲν νεκροὺς τοὺς
[6, 2]	οὕτω γίγνεται τὸ στράτευμα τρίχα,	Ἀρκάδες	μὲν καὶ Ἀχαιοὶ πλείους ἢ
[6, 3]	ὥσπερ ἀδελφούς. καὶ ἐπυνθάνοντο οἱ	Ἀρκάδες	τῶν περὶ Ξενοφῶντα τί τὰ
[6, 3]	αὐτῶν ἕκαστοι τάδε. οἱ μὲν	Ἀρκάδες	ὡς ἀπέβησαν νυκτὸς εἰς Κάλπης
[6, 6]	εἰσὶ μὲν γὰρ ἐγγὺς αἱ	Ἑλληνίδες	πόλεις· τῆς δὲ Ἑλλάδος Λακεδαιμόνιοι
[6, 4]	ἐπὶ εἴκοσι σταδίους, καὶ τοῦτο	γεῶδες	καὶ ἄλιθον· τὸ δὲ παρὰ
[6, 4]	γὰρ ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου	χθὲς	ἥκοντος πλοίου ἤκουσά τινος {ὅτι}
[6, 3]	ὁμήρους δὲ οὐκ ἐδίδοσαν οἱ	Θρᾷκες	αἰτούντων τῶν Ἑλλήνων, ἀλλ´ ἐν
[6, 3]	καταλελειμμένων ἐπυνθάνοντο ὅτι οἱ μὲν	Θρᾷκες	ἀφ´ ἑσπέρας ᾤχοντο ἀπιόντες, καὶ
[6, 4]	οὔτε φιλία οὔτε Ἑλληνίς, ἀλλὰ	Θρᾷκες	Βιθυνοί· καὶ οὓς ἂν λάβωσι
[6, 3]	τοῦ ὕδατος εἶργον αὐτοὺς οἱ	Θρᾷκες.	ἐπεὶ δὲ ἀπορία πολλὴ ἦν,
[6, 3]	δὲ ἄνευ πραγμάτων· οἱ δὲ	Θρᾷκες	ἐπεὶ ηὐτύχησαν τοῦτο τὸ εὐτύχημα,
[6, 3]	πρόβατα πολλὰ περιεβάλλοντο. οἱ δὲ	Θρᾷκες	ἡθροίζοντο οἱ διαφεύγοντες· πολλοὶ δὲ
[6, 1]	καὶ ἐπαιάνισαν, ἀνέστησαν πρῶτον μὲν	Θρᾷκες	καὶ πρὸς αὐλὸν ὠρχήσαντο σὺν
[6, 2]	δὲ εἰς ἑπτακοσίους, οἱ Κλεάρχου	Θρᾷκες,	Ξενοφῶντι δὲ ὁπλῖται μὲν εἰς
[6, 3]	πολιορκοῦνται ἐπὶ λόφου, οἱ δὲ	Θρᾷκες	πάντες περικεκυκλωμένοι εἶεν αὐτούς. ἐνταῦθα
[6, 1]	οἱ Παφλαγόνες ἤροντο εἰ καὶ	γυναῖκες	συνεμάχοντο αὐτοῖς. οἱ δ´ ἔλεγον
[6, 4]	κινεῖν τὸ στρατόπεδον νυκτὸς οὐκ	ἀσφαλὲς	ἐδόκει εἶναι· δασέα γὰρ ἦν
[6, 1]	αὖ οὐ πάνυ τι νομίζω	ἀσφαλὲς	εἶναι τοῦτο. ὁρῶ γὰρ ὅτι
[6, 1]	δὲ οὐδὲν πεπονθώς. μετὰ τοῦτο	Αἰνιᾶνες	καὶ Μάγνητες ἀνέστησαν, οἳ ὠρχοῦντο
[6, 5]	ὑπεδέχετο, ὃ οὐκ ᾔδεσαν οἱ	Ἕλληνες,	ἀλλὰ προαπετράποντο διώκοντες· ὀψὲ γὰρ
[6, 1]	μὲν πρέσβεις ᾤχοντο· οἱ δὲ	Ἕλληνες,	ἐπειδὴ πλοῖα ἱκανὰ ἐδόκει παρεῖναι,
[6, 3]	μὲν ἐμάχοντο ἅμα πορευόμενοι οἱ	Ἕλληνες,	ἐπὶ δὲ διαβάσει χαράδρας τρέπονται
[6, 3]	περὶ τὸν λόφον ἔνθα οἱ	Ἕλληνες	ἐστρατοπεδεύοντο ἐτάττοντο καὶ ἱππεῖς πολλοὶ
[6, 5]	εὐθὺς διεσπάρη, καθ´ ὃ οἱ	Ἕλληνες	ἱππεῖς ἦσαν, τὸ δὲ δεξιὸν
[6, 4]	τὰ ὅπλα πάντες ἔδραμον οἱ	Ἕλληνες·	καὶ διώκειν μὲν καὶ κινεῖν
[6, 3]	λόφῳ γενόμενοι ἔνθα ἐπολιορκοῦντο οἱ	Ἕλληνες.	καὶ οὐχ ὁρῶσιν οὔτε φίλιον
[6, 4]	ἡλίου δυσμὰς ἦν καὶ οἱ	Ἕλληνες	μάλ´ ἀθύμως ἔχοντες ἐδειπνοποιοῦντο, καὶ
[6, 3]	ὁπλίτας ἀσφαλῶς· οἱ μὲν γὰρ	Ἕλληνες	οὔτε τοξότην εἶχον οὔτε ἀκοντιστὴν
[6, 5]	ἐπεὶ δ´ ἐπλησίαζον, ἀλαλάξαντες οἱ	Ἕλληνες	πελτασταὶ ἔθεον ἐπὶ τοὺς πολεμίους
[6, 6]	ὅποι ἐδύναντο προσωτάτω· οἱ δὲ	Ἕλληνες	προσέμενον μὲν Κλέανδρον καὶ τὰς
[6, 5]	ὄν. ἐπεὶ δὲ εἶδον οἱ	Ἕλληνες	τό τε Φαρναβάζου ἱππικὸν ἔτι
[6, 5]	συνέστη. ἐπεὶ δὲ εἶδον οἱ	Ἕλληνες	ὑπομένοντας αὐτούς, ἐδόκει ῥᾷστόν τε
[6, 4]	διὰ τῶν λασίων τῶν Βιθυνῶν	τινες	ἐπιγενόμενοι τοῖς προφύλαξι τοὺς μὲν
[6, 4]	οὖν τὴν ἡμέραν ἐπαύσαντο. καί	τινες	ἐτόλμων λέγειν ὡς ὁ Ξενοφῶν
[6, 2]	ἔδοξε· καὶ ἀπολιπόντες Χειρίσοφον εἴ	τινες	ἦσαν παρ´ αὐτῷ Ἀρκάδες ἢ
[6, 6]	ὅτε ἀφίκετο καὶ ἐπὶ λείαν	τινὲς	οἰχόμενοι ἄλλοι εἰς τὸ ὄρος
[6, 1]	{ἐπιόντες} οἱ Μαντινεῖς καὶ ἄλλοι	τινὲς	τῶν Ἀρκάδων ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ὡς
[6, 6]	ὑμῶν αὐτῶν ἑλόμενοι πρὸς Κλέανδρον	οἵτινες,	ἄν τι ἐγὼ παραλίπω, καὶ
[6, 1]	θεοὺς προσόδοις. ὁρῶντες δὲ οἱ	Παφλαγόνες	δεινὰ ἐποιοῦντο πάσας τὰς ὀρχήσεις
[6, 1]	Παφλαγονίας. ἐκλώπευον δὲ καὶ οἱ	Παφλαγόνες	εὖ μάλα τοὺς ἀποσκεδαννυμένους, καὶ
[6, 1]	κρότος ἦν πολύς, καὶ οἱ	Παφλαγόνες	ἤροντο εἰ καὶ γυναῖκες συνεμάχοντο
[6, 1]	τεχνικῶς πως. καὶ ἀνέκραγον οἱ	Παφλαγόνες.	καὶ ὁ μὲν σκυλεύσας τὰ
[6, 3]	πολλοὶ καὶ πελτασταί, καὶ ἀεὶ	πλέονες	συνέρρεον· καὶ προσέβαλλον πρὸς τοὺς
[6, 1]	ἀχθόμενον. Ἐπεὶ ταῦτα εἶπε, πολὺ	πλείονες	ἀνίσταντο λέγοντες ὡς δέοι αὐτὸν
[6, 3]	ἀνθρώπους τούτους ἐφύλαττεν ἰσχυρῶς, ὅπως	ἡγεμόνες	εἶεν ὅποι δέοι· σκοποὺς δὲ
[6, 5]	παριὼν παρὰ τὴν φάλαγγα ἔλεγεν·	Ἄνδρες,	ἀναμιμνῄσκεσθε ὅσας δὴ μάχας σὺν
[6, 4]	ξυνελθόντων εἶπε πάλιν Ξενοφῶν· Ὦ	ἄνδρες,	ἐπὶ μὲν τῇ πορείᾳ, ὡς
[6, 1]	ἐνδέον, παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ	ἄνδρες,	ἔφη, ὡς πάνυ εἰδῆτε, ὀμνύω
[6, 1]	καὶ ἔλεξε τάδε. Ἐγώ, ὦ	ἄνδρες,	ἥδομαι μὲν ὑφ´ ὑμῶν τιμώμενος,
[6, 6]	ἀναστὰς εἶπεν Ἀγασίας· Ἐγώ, ὦ	ἄνδρες,	ὄμνυμι θεοὺς καὶ θεὰς ἦ
[6, 5]	ἀλλ´ ἴστε μέν με, ὦ	ἄνδρες,	οὐδένα πω κίνδυνον προξενήσαντα ὑμῖν
[6, 5]	Ξενοφῶν λέγει· Δοκεῖ μοι, ὦ	ἄνδρες	στρατηγοί, ἐπιτάξασθαι τῇ φάλαγγι λόχους
[6, 6]	εἶναι, ἀλλ´ ἀναστὰς ἔλεξεν· Ὦ	ἄνδρες	στρατιῶται, ἐμοὶ δὲ οὐδὲν φαῦλον
[6, 4]	ταῦτα ἀναστὰς εἶπε Ξενοφῶν· Ὦ	ἄνδρες	στρατιῶται, τὴν μὲν πορείαν, ὡς
[6, 3]	συνέλεξε τοὺς στρατιώτας καὶ ἔλεξεν·	Ἄνδρες	στρατιῶται, τῶν Ἀρκάδων οἱ μὲν
[6, 5]	ἠριστηκότας μάχεσθαι ἢ αὔριον ἀναρίστους.	ἄνδρες,	τά τε ἱερὰ ἡμῖν καλὰ
[6, 1]	ᾑρέθη, παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ	ἄνδρες,	τοῦτο μὲν ἴστε, ὅτι οὐδ´
[6, 2]	Ἀχαιὸς εἶπε· Θαυμάζω μέν, ὦ	ἄνδρες,	τῶν στρατηγῶν ὅτι οὐ πειρῶνται
[6, 1]	πεπονθώς. μετὰ τοῦτο Αἰνιᾶνες καὶ	Μάγνητες	ἀνέστησαν, οἳ ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν
[6, 5]	ἡγεῖσθαι κελεύει τὸν Ξενοφῶντα. καὶ	διαβάντες	τὴν τάφρον τὰ ὅπλα τίθενται,
[6, 1]	ἐπειδὴ πλοῖα ἱκανὰ ἐδόκει παρεῖναι,	ἀναβάντες	ἔπλεον ἡμέραν καὶ νύκτα πνεύματι
[6, 3]	ὥρα ἦν, κατεστρατοπεδεύσαντο ἐπὶ λόφον	ἐκβάντες,	καὶ τά τε τῶν πολεμίων
[6, 5]	τὸ χωρίον. ἐπεὶ δ´ ἐπλησίαζον,	ἀλαλάξαντες	οἱ Ἕλληνες πελτασταὶ ἔθεον ἐπὶ
[6, 2]	ὅπλα ἐφαίνετο. Ἐκ τούτου οἱ	ταράξαντες	ταῦτα τοὺς στρατηγοὺς ᾐτιῶντο διαφθείρειν
[6, 4]	κραυγῆς γενομένης εἰς τὰ ὅπλα	πάντες	ἔδραμον οἱ Ἕλληνες· καὶ διώκειν
[6, 1]	ἡ δὲ στρατιὰ συνῆλθε, καὶ	πάντες	ἔλεγον ἕνα αἱρεῖσθαι· καὶ ἐπεὶ
[6, 5]	καταλιπεῖν. οἱ μὲν δὴ ἄλλοι	πάντες	ἐξῇσαν, Νέων δὲ οὔ· ἐδόκει
[6, 5]	ἐλπίζετε δέξεσθαι ἡμᾶς, ἀπιόντων δὲ	πάντες	ἐπιστάμεθα ὅτι τολμήσουσιν ἐφέπεσθαι. τὸ
[6, 3]	ἐπὶ λόφου, οἱ δὲ Θρᾷκες	πάντες	περικεκυκλωμένοι εἶεν αὐτούς. ἐνταῦθα τοὺς
[6, 4]	δὲ ὑστεραίᾳ συνῆλθον οἱ στρατιῶται	πάντες·	συνῆγε δὲ μάλιστα Ἀγασίας τε
[6, 2]	Ἀχαιοὶ πλείους ἢ τετρακισχίλιοι, ὁπλῖται	πάντες,	Χειρισόφῳ δ´ ὁπλῖται μὲν εἰς
[6, 4]	ἄλλοι οἱ μέχρι τριάκοντα ἐτῶν	ἅπαντες.	καὶ ἀναλαβόντες τοὺς λοιποὺς ἄνδρας
[6, 4]	καὶ στεφάνους ἐπέθεσαν. ταῦτα δὲ	ποιήσαντες	ἀνεχώρησαν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. καὶ
[6, 6]	ἡμέραν καὶ νύκτα. τοῦτο δὲ	ποιήσαντες	ἔλαβον πολλὰ καὶ ἀνδράποδα καὶ
[6, 4]	τὸ στρατόπεδον. καὶ τότε μὲν	δειπνήσαντες	ἐκοιμήθησαν. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ συνῆλθον
[6, 3]	ὥς γε ἡμῖν ἐδόκουν, τοῦτο	δείσαντες	ἀπῆλθον· σχεδὸν γὰρ ἀμφὶ τοῦτον
[6, 5]	εἶναι ἰέναι ἤδη ἐπ´ αὐτούς.	παιανίσαντες	οὖν εὐθὺς ἐπέκειντο· οἱ δ´
[6, 2]	τοῦτον τοῦ Παρθενίου· τοῦτον δὲ	παραπλεύσαντες}	ἀφίκοντο εἰς Ἡράκλειαν πόλιν Ἑλληνίδα
[6, 1]	ἀνδρῶν οὓς ἐδόκουν δικαιοτάτους εἶναι.	θύσαντες	δὲ βοῦς τῶν αἰχμαλώτων καὶ
[6, 2]	ἐπαπειλεῖν, εἰ μὴ ποιήσοιεν ταῦτα.	ἀκούσαντες	δ´ οἱ Ἡρακλεῶται βουλεύσεσθαι ἔφασαν·
[6, 4]	ἂν τὰ ἱερὰ προχωροίη ἡμῖν.	ἀκούσαντες	δ´ οἱ στρατιῶται ἀνέκραγον, ὡς
[6, 3]	ὅποι δέ, οὐκ εἰδέναι. Ταῦτα	ἀκούσαντες	οἱ ἀμφὶ Ξενοφῶντα, ἐπεὶ ἠρίστησαν,
[6, 1]	καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν Ἀρκάδων	ἀναστάντες	ἐξοπλισάμενοι ὡς ἐδύναντο κάλλιστα ᾖσάν
[6, 2]	Ἀχαιοί) εἰ οὖν σωφρονοῖεν, αὐτοὶ	συστάντες	καὶ στρατηγοὺς ἑλόμενοι ἑαυτῶν καθ´
[6, 2]	δύο πλέθρων. Οἱ δὲ στρατιῶται	συλλεγέντες	ἐβουλεύοντο τὴν λοιπὴν πορείαν πότερον
[6, 3]	ἐκείνοις μαχώμεθα καὶ μὴ μόνοι	λειφθέντες	μόνοι καὶ κινδυνεύωμεν. ἡμεῖς γὰρ
[6, 4]	πολλὰ καὶ ἀγαθὰ πράττειν. τοιοῦτοι	ὄντες	ἐπόθουν εἰς τὴν Ἑλλάδα σῴζεσθαι.
[6, 3]	διαφεύγοντες· πολλοὶ δὲ διέφευγον πελτασταὶ	ὄντες	ὁπλίτας ἐξ αὐτῶν τῶν χειρῶν.
[6, 5]	ἀπεκτίννυσαν ὅσουσπερ ἐδύναντο ὡς ὀλίγοι	ὄντες.	τῶν δὲ πολεμίων τὸ μὲν
[6, 5]	χωρίον ἡγοῦντο· οἱ δὲ εἵποντο	ἀναλαβόντες	τὰ ὅπλα καὶ τὰ σκεύη.
[6, 4]	μέχρι τριάκοντα ἐτῶν ἅπαντες. καὶ	ἀναλαβόντες	τοὺς λοιποὺς ἄνδρας εἰς τὸ
[6, 4]	ἀκούοντες, οἱ μὲν καὶ ἄνδρας	ἄγοντες,	οἱ δὲ καὶ προσανηλωκότες χρήματα,
[6, 5]	ἐπεὶ δὲ τοὺς πρώτους ἔθαψαν,	προαγαγόντες	καὶ τὴν οὐρὰν αὖθις ποιησάμενοι
[6, 5]	δὲ πέρα μεσούσης τῆς ἡμέρας	προάγοντες	τὸ στράτευμα ἔξω τῶν κωμῶν
[6, 1]	ταῦτα εἶπε, πολὺ πλείονες ἀνίσταντο	λέγοντες	ὡς δέοι αὐτὸν ἄρχειν. Ἀγασίας
[6, 5]	καὶ οἷα πάσχουσιν οἱ πολεμίους	φεύγοντες,	καὶ τοῦτο ἐννοήσατε ὅτι ἐπὶ
[6, 3]	οἱ δὲ Θρᾷκες ἡθροίζοντο οἱ	διαφεύγοντες·	πολλοὶ δὲ διέφευγον πελτασταὶ ὄντες
[6, 3]	τῆς μεσογείας πορευομένῳ οἱ ἱππεῖς	καταθέοντες	ἐντυγχάνουσι πρεσβύταις πορευομένοις ποι. καὶ
[6, 3]	ἀκοντιστὴν οὔτε ἱππέα· οἱ δὲ	προσθέοντες	καὶ προσελαύνοντες ἠκόντιζον· ὁπότε δὲ
[6, 6]	τῶν Ἑλληνίδων πόλεων καὶ οἱ	παραπλέοντες	ἄσμενοι κατῆγον, ἀκούοντες ὡς οἰκίζοιτο
[6, 2]	ἡμέρας δύο παρὰ γῆν. καὶ	παραπλέοντες	{ἐθεώρουν τήν τε Ἰασονίαν ἀκτήν,
[6, 5]	ἡγεμών. οἱ δὲ πολέμιοι ὑπέμενον,	νομίζοντες	καλὸν ἔχειν τὸ χωρίον. ἐπεὶ
[6, 2]	Παρράσιον καὶ Ἀγασίαν Στυμφάλιον. οὗτοι	ἐλθόντες	ἔλεγον τὰ δεδογμένα· τὸν δὲ
[6, 5]	προαπετράποντο διώκοντες· ὀψὲ γὰρ ἦν.	ἐπανελθόντες	δὲ ἔνθα ἡ πρώτη συμβολὴ
[6, 1]	ὀργιοῦνται Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐὰν σύνδειπνοι	συνελθόντες	μὴ Λακεδαιμόνιον συμποσίαρχον αἱρῶνται; ἐπεὶ
[6, 3]	ποιεῖν. νῦν μὲν οὖν στρατοπεδευσώμεθα	προελθόντες	ὅσον ἂν δοκῇ καιρὸς εἶναι
[6, 5]	μάχας σὺν τοῖς θεοῖς ὁμόσε	ἰόντες	νενικήκατε καὶ οἷα πάσχουσιν οἱ
[6, 4]	καὶ ἤδη καὶ ἐπὶ σκηνὴν	ἰόντες	τὴν Ξενοφῶντος ἔλεγον ὅτι οὐκ
[6, 6]	καὶ τὰ πλοῖα ὡς ἥξοντα,	ἐξιόντες	δ´ ἑκάστης ἡμέρας σὺν τοῖς
[6, 6]	λείαν ἰέναι, καὶ ἐλάμβανον οἱ	ἐξιόντες·	ὁπότε δὲ ἐξίοι πᾶν τὸ
[6, 5]	εὐωνύμῳ· Φρασίας Ἀθηναῖος ταύτῃ ἐφειστήκει.	προϊόντες	δέ, ἐπεὶ ἐγένοντο οἱ ἡγούμενοι
[6, 3]	μὲν Θρᾷκες ἀφ´ ἑσπέρας ᾤχοντο	ἀπιόντες,	καὶ τοὺς Ἕλληνας δ´ ἔφασαν
[6, 1]	τὸν αὐλόν. ἐπὶ δὲ τούτῳ	{ἐπιόντες}	οἱ Μαντινεῖς καὶ ἄλλοι τινὲς
[6, 3]	εἶχεν ἔκαιον, καὶ οἱ πελτασταὶ	ἐπιπαριόντες	κατὰ τὰ ἄκρα ἔκαιον πάντα
[6, 1]	Ξενοφῶντα· καὶ οἱ λοχαγοὶ ἔλεγον	προσιόντες	αὐτῷ ὅτι ἡ στρατιὰ οὕτω
[6, 5]	τῶν κωμῶν, ἔνθα ἔκειντο ἁθρόοι,	συνενεγκόντες	αὐτοὺς ἔθαψαν. Ἤδη δὲ πέρα
[6, 4]	δὲ τοὺς ἐκ τῶν ὁδῶν	συνενεγκόντες	ἔθαψαν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ὡς
[6, 5]	ᾔδεσαν οἱ Ἕλληνες, ἀλλὰ προαπετράποντο	διώκοντες·	ὀψὲ γὰρ ἦν. ἐπανελθόντες δὲ
[6, 2]	φιλίαν ὅ τι μὴ αὐτοὶ	ἐθέλοντες	διδοῖεν. ἐπεὶ δ´ οὗτοι ἐδόκουν
[6, 5]	ἀπάξοντα οὔτε σῖτος ᾧ θρεψόμεθα	μένοντες,	δεήσει δέ, ἢν θᾶττον ἐκεῖ
[6, 3]	ἱππεῖς ἔχοντες τοὺς ἡγεμόνας καὶ	προελαύνοντες	ἐλάνθανον αὑτοὺς ἐπὶ τῷ λόφῳ
[6, 3]	ἱππέα· οἱ δὲ προσθέοντες καὶ	προσελαύνοντες	ἠκόντιζον· ὁπότε δὲ αὐτοῖς ἐπίοιεν,
[6, 4]	καταλιπόντες ὡς χρήματ´ αὐτοῖς κτησάμενοι	ἥξοντες	πάλιν, ἀκούοντες καὶ τοὺς ἄλλους
[6, 4]	καὶ ἀνάγκη μάχεσθαι· εἰ οὖν	καταλιπόντες	τὰ σκεύη ἐν τῷ ἐρυμνῷ
[6, 6]	δίκης τυχεῖν. νῦν οὖν ἄπιτε	καταλιπόντες	τόνδε τὸν ἄνδρα· ὅταν δ´
[6, 5]	τὸ χωρίον, καὶ ἀπεσταύρωσαν ἅπαν,	καταλιπόντες	τρεῖς πύλας. καὶ πλοῖον ἐξ
[6, 4]	μητέρας, οἱ δὲ καὶ τέκνα	καταλιπόντες	ὡς χρήματ´ αὐτοῖς κτησάμενοι ἥξοντες
[6, 2]	τι λαμβάνειν. ταῦτ´ ἔδοξε· καὶ	ἀπολιπόντες	Χειρίσοφον εἴ τινες ἦσαν παρ´
[6, 6]	λοχίτης. οἱ δ´ ἄλλοι οἱ	παρόντες	τῶν στρατιωτῶν ἐπιχειροῦσι βάλλειν τὸν
[6, 3]	πάντας ἁλίζεσθαι· καὶ ἅτε ἐξαίφνης	ἐπιπεσόντες	ἀνδράποδά τε πολλὰ ἔλαβον καὶ
[6, 2]	Ἡρακλεωτῶν πρῶτοι πλέουσιν, ὅπως ἐξαίφνης	ἐπιπεσόντες	τοῖς Βιθυνοῖς λάβοιεν ὅτι πλεῖστα·
[6, 5]	ἄν που δέῃ ὦσιν οἱ	ἐπιβοηθήσοντες	τῇ φάλαγγι καὶ οἱ πολέμιοι
[6, 4]	χρήματ´ αὐτοῖς κτησάμενοι ἥξοντες πάλιν,	ἀκούοντες	καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς παρὰ
[6, 4]	μισθοφοράν, ἀλλὰ τὴν Κύρου ἀρετὴν	ἀκούοντες,	οἱ μὲν καὶ ἄνδρας ἄγοντες,
[6, 6]	οἳ πλησίον ᾤκουν πρὸς Ξενοφῶντα,	ἀκούοντες	ὅτι οὗτος πολίζει τὸ χωρίον,
[6, 6]	καὶ οἱ παραπλέοντες ἄσμενοι κατῆγον,	ἀκούοντες	ὡς οἰκίζοιτο πόλις καὶ λιμὴν
[6, 4]	καὶ οἱ Ἕλληνες μάλ´ ἀθύμως	ἔχοντες	ἐδειπνοποιοῦντο, καὶ ἐξαπίνης διὰ τῶν
[6, 4]	γὰρ τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν ἃ	ἔχοντες	ἦλθον, καὶ ἀγορὰ οὐδεμία πω
[6, 5]	καὶ Ῥαθίνης ἧκον παρὰ Φαρναβάζου	ἔχοντες	τὴν δύναμιν. ἐπεὶ δὲ κατεῖδον
[6, 1]	νύκτα πνεύματι καλῷ ἐν ἀριστερᾷ	ἔχοντες	τὴν Παφλαγονίαν. τῇ δ´ ἄλλῃ
[6, 6]	πορευόμενοι τὴν ὀρθὴν ὁδόν, ὥστε	ἔχοντές	τι εἰς τὴν φιλίαν ἐλθεῖν,
[6, 1]	εἰσῄει αὐτοὺς ὅπως ἂν καὶ	ἔχοντές	τι οἴκαδε ἀφίκωνται. ἡγήσαντο οὖν,
[6, 3]	Τιμασίων δὲ καὶ οἱ ἱππεῖς	ἔχοντες	τοὺς ἡγεμόνας καὶ προελαύνοντες ἐλάνθανον
[6, 6]	τούτου οἱ μὲν ἐπαινοῦντες ἀπῆλθον,	ἔχοντες	τὼ ἄνδρε· Κλέανδρος δὲ ἐθύετο
[6, 5]	τοὺς Ἕλληνας οἱ πολέμιοι, ἔστησαν	ἀπέχοντες	αὐτῶν ὅσον πεντεκαίδεκα σταδίους. ἐκ
[6, 6]	ἦν, συνήγαγον τὸ στράτευμα οἱ	ἄρχοντες·	καὶ ἔνιοι μὲν αὐτῶν παρ´
[6, 6]	στρατιὰν ἐμοχθησάτην. ταῦτα δέ σου	τυχόντες	ὑπισχνοῦνταί σοι ἀντὶ τούτων, ἢν
[6, 6]	στρατιωτῶν ἐπιχειροῦσι βάλλειν τὸν Δέξιππον,	ἀνακαλοῦντες	τὸν προδότην. ἔδεισαν δὲ καὶ
[6, 6]	καὶ ἐκεῖ ἔμειναν ἡμέρας ἑπτὰ	αφυροπωλοῦντες.
[6, 1]	δὲ τοῦτο ὡμολόγησαν, εὐθὺς ἐπαύσαντο	πολεμοῦντες	καὶ οὐκέτι πέρα ἐπολιόρκησαν τὴν
[6, 1]	πατρίδι μου οὐ πρόσθεν ἐπαύσαντο	πολεμοῦντες	πρὶν ἐποίησαν πᾶσαν τὴν πόλιν
[6, 6]	Λακεδαιμονίων. Ἐκ τούτου οἱ μὲν	ἐπαινοῦντες	ἀπῆλθον, ἔχοντες τὼ ἄνδρε· Κλέανδρος
[6, 6]	τὸ ὄρος εἰλήφεσαν πρόβατα πολλά·	ὀκνοῦντες	δὲ μὴ ἀφαιρεθεῖεν τῷ Δεξίππῳ
[6, 5]	νάπει μεγάλῳ καὶ δυσπόρῳ, ἔστησαν	ἀγνοοῦντες	εἰ διαβατέον εἴη τὸ νάπος.
[6, 1]	ταῖς πρὸς τοὺς θεοὺς προσόδοις.	ὁρῶντες	δὲ οἱ Παφλαγόνες δεινὰ ἐποιοῦντο
[6, 3]	ἐδύναντο ἐκ τοῦ χωρίου, ἀλλὰ	τελευτῶντες	καὶ ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶργον
[6, 6]	ὅτι οὗτος πολίζει τὸ χωρίον,	ἐρωτῶντες	ὅ τι δέοι ποιοῦντας φίλους
[6, 4]	προσανηλωκότες χρήματα, καὶ τούτων ἕτεροι	ἀποδεδρακότες	πατέρας καὶ μητέρας, οἱ δὲ
[6, 4]	αὐτοῖς οἱ Φαρναβάζου ἱππεῖς πρῶτοι·	βεβοηθηκότες	γὰρ ἦσαν τοῖς Βιθυνοῖς, βουλόμενοι
[6, 5]	οὕτως ὅπως δύναιντο, ὡς μὴ	τεθαρρηκότες	ἀναπαύσαιντο. συνταξάμενοι δὴ πορεύονται. ἐντεῦθεν
[6, 4]	πλεῖστοι ἦσαν οὐ σπάνει βίου	ἐκπεπλευκότες	ἐπὶ ταύτην τὴν μισθοφοράν, ἀλλὰ
[6, 4]	ἄνδρας ἄγοντες, οἱ δὲ καὶ	προσανηλωκότες	χρήματα, καὶ τούτων ἕτεροι ἀποδεδρακότες
[6, 2]	ἡμέρᾳ ἕκτῃ ἢ ἑβδόμῃ ἀφ´	ἧς	ᾑρέθη. Ξενοφῶν μέντοι ἐβούλετο κοινῇ
[6, 6]	τῆς στρατιᾶς ἄρχειν τῆς πεντηκοντόρου	ἧς	ᾐτησάμεθα παρὰ Τραπεζουντίων ἐφ´ ᾧτε
[6, 4]	μέχρι εἰς τὸ στρατόπεδον. καὶ	κραυγῆς	γενομένης εἰς τὰ ὅπλα πάντες
[6, 2]	ἀποβαίνει ἐπὶ τὰ ὅρια τῆς	Θρᾴκης	καὶ τῆς Ἡρακλεώτιδος καὶ διὰ
[6, 2]	λιμένα κατὰ μέσον πως τῆς	Θρᾴκης.	Χειρίσοφος δ´ εὐθὺς ἀπὸ τῆς
[6, 6]	τινὸς βιαίου ἐξάρχω, τῆς ἐσχάτης	δίκης	ἄξιος εἶναι, καὶ ὑφέξω τὴν
[6, 6]	καὶ ὑμεῖς νῦν ἀξιοῦτε, τῆς	δίκης	τυχεῖν. νῦν οὖν ἄπιτε καταλιπόντες
[6, 2]	Ἀχερουσιάδι Χερρονήσῳ, ἔνθα λέγεται ὁ	Ἡρακλῆς	ἐπὶ τὸν Κέρβερον κύνα καταβῆναι
[6, 5]	τούτου σύνθημα παρῄει Ζεὺς σωτήρ,	Ἡρακλῆς	ἡγεμών. οἱ δὲ πολέμιοι ὑπέμενον,
[6, 5]	πρεσβύτατος ὢν τῶν στρατηγῶν ὅτι	βουλῆς	οὐκ ἄξιον εἴη εἰ διαβατέον
[6, 4]	καὶ τὸ ἐλθεῖν ἐνταῦθα ἐξ	ἐπιβουλῆς	εἶναι, βουλομένων τινῶν κατοικίσαι πόλιν.
[6, 6]	τῇ Ἑλλάδι καὶ ἐπαίνου καὶ	τιμῆς	τεύξεσθαι ἀντὶ δὲ τούτων οὐδ´
[6, 4]	εἰς τὸ στρατόπεδον. καὶ κραυγῆς	γενομένης	εἰς τὰ ὅπλα πάντες ἔδραμον
[6, 6]	νόμιζε δέ, ἂν ἐμὲ νῦν	ἀποκτείνῃς,	δι´ ἄνδρα δειλόν τε καὶ
[6, 5]	πεζούς· καὶ γὰρ Σπιθριδάτης καὶ	Ῥαθίνης	ἧκον παρὰ Φαρναβάζου ἔχοντες τὴν
[6, 4]	μάλ´ ἀθύμως ἔχοντες ἐδειπνοποιοῦντο, καὶ	ἐξαπίνης	διὰ τῶν λασίων τῶν Βιθυνῶν
[6, 3]	δέοι πάντας ἁλίζεσθαι· καὶ ἅτε	ἐξαίφνης	ἐπιπεσόντες ἀνδράποδά τε πολλὰ ἔλαβον
[6, 2]	τῶν Ἡρακλεωτῶν πρῶτοι πλέουσιν, ὅπως	ἐξαίφνης	ἐπιπεσόντες τοῖς Βιθυνοῖς λάβοιεν ὅτι
[6, 5]	ὁρῴη ἐντὸς τῆς φάλαγγος, καὶ	ἐξαίφνης	ὁρῶσι τοὺς πολεμίους ὑπερβάλλοντας κατὰ
[6, 4]	τῇ ἡμέρᾳ, λαβὼν βοῦν ὑπὸ	ἁμάξης	(οὐ γὰρ ἦν ἄλλα ἱερεῖα)
[6, 4]	οὐκέτι ἦν, βοῦς δὲ ὑπὸ	ἁμάξης	πριάμενοι ἐθύοντο· καὶ Ξενοφῶν Κλεάνορος
[6, 5]	προξενήσαντα ὑμῖν ἐθελούσιον· οὐ γὰρ	δόξης	ὁρῶ δεομένους ὑμᾶς εἰς ἀνδρειότητα,
[6, 3]	οἱ δὲ πολέμιοι πλησίον· εἰς	Κάλπης	δὲ λιμένα, ἔνθα Χειρίσοφον εἰκάζομεν
[6, 3]	τάχιστα συμμεῖξαι τοῖς ἄλλοις εἰς	Κάλπης	λιμένα. καὶ πορευόμενοι ἑώρων τὸν
[6, 2]	ὅτι πλεῖστα· καὶ ἀποβαίνουσιν εἰς	Κάλπης	λιμένα κατὰ μέσον πως τῆς
[6, 3]	πορευόμενος παρὰ θάλατταν ἀφικνεῖται εἰς	Κάλπης	λιμένα. Ξενοφῶντι δὲ διὰ τῆς
[6, 2]	φαίη τριήρεις ἔχων ἥξειν εἰς	Κάλπης	λιμένα· ὅπως οὖν μηδεὶς μετάσχοι,
[6, 3]	Ἀρκάδες ὡς ἀπέβησαν νυκτὸς εἰς	Κάλπης	λιμένα, πορεύονται εἰς τὰς πρώτας
[6, 4]	λέγονται τοὺς Ἕλληνας. ὁ δὲ	Κάλπης	λιμὴν ἐν μέσῳ μὲν κεῖται
[6, 4]	δὲ χωρίον τοῦτο ὃ καλεῖται	Κάλπης	λιμὴν ἔστι μὲν ἐν τῇ
[6, 3]	καὶ Ἀχαιῶν κατὰ τὴν ἐπὶ	Κάλπης	ὁδόν. ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο εἰς
[6, 1]	καὶ ὡρμίσαντο εἰς Ἁρμήνην τῆς	Σινώπης.	Σινωπεῖς δὲ οἰκοῦσι μὲν ἐν
[6, 1]	ἄρχοντα, μᾶλλον ἂν ἢ πολυαρχίας	οὔσης	δύνασθαι τὸν ἕνα χρῆσθαι τῷ
[6, 5]	αὐτοὺς ἔθαψαν. Ἤδη δὲ πέρα	μεσούσης	τῆς ἡμέρας προάγοντες τὸ στράτευμα
[6, 1]	δ´ ἔμπροσθεν χρόνον ἐκ τῆς	νικώσης	ἔπραττον πάντα οἱ στρατηγοί. ὡς
[6, 2]	τούτους δὲ ἐψηφίσαντο ἐκ τῆς	νικώσης	ὅ τι δοκοίη τοῦτο ποιεῖν.
[6, 1]	τῇ διατριβῇ οἱ μὲν ἀπὸ	τῆς	ἀγορᾶς ἔζων, οἱ δὲ καὶ
[6, 6]	οὕτω γὰρ ἂν ὑμεῖς ἀπολελυμένοι	τῆς	αἰτίας εἴητε. ὡς δὲ νῦν
[6, 6]	μὲν οὖν ἀπολύω καὶ ὑμᾶς	τῆς	αἰτίας καὶ Ἀγασίαν, ἂν αὐτὸς
[6, 1]	ὁ θεὸς σημαίνει μήτε προσδεῖσθαι	τῆς	ἀρχῆς μήτε εἰ αἱροῖντο ἀποδέχεσθαι.
[6, 6]	γὰρ ἐγγὺς αἱ Ἑλληνίδες πόλεις·	τῆς	δὲ Ἑλλάδος Λακεδαιμόνιοι προεστήκασιν· ἱκανοὶ
[6, 6]	ὥσπερ καὶ ὑμεῖς νῦν ἀξιοῦτε,	τῆς	δίκης τυχεῖν. νῦν οὖν ἄπιτε
[6, 4]	Ἐπειδὴ δὲ ὑστέρα ἡμέρα ἐγένετο	τῆς	εἰς ταὐτὸν συνόδου, ἐπ´ ἐξόδῳ
[6, 6]	οὔτε δυοῖν ἡμᾶς τοὺς ἄλλους	τῆς	Ἑλλάδος ἀπέχεσθαι, ἀλλὰ πειστέον ὅ
[6, 1]	στρατιῶται ἡμέρας πέντε. ὡς δὲ	τῆς	Ἑλλάδος ἐδόκουν ἐγγὺς γίγνεσθαι, ἤδη
[6, 5]	ἐννοήσατε ὅτι ἐπὶ ταῖς θύραις	τῆς	Ἑλλάδος ἐσμέν. ἀλλ´ ἕπεσθε ἡγεμόνι
[6, 6]	ἢ ἄλλου τινὸς βιαίου ἐξάρχω,	τῆς	ἐσχάτης δίκης ἄξιος εἶναι, καὶ
[6, 5]	ἔθαψαν. Ἤδη δὲ πέρα μεσούσης	τῆς	ἡμέρας προάγοντες τὸ στράτευμα ἔξω
[6, 2]	τὰ ὅρια τῆς Θρᾴκης καὶ	τῆς	Ἡρακλεώτιδος καὶ διὰ μεσογείας ἐπορεύετο.
[6, 2]	λαβὼν ἀποβαίνει ἐπὶ τὰ ὅρια	τῆς	Θρᾴκης καὶ τῆς Ἡρακλεώτιδος καὶ
[6, 2]	Κάλπης λιμένα κατὰ μέσον πως	τῆς	Θρᾴκης. Χειρίσοφος δ´ εὐθὺς ἀπὸ
[6, 6]	καὶ ἀφίκοντο ἑκταῖοι εἰς Χρυσόπολιν	τῆς	Καλχηδονίας, καὶ ἐκεῖ ἔμειναν ἡμέρας
[6, 2]	ᾗ νῦν τὰ σημεῖα δεικνύασι	τῆς	καταβάσεως τὸ βάθος πλέον ἢ
[6, 3]	Κάλπης λιμένα. Ξενοφῶντι δὲ διὰ	τῆς	μεσογείας πορευομένῳ οἱ ἱππεῖς καταθέοντες
[6, 1]	καὶ ἰδιώτην ἂν γνῶναι ὅτι	τῆς	μοναρχίας ἀπέχεσθαί με δεῖ. οὕτω
[6, 1]	τὸν δ´ ἔμπροσθεν χρόνον ἐκ	τῆς	νικώσης ἔπραττον πάντα οἱ στρατηγοί.
[6, 2]	δέκα· τούτους δὲ ἐψηφίσαντο ἐκ	τῆς	νικώσης ὅ τι δοκοίη τοῦτο
[6, 3]	ἐπειδὴ τὰ πυρὰ οὐχ ἑωρῶμεν,	τῆς	νυκτὸς ἥξειν ἐπὶ τοὺς πολεμίους·
[6, 3]	τε ἀλλήλους καὶ συνελέγοντο ἐρρωμένως	τῆς	νυκτός. καὶ ἅμα ἡμέρᾳ κύκλῳ
[6, 1]	εὖ μάλα τοὺς ἀποσκεδαννυμένους, καὶ	τῆς	νυκτὸς τοὺς πρόσω σκηνοῦντας ἐπειρῶντο
[6, 1]	τοῖς ὅπλοις. ὁ δὲ τρόπος	τῆς	ὀρχήσεως ἦν, ὁ μὲν παραθέμενος
[6, 1]	οἱ δὲ καὶ λῃζόμενοι ἐκ	τῆς	Παφλαγονίας. ἐκλώπευον δὲ καὶ οἱ
[6, 6]	αἱρεθέντα ὑπὸ τῆς στρατιᾶς ἄρχειν	τῆς	πεντηκοντόρου ἧς ᾐτησάμεθα παρὰ Τραπεζουντίων
[6, 2]	Θρᾴκης. Χειρίσοφος δ´ εὐθὺς ἀπὸ	τῆς	πόλεως τῶν Ἡρακλεωτῶν ἀρξάμενος πεζῇ
[6, 1]	Σινώπην καὶ ὡρμίσαντο εἰς Ἁρμήνην	τῆς	Σινώπης. Σινωπεῖς δὲ οἰκοῦσι μὲν
[6, 6]	Δέξιππον δὲ οἶδα αἱρεθέντα ὑπὸ	τῆς	στρατιᾶς ἄρχειν τῆς πεντηκοντόρου ἧς
[6, 2]	δὲ ἔτι μὲν ἐπεχείρησεν ἀπαλλαγεὶς	τῆς	στρατιᾶς ἐκπλεῦσαι· θυομένῳ δὲ αὐτῷ
[6, 1]	ὅτε ἤρχετο ἐπὶ τὸ συνεπιμελεῖσθαι	τῆς	στρατιᾶς καθίστασθαι. καὶ ὅτε ἐξ
[6, 3]	πάντας εἰς ταὐτὸν ἐλθόντας κοινῇ	τῆς	σωτηρίας ἔχεσθαι. ἀλλὰ χρὴ παρασκευασαμένους
[6, 5]	πλέθρον· Σαμόλας Ἀχαιὸς ταύτης ἦρχε	τῆς	τάξεως· τὴν δ´ ἐπὶ τῷ
[6, 5]	ὅ τι τις ὁρῴη ἐντὸς	τῆς	φάλαγγος, καὶ ἐξαίφνης ὁρῶσι τοὺς
[6, 2]	Ἡρακλεωτῶν ἀρξάμενος πεζῇ ἐπορεύετο διὰ	τῆς	χώρας· ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν
[6, 5]	πολλοὺς καὶ πεζούς· καὶ γὰρ	Σπιθριδάτης	καὶ Ῥαθίνης ἧκον παρὰ Φαρναβάζου
[6, 1]	ἀπάγει· ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ	ζευγηλάτης	τὸν λῃστήν· εἶτα παρὰ τοὺς
[6, 6]	ἄλλου τινὸς βιαίου ἐξάρχω, τῆς	ἐσχάτης	δίκης ἄξιος εἶναι, καὶ ὑφέξω
[6, 6]	γὰρ ἦν αὐτῷ ὁ ἀγόμενος	λοχίτης.	οἱ δ´ ἄλλοι οἱ παρόντες
[6, 6]	πλοῖα ὡς ἥξοντα, ἐξιόντες δ´	ἑκάστης	ἡμέρας σὺν τοῖς ὑποζυγίοις καὶ
[6, 1]	πυκνὰ δὲ στρεφόμενος ὡς φοβούμενος,	λῃστὴς	δὲ προσέρχεται· ὁ δ´ ἐπειδὰν
[6, 1]	τὸν αὐλόν· καὶ τέλος ὁ	λῃστὴς	δήσας τὸν ἄνδρα καὶ τὸ
[6, 4]	{ὅτι} Κλέανδρος ὁ ἐκ Βυζαντίου	ἁρμοστὴς	μέλλει ἥξειν πλοῖα καὶ τριήρεις
[6, 2]	ὅτι Κλέανδρος ὁ ἐν Βυζαντίῳ	ἁρμοστὴς	φαίη τριήρεις ἔχων ἥξειν εἰς
[6, 3]	τὰς πρώτας κώμας, στάδια ἀπὸ	θαλάττης	ὡς τριάκοντα. ἐπεὶ δὲ φῶς
[6, 5]	μέσῳ ἐχώρισεν ἕπεσθαι· Πυρρίας Ἀρκὰς	ταύτης	ἦρχε· τὴν δὲ μίαν ἐπὶ
[6, 5]	ἀπολιπόντας ὡς πλέθρον· Σαμόλας Ἀχαιὸς	ταύτης	ἦρχε τῆς τάξεως· τὴν δ´
[6, 4]	Ἀρκάς· ὁ δὲ Σιλανὸς ὁ	Ἀμπρακιώτης	ἤδη ἀπεδεδράκει πλοῖον μισθωσάμενος ἐξ
[6, 1]	θεὸς σημαίνει μήτε προσδεῖσθαι τῆς	ἀρχῆς	μήτε εἰ αἱροῖντο ἀποδέχεσθαι. τοῦτο
[6, 4]	ἐπειδὴ δὲ ἦσαν ἐν ταῖς	κώμαις	καὶ διεσπείροντο ὡς ἐπὶ τὸ
[6, 4]	ἐστιν εἰς Ἡράκλειαν ἐκ Βυζαντίου	κώπαις	ἡμέρας μακρᾶς πλοῦς· ἐν δὲ
[6, 1]	τε καὶ κούφως καὶ ταῖς	μαχαίραις	ἐχρῶντο· τέλος δὲ ὁ ἕτερος
[6, 5]	τοῦτο ἐννοήσατε ὅτι ἐπὶ ταῖς	θύραις	τῆς Ἑλλάδος ἐσμέν. ἀλλ´ ἕπεσθε
[6, 5]	καὶ τοῦτο ἐννοήσατε ὅτι ἐπὶ	ταῖς	θύραις τῆς Ἑλλάδος ἐσμέν. ἀλλ´
[6, 4]	ἀνθρώπους. ἐπειδὴ δὲ ἦσαν ἐν	ταῖς	κώμαις καὶ διεσπείροντο ὡς ἐπὶ
[6, 1]	ὑψηλά τε καὶ κούφως καὶ	ταῖς	μαχαίραις ἐχρῶντο· τέλος δὲ ὁ
[6, 1]	δὲ ὡς πρὸς ἕνα ἐχρῆτο	ταῖς	πέλταις, τοτὲ δ´ ἐδινεῖτο καὶ
[6, 6]	καὶ εἷς ἕκαστος Λακεδαιμονίων ἐν	ταῖς	πόλεσιν ὅ τι βούλονται διαπράττεσθαι.
[6, 1]	ἐπαιάνισαν καὶ ὠρχήσαντο ὥσπερ ἐν	ταῖς	πρὸς τοὺς θεοὺς προσόδοις. ὁρῶντες
[6, 1]	ὡς πρὸς ἕνα ἐχρῆτο ταῖς	πέλταις,	τοτὲ δ´ ἐδινεῖτο καὶ ἐξεκυβίστα
[6, 6]	λαβὼν τὸ μέρος διασώσειε τοῖς	λῃσταῖς	παρὰ τὴν ῥήτραν τὰ χρήματα.
[6, 6]	ἀποκλείσει, ἔπειτα δὲ τοῖς ἄλλοις	ἁρμοσταῖς	παραγγελεῖ εἰς τὰς πόλεις μὴ
[6, 3]	πορευομένῳ οἱ ἱππεῖς καταθέοντες ἐντυγχάνουσι	πρεσβύταις	πορευομένοις ποι. καὶ ἐπεὶ ἤχθησαν
[6, 6]	κάλλιστα. Ἐκ τούτου ἔδοξε τοῖς	στρατιώταις	δοῦναι αὐτῷ τὰ δημόσια πρόβατα·
[6, 6]	ὁ δ´ ἀπεδείκνυεν αὐτοὺς τοῖς	στρατιώταις.	κἀν τούτῳ Κλέανδρος ἀφικνεῖται δύο
[6, 1]	τὸ στράτευμα· καὶ ἔδοξε τοῖς	στρατιώταις	μήτε ἀδικεῖν Παφλαγόνας μήτε ἀδικεῖσθαι.
[6, 5]	γὰρ δόξης ὁρῶ δεομένους ὑμᾶς	εἰς	ἀνδρειότητα, ἀλλὰ σωτηρίας. νῦν δὲ
[6, 1]	ἀφικνοῦνται εἰς Σινώπην καὶ ὡρμίσαντο	εἰς	Ἁρμήνην τῆς Σινώπης. Σινωπεῖς δὲ
[6, 4]	τῷ αἰγιαλῷ πρὸς τῇ θαλάττῃ·	εἰς	δὲ τὸ πόλισμα ἂν γενόμενον
[6, 4]	καὶ θυλάκοις καὶ ἄλλοις ἀγγείοις	εἰς	δισχιλίους ἀνθρώπους. ἐπειδὴ δὲ ἦσαν
[6, 2]	Θρᾷκες, Ξενοφῶντι δὲ ὁπλῖται μὲν	εἰς	ἑπτακοσίους καὶ χιλίους, πελτασταὶ δὲ
[6, 2]	τετρακοσίους καὶ χιλίους, πελτασταὶ δὲ	εἰς	ἑπτακοσίους, οἱ Κλεάρχου Θρᾷκες, Ξενοφῶντι
[6, 1]	ἀναξόμενοι· ὁ δὲ πλοῦς ἔσται	εἰς	Ἡράκλειαν· ἅπαντας οὖν δεῖ ἐκεῖσε
[6, 4]	εἰσπλέοντι. καὶ τριήρει μέν ἐστιν	εἰς	Ἡράκλειαν ἐκ Βυζαντίου κώπαις ἡμέρας
[6, 3]	ἐνθένδε· πολλὴ μὲν γάρ, ἔφη,	εἰς	Ἡράκλειαν πάλιν ἀπιέναι, πολλὴ δὲ
[6, 2]	Παρθενίου· τοῦτον δὲ παραπλεύσαντες} ἀφίκοντο	εἰς	Ἡράκλειαν πόλιν Ἑλληνίδα Μεγαρέων ἄποικον,
[6, 3]	διελθεῖν· οἱ δὲ πολέμιοι πλησίον·	εἰς	Κάλπης δὲ λιμένα, ἔνθα Χειρίσοφον
[6, 3]	ὡς τάχιστα συμμεῖξαι τοῖς ἄλλοις	εἰς	Κάλπης λιμένα. καὶ πορευόμενοι ἑώρων
[6, 2]	λάβοιεν ὅτι πλεῖστα· καὶ ἀποβαίνουσιν	εἰς	Κάλπης λιμένα κατὰ μέσον πως
[6, 3]	ἀσφαλῶς πορευόμενος παρὰ θάλατταν ἀφικνεῖται	εἰς	Κάλπης λιμένα. Ξενοφῶντι δὲ διὰ
[6, 2]	ἁρμοστὴς φαίη τριήρεις ἔχων ἥξειν	εἰς	Κάλπης λιμένα· ὅπως οὖν μηδεὶς
[6, 3]	μὲν Ἀρκάδες ὡς ἀπέβησαν νυκτὸς	εἰς	Κάλπης λιμένα, πορεύονται εἰς τὰς
[6, 6]	τούτους ἀξιοῦσι παρασχεῖν σοι ἑαυτοὺς	εἰς	κρίσιν. εἴ τι οὖν ἡμῶν
[6, 3]	προσευξάμενοι τοῖς θεοῖς, συνταξάμενοι ὡς	εἰς	μάχην ἐπορεύοντο ᾗ ἐδύναντο τάχιστα.
[6, 4]	ἐν τῷ ἐρυμνῷ χωρίῳ ὡς	εἰς	μάχην παρεσκευασμένοι ἴοιμεν, ἴσως ἂν
[6, 4]	τῇ θαλάττῃ. τὸ δὲ ὄρος	εἰς	μεσόγειαν μὲν ἀνήκει ὅσον ἐπὶ
[6, 3]	στρατηγοί. συνεβάλλοντο δὲ καὶ λόφον	εἰς	ὃν δέοι πάντας ἁλίζεσθαι· καὶ
[6, 5]	σημαίνοι τῇ σάλπιγγι· ἔπειτα δὲ	εἰς	προσβολὴν καθέντας ἕπεσθαι βάδην καὶ
[6, 1]	Παφλαγονίαν. τῇ δ´ ἄλλῃ ἀφικνοῦνται	εἰς	Σινώπην καὶ ὡρμίσαντο εἰς Ἁρμήνην
[6, 3]	εὐζώνους εἰς τὰ πλάγια καὶ	εἰς	τὰ ἄκρα, ὅπως εἴ πού
[6, 4]	τὸ στρατόπεδον. καὶ κραυγῆς γενομένης	εἰς	τὰ ὅπλα πάντες ἔδραμον οἱ
[6, 3]	καὶ τῶν γυμνήτων ἀνθρώπους εὐζώνους	εἰς	τὰ πλάγια καὶ εἰς τὰ
[6, 6]	δὲ τοῖς ἄλλοις ἁρμοσταῖς παραγγελεῖ	εἰς	τὰς πόλεις μὴ δέχεσθαι ὡς
[6, 3]	νυκτὸς εἰς Κάλπης λιμένα, πορεύονται	εἰς	τὰς πρώτας κώμας, στάδια ἀπὸ
[6, 3]	διακινδυνεύειν ἢ τῶνδε σωθέντων πάντας	εἰς	ταὐτὸν ἐλθόντας κοινῇ τῆς σωτηρίας
[6, 4]	δὲ ὑστέρα ἡμέρα ἐγένετο τῆς	εἰς	ταὐτὸν συνόδου, ἐπ´ ἐξόδῳ ἐθύετο
[6, 5]	καὶ οἱ πολέμιοι τεταραγμένοι ἐμπίπτωσιν	εἰς	τεταγμένους καὶ ἀκεραίους. συνεδόκει ταῦτα
[6, 2]	πάντες, Χειρισόφῳ δ´ ὁπλῖται μὲν	εἰς	τετρακοσίους καὶ χιλίους, πελτασταὶ δὲ
[6, 4]	ὀργυιῶν, ὁ δὲ αὐχὴν ὁ	εἰς	τὴν γῆν ἀνήκων τοῦ χωρίου
[6, 6]	ἢν οἱ θεοὶ παραδιδῶσιν, ἐξηγήσομαι	εἰς	τὴν Ἑλλάδα. καὶ πολὺ οἱ
[6, 4]	ἀγαθὰ πράττειν. τοιοῦτοι ὄντες ἐπόθουν	εἰς	τὴν Ἑλλάδα σῴζεσθαι. Ἐπειδὴ δὲ
[6, 6]	ποταμούς τε διαβῆναι καὶ σωθῆναι	εἰς	τὴν Ἑλλάδα. τοῦτον οὖν τοιοῦτον
[6, 4]	θαλάττῃ προκείμενον χωρίον, τὸ μὲν	εἰς	τὴν θάλατταν καθῆκον αὐτοῦ πέτρα
[6, 6]	τῶν τριηριτῶν πολλοὶ καὶ ἔφευγον	εἰς	τὴν θάλατταν, καὶ Κλέανδρος δ´
[6, 2]	διὰ τῆς χώρας· ἐπεὶ δὲ	εἰς	τὴν Θρᾴκην ἐνέβαλε, παρὰ τὴν
[6, 5]	ἐπελάμβανεν ἡ στρατιά. ἐπεὶ δὲ	εἰς	τὴν ὁδὸν ἧκον τὴν ἐκ
[6, 1]	γίγνεσθαι πρὸς τοὺς φίλους καὶ	εἰς	τὴν πόλιν τοὔνομα μεῖζον ἀφίξεσθαι
[6, 2]	καὶ Λακεδαιμόνιον, μηδεμίαν δύναμιν παρεχόμενον	εἰς	τὴν στρατιάν, καὶ τοὺς μὲν
[6, 6]	ὀρθὴν ὁδόν, ὥστε ἔχοντές τι	εἰς	τὴν φιλίαν ἐλθεῖν, ἔδοξεν αὐτοῖς
[6, 4]	ἀποκωλῦσαι τοὺς Ἕλληνας μὴ ἐλθεῖν	εἰς	τὴν Φρυγίαν· οὗτοι οἱ ἱππεῖς
[6, 3]	Κάλπης ὁδόν. ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο	εἰς	τὸ αὐτό, ἄσμενοί τε εἶδον
[6, 3]	ὅσον ἂν δοκῇ καιρὸς εἶναι	εἰς	τὸ δειπνοποιεῖσθαι· ἕως δ´ ἂν
[6, 5]	δὲ τῇ ἡμέρᾳ οἱ στρατηγοὶ	εἰς	τὸ ἐρυμνὸν χωρίον ἡγοῦντο· οἱ
[6, 6]	ἐπὶ λείαν τινὲς οἰχόμενοι ἄλλοι	εἰς	τὸ ὄρος εἰλήφεσαν πρόβατα πολλά·
[6, 1]	Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ προσῆγον αὐτοὺς	εἰς	τὸ στράτευμα· καὶ ἔδοξε τοῖς
[6, 4]	καὶ ἀναλαβόντες τοὺς λοιποὺς ἄνδρας	εἰς	τὸ στρατόπεδον ἀφικνοῦνται. καὶ ἤδη
[6, 4]	κατέκαινον τοὺς δὲ ἐδίωξαν μέχρι	εἰς	τὸ στρατόπεδον. καὶ κραυγῆς γενομένης
[6, 4]	ἀπαγγέλλει τις ταῦτα τῶν ἀποφευγόντων	εἰς	τὸ στρατόπεδον. καὶ ὁ Ξενοφῶν,
[6, 3]	τῶν Ἀρκάδων στρατηγῶν ἀπιόντι ἤδη	εἰς	τὸ συγκείμενον καὶ πολλὰ χρήματα
[6, 4]	στρατιῶται ἀνέκραγον, ὡς οὐδὲν δέον	εἰς	τὸ χωρίον ἄγειν, ἀλλὰ θύεσθαι
[6, 5]	ἀπετάφρευον ᾗ ἡ εἴσοδος ἦν	εἰς	τὸ χωρίον, καὶ ἀπεσταύρωσαν ἅπαν,
[6, 4]	Πόντου μέχρι Ἡρακλείας ἐπὶ δεξιὰ	εἰς	τὸν Πόντον εἰσπλέοντι. καὶ τριήρει
[6, 2]	ἑπτακοσίους καὶ χιλίους, πελτασταὶ δὲ	εἰς	τριακοσίους· ἱππικὸν δὲ μόνος οὗτος
[6, 4]	παρῆσαν πολλοί. θυομένῳ δὲ πάλιν	εἰς	τρὶς ἐπὶ τῇ ἀφόδῳ οὐκ
[6, 4]	καὶ ἐπὶ τούτῳ πάλιν ἐθύετο	εἰς	τρίς, καὶ οὐκ ἐγίγνετο τὰ
[6, 3]	Ἡράκλειαν πάλιν ἀπιέναι, πολλὴ δὲ	εἰς	Χρυσόπολιν διελθεῖν· οἱ δὲ πολέμιοι
[6, 6]	καὶ πρόβατα· καὶ ἀφίκοντο ἑκταῖοι	εἰς	Χρυσόπολιν τῆς Καλχηδονίας, καὶ ἐκεῖ
[6, 6]	προεστήκασιν· ἱκανοὶ δέ εἰσι καὶ	εἷς	ἕκαστος Λακεδαιμονίων ἐν ταῖς πόλεσιν
[6, 2]	ἔλαττον ἢ μυρίους· καὶ ἑλομένους	πρέσβεις	αὐτίκα μάλα ἡμῶν καθημένων πέμπειν
[6, 1]	ἄρχων, πέμπει παρὰ τοὺς Ἕλληνας	πρέσβεις	ἔχοντας ἵππους καὶ στολὰς καλάς,
[6, 2]	πρὸς ταῦτα βουλεύεσθαι. ἐντεῦθεν προυβάλλοντο	πρέσβεις	πρῶτον μὲν Χειρίσοφον, ὅτι ἄρχων
[6, 1]	ἀδικεῖσθαι. μετὰ τοῦτο οἱ μὲν	πρέσβεις	ᾤχοντο· οἱ δὲ Ἕλληνες, ἐπειδὴ
[6, 2]	Ξενοφῶν δὲ ἔτι μὲν ἐπεχείρησεν	ἀπαλλαγεὶς	τῆς στρατιᾶς ἐκπλεῦσαι· θυομένῳ δὲ
[6, 6]	οὗτος ἦγεν, ἵνα μὴ φθέγγοιτο	μηδείς,	ἀλλ´ αὐτὸς λαβὼν τὸ μέρος
[6, 2]	εἰς Κάλπης λιμένα· ὅπως οὖν	μηδεὶς	μετάσχοι, ἀλλ´ αὐτοὶ καὶ οἱ
[6, 5]	οἱ λοχαγοὶ ἡγεῖσθαι ἐκέλευον, καὶ	οὐδεὶς	ἀντέλεγε. καὶ ὃς ἡγεῖτο, παραγγείλας
[6, 6]	τι δὲ ἄλλον τινά, φράσον·	οὐδεὶς	γὰρ ἀπέσται ὅστις ἂν ἡμῖν
[6, 3]	μὲν πολλοὶ ἐτιτρώσκοντο, τῶν δὲ	οὐδείς·	ὥστε κινηθῆναι οὐκ ἐδύναντο ἐκ
[6, 6]	καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ ὁ	ἀφαιρεθεὶς	ἀνὴρ ὑπὸ Ἀγασίου. καὶ ἔλεγον
[6, 6]	ἀφελέσθαι τὸν ἄνδρα. ὁ δὲ	ἀφαιρεθεὶς	εἶπεν· Ἐγώ, ὦ Κλέανδρε, εἰ
[6, 6]	Δεξίππου τε ἀνερεθιζόμενος καὶ αὐτὸς	ἀχθεσθεὶς	ὅτι ἐφοβήθη, ἀποπλευσεῖσθαι ἔφη καὶ
[6, 6]	ἂν κελεύωσι· καὶ γὰρ αἱ	πόλεις	ἡμῶν ὅθεν ἐσμὲν πείθονται αὐτοῖς.
[6, 6]	ἄλλοις ἁρμοσταῖς παραγγελεῖ εἰς τὰς	πόλεις	μὴ δέχεσθαι ὡς ἀπιστοῦντας Λακεδαιμονίοις
[6, 6]	μὲν γὰρ ἐγγὺς αἱ Ἑλληνίδες	πόλεις·	τῆς δὲ Ἑλλάδος Λακεδαιμόνιοι προεστήκασιν·
[6, 3]	μόνοι λειφθέντες μόνοι καὶ κινδυνεύωμεν.	ἡμεῖς	γὰρ ἀποδραίημεν ἂν οὐδαμοῖ ἐνθένδε·
[6, 6]	ἐκκομίσαι τοὺς ἄνδρας· ἀλλὰ πορεύεσθε.	ἡμεῖς	δὲ ὑμᾶς, ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἥκητε,
[6, 3]	ἀπολείπεσθαι ὑμῶν. οὕτως οὖν καὶ	ἡμεῖς	δεῦρο ἐπορεύθημεν. ~Ταύτην μὲν οὖν
[6, 6]	ἡμῶν τινα αἰτιᾷ, πάρεσμέν σοι	ἡμεῖς·	εἴ τι δὲ ἄλλον τινά,
[6, 5]	ἔστιν ἀπελθεῖν· ἢν γὰρ μὴ	ἡμεῖς	ἴωμεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους, οὗτοι
[6, 3]	Ξενοφῶντα τί τὰ πυρὰ κατασβέσειαν·	ἡμεῖς	μὲν γάρ, ἔφασαν, ᾤμεθα ὑμᾶς
[6, 4]	γὰρ ἔστι μένουσι τὰ ἐπιτήδεια.	ἡμεῖς	οὖν, ἔφη, θυσόμεθα· ὑμᾶς δὲ
[6, 6]	τούτῳ ἀπολώλαμεν. ἤκουε γάρ, ὥσπερ	ἡμεῖς,	ὡς ἄπορον εἴη πεζῇ ἀπιόντας
[6, 6]	Κλεάνδρῳ κρῖναι· οὕτω γὰρ ἂν	ὑμεῖς	ἀπολελυμένοι τῆς αἰτίας εἴητε. ὡς
[6, 5]	ὅτι ἐπιόντων μὲν ἡμῶν οὐδ´	ὑμεῖς	ἐλπίζετε δέξεσθαι ἡμᾶς, ἀπιόντων δὲ
[6, 1]	ἂν ταχὺ σωφρονισθείην. ὃ δὲ	ὑμεῖς	ἐννοεῖτε, ὅτι ἧττον ἂν στάσις
[6, 6]	ἐμῶν λοχιτῶν ὑπὸ Δεξίππου, ὃν	ὑμεῖς	ἐπίστασθε ὑμᾶς προδόντα, δεινὸν ἔδοξεν
[6, 6]	εἶναι· καὶ ἀφειλόμην, ὁμολογῶ. καὶ	ὑμεῖς	μὲν μὴ ἐκδῶτέ με· ἐγὼ
[6, 5]	καὶ ἀκεραίους. συνεδόκει ταῦτα πᾶσιν.	Ὑμεῖς	μὲν τοίνυν, ἔφη, προηγεῖσθε τὴν
[6, 6]	οὐ τελέθει τὰ ἱερὰ ἐξάγειν·	ὑμεῖς	μέντοι μὴ ἀθυμεῖτε τούτου ἕνεκα·
[6, 6]	αὐτόν, ἀλλὰ κριθέντα, ὥσπερ καὶ	ὑμεῖς	νῦν ἀξιοῦτε, τῆς δίκης τυχεῖν.
[6, 1]	δύνωμαι ὑμᾶς ἀγαθὸν ποιεῖν. καὶ	ὑμεῖς	οὕτω παρασκευάζεσθε ὡς αὔριον, ἐὰν
[6, 1]	ἐπὶ δὲ τούτῳ {ἐπιόντες} οἱ	Μαντινεῖς	καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν Ἀρκάδων
[6, 5]	δὲ τρεῖς ἀφελὼν τὰς τελευταίας	τάξεις	ἀνὰ διακοσίους ἄνδρας τὴν μὲν
[6, 4]	εἰς τὴν Φρυγίαν· οὗτοι οἱ	ἱππεῖς	ἀποκτείνουσι τῶν ἀνδρῶν οὐ μεῖον
[6, 3]	τάχιστα. Τιμασίων δὲ καὶ οἱ	ἱππεῖς	ἔχοντες τοὺς ἡγεμόνας καὶ προελαύνοντες
[6, 5]	διεσπάρη, καθ´ ὃ οἱ Ἕλληνες	ἱππεῖς	ἦσαν, τὸ δὲ δεξιὸν ἅτε
[6, 5]	πολέμιοι ἀντίοι ὥρμησαν, οἵ θ´	ἱππεῖς	καὶ τὸ στῖφος τῶν Βιθυνῶν·
[6, 3]	διὰ τῆς μεσογείας πορευομένῳ οἱ	ἱππεῖς	καταθέοντες ἐντυγχάνουσι πρεσβύταις πορευομένοις ποι.
[6, 3]	οἱ Ἕλληνες ἐστρατοπεδεύοντο ἐτάττοντο καὶ	ἱππεῖς	πολλοὶ καὶ πελτασταί, καὶ ἀεὶ
[6, 4]	λαμβάνειν, ἐπιπίπτουσιν αὐτοῖς οἱ Φαρναβάζου	ἱππεῖς	πρῶτοι· βεβοηθηκότες γὰρ ἦσαν τοῖς
[6, 3]	ὅτῳ ἐντυγχάνοιεν καυσίμῳ. οἱ δὲ	ἱππεῖς	σπειρόμενοι ἐφ´ ὅσον καλῶς εἶχεν
[6, 5]	δὴ πορεύονται. ἐντεῦθεν οἱ πολέμιοι	ἱππεῖς	φεύγουσι κατὰ τοῦ πρανοῦς ὁμοίως
[6, 1]	ὡρμίσαντο εἰς Ἁρμήνην τῆς Σινώπης.	Σινωπεῖς	δὲ οἰκοῦσι μὲν ἐν τῇ
[6, 4]	ἁρμοστὴς μέλλει ἥξειν πλοῖα καὶ	τριήρεις	ἔχων. ἐκ τούτου δὲ ἀναμένειν
[6, 2]	ὁ ἐν Βυζαντίῳ ἁρμοστὴς φαίη	τριήρεις	ἔχων ἥξειν εἰς Κάλπης λιμένα·
[6, 6]	κἀν τούτῳ Κλέανδρος ἀφικνεῖται δύο	τριήρεις	ἔχων, πλοῖον δ´ οὐδέν. ἐτύγχανε
[6, 6]	προσέμενον μὲν Κλέανδρον καὶ τὰς	τριήρεις	καὶ τὰ πλοῖα ὡς ἥξοντα,
[6, 5]	μὲν ἥσυχοι προῆγον, ὁ δὲ	τρεῖς	ἀφελὼν τὰς τελευταίας τάξεις ἀνὰ
[6, 6]	ἐπεὶ μέντοι θυομένῳ αὐτῷ ἐπὶ	τρεῖς	ἡμέρας οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά,
[6, 5]	χωρίον, καὶ ἀπεσταύρωσαν ἅπαν, καταλιπόντες	τρεῖς	πύλας. καὶ πλοῖον ἐξ Ἡρακλείας
[6, 1]	Παφλαγόνες δεινὰ ἐποιοῦντο πάσας τὰς	ὀρχήσεις	ἐν ὅπλοις εἶναι. ἐπὶ τούτοις
[6, 6]	ἐλθὼν οὖν ὁ Ξενοφῶν λέγει·	Ἔχεις	μέν, ὦ Κλέανδρε, τοὺς ἄνδρας,
[6, 5]	ἔθαψαν, προαγαγόντες καὶ τὴν οὐρὰν	αὖθις	ποιησάμενοι κατὰ τοὺς πρώτους τῶν
[6, 6]	ἄσμενοι κατῆγον, ἀκούοντες ὡς οἰκίζοιτο	πόλις	καὶ λιμὴν εἴη. ἔπεμπον δὲ
[6, 4]	δὲ τῷ μέσῳ ἄλλη μὲν	πόλις	οὐδεμία οὔτε φιλία οὔτε Ἑλληνίς,
[6, 4]	πόλις οὐδεμία οὔτε φιλία οὔτε	Ἑλληνίς,	ἀλλὰ Θρᾷκες Βιθυνοί· καὶ οὓς
[6, 2]	δισχίλια καὶ βοῦς εἴκοσι καὶ	οἶς	ἑκατόν. ἐνταῦθα διὰ τοῦ πεδίου
[6, 3]	ἐκεῖ μὲν οὔτε πλοῖά ἐστιν	οἷς	ἀποπλευσούμεθα, μένουσι δὲ αὐτοῦ οὐδὲ
[6, 5]	εἰπόντα καὶ ποιήσαντα μνήμην ἐν	οἷς	ἐθέλει παρέχειν ἑαυτοῦ. ταῦτα παρελαύνων
[6, 1]	καὶ ἔπινον ἐκ κερατίνων ποτηρίων,	οἷς	ἐνετύγχανον ἐν τῇ χώρᾳ. ἐπεὶ
[6, 6]	σὺν τοῖς ὑποζυγίοις καὶ τοῖς	ἀνδραπόδοις	ἐφέροντο ἀδεῶς πυροὺς καὶ κριθάς,
[6, 1]	ἐν ταῖς πρὸς τοὺς θεοὺς	προσόδοις.	ὁρῶντες δὲ οἱ Παφλαγόνες δεινὰ
[6, 1]	διακρῖναι ἔδοξε κράτιστον εἶναι τοῖς	θεοῖς	ἀνακοινῶσαι· καὶ παραστησάμενος δύο ἱερεῖα
[6, 6]	πειθόμενοι τοὺς πολεμίους σὺν τοῖς	θεοῖς	μὴ φοβεῖσθαι. δέονται δέ σου
[6, 5]	ὅσας δὴ μάχας σὺν τοῖς	θεοῖς	ὁμόσε ἰόντες νενικήκατε καὶ οἷα
[6, 3]	δὲ τῇ ἡμέρᾳ προσευξάμενοι τοῖς	θεοῖς,	συνταξάμενοι ὡς εἰς μάχην ἐπορεύοντο
[6, 6]	δ´ ἑκάστης ἡμέρας σὺν τοῖς	ὑποζυγίοις	καὶ τοῖς ἀνδραπόδοις ἐφέροντο ἀδεῶς
[6, 4]	ἀσκοῖς καὶ θυλάκοις καὶ ἄλλοις	ἀγγείοις	εἰς δισχιλίους ἀνθρώπους. ἐπειδὴ δὲ
[6, 5]	ἁρπάσαι ἄξιον; τοῖς μὲν γὰρ	πολεμίοις	ἐγὼ βουλοίμην ἂν εὔπορα πάντα
[6, 6]	πόλεις μὴ δέχεσθαι ὡς ἀπιστοῦντας	Λακεδαιμονίοις	καὶ ἀνόμους ὄντας, ἔτι δὲ
[6, 6]	ποιῆσαι· τούτου ἕνεκα μήτε πολεμεῖτε	Λακεδαιμονίοις	σῴζεσθέ τε ἀσφαλῶς ὅποι θέλει
[6, 4]	ἐντὸς τοῦ αὐχένος χωρίον ἱκανὸν	μυρίοις	ἀνθρώποις οἰκῆσαι. λιμὴν δ´ ὑπ´
[6, 5]	σὺν ἡμίσεσιν ἐπιοίην ἢ σὺν	διπλασίοις	ἀποχωροίην. καὶ τούτους οἶδ´ ὅτι
[6, 4]	ἡγεμόνος ἐσομένου. ἐξέρχονται δὴ σὺν	δορατίοις	καὶ ἀσκοῖς καὶ θυλάκοις καὶ
[6, 4]	σὺν δορατίοις καὶ ἀσκοῖς καὶ	θυλάκοις	καὶ ἄλλοις ἀγγείοις εἰς δισχιλίους
[6, 4]	ἐξέρχονται δὴ σὺν δορατίοις καὶ	ἀσκοῖς	καὶ θυλάκοις καὶ ἄλλοις ἀγγείοις
[6, 4]	δασὺ πολλοῖς καὶ παντοδαποῖς καὶ	μεγάλοις	ξύλοις. ἡ δὲ ἄλλη χώρα
[6, 4]	καὶ ἀσκοῖς καὶ θυλάκοις καὶ	ἄλλοις	ἀγγείοις εἰς δισχιλίους ἀνθρώπους. ἐπειδὴ
[6, 6]	Βυζαντίου ἀποκλείσει, ἔπειτα δὲ τοῖς	ἄλλοις	ἁρμοσταῖς παραγγελεῖ εἰς τὰς πόλεις
[6, 3]	βουλόμενοι ὡς τάχιστα συμμεῖξαι τοῖς	ἄλλοις	εἰς Κάλπης λιμένα. καὶ πορευόμενοι
[6, 6]	δὲ τούτων οὐδ´ ὅμοιοι τοῖς	ἄλλοις	ἐσόμεθα, ἀλλ´ εἰρξόμεθα ἐκ τῶν
[6, 4]	ἢ ἐπὶ εἴκοσι σταδίους δασὺ	πολλοῖς	καὶ παντοδαποῖς καὶ μεγάλοις ξύλοις.
[6, 1]	ἐποιοῦντο πάσας τὰς ὀρχήσεις ἐν	ὅπλοις	εἶναι. ἐπὶ τούτοις ὁρῶν ὁ
[6, 4]	τὰ χωρία· ἐν δὲ τοῖς	ὅπλοις	ἐνυκτέρευον φυλαττόμενοι ἱκανοῖς φύλαξι. ~Τὴν
[6, 1]	πρὸς αὐλὸν ὠρχήσαντο σὺν τοῖς	ὅπλοις	καὶ ἥλλοντο ὑψηλά τε καὶ
[6, 1]	τὴν καρπαίαν καλουμένην ἐν τοῖς	ὅπλοις.	ὁ δὲ τρόπος τῆς ὀρχήσεως
[6, 5]	ἐξιέναι τοὺς στρατιώτας σὺν τοῖς	ὅπλοις,	τὸν δὲ ὄχλον καὶ τὰ
[6, 4]	πολλοῖς καὶ παντοδαποῖς καὶ μεγάλοις	ξύλοις.	ἡ δὲ ἄλλη χώρα καλὴ
[6, 4]	δὲ τοῖς ὅπλοις ἐνυκτέρευον φυλαττόμενοι	ἱκανοῖς	φύλαξι. ~Τὴν μὲν νύκτα οὕτω
[6, 2]	Χειρίσοφος, ἅμα μὲν ἀθυμῶν τοῖς	γεγενημένοις,	ἅμα δὲ μισῶν ἐκ τούτου
[6, 3]	οἱ ἱππεῖς καταθέοντες ἐντυγχάνουσι πρεσβύταις	πορευομένοις	ποι. καὶ ἐπεὶ ἤχθησαν παρὰ
[6, 4]	ἀπεδεδράκει πλοῖον μισθωσάμενος ἐξ Ἡρακλείας.	θυομένοις	δὲ ἐπὶ τῇ ἀφόδῳ οὐκ
[6, 3]	εἰ ἔτι εἰσὶ σῷοι, σὺν	ἐκείνοις	μαχώμεθα καὶ μὴ μόνοι λειφθέντες
[6, 3]	πολιορκουμένων ἀπολομένων σὺν τοῖς Χειρισόφου	μόνοις	κάκιόν ἐστι διακινδυνεύειν ἢ τῶνδε
[6, 4]	πρῶτοι· βεβοηθηκότες γὰρ ἦσαν τοῖς	Βιθυνοῖς,	βουλόμενοι σὺν τοῖς Βιθυνοῖς, εἰ
[6, 4]	τοῖς Βιθυνοῖς, βουλόμενοι σὺν τοῖς	Βιθυνοῖς,	εἰ δύναιντο, ἀποκωλῦσαι τοὺς Ἕλληνας
[6, 2]	πλέουσιν, ὅπως ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες τοῖς	Βιθυνοῖς	λάβοιεν ὅτι πλεῖστα· καὶ ἀποβαίνουσιν
[6, 4]	εἴκοσι σταδίους δασὺ πολλοῖς καὶ	παντοδαποῖς	καὶ μεγάλοις ξύλοις. ἡ δὲ
[6, 4]	τοῦ αὐχένος χωρίον ἱκανὸν μυρίοις	ἀνθρώποις	οἰκῆσαι. λιμὴν δ´ ὑπ´ αὐτῇ
[6, 1]	οἱ θεοὶ οὕτως ἐν τοῖς	ἱεροῖς	ἐσήμηναν ὥστε καὶ ἰδιώτην ἂν
[6, 2]	ἀπαλλάττεσθαι, ἐσήμηνεν ὁ θεὸς τοῖς	ἱεροῖς	συστρατεύεσθαι. οὕτω γίγνεται τὸ στράτευμα
[6, 5]	πεντεκαίδεκα στάδια διεληλυθέναι ἐνέτυχον ἤδη	νεκροῖς·	καὶ τὴν οὐρὰν τοῦ κέρατος
[6, 6]	ἡμᾶς Βυζαντίου ἀποκλείσει, ἔπειτα δὲ	τοῖς	ἄλλοις ἁρμοσταῖς παραγγελεῖ εἰς τὰς
[6, 3]	ἐπορεύοντο, βουλόμενοι ὡς τάχιστα συμμεῖξαι	τοῖς	ἄλλοις εἰς Κάλπης λιμένα. καὶ
[6, 6]	ἀντὶ δὲ τούτων οὐδ´ ὅμοιοι	τοῖς	ἄλλοις ἐσόμεθα, ἀλλ´ εἰρξόμεθα ἐκ
[6, 6]	ἡμέρας σὺν τοῖς ὑποζυγίοις καὶ	τοῖς	ἀνδραπόδοις ἐφέροντο ἀδεῶς πυροὺς καὶ
[6, 3]	οὖν ἡμῖν ὡς τάχιστα βοηθεῖν	τοῖς	ἀνδράσιν, ὅπως εἰ ἔτι εἰσὶ
[6, 4]	ἱππεῖς πρῶτοι· βεβοηθηκότες γὰρ ἦσαν	τοῖς	Βιθυνοῖς, βουλόμενοι σὺν τοῖς Βιθυνοῖς,
[6, 4]	ἦσαν τοῖς Βιθυνοῖς, βουλόμενοι σὺν	τοῖς	Βιθυνοῖς, εἰ δύναιντο, ἀποκωλῦσαι τοὺς
[6, 2]	πρῶτοι πλέουσιν, ὅπως ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες	τοῖς	Βιθυνοῖς λάβοιεν ὅτι πλεῖστα· καὶ
[6, 2]	καὶ Χειρίσοφος, ἅμα μὲν ἀθυμῶν	τοῖς	γεγενημένοις, ἅμα δὲ μισῶν ἐκ
[6, 1]	εἰσιν. οὗτοι δὲ ξένια πέμπουσι	τοῖς	Ἕλλησιν ἀλφίτων μεδίμνους τρισχιλίους, οἴνου
[6, 6]	πονηρὸν ἐδόκει τὸ πρᾶγμα εἶναι	τοῖς	Ἕλλησιν, καὶ ἐδέοντο μὴ ποιεῖν
[6, 2]	ἢ ἐπὶ δύο στάδια. ἐνταῦθα	τοῖς	Ἕλλησιν οἱ Ἡρακλεῶται ξένια πέμπουσιν
[6, 1]	αὐτῷ διακρῖναι ἔδοξε κράτιστον εἶναι	τοῖς	θεοῖς ἀνακοινῶσαι· καὶ παραστησάμενος δύο
[6, 6]	ἄρχοντι πειθόμενοι τοὺς πολεμίους σὺν	τοῖς	θεοῖς μὴ φοβεῖσθαι. δέονται δέ
[6, 5]	ἀναμιμνῄσκεσθε ὅσας δὴ μάχας σὺν	τοῖς	θεοῖς ὁμόσε ἰόντες νενικήκατε καὶ
[6, 3]	ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ προσευξάμενοι	τοῖς	θεοῖς, συνταξάμενοι ὡς εἰς μάχην
[6, 1]	μοι οἱ θεοὶ οὕτως ἐν	τοῖς	ἱεροῖς ἐσήμηναν ὥστε καὶ ἰδιώτην
[6, 2]	ἢ ἀπαλλάττεσθαι, ἐσήμηνεν ὁ θεὸς	τοῖς	ἱεροῖς συστρατεύεσθαι. οὕτω γίγνεται τὸ
[6, 5]	ἔοικε, τὸ δὲ ἐφέπεσθαι καὶ	τοῖς	κακίοσι θάρρος ἐμποιεῖ. ἐγὼ γοῦν
[6, 6]	αὐτὸς λαβὼν τὸ μέρος διασώσειε	τοῖς	λῃσταῖς παρὰ τὴν ῥήτραν τὰ
[6, 5]	ἆρ´ οὐχὶ καὶ ἁρπάσαι ἄξιον;	τοῖς	μὲν γὰρ πολεμίοις ἐγὼ βουλοίμην
[6, 4]	ἦν τὰ χωρία· ἐν δὲ	τοῖς	ὅπλοις ἐνυκτέρευον φυλαττόμενοι ἱκανοῖς φύλαξι.
[6, 1]	καὶ πρὸς αὐλὸν ὠρχήσαντο σὺν	τοῖς	ὅπλοις καὶ ἥλλοντο ὑψηλά τε
[6, 1]	ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν καλουμένην ἐν	τοῖς	ὅπλοις. ὁ δὲ τρόπος τῆς
[6, 5]	ἀριστήσαντας ἐξιέναι τοὺς στρατιώτας σὺν	τοῖς	ὅπλοις, τὸν δὲ ὄχλον καὶ
[6, 4]	λασίων τῶν Βιθυνῶν τινες ἐπιγενόμενοι	τοῖς	προφύλαξι τοὺς μὲν κατέκαινον τοὺς
[6, 6]	δυνώμεθα κάλλιστα. Ἐκ τούτου ἔδοξε	τοῖς	στρατιώταις δοῦναι αὐτῷ τὰ δημόσια
[6, 6]	εἶναι. ὁ δ´ ἀπεδείκνυεν αὐτοὺς	τοῖς	στρατιώταις. κἀν τούτῳ Κλέανδρος ἀφικνεῖται
[6, 1]	εἰς τὸ στράτευμα· καὶ ἔδοξε	τοῖς	στρατιώταις μήτε ἀδικεῖν Παφλαγόνας μήτε
[6, 6]	ἐξιόντες δ´ ἑκάστης ἡμέρας σὺν	τοῖς	ὑποζυγίοις καὶ τοῖς ἀνδραπόδοις ἐφέροντο
[6, 3]	τῶν δὲ πολιορκουμένων ἀπολομένων σὺν	τοῖς	Χειρισόφου μόνοις κάκιόν ἐστι διακινδυνεύειν
[6, 6]	ἕκαστός ἐστι, καὶ τὴν ἀξίαν	ἑκάστοις	νεῖμαι. ἀκούσας ταῦτα ὁ Κλέανδρος·
[6, 6]	πρόβατα· ὁ δὲ δεξάμενος πάλιν	αὐτοῖς	ἀπέδωκε. καὶ οὗτος μὲν ἀπέπλει.
[6, 6]	πόλεις ἡμῶν ὅθεν ἐσμὲν πείθονται	αὐτοῖς.	ἐγὼ μὲν οὖν (καὶ γὰρ
[6, 3]	καὶ προσελαύνοντες ἠκόντιζον· ὁπότε δὲ	αὐτοῖς	ἐπίοιεν, ῥᾳδίως ἀπέφευγον· ἄλλοι δὲ
[6, 4]	οὓς δὲ μὴ ηὕρισκον, κενοτάφιον	αὐτοῖς	ἐποίησαν μέγα, καὶ στεφάνους ἐπέθεσαν.
[6, 1]	ἀφίκοιντο ἔξω τοῦ Πόντου, μισθοφορὰν	αὐτοῖς	ἔσεσθαι. καὶ ἐν ταύτῃ τῇ
[6, 4]	καὶ τέκνα καταλιπόντες ὡς χρήματ´	αὐτοῖς	κτησάμενοι ἥξοντες πάλιν, ἀκούοντες καὶ
[6, 1]	ἤροντο εἰ καὶ γυναῖκες συνεμάχοντο	αὐτοῖς.	οἱ δ´ ἔλεγον ὅτι αὗται
[6, 4]	ὡς ἐπὶ τὸ λαμβάνειν, ἐπιπίπτουσιν	αὐτοῖς	οἱ Φαρναβάζου ἱππεῖς πρῶτοι· βεβοηθηκότες
[6, 3]	καὶ τὰ μὲν ἄλλα ὡμολόγητο	αὐτοῖς,	ὁμήρους δὲ οὐκ ἐδίδοσαν οἱ
[6, 6]	τῶν ἀνδρῶν. ἐκ τούτου ἔδοξεν	αὐτοῖς	πέμψαντας στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς καὶ
[6, 6]	ἐκ Τραπεζοῦντος, καὶ κελεύουσι διασώσαντα	αὐτοῖς	τὰ πρόβατα τὰ μὲν αὐτὸν
[6, 6]	εἰς τὴν φιλίαν ἐλθεῖν, ἔδοξεν	αὐτοῖς	τοὔμπαλιν ὑποστρέψαντας ἐλθεῖν μίαν ἡμέραν
[6, 4]	εἶχον δεινῶς τῇ ἐνδείᾳ, βουλόμενος	αὐτοῖς	χαρίζεσθαι, εὑρών τινα ἄνθρωπον Ἡρακλεώτην,
[6, 2]	Ἀχαιός. οἱ δὲ λόγοι ἦσαν	αὐτοῖς	ὡς αἰσχρὸν εἴη ἄρχειν Ἀθηναῖον
[6, 1]	ὀρχήσεις ἐν ὅπλοις εἶναι. ἐπὶ	τούτοις	ὁρῶν ὁ Μυσὸς ἐκπεπληγμένους αὐτούς,
[6, 4]	πολλοί. θυομένῳ δὲ πάλιν εἰς	τρὶς	ἐπὶ τῇ ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο
[6, 4]	ἐπὶ τούτῳ πάλιν ἐθύετο εἰς	τρίς,	καὶ οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά.
[6, 6]	πᾶν τὸ στράτευμα, εἴ τις	χωρὶς	ἀπελθὼν λάβοι τι, δημόσιον ἔδοξεν
[6, 1]	ὑμεῖς ἐννοεῖτε, ὅτι ἧττον ἂν	στάσις	εἴη ἑνὸς ἄρχοντος ἢ πολλῶν,
[6, 4]	τὸν βουλόμενον, καὶ μάντις εἴ	τις	εἴη, παραγγείλας παρεῖναι ὡς συνθεασόμενον
[6, 4]	θύεσθαι περὶ αὐτοῦ τούτου. ἀναστάς	τις	εἶπε· Καὶ εἰκότως ἄρα ἡμῖν
[6, 6]	ἄλλως ἔφη γενέσθαι, εἰ μή	τις	ἐκδώσει τὸν ἄρξαντα βάλλειν καὶ
[6, 1]	εἶναι ὅτι αἱρήσονται αὐτόν, εἴ	τις	ἐπιψηφίζοι, ἀνέστη καὶ ἔλεξε τάδε.
[6, 5]	καὶ τὸ νάπος τοῦτο εἴ	τις	μᾶλλον φοβερὸν νομίζει εἶναι τῶν
[6, 6]	γὰρ τῶν στρατιωτῶν δόγμα, εἴ	τις	ὁπότε ἡ στρατιὰ ἐξίοι ἰδίᾳ
[6, 5]	ἐλάμβανον τὰ ἐπιτήδεια ὅ τι	τις	ὁρῴη ἐντὸς τῆς φάλαγγος, καὶ
[6, 4]	ὄρος ἀνέφυγον. ἐκ τούτου ἀπαγγέλλει	τις	ταῦτα τῶν ἀποφευγόντων εἰς τὸ
[6, 4]	Ἀρκάδων. καὶ δόγμα ἐποιήσαντο, ἐάν	τις	τοῦ λοιποῦ μνησθῇ δίχα τὸ
[6, 6]	δὲ σὺ ἦγες ἢ ἄλλος	τις	τῶν παρὰ σοῦ, καὶ μὴ
[6, 6]	ἐξίοι πᾶν τὸ στράτευμα, εἴ	τις	χωρὶς ἀπελθὼν λάβοι τι, δημόσιον
[6, 5]	ἱερῶν ὁρᾷ αἰετὸν αἴσιον ὁ	μάντις	Ἀρηξίων Παρράσιος, καὶ ἡγεῖσθαι κελεύει
[6, 4]	ἐκ τούτου ἐθύοντο οἱ στρατηγοί,	μάντις	δὲ παρῆν Ἀρηξίων Ἀρκάς· ὁ
[6, 4]	τὴν θυσίαν τὸν βουλόμενον, καὶ	μάντις	εἴ τις εἴη, παραγγείλας παρεῖναι
[6, 1]	φθεγγόμενον, καθήμενον μέντοι, ὅνπερ ὁ	μάντις	προπέμπων αὐτὸν ἔλεγεν ὅτι μέγας
[6, 5]	τούτου εὐθὺς ὁ Ἀρηξίων ὁ	μάντις	τῶν Ἑλλήνων σφαγιάζεται, καὶ ἐγένετο
[6, 6]	τινά, φράσον· οὐδεὶς γὰρ ἀπέσται	ὅστις	ἂν ἡμῖν ἐθέλῃ πείθεσθαι. μετὰ
[6, 1]	εὑρήσετε ἐμὲ στασιάζοντα· νομίζω γὰρ	ὅστις	ἐν πολέμῳ ὢν στασιάζει πρὸς
[6, 6]	μὴ ἀφαιρεθεῖεν τῷ Δεξίππῳ λέγουσιν,	ὃς	ἀπέδρα τὴν πεντηκόντορον ἔχων ἐκ
[6, 1]	ἐκ τούτων. ὁ δὲ Κορύλας,	ὃς	ἐτύγχανε τότε Παφλαγονίας ἄρχων, πέμπει
[6, 4]	χαρίζεσθαι, εὑρών τινα ἄνθρωπον Ἡρακλεώτην,	ὃς	ἔφη κώμας ἐγγὺς εἰδέναι ὅθεν
[6, 5]	ἐκέλευον, καὶ οὐδεὶς ἀντέλεγε. καὶ	ὃς	ἡγεῖτο, παραγγείλας διαβαίνειν ᾗ ἕκαστος
[6, 3]	ὁ θεὸς ἴσως ἄγει οὕτως,	ὃς	τοὺς μεγαληγορήσαντας ὡς πλέον φρονοῦντας
[6, 4]	Στυμφάλιος λοχαγὸς καὶ Ἱερώνυμος Ἠλεῖος	λοχαγὸς	καὶ ἄλλοι οἱ πρεσβύτατοι τῶν
[6, 4]	μάλιστα Ἀγασίας τε ὁ Στυμφάλιος	λοχαγὸς	καὶ Ἱερώνυμος Ἠλεῖος λοχαγὸς καὶ
[6, 5]	ἐκ τοῦ ἐναντίου, τεταγμένους ἐπὶ	φάλαγγος	ἱππέας τε πολλοὺς καὶ πεζούς·
[6, 5]	τι τις ὁρῴη ἐντὸς τῆς	φάλαγγος,	καὶ ἐξαίφνης ὁρῶσι τοὺς πολεμίους
[6, 5]	ἔλεγε καὶ ἅμα ὑφηγεῖτο ἐπὶ	φάλαγγος,	καὶ τοὺς πελταστὰς ἑκατέρωθεν ποιησάμενοι
[6, 4]	ἐγένοντο. Νέων δὲ ἦν μὲν	στρατηγὸς	κατὰ τὸ Χειρισόφου μέρος, ἐπεὶ
[6, 3]	φῶς ἐγένετο, ἦγεν ἕκαστος ὁ	στρατηγὸς	τὸν αὑτοῦ λόχον ἐπὶ κώμην·
[6, 6]	Ἀναξίβιον τὸν ναύαρχον οὗτος ὁ	λόγος	περὶ ἡμῶν ἥξει, χαλεπὸν ἔσται
[6, 1]	δήσας τὸν ἄνδρα καὶ τὸ	ζεῦγος	ἀπάγει· ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ
[6, 4]	καὶ Ξενοφῶν Κλεάνορος ἐδεήθη τοῦ	Ἀρκάδος	προθυμεῖσθαι, εἴ τι ἐν τούτῳ
[6, 6]	δυοῖν ἡμᾶς τοὺς ἄλλους τῆς	Ἑλλάδος	ἀπέχεσθαι, ἀλλὰ πειστέον ὅ τι
[6, 1]	ἡμέρας πέντε. ὡς δὲ τῆς	Ἑλλάδος	ἐδόκουν ἐγγὺς γίγνεσθαι, ἤδη μᾶλλον
[6, 5]	ὅτι ἐπὶ ταῖς θύραις τῆς	Ἑλλάδος	ἐσμέν. ἀλλ´ ἕπεσθε ἡγεμόνι τῷ
[6, 6]	αἱ Ἑλληνίδες πόλεις· τῆς δὲ	Ἑλλάδος	Λακεδαιμόνιοι προεστήκασιν· ἱκανοὶ δέ εἰσι
[6, 2]	ὅρια τῆς Θρᾴκης καὶ τῆς	Ἡρακλεώτιδος	καὶ διὰ μεσογείας ἐπορεύετο. ~Ἔπραξαν
[6, 3]	εἰκάζομεν εἶναι, εἰ σέσωσται, ἐλαχίστη	ὁδός.	ἀλλὰ δὴ ἐκεῖ μὲν οὔτε
[6, 5]	ὥραν εἶναι ἀπετάφρευον ᾗ ἡ	εἴσοδος	ἦν εἰς τὸ χωρίον, καὶ
[6, 4]	ἑσπέραν αἰγιαλὸν ἔχων. κρήνη δὲ	ἡδέος	ὕδατος καὶ ἄφθονος ῥέουσα ἐπ´
[6, 3]	Ἕλληνας τοσούτους σώσαντας. καὶ ὁ	θεὸς	ἴσως ἄγει οὕτως, ὃς τοὺς
[6, 1]	δὴ θυομένῳ αὐτῷ διαφανῶς ὁ	θεὸς	σημαίνει μήτε προσδεῖσθαι τῆς ἀρχῆς
[6, 2]	στρατιωτῶν ἢ ἀπαλλάττεσθαι, ἐσήμηνεν ὁ	θεὸς	τοῖς ἱεροῖς συστρατεύεσθαι. οὕτω γίγνεται
[6, 2]	σημεῖα δεικνύασι τῆς καταβάσεως τὸ	βάθος	πλέον ἢ ἐπὶ δύο στάδια.
[6, 5]	μίαν ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ· Φρασίας	Ἀθηναῖος	ταύτῃ ἐφειστήκει. προϊόντες δέ, ἐπεὶ
[6, 4]	πυρέττων· τὰ δ´ ἐκείνου Νέων	Ἀσιναῖος	παρέλαβε. Μετὰ δὲ ταῦτα ἀναστὰς
[6, 2]	τοῦ Πόντου. ἀναστὰς δὲ Λύκων	Ἀχαιὸς	εἶπε· Θαυμάζω μέν, ὦ ἄνδρες,
[6, 2]	ὁ Παρράσιος καὶ Λύκων ὁ	Ἀχαιός.	οἱ δὲ λόγοι ἦσαν αὐτοῖς
[6, 5]	ἐφέπεσθαι ἀπολιπόντας ὡς πλέθρον· Σαμόλας	Ἀχαιὸς	ταύτης ἦρχε τῆς τάξεως· τὴν
[6, 1]	οἱ ἄλλοι, καὶ ὅτι ὑπισχνεῖτο	Ἀναξίβιος,	εἰ ἀφίκοιντο ἔξω τοῦ Πόντου,
[6, 1]	δὲ ὅτι ἐπαινοίη αὐτοὺς καὶ	Ἀναξίβιος	ὁ ναύαρχος καὶ οἱ ἄλλοι,
[6, 4]	ὁ Στυμφάλιος λοχαγὸς καὶ Ἱερώνυμος	Ἠλεῖος	λοχαγὸς καὶ ἄλλοι οἱ πρεσβύτατοι
[6, 1]	δέοι αὐτὸν ἄρχειν. Ἀγασίας δὲ	Στυμφάλιος	εἶπεν ὅτι γελοῖον εἴη, εἰ
[6, 4]	δὲ μάλιστα Ἀγασίας τε ὁ	Στυμφάλιος	λοχαγὸς καὶ Ἱερώνυμος Ἠλεῖος λοχαγὸς
[6, 6]	βιαίου ἐξάρχω, τῆς ἐσχάτης δίκης	ἄξιος	εἶναι, καὶ ὑφέξω τὴν δίκην.
[6, 6]	Δεξίππου καὶ σφῶν τῶν ἄλλων	οἷος	ἕκαστός ἐστι, καὶ τὴν ἀξίαν
[6, 2]	τοῦ Θερμώδοντος, ἔπειτα δὲ τοῦ	Ἴριος,	ἔπειτα δὲ τοῦ Ἅλυος, μετὰ
[6, 5]	αἰετὸν αἴσιον ὁ μάντις Ἀρηξίων	Παρράσιος,	καὶ ἡγεῖσθαι κελεύει τὸν Ξενοφῶντα.
[6, 2]	μάλιστα αὐτῶν Καλλίμαχός τε ὁ	Παρράσιος	καὶ Λύκων ὁ Ἀχαιός. οἱ
[6, 1]	δὲ καὶ ἀγαθοῦ τινος ἂν	αἴτιος	τῇ στρατιᾷ γενέσθαι. τὰ μὲν
[6, 5]	τό τε Φαρναβάζου ἱππικὸν ἔτι	συνεστηκὸς	καὶ τοὺς Βιθυνοὺς ἱππέας πρὸς
[6, 1]	μὲν οἰωνὸς εἴη καὶ οὐκ	ἰδιωτικός,	καὶ ἔνδοξος, ἐπίπονος μέντοι· τὰ
[6, 2]	διὰ τοῦ πεδίου ῥεῖ ποταμὸς	Λύκος	ὄνομα, εὖρος ὡς δύο πλέθρων.
[6, 1]	κούφως καὶ ταῖς μαχαίραις ἐχρῶντο·	τέλος	δὲ ὁ ἕτερος τὸν ἕτερον
[6, 1]	πέλτας, ὥστε ὄψιν καλὴν φαίνεσθαι.	τέλος	δὲ τὸ περσικὸν ὠρχεῖτο κρούων
[6, 1]	μὲν νυκτὶ ταύτῃ τοῦτο τὸ	τέλος	ἐγένετο. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ προσῆγον
[6, 5]	τοῦ πρώτου ἱερείου. καὶ ἤδη	τέλος	ἐχόντων τῶν ἱερῶν ὁρᾷ αἰετὸν
[6, 1]	ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλόν· καὶ	τέλος	ὁ λῃστὴς δήσας τὸν ἄνδρα
[6, 6]	ὃν ἐξῄτει Ἀγασίας διὰ τέλους	φίλος	τῷ Ξενοφῶντι· ἐξ οὗ καὶ
[6, 2]	μὴ ἔλαττον ἢ τρισχιλίους κυζικηνούς·	ἄλλος	δ´ εἶπε μὴ ἔλαττον ἢ
[6, 6]	εἰ δὲ σὺ ἦγες ἢ	ἄλλος	τις τῶν παρὰ σοῦ, καὶ
[6, 2]	ἐνταῦθα διὰ τοῦ πεδίου ῥεῖ	ποταμὸς	Λύκος ὄνομα, εὖρος ὡς δύο
[6, 1]	στολὰς καλάς, λέγοντας ὅτι Κορύλας	ἕτοιμος	εἴη τοὺς Ἕλληνας μήτε ἀδικεῖν
[6, 4]	τε ὁ Στυμφάλιος λοχαγὸς καὶ	Ἱερώνυμος	Ἠλεῖος λοχαγὸς καὶ ἄλλοι οἱ
[6, 4]	παρῆν Ἀρηξίων Ἀρκάς· ὁ δὲ	Σιλανὸς	ὁ Ἀμπρακιώτης ἤδη ἀπεδεδράκει πλοῖον
[6, 6]	νῦν χρόνον. οὔκουν δεῖ οὔτε	ἑνὸς	ἀνδρὸς ἕνεκα οὔτε δυοῖν ἡμᾶς
[6, 1]	ὅτι ἧττον ἂν στάσις εἴη	ἑνὸς	ἄρχοντος ἢ πολλῶν, εὖ ἴστε
[6, 3]	πρῶτον μὲν τῷ Σμίκρητος λόχῳ	ἑνὸς	τῶν Ἀρκάδων στρατηγῶν ἀπιόντι ἤδη
[6, 6]	τὰ δημόσια πρόβατα· ὁ δὲ	δεξάμενος	πάλιν αὐτοῖς ἀπέδωκε. καὶ οὗτος
[6, 2]	ἀπὸ τῆς πόλεως τῶν Ἡρακλεωτῶν	ἀρξάμενος	πεζῇ ἐπορεύετο διὰ τῆς χώρας·
[6, 4]	(οὐ γὰρ ἦν ἄλλα ἱερεῖα)	σφαγιασάμενος	ἐβοήθει καὶ οἱ ἄλλοι οἱ
[6, 1]	εἶναι τοῖς θεοῖς ἀνακοινῶσαι· καὶ	παραστησάμενος	δύο ἱερεῖα ἐθύετο τῷ Διὶ
[6, 4]	ὁ Ἀμπρακιώτης ἤδη ἀπεδεδράκει πλοῖον	μισθωσάμενος	ἐξ Ἡρακλείας. θυομένοις δὲ ἐπὶ
[6, 1]	τῆς ὀρχήσεως ἦν, ὁ μὲν	παραθέμενος	τὰ ὅπλα σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ,
[6, 6]	καὶ γὰρ ἦν αὐτῷ ὁ	ἀγόμενος	λοχίτης. οἱ δ´ ἄλλοι οἱ
[6, 6]	Κλέανδρος ὑπὸ τοῦ Δεξίππου τε	ἀνερεθιζόμενος	καὶ αὐτὸς ἀχθεσθεὶς ὅτι ἐφοβήθη,
[6, 6]	Ἐγώ εἰμι, ὦ Κλέανδρε, ὁ	ἀφελόμενος	Δεξίππου ἄγοντος τοῦτον τὸν ἄνδρα
[6, 4]	ὡς εἶχον δεινῶς τῇ ἐνδείᾳ,	βουλόμενος	αὐτοῖς χαρίζεσθαι, εὑρών τινα ἄνθρωπον
[6, 4]	ἐτόλμων λέγειν ὡς ὁ Ξενοφῶν	βουλόμενος	τὸ χωρίον οἰκίσαι πέπεικε τὸν
[6, 1]	ὅτε ἐξ Ἐφέσου ὡρμᾶτο Κύρῳ	συσταθησόμενος,	αἰετὸν ἀνεμιμνῄσκετο ἑαυτῷ δεξιὸν φθεγγόμενον,
[6, 3]	οὕτως εἶχε. Χειρίσοφος δὲ ἀσφαλῶς	πορευόμενος	παρὰ θάλατταν ἀφικνεῖται εἰς Κάλπης
[6, 1]	σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ, πυκνὰ δὲ	στρεφόμενος	ὡς φοβούμενος, λῃστὴς δὲ προσέρχεται·
[6, 1]	στρατιὰ οὕτω γιγνώσκει, καὶ εὔνοιαν	ἐνδεικνύμενος	ἕκαστος ἔπειθεν αὐτὸν ὑποστῆναι τὴν
[6, 1]	ζευγηλατεῖ, πυκνὰ δὲ στρεφόμενος ὡς	φοβούμενος,	λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὁ δ´
[6, 1]	τοτὲ μὲν ὡς δύο ἀντιταττομένων	μιμούμενος	ὠρχεῖτο, τοτὲ δὲ ὡς πρὸς
[6, 1]	ἄνδρες, ἥδομαι μὲν ὑφ´ ὑμῶν	τιμώμενος,	εἴπερ ἄνθρωπός εἰμι, καὶ χάριν
[6, 4]	εὖρος· τὸ δ´ ἐντὸς τοῦ	αὐχένος	χωρίον ἱκανὸν μυρίοις ἀνθρώποις οἰκῆσαι.
[6, 6]	δὲ σφίσιν ἀποδοῦναι. εὐθὺς δ´	ἐκεῖνος	ἀπελαύνει τοὺς περιεστῶτας τῶν στρατιωτῶν
[6, 1]	αὑτοῦ, τυχὸν δὲ καὶ ἀγαθοῦ	τινος	ἂν αἴτιος τῇ στρατιᾷ γενέσθαι.
[6, 6]	εἰ ἐγὼ πετροβολίας ἢ ἄλλου	τινὸς	βιαίου ἐξάρχω, τῆς ἐσχάτης δίκης
[6, 5]	τοῦτο συναθροιζομένους καὶ ἀπὸ λόφου	τινὸς	καταθεωμένους τὰ γιγνόμενα, ἀπειρήκεσαν μέν,
[6, 4]	αὐτομάτου χθὲς ἥκοντος πλοίου ἤκουσά	τινος	{ὅτι} Κλέανδρος ὁ ἐκ Βυζαντίου
[6, 3]	οἱ δὲ λοιποὶ ἐπὶ λόφου	τινὸς	πολιορκοῦνται. νομίζω δ´ ἔγωγε, εἰ
[6, 1]	δοῦναί μοι τοὺς θεοὺς αἴτιόν	τινος	ὑμῖν ἀγαθοῦ γενέσθαι· τὸ μέντοι
[6, 4]	κρήνη δὲ ἡδέος ὕδατος καὶ	ἄφθονος	ῥέουσα ἐπ´ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ
[6, 1]	καὶ ὁ Ξενοφῶν ἐπεὶ ἑώρα	πλείονος	ἐνδέον, παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ
[6, 2]	δὲ εἰς τριακοσίους· ἱππικὸν δὲ	μόνος	οὗτος εἶχεν, ἀμφὶ τετταράκοντα ἱππέας.
[6, 4]	ἰέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια, ὡς	ἡγεμόνος	ἐσομένου. ἐξέρχονται δὴ σὺν δορατίοις
[6, 1]	καὶ οὐκ ἰδιωτικός, καὶ ἔνδοξος,	ἐπίπονος	μέντοι· τὰ γὰρ ὄρνεα μάλιστα
[6, 3]	δὲ οὐκ ἀφίκεσθε, ὁ δὲ	χρόνος	ἐξῆκεν, ᾠόμεθα ὑμᾶς πυθομένους τὰ
[6, 1]	ἕξει, διὰ τοῦτο δὲ καὶ	κίνδυνος	εἴη καὶ τὴν προειργασμένην δόξαν
[6, 1]	αὐτὸν ἔλεγεν ὅτι μέγας μὲν	οἰωνὸς	εἴη καὶ οὐκ ἰδιωτικός, καὶ
[6, 1]	εἴη καὶ οὐκ ἰδιωτικός, καὶ	ἔνδοξος,	ἐπίπονος μέντοι· τὰ γὰρ ὄρνεα
[6, 5]	ὁμοίως ὥσπερ ὑπὸ ἱππέων διωκόμενοι·	νάπος	γὰρ αὐτοὺς ὑπεδέχετο, ὃ οὐκ
[6, 5]	εἴη εἰ διαβατέον ἐστὶ τοιοῦτον	νάπος.	καὶ ὁ Ξενοφῶν σπουδῇ ὑπολαβὼν
[6, 5]	ἀγνοοῦντες εἰ διαβατέον εἴη τὸ	νάπος.	καὶ παρεγγυῶσι στρατηγοὺς καὶ λοχαγοὺς
[6, 5]	σωθῶμεν ἐπὶ θάλατταν, πόσον τι	νάπος	ὁ Πόντος; ἔνθα οὔτε πλοῖα
[6, 5]	θαυμάζω δ´ ἔγωγε καὶ τὸ	νάπος	τοῦτο εἴ τις μᾶλλον φοβερὸν
[6, 5]	ἐφέπεσθαι. τὸ δὲ διαβάντας ὄπισθεν	νάπος	χαλεπὸν ποιήσασθαι μέλλοντας μάχεσθαι ἆρ´
[6, 1]	ἐν τοῖς ὅπλοις. ὁ δὲ	τρόπος	τῆς ὀρχήσεως ἦν, ὁ μὲν
[6, 6]	νομίζειν οὐδ´ εἰ παμπόνηρος ἦν	Δέξιππος	βίᾳ χρῆναι πάσχειν αὐτόν, ἀλλὰ
[6, 1]	οὐχ ἑλόμενοι· ὡς καὶ νῦν	Δέξιππος	ἤδη διέβαλλεν αὐτὸν πρὸς Ἀναξίβιον
[6, 6]	οὗ καὶ διέβαλλεν αὐτὸν ὁ	Δέξιππος.	καὶ ἐντεῦθεν ἐπειδὴ ἀπορία ἦν,
[6, 1]	μὲν ὑφ´ ὑμῶν τιμώμενος, εἴπερ	ἄνθρωπός	εἰμι, καὶ χάριν ἔχω καὶ
[6, 6]	χρόνον. οὔκουν δεῖ οὔτε ἑνὸς	ἀνδρὸς	ἕνεκα οὔτε δυοῖν ἡμᾶς τοὺς
[6, 1]	προκριθῆναι ὑφ´ ὑμῶν ἄρχοντα Λακεδαιμονίου	ἀνδρὸς	παρόντος οὔτε ὑμῖν μοι δοκεῖ
[6, 6]	ἑκάστοις νεῖμαι. ἀκούσας ταῦτα ὁ	Κλέανδρος·	Ἀλλὰ ναὶ τὼ σιώ, ἔφη,
[6, 6]	ἡμῖν οὕτως ἔχων τὴν γνώμην	Κλέανδρος	ἄπεισιν ὥσπερ λέγει. εἰσὶ μὲν
[6, 6]	αὐτοὺς τοῖς στρατιώταις. κἀν τούτῳ	Κλέανδρος	ἀφικνεῖται δύο τριήρεις ἔχων, πλοῖον
[6, 6]	ἔφευγον εἰς τὴν θάλατταν, καὶ	Κλέανδρος	δ´ ἔφευγε. Ξενοφῶν δὲ καὶ
[6, 6]	ἐπαινοῦντες ἀπῆλθον, ἔχοντες τὼ ἄνδρε·	Κλέανδρος	δὲ ἐθύετο ἐπὶ τῇ πορείᾳ
[6, 6]	τὰ χρήματα. πρὸς ταῦτα ὁ	Κλέανδρος	εἶπεν· Ἐπεὶ τοίνυν εἶ, κατάμενε,
[6, 6]	ἀγαθὸν ἀποκτείνων. Ἀκούσας ταῦτα ὁ	Κλέανδρος	εἶπεν ὅτι Δέξιππον μὲν οὐκ
[6, 4]	ἥκοντος πλοίου ἤκουσά τινος {ὅτι}	Κλέανδρος	ὁ ἐκ Βυζαντίου ἁρμοστὴς μέλλει
[6, 2]	πορεύεσθαι, ἀκούσας τοῦ Χειρισόφου ὅτι	Κλέανδρος	ὁ ἐν Βυζαντίῳ ἁρμοστὴς φαίη
[6, 6]	στρατεύματος ταῦτα γενέσθαι. ὁ δὲ	Κλέανδρος	ὑπὸ τοῦ Δεξίππου τε ἀνερεθιζόμενος
[6, 3]	ὀκτὼ μόνους ἔλιπον· καὶ αὐτὸς	Ἡγήσανδρος	ἐσώθη. καὶ οἱ ἄλλοι δὲ
[6, 6]	μηδείς, ἀλλ´ αὐτὸς λαβὼν τὸ	μέρος	διασώσειε τοῖς λῃσταῖς παρὰ τὴν
[6, 4]	μὲν στρατηγὸς κατὰ τὸ Χειρισόφου	μέρος,	ἐπεὶ δὲ ἑώρα τοὺς ἀνθρώπους
[6, 1]	μαχαίραις ἐχρῶντο· τέλος δὲ ὁ	ἕτερος	τὸν ἕτερον παίει, ὡς πᾶσιν
[6, 6]	μέντοι ἔφη νομίζειν οὐδ´ εἰ	παμπόνηρος	ἦν Δέξιππος βίᾳ χρῆναι πάσχειν
[6, 3]	στρατοπεδευσώμεθα προελθόντες ὅσον ἂν δοκῇ	καιρὸς	εἶναι εἰς τὸ δειπνοποιεῖσθαι· ἕως
[6, 4]	οἱ δὲ λοιποὶ ἐπὶ τὸ	ὄρος	ἀνέφυγον. ἐκ τούτου ἀπαγγέλλει τις
[6, 6]	τινὲς οἰχόμενοι ἄλλοι εἰς τὸ	ὄρος	εἰλήφεσαν πρόβατα πολλά· ὀκνοῦντες δὲ
[6, 4]	αὐτῇ τῇ θαλάττῃ. τὸ δὲ	ὄρος	εἰς μεσόγειαν μὲν ἀνήκει ὅσον
[6, 4]	ἁμάξης πριάμενοι ἐθύοντο· καὶ Ξενοφῶν	Κλεάνορος	ἐδεήθη τοῦ Ἀρκάδος προθυμεῖσθαι, εἴ
[6, 1]	οὐ γὰρ ἂν λόγων δεῖν	πρὸς	ἀλλήλους, ἀλλὰ τὸ δόξαν τῷ
[6, 1]	σκηνοῦντας ἐπειρῶντο κακουργεῖν· καὶ πολεμικώτατα	πρὸς	ἀλλήλους εἶχον ἐκ τούτων. ὁ
[6, 1]	νῦν Δέξιππος ἤδη διέβαλλεν αὐτὸν	πρὸς	Ἀναξίβιον ὅ τι ἐδύνατο καὶ
[6, 6]	καὶ ἀνόμους ὄντας, ἔτι δὲ	πρὸς	Ἀναξίβιον τὸν ναύαρχον οὗτος ὁ
[6, 1]	ὅστις ἐν πολέμῳ ὢν στασιάζει	πρὸς	ἄρχοντα, τοῦτον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ
[6, 1]	ἀνέστησαν πρῶτον μὲν Θρᾷκες καὶ	πρὸς	αὐλὸν ὠρχήσαντο σὺν τοῖς ὅπλοις
[6, 6]	δὲ κελεύει τὸν ἁρπάζοντα ἄγειν	πρὸς	αὑτόν. καὶ ὁ μὲν λαβὼν
[6, 1]	μιμούμενος ὠρχεῖτο, τοτὲ δὲ ὡς	πρὸς	ἕνα ἐχρῆτο ταῖς πέλταις, τοτὲ
[6, 4]	ὑπ´ αὐτῇ τῇ πέτρᾳ τὸ	πρὸς	ἑσπέραν αἰγιαλὸν ἔχων. κρήνη δὲ
[6, 6]	τοὺς στρατηγούς. μετὰ ταῦτα ἐπορεύετο	πρὸς	Κλέανδρον Ἀγασίας καὶ οἱ στρατηγοὶ
[6, 6]	μέντοι μοι ὑμῶν αὐτῶν ἑλόμενοι	πρὸς	Κλέανδρον οἵτινες, ἄν τι ἐγὼ
[6, 6]	Ξενοφῶν καὶ συνεβούλευε πέμψαι ἄνδρας	πρὸς	Κλέανδρον παραιτησομένους περὶ τῶν ἀνδρῶν.
[6, 6]	(καὶ γὰρ ἀκούω Δέξιππον λέγειν	πρὸς	Κλέανδρον ὡς οὐκ ἂν ἐποίησεν
[6, 6]	πολέμιοι ἤδη οἳ πλησίον ᾤκουν	πρὸς	Ξενοφῶντα, ἀκούοντες ὅτι οὗτος πολίζει
[6, 6]	στρατηγοί· Ἔπεμψεν ἡμᾶς ἡ στρατιὰ	πρὸς	σέ, ὦ Κλέανδρε, καὶ κελεύουσί
[6, 2]	ὅ τι ἂν ἀπαγγέλλωσι, καὶ	πρὸς	ταῦτα βουλεύεσθαι. ἐντεῦθεν προυβάλλοντο πρέσβεις
[6, 6]	παρὰ τὴν ῥήτραν τὰ χρήματα.	πρὸς	ταῦτα ὁ Κλέανδρος εἶπεν· Ἐπεὶ
[6, 4]	ἐσκήνουν δ´ ἐν τῷ αἰγιαλῷ	πρὸς	τῇ θαλάττῃ· εἰς δὲ τὸ
[6, 1]	ὢν στασιάζει πρὸς ἄρχοντα, τοῦτον	πρὸς	τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν στασιάζειν· ἐὰν
[6, 6]	ὅταν δ´ ἐγὼ κελεύσω, πάρεστε	πρὸς	τὴν κρίσιν. αἰτιῶμαι δὲ οὔτε
[6, 2]	αὐτίκα μάλα ἡμῶν καθημένων πέμπειν	πρὸς	τὴν πόλιν, καὶ εἰδέναι ὅ
[6, 1]	ταῦτα πάντα ἐν ῥυθμῷ ἐποίει	πρὸς	τὸν αὐλόν. ἐπὶ δὲ τούτῳ
[6, 1]	οὗτοι ταῦτ´ ἐποίουν ἐν ῥυθμῷ	πρὸς	τὸν αὐλόν· καὶ τέλος ὁ
[6, 1]	κάλλιστα ᾖσάν τε ἐν ῥυθμῷ	πρὸς	τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ
[6, 3]	οὔτε πολέμιον (καὶ ταῦτα ἀπαγγέλλουσι	πρὸς	τὸν Ξενοφῶντα καὶ τὸ στράτευμα)
[6, 5]	μὲν τοίνυν, ἔφη, προηγεῖσθε τὴν	πρὸς	τοὺς ἐναντίους, ὡς μὴ ἑστήκωμεν,
[6, 1]	καὶ ὠρχήσαντο ὥσπερ ἐν ταῖς	πρὸς	τοὺς θεοὺς προσόδοις. ὁρῶντες δὲ
[6, 3]	ἀεὶ πλέονες συνέρρεον· καὶ προσέβαλλον	πρὸς	τοὺς ὁπλίτας ἀσφαλῶς· οἱ μὲν
[6, 1]	τιμὴν μείζω οὕτως ἑαυτῷ γίγνεσθαι	πρὸς	τοὺς φίλους καὶ εἰς τὴν
[6, 5]	συνεστηκὸς καὶ τοὺς Βιθυνοὺς ἱππέας	πρὸς	τοῦτο συναθροιζομένους καὶ ἀπὸ λόφου
[6, 4]	αὐτοῦ ηὐλίζοντο ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ	πρὸς	τῷ λιμένι. τὸ δὲ χωρίον
[6, 5]	δὲ ἐφέπεσθαι καὶ τοῖς κακίοσι	θάρρος	ἐμποιεῖ. ἐγὼ γοῦν ἥδιον ἂν
[6, 4]	χωρίου μάλιστα τεττάρων πλέθρων τὸ	εὖρος·	τὸ δ´ ἐντὸς τοῦ αὐχένος
[6, 2]	πεδίου ῥεῖ ποταμὸς Λύκος ὄνομα,	εὖρος	ὡς δύο πλέθρων. Οἱ δὲ
[6, 1]	χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. μετὰ τοῦτο	Μυσὸς	εἰσῆλθεν ἐν ἑκατέρᾳ τῇ χειρὶ
[6, 1]	εἶναι. ἐπὶ τούτοις ὁρῶν ὁ	Μυσὸς	ἐκπεπληγμένους αὐτούς, πείσας τῶν Ἀρκάδων
[6, 3]	ἀλλὰ τελευτῶντες καὶ ἀπὸ τοῦ	ὕδατος	εἶργον αὐτοὺς οἱ Θρᾷκες. ἐπεὶ
[6, 4]	αἰγιαλὸν ἔχων. κρήνη δὲ ἡδέος	ὕδατος	καὶ ἄφθονος ῥέουσα ἐπ´ αὐτῇ
[6, 4]	Θρᾴκη αὕτη ἐστὶν ἀπὸ τοῦ	στόματος	τοῦ Πόντου μέχρι Ἡρακλείας ἐπὶ
[6, 2]	τῇ ἀληθείᾳ ὑπὲρ ἥμισυ τοῦ	στρατεύματος	Ἀρκάδες καὶ Ἀχαιοί) εἰ οὖν
[6, 1]	συνεθελῆσαι Δαρδανεῖ ὄντι τοῦ Κλεάρχου	στρατεύματος	ἢ ἑαυτῷ Λάκωνι ὄντι. ἐπεὶ
[6, 3]	αὐτοὺς εἴ που ᾔσθηνται ἄλλου	στρατεύματος	ὄντος Ἑλληνικοῦ. οἱ δὲ ἔλεγον
[6, 6]	δόγμα αἴτιον εἴη τὸ τοῦ	στρατεύματος	ταῦτα γενέσθαι. ὁ δὲ Κλέανδρος
[6, 5]	νεκροῖς· καὶ τὴν οὐρὰν τοῦ	κέρατος	ποιησάμενοι κατὰ τοὺς πρώτους φανέντας
[6, 5]	ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, λέγει Σοφαίνετος	πρεσβύτατος	ὢν τῶν στρατηγῶν ὅτι βουλῆς
[6, 5]	τάχιστα. ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, λέγει	Σοφαίνετος	πρεσβύτατος ὢν τῶν στρατηγῶν ὅτι
[6, 3]	δὲ συνελέγησαν, πρῶτον μὲν τῷ	Σμίκρητος	λόχῳ ἑνὸς τῶν Ἀρκάδων στρατηγῶν
[6, 5]	πλοῖα ἔστι τὰ ἀπάξοντα οὔτε	σῖτος	ᾧ θρεψόμεθα μένοντες, δεήσει δέ,
[6, 3]	οἱ μὲν Ἀρκάδες ὡς ἀπέβησαν	νυκτὸς	εἰς Κάλπης λιμένα, πορεύονται εἰς
[6, 3]	τὰ πυρὰ οὐχ ἑωρῶμεν, τῆς	νυκτὸς	ἥξειν ἐπὶ τοὺς πολεμίους· καὶ
[6, 3]	ἀλλήλους καὶ συνελέγοντο ἐρρωμένως τῆς	νυκτός.	καὶ ἅμα ἡμέρᾳ κύκλῳ περὶ
[6, 1]	ἕνα χρῆσθαι τῷ στρατεύματι καὶ	νυκτὸς	καὶ ἡμέρας, καὶ εἴ τι
[6, 4]	μὲν καὶ κινεῖν τὸ στρατόπεδον	νυκτὸς	οὐκ ἀσφαλὲς ἐδόκει εἶναι· δασέα
[6, 1]	μάλα τοὺς ἀποσκεδαννυμένους, καὶ τῆς	νυκτὸς	τοὺς πρόσω σκηνοῦντας ἐπειρῶντο κακουργεῖν·
[6, 2]	ποιεῖν. ἡ μὲν οὖν τοῦ	παντὸς	ἀρχὴ Χειρισόφῳ ἐνταῦθα κατελύθη ἡμέρᾳ
[6, 5]	ἐπιτήδεια ὅ τι τις ὁρῴη	ἐντὸς	τῆς φάλαγγος, καὶ ἐξαίφνης ὁρῶσι
[6, 4]	πλέθρων τὸ εὖρος· τὸ δ´	ἐντὸς	τοῦ αὐχένος χωρίον ἱκανὸν μυρίοις
[6, 3]	εἴ που ᾔσθηνται ἄλλου στρατεύματος	ὄντος	Ἑλληνικοῦ. οἱ δὲ ἔλεγον πάντα
[6, 6]	ὦ Κλέανδρε, ὁ ἀφελόμενος Δεξίππου	ἄγοντος	τοῦτον τὸν ἄνδρα καὶ παίειν
[6, 2]	τὰ στόματα, πρῶτον μὲν τοῦ	Θερμώδοντος,	ἔπειτα δὲ τοῦ Ἴριος, ἔπειτα
[6, 1]	ἐδύνατο καὶ μάλα ἐμοῦ αὐτὸν	σιγάζοντος.	ὁ δ´ ἔφη νομίζειν αὐτὸν
[6, 4]	ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου χθὲς	ἥκοντος	πλοίου ἤκουσά τινος {ὅτι} Κλέανδρος
[6, 5]	θάλατταν, πόσον τι νάπος ὁ	Πόντος;	ἔνθα οὔτε πλοῖα ἔστι τὰ
[6, 1]	ἐσμέν. ἐνταῦθα δὴ ὡς εὖ	εἰπόντος	τοῦ Ἀγασίου ἀνεθορύβησαν. καὶ ὁ
[6, 1]	ὑφ´ ὑμῶν ἄρχοντα Λακεδαιμονίου ἀνδρὸς	παρόντος	οὔτε ὑμῖν μοι δοκεῖ συμφέρον
[6, 1]	ἧττον ἂν στάσις εἴη ἑνὸς	ἄρχοντος	ἢ πολλῶν, εὖ ἴστε ὅτι
[6, 6]	ἀπέδρα τὴν πεντηκόντορον ἔχων ἐκ	Τραπεζοῦντος,	καὶ κελεύουσι διασώσαντα αὐτοῖς τὰ
[6, 4]	καὶ ἐπὶ σκηνὴν ἰόντες τὴν	Ξενοφῶντος	ἔλεγον ὅτι οὐκ ἔχοιεν τὰ
[6, 1]	δὲ ὠρχήσατο πυρρίχην ἐλαφρῶς. ἐνταῦθα	κρότος	ἦν πολύς, καὶ οἱ Παφλαγόνες
[6, 1]	οὕτω γιγνώσκει, καὶ εὔνοιαν ἐνδεικνύμενος	ἕκαστος	ἔπειθεν αὐτὸν ὑποστῆναι τὴν ἀρχήν.
[6, 6]	καὶ σφῶν τῶν ἄλλων οἷος	ἕκαστός	ἐστι, καὶ τὴν ἀξίαν ἑκάστοις
[6, 5]	ὃς ἡγεῖτο, παραγγείλας διαβαίνειν ᾗ	ἕκαστος	ἐτύγχανε τοῦ νάπους ὤν· θᾶττον
[6, 6]	ἱκανοὶ δέ εἰσι καὶ εἷς	ἕκαστος	Λακεδαιμονίων ἐν ταῖς πόλεσιν ὅ
[6, 3]	ἐπεὶ δὲ φῶς ἐγένετο, ἦγεν	ἕκαστος	ὁ στρατηγὸς τὸν αὑτοῦ λόχον
[6, 6]	σῴζεσθέ τε ἀσφαλῶς ὅποι θέλει	ἕκαστος.	συμπέμψατε μέντοι μοι ὑμῶν αὐτῶν
[6, 6]	τῆς αἰτίας καὶ Ἀγασίαν, ἂν	αὐτὸς	Ἀγασίας φήσῃ ἐμέ τι τούτων
[6, 6]	τοῦ Δεξίππου τε ἀνερεθιζόμενος καὶ	αὐτὸς	ἀχθεσθεὶς ὅτι ἐφοβήθη, ἀποπλευσεῖσθαι ἔφη
[6, 3]	Ἡγησάνδρου ὀκτὼ μόνους ἔλιπον· καὶ	αὐτὸς	Ἡγήσανδρος ἐσώθη. καὶ οἱ ἄλλοι
[6, 6]	ἵνα μὴ φθέγγοιτο μηδείς, ἀλλ´	αὐτὸς	λαβὼν τὸ μέρος διασώσειε τοῖς
[6, 6]	ἄλλον οὐδένα ἔτι, ἐπεὶ οὗτος	αὐτὸς	ὁμολογεῖ ἀφελέσθαι τὸν ἄνδρα. ὁ
[6, 6]	τε ἄνδρε ὑμῖν δίδωμι καὶ	αὐτὸς	παρέσομαι· καὶ ἢν οἱ θεοὶ
[6, 1]	Διὶ τῷ βασιλεῖ, ὅσπερ αὐτῷ	μαντευτὸς	ἦν ἐκ Δελφῶν· καὶ τὸ
[6, 6]	οὔτε ἄλλον οὐδένα ἔτι, ἐπεὶ	οὗτος	αὐτὸς ὁμολογεῖ ἀφελέσθαι τὸν ἄνδρα.
[6, 2]	εἰς τριακοσίους· ἱππικὸν δὲ μόνος	οὗτος	εἶχεν, ἀμφὶ τετταράκοντα ἱππέας. Καὶ
[6, 6]	εἶπον· ἐκ τούτου με λαβὼν	οὗτος	ἦγεν, ἵνα μὴ φθέγγοιτο μηδείς,
[6, 6]	δεξάμενος πάλιν αὐτοῖς ἀπέδωκε. καὶ	οὗτος	μὲν ἀπέπλει. οἱ δὲ στρατιῶται
[6, 6]	δὲ πρὸς Ἀναξίβιον τὸν ναύαρχον	οὗτος	ὁ λόγος περὶ ἡμῶν ἥξει,
[6, 6]	ᾤκουν πρὸς Ξενοφῶντα, ἀκούοντες ὅτι	οὗτος	πολίζει τὸ χωρίον, ἐρωτῶντες ὅ
[6, 6]	τι βούλονται διαπράττεσθαι. εἰ οὖν	οὗτος	πρῶτον μὲν ἡμᾶς Βυζαντίου ἀποκλείσει,
[6, 2]	τοῦ Ἴριος, ἔπειτα δὲ τοῦ	Ἅλυος,	μετὰ τοῦτον τοῦ Παρθενίου· τοῦτον
[6, 5]	οἵ θ´ ἱππεῖς καὶ τὸ	στῖφος	τῶν Βιθυνῶν· καὶ τρέπονται τοὺς
[6, 2]	τριήρων, διὰ ταῦτα συνεβούλευε. καὶ	Χειρίσοφος,	ἅμα μὲν ἀθυμῶν τοῖς γεγενημένοις,
[6, 1]	δεῖ. οὕτω δὴ Χειρίσοφον αἱροῦνται.	Χειρίσοφος	δ´ ἐπεὶ ᾑρέθη, παρελθὼν εἶπεν·
[6, 2]	κατὰ μέσον πως τῆς Θρᾴκης.	Χειρίσοφος	δ´ εὐθὺς ἀπὸ τῆς πόλεως
[6, 3]	δὴ τῶν Ἀρκάδων οὕτως εἶχε.	Χειρίσοφος	δὲ ἀσφαλῶς πορευόμενος παρὰ θάλατταν
[6, 1]	κεράμια χίλια καὶ πεντακόσια. καὶ	Χειρίσοφος	ἐνταῦθα ἦλθε τριήρη ἔχων. καὶ
[6, 4]	ἄρχειν τοὺς πρόσθεν στρατηγούς. καὶ	Χειρίσοφος	μὲν ἤδη ἐτετελευτήκει φάρμακον πιὼν
[6, 2]	Ἀχαιοί· προειστήκει δὲ μάλιστα αὐτῶν	Καλλίμαχός	τε ὁ Παρράσιος καὶ Λύκων
[6, 1]	ἐπαινοίη αὐτοὺς καὶ Ἀναξίβιος ὁ	ναύαρχος	καὶ οἱ ἄλλοι, καὶ ὅτι
[6, 4]	θάλατταν καθῆκον αὐτοῦ πέτρα ἀπορρώξ,	ὕψος	ὅπῃ ἐλάχιστον οὐ μεῖον εἴκοσιν
[6, 6]	ὥσπερ λέγει. εἰσὶ μὲν γὰρ	ἐγγὺς	αἱ Ἑλληνίδες πόλεις· τῆς δὲ
[6, 1]	ὡς δὲ τῆς Ἑλλάδος ἐδόκουν	ἐγγὺς	γίγνεσθαι, ἤδη μᾶλλον ἢ πρόσθεν
[6, 4]	ἄνθρωπον Ἡρακλεώτην, ὃς ἔφη κώμας	ἐγγὺς	εἰδέναι ὅθεν εἴη λαβεῖν τὰ
[6, 5]	διώκειν. ἐκ τούτου σύνθημα παρῄει	Ζεὺς	σωτήρ, Ἡρακλῆς ἡγεμών. οἱ δὲ
[6, 2]	πως τῆς Θρᾴκης. Χειρίσοφος δ´	εὐθὺς	ἀπὸ τῆς πόλεως τῶν Ἡρακλεωτῶν
[6, 6]	λαβεῖν, τὰ δὲ σφίσιν ἀποδοῦναι.	εὐθὺς	δ´ ἐκεῖνος ἀπελαύνει τοὺς περιεστῶτας
[6, 5]	δὲ πολεμίων τὸ μὲν εὐώνυμον	εὐθὺς	διεσπάρη, καθ´ ὃ οἱ Ἕλληνες
[6, 1]	εἶναι. ἐπεὶ δὲ τοῦτο ὡμολόγησαν,	εὐθὺς	ἐπαύσαντο πολεμοῦντες καὶ οὐκέτι πέρα
[6, 5]	ἤδη ἐπ´ αὐτούς. παιανίσαντες οὖν	εὐθὺς	ἐπέκειντο· οἱ δ´ οὐχ ὑπέμειναν.
[6, 5]	ὅσον πεντεκαίδεκα σταδίους. ἐκ τούτου	εὐθὺς	ὁ Ἀρηξίων ὁ μάντις τῶν
[6, 2]	οἱ Ἡρακλεῶται βουλεύσεσθαι ἔφασαν· καὶ	εὐθὺς	τά τε χρήματα ἐκ τῶν
[6, 1]	πυρρίχην ἐλαφρῶς. ἐνταῦθα κρότος ἦν	πολύς,	καὶ οἱ Παφλαγόνες ἤροντο εἰ
[6, 4]	Ἑλληνίς, ἀλλὰ Θρᾷκες Βιθυνοί· καὶ	οὓς	ἂν λάβωσι τῶν Ἑλλήνων ἐκπίπτοντας
[6, 4]	τῶν ὑπαρχόντων ὡς ἐδύναντο κάλλιστα·	οὓς	δὲ μὴ ηὕρισκον, κενοτάφιον αὐτοῖς
[6, 6]	λόγοι οὗτοι ἀντίοι εἰσὶν ἢ	οὓς	ἐγὼ περὶ ὑμῶν ἐνίων ἤκουον
[6, 1]	δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἀνδρῶν	οὓς	ἐδόκουν δικαιοτάτους εἶναι. θύσαντες δὲ
[6, 4]	καὶ πρόβατα μὲν οὐκέτι ἦν,	βοῦς	δὲ ὑπὸ ἁμάξης πριάμενοι ἐθύοντο·
[6, 2]	καὶ οἴνου κεράμια δισχίλια καὶ	βοῦς	εἴκοσι καὶ οἶς ἑκατόν. ἐνταῦθα
[6, 1]	τὸν λῃστήν· εἶτα παρὰ τοὺς	βοῦς	ζεύξας ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον
[6, 3]	γερόντια καὶ πρόβατα ὀλίγα καὶ	βοῦς	καταλελειμμένους. καὶ τὸ μὲν πρῶτον
[6, 1]	ἐδόκουν δικαιοτάτους εἶναι. θύσαντες δὲ	βοῦς	τῶν αἰχμαλώτων καὶ ἄλλα ἱερεῖα
[6, 6]	ἔδοξεν αὐτοῖς πέμψαντας στρατηγοὺς καὶ	λοχαγοὺς	καὶ Δρακόντιον τὸν Σπαρτιάτην καὶ
[6, 5]	νάπος. καὶ παρεγγυῶσι στρατηγοὺς καὶ	λοχαγοὺς	παριέναι ἐπὶ τὸ ἡγούμενον. καὶ
[6, 2]	Ἀχαιοὶ καὶ Ξενοφῶντα συνέστησαν καὶ	στρατηγοὺς	αἱροῦνται ἑαυτῶν δέκα· τούτους δὲ
[6, 6]	ἐγίγνετο τὰ ἱερά, συγκαλέσας τοὺς	στρατηγοὺς	εἶπεν· Ἐμοὶ μὲν οὐ τελέθει
[6, 2]	οὖν σωφρονοῖεν, αὐτοὶ συστάντες καὶ	στρατηγοὺς	ἑλόμενοι ἑαυτῶν καθ´ ἑαυτοὺς ἂν
[6, 2]	τούτου οἱ ταράξαντες ταῦτα τοὺς	στρατηγοὺς	ᾐτιῶντο διαφθείρειν τὴν πρᾶξιν· καὶ
[6, 6]	ἐκ τούτου ἔδοξεν αὐτοῖς πέμψαντας	στρατηγοὺς	καὶ λοχαγοὺς καὶ Δρακόντιον τὸν
[6, 5]	εἴη τὸ νάπος. καὶ παρεγγυῶσι	στρατηγοὺς	καὶ λοχαγοὺς παριέναι ἐπὶ τὸ
[6, 4]	στράτευμα καὶ ἄρχειν τοὺς πρόσθεν	στρατηγούς.	καὶ Χειρίσοφος μὲν ἤδη ἐτετελευτήκει
[6, 6]	ἰέναι. ὁ δὲ προείλετο τοὺς	στρατηγούς.	μετὰ ταῦτα ἐπορεύετο πρὸς Κλέανδρον
[6, 1]	ὅπλα καὶ μάχεται πρὸ τοῦ	ζεύγους·	καὶ οὗτοι ταῦτ´ ἐποίουν ἐν
[6, 1]	ὡς ἐδύνατο κάλλιστα καὶ ἀσπίδα	δοὺς	κούφην αὐτῇ. ἡ δὲ ὠρχήσατο
[6, 1]	καὶ εὔχομαι δοῦναί μοι τοὺς	θεοὺς	αἴτιόν τινος ὑμῖν ἀγαθοῦ γενέσθαι·
[6, 6]	Ἀγασίας· Ἐγώ, ὦ ἄνδρες, ὄμνυμι	θεοὺς	καὶ θεὰς ἦ μὴν μήτε
[6, 1]	ὡς πάνυ εἰδῆτε, ὀμνύω ὑμῖν	θεοὺς	πάντας καὶ πάσας, ἦ μὴν
[6, 1]	ὥσπερ ἐν ταῖς πρὸς τοὺς	θεοὺς	προσόδοις. ὁρῶντες δὲ οἱ Παφλαγόνες
[6, 5]	φάλαγγος ἱππέας τε πολλοὺς καὶ	πεζούς·	καὶ γὰρ Σπιθριδάτης καὶ Ῥαθίνης
[6, 5]	τεταραγμένοι ἐμπίπτωσιν εἰς τεταγμένους καὶ	ἀκεραίους.	συνεδόκει ταῦτα πᾶσιν. Ὑμεῖς μὲν
[6, 5]	πολεμίους· ἐγὼ δὲ ἥξω τοὺς	τελευταίους	λόχους καταχωρίσας ᾗπερ ὑμῖν δοκεῖ.
[6, 2]	γὰρ τοὺς κατειργασμένους Ἀρκάδας καὶ	Ἀχαιούς,	τὸ δ´ ἄλλο στράτευμα οὐδὲν
[6, 4]	θάλατταν πλέον ἢ ἐπὶ εἴκοσι	σταδίους	δασὺ πολλοῖς καὶ παντοδαποῖς καὶ
[6, 5]	ἔστησαν ἀπέχοντες αὐτῶν ὅσον πεντεκαίδεκα	σταδίους.	ἐκ τούτου εὐθὺς ὁ Ἀρηξίων
[6, 3]	ἑώρων, ἀπεῖχον δὲ ὡς τετταράκοντα	σταδίους,	καὶ αὐτοὶ ὡς ἐδύναντο πλεῖστα
[6, 4]	μὲν ἀνήκει ὅσον ἐπὶ εἴκοσι	σταδίους,	καὶ τοῦτο γεῶδες καὶ ἄλιθον·
[6, 6]	ἕνα τινὰ ἢ δύο καὶ	πλείους	αἰτιᾷ, τούτους ἀξιοῦσι παρασχεῖν σοι
[6, 2]	τρίχα, Ἀρκάδες μὲν καὶ Ἀχαιοὶ	πλείους	ἢ τετρακισχίλιοι, ὁπλῖται πάντες, Χειρισόφῳ
[6, 2]	ὁπλῖται μὲν εἰς τετρακοσίους καὶ	χιλίους,	πελτασταὶ δὲ εἰς ἑπτακοσίους, οἱ
[6, 2]	ὁπλῖται μὲν εἰς ἑπτακοσίους καὶ	χιλίους,	πελτασταὶ δὲ εἰς τριακοσίους· ἱππικὸν
[6, 4]	θυλάκοις καὶ ἄλλοις ἀγγείοις εἰς	δισχιλίους	ἀνθρώπους. ἐπειδὴ δὲ ἦσαν ἐν
[6, 2]	Ἡρακλεῶται ξένια πέμπουσιν ἀλφίτων μεδίμνους	τρισχιλίους	καὶ οἴνου κεράμια δισχίλια καὶ
[6, 2]	τοὺς Ἡρακλεώτας μὴ ἔλαττον ἢ	τρισχιλίους	κυζικηνούς· ἄλλος δ´ εἶπε μὴ
[6, 1]	πέμπουσι τοῖς Ἕλλησιν ἀλφίτων μεδίμνους	τρισχιλίους,	οἴνου δὲ κεράμια χίλια καὶ
[6, 5]	ἐπεὶ ὤφθημεν καὶ εἴδομεν τοὺς	πολεμίους·	ἐγὼ δὲ ἥξω τοὺς τελευταίους
[6, 6]	μηδεμίαν πόλιν δέχεσθαι αὐτούς, ὡς	πολεμίους.	ἦρχον δὲ τότε πάντων τῶν
[6, 5]	μεταβαλλομένους ὄπισθεν ἡμῶν ἐπιόντας τοὺς	πολεμίους	θεᾶσθαι. ἴστε μέντοι ὅτι τὸ
[6, 3]	τῆς νυκτὸς ἥξειν ἐπὶ τοὺς	πολεμίους·	καὶ οἱ πολέμιοι δέ, ὥς
[6, 5]	μὴ ἡμεῖς ἴωμεν ἐπὶ τοὺς	πολεμίους,	οὗτοι ἡμῖν ὁπόταν ἀπίωμεν ἕψονται
[6, 5]	ἑκατέρωθεν ποιησάμενοι ἐπορεύοντο ἐπὶ τοὺς	πολεμίους.	παρήγγελτο δὲ τὰ μὲν δόρατα
[6, 5]	Ἕλληνες πελτασταὶ ἔθεον ἐπὶ τοὺς	πολεμίους	πρίν τινα κελεύειν· οἱ δὲ
[6, 6]	ἱκανοὶ τῷ ἄρχοντι πειθόμενοι τοὺς	πολεμίους	σὺν τοῖς θεοῖς μὴ φοβεῖσθαι.
[6, 5]	φάλαγγος, καὶ ἐξαίφνης ὁρῶσι τοὺς	πολεμίους	ὑπερβάλλοντας κατὰ λόφους τινὰς ἐκ
[6, 5]	νενικήκατε καὶ οἷα πάσχουσιν οἱ	πολεμίους	φεύγοντες, καὶ τοῦτο ἐννοήσατε ὅτι
[6, 4]	οἷόν τε ἀναιρεῖν ἔτι ἦν·	ἐνίους	δὲ τοὺς ἐκ τῶν ὁδῶν
[6, 1]	ἐποίησαν πᾶσαν τὴν πόλιν ὁμολογεῖν	Λακεδαιμονίους	καὶ αὐτῶν ἡγεμόνας εἶναι. ἐπεὶ
[6, 2]	δ´ εἶπε μὴ ἔλαττον ἢ	μυρίους·	καὶ ἑλομένους πρέσβεις αὐτίκα μάλα
[6, 5]	ἀφελὼν τὰς τελευταίας τάξεις ἀνὰ	διακοσίους	ἄνδρας τὴν μὲν ἐπὶ τὸ
[6, 2]	καὶ χιλίους, πελτασταὶ δὲ εἰς	τριακοσίους·	ἱππικὸν δὲ μόνος οὗτος εἶχεν,
[6, 2]	Χειρισόφῳ δ´ ὁπλῖται μὲν εἰς	τετρακοσίους	καὶ χιλίους, πελτασταὶ δὲ εἰς
[6, 4]	ἀποκτείνουσι τῶν ἀνδρῶν οὐ μεῖον	πεντακοσίους·	οἱ δὲ λοιποὶ ἐπὶ τὸ
[6, 2]	Ξενοφῶντι δὲ ὁπλῖται μὲν εἰς	ἑπτακοσίους	καὶ χιλίους, πελτασταὶ δὲ εἰς
[6, 2]	καὶ χιλίους, πελτασταὶ δὲ εἰς	ἑπτακοσίους,	οἱ Κλεάρχου Θρᾷκες, Ξενοφῶντι δὲ
[6, 5]	ἔφη, προηγεῖσθε τὴν πρὸς τοὺς	ἐναντίους,	ὡς μὴ ἑστήκωμεν, ἐπεὶ ὤφθημεν
[6, 6]	ὧν ἐσώθη. καὶ τούς τε	Τραπεζουντίους	ἀπεστερήκαμεν τὴν πεντηκόντορον καὶ κακοὶ
[6, 4]	σήσαμα καὶ σῦκα ἀρκοῦντα καὶ	ἀμπέλους	πολλὰς καὶ ἡδυοίνους καὶ τἆλλα
[6, 6]	δὲ ὃν ἐξῄτει Ἀγασίας διὰ	τέλους	φίλος τῷ Ξενοφῶντι· ἐξ οὗ
[6, 1]	γὰρ ἂν λόγων δεῖν πρὸς	ἀλλήλους,	ἀλλὰ τὸ δόξαν τῷ ἑνὶ
[6, 1]	ἐπειρῶντο κακουργεῖν· καὶ πολεμικώτατα πρὸς	ἀλλήλους	εἶχον ἐκ τούτων. ὁ δὲ
[6, 3]	τὸ αὐτό, ἄσμενοί τε εἶδον	ἀλλήλους	καὶ ἠσπάζοντο ὥσπερ ἀδελφούς. καὶ
[6, 3]	τοῦτο τὸ εὐτύχημα, συνεβόων τε	ἀλλήλους	καὶ συνελέγοντο ἐρρωμένως τῆς νυκτός.
[6, 5]	ἕπεσθε ἡγεμόνι τῷ Ἡρακλεῖ καὶ	ἀλλήλους	παρακαλεῖτε ὀνομαστί. ἡδύ τοι ἀνδρεῖόν
[6, 6]	ἐρωτῶντες ὅ τι δέοι ποιοῦντας	φίλους	εἶναι. ὁ δ´ ἀπεδείκνυεν αὐτοὺς
[6, 1]	οὕτως ἑαυτῷ γίγνεσθαι πρὸς τοὺς	φίλους	καὶ εἰς τὴν πόλιν τοὔνομα
[6, 2]	σφᾶς ἔχειν, τὰ δὲ κέρδη	ἄλλους,	καὶ ταῦτα τὴν σωτηρίαν σφῶν
[6, 3]	τὸν Σμίκρητα ἀποκτιννύασι καὶ τοὺς	ἄλλους	πάντας· ἄλλου δὲ λόχου τῶν
[6, 6]	ἕνεκα οὔτε δυοῖν ἡμᾶς τοὺς	ἄλλους	τῆς Ἑλλάδος ἀπέχεσθαι, ἀλλὰ πειστέον
[6, 4]	ἥξοντες πάλιν, ἀκούοντες καὶ τοὺς	ἄλλους	τοὺς παρὰ Κύρῳ πολλὰ καὶ
[6, 5]	τεταγμένους ἐπὶ φάλαγγος ἱππέας τε	πολλοὺς	καὶ πεζούς· καὶ γὰρ Σπιθριδάτης
[6, 4]	ἐκ Βυζαντίου κώπαις ἡμέρας μακρᾶς	πλοῦς·	ἐν δὲ τῷ μέσῳ ἄλλη
[6, 1]	πλοῦς ᾖ, ἀναξόμενοι· ὁ δὲ	πλοῦς	ἔσται εἰς Ἡράκλειαν· ἅπαντας οὖν
[6, 1]	οὕτω παρασκευάζεσθε ὡς αὔριον, ἐὰν	πλοῦς	ᾖ, ἀναξόμενοι· ὁ δὲ πλοῦς
[6, 6]	ἄπορον εἴη πεζῇ ἀπιόντας τοὺς	ποταμούς	τε διαβῆναι καὶ σωθῆναι εἰς
[6, 6]	δέχεσθαι ὡς ἀπιστοῦντας Λακεδαιμονίοις καὶ	ἀνόμους	ὄντας, ἔτι δὲ πρὸς Ἀναξίβιον
[6, 5]	πολέμιοι ἱππεῖς φεύγουσι κατὰ τοῦ	πρανοῦς	ὁμοίως ὥσπερ ὑπὸ ἱππέων διωκόμενοι·
[6, 4]	κενοτάφιον αὐτοῖς ἐποίησαν μέγα, καὶ	στεφάνους	ἐπέθεσαν. ταῦτα δὲ ποιήσαντες ἀνεχώρησαν
[6, 3]	τῆς σωτηρίας ἔχεσθαι. ἀλλὰ χρὴ	παρασκευασαμένους	τὴν γνώμην πορεύεσθαι ὡς νῦν
[6, 5]	λόφους τινὰς ἐκ τοῦ ἐναντίου,	τεταγμένους	ἐπὶ φάλαγγος ἱππέας τε πολλοὺς
[6, 5]	οἱ πολέμιοι τεταραγμένοι ἐμπίπτωσιν εἰς	τεταγμένους	καὶ ἀκεραίους. συνεδόκει ταῦτα πᾶσιν.
[6, 1]	ἐπὶ τούτοις ὁρῶν ὁ Μυσὸς	ἐκπεπληγμένους	αὐτούς, πείσας τῶν Ἀρκάδων τινὰ
[6, 3]	καὶ πρόβατα ὀλίγα καὶ βοῦς	καταλελειμμένους.	καὶ τὸ μὲν πρῶτον θαῦμα
[6, 4]	τῶν δ´ ἐπιτηδείων ὁρῶ ὑμᾶς	δεομένους·	ἀνάγκη οὖν μοι δοκεῖ εἶναι
[6, 5]	ἐθελούσιον· οὐ γὰρ δόξης ὁρῶ	δεομένους	ὑμᾶς εἰς ἀνδρειότητα, ἀλλὰ σωτηρίας.
[6, 5]	τοὺς Βιθυνοὺς ἱππέας πρὸς τοῦτο	συναθροιζομένους	καὶ ἀπὸ λόφου τινὸς καταθεωμένους
[6, 3]	δὲ χρόνος ἐξῆκεν, ᾠόμεθα ὑμᾶς	πυθομένους	τὰ παρ´ ἡμῖν φοβηθέντας οἴχεσθαι
[6, 2]	μὴ ἔλαττον ἢ μυρίους· καὶ	ἑλομένους	πρέσβεις αὐτίκα μάλα ἡμῶν καθημένων
[6, 5]	ἄνδρας προβαλλομένους τὰ ὅπλα ἢ	μεταβαλλομένους	ὄπισθεν ἡμῶν ἐπιόντας τοὺς πολεμίους
[6, 5]	κρεῖττον ἰέναι ἐπὶ τοὺς ἄνδρας	προβαλλομένους	τὰ ὅπλα ἢ μεταβαλλομένους ὄπισθεν
[6, 6]	συνεβούλευε πέμψαι ἄνδρας πρὸς Κλέανδρον	παραιτησομένους	περὶ τῶν ἀνδρῶν. ἐκ τούτου
[6, 3]	δὲ τοὺς ἀπὸ τῶν θεῶν	ἀρχομένους	ἐντιμοτέρους ἐκείνων καταστῆσαι. ἀλλ´ ἕπεσθαι
[6, 2]	σφῶν κατειργασμένων· εἶναι γὰρ τοὺς	κατειργασμένους	Ἀρκάδας καὶ Ἀχαιούς, τὸ δ´
[6, 1]	οἱ Παφλαγόνες εὖ μάλα τοὺς	ἀποσκεδαννυμένους,	καὶ τῆς νυκτὸς τοὺς πρόσω
[6, 4]	ὑμᾶς δὲ δεῖ παρασκευάζεσθαι ὡς	μαχουμένους	εἴ ποτε καὶ ἄλλοτε· οἱ
[6, 5]	συναθροιζομένους καὶ ἀπὸ λόφου τινὸς	καταθεωμένους	τὰ γιγνόμενα, ἀπειρήκεσαν μέν, ὅμως
[6, 2]	Ἡρακλεώτας μὴ ἔλαττον ἢ τρισχιλίους	κυζικηνούς·	ἄλλος δ´ εἶπε μὴ ἔλαττον
[6, 4]	ἀρκοῦντα καὶ ἀμπέλους πολλὰς καὶ	ἡδυοίνους	καὶ τἆλλα πάντα πλὴν ἐλαῶν.
[6, 2]	οἱ Ἡρακλεῶται ξένια πέμπουσιν ἀλφίτων	μεδίμνους	τρισχιλίους καὶ οἴνου κεράμια δισχίλια
[6, 1]	ξένια πέμπουσι τοῖς Ἕλλησιν ἀλφίτων	μεδίμνους	τρισχιλίους, οἴνου δὲ κεράμια χίλια
[6, 3]	δέκα στρατηγῶν τοῦ Ἡγησάνδρου ὀκτὼ	μόνους	ἔλιπον· καὶ αὐτὸς Ἡγήσανδρος ἐσώθη.
[6, 2]	τὴν στρατιάν, καὶ τοὺς μὲν	πόνους	σφᾶς ἔχειν, τὰ δὲ κέρδη
[6, 5]	ἱππικὸν ἔτι συνεστηκὸς καὶ τοὺς	Βιθυνοὺς	ἱππέας πρὸς τοῦτο συναθροιζομένους καὶ
[6, 3]	δὲ καὶ τῶν γυμνήτων ἀνθρώπους	εὐζώνους	εἰς τὰ πλάγια καὶ εἰς
[6, 5]	διαβαίνειν ᾗ ἕκαστος ἐτύγχανε τοῦ	νάπους	ὤν· θᾶττον γὰρ ἁθρόον ἐδόκει
[6, 4]	ἐτῶν ἅπαντες. καὶ ἀναλαβόντες τοὺς	λοιποὺς	ἄνδρας εἰς τὸ στρατόπεδον ἀφικνοῦνται.
[6, 3]	ὅπως ἡγεμόνες εἶεν ὅποι δέοι·	σκοποὺς	δὲ καταστήσας συνέλεξε τοὺς στρατιώτας
[6, 1]	παρὰ τοὺς Ἕλληνας πρέσβεις ἔχοντας	ἵππους	καὶ στολὰς καλάς, λέγοντας ὅτι
[6, 4]	καὶ ἄλλοις ἀγγείοις εἰς δισχιλίους	ἀνθρώπους.	ἐπειδὴ δὲ ἦσαν ἐν ταῖς
[6, 3]	παρέπεμψε δὲ καὶ τῶν γυμνήτων	ἀνθρώπους	εὐζώνους εἰς τὰ πλάγια καὶ
[6, 3]	εἶεν αὐτούς. ἐνταῦθα τοὺς μὲν	ἀνθρώπους	τούτους ἐφύλαττεν ἰσχυρῶς, ὅπως ἡγεμόνες
[6, 4]	μέρος, ἐπεὶ δὲ ἑώρα τοὺς	ἀνθρώπους	ὡς εἶχον δεινῶς τῇ ἐνδείᾳ,
[6, 3]	τοὺς ἀπὸ τῶν θεῶν ἀρχομένους	ἐντιμοτέρους	ἐκείνων καταστῆσαι. ἀλλ´ ἕπεσθαι χρὴ
[6, 3]	τὰ μὲν ἄλλα ὡμολόγητο αὐτοῖς,	ὁμήρους	δὲ οὐκ ἐδίδοσαν οἱ Θρᾷκες
[6, 5]	ποιησάμενοι κατὰ τοὺς πρώτους φανέντας	νεκροὺς	ἔθαπτον πάντας ὁπόσους ἐπελάμβανε τὸ
[6, 4]	ἐξάγειν· ἐπενόει δὲ καὶ τοὺς	νεκροὺς	θάπτειν. ἐπεὶ δὲ τὰ ἱερὰ
[6, 4]	οἱ Ἀρκάδες, καὶ τοὺς μὲν	νεκροὺς	τοὺς πλείστους ἔνθαπερ ἔπεσον ἑκάστους
[6, 6]	καὶ τοῖς ἀνδραπόδοις ἐφέροντο ἀδεῶς	πυροὺς	καὶ κριθάς, οἶνον, ὄσπρια, μελίνας,
[6, 4]	ἡ γῆ καὶ κριθὰς καὶ	πυροὺς	καὶ ὄσπρια πάντα καὶ μελίνας
[6, 5]	πρώτους φανέντας νεκροὺς ἔθαπτον πάντας	ὁπόσους	ἐπελάμβανε τὸ κέρας. ἐπεὶ δὲ
[6, 5]	ἀτάφων ἔθαπτον τὸν αὐτὸν τρόπον	ὁπόσους	ἐπελάμβανεν ἡ στρατιά. ἐπεὶ δὲ
[6, 3]	τε τὸν Σμίκρητα ἀποκτιννύασι καὶ	τοὺς	ἄλλους πάντας· ἄλλου δὲ λόχου
[6, 6]	ἀνδρὸς ἕνεκα οὔτε δυοῖν ἡμᾶς	τοὺς	ἄλλους τῆς Ἑλλάδος ἀπέχεσθαι, ἀλλὰ
[6, 4]	κτησάμενοι ἥξοντες πάλιν, ἀκούοντες καὶ	τοὺς	ἄλλους τοὺς παρὰ Κύρῳ πολλὰ
[6, 6]	γάρ, ὡς ἔοικε, δέδοται ἐκκομίσαι	τοὺς	ἄνδρας· ἀλλὰ πορεύεσθε. ἡμεῖς δὲ
[6, 6]	λέγει· Ἔχεις μέν, ὦ Κλέανδρε,	τοὺς	ἄνδρας, καὶ ἡ στρατιά σοι
[6, 5]	τε σφάγια κάλλιστα· ἴωμεν ἐπὶ	τοὺς	ἄνδρας. οὐ δεῖ ἔτι τούτους,
[6, 5]	δὴ πότερον κρεῖττον ἰέναι ἐπὶ	τοὺς	ἄνδρας προβαλλομένους τὰ ὅπλα ἢ
[6, 4]	Χειρισόφου μέρος, ἐπεὶ δὲ ἑώρα	τοὺς	ἀνθρώπους ὡς εἶχον δεινῶς τῇ
[6, 3]	φρονοῦντας ταπεινῶσαι βούλεται, ἡμᾶς δὲ	τοὺς	ἀπὸ τῶν θεῶν ἀρχομένους ἐντιμοτέρους
[6, 1]	καὶ οἱ Παφλαγόνες εὖ μάλα	τοὺς	ἀποσκεδαννυμένους, καὶ τῆς νυκτὸς τοὺς
[6, 5]	Φαρναβάζου ἱππικὸν ἔτι συνεστηκὸς καὶ	τοὺς	Βιθυνοὺς ἱππέας πρὸς τοῦτο συναθροιζομένους
[6, 1]	ζευγηλάτης τὸν λῃστήν· εἶτα παρὰ	τοὺς	βοῦς ζεύξας ὀπίσω τὼ χεῖρε
[6, 4]	τοῖς προφύλαξι τοὺς μὲν κατέκαινον	τοὺς	δὲ ἐδίωξαν μέχρι εἰς τὸ
[6, 4]	ἀναιρεῖν ἔτι ἦν· ἐνίους δὲ	τοὺς	ἐκ τῶν ὁδῶν συνενεγκόντες ἔθαψαν
[6, 3]	ἀφ´ ἑσπέρας ᾤχοντο ἀπιόντες, καὶ	τοὺς	Ἕλληνας δ´ ἔφασαν οἴχεσθαι· ὅποι
[6, 4]	τοῖς Βιθυνοῖς, εἰ δύναιντο, ἀποκωλῦσαι	τοὺς	Ἕλληνας μὴ ἐλθεῖν εἰς τὴν
[6, 1]	λέγοντας ὅτι Κορύλας ἕτοιμος εἴη	τοὺς	Ἕλληνας μήτε ἀδικεῖν μήτε ἀδικεῖσθαι.
[6, 4]	ἄλλως πως δεινὰ ὑβρίζειν λέγονται	τοὺς	Ἕλληνας. ὁ δὲ Κάλπης λιμὴν
[6, 5]	τὴν δύναμιν. ἐπεὶ δὲ κατεῖδον	τοὺς	Ἕλληνας οἱ πολέμιοι, ἔστησαν ἀπέχοντες
[6, 1]	τότε Παφλαγονίας ἄρχων, πέμπει παρὰ	τοὺς	Ἕλληνας πρέσβεις ἔχοντας ἵππους καὶ
[6, 5]	τοίνυν, ἔφη, προηγεῖσθε τὴν πρὸς	τοὺς	ἐναντίους, ὡς μὴ ἑστήκωμεν, ἐπεὶ
[6, 3]	δὲ καὶ οἱ ἱππεῖς ἔχοντες	τοὺς	ἡγεμόνας καὶ προελαύνοντες ἐλάνθανον αὑτοὺς
[6, 2]	ἔφη. ἐμοὶ οὖν δοκεῖ αἰτεῖν	τοὺς	Ἡρακλεώτας μὴ ἔλαττον ἢ τρισχιλίους
[6, 1]	ἔχω καὶ εὔχομαι δοῦναί μοι	τοὺς	θεοὺς αἴτιόν τινος ὑμῖν ἀγαθοῦ
[6, 1]	ὠρχήσαντο ὥσπερ ἐν ταῖς πρὸς	τοὺς	θεοὺς προσόδοις. ὁρῶντες δὲ οἱ
[6, 5]	ἔφευγον. καὶ Τιμασίων μὲν ἔχων	τοὺς	ἱππέας ἐφείπετο, καὶ ἀπεκτίννυσαν ὅσουσπερ
[6, 3]	δ´ ἂν πορευώμεθα, Τιμασίων ἔχων	τοὺς	ἱππέας προελαυνέτω ἐφορῶν ἡμᾶς καὶ
[6, 5]	τὸ πεδίον, εἰ μὴ νικήσομεν	τοὺς	ἱππέας; πῶς δὲ ἃ διεληλύθαμεν
[6, 2]	σωτηρίαν σφῶν κατειργασμένων· εἶναι γὰρ	τοὺς	κατειργασμένους Ἀρκάδας καὶ Ἀχαιούς, τὸ
[6, 4]	τριάκοντα ἐτῶν ἅπαντες. καὶ ἀναλαβόντες	τοὺς	λοιποὺς ἄνδρας εἰς τὸ στρατόπεδον
[6, 3]	θεὸς ἴσως ἄγει οὕτως, ὃς	τοὺς	μεγαληγορήσαντας ὡς πλέον φρονοῦντας ταπεινῶσαι
[6, 3]	πάντες περικεκυκλωμένοι εἶεν αὐτούς. ἐνταῦθα	τοὺς	μὲν ἀνθρώπους τούτους ἐφύλαττεν ἰσχυρῶς,
[6, 4]	Βιθυνῶν τινες ἐπιγενόμενοι τοῖς προφύλαξι	τοὺς	μὲν κατέκαινον τοὺς δὲ ἐδίωξαν
[6, 4]	εἵποντο καὶ οἱ Ἀρκάδες, καὶ	τοὺς	μὲν νεκροὺς τοὺς πλείστους ἔνθαπερ
[6, 2]	παρεχόμενον εἰς τὴν στρατιάν, καὶ	τοὺς	μὲν πόνους σφᾶς ἔχειν, τὰ
[6, 4]	ἐπιτήδεια ἐξάγειν· ἐπενόει δὲ καὶ	τοὺς	νεκροὺς θάπτειν. ἐπεὶ δὲ τὰ
[6, 6]	τὰ ἑαυτῶν καὶ ἀπήγοντο καὶ	τοὺς	οἰκέτας καὶ τὰ χρήματα ὅποι
[6, 3]	πλέονες συνέρρεον· καὶ προσέβαλλον πρὸς	τοὺς	ὁπλίτας ἀσφαλῶς· οἱ μὲν γὰρ
[6, 4]	πάλιν, ἀκούοντες καὶ τοὺς ἄλλους	τοὺς	παρὰ Κύρῳ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ
[6, 2]	καὶ ἄμεινον εἴη στρατεύεσθαι ἔχοντι	τοὺς	παραμείναντας τῶν στρατιωτῶν ἢ ἀπαλλάττεσθαι,
[6, 5]	στῖφος τῶν Βιθυνῶν· καὶ τρέπονται	τοὺς	πελταστάς. ἀλλ´ ἐπεὶ ὑπηντίαζεν ἡ
[6, 5]	ἅμα ὑφηγεῖτο ἐπὶ φάλαγγος, καὶ	τοὺς	πελταστὰς ἑκατέρωθεν ποιησάμενοι ἐπορεύοντο ἐπὶ
[6, 6]	ἀποδοῦναι. εὐθὺς δ´ ἐκεῖνος ἀπελαύνει	τοὺς	περιεστῶτας τῶν στρατιωτῶν καὶ λέγοντας
[6, 4]	Ἀρκάδες, καὶ τοὺς μὲν νεκροὺς	τοὺς	πλείστους ἔνθαπερ ἔπεσον ἑκάστους ἔθαψαν·
[6, 5]	ἑστήκωμεν, ἐπεὶ ὤφθημεν καὶ εἴδομεν	τοὺς	πολεμίους· ἐγὼ δὲ ἥξω τοὺς
[6, 5]	ἢ μεταβαλλομένους ὄπισθεν ἡμῶν ἐπιόντας	τοὺς	πολεμίους θεᾶσθαι. ἴστε μέντοι ὅτι
[6, 3]	ἑωρῶμεν, τῆς νυκτὸς ἥξειν ἐπὶ	τοὺς	πολεμίους· καὶ οἱ πολέμιοι δέ,
[6, 5]	γὰρ μὴ ἡμεῖς ἴωμεν ἐπὶ	τοὺς	πολεμίους, οὗτοι ἡμῖν ὁπόταν ἀπίωμεν
[6, 5]	πελταστὰς ἑκατέρωθεν ποιησάμενοι ἐπορεύοντο ἐπὶ	τοὺς	πολεμίους. παρήγγελτο δὲ τὰ μὲν
[6, 5]	οἱ Ἕλληνες πελτασταὶ ἔθεον ἐπὶ	τοὺς	πολεμίους πρίν τινα κελεύειν· οἱ
[6, 6]	ὡς ἱκανοὶ τῷ ἄρχοντι πειθόμενοι	τοὺς	πολεμίους σὺν τοῖς θεοῖς μὴ
[6, 5]	τῆς φάλαγγος, καὶ ἐξαίφνης ὁρῶσι	τοὺς	πολεμίους ὑπερβάλλοντας κατὰ λόφους τινὰς
[6, 6]	ὡς ἄπορον εἴη πεζῇ ἀπιόντας	τοὺς	ποταμούς τε διαβῆναι καὶ σωθῆναι
[6, 4]	εἶχε τὸ στράτευμα καὶ ἄρχειν	τοὺς	πρόσθεν στρατηγούς. καὶ Χειρίσοφος μὲν
[6, 1]	τοὺς ἀποσκεδαννυμένους, καὶ τῆς νυκτὸς	τοὺς	πρόσω σκηνοῦντας ἐπειρῶντο κακουργεῖν· καὶ
[6, 5]	ἐπελάμβανε τὸ κέρας. ἐπεὶ δὲ	τοὺς	πρώτους ἔθαψαν, προαγαγόντες καὶ τὴν
[6, 5]	τὴν οὐρὰν αὖθις ποιησάμενοι κατὰ	τοὺς	πρώτους τῶν ἀτάφων ἔθαπτον τὸν
[6, 5]	οὐρὰν τοῦ κέρατος ποιησάμενοι κατὰ	τοὺς	πρώτους φανέντας νεκροὺς ἔθαπτον πάντας
[6, 6]	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά, συγκαλέσας	τοὺς	στρατηγοὺς εἶπεν· Ἐμοὶ μὲν οὐ
[6, 2]	Ἐκ τούτου οἱ ταράξαντες ταῦτα	τοὺς	στρατηγοὺς ᾐτιῶντο διαφθείρειν τὴν πρᾶξιν·
[6, 6]	προελόμενον ἰέναι. ὁ δὲ προείλετο	τοὺς	στρατηγούς. μετὰ ταῦτα ἐπορεύετο πρὸς
[6, 3]	δέοι· σκοποὺς δὲ καταστήσας συνέλεξε	τοὺς	στρατιώτας καὶ ἔλεξεν· Ἄνδρες στρατιῶται,
[6, 6]	καὶ ἀποδράντα Δέξιππον καὶ προδόντα	τοὺς	στρατιώτας μεθ´ ὧν ἐσώθη. καὶ
[6, 5]	τίθενται, καὶ ἐκήρυξαν ἀριστήσαντας ἐξιέναι	τοὺς	στρατιώτας σὺν τοῖς ὅπλοις, τὸν
[6, 6]	στρατιώτας μεθ´ ὧν ἐσώθη. καὶ	τούς	τε Τραπεζουντίους ἀπεστερήκαμεν τὴν πεντηκόντορον
[6, 5]	τοὺς πολεμίους· ἐγὼ δὲ ἥξω	τοὺς	τελευταίους λόχους καταχωρίσας ᾗπερ ὑμῖν
[6, 5]	τῶν ἄλλων ἐξιόντων, κατέλιπον αὐτοῦ	τοὺς	ὑπὲρ πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη.
[6, 1]	μείζω οὕτως ἑαυτῷ γίγνεσθαι πρὸς	τοὺς	φίλους καὶ εἰς τὴν πόλιν
[6, 1]	τῶν ἄλλων ἀνδρῶν οὓς ἐδόκουν	δικαιοτάτους	εἶναι. θύσαντες δὲ βοῦς τῶν
[6, 4]	νεκροὺς τοὺς πλείστους ἔνθαπερ ἔπεσον	ἑκάστους	ἔθαψαν· ἤδη γὰρ ἦσαν πεμπταῖοι
[6, 4]	καὶ τοὺς μὲν νεκροὺς τοὺς	πλείστους	ἔνθαπερ ἔπεσον ἑκάστους ἔθαψαν· ἤδη
[6, 5]	κρεῖττον ἠριστηκότας μάχεσθαι ἢ αὔριον	ἀναρίστους.	ἄνδρες, τά τε ἱερὰ ἡμῖν
[6, 5]	δὲ εἶδον οἱ Ἕλληνες ὑπομένοντας	αὐτούς,	ἐδόκει ῥᾷστόν τε καὶ ἀκινδυνότατον
[6, 5]	κωμῶν, ἔνθα ἔκειντο ἁθρόοι, συνενεγκόντες	αὐτοὺς	ἔθαψαν. Ἤδη δὲ πέρα μεσούσης
[6, 3]	ἐπεὶ ἤχθησαν παρὰ Ξενοφῶντα, ἐρωτᾷ	αὐτοὺς	εἴ που ᾔσθηνται ἄλλου στρατεύματος
[6, 1]	ἐγένετο. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ προσῆγον	αὐτοὺς	εἰς τὸ στράτευμα· καὶ ἔδοξε
[6, 3]	δὲ Θρᾷκες πάντες περικεκυκλωμένοι εἶεν	αὐτούς.	ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἀνθρώπους τούτους
[6, 1]	οὐδέν, ἀπήγγελλε δὲ ὅτι ἐπαινοίη	αὐτοὺς	καὶ Ἀναξίβιος ὁ ναύαρχος καὶ
[6, 3]	ἐπὶ δὲ διαβάσει χαράδρας τρέπονται	αὐτούς,	καὶ αὐτόν τε τὸν Σμίκρητα
[6, 3]	καὶ ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶργον	αὐτοὺς	οἱ Θρᾷκες. ἐπεὶ δὲ ἀπορία
[6, 1]	ἤδη μᾶλλον ἢ πρόσθεν εἰσῄει	αὐτοὺς	ὅπως ἂν καὶ ἔχοντές τι
[6, 5]	ἀκινδυνότατον εἶναι ἰέναι ἤδη ἐπ´	αὐτούς.	παιανίσαντες οὖν εὐθὺς ἐπέκειντο· οἱ
[6, 1]	βουλεύσοιντο, ἐπὶ ξένια δὲ ἐδέχοντο	αὐτούς·	παρεκάλεσαν δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[6, 1]	τούτοις ὁρῶν ὁ Μυσὸς ἐκπεπληγμένους	αὐτούς,	πείσας τῶν Ἀρκάδων τινὰ πεπαμένον
[6, 6]	ξυνεβάλλοντο. ἐπεὶ δὲ καὶ ἑώρα	αὐτοὺς	τὸ παραγγελλόμενον εὐτάκτως ποιοῦντας, καὶ
[6, 6]	φίλους εἶναι. ὁ δ´ ἀπεδείκνυεν	αὐτοὺς	τοῖς στρατιώταις. κἀν τούτῳ Κλέανδρος
[6, 5]	ὑπὸ ἱππέων διωκόμενοι· νάπος γὰρ	αὐτοὺς	ὑπεδέχετο, ὃ οὐκ ᾔδεσαν οἱ
[6, 6]	καὶ κηρύξειν μηδεμίαν πόλιν δέχεσθαι	αὐτούς,	ὡς πολεμίους. ἦρχον δὲ τότε
[6, 3]	τοὺς ἡγεμόνας καὶ προελαύνοντες ἐλάνθανον	αὑτοὺς	ἐπὶ τῷ λόφῳ γενόμενοι ἔνθα
[6, 2]	καὶ στρατηγοὺς ἑλόμενοι ἑαυτῶν καθ´	ἑαυτοὺς	ἂν τὴν πορείαν ποιοῖντο καὶ
[6, 6]	αἰτιᾷ, τούτους ἀξιοῦσι παρασχεῖν σοι	ἑαυτοὺς	εἰς κρίσιν. εἴ τι οὖν
[6, 3]	ἢ κάλλιστον ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας	τοσούτους	σώσαντας. καὶ ὁ θεὸς ἴσως
[6, 6]	ἢ δύο καὶ πλείους αἰτιᾷ,	τούτους	ἀξιοῦσι παρασχεῖν σοι ἑαυτοὺς εἰς
[6, 2]	καὶ στρατηγοὺς αἱροῦνται ἑαυτῶν δέκα·	τούτους	δὲ ἐψηφίσαντο ἐκ τῆς νικώσης
[6, 5]	τοὺς ἄνδρας. οὐ δεῖ ἔτι	τούτους,	ἐπεὶ ἡμᾶς πάντως εἶδον, ἡδέως
[6, 3]	αὐτούς. ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἀνθρώπους	τούτους	ἐφύλαττεν ἰσχυρῶς, ὅπως ἡγεμόνες εἶεν
[6, 5]	ὅμως δὲ ἐδόκει καὶ ἐπὶ	τούτους	ἰτέον εἶναι οὕτως ὅπως δύναιντο,
[6, 5]	ἢ σὺν διπλασίοις ἀποχωροίην. καὶ	τούτους	οἶδ´ ὅτι ἐπιόντων μὲν ἡμῶν
[6, 5]	τὸ κέρας. ἐπεὶ δὲ τοὺς	πρώτους	ἔθαψαν, προαγαγόντες καὶ τὴν οὐρὰν
[6, 5]	οὐρὰν αὖθις ποιησάμενοι κατὰ τοὺς	πρώτους	τῶν ἀτάφων ἔθαπτον τὸν αὐτὸν
[6, 5]	τοῦ κέρατος ποιησάμενοι κατὰ τοὺς	πρώτους	φανέντας νεκροὺς ἔθαπτον πάντας ὁπόσους
[6, 3]	εἶδον ἀλλήλους καὶ ἠσπάζοντο ὥσπερ	ἀδελφούς.	καὶ ἐπυνθάνοντο οἱ Ἀρκάδες τῶν
[6, 5]	ὁρῶσι τοὺς πολεμίους ὑπερβάλλοντας κατὰ	λόφους	τινὰς ἐκ τοῦ ἐναντίου, τεταγμένους
[6, 3]	δὲ μείζων ἐδόκει εἶναι, σύνδυο	λόχους	ἦγον οἱ στρατηγοί. συνεβάλλοντο δὲ
[6, 5]	ἐγὼ δὲ ἥξω τοὺς τελευταίους	λόχους	καταχωρίσας ᾗπερ ὑμῖν δοκεῖ. ἐκ
[6, 5]	ἄνδρες στρατηγοί, ἐπιτάξασθαι τῇ φάλαγγι	λόχους	φύλακας ἵν´ ἄν που δέῃ
[6, 2]	οἱ δὲ λόγοι ἦσαν αὐτοῖς	ὡς	αἰσχρὸν εἴη ἄρχειν Ἀθηναῖον Πελοποννησίων
[6, 6]	ὑμᾶς, ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἥκητε, δεξόμεθα	ὡς	ἂν δυνώμεθα κάλλιστα. Ἐκ τούτου
[6, 3]	χρὴ καὶ προσέχειν τὸν νοῦν,	ὡς	ἂν τὸ παραγγελλόμενον δύνησθε ποιεῖν.
[6, 3]	ἕκαστοι τάδε. οἱ μὲν Ἀρκάδες	ὡς	ἀπέβησαν νυκτὸς εἰς Κάλπης λιμένα,
[6, 6]	εἰς τὰς πόλεις μὴ δέχεσθαι	ὡς	ἀπιστοῦντας Λακεδαιμονίοις καὶ ἀνόμους ὄντας,
[6, 6]	ἀπολώλαμεν. ἤκουε γάρ, ὥσπερ ἡμεῖς,	ὡς	ἄπορον εἴη πεζῇ ἀπιόντας τοὺς
[6, 1]	ποιεῖν. καὶ ὑμεῖς οὕτω παρασκευάζεσθε	ὡς	αὔριον, ἐὰν πλοῦς ᾖ, ἀναξόμενοι·
[6, 4]	ἡμῖν οὐ γίγνεται τὰ ἱερά·	ὡς	γὰρ ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου
[6, 6]	ὑμεῖς ἀπολελυμένοι τῆς αἰτίας εἴητε.	ὡς	δὲ νῦν ἔχει, χαλεπὸν εἰ
[6, 1]	νικώσης ἔπραττον πάντα οἱ στρατηγοί.	ὡς	δὲ ταῦτα διενοοῦντο, ἐτράποντο ἐπὶ
[6, 1]	ἔμειναν οἱ στρατιῶται ἡμέρας πέντε.	ὡς	δὲ τῆς Ἑλλάδος ἐδόκουν ἐγγὺς
[6, 1]	εἶπε, πολὺ πλείονες ἀνίσταντο λέγοντες	ὡς	δέοι αὐτὸν ἄρχειν. Ἀγασίας δὲ
[6, 1]	ἔχων πέλτην, καὶ τοτὲ μὲν	ὡς	δύο ἀντιταττομένων μιμούμενος ὠρχεῖτο, τοτὲ
[6, 2]	ῥεῖ ποταμὸς Λύκος ὄνομα, εὖρος	ὡς	δύο πλέθρων. Οἱ δὲ στρατιῶται
[6, 1]	τινὲς τῶν Ἀρκάδων ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι	ὡς	ἐδύναντο κάλλιστα ᾖσάν τε ἐν
[6, 4]	συνενεγκόντες ἔθαψαν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων	ὡς	ἐδύναντο κάλλιστα· οὓς δὲ μὴ
[6, 3]	ὡς τετταράκοντα σταδίους, καὶ αὐτοὶ	ὡς	ἐδύναντο πλεῖστα πυρὰ ἔκαιον. ἐπεὶ
[6, 1]	τινὰ πεπαμένον ὀρχηστρίδα εἰσάγει σκευάσας	ὡς	ἐδύνατο κάλλιστα καὶ ἀσπίδα δοὺς
[6, 3]	ἡμέρᾳ προσευξάμενοι τοῖς θεοῖς, συνταξάμενοι	ὡς	εἰς μάχην ἐπορεύοντο ᾗ ἐδύναντο
[6, 4]	σκεύη ἐν τῷ ἐρυμνῷ χωρίῳ	ὡς	εἰς μάχην παρεσκευασμένοι ἴοιμεν, ἴσως
[6, 4]	ἐπεὶ δὲ ἑώρα τοὺς ἀνθρώπους	ὡς	εἶχον δεινῶς τῇ ἐνδείᾳ, βουλόμενος
[6, 5]	ἡλίου δυσμάς· στάδιοι δ´ ἦσαν	ὡς	ἑξήκοντα ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. ~Ἐντεῦθεν
[6, 6]	ἀθυμεῖτε τούτου ἕνεκα· ὑμῖν γάρ,	ὡς	ἔοικε, δέδοται ἐκκομίσαι τοὺς ἄνδρας·
[6, 4]	ἄνδρες στρατιῶται, τὴν μὲν πορείαν,	ὡς	ἔοικε, {δῆλον ὅτι} πεζῇ ποιητέον·
[6, 1]	ἔφη, οὐδὲ λοχαγεῖν ἡμῖν ἔξεστιν,	ὡς	ἔοικεν, ὅτι Ἀρκάδες ἐσμέν. ἐνταῦθα
[6, 4]	ἐν ταῖς κώμαις καὶ διεσπείροντο	ὡς	ἐπὶ τὸ λαμβάνειν, ἐπιπίπτουσιν αὐτοῖς
[6, 1]	ὅτι Ἀρκάδες ἐσμέν. ἐνταῦθα δὴ	ὡς	εὖ εἰπόντος τοῦ Ἀγασίου ἀνεθορύβησαν.
[6, 4]	βουλόμενον ἰέναι ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια,	ὡς	ἡγεμόνος ἐσομένου. ἐξέρχονται δὴ σὺν
[6, 6]	τὰς τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα	ὡς	ἥξοντα, ἐξιόντες δ´ ἑκάστης ἡμέρας
[6, 6]	καὶ ὡς κόσμιοί εἰσι καὶ	ὡς	ἱκανοὶ τῷ ἄρχοντι πειθόμενοι τοὺς
[6, 1]	μέντοι, ἔφη, ὠνήσατε οὐχ ἑλόμενοι·	ὡς	καὶ νῦν Δέξιππος ἤδη διέβαλλεν
[6, 6]	ἵλεῳ ὦσιν, ἐπιδείξειν σοι καὶ	ὡς	κόσμιοί εἰσι καὶ ὡς ἱκανοὶ
[6, 4]	θυσόμεθα· ὑμᾶς δὲ δεῖ παρασκευάζεσθαι	ὡς	μαχουμένους εἴ ποτε καὶ ἄλλοτε·
[6, 5]	προηγεῖσθε τὴν πρὸς τοὺς ἐναντίους,	ὡς	μὴ ἑστήκωμεν, ἐπεὶ ὤφθημεν καὶ
[6, 5]	ἰτέον εἶναι οὕτως ὅπως δύναιντο,	ὡς	μὴ τεθαρρηκότες ἀναπαύσαιντο. συνταξάμενοι δὴ
[6, 3]	ἡμᾶς καὶ σκοπείτω τὰ ἔμπροσθεν,	ὡς	μηδὲν ἡμᾶς λάθῃ. Ταῦτ´ εἰπὼν
[6, 3]	χρὴ παρασκευασαμένους τὴν γνώμην πορεύεσθαι	ὡς	νῦν ἢ εὐκλεῶς τελευτῆσαι ἔστιν
[6, 4]	ἐπαύσαντο. καί τινες ἐτόλμων λέγειν	ὡς	ὁ Ξενοφῶν βουλόμενος τὸ χωρίον
[6, 6]	οἱ παραπλέοντες ἄσμενοι κατῆγον, ἀκούοντες	ὡς	οἰκίζοιτο πόλις καὶ λιμὴν εἴη.
[6, 5]	ἐφείπετο, καὶ ἀπεκτίννυσαν ὅσουσπερ ἐδύναντο	ὡς	ὀλίγοι ὄντες. τῶν δὲ πολεμίων
[6, 4]	ἄνδρες, ἐπὶ μὲν τῇ πορείᾳ,	ὡς	ὁρᾶτε, τὰ ἱερὰ οὔπω γίγνεται·
[6, 4]	ἀκούσαντες δ´ οἱ στρατιῶται ἀνέκραγον,	ὡς	οὐδὲν δέον εἰς τὸ χωρίον
[6, 6]	ἀκούω Δέξιππον λέγειν πρὸς Κλέανδρον	ὡς	οὐκ ἂν ἐποίησεν Ἀγασίας ταῦτα,
[6, 1]	εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ ἄνδρες, ἔφη,	ὡς	πάνυ εἰδῆτε, ὀμνύω ὑμῖν θεοὺς
[6, 1]	ὁ ἕτερος τὸν ἕτερον παίει,	ὡς	πᾶσιν ἐδόκει {πεπληγέναι τὸν ἄνδρα}
[6, 5]	τὸ δεξιὸν ἐπέτρεψεν ἐφέπεσθαι ἀπολιπόντας	ὡς	πλέθρον· Σαμόλας Ἀχαιὸς ταύτης ἦρχε
[6, 3]	ἄγει οὕτως, ὃς τοὺς μεγαληγορήσαντας	ὡς	πλέον φρονοῦντας ταπεινῶσαι βούλεται, ἡμᾶς
[6, 6]	κηρύξειν μηδεμίαν πόλιν δέχεσθαι αὐτούς,	ὡς	πολεμίους. ἦρχον δὲ τότε πάντων
[6, 1]	ἀντιταττομένων μιμούμενος ὠρχεῖτο, τοτὲ δὲ	ὡς	πρὸς ἕνα ἐχρῆτο ταῖς πέλταις,
[6, 4]	εἴ τις εἴη, παραγγείλας παρεῖναι	ὡς	συνθεασόμενον τὰ ἱερά, ἔθυε· καὶ
[6, 6]	Τραπεζουντίων ἐφ´ ᾧτε πλοῖα συλλέγειν	ὡς	σῳζοίμεθα, καὶ ἀποδράντα Δέξιππον καὶ
[6, 4]	οἰκίσαι πέπεικε τὸν μάντιν λέγειν	ὡς	τὰ ἱερὰ οὐ γίγνεται ἐπὶ
[6, 3]	δὲ τεθαρρηκότων. κράτιστον οὖν ἡμῖν	ὡς	τάχιστα βοηθεῖν τοῖς ἀνδράσιν, ὅπως
[6, 4]	τὸ χωρίον ἄγειν, ἀλλὰ θύεσθαι	ὡς	τάχιστα. καὶ πρόβατα μὲν οὐκέτι
[6, 3]	ἐπεὶ ἠρίστησαν, συσκευασάμενοι ἐπορεύοντο, βουλόμενοι	ὡς	τάχιστα συμμεῖξαι τοῖς ἄλλοις εἰς
[6, 1]	τῶν Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον ἐξέφερον	ὡς	τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν πεπονθώς.
[6, 3]	πολεμίων πυρὰ ἑώρων, ἀπεῖχον δὲ	ὡς	τετταράκοντα σταδίους, καὶ αὐτοὶ ὡς
[6, 6]	ἐγὼ περὶ ὑμῶν ἐνίων ἤκουον	ὡς	τὸ στράτευμα ἀφίστατε ἀπὸ Λακεδαιμονίων.
[6, 3]	πρώτας κώμας, στάδια ἀπὸ θαλάττης	ὡς	τριάκοντα. ἐπεὶ δὲ φῶς ἐγένετο,
[6, 1]	καὶ ζευγηλατεῖ, πυκνὰ δὲ στρεφόμενος	ὡς	φοβούμενος, λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὁ
[6, 4]	οἱ δὲ καὶ τέκνα καταλιπόντες	ὡς	χρήματ´ αὐτοῖς κτησάμενοι ἥξοντες πάλιν,
[6, 3]	πολεμίους· καὶ οἱ πολέμιοι δέ,	ὥς	γε ἡμῖν ἐδόκουν, τοῦτο δείσαντες
[6, 4]	ἐν τούτῳ εἴη. ἀλλ´ οὐδ´	ὣς	ἐγένοντο. Νέων δὲ ἦν μὲν
[6, 3]	καιρὸς εἶναι εἰς τὸ δειπνοποιεῖσθαι·	ἕως	δ´ ἂν πορευώμεθα, Τιμασίων ἔχων
[6, 5]	ἐπὶ τὸν δεξιὸν ὦμον ἔχειν,	ἕως	σημαίνοι τῇ σάλπιγγι· ἔπειτα δὲ
[6, 6]	ὑποζυγίοις καὶ τοῖς ἀνδραπόδοις ἐφέροντο	ἀδεῶς	πυροὺς καὶ κριθάς, οἶνον, ὄσπρια,
[6, 5]	τούτους, ἐπεὶ ἡμᾶς πάντως εἶδον,	ἡδέως	δειπνῆσαι οὐδ´ ὅπου ἂν θέλωσι
[6, 3]	γνώμην πορεύεσθαι ὡς νῦν ἢ	εὐκλεῶς	τελευτῆσαι ἔστιν ἢ κάλλιστον ἔργον
[6, 2]	Χειρίσοφος δ´ εὐθὺς ἀπὸ τῆς	πόλεως	τῶν Ἡρακλεωτῶν ἀρξάμενος πεζῇ ἐπορεύετο
[6, 5]	Σαμόλας Ἀχαιὸς ταύτης ἦρχε τῆς	τάξεως·	τὴν δ´ ἐπὶ τῷ μέσῳ
[6, 0]	~ΚΥΡΟΥ	ΑΝΑΒΑΣΕΩΣ	~Ἐκ τούτου δὲ ἐν τῇ
[6, 2]	νῦν τὰ σημεῖα δεικνύασι τῆς	καταβάσεως	τὸ βάθος πλέον ἢ ἐπὶ
[6, 1]	ὅπλοις. ὁ δὲ τρόπος τῆς	ὀρχήσεως	ἦν, ὁ μὲν παραθέμενος τὰ
[6, 3]	πολλὰ χρήματα ἄγοντι ἐπιτίθενται. καὶ	τέως	μὲν ἐμάχοντο ἅμα πορευόμενοι οἱ
[6, 1]	ὡς τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν	πεπονθώς.	μετὰ τοῦτο Αἰνιᾶνες καὶ Μάγνητες
[6, 3]	ἠκόντιζον· ὁπότε δὲ αὐτοῖς ἐπίοιεν,	ῥᾳδίως	ἀπέφευγον· ἄλλοι δὲ ἄλλῃ ἐπετίθεντο.
[6, 5]	ἱππεῖς φεύγουσι κατὰ τοῦ πρανοῦς	ὁμοίως	ὥσπερ ὑπὸ ἱππέων διωκόμενοι· νάπος
[6, 6]	μὲν οὐκ ἐπαινοίη, εἰ ταῦτα	πεποιηκὼς	εἴη· οὐ μέντοι ἔφη νομίζειν
[6, 6]	τῇ πορείᾳ καὶ ξυνῆν Ξενοφῶντι	φιλικῶς	καὶ ξενίαν ξυνεβάλλοντο. ἐπεὶ δὲ
[6, 1]	τὸν ἄνδρα} ὁ δ´ ἔπεσε	τεχνικῶς	πως. καὶ ἀνέκραγον οἱ Παφλαγόνες.
[6, 3]	δὲ ἱππεῖς σπειρόμενοι ἐφ´ ὅσον	καλῶς	εἶχεν ἔκαιον, καὶ οἱ πελτασταὶ
[6, 3]	καὶ προσέβαλλον πρὸς τοὺς ὁπλίτας	ἀσφαλῶς·	οἱ μὲν γὰρ Ἕλληνες οὔτε
[6, 6]	μήτε πολεμεῖτε Λακεδαιμονίοις σῴζεσθέ τε	ἀσφαλῶς	ὅποι θέλει ἕκαστος. συμπέμψατε μέντοι
[6, 3]	Ἀρκάδων οὕτως εἶχε. Χειρίσοφος δὲ	ἀσφαλῶς	πορευόμενος παρὰ θάλατταν ἀφικνεῖται εἰς
[6, 6]	ταῦτα. ὁ δ´ οὐκ ἂν	ἄλλως	ἔφη γενέσθαι, εἰ μή τις
[6, 4]	λάβωσι τῶν Ἑλλήνων ἐκπίπτοντας ἢ	ἄλλως	πως δεινὰ ὑβρίζειν λέγονται τοὺς
[6, 5]	καταθεωμένους τὰ γιγνόμενα, ἀπειρήκεσαν μέν,	ὅμως	δὲ ἐδόκει καὶ ἐπὶ τούτους
[6, 4]	ἦν καὶ οἱ Ἕλληνες μάλ´	ἀθύμως	ἔχοντες ἐδειπνοποιοῦντο, καὶ ἐξαπίνης διὰ
[6, 1]	ἐπιτήδεια. οὕτω δὴ θυομένῳ αὐτῷ	διαφανῶς	ὁ θεὸς σημαίνει μήτε προσδεῖσθαι
[6, 3]	συνεβόων τε ἀλλήλους καὶ συνελέγοντο	ἐρρωμένως	τῆς νυκτός. καὶ ἅμα ἡμέρᾳ
[6, 4]	ἑώρα τοὺς ἀνθρώπους ὡς εἶχον	δεινῶς	τῇ ἐνδείᾳ, βουλόμενος αὐτοῖς χαρίζεσθαι,
[6, 5]	τῶν ἄλλων ὧν διαπεπορεύμεθα χωρίων.	πῶς	γὰρ διαβατὸν τὸ πεδίον, εἰ
[6, 5]	εἰ μὴ νικήσομεν τοὺς ἱππέας;	πῶς	δὲ ἃ διεληλύθαμεν ὄρη, ἢν
[6, 4]	τῶν Ἑλλήνων ἐκπίπτοντας ἢ ἄλλως	πως	δεινὰ ὑβρίζειν λέγονται τοὺς Ἕλληνας.
[6, 1]	ἄνδρα} ὁ δ´ ἔπεσε τεχνικῶς	πως.	καὶ ἀνέκραγον οἱ Παφλαγόνες. καὶ
[6, 2]	εἰς Κάλπης λιμένα κατὰ μέσον	πως	τῆς Θρᾴκης. Χειρίσοφος δ´ εὐθὺς
[6, 4]	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. ἐκτούτου	χαλεπῶς	εἶχον οἱ στρατιῶται· καὶ γὰρ
[6, 1]	μᾶλλον ἢ πρόσθεν εἰσῄει αὐτοὺς	ὅπως	ἂν καὶ ἔχοντές τι οἴκαδε
[6, 5]	ἐπὶ τούτους ἰτέον εἶναι οὕτως	ὅπως	δύναιντο, ὡς μὴ τεθαρρηκότες ἀναπαύσαιντο.
[6, 3]	ὡς τάχιστα βοηθεῖν τοῖς ἀνδράσιν,	ὅπως	εἰ ἔτι εἰσὶ σῷοι, σὺν
[6, 3]	πλάγια καὶ εἰς τὰ ἄκρα,	ὅπως	εἴ πού τί ποθεν καθορῷεν,
[6, 2]	παρὰ τῶν Ἡρακλεωτῶν πρῶτοι πλέουσιν,	ὅπως	ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες τοῖς Βιθυνοῖς λάβοιεν
[6, 3]	μὲν ἀνθρώπους τούτους ἐφύλαττεν ἰσχυρῶς,	ὅπως	ἡγεμόνες εἶεν ὅποι δέοι· σκοποὺς
[6, 2]	ἔχων ἥξειν εἰς Κάλπης λιμένα·	ὅπως	οὖν μηδεὶς μετάσχοι, ἀλλ´ αὐτοὶ
[6, 2]	οἳ καὶ Ξενοφῶντα. οἱ δὲ	ἰσχυρῶς	ἀπεμάχοντο· ἀμφοῖν γὰρ ταὐτὰ ἐδόκει
[6, 3]	τοὺς μὲν ἀνθρώπους τούτους ἐφύλαττεν	ἰσχυρῶς,	ὅπως ἡγεμόνες εἶεν ὅποι δέοι·
[6, 1]	αὐτῇ. ἡ δὲ ὠρχήσατο πυρρίχην	ἐλαφρῶς.	ἐνταῦθα κρότος ἦν πολύς, καὶ
[6, 3]	τοσούτους σώσαντας. καὶ ὁ θεὸς	ἴσως	ἄγει οὕτως, ὃς τοὺς μεγαληγορήσαντας
[6, 4]	ὡς εἰς μάχην παρεσκευασμένοι ἴοιμεν,	ἴσως	ἂν τὰ ἱερὰ προχωροίη ἡμῖν.
[6, 4]	συνεκάλεσαν δέ. εἶπεν οὖν Ξενοφῶν·	Ἴσως	οἱ πολέμιοι συνειλεγμένοι εἰσὶ καὶ
[6, 6]	καὶ ἑώρα αὐτοὺς τὸ παραγγελλόμενον	εὐτάκτως	ποιοῦντας, καὶ μᾶλλον ἔτι ἐπεθύμει
[6, 5]	δεῖ ἔτι τούτους, ἐπεὶ ἡμᾶς	πάντως	εἶδον, ἡδέως δειπνῆσαι οὐδ´ ὅπου
[6, 4]	τούτου. ἀναστάς τις εἶπε· Καὶ	εἰκότως	ἄρα ἡμῖν οὐ γίγνεται τὰ
[6, 2]	αὐτῶν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι, νομίζων	οὕτως	ἀσφαλεστέραν εἶναι ἢ ἰδίᾳ ἕκαστον
[6, 1]	νομίζων καὶ τὴν τιμὴν μείζω	οὕτως	ἑαυτῷ γίγνεσθαι πρὸς τοὺς φίλους
[6, 1]	αἱροῖντο ἀποδέχεσθαι. τοῦτο μὲν δὴ	οὕτως	ἐγένετο. ἡ δὲ στρατιὰ συνῆλθε,
[6, 3]	τὰ μὲν δὴ τῶν Ἀρκάδων	οὕτως	εἶχε. Χειρίσοφος δὲ ἀσφαλῶς πορευόμενος
[6, 1]	ὑποστῆναι· καί μοι οἱ θεοὶ	οὕτως	ἐν τοῖς ἱεροῖς ἐσήμηναν ὥστε
[6, 5]	ἀνδρειότητα, ἀλλὰ σωτηρίας. νῦν δὲ	οὕτως	ἔχει· ἀμαχεὶ μὲν ἐνθένδε οὐκ
[6, 1]	εἶπεν ὅτι γελοῖον εἴη, εἰ	οὕτως	ἔχοι· ἢ ὀργιοῦνται Λακεδαιμόνιοι καὶ
[6, 6]	εἶναι τὸ πρᾶγμα, εἰ ἡμῖν	οὕτως	ἔχων τὴν γνώμην Κλέανδρος ἄπεισιν
[6, 5]	καὶ ἐπὶ τούτους ἰτέον εἶναι	οὕτως	ὅπως δύναιντο, ὡς μὴ τεθαρρηκότες
[6, 3]	καὶ ὁ θεὸς ἴσως ἄγει	οὕτως,	ὃς τοὺς μεγαληγορήσαντας ὡς πλέον
[6, 3]	ἐδόκει ἡμῖν μὴ ἀπολείπεσθαι ὑμῶν.	οὕτως	οὖν καὶ ἡμεῖς δεῦρο ἐπορεύθημεν.
[6, 3]	θαλάττης ὡς τριάκοντα. ἐπεὶ δὲ	φῶς	ἐγένετο, ἦγεν ἕκαστος ὁ στρατηγὸς
[6, 1]	καὶ ἥλλοντο ὑψηλά τε καὶ	κούφως	καὶ ταῖς μαχαίραις ἐχρῶντο· τέλος