Livre, Chap.
[6, 5]	νικήσομεν τοὺς ἱππέας; πῶς δὲ	ἃ	διεληλύθαμεν ὄρη, ἢν πελτασταὶ τοσοίδε
[6, 6]	ὃν ἦσαν συγκεκομισμένοι καὶ τἆλλα	ἃ	εἰλήφεσαν ἐξεπορεύοντο διὰ τῶν Βιθυνῶν.
[6, 4]	καὶ γὰρ τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν	ἃ	ἔχοντες ἦλθον, καὶ ἀγορὰ οὐδεμία
[6, 5]	δὲ διέβησαν, παριὼν παρὰ τὴν	φάλαγγα	ἔλεγεν· Ἄνδρες, ἀναμιμνῄσκεσθε ὅσας δὴ
[6, 4]	μὴ ηὕρισκον, κενοτάφιον αὐτοῖς ἐποίησαν	μέγα,	καὶ στεφάνους ἐπέθεσαν. ταῦτα δὲ
[6, 3]	δὲ καὶ γερόντια καὶ πρόβατα	ὀλίγα	καὶ βοῦς καταλελειμμένους. καὶ τὸ
[6, 6]	θεοὶ παραδιδῶσιν, ἐξηγήσομαι εἰς τὴν	Ἑλλάδα.	καὶ πολὺ οἱ λόγοι οὗτοι
[6, 4]	τοιοῦτοι ὄντες ἐπόθουν εἰς τὴν	Ἑλλάδα	σῴζεσθαι. Ἐπειδὴ δὲ ὑστέρα ἡμέρα
[6, 6]	διαβῆναι καὶ σωθῆναι εἰς τὴν	Ἑλλάδα.	τοῦτον οὖν τοιοῦτον ὄντα ἀφειλόμην.
[6, 2]	ταὐτὰ ἐδόκει μὴ ἀναγκάζειν πόλιν	Ἑλληνίδα	καὶ φιλίαν ὅ τι μὴ
[6, 2]	παραπλεύσαντες} ἀφίκοντο εἰς Ἡράκλειαν πόλιν	Ἑλληνίδα	Μεγαρέων ἄποικον, οὖσαν δ´ ἐν
[6, 6]	ἄνδρα ἀγαθὸν ὄντα, Δέξιππον δὲ	οἶδα	αἱρεθέντα ὑπὸ τῆς στρατιᾶς ἄρχειν
[6, 6]	κελεύσας Δέξιππον. τοῦτον μὲν γὰρ	οἶδα	ἄνδρα ἀγαθὸν ὄντα, Δέξιππον δὲ
[6, 1]	σκευάσας ὡς ἐδύνατο κάλλιστα καὶ	ἀσπίδα	δοὺς κούφην αὐτῇ. ἡ δὲ
[6, 1]	πείσας τῶν Ἀρκάδων τινὰ πεπαμένον	ὀρχηστρίδα	εἰσάγει σκευάσας ὡς ἐδύνατο κάλλιστα
[6, 5]	τὸν δὲ ὄχλον καὶ τὰ	ἀνδράποδα	αὐτοῦ καταλιπεῖν. οἱ μὲν δὴ
[6, 6]	δὲ ποιήσαντες ἔλαβον πολλὰ καὶ	ἀνδράποδα	καὶ πρόβατα· καὶ ἀφίκοντο ἑκταῖοι
[6, 3]	ἁλίζεσθαι· καὶ ἅτε ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες	ἀνδράποδά	τε πολλὰ ἔλαβον καὶ πρόβατα
[6, 1]	αὗται καὶ αἱ τρεψάμεναι εἶεν	βασιλέα	ἐκ τοῦ στρατοπέδου. τῇ μὲν
[6, 1]	ἔνδοξος, ἐπίπονος μέντοι· τὰ γὰρ	ὄρνεα	μάλιστα ἐπιτίθεσθαι τῷ αἰετῷ καθημένῳ·
[6, 3]	τοξότην εἶχον οὔτε ἀκοντιστὴν οὔτε	ἱππέα·	οἱ δὲ προσθέοντες καὶ προσελαύνοντες
[6, 4]	νυκτὸς οὐκ ἀσφαλὲς ἐδόκει εἶναι·	δασέα	γὰρ ἦν τὰ χωρία· ἐν
[6, 6]	ὄσπρια, μελίνας, σῦκα· ἅπαντα γὰρ	ἀγαθὰ	εἶχεν ἡ χώρα πλὴν ἐλαίου.
[6, 4]	τοὺς παρὰ Κύρῳ πολλὰ καὶ	ἀγαθὰ	πράττειν. τοιοῦτοι ὄντες ἐπόθουν εἰς
[6, 6]	στρατιᾶς ἄρχειν τῆς πεντηκοντόρου ἧς	ᾐτησάμεθα	παρὰ Τραπεζουντίων ἐφ´ ᾧτε πλοῖα
[6, 5]	δέξεσθαι ἡμᾶς, ἀπιόντων δὲ πάντες	ἐπιστάμεθα	ὅτι τολμήσουσιν ἐφέπεσθαι. τὸ δὲ
[6, 6]	ἐφ´ ᾧτε πλοῖα συλλέγειν ὡς	σῳζοίμεθα,	καὶ ἀποδράντα Δέξιππον καὶ προδόντα
[6, 6]	δὲ ὑμᾶς, ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἥκητε,	δεξόμεθα	ὡς ἂν δυνώμεθα κάλλιστα. Ἐκ
[6, 6]	ὅμοιοι τοῖς ἄλλοις ἐσόμεθα, ἀλλ´	εἰρξόμεθα	ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων. Μετὰ
[6, 6]	τούτων οὐδ´ ὅμοιοι τοῖς ἄλλοις	ἐσόμεθα,	ἀλλ´ εἰρξόμεθα ἐκ τῶν Ἑλληνίδων
[6, 1]	δ´ ἄλλα, ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἔλθωμεν,	βουλευσόμεθα.	~Ἐντεῦθεν τῇ ὑστεραίᾳ ἀναγόμενοι πνεύματι
[6, 2]	ἡμερῶν σιτία· ὁπόθεν δ´ ἐπισιτισάμενοι	πορευσόμεθα	οὐκ ἔστιν, ἔφη. ἐμοὶ οὖν
[6, 4]	τὰ ἐπιτήδεια. ἡμεῖς οὖν, ἔφη,	θυσόμεθα·	ὑμᾶς δὲ δεῖ παρασκευάζεσθαι ὡς
[6, 5]	τὰ ἀπάξοντα οὔτε σῖτος ᾧ	θρεψόμεθα	μένοντες, δεήσει δέ, ἢν θᾶττον
[6, 3]	ἀφίκεσθε, ὁ δὲ χρόνος ἐξῆκεν,	ᾠόμεθα	ὑμᾶς πυθομένους τὰ παρ´ ἡμῖν
[6, 5]	νομίζει εἶναι τῶν ἄλλων ὧν	διαπεπορεύμεθα	χωρίων. πῶς γὰρ διαβατὸν τὸ
[6, 3]	μὲν οὔτε πλοῖά ἐστιν οἷς	ἀποπλευσούμεθα,	μένουσι δὲ αὐτοῦ οὐδὲ μιᾶς
[6, 3]	κατασβέσειαν· ἡμεῖς μὲν γάρ, ἔφασαν,	ᾤμεθα	ὑμᾶς τὸ μὲν πρῶτον, ἐπειδὴ
[6, 5]	δεήσει δέ, ἢν θᾶττον ἐκεῖ	γενώμεθα,	θᾶττον πάλιν ἐξιέναι ἐπὶ τὰ
[6, 6]	ἐκεῖσε ἥκητε, δεξόμεθα ὡς ἂν	δυνώμεθα	κάλλιστα. Ἐκ τούτου ἔδοξε τοῖς
[6, 3]	δύνησθε ποιεῖν. νῦν μὲν οὖν	στρατοπεδευσώμεθα	προελθόντες ὅσον ἂν δοκῇ καιρὸς
[6, 6]	κατάμενε, ἵνα καὶ περὶ σοῦ	βουλευσώμεθα.	Ἐκ τούτου οἱ μὲν ἀμφὶ
[6, 3]	τὸ δειπνοποιεῖσθαι· ἕως δ´ ἂν	πορευώμεθα,	Τιμασίων ἔχων τοὺς ἱππέας προελαυνέτω
[6, 3]	ἔτι εἰσὶ σῷοι, σὺν ἐκείνοις	μαχώμεθα	καὶ μὴ μόνοι λειφθέντες μόνοι
[6, 5]	τοῦ πρώτου καλὰ τὰ σφάγια.	ἔνθα	δὴ Ξενοφῶν λέγει· Δοκεῖ μοι,
[6, 5]	ἧκον τὴν ἐκ τῶν κωμῶν,	ἔνθα	ἔκειντο ἁθρόοι, συνενεγκόντες αὐτοὺς ἔθαψαν.
[6, 3]	αὑτοὺς ἐπὶ τῷ λόφῳ γενόμενοι	ἔνθα	ἐπολιορκοῦντο οἱ Ἕλληνες. καὶ οὐχ
[6, 2]	{ἐθεώρουν τήν τε Ἰασονίαν ἀκτήν,	ἔνθα	ἡ Ἀργὼ λέγεται ὁρμίσασθαι, καὶ
[6, 5]	ὀψὲ γὰρ ἦν. ἐπανελθόντες δὲ	ἔνθα	ἡ πρώτη συμβολὴ ἐγένετο, στησάμενοι
[6, 2]	ὡρμίσαντο παρὰ τῇ Ἀχερουσιάδι Χερρονήσῳ,	ἔνθα	λέγεται ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ τὸν
[6, 3]	ἡμέρᾳ κύκλῳ περὶ τὸν λόφον	ἔνθα	οἱ Ἕλληνες ἐστρατοπεδεύοντο ἐτάττοντο καὶ
[6, 5]	πόσον τι νάπος ὁ Πόντος;	ἔνθα	οὔτε πλοῖα ἔστι τὰ ἀπάξοντα
[6, 3]	πλησίον· εἰς Κάλπης δὲ λιμένα,	ἔνθα	Χειρίσοφον εἰκάζομεν εἶναι, εἰ σέσωσται,
[6, 1]	ὡς ἔοικεν, ὅτι Ἀρκάδες ἐσμέν.	ἐνταῦθα	δὴ ὡς εὖ εἰπόντος τοῦ
[6, 2]	βοῦς εἴκοσι καὶ οἶς ἑκατόν.	ἐνταῦθα	διὰ τοῦ πεδίου ῥεῖ ποταμὸς
[6, 4]	ἀλλὰ ἐδόκει καὶ τὸ ἐλθεῖν	ἐνταῦθα	ἐξ ἐπιβουλῆς εἶναι, βουλομένων τινῶν
[6, 1]	χίλια καὶ πεντακόσια. καὶ Χειρίσοφος	ἐνταῦθα	ἦλθε τριήρη ἔχων. καὶ οἱ
[6, 2]	οὖν τοῦ παντὸς ἀρχὴ Χειρισόφῳ	ἐνταῦθα	κατελύθη ἡμέρᾳ ἕκτῃ ἢ ἑβδόμῃ
[6, 1]	ἡ δὲ ὠρχήσατο πυρρίχην ἐλαφρῶς.	ἐνταῦθα	κρότος ἦν πολύς, καὶ οἱ
[6, 5]	οἱ δ´ οὐχ ὑπέμειναν. καὶ	ἐνταῦθα	οἱ πελτασταὶ ἐδίωκον μέχρι τὸ
[6, 5]	καὶ ἅμα τὰ δόρατα καθίεσαν,	ἐνταῦθα	οὐκέτι ἐδέξαντο οἱ πολέμιοι, ἀλλὰ
[6, 4]	συνθεασόμενον τὰ ἱερά, ἔθυε· καὶ	ἐνταῦθα	παρῆσαν πολλοί. θυομένῳ δὲ πάλιν
[6, 6]	πάντων τῶν Ἑλλήνων οἱ Λακεδαιμόνιοι.	ἐνταῦθα	πονηρὸν ἐδόκει τὸ πρᾶγμα εἶναι
[6, 2]	πλέον ἢ ἐπὶ δύο στάδια.	ἐνταῦθα	τοῖς Ἕλλησιν οἱ Ἡρακλεῶται ξένια
[6, 3]	Θρᾷκες πάντες περικεκυκλωμένοι εἶεν αὐτούς.	ἐνταῦθα	τοὺς μὲν ἀνθρώπους τούτους ἐφύλαττεν
[6, 2]	ἐκεῖσε ἔλθωμεν, βουλευσόμεθα. ~Ἐντεῦθεν τῇ	ὑστεραίᾳ	ἀναγόμενοι πνεύματι ἔπλεον καλῷ ἡμέρας
[6, 4]	τῶν ἱερῶν. Καὶ πάλιν τῇ	ὑστεραίᾳ	ἐθύετο, καὶ σχεδόν τι πᾶσα
[6, 1]	τὸ τέλος ἐγένετο. Τῇ δὲ	ὑστεραίᾳ	προσῆγον αὐτοὺς εἰς τὸ στράτευμα·
[6, 4]	μὲν δειπνήσαντες ἐκοιμήθησαν. τῇ δὲ	ὑστεραίᾳ	συνῆλθον οἱ στρατιῶται πάντες· συνῆγε
[6, 6]	οὐδ´ εἰ παμπόνηρος ἦν Δέξιππος	βίᾳ	χρῆναι πάσχειν αὐτόν, ἀλλὰ κριθέντα,
[6, 3]	γυμνήτων ἀνθρώπους εὐζώνους εἰς τὰ	πλάγια	καὶ εἰς τὰ ἄκρα, ὅπως
[6, 5]	ἐπὶ τοῦ πρώτου καλὰ τὰ	σφάγια.	ἔνθα δὴ Ξενοφῶν λέγει· Δοκεῖ
[6, 5]	τε οἰωνοὶ αἴσιοι τά τε	σφάγια	κάλλιστα· ἴωμεν ἐπὶ τοὺς ἄνδρας.
[6, 2]	Θρᾴκης καὶ τῆς Ἡρακλεώτιδος καὶ	διὰ	μεσογείας ἐπορεύετο. ~Ἔπραξαν δ´ αὐτῶν
[6, 2]	στρατιῶται ἐκπλεύσειαν ἐπὶ τῶν τριήρων,	διὰ	ταῦτα συνεβούλευε. καὶ Χειρίσοφος, ἅμα
[6, 6]	ἦν δὲ ὃν ἐξῄτει Ἀγασίας	διὰ	τέλους φίλος τῷ Ξενοφῶντι· ἐξ
[6, 3]	εἰς Κάλπης λιμένα. Ξενοφῶντι δὲ	διὰ	τῆς μεσογείας πορευομένῳ οἱ ἱππεῖς
[6, 2]	τῶν Ἡρακλεωτῶν ἀρξάμενος πεζῇ ἐπορεύετο	διὰ	τῆς χώρας· ἐπεὶ δὲ εἰς
[6, 4]	σχεδόν τι πᾶσα ἡ στρατιὰ	διὰ	τὸ μέλειν ἅπασιν ἐκυκλοῦντο περὶ
[6, 2]	εἴκοσι καὶ οἶς ἑκατόν. ἐνταῦθα	διὰ	τοῦ πεδίου ῥεῖ ποταμὸς Λύκος
[6, 1]	ἀνθρώπῳ ὅπῃ τὸ μέλλον ἕξει,	διὰ	τοῦτο δὲ καὶ κίνδυνος εἴη
[6, 1]	συμφέρον εἶναι, ἀλλ´ ἧττον ἂν	διὰ	τοῦτο τυγχάνειν, εἴ τι δέοισθε
[6, 6]	πεντηκόντορον καὶ κακοὶ δοκοῦμεν εἶναι	διὰ	τοῦτον, αὐτοί τε τὸ ἐπὶ
[6, 6]	καὶ τἆλλα ἃ εἰλήφεσαν ἐξεπορεύοντο	διὰ	τῶν Βιθυνῶν. ἐπεὶ δὲ οὐδενὶ
[6, 4]	ἀθύμως ἔχοντες ἐδειπνοποιοῦντο, καὶ ἐξαπίνης	διὰ	τῶν λασίων τῶν Βιθυνῶν τινες
[6, 3]	τὸν Ξενοφῶντα καὶ τὸ στράτευμα)	γρᾴδια	δὲ καὶ γερόντια καὶ πρόβατα
[6, 3]	πορεύονται εἰς τὰς πρώτας κώμας,	στάδια	ἀπὸ θαλάττης ὡς τριάκοντα. ἐπεὶ
[6, 5]	ἄλλοι ἐπορεύοντο. πρὶν δὲ πεντεκαίδεκα	στάδια	διεληλυθέναι ἐνέτυχον ἤδη νεκροῖς· καὶ
[6, 2]	βάθος πλέον ἢ ἐπὶ δύο	στάδια.	ἐνταῦθα τοῖς Ἕλλησιν οἱ Ἡρακλεῶται
[6, 2]	νομίζων οὕτως ἀσφαλεστέραν εἶναι ἢ	ἰδίᾳ	ἕκαστον στέλλεσθαι· ἀλλὰ Νέων ἔπειθεν
[6, 6]	τις ὁπότε ἡ στρατιὰ ἐξίοι	ἰδίᾳ	λῄζοιτο, δημόσια εἶναι τὰ ληφθέντα.
[6, 4]	πᾶσιν ἐδόκει· ἐπὶ δὲ τὰ	ἐπιτήδεια	ἀνάγκη ἦν ἐξιέναι. καὶ ἐπὶ
[6, 4]	εἰδέναι ὅθεν εἴη λαβεῖν τὰ	ἐπιτήδεια,	ἐκήρυξε τὸν βουλόμενον ἰέναι ἐπὶ
[6, 4]	ἀνάγκη γὰρ ἦν ἐπὶ τὰ	ἐπιτήδεια	ἐξάγειν· ἐπενόει δὲ καὶ τοὺς
[6, 4]	οἱ στρατιῶται· καὶ γὰρ τὰ	ἐπιτήδεια	ἐπέλιπεν ἃ ἔχοντες ἦλθον, καὶ
[6, 4]	οὐ γὰρ ἔστι μένουσι τὰ	ἐπιτήδεια.	ἡμεῖς οὖν, ἔφη, θυσόμεθα· ὑμᾶς
[6, 4]	ἔλεγον ὅτι οὐκ ἔχοιεν τὰ	ἐπιτήδεια.	ὁ δ´ οὐκ ἂν ἔφη
[6, 5]	ἔξω τῶν κωμῶν ἐλάμβανον τὰ	ἐπιτήδεια	ὅ τι τις ὁρῴη ἐντὸς
[6, 5]	θᾶττον πάλιν ἐξιέναι ἐπὶ τὰ	ἐπιτήδεια.	οὐκοῦν νῦν κρεῖττον ἠριστηκότας μάχεσθαι
[6, 1]	αἰετὸν πετόμενον μᾶλλον λαμβάνειν τὰ	ἐπιτήδεια.	οὕτω δὴ θυομένῳ αὐτῷ διαφανῶς
[6, 3]	οὐδὲ μιᾶς ἡμέρας ἔστι τὰ	ἐπιτήδεια.	τῶν δὲ πολιορκουμένων ἀπολομένων σὺν
[6, 4]	τὸν βουλόμενον ἰέναι ἐπὶ τὰ	ἐπιτήδεια,	ὡς ἡγεμόνος ἐσομένου. ἐξέρχονται δὴ
[6, 4]	ἀνθρώπους ὡς εἶχον δεινῶς τῇ	ἐνδείᾳ,	βουλόμενος αὐτοῖς χαρίζεσθαι, εὑρών τινα
[6, 2]	εἶναι (καὶ ἦν δὲ τῇ	ἀληθείᾳ	ὑπὲρ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος Ἀρκάδες
[6, 2]	κύνα καταβῆναι ᾗ νῦν τὰ	σημεῖα	δεικνύασι τῆς καταβάσεως τὸ βάθος
[6, 1]	θεοῖς ἀνακοινῶσαι· καὶ παραστησάμενος δύο	ἱερεῖα	ἐθύετο τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ,
[6, 1]	βοῦς τῶν αἰχμαλώτων καὶ ἄλλα	ἱερεῖα	εὐωχίαν μὲν ἀρκοῦσαν παρεῖχον, κατακείμενοι
[6, 5]	Ἡρακλείας ἧκεν ἄλφιτα ἄγον καὶ	ἱερεῖα	καὶ οἶνον. πρῲ δ´ ἀναστὰς
[6, 4]	ἁμάξης (οὐ γὰρ ἦν ἄλλα	ἱερεῖα)	σφαγιασάμενος ἐβοήθει καὶ οἱ ἄλλοι
[6, 6]	Κλέανδρος δὲ ἐθύετο ἐπὶ τῇ	πορείᾳ	καὶ ξυνῆν Ξενοφῶντι φιλικῶς καὶ
[6, 4]	Ὦ ἄνδρες, ἐπὶ μὲν τῇ	πορείᾳ,	ὡς ὁρᾶτε, τὰ ἱερὰ οὔπω
[6, 4]	αὐτῇ τῇ θαλάττῃ ὑπὸ τῇ	ἐπικρατείᾳ	τοῦ χωρίου. ξύλα δὲ πολλὰ
[6, 4]	ἄλλη μὲν πόλις οὐδεμία οὔτε	φιλία	οὔτε Ἑλληνίς, ἀλλὰ Θρᾷκες Βιθυνοί·
[6, 1]	μεδίμνους τρισχιλίους, οἴνου δὲ κεράμια	χίλια	καὶ πεντακόσια. καὶ Χειρίσοφος ἐνταῦθα
[6, 2]	μεδίμνους τρισχιλίους καὶ οἴνου κεράμια	δισχίλια	καὶ βοῦς εἴκοσι καὶ οἶς
[6, 2]	ἀλφίτων μεδίμνους τρισχιλίους καὶ οἴνου	κεράμια	δισχίλια καὶ βοῦς εἴκοσι καὶ
[6, 1]	ἀλφίτων μεδίμνους τρισχιλίους, οἴνου δὲ	κεράμια	χίλια καὶ πεντακόσια. καὶ Χειρίσοφος
[6, 4]	τῷ μέσῳ ἄλλη μὲν πόλις	οὐδεμία	οὔτε φιλία οὔτε Ἑλληνίς, ἀλλὰ
[6, 4]	ἃ ἔχοντες ἦλθον, καὶ ἀγορὰ	οὐδεμία	πω παρῆν. Ἐκ τούτου ξυνελθόντων
[6, 1]	σὺν τῇ στρατιᾷ βουλεύσοιντο, ἐπὶ	ξένια	δὲ ἐδέχοντο αὐτούς· παρεκάλεσαν δὲ
[6, 2]	ἐκπορίζειν σιτηρέσιον· τὺ μὲν γὰρ	ξένια	οὐ μὴ γένηται τῇ στρατιᾷ
[6, 1]	δὲ ἄποικοί εἰσιν. οὗτοι δὲ	ξένια	πέμπουσι τοῖς Ἕλλησιν ἀλφίτων μεδίμνους
[6, 2]	ἐνταῦθα τοῖς Ἕλλησιν οἱ Ἡρακλεῶται	ξένια	πέμπουσιν ἀλφίτων μεδίμνους τρισχιλίους καὶ
[6, 6]	εἶναι. ἤδη δὲ ἦν πάντων	ἀφθονία·	καὶ γὰρ ἀγοραὶ πάντοθεν ἀφικνοῦντο
[6, 4]	τοῦ Πόντου μέχρι Ἡρακλείας ἐπὶ	δεξιὰ	εἰς τὸν Πόντον εἰσπλέοντι. καὶ
[6, 5]	θεοῖς ὁμόσε ἰόντες νενικήκατε καὶ	οἷα	πάσχουσιν οἱ πολεμίους φεύγοντες, καὶ
[6, 4]	πεζῇ ποιητέον· οὐ γὰρ ἔστι	πλοῖα·	ἀνάγκη δὲ πορεύεσθαι ἤδη· οὐ
[6, 5]	νάπος ὁ Πόντος; ἔνθα οὔτε	πλοῖα	ἔστι τὰ ἀπάξοντα οὔτε σῖτος
[6, 3]	ἀλλὰ δὴ ἐκεῖ μὲν οὔτε	πλοῖά	ἐστιν οἷς ἀποπλευσούμεθα, μένουσι δὲ
[6, 1]	ᾤχοντο· οἱ δὲ Ἕλληνες, ἐπειδὴ	πλοῖα	ἱκανὰ ἐδόκει παρεῖναι, ἀναβάντες ἔπλεον
[6, 4]	ἐκ Βυζαντίου ἁρμοστὴς μέλλει ἥξειν	πλοῖα	καὶ τριήρεις ἔχων. ἐκ τούτου
[6, 2]	καὶ γὰρ ἠσθένει. Ξενοφῶν δὲ	πλοῖα	λαβὼν ἀποβαίνει ἐπὶ τὰ ὅρια
[6, 2]	Καὶ οἱ μὲν Ἀρκάδες διαπραξάμενοι	πλοῖα	παρὰ τῶν Ἡρακλεωτῶν πρῶτοι πλέουσιν,
[6, 6]	ᾐτησάμεθα παρὰ Τραπεζουντίων ἐφ´ ᾧτε	πλοῖα	συλλέγειν ὡς σῳζοίμεθα, καὶ ἀποδράντα
[6, 6]	καὶ τὰς τριήρεις καὶ τὰ	πλοῖα	ὡς ἥξοντα, ἐξιόντες δ´ ἑκάστης
[6, 3]	τὸν αὑτοῦ λόχον ἐπὶ κώμην·	ὁποία	δὲ μείζων ἐδόκει εἶναι, σύνδυο
[6, 5]	ὅτι οὐκ ἔστι μὴ νικῶσι	σωτηρία.	θαυμάζω δ´ ἔγωγε καὶ τὸ
[6, 2]	πλοῖα λαβὼν ἀποβαίνει ἐπὶ τὰ	ὅρια	τῆς Θρᾴκης καὶ τῆς Ἡρακλεώτιδος
[6, 6]	ὁ Δέξιππος. καὶ ἐντεῦθεν ἐπειδὴ	ἀπορία	ἦν, συνήγαγον τὸ στράτευμα οἱ
[6, 3]	αὐτοὺς οἱ Θρᾷκες. ἐπεὶ δὲ	ἀπορία	πολλὴ ἦν, διελέγοντο περὶ σπονδῶν·
[6, 6]	ἀδεῶς πυροὺς καὶ κριθάς, οἶνον,	ὄσπρια,	μελίνας, σῦκα· ἅπαντα γὰρ ἀγαθὰ
[6, 4]	καὶ κριθὰς καὶ πυροὺς καὶ	ὄσπρια	πάντα καὶ μελίνας καὶ σήσαμα
[6, 4]	εἶναι· δασέα γὰρ ἦν τὰ	χωρία·	ἐν δὲ τοῖς ὅπλοις ἐνυκτέρευον
[6, 4]	τῇ Θρᾴκῃ τῇ ἐν τῇ	Ἀσίᾳ·	ἀρξαμένη δὲ ἡ Θρᾴκη αὕτη
[6, 1]	οἴνου δὲ κεράμια χίλια καὶ	πεντακόσια.	καὶ Χειρίσοφος ἐνταῦθα ἦλθε τριήρη
[6, 6]	τῶν στρατιωτῶν καὶ λέγοντας ὅτι	δημόσια	εἴη, καὶ τῷ Κλεάνδρῳ λέγει
[6, 6]	οὔτε ἔβαλλον, ἀλλ´ εἶπον ὅτι	δημόσια	εἴη τὰ πρόβατα· ἦν γὰρ
[6, 6]	ἡ στρατιὰ ἐξίοι ἰδίᾳ λῄζοιτο,	δημόσια	εἶναι τὰ ληφθέντα. ταῦτα εἶπον·
[6, 6]	τοῖς στρατιώταις δοῦναι αὐτῷ τὰ	δημόσια	πρόβατα· ὁ δὲ δεξάμενος πάλιν
[6, 1]	περὶ μὲν τούτων σὺν τῇ	στρατιᾷ	βουλεύσοιντο, ἐπὶ ξένια δὲ ἐδέχοντο
[6, 1]	ἀγαθοῦ τινος ἂν αἴτιος τῇ	στρατιᾷ	γενέσθαι. τὰ μὲν δὴ τοιαῦτα
[6, 3]	ὅσα καύσιμα ἑώρων, καὶ ἡ	στρατιὰ	δέ, εἴ τινι παραλειπομένῳ ἐντυγχάνοιεν·
[6, 4]	καὶ σχεδόν τι πᾶσα ἡ	στρατιὰ	διὰ τὸ μέλειν ἅπασιν ἐκυκλοῦντο
[6, 6]	δόγμα, εἴ τις ὁπότε ἡ	στρατιὰ	ἐξίοι ἰδίᾳ λῄζοιτο, δημόσια εἶναι
[6, 5]	αὐτὸν τρόπον ὁπόσους ἐπελάμβανεν ἡ	στρατιά.	ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν ὁδὸν
[6, 6]	πράξουσιν. ἐκ τούτου ἔδωκεν ἡ	στρατιὰ	οὕστινας βούλοιτο προελόμενον ἰέναι. ὁ
[6, 1]	ἔλεγον προσιόντες αὐτῷ ὅτι ἡ	στρατιὰ	οὕτω γιγνώσκει, καὶ εὔνοιαν ἐνδεικνύμενος
[6, 6]	οἱ στρατηγοί· Ἔπεμψεν ἡμᾶς ἡ	στρατιὰ	πρὸς σέ, ὦ Κλέανδρε, καὶ
[6, 6]	Κλέανδρε, τοὺς ἄνδρας, καὶ ἡ	στρατιά	σοι ὑφεῖτο ὅ τι ἐβούλου
[6, 1]	δὴ οὕτως ἐγένετο. ἡ δὲ	στρατιὰ	συνῆλθε, καὶ πάντες ἔλεγον ἕνα
[6, 2]	ξένια οὐ μὴ γένηται τῇ	στρατιᾷ	τριῶν ἡμερῶν σιτία· ὁπόθεν δ´
[6, 6]	καὶ κελεύουσί σε, εἴτε πάντας	αἰτιᾷ,	κρίναντα σὲ αὐτὸν χρῆσθαι ὅ
[6, 6]	εἴ τι οὖν ἡμῶν τινα	αἰτιᾷ,	πάρεσμέν σοι ἡμεῖς· εἴ τι
[6, 6]	τινὰ ἢ δύο καὶ πλείους	αἰτιᾷ,	τούτους ἀξιοῦσι παρασχεῖν σοι ἑαυτοὺς
[6, 2]	γένηται τῇ στρατιᾷ τριῶν ἡμερῶν	σιτία·	ὁπόθεν δ´ ἐπισιτισάμενοι πορευσόμεθα οὐκ
[6, 3]	τὸ στράτευμα) γρᾴδια δὲ καὶ	γερόντια	καὶ πρόβατα ὀλίγα καὶ βοῦς
[6, 5]	ἐδόκει γὰρ κάλλιστον εἶναι τοῦτον	φύλακα	καταλιπεῖν τῶν ἐπὶ στρατοπέδου. ἐπεὶ
[6, 3]	πάντας· ἄλλου δὲ λόχου τῶν	δέκα	στρατηγῶν τοῦ Ἡγησάνδρου ὀκτὼ μόνους
[6, 2]	συνέστησαν καὶ στρατηγοὺς αἱροῦνται ἑαυτῶν	δέκα·	τούτους δὲ ἐψηφίσαντο ἐκ τῆς
[6, 5]	δ´ ἄλλοι ἐπορεύοντο. πρὶν δὲ	πεντεκαίδεκα	στάδια διεληλυθέναι ἐνέτυχον ἤδη νεκροῖς·
[6, 5]	πολέμιοι, ἔστησαν ἀπέχοντες αὐτῶν ὅσον	πεντεκαίδεκα	σταδίους. ἐκ τούτου εὐθὺς ὁ
[6, 6]	τι ἂν βούληται ποιῆσαι· τούτου	ἕνεκα	μήτε πολεμεῖτε Λακεδαιμονίοις σῴζεσθέ τε
[6, 6]	οὔκουν δεῖ οὔτε ἑνὸς ἀνδρὸς	ἕνεκα	οὔτε δυοῖν ἡμᾶς τοὺς ἄλλους
[6, 6]	ὑμεῖς μέντοι μὴ ἀθυμεῖτε τούτου	ἕνεκα·	ὑμῖν γάρ, ὡς ἔοικε, δέδοται
[6, 2]	ἢ μυρίους· καὶ ἑλομένους πρέσβεις	αὐτίκα	μάλα ἡμῶν καθημένων πέμπειν πρὸς
[6, 6]	καὶ κριθάς, οἶνον, ὄσπρια, μελίνας,	σῦκα·	ἅπαντα γὰρ ἀγαθὰ εἶχεν ἡ
[6, 4]	καὶ μελίνας καὶ σήσαμα καὶ	σῦκα	ἀρκοῦντα καὶ ἀμπέλους πολλὰς καὶ
[6, 4]	θάπτειν. ἐπεὶ δὲ τὰ ἱερὰ	καλὰ	ἐγένετο, εἵποντο καὶ οἱ Ἀρκάδες,
[6, 4]	ἄλλα, πάνυ δὲ πολλὰ καὶ	καλὰ	ναυπηγήσιμα ἐπ´ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ.
[6, 5]	ἄνδρες, τά τε ἱερὰ ἡμῖν	καλὰ	οἵ τε οἰωνοὶ αἴσιοι τά
[6, 5]	καὶ ἐγένετο ἐπὶ τοῦ πρώτου	καλὰ	τὰ σφάγια. ἔνθα δὴ Ξενοφῶν
[6, 1]	Ἀναξίβιον ὅ τι ἐδύνατο καὶ	μάλα	ἐμοῦ αὐτὸν σιγάζοντος. ὁ δ´
[6, 2]	μυρίους· καὶ ἑλομένους πρέσβεις αὐτίκα	μάλα	ἡμῶν καθημένων πέμπειν πρὸς τὴν
[6, 1]	δὲ καὶ οἱ Παφλαγόνες εὖ	μάλα	τοὺς ἀποσκεδαννυμένους, καὶ τῆς νυκτὸς
[6, 1]	σὺν τοῖς ὅπλοις καὶ ἥλλοντο	ὑψηλά	τε καὶ κούφως καὶ ταῖς
[6, 3]	εἶναι, εἰ σέσωσται, ἐλαχίστη ὁδός.	ἀλλὰ	δὴ ἐκεῖ μὲν οὔτε πλοῖά
[6, 4]	ἂν γενόμενον οὐκ ἐβούλοντο στρατοπεδεύεσθαι,	ἀλλὰ	ἐδόκει καὶ τὸ ἐλθεῖν ἐνταῦθα
[6, 5]	ἐνταῦθα οὐκέτι ἐδέξαντο οἱ πολέμιοι,	ἀλλὰ	ἔφευγον. καὶ Τιμασίων μὲν ἔχων
[6, 4]	οὐδεμία οὔτε φιλία οὔτε Ἑλληνίς,	ἀλλὰ	Θρᾷκες Βιθυνοί· καὶ οὓς ἂν
[6, 4]	δέον εἰς τὸ χωρίον ἄγειν,	ἀλλὰ	θύεσθαι ὡς τάχιστα. καὶ πρόβατα
[6, 6]	Δέξιππος βίᾳ χρῆναι πάσχειν αὐτόν,	ἀλλὰ	κριθέντα, ὥσπερ καὶ ὑμεῖς νῦν
[6, 6]	νεῖμαι. ἀκούσας ταῦτα ὁ Κλέανδρος·	Ἀλλὰ	ναὶ τὼ σιώ, ἔφη, ταχύ
[6, 2]	εἶναι ἢ ἰδίᾳ ἕκαστον στέλλεσθαι·	ἀλλὰ	Νέων ἔπειθεν αὐτὸν καθ´ αὑτὸν
[6, 6]	τοὺς ἄλλους τῆς Ἑλλάδος ἀπέχεσθαι,	ἀλλὰ	πειστέον ὅ τι ἂν κελεύωσι·
[6, 6]	ἔοικε, δέδοται ἐκκομίσαι τοὺς ἄνδρας·	ἀλλὰ	πορεύεσθε. ἡμεῖς δὲ ὑμᾶς, ἐπειδὰν
[6, 5]	ὃ οὐκ ᾔδεσαν οἱ Ἕλληνες,	ἀλλὰ	προαπετράποντο διώκοντες· ὀψὲ γὰρ ἦν.
[6, 5]	ὁρῶ δεομένους ὑμᾶς εἰς ἀνδρειότητα,	ἀλλὰ	σωτηρίας. νῦν δὲ οὕτως ἔχει·
[6, 3]	οὐκ ἐδύναντο ἐκ τοῦ χωρίου,	ἀλλὰ	τελευτῶντες καὶ ἀπὸ τοῦ ὕδατος
[6, 4]	ἐκπεπλευκότες ἐπὶ ταύτην τὴν μισθοφοράν,	ἀλλὰ	τὴν Κύρου ἀρετὴν ἀκούοντες, οἱ
[6, 6]	ἔλεγον ὅτι οὐδὲν εἴη πρᾶγμα,	ἀλλὰ	τὸ δόγμα αἴτιον εἴη τὸ
[6, 1]	ἂν λόγων δεῖν πρὸς ἀλλήλους,	ἀλλὰ	τὸ δόξαν τῷ ἑνὶ περαίνεσθαι
[6, 3]	ἐλθόντας κοινῇ τῆς σωτηρίας ἔχεσθαι.	ἀλλὰ	χρὴ παρασκευασαμένους τὴν γνώμην πορεύεσθαι
[6, 1]	ἐκεῖσε πειρᾶσθαι κατασχεῖν· τὰ δ´	ἄλλα,	ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἔλθωμεν, βουλευσόμεθα. ~Ἐντεῦθεν
[6, 1]	δὲ βοῦς τῶν αἰχμαλώτων καὶ	ἄλλα	ἱερεῖα εὐωχίαν μὲν ἀρκοῦσαν παρεῖχον,
[6, 4]	ὑπὸ ἁμάξης (οὐ γὰρ ἦν	ἄλλα	ἱερεῖα) σφαγιασάμενος ἐβοήθει καὶ οἱ
[6, 4]	ξύλα δὲ πολλὰ μὲν καὶ	ἄλλα,	πάνυ δὲ πολλὰ καὶ καλὰ
[6, 3]	περὶ σπονδῶν· καὶ τὰ μὲν	ἄλλα	ὡμολόγητο αὐτοῖς, ὁμήρους δὲ οὐκ
[6, 6]	σῖτον ὃν ἦσαν συγκεκομισμένοι καὶ	τἆλλα	ἃ εἰλήφεσαν ἐξεπορεύοντο διὰ τῶν
[6, 4]	ἀμπέλους πολλὰς καὶ ἡδυοίνους καὶ	τἆλλα	πάντα πλὴν ἐλαῶν. ἡ μὲν
[6, 6]	τὼ ἄνδρε καὶ μὴ κατακαίνειν·	πολλὰ	γὰρ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ
[6, 3]	ἅτε ἐξαίφνης ἐπιπεσόντες ἀνδράποδά τε	πολλὰ	ἔλαβον καὶ πρόβατα πολλὰ περιεβάλλοντο.
[6, 4]	τοὺς ἄλλους τοὺς παρὰ Κύρῳ	πολλὰ	καὶ ἀγαθὰ πράττειν. τοιοῦτοι ὄντες
[6, 6]	νύκτα. τοῦτο δὲ ποιήσαντες ἔλαβον	πολλὰ	καὶ ἀνδράποδα καὶ πρόβατα· καὶ
[6, 4]	μὲν καὶ ἄλλα, πάνυ δὲ	πολλὰ	καὶ καλὰ ναυπηγήσιμα ἐπ´ αὐτῇ
[6, 4]	ἐπικρατείᾳ τοῦ χωρίου. ξύλα δὲ	πολλὰ	μὲν καὶ ἄλλα, πάνυ δὲ
[6, 6]	εἰς τὸ ὄρος εἰλήφεσαν πρόβατα	πολλά·	ὀκνοῦντες δὲ μὴ ἀφαιρεθεῖεν τῷ
[6, 3]	τε πολλὰ ἔλαβον καὶ πρόβατα	πολλὰ	περιεβάλλοντο. οἱ δὲ Θρᾷκες ἡθροίζοντο
[6, 3]	ἤδη εἰς τὸ συγκείμενον καὶ	πολλὰ	χρήματα ἄγοντι ἐπιτίθενται. καὶ τέως
[6, 2]	ἐκέκλειντο καὶ ἐπὶ τῶν τειχῶν	ὅπλα	ἐφαίνετο. Ἐκ τούτου οἱ ταράξαντες
[6, 5]	ἐπὶ τοὺς ἄνδρας προβαλλομένους τὰ	ὅπλα	ἢ μεταβαλλομένους ὄπισθεν ἡμῶν ἐπιόντας
[6, 1]	ἐπειδὰν προΐδηται, ἀπαντᾷ ἁρπάσας τὰ	ὅπλα	καὶ μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγους·
[6, 5]	οἱ δὲ εἵποντο ἀναλαβόντες τὰ	ὅπλα	καὶ τὰ σκεύη. πρὶν δὲ
[6, 4]	καὶ κραυγῆς γενομένης εἰς τὰ	ὅπλα	πάντες ἔδραμον οἱ Ἕλληνες· καὶ
[6, 1]	ἦν, ὁ μὲν παραθέμενος τὰ	ὅπλα	σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ, πυκνὰ δὲ
[6, 5]	καὶ διαβάντες τὴν τάφρον τὰ	ὅπλα	τίθενται, καὶ ἐκήρυξαν ἀριστήσαντας ἐξιέναι
[6, 1]	καὶ ὁ μὲν σκυλεύσας τὰ	ὅπλα	τοῦ ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων τὸν
[6, 4]	ὑπὸ τῇ ἐπικρατείᾳ τοῦ χωρίου.	ξύλα	δὲ πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα,
[6, 2]	ἅμα μὲν ἀθυμῶν τοῖς γεγενημένοις,	ἅμα	δὲ μισῶν ἐκ τούτου τὸ
[6, 5]	~Τὴν μὲν νύκτα οὕτω διήγαγον·	ἅμα	δὲ τῇ ἡμέρᾳ οἱ στρατηγοὶ
[6, 3]	μὲν νύκτα φυλακὰς ποιησάμενοι ἐκάθευδον·	ἅμα	δὲ τῇ ἡμέρᾳ προσευξάμενοι τοῖς
[6, 5]	τῶν ὁπλιτῶν ταχὺ πορευομένη καὶ	ἅμα	ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο καὶ ἐπαιάνιζον
[6, 3]	συνελέγοντο ἐρρωμένως τῆς νυκτός. καὶ	ἅμα	ἡμέρᾳ κύκλῳ περὶ τὸν λόφον
[6, 2]	διὰ ταῦτα συνεβούλευε. καὶ Χειρίσοφος,	ἅμα	μὲν ἀθυμῶν τοῖς γεγενημένοις, ἅμα
[6, 3]	ἐπιτίθενται. καὶ τέως μὲν ἐμάχοντο	ἅμα	πορευόμενοι οἱ Ἕλληνες, ἐπὶ δὲ
[6, 5]	καὶ μετὰ ταῦτα ἠλάλαζον καὶ	ἅμα	τὰ δόρατα καθίεσαν, ἐνταῦθα οὐκέτι
[6, 5]	ἑαυτοῦ. ταῦτα παρελαύνων ἔλεγε καὶ	ἅμα	ὑφηγεῖτο ἐπὶ φάλαγγος, καὶ τοὺς
[6, 4]	ὄσπρια πάντα καὶ μελίνας καὶ	σήσαμα	καὶ σῦκα ἀρκοῦντα καὶ ἀμπέλους
[6, 6]	Κλεάνδρῳ ἔλεγον ὅτι οὐδὲν εἴη	πρᾶγμα,	ἀλλὰ τὸ δόγμα αἴτιον εἴη
[6, 6]	οὐδὲν φαῦλον δοκεῖ εἶναι τὸ	πρᾶγμα,	εἰ ἡμῖν οὕτως ἔχων τὴν
[6, 6]	Λακεδαιμόνιοι. ἐνταῦθα πονηρὸν ἐδόκει τὸ	πρᾶγμα	εἶναι τοῖς Ἕλλησιν, καὶ ἐδέοντο
[6, 6]	οὐδὲν εἴη πρᾶγμα, ἀλλὰ τὸ	δόγμα	αἴτιον εἴη τὸ τοῦ στρατεύματος
[6, 6]	πρόβατα· ἦν γὰρ τῶν στρατιωτῶν	δόγμα,	εἴ τις ὁπότε ἡ στρατιὰ
[6, 4]	οἱ πρεσβύτατοι τῶν Ἀρκάδων. καὶ	δόγμα	ἐποιήσαντο, ἐάν τις τοῦ λοιποῦ
[6, 5]	μηδένα δρόμῳ διώκειν. ἐκ τούτου	σύνθημα	παρῄει Ζεὺς σωτήρ, Ἡρακλῆς ἡγεμών.
[6, 3]	Θρᾷκες ἐπεὶ ηὐτύχησαν τοῦτο τὸ	εὐτύχημα,	συνεβόων τε ἀλλήλους καὶ συνελέγοντο
[6, 4]	πάνυ δὲ πολλὰ καὶ καλὰ	ναυπηγήσιμα	ἐπ´ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ. τὸ
[6, 3]	τὰ ἄκρα ἔκαιον πάντα ὅσα	καύσιμα	ἑώρων, καὶ ἡ στρατιὰ δέ,
[6, 2]	τοῦ πεδίου ῥεῖ ποταμὸς Λύκος	ὄνομα,	εὖρος ὡς δύο πλέθρων. Οἱ
[6, 1]	φίλους καὶ εἰς τὴν πόλιν	τοὔνομα	μεῖζον ἀφίξεσθαι αὑτοῦ, τυχὸν δὲ
[6, 4]	τῇ θαλάττῃ· εἰς δὲ τὸ	πόλισμα	ἂν γενόμενον οὐκ ἐβούλοντο στρατοπεδεύεσθαι,
[6, 3]	καταλελειμμένους. καὶ τὸ μὲν πρῶτον	θαῦμα	ἦν τί εἴη τὸ γεγενημένον,
[6, 6]	καὶ ὁπότε μὲν καταμένοι τὸ	στράτευμα	ἀναπαυόμενον, ἐξῆν ἐπὶ λείαν ἰέναι,
[6, 6]	ὑμῶν ἐνίων ἤκουον ὡς τὸ	στράτευμα	ἀφίστατε ἀπὸ Λακεδαιμονίων. Ἐκ τούτου
[6, 3]	πρὸς τὸν Ξενοφῶντα καὶ τὸ	στράτευμα)	γρᾴδια δὲ καὶ γερόντια καὶ
[6, 6]	ὁπότε δὲ ἐξίοι πᾶν τὸ	στράτευμα,	εἴ τις χωρὶς ἀπελθὼν λάβοι
[6, 6]	δ´ οὐδέν. ἐτύγχανε δὲ τὸ	στράτευμα	ἔξω ὂν ὅτε ἀφίκετο καὶ
[6, 5]	μεσούσης τῆς ἡμέρας προάγοντες τὸ	στράτευμα	ἔξω τῶν κωμῶν ἐλάμβανον τὰ
[6, 2]	δὲ μισῶν ἐκ τούτου τὸ	στράτευμα,	ἐπιτρέπει αὐτῷ ποιεῖν ὅ τι
[6, 5]	ἂν οὕτω πέραν γενέσθαι τὸ	στράτευμα	ἢ εἰ κατὰ τὴν γέφυραν
[6, 4]	ἀπιέναι ᾗπερ πρόσθεν εἶχε τὸ	στράτευμα	καὶ ἄρχειν τοὺς πρόσθεν στρατηγούς.
[6, 1]	ὑστεραίᾳ προσῆγον αὐτοὺς εἰς τὸ	στράτευμα·	καὶ ἔδοξε τοῖς στρατιώταις μήτε
[6, 6]	ἐπειδὴ ἀπορία ἦν, συνήγαγον τὸ	στράτευμα	οἱ ἄρχοντες· καὶ ἔνιοι μὲν
[6, 2]	καὶ Ἀχαιούς, τὸ δ´ ἄλλο	στράτευμα	οὐδὲν εἶναι (καὶ ἦν δὲ
[6, 3]	καὶ οὐχ ὁρῶσιν οὔτε φίλιον	στράτευμα	οὔτε πολέμιον (καὶ ταῦτα ἀπαγγέλλουσι
[6, 4]	τοῦ λοιποῦ μνησθῇ δίχα τὸ	στράτευμα	ποιεῖν, θανάτῳ αὐτὸν ζημιοῦσθαι, καὶ
[6, 3]	χώρα αἴθεσθαι ἐδόκει καὶ τὸ	στράτευμα	πολὺ εἶναι. ἐπεὶ δὲ ὥρα
[6, 2]	ἱεροῖς συστρατεύεσθαι. οὕτω γίγνεται τὸ	στράτευμα	τρίχα, Ἀρκάδες μὲν καὶ Ἀχαιοὶ
[6, 1]	ἐνταῦθ´ ἄκυρον ποιεῖν τὸ ἐκείνων	ἀξίωμα,	ἐκεῖνο ἐννοῶ μὴ λίαν ἂν
[6, 5]	τρεῖς ἀφελὼν τὰς τελευταίας τάξεις	ἀνὰ	διακοσίους ἄνδρας τὴν μὲν ἐπὶ
[6, 1]	οἱ δὲ Ἕλληνες, ἐπειδὴ πλοῖα	ἱκανὰ	ἐδόκει παρεῖναι, ἀναβάντες ἔπλεον ἡμέραν
[6, 1]	στρατιὰ συνῆλθε, καὶ πάντες ἔλεγον	ἕνα	αἱρεῖσθαι· καὶ ἐπεὶ τοῦτο ἔδοξε,
[6, 1]	οἴκαδε ἀφίκωνται. ἡγήσαντο οὖν, εἰ	ἕνα	ἕλοιντο ἄρχοντα, μᾶλλον ἂν ἢ
[6, 1]	ὠρχεῖτο, τοτὲ δὲ ὡς πρὸς	ἕνα	ἐχρῆτο ταῖς πέλταις, τοτὲ δ´
[6, 6]	ὅ τι ἂν βούλῃ, εἴτε	ἕνα	τινὰ ἢ δύο καὶ πλείους
[6, 1]	ἢ πολυαρχίας οὔσης δύνασθαι τὸν	ἕνα	χρῆσθαι τῷ στρατεύματι καὶ νυκτὸς
[6, 5]	προσβολὴν καθέντας ἕπεσθαι βάδην καὶ	μηδένα	δρόμῳ διώκειν. ἐκ τούτου σύνθημα
[6, 6]	τὸν ἄνδρα μήτε ἄλλον ὑμῶν	μηδένα·	ἰδόντι δέ μοι ἄνδρα ἀγαθὸν
[6, 6]	οὔτε τὴν στρατιὰν οὔτε ἄλλον	οὐδένα	ἔτι, ἐπεὶ οὗτος αὐτὸς ὁμολογεῖ
[6, 6]	ἀδικοῦντά τι ἄγεσθαι, οὔτε ἔπαιον	οὐδένα	οὔτε ἔβαλλον, ἀλλ´ εἶπον ὅτι
[6, 5]	ἴστε μέν με, ὦ ἄνδρες,	οὐδένα	πω κίνδυνον προξενήσαντα ὑμῖν ἐθελούσιον·
[6, 2]	Στυμφάλιον. οὗτοι ἐλθόντες ἔλεγον τὰ	δεδογμένα·	τὸν δὲ Λύκωνα ἔφασαν καὶ
[6, 3]	οἱ δὲ ἔλεγον πάντα τὰ	γεγενημένα,	καὶ νῦν ὅτι πολιορκοῦνται ἐπὶ
[6, 3]	πολέμιοι πλησίον· εἰς Κάλπης δὲ	λιμένα,	ἔνθα Χειρίσοφον εἰκάζομεν εἶναι, εἰ
[6, 3]	συμμεῖξαι τοῖς ἄλλοις εἰς Κάλπης	λιμένα.	καὶ πορευόμενοι ἑώρων τὸν στίβον
[6, 2]	πλεῖστα· καὶ ἀποβαίνουσιν εἰς Κάλπης	λιμένα	κατὰ μέσον πως τῆς Θρᾴκης.
[6, 3]	παρὰ θάλατταν ἀφικνεῖται εἰς Κάλπης	λιμένα.	Ξενοφῶντι δὲ διὰ τῆς μεσογείας
[6, 2]	τριήρεις ἔχων ἥξειν εἰς Κάλπης	λιμένα·	ὅπως οὖν μηδεὶς μετάσχοι, ἀλλ´
[6, 3]	ὡς ἀπέβησαν νυκτὸς εἰς Κάλπης	λιμένα,	πορεύονται εἰς τὰς πρώτας κώμας,
[6, 5]	ἀπὸ λόφου τινὸς καταθεωμένους τὰ	γιγνόμενα,	ἀπειρήκεσαν μέν, ὅμως δὲ ἐδόκει
[6, 6]	εἶπεν· Ἐπεὶ τοίνυν εἶ, κατάμενε,	ἵνα	καὶ περὶ σοῦ βουλευσώμεθα. Ἐκ
[6, 6]	τούτου με λαβὼν οὗτος ἦγεν,	ἵνα	μὴ φθέγγοιτο μηδείς, ἀλλ´ αὐτὸς
[6, 1]	προσόδοις. ὁρῶντες δὲ οἱ Παφλαγόνες	δεινὰ	ἐποιοῦντο πάσας τὰς ὀρχήσεις ἐν
[6, 4]	Ἑλλήνων ἐκπίπτοντας ἢ ἄλλως πως	δεινὰ	ὑβρίζειν λέγονται τοὺς Ἕλληνας. ὁ
[6, 6]	κρίσιν. εἴ τι οὖν ἡμῶν	τινα	αἰτιᾷ, πάρεσμέν σοι ἡμεῖς· εἴ
[6, 6]	δίκην. φημὶ δὲ καὶ εἴ	τινα	ἄλλον αἰτιᾶται, χρῆναι ἑαυτὸν παρασχεῖν
[6, 4]	ἐνδείᾳ, βουλόμενος αὐτοῖς χαρίζεσθαι, εὑρών	τινα	ἄνθρωπον Ἡρακλεώτην, ὃς ἔφη κώμας
[6, 1]	ἕλησθε, οὐκ ἂν θαυμάσαιμι εἴ	τινα	εὕροιτε καὶ ὑμῖν καὶ ἐμοὶ
[6, 6]	τι ἂν βούλῃ, εἴτε ἕνα	τινὰ	ἢ δύο καὶ πλείους αἰτιᾷ,
[6, 5]	ἔθεον ἐπὶ τοὺς πολεμίους πρίν	τινα	κελεύειν· οἱ δὲ πολέμιοι ἀντίοι
[6, 1]	ἐκπεπληγμένους αὐτούς, πείσας τῶν Ἀρκάδων	τινὰ	πεπαμένον ὀρχηστρίδα εἰσάγει σκευάσας ὡς
[6, 6]	καὶ ὁ μὲν λαβὼν ἦγέ	τινα·	περιτυχὼν δ´ Ἀγασίας ἀφαιρεῖται· καὶ
[6, 6]	ἡμεῖς· εἴ τι δὲ ἄλλον	τινά,	φράσον· οὐδεὶς γὰρ ἀπέσται ὅστις
[6, 4]	καὶ μητέρας, οἱ δὲ καὶ	τέκνα	καταλιπόντες ὡς χρήματ´ αὐτοῖς κτησάμενοι
[6, 1]	τὰ ὅπλα σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ,	πυκνὰ	δὲ στρεφόμενος ὡς φοβούμενος, λῃστὴς
[6, 2]	ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ τὸν Κέρβερον	κύνα	καταβῆναι ᾗ νῦν τὰ σημεῖα
[6, 2]	οὗτοι ἐδόκουν ἀπρόθυμοι εἶναι, πέμπουσι	Λύκωνα	Ἀχαιὸν καὶ Καλλίμαχον Παρράσιον καὶ
[6, 2]	ἔλεγον τὰ δεδογμένα· τὸν δὲ	Λύκωνα	ἔφασαν καὶ ἐπαπειλεῖν, εἰ μὴ
[6, 4]	ἀναστάς τις εἶπε· Καὶ εἰκότως	ἄρα	ἡμῖν οὐ γίγνεται τὰ ἱερά·
[6, 2]	πνεύματι ἔπλεον καλῷ ἡμέρας δύο	παρὰ	γῆν. καὶ παραπλέοντες {ἐθεώρουν τήν
[6, 3]	εἶχε. Χειρίσοφος δὲ ἀσφαλῶς πορευόμενος	παρὰ	θάλατταν ἀφικνεῖται εἰς Κάλπης λιμένα.
[6, 4]	γεῶδες καὶ ἄλιθον· τὸ δὲ	παρὰ	θάλατταν πλέον ἢ ἐπὶ εἴκοσι
[6, 4]	ἀκούοντες καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς	παρὰ	Κύρῳ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ πράττειν.
[6, 3]	πορευομένοις ποι. καὶ ἐπεὶ ἤχθησαν	παρὰ	Ξενοφῶντα, ἐρωτᾷ αὐτοὺς εἴ που
[6, 6]	ἦγες ἢ ἄλλος τις τῶν	παρὰ	σοῦ, καὶ μὴ τῶν παρ´
[6, 2]	τῇ Μαριανδυνῶν χώρᾳ. καὶ ὡρμίσαντο	παρὰ	τῇ Ἀχερουσιάδι Χερρονήσῳ, ἔνθα λέγεται
[6, 2]	δὲ εἰς τὴν Θρᾴκην ἐνέβαλε,	παρὰ	τὴν θάλατταν ᾔει· καὶ γὰρ
[6, 6]	τὸ μέρος διασώσειε τοῖς λῃσταῖς	παρὰ	τὴν ῥήτραν τὰ χρήματα. πρὸς
[6, 5]	ἐξεμηρύοντο. ἐπεὶ δὲ διέβησαν, παριὼν	παρὰ	τὴν φάλαγγα ἔλεγεν· Ἄνδρες, ἀναμιμνῄσκεσθε
[6, 1]	ὁ ζευγηλάτης τὸν λῃστήν· εἶτα	παρὰ	τοὺς βοῦς ζεύξας ὀπίσω τὼ
[6, 1]	ἐτύγχανε τότε Παφλαγονίας ἄρχων, πέμπει	παρὰ	τοὺς Ἕλληνας πρέσβεις ἔχοντας ἵππους
[6, 6]	ἄρχειν τῆς πεντηκοντόρου ἧς ᾐτησάμεθα	παρὰ	Τραπεζουντίων ἐφ´ ᾧτε πλοῖα συλλέγειν
[6, 2]	οἱ μὲν Ἀρκάδες διαπραξάμενοι πλοῖα	παρὰ	τῶν Ἡρακλεωτῶν πρῶτοι πλέουσιν, ὅπως
[6, 5]	γὰρ Σπιθριδάτης καὶ Ῥαθίνης ἧκον	παρὰ	Φαρναβάζου ἔχοντες τὴν δύναμιν. ἐπεὶ
[6, 6]	ἀφαιρεθεῖεν τῷ Δεξίππῳ λέγουσιν, ὃς	ἀπέδρα	τὴν πεντηκόντορον ἔχων ἐκ Τραπεζοῦντος,
[6, 6]	ὑμῶν μηδένα· ἰδόντι δέ μοι	ἄνδρα	ἀγαθὸν ἀγόμενον τῶν ἐμῶν λοχιτῶν
[6, 6]	ἄνδρα δειλόν τε καὶ πονηρὸν	ἄνδρα	ἀγαθὸν ἀποκτείνων. Ἀκούσας ταῦτα ὁ
[6, 6]	Δέξιππον. τοῦτον μὲν γὰρ οἶδα	ἄνδρα	ἀγαθὸν ὄντα, Δέξιππον δὲ οἶδα
[6, 6]	ἂν ἐμὲ νῦν ἀποκτείνῃς, δι´	ἄνδρα	δειλόν τε καὶ πονηρὸν ἄνδρα
[6, 6]	ἀφελόμενος Δεξίππου ἄγοντος τοῦτον τὸν	ἄνδρα	καὶ παίειν κελεύσας Δέξιππον. τοῦτον
[6, 1]	τέλος ὁ λῃστὴς δήσας τὸν	ἄνδρα	καὶ τὸ ζεῦγος ἀπάγει· ἐνίοτε
[6, 6]	με Ξενοφῶντα κελεῦσαι ἀφελέσθαι τὸν	ἄνδρα	μήτε ἄλλον ὑμῶν μηδένα· ἰδόντι
[6, 1]	ὡς πᾶσιν ἐδόκει {πεπληγέναι τὸν	ἄνδρα}	ὁ δ´ ἔπεσε τεχνικῶς πως.
[6, 6]	οὗτος αὐτὸς ὁμολογεῖ ἀφελέσθαι τὸν	ἄνδρα.	ὁ δὲ ἀφαιρεθεὶς εἶπεν· Ἐγώ,
[6, 6]	οὖν ἄπιτε καταλιπόντες τόνδε τὸν	ἄνδρα·	ὅταν δ´ ἐγὼ κελεύσω, πάρεστε
[6, 5]	τὸ δὲ δεξιὸν ἅτε οὐ	σφόδρα	διωκόμενον ἐπὶ λόφου συνέστη. ἐπεὶ
[6, 4]	παραγγείλας παρεῖναι ὡς συνθεασόμενον τὰ	ἱερά,	ἔθυε· καὶ ἐνταῦθα παρῆσαν πολλοί.
[6, 4]	τῇ ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο τὰ	ἱερά.	ἐκτούτου χαλεπῶς εἶχον οἱ στρατιῶται·
[6, 6]	Ἐμοὶ μὲν οὐ τελέθει τὰ	ἱερὰ	ἐξάγειν· ὑμεῖς μέντοι μὴ ἀθυμεῖτε
[6, 5]	ἐπ´ ἐξόδῳ, καὶ γίγνεται τὰ	ἱερὰ	ἐπὶ τοῦ πρώτου ἱερείου. καὶ
[6, 5]	αὔριον ἀναρίστους. ἄνδρες, τά τε	ἱερὰ	ἡμῖν καλὰ οἵ τε οἰωνοὶ
[6, 4]	τρίς, καὶ οὐκ ἐγίγνετο τὰ	ἱερά.	καὶ ἤδη καὶ ἐπὶ σκηνὴν
[6, 4]	νεκροὺς θάπτειν. ἐπεὶ δὲ τὰ	ἱερὰ	καλὰ ἐγένετο, εἵποντο καὶ οἱ
[6, 4]	τὸν μάντιν λέγειν ὡς τὰ	ἱερὰ	οὐ γίγνεται ἐπὶ ἀφόδῳ. ἐντεῦθεν
[6, 4]	τῇ πορείᾳ, ὡς ὁρᾶτε, τὰ	ἱερὰ	οὔπω γίγνεται· τῶν δ´ ἐπιτηδείων
[6, 4]	παρεσκευασμένοι ἴοιμεν, ἴσως ἂν τὰ	ἱερὰ	προχωροίη ἡμῖν. ἀκούσαντες δ´ οἱ
[6, 6]	τρεῖς ἡμέρας οὐκ ἐγίγνετο τὰ	ἱερά,	συγκαλέσας τοὺς στρατηγοὺς εἶπεν· Ἐμοὶ
[6, 4]	μέλειν ἅπασιν ἐκυκλοῦντο περὶ τὰ	ἱερά·	τὰ δὲ θύματα ἐπελελοίπει. οἱ
[6, 4]	Ξενοφῶν, ἐπεὶ οὐκ ἐγεγένητο τὰ	ἱερὰ	ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ, λαβὼν βοῦν
[6, 4]	τῇ ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο τὰ	ἱερά.	ταύτην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν
[6, 4]	ἄρα ἡμῖν οὐ γίγνεται τὰ	ἱερά·	ὡς γὰρ ἐγὼ ἀπὸ τοῦ
[6, 4]	Ἑλλάδα σῴζεσθαι. Ἐπειδὴ δὲ ὑστέρα	ἡμέρα	ἐγένετο τῆς εἰς ταὐτὸν συνόδου,
[6, 2]	παντὸς ἀρχὴ Χειρισόφῳ ἐνταῦθα κατελύθη	ἡμέρᾳ	ἕκτῃ ἢ ἑβδόμῃ ἀφ´ ἧς
[6, 3]	ἐρρωμένως τῆς νυκτός. καὶ ἅμα	ἡμέρᾳ	κύκλῳ περὶ τὸν λόφον ἔνθα
[6, 4]	ἐγεγένητο τὰ ἱερὰ ταύτῃ τῇ	ἡμέρᾳ,	λαβὼν βοῦν ὑπὸ ἁμάξης (οὐ
[6, 5]	οὕτω διήγαγον· ἅμα δὲ τῇ	ἡμέρᾳ	οἱ στρατηγοὶ εἰς τὸ ἐρυμνὸν
[6, 3]	ποιησάμενοι ἐκάθευδον· ἅμα δὲ τῇ	ἡμέρᾳ	προσευξάμενοι τοῖς θεοῖς, συνταξάμενοι ὡς
[6, 1]	εὐθὺς ἐπαύσαντο πολεμοῦντες καὶ οὐκέτι	πέρα	ἐπολιόρκησαν τὴν πόλιν. εἰ οὖν
[6, 5]	συνενεγκόντες αὐτοὺς ἔθαψαν. Ἤδη δὲ	πέρα	μεσούσης τῆς ἡμέρας προάγοντες τὸ
[6, 1]	μετὰ τοῦτο Μυσὸς εἰσῆλθεν ἐν	ἑκατέρᾳ	τῇ χειρὶ ἔχων πέλτην, καὶ
[6, 2]	τῷ ἡγεμόνι Ἡρακλεῖ καὶ κοινουμένῳ,	πότερα	λῷον καὶ ἄμεινον εἴη στρατεύεσθαι
[6, 1]	καὶ νύκτα πνεύματι καλῷ ἐν	ἀριστερᾷ	ἔχοντες τὴν Παφλαγονίαν. τῇ δ´
[6, 4]	τὴν Ἑλλάδα σῴζεσθαι. Ἐπειδὴ δὲ	ὑστέρα	ἡμέρα ἐγένετο τῆς εἰς ταὐτὸν
[6, 3]	οἱ πελτασταὶ ἐπιπαριόντες κατὰ τὰ	ἄκρα	ἔκαιον πάντα ὅσα καύσιμα ἑώρων,
[6, 3]	τὰ πλάγια καὶ εἰς τὰ	ἄκρα,	ὅπως εἴ πού τί ποθεν
[6, 5]	ἤδη τέλος ἐχόντων τῶν ἱερῶν	ὁρᾷ	αἰετὸν αἴσιον ὁ μάντις Ἀρηξίων
[6, 4]	ἐπέλιπεν ἃ ἔχοντες ἦλθον, καὶ	ἀγορὰ	οὐδεμία πω παρῆν. Ἐκ τούτου
[6, 5]	γὰρ πολεμίοις ἐγὼ βουλοίμην ἂν	εὔπορα	πάντα φαίνεσθαι ὥστε ἀποχωρεῖν· ἡμᾶς
[6, 1]	τοιαῦτα ἐνθυμήματα ἐπῇρεν αὐτὸν ἐπιθυμεῖν	αὐτοκράτορα	γενέσθαι ἄρχοντα. ὁπότε δ´ αὖ
[6, 4]	εἰς τὴν θάλατταν καθῆκον αὐτοῦ	πέτρα	ἀπορρώξ, ὕψος ὅπῃ ἐλάχιστον οὐ
[6, 4]	λιμὴν δ´ ὑπ´ αὐτῇ τῇ	πέτρᾳ	τὸ πρὸς ἑσπέραν αἰγιαλὸν ἔχων.
[6, 3]	καὶ αὐτοὶ ὡς ἐδύναντο πλεῖστα	πυρὰ	ἔκαιον. ἐπεὶ δὲ ἐδείπνησαν τάχιστα,
[6, 3]	καὶ τά τε τῶν πολεμίων	πυρὰ	ἑώρων, ἀπεῖχον δὲ ὡς τετταράκοντα
[6, 3]	δὲ ἐδείπνησαν τάχιστα, παρηγγέλθη τὰ	πυρὰ	κατασβεννύναι πάντα. καὶ τὴν μὲν
[6, 3]	τῶν περὶ Ξενοφῶντα τί τὰ	πυρὰ	κατασβέσειαν· ἡμεῖς μὲν γάρ, ἔφασαν,
[6, 3]	τὸ μὲν πρῶτον, ἐπειδὴ τὰ	πυρὰ	οὐχ ἑωρῶμεν, τῆς νυκτὸς ἥξειν
[6, 3]	στράτευμα πολὺ εἶναι. ἐπεὶ δὲ	ὥρα	ἦν, κατεστρατοπεδεύσαντο ἐπὶ λόφον ἐκβάντες,
[6, 6]	ξενίαν ξυνεβάλλοντο. ἐπεὶ δὲ καὶ	ἑώρα	αὐτοὺς τὸ παραγγελλόμενον εὐτάκτως ποιοῦντας,
[6, 1]	ἀνεθορύβησαν. καὶ ὁ Ξενοφῶν ἐπεὶ	ἑώρα	πλείονος ἐνδέον, παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´,
[6, 4]	τὸ Χειρισόφου μέρος, ἐπεὶ δὲ	ἑώρα	τοὺς ἀνθρώπους ὡς εἶχον δεινῶς
[6, 3]	παραλειπομένῳ ἐντυγχάνοιεν· ὥστε πᾶσα ἡ	χώρα	αἴθεσθαι ἐδόκει καὶ τὸ στράτευμα
[6, 1]	ποτηρίων, οἷς ἐνετύγχανον ἐν τῇ	χώρᾳ.	ἐπεὶ δὲ σπονδαί τε ἐγένοντο
[6, 4]	πάντα πλὴν ἐλαῶν. ἡ μὲν	χώρα	ἦν τοιαύτη. ἐσκήνουν δ´ ἐν
[6, 2]	οὖσαν δ´ ἐν τῇ Μαριανδυνῶν	χώρᾳ.	καὶ ὡρμίσαντο παρὰ τῇ Ἀχερουσιάδι
[6, 4]	μεγάλοις ξύλοις. ἡ δὲ ἄλλη	χώρα	καλὴ καὶ πολλή, καὶ κῶμαι
[6, 6]	ἅπαντα γὰρ ἀγαθὰ εἶχεν ἡ	χώρα	πλὴν ἐλαίου. καὶ ὁπότε μὲν
[6, 4]	ὑστεραίᾳ ἐθύετο, καὶ σχεδόν τι	πᾶσα	ἡ στρατιὰ διὰ τὸ μέλειν
[6, 3]	εἴ τινι παραλειπομένῳ ἐντυγχάνοιεν· ὥστε	πᾶσα	ἡ χώρα αἴθεσθαι ἐδόκει καὶ
[6, 6]	ἴσθι ὅτι οὐδὲν ἂν τούτων	ἐποίησα.	νόμιζε δέ, ἂν ἐμὲ νῦν
[6, 3]	κατὰ τὰ ἄκρα ἔκαιον πάντα	ὅσα	καύσιμα ἑώρων, καὶ ἡ στρατιὰ
[6, 6]	ταῦτα, εἰ μὴ ἐγὼ αὐτὸν	ἐκέλευσα)	ἐγὼ μὲν οὖν ἀπολύω καὶ
[6, 4]	δὲ ἡδέος ὕδατος καὶ ἄφθονος	ῥέουσα	ἐπ´ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ ὑπὸ
[6, 4]	τοῦ αὐτομάτου χθὲς ἥκοντος πλοίου	ἤκουσά	τινος {ὅτι} Κλέανδρος ὁ ἐκ
[6, 3]	καὶ οἱ πελτασταὶ ἐπιπαριόντες κατὰ	τὰ	ἄκρα ἔκαιον πάντα ὅσα καύσιμα
[6, 3]	εἰς τὰ πλάγια καὶ εἰς	τὰ	ἄκρα, ὅπως εἴ πού τί
[6, 5]	ὅπλοις, τὸν δὲ ὄχλον καὶ	τὰ	ἀνδράποδα αὐτοῦ καταλιπεῖν. οἱ μὲν
[6, 5]	Πόντος; ἔνθα οὔτε πλοῖα ἔστι	τὰ	ἀπάξοντα οὔτε σῖτος ᾧ θρεψόμεθα
[6, 1]	ἰδιωτικός, καὶ ἔνδοξος, ἐπίπονος μέντοι·	τὰ	γὰρ ὄρνεα μάλιστα ἐπιτίθεσθαι τῷ
[6, 3]	Ἑλληνικοῦ. οἱ δὲ ἔλεγον πάντα	τὰ	γεγενημένα, καὶ νῦν ὅτι πολιορκοῦνται
[6, 5]	καὶ ἀπὸ λόφου τινὸς καταθεωμένους	τὰ	γιγνόμενα, ἀπειρήκεσαν μέν, ὅμως δὲ
[6, 1]	οὖν δεῖ ἐκεῖσε πειρᾶσθαι κατασχεῖν·	τὰ	δ´ ἄλλα, ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἔλθωμεν,
[6, 4]	ἤδη ἐτετελευτήκει φάρμακον πιὼν πυρέττων·	τὰ	δ´ ἐκείνου Νέων Ἀσιναῖος παρέλαβε.
[6, 4]	ἅπασιν ἐκυκλοῦντο περὶ τὰ ἱερά·	τὰ	δὲ θύματα ἐπελελοίπει. οἱ δὲ
[6, 2]	τοὺς μὲν πόνους σφᾶς ἔχειν,	τὰ	δὲ κέρδη ἄλλους, καὶ ταῦτα
[6, 6]	πρόβατα τὰ μὲν αὐτὸν λαβεῖν,	τὰ	δὲ σφίσιν ἀποδοῦναι. εὐθὺς δ´
[6, 2]	Ἀγασίαν Στυμφάλιον. οὗτοι ἐλθόντες ἔλεγον	τὰ	δεδογμένα· τὸν δὲ Λύκωνα ἔφασαν
[6, 6]	ἔδοξε τοῖς στρατιώταις δοῦναι αὐτῷ	τὰ	δημόσια πρόβατα· ὁ δὲ δεξάμενος
[6, 5]	μετὰ ταῦτα ἠλάλαζον καὶ ἅμα	τὰ	δόρατα καθίεσαν, ἐνταῦθα οὐκέτι ἐδέξαντο
[6, 6]	οἱ μὲν πολέμιοι εἶχον ἀμφὶ	τὰ	ἑαυτῶν καὶ ἀπήγοντο καὶ τοὺς
[6, 3]	προελαυνέτω ἐφορῶν ἡμᾶς καὶ σκοπείτω	τὰ	ἔμπροσθεν, ὡς μηδὲν ἡμᾶς λάθῃ.
[6, 4]	μὲν πᾶσιν ἐδόκει· ἐπὶ δὲ	τὰ	ἐπιτήδεια ἀνάγκη ἦν ἐξιέναι. καὶ
[6, 4]	ἐγγὺς εἰδέναι ὅθεν εἴη λαβεῖν	τὰ	ἐπιτήδεια, ἐκήρυξε τὸν βουλόμενον ἰέναι
[6, 4]	Ξενοφῶν· ἀνάγκη γὰρ ἦν ἐπὶ	τὰ	ἐπιτήδεια ἐξάγειν· ἐπενόει δὲ καὶ
[6, 4]	εἶχον οἱ στρατιῶται· καὶ γὰρ	τὰ	ἐπιτήδεια ἐπέλιπεν ἃ ἔχοντες ἦλθον,
[6, 4]	ἤδη· οὐ γὰρ ἔστι μένουσι	τὰ	ἐπιτήδεια. ἡμεῖς οὖν, ἔφη, θυσόμεθα·
[6, 4]	Ξενοφῶντος ἔλεγον ὅτι οὐκ ἔχοιεν	τὰ	ἐπιτήδεια. ὁ δ´ οὐκ ἂν
[6, 5]	στράτευμα ἔξω τῶν κωμῶν ἐλάμβανον	τὰ	ἐπιτήδεια ὅ τι τις ὁρῴη
[6, 5]	γενώμεθα, θᾶττον πάλιν ἐξιέναι ἐπὶ	τὰ	ἐπιτήδεια. οὐκοῦν νῦν κρεῖττον ἠριστηκότας
[6, 1]	γὰρ αἰετὸν πετόμενον μᾶλλον λαμβάνειν	τὰ	ἐπιτήδεια. οὕτω δὴ θυομένῳ αὐτῷ
[6, 3]	αὐτοῦ οὐδὲ μιᾶς ἡμέρας ἔστι	τὰ	ἐπιτήδεια. τῶν δὲ πολιορκουμένων ἀπολομένων
[6, 4]	ἐκήρυξε τὸν βουλόμενον ἰέναι ἐπὶ	τὰ	ἐπιτήδεια, ὡς ἡγεμόνος ἐσομένου. ἐξέρχονται
[6, 4]	εἴη, παραγγείλας παρεῖναι ὡς συνθεασόμενον	τὰ	ἱερά, ἔθυε· καὶ ἐνταῦθα παρῆσαν
[6, 4]	ἐπὶ τῇ ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο	τὰ	ἱερά. ἐκτούτου χαλεπῶς εἶχον οἱ
[6, 6]	εἶπεν· Ἐμοὶ μὲν οὐ τελέθει	τὰ	ἱερὰ ἐξάγειν· ὑμεῖς μέντοι μὴ
[6, 5]	ἐθύετο ἐπ´ ἐξόδῳ, καὶ γίγνεται	τὰ	ἱερὰ ἐπὶ τοῦ πρώτου ἱερείου.
[6, 4]	εἰς τρίς, καὶ οὐκ ἐγίγνετο	τὰ	ἱερά. καὶ ἤδη καὶ ἐπὶ
[6, 4]	τοὺς νεκροὺς θάπτειν. ἐπεὶ δὲ	τὰ	ἱερὰ καλὰ ἐγένετο, εἵποντο καὶ
[6, 4]	πέπεικε τὸν μάντιν λέγειν ὡς	τὰ	ἱερὰ οὐ γίγνεται ἐπὶ ἀφόδῳ.
[6, 4]	μὲν τῇ πορείᾳ, ὡς ὁρᾶτε,	τὰ	ἱερὰ οὔπω γίγνεται· τῶν δ´
[6, 4]	μάχην παρεσκευασμένοι ἴοιμεν, ἴσως ἂν	τὰ	ἱερὰ προχωροίη ἡμῖν. ἀκούσαντες δ´
[6, 6]	ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας οὐκ ἐγίγνετο	τὰ	ἱερά, συγκαλέσας τοὺς στρατηγοὺς εἶπεν·
[6, 4]	τὸ μέλειν ἅπασιν ἐκυκλοῦντο περὶ	τὰ	ἱερά· τὰ δὲ θύματα ἐπελελοίπει.
[6, 4]	ὁ Ξενοφῶν, ἐπεὶ οὐκ ἐγεγένητο	τὰ	ἱερὰ ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ, λαβὼν
[6, 4]	ἐπὶ τῇ ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο	τὰ	ἱερά. ταύτην μὲν οὖν τὴν
[6, 4]	εἰκότως ἄρα ἡμῖν οὐ γίγνεται	τὰ	ἱερά· ὡς γὰρ ἐγὼ ἀπὸ
[6, 6]	ἐξίοι ἰδίᾳ λῄζοιτο, δημόσια εἶναι	τὰ	ληφθέντα. ταῦτα εἶπον· ἐκ τούτου
[6, 3]	ἦν, διελέγοντο περὶ σπονδῶν· καὶ	τὰ	μὲν ἄλλα ὡμολόγητο αὐτοῖς, ὁμήρους
[6, 6]	κελεύουσι διασώσαντα αὐτοῖς τὰ πρόβατα	τὰ	μὲν αὐτὸν λαβεῖν, τὰ δὲ
[6, 1]	ἂν αἴτιος τῇ στρατιᾷ γενέσθαι.	τὰ	μὲν δὴ τοιαῦτα ἐνθυμήματα ἐπῇρεν
[6, 3]	Ἑλλήνων, ἀλλ´ ἐν τούτῳ ἴσχετο.	τὰ	μὲν δὴ τῶν Ἀρκάδων οὕτως
[6, 5]	ἐπὶ τοὺς πολεμίους. παρήγγελτο δὲ	τὰ	μὲν δόρατα ἐπὶ τὸν δεξιὸν
[6, 5]	ἰέναι ἐπὶ τοὺς ἄνδρας προβαλλομένους	τὰ	ὅπλα ἢ μεταβαλλομένους ὄπισθεν ἡμῶν
[6, 1]	δ´ ἐπειδὰν προΐδηται, ἀπαντᾷ ἁρπάσας	τὰ	ὅπλα καὶ μάχεται πρὸ τοῦ
[6, 5]	ἡγοῦντο· οἱ δὲ εἵποντο ἀναλαβόντες	τὰ	ὅπλα καὶ τὰ σκεύη. πρὶν
[6, 4]	στρατόπεδον. καὶ κραυγῆς γενομένης εἰς	τὰ	ὅπλα πάντες ἔδραμον οἱ Ἕλληνες·
[6, 1]	ὀρχήσεως ἦν, ὁ μὲν παραθέμενος	τὰ	ὅπλα σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ, πυκνὰ
[6, 5]	Ξενοφῶντα. καὶ διαβάντες τὴν τάφρον	τὰ	ὅπλα τίθενται, καὶ ἐκήρυξαν ἀριστήσαντας
[6, 1]	Παφλαγόνες. καὶ ὁ μὲν σκυλεύσας	τὰ	ὅπλα τοῦ ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων
[6, 2]	δὲ πλοῖα λαβὼν ἀποβαίνει ἐπὶ	τὰ	ὅρια τῆς Θρᾴκης καὶ τῆς
[6, 3]	χρόνος ἐξῆκεν, ᾠόμεθα ὑμᾶς πυθομένους	τὰ	παρ´ ἡμῖν φοβηθέντας οἴχεσθαι ἀποδράντας
[6, 3]	τῶν γυμνήτων ἀνθρώπους εὐζώνους εἰς	τὰ	πλάγια καὶ εἰς τὰ ἄκρα,
[6, 6]	Κλέανδρον καὶ τὰς τριήρεις καὶ	τὰ	πλοῖα ὡς ἥξοντα, ἐξιόντες δ´
[6, 6]	ἀλλ´ εἶπον ὅτι δημόσια εἴη	τὰ	πρόβατα· ἦν γὰρ τῶν στρατιωτῶν
[6, 6]	Τραπεζοῦντος, καὶ κελεύουσι διασώσαντα αὐτοῖς	τὰ	πρόβατα τὰ μὲν αὐτὸν λαβεῖν,
[6, 3]	ἐπεὶ δὲ ἐδείπνησαν τάχιστα, παρηγγέλθη	τὰ	πυρὰ κατασβεννύναι πάντα. καὶ τὴν
[6, 3]	ὑμᾶς τὸ μὲν πρῶτον, ἐπειδὴ	τὰ	πυρὰ οὐχ ἑωρῶμεν, τῆς νυκτὸς
[6, 2]	Κέρβερον κύνα καταβῆναι ᾗ νῦν	τὰ	σημεῖα δεικνύασι τῆς καταβάσεως τὸ
[6, 4]	ἀνάγκη μάχεσθαι· εἰ οὖν καταλιπόντες	τὰ	σκεύη ἐν τῷ ἐρυμνῷ χωρίῳ
[6, 5]	εἵποντο ἀναλαβόντες τὰ ὅπλα καὶ	τὰ	σκεύη. πρὶν δὲ ἀρίστου ὥραν
[6, 2]	λέγεται ὁρμίσασθαι, καὶ τῶν ποταμῶν	τὰ	στόματα, πρῶτον μὲν τοῦ Θερμώδοντος,
[6, 5]	ἐγένετο ἐπὶ τοῦ πρώτου καλὰ	τὰ	σφάγια. ἔνθα δὴ Ξενοφῶν λέγει·
[6, 5]	μάχεσθαι ἢ αὔριον ἀναρίστους. ἄνδρες,	τά	τε ἱερὰ ἡμῖν καλὰ οἵ
[6, 5]	καλὰ οἵ τε οἰωνοὶ αἴσιοι	τά	τε σφάγια κάλλιστα· ἴωμεν ἐπὶ
[6, 3]	κατεστρατοπεδεύσαντο ἐπὶ λόφον ἐκβάντες, καὶ	τά	τε τῶν πολεμίων πυρὰ ἑώρων,
[6, 2]	Ἡρακλεῶται βουλεύσεσθαι ἔφασαν· καὶ εὐθὺς	τά	τε χρήματα ἐκ τῶν ἀγρῶν
[6, 6]	ἀπήγοντο καὶ τοὺς οἰκέτας καὶ	τὰ	χρήματα ὅποι ἐδύναντο προσωτάτω· οἱ
[6, 6]	τοῖς λῃσταῖς παρὰ τὴν ῥήτραν	τὰ	χρήματα. πρὸς ταῦτα ὁ Κλέανδρος
[6, 4]	ἐδόκει εἶναι· δασέα γὰρ ἦν	τὰ	χωρία· ἐν δὲ τοῖς ὅπλοις
[6, 6]	εἶπον ὅτι δημόσια εἴη τὰ	πρόβατα·	ἦν γὰρ τῶν στρατιωτῶν δόγμα,
[6, 6]	ἔλαβον πολλὰ καὶ ἀνδράποδα καὶ	πρόβατα·	καὶ ἀφίκοντο ἑκταῖοι εἰς Χρυσόπολιν
[6, 4]	ἀλλὰ θύεσθαι ὡς τάχιστα. καὶ	πρόβατα	μὲν οὐκέτι ἦν, βοῦς δὲ
[6, 6]	στρατιώταις δοῦναι αὐτῷ τὰ δημόσια	πρόβατα·	ὁ δὲ δεξάμενος πάλιν αὐτοῖς
[6, 3]	γρᾴδια δὲ καὶ γερόντια καὶ	πρόβατα	ὀλίγα καὶ βοῦς καταλελειμμένους. καὶ
[6, 6]	ἄλλοι εἰς τὸ ὄρος εἰλήφεσαν	πρόβατα	πολλά· ὀκνοῦντες δὲ μὴ ἀφαιρεθεῖεν
[6, 3]	ἀνδράποδά τε πολλὰ ἔλαβον καὶ	πρόβατα	πολλὰ περιεβάλλοντο. οἱ δὲ Θρᾷκες
[6, 6]	καὶ κελεύουσι διασώσαντα αὐτοῖς τὰ	πρόβατα	τὰ μὲν αὐτὸν λαβεῖν, τὰ
[6, 2]	ἐβουλεύοντο τὴν λοιπὴν πορείαν πότερον	κατὰ	γῆν ἢ κατὰ θάλατταν χρὴ
[6, 2]	πορείαν πότερον κατὰ γῆν ἢ	κατὰ	θάλατταν χρὴ πορευθῆναι ἐκ τοῦ
[6, 5]	ἐξαίφνης ὁρῶσι τοὺς πολεμίους ὑπερβάλλοντας	κατὰ	λόφους τινὰς ἐκ τοῦ ἐναντίου,
[6, 2]	καὶ ἀποβαίνουσιν εἰς Κάλπης λιμένα	κατὰ	μέσον πως τῆς Θρᾴκης. Χειρίσοφος
[6, 6]	ἐδόκουν ἐπιτήδειοι εἶναι δεῖσθαι Κλεάνδρου	κατὰ	πάντα τρόπον ἀφεῖναι τὼ ἄνδρε.
[6, 3]	ἔκαιον, καὶ οἱ πελτασταὶ ἐπιπαριόντες	κατὰ	τὰ ἄκρα ἔκαιον πάντα ὅσα
[6, 5]	γενέσθαι τὸ στράτευμα ἢ εἰ	κατὰ	τὴν γέφυραν ἣ ἐπὶ τῷ
[6, 3]	στίβον τῶν Ἀρκάδων καὶ Ἀχαιῶν	κατὰ	τὴν ἐπὶ Κάλπης ὁδόν. ἐπεὶ
[6, 4]	Νέων δὲ ἦν μὲν στρατηγὸς	κατὰ	τὸ Χειρισόφου μέρος, ἐπεὶ δὲ
[6, 5]	ἐντεῦθεν οἱ πολέμιοι ἱππεῖς φεύγουσι	κατὰ	τοῦ πρανοῦς ὁμοίως ὥσπερ ὑπὸ
[6, 5]	καὶ τὴν οὐρὰν αὖθις ποιησάμενοι	κατὰ	τοὺς πρώτους τῶν ἀτάφων ἔθαπτον
[6, 5]	τὴν οὐρὰν τοῦ κέρατος ποιησάμενοι	κατὰ	τοὺς πρώτους φανέντας νεκροὺς ἔθαπτον
[6, 4]	ποιεῖν, θανάτῳ αὐτὸν ζημιοῦσθαι, καὶ	κατὰ	χώραν ἀπιέναι ᾗπερ πρόσθεν εἶχε
[6, 1]	γενέσθαι. τὰ μὲν δὴ τοιαῦτα	ἐνθυμήματα	ἐπῇρεν αὐτὸν ἐπιθυμεῖν αὐτοκράτορα γενέσθαι
[6, 3]	εἰς τὸ συγκείμενον καὶ πολλὰ	χρήματα	ἄγοντι ἐπιτίθενται. καὶ τέως μὲν
[6, 2]	ἔφασαν· καὶ εὐθὺς τά τε	χρήματα	ἐκ τῶν ἀγρῶν συνῆγον καὶ
[6, 4]	ἄγοντες, οἱ δὲ καὶ προσανηλωκότες	χρήματα,	καὶ τούτων ἕτεροι ἀποδεδρακότες πατέρας
[6, 6]	καὶ τοὺς οἰκέτας καὶ τὰ	χρήματα	ὅποι ἐδύναντο προσωτάτω· οἱ δὲ
[6, 6]	λῃσταῖς παρὰ τὴν ῥήτραν τὰ	χρήματα.	πρὸς ταῦτα ὁ Κλέανδρος εἶπεν·
[6, 2]	ὁρμίσασθαι, καὶ τῶν ποταμῶν τὰ	στόματα,	πρῶτον μὲν τοῦ Θερμώδοντος, ἔπειτα
[6, 4]	περὶ τὰ ἱερά· τὰ δὲ	θύματα	ἐπελελοίπει. οἱ δὲ στρατηγοὶ ἐξῆγον
[6, 5]	πολεμίους. παρήγγελτο δὲ τὰ μὲν	δόρατα	ἐπὶ τὸν δεξιὸν ὦμον ἔχειν,
[6, 5]	ταῦτα ἠλάλαζον καὶ ἅμα τὰ	δόρατα	καθίεσαν, ἐνταῦθα οὐκέτι ἐδέξαντο οἱ
[6, 1]	πρόσω σκηνοῦντας ἐπειρῶντο κακουργεῖν· καὶ	πολεμικώτατα	πρὸς ἀλλήλους εἶχον ἐκ τούτων.
[6, 4]	δ´ ἐκείνου Νέων Ἀσιναῖος παρέλαβε.	Μετὰ	δὲ ταῦτα ἀναστὰς εἶπε Ξενοφῶν·
[6, 6]	εἰρξόμεθα ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων.	Μετὰ	ταῦτα ἀναστὰς εἶπεν Ἀγασίας· Ἐγώ,
[6, 6]	ὁ δὲ προείλετο τοὺς στρατηγούς.	μετὰ	ταῦτα ἐπορεύετο πρὸς Κλέανδρον Ἀγασίας
[6, 5]	σάλπιγξ ἐφθέγξατο καὶ ἐπαιάνιζον καὶ	μετὰ	ταῦτα ἠλάλαζον καὶ ἅμα τὰ
[6, 6]	ὅστις ἂν ἡμῖν ἐθέλῃ πείθεσθαι.	μετὰ	ταῦτα παρελθὼν ὁ Ἀγασίας εἶπεν·
[6, 1]	τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν πεπονθώς.	μετὰ	τοῦτο Αἰνιᾶνες καὶ Μάγνητες ἀνέστησαν,
[6, 1]	ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει.	μετὰ	τοῦτο Μυσὸς εἰσῆλθεν ἐν ἑκατέρᾳ
[6, 1]	μήτε ἀδικεῖν Παφλαγόνας μήτε ἀδικεῖσθαι.	μετὰ	τοῦτο οἱ μὲν πρέσβεις ᾤχοντο·
[6, 2]	Ἴριος, ἔπειτα δὲ τοῦ Ἅλυος,	μετὰ	τοῦτον τοῦ Παρθενίου· τοῦτον δὲ
[6, 3]	αὐτούς, καὶ αὐτόν τε τὸν	Σμίκρητα	ἀποκτιννύασι καὶ τοὺς ἄλλους πάντας·
[6, 5]	δόξης ὁρῶ δεομένους ὑμᾶς εἰς	ἀνδρειότητα,	ἀλλὰ σωτηρίας. νῦν δὲ οὕτως
[6, 1]	καὶ ὁ ζευγηλάτης τὸν λῃστήν·	εἶτα	παρὰ τοὺς βοῦς ζεύξας ὀπίσω
[6, 5]	ἔχειν, ἕως σημαίνοι τῇ σάλπιγγι·	ἔπειτα	δὲ εἰς προσβολὴν καθέντας ἕπεσθαι
[6, 3]	ἦν τί εἴη τὸ γεγενημένον,	ἔπειτα	δὲ καὶ τῶν καταλελειμμένων ἐπυνθάνοντο
[6, 6]	πρῶτον μὲν ἡμᾶς Βυζαντίου ἀποκλείσει,	ἔπειτα	δὲ τοῖς ἄλλοις ἁρμοσταῖς παραγγελεῖ
[6, 2]	Θερμώδοντος, ἔπειτα δὲ τοῦ Ἴριος,	ἔπειτα	δὲ τοῦ Ἅλυος, μετὰ τοῦτον
[6, 2]	στόματα, πρῶτον μὲν τοῦ Θερμώδοντος,	ἔπειτα	δὲ τοῦ Ἴριος, ἔπειτα δὲ
[6, 5]	καὶ πλοῖον ἐξ Ἡρακλείας ἧκεν	ἄλφιτα	ἄγον καὶ ἱερεῖα καὶ οἶνον.
[6, 5]	φυλαττόμενοι ἱκανοῖς φύλαξι. ~Τὴν μὲν	νύκτα	οὕτω διήγαγον· ἅμα δὲ τῇ
[6, 1]	παρεῖναι, ἀναβάντες ἔπλεον ἡμέραν καὶ	νύκτα	πνεύματι καλῷ ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες
[6, 6]	ὑποστρέψαντας ἐλθεῖν μίαν ἡμέραν καὶ	νύκτα.	τοῦτο δὲ ποιήσαντες ἔλαβον πολλὰ
[6, 3]	κατασβεννύναι πάντα. καὶ τὴν μὲν	νύκτα	φυλακὰς ποιησάμενοι ἐκάθευδον· ἅμα δὲ
[6, 6]	κελεύουσί σε, εἴτε πάντας αἰτιᾷ,	κρίναντα	σὲ αὐτὸν χρῆσθαι ὅ τι
[6, 6]	εἰ μή τις ἐκδώσει τὸν	ἄρξαντα	βάλλειν καὶ τὸν ἀφελόμενον. ἦν
[6, 6]	σου καὶ τοῦτο, παραγενόμενον καὶ	ἄρξαντα	ἑαυτῶν πεῖραν λαβεῖν καὶ Δεξίππου
[6, 1]	ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα	πάντα	ἐν ῥυθμῷ ἐποίει πρὸς τὸν
[6, 4]	κριθὰς καὶ πυροὺς καὶ ὄσπρια	πάντα	καὶ μελίνας καὶ σήσαμα καὶ
[6, 3]	τάχιστα, παρηγγέλθη τὰ πυρὰ κατασβεννύναι	πάντα.	καὶ τὴν μὲν νύκτα φυλακὰς
[6, 1]	χρόνον ἐκ τῆς νικώσης ἔπραττον	πάντα	οἱ στρατηγοί. ὡς δὲ ταῦτα
[6, 3]	ἐπιπαριόντες κατὰ τὰ ἄκρα ἔκαιον	πάντα	ὅσα καύσιμα ἑώρων, καὶ ἡ
[6, 4]	πολλὰς καὶ ἡδυοίνους καὶ τἆλλα	πάντα	πλὴν ἐλαῶν. ἡ μὲν χώρα
[6, 3]	ὄντος Ἑλληνικοῦ. οἱ δὲ ἔλεγον	πάντα	τὰ γεγενημένα, καὶ νῦν ὅτι
[6, 6]	ἐπιτήδειοι εἶναι δεῖσθαι Κλεάνδρου κατὰ	πάντα	τρόπον ἀφεῖναι τὼ ἄνδρε. ἐλθὼν
[6, 5]	πολεμίοις ἐγὼ βουλοίμην ἂν εὔπορα	πάντα	φαίνεσθαι ὥστε ἀποχωρεῖν· ἡμᾶς δὲ
[6, 1]	προσέρχεται· ὁ δ´ ἐπειδὰν προΐδηται,	ἀπαντᾷ	ἁρπάσας τὰ ὅπλα καὶ μάχεται
[6, 6]	κριθάς, οἶνον, ὄσπρια, μελίνας, σῦκα·	ἅπαντα	γὰρ ἀγαθὰ εἶχεν ἡ χώρα
[6, 3]	καθορῷεν, σημαίνοιεν· ἐκέλευε δὲ καίειν	ἅπαντα	ὅτῳ ἐντυγχάνοιεν καυσίμῳ. οἱ δὲ
[6, 6]	πλοῖα συλλέγειν ὡς σῳζοίμεθα, καὶ	ἀποδράντα	Δέξιππον καὶ προδόντα τοὺς στρατιώτας
[6, 5]	καὶ καλὸν νῦν εἰπόντα καὶ	ποιήσαντα	μνήμην ἐν οἷς ἐθέλει παρέχειν
[6, 5]	ὦ ἄνδρες, οὐδένα πω κίνδυνον	προξενήσαντα	ὑμῖν ἐθελούσιον· οὐ γὰρ δόξης
[6, 6]	ἔχων ἐκ Τραπεζοῦντος, καὶ κελεύουσι	διασώσαντα	αὐτοῖς τὰ πρόβατα τὰ μὲν
[6, 6]	ἀγαθὸν ὄντα, Δέξιππον δὲ οἶδα	αἱρεθέντα	ὑπὸ τῆς στρατιᾶς ἄρχειν τῆς
[6, 6]	βίᾳ χρῆναι πάσχειν αὐτόν, ἀλλὰ	κριθέντα,	ὥσπερ καὶ ὑμεῖς νῦν ἀξιοῦτε,
[6, 6]	ἰδίᾳ λῄζοιτο, δημόσια εἶναι τὰ	ληφθέντα.	ταῦτα εἶπον· ἐκ τούτου με
[6, 6]	τὴν Ἑλλάδα. τοῦτον οὖν τοιοῦτον	ὄντα	ἀφειλόμην. εἰ δὲ σὺ ἦγες
[6, 6]	μὲν γὰρ οἶδα ἄνδρα ἀγαθὸν	ὄντα,	Δέξιππον δὲ οἶδα αἱρεθέντα ὑπὸ
[6, 1]	καὶ οἱ μὲν στρατιῶται προσεδόκων	ἄγοντά	τι σφίσιν ἥκειν· ὁ δ´
[6, 6]	Δεξίππου, ὃν ὑμεῖς ἐπίστασθε ὑμᾶς	προδόντα,	δεινὸν ἔδοξεν εἶναι· καὶ ἀφειλόμην,
[6, 6]	σῳζοίμεθα, καὶ ἀποδράντα Δέξιππον καὶ	προδόντα	τοὺς στρατιώτας μεθ´ ὧν ἐσώθη.
[6, 1]	μὲν ἑλόμενοι οὐχ εὑρήσετε ἐμὲ	στασιάζοντα·	νομίζω γὰρ ὅστις ἐν πολέμῳ
[6, 6]	ἐπιχειροῦσιν. ὁ δὲ κελεύει τὸν	ἁρπάζοντα	ἄγειν πρὸς αὑτόν. καὶ ὁ
[6, 3]	κώμας, στάδια ἀπὸ θαλάττης ὡς	τριάκοντα.	ἐπεὶ δὲ φῶς ἐγένετο, ἦγεν
[6, 4]	καὶ οἱ ἄλλοι οἱ μέχρι	τριάκοντα	ἐτῶν ἅπαντες. καὶ ἀναλαβόντες τοὺς
[6, 5]	αὐτοῦ τοὺς ὑπὲρ πέντε καὶ	τετταράκοντα	ἔτη. καὶ οὗτοι μὲν ἔμενον,
[6, 2]	δὲ μόνος οὗτος εἶχεν, ἀμφὶ	τετταράκοντα	ἱππέας. Καὶ οἱ μὲν Ἀρκάδες
[6, 3]	πυρὰ ἑώρων, ἀπεῖχον δὲ ὡς	τετταράκοντα	σταδίους, καὶ αὐτοὶ ὡς ἐδύναντο
[6, 5]	δυσμάς· στάδιοι δ´ ἦσαν ὡς	ἑξήκοντα	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. ~Ἐντεῦθεν οἱ
[6, 5]	ἔνθα οὔτε πλοῖα ἔστι τὰ	ἀπάξοντα	οὔτε σῖτος ᾧ θρεψόμεθα μένοντες,
[6, 6]	τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα ὡς	ἥξοντα,	ἐξιόντες δ´ ἑκάστης ἡμέρας σὺν
[6, 5]	ἀνδρεῖόν τι καὶ καλὸν νῦν	εἰπόντα	καὶ ποιήσαντα μνήμην ἐν οἷς
[6, 1]	μέντοι ἐμὲ προκριθῆναι ὑφ´ ὑμῶν	ἄρχοντα	Λακεδαιμονίου ἀνδρὸς παρόντος οὔτε ὑμῖν
[6, 1]	ἡγήσαντο οὖν, εἰ ἕνα ἕλοιντο	ἄρχοντα,	μᾶλλον ἂν ἢ πολυαρχίας οὔσης
[6, 1]	ἐπῇρεν αὐτὸν ἐπιθυμεῖν αὐτοκράτορα γενέσθαι	ἄρχοντα.	ὁπότε δ´ αὖ ἐνθυμοῖτο ὅτι
[6, 1]	ἐν πολέμῳ ὢν στασιάζει πρὸς	ἄρχοντα,	τοῦτον πρὸς τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν
[6, 6]	Κλέανδρε, εἰ καὶ οἴει με	ἀδικοῦντά	τι ἄγεσθαι, οὔτε ἔπαιον οὐδένα
[6, 4]	μελίνας καὶ σήσαμα καὶ σῦκα	ἀρκοῦντα	καὶ ἀμπέλους πολλὰς καὶ ἡδυοίνους
[6, 6]	ἤδη οἳ πλησίον ᾤκουν πρὸς	Ξενοφῶντα,	ἀκούοντες ὅτι οὗτος πολίζει τὸ
[6, 3]	εἰδέναι. Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ ἀμφὶ	Ξενοφῶντα,	ἐπεὶ ἠρίστησαν, συσκευασάμενοι ἐπορεύοντο, βουλόμενοι
[6, 3]	ποι. καὶ ἐπεὶ ἤχθησαν παρὰ	Ξενοφῶντα,	ἐρωτᾷ αὐτοὺς εἴ που ᾔσθηνται
[6, 5]	Παρράσιος, καὶ ἡγεῖσθαι κελεύει τὸν	Ξενοφῶντα.	καὶ διαβάντες τὴν τάφρον τὰ
[6, 1]	ταῦτα διενοοῦντο, ἐτράποντο ἐπὶ τὸν	Ξενοφῶντα·	καὶ οἱ λοχαγοὶ ἔλεγον προσιόντες
[6, 3]	(καὶ ταῦτα ἀπαγγέλλουσι πρὸς τὸν	Ξενοφῶντα	καὶ τὸ στράτευμα) γρᾴδια δὲ
[6, 6]	θεὰς ἦ μὴν μήτε με	Ξενοφῶντα	κελεῦσαι ἀφελέσθαι τὸν ἄνδρα μήτε
[6, 1]	ἔγωγε ἐστασίαζον, εἰ ἄλλον εἵλεσθε·	Ξενοφῶντα	μέντοι, ἔφη, ὠνήσατε οὐχ ἑλόμενοι·
[6, 2]	ᾕρητο· ἔστι δ´ οἳ καὶ	Ξενοφῶντα.	οἱ δὲ ἰσχυρῶς ἀπεμάχοντο· ἀμφοῖν
[6, 2]	αὐτῷ Ἀρκάδες ἢ Ἀχαιοὶ καὶ	Ξενοφῶντα	συνέστησαν καὶ στρατηγοὺς αἱροῦνται ἑαυτῶν
[6, 3]	ἐπυνθάνοντο οἱ Ἀρκάδες τῶν περὶ	Ξενοφῶντα	τί τὰ πυρὰ κατασβέσειαν· ἡμεῖς
[6, 1]	Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον ἐξέφερον ὡς	τεθνηκότα·	ἦν δὲ οὐδὲν πεπονθώς. μετὰ
[6, 6]	Καλχηδονίας, καὶ ἐκεῖ ἔμειναν ἡμέρας	ἑπτὰ	αφυροπωλοῦντες.
[6, 1]	πέλταις, τοτὲ δ´ ἐδινεῖτο καὶ	ἐξεκυβίστα	ἔχων τὰς πέλτας, ὥστε ὄψιν
[6, 2]	ἐπιπεσόντες τοῖς Βιθυνοῖς λάβοιεν ὅτι	πλεῖστα·	καὶ ἀποβαίνουσιν εἰς Κάλπης λιμένα
[6, 3]	σταδίους, καὶ αὐτοὶ ὡς ἐδύναντο	πλεῖστα	πυρὰ ἔκαιον. ἐπεὶ δὲ ἐδείπνησαν
[6, 4]	οἱ στρατιῶται πάντες· συνῆγε δὲ	μάλιστα	Ἀγασίας τε ὁ Στυμφάλιος λοχαγὸς
[6, 2]	καὶ οἱ Ἀχαιοί· προειστήκει δὲ	μάλιστα	αὐτῶν Καλλίμαχός τε ὁ Παρράσιος
[6, 1]	ἐπίπονος μέντοι· τὰ γὰρ ὄρνεα	μάλιστα	ἐπιτίθεσθαι τῷ αἰετῷ καθημένῳ· οὐ
[6, 4]	τὴν γῆν ἀνήκων τοῦ χωρίου	μάλιστα	τεττάρων πλέθρων τὸ εὖρος· τὸ
[6, 6]	ἥκητε, δεξόμεθα ὡς ἂν δυνώμεθα	κάλλιστα.	Ἐκ τούτου ἔδοξε τοῖς στρατιώταις
[6, 1]	Ἀρκάδων ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ὡς ἐδύναντο	κάλλιστα	ᾖσάν τε ἐν ῥυθμῷ πρὸς
[6, 5]	οἰωνοὶ αἴσιοι τά τε σφάγια	κάλλιστα·	ἴωμεν ἐπὶ τοὺς ἄνδρας. οὐ
[6, 1]	ὀρχηστρίδα εἰσάγει σκευάσας ὡς ἐδύνατο	κάλλιστα	καὶ ἀσπίδα δοὺς κούφην αὐτῇ.
[6, 4]	ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ὡς ἐδύναντο	κάλλιστα·	οὓς δὲ μὴ ηὕρισκον, κενοτάφιον
[6, 3]	τεθαρρηκότων. κράτιστον οὖν ἡμῖν ὡς	τάχιστα	βοηθεῖν τοῖς ἀνδράσιν, ὅπως εἰ
[6, 5]	ἀκούων τὴν παρεγγύην, ἐλαύνει ᾗ	τάχιστα.	ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, λέγει Σοφαίνετος
[6, 4]	χωρίον ἄγειν, ἀλλὰ θύεσθαι ὡς	τάχιστα.	καὶ πρόβατα μὲν οὐκέτι ἦν,
[6, 3]	πυρὰ ἔκαιον. ἐπεὶ δὲ ἐδείπνησαν	τάχιστα,	παρηγγέλθη τὰ πυρὰ κατασβεννύναι πάντα.
[6, 3]	ἠρίστησαν, συσκευασάμενοι ἐπορεύοντο, βουλόμενοι ὡς	τάχιστα	συμμεῖξαι τοῖς ἄλλοις εἰς Κάλπης
[6, 3]	εἰς μάχην ἐπορεύοντο ᾗ ἐδύναντο	τάχιστα.	Τιμασίων δὲ καὶ οἱ ἱππεῖς
[6, 1]	στρατιᾷ γενέσθαι. τὰ μὲν δὴ	τοιαῦτα	ἐνθυμήματα ἐπῇρεν αὐτὸν ἐπιθυμεῖν αὐτοκράτορα
[6, 2]	καὶ ἐπαπειλεῖν, εἰ μὴ ποιήσοιεν	ταῦτα.	ἀκούσαντες δ´ οἱ Ἡρακλεῶται βουλεύσεσθαι
[6, 3]	οἴχεσθαι· ὅποι δέ, οὐκ εἰδέναι.	Ταῦτα	ἀκούσαντες οἱ ἀμφὶ Ξενοφῶντα, ἐπεὶ
[6, 4]	Νέων Ἀσιναῖος παρέλαβε. Μετὰ δὲ	ταῦτα	ἀναστὰς εἶπε Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες
[6, 6]	ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων. Μετὰ	ταῦτα	ἀναστὰς εἶπεν Ἀγασίας· Ἐγώ, ὦ
[6, 3]	φίλιον στράτευμα οὔτε πολέμιον (καὶ	ταῦτα	ἀπαγγέλλουσι πρὸς τὸν Ξενοφῶντα καὶ
[6, 2]	τι ἂν ἀπαγγέλλωσι, καὶ πρὸς	ταῦτα	βουλεύεσθαι. ἐντεῦθεν προυβάλλοντο πρέσβεις πρῶτον
[6, 6]	αἴτιον εἴη τὸ τοῦ στρατεύματος	ταῦτα	γενέσθαι. ὁ δὲ Κλέανδρος ὑπὸ
[6, 4]	ἐποίησαν μέγα, καὶ στεφάνους ἐπέθεσαν.	ταῦτα	δὲ ποιήσαντες ἀνεχώρησαν ἐπὶ τὸ
[6, 6]	χρόνῳ περὶ τὴν στρατιὰν ἐμοχθησάτην.	ταῦτα	δέ σου τυχόντες ὑπισχνοῦνταί σοι
[6, 1]	πάντα οἱ στρατηγοί. ὡς δὲ	ταῦτα	διενοοῦντο, ἐτράποντο ἐπὶ τὸν Ξενοφῶντα·
[6, 6]	ὡς οὐκ ἂν ἐποίησεν Ἀγασίας	ταῦτα,	εἰ μὴ ἐγὼ αὐτὸν ἐκέλευσα)
[6, 1]	ὑμῖν καὶ ἐμοὶ ἀχθόμενον. Ἐπεὶ	ταῦτα	εἶπε, πολὺ πλείονες ἀνίσταντο λέγοντες
[6, 6]	λῄζοιτο, δημόσια εἶναι τὰ ληφθέντα.	ταῦτα	εἶπον· ἐκ τούτου με λαβὼν
[6, 6]	δὲ προείλετο τοὺς στρατηγούς. μετὰ	ταῦτα	ἐπορεύετο πρὸς Κλέανδρον Ἀγασίας καὶ
[6, 5]	ἐφθέγξατο καὶ ἐπαιάνιζον καὶ μετὰ	ταῦτα	ἠλάλαζον καὶ ἅμα τὰ δόρατα
[6, 1]	δὲ Ξενοφῶν τῇ μὲν ἐβούλετο	ταῦτα,	νομίζων καὶ τὴν τιμὴν μείζω
[6, 6]	Ἕλλησιν, καὶ ἐδέοντο μὴ ποιεῖν	ταῦτα.	ὁ δ´ οὐκ ἂν ἄλλως
[6, 6]	τὴν ἀξίαν ἑκάστοις νεῖμαι. ἀκούσας	ταῦτα	ὁ Κλέανδρος· Ἀλλὰ ναὶ τὼ
[6, 6]	τὴν ῥήτραν τὰ χρήματα. πρὸς	ταῦτα	ὁ Κλέανδρος εἶπεν· Ἐπεὶ τοίνυν
[6, 6]	πονηρὸν ἄνδρα ἀγαθὸν ἀποκτείνων. Ἀκούσας	ταῦτα	ὁ Κλέανδρος εἶπεν ὅτι Δέξιππον
[6, 1]	ἐπολιόρκησαν τὴν πόλιν. εἰ οὖν	ταῦτα	ὁρῶν ἐγὼ δοκοίην ὅπου δυναίμην
[6, 1]	καὶ ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο· καὶ	ταῦτα	πάντα ἐν ῥυθμῷ ἐποίει πρὸς
[6, 5]	ἐν οἷς ἐθέλει παρέχειν ἑαυτοῦ.	ταῦτα	παρελαύνων ἔλεγε καὶ ἅμα ὑφηγεῖτο
[6, 6]	ἂν ἡμῖν ἐθέλῃ πείθεσθαι. μετὰ	ταῦτα	παρελθὼν ὁ Ἀγασίας εἶπεν· Ἐγώ
[6, 5]	εἰς τεταγμένους καὶ ἀκεραίους. συνεδόκει	ταῦτα	πᾶσιν. Ὑμεῖς μὲν τοίνυν, ἔφη,
[6, 6]	Δέξιππον μὲν οὐκ ἐπαινοίη, εἰ	ταῦτα	πεποιηκὼς εἴη· οὐ μέντοι ἔφη
[6, 2]	ἐκπλεύσειαν ἐπὶ τῶν τριήρων, διὰ	ταῦτα	συνεβούλευε. καὶ Χειρίσοφος, ἅμα μὲν
[6, 2]	τὰ δὲ κέρδη ἄλλους, καὶ	ταῦτα	τὴν σωτηρίαν σφῶν κατειργασμένων· εἶναι
[6, 2]	ἐφαίνετο. Ἐκ τούτου οἱ ταράξαντες	ταῦτα	τοὺς στρατηγοὺς ᾐτιῶντο διαφθείρειν τὴν
[6, 4]	ἀνέφυγον. ἐκ τούτου ἀπαγγέλλει τις	ταῦτα	τῶν ἀποφευγόντων εἰς τὸ στρατόπεδον.
[6, 2]	δὲ ἰσχυρῶς ἀπεμάχοντο· ἀμφοῖν γὰρ	ταὐτὰ	ἐδόκει μὴ ἀναγκάζειν πόλιν Ἑλληνίδα
[6, 3]	καὶ ἐπεὶ ἤχθησαν παρὰ Ξενοφῶντα,	ἐρωτᾷ	αὐτοὺς εἴ που ᾔσθηνται ἄλλου
[6, 4]	ἐάν τις τοῦ λοιποῦ μνησθῇ	δίχα	τὸ στράτευμα ποιεῖν, θανάτῳ αὐτὸν
[6, 2]	συστρατεύεσθαι. οὕτω γίγνεται τὸ στράτευμα	τρίχα,	Ἀρκάδες μὲν καὶ Ἀχαιοὶ πλείους
[6, 3]	Ἀρκάδες τῶν περὶ Ξενοφῶντα τί	τὰ	πυρὰ κατασβέσειαν· ἡμεῖς μὲν γάρ,