Livre, Chap.
[6, 5]	πελτασταὶ τοσοίδε ἐφέπωνται; ἢν δὲ	δὴ	καὶ σωθῶμεν ἐπὶ θάλατταν, πόσον
[6, 6]	ἀφειλόμην. εἰ δὲ σὺ ἦγες	ἢ	ἄλλος τις τῶν παρὰ σοῦ,
[6, 6]	καταδικάζω ἐμαυτοῦ, εἰ ἐγὼ πετροβολίας	ἢ	ἄλλου τινὸς βιαίου ἐξάρχω, τῆς
[6, 4]	ἂν λάβωσι τῶν Ἑλλήνων ἐκπίπτοντας	ἢ	ἄλλως πως δεινὰ ὑβρίζειν λέγονται
[6, 2]	ἔχοντι τοὺς παραμείναντας τῶν στρατιωτῶν	ἢ	ἀπαλλάττεσθαι, ἐσήμηνεν ὁ θεὸς τοῖς
[6, 5]	οὐκοῦν νῦν κρεῖττον ἠριστηκότας μάχεσθαι	ἢ	αὔριον ἀναρίστους. ἄνδρες, τά τε
[6, 2]	τινες ἦσαν παρ´ αὐτῷ Ἀρκάδες	ἢ	Ἀχαιοὶ καὶ Ξενοφῶντα συνέστησαν καὶ
[6, 6]	ἂν βούλῃ, εἴτε ἕνα τινὰ	ἢ	δύο καὶ πλείους αἰτιᾷ, τούτους
[6, 1]	Δαρδανεῖ ὄντι τοῦ Κλεάρχου στρατεύματος	ἢ	ἑαυτῷ Λάκωνι ὄντι. ἐπεὶ μέντοι
[6, 2]	Χειρισόφῳ ἐνταῦθα κατελύθη ἡμέρᾳ ἕκτῃ	ἢ	ἑβδόμῃ ἀφ´ ἧς ᾑρέθη. Ξενοφῶν
[6, 5]	οὕτω πέραν γενέσθαι τὸ στράτευμα	ἢ	εἰ κατὰ τὴν γέφυραν ἣ
[6, 2]	τῆς καταβάσεως τὸ βάθος πλέον	ἢ	ἐπὶ δύο στάδια. ἐνταῦθα τοῖς
[6, 4]	τὸ δὲ παρὰ θάλατταν πλέον	ἢ	ἐπὶ εἴκοσι σταδίους δασὺ πολλοῖς
[6, 3]	τὴν γνώμην πορεύεσθαι ὡς νῦν	ἢ	εὐκλεῶς τελευτῆσαι ἔστιν ἢ κάλλιστον
[6, 2]	ποιεῖσθαι, νομίζων οὕτως ἀσφαλεστέραν εἶναι	ἢ	ἰδίᾳ ἕκαστον στέλλεσθαι· ἀλλὰ Νέων
[6, 3]	νῦν ἢ εὐκλεῶς τελευτῆσαι ἔστιν	ἢ	κάλλιστον ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας τοσούτους
[6, 2]	λοιπὴν πορείαν πότερον κατὰ γῆν	ἢ	κατὰ θάλατταν χρὴ πορευθῆναι ἐκ
[6, 5]	τοὺς ἄνδρας προβαλλομένους τὰ ὅπλα	ἢ	μεταβαλλομένους ὄπισθεν ἡμῶν ἐπιόντας τοὺς
[6, 2]	ἄλλος δ´ εἶπε μὴ ἔλαττον	ἢ	μυρίους· καὶ ἑλομένους πρέσβεις αὐτίκα
[6, 1]	γελοῖον εἴη, εἰ οὕτως ἔχοι·	ἢ	ὀργιοῦνται Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐὰν σύνδειπνοι
[6, 6]	οἱ λόγοι οὗτοι ἀντίοι εἰσὶν	ἢ	οὓς ἐγὼ περὶ ὑμῶν ἐνίων
[6, 1]	ἂν στάσις εἴη ἑνὸς ἄρχοντος	ἢ	πολλῶν, εὖ ἴστε ὅτι ἄλλον
[6, 1]	ἕνα ἕλοιντο ἄρχοντα, μᾶλλον ἂν	ἢ	πολυαρχίας οὔσης δύνασθαι τὸν ἕνα
[6, 1]	ἐδόκουν ἐγγὺς γίγνεσθαι, ἤδη μᾶλλον	ἢ	πρόσθεν εἰσῄει αὐτοὺς ὅπως ἂν
[6, 5]	ἥδιον ἂν σὺν ἡμίσεσιν ἐπιοίην	ἢ	σὺν διπλασίοις ἀποχωροίην. καὶ τούτους
[6, 2]	Ἀρκάδες μὲν καὶ Ἀχαιοὶ πλείους	ἢ	τετρακισχίλιοι, ὁπλῖται πάντες, Χειρισόφῳ δ´
[6, 2]	αἰτεῖν τοὺς Ἡρακλεώτας μὴ ἔλαττον	ἢ	τρισχιλίους κυζικηνούς· ἄλλος δ´ εἶπε
[6, 3]	Χειρισόφου μόνοις κάκιόν ἐστι διακινδυνεύειν	ἢ	τῶνδε σωθέντων πάντας εἰς ταὐτὸν
[6, 1]	παρασκευάζεσθε ὡς αὔριον, ἐὰν πλοῦς	ᾖ,	ἀναξόμενοι· ὁ δὲ πλοῦς ἔσται
[6, 1]	ὑμῖν θεοὺς πάντας καὶ πάσας,	ἦ	μὴν ἐγώ, ἐπεὶ τὴν ὑμετέραν
[6, 6]	ἄνδρες, ὄμνυμι θεοὺς καὶ θεὰς	ἦ	μὴν μήτε με Ξενοφῶντα κελεῦσαι
[6, 2]	τήν τε Ἰασονίαν ἀκτήν, ἔνθα	ἡ	Ἀργὼ λέγεται ὁρμίσασθαι, καὶ τῶν
[6, 4]	πολλαὶ καὶ οἰκούμεναι· φέρει γὰρ	ἡ	γῆ καὶ κριθὰς καὶ πυροὺς
[6, 4]	καὶ παντοδαποῖς καὶ μεγάλοις ξύλοις.	ἡ	δὲ ἄλλη χώρα καλὴ καὶ
[6, 1]	τοῦτο μὲν δὴ οὕτως ἐγένετο.	ἡ	δὲ στρατιὰ συνῆλθε, καὶ πάντες
[6, 1]	καὶ ἀσπίδα δοὺς κούφην αὐτῇ.	ἡ	δὲ ὠρχήσατο πυρρίχην ἐλαφρῶς. ἐνταῦθα
[6, 4]	ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἀρξαμένη δὲ	ἡ	Θρᾴκη αὕτη ἐστὶν ἀπὸ τοῦ
[6, 2]	ὅ τι δοκοίη τοῦτο ποιεῖν.	ἡ	μὲν οὖν τοῦ παντὸς ἀρχὴ
[6, 4]	καὶ τἆλλα πάντα πλὴν ἐλαῶν.	ἡ	μὲν χώρα ἦν τοιαύτη. ἐσκήνουν
[6, 5]	γὰρ ἦν. ἐπανελθόντες δὲ ἔνθα	ἡ	πρώτη συμβολὴ ἐγένετο, στησάμενοι τρόπαιον
[6, 5]	ὁπλιτῶν ταχὺ πορευομένη καὶ ἅμα	ἡ	σάλπιγξ ἐφθέγξατο καὶ ἐπαιάνιζον καὶ
[6, 3]	πάντα ὅσα καύσιμα ἑώρων, καὶ	ἡ	στρατιὰ δέ, εἴ τινι παραλειπομένῳ
[6, 4]	ἐθύετο, καὶ σχεδόν τι πᾶσα	ἡ	στρατιὰ διὰ τὸ μέλειν ἅπασιν
[6, 6]	στρατιωτῶν δόγμα, εἴ τις ὁπότε	ἡ	στρατιὰ ἐξίοι ἰδίᾳ λῄζοιτο, δημόσια
[6, 5]	τὸν αὐτὸν τρόπον ὁπόσους ἐπελάμβανεν	ἡ	στρατιά. ἐπεὶ δὲ εἰς τὴν
[6, 6]	καὶ πράξουσιν. ἐκ τούτου ἔδωκεν	ἡ	στρατιὰ οὕστινας βούλοιτο προελόμενον ἰέναι.
[6, 1]	λοχαγοὶ ἔλεγον προσιόντες αὐτῷ ὅτι	ἡ	στρατιὰ οὕτω γιγνώσκει, καὶ εὔνοιαν
[6, 6]	ἔλεγον οἱ στρατηγοί· Ἔπεμψεν ἡμᾶς	ἡ	στρατιὰ πρὸς σέ, ὦ Κλέανδρε,
[6, 6]	ὦ Κλέανδρε, τοὺς ἄνδρας, καὶ	ἡ	στρατιά σοι ὑφεῖτο ὅ τι
[6, 5]	τοὺς πελταστάς. ἀλλ´ ἐπεὶ ὑπηντίαζεν	ἡ	φάλαγξ τῶν ὁπλιτῶν ταχὺ πορευομένη
[6, 3]	τινι παραλειπομένῳ ἐντυγχάνοιεν· ὥστε πᾶσα	ἡ	χώρα αἴθεσθαι ἐδόκει καὶ τὸ
[6, 6]	σῦκα· ἅπαντα γὰρ ἀγαθὰ εἶχεν	ἡ	χώρα πλὴν ἐλαίου. καὶ ὁπότε
[6, 5]	ἢ εἰ κατὰ τὴν γέφυραν	ἣ	ἐπὶ τῷ νάπει ἦν ἐξεμηρύοντο.
[6, 3]	συνταξάμενοι ὡς εἰς μάχην ἐπορεύοντο	ᾗ	ἐδύναντο τάχιστα. Τιμασίων δὲ καὶ
[6, 5]	ἀρίστου ὥραν εἶναι ἀπετάφρευον ᾗ	ἡ	εἴσοδος ἦν εἰς τὸ χωρίον,
[6, 5]	καὶ ὃς ἡγεῖτο, παραγγείλας διαβαίνειν	ᾗ	ἕκαστος ἐτύγχανε τοῦ νάπους ὤν·
[6, 5]	δὲ ἀρίστου ὥραν εἶναι ἀπετάφρευον	ᾗ	ἡ εἴσοδος ἦν εἰς τὸ
[6, 2]	ἐπὶ τὸν Κέρβερον κύνα καταβῆναι	ᾗ	νῦν τὰ σημεῖα δεικνύασι τῆς
[6, 5]	ταχὺ ἀκούων τὴν παρεγγύην, ἐλαύνει	ᾗ	τάχιστα. ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, λέγει
[6, 1]	~Ἐκ τούτου δὲ ἐν τῇ	διατριβῇ	οἱ μὲν ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς
[6, 6]	ἀποπλεῖν· καὶ γὰρ ἐν τῇ	γῇ	ἄρχουσι Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐν τῇ
[6, 4]	καὶ οἰκούμεναι· φέρει γὰρ ἡ	γῆ	καὶ κριθὰς καὶ πυροὺς καὶ
[6, 5]	ἀνδράποδα αὐτοῦ καταλιπεῖν. οἱ μὲν	δὴ	ἄλλοι πάντες ἐξῇσαν, Νέων δὲ
[6, 1]	ἐκ Δελφῶν· καὶ τὸ ὄναρ	δὴ	ἀπὸ τούτου τοῦ θεοῦ ἐνόμιζεν
[6, 3]	εἰ σέσωσται, ἐλαχίστη ὁδός. ἀλλὰ	δὴ	ἐκεῖ μὲν οὔτε πλοῖά ἐστιν
[6, 1]	μᾶλλον λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια. οὕτω	δὴ	θυομένῳ αὐτῷ διαφανῶς ὁ θεὸς
[6, 5]	φάλαγγα ἔλεγεν· Ἄνδρες, ἀναμιμνῄσκεσθε ὅσας	δὴ	μάχας σὺν τοῖς θεοῖς ὁμόσε
[6, 5]	πρώτου καλὰ τὰ σφάγια. ἔνθα	δὴ	Ξενοφῶν λέγει· Δοκεῖ μοι, ὦ
[6, 1]	εἰ αἱροῖντο ἀποδέχεσθαι. τοῦτο μὲν	δὴ	οὕτως ἐγένετο. ἡ δὲ στρατιὰ
[6, 5]	ὡς μὴ τεθαρρηκότες ἀναπαύσαιντο. συνταξάμενοι	δὴ	πορεύονται. ἐντεῦθεν οἱ πολέμιοι ἱππεῖς
[6, 5]	ἀπίωμεν ἕψονται καὶ ἐπιπεσοῦνται. ὁρᾶτε	δὴ	πότερον κρεῖττον ἰέναι ἐπὶ τοὺς
[6, 4]	ἐπιτήδεια, ὡς ἡγεμόνος ἐσομένου. ἐξέρχονται	δὴ	σὺν δορατίοις καὶ ἀσκοῖς καὶ
[6, 1]	τῇ στρατιᾷ γενέσθαι. τὰ μὲν	δὴ	τοιαῦτα ἐνθυμήματα ἐπῇρεν αὐτὸν ἐπιθυμεῖν
[6, 3]	ἐν τούτῳ ἴσχετο. τὰ μὲν	δὴ	τῶν Ἀρκάδων οὕτως εἶχε. Χειρίσοφος
[6, 1]	μοναρχίας ἀπέχεσθαί με δεῖ. οὕτω	δὴ	Χειρίσοφον αἱροῦνται. Χειρίσοφος δ´ ἐπεὶ
[6, 1]	ἔοικεν, ὅτι Ἀρκάδες ἐσμέν. ἐνταῦθα	δὴ	ὡς εὖ εἰπόντος τοῦ Ἀγασίου
[6, 4]	ὁ δὲ Σιλανὸς ὁ Ἀμπρακιώτης	ἤδη	ἀπεδεδράκει πλοῖον μισθωσάμενος ἐξ Ἡρακλείας.
[6, 4]	πλείστους ἔνθαπερ ἔπεσον ἑκάστους ἔθαψαν·	ἤδη	γὰρ ἦσαν πεμπταῖοι καὶ οὐχ
[6, 6]	λάβοι τι, δημόσιον ἔδοξεν εἶναι.	ἤδη	δὲ ἦν πάντων ἀφθονία· καὶ
[6, 5]	ἔκειντο ἁθρόοι, συνενεγκόντες αὐτοὺς ἔθαψαν.	Ἤδη	δὲ πέρα μεσούσης τῆς ἡμέρας
[6, 1]	ἑλόμενοι· ὡς καὶ νῦν Δέξιππος	ἤδη	διέβαλλεν αὐτὸν πρὸς Ἀναξίβιον ὅ
[6, 3]	ἑνὸς τῶν Ἀρκάδων στρατηγῶν ἀπιόντι	ἤδη	εἰς τὸ συγκείμενον καὶ πολλὰ
[6, 5]	τε καὶ ἀκινδυνότατον εἶναι ἰέναι	ἤδη	ἐπ´ αὐτούς. παιανίσαντες οὖν εὐθὺς
[6, 4]	πρόσθεν στρατηγούς. καὶ Χειρίσοφος μὲν	ἤδη	ἐτετελευτήκει φάρμακον πιὼν πυρέττων· τὰ
[6, 4]	οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά. καὶ	ἤδη	καὶ ἐπὶ σκηνὴν ἰόντες τὴν
[6, 1]	τῆς Ἑλλάδος ἐδόκουν ἐγγὺς γίγνεσθαι,	ἤδη	μᾶλλον ἢ πρόσθεν εἰσῄει αὐτοὺς
[6, 4]	εἰς τὸ στρατόπεδον ἀφικνοῦνται. καὶ	ἤδη	μὲν ἀμφὶ ἡλίου δυσμὰς ἦν
[6, 5]	δὲ πεντεκαίδεκα στάδια διεληλυθέναι ἐνέτυχον	ἤδη	νεκροῖς· καὶ τὴν οὐρὰν τοῦ
[6, 6]	ἔπεμπον δὲ καὶ οἱ πολέμιοι	ἤδη	οἳ πλησίον ᾤκουν πρὸς Ξενοφῶντα,
[6, 4]	ἔστι πλοῖα· ἀνάγκη δὲ πορεύεσθαι	ἤδη·	οὐ γὰρ ἔστι μένουσι τὰ
[6, 5]	ἐπὶ τοῦ πρώτου ἱερείου. καὶ	ἤδη	τέλος ἐχόντων τῶν ἱερῶν ὁρᾷ
[6, 6]	αὐτὸν ὁ Δέξιππος. καὶ ἐντεῦθεν	ἐπειδὴ	ἀπορία ἦν, συνήγαγον τὸ στράτευμα
[6, 4]	ἄλλοις ἀγγείοις εἰς δισχιλίους ἀνθρώπους.	ἐπειδὴ	δὲ ἦσαν ἐν ταῖς κώμαις
[6, 4]	ἐπόθουν εἰς τὴν Ἑλλάδα σῴζεσθαι.	Ἐπειδὴ	δὲ ὑστέρα ἡμέρα ἐγένετο τῆς
[6, 1]	πρέσβεις ᾤχοντο· οἱ δὲ Ἕλληνες,	ἐπειδὴ	πλοῖα ἱκανὰ ἐδόκει παρεῖναι, ἀναβάντες
[6, 3]	ᾤμεθα ὑμᾶς τὸ μὲν πρῶτον,	ἐπειδὴ	τὰ πυρὰ οὐχ ἑωρῶμεν, τῆς
[6, 2]	πόνους σφᾶς ἔχειν, τὰ δὲ	κέρδη	ἄλλους, καὶ ταῦτα τὴν σωτηρίαν
[6, 5]	τοιοῦτον νάπος. καὶ ὁ Ξενοφῶν	σπουδῇ	ὑπολαβὼν ἔλεξεν· ἀλλ´ ἴστε μέν
[6, 5]	λόχους φύλακας ἵν´ ἄν που	δέῃ	ὦσιν οἱ ἐπιβοηθήσοντες τῇ φάλαγγι
[6, 6]	ὥσπερ ἡμεῖς, ὡς ἄπορον εἴη	πεζῇ	ἀπιόντας τοὺς ποταμούς τε διαβῆναι
[6, 2]	τῆς πόλεως τῶν Ἡρακλεωτῶν ἀρξάμενος	πεζῇ	ἐπορεύετο διὰ τῆς χώρας· ἐπεὶ
[6, 4]	πορείαν, ὡς ἔοικε, {δῆλον ὅτι}	πεζῇ	ποιητέον· οὐ γὰρ ἔστι πλοῖα·
[6, 3]	τὰ ἔμπροσθεν, ὡς μηδὲν ἡμᾶς	λάθῃ.	Ταῦτ´ εἰπὼν ἡγεῖτο. παρέπεμψε δὲ
[6, 2]	ἕκτῃ ἢ ἑβδόμῃ ἀφ´ ἧς	ᾑρέθη.	Ξενοφῶν μέντοι ἐβούλετο κοινῇ μετ´
[6, 1]	Χειρίσοφον αἱροῦνται. Χειρίσοφος δ´ ἐπεὶ	ᾑρέθη,	παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ ἄνδρες,
[6, 6]	ἀνερεθιζόμενος καὶ αὐτὸς ἀχθεσθεὶς ὅτι	ἐφοβήθη,	ἀποπλευσεῖσθαι ἔφη καὶ κηρύξειν μηδεμίαν
[6, 4]	πριάμενοι ἐθύοντο· καὶ Ξενοφῶν Κλεάνορος	ἐδεήθη	τοῦ Ἀρκάδος προθυμεῖσθαι, εἴ τι
[6, 3]	ἔκαιον. ἐπεὶ δὲ ἐδείπνησαν τάχιστα,	παρηγγέλθη	τὰ πυρὰ κατασβεννύναι πάντα. καὶ
[6, 4]	ἐποιήσαντο, ἐάν τις τοῦ λοιποῦ	μνησθῇ	δίχα τὸ στράτευμα ποιεῖν, θανάτῳ
[6, 2]	τοῦ παντὸς ἀρχὴ Χειρισόφῳ ἐνταῦθα	κατελύθη	ἡμέρᾳ ἕκτῃ ἢ ἑβδόμῃ ἀφ´
[6, 3]	μόνους ἔλιπον· καὶ αὐτὸς Ἡγήσανδρος	ἐσώθη.	καὶ οἱ ἄλλοι δὲ λόχοι
[6, 6]	προδόντα τοὺς στρατιώτας μεθ´ ὧν	ἐσώθη.	καὶ τούς τε Τραπεζουντίους ἀπεστερήκαμεν
[6, 2]	Κλέανδρος ὁ ἐν Βυζαντίῳ ἁρμοστὴς	φαίη	τριήρεις ἔχων ἥξειν εἰς Κάλπης
[6, 4]	προθυμεῖσθαι, εἴ τι ἐν τούτῳ	εἴη.	ἀλλ´ οὐδ´ ὣς ἐγένοντο. Νέων
[6, 2]	λόγοι ἦσαν αὐτοῖς ὡς αἰσχρὸν	εἴη	ἄρχειν Ἀθηναῖον Πελοποννησίων καὶ Λακεδαιμόνιον,
[6, 5]	στρατηγῶν ὅτι βουλῆς οὐκ ἄξιον	εἴη	εἰ διαβατέον ἐστὶ τοιοῦτον νάπος.
[6, 1]	δὲ Στυμφάλιος εἶπεν ὅτι γελοῖον	εἴη,	εἰ οὕτως ἔχοι· ἢ ὀργιοῦνται
[6, 1]	ἐννοεῖτε, ὅτι ἧττον ἂν στάσις	εἴη	ἑνὸς ἄρχοντος ἢ πολλῶν, εὖ
[6, 6]	ὡς οἰκίζοιτο πόλις καὶ λιμὴν	εἴη.	ἔπεμπον δὲ καὶ οἱ πολέμιοι
[6, 1]	ἔλεγεν ὅτι μέγας μὲν οἰωνὸς	εἴη	καὶ οὐκ ἰδιωτικός, καὶ ἔνδοξος,
[6, 1]	διὰ τοῦτο δὲ καὶ κίνδυνος	εἴη	καὶ τὴν προειργασμένην δόξαν ἀποβαλεῖν,
[6, 6]	στρατιωτῶν καὶ λέγοντας ὅτι δημόσια	εἴη,	καὶ τῷ Κλεάνδρῳ λέγει ἐλθὼν
[6, 4]	ἔφη κώμας ἐγγὺς εἰδέναι ὅθεν	εἴη	λαβεῖν τὰ ἐπιτήδεια, ἐκήρυξε τὸν
[6, 6]	οὐκ ἐπαινοίη, εἰ ταῦτα πεποιηκὼς	εἴη·	οὐ μέντοι ἔφη νομίζειν οὐδ´
[6, 4]	βουλόμενον, καὶ μάντις εἴ τις	εἴη,	παραγγείλας παρεῖναι ὡς συνθεασόμενον τὰ
[6, 6]	γάρ, ὥσπερ ἡμεῖς, ὡς ἄπορον	εἴη	πεζῇ ἀπιόντας τοὺς ποταμούς τε
[6, 6]	τῷ Κλεάνδρῳ ἔλεγον ὅτι οὐδὲν	εἴη	πρᾶγμα, ἀλλὰ τὸ δόγμα αἴτιον
[6, 2]	κοινουμένῳ, πότερα λῷον καὶ ἄμεινον	εἴη	στρατεύεσθαι ἔχοντι τοὺς παραμείναντας τῶν
[6, 6]	ἔβαλλον, ἀλλ´ εἶπον ὅτι δημόσια	εἴη	τὰ πρόβατα· ἦν γὰρ τῶν
[6, 5]	θαυμάσας ὅ τι τὸ ἴσχον	εἴη	τὴν πορείαν καὶ ταχὺ ἀκούων
[6, 3]	μὲν πρῶτον θαῦμα ἦν τί	εἴη	τὸ γεγενημένον, ἔπειτα δὲ καὶ
[6, 5]	δυσπόρῳ, ἔστησαν ἀγνοοῦντες εἰ διαβατέον	εἴη	τὸ νάπος. καὶ παρεγγυῶσι στρατηγοὺς
[6, 6]	πρᾶγμα, ἀλλὰ τὸ δόγμα αἴτιον	εἴη	τὸ τοῦ στρατεύματος ταῦτα γενέσθαι.
[6, 1]	καλάς, λέγοντας ὅτι Κορύλας ἕτοιμος	εἴη	τοὺς Ἕλληνας μήτε ἀδικεῖν μήτε
[6, 1]	γνώμην ᾐσθανόμην, ἐθυόμην εἰ βέλτιον	εἴη	ὑμῖν τε ἐμοὶ ἐπιτρέψαι ταύτην
[6, 2]	ἐκ τῆς νικώσης ὅ τι	δοκοίη	τοῦτο ποιεῖν. ἡ μὲν οὖν
[6, 1]	μὲν οὐδέν, ἀπήγγελλε δὲ ὅτι	ἐπαινοίη	αὐτοὺς καὶ Ἀναξίβιος ὁ ναύαρχος
[6, 6]	εἶπεν ὅτι Δέξιππον μὲν οὐκ	ἐπαινοίη,	εἰ ταῦτα πεποιηκὼς εἴη· οὐ
[6, 4]	ἴοιμεν, ἴσως ἂν τὰ ἱερὰ	προχωροίη	ἡμῖν. ἀκούσαντες δ´ οἱ στρατιῶται
[6, 4]	τῇ Ἀσίᾳ· ἀρξαμένη δὲ ἡ	Θρᾴκη	αὕτη ἐστὶν ἀπὸ τοῦ στόματος
[6, 4]	λιμὴν ἔστι μὲν ἐν τῇ	Θρᾴκῃ	τῇ ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἀρξαμένη
[6, 4]	συνόδου, ἐπ´ ἐξόδῳ ἐθύετο Ξενοφῶν·	ἀνάγκη	γὰρ ἦν ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια
[6, 4]	ποιητέον· οὐ γὰρ ἔστι πλοῖα·	ἀνάγκη	δὲ πορεύεσθαι ἤδη· οὐ γὰρ
[6, 4]	ἐδόκει· ἐπὶ δὲ τὰ ἐπιτήδεια	ἀνάγκη	ἦν ἐξιέναι. καὶ ἐπὶ τούτῳ
[6, 4]	οἱ πολέμιοι συνειλεγμένοι εἰσὶ καὶ	ἀνάγκη	μάχεσθαι· εἰ οὖν καταλιπόντες τὰ
[6, 4]	δ´ ἐπιτηδείων ὁρῶ ὑμᾶς δεομένους·	ἀνάγκη	οὖν μοι δοκεῖ εἶναι θύεσθαι
[6, 1]	δὲ οἰκοῦσι μὲν ἐν τῇ	Παφλαγονικῇ,	Μιλησίων δὲ ἄποικοί εἰσιν. οὗτοι
[6, 3]	οὖν στρατοπεδευσώμεθα προελθόντες ὅσον ἂν	δοκῇ	καιρὸς εἶναι εἰς τὸ δειπνοποιεῖσθαι·
[6, 4]	ξύλοις. ἡ δὲ ἄλλη χώρα	καλὴ	καὶ πολλή, καὶ κῶμαι ἐν
[6, 6]	γὰρ ἀπέσται ὅστις ἂν ἡμῖν	ἐθέλῃ	πείθεσθαι. μετὰ ταῦτα παρελθὼν ὁ
[6, 1]	ἔχοντες τὴν Παφλαγονίαν. τῇ δ´	ἄλλῃ	ἀφικνοῦνται εἰς Σινώπην καὶ ὡρμίσαντο
[6, 3]	ἐπίοιεν, ῥᾳδίως ἀπέφευγον· ἄλλοι δὲ	ἄλλῃ	ἐπετίθεντο. καὶ τῶν μὲν πολλοὶ
[6, 4]	πλοῦς· ἐν δὲ τῷ μέσῳ	ἄλλη	μὲν πόλις οὐδεμία οὔτε φιλία
[6, 4]	καὶ μεγάλοις ξύλοις. ἡ δὲ	ἄλλη	χώρα καλὴ καὶ πολλή, καὶ
[6, 3]	ἔφη, εἰς Ἡράκλειαν πάλιν ἀπιέναι,	πολλὴ	δὲ εἰς Χρυσόπολιν διελθεῖν· οἱ
[6, 3]	οἱ Θρᾷκες. ἐπεὶ δὲ ἀπορία	πολλὴ	ἦν, διελέγοντο περὶ σπονδῶν· καὶ
[6, 4]	δὲ ἄλλη χώρα καλὴ καὶ	πολλή,	καὶ κῶμαι ἐν αὐτῇ εἰσι
[6, 3]	γὰρ ἀποδραίημεν ἂν οὐδαμοῖ ἐνθένδε·	πολλὴ	μὲν γάρ, ἔφη, εἰς Ἡράκλειαν
[6, 5]	ἐπανελθόντες δὲ ἔνθα ἡ πρώτη	συμβολὴ	ἐγένετο, στησάμενοι τρόπαιον ἀπῇσαν ἐπὶ
[6, 6]	αὐτὸν χρῆσθαι ὅ τι ἂν	βούλῃ,	εἴτε ἕνα τινὰ ἢ δύο
[6, 6]	ὑπισχνοῦνταί σοι ἀντὶ τούτων, ἢν	βούλῃ	ἡγεῖσθαι αὐτῶν καὶ ἢν οἱ
[6, 6]	τὰ ἱερὰ ἐξάγειν· ὑμεῖς μέντοι	μὴ	ἀθυμεῖτε τούτου ἕνεκα· ὑμῖν γάρ,
[6, 2]	ἀπεμάχοντο· ἀμφοῖν γὰρ ταὐτὰ ἐδόκει	μὴ	ἀναγκάζειν πόλιν Ἑλληνίδα καὶ φιλίαν
[6, 3]	ἐπὶ θάλατταν· καὶ ἐδόκει ἡμῖν	μὴ	ἀπολείπεσθαι ὑμῶν. οὕτως οὖν καὶ
[6, 2]	Ἑλληνίδα καὶ φιλίαν ὅ τι	μὴ	αὐτοὶ ἐθέλοντες διδοῖεν. ἐπεὶ δ´
[6, 6]	εἰλήφεσαν πρόβατα πολλά· ὀκνοῦντες δὲ	μὴ	ἀφαιρεθεῖεν τῷ Δεξίππῳ λέγουσιν, ὃς
[6, 2]	τὺ μὲν γὰρ ξένια οὐ	μὴ	γένηται τῇ στρατιᾷ τριῶν ἡμερῶν
[6, 4]	δ´ οὐκ ἂν ἔφη ἐξαγαγεῖν	μὴ	γιγνομένων τῶν ἱερῶν. Καὶ πάλιν
[6, 6]	ἁρμοσταῖς παραγγελεῖ εἰς τὰς πόλεις	μὴ	δέχεσθαι ὡς ἀπιστοῦντας Λακεδαιμονίοις καὶ
[6, 6]	ἂν ἐποίησεν Ἀγασίας ταῦτα, εἰ	μὴ	ἐγὼ αὐτὸν ἐκέλευσα) ἐγὼ μὲν
[6, 6]	ἀφειλόμην, ὁμολογῶ. καὶ ὑμεῖς μὲν	μὴ	ἐκδῶτέ με· ἐγὼ δὲ ἐμαυτόν,
[6, 2]	τρισχιλίους κυζικηνούς· ἄλλος δ´ εἶπε	μὴ	ἔλαττον ἢ μυρίους· καὶ ἑλομένους
[6, 2]	οὖν δοκεῖ αἰτεῖν τοὺς Ἡρακλεώτας	μὴ	ἔλαττον ἢ τρισχιλίους κυζικηνούς· ἄλλος
[6, 4]	εἰ δύναιντο, ἀποκωλῦσαι τοὺς Ἕλληνας	μὴ	ἐλθεῖν εἰς τὴν Φρυγίαν· οὗτοι
[6, 5]	τὴν πρὸς τοὺς ἐναντίους, ὡς	μὴ	ἑστήκωμεν, ἐπεὶ ὤφθημεν καὶ εἴδομεν
[6, 5]	οἱ στρατιῶται ἀπέλειπον αὐτόν, αἰσχυνόμενοι	μὴ	ἐφέπεσθαι τῶν ἄλλων ἐξιόντων, κατέλιπον
[6, 5]	οὐκ ἔστιν ἀπελθεῖν· ἢν γὰρ	μὴ	ἡμεῖς ἴωμεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους,
[6, 4]	ὡς ἐδύναντο κάλλιστα· οὓς δὲ	μὴ	ηὕρισκον, κενοτάφιον αὐτοῖς ἐποίησαν μέγα,
[6, 6]	δοῦναι σφίσι τὼ ἄνδρε καὶ	μὴ	κατακαίνειν· πολλὰ γὰρ ἐν τῷ
[6, 1]	Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐὰν σύνδειπνοι συνελθόντες	μὴ	Λακεδαιμόνιον συμποσίαρχον αἱρῶνται; ἐπεὶ εἰ
[6, 1]	τὸ ἐκείνων ἀξίωμα, ἐκεῖνο ἐννοῶ	μὴ	λίαν ἂν ταχὺ σωφρονισθείην. ὃ
[6, 3]	σῷοι, σὺν ἐκείνοις μαχώμεθα καὶ	μὴ	μόνοι λειφθέντες μόνοι καὶ κινδυνεύωμεν.
[6, 5]	γὰρ διαβατὸν τὸ πεδίον, εἰ	μὴ	νικήσομεν τοὺς ἱππέας; πῶς δὲ
[6, 5]	δεῖ διδάσκεσθαι ὅτι οὐκ ἔστι	μὴ	νικῶσι σωτηρία. θαυμάζω δ´ ἔγωγε
[6, 6]	εἶναι τοῖς Ἕλλησιν, καὶ ἐδέοντο	μὴ	ποιεῖν ταῦτα. ὁ δ´ οὐκ
[6, 2]	Λύκωνα ἔφασαν καὶ ἐπαπειλεῖν, εἰ	μὴ	ποιήσοιεν ταῦτα. ἀκούσαντες δ´ οἱ
[6, 5]	εἶναι οὕτως ὅπως δύναιντο, ὡς	μὴ	τεθαρρηκότες ἀναπαύσαιντο. συνταξάμενοι δὴ πορεύονται.
[6, 6]	ἂν ἄλλως ἔφη γενέσθαι, εἰ	μή	τις ἐκδώσει τὸν ἄρξαντα βάλλειν
[6, 6]	τις τῶν παρὰ σοῦ, καὶ	μὴ	τῶν παρ´ ἡμῶν ἀποδράντων, εὖ
[6, 6]	με λαβὼν οὗτος ἦγεν, ἵνα	μὴ	φθέγγοιτο μηδείς, ἀλλ´ αὐτὸς λαβὼν
[6, 6]	τοὺς πολεμίους σὺν τοῖς θεοῖς	μὴ	φοβεῖσθαι. δέονται δέ σου καὶ
[6, 2]	ἐνταῦθα κατελύθη ἡμέρᾳ ἕκτῃ ἢ	ἑβδόμῃ	ἀφ´ ἧς ᾑρέθη. Ξενοφῶν μέντοι
[6, 4]	Θρᾴκῃ τῇ ἐν τῇ Ἀσίᾳ·	ἀρξαμένη	δὲ ἡ Θρᾴκη αὕτη ἐστὶν
[6, 5]	ἡ φάλαγξ τῶν ὁπλιτῶν ταχὺ	πορευομένη	καὶ ἅμα ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο
[6, 1]	ἔσεσθαι. καὶ ἐν ταύτῃ τῇ	Ἁρμήνῃ	ἔμειναν οἱ στρατιῶται ἡμέρας πέντε.
[6, 4]	τὸ πρὸς ἑσπέραν αἰγιαλὸν ἔχων.	κρήνη	δὲ ἡδέος ὕδατος καὶ ἄφθονος
[6, 2]	ἧς ᾑρέθη. Ξενοφῶν μέντοι ἐβούλετο	κοινῇ	μετ´ αὐτῶν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι,
[6, 3]	σωθέντων πάντας εἰς ταὐτὸν ἐλθόντας	κοινῇ	τῆς σωτηρίας ἔχεσθαι. ἀλλὰ χρὴ
[6, 4]	καθῆκον αὐτοῦ πέτρα ἀπορρώξ, ὕψος	ὅπῃ	ἐλάχιστον οὐ μεῖον εἴκοσιν ὀργυιῶν,
[6, 1]	ὅτι ἄδηλον μὲν παντὶ ἀνθρώπῳ	ὅπῃ	τὸ μέλλον ἕξει, διὰ τοῦτο
[6, 5]	πελτασταὶ ἐδίωκον μέχρι τὸ δεξιὸν	διεσπάρη·	ἀπέθανον δὲ ὀλίγοι· τὸ γὰρ
[6, 5]	πολεμίων τὸ μὲν εὐώνυμον εὐθὺς	διεσπάρη,	καθ´ ὃ οἱ Ἕλληνες ἱππεῖς
[6, 1]	πεντακόσια. καὶ Χειρίσοφος ἐνταῦθα ἦλθε	τριήρη	ἔχων. καὶ οἱ μὲν στρατιῶται
[6, 5]	ἱππέας; πῶς δὲ ἃ διεληλύθαμεν	ὄρη,	ἢν πελτασταὶ τοσοίδε ἐφέπωνται; ἢν
[6, 3]	ἐντιμοτέρους ἐκείνων καταστῆσαι. ἀλλ´ ἕπεσθαι	χρὴ	καὶ προσέχειν τὸν νοῦν, ὡς
[6, 3]	κοινῇ τῆς σωτηρίας ἔχεσθαι. ἀλλὰ	χρὴ	παρασκευασαμένους τὴν γνώμην πορεύεσθαι ὡς
[6, 2]	κατὰ γῆν ἢ κατὰ θάλατταν	χρὴ	πορευθῆναι ἐκ τοῦ Πόντου. ἀναστὰς
[6, 6]	καὶ Ἀγασίαν, ἂν αὐτὸς Ἀγασίας	φήσῃ	ἐμέ τι τούτων αἴτιον εἶναι,
[6, 2]	οὐδὲν εἶναι (καὶ ἦν δὲ	τῇ	ἀληθείᾳ ὑπὲρ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος
[6, 1]	αὐτοῖς ἔσεσθαι. καὶ ἐν ταύτῃ	τῇ	Ἁρμήνῃ ἔμειναν οἱ στρατιῶται ἡμέρας
[6, 4]	ἐν τῇ Θρᾴκῃ τῇ ἐν	τῇ	Ἀσίᾳ· ἀρξαμένη δὲ ἡ Θρᾴκη
[6, 4]	γίγνεται ἐπὶ ἀφόδῳ. ἐντεῦθεν κηρύξας	τῇ	αὔριον παρεῖναι ἐπὶ τὴν θυσίαν
[6, 4]	ἐξ Ἡρακλείας. θυομένοις δὲ ἐπὶ	τῇ	ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά.
[6, 4]	δὲ πάλιν εἰς τρὶς ἐπὶ	τῇ	ἀφόδῳ οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερά.
[6, 2]	Μαριανδυνῶν χώρᾳ. καὶ ὡρμίσαντο παρὰ	τῇ	Ἀχερουσιάδι Χερρονήσῳ, ἔνθα λέγεται ὁ
[6, 6]	καὶ ἀποπλεῖν· καὶ γὰρ ἐν	τῇ	γῇ ἄρχουσι Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐν
[6, 1]	ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντες τὴν Παφλαγονίαν.	τῇ	δ´ ἄλλῃ ἀφικνοῦνται εἰς Σινώπην
[6, 1]	ταύτῃ τοῦτο τὸ τέλος ἐγένετο.	Τῇ	δὲ ὑστεραίᾳ προσῆγον αὐτοὺς εἰς
[6, 4]	καὶ τότε μὲν δειπνήσαντες ἐκοιμήθησαν.	τῇ	δὲ ὑστεραίᾳ συνῆλθον οἱ στρατιῶται
[6, 1]	ΑΝΑΒΑΣΕΩΣ ~Ἐκ τούτου δὲ ἐν	τῇ	διατριβῇ οἱ μὲν ἀπὸ τῆς
[6, 6]	ἔχει, χαλεπὸν εἰ οἰόμενοι ἐν	τῇ	Ἑλλάδι καὶ ἐπαίνου καὶ τιμῆς
[6, 4]	ἔστι μὲν ἐν τῇ Θρᾴκῃ	τῇ	ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἀρξαμένη δὲ
[6, 4]	τοὺς ἀνθρώπους ὡς εἶχον δεινῶς	τῇ	ἐνδείᾳ, βουλόμενος αὐτοῖς χαρίζεσθαι, εὑρών
[6, 4]	ἐπ´ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ ὑπὸ	τῇ	ἐπικρατείᾳ τοῦ χωρίου. ξύλα δὲ
[6, 4]	οὐκ ἐγεγένητο τὰ ἱερὰ ταύτῃ	τῇ	ἡμέρᾳ, λαβὼν βοῦν ὑπὸ ἁμάξης
[6, 5]	νύκτα οὕτω διήγαγον· ἅμα δὲ	τῇ	ἡμέρᾳ οἱ στρατηγοὶ εἰς τὸ
[6, 3]	φυλακὰς ποιησάμενοι ἐκάθευδον· ἅμα δὲ	τῇ	ἡμέρᾳ προσευξάμενοι τοῖς θεοῖς, συνταξάμενοι
[6, 4]	δ´ ἐν τῷ αἰγιαλῷ πρὸς	τῇ	θαλάττῃ· εἰς δὲ τὸ πόλισμα
[6, 4]	καὶ Βυζαντίου, ἔστι δ´ ἐν	τῇ	θαλάττῃ προκείμενον χωρίον, τὸ μὲν
[6, 4]	καὶ καλὰ ναυπηγήσιμα ἐπ´ αὐτῇ	τῇ	θαλάττῃ. τὸ δὲ ὄρος εἰς
[6, 6]	γῇ ἄρχουσι Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐν	τῇ	θαλάττῃ τὸν νῦν χρόνον. οὔκουν
[6, 4]	καὶ ἄφθονος ῥέουσα ἐπ´ αὐτῇ	τῇ	θαλάττῃ ὑπὸ τῇ ἐπικρατείᾳ τοῦ
[6, 4]	Κάλπης λιμὴν ἔστι μὲν ἐν	τῇ	Θρᾴκῃ τῇ ἐν τῇ Ἀσίᾳ·
[6, 2]	Μεγαρέων ἄποικον, οὖσαν δ´ ἐν	τῇ	Μαριανδυνῶν χώρᾳ. καὶ ὡρμίσαντο παρὰ
[6, 1]	τὴν ἀρχήν. ὁ δὲ Ξενοφῶν	τῇ	μὲν ἐβούλετο ταῦτα, νομίζων καὶ
[6, 1]	εἶεν βασιλέα ἐκ τοῦ στρατοπέδου.	τῇ	μὲν νυκτὶ ταύτῃ τοῦτο τὸ
[6, 1]	τοῦτο. ὁρῶ γὰρ ὅτι καὶ	τῇ	πατρίδι μου οὐ πρόσθεν ἐπαύσαντο
[6, 1]	Σινωπεῖς δὲ οἰκοῦσι μὲν ἐν	τῇ	Παφλαγονικῇ, Μιλησίων δὲ ἄποικοί εἰσιν.
[6, 4]	οἰκῆσαι. λιμὴν δ´ ὑπ´ αὐτῇ	τῇ	πέτρᾳ τὸ πρὸς ἑσπέραν αἰγιαλὸν
[6, 6]	ἄνδρε· Κλέανδρος δὲ ἐθύετο ἐπὶ	τῇ	πορείᾳ καὶ ξυνῆν Ξενοφῶντι φιλικῶς
[6, 4]	Ξενοφῶν· Ὦ ἄνδρες, ἐπὶ μὲν	τῇ	πορείᾳ, ὡς ὁρᾶτε, τὰ ἱερὰ
[6, 5]	δεξιὸν ὦμον ἔχειν, ἕως σημαίνοι	τῇ	σάλπιγγι· ἔπειτα δὲ εἰς προσβολὴν
[6, 1]	ὅτι περὶ μὲν τούτων σὺν	τῇ	στρατιᾷ βουλεύσοιντο, ἐπὶ ξένια δὲ
[6, 1]	καὶ ἀγαθοῦ τινος ἂν αἴτιος	τῇ	στρατιᾷ γενέσθαι. τὰ μὲν δὴ
[6, 2]	γὰρ ξένια οὐ μὴ γένηται	τῇ	στρατιᾷ τριῶν ἡμερῶν σιτία· ὁπόθεν
[6, 2]	ἐπειδὰν ἐκεῖσε ἔλθωμεν, βουλευσόμεθα. ~Ἐντεῦθεν	τῇ	ὑστεραίᾳ ἀναγόμενοι πνεύματι ἔπλεον καλῷ
[6, 4]	γιγνομένων τῶν ἱερῶν. Καὶ πάλιν	τῇ	ὑστεραίᾳ ἐθύετο, καὶ σχεδόν τι
[6, 5]	που δέῃ ὦσιν οἱ ἐπιβοηθήσοντες	τῇ	φάλαγγι καὶ οἱ πολέμιοι τεταραγμένοι
[6, 5]	μοι, ὦ ἄνδρες στρατηγοί, ἐπιτάξασθαι	τῇ	φάλαγγι λόχους φύλακας ἵν´ ἄν
[6, 1]	τοῦτο Μυσὸς εἰσῆλθεν ἐν ἑκατέρᾳ	τῇ	χειρὶ ἔχων πέλτην, καὶ τοτὲ
[6, 1]	κερατίνων ποτηρίων, οἷς ἐνετύγχανον ἐν	τῇ	χώρᾳ. ἐπεὶ δὲ σπονδαί τε
[6, 5]	τοὺς ὑπὲρ πέντε καὶ τετταράκοντα	ἔτη.	καὶ οὗτοι μὲν ἔμενον, οἱ
[6, 2]	ἀρχὴ Χειρισόφῳ ἐνταῦθα κατελύθη ἡμέρᾳ	ἕκτῃ	ἢ ἑβδόμῃ ἀφ´ ἧς ᾑρέθη.
[6, 1]	αἱρήσονται αὐτόν, εἴ τις ἐπιψηφίζοι,	ἀνέστη	καὶ ἔλεξε τάδε. Ἐγώ, ὦ
[6, 5]	οὐ σφόδρα διωκόμενον ἐπὶ λόφου	συνέστη.	ἐπεὶ δὲ εἶδον οἱ Ἕλληνες
[6, 3]	Χειρίσοφον εἰκάζομεν εἶναι, εἰ σέσωσται,	ἐλαχίστη	ὁδός. ἀλλὰ δὴ ἐκεῖ μὲν
[6, 4]	ἐν τῷ αἰγιαλῷ πρὸς τῇ	θαλάττῃ·	εἰς δὲ τὸ πόλισμα ἂν
[6, 4]	Βυζαντίου, ἔστι δ´ ἐν τῇ	θαλάττῃ	προκείμενον χωρίον, τὸ μὲν εἰς
[6, 4]	καλὰ ναυπηγήσιμα ἐπ´ αὐτῇ τῇ	θαλάττῃ.	τὸ δὲ ὄρος εἰς μεσόγειαν
[6, 6]	ἄρχουσι Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐν τῇ	θαλάττῃ	τὸν νῦν χρόνον. οὔκουν δεῖ
[6, 4]	ἄφθονος ῥέουσα ἐπ´ αὐτῇ τῇ	θαλάττῃ	ὑπὸ τῇ ἐπικρατείᾳ τοῦ χωρίου.
[6, 4]	καὶ πολλή, καὶ κῶμαι ἐν	αὐτῇ	εἰσι πολλαὶ καὶ οἰκούμεναι· φέρει
[6, 1]	κάλλιστα καὶ ἀσπίδα δοὺς κούφην	αὐτῇ.	ἡ δὲ ὠρχήσατο πυρρίχην ἐλαφρῶς.
[6, 4]	πολλὰ καὶ καλὰ ναυπηγήσιμα ἐπ´	αὐτῇ	τῇ θαλάττῃ. τὸ δὲ ὄρος
[6, 4]	ὕδατος καὶ ἄφθονος ῥέουσα ἐπ´	αὐτῇ	τῇ θαλάττῃ ὑπὸ τῇ ἐπικρατείᾳ
[6, 4]	ἀνθρώποις οἰκῆσαι. λιμὴν δ´ ὑπ´	αὐτῇ	τῇ πέτρᾳ τὸ πρὸς ἑσπέραν
[6, 4]	Ἀσίᾳ· ἀρξαμένη δὲ ἡ Θρᾴκη	αὕτη	ἐστὶν ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ
[6, 4]	ἐλαῶν. ἡ μὲν χώρα ἦν	τοιαύτη.	ἐσκήνουν δ´ ἐν τῷ αἰγιαλῷ
[6, 5]	ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ· Φρασίας Ἀθηναῖος	ταύτῃ	ἐφειστήκει. προϊόντες δέ, ἐπεὶ ἐγένοντο
[6, 1]	μισθοφορὰν αὐτοῖς ἔσεσθαι. καὶ ἐν	ταύτῃ	τῇ Ἁρμήνῃ ἔμειναν οἱ στρατιῶται
[6, 4]	ἐπεὶ οὐκ ἐγεγένητο τὰ ἱερὰ	ταύτῃ	τῇ ἡμέρᾳ, λαβὼν βοῦν ὑπὸ
[6, 1]	τοῦ στρατοπέδου. τῇ μὲν νυκτὶ	ταύτῃ	τοῦτο τὸ τέλος ἐγένετο. Τῇ
[6, 5]	ἦν. ἐπανελθόντες δὲ ἔνθα ἡ	πρώτη	συμβολὴ ἐγένετο, στησάμενοι τρόπαιον ἀπῇσαν
[6, 4]	μάχεσθαι· εἰ οὖν καταλιπόντες τὰ	σκεύη	ἐν τῷ ἐρυμνῷ χωρίῳ ὡς
[6, 5]	ἀναλαβόντες τὰ ὅπλα καὶ τὰ	σκεύη.	πρὶν δὲ ἀρίστου ὥραν εἶναι
[6, 6]	ὁ δ´ οὐκ ἂν ἄλλως	ἔφη	γενέσθαι, εἰ μή τις ἐκδώσει
[6, 3]	οὐδαμοῖ ἐνθένδε· πολλὴ μὲν γάρ,	ἔφη,	εἰς Ἡράκλειαν πάλιν ἀπιέναι, πολλὴ
[6, 2]	δ´ ἐπισιτισάμενοι πορευσόμεθα οὐκ ἔστιν,	ἔφη.	ἐμοὶ οὖν δοκεῖ αἰτεῖν τοὺς
[6, 4]	ἐπιτήδεια. ὁ δ´ οὐκ ἂν	ἔφη	ἐξαγαγεῖν μὴ γιγνομένων τῶν ἱερῶν.
[6, 4]	μένουσι τὰ ἐπιτήδεια. ἡμεῖς οὖν,	ἔφη,	θυσόμεθα· ὑμᾶς δὲ δεῖ παρασκευάζεσθαι
[6, 1]	ὄντι. ἐπεὶ μέντοι ἐμὲ εἵλεσθε,	ἔφη,	καὶ ἐγὼ πειράσομαι ὅ τι
[6, 6]	αὐτὸς ἀχθεσθεὶς ὅτι ἐφοβήθη, ἀποπλευσεῖσθαι	ἔφη	καὶ κηρύξειν μηδεμίαν πόλιν δέχεσθαι
[6, 4]	εὑρών τινα ἄνθρωπον Ἡρακλεώτην, ὃς	ἔφη	κώμας ἐγγὺς εἰδέναι ὅθεν εἴη
[6, 1]	ἐμοῦ αὐτὸν σιγάζοντος. ὁ δ´	ἔφη	νομίζειν αὐτὸν Τιμασίωνι μᾶλλον ἄρχειν
[6, 6]	ταῦτα πεποιηκὼς εἴη· οὐ μέντοι	ἔφη	νομίζειν οὐδ´ εἰ παμπόνηρος ἦν
[6, 1]	εἰ οὕτω γε τοῦτο ἔχει,	ἔφη,	οὐδὲ λοχαγεῖν ἡμῖν ἔξεστιν, ὡς
[6, 5]	ταῦτα πᾶσιν. Ὑμεῖς μὲν τοίνυν,	ἔφη,	προηγεῖσθε τὴν πρὸς τοὺς ἐναντίους,
[6, 6]	Κλέανδρος· Ἀλλὰ ναὶ τὼ σιώ,	ἔφη,	ταχύ τοι ὑμῖν ἀποκρινοῦμαι. καὶ
[6, 1]	εἰ ἄλλον εἵλεσθε· Ξενοφῶντα μέντοι,	ἔφη,	ὠνήσατε οὐχ ἑλόμενοι· ὡς καὶ
[6, 1]	παρελθὼν εἶπεν· Ἀλλ´, ὦ ἄνδρες,	ἔφη,	ὡς πάνυ εἰδῆτε, ὀμνύω ὑμῖν
[6, 2]	ἡ μὲν οὖν τοῦ παντὸς	ἀρχὴ	Χειρισόφῳ ἐνταῦθα κατελύθη ἡμέρᾳ ἕκτῃ
[6, 5]	τὰ ἐπιτήδεια ὅ τι τις	ὁρῴη	ἐντὸς τῆς φάλαγγος, καὶ ἐξαίφνης

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/09/2009