Chapitre
[11]	δι´ ἄλλου, ταῖς ἐπιστήμαις παρέδοσαν·	αἱ	δὲ παρεσκεύασαν οἵους εἶναι τῶν
[12]	καὶ δρόμους παντοίους· ἀόριστοι γὰρ	αἱ	τῶν παιζόντων ὁρμαί. τοιοῦτόν ἐστιν
[10]	ἴσμεν ἥντιν´ ἔχουσι τάξιν, ἣν	αἱ	τῶν στοιχείων γραμμαὶ πρὸς ἐπιστήμην
[7]	καὶ ἦσαν αὐτοῖς σεμναί τε	ᾠδαὶ	καὶ ἱερὰ σύμβολα καὶ τακταί
[5]	σιγᾶν, ἢ λέγειν ὅσα νόμος	σιγᾶσθαι·	ἢ γὰρ δὴ τὰς τῶν
[2]	τὸ καὶ σοφιστικόν τι ἔργον	εἰργάσθαι	τὸν Δίωνα, ἀλλὰ προσαποστερεῖ τὸν
[18]	τῷ τοῖς ἀδιορθώτοις τῶν βιβλίων	ἐγγεγυμνάσθαι	τὴν προσοχὴν ἐπέτεινον, εἰς τοῦτο
[1]	ἅτε ὀψὲ τοῦ καιροῦ μετατεθειμένος·	ὄνασθαι	δὲ τῆς στοᾶς ὅσα ἐς
[15]	ἀπηξίου καὶ τοὺς δημοσίᾳ θαπτομένους	δύνασθαι	λόγῳ κοσμεῖν, καίτοι καὶ τοῦτο
[15]	ἐμφορηθῆναι ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως, καὶ	δύνασθαι	νοῦν τε ἔχειν, καὶ δι´
[4]	ἀκριβῶς Ἕλληνα εἶναι, τοῦτ´ ἔστι	δύνασθαι	τοῖς ἀνθρώποις ἐξομιλῆσαι, τῷ μηδενὸς
[15]	τούτοις οὖν ἅπασι δέον σε	δύνασθαι	χρῆσθαι. ~Εἰ δὲ ὅτι σοὶ
[1]	δοκοῦσι καὶ ὡς οὐ διδόμενον	δέξασθαι,	φιλοσοφίας ἐν ὀνείδει τὸ τοιοῦτο
[11]	παρεσκεύασαν οἵους εἶναι τῶν ἄκρων	ἐπορέξασθαι·	ἐκεῖ τε γενομένων ὅταν αἴσθωνται
[9]	ἦν ἡ ψυχὴ τἀγαθόν, ἤρκει	καθήρασθαι,	καὶ ἦν ἀγαθὸν ἤδη τῷ
[16]	παντὶ ἂν ἔχοι καλῶς μηδὲν	προσπεριεργάσασθαι.	~Ἐρεῖ τοίνυν ὁ Πυθαγόρας, ἢ
[1]	δὴ καὶ τοῦ γράφοντος βίον	διηγήσασθαι	τὴν περὶ τὸν ἄνδρα διπλόην,
[2]	τοῦτο δ´ ἤδη πλέον ἐστὶ	ποιήσασθαι	θάτερον. ὁ γὰρ ἀναγορεύσας αὐτὸν
[1]	ἕνα καὶ ἀθρόους, εἰς ὃ	χρήσασθαι	προαποκειμένῃ τῇ παρασκευῇ τῆς γλώττης.
[14]	ἐπὶ διαβολῇ τῶν ἐρωτικῶν, δύναται	μεθαρμόσασθαι	τὴν ἀληθεστέραν, καὶ αὐτίκα γε
[4]	καὶ ταχὺ πρόσω τοῦ μετρίου	ῥᾳστωνεύσασθαι·	ἀλλὰ κατὰ μικρὸν ἐκλυτέος ὁ
[6]	ἔχοντά που πλησίον ἀπονεῦσαι καὶ	ἀφοσιώσασθαι	τῇ ψυχικῇ συστάσει δεομένῃ γλυκυθυμίας,
[8]	φύσεως ἡμῶν, ἀεὶ πρὸς θεωρίαν	ἀνατετάσθαι·	ἀμηχάνου δὲ ὄντος τε καὶ
[12]	καὶ περὶ συγκειμένων πρὸς αὐτοὺς	διαλέγεσθαι·	ἠπιστάμην γὰρ πολὺ τῆς ἐλευθερίας
[13]	ἀνδριάντα ξέσας, ἐς τὸ ἀκριβὲς	ἀπεργάζεσθαι.	ἅμα δὲ οὐδὲ μακάριον ᾤμην
[9]	ἄρα καὶ τὰς καθαρτικὰς ἀρετὰς	σπουδάζεσθαι	παραδεδώκασιν Ἕλληνες σοφοὶ καὶ βάρβαροι,
[12]	τῷ μήτε πρὸς οὕτως ἄτοπον	παρασκευάζεσθαι	δικαστήν, ἀλλὰ μηδὲ μέλλειν εἰς
[7]	βούλονται; καὶ τὸ πλεγμάτια ἄττα	μεταχειρίζεσθαι,	εἰ μὴ πρῶτον μὲν ἐν
[4]	φύσεως ἐνδείᾳ κατακερματίζουσιν αὐτῶν τὸ	χωρίζεσθαι	μὴ δυνάμενον, καὶ ἕτερος ἑτέρας
[15]	ὁ δὲ τῷ θεῷ φησι	πείθεσθαι.	καὶ μὴ ἀπιστῶμεν· ᾠκειοῦτο γὰρ
[1]	παρ´ ὁντινοῦν τῶν ἐφ´ ἑαυτοῦ·	ἐπιθέσθαι	δὲ τῷ νουθετεῖν ἀνθρώπους, καὶ
[5]	λόγου, καὶ περιβαλλόμενος δύναμιν τοῦ	διατίθεσθαι	τὰς συνουσίας ᾗ βούλεται, καὶ
[12]	τε καὶ ἀνακογχυλίζει, τοῦ νεαρῶς	ἐπιτίθεσθαι	τοῖς μέλεσι· τυγχάνει δὲ οὐδ´
[10]	γὰρ ἀληθὲς οὐχ ὅσιον ἀμαθὲς	οἴεσθαι,	καὶ τὸ ἄλογον εἶναι σοφὸν
[1]	ἐπιμέλειαν τῆς φωνῆς σοφιστικὸν ἀγώνισμα	οἴεσθαι·	καί τοι καὶ τοῦτο μετὰ
[9]	ἄλλῳ τῳ τῶν ἐν ἡμῖν	οἴεσθαι	τὸν θεὸν ἐνδημήσειν ἀντὶ τοῦ
[6]	ὧν ἔστι καὶ τοὺς ἀνθρώπους	ἐξαρέσκεσθαι	καὶ τὰ θεῖα τηρεῖν ἀκηλίδωτα,
[3]	ἀλλὰ πολλοῦ γε καὶ δεῖ	παραβάλλεσθαι	πρὸς τὴν τοῦδε πυκνότητα· ἅμα
[10]	ἡ τόλμα, δόγμασιν ἀπορρήτοις ἀξιούντων	ἐνάλλεσθαι,	καὶ ταῦτα ἐν λέξεσι τριοδίτισιν.
[12]	τὴν χεῖρα, ἔπειτα ἀφωνότερον ἀνδριάντος	γενέσθαι·	ἀπαλλαγεῖεν γὰρ ἂν πάλαι δεόμενοι.
[14]	ἀπαλλάξειεν ἀνδρός, ὅτῳ μὴ ἔξεστι	γενέσθαι	βελτίονι; Σωκράτης δὲ καὶ Προδίκῳ
[15]	τοι καὶ αὐτὸν ἀμφότερα ἀγαθὸν	γενέσθαι	βούλομαι, μύθων τε ῥητῆρ´ ἔμεναι,
[11]	ἀετὸν δὲ ἅμα καὶ κύκνον	γενέσθαι,	καὶ τὰ ἀμφοῖν ἔχειν πλεονεκτήματα,
[8]	οὖν τέλος, καὶ οὗ δεῖ	γενέσθαι,	κοινὸν ἀμφοῖν, καὶ τυχόντες οὐδὲν
[16]	πειθώ τινα δεῖ προσεῖναι, καὶ	γενέσθαι	νόμον τὸν λόγον. ἀλλ´ ὅπως
[9]	ἦν ἀγαθὸν ἤδη τῷ μόνη	γενέσθαι·	νῦν δὲ οὐ γάρ ἐστιν
[8]	ἐνεργήσαντας εἰς τὸ ἐπέκεινα λόγου	γενέσθαι.	οὐδὲ γάρ ἐστιν οἷον ἐπιστασία
[14]	παθῶν· καὶ ἀπεύξεται μὲν μηδένα	γενέσθαι	σοφὸν ἐν πόλει· γενομένου δὲ
[5]	ὅσιόν ἐστι τὰ μεγάλα σοφὸν	γενέσθαι	τὸν τὰ μικρὰ μὴ δυνάμενον·
[9]	πρὸς μηδὲν τῶν ἐν ὕλῃ	παθαίνεσθαι·	οἱ δὲ ἀπέχονται μίξεων, αὐτὸ
[7]	γὰρ ἐγὼ μηδὲ τούτοις ἅπασι	παραγίνεσθαι	τὸ τοιοῦτον, ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς
[1]	τοὺς ἀπ´ αὐτῶν ἀξιοῦντι πάσης	ἐλαύνεσθαι	γῆς καὶ θαλάττης, ὡς ὄντας
[12]	ἐνδοθείσῃ μὲν ἀπὸ τοῦ δεῖν	εὑρέσθαι	τινὰ παρ´ ἐμοῦ μαρτυρίαν τὸν
[10]	ἀνθρώπων συμφοραῖς μὴ γελᾶν, ἀλλ´	ὀλοφύρεσθαι.	φεῦ τῶν λόγων, φεῦ τῶν
[8]	δὲ κατιὼν εἰς τὴν φύσιν,	ἅπτεσθαί	τινος εὐφροσύνης καὶ ἐπαλείφειν εὐθυμίᾳ
[9]	τὸ μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ	ἐφάπτεσθαι	μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ, Πλάτωνος
[8]	ἂν ἐν τῷ μέρει μὲν	ἔχεσθαι	τῶν ἀρίστων, ἐν τῷ μέρει
[10]	οὔκουν ἐθελήσετε πόνων ἐπὶ πόνοις	ἀνέχεσθαι;	ἀλλ´ οὐδὲ τὰ μεγάλα ἀκονιτὶ
[1]	ἐν τοῖς λόγοις διαφορὰν μὴ	σεσιγῆσθαι	τὰ περὶ τὸν ἄνδρα. ὅπερ
[2]	ὥστε καὶ φιλόσοφον ὑπ´ αὐτοῦ	προσειρῆσθαι.	ὡς οὗτός γε ὁ λόγος
[15]	οὖν ἅπασι δέον σε δύνασθαι	χρῆσθαι.	~Εἰ δὲ ὅτι σοὶ μὴ
[17]	οἷον ἐπιτρέποντες αὐτοὺς τοῖς οἰκείοις	χρῆσθαι	πτεροῖς· κᾆτα αὖθις ἀναλαμβάνουσι προλαμβάνοντες
[17]	περίοδον λόγου ἁρμόσαντα, πάλιν ἑτοίμως	χρῆσθαι	τοῖς ἀπὸ τοῦ βιβλίου. πάνυ
[10]	Ἴκαρος, ἐπειδὴ τοῖν ποδοῖν ἀπηξίου	κεχρῆσθαι,	ταχὺ μάλα καὶ ἀέρος καὶ
[14]	παρακεκινδυνευμένον λόγον πρὸς τὸ παιδίον	ἐξηγεῖσθαι	τολμᾷ τὸ ἐπέκεινα ταύτῃ, παρὰ
[2]	σπουδαῖον εἶναι, καὶ ὑπὲρ σπουδαίων	συγκεῖσθαι,	οὔ μοι δοκεῖ ῥᾷστ´ ἂν
[14]	Σωκράτει· ἀλλ´ οὐδὲν ἐκώλυσε Σωκράτην	εὐθυμεῖσθαι	καὶ καταφρονούμενον. οὐδ´ ἐμὲ τοίνυν,
[14]	ὑπόθεσιν ἔφθειρε· δεῖ δὲ αὐτὸν	τηρεῖσθαι	διδάσκαλον. εἱμαρμένη τοίνυν ἀνδρὸς διδασκάλου
[9]	μὴ οὐκ εἰσιέναι τε καὶ	συναιρεῖσθαι	τὰς ἀρετὰς διὰ τὴν ἀναγκαίαν
[12]	με δεῖ προθεσμίᾳ δουλεύειν, ἐξὸν	ἐμφορεῖσθαι	τῆς αὐτονομίας, καὶ περιάγειν τοὺς
[4]	ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ Χαρίτων	μυεῖσθαι,	καὶ ἀκριβῶς Ἕλληνα εἶναι, τοῦτ´
[4]	λόγῳ τοῦ εἶναι τὸ πάσαις	ἐποχεῖσθαι	παραλαμβάνεται, εἰ μὴ φιλοκρινοίη τε
[12]	οὐ πάνυ μέλειν αὐτῷ, καὶ	πεπραγματεῦσθαι	τὰ περὶ τὴν φωνήν, ὅς
[1]	ὅσα ἐς ἦθος τείνει, καὶ	ἠρρενῶσθαι	παρ´ ὁντινοῦν τῶν ἐφ´ ἑαυτοῦ·
[8]	δὲ ἐπὶ ῥῶπας καὶ λόγους	ἐστράφθαι;	ἀλλ´ ὅγε ἄνθρωπος κατὰ τὴν
[9]	ἔοικεν εἶναι τὸ μὲν οἷον	ἀπεστράφθαι	τὸ σῶμα καὶ ὅσα τοῦ
[9]	τοῦ σώματος, τὸ δὲ οἷον	ἐπεστράφθαι	διὰ νοῦ πρὸς θεόν. ~Ἡμεῖς
[9]	ἀρετῶν ὄναιτο ἄν τις τὸ	ἀπηλλάχθαι	τῆς ὑλικῆς προσπαθείας· δεῖ δὲ
[16]	τούτοις ὄντος, παρ´ ἑαυτοὺς οἰήσονται	πεπράχθαι	τὴν δίκην· οὕτως εἰσὶ κομψοί
[3]	τοῦ στρογγύλως καὶ σὺν εὐροίᾳ	προενηνέχθαι·	κηρὸν διατήξας, εἶτα τὴν ψύλλαν
[16]	οὕτως εἰσὶ κομψοί τε καὶ	νεανίαι.	ἐπεὶ δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐκ
[3]	ἐπιποιούσης τῷ κάλλει τῆς φύσεως,	ὁποῖαι	διαλέξεις ὧν πρόσθεν ἐμνημονεύσαμεν, ὁ
[8]	καὶ γὰρ ἐνθάδε καλοῦνταί τινες	θεωρίαι	καὶ θεωρήματα ἔργα ἐλάττονος νοῦ,
[12]	τὴν δὲ ἐπιβολὴν ἀγύμναστον εἶναι	καὶ	ἄγονον, ἣν δεῖ κριτὴν εἶναι
[4]	ἐπιτείνων, ἀναβασμῷ χρήσῃ, τοῖσδέ τε	καὶ	ἀδελφοῖς τισι τούτων ἀναγνώσμασιν· οὕτως
[12]	μεθ´ ἡμέραν, καὶ εἰς νέωτα,	καὶ	ἀεί. τί οὖν με δεῖ
[10]	ποδοῖν ἀπηξίου κεχρῆσθαι, ταχὺ μάλα	καὶ	ἀέρος καὶ γῆς ἀπετύγχανεν, ὧν
[10]	γένοιτο, σεβοίμεθά τε ἂν αὐτὸν	καὶ	ἁζοίμεθα· ὑμᾶς δὲ ὁρῶμεν τῆς
[1]	καὶ ἰδιώτας, καὶ καθ´ ἕνα	καὶ	ἀθρόους, εἰς ὃ χρήσασθαι προαποκειμένῃ
[3]	ἀλλ´ εὐλαβῶς ἅπτεται τῆς παρανομίας,	καὶ	αἰσχυνομένῳ γε ἔοικεν, ὅταν τι
[8]	καὶ οὔτε θεός, ἵνα δὴ	καὶ	ἀκλινὴς εἴην πρὸς ἅπασαν ἡδονήν,
[7]	καὶ κατὰ τοῦτο ἀπολιτεύτους τε	καὶ	ἀκοινωνήτους ἀνθρώποις, ἅτε ἀΐξαντας ἑαυτοὺς
[16]	ἀξόνων τὸν νόμον ἀνέγνωμεν, ἵνα	καὶ	ἀκόντων ἂν ἰσχύῃ, ἀλλ´ ἀνδρός
[11]	γανύμεθά γε καὶ ὁρῶντες αὐτοὺς	καὶ	ἀκούοντες τῆς ᾠδῆς· καὶ ἐμοῦ
[4]	καὶ τὰ ἐκ Χαρίτων μυεῖσθαι,	καὶ	ἀκριβῶς Ἕλληνα εἶναι, τοῦτ´ ἔστι
[6]	τε καὶ θείων ἀνδρῶν χαῦνοι	καὶ	ἀλαζόνες πόρρω γενόμενοι· ἀμείνους δ´
[1]	ὅστις εὔστοχος ἤθους εἰρωνείαν τε	καὶ	ἀλήθειαν ἐκ παντοδαποῦ λόγου φωρᾶσαι.
[1]	σφόδρα διισχυρίζομαι, πείσαιμι δ´ ἂν	καὶ	ἄλλον, ὅστις εὔστοχος ἤθους εἰρωνείαν
[8]	τὸ κατ´ αὐτοὺς πρᾶγμα βακχείᾳ	καὶ	ἅλματι μανικῷ δή τινι καὶ
[9]	τῆς ὑλικῆς προσπαθείας· δεῖ δὲ	καὶ	ἀναγωγῆς· οὐ γὰρ ἀπόχρη μὴ
[10]	τάξιν μετρίως ἂν εἴητε πεπραγότες,	καὶ	ἀναίτιοι μὲν παρὰ θεῶν, ἀναίτιοι
[12]	παρεσκεύασεν· ὁ δέ, ἀπορροφεῖ τε	καὶ	ἀνακογχυλίζει, τοῦ νεαρῶς ἐπιτίθεσθαι τοῖς
[9]	τοὺς ἧττον ἁδροὺς προάγει τε	καὶ	ἀναρριπίζει, καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς
[5]	οὐ κρύπτει μᾶλλον ἢ ἐρεθίζει	καὶ	ἀναρριπίζει τὴν ἐν τῇ φύσει
[13]	καὶ τέκοιεν, ὑπὸ θράσους τυφλὸν	καὶ	ἀνεμιαῖον· οὐ γὰρ ἐκθάλπει τὸν
[7]	ἂν ὁρμήσῃ, σφοδρόν τέ ἐστι	καὶ	ἀνένδοτον· τὸ δὲ ἀστείως τε
[14]	τὸν Φαῖδρον· νεανίας γὰρ οὗτος	καὶ	ἀνὴρ ἤδη· ἀλλ´ ὑπόκειται μειράκιον
[6]	γενόμενος τῶν ἄκρων ἐπιτυχής, μεμνήσθω	καὶ	ἄνθρωπος ὤν, καὶ δυνάσθω συνεῖναι
[11]	τις καὶ δοίη ἀνθρώπων ἀλαζόνων	καὶ	ἀνοήτων; πολλοῦ μέντ´ ἂν εἶεν
[14]	ἡγουμένῳ, καὶ ἠνέσχετο φορτικοῦ λόγου,	καὶ	ἀντεξήγαγεν αὐτῷ λόγον ἕτερον, ἵνα
[11]	ἱστορίαν τινὰ κατεβάλετο λόγου ἀξίως·	καὶ	ἁπαξαπλῶς οὐδένα τῶν συνεισενεγκόντων εἰς
[14]	τε καὶ ὑλικώτατον τῶν παθῶν·	καὶ	ἀπεύξεται μὲν μηδένα γενέσθαι σοφὸν
[12]	κατεδάρθανε, τὸ δὲ μάτην ἐγρηγόρει,	καὶ	ἀπῆν ὡς πορρωτάτω τοῦ πράγματος·
[5]	τὴν γνώμην. ἐγὼ μὲν οὖν	καὶ	ἀπιστεῖν αὐτοῖς βούλομαι, καὶ οὐδ´
[3]	διαπεφορημένον. ἐξελαύνει γάρ τοι φιλοσοφία	καὶ	ἀπὸ τῆς γλώττης τρυφήν, τὸ
[8]	οἷς τρυφᾷ τὴν ἐπιβολὴν γυμνάζει,	καὶ	ἀπὸ τῆς παιδιᾶς εἰς τὴν
[10]	δόξαν ὀρθὴν πρεσβεύοντες δίχα λόγου	καὶ	ἀποδείξεως. τό τε γὰρ ἀληθὲς
[5]	εἴη τὸ μέλος τὸ ἱερὸν	καὶ	ἀπόρρητον. καὶ ὁ καθ´ ἡμᾶς
[10]	δὲ παρ´ ἑαυτῶν ἀτόπους κινήσεις,	καὶ	ἀποσεμνύνονται μὲν πρὸς φιλοσοφίαν, ὅ
[8]	καὶ τὸ λέξιν καθῆραί τε	καὶ	ἀποσμιλεῦσαι, καὶ τὸ κεφάλαιον ἐξευρεῖν
[9]	δὲ πολλοὶ μάτην ἂν πονοῖεν	καὶ	ἀποτρύχοιντο, δίχα νοῦ τὴν νοητὴν
[9]	ὅτι μάτην ἂν οὗτοι πονοῖεν	καὶ	ἀποτρύχοιντο, οἷς οὔτε αὐτοφυής ἐστι
[11]	παῖδάς τε παραλαβόντες ἡμᾶς ἐτιθηνήσαντο,	καὶ	ἀσθενεῖς ὄντας ἔτι τὴν γνώμην
[1]	κόψαι δὲ τὰ Ἰταλιωτικά τε	καὶ	Ἀσιανὰ θέατρα μελέταις ἐναγωνιζόμενον. ἀλλὰ
[15]	τελετάς, ἁπανταχοῦ τὸ καλὸν ἐπιγνώσεται	καὶ	ἀσπάσεται, καὶ ῥητορικὴν ἐπαινέσεται, καὶ
[15]	καὶ ἀσπάσεται, καὶ ῥητορικὴν ἐπαινέσεται,	καὶ	ἀσπασίως καὶ ποιητικῆς ἀνθέξεται· ταύτην
[8]	τάξαντος αὐτὸν ἐπιγνῶναι, πῶς ταῦτα	καὶ	ἀσπούδαστα παίγνια; οἱ δὲ τὴν
[1]	πρῶτα τῶν Ἀριστοτέλους ὁμιλητῶν, ἀλλὰ	καὶ	ἀστρονομίας εὖ ἥκοντα, ὁπόσην ὁ
[2]	τὸ καταπεπτωκὸς ὑπὸ πενίας ἐγείρει,	καὶ	ἀταπείνωτον εἶναι παρασκευάζει· τοῦτο μέν,
[1]	ἐναγωνιζόμενον. ἀλλὰ καὶ κοττάβοις ἐδεδώκει,	καὶ	αὐλητρίδας ἐνόμιζεν, καὶ ἐπήγγελλεν ἐπὶ
[14]	ἐρωτικῶν, δύναται μεθαρμόσασθαι τὴν ἀληθεστέραν,	καὶ	αὐτίκα γε μεθαρμόσεται, καὶ τὸ
[13]	οὐδὲ μακάριον ᾤμην εὐθύνας ὑπέχειν,	καὶ	αὐτοῖς τοῖς ἀκροαταῖς καὶ ὑπὲρ
[15]	τε καὶ σπουδάζειν; ἐπεί τοι	καὶ	αὐτὸν ἀμφότερα ἀγαθὸν γενέσθαι βούλομαι,
[8]	ταῦτα κοσμεῖ τὸ ὄμμα ἐκεῖνο,	καὶ	ἀφαιρεῖ τὴν λήμην, καὶ διεγείρει
[12]	μοῖραν ὁ θεός, ἀδέσποτον εἶναι	καὶ	ἄφετον, ὃς οὐδὲ τρεῖς οὐδὲ
[6]	γὰρ ἔχοντά που πλησίον ἀπονεῦσαι	καὶ	ἀφοσιώσασθαι τῇ ψυχικῇ συστάσει δεομένῃ
[9]	ἀρετὰς σπουδάζεσθαι παραδεδώκασιν Ἕλληνες σοφοὶ	καὶ	βάρβαροι, ἀποτειχίζοντες ἅπασαν τὴν πραγματείαν
[7]	ἀγώνισμα. ~Ἤδη δὲ ἐγὼ κατενόησα	καὶ	βαρβάρους ἀνθρώπους ἐξ ἀμφοῖν τῶν
[14]	ἀγαθόν γέ τι χωρεῖ, τελχὶς	καὶ	βάσκανος ὤν. πῶς οὖν ἄν
[7]	τῆς ἐπιστροφῆς τῆς εἰς ὕλην·	καὶ	βιοτεύουσι χωρὶς ἀπ´ ἀλλήλων, τοῦ
[13]	ἀμβλίσκειν, οὐδὲν ἂν ὠδινήσειεν ἀρτιμελὲς	καὶ	βιώσιμον. ἐντεῦθεν ὁ πρόχειρος εἰς
[14]	τοῖς δὲ ἀνθρώποις ἀνθρωπίνως συνεῖναι	καὶ	βούλεται καὶ ἐπίσταται. ἐπεί τοι
[7]	καὶ ταύτῃ τὴν φύσιν προτρέπονται·	καὶ	γὰρ δὴ καὶ ἥδονται τελεσιουργοῦντες,
[11]	μουσικῷ τε ἀνδρὶ καὶ χαρίεντι.	καὶ	γὰρ εἰ μὴ τεθήπαμεν τοὺς
[8]	εἴδησις, ἐν ὑστέροις νόησις οὖσα.	καὶ	γὰρ ἐνθάδε καλοῦνταί τινες θεωρίαι
[8]	τὴν πρώτην ὑπόθεσιν ὄφελος ἄρνυται.	καὶ	γὰρ τὸ κρῖναι καὶ συνθεῖναι
[7]	τοῦ νοητοῦ κάλλους οἷς ποτε	καὶ	γέγονε προστυχές. ἀκούω γὰρ ἐγὼ
[16]	παλαιοῦ, πειθώ τινα δεῖ προσεῖναι,	καὶ	γενέσθαι νόμον τὸν λόγον. ἀλλ´
[10]	κεχρῆσθαι, ταχὺ μάλα καὶ ἀέρος	καὶ	γῆς ἀπετύγχανεν, ὧν τῆς μὲν
[14]	δὲ ὁ μανθάνων Σωκράτης. ἀλλὰ	καὶ	Γλαύκων, ἀλλὰ καὶ Κριτίας ἐκ
[4]	Προυσαεύς, περιττὸς ἀνὴρ εἰπεῖν τε	καὶ	γνῶναι. καὶ τοῦτον οὖν ἐπαινέσας
[5]	σώματα, οὕτως ἔχουσα κάλλος ψυχὴ	καὶ	γόνιμος οὖσα τῶν ἀρίστων, διαδόσιμον
[10]	μειζόνων, καὶ χορεῦσαι πρὶν δᾳδουχῆσαι,	καὶ	δᾳδουχῆσαι πρὶν ἱεροφαντῆσαι. οὔκουν ἐθελήσετε
[2]	ἐν ᾧ τέτταρας ὑποθέμενος βίους	καὶ	δαίμονας τὸν φιλοχρήματόν τε καὶ
[17]	ἐνίοις δὲ αὐτῶν πολλοῦ γε	καὶ	δεῖ· δυνάμει δὲ ὄντες νοῖ.
[3]	σοφιστὴς εὔπορος, ἀλλὰ πολλοῦ γε	καὶ	δεῖ παραβάλλεσθαι πρὸς τὴν τοῦδε
[15]	λέγω, δεινοῖς· τί γὰρ ἂν	καὶ	δεινὸν Σωκράτει; ἀλλ´ οὐδὲ μέντοι
[1]	σοφιστικῶς, τοῦτ´ ἔστι λαμυρῶς ἀπηγγελμένη	καὶ	δεξιῶς, καὶ πολλὴν τὴν ἀφροδίτην
[8]	κατὰ βραχὺ πρόοδος, μηδὲ πρῶτον	καὶ	δεύτερον, μηδὲ τάξις; ἀλλ´ ἔοικε
[3]	στασίμων ῥητόρων, παρ´ ὅντιν´ οὖν	καὶ	δήμῳ διαλεχθῆναι καὶ ἰδιώτῃ τοῦ
[18]	γνώμῃ τε καὶ τῇ γλώττῃ.	καὶ	δῆτα θόρυβος ἤρθη πολύς, καὶ
[4]	φύσις ὑπόσχεσίς ἐστι φιλοσόφου τέλους.	καὶ	δῆτα τίνος ἂν εἴη τέχνη
[9]	ὄψεως ἐπὶ τὰ ἄνω νεῦσαι.	καὶ	δῆτα τῶν ἀρετῶν ὄναιτο ἄν
[1]	τῶν ἐναντίων ἐνστάσεων. χρὴ δήπου	καὶ	δι´ αὐτὴν οὐχ ἥκιστα τὴν
[15]	καὶ δύνασθαι νοῦν τε ἔχειν,	καὶ	δι´ αὐτῶν ἀμύνειν αὐταῖς, ἐντυχεῖν
[11]	δὲ βασίλειοί τέ εἰσιν ἐκεῖνοι,	καὶ	διαιτῶνται παρὰ τὰ Διὸς σκῆπτρα,
[13]	συλλαβὰς εὖ μάλα συγκρίνοντές τε	καὶ	διακρίνοντες, οἰκεῖον δὲ οὐδὲν οὐδέποτε
[3]	ἐν αὐτοῖς ἴδοις χαῦνόν τι	καὶ	διαπεφορημένον. ἐξελαύνει γάρ τοι φιλοσοφία
[12]	γὰρ ἄν· βούλοιντο δ´ ἂν	καὶ	διάραντα μόνον, ὥσπερ ἀνδριάντα, τὸ
[8]	μαθεῖν τί δεῖν, ἀλλὰ παθεῖν	καὶ	διατεθῆναι, δηλονότι γενομένους ἐπιτηδείους· καὶ
[4]	ἤδη συνεῖναι τῷ παιδὶ βούλομαι	καὶ	διδάσκειν ἅττα μοι φρονεῖν ἔπεισι
[8]	ἐκεῖνο, καὶ ἀφαιρεῖ τὴν λήμην,	καὶ	διεγείρει κατὰ βραχὺ προσεθίζοντα τοῖς
[4]	ποτε παῖδα ἐσόμενον, ἐπεί μοι	καὶ	διεξιόντι τοὺς παντοδαποὺς αὐτοῦ λόγους
[3]	οὗ μετὰ τοὺς λίαν ἀρχαίους	καὶ	Δίων ἐπιτυγχάνει διὰ τῶν πραττομένων
[4]	ἕκαστον κρίσεως· ἐν οἷς ἔστω	καὶ	Δίων ὁ Προυσαεύς, περιττὸς ἀνὴρ
[11]	προπαιδεύμασιν· ὧν τί ἄν τις	καὶ	δοίη ἀνθρώπων ἀλαζόνων καὶ ἀνοήτων;
[3]	τὴν ἀρχαίαν ῥητορικήν, ἐν οἷς	καὶ	δοκεῖ σαφῶς ἀναχωρεῖν τῶν οἰκείων
[12]	μοιρίδιος, δραμούσῃ δὲ ἐπὶ πολλὰ	καὶ	δρόμους παντοίους· ἀόριστοι γὰρ αἱ
[3]	τῆς αὐτῆς εἶναι παρασκευῆς τε	καὶ	δυνάμεως. ~Ταῦτά μοι περὶ Δίωνος
[15]	ἀμωσγέπως ἐμφορηθῆναι ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως,	καὶ	δύνασθαι νοῦν τε ἔχειν, καὶ
[6]	ἐπιτυχής, μεμνήσθω καὶ ἄνθρωπος ὤν,	καὶ	δυνάσθω συνεῖναι πρὸς μέτρον ἑκάστῳ.
[3]	πρὸς τὰς πόλεις εἰρημένων τε	καὶ	ἐγνωσμένων προκεχειρισμένος, ἴδοις ἂν ἑκατέραν
[11]	δὲ ἔδωκεν ὁ θεός, ὅτῳ	καὶ	ἔδωκε γλώττης τε εὖ ἥκειν
[14]	δὲ αὐτῷ καὶ Φαῖδρος περιτυχών,	καὶ	εἵπετο Φαίδρῳ Σωκράτης πρὸ ἄστεος
[18]	διαλιπών, ἀλλ´ ἐφιεὶς τῷ καιρῷ,	καὶ	εἴρων ὥσπερ ἑξῆς ἀναγινώσκων ἀπὸ
[1]	ἁπάσης οὐχ ἥψατο μόνον, ἀλλὰ	καὶ	εἰς ἄκρον ἐλήλακεν· ἐννεάσας δὲ
[12]	καὶ ἐλούσατο πρὸ τῆς κυρίας,	καὶ	εἰς αὐτὴν ἀπήντησεν, ἐσθῆτι καὶ
[11]	δὲ ἐκκείμενον αὐτῶν κάλλος ἠγάσθη,	καὶ	εἰς αὐτὸ κέχηνε, καὶ ὑπὸ
[12]	καὶ νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν,	καὶ	εἰς νέωτα, καὶ ἀεί. τί
[12]	μετὰ πλεῖστον· οὐ μὲν δὴ	καὶ	εἰς νύκτα γε ᾄσομαι. τὸ
[6]	ἀλλὰ δίδωσιν ἀνανεῦσαι δι´ ἐλαχίστου,	καὶ	εἰς οὐσίαν ἀναδραμεῖν· ἄνω γάρ
[3]	ὅλως, ἐπειδὴ τοῦ φιλοσοφεῖν ἀπήρξατο,	καὶ	εἰς τὸ νουθετεῖν ἀνθρώπους ἀπέκλινεν,
[11]	κοινὸν τοῖς Ἕλλησιν, ὅ τις	καὶ	εἶχεν ἀγαθόν, ἀγέραστον εἶναι βούλομαι,
[9]	καί τις αὐτὸν παραθήξειέ τε	καὶ	ἐκκαλέσαιτο· τὸ γὰρ ἔνδοθεν σπέρμα
[12]	παιζόντων ὁρμαί. τοιοῦτόν ἐστιν ἀγρὸς	καὶ	ἐλευθερία, καὶ τὸ μὴ πρὸς
[14]	λόγον ἑκάστου λόγου. Κλειτοφῶν δὲ	καὶ	ἐλοιδόρησεν αὐτὸν ἐν Λυσίου τοῦ
[12]	σκήπτεται δὲ ὑγιαίνειν. ὁ δὲ	καὶ	ἐλούσατο πρὸ τῆς κυρίας, καὶ
[11]	αὐτοὺς καὶ ἀκούοντες τῆς ᾠδῆς·	καὶ	ἐμοῦ γε ἕνεκα, μηδείς ποτε
[7]	χρόνον ἐπιπολῆς ἔχουσι τὸν νοῦν,	καὶ	ἐμφοροῦνται τοῦ νοητοῦ κάλλους οἷς
[8]	καὶ ποιητικά, καὶ ἐν φύσει	καὶ	ἐν μαθήμασιν· ἀλλά τοι πάντα
[4]	προοίμιον φιλοσοφίας ἢ πολυπραγμοσύνη γνώσεως·	καὶ	ἐν παισὶν ἡ φιλόμυθος φύσις
[15]	ἥκιστα καιρὸς ἦν τηλικῷδε ὄντι	καὶ	ἐν τοιούτοις, οὔπω λέγω, δεινοῖς·
[7]	νῦν δὲ ἐν τῷ κόσμῳ	καὶ	ἐν τοῖς σώμασι, καὶ ἴσασιν
[8]	νοῦ, ῥητορικά τε καὶ ποιητικά,	καὶ	ἐν φύσει καὶ ἐν μαθήμασιν·
[14]	ἀλλ´ ὑπόκειται μειράκιον αὐτῷ καλὸν	καὶ	ἐν ὥρᾳ· καὶ τοῦτο πείθει
[5]	ἡρμοσμένον ἐκ τῆς ἁπασῶν συμφωνίας	καὶ	ἓν τὸ πλῆθος ποιήσαντα· ἢ
[5]	ταῖς Μούσαις συνᾴδειν αὐτὸν ἐξάρχοντα	καὶ	ἐνδιδόντα ῥυθμὸν τῷ συστήματι, νῦν
[8]	ἄμεσος αὕτη καὶ πολὺ πόρρω,	καὶ	ἔοικε πτώματι, καθάπερ τὴν ἀναδρομὴν
[9]	ἀλλὰ δεῖ καὶ θεὸν εἶναι.	καὶ	ἔοικεν εἶναι τὸ μὲν οἷον
[12]	ἀγνωμονέστερον εἰσιέναι τὸ θέατρον, θυροκοπήσαντα	καὶ	ἐπαγγείλαντα τοῖς ἐν ἄστει μειρακίοις
[8]	τὴν φύσιν, ἅπτεσθαί τινος εὐφροσύνης	καὶ	ἐπαλείφειν εὐθυμίᾳ τὸν βίον· ἐπίσταμαι
[15]	αὐταῖς, ἐντυχεῖν ἀνδρὶ θράσος ἔχοντι	καὶ	ἐπανισταμένῳ ταῖς μούσαις. τί γὰρ
[18]	ποιήσεως, πρὸς ἥντινα οὐ διαίρομαι	καὶ	ἐπεξάγω τὴν πεῖραν, καὶ ὅλα
[1]	κοττάβοις ἐδεδώκει, καὶ αὐλητρίδας ἐνόμιζεν,	καὶ	ἐπήγγελλεν ἐπὶ τούτοις συσσίτια· ὁ
[2]	τρίτον τὸν φιλότιμον, τελευταῖον δὲ	καὶ	ἐπὶ πᾶσι τὸν εὔφρονα καὶ
[14]	ἀνθρώποις ἀνθρωπίνως συνεῖναι καὶ βούλεται	καὶ	ἐπίσταται. ἐπεί τοι Σωκράτης καὶ
[8]	ὅγε ἄνθρωπος κατὰ τὴν μέσην	καὶ	ἐπιστατικὴν δύναμιν λογικός ἐστί τε
[4]	δῆτα τίνος ἂν εἴη τέχνη	καὶ	ἐπιστήμη τέχνης ἢ ἐπιστήμης, ἧς
[5]	δὲ λόγος οὗτος τεχνίτην μὲν	καὶ	ἐπιστήμονα καλεῖ τὸν ἀποτεμνόμενον ἡντινοῦν
[4]	αὐτῶν τὸ χωρίζεσθαι μὴ δυνάμενον,	καὶ	ἕτερος ἑτέρας ἐπήβολος γέγονεν· ἀλλὰ
[3]	ἐπιχειρῆσαι διήνεγκεν. εἰ δέ τις	καὶ	ἕτερος σοφιστὴς εὔπορος, ἀλλὰ πολλοῦ
[8]	κεφάλαιον ἐξευρεῖν τε καὶ τάξαι,	καὶ	ἑτέρου τάξαντος αὐτὸν ἐπιγνῶναι, πῶς
[1]	οὕτω συγκαταριθμῆσαι τοῖς ἀμφὶ Καρνεάδην	καὶ	Εὔδοξον· ὧν ἥντινα ἂν λάβῃς
[12]	τραγακάνθης ἐδήδοκεν, ἵνα τορόν τε	καὶ	εὔηχες φθέγξηται. τοῦτο μὲν οὖν
[5]	οὔπω, προσεῖναι δὲ δεῖ τὸ	καὶ	ἔχειν αὐτὸν ἴδιον ἔργον ὑπερκείμενον
[7]	ἄνθρωποι, μικραὶ μερίδες τοῦ κόσμου,	καὶ	ἔχοντες ἀποκειμένας ζωὰς ἐλάττους, ἃς
[10]	οὐκ ἀπεκρύψατο φίλους ἄνδρας, Παρμενίδην	καὶ	Ζήνωνα. καίτοι Σωκράτης ἐκεῖνος ἦν·
[1]	αὐτῷ, νῦν μὲν βάλλοντι Σωκράτη	καὶ	Ζήνωνα τοῖς ἐκ Διονυσίων σκώμμασι,
[10]	τε καὶ μακαρίοις ἀνδράσιν ἐξευρημένῃ·	καὶ	ζητοῦντες οὐκ οἶδα εἴ ποτε
[8]	καὶ διατεθῆναι, δηλονότι γενομένους ἐπιτηδείους·	καὶ	ἡ ἐπιτηδειότης δὲ ἄλογος· εἰ
[8]	παρασκευάζοι, πολὺ μᾶλλον. τούτοις οὖν	καὶ	ἡ κάθοδος εὐθὺς ἐπὶ σμικράν
[11]	ἡμῶν ἀπαγορεύουσαν, αὖθις ἀνεκαλέσαντο πραέως,	καὶ	ἡ Καλλιόπη παραλαβοῦσα ἥκοντας αὐχμοῦ
[17]	ἐνεργείας αὐτῶν, εἰς τοῦτο προάγονται.	καὶ	ἡ πᾶσα τῶν βιβλίων πραγματεία
[3]	δὲ μὴ παρέργως ἐντυγχάνοντι δήλη	καὶ	ἡ τῆς ἑρμηνείας ἰδέα διαλλάττουσα,
[5]	τῆς Ἥρας τὴν νεφέλην ᾑρήκει,	καὶ	ἠγαπήκει συνὼν τῷ εἰδώλῳ, οὐκ
[4]	μάντευμα γέγονε. πατρικὸν δὴ πέπονθα,	καὶ	ἤδη συνεῖναι τῷ παιδὶ βούλομαι
[17]	γε καὶ πρὸς ἅπαν ἀκροφυέστατον·	καὶ	ἤδη τινὲς ἧκον ἐνθάδε τοιοίδε
[10]	σὺν ὥρᾳ τοῦ πράγματος ἥψασθε,	καὶ	ἡδονῆς ἄν τι τῷ ἔργῳ
[7]	φύσιν προτρέπονται· καὶ γὰρ δὴ	καὶ	ἥδονται τελεσιουργοῦντες, καὶ μᾶλλον ὅσῳ
[12]	ἥκει φέρων ἄκουσμα χάριέν τε	καὶ	ἡδὺ τοῖς ἀγερώχοις αὑτοῦ παιδικοῖς,
[18]	ἐποίησε τῶν ἐν λέξεσί τε	καὶ	ἤθεσι χαρακτήρων· εἰ δὲ καὶ
[12]	φροντίδων, ἵν´ ἀγαθόν τι συλλέξηται·	καὶ	ἥκει φέρων ἄκουσμα χάριέν τε
[7]	τὸ δὲ ἀστείως τε ἔχει	καὶ	ἡμερώτερον κέκραται· ὥστε κἂν θᾶττον
[6]	ἀλλὰ νοῦς ἐν ζῴου ψυχῇ.	καὶ	ἡμῶν οὖν αὐτῶν ἕνεκα μετιτέον
[9]	ἡ ψυχὴ τἀγαθόν, ἤρκει καθήρασθαι,	καὶ	ἦν ἀγαθὸν ἤδη τῷ μόνη
[15]	ἐν νομίσμασιν· ὅ τι γὰρ	καὶ	ἦν, ἅπαν αὐτό, ὥσπερ Περικλῆς,
[14]	Φαίδρῳ Σωκράτης πρὸ ἄστεος ἡγουμένῳ,	καὶ	ἠνέσχετο φορτικοῦ λόγου, καὶ ἀντεξήγαγεν
[1]	στοᾶς ὅσα ἐς ἦθος τείνει,	καὶ	ἠρρενῶσθαι παρ´ ὁντινοῦν τῶν ἐφ´
[7]	ἀΐξαντας ἑαυτοὺς ἐκλῦσαι τῆς φύσεως·	καὶ	ἦσαν αὐτοῖς σεμναί τε ᾠδαὶ
[1]	αὐτῶν ἀξιοῦντι πάσης ἐλαύνεσθαι γῆς	καὶ	θαλάττης, ὡς ὄντας κῆρας πόλεών
[3]	ἐπαφροδιτοτέραν παρὰ τῷ Δίωνι· ὃ	καὶ	θαυμάσας ἔχω τὴν τύχην φιλοσοφίας,
[3]	συγκείμενος δ´ οὖν ἀπορρήτῳ κάλλει	καὶ	θαυμαστῇ τινι χάριτι, εἰκῇ πως
[3]	τὴν τοῦδε πυκνότητα· ἅμα δὲ	καὶ	θαυμαστή τις ἰδιότης χαρακτηρίζει τὰς
[12]	ἐσθῆτι καὶ σχήματι σοβαρός, ἵνα	καὶ	θέαμα καλὸν ᾖ, καὶ προσγελᾷ
[6]	ἀντὶ θεῶν ἢ σοφῶν τε	καὶ	θείων ἀνδρῶν χαῦνοι καὶ ἀλαζόνες
[9]	μὴ κακὸν εἶναι, ἀλλὰ δεῖ	καὶ	θεὸν εἶναι. καὶ ἔοικεν εἶναι
[8]	καὶ ἅλματι μανικῷ δή τινι	καὶ	θεοφορήτῳ, καὶ τὸ μὴ δραμόντας
[8]	γὰρ ἐνθάδε καλοῦνταί τινες θεωρίαι	καὶ	θεωρήματα ἔργα ἐλάττονος νοῦ, ῥητορικά
[13]	ἀνὴρ εὐδοκιμεῖν ἐν τοῖς μαθηταῖς,	καὶ	θορυβεῖν ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ
[1]	τῷ νουθετεῖν ἀνθρώπους, καὶ μονάρχους	καὶ	ἰδιώτας, καὶ καθ´ ἕνα καὶ
[3]	ὅντιν´ οὖν καὶ δήμῳ διαλεχθῆναι	καὶ	ἰδιώτῃ τοῦ παντὸς ἄξιος. οἵ
[7]	ἦσαν αὐτοῖς σεμναί τε ᾠδαὶ	καὶ	ἱερὰ σύμβολα καὶ τακταί τινες
[1]	σοφιστῶν, εἰ μόνον πρᾶός ἐστι	καὶ	ἵλεως φιλοσοφίᾳ, καὶ μηδαμοῦ μηδὲν
[14]	ἑαυτὸν ὠφελεῖν εἴ τι δύναιτο,	καὶ	Ἱππίᾳ ξυνεχώρει τι λέγειν, καὶ
[7]	κόσμῳ καὶ ἐν τοῖς σώμασι,	καὶ	ἴσασιν ὄντες ἄνθρωποι, μικραὶ μερίδες
[14]	διαφέροντες. γένοιτο γὰρ ἂν κἀκεῖνο	καὶ	καθ´ ἕκαστον ἐπιτήδευμα φανῆναί τινας
[1]	ἀνθρώπους, καὶ μονάρχους καὶ ἰδιώτας,	καὶ	καθ´ ἕνα καὶ ἀθρόους, εἰς
[1]	αὐτὴν ξυντέθεικε λόγους ἰταμούς τε	καὶ	κακοήθεις. ἀλλ´ οὗτός γε πλεῖστα
[10]	παρ´ αὐτῶν προσθήκαις πονηρὸν ἀπέδωκαν	καὶ	κακόηθες, τυφλὰ γεννήματα, νοῦ μὲν
[7]	καὶ μᾶλλον ὅσῳ πλείω τε	καὶ	καλλίω. δεῖ γὰρ ἡμῶν εἶναί
[4]	τε καὶ τῆς ἀληθινωτάτης παιδείας.	καὶ	καλόν γε, ὦ παῖ, θεωρήμασιν
[3]	τῷ κατὰ τῶν φιλοσόφων, ἥντινα	καὶ	καλοῦσιν ἀκμὴν οἱ νεώτεροι· τοῦτ´
[11]	καὶ πανδαισίαν παρέθηκεν Ἀττικῶν καταγλωττισμάτων,	καὶ	καρυκείας ποιητικῆς, ὑφ´ ὧν τὴν
[11]	πρώτην διέχεεν, ἔπειτα ἐμυώπισε λαθοῦσα,	καὶ	κατὰ μικρόν πως ἐπέστρεψε· τελευτῶσα
[17]	ὀφθαλμοῖς κείμενος, μελέτην ποιεῖται τοῦ	καὶ	κατὰ μόνας ἔργον τι θαρρῆσαι
[3]	κατά τε τὰς σοφιστικὰς ὑποθέσεις	καὶ	κατὰ τὰς πολιτικάς. ἐν ἐκείναις
[7]	ἀρίστων γενῶν, θεωρίαν μὲν ὑπεσχημένους,	καὶ	κατὰ τοῦτο ἀπολιτεύτους τε καὶ
[9]	παντοδαποί τε ὄντες τὰ γένη	καὶ	κατὰ χρείας ἕκαστοι συνιστάμενοι. περὶ
[6]	ζωήν· ὥστε ὑφήσει τοῦ μεγέθους	καὶ	καταβήσεται· οὐ γάρ ἐσμεν ὁ
[4]	ὦ παῖ, θεωρήμασιν ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα	καὶ	καταπεπυκνωμένον τὴν γνώμην, ἢ δόγμασι
[14]	ἀλλ´ οὐδὲν ἐκώλυσε Σωκράτην εὐθυμεῖσθαι	καὶ	καταφρονούμενον. οὐδ´ ἐμὲ τοίνυν, οὐδ´
[7]	προκαταλαμβάνουσιν, ὡς μὴ κινοῖντό τε	καὶ	κατεξανίσταιντο. ἢ τί αὐτοῖς οἱ
[10]	τὴν θήραν· ἀγύμναστοι γάρ ἐστε,	καὶ	κίνδυνος εἰς ἄβυσσόν τινα φλυαρίας
[9]	ἄμεινον ἔσκεπται· ὁδὸν γὰρ παρεσκευάσατο	καὶ	κλιμακηδὸν ἄνεισιν, ὥστε καὶ παρ´
[3]	γλώττης τρυφήν, τὸ ἐμβριθές τε	καὶ	κόσμιον κάλλος ἀγαπῶσα, ὁποῖόν ἐστι
[1]	Ἀσιανὰ θέατρα μελέταις ἐναγωνιζόμενον. ἀλλὰ	καὶ	κοττάβοις ἐδεδώκει, καὶ αὐλητρίδας ἐνόμιζεν,
[18]	ἡλικιώτην εἶναι νῦν μὲν Κρατίνου	καὶ	Κράτητος, νῦν δὲ Διφίλου τε
[14]	Σωκράτης. ἀλλὰ καὶ Γλαύκων, ἀλλὰ	καὶ	Κριτίας ἐκ τῆς ὁμοίας αὐτῷ
[5]	θείων ἔσχατον εἶναι. εἰ δὲ	καὶ	κρύπτειν ἐπιτηδειότερος τὰ ἀβέβηλα ὁ
[11]	τοῦ τρίποδος. ἀετὸν δὲ ἅμα	καὶ	κύκνον γενέσθαι, καὶ τὰ ἀμφοῖν
[3]	διαλέγηται. ἔστω παράδειγμα τῆς ἀσφαλῶς	καὶ	κυρίως ἐχούσης ἑρμηνείας ὁ ἐκκλησιαστικός
[18]	δὴ θαμὰ καὶ τραγῳδίαις ἐπετραγῴδησα,	καὶ	κωμῳδίαις ἐπιστωμύλλομαι πρὸς τὸν πόνον
[3]	τῶν οἰκείων ἠθῶν, ὡς ἂν	καὶ	λαθεῖν ὅτι Δίων ἐστί, παρακινήσας
[1]	τῶν ῥητόρων τοὺς ὑπερφωνοῦντάς τε	καὶ	λαμπρούς, ἀλλὰ καὶ τῶν φιλοσόφων
[1]	γλώττης, ἣν χρυσῆν εἶχεν, ὥσπερ	καὶ	λέγεται, σοφιστὴς ἔστω διὰ πάντων
[18]	μὲν νοῦ, τῆς αὐτῆς δὲ	καὶ	λέξεως· ἤδη δέ ποτε τοῦ
[17]	στοιχεῖον ἢ συλλαβήν, ἔστω δὲ	καὶ	λέξιν, εἰ δὲ βούλει καὶ
[1]	Καρνεάδην τε καταλέγει τὸν Ἀθηναῖον	καὶ	Λέοντα τὸν Βυζάντιον καὶ συχνοὺς
[7]	ἰσχυρόν, ἵνα μὴ πλέον καθέλκῃ,	καὶ	λίαν ἀντιλαμβάνηται. καίτοι τοῦ γε
[8]	πρώτου, νῦν δὲ ἐπὶ ῥῶπας	καὶ	λόγους ἐστράφθαι; ἀλλ´ ὅγε ἄνθρωπος
[10]	νοῦ σὺν τάξει παλαιοῖς τε	καὶ	μακαρίοις ἀνδράσιν ἐξευρημένῃ· καὶ ζητοῦντες
[1]	ἀλλ´ ὁ μὲν ἐκ φιλοσόφου	καὶ	μάλα ἐμβριθοῦς καὶ πρόσω καθεικότος
[1]	ἐπειδή τε ἐφιλοσόφησεν, ἐνταῦθα δὴ	καὶ	μάλιστα ἡ ῥώμη τῆς φύσεως
[9]	νοῦ τὴν νοητὴν οὐσίαν θηρώμενοι,	καὶ	μάλιστα οὓς οὐχ ἡ πρώτη
[1]	ἀλλ´ οὗτός γε πλεῖστα δὴ	καὶ	μάλιστα σοφιστῶν εἰς φιλοσόφους τε
[10]	τῆς κοινῆς φύσεως ὄντας ἥττονας,	καὶ	μᾶλλον ἀγχίνους ἢ παχεῖς. ὑμᾶς
[7]	γὰρ δὴ καὶ ἥδονται τελεσιουργοῦντες,	καὶ	μᾶλλον ὅσῳ πλείω τε καὶ
[9]	μίξεων, αὐτὸ δι´ αὑτὸ τεθαυμακότες,	καὶ	μέγιστον ἄγοντες τὸ σμικρότατον, τὴν
[12]	ῥεῖ, καὶ ῥυήσεται καὶ νύκτωρ	καὶ	μεθ´ ἡμέραν, καὶ εἰς νέωτα,
[18]	ἠχὼ καὶ πεπαυμένου τοῦ μέλους,	καὶ	μένουσι χρόνον ὑπόσυχνον τοῖς αὐλήμασι
[7]	πρώτη τε ὁρμὴ γέγονεν ἔνθεος,	καὶ	μένουσιν ἐπ´ αὐτῆς, ὅσον ἀνθρώπου
[3]	ἔστιν ἡρμόσατο πανηγυρικώτερον ἀνδρὸς ἀσφαλοῦς·	καὶ	μέντοι γε εἰς τὴν τοιαύτην
[9]	ἐν κακῷ· ἀλλ´ ἀγαθοειδής ἐστι	καὶ	μέση τὴν φύσιν. ῥέψασαν οὖν
[1]	ὧν δὴ καὶ τὸν Δίωνα,	καὶ	μετὰ Δίωνα ἄλλους, ὧν περὶ
[12]	αὐτίκα πεπαύσομαι· εἰ δὲ μή,	καὶ	μετὰ πλεῖστον· οὐ μὲν δὴ
[12]	περὶ τὴν φωνήν, ὅς γε	καὶ	μεταξὺ τῆς ἐπιδείξεως ἐστράφη, καὶ
[14]	ἐν ὥρᾳ· καὶ τοῦτο πείθει	καὶ	μεταπείθει τὰ περὶ ἔρωτος· καὶ
[15]	δὲ τῷ θεῷ φησι πείθεσθαι.	καὶ	μὴ ἀπιστῶμεν· ᾠκειοῦτο γὰρ αὐτὸν
[8]	δραμόντας εἰς τὸν ἔσχατον ἥκειν,	καὶ	μὴ κατὰ λόγον ἐνεργήσαντας εἰς
[15]	ῥητῆρ´ ἔμεναι, γνωστῆρά τε ὄντων,	καὶ	μὴ καταφρονεῖν τοῦ Σωκράτους, ὃς
[17]	δὲ ἀποπειράσθω τῆς ἰδίας ἰσχύος,	καὶ	μὴ πάντα ἐκκρεμαννύσθω τῶν συλλαβῶν.
[17]	ἀναγνώσεως ὁ νοῦς προσυφαίνειν ἀναγκαζόμενος,	καὶ	μὴ πάντα ἐπὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς
[8]	θαρσῆσαί ποτε καὶ πρεσβύτερον θέαμα,	καὶ	μὴ ταχὺ σκαρδαμύξαι πρὸς ἥλιον
[9]	εἰκὸς ἐντυχεῖν ποι τῷ ἐραστῷ·	καὶ	μὴ τυχὼν δὲ πρὸ ὁδοῦ
[1]	πρᾶός ἐστι καὶ ἵλεως φιλοσοφίᾳ,	καὶ	μηδαμοῦ μηδὲν ἐπηρέακεν αὐτῇ, μηδὲ
[10]	αὐτῶν οἱ μένοντες ἐπὶ τούτου,	καὶ	μηδὲν προσπεριεργαζόμενοι· εἶεν γὰρ ἂν
[17]	καὶ λέξιν, εἰ δὲ βούλει	καὶ	μίαν ὅλην περίοδον λόγου ἁρμόσαντα,
[12]	ἀνέτλη, πολλὰς δὲ ἡμέρας παρετάθη,	καὶ	μικροῦ δεῖν ἀπεστάλαξε τὴν ψυχὴν
[1]	ἐπιθέσθαι δὲ τῷ νουθετεῖν ἀνθρώπους,	καὶ	μονάρχους καὶ ἰδιώτας, καὶ καθ´
[16]	δίκην· οὕτως εἰσὶ κομψοί τε	καὶ	νεανίαι. ἐπεὶ δὲ ἡμεῖς οὐκ
[3]	γε ἔοικεν, ὅταν τι παρακεκινδυνευμένον	καὶ	νεανικὸν προενέγκηται· ὥστε κἂν αἰτίαν
[4]	οὔτε τυγχάνει παρὰ ἀνθρώποις βωμοῦ	καὶ	νεώ. καίτοι τινὲς ἤδη φύσεως
[15]	τὸ χρηστήριον ἔχων τὸ Πυθοῖ,	καὶ	νὴ Δία τὸ ἐν Βραγχίδαις;
[9]	ἄνωθεν ἕλκουσα τὴν πρώτην καταβολήν,	καὶ	νοῦ χρῆμα ἐξαίσιον, οἷον αὔταρκες
[10]	ἢ παχεῖς. ὑμᾶς οὖν ἀξιοῦμεν	καὶ	νουθετεῖν, ἐν κοινῷ τιθέντες ὅ
[8]	ὡς ὅπου λόγος, ἐκεῖ που	καὶ	νοῦς· εἰ δὲ μή, πάντως
[12]	καὶ πεπαυμένου ῥεῖ, καὶ ῥυήσεται	καὶ	νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν, καὶ
[3]	ἐχούσης ἑρμηνείας ὁ ἐκκλησιαστικός τε	καὶ	ὁ βουλευτικός· εἰ δὲ βούλει,
[5]	μέλος τὸ ἱερὸν καὶ ἀπόρρητον.	καὶ	ὁ καθ´ ἡμᾶς φιλόσοφος συνέσται
[3]	παράδειγμα ἡ τῶν Τεμπῶν φράσις,	καὶ	ὁ Μέμνων· ἐν τούτῳ μέν
[12]	ἐστράφη, καὶ τὸ ληκύθιον ᾔτησε,	καὶ	ὁ μὲν ἀκόλουθος ὤρεξεν· ἐκ
[13]	ὅπου, τοσαῦτα καὶ οὕτως σύνειμι·	καὶ	ὁ μέν τις ὤνησε συγγενόμενος,
[18]	ἁρμονίαν τοῦ συγγράμματος. εἰ δὲ	καὶ	ὁ νοῦς ἕτερος, ἀλλὰ πρέπον
[12]	ἀληθείας ἐρανιζόμενος. λυπεῖ δὲ αὐτὸν	καὶ	ὁ πάνυ προσέχων τὸν νοῦν,
[1]	ἀπηγχωνισμένος καὶ οὐδὲν σχῆμα ὀκνήσας·	καὶ	ὁ πρὸς Μουσώνιον ἕτερος τοιοῦτος,
[3]	ὁ Τρωικός, εἰ δὲ βούλει,	καὶ	ὁ τοῦ κώνωπος ἔπαινος. ἐσπουδάσθη
[3]	τὸν ἄνδρα ὁ Ῥοδιακός τε	καὶ	ὁ Τρωικός, εἰ δὲ βούλει,
[17]	δεῖ· δυνάμει δὲ ὄντες νοῖ.	καὶ	οἱ μὲν ἧττον, οἱ δὲ
[3]	καθάπερ ὁ ταὼς περιαθρῶν ἑαυτόν,	καὶ	οἷον γαννύμενος ἐπὶ ταῖς ἀγλαΐαις
[8]	ἀτενίσαντα. οὕτω μὲν ἀνὴρ Ἕλλην	καὶ	οἷς τρυφᾷ τὴν ἐπιβολὴν γυμνάζει,
[18]	διαίρομαι καὶ ἐπεξάγω τὴν πεῖραν,	καὶ	ὅλα συγγράμματα πρὸς ὅλα ποιῶν,
[18]	τἀνδρὶ τῷ τὸ βιβλίον ποιήσαντι,	καὶ	ὃν οὐκ ἀπηξίωσεν, εἰ ἐνεθυμήθη·
[3]	ὁ βουλευτικός· εἰ δὲ βούλει,	καὶ	ὁντινοῦν τῶν πρὸς τὰς πόλεις
[13]	καὶ ὁπόσα, καὶ περὶ ὧν,	καὶ	ὁπηνίκα, καὶ ὅπου, τοσαῦτα καὶ
[13]	νυνὶ δὲ ὁπόσοις τε βούλομαι,	καὶ	ὁπόσα, καὶ περὶ ὧν, καὶ
[13]	καὶ περὶ ὧν, καὶ ὁπηνίκα,	καὶ	ὅπου, τοσαῦτα καὶ οὕτως σύνειμι·
[11]	τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ γανύμεθά γε	καὶ	ὁρῶντες αὐτοὺς καὶ ἀκούοντες τῆς
[9]	μὲν οἷον ἀπεστράφθαι τὸ σῶμα	καὶ	ὅσα τοῦ σώματος, τὸ δὲ
[11]	ἐπὶ τὸν αὖθις ἀγῶνα ἐγύμνασε.	καὶ	ὅστις δὲ οὐ προτέλειον ἡγεῖται
[11]	ποιηταῖς δεξιοῖς καὶ ῥήτορσιν ἀγαθοῖς,	καὶ	ὅστις ἱστορίαν τινὰ κατεβάλετο λόγου
[9]	δι´ ἄλλο, διὰ τὰς νοήσεις,	καὶ	ὅτι προὔργου πρὸς ἄνοδον, τὸ
[7]	τῷ μακαρίῳ τῆς οὐσίας αὐτῶν·	καὶ	οὐ δήπου πάντα ἑξῆς τὸν
[12]	σιωπησόμενος αὐτίκα· ἐμὲ δὲ ἀφίησι	καὶ	οὐ στενοχωρεῖ προθεσμία τῷ μήτε
[8]	φαίνονται. τὸ μὲν οὖν τέλος,	καὶ	οὗ δεῖ γενέσθαι, κοινὸν ἀμφοῖν,
[5]	οὖν καὶ ἀπιστεῖν αὐτοῖς βούλομαι,	καὶ	οὐδ´ ἂν φαίην ἀπόρρητόν τι
[11]	τῆς σοφίας ἐν ταύταις ἐστί,	καὶ	οὐδ´ εἴ τι περιττὸν αἰνίττονταί
[6]	πολὺς ἐνσχεθήσεται, καὶ τοῦτον ἀσπάσεται,	καὶ	οὐδ´ εἶναι πρεσβύτερον ἄλλον οἰήσεται·
[18]	δὲ Διφίλου τε καὶ Φιλήμονος,	καὶ	οὐδ´ ἔστιν ἰδέα φιλομετρίας τινὸς
[14]	ἐκ τῆς ὁμοίας αὐτῷ διελέγοντο·	καὶ	οὐδὲ Σίμων ὁ σκυτεὺς πάνυ
[9]	τυχὼν δὲ πρὸ ὁδοῦ γέγονε,	καὶ	οὐδὲ τοῦτο μέντοι σμικρόν· ἀλλὰ
[1]	αὐτῷ λόγος ἐσπουδάσθη σφόδρα ἀπηγχωνισμένος	καὶ	οὐδὲν σχῆμα ὀκνήσας· καὶ ὁ
[3]	παίγνια, πανταχοῦ τῇ φύσει χρωμένῳ·	καὶ	οὐκ ἂν ἀπιστήσαις αὐτὰ τῆς
[14]	ὥσπερ κεράμιον ἐπιχειλὲς τῆς σοφίας,	καὶ	οὐκ ἂν ἔτι χωρῆσον. οὔκουν
[3]	θεάτρου γίνεται καὶ τῆς χάριτος·	καὶ	οὐκ ἂν εὕροις ῥητορείαν ἐπαφροδιτοτέραν
[11]	τις θεῶν ἐκ Διὸς γεγονώς,	καὶ	οὐκ ἀπαξιοῦνται τοῦ τρίποδος. ἀετὸν
[14]	Φαίδρῳ χαρίσηται. οὕτως εὔκολος ἦν,	καὶ	οὐκ ἀπεσεμνύνετο πρὸς τοὺς ἀνθρώπους.
[3]	ἡ τῆς ἑρμηνείας ἰδέα διαλλάττουσα,	καὶ	οὐκ οὖσα μία τῷ Δίωνι
[8]	βίον· ἐπίσταμαι γὰρ ἄνθρωπος ὤν,	καὶ	οὔτε θεός, ἵνα δὴ καὶ
[5]	διατίθεσθαι τὰς συνουσίας ᾗ βούλεται,	καὶ	οὕτω μειονεκτεῖν ἀνάγκη τὸν ἄνδρα
[10]	αὐτὰς ἄνδρες ἀγχίσποροι τοῦ θεοῦ·	καὶ	οὕτως ἂν εἴητε κατὰ Πλάτωνα
[13]	καὶ ὁπηνίκα, καὶ ὅπου, τοσαῦτα	καὶ	οὕτως σύνειμι· καὶ ὁ μέν
[3]	καὶ περιττοὶ τὴν φύσιν ἔδοξαν·	καὶ	οὐχ ἅπαντός ἐστιν ὁ τοῖν
[3]	τοῦ ἤθους, οἷον σωφρονιστῇ τινι	καὶ	παιδαγωγῷ πρέπον πόλεως ὅλης ἀνοήτως
[16]	ἰσχύῃ, ἀλλ´ ἀνδρός ἐστι φιλοσόφου	καὶ	παλαιοῦ, πειθώ τινα δεῖ προσεῖναι,
[9]	ἀρετὴ καὶ τῆς κηλῖδος ἀπέλυσε,	καὶ	πάλιν μέσην ἐποίησε. δεῖ δὴ
[11]	ὡς μὴ διακναισθῆναι τῷ πόνῳ,	καὶ	πανδαισίαν παρέθηκεν Ἀττικῶν καταγλωττισμάτων, καὶ
[5]	δὲ ὡς φιλόσοφος ἕκαστόν τε	καὶ	πάντα. οἱ δὲ ἀστεμφεῖς οὗτοι
[5]	μεγάλα, σοφιστικήν τινα θαυματολογίαν προὐβέβλητο,	καὶ	παντοδαπῶς τοῖς ἐντυγχάνουσι συνεγίγνετο· ᾤχοντο
[9]	παρεσκευάσατο καὶ κλιμακηδὸν ἄνεισιν, ὥστε	καὶ	παρ´ ἑαυτόν τι ποιῆσαι· προιόντα
[9]	χρῆμα ἐξαίσιον, οἷον αὔταρκες εἶναι	καὶ	παρ´ ἑαυτοῦ κινηθῆναι. ὁποῖος Ἀμοῦς
[6]	δὲ ὁ θεὸς κινεῖ, τούτῳ	καὶ	παρ´ ἡμῶν ἀνεῴξεται τὰ ἀνάκτορα·
[10]	μὲν παρὰ θεῶν, ἀναίτιοι δὲ	καὶ	παρὰ ἀνθρώπων, ἀλλὰ κἂν ἐπαίνου
[3]	τοῖς πλείστοις δὲ τῶν ἑαυτοῦ,	καὶ	παρὰ βραχὺ τοῖς ἅπασι μετ´
[1]	πολλὴν τὴν ἀφροδίτην ἐπαγομένη. ταύτῃ	καὶ	παρὰ τῶν ἀνθρώπων, οὓς λέγοντες
[14]	ὡς ἁλῶναι τοῖς προσπεφυκόσιν αὐτῷ	καὶ	παραβλαστάνουσι πάθεσιν· ἐπεὶ ὅγε διδάσκαλος,
[1]	νῦν δὲ στεφανοῦντί τε αὐτοὺς	καὶ	παράδειγμα τιθεμένῳ γενναίου βίου καὶ
[11]	εἴ τι περιττὸν αἰνίττονταί ποτε	καὶ	παραδηλοῦσι, συνιέναι βούλεται, τὸ δὲ
[18]	εὔστοχος γέγονα, ὅ τι δὲ	καὶ	παραλλάττοι τῆς λέξεως, ἀλλ´ ὅ
[11]	αἰσθήσεων ἁπαλότητα· κᾆθ´ οὕτω ῥώσαντες,	καὶ	παραπέμψαντες ἄλλος δι´ ἄλλου, ταῖς
[10]	οὖν; ἐνταῦθα καλείσθω φιλοσοφία σύμμαχος,	καὶ	παρασκευαζέσθωσαν ἀνεξόμενοι πάσης ἐκείνης τῆς
[12]	ἀκόλουθος ὤρεξεν· ἐκ πολλοῦ γὰρ	καὶ	παρεσκεύασεν· ὁ δέ, ἀπορροφεῖ τε
[11]	ἡμῖν σὺν ἀλογίᾳ μεγαλοφώνους, οἳ	καὶ	παρέσχον ἀφορμὴν τῷ λόγῳ βοηθῆσαι
[4]	Μουσῶν ἑταίροις ἀνδράσιν ἐρραθύμηταί τε	καὶ	πέπαικται, πάλιν δὲ τὴν σπουδὴν
[12]	νύκτα γε ᾄσομαι. τὸ δὲ	καὶ	πεπαυμένου ῥεῖ, καὶ ῥυήσεται καὶ
[18]	τὰ ὦτα παραπέμπει τις ἠχὼ	καὶ	πεπαυμένου τοῦ μέλους, καὶ μένουσι
[12]	μὴ οὐ πάνυ μέλειν αὐτῷ,	καὶ	πεπραγματεῦσθαι τὰ περὶ τὴν φωνήν,
[8]	πρὸ τῆς ἐν λόγοις τε	καὶ	περὶ λόγους διατριβῆς; τίς ἡδονὴ
[12]	ἐδέησεν εἰς ἀποδεδειγμένον χωρίον φοιτᾶν,	καὶ	περὶ συγκειμένων πρὸς αὐτοὺς διαλέγεσθαι·
[7]	δεῖ γὰρ ἡμῶν εἶναί τι	καὶ	περὶ τὰ τῇδε· μὴ μέντοι
[9]	περιῆν. ὁ δὲ δὴ τοιοῦτος	καὶ	περὶ τῆς φιλοσόφου μεθόδου θᾶττον
[7]	ἔδους´, οὐ πίνους´ αἴθοπα οἶνον·	καὶ	περὶ τούτων ἄν τις εἰπὼν
[6]	ζῴων τε καὶ φυτῶν, ἀλλὰ	καὶ	περὶ τῶν πρώτων στοιχείων, ὧν
[13]	ὁπόσοις τε βούλομαι, καὶ ὁπόσα,	καὶ	περὶ ὧν, καὶ ὁπηνίκα, καὶ
[12]	δουλεύειν, ἐξὸν ἐμφορεῖσθαι τῆς αὐτονομίας,	καὶ	περιάγειν τοὺς λόγους, ᾗ μοι
[5]	ὁ παντοδαπῶς ἔχων τοῦ λόγου,	καὶ	περιβαλλόμενος δύναμιν τοῦ διατίθεσθαι τὰς
[14]	ἀποδέξεται λέγοντος. ἢ κίνδυνος καταφρονηθῆναι	καὶ	περιιδεῖν ἀφιπτάμενα τὰ μειράκια. εἰ
[1]	μετὰ νοῦ τὸν Ἀσπασίας τε	καὶ	Περικλέους ἐπιτάφιον Θουκυδίδου καὶ Πλάτωνος,
[3]	Διογένας τε καὶ Σωκράτας, οἳ	καὶ	περιττοὶ τὴν φύσιν ἔδοξαν· καὶ
[8]	ἀνατετάσθαι· ἀμηχάνου δὲ ὄντος τε	καὶ	πεφηνότος, βουλοίμην ἂν ἐν τῷ
[1]	τε καὶ Περικλέους ἐπιτάφιον Θουκυδίδου	καὶ	Πλάτωνος, ὧν ἐκάτερος θατέρου παρὰ
[9]	ὅσον ἐκεῖνοι τῶν βοσκημάτων. ταύτῃ	καὶ	πλείους ἂν εἶεν οἱ παρ´
[18]	τε ὄντων τῶν λεκτικῶν χαρακτήρων	καὶ	πλεῖστον διαφερόντων, ἐν ἑκάστῃ τῶν
[2]	ὑποτύπωσίς ἐστιν εὐδαίμονος βίου, πένητι	καὶ	πλουσίῳ τοῦ παντὸς ἀνάγνωσμα ἀξιώτατον.
[6]	τοῦ μειλιχίου τῇ φύσει· τί	καὶ	ποιήσει; ποῦ καὶ τρέψεται; ἆρα
[15]	μή, πρὶν ἀμωσγέπως ἐμφορηθῆναι ῥητορικῆς	καὶ	ποιήσεως, καὶ δύνασθαι νοῦν τε
[5]	ἀστεμφεῖς οὗτοι καὶ ὑπερόπται ῥητορικῆς	καὶ	ποιήσεως οὔ μοι δοκοῦσιν οὐδὲ
[11]	τοὐβολοῦ. ἐγὼ δὲ χάριν οἶδα	καὶ	ποιηταῖς δεξιοῖς καὶ ῥήτορσιν ἀγαθοῖς,
[8]	ἔργα ἐλάττονος νοῦ, ῥητορικά τε	καὶ	ποιητικά, καὶ ἐν φύσει καὶ
[15]	καὶ ῥητορικὴν ἐπαινέσεται, καὶ ἀσπασίως	καὶ	ποιητικῆς ἀνθέξεται· ταύτην μὲν γὰρ
[6]	ἀκηλίδωτα, χρωμένους ἐπικαλύμματι; εἰ δὲ	καὶ	ποικίλον ἡ φύσις ἡμῶν, καμεῖται
[1]	ὡς ὄντας κῆρας πόλεών τε	καὶ	πολιτείας· νῦν δὲ στεφανοῦντί τε
[11]	μέντοι δεινὸν οὐδὲν εἴργασται, ἀλλὰ	καὶ	πολλὰ ἀγαθά γε αὐτῷ γένοιτο,
[18]	πρὸς τὰ γεγραμμένα τὰ λελεγμένα·	καὶ	πολλάκις μὲν οἶδα τυχὼν τοῦ
[1]	ἔστι λαμυρῶς ἀπηγγελμένη καὶ δεξιῶς,	καὶ	πολλὴν τὴν ἀφροδίτην ἐπαγομένη. ταύτῃ
[8]	σμικράν τινα πρᾶξιν, ἄμεσος αὕτη	καὶ	πολὺ πόρρω, καὶ ἔοικε πτώματι,
[10]	παρ´ ὑμῶν τέρατα ἀτεχνῶς διεσπασμένα	καὶ	πολυκέφαλα, οἷά φασιν ἐπαναστῆναί ποτε
[17]	ἧττον, οἱ δὲ μᾶλλον, ἀγχοῦ	καὶ	πόρρω τοῦ τέλους ὑπὸ τῶν
[8]	τοῖς ὁράμασιν, ὥστε θαρσῆσαί ποτε	καὶ	πρεσβύτερον θέαμα, καὶ μὴ ταχὺ
[10]	φρονήματος γὰρ ἀντὶ φρονήσεως ὑποπλησθέντες,	καὶ	πρὶν μαθεῖν διδάσκειν ἐπιβαλλόμενοι, πάλιν
[17]	φύσεως τῆς ἑκάστου, ἅμα δὲ	καὶ	προγύμνασμα αὐτὸ ἡγουμένη, παιδικώτερον ἔτι
[14]	ἔξεστι γενέσθαι βελτίονι; Σωκράτης δὲ	καὶ	Προδίκῳ παρεῖχεν ἑαυτὸν ὠφελεῖν εἴ
[9]	πάλιν μέσην ἐποίησε. δεῖ δὴ	καὶ	προελθεῖν ἐπὶ τἀγαθόν· τοῦτο δὲ
[8]	ἄλλον ἀπ´ ἄλλου, δι´ ὧν	καὶ	προῆλθε. τί δ´ ἂν εἴη
[16]	τὰ Δίωνος γράμματα, δι´ ὃν	καὶ	προῆλθεν ἐπὶ τοσόνδε ὁ λόγος,
[7]	ἀποκειμένας ζωὰς ἐλάττους, ἃς ὑποπτεύουσι	καὶ	προκαταλαμβάνουσιν, ὡς μὴ κινοῖντό τε
[10]	διεξόδου, μῆκος ἐχούσης μυρίον, παιδευόμενοι	καὶ	προπαιδευόμενοι. δεῖ γάρ τοι πρῶτον
[17]	ἢ ποιητικόν, εἰ μή γε	καὶ	πρὸς ἅπαν ἀκροφυέστατον· καὶ ἤδη
[14]	καὶ μεταπείθει τὰ περὶ ἔρωτος·	καὶ	πρὸς αὐτὸ παίζει τε καὶ
[6]	γὰρ δὴ τὴν φύσιν ὑπερφρονήσουσι,	καὶ	πρὸς θεωρίαν ἀτρύτως ἔχειν ἐροῦσιν,
[17]	ἁπανταχοῦ δείσθω τῶν γραμμάτων ποδηγετούντων,	καὶ	πρὸς τὴν αἴσθησιν ἀπερειδέσθω· προιοῦσα
[14]	καὶ τῷ σοφιστῇ Λυσίᾳ προσεγυμνάσατο·	καὶ	πρὸς τὸν αὐτὸν μέντοι παῖδα·
[11]	τῆς ἑτέρας ἀγωγῆς μᾶλλον ἢ	καὶ	πρὸς τοὺς παρ´ ἡμῖν σὺν
[8]	ἐπιστατικὴν δύναμιν λογικός ἐστί τε	καὶ	προσαγορεύεται, ἣν οὐδέποτε γεγυμνάκασιν, οὔκουν
[12]	ἵνα καὶ θέαμα καλὸν ᾖ,	καὶ	προσγελᾷ τῷ θεάτρῳ, καὶ χαίρει
[17]	τι θαρρῆσαι παραπλήσιον· ἅμα δὲ	καὶ	προσεθίζεται μὴ πρὸς ἄλλοις, ἀλλὰ
[18]	ποτε παρείκοι, προσεξεῦρον ἄν τι	καὶ	προσηρμήνευσα· οὐ μὰ τὸν λόγιον,
[1]	ἐκ φιλοσόφου καὶ μάλα ἐμβριθοῦς	καὶ	πρόσω καθεικότος τὸ ἐπισκύνιον ἐτέλεσεν
[4]	ἐκ περιωπῆς ἀποσκοποῖτο, τὴν δὲ	καὶ	πρόσω προιοῦσα περιεργάζοιτο, δορυφοροῖτο δ´
[9]	τοῦτο μεῖον, εἰ μή γε	καὶ	προὔργου ποιήσει τὰ τῆς Ἑλληνικῆς
[15]	τὸ καλὸν ἐπιγνώσεται καὶ ἀσπάσεται,	καὶ	ῥητορικὴν ἐπαινέσεται, καὶ ἀσπασίως καὶ
[11]	χάριν οἶδα καὶ ποιηταῖς δεξιοῖς	καὶ	ῥήτορσιν ἀγαθοῖς, καὶ ὅστις ἱστορίαν
[12]	τὸ δὲ καὶ πεπαυμένου ῥεῖ,	καὶ	ῥυήσεται καὶ νύκτωρ καὶ μεθ´
[9]	ἕκαστοι συνιστάμενοι. περὶ τούτων δὴ	καὶ	σαφῶς διατείνομαι, ὅτι μάτην ἂν
[13]	εἰς δῆμον εἰπεῖν, ἀδύνατος ἐπιστῆσαι,	καὶ	σκέμμα παραλαβών, ὥσπερ ἀνδριάντα ξέσας,
[18]	καὶ δῆτα θόρυβος ἤρθη πολύς,	καὶ	σκότος ἐρράγη τὸν ἄνδρα ἐπαινούντων
[9]	γὰρ ἔνδοθεν σπέρμα δεινὸς αὐξῆσαι,	καὶ	σμικρὸν σπινθῆρα λόγου παραλαβών, πυρκαιὰν
[7]	γὰρ δὴ θεωροῦσί τε ἅμα	καὶ	σοφίζονται περὶ τὰ πλέγματα· ἔπειτα
[2]	οὐ μόνον ἐνδέδωκε πρὸς τὸ	καὶ	σοφιστικόν τι ἔργον εἰργάσθαι τὸν
[8]	Ἕλληνα τοῦ βαρβάρου πρῶτον ἄγω,	καὶ	σοφώτερον τίθημι, ὅτι κατιέναι δεῆσαν,
[14]	καὶ πρὸς αὐτὸ παίζει τε	καὶ	σπουδάζει. ~Τί οὖν εἰ κἀγὼ
[15]	τοῦτον οὖν ἀξιῶ παίζειν τε	καὶ	σπουδάζειν; ἐπεί τοι καὶ αὐτὸν
[4]	ἐν βιβλίοις ἀεὶ παίζων τε	καὶ	σπουδάζων. ἀξιῶ γὰρ ἐγὼ τὸν
[2]	καὶ ἐπὶ πᾶσι τὸν εὔφρονα	καὶ	σπουδαῖον, ἐκείνους μὲν τοὺς κατὰ
[12]	ὑπόσχεσιν, τὶ μὲν ἂν γένοιτο	καὶ	σπουδαῖον παιζόντων· οὐ μὴν ἔστι
[12]	ὧν ἠγνοήκασιν. εἰ δή τι	καὶ	σπουδαιότερον εἴρηται παρὰ τὴν πρώτην
[3]	ἐκείνων ταττέσθω τῶν ἀρχαίων τε	καὶ	στασίμων ῥητόρων, παρ´ ὅντιν´ οὖν
[18]	ἀνθρώπων ἐτύγχανον μὲν τῶν εὐγενῶν	καὶ	στασίμων τι συγγραμμάτων ἔχων ἐν
[1]	τῶν ἐκ τοῦ περιπάτου δογμάτων,	καὶ	συγγράμματα ἐξενηνοχὼς ἐς τοὺς Ἕλληνας
[4]	ἔπεισι περὶ ἑκάστου συγγραφέως τε	καὶ	συγγράμματος, συνιστὰς αὐτῷ φίλους ἄνδρας
[3]	ἀπήγγελται. τεκμήριον ποιοῦ τοῦ στρογγύλως	καὶ	σὺν εὐροίᾳ προενηνέχθαι· κηρὸν διατήξας,
[9]	γε μὴ οὐκ εἰσιέναι τε	καὶ	συναιρεῖσθαι τὰς ἀρετὰς διὰ τὴν
[15]	πάντας λόγους παρακαλῶμεν τὸν παῖδα,	καὶ	συνευξώμεθα αὐτῷ, μή, πρὶν ἀμωσγέπως
[17]	ὅστις ὁ Πυθαγόρου θιασώτης τε	καὶ	συνήγορος, ἐπειδὴ νόμους ἐκεῖνος φθέγγεται·
[8]	ἄρνυται. καὶ γὰρ τὸ κρῖναι	καὶ	συνθεῖναι λόγον ἢ ποίησιν, οὐκ
[14]	λέγειν, καὶ ὡς Πρωταγόραν ἐβάδιζεν,	καὶ	συνίστη τοὺς πλουσιωτάτους τῶν νέων
[15]	μὲν γὰρ ἀγροὺς ἐλάττους ἐποίησα,	καὶ	συχνοί μοι τῶν οἰκετῶν ἰσοπολῖται
[1]	Ἀθηναῖον καὶ Λέοντα τὸν Βυζάντιον	καὶ	συχνοὺς ἄλλους καταβιώσαντας μὲν ἐπὶ
[12]	καὶ εἰς αὐτὴν ἀπήντησεν, ἐσθῆτι	καὶ	σχήματι σοβαρός, ἵνα καὶ θέαμα
[2]	τὴν ἀλογίαν ἅπαντας γράφει τε	καὶ	σχηματίζει, παύεται δὲ τοῦ βιβλίου,
[3]	τοῖς συχνοῖς λόγοις Διογένας τε	καὶ	Σωκράτας, οἳ καὶ περιττοὶ τὴν
[15]	τινα τὰ κατὰ Ἀσπασίαν τε	καὶ	Σωκράτην ἐρωτικὰ ἐννενόηκας, οὐκ ἀπιστήσεις
[10]	τινα φλυαρίας ἐμπεσοῦσι διαφθαρῆναι, ὃ	καὶ	Σωκράτης ἐφοβήθη παθεῖν, καὶ τὸ
[15]	ταύτην μὲν γὰρ ἄντικρυς εἰργάσατο	καὶ	Σωκράτης, οὐχ ὁ παῖς οὐδ´
[15]	ἄγοντες ἑαυτῶν, μετ´ Ἀσπασίας τε	καὶ	Σωκράτους. ἡμεῖς δὲ ἐπὶ πάντας
[1]	καὶ παράδειγμα τιθεμένῳ γενναίου βίου	καὶ	σώφρονος. ~Φιλόστρατος δὲ καὶ τοῦτο
[9]	γὰρ οὐ προσίενται, οἵ γε	καὶ	σωφροσύνην, εἴ γε δὴ σωφροσύνην
[11]	δὲ ἅμα καὶ κύκνον γενέσθαι,	καὶ	τὰ ἀμφοῖν ἔχειν πλεονεκτήματα, ὄρνισι
[4]	κακὸν μηδ´ ἄγροικον εἶναι, ἀλλὰ	καὶ	τὰ ἐκ Χαρίτων μυεῖσθαι, καὶ
[6]	ἔστι καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐξαρέσκεσθαι	καὶ	τὰ θεῖα τηρεῖν ἀκηλίδωτα, χρωμένους
[13]	ὅστις δὲ ἀώροις αὐταῖς συνεθίζεται,	καὶ	τὰ λοιπὰ πέπονθε παραπλήσια τοῖς
[10]	τοι πρῶτον ἀποδῦναι τὴν ἀγροικίαν,	καὶ	τὰ μικρὰ ἐποπτεῦσαι πρὸς τῶν
[5]	ὃς οὐ προετελέσθη τῷ κύκλῳ,	καὶ	τὰ Μουσῶν οὐκ ὠργίακε. δυεῖν
[3]	ἔπαινος. ἐσπουδάσθη γὰρ τῷ Δίωνι	καὶ	τὰ παίγνια, πανταχοῦ τῇ φύσει
[10]	μέγεθος ἔχοντας, ᾧ προτάσεις εἰσὶ	καὶ	τὰ συμπεράσματα· ἀλλὰ κἂν ἐντυχεῖν
[3]	πρόσθεν ἐμνημονεύσαμεν, ὁ Μέμνων τε	καὶ	τὰ Τέμπη, λόγος δὲ οὗτος
[1]	λαμπρῶς τοῖν βίοιν ἑκατέρου χωρίς,	καὶ	ταῖς ὑποθέσεσι μάχεται ταῖς αὐτὸς
[12]	δὲ ἐπ´ ἐμαυτοῦ γὰρ ᾄδω,	καὶ	ταῖσδε ταῖς κυπαρίττοις προσᾴδω, ὕδωρ
[7]	τε ᾠδαὶ καὶ ἱερὰ σύμβολα	καὶ	τακταί τινες πρόσοδοι πρὸς τὸ
[8]	καὶ τὸ κεφάλαιον ἐξευρεῖν τε	καὶ	τάξαι, καὶ ἑτέρου τάξαντος αὐτὸν
[9]	καταστησαμένων ἑκατέραν φιλοσοφίαν· οἱ δὲ	καὶ	τὰς ἀρετὰς ἔθεσι μᾶλλον ἢ
[3]	ἀνδρός, νῦν δὲ πολιτικοῦ· οὕτω	καὶ	τὰς διανοίας, ὅστις οὐκ αὐτὸς
[14]	καὶ τὸ Διὸς ἅρμα ὑμνήσει,	καὶ	τὰς ἱερὰς διφρείας τῶν ἕνδεκα
[9]	οὗτος οἰκεῖος θεῷ. ταῦτ´ ἄρα	καὶ	τὰς καθαρτικὰς ἀρετὰς σπουδάζεσθαι παραδεδώκασιν
[1]	τῆς σοφιστικῆς προαιρέσεως, ὅς γε	καὶ	τὰς ῥητορικὰς τῶν ὑποθέσεων οὐκέτι
[1]	φήμης ἐς τοὺς σοφιστὰς ἀπηνέχθησαν·	καὶ	τάττει τὸν Δίωνα μετὰ τούτων,
[10]	τόλμα, δόγμασιν ἀπορρήτοις ἀξιούντων ἐνάλλεσθαι,	καὶ	ταῦτα ἐν λέξεσι τριοδίτισιν. ὁ
[10]	φασιν ἐπαναστῆναί ποτε τοῖς θεοῖς.	καὶ	ταῦτα τί ἂν εἴποι τις,
[7]	ἔχειν νόμον ἐν σφίσι πεποίηνται,	καὶ	ταύτῃ τὴν φύσιν προτρέπονται· καὶ
[4]	γάρ ἐστιν οὐκ ἐν τάξει,	καὶ	ταχὺ πρόσω τοῦ μετρίου ῥᾳστωνεύσασθαι·
[13]	οὐδέποτε μαιευσόμενοι· ὅ τι δὲ	καὶ	τέκοιεν, ὑπὸ θράσους τυφλὸν καὶ
[3]	ἅτε πρὸς ἓν τοῦτο ὁρῶν	καὶ	τέλος τὴν εὐφωνίαν τιθέμενος. ἔστω
[18]	ὅλα συγγράμματα πρὸς ὅλα ποιῶν,	καὶ	τεμαχίοις παραβαλλόμενος· παντοδαπῶν τε ὄντων
[3]	ἐν τοῖς Ἕλλησιν. οὗτος μὲν	καὶ	τέχνης ἁπάσης ἀμοιρῶν, ὅν γε
[18]	οὕτως συνεχώρησα τῇ γνώμῃ τε	καὶ	τῇ γλώττῃ. καὶ δῆτα θόρυβος
[14]	αὐτὸν ἐν Λυσίου τοῦ σοφιστοῦ,	καὶ	τὴν Θρασυμάχου συνουσίαν προὐτίμησε· Σωκράτης
[4]	εἰ μὴ φιλοκρινοίη τε αὐτάς,	καὶ	τὴν μὲν ἐκ περιωπῆς ἀποσκοποῖτο,
[11]	ταῦτα παρεδέξατο διά τε στυφότητα	καὶ	τὴν τότε τῶν αἰσθήσεων ἁπαλότητα·
[11]	αἴσθωνται τὰς ψυχὰς ῥαινομένας ἱδρῶτι	καὶ	τὴν φύσιν ἡμῶν ἀπαγορεύουσαν, αὖθις
[12]	μόνον, ὥσπερ ἀνδριάντα, τὸ στόμα	καὶ	τὴν χεῖρα, ἔπειτα ἀφωνότερον ἀνδριάντος
[4]	αὐτὰ ἡγούμενος τῶν προπαιδευμάτων τε	καὶ	τῆς ἀληθινωτάτης παιδείας. καὶ καλόν
[9]	τὸ χεῖρον ἐπανήγαγεν ἡ ἀρετὴ	καὶ	τῆς κηλῖδος ἀπέλυσε, καὶ πάλιν
[15]	ἐν Βραγχίδαις; οὗτος μέντοι μετεποιήθη	καὶ	τῆς Ὁμήρου ποιήσεως ὡς αὐτῷ
[12]	τὸν Δίωνα, ἵνα μοι γένοιτο	καὶ	τῆς φιλίας αὐτοῦ κληρονόμος ὁ
[3]	ἀποπροσποιῆται, πάνυ τοῦ θεάτρου γίνεται	καὶ	τῆς χάριτος· καὶ οὐκ ἂν
[10]	λόγων, φεῦ τῶν δογμάτων, οἷα	καὶ	τίκτεται παρ´ ὑμῶν τέρατα ἀτεχνῶς
[9]	ἀρκεῖ. πολὺ δήπου μᾶλλον, εἰ	καί	τις αὐτὸν παραθήξειέ τε καὶ
[10]	ἀληθὲς οὐχ ὅσιον ἀμαθὲς οἴεσθαι,	καὶ	τὸ ἄλογον εἶναι σοφὸν οὐδεὶς
[3]	γὰρ ῥυθμοὶ τοῦ λόγου κεκολασμένοι	καὶ	τὸ βάθος τοῦ ἤθους, οἷον
[6]	φαύλοις συνῆν. τὸ γὰρ πῦρ	καὶ	τὸ δένδρον καὶ τὸ θηρίον
[14]	ἀληθεστέραν, καὶ αὐτίκα γε μεθαρμόσεται,	καὶ	τὸ Διὸς ἅρμα ὑμνήσει, καὶ
[10]	ἀλλ´ ἔτι ὀρέξεσθε τοῦ πρόσω,	καὶ	τὸ διότι πολυπραγμονήσετε, καλῶς μὲν
[9]	ἁδροὺς προάγει τε καὶ ἀναρριπίζει,	καὶ	τὸ ἐν αὐτοῖς θεῖον ἐκθάλπει·
[17]	ἡμῶν γυμναζούσης τῆς ἀπορίας, οὕτω	καὶ	τὸ ἐνδεὲς εἰς τὴν ἀκολουθίαν
[6]	γὰρ πῦρ καὶ τὸ δένδρον	καὶ	τὸ θηρίον λόγοι τινὲς ἦσαν
[2]	καταστέλλει, τὸ εὔδαιμον ἑτέρωθι δείξας,	καὶ	τὸ καταπεπτωκὸς ὑπὸ πενίας ἐγείρει,
[6]	οὐσίαν ἀναδραμεῖν· ἄνω γάρ ἐστι	καὶ	τὸ κάτω τῆς τοιαύτης ζωῆς.
[8]	λέξιν καθῆραί τε καὶ ἀποσμιλεῦσαι,	καὶ	τὸ κεφάλαιον ἐξευρεῖν τε καὶ
[8]	ἢ ποίησιν, οὐκ ἔξω νοῦ·	καὶ	τὸ λέξιν καθῆραί τε καὶ
[12]	καὶ μεταξὺ τῆς ἐπιδείξεως ἐστράφη,	καὶ	τὸ ληκύθιον ᾔτησε, καὶ ὁ
[8]	μανικῷ δή τινι καὶ θεοφορήτῳ,	καὶ	τὸ μὴ δραμόντας εἰς τὸν
[12]	τοιοῦτόν ἐστιν ἀγρὸς καὶ ἐλευθερία,	καὶ	τὸ μὴ πρὸς ὕδωρ εἰρησομένους
[10]	δικαίου τυγχάνοιτε· δήμου γὰρ ἀνδρὶ	καὶ	τὸ ὅτι αὔταρκες. εἰ δὲ
[10]	ὃ καὶ Σωκράτης ἐφοβήθη παθεῖν,	καὶ	τὸ πάθος οὐκ ἀπεκρύψατο φίλους
[7]	τί αὐτοῖς οἱ κάλαθοι βούλονται;	καὶ	τὸ πλεγμάτια ἄττα μεταχειρίζεσθαι, εἰ
[1]	οἶμαι, φύσεως λαχὼν ἐχούσης ἰσχύν,	καὶ	τὸ ῥητορεύειν αὐτὸ ἠλήθευεν, ἄμεινον
[6]	ἄνθρωποι κακίαν ἀμειβόμενοι μετριοπαθεῖς γίνονται·	καὶ	τὸ φυγεῖν τὴν ἀμετρίαν, αὐτὸ
[1]	τῆς φωνῆς σοφιστικὸν ἀγώνισμα οἴεσθαι·	καί	τοι καὶ τοῦτο μετὰ μικρὸν
[17]	ἔοικεν ἐπιστατοῦντα ταῖς ὄψεσι. τοῦτο	καὶ	τοῖς κομιδῇ μειρακίοις ἐπέταττεν ἡ
[14]	εἶναι Σωκράτης· ἦν γὰρ σοφός·	καὶ	τοῖς μειρακίοις ἐξῆν, εἰ προσεῖχον
[4]	γενναίας φιλοσοφίας προστάτας ἀπάρχοιτό ποτε	καὶ	τοῖς πολιτικοῖς τοῦ Δίωνος γράμμασι,
[3]	εἰκῇ πως ἐπιτερπούσῃ τοῖς ὀνόμασι	καὶ	τοῖς ῥήμασιν. οὗτός τε ὁ
[3]	τὸ ἀρχαῖον κατὰ φύσιν ἔχον	καὶ	τοῖς ὑποκειμένοις οἰκεῖον, οὗ μετὰ
[14]	δὲ καὶ ψυχὰς ὀπαδοὺς θεῶν,	καὶ	τὸν ἀγῶνα ὃν ἔχουσιν ὑπερκύψαι
[3]	κατὰ τὴν κοινὴν φύσιν ζητοῦντι,	καὶ	τὸν ἅπασιν ἐγχωροῦντα, δίκαιον, ὅσιον,
[2]	καὶ δαίμονας τὸν φιλοχρήματόν τε	καὶ	τὸν ἀπολαυστικόν, καὶ τρίτον τὸν
[15]	οἱ στασιῶται τῆς ἀγλωττίας οὗτοι	καὶ	τὸν Ἀπόλλω δεύτερον ἄγοντες ἑαυτῶν,
[14]	καὶ ἐπίσταται. ἐπεί τοι Σωκράτης	καὶ	τὸν ἀτοπώτερον τῶν λόγων διατιθέμενος,
[1]	ἄνδρας ἐξαριθμεῖται, μεθ´ ὧν δὴ	καὶ	τὸν Δίωνα, καὶ μετὰ Δίωνα
[2]	ἀπεριμερίμνως τὸν ἔπαινον τοῦ ψιττακοῦ	καὶ	τὸν Εὐβοέα τῆς αὐτῆς προαιρέσεως
[1]	σοφιστικὴν ἡρμοσμένους, ἐν οἷς ἀριθμεῖ	καὶ	τὸν Κνίδιον Εὔδοξον, ἄνδρα τὰ
[14]	τῶν οὐρανοῦ νώτων. ἐκεῖ που	καὶ	τὸν παρακεκινδυνευμένον λόγον πρὸς τὸ
[5]	δύναιτο, βούλοιτο. ἄγαμαι δὲ ἐγὼ	καὶ	τὸν Πρωτέα τὸν Φάριον, εἰ
[12]	γελάσῃ τις, ὁ σοφιστὴς τέθνηκεν·	καὶ	τὸν σκυθρωπὸν ὑποπτεύει· σοφιστὴς γάρ
[1]	αὐτὸς διηγήσατο. ἦν δὲ δὴ	καὶ	τοῦ γράφοντος βίον διηγήσασθαι τὴν
[6]	Πρωτέα· Ἕλλην γὰρ ἀνὴρ ἦν,	καὶ	τοῦ Διὸς κηδεστὴς ἄξιος, ᾧ
[1]	ταὐτῷ προβλήματι διαφορὰν τοῦ πολιτικοῦ	καὶ	τοῦ ῥήτορος, ἐπελθέτω μετὰ νοῦ
[18]	ἑκάστῃ τῶν μιμήσεων προσηχεῖν ἀνάγκη	καὶ	τοὐμὸν ἴδιον, ὥσπερ ἡ ὑπάτη
[6]	τὰς Μούσας, δι´ ὧν ἔστι	καὶ	τοὺς ἀνθρώπους ἐξαρέσκεσθαι καὶ τὰ
[1]	Ζήνωνα τοῖς ἐκ Διονυσίων σκώμμασι,	καὶ	τοὺς ἀπ´ αὐτῶν ἀξιοῦντι πάσης
[1]	ἂν εἴημεν τούς τε φιλοσόφους	καὶ	τοὺς αὐτὸ τοῦτο σοφιστικοὺς λόγους
[15]	τοῦ Σωκράτους, ὃς οὐκ ἀπηξίου	καὶ	τοὺς δημοσίᾳ θαπτομένους δύνασθαι λόγῳ
[3]	ἀποδεδομένος εἴη βίος εὐδαιμονικός. ἔτι	καὶ	τοὺς Ἐσσηνοὺς ἐπαινεῖ που, πόλιν
[9]	ποιήσει τὰ τῆς Ἑλληνικῆς διαγωγῆς,	καὶ	τοὺς ἧττον ἁδροὺς προάγει τε
[2]	βίου καὶ σώφρονος. ~Φιλόστρατος δὲ	καὶ	τοῦτο ἀπεριμερίμνως τὸν ἔπαινον τοῦ
[14]	οὐδὲ πρὸς τοῦτο παρώξυντο, ἀλλὰ	καὶ	τοῦτο Κλειτοφῶν κακῶς οἴεται. ἤρκει
[15]	θαπτομένους δύνασθαι λόγῳ κοσμεῖν, καίτοι	καὶ	τοῦτο μεῖζον ἢ καθ´ ἑαυτὸν
[10]	τοῦτο αἰσχρόν· ἡ δὲ ἀμαθία,	καὶ	τοῦτο μεῖζον, τοῦτο αἰσχρόν· ἐν
[1]	σοφιστικὸν ἀγώνισμα οἴεσθαι· καί τοι	καὶ	τοῦτο μετὰ μικρὸν ὁποῖόν ἐστιν
[14]	αὐτῷ καλὸν καὶ ἐν ὥρᾳ·	καὶ	τοῦτο πείθει καὶ μεταπείθει τὰ
[17]	τῆς ἡλικίας αὐτῶν τὴν ἀσθένειαν·	καὶ	τοῦτο πολλάκις, ἕως ἂν τὴν
[6]	προεντυχόντες, ὁ μὲν πολὺς ἐνσχεθήσεται,	καὶ	τοῦτον ἀσπάσεται, καὶ οὐδ´ εἶναι
[4]	ἀνὴρ εἰπεῖν τε καὶ γνῶναι.	καὶ	τοῦτον οὖν ἐπαινέσας αὐτῷ παραδίδωμι,
[6]	τὸν ἐλάττω· καλὸν μέντοι τινὰ	καὶ	τοῦτον, ᾧ προεντυχόντες, ὁ μὲν
[11]	διαιτῶνται παρὰ τὰ Διὸς σκῆπτρα,	καὶ	τούτους εἴληχέ τις θεῶν ἐκ
[7]	ἀκμῆτες αὐτῆς ἀπολαύουσιν. ἀλλ´ ἐπανάγει	καὶ	τούτους ἡ ἐπίκηρος φύσις, μικρὸν
[12]	ἡ δὲ ψυχὴ κατατείνεται, ἐπεὶ	καὶ	τραγακάνθης ἐδήδοκεν, ἵνα τορόν τε
[18]	αὐλήμασι κατακώχιμοι. ἐγὼ δὴ θαμὰ	καὶ	τραγῳδίαις ἐπετραγῴδησα, καὶ κωμῳδίαις ἐπιστωμύλλομαι
[9]	ἔθεσι μᾶλλον ἢ λόγῳ κρατύνουσι,	καὶ	τρεῖς αὐτὰς ἥγηνται· φρόνησιν γὰρ
[6]	φύσει· τί καὶ ποιήσει; ποῦ	καὶ	τρέψεται; ἆρα οὐ πρὸς ἃ
[2]	φιλοχρήματόν τε καὶ τὸν ἀπολαυστικόν,	καὶ	τρίτον τὸν φιλότιμον, τελευταῖον δὲ
[1]	τὸ ἐπισκύνιον ἐτέλεσεν εἰς σοφιστάς,	καὶ	τρυφῆς ἁπάσης οὐχ ἥψατο μόνον,
[8]	οὗ δεῖ γενέσθαι, κοινὸν ἀμφοῖν,	καὶ	τυχόντες οὐδὲν ἀλλήλων ἂν διαφέροιμεν.
[5]	φιλόσοφος συνέσται μὲν ἑαυτῷ τε	καὶ	τῷ θεῷ διὰ φιλοσοφίας, συνέσται
[14]	τῇ δόξῃ, ἀλλ´ ἑαυτῷ ἀρέσκει	καὶ	τῷ θεῷ, τοῖς δὲ ἀνθρώποις
[14]	αὐτὴν πλάτανον, παρ´ ἣν ἐρρητόρευσε	καὶ	τῷ σοφιστῇ Λυσίᾳ προσεγυμνάσατο· καὶ
[18]	ἀλλ´ αὐτὸς ἀνέχω τοὺς ὀφθαλμούς,	καὶ	τῷ συγγραφεῖ προσγυμνάζομαι, μηδ´ ἀκαρῆ
[18]	καὶ ἤθεσι χαρακτήρων· εἰ δὲ	καὶ	τῷ τοῖς ἀδιορθώτοις τῶν βιβλίων
[3]	οὔκουν ἐκ τοῦ δικαίου γε	καὶ	τῶν νόμων τῆς τέχνης· συγκείμενος
[7]	ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς πλείοσιν, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ὀλίγων ἐλάττοσιν, οἷς ἡ
[2]	Δίωνα, ἀλλὰ προσαποστερεῖ τὸν ἄνδρα	καὶ	τῶν ὄντων ἐκ τῆς φιλοσόφου
[1]	τῶν τε αὐτὸ τοῦτο σοφιστῶν,	καὶ	τῶν ὅσοι φιλοσοφήσαντες διὰ τὴν
[1]	ὑπερφωνοῦντάς τε καὶ λαμπρούς, ἀλλὰ	καὶ	τῶν φιλοσόφων τοὺς σὺν εὐροίᾳ
[14]	αὐτὸν εἶναι, τὸ μέγιστόν τε	καὶ	ὑλικώτατον τῶν παθῶν· καὶ ἀπεύξεται
[2]	Εὐβοέα τῆς αὐτῆς προαιρέσεως οἴεται,	καὶ	ὑπὲρ ἀμφοῖν ὁμοίως εἰς ἀπολογίαν
[13]	ὑπέχειν, καὶ αὐτοῖς τοῖς ἀκροαταῖς	καὶ	ὑπὲρ αὐτῶν τῶν ἀκροατῶν, ὑπὲρ
[11]	ὥσπερ τοὺς ἀετοὺς αἰρομένους ὑψοῦ	καὶ	ὑπὲρ πᾶν τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ
[2]	τις ἀφαιρήσεται τοῦ σπουδαῖον εἶναι,	καὶ	ὑπὲρ σπουδαίων συγκεῖσθαι, οὔ μοι
[5]	πάντα. οἱ δὲ ἀστεμφεῖς οὗτοι	καὶ	ὑπερόπται ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως οὔ
[12]	κλεψύδραν ταμιευόμενον, ὅ τις ἂν	καὶ	ὑπηρέτης μειαγωγήσῃ δημόσιος. ἀλλ´ ἐγὼ
[11]	ἠγάσθη, καὶ εἰς αὐτὸ κέχηνε,	καὶ	ὑπὸ τούτου κατέχεται· οὐδὲ οὗτος
[3]	Μέμνων· ἐν τούτῳ μέν γε	καὶ	ὑπότυφός ἐστιν ἡ ἑρμηνεία· τὰ
[14]	κακῶς οἴεται. ἤρκει δὲ αὐτῷ	καὶ	Φαῖδρος περιτυχών, καὶ εἵπετο Φαίδρῳ
[10]	οὐδὲ διανοίας, δόξης δὲ ἀτόπου	καὶ	φαντασίας ἡμαρτημένης ἐκφέροντες· τούτους ἂν
[2]	αἰσχύνεται πενίαν, εἰ μή γε	καὶ	φεύξεται. διὸ βελτίους οἱ τάττοντες
[14]	διδάσκαλον. εἱμαρμένη τοίνυν ἀνδρὸς διδασκάλου	καὶ	φθονερὸν αὐτὸν εἶναι, τὸ μέγιστόν
[18]	Κράτητος, νῦν δὲ Διφίλου τε	καὶ	Φιλήμονος, καὶ οὐδ´ ἔστιν ἰδέα
[1]	μάλιστα σοφιστῶν εἰς φιλοσόφους τε	καὶ	φιλοσοφίαν ἀπηναισχύντηκεν. ἅτε γάρ, οἶμαι,
[11]	ἔδωκε γλώττης τε εὖ ἥκειν	καὶ	φιλοσοφίας ἐπήβολον εἶναι. ~Ἠγώνισταί γε
[2]	τινα λόγον τῶν Δίωνος, ὥστε	καὶ	φιλόσοφον ὑπ´ αὐτοῦ προσειρῆσθαι. ὡς
[13]	ἀποδεδόσθω γραμματικοῖς. ~Εἶεν δ´ ἂν	καὶ	φιλοσόφων βιβλίων γραμματικοί τινες ἀποδεδειγμένοι,
[5]	ἄστει τύχας διαλέξεων ὑποθέσεις ποιήσεται,	καὶ	φορτικῶς τοῖς ἀνθρώποις συνέσται, ὃ
[12]	τὴν ψυχὴν ὑπό τε λιμοῦ	καὶ	φροντίδων, ἵν´ ἀγαθόν τι συλλέξηται·
[6]	τινὲς ἦσαν περὶ ζῴων τε	καὶ	φυτῶν, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν
[12]	ᾖ, καὶ προσγελᾷ τῷ θεάτρῳ,	καὶ	χαίρει δῆθεν, ἡ δὲ ψυχὴ
[11]	αὐτῷ γένοιτο, μουσικῷ τε ἀνδρὶ	καὶ	χαρίεντι. καὶ γὰρ εἰ μὴ
[10]	μικρὰ ἐποπτεῦσαι πρὸς τῶν μειζόνων,	καὶ	χορεῦσαι πρὶν δᾳδουχῆσαι, καὶ δᾳδουχῆσαι
[15]	ταῖς μούσαις. τί γὰρ ἂν	καὶ	χρήσαιο τοῖς κτήμασι τοῖς πατρῴοις;
[14]	θεῶν οἴκῳ μόνη· ὑμνεῖ δὲ	καὶ	ψυχὰς ὀπαδοὺς θεῶν, καὶ τὸν
[10]	ἀρετάς, ἀλλ´ ἀφῃρήκαμεν τὸ ἐμπόδιον,	καὶ	ὧν χωρὶς οὐδὲ ὅσιόν ἐστιν
[3]	ἐν ἐκείναις μὲν γὰρ ὑπτιάζει	καὶ	ὡραΐζεται, καθάπερ ὁ ταὼς περιαθρῶν
[7]	λαμπρῶς οὕτως ἐπαναστάντες τῇ φύσει,	καί,	ὡς ἂν ἡμεῖς φαῖμεν, δικαιότατοι
[1]	δ´ ἂν ἀπαξιῶσαί μοι δοκοῦσι	καὶ	ὡς οὐ διδόμενον δέξασθαι, φιλοσοφίας
[14]	καὶ Ἱππίᾳ ξυνεχώρει τι λέγειν,	καὶ	ὡς Πρωταγόραν ἐβάδιζεν, καὶ συνίστη
[10]	κακοὶ καθηράμενοι. οἷς δὲ ἐπῆλθε	διενέγκαι	τοῦ πλήθους κατὰ τύχην μαθοῦσιν
[3]	τὼ πόδε, κᾆτα ψυγείσῃ περιέφυσαν	Περσικαί.	ταύτας ὑπολύσας, ἀνεμέτρει τὸ χωρίον.
[12]	ἀνδριάντος γενέσθαι· ἀπαλλαγεῖεν γὰρ ἂν	πάλαι	δεόμενοι. ἐγὼ δὲ ἐπ´ ἐμαυτοῦ
[5]	οὐδ´ ἄν, εἰ δύναιτο, βούλοιτο.	ἄγαμαι	δὲ ἐγὼ καὶ τὸν Πρωτέα
[8]	καὶ ἐπαλείφειν εὐθυμίᾳ τὸν βίον·	ἐπίσταμαι	γὰρ ἄνθρωπος ὤν, καὶ οὔτε
[1]	καὶ φιλοσοφίαν ἀπηναισχύντηκεν. ἅτε γάρ,	οἶμαι,	φύσεως λαχὼν ἐχούσης ἰσχύν, καὶ
[10]	τάξιν, ἣν αἱ τῶν στοιχείων	γραμμαὶ	πρὸς ἐπιστήμην βιβλίου· πρῶται γάρ
[18]	τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ τῷ συγγραφεῖ	προσγυμνάζομαι,	μηδ´ ἀκαρῆ διαλιπών, ἀλλ´ ἐφιεὶς
[1]	διαθέσεως γράφοντος· ὡς ἐγὼ σφόδρα	διισχυρίζομαι,	πείσαιμι δ´ ἂν καὶ ἄλλον,
[18]	καὶ τραγῳδίαις ἐπετραγῴδησα, καὶ κωμῳδίαις	ἐπιστωμύλλομαι	πρὸς τὸν πόνον ἑκάστου τοῦ
[4]	καὶ ἤδη συνεῖναι τῷ παιδὶ	βούλομαι	καὶ διδάσκειν ἅττα μοι φρονεῖν
[13]	δυστυχέστερον. νυνὶ δὲ ὁπόσοις τε	βούλομαι,	καὶ ὁπόσα, καὶ περὶ ὧν,
[5]	μὲν οὖν καὶ ἀπιστεῖν αὐτοῖς	βούλομαι,	καὶ οὐδ´ ἂν φαίην ἀπόρρητόν
[15]	καὶ αὐτὸν ἀμφότερα ἀγαθὸν γενέσθαι	βούλομαι,	μύθων τε ῥητῆρ´ ἔμεναι, γνωστῆρά
[11]	καὶ εἶχεν ἀγαθόν, ἀγέραστον εἶναι	βούλομαι,	ὅτι παῖδάς τε παραλαβόντες ἡμᾶς
[9]	περὶ τούτων δὴ καὶ σαφῶς	διατείνομαι,	ὅτι μάτην ἂν οὗτοι πονοῖεν
[16]	ῥητορικῆς. ἀλλ´ ἐγὼ νόμονἐκ φιλοσοφίας	παρέξομαι.	Πυθαγόρας Μνησάρχου Σάμιος ἐπιγέγραπται τῷ
[18]	ἣ ποιήσεως, πρὸς ἥντινα οὐ	διαίρομαι	καὶ ἐπεξάγω τὴν πεῖραν, καὶ
[12]	δὴ καὶ εἰς νύκτα γε	ᾄσομαι.	τὸ δὲ καὶ πεπαυμένου ῥεῖ,
[12]	εἰ μήπω παύομαι, ἀλλ´ αὐτίκα	πεπαύσομαι·	εἰ δὲ μή, καὶ μετὰ
[18]	πρὸς μὲν γὰρ ἄλλον οὐδένα	νεανιεύσομαι,	πρὸς σὲ δὲ τάγε ἀληθῆ·
[12]	ἀλλ´ ἐγὼ μὲν εἰ μήπω	παύομαι,	ἀλλ´ αὐτίκα πεπαύσομαι· εἰ δὲ
[12]	ἀόριστοι γὰρ αἱ τῶν παιζόντων	ὁρμαί.	τοιοῦτόν ἐστιν ἀγρὸς καὶ ἐλευθερία,
[1]	δὲ φαίνεται; ἀλλ´ ἔγωγε οὐ	μικρολογοῦμαι	πρὸς τὰς ἐναντιολογίας· συγχωρῶ δὲ
[9]	τὴν ὁρμὴν νοῦ κινουμένου γνώρισμα	ποιοῦμαι·	οἱ δὲ πλείους οὐδὲ οἴκοθεν
[10]	μετρίως διακείμενοι, οὔτε εἰδότες, οὔτε	εἰδέναι	προσποιούμενοι, τουτέστιν ἐξ ἡμισείας εἰδότες·
[11]	περιττὸν αἰνίττονταί ποτε καὶ παραδηλοῦσι,	συνιέναι	βούλεται, τὸ δὲ ἐκκείμενον αὐτῶν
[9]	οὐκ ἔστι γε μὴ οὐκ	εἰσιέναι	τε καὶ συναιρεῖσθαι τὰς ἀρετὰς
[12]	μηδὲ μέλλειν εἰς δικαστήριον ἀγνωμονέστερον	εἰσιέναι	τὸ θέατρον, θυροκοπήσαντα καὶ ἐπαγγείλαντα
[8]	ἄγω, καὶ σοφώτερον τίθημι, ὅτι	κατιέναι	δεῆσαν, ὁ μὲν ἐν γειτόνων
[2]	ὡς μὴ ἐπὶ τοῖς τυχοῦσιν	ἐσπουδακέναι	δοκεῖν. τοῦτο δ´ ἤδη πλέον
[8]	ἀλλ´ ἔμοιγε οὐδὲ ὁδὸν δοκοῦσι	βεβαδικέναι.	πῶς γάρ, ἐν ᾗ μηδεμία
[15]	γενέσθαι βούλομαι, μύθων τε ῥητῆρ´	ἔμεναι,	γνωστῆρά τε ὄντων, καὶ μὴ
[2]	ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας, μακαριώτερον ἑαυτοῦ	γεγονέναι	κυνηγέτην ἄνδρα ἐν τῇ ὀρεινῇ
[4]	ἔοικε γὰρ οὐδ´ ἄλλο τι	γεγονέναι	προοίμιον φιλοσοφίας ἢ πολυπραγμοσύνη γνώσεως·
[9]	οὐρανὸν ἰδεῖν, οὐκ ἀπόχρη μὴ	κεκυφέναι	πρὸς τοὔδαφος, ἀλλὰ δεῖ μετὰ
[8]	τί δεῖν, ἀλλὰ παθεῖν καὶ	διατεθῆναι,	δηλονότι γενομένους ἐπιτηδείους· καὶ ἡ
[9]	αὔταρκες εἶναι καὶ παρ´ ἑαυτοῦ	κινηθῆναι.	ὁποῖος Ἀμοῦς ὁ Αἰγύπτιος οὐκ
[14]	οὐδὲν ἀποδέξεται λέγοντος. ἢ κίνδυνος	καταφρονηθῆναι	καὶ περιιδεῖν ἀφιπτάμενα τὰ μειράκια.
[15]	συνευξώμεθα αὐτῷ, μή, πρὶν ἀμωσγέπως	ἐμφορηθῆναι	ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως, καὶ δύνασθαι
[6]	ζωῆς. ᾧ δὲ μὴ ἔστιν	ἡσθῆναι	καθαρὰν ἡδονήν· δεῖ δὲ τοῦ
[11]	ἀνθεινοὺς ἀγαγοῦσα λειμῶνας, ὡς μὴ	διακναισθῆναι	τῷ πόνῳ, καὶ πανδαισίαν παρέθηκεν
[15]	κατὰ χάριν τοῦ τὰ ἐρωτικὰ	παιδευθῆναι.	εἰ δέ τινα τὰ κατὰ
[3]	παρ´ ὅντιν´ οὖν καὶ δήμῳ	διαλεχθῆναι	καὶ ἰδιώτῃ τοῦ παντὸς ἄξιος.
[14]	κἀκεῖνο καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπιτήδευμα	φανῆναί	τινας ἀμείνους ἢ ὡς ἁλῶναι
[10]	εἰς ἄβυσσόν τινα φλυαρίας ἐμπεσοῦσι	διαφθαρῆναι,	ὃ καὶ Σωκράτης ἐφοβήθη παθεῖν,
[10]	διεσπασμένα καὶ πολυκέφαλα, οἷά φασιν	ἐπαναστῆναί	ποτε τοῖς θεοῖς. καὶ ταῦτα
[9]	οὐ γὰρ ἀπόχρη μὴ κακὸν	εἶναι,	ἀλλὰ δεῖ καὶ θεὸν εἶναι.
[4]	ἄλλο τι κακὸν μηδ´ ἄγροικον	εἶναι,	ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ Χαρίτων
[8]	ἑτέραν ὁδὸν τὴν ἀξιουμένην ἀδαμαντίνην	εἶναι	βαδίσαντες· ὑποκείσθω δέ, ὅπερ ἐστίν,
[12]	καὶ ἄγονον, ἣν δεῖ κριτὴν	εἶναι	βιβλίων, ἐπειδὴ κατὰ τοῦτο ὁ
[11]	τις καὶ εἶχεν ἀγαθόν, ἀγέραστον	εἶναι	βούλομαι, ὅτι παῖδάς τε παραλαβόντες
[16]	ἀξιοῦσιν ἀπὸ τοῦ τοιούτου ῥήτορες	εἶναι,	γραμματεῖς ἀτεχνῶς ὄντες. οἱ δέ,
[12]	οὐδὲ δύο περιεποιησάμην ἐμαυτοῦ μαθητὰς	εἶναι,	δι´ οὓς ἂν ἐδέησεν εἰς
[1]	ὑπεριδεῖν· αὐτοῦ μὲν ἂν ἔλεγχος	εἶναι	δόξειεν, προειπόντος ὅτι τῶν συκοφαντουμένων
[5]	γὰρ ἐθέλει τῶν θείων ἔσχατον	εἶναι.	εἰ δὲ καὶ κρύπτειν ἐπιτηδειότερος
[11]	εὖ ἥκειν καὶ φιλοσοφίας ἐπήβολον	εἶναι.	~Ἠγώνισταί γε πρὸς τοὺς ἀμούσους
[9]	οὔτε ἐπίκτητος. κινδυνεύει γὰρ οὐδ´	εἶναι	θεμιτὸν ἄλλῳ τῳ τῶν ἐν
[12]	ἐνεργεῖν, τὴν δὲ ἐπιβολὴν ἀγύμναστον	εἶναι	καὶ ἄγονον, ἣν δεῖ κριτὴν
[12]	τὴν μοῖραν ὁ θεός, ἀδέσποτον	εἶναι	καὶ ἄφετον, ὃς οὐδὲ τρεῖς
[9]	εἶναι, ἀλλὰ δεῖ καὶ θεὸν	εἶναι.	καὶ ἔοικεν εἶναι τὸ μὲν
[9]	νοῦ χρῆμα ἐξαίσιον, οἷον αὔταρκες	εἶναι	καὶ παρ´ ἑαυτοῦ κινηθῆναι. ὁποῖος
[2]	Εὐβοέα τις ἀφαιρήσεται τοῦ σπουδαῖον	εἶναι,	καὶ ὑπὲρ σπουδαίων συγκεῖσθαι, οὔ
[18]	τί μοι δοκεῖ τὸ ἀκόλουθον	εἶναι,	κᾆτα ἐξετάζω πρὸς τὰ γεγραμμένα
[5]	εἰδώλῳ, οὐκ ἄν ποτε ἑκὼν	εἶναι	μεθεῖτο τῆς ἀτόπου διώξεως. ~Παρασκευαστέον
[1]	ψιττακίῳ τῷ ὄρνιθι, σοφιστοῦ γὰρ	εἶναι	μηδὲ τούτων ὑπεριδεῖν· αὐτοῦ μὲν
[18]	τοῦ γράψαντος. εἴποις ἂν ἡλικιώτην	εἶναι	νῦν μὲν Κρατίνου καὶ Κράτητος,
[2]	ὑπὸ πενίας ἐγείρει, καὶ ἀταπείνωτον	εἶναι	παρασκευάζει· τοῦτο μέν, τῷ καταμελιτοῦντι
[3]	ἂν ἀπιστήσαις αὐτὰ τῆς αὐτῆς	εἶναι	παρασκευῆς τε καὶ δυνάμεως. ~Ταῦτά
[6]	θεωρίαν ἀτρύτως ἔχειν ἐροῦσιν, ἀπαθεῖς	εἶναι	ποιούμενοι, θεοὶ σαρκία περικείμενοι· εἰ
[5]	γε ὁ τὴν σοφίαν κορυφαῖος	εἶναι	ποιούμενος. τυχὸν μὲν γὰρ οὐδ´
[6]	καὶ τοῦτον ἀσπάσεται, καὶ οὐδ´	εἶναι	πρεσβύτερον ἄλλον οἰήσεται· ὁ δὲ
[10]	ἀμαθὲς οἴεσθαι, καὶ τὸ ἄλογον	εἶναι	σοφὸν οὐδεὶς ἐπιτρέψει λόγος. ταύτην
[14]	σοφιστῶν· οὐ γὰρ ἐποιεῖτο σοφὸς	εἶναι	Σωκράτης· ἦν γὰρ σοφός· καὶ
[17]	μὴ πρὸς ἄλλοις, ἀλλὰ ἐντὸς	εἶναι·	τὰ γὰρ διημαρτημένα ταῦτα βιβλία
[8]	~Ἐγὼ δὲ βουλοίμην μὲν ἂν	εἶναι	τῆς φύσεως ἡμῶν, ἀεὶ πρὸς
[7]	καὶ καλλίω. δεῖ γὰρ ἡμῶν	εἶναί	τι καὶ περὶ τὰ τῇδε·
[9]	σωφροσύνην, εἴ γε δὴ σωφροσύνην	εἶναι	τὸ κατ´ αὐτοὺς συγχωρήσομεν. ὡς
[14]	ἀνδρὸς διδασκάλου καὶ φθονερὸν αὐτὸν	εἶναι,	τὸ μέγιστόν τε καὶ ὑλικώτατον
[9]	καὶ θεὸν εἶναι. καὶ ἔοικεν	εἶναι	τὸ μὲν οἷον ἀπεστράφθαι τὸ
[4]	ἧς ἐν τῷ λόγῳ τοῦ	εἶναι	τὸ πάσαις ἐποχεῖσθαι παραλαμβάνεται, εἰ
[5]	οὔ μοι δοκοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες	εἶναι	τοιοῦτοι, πενίᾳ δὲ φύσεως μηδὲ
[1]	ῥητορεύειν αὐτὸ ἠλήθευεν, ἄμεινον ἀναπεπεισμένος	εἶναι	τοῦ ζῆν κατὰ φιλοσοφίαν τὸ
[4]	Χαρίτων μυεῖσθαι, καὶ ἀκριβῶς Ἕλληνα	εἶναι,	τοῦτ´ ἔστι δύνασθαι τοῖς ἀνθρώποις
[11]	παρέδοσαν· αἱ δὲ παρεσκεύασαν οἵους	εἶναι	τῶν ἄκρων ἐπορέξασθαι· ἐκεῖ τε
[17]	νόμους ἐκεῖνος φθέγγεται· ἄριστον μὲν	εἶναι	φῦναι τὸν νοῦν αὐτάρκη πρὸς
[12]	ἐκκείμενος, ὃν ἔξεστι τῷ βουλομένῳ	διαθεῖναι	κακῶς. κἂν γελάσῃ τις, ὁ
[8]	καὶ γὰρ τὸ κρῖναι καὶ	συνθεῖναι	λόγον ἢ ποίησιν, οὐκ ἔξω
[14]	θεῷ, τοῖς δὲ ἀνθρώποις ἀνθρωπίνως	συνεῖναι	καὶ βούλεται καὶ ἐπίσταται. ἐπεί
[6]	καὶ ἄνθρωπος ὤν, καὶ δυνάσθω	συνεῖναι	πρὸς μέτρον ἑκάστῳ. τί οὖν
[4]	πατρικὸν δὴ πέπονθα, καὶ ἤδη	συνεῖναι	τῷ παιδὶ βούλομαι καὶ διδάσκειν
[4]	τῶν Μουσῶν εὐθὺς τὸν Ἀπόλλω	παρεῖναι.	~Ὁ δὲ λόγος οὗτος τεχνίτην
[10]	ἠπίστασθε, τὸ μηδενὸς ὑμῖν ἐπιστήμην	παρεῖναι·	τὴν δὲ διπλῆν ἄγνοιαν ἐφ´
[5]	ποιήσαντα· ἢ τοῦτον μὲν οὔπω,	προσεῖναι	δὲ δεῖ τὸ καὶ ἔχειν
[16]	καὶ παλαιοῦ, πειθώ τινα δεῖ	προσεῖναι,	καὶ γενέσθαι νόμον τὸν λόγον.
[4]	ἔχουσιν ἐστοιβασμένης τῆς διανοίας, εἶτα	ἀποκλῖναι	δεῆσαν, μὴ εὐθὺς ἐπὶ κωμῳδίαν
[8]	ὄφελος ἄρνυται. καὶ γὰρ τὸ	κρῖναι	καὶ συνθεῖναι λόγον ἢ ποίησιν,
[2]	δοκεῖ ῥᾷστ´ ἂν ὁ τοιοῦτος	ἐγκρῖναί	τινα λόγον τῶν Δίωνος, ὥστε
[7]	τῆς φύσεως· καὶ ἦσαν αὐτοῖς	σεμναί	τε ᾠδαὶ καὶ ἱερὰ σύμβολα
[10]	προπαιδευόμενοι. δεῖ γάρ τοι πρῶτον	ἀποδῦναι	τὴν ἀγροικίαν, καὶ τὰ μικρὰ
[17]	ἐκεῖνος φθέγγεται· ἄριστον μὲν εἶναι	φῦναι	τὸν νοῦν αὐτάρκη πρὸς ὁτιοῦν
[14]	φανῆναί τινας ἀμείνους ἢ ὡς	ἁλῶναι	τοῖς προσπεφυκόσιν αὐτῷ καὶ παραβλαστάνουσι
[4]	περιττὸς ἀνὴρ εἰπεῖν τε καὶ	γνῶναι.	καὶ τοῦτον οὖν ἐπαινέσας αὐτῷ
[8]	τάξαι, καὶ ἑτέρου τάξαντος αὐτὸν	ἐπιγνῶναι,	πῶς ταῦτα καὶ ἀσπούδαστα παίγνια;
[8]	τὸ κεφάλαιον ἐξευρεῖν τε καὶ	τάξαι,	καὶ ἑτέρου τάξαντος αὐτὸν ἐπιγνῶναι,
[4]	κωμῳδίαν ἢ ψιλήν τινα ῥητορείαν	ἀίξαι·	τοῦτο γάρ ἐστιν οὐκ ἐν
[1]	δὲ τὸν Δίωνα φιλόσοφον ὄντα	παῖξαι	τὰ σοφιστῶν, εἰ μόνον πρᾶός
[8]	πρεσβύτερον θέαμα, καὶ μὴ ταχὺ	σκαρδαμύξαι	πρὸς ἥλιον ἀτενίσαντα. οὕτω μὲν
[4]	παιδείας. καὶ καλόν γε, ὦ	παῖ,	θεωρήμασιν ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα καὶ καταπεπυκνωμένον
[13]	τοῖς προσήκουσιν, ὑπὲρ δὲ τῶν	ὁσημέραι	λόγων αὐτοῖς· βούλοιτο γὰρ ἂν
[8]	ἔξω νοῦ· καὶ τὸ λέξιν	καθῆραί	τε καὶ ἀποσμιλεῦσαι, καὶ τὸ
[7]	σώμασι, καὶ ἴσασιν ὄντες ἄνθρωποι,	μικραὶ	μερίδες τοῦ κόσμου, καὶ ἔχοντες
[8]	ἄλλῳ· ἀλλ´, ὡς μικρῷ μεῖζον	εἰκάσαι,	καθάπερ Ἀριστοτέλης ἀξιοῖ τοὺς τελουμένους
[12]	ἀλλὰ βούλοιντο μὲν ἂν αὐτὸν	ἐξᾷσαι·	γελῷεν γὰρ ἄν· βούλοιντο δ´
[1]	καὶ ἀλήθειαν ἐκ παντοδαποῦ λόγου	φωρᾶσαι.	ἐπειδή τε ἐφιλοσόφησεν, ἐνταῦθα δὴ
[6]	πόρρω πεσεῖν, μηδὲ κατὰ πᾶσαν	ζῆσαι	τὴν ποικιλίαν τῆς φύσεως· ὁ
[11]	καὶ παρέσχον ἀφορμὴν τῷ λόγῳ	βοηθῆσαι	τοῖς προπαιδεύμασιν· ὧν τί ἄν
[9]	ὥστε καὶ παρ´ ἑαυτόν τι	ποιῆσαι·	προιόντα γὰρ εἰκὸς ἐντυχεῖν ποι
[4]	τοῦτ´ ἔστι δύνασθαι τοῖς ἀνθρώποις	ἐξομιλῆσαι,	τῷ μηδενὸς ἀπείρως ἔχειν ἐλλογίμου
[1]	διπλόην, ἀλλὰ μὴ ἁπλῶς οὕτω	συγκαταριθμῆσαι	τοῖς ἀμφὶ Καρνεάδην καὶ Εὔδοξον·
[9]	τὸ γὰρ ἔνδοθεν σπέρμα δεινὸς	αὐξῆσαι,	καὶ σμικρὸν σπινθῆρα λόγου παραλαβών,
[7]	γε Ἑλληνικοῦ τὸ βάρβαρον ἔνστασιν	τηρῆσαι	ῥωμαλεώτερον· ᾗ γὰρ ἂν ὁρμήσῃ,
[3]	γὰρ δὴ σοφιστῶν κατὰ τὸ	ἐπιχειρῆσαι	διήνεγκεν. εἰ δέ τις καὶ
[17]	καὶ κατὰ μόνας ἔργον τι	θαρρῆσαι	παραπλήσιον· ἅμα δὲ καὶ προσεθίζεται
[1]	μὲν τεχνικοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ μὴ	προσταλαιπωρῆσαι,	μηδὲ προσανασχεῖν φυσικοῖς δόγμασιν, ἅτε
[8]	βραχὺ προσεθίζοντα τοῖς ὁράμασιν, ὥστε	θαρσῆσαί	ποτε καὶ πρεσβύτερον θέαμα, καὶ
[5]	αὐτὸν τραγῳδίαν τεθαυμακότες, ὡς μὴ	ἐπιζητῆσαι	τὴν ἀλήθειαν περὶ ὧν πραγματεύοιτο.
[10]	πρὶν δᾳδουχῆσαι, καὶ δᾳδουχῆσαι πρὶν	ἱεροφαντῆσαι.	οὔκουν ἐθελήσετε πόνων ἐπὶ πόνοις
[13]	πρόχειρος εἰς δῆμον εἰπεῖν, ἀδύνατος	ἐπιστῆσαι,	καὶ σκέμμα παραλαβών, ὥσπερ ἀνδριάντα
[10]	τῶν μειζόνων, καὶ χορεῦσαι πρὶν	δᾳδουχῆσαι,	καὶ δᾳδουχῆσαι πρὶν ἱεροφαντῆσαι. οὔκουν
[10]	καὶ χορεῦσαι πρὶν δᾳδουχῆσαι, καὶ	δᾳδουχῆσαι	πρὶν ἱεροφαντῆσαι. οὔκουν ἐθελήσετε πόνων
[10]	ὧν χωρὶς οὐδὲ ὅσιόν ἐστιν	ἐλπίσαι	τυχεῖν τοῦ τέλους, τοῦτο τέως
[8]	τὸ λέξιν καθῆραί τε καὶ	ἀποσμιλεῦσαι,	καὶ τὸ κεφάλαιον ἐξευρεῖν τε
[9]	τῆς ὄψεως ἐπὶ τὰ ἄνω	νεῦσαι.	καὶ δῆτα τῶν ἀρετῶν ὄναιτο
[6]	ταῖς ἐσχάταις δυνάμεσιν, ἀλλὰ δίδωσιν	ἀνανεῦσαι	δι´ ἐλαχίστου, καὶ εἰς οὐσίαν
[5]	τῇ καρδίᾳ, ἀδυνατούσης τῆς γλώττης	ἐξερμηνεῦσαι	τὴν γνώμην. ἐγὼ μὲν οὖν
[6]	ἀγαπητὸν γὰρ ἔχοντά που πλησίον	ἀπονεῦσαι	καὶ ἀφοσιώσασθαι τῇ ψυχικῇ συστάσει
[10]	ἐποπτεῦσαι πρὸς τῶν μειζόνων, καὶ	χορεῦσαι	πρὶν δᾳδουχῆσαι, καὶ δᾳδουχῆσαι πρὶν
[10]	τὴν ἀγροικίαν, καὶ τὰ μικρὰ	ἐποπτεῦσαι	πρὸς τῶν μειζόνων, καὶ χορεῦσαι
[1]	τῶν φιλοσοφησάντων ἐν δόξῃ τοῦ	σοφιστεῦσαι»	ταὐτὸν ἑτέρως εἰπών, ὅτι, μὴ
[7]	ἀκοινωνήτους ἀνθρώποις, ἅτε ἀΐξαντας ἑαυτοὺς	ἐκλῦσαι	τῆς φύσεως· καὶ ἦσαν αὐτοῖς
[7]	μή τι χάριεν ἰδεῖν ἢ	ἀκοῦσαι,	οὐ γὰρ σῖτον ἔδους´, οὐ
[9]	ἀρεταὶ δὲ καθαίρουσι τὸ ἀλλότριον	ῥιπτοῦσαι.	ἀλλ´ εἰ μὲν ἦν ἡ
[1]	τοῦ σοφιστοῦ· αὐτοὶ δ´ ἂν	ἀπαξιῶσαί	μοι δοκοῦσι καὶ ὡς οὐ
[14]	τὸν ἐπὶ διαβολῇ τῶν ἐρωτικῶν,	δύναται	μεθαρμόσασθαι τὴν ἀληθεστέραν, καὶ αὐτίκα
[6]	ἀρκεῖν, ὡς ἕκαστος ἀπολαύειν αὐτοῦ	δύναται·	ὁ δὲ γενόμενος τῶν ἄκρων
[17]	ὥσπερ γὰρ ἄλλο τι πρόβλημα	ἀγαπᾶται,	τὸ πόριμον ἡμῶν γυμναζούσης τῆς
[7]	ἀστείως τε ἔχει καὶ ἡμερώτερον	κέκραται·	ὥστε κἂν θᾶττον ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ
[2]	ὑπὲρ ἀμφοῖν ὁμοίως εἰς ἀπολογίαν	καθίσταται	τὴν ὑπὲρ τοῦ Δίωνος, ὡς
[14]	ἀνθρωπίνως συνεῖναι καὶ βούλεται καὶ	ἐπίσταται.	ἐπεί τοι Σωκράτης καὶ τὸν
[17]	καὶ συνήγορος, ἐπειδὴ νόμους ἐκεῖνος	φθέγγεται·	ἄριστον μὲν εἶναι φῦναι τὸν
[1]	ἣν χρυσῆν εἶχεν, ὥσπερ καὶ	λέγεται,	σοφιστὴς ἔστω διὰ πάντων τῶν
[3]	ἐκείναις μὲν γὰρ ὑπτιάζει καὶ	ὡραΐζεται,	καθάπερ ὁ ταὼς περιαθρῶν ἑαυτόν,
[13]	σωμάτων· ὅστις δὲ ἀώροις αὐταῖς	συνεθίζεται,	καὶ τὰ λοιπὰ πέπονθε παραπλήσια
[17]	θαρρῆσαι παραπλήσιον· ἅμα δὲ καὶ	προσεθίζεται	μὴ πρὸς ἄλλοις, ἀλλὰ ἐντὸς
[14]	ἀλλὰ καὶ τοῦτο Κλειτοφῶν κακῶς	οἴεται.	ἤρκει δὲ αὐτῷ καὶ Φαῖδρος
[2]	τὸν Εὐβοέα τῆς αὐτῆς προαιρέσεως	οἴεται,	καὶ ὑπὲρ ἀμφοῖν ὁμοίως εἰς
[1]	φιλόσοφος ὤν, εἰς τὸν σοφιστὴν	ἕλκεται.	λέγει γὰρ οὕτω· Σοφιστὰς δὲ
[14]	δὲ ἀνθρώποις ἀνθρωπίνως συνεῖναι καὶ	βούλεται	καὶ ἐπίσταται. ἐπεί τοι Σωκράτης
[5]	τοῦ διατίθεσθαι τὰς συνουσίας ᾗ	βούλεται,	καὶ οὕτω μειονεκτεῖν ἀνάγκη τὸν
[16]	ἐᾷ τοῖς βιβλίοις ἐπιποιεῖν, ἀλλὰ	βούλεται	μένειν αὐτὰ ἐπὶ τῆς πρώτης
[11]	αἰνίττονταί ποτε καὶ παραδηλοῦσι, συνιέναι	βούλεται,	τὸ δὲ ἐκκείμενον αὐτῶν κάλλος
[4]	τοῦ εἶναι τὸ πάσαις ἐποχεῖσθαι	παραλαμβάνεται,	εἰ μὴ φιλοκρινοίη τε αὐτάς,
[9]	τοῖς οἴκοθεν μακαρίοις τὸ τέλος	ἐπιτυγχάνεται.	σπανιώτερον δὲ δήπου τὸ γένος
[1]	τοῦτο μὲν ἐστίν, ἐκεῖνο δὲ	φαίνεται;	ἀλλ´ ἔγωγε οὐ μικρολογοῦμαι πρὸς
[8]	πῶς γάρ, ἐν ᾗ μηδεμία	φαίνεται	κατὰ βραχὺ πρόοδος, μηδὲ πρῶτον
[1]	μετὰ τὴν φυγήν, οὐχ οἷς	ἐμφαίνεται	μόνοις ἡ φυγή, καθάπερ ἐπέγραψαν
[3]	γὰρ ἀποπροσποιῆται, πάνυ τοῦ θεάτρου	γίνεται	καὶ τῆς χάριτος· καὶ οὐκ
[12]	ἕξω βιβλίον ἐξονυχίζειν, ὑφ´ οὗ	γίνεται	τὸ κατὰ μνήμην ἐνεργεῖν, τὴν
[10]	ἀλλ´ οὐδὲ τὰ μεγάλα ἀκονιτὶ	παραγίνεται.	καίτοιγε εἰ σὺν ὥρᾳ τοῦ
[12]	χαίρει δῆθεν, ἡ δὲ ψυχὴ	κατατείνεται,	ἐπεὶ καὶ τραγακάνθης ἐδήδοκεν, ἵνα
[6]	τὸ ἐν λόγοις κάλλος· οὐ	βαθύνεται	πρὸς ὕλην, οὐδὲ ἐμβαπτίζει τὸν
[2]	ἀρίσταις ὑποθήκαις, αἷς χρώμενος οὐδεὶς	αἰσχύνεται	πενίαν, εἰ μή γε καὶ
[14]	ἐξαρτήσηται τοὺς θαυμασομένους, οὐδενὸς οὐδὲν	ἀποδέξεται	λέγοντος. ἢ κίνδυνος καταφρονηθῆναι καὶ
[15]	ἐπαινέσεται, καὶ ἀσπασίως καὶ ποιητικῆς	ἀνθέξεται·	ταύτην μὲν γὰρ ἄντικρυς εἰργάσατο
[14]	καὶ ὑλικώτατον τῶν παθῶν· καὶ	ἀπεύξεται	μὲν μηδένα γενέσθαι σοφὸν ἐν
[2]	πενίαν, εἰ μή γε καὶ	φεύξεται.	διὸ βελτίους οἱ τάττοντες αὐτὸν
[6]	κινεῖ, τούτῳ καὶ παρ´ ἡμῶν	ἀνεῴξεται	τὰ ἀνάκτορα· οὐδὲ ὁ Μενέλεως
[8]	ἵνα τὰς σώματος ἡδοίμην ἡδονάς.	λείπεται	δή τι τῶν ἐν μέσῳ
[9]	οὐ θεμιτὸν ᾖ, Πλάτωνος ἀπεδεξάμεθα.	ἀρεταὶ	δὲ καθαίρουσι τὸ ἀλλότριον ῥιπτοῦσαι.
[6]	μὲν πολὺς ἐνσχεθήσεται, καὶ τοῦτον	ἀσπάσεται,	καὶ οὐδ´ εἶναι πρεσβύτερον ἄλλον
[15]	ἁπανταχοῦ τὸ καλὸν ἐπιγνώσεται καὶ	ἀσπάσεται,	καὶ ῥητορικὴν ἐπαινέσεται, καὶ ἀσπασίως
[15]	ἐπιγνώσεται καὶ ἀσπάσεται, καὶ ῥητορικὴν	ἐπαινέσεται,	καὶ ἀσπασίως καὶ ποιητικῆς ἀνθέξεται·
[6]	ὥστε ὑφήσει τοῦ μεγέθους καὶ	καταβήσεται·	οὐ γάρ ἐσμεν ὁ ἀκήρατος
[6]	ᾧ προεντυχόντες, ὁ μὲν πολὺς	ἐνσχεθήσεται,	καὶ τοῦτον ἀσπάσεται, καὶ οὐδ´
[6]	καὶ οὐδ´ εἶναι πρεσβύτερον ἄλλον	οἰήσεται·	ὁ δὲ λαχὼν φύσεως θείας
[5]	ἐν ἄστει τύχας διαλέξεων ὑποθέσεις	ποιήσεται,	καὶ φορτικῶς τοῖς ἀνθρώποις συνέσται,
[2]	εἰ γὰρ τὸν Εὐβοέα τις	ἀφαιρήσεται	τοῦ σπουδαῖον εἶναι, καὶ ὑπὲρ
[5]	τῶν ὑφειμένων τοῦ λόγου δυνάμεων·	ἐπιστήσεται	μὲν οὖν ὡς φιλόλογος, κρινεῖ
[12]	δὲ καὶ πεπαυμένου ῥεῖ, καὶ	ῥυήσεται	καὶ νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν,
[14]	τὰ μειράκια. εἰ γὰρ οὐ	διοίσεται,	τὴν ὑπόθεσιν ἔφθειρε· δεῖ δὲ
[14]	τὴν ἀληθεστέραν, καὶ αὐτίκα γε	μεθαρμόσεται,	καὶ τὸ Διὸς ἅρμα ὑμνήσει,
[3]	ὅτῳ δὴ τῶν βιβλίων αὐτοῦ,	ἐπιγνώσεται	Δίωνος οὔσας ἐν ταῖν δυεῖν
[15]	ἐποπτεύσασα τελετάς, ἁπανταχοῦ τὸ καλὸν	ἐπιγνώσεται	καὶ ἀσπάσεται, καὶ ῥητορικὴν ἐπαινέσεται,
[10]	φεῦ τῶν δογμάτων, οἷα καὶ	τίκτεται	παρ´ ὑμῶν τέρατα ἀτεχνῶς διεσπασμένα
[3]	ἐς τὸ νεώτερον· ἀλλ´ εὐλαβῶς	ἅπτεται	τῆς παρανομίας, καὶ αἰσχυνομένῳ γε
[12]	δι´ οὓς ἔχει μὲν πονήρως,	σκήπτεται	δὲ ὑγιαίνειν. ὁ δὲ καὶ
[4]	ἐπὶ πάσαις ἐστί. καίτοι τοῦτο	αἰνίττεται	τὸ τῇ συμφωνίᾳ τῶν Μουσῶν
[2]	ἅπαντας γράφει τε καὶ σχηματίζει,	παύεται	δὲ τοῦ βιβλίου, τὸν λοιπὸν
[8]	δύναμιν λογικός ἐστί τε καὶ	προσαγορεύεται,	ἣν οὐδέποτε γεγυμνάκασιν, οὔκουν ὅσα
[1]	ἑκατέρου χωρίς, καὶ ταῖς ὑποθέσεσι	μάχεται	ταῖς αὐτὸς ἑαυτοῦ, λόγους ἐξενεγκὼν
[7]	ἧς ἡ φύσις ἡμῶν οὐκ	ἀνέχεται,	πολλὰς ἀρχὰς ἐνδιδοῦσα κινήσεων. ἵν´
[6]	ἐποίησε τῇ ψυχῇ, δι´ ἧς	ἀνέχεται	τὴν προσεδρείαν τοῦ σώματος. τοιοῦτον
[11]	αὐτὸ κέχηνε, καὶ ὑπὸ τούτου	κατέχεται·	οὐδὲ οὗτος μέντοι δεινὸν οὐδὲν
[6]	τί καὶ ποιήσει; ποῦ καὶ	τρέψεται;	ἆρα οὐ πρὸς ἃ μηδὲ
[3]	πραττομένων ἰών, κἂν λέγῃ, κἂν	διαλέγηται.	ἔστω παράδειγμα τῆς ἀσφαλῶς καὶ
[3]	κατὰ τῶν φιλοσόφων. κἂν γὰρ	ἀποπροσποιῆται,	πάνυ τοῦ θεάτρου γίνεται καὶ
[3]	ὅταν τι παρακεκινδυνευμένον καὶ νεανικὸν	προενέγκηται·	ὥστε κἂν αἰτίαν φύγοι δειλίας,
[16]	ἀρρητόρευτον· ἐν γὰρ ταῖς ἀλόγοις	ἠρίθμηται	πίστεσιν ὅ τι μὴ παρὰ
[4]	ἅπασιν, ὅσα Μουσῶν ἑταίροις ἀνδράσιν	ἐρραθύμηταί	τε καὶ πέπαικται, πάλιν δὲ
[7]	μὴ πλέον καθέλκῃ, καὶ λίαν	ἀντιλαμβάνηται.	καίτοι τοῦ γε Ἑλληνικοῦ τὸ
[18]	συμφοράν, ἵν´ ἀγαθόν τί μοι	γένηται,	ἀλλ´ αὐτὸς ἀνέχω τοὺς ὀφθαλμούς,
[12]	ἵνα τορόν τε καὶ εὔηχες	φθέγξηται.	τοῦτο μὲν οὖν οὐδ´ ἂν
[12]	καὶ φροντίδων, ἵν´ ἀγαθόν τι	συλλέξηται·	καὶ ἥκει φέρων ἄκουσμα χάριέν
[12]	εἰ δή τι καὶ σπουδαιότερον	εἴρηται	παρὰ τὴν πρώτην ὑπόσχεσιν, τὶ
[14]	πάθεσιν· ἐπεὶ ὅγε διδάσκαλος, ἐπειδὰν	ἐξαρτήσηται	τοὺς θαυμασομένους, οὐδενὸς οὐδὲν ἀποδέξεται
[12]	ἐστι κἂν ὁτιοῦν γένος λόγων	προστήσηται,	δόξαν ἀντ´ ἀληθείας ἐρανιζόμενος. λυπεῖ
[14]	αὐτῷ λόγον ἕτερον, ἵνα Φαίδρῳ	χαρίσηται.	οὕτως εὔκολος ἦν, καὶ οὐκ
[11]	καὶ ὅστις δὲ οὐ προτέλειον	ἡγεῖται	τὰς Μούσας, ἀλλὰ τὸ κράτος
[14]	τὴν δόξαν, ἵνα μόνος ἀποβλέποιτο.	καθεδεῖται	δὲ ὥσπερ κεράμιον ἐπιχειλὲς τῆς
[17]	ἐπὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς κείμενος, μελέτην	ποιεῖται	τοῦ καὶ κατὰ μόνας ἔργον
[6]	περὶ τῶν πρώτων στοιχείων, ὧν	σύγκειται	τὰ γινόμενα. ὁ δὲ οὐδὲ
[14]	οὗτος καὶ ἀνὴρ ἤδη· ἀλλ´	ὑπόκειται	μειράκιον αὐτῷ καλὸν καὶ ἐν
[17]	πραγματεία πρὸς ἓν τοῦτο τείνει·	ἐκκαλεῖται	τὴν δύναμιν ἡμῶν εἰς ἐνέργειαν.
[6]	καὶ ποικίλον ἡ φύσις ἡμῶν,	καμεῖται	δήπου πρὸς τὴν ἐν θεωρίᾳ
[1]	ταύτην» εἶτα σαφῶς φιλοσόφους ἄνδρας	ἐξαριθμεῖται,	μεθ´ ὧν δὴ καὶ τὸν
[14]	σοφὸν ἐν πόλει· γενομένου δὲ	λυμανεῖται	τὴν δόξαν, ἵνα μόνος ἀποβλέποιτο.
[15]	καὶ συχνοί μοι τῶν οἰκετῶν	ἰσοπολῖται	γεγόνασι, χρυσίον δὲ οὔτε ἐν
[7]	ᾠδαὶ καὶ ἱερὰ σύμβολα καὶ	τακταί	τινες πρόσοδοι πρὸς τὸ θεῖον·
[4]	ἑταίροις ἀνδράσιν ἐρραθύμηταί τε καὶ	πέπαικται,	πάλιν δὲ τὴν σπουδὴν ἐπιτείνων,
[3]	μετὰ τῆς ἴσης δυνάμεως Ἀριστοφάνης	ἀπήγγελται.	τεκμήριον ποιοῦ τοῦ στρογγύλως καὶ
[9]	αὐτὰς ἥγηνται· φρόνησιν γὰρ οὐ	προσίενται,	οἵ γε καὶ σωφροσύνην, εἴ
[9]	λόγῳ κρατύνουσι, καὶ τρεῖς αὐτὰς	ἥγηνται·	φρόνησιν γὰρ οὐ προσίενται, οἵ
[7]	ταῦτα ἔχειν νόμον ἐν σφίσι	πεποίηνται,	καὶ ταύτῃ τὴν φύσιν προτρέπονται·
[7]	νῦν μὲν ἐν τῷ θεῷ	κεῖνται,	νῦν δὲ ἐν τῷ κόσμῳ
[17]	τῆς ἐνεργείας αὐτῶν, εἰς τοῦτο	προάγονται.	καὶ ἡ πᾶσα τῶν βιβλίων
[7]	προτρέπονται· καὶ γὰρ δὴ καὶ	ἥδονται	τελεσιουργοῦντες, καὶ μᾶλλον ὅσῳ πλείω
[7]	δὴ θεωροῦσί τε ἅμα καὶ	σοφίζονται	περὶ τὰ πλέγματα· ἔπειτα τὴν
[9]	διὰ τὴν ἀναγκαίαν ἀντακολούθησιν. ἀλλ´	οἴονταί	γε δεῖν σωφρονεῖν, οὐ διότι
[7]	ἢ τί αὐτοῖς οἱ κάλαθοι	βούλονται;	καὶ τὸ πλεγμάτια ἄττα μεταχειρίζεσθαι,
[10]	ἔργῳ προσῆν, ἧς οἱ προελθόντες	ἀντιλαμβάνονται.	ὑμεῖς δὲ ὀψιμαθίαν αἰσχύνεσθε· ἀλλ´
[8]	οὐδέποτε γεγυμνάκασιν, οὔκουν ὅσα γε	φαίνονται.	τὸ μὲν οὖν τέλος, καὶ
[6]	δὲ ἄνθρωποι κακίαν ἀμειβόμενοι μετριοπαθεῖς	γίνονται·	καὶ τὸ φυγεῖν τὴν ἀμετρίαν,
[10]	παρ´ ἑαυτῶν ἀτόπους κινήσεις, καὶ	ἀποσεμνύνονται	μὲν πρὸς φιλοσοφίαν, ὅ τι
[7]	πεποίηνται, καὶ ταύτῃ τὴν φύσιν	προτρέπονται·	καὶ γὰρ δὴ καὶ ἥδονται
[9]	ὑπὸ τῆς σχολῆς εἰς νοῦν	διεγείρονται·	ὥσπερ δὲ ἄλλο τι τῶν
[16]	ἐπὶ τούτοις ὄντος, παρ´ ἑαυτοὺς	οἰήσονται	πεπράχθαι τὴν δίκην· οὕτως εἰσὶ
[11]	καὶ οὐδ´ εἴ τι περιττὸν	αἰνίττονταί	ποτε καὶ παραδηλοῦσι, συνιέναι βούλεται,
[13]	σπουδῇ χρώμενον, ἐξίτηλον αὐτὴν ἀποφαίνει.	φύονται	μὲν γὰρ ἐπὶ λόγοις ὠδῖνες
[7]	βάκχοι· οὐδ´ οὗτοι μέντοι διαρκῶς	ἀνέχονται	τῆς βακχείας, ἀλλὰ νῦν μὲν
[9]	ἐν ὕλῃ παθαίνεσθαι· οἱ δὲ	ἀπέχονται	μίξεων, αὐτὸ δι´ αὑτὸ τεθαυμακότες,
[11]	ἐκ Διὸς γεγονώς, καὶ οὐκ	ἀπαξιοῦνται	τοῦ τρίποδος. ἀετὸν δὲ ἅμα
[8]	νόησις οὖσα. καὶ γὰρ ἐνθάδε	καλοῦνταί	τινες θεωρίαι καὶ θεωρήματα ἔργα
[10]	ὑφ´ ἧς ὁ νοῦς ἀναχώννυται,	κινοῦνται	δὲ παρ´ ἑαυτῶν ἀτόπους κινήσεις,
[7]	ἐπιπολῆς ἔχουσι τὸν νοῦν, καὶ	ἐμφοροῦνται	τοῦ νοητοῦ κάλλους οἷς ποτε
[11]	ἐπορέξασθαι· ἐκεῖ τε γενομένων ὅταν	αἴσθωνται	τὰς ψυχὰς ῥαινομένας ἱδρῶτι καὶ
[16]	ὄντες. οἱ δέ, κἂν μάρτυρας	ἀναβιβάσωνται,	τοῦ πράγματος ἐπὶ τούτοις ὄντος,
[11]	βασίλειοί τέ εἰσιν ἐκεῖνοι, καὶ	διαιτῶνται	παρὰ τὰ Διὸς σκῆπτρα, καὶ
[16]	φιλοσοφίας παρέξομαι. Πυθαγόρας Μνησάρχου Σάμιος	ἐπιγέγραπται	τῷ νόμῳ, ὅστις ὁ νόμος
[9]	δὲ ὁ ἡμεδαπὸς φιλόσοφος ἄμεινον	ἔσκεπται·	ὁδὸν γὰρ παρεσκευάσατο καὶ κλιμακηδὸν
[5]	οἱ δὲ ἀστεμφεῖς οὗτοι καὶ	ὑπερόπται	ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως οὔ μοι
[11]	οὐδὲ οὗτος μέντοι δεινὸν οὐδὲν	εἴργασται,	ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἀγαθά γε
[5]	καὶ τῷ θεῷ διὰ φιλοσοφίας,	συνέσται	δὲ τοῖς ἀνθρώποις διὰ τῶν
[5]	καὶ ὁ καθ´ ἡμᾶς φιλόσοφος	συνέσται	μὲν ἑαυτῷ τε καὶ τῷ
[5]	ποιήσεται, καὶ φορτικῶς τοῖς ἀνθρώποις	συνέσται,	ὃ μηδεὶς ἂν ἐλεύθερος ἀξιώσειεν,
[12]	ἥκειν καὶ φιλοσοφίας ἐπήβολον εἶναι.	~Ἠγώνισταί	γε πρὸς τοὺς ἀμούσους ὑπὲρ
[1]	πρότερον εἰπεῖν, ἐπειδὴ οὐκ ὄντες	σοφισταί,	δόξαντες δέ, παρῆλθον εἰς τὴν
[1]	ἑτέρως εἰπών, ὅτι, μὴ ὄντες	σοφισταί,	τοῦ ὀνόματος ἐπεβάτευσαν. καίτοι μεταξύ
[4]	χωρίς, οὔτε ἐν συμποσίῳ θεῶν	ἐπιδείκνυται	τὸ οἰκεῖον ἔργον, οὔτε τυγχάνει
[10]	ἠτιμάκασιν, ὑφ´ ἧς ὁ νοῦς	ἀναχώννυται,	κινοῦνται δὲ παρ´ ἑαυτῶν ἀτόπους
[8]	εἰς τὴν πρώτην ὑπόθεσιν ὄφελος	ἄρνυται.	καὶ γὰρ τὸ κρῖναι καὶ
[16]	ἀλλ´ οὐδὲ ἄλλο τί σοι	διώρθωται	τῶν τῆς ὁμοίας ἕξεως· Δίωνι
[15]	λελήθασιν οὖν ὑπὸ σοφίας οἱ	στασιῶται	τῆς ἀγλωττίας οὗτοι καὶ τὸν
[10]	στοιχείων γραμμαὶ πρὸς ἐπιστήμην βιβλίου·	πρῶται	γάρ εἰσιν ἀνιόντων ἐπὶ τὸν
[9]	σπινθῆρα λόγου παραλαβών, πυρκαιὰν ὅλην	ἀνάψαι.	τούτοις μὲν οὖν οὐδὲν παρὰ
[1]	γηρῶντι τῆς ἐν ἡλικίᾳ σεμνότητος,	κόψαι	δὲ τὰ Ἰταλιωτικά τε καὶ
[14]	καὶ τὸν ἀγῶνα ὃν ἔχουσιν	ὑπερκύψαι	τῶν οὐρανοῦ νώτων. ἐκεῖ που
[4]	πέπονθα, καὶ ἤδη συνεῖναι τῷ	παιδὶ	βούλομαι καὶ διδάσκειν ἅττα μοι
[4]	ὑφ´ ἁπασῶν, ὥσπερ ἔοικε τῇ	βασιλίδι;	τὰς δὲ Μούσας οὐχ ὁμοῦ
[5]	τυχὸν μὲν γὰρ οὐδ´ ἂν	εἰ	βούλοιτο, δύναιτο· πάντως δὲ οὐδ´
[10]	τῶν λόγων, φεῦ τῶν δογμάτων.	εἰ	γὰρ ἐπέλθοι φιλοσοφεῖν τοῖς κριοῖς,
[14]	καὶ περιιδεῖν ἀφιπτάμενα τὰ μειράκια.	εἰ	γὰρ οὐ διοίσεται, τὴν ὑπόθεσιν
[2]	μερίδος, προσνέμων αὐτὰ τοῖς σοφιστικοῖς.	εἰ	γὰρ τὸν Εὐβοέα τις ἀφαιρήσεται
[11]	ποτε κύκνων τὸ ἔσχατον ᾄσειεν.	εἰ	δὲ βασίλειοί τέ εἰσιν ἐκεῖνοι,
[17]	συλλαβήν, ἔστω δὲ καὶ λέξιν,	εἰ	δὲ βούλει καὶ μίαν ὅλην
[3]	Ῥοδιακός τε καὶ ὁ Τρωικός,	εἰ	δὲ βούλει, καὶ ὁ τοῦ
[3]	ἐκκλησιαστικός τε καὶ ὁ βουλευτικός·	εἰ	δὲ βούλει, καὶ ὁντινοῦν τῶν
[5]	ἐθέλει τῶν θείων ἔσχατον εἶναι.	εἰ	δὲ καὶ κρύπτειν ἐπιτηδειότερος τὰ
[18]	πρὸς τὴν ἁρμονίαν τοῦ συγγράμματος.	εἰ	δὲ καὶ ὁ νοῦς ἕτερος,
[6]	θεῖα τηρεῖν ἀκηλίδωτα, χρωμένους ἐπικαλύμματι;	εἰ	δὲ καὶ ποικίλον ἡ φύσις
[18]	λέξεσί τε καὶ ἤθεσι χαρακτήρων·	εἰ	δὲ καὶ τῷ τοῖς ἀδιορθώτοις
[6]	εἶναι ποιούμενοι, θεοὶ σαρκία περικείμενοι·	εἰ	δὲ λέγοιεν, ἴστων ἀντὶ θεῶν
[12]	μήπω παύομαι, ἀλλ´ αὐτίκα πεπαύσομαι·	εἰ	δὲ μή, καὶ μετὰ πλεῖστον·
[10]	ἀνδρὶ καὶ τὸ ὅτι αὔταρκες.	εἰ	δὲ μὴ κατὰ χώραν μένετε,
[5]	ἕκαστός ἐστι πολυπράγμων τοῦ ἀπορρήτου.	εἰ	δὲ μὴ ὁ Ἰξίων ἀντὶ
[8]	λόγος, ἐκεῖ που καὶ νοῦς·	εἰ	δὲ μή, πάντως τις εἴδησις,
[8]	καὶ ἡ ἐπιτηδειότης δὲ ἄλογος·	εἰ	δὲ μηδὲ λόγος αὐτὴν παρασκευάζοι,
[16]	ἅπασι δέον σε δύνασθαι χρῆσθαι.	~Εἰ	δὲ ὅτι σοὶ μὴ διώρθωσα
[16]	ἀποφερόμεθα. φυλαξόμεθα οὖν ὅση δύναμις·	εἰ	δὲ πάντως δέοιτο, τῶν εἰρημένων
[18]	εἰς κοινὴν ἀκοὴν ἐποίουν οὕτως·	εἰ	δέ ποτε παρείκοι, προσεξεῦρον ἄν
[15]	χάριν τοῦ τὰ ἐρωτικὰ παιδευθῆναι.	εἰ	δέ τινα τὰ κατὰ Ἀσπασίαν
[3]	σοφιστῶν κατὰ τὸ ἐπιχειρῆσαι διήνεγκεν.	εἰ	δέ τις καὶ ἕτερος σοφιστὴς
[12]	ἐπὶ τὴν λοιδορίαν ὧν ἠγνοήκασιν.	εἰ	δή τι καὶ σπουδαιότερον εἴρηται
[4]	ἐκλυτέος ὁ τόνος, μέχρις ἄν,	εἰ	δοκεῖ, δόξειε δὲ κἂν εἰς
[5]	δύναιτο· πάντως δὲ οὐδ´ ἄν,	εἰ	δύναιτο, βούλοιτο. ἄγαμαι δὲ ἐγὼ
[18]	ποιήσαντι, καὶ ὃν οὐκ ἀπηξίωσεν,	εἰ	ἐνεθυμήθη· ἤδη δέ ποτε οἶδα,
[10]	περιτύχοι τῷ μήτε ἐρασθέντι, μήτ´	εἰ	ζητητέον εἰδότι. καίτοι κάλλιστα ἀπαλλάττουσιν
[15]	τε καὶ σπουδάζει. ~Τί οὖν	εἰ	κἀγὼ πρὸς τὸν ἐμαυτοῦ παῖδα,
[9]	φυσικὸς ἀρκεῖ. πολὺ δήπου μᾶλλον,	εἰ	καί τις αὐτὸν παραθήξειέ τε
[9]	καθαίρουσι τὸ ἀλλότριον ῥιπτοῦσαι. ἀλλ´	εἰ	μὲν ἦν ἡ ψυχὴ τἀγαθόν,
[10]	ἄξιον γάρ· ὦ τολμηρότατοι πάντων,	εἰ	μὲν ἠπιστάμεθα ὑμᾶς εὐμοιρήσαντας ἐκείνην
[17]	τοῦτο ὄντα ῥητορικὸν ἢ ποιητικόν,	εἰ	μή γε καὶ πρὸς ἅπαν
[9]	οὖν οὐδὲν παρὰ τοῦτο μεῖον,	εἰ	μή γε καὶ προὔργου ποιήσει
[2]	αἷς χρώμενος οὐδεὶς αἰσχύνεται πενίαν,	εἰ	μή γε καὶ φεύξεται. διὸ
[7]	καὶ τὸ πλεγμάτια ἄττα μεταχειρίζεσθαι,	εἰ	μὴ πρῶτον μὲν ἐν τῷ
[11]	ἀνδρὶ καὶ χαρίεντι. καὶ γὰρ	εἰ	μὴ τεθήπαμεν τοὺς κύκνους, ὥσπερ
[9]	ἐχούσης τῆς ἐπιχειρήσεως· ἐκείνῃ δ´,	εἰ	μή τις εὐγένεια τύχοι ψυχῆς
[4]	εἶναι τὸ πάσαις ἐποχεῖσθαι παραλαμβάνεται,	εἰ	μὴ φιλοκρινοίη τε αὐτάς, καὶ
[12]	μειαγωγήσῃ δημόσιος. ἀλλ´ ἐγὼ μὲν	εἰ	μήπω παύομαι, ἀλλ´ αὐτίκα πεπαύσομαι·
[3]	θαυμάσας ἔχω τὴν τύχην φιλοσοφίας,	εἰ	μήτε κωμῳδία τῶν νεφελῶν μᾶλλον
[1]	φιλόσοφον ὄντα παῖξαι τὰ σοφιστῶν,	εἰ	μόνον πρᾶός ἐστι καὶ ἵλεως
[3]	ὥστε κἂν αἰτίαν φύγοι δειλίας,	εἰ	πρὸς τὴν ὕστερον ἐπιπολάσασαν τῶν
[14]	σοφός· καὶ τοῖς μειρακίοις ἐξῆν,	εἰ	προσεῖχον τὸν νοῦν, μὴ ἀγνοεῖν,
[12]	γὰρ πολὺ τῆς ἐλευθερίας ὑποτεμούμενος,	εἰ	πρῶτον μὲν ἀνάγκην ἕξω βιβλίον
[5]	καὶ τὸν Πρωτέα τὸν Φάριον,	εἰ	σοφὸς ὢν τὰ μεγάλα, σοφιστικήν
[10]	τὰ μεγάλα ἀκονιτὶ παραγίνεται. καίτοιγε	εἰ	σὺν ὥρᾳ τοῦ πράγματος ἥψασθε,
[9]	σύζυγον ὄμμα τῶν νοητῶν. οἷον	εἰ	τέλος εἴη τὸ πρὸς οὐρανὸν
[12]	ἀπὸ πάσης τῆς ἕξεως, ἀλλ´	εἰ	τῷ πλέονι παίζομεν, οὐ τοῦ
[9]	προσίενται, οἵ γε καὶ σωφροσύνην,	εἴ	γε δὴ σωφροσύνην εἶναι τὸ
[10]	ὑπονοίαις περὶ αὐτοῦ; οὐκ ἄν,	εἴ	γε τὸν ἰδιώτην καλῶς ἐτηρήσατε,
[10]	ἐξευρημένῃ· καὶ ζητοῦντες οὐκ οἶδα	εἴ	ποτε ἕλοιμεν· σχολῇ γε ἂν
[14]	καὶ Προδίκῳ παρεῖχεν ἑαυτὸν ὠφελεῖν	εἴ	τι δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ ξυνεχώρει
[11]	ἐν ταύταις ἐστί, καὶ οὐδ´	εἴ	τι περιττὸν αἰνίττονταί ποτε καὶ
[1]	οὐκέτι ῥητορικῶς, ἀλλὰ πολιτικῶς μετεχειρίσατο.	εἴ	τις ἀγνοεῖ τὴν ἐν ταὐτῷ
[1]	ἔστω διὰ πάντων τῶν ἑαυτοῦ,	εἴ	τις ἀξιοῖ τὴν ἐπιμέλειαν τῆς
[14]	διδασκάλου βίος. λόγου δὲ ἐξῃρήσθων,	εἴ	τις εἷς ἢ δύο φύσει
[4]	δίαυλον, παρὰ μέρος ἐν βιβλίοις	ἀεὶ	παίζων τε καὶ σπουδάζων. ἀξιῶ
[8]	ἂν εἶναι τῆς φύσεως ἡμῶν,	ἀεὶ	πρὸς θεωρίαν ἀνατετάσθαι· ἀμηχάνου δὲ
[12]	ἡμέραν, καὶ εἰς νέωτα, καὶ	ἀεί.	τί οὖν με δεῖ προθεσμίᾳ
[18]	χορδὴ τὸν ῥυθμὸν αὐτὴ μένουσα	παραβομβεῖ	κινουμένῳ τῷ μέλει.
[7]	ζωῆς, ἀκμῆτες αὐτῆς ἀπολαύουσιν. ἀλλ´	ἐπανάγει	καὶ τούτους ἡ ἐπίκηρος φύσις,
[9]	διαγωγῆς, καὶ τοὺς ἧττον ἁδροὺς	προάγει	τε καὶ ἀναρριπίζει, καὶ τὸ
[1]	ὤν, εἰς τὸν σοφιστὴν ἕλκεται.	λέγει	γὰρ οὕτω· Σοφιστὰς δὲ οἱ
[1]	τούτων, ἐν οἷς Καρνεάδην τε	καταλέγει	τὸν Ἀθηναῖον καὶ Λέοντα τὸν
[7]	ὅσῳ πλείω τε καὶ καλλίω.	δεῖ	γὰρ ἡμῶν εἶναί τι καὶ
[10]	ἐχούσης μυρίον, παιδευόμενοι καὶ προπαιδευόμενοι.	δεῖ	γάρ τοι πρῶτον ἀποδῦναι τὴν
[8]	μὲν οὖν τέλος, καὶ οὗ	δεῖ	γενέσθαι, κοινὸν ἀμφοῖν, καὶ τυχόντες
[14]	οὐ διοίσεται, τὴν ὑπόθεσιν ἔφθειρε·	δεῖ	δὲ αὐτὸν τηρεῖσθαι διδάσκαλον. εἱμαρμένη
[9]	τὸ ἀπηλλάχθαι τῆς ὑλικῆς προσπαθείας·	δεῖ	δὲ καὶ ἀναγωγῆς· οὐ γὰρ
[6]	μὴ ἔστιν ἡσθῆναι καθαρὰν ἡδονήν·	δεῖ	δὲ τοῦ μειλιχίου τῇ φύσει·
[9]	ἀπέλυσε, καὶ πάλιν μέσην ἐποίησε.	δεῖ	δὴ καὶ προελθεῖν ἐπὶ τἀγαθόν·
[17]	δὲ αὐτῶν πολλοῦ γε καὶ	δεῖ·	δυνάμει δὲ ὄντες νοῖ. καὶ
[9]	ἀπόχρη μὴ κακὸν εἶναι, ἀλλὰ	δεῖ	καὶ θεὸν εἶναι. καὶ ἔοικεν
[12]	ἀγύμναστον εἶναι καὶ ἄγονον, ἣν	δεῖ	κριτὴν εἶναι βιβλίων, ἐπειδὴ κατὰ
[9]	μὴ κεκυφέναι πρὸς τοὔδαφος, ἀλλὰ	δεῖ	μετὰ τὴν ἐν μέσῳ στάσιν
[3]	εὔπορος, ἀλλὰ πολλοῦ γε καὶ	δεῖ	παραβάλλεσθαι πρὸς τὴν τοῦδε πυκνότητα·
[12]	καὶ ἀεί. τί οὖν με	δεῖ	προθεσμίᾳ δουλεύειν, ἐξὸν ἐμφορεῖσθαι τῆς
[16]	φιλοσόφου καὶ παλαιοῦ, πειθώ τινα	δεῖ	προσεῖναι, καὶ γενέσθαι νόμον τὸν
[5]	τοῦτον μὲν οὔπω, προσεῖναι δὲ	δεῖ	τὸ καὶ ἔχειν αὐτὸν ἴδιον
[12]	θεάτροις τοὺς λόγους. ὃν γὰρ	δεῖ	τοσούτοις ἀρέσκειν ἀνομοίως διακειμένοις, πῶς
[3]	ὅν γε οὐδ´ ἂν ἐπαγάγοις	εἴδει	ῥητορικῆς, οὔκουν ἐκ τοῦ δικαίου
[1]	οὐ διδόμενον δέξασθαι, φιλοσοφίας ἐν	ὀνείδει	τὸ τοιοῦτο τιθείσης, ἄρτι τοῦ
[14]	πρὸς αὐτὸ παίζει τε καὶ	σπουδάζει.	~Τί οὖν εἰ κἀγὼ πρὸς
[3]	πολιτικάς. ἐν ἐκείναις μὲν γὰρ	ὑπτιάζει	καὶ ὡραΐζεται, καθάπερ ὁ ταὼς
[8]	καὶ οἷς τρυφᾷ τὴν ἐπιβολὴν	γυμνάζει,	καὶ ἀπὸ τῆς παιδιᾶς εἰς
[2]	πενίας ἐγείρει, καὶ ἀταπείνωτον εἶναι	παρασκευάζει·	τοῦτο μέν, τῷ καταμελιτοῦντι τὰς
[14]	περὶ ἔρωτος· καὶ πρὸς αὐτὸ	παίζει	τε καὶ σπουδάζει. ~Τί οὖν
[5]	ἀποσεμνυνόμενος, οὐ κρύπτει μᾶλλον ἢ	ἐρεθίζει	καὶ ἀναρριπίζει τὴν ἐν τῇ
[12]	ὁ δέ, ἀπορροφεῖ τε καὶ	ἀνακογχυλίζει,	τοῦ νεαρῶς ἐπιτίθεσθαι τοῖς μέλεσι·
[9]	ἧττον ἁδροὺς προάγει τε καὶ	ἀναρριπίζει,	καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς θεῖον
[5]	κρύπτει μᾶλλον ἢ ἐρεθίζει καὶ	ἀναρριπίζει	τὴν ἐν τῇ φύσει λιχνείαν,
[3]	δὲ καὶ θαυμαστή τις ἰδιότης	χαρακτηρίζει	τὰς Δίωνος ἐπινοίας. δηλούτω σοι
[2]	ἀλογίαν ἅπαντας γράφει τε καὶ	σχηματίζει,	παύεται δὲ τοῦ βιβλίου, τὸν
[6]	οὐ βαθύνεται πρὸς ὕλην, οὐδὲ	ἐμβαπτίζει	τὸν νοῦν ταῖς ἐσχάταις δυνάμεσιν,
[12]	κυπαρίττοις προσᾴδω, ὕδωρ δὲ τουτὶ	θεῖ	διᾴττον δρόμον οὐ μεμετρημένον, οὐδὲ
[14]	καὶ ἐν ὥρᾳ· καὶ τοῦτο	πείθει	καὶ μεταπείθει τὰ περὶ ἔρωτος·
[14]	ὥρᾳ· καὶ τοῦτο πείθει καὶ	μεταπείθει	τὰ περὶ ἔρωτος· καὶ πρὸς
[1]	ἀρχῇ τοῦ λόγου δύο μερίδας	ποιεῖ,	τῶν τε αὐτὸ τοῦτο σοφιστῶν,
[9]	τὸ ἐν αὐτοῖς θεῖον ἐκθάλπει·	ἐκεῖ	δὲ μόνοις τοῖς οἴκοθεν μακαρίοις
[8]	νοῦν οἰκειότερον; ὡς ὅπου λόγος,	ἐκεῖ	που καὶ νοῦς· εἰ δὲ
[14]	ἔχουσιν ὑπερκύψαι τῶν οὐρανοῦ νώτων.	ἐκεῖ	που καὶ τὸν παρακεκινδυνευμένον λόγον
[11]	οἵους εἶναι τῶν ἄκρων ἐπορέξασθαι·	ἐκεῖ	τε γενομένων ὅταν αἴσθωνται τὰς
[10]	ἰδιώτην καλῶς ἐτηρήσατε, ἀλλ´ ἦν	ἐκεῖ	τὸ κατορθοῦν ἐν τῷ μέτρῳ.
[12]	ἵν´ ἀγαθόν τι συλλέξηται· καὶ	ἥκει	φέρων ἄκουσμα χάριέν τε καὶ
[5]	Ἥρας τὴν νεφέλην ᾑρήκει, καὶ	ἠγαπήκει	συνὼν τῷ εἰδώλῳ, οὐκ ἄν
[5]	ἀντὶ τῆς Ἥρας τὴν νεφέλην	ᾑρήκει,	καὶ ἠγαπήκει συνὼν τῷ εἰδώλῳ,
[4]	ὁ τόνος, μέχρις ἄν, εἰ	δοκεῖ,	δόξειε δὲ κἂν εἰς τὸ
[1]	παρασκευῇ τῆς γλώττης. διό μοι	δοκεῖ	καλῶς ἔχειν ἐπιγράφειν ἅπασι τοῖς
[2]	ὑπὲρ σπουδαίων συγκεῖσθαι, οὔ μοι	δοκεῖ	ῥᾷστ´ ἂν ὁ τοιοῦτος ἐγκρῖναί
[3]	ἀρχαίαν ῥητορικήν, ἐν οἷς καὶ	δοκεῖ	σαφῶς ἀναχωρεῖν τῶν οἰκείων ἠθῶν,
[18]	τῆς διανοίας, ὅ τί μοι	δοκεῖ	τὸ ἀκόλουθον εἶναι, κᾆτα ἐξετάζω
[9]	ἀναλύσειεν· ὁ γάρ τοι φυσικὸς	ἀρκεῖ.	πολὺ δήπου μᾶλλον, εἰ καί
[14]	καὶ τοῦτο Κλειτοφῶν κακῶς οἴεται.	ἤρκει	δὲ αὐτῷ καὶ Φαῖδρος περιτυχών,
[9]	μὲν ἦν ἡ ψυχὴ τἀγαθόν,	ἤρκει	καθήρασθαι, καὶ ἦν ἀγαθὸν ἤδη
[14]	θηρίῳ, τῇ δόξῃ, ἀλλ´ ἑαυτῷ	ἀρέσκει	καὶ τῷ θεῷ, τοῖς δὲ
[1]	μελέταις ἐναγωνιζόμενον. ἀλλὰ καὶ κοττάβοις	ἐδεδώκει,	καὶ αὐλητρίδας ἐνόμιζεν, καὶ ἐπήγγελλεν
[5]	οὗτος τεχνίτην μὲν καὶ ἐπιστήμονα	καλεῖ	τὸν ἀποτεμνόμενον ἡντινοῦν εἴδησιν, ἄλλον
[5]	ἔξω τὴν δύναμιν· οὐδὲν γὰρ	ἐθέλει	τῶν θείων ἔσχατον εἶναι. εἰ
[18]	αὐτὴ μένουσα παραβομβεῖ κινουμένῳ τῷ	μέλει.
[3]	ὅστις οὐκ αὐτὸς δίχα διανοίας	ἐπιβάλλει	τὰς ὄψεις ὅτῳ δὴ τῶν
[3]	τέχνης· συγκείμενος δ´ οὖν ἀπορρήτῳ	κάλλει	καὶ θαυμαστῇ τινι χάριτι, εἰκῇ
[3]	νεωτέρας ἠχοῦς τῆς ἐπιποιούσης τῷ	κάλλει	τῆς φύσεως, ὁποῖαι διαλέξεις ὧν
[1]	ἀνθρώπων, οὓς λέγοντες ἐκήλουν τῷ	κάλλει	τῶν ὀνομάτων, ἠξιοῦντο τῆς προσηγορίας
[2]	τε γὰρ ἦθος ὑπὸ πλούτου	καταστέλλει,	τὸ εὔδαιμον ἑτέρωθι δείξας, καὶ
[14]	μὲν μηδένα γενέσθαι σοφὸν ἐν	πόλει·	γενομένου δὲ λυμανεῖται τὴν δόξαν,
[17]	δὲ καὶ λέξιν, εἰ δὲ	βούλει	καὶ μίαν ὅλην περίοδον λόγου
[3]	καὶ ὁ Τρωικός, εἰ δὲ	βούλει,	καὶ ὁ τοῦ κώνωπος ἔπαινος.
[3]	καὶ ὁ βουλευτικός· εἰ δὲ	βούλει,	καὶ ὁντινοῦν τῶν πρὸς τὰς
[17]	αὐτῶν πολλοῦ γε καὶ δεῖ·	δυνάμει	δὲ ὄντες νοῖ. καὶ οἱ
[1]	ἰδέαν σοφιστικὴν ἡρμοσμένους, ἐν οἷς	ἀριθμεῖ	καὶ τὸν Κνίδιον Εὔδοξον, ἄνδρα
[3]	μήτε κωμῳδία τῶν νεφελῶν μᾶλλον	εὐδοκιμεῖ·	οὐδὲ γάρ ἐστιν ἥντινα μετὰ
[8]	μαθήμασιν· ἀλλά τοι πάντα ταῦτα	κοσμεῖ	τὸ ὄμμα ἐκεῖνο, καὶ ἀφαιρεῖ
[5]	οὐκ ὠργίακε. δυεῖν γὰρ αὐτὸν	καταλαμβάνει	τὸ ἕτερον, ἤτοι σιγᾶν, ἢ
[12]	τοῦ νεαρῶς ἐπιτίθεσθαι τοῖς μέλεσι·	τυγχάνει	δὲ οὐδ´ ὣς ἀκροατῶν ἵλεων
[4]	ἐπιδείκνυται τὸ οἰκεῖον ἔργον, οὔτε	τυγχάνει	παρὰ ἀνθρώποις βωμοῦ καὶ νεώ.
[12]	καίτοιγε οὐκ ἐν δίκῃ πικρῶν	τυγχάνει	τῶν δεσποτῶν, ὅστις πολλὰς μὲν
[3]	τοὺς λίαν ἀρχαίους καὶ Δίων	ἐπιτυγχάνει	διὰ τῶν πραττομένων ἰών, κἂν
[6]	εὖ τὸ προσῆκον ἑκατέρῳ τῷ	γένει.	ἀπάθεια μὲν γὰρ ἐν θεῷ
[14]	ἱερὰς διφρείας τῶν ἕνδεκα θεῶν·	μένει	γὰρ Ἑστία ἐν θεῶν οἴκῳ
[3]	εὐδαιμονικός. ἔτι καὶ τοὺς Ἐσσηνοὺς	ἐπαινεῖ	που, πόλιν ὅλην εὐδαίμονα τὴν
[4]	Μούσας οὐχ ὁμοῦ τε οὔσας	ἐμφαίνει	τὸ ὄνομα, θεῶν καλεσάντων, ἢ
[13]	τῇ σπουδῇ χρώμενον, ἐξίτηλον αὐτὴν	ἀποφαίνει.	φύονται μὲν γὰρ ἐπὶ λόγοις
[17]	βιβλίων πραγματεία πρὸς ἓν τοῦτο	τείνει·	ἐκκαλεῖται τὴν δύναμιν ἡμῶν εἰς
[1]	τῆς στοᾶς ὅσα ἐς ἦθος	τείνει,	καὶ ἠρρενῶσθαι παρ´ ὁντινοῦν τῶν
[6]	κἀκεῖνον. ὃν δὲ ὁ θεὸς	κινεῖ,	τούτῳ καὶ παρ´ ἡμῶν ἀνεῴξεται
[5]	ἐπιστήσεται μὲν οὖν ὡς φιλόλογος,	κρινεῖ	δὲ ὡς φιλόσοφος ἕκαστόν τε
[14]	Ἑστία ἐν θεῶν οἴκῳ μόνη·	ὑμνεῖ	δὲ καὶ ψυχὰς ὀπαδοὺς θεῶν,
[3]	ἴδοις χαῦνόν τι καὶ διαπεφορημένον.	ἐξελαύνει	γάρ τοι φιλοσοφία καὶ ἀπὸ
[4]	τοῦτο γάρ ἐστιν οὐκ ἐν	τάξει,	καὶ ταχὺ πρόσω τοῦ μετρίου
[10]	μέτιμεν αὐτὸ διὰ νοῦ σὺν	τάξει	παλαιοῖς τε καὶ μακαρίοις ἀνδράσιν
[1]	πού φησιν ἀπορεῖν οἷ χοροῦ	τάξει	τὸν ἄνδρα, περιδέξιον δή τινα
[1]	ἀλλὰ πολιτικῶς μετεχειρίσατο. εἴ τις	ἀγνοεῖ	τὴν ἐν ταὐτῷ προβλήματι διαφορὰν
[16]	εἰσὶ κομψοί τε καὶ νεανίαι.	ἐπεὶ	δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐκ τῶν
[12]	δῆθεν, ἡ δὲ ψυχὴ κατατείνεται,	ἐπεὶ	καὶ τραγακάνθης ἐδήδοκεν, ἵνα τορόν
[4]	τὸν ὕστερόν ποτε παῖδα ἐσόμενον,	ἐπεί	μοι καὶ διεξιόντι τοὺς παντοδαποὺς
[14]	προσπεφυκόσιν αὐτῷ καὶ παραβλαστάνουσι πάθεσιν·	ἐπεὶ	ὅγε διδάσκαλος, ἐπειδὰν ἐξαρτήσηται τοὺς
[15]	ἀξιῶ παίζειν τε καὶ σπουδάζειν;	ἐπεί	τοι καὶ αὐτὸν ἀμφότερα ἀγαθὸν
[14]	συνεῖναι καὶ βούλεται καὶ ἐπίσταται.	ἐπεί	τοι Σωκράτης καὶ τὸν ἀτοπώτερον
[9]	καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς θεῖον	ἐκθάλπει·	ἐκεῖ δὲ μόνοις τοῖς οἴκοθεν
[13]	τυφλὸν καὶ ἀνεμιαῖον· οὐ γὰρ	ἐκθάλπει	τὸν εἴσω λόγον, ὅτῳ καθ´
[18]	πειρωμένῳ. τοὺς ἐξηυλημένους τὰ ὦτα	παραπέμπει	τις ἠχὼ καὶ πεπαυμένου τοῦ
[12]	προστήσηται, δόξαν ἀντ´ ἀληθείας ἐρανιζόμενος.	λυπεῖ	δὲ αὐτὸν καὶ ὁ πάνυ
[12]	ᾄσομαι. τὸ δὲ καὶ πεπαυμένου	ῥεῖ,	καὶ ῥυήσεται καὶ νύκτωρ καὶ
[17]	ἂν ἔχοι καλῶς μηδὲν προσπεριεργάσασθαι.	~Ἐρεῖ	τοίνυν ὁ Πυθαγόρας, ἢ ὅστις
[8]	ἔχεσθαι τῶν ἀρίστων, ἐν τῷ	μέρει	δὲ κατιὼν εἰς τὴν φύσιν,
[8]	πεφηνότος, βουλοίμην ἂν ἐν τῷ	μέρει	μὲν ἔχεσθαι τῶν ἀρίστων, ἐν
[2]	ἔργον εἰργάσθαι τὸν Δίωνα, ἀλλὰ	προσαποστερεῖ	τὸν ἄνδρα καὶ τῶν ὄντων
[8]	κοσμεῖ τὸ ὄμμα ἐκεῖνο, καὶ	ἀφαιρεῖ	τὴν λήμην, καὶ διεγείρει κατὰ
[12]	καὶ προσγελᾷ τῷ θεάτρῳ, καὶ	χαίρει	δῆθεν, ἡ δὲ ψυχὴ κατατείνεται,
[2]	καὶ τὸ καταπεπτωκὸς ὑπὸ πενίας	ἐγείρει,	καὶ ἀταπείνωτον εἶναι παρασκευάζει· τοῦτο
[8]	καὶ ἀφαιρεῖ τὴν λήμην, καὶ	διεγείρει	κατὰ βραχὺ προσεθίζοντα τοῖς ὁράμασιν,
[12]	τι κατεδάρθανε, τὸ δὲ μάτην	ἐγρηγόρει,	καὶ ἀπῆν ὡς πορρωτάτω τοῦ
[3]	ψυγείσῃ περιέφυσαν Περσικαί. ταύτας ὑπολύσας,	ἀνεμέτρει	τὸ χωρίον. Ἀριστείδην τε ὁ
[7]	ἐπ´ αὐτῆς, ὅσον ἀνθρώπου φύσις	χωρεῖ,	πρὸς οὐδεμίαν ἀνθολκὴν τῆς φύσεως
[14]	χωρῆσον. οὔκουν ἀγαθόν γέ τι	χωρεῖ,	τελχὶς καὶ βάσκανος ὤν. πῶς
[14]	εἴ τι δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ	ξυνεχώρει	τι λέγειν, καὶ ὡς Πρωταγόραν
[12]	ἐμὲ δὲ ἀφίησι καὶ οὐ	στενοχωρεῖ	προθεσμία τῷ μήτε πρὸς οὕτως
[6]	ἀπονεῦσαι καὶ ἀφοσιώσασθαι τῇ ψυχικῇ	συστάσει	δεομένῃ γλυκυθυμίας, μὴ πόρρω πεσεῖν,
[16]	γὰρ οὐκ ἀπολογίας πρὸς τοῦτο	δεήσει·	πάλιν οὖν δεήσει ῥητορικῆς. ἀλλ´
[16]	πρὸς τοῦτο δεήσει· πάλιν οὖν	δεήσει	ῥητορικῆς. ἀλλ´ ἐγὼ νόμονἐκ φιλοσοφίας
[6]	μειλιχίου τῇ φύσει· τί καὶ	ποιήσει;	ποῦ καὶ τρέψεται; ἆρα οὐ
[9]	εἰ μή γε καὶ προὔργου	ποιήσει	τὰ τῆς Ἑλληνικῆς διαγωγῆς, καὶ
[14]	μεθαρμόσεται, καὶ τὸ Διὸς ἅρμα	ὑμνήσει,	καὶ τὰς ἱερὰς διφρείας τῶν
[6]	λαχὼν φύσεως θείας ἐντεῦθεν ἀρθεὶς	περινοήσει	κἀκεῖνον. ὃν δὲ ὁ θεὸς
[6]	τὴν ἐν θεωρίᾳ ζωήν· ὥστε	ὑφήσει	τοῦ μεγέθους καὶ καταβήσεται· οὐ
[6]	ὑποδοχήν τινα μηχανωμένους κατιούσῃ τῇ	φύσει·	ἀγαπητὸν γὰρ ἔχοντά που πλησίον
[6]	ἀπάθεια μὲν γὰρ ἐν θεῷ	φύσει·	ἀρετῇ δὲ ἄνθρωποι κακίαν ἀμειβόμενοι
[8]	τε καὶ ποιητικά, καὶ ἐν	φύσει	καὶ ἐν μαθήμασιν· ἀλλά τοι
[7]	μέντοι λαμπρῶς οὕτως ἐπαναστάντες τῇ	φύσει,	καί, ὡς ἂν ἡμεῖς φαῖμεν,
[5]	καὶ ἀναρριπίζει τὴν ἐν τῇ	φύσει	λιχνείαν, ὑφ´ ἧς ἕκαστός ἐστι
[6]	δεῖ δὲ τοῦ μειλιχίου τῇ	φύσει·	τί καὶ ποιήσει; ποῦ καὶ
[14]	εἴ τις εἷς ἢ δύο	φύσει	τῶν ἐν τῷ πράγματι χαλεπῶν
[3]	καὶ τὰ παίγνια, πανταχοῦ τῇ	φύσει	χρωμένῳ· καὶ οὐκ ἂν ἀπιστήσαις
[5]	μηδεὶς ἂν ἐλεύθερος ἀξιώσειεν, ἢ	βιώσει	ἐν σχολῇ γε ὁ τὴν
[14]	σκυτεὺς πάνυ τι συγχωρεῖν ἠξίου	Σωκράτει,	ἀλλ´ ἐπράττετο λόγον ἑκάστου λόγου.
[15]	τί γὰρ ἂν καὶ δεινὸν	Σωκράτει;	ἀλλ´ οὐδὲ μέντοι παίζειν ἀξίοις·
[14]	φεῦ τῆς ὀλιγωρίας, ὡς ἐχρῆτο	Σωκράτει·	ἀλλ´ οὐδὲν ἐκώλυσε Σωκράτην εὐθυμεῖσθαι
[7]	πρὸς τὸ θεῖον· πάντα ταῦτα	ἀποκόπτει	κατὰ τῆς ἐπιστροφῆς τῆς εἰς
[5]	ὁ δὲ καθάπαξ ἀποσεμνυνόμενος, οὐ	κρύπτει	μᾶλλον ἢ ἐρεθίζει καὶ ἀναρριπίζει
[12]	θυροκοπήσαντα καὶ ἐπαγγείλαντα τοῖς ἐν	ἄστει	μειρακίοις ἀκρόαμα ἐπιδέξιον· ὡς σχέτλιά
[5]	γὰρ δὴ τὰς τῶν ἐν	ἄστει	τύχας διαλέξεων ὑποθέσεις ποιήσεται, καὶ
[1]	ἐς τοὺς σοφιστὰς ἀπηνέχθησαν· καὶ	τάττει	τὸν Δίωνα μετὰ τούτων, ἐν
[9]	αὐτοφυής ἐστι νοῦς οὔτε ἐπίκτητος.	κινδυνεύει	γὰρ οὐδ´ εἶναι θεμιτὸν ἄλλῳ
[12]	σοφιστὴς τέθνηκεν· καὶ τὸν σκυθρωπὸν	ὑποπτεύει·	σοφιστὴς γάρ ἐστι κἂν ὁτιοῦν
[16]	λέγοντος ἀλλὰ παρὰ τὴν πολιτείαν	ἰσχύει.	καίτοι τινὲς ἐφ´ ἡμῶν ἀξιοῦσιν
[2]	τοὺς κατὰ τὴν ἀλογίαν ἅπαντας	γράφει	τε καὶ σχηματίζει, παύεται δὲ
[18]	ἀνέχω τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ τῷ	συγγραφεῖ	προσγυμνάζομαι, μηδ´ ἀκαρῆ διαλιπών, ἀλλ´
[12]	γὰρ καὶ παρεσκεύασεν· ὁ δέ,	ἀπορροφεῖ	τε καὶ ἀνακογχυλίζει, τοῦ νεαρῶς
[7]	ἀνένδοτον· τὸ δὲ ἀστείως τε	ἔχει	καὶ ἡμερώτερον κέκραται· ὥστε κἂν
[12]	ἀγερώχοις αὑτοῦ παιδικοῖς, δι´ οὓς	ἔχει	μὲν πονήρως, σκήπτεται δὲ ὑγιαίνειν.
[5]	γόνιμος οὖσα τῶν ἀρίστων, διαδόσιμον	ἔχει	μέχρι τῶν ἔξω τὴν δύναμιν·
[5]	χοροῦ· ὥσπερ τὸν Ἀπόλλω λόγος	ἔχει	νῦν μὲν ταῖς Μούσαις συνᾴδειν
[10]	τὸ ἄλογον εἶναι σοφὸν οὐδεὶς	ἐπιτρέψει	λόγος. ταύτην ἀγαπῶντες τὴν τάξιν
[3]	τὸ φαυλότατον προχειρίσῃ, τὸν Δίωνα	ὄψει	τὸν ποριμώτατον τῇ ῥητορείᾳ παντὸς
[1]	συνθέντα ἔπαινον ἐπὶ ψιττακίῳ τῷ	ὄρνιθι,	σοφιστοῦ γὰρ εἶναι μηδὲ τούτων
[2]	ὑπὸ πλούτου καταστέλλει, τὸ εὔδαιμον	ἑτέρωθι	δείξας, καὶ τὸ καταπεπτωκὸς ὑπὸ
[8]	βαρβάρου πρῶτον ἄγω, καὶ σοφώτερον	τίθημι,	ὅτι κατιέναι δεῆσαν, ὁ μὲν
[1]	γράφοντος· ὡς ἐγὼ σφόδρα διισχυρίζομαι,	πείσαιμι	δ´ ἂν καὶ ἄλλον, ὅστις
[13]	καὶ ὅπου, τοσαῦτα καὶ οὕτως	σύνειμι·	καὶ ὁ μέν τις ὤνησε
[4]	καὶ τοῦτον οὖν ἐπαινέσας αὐτῷ	παραδίδωμι,	ἵνα μοι μετὰ τοὺς τῆς
[8]	βακχείᾳ καὶ ἅλματι μανικῷ δή	τινι	καὶ θεοφορήτῳ, καὶ τὸ μὴ
[3]	βάθος τοῦ ἤθους, οἷον σωφρονιστῇ	τινι	καὶ παιδαγωγῷ πρέπον πόλεως ὅλης
[3]	οὖν ἀπορρήτῳ κάλλει καὶ θαυμαστῇ	τινι	χάριτι, εἰκῇ πως ἐπιτερπούσῃ τοῖς
[12]	τῆς ἕξεως, ἀλλ´ εἰ τῷ	πλέονι	παίζομεν, οὐ τοῦ παντὸς ἁμαρτάνομεν.
[14]	ἀνδρός, ὅτῳ μὴ ἔξεστι γενέσθαι	βελτίονι;	Σωκράτης δὲ καὶ Προδίκῳ παρεῖχεν
[5]	ἡντινοῦν εἴδησιν, ἄλλον ἄλλῃ προσήκοντα	δαίμονι·	φιλόσοφον δὲ τὸν ἡρμοσμένον ἐκ
[13]	τοῦτο θέατρον παρὰ πολὺ δυστυχέστερον.	νυνὶ	δὲ ὁπόσοις τε βούλομαι, καὶ
[16]	διώρθωται τῶν τῆς ὁμοίας ἕξεως·	Δίωνι	γὰρ οὐκ ἀπολογίας πρὸς τοῦτο
[3]	κώνωπος ἔπαινος. ἐσπουδάσθη γὰρ τῷ	Δίωνι	καὶ τὰ παίγνια, πανταχοῦ τῇ
[3]	καὶ οὐκ οὖσα μία τῷ	Δίωνι	κατά τε τὰς σοφιστικὰς ὑποθέσεις
[3]	εὕροις ῥητορείαν ἐπαφροδιτοτέραν παρὰ τῷ	Δίωνι·	ὃ καὶ θαυμάσας ἔχω τὴν
[9]	μηδὲν τῶν ἐν ὕλῃ παθαίνεσθαι·	οἱ	δὲ ἀπέχονται μίξεων, αὐτὸ δι´
[5]	φιλόσοφος ἕκαστόν τε καὶ πάντα.	οἱ	δὲ ἀστεμφεῖς οὗτοι καὶ ὑπερόπται
[9]	τῶν πρώτων καταστησαμένων ἑκατέραν φιλοσοφίαν·	οἱ	δὲ καὶ τὰς ἀρετὰς ἔθεσι
[16]	ῥήτορες εἶναι, γραμματεῖς ἀτεχνῶς ὄντες.	οἱ	δέ, κἂν μάρτυρας ἀναβιβάσωνται, τοῦ
[17]	νοῖ. καὶ οἱ μὲν ἧττον,	οἱ	δὲ μᾶλλον, ἀγχοῦ καὶ πόρρω
[9]	ὁρμὴν νοῦ κινουμένου γνώρισμα ποιοῦμαι·	οἱ	δὲ πλείους οὐδὲ οἴκοθεν ἐκινήθησαν,
[9]	ᾧ τὰς περιόδους μετροῦσιν Αἰγύπτιοι.	οἱ	δὲ πολλοὶ μάτην ἂν πονοῖεν
[17]	ἀλλ´ αὐτοὶ τέχνης ἐγένοντο παραδείγματα.	οἱ	δὲ πολλοὶ τῆς μὲν εὐμοιρίας
[8]	πῶς ταῦτα καὶ ἀσπούδαστα παίγνια;	οἱ	δὲ τὴν ἑτέραν ὁδὸν τὴν
[7]	καὶ κατεξανίσταιντο. ἢ τί αὐτοῖς	οἱ	κάλαθοι βούλονται; καὶ τὸ πλεγμάτια
[17]	δυνάμει δὲ ὄντες νοῖ. καὶ	οἱ	μὲν ἧττον, οἱ δὲ μᾶλλον,
[10]	εἰδότι. καίτοι κάλλιστα ἀπαλλάττουσιν αὐτῶν	οἱ	μένοντες ἐπὶ τούτου, καὶ μηδὲν
[3]	φιλοσόφων, ἥντινα καὶ καλοῦσιν ἀκμὴν	οἱ	νεώτεροι· τοῦτ´ ἔστιν ἡρμόσατο πανηγυρικώτερον
[1]	λέγει γὰρ οὕτω· Σοφιστὰς δὲ	οἱ	παλαιοὶ ἐπωνόμαζον οὐ μόνον τῶν
[9]	ταύτῃ καὶ πλείους ἂν εἶεν	οἱ	παρ´ ἡμῶν ἀφικνούμενοι, κατὰ φύσιν
[17]	τῶν ἀετῶν νεοττούς· τοὺς ἀετιδεῖς	οἱ	πατέρες ἄρτι γενομένους ἐκπετησίμους ἄραντες
[10]	τι τῷ ἔργῳ προσῆν, ἧς	οἱ	προελθόντες ἀντιλαμβάνονται. ὑμεῖς δὲ ὀψιμαθίαν
[15]	Ὅμηρος. λελήθασιν οὖν ὑπὸ σοφίας	οἱ	στασιῶται τῆς ἀγλωττίας οὗτοι καὶ
[2]	γε καὶ φεύξεται. διὸ βελτίους	οἱ	τάττοντες αὐτὸν μετὰ τὸν ἔσχατον
[9]	ἥγηνται· φρόνησιν γὰρ οὐ προσίενται,	οἵ	γε καὶ σωφροσύνην, εἴ γε
[3]	καὶ ἰδιώτῃ τοῦ παντὸς ἄξιος.	οἵ	τε γὰρ ῥυθμοὶ τοῦ λόγου
[11]	παρ´ ἡμῖν σὺν ἀλογίᾳ μεγαλοφώνους,	οἳ	καὶ παρέσχον ἀφορμὴν τῷ λόγῳ
[3]	λόγοις Διογένας τε καὶ Σωκράτας,	οἳ	καὶ περιττοὶ τὴν φύσιν ἔδοξαν·
[12]	πρὸς τοὺς ἀμούσους ὑπὲρ Μουσῶν,	οἳ	κακοήθως ἀποδιδράσκουσι τὸν ἔλεγχον τῆς
[1]	καίτοι μεταξύ πού φησιν ἀπορεῖν	οἷ	χοροῦ τάξει τὸν ἄνδρα, περιδέξιον
[6]	τὸ δένδρον καὶ τὸ θηρίον	λόγοι	τινὲς ἦσαν περὶ ζῴων τε
[3]	νεανικὸν προενέγκηται· ὥστε κἂν αἰτίαν	φύγοι	δειλίας, εἰ πρὸς τὴν ὕστερον
[7]	ἱερὰ σύμβολα καὶ τακταί τινες	πρόσοδοι	πρὸς τὸ θεῖον· πάντα ταῦτα
[6]	ἔχειν ἐροῦσιν, ἀπαθεῖς εἶναι ποιούμενοι,	θεοὶ	σαρκία περικείμενοι· εἰ δὲ λέγοιεν,
[12]	τοὺς λόγους, ᾗ μοι δοκοῦσιν	ἀκτέοι,	οὐ κρινομένῳ πρὸς ὀλιγωρίαν ἀκροατῶν,
[8]	εἰ δὲ μηδὲ λόγος αὐτὴν	παρασκευάζοι,	πολὺ μᾶλλον. τούτοις οὖν καὶ
[7]	κατεξανίσταιντο. ἢ τί αὐτοῖς οἱ	κάλαθοι	βούλονται; καὶ τὸ πλεγμάτια ἄττα
[10]	φεῦ τῶν δογμάτων. εἰ γὰρ	ἐπέλθοι	φιλοσοφεῖν τοῖς κριοῖς, οὐκ οἶδα
[15]	ὁ τὸ χρηστήριον ἔχων τὸ	Πυθοῖ,	καὶ νὴ Δία τὸ ἐν
[1]	γὰρ οὕτω· Σοφιστὰς δὲ οἱ	παλαιοὶ	ἐπωνόμαζον οὐ μόνον τῶν ῥητόρων
[11]	τὸ ἔσχατον ᾄσειεν. εἰ δὲ	βασίλειοί	τέ εἰσιν ἐκεῖνοι, καὶ διαιτῶνται
[1]	πάντων τῶν ἑαυτοῦ, εἴ τις	ἀξιοῖ	τὴν ἐπιμέλειαν τῆς φωνῆς σοφιστικὸν
[8]	μικρῷ μεῖζον εἰκάσαι, καθάπερ Ἀριστοτέλης	ἀξιοῖ	τοὺς τελουμένους οὐ μαθεῖν τί
[10]	καὶ ἀναίτιοι μὲν παρὰ θεῶν,	ἀναίτιοι	δὲ καὶ παρὰ ἀνθρώπων, ἀλλὰ
[10]	μετρίως ἂν εἴητε πεπραγότες, καὶ	ἀναίτιοι	μὲν παρὰ θεῶν, ἀναίτιοι δὲ
[9]	φοίνικος, ᾧ τὰς περιόδους μετροῦσιν	Αἰγύπτιοι.	οἱ δὲ πολλοὶ μάτην ἂν
[10]	προσπεριεργαζόμενοι· εἶεν γὰρ ἂν οὐ	κακοὶ	καθηράμενοι. οἷς δὲ ἐπῆλθε διενέγκαι
[18]	ἐποίουν οὕτως· εἰ δέ ποτε	παρείκοι,	προσεξεῦρον ἄν τι καὶ προσηρμήνευσα·
[13]	δ´ ἂν καὶ φιλοσόφων βιβλίων	γραμματικοί	τινες ἀποδεδειγμένοι, τὰς συλλαβὰς εὖ
[7]	ἄν τις εἰπὼν οὐ πόρρω	βάλλοι	τἀληθοῦς· ἀλλ´ οὐδὲ οὗτοι μέντοι
[9]	περιόδους μετροῦσιν Αἰγύπτιοι. οἱ δὲ	πολλοὶ	μάτην ἂν πονοῖεν καὶ ἀποτρύχοιντο,
[7]	οὐδεμίαν ἀνθολκὴν τῆς φύσεως μειλισσόμενοι.	πολλοὶ	μὲν— γὰρ— ναρθηκοφόροι, παῦροι δέ
[17]	τέχνης ἐγένοντο παραδείγματα. οἱ δὲ	πολλοὶ	τῆς μὲν εὐμοιρίας ταύτης οὐχ
[18]	τὴν συμφοράν, ἵν´ ἀγαθόν τί	μοι	γένηται, ἀλλ´ αὐτὸς ἀνέχω τοὺς
[12]	ἐμοῦ μαρτυρίαν τὸν Δίωνα, ἵνα	μοι	γένοιτο καὶ τῆς φιλίας αὐτοῦ
[1]	τῇ παρασκευῇ τῆς γλώττης. διό	μοι	δοκεῖ καλῶς ἔχειν ἐπιγράφειν ἅπασι
[2]	καὶ ὑπὲρ σπουδαίων συγκεῖσθαι, οὔ	μοι	δοκεῖ ῥᾷστ´ ἂν ὁ τοιοῦτος
[18]	ἀπὸ τῆς διανοίας, ὅ τί	μοι	δοκεῖ τὸ ἀκόλουθον εἶναι, κᾆτα
[1]	σοφιστοῦ· αὐτοὶ δ´ ἂν ἀπαξιῶσαί	μοι	δοκοῦσι καὶ ὡς οὐ διδόμενον
[12]	καὶ περιάγειν τοὺς λόγους, ᾗ	μοι	δοκοῦσιν ἀκτέοι, οὐ κρινομένῳ πρὸς
[5]	ὑπερόπται ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως οὔ	μοι	δοκοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες εἶναι τοιοῦτοι,
[4]	ὕστερόν ποτε παῖδα ἐσόμενον, ἐπεί	μοι	καὶ διεξιόντι τοὺς παντοδαποὺς αὐτοῦ
[4]	οὖν ἐπαινέσας αὐτῷ παραδίδωμι, ἵνα	μοι	μετὰ τοὺς τῆς γενναίας φιλοσοφίας
[4]	παρασκευῆς τε καὶ δυνάμεως. ~Ταῦτά	μοι	περὶ Δίωνος εἰπεῖν ἐπῆλθε πρὸς
[18]	οὐχ ἥκιστα ταῖς προσθήκαις. οὕτω	μοι	τὴν ψυχὴν ὁ θεὸς ἁπαλὸν
[15]	ἀγροὺς ἐλάττους ἐποίησα, καὶ συχνοί	μοι	τῶν οἰκετῶν ἰσοπολῖται γεγόνασι, χρυσίον
[4]	παιδὶ βούλομαι καὶ διδάσκειν ἅττα	μοι	φρονεῖν ἔπεισι περὶ ἑκάστου συγγραφέως
[12]	ἀκροατῶν, ἀλλ´ ἐμαυτὸν ἔχοντι μέτρον;	ἐμοὶ	γὰρ δὴ ταύτην ἔδωκε τὴν
[15]	μὲν εἰς νέωτα ὁ θεός·	ἐμοὶ	δὲ πάρεστιν ὁ παῖς ἤδη·
[3]	παντὸς ἄξιος. οἵ τε γὰρ	ῥυθμοὶ	τοῦ λόγου κεκολασμένοι καὶ τὸ
[18]	μένουσι χρόνον ὑπόσυχνον τοῖς αὐλήμασι	κατακώχιμοι.	ἐγὼ δὴ θαμὰ καὶ τραγῳδίαις
[17]	καὶ δεῖ· δυνάμει δὲ ὄντες	νοῖ.	καὶ οἱ μὲν ἧττον, οἱ
[5]	δὲ φύσεως μηδὲ τὰ σμικρὰ	ἱκανοί,	ὧν θᾶττον ἂν ἴδοις τὴν
[10]	εἶεν γὰρ ἂν οὐ κακοὶ	καθηράμενοι.	οἷς δὲ ἐπῆλθε διενέγκαι τοῦ
[9]	γένη καὶ κατὰ χρείας ἕκαστοι	συνιστάμενοι.	περὶ τούτων δὴ καὶ σαφῶς
[13]	καὶ φιλοσόφων βιβλίων γραμματικοί τινες	ἀποδεδειγμένοι,	τὰς συλλαβὰς εὖ μάλα συγκρίνοντές
[7]	ἔστιν ἐπιστροφὴν πρὸς τὰ τῇδε	πεποιημένοι;	οὐ γὰρ δὴ θεωροῦσί τε
[10]	μεῖζον, τοῦτο αἰσχρόν· ἐν ᾗ	κείμενοι,	τῆς μὲν ἁπλῆς οὐκ ἀνέχεσθε·
[10]	πάλιν γὰρ ἂν εἴητε μετρίως	διακείμενοι,	οὔτε εἰδότες, οὔτε εἰδέναι προσποιούμενοι,
[6]	ἀπαθεῖς εἶναι ποιούμενοι, θεοὶ σαρκία	περικείμενοι·	εἰ δὲ λέγοιεν, ἴστων ἀντὶ
[6]	φύσει· ἀρετῇ δὲ ἄνθρωποι κακίαν	ἀμειβόμενοι	μετριοπαθεῖς γίνονται· καὶ τὸ φυγεῖν
[12]	γενέσθαι· ἀπαλλαγεῖεν γὰρ ἂν πάλαι	δεόμενοι.	ἐγὼ δὲ ἐπ´ ἐμαυτοῦ γὰρ
[10]	μένοντες ἐπὶ τούτου, καὶ μηδὲν	προσπεριεργαζόμενοι·	εἶεν γὰρ ἂν οὐ κακοὶ
[10]	ὑποπλησθέντες, καὶ πρὶν μαθεῖν διδάσκειν	ἐπιβαλλόμενοι,	πάλιν ἐρῶ· φεῦ τῶν λόγων,
[6]	ἀνδρῶν χαῦνοι καὶ ἀλαζόνες πόρρω	γενόμενοι·	ἀμείνους δ´ ἂν ἦσαν διαστέλλοντες
[10]	καλείσθω φιλοσοφία σύμμαχος, καὶ παρασκευαζέσθωσαν	ἀνεξόμενοι	πάσης ἐκείνης τῆς διεξόδου, μῆκος
[7]	πρὸς οὐδεμίαν ἀνθολκὴν τῆς φύσεως	μειλισσόμενοι.	πολλοὶ μὲν— γὰρ— ναρθηκοφόροι, παῦροι
[13]	διακρίνοντες, οἰκεῖον δὲ οὐδὲν οὐδέποτε	μαιευσόμενοι·	ὅ τι δὲ καὶ τέκοιεν,
[10]	τῆς διεξόδου, μῆκος ἐχούσης μυρίον,	παιδευόμενοι	καὶ προπαιδευόμενοι. δεῖ γάρ τοι
[10]	μῆκος ἐχούσης μυρίον, παιδευόμενοι καὶ	προπαιδευόμενοι.	δεῖ γάρ τοι πρῶτον ἀποδῦναι
[3]	τε γὰρ ῥυθμοὶ τοῦ λόγου	κεκολασμένοι	καὶ τὸ βάθος τοῦ ἤθους,
[9]	τὸ σμικρότατον, τὴν παρασκευὴν τέλος	ἡγούμενοι.	ἡμεῖς δὲ τὰς ἀρετὰς ὥσπερ
[6]	ἀτρύτως ἔχειν ἐροῦσιν, ἀπαθεῖς εἶναι	ποιούμενοι,	θεοὶ σαρκία περικείμενοι· εἰ δὲ
[10]	διακείμενοι, οὔτε εἰδότες, οὔτε εἰδέναι	προσποιούμενοι,	τουτέστιν ἐξ ἡμισείας εἰδότες· αὐτὸ
[9]	ἂν εἶεν οἱ παρ´ ἡμῶν	ἀφικνούμενοι,	κατὰ φύσιν ἐχούσης τῆς ἐπιχειρήσεως·
[9]	δίχα νοῦ τὴν νοητὴν οὐσίαν	θηρώμενοι,	καὶ μάλιστα οὓς οὐχ ἡ
[11]	εἰ δὲ βασίλειοί τέ εἰσιν	ἐκεῖνοι,	καὶ διαιτῶνται παρὰ τὰ Διὸς
[9]	πολλῶν ἀνθρώπων πλέον ἢ ὅσον	ἐκεῖνοι	τῶν βοσκημάτων. ταύτῃ καὶ πλείους
[6]	σοφῶν τε καὶ θείων ἀνδρῶν	χαῦνοι	καὶ ἀλαζόνες πόρρω γενόμενοι· ἀμείνους
[15]	γὰρ ἀγροὺς ἐλάττους ἐποίησα, καὶ	συχνοί	μοι τῶν οἰκετῶν ἰσοπολῖται γεγόνασι,
[9]	ποιῆσαι· προιόντα γὰρ εἰκὸς ἐντυχεῖν	ποι	τῷ ἐραστῷ· καὶ μὴ τυχὼν
[9]	εὐδοκιμούντων, τὴν γενναίαν αἵρεσιν ἐζηλώκασι,	παντοδαποί	τε ὄντες τὰ γένη καὶ
[10]	θεοῖς. καὶ ταῦτα τί ἂν	εἴποι	τις, ἢ σπαράττειν τὸ θεῖον
[6]	ἐν θεῷ φύσει· ἀρετῇ δὲ	ἄνθρωποι	κακίαν ἀμειβόμενοι μετριοπαθεῖς γίνονται· καὶ
[7]	τοῖς σώμασι, καὶ ἴσασιν ὄντες	ἄνθρωποι,	μικραὶ μερίδες τοῦ κόσμου, καὶ
[7]	μὲν ἐν τῷ τότε ἦσαν	ἄνθρωποι,	τοῦτ´ ἔστιν ἐπιστροφὴν πρὸς τὰ
[9]	σπουδάζεσθαι παραδεδώκασιν Ἕλληνες σοφοὶ καὶ	βάρβαροι,	ἀποτειχίζοντες ἅπασαν τὴν πραγματείαν τῆς
[3]	ἥντινα καὶ καλοῦσιν ἀκμὴν οἱ	νεώτεροι·	τοῦτ´ ἔστιν ἡρμόσατο πανηγυρικώτερον ἀνδρὸς
[9]	οὐδὲ τοῦτο μέντοι σμικρόν· ἀλλὰ	διαφέροι	ἂν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων πλέον
[10]	μένετε· παρέδοσαν γὰρ αὐτὰς ἄνδρες	ἀγχίσποροι	τοῦ θεοῦ· καὶ οὕτως ἂν
[7]	φύσεως μειλισσόμενοι. πολλοὶ μὲν— γὰρ—	ναρθηκοφόροι,	παῦροι δέ τε βάκχοι· οὐδ´
[7]	μειλισσόμενοι. πολλοὶ μὲν— γὰρ— ναρθηκοφόροι,	παῦροι	δέ τε βάκχοι· οὐδ´ οὗτοι
[16]	πατέρα, ἀλλ´ οὐδὲ ἄλλο τί	σοι	διώρθωται τῶν τῆς ὁμοίας ἕξεως·
[16]	δύνασθαι χρῆσθαι. ~Εἰ δὲ ὅτι	σοὶ	μὴ διώρθωσα τὰ Δίωνος γράμματα,
[3]	χαρακτηρίζει τὰς Δίωνος ἐπινοίας. δηλούτω	σοι	τὸν ἄνδρα ὁ Ῥοδιακός τε
[1]	αὐτὸ τοῦτο σοφιστῶν, καὶ τῶν	ὅσοι	φιλοσοφήσαντες διὰ τὴν εὐστομίαν ὑπὸ
[15]	παίζειν τε καὶ σπουδάζειν; ἐπεί	τοι	καὶ αὐτὸν ἀμφότερα ἀγαθὸν γενέσθαι
[1]	φωνῆς σοφιστικὸν ἀγώνισμα οἴεσθαι· καί	τοι	καὶ τοῦτο μετὰ μικρὸν ὁποῖόν
[8]	φύσει καὶ ἐν μαθήμασιν· ἀλλά	τοι	πάντα ταῦτα κοσμεῖ τὸ ὄμμα
[10]	παιδευόμενοι καὶ προπαιδευόμενοι. δεῖ γάρ	τοι	πρῶτον ἀποδῦναι τὴν ἀγροικίαν, καὶ
[14]	καὶ βούλεται καὶ ἐπίσταται. ἐπεί	τοι	Σωκράτης καὶ τὸν ἀτοπώτερον τῶν
[3]	τι καὶ διαπεφορημένον. ἐξελαύνει γάρ	τοι	φιλοσοφία καὶ ἀπὸ τῆς γλώττης
[9]	μεθόδου θᾶττον ἀναλύσειεν· ὁ γάρ	τοι	φυσικὸς ἀρκεῖ. πολὺ δήπου μᾶλλον,
[7]	καί, ὡς ἂν ἡμεῖς φαῖμεν,	δικαιότατοι	τυχεῖν ὄντες τῆς ἀρίστης ζωῆς,
[10]	αὐτοῖς εἴπωμεν· ἄξιον γάρ· ὦ	τολμηρότατοι	πάντων, εἰ μὲν ἠπιστάμεθα ὑμᾶς
[5]	γὰρ αὐτὸν καταλαμβάνει τὸ ἕτερον,	ἤτοι	σιγᾶν, ἢ λέγειν ὅσα νόμος
[15]	δημοσίᾳ θαπτομένους δύνασθαι λόγῳ κοσμεῖν,	καίτοι	καὶ τοῦτο μεῖζον ἢ καθ´
[10]	ἐρασθέντι, μήτ´ εἰ ζητητέον εἰδότι.	καίτοι	κάλλιστα ἀπαλλάττουσιν αὐτῶν οἱ μένοντες
[1]	ὄντες σοφισταί, τοῦ ὀνόματος ἐπεβάτευσαν.	καίτοι	μεταξύ πού φησιν ἀπορεῖν οἷ
[10]	φίλους ἄνδρας, Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα.	καίτοι	Σωκράτης ἐκεῖνος ἦν· ὑμεῖς δέ,
[16]	ἀλλὰ παρὰ τὴν πολιτείαν ἰσχύει.	καίτοι	τινὲς ἐφ´ ἡμῶν ἀξιοῦσιν ἀπὸ
[4]	παρὰ ἀνθρώποις βωμοῦ καὶ νεώ.	καίτοι	τινὲς ἤδη φύσεως ἐνδείᾳ κατακερματίζουσιν
[7]	πλέον καθέλκῃ, καὶ λίαν ἀντιλαμβάνηται.	καίτοι	τοῦ γε Ἑλληνικοῦ τὸ βάρβαρον
[4]	φιλοσοφία τὸ ἐπὶ πάσαις ἐστί.	καίτοι	τοῦτο αἰνίττεται τὸ τῇ συμφωνίᾳ
[3]	ἡρμόσατο πανηγυρικώτερον ἀνδρὸς ἀσφαλοῦς· καὶ	μέντοι	γε εἰς τὴν τοιαύτην ἰδέαν
[11]	ὑπὸ τούτου κατέχεται· οὐδὲ οὗτος	μέντοι	δεινὸν οὐδὲν εἴργασται, ἀλλὰ καὶ
[7]	δέ τε βάκχοι· οὐδ´ οὗτοι	μέντοι	διαρκῶς ἀνέχονται τῆς βακχείας, ἀλλὰ
[1]	ἀλλὰ μετ´ Ἀριστοκλέους, ἀπ´ ἐναντίας	μέντοι	κἀκείνῳ. ἄμφω μέν γε μεταπεπτώκασιν·
[7]	βάλλοι τἀληθοῦς· ἀλλ´ οὐδὲ οὗτοι	μέντοι	λαμπρῶς οὕτως ἐπαναστάντες τῇ φύσει,
[15]	Δία τὸ ἐν Βραγχίδαις; οὗτος	μέντοι	μετεποιήθη καὶ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως
[14]	προσεγυμνάσατο· καὶ πρὸς τὸν αὐτὸν	μέντοι	παῖδα· οὔτοι λέγω τὸν Φαῖδρον·
[15]	καὶ δεινὸν Σωκράτει; ἀλλ´ οὐδὲ	μέντοι	παίζειν ἀξίοις· ὁ δὲ τῷ
[9]	ὁδοῦ γέγονε, καὶ οὐδὲ τοῦτο	μέντοι	σμικρόν· ἀλλὰ διαφέροι ἂν τῶν
[6]	τοῦ μείζονος τὸν ἐλάττω· καλὸν	μέντοι	τινὰ καὶ τοῦτον, ᾧ προεντυχόντες,
[3]	αὑτοῦ ταύτῃ κράτιστος ἔδοξεν. οὐ	μέντοι	τοσοῦτον ὁ Δίων ἐξωρχήσατο τὴν
[12]	τὸν χρόνον τοῖς ἀγορεύουσιν· αὐτὸς	μέντοι	τοῦ προσμεμετρημένου τὸ μέν τι
[7]	καὶ περὶ τὰ τῇδε· μὴ	μέντοι	τοῦτό γε ἰσχυρόν, ἵνα μὴ
[9]	τὰ γένη καὶ κατὰ χρείας	ἕκαστοι	συνιστάμενοι. περὶ τούτων δὴ καὶ
[10]	ἐφ´ ἑαυτῶν ποιεῖσθε τὴν θήραν·	ἀγύμναστοι	γάρ ἐστε, καὶ κίνδυνος εἰς
[12]	ἐπὶ πολλὰ καὶ δρόμους παντοίους·	ἀόριστοι	γὰρ αἱ τῶν παιζόντων ὁρμαί.
[18]	γέγονα, ὅ τι δὲ καὶ	παραλλάττοι	τῆς λέξεως, ἀλλ´ ὅ τι
[3]	τε καὶ Σωκράτας, οἳ καὶ	περιττοὶ	τὴν φύσιν ἔδοξαν· καὶ οὐχ
[6]	ἑκάστῳ. τί οὖν ἄν τις	ἀποκηρύττοι	τὰς Μούσας, δι´ ὧν ἔστι
[1]	ἠξιοῦντο τῆς προσηγορίας τοῦ σοφιστοῦ·	αὐτοὶ	δ´ ἂν ἀπαξιῶσαί μοι δοκοῦσι
[17]	οἷς μαθήσεως οὐκ ἐδέησεν, ἀλλ´	αὐτοὶ	τέχνης ἐγένοντο παραδείγματα. οἱ δὲ
[14]	πρὸς τὸν αὐτὸν μέντοι παῖδα·	οὔτοι	λέγω τὸν Φαῖδρον· νεανίας γὰρ
[10]	ὑμεῖς δὲ ὀψιμαθίαν αἰσχύνεσθε· ἀλλ´	οὔτοι	τοῦτο αἰσχρόν· ἡ δὲ ἀμαθία,
[9]	ἐπὶ τόνδε τὸν βίον ἐξώρμησεν.	οὗτοι	γὰρ ἂν ὄναιντο τῆς ὁρμῆς·
[15]	σοφίας οἱ στασιῶται τῆς ἀγλωττίας	οὗτοι	καὶ τὸν Ἀπόλλω δεύτερον ἄγοντες
[5]	καὶ πάντα. οἱ δὲ ἀστεμφεῖς	οὗτοι	καὶ ὑπερόπται ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως
[7]	παῦροι δέ τε βάκχοι· οὐδ´	οὗτοι	μέντοι διαρκῶς ἀνέχονται τῆς βακχείας,
[7]	πόρρω βάλλοι τἀληθοῦς· ἀλλ´ οὐδὲ	οὗτοι	μέντοι λαμπρῶς οὕτως ἐπαναστάντες τῇ
[9]	σαφῶς διατείνομαι, ὅτι μάτην ἂν	οὗτοι	πονοῖεν καὶ ἀποτρύχοιντο, οἷς οὔτε
[5]	μοι δοκοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες εἶναι	τοιοῦτοι,	πενίᾳ δὲ φύσεως μηδὲ τὰ
[10]	μὲν ἀμαθεῖς, οὔπω δέ γε	σοφοί,	δόξαν ὀρθὴν πρεσβεύοντες δίχα λόγου
[9]	καθαρτικὰς ἀρετὰς σπουδάζεσθαι παραδεδώκασιν Ἕλληνες	σοφοὶ	καὶ βάρβαροι, ἀποτειχίζοντες ἅπασαν τὴν
[16]	τοῦτο ἀρκῇ, τῷ παντὶ ἂν	ἔχοι	καλῶς μηδὲν προσπεριεργάσασθαι. ~Ἐρεῖ τοίνυν
[7]	γὰρ— ναρθηκοφόροι, παῦροι δέ τε	βάκχοι·	οὐδ´ οὗτοι μέντοι διαρκῶς ἀνέχονται
[9]	δ´, εἰ μή τις εὐγένεια	τύχοι	ψυχῆς ἄνωθεν ἕλκουσα τὴν πρώτην
[10]	ποτε ἕλοιμεν· σχολῇ γε ἂν	περιτύχοι	τῷ μήτε ἐρασθέντι, μήτ´ εἰ
[16]	πεπράχθαι τὴν δίκην· οὕτως εἰσὶ	κομψοί	τε καὶ νεανίαι. ἐπεὶ δὲ
[14]	ἀτοπώτερον τῶν λόγων διατιθέμενος, τὸν	ἐπὶ	διαβολῇ τῶν ἐρωτικῶν, δύναται μεθαρμόσασθαι
[4]	εἶτα ἀποκλῖναι δεῆσαν, μὴ εὐθὺς	ἐπὶ	κωμῳδίαν ἢ ψιλήν τινα ῥητορείαν
[13]	αὐτὴν ἀποφαίνει. φύονται μὲν γὰρ	ἐπὶ	λόγοις ὠδῖνες ψυχῶν, ὥσπερ ἐπὶ
[8]	νῷ συγγενέστερον; τί δὲ πορθμεῖον	ἐπὶ	νοῦν οἰκειότερον; ὡς ὅπου λόγος,
[15]	τε καὶ Σωκράτους. ἡμεῖς δὲ	ἐπὶ	πάντας λόγους παρακαλῶμεν τὸν παῖδα,
[4]	ἐπήβολος γέγονεν· ἀλλὰ φιλοσοφία τὸ	ἐπὶ	πάσαις ἐστί. καίτοι τοῦτο αἰνίττεται
[2]	τὸν φιλότιμον, τελευταῖον δὲ καὶ	ἐπὶ	πᾶσι τὸν εὔφρονα καὶ σπουδαῖον,
[12]	παῖς ὁ μοιρίδιος, δραμούσῃ δὲ	ἐπὶ	πολλὰ καὶ δρόμους παντοίους· ἀόριστοι
[10]	πρὶν ἱεροφαντῆσαι. οὔκουν ἐθελήσετε πόνων	ἐπὶ	πόνοις ἀνέχεσθαι; ἀλλ´ οὐδὲ τὰ
[8]	ἔχειν τοῦ πρώτου, νῦν δὲ	ἐπὶ	ῥῶπας καὶ λόγους ἐστράφθαι; ἀλλ´
[8]	οὖν καὶ ἡ κάθοδος εὐθὺς	ἐπὶ	σμικράν τινα πρᾶξιν, ἄμεσος αὕτη
[9]	ἐν μέσῳ στάσιν τῆς ὄψεως	ἐπὶ	τὰ ἄνω νεῦσαι. καὶ δῆτα
[9]	ἐποίησε. δεῖ δὴ καὶ προελθεῖν	ἐπὶ	τἀγαθόν· τοῦτο δὲ ἤδη διὰ
[3]	περιαθρῶν ἑαυτόν, καὶ οἷον γαννύμενος	ἐπὶ	ταῖς ἀγλαΐαις τοῦ λόγου, ἅτε
[12]	ἔλεγχον τῆς ἀμαθίας, τῷ καταφεύγειν	ἐπὶ	τὴν λοιδορίαν ὧν ἠγνοήκασιν. εἰ
[16]	ἐπιποιεῖν, ἀλλὰ βούλεται μένειν αὐτὰ	ἐπὶ	τῆς πρώτης χειρός, ὅπως ποτὲ
[13]	ἐν τοῖς μαθηταῖς, καὶ θορυβεῖν	ἐπὶ	τοῖς λόγοις αὐτοῦ τὰ παιδάρια.
[17]	προσυφαίνειν ἀναγκαζόμενος, καὶ μὴ πάντα	ἐπὶ	τοῖς ὀφθαλμοῖς κείμενος, μελέτην ποιεῖται
[2]	ὑπὲρ τοῦ Δίωνος, ὡς μὴ	ἐπὶ	τοῖς τυχοῦσιν ἐσπουδακέναι δοκεῖν. τοῦτο
[13]	ἐπὶ λόγοις ὠδῖνες ψυχῶν, ὥσπερ	ἐπὶ	τόκοις σωμάτων· ὅστις δὲ ἀώροις
[11]	μικρόν πως ἐπέστρεψε· τελευτῶσα δὲ	ἐπὶ	τὸν αὖθις ἀγῶνα ἐγύμνασε. καὶ
[10]	βιβλίου· πρῶται γάρ εἰσιν ἀνιόντων	ἐπὶ	τὸν νοῦν· ἀλλ´ οὐ τὸ
[9]	οὓς οὐχ ἡ πρώτη φύσις	ἐπὶ	τόνδε τὸν βίον ἐξώρμησεν. οὗτοι
[16]	γράμματα, δι´ ὃν καὶ προῆλθεν	ἐπὶ	τοσόνδε ὁ λόγος, διὰ τοῦτο
[2]	ὁ τὴν μεγάλην στρατείαν ἐλάσας	ἐπὶ	τοὺς Ἕλληνας, μακαριώτερον ἑαυτοῦ γεγονέναι
[16]	κἂν μάρτυρας ἀναβιβάσωνται, τοῦ πράγματος	ἐπὶ	τούτοις ὄντος, παρ´ ἑαυτοὺς οἰήσονται
[1]	καὶ αὐλητρίδας ἐνόμιζεν, καὶ ἐπήγγελλεν	ἐπὶ	τούτοις συσσίτια· ὁ δὲ Δίων
[10]	κάλλιστα ἀπαλλάττουσιν αὐτῶν οἱ μένοντες	ἐπὶ	τούτου, καὶ μηδὲν προσπεριεργαζόμενοι· εἶεν
[10]	ἄριστον ὑμῖν ἐξευρίσκωμεν. ἢ τοίνυν	ἐπὶ	τῶν πρώτων ὑποθέσεων μένετε· παρέδοσαν
[13]	τὰ λοιπὰ πέπονθε παραπλήσια τοῖς	ἐπὶ	τῶν σωμάτων συμβαίνουσιν· ὀλισθοῦσα δὲ
[6]	ἄξιος, ᾧ μηδὲ τὴν πρώτην	ἐπὶ	φαύλοις συνῆν. τὸ γὰρ πῦρ
[1]	καὶ συχνοὺς ἄλλους καταβιώσαντας μὲν	ἐπὶ	φιλοσόφου προαιρέσεως, λόγου δὲ ἰδέαν
[1]	ἀπολύων αὐτὸν αἰτίας συνθέντα ἔπαινον	ἐπὶ	ψιττακίῳ τῷ ὄρνιθι, σοφιστοῦ γὰρ
[15]	δι´ αὐτῶν ἀμύνειν αὐταῖς, ἐντυχεῖν	ἀνδρὶ	θράσος ἔχοντι καὶ ἐπανισταμένῳ ταῖς
[10]	ἐπαίνου δικαίου τυγχάνοιτε· δήμου γὰρ	ἀνδρὶ	καὶ τὸ ὅτι αὔταρκες. εἰ
[11]	γε αὐτῷ γένοιτο, μουσικῷ τε	ἀνδρὶ	καὶ χαρίεντι. καὶ γὰρ εἰ
[18]	ἕτερος, ἀλλὰ πρέπον γε ἐκείνῳ	τἀνδρὶ	τῷ τὸ βιβλίον ποιήσαντι, καὶ
[5]	συνεγίγνετο· ᾤχοντο γὰρ ἂν τὴν	περὶ	αὐτὸν τραγῳδίαν τεθαυμακότες, ὡς μὴ
[10]	θεῖον ἅπαν ταῖς ἀτόποις ὑπονοίαις	περὶ	αὐτοῦ; οὐκ ἄν, εἴ γε
[2]	τάττοντες αὐτὸν μετὰ τὸν ἔσχατον	περὶ	βασιλείας, ἐν ᾧ τέτταρας ὑποθέμενος
[4]	τε καὶ δυνάμεως. ~Ταῦτά μοι	περὶ	Δίωνος εἰπεῖν ἐπῆλθε πρὸς τὸν
[4]	διδάσκειν ἅττα μοι φρονεῖν ἔπεισι	περὶ	ἑκάστου συγγραφέως τε καὶ συγγράμματος,
[14]	τοῦτο πείθει καὶ μεταπείθει τὰ	περὶ	ἔρωτος· καὶ πρὸς αὐτὸ παίζει
[6]	τὸ θηρίον λόγοι τινὲς ἦσαν	περὶ	ζῴων τε καὶ φυτῶν, ἀλλὰ
[8]	τῆς ἐν λόγοις τε καὶ	περὶ	λόγους διατριβῆς; τίς ἡδονὴ καθαρωτέρα;
[12]	εἰς ἀποδεδειγμένον χωρίον φοιτᾶν, καὶ	περὶ	συγκειμένων πρὸς αὐτοὺς διαλέγεσθαι· ἠπιστάμην
[7]	θεωροῦσί τε ἅμα καὶ σοφίζονται	περὶ	τὰ πλέγματα· ἔπειτα τὴν σχολὴν
[7]	γὰρ ἡμῶν εἶναί τι καὶ	περὶ	τὰ τῇδε· μὴ μέντοι τοῦτό
[12]	μέλειν αὐτῷ, καὶ πεπραγματεῦσθαι τὰ	περὶ	τὴν φωνήν, ὅς γε καὶ
[0]	~ΔΙΩΝ Η	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΚΑΤ´ ΑΥΤΟΝ ΔΙΑΓΩΓΗΣ. ~Φιλόστρατος
[9]	ὁ δὲ δὴ τοιοῦτος καὶ	περὶ	τῆς φιλοσόφου μεθόδου θᾶττον ἀναλύσειεν·
[1]	τοῦ γράφοντος βίον διηγήσασθαι τὴν	περὶ	τὸν ἄνδρα διπλόην, ἀλλὰ μὴ
[1]	λόγοις διαφορὰν μὴ σεσιγῆσθαι τὰ	περὶ	τὸν ἄνδρα. ὅπερ γὰρ ἐν
[1]	καὶ μετὰ Δίωνα ἄλλους, ὧν	περὶ	τοῦ τελευταίου παυόμενος· Τοσαῦτα» φησί
[7]	οὐ πίνους´ αἴθοπα οἶνον· καὶ	περὶ	τούτων ἄν τις εἰπὼν οὐ
[9]	καὶ κατὰ χρείας ἕκαστοι συνιστάμενοι.	περὶ	τούτων δὴ καὶ σαφῶς διατείνομαι,
[16]	ἀλλ´ ὅπως μὴ λάθωμεν αὖθις	περὶ	τῶν μικρῶν τι μεῖζον εἰπόντες·
[6]	τε καὶ φυτῶν, ἀλλὰ καὶ	περὶ	τῶν πρώτων στοιχείων, ὧν σύγκειται
[1]	τοῦ τελευταίου παυόμενος· Τοσαῦτα» φησί	περὶ	τῶν φιλοσοφησάντων ἐν δόξῃ τοῦ
[13]	τε βούλομαι, καὶ ὁπόσα, καὶ	περὶ	ὧν, καὶ ὁπηνίκα, καὶ ὅπου,
[5]	ὡς μὴ ἐπιζητῆσαι τὴν ἀλήθειαν	περὶ	ὧν πραγματεύοιτο. ἔστω δέ τι
[5]	οὖσα τῶν ἀρίστων, διαδόσιμον ἔχει	μέχρι	τῶν ἔξω τὴν δύναμιν· οὐδὲν
[9]	τῶν εὐδοκιμούντων, τὴν γενναίαν αἵρεσιν	ἐζηλώκασι,	παντοδαποί τε ὄντες τὰ γένη
[4]	καὶ καταπεπυκνωμένον τὴν γνώμην, ἢ	δόγμασι	βάρος ἔχουσιν ἐστοιβασμένης τῆς διανοίας,
[18]	καὶ μένουσι χρόνον ὑπόσυχνον τοῖς	αὐλήμασι	κατακώχιμοι. ἐγὼ δὴ θαμὰ καὶ
[1]	ὁ δ´ οὖν Δίων ἔοικε	θεωρήμασι	μὲν τεχνικοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ μὴ
[15]	γὰρ ἂν καὶ χρήσαιο τοῖς	κτήμασι	τοῖς πατρῴοις; τοὺς μὲν γὰρ
[4]	καὶ τοῖς πολιτικοῖς τοῦ Δίωνος	γράμμασι,	μεθόριον αὐτὰ ἡγούμενος τῶν προπαιδευμάτων
[1]	καὶ Ζήνωνα τοῖς ἐκ Διονυσίων	σκώμμασι,	καὶ τοὺς ἀπ´ αὐτῶν ἀξιοῦντι
[3]	χάριτι, εἰκῇ πως ἐπιτερπούσῃ τοῖς	ὀνόμασι	καὶ τοῖς ῥήμασιν. οὗτός τε
[7]	τῷ κόσμῳ καὶ ἐν τοῖς	σώμασι,	καὶ ἴσασιν ὄντες ἄνθρωποι, μικραὶ
[14]	τῶν ἐν τῷ πράγματι χαλεπῶν	γεγόνασι	διαφέροντες. γένοιτο γὰρ ἂν κἀκεῖνο
[15]	συχνοί μοι τῶν οἰκετῶν ἰσοπολῖται	γεγόνασι,	χρυσίον δὲ οὔτε ἐν φαλάροις
[2]	φιλότιμον, τελευταῖον δὲ καὶ ἐπὶ	πᾶσι	τὸν εὔφρονα καὶ σπουδαῖον, ἐκείνους
[15]	τῶν ἀπολειφθέντων ἀπέδειξα· τούτοις οὖν	ἅπασι	δέον σε δύνασθαι χρῆσθαι. ~Εἰ
[3]	ἑαυτοῦ, καὶ παρὰ βραχὺ τοῖς	ἅπασι	μετ´ ἐκείνων ταττέσθω τῶν ἀρχαίων
[7]	ἀκούω γὰρ ἐγὼ μηδὲ τούτοις	ἅπασι	παραγίνεσθαι τὸ τοιοῦτον, ἀλλ´ οὐδὲ
[1]	μοι δοκεῖ καλῶς ἔχειν ἐπιγράφειν	ἅπασι	τοῖς Δίωνος λόγοις, ὅτι πρὸ
[2]	τοῖς δι´ ὁλοκλήρου τοῦ βίου	φιλοσοφήσασι,	προιὼν οὐ μόνον ἐνδέδωκε πρὸς
[9]	οἱ δὲ καὶ τὰς ἀρετὰς	ἔθεσι	μᾶλλον ἢ λόγῳ κρατύνουσι, καὶ
[18]	τῶν ἐν λέξεσί τε καὶ	ἤθεσι	χαρακτήρων· εἰ δὲ καὶ τῷ
[12]	ἀνακογχυλίζει, τοῦ νεαρῶς ἐπιτίθεσθαι τοῖς	μέλεσι·	τυγχάνει δὲ οὐδ´ ὣς ἀκροατῶν
[18]	ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον ἐποίησε τῶν ἐν	λέξεσί	τε καὶ ἤθεσι χαρακτήρων· εἰ
[10]	ἀξιούντων ἐνάλλεσθαι, καὶ ταῦτα ἐν	λέξεσι	τριοδίτισιν. ὁ μὲν οὖν Κάδμου
[1]	βίοιν ἑκατέρου χωρίς, καὶ ταῖς	ὑποθέσεσι	μάχεται ταῖς αὐτὸς ἑαυτοῦ, λόγους
[17]	νοῦν ἐπιζητεῖν ἔοικεν ἐπιστατοῦντα ταῖς	ὄψεσι.	τοῦτο καὶ τοῖς κομιδῇ μειρακίοις
[12]	ἀνάγκης σιωπησόμενος αὐτίκα· ἐμὲ δὲ	ἀφίησι	καὶ οὐ στενοχωρεῖ προθεσμία τῷ
[15]	ἀξίοις· ὁ δὲ τῷ θεῷ	φησι	πείθεσθαι. καὶ μὴ ἀπιστῶμεν· ᾠκειοῦτο
[1]	περὶ τοῦ τελευταίου παυόμενος· Τοσαῦτα»	φησί	περὶ τῶν φιλοσοφησάντων ἐν δόξῃ
[4]	θεῶν φήμῃ χρωμένων; χορός τέ	εἰσι	δι´ αὐτὴν δήπου τὴν σύνοδον·
[10]	νοῦ μέγεθος ἔχοντας, ᾧ προτάσεις	εἰσὶ	καὶ τὰ συμπεράσματα· ἀλλὰ κἂν
[16]	οἰήσονται πεπράχθαι τὴν δίκην· οὕτως	εἰσὶ	κομψοί τε καὶ νεανίαι. ἐπεὶ
[4]	καὶ διδάσκειν ἅττα μοι φρονεῖν	ἔπεισι	περὶ ἑκάστου συγγραφέως τε καὶ
[11]	καὶ τὰ ἀμφοῖν ἔχειν πλεονεκτήματα,	ὄρνισι	μὲν ἡ φύσις οὐ ξυνεχώρησεν·
[4]	χρήσῃ, τοῖσδέ τε καὶ ἀδελφοῖς	τισι	τούτων ἀναγνώσμασιν· οὕτως ἂν ἄριστα
[7]	ἀμφὶ ταῦτα ἔχειν νόμον ἐν	σφίσι	πεποίηνται, καὶ ταύτῃ τὴν φύσιν
[1]	πολὺ καλλίων ἐστί, τοῖς οἰκείοις	κανόσι	κρινόμενος. ὁ δ´ οὖν Δίων
[8]	τέλους· ἀλλ´ ἔμοιγε οὐδὲ ὁδὸν	δοκοῦσι	βεβαδικέναι. πῶς γάρ, ἐν ᾗ
[1]	αὐτοὶ δ´ ἂν ἀπαξιῶσαί μοι	δοκοῦσι	καὶ ὡς οὐ διδόμενον δέξασθαι,
[12]	ἀμούσους ὑπὲρ Μουσῶν, οἳ κακοήθως	ἀποδιδράσκουσι	τὸν ἔλεγχον τῆς ἀμαθίας, τῷ
[11]	τι περιττὸν αἰνίττονταί ποτε καὶ	παραδηλοῦσι,	συνιέναι βούλεται, τὸ δὲ ἐκκείμενον
[17]	οἰκείοις χρῆσθαι πτεροῖς· κᾆτα αὖθις	ἀναλαμβάνουσι	προλαμβάνοντες τῆς ἡλικίας αὐτῶν τὴν
[14]	ἁλῶναι τοῖς προσπεφυκόσιν αὐτῷ καὶ	παραβλαστάνουσι	πάθεσιν· ἐπεὶ ὅγε διδάσκαλος, ἐπειδὰν
[5]	θαυματολογίαν προὐβέβλητο, καὶ παντοδαπῶς τοῖς	ἐντυγχάνουσι	συνεγίγνετο· ᾤχοντο γὰρ ἂν τὴν
[18]	καὶ πεπαυμένου τοῦ μέλους, καὶ	μένουσι	χρόνον ὑπόσυχνον τοῖς αὐλήμασι κατακώχιμοι.
[9]	ἀρετὰς ἔθεσι μᾶλλον ἢ λόγῳ	κρατύνουσι,	καὶ τρεῖς αὐτὰς ἥγηνται· φρόνησιν
[9]	ᾖ, Πλάτωνος ἀπεδεξάμεθα. ἀρεταὶ δὲ	καθαίρουσι	τὸ ἀλλότριον ῥιπτοῦσαι. ἀλλ´ εἰ
[7]	τῇδε πεποιημένοι; οὐ γὰρ δὴ	θεωροῦσί	τε ἅμα καὶ σοφίζονται περὶ
[10]	κίνδυνος εἰς ἄβυσσόν τινα φλυαρίας	ἐμπεσοῦσι	διαφθαρῆναι, ὃ καὶ Σωκράτης ἐφοβήθη
[6]	οὐ γὰρ δὴ τὴν φύσιν	ὑπερφρονήσουσι,	καὶ πρὸς θεωρίαν ἀτρύτως ἔχειν
[7]	ἐπιστροφῆς τῆς εἰς ὕλην· καὶ	βιοτεύουσι	χωρὶς ἀπ´ ἀλλήλων, τοῦ μή
[7]	ἔχοντες ἀποκειμένας ζωὰς ἐλάττους, ἃς	ὑποπτεύουσι	καὶ προκαταλαμβάνουσιν, ὡς μὴ κινοῖντό
[10]	τιμῶντες τὰς ἀρετάς, ἴσμεν ἥντιν´	ἔχουσι	τάξιν, ἣν αἱ τῶν στοιχείων
[7]	πάντα ἑξῆς τὸν χρόνον ἐπιπολῆς	ἔχουσι	τὸν νοῦν, καὶ ἐμφοροῦνται τοῦ
[11]	λόγῳ βοηθῆσαι τοῖς προπαιδεύμασιν· ὧν	τί	ἄν τις καὶ δοίη ἀνθρώπων
[10]	νουθετεῖν, ἐν κοινῷ τιθέντες ὅ	τι	ἂν ἄριστον ὑμῖν ἐξευρίσκωμεν. ἢ
[10]	ποτε τοῖς θεοῖς. καὶ ταῦτα	τί	ἂν εἴποι τις, ἢ σπαράττειν
[7]	κινοῖντό τε καὶ κατεξανίσταιντο. ἢ	τί	αὐτοῖς οἱ κάλαθοι βούλονται; καὶ
[15]	ἐν τοιούτοις, οὔπω λέγω, δεινοῖς·	τί	γὰρ ἂν καὶ δεινὸν Σωκράτει;
[15]	ἔχοντι καὶ ἐπανισταμένῳ ταῖς μούσαις.	τί	γὰρ ἂν καὶ χρήσαιο τοῖς
[15]	γυναικῶν, οὔτε ἐν νομίσμασιν· ὅ	τι	γὰρ καὶ ἦν, ἅπαν αὐτό,
[4]	συγγράμματος. ἔοικε γὰρ οὐδ´ ἄλλο	τι	γεγονέναι προοίμιον φιλοσοφίας ἢ πολυπραγμοσύνη
[8]	ἄλλου, δι´ ὧν καὶ προῆλθε.	τί	δ´ ἂν εἴη λόγου νῷ
[8]	τι τῶν ἐν μέσῳ ζητεῖν.	τί	δ´ ἂν εἴη πρὸ τῆς
[10]	ἀποσεμνύνονται μὲν πρὸς φιλοσοφίαν, ὅ	τι	δ´ ἂν εἰς αὐτοὺς ἐμπέσῃ
[1]	τινα ὄντα. τί οὖν προεῖπας;	τί	δὲ ἐπεῖπας, ὅτι τοῦτο μὲν
[18]	μὲν ἐνθυμήματος εὔστοχος γέγονα, ὅ	τι	δὲ καὶ παραλλάττοι τῆς λέξεως,
[13]	δὲ οὐδὲν οὐδέποτε μαιευσόμενοι· ὅ	τι	δὲ καὶ τέκοιεν, ὑπὸ θράσους
[8]	ἂν εἴη λόγου νῷ συγγενέστερον;	τί	δὲ πορθμεῖον ἐπὶ νοῦν οἰκειότερον;
[8]	ἀξιοῖ τοὺς τελουμένους οὐ μαθεῖν	τί	δεῖν, ἀλλὰ παθεῖν καὶ διατεθῆναι,
[7]	κινήσεων. ἵν´ οὖν μὴ ἄλλο	τι	δρῷεν, ἀμφὶ ταῦτα ἔχειν νόμον
[14]	Προδίκῳ παρεῖχεν ἑαυτὸν ὠφελεῖν εἴ	τι	δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ ξυνεχώρει τι
[2]	ἐνδέδωκε πρὸς τὸ καὶ σοφιστικόν	τι	ἔργον εἰργάσθαι τὸν Δίωνα, ἀλλὰ
[1]	Ἕλληνας ἄξια φιλοσόφου σπουδῆς, οὕτω	τι	ἥττων ἐγένετο δόξης σοφιστικῆς, ὡς
[17]	τοῦ καὶ κατὰ μόνας ἔργον	τι	θαρρῆσαι παραπλήσιον· ἅμα δὲ καὶ
[3]	ἂν ἐν αὐτοῖς ἴδοις χαῦνόν	τι	καὶ διαπεφορημένον. ἐξελαύνει γάρ τοι
[7]	καλλίω. δεῖ γὰρ ἡμῶν εἶναί	τι	καὶ περὶ τὰ τῇδε· μὴ
[6]	δὲ τοῦ μειλιχίου τῇ φύσει·	τί	καὶ ποιήσει; ποῦ καὶ τρέψεται;
[18]	δέ ποτε παρείκοι, προσεξεῦρον ἄν	τι	καὶ προσηρμήνευσα· οὐ μὰ τὸν
[12]	λοιδορίαν ὧν ἠγνοήκασιν. εἰ δή	τι	καὶ σπουδαιότερον εἴρηται παρὰ τὴν
[4]	ἐγὼ τὸν φιλόσοφον μηδ´ ἄλλο	τι	κακὸν μηδ´ ἄγροικον εἶναι, ἀλλὰ
[12]	μέντοι τοῦ προσμεμετρημένου τὸ μέν	τι	κατεδάρθανε, τὸ δὲ μάτην ἐγρηγόρει,
[5]	καὶ οὐδ´ ἂν φαίην ἀπόρρητόν	τι	κρύπτειν αὐτούς, ὥσπερ τὰς Ἑστιάδας
[14]	τι δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ ξυνεχώρει	τι	λέγειν, καὶ ὡς Πρωταγόραν ἐβάδιζεν,
[13]	δ´ ἂν ἐγὼ τῶν ἀγαθόν	τι	λεγόντων ἀκούειν μᾶλλον ἢ λέγειν
[18]	παραλλάττοι τῆς λέξεως, ἀλλ´ ὅ	τι	μάλιστα εἴκαστο πρὸς τὴν ἁρμονίαν
[16]	λάθωμεν αὖθις περὶ τῶν μικρῶν	τι	μεῖζον εἰπόντες· ὡς οὐκ οἶδ´
[12]	εἴρηται παρὰ τὴν πρώτην ὑπόσχεσιν,	τὶ	μὲν ἂν γένοιτο καὶ σπουδαῖον
[16]	ταῖς ἀλόγοις ἠρίθμηται πίστεσιν ὅ	τι	μὴ παρὰ τὴν πειθὼ τοῦ
[18]	βιβλίου τὴν συμφοράν, ἵν´ ἀγαθόν	τί	μοι γένηται, ἀλλ´ αὐτὸς ἀνέχω
[18]	ἀναγινώσκων ἀπὸ τῆς διανοίας, ὅ	τί	μοι δοκεῖ τὸ ἀκόλουθον εἶναι,
[6]	δυνάσθω συνεῖναι πρὸς μέτρον ἑκάστῳ.	τί	οὖν ἄν τις ἀποκηρύττοι τὰς
[15]	αὐτὸ παίζει τε καὶ σπουδάζει.	~Τί	οὖν εἰ κἀγὼ πρὸς τὸν
[10]	οὐδὲ καταβεβλημένον, οὐδὲ θήρᾳ ληπτέον.	τί	οὖν; ἐνταῦθα καλείσθω φιλοσοφία σύμμαχος,
[12]	καὶ εἰς νέωτα, καὶ ἀεί.	τί	οὖν με δεῖ προθεσμίᾳ δουλεύειν,
[1]	ἄνδρα, περιδέξιον δή τινα ὄντα.	τί	οὖν προεῖπας; τί δὲ ἐπεῖπας,
[3]	καὶ αἰσχυνομένῳ γε ἔοικεν, ὅταν	τι	παρακεκινδυνευμένον καὶ νεανικὸν προενέγκηται· ὥστε
[16]	δὲ πάντως δέοιτο, τῶν εἰρημένων	τι	παραληψόμεθα. κἂν τοῦτο ἀρκῇ, τῷ
[11]	ταύταις ἐστί, καὶ οὐδ´ εἴ	τι	περιττὸν αἰνίττονταί ποτε καὶ παραδηλοῦσι,
[12]	σπουδαῖον παιζόντων· οὐ μὴν ἔστι	τι	ποιεῖν μὴ ἀπὸ πάσης τῆς
[9]	ἄνεισιν, ὥστε καὶ παρ´ ἑαυτόν	τι	ποιῆσαι· προιόντα γὰρ εἰκὸς ἐντυχεῖν
[17]	τῶν συλλαβῶν. ὥσπερ γὰρ ἄλλο	τι	πρόβλημα ἀγαπᾶται, τὸ πόριμον ἡμῶν
[16]	τὸν πατέρα, ἀλλ´ οὐδὲ ἄλλο	τί	σοι διώρθωται τῶν τῆς ὁμοίας
[18]	μὲν τῶν εὐγενῶν καὶ στασίμων	τι	συγγραμμάτων ἔχων ἐν ταῖν χεροῖν,
[14]	οὐδὲ Σίμων ὁ σκυτεὺς πάνυ	τι	συγχωρεῖν ἠξίου Σωκράτει, ἀλλ´ ἐπράττετο
[12]	λιμοῦ καὶ φροντίδων, ἵν´ ἀγαθόν	τι	συλλέξηται· καὶ ἥκει φέρων ἄκουσμα
[5]	περὶ ὧν πραγματεύοιτο. ἔστω δέ	τι	τοῦ νεὼ προτεμένισμα τοῖς ἀτελέστοις·
[10]	πράγματος ἥψασθε, καὶ ἡδονῆς ἄν	τι	τῷ ἔργῳ προσῆν, ἧς οἱ
[8]	σώματος ἡδοίμην ἡδονάς. λείπεται δή	τι	τῶν ἐν μέσῳ ζητεῖν. τί
[9]	νοῦν διεγείρονται· ὥσπερ δὲ ἄλλο	τι	τῶν εὐδοκιμούντων, τὴν γενναίαν αἵρεσιν
[7]	χωρὶς ἀπ´ ἀλλήλων, τοῦ μή	τι	χάριεν ἰδεῖν ἢ ἀκοῦσαι, οὐ
[14]	ἔτι χωρῆσον. οὔκουν ἀγαθόν γέ	τι	χωρεῖ, τελχὶς καὶ βάσκανος ὤν.
[14]	δύο φύσει τῶν ἐν τῷ	πράγματι	χαλεπῶν γεγόνασι διαφέροντες. γένοιτο γὰρ
[2]	τῷ καταμελιτοῦντι τὰς ἁπάντων ἀκοὰς	διηγήματι,	ὑφ´ οὗ κἂν Ξέρξης ἀνεπείσθη,
[1]	τις ἀγνοεῖ τὴν ἐν ταὐτῷ	προβλήματι	διαφορὰν τοῦ πολιτικοῦ καὶ τοῦ
[5]	ἐξάρχοντα καὶ ἐνδιδόντα ῥυθμὸν τῷ	συστήματι,	νῦν δὲ αὐτὸν κατὰ μόνας
[12]	εἰς αὐτὴν ἀπήντησεν, ἐσθῆτι καὶ	σχήματι	σοβαρός, ἵνα καὶ θέαμα καλὸν
[8]	κατ´ αὐτοὺς πρᾶγμα βακχείᾳ καὶ	ἅλματι	μανικῷ δή τινι καὶ θεοφορήτῳ,
[8]	πτώματι, καθάπερ τὴν ἀναδρομὴν εἰκάζομεν	ἅλματι·	οὓς γὰρ οὐ προὔπεμψε λόγος,
[6]	τὰ θεῖα τηρεῖν ἀκηλίδωτα, χρωμένους	ἐπικαλύμματι;	εἰ δὲ καὶ ποικίλον ἡ
[1]	ἄρτι τοῦ Πλάτωνος ἐπαναστάντος τῷ	ὀνόματι.	ὃ δὲ προὔστη τε λαμπρῶς
[8]	καὶ πολὺ πόρρω, καὶ ἔοικε	πτώματι,	καθάπερ τὴν ἀναδρομὴν εἰκάζομεν ἅλματι·
[3]	Εὐβοέως ἀποδεδομένος εἴη βίος εὐδαιμονικός.	ἔτι	καὶ τοὺς Ἐσσηνοὺς ἐπαινεῖ που,
[10]	μὴ κατὰ χώραν μένετε, ἀλλ´	ἔτι	ὀρέξεσθε τοῦ πρόσω, καὶ τὸ
[11]	ἡμᾶς ἐτιθηνήσαντο, καὶ ἀσθενεῖς ὄντας	ἔτι	τὴν γνώμην ἐνοσοκόμησαν, τοῖς ὠφελίμοις
[17]	καὶ προγύμνασμα αὐτὸ ἡγουμένη, παιδικώτερον	ἔτι	τῶν ἐπιπέδων ἐν γεωμετρίᾳ λημμάτων·
[14]	τῆς σοφίας, καὶ οὐκ ἂν	ἔτι	χωρῆσον. οὔκουν ἀγαθόν γέ τι
[10]	εἴητε κατὰ Πλάτωνα μέσως ἔχοντες,	οὐκέτι	μὲν ἀμαθεῖς, οὔπω δέ γε
[1]	καὶ τὰς ῥητορικὰς τῶν ὑποθέσεων	οὐκέτι	ῥητορικῶς, ἀλλὰ πολιτικῶς μετεχειρίσατο. εἴ
[12]	κυρίας, καὶ εἰς αὐτὴν ἀπήντησεν,	ἐσθῆτι	καὶ σχήματι σοβαρός, ἵνα καὶ
[2]	λόγος ὑποτύπωσίς ἐστιν εὐδαίμονος βίου,	πένητι	καὶ πλουσίῳ τοῦ παντὸς ἀνάγνωσμα
[10]	ἀνέχεσθαι; ἀλλ´ οὐδὲ τὰ μεγάλα	ἀκονιτὶ	παραγίνεται. καίτοιγε εἰ σὺν ὥρᾳ
[3]	ἀπορρήτῳ κάλλει καὶ θαυμαστῇ τινι	χάριτι,	εἰκῇ πως ἐπιτερπούσῃ τοῖς ὀνόμασι
[6]	περικείμενοι· εἰ δὲ λέγοιεν, ἴστων	ἀντὶ	θεῶν ἢ σοφῶν τε καὶ
[6]	τῆς ἀτόπου διώξεως. ~Παρασκευαστέον οὖν	ἀντὶ	λόγου λόγον, ἀντὶ τοῦ μείζονος
[5]	εἰ δὲ μὴ ὁ Ἰξίων	ἀντὶ	τῆς Ἥρας τὴν νεφέλην ᾑρήκει,
[3]	ὄντων φιλάνθρωπον, οὐκ ἂν ἕτερος	ἀντὶ	τοῦ Εὐβοέως ἀποδεδομένος εἴη βίος
[6]	~Παρασκευαστέον οὖν ἀντὶ λόγου λόγον,	ἀντὶ	τοῦ μείζονος τὸν ἐλάττω· καλὸν
[9]	ἡμῖν οἴεσθαι τὸν θεὸν ἐνδημήσειν	ἀντὶ	τοῦ νοῦ· νεὼς γὰρ οὗτος
[10]	κριοῖς, οὐκ οἶδα ἅττ´ ἂν	ἀντὶ	τούτων πρεσβεύσειαν. ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς
[10]	ἑαυτοὺς μεγαλοπρεπῶς ἕλκετε· φρονήματος γὰρ	ἀντὶ	φρονήσεως ὑποπλησθέντες, καὶ πρὶν μαθεῖν
[16]	παραληψόμεθα. κἂν τοῦτο ἀρκῇ, τῷ	παντὶ	ἂν ἔχοι καλῶς μηδὲν προσπεριεργάσασθαι.
[13]	μᾶλλον ἢ λέγειν αὐτός· τῷ	παντὶ	γὰρ εὐτυχέστερον ἀμείνοσιν ἐντυγχάνειν ἢχείροσιν.
[18]	ἐκείνῳ τἀνδρὶ τῷ τὸ βιβλίον	ποιήσαντι,	καὶ ὃν οὐκ ἀπηξίωσεν, εἰ
[3]	ἐκ θεῶν ἐγένετο. ~Χωρὶς οὖν	τιθέντι	τοὺς ἐν τοῖς συχνοῖς λόγοις
[10]	γε ἂν περιτύχοι τῷ μήτε	ἐρασθέντι,	μήτ´ εἰ ζητητέον εἰδότι. καίτοι
[11]	γένοιτο, μουσικῷ τε ἀνδρὶ καὶ	χαρίεντι.	καὶ γὰρ εἰ μὴ τεθήπαμεν
[15]	παίζειν ἥκιστα καιρὸς ἦν τηλικῷδε	ὄντι	καὶ ἐν τοιούτοις, οὔπω λέγω,
[13]	τε σπουδῇ σχεδιάζειν, ἐν μὴ	δέοντι	τῇ σπουδῇ χρώμενον, ἐξίτηλον αὐτὴν
[4]	παῖδα ἐσόμενον, ἐπεί μοι καὶ	διεξιόντι	τοὺς παντοδαποὺς αὐτοῦ λόγους μεταξὺ
[1]	νυκτομαχίᾳ περιτευξόμεθα αὐτῷ, νῦν μὲν	βάλλοντι	Σωκράτη καὶ Ζήνωνα τοῖς ἐκ
[3]	ἐξενήνοχεν. τῷ δὲ μὴ παρέργως	ἐντυγχάνοντι	δήλη καὶ ἡ τῆς ἑρμηνείας
[17]	πάνυ δὲ ὅμοιον τοῦτο τῷ	συμβαίνοντι	κατὰ τοὺς τῶν ἀετῶν νεοττούς·
[15]	ἀμύνειν αὐταῖς, ἐντυχεῖν ἀνδρὶ θράσος	ἔχοντι	καὶ ἐπανισταμένῳ ταῖς μούσαις. τί
[12]	πρὸς ὀλιγωρίαν ἀκροατῶν, ἀλλ´ ἐμαυτὸν	ἔχοντι	μέτρον; ἐμοὶ γὰρ δὴ ταύτην
[1]	σκώμμασι, καὶ τοὺς ἀπ´ αὐτῶν	ἀξιοῦντι	πάσης ἐλαύνεσθαι γῆς καὶ θαλάττης,
[1]	τε καὶ πολιτείας· νῦν δὲ	στεφανοῦντί	τε αὐτοὺς καὶ παράδειγμα τιθεμένῳ
[3]	δὲ κατὰ τὴν κοινὴν φύσιν	ζητοῦντι,	καὶ τὸν ἅπασιν ἐγχωροῦντα, δίκαιον,
[2]	εἶναι παρασκευάζει· τοῦτο μέν, τῷ	καταμελιτοῦντι	τὰς ἁπάντων ἀκοὰς διηγήματι, ὑφ´
[1]	σοφιστικῆς, ὡς μεταμέλειν μὲν αὐτῷ	γηρῶντι	τῆς ἐν ἡλικίᾳ σεμνότητος, κόψαι
[10]	δήμου γὰρ ἀνδρὶ καὶ τὸ	ὅτι	αὔταρκες. εἰ δὲ μὴ κατὰ
[3]	ἠθῶν, ὡς ἂν καὶ λαθεῖν	ὅτι	Δίων ἐστί, παρακινήσας ἐς τὸ
[3]	μίαν ἔφαμεν πάντως οὐδὲ ἀνεπίγνωστον	ὅτι	Δίωνός ἐστιν ἑκατέρα, νῦν μὲν
[8]	πρῶτον ἄγω, καὶ σοφώτερον τίθημι,	ὅτι	κατιέναι δεῆσαν, ὁ μὲν ἐν
[10]	τοῦ πλήθους κατὰ τύχην μαθοῦσιν	ὅτι	λόγος ἐστὶ τὸ ἀνθρώπου καλόν,
[9]	τούτων δὴ καὶ σαφῶς διατείνομαι,	ὅτι	μάτην ἂν οὗτοι πονοῖεν καὶ
[1]	τοῦ σοφιστεῦσαι» ταὐτὸν ἑτέρως εἰπών,	ὅτι,	μὴ ὄντες σοφισταί, τοῦ ὀνόματος
[5]	Ἑστιάδας τὸ πῦρ, πρῶτον μὲν	ὅτι	μηδὲ ὅσιόν ἐστι τὰ μεγάλα
[11]	εἶχεν ἀγαθόν, ἀγέραστον εἶναι βούλομαι,	ὅτι	παῖδάς τε παραλαβόντες ἡμᾶς ἐτιθηνήσαντο,
[1]	ἐπιγράφειν ἅπασι τοῖς Δίωνος λόγοις,	ὅτι	πρὸ τῆς φυγῆς ἢ μετὰ
[9]	ἄλλο, διὰ τὰς νοήσεις, καὶ	ὅτι	προὔργου πρὸς ἄνοδον, τὸ πρὸς
[16]	σε δύνασθαι χρῆσθαι. ~Εἰ δὲ	ὅτι	σοὶ μὴ διώρθωσα τὰ Δίωνος
[9]	ὃν ὁ μὲν θεὶς οἶδεν	ὅτι	τοῦτο δι´ ἄλλο, διὰ τὰς
[1]	οὖν προεῖπας; τί δὲ ἐπεῖπας,	ὅτι	τοῦτο μὲν ἐστίν, ἐκεῖνο δὲ
[1]	ἂν ἔλεγχος εἶναι δόξειεν, προειπόντος	ὅτι	τῶν συκοφαντουμένων ἐστὶν ὁ ἀνὴρ,
[15]	Σωκράτην ἐρωτικὰ ἐννενόηκας, οὐκ ἀπιστήσεις	ὅτι	φιλοσοφία τὰς τελεωτάτας ἐποπτεύσασα τελετάς,
[10]	μήτε ἐρασθέντι, μήτ´ εἰ ζητητέον	εἰδότι.	καίτοι κάλλιστα ἀπαλλάττουσιν αὐτῶν οἱ
[10]	ὀρέξεσθε τοῦ πρόσω, καὶ τὸ	διότι	πολυπραγμονήσετε, καλῶς μὲν ἂν ποιοῖτε
[9]	οἴονταί γε δεῖν σωφρονεῖν, οὐ	διότι	σωφρονητέον εἰδότες, ἀλλ´ ἐπίταγμα λαβόντες,
[8]	δεῖν, ἀλλὰ παθεῖν καὶ διατεθῆναι,	δηλονότι	γενομένους ἐπιτηδείους· καὶ ἡ ἐπιτηδειότης
[17]	νεοττούς· τοὺς ἀετιδεῖς οἱ πατέρες	ἄρτι	γενομένους ἐκπετησίμους ἄραντες ὑψοῦ μεθιᾶσιν,
[1]	ἐν ὀνείδει τὸ τοιοῦτο τιθείσης,	ἄρτι	τοῦ Πλάτωνος ἐπαναστάντος τῷ ὀνόματι.
[7]	γὰρ ἂν ὁρμήσῃ, σφοδρόν τέ	ἐστι	καὶ ἀνένδοτον· τὸ δὲ ἀστείως
[1]	τὰ σοφιστῶν, εἰ μόνον πρᾶός	ἐστι	καὶ ἵλεως φιλοσοφίᾳ, καὶ μηδαμοῦ
[9]	ποτε ἐν κακῷ· ἀλλ´ ἀγαθοειδής	ἐστι	καὶ μέση τὴν φύσιν. ῥέψασαν
[11]	αὐτῷ τῆς σοφίας ἐν ταύταις	ἐστί,	καὶ οὐδ´ εἴ τι περιττὸν
[6]	εἰς οὐσίαν ἀναδραμεῖν· ἄνω γάρ	ἐστι	καὶ τὸ κάτω τῆς τοιαύτης
[4]	ἀλλὰ φιλοσοφία τὸ ἐπὶ πάσαις	ἐστί.	καίτοι τοῦτο αἰνίττεται τὸ τῇ
[12]	τὸν σκυθρωπὸν ὑποπτεύει· σοφιστὴς γάρ	ἐστι	κἂν ὁτιοῦν γένος λόγων προστήσηται,
[1]	ἥντινα ἂν λάβῃς ὑπόθεσιν, φιλόσοφός	ἐστι	μετακεχειρισμένη σοφιστικῶς, τοῦτ´ ἔστι λαμυρῶς
[9]	καὶ ἀποτρύχοιντο, οἷς οὔτε αὐτοφυής	ἐστι	νοῦς οὔτε ἐπίκτητος. κινδυνεύει γὰρ
[3]	ἂν καὶ λαθεῖν ὅτι Δίων	ἐστί,	παρακινήσας ἐς τὸ νεώτερον· ἀλλ´
[2]	δοκεῖν. τοῦτο δ´ ἤδη πλέον	ἐστὶ	ποιήσασθαι θάτερον. ὁ γὰρ ἀναγορεύσας
[5]	φύσει λιχνείαν, ὑφ´ ἧς ἕκαστός	ἐστι	πολυπράγμων τοῦ ἀπορρήτου. εἰ δὲ
[5]	πρῶτον μὲν ὅτι μηδὲ ὅσιόν	ἐστι	τὰ μεγάλα σοφὸν γενέσθαι τὸν
[8]	μέσην καὶ ἐπιστατικὴν δύναμιν λογικός	ἐστί	τε καὶ προσαγορεύεται, ἣν οὐδέποτε
[10]	κατὰ τύχην μαθοῦσιν ὅτι λόγος	ἐστὶ	τὸ ἀνθρώπου καλόν, εἶτα παιδείαν
[3]	καὶ κόσμιον κάλλος ἀγαπῶσα, ὁποῖόν	ἐστι	τὸ ἀρχαῖον κατὰ φύσιν ἔχον
[9]	ἤδη διὰ λόγου. νοῦς γάρ	ἐστι	τὸ σύζυγον ὄμμα τῶν νοητῶν.
[1]	ἐκάτερος θατέρου παρὰ πολὺ καλλίων	ἐστί,	τοῖς οἰκείοις κανόσι κρινόμενος. ὁ
[16]	ἀκόντων ἂν ἰσχύῃ, ἀλλ´ ἀνδρός	ἐστι	φιλοσόφου καὶ παλαιοῦ, πειθώ τινα
[4]	παισὶν ἡ φιλόμυθος φύσις ὑπόσχεσίς	ἐστι	φιλοσόφου τέλους. καὶ δῆτα τίνος
[9]	κατ´ αὐτοὺς συγχωρήσομεν. ὡς οὐκ	ἔστι	γε μὴ οὐκ εἰσιέναι τε
[4]	καὶ ἀκριβῶς Ἕλληνα εἶναι, τοῦτ´	ἔστι	δύνασθαι τοῖς ἀνθρώποις ἐξομιλῆσαι, τῷ
[6]	ἀποκηρύττοι τὰς Μούσας, δι´ ὧν	ἔστι	καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐξαρέσκεσθαι καὶ
[1]	φιλόσοφός ἐστι μετακεχειρισμένη σοφιστικῶς, τοῦτ´	ἔστι	λαμυρῶς ἀπηγγελμένη καὶ δεξιῶς, καὶ
[16]	ποτὲ ἔσχε τύχης ἢ τέχνης.	ἔστι	μὲν οὖν ἐν ταῖς ῥητορείαις
[12]	καὶ σπουδαῖον παιζόντων· οὐ μὴν	ἔστι	τι ποιεῖν μὴ ἀπὸ πάσης
[14]	κάκιον ἀπαλλάξειεν ἀνδρός, ὅτῳ μὴ	ἔξεστι	γενέσθαι βελτίονι; Σωκράτης δὲ καὶ
[12]	δημόσιος, ὁ πᾶσιν ἐκκείμενος, ὃν	ἔξεστι	τῷ βουλομένῳ διαθεῖναι κακῶς. κἂν
[12]	ταῖς κυπαρίττοις προσᾴδω, ὕδωρ δὲ	τουτὶ	θεῖ διᾴττον δρόμον οὐ μεμετρημένον,
[11]	ὅταν αἴσθωνται τὰς ψυχὰς ῥαινομένας	ἱδρῶτι	καὶ τὴν φύσιν ἡμῶν ἀπαγορεύουσαν,
[1]	μὴ ἁπλῶς οὕτω συγκαταριθμῆσαι τοῖς	ἀμφὶ	Καρνεάδην καὶ Εὔδοξον· ὧν ἥντινα
[7]	οὖν μὴ ἄλλο τι δρῷεν,	ἀμφὶ	ταῦτα ἔχειν νόμον ἐν σφίσι