Chapitre
[12]	ἂν αὐτὸν ἐξᾷσαι· γελῷεν γὰρ	ἄν·	βούλοιντο δ´ ἂν καὶ διάραντα
[4]	μικρὸν ἐκλυτέος ὁ τόνος, μέχρις	ἄν,	εἰ δοκεῖ, δόξειε δὲ κἂν
[5]	βούλοιτο, δύναιτο· πάντως δὲ οὐδ´	ἄν,	εἰ δύναιτο, βούλοιτο. ἄγαμαι δὲ
[10]	ἀτόποις ὑπονοίαις περὶ αὐτοῦ; οὐκ	ἄν,	εἴ γε τὸν ἰδιώτην καλῶς
[5]	ἠγαπήκει συνὼν τῷ εἰδώλῳ, οὐκ	ἄν	ποτε ἑκὼν εἶναι μεθεῖτο τῆς
[18]	εἰ δέ ποτε παρείκοι, προσεξεῦρον	ἄν	τι καὶ προσηρμήνευσα· οὐ μὰ
[10]	τοῦ πράγματος ἥψασθε, καὶ ἡδονῆς	ἄν	τι τῷ ἔργῳ προσῆν, ἧς
[6]	πρὸς μέτρον ἑκάστῳ. τί οὖν	ἄν	τις ἀποκηρύττοι τὰς Μούσας, δι´
[7]	αἴθοπα οἶνον· καὶ περὶ τούτων	ἄν	τις εἰπὼν οὐ πόρρω βάλλοι
[11]	βοηθῆσαι τοῖς προπαιδεύμασιν· ὧν τί	ἄν	τις καὶ δοίη ἀνθρώπων ἀλαζόνων
[14]	καὶ βάσκανος ὤν. πῶς οὖν	ἄν	τις κάκιον ἀπαλλάξειεν ἀνδρός, ὅτῳ
[9]	καὶ δῆτα τῶν ἀρετῶν ὄναιτο	ἄν	τις τὸ ἀπηλλάχθαι τῆς ὑλικῆς
[10]	τοῖς κριοῖς, οὐκ οἶδα ἅττ´	ἂν	ἀντὶ τούτων πρεσβεύσειαν. ἀλλ´ ἡμεῖς
[1]	προσηγορίας τοῦ σοφιστοῦ· αὐτοὶ δ´	ἂν	ἀπαξιῶσαί μοι δοκοῦσι καὶ ὡς
[3]	τῇ φύσει χρωμένῳ· καὶ οὐκ	ἂν	ἀπιστήσαις αὐτὰ τῆς αὐτῆς εἶναι
[4]	ἀδελφοῖς τισι τούτων ἀναγνώσμασιν· οὕτως	ἂν	ἄριστα δρῴης, διατρέχων τὸν κάλλιστον
[10]	ἐν κοινῷ τιθέντες ὅ τι	ἂν	ἄριστον ὑμῖν ἐξευρίσκωμεν. ἢ τοίνυν
[3]	δευτέρου χρόνου βιβλία, ἥκιστ´ ἂν	ἐν	αὐτοῖς ἴδοις χαῦνόν τι καὶ
[12]	δύστηνος ἄνθρωπος, ἀλλὰ βούλοιντο μὲν	ἂν	αὐτὸν ἐξᾷσαι· γελῷεν γὰρ ἄν·
[10]	τῷ τοιούτῳ γένοιτο, σεβοίμεθά τε	ἂν	αὐτὸν καὶ ἁζοίμεθα· ὑμᾶς δὲ
[12]	τὴν πρώτην ὑπόσχεσιν, τὶ μὲν	ἂν	γένοιτο καὶ σπουδαῖον παιζόντων· οὐ
[8]	ἀμφοῖν, καὶ τυχόντες οὐδὲν ἀλλήλων	ἂν	διαφέροιμεν. ~Τἀν μέσῳ δὲ ὁ
[9]	γάρ ἐστιν ἀγαθόν· οὐ γὰρ	ἂν	ἐγένετό ποτε ἐν κακῷ· ἀλλ´
[13]	δὲ αὐτὸς ὤνατο. βουλοίμην δ´	ἂν	ἐγὼ τῶν ἀγαθόν τι λεγόντων
[12]	ἐμαυτοῦ μαθητὰς εἶναι, δι´ οὓς	ἂν	ἐδέησεν εἰς ἀποδεδειγμένον χωρίον φοιτᾶν,
[5]	ποιούμενος. τυχὸν μὲν γὰρ οὐδ´	ἂν	εἰ βούλοιτο, δύναιτο· πάντως δὲ
[9]	τῶν βοσκημάτων. ταύτῃ καὶ πλείους	ἂν	εἶεν οἱ παρ´ ἡμῶν ἀφικνούμενοι,
[11]	ἀλαζόνων καὶ ἀνοήτων; πολλοῦ μέντ´	ἂν	εἶεν τρεῖς τοὐβολοῦ. ἐγὼ δὲ
[8]	ὧν καὶ προῆλθε. τί δ´	ἂν	εἴη λόγου νῷ συγγενέστερον; τί
[8]	ἐν μέσῳ ζητεῖν. τί δ´	ἂν	εἴη πρὸ τῆς ἐν λόγοις
[4]	φιλοσόφου τέλους. καὶ δῆτα τίνος	ἂν	εἴη τέχνη καὶ ἐπιστήμη τέχνης
[5]	κατὰ μόνας ᾄδειν· ἐκεῖνο δ´	ἂν	εἴη τὸ μέλος τὸ ἱερὸν
[6]	φυγεῖν τὴν ἀμετρίαν, αὐτὸ τοῦτ´	ἂν	εἴη τοῦ σοφοῦ τὸ ἀγώνισμα.
[1]	τινές, ἀλλ´ ἁπαξάπασιν. οὕτως γὰρ	ἂν	εἴημεν τούς τε φιλοσόφους καὶ
[10]	ἀγχίσποροι τοῦ θεοῦ· καὶ οὕτως	ἂν	εἴητε κατὰ Πλάτωνα μέσως ἔχοντες,
[10]	ἁπλῆς οὐκ ἀνέχεσθε· πάλιν γὰρ	ἂν	εἴητε μετρίως διακείμενοι, οὔτε εἰδότες,
[10]	ταύτην ἀγαπῶντες τὴν τάξιν μετρίως	ἂν	εἴητε πεπραγότες, καὶ ἀναίτιοι μὲν
[8]	ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ δὲ βουλοίμην μὲν	ἂν	εἶναι τῆς φύσεως ἡμῶν, ἀεὶ
[10]	τοῖς θεοῖς. καὶ ταῦτα τί	ἂν	εἴποι τις, ἢ σπαράττειν τὸ
[10]	πρὸς φιλοσοφίαν, ὅ τι δ´	ἂν	εἰς αὐτοὺς ἐμπέσῃ παράκουσμα, τοῦτο
[3]	τε καὶ ἐγνωσμένων προκεχειρισμένος, ἴδοις	ἂν	ἑκατέραν ἰδέαν ἀρχαικήν, ἀλλ´ οὐ
[1]	μηδὲ τούτων ὑπεριδεῖν· αὐτοῦ μὲν	ἂν	ἔλεγχος εἶναι δόξειεν, προειπόντος ὅτι
[5]	τοῖς ἀνθρώποις συνέσται, ὃ μηδεὶς	ἂν	ἐλεύθερος ἀξιώσειεν, ἢ βιώσει ἐν
[3]	τοῦ δευτέρου χρόνου βιβλία, ἥκιστ´	ἂν	ἐν αὐτοῖς ἴδοις χαῦνόν τι
[8]	ὄντος τε καὶ πεφηνότος, βουλοίμην	ἂν	ἐν τῷ μέρει μὲν ἔχεσθαι
[3]	ἁπάσης ἀμοιρῶν, ὅν γε οὐδ´	ἂν	ἐπαγάγοις εἴδει ῥητορικῆς, οὔκουν ἐκ
[3]	ἀπὸ τῶν ὄντων φιλάνθρωπον, οὐκ	ἂν	ἕτερος ἀντὶ τοῦ Εὐβοέως ἀποδεδομένος
[14]	ἐπιχειλὲς τῆς σοφίας, καὶ οὐκ	ἂν	ἔτι χωρῆσον. οὔκουν ἀγαθόν γέ
[3]	καὶ τῆς χάριτος· καὶ οὐκ	ἂν	εὕροις ῥητορείαν ἐπαφροδιτοτέραν παρὰ τῷ
[16]	κἂν τοῦτο ἀρκῇ, τῷ παντὶ	ἂν	ἔχοι καλῶς μηδὲν προσπεριεργάσασθαι. ~Ἐρεῖ
[18]	πόνον ἑκάστου τοῦ γράψαντος. εἴποις	ἂν	ἡλικιώτην εἶναι νῦν μὲν Κρατίνου
[7]	ἐπαναστάντες τῇ φύσει, καί, ὡς	ἂν	ἡμεῖς φαῖμεν, δικαιότατοι τυχεῖν ὄντες
[10]	ἣν Ἑρμῆς, ἣν Ἀντώνιος, οὐκ	ἂν	ἠξιοῦμεν φρενοῦν, οὐδὲ διὰ μαθήσεως
[6]	ἀλαζόνες πόρρω γενόμενοι· ἀμείνους δ´	ἂν	ἦσαν διαστέλλοντες εὖ τὸ προσῆκον
[10]	καὶ φαντασίας ἡμαρτημένης ἐκφέροντες· τούτους	ἂν	ἴδοις γελοίως διακειμένους, μᾶλλον δὲ
[5]	τὰ σμικρὰ ἱκανοί, ὧν θᾶττον	ἂν	ἴδοις τὴν καρδίαν, ἢ τὰ
[16]	νόμον ἀνέγνωμεν, ἵνα καὶ ἀκόντων	ἂν	ἰσχύῃ, ἀλλ´ ἀνδρός ἐστι φιλοσόφου
[1]	ἐγὼ σφόδρα διισχυρίζομαι, πείσαιμι δ´	ἂν	καὶ ἄλλον, ὅστις εὔστοχος ἤθους
[15]	οὔπω λέγω, δεινοῖς· τί γὰρ	ἂν	καὶ δεινὸν Σωκράτει; ἀλλ´ οὐδὲ
[12]	γελῷεν γὰρ ἄν· βούλοιντο δ´	ἂν	καὶ διάραντα μόνον, ὥσπερ ἀνδριάντα,
[3]	ἀναχωρεῖν τῶν οἰκείων ἠθῶν, ὡς	ἂν	καὶ λαθεῖν ὅτι Δίων ἐστί,
[12]	πρὸς κλεψύδραν ταμιευόμενον, ὅ τις	ἂν	καὶ ὑπηρέτης μειαγωγήσῃ δημόσιος. ἀλλ´
[13]	δὲ ἀποδεδόσθω γραμματικοῖς. ~Εἶεν δ´	ἂν	καὶ φιλοσόφων βιβλίων γραμματικοί τινες
[15]	ἐπανισταμένῳ ταῖς μούσαις. τί γὰρ	ἂν	καὶ χρήσαιο τοῖς κτήμασι τοῖς
[14]	χαλεπῶν γεγόνασι διαφέροντες. γένοιτο γὰρ	ἂν	κἀκεῖνο καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπιτήδευμα
[1]	Καρνεάδην καὶ Εὔδοξον· ὧν ἥντινα	ἂν	λάβῃς ὑπόθεσιν, φιλόσοφός ἐστι μετακεχειρισμένη
[13]	ὁσημέραι λόγων αὐτοῖς· βούλοιτο γὰρ	ἂν	ὁ διδάσκαλος ἀνὴρ εὐδοκιμεῖν ἐν
[12]	φθέγξηται. τοῦτο μὲν οὖν οὐδ´	ἂν	ὁ σεμνότατος αὐτῶν προσποιήσαιτο, μὴ
[2]	συγκεῖσθαι, οὔ μοι δοκεῖ ῥᾷστ´	ἂν	ὁ τοιοῦτος ἐγκρῖναί τινα λόγον
[9]	τὸν βίον ἐξώρμησεν. οὗτοι γὰρ	ἂν	ὄναιντο τῆς ὁρμῆς· μᾶλλον δὲ
[7]	ἔνστασιν τηρῆσαι ῥωμαλεώτερον· ᾗ γὰρ	ἂν	ὁρμήσῃ, σφοδρόν τέ ἐστι καὶ
[10]	καὶ μηδὲν προσπεριεργαζόμενοι· εἶεν γὰρ	ἂν	οὐ κακοὶ καθηράμενοι. οἷς δὲ
[9]	καὶ σαφῶς διατείνομαι, ὅτι μάτην	ἂν	οὗτοι πονοῖεν καὶ ἀποτρύχοιντο, οἷς
[12]	ἀφωνότερον ἀνδριάντος γενέσθαι· ἀπαλλαγεῖεν γὰρ	ἂν	πάλαι δεόμενοι. ἐγὼ δὲ ἐπ´
[10]	εἴ ποτε ἕλοιμεν· σχολῇ γε	ἂν	περιτύχοι τῷ μήτε ἐρασθέντι, μήτ´
[10]	τὸ διότι πολυπραγμονήσετε, καλῶς μὲν	ἂν	ποιοῖτε σοφίας ἐρῶντες, ἱεροῦ χρήματος,
[9]	Αἰγύπτιοι. οἱ δὲ πολλοὶ μάτην	ἂν	πονοῖεν καὶ ἀποτρύχοιντο, δίχα νοῦ
[8]	ἐδέξατο. πῶς οὖν ταῦτα ἀλλήλοις	ἂν	πρέψειε, νῦν μὲν ἐπαφὴν ἔχειν
[11]	ἐγκαταμιγνύντες ἡδύσματα. ἄκρατα γὰρ οὐδεὶς	ἂν	ταῦτα παρεδέξατο διά τε στυφότητα
[18]	τὴν προσοχὴν ἐπέτεινον, εἰς τοῦτο	ἂν	τὴν ἕξιν προσήγαγεν ἡ φύσις
[5]	τοῖς ἐντυγχάνουσι συνεγίγνετο· ᾤχοντο γὰρ	ἂν	τὴν περὶ αὐτὸν τραγῳδίαν τεθαυμακότες,
[17]	ἀσθένειαν· καὶ τοῦτο πολλάκις, ἕως	ἂν	τὴν πτῆσιν ἐκμελετήσωσιν. ~Ἐγὼ τοίνυν
[10]	ἐξ ἡμισείας εἰδότες· αὐτὸ γὰρ	ἂν	τοῦτο ἠπίστασθε, τὸ μηδενὸς ὑμῖν
[8]	τε καὶ πεφηνότος, βουλοίμην ἂν	ἐν	τῷ μέρει μὲν ἔχεσθαι τῶν
[9]	τοῦτο μέντοι σμικρόν· ἀλλὰ διαφέροι	ἂν	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων πλέον ἢ
[5]	ἀπιστεῖν αὐτοῖς βούλομαι, καὶ οὐδ´	ἂν	φαίην ἀπόρρητόν τι κρύπτειν αὐτούς,
[13]	ἕξις εἰς τὸ ἀμβλίσκειν, οὐδὲν	ἂν	ὠδινήσειεν ἀρτιμελὲς καὶ βιώσιμον. ἐντεῦθεν
[5]	αὐτὸν καταλαμβάνει τὸ ἕτερον, ἤτοι	σιγᾶν,	ἢ λέγειν ὅσα νόμος σιγᾶσθαι·
[14]	παραβλαστάνουσι πάθεσιν· ἐπεὶ ὅγε διδάσκαλος,	ἐπειδὰν	ἐξαρτήσηται τοὺς θαυμασομένους, οὐδενὸς οὐδὲν
[3]	ἐγνωσμένων προκεχειρισμένος, ἴδοις ἂν ἑκατέραν	ἰδέαν	ἀρχαικήν, ἀλλ´ οὐ τῆς νεωτέρας
[3]	μέντοι γε εἰς τὴν τοιαύτην	ἰδέαν	αὐτὸς αὑτοῦ ταύτῃ κράτιστος ἔδοξεν.
[1]	ἐπὶ φιλοσόφου προαιρέσεως, λόγου δὲ	ἰδέαν	σοφιστικὴν ἡρμοσμένους, ἐν οἷς ἀριθμεῖ
[15]	Σωκράτης, ἀλλ´ ὁ μετὰ τὴν	ἡλιαίαν	ἤδη δίαιταν ἔχων ἐν τῷ
[9]	συναιρεῖσθαι τὰς ἀρετὰς διὰ τὴν	ἀναγκαίαν	ἀντακολούθησιν. ἀλλ´ οἴονταί γε δεῖν
[9]	καὶ σμικρὸν σπινθῆρα λόγου παραλαβών,	πυρκαιὰν	ὅλην ἀνάψαι. τούτοις μὲν οὖν
[9]	ἄλλο τι τῶν εὐδοκιμούντων, τὴν	γενναίαν	αἵρεσιν ἐζηλώκασι, παντοδαποί τε ὄντες
[3]	τοσοῦτον ὁ Δίων ἐξωρχήσατο τὴν	ἀρχαίαν	ῥητορικήν, ἐν οἷς καὶ δοκεῖ
[2]	ἐκείνους μὲν τοὺς κατὰ τὴν	ἀλογίαν	ἅπαντας γράφει τε καὶ σχηματίζει,
[2]	καὶ ὑπὲρ ἀμφοῖν ὁμοίως εἰς	ἀπολογίαν	καθίσταται τὴν ὑπὲρ τοῦ Δίωνος,
[5]	ὢν τὰ μεγάλα, σοφιστικήν τινα	θαυματολογίαν	προὐβέβλητο, καὶ παντοδαπῶς τοῖς ἐντυγχάνουσι
[5]	ὧν θᾶττον ἂν ἴδοις τὴν	καρδίαν,	ἢ τὰ ἐν τῇ καρδίᾳ,
[5]	γὰρ ἂν τὴν περὶ αὐτὸν	τραγῳδίαν	τεθαυμακότες, ὡς μὴ ἐπιζητῆσαι τὴν
[4]	ἀποκλῖναι δεῆσαν, μὴ εὐθὺς ἐπὶ	κωμῳδίαν	ἢ ψιλήν τινα ῥητορείαν ἀίξαι·
[17]	ἐκκαλεῖται τὴν δύναμιν ἡμῶν εἰς	ἐνέργειαν.	ἀρχομένη μὲν οὖν, ἁπανταχοῦ δείσθω
[10]	ἐστὶ τὸ ἀνθρώπου καλόν, εἶτα	παιδείαν	μὲν ἅπασαν ἠτιμάκασιν, ὑφ´ ἧς
[1]	εὔστοχος ἤθους εἰρωνείαν τε καὶ	ἀλήθειαν	ἐκ παντοδαποῦ λόγου φωρᾶσαι. ἐπειδή
[5]	τεθαυμακότες, ὡς μὴ ἐπιζητῆσαι τὴν	ἀλήθειαν	περὶ ὧν πραγματεύοιτο. ἔστω δέ
[1]	ἑαυτοῦ, εἴ τις ἀξιοῖ τὴν	ἐπιμέλειαν	τῆς φωνῆς σοφιστικὸν ἀγώνισμα οἴεσθαι·
[17]	προλαμβάνοντες τῆς ἡλικίας αὐτῶν τὴν	ἀσθένειαν·	καὶ τοῦτο πολλάκις, ἕως ἂν
[3]	ἀνοήτως διακειμένης. ὥσπερ δὲ τὴν	ἑρμηνείαν	οὔτε μίαν ἔφαμεν πάντως οὐδὲ
[5]	ἀναρριπίζει τὴν ἐν τῇ φύσει	λιχνείαν,	ὑφ´ ἧς ἕκαστός ἐστι πολυπράγμων
[1]	καὶ ἄλλον, ὅστις εὔστοχος ἤθους	εἰρωνείαν	τε καὶ ἀλήθειαν ἐκ παντοδαποῦ
[6]	ψυχῇ, δι´ ἧς ἀνέχεται τὴν	προσεδρείαν	τοῦ σώματος. τοιοῦτον οὖν τὸ
[4]	ἐπὶ κωμῳδίαν ἢ ψιλήν τινα	ῥητορείαν	ἀίξαι· τοῦτο γάρ ἐστιν οὐκ
[3]	χάριτος· καὶ οὐκ ἂν εὕροις	ῥητορείαν	ἐπαφροδιτοτέραν παρὰ τῷ Δίωνι· ὃ
[9]	Αἰγύπτιος οὐκ ἐξεῦρεν, ἀλλ´ ἔκρινε	χρείαν	γραμμάτων· τοσοῦτον αὐτῷ τοῦ νοῦ
[10]	οἶδα ἅττ´ ἂν ἀντὶ τούτων	πρεσβεύσειαν.	ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς εἴπωμεν· ἄξιον
[9]	καὶ βάρβαροι, ἀποτειχίζοντες ἅπασαν τὴν	πραγματείαν	τῆς φύσεως, ἵνα μηδὲν ἐμπόδιον
[2]	Ξέρξης ἐκεῖνος ὁ τὴν μεγάλην	στρατείαν	ἐλάσας ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας, μακαριώτερον
[16]	τοῦ λέγοντος ἀλλὰ παρὰ τὴν	πολιτείαν	ἰσχύει. καίτοι τινὲς ἐφ´ ἡμῶν
[10]	οἱ προελθόντες ἀντιλαμβάνονται. ὑμεῖς δὲ	ὀψιμαθίαν	αἰσχύνεσθε· ἀλλ´ οὔτοι τοῦτο αἰσχρόν·
[17]	καὶ τὸ ἐνδεὲς εἰς τὴν	ἀκολουθίαν	τῆς ἀναγνώσεως ὁ νοῦς προσυφαίνειν
[6]	θεῷ φύσει· ἀρετῇ δὲ ἄνθρωποι	κακίαν	ἀμειβόμενοι μετριοπαθεῖς γίνονται· καὶ τὸ
[10]	γάρ τοι πρῶτον ἀποδῦναι τὴν	ἀγροικίαν,	καὶ τὰ μικρὰ ἐποπτεῦσαι πρὸς
[7]	ἵνα μὴ πλέον καθέλκῃ, καὶ	λίαν	ἀντιλαμβάνηται. καίτοι τοῦ γε Ἑλληνικοῦ
[3]	ὑποκειμένοις οἰκεῖον, οὗ μετὰ τοὺς	λίαν	ἀρχαίους καὶ Δίων ἐπιτυγχάνει διὰ
[10]	ἴδοις γελοίως διακειμένους, μᾶλλον δὲ	λίαν	ἐλεεινῶς. ἄξιον γὰρ ἀνθρώπους ὄντας
[6]	μηδὲ κατὰ πᾶσαν ζῆσαι τὴν	ποικιλίαν	τῆς φύσεως· ὁ γὰρ θεὸς
[3]	ὥσπερ δὲ τὴν ἑρμηνείαν οὔτε	μίαν	ἔφαμεν πάντως οὐδὲ ἀνεπίγνωστον ὅτι
[17]	λέξιν, εἰ δὲ βούλει καὶ	μίαν	ὅλην περίοδον λόγου ἁρμόσαντα, πάλιν
[7]	ὅσον ἀνθρώπου φύσις χωρεῖ, πρὸς	οὐδεμίαν	ἀνθολκὴν τῆς φύσεως μειλισσόμενοι. πολλοὶ
[1]	τῶν ὅσοι φιλοσοφήσαντες διὰ τὴν	εὐστομίαν	ὑπὸ τῆς φήμης ἐς τοὺς
[1]	δόξαντες δέ, παρῆλθον εἰς τὴν	ἐπωνυμίαν	ταύτην» εἶτα σαφῶς φιλοσόφους ἄνδρας
[2]	ὑποθήκαις, αἷς χρώμενος οὐδεὶς αἰσχύνεται	πενίαν,	εἰ μή γε καὶ φεύξεται.
[18]	τι μάλιστα εἴκαστο πρὸς τὴν	ἁρμονίαν	τοῦ συγγράμματος. εἰ δὲ καὶ
[3]	τοῦτο ὁρῶν καὶ τέλος τὴν	εὐφωνίαν	τιθέμενος. ἔστω παράδειγμα ἡ τῶν
[10]	εὐμοιρήσαντας ἐκείνην τῆς ψυχῆς τὴν	ἀξίαν,	ἣν Ἀμοῦς, ἣν Ζωροάστρης, ἣν
[10]	ἐπιστήμην παρεῖναι· τὴν δὲ διπλῆν	ἄγνοιαν	ἐφ´ ἑαυτοὺς μεγαλοπρεπῶς ἕλκετε· φρονήματος
[12]	ἀμαθίας, τῷ καταφεύγειν ἐπὶ τὴν	λοιδορίαν	ὧν ἠγνοήκασιν. εἰ δή τι
[11]	καὶ ῥήτορσιν ἀγαθοῖς, καὶ ὅστις	ἱστορίαν	τινὰ κατεβάλετο λόγου ἀξίως· καὶ
[6]	γίνονται· καὶ τὸ φυγεῖν τὴν	ἀμετρίαν,	αὐτὸ τοῦτ´ ἂν εἴη τοῦ
[12]	δεῖν εὑρέσθαι τινὰ παρ´ ἐμοῦ	μαρτυρίαν	τὸν Δίωνα, ἵνα μοι γένοιτο
[12]	δοκοῦσιν ἀκτέοι, οὐ κρινομένῳ πρὸς	ὀλιγωρίαν	ἀκροατῶν, ἀλλ´ ἐμαυτὸν ἔχοντι μέτρον;
[8]	τῆς φύσεως ἡμῶν, ἀεὶ πρὸς	θεωρίαν	ἀνατετάσθαι· ἀμηχάνου δὲ ὄντος τε
[6]	τὴν φύσιν ὑπερφρονήσουσι, καὶ πρὸς	θεωρίαν	ἀτρύτως ἔχειν ἐροῦσιν, ἀπαθεῖς εἶναι
[7]	ἐξ ἀμφοῖν τῶν ἀρίστων γενῶν,	θεωρίαν	μὲν ὑπεσχημένους, καὶ κατὰ τοῦτο
[15]	εἰ δέ τινα τὰ κατὰ	Ἀσπασίαν	τε καὶ Σωκράτην ἐρωτικὰ ἐννενόηκας,
[11]	μὴ διακναισθῆναι τῷ πόνῳ, καὶ	πανδαισίαν	παρέθηκεν Ἀττικῶν καταγλωττισμάτων, καὶ καρυκείας
[6]	ἀνανεῦσαι δι´ ἐλαχίστου, καὶ εἰς	οὐσίαν	ἀναδραμεῖν· ἄνω γάρ ἐστι καὶ
[9]	ἀποτρύχοιντο, δίχα νοῦ τὴν νοητὴν	οὐσίαν	θηρώμενοι, καὶ μάλιστα οὓς οὐχ
[14]	τοῦ σοφιστοῦ, καὶ τὴν Θρασυμάχου	συνουσίαν	προὐτίμησε· Σωκράτης δὲ οὐδὲ πρὸς
[3]	καὶ νεανικὸν προενέγκηται· ὥστε κἂν	αἰτίαν	φύγοι δειλίας, εἰ πρὸς τὴν
[5]	ἐν σχολῇ γε ὁ τὴν	σοφίαν	κορυφαῖος εἶναι ποιούμενος. τυχὸν μὲν
[1]	σοφιστῶν εἰς φιλοσόφους τε καὶ	φιλοσοφίαν	ἀπηναισχύντηκεν. ἅτε γάρ, οἶμαι, φύσεως
[10]	κινήσεις, καὶ ἀποσεμνύνονται μὲν πρὸς	φιλοσοφίαν,	ὅ τι δ´ ἂν εἰς
[9]	διάνοια τῶν πρώτων καταστησαμένων ἑκατέραν	φιλοσοφίαν·	οἱ δὲ καὶ τὰς ἀρετὰς
[1]	ἀναπεπεισμένος εἶναι τοῦ ζῆν κατὰ	φιλοσοφίαν	τὸ ζῆν κατὰ τὰς κοινὰς
[3]	εὐθὺς αἵρεσίν τινα τῶν κατὰ	φιλοσοφίαν	ὑπέσχετο· τὸν δὲ κατὰ τὴν
[3]	παρακεκινδυνευμένον καὶ νεανικὸν προενέγκηται· ὥστε	κἂν	αἰτίαν φύγοι δειλίας, εἰ πρὸς
[3]	οὗτος ὁ κατὰ τῶν φιλοσόφων.	κἂν	γὰρ ἀποπροσποιῆται, πάνυ τοῦ θεάτρου
[12]	ἔξεστι τῷ βουλομένῳ διαθεῖναι κακῶς.	κἂν	γελάσῃ τις, ὁ σοφιστὴς τέθνηκεν·
[3]	τῶν πραττομένων ἰών, κἂν λέγῃ,	κἂν	διαλέγηται. ἔστω παράδειγμα τῆς ἀσφαλῶς
[4]	ἄν, εἰ δοκεῖ, δόξειε δὲ	κἂν	εἰς τὸ ἀντικείμενον ἥκῃς, ἐπεξιὼν
[10]	εἰσὶ καὶ τὰ συμπεράσματα· ἀλλὰ	κἂν	ἐντυχεῖν ποτε τῷ τοιούτῳ γένοιτο,
[10]	δὲ καὶ παρὰ ἀνθρώπων, ἀλλὰ	κἂν	ἐπαίνου δικαίου τυγχάνοιτε· δήμου γὰρ
[7]	ἔχει καὶ ἡμερώτερον κέκραται· ὥστε	κἂν	θᾶττον ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ δὲ βουλοίμην
[3]	ἐπιτυγχάνει διὰ τῶν πραττομένων ἰών,	κἂν	λέγῃ, κἂν διαλέγηται. ἔστω παράδειγμα
[16]	γραμματεῖς ἀτεχνῶς ὄντες. οἱ δέ,	κἂν	μάρτυρας ἀναβιβάσωνται, τοῦ πράγματος ἐπὶ
[2]	ἁπάντων ἀκοὰς διηγήματι, ὑφ´ οὗ	κἂν	Ξέρξης ἀνεπείσθη, Ξέρξης ἐκεῖνος ὁ
[12]	σκυθρωπὸν ὑποπτεύει· σοφιστὴς γάρ ἐστι	κἂν	ὁτιοῦν γένος λόγων προστήσηται, δόξαν
[3]	ταῖν δυεῖν ἰδέαιν τῶν ὑποθέσεων·	κἂν	τὸ φαυλότατον προχειρίσῃ, τὸν Δίωνα
[16]	δέοιτο, τῶν εἰρημένων τι παραληψόμεθα.	κἂν	τοῦτο ἀρκῇ, τῷ παντὶ ἂν
[10]	ταῖς παρ´ αὐτῶν προσθήκαις πονηρὸν	ἀπέδωκαν	καὶ κακόηθες, τυφλὰ γεννήματα, νοῦ
[10]	ὄντας ἐπ´ ἀνθρώπων συμφοραῖς μὴ	γελᾶν,	ἀλλ´ ὀλοφύρεσθαι. φεῦ τῶν λόγων,
[3]	προενηνέχθαι· κηρὸν διατήξας, εἶτα τὴν	ψύλλαν	λαβών, ἐνέβαψεν εἰς τὸν κηρὸν
[3]	τὴν ὕστερον ἐπιπολάσασαν τῶν ῥητόρων	τόλμαν	αὐτὸν ἐξετάζοιμεν· τοῖς πλείστοις δὲ
[12]	κἂν ὁτιοῦν γένος λόγων προστήσηται,	δόξαν	ἀντ´ ἀληθείας ἐρανιζόμενος. λυπεῖ δὲ
[14]	πόλει· γενομένου δὲ λυμανεῖται τὴν	δόξαν,	ἵνα μόνος ἀποβλέποιτο. καθεδεῖται δὲ
[10]	ἀμαθεῖς, οὔπω δέ γε σοφοί,	δόξαν	ὀρθὴν πρεσβεύοντες δίχα λόγου καὶ
[3]	οἳ καὶ περιττοὶ τὴν φύσιν	ἔδοξαν·	καὶ οὐχ ἅπαντός ἐστιν ὁ
[10]	τὸν νοῦν· ἀλλ´ οὐ τὸ	πᾶν	ἔχομεν ἔχοντες τὰς ἀρετάς, ἀλλ´
[11]	ἀετοὺς αἰρομένους ὑψοῦ καὶ ὑπὲρ	πᾶν	τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ γανύμεθά γε
[17]	εἰ μή γε καὶ πρὸς	ἅπαν	ἀκροφυέστατον· καὶ ἤδη τινὲς ἧκον
[15]	ὅ τι γὰρ καὶ ἦν,	ἅπαν	αὐτό, ὥσπερ Περικλῆς, εἰς τὸ
[10]	τις, ἢ σπαράττειν τὸ θεῖον	ἅπαν	ταῖς ἀτόποις ὑπονοίαις περὶ αὐτοῦ;
[6]	ᾧ δὲ μὴ ἔστιν ἡσθῆναι	καθαρὰν	ἡδονήν· δεῖ δὲ τοῦ μειλιχίου
[12]	δρόμον οὐ μεμετρημένον, οὐδὲ πρὸς	κλεψύδραν	ταμιευόμενον, ὅ τις ἂν καὶ
[13]	τὸν εἴσω λόγον, ὅτῳ καθ´	ἡμέραν	ἐμεῖν ἀνάγκη· τό τε σπουδῇ
[12]	ῥυήσεται καὶ νύκτωρ καὶ μεθ´	ἡμέραν,	καὶ εἰς νέωτα, καὶ ἀεί.
[3]	καὶ ἐγνωσμένων προκεχειρισμένος, ἴδοις ἂν	ἑκατέραν	ἰδέαν ἀρχαικήν, ἀλλ´ οὐ τῆς
[9]	ἡ διάνοια τῶν πρώτων καταστησαμένων	ἑκατέραν	φιλοσοφίαν· οἱ δὲ καὶ τὰς
[8]	ἀσπούδαστα παίγνια; οἱ δὲ τὴν	ἑτέραν	ὁδὸν τὴν ἀξιουμένην ἀδαμαντίνην εἶναι
[3]	καὶ οὐκ ἂν εὕροις ῥητορείαν	ἐπαφροδιτοτέραν	παρὰ τῷ Δίωνι· ὃ καὶ
[14]	τῶν ἐρωτικῶν, δύναται μεθαρμόσασθαι τὴν	ἀληθεστέραν,	καὶ αὐτίκα γε μεθαρμόσεται, καὶ
[10]	μὴ ἐφ´ ἑαυτῶν ποιεῖσθε τὴν	θήραν·	ἀγύμναστοι γάρ ἐστε, καὶ κίνδυνος
[18]	οὐ διαίρομαι καὶ ἐπεξάγω τὴν	πεῖραν,	καὶ ὅλα συγγράμματα πρὸς ὅλα
[12]	γὰρ δὴ ταύτην ἔδωκε τὴν	μοῖραν	ὁ θεός, ἀδέσποτον εἶναι καὶ
[8]	καὶ ἡ κάθοδος εὐθὺς ἐπὶ	σμικράν	τινα πρᾶξιν, ἄμεσος αὕτη καὶ
[14]	ξυνεχώρει τι λέγειν, καὶ ὡς	Πρωταγόραν	ἐβάδιζεν, καὶ συνίστη τοὺς πλουσιωτάτους
[1]	ἥκιστα τὴν ἐν τοῖς λόγοις	διαφορὰν	μὴ σεσιγῆσθαι τὰ περὶ τὸν
[1]	ἀγνοεῖ τὴν ἐν ταὐτῷ προβλήματι	διαφορὰν	τοῦ πολιτικοῦ καὶ τοῦ ῥήτορος,
[18]	περιμένειν ἀξιῶ τοῦ βιβλίου τὴν	συμφοράν,	ἵν´ ἀγαθόν τί μοι γένηται,
[10]	αὔταρκες. εἰ δὲ μὴ κατὰ	χώραν	μένετε, ἀλλ´ ἔτι ὀρέξεσθε τοῦ
[6]	μὴ πόρρω πεσεῖν, μηδὲ κατὰ	πᾶσαν	ζῆσαι τὴν ποικιλίαν τῆς φύσεως·
[8]	δὴ καὶ ἀκλινὴς εἴην πρὸς	ἅπασαν	ἡδονήν, οὔτε θηρίον, ἵνα τὰς
[10]	ἀνθρώπου καλόν, εἶτα παιδείαν μὲν	ἅπασαν	ἠτιμάκασιν, ὑφ´ ἧς ὁ νοῦς
[9]	Ἕλληνες σοφοὶ καὶ βάρβαροι, ἀποτειχίζοντες	ἅπασαν	τὴν πραγματείαν τῆς φύσεως, ἵνα
[3]	δειλίας, εἰ πρὸς τὴν ὕστερον	ἐπιπολάσασαν	τῶν ῥητόρων τόλμαν αὐτὸν ἐξετάζοιμεν·
[11]	ταῖς ἐπιστήμαις παρέδοσαν· αἱ δὲ	παρεσκεύασαν	οἵους εἶναι τῶν ἄκρων ἐπορέξασθαι·
[9]	ἐστι καὶ μέση τὴν φύσιν.	ῥέψασαν	οὖν εἰς τὸ χεῖρον ἐπανήγαγεν
[7]	πρῶτον μὲν ἐν τῷ τότε	ἦσαν	ἄνθρωποι, τοῦτ´ ἔστιν ἐπιστροφὴν πρὸς
[7]	ἑαυτοὺς ἐκλῦσαι τῆς φύσεως· καὶ	ἦσαν	αὐτοῖς σεμναί τε ᾠδαὶ καὶ
[6]	πόρρω γενόμενοι· ἀμείνους δ´ ἂν	ἦσαν	διαστέλλοντες εὖ τὸ προσῆκον ἑκατέρῳ
[6]	καὶ τὸ θηρίον λόγοι τινὲς	ἦσαν	περὶ ζῴων τε καὶ φυτῶν,
[4]	ἐστοιβασμένης τῆς διανοίας, εἶτα ἀποκλῖναι	δεῆσαν,	μὴ εὐθὺς ἐπὶ κωμῳδίαν ἢ
[8]	καὶ σοφώτερον τίθημι, ὅτι κατιέναι	δεῆσαν,	ὁ μὲν ἐν γειτόνων ἔστη
[9]	οἱ δὲ πλείους οὐδὲ οἴκοθεν	ἐκινήθησαν,	ἀλλ´ οὐδέ, τὸν δεύτερον λεγόμενον
[1]	τῆς φήμης ἐς τοὺς σοφιστὰς	ἀπηνέχθησαν·	καὶ τάττει τὸν Δίωνα μετὰ
[11]	ἀσθενεῖς ὄντας ἔτι τὴν γνώμην	ἐνοσοκόμησαν,	τοῖς ὠφελίμοις ἐγκαταμιγνύντες ἡδύσματα. ἄκρατα
[11]	ἄλλος δι´ ἄλλου, ταῖς ἐπιστήμαις	παρέδοσαν·	αἱ δὲ παρεσκεύασαν οἵους εἶναι
[10]	ἐπὶ τῶν πρώτων ὑποθέσεων μένετε·	παρέδοσαν	γὰρ αὐτὰς ἄνδρες ἀγχίσποροι τοῦ
[1]	μὴ ὄντες σοφισταί, τοῦ ὀνόματος	ἐπεβάτευσαν.	καίτοι μεταξύ πού φησιν ἀπορεῖν
[11]	ἱδρῶτι καὶ τὴν φύσιν ἡμῶν	ἀπαγορεύουσαν,	αὖθις ἀνεκαλέσαντο πραέως, καὶ ἡ
[3]	αὐτῆς τὼ πόδε, κᾆτα ψυγείσῃ	περιέφυσαν	Περσικαί. ταύτας ὑπολύσας, ἀνεμέτρει τὸ
[10]	ἐνταῦθα καλείσθω φιλοσοφία σύμμαχος, καὶ	παρασκευαζέσθωσαν	ἀνεξόμενοι πάσης ἐκείνης τῆς διεξόδου,
[9]	τυχόντες οὐδὲν ἀλλήλων ἂν διαφέροιμεν.	~Τἀν	μέσῳ δὲ ὁ ἡμεδαπὸς φιλόσοφος
[15]	ὁ μετὰ τὴν ἡλιαίαν ἤδη	δίαιταν	ἔχων ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, ὁπηνίκα
[12]	ἂν ἐδέησεν εἰς ἀποδεδειγμένον χωρίον	φοιτᾶν,	καὶ περὶ συγκειμένων πρὸς αὐτοὺς
[11]	ἄκρων ἐπορέξασθαι· ἐκεῖ τε γενομένων	ὅταν	αἴσθωνται τὰς ψυχὰς ῥαινομένας ἱδρῶτι
[3]	παρανομίας, καὶ αἰσχυνομένῳ γε ἔοικεν,	ὅταν	τι παρακεκινδυνευμένον καὶ νεανικὸν προενέγκηται·
[1]	ἐμφαίνεται μόνοις ἡ φυγή, καθάπερ	ἐπέγραψαν	ἤδη τινές, ἀλλ´ ἁπαξάπασιν. οὕτως
[8]	χρῆμα ἱερόν, οὐδὲ οἷον ἄλλο	ἐν	ἄλλῳ· ἀλλ´, ὡς μικρῷ μεῖζον
[1]	βίους τῶν μέχρις αὐτοῦ σοφιστῶν,	ἐν	ἀρχῇ τοῦ λόγου δύο μερίδας
[12]	θέατρον, θυροκοπήσαντα καὶ ἐπαγγείλαντα τοῖς	ἐν	ἄστει μειρακίοις ἀκρόαμα ἐπιδέξιον· ὡς
[5]	ἢ γὰρ δὴ τὰς τῶν	ἐν	ἄστει τύχας διαλέξεων ὑποθέσεις ποιήσεται,
[9]	τε καὶ ἀναρριπίζει, καὶ τὸ	ἐν	αὐτοῖς θεῖον ἐκθάλπει· ἐκεῖ δὲ
[4]	τὸν κάλλιστον δίαυλον, παρὰ μέρος	ἐν	βιβλίοις ἀεὶ παίζων τε καὶ
[15]	Πυθοῖ, καὶ νὴ Δία τὸ	ἐν	Βραγχίδαις; οὗτος μέντοι μετεποιήθη καὶ
[16]	ῥητορείαις ὁ νόμος τὸ ἀρρητόρευτον·	ἐν	γὰρ ταῖς ἀλόγοις ἠρίθμηται πίστεσιν
[8]	ὅτι κατιέναι δεῆσαν, ὁ μὲν	ἐν	γειτόνων ἔστη τὴν πρώτην· εἰς
[17]	ἡγουμένη, παιδικώτερον ἔτι τῶν ἐπιπέδων	ἐν	γεωμετρίᾳ λημμάτων· οὐ γὰρ μέγα
[12]	ἀκοῆς τὰ δεικνύμενα. καίτοιγε οὐκ	ἐν	δίκῃ πικρῶν τυγχάνει τῶν δεσποτῶν,
[1]	Τοσαῦτα» φησί περὶ τῶν φιλοσοφησάντων	ἐν	δόξῃ τοῦ σοφιστεῦσαι» ταὐτὸν ἑτέρως
[18]	λεκτικῶν χαρακτήρων καὶ πλεῖστον διαφερόντων,	ἐν	ἑκάστῃ τῶν μιμήσεων προσηχεῖν ἀνάγκη
[3]	ὑποθέσεις καὶ κατὰ τὰς πολιτικάς.	ἐν	ἐκείναις μὲν γὰρ ὑπτιάζει καὶ
[6]	ὁ ἀκήρατος νοῦς, ἀλλὰ νοῦς	ἐν	ζῴου ψυχῇ. καὶ ἡμῶν οὖν
[10]	καὶ τοῦτο μεῖζον, τοῦτο αἰσχρόν·	ἐν	ᾗ κείμενοι, τῆς μὲν ἁπλῆς
[8]	ὁδὸν δοκοῦσι βεβαδικέναι. πῶς γάρ,	ἐν	ᾗ μηδεμία φαίνεται κατὰ βραχὺ
[1]	μεταμέλειν μὲν αὐτῷ γηρῶντι τῆς	ἐν	ἡλικίᾳ σεμνότητος, κόψαι δὲ τὰ
[9]	εἶναι θεμιτὸν ἄλλῳ τῳ τῶν	ἐν	ἡμῖν οἴεσθαι τὸν θεὸν ἐνδημήσειν
[6]	τῷ γένει. ἀπάθεια μὲν γὰρ	ἐν	θεῷ φύσει· ἀρετῇ δὲ ἄνθρωποι
[14]	ἕνδεκα θεῶν· μένει γὰρ Ἑστία	ἐν	θεῶν οἴκῳ μόνη· ὑμνεῖ δὲ
[6]	ἡμῶν, καμεῖται δήπου πρὸς τὴν	ἐν	θεωρίᾳ ζωήν· ὥστε ὑφήσει τοῦ
[9]	οὐ γὰρ ἂν ἐγένετό ποτε	ἐν	κακῷ· ἀλλ´ ἀγαθοειδής ἐστι καὶ
[10]	ὑμᾶς οὖν ἀξιοῦμεν καὶ νουθετεῖν,	ἐν	κοινῷ τιθέντες ὅ τι ἂν
[18]	θεὸς ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον ἐποίησε τῶν	ἐν	λέξεσί τε καὶ ἤθεσι χαρακτήρων·
[10]	ἀπορρήτοις ἀξιούντων ἐνάλλεσθαι, καὶ ταῦτα	ἐν	λέξεσι τριοδίτισιν. ὁ μὲν οὖν
[6]	τοῦ σώματος. τοιοῦτον οὖν τὸ	ἐν	λόγοις κάλλος· οὐ βαθύνεται πρὸς
[8]	δ´ ἂν εἴη πρὸ τῆς	ἐν	λόγοις τε καὶ περὶ λόγους
[14]	Κλειτοφῶν δὲ καὶ ἐλοιδόρησεν αὐτὸν	ἐν	Λυσίου τοῦ σοφιστοῦ, καὶ τὴν
[8]	ποιητικά, καὶ ἐν φύσει καὶ	ἐν	μαθήμασιν· ἀλλά τοι πάντα ταῦτα
[8]	ἡδονάς. λείπεται δή τι τῶν	ἐν	μέσῳ ζητεῖν. τί δ´ ἂν
[9]	τοὔδαφος, ἀλλὰ δεῖ μετὰ τὴν	ἐν	μέσῳ στάσιν τῆς ὄψεως ἐπὶ
[13]	ἀνάγκη· τό τε σπουδῇ σχεδιάζειν,	ἐν	μὴ δέοντι τῇ σπουδῇ χρώμενον,
[15]	ἐν φαλάροις ἔχω γυναικῶν, οὔτε	ἐν	νομίσμασιν· ὅ τι γὰρ καὶ
[1]	ἑκατέρους χωρίς, ἀλλ´ οὐχ ὥσπερ	ἐν	νυκτομαχίᾳ περιτευξόμεθα αὐτῷ, νῦν μὲν
[1]	λόγου δὲ ἰδέαν σοφιστικὴν ἡρμοσμένους,	ἐν	οἷς ἀριθμεῖ καὶ τὸν Κνίδιον
[4]	μετὰ τῆς προσηκούσης ἕκαστον κρίσεως·	ἐν	οἷς ἔστω καὶ Δίων ὁ
[3]	Δίων ἐξωρχήσατο τὴν ἀρχαίαν ῥητορικήν,	ἐν	οἷς καὶ δοκεῖ σαφῶς ἀναχωρεῖν
[1]	τάττει τὸν Δίωνα μετὰ τούτων,	ἐν	οἷς Καρνεάδην τε καταλέγει τὸν
[1]	ὡς οὐ διδόμενον δέξασθαι, φιλοσοφίας	ἐν	ὀνείδει τὸ τοιοῦτο τιθείσης, ἄρτι
[4]	φιλοσοφίας ἢ πολυπραγμοσύνη γνώσεως· καὶ	ἐν	παισὶν ἡ φιλόμυθος φύσις ὑπόσχεσίς
[14]	ἀπεύξεται μὲν μηδένα γενέσθαι σοφὸν	ἐν	πόλει· γενομένου δὲ λυμανεῖται τὴν
[4]	δὲ αὐτῶν οὐδεμιᾶς χωρίς, οὔτε	ἐν	συμποσίῳ θεῶν ἐπιδείκνυται τὸ οἰκεῖον
[7]	δρῷεν, ἀμφὶ ταῦτα ἔχειν νόμον	ἐν	σφίσι πεποίηνται, καὶ ταύτῃ τὴν
[5]	ἂν ἐλεύθερος ἀξιώσειεν, ἢ βιώσει	ἐν	σχολῇ γε ὁ τὴν σοφίαν
[3]	βιβλίων αὐτοῦ, ἐπιγνώσεται Δίωνος οὔσας	ἐν	ταῖν δυεῖν ἰδέαιν τῶν ὑποθέσεων·
[18]	καὶ στασίμων τι συγγραμμάτων ἔχων	ἐν	ταῖν χεροῖν, δεομένων δὲ ἀναγινώσκειν
[16]	ἢ τέχνης. ἔστι μὲν οὖν	ἐν	ταῖς ῥητορείαις ὁ νόμος τὸ
[4]	ἀίξαι· τοῦτο γάρ ἐστιν οὐκ	ἐν	τάξει, καὶ ταχὺ πρόσω τοῦ
[11]	τὸ κράτος αὐτῷ τῆς σοφίας	ἐν	ταύταις ἐστί, καὶ οὐδ´ εἴ
[1]	μετεχειρίσατο. εἴ τις ἀγνοεῖ τὴν	ἐν	ταὐτῷ προβλήματι διαφορὰν τοῦ πολιτικοῦ
[5]	ἴδοις τὴν καρδίαν, ἢ τὰ	ἐν	τῇ καρδίᾳ, ἀδυνατούσης τῆς γλώττης
[3]	τὴν παρὰ τὸ Νεκρὸν Ὕδωρ	ἐν	τῇ μεσογείᾳ τῆς Παλαιστίνης κειμένην
[2]	μακαριώτερον ἑαυτοῦ γεγονέναι κυνηγέτην ἄνδρα	ἐν	τῇ ὀρεινῇ τῆς Εὐβοίας κέγχρους
[5]	ἢ ἐρεθίζει καὶ ἀναρριπίζει τὴν	ἐν	τῇ φύσει λιχνείαν, ὑφ´ ἧς
[15]	καιρὸς ἦν τηλικῷδε ὄντι καὶ	ἐν	τοιούτοις, οὔπω λέγω, δεινοῖς· τί
[2]	θάτερον. ὁ γὰρ ἀναγορεύσας αὐτὸν	ἐν	τοῖς δι´ ὁλοκλήρου τοῦ βίου
[3]	ὑπὲρ τῶν τεσσάρων πολὺν ἐκήρυξεν	ἐν	τοῖς Ἕλλησιν. οὗτος μὲν καὶ
[12]	ὡς σχέτλιά γε τῶν δεικνύντων	ἐν	τοῖς θεάτροις τοὺς λόγους. ὃν
[1]	δι´ αὐτὴν οὐχ ἥκιστα τὴν	ἐν	τοῖς λόγοις διαφορὰν μὴ σεσιγῆσθαι
[13]	ἂν ὁ διδάσκαλος ἀνὴρ εὐδοκιμεῖν	ἐν	τοῖς μαθηταῖς, καὶ θορυβεῖν ἐπὶ
[1]	περὶ τὸν ἄνδρα. ὅπερ γὰρ	ἐν	τοῖς μετὰ ταῦτά φησιν ἀπολύων
[3]	ἐγένετο. ~Χωρὶς οὖν τιθέντι τοὺς	ἐν	τοῖς συχνοῖς λόγοις Διογένας τε
[7]	δὲ ἐν τῷ κόσμῳ καὶ	ἐν	τοῖς σώμασι, καὶ ἴσασιν ὄντες
[3]	Τεμπῶν φράσις, καὶ ὁ Μέμνων·	ἐν	τούτῳ μέν γε καὶ ὑπότυφός
[15]	τὴν ἡλιαίαν ἤδη δίαιταν ἔχων	ἐν	τῷ δεσμωτηρίῳ, ὁπηνίκα παίζειν ἥκιστα
[7]	τῆς βακχείας, ἀλλὰ νῦν μὲν	ἐν	τῷ θεῷ κεῖνται, νῦν δὲ
[3]	τε ὁ Δίων ἤκμασε μάλιστα	ἐν	τῷ κατὰ τῶν φιλοσόφων, ἥντινα
[7]	τῷ θεῷ κεῖνται, νῦν δὲ	ἐν	τῷ κόσμῳ καὶ ἐν τοῖς
[4]	ἐπιστήμη τέχνης ἢ ἐπιστήμης, ἧς	ἐν	τῷ λόγῳ τοῦ εἶναι τὸ
[7]	ἡ ἐπίκηρος φύσις, μικρὸν ἱδρυθέντας	ἐν	τῷ μακαρίῳ τῆς οὐσίας αὐτῶν·
[8]	μέρει μὲν ἔχεσθαι τῶν ἀρίστων,	ἐν	τῷ μέρει δὲ κατιὼν εἰς
[10]	ἀλλ´ ἦν ἐκεῖ τὸ κατορθοῦν	ἐν	τῷ μέτρῳ. ὁ Ἴκαρος, ἐπειδὴ
[14]	εἷς ἢ δύο φύσει τῶν	ἐν	τῷ πράγματι χαλεπῶν γεγόνασι διαφέροντες.
[7]	μεταχειρίζεσθαι, εἰ μὴ πρῶτον μὲν	ἐν	τῷ τότε ἦσαν ἄνθρωποι, τοῦτ´
[9]	ἄνοδον, τὸ πρὸς μηδὲν τῶν	ἐν	ὕλῃ παθαίνεσθαι· οἱ δὲ ἀπέχονται
[8]	τίς ἀπαθεστέρα προσπάθεια; τίς ἧττον	ἐν	ὕλῃ; τίς μᾶλλον ἀμόλυντος; ταύτῃ
[8]	δὲ μή, πάντως τις εἴδησις,	ἐν	ὑστέροις νόησις οὖσα. καὶ γὰρ
[15]	ἰσοπολῖται γεγόνασι, χρυσίον δὲ οὔτε	ἐν	φαλάροις ἔχω γυναικῶν, οὔτε ἐν
[1]	Δίων ἔοικε θεωρήμασι μὲν τεχνικοῖς	ἐν	φιλοσοφίᾳ μὴ προσταλαιπωρῆσαι, μηδὲ προσανασχεῖν
[8]	ῥητορικά τε καὶ ποιητικά, καὶ	ἐν	φύσει καὶ ἐν μαθήμασιν· ἀλλά
[2]	μετὰ τὸν ἔσχατον περὶ βασιλείας,	ἐν	ᾧ τέτταρας ὑποθέμενος βίους καὶ
[14]	ὑπόκειται μειράκιον αὐτῷ καλὸν καὶ	ἐν	ὥρᾳ· καὶ τοῦτο πείθει καὶ
[5]	ἐκ τῆς ἁπασῶν συμφωνίας καὶ	ἓν	τὸ πλῆθος ποιήσαντα· ἢ τοῦτον
[3]	ἀγλαΐαις τοῦ λόγου, ἅτε πρὸς	ἓν	τοῦτο ὁρῶν καὶ τέλος τὴν
[17]	πᾶσα τῶν βιβλίων πραγματεία πρὸς	ἓν	τοῦτο τείνει· ἐκκαλεῖται τὴν δύναμιν
[9]	ῥέψασαν οὖν εἰς τὸ χεῖρον	ἐπανήγαγεν	ἡ ἀρετὴ καὶ τῆς κηλῖδος
[14]	καὶ ἠνέσχετο φορτικοῦ λόγου, καὶ	ἀντεξήγαγεν	αὐτῷ λόγον ἕτερον, ἵνα Φαίδρῳ
[18]	εἰς τοῦτο ἂν τὴν ἕξιν	προσήγαγεν	ἡ φύσις πειρωμένῳ. τοὺς ἐξηυλημένους
[9]	τὴν πραγματείαν τῆς φύσεως, ἵνα	μηδὲν	ἐμπόδιον παρέχοιτο ταῖς νοήσεσιν. αὕτη
[1]	καὶ ἵλεως φιλοσοφίᾳ, καὶ μηδαμοῦ	μηδὲν	ἐπηρέακεν αὐτῇ, μηδὲ ἐπ´ αὐτὴν
[10]	οἱ μένοντες ἐπὶ τούτου, καὶ	μηδὲν	προσπεριεργαζόμενοι· εἶεν γὰρ ἂν οὐ
[16]	τῷ παντὶ ἂν ἔχοι καλῶς	μηδὲν	προσπεριεργάσασθαι. ~Ἐρεῖ τοίνυν ὁ Πυθαγόρας,
[9]	προὔργου πρὸς ἄνοδον, τὸ πρὸς	μηδὲν	τῶν ἐν ὕλῃ παθαίνεσθαι· οἱ
[9]	ἀναίτιον, ὃν ὁ μὲν θεὶς	οἶδεν	ὅτι τοῦτο δι´ ἄλλο, διὰ
[8]	γενέσθαι, κοινὸν ἀμφοῖν, καὶ τυχόντες	οὐδὲν	ἀλλήλων ἂν διαφέροιμεν. ~Τἀν μέσῳ
[13]	δὲ ἕξις εἰς τὸ ἀμβλίσκειν,	οὐδὲν	ἂν ὠδινήσειεν ἀρτιμελὲς καὶ βιώσιμον.
[14]	ἐπειδὰν ἐξαρτήσηται τοὺς θαυμασομένους, οὐδενὸς	οὐδὲν	ἀποδέξεται λέγοντος. ἢ κίνδυνος καταφρονηθῆναι
[5]	μέχρι τῶν ἔξω τὴν δύναμιν·	οὐδὲν	γὰρ ἐθέλει τῶν θείων ἔσχατον
[11]	κατέχεται· οὐδὲ οὗτος μέντοι δεινὸν	οὐδὲν	εἴργασται, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἀγαθά
[14]	ὀλιγωρίας, ὡς ἐχρῆτο Σωκράτει· ἀλλ´	οὐδὲν	ἐκώλυσε Σωκράτην εὐθυμεῖσθαι καὶ καταφρονούμενον.
[12]	νοῦν, ὡς λαβὴν θηρώμενος, ἀλλ´	οὐδὲν	ἧττον ὁ περιδινῶν ἁπανταχόσε τὴν
[12]	ὡς πορρωτάτω τοῦ πράγματος· ἀλλ´	οὐδὲν	ἧττον ὁ ῥήτωρ ἠγόρευεν, ὡς
[13]	τε καὶ διακρίνοντες, οἰκεῖον δὲ	οὐδὲν	οὐδέποτε μαιευσόμενοι· ὅ τι δὲ
[9]	ὅλην ἀνάψαι. τούτοις μὲν οὖν	οὐδὲν	παρὰ τοῦτο μεῖον, εἰ μή
[1]	λόγος ἐσπουδάσθη σφόδρα ἀπηγχωνισμένος καὶ	οὐδὲν	σχῆμα ὀκνήσας· καὶ ὁ πρὸς
[11]	ὑφ´ ὧν τὴν μὲν πρώτην	διέχεεν,	ἔπειτα ἐμυώπισε λαθοῦσα, καὶ κατὰ
[14]	τι λέγειν, καὶ ὡς Πρωταγόραν	ἐβάδιζεν,	καὶ συνίστη τοὺς πλουσιωτάτους τῶν
[1]	καὶ κοττάβοις ἐδεδώκει, καὶ αὐλητρίδας	ἐνόμιζεν,	καὶ ἐπήγγελλεν ἐπὶ τούτοις συσσίτια·
[12]	προσγελᾷ τῷ θεάτρῳ, καὶ χαίρει	δῆθεν,	ἡ δὲ ψυχὴ κατατείνεται, ἐπεὶ
[8]	νοῦ διέξοδος· κᾆτα εἰς λόγον	ἦλθεν	ἄλλον ἀπ´ ἄλλου, δι´ ὧν
[16]	Δίωνος γράμματα, δι´ ὃν καὶ	προῆλθεν	ἐπὶ τοσόνδε ὁ λόγος, διὰ
[1]	ζῆν κατὰ τὰς κοινὰς ὑπολήψεις·	ὅθεν	ὅ τε κατὰ τῶν φιλοσόφων
[9]	τε καὶ ἐκκαλέσαιτο· τὸ γὰρ	ἔνδοθεν	σπέρμα δεινὸς αὐξῆσαι, καὶ σμικρὸν
[9]	ποιοῦμαι· οἱ δὲ πλείους οὐδὲ	οἴκοθεν	ἐκινήθησαν, ἀλλ´ οὐδέ, τὸν δεύτερον
[9]	ἐκθάλπει· ἐκεῖ δὲ μόνοις τοῖς	οἴκοθεν	μακαρίοις τὸ τέλος ἐπιτυγχάνεται. σπανιώτερον
[3]	τῆς φύσεως, ὁποῖαι διαλέξεις ὧν	πρόσθεν	ἐμνημονεύσαμεν, ὁ Μέμνων τε καὶ
[6]	ὁ δὲ λαχὼν φύσεως θείας	ἐντεῦθεν	ἀρθεὶς περινοήσει κἀκεῖνον. ὃν δὲ
[13]	ἂν ὠδινήσειεν ἀρτιμελὲς καὶ βιώσιμον.	ἐντεῦθεν	ὁ πρόχειρος εἰς δῆμον εἰπεῖν,
[9]	μή τις εὐγένεια τύχοι ψυχῆς	ἄνωθεν	ἕλκουσα τὴν πρώτην καταβολήν, καὶ
[10]	ἐπὶ τούτου, καὶ μηδὲν προσπεριεργαζόμενοι·	εἶεν	γὰρ ἂν οὐ κακοὶ καθηράμενοι.
[13]	μᾶλλον· ἐκεῖνο δὲ ἀποδεδόσθω γραμματικοῖς.	~Εἶεν	δ´ ἂν καὶ φιλοσόφων βιβλίων
[9]	βοσκημάτων. ταύτῃ καὶ πλείους ἂν	εἶεν	οἱ παρ´ ἡμῶν ἀφικνούμενοι, κατὰ
[11]	καὶ ἀνοήτων; πολλοῦ μέντ´ ἂν	εἶεν	τρεῖς τοὐβολοῦ. ἐγὼ δὲ χάριν
[12]	χεῖρα, ἔπειτα ἀφωνότερον ἀνδριάντος γενέσθαι·	ἀπαλλαγεῖεν	γὰρ ἂν πάλαι δεόμενοι. ἐγὼ
[14]	πῶς οὖν ἄν τις κάκιον	ἀπαλλάξειεν	ἀνδρός, ὅτῳ μὴ ἔξεστι γενέσθαι
[1]	αὐτοῦ μὲν ἂν ἔλεγχος εἶναι	δόξειεν,	προειπόντος ὅτι τῶν συκοφαντουμένων ἐστὶν
[11]	μηδείς ποτε κύκνων τὸ ἔσχατον	ᾄσειεν.	εἰ δὲ βασίλειοί τέ εἰσιν
[13]	εἰς τὸ ἀμβλίσκειν, οὐδὲν ἂν	ὠδινήσειεν	ἀρτιμελὲς καὶ βιώσιμον. ἐντεῦθεν ὁ
[9]	περὶ τῆς φιλοσόφου μεθόδου θᾶττον	ἀναλύσειεν·	ὁ γάρ τοι φυσικὸς ἀρκεῖ.
[5]	συνέσται, ὃ μηδεὶς ἂν ἐλεύθερος	ἀξιώσειεν,	ἢ βιώσει ἐν σχολῇ γε
[6]	θεοὶ σαρκία περικείμενοι· εἰ δὲ	λέγοιεν,	ἴστων ἀντὶ θεῶν ἢ σοφῶν
[13]	μαιευσόμενοι· ὅ τι δὲ καὶ	τέκοιεν,	ὑπὸ θράσους τυφλὸν καὶ ἀνεμιαῖον·
[9]	οἱ δὲ πολλοὶ μάτην ἂν	πονοῖεν	καὶ ἀποτρύχοιντο, δίχα νοῦ τὴν
[9]	διατείνομαι, ὅτι μάτην ἂν οὗτοι	πονοῖεν	καὶ ἀποτρύχοιντο, οἷς οὔτε αὐτοφυής
[7]	ἀπ´ ἀλλήλων, τοῦ μή τι	χάριεν	ἰδεῖν ἢ ἀκοῦσαι, οὐ γὰρ
[12]	συλλέξηται· καὶ ἥκει φέρων ἄκουσμα	χάριέν	τε καὶ ἡδὺ τοῖς ἀγερώχοις
[1]	ἵλεως φιλοσοφίᾳ, καὶ μηδαμοῦ μηδὲν	ἐπηρέακεν	αὐτῇ, μηδὲ ἐπ´ αὐτὴν ξυντέθεικε
[1]	μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς ἄκρον	ἐλήλακεν·	ἐννεάσας δὲ τῇ προστασίᾳ τῶν
[3]	δὴ σοφιστῶν κατὰ τὸ ἐπιχειρῆσαι	διήνεγκεν.	εἰ δέ τις καὶ ἕτερος
[14]	ἄλλον οὐδένα ἄνθρωπον, ὅστις οὐχ	ὑπέθηκεν	ἑαυτὸν τῷ παντοδαπῷ θηρίῳ, τῇ
[11]	διακναισθῆναι τῷ πόνῳ, καὶ πανδαισίαν	παρέθηκεν	Ἀττικῶν καταγλωττισμάτων, καὶ καρυκείας ποιητικῆς,
[12]	κἂν γελάσῃ τις, ὁ σοφιστὴς	τέθνηκεν·	καὶ τὸν σκυθρωπὸν ὑποπτεύει· σοφιστὴς
[1]	εἰς φιλοσόφους τε καὶ φιλοσοφίαν	ἀπηναισχύντηκεν.	ἅτε γάρ, οἶμαι, φύσεως λαχὼν
[9]	δεῖ καὶ θεὸν εἶναι. καὶ	ἔοικεν	εἶναι τὸ μὲν οἷον ἀπεστράφθαι
[17]	ταῦτα βιβλία τὸν νοῦν ἐπιζητεῖν	ἔοικεν	ἐπιστατοῦντα ταῖς ὄψεσι. τοῦτο καὶ
[3]	τῆς παρανομίας, καὶ αἰσχυνομένῳ γε	ἔοικεν,	ὅταν τι παρακεκινδυνευμένον καὶ νεανικὸν
[12]	ψυχὴ κατατείνεται, ἐπεὶ καὶ τραγακάνθης	ἐδήδοκεν,	ἵνα τορόν τε καὶ εὔηχες
[11]	φύσις οὐ ξυνεχώρησεν· ἀνθρώπῳ δὲ	ἔδωκεν	ὁ θεός, ὅτῳ καὶ ἔδωκε
[1]	ἐδεδώκει, καὶ αὐλητρίδας ἐνόμιζεν, καὶ	ἐπήγγελλεν	ἐπὶ τούτοις συσσίτια· ὁ δὲ
[12]	τὸ ληκύθιον ᾔτησε, καὶ ὁ	μὲν	ἀκόλουθος ὤρεξεν· ἐκ πολλοῦ γὰρ
[10]	κατὰ Πλάτωνα μέσως ἔχοντες, οὐκέτι	μὲν	ἀμαθεῖς, οὔπω δέ γε σοφοί,
[12]	ὁ δύστηνος ἄνθρωπος, ἀλλὰ βούλοιντο	μὲν	ἂν αὐτὸν ἐξᾷσαι· γελῷεν γὰρ
[12]	παρὰ τὴν πρώτην ὑπόσχεσιν, τὶ	μὲν	ἂν γένοιτο καὶ σπουδαῖον παιζόντων·
[8]	θᾶττον ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ δὲ βουλοίμην	μὲν	ἂν εἶναι τῆς φύσεως ἡμῶν,
[1]	εἶναι μηδὲ τούτων ὑπεριδεῖν· αὐτοῦ	μὲν	ἂν ἔλεγχος εἶναι δόξειεν, προειπόντος
[10]	καὶ τὸ διότι πολυπραγμονήσετε, καλῶς	μὲν	ἂν ποιοῖτε σοφίας ἐρῶντες, ἱεροῦ
[12]	τῆς ἐλευθερίας ὑποτεμούμενος, εἰ πρῶτον	μὲν	ἀνάγκην ἕξω βιβλίον ἐξονυχίζειν, ὑφ´
[8]	σκαρδαμύξαι πρὸς ἥλιον ἀτενίσαντα. οὕτω	μὲν	ἀνὴρ Ἕλλην καὶ οἷς τρυφᾷ
[10]	τὸ ἀνθρώπου καλόν, εἶτα παιδείαν	μὲν	ἅπασαν ἠτιμάκασιν, ὑφ´ ἧς ὁ
[10]	αἰσχρόν· ἐν ᾗ κείμενοι, τῆς	μὲν	ἁπλῆς οὐκ ἀνέχεσθε· πάλιν γὰρ
[12]	ἁμαρτάνομεν. παιδιᾷ γὰρ παρεμβαλλόμεθα, ἐνδοθείσῃ	μὲν	ἀπὸ τοῦ δεῖν εὑρέσθαι τινὰ
[17]	ἐπέταττεν ἡ Πυθαγόρου διδαχή, ἅμα	μὲν	ἀποπειρωμένη τῆς φύσεως τῆς ἑκάστου,
[1]	ἐγένετο δόξης σοφιστικῆς, ὡς μεταμέλειν	μὲν	αὐτῷ γηρῶντι τῆς ἐν ἡλικίᾳ
[13]	ὑπὲρ αὐτῶν τῶν ἀκροατῶν, ὑπὲρ	μὲν	αὐτῶν τοῖς προσήκουσιν, ὑπὲρ δὲ
[1]	ἐν νυκτομαχίᾳ περιτευξόμεθα αὐτῷ, νῦν	μὲν	βάλλοντι Σωκράτη καὶ Ζήνωνα τοῖς
[15]	τοῖς κτήμασι τοῖς πατρῴοις; τοὺς	μὲν	γὰρ ἀγροὺς ἐλάττους ἐποίησα, καὶ
[18]	πτῆσιν ἐκμελετήσωσιν. ~Ἐγὼ τοίνυν πρὸς	μὲν	γὰρ ἄλλον οὐδένα νεανιεύσομαι, πρὸς
[15]	ἀσπασίως καὶ ποιητικῆς ἀνθέξεται· ταύτην	μὲν	γὰρ ἄντικρυς εἰργάσατο καὶ Σωκράτης,
[6]	προσῆκον ἑκατέρῳ τῷ γένει. ἀπάθεια	μὲν	γὰρ ἐν θεῷ φύσει· ἀρετῇ
[13]	χρώμενον, ἐξίτηλον αὐτὴν ἀποφαίνει. φύονται	μὲν	γὰρ ἐπὶ λόγοις ὠδῖνες ψυχῶν,
[14]	ἀπεσεμνύνετο πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. αὐτὴ	μὲν	γὰρ ἡ Ξανθίππη, φεῦ τῆς
[7]	ἀνθολκὴν τῆς φύσεως μειλισσόμενοι. πολλοὶ	μὲν—	γὰρ— ναρθηκοφόροι, παῦροι δέ τε
[5]	σοφίαν κορυφαῖος εἶναι ποιούμενος. τυχὸν	μὲν	γὰρ οὐδ´ ἂν εἰ βούλοιτο,
[3]	κατὰ τὰς πολιτικάς. ἐν ἐκείναις	μὲν	γὰρ ὑπτιάζει καὶ ὡραΐζεται, καθάπερ
[3]	καὶ ὁ Μέμνων· ἐν τούτῳ	μέν	γε καὶ ὑπότυφός ἐστιν ἡ
[1]	ἀπ´ ἐναντίας μέντοι κἀκείνῳ. ἄμφω	μέν	γε μεταπεπτώκασιν· ἀλλ´ ὁ μὲν
[12]	μή, καὶ μετὰ πλεῖστον· οὐ	μὲν	δὴ καὶ εἰς νύκτα γε
[5]	ὁ καθ´ ἡμᾶς φιλόσοφος συνέσται	μὲν	ἑαυτῷ τε καὶ τῷ θεῷ
[15]	ποιήσεως ὡς αὐτῷ προσηκούσης, ἤειδον	μὲν	ἐγών, ὁ δ´ ἀπέγραφε θεῖος
[12]	ὑπηρέτης μειαγωγήσῃ δημόσιος. ἀλλ´ ἐγὼ	μὲν	εἰ μήπω παύομαι, ἀλλ´ αὐτίκα
[17]	ἐπειδὴ νόμους ἐκεῖνος φθέγγεται· ἄριστον	μὲν	εἶναι φῦναι τὸν νοῦν αὐτάρκη
[15]	τὸν ἐμαυτοῦ παῖδα, ὃν ὑπέσχετο	μὲν	εἰς νέωτα ὁ θεός· ἐμοὶ
[4]	φιλοκρινοίη τε αὐτάς, καὶ τὴν	μὲν	ἐκ περιωπῆς ἀποσκοποῖτο, τὴν δὲ
[1]	μέν γε μεταπεπτώκασιν· ἀλλ´ ὁ	μὲν	ἐκ φιλοσόφου καὶ μάλα ἐμβριθοῦς
[8]	τίθημι, ὅτι κατιέναι δεῆσαν, ὁ	μὲν	ἐν γειτόνων ἔστη τὴν πρώτην·
[7]	ἀνέχονται τῆς βακχείας, ἀλλὰ νῦν	μὲν	ἐν τῷ θεῷ κεῖνται, νῦν
[7]	ἄττα μεταχειρίζεσθαι, εἰ μὴ πρῶτον	μὲν	ἐν τῷ τότε ἦσαν ἄνθρωποι,
[18]	λέξεως· ἤδη δέ ποτε τοῦ	μὲν	ἐνθυμήματος εὔστοχος γέγονα, ὅ τι
[8]	ταῦτα ἀλλήλοις ἂν πρέψειε, νῦν	μὲν	ἐπαφὴν ἔχειν τοῦ πρώτου, νῦν
[1]	Βυζάντιον καὶ συχνοὺς ἄλλους καταβιώσαντας	μὲν	ἐπὶ φιλοσόφου προαιρέσεως, λόγου δὲ
[1]	τί δὲ ἐπεῖπας, ὅτι τοῦτο	μὲν	ἐστίν, ἐκεῖνο δὲ φαίνεται; ἀλλ´
[17]	παραδείγματα. οἱ δὲ πολλοὶ τῆς	μὲν	εὐμοιρίας ταύτης οὐχ οὕτως εἰλήχασιν·
[8]	βουλοίμην ἂν ἐν τῷ μέρει	μὲν	ἔχεσθαι τῶν ἀρίστων, ἐν τῷ
[9]	ἐμπόδιον παρέχοιτο ταῖς νοήσεσιν. αὕτη	μὲν	ἡ διάνοια τῶν πρώτων καταστησαμένων
[11]	τὰ ἀμφοῖν ἔχειν πλεονεκτήματα, ὄρνισι	μὲν	ἡ φύσις οὐ ξυνεχώρησεν· ἀνθρώπῳ
[9]	τὸ ἀλλότριον ῥιπτοῦσαι. ἀλλ´ εἰ	μὲν	ἦν ἡ ψυχὴ τἀγαθόν, ἤρκει
[10]	γάρ· ὦ τολμηρότατοι πάντων, εἰ	μὲν	ἠπιστάμεθα ὑμᾶς εὐμοιρήσαντας ἐκείνην τῆς
[17]	δὲ ὄντες νοῖ. καὶ οἱ	μὲν	ἧττον, οἱ δὲ μᾶλλον, ἀγχοῦ
[9]	ὥσπερ νόμον ἀναίτιον, ὃν ὁ	μὲν	θεὶς οἶδεν ὅτι τοῦτο δι´
[5]	~Ὁ δὲ λόγος οὗτος τεχνίτην	μὲν	καὶ ἐπιστήμονα καλεῖ τὸν ἀποτεμνόμενον
[3]	ἐκήρυξεν ἐν τοῖς Ἕλλησιν. οὗτος	μὲν	καὶ τέχνης ἁπάσης ἀμοιρῶν, ὅν
[18]	εἴποις ἂν ἡλικιώτην εἶναι νῦν	μὲν	Κρατίνου καὶ Κράτητος, νῦν δὲ
[14]	ὑλικώτατον τῶν παθῶν· καὶ ἀπεύξεται	μὲν	μηδένα γενέσθαι σοφὸν ἐν πόλει·
[18]	μὲν οἶδα τυχὼν τοῦ αὐτοῦ	μὲν	νοῦ, τῆς αὐτῆς δὲ καὶ
[12]	τυγχάνει τῶν δεσποτῶν, ὅστις πολλὰς	μὲν	νύκτας ἀύπνους ἀνέτλη, πολλὰς δὲ
[14]	τὸν νοῦν, μὴ ἀγνοεῖν, ὅστις	μὲν	ὁ διδάσκων Πρωταγόρας, ὅστις δὲ
[1]	ΤΗΣ ΚΑΤ´ ΑΥΤΟΝ ΔΙΑΓΩΓΗΣ. ~Φιλόστρατος	μὲν	ὁ Λήμνιος ἀναγράφων τοὺς βίους
[18]	γεγραμμένα τὰ λελεγμένα· καὶ πολλάκις	μὲν	οἶδα τυχὼν τοῦ αὐτοῦ μὲν
[9]	εἶναι. καὶ ἔοικεν εἶναι τὸ	μὲν	οἷον ἀπεστράφθαι τὸ σῶμα καὶ
[5]	τὰς Ἑστιάδας τὸ πῦρ, πρῶτον	μὲν	ὅτι μηδὲ ὅσιόν ἐστι τὰ
[10]	καὶ κακόηθες, τυφλὰ γεννήματα, νοῦ	μὲν	οὐκ ἄξιον εἰπεῖν, ἀλλ´ οὐδὲ
[17]	δύναμιν ἡμῶν εἰς ἐνέργειαν. ἀρχομένη	μὲν	οὖν, ἁπανταχοῦ δείσθω τῶν γραμμάτων
[16]	ἔσχε τύχης ἢ τέχνης. ἔστι	μὲν	οὖν ἐν ταῖς ῥητορείαις ὁ
[10]	ταῦτα ἐν λέξεσι τριοδίτισιν. ὁ	μὲν	οὖν Κάδμου σπόρος αὐθημερὸν ὁπλίτας,
[5]	γλώττης ἐξερμηνεῦσαι τὴν γνώμην. ἐγὼ	μὲν	οὖν καὶ ἀπιστεῖν αὐτοῖς βούλομαι,
[12]	τε καὶ εὔηχες φθέγξηται. τοῦτο	μὲν	οὖν οὐδ´ ἂν ὁ σεμνότατος
[9]	παραλαβών, πυρκαιὰν ὅλην ἀνάψαι. τούτοις	μὲν	οὖν οὐδὲν παρὰ τοῦτο μεῖον,
[8]	οὔκουν ὅσα γε φαίνονται. τὸ	μὲν	οὖν τέλος, καὶ οὗ δεῖ
[5]	ὑφειμένων τοῦ λόγου δυνάμεων· ἐπιστήσεται	μὲν	οὖν ὡς φιλόλογος, κρινεῖ δὲ
[5]	τὸ πλῆθος ποιήσαντα· ἢ τοῦτον	μὲν	οὔπω, προσεῖναι δὲ δεῖ τὸ
[10]	ἂν εἴητε πεπραγότες, καὶ ἀναίτιοι	μὲν	παρὰ θεῶν, ἀναίτιοι δὲ καὶ
[1]	ἡμῖν δὲ ὁ Δίων τῇ	μὲν	περιβολῇ τῆς γλώττης, ἣν χρυσῆν
[6]	καὶ τοῦτον, ᾧ προεντυχόντες, ὁ	μὲν	πολὺς ἐνσχεθήσεται, καὶ τοῦτον ἀσπάσεται,
[12]	αὑτοῦ παιδικοῖς, δι´ οὓς ἔχει	μὲν	πονήρως, σκήπτεται δὲ ὑγιαίνειν. ὁ
[10]	ἑαυτῶν ἀτόπους κινήσεις, καὶ ἀποσεμνύνονται	μὲν	πρὸς φιλοσοφίαν, ὅ τι δ´
[11]	καρυκείας ποιητικῆς, ὑφ´ ὧν τὴν	μὲν	πρώτην διέχεεν, ἔπειτα ἐμυώπισε λαθοῦσα,
[3]	ὅτι Δίωνός ἐστιν ἑκατέρα, νῦν	μὲν	ῥήτορος ἀνδρός, νῦν δὲ πολιτικοῦ·
[5]	τὸν Ἀπόλλω λόγος ἔχει νῦν	μὲν	ταῖς Μούσαις συνᾴδειν αὐτὸν ἐξάρχοντα
[1]	δ´ οὖν Δίων ἔοικε θεωρήμασι	μὲν	τεχνικοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ μὴ προσταλαιπωρῆσαι,
[12]	αὐτὸς μέντοι τοῦ προσμεμετρημένου τὸ	μέν	τι κατεδάρθανε, τὸ δὲ μάτην
[13]	καὶ οὕτως σύνειμι· καὶ ὁ	μέν	τις ὤνησε συγγενόμενος, ὁ δὲ
[2]	τὸν εὔφρονα καὶ σπουδαῖον, ἐκείνους	μὲν	τοὺς κατὰ τὴν ἀλογίαν ἅπαντας
[2]	καὶ ἀταπείνωτον εἶναι παρασκευάζει· τοῦτο	μέν,	τῷ καταμελιτοῦντι τὰς ἁπάντων ἀκοὰς
[18]	ποτε οἶδα, περικαθημένων ἀνθρώπων ἐτύγχανον	μὲν	τῶν εὐγενῶν καὶ στασίμων τι
[10]	καὶ γῆς ἀπετύγχανεν, ὧν τῆς	μὲν	ὑπερεῖδε, τοῦ δὲ οὐκ ἐφίκετο.
[7]	ἀμφοῖν τῶν ἀρίστων γενῶν, θεωρίαν	μὲν	ὑπεσχημένους, καὶ κατὰ τοῦτο ἀπολιτεύτους
[10]	τυχεῖν τοῦ τέλους, τοῦτο τέως	παρεσκευάκαμεν.	ταύτῃ δὲ οὐκ ἀπογινώσκοντες, ἤδη
[10]	ἔχομεν ἔχοντες τὰς ἀρετάς, ἀλλ´	ἀφῃρήκαμεν	τὸ ἐμπόδιον, καὶ ὧν χωρὶς
[11]	χαρίεντι. καὶ γὰρ εἰ μὴ	τεθήπαμεν	τοὺς κύκνους, ὥσπερ τοὺς ἀετοὺς
[3]	φύσεως, ὁποῖαι διαλέξεις ὧν πρόσθεν	ἐμνημονεύσαμεν,	ὁ Μέμνων τε καὶ τὰ
[3]	δὲ τὴν ἑρμηνείαν οὔτε μίαν	ἔφαμεν	πάντως οὐδὲ ἀνεπίγνωστον ὅτι Δίωνός
[1]	ἀλλ´ ἁπαξάπασιν. οὕτως γὰρ ἂν	εἴημεν	τούς τε φιλοσόφους καὶ τοὺς
[7]	φύσει, καί, ὡς ἂν ἡμεῖς	φαῖμεν,	δικαιότατοι τυχεῖν ὄντες τῆς ἀρίστης
[3]	ἐπιπολάσασαν τῶν ῥητόρων τόλμαν αὐτὸν	ἐξετάζοιμεν·	τοῖς πλείστοις δὲ τῶν ἑαυτοῦ,
[10]	ζητοῦντες οὐκ οἶδα εἴ ποτε	ἕλοιμεν·	σχολῇ γε ἂν περιτύχοι τῷ
[8]	καὶ τυχόντες οὐδὲν ἀλλήλων ἂν	διαφέροιμεν.	~Τἀν μέσῳ δὲ ὁ ἡμεδαπὸς
[10]	ταύτῃ δὲ οὐκ ἀπογινώσκοντες, ἤδη	μέτιμεν	αὐτὸ διὰ νοῦ σὺν τάξει
[9]	ὥσπερ στοιχεῖα τῆς ὅλης φιλοσοφίας	σπουδάζομεν.	τὸ μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ
[8]	ἔοικε πτώματι, καθάπερ τὴν ἀναδρομὴν	εἰκάζομεν	ἅλματι· οὓς γὰρ οὐ προὔπεμψε
[12]	ἕξεως, ἀλλ´ εἰ τῷ πλέονι	παίζομεν,	οὐ τοῦ παντὸς ἁμαρτάνομεν. παιδιᾷ
[12]	πλέονι παίζομεν, οὐ τοῦ παντὸς	ἁμαρτάνομεν.	παιδιᾷ γὰρ παρεμβαλλόμεθα, ἐνδοθείσῃ μὲν
[1]	τοῦτο μετὰ μικρὸν ὁποῖόν ἐστιν	ἐξετάσομεν·	τὴν δὲ προαίρεσιν οὐχ εἷς
[9]	σωφροσύνην εἶναι τὸ κατ´ αὐτοὺς	συγχωρήσομεν.	ὡς οὐκ ἔστι γε μὴ
[10]	νοῦν· ἀλλ´ οὐ τὸ πᾶν	ἔχομεν	ἔχοντες τὰς ἀρετάς, ἀλλ´ ἀφῃρήκαμεν
[6]	μεγέθους καὶ καταβήσεται· οὐ γάρ	ἐσμεν	ὁ ἀκήρατος νοῦς, ἀλλὰ νοῦς
[10]	~Ἡμεῖς οὖν, τιμῶντες τὰς ἀρετάς,	ἴσμεν	ἥντιν´ ἔχουσι τάξιν, ἣν αἱ
[10]	ἀγχίνους ἢ παχεῖς. ὑμᾶς οὖν	ἀξιοῦμεν	καὶ νουθετεῖν, ἐν κοινῷ τιθέντες
[10]	Ἑρμῆς, ἣν Ἀντώνιος, οὐκ ἂν	ἠξιοῦμεν	φρενοῦν, οὐδὲ διὰ μαθήσεως ἄγειν,
[16]	τὸν λόγον. ἀλλ´ ὅπως μὴ	λάθωμεν	αὖθις περὶ τῶν μικρῶν τι
[10]	ὅ τι ἂν ἄριστον ὑμῖν	ἐξευρίσκωμεν.	ἢ τοίνυν ἐπὶ τῶν πρώτων
[15]	ἡμεῖς δὲ ἐπὶ πάντας λόγους	παρακαλῶμεν	τὸν παῖδα, καὶ συνευξώμεθα αὐτῷ,
[16]	τῶν Ῥωμαϊκῶν ἀξόνων τὸν νόμον	ἀνέγνωμεν,	ἵνα καὶ ἀκόντων ἂν ἰσχύῃ,
[10]	τούτων πρεσβεύσειαν. ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς	εἴπωμεν·	ἄξιον γάρ· ὦ τολμηρότατοι πάντων,
[10]	αὐτὸν καὶ ἁζοίμεθα· ὑμᾶς δὲ	ὁρῶμεν	τῆς κοινῆς φύσεως ὄντας ἥττονας,
[15]	θεῷ φησι πείθεσθαι. καὶ μὴ	ἀπιστῶμεν·	ᾠκειοῦτο γὰρ αὐτὸν τῇ κοινωνίᾳ
[10]	μάλα καὶ ἀέρος καὶ γῆς	ἀπετύγχανεν,	ὧν τῆς μὲν ὑπερεῖδε, τοῦ
[3]	καὶ εἰς τὸ νουθετεῖν ἀνθρώπους	ἀπέκλινεν,	οὐδένα λόγον ἄκαρπον ἐξενήνοχεν. τῷ
[4]	δυνάμενον, καὶ ἕτερος ἑτέρας ἐπήβολος	γέγονεν·	ἀλλὰ φιλοσοφία τὸ ἐπὶ πάσαις
[7]	οἷς ἡ πρώτη τε ὁρμὴ	γέγονεν	ἔνθεος, καὶ μένουσιν ἐπ´ αὐτῆς,
[12]	ᾔτησε, καὶ ὁ μὲν ἀκόλουθος	ὤρεξεν·	ἐκ πολλοῦ γὰρ καὶ παρεσκεύασεν·
[3]	ἰδέαν αὐτὸς αὑτοῦ ταύτῃ κράτιστος	ἔδοξεν.	οὐ μέντοι τοσοῦτον ὁ Δίων
[3]	λόγος ὑπὲρ τῶν τεσσάρων πολὺν	ἐκήρυξεν	ἐν τοῖς Ἕλλησιν. οὗτος μὲν
[9]	ὁποῖος Ἀμοῦς ὁ Αἰγύπτιος οὐκ	ἐξεῦρεν,	ἀλλ´ ἔκρινε χρείαν γραμμάτων· τοσοῦτον
[12]	ὤρεξεν· ἐκ πολλοῦ γὰρ καὶ	παρεσκεύασεν·	ὁ δέ, ἀπορροφεῖ τε καὶ
[1]	καὶ πρόσω καθεικότος τὸ ἐπισκύνιον	ἐτέλεσεν	εἰς σοφιστάς, καὶ τρυφῆς ἁπάσης
[17]	ἐπιστήμην οἰκείωσιν, οἷς μαθήσεως οὐκ	ἐδέησεν,	ἀλλ´ αὐτοὶ τέχνης ἐγένοντο παραδείγματα.
[12]	μαθητὰς εἶναι, δι´ οὓς ἂν	ἐδέησεν	εἰς ἀποδεδειγμένον χωρίον φοιτᾶν, καὶ
[9]	φύσις ἐπὶ τόνδε τὸν βίον	ἐξώρμησεν.	οὗτοι γὰρ ἂν ὄναιντο τῆς
[6]	γινόμενα. ὁ δὲ οὐδὲ ταῦτα	ἠγάπησεν,	ἀλλ´ ἐνδοτέρω φύσεως ἠξίου χωρεῖν.
[14]	ἑκάστου λόγου. Κλειτοφῶν δὲ καὶ	ἐλοιδόρησεν	αὐτὸν ἐν Λυσίου τοῦ σοφιστοῦ,
[11]	ὄρνισι μὲν ἡ φύσις οὐ	ξυνεχώρησεν·	ἀνθρώπῳ δὲ ἔδωκεν ὁ θεός,
[12]	τῆς κυρίας, καὶ εἰς αὐτὴν	ἀπήντησεν,	ἐσθῆτι καὶ σχήματι σοβαρός, ἵνα
[1]	παντοδαποῦ λόγου φωρᾶσαι. ἐπειδή τε	ἐφιλοσόφησεν,	ἐνταῦθα δὴ καὶ μάλιστα ἡ
[18]	βιβλίον ποιήσαντι, καὶ ὃν οὐκ	ἀπηξίωσεν,	εἰ ἐνεθυμήθη· ἤδη δέ ποτε
[17]	τοῦτο καὶ τοῖς κομιδῇ μειρακίοις	ἐπέταττεν	ἡ Πυθαγόρου διδαχή, ἅμα μὲν
[1]	ἥκοντα, ὁπόσην ὁ τότε χρόνος	ἐπρέσβευεν.	ἡμῖν δὲ ὁ Δίων τῇ
[1]	ἰσχύν, καὶ τὸ ῥητορεύειν αὐτὸ	ἠλήθευεν,	ἄμεινον ἀναπεπεισμένος εἶναι τοῦ ζῆν
[12]	ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ὁ ῥήτωρ	ἠγόρευεν,	ὡς ὑπ´ ἀνάγκης σιωπησόμενος αὐτίκα·
[11]	τοῖς Ἕλλησιν, ὅ τις καὶ	εἶχεν	ἀγαθόν, ἀγέραστον εἶναι βούλομαι, ὅτι
[1]	περιβολῇ τῆς γλώττης, ἣν χρυσῆν	εἶχεν,	ὥσπερ καὶ λέγεται, σοφιστὴς ἔστω
[14]	βελτίονι; Σωκράτης δὲ καὶ Προδίκῳ	παρεῖχεν	ἑαυτὸν ὠφελεῖν εἴ τι δύναιτο,
[3]	ἀνθρώπους ἀπέκλινεν, οὐδένα λόγον ἄκαρπον	ἐξενήνοχεν.	τῷ δὲ μὴ παρέργως ἐντυγχάνοντι
[3]	διατήξας, εἶτα τὴν ψύλλαν λαβών,	ἐνέβαψεν	εἰς τὸν κηρὸν αὐτῆς τὼ
[12]	βούλοιντο μὲν ἂν αὐτὸν ἐξᾷσαι·	γελῷεν	γὰρ ἄν· βούλοιντο δ´ ἂν
[7]	ἵν´ οὖν μὴ ἄλλο τι	δρῷεν,	ἀμφὶ ταῦτα ἔχειν νόμον ἐν
[9]	ψυχὴ τἀγαθόν, ἤρκει καθήρασθαι, καὶ	ἦν	ἀγαθὸν ἤδη τῷ μόνη γενέσθαι·
[15]	νομίσμασιν· ὅ τι γὰρ καὶ	ἦν,	ἅπαν αὐτό, ὥσπερ Περικλῆς, εἰς
[14]	γὰρ ἐποιεῖτο σοφὸς εἶναι Σωκράτης·	ἦν	γὰρ σοφός· καὶ τοῖς μειρακίοις
[1]	χρησάμενος, τὴν τύχην αὐτὸς διηγήσατο.	ἦν	δὲ δὴ καὶ τοῦ γράφοντος
[10]	τὸν ἰδιώτην καλῶς ἐτηρήσατε, ἀλλ´	ἦν	ἐκεῖ τὸ κατορθοῦν ἐν τῷ
[18]	ἐπαινούντων ἐκεῖνον, ὅτου τὸ σύγγραμμα	ἦν,	ἐπ´ αὐταῖς οὐχ ἥκιστα ταῖς
[9]	ἀλλότριον ῥιπτοῦσαι. ἀλλ´ εἰ μὲν	ἦν	ἡ ψυχὴ τἀγαθόν, ἤρκει καθήρασθαι,
[14]	ἵνα Φαίδρῳ χαρίσηται. οὕτως εὔκολος	ἦν,	καὶ οὐκ ἀπεσεμνύνετο πρὸς τοὺς
[6]	ὄντως Πρωτέα· Ἕλλην γὰρ ἀνὴρ	ἦν,	καὶ τοῦ Διὸς κηδεστὴς ἄξιος,
[15]	δεσμωτηρίῳ, ὁπηνίκα παίζειν ἥκιστα καιρὸς	ἦν	τηλικῷδε ὄντι καὶ ἐν τοιούτοις,
[10]	καὶ Ζήνωνα. καίτοι Σωκράτης ἐκεῖνος	ἦν·	ὑμεῖς δέ, οἵπερ ἐστέ, δεινὴ
[10]	ἀρετάς, ἴσμεν ἥντιν´ ἔχουσι τάξιν,	ἣν	αἱ τῶν στοιχείων γραμμαὶ πρὸς
[10]	ἐκείνην τῆς ψυχῆς τὴν ἀξίαν,	ἣν	Ἀμοῦς, ἣν Ζωροάστρης, ἣν Ἑρμῆς,
[10]	Ἀμοῦς, ἣν Ζωροάστρης, ἣν Ἑρμῆς,	ἣν	Ἀντώνιος, οὐκ ἂν ἠξιοῦμεν φρενοῦν,
[12]	ἐπιβολὴν ἀγύμναστον εἶναι καὶ ἄγονον,	ἣν	δεῖ κριτὴν εἶναι βιβλίων, ἐπειδὴ
[10]	ἀξίαν, ἣν Ἀμοῦς, ἣν Ζωροάστρης,	ἣν	Ἑρμῆς, ἣν Ἀντώνιος, οὐκ ἂν
[14]	παρὰ τὴν αὐτὴν πλάτανον, παρ´	ἣν	ἐρρητόρευσε καὶ τῷ σοφιστῇ Λυσίᾳ
[10]	ψυχῆς τὴν ἀξίαν, ἣν Ἀμοῦς,	ἣν	Ζωροάστρης, ἣν Ἑρμῆς, ἣν Ἀντώνιος,
[8]	λογικός ἐστί τε καὶ προσαγορεύεται,	ἣν	οὐδέποτε γεγυμνάκασιν, οὔκουν ὅσα γε
[1]	τῇ μὲν περιβολῇ τῆς γλώττης,	ἣν	χρυσῆν εἶχεν, ὥσπερ καὶ λέγεται,
[12]	πάνυ προσέχων τὸν νοῦν, ὡς	λαβὴν	θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ὁ
[17]	μέγα τὸ ἔργον στοιχεῖον ἢ	συλλαβήν,	ἔστω δὲ καὶ λέξιν, εἰ
[1]	τῆς φυγῆς ἢ μετὰ τὴν	φυγήν,	οὐχ οἷς ἐμφαίνεται μόνοις ἡ
[1]	ἁπλῶς οὕτω συγκαταριθμῆσαι τοῖς ἀμφὶ	Καρνεάδην	καὶ Εὔδοξον· ὧν ἥντινα ἂν
[1]	Δίωνα μετὰ τούτων, ἐν οἷς	Καρνεάδην	τε καταλέγει τὸν Ἀθηναῖον καὶ
[3]	ταύτας ὑπολύσας, ἀνεμέτρει τὸ χωρίον.	Ἀριστείδην	τε ὁ πρὸς Πλάτωνα λόγος
[10]	πάθος οὐκ ἀπεκρύψατο φίλους ἄνδρας,	Παρμενίδην	καὶ Ζήνωνα. καίτοι Σωκράτης ἐκεῖνος
[4]	καὶ πέπαικται, πάλιν δὲ τὴν	σπουδὴν	ἐπιτείνων, ἀναβασμῷ χρήσῃ, τοῖσδέ τε
[1]	τοῦ ζῆν κατὰ φιλοσοφίαν τὸ	ζῆν	κατὰ τὰς κοινὰς ὑπολήψεις· ὅθεν
[1]	ἠλήθευεν, ἄμεινον ἀναπεπεισμένος εἶναι τοῦ	ζῆν	κατὰ φιλοσοφίαν τὸ ζῆν κατὰ
[10]	οὔπω δέ γε σοφοί, δόξαν	ὀρθὴν	πρεσβεύοντες δίχα λόγου καὶ ἀποδείξεως.
[5]	αὐτοῖς βούλομαι, καὶ οὐδ´ ἂν	φαίην	ἀπόρρητόν τι κρύπτειν αὐτούς, ὥσπερ
[8]	θεός, ἵνα δὴ καὶ ἀκλινὴς	εἴην	πρὸς ἅπασαν ἡδονήν, οὔτε θηρίον,
[9]	γραμμάτων· τοσοῦτον αὐτῷ τοῦ νοῦ	περιῆν.	ὁ δὲ δὴ τοιοῦτος καὶ
[12]	ἐλευθερίας ὑποτεμούμενος, εἰ πρῶτον μὲν	ἀνάγκην	ἕξω βιβλίον ἐξονυχίζειν, ὑφ´ οὗ
[3]	προκεχειρισμένος, ἴδοις ἂν ἑκατέραν ἰδέαν	ἀρχαικήν,	ἀλλ´ οὐ τῆς νεωτέρας ἠχοῦς
[16]	παρ´ ἑαυτοὺς οἰήσονται πεπράχθαι τὴν	δίκην·	οὕτως εἰσὶ κομψοί τε καὶ
[3]	ὁ Δίων ἐξωρχήσατο τὴν ἀρχαίαν	ῥητορικήν,	ἐν οἷς καὶ δοκεῖ σαφῶς
[15]	καλὸν ἐπιγνώσεται καὶ ἀσπάσεται, καὶ	ῥητορικὴν	ἐπαινέσεται, καὶ ἀσπασίως καὶ ποιητικῆς
[8]	ἄνθρωπος κατὰ τὴν μέσην καὶ	ἐπιστατικὴν	δύναμιν λογικός ἐστί τε καὶ
[1]	φιλοσόφου προαιρέσεως, λόγου δὲ ἰδέαν	σοφιστικὴν	ἡρμοσμένους, ἐν οἷς ἀριθμεῖ καὶ
[5]	εἰ σοφὸς ὢν τὰ μεγάλα,	σοφιστικήν	τινα θαυματολογίαν προὐβέβλητο, καὶ παντοδαπῶς
[7]	ἀνθρώπου φύσις χωρεῖ, πρὸς οὐδεμίαν	ἀνθολκὴν	τῆς φύσεως μειλισσόμενοι. πολλοὶ μὲν—
[2]	ἀνεπείσθη, Ξέρξης ἐκεῖνος ὁ τὴν	μεγάλην	στρατείαν ἐλάσας ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας,
[12]	ἧττον ὁ περιδινῶν ἁπανταχόσε τὴν	κεφαλήν,	ὡς οὐκ ἀξιῶν ἀκοῆς τὰ
[5]	Ἰξίων ἀντὶ τῆς Ἥρας τὴν	νεφέλην	ᾑρήκει, καὶ ἠγαπήκει συνὼν τῷ
[4]	μὴ εὐθὺς ἐπὶ κωμῳδίαν ἢ	ψιλήν	τινα ῥητορείαν ἀίξαι· τοῦτο γάρ
[6]	Μενέλεως ἠγνόησε τὸν ὄντως Πρωτέα·	Ἕλλην	γὰρ ἀνὴρ ἦν, καὶ τοῦ
[8]	ἥλιον ἀτενίσαντα. οὕτω μὲν ἀνὴρ	Ἕλλην	καὶ οἷς τρυφᾷ τὴν ἐπιβολὴν
[1]	λαμυρῶς ἀπηγγελμένη καὶ δεξιῶς, καὶ	πολλὴν	τὴν ἀφροδίτην ἐπαγομένη. ταύτῃ καὶ
[9]	σμικρὸν σπινθῆρα λόγου παραλαβών, πυρκαιὰν	ὅλην	ἀνάψαι. τούτοις μὲν οὖν οὐδὲν
[3]	τοὺς Ἐσσηνοὺς ἐπαινεῖ που, πόλιν	ὅλην	εὐδαίμονα τὴν παρὰ τὸ Νεκρὸν
[17]	εἰ δὲ βούλει καὶ μίαν	ὅλην	περίοδον λόγου ἁρμόσαντα, πάλιν ἑτοίμως
[9]	ψυχῆς ἄνωθεν ἕλκουσα τὴν πρώτην	καταβολήν,	καὶ νοῦ χρῆμα ἐξαίσιον, οἷον
[12]	κατὰ μνήμην ἐνεργεῖν, τὴν δὲ	ἐπιβολὴν	ἀγύμναστον εἶναι καὶ ἄγονον, ἣν
[8]	Ἕλλην καὶ οἷς τρυφᾷ τὴν	ἐπιβολὴν	γυμνάζει, καὶ ἀπὸ τῆς παιδιᾶς
[7]	περὶ τὰ πλέγματα· ἔπειτα τὴν	σχολὴν	ὑφεωρῶντο, ἧς ἡ φύσις ἡμῶν
[10]	ὑμῖν ἐπιστήμην παρεῖναι· τὴν δὲ	διπλῆν	ἄγνοιαν ἐφ´ ἑαυτοὺς μεγαλοπρεπῶς ἕλκετε·
[7]	κατὰ τῆς ἐπιστροφῆς τῆς εἰς	ὕλην·	καὶ βιοτεύουσι χωρὶς ἀπ´ ἀλλήλων,
[6]	λόγοις κάλλος· οὐ βαθύνεται πρὸς	ὕλην,	οὐδὲ ἐμβαπτίζει τὸν νοῦν ταῖς
[12]	γένοιτο καὶ σπουδαῖον παιζόντων· οὐ	μὴν	ἔστι τι ποιεῖν μὴ ἀπὸ
[12]	ὃς οὐδὲ τρεῖς οὐδὲ δύο	περιεποιησάμην	ἐμαυτοῦ μαθητὰς εἶναι, δι´ οὓς
[12]	περὶ συγκειμένων πρὸς αὐτοὺς διαλέγεσθαι·	ἠπιστάμην	γὰρ πολὺ τῆς ἐλευθερίας ὑποτεμούμενος,
[8]	ὄμμα ἐκεῖνο, καὶ ἀφαιρεῖ τὴν	λήμην,	καὶ διεγείρει κατὰ βραχὺ προσεθίζοντα
[12]	ὑφ´ οὗ γίνεται τὸ κατὰ	μνήμην	ἐνεργεῖν, τὴν δὲ ἐπιβολὴν ἀγύμναστον
[10]	αἱ τῶν στοιχείων γραμμαὶ πρὸς	ἐπιστήμην	βιβλίου· πρῶται γάρ εἰσιν ἀνιόντων
[8]	γειτόνων ἔστη τὴν πρώτην· εἰς	ἐπιστήμην	γὰρ ἔστη. ἐπιστήμη δὲ νοῦ
[17]	τοιοίδε μέγεθος ἔχοντες, ἢ πρὸς	ἐπιστήμην	οἰκείωσιν, οἷς μαθήσεως οὐκ ἐδέησεν,
[10]	τοῦτο ἠπίστασθε, τὸ μηδενὸς ὑμῖν	ἐπιστήμην	παρεῖναι· τὴν δὲ διπλῆν ἄγνοιαν
[8]	οὔτε θηρίον, ἵνα τὰς σώματος	ἡδοίμην	ἡδονάς. λείπεται δή τι τῶν
[8]	δὲ ὄντος τε καὶ πεφηνότος,	βουλοίμην	ἂν ἐν τῷ μέρει μὲν
[13]	συγγενόμενος, ὁ δὲ αὐτὸς ὤνατο.	βουλοίμην	δ´ ἂν ἐγὼ τῶν ἀγαθόν
[8]	κἂν θᾶττον ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ δὲ	βουλοίμην	μὲν ἂν εἶναι τῆς φύσεως
[3]	τῶν φιλοσόφων, ἥντινα καὶ καλοῦσιν	ἀκμὴν	οἱ νεώτεροι· τοῦτ´ ἔστιν ἡρμόσατο
[8]	καὶ ἔοικε πτώματι, καθάπερ τὴν	ἀναδρομὴν	εἰκάζομεν ἅλματι· οὓς γὰρ οὐ
[9]	μᾶλλον δὲ αὐτὴν ἐγὼ τὴν	ὁρμὴν	νοῦ κινουμένου γνώρισμα ποιοῦμαι· οἱ
[11]	ἀλογίᾳ μεγαλοφώνους, οἳ καὶ παρέσχον	ἀφορμὴν	τῷ λόγῳ βοηθῆσαι τοῖς προπαιδεύμασιν·
[13]	ἀπεργάζεσθαι. ἅμα δὲ οὐδὲ μακάριον	ᾤμην	εὐθύνας ὑπέχειν, καὶ αὐτοῖς τοῖς
[5]	ἀδυνατούσης τῆς γλώττης ἐξερμηνεῦσαι τὴν	γνώμην.	ἐγὼ μὲν οὖν καὶ ἀπιστεῖν
[11]	καὶ ἀσθενεῖς ὄντας ἔτι τὴν	γνώμην	ἐνοσοκόμησαν, τοῖς ὠφελίμοις ἐγκαταμιγνύντες ἡδύσματα.
[4]	ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα καὶ καταπεπυκνωμένον τὴν	γνώμην,	ἢ δόγμασι βάρος ἔχουσιν ἐστοιβασμένης
[3]	ἐν τῇ μεσογείᾳ τῆς Παλαιστίνης	κειμένην	παρ´ αὐτά που τὰ Σόδομα.
[8]	δὲ τὴν ἑτέραν ὁδὸν τὴν	ἀξιουμένην	ἀδαμαντίνην εἶναι βαδίσαντες· ὑποκείσθω δέ,
[10]	εἰ μὲν ἠπιστάμεθα ὑμᾶς εὐμοιρήσαντας	ἐκείνην	τῆς ψυχῆς τὴν ἀξίαν, ἣν
[18]	χεροῖν, δεομένων δὲ ἀναγινώσκειν εἰς	κοινὴν	ἀκοὴν ἐποίουν οὕτως· εἰ δέ
[3]	ὑπέσχετο· τὸν δὲ κατὰ τὴν	κοινὴν	φύσιν ζητοῦντι, καὶ τὸν ἅπασιν
[8]	τὴν ἑτέραν ὁδὸν τὴν ἀξιουμένην	ἀδαμαντίνην	εἶναι βαδίσαντες· ὑποκείσθω δέ, ὅπερ
[6]	δὲ μὴ ἔστιν ἡσθῆναι καθαρὰν	ἡδονήν·	δεῖ δὲ τοῦ μειλιχίου τῇ
[8]	καὶ ἀκλινὴς εἴην πρὸς ἅπασαν	ἡδονήν,	οὔτε θηρίον, ἵνα τὰς σώματος
[6]	φύσεως· ὁ γὰρ θεὸς τὴν	ἡδονὴν	περόνην ἐποίησε τῇ ψυχῇ, δι´
[6]	ὁ γὰρ θεὸς τὴν ἡδονὴν	περόνην	ἐποίησε τῇ ψυχῇ, δι´ ἧς
[6]	μηδὲ τὴν πρώτην ἐπὶ φαύλοις	συνῆν.	τὸ γὰρ πῦρ καὶ τὸ
[9]	οὐ προσίενται, οἵ γε καὶ	σωφροσύνην,	εἴ γε δὴ σωφροσύνην εἶναι
[9]	καὶ σωφροσύνην, εἴ γε δὴ	σωφροσύνην	εἶναι τὸ κατ´ αὐτοὺς συγχωρήσομεν.
[12]	καὶ πεπραγματεῦσθαι τὰ περὶ τὴν	φωνήν,	ὅς γε καὶ μεταξὺ τῆς
[14]	γὰρ σοφός· καὶ τοῖς μειρακίοις	ἐξῆν,	εἰ προσεῖχον τὸν νοῦν, μὴ
[18]	δεομένων δὲ ἀναγινώσκειν εἰς κοινὴν	ἀκοὴν	ἐποίουν οὕτως· εἰ δέ ποτε
[1]	διηγήσασθαι τὴν περὶ τὸν ἄνδρα	διπλόην,	ἀλλὰ μὴ ἁπλῶς οὕτω συγκαταριθμῆσαι
[12]	τὸ δὲ μάτην ἐγρηγόρει, καὶ	ἀπῆν	ὡς πορρωτάτω τοῦ πράγματος· ἀλλ´
[9]	τῆς κηλῖδος ἀπέλυσε, καὶ πάλιν	μέσην	ἐποίησε. δεῖ δὴ καὶ προελθεῖν
[8]	ἀλλ´ ὅγε ἄνθρωπος κατὰ τὴν	μέσην	καὶ ἐπιστατικὴν δύναμιν λογικός ἐστί
[1]	ἀλλὰ καὶ ἀστρονομίας εὖ ἥκοντα,	ὁπόσην	ὁ τότε χρόνος ἐπρέσβευεν. ἡμῖν
[10]	ἡδονῆς ἄν τι τῷ ἔργῳ	προσῆν,	ἧς οἱ προελθόντες ἀντιλαμβάνονται. ὑμεῖς
[1]	μὲν περιβολῇ τῆς γλώττης, ἣν	χρυσῆν	εἶχεν, ὥσπερ καὶ λέγεται, σοφιστὴς
[10]	δεῖ γάρ τοι πρῶτον ἀποδῦναι	τὴν	ἀγροικίαν, καὶ τὰ μικρὰ ἐποπτεῦσαι
[17]	τῶν γραμμάτων ποδηγετούντων, καὶ πρὸς	τὴν	αἴσθησιν ἀπερειδέσθω· προιοῦσα δὲ ἀποπειράσθω
[17]	οὕτω καὶ τὸ ἐνδεὲς εἰς	τὴν	ἀκολουθίαν τῆς ἀναγνώσεως ὁ νοῦς
[5]	τραγῳδίαν τεθαυμακότες, ὡς μὴ ἐπιζητῆσαι	τὴν	ἀλήθειαν περὶ ὧν πραγματεύοιτο. ἔστω
[14]	διαβολῇ τῶν ἐρωτικῶν, δύναται μεθαρμόσασθαι	τὴν	ἀληθεστέραν, καὶ αὐτίκα γε μεθαρμόσεται,
[2]	σπουδαῖον, ἐκείνους μὲν τοὺς κατὰ	τὴν	ἀλογίαν ἅπαντας γράφει τε καὶ
[6]	μετριοπαθεῖς γίνονται· καὶ τὸ φυγεῖν	τὴν	ἀμετρίαν, αὐτὸ τοῦτ´ ἂν εἴη
[9]	καὶ συναιρεῖσθαι τὰς ἀρετὰς διὰ	τὴν	ἀναγκαίαν ἀντακολούθησιν. ἀλλ´ οἴονταί γε
[8]	πόρρω, καὶ ἔοικε πτώματι, καθάπερ	τὴν	ἀναδρομὴν εἰκάζομεν ἅλματι· οὓς γὰρ
[10]	ὑμᾶς εὐμοιρήσαντας ἐκείνην τῆς ψυχῆς	τὴν	ἀξίαν, ἣν Ἀμοῦς, ἣν Ζωροάστρης,
[8]	οἱ δὲ τὴν ἑτέραν ὁδὸν	τὴν	ἀξιουμένην ἀδαμαντίνην εἶναι βαδίσαντες· ὑποκείσθω
[18]	ὅ τι μάλιστα εἴκαστο πρὸς	τὴν	ἁρμονίαν τοῦ συγγράμματος. εἰ δὲ
[3]	μέντοι τοσοῦτον ὁ Δίων ἐξωρχήσατο	τὴν	ἀρχαίαν ῥητορικήν, ἐν οἷς καὶ
[17]	ἀναλαμβάνουσι προλαμβάνοντες τῆς ἡλικίας αὐτῶν	τὴν	ἀσθένειαν· καὶ τοῦτο πολλάκις, ἕως
[14]	τολμᾷ τὸ ἐπέκεινα ταύτῃ, παρὰ	τὴν	αὐτὴν πλάτανον, παρ´ ἣν ἐρρητόρευσε
[1]	ἀπηγγελμένη καὶ δεξιῶς, καὶ πολλὴν	τὴν	ἀφροδίτην ἐπαγομένη. ταύτῃ καὶ παρὰ
[9]	δὲ ἄλλο τι τῶν εὐδοκιμούντων,	τὴν	γενναίαν αἵρεσιν ἐζηλώκασι, παντοδαποί τε
[5]	καρδίᾳ, ἀδυνατούσης τῆς γλώττης ἐξερμηνεῦσαι	τὴν	γνώμην. ἐγὼ μὲν οὖν καὶ
[11]	ἐτιθηνήσαντο, καὶ ἀσθενεῖς ὄντας ἔτι	τὴν	γνώμην ἐνοσοκόμησαν, τοῖς ὠφελίμοις ἐγκαταμιγνύντες
[4]	θεωρήμασιν ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα καὶ καταπεπυκνωμένον	τὴν	γνώμην, ἢ δόγμασι βάρος ἔχουσιν
[10]	τὸ μηδενὸς ὑμῖν ἐπιστήμην παρεῖναι·	τὴν	δὲ διπλῆν ἄγνοιαν ἐφ´ ἑαυτοὺς
[12]	γίνεται τὸ κατὰ μνήμην ἐνεργεῖν,	τὴν	δὲ ἐπιβολὴν ἀγύμναστον εἶναι καὶ
[4]	τὴν μὲν ἐκ περιωπῆς ἀποσκοποῖτο,	τὴν	δὲ καὶ πρόσω προιοῦσα περιεργάζοιτο,
[1]	μετὰ μικρὸν ὁποῖόν ἐστιν ἐξετάσομεν·	τὴν	δὲ προαίρεσιν οὐχ εἷς ὁ
[16]	ὄντος, παρ´ ἑαυτοὺς οἰήσονται πεπράχθαι	τὴν	δίκην· οὕτως εἰσὶ κομψοί τε
[14]	ἐν πόλει· γενομένου δὲ λυμανεῖται	τὴν	δόξαν, ἵνα μόνος ἀποβλέποιτο. καθεδεῖται
[17]	πρὸς ἓν τοῦτο τείνει· ἐκκαλεῖται	τὴν	δύναμιν ἡμῶν εἰς ἐνέργειαν. ἀρχομένη
[5]	διαδόσιμον ἔχει μέχρι τῶν ἔξω	τὴν	δύναμιν· οὐδὲν γὰρ ἐθέλει τῶν
[15]	ἑαυτὸν ᾤετο· προσένεμε γὰρ Ἀσπασίᾳ	τὴν	δύναμιν ταύτην, ᾗ προσεφοίτα κατὰ
[6]	φύσις ἡμῶν, καμεῖται δήπου πρὸς	τὴν	ἐν θεωρίᾳ ζωήν· ὥστε ὑφήσει
[9]	πρὸς τοὔδαφος, ἀλλὰ δεῖ μετὰ	τὴν	ἐν μέσῳ στάσιν τῆς ὄψεως
[1]	πολιτικῶς μετεχειρίσατο. εἴ τις ἀγνοεῖ	τὴν	ἐν ταὐτῷ προβλήματι διαφορὰν τοῦ
[5]	μᾶλλον ἢ ἐρεθίζει καὶ ἀναρριπίζει	τὴν	ἐν τῇ φύσει λιχνείαν, ὑφ´
[1]	καὶ δι´ αὐτὴν οὐχ ἥκιστα	τὴν	ἐν τοῖς λόγοις διαφορὰν μὴ
[18]	προσοχὴν ἐπέτεινον, εἰς τοῦτο ἂν	τὴν	ἕξιν προσήγαγεν ἡ φύσις πειρωμένῳ.
[8]	ἀνὴρ Ἕλλην καὶ οἷς τρυφᾷ	τὴν	ἐπιβολὴν γυμνάζει, καὶ ἀπὸ τῆς
[1]	τῶν ἑαυτοῦ, εἴ τις ἀξιοῖ	τὴν	ἐπιμέλειαν τῆς φωνῆς σοφιστικὸν ἀγώνισμα
[1]	σοφισταί, δόξαντες δέ, παρῆλθον εἰς	τὴν	ἐπωνυμίαν ταύτην» εἶτα σαφῶς φιλοσόφους
[3]	ὅλης ἀνοήτως διακειμένης. ὥσπερ δὲ	τὴν	ἑρμηνείαν οὔτε μίαν ἔφαμεν πάντως
[8]	καὶ ἀσπούδαστα παίγνια; οἱ δὲ	τὴν	ἑτέραν ὁδὸν τὴν ἀξιουμένην ἀδαμαντίνην
[1]	καὶ τῶν ὅσοι φιλοσοφήσαντες διὰ	τὴν	εὐστομίαν ὑπὸ τῆς φήμης ἐς
[3]	ἓν τοῦτο ὁρῶν καὶ τέλος	τὴν	εὐφωνίαν τιθέμενος. ἔστω παράδειγμα ἡ
[6]	τῆς φύσεως· ὁ γὰρ θεὸς	τὴν	ἡδονὴν περόνην ἐποίησε τῇ ψυχῇ,
[15]	νέος Σωκράτης, ἀλλ´ ὁ μετὰ	τὴν	ἡλιαίαν ἤδη δίαιταν ἔχων ἐν
[10]	ἀλλὰ μὴ ἐφ´ ἑαυτῶν ποιεῖσθε	τὴν	θήραν· ἀγύμναστοι γάρ ἐστε, καὶ
[14]	ἐν Λυσίου τοῦ σοφιστοῦ, καὶ	τὴν	Θρασυμάχου συνουσίαν προὐτίμησε· Σωκράτης δὲ
[5]	ἱκανοί, ὧν θᾶττον ἂν ἴδοις	τὴν	καρδίαν, ἢ τὰ ἐν τῇ
[12]	οὐδὲν ἧττον ὁ περιδινῶν ἁπανταχόσε	τὴν	κεφαλήν, ὡς οὐκ ἀξιῶν ἀκοῆς
[3]	φιλοσοφίαν ὑπέσχετο· τὸν δὲ κατὰ	τὴν	κοινὴν φύσιν ζητοῦντι, καὶ τὸν
[8]	τὸ ὄμμα ἐκεῖνο, καὶ ἀφαιρεῖ	τὴν	λήμην, καὶ διεγείρει κατὰ βραχὺ
[12]	τῆς ἀμαθίας, τῷ καταφεύγειν ἐπὶ	τὴν	λοιδορίαν ὧν ἠγνοήκασιν. εἰ δή
[2]	Ξέρξης ἀνεπείσθη, Ξέρξης ἐκεῖνος ὁ	τὴν	μεγάλην στρατείαν ἐλάσας ἐπὶ τοὺς
[4]	μὴ φιλοκρινοίη τε αὐτάς, καὶ	τὴν	μὲν ἐκ περιωπῆς ἀποσκοποῖτο, τὴν
[11]	καὶ καρυκείας ποιητικῆς, ὑφ´ ὧν	τὴν	μὲν πρώτην διέχεεν, ἔπειτα ἐμυώπισε
[8]	ἐστράφθαι; ἀλλ´ ὅγε ἄνθρωπος κατὰ	τὴν	μέσην καὶ ἐπιστατικὴν δύναμιν λογικός
[12]	ἐμοὶ γὰρ δὴ ταύτην ἔδωκε	τὴν	μοῖραν ὁ θεός, ἀδέσποτον εἶναι
[5]	ὁ Ἰξίων ἀντὶ τῆς Ἥρας	τὴν	νεφέλην ᾑρήκει, καὶ ἠγαπήκει συνὼν
[9]	πονοῖεν καὶ ἀποτρύχοιντο, δίχα νοῦ	τὴν	νοητὴν οὐσίαν θηρώμενοι, καὶ μάλιστα
[9]	ὁρμῆς· μᾶλλον δὲ αὐτὴν ἐγὼ	τὴν	ὁρμὴν νοῦ κινουμένου γνώρισμα ποιοῦμαι·
[3]	ἐπαινεῖ που, πόλιν ὅλην εὐδαίμονα	τὴν	παρὰ τὸ Νεκρὸν Ὕδωρ ἐν
[9]	καὶ μέγιστον ἄγοντες τὸ σμικρότατον,	τὴν	παρασκευὴν τέλος ἡγούμενοι. ἡμεῖς δὲ
[16]	πίστεσιν ὅ τι μὴ παρὰ	τὴν	πειθὼ τοῦ λέγοντος ἀλλὰ παρὰ
[18]	ἥντινα οὐ διαίρομαι καὶ ἐπεξάγω	τὴν	πεῖραν, καὶ ὅλα συγγράμματα πρὸς
[5]	ἐντυγχάνουσι συνεγίγνετο· ᾤχοντο γὰρ ἂν	τὴν	περὶ αὐτὸν τραγῳδίαν τεθαυμακότες, ὡς
[1]	καὶ τοῦ γράφοντος βίον διηγήσασθαι	τὴν	περὶ τὸν ἄνδρα διπλόην, ἀλλὰ
[6]	πεσεῖν, μηδὲ κατὰ πᾶσαν ζῆσαι	τὴν	ποικιλίαν τῆς φύσεως· ὁ γὰρ
[16]	πειθὼ τοῦ λέγοντος ἀλλὰ παρὰ	τὴν	πολιτείαν ἰσχύει. καίτοι τινὲς ἐφ´
[9]	σοφοὶ καὶ βάρβαροι, ἀποτειχίζοντες ἅπασαν	τὴν	πραγματείαν τῆς φύσεως, ἵνα μηδὲν
[6]	τῇ ψυχῇ, δι´ ἧς ἀνέχεται	τὴν	προσεδρείαν τοῦ σώματος. τοιοῦτον οὖν
[18]	τοῖς ἀδιορθώτοις τῶν βιβλίων ἐγγεγυμνάσθαι	τὴν	προσοχὴν ἐπέτεινον, εἰς τοῦτο ἂν
[8]	ὁ μὲν ἐν γειτόνων ἔστη	τὴν	πρώτην· εἰς ἐπιστήμην γὰρ ἔστη.
[6]	Διὸς κηδεστὴς ἄξιος, ᾧ μηδὲ	τὴν	πρώτην ἐπὶ φαύλοις συνῆν. τὸ
[9]	εὐγένεια τύχοι ψυχῆς ἄνωθεν ἕλκουσα	τὴν	πρώτην καταβολήν, καὶ νοῦ χρῆμα
[8]	καὶ ἀπὸ τῆς παιδιᾶς εἰς	τὴν	πρώτην ὑπόθεσιν ὄφελος ἄρνυται. καὶ
[12]	τι καὶ σπουδαιότερον εἴρηται παρὰ	τὴν	πρώτην ὑπόσχεσιν, τὶ μὲν ἂν
[17]	καὶ τοῦτο πολλάκις, ἕως ἂν	τὴν	πτῆσιν ἐκμελετήσωσιν. ~Ἐγὼ τοίνυν πρὸς
[5]	βιώσει ἐν σχολῇ γε ὁ	τὴν	σοφίαν κορυφαῖος εἶναι ποιούμενος. τυχὸν
[4]	τε καὶ πέπαικται, πάλιν δὲ	τὴν	σπουδὴν ἐπιτείνων, ἀναβασμῷ χρήσῃ, τοῖσδέ
[18]	οὐδὲ περιμένειν ἀξιῶ τοῦ βιβλίου	τὴν	συμφοράν, ἵν´ ἀγαθόν τί μοι
[4]	τέ εἰσι δι´ αὐτὴν δήπου	τὴν	σύνοδον· μία δὲ αὐτῶν οὐδεμιᾶς
[7]	σοφίζονται περὶ τὰ πλέγματα· ἔπειτα	τὴν	σχολὴν ὑφεωρῶντο, ἧς ἡ φύσις
[10]	οὐδεὶς ἐπιτρέψει λόγος. ταύτην ἀγαπῶντες	τὴν	τάξιν μετρίως ἂν εἴητε πεπραγότες,
[3]	ἀσφαλοῦς· καὶ μέντοι γε εἰς	τὴν	τοιαύτην ἰδέαν αὐτὸς αὑτοῦ ταύτῃ
[11]	παρεδέξατο διά τε στυφότητα καὶ	τὴν	τότε τῶν αἰσθήσεων ἁπαλότητα· κᾆθ´
[3]	γε καὶ δεῖ παραβάλλεσθαι πρὸς	τὴν	τοῦδε πυκνότητα· ἅμα δὲ καὶ
[1]	δὲ μᾶλλον ἢ γνώμῃ χρησάμενος,	τὴν	τύχην αὐτὸς διηγήσατο. ἦν δὲ
[3]	Δίωνι· ὃ καὶ θαυμάσας ἔχω	τὴν	τύχην φιλοσοφίας, εἰ μήτε κωμῳδία
[2]	ἀμφοῖν ὁμοίως εἰς ἀπολογίαν καθίσταται	τὴν	ὑπὲρ τοῦ Δίωνος, ὡς μὴ
[14]	μειράκια. εἰ γὰρ οὐ διοίσεται,	τὴν	ὑπόθεσιν ἔφθειρε· δεῖ δὲ αὐτὸν
[3]	αἰτίαν φύγοι δειλίας, εἰ πρὸς	τὴν	ὕστερον ἐπιπολάσασαν τῶν ῥητόρων τόλμαν
[1]	πρὸ τῆς φυγῆς ἢ μετὰ	τὴν	φυγήν, οὐχ οἷς ἐμφαίνεται μόνοις
[8]	τῷ μέρει δὲ κατιὼν εἰς	τὴν	φύσιν, ἅπτεσθαί τινος εὐφροσύνης καὶ
[3]	καὶ Σωκράτας, οἳ καὶ περιττοὶ	τὴν	φύσιν ἔδοξαν· καὶ οὐχ ἅπαντός
[11]	τὰς ψυχὰς ῥαινομένας ἱδρῶτι καὶ	τὴν	φύσιν ἡμῶν ἀπαγορεύουσαν, αὖθις ἀνεκαλέσαντο
[7]	ἐν σφίσι πεποίηνται, καὶ ταύτῃ	τὴν	φύσιν προτρέπονται· καὶ γὰρ δὴ
[9]	ἀλλ´ ἀγαθοειδής ἐστι καὶ μέση	τὴν	φύσιν. ῥέψασαν οὖν εἰς τὸ
[6]	εἰπεῖν ἄξιον; οὐ γὰρ δὴ	τὴν	φύσιν ὑπερφρονήσουσι, καὶ πρὸς θεωρίαν
[12]	αὐτῷ, καὶ πεπραγματεῦσθαι τὰ περὶ	τὴν	φωνήν, ὅς γε καὶ μεταξὺ
[12]	ὥσπερ ἀνδριάντα, τὸ στόμα καὶ	τὴν	χεῖρα, ἔπειτα ἀφωνότερον ἀνδριάντος γενέσθαι·
[3]	εὐροίᾳ προενηνέχθαι· κηρὸν διατήξας, εἶτα	τὴν	ψύλλαν λαβών, ἐνέβαψεν εἰς τὸν
[18]	ἥκιστα ταῖς προσθήκαις. οὕτω μοι	τὴν	ψυχὴν ὁ θεὸς ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον
[12]	παρετάθη, καὶ μικροῦ δεῖν ἀπεστάλαξε	τὴν	ψυχὴν ὑπό τε λιμοῦ καὶ
[9]	δὴ καὶ σαφῶς διατείνομαι, ὅτι	μάτην	ἂν οὗτοι πονοῖεν καὶ ἀποτρύχοιντο,
[9]	μετροῦσιν Αἰγύπτιοι. οἱ δὲ πολλοὶ	μάτην	ἂν πονοῖεν καὶ ἀποτρύχοιντο, δίχα
[12]	μέν τι κατεδάρθανε, τὸ δὲ	μάτην	ἐγρηγόρει, καὶ ἀπῆν ὡς πορρωτάτω
[15]	τὰ κατὰ Ἀσπασίαν τε καὶ	Σωκράτην	ἐρωτικὰ ἐννενόηκας, οὐκ ἀπιστήσεις ὅτι
[14]	ἐχρῆτο Σωκράτει· ἀλλ´ οὐδὲν ἐκώλυσε	Σωκράτην	εὐθυμεῖσθαι καὶ καταφρονούμενον. οὐδ´ ἐμὲ
[2]	τοὺς Ἕλληνας, μακαριώτερον ἑαυτοῦ γεγονέναι	κυνηγέτην	ἄνδρα ἐν τῇ ὀρεινῇ τῆς
[17]	πάντα ἐπὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς κείμενος,	μελέτην	ποιεῖται τοῦ καὶ κατὰ μόνας
[12]	λόγους. ὡς εἶδον ἐγὼ δικαστὴν	ἐφέτην	μετροῦντα τὸν χρόνον τοῖς ἀγορεύουσιν·
[9]	καὶ ἀποτρύχοιντο, δίχα νοῦ τὴν	νοητὴν	οὐσίαν θηρώμενοι, καὶ μάλιστα οὓς
[1]	καὶ δεξιῶς, καὶ πολλὴν τὴν	ἀφροδίτην	ἐπαγομένη. ταύτῃ καὶ παρὰ τῶν
[5]	παρεῖναι. ~Ὁ δὲ λόγος οὗτος	τεχνίτην	μὲν καὶ ἐπιστήμονα καλεῖ τὸν
[12]	εἶναι καὶ ἄγονον, ἣν δεῖ	κριτὴν	εἶναι βιβλίων, ἐπειδὴ κατὰ τοῦτο
[12]	μήτε πρὸς οὕτως ἄτοπον παρασκευάζεσθαι	δικαστήν,	ἀλλὰ μηδὲ μέλλειν εἰς δικαστήριον
[12]	τοὺς λόγους. ὡς εἶδον ἐγὼ	δικαστὴν	ἐφέτην μετροῦντα τὸν χρόνον τοῖς
[1]	ὅστις, φιλόσοφος ὤν, εἰς τὸν	σοφιστὴν	ἕλκεται. λέγει γὰρ οὕτω· Σοφιστὰς
[12]	πρὸ τῆς κυρίας, καὶ εἰς	αὐτὴν	ἀπήντησεν, ἐσθῆτι καὶ σχήματι σοβαρός,
[13]	δέοντι τῇ σπουδῇ χρώμενον, ἐξίτηλον	αὐτὴν	ἀποφαίνει. φύονται μὲν γὰρ ἐπὶ
[4]	χρωμένων; χορός τέ εἰσι δι´	αὐτὴν	δήπου τὴν σύνοδον· μία δὲ
[9]	ὄναιντο τῆς ὁρμῆς· μᾶλλον δὲ	αὐτὴν	ἐγὼ τὴν ὁρμὴν νοῦ κινουμένου
[1]	μηδὲν ἐπηρέακεν αὐτῇ, μηδὲ ἐπ´	αὐτὴν	ξυντέθεικε λόγους ἰταμούς τε καὶ
[1]	ἐνστάσεων. χρὴ δήπου καὶ δι´	αὐτὴν	οὐχ ἥκιστα τὴν ἐν τοῖς
[8]	ἄλογος· εἰ δὲ μηδὲ λόγος	αὐτὴν	παρασκευάζοι, πολὺ μᾶλλον. τούτοις οὖν
[14]	τὸ ἐπέκεινα ταύτῃ, παρὰ τὴν	αὐτὴν	πλάτανον, παρ´ ἣν ἐρρητόρευσε καὶ
[3]	καὶ μέντοι γε εἰς τὴν	τοιαύτην	ἰδέαν αὐτὸς αὑτοῦ ταύτῃ κράτιστος
[10]	εἶναι σοφὸν οὐδεὶς ἐπιτρέψει λόγος.	ταύτην	ἀγαπῶντες τὴν τάξιν μετρίως ἂν
[12]	ἔχοντι μέτρον; ἐμοὶ γὰρ δὴ	ταύτην	ἔδωκε τὴν μοῖραν ὁ θεός,
[1]	δέ, παρῆλθον εἰς τὴν ἐπωνυμίαν	ταύτην»	εἶτα σαφῶς φιλοσόφους ἄνδρας ἐξαριθμεῖται,
[15]	προσένεμε γὰρ Ἀσπασίᾳ τὴν δύναμιν	ταύτην,	ᾗ προσεφοίτα κατὰ χάριν τοῦ
[15]	καὶ ἀσπασίως καὶ ποιητικῆς ἀνθέξεται·	ταύτην	μὲν γὰρ ἄντικρυς εἰργάσατο καὶ
[10]	οὐκ ἄν, εἴ γε τὸν	ἰδιώτην	καλῶς ἐτηρήσατε, ἀλλ´ ἦν ἐκεῖ
[18]	ἑκάστου τοῦ γράψαντος. εἴποις ἂν	ἡλικιώτην	εἶναι νῦν μὲν Κρατίνου καὶ
[11]	ποιητικῆς, ὑφ´ ὧν τὴν μὲν	πρώτην	διέχεεν, ἔπειτα ἐμυώπισε λαθοῦσα, καὶ
[8]	μὲν ἐν γειτόνων ἔστη τὴν	πρώτην·	εἰς ἐπιστήμην γὰρ ἔστη. ἐπιστήμη
[6]	κηδεστὴς ἄξιος, ᾧ μηδὲ τὴν	πρώτην	ἐπὶ φαύλοις συνῆν. τὸ γὰρ
[9]	τύχοι ψυχῆς ἄνωθεν ἕλκουσα τὴν	πρώτην	καταβολήν, καὶ νοῦ χρῆμα ἐξαίσιον,
[8]	ἀπὸ τῆς παιδιᾶς εἰς τὴν	πρώτην	ὑπόθεσιν ὄφελος ἄρνυται. καὶ γὰρ
[12]	καὶ σπουδαιότερον εἴρηται παρὰ τὴν	πρώτην	ὑπόσχεσιν, τὶ μὲν ἂν γένοιτο
[9]	μέγιστον ἄγοντες τὸ σμικρότατον, τὴν	παρασκευὴν	τέλος ἡγούμενοι. ἡμεῖς δὲ τὰς
[8]	ἀλλήλοις ἂν πρέψειε, νῦν μὲν	ἐπαφὴν	ἔχειν τοῦ πρώτου, νῦν δὲ
[7]	τότε ἦσαν ἄνθρωποι, τοῦτ´ ἔστιν	ἐπιστροφὴν	πρὸς τὰ τῇδε πεποιημένοι; οὐ
[3]	φιλοσοφία καὶ ἀπὸ τῆς γλώττης	τρυφήν,	τὸ ἐμβριθές τε καὶ κόσμιον
[6]	μετιτέον τοὺς ἀνθρωπινωτέρους τῶν λόγων,	ὑποδοχήν	τινα μηχανωμένους κατιούσῃ τῇ φύσει·
[18]	ἀδιορθώτοις τῶν βιβλίων ἐγγεγυμνάσθαι τὴν	προσοχὴν	ἐπέτεινον, εἰς τοῦτο ἂν τὴν
[1]	μᾶλλον ἢ γνώμῃ χρησάμενος, τὴν	τύχην	αὐτὸς διηγήσατο. ἦν δὲ δὴ
[10]	ἐπῆλθε διενέγκαι τοῦ πλήθους κατὰ	τύχην	μαθοῦσιν ὅτι λόγος ἐστὶ τὸ
[3]	ὃ καὶ θαυμάσας ἔχω τὴν	τύχην	φιλοσοφίας, εἰ μήτε κωμῳδία τῶν
[18]	ταῖς προσθήκαις. οὕτω μοι τὴν	ψυχὴν	ὁ θεὸς ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον ἐποίησε
[12]	καὶ μικροῦ δεῖν ἀπεστάλαξε τὴν	ψυχὴν	ὑπό τε λιμοῦ καὶ φροντίδων,
[6]	δήπου πρὸς τὴν ἐν θεωρίᾳ	ζωήν·	ὥστε ὑφήσει τοῦ μεγέθους καὶ
[3]	Δίωνος οὔσας ἐν ταῖν δυεῖν	ἰδέαιν	τῶν ὑποθέσεων· κἂν τὸ φαυλότατον
[3]	αὐτοῦ, ἐπιγνώσεται Δίωνος οὔσας ἐν	ταῖν	δυεῖν ἰδέαιν τῶν ὑποθέσεων· κἂν
[18]	στασίμων τι συγγραμμάτων ἔχων ἐν	ταῖν	χεροῖν, δεομένων δὲ ἀναγινώσκειν εἰς
[13]	εὐδοκιμεῖν ἐν τοῖς μαθηταῖς, καὶ	θορυβεῖν	ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ τὰ
[10]	ἠξιοῦμεν φρενοῦν, οὐδὲ διὰ μαθήσεως	ἄγειν,	νοῦ μέγεθος ἔχοντας, ᾧ προτάσεις
[12]	ἐξὸν ἐμφορεῖσθαι τῆς αὐτονομίας, καὶ	περιάγειν	τοὺς λόγους, ᾗ μοι δοκοῦσιν
[13]	τι λεγόντων ἀκούειν μᾶλλον ἢ	λέγειν	αὐτός· τῷ παντὶ γὰρ εὐτυχέστερον
[14]	δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ ξυνεχώρει τι	λέγειν,	καὶ ὡς Πρωταγόραν ἐβάδιζεν, καὶ
[5]	τὸ ἕτερον, ἤτοι σιγᾶν, ἢ	λέγειν	ὅσα νόμος σιγᾶσθαι· ἢ γὰρ
[12]	οὗ γίνεται τὸ κατὰ μνήμην	ἐνεργεῖν,	τὴν δὲ ἐπιβολὴν ἀγύμναστον εἶναι
[12]	τὸν ἔλεγχον τῆς ἀμαθίας, τῷ	καταφεύγειν	ἐπὶ τὴν λοιδορίαν ὧν ἠγνοήκασιν.
[6]	ἀμειβόμενοι μετριοπαθεῖς γίνονται· καὶ τὸ	φυγεῖν	τὴν ἀμετρίαν, αὐτὸ τοῦτ´ ἂν
[8]	τοὺς τελουμένους οὐ μαθεῖν τί	δεῖν,	ἀλλὰ παθεῖν καὶ διατεθῆναι, δηλονότι
[12]	δὲ ἡμέρας παρετάθη, καὶ μικροῦ	δεῖν	ἀπεστάλαξε τὴν ψυχὴν ὑπό τε
[12]	παρεμβαλλόμεθα, ἐνδοθείσῃ μὲν ἀπὸ τοῦ	δεῖν	εὑρέσθαι τινὰ παρ´ ἐμοῦ μαρτυρίαν
[9]	ἀναγκαίαν ἀντακολούθησιν. ἀλλ´ οἴονταί γε	δεῖν	σωφρονεῖν, οὐ διότι σωφρονητέον εἰδότες,
[5]	νῦν δὲ αὐτὸν κατὰ μόνας	ᾄδειν·	ἐκεῖνο δ´ ἂν εἴη τὸ
[5]	ἔχει νῦν μὲν ταῖς Μούσαις	συνᾴδειν	αὐτὸν ἐξάρχοντα καὶ ἐνδιδόντα ῥυθμὸν
[7]	ἀλλήλων, τοῦ μή τι χάριεν	ἰδεῖν	ἢ ἀκοῦσαι, οὐ γὰρ σῖτον
[9]	τέλος εἴη τὸ πρὸς οὐρανὸν	ἰδεῖν,	οὐκ ἀπόχρη μὴ κεκυφέναι πρὸς
[14]	λέγοντος. ἢ κίνδυνος καταφρονηθῆναι καὶ	περιιδεῖν	ἀφιπτάμενα τὰ μειράκια. εἰ γὰρ
[1]	σοφιστοῦ γὰρ εἶναι μηδὲ τούτων	ὑπεριδεῖν·	αὐτοῦ μὲν ἂν ἔλεγχος εἶναι
[15]	οὖν ἀξιῶ παίζειν τε καὶ	σπουδάζειν;	ἐπεί τοι καὶ αὐτὸν ἀμφότερα
[13]	ἐμεῖν ἀνάγκη· τό τε σπουδῇ	σχεδιάζειν,	ἐν μὴ δέοντι τῇ σπουδῇ
[15]	δεινὸν Σωκράτει; ἀλλ´ οὐδὲ μέντοι	παίζειν	ἀξίοις· ὁ δὲ τῷ θεῷ
[15]	ἔχων ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, ὁπηνίκα	παίζειν	ἥκιστα καιρὸς ἦν τηλικῷδε ὄντι
[15]	ἤδη· πρὸς τοῦτον οὖν ἀξιῶ	παίζειν	τε καὶ σπουδάζειν; ἐπεί τοι
[12]	πρῶτον μὲν ἀνάγκην ἕξω βιβλίον	ἐξονυχίζειν,	ὑφ´ οὗ γίνεται τὸ κατὰ
[3]	οἰκείων ἠθῶν, ὡς ἂν καὶ	λαθεῖν	ὅτι Δίων ἐστί, παρακινήσας ἐς
[10]	ἀντὶ φρονήσεως ὑποπλησθέντες, καὶ πρὶν	μαθεῖν	διδάσκειν ἐπιβαλλόμενοι, πάλιν ἐρῶ· φεῦ
[8]	Ἀριστοτέλης ἀξιοῖ τοὺς τελουμένους οὐ	μαθεῖν	τί δεῖν, ἀλλὰ παθεῖν καὶ
[8]	οὐ μαθεῖν τί δεῖν, ἀλλὰ	παθεῖν	καὶ διατεθῆναι, δηλονότι γενομένους ἐπιτηδείους·
[10]	διαφθαρῆναι, ὃ καὶ Σωκράτης ἐφοβήθη	παθεῖν,	καὶ τὸ πάθος οὐκ ἀπεκρύψατο
[9]	μέσην ἐποίησε. δεῖ δὴ καὶ	προελθεῖν	ἐπὶ τἀγαθόν· τοῦτο δὲ ἤδη
[12]	παιζόντων· οὐ μὴν ἔστι τι	ποιεῖν	μὴ ἀπὸ πάσης τῆς ἕξεως,
[16]	νόμος οὐκ ἐᾷ τοῖς βιβλίοις	ἐπιποιεῖν,	ἀλλὰ βούλεται μένειν αὐτὰ ἐπὶ
[8]	μὴ δραμόντας εἰς τὸν ἔσχατον	ἥκειν,	καὶ μὴ κατὰ λόγον ἐνεργήσαντας
[11]	καὶ ἔδωκε γλώττης τε εὖ	ἥκειν	καὶ φιλοσοφίας ἐπήβολον εἶναι. ~Ἠγώνισταί
[2]	μὴ ἐπὶ τοῖς τυχοῦσιν ἐσπουδακέναι	δοκεῖν.	τοῦτο δ´ ἤδη πλέον ἐστὶ
[6]	θεῖον οὖν ἀτεχνῶς τὸ πᾶσιν	ἀρκεῖν,	ὡς ἕκαστος ἀπολαύειν αὐτοῦ δύναται·
[4]	συνεῖναι τῷ παιδὶ βούλομαι καὶ	διδάσκειν	ἅττα μοι φρονεῖν ἔπεισι περὶ
[10]	φρονήσεως ὑποπλησθέντες, καὶ πρὶν μαθεῖν	διδάσκειν	ἐπιβαλλόμενοι, πάλιν ἐρῶ· φεῦ τῶν
[12]	λόγους. ὃν γὰρ δεῖ τοσούτοις	ἀρέσκειν	ἀνομοίως διακειμένοις, πῶς οὐκ ἀνεφίκτων
[13]	ὀλισθοῦσα δὲ ἕξις εἰς τὸ	ἀμβλίσκειν,	οὐδὲν ἂν ὠδινήσειεν ἀρτιμελὲς καὶ
[18]	ἐν ταῖν χεροῖν, δεομένων δὲ	ἀναγινώσκειν	εἰς κοινὴν ἀκοὴν ἐποίουν οὕτως·
[12]	αὐτῶν προσποιήσαιτο, μὴ οὐ πάνυ	μέλειν	αὐτῷ, καὶ πεπραγματεῦσθαι τὰ περὶ
[1]	ἥττων ἐγένετο δόξης σοφιστικῆς, ὡς	μεταμέλειν	μὲν αὐτῷ γηρῶντι τῆς ἐν
[14]	δὲ καὶ Προδίκῳ παρεῖχεν ἑαυτὸν	ὠφελεῖν	εἴ τι δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ
[12]	ἄτοπον παρασκευάζεσθαι δικαστήν, ἀλλὰ μηδὲ	μέλλειν	εἰς δικαστήριον ἀγνωμονέστερον εἰσιέναι τὸ
[6]	δι´ ἐλαχίστου, καὶ εἰς οὐσίαν	ἀναδραμεῖν·	ἄνω γάρ ἐστι καὶ τὸ
[13]	εἴσω λόγον, ὅτῳ καθ´ ἡμέραν	ἐμεῖν	ἀνάγκη· τό τε σπουδῇ σχεδιάζειν,
[13]	γὰρ ἂν ὁ διδάσκαλος ἀνὴρ	εὐδοκιμεῖν	ἐν τοῖς μαθηταῖς, καὶ θορυβεῖν
[15]	τοὺς δημοσίᾳ θαπτομένους δύνασθαι λόγῳ	κοσμεῖν,	καίτοι καὶ τοῦτο μεῖζον ἢ
[8]	δέ, ὅπερ ἐστίν, ἐνίους αὐτῶν	τυγχάνειν	τοῦ τέλους· ἀλλ´ ἔμοιγε οὐδὲ
[13]	τῷ παντὶ γὰρ εὐτυχέστερον ἀμείνοσιν	ἐντυγχάνειν	ἢχείροσιν. ~Ἀλλ´ ὅ γε τοῦ
[16]	τοῖς βιβλίοις ἐπιποιεῖν, ἀλλὰ βούλεται	μένειν	αὐτὰ ἐπὶ τῆς πρώτης χειρός,
[18]	δὲ τάγε ἀληθῆ· πολλάκις οὐδὲ	περιμένειν	ἀξιῶ τοῦ βιβλίου τὴν συμφοράν,
[12]	ἔχει μὲν πονήρως, σκήπτεται δὲ	ὑγιαίνειν.	ὁ δὲ καὶ ἐλούσατο πρὸ
[17]	ἀκολουθίαν τῆς ἀναγνώσεως ὁ νοῦς	προσυφαίνειν	ἀναγκαζόμενος, καὶ μὴ πάντα ἐπὶ
[4]	βούλομαι καὶ διδάσκειν ἅττα μοι	φρονεῖν	ἔπεισι περὶ ἑκάστου συγγραφέως τε
[15]	γνωστῆρά τε ὄντων, καὶ μὴ	καταφρονεῖν	τοῦ Σωκράτους, ὃς οὐκ ἀπηξίου
[9]	ἀντακολούθησιν. ἀλλ´ οἴονταί γε δεῖν	σωφρονεῖν,	οὐ διότι σωφρονητέον εἰδότες, ἀλλ´
[15]	τε ἔχειν, καὶ δι´ αὐτῶν	ἀμύνειν	αὐταῖς, ἐντυχεῖν ἀνδρὶ θράσος ἔχοντι
[14]	εἰ προσεῖχον τὸν νοῦν, μὴ	ἀγνοεῖν,	ὅστις μὲν ὁ διδάσκων Πρωταγόρας,
[13]	ἐντεῦθεν ὁ πρόχειρος εἰς δῆμον	εἰπεῖν,	ἀδύνατος ἐπιστῆσαι, καὶ σκέμμα παραλαβών,
[10]	γεννήματα, νοῦ μὲν οὐκ ἄξιον	εἰπεῖν,	ἀλλ´ οὐδὲ διανοίας, δόξης δὲ
[6]	ἆρα οὐ πρὸς ἃ μηδὲ	εἰπεῖν	ἄξιον; οὐ γὰρ δὴ τὴν
[1]	ἑρμηνεύοντας. ὑπὲρ ὧν ἀνάγκη πρότερον	εἰπεῖν,	ἐπειδὴ οὐκ ὄντες σοφισταί, δόξαντες
[4]	δυνάμεως. ~Ταῦτά μοι περὶ Δίωνος	εἰπεῖν	ἐπῆλθε πρὸς τὸν ὕστερόν ποτε
[4]	Δίων ὁ Προυσαεύς, περιττὸς ἀνὴρ	εἰπεῖν	τε καὶ γνῶναι. καὶ τοῦτον
[6]	ἀνθρώπους ἐξαρέσκεσθαι καὶ τὰ θεῖα	τηρεῖν	ἀκηλίδωτα, χρωμένους ἐπικαλύμματι; εἰ δὲ
[1]	ἐπεβάτευσαν. καίτοι μεταξύ πού φησιν	ἀπορεῖν	οἷ χοροῦ τάξει τὸν ἄνδρα,
[3]	τὸν ποριμώτατον τῇ ῥητορείᾳ παντὸς	ἐξευρεῖν	λόγους· μακρῷ γὰρ δὴ σοφιστῶν
[8]	καὶ ἀποσμιλεῦσαι, καὶ τὸ κεφάλαιον	ἐξευρεῖν	τε καὶ τάξαι, καὶ ἑτέρου
[6]	ἠγάπησεν, ἀλλ´ ἐνδοτέρω φύσεως ἠξίου	χωρεῖν.	θεῖον οὖν ἀτεχνῶς τὸ πᾶσιν
[3]	ἐν οἷς καὶ δοκεῖ σαφῶς	ἀναχωρεῖν	τῶν οἰκείων ἠθῶν, ὡς ἂν
[14]	Σίμων ὁ σκυτεὺς πάνυ τι	συγχωρεῖν	ἠξίου Σωκράτει, ἀλλ´ ἐπράττετο λόγον
[6]	συστάσει δεομένῃ γλυκυθυμίας, μὴ πόρρω	πεσεῖν,	μηδὲ κατὰ πᾶσαν ζῆσαι τὴν
[9]	ἐν ἡμῖν οἴεσθαι τὸν θεὸν	ἐνδημήσειν	ἀντὶ τοῦ νοῦ· νεὼς γὰρ
[2]	βιβλίου, τὸν λοιπὸν ἐπαγγειλάμενος αὐτίκα	ἀποδώσειν,	ὅτῳ ποτὲ πεπρωμένος ἐκ θεῶν
[3]	φιλοσοφεῖν ἀπήρξατο, καὶ εἰς τὸ	νουθετεῖν	ἀνθρώπους ἀπέκλινεν, οὐδένα λόγον ἄκαρπον
[1]	ἐφ´ ἑαυτοῦ· ἐπιθέσθαι δὲ τῷ	νουθετεῖν	ἀνθρώπους, καὶ μονάρχους καὶ ἰδιώτας,
[10]	παχεῖς. ὑμᾶς οὖν ἀξιοῦμεν καὶ	νουθετεῖν,	ἐν κοινῷ τιθέντες ὅ τι
[8]	δή τι τῶν ἐν μέσῳ	ζητεῖν.	τί δ´ ἂν εἴη πρὸ
[17]	διημαρτημένα ταῦτα βιβλία τὸν νοῦν	ἐπιζητεῖν	ἔοικεν ἐπιστατοῦντα ταῖς ὄψεσι. τοῦτο
[5]	συνουσίας ᾗ βούλεται, καὶ οὕτω	μειονεκτεῖν	ἀνάγκη τὸν ἄνδρα ἐκεῖνον, ὃς
[5]	οὐδ´ ἂν φαίην ἀπόρρητόν τι	κρύπτειν	αὐτούς, ὥσπερ τὰς Ἑστιάδας τὸ
[5]	ἔσχατον εἶναι. εἰ δὲ καὶ	κρύπτειν	ἐπιτηδειότερος τὰ ἀβέβηλα ὁ παντοδαπῶς
[5]	γνώμην. ἐγὼ μὲν οὖν καὶ	ἀπιστεῖν	αὐτοῖς βούλομαι, καὶ οὐδ´ ἂν
[10]	τί ἂν εἴποι τις, ἢ	σπαράττειν	τὸ θεῖον ἅπαν ταῖς ἀτόποις
[6]	τὸ πᾶσιν ἀρκεῖν, ὡς ἕκαστος	ἀπολαύειν	αὐτοῦ δύναται· ὁ δὲ γενόμενος
[5]	καὶ τὰ Μουσῶν οὐκ ὠργίακε.	δυεῖν	γὰρ αὐτὸν καταλαμβάνει τὸ ἕτερον,
[3]	ἐπιγνώσεται Δίωνος οὔσας ἐν ταῖν	δυεῖν	ἰδέαιν τῶν ὑποθέσεων· κἂν τὸ
[12]	τί οὖν με δεῖ προθεσμίᾳ	δουλεύειν,	ἐξὸν ἐμφορεῖσθαι τῆς αὐτονομίας, καὶ
[1]	λαχὼν ἐχούσης ἰσχύν, καὶ τὸ	ῥητορεύειν	αὐτὸ ἠλήθευεν, ἄμεινον ἀναπεπεισμένος εἶναι
[13]	ἐγὼ τῶν ἀγαθόν τι λεγόντων	ἀκούειν	μᾶλλον ἢ λέγειν αὐτός· τῷ
[12]	τὸ μὴ πρὸς ὕδωρ εἰρησομένους	γράφειν	τοὺς λόγους. ὡς εἶδον ἐγὼ
[1]	διό μοι δοκεῖ καλῶς ἔχειν	ἐπιγράφειν	ἅπασι τοῖς Δίωνος λόγοις, ὅτι
[8]	φύσιν, ἅπτεσθαί τινος εὐφροσύνης καὶ	ἐπαλείφειν	εὐθυμίᾳ τὸν βίον· ἐπίσταμαι γὰρ
[3]	γὰρ ἀνὴρ ὅλως, ἐπειδὴ τοῦ	φιλοσοφεῖν	ἀπήρξατο, καὶ εἰς τὸ νουθετεῖν
[10]	τῶν δογμάτων. εἰ γὰρ ἐπέλθοι	φιλοσοφεῖν	τοῖς κριοῖς, οὐκ οἶδα ἅττ´
[5]	προσεῖναι δὲ δεῖ τὸ καὶ	ἔχειν	αὐτὸν ἴδιον ἔργον ὑπερκείμενον τοῦ
[4]	ἀνθρώποις ἐξομιλῆσαι, τῷ μηδενὸς ἀπείρως	ἔχειν	ἐλλογίμου συγγράμματος. ἔοικε γὰρ οὐδ´
[1]	γλώττης. διό μοι δοκεῖ καλῶς	ἔχειν	ἐπιγράφειν ἅπασι τοῖς Δίωνος λόγοις,
[6]	ὑπερφρονήσουσι, καὶ πρὸς θεωρίαν ἀτρύτως	ἔχειν	ἐροῦσιν, ἀπαθεῖς εἶναι ποιούμενοι, θεοὶ
[15]	ποιήσεως, καὶ δύνασθαι νοῦν τε	ἔχειν,	καὶ δι´ αὐτῶν ἀμύνειν αὐταῖς,
[7]	ἄλλο τι δρῷεν, ἀμφὶ ταῦτα	ἔχειν	νόμον ἐν σφίσι πεποίηνται, καὶ
[11]	κύκνον γενέσθαι, καὶ τὰ ἀμφοῖν	ἔχειν	πλεονεκτήματα, ὄρνισι μὲν ἡ φύσις
[8]	ἂν πρέψειε, νῦν μὲν ἐπαφὴν	ἔχειν	τοῦ πρώτου, νῦν δὲ ἐπὶ
[13]	δὲ οὐδὲ μακάριον ᾤμην εὐθύνας	ὑπέχειν,	καὶ αὐτοῖς τοῖς ἀκροαταῖς καὶ
[18]	διαφερόντων, ἐν ἑκάστῃ τῶν μιμήσεων	προσηχεῖν	ἀνάγκη καὶ τοὐμὸν ἴδιον, ὥσπερ
[1]	ἐν φιλοσοφίᾳ μὴ προσταλαιπωρῆσαι, μηδὲ	προσανασχεῖν	φυσικοῖς δόγμασιν, ἅτε ὀψὲ τοῦ
[7]	ὡς ἂν ἡμεῖς φαῖμεν, δικαιότατοι	τυχεῖν	ὄντες τῆς ἀρίστης ζωῆς, ἀκμῆτες
[10]	χωρὶς οὐδὲ ὅσιόν ἐστιν ἐλπίσαι	τυχεῖν	τοῦ τέλους, τοῦτο τέως παρεσκευάκαμεν.
[15]	καὶ δι´ αὐτῶν ἀμύνειν αὐταῖς,	ἐντυχεῖν	ἀνδρὶ θράσος ἔχοντι καὶ ἐπανισταμένῳ
[9]	τι ποιῆσαι· προιόντα γὰρ εἰκὸς	ἐντυχεῖν	ποι τῷ ἐραστῷ· καὶ μὴ
[10]	καὶ τὰ συμπεράσματα· ἀλλὰ κἂν	ἐντυχεῖν	ποτε τῷ τοιούτῳ γένοιτο, σεβοίμεθά
[10]	τῆς μὲν ἁπλῆς οὐκ ἀνέχεσθε·	πάλιν	γὰρ ἂν εἴητε μετρίως διακείμενοι,
[4]	ἀνδράσιν ἐρραθύμηταί τε καὶ πέπαικται,	πάλιν	δὲ τὴν σπουδὴν ἐπιτείνων, ἀναβασμῷ
[10]	καὶ πρὶν μαθεῖν διδάσκειν ἐπιβαλλόμενοι,	πάλιν	ἐρῶ· φεῦ τῶν λόγων, φεῦ
[17]	μίαν ὅλην περίοδον λόγου ἁρμόσαντα,	πάλιν	ἑτοίμως χρῆσθαι τοῖς ἀπὸ τοῦ
[9]	καὶ τῆς κηλῖδος ἀπέλυσε, καὶ	πάλιν	μέσην ἐποίησε. δεῖ δὴ καὶ
[16]	οὐκ ἀπολογίας πρὸς τοῦτο δεήσει·	πάλιν	οὖν δεήσει ῥητορικῆς. ἀλλ´ ἐγὼ
[8]	τίς μᾶλλον ἀμόλυντος; ταύτῃ δὴ	πάλιν	τὸν Ἕλληνα τοῦ βαρβάρου πρῶτον
[3]	καὶ τοὺς Ἐσσηνοὺς ἐπαινεῖ που,	πόλιν	ὅλην εὐδαίμονα τὴν παρὰ τὸ
[17]	ἓν τοῦτο τείνει· ἐκκαλεῖται τὴν	δύναμιν	ἡμῶν εἰς ἐνέργειαν. ἀρχομένη μὲν
[8]	κατὰ τὴν μέσην καὶ ἐπιστατικὴν	δύναμιν	λογικός ἐστί τε καὶ προσαγορεύεται,
[5]	ἔχει μέχρι τῶν ἔξω τὴν	δύναμιν·	οὐδὲν γὰρ ἐθέλει τῶν θείων
[15]	ᾤετο· προσένεμε γὰρ Ἀσπασίᾳ τὴν	δύναμιν	ταύτην, ᾗ προσεφοίτα κατὰ χάριν
[5]	ἔχων τοῦ λόγου, καὶ περιβαλλόμενος	δύναμιν	τοῦ διατίθεσθαι τὰς συνουσίας ᾗ
[1]	ὁπόσην ὁ τότε χρόνος ἐπρέσβευεν.	ἡμῖν	δὲ ὁ Δίων τῇ μὲν
[9]	θεμιτὸν ἄλλῳ τῳ τῶν ἐν	ἡμῖν	οἴεσθαι τὸν θεὸν ἐνδημήσειν ἀντὶ
[11]	ἢ καὶ πρὸς τοὺς παρ´	ἡμῖν	σὺν ἀλογίᾳ μεγαλοφώνους, οἳ καὶ
[10]	τιθέντες ὅ τι ἂν ἄριστον	ὑμῖν	ἐξευρίσκωμεν. ἢ τοίνυν ἐπὶ τῶν
[10]	ἂν τοῦτο ἠπίστασθε, τὸ μηδενὸς	ὑμῖν	ἐπιστήμην παρεῖναι· τὴν δὲ διπλῆν
[8]	κάθοδος εὐθὺς ἐπὶ σμικράν τινα	πρᾶξιν,	ἄμεσος αὕτη καὶ πολὺ πόρρω,
[10]	τὰς ἀρετάς, ἴσμεν ἥντιν´ ἔχουσι	τάξιν,	ἣν αἱ τῶν στοιχείων γραμμαὶ
[10]	ἐπιτρέψει λόγος. ταύτην ἀγαπῶντες τὴν	τάξιν	μετρίως ἂν εἴητε πεπραγότες, καὶ
[18]	ἐπέτεινον, εἰς τοῦτο ἂν τὴν	ἕξιν	προσήγαγεν ἡ φύσις πειρωμένῳ. τοὺς
[17]	ἢ συλλαβήν, ἔστω δὲ καὶ	λέξιν,	εἰ δὲ βούλει καὶ μίαν
[8]	οὐκ ἔξω νοῦ· καὶ τὸ	λέξιν	καθῆραί τε καὶ ἀποσμιλεῦσαι, καὶ
[10]	μέτρῳ. ὁ Ἴκαρος, ἐπειδὴ τοῖν	ποδοῖν	ἀπηξίου κεχρῆσθαι, ταχὺ μάλα καὶ
[1]	δὲ προὔστη τε λαμπρῶς τοῖν	βίοιν	ἑκατέρου χωρίς, καὶ ταῖς ὑποθέσεσι
[3]	οὐχ ἅπαντός ἐστιν ὁ τοῖν	ἀνδροῖν	τούτοιν ζῆλος, ἀλλ´ ὅστις εὐθὺς
[18]	τι συγγραμμάτων ἔχων ἐν ταῖν	χεροῖν,	δεομένων δὲ ἀναγινώσκειν εἰς κοινὴν
[3]	καὶ οὐχ ἅπαντός ἐστιν ὁ	τοῖν	ἀνδροῖν τούτοιν ζῆλος, ἀλλ´ ὅστις
[1]	ὃ δὲ προὔστη τε λαμπρῶς	τοῖν	βίοιν ἑκατέρου χωρίς, καὶ ταῖς
[10]	τῷ μέτρῳ. ὁ Ἴκαρος, ἐπειδὴ	τοῖν	ποδοῖν ἀπηξίου κεχρῆσθαι, ταχὺ μάλα
[3]	ἅπαντός ἐστιν ὁ τοῖν ἀνδροῖν	τούτοιν	ζῆλος, ἀλλ´ ὅστις εὐθὺς αἵρεσίν
[11]	καὶ κύκνον γενέσθαι, καὶ τὰ	ἀμφοῖν	ἔχειν πλεονεκτήματα, ὄρνισι μὲν ἡ
[8]	καὶ οὗ δεῖ γενέσθαι, κοινὸν	ἀμφοῖν,	καὶ τυχόντες οὐδὲν ἀλλήλων ἂν
[2]	αὐτῆς προαιρέσεως οἴεται, καὶ ὑπὲρ	ἀμφοῖν	ὁμοίως εἰς ἀπολογίαν καθίσταται τὴν
[7]	κατενόησα καὶ βαρβάρους ἀνθρώπους ἐξ	ἀμφοῖν	τῶν ἀρίστων γενῶν, θεωρίαν μὲν
[11]	εἶεν τρεῖς τοὐβολοῦ. ἐγὼ δὲ	χάριν	οἶδα καὶ ποιηταῖς δεξιοῖς καὶ
[15]	δύναμιν ταύτην, ᾗ προσεφοίτα κατὰ	χάριν	τοῦ τὰ ἐρωτικὰ παιδευθῆναι. εἰ
[15]	παῖδα, καὶ συνευξώμεθα αὐτῷ, μή,	πρὶν	ἀμωσγέπως ἐμφορηθῆναι ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως,
[10]	πρὸς τῶν μειζόνων, καὶ χορεῦσαι	πρὶν	δᾳδουχῆσαι, καὶ δᾳδουχῆσαι πρὶν ἱεροφαντῆσαι.
[10]	χορεῦσαι πρὶν δᾳδουχῆσαι, καὶ δᾳδουχῆσαι	πρὶν	ἱεροφαντῆσαι. οὔκουν ἐθελήσετε πόνων ἐπὶ
[10]	γὰρ ἀντὶ φρονήσεως ὑποπλησθέντες, καὶ	πρὶν	μαθεῖν διδάσκειν ἐπιβαλλόμενοι, πάλιν ἐρῶ·
[15]	ὁ δ´ ἀπέγραφε θεῖος Ὅμηρος.	λελήθασιν	οὖν ὑπὸ σοφίας οἱ στασιῶται
[17]	ἄρτι γενομένους ἐκπετησίμους ἄραντες ὑψοῦ	μεθιᾶσιν,	οἷον ἐπιτρέποντες αὐτοὺς τοῖς οἰκείοις
[10]	καλόν, εἶτα παιδείαν μὲν ἅπασαν	ἠτιμάκασιν,	ὑφ´ ἧς ὁ νοῦς ἀναχώννυται,
[8]	τε καὶ προσαγορεύεται, ἣν οὐδέποτε	γεγυμνάκασιν,	οὔκουν ὅσα γε φαίνονται. τὸ
[12]	καταφεύγειν ἐπὶ τὴν λοιδορίαν ὧν	ἠγνοήκασιν.	εἰ δή τι καὶ σπουδαιότερον
[9]	καὶ τὰς καθαρτικὰς ἀρετὰς σπουδάζεσθαι	παραδεδώκασιν	Ἕλληνες σοφοὶ καὶ βάρβαροι, ἀποτειχίζοντες
[1]	μέντοι κἀκείνῳ. ἄμφω μέν γε	μεταπεπτώκασιν·	ἀλλ´ ὁ μὲν ἐκ φιλοσόφου
[8]	διεγείρει κατὰ βραχὺ προσεθίζοντα τοῖς	ὁράμασιν,	ὥστε θαρσῆσαί ποτε καὶ πρεσβύτερον
[10]	δεινὴ δὲ ὅμως ἡ τόλμα,	δόγμασιν	ἀπορρήτοις ἀξιούντων ἐνάλλεσθαι, καὶ ταῦτα
[1]	μὴ προσταλαιπωρῆσαι, μηδὲ προσανασχεῖν φυσικοῖς	δόγμασιν,	ἅτε ὀψὲ τοῦ καιροῦ μετατεθειμένος·
[8]	καὶ ἐν φύσει καὶ ἐν	μαθήμασιν·	ἀλλά τοι πάντα ταῦτα κοσμεῖ
[3]	ἐπιτερπούσῃ τοῖς ὀνόμασι καὶ τοῖς	ῥήμασιν.	οὗτός τε ὁ Δίων ἤκμασε
[4]	καὶ καλόν γε, ὦ παῖ,	θεωρήμασιν	ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα καὶ καταπεπυκνωμένον τὴν
[15]	φαλάροις ἔχω γυναικῶν, οὔτε ἐν	νομίσμασιν·	ὅ τι γὰρ καὶ ἦν,
[4]	τε καὶ ἀδελφοῖς τισι τούτων	ἀναγνώσμασιν·	οὕτως ἂν ἄριστα δρῴης, διατρέχων
[11]	ἀφορμὴν τῷ λόγῳ βοηθῆσαι τοῖς	προπαιδεύμασιν·	ὧν τί ἄν τις καὶ
[6]	χωρεῖν. θεῖον οὖν ἀτεχνῶς τὸ	πᾶσιν	ἀρκεῖν, ὡς ἕκαστος ἀπολαύειν αὐτοῦ
[12]	ὁ δοῦλος ὁ δημόσιος, ὁ	πᾶσιν	ἐκκείμενος, ὃν ἔξεστι τῷ βουλομένῳ
[3]	κοινὴν φύσιν ζητοῦντι, καὶ τὸν	ἅπασιν	ἐγχωροῦντα, δίκαιον, ὅσιον, αὐτουργόν, ἀπὸ
[4]	εἰς τὸ ἀντικείμενον ἥκῃς, ἐπεξιὼν	ἅπασιν,	ὅσα Μουσῶν ἑταίροις ἀνδράσιν ἐρραθύμηταί
[1]	καθάπερ ἐπέγραψαν ἤδη τινές, ἀλλ´	ἁπαξάπασιν.	οὕτως γὰρ ἂν εἴημεν τούς
[10]	τάξει παλαιοῖς τε καὶ μακαρίοις	ἀνδράσιν	ἐξευρημένῃ· καὶ ζητοῦντες οὐκ οἶδα
[4]	ἐπεξιὼν ἅπασιν, ὅσα Μουσῶν ἑταίροις	ἀνδράσιν	ἐρραθύμηταί τε καὶ πέπαικται, πάλιν
[7]	καὶ ἐν τοῖς σώμασι, καὶ	ἴσασιν	ὄντες ἄνθρωποι, μικραὶ μερίδες τοῦ
[9]	δεῖ μετὰ τὴν ἐν μέσῳ	στάσιν	τῆς ὄψεως ἐπὶ τὰ ἄνω
[7]	τοῦ γε Ἑλληνικοῦ τὸ βάρβαρον	ἔνστασιν	τηρῆσαι ῥωμαλεώτερον· ᾗ γὰρ ἂν
[10]	ἀτεχνῶς διεσπασμένα καὶ πολυκέφαλα, οἷά	φασιν	ἐπαναστῆναί ποτε τοῖς θεοῖς. καὶ
[17]	μὲν εὐμοιρίας ταύτης οὐχ οὕτως	εἰλήχασιν·	ἐνίοις δὲ αὐτῶν πολλοῦ γε
[14]	τοῖς προσπεφυκόσιν αὐτῷ καὶ παραβλαστάνουσι	πάθεσιν·	ἐπεὶ ὅγε διδάσκαλος, ἐπειδὰν ἐξαρτήσηται
[14]	εἰ γὰρ οὐ διοίσεται, τὴν	ὑπόθεσιν	ἔφθειρε· δεῖ δὲ αὐτὸν τηρεῖσθαι
[8]	τῆς παιδιᾶς εἰς τὴν πρώτην	ὑπόθεσιν	ὄφελος ἄρνυται. καὶ γὰρ τὸ
[1]	Εὔδοξον· ὧν ἥντινα ἂν λάβῃς	ὑπόθεσιν,	φιλόσοφός ἐστι μετακεχειρισμένη σοφιστικῶς, τοῦτ´
[6]	ἐμβαπτίζει τὸν νοῦν ταῖς ἐσχάταις	δυνάμεσιν,	ἀλλὰ δίδωσιν ἀνανεῦσαι δι´ ἐλαχίστου,
[9]	τι τῶν εὐδοκιμούντων, τὴν γενναίαν	αἵρεσιν	ἐζηλώκασι, παντοδαποί τε ὄντες τὰ
[3]	τούτοιν ζῆλος, ἀλλ´ ὅστις εὐθὺς	αἵρεσίν	τινα τῶν κατὰ φιλοσοφίαν ὑπέσχετο·
[1]	ὁποῖόν ἐστιν ἐξετάσομεν· τὴν δὲ	προαίρεσιν	οὐχ εἷς ὁ Δίων, οὐδὲ
[9]	ἵνα μηδὲν ἐμπόδιον παρέχοιτο ταῖς	νοήσεσιν.	αὕτη μὲν ἡ διάνοια τῶν
[16]	ἐν γὰρ ταῖς ἀλόγοις ἠρίθμηται	πίστεσιν	ὅ τι μὴ παρὰ τὴν
[12]	σπουδαιότερον εἴρηται παρὰ τὴν πρώτην	ὑπόσχεσιν,	τὶ μὲν ἂν γένοιτο καὶ
[5]	ἐπιστήμονα καλεῖ τὸν ἀποτεμνόμενον ἡντινοῦν	εἴδησιν,	ἄλλον ἄλλῃ προσήκοντα δαίμονι· φιλόσοφον
[17]	γραμμάτων ποδηγετούντων, καὶ πρὸς τὴν	αἴσθησιν	ἀπερειδέσθω· προιοῦσα δὲ ἀποπειράσθω τῆς
[9]	τὰς ἀρετὰς διὰ τὴν ἀναγκαίαν	ἀντακολούθησιν.	ἀλλ´ οἴονταί γε δεῖν σωφρονεῖν,
[8]	κρῖναι καὶ συνθεῖναι λόγον ἢ	ποίησιν,	οὐκ ἔξω νοῦ· καὶ τὸ
[11]	τῶν συνεισενεγκόντων εἰς κοινὸν τοῖς	Ἕλλησιν,	ὅ τις καὶ εἶχεν ἀγαθόν,
[3]	τεσσάρων πολὺν ἐκήρυξεν ἐν τοῖς	Ἕλλησιν.	οὗτος μὲν καὶ τέχνης ἁπάσης
[9]	κρατύνουσι, καὶ τρεῖς αὐτὰς ἥγηνται·	φρόνησιν	γὰρ οὐ προσίενται, οἵ γε
[17]	τοῦτο πολλάκις, ἕως ἂν τὴν	πτῆσιν	ἐκμελετήσωσιν. ~Ἐγὼ τοίνυν πρὸς μὲν
[10]	οὖν Κάδμου σπόρος αὐθημερὸν ὁπλίτας,	φησίν,	ἀνεδίδου σπαρτούς· σπαρτοὺς δὲ θεολόγους
[1]	γὰρ ἐν τοῖς μετὰ ταῦτά	φησιν	ἀπολύων αὐτὸν αἰτίας συνθέντα ἔπαινον
[1]	ὀνόματος ἐπεβάτευσαν. καίτοι μεταξύ πού	φησιν	ἀπορεῖν οἷ χοροῦ τάξει τὸν
[4]	ἢ πολυπραγμοσύνη γνώσεως· καὶ ἐν	παισὶν	ἡ φιλόμυθος φύσις ὑπόσχεσίς ἐστι
[10]	πρὸς ἐπιστήμην βιβλίου· πρῶται γάρ	εἰσιν	ἀνιόντων ἐπὶ τὸν νοῦν· ἀλλ´
[11]	ᾄσειεν. εἰ δὲ βασίλειοί τέ	εἰσιν	ἐκεῖνοι, καὶ διαιτῶνται παρὰ τὰ
[9]	ὁδὸν γὰρ παρεσκευάσατο καὶ κλιμακηδὸν	ἄνεισιν,	ὥστε καὶ παρ´ ἑαυτόν τι
[10]	ἐνάλλεσθαι, καὶ ταῦτα ἐν λέξεσι	τριοδίτισιν.	ὁ μὲν οὖν Κάδμου σπόρος
[7]	τὸ τοιοῦτον, ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς	πλείοσιν,	ἀλλὰ καὶ τῶν ὀλίγων ἐλάττοσιν,
[14]	ἀμείνους ἢ ὡς ἁλῶναι τοῖς	προσπεφυκόσιν	αὐτῷ καὶ παραβλαστάνουσι πάθεσιν· ἐπεὶ
[13]	αὐτός· τῷ παντὶ γὰρ εὐτυχέστερον	ἀμείνοσιν	ἐντυγχάνειν ἢχείροσιν. ~Ἀλλ´ ὅ γε
[13]	παντὶ γὰρ εὐτυχέστερον ἀμείνοσιν ἐντυγχάνειν	ἢχείροσιν.	~Ἀλλ´ ὅ γε τοῦ διδασκάλου
[7]	πλείοσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν ὀλίγων	ἐλάττοσιν,	οἷς ἡ πρώτη τε ὁρμὴ
[11]	οἶδα καὶ ποιηταῖς δεξιοῖς καὶ	ῥήτορσιν	ἀγαθοῖς, καὶ ὅστις ἱστορίαν τινὰ
[4]	καίτοι τινὲς ἤδη φύσεως ἐνδείᾳ	κατακερματίζουσιν	αὐτῶν τὸ χωρίζεσθαι μὴ δυνάμενον,
[10]	διενέγκαι τοῦ πλήθους κατὰ τύχην	μαθοῦσιν	ὅτι λόγος ἐστὶ τὸ ἀνθρώπου
[16]	ἰσχύει. καίτοι τινὲς ἐφ´ ἡμῶν	ἀξιοῦσιν	ἀπὸ τοῦ τοιούτου ῥήτορες εἶναι,
[13]	ἀκροατῶν, ὑπὲρ μὲν αὐτῶν τοῖς	προσήκουσιν,	ὑπὲρ δὲ τῶν ὁσημέραι λόγων
[12]	περιάγειν τοὺς λόγους, ᾗ μοι	δοκοῦσιν	ἀκτέοι, οὐ κρινομένῳ πρὸς ὀλιγωρίαν
[5]	ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως οὔ μοι	δοκοῦσιν	οὐδὲ ἑκόντες εἶναι τοιοῦτοι, πενίᾳ
[3]	κατὰ τῶν φιλοσόφων, ἥντινα καὶ	καλοῦσιν	ἀκμὴν οἱ νεώτεροι· τοῦτ´ ἔστιν
[7]	ζωὰς ἐλάττους, ἃς ὑποπτεύουσι καὶ	προκαταλαμβάνουσιν,	ὡς μὴ κινοῖντό τε καὶ
[7]	τε ὁρμὴ γέγονεν ἔνθεος, καὶ	μένουσιν	ἐπ´ αὐτῆς, ὅσον ἀνθρώπου φύσις
[13]	παραπλήσια τοῖς ἐπὶ τῶν σωμάτων	συμβαίνουσιν·	ὀλισθοῦσα δὲ ἕξις εἰς τὸ
[6]	καὶ πρὸς θεωρίαν ἀτρύτως ἔχειν	ἐροῦσιν,	ἀπαθεῖς εἶναι ποιούμενοι, θεοὶ σαρκία
[9]	τοῦ φοίνικος, ᾧ τὰς περιόδους	μετροῦσιν	Αἰγύπτιοι. οἱ δὲ πολλοὶ μάτην
[10]	εἰ ζητητέον εἰδότι. καίτοι κάλλιστα	ἀπαλλάττουσιν	αὐτῶν οἱ μένοντες ἐπὶ τούτου,
[7]	τῆς ἀρίστης ζωῆς, ἀκμῆτες αὐτῆς	ἀπολαύουσιν.	ἀλλ´ ἐπανάγει καὶ τούτους ἡ
[12]	ἐφέτην μετροῦντα τὸν χρόνον τοῖς	ἀγορεύουσιν·	αὐτὸς μέντοι τοῦ προσμεμετρημένου τὸ
[4]	τὴν γνώμην, ἢ δόγμασι βάρος	ἔχουσιν	ἐστοιβασμένης τῆς διανοίας, εἶτα ἀποκλῖναι
[14]	θεῶν, καὶ τὸν ἀγῶνα ὃν	ἔχουσιν	ὑπερκύψαι τῶν οὐρανοῦ νώτων. ἐκεῖ
[2]	Δίωνος, ὡς μὴ ἐπὶ τοῖς	τυχοῦσιν	ἐσπουδακέναι δοκεῖν. τοῦτο δ´ ἤδη
[8]	μέρει δὲ κατιὼν εἰς τὴν	φύσιν,	ἅπτεσθαί τινος εὐφροσύνης καὶ ἐπαλείφειν
[3]	Σωκράτας, οἳ καὶ περιττοὶ τὴν	φύσιν	ἔδοξαν· καὶ οὐχ ἅπαντός ἐστιν
[3]	ὁποῖόν ἐστι τὸ ἀρχαῖον κατὰ	φύσιν	ἔχον καὶ τοῖς ὑποκειμένοις οἰκεῖον,
[9]	οἱ παρ´ ἡμῶν ἀφικνούμενοι, κατὰ	φύσιν	ἐχούσης τῆς ἐπιχειρήσεως· ἐκείνῃ δ´,
[3]	τὸν δὲ κατὰ τὴν κοινὴν	φύσιν	ζητοῦντι, καὶ τὸν ἅπασιν ἐγχωροῦντα,
[11]	ψυχὰς ῥαινομένας ἱδρῶτι καὶ τὴν	φύσιν	ἡμῶν ἀπαγορεύουσαν, αὖθις ἀνεκαλέσαντο πραέως,
[7]	σφίσι πεποίηνται, καὶ ταύτῃ τὴν	φύσιν	προτρέπονται· καὶ γὰρ δὴ καὶ
[9]	ἀγαθοειδής ἐστι καὶ μέση τὴν	φύσιν.	ῥέψασαν οὖν εἰς τὸ χεῖρον
[6]	ἄξιον; οὐ γὰρ δὴ τὴν	φύσιν	ὑπερφρονήσουσι, καὶ πρὸς θεωρίαν ἀτρύτως
[6]	νοῦν ταῖς ἐσχάταις δυνάμεσιν, ἀλλὰ	δίδωσιν	ἀνανεῦσαι δι´ ἐλαχίστου, καὶ εἰς
[17]	μέγεθος ἔχοντες, ἢ πρὸς ἐπιστήμην	οἰκείωσιν,	οἷς μαθήσεως οὐκ ἐδέησεν, ἀλλ´
[17]	πολλάκις, ἕως ἂν τὴν πτῆσιν	ἐκμελετήσωσιν.	~Ἐγὼ τοίνυν πρὸς μὲν γὰρ
[9]	γενέσθαι· νῦν δὲ οὐ γάρ	ἐστιν	ἀγαθόν· οὐ γὰρ ἂν ἐγένετό
[12]	αἱ τῶν παιζόντων ὁρμαί. τοιοῦτόν	ἐστιν	ἀγρὸς καὶ ἐλευθερία, καὶ τὸ
[3]	πάντως οὐδὲ ἀνεπίγνωστον ὅτι Δίωνός	ἐστιν	ἑκατέρα, νῦν μὲν ῥήτορος ἀνδρός,
[1]	δὲ ἐπεῖπας, ὅτι τοῦτο μὲν	ἐστίν,	ἐκεῖνο δὲ φαίνεται; ἀλλ´ ἔγωγε
[10]	καὶ ὧν χωρὶς οὐδὲ ὅσιόν	ἐστιν	ἐλπίσαι τυχεῖν τοῦ τέλους, τοῦτο
[8]	εἶναι βαδίσαντες· ὑποκείσθω δέ, ὅπερ	ἐστίν,	ἐνίους αὐτῶν τυγχάνειν τοῦ τέλους·
[1]	καὶ τοῦτο μετὰ μικρὸν ὁποῖόν	ἐστιν	ἐξετάσομεν· τὴν δὲ προαίρεσιν οὐχ
[2]	οὗτός γε ὁ λόγος ὑποτύπωσίς	ἐστιν	εὐδαίμονος βίου, πένητι καὶ πλουσίῳ
[10]	πω μῦθος ἐτερατεύσατο. οὐ γάρ	ἐστιν	ἡ ἀλήθεια πρᾶγμα ἐκκείμενον, οὐδὲ
[3]	τούτῳ μέν γε καὶ ὑπότυφός	ἐστιν	ἡ ἑρμηνεία· τὰ δὲ τοῦ
[3]	νεφελῶν μᾶλλον εὐδοκιμεῖ· οὐδὲ γάρ	ἐστιν	ἥντινα μετὰ τῆς ἴσης δυνάμεως
[1]	δόξειεν, προειπόντος ὅτι τῶν συκοφαντουμένων	ἐστὶν	ὁ ἀνὴρ, ὅστις, φιλόσοφος ὤν,
[12]	οὐκ ἀνεφίκτων ἐρᾷ; οὗτος οὖν	ἐστιν	ὁ δημολόγος ἀτεχνῶς, ὁ δοῦλος
[15]	τοῦ ἔργου. ἢ οὐ ποιητής	ἐστιν	ὁ τὸ χρηστήριον ἔχων τὸ
[3]	φύσιν ἔδοξαν· καὶ οὐχ ἅπαντός	ἐστιν	ὁ τοῖν ἀνδροῖν τούτοιν ζῆλος,
[8]	ἐπέκεινα λόγου γενέσθαι. οὐδὲ γάρ	ἐστιν	οἷον ἐπιστασία τῆς γνώσεως, ἢ
[4]	τινα ῥητορείαν ἀίξαι· τοῦτο γάρ	ἐστιν	οὐκ ἐν τάξει, καὶ ταχὺ
[7]	τῷ τότε ἦσαν ἄνθρωποι, τοῦτ´	ἔστιν	ἐπιστροφὴν πρὸς τὰ τῇδε πεποιημένοι;
[17]	αὐτάρκη πρὸς ὁτιοῦν ἐπιτήδευμα, τοῦτ´	ἔστιν	ἤδη νοῦν ἐνεργείᾳ τοῦτο ὄντα
[3]	καλοῦσιν ἀκμὴν οἱ νεώτεροι· τοῦτ´	ἔστιν	ἡρμόσατο πανηγυρικώτερον ἀνδρὸς ἀσφαλοῦς· καὶ
[6]	τοιαύτης ζωῆς. ᾧ δὲ μὴ	ἔστιν	ἡσθῆναι καθαρὰν ἡδονήν· δεῖ δὲ
[18]	τε καὶ Φιλήμονος, καὶ οὐδ´	ἔστιν	ἰδέα φιλομετρίας τινὸς ἣ ποιήσεως,
[15]	νέωτα ὁ θεός· ἐμοὶ δὲ	πάρεστιν	ὁ παῖς ἤδη· πρὸς τοῦτον
[10]	οὔτε εἰδότες, οὔτε εἰδέναι προσποιούμενοι,	τουτέστιν	ἐξ ἡμισείας εἰδότες· αὐτὸ γὰρ
[3]	μὲν καὶ τέχνης ἁπάσης ἀμοιρῶν,	ὅν	γε οὐδ´ ἂν ἐπαγάγοις εἴδει
[12]	ἐν τοῖς θεάτροις τοὺς λόγους.	ὃν	γὰρ δεῖ τοσούτοις ἀρέσκειν ἀνομοίως
[6]	θείας ἐντεῦθεν ἀρθεὶς περινοήσει κἀκεῖνον.	ὃν	δὲ ὁ θεὸς κινεῖ, τούτῳ
[12]	ὁ δημόσιος, ὁ πᾶσιν ἐκκείμενος,	ὃν	ἔξεστι τῷ βουλομένῳ διαθεῖναι κακῶς.
[14]	ὀπαδοὺς θεῶν, καὶ τὸν ἀγῶνα	ὃν	ἔχουσιν ὑπερκύψαι τῶν οὐρανοῦ νώτων.
[16]	διώρθωσα τὰ Δίωνος γράμματα, δι´	ὃν	καὶ προῆλθεν ἐπὶ τοσόνδε ὁ
[9]	ἐπίταγμα λαβόντες, ὥσπερ νόμον ἀναίτιον,	ὃν	ὁ μὲν θεὶς οἶδεν ὅτι
[18]	τῷ τὸ βιβλίον ποιήσαντι, καὶ	ὃν	οὐκ ἀπηξίωσεν, εἰ ἐνεθυμήθη· ἤδη
[15]	κἀγὼ πρὸς τὸν ἐμαυτοῦ παῖδα,	ὃν	ὑπέσχετο μὲν εἰς νέωτα ὁ
[3]	τὸ νουθετεῖν ἀνθρώπους ἀπέκλινεν, οὐδένα	λόγον	ἄκαρπον ἐξενήνοχεν. τῷ δὲ μὴ
[16]	προσεῖναι, καὶ γενέσθαι νόμον τὸν	λόγον.	ἀλλ´ ὅπως μὴ λάθωμεν αὖθις
[6]	διώξεως. ~Παρασκευαστέον οὖν ἀντὶ λόγου	λόγον,	ἀντὶ τοῦ μείζονος τὸν ἐλάττω·
[14]	συγχωρεῖν ἠξίου Σωκράτει, ἀλλ´ ἐπράττετο	λόγον	ἑκάστου λόγου. Κλειτοφῶν δὲ καὶ
[8]	ἔσχατον ἥκειν, καὶ μὴ κατὰ	λόγον	ἐνεργήσαντας εἰς τὸ ἐπέκεινα λόγου
[14]	φορτικοῦ λόγου, καὶ ἀντεξήγαγεν αὐτῷ	λόγον	ἕτερον, ἵνα Φαίδρῳ χαρίσηται. οὕτως
[8]	γὰρ τὸ κρῖναι καὶ συνθεῖναι	λόγον	ἢ ποίησιν, οὐκ ἔξω νοῦ·
[8]	δὲ νοῦ διέξοδος· κᾆτα εἰς	λόγον	ἦλθεν ἄλλον ἀπ´ ἄλλου, δι´
[13]	οὐ γὰρ ἐκθάλπει τὸν εἴσω	λόγον,	ὅτῳ καθ´ ἡμέραν ἐμεῖν ἀνάγκη·
[14]	ἐκεῖ που καὶ τὸν παρακεκινδυνευμένον	λόγον	πρὸς τὸ παιδίον ἐξηγεῖσθαι τολμᾷ
[2]	ἂν ὁ τοιοῦτος ἐγκρῖναί τινα	λόγον	τῶν Δίωνος, ὥστε καὶ φιλόσοφον
[10]	ὅσιον ἀμαθὲς οἴεσθαι, καὶ τὸ	ἄλογον	εἶναι σοφὸν οὐδεὶς ἐπιτρέψει λόγος.
[2]	πρὸς τὸ καὶ σοφιστικόν τι	ἔργον	εἰργάσθαι τὸν Δίωνα, ἀλλὰ προσαποστερεῖ
[1]	ὀψὲ τῆς φύσεως τὸ οἰκεῖον	ἔργον,	οὐ κατὰ μικρόν, ἀλλ´ ὅλοις
[4]	συμποσίῳ θεῶν ἐπιδείκνυται τὸ οἰκεῖον	ἔργον,	οὔτε τυγχάνει παρὰ ἀνθρώποις βωμοῦ
[17]	λημμάτων· οὐ γὰρ μέγα τὸ	ἔργον	στοιχεῖον ἢ συλλαβήν, ἔστω δὲ
[17]	ποιεῖται τοῦ καὶ κατὰ μόνας	ἔργον	τι θαρρῆσαι παραπλήσιον· ἅμα δὲ
[5]	τὸ καὶ ἔχειν αὐτὸν ἴδιον	ἔργον	ὑπερκείμενον τοῦ χοροῦ· ὥσπερ τὸν
[3]	τὸν ἅπασιν ἐγχωροῦντα, δίκαιον, ὅσιον,	αὐτουργόν,	ἀπὸ τῶν ὄντων φιλάνθρωπον, οὐκ
[9]	λόγου. νοῦς γάρ ἐστι τὸ	σύζυγον	ὄμμα τῶν νοητῶν. οἷον εἰ
[9]	ἔσκεπται· ὁδὸν γὰρ παρεσκευάσατο καὶ	κλιμακηδὸν	ἄνεισιν, ὥστε καὶ παρ´ ἑαυτόν
[12]	εἰρησομένους γράφειν τοὺς λόγους. ὡς	εἶδον	ἐγὼ δικαστὴν ἐφέτην μετροῦντα τὸν
[15]	Ὁμήρου ποιήσεως ὡς αὐτῷ προσηκούσης,	ἤειδον	μὲν ἐγών, ὁ δ´ ἀπέγραφε
[9]	ὁ ἡμεδαπὸς φιλόσοφος ἄμεινον ἔσκεπται·	ὁδὸν	γὰρ παρεσκευάσατο καὶ κλιμακηδὸν ἄνεισιν,
[8]	τοῦ τέλους· ἀλλ´ ἔμοιγε οὐδὲ	ὁδὸν	δοκοῦσι βεβαδικέναι. πῶς γάρ, ἐν
[8]	παίγνια; οἱ δὲ τὴν ἑτέραν	ὁδὸν	τὴν ἀξιουμένην ἀδαμαντίνην εἶναι βαδίσαντες·
[17]	δὲ βούλει καὶ μίαν ὅλην	περίοδον	λόγου ἁρμόσαντα, πάλιν ἑτοίμως χρῆσθαι
[9]	νοήσεις, καὶ ὅτι προὔργου πρὸς	ἄνοδον,	τὸ πρὸς μηδὲν τῶν ἐν
[4]	εἰσι δι´ αὐτὴν δήπου τὴν	σύνοδον·	μία δὲ αὐτῶν οὐδεμιᾶς χωρίς,
[15]	αὐτό, ὥσπερ Περικλῆς, εἰς τὸ	δέον	ἀνάλωσα· τὰ βιβλία δὲ πολλαπλάσια
[15]	ἀπολειφθέντων ἀπέδειξα· τούτοις οὖν ἅπασι	δέον	σε δύνασθαι χρῆσθαι. ~Εἰ δὲ
[9]	κακὸν εἶναι, ἀλλὰ δεῖ καὶ	θεὸν	εἶναι. καὶ ἔοικεν εἶναι τὸ
[9]	τῶν ἐν ἡμῖν οἴεσθαι τὸν	θεὸν	ἐνδημήσειν ἀντὶ τοῦ νοῦ· νεὼς
[9]	οἷον ἐπεστράφθαι διὰ νοῦ πρὸς	θεόν.	~Ἡμεῖς οὖν, τιμῶντες τὰς ἀρετάς,
[2]	ἐσπουδακέναι δοκεῖν. τοῦτο δ´ ἤδη	πλέον	ἐστὶ ποιήσασθαι θάτερον. ὁ γὰρ
[9]	διαφέροι ἂν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων	πλέον	ἢ ὅσον ἐκεῖνοι τῶν βοσκημάτων.
[7]	τοῦτό γε ἰσχυρόν, ἵνα μὴ	πλέον	καθέλκῃ, καὶ λίαν ἀντιλαμβάνηται. καίτοι
[9]	γε δεῖν σωφρονεῖν, οὐ διότι	σωφρονητέον	εἰδότες, ἀλλ´ ἐπίταγμα λαβόντες, ὥσπερ
[10]	τῷ μήτε ἐρασθέντι, μήτ´ εἰ	ζητητέον	εἰδότι. καίτοι κάλλιστα ἀπαλλάττουσιν αὐτῶν
[6]	καὶ ἡμῶν οὖν αὐτῶν ἕνεκα	μετιτέον	τοὺς ἀνθρωπινωτέρους τῶν λόγων, ὑποδοχήν
[10]	ἐκκείμενον, οὐδὲ καταβεβλημένον, οὐδὲ θήρᾳ	ληπτέον.	τί οὖν; ἐνταῦθα καλείσθω φιλοσοφία
[6]	εἶναι μεθεῖτο τῆς ἀτόπου διώξεως.	~Παρασκευαστέον	οὖν ἀντὶ λόγου λόγον, ἀντὶ
[1]	οὕτω· Σοφιστὰς δὲ οἱ παλαιοὶ	ἐπωνόμαζον	οὐ μόνον τῶν ῥητόρων τοὺς
[8]	ἐν ἄλλῳ· ἀλλ´, ὡς μικρῷ	μεῖζον	εἰκάσαι, καθάπερ Ἀριστοτέλης ἀξιοῖ τοὺς
[16]	αὖθις περὶ τῶν μικρῶν τι	μεῖζον	εἰπόντες· ὡς οὐκ οἶδ´ ὅπως
[15]	λόγῳ κοσμεῖν, καίτοι καὶ τοῦτο	μεῖζον	ἢ καθ´ ἑαυτὸν ᾤετο· προσένεμε
[10]	ἡ δὲ ἀμαθία, καὶ τοῦτο	μεῖζον,	τοῦτο αἰσχρόν· ἐν ᾗ κείμενοι,
[11]	Ἕλλησιν, ὅ τις καὶ εἶχεν	ἀγαθόν,	ἀγέραστον εἶναι βούλομαι, ὅτι παῖδάς
[14]	οὐκ ἂν ἔτι χωρῆσον. οὔκουν	ἀγαθόν	γέ τι χωρεῖ, τελχὶς καὶ
[15]	ἐπεί τοι καὶ αὐτὸν ἀμφότερα	ἀγαθὸν	γενέσθαι βούλομαι, μύθων τε ῥητῆρ´
[9]	τἀγαθόν, ἤρκει καθήρασθαι, καὶ ἦν	ἀγαθὸν	ἤδη τῷ μόνη γενέσθαι· νῦν
[9]	νῦν δὲ οὐ γάρ ἐστιν	ἀγαθόν·	οὐ γὰρ ἂν ἐγένετό ποτε
[13]	βουλοίμην δ´ ἂν ἐγὼ τῶν	ἀγαθόν	τι λεγόντων ἀκούειν μᾶλλον ἢ
[18]	τοῦ βιβλίου τὴν συμφοράν, ἵν´	ἀγαθόν	τί μοι γένηται, ἀλλ´ αὐτὸς
[12]	τε λιμοῦ καὶ φροντίδων, ἵν´	ἀγαθόν	τι συλλέξηται· καὶ ἥκει φέρων
[9]	εἰ μὲν ἦν ἡ ψυχὴ	τἀγαθόν,	ἤρκει καθήρασθαι, καὶ ἦν ἀγαθὸν
[9]	δεῖ δὴ καὶ προελθεῖν ἐπὶ	τἀγαθόν·	τοῦτο δὲ ἤδη διὰ λόγου.
[18]	τὸν λόγιον, οὐκ ἐπιτηδεύσας, ἀλλ´	ἐπελθὸν	οὕτως συνεχώρησα τῇ γνώμῃ τε
[1]	οὐκ ὄντες σοφισταί, δόξαντες δέ,	παρῆλθον	εἰς τὴν ἐπωνυμίαν ταύτην» εἶτα
[18]	ὅ τί μοι δοκεῖ τὸ	ἀκόλουθον	εἶναι, κᾆτα ἐξετάζω πρὸς τὰ
[2]	τὸν Εὐβοέα τις ἀφαιρήσεται τοῦ	σπουδαῖον	εἶναι, καὶ ὑπὲρ σπουδαίων συγκεῖσθαι,
[2]	ἐπὶ πᾶσι τὸν εὔφρονα καὶ	σπουδαῖον,	ἐκείνους μὲν τοὺς κατὰ τὴν
[12]	τὶ μὲν ἂν γένοιτο καὶ	σπουδαῖον	παιζόντων· οὐ μὴν ἔστι τι
[13]	τέκοιεν, ὑπὸ θράσους τυφλὸν καὶ	ἀνεμιαῖον·	οὐ γὰρ ἐκθάλπει τὸν εἴσω
[3]	ζητοῦντι, καὶ τὸν ἅπασιν ἐγχωροῦντα,	δίκαιον,	ὅσιον, αὐτουργόν, ἀπὸ τῶν ὄντων
[8]	τε καὶ ἀποσμιλεῦσαι, καὶ τὸ	κεφάλαιον	ἐξευρεῖν τε καὶ τάξαι, καὶ
[1]	οἷς Καρνεάδην τε καταλέγει τὸν	Ἀθηναῖον	καὶ Λέοντα τὸν Βυζάντιον καὶ
[2]	ἀπολαυστικόν, καὶ τρίτον τὸν φιλότιμον,	τελευταῖον	δὲ καὶ ἐπὶ πᾶσι τὸν
[3]	κάλλος ἀγαπῶσα, ὁποῖόν ἐστι τὸ	ἀρχαῖον	κατὰ φύσιν ἔχον καὶ τοῖς
[1]	δὲ δὴ καὶ τοῦ γράφοντος	βίον	διηγήσασθαι τὴν περὶ τὸν ἄνδρα
[9]	πρώτη φύσις ἐπὶ τόνδε τὸν	βίον	ἐξώρμησεν. οὗτοι γὰρ ἂν ὄναιντο
[8]	εὐφροσύνης καὶ ἐπαλείφειν εὐθυμίᾳ τὸν	βίον·	ἐπίσταμαι γὰρ ἄνθρωπος ὤν, καὶ
[18]	καὶ προσηρμήνευσα· οὐ μὰ τὸν	λόγιον,	οὐκ ἐπιτηδεύσας, ἀλλ´ ἐπελθὸν οὕτως
[5]	δεῖ τὸ καὶ ἔχειν αὐτὸν	ἴδιον	ἔργον ὑπερκείμενον τοῦ χοροῦ· ὥσπερ
[18]	μιμήσεων προσηχεῖν ἀνάγκη καὶ τοὐμὸν	ἴδιον,	ὥσπερ ἡ ὑπάτη χορδὴ τὸν
[14]	τὸν παρακεκινδυνευμένον λόγον πρὸς τὸ	παιδίον	ἐξηγεῖσθαι τολμᾷ τὸ ἐπέκεινα ταύτῃ,
[1]	ἐν οἷς ἀριθμεῖ καὶ τὸν	Κνίδιον	Εὔδοξον, ἄνδρα τὰ πρῶτα τῶν
[10]	τὰς ἀρετάς, ἀλλ´ ἀφῃρήκαμεν τὸ	ἐμπόδιον,	καὶ ὧν χωρὶς οὐδὲ ὅσιόν
[9]	πραγματείαν τῆς φύσεως, ἵνα μηδὲν	ἐμπόδιον	παρέχοιτο ταῖς νοήσεσιν. αὕτη μὲν
[18]	τὴν ψυχὴν ὁ θεὸς ἁπαλὸν	ἐκμαγεῖον	ἐποίησε τῶν ἐν λέξεσί τε
[10]	εἴποι τις, ἢ σπαράττειν τὸ	θεῖον	ἅπαν ταῖς ἀτόποις ὑπονοίαις περὶ
[9]	ἀναρριπίζει, καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς	θεῖον	ἐκθάλπει· ἐκεῖ δὲ μόνοις τοῖς
[6]	ἀλλ´ ἐνδοτέρω φύσεως ἠξίου χωρεῖν.	θεῖον	οὖν ἀτεχνῶς τὸ πᾶσιν ἀρκεῖν,
[7]	τακταί τινες πρόσοδοι πρὸς τὸ	θεῖον·	πάντα ταῦτα ἀποκόπτει κατὰ τῆς
[13]	μάλα συγκρίνοντές τε καὶ διακρίνοντες,	οἰκεῖον	δὲ οὐδὲν οὐδέποτε μαιευσόμενοι· ὅ
[1]	ἐπιγνούσης ὀψὲ τῆς φύσεως τὸ	οἰκεῖον	ἔργον, οὐ κατὰ μικρόν, ἀλλ´
[4]	ἐν συμποσίῳ θεῶν ἐπιδείκνυται τὸ	οἰκεῖον	ἔργον, οὔτε τυγχάνει παρὰ ἀνθρώποις
[3]	φύσιν ἔχον καὶ τοῖς ὑποκειμένοις	οἰκεῖον,	οὗ μετὰ τοὺς λίαν ἀρχαίους
[11]	ἐγύμνασε. καὶ ὅστις δὲ οὐ	προτέλειον	ἡγεῖται τὰς Μούσας, ἀλλὰ τὸ
[9]	μὲν οὖν οὐδὲν παρὰ τοῦτο	μεῖον,	εἰ μή γε καὶ προὔργου
[8]	λόγου νῷ συγγενέστερον; τί δὲ	πορθμεῖον	ἐπὶ νοῦν οἰκειότερον; ὡς ὅπου
[17]	οὐ γὰρ μέγα τὸ ἔργον	στοιχεῖον	ἢ συλλαβήν, ἔστω δὲ καὶ
[12]	τῆς ἐπιδείξεως ἐστράφη, καὶ τὸ	ληκύθιον	ᾔτησε, καὶ ὁ μὲν ἀκόλουθος
[14]	ὤν. πῶς οὖν ἄν τις	κάκιον	ἀπαλλάξειεν ἀνδρός, ὅτῳ μὴ ἔξεστι
[14]	καὶ ἀνὴρ ἤδη· ἀλλ´ ὑπόκειται	μειράκιον	αὐτῷ καλὸν καὶ ἐν ὥρᾳ·
[12]	εἰ πρῶτον μὲν ἀνάγκην ἕξω	βιβλίον	ἐξονυχίζειν, ὑφ´ οὗ γίνεται τὸ
[18]	γε ἐκείνῳ τἀνδρὶ τῷ τὸ	βιβλίον	ποιήσαντι, καὶ ὃν οὐκ ἀπηξίωσεν,
[8]	καὶ μὴ ταχὺ σκαρδαμύξαι πρὸς	ἥλιον	ἀτενίσαντα. οὕτω μὲν ἀνὴρ Ἕλλην
[14]	μόνος ἀποβλέποιτο. καθεδεῖται δὲ ὥσπερ	κεράμιον	ἐπιχειλὲς τῆς σοφίας, καὶ οὐκ
[4]	γὰρ οὐδ´ ἄλλο τι γεγονέναι	προοίμιον	φιλοσοφίας ἢ πολυπραγμοσύνη γνώσεως· καὶ
[3]	τρυφήν, τὸ ἐμβριθές τε καὶ	κόσμιον	κάλλος ἀγαπῶσα, ὁποῖόν ἐστι τὸ
[1]	ἐμβριθοῦς καὶ πρόσω καθεικότος τὸ	ἐπισκύνιον	ἐτέλεσεν εἰς σοφιστάς, καὶ τρυφῆς
[1]	σχῆμα ὀκνήσας· καὶ ὁ πρὸς	Μουσώνιον	ἕτερος τοιοῦτος, οὐ προσγυμναζομένου τῷ
[10]	διακειμένους, μᾶλλον δὲ λίαν ἐλεεινῶς.	ἄξιον	γὰρ ἀνθρώπους ὄντας ἐπ´ ἀνθρώπων
[10]	πρεσβεύσειαν. ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς εἴπωμεν·	ἄξιον	γάρ· ὦ τολμηρότατοι πάντων, εἰ
[10]	τυφλὰ γεννήματα, νοῦ μὲν οὐκ	ἄξιον	εἰπεῖν, ἀλλ´ οὐδὲ διανοίας, δόξης
[6]	οὐ πρὸς ἃ μηδὲ εἰπεῖν	ἄξιον;	οὐ γὰρ δὴ τὴν φύσιν
[12]	τοῖς ἐν ἄστει μειρακίοις ἀκρόαμα	ἐπιδέξιον·	ὡς σχέτλιά γε τῶν δεικνύντων
[1]	οἷ χοροῦ τάξει τὸν ἄνδρα,	περιδέξιον	δή τινα ὄντα. τί οὖν
[8]	νοῦ, τὸ χρῆμα ἱερόν, οὐδὲ	οἷον	ἄλλο ἐν ἄλλῳ· ἀλλ´, ὡς
[9]	καὶ ἔοικεν εἶναι τὸ μὲν	οἷον	ἀπεστράφθαι τὸ σῶμα καὶ ὅσα
[9]	καταβολήν, καὶ νοῦ χρῆμα ἐξαίσιον,	οἷον	αὔταρκες εἶναι καὶ παρ´ ἑαυτοῦ
[3]	ὁ ταὼς περιαθρῶν ἑαυτόν, καὶ	οἷον	γαννύμενος ἐπὶ ταῖς ἀγλαΐαις τοῦ
[9]	τὸ σύζυγον ὄμμα τῶν νοητῶν.	οἷον	εἰ τέλος εἴη τὸ πρὸς
[9]	ὅσα τοῦ σώματος, τὸ δὲ	οἷον	ἐπεστράφθαι διὰ νοῦ πρὸς θεόν.
[8]	λόγου γενέσθαι. οὐδὲ γάρ ἐστιν	οἷον	ἐπιστασία τῆς γνώσεως, ἢ διέξοδος
[17]	γενομένους ἐκπετησίμους ἄραντες ὑψοῦ μεθιᾶσιν,	οἷον	ἐπιτρέποντες αὐτοὺς τοῖς οἰκείοις χρῆσθαι
[3]	καὶ τὸ βάθος τοῦ ἤθους,	οἷον	σωφρονιστῇ τινι καὶ παιδαγωγῷ πρέπον
[17]	ἀπὸ τοῦ βιβλίου. πάνυ δὲ	ὅμοιον	τοῦτο τῷ συμβαίνοντι κατὰ τοὺς
[3]	τε καὶ κόσμιον κάλλος ἀγαπῶσα,	ὁποῖόν	ἐστι τὸ ἀρχαῖον κατὰ φύσιν
[1]	τοι καὶ τοῦτο μετὰ μικρὸν	ὁποῖόν	ἐστιν ἐξετάσομεν· τὴν δὲ προαίρεσιν
[13]	ἀκριβὲς ἀπεργάζεσθαι. ἅμα δὲ οὐδὲ	μακάριον	ᾤμην εὐθύνας ὑπέχειν, καὶ αὐτοῖς
[5]	ἐγὼ καὶ τὸν Πρωτέα τὸν	Φάριον,	εἰ σοφὸς ὢν τὰ μεγάλα,
[8]	εἴην πρὸς ἅπασαν ἡδονήν, οὔτε	θηρίον,	ἵνα τὰς σώματος ἡδοίμην ἡδονάς.
[6]	καὶ τὸ δένδρον καὶ τὸ	θηρίον	λόγοι τινὲς ἦσαν περὶ ζῴων
[3]	τῆς ἴσης δυνάμεως Ἀριστοφάνης ἀπήγγελται.	τεκμήριον	ποιοῦ τοῦ στρογγύλως καὶ σὺν
[12]	δικαστήν, ἀλλὰ μηδὲ μέλλειν εἰς	δικαστήριον	ἀγνωμονέστερον εἰσιέναι τὸ θέατρον, θυροκοπήσαντα
[15]	οὐ ποιητής ἐστιν ὁ τὸ	χρηστήριον	ἔχων τὸ Πυθοῖ, καὶ νὴ
[4]	τοῖς πολιτικοῖς τοῦ Δίωνος γράμμασι,	μεθόριον	αὐτὰ ἡγούμενος τῶν προπαιδευμάτων τε
[9]	ἀπεδεξάμεθα. ἀρεταὶ δὲ καθαίρουσι τὸ	ἀλλότριον	ῥιπτοῦσαι. ἀλλ´ εἰ μὲν ἦν
[10]	ἐκείνης τῆς διεξόδου, μῆκος ἐχούσης	μυρίον,	παιδευόμενοι καὶ προπαιδευόμενοι. δεῖ γάρ
[3]	Περσικαί. ταύτας ὑπολύσας, ἀνεμέτρει τὸ	χωρίον.	Ἀριστείδην τε ὁ πρὸς Πλάτωνα
[12]	οὓς ἂν ἐδέησεν εἰς ἀποδεδειγμένον	χωρίον	φοιτᾶν, καὶ περὶ συγκειμένων πρὸς
[6]	φύσει· ἀγαπητὸν γὰρ ἔχοντά που	πλησίον	ἀπονεῦσαι καὶ ἀφοσιώσασθαι τῇ ψυχικῇ
[17]	κατὰ μόνας ἔργον τι θαρρῆσαι	παραπλήσιον·	ἅμα δὲ καὶ προσεθίζεται μὴ
[9]	πρώτην καταβολήν, καὶ νοῦ χρῆμα	ἐξαίσιον,	οἷον αὔταρκες εἶναι καὶ παρ´
[10]	τό τε γὰρ ἀληθὲς οὐχ	ὅσιον	ἀμαθὲς οἴεσθαι, καὶ τὸ ἄλογον
[3]	καὶ τὸν ἅπασιν ἐγχωροῦντα, δίκαιον,	ὅσιον,	αὐτουργόν, ἀπὸ τῶν ὄντων φιλάνθρωπον,
[5]	πῦρ, πρῶτον μὲν ὅτι μηδὲ	ὅσιόν	ἐστι τὰ μεγάλα σοφὸν γενέσθαι
[10]	ἐμπόδιον, καὶ ὧν χωρὶς οὐδὲ	ὅσιόν	ἐστιν ἐλπίσαι τυχεῖν τοῦ τέλους,
[15]	μοι τῶν οἰκετῶν ἰσοπολῖται γεγόνασι,	χρυσίον	δὲ οὔτε ἐν φαλάροις ἔχω
[9]	ἀλλ´ ἐπίταγμα λαβόντες, ὥσπερ νόμον	ἀναίτιον,	ὃν ὁ μὲν θεὶς οἶδεν
[1]	τὸν Ἀθηναῖον καὶ Λέοντα τὸν	Βυζάντιον	καὶ συχνοὺς ἄλλους καταβιώσαντας μὲν
[1]	τὸν Ἀσπασίας τε καὶ Περικλέους	ἐπιτάφιον	Θουκυδίδου καὶ Πλάτωνος, ὧν ἐκάτερος
[9]	ἀναγωγῆς· οὐ γὰρ ἀπόχρη μὴ	κακὸν	εἶναι, ἀλλὰ δεῖ καὶ θεὸν
[4]	τὸν φιλόσοφον μηδ´ ἄλλο τι	κακὸν	μηδ´ ἄγροικον εἶναι, ἀλλὰ καὶ
[17]	ἅπαν ἀκροφυέστατον· καὶ ἤδη τινὲς	ἧκον	ἐνθάδε τοιοίδε μέγεθος ἔχοντες, ἢ
[6]	ἂν ἦσαν διαστέλλοντες εὖ τὸ	προσῆκον	ἑκατέρῳ τῷ γένει. ἀπάθεια μὲν
[3]	ἔοικεν, ὅταν τι παρακεκινδυνευμένον καὶ	νεανικὸν	προενέγκηται· ὥστε κἂν αἰτίαν φύγοι
[4]	μηδ´ ἄλλο τι κακὸν μηδ´	ἄγροικον	εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ
[17]	ἤδη νοῦν ἐνεργείᾳ τοῦτο ὄντα	ῥητορικὸν	ἢ ποιητικόν, εἰ μή γε
[4]	λόγους μεταξὺ τὸ μάντευμα γέγονε.	πατρικὸν	δὴ πέπονθα, καὶ ἤδη συνεῖναι
[17]	ἐνεργείᾳ τοῦτο ὄντα ῥητορικὸν ἢ	ποιητικόν,	εἰ μή γε καὶ πρὸς
[1]	ἀξιοῖ τὴν ἐπιμέλειαν τῆς φωνῆς	σοφιστικὸν	ἀγώνισμα οἴεσθαι· καί τοι καὶ
[2]	μόνον ἐνδέδωκε πρὸς τὸ καὶ	σοφιστικόν	τι ἔργον εἰργάσθαι τὸν Δίωνα,
[2]	τὸν φιλοχρήματόν τε καὶ τὸν	ἀπολαυστικόν,	καὶ τρίτον τὸν φιλότιμον, τελευταῖον
[4]	καὶ τῆς ἀληθινωτάτης παιδείας. καὶ	καλόν	γε, ὦ παῖ, θεωρήμασιν ἐπιστημονικοῖς
[10]	ὅτι λόγος ἐστὶ τὸ ἀνθρώπου	καλόν,	εἶτα παιδείαν μὲν ἅπασαν ἠτιμάκασιν,
[15]	τελεωτάτας ἐποπτεύσασα τελετάς, ἁπανταχοῦ τὸ	καλὸν	ἐπιγνώσεται καὶ ἀσπάσεται, καὶ ῥητορικὴν
[12]	σχήματι σοβαρός, ἵνα καὶ θέαμα	καλὸν	ᾖ, καὶ προσγελᾷ τῷ θεάτρῳ,
[14]	ἤδη· ἀλλ´ ὑπόκειται μειράκιον αὐτῷ	καλὸν	καὶ ἐν ὥρᾳ· καὶ τοῦτο
[6]	ἀντὶ τοῦ μείζονος τὸν ἐλάττω·	καλὸν	μέντοι τινὰ καὶ τοῦτον, ᾧ
[14]	ἔφθειρε· δεῖ δὲ αὐτὸν τηρεῖσθαι	διδάσκαλον.	εἱμαρμένη τοίνυν ἀνδρὸς διδασκάλου καὶ
[18]	μοι τὴν ψυχὴν ὁ θεὸς	ἁπαλὸν	ἐκμαγεῖον ἐποίησε τῶν ἐν λέξεσί
[13]	μὴ δέοντι τῇ σπουδῇ χρώμενον,	ἐξίτηλον	αὐτὴν ἀποφαίνει. φύονται μὲν γὰρ
[6]	χρωμένους ἐπικαλύμματι; εἰ δὲ καὶ	ποικίλον	ἡ φύσις ἡμῶν, καμεῖται δήπου
[5]	καλεῖ τὸν ἀποτεμνόμενον ἡντινοῦν εἴδησιν,	ἄλλον	ἄλλῃ προσήκοντα δαίμονι· φιλόσοφον δὲ
[8]	διέξοδος· κᾆτα εἰς λόγον ἦλθεν	ἄλλον	ἀπ´ ἄλλου, δι´ ὧν καὶ
[6]	ἀσπάσεται, καὶ οὐδ´ εἶναι πρεσβύτερον	ἄλλον	οἰήσεται· ὁ δὲ λαχὼν φύσεως
[1]	διισχυρίζομαι, πείσαιμι δ´ ἂν καὶ	ἄλλον,	ὅστις εὔστοχος ἤθους εἰρωνείαν τε
[14]	καταφρονούμενον. οὐδ´ ἐμὲ τοίνυν, οὐδ´	ἄλλον	οὐδένα ἄνθρωπον, ὅστις οὐχ ὑπέθηκεν
[18]	~Ἐγὼ τοίνυν πρὸς μὲν γὰρ	ἄλλον	οὐδένα νεανιεύσομαι, πρὸς σὲ δὲ
[10]	κοινῆς φύσεως ὄντας ἥττονας, καὶ	μᾶλλον	ἀγχίνους ἢ παχεῖς. ὑμᾶς οὖν
[17]	οἱ μὲν ἧττον, οἱ δὲ	μᾶλλον,	ἀγχοῦ καὶ πόρρω τοῦ τέλους
[8]	τίς ἧττον ἐν ὕλῃ; τίς	μᾶλλον	ἀμόλυντος; ταύτῃ δὴ πάλιν τὸν
[9]	γὰρ ἂν ὄναιντο τῆς ὁρμῆς·	μᾶλλον	δὲ αὐτὴν ἐγὼ τὴν ὁρμὴν
[10]	τούτους ἂν ἴδοις γελοίως διακειμένους,	μᾶλλον	δὲ λίαν ἐλεεινῶς. ἄξιον γὰρ
[9]	τοι φυσικὸς ἀρκεῖ. πολὺ δήπου	μᾶλλον,	εἰ καί τις αὐτὸν παραθήξειέ
[12]	ἐπειδὴ κατὰ τοῦτο ὁ φιλόσοφος	μᾶλλον·	ἐκεῖνο δὲ ἀποδεδόσθω γραμματικοῖς. ~Εἶεν
[3]	εἰ μήτε κωμῳδία τῶν νεφελῶν	μᾶλλον	εὐδοκιμεῖ· οὐδὲ γάρ ἐστιν ἥντινα
[1]	σοφιστοῦ φιλόσοφος ἀπετελέσθη· τύχῃ δὲ	μᾶλλον	ἢ γνώμῃ χρησάμενος, τὴν τύχην
[5]	δὲ καθάπαξ ἀποσεμνυνόμενος, οὐ κρύπτει	μᾶλλον	ἢ ἐρεθίζει καὶ ἀναρριπίζει τὴν
[11]	τοὺς ἐκ τῆς ἑτέρας ἀγωγῆς	μᾶλλον	ἢ καὶ πρὸς τοὺς παρ´
[13]	τῶν ἀγαθόν τι λεγόντων ἀκούειν	μᾶλλον	ἢ λέγειν αὐτός· τῷ παντὶ
[9]	δὲ καὶ τὰς ἀρετὰς ἔθεσι	μᾶλλον	ἢ λόγῳ κρατύνουσι, καὶ τρεῖς
[7]	δὴ καὶ ἥδονται τελεσιουργοῦντες, καὶ	μᾶλλον	ὅσῳ πλείω τε καὶ καλλίω.
[8]	μηδὲ λόγος αὐτὴν παρασκευάζοι, πολὺ	μᾶλλον.	τούτοις οὖν καὶ ἡ κάθοδος
[11]	τε εὖ ἥκειν καὶ φιλοσοφίας	ἐπήβολον	εἶναι. ~Ἠγώνισταί γε πρὸς τοὺς
[4]	ἄριστα δρῴης, διατρέχων τὸν κάλλιστον	δίαυλον,	παρὰ μέρος ἐν βιβλίοις ἀεὶ
[13]	δὲ καὶ τέκοιεν, ὑπὸ θράσους	τυφλὸν	καὶ ἀνεμιαῖον· οὐ γὰρ ἐκθάλπει
[13]	βιώσιμον. ἐντεῦθεν ὁ πρόχειρος εἰς	δῆμον	εἰπεῖν, ἀδύνατος ἐπιστῆσαι, καὶ σκέμμα
[18]	ὥσπερ ἡ ὑπάτη χορδὴ τὸν	ῥυθμὸν	αὐτὴ μένουσα παραβομβεῖ κινουμένῳ τῷ
[5]	συνᾴδειν αὐτὸν ἐξάρχοντα καὶ ἐνδιδόντα	ῥυθμὸν	τῷ συστήματι, νῦν δὲ αὐτὸν
[2]	ἦθος ὑπὸ πλούτου καταστέλλει, τὸ	εὔδαιμον	ἑτέρωθι δείξας, καὶ τὸ καταπεπτωκὸς
[17]	ἄλλο τι πρόβλημα ἀγαπᾶται, τὸ	πόριμον	ἡμῶν γυμναζούσης τῆς ἀπορίας, οὕτω
[5]	καὶ γόνιμος οὖσα τῶν ἀρίστων,	διαδόσιμον	ἔχει μέχρι τῶν ἔξω τὴν
[13]	οὐδὲν ἂν ὠδινήσειεν ἀρτιμελὲς καὶ	βιώσιμον.	ἐντεῦθεν ὁ πρόχειρος εἰς δῆμον
[2]	τὸν ἀπολαυστικόν, καὶ τρίτον τὸν	φιλότιμον,	τελευταῖον δὲ καὶ ἐπὶ πᾶσι
[9]	εἰδότες, ἀλλ´ ἐπίταγμα λαβόντες, ὥσπερ	νόμον	ἀναίτιον, ὃν ὁ μὲν θεὶς
[16]	ἐκ τῶν Ῥωμαϊκῶν ἀξόνων τὸν	νόμον	ἀνέγνωμεν, ἵνα καὶ ἀκόντων ἂν
[7]	τι δρῷεν, ἀμφὶ ταῦτα ἔχειν	νόμον	ἐν σφίσι πεποίηνται, καὶ ταύτῃ
[16]	τινα δεῖ προσεῖναι, καὶ γενέσθαι	νόμον	τὸν λόγον. ἀλλ´ ὅπως μὴ
[12]	ὕδωρ δὲ τουτὶ θεῖ διᾴττον	δρόμον	οὐ μεμετρημένον, οὐδὲ πρὸς κλεψύδραν
[18]	τῶν μιμήσεων προσηχεῖν ἀνάγκη καὶ	τοὐμὸν	ἴδιον, ὥσπερ ἡ ὑπάτη χορδὴ
[9]	εἰ τέλος εἴη τὸ πρὸς	οὐρανὸν	ἰδεῖν, οὐκ ἀπόχρη μὴ κεκυφέναι
[14]	ἐπέκεινα ταύτῃ, παρὰ τὴν αὐτὴν	πλάτανον,	παρ´ ἣν ἐρρητόρευσε καὶ τῷ
[18]	δέ ποτε οἶδα, περικαθημένων ἀνθρώπων	ἐτύγχανον	μὲν τῶν εὐγενῶν καὶ στασίμων
[5]	γενέσθαι τὸν τὰ μικρὰ μὴ	δυνάμενον·	ἔπειτα ὥσπερ ὁ θεὸς τῶν
[4]	κατακερματίζουσιν αὐτῶν τὸ χωρίζεσθαι μὴ	δυνάμενον,	καὶ ἕτερος ἑτέρας ἐπήβολος γέγονεν·
[12]	δι´ οὓς ἂν ἐδέησεν εἰς	ἀποδεδειγμένον	χωρίον φοιτᾶν, καὶ περὶ συγκειμένων
[10]	ἡ ἀλήθεια πρᾶγμα ἐκκείμενον, οὐδὲ	καταβεβλημένον,	οὐδὲ θήρᾳ ληπτέον. τί οὖν;
[3]	αὐτοῖς ἴδοις χαῦνόν τι καὶ	διαπεφορημένον.	ἐξελαύνει γάρ τοι φιλοσοφία καὶ
[12]	τουτὶ θεῖ διᾴττον δρόμον οὐ	μεμετρημένον,	οὐδὲ πρὸς κλεψύδραν ταμιευόμενον, ὅ
[4]	δόξειε δὲ κἂν εἰς τὸ	ἀντικείμενον	ἥκῃς, ἐπεξιὼν ἅπασιν, ὅσα Μουσῶν
[11]	παραδηλοῦσι, συνιέναι βούλεται, τὸ δὲ	ἐκκείμενον	αὐτῶν κάλλος ἠγάσθη, καὶ εἰς
[10]	γάρ ἐστιν ἡ ἀλήθεια πρᾶγμα	ἐκκείμενον,	οὐδὲ καταβεβλημένον, οὐδὲ θήρᾳ ληπτέον.
[5]	καὶ ἔχειν αὐτὸν ἴδιον ἔργον	ὑπερκείμενον	τοῦ χοροῦ· ὥσπερ τὸν Ἀπόλλω
[9]	ἐκινήθησαν, ἀλλ´ οὐδέ, τὸν δεύτερον	λεγόμενον	πλοῦν, ὑπὸ τῆς σχολῆς εἰς
[1]	μοι δοκοῦσι καὶ ὡς οὐ	διδόμενον	δέξασθαι, φιλοσοφίας ἐν ὀνείδει τὸ
[1]	τε καὶ Ἀσιανὰ θέατρα μελέταις	ἐναγωνιζόμενον.	ἀλλὰ καὶ κοττάβοις ἐδεδώκει, καὶ
[5]	μὲν καὶ ἐπιστήμονα καλεῖ τὸν	ἀποτεμνόμενον	ἡντινοῦν εἴδησιν, ἄλλον ἄλλῃ προσήκοντα
[4]	πρὸς τὸν ὕστερόν ποτε παῖδα	ἐσόμενον,	ἐπεί μοι καὶ διεξιόντι τοὺς
[12]	οὐ μεμετρημένον, οὐδὲ πρὸς κλεψύδραν	ταμιευόμενον,	ὅ τις ἂν καὶ ὑπηρέτης
[5]	προσήκοντα δαίμονι· φιλόσοφον δὲ τὸν	ἡρμοσμένον	ἐκ τῆς ἁπασῶν συμφωνίας καὶ
[3]	αἰσχυνομένῳ γε ἔοικεν, ὅταν τι	παρακεκινδυνευμένον	καὶ νεανικὸν προενέγκηται· ὥστε κἂν
[14]	νώτων. ἐκεῖ που καὶ τὸν	παρακεκινδυνευμένον	λόγον πρὸς τὸ παιδίον ἐξηγεῖσθαι
[14]	οὐδὲν ἐκώλυσε Σωκράτην εὐθυμεῖσθαι καὶ	καταφρονούμενον.	οὐδ´ ἐμὲ τοίνυν, οὐδ´ ἄλλον
[4]	παῖ, θεωρήμασιν ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα καὶ	καταπεπυκνωμένον	τὴν γνώμην, ἢ δόγμασι βάρος
[11]	ὑψοῦ καὶ ὑπὲρ πᾶν τὸ	ὁρώμενον,	ἀλλὰ γανύμεθά γε καὶ ὁρῶντες
[13]	ἐν μὴ δέοντι τῇ σπουδῇ	χρώμενον,	ἐξίτηλον αὐτὴν ἀποφαίνει. φύονται μὲν
[1]	φησιν ἀπολύων αὐτὸν αἰτίας συνθέντα	ἔπαινον	ἐπὶ ψιττακίῳ τῷ ὄρνιθι, σοφιστοῦ
[2]	δὲ καὶ τοῦτο ἀπεριμερίμνως τὸν	ἔπαινον	τοῦ ψιττακοῦ καὶ τὸν Εὐβοέα
[11]	τούτου κατέχεται· οὐδὲ οὗτος μέντοι	δεινὸν	οὐδὲν εἴργασται, ἀλλὰ καὶ πολλὰ
[15]	δεινοῖς· τί γὰρ ἂν καὶ	δεινὸν	Σωκράτει; ἀλλ´ οὐδὲ μέντοι παίζειν
[6]	φύσεως θείας ἐντεῦθεν ἀρθεὶς περινοήσει	κἀκεῖνον.	ὃν δὲ ὁ θεὸς κινεῖ,
[5]	οὕτω μειονεκτεῖν ἀνάγκη τὸν ἄνδρα	ἐκεῖνον,	ὃς οὐ προετελέσθη τῷ κύκλῳ,
[18]	σκότος ἐρράγη τὸν ἄνδρα ἐπαινούντων	ἐκεῖνον,	ὅτου τὸ σύγγραμμα ἦν, ἐπ´
[1]	καὶ τὸ ῥητορεύειν αὐτὸ ἠλήθευεν,	ἄμεινον	ἀναπεπεισμένος εἶναι τοῦ ζῆν κατὰ
[9]	μέσῳ δὲ ὁ ἡμεδαπὸς φιλόσοφος	ἄμεινον	ἔσκεπται· ὁδὸν γὰρ παρεσκευάσατο καὶ
[18]	τῶν βιβλίων ἐγγεγυμνάσθαι τὴν προσοχὴν	ἐπέτεινον,	εἰς τοῦτο ἂν τὴν ἕξιν
[7]	σῖτον ἔδους´, οὐ πίνους´ αἴθοπα	οἶνον·	καὶ περὶ τούτων ἄν τις
[8]	τέλος, καὶ οὗ δεῖ γενέσθαι,	κοινὸν	ἀμφοῖν, καὶ τυχόντες οὐδὲν ἀλλήλων
[11]	ἁπαξαπλῶς οὐδένα τῶν συνεισενεγκόντων εἰς	κοινὸν	τοῖς Ἕλλησιν, ὅ τις καὶ
[11]	τρίποδος. ἀετὸν δὲ ἅμα καὶ	κύκνον	γενέσθαι, καὶ τὰ ἀμφοῖν ἔχειν
[12]	δὲ ἐπιβολὴν ἀγύμναστον εἶναι καὶ	ἄγονον,	ἣν δεῖ κριτὴν εἶναι βιβλίων,
[1]	καὶ τρυφῆς ἁπάσης οὐχ ἥψατο	μόνον,	ἀλλὰ καὶ εἰς ἄκρον ἐλήλακεν·
[2]	τοῦ βίου φιλοσοφήσασι, προιὼν οὐ	μόνον	ἐνδέδωκε πρὸς τὸ καὶ σοφιστικόν
[1]	ὄντα παῖξαι τὰ σοφιστῶν, εἰ	μόνον	πρᾶός ἐστι καὶ ἵλεως φιλοσοφίᾳ,
[1]	δὲ οἱ παλαιοὶ ἐπωνόμαζον οὐ	μόνον	τῶν ῥητόρων τοὺς ὑπερφωνοῦντάς τε
[12]	βούλοιντο δ´ ἂν καὶ διάραντα	μόνον,	ὥσπερ ἀνδριάντα, τὸ στόμα καὶ
[18]	καὶ κωμῳδίαις ἐπιστωμύλλομαι πρὸς τὸν	πόνον	ἑκάστου τοῦ γράψαντος. εἴποις ἂν
[7]	οὐ δήπου πάντα ἑξῆς τὸν	χρόνον	ἐπιπολῆς ἔχουσι τὸν νοῦν, καὶ
[12]	ἐγὼ δικαστὴν ἐφέτην μετροῦντα τὸν	χρόνον	τοῖς ἀγορεύουσιν· αὐτὸς μέντοι τοῦ
[18]	πεπαυμένου τοῦ μέλους, καὶ μένουσι	χρόνον	ὑπόσυχνον τοῖς αὐλήμασι κατακώχιμοι. ἐγὼ
[3]	ἥκιστ´ ἂν ἐν αὐτοῖς ἴδοις	χαῦνόν	τι καὶ διαπεφορημένον. ἐξελαύνει γάρ
[18]	τοῦ μέλους, καὶ μένουσι χρόνον	ὑπόσυχνον	τοῖς αὐλήμασι κατακώχιμοι. ἐγὼ δὴ
[12]	οὖν με δεῖ προθεσμίᾳ δουλεύειν,	ἐξὸν	ἐμφορεῖσθαι τῆς αὐτονομίας, καὶ περιάγειν
[1]	οἷς ἀριθμεῖ καὶ τὸν Κνίδιον	Εὔδοξον,	ἄνδρα τὰ πρῶτα τῶν Ἀριστοτέλους
[1]	συγκαταριθμῆσαι τοῖς ἀμφὶ Καρνεάδην καὶ	Εὔδοξον·	ὧν ἥντινα ἂν λάβῃς ὑπόθεσιν,
[18]	καὶ ὁ νοῦς ἕτερος, ἀλλὰ	πρέπον	γε ἐκείνῳ τἀνδρὶ τῷ τὸ
[3]	οἷον σωφρονιστῇ τινι καὶ παιδαγωγῷ	πρέπον	πόλεως ὅλης ἀνοήτως διακειμένης. ὥσπερ
[2]	παύεται δὲ τοῦ βιβλίου, τὸν	λοιπὸν	ἐπαγγειλάμενος αὐτίκα ἀποδώσειν, ὅτῳ ποτὲ
[12]	προθεσμία τῷ μήτε πρὸς οὕτως	ἄτοπον	παρασκευάζεσθαι δικαστήν, ἀλλὰ μηδὲ μέλλειν
[3]	νουθετεῖν ἀνθρώπους ἀπέκλινεν, οὐδένα λόγον	ἄκαρπον	ἐξενήνοχεν. τῷ δὲ μὴ παρέργως
[14]	ἐμὲ τοίνυν, οὐδ´ ἄλλον οὐδένα	ἄνθρωπον,	ὅστις οὐχ ὑπέθηκεν ἑαυτὸν τῷ
[3]	ὅσιον, αὐτουργόν, ἀπὸ τῶν ὄντων	φιλάνθρωπον,	οὐκ ἂν ἕτερος ἀντὶ τοῦ
[12]	ὁ σοφιστὴς τέθνηκεν· καὶ τὸν	σκυθρωπὸν	ὑποπτεύει· σοφιστὴς γάρ ἐστι κἂν
[7]	καίτοι τοῦ γε Ἑλληνικοῦ τὸ	βάρβαρον	ἔνστασιν τηρῆσαι ῥωμαλεώτερον· ᾗ γὰρ
[14]	μέντοι παῖδα· οὔτοι λέγω τὸν	Φαῖδρον·	νεανίας γὰρ οὗτος καὶ ἀνὴρ
[6]	τὸ γὰρ πῦρ καὶ τὸ	δένδρον	καὶ τὸ θηρίον λόγοι τινὲς
[7]	ῥωμαλεώτερον· ᾗ γὰρ ἂν ὁρμήσῃ,	σφοδρόν	τέ ἐστι καὶ ἀνένδοτον· τὸ
[5]	ἂν εἴη τὸ μέλος τὸ	ἱερὸν	καὶ ἀπόρρητον. καὶ ὁ καθ´
[8]	ἢ διέξοδος νοῦ, τὸ χρῆμα	ἱερόν,	οὐδὲ οἷον ἄλλο ἐν ἄλλῳ·
[10]	ὁ μὲν οὖν Κάδμου σπόρος	αὐθημερὸν	ὁπλίτας, φησίν, ἀνεδίδου σπαρτούς· σπαρτοὺς
[14]	εἱμαρμένη τοίνυν ἀνδρὸς διδασκάλου καὶ	φθονερὸν	αὐτὸν εἶναι, τὸ μέγιστόν τε
[2]	δ´ ἤδη πλέον ἐστὶ ποιήσασθαι	θάτερον.	ὁ γὰρ ἀναγορεύσας αὐτὸν ἐν
[5]	δυεῖν γὰρ αὐτὸν καταλαμβάνει τὸ	ἕτερον,	ἤτοι σιγᾶν, ἢ λέγειν ὅσα
[14]	λόγου, καὶ ἀντεξήγαγεν αὐτῷ λόγον	ἕτερον,	ἵνα Φαίδρῳ χαρίσηται. οὕτως εὔκολος
[12]	ἠγνοήκασιν. εἰ δή τι καὶ	σπουδαιότερον	εἴρηται παρὰ τὴν πρώτην ὑπόσχεσιν,
[8]	τί δὲ πορθμεῖον ἐπὶ νοῦν	οἰκειότερον;	ὡς ὅπου λόγος, ἐκεῖ που
[12]	στόμα καὶ τὴν χεῖρα, ἔπειτα	ἀφωνότερον	ἀνδριάντος γενέσθαι· ἀπαλλαγεῖεν γὰρ ἂν
[1]	εὐροίᾳ ἑρμηνεύοντας. ὑπὲρ ὧν ἀνάγκη	πρότερον	εἰπεῖν, ἐπειδὴ οὐκ ὄντες σοφισταί,
[8]	δ´ ἂν εἴη λόγου νῷ	συγγενέστερον;	τί δὲ πορθμεῖον ἐπὶ νοῦν
[12]	ἀλλὰ μηδὲ μέλλειν εἰς δικαστήριον	ἀγνωμονέστερον	εἰσιέναι τὸ θέατρον, θυροκοπήσαντα καὶ
[13]	ἄλλο τοῦτο θέατρον παρὰ πολὺ	δυστυχέστερον.	νυνὶ δὲ ὁπόσοις τε βούλομαι,
[13]	λέγειν αὐτός· τῷ παντὶ γὰρ	εὐτυχέστερον	ἀμείνοσιν ἐντυγχάνειν ἢχείροσιν. ~Ἀλλ´ ὅ
[3]	φύγοι δειλίας, εἰ πρὸς τὴν	ὕστερον	ἐπιπολάσασαν τῶν ῥητόρων τόλμαν αὐτὸν
[4]	Δίωνος εἰπεῖν ἐπῆλθε πρὸς τὸν	ὕστερόν	ποτε παῖδα ἐσόμενον, ἐπεί μοι
[6]	τοῦτον ἀσπάσεται, καὶ οὐδ´ εἶναι	πρεσβύτερον	ἄλλον οἰήσεται· ὁ δὲ λαχὼν
[8]	ὁράμασιν, ὥστε θαρσῆσαί ποτε καὶ	πρεσβύτερον	θέαμα, καὶ μὴ ταχὺ σκαρδαμύξαι
[15]	ἀγλωττίας οὗτοι καὶ τὸν Ἀπόλλω	δεύτερον	ἄγοντες ἑαυτῶν, μετ´ Ἀσπασίας τε
[9]	οἴκοθεν ἐκινήθησαν, ἀλλ´ οὐδέ, τὸν	δεύτερον	λεγόμενον πλοῦν, ὑπὸ τῆς σχολῆς
[8]	βραχὺ πρόοδος, μηδὲ πρῶτον καὶ	δεύτερον,	μηδὲ τάξις; ἀλλ´ ἔοικε γὰρ
[7]	Ἑλληνικοῦ τὸ βάρβαρον ἔνστασιν τηρῆσαι	ῥωμαλεώτερον·	ᾗ γὰρ ἂν ὁρμήσῃ, σφοδρόν
[3]	Δίων ἐστί, παρακινήσας ἐς τὸ	νεώτερον·	ἀλλ´ εὐλαβῶς ἅπτεται τῆς παρανομίας,
[9]	οἴκοθεν μακαρίοις τὸ τέλος ἐπιτυγχάνεται.	σπανιώτερον	δὲ δήπου τὸ γένος τῶν
[2]	στρατείαν ἐλάσας ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας,	μακαριώτερον	ἑαυτοῦ γεγονέναι κυνηγέτην ἄνδρα ἐν
[17]	δὲ καὶ προγύμνασμα αὐτὸ ἡγουμένη,	παιδικώτερον	ἔτι τῶν ἐπιπέδων ἐν γεωμετρίᾳ
[3]	οἱ νεώτεροι· τοῦτ´ ἔστιν ἡρμόσατο	πανηγυρικώτερον	ἀνδρὸς ἀσφαλοῦς· καὶ μέντοι γε
[14]	ἐπεί τοι Σωκράτης καὶ τὸν	ἀτοπώτερον	τῶν λόγων διατιθέμενος, τὸν ἐπὶ
[7]	δὲ ἀστείως τε ἔχει καὶ	ἡμερώτερον	κέκραται· ὥστε κἂν θᾶττον ἐκλύοιτο.
[8]	τοῦ βαρβάρου πρῶτον ἄγω, καὶ	σοφώτερον	τίθημι, ὅτι κατιέναι δεῆσαν, ὁ
[3]	ψύλλαν λαβών, ἐνέβαψεν εἰς τὸν	κηρὸν	αὐτῆς τὼ πόδε, κᾆτα ψυγείσῃ
[3]	στρογγύλως καὶ σὺν εὐροίᾳ προενηνέχθαι·	κηρὸν	διατήξας, εἶτα τὴν ψύλλαν λαβών,
[10]	τοῦτο ταῖς παρ´ αὐτῶν προσθήκαις	πονηρὸν	ἀπέδωκαν καὶ κακόηθες, τυφλὰ γεννήματα,
[9]	φύσιν. ῥέψασαν οὖν εἰς τὸ	χεῖρον	ἐπανήγαγεν ἡ ἀρετὴ καὶ τῆς
[1]	ἥψατο μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς	ἄκρον	ἐλήλακεν· ἐννεάσας δὲ τῇ προστασίᾳ
[3]	ὅλην εὐδαίμονα τὴν παρὰ τὸ	Νεκρὸν	Ὕδωρ ἐν τῇ μεσογείᾳ τῆς
[1]	τὸ οἰκεῖον ἔργον, οὐ κατὰ	μικρόν,	ἀλλ´ ὅλοις τοῖς ἱστίοις ἀπηνέχθη
[4]	τοῦ μετρίου ῥᾳστωνεύσασθαι· ἀλλὰ κατὰ	μικρὸν	ἐκλυτέος ὁ τόνος, μέχρις ἄν,
[7]	καὶ τούτους ἡ ἐπίκηρος φύσις,	μικρὸν	ἱδρυθέντας ἐν τῷ μακαρίῳ τῆς
[1]	καί τοι καὶ τοῦτο μετὰ	μικρὸν	ὁποῖόν ἐστιν ἐξετάσομεν· τὴν δὲ
[11]	ἔπειτα ἐμυώπισε λαθοῦσα, καὶ κατὰ	μικρόν	πως ἐπέστρεψε· τελευτῶσα δὲ ἐπὶ
[9]	γέγονε, καὶ οὐδὲ τοῦτο μέντοι	σμικρόν·	ἀλλὰ διαφέροι ἂν τῶν πολλῶν
[9]	ἔνδοθεν σπέρμα δεινὸς αὐξῆσαι, καὶ	σμικρὸν	σπινθῆρα λόγου παραλαβών, πυρκαιὰν ὅλην
[12]	ἐπεὶ καὶ τραγακάνθης ἐδήδοκεν, ἵνα	τορόν	τε καὶ εὔηχες φθέγξηται. τοῦτο
[12]	εἰς δικαστήριον ἀγνωμονέστερον εἰσιέναι τὸ	θέατρον,	θυροκοπήσαντα καὶ ἐπαγγείλαντα τοῖς ἐν
[13]	τὰ παιδάρια. οὐκοῦν ἄλλο τοῦτο	θέατρον	παρὰ πολὺ δυστυχέστερον. νυνὶ δὲ
[6]	ὤν, καὶ δυνάσθω συνεῖναι πρὸς	μέτρον	ἑκάστῳ. τί οὖν ἄν τις
[12]	ὀλιγωρίαν ἀκροατῶν, ἀλλ´ ἐμαυτὸν ἔχοντι	μέτρον;	ἐμοὶ γὰρ δὴ ταύτην ἔδωκε
[18]	οὕτως· εἰ δέ ποτε παρείκοι,	προσεξεῦρον	ἄν τι καὶ προσηρμήνευσα· οὐ
[7]	τῇδε· μὴ μέντοι τοῦτό γε	ἰσχυρόν,	ἵνα μὴ πλέον καθέλκῃ, καὶ
[10]	ἀμαθία, καὶ τοῦτο μεῖζον, τοῦτο	αἰσχρόν·	ἐν ᾗ κείμενοι, τῆς μὲν
[10]	ὀψιμαθίαν αἰσχύνεσθε· ἀλλ´ οὔτοι τοῦτο	αἰσχρόν·	ἡ δὲ ἀμαθία, καὶ τοῦτο
[14]	σοφίας, καὶ οὐκ ἂν ἔτι	χωρῆσον.	οὔκουν ἀγαθόν γέ τι χωρεῖ,
[7]	ἔνθεος, καὶ μένουσιν ἐπ´ αὐτῆς,	ὅσον	ἀνθρώπου φύσις χωρεῖ, πρὸς οὐδεμίαν
[9]	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων πλέον ἢ	ὅσον	ἐκεῖνοι τῶν βοσκημάτων. ταύτῃ καὶ
[10]	γάρ ἐστε, καὶ κίνδυνος εἰς	ἄβυσσόν	τινα φλυαρίας ἐμπεσοῦσι διαφθαρῆναι, ὃ
[14]	καὶ ψυχὰς ὀπαδοὺς θεῶν, καὶ	τὸν	ἀγῶνα ὃν ἔχουσιν ὑπερκύψαι τῶν
[1]	ἐν οἷς Καρνεάδην τε καταλέγει	τὸν	Ἀθηναῖον καὶ Λέοντα τὸν Βυζάντιον
[1]	γράφοντος βίον διηγήσασθαι τὴν περὶ	τὸν	ἄνδρα διπλόην, ἀλλὰ μὴ ἁπλῶς
[5]	βούλεται, καὶ οὕτω μειονεκτεῖν ἀνάγκη	τὸν	ἄνδρα ἐκεῖνον, ὃς οὐ προετελέσθη
[18]	ἤρθη πολύς, καὶ σκότος ἐρράγη	τὸν	ἄνδρα ἐπαινούντων ἐκεῖνον, ὅτου τὸ
[2]	εἰργάσθαι τὸν Δίωνα, ἀλλὰ προσαποστερεῖ	τὸν	ἄνδρα καὶ τῶν ὄντων ἐκ
[3]	τὰς Δίωνος ἐπινοίας. δηλούτω σοι	τὸν	ἄνδρα ὁ Ῥοδιακός τε καὶ
[1]	διαφορὰν μὴ σεσιγῆσθαι τὰ περὶ	τὸν	ἄνδρα. ὅπερ γὰρ ἐν τοῖς
[1]	φησιν ἀπορεῖν οἷ χοροῦ τάξει	τὸν	ἄνδρα, περιδέξιον δή τινα ὄντα.
[3]	τὴν κοινὴν φύσιν ζητοῦντι, καὶ	τὸν	ἅπασιν ἐγχωροῦντα, δίκαιον, ὅσιον, αὐτουργόν,
[2]	δαίμονας τὸν φιλοχρήματόν τε καὶ	τὸν	ἀπολαυστικόν, καὶ τρίτον τὸν φιλότιμον,
[15]	στασιῶται τῆς ἀγλωττίας οὗτοι καὶ	τὸν	Ἀπόλλω δεύτερον ἄγοντες ἑαυτῶν, μετ´
[5]	ἔργον ὑπερκείμενον τοῦ χοροῦ· ὥσπερ	τὸν	Ἀπόλλω λόγος ἔχει νῦν μὲν
[4]	τῇ συμφωνίᾳ τῶν Μουσῶν εὐθὺς	τὸν	Ἀπόλλω παρεῖναι. ~Ὁ δὲ λόγος
[5]	τεχνίτην μὲν καὶ ἐπιστήμονα καλεῖ	τὸν	ἀποτεμνόμενον ἡντινοῦν εἴδησιν, ἄλλον ἄλλῃ
[1]	τοῦ ῥήτορος, ἐπελθέτω μετὰ νοῦ	τὸν	Ἀσπασίας τε καὶ Περικλέους ἐπιτάφιον
[14]	ἐπίσταται. ἐπεί τοι Σωκράτης καὶ	τὸν	ἀτοπώτερον τῶν λόγων διατιθέμενος, τὸν
[11]	πως ἐπέστρεψε· τελευτῶσα δὲ ἐπὶ	τὸν	αὖθις ἀγῶνα ἐγύμνασε. καὶ ὅστις
[14]	σοφιστῇ Λυσίᾳ προσεγυμνάσατο· καὶ πρὸς	τὸν	αὐτὸν μέντοι παῖδα· οὔτοι λέγω
[9]	ἡ πρώτη φύσις ἐπὶ τόνδε	τὸν	βίον ἐξώρμησεν. οὗτοι γὰρ ἂν
[8]	τινος εὐφροσύνης καὶ ἐπαλείφειν εὐθυμίᾳ	τὸν	βίον· ἐπίσταμαι γὰρ ἄνθρωπος ὤν,
[1]	καταλέγει τὸν Ἀθηναῖον καὶ Λέοντα	τὸν	Βυζάντιον καὶ συχνοὺς ἄλλους καταβιώσαντας
[3]	τινα τῶν κατὰ φιλοσοφίαν ὑπέσχετο·	τὸν	δὲ κατὰ τὴν κοινὴν φύσιν
[9]	οὐδὲ οἴκοθεν ἐκινήθησαν, ἀλλ´ οὐδέ,	τὸν	δεύτερον λεγόμενον πλοῦν, ὑπὸ τῆς
[2]	καὶ σοφιστικόν τι ἔργον εἰργάσθαι	τὸν	Δίωνα, ἀλλὰ προσαποστερεῖ τὸν ἄνδρα
[12]	εὑρέσθαι τινὰ παρ´ ἐμοῦ μαρτυρίαν	τὸν	Δίωνα, ἵνα μοι γένοιτο καὶ
[1]	ἐξαριθμεῖται, μεθ´ ὧν δὴ καὶ	τὸν	Δίωνα, καὶ μετὰ Δίωνα ἄλλους,
[1]	τοὺς σοφιστὰς ἀπηνέχθησαν· καὶ τάττει	τὸν	Δίωνα μετὰ τούτων, ἐν οἷς
[3]	ὑποθέσεων· κἂν τὸ φαυλότατον προχειρίσῃ,	τὸν	Δίωνα ὄψει τὸν ποριμώτατον τῇ
[1]	πρὸς τὰς ἐναντιολογίας· συγχωρῶ δὲ	τὸν	Δίωνα φιλόσοφον ὄντα παῖξαι τὰ
[13]	καὶ ἀνεμιαῖον· οὐ γὰρ ἐκθάλπει	τὸν	εἴσω λόγον, ὅτῳ καθ´ ἡμέραν
[6]	λόγου λόγον, ἀντὶ τοῦ μείζονος	τὸν	ἐλάττω· καλὸν μέντοι τινὰ καὶ
[12]	ὑπὲρ Μουσῶν, οἳ κακοήθως ἀποδιδράσκουσι	τὸν	ἔλεγχον τῆς ἀμαθίας, τῷ καταφεύγειν
[8]	μᾶλλον ἀμόλυντος; ταύτῃ δὴ πάλιν	τὸν	Ἕλληνα τοῦ βαρβάρου πρῶτον ἄγω,
[15]	~Τί οὖν εἰ κἀγὼ πρὸς	τὸν	ἐμαυτοῦ παῖδα, ὃν ὑπέσχετο μὲν
[2]	~Φιλόστρατος δὲ καὶ τοῦτο ἀπεριμερίμνως	τὸν	ἔπαινον τοῦ ψιττακοῦ καὶ τὸν
[14]	τὸν ἀτοπώτερον τῶν λόγων διατιθέμενος,	τὸν	ἐπὶ διαβολῇ τῶν ἐρωτικῶν, δύναται
[8]	καὶ τὸ μὴ δραμόντας εἰς	τὸν	ἔσχατον ἥκειν, καὶ μὴ κατὰ
[2]	βελτίους οἱ τάττοντες αὐτὸν μετὰ	τὸν	ἔσχατον περὶ βασιλείας, ἐν ᾧ
[2]	τὸν ἔπαινον τοῦ ψιττακοῦ καὶ	τὸν	Εὐβοέα τῆς αὐτῆς προαιρέσεως οἴεται,
[2]	αὐτὰ τοῖς σοφιστικοῖς. εἰ γὰρ	τὸν	Εὐβοέα τις ἀφαιρήσεται τοῦ σπουδαῖον
[2]	τελευταῖον δὲ καὶ ἐπὶ πᾶσι	τὸν	εὔφρονα καὶ σπουδαῖον, ἐκείνους μὲν
[5]	ἄλλῃ προσήκοντα δαίμονι· φιλόσοφον δὲ	τὸν	ἡρμοσμένον ἐκ τῆς ἁπασῶν συμφωνίας
[9]	τῳ τῶν ἐν ἡμῖν οἴεσθαι	τὸν	θεὸν ἐνδημήσειν ἀντὶ τοῦ νοῦ·
[10]	αὐτοῦ; οὐκ ἄν, εἴ γε	τὸν	ἰδιώτην καλῶς ἐτηρήσατε, ἀλλ´ ἦν
[4]	οὕτως ἂν ἄριστα δρῴης, διατρέχων	τὸν	κάλλιστον δίαυλον, παρὰ μέρος ἐν
[3]	τὴν ψύλλαν λαβών, ἐνέβαψεν εἰς	τὸν	κηρὸν αὐτῆς τὼ πόδε, κᾆτα
[1]	ἡρμοσμένους, ἐν οἷς ἀριθμεῖ καὶ	τὸν	Κνίδιον Εὔδοξον, ἄνδρα τὰ πρῶτα
[18]	τι καὶ προσηρμήνευσα· οὐ μὰ	τὸν	λόγιον, οὐκ ἐπιτηδεύσας, ἀλλ´ ἐπελθὸν
[16]	δεῖ προσεῖναι, καὶ γενέσθαι νόμον	τὸν	λόγον. ἀλλ´ ὅπως μὴ λάθωμεν
[2]	σχηματίζει, παύεται δὲ τοῦ βιβλίου,	τὸν	λοιπὸν ἐπαγγειλάμενος αὐτίκα ἀποδώσειν, ὅτῳ
[16]	οὐκ ἐκ τῶν Ῥωμαϊκῶν ἀξόνων	τὸν	νόμον ἀνέγνωμεν, ἵνα καὶ ἀκόντων
[10]	πρῶται γάρ εἰσιν ἀνιόντων ἐπὶ	τὸν	νοῦν· ἀλλ´ οὐ τὸ πᾶν
[17]	φθέγγεται· ἄριστον μὲν εἶναι φῦναι	τὸν	νοῦν αὐτάρκη πρὸς ὁτιοῦν ἐπιτήδευμα,
[17]	τὰ γὰρ διημαρτημένα ταῦτα βιβλία	τὸν	νοῦν ἐπιζητεῖν ἔοικεν ἐπιστατοῦντα ταῖς
[7]	ἑξῆς τὸν χρόνον ἐπιπολῆς ἔχουσι	τὸν	νοῦν, καὶ ἐμφοροῦνται τοῦ νοητοῦ
[14]	τοῖς μειρακίοις ἐξῆν, εἰ προσεῖχον	τὸν	νοῦν, μὴ ἀγνοεῖν, ὅστις μὲν
[6]	βαθύνεται πρὸς ὕλην, οὐδὲ ἐμβαπτίζει	τὸν	νοῦν ταῖς ἐσχάταις δυνάμεσιν, ἀλλὰ
[12]	αὐτὸν καὶ ὁ πάνυ προσέχων	τὸν	νοῦν, ὡς λαβὴν θηρώμενος, ἀλλ´
[6]	ἀνάκτορα· οὐδὲ ὁ Μενέλεως ἠγνόησε	τὸν	ὄντως Πρωτέα· Ἕλλην γὰρ ἀνὴρ
[15]	δὲ ἐπὶ πάντας λόγους παρακαλῶμεν	τὸν	παῖδα, καὶ συνευξώμεθα αὐτῷ, μή,
[14]	οὐρανοῦ νώτων. ἐκεῖ που καὶ	τὸν	παρακεκινδυνευμένον λόγον πρὸς τὸ παιδίον
[16]	ὁ λόγος, διὰ τοῦτο δυσχεραίνεις	τὸν	πατέρα, ἀλλ´ οὐδὲ ἄλλο τί
[18]	ἐπετραγῴδησα, καὶ κωμῳδίαις ἐπιστωμύλλομαι πρὸς	τὸν	πόνον ἑκάστου τοῦ γράψαντος. εἴποις
[3]	φαυλότατον προχειρίσῃ, τὸν Δίωνα ὄψει	τὸν	ποριμώτατον τῇ ῥητορείᾳ παντὸς ἐξευρεῖν
[5]	βούλοιτο. ἄγαμαι δὲ ἐγὼ καὶ	τὸν	Πρωτέα τὸν Φάριον, εἰ σοφὸς
[18]	ἴδιον, ὥσπερ ἡ ὑπάτη χορδὴ	τὸν	ῥυθμὸν αὐτὴ μένουσα παραβομβεῖ κινουμένῳ
[12]	τις, ὁ σοφιστὴς τέθνηκεν· καὶ	τὸν	σκυθρωπὸν ὑποπτεύει· σοφιστὴς γάρ ἐστι
[1]	ἀνὴρ, ὅστις, φιλόσοφος ὤν, εἰς	τὸν	σοφιστὴν ἕλκεται. λέγει γὰρ οὕτω·
[5]	ἐστι τὰ μεγάλα σοφὸν γενέσθαι	τὸν	τὰ μικρὰ μὴ δυνάμενον· ἔπειτα
[4]	περὶ Δίωνος εἰπεῖν ἐπῆλθε πρὸς	τὸν	ὕστερόν ποτε παῖδα ἐσόμενον, ἐπεί
[14]	αὐτὸν μέντοι παῖδα· οὔτοι λέγω	τὸν	Φαῖδρον· νεανίας γὰρ οὗτος καὶ
[5]	δὲ ἐγὼ καὶ τὸν Πρωτέα	τὸν	Φάριον, εἰ σοφὸς ὢν τὰ
[4]	καὶ σπουδάζων. ἀξιῶ γὰρ ἐγὼ	τὸν	φιλόσοφον μηδ´ ἄλλο τι κακὸν
[2]	καὶ τὸν ἀπολαυστικόν, καὶ τρίτον	τὸν	φιλότιμον, τελευταῖον δὲ καὶ ἐπὶ
[2]	τέτταρας ὑποθέμενος βίους καὶ δαίμονας	τὸν	φιλοχρήματόν τε καὶ τὸν ἀπολαυστικόν,
[7]	καὶ οὐ δήπου πάντα ἑξῆς	τὸν	χρόνον ἐπιπολῆς ἔχουσι τὸν νοῦν,
[12]	εἶδον ἐγὼ δικαστὴν ἐφέτην μετροῦντα	τὸν	χρόνον τοῖς ἀγορεύουσιν· αὐτὸς μέντοι
[2]	ὑποθέμενος βίους καὶ δαίμονας τὸν	φιλοχρήματόν	τε καὶ τὸν ἀπολαυστικόν, καὶ
[3]	ἰδέαιν τῶν ὑποθέσεων· κἂν τὸ	φαυλότατον	προχειρίσῃ, τὸν Δίωνα ὄψει τὸν
[9]	τεθαυμακότες, καὶ μέγιστον ἄγοντες τὸ	σμικρότατον,	τὴν παρασκευὴν τέλος ἡγούμενοι. ἡμεῖς
[17]	μή γε καὶ πρὸς ἅπαν	ἀκροφυέστατον·	καὶ ἤδη τινὲς ἧκον ἐνθάδε
[2]	καὶ πλουσίῳ τοῦ παντὸς ἀνάγνωσμα	ἀξιώτατον.	ᾠδηκός τε γὰρ ἦθος ὑπὸ
[14]	εἶναι, τὸ μέγιστόν τε καὶ	ὑλικώτατον	τῶν παθῶν· καὶ ἀπεύξεται μὲν
[3]	προχειρίσῃ, τὸν Δίωνα ὄψει τὸν	ποριμώτατον	τῇ ῥητορείᾳ παντὸς ἐξευρεῖν λόγους·
[11]	ἕνεκα, μηδείς ποτε κύκνων τὸ	ἔσχατον	ᾄσειεν. εἰ δὲ βασίλειοί τέ
[5]	οὐδὲν γὰρ ἐθέλει τῶν θείων	ἔσχατον	εἶναι. εἰ δὲ καὶ κρύπτειν
[8]	τὸ μὴ δραμόντας εἰς τὸν	ἔσχατον	ἥκειν, καὶ μὴ κατὰ λόγον
[2]	οἱ τάττοντες αὐτὸν μετὰ τὸν	ἔσχατον	περὶ βασιλείας, ἐν ᾧ τέτταρας
[11]	καὶ οὐκ ἀπαξιοῦνται τοῦ τρίποδος.	ἀετὸν	δὲ ἅμα καὶ κύκνον γενέσθαι,
[12]	ὁ θεός, ἀδέσποτον εἶναι καὶ	ἄφετον,	ὃς οὐδὲ τρεῖς οὐδὲ δύο
[6]	τινα μηχανωμένους κατιούσῃ τῇ φύσει·	ἀγαπητὸν	γὰρ ἔχοντά που πλησίον ἀπονεῦσαι
[5]	τὸ μέλος τὸ ἱερὸν καὶ	ἀπόρρητον.	καὶ ὁ καθ´ ἡμᾶς φιλόσοφος
[5]	βούλομαι, καὶ οὐδ´ ἂν φαίην	ἀπόρρητόν	τι κρύπτειν αὐτούς, ὥσπερ τὰς
[9]	ἐπίκτητος. κινδυνεύει γὰρ οὐδ´ εἶναι	θεμιτὸν	ἄλλῳ τῳ τῶν ἐν ἡμῖν
[9]	γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ	θεμιτὸν	ᾖ, Πλάτωνος ἀπεδεξάμεθα. ἀρεταὶ δὲ
[2]	τε καὶ τὸν ἀπολαυστικόν, καὶ	τρίτον	τὸν φιλότιμον, τελευταῖον δὲ καὶ
[7]	ἰδεῖν ἢ ἀκοῦσαι, οὐ γὰρ	σῖτον	ἔδους´, οὐ πίνους´ αἴθοπα οἶνον·
[7]	ὁρμήσῃ, σφοδρόν τέ ἐστι καὶ	ἀνένδοτον·	τὸ δὲ ἀστείως τε ἔχει
[12]	ἔδωκε τὴν μοῖραν ὁ θεός,	ἀδέσποτον	εἶναι καὶ ἄφετον, ὃς οὐδὲ
[14]	γὰρ ἂν κἀκεῖνο καὶ καθ´	ἕκαστον	ἐπιτήδευμα φανῆναί τινας ἀμείνους ἢ
[4]	φίλους ἄνδρας μετὰ τῆς προσηκούσης	ἕκαστον	κρίσεως· ἐν οἷς ἔστω καὶ
[5]	φιλόλογος, κρινεῖ δὲ ὡς φιλόσοφος	ἕκαστόν	τε καὶ πάντα. οἱ δὲ
[12]	μνήμην ἐνεργεῖν, τὴν δὲ ἐπιβολὴν	ἀγύμναστον	εἶναι καὶ ἄγονον, ἣν δεῖ
[11]	ὅ τις καὶ εἶχεν ἀγαθόν,	ἀγέραστον	εἶναι βούλομαι, ὅτι παῖδάς τε
[9]	αὐτὸ δι´ αὑτὸ τεθαυμακότες, καὶ	μέγιστον	ἄγοντες τὸ σμικρότατον, τὴν παρασκευὴν
[14]	καὶ φθονερὸν αὐτὸν εἶναι, τὸ	μέγιστόν	τε καὶ ὑλικώτατον τῶν παθῶν·
[18]	ὄντων τῶν λεκτικῶν χαρακτήρων καὶ	πλεῖστον	διαφερόντων, ἐν ἑκάστῃ τῶν μιμήσεων
[12]	εἰ δὲ μή, καὶ μετὰ	πλεῖστον·	οὐ μὲν δὴ καὶ εἰς
[4]	ἂν ἄριστα δρῴης, διατρέχων τὸν	κάλλιστον	δίαυλον, παρὰ μέρος ἐν βιβλίοις
[17]	συνήγορος, ἐπειδὴ νόμους ἐκεῖνος φθέγγεται·	ἄριστον	μὲν εἶναι φῦναι τὸν νοῦν
[10]	κοινῷ τιθέντες ὅ τι ἂν	ἄριστον	ὑμῖν ἐξευρίσκωμεν. ἢ τοίνυν ἐπὶ
[3]	οὔτε μίαν ἔφαμεν πάντως οὐδὲ	ἀνεπίγνωστον	ὅτι Δίωνός ἐστιν ἑκατέρα, νῦν
[5]	μηδὲ τὰ σμικρὰ ἱκανοί, ὧν	θᾶττον	ἂν ἴδοις τὴν καρδίαν, ἢ
[9]	καὶ περὶ τῆς φιλοσόφου μεθόδου	θᾶττον	ἀναλύσειεν· ὁ γάρ τοι φυσικὸς
[7]	καὶ ἡμερώτερον κέκραται· ὥστε κἂν	θᾶττον	ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ δὲ βουλοίμην μὲν
[12]	προσᾴδω, ὕδωρ δὲ τουτὶ θεῖ	διᾴττον	δρόμον οὐ μεμετρημένον, οὐδὲ πρὸς
[9]	τῆς Ἑλληνικῆς διαγωγῆς, καὶ τοὺς	ἧττον	ἁδροὺς προάγει τε καὶ ἀναρριπίζει,
[8]	καθαρωτέρα; τίς ἀπαθεστέρα προσπάθεια; τίς	ἧττον	ἐν ὕλῃ; τίς μᾶλλον ἀμόλυντος;
[12]	ὡς λαβὴν θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν	ἧττον	ὁ περιδινῶν ἁπανταχόσε τὴν κεφαλήν,
[12]	πορρωτάτω τοῦ πράγματος· ἀλλ´ οὐδὲν	ἧττον	ὁ ῥήτωρ ἠγόρευεν, ὡς ὑπ´
[17]	ὄντες νοῖ. καὶ οἱ μὲν	ἧττον,	οἱ δὲ μᾶλλον, ἀγχοῦ καὶ
[11]	ἐστί, καὶ οὐδ´ εἴ τι	περιττὸν	αἰνίττονταί ποτε καὶ παραδηλοῦσι, συνιέναι
[0]	~ΔΙΩΝ Η ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤ´	ΑΥΤΟΝ	ΔΙΑΓΩΓΗΣ. ~Φιλόστρατος μὲν ὁ Λήμνιος
[1]	τοῖς μετὰ ταῦτά φησιν ἀπολύων	αὐτὸν	αἰτίας συνθέντα ἔπαινον ἐπὶ ψιττακίῳ
[15]	καὶ σπουδάζειν; ἐπεί τοι καὶ	αὐτὸν	ἀμφότερα ἀγαθὸν γενέσθαι βούλομαι, μύθων
[14]	τοίνυν ἀνδρὸς διδασκάλου καὶ φθονερὸν	αὐτὸν	εἶναι, τὸ μέγιστόν τε καὶ
[14]	λόγου. Κλειτοφῶν δὲ καὶ ἐλοιδόρησεν	αὐτὸν	ἐν Λυσίου τοῦ σοφιστοῦ, καὶ
[2]	ποιήσασθαι θάτερον. ὁ γὰρ ἀναγορεύσας	αὐτὸν	ἐν τοῖς δι´ ὁλοκλήρου τοῦ
[5]	νῦν μὲν ταῖς Μούσαις συνᾴδειν	αὐτὸν	ἐξάρχοντα καὶ ἐνδιδόντα ῥυθμὸν τῷ
[12]	ἄνθρωπος, ἀλλὰ βούλοιντο μὲν ἂν	αὐτὸν	ἐξᾷσαι· γελῷεν γὰρ ἄν· βούλοιντο
[3]	ὕστερον ἐπιπολάσασαν τῶν ῥητόρων τόλμαν	αὐτὸν	ἐξετάζοιμεν· τοῖς πλείστοις δὲ τῶν
[8]	καὶ τάξαι, καὶ ἑτέρου τάξαντος	αὐτὸν	ἐπιγνῶναι, πῶς ταῦτα καὶ ἀσπούδαστα
[5]	δὲ δεῖ τὸ καὶ ἔχειν	αὐτὸν	ἴδιον ἔργον ὑπερκείμενον τοῦ χοροῦ·
[10]	τοιούτῳ γένοιτο, σεβοίμεθά τε ἂν	αὐτὸν	καὶ ἁζοίμεθα· ὑμᾶς δὲ ὁρῶμεν
[12]	ἀντ´ ἀληθείας ἐρανιζόμενος. λυπεῖ δὲ	αὐτὸν	καὶ ὁ πάνυ προσέχων τὸν
[5]	ῥυθμὸν τῷ συστήματι, νῦν δὲ	αὐτὸν	κατὰ μόνας ᾄδειν· ἐκεῖνο δ´
[5]	Μουσῶν οὐκ ὠργίακε. δυεῖν γὰρ	αὐτὸν	καταλαμβάνει τὸ ἕτερον, ἤτοι σιγᾶν,
[14]	Λυσίᾳ προσεγυμνάσατο· καὶ πρὸς τὸν	αὐτὸν	μέντοι παῖδα· οὔτοι λέγω τὸν
[2]	φεύξεται. διὸ βελτίους οἱ τάττοντες	αὐτὸν	μετὰ τὸν ἔσχατον περὶ βασιλείας,
[9]	δήπου μᾶλλον, εἰ καί τις	αὐτὸν	παραθήξειέ τε καὶ ἐκκαλέσαιτο· τὸ
[15]	καὶ μὴ ἀπιστῶμεν· ᾠκειοῦτο γὰρ	αὐτὸν	τῇ κοινωνίᾳ τοῦ ἔργου. ἢ
[14]	τὴν ὑπόθεσιν ἔφθειρε· δεῖ δὲ	αὐτὸν	τηρεῖσθαι διδάσκαλον. εἱμαρμένη τοίνυν ἀνδρὸς
[5]	ᾤχοντο γὰρ ἂν τὴν περὶ	αὐτὸν	τραγῳδίαν τεθαυμακότες, ὡς μὴ ἐπιζητῆσαι
[3]	ὡραΐζεται, καθάπερ ὁ ταὼς περιαθρῶν	ἑαυτόν,	καὶ οἷον γαννύμενος ἐπὶ ταῖς
[9]	κλιμακηδὸν ἄνεισιν, ὥστε καὶ παρ´	ἑαυτόν	τι ποιῆσαι· προιόντα γὰρ εἰκὸς
[14]	οὐδένα ἄνθρωπον, ὅστις οὐχ ὑπέθηκεν	ἑαυτὸν	τῷ παντοδαπῷ θηρίῳ, τῇ δόξῃ,
[15]	καὶ τοῦτο μεῖζον ἢ καθ´	ἑαυτὸν	ᾤετο· προσένεμε γὰρ Ἀσπασίᾳ τὴν
[14]	Σωκράτης δὲ καὶ Προδίκῳ παρεῖχεν	ἑαυτὸν	ὠφελεῖν εἴ τι δύναιτο, καὶ
[12]	κρινομένῳ πρὸς ὀλιγωρίαν ἀκροατῶν, ἀλλ´	ἐμαυτὸν	ἔχοντι μέτρον; ἐμοὶ γὰρ δὴ
[1]	φιλοσοφησάντων ἐν δόξῃ τοῦ σοφιστεῦσαι»	ταὐτὸν	ἑτέρως εἰπών, ὅτι, μὴ ὄντες
[16]	ταῖς ῥητορείαις ὁ νόμος τὸ	ἀρρητόρευτον·	ἐν γὰρ ταῖς ἀλόγοις ἠρίθμηται
[7]	μηδὲ τούτοις ἅπασι παραγίνεσθαι τὸ	τοιοῦτον,	ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς πλείοσιν, ἀλλὰ
[12]	γὰρ αἱ τῶν παιζόντων ὁρμαί.	τοιοῦτόν	ἐστιν ἀγρὸς καὶ ἐλευθερία, καὶ
[6]	ἀνέχεται τὴν προσεδρείαν τοῦ σώματος.	τοιοῦτον	οὖν τὸ ἐν λόγοις κάλλος·
[9]	ἐξεῦρεν, ἀλλ´ ἔκρινε χρείαν γραμμάτων·	τοσοῦτον	αὐτῷ τοῦ νοῦ περιῆν. ὁ
[3]	ταύτῃ κράτιστος ἔδοξεν. οὐ μέντοι	τοσοῦτον	ὁ Δίων ἐξωρχήσατο τὴν ἀρχαίαν
[6]	ὁ μὲν πολὺς ἐνσχεθήσεται, καὶ	τοῦτον	ἀσπάσεται, καὶ οὐδ´ εἶναι πρεσβύτερον
[5]	ἓν τὸ πλῆθος ποιήσαντα· ἢ	τοῦτον	μὲν οὔπω, προσεῖναι δὲ δεῖ
[15]	πάρεστιν ὁ παῖς ἤδη· πρὸς	τοῦτον	οὖν ἀξιῶ παίζειν τε καὶ
[4]	εἰπεῖν τε καὶ γνῶναι. καὶ	τοῦτον	οὖν ἐπαινέσας αὐτῷ παραδίδωμι, ἵνα
[6]	ἐλάττω· καλὸν μέντοι τινὰ καὶ	τοῦτον,	ᾧ προεντυχόντες, ὁ μὲν πολὺς
[2]	καταπεπτωκὸς ὑπὸ πενίας ἐγείρει, καὶ	ἀταπείνωτον	εἶναι παρασκευάζει· τοῦτο μέν, τῷ
[8]	πάλιν τὸν Ἕλληνα τοῦ βαρβάρου	πρῶτον	ἄγω, καὶ σοφώτερον τίθημι, ὅτι
[10]	καὶ προπαιδευόμενοι. δεῖ γάρ τοι	πρῶτον	ἀποδῦναι τὴν ἀγροικίαν, καὶ τὰ
[8]	φαίνεται κατὰ βραχὺ πρόοδος, μηδὲ	πρῶτον	καὶ δεύτερον, μηδὲ τάξις; ἀλλ´
[12]	πολὺ τῆς ἐλευθερίας ὑποτεμούμενος, εἰ	πρῶτον	μὲν ἀνάγκην ἕξω βιβλίον ἐξονυχίζειν,
[7]	πλεγμάτια ἄττα μεταχειρίζεσθαι, εἰ μὴ	πρῶτον	μὲν ἐν τῷ τότε ἦσαν
[5]	ὥσπερ τὰς Ἑστιάδας τὸ πῦρ,	πρῶτον	μὲν ὅτι μηδὲ ὅσιόν ἐστι
[5]	μηδὲ ὅσιόν ἐστι τὰ μεγάλα	σοφὸν	γενέσθαι τὸν τὰ μικρὰ μὴ
[14]	καὶ ἀπεύξεται μὲν μηδένα γενέσθαι	σοφὸν	ἐν πόλει· γενομένου δὲ λυμανεῖται
[10]	οἴεσθαι, καὶ τὸ ἄλογον εἶναι	σοφὸν	οὐδεὶς ἐπιτρέψει λόγος. ταύτην ἀγαπῶντες
[5]	εἴδησιν, ἄλλον ἄλλῃ προσήκοντα δαίμονι·	φιλόσοφον	δὲ τὸν ἡρμοσμένον ἐκ τῆς
[4]	σπουδάζων. ἀξιῶ γὰρ ἐγὼ τὸν	φιλόσοφον	μηδ´ ἄλλο τι κακὸν μηδ´
[1]	ἐναντιολογίας· συγχωρῶ δὲ τὸν Δίωνα	φιλόσοφον	ὄντα παῖξαι τὰ σοφιστῶν, εἰ
[2]	λόγον τῶν Δίωνος, ὥστε καὶ	φιλόσοφον	ὑπ´ αὐτοῦ προσειρῆσθαι. ὡς οὗτός
[12]	Μουσῶν, οἳ κακοήθως ἀποδιδράσκουσι τὸν	ἔλεγχον	τῆς ἀμαθίας, τῷ καταφεύγειν ἐπὶ
[3]	ἐστι τὸ ἀρχαῖον κατὰ φύσιν	ἔχον	καὶ τοῖς ὑποκειμένοις οἰκεῖον, οὗ
[14]	καὶ τοῖς μειρακίοις ἐξῆν, εἰ	προσεῖχον	τὸν νοῦν, μὴ ἀγνοεῖν, ὅστις
[11]	σὺν ἀλογίᾳ μεγαλοφώνους, οἳ καὶ	παρέσχον	ἀφορμὴν τῷ λόγῳ βοηθῆσαι τοῖς
[5]	τὴν σοφίαν κορυφαῖος εἶναι ποιούμενος.	τυχὸν	μὲν γὰρ οὐδ´ ἂν εἰ
[3]	Πλάτωνα λόγος ὑπὲρ τῶν τεσσάρων	πολὺν	ἐκήρυξεν ἐν τοῖς Ἕλλησιν. οὗτος
[5]	καὶ ἐνδιδόντα ῥυθμὸν τῷ συστήματι,	νῦν	δὲ αὐτὸν κατὰ μόνας ᾄδειν·
[18]	νῦν μὲν Κρατίνου καὶ Κράτητος,	νῦν	δὲ Διφίλου τε καὶ Φιλήμονος,
[7]	μὲν ἐν τῷ θεῷ κεῖνται,	νῦν	δὲ ἐν τῷ κόσμῳ καὶ
[8]	μὲν ἐπαφὴν ἔχειν τοῦ πρώτου,	νῦν	δὲ ἐπὶ ῥῶπας καὶ λόγους
[9]	ἀγαθὸν ἤδη τῷ μόνη γενέσθαι·	νῦν	δὲ οὐ γάρ ἐστιν ἀγαθόν·
[3]	ἑκατέρα, νῦν μὲν ῥήτορος ἀνδρός,	νῦν	δὲ πολιτικοῦ· οὕτω καὶ τὰς
[1]	κῆρας πόλεών τε καὶ πολιτείας·	νῦν	δὲ στεφανοῦντί τε αὐτοὺς καὶ
[1]	ὥσπερ ἐν νυκτομαχίᾳ περιτευξόμεθα αὐτῷ,	νῦν	μὲν βάλλοντι Σωκράτη καὶ Ζήνωνα
[7]	διαρκῶς ἀνέχονται τῆς βακχείας, ἀλλὰ	νῦν	μὲν ἐν τῷ θεῷ κεῖνται,
[8]	οὖν ταῦτα ἀλλήλοις ἂν πρέψειε,	νῦν	μὲν ἐπαφὴν ἔχειν τοῦ πρώτου,
[18]	γράψαντος. εἴποις ἂν ἡλικιώτην εἶναι	νῦν	μὲν Κρατίνου καὶ Κράτητος, νῦν
[3]	ἀνεπίγνωστον ὅτι Δίωνός ἐστιν ἑκατέρα,	νῦν	μὲν ῥήτορος ἀνδρός, νῦν δὲ
[5]	ὥσπερ τὸν Ἀπόλλω λόγος ἔχει	νῦν	μὲν ταῖς Μούσαις συνᾴδειν αὐτὸν
[14]	δὲ αὐτὸν τηρεῖσθαι διδάσκαλον. εἱμαρμένη	τοίνυν	ἀνδρὸς διδασκάλου καὶ φθονερὸν αὐτὸν
[10]	ἂν ἄριστον ὑμῖν ἐξευρίσκωμεν. ἢ	τοίνυν	ἐπὶ τῶν πρώτων ὑποθέσεων μένετε·
[17]	ἔχοι καλῶς μηδὲν προσπεριεργάσασθαι. ~Ἐρεῖ	τοίνυν	ὁ Πυθαγόρας, ἢ ὅστις ὁ
[14]	εὐθυμεῖσθαι καὶ καταφρονούμενον. οὐδ´ ἐμὲ	τοίνυν,	οὐδ´ ἄλλον οὐδένα ἄνθρωπον, ὅστις
[18]	ἂν τὴν πτῆσιν ἐκμελετήσωσιν. ~Ἐγὼ	τοίνυν	πρὸς μὲν γὰρ ἄλλον οὐδένα
[6]	συνεῖναι πρὸς μέτρον ἑκάστῳ. τί	οὖν	ἄν τις ἀποκηρύττοι τὰς Μούσας,
[14]	τελχὶς καὶ βάσκανος ὤν. πῶς	οὖν	ἄν τις κάκιον ἀπαλλάξειεν ἀνδρός,
[6]	μεθεῖτο τῆς ἀτόπου διώξεως. ~Παρασκευαστέον	οὖν	ἀντὶ λόγου λόγον, ἀντὶ τοῦ
[10]	μᾶλλον ἀγχίνους ἢ παχεῖς. ὑμᾶς	οὖν	ἀξιοῦμεν καὶ νουθετεῖν, ἐν κοινῷ
[15]	ὁ παῖς ἤδη· πρὸς τοῦτον	οὖν	ἀξιῶ παίζειν τε καὶ σπουδάζειν;
[17]	ἡμῶν εἰς ἐνέργειαν. ἀρχομένη μὲν	οὖν,	ἁπανταχοῦ δείσθω τῶν γραμμάτων ποδηγετούντων,
[15]	πολλαπλάσια τῶν ἀπολειφθέντων ἀπέδειξα· τούτοις	οὖν	ἅπασι δέον σε δύνασθαι χρῆσθαι.
[3]	νόμων τῆς τέχνης· συγκείμενος δ´	οὖν	ἀπορρήτῳ κάλλει καὶ θαυμαστῇ τινι
[6]	ἐνδοτέρω φύσεως ἠξίου χωρεῖν. θεῖον	οὖν	ἀτεχνῶς τὸ πᾶσιν ἀρκεῖν, ὡς
[6]	ἐν ζῴου ψυχῇ. καὶ ἡμῶν	οὖν	αὐτῶν ἕνεκα μετιτέον τοὺς ἀνθρωπινωτέρους
[16]	ἀπολογίας πρὸς τοῦτο δεήσει· πάλιν	οὖν	δεήσει ῥητορικῆς. ἀλλ´ ἐγὼ νόμονἐκ
[1]	οἰκείοις κανόσι κρινόμενος. ὁ δ´	οὖν	Δίων ἔοικε θεωρήμασι μὲν τεχνικοῖς
[15]	παίζει τε καὶ σπουδάζει. ~Τί	οὖν	εἰ κἀγὼ πρὸς τὸν ἐμαυτοῦ
[9]	καὶ μέση τὴν φύσιν. ῥέψασαν	οὖν	εἰς τὸ χεῖρον ἐπανήγαγεν ἡ
[16]	τύχης ἢ τέχνης. ἔστι μὲν	οὖν	ἐν ταῖς ῥητορείαις ὁ νόμος
[10]	καταβεβλημένον, οὐδὲ θήρᾳ ληπτέον. τί	οὖν;	ἐνταῦθα καλείσθω φιλοσοφία σύμμαχος, καὶ
[4]	τε καὶ γνῶναι. καὶ τοῦτον	οὖν	ἐπαινέσας αὐτῷ παραδίδωμι, ἵνα μοι
[12]	πῶς οὐκ ἀνεφίκτων ἐρᾷ; οὗτος	οὖν	ἐστιν ὁ δημολόγος ἀτεχνῶς, ὁ
[10]	ἐν λέξεσι τριοδίτισιν. ὁ μὲν	οὖν	Κάδμου σπόρος αὐθημερὸν ὁπλίτας, φησίν,
[5]	ἐξερμηνεῦσαι τὴν γνώμην. ἐγὼ μὲν	οὖν	καὶ ἀπιστεῖν αὐτοῖς βούλομαι, καὶ
[3]	καὶ στασίμων ῥητόρων, παρ´ ὅντιν´	οὖν	καὶ δήμῳ διαλεχθῆναι καὶ ἰδιώτῃ
[8]	αὐτὴν παρασκευάζοι, πολὺ μᾶλλον. τούτοις	οὖν	καὶ ἡ κάθοδος εὐθὺς ἐπὶ
[12]	εἰς νέωτα, καὶ ἀεί. τί	οὖν	με δεῖ προθεσμίᾳ δουλεύειν, ἐξὸν
[7]	πολλὰς ἀρχὰς ἐνδιδοῦσα κινήσεων. ἵν´	οὖν	μὴ ἄλλο τι δρῷεν, ἀμφὶ
[16]	εἰς σεμνὰ ἄττα ἀποφερόμεθα. φυλαξόμεθα	οὖν	ὅση δύναμις· εἰ δὲ πάντως
[12]	καὶ εὔηχες φθέγξηται. τοῦτο μὲν	οὖν	οὐδ´ ἂν ὁ σεμνότατος αὐτῶν
[9]	πυρκαιὰν ὅλην ἀνάψαι. τούτοις μὲν	οὖν	οὐδὲν παρὰ τοῦτο μεῖον, εἰ
[1]	περιδέξιον δή τινα ὄντα. τί	οὖν	προεῖπας; τί δὲ ἐπεῖπας, ὅτι
[8]	τούτους οὐδὲ ἐπανιόντας ἐδέξατο. πῶς	οὖν	ταῦτα ἀλλήλοις ἂν πρέψειε, νῦν
[8]	ὅσα γε φαίνονται. τὸ μὲν	οὖν	τέλος, καὶ οὗ δεῖ γενέσθαι,
[3]	πεπρωμένος ἐκ θεῶν ἐγένετο. ~Χωρὶς	οὖν	τιθέντι τοὺς ἐν τοῖς συχνοῖς
[10]	διὰ νοῦ πρὸς θεόν. ~Ἡμεῖς	οὖν,	τιμῶντες τὰς ἀρετάς, ἴσμεν ἥντιν´
[6]	τὴν προσεδρείαν τοῦ σώματος. τοιοῦτον	οὖν	τὸ ἐν λόγοις κάλλος· οὐ
[15]	δ´ ἀπέγραφε θεῖος Ὅμηρος. λελήθασιν	οὖν	ὑπὸ σοφίας οἱ στασιῶται τῆς
[5]	τοῦ λόγου δυνάμεων· ἐπιστήσεται μὲν	οὖν	ὡς φιλόλογος, κρινεῖ δὲ ὡς
[10]	ἐτηρήσατε, ἀλλ´ ἦν ἐκεῖ τὸ	κατορθοῦν	ἐν τῷ μέτρῳ. ὁ Ἴκαρος,
[18]	δὲ ἀναγινώσκειν εἰς κοινὴν ἀκοὴν	ἐποίουν	οὕτως· εἰ δέ ποτε παρείκοι,
[12]	ὑποπτεύει· σοφιστὴς γάρ ἐστι κἂν	ὁτιοῦν	γένος λόγων προστήσηται, δόξαν ἀντ´
[17]	φῦναι τὸν νοῦν αὐτάρκη πρὸς	ὁτιοῦν	ἐπιτήδευμα, τοῦτ´ ἔστιν ἤδη νοῦν
[13]	τοῖς λόγοις αὐτοῦ τὰ παιδάρια.	οὐκοῦν	ἄλλο τοῦτο θέατρον παρὰ πολὺ
[14]	καὶ οὐκ ἂν ἔτι χωρῆσον.	οὔκουν	ἀγαθόν γέ τι χωρεῖ, τελχὶς
[10]	δᾳδουχῆσαι, καὶ δᾳδουχῆσαι πρὶν ἱεροφαντῆσαι.	οὔκουν	ἐθελήσετε πόνων ἐπὶ πόνοις ἀνέχεσθαι;
[3]	οὐδ´ ἂν ἐπαγάγοις εἴδει ῥητορικῆς,	οὔκουν	ἐκ τοῦ δικαίου γε καὶ
[8]	καὶ προσαγορεύεται, ἣν οὐδέποτε γεγυμνάκασιν,	οὔκουν	ὅσα γε φαίνονται. τὸ μὲν
[1]	παρὰ τῶν ἀνθρώπων, οὓς λέγοντες	ἐκήλουν	τῷ κάλλει τῶν ὀνομάτων, ἠξιοῦντο
[9]	ἀλλ´ οὐδέ, τὸν δεύτερον λεγόμενον	πλοῦν,	ὑπὸ τῆς σχολῆς εἰς νοῦν
[10]	γάρ εἰσιν ἀνιόντων ἐπὶ τὸν	νοῦν·	ἀλλ´ οὐ τὸ πᾶν ἔχομεν
[17]	ἄριστον μὲν εἶναι φῦναι τὸν	νοῦν	αὐτάρκη πρὸς ὁτιοῦν ἐπιτήδευμα, τοῦτ´
[9]	πλοῦν, ὑπὸ τῆς σχολῆς εἰς	νοῦν	διεγείρονται· ὥσπερ δὲ ἄλλο τι
[17]	ὁτιοῦν ἐπιτήδευμα, τοῦτ´ ἔστιν ἤδη	νοῦν	ἐνεργείᾳ τοῦτο ὄντα ῥητορικὸν ἢ
[17]	γὰρ διημαρτημένα ταῦτα βιβλία τὸν	νοῦν	ἐπιζητεῖν ἔοικεν ἐπιστατοῦντα ταῖς ὄψεσι.
[7]	τὸν χρόνον ἐπιπολῆς ἔχουσι τὸν	νοῦν,	καὶ ἐμφοροῦνται τοῦ νοητοῦ κάλλους
[14]	μειρακίοις ἐξῆν, εἰ προσεῖχον τὸν	νοῦν,	μὴ ἀγνοεῖν, ὅστις μὲν ὁ
[8]	συγγενέστερον; τί δὲ πορθμεῖον ἐπὶ	νοῦν	οἰκειότερον; ὡς ὅπου λόγος, ἐκεῖ
[6]	πρὸς ὕλην, οὐδὲ ἐμβαπτίζει τὸν	νοῦν	ταῖς ἐσχάταις δυνάμεσιν, ἀλλὰ δίδωσιν
[15]	ῥητορικῆς καὶ ποιήσεως, καὶ δύνασθαι	νοῦν	τε ἔχειν, καὶ δι´ αὐτῶν
[12]	καὶ ὁ πάνυ προσέχων τὸν	νοῦν,	ὡς λαβὴν θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν
[10]	ἣν Ἀντώνιος, οὐκ ἂν ἠξιοῦμεν	φρενοῦν,	οὐδὲ διὰ μαθήσεως ἄγειν, νοῦ
[5]	καὶ ἐπιστήμονα καλεῖ τὸν ἀποτεμνόμενον	ἡντινοῦν	εἴδησιν, ἄλλον ἄλλῃ προσήκοντα δαίμονι·
[1]	ἦθος τείνει, καὶ ἠρρενῶσθαι παρ´	ὁντινοῦν	τῶν ἐφ´ ἑαυτοῦ· ἐπιθέσθαι δὲ
[3]	βουλευτικός· εἰ δὲ βούλει, καὶ	ὁντινοῦν	τῶν πρὸς τὰς πόλεις εἰρημένων
[11]	καὶ πρὸς τοὺς παρ´ ἡμῖν	σὺν	ἀλογίᾳ μεγαλοφώνους, οἳ καὶ παρέσχον
[1]	ἀλλὰ καὶ τῶν φιλοσόφων τοὺς	σὺν	εὐροίᾳ ἑρμηνεύοντας. ὑπὲρ ὧν ἀνάγκη
[3]	τεκμήριον ποιοῦ τοῦ στρογγύλως καὶ	σὺν	εὐροίᾳ προενηνέχθαι· κηρὸν διατήξας, εἶτα
[10]	ἤδη μέτιμεν αὐτὸ διὰ νοῦ	σὺν	τάξει παλαιοῖς τε καὶ μακαρίοις
[10]	μεγάλα ἀκονιτὶ παραγίνεται. καίτοιγε εἰ	σὺν	ὥρᾳ τοῦ πράγματος ἥψασθε, καὶ
[1]	γάρ, οἶμαι, φύσεως λαχὼν ἐχούσης	ἰσχύν,	καὶ τὸ ῥητορεύειν αὐτὸ ἠλήθευεν,
[1]	ἐστὶν ὁ ἀνὴρ, ὅστις, φιλόσοφος	ὤν,	εἰς τὸν σοφιστὴν ἕλκεται. λέγει
[6]	ἄκρων ἐπιτυχής, μεμνήσθω καὶ ἄνθρωπος	ὤν,	καὶ δυνάσθω συνεῖναι πρὸς μέτρον
[8]	τὸν βίον· ἐπίσταμαι γὰρ ἄνθρωπος	ὤν,	καὶ οὔτε θεός, ἵνα δὴ
[14]	τι χωρεῖ, τελχὶς καὶ βάσκανος	ὤν.	πῶς οὖν ἄν τις κάκιον
[5]	Πρωτέα τὸν Φάριον, εἰ σοφὸς	ὢν	τὰ μεγάλα, σοφιστικήν τινα θαυματολογίαν
[1]	τοὺς σὺν εὐροίᾳ ἑρμηνεύοντας. ὑπὲρ	ὧν	ἀνάγκη πρότερον εἰπεῖν, ἐπειδὴ οὐκ
[1]	σαφῶς φιλοσόφους ἄνδρας ἐξαριθμεῖται, μεθ´	ὧν	δὴ καὶ τὸν Δίωνα, καὶ
[1]	Περικλέους ἐπιτάφιον Θουκυδίδου καὶ Πλάτωνος,	ὧν	ἐκάτερος θατέρου παρὰ πολὺ καλλίων
[6]	τις ἀποκηρύττοι τὰς Μούσας, δι´	ὧν	ἔστι καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐξαρέσκεσθαι
[12]	τῷ καταφεύγειν ἐπὶ τὴν λοιδορίαν	ὧν	ἠγνοήκασιν. εἰ δή τι καὶ
[1]	τοῖς ἀμφὶ Καρνεάδην καὶ Εὔδοξον·	ὧν	ἥντινα ἂν λάβῃς ὑπόθεσιν, φιλόσοφός
[5]	φύσεως μηδὲ τὰ σμικρὰ ἱκανοί,	ὧν	θᾶττον ἂν ἴδοις τὴν καρδίαν,
[13]	βούλομαι, καὶ ὁπόσα, καὶ περὶ	ὧν,	καὶ ὁπηνίκα, καὶ ὅπου, τοσαῦτα
[8]	ἦλθεν ἄλλον ἀπ´ ἄλλου, δι´	ὧν	καὶ προῆλθε. τί δ´ ἂν
[1]	Δίωνα, καὶ μετὰ Δίωνα ἄλλους,	ὧν	περὶ τοῦ τελευταίου παυόμενος· Τοσαῦτα»
[5]	μὴ ἐπιζητῆσαι τὴν ἀλήθειαν περὶ	ὧν	πραγματεύοιτο. ἔστω δέ τι τοῦ
[3]	κάλλει τῆς φύσεως, ὁποῖαι διαλέξεις	ὧν	πρόσθεν ἐμνημονεύσαμεν, ὁ Μέμνων τε
[6]	καὶ περὶ τῶν πρώτων στοιχείων,	ὧν	σύγκειται τὰ γινόμενα. ὁ δὲ
[11]	καταγλωττισμάτων, καὶ καρυκείας ποιητικῆς, ὑφ´	ὧν	τὴν μὲν πρώτην διέχεεν, ἔπειτα
[10]	καὶ ἀέρος καὶ γῆς ἀπετύγχανεν,	ὧν	τῆς μὲν ὑπερεῖδε, τοῦ δὲ
[11]	τῷ λόγῳ βοηθῆσαι τοῖς προπαιδεύμασιν·	ὧν	τί ἄν τις καὶ δοίη
[10]	ἀλλ´ ἀφῃρήκαμεν τὸ ἐμπόδιον, καὶ	ὧν	χωρὶς οὐδὲ ὅσιόν ἐστιν ἐλπίσαι
[3]	κηρὸν διατήξας, εἶτα τὴν ψύλλαν	λαβών,	ἐνέβαψεν εἰς τὸν κηρὸν αὐτῆς
[9]	αὐξῆσαι, καὶ σμικρὸν σπινθῆρα λόγου	παραλαβών,	πυρκαιὰν ὅλην ἀνάψαι. τούτοις μὲν
[13]	εἰπεῖν, ἀδύνατος ἐπιστῆσαι, καὶ σκέμμα	παραλαβών,	ὥσπερ ἀνδριάντα ξέσας, ἐς τὸ
[17]	καὶ μὴ πάντα ἐκκρεμαννύσθω τῶν	συλλαβῶν.	ὥσπερ γὰρ ἄλλο τι πρόβλημα
[15]	ὡς αὐτῷ προσηκούσης, ἤειδον μὲν	ἐγών,	ὁ δ´ ἀπέγραφε θεῖος Ὅμηρος.
[7]	τοῖς πλείοσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν	ὀλίγων	ἐλάττοσιν, οἷς ἡ πρώτη τε
[13]	προσήκουσιν, ὑπὲρ δὲ τῶν ὁσημέραι	λόγων	αὐτοῖς· βούλοιτο γὰρ ἂν ὁ
[14]	Σωκράτης καὶ τὸν ἀτοπώτερον τῶν	λόγων	διατιθέμενος, τὸν ἐπὶ διαβολῇ τῶν
[12]	γάρ ἐστι κἂν ὁτιοῦν γένος	λόγων	προστήσηται, δόξαν ἀντ´ ἀληθείας ἐρανιζόμενος.
[6]	ἕνεκα μετιτέον τοὺς ἀνθρωπινωτέρους τῶν	λόγων,	ὑποδοχήν τινα μηχανωμένους κατιούσῃ τῇ
[10]	γελᾶν, ἀλλ´ ὀλοφύρεσθαι. φεῦ τῶν	λόγων,	φεῦ τῶν δογμάτων. εἰ γὰρ
[10]	ἐπιβαλλόμενοι, πάλιν ἐρῶ· φεῦ τῶν	λόγων,	φεῦ τῶν δογμάτων, οἷα καὶ
[17]	αὐτὸ ἡγουμένη, παιδικώτερον ἔτι τῶν	ἐπιπέδων	ἐν γεωμετρίᾳ λημμάτων· οὐ γὰρ
[12]	ψυχὴν ὑπό τε λιμοῦ καὶ	φροντίδων,	ἵν´ ἀγαθόν τι συλλέξηται· καὶ
[5]	δυνάμεων εἰκόνας ἐμφανεῖς ὑπεστήσατο τῶν	ἰδεῶν	τὰ σώματα, οὕτως ἔχουσα κάλλος
[10]	πεπραγότες, καὶ ἀναίτιοι μὲν παρὰ	θεῶν,	ἀναίτιοι δὲ καὶ παρὰ ἀνθρώπων,
[2]	ἀποδώσειν, ὅτῳ ποτὲ πεπρωμένος ἐκ	θεῶν	ἐγένετο. ~Χωρὶς οὖν τιθέντι τοὺς
[11]	σκῆπτρα, καὶ τούτους εἴληχέ τις	θεῶν	ἐκ Διὸς γεγονώς, καὶ οὐκ
[4]	οὐδεμιᾶς χωρίς, οὔτε ἐν συμποσίῳ	θεῶν	ἐπιδείκνυται τὸ οἰκεῖον ἔργον, οὔτε
[6]	εἰ δὲ λέγοιεν, ἴστων ἀντὶ	θεῶν	ἢ σοφῶν τε καὶ θείων
[14]	ὑμνεῖ δὲ καὶ ψυχὰς ὀπαδοὺς	θεῶν,	καὶ τὸν ἀγῶνα ὃν ἔχουσιν
[4]	τε οὔσας ἐμφαίνει τὸ ὄνομα,	θεῶν	καλεσάντων, ἢ ἀνθρώπων γε θεῶν
[14]	τὰς ἱερὰς διφρείας τῶν ἕνδεκα	θεῶν·	μένει γὰρ Ἑστία ἐν θεῶν
[14]	θεῶν· μένει γὰρ Ἑστία ἐν	θεῶν	οἴκῳ μόνη· ὑμνεῖ δὲ καὶ
[4]	θεῶν καλεσάντων, ἢ ἀνθρώπων γε	θεῶν	φήμῃ χρωμένων; χορός τέ εἰσι
[12]	τυγχάνει δὲ οὐδ´ ὣς ἀκροατῶν	ἵλεων	ὁ δύστηνος ἄνθρωπος, ἀλλὰ βούλοιντο
[1]	καὶ θαλάττης, ὡς ὄντας κῆρας	πόλεών	τε καὶ πολιτείας· νῦν δὲ
[5]	ὁ θεὸς τῶν ἀφανῶν ἑαυτοῦ	δυνάμεων	εἰκόνας ἐμφανεῖς ὑπεστήσατο τῶν ἰδεῶν
[5]	διὰ τῶν ὑφειμένων τοῦ λόγου	δυνάμεων·	ἐπιστήσεται μὲν οὖν ὡς φιλόλογος,
[14]	καὶ συνίστη τοὺς πλουσιωτάτους τῶν	νέων	τῷ τοιῷδε φύλῳ τῶν σοφιστῶν·
[5]	τὰς τῶν ἐν ἄστει τύχας	διαλέξεων	ὑποθέσεις ποιήσεται, καὶ φορτικῶς τοῖς
[9]	ὕλῃ παθαίνεσθαι· οἱ δὲ ἀπέχονται	μίξεων,	αὐτὸ δι´ αὑτὸ τεθαυμακότες, καὶ
[1]	λόγους ἐξενεγκὼν ἀπὸ τῶν ἐναντίων	ἐνστάσεων.	χρὴ δήπου καὶ δι´ αὐτὴν
[3]	ἐν ταῖν δυεῖν ἰδέαιν τῶν	ὑποθέσεων·	κἂν τὸ φαυλότατον προχειρίσῃ, τὸν
[10]	ἢ τοίνυν ἐπὶ τῶν πρώτων	ὑποθέσεων	μένετε· παρέδοσαν γὰρ αὐτὰς ἄνδρες
[1]	γε καὶ τὰς ῥητορικὰς τῶν	ὑποθέσεων	οὐκέτι ῥητορικῶς, ἀλλὰ πολιτικῶς μετεχειρίσατο.
[11]	στυφότητα καὶ τὴν τότε τῶν	αἰσθήσεων	ἁπαλότητα· κᾆθ´ οὕτω ῥώσαντες, καὶ
[18]	πλεῖστον διαφερόντων, ἐν ἑκάστῃ τῶν	μιμήσεων	προσηχεῖν ἀνάγκη καὶ τοὐμὸν ἴδιον,
[7]	οὐκ ἀνέχεται, πολλὰς ἀρχὰς ἐνδιδοῦσα	κινήσεων.	ἵν´ οὖν μὴ ἄλλο τι
[4]	βιβλίοις ἀεὶ παίζων τε καὶ	σπουδάζων.	ἀξιῶ γὰρ ἐγὼ τὸν φιλόσοφον
[4]	παρὰ μέρος ἐν βιβλίοις ἀεὶ	παίζων	τε καὶ σπουδάζων. ἀξιῶ γὰρ
[14]	μέγιστόν τε καὶ ὑλικώτατον τῶν	παθῶν·	καὶ ἀπεύξεται μὲν μηδένα γενέσθαι
[3]	δοκεῖ σαφῶς ἀναχωρεῖν τῶν οἰκείων	ἠθῶν,	ὡς ἂν καὶ λαθεῖν ὅτι
[14]	τοῦ διδασκάλου βίος. λόγου δὲ	ἐξῃρήσθων,	εἴ τις εἷς ἢ δύο
[15]	αὐτὸν ἀμφότερα ἀγαθὸν γενέσθαι βούλομαι,	μύθων	τε ῥητῆρ´ ἔμεναι, γνωστῆρά τε
[3]	Δίων ἐπιτυγχάνει διὰ τῶν πραττομένων	ἰών,	κἂν λέγῃ, κἂν διαλέγηται. ἔστω
[2]	τοῦ σπουδαῖον εἶναι, καὶ ὑπὲρ	σπουδαίων	συγκεῖσθαι, οὔ μοι δοκεῖ ῥᾷστ´
[3]	ἅπασι μετ´ ἐκείνων ταττέσθω τῶν	ἀρχαίων	τε καὶ στασίμων ῥητόρων, παρ´
[1]	ἐπὶ τούτοις συσσίτια· ὁ δὲ	Δίων	ἐξ ἀγνώμονος σοφιστοῦ φιλόσοφος ἀπετελέσθη·
[3]	ἔδοξεν. οὐ μέντοι τοσοῦτον ὁ	Δίων	ἐξωρχήσατο τὴν ἀρχαίαν ῥητορικήν, ἐν
[1]	κανόσι κρινόμενος. ὁ δ´ οὖν	Δίων	ἔοικε θεωρήμασι μὲν τεχνικοῖς ἐν
[3]	μετὰ τοὺς λίαν ἀρχαίους καὶ	Δίων	ἐπιτυγχάνει διὰ τῶν πραττομένων ἰών,
[3]	ὡς ἂν καὶ λαθεῖν ὅτι	Δίων	ἐστί, παρακινήσας ἐς τὸ νεώτερον·
[0]		~ΔΙΩΝ	Η ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤ´ ΑΥΤΟΝ
[3]	τοῖς ῥήμασιν. οὗτός τε ὁ	Δίων	ἤκμασε μάλιστα ἐν τῷ κατὰ
[4]	κρίσεως· ἐν οἷς ἔστω καὶ	Δίων	ὁ Προυσαεύς, περιττὸς ἀνὴρ εἰπεῖν
[1]	δὲ προαίρεσιν οὐχ εἷς ὁ	Δίων,	οὐδὲ μετὰ τούτων τακτέος, ἀλλὰ
[1]	χρόνος ἐπρέσβευεν. ἡμῖν δὲ ὁ	Δίων	τῇ μὲν περιβολῇ τῆς γλώττης,
[6]	θεῶν ἢ σοφῶν τε καὶ	θείων	ἀνδρῶν χαῦνοι καὶ ἀλαζόνες πόρρω
[5]	δύναμιν· οὐδὲν γὰρ ἐθέλει τῶν	θείων	ἔσχατον εἶναι. εἰ δὲ καὶ
[3]	καὶ δοκεῖ σαφῶς ἀναχωρεῖν τῶν	οἰκείων	ἠθῶν, ὡς ἂν καὶ λαθεῖν
[10]	ἔχουσι τάξιν, ἣν αἱ τῶν	στοιχείων	γραμμαὶ πρὸς ἐπιστήμην βιβλίου· πρῶται
[6]	ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πρώτων	στοιχείων,	ὧν σύγκειται τὰ γινόμενα. ὁ
[3]	τὰς ὄψεις ὅτῳ δὴ τῶν	βιβλίων	αὐτοῦ, ἐπιγνώσεται Δίωνος οὔσας ἐν
[13]	~Εἶεν δ´ ἂν καὶ φιλοσόφων	βιβλίων	γραμματικοί τινες ἀποδεδειγμένοι, τὰς συλλαβὰς
[18]	καὶ τῷ τοῖς ἀδιορθώτοις τῶν	βιβλίων	ἐγγεγυμνάσθαι τὴν προσοχὴν ἐπέτεινον, εἰς
[12]	ἄγονον, ἣν δεῖ κριτὴν εἶναι	βιβλίων,	ἐπειδὴ κατὰ τοῦτο ὁ φιλόσοφος
[17]	προάγονται. καὶ ἡ πᾶσα τῶν	βιβλίων	πραγματεία πρὸς ἓν τοῦτο τείνει·
[1]	ὧν ἐκάτερος θατέρου παρὰ πολὺ	καλλίων	ἐστί, τοῖς οἰκείοις κανόσι κρινόμενος.
[12]	ἁπανταχόσε τὴν κεφαλήν, ὡς οὐκ	ἀξιῶν	ἀκοῆς τὰ δεικνύμενα. καίτοιγε οὐκ
[4]	κἂν εἰς τὸ ἀντικείμενον ἥκῃς,	ἐπεξιὼν	ἅπασιν, ὅσα Μουσῶν ἑταίροις ἀνδράσιν
[5]	ἀπορρήτου. εἰ δὲ μὴ ὁ	Ἰξίων	ἀντὶ τῆς Ἥρας τὴν νεφέλην
[18]	καὶ ὅλα συγγράμματα πρὸς ὅλα	ποιῶν,	καὶ τεμαχίοις παραβαλλόμενος· παντοδαπῶν τε
[2]	δι´ ὁλοκλήρου τοῦ βίου φιλοσοφήσασι,	προιὼν	οὐ μόνον ἐνδέδωκε πρὸς τὸ
[1]	Σωκράτη καὶ Ζήνωνα τοῖς ἐκ	Διονυσίων	σκώμμασι, καὶ τοὺς ἀπ´ αὐτῶν
[8]	ἀρίστων, ἐν τῷ μέρει δὲ	κατιὼν	εἰς τὴν φύσιν, ἅπτεσθαί τινος
[1]	ἑαυτοῦ, λόγους ἐξενεγκὼν ἀπὸ τῶν	ἐναντίων	ἐνστάσεων. χρὴ δήπου καὶ δι´
[1]	μάχεται ταῖς αὐτὸς ἑαυτοῦ, λόγους	ἐξενεγκὼν	ἀπὸ τῶν ἐναντίων ἐνστάσεων. χρὴ
[5]	τῷ εἰδώλῳ, οὐκ ἄν ποτε	ἑκὼν	εἶναι μεθεῖτο τῆς ἀτόπου διώξεως.
[16]	δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐκ τῶν	Ῥωμαϊκῶν	ἀξόνων τὸν νόμον ἀνέγνωμεν, ἵνα
[15]	δὲ οὔτε ἐν φαλάροις ἔχω	γυναικῶν,	οὔτε ἐν νομίσμασιν· ὅ τι
[18]	παραβαλλόμενος· παντοδαπῶν τε ὄντων τῶν	λεκτικῶν	χαρακτήρων καὶ πλεῖστον διαφερόντων, ἐν
[11]	τῷ πόνῳ, καὶ πανδαισίαν παρέθηκεν	Ἀττικῶν	καταγλωττισμάτων, καὶ καρυκείας ποιητικῆς, ὑφ´
[14]	διατιθέμενος, τὸν ἐπὶ διαβολῇ τῶν	ἐρωτικῶν,	δύναται μεθαρμόσασθαι τὴν ἀληθεστέραν, καὶ
[14]	μὴ ἀγνοεῖν, ὅστις μὲν ὁ	διδάσκων	Πρωταγόρας, ὅστις δὲ ὁ μανθάνων
[18]	καιρῷ, καὶ εἴρων ὥσπερ ἑξῆς	ἀναγινώσκων	ἀπὸ τῆς διανοίας, ὅ τί
[14]	ὁ μανθάνων Σωκράτης. ἀλλὰ καὶ	Γλαύκων,	ἀλλὰ καὶ Κριτίας ἐκ τῆς
[3]	φιλοσοφίας, εἰ μήτε κωμῳδία τῶν	νεφελῶν	μᾶλλον εὐδοκιμεῖ· οὐδὲ γάρ ἐστιν
[8]	κοινὸν ἀμφοῖν, καὶ τυχόντες οὐδὲν	ἀλλήλων	ἂν διαφέροιμεν. ~Τἀν μέσῳ δὲ
[7]	ὕλην· καὶ βιοτεύουσι χωρὶς ἀπ´	ἀλλήλων,	τοῦ μή τι χάριεν ἰδεῖν
[9]	σμικρόν· ἀλλὰ διαφέροι ἂν τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων πλέον ἢ ὅσον ἐκεῖνοι
[5]	λιχνείαν, ὑφ´ ἧς ἕκαστός ἐστι	πολυπράγμων	τοῦ ἀπορρήτου. εἰ δὲ μὴ
[2]	ὄντων ἐκ τῆς φιλοσόφου μερίδος,	προσνέμων	αὐτὰ τοῖς σοφιστικοῖς. εἰ γὰρ
[8]	μὲν ἂν εἶναι τῆς φύσεως	ἡμῶν,	ἀεὶ πρὸς θεωρίαν ἀνατετάσθαι· ἀμηχάνου
[6]	θεὸς κινεῖ, τούτῳ καὶ παρ´	ἡμῶν	ἀνεῴξεται τὰ ἀνάκτορα· οὐδὲ ὁ
[16]	πολιτείαν ἰσχύει. καίτοι τινὲς ἐφ´	ἡμῶν	ἀξιοῦσιν ἀπὸ τοῦ τοιούτου ῥήτορες
[11]	ῥαινομένας ἱδρῶτι καὶ τὴν φύσιν	ἡμῶν	ἀπαγορεύουσαν, αὖθις ἀνεκαλέσαντο πραέως, καὶ
[9]	πλείους ἂν εἶεν οἱ παρ´	ἡμῶν	ἀφικνούμενοι, κατὰ φύσιν ἐχούσης τῆς
[17]	τι πρόβλημα ἀγαπᾶται, τὸ πόριμον	ἡμῶν	γυμναζούσης τῆς ἀπορίας, οὕτω καὶ
[7]	τε καὶ καλλίω. δεῖ γὰρ	ἡμῶν	εἶναί τι καὶ περὶ τὰ
[17]	τοῦτο τείνει· ἐκκαλεῖται τὴν δύναμιν	ἡμῶν	εἰς ἐνέργειαν. ἀρχομένη μὲν οὖν,
[6]	δὲ καὶ ποικίλον ἡ φύσις	ἡμῶν,	καμεῖται δήπου πρὸς τὴν ἐν
[7]	σχολὴν ὑφεωρῶντο, ἧς ἡ φύσις	ἡμῶν	οὐκ ἀνέχεται, πολλὰς ἀρχὰς ἐνδιδοῦσα
[6]	νοῦς ἐν ζῴου ψυχῇ. καὶ	ἡμῶν	οὖν αὐτῶν ἕνεκα μετιτέον τοὺς
[14]	ὁμοίας αὐτῷ διελέγοντο· καὶ οὐδὲ	Σίμων	ὁ σκυτεὺς πάνυ τι συγχωρεῖν
[3]	ταττέσθω τῶν ἀρχαίων τε καὶ	στασίμων	ῥητόρων, παρ´ ὅντιν´ οὖν καὶ
[18]	ἐτύγχανον μὲν τῶν εὐγενῶν καὶ	στασίμων	τι συγγραμμάτων ἔχων ἐν ταῖν
[3]	τοῦ δικαίου γε καὶ τῶν	νόμων	τῆς τέχνης· συγκείμενος δ´ οὖν
[10]	δογμάτων, οἷα καὶ τίκτεται παρ´	ὑμῶν	τέρατα ἀτεχνῶς διεσπασμένα καὶ πολυκέφαλα,
[17]	τοῦ τέλους ὑπὸ τῶν ἐνεργείᾳ	νῶν,	τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς ἐνεργείας αὐτῶν,
[14]	διδάσκων Πρωταγόρας, ὅστις δὲ ὁ	μανθάνων	Σωκράτης. ἀλλὰ καὶ Γλαύκων, ἀλλὰ
[5]	ἔπειτα ὥσπερ ὁ θεὸς τῶν	ἀφανῶν	ἑαυτοῦ δυνάμεων εἰκόνας ἐμφανεῖς ὑπεστήσατο
[7]	ἀνθρώπους ἐξ ἀμφοῖν τῶν ἀρίστων	γενῶν,	θεωρίαν μὲν ὑπεσχημένους, καὶ κατὰ
[18]	περικαθημένων ἀνθρώπων ἐτύγχανον μὲν τῶν	εὐγενῶν	καὶ στασίμων τι συγγραμμάτων ἔχων
[9]	μὲν ἡ διάνοια τῶν πρώτων	καταστησαμένων	ἑκατέραν φιλοσοφίαν· οἱ δὲ καὶ
[18]	ἐνεθυμήθη· ἤδη δέ ποτε οἶδα,	περικαθημένων	ἀνθρώπων ἐτύγχανον μὲν τῶν εὐγενῶν
[3]	ὁντινοῦν τῶν πρὸς τὰς πόλεις	εἰρημένων	τε καὶ ἐγνωσμένων προκεχειρισμένος, ἴδοις
[16]	εἰ δὲ πάντως δέοιτο, τῶν	εἰρημένων	τι παραληψόμεθα. κἂν τοῦτο ἀρκῇ,
[12]	ἀποδεδειγμένον χωρίον φοιτᾶν, καὶ περὶ	συγκειμένων	πρὸς αὐτοὺς διαλέγεσθαι· ἠπιστάμην γὰρ
[5]	δὲ τοῖς ἀνθρώποις διὰ τῶν	ὑφειμένων	τοῦ λόγου δυνάμεων· ἐπιστήσεται μὲν
[18]	συγγραμμάτων ἔχων ἐν ταῖν χεροῖν,	δεομένων	δὲ ἀναγινώσκειν εἰς κοινὴν ἀκοὴν
[11]	τῶν ἄκρων ἐπορέξασθαι· ἐκεῖ τε	γενομένων	ὅταν αἴσθωνται τὰς ψυχὰς ῥαινομένας
[3]	καὶ Δίων ἐπιτυγχάνει διὰ τῶν	πραττομένων	ἰών, κἂν λέγῃ, κἂν διαλέγηται.
[3]	τὰς πόλεις εἰρημένων τε καὶ	ἐγνωσμένων	προκεχειρισμένος, ἴδοις ἂν ἑκατέραν ἰδέαν
[1]	εἶναι δόξειεν, προειπόντος ὅτι τῶν	συκοφαντουμένων	ἐστὶν ὁ ἀνὴρ, ὅστις, φιλόσοφος
[4]	ἢ ἀνθρώπων γε θεῶν φήμῃ	χρωμένων;	χορός τέ εἰσι δι´ αὐτὴν
[12]	θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ὁ	περιδινῶν	ἁπανταχόσε τὴν κεφαλήν, ὡς οὐκ
[3]	παρὰ βραχὺ τοῖς ἅπασι μετ´	ἐκείνων	ταττέσθω τῶν ἀρχαίων τε καὶ
[4]	πέπαικται, πάλιν δὲ τὴν σπουδὴν	ἐπιτείνων,	ἀναβασμῷ χρήσῃ, τοῖσδέ τε καὶ
[11]	ἐμοῦ γε ἕνεκα, μηδείς ποτε	κύκνων	τὸ ἔσχατον ᾄσειεν. εἰ δὲ
[3]	τῶν Τεμπῶν φράσις, καὶ ὁ	Μέμνων·	ἐν τούτῳ μέν γε καὶ
[3]	διαλέξεις ὧν πρόσθεν ἐμνημονεύσαμεν, ὁ	Μέμνων	τε καὶ τὰ Τέμπη, λόγος
[11]	ἄν τις καὶ δοίη ἀνθρώπων	ἀλαζόνων	καὶ ἀνοήτων; πολλοῦ μέντ´ ἂν
[10]	τὰ μικρὰ ἐποπτεῦσαι πρὸς τῶν	μειζόνων,	καὶ χορεῦσαι πρὶν δᾳδουχῆσαι, καὶ
[16]	ἡμεῖς οὐκ ἐκ τῶν Ῥωμαϊκῶν	ἀξόνων	τὸν νόμον ἀνέγνωμεν, ἵνα καὶ
[10]	δᾳδουχῆσαι πρὶν ἱεροφαντῆσαι. οὔκουν ἐθελήσετε	πόνων	ἐπὶ πόνοις ἀνέχεσθαι; ἀλλ´ οὐδὲ
[8]	κατιέναι δεῆσαν, ὁ μὲν ἐν	γειτόνων	ἔστη τὴν πρώτην· εἰς ἐπιστήμην
[5]	τὴν νεφέλην ᾑρήκει, καὶ ἠγαπήκει	συνὼν	τῷ εἰδώλῳ, οὐκ ἄν ποτε
[18]	ὅλα ποιῶν, καὶ τεμαχίοις παραβαλλόμενος·	παντοδαπῶν	τε ὄντων τῶν λεκτικῶν χαρακτήρων
[14]	φύσει τῶν ἐν τῷ πράγματι	χαλεπῶν	γεγόνασι διαφέροντες. γένοιτο γὰρ ἂν
[1]	δόξῃ τοῦ σοφιστεῦσαι» ταὐτὸν ἑτέρως	εἰπών,	ὅτι, μὴ ὄντες σοφισταί, τοῦ
[7]	καὶ περὶ τούτων ἄν τις	εἰπὼν	οὐ πόρρω βάλλοι τἀληθοῦς· ἀλλ´
[18]	τῷ συγγραφεῖ προσγυμνάζομαι, μηδ´ ἀκαρῆ	διαλιπών,	ἀλλ´ ἐφιεὶς τῷ καιρῷ, καὶ
[3]	τιθέμενος. ἔστω παράδειγμα ἡ τῶν	Τεμπῶν	φράσις, καὶ ὁ Μέμνων· ἐν
[11]	τί ἄν τις καὶ δοίη	ἀνθρώπων	ἀλαζόνων καὶ ἀνοήτων; πολλοῦ μέντ´
[10]	θεῶν, ἀναίτιοι δὲ καὶ παρὰ	ἀνθρώπων,	ἀλλὰ κἂν ἐπαίνου δικαίου τυγχάνοιτε·
[4]	τὸ ὄνομα, θεῶν καλεσάντων, ἢ	ἀνθρώπων	γε θεῶν φήμῃ χρωμένων; χορός
[18]	ἤδη δέ ποτε οἶδα, περικαθημένων	ἀνθρώπων	ἐτύγχανον μὲν τῶν εὐγενῶν καὶ
[1]	ἐπαγομένη. ταύτῃ καὶ παρὰ τῶν	ἀνθρώπων,	οὓς λέγοντες ἐκήλουν τῷ κάλλει
[9]	ἀλλὰ διαφέροι ἂν τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων	πλέον ἢ ὅσον ἐκεῖνοι τῶν
[10]	ἄξιον γὰρ ἀνθρώπους ὄντας ἐπ´	ἀνθρώπων	συμφοραῖς μὴ γελᾶν, ἀλλ´ ὀλοφύρεσθαι.
[3]	πρὸς Πλάτωνα λόγος ὑπὲρ τῶν	τεσσάρων	πολὺν ἐκήρυξεν ἐν τοῖς Ἕλλησιν.
[6]	ἢ σοφῶν τε καὶ θείων	ἀνδρῶν	χαῦνοι καὶ ἀλαζόνες πόρρω γενόμενοι·
[12]	ἀγαθόν τι συλλέξηται· καὶ ἥκει	φέρων	ἄκουσμα χάριέν τε καὶ ἡδὺ
[18]	ἐν λέξεσί τε καὶ ἤθεσι	χαρακτήρων·	εἰ δὲ καὶ τῷ τοῖς
[18]	παντοδαπῶν τε ὄντων τῶν λεκτικῶν	χαρακτήρων	καὶ πλεῖστον διαφερόντων, ἐν ἑκάστῃ
[3]	καὶ ὡραΐζεται, καθάπερ ὁ ταὼς	περιαθρῶν	ἑαυτόν, καὶ οἷον γαννύμενος ἐπὶ
[18]	ἀλλ´ ἐφιεὶς τῷ καιρῷ, καὶ	εἴρων	ὥσπερ ἑξῆς ἀναγινώσκων ἀπὸ τῆς
[3]	οὗτος μὲν καὶ τέχνης ἁπάσης	ἀμοιρῶν,	ὅν γε οὐδ´ ἂν ἐπαγάγοις
[6]	δύναται· ὁ δὲ γενόμενος τῶν	ἄκρων	ἐπιτυχής, μεμνήσθω καὶ ἄνθρωπος ὤν,
[11]	δὲ παρεσκεύασαν οἵους εἶναι τῶν	ἄκρων	ἐπορέξασθαι· ἐκεῖ τε γενομένων ὅταν
[16]	μὴ λάθωμεν αὖθις περὶ τῶν	μικρῶν	τι μεῖζον εἰπόντες· ὡς οὐκ
[12]	δεικνύμενα. καίτοιγε οὐκ ἐν δίκῃ	πικρῶν	τυγχάνει τῶν δεσποτῶν, ὅστις πολλὰς
[3]	λόγου, ἅτε πρὸς ἓν τοῦτο	ὁρῶν	καὶ τέλος τὴν εὐφωνίαν τιθέμενος.
[3]	τῶν ἀρχαίων τε καὶ στασίμων	ῥητόρων,	παρ´ ὅντιν´ οὖν καὶ δήμῳ
[3]	πρὸς τὴν ὕστερον ἐπιπολάσασαν τῶν	ῥητόρων	τόλμαν αὐτὸν ἐξετάζοιμεν· τοῖς πλείστοις
[1]	παλαιοὶ ἐπωνόμαζον οὐ μόνον τῶν	ῥητόρων	τοὺς ὑπερφωνοῦντάς τε καὶ λαμπρούς,
[5]	δὲ τὸν ἡρμοσμένον ἐκ τῆς	ἁπασῶν	συμφωνίας καὶ ἓν τὸ πλῆθος
[4]	προιοῦσα περιεργάζοιτο, δορυφοροῖτο δ´ ὑφ´	ἁπασῶν,	ὥσπερ ἔοικε τῇ βασιλίδι; τὰς
[4]	ἀντικείμενον ἥκῃς, ἐπεξιὼν ἅπασιν, ὅσα	Μουσῶν	ἑταίροις ἀνδράσιν ἐρραθύμηταί τε καὶ
[4]	αἰνίττεται τὸ τῇ συμφωνίᾳ τῶν	Μουσῶν	εὐθὺς τὸν Ἀπόλλω παρεῖναι. ~Ὁ
[12]	γε πρὸς τοὺς ἀμούσους ὑπὲρ	Μουσῶν,	οἳ κακοήθως ἀποδιδράσκουσι τὸν ἔλεγχον
[5]	προετελέσθη τῷ κύκλῳ, καὶ τὰ	Μουσῶν	οὐκ ὠργίακε. δυεῖν γὰρ αὐτὸν
[13]	ὤνατο. βουλοίμην δ´ ἂν ἐγὼ	τῶν	ἀγαθόν τι λεγόντων ἀκούειν μᾶλλον
[17]	τοῦτο τῷ συμβαίνοντι κατὰ τοὺς	τῶν	ἀετῶν νεοττούς· τοὺς ἀετιδεῖς οἱ
[11]	τε στυφότητα καὶ τὴν τότε	τῶν	αἰσθήσεων ἁπαλότητα· κᾆθ´ οὕτω ῥώσαντες,
[13]	τοῖς ἀκροαταῖς καὶ ὑπὲρ αὐτῶν	τῶν	ἀκροατῶν, ὑπὲρ μὲν αὐτῶν τοῖς
[6]	αὐτοῦ δύναται· ὁ δὲ γενόμενος	τῶν	ἄκρων ἐπιτυχής, μεμνήσθω καὶ ἄνθρωπος
[11]	αἱ δὲ παρεσκεύασαν οἵους εἶναι	τῶν	ἄκρων ἐπορέξασθαι· ἐκεῖ τε γενομένων
[1]	ἀφροδίτην ἐπαγομένη. ταύτῃ καὶ παρὰ	τῶν	ἀνθρώπων, οὓς λέγοντες ἐκήλουν τῷ
[15]	ἀνάλωσα· τὰ βιβλία δὲ πολλαπλάσια	τῶν	ἀπολειφθέντων ἀπέδειξα· τούτοις οὖν ἅπασι
[17]	τέλους ὑπὸ τῶν ἐνεργείᾳ νῶν,	τῶν	ἀποτελεσμάτων τῆς ἐνεργείας αὐτῶν, εἰς
[9]	τὰ ἄνω νεῦσαι. καὶ δῆτα	τῶν	ἀρετῶν ὄναιτο ἄν τις τὸ
[1]	Κνίδιον Εὔδοξον, ἄνδρα τὰ πρῶτα	τῶν	Ἀριστοτέλους ὁμιλητῶν, ἀλλὰ καὶ ἀστρονομίας
[7]	καὶ βαρβάρους ἀνθρώπους ἐξ ἀμφοῖν	τῶν	ἀρίστων γενῶν, θεωρίαν μὲν ὑπεσχημένους,
[5]	κάλλος ψυχὴ καὶ γόνιμος οὖσα	τῶν	ἀρίστων, διαδόσιμον ἔχει μέχρι τῶν
[8]	ἐν τῷ μέρει μὲν ἔχεσθαι	τῶν	ἀρίστων, ἐν τῷ μέρει δὲ
[3]	τοῖς ἅπασι μετ´ ἐκείνων ταττέσθω	τῶν	ἀρχαίων τε καὶ στασίμων ῥητόρων,
[5]	δυνάμενον· ἔπειτα ὥσπερ ὁ θεὸς	τῶν	ἀφανῶν ἑαυτοῦ δυνάμεων εἰκόνας ἐμφανεῖς
[3]	ἐπιβάλλει τὰς ὄψεις ὅτῳ δὴ	τῶν	βιβλίων αὐτοῦ, ἐπιγνώσεται Δίωνος οὔσας
[18]	δὲ καὶ τῷ τοῖς ἀδιορθώτοις	τῶν	βιβλίων ἐγγεγυμνάσθαι τὴν προσοχὴν ἐπέτεινον,
[17]	τοῦτο προάγονται. καὶ ἡ πᾶσα	τῶν	βιβλίων πραγματεία πρὸς ἓν τοῦτο
[9]	ἀνθρώπων πλέον ἢ ὅσον ἐκεῖνοι	τῶν	βοσκημάτων. ταύτῃ καὶ πλείους ἂν
[17]	ἀρχομένη μὲν οὖν, ἁπανταχοῦ δείσθω	τῶν	γραμμάτων ποδηγετούντων, καὶ πρὸς τὴν
[12]	ἀκρόαμα ἐπιδέξιον· ὡς σχέτλιά γε	τῶν	δεικνύντων ἐν τοῖς θεάτροις τοὺς
[12]	οὐκ ἐν δίκῃ πικρῶν τυγχάνει	τῶν	δεσποτῶν, ὅστις πολλὰς μὲν νύκτας
[2]	ὁ τοιοῦτος ἐγκρῖναί τινα λόγον	τῶν	Δίωνος, ὥστε καὶ φιλόσοφον ὑπ´
[10]	ὀλοφύρεσθαι. φεῦ τῶν λόγων, φεῦ	τῶν	δογμάτων. εἰ γὰρ ἐπέλθοι φιλοσοφεῖν
[10]	ἐρῶ· φεῦ τῶν λόγων, φεῦ	τῶν	δογμάτων, οἷα καὶ τίκτεται παρ´
[1]	λέγεται, σοφιστὴς ἔστω διὰ πάντων	τῶν	ἑαυτοῦ, εἴ τις ἀξιοῖ τὴν
[3]	αὐτὸν ἐξετάζοιμεν· τοῖς πλείστοις δὲ	τῶν	ἑαυτοῦ, καὶ παρὰ βραχὺ τοῖς
[16]	δύναμις· εἰ δὲ πάντως δέοιτο,	τῶν	εἰρημένων τι παραληψόμεθα. κἂν τοῦτο
[1]	ἐλήλακεν· ἐννεάσας δὲ τῇ προστασίᾳ	τῶν	ἐκ τοῦ περιπάτου δογμάτων, καὶ
[5]	σιγᾶσθαι· ἢ γὰρ δὴ τὰς	τῶν	ἐν ἄστει τύχας διαλέξεων ὑποθέσεις
[9]	οὐδ´ εἶναι θεμιτὸν ἄλλῳ τῳ	τῶν	ἐν ἡμῖν οἴεσθαι τὸν θεὸν
[18]	ὁ θεὸς ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον ἐποίησε	τῶν	ἐν λέξεσί τε καὶ ἤθεσι
[8]	ἡδοίμην ἡδονάς. λείπεται δή τι	τῶν	ἐν μέσῳ ζητεῖν. τί δ´
[14]	τις εἷς ἢ δύο φύσει	τῶν	ἐν τῷ πράγματι χαλεπῶν γεγόνασι
[9]	πρὸς ἄνοδον, τὸ πρὸς μηδὲν	τῶν	ἐν ὕλῃ παθαίνεσθαι· οἱ δὲ
[1]	αὐτὸς ἑαυτοῦ, λόγους ἐξενεγκὼν ἀπὸ	τῶν	ἐναντίων ἐνστάσεων. χρὴ δήπου καὶ
[14]	ὑμνήσει, καὶ τὰς ἱερὰς διφρείας	τῶν	ἕνδεκα θεῶν· μένει γὰρ Ἑστία
[17]	καὶ πόρρω τοῦ τέλους ὑπὸ	τῶν	ἐνεργείᾳ νῶν, τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς
[5]	τῶν ἀρίστων, διαδόσιμον ἔχει μέχρι	τῶν	ἔξω τὴν δύναμιν· οὐδὲν γὰρ
[17]	προγύμνασμα αὐτὸ ἡγουμένη, παιδικώτερον ἔτι	τῶν	ἐπιπέδων ἐν γεωμετρίᾳ λημμάτων· οὐ
[14]	λόγων διατιθέμενος, τὸν ἐπὶ διαβολῇ	τῶν	ἐρωτικῶν, δύναται μεθαρμόσασθαι τὴν ἀληθεστέραν,
[18]	οἶδα, περικαθημένων ἀνθρώπων ἐτύγχανον μὲν	τῶν	εὐγενῶν καὶ στασίμων τι συγγραμμάτων
[9]	διεγείρονται· ὥσπερ δὲ ἄλλο τι	τῶν	εὐδοκιμούντων, τὴν γενναίαν αἵρεσιν ἐζηλώκασι,
[1]	τείνει, καὶ ἠρρενῶσθαι παρ´ ὁντινοῦν	τῶν	ἐφ´ ἑαυτοῦ· ἐπιθέσθαι δὲ τῷ
[5]	τὴν δύναμιν· οὐδὲν γὰρ ἐθέλει	τῶν	θείων ἔσχατον εἶναι. εἰ δὲ
[5]	ἑαυτοῦ δυνάμεων εἰκόνας ἐμφανεῖς ὑπεστήσατο	τῶν	ἰδεῶν τὰ σώματα, οὕτως ἔχουσα
[3]	ἀλλ´ ὅστις εὐθὺς αἵρεσίν τινα	τῶν	κατὰ φιλοσοφίαν ὑπέσχετο· τὸν δὲ
[18]	τεμαχίοις παραβαλλόμενος· παντοδαπῶν τε ὄντων	τῶν	λεκτικῶν χαρακτήρων καὶ πλεῖστον διαφερόντων,
[14]	τοι Σωκράτης καὶ τὸν ἀτοπώτερον	τῶν	λόγων διατιθέμενος, τὸν ἐπὶ διαβολῇ
[6]	αὐτῶν ἕνεκα μετιτέον τοὺς ἀνθρωπινωτέρους	τῶν	λόγων, ὑποδοχήν τινα μηχανωμένους κατιούσῃ
[10]	μὴ γελᾶν, ἀλλ´ ὀλοφύρεσθαι. φεῦ	τῶν	λόγων, φεῦ τῶν δογμάτων. εἰ
[10]	διδάσκειν ἐπιβαλλόμενοι, πάλιν ἐρῶ· φεῦ	τῶν	λόγων, φεῦ τῶν δογμάτων, οἷα
[10]	καὶ τὰ μικρὰ ἐποπτεῦσαι πρὸς	τῶν	μειζόνων, καὶ χορεῦσαι πρὶν δᾳδουχῆσαι,
[1]	ὁ Λήμνιος ἀναγράφων τοὺς βίους	τῶν	μέχρις αὐτοῦ σοφιστῶν, ἐν ἀρχῇ
[16]	ὅπως μὴ λάθωμεν αὖθις περὶ	τῶν	μικρῶν τι μεῖζον εἰπόντες· ὡς
[18]	καὶ πλεῖστον διαφερόντων, ἐν ἑκάστῃ	τῶν	μιμήσεων προσηχεῖν ἀνάγκη καὶ τοὐμὸν
[4]	τοῦτο αἰνίττεται τὸ τῇ συμφωνίᾳ	τῶν	Μουσῶν εὐθὺς τὸν Ἀπόλλω παρεῖναι.
[3]	τύχην φιλοσοφίας, εἰ μήτε κωμῳδία	τῶν	νεφελῶν μᾶλλον εὐδοκιμεῖ· οὐδὲ γάρ
[14]	ἐβάδιζεν, καὶ συνίστη τοὺς πλουσιωτάτους	τῶν	νέων τῷ τοιῷδε φύλῳ τῶν
[9]	γάρ ἐστι τὸ σύζυγον ὄμμα	τῶν	νοητῶν. οἷον εἰ τέλος εἴη
[3]	ἐκ τοῦ δικαίου γε καὶ	τῶν	νόμων τῆς τέχνης· συγκείμενος δ´
[3]	οἷς καὶ δοκεῖ σαφῶς ἀναχωρεῖν	τῶν	οἰκείων ἠθῶν, ὡς ἂν καὶ
[15]	ἐλάττους ἐποίησα, καὶ συχνοί μοι	τῶν	οἰκετῶν ἰσοπολῖται γεγόνασι, χρυσίον δὲ
[7]	οὐδὲ τοῖς πλείοσιν, ἀλλὰ καὶ	τῶν	ὀλίγων ἐλάττοσιν, οἷς ἡ πρώτη
[1]	οὓς λέγοντες ἐκήλουν τῷ κάλλει	τῶν	ὀνομάτων, ἠξιοῦντο τῆς προσηγορίας τοῦ
[2]	ἀλλὰ προσαποστερεῖ τὸν ἄνδρα καὶ	τῶν	ὄντων ἐκ τῆς φιλοσόφου μερίδος,
[3]	ἐγχωροῦντα, δίκαιον, ὅσιον, αὐτουργόν, ἀπὸ	τῶν	ὄντων φιλάνθρωπον, οὐκ ἂν ἕτερος
[13]	αὐτῶν τοῖς προσήκουσιν, ὑπὲρ δὲ	τῶν	ὁσημέραι λόγων αὐτοῖς· βούλοιτο γὰρ
[1]	τε αὐτὸ τοῦτο σοφιστῶν, καὶ	τῶν	ὅσοι φιλοσοφήσαντες διὰ τὴν εὐστομίαν
[14]	τὸν ἀγῶνα ὃν ἔχουσιν ὑπερκύψαι	τῶν	οὐρανοῦ νώτων. ἐκεῖ που καὶ
[14]	τὸ μέγιστόν τε καὶ ὑλικώτατον	τῶν	παθῶν· καὶ ἀπεύξεται μὲν μηδένα
[12]	δρόμους παντοίους· ἀόριστοι γὰρ αἱ	τῶν	παιζόντων ὁρμαί. τοιοῦτόν ἐστιν ἀγρὸς
[9]	μέντοι σμικρόν· ἀλλὰ διαφέροι ἂν	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων πλέον ἢ ὅσον
[3]	ἀρχαίους καὶ Δίων ἐπιτυγχάνει διὰ	τῶν	πραττομένων ἰών, κἂν λέγῃ, κἂν
[4]	Δίωνος γράμμασι, μεθόριον αὐτὰ ἡγούμενος	τῶν	προπαιδευμάτων τε καὶ τῆς ἀληθινωτάτης
[3]	εἰ δὲ βούλει, καὶ ὁντινοῦν	τῶν	πρὸς τὰς πόλεις εἰρημένων τε
[9]	νοήσεσιν. αὕτη μὲν ἡ διάνοια	τῶν	πρώτων καταστησαμένων ἑκατέραν φιλοσοφίαν· οἱ
[6]	καὶ φυτῶν, ἀλλὰ καὶ περὶ	τῶν	πρώτων στοιχείων, ὧν σύγκειται τὰ
[10]	ὑμῖν ἐξευρίσκωμεν. ἢ τοίνυν ἐπὶ	τῶν	πρώτων ὑποθέσεων μένετε· παρέδοσαν γὰρ
[3]	εἰ πρὸς τὴν ὕστερον ἐπιπολάσασαν	τῶν	ῥητόρων τόλμαν αὐτὸν ἐξετάζοιμεν· τοῖς
[1]	οἱ παλαιοὶ ἐπωνόμαζον οὐ μόνον	τῶν	ῥητόρων τοὺς ὑπερφωνοῦντάς τε καὶ
[16]	ἐπεὶ δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐκ	τῶν	Ῥωμαϊκῶν ἀξόνων τὸν νόμον ἀνέγνωμεν,
[14]	τῶν νέων τῷ τοιῷδε φύλῳ	τῶν	σοφιστῶν· οὐ γὰρ ἐποιεῖτο σοφὸς
[10]	ἥντιν´ ἔχουσι τάξιν, ἣν αἱ	τῶν	στοιχείων γραμμαὶ πρὸς ἐπιστήμην βιβλίου·
[1]	ἔλεγχος εἶναι δόξειεν, προειπόντος ὅτι	τῶν	συκοφαντουμένων ἐστὶν ὁ ἀνὴρ, ὅστις,
[17]	ἰσχύος, καὶ μὴ πάντα ἐκκρεμαννύσθω	τῶν	συλλαβῶν. ὥσπερ γὰρ ἄλλο τι
[11]	λόγου ἀξίως· καὶ ἁπαξαπλῶς οὐδένα	τῶν	συνεισενεγκόντων εἰς κοινὸν τοῖς Ἕλλησιν,
[13]	λοιπὰ πέπονθε παραπλήσια τοῖς ἐπὶ	τῶν	σωμάτων συμβαίνουσιν· ὀλισθοῦσα δὲ ἕξις
[1]	τοῦ λόγου δύο μερίδας ποιεῖ,	τῶν	τε αὐτὸ τοῦτο σοφιστῶν, καὶ
[3]	εὐφωνίαν τιθέμενος. ἔστω παράδειγμα ἡ	τῶν	Τεμπῶν φράσις, καὶ ὁ Μέμνων·
[3]	ὁ πρὸς Πλάτωνα λόγος ὑπὲρ	τῶν	τεσσάρων πολὺν ἐκήρυξεν ἐν τοῖς
[16]	οὐδὲ ἄλλο τί σοι διώρθωται	τῶν	τῆς ὁμοίας ἕξεως· Δίωνι γὰρ
[9]	σπανιώτερον δὲ δήπου τὸ γένος	τῶν	τοιούτων ψυχῶν ἢ τὸ τοῦ
[3]	οὔσας ἐν ταῖν δυεῖν ἰδέαιν	τῶν	ὑποθέσεων· κἂν τὸ φαυλότατον προχειρίσῃ,
[1]	ὅς γε καὶ τὰς ῥητορικὰς	τῶν	ὑποθέσεων οὐκέτι ῥητορικῶς, ἀλλὰ πολιτικῶς
[5]	συνέσται δὲ τοῖς ἀνθρώποις διὰ	τῶν	ὑφειμένων τοῦ λόγου δυνάμεων· ἐπιστήσεται
[16]	ὡς οὐκ οἶδ´ ὅπως ἀπὸ	τῶν	φαυλοτάτων εἰς σεμνὰ ἄττα ἀποφερόμεθα.
[1]	τελευταίου παυόμενος· Τοσαῦτα» φησί περὶ	τῶν	φιλοσοφησάντων ἐν δόξῃ τοῦ σοφιστεῦσαι»
[1]	ὑπολήψεις· ὅθεν ὅ τε κατὰ	τῶν	φιλοσόφων αὐτῷ λόγος ἐσπουδάσθη σφόδρα
[3]	ἤκμασε μάλιστα ἐν τῷ κατὰ	τῶν	φιλοσόφων, ἥντινα καὶ καλοῦσιν ἀκμὴν
[3]	λόγος δὲ οὗτος ὁ κατὰ	τῶν	φιλοσόφων. κἂν γὰρ ἀποπροσποιῆται, πάνυ
[1]	τε καὶ λαμπρούς, ἀλλὰ καὶ	τῶν	φιλοσόφων τοὺς σὺν εὐροίᾳ ἑρμηνεύοντας.
[10]	φεῦ τῶν λόγων, φεῦ τῶν	δογμάτων.	εἰ γὰρ ἐπέλθοι φιλοσοφεῖν τοῖς
[1]	προστασίᾳ τῶν ἐκ τοῦ περιπάτου	δογμάτων,	καὶ συγγράμματα ἐξενηνοχὼς ἐς τοὺς
[10]	φεῦ τῶν λόγων, φεῦ τῶν	δογμάτων,	οἷα καὶ τίκτεται παρ´ ὑμῶν
[9]	πλέον ἢ ὅσον ἐκεῖνοι τῶν	βοσκημάτων.	ταύτῃ καὶ πλείους ἂν εἶεν
[17]	μὲν οὖν, ἁπανταχοῦ δείσθω τῶν	γραμμάτων	ποδηγετούντων, καὶ πρὸς τὴν αἴσθησιν
[9]	οὐκ ἐξεῦρεν, ἀλλ´ ἔκρινε χρείαν	γραμμάτων·	τοσοῦτον αὐτῷ τοῦ νοῦ περιῆν.
[18]	τῶν εὐγενῶν καὶ στασίμων τι	συγγραμμάτων	ἔχων ἐν ταῖν χεροῖν, δεομένων
[17]	ἔτι τῶν ἐπιπέδων ἐν γεωμετρίᾳ	λημμάτων·	οὐ γὰρ μέγα τὸ ἔργον
[1]	λέγοντες ἐκήλουν τῷ κάλλει τῶν	ὀνομάτων,	ἠξιοῦντο τῆς προσηγορίας τοῦ σοφιστοῦ·
[17]	ὑπὸ τῶν ἐνεργείᾳ νῶν, τῶν	ἀποτελεσμάτων	τῆς ἐνεργείας αὐτῶν, εἰς τοῦτο
[11]	πόνῳ, καὶ πανδαισίαν παρέθηκεν Ἀττικῶν	καταγλωττισμάτων,	καὶ καρυκείας ποιητικῆς, ὑφ´ ὧν
[4]	γράμμασι, μεθόριον αὐτὰ ἡγούμενος τῶν	προπαιδευμάτων	τε καὶ τῆς ἀληθινωτάτης παιδείας.
[13]	ὠδῖνες ψυχῶν, ὥσπερ ἐπὶ τόκοις	σωμάτων·	ὅστις δὲ ἀώροις αὐταῖς συνεθίζεται,
[13]	πέπονθε παραπλήσια τοῖς ἐπὶ τῶν	σωμάτων	συμβαίνουσιν· ὀλισθοῦσα δὲ ἕξις εἰς
[12]	ἀκτέοι, οὐ κρινομένῳ πρὸς ὀλιγωρίαν	ἀκροατῶν,	ἀλλ´ ἐμαυτὸν ἔχοντι μέτρον; ἐμοὶ
[12]	μέλεσι· τυγχάνει δὲ οὐδ´ ὣς	ἀκροατῶν	ἵλεων ὁ δύστηνος ἄνθρωπος, ἀλλὰ
[13]	ἀκροαταῖς καὶ ὑπὲρ αὐτῶν τῶν	ἀκροατῶν,	ὑπὲρ μὲν αὐτῶν τοῖς προσήκουσιν,
[16]	οὐκ οἶδ´ ὅπως ἀπὸ τῶν	φαυλοτάτων	εἰς σεμνὰ ἄττα ἀποφερόμεθα. φυλαξόμεθα
[17]	τῷ συμβαίνοντι κατὰ τοὺς τῶν	ἀετῶν	νεοττούς· τοὺς ἀετιδεῖς οἱ πατέρες
[15]	ἐποίησα, καὶ συχνοί μοι τῶν	οἰκετῶν	ἰσοπολῖται γεγόνασι, χρυσίον δὲ οὔτε
[9]	ἄνω νεῦσαι. καὶ δῆτα τῶν	ἀρετῶν	ὄναιτο ἄν τις τὸ ἀπηλλάχθαι
[1]	ἄνδρα τὰ πρῶτα τῶν Ἀριστοτέλους	ὁμιλητῶν,	ἀλλὰ καὶ ἀστρονομίας εὖ ἥκοντα,
[9]	ἐστι τὸ σύζυγον ὄμμα τῶν	νοητῶν.	οἷον εἰ τέλος εἴη τὸ
[11]	καὶ δοίη ἀνθρώπων ἀλαζόνων καὶ	ἀνοήτων;	πολλοῦ μέντ´ ἂν εἶεν τρεῖς
[4]	εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ	Χαρίτων	μυεῖσθαι, καὶ ἀκριβῶς Ἕλληνα εἶναι,
[12]	ἀρέσκειν ἀνομοίως διακειμένοις, πῶς οὐκ	ἀνεφίκτων	ἐρᾷ; οὗτος οὖν ἐστιν ὁ
[10]	εἴπωμεν· ἄξιον γάρ· ὦ τολμηρότατοι	πάντων,	εἰ μὲν ἠπιστάμεθα ὑμᾶς εὐμοιρήσαντας
[1]	καὶ λέγεται, σοφιστὴς ἔστω διὰ	πάντων	τῶν ἑαυτοῦ, εἴ τις ἀξιοῖ
[2]	τοῦτο μέν, τῷ καταμελιτοῦντι τὰς	ἁπάντων	ἀκοὰς διηγήματι, ὑφ´ οὗ κἂν
[4]	οὔσας ἐμφαίνει τὸ ὄνομα, θεῶν	καλεσάντων,	ἢ ἀνθρώπων γε θεῶν φήμῃ
[1]	παυόμενος· Τοσαῦτα» φησί περὶ τῶν	φιλοσοφησάντων	ἐν δόξῃ τοῦ σοφιστεῦσαι» ταὐτὸν
[15]	τὰ βιβλία δὲ πολλαπλάσια τῶν	ἀπολειφθέντων	ἀπέδειξα· τούτοις οὖν ἅπασι δέον
[2]	προσαποστερεῖ τὸν ἄνδρα καὶ τῶν	ὄντων	ἐκ τῆς φιλοσόφου μερίδος, προσνέμων
[15]	τε ῥητῆρ´ ἔμεναι, γνωστῆρά τε	ὄντων,	καὶ μὴ καταφρονεῖν τοῦ Σωκράτους,
[18]	καὶ τεμαχίοις παραβαλλόμενος· παντοδαπῶν τε	ὄντων	τῶν λεκτικῶν χαρακτήρων καὶ πλεῖστον
[3]	δίκαιον, ὅσιον, αὐτουργόν, ἀπὸ τῶν	ὄντων	φιλάνθρωπον, οὐκ ἂν ἕτερος ἀντὶ
[13]	ἂν ἐγὼ τῶν ἀγαθόν τι	λεγόντων	ἀκούειν μᾶλλον ἢ λέγειν αὐτός·
[12]	παντοίους· ἀόριστοι γὰρ αἱ τῶν	παιζόντων	ὁρμαί. τοιοῦτόν ἐστιν ἀγρὸς καὶ
[12]	μὲν ἂν γένοιτο καὶ σπουδαῖον	παιζόντων·	οὐ μὴν ἔστι τι ποιεῖν
[10]	ἐπιστήμην βιβλίου· πρῶται γάρ εἰσιν	ἀνιόντων	ἐπὶ τὸν νοῦν· ἀλλ´ οὐ
[16]	τὸν νόμον ἀνέγνωμεν, ἵνα καὶ	ἀκόντων	ἂν ἰσχύῃ, ἀλλ´ ἀνδρός ἐστι
[11]	ἀξίως· καὶ ἁπαξαπλῶς οὐδένα τῶν	συνεισενεγκόντων	εἰς κοινὸν τοῖς Ἕλλησιν, ὅ
[18]	τῶν λεκτικῶν χαρακτήρων καὶ πλεῖστον	διαφερόντων,	ἐν ἑκάστῃ τῶν μιμήσεων προσηχεῖν
[12]	ἐπιδέξιον· ὡς σχέτλιά γε τῶν	δεικνύντων	ἐν τοῖς θεάτροις τοὺς λόγους.
[10]	ὅμως ἡ τόλμα, δόγμασιν ἀπορρήτοις	ἀξιούντων	ἐνάλλεσθαι, καὶ ταῦτα ἐν λέξεσι
[9]	ὥσπερ δὲ ἄλλο τι τῶν	εὐδοκιμούντων,	τὴν γενναίαν αἵρεσιν ἐζηλώκασι, παντοδαποί
[18]	καὶ σκότος ἐρράγη τὸν ἄνδρα	ἐπαινούντων	ἐκεῖνον, ὅτου τὸ σύγγραμμα ἦν,
[17]	οὖν, ἁπανταχοῦ δείσθω τῶν γραμμάτων	ποδηγετούντων,	καὶ πρὸς τὴν αἴσθησιν ἀπερειδέσθω·
[12]	ἐν δίκῃ πικρῶν τυγχάνει τῶν	δεσποτῶν,	ὅστις πολλὰς μὲν νύκτας ἀύπνους
[6]	σαρκία περικείμενοι· εἰ δὲ λέγοιεν,	ἴστων	ἀντὶ θεῶν ἢ σοφῶν τε
[7]	βαρβάρους ἀνθρώπους ἐξ ἀμφοῖν τῶν	ἀρίστων	γενῶν, θεωρίαν μὲν ὑπεσχημένους, καὶ
[5]	ψυχὴ καὶ γόνιμος οὖσα τῶν	ἀρίστων,	διαδόσιμον ἔχει μέχρι τῶν ἔξω
[8]	τῷ μέρει μὲν ἔχεσθαι τῶν	ἀρίστων,	ἐν τῷ μέρει δὲ κατιὼν
[1]	Δίωνα φιλόσοφον ὄντα παῖξαι τὰ	σοφιστῶν,	εἰ μόνον πρᾶός ἐστι καὶ
[1]	γε πλεῖστα δὴ καὶ μάλιστα	σοφιστῶν	εἰς φιλοσόφους τε καὶ φιλοσοφίαν
[1]	τοὺς βίους τῶν μέχρις αὐτοῦ	σοφιστῶν,	ἐν ἀρχῇ τοῦ λόγου δύο
[1]	ποιεῖ, τῶν τε αὐτὸ τοῦτο	σοφιστῶν,	καὶ τῶν ὅσοι φιλοσοφήσαντες διὰ
[3]	ἐξευρεῖν λόγους· μακρῷ γὰρ δὴ	σοφιστῶν	κατὰ τὸ ἐπιχειρῆσαι διήνεγκεν. εἰ
[14]	νέων τῷ τοιῷδε φύλῳ τῶν	σοφιστῶν·	οὐ γὰρ ἐποιεῖτο σοφὸς εἶναι
[1]	ἄξια φιλοσόφου σπουδῆς, οὕτω τι	ἥττων	ἐγένετο δόξης σοφιστικῆς, ὡς μεταμέλειν
[15]	νοῦν τε ἔχειν, καὶ δι´	αὐτῶν	ἀμύνειν αὐταῖς, ἐντυχεῖν ἀνδρὶ θράσος
[1]	Διονυσίων σκώμμασι, καὶ τοὺς ἀπ´	αὐτῶν	ἀξιοῦντι πάσης ἐλαύνεσθαι γῆς καὶ
[17]	νῶν, τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς ἐνεργείας	αὐτῶν,	εἰς τοῦτο προάγονται. καὶ ἡ
[6]	ζῴου ψυχῇ. καὶ ἡμῶν οὖν	αὐτῶν	ἕνεκα μετιτέον τοὺς ἀνθρωπινωτέρους τῶν
[7]	ἐν τῷ μακαρίῳ τῆς οὐσίας	αὐτῶν·	καὶ οὐ δήπου πάντα ἑξῆς
[11]	συνιέναι βούλεται, τὸ δὲ ἐκκείμενον	αὐτῶν	κάλλος ἠγάσθη, καὶ εἰς αὐτὸ
[10]	ζητητέον εἰδότι. καίτοι κάλλιστα ἀπαλλάττουσιν	αὐτῶν	οἱ μένοντες ἐπὶ τούτου, καὶ
[4]	δήπου τὴν σύνοδον· μία δὲ	αὐτῶν	οὐδεμιᾶς χωρίς, οὔτε ἐν συμποσίῳ
[17]	οὐχ οὕτως εἰλήχασιν· ἐνίοις δὲ	αὐτῶν	πολλοῦ γε καὶ δεῖ· δυνάμει
[10]	ἐμπέσῃ παράκουσμα, τοῦτο ταῖς παρ´	αὐτῶν	προσθήκαις πονηρὸν ἀπέδωκαν καὶ κακόηθες,
[12]	οὖν οὐδ´ ἂν ὁ σεμνότατος	αὐτῶν	προσποιήσαιτο, μὴ οὐ πάνυ μέλειν
[17]	αὖθις ἀναλαμβάνουσι προλαμβάνοντες τῆς ἡλικίας	αὐτῶν	τὴν ἀσθένειαν· καὶ τοῦτο πολλάκις,
[4]	τινὲς ἤδη φύσεως ἐνδείᾳ κατακερματίζουσιν	αὐτῶν	τὸ χωρίζεσθαι μὴ δυνάμενον, καὶ
[13]	αὐτῶν τῶν ἀκροατῶν, ὑπὲρ μὲν	αὐτῶν	τοῖς προσήκουσιν, ὑπὲρ δὲ τῶν
[8]	ὑποκείσθω δέ, ὅπερ ἐστίν, ἐνίους	αὐτῶν	τυγχάνειν τοῦ τέλους· ἀλλ´ ἔμοιγε
[13]	αὐτοῖς τοῖς ἀκροαταῖς καὶ ὑπὲρ	αὐτῶν	τῶν ἀκροατῶν, ὑπὲρ μὲν αὐτῶν
[10]	νοῦς ἀναχώννυται, κινοῦνται δὲ παρ´	ἑαυτῶν	ἀτόπους κινήσεις, καὶ ἀποσεμνύνονται μὲν
[15]	καὶ τὸν Ἀπόλλω δεύτερον ἄγοντες	ἑαυτῶν,	μετ´ Ἀσπασίας τε καὶ Σωκράτους.
[10]	ἱεροῦ χρήματος, ἀλλὰ μὴ ἐφ´	ἑαυτῶν	ποιεῖσθε τὴν θήραν· ἀγύμναστοι γάρ
[9]	δὲ δήπου τὸ γένος τῶν	τοιούτων	ψυχῶν ἢ τὸ τοῦ φοίνικος,
[7]	πίνους´ αἴθοπα οἶνον· καὶ περὶ	τούτων	ἄν τις εἰπὼν οὐ πόρρω
[4]	τοῖσδέ τε καὶ ἀδελφοῖς τισι	τούτων	ἀναγνώσμασιν· οὕτως ἂν ἄριστα δρῴης,
[9]	κατὰ χρείας ἕκαστοι συνιστάμενοι. περὶ	τούτων	δὴ καὶ σαφῶς διατείνομαι, ὅτι
[1]	καὶ τάττει τὸν Δίωνα μετὰ	τούτων,	ἐν οἷς Καρνεάδην τε καταλέγει
[10]	οὐκ οἶδα ἅττ´ ἂν ἀντὶ	τούτων	πρεσβεύσειαν. ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς εἴπωμεν·
[1]	εἷς ὁ Δίων, οὐδὲ μετὰ	τούτων	τακτέος, ἀλλὰ μετ´ Ἀριστοκλέους, ἀπ´
[1]	ὄρνιθι, σοφιστοῦ γὰρ εἶναι μηδὲ	τούτων	ὑπεριδεῖν· αὐτοῦ μὲν ἂν ἔλεγχος
[6]	ἦσαν περὶ ζῴων τε καὶ	φυτῶν,	ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πρώτων
[14]	ὃν ἔχουσιν ὑπερκύψαι τῶν οὐρανοῦ	νώτων.	ἐκεῖ που καὶ τὸν παρακεκινδυνευμένον
[9]	αὕτη μὲν ἡ διάνοια τῶν	πρώτων	καταστησαμένων ἑκατέραν φιλοσοφίαν· οἱ δὲ
[6]	φυτῶν, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν	πρώτων	στοιχείων, ὧν σύγκειται τὰ γινόμενα.
[10]	ἐξευρίσκωμεν. ἢ τοίνυν ἐπὶ τῶν	πρώτων	ὑποθέσεων μένετε· παρέδοσαν γὰρ αὐτὰς
[1]	ἐν τοῖς μετὰ ταῦτά φησιν	ἀπολύων	αὐτὸν αἰτίας συνθέντα ἔπαινον ἐπὶ
[1]	ΔΙΑΓΩΓΗΣ. ~Φιλόστρατος μὲν ὁ Λήμνιος	ἀναγράφων	τοὺς βίους τῶν μέχρις αὐτοῦ
[6]	λέγοιεν, ἴστων ἀντὶ θεῶν ἢ	σοφῶν	τε καὶ θείων ἀνδρῶν χαῦνοι
[1]	ὅθεν ὅ τε κατὰ τῶν	φιλοσόφων	αὐτῷ λόγος ἐσπουδάσθη σφόδρα ἀπηγχωνισμένος
[13]	γραμματικοῖς. ~Εἶεν δ´ ἂν καὶ	φιλοσόφων	βιβλίων γραμματικοί τινες ἀποδεδειγμένοι, τὰς
[3]	μάλιστα ἐν τῷ κατὰ τῶν	φιλοσόφων,	ἥντινα καὶ καλοῦσιν ἀκμὴν οἱ
[3]	δὲ οὗτος ὁ κατὰ τῶν	φιλοσόφων.	κἂν γὰρ ἀποπροσποιῆται, πάνυ τοῦ
[1]	καὶ λαμπρούς, ἀλλὰ καὶ τῶν	φιλοσόφων	τοὺς σὺν εὐροίᾳ ἑρμηνεύοντας. ὑπὲρ
[14]	ἀλλ´ ἐπράττετο λόγον ἑκάστου λόγου.	Κλειτοφῶν	δὲ καὶ ἐλοιδόρησεν αὐτὸν ἐν
[14]	τοῦτο παρώξυντο, ἀλλὰ καὶ τοῦτο	Κλειτοφῶν	κακῶς οἴεται. ἤρκει δὲ αὐτῷ
[1]	ἀπηναισχύντηκεν. ἅτε γάρ, οἶμαι, φύσεως	λαχὼν	ἐχούσης ἰσχύν, καὶ τὸ ῥητορεύειν
[6]	πρεσβύτερον ἄλλον οἰήσεται· ὁ δὲ	λαχὼν	φύσεως θείας ἐντεῦθεν ἀρθεὶς περινοήσει
[18]	εὐγενῶν καὶ στασίμων τι συγγραμμάτων	ἔχων	ἐν ταῖν χεροῖν, δεομένων δὲ
[15]	μετὰ τὴν ἡλιαίαν ἤδη δίαιταν	ἔχων	ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, ὁπηνίκα παίζειν
[15]	ποιητής ἐστιν ὁ τὸ χρηστήριον	ἔχων	τὸ Πυθοῖ, καὶ νὴ Δία
[5]	ἐπιτηδειότερος τὰ ἀβέβηλα ὁ παντοδαπῶς	ἔχων	τοῦ λόγου, καὶ περιβαλλόμενος δύναμιν
[4]	ἀναγνώσμασιν· οὕτως ἂν ἄριστα δρῴης,	διατρέχων	τὸν κάλλιστον δίαυλον, παρὰ μέρος
[12]	δὲ αὐτὸν καὶ ὁ πάνυ	προσέχων	τὸν νοῦν, ὡς λαβὴν θηρώμενος,
[9]	ποι τῷ ἐραστῷ· καὶ μὴ	τυχὼν	δὲ πρὸ ὁδοῦ γέγονε, καὶ
[18]	λελεγμένα· καὶ πολλάκις μὲν οἶδα	τυχὼν	τοῦ αὐτοῦ μὲν νοῦ, τῆς
[14]	ἤρκει δὲ αὐτῷ καὶ Φαῖδρος	περιτυχών,	καὶ εἵπετο Φαίδρῳ Σωκράτης πρὸ
[9]	δήπου τὸ γένος τῶν τοιούτων	ψυχῶν	ἢ τὸ τοῦ φοίνικος, ᾧ
[13]	μὲν γὰρ ἐπὶ λόγοις ὠδῖνες	ψυχῶν,	ὥσπερ ἐπὶ τόκοις σωμάτων· ὅστις
[6]	θηρίον λόγοι τινὲς ἦσαν περὶ	ζῴων	τε καὶ φυτῶν, ἀλλὰ καὶ