Chapitre
[9]	παρ´ ἑαυτοῦ κινηθῆναι. ὁποῖος Ἀμοῦς	ὁ	Αἰγύπτιος οὐκ ἐξεῦρεν, ἀλλ´ ἔκρινε
[6]	καὶ καταβήσεται· οὐ γάρ ἐσμεν	ὁ	ἀκήρατος νοῦς, ἀλλὰ νοῦς ἐν
[1]	προειπόντος ὅτι τῶν συκοφαντουμένων ἐστὶν	ὁ	ἀνὴρ, ὅστις, φιλόσοφος ὤν, εἰς
[3]	ἑρμηνείας ὁ ἐκκλησιαστικός τε καὶ	ὁ	βουλευτικός· εἰ δὲ βούλει, καὶ
[2]	ἤδη πλέον ἐστὶ ποιήσασθαι θάτερον.	ὁ	γὰρ ἀναγορεύσας αὐτὸν ἐν τοῖς
[3]	παρ´ αὐτά που τὰ Σόδομα.	ὁ	γὰρ ἀνὴρ ὅλως, ἐπειδὴ τοῦ
[6]	ζῆσαι τὴν ποικιλίαν τῆς φύσεως·	ὁ	γὰρ θεὸς τὴν ἡδονὴν περόνην
[9]	τῆς φιλοσόφου μεθόδου θᾶττον ἀναλύσειεν·	ὁ	γάρ τοι φυσικὸς ἀρκεῖ. πολὺ
[15]	αὐτῷ προσηκούσης, ἤειδον μὲν ἐγών,	ὁ	δ´ ἀπέγραφε θεῖος Ὅμηρος. λελήθασιν
[1]	ἐστί, τοῖς οἰκείοις κανόσι κρινόμενος.	ὁ	δ´ οὖν Δίων ἔοικε θεωρήμασι
[12]	ἐκ πολλοῦ γὰρ καὶ παρεσκεύασεν·	ὁ	δέ, ἀπορροφεῖ τε καὶ ἀνακογχυλίζει,
[13]	ὁ μέν τις ὤνησε συγγενόμενος,	ὁ	δὲ αὐτὸς ὤνατο. βουλοίμην δ´
[6]	ὡς ἕκαστος ἀπολαύειν αὐτοῦ δύναται·	ὁ	δὲ γενόμενος τῶν ἄκρων ἐπιτυχής,
[9]	τοσοῦτον αὐτῷ τοῦ νοῦ περιῆν.	ὁ	δὲ δὴ τοιοῦτος καὶ περὶ
[1]	καὶ ἐπήγγελλεν ἐπὶ τούτοις συσσίτια·	ὁ	δὲ Δίων ἐξ ἀγνώμονος σοφιστοῦ
[5]	τοῦ νεὼ προτεμένισμα τοῖς ἀτελέστοις·	ὁ	δὲ καθάπαξ ἀποσεμνυνόμενος, οὐ κρύπτει
[12]	μὲν πονήρως, σκήπτεται δὲ ὑγιαίνειν.	ὁ	δὲ καὶ ἐλούσατο πρὸ τῆς
[6]	οὐδ´ εἶναι πρεσβύτερον ἄλλον οἰήσεται·	ὁ	δὲ λαχὼν φύσεως θείας ἐντεῦθεν
[5]	Μουσῶν εὐθὺς τὸν Ἀπόλλω παρεῖναι.	~Ὁ	δὲ λόγος οὗτος τεχνίτην μὲν
[6]	στοιχείων, ὧν σύγκειται τὰ γινόμενα.	ὁ	δὲ οὐδὲ ταῦτα ἠγάπησεν, ἀλλ´
[15]	ἀλλ´ οὐδὲ μέντοι παίζειν ἀξίοις·	ὁ	δὲ τῷ θεῷ φησι πείθεσθαι.
[12]	ἀνεφίκτων ἐρᾷ; οὗτος οὖν ἐστιν	ὁ	δημολόγος ἀτεχνῶς, ὁ δοῦλος ὁ
[12]	ὁ δημολόγος ἀτεχνῶς, ὁ δοῦλος	ὁ	δημόσιος, ὁ πᾶσιν ἐκκείμενος, ὃν
[13]	λόγων αὐτοῖς· βούλοιτο γὰρ ἂν	ὁ	διδάσκαλος ἀνὴρ εὐδοκιμεῖν ἐν τοῖς
[14]	νοῦν, μὴ ἀγνοεῖν, ὅστις μὲν	ὁ	διδάσκων Πρωταγόρας, ὅστις δὲ ὁ
[3]	κράτιστος ἔδοξεν. οὐ μέντοι τοσοῦτον	ὁ	Δίων ἐξωρχήσατο τὴν ἀρχαίαν ῥητορικήν,
[3]	καὶ τοῖς ῥήμασιν. οὗτός τε	ὁ	Δίων ἤκμασε μάλιστα ἐν τῷ
[1]	τὴν δὲ προαίρεσιν οὐχ εἷς	ὁ	Δίων, οὐδὲ μετὰ τούτων τακτέος,
[1]	τότε χρόνος ἐπρέσβευεν. ἡμῖν δὲ	ὁ	Δίων τῇ μὲν περιβολῇ τῆς
[12]	οὖν ἐστιν ὁ δημολόγος ἀτεχνῶς,	ὁ	δοῦλος ὁ δημόσιος, ὁ πᾶσιν
[12]	δὲ οὐδ´ ὣς ἀκροατῶν ἵλεων	ὁ	δύστηνος ἄνθρωπος, ἀλλὰ βούλοιντο μὲν
[3]	ἀσφαλῶς καὶ κυρίως ἐχούσης ἑρμηνείας	ὁ	ἐκκλησιαστικός τε καὶ ὁ βουλευτικός·
[9]	ἂν διαφέροιμεν. ~Τἀν μέσῳ δὲ	ὁ	ἡμεδαπὸς φιλόσοφος ἄμεινον ἔσκεπται· ὁδὸν
[12]	δὴ ταύτην ἔδωκε τὴν μοῖραν	ὁ	θεός, ἀδέσποτον εἶναι καὶ ἄφετον,
[18]	προσθήκαις. οὕτω μοι τὴν ψυχὴν	ὁ	θεὸς ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον ἐποίησε τῶν
[15]	ὃν ὑπέσχετο μὲν εἰς νέωτα	ὁ	θεός· ἐμοὶ δὲ πάρεστιν ὁ
[6]	ἀρθεὶς περινοήσει κἀκεῖνον. ὃν δὲ	ὁ	θεὸς κινεῖ, τούτῳ καὶ παρ´
[11]	οὐ ξυνεχώρησεν· ἀνθρώπῳ δὲ ἔδωκεν	ὁ	θεός, ὅτῳ καὶ ἔδωκε γλώττης
[5]	μικρὰ μὴ δυνάμενον· ἔπειτα ὥσπερ	ὁ	θεὸς τῶν ἀφανῶν ἑαυτοῦ δυνάμεων
[10]	τὸ κατορθοῦν ἐν τῷ μέτρῳ.	ὁ	Ἴκαρος, ἐπειδὴ τοῖν ποδοῖν ἀπηξίου
[5]	τοῦ ἀπορρήτου. εἰ δὲ μὴ	ὁ	Ἰξίων ἀντὶ τῆς Ἥρας τὴν
[5]	τὸ ἱερὸν καὶ ἀπόρρητον. καὶ	ὁ	καθ´ ἡμᾶς φιλόσοφος συνέσται μὲν
[3]	τὰ Τέμπη, λόγος δὲ οὗτος	ὁ	κατὰ τῶν φιλοσόφων. κἂν γὰρ
[1]	ΚΑΤ´ ΑΥΤΟΝ ΔΙΑΓΩΓΗΣ. ~Φιλόστρατος μὲν	ὁ	Λήμνιος ἀναγράφων τοὺς βίους τῶν
[16]	ὃν καὶ προῆλθεν ἐπὶ τοσόνδε	ὁ	λόγος, διὰ τοῦτο δυσχεραίνεις τὸν
[2]	αὐτοῦ προσειρῆσθαι. ὡς οὗτός γε	ὁ	λόγος ὑποτύπωσίς ἐστιν εὐδαίμονος βίου,
[14]	ὁ διδάσκων Πρωταγόρας, ὅστις δὲ	ὁ	μανθάνων Σωκράτης. ἀλλὰ καὶ Γλαύκων,
[3]	ἡ τῶν Τεμπῶν φράσις, καὶ	ὁ	Μέμνων· ἐν τούτῳ μέν γε
[3]	ὁποῖαι διαλέξεις ὧν πρόσθεν ἐμνημονεύσαμεν,	ὁ	Μέμνων τε καὶ τὰ Τέμπη,
[12]	καὶ τὸ ληκύθιον ᾔτησε, καὶ	ὁ	μὲν ἀκόλουθος ὤρεξεν· ἐκ πολλοῦ
[1]	ἄμφω μέν γε μεταπεπτώκασιν· ἀλλ´	ὁ	μὲν ἐκ φιλοσόφου καὶ μάλα
[8]	σοφώτερον τίθημι, ὅτι κατιέναι δεῆσαν,	ὁ	μὲν ἐν γειτόνων ἔστη τὴν
[9]	λαβόντες, ὥσπερ νόμον ἀναίτιον, ὃν	ὁ	μὲν θεὶς οἶδεν ὅτι τοῦτο
[10]	καὶ ταῦτα ἐν λέξεσι τριοδίτισιν.	ὁ	μὲν οὖν Κάδμου σπόρος αὐθημερὸν
[6]	τινὰ καὶ τοῦτον, ᾧ προεντυχόντες,	ὁ	μὲν πολὺς ἐνσχεθήσεται, καὶ τοῦτον
[13]	τοσαῦτα καὶ οὕτως σύνειμι· καὶ	ὁ	μέν τις ὤνησε συγγενόμενος, ὁ
[6]	ἡμῶν ἀνεῴξεται τὰ ἀνάκτορα· οὐδὲ	ὁ	Μενέλεως ἠγνόησε τὸν ὄντως Πρωτέα·
[15]	οὐδ´ ὁ νέος Σωκράτης, ἀλλ´	ὁ	μετὰ τὴν ἡλιαίαν ἤδη δίαιταν
[12]	φιλίας αὐτοῦ κληρονόμος ὁ παῖς	ὁ	μοιρίδιος, δραμούσῃ δὲ ἐπὶ πολλὰ
[15]	Σωκράτης, οὐχ ὁ παῖς οὐδ´	ὁ	νέος Σωκράτης, ἀλλ´ ὁ μετὰ
[16]	Σάμιος ἐπιγέγραπται τῷ νόμῳ, ὅστις	ὁ	νόμος οὐκ ἐᾷ τοῖς βιβλίοις
[16]	μὲν οὖν ἐν ταῖς ῥητορείαις	ὁ	νόμος τὸ ἀρρητόρευτον· ἐν γὰρ
[10]	μὲν ἅπασαν ἠτιμάκασιν, ὑφ´ ἧς	ὁ	νοῦς ἀναχώννυται, κινοῦνται δὲ παρ´
[18]	τοῦ συγγράμματος. εἰ δὲ καὶ	ὁ	νοῦς ἕτερος, ἀλλὰ πρέπον γε
[17]	εἰς τὴν ἀκολουθίαν τῆς ἀναγνώσεως	ὁ	νοῦς προσυφαίνειν ἀναγκαζόμενος, καὶ μὴ
[15]	ὁ θεός· ἐμοὶ δὲ πάρεστιν	ὁ	παῖς ἤδη· πρὸς τοῦτον οὖν
[12]	καὶ τῆς φιλίας αὐτοῦ κληρονόμος	ὁ	παῖς ὁ μοιρίδιος, δραμούσῃ δὲ
[15]	ἄντικρυς εἰργάσατο καὶ Σωκράτης, οὐχ	ὁ	παῖς οὐδ´ ὁ νέος Σωκράτης,
[5]	καὶ κρύπτειν ἐπιτηδειότερος τὰ ἀβέβηλα	ὁ	παντοδαπῶς ἔχων τοῦ λόγου, καὶ
[12]	ἐρανιζόμενος. λυπεῖ δὲ αὐτὸν καὶ	ὁ	πάνυ προσέχων τὸν νοῦν, ὡς
[12]	ἀτεχνῶς, ὁ δοῦλος ὁ δημόσιος,	ὁ	πᾶσιν ἐκκείμενος, ὃν ἔξεστι τῷ
[12]	λαβὴν θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον	ὁ	περιδινῶν ἁπανταχόσε τὴν κεφαλήν, ὡς
[1]	καὶ οὐδὲν σχῆμα ὀκνήσας· καὶ	ὁ	πρὸς Μουσώνιον ἕτερος τοιοῦτος, οὐ
[3]	ἀνεμέτρει τὸ χωρίον. Ἀριστείδην τε	ὁ	πρὸς Πλάτωνα λόγος ὑπὲρ τῶν
[4]	ἐν οἷς ἔστω καὶ Δίων	ὁ	Προυσαεύς, περιττὸς ἀνὴρ εἰπεῖν τε
[13]	ὠδινήσειεν ἀρτιμελὲς καὶ βιώσιμον. ἐντεῦθεν	ὁ	πρόχειρος εἰς δῆμον εἰπεῖν, ἀδύνατος
[17]	καλῶς μηδὲν προσπεριεργάσασθαι. ~Ἐρεῖ τοίνυν	ὁ	Πυθαγόρας, ἢ ὅστις ὁ Πυθαγόρου
[17]	τοίνυν ὁ Πυθαγόρας, ἢ ὅστις	ὁ	Πυθαγόρου θιασώτης τε καὶ συνήγορος,
[12]	τοῦ πράγματος· ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον	ὁ	ῥήτωρ ἠγόρευεν, ὡς ὑπ´ ἀνάγκης
[3]	ἐπινοίας. δηλούτω σοι τὸν ἄνδρα	ὁ	Ῥοδιακός τε καὶ ὁ Τρωικός,
[12]	τοῦτο μὲν οὖν οὐδ´ ἂν	ὁ	σεμνότατος αὐτῶν προσποιήσαιτο, μὴ οὐ
[14]	αὐτῷ διελέγοντο· καὶ οὐδὲ Σίμων	ὁ	σκυτεὺς πάνυ τι συγχωρεῖν ἠξίου
[12]	διαθεῖναι κακῶς. κἂν γελάσῃ τις,	ὁ	σοφιστὴς τέθνηκεν· καὶ τὸν σκυθρωπὸν
[3]	γὰρ ὑπτιάζει καὶ ὡραΐζεται, καθάπερ	ὁ	ταὼς περιαθρῶν ἑαυτόν, καὶ οἷον
[2]	κἂν Ξέρξης ἀνεπείσθη, Ξέρξης ἐκεῖνος	ὁ	τὴν μεγάλην στρατείαν ἐλάσας ἐπὶ
[5]	ἢ βιώσει ἐν σχολῇ γε	ὁ	τὴν σοφίαν κορυφαῖος εἶναι ποιούμενος.
[15]	ἔργου. ἢ οὐ ποιητής ἐστιν	ὁ	τὸ χρηστήριον ἔχων τὸ Πυθοῖ,
[3]	ἔδοξαν· καὶ οὐχ ἅπαντός ἐστιν	ὁ	τοῖν ἀνδροῖν τούτοιν ζῆλος, ἀλλ´
[2]	οὔ μοι δοκεῖ ῥᾷστ´ ἂν	ὁ	τοιοῦτος ἐγκρῖναί τινα λόγον τῶν
[4]	ῥᾳστωνεύσασθαι· ἀλλὰ κατὰ μικρὸν ἐκλυτέος	ὁ	τόνος, μέχρις ἄν, εἰ δοκεῖ,
[1]	καὶ ἀστρονομίας εὖ ἥκοντα, ὁπόσην	ὁ	τότε χρόνος ἐπρέσβευεν. ἡμῖν δὲ
[3]	Τρωικός, εἰ δὲ βούλει, καὶ	ὁ	τοῦ κώνωπος ἔπαινος. ἐσπουδάσθη γὰρ
[3]	ἄνδρα ὁ Ῥοδιακός τε καὶ	ὁ	Τρωικός, εἰ δὲ βούλει, καὶ
[12]	εἶναι βιβλίων, ἐπειδὴ κατὰ τοῦτο	ὁ	φιλόσοφος μᾶλλον· ἐκεῖνο δὲ ἀποδεδόσθω
[14]	εὐτυχέστερον ἀμείνοσιν ἐντυγχάνειν ἢχείροσιν. ~Ἀλλ´	ὅ	γε τοῦ διδασκάλου βίος. λόγου
[1]	κατὰ τὰς κοινὰς ὑπολήψεις· ὅθεν	ὅ	τε κατὰ τῶν φιλοσόφων αὐτῷ
[10]	καὶ νουθετεῖν, ἐν κοινῷ τιθέντες	ὅ	τι ἂν ἄριστον ὑμῖν ἐξευρίσκωμεν.
[15]	ἔχω γυναικῶν, οὔτε ἐν νομίσμασιν·	ὅ	τι γὰρ καὶ ἦν, ἅπαν
[10]	καὶ ἀποσεμνύνονται μὲν πρὸς φιλοσοφίαν,	ὅ	τι δ´ ἂν εἰς αὐτοὺς
[18]	τοῦ μὲν ἐνθυμήματος εὔστοχος γέγονα,	ὅ	τι δὲ καὶ παραλλάττοι τῆς
[13]	οἰκεῖον δὲ οὐδὲν οὐδέποτε μαιευσόμενοι·	ὅ	τι δὲ καὶ τέκοιεν, ὑπὸ
[18]	καὶ παραλλάττοι τῆς λέξεως, ἀλλ´	ὅ	τι μάλιστα εἴκαστο πρὸς τὴν
[16]	γὰρ ταῖς ἀλόγοις ἠρίθμηται πίστεσιν	ὅ	τι μὴ παρὰ τὴν πειθὼ
[18]	ἑξῆς ἀναγινώσκων ἀπὸ τῆς διανοίας,	ὅ	τί μοι δοκεῖ τὸ ἀκόλουθον
[12]	μεμετρημένον, οὐδὲ πρὸς κλεψύδραν ταμιευόμενον,	ὅ	τις ἂν καὶ ὑπηρέτης μειαγωγήσῃ
[11]	συνεισενεγκόντων εἰς κοινὸν τοῖς Ἕλλησιν,	ὅ	τις καὶ εἶχεν ἀγαθόν, ἀγέραστον
[1]	τοῦ Πλάτωνος ἐπαναστάντος τῷ ὀνόματι.	ὃ	δὲ προὔστη τε λαμπρῶς τοῖν
[3]	ῥητορείαν ἐπαφροδιτοτέραν παρὰ τῷ Δίωνι·	ὃ	καὶ θαυμάσας ἔχω τὴν τύχην
[10]	ἄβυσσόν τινα φλυαρίας ἐμπεσοῦσι διαφθαρῆναι,	ὃ	καὶ Σωκράτης ἐφοβήθη παθεῖν, καὶ
[5]	καὶ φορτικῶς τοῖς ἀνθρώποις συνέσται,	ὃ	μηδεὶς ἂν ἐλεύθερος ἀξιώσειεν, ἢ
[1]	καθ´ ἕνα καὶ ἀθρόους, εἰς	ὃ	χρήσασθαι προαποκειμένῃ τῇ παρασκευῇ τῆς
[15]	μούσαις. τί γὰρ ἂν καὶ	χρήσαιο	τοῖς κτήμασι τοῖς πατρῴοις; τοὺς
[2]	εἰ μή γε καὶ φεύξεται.	διὸ	βελτίους οἱ τάττοντες αὐτὸν μετὰ
[1]	προαποκειμένῃ τῇ παρασκευῇ τῆς γλώττης.	διό	μοι δοκεῖ καλῶς ἔχειν ἐπιγράφειν
[9]	θεὶς οἶδεν ὅτι τοῦτο δι´	ἄλλο,	διὰ τὰς νοήσεις, καὶ ὅτι
[8]	τὸ χρῆμα ἱερόν, οὐδὲ οἷον	ἄλλο	ἐν ἄλλῳ· ἀλλ´, ὡς μικρῷ
[4]	ἐλλογίμου συγγράμματος. ἔοικε γὰρ οὐδ´	ἄλλο	τι γεγονέναι προοίμιον φιλοσοφίας ἢ
[7]	ἐνδιδοῦσα κινήσεων. ἵν´ οὖν μὴ	ἄλλο	τι δρῷεν, ἀμφὶ ταῦτα ἔχειν
[4]	γὰρ ἐγὼ τὸν φιλόσοφον μηδ´	ἄλλο	τι κακὸν μηδ´ ἄγροικον εἶναι,
[17]	ἐκκρεμαννύσθω τῶν συλλαβῶν. ὥσπερ γὰρ	ἄλλο	τι πρόβλημα ἀγαπᾶται, τὸ πόριμον
[16]	δυσχεραίνεις τὸν πατέρα, ἀλλ´ οὐδὲ	ἄλλο	τί σοι διώρθωται τῶν τῆς
[9]	εἰς νοῦν διεγείρονται· ὥσπερ δὲ	ἄλλο	τι τῶν εὐδοκιμούντων, τὴν γενναίαν
[13]	λόγοις αὐτοῦ τὰ παιδάρια. οὐκοῦν	ἄλλο	τοῦτο θέατρον παρὰ πολὺ δυστυχέστερον.
[14]	γεγόνασι διαφέροντες. γένοιτο γὰρ ἂν	κἀκεῖνο	καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπιτήδευμα φανῆναί
[5]	δὲ αὐτὸν κατὰ μόνας ᾄδειν·	ἐκεῖνο	δ´ ἂν εἴη τὸ μέλος
[12]	κατὰ τοῦτο ὁ φιλόσοφος μᾶλλον·	ἐκεῖνο	δὲ ἀποδεδόσθω γραμματικοῖς. ~Εἶεν δ´
[1]	ἐπεῖπας, ὅτι τοῦτο μὲν ἐστίν,	ἐκεῖνο	δὲ φαίνεται; ἀλλ´ ἔγωγε οὐ
[8]	πάντα ταῦτα κοσμεῖ τὸ ὄμμα	ἐκεῖνο,	καὶ ἀφαιρεῖ τὴν λήμην, καὶ
[12]	μὴν ἔστι τι ποιεῖν μὴ	ἀπὸ	πάσης τῆς ἕξεως, ἀλλ´ εἰ
[3]	ἐξελαύνει γάρ τοι φιλοσοφία καὶ	ἀπὸ	τῆς γλώττης τρυφήν, τὸ ἐμβριθές
[18]	καὶ εἴρων ὥσπερ ἑξῆς ἀναγινώσκων	ἀπὸ	τῆς διανοίας, ὅ τί μοι
[8]	τρυφᾷ τὴν ἐπιβολὴν γυμνάζει, καὶ	ἀπὸ	τῆς παιδιᾶς εἰς τὴν πρώτην
[17]	ἁρμόσαντα, πάλιν ἑτοίμως χρῆσθαι τοῖς	ἀπὸ	τοῦ βιβλίου. πάνυ δὲ ὅμοιον
[12]	παιδιᾷ γὰρ παρεμβαλλόμεθα, ἐνδοθείσῃ μὲν	ἀπὸ	τοῦ δεῖν εὑρέσθαι τινὰ παρ´
[16]	καίτοι τινὲς ἐφ´ ἡμῶν ἀξιοῦσιν	ἀπὸ	τοῦ τοιούτου ῥήτορες εἶναι, γραμματεῖς
[1]	ταῖς αὐτὸς ἑαυτοῦ, λόγους ἐξενεγκὼν	ἀπὸ	τῶν ἐναντίων ἐνστάσεων. χρὴ δήπου
[3]	ἅπασιν ἐγχωροῦντα, δίκαιον, ὅσιον, αὐτουργόν,	ἀπὸ	τῶν ὄντων φιλάνθρωπον, οὐκ ἂν
[16]	εἰπόντες· ὡς οὐκ οἶδ´ ὅπως	ἀπὸ	τῶν φαυλοτάτων εἰς σεμνὰ ἄττα
[13]	ὅ τι δὲ καὶ τέκοιεν,	ὑπὸ	θράσους τυφλὸν καὶ ἀνεμιαῖον· οὐ
[2]	ἑτέρωθι δείξας, καὶ τὸ καταπεπτωκὸς	ὑπὸ	πενίας ἐγείρει, καὶ ἀταπείνωτον εἶναι
[2]	ἀξιώτατον. ᾠδηκός τε γὰρ ἦθος	ὑπὸ	πλούτου καταστέλλει, τὸ εὔδαιμον ἑτέρωθι
[15]	ἀπέγραφε θεῖος Ὅμηρος. λελήθασιν οὖν	ὑπὸ	σοφίας οἱ στασιῶται τῆς ἀγλωττίας
[12]	μικροῦ δεῖν ἀπεστάλαξε τὴν ψυχὴν	ὑπό	τε λιμοῦ καὶ φροντίδων, ἵν´
[9]	οὐδέ, τὸν δεύτερον λεγόμενον πλοῦν,	ὑπὸ	τῆς σχολῆς εἰς νοῦν διεγείρονται·
[1]	ὅσοι φιλοσοφήσαντες διὰ τὴν εὐστομίαν	ὑπὸ	τῆς φήμης ἐς τοὺς σοφιστὰς
[11]	καὶ εἰς αὐτὸ κέχηνε, καὶ	ὑπὸ	τούτου κατέχεται· οὐδὲ οὗτος μέντοι
[17]	ἀγχοῦ καὶ πόρρω τοῦ τέλους	ὑπὸ	τῶν ἐνεργείᾳ νῶν, τῶν ἀποτελεσμάτων
[14]	περιτυχών, καὶ εἵπετο Φαίδρῳ Σωκράτης	πρὸ	ἄστεος ἡγουμένῳ, καὶ ἠνέσχετο φορτικοῦ
[9]	ἐραστῷ· καὶ μὴ τυχὼν δὲ	πρὸ	ὁδοῦ γέγονε, καὶ οὐδὲ τοῦτο
[8]	ζητεῖν. τί δ´ ἂν εἴη	πρὸ	τῆς ἐν λόγοις τε καὶ
[12]	ὑγιαίνειν. ὁ δὲ καὶ ἐλούσατο	πρὸ	τῆς κυρίας, καὶ εἰς αὐτὴν
[1]	ἅπασι τοῖς Δίωνος λόγοις, ὅτι	πρὸ	τῆς φυγῆς ἢ μετὰ τὴν
[6]	τοῦτ´ ἂν εἴη τοῦ σοφοῦ	τὸ	ἀγώνισμα. ~Ἤδη δὲ ἐγὼ κατενόησα
[18]	διανοίας, ὅ τί μοι δοκεῖ	τὸ	ἀκόλουθον εἶναι, κᾆτα ἐξετάζω πρὸς
[13]	παραλαβών, ὥσπερ ἀνδριάντα ξέσας, ἐς	τὸ	ἀκριβὲς ἀπεργάζεσθαι. ἅμα δὲ οὐδὲ
[9]	Πλάτωνος ἀπεδεξάμεθα. ἀρεταὶ δὲ καθαίρουσι	τὸ	ἀλλότριον ῥιπτοῦσαι. ἀλλ´ εἰ μὲν
[10]	οὐχ ὅσιον ἀμαθὲς οἴεσθαι, καὶ	τὸ	ἄλογον εἶναι σοφὸν οὐδεὶς ἐπιτρέψει
[13]	συμβαίνουσιν· ὀλισθοῦσα δὲ ἕξις εἰς	τὸ	ἀμβλίσκειν, οὐδὲν ἂν ὠδινήσειεν ἀρτιμελὲς
[10]	τύχην μαθοῦσιν ὅτι λόγος ἐστὶ	τὸ	ἀνθρώπου καλόν, εἶτα παιδείαν μὲν
[4]	δοκεῖ, δόξειε δὲ κἂν εἰς	τὸ	ἀντικείμενον ἥκῃς, ἐπεξιὼν ἅπασιν, ὅσα
[9]	τῶν ἀρετῶν ὄναιτο ἄν τις	τὸ	ἀπηλλάχθαι τῆς ὑλικῆς προσπαθείας· δεῖ
[16]	ἐν ταῖς ῥητορείαις ὁ νόμος	τὸ	ἀρρητόρευτον· ἐν γὰρ ταῖς ἀλόγοις
[3]	κόσμιον κάλλος ἀγαπῶσα, ὁποῖόν ἐστι	τὸ	ἀρχαῖον κατὰ φύσιν ἔχον καὶ
[3]	ῥυθμοὶ τοῦ λόγου κεκολασμένοι καὶ	τὸ	βάθος τοῦ ἤθους, οἷον σωφρονιστῇ
[7]	ἀντιλαμβάνηται. καίτοι τοῦ γε Ἑλληνικοῦ	τὸ	βάρβαρον ἔνστασιν τηρῆσαι ῥωμαλεώτερον· ᾗ
[9]	αὐτὸν παραθήξειέ τε καὶ ἐκκαλέσαιτο·	τὸ	γὰρ ἔνδοθεν σπέρμα δεινὸς αὐξῆσαι,
[6]	τὴν πρώτην ἐπὶ φαύλοις συνῆν.	τὸ	γὰρ πῦρ καὶ τὸ δένδρον
[9]	τέλος ἐπιτυγχάνεται. σπανιώτερον δὲ δήπου	τὸ	γένος τῶν τοιούτων ψυχῶν ἢ
[7]	σφοδρόν τέ ἐστι καὶ ἀνένδοτον·	τὸ	δὲ ἀστείως τε ἔχει καὶ
[11]	ποτε καὶ παραδηλοῦσι, συνιέναι βούλεται,	τὸ	δὲ ἐκκείμενον αὐτῶν κάλλος ἠγάσθη,
[12]	καὶ εἰς νύκτα γε ᾄσομαι.	τὸ	δὲ καὶ πεπαυμένου ῥεῖ, καὶ
[12]	προσμεμετρημένου τὸ μέν τι κατεδάρθανε,	τὸ	δὲ μάτην ἐγρηγόρει, καὶ ἀπῆν
[9]	σῶμα καὶ ὅσα τοῦ σώματος,	τὸ	δὲ οἷον ἐπεστράφθαι διὰ νοῦ
[6]	συνῆν. τὸ γὰρ πῦρ καὶ	τὸ	δένδρον καὶ τὸ θηρίον λόγοι
[15]	ἅπαν αὐτό, ὥσπερ Περικλῆς, εἰς	τὸ	δέον ἀνάλωσα· τὰ βιβλία δὲ
[14]	καὶ αὐτίκα γε μεθαρμόσεται, καὶ	τὸ	Διὸς ἅρμα ὑμνήσει, καὶ τὰς
[10]	ἔτι ὀρέξεσθε τοῦ πρόσω, καὶ	τὸ	διότι πολυπραγμονήσετε, καλῶς μὲν ἂν
[3]	καὶ ἀπὸ τῆς γλώττης τρυφήν,	τὸ	ἐμβριθές τε καὶ κόσμιον κάλλος
[10]	ἔχοντες τὰς ἀρετάς, ἀλλ´ ἀφῃρήκαμεν	τὸ	ἐμπόδιον, καὶ ὧν χωρὶς οὐδὲ
[9]	προάγει τε καὶ ἀναρριπίζει, καὶ	τὸ	ἐν αὐτοῖς θεῖον ἐκθάλπει· ἐκεῖ
[15]	τὸ Πυθοῖ, καὶ νὴ Δία	τὸ	ἐν Βραγχίδαις; οὗτος μέντοι μετεποιήθη
[6]	προσεδρείαν τοῦ σώματος. τοιοῦτον οὖν	τὸ	ἐν λόγοις κάλλος· οὐ βαθύνεται
[17]	γυμναζούσης τῆς ἀπορίας, οὕτω καὶ	τὸ	ἐνδεὲς εἰς τὴν ἀκολουθίαν τῆς
[8]	μὴ κατὰ λόγον ἐνεργήσαντας εἰς	τὸ	ἐπέκεινα λόγου γενέσθαι. οὐδὲ γάρ
[14]	πρὸς τὸ παιδίον ἐξηγεῖσθαι τολμᾷ	τὸ	ἐπέκεινα ταύτῃ, παρὰ τὴν αὐτὴν
[4]	ἑτέρας ἐπήβολος γέγονεν· ἀλλὰ φιλοσοφία	τὸ	ἐπὶ πάσαις ἐστί. καίτοι τοῦτο
[1]	μάλα ἐμβριθοῦς καὶ πρόσω καθεικότος	τὸ	ἐπισκύνιον ἐτέλεσεν εἰς σοφιστάς, καὶ
[3]	μακρῷ γὰρ δὴ σοφιστῶν κατὰ	τὸ	ἐπιχειρῆσαι διήνεγκεν. εἰ δέ τις
[17]	γεωμετρίᾳ λημμάτων· οὐ γὰρ μέγα	τὸ	ἔργον στοιχεῖον ἢ συλλαβήν, ἔστω
[11]	γε ἕνεκα, μηδείς ποτε κύκνων	τὸ	ἔσχατον ᾄσειεν. εἰ δὲ βασίλειοί
[5]	ὠργίακε. δυεῖν γὰρ αὐτὸν καταλαμβάνει	τὸ	ἕτερον, ἤτοι σιγᾶν, ἢ λέγειν
[2]	γὰρ ἦθος ὑπὸ πλούτου καταστέλλει,	τὸ	εὔδαιμον ἑτέρωθι δείξας, καὶ τὸ
[1]	εἶναι τοῦ ζῆν κατὰ φιλοσοφίαν	τὸ	ζῆν κατὰ τὰς κοινὰς ὑπολήψεις·
[12]	μέλλειν εἰς δικαστήριον ἀγνωμονέστερον εἰσιέναι	τὸ	θέατρον, θυροκοπήσαντα καὶ ἐπαγγείλαντα τοῖς
[10]	ἂν εἴποι τις, ἢ σπαράττειν	τὸ	θεῖον ἅπαν ταῖς ἀτόποις ὑπονοίαις
[7]	καὶ τακταί τινες πρόσοδοι πρὸς	τὸ	θεῖον· πάντα ταῦτα ἀποκόπτει κατὰ
[6]	πῦρ καὶ τὸ δένδρον καὶ	τὸ	θηρίον λόγοι τινὲς ἦσαν περὶ
[5]	δ´ ἂν εἴη τὸ μέλος	τὸ	ἱερὸν καὶ ἀπόρρητον. καὶ ὁ
[5]	μὲν οὔπω, προσεῖναι δὲ δεῖ	τὸ	καὶ ἔχειν αὐτὸν ἴδιον ἔργον
[2]	προιὼν οὐ μόνον ἐνδέδωκε πρὸς	τὸ	καὶ σοφιστικόν τι ἔργον εἰργάσθαι
[15]	τὰς τελεωτάτας ἐποπτεύσασα τελετάς, ἁπανταχοῦ	τὸ	καλὸν ἐπιγνώσεται καὶ ἀσπάσεται, καὶ
[8]	μηδὲ τάξις; ἀλλ´ ἔοικε γὰρ	τὸ	κατ´ αὐτοὺς πρᾶγμα βακχείᾳ καὶ
[9]	εἴ γε δὴ σωφροσύνην εἶναι	τὸ	κατ´ αὐτοὺς συγχωρήσομεν. ὡς οὐκ
[12]	βιβλίον ἐξονυχίζειν, ὑφ´ οὗ γίνεται	τὸ	κατὰ μνήμην ἐνεργεῖν, τὴν δὲ
[2]	τὸ εὔδαιμον ἑτέρωθι δείξας, καὶ	τὸ	καταπεπτωκὸς ὑπὸ πενίας ἐγείρει, καὶ
[10]	καλῶς ἐτηρήσατε, ἀλλ´ ἦν ἐκεῖ	τὸ	κατορθοῦν ἐν τῷ μέτρῳ. ὁ
[6]	ἀναδραμεῖν· ἄνω γάρ ἐστι καὶ	τὸ	κάτω τῆς τοιαύτης ζωῆς. ᾧ
[8]	καθῆραί τε καὶ ἀποσμιλεῦσαι, καὶ	τὸ	κεφάλαιον ἐξευρεῖν τε καὶ τάξαι,
[11]	προτέλειον ἡγεῖται τὰς Μούσας, ἀλλὰ	τὸ	κράτος αὐτῷ τῆς σοφίας ἐν
[8]	ὑπόθεσιν ὄφελος ἄρνυται. καὶ γὰρ	τὸ	κρῖναι καὶ συνθεῖναι λόγον ἢ
[8]	ποίησιν, οὐκ ἔξω νοῦ· καὶ	τὸ	λέξιν καθῆραί τε καὶ ἀποσμιλεῦσαι,
[12]	μεταξὺ τῆς ἐπιδείξεως ἐστράφη, καὶ	τὸ	ληκύθιον ᾔτησε, καὶ ὁ μὲν
[4]	τοὺς παντοδαποὺς αὐτοῦ λόγους μεταξὺ	τὸ	μάντευμα γέγονε. πατρικὸν δὴ πέπονθα,
[14]	διδασκάλου καὶ φθονερὸν αὐτὸν εἶναι,	τὸ	μέγιστόν τε καὶ ὑλικώτατον τῶν
[5]	ᾄδειν· ἐκεῖνο δ´ ἂν εἴη	τὸ	μέλος τὸ ἱερὸν καὶ ἀπόρρητον.
[9]	θεὸν εἶναι. καὶ ἔοικεν εἶναι	τὸ	μὲν οἷον ἀπεστράφθαι τὸ σῶμα
[8]	γεγυμνάκασιν, οὔκουν ὅσα γε φαίνονται.	τὸ	μὲν οὖν τέλος, καὶ οὗ
[12]	ἀγορεύουσιν· αὐτὸς μέντοι τοῦ προσμεμετρημένου	τὸ	μέν τι κατεδάρθανε, τὸ δὲ
[8]	δή τινι καὶ θεοφορήτῳ, καὶ	τὸ	μὴ δραμόντας εἰς τὸν ἔσχατον
[9]	στοιχεῖα τῆς ὅλης φιλοσοφίας σπουδάζομεν.	τὸ	μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι
[12]	ἐστιν ἀγρὸς καὶ ἐλευθερία, καὶ	τὸ	μὴ πρὸς ὕδωρ εἰρησομένους γράφειν
[10]	αὐτὸ γὰρ ἂν τοῦτο ἠπίστασθε,	τὸ	μηδενὸς ὑμῖν ἐπιστήμην παρεῖναι· τὴν
[3]	πόλιν ὅλην εὐδαίμονα τὴν παρὰ	τὸ	Νεκρὸν Ὕδωρ ἐν τῇ μεσογείᾳ
[3]	ὅτι Δίων ἐστί, παρακινήσας ἐς	τὸ	νεώτερον· ἀλλ´ εὐλαβῶς ἅπτεται τῆς
[3]	τοῦ φιλοσοφεῖν ἀπήρξατο, καὶ εἰς	τὸ	νουθετεῖν ἀνθρώπους ἀπέκλινεν, οὐδένα λόγον
[1]	γὰρ ἐπιγνούσης ὀψὲ τῆς φύσεως	τὸ	οἰκεῖον ἔργον, οὐ κατὰ μικρόν,
[4]	οὔτε ἐν συμποσίῳ θεῶν ἐπιδείκνυται	τὸ	οἰκεῖον ἔργον, οὔτε τυγχάνει παρὰ
[8]	ἀλλά τοι πάντα ταῦτα κοσμεῖ	τὸ	ὄμμα ἐκεῖνο, καὶ ἀφαιρεῖ τὴν
[4]	οὐχ ὁμοῦ τε οὔσας ἐμφαίνει	τὸ	ὄνομα, θεῶν καλεσάντων, ἢ ἀνθρώπων
[11]	αἰρομένους ὑψοῦ καὶ ὑπὲρ πᾶν	τὸ	ὁρώμενον, ἀλλὰ γανύμεθά γε καὶ
[10]	τυγχάνοιτε· δήμου γὰρ ἀνδρὶ καὶ	τὸ	ὅτι αὔταρκες. εἰ δὲ μὴ
[10]	καὶ Σωκράτης ἐφοβήθη παθεῖν, καὶ	τὸ	πάθος οὐκ ἀπεκρύψατο φίλους ἄνδρας,
[14]	καὶ τὸν παρακεκινδυνευμένον λόγον πρὸς	τὸ	παιδίον ἐξηγεῖσθαι τολμᾷ τὸ ἐπέκεινα
[10]	ἐπὶ τὸν νοῦν· ἀλλ´ οὐ	τὸ	πᾶν ἔχομεν ἔχοντες τὰς ἀρετάς,
[4]	ἐν τῷ λόγῳ τοῦ εἶναι	τὸ	πάσαις ἐποχεῖσθαι παραλαμβάνεται, εἰ μὴ
[6]	ἠξίου χωρεῖν. θεῖον οὖν ἀτεχνῶς	τὸ	πᾶσιν ἀρκεῖν, ὡς ἕκαστος ἀπολαύειν
[7]	αὐτοῖς οἱ κάλαθοι βούλονται; καὶ	τὸ	πλεγμάτια ἄττα μεταχειρίζεσθαι, εἰ μὴ
[5]	τῆς ἁπασῶν συμφωνίας καὶ ἓν	τὸ	πλῆθος ποιήσαντα· ἢ τοῦτον μὲν
[17]	γὰρ ἄλλο τι πρόβλημα ἀγαπᾶται,	τὸ	πόριμον ἡμῶν γυμναζούσης τῆς ἀπορίας,
[9]	καὶ ὅτι προὔργου πρὸς ἄνοδον,	τὸ	πρὸς μηδὲν τῶν ἐν ὕλῃ
[9]	νοητῶν. οἷον εἰ τέλος εἴη	τὸ	πρὸς οὐρανὸν ἰδεῖν, οὐκ ἀπόχρη
[6]	δ´ ἂν ἦσαν διαστέλλοντες εὖ	τὸ	προσῆκον ἑκατέρῳ τῷ γένει. ἀπάθεια
[15]	ἐστιν ὁ τὸ χρηστήριον ἔχων	τὸ	Πυθοῖ, καὶ νὴ Δία τὸ
[5]	κρύπτειν αὐτούς, ὥσπερ τὰς Ἑστιάδας	τὸ	πῦρ, πρῶτον μὲν ὅτι μηδὲ
[1]	φύσεως λαχὼν ἐχούσης ἰσχύν, καὶ	τὸ	ῥητορεύειν αὐτὸ ἠλήθευεν, ἄμεινον ἀναπεπεισμένος
[9]	αὑτὸ τεθαυμακότες, καὶ μέγιστον ἄγοντες	τὸ	σμικρότατον, τὴν παρασκευὴν τέλος ἡγούμενοι.
[12]	καὶ διάραντα μόνον, ὥσπερ ἀνδριάντα,	τὸ	στόμα καὶ τὴν χεῖρα, ἔπειτα
[18]	τὸν ἄνδρα ἐπαινούντων ἐκεῖνον, ὅτου	τὸ	σύγγραμμα ἦν, ἐπ´ αὐταῖς οὐχ
[9]	διὰ λόγου. νοῦς γάρ ἐστι	τὸ	σύζυγον ὄμμα τῶν νοητῶν. οἷον
[9]	εἶναι τὸ μὲν οἷον ἀπεστράφθαι	τὸ	σῶμα καὶ ὅσα τοῦ σώματος,
[10]	πρεσβεύοντες δίχα λόγου καὶ ἀποδείξεως.	τό	τε γὰρ ἀληθὲς οὐχ ὅσιον
[13]	ὅτῳ καθ´ ἡμέραν ἐμεῖν ἀνάγκη·	τό	τε σπουδῇ σχεδιάζειν, ἐν μὴ
[9]	δὲ μόνοις τοῖς οἴκοθεν μακαρίοις	τὸ	τέλος ἐπιτυγχάνεται. σπανιώτερον δὲ δήπου
[4]	πάσαις ἐστί. καίτοι τοῦτο αἰνίττεται	τὸ	τῇ συμφωνίᾳ τῶν Μουσῶν εὐθὺς
[1]	διδόμενον δέξασθαι, φιλοσοφίας ἐν ὀνείδει	τὸ	τοιοῦτο τιθείσης, ἄρτι τοῦ Πλάτωνος
[7]	ἐγὼ μηδὲ τούτοις ἅπασι παραγίνεσθαι	τὸ	τοιοῦτον, ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς πλείοσιν,
[9]	γένος τῶν τοιούτων ψυχῶν ἢ	τὸ	τοῦ φοίνικος, ᾧ τὰς περιόδους
[3]	δυεῖν ἰδέαιν τῶν ὑποθέσεων· κἂν	τὸ	φαυλότατον προχειρίσῃ, τὸν Δίωνα ὄψει
[6]	κακίαν ἀμειβόμενοι μετριοπαθεῖς γίνονται· καὶ	τὸ	φυγεῖν τὴν ἀμετρίαν, αὐτὸ τοῦτ´
[9]	τὴν φύσιν. ῥέψασαν οὖν εἰς	τὸ	χεῖρον ἐπανήγαγεν ἡ ἀρετὴ καὶ
[8]	τῆς γνώσεως, ἢ διέξοδος νοῦ,	τὸ	χρῆμα ἱερόν, οὐδὲ οἷον ἄλλο
[15]	ἢ οὐ ποιητής ἐστιν ὁ	τὸ	χρηστήριον ἔχων τὸ Πυθοῖ, καὶ
[4]	ἤδη φύσεως ἐνδείᾳ κατακερματίζουσιν αὐτῶν	τὸ	χωρίζεσθαι μὴ δυνάμενον, καὶ ἕτερος
[3]	περιέφυσαν Περσικαί. ταύτας ὑπολύσας, ἀνεμέτρει	τὸ	χωρίον. Ἀριστείδην τε ὁ πρὸς
[13]	ὤνησε συγγενόμενος, ὁ δὲ αὐτὸς	ὤνατο.	βουλοίμην δ´ ἂν ἐγὼ τῶν
[8]	προὔπεμψε λόγος, τούτους οὐδὲ ἐπανιόντας	ἐδέξατο.	πῶς οὖν ταῦτα ἀλλήλοις ἂν
[11]	ἄκρατα γὰρ οὐδεὶς ἂν ταῦτα	παρεδέξατο	διά τε στυφότητα καὶ τὴν
[3]	ἀνὴρ ὅλως, ἐπειδὴ τοῦ φιλοσοφεῖν	ἀπήρξατο,	καὶ εἰς τὸ νουθετεῖν ἀνθρώπους
[15]	ἀνθέξεται· ταύτην μὲν γὰρ ἄντικρυς	εἰργάσατο	καὶ Σωκράτης, οὐχ ὁ παῖς
[14]	ἐρρητόρευσε καὶ τῷ σοφιστῇ Λυσίᾳ	προσεγυμνάσατο·	καὶ πρὸς τὸν αὐτὸν μέντοι
[9]	φιλόσοφος ἄμεινον ἔσκεπται· ὁδὸν γὰρ	παρεσκευάσατο	καὶ κλιμακηδὸν ἄνεισιν, ὥστε καὶ
[1]	γνώμῃ χρησάμενος, τὴν τύχην αὐτὸς	διηγήσατο.	ἦν δὲ δὴ καὶ τοῦ
[5]	ἀφανῶν ἑαυτοῦ δυνάμεων εἰκόνας ἐμφανεῖς	ὑπεστήσατο	τῶν ἰδεῶν τὰ σώματα, οὕτως
[3]	οὐ μέντοι τοσοῦτον ὁ Δίων	ἐξωρχήσατο	τὴν ἀρχαίαν ῥητορικήν, ἐν οἷς
[1]	ὑποθέσεων οὐκέτι ῥητορικῶς, ἀλλὰ πολιτικῶς	μετεχειρίσατο.	εἴ τις ἀγνοεῖ τὴν ἐν
[3]	ἀκμὴν οἱ νεώτεροι· τοῦτ´ ἔστιν	ἡρμόσατο	πανηγυρικώτερον ἀνδρὸς ἀσφαλοῦς· καὶ μέντοι
[10]	δὲ θεολόγους οὐδείς πω μῦθος	ἐτερατεύσατο.	οὐ γάρ ἐστιν ἡ ἀλήθεια
[12]	δὲ ὑγιαίνειν. ὁ δὲ καὶ	ἐλούσατο	πρὸ τῆς κυρίας, καὶ εἰς
[1]	σοφιστάς, καὶ τρυφῆς ἁπάσης οὐχ	ἥψατο	μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς ἄκρον
[10]	παθεῖν, καὶ τὸ πάθος οὐκ	ἀπεκρύψατο	φίλους ἄνδρας, Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα.
[10]	μὲν ὑπερεῖδε, τοῦ δὲ οὐκ	ἐφίκετο.	~Ταῦτα οὐ πρὸς τοὺς ἐκ
[11]	ἀγαθοῖς, καὶ ὅστις ἱστορίαν τινὰ	κατεβάλετο	λόγου ἀξίως· καὶ ἁπαξαπλῶς οὐδένα
[5]	προὐβέβλητο, καὶ παντοδαπῶς τοῖς ἐντυγχάνουσι	συνεγίγνετο·	ᾤχοντο γὰρ ἂν τὴν περὶ
[1]	φιλοσόφου σπουδῆς, οὕτω τι ἥττων	ἐγένετο	δόξης σοφιστικῆς, ὡς μεταμέλειν μὲν
[9]	ἐστιν ἀγαθόν· οὐ γὰρ ἂν	ἐγένετό	ποτε ἐν κακῷ· ἀλλ´ ἀγαθοειδής
[2]	ὅτῳ ποτὲ πεπρωμένος ἐκ θεῶν	ἐγένετο.	~Χωρὶς οὖν τιθέντι τοὺς ἐν
[14]	οὕτως εὔκολος ἦν, καὶ οὐκ	ἀπεσεμνύνετο	πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. αὐτὴ μὲν
[14]	αὐτῷ καὶ Φαῖδρος περιτυχών, καὶ	εἵπετο	Φαίδρῳ Σωκράτης πρὸ ἄστεος ἡγουμένῳ,
[14]	τι συγχωρεῖν ἠξίου Σωκράτει, ἀλλ´	ἐπράττετο	λόγον ἑκάστου λόγου. Κλειτοφῶν δὲ
[14]	Σωκράτης πρὸ ἄστεος ἡγουμένῳ, καὶ	ἠνέσχετο	φορτικοῦ λόγου, καὶ ἀντεξήγαγεν αὐτῷ
[15]	πρὸς τὸν ἐμαυτοῦ παῖδα, ὃν	ὑπέσχετο	μὲν εἰς νέωτα ὁ θεός·
[3]	αἵρεσίν τινα τῶν κατὰ φιλοσοφίαν	ὑπέσχετο·	τὸν δὲ κατὰ τὴν κοινὴν
[15]	τοῦτο μεῖζον ἢ καθ´ ἑαυτὸν	ᾤετο·	προσένεμε γὰρ Ἀσπασίᾳ τὴν δύναμιν
[5]	τὰ μεγάλα, σοφιστικήν τινα θαυματολογίαν	προὐβέβλητο,	καὶ παντοδαπῶς τοῖς ἐντυγχάνουσι συνεγίγνετο·
[14]	Ξανθίππη, φεῦ τῆς ὀλιγωρίας, ὡς	ἐχρῆτο	Σωκράτει· ἀλλ´ οὐδὲν ἐκώλυσε Σωκράτην
[9]	νεῦσαι. καὶ δῆτα τῶν ἀρετῶν	ὄναιτο	ἄν τις τὸ ἀπηλλάχθαι τῆς
[5]	πάντως δὲ οὐδ´ ἄν, εἰ	δύναιτο,	βούλοιτο. ἄγαμαι δὲ ἐγὼ καὶ
[14]	παρεῖχεν ἑαυτὸν ὠφελεῖν εἴ τι	δύναιτο,	καὶ Ἱππίᾳ ξυνεχώρει τι λέγειν,
[5]	γὰρ οὐδ´ ἂν εἰ βούλοιτο,	δύναιτο·	πάντως δὲ οὐδ´ ἄν, εἰ
[9]	τις αὐτὸν παραθήξειέ τε καὶ	ἐκκαλέσαιτο·	τὸ γὰρ ἔνδοθεν σπέρμα δεινὸς
[12]	οὐδ´ ἂν ὁ σεμνότατος αὐτῶν	προσποιήσαιτο,	μὴ οὐ πάνυ μέλειν αὐτῷ,
[5]	οὐκ ἄν ποτε ἑκὼν εἶναι	μεθεῖτο	τῆς ἀτόπου διώξεως. ~Παρασκευαστέον οὖν
[14]	φύλῳ τῶν σοφιστῶν· οὐ γὰρ	ἐποιεῖτο	σοφὸς εἶναι Σωκράτης· ἦν γὰρ
[16]	ὅση δύναμις· εἰ δὲ πάντως	δέοιτο,	τῶν εἰρημένων τι παραληψόμεθα. κἂν
[4]	τὴν δὲ καὶ πρόσω προιοῦσα	περιεργάζοιτο,	δορυφοροῖτο δ´ ὑφ´ ἁπασῶν, ὥσπερ
[5]	δὲ οὐδ´ ἄν, εἰ δύναιτο,	βούλοιτο.	ἄγαμαι δὲ ἐγὼ καὶ τὸν
[13]	δὲ τῶν ὁσημέραι λόγων αὐτοῖς·	βούλοιτο	γὰρ ἂν ὁ διδάσκαλος ἀνὴρ
[5]	μὲν γὰρ οὐδ´ ἂν εἰ	βούλοιτο,	δύναιτο· πάντως δὲ οὐδ´ ἄν,
[14]	τῷ πράγματι χαλεπῶν γεγόνασι διαφέροντες.	γένοιτο	γὰρ ἂν κἀκεῖνο καὶ καθ´
[12]	πρώτην ὑπόσχεσιν, τὶ μὲν ἂν	γένοιτο	καὶ σπουδαῖον παιζόντων· οὐ μὴν
[12]	μαρτυρίαν τὸν Δίωνα, ἵνα μοι	γένοιτο	καὶ τῆς φιλίας αὐτοῦ κληρονόμος
[11]	καὶ πολλὰ ἀγαθά γε αὐτῷ	γένοιτο,	μουσικῷ τε ἀνδρὶ καὶ χαρίεντι.
[10]	κἂν ἐντυχεῖν ποτε τῷ τοιούτῳ	γένοιτο,	σεβοίμεθά τε ἂν αὐτὸν καὶ
[14]	λυμανεῖται τὴν δόξαν, ἵνα μόνος	ἀποβλέποιτο.	καθεδεῖται δὲ ὥσπερ κεράμιον ἐπιχειλὲς
[4]	καὶ τὴν μὲν ἐκ περιωπῆς	ἀποσκοποῖτο,	τὴν δὲ καὶ πρόσω προιοῦσα
[4]	δὲ καὶ πρόσω προιοῦσα περιεργάζοιτο,	δορυφοροῖτο	δ´ ὑφ´ ἁπασῶν, ὥσπερ ἔοικε
[5]	ἐπιζητῆσαι τὴν ἀλήθειαν περὶ ὧν	πραγματεύοιτο.	ἔστω δέ τι τοῦ νεὼ
[7]	ἡμερώτερον κέκραται· ὥστε κἂν θᾶττον	ἐκλύοιτο.	~Ἐγὼ δὲ βουλοίμην μὲν ἂν
[9]	τῆς φύσεως, ἵνα μηδὲν ἐμπόδιον	παρέχοιτο	ταῖς νοήσεσιν. αὕτη μὲν ἡ
[4]	τοὺς τῆς γενναίας φιλοσοφίας προστάτας	ἀπάρχοιτό	ποτε καὶ τοῖς πολιτικοῖς τοῦ
[11]	τὴν φύσιν ἡμῶν ἀπαγορεύουσαν, αὖθις	ἀνεκαλέσαντο	πραέως, καὶ ἡ Καλλιόπη παραλαβοῦσα
[11]	ὅτι παῖδάς τε παραλαβόντες ἡμᾶς	ἐτιθηνήσαντο,	καὶ ἀσθενεῖς ὄντας ἔτι τὴν
[9]	βίον ἐξώρμησεν. οὗτοι γὰρ ἂν	ὄναιντο	τῆς ὁρμῆς· μᾶλλον δὲ αὐτὴν
[7]	ὡς μὴ κινοῖντό τε καὶ	κατεξανίσταιντο.	ἢ τί αὐτοῖς οἱ κάλαθοι
[12]	αὐτὸν ἐξᾷσαι· γελῷεν γὰρ ἄν·	βούλοιντο	δ´ ἂν καὶ διάραντα μόνον,
[12]	ἵλεων ὁ δύστηνος ἄνθρωπος, ἀλλὰ	βούλοιντο	μὲν ἂν αὐτὸν ἐξᾷσαι· γελῷεν
[7]	ὑποπτεύουσι καὶ προκαταλαμβάνουσιν, ὡς μὴ	κινοῖντό	τε καὶ κατεξανίσταιντο. ἢ τί
[9]	πολλοὶ μάτην ἂν πονοῖεν καὶ	ἀποτρύχοιντο,	δίχα νοῦ τὴν νοητὴν οὐσίαν
[9]	μάτην ἂν οὗτοι πονοῖεν καὶ	ἀποτρύχοιντο,	οἷς οὔτε αὐτοφυής ἐστι νοῦς
[14]	Κριτίας ἐκ τῆς ὁμοίας αὐτῷ	διελέγοντο·	καὶ οὐδὲ Σίμων ὁ σκυτεὺς
[17]	οὐκ ἐδέησεν, ἀλλ´ αὐτοὶ τέχνης	ἐγένοντο	παραδείγματα. οἱ δὲ πολλοὶ τῆς
[5]	καὶ παντοδαπῶς τοῖς ἐντυγχάνουσι συνεγίγνετο·	ᾤχοντο	γὰρ ἂν τὴν περὶ αὐτὸν
[14]	Σωκράτης δὲ οὐδὲ πρὸς τοῦτο	παρώξυντο,	ἀλλὰ καὶ τοῦτο Κλειτοφῶν κακῶς
[1]	ἐκήλουν τῷ κάλλει τῶν ὀνομάτων,	ἠξιοῦντο	τῆς προσηγορίας τοῦ σοφιστοῦ· αὐτοὶ
[7]	τὰ πλέγματα· ἔπειτα τὴν σχολὴν	ὑφεωρῶντο,	ἧς ἡ φύσις ἡμῶν οὐκ
[18]	λέξεως, ἀλλ´ ὅ τι μάλιστα	εἴκαστο	πρὸς τὴν ἁρμονίαν τοῦ συγγράμματος.
[10]	προσποιούμενοι, τουτέστιν ἐξ ἡμισείας εἰδότες·	αὐτὸ	γὰρ ἂν τοῦτο ἠπίστασθε, τὸ
[9]	παθαίνεσθαι· οἱ δὲ ἀπέχονται μίξεων,	αὐτὸ	δι´ αὑτὸ τεθαυμακότες, καὶ μέγιστον
[10]	δὲ οὐκ ἀπογινώσκοντες, ἤδη μέτιμεν	αὐτὸ	διὰ νοῦ σὺν τάξει παλαιοῖς
[17]	ἑκάστου, ἅμα δὲ καὶ προγύμνασμα	αὐτὸ	ἡγουμένη, παιδικώτερον ἔτι τῶν ἐπιπέδων
[1]	ἐχούσης ἰσχύν, καὶ τὸ ῥητορεύειν	αὐτὸ	ἠλήθευεν, ἄμεινον ἀναπεπεισμένος εἶναι τοῦ
[11]	αὐτῶν κάλλος ἠγάσθη, καὶ εἰς	αὐτὸ	κέχηνε, καὶ ὑπὸ τούτου κατέχεται·
[14]	τὰ περὶ ἔρωτος· καὶ πρὸς	αὐτὸ	παίζει τε καὶ σπουδάζει. ~Τί
[6]	καὶ τὸ φυγεῖν τὴν ἀμετρίαν,	αὐτὸ	τοῦτ´ ἂν εἴη τοῦ σοφοῦ
[1]	τούς τε φιλοσόφους καὶ τοὺς	αὐτὸ	τοῦτο σοφιστικοὺς λόγους διειληφότες ἑκατέρους
[1]	δύο μερίδας ποιεῖ, τῶν τε	αὐτὸ	τοῦτο σοφιστῶν, καὶ τῶν ὅσοι
[15]	τι γὰρ καὶ ἦν, ἅπαν	αὐτό,	ὥσπερ Περικλῆς, εἰς τὸ δέον
[9]	δὲ ἀπέχονται μίξεων, αὐτὸ δι´	αὑτὸ	τεθαυμακότες, καὶ μέγιστον ἄγοντες τὸ
[15]	φησι πείθεσθαι. καὶ μὴ ἀπιστῶμεν·	ᾠκειοῦτο	γὰρ αὐτὸν τῇ κοινωνίᾳ τοῦ
[1]	δέξασθαι, φιλοσοφίας ἐν ὀνείδει τὸ	τοιοῦτο	τιθείσης, ἄρτι τοῦ Πλάτωνος ἐπαναστάντος
[4]	τὸ ἐπὶ πάσαις ἐστί. καίτοι	τοῦτο	αἰνίττεται τὸ τῇ συμφωνίᾳ τῶν
[10]	δὲ ἀμαθία, καὶ τοῦτο μεῖζον,	τοῦτο	αἰσχρόν· ἐν ᾗ κείμενοι, τῆς
[10]	δὲ ὀψιμαθίαν αἰσχύνεσθε· ἀλλ´ οὔτοι	τοῦτο	αἰσχρόν· ἡ δὲ ἀμαθία, καὶ
[18]	ἐγγεγυμνάσθαι τὴν προσοχὴν ἐπέτεινον, εἰς	τοῦτο	ἂν τὴν ἕξιν προσήγαγεν ἡ
[2]	καὶ σώφρονος. ~Φιλόστρατος δὲ καὶ	τοῦτο	ἀπεριμερίμνως τὸν ἔπαινον τοῦ ψιττακοῦ
[7]	θεωρίαν μὲν ὑπεσχημένους, καὶ κατὰ	τοῦτο	ἀπολιτεύτους τε καὶ ἀκοινωνήτους ἀνθρώποις,
[16]	τῶν εἰρημένων τι παραληψόμεθα. κἂν	τοῦτο	ἀρκῇ, τῷ παντὶ ἂν ἔχοι
[4]	ἢ ψιλήν τινα ῥητορείαν ἀίξαι·	τοῦτο	γάρ ἐστιν οὐκ ἐν τάξει,
[7]	περὶ τὰ τῇδε· μὴ μέντοι	τοῦτό	γε ἰσχυρόν, ἵνα μὴ πλέον
[2]	ἐπὶ τοῖς τυχοῦσιν ἐσπουδακέναι δοκεῖν.	τοῦτο	δ´ ἤδη πλέον ἐστὶ ποιήσασθαι
[9]	δὴ καὶ προελθεῖν ἐπὶ τἀγαθόν·	τοῦτο	δὲ ἤδη διὰ λόγου. νοῦς
[2]	ὀρεινῇ τῆς Εὐβοίας κέγχρους ἐσθίοντα·	τοῦτο	δὲ ταῖς ἀρίσταις ὑποθήκαις, αἷς
[16]	Δίωνι γὰρ οὐκ ἀπολογίας πρὸς	τοῦτο	δεήσει· πάλιν οὖν δεήσει ῥητορικῆς.
[9]	ὁ μὲν θεὶς οἶδεν ὅτι	τοῦτο	δι´ ἄλλο, διὰ τὰς νοήσεις,
[16]	ἐπὶ τοσόνδε ὁ λόγος, διὰ	τοῦτο	δυσχεραίνεις τὸν πατέρα, ἀλλ´ οὐδὲ
[10]	ἡμισείας εἰδότες· αὐτὸ γὰρ ἂν	τοῦτο	ἠπίστασθε, τὸ μηδενὸς ὑμῖν ἐπιστήμην
[13]	αὐτοῦ τὰ παιδάρια. οὐκοῦν ἄλλο	τοῦτο	θέατρον παρὰ πολὺ δυστυχέστερον. νυνὶ
[17]	ἐπιζητεῖν ἔοικεν ἐπιστατοῦντα ταῖς ὄψεσι.	τοῦτο	καὶ τοῖς κομιδῇ μειρακίοις ἐπέταττεν
[14]	πρὸς τοῦτο παρώξυντο, ἀλλὰ καὶ	τοῦτο	Κλειτοφῶν κακῶς οἴεται. ἤρκει δὲ
[15]	δύνασθαι λόγῳ κοσμεῖν, καίτοι καὶ	τοῦτο	μεῖζον ἢ καθ´ ἑαυτὸν ᾤετο·
[10]	αἰσχρόν· ἡ δὲ ἀμαθία, καὶ	τοῦτο	μεῖζον, τοῦτο αἰσχρόν· ἐν ᾗ
[9]	τούτοις μὲν οὖν οὐδὲν παρὰ	τοῦτο	μεῖον, εἰ μή γε καὶ
[1]	προεῖπας; τί δὲ ἐπεῖπας, ὅτι	τοῦτο	μὲν ἐστίν, ἐκεῖνο δὲ φαίνεται;
[12]	τορόν τε καὶ εὔηχες φθέγξηται.	τοῦτο	μὲν οὖν οὐδ´ ἂν ὁ
[2]	ἐγείρει, καὶ ἀταπείνωτον εἶναι παρασκευάζει·	τοῦτο	μέν, τῷ καταμελιτοῦντι τὰς ἁπάντων
[9]	πρὸ ὁδοῦ γέγονε, καὶ οὐδὲ	τοῦτο	μέντοι σμικρόν· ἀλλὰ διαφέροι ἂν
[1]	ἀγώνισμα οἴεσθαι· καί τοι καὶ	τοῦτο	μετὰ μικρὸν ὁποῖόν ἐστιν ἐξετάσομεν·
[12]	κριτὴν εἶναι βιβλίων, ἐπειδὴ κατὰ	τοῦτο	ὁ φιλόσοφος μᾶλλον· ἐκεῖνο δὲ
[17]	τοῦτ´ ἔστιν ἤδη νοῦν ἐνεργείᾳ	τοῦτο	ὄντα ῥητορικὸν ἢ ποιητικόν, εἰ
[3]	τοῦ λόγου, ἅτε πρὸς ἓν	τοῦτο	ὁρῶν καὶ τέλος τὴν εὐφωνίαν
[14]	προὐτίμησε· Σωκράτης δὲ οὐδὲ πρὸς	τοῦτο	παρώξυντο, ἀλλὰ καὶ τοῦτο Κλειτοφῶν
[14]	καλὸν καὶ ἐν ὥρᾳ· καὶ	τοῦτο	πείθει καὶ μεταπείθει τὰ περὶ
[17]	ἡλικίας αὐτῶν τὴν ἀσθένειαν· καὶ	τοῦτο	πολλάκις, ἕως ἂν τὴν πτῆσιν
[17]	ἀποτελεσμάτων τῆς ἐνεργείας αὐτῶν, εἰς	τοῦτο	προάγονται. καὶ ἡ πᾶσα τῶν
[1]	τε φιλοσόφους καὶ τοὺς αὐτὸ	τοῦτο	σοφιστικοὺς λόγους διειληφότες ἑκατέρους χωρίς,
[1]	μερίδας ποιεῖ, τῶν τε αὐτὸ	τοῦτο	σοφιστῶν, καὶ τῶν ὅσοι φιλοσοφήσαντες
[10]	ἂν εἰς αὐτοὺς ἐμπέσῃ παράκουσμα,	τοῦτο	ταῖς παρ´ αὐτῶν προσθήκαις πονηρὸν
[17]	τῶν βιβλίων πραγματεία πρὸς ἓν	τοῦτο	τείνει· ἐκκαλεῖται τὴν δύναμιν ἡμῶν
[10]	ἐστιν ἐλπίσαι τυχεῖν τοῦ τέλους,	τοῦτο	τέως παρεσκευάκαμεν. ταύτῃ δὲ οὐκ
[17]	τοῦ βιβλίου. πάνυ δὲ ὅμοιον	τοῦτο	τῷ συμβαίνοντι κατὰ τοὺς τῶν
[1]	σοφιστῶν, ἐν ἀρχῇ τοῦ λόγου	δύο	μερίδας ποιεῖ, τῶν τε αὐτὸ
[12]	ἄφετον, ὃς οὐδὲ τρεῖς οὐδὲ	δύο	περιεποιησάμην ἐμαυτοῦ μαθητὰς εἶναι, δι´
[14]	ἐξῃρήσθων, εἴ τις εἷς ἢ	δύο	φύσει τῶν ἐν τῷ πράγματι
[18]	πρέπον γε ἐκείνῳ τἀνδρὶ τῷ	τὸ	βιβλίον ποιήσαντι, καὶ ὃν οὐκ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/07/2008