Livre, Chap.
[22, 26]	καὶ τοῦ σίτου, καθὼς ἐτίμησεν	ὁ	βασιλεὺς Ἀντίοχος, τάλαντα ἑκατὸν εἴκοσιν
[22, 25]	τοῦτον οἱ δέκα πρεσβευταὶ καὶ	ὁ	βασιλεὺς Εὐμένης εἰς Ἔφεσον κατέπλευσαν,
[22, 12]	ἄγοντές τινες τοὺς περὶ Δαμοτέλην·	ὁ	γὰρ Μάρκος πυθόμενος τὴν περιπέτειαν
[22, 17]	τὸν ἀδελφόν, ἀπαντήσας κατὰ πορείαν	ὁ	Γνάιος ἀνατατικῶς καὶ πικρῶς ὡμίλησε
[22, 18]	γυναιξὶ καὶ τέκνοις. Ὧν διακούσας	ὁ	Γνάιος ἐκείνοις μὲν ὑπέσχετο βοηθήσειν
[22, 19]	Γαλάτας. ~Ὅτι Κύρμασα πόλιν λαβὼν	ὁ	Γνάιος καὶ λείαν ἄφθονον ἀνέζευξεν.
[22, 20]	θεὸν νίκην καὶ κράτος. Οὓς	ὁ	Γνάιος φιλανθρώπως ὑπεδέξατο. Ὄντος δὲ
[22, 9]	προσδεξαμένων, οὗτοι μὲν διεγγυηθέντες ἐπανῆλθον,	ὁ	δ' Ἀλέξανδρος οὐκ ἂν ἔφη
[22, 9]	ποιούμενοι τὴν σφῶν αὐτῶν σωτηρίαν·	ὁ	δ' Ἀλέξανδρος οὐκ ἂν ἔφη
[22, 8]	δὲ παραγενηθεὶς ἐκ τῆς Ῥώμης	ὁ	Δαμοτέλης τόν τε πόλεμον ἀνήγγειλε
[22, 22]	ἑτοίμους ἔχοντες ἱππεῖς εἰς χιλίους.	Ὁ	δὲ Γνάιος διακούσας τῶν περὶ
[22, 25]	τὸν βασιλέα τί δεῖ πράττειν.	Ὁ	δὲ Γνάιος, θεωρῶν τὸν Ἀντίοχον
[22, 22]	ἐκπέμψουσιν κοινολογησομένους ὑπὲρ τῶν ὅλων.	Ὁ	δὲ Γνάιος κατανεύσας ἥξειν αὐτὸς
[22, 17]	καὶ τῆς ἐν Λίμνῃ πόλεως.	Ὁ	δὲ Γνάιος καταπλαγεὶς τὴν ἀπόνοιαν
[22, 25]	αὑτοὺς ἀνέβαινον εἰς τὴν Ἀπάμειαν.	Ὁ	δὲ Γνάιος, προσπεσούσης αὐτῷ τῆς
[22, 18]	πορείαν ὡς ἐπὶ τῆς Παμφυλίας.	Ὁ	δὲ Γνάιος συνεγγίσας τῇ Τερμησσῷ,
[22, 21]	μάχῃ τοὺς ἐν Ἀσίᾳ Γαλάτας.	Ὁ	δὲ λαβὼν αὐτὴν ταξίαρχος ἐχρήσατο
[22, 13]	ποσὸν τέλος συγκατέθεντο τοῖς προτεινομένοις.	Ὁ	δὲ Μάρκος παραλαβὼν τὴν Ἀμβρακίαν
[22, 13]	τὴν πρὸς τοὺς συμμάχους πίστιν.	~Ὁ	δὲ Μάρκος συγκατέθετο τοῖς Αἰτωλοῖς
[22, 24]	ἂν παραιτήσασθαι τὴν σφετέραν ἄγνοιαν.	Ὁ	δὲ στρατηγὸς τὰς μὲν παρὰ
[22, 23]	ἐγενήθη πρὸς τὴν ἐπιφερομένην χρείαν.	~Ὁ	δὲ Φολούιος πραξικοπήσας νυκτὸς κατέλαβε
[22, 15]	μέρος ἦν τῶν συνθηκῶν ταῦτα.	Ὁ	δῆμος ὁ τῶν Αἰτωλῶν τὴν
[22, 15]	τινας Ῥωμαῖοι, πολεμείτω πρὸς αὐτοὺς	ὁ	δῆμος ὁ τῶν Αἰτωλῶν. Τοὺς
[22, 20]	τοὺς τῶν Γαλατῶν βασιλεῖς. Καὶ	ὁ	Ἐποσόγνατος ἔπεμψε πρὸς Γνάιον πρέσβεις
[22, 14]	Καὶ γὰρ ἐδόκει μετὰ Δάμων'	ὁ	Κιχησίου Λέων ἄλλα τε καλῶς
[22, 1]	αὐτῆς γνώμης. Χρόνου δ' ἐγγινομένου	ὁ	μὲν βασιλεὺς ἐξεχώρησεν, ἡ δὲ
[22, 14]	εὐνούστατοι πάλιν ἔσονται πάντων Ἑλλήνων.	Ὁ	μὲν οὖν Ἀθηναῖος ταῦτ' εἰπὼν
[22, 12]	φιλοτίμως τὰ πρὸς τὰς διαλύσεις.	Ὁ	μὲν οὖν Ἀμύνανδρος κατὰ τὴν
[22, 5]	ἢ τοὺς πολεμίους γεγονότας εὐεργετεῖν.	~Ὁ	μὲν οὖν Εὐμένης ἱκανῶς εἰπὼν
[22, 17]	αὐτὴν πολιορκήσειν καὶ διαρπάσειν. Ὅθεν	ὁ	Μοαγέτης κατορρωδήσας τὸ μέλλον ἐδεῖτο
[22, 8]	εὐροίας τοιαύτης, ἀπήγαγε τὴν στρατιὰν	ὁ	Νίκανδρος εἰς τὴν οἰκείαν, δοκῶν
[22, 21]	ζῆν ἐμοὶ συγγεγενημένον Ταύτῃ μὲν	ὁ	Πολύβιός φησι διὰ λόγων ἐν
[22, 22]	πέρας ἐπιθήσοντας, εἰ καὶ Γνάιος	ὁ	στρατηγὸς ἔλθοι πρὸς αὐτούς. Τῶν
[22, 9]	τῶν πρεσβευτῶν καλῶς συμβουλεύειν, ἀναζεύξας	ὁ	στρατηγὸς ἦγε διὰ τῆς Ἠπείρου
[22, 26]	τῶν ὁρκίων ἐπὶ τούτοις, εὐθέως	ὁ	στρατηγὸς Κόιντον Μινύκιον Θέρμον καὶ
[22, 11]	δὲ λαμβανούσης τριβὴν τῆς πολιορκίας	ὁ	στρατηγὸς τῶν Αἰτωλῶν πρεσβεύειν ἔγνω
[22, 27]	οἵ τε δέκα καὶ Γνάιος	ὁ	στρατηγὸς τῶν Ῥωμαίων, διακούσαντες πάντων
[22, 20]	εἰς τὴν φιλίαν. ~Ὅτι Γνάιος	ὁ	στρατηγὸς τῶν Ῥωμαίων πρέσβεις ἐξαπέστειλε
[22, 11]	τῆς σύριγγος. Ὡς δὲ μέγας	ὁ	σωρὸς ἐγένετο τῆς ἐκφερομένης γῆς
[22, 25]	αὐτοῦ τῇ πόλει, παρῆν ἀπαντῶν	ὁ	τεταγμένος ἐπὶ τῆς φρουρᾶς, ἀξιῶν
[22, 1]	τοῦτον τοὺς Ῥοδίους. Ἐπειδὴ δ'	ὁ	τῆς ἐντεύξεως καιρὸς ἦλθεν, εἰσεκαλέσαντο
[22, 17]	ἐπαύριον ἐξῆλθεν μετὰ τῶν φίλων	ὁ	τύραννος κατά τε τὴν ἐσθῆτα
[22, 8]	Ῥώμην ἦγον θριάμβους. ~Ὅτι Ἀμύνανδρος	ὁ	τῶν Ἀθαμάνων βασιλεύς, δοκῶν ἤδη
[22, 15]	τῶν συνθηκῶν ταῦτα. Ὁ δῆμος	ὁ	τῶν Αἰτωλῶν τὴν ἀρχὴν καὶ
[22, 15]	πολεμείτω πρὸς αὐτοὺς ὁ δῆμος	ὁ	τῶν Αἰτωλῶν. Τοὺς δὲ αὐτομόλους,
[22, 20]	παραστήσεσθαι τὸ καλῶς ἔχον. Γνάιος	ὁ	ὕπατος Ῥωμαίων διερχόμενος ἐγεφύρωσε τὸν
[22, 23]	λυσιτελὲς τὴν τοῦ καλοῦ. {πλὴν	ὁ	Φιλοποίμην προέθετο ταῦτα καὶ καθίκετο
[22, 1]	Ῥωμαίων τὴν πρὸς Ἀντίοχον παρῆν	ὅ	τε βασιλεὺς Εὐμένης οἵ τε
[22, 12]	τῶν Ῥωμαίων, συνεπιληψόμενοι τῶν διαλύσεων.	Ὅ	τε βασιλεὺς τῶν Ἀθαμάνων Ἀμύνανδρος
[22, 14]	δεινότερον εἶναι μηδὲ φοβερώτερον θαλάττης·	ὃ	καὶ νῦν τοῖς κατὰ τὴν
[22, 4]	οὐδὲν ποιήσεσθε. Τί οὖν ἐστιν	ὃ	παρακαλῶ, καὶ τίνος φημὶ δεῖν
[22, 24]	ἀνέζευξεν καὶ παραγενόμενος εἰς Ἀπάμειαν	ὀγδοαῖος	ἐπέμεινε τρεῖς ἡμέρας, κατὰ δὲ
[22, 26]	ἑλκέτω τὸ τάλαντον λιτρῶν Ῥωμαϊκῶν	ὀγδοήκοντα·	καὶ μοδίους σίτου πεντηκοντακισμυρίους καὶ
[22, 13]	ὅπερ ἀπέχει τῆς Ἀμβρακίας ἑκατὸν	ὀγδοήκοντα	σταδίους. Ἐκεῖ δὲ συμμιξάντων αὐτῷ
[22, 17]	πόλιν αὐτὴν πολιορκήσειν καὶ διαρπάσειν.	Ὅθεν	ὁ Μοαγέτης κατορρωδήσας τὸ μέλλον
[22, 22]	ἱππέων, τότε μὲν οὐκ ἦλθον	οἱ	βασιλεῖς· ἀνακεχωρηκότος δ' αὐτοῦ πρὸς
[22, 22]	Ἐποιοῦντο δὲ τὰς ὑπερθέσεις ταύτας	οἱ	Γαλάται καὶ διεστρατήγουν τοὺς Ῥωμαίους
[22, 21]	μέσῳ διείργοντος. Ὡς δὲ διαβάντες	οἱ	Γαλάται τὸ χρυσίον ἔδωκαν αὐτῷ
[22, 3]	ὑπερθέσθαι τοῖς δὲ πράγμασιν ὑπερεθέμην.	Οἱ	γὰρ καιροὶ τὴν ἐκ πυρὸς
[22, 9]	αὐτὸς μόνος ἀπελύθη χωρὶς λύτρων.	Οἱ	δ' Αἰτωλοί, γνόντες τὴν αὐτοῦ
[22, 8]	πάλιν αὐτὸν εἰς τὴν συμμαχίαν.	Οἱ	δ' Αἰτωλοὶ νομίσαντες ἔχειν εὐφυῆ
[22, 13]	τὴν δύναμιν εἰς τὴν Κεφαλληνίαν,	οἱ	δ' Αἰτωλοὶ προχειρισάμενοι Φαινέαν καὶ
[22, 20]	διαλεχθείη τοῖς τῶν Γαλατῶν βασιλεῦσιν,	οἱ	δ' ἁπλῶς εἰς οὐδὲν συγκαταβαίνοιεν
[22, 9]	εἰ δεήσει πέντε τάλαντα καταβάλλειν.	Οἱ	δ' Ἠπειρῶται προορώμενοι τὸ μέλλον
[22, 12]	τοῖς Ἀμβρακιώταις περὶ τῶν ἐνεστώτων,	οἱ	δὲ παρὰ τῶν Ἀθηναίων καὶ
[22, 13]	καραδοκοῦντες τὴν τῶν Αἰτωλῶν ἀπόφασιν·	οἱ	δὲ περὶ τὸν Δαμοτέλην ἐπανελθόντες
[22, 17]	καὶ ἐπιστροφῆς εἶναι καὶ κολάσεως.	Οἱ	δὲ πρεσβευταὶ καταπλαγέντες τὴν ἐπίφασιν
[22, 11]	διέτριβε πράγμασιν, ἡττήθησαν τῆς ἐπιβολῆς.	~Οἱ	δὲ Ῥωμαῖοι συνεχῶς ἐνεργοῦντες τοῖς
[22, 22]	τινὰς ἐξαπέστειλεν μετὰ τριακοσίων ἱππέων.	Οἱ	δὲ τῶν Γαλατῶν πρέσβεις ἦλθον
[22, 24]	δοκεῖν ἀπολελύσθαι τινὲς μὲν φόρων,	οἱ	δὲ φρουρᾶς, καθόλου δὲ πάντες
[22, 25]	Κατὰ δὲ τὸν καιρὸν τοῦτον	οἱ	δέκα πρεσβευταὶ καὶ ὁ βασιλεὺς
[22, 23]	καὶ σπάνιοι τῶν ἀνδρῶν εἰσιν	οἱ	δυνάμενοι ταῦτα συνάγειν καὶ συναρμόζειν
[22, 6]	ὑμᾶς δὲ πάντων τούτων ἀπροσδεήτους	οἱ	θεοὶ πεποιήκασι, πάντα τὰ κατὰ
[22, 1]	τῶν ἄλλων· σχεδὸν γὰρ ἅπαντες	οἱ	κατὰ τὴν Ἀσίαν εὐθέως μετὰ
[22, 10]	ἀποσυρόντων τὰς ἐπάλξεις, ἐπειρῶντο μὲν	οἱ	κατὰ τὴν πόλιν ἀντιμηχανᾶσθαι πρὸς
[22, 6]	τέλος τῶν ἔργων, ἀλλ' ἕτερον.	Οἱ	μὲν γὰρ ἄλλοι πάντες ὁρμῶσιν
[22, 12]	φιλοτιμίας, ἔλαβε τὸ πρᾶγμα συντέλειαν.	Οἱ	μὲν γὰρ Ἀμβρακιῶται πεισθέντες ὑπὸ
[22, 13]	γίνεσθαι τὴν ἀναφορὰν ἐπὶ Ῥωμαίους.	Οἱ	μὲν οὖν Ἀθηναῖοι καὶ Ῥόδιοι
[22, 6]	οὐδὲν ποιησάμενοι τοῦ καθήκοντος αὑτοῖς.	Οἱ	μὲν οὖν Ῥόδιοι ταῦτ' εἰπόντες
[22, 9]	τὰ τῆς πολιορκίας φιλοτίμως. Καὶ	οἱ	μὲν ὑπὸ τῶν Αἰτωλῶν εἰς
[22, 12]	~Ὅτι κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον	οἱ	παρὰ τῶν Ἀθηναίων καὶ τῶν
[22, 22]	τὴν ἰδίαν παρεμβολήν, αὖθις ἧκον	οἱ	πρέσβεις ὑπὲρ μὲν τῶν βασιλέων
[22, 11]	σύνοπτος τοῖς ἐκ τῆς πόλεως,	οἱ	προεστῶτες τῶν πολιορκουμένων ὤρυττον τάφρον
[22, 5]	λόγους. Ἐπὶ δὲ τούτοις εἰσῆλθον	οἱ	Ῥόδιοι καὶ βραχέα προενεγκάμενοι περὶ
[22, 7]	δὲ τούτων διῳκημένων, προσῆλθον αὖθις	οἱ	Ῥόδιοι πρὸς τὴν σύγκλητον, ἀξιοῦντες
[22, 9]	μέλλον καὶ διαγωνιῶντες μὴ γνόντες	οἱ	Ῥωμαῖοι διότι πρεσβεύοντας πρὸς αὐτοὺς
[22, 26]	δέ τινες ἐξ ὧν ἀπολαμβάνουσιν	οἱ	Ῥωμαῖοι πόλεων μετὰ δυνάμεώς εἰσιν
[22, 26]	πλὴν τῶν ὅπλων ὧν φέρουσιν	οἱ	στρατιῶται· εἰ δέ τι τυγχάνουσιν
[22, 7]	περὶ τὸν Σκιπίωνα καὶ Λεύκιον	οἱ	τῇ ναυμαχίᾳ νικήσαντες τὸν Ἀντίοχον·
[22, 24]	νενικηκέναι τοὺς Γαλάτας. Ἅπαντες γὰρ	οἱ	τὴν ἐπὶ τάδε τοῦ Ταύρου
[22, 26]	τῶν συμμάχων ἀποδότω Ἀντίοχος καὶ	οἱ	ὑπ' αὐτὸν ταττόμενοι, καὶ τοὺς
[22, 11]	δὲ ταῦτα λαβόντας ἀσκόν, ᾧπερ	οἱ	χαλκεῖς χρῶνται, καὶ προσαρμόσαντας πρὸς
[22, 22]	γενομένου καὶ πολλῶν ἐξεληλυθότων, συνέταξαν	οἱ	χιλίαρχοι καὶ τοὺς εἰθισμένους ἐφεδρεύειν
[22, 27]	διαπρῆσαι. ~Ὅτι κατὰ τὴν Ἀπάμειαν	οἵ	τε δέκα καὶ Γνάιος ὁ
[22, 1]	παρῆν ὅ τε βασιλεὺς Εὐμένης	οἵ	τε παρ' Ἀντιόχου πρέσβεις οἵ
[22, 1]	οἵ τε παρ' Ἀντιόχου πρέσβεις	οἵ	τε παρὰ τῶν Ῥοδίων, ὁμοίως
[22, 7]	κατέπλευσαν τῆς Ἰταλίας εἰς Βρεντέσιον	οἵ	τε περὶ τὸν Σκιπίωνα καὶ
[22, 7]	τῇ ναυμαχίᾳ νικήσαντες τὸν Ἀντίοχον·	οἳ	καὶ μετά τινας ἡμέρας εἰσελθόντες
[22, 10]	πεντακοσίους ἱππεῖς εἰς τὴν πόλιν,	οἳ	καὶ παραβιασάμενοι τὸν μεταξὺ χάρακα
[22, 8]	στρατιὰν ὁ Νίκανδρος εἰς τὴν	οἰκείαν,	δοκῶν ἠσφαλίσθαι τὰ κατὰ τὴν
[22, 13]	διεχωρίσθησαν, Αἰτωλοὶ μὲν εἰς τὴν	οἰκείαν,	Μάρκος δ' εἰς τὴν Ἀμβρακίαν.
[22, 5]	κατὰ τὴν πρεσβείαν, πρὸς ὃν	οἰκειότατα	διάκεινται βασιλέα καὶ κοινῇ καὶ
[22, 14]	καὶ παραδείγματι πρὸς τὸ παρὸν	οἰκείῳ	χρήσασθαι κατὰ τὸν λόγον. Ἔφη
[22, 12]	διὰ τὸν καιρόν· πάνυ γὰρ	οἰκείως	εἶχε πρὸς τοὺς Ἀμβρακιώτας διὰ
[22, 26]	ὑποδέχεσθαι τοὺς φεύγοντας. Ὅσαι δὲ	οἰκίαι	Ῥοδίων ἢ τῶν συμμάχων ἦσαν
[22, 6]	πεποιήκασι, πάντα τὰ κατὰ τὴν	οἰκουμένην	τεθεικότες μὲν ὑπὸ τὴν ὑμετέραν
[22, 27]	Κολοφωνίους δὲ τοὺς τὸ Νότιον	οἰκοῦντας	καὶ Κυμαίους καὶ Μυλασεῖς ἀφορολογήτους
[22, 15]	καὶ ἡ χώρα ἡ τῶν	Οἰνιαδῶν	Ἀκαρνάνων ἔστω. Τμηθέντων δὲ τῶν
[22, 3]	πατρὸς διεφύλαξα ταύτην γὰρ οὐχ	οἷόν	τ' ἦν ὑπερθέσθαι τοῖς δὲ
[22, 5]	ταύτῃ τῆς Εὐρώπης ἔξεστιν ὑμῖν	οἷς	ἂν βούλησθε. Προστεθέντα πρὸς τὴν
[22, 10]	καὶ ἀναγκαῖα νομίσαντος τὰ ἐν	οἷς	διέτριβε πράγμασιν, ἡττήθησαν τῆς ἐπιβολῆς.
[22, 15]	χῶραι καὶ πόλεις καὶ ἄνδρες,	οἷς	οὗτοι ἐχρῶντο, ἐπὶ Λευκίου Κοϊντίου
[22, 7]	μετὰ ταῦτα κατέστησαν δέκα πρεσβευτάς,	οἷς	περὶ μὲν τῶν κατὰ μέρος
[22, 26]	ἑπτὰ καὶ δραχμὰς χιλίας διακοσίας	ὀκτώ·	ἃ συνεχώρησεν Εὐμένης λαβεῖν, γάζαν
[22, 26]	ἄλλους ἀνταποστέλλων, μὴ νεωτέρους ἐτῶν	ὀκτωκαίδεκα	μηδὲ πρεσβυτέρους τετταράκοντα πέντε. Ἐὰν
[22, 17]	ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ῥώμην	ὅλην	Εἰς καθαίρεσιν τῆς ἀρχῆς καὶ
[22, 7]	τοὺς τύπους τούτους ὑπὲρ τῆς	ὅλης	διοικήσεως, ἐξέπεμπον τοὺς δέκα πρὸς
[22, 12]	καὶ παρὰ τῶν Ἀκαρνάνων μετ'	ὀλίγας	ἡμέρας ἄγοντές τινες τοὺς περὶ
[22, 9]	διὰ τὴν περιπέτειαν· μετὰ γὰρ	ὀλίγας	ἡμέρας γραμμάτων παραγενηθέντων ἐκ τῆς
[22, 5]	τοῦ καλοῦ καὶ καθήκοντος αὑτοῖς	ὀλιγωρῆσαι	καὶ τὸ τέλος τῶν ἰδίων
[22, 3]	θυγατέρα δοῦναι καὶ συνοικειωθῆναι τοῖς	ὅλοις,	διδόντος δὲ παραχρῆμα μὲν τὰς
[22, 13]	τῶν συγκεχωρημένων. Τοῖς μὲν οὖν	ὅλοις	εὐδόκουν· καὶ γὰρ ἦν αὐτοῖς
[22, 11]	τῷ τεύχει πλῆσαι τὸν πίθον	ὅλον	πτίλων λεπτῶν καὶ πυρὸς παντελῶς
[22, 4]	ποιεῖν, ἀλλ' ἐκχωρεῖν τῆς Ἀσίας	ὁλοσχερῶς,	οὐδενί φαμεν δικαιότερον εἶναι παραχωρεῖν
[22, 8]	μάχης, ἐν ᾗ γνόντες ἡττημένον	ὁλοσχερῶς	τὸν Ἀντίοχον αὖθις ἀνετράπησαν ταῖς
[22, 24]	τὸν τελευταῖον ἐνιαυτὸν τῆς ὑποκειμένης	ὀλυμπιάδος,	παρεγένοντο πρεσβεῖαι παρά τε τῶν
[22, 20]	ἅπασαν εἰς τὸ καλούμενον ὄρος	Ὄλυμπον	ἕτοιμοι πρὸς μάχην εἰσίν. ~Χιομάραν
[22, 7]	τὴν ἐπιτροπήν, περὶ δὲ τῶν	ὅλων	αὐτοὶ διέλαβον ὅτι δεῖ τῶν
[22, 17]	στρατηγὸν ἐκέλευσε πρεσβεύειν ὑπὲρ τῶν	ὅλων·	ἕπεσθαι γὰρ αὐτὸν μετὰ τῆς
[22, 27]	ἀμφισβητουμένων· τὴν δὲ περὶ τῶν	ὅλων	ἐποιήσαντο διάληψιν τοιαύτην. Ὅσαι μὲν
[22, 22]	ἄνδρας ἐκπέμψουσιν κοινολογησομένους ὑπὲρ τῶν	ὅλων.	Ὁ δὲ Γνάιος κατανεύσας ἥξειν
[22, 9]	δὲ τοῖς μὲν ἄλλοις οὐδ'	ὅλως	ἀπήρεσκεν, ἀλλ' ἐβούλοντο, περὶ πλείστου
[22, 15]	ὡμηρευκότων ἐν Ῥώμῃ. Καὶ τὰ	ὅμηρα	καθιστάτωσαν εἰς Ῥώμην· ἐὰν δέ
[22, 26]	μὴ φόρους ἢ πρέσβεις ἢ	ὁμήρους	ἄγοιεν. Μὴ ἐξέστω δὲ Ἀντιόχῳ
[22, 26]	Εὐμένης λαβεῖν, γάζαν εὐαρεστουμένην ἑαυτῷ.	Ὁμήρους	δὲ εἴκοσι διδότω Ἀντίοχος, δι'
[22, 15]	καθιστάτωσαν ἐν Ῥώμῃ. Δότωσαν Αἰτωλοὶ	ὁμήρους	τῷ στρατηγῷ τετταράκοντα, μὴ νεωτέρους
[22, 15]	ἐὰν δέ τις ἀποθάνῃ τῶν	ὁμήρων,	ἄλλον ἀντικαθιστάτωσαν. Περὶ δὲ Κεφαλληνίας
[22, 12]	στρατηγὸν τῶν Ῥωμαίων καὶ ποικίλως	ὁμιλοῦντες,	πραύύνειν ἐπειρῶντο τὴν ὀργὴν αὐτοῦ.
[22, 24]	αὐτοὺς δεῖ ποιεῖσθαι τὴν φιλίαν.	Ὁμοίως	δὲ καὶ παρ' Ἀριαράθου τοῦ
[22, 8]	τῶν περιεστώτων κακῶν τὴν Αἰτωλίαν.	Ὁμοίως	δὲ καὶ παρ' αὑτῶν ἐξέπεμψαν
[22, 1]	οἵ τε παρὰ τῶν Ῥοδίων,	ὁμοίως	δὲ καὶ παρὰ τῶν ἄλλων·
[22, 26]	πολεμίους μηδὲ χορηγεῖν αὐτοῖς μηδέν·	ὁμοίως	δὲ καὶ Ῥωμαίους καὶ τοὺς
[22, 26]	εἴ τι χρῆμα ὀφείλετ' αὐτοῖς,	ὁμοίως	ἔστω πράξιμον· καὶ εἴ τι
[22, 26]	αὐτῶν, ἀναζητηθὲν ἀποδοθήτω. Ἀτελῆ δὲ	ὁμοίως	ὡς καὶ πρὸ τοῦ πολέμου
[22, 25]	τοῦ κομίσασθαι τὰ προσοφειλόμενα τῶν	ὁμολογηθέντων	χρημάτων, αὐτὸς δὲ μετὰ τῆς
[22, 7]	τοὺς λόγους, εὐδόκησαν ταῖς γεγενημέναις	ὁμολογίαις	πρὸς τοὺς περὶ τὸν Σκιπίωνα
[22, 13]	βεβαιοῦν τὰς δι' ἑαυτῶν γεγενημένας	ὁμολογίας,	διεχωρίσθησαν, Αἰτωλοὶ μὲν εἰς τὴν
[22, 24]	συνθηκῶν κατὰ τὰς πρὸς Λεύκιον	ὁμολογίας.	Μετὰ δὲ ταῦτα καθαρμὸν ποιησάμενος
[22, 27]	τινος ἑτέρου διαφερομένοις πόλεις ἀπέδωκαν	ὁμολογουμένας	ἀμφοτέροις, ἐν αἷς διακριθήσονται περὶ
[22, 5]	δὲ τῆς περὶ αὐτῶν δόξης	ὁμολογουμένης,	διότι γεγόνασι πάντων ἐκτενέστατοι τῶν
[22, 5]	φαίνεσθαι λέγοντες καὶ συμφορώτερα πᾶσιν	ὁμολογουμένως.	Εἰ μὲν γὰρ μὴ δυνατὸν
[22, 18]	εἰς αὐτὴν πάντων τῶν πολιτῶν	ὁμοῦ	γυναιξὶ καὶ τέκνοις. Ὧν διακούσας
[22, 20]	οὐδὲν συγκαταβαίνοιεν φιλάνθρωπον, ἀλλ' ἡθροικότες	ὁμοῦ	τέκνα καὶ γυναῖκας καὶ τὴν
[22, 6]	ἕτερον δ' ἁπλῶς οὐδέν. Ἀλλ'	ὅμως	εὐδοκεῖτε τούτῳ μᾶλλον ἢ τοῖς
[22, 5]	καίπερ τοιούτων ὄντων τῶν πραγμάτων,	ὅμως	ἔφασαν πεπεῖσθαι διότι καθίξονται τῆς
[22, 21]	καὶ ἀκρατὴς ἄνθρωπος, ἡττήθη δ'	ὅμως	ὑπὸ τῆς φιλαργυρίας, καὶ χρυσίου
[22, 24]	πεντακόσια κομιούμενος καὶ τὸν σῖτον	ὃν	ἔδει δοῦναι τοῖς στρατιώταις αὐτοῦ
[22, 11]	δ' ἐσημειώσαντο τὸν τόπον, καθ'	ὃν	ἐδήλου τινὰ τῶν χαλκωμάτων διὰ
[22, 15]	ὅσοι πολέμιοι Ῥωμαίων ἐγένοντο, καθ'	ὃν	καιρὸν Αἰτωλοὶ μετὰ Ῥωμαίων συνεπολέμουν,
[22, 16]	ἔσχε τὴν ἐπιγραφήν. ~Ὅτι καθ'	ὃν	καιρὸν ἐν τῇ Ῥώμῃ τὰ
[22, 5]	σύμπτωμα κατὰ τὴν πρεσβείαν, πρὸς	ὃν	οἰκειότατα διάκεινται βασιλέα καὶ κοινῇ
[22, 2]	καταλυθῆναι. Τὸ γὰρ τῆς ἐλευθερίας	ὄνομα	καὶ τῆς αὐτονομίας ἡμῖν μὲν
[22, 2]	δόξαντες γὰρ ἠλευθερῶσθαι διὰ τούτους	ὀνόματι	μὲν ἔσονται σύμμαχοι τούτων, τῇ
[22, 20]	τὸν Σαγγάριον ποταμόν, τελέως κοῖλον	ὄντα	καὶ δύσβατον. Καὶ παρ' αὐτὸν
[22, 13]	γραφὰς ἀπήγαγεν ἐκ τῆς πόλεως,	ὄντα	καὶ πλείω διὰ τὸ γεγονέναι
[22, 13]	Ῥωμαίοις ἅπαντας τοὺς παρ' αὐτοῖς	ὄντας	ἐν ἓξ μησὶ χωρὶς λύτρων·
[22, 2]	ὑποταττομένους, ἐπειδὰν ὑμεῖς ἐπὶ ταύτης	ὄντες	φανεροὶ γένησθε τῆς προαιρέσεως, τούτοις
[22, 20]	Οὓς ὁ Γνάιος φιλανθρώπως ὑπεδέξατο.	Ὄντος	δὲ τοῦ Γναίίου πρὸς τὸ
[22, 9]	τοῦ στρατοπέδου χρείας, ἅτε θέρους	ὄντος	καὶ πρὸς τὴν τῶν ἔργων
[22, 3]	ἁπλῶς οὐδέποτ' ἂν οὐδενὶ τῶν	ὄντων	ἐκχωρήσαιμι κατὰ δύναμιν. Δοκῶ δὲ
[22, 7]	δέκα καὶ τῶν ἄλλων πρεσβευτῶν	ὄντων,	κατέπλευσαν τῆς Ἰταλίας εἰς Βρεντέσιον
[22, 4]	τόπους διακατέχειν τῆς Ἀσίας τῶν	ὄντων	μὲν ἐπὶ τάδε τοῦ Ταύρου,
[22, 5]	καὶ πειθαρχεῖν. Ἀλλὰ καίπερ τοιούτων	ὄντων	τῶν πραγμάτων, ὅμως ἔφασαν πεπεῖσθαι
[22, 13]	Ἄργος τὸ καλούμενον Ἀμφιλοχικὸν κατεστρατοπέδευσεν,	ὅπερ	ἀπέχει τῆς Ἀμβρακίας ἑκατὸν ὀγδοήκοντα
[22, 26]	Μὴ ἐξαγέτω μηδὲν πλὴν τῶν	ὅπλων	ὧν φέρουσιν οἱ στρατιῶται· εἰ
[22, 1]	μηδ' ἓν πέρα τοῦ καθήκοντος·	ὁπότε	δ' αὐτῶν πάρεστι δεόμενος Ῥωμαίων,
[22, 11]	τῷ στόματι πρὸς τοὺς ὑπεναντίους·	ὁπότε	δ' ἐγγίσαιεν τοῖς πολεμίοις, περισάξαντας
[22, 20]	πρὸς τὸν Ἐποσόγνατον τὸν Γαλάτην,	ὅπως	πρεσβεύσῃ πρὸς τοὺς τῶν Γαλατῶν
[22, 12]	ποικίλως ὁμιλοῦντες, πραύύνειν ἐπειρῶντο τὴν	ὀργὴν	αὐτοῦ. Τοῖς δὲ περὶ τὸν
[22, 8]	τὴν Ῥώμην καὶ παραιτησαμένους τὴν	ὀργὴν	τῶν Ῥωμαίων ποιήσασθαί τινα λύσιν
[22, 14]	τὴν σύγκλητον, ἐν ᾧ τὴν	ὀργὴν	φέρειν ἐπὶ τοὺς πολλούς. Εἶναι
[22, 14]	Ῥώμην, πάλιν ἐκαινοποιήθη τὰ τῆς	ὀργῆς	πρὸς Αἰτωλοὺς διὰ Φιλίππου τοῦ
[22, 17]	πρεσβευταὶ καταπλαγέντες τὴν ἐπίφασιν τῆς	ὀργῆς	τῶν μὲν ἄλλων ἐντολῶν ἀπέστησαν,
[22, 14]	κατὰ τὸν λόγον. Ἔφη γὰρ	ὀργίζεσθαι	μὲν εἰκότως τοῖς Αἰτωλοῖς· πολλὰ
[22, 6]	πάντες ὁρμῶσιν πρὸς τὰς πράξεις	ὀρεγόμενοι	τοῦ καταστρέψασθαι καὶ προσλαβεῖν πόλεις,
[22, 25]	κυρῶσαι πρῶτον τὰ πρὸς Ἀντίοχον	ὅρκια	καὶ τὰς συνθήκας, ὑπὲρ ὧν
[22, 15]	δόλου· καὶ τούτοις μετὰ τὰ	ὅρκια	μὴ ἔστω ἐπάνοδος εἰς τὴν
[22, 7]	ἡμέρας τοῦ δήμου συνεπικυρώσαντος ἔτεμον	ὅρκια	περὶ τούτων πρὸς τοὺς περὶ
[22, 15]	ἑκατὸν ἀφ' ἧς ἂν τὰ	ὅρκια	τελεσθῇ, τῷ ἄρχοντι τῷ ἐν
[22, 15]	ἧς δ' ἂν ἡμέρας τὰ	ὅρκια	τμηθῇ ἐν ἔτεσι τοῖς πρώτοις
[22, 26]	αὐτῶν, ἐξέστω. Τμηθέντων δὲ τῶν	ὁρκίων	ἐπὶ τούτοις, εὐθέως ὁ στρατηγὸς
[22, 15]	Ἀκαρνάνων ἔστω. Τμηθέντων δὲ τῶν	ὁρκίων	ἐπὶ τούτοις συνετετέλεστο τὰ τῆς
[22, 26]	Συρίαν ἐξαπέστειλε, συντάξας κομίζεσθαι τοὺς	ὅρκους	παρὰ τοῦ βασιλέως καὶ διαβεβαιώσασθαι
[22, 9]	τις ἐνίοις πρὸς τὸ πλεῖον	ὁρμὴ	παρίσταται καὶ προθυμία. Τότε δ'
[22, 6]	Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι πάντες	ὁρμῶσιν	πρὸς τὰς πράξεις ὀρεγόμενοι τοῦ
[22, 25]	μετὰ τετρακισχιλίων ἐξαπέστειλε πρὸς τοὺς	Ὀροανδεῖς,	πειθανάγκης ἔχοντας διάθεσιν χάριν τοῦ
[22, 26]	κεκομικότα τὰ χρήματα παρὰ τῶν	Ὀροανδέων,	εἰς Συρίαν ἐξαπέστειλε, συντάξας κομίζεσθαι
[22, 20]	κτῆσιν ἅπασαν εἰς τὸ καλούμενον	ὄρος	Ὄλυμπον ἕτοιμοι πρὸς μάχην εἰσίν.
[22, 24]	ἥξειν ἐπὶ τοὺς τῆς Παμφυλίας	ὅρους,	τά τε δισχίλια τάλαντα καὶ
[22, 21]	εἰσίν. ~Χιομάραν δὲ συνέβη τὴν	Ὀρτιάγοντος	αἰχμάλωτον γενέσθαι μετὰ τῶν ἄλλων
[22, 11]	οὔθ' ὑπομένειν δυναμένους ἐν τοῖς	ὀρύγμασι	τὸν καπνόν. Τοιαύτην δὲ λαμβανούσης
[22, 11]	τὸ μεταλλεύειν καὶ χρῆσθαι τοῖς	ὀρύγμασιν	ὑπὸ γῆς. Ἀσφαλισάμενοι δὲ τὸ
[22, 11]	παριόντες ἠκροῶντο τοῦ ψόφου τῶν	ὀρυττόντων	ἔξωθεν. Ἐπεὶ δ' ἐσημειώσαντο τὸν
[22, 9]	πάλιν εἰς τὴν Ῥώμην πρεσβευτήν.	Ὃς	ἐκπλεύσας μέχρι τῆς Λευκάδος καὶ
[22, 12]	μάλιστα παρὰ τῷ στρατηγῷ πιστευόμενος.	Ὃς	παρακληθεὶς ὑπὸ τῶν περὶ τὸν
[22, 7]	ταύτας τὸν αὐτὸν Εὐμένει τελεῖν,	ὅσαι	δ' Ἀντιόχῳ, μόνον ταύταις ἀφεῖσθαι
[22, 27]	ταύτας μὲν ἀπέλυσαν τῶν φόρων·	ὅσαι	δ' Ἀττάλῳ σύνταξιν ἐτέλουν, ταύταις
[22, 26]	ταττομένης μηδ' ὑποδέχεσθαι τοὺς φεύγοντας.	Ὅσαι	δὲ οἰκίαι Ῥοδίων ἢ τῶν
[22, 7]	τῶν δὲ πόλεων τῶν Ἑλληνίδων	ὅσαι	μὲν Ἀττάλῳ φόρον ὑπετέλουν, ταύτας
[22, 27]	τῶν ὅλων ἐποιήσαντο διάληψιν τοιαύτην.	Ὅσαι	μὲν τῶν αὐτονόμων πόλεων πρότερον
[22, 13]	μηδὲ μετὰ ταῦτα προσλαβέσθαι τούτων,	ὅσαι	μετὰ τὴν Λευκίου Κορνηλίου διάβασιν
[22, 15]	μὴ ἔστω ἐν ταῖς συνθήκαις.	Ὅσαι	χῶραι καὶ πόλεις καὶ ἄνδρες,
[22, 15]	συμμάχων ἀποδότωσαν Αἰτωλοί, χωρὶς τῶν	ὅσοι	κατὰ πόλεμον ἁλόντες εἰς τὴν
[22, 26]	Φίλωνα Χαλκιδεῖς, καὶ τῶν Αἰτωλῶν	ὅσοι	κοινὰς εἰλήφασιν ἀρχάς, καὶ τοὺς
[22, 7]	ἐπὶ τάδε τοῦ Ταύρου κατοικούντων,	ὅσοι	μὲν ὑπ' Ἀντίοχον ἐτάττοντο, τούτους
[22, 7]	ταῦτα καὶ τοὺς ἄλλους εἰσῆγον,	ὅσοι	παρῆσαν ἀπὸ τῆς Ἀσίας πρεσβεύοντες·
[22, 15]	πάλιν ἑάλωσαν, καὶ χωρὶς τῶν	ὅσοι	πολέμιοι Ῥωμαίων ἐγένοντο, καθ' ὃν
[22, 11]	ἀεὶ τὸν αὐλὸν ἐκτός, καθ'	ὅσον	ἂν ἐκκάηται τὰ πτίλα. Γενομένων
[22, 15]	τινες ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ,	ὅταν	ἐμφανεῖς γένωνται, τότε ἀποδότωσαν χωρὶς
[22, 21]	γενέσθαι μετὰ τῶν ἄλλων γυναικῶν,	ὅτε	Ῥωμαῖοι καὶ Γνάιος ἐνίκησαν μάχῃ
[22, 8]	εἰς τὴν Ῥώμην ἦγον θριάμβους.	~Ὅτι	Ἀμύνανδρος ὁ τῶν Ἀθαμάνων βασιλεύς,
[22, 14]	καὶ διαλύεσθαι πρὸς αὐτούς, εἰδότας	ὅτι	γενόμενοι πάλιν ἀκέραιοι, καὶ πρὸς
[22, 20]	προσεδέξατο τούτους εἰς τὴν φιλίαν.	~Ὅτι	Γνάιος ὁ στρατηγὸς τῶν Ῥωμαίων
[22, 13]	περὶ τὸν Δαμοτέλην καὶ διασαφούντων	ὅτι	δέδοκται τοῖς Αἰτωλοῖς βεβαιοῦν τὰς
[22, 7]	δὲ τῶν ὅλων αὐτοὶ διέλαβον	ὅτι	δεῖ τῶν ἐπὶ τάδε τοῦ
[22, 7]	ἔδωκαν ἀπόκρισιν. Αὕτη δ' ἦν	ὅτι	δέκα πρεσβεύοντας ἐξαποστελοῦσι τοὺς ὑπὲρ
[22, 1]		~(Ὅτι	ἤδη τῆς θερείας ἐνισταμένης μετὰ
[22, 4]	ὑμᾶς μετά τινων ἱππέων, τοῦτον,	ὅτι	καθ' ἕνα πόλεμον τὸν πρὸς
[22, 16]	Ἕλληνας τοιαύτην ἔσχε τὴν ἐπιγραφήν.	~Ὅτι	καθ' ὃν καιρὸν ἐν τῇ
[22, 27]	τὰς ὑπαρχούσας αὐτόθι ναῦς διαπρῆσαι.	~Ὅτι	κατὰ τὴν Ἀπάμειαν οἵ τε
[22, 18]	προσδέξασθαι πρὸς τὴν φιλίαν αὐτόν.	~Ὅτι	κατὰ τὸν καιρὸν ἡνίκα Γνάιος
[22, 12]	πρὸς τὸν στρατηγὸν τῶν Ῥωμαίων.	~Ὅτι	κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον οἱ
[22, 24]	δεδορυφορηκότας τῇ τῶν τυράννων δυναστείᾳ.	~Ὅτι	κατὰ τοὺς καιροὺς τούτους κατὰ
[22, 19]	πορείαν ὡς ἐπὶ τοὺς Γαλάτας.	~Ὅτι	Κύρμασα πόλιν λαβὼν ὁ Γνάιος
[22, 17]	οὗ νῦν ἐνιστάμεθα τὴν διήγησιν.	~Ὅτι	Μοαγέτης ἦν τύραννος Κιβύρας, ὠμὸς
[22, 7]	περὶ τὸν Ἀντίπατρον καὶ προσεπέλεγον	ὅτι	πᾶν ὑπομενοῦσιν, εἰ πάντως τοῦτο
[22, 9]	Ἄλυπον τὸν Ἀμβρακιώτην καὶ Λύκωπον.	~Ὅτι	παραγενομένων πρὸς τὸν στρατηγὸν τῶν
[22, 20]	ἧκον παρ' Ἐποσογνάτου πρέσβεις ἀποδηλοῦντες	ὅτι	πορευθεὶς διαλεχθείη τοῖς τῶν Γαλατῶν
[22, 23]	ἀκροπόλεως καὶ τοὺς Ῥωμαίους εἰσήγαγε.	Ὅτι	τὸ καλὸν καὶ τὸ συμφέρον
[22, 22]	τε φρόνημα καὶ τὴν σύνεσιν.	~Ὅτι	τῶν Ῥωμαίων μετὰ τὴν τῶν
[22, 17]	παρακαλῶν μὴ φθεῖραι τὴν χώραν,	ὅτι	φίλος ὑπάρχει Ῥωμαίων καὶ πᾶν
[22, 3]	δὲ περὶ μὲν τῶν ἄλλων,	ὅτου	δέοι, παντὸς ἂν παραχωρήσαιμι τοῖς
[22, 6]	ἰδίας ὑποθέσεως λαμπρὸν μὴ καταβαλεῖν.	Οὐ	γάρ ἐστιν ὑμῖν καὶ τοῖς
[22, 9]	τῶν Ἑλλήνων, τοὺς δὲ λοιποὺς	οὐ	καθυστερεῖν τοῖς βίοις, πολὺ δὲ
[22, 12]	σφᾶς αὐτούς Εἶναι δὲ τοῦτον	οὐ	μακράν, ἐὰν μὴ βουλεύσωνται βέλτιον
[22, 11]	ἀεί τι παρέλυον τῶν τειχῶν·	οὐ	μὴν εἴς γε τὴν πόλιν
[22, 17]	πικρῶς ὡμίλησε τοῖς πρεσβευταῖς, φάσκων	οὐ	μόνον ἀλλοτριώτατον γεγονέναι Ῥωμαίων τὸν
[22, 3]	ταύτην ἕως τῆς τελευταίας ἡμέρας,	οὐ	μόνον κατὰ τὴν προαίρεσιν, ἀλλὰ
[22, 2]	ἡμῖν μὲν ἄρδην ἀποσπάσει πάντας	οὐ	μόνον τοὺς νῦν ἐλευθερωθησομένους, ἀλλὰ
[22, 4]	δεινότατον, εἰ Μασαννάσαν μὲν τὸν	οὐ	μόνον ὑπάρξαντα πολέμιον ὑμῖν, ἀλλὰ
[22, 7]	πάσης Κιλικίας ἐκχωρεῖν τὸν Ἀντίοχον·	οὐ	προσδεχομένων δὲ τῶν περὶ τὸν
[22, 17]	πεντακόσια τάλαντα μετὰ μεγάλης χάριτος,	οὐ	τὴν χώραν ἔφη φθερεῖν, ἀλλὰ
[22, 9]	Ἀφικόμενος δέ, καὶ τῶν Αἰτωλῶν	οὐ	τολμώντων ἀπαντᾶν, περιῄει κατοπτεύων τὴν
[22, 5]	πεπεῖσθαι διότι καθίξονται τῆς προθέσεως,	οὐ	τῷ πλεῖον Εὐμένους δύνασθαι παρὰ
[22, 14]	πεπονθότας τοὺς Αἰτωλοὺς ὑπὸ Ῥωμαίων	οὐ	χάριν ἀποδεδωκέναι τούτων, ἀλλ' εἰς
[22, 26]	ἐλαυνόμενον, μηδὲ μονήρη πολέμου ἕνεκεν,	οὗ	αὐτὸς κατάρχει. Μηδὲ πλείτωσαν ἐπὶ
[22, 22]	ἐπὶ τὸν σύλλογον πορευομένοις ἱππεῦσιν.	Οὗ	καὶ τότε γενομένου καὶ πολλῶν
[22, 16]	τοὺς Γαλάτας πόλεμον ἐπιτελεσθῆναι, περὶ	οὗ	νῦν ἐνιστάμεθα τὴν διήγησιν. ~Ὅτι
[22, 14]	καὶ Μάρκος ἐξαπέστειλε Γάιον τὸν	Οὐαλέριον	καί τινας ἑτέρους τῶν φίλων
[22, 12]	ἔχεσθαι καὶ θεραπεύειν τὸν Γάιον	Οὐαλέριον·	οὗτος δ' ἦν Μάρκου μὲν
[22, 9]	Τοῦτο δὲ τοῖς μὲν ἄλλοις	οὐδ'	ὅλως ἀπήρεσκεν, ἀλλ' ἐβούλοντο, περὶ
[22, 6]	παρρησίας, οὐδενὸς στοχασάμενοι τῶν ἄλλων	οὐδὲ	περὶ πλείονος οὐδὲν ποιησάμενοι τοῦ
[22, 5]	ἢ τῶν πλείστων αὐτῇ προσμερισθέντων,	οὐδεμιᾶς	ἂν γένοιτο τῶν ἄλλων δυναστειῶν
[22, 6]	πολέμου περιγέγονεν, ἕτερον δ' ἁπλῶς	οὐδέν.	Ἀλλ' ὅμως εὐδοκεῖτε τούτῳ μᾶλλον
[22, 25]	καὶ τὰς συνθήκας, ὑπὲρ ὧν	οὐδὲν	ἂν δέοι πλείω διατίθεσθαι λόγον,
[22, 2]	προκειμένων. ~Ἔφασκεν οὖν ἄλλο μὲν	οὐδὲν	ἂν εἰπεῖν περὶ τῶν καθ'
[22, 25]	μέχρι δὲ τοῦ νῦν ἁπλῶς	οὐδὲν	αὐτῷ παρ' οὐδενὸς ἀποδεδηλῶσθαι. Διόπερ
[22, 4]	Πλευρᾶτον δέ, πράξαντα μὲν ἁπλῶς	οὐδέν,	διαφυλάξαντα δὲ μόνον τὴν πίστιν,
[22, 17]	καταπλαγεὶς τὴν ἀπόνοιαν ἄλλο μὲν	οὐδὲν	εἶπε πρὸς αὐτόν, ἐὰν δὲ
[22, 7]	φιλοτιμίᾳ τῆς συγκλήτου καὶ φασκόντων	οὐδὲν	ἔτι πέρα ζητεῖν, ταῦτα μὲν
[22, 11]	σαρίσαις ὑπὸ γῆν· ἐπεὶ δ'	οὐδὲν	ἠδύναντο μέγα ποιεῖν διὰ τὸ
[22, 13]	περὶ τῆς εἰρήνης· ἁπλῶς γὰρ	οὐδὲν	ἦν κύριον τῶν προειρημένων, εἰ
[22, 2]	ἐνεστώτων. Ἐκείνους γὰρ παρεῖναι μὲν	οὐδὲν	ἧττον ὑπὲρ τῆς σφετέρας πατρίδος
[22, 2]	παρ' ὑμῶν αἰτούμενοι τὸ παράπαν	οὐδὲν	οὔθ' ἡμᾶς βλάπτειν θέλοντες κατ'
[22, 6]	τῶν ἄλλων οὐδὲ περὶ πλείονος	οὐδὲν	ποιησάμενοι τοῦ καθήκοντος αὑτοῖς. Οἱ
[22, 4]	τῶν ἔργων ὑμῖν συγκατειργασμένους παρ'	οὐδὲν	ποιήσεσθε. Τί οὖν ἐστιν ὃ
[22, 20]	βασιλεῦσιν, οἱ δ' ἁπλῶς εἰς	οὐδὲν	συγκαταβαίνοιεν φιλάνθρωπον, ἀλλ' ἡθροικότες ὁμοῦ
[22, 2]	οὔθ' ἡμᾶς βλάπτειν θέλοντες κατ'	οὐδένα	τρόπον, πρεσβεύονται δὲ περὶ τῆς
[22, 3]	ὑμᾶς εὐνοίας ἁπλῶς οὐδέποτ' ἂν	οὐδενὶ	τῶν ὄντων ἐκχωρήσαιμι κατὰ δύναμιν.
[22, 4]	ἀλλ' ἐκχωρεῖν τῆς Ἀσίας ὁλοσχερῶς,	οὐδενί	φαμεν δικαιότερον εἶναι παραχωρεῖν ὑμᾶς
[22, 25]	νῦν ἁπλῶς οὐδὲν αὐτῷ παρ'	οὐδενὸς	ἀποδεδηλῶσθαι. Διόπερ ἠξίου τριάκονθ' ἡμέρας
[22, 6]	οὐκ ὠκνήσαμεν ὑπομνῆσαι μετὰ παρρησίας,	οὐδενὸς	στοχασάμενοι τῶν ἄλλων οὐδὲ περὶ
[22, 3]	τῆς εἰς ὑμᾶς εὐνοίας ἁπλῶς	οὐδέποτ'	ἂν οὐδενὶ τῶν ὄντων ἐκχωρήσαιμι
[22, 2]	ὑμῶν αἰτούμενοι τὸ παράπαν οὐδὲν	οὔθ'	ἡμᾶς βλάπτειν θέλοντες κατ' οὐδένα
[22, 11]	δυσχρηστεῖσθαι τοὺς Ῥωμαίους, οὔτε κωλύειν	οὔθ'	ὑπομένειν δυναμένους ἐν τοῖς ὀρύγμασι
[22, 9]	διεγγυηθέντες ἐπανῆλθον, ὁ δ' Ἀλέξανδρος	οὐκ	ἂν ἔφη δοῦναι πλεῖον ταλάντου·
[22, 9]	αὐτῶν σωτηρίαν· ὁ δ' Ἀλέξανδρος	οὐκ	ἂν ἔφη συγχωρῆσαι, πολὺ γὰρ
[22, 5]	τῶν ἐπὶ τῆς Ἀσίας αὐτονομουμένων,	οὐκ	ἀναγκαῖον ἡγούμεθ' εἶναι τοὺς κατὰ
[22, 17]	ὠμὸς γεγονὼς καὶ δόλιος, καὶ	οὐκ	ἄξιός ἐστιν ἐκ παραδρομῆς, ἀλλὰ
[22, 11]	δι' ὧν διωθοῦντες τὰς σαρίσας	οὐκ	ἐάσουσι προσιέναι τῷ πίθῳ τοὺς
[22, 6]	ἀληθινῶς ὑμῖν μετεσχηκότες, καὶ νῦν	οὐκ	ἐγκαταλείπομεν τὴν τῶν φίλων τάξιν,
[22, 22]	ἢ κυρῶσαί τι τῶν δοξάντων	οὐκ	ἔφασαν εἶναι δυνατόν· τοὺς δὲ
[22, 22]	μετὰ πεντακοσίων ἱππέων, τότε μὲν	οὐκ	ἦλθον οἱ βασιλεῖς· ἀνακεχωρηκότος δ'
[22, 6]	ὑμῖν καὶ πρέπειν καὶ συμφέρειν,	οὐκ	ὠκνήσαμεν ὑπομνῆσαι μετὰ παρρησίας, οὐδενὸς
[22, 13]	ἀναφορὰν ἐπὶ Ῥωμαίους. Οἱ μὲν	οὖν	Ἀθηναῖοι καὶ Ῥόδιοι παρέμενον αὐτοῦ,
[22, 14]	ἔσονται πάντων Ἑλλήνων. Ὁ μὲν	οὖν	Ἀθηναῖος ταῦτ' εἰπὼν ἔπεισε τὴν
[22, 2]	ἠναγκάσθη περὶ τῶν προκειμένων. ~Ἔφασκεν	οὖν	ἄλλο μὲν οὐδὲν ἂν εἰπεῖν
[22, 12]	πρὸς τὰς διαλύσεις. Ὁ μὲν	οὖν	Ἀμύνανδρος κατὰ τὴν αὑτοῦ πρόθεσιν
[22, 25]	συνήδρευεν περὶ τῶν πραγμάτων. Ἔδοξεν	οὖν	αὐτοῖς κυρῶσαι πρῶτον τὰ πρὸς
[22, 8]	χρήσασθαι τοῖς ἐπιφερομένοις πράγμασιν. Ἔδοξεν	οὖν	αὐτοῖς πρός τε Ῥοδίους πέμπειν
[22, 2]	γεγονόσιν ἔργοις ἀκόλουθον. Ἡ μὲν	οὖν	διὰ τῶν λόγων φαντασία τοιαύτη
[22, 27]	Τράλλεις, Ἔφεσον, Τελμεσσόν. Ταύτας μὲν	οὖν	ἔδωκαν Εὐμένει τὰς δωρεάς· περὶ
[22, 4]	συγκατειργασμένους παρ' οὐδὲν ποιήσεσθε. Τί	οὖν	ἐστιν ὃ παρακαλῶ, καὶ τίνος
[22, 6]	ὑπὸ τὴν ὑμετέραν ἐξουσίαν. Τίνος	οὖν	ἔτι προσδεῖσθε, καὶ τίνος ἂν
[22, 5]	πολεμίους γεγονότας εὐεργετεῖν. ~Ὁ μὲν	οὖν	Εὐμένης ἱκανῶς εἰπὼν ἀπηλλάγη, τὸ
[22, 11]	ἐκ διαδοχῆς. Ἐφ' ἱκανὰς μὲν	οὖν	ἡμέρας ἐλάνθανον τοὺς ἔνδον φέροντες
[22, 13]	περὶ τῶν συγκεχωρημένων. Τοῖς μὲν	οὖν	ὅλοις εὐδόκουν· καὶ γὰρ ἦν
[22, 14]	τῷ τῶν Ῥωμαίων. ~Οὗτοι μὲν	οὖν	παραλαβόντες τούς τε Ῥοδίους καὶ
[22, 6]	τοῦ καθήκοντος αὑτοῖς. Οἱ μὲν	οὖν	Ῥόδιοι ταῦτ' εἰπόντες πᾶσιν ἐδόκουν
[22, 1]	ἐβουλεύετο τί δεῖ ποιεῖν. Ἔδοξεν	οὖν	τὸν Εὐμένη παρακαλεῖν αὐτὸν ὑποδεικνύναι
[22, 1]	τῇ συγκλήτῳ κεῖσθαι. Ἅπαντας μὲν	οὖν	τοὺς παραγενομένους ἐπεδέχετο φιλανθρώπως ἡ
[22, 13]	τούτων τῶν συνθηκῶν. Ταῦτα μὲν	οὖν	ὑπετυπώθη τότε κεφαλαιωδῶς περὶ τῶν
[22, 6]	πρὶν ἐλαττωθήσεται φανερῶς. Ἡμεῖς μὲν	οὖν,	ὦ ἄνδρες, καὶ τῆς προαιρέσεως
[22, 6]	τῶν ἄλλων δυναστειῶν καταδεεστέρα. ~Ἔξεστιν	οὖν,	ὦ ἄνδρες Ῥωμαῖοι, καὶ τοὺς
[22, 15]	πρεσβυτέρους τετταράκοντα, εἰς ἔτη ἕξ,	οὓς	ἂν Ῥωμαῖοι προκρίνωσιν, χωρὶς στρατηγοῦ
[22, 20]	τὴν θεὸν νίκην καὶ κράτος.	Οὓς	ὁ Γνάιος φιλανθρώπως ὑπεδέξατο. Ὄντος
[22, 19]	διδόντες αὑτοὺς εἰς τὴν πίστιν.	Οὓς	προσδεξάμενος ἐνέβαλεν εἰς τὴν τῶν
[22, 27]	Ἑλλησπόντου, Φρυγίαν τὴν μεγάλην, Μυσούς,	οὓς	Προυσίας πρότερον αὐτοῦ παρεσπάσατο, Λυκαονίαν,
[22, 7]	καὶ Ῥοδίους· ἐξ ὧν ἀδελφικὴν	οὖσαν	ἀπεδείκνυον τὴν συγγένειαν πρὸς ἀλλήλους.
[22, 5]	Ῥωμαίοις κατὰ τὸν ἐνεστῶτα πόλεμον·	οὔσης	δὲ τῆς περὶ αὐτῶν δόξης
[22, 9]	δὲ λείπεσθαι τοῦ προειρημένου ταῖς	οὐσίαις.	Καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐκέλευον
[22, 9]	πλειόνων ἢ διακοσίων ταλάντων ἔχων	οὐσίαν·	καί μοι δοκεῖ κἂν ἐκλιπεῖν
[22, 25]	φρούραρχον οὔτε τὴν φρουρὰν ἐξάγειν	οὔτ'	αὐτὸν ἐκχωρεῖν ἐκ τῆς πόλεως,
[22, 11]	κακοπαθεῖν καὶ δυσχρηστεῖσθαι τοὺς Ῥωμαίους,	οὔτε	κωλύειν οὔθ' ὑπομένειν δυναμένους ἐν
[22, 2]	αὐτούς, ἐπειδὰν εἰσπορευθῶσιν, διότι πάρεισιν	οὔτε	παρ' ὑμῶν αἰτούμενοι τὸ παράπαν
[22, 25]	Πέργης καθεσταμένον ὑπ' Ἀντιόχου φρούραρχον	οὔτε	τὴν φρουρὰν ἐξάγειν οὔτ' αὐτὸν
[22, 8]	ἑκουσίως ἐστράτευσαν εἰς τὴν Δολοπίαν.	Οὗτοι	δὲ βραχὺν μέν τινα χρόνον
[22, 5]	τῶν πρεσβευτῶν εἰσεκαλέσαντο τοὺς Σμυρναίους.	Οὗτοι	δὲ πολλοὺς μὲν ἀπολογισμοὺς εἰσήνεγκαν
[22, 15]	καὶ πόλεις καὶ ἄνδρες, οἷς	οὗτοι	ἐχρῶντο, ἐπὶ Λευκίου Κοϊντίου καὶ
[22, 9]	Ἀσμένως δὲ τῶν ἄλλων προσδεξαμένων,	οὗτοι	μὲν διεγγυηθέντες ἐπανῆλθον, ὁ δ'
[22, 14]	δήμῳ δόξαι τῷ τῶν Ῥωμαίων.	~Οὗτοι	μὲν οὖν παραλαβόντες τούς τε
[22, 10]	καὶ τῶν κριῶν γενναίως ἀντιπαρετάξαντο.	Οὗτος	γὰρ ἀσφαλισάμενος τὰ κατὰ τὰς
[22, 12]	καὶ θεραπεύειν τὸν Γάιον Οὐαλέριον·	οὗτος	δ' ἦν Μάρκου μὲν υἱὸς
[22, 13]	εἰς τὴν Ἀμβρακίαν. Κἀκεῖσε παραγενόμενος	οὗτος	μὲν ἐγίνετο περὶ τὸ περαιοῦν
[22, 12]	συγχωρήσαντος τῷ βασιλεῖ τὴν εἴσοδον,	οὗτος	μὲν εἰσελθὼν διελέγετο τοῖς Ἀμβρακιώταις
[22, 24]	τῶν Καππαδοκῶν βασιλέως· καὶ γὰρ	οὗτος,	μετασχὼν Ἀντιόχῳ τῶν αὐτῶν ἐλπίδων
[22, 2]	κατοικούντων Ἑλλήνων. τοῦτο δ' οὐχ	οὕτως	αὐτοῖς εἶναι κεχαρισμένον φήσουσιν ὡς
[22, 6]	Γνοίητε δ' ἂν τὸ λεγόμενον	οὕτως.	Ἐπολεμήσατε πρὸς Φίλιππον καὶ πᾶν
[22, 24]	τάδε τοῦ Ταύρου κατοικοῦντες οὐχ	οὕτως	ἐχάρησαν Ἀντιόχου λειφθέντος ἐπὶ τῷ
[22, 3]	τοῦ πατρὸς διεφύλαξα ταύτην γὰρ	οὐχ	οἷόν τ' ἦν ὑπερθέσθαι τοῖς
[22, 2]	Ἀσίαν κατοικούντων Ἑλλήνων. τοῦτο δ'	οὐχ	οὕτως αὐτοῖς εἶναι κεχαρισμένον φήσουσιν
[22, 24]	ἐπὶ τάδε τοῦ Ταύρου κατοικοῦντες	οὐχ	οὕτως ἐχάρησαν Ἀντιόχου λειφθέντος ἐπὶ
[22, 26]	ἐξενεγκεῖν. Καὶ εἴ τι χρῆμα	ὀφείλετ'	αὐτοῖς, ὁμοίως ἔστω πράξιμον· καὶ
[22, 8]	Φίλιππον πίστιν· λαβόντες δὲ πρὸ	ὀφθαλμῶν	τὰ περὶ τοὺς Ἀθαμᾶνας καὶ
[22, 14]	Μενεστᾶς καὶ Δαμόκριτος συνετάραξαν τοὺς	ὄχλους	καὶ παρὰ φύσιν ἠνάγκασαν πᾶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/01/2008