Livre, Chap. |
[22, 11] |
πρὸ
τῶν
πύργων.
Ἐπειδὴ
δὲ
|
βάθος |
ἔσχεν
ἱκανόν,
ἑξῆς
ἔθηκαν
παρὰ |
[22, 24] |
ἐπὶ
τῷ
τὸν
ἀπὸ
τῶν
|
βαρβάρων |
αὐτοῖς
φόβον
ἀφῃρῆσθαι
καὶ
δοκεῖν |
[22, 3] |
γὰρ
καιροὶ
τὴν
ἐκ
πυρὸς
|
βάσανον |
ἐμοὶ
μᾶλλον
ἢ
κείνῳ
προσῆγον. |
[22, 26] |
κατὰ
τὰς
συνθήκας.
Μὴ
διιέναι
|
βασιλέα |
Ἀντίοχον
καὶ
τοὺς
ὑποταττομένους
διὰ |
[22, 26] |
συμμάχων
ἦσαν
ἐν
τῇ
ὑπὸ
|
βασιλέα |
Ἀντίοχον
ταττομένῃ
ταύτας
εἶναι
Ῥοδίων, |
[22, 5] |
πρεσβείαν,
πρὸς
ὃν
οἰκειότατα
διάκεινται
|
βασιλέα |
καὶ
κοινῇ
καὶ
κατ'
ἰδίαν, |
[22, 1] |
καιρὸς
ἦλθεν,
εἰσεκαλέσαντο
πρῶτον
τὸν
|
βασιλέα |
καὶ
λέγειν
ἠξίουν
μετὰ
παρρησίας |
[22, 5] |
δὲ
συνέδριον
αὐτόν
τε
τὸν
|
βασιλέα |
καὶ
τὰ
ῥηθέντα
φιλοφρόνως
ἀπεδέχετο |
[22, 25] |
Ἀπάμειαν
καὶ
καταλαβὼν
τόν
τε
|
βασιλέα |
καὶ
τοὺς
δέκα,
συνήδρευεν
περὶ |
[22, 1] |
τῶν
ξενίων
παροχὰς
Εὐμένη
τὸν
|
βασιλέα, |
μετὰ
δὲ
τοῦτον
τοὺς
Ῥοδίους. |
[22, 25] |
χάριν
τοῦ
διαπεμψάμενος
ἐρέσθαι
τὸν
|
βασιλέα |
τί
δεῖ
πράττειν.
Ὁ
δὲ |
[22, 24] |
ἀπεκρίθη
διότι
προσδεξάμενος
Εὐμένη
τὸν
|
βασιλέα, |
τότε
ποιήσεται
τὰς
πρὸς
αὐτοὺς |
[22, 4] |
πρὸς
Καρχηδονίους
ἐτήρησε
τὴν
πίστιν,
|
βασιλέα |
τῶν
πλείστων
μερῶν
τῆς
Λιβύης |
[22, 26] |
τετρακισμυρίους.
Δότω
δὲ
Εὐμένει
τῷ
|
βασιλεῖ |
τάλαντα
τριακόσια
πεντήκοντα
ἐν
ἔτεσι |
[22, 12] |
Τοῦ
δὲ
στρατηγοῦ
συγχωρήσαντος
τῷ
|
βασιλεῖ |
τὴν
εἴσοδον,
οὗτος
μὲν
εἰσελθὼν |
[22, 5] |
βούλησθε.
Προστεθέντα
πρὸς
τὴν
Εὐμένους
|
βασιλείαν |
δεκαπλασίαν
αὐτὴν
δύναται
ποιεῖν
τῆς |
[22, 26] |
τινες
εἶεν
ἐκ
τῆς
Ἀντιόχου
|
βασιλείας, |
εἶναι
τὴν
ἐξουσίαν
καὶ
μένειν, |
[22, 13] |
καὶ
πλείω
διὰ
τὸ
γεγονέναι
|
βασίλειον |
Πύρρου
τὴν
Ἀμβρακίαν.
Ἐδόθη
δ' |
[22, 22] |
τότε
μὲν
οὐκ
ἦλθον
οἱ
|
βασιλεῖς· |
ἀνακεχωρηκότος
δ'
αὐτοῦ
πρὸς
τὴν |
[22, 20] |
καὶ
διότι
πρεσβεύσει
πρὸς
τοὺς
|
βασιλεῖς |
αὐτῶν
Ἐποσόγνατος
καὶ
ποιήσεται
λόγους |
[22, 22] |
Ἄτταλον
καὶ
πεισθεὶς
ἥξειν
τοὺς
|
βασιλεῖς, |
ἐξῆλθεν,
καθάπερ
εἰώθει,
μετὰ
πεντακοσίων |
[22, 20] |
πρεσβεύσῃ
πρὸς
τοὺς
τῶν
Γαλατῶν
|
βασιλεῖς. |
Καὶ
ὁ
Ἐποσόγνατος
ἔπεμψε
πρὸς |
[22, 22] |
δὲ
καὶ
τοὺς
παρ'
αὑτῶν
|
βασιλεῖς |
κοινολογησομένους
ὑπὲρ
τῶν
διαλύσεων.
Τοῦ |
[22, 22] |
ἔφασαν
εἶναι
δυνατόν·
τοὺς
δὲ
|
βασιλεῖς |
τῇ
κατὰ
πόδας
ἥξειν
διωρίζοντο, |
[22, 26] |
τοῦ
σίτου,
καθὼς
ἐτίμησεν
ὁ
|
βασιλεὺς |
Ἀντίοχος,
τάλαντα
ἑκατὸν
εἴκοσιν
ἑπτὰ |
[22, 8] |
~Ὅτι
Ἀμύνανδρος
ὁ
τῶν
Ἀθαμάνων
|
βασιλεύς, |
δοκῶν
ἤδη
τὴν
ἀρχὴν
ἀνειληφέναι |
[22, 1] |
Χρόνου
δ'
ἐγγινομένου
ὁ
μὲν
|
βασιλεὺς |
ἐξεχώρησεν,
ἡ
δὲ
ἐντὸς
ἐβουλεύετο |
[22, 25] |
οἱ
δέκα
πρεσβευταὶ
καὶ
ὁ
|
βασιλεὺς |
Εὐμένης
εἰς
Ἔφεσον
κατέπλευσαν,
ἤδη |
[22, 1] |
πρὸς
Ἀντίοχον
παρῆν
ὅ
τε
|
βασιλεὺς |
Εὐμένης
οἵ
τε
παρ'
Ἀντιόχου |
[22, 12] |
συνεπιληψόμενοι
τῶν
διαλύσεων.
Ὅ
τε
|
βασιλεὺς |
τῶν
Ἀθαμάνων
Ἀμύνανδρος
παρεγένετο
σπουδάζων |
[22, 4] |
ἰδεῖν
γενόμενον·
καὶ
γὰρ
ἀσφαλέστατα
|
βασιλεύσειν |
ὑμῖν
γειτνιῶντες
ὑπολαμβάνομεν
καὶ
μάλιστα |
[22, 20] |
πορευθεὶς
διαλεχθείη
τοῖς
τῶν
Γαλατῶν
|
βασιλεῦσιν, |
οἱ
δ'
ἁπλῶς
εἰς
οὐδὲν |
[22, 22] |
οἱ
πρέσβεις
ὑπὲρ
μὲν
τῶν
|
βασιλέων |
σκήψεις
τινὰς
λέγοντες,
ἀξιοῦντες
δὲ |
[22, 14] |
πρὸς
Αἰτωλοὺς
διὰ
Φιλίππου
τοῦ
|
βασιλέως· |
ἐκεῖνος
γὰρ
δοκῶν
ἀδίκως
ὑπὸ |
[22, 12] |
γὰρ
Ἀμβρακιῶται
πεισθέντες
ὑπὸ
τοῦ
|
βασιλέως |
ἐπέτρεψαν
τὰ
καθ'
αὑτοὺς
τῷ |
[22, 27] |
πλὴν
Τελμεσσοῦ.
Περὶ
δὲ
τοῦ
|
βασιλέως |
Εὐμένους
καὶ
τῶν
ἀδελφῶν
ἔν |
[22, 24] |
παρ'
Ἀριαράθου
τοῦ
τῶν
Καππαδοκῶν
|
βασιλέως· |
καὶ
γὰρ
οὗτος,
μετασχὼν
Ἀντιόχῳ |
[22, 26] |
κομίζεσθαι
τοὺς
ὅρκους
παρὰ
τοῦ
|
βασιλέως |
καὶ
διαβεβαιώσασθαι
τὰ
κατὰ
μέρος |
[22, 25] |
συνεχώρησε
πέμπειν
καὶ
πυνθάνεσθαι
τοῦ
|
βασιλέως· |
καὶ
μετά
τινας
ἡμέρας
πυθόμενος |
[22, 26] |
τοὺς
ἐκ
τῆς
Εὐμένους
τοῦ
|
βασιλέως |
μήτε
στρατιώτας
μήτ'
ἄλλον
μηδένα. |
[22, 24] |
δὲ
φρουρᾶς,
καθόλου
δὲ
πάντες
|
βασιλικῶν |
προσταγμάτων,
ὡς
ἐπὶ
τῷ
τὸν |
[22, 20] |
παραγίνονται
Γάλλοι
παρ'
Ἄττιδος
καὶ
|
Βαττάκου |
τῶν
ἐκ
Πεσσινοῦντος
ἱερέων
τῆς |
[22, 14] |
Ἑλλήνων
ὑπῆρχον
ὑμῖν
εὐνούστατοι
καὶ
|
βεβαιότατοι |
συνεργοὶ
πρὸς
τὰς
πράξεις·
ἐπεὶ |
[22, 13] |
διασαφούντων
ὅτι
δέδοκται
τοῖς
Αἰτωλοῖς
|
βεβαιοῦν |
τὰς
δι'
ἑαυτῶν
γεγενημένας
ὁμολογίας, |
[22, 8] |
δοκῶν
ἤδη
τὴν
ἀρχὴν
ἀνειληφέναι
|
βεβαίως, |
εἰς
Ῥώμην
ἐξέπεμπε
πρεσβευτὰς
καὶ |
[22, 12] |
οὐ
μακράν,
ἐὰν
μὴ
βουλεύσωνται
|
βέλτιον |
περὶ
αὑτῶν.
Πλεονάκις
δὲ
προσπελάζοντος |
[22, 14] |
δ'
ἐμπεσόντες
εἰς
αὐτὴν
ἄνεμοι
|
βίαιοι |
ταράξωσι
καὶ
παρὰ
φύσιν
ἀναγκάσωσι |
[22, 11] |
εἴς
γε
τὴν
πόλιν
ἐδύναντο
|
βιάσασθαι |
διὰ
τῶν
πτωμάτων,
τῷ
καὶ |
[22, 9] |
δὲ
λοιποὺς
οὐ
καθυστερεῖν
τοῖς
|
βίοις, |
πολὺ
δὲ
λείπεσθαι
τοῦ
προειρημένου |
[22, 3] |
τέλος
δ'
εἰπεῖν,
κατέστρεψε
τὸν
|
βίον |
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
ἔργοις
κατὰ |
[22, 9] |
μοι
δοκεῖ
κἂν
ἐκλιπεῖν
τὸν
|
βίον |
ἐφ'
ᾧ
μὴ
δοῦναι
τὰ |
[22, 3] |
καὶ
κινδυνεύειν
ἅμα
περὶ
τοῦ
|
βίου |
καὶ
τῆς
ἀρχῆς
διὰ
τὴν |
[22, 2] |
τὸ
παράπαν
οὐδὲν
οὔθ'
ἡμᾶς
|
βλάπτειν |
θέλοντες
κατ'
οὐδένα
τρόπον,
πρεσβεύονται |
[22, 18] |
Ἰσίνδης
προσαγορευομένης
πόλεως,
δεόμενοι
σφίσι
|
βοηθῆσαι· |
τοὺς
γὰρ
Τερμησσεῖς,
ἐπισπασαμένους
Φιλόμηλον, |
[22, 18] |
ὁ
Γνάιος
ἐκείνοις
μὲν
ὑπέσχετο
|
βοηθήσειν |
μετὰ
μεγάλης
χάριτος,
αὐτὸς
δὲ |
[22, 3] |
κατὰ
τὸν
Φιλιππικὸν
πόλεμον,
παρακαλῶν
|
Βοιωτοὺς |
εἰς
τὴν
ὑμετέραν
φιλίαν
καὶ |
[22, 1] |
λέγειν
ἠξίουν
μετὰ
παρρησίας
ὧν
|
βούλεται |
τυχεῖν
παρὰ
τῆς
συγκλήτου.
Τοῦ |
[22, 12] |
τοῦτον
οὐ
μακράν,
ἐὰν
μὴ
|
βουλεύσωνται |
βέλτιον
περὶ
αὑτῶν.
Πλεονάκις
δὲ |
[22, 15] |
αὐτῶν,
μηδὲ
χορηγείτω
μηδὲν
δημοσίᾳ
|
βουλῇ. |
Καὶ
ἐὰν
πολεμῶσιν
πρός
τινας |
[22, 5] |
Εὐρώπης
ἔξεστιν
ὑμῖν
οἷς
ἂν
|
βούλησθε. |
Προστεθέντα
πρὸς
τὴν
Εὐμένους
βασιλείαν |
[22, 4] |
ὑπ'
Ἀντίοχον,
τοῦτο
καὶ
μάλιστα
|
βουλοίμεθ' |
ἂν
ἰδεῖν
γενόμενον·
καὶ
γὰρ |
[22, 27] |
διῳκημένων,
ἀναζεύξαντες
προῆγον
ἐφ'
Ἑλλήσποντον,
|
βουλόμενοι |
κατὰ
τὴν
πάροδον
ἔτι
τὰ |
[22, 24] |
καὶ
παρὰ
τῶν
Γαλατῶν
πρεσβευταί,
|
βουλόμενοι |
μαθεῖν
ἐπὶ
τίσιν
αὐτοὺς
δεῖ |
[22, 22] |
Γαλάται
καὶ
διεστρατήγουν
τοὺς
Ῥωμαίους
|
βουλόμενοι |
τῶν
τε
σωμάτων
τινὰ
τῶν |
[22, 26] |
τὴν
ἐξουσίαν
καὶ
μένειν,
εἰ
|
βούλονται, |
καὶ
ἀποτρέχειν.
Τοὺς
δὲ
δούλους |
[22, 15] |
μέρους
τοῦ
ἀργυρίου
χρυσίον,
ἐὰν
|
βούλωνται, |
διδόντες,
τῶν
δέκα
μνῶν
ἀργυρίου |
[22, 26] |
Ἐὰν
δέ
τινες
ὕστερον
ἀποτρέχειν
|
βούλωνται, |
μὴ
προσδεχέσθω.
Ἀργυρίου
δὲ
δότω |
[22, 9] |
τοῖς
στρατοπέδοις,
ἐὰν
εἰς
τοῦτο
|
βούλωνται |
συγκαταβαίνειν
Αἰτωλοί,
καλλίστους
εἶναι
τόπους |
[22, 9] |
ἔδοξεν
τὰς
μὲν
ἀρχὰς
εἰς
|
Βούχετον |
ἀποθέσθαι
καὶ
φυλάττειν
ἐπιμελῶς
τοὺς |
[22, 5] |
τούτοις
εἰσῆλθον
οἱ
Ῥόδιοι
καὶ
|
βραχέα |
προενεγκάμενοι
περὶ
τῶν
κατ'
ἰδίαν |
[22, 7] |
τῆς
Ἀσίας
πρεσβεύοντες·
ὧν
ἐπὶ
|
βραχὺ |
μὲν
διήκουσαν,
ἅπασιν
δὲ
τὴν |
[22, 17] |
ποιῆσαι
τοιοῦτον,
καὶ
προσετίθει
κατὰ
|
βραχὺ |
τῶν
χρημάτων,
καὶ
τέλος
ἔπεισε |
[22, 8] |
εἰς
τὴν
Δολοπίαν.
Οὗτοι
δὲ
|
βραχὺν |
μέν
τινα
χρόνον
ὑπέδειξαν
ὡς |
[22, 7] |
ὄντων,
κατέπλευσαν
τῆς
Ἰταλίας
εἰς
|
Βρεντέσιον |
οἵ
τε
περὶ
τὸν
Σκιπίωνα |